BDW - editie 1499

N° 1499 NOVEMBER VAN 19 TOT 26 NOVEMBER 2015 ¦ WEEK 47: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

LAZARUS EN THEATER ANTIGONE DECONSTRUEREN WOODY ALLENEn ook: Lianne La Havas, Roberto Fonseca en Ivo van Hove.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

19 1115

BELAAGDE STAD

SINT–JANS-MOLENBEEK – De Belgische hoofdstad was de afgelopen dagen wereldnieuws. De aanslagen van Parijs werden beraamd in Syrië en georganiseerd vanuit Brussel, zo verklaarde de Franse president François Hollande.Daarmee was de toon gezet. Molenbeek is de komende tijd een rovershol en een broeinest van jihad-radicalisme. Jaren van inspanningen om het negatieve imago van de gemeente te keren zijn daarmee in één klap tenietgedaan. Maar het is tegelijk ook een eyeopener: er loopt wel degelijk serieus wat mis in de arme wijken van Brussel. Eén oorzaak of zondebok noemen is te makkelijk, het is een complex samenspel van factoren: een mislukt integratiebeleid, een falend veiligheidsbeleid met te veel versnippering, maar net zo goed een losgeslagen geopolitiek die in de wereld religieus fanatisme heeft voortgebracht. LEES PAGINA 2-3 EN 4-5. FOTO’S: IVAN PUT

BDW 1499 PAGINA 2 - DONDERDAG 19 NOVEMBER 2015

VAN DE REDACTIE

SchuldDaar zijn we dan, bij de schuldvraag. Een oerchriste-lijk thema, schuld. Mochten we beter weten dan zouden we nog geneigd zijn te denken dat Islamitische Staat hardop lacht, daar in hun hoofdstad Raqqa, om ons Westerse ge-doe dat steeds volgt op hun aanslagen. Er ontploft een bom, er vliegen kogels, en na-dat de doden zijn geteld, be-

ginnen we met z’n allen te debatteren en werpen we een bommetje op Syrië. Dat we niet bang mogen zijn en niet mogen polariseren, zeggen politici nog, maar dat de dreiging desalniettemin ernstig is, en de aan-hang eigenlijk ook best groot. En dat er nog aanslagen zullen volgen. Eigenlijk kunnen we er zeker van zijn: Abu Bakr Al-Baghdadi, de zelfverklaarde kalief van Islamitische Staat, zal zeker hardop lachen om ons vertwijfelde ‘debat’.Er zit geen richting in de bedoelingen van IS dan deze: zij plegen aanslagen uit naam van een modernistisch-technologische variant van een zesde-eeuwse religie, en al dat bloed, al die doden zijn voor hen voortekenen van de apocalyps. In afwachting van die apocalyps moeten zoveel mogelijk mensen zich bekeren, en wie dan nog achterblijft zal branden in de hel, of, als die achterwege blijft, eigenhandig vermoord worden. Wat in tussentijd door ons gezegd of tegengeworpen wordt laat hen koud. Uiteindelijk zijn alleen harde maatrege-len tegen dit fascisme opgewassen.

Waarom laten jonge Brusselaars zich hieraan vangen? Waarom komen zij zo vaak uit Molenbeek? Is Molen-beeks ex-burgemeester Philippe Moureaux (PS) te laks geweest? Voor ons zijn het echter wel vragen die er toe doen. Philippe Moureaux heeft zich gedurende zijn lange mandaat ingezet voor een lakse multicul-turele politieke ideologie, waarvoor hij verkozen was. Zijn weigering om die ideologie in het perspectief van de veranderende omstandigheden te zien – wat van hem een goed politicus zou gemaakt hebben, en niet louter een ideoloog – heeft in zijn gemeente een voe-dingsbodem gecreëerd voor IS-aanhangers. Want in zijn gemeente is de verwerping van onze geschiede-nis en cultuur net iets te breed. Dat is misschien niet zijn schuld, maar dus wel mede zijn verantwoordelijk-heid. En eigenlijk geeft hij dat ook toe wanneer hij op Twitter zegt dat Islamitische Staat vernietigd moet worden. Ook hij ziet uiteindelijk in welk monster er is geschapen, en hoe makkelijk het gedijt in de samenle-ving die hij mee vorm heeft gegeven.Maar schuld? De wereld zit alleszins complexer in el-kaar dan alles op Molenbeek afschuiven. De Molen-beekse IS-strijder weet dat alvast, dankzij zijn com-putertje. En heeft er als tegenreactie een eenduidig antwoord op. Daar hoort een eenduidig politiek ant-woord op: met fascisten praat je niet in deze tijden. De tijd van praten en verkeerd gerichte empathie is voorbij. Eigenlijk mogen onze politici best eens wat empathie voor ons, het volk, aan de dag leggen. Het is tenslotte niet niets wat er vijfentwintig jaar na het einde van de geschiedenis (zoals Francis Fukuyama voorspelde, red.) gebeurt, onder hun bewind.

WAUTER MANNAERT

© B

AR

T D

EW

AE

LE

TERRORISME > BENYAICH OVER VRIJDAG 13 NOVEMBER

‘EEN NIEUWE AANSLAG HAAST ONVERMIJDELIJK’BRUSSEL – VUB-politicoloog Bilal Benyaich is hard voor het lokaal beleid in de gemeente Molenbeek, voor de PS én voor de inlichtingendiensten. Hij gelooft niet dat het bij de aanslag in Parijs zal blijven. Ook Brussel is in het vizier.

Dat de veiligheidsdiensten de aan-slag in Parijs van afgelopen vrijdag helemaal niet zagen aankomen, vindt de politicoloog onrustwek-kend. “Een eenzame dader kan je moeilijk tegenhouden, maar dit had men moeten zien. Dit is een wake-upcall voor de veiligheids-diensten.”De aanslag toont voor Benyaich aan dat IS, sinds het klappen krijgt in het Midden-Oosten, steeds meer het pad van Al Qaeda opgaat, met een jihad die ook in Europa wordt uitgevochten.“Dat is zeer gevaarlijk, want IS heeft tienduizenden strijders in dienst uit ruim honderd landen. IS is daardoor veel gevaarlijker dan Al Qaeda. IS heeft de solda-ten die Al Qaeda niet had. En die mensen hebben ook nog eens een heel reële invloed op mensen in hun thuisland. Dat is een nieuwe en ongeziene situatie.”Dat IS ook een aanslag in België beraamt, lijkt Benyaich onver-mijdelijk. “In Brussel zou dat dan eerder in een wijk zijn waar niet veel moslims wonen. Denk dan aan machtscentra zoals de Euro-pese wijk of de parlementen. Ook centra die als decadent worden be-schouwd zijn mogelijk, denk dan bijvoorbeeld aan Sint-Goriks of de studentenwijk aan de ULB.”

Wat moet er gebeuren om het tij te keren in België? Benyaich: “Er moet echt véél meer gebeuren, zowel wat betreft preventie als wat betreft repres-sie. Nu is er wat flankerend beleid, maar we moeten het roer echt dur-ven omgooien.”

“Een van de belangrijkste factoren is een betere integratie. Die was de voorbije decennia een fiasco in België, met onder meer veel pas-sieve migratie via gezinshereni-ging en veel werkloosheid. Ook het onderwijs moet gewoon beter inspelen op allochtone leerlingen.”

Is er een specifiek Molen-beeks probleem?Benyaich: “Het is breder. Er is veel radicaal potentieel in de arme islamitische sikkel rond het centrum. Die omvat naast Oud-Molenbeek evengoed wijken in Sint-Joost, Schaarbeek, Brussel, Anderlecht, Vorst en Sint-Gillis.”“Brusselse moslims, zeker in die wijken, zijn vaak conservatiever dan hun geloofsgenoten in Vlaan-deren en Wallonië en die slaan sneller de brug naar radicalisme en extremisme.”“Daarnaast is het PS-beleid nefast gebleken in grote delen van Brus-sel, waaronder Molenbeek. Tot het einde van de jaren 1980 was het PS-beleid trouwens wél goed. Dat was de verdienste van Charles Picqué, die midden de jaren 1980 aan de alarmbel getrokken heeft. Men heeft toen ingezien dat er veel radicale predikers zijn, en ook leerkrachten in het onderwijs die islam preken die haaks staat op de manier waarop wij leven.”“Vanaf begin de jaren 1990 – toen Philippe Moureaux aan het hoofd kwam van de Brusselse PS – heeft men naar de pijpen van radicale en conservatieve moslims gedanst om electorale redenen. Daardoor zijn radicale ideeën beter kunnen gedijen. Tactisch electoraal was dat slim gespeeld, maar daar zijn wel de kiemen gelegd voor een ra-dicaal ideeëngoed.”“Ik denk dat de PS zich daar anno 2015 wel van bewust is, maar het is natuurlijk moeilijk om zoiets van je af te schudden.”

Kris Hendrickx

door Christophe Degreef

VUB-politicoloog Bilal Benyaich: “Dit is een wake-upcall voor de veiligheidsdiensten.”


‘JIHADI-NETWERK OPROLLEN IS NIET GENOEG’

TERRORISME > HANS VANDECANDELAERE PLEIT VOOR LANGE-TERMIJNAANPAK

T wee jaar lang deed Vande-candelaere onderzoek in Oud-Molenbeek. Hij wilde

verder kijken dan de problematische clichés waarmee de gemeente, ge-legen in de arme sikkel, al te vaak omschreven wordt: Marrakesh of Bronx van Brussel, no-gozone, getto, jihadi-wijk. Daarvoor trok hij langs winkels, scholen, jeugdhuizen en sociale diensten, maar ook langs theehuizen en moskees.

Klopt het dat oud-burgemees-ter Philippe Moureaux (PS) de conservatieve islam heeft laten gedijen?Hans Vandecandelaere: “Ieder-een heeft het nu over het cliëntelis-me van Moureaux, maar om je daar-over uit te kunnen spreken moet je eerst grondig onderzoek doen naar twintig jaar Moureaux in Molen-

beek. Ik heb bewust het thema po-litiek niet als dusdanig behandeld, hoewel het boek natuurlijk uitpuilt van beleid.”“Het lijkt me sowieso verkeerd om wat gebeurd is in Molenbeek en Parijs nu af te schuiven op de kap van één persoon. Dit gaat over een internationaal probleem, de import van salafisten, en ook over het feit dat ons land te weinig geïnvesteerd heeft in de islam, met name in een degelijke opleiding van islamleer-krachten, in imams die Frans en Nederlands spreken, in een mos-limexecutieve die functioneert. Je kan dit niet verengen tot één man, waarmee ik Moureaux zeker niet wil verdedigen.”

Maar de islam in Molenbeek is wel degelijk conservatief?Vandecandelaere: “In Molenbeek

BRUSSEL – Sint-Jans-Molenbeek staat sinds de aansla-gen in Parijs wereldwijd in de spotlights. De gemeente wordt neergezet als hoofdstad van het Europese jihadisme. Historicus Hans Vandecandelaere bracht de afgelopen jaren veel tijd door in de gemeente, ter voor-bereiding van zijn boek ‘In Molenbeek’ dat in de zomer verscheen. “Dit is een mokerslag voor Molenbeek.”

zwarte klederdracht zien rondlopen. Ils salissent notre image, zeggen ze.”

Molenbeek wordt nu eens te meer geassocieerd met zware criminaliteit, banditisme, af-wezige politie, met no-gozones. Vandecandelaere: “Volgens mijn bevindingen zijn er geen no-gozo-nes.”

Maar in welke mate heeft de politie de vinger aan de pols?Vandecandelaere: “In Molenbeek zie je de politie vooral in hun com-bi’s voorbijrijden. Je ziet geen blauw kuierend op straat. Ik pleit in mijn boek voor een nabijheidspolitie die door de wijk wandelt en hier en daar een praatje maakt.”

Wat heb jij tijdens je onderzoek gemerkt van de criminaliteit?Vandecandelaere: “Allicht is er wapentrafiek en banditisme, maar dat gebeurt achter gesloten deuren. Daar merk je als buitenstaander niets van. Met de straatdelinquen-tie gaat het de laatste jaren de goede kant op. Oud-Molenbeek is behoor-lijk clean geworden. Er gebeurt nog wel eens een handtassendiefstal, er wordt nog wel gedeald, maar zeker

Molenbeek, afgelopen maandag. © IVAN PUT

overheerst een basic islam die dog-ma’s weinig in vraag stelt, een let-terlijke, weinig interpretatieve islam dus. Het zijn modale gezinnen, man en vrouw die wat gelovig zijn en spa-ren voor punten in het paradijs.”“Je hebt ook salafisten, maar die zijn niet dominant. Er zijn hooguit twee à drie salafistische moskeetjes. Een grote moskee als Al Khalil, waar drieduizend moslims terechtkun-nen, combineert meerdere stromin-gen. Ik ken veel moslims die ver-ontwaardigd zijn als ze anderen in

overdag kan je je ongehinderd in de straten begeven.”

Maar de terroristische acties van Parijs werden wel degelijk voorbereid in Molenbeek.Vandecandelaere: “Ik minima-liseer geenszins het feit dat er een splintergroep van salafistische ji-hadi’s in Molenbeek zit. Ik denk ook dat de veelheid aan Marokkaanse moslims in Molenbeek een rol speelt. Als kwaadwillige moslim val je in Molenbeek natuurlijk minder op dan bijvoorbeeld in Brasschaat.”

Minister Jan Jambon van Bin-nenlandse Zaken (NV-A) wil Molenbeek nu opkuisen.Vandecandelaere: “Ik begrijp dat hij het extremisme wil opkuisen. Dat – volgens mij kleine – netwerk moet inderdaad aangepakt wor-den, preventief en ook repressief, desnoods met harde hand. Maar als het bij het oprollen van een net-werk blijft, vind ik het spierballen-taal. Er moet een langetermijnvisie zijn. Alle overheden samen moeten veel ambitieuzer inzetten op betere huisvesting en onderwijs en zeker nu niet bezuinigen op cultuur en so-ciale projecten.”

Wat betekenen het drama van Parijs en de link met Molen-beek voor het imago van de gemeente?Vandecandelaere: “Dit is een mo-kerslag. Het ging net zo goed met de gemeente. Er was een knappe evolutie. Moureaux heeft voor veel subsidies gezorgd, er zijn vijf wijk-contracten geweest. Rond het ge-meenteplein ontstaat een zone van zachte mobiliteit.”“Natuurlijk, het mag allemaal nog veel ambitieuzer. Er zijn nog enkele grauwe zones. De gemeente zou nog veel harder kunnen werken aan de netheid. Maar je kan niet meer zeg-gen dat de gemeente verloederd is. Kijk maar naar de upgrade van de handelszaken op de Gentsesteen-weg en het Sint-Jan-Baptistplein. Dat zijn chique commercen van etni-sche entrepreneurs geworden.”“Ik hoop dan ook dat dit niet leidt tot een extreme kokervisie op de wijk, dat Oud-Molenbeek opnieuw beke-ken wordt als rovershol van jihadis-ten. Want reken maar dat dat impact heeft op het leven van de doorsnee Molenbekenaar, die hier niets aan kan doen. Probeer nog maar eens werk te vinden als je zegt dat je van Molenbeek komt.” Bettina Hubo

“Als kwaadwillige moslim val je in Molenbeek natuurlijk minder op dan bijvoorbeeld in Brasschaat”

BDWVOORGROND

De krantenkiosk van Nga Lê Thi Tuyêt moet weg van het De Brouckèreplein. Omdat de kiosken vernieuwd worden, zegt de stad, moet zij een andere job zoeken. Nga Lê Thi Tuyêt is 78, werkt zes dagen op zeven, van 6 tot 18 uur. Oftewel een werkweek van 72 uur. Al 27 jaar lang. Dat we met zijn allen langer moeten werken, daar moet de Vietnamese niet van overtuigd worden. Maar het zijn vooral een karig pensioen van 256 euro en een zieke echtgenoot, die haar zorgen baren.

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

DE GEMEENTE DIE NIET ONDERZOCHT WIL WORDEN

UITGELICHT > AANSLAGEN IN PARIJS, OORSPRONG IN MOLENBEEK

D e twee broers-Abdeslam, betrokken bij de bloederige aanslagen in Parijs, komen

uit Molenbeek, waar ze opgroeiden in het zicht van het gemeentehuis. Marouane El Balli, die in januari na de raid in Verviers in een schuilhuis werd opgepakt, komt uit Molenbeek. Abdelhamid Abaaoud, de twintiger die nu als het brein van de aansla-gen in Parijs wordt gezien, komt uit Molenbeek. Abaaoud zou ook achter verijdelde aanslagen in Molenbeek in januari hebben gezeten. Hij glipte van de radar in Griekenland, en later kwam het bericht dat hij dood was. Dood of niet, hij wordt verdacht dit plot te hebben beraamd. En daarbij altijd op hulp te kunnen rekenen uit Sint-Jans-Molenbeek. De man die enkele maanden geleden op de

Thalys naar Parijs een aanslag wilde plegen, had een adres in Molenbeek. We kunnen zo nog wel even door-gaan. Wat steeds terugkeert is dat de bovengenoemde verdachten ofwel bekend waren bij politie- of veilig-heidsdiensten, voor verschillende feiten. Of, en dat is misschien nog het meest verontrustende: heel wat verdachten zijn gekend in Molen-beek zelf. Zij hebben er vaak ook een jeugd doorgebracht die nooit echt gekenmerkt werd door ernstige armoede, en komen ook niet uit ge-zinnen die disfunctioneel zijn. Hun radicalisering gebeurde dus ogen-schijnlijk zonder gegronde sociaal-economische of psychologische re-denen, en onder ieders ogen. Zelfs bevriende straathoekwerkers en lo-

SINT-JANS-MOLENBEEK – Steeds na grote aanslagen in Europa blijkt dat een deel van de daders uit Molen-beek komen, of er een band mee hebben. In Molenbeek ziet niemand dat ooit aankomen. Klokkenluiders van buitenaf worden niet geloofd. Ten onrechte, zo is uit de gebeurtenissen in Parijs gebleken.

Onderzoekers en journalisten zeggen al tien jaar dat er in Molenbeek iets aan de hand is.


dat de gemeente er weeral slecht uit kwam. Wat opviel, was dat in de de-batten toen de inwoners van Marok-kaanse origine nog het meest bereid waren om de hand in eigen boezem te steken. Een kleine groep blanke Belgische inwoners was doorgaans minder debatbereid, alsof hun leef-wereld anders zou instorten.

kale politici met een breed netwerk verklaarden in het geval van Ma-rouane El Balli, en nu recent, van de voortvluchtige Saleh Abdeslam aan onze krant niets abnormaals te heb-ben opgemerkt. Dat leidt soms tot absurde situaties, zoals met Moha-med Abdeslam, broer van, die zelfs voor de gemeente Molenbeek werkt en ook helemaal niets gemerkt had aan zijn beide broers-verdachten.

Wanneer de wereldpers daarom neerstrijkt in Molenbeek, kruipen de inwoners in hun schulp: ‘de ge-meente wordt wederom gestigma-tiseerd, er zijn doorgaans weinig samenlevingsproblemen.’ De media overdrijven het gevaar van de ‘Jihad-hoofdstad van Europa’, klinkt het.

Fraihi, van Amerongen, VoetenMenselijk, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er niets aan de hand zou zijn in postcode 1080. Wanneer een journaliste als Hind Fraihi al tien jaar geleden op het groeiende gevaar van het salafisme - de poli-tieke islam - wees, werd zij wegge-hoond. Haar collega en arabist Ar-thur van Amerongen, die eenzelfde onderzoek verrichte, werd eveneens gebannen uit de media. En toen deze krant in het voorjaar van 2015 een lang beargumenteerd portret publi-ceerde van oorlogsfotograaf Teun Voeten, die tien jaar in Molenbeek heeft gewoond maar de islamisering niet meer kon verdragen en er weg-trok, ging het debat onder genoeg Molenbekenaars vooral over het feit

WEEKOVERZICHTWOENSDAG 11 NOVEMBERBLACK IS SUCCES. Black, de film van Adil El Arbi en Bilall Fallah, trekt op de eerste dag 14.000 bezoekers. Dat is een groot succes. In Kinepolis moet de politie tussenkomen nadat minderjarigen met een internetticket geweerd werden en ze met projectielen begonnen te gooien. De film is zestien plus, maar jongeren glippen binnen.

DONDERDAG 12 NOVEMBERDURE ZIEKENHUIZEN. De Brusselse ziekenhuizen rekenen de hoogste kamersupplementen aan van het land. Dat blijkt uit de jaarlijkse barometer van de Christelijke Mutualiteit. De ziekenhui-zen van de Chirec-groep spannen de kroon, met een gemiddelde verhoging van maar liefst 173 procent, en een gemiddelde factuur van 3.176 euro. Door de hoge honoraria proberen de ziekenhuizen dokters aan zich te binden.

KRAKERS UITGEDREVEN. De politie zet met man en macht een vijftigtal krakers uit een pand op de Demolderlaan in Schaarbeek, voornamelijk Slovaakse Romazigeuners. De eigenaar had hierom gevraagd.

TAXI RIJDT FIETSERS AAN. Een fietser raakt zwaargewond bij een aanrijding met een taxi aan de Fonsnylaan. Staatsecretaris Bianca Debaets (CD&V) had nog maar net de plek als zwart punt aangeduid wegens de vele verkeersongevallen. Brussels minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) belooft er de verkeerssituatie te beveiligen.

VRIJDAG 13 NOVEMBERTERREURAANSLAG PARIJS WIJST NAAR BRUSSEL. Er

vallen minstens 129 doden en honderden gewonden bij terroristische aanslagen op zes plaatsen in Parijs. Nadat zeven daders zijn om-gekomen, gaat de zoektocht naar verdachten verder richting Sint-Jans-Molenbeek en Brus-

sel-Stad. Twee van de Parijse zelfdoders wonen in deze Brusselse gemeenten. De meest gezochte terrorist van België, de in Molenbeek geboren en getogen Abdelhamid Abaaoud, pleegde in 2010 en 2011 al criminele feiten in Brussel met een van de zelfdoders.

ZAKKENROLLERS GEPAKT. Een trio van zakkenrollers is in Elsene door de politie opgepakt. Ze zijn opgemerkt bij het stelen van een handtas in een winkel in de Elsensesteenweg. De verdachten zijn meteen gedagvaard voor de correctionele rechtbank, want hadden onder verschillende namen al gauwdieffeiten gepleegd.

SMURFENBEELD WEG. De grote sculptuur van de Smurfen in de Hortagalerij is weg voor herstel. Meermaals werd het beeld al gevan-daliseerd op deze plek waar regelmatig hangjongeren samenscholen. Het gaat om een promotiebeeld voor het naburige stripfigurenmu-seum Moof.

ZATERDAG 14 NOVEMBERVALS ALARM IN IKEA. Kort na het middaguur wordt een ver-dacht pakket aan de laadkaaien van de Anderlechtse Ikea-winkel aangetroffen. De klanten en het personeel binnen worden niet ont-ruimd, maar nieuwe klanten mogen niet binnen. Een toegangsweg wordt afgezet. De ontmijningsdienst komt ter plaatse en vindt een verloren rugzak zonder gevaarlijke inhoud.

ZONDAG 15 NOVEMBER TE DEUM ONDER STRENGE BEWAKING. Het traditionele Te Deum op Koningsdag in de kathedraal kent ongeziene beveili-gingsmaatregelen, als gevolg van de verhoogde terreuralarmfase die maandag in voege treedt. De aanwezige politici verlaten de kerk langs de zijingang.

MAANDAG 16 NOVEMBER WINTEROPVANG OPNIEUW VAN START. Brussel voorziet 1.450 opvangplaatsen voor de winteropvang van daklozen. In januari 2016 komen daar 500 plaatsen bij op de Poincarélaan. Ook in een OCMW-pand in de Koningsstraat en een gebouw in de Kennisstraat in Schaarbeek komen daar telkens nog 300 plaatsen bij. Ook de medische winteropvang is gestart.

DINSDAG 17 NOVEMBERWEDSTRIJD AFGELAST. De vriendschappelijke wedstrijd tussen België en Spanje in het Koning Boudewijnstadion wordt afgelast we-gens de verhoogde terreurdreiging. De Belgische Voetbalbond volgt daarmee het advies van het Crisiscentrum van Binnenlandse Zaken. Samengesteld door Jean-Marie Binst en Steven Van Garsse

Ze zijn menselijk, de steunbetuigingen van Molenbekenaars aan hun gemeente. Toch is er iets aan de hand dat weinigen begrijpen.

Het jarenlange getalm met de er-kenning van de problemen heeft de gemeente geen deugd gedaan. Mo-lenbeek staat in de vuurlinie van de globalisering omdat het vroegere be-leid geen gepaste antwoorden wilde formuleren op een stad die diverser werd en zo onze samenlevingscul-tuur uitdaagde. En het huidige be-

leid wil antwoorden formuleren op daarop gewortelde problemen die weinigen begrijpen. In een gemeen-te waar goeie vrienden radicaliseren zonder elkaars medeweten, los van armoede, is iets aan de hand waarop haast geen hedendaags politiek ant-woord bestaat, tenzij harde repres-sie, die niemand wil. Nochtans heb-

ben verschillende onderzoekers en journalisten al jarenlang hiervoor gewaarschuwd. Uit bezorgdheid, of zelfs uit genegenheid voor wat Mo-lenbeek zou moeten worden: een di-verse gemeente zonder de verderfe-lijke invloed van de politieke islam. Christophe Degreef

Eigenlijk gaat het vandaag beter in Molenbeek dan in mijn beginjaren bij de Foyer. Toen was het hier de Far West, stonden er met messen gewapende kerels voor mijn neus”

Antropoloog Johan Leman (Foyer) stelt daarentegen wél een toenemende invloed van salafisten vast in Sint-Jans-Molenbeek (in De Standaard).

Het veiligheidsbeleid in de hoofdstad is een recept voor chaos”

Volgens burgemeester van Vilvoorde Hans Bonte (SP.A) kan het Brussels Gewest beter worden ingericht op vlak van veiligheid (op brusselnieuws.be).

Amper kindvluchtelingen in het Nederlandstalig on-derwijs in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Dat is het antwoord van VGC-collegevoorzitter Guy Vanhen-gel (Open VLD) op een vraag over de extra middelen die Vlaams onderwijsminister Hilde Crevits (CD&V) de scholen toeschuift om kindvluchtelingen op te vangen.

109HETGETAL

© IVA

N P

UT

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

Vanhengel neemt aan dat anderstaligen pas in het Ne-derlandstalig onderwijs in Brussel starten als ze hier langer wonen. In het Nederlandstalige kleuter- en lager onderwijs in de hoofdstad zijn recent 109 nieuwkomers geteld. “Slechts zestien meer dan vorig jaar, op de tien-duizenden leerlingen in totaal,” stelt Vanhengel. Bruno De Lille (Groen) en Dominiek Lootens-Stael (Vlaams Belang) vrezen dat de grote vluchtelingeninstroom in de Brusselse scholen voor later kan worden verwacht. Jean-Marie Binst


ROTTERDAM – Een creatieve herbestemming

voor de Citroëngarage overstijgt de discussie of

er al dan niet een museum moet komen. Daarom ging Groen een kijkje nemen in

geslaagde reconversies als de Van Nelle-fabriek en de

RDM-Campus in Rotterdam. En met in het achterhoofd

de toekomstige Urban Farm bij Abattoir stonden ook de stadsboerderij Uit

je eigen stad en DakAkker op het programma. Wordt

vervolgd in het Brussels parlement.

H et nieuwe gebouw van de koffi e-, thee- en tabaksfa-briek van de familie Van

Nelle werd destijds ingeplant aan de Delfshavense Schie en aan het spoor, al stopte er voor de fabriek geen enkele trein. Het verlichte ge-bouw met de neonletters was voor de treinreizigers “letterlijk een re-clameblok”, zegt Gideon Peele, de architect die er rondleidingen geeft. Met de toonzaal aan het IJzerplein had André Citroën een zelfde am-bitie.De Van Nelle-fabriek werd in 1929 afgeleverd en zou zonder de crisis nog veel groter geworden zijn. In

integraal in glas konden worden op-getrokken. De paddenstoelkolom-men maakten een balkenvrij, rustig plafond mogelijk wat aangenamer was voor de werknemers. Voor hen had bouwheer Kees van der Leeuw tot in de kleinste details aandacht. Douches en toiletten, wel met een wastafel achter glas, want hygiëne moest nog aangeleerd en dus gecon-troleerd worden.De fabriek hield er in de jaren 1990 mee op, maar dankzij de stad en de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed werd ze tien jaar geleden weer een werkplek in de geest van de vooruitstrevende Van der Leeuw. Een tachtigtal kleine en grote be-drijven in de design- en communi-catiesector zijn er ondergebracht, de ruimtes worden verhuurd voor evenementen als Art Rotterdam en dansfeesten. De zorgvuldig gerestaureerde en herbestemde Van Nelle-fabriek werd vorig jaar toegevoegd aan de Unesco-Werelderfgoedlijst. Uit

respect voor de buitengevel werd gekozen om in de glazen doos een glazen binnendoos te plaatsen. De ruimte tussen de vliesgevels en het binnenkantoor is een klimaat- en geluidbuffer.

VierkantemeterverhuurRoept de Van Nelle-fabriek associa-ties op met de toonzaal van de Cit-roëngarage, dan doet het Innovation Dock van de RDM-Campus midden de Rotterdamse Stadshavens dat met de ateliers van het Brusselse

© AN DEVROE


DUURZAAMHEID > HELDERE VOORBEELDEN VOOR CITROËNGARAGE EN ABATTOIR

DOORKIJKJE ROTTERDAM

plaats van een brede glazen brug, waarvan de aanzetten bewaard ble-ven, kwamen de dynamische (goe-deren)bruggen die het gebouw nu zo karakteristiek maken. Het ontwerp van Leendert van der Vlugt en J.A. Brinkman is hét voorbeeld van het Nieuwe Bouwen ( form follows func-tion van Louis Sullivan) in Neder-land. De architecten hadden ideeën opgedaan tijdens hun bezoek aan de Amerikaanse Fordfabriek. De tabaksfabriek kreeg acht lagen, de koffi efabriek zes en de theefabriek, met het kortste verwerkingsproces, drie. Het betonnen skelet draagt het gebouw zodat de gevels bijna

garagegebouw. De voormalige Rot-terdamsche Droogdok Maatschap-pij (RDM) beleefde haar hoogdagen eind de jaren 1950 met de bouw van het cruiseschip De Rotterdam in een loods van 240 meter, een op-dracht waarvoor de directeurswo-ning moest worden gesloopt. Na het failliet van RDM in de jaren 1990 ijverde het tuindorp Heijplaat voor het behoud van de gebouwen, zo na lagen ze de ex-werknemers aan het hart. Vandaag staat RDM voor Research,

De DakAkker vermindert de voedsel–kilometers: kantoormensen oogsten hier na de werkdag hun verse groenten en kruiden of het Dak Café verwerkt ze in de lunch.

“We moeten niet zomaar de Rotterdamse voorbeelden kopiëren,” zegt Brussels parlementslid Annemie Maes, “maar het zou zonde zijn mochten we niets moois met de Citroënsite doen. Net zoals de modernistische architecten ideeën uitwisselden, kijken we als stadspartij graag naar andere steden met een gelijkaardige bevolkingsmix. Museum allemaal goed en wel, maar er zijn ook nog andere noden en het zou mooi zijn via tewerkstellingsprojecten de buurt te activeren.”“Luister eens naar de experts,” is wat parlementslid Arnaud Verstraete de Brusselse regering van Rudi Vervoort (PS) aanraadt, “die tijdens het debat van Ecolo en Groen in het Kaaitheater de Van Nelle-fabriek en de RDM-Campus naar voren schoven als voorbeelden voor de toekomstige Citroëngarage. Net als in Rotterdam staan er in Brussel veel panden leeg die Groen graag bewaard ziet om ecologische en economische redenen, om nog maar van de charme van de stad te zwijgen. Een Japanse toerist neemt tijdens een tussenstop in Rotterdam gauw een taxi om de Van Nelle-fabriek te bezoeken, maar ook de Citroëngarage op een plek waar je Brussel binnenrijdt is een

gebouw met een zeer grote herkenbaarheid. Binnen zie je door de hellende vlakken over de hele lengte van de Citroënateliers het westen van Brussel steeds in een ander perspectief. Het zou net zoals op de RDM-Campus een plek voor start-ups en scholen kunnen zijn, maar ook voor o.a. crèches, congresruimtes, fuif- en repetitiezalen.”Hoeveel oppervlakte aan platte daken er is in Brussel weet parlementariër Bruno De Lille niet, maar dat er een enorm potentieel moet zijn, is duidelijk: “We zouden ook nieuwbouw voordeliger kunnen belasten als ze een structuur voor een groendak voorzien. Het kan zelfs iets zijn om als gebouw mee uit te pakken: in het Schieblock er is geen onverhuurde ruimte meer. Net zoals Rotterdam is Brussel een doorstroomstad, ook tijdelijke oplossingen moeten kunnen, iets waarvan Brussel precies schrik heeft. Braakliggende gronden een paar seizoenen cultiveren, of als de grond te slecht is, er bomen planten om de grond te saneren. En daar dan gewoon goed over communiceren, van het transparante beleid van Rotterdam kan Brussel nog leren.” AD

GROENE FRACTIE IN ROTTERDAM

Design & Manufacturing, want de voormalige werf is nu het uit-hangbord voor innovatie door de aanwezigheid van technische scholen en het Havenbedrijf Rot-terdam. In de vroegere machi-nekamer, het Innovation Dock, wordt het technisch personeel van de toekomst gevormd. Er hangen auto’s en halve huizen op en in het aqualab worden gol-ven gesimuleerd om het effect op drijvende huizen te berekenen. De 23.000 vierkante meter kan-toorruimte wordt per vierkante meter verhuurd, je bouwt er ver-volgens op wat je maar wil. Het openbaar vervoer over het water, de Aqualiner, is hier voor de stu-denten en werknemers het snel-ste.Ook hoogbouw heeft nog onbe-nutte oppervlakte. Le Corbusier was voorstander van platte da-ken, ook met de bedoeling om er tuinen in te richten. “De platte daken kwamen er, de groenda-ken niet,” zegt Eric Dekker van ArchiGuides Rotterdam boven

Technische scholen en bedrijven in het Innovation Dock van RDM.


ADVERTENTIE

op het dak van het kantorencomplex Schieblock. In 2012 werd er hier in samenwerking met het Rotterdams Milieucentrum voor het eerst ge-oogst op een dak van de Randstad. Met Food & The City wil Rotterdam de stadslandbouw ondersteunen. De DakAkker vermindert de voedsel-kilometers: kantoormensen oogs-

ADVERTENTIE

7 EENGEZINSWONINGENTE SINT-STEVENS-WOLUWE

KARENBERG

WHAT YOU SEE ISWHAT YOU SEE IS

WHAT YOU GET

Wonen tegen de Europese hoofdstad Brussel in een landelijke omgeving

LAGE-ENERGIEWONING SLEUTEL OP DE [email protected]

ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

De benefietactie Brussel Helpt van de Vlaams-Brusselse Media staat dit jaar in het teken van kindvluch-telingen. Alle Vlaamse gemeen-schapscentra zetten activiteiten op voor de vzw Minor-Ndako. Die vangt in Anderlecht, Brussel-Stad en in Vlaanderen niet-begeleide minder-jarige vluchtelingen op. Ze krijgen er kost en inwoon in leefgroepen en professionele begeleiding naar een zelfstandig leven.Deze week starten gemeenschap-centra met wafelsverkoop (GC Kon-takt op 19/11 in Sint-Pieters-Wo-luwe, GC Den Dam op 20 en 21/11 in Oudergem) en ‘Koop een tafel’, lunchmogelijkheden voor het goede doel (GC Essegem op 20/11 in Jette,

KOM UIT JE KOT VOOR BRUSSEL HELPT

CAMPAGNE > IN DE BRES VOOR VLUCHTELINGENKINDEREN

28 november 2015ILLA BXL, ANDERLECHT

DECONOMIE

L-

Met Airbnb, Djump en de Belgische Food Truck AssociatieInschrĳ ven viawww.pauldelva.be/deeleconomie BRUSSEL

FRACTIE

Paul Delva en Brigitte Grouwels nodigen u uit: studievoormiddag Deeleconomie in Brussel

De Stadsdriehoek in Rotterdam vanuit de enkel beglaasde vliesgevel van Van Nelle: Unesco-Werelderfgoed.

ten hier na de werkdag hun verse groenten en kruiden of het Dak Café verwerkt ze in de lunch. De honing van de bijenkolonies op het dak wordt verkocht in het wa-renhuis Groos op het gelijkvloers. De stadsboerderij Uit Je Eigen Stad in de Marconistraat bevindt zich dan weer op de begane grond en geeft stadsbewoners via onder andere tuincursussen terug voe-ling met hun voedsel. De afzet gaat naar de lokale markten en een eigen restaurant. Naast fruit en groenten (onder andere twaalf tomatensoorten die geplukt wor-den op het moment dat ze rijp zijn) worden er ook zwammen (RotterZwam) en kippen van een ‘dubbeldoelras’ (eieren en vlees) gekweekt. De zogenaamde aqua-ponie, waarvoor ook Abattoir wil gaan, waarbij vissen voor de mest voor de planten zorgen die op hun beurt het water voor de vissen zui-veren, bleek hier technisch uitein-delijk niet te lukken.�� An�Devroe

© A

N D

EVR

OE

© A

N D

EVR

OE

GC De Zeyp op 21/11 in Gansho-ren, GC Kontakt op 23 en 30/11 en 3/12 in Sint-Pieters-Woluwe, GC De Vaartkapoen met een volkskeuken op 1/12 in Molenbeek en ‘Stoempt ze binnen’ in GC Wabo op 4/12 in Watermaal-Bosvoorde). Wie meer voelt voor speelgoedinzameling en cultureel spektakel, voetbal, dans of films kan ook zijn gading vinden. GC De Pianofabriek gaat voor Impro-visatietheater op 21/11 en GC De Maalbeek concerteert met Sioen op 27/11. De slotvuurpijlen schieten Raymond van het Groenewoud en Leonore af, op 5/12 in Flagey.

JMBwww.brusselhelpt.be

I n volkscafé Au Château D’Or, vlakbij het Constant Vanden Stockstadion, lijkt iedereen Van-

denbossche te kennen. “Dit café is één van de vele zaken die onlosma-kelijk verbonden zijn met Sporting,” steekt Vandenbossche van wal. “Als ik hier mijn krant kom lezen, duurt het geen vijf minuten of ik raak aan de praat over de nieuwste aankoop. Al die dingen verdwijnen als RSCA wegtrekt.”De verhuis van Sporting leek voor de buitenwereld onvermijdelijk, maar voor Vandenbossche heeft de ge-meente boter op haar hoofd. “Wij-len burgemeester Jacques Simonet (MR) zei me vaak: ‘Walter, tu n’as pas de confiance’. De MR was toen goed verbonden met de club, om-dat de dochter van voorzitter Ro-ger Vanden Stock even voor MR in

de gemeenteraad heeft gezeten. Er was een band van vertrouwen. De meest fundamentele fout die men heeft gemaakt, is dat men die goede verstandhouding nooit in een juridi-sche overeenkomst heeft gegoten.”De laatste jaren is de band tussen gemeente en club nog verslechterd. Het strenge parkeerbeleid, met hoge tarieven en boetes, heeft daar vol-gens Vandenbossche veel mee te maken: “Dat heb ik van verschillen-de mensen van de raad van bestuur van RSCA gehoord. ‘Je mag hier blijven, maar wij gaan onze eigen financiële problemen voor een deel oplossen op de rug van uw suppor-ters’, die redenering heeft het club-bestuur de gemeente niet in dank afgenomen,” aldus Vandenbossche. Zou RSCA misschien wel geble-ven zijn indien de gemeente sneller

vaart had gemaakt van de uitbrei-ding van het Vanden Stockstadion? Vandenbossche betwijfelt dat: “Zes à zeven jaar geleden heeft RSCA een klik gemaakt: ‘Met de gemeente An-derlecht als het kan, zonder als het moet,’ was hun redenering.”

Lingerie en juwelenDe gevolgen van het vertrek van paars-wit zijn voor de gemeente niet te overzien. “De middenklasse is meer en meer weggetrokken uit de gemeente. Daardoor is het voetbal-gebeuren voor de handelaars hun basisinkomen geworden. Dat geldt uiteraard voor de horeca, maar ook de lingeriewinkel en de juwelier doen betere zaken op de wedstrijd-dagen. Want door het elitaire karak-ter van Anderlecht, met zijn loges en business seats, komen ook de vrou-

ANDERLECHT – Nu het zo goed als zeker is dat RSC Anderlecht wegtrekt uit de gemeente Anderlecht, kan het gemeentebestuur nadenken over de toekomst van het stadion. Er is een aanbesteding gelanceerd voor een studie over de omvorming van het Constant Vanden Stockstadion, de omgeving en twee nabijgelegen parkings. Voor gemeenteraadslid en ex-schepen Walter Vandenbossche (CD&V) is er haast bij: “Alleen als er snel keuzes gemaakt worden, is de lokale handel nog te redden.”

Gemeenteraadslid Walter Vandenbossche (CD&V) betreurt het nakende vertrek van RSC Anderlecht uit de gemeente. “De lokale handel en de volksmensen worden in de steek gelaten.”

© BART DEWAELE

SPORT > WALTER VANDENBOSSCHE (CD&V) BETREURT VERHUIS RSC ANDERLECHT

‘MIJN HART BLOEDT ALS KET VAN ANDERLECHT’

wen mee naar het voetbal,” volgens Vandenbossche.Er zijn niet alleen economische ge-volgen, Vandenbossche vreest ook voor het volkse karakter van de buurt: “Mensen komen hier niet alleen naar het stadion, er zijn hier supportersclubs die eetfestijnen en

tombola’s organiseren. Dat wordt allemaal van de kaart geveegd in ruil voor professionalisme. Voor de volksmens zal het nooit meer An-derlecht zijn.”Voor het gemeenteraadslid is er nood aan een haalbaar en ambitieus plan, dat de wijk opnieuw een bestaans-reden en een tikkeltje grandeur bezorgt. Een sportieve invulling is welkom voor hem, maar dan één die heel het jaar door voor leven in de brouwerij zorgt. “Ik heb me laten vertellen dat je het voetbalveld mak-kelijk zou kunnen vervangen door twee à drie tennisvelden. Waarom zouden we hier geen groot Brussels tennistornooi kunnen houden? Op de terreinen van Roland Garros in Parijs was ik verrast door het leven buiten het tornooi. De jeugdoplei-dingen zorgen daar voor een enorme bedrijvigheid. Bovendien is dat een ontmoetingsplaats geworden voor veel Parijzenaars en bedrijven. Ik ben natuurlijk geen expert, dus ik kan niet zeggen of dat haalbaar is. Maar het klinkt niet slecht.” Hij hoopt alvast dat de studie snel een nieuwe richting aangeeft. “De waarde van de zaken hier is gekel-derd: wie kan, vertrekt. Wie met een eigen zaak wil starten, kijkt de kat uit de boom: wat komt er in de plaats van RSC Anderlecht?”

Ket van AnderlechtVoor Vandenbossche is dit meer dan een politiek dossier. Zijn vader, Ca-mille Vandenbossche, speelde vlak na de Tweede Wereldoorlog enkele jaren in de eerste ploeg. En zoon Walter speelde even in de jeugd-ploegen en zat vanaf zijn twaalfde bijna tweewekelijks in de tribunes. “Al een uur voor de wedstrijd stond ik in de gradins, met mijn sjaal en toeter. Ik ga intussen al meer dan veertig jaar kijken. Als schepen was dat soms moeilijk vanwege alle ver-plichtingen. Iemand als Jos Chabert (oud-minister in de Brusselse rege-ring, vorig jaar overleden, red.) zat daar niet zo mee in, die ging dan wel een paar uur later speechen en kwam gewoon naar Sporting kij-ken.”RSC Anderlecht dat niet meer in Anderlecht speelt, dat is niet meer hetzelfde voor Vandenbossche. “Ik zeg niet dat ik nooit meer zal gaan kijken, maar zeker niet elke twee weken. Als Anderlechtenaar en als ket van Anderlecht gaat mijn hart bloeden.”Het enige wat dan nog overblijft, zijn de herinneringen aan de grote dagen van RSCA in het Astridpark. “Eén van de wedstrijden die ik nooit zal vergeten, is Anderlecht - Real Madrid voor de Uefa Cup in de jaren 1980. Anderlecht won met 3-0, drie goals in het laatste kwartier. Het stadion stond in brand! De terug-wedstrijd verloren we uiteindelijk nog met 6-1. Maar die euforie van de heenwedstrijd bezorgde me een heel warm gevoel.”Hij heeft nog een opvallende voor-spelling in petto: “Ik denk dat het niet lang zal duren voor de club van naam verandert en er ‘Brussels’ van maakt. Ze willen de kracht van het begrip “Brussel” gebruiken voor hun club. Als dat gebeurt, kom ik helemaal niet meer kijken (lacht).”

� Filip�Van�Der�Elst

“Waarom zouden we geen groot Brussels tennistornooi kunnen organiseren in het Astridpark?”


WALTER VANDENBOSSCHE:

ADVERTENTIE

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Mogen we in deze benarde tijden, waarin de politiek een blauwtje loopt, toch even steun zoeken in de cultuur. Ons aller- en allesomarmend bindmiddel. VGC-Raadsvoorzitter Carla Dejonghe (Open VLD) zet haar kunstwerken te kijk. In de (ontwijde?) Abdij van Dielegem nog wel. Onze ‘Michelan-gela van Brussel’ houwt sculpturen uit steen. Ze heeft een zwak voor het uitbeelden van benen en voeten, ook die van een hond. Eens wat anders dan ellebogen, voor een politica.

Partijgenoten ministers Gatz en Vanhengel openen de expo van Dejonghe. Komen ze nog eens positief in de kijker. Als ‘Quick en Flupke van Brussel’ kregen ze vorige week – voor de tweede keer al – een nieuwe stripmuur. In het Ons-Heerstraatje nog wel. De olijke tandem zelf was er niet te bespeuren. Brussels schepen van Participatie Ans Persoons (SP.A) nam de honneurs van de muur-inhuldiging waar. En dat voor één keer dat de twee zinnekes niet vochten om een been.

Als het in Parijs regent, druppelt het in Brussel. Oh bonheur des anges! Plots is er dan toch een rugzakje met geld gevonden ‘in het kader van preventie en veiligheid voor 2016’, zo liet minister-president Rudi Vervoort (PS) maandag verstaan. Hoe, wat, voor wie en hoeveel en wanneer? Dat zien we tegen de volgende aanslag wel weer.

Nostalgie is soms heel gepast. Vroeger ging het echt beter, ook al was die gedachte fake. Neem nu Sint-Jans-Molenbeek, in 2014 nog feestend om de titel van ‘Culturele Hoofdstad’, uitgevaar-digd door de Fédération Wallonie-Bruxelles en de Cocof (de Franse Gemeenschapscommissie). Vandaag tilt Parijs en de wereld de onooglijke gemeente op tot Capitale Européenne. Weliswaar du djihadisme, maar de draagkracht van dat woord kennen ze niet in Molenbeek. En wat zien we er plots? Meer blauw op straat. Alsof samenscholing voor culturele beleving tussen nadars en met matrakken moet begeleid worden. En met bivakmutsen zelfs. Hoe kan de brave Laag-Molenbeke-naar nog op zijn gemak zaain komisses doen, met al die overaandacht voor de lokale cultuur? En de liederlijke Ransfortstraat is zelfs kop van Jut. Geen schoolklasjes meer te zien om La Fonderie te bezoeken, het museum van de industrie en het werk. Pardon, welke industrie en welk werk? De kleine cultuurman wordt de pas afgesneden met het viseren van de Ransfortstraat. En zeggen dat die gewoon op zijn gemak in de Ransfortstraat een doucheke wil gaan pakken in het badhuis. Waar is die goeie oude tijd toch?


Vastgoedprojecten op toplocaties02/201 00 01

www.thechambon.be

CHAMBON. EEN LUXERESIDENTIE OP EEN HISTORISCHE SITE IN HARTJE BRUSSEL

RESIDENTIAL

SERVICES

INCLUDED

Aanbod van praktische

en persoonlijke diensten

NU 2 JAAR

GRATIS

WOON IN EEN ICONISCH PROJECT EN WORD BEDIEND OP UW WENKEN

• EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE

• Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering

• Prime location in het hart van de Europese hoofdstad

• Met exclusief dienstenpakket

• Een “once in a lifetime opportunity”

De majestueuze hoofdzetel van de voormalige ASLK, gelegen tussen het Muntplein en het Martelarenplein, wordt in al zijn glorie hersteld dankzij een prestigieuze reconversie tot luxe -residentie. Dit unieke project, de Chambon, combineert historische grandeur met hypermodern comfort. Met als absolute primeur een exclusief pakket aan diensten: de Residential Services.

ADVERTENTIE

STUDIEKEUZEBEURS17.11 - 20.11.2015 KELDERS VAN CUREGHEMANDERLECHT

TechniekTalentToekomst

BEZOEK DE STUDIEKEUZEBEURSVOOR 10- TOT14-JARIGEN Elke dag open van 9 tot 12 uur.Dinsdag en donderdag ook open van 13 tot 16 uur.Donderdag 19 november: extra avondeditie voor ouders van 17 tot 20 uur. Gratis toegang. Kom alles te weten over de studierichtingen vanhet Nederlandstalig secundair onderwijs in Brussel!

V.u.

: Eri

c Ve

rrep

t, le

iden

d am

bten

aar,

Emile

Jac

qmai

nlaa

n 13

5, 10

00 B

russ

el ©

201

5 - B

elgi

ë

D e zeven gelegenheidsacteurs – alle-maal medewerkers van de organisatie – hebben er tijdens de repetitie duide-

lijk zin in en schreeuwen enthousiast mee als de herkenbare ‘Is ’t Waar!?’-kreet moet vol-gen. De voorstelling is dan ook gebaseerd op

hun levensverhalen en belevenissen, ze heb-ben de inhoud mee mogen bepalen.

Geen diplomaEn een typisch Brusselse mozaïek is dat ge-worden. Caty, die multimedialessen aan kin-

ANDERLECHT – De sfeer is jolig op de repetitie van ‘Histoires Is ’t Waar!?’, de perfect tweetalige jubileumvoorstelling van Maks vzw uit Kuregem, dat onlangs zijn vijftiende verjaardag vierde. Maks fo-cust op lessen Nederlands en multimedia en begeleidt naar werk in een wijk waar veel mensen geen opleiding of baan hebben.

De voorstelling is gebaseerd op de levensverhalen van de gelegenheids-acteurs. Rechts: directrice Véronique De Leener.


HET LEVEN ZOALS HET IS IN KUREGEM

SAMENLEVING > MAKS VZW VIERT VIJFTIENJARIG BESTAAN

deren uit de buurt geeft, liep zelf als tiener van huis weg. Ze maakte nooit de middelbare school af, bekeerde zich tot de islam en droeg jarenlang een hoofddoek. Tot ze een paar jaar geleden radicaal van koers veranderde en ook de hoofddoek achterwege liet. “Ik ben op mijn veertigste een heel nieuw leven begonnen.”Svetlana kwam negen jaar geleden van Molda-vië naar België en werkt bij Maks als traject-begeleidster die anderen begeleidt naar werk. “Mijn passie is om hen te helpen, in hen te ge-loven zoals Maks in mij heeft geloofd.” Haar collega-trajectbegeleidster Bakhta (een oude

Arabische naam die ‘geluk’ betekent) vertelt over haar gêne toen ze op één dag twee Ma-madou Diallo’s als klant over de vloer kreeg, en tegen de tweede bij hoog en bij laag bleef zweren dat hij al eerder op de dag was langs-gekomen. Maks vzw ontstond op initiatief van de VGC na de beruchte rellen in Kuregem in 1999. “Maar intussen komen er bijna geen middelen meer uit Vlaanderen, de grootste subsidiegever is Brussels arbeidsagentschap Actiris, dat onder meer de lonen van de medewerkers betaalt,” zegt directrice Véronique De Leener. En de

© BART DEWAELE

ADVERTENTIEBDW 1499 PAGINA 11 - DONDERDAG 19 NOVEMBER 2015

“Als we iemand aan werk helpen, staan er de volgende dag altijd een paar familieleden of vrienden voor de deur”

nood aan opleiding en begeleiding naar werk blijft hoog: “De helft van de mensen in deze wijk heeft geen diploma. 52 procent van de jongeren onder de 25 in Kuregem is werk-loos.”Maks wil al 15 jaar mensen uit de armoede helpen, en daarvoor zet het multimedia en kennis van het Nederlands als speerpunten in. Drie- à vierhonderd kinderen krijgen er jaarlijks computerles. Volwassenen kunnen er Nederlands en programmeren leren, en ‘digital stories’ leren maken. Daarnaast be-geleiden de trajectbegeleiders jaarlijks 500 werklozen.

ClanDe enige mannelijke acteur in de voorstelling, Eduardo, droomt van een zangcarrière en vertelt over het belang van muziek in zijn le-ven. Oorspronkelijk zou nog een tweede man, Amar, meedoen. Maar die heeft na twee jaar bij Maks net een baan gevonden als compu-tertechnicus bij de federale overheid.“In totaal werken er veertig mensen bij Maks,” zegt directrice Véronique De Leener. “Onder hen zijn 26 doelgroepmedewerkers, die voornamelijk uit de wijk komen en een contract krijgen voor een periode van een tot twee jaar. Zij hebben geen diploma secundair onderwijs. De redenen daarvoor zijn divers: door spijbelen, omdat ze weggelopen zijn van huis, of omdat ze als vluchteling naar hier ge-komen zijn.”Een op de drie doelgroepmedewerkers vindt uiteindelijk een baan in de sector waarin ze werden opgeleid, een op de drie vindt een baan in een andere sector, en een op de drie valt terug in de werkloosheid.“Nu hebben we bijvoorbeeld een heel slim meisje dat dyslectisch blijkt te zijn, en daar-door niet meekon op school. Ze werkt nu als doelgroepmedewerkster en studeert daar-naast met onze steun voor maatschappelijk werkster. In de periode bij Maks doen zulke mensen werkervaring op die hen later hope-lijk aan een baan helpt. We hebben multime-dia-animatoren, DTP’ers, webdesigners en computertechnici, schoonmakers en onthaal-bedienden.”Schoonmaakster Lydie uit Congo doet het ver-haal van haar achternaam, Kitonda, wat ‘de clan’ betekent. “Mijn vader wou maar niet uit de buik komen, en dus heeft de hele clan moe-ten helpen hem eruit te halen.” Maar even-goed vertelt ze over haar droom om in België sneeuw te zien. “Ik ben vier jaar geleden naar hier gekomen, en meteen in het eerste jaar is dat gelukt.”

Art decoDaarnaast zijn er ook zes trajectbegeleiders aan de slag, die in partnerschap met Actiris werkzoekenden begeleiden. Een op de drie klanten van de individuele begeleiding vindt uiteindelijk een baan, bij de groepsbegelei-ding loopt dat op tot een op de twee.“Als we iemand aan werk helpen, staan er de volgende dag altijd een paar familieleden of vrienden voor de deur, we draaien op die mond-tot-mondreclame. Maar we kijken al-tijd naar de ruimere context”, zegt De Leener. “Zo merkten we dat meerdere vrouwelijke werkzoekenden thuis het slachtoffer zijn van partnergeweld. En dus hebben we een digital stories-project opgezet rond vrouwengeweld, als een uitlaatklep voor hun onverwerkte trauma’s, zodat die vrouwen zich daarna meer zouden kunnen concentreren op de zoektocht naar werk. Want dat werk maakt uiteindelijk dat ze onafhankelijk zijn en weg kunnen.” Sara De Sloover

Maks vzw speelt Histoires Is ’t Waar!? op 26 november om 14 en 19 uur in het art-deco-auditorium Jacques Brel op de campus Coovi in Anderlecht.

GRATIS VRIJWILLIGERSVERZEKERING

voor de organisatie van je repair café,buurtfeest, speelstraat, actie voor het goede doel, kunstproject, huiswerkklasje, uitstappen met jong en oud, ...

Y IN ÉÉN KLIK VERZEKERD!VERZEKER GRATIS DE VRIJWILLIGERS TIJDENS JE ACTIVITEITEN

Hoe vraag je de verzekering aan? Dit is gemakkelijk! Op www.vgc.be/ondersteuning/vrijwilligerswerking/vrijwilligersverzekering vind je meer info en de aanvraagprocedure.

Welke risico’s dekt de vrijwilligersverzekering? Burgerlijke aansprakelijkheid, lichamelijke ongevallen en rechtsbijstand.

De gratis vrijwilligersverzekering is goed voor 100 vrijwilligersdagen= 3 activiteiten met 33 vrijwilligers op 1 dag= 1 activiteit met 100 vrijwilligers op 1 dag= 10 avonden met 10 vrijwilligers= …

Wat kan niet?De verzekering mag niet gebruikt worden om personen te verzekeren tijdens privéactiviteiten of voor personeelsleden tijdens hun beroepsbezigheden.

Wie komt in aanmerking? Feitelijke verenigingen en vzw’s- in Brussel gevestigd- met een Nederlandstalige werking - niet ingericht door een openbaar bestuur

STEUNPUNT VRIJWILLIGERSWERK BRUSSEL

Nog vragen? Het Punt vzw - Steunpunt Vrijwilligerswerk Brusselm = c ,

[email protected] www.hetpuntbrussel.be 02 218 55 16 Lakensestraat 76/6, 1000 Brussel

advertentie_vrijwilligersverzekering.indd 1 10/11/15 16:21

© BART DEWAELE

DEZE WEEK IN KYROS > EIGEN STEK IN ALLEE DU KAAI

‘SAMEN ZIJN WE GAAN LASSEN EN TIMMEREN’

Met zijn allen koken in het nieuwe clubhuis van Kyros.

K yvos is een nevenproject van Den Teir-ling, het centrum in Elsene dat al zes-tien jaar dagactiviteiten organiseert

voor psychisch fragiele mensen. Enkele jaren geleden werd duidelijk dat er ook behoefte was aan een laagdrempelige ontmoetingsplaats in het noordwesten van de stad. Daarom begon

begeleider Koen Daems met Kyvos, wat Grieks is voor teerling.Kyvos leidde aanvankelijk een nogal zwervend bestaan. De groep verzamelde eerst een tijdje in gemeenschapscentrum De Platoo, daarna in een gebouw van het Centrum Geestelijke Gezondheidszorg (CGG) en vervolgens nog

even bij Ploef! in de Jetse Bonaventurestraat.Daems was dan ook tevreden toen in de zomer van 2014 bleek dat Kyvos terecht kon in Allee Du Kaai aan het kanaal.Allee Du Kaai bestaat uit enkele hangars en een grasveld aan de rand van het water. Ze zijn door Leefmilieu Brussel tijdelijk ter beschik-

BRUSSEL – Een jaar lang timmerden en knutselden ze eraan. Maar nu is het clubhuis van Kyvos in de grote loods van Allee Du Kaai klaar. Fier stelden begeleider Koen Daems en zijn gasten – een groep van psychisch kwetsbare volwassenen – hun nieuwe stek maandag voor aan het publiek.


king gesteld zijn voor spontane buurtinitia-tieven. Er zijn allerlei activiteiten voor jonge-ren en mama’s volgen er Nederlandse les.Kyvos wilde in de open, onverwarmde loods wel zijn eigen plekje afbakenen. “Daarom zijn we, samen met de gasten, aan het lassen en timmeren gegaan,” zegt Daems. Het bouw-project kreeg de steun van het CGG en ook van Beschut Wonen.Het bouwen gebeurde organisch en maakte deel uit van de activiteiten van de – relatief vaste - groep mensen die elke maandag van twee tot acht bijeenkomt. Daems nam enke-len van hen mee naar de lokalen van Zinneke

“Het zijn geen intieme vrienden, maar ze maken wel deel uit van mijn leven”

© SASKIA VANDERSTICHELE

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

[email protected]

ADVERTENTIE

om samen de metalen structuur te lassen.Die werd vervolgens ter plekke ineen geve-zen en opgevuld met ramen en houten pa-nelen. Ondertussen werd in de hoek een bar geïnstalleerd en werden wat zetels en een grote eettafel neergezet. Vervolgens kwam er verwarming en werd – stap voor stap – een keuken in elkaar geknutseld.Behalve het bouwen waren er van meet af aan andere activiteiten: gewoon iets drin-ken en babbelen, gezelschapsspelletje spe-len, fi lmpje maken, en ‘s avonds samen koken en eten. Het koken gebeurde heel lang op een klein oud vuurtje of buiten op de barbecue, met zicht op luxefl ats aan de overkant van het water. Maar vorige week werd een fonkelnieuw, extragroot Smegfor-nuis geïnstalleerd, een gift van de Koning Boudewijnstichting. Het is het pronkstuk van de keuken, maar Francesco en de ande-re gasten moeten er nog aan wennen. “We hebben heel lang vooral pasta gemaakt om-dat we alleen maar dat kleine vuurtje had-den. Dit is luxe.”Francesco, een in Brussel verzeilde Genke-naar met Italiaanse roots, heeft enige tijd geleden de leiding van het koken op zich ge-nomen. “Iemand moet het doen,” zegt hij. Hij is net alle ingrediënten voor een knolsel-dergratin met gehakt gaan kopen. Als hij de boodschappen uitgepakt heeft, schieten en-

kele aanwezigen meteen te hulp. Marie-Claire, een extravagante verschijning, met zonnebril, petje en kralen, begint voortvarend de aard-appelen in dunne plakken te snijden. “Ik heb veertig jaar gewerkt in de horeca,” zegt ze.Ook Marc weet van aanpakken. Hij helpt bij de voorbereiding van de maaltijd en steekt tus-sendoor ook een handje toe bij het voegen van het mozaïeken werkblad, een klusje dat nog afgewerkt moet worden. Als hij even niets te doen heeft, bedient hij aan de bar of gaat hij alvast afwassen. “Ik ben graag bezig. Daarom kom ik naar hier,” zegt hij. “Ik heb geen pro-blemen, maar hou ervan om te me engageren. Ik ben ook vrijwilliger bij vijf andere organi-saties, bij Velt bijvoorbeeld en bij een fi etsa-telier.”

EenzaamAlexander, een Griek met een expressief ge-zicht, loopt overal een beetje tussen. Hij komt naar Kyvos om mensen te zien, vooral oude bekenden zoals Vasilis en Francesco. “Het zijn geen intieme vrienden, maar ze maken wel deel uit van mijn leven,” zegt hij. Hoe ouder hij wordt, hoe meer de eenzaamheid weegt. “Daarom is het fi jn om hier met anderen te kunnen eten. In een café ben je toch maar al-leen.”Tegen de muur staat een kast met de platen-collectie van Roger, een vroegere dj. Normaal draait hij de hele avond plaatjes, maar van-daag is hij afwezig.En dan zijn er nog enkele gasten die de hele tijd op een stoel zitten of in de sofa hangen en verder niet deelnemen aan de kook- of klus-activiteiten. “Dat is prima,” zegt begeleider Daems. “Niets moet hier. We bieden activi-teiten aan, maar er zijn geen verplichtingen. Onze werking is niet therapeutisch.” In vergelijking met Den Teirling is Kyvos laag-drempeliger en ook kleinschaliger. Daems: “Gemiddeld komen er twintig mensen op een maandag, waarvan vijftien blijven eten. Ieder-een kan gewoon komen. Er is geen intakege-sprek, zoals in Den Teirling. We vragen ook niet wat hun achtergrond is of door wie ze naar ons doorverwezen zijn.”Alles gebeurt hier ook spontaner. “Onze gas-ten nemen zelf initiatieven. Ze gaan in de tuin werken of doen mee met de activiteiten van de andere organisaties. Zo stond Marie-Claire laatst mee op het podium bij het toonmoment van een beatboxproject. En Alexander nam deel aan het fotoatelier van het kunstenaars-collectief Oiseaux Sans Tête. Dat is de kracht van deze plek, dat er interactie is tussen de organisaties.”Helaas is ook deze locatie weer tijdelijk. Tegen 2019 wil Leefmilieu Brussel langs het water een park met speeltuin maken. “Dat wisten we toen we hier kwamen. Daarom hebben we een constructie gemaakt die we makkelijk kunnen demonteren en elders weer opbouwen.”

Bettina Hubo

ten voordele van Minor-Ndako

Doe mee via brusselhelpt.be

Samen maken we niet-begeleide

minderjarige vluchtelingen sterk!

BrusselDezeWeek

Vlaams-Brusselse Media en de Gemeenschapscentra presenteren:

Brussel Helpt loopt van 15 november tot 5 december

Koop een plaatje op FM Brussel

Doneer geld in één van de collectebussen in jouw gemeenschapscentrum of op volgend rekeningnummer: BE18 4245 5298 2165

Kom naar één van de vele evenementen, bijvoorbeeld:

Wat kan jij doen?

27.11 SIOEN GC DE MAALBEEK

05.12 RAYMOND vh GROENEWOUD FLAGEY

29.11 MARBLE SOUNDSGC NEKKERSDAL

De volledige agenda vind je op brusselhelpt.be

ADVERTENTIE

De gemeente heeft nog maar net de Merchtemsesteenweg autoluw gemaakt of ze wil de situatie al weer herbekijken. De handelaars vinden de nieuwe verkeersinrich-ting alvast ‘onaanvaardbaar’.

De gemeente heeft twee weken gelden de Merchtemsesteenweg af-gesloten met hekjes zodat er geen verbinding meer is met de Gentse-steenweg. Bedoeling: het sluipver-keer weghouden. De nieuwe verkeerssituatie komt er op vraag van de Vierwindenschool, die daarrond een actie had opgezet. Ook een Franstalige school was bij de actie betrokken. Ze willen voor de kinderen een veilige schoolom-geving.Twee weken later barst het pro-test los, onder meer bij de hande-laarsvereniging Molenbeek Center Shopping. Die heeft aan het college een petitie overhandigd waarin ge-vraagd wordt om de situatie terug te schroeven. Volgens initiatief-nemer Mohammed Bakbak is die petitie door 1.300 mensen onder-

‘WE ZIJN HIER NIET OP HET PLATTELAND’SINT-JANS-MOLENBEEK > AUTOLUWE MERCHTEMSESTEENWEG ZET KWAAD BLOED

Het autoluw maken van de Merchtemsesteenweg kan niet iedereen bekoren. © IVAN PUT


tekend. “Het is een schandaal. We zijn hier helemaal niet bij betrokken geweest. De Merchtemsesteenweg is nog de enige weg die Laag- met Hoog-Molenbeek verbindt. Die zo maar afsluiten, dat gaat niet,” zegt Bakbak.De handelaarsvereniging is vòòr een veilige schoolomgeving maar vindt dat met iedereen rekening moet worden gehouden. “Ook ouders zijn ontevreden. Niet iedereen komt met de fiets naar school. We zijn in een stad, en niet op het platteland.”Schepen voor Nederlandstalig on-derwijs Annalisa Gadaleta (Groen) zegt dat de gemeente de verkeers-inrichting mogelijk zal herbekijken. “Burgemeester Françoise Schep-mans (MR) heeft een politierap-port gekregen. Onder meer voor de brandweer stelt zich een probleem. Het autoluw maken van de Mercht-emsesteenweg heeft ook impact op de rest van de wijk.”Er komt nu een werkgroep met alle betrokken partijen die op zoek zal gaan naar een oplossing.� Steven�Van�Garsse

Surf snel naar jobs.mivb.be

Stap hier op Stap hier opEN BRENG BRUSSEL MEE IN VERVOERING

BEN JE AANGEWORVEN, DAN NEEMT DE MIVB JE OPLEIDING VOOR HET RIJBEWIJS D VOOR HAAR REKENING.

WORD BUSCHAUFFEUR OF TRAMBESTUURDER BIJ DE MIVB.Heb jij zin om heel Brussel een lift te geven? Dan is een job als bus-of tramchauffeur iets voor jou. Bereid je dus maar al voor om elke dag door een bruisende wereld te rijden. Want van de Matongé over de Marollen naar de Europese wijk, maak je elke dag een wereldreis met Brussel op je achterbank.

Dan bieden wij:• Een verrijkende job in

een dynamische onderneming• Een interessant loonpakket• Extralegale voordelen,

waaronder 35 verlofdagen

Beantwoord je aan dit profiel?• Minstens 21 jaar oud• Diploma hoger secundair onderwijs• Rijbewijs B• Functionele kennis van de tweede taal• Klantgericht en gemotiveerd• Variabel uurrooster is geen probleem

ADVERTENTIE

BRUSSELS READS ALOUDVoorlezen in vele talen | Lire des histoires en plusieurs langues| Reading stories in many languagesVAN 18 NOVEMBER – 29 NOVEMBER 2015Brusselse Nederlandstalige openbare bibliothekenzetten hun deuren open voor meerdere talenmeer info: WWW.BRUSSELSREADSALOUD.BE

ANDERLECHT 25/11: 14u-15u Nederlands - TurksELSENE 28/11: 11u-12u Nederlands - Verschillende talenETTERBEEK 21/11: 11u-12u Nederlands - DuitsEVERE 21/11: 10u30-11u30 Nederlands - TurksJETTE 25/11: 15u-16u Nederlands - ArmeensKOEKELBERG 25/11: 14u30-15u30 Nederlands - Spaans

MUNTPUNT 25/11: 15u-17u & 28/11: 15u-17u Nederlands - Verschillende talenOUDERGEM 21/11: 11u-12u Nederlands - JapansSCHAARBEEK 18/11: 14u-15u Nederlands - TurksSINT-AGATHA-BERCHEM Zaterdag 21/11: 11u-12u Nederlands - SpaansSINT-GILLIS 25/11: 15u-16u Nederlands - PoolsSINT-JANS-MOLENBEEK 21/11: 11u-13u Nederlands - Turks

SINT-JOOST-TEN-NODE Zaterdag 21/11: 11u-12u Nederlands - TurksSINT-LAMBRECHTS-WOLUWE 25/11: 14u-15u: Nederlands - Engels 25/11: 16u-17u: Nederlands - OekraïensSINT-PIETERS-WOLUWE 28/11: 10u30-12u Nederlands - DuitsUKKEL Woensdag 25/11: 15u-16u Nederlands - ArabischWATERMAAL-BOSVOORDE 27/11: 9u-10u30 Nederlands - Japans

ADVERTENTIE

mivb.be

Bestemming shopping

In de nieuwe winkelzone van Madou

Bestemming shopping

In de nieuwe winkelzone van Madou

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

KLEUTER EN LAGER

ONDERWIJSSCHOOLJAAR2016 - 2017

Je kind inschrijven in een Nederlandstalige kleuter- of lagere school in Brussel? Meld je kind aan op inschrijveninbrussel.be, tussen 4 januari en 29 januari 2016. Meld ook kinderen aan, geboren in 2014. Ook als ze pas naar school gaan vanaf 1 september 2017.Meer informatie over de procedure? Informatie over het kleuter-, lager en secundair onderwijs? Surf naar inschrijveninbrussel.be.

ONDERWIJSSCHOOLJAAR

OOK VOOR ALLE KINDEREN

GEBOREN IN 2014

Schrijf u in op www.be-organic.be

Vanaf 1 december zal Schaarbeek net zoals Evere en de andere deelnemende gemeenten meedoen aan de ophaling van organisch afval.

Meer dan 6 000 vrijwilligers sorteren hunorganisch afval al. En u?

december zal Schaarbeek net zoals Evere en de andere deelnemende gemeenten

Nieuw in Schaarbeek!

De ophaling van organisch afval loopt in volgende gemeenten: Etterbeek, Evere, Oudergem, Schaarbeek, Sint-Gillis, Sint-Pieters-Woluwe en Vorst.

SCHAARBEEK > ADELHEID BYTTEBIER (GROEN) OVER GENDERGELIJKHEID

MANNEN, KOM UIT JE SCHELPE en beleid dat democratie hoog

in het vaandel draagt en duur-zame ontwikkeling ambieert,

heeft nood aan activiteiten speciaal voor vrouwen en aan acties zoals de Mannenmars waarbij vrouwen én mannen streven naar meer gender-gelijkheid. Ook de Mannendag mag gevierd worden. Alles valt onder eenzelfde noemer: de gelijkheid van kansen.“Mijn vriendin werd lastiggevallen op straat en haar moeder daarna bedreigd. Jongens denken dat ze eender wat kunnen doen bij meisjes omdat ze sterker zijn,” zo getuigt een meisje van 13 in Journal Intime de Quartier, gemaakt door de buurt-bewoners van de Josaphatstraat.

Ook een verkennende wandeling, en de fotocollage die daarna gemaakt werd, frappeert. Zowel in het straat-beeld als in het park zien we de vrouw afgebeeld in een dienstige rol ofwel als lustobject.

EmanciperenWant ja, ondanks alle vooruitgang, is er nog lange weg te gaan. Zijn vrouwen economisch meer onaf-hankelijk geworden – 60 procent van de vroegere huisvrouwen gaan nu uit werken – dan wordt hun vrije tijd toch vooral aan kinderen en huishouden besteed. Mannen ge-bruiken die tijd voor ontspanning, opleiding of een tweede job. De bou-tade dat vrouwen de zorgtaken op-

Beelden van het Schaarbeekse Vrouwenhuis. Zowel vrouwen als mannen worden geconfronteerd met ongelijkheden, schrijft Adelheid Byttebier (Groen).

nemen en mannen carrière maken, werd recent nog cijfermatig beves-tigd door de onderzoeksgroep TOR van de VUB. De tijdsbesteding van vrouwen en mannen, bestudeerd in 2013, toont aan dat we nog steeds vastzitten in stereotype rolpatro-nen. Hierdoor worden veel talenten van zowel vrouwen als mannen in de kiem gesmoord.Met het Huis van de Vrouw in Schaarbeek spreken we alvast voor vrouwen àlle talenten aan. Eman-cipatie is er geen vies woord. Sinds 2010 zet het Schaarbeekse Huis van de Vrouw zich elke dag in voor de zelfontwikkeling van vrouwen. Op 10 december vieren we zijn vijfjarig bestaan. Het vieren van de Vrou-wendag, jaarlijks op 8 maart, is een absolute must.Maar niet zonder de mannen. In onze gemeente hebben we een op-roep gelanceerd voor het vieren van de internationale Mannendag in het najaar, op 19 november 2015. Ook

mannen zitten immers gevangen in een omhulsel van karikaturale ver-wachtingen. Verontwaardiging en verbazing is legio als een man géén pint drinkt, of als hij wél de afwas doet. Al van zijn prille bestaan als vader wordt zijn zorgende rol ge-minimaliseerd. De tien dagen va-derschapsverlof is geen verkregen recht; die moet hij aanvragen bij zijn werkgever. Van wie de stap zet, heeft 11 procent het moeilijk om de werkgever te overtuigen.Zowel vrouwen als mannen worden geconfronteerd met ongelijkheden; hetzij door economische achter-stelling, of emotioneel onbegrip. Zo komt het dat onze talenten, zoveel potentieel, verloren gaan of opge-borgen zitten. Mannen, kom uit die schelp! Vrouwen, laat je talenten bloeien! Laten we ons emanciperen!

HammamIs emancipatie dan het opdelen van vrouwen en mannen? Neen,

“Ook mannen zitten gevangen in een omhulsel van karikaturale verwachtingen”

SCHAARBEEK – Een Mannenmars naar het Huis van de Vrouw. Volgens Schaarbeeks schepen van Gelijke Kan-sen Adelheid Byttebier (Groen) is dat geen contradictie. Daarom trekt de stoet elk jaar op 25 november door de straten van Schaarbeek.


BDWOPINIE

© ELKE VANOOST / HUIS VAN DE VROUW

MANNEN, KOM UIT JE SCHELP

BR

IEVE

N V

AN

LEZ

ERS

[email protected]

Voetbal op tvbrusselSinds enkele weken zendt tvbrussel op maandag in het sportprogramma de meeste voetbalverslagen van de Brusselse ploegen niet meer uit. Er wordt enkel verwezen naar de website van tvbrussel.Dit is vooral frustrerend voor de oudere Brusselaars die nog niet online zijn en dus hun geliefkoosde sport noodgedwongen moeten missen. Zeer spijtig...�� Jean�Vander�Gracht,�� Sint-Agatha-Berchem

Vrijheid en geloofHet verloederen van geloofwaardigheid, waarheid en leugen is een veralgemeend intellectueel vastgesteld onderwerp geworden zodanig dat – onder invloed van de verspreiding van online foutieve of minstens bedenkelijke en zelden verifieerbare informatie – men zich minder kritisch opstelt en het persoonlijke grote gelijk de overhand krijgt, tegenover objectieve ware feiten.Hetzelfde onderwerp betreft eveneens het samenlevingsonderwerp met moslimburgers in een westerse context, waarbij onverdraagzaamheid des te meer opvallend wordt. Dit item overkwam mij recent in een Brussels hospitaal waar ik langs de spoeddienst op een zaterdag om 22.00 uur – ongevraagd wegens tijdelijk gebrek aan een eenpersoonskamer – voorlopig terecht kwam in een tweepersoonskamer. En waar ik omstreeks 06.30 uur onverwacht werd gewekt door een luidop tot zichzelf pratende kamergenoot. Zonder te weten wie zich achter het scheidingsgordijn bevond ging ik uiteindelijk zien. En wat zag ik? Een op de bedrand zittende biddende moslim! Als niet-gelovige viel ik als het ware figuurlijk dood! Mijn vaststelling werd door de dienstdoende nachtverpleger afgedaan met “een nog even geduldig zijn” aangezien er vanaf maandag een vrije eenpersoonskamer zou zijn. Ook overdag herhaalde hij ongewijzigd zijn gebeden; tijdens de bezoekuren zelfs gezamenlijk met twee of meerdere bezoekers.Dit voorval vertoont twee bedenkelijke facetten die enerzijds het onaangepast opdringerig gedrag bevestigt van een moslimgelovige, en anderzijds het toepasselijke ‘recht op nachtrust’ minacht; en bijgevolg onverschillig is voor de mogelijke andere gezindheid en kwetsbaarheid van de kamergenoot.Gelukkig werd mijn nachtrust daags nadien gegarandeerd in een vrijgekomen eenpersoonskamer. Een dergelijke ongewenste situatie wordt aan niemand aanbevolen, want in zo’n geval is uw nachtrust als hospitaalpatiënt kwalitatief minder dan thuis, hetgeen uiteraard niet de bedoeling kan zijn. Mag men van onze hospitalen verwachten dat bij opname in geval van toewijzing in een tweepersoonskamer met méér nauwkeurigheid wordt toegezien om soortgelijke bezettingen te vermijden? Indien onze hospitalen dergelijke onverdraagzaamheid verder toelaten is een verdere escalatie niet uitgesloten.Besluitend moet er worden opgemerkt dat dit hospitaal op de afdeling nochtans een bezinningsruimte heeft voorzien ten behoeve van alle geloofsovertuigingen.

Jonas�Wille,�Oudergem

Godsdiensten tekenen de stad

Proficiat met het artikel ‘Godsdiensten tekenen de stad’ (BDW 1497, p.18-19). Toch graag een kleine correctie. U vermeldt de voormalige kerk van de Sint-Jan Berchmansparochie, nu in gebruik als de Grieks-Orthodoxe kathedraal in de Stalingradlaan. Deze kerk droeg de naam Franciscus Xaverius. Op dezelfde site is de lagere school gevestigd van de middelbare school het Sint-Jan Berchmanscollege, met een eigen kerk en een koepel. Ik liep er zowel lagere als middelbare school in de periode van 1954 tot 1966 en ben dus oud-leerling.

� Roeland�Van�der�Stighelen�-�van�den�Berg,Londerzeel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


het tegendeel is waar. Emancipa-tie is je eigenheid ten volle kunnen ontwikkelen en geen achterstelling toestaan. Dit garandeert dat we onze beste krachten inzetten voor een duurzame samenleving. In een maatschappij, een gemeente, die doordrongen is van deze democra-tische principes is het niet erg, het is zelfs goed, als vrouwen naar wens onder elkaar kunnen zwemmen of schrobben in de hammam. We ver-wachten natuurlijk wel dat elke ver-eniging die gebruikt maakt van onze infrastructuur zich houdt aan de democratische principes en de anti-discriminatiewet, zoals vermeld in het Schaarbeeks huishoudelijk reglement. Maar activiteiten onder elkaar, vrouwen voor vrouwen, zijn voor mij geen taboe. Vaak hebben ze een positief effect op het eigen zelf-beeld en het eigen kunnen. Dit zijn belangrijke voorwaarden voor een volwaardige integratie in de maat-schappij.

Naast het uitgebreide programma met activiteiten, is er in het Huis van de Vrouw ook een foyer, open voor iedereen. Op onze jaarlijkse evene-menten vinden ook mannen hun weg naar het Huis van de Vrouw en gaan we voor de totale mix. De in-ternationale Dag tegen Geweld op Vrouwen en de Schaarbeekse Man-nenmars van 25 november wordt bij ons gedragen door vrouwen én mannen. Als schepen van Gelijke Kansen maak ik mij geen zorgen dat onze programmatie voor vrouwen sectair zou zijn. Het is gericht wer-ken met vrouwen. Idem dito voor de mannen. Ik kijk dan ook met span-ning uit naar de voorstellen die op de volgende Mannendag de stereo-typen zullen aanpakken.

Adelheid�Byttebier,Schepen�van�Gelijke�Kansen,

Schaarbeek�(Groen)

CINEMA > FILM OVER MAROKKAANSE STRIJDERS IN VERGETEN VELDSLAG IN GEMBLOUX

MANNEN UIT BRUSSELSE KLEI

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

L es Hommes d’Argile is een oorlogsfilm, maar verwacht geen rauw actiegeweld of gewelddadige dialogen. De prent is

niet zozeer een reconstructie van vergeten oorlogsfeiten, maar eerder een zoektocht naar pure schoonheid temidden van pure gruwel.Laat ons toch even reconstrueren: in totaal vochten zo’n 950.000 Afrikanen, Aziaten en mensen van de Pacific aan Franse zijde mee tijdens de Tweede Wereldoorlog. 330.000 on-der hen waren Marokkaanse soldaten. Over dat stukje Tweede Wereldoorlog-geschiedenis weten we bitter weinig. Het zijn vaak arties-ten die het als hun taak beschouwen om ver-geten oorlogsfeiten, zoals die eerste moderne veldslag in 1940 in Gembloux waarbij Ma-rokkaanse infanteristen als kannonnenvlees werden ingezet tegen de Duitse Pantzertanks, af te stoffen. Maar al even snel kan het stof weer neer neerdalen.Mourad Boucif, Brusselaar, vestigde eerder al zijn naam met de films Kamel en Au-delà de Gibraltar. Voor zijn derde langspeelfilm nam hij zijn tijd. Aan het scenario heeft hij vijftien jaar gewerkt. Draaidagen werden gespreid over zeven jaar. Boucif liet zich niet opjutten door mogelijke investeerders - “producenten pompen liever centen in makkelijke komedies of stereotype films over probleemwijken.” Dat en cours de route een andere Franse film over hetzelfde thema (van Jamal Debouzze en Ra-chid Bouchareb, red.) uitkwam, gaf Les Hom-mes d’Argile geen financiële wind in de rug. Maar uiteindelijk had Boucif het niet anders gewild. Hoe minder verbintenissen, hoe min-der compromis. “De tijd bleek onze bondge-noot.”

Noblesse obligeDaardoor is het voor de acteurs wel a hell of a job geweest. De film is deels in België ge-draaid, vooral in de Ardennen, en deels in het Marokkaanse Tinghir, een oasestad ten zui-den van de Hoge Atlas. Werkelijk alles werd wel eens omgegooid: het script, de rollen, de locaties, de ondertoon. “Ik had eerst een figu-rantenrol,” glimlacht Jawad Elbe, een jonge Brusselse theatermaker die zich voor het eerst waagde aan het grote scherm. “Als je acht jaar samenwerkt als ploeg, wil je tot het einde gaan. Wij hebben het gevoel dat we zelf de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt.”Tibo Vandenborre, in de rol van lieutenant Laurent aan het hoofd van het zevende regi-ment van Marokkaanse tirailleurs, overwoog zelfs ermee te kappen. Dat hij geboeid bleef door de poëtische en fragiele benadering van Boucif, hield hem aan boord. Hij verwoordt het zo: “Ken je Karl Valentin, een Duits acteur die leefde in het begin van de twintigste eeuw?

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

BRUSSEL – Na de bommen explodeert vooral de goedheid van de mens. We hebben het niet over de nasleep van de aanslagen in Parijs, maar over de nieuwe film van Brusselaar Mourad Boucif. ‘Les Hommes d’Argile’ is een poëtische oorlogsfilm over de vergeten strijd van Noord-Afrikanen aan de zijde van de geallieerden tijdens WO II. Parallellen met actuele oorlogen zijn nooit veraf. “Zij die nu de zee oversteken, zijn afstammelingen van de redders van gisteren.”

Tibo Vandenborre (links) en Jawad Elbe: “We hebben vandaag nood aan een goede lichamelijke opvoeding. Elkaar de hand durven geven, ontspannen, zonder schrik.”

Mourad Boucif: “Ik besef dat ik ver ga in het uitspitten van de betekenis van noblesse en schoonheid, in contrast met gruwel. We leven in een omgeving die spiritualiteit doorgaans bekritiseert.”


acteur, dan krijg je een intensief acteerproces, zeker bij een oorlogsfilm. De intimiteit tussen de mannelijke acteurs was dan ook anders dan op andere filmsets. We hebben vandaag trouwens nood aan een goede lichamelijke op-voeding. Elkaar de hand durven te geven, ont-spannen, zonder schrik. Intussen heb ik ove-rigens het hand in hand lopen onder mannen geïntroduceerd bij mijn Vlaamse vrienden. Why not? Does it make you a lesser man? Does it make you less nobel? Edelheid of noblesse is iets van elke man en vrouw, we vergeten dat.”Over de betrokkenheid van Marokkanen aan de zijde van de geallieerden maakte Boucif in 2006 al een documentaire, La Couleur du Sacrifice. Boucif: “We hebben toen veteranen ontmoet, sterke karakters die geloven in pure waarden, in spiritualiteit. Ze houden niet van oppervlakkigheid, leugens of manipulatie.”“Er bestaan veel vooroordelen over hen, vooral onder stedelingen. Want vaak leven zij terug-getrokken in afgelegen dorpen in Afrika of Azië. Velen zijn later teruggekeerd naar Frank-rijk om hun pensioen op te eisen, want dat sa-laris werd in 1959 door de Fransen bevroren uit wrok omdat ze afstand moesten doen van hun kolonies.”Het zijn die veteranen die gestalte gaven aan de personages van Les Hommes d’Argile. Zo is er de mysterieuze oude man die als kluizenaar in een grot leeft. Het is onduidelijk of de figuur religieus is dan wel vrijzinnig of agnost. Een animist, zou je kunnen zeggen, want hij leeft in volle harmonie met de fauna en flora.Boucif houdt het vaak opzettelijk vaag, opdat zoveel mogelijk kijkers zich zouden kunnen identificeren. Hij werpt bewust vragen op over datgene waar onze Carthesiaanse kant mee worstelt: “Er zijn zaken die we niet rationeel beheersen. Is een wetenschappelijke opvat-ting beter dan een spirituele?”

Collectief geheugenDe makers engageren zich ook op het peda-gogische vlak. Na de release gaat de crew de boer op in scholen om over die historische leemte te praten. Er zijn ook gesprekken gaan-de met de Onderwijsministers van de twee taalgemeenschappen om het hiaat in onze oorlogsgeschiedenis te laten opnemen in de geschiedenisboeken. Boucif: “Want nu heerst onwetendheid, ook binnen de Marokkaanse gemeenschap. Het is zoals zij die terugkwa-men van de concentratiekampen. Je wil het leed vergeten door er niet over te praten.” Nochtans zou spreken over dat pijnlijke ver-leden volgens Boucif helend kunnen werken. “We moeten met de jongeren uit de Brusselse probleemwijken van vandaag spreken over de koloniale oorlogen, zoals de Algerijnse of de Indochinese, net als over de rol van hun groot-ouders in WO II. Als men hen hun geschiede-nis leert, neemt dat frustratie, en misschien een voedingsbodem voor delinquentie, weg. Het gaat om erkenning.”� Kim�Verthé�

Les Hommes d’Argile is vanaf 19/11 te zien in Vendôme.

Die zei ooit: ‘Het is geen kwestie van willen, maar van kunnen. Als het willen was, zouden we spreken van Wunst, maar het is Kunst.”Voor de acteurs van Les Hommes d’Argile was het allerminst evident om een rollenvertol-king over de tijd gespreid coherent te houden. Elbe: “Je groeit op, je verandert. Gelukkig wa-ren er foto’s, het script. Dat hielp.”Vandenborre: “Mourad voerde een zoektocht naar waarheid. In de artistieke wereld komt

“Wij hebben het gevoel dat we zelf de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt”

het thema inwijding niet zo vaak aan bod. Maar niet iedereen is opgegroeid in een warm nest. Dus hoe wijd je jongeren, vooral man-nen, in in zoiets existentieels als de liefde? Als je die zoektocht ook ter harte neemt als

O p de plaats waar meester Judo van-daag aan de Keizerslaan kantoor houdt, huisde in de jaren die voor-

afgingen aan 1815 Lierenaar meester Berg-mann. Hij was de grootvader van de schrijver Anton Bergmann – Tony – die de literatuur-geschiedenis is ingeslopen met het boek Er-nest Staes, advocaat . Grootvader Bergmann had gediend onder de Oranjes en had daar loyauteit tegenover Willem I aan overgehou-den. Hij was een overtuigde, zij het discrete orangist.

Frank Judo is advocaat en historicus: “In beide beroepen ga je met teksten om, recht is gestolde politiek.” © BART DEWAELE

“Het orangisme kan ons helpen om meerdere perspectieven te zien”


ADVERTENTIED

AN

S

RESERVEER JE PLAATSEN VIA KAAITHEATER.BE

ANNE TERESA DE KEERSMAEKER/ROSASDie Weise von Liebe und Tod des Cornets Christoph RilkeWO 2, DO 3, VR 4, ZA 5/12 20:30 + ZO 6/12 15:00 KAAITHEATERBELGISCHE PREMIÈRE

Hoe belichaam je taal? Hoe dans je een verhaal? De Keersmaeker vindteen motor voor beweging in Rainer Maria Rilkes beroemde prozagedicht.

‘Körpersprache in perfektion’— SÜDDEUTSCHE ZEITUNG

Kaaiad BDW 151118.indd 1 05/11/15 12:30

BRUSSEL – Na vijftien jaar Fransen kregen we in 1815 Willem I van

Oranje als baas. “Willem I besefte dat je het pleit niet alleen met grote

verklaringen wint, maar dat je ook magen moet vullen.” Advocaat bij

de balie van Brussel en Brusselaar in ballingschap Frank Judo stelde sa-

men met Stijn Van de Perre een es-saybundel samen over de jaren vlak voor 1815. Herleeft het orangisme?

BOEK > TWEE EEUWEN GELEDEN KREGEN WE DE NEDERLANDERS OVER DE VLOER

ORANJE MET HEEL

VEEL TINTENDe eerste helft van de negentiende eeuw was een woelige periode: eerst de Fransen, dan de Nederlanders en dan kwam België. Op de val van Napoleon volgde het Congres van Wenen en maakten onze gewesten deel uit van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Omdat de Nederlanders protestanten waren en ze de Franstalige bourgeoisie wilden dwingen om Nederlands te leren, kregen ze de bons. Zo is het in het geheugen van menige scholier ge-grift. Bruuske geschiedenis is dat, terwijl Judo, Van de Perre en collega’s kiezen voor de trage

geschiedenis, voor de micro-geschiedenis ook.

Hapklare brokkenJudo:“We hebben voor hapklare brokken ge-kozen, dezelfde periode vanuit verschillende invalshoeken bekeken. Wie thuis is in mi-litaire geschiedenis kan terecht in het stuk van Patrick Nefors over het ontstaan van het leger van het Koninkrijk der Nederlanden in 1814-1815. Met die kennis kan hij dan het stuk van collega Van de Perre over armen-zorg in de Nederlanden beter vatten. En van

daaruit weer naar een ander hoofdstuk.”Belg en Bataaf bestrijkt de twee jaren voor de afronding van het Congres van Wenen, dat is een relatief korte periode voor een lijvig boek. Judo: “Wij hebben er bewust voor gekozen om ons toe te spitsen op de stichtings- en consoli-datiefase van het Verenigd Koninkrijk der Ne-derlanden. De periode 1830-1840 hebben we in 2007 behandeld in De prijs van de scheiding terwijl Els Witte de periode 1830-1850 behan-deld heeft in Het verloren Koninkrijk .” Twee boeken die de beeldvorming over die voor Bel-

Ik pikte deze vreemde pan op in een Indische winkel. Hij is ruw, nog niet helemaal afgewerkt en lijkt wel wat op een wok, ware het niet dat hij uit gietijzer is gemaakt, niet uit plaatstaal zoals de meeste moderne woks.

Ik heb hem nu al enkele jaren in huis, maar ik kom er niet toe om hem in gebruik te nemen. Ik veron-derstel dat ik hem eerst nog zal moeten opschuren met een staalborstel en dan, uiteraard, inbakken met verschillende lagen olie die er dan weer wor-den uitgepoetst. Een hele klus. Ondertussen doet hij dienst als vide-poches. Maar wat is het eigenlijk? Op vakantie in Engeland is een van onze musts het bezoek aan een Indisch of Pakistaans restau-rant. Om er “de ladder van Scoville te beklimmen.” Volgt u niet meer? De schaal van Scoville werd uit-gevonden door een Amerikaanse apotheker, Wil-liam Scoville, en is een manier om de “strafte”, de scherpte van chillipepers te vergelijken, hoe hoger het getal, hoe sterker de peper. Wij beginnen voor-zichtig, maar gaandeweg gaan we voor steeds he-tere gerechten.Op de menukaart, tussen de biriani’s , vindaloo’s en thali’s staat er daar altijd ook een hoofdstukje balti dishes . Dat blijken dan gekruide gerechten die stee-vast worden opgediend in een glimmend metalen pan met twee oren. Hier op het vasteland is die ma-nier van opdienen eerder zeldzaam, in het Verenigd Koninkrijk daarentegen zijn er vaak meer balti’s dan andere gerechten op de kaart van de Indiër.Ik vermoedde dus dat ik een balti had gekocht. Voor de oorsprong van het woord wordt verwezen naar de streek Baltistan in Klein Tibet (Pakistan). In het Hindi en Urdu betekent balti ook emmer, af-geleid van het Portugees balde . De bedoeling is dat de curry boven heel hoog vuur in korte tijd wordt klaargemaakt, in een balti-pan die daarna wordt opgediend aan tafel. Gezien de absolute netheid van de inox balti’s die in Groot Brittannië op tafel verschijnen (je kan je erin spiegelen), zou mij dat enigszins verbazen. Pannen die hoog vuur hebben gezien, worden zwart, ook in India en Pakistan!De meeste restaurantbalti’s zijn overigens plat van bodem, de mijne zou op het tafelkleed schomme-len, moest ik hem er zomaar neerploffen.Ergens las ik over een ‘eeuwenoude traditie’ van balti, maar we zijn er weer aan voor de moeite. Dit type pan, een steile wok dus, is uiteraard oud en traditioneel, maar heet dan in de regel niet balti, maar karahi (of korai , kadai , cheena chetty en vari-

anten naargelang het land en de taal). Balti dishes zoals ze gemaakt worden in restaurants zijn

helemaal niet oud. Het woord duikt voor het eerst op in Engeland, in 1982!

En daarmee sluit de balti aan bij al die andere Indische gerechten met een Wes-terse oorsprong. Beef Vindaloo is eigen-lijk stoverij op zijn Portugees ( Carne de vinha d’alhos ), wat niet zo verwonderlijk is, want de Portugezen waren de eerste westerlingen die rechtstreeks in con-tact kwamen met India. Ze behielden er ook kolonies, tot in 1961. Chicken

Tikka Masala, een van de top tien populairste schotels in het Ver-

enigd Koninkrijk, is evenmin Indisch. De bereiding, in yoghurt gemarineerd oven-gebakken vlees met een to-maten/currysaus, zou zijn

uitgevonden in een Bengaals restaurant in Glasgow door

tomatensoep over een te droge tandoori kip te gieten. Tikka Masala

is Schots!En de balti? Die komt uit Birmingham Het is snel restaurantvoedsel dat zou zijn uitgevonden in 1977 door een Pakistaanse restaurateur. De stad kent nu een Balti Triangle en mensen reizen van heinde en verre naar de stad om balti dishes te eten, liefst op een vrijdagavond en doorgespoeld met grote pinten bier. Er was de voorbije jaren sprake van een ware balti craze , maar daar wordt op neergekeken door de ernstige liefhebbers van Indische keuken. Madhur Jaffrey, populaire televisiekok bij de BBC, sprak van een bereidingswijze met origins in no place we would want to visit . Zij kondigde aan dat de mode van de balti snel zou over zijn.Dus gaan de West-Midlanders nu voor het volle pond. De BBA werd opgericht, de Birmingham Balti Association, die deze zomer een offi cieel dossier heeft ingediend bij de Europese commissie voor het verkrijgen van een Beschermde Oorsprongsbe-naming Birmingham Balti. De vijf kenmerken van een balti zijn volgens de BBA: 1. men gebruikt vlees of gevogelte zonder been erin, 2. er wordt gekookt in een balti dish van staal, snel en boven heel hoog vuur, 3. men gebruikt olie in plaats van ghee (ge-klaarde boter); 4. men gebruikt gedroogde spece-rijen en geen verse, met uitzondering van gember en look, 5. het gerecht wordt opgediend in de pan op tafel en gegeten met de vingers en naan brood.Het is dus vereenvoudigde curry, fast food ! Eigenlijk is er heel wat mogelijk in zo’n pannetje. Door het gebruik van veel olie slaat de vlam nogal eens in de pan, maar dat hoort erbij. Door de hoge tempera-

tuur worden sausen in een minimum van tijd gere-duceerd. Net zoals wokken, zeg maar, maar dan op zijn Indisch.Ik leerde dus dat ik een karahi bezit en geen balti. Dat ik er dus nooit een ‘echte’ Bimingham balti zal in kunnen klaarmaken. Maar dat is niet zo erg, de mode is toch voorbij. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Balti

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

gië cruciale periode al grondig bijge-steld hebben. Maar zegt Judo: “De enige leidraad is het respect voor de chronologie, Ik hoor professor Lode Wils nog doceren: de enige logica van de geschiedenis is de chrono-logie.” Het boeiende aan het boek zijn de vele nuanceringen die het aanbrengt. Judo: “De overgang was ook helemaal niet bruusk. Toen Na-poleon in Waterloo de genadeslag kreeg, kwam hij terug uit Elba. Maar lang voor 1815 ontsnapten hele de-len van West-Vlaanderen al aan het Frans gezag.”De groep mensen die Willem I steunde was een heterogene coali-tie van mensen die vaak onverenig-bare belangen nastreefden. En het waren vaak niet de luidruchtigste pleitbezorgers die hem vooruithiel-pen: graaf Alexander van Bylandt-Palstercamp bijvoorbeeld, een niet erg succesvol voormalig legeroffi cier die zich in Brussel gevestigd had, bracht Willem met zijn karikaturale pamfl etten meer schade dan goed toe, terwijl de conservatieven die discreet werkten, hem wel degelijk diensten bewezen. Toen Willem op 1 augustus 1814 aantrad als gouverneur-generaal roemde hij zijn voorganger die er al-les aan gedaan had de godsdienst te beschermen, de adel te respecteren en de economie te bevorderen. Het lijkt politieke marketing avant la lettre . Judo: Willem was niet alleen een koppig man, hij was ook ver-standig. Zijn lofzang was niet alleen marketing, maar ook een antwoord op de verlangens van de bevolking, rijk en arm, hoog en laag op de so-ciale ladder, die vrede wilde. Willem wist goed dat je niet alleen wint met grote verklaringen en verwijzingen naar het verleden maar ook met be-leid dat magen vult en armoede be-strijdt.”

Louis TobbackAan het boek hebben Vlamingen, Nederlanders en Franstalige Belgen meegewerkt. Dat is eerder uitzon-

dering dan de regel. Judo: “Ik had er ook nog graag een Luxemburgse historicus bij gehad, maar daar zijn we niet in geslaagd. Het Duitse per-spectief komt ook nog niet genoeg tot zijn recht, we moeten ook de am-bities van Willem in het Rijnland in beeld brengen. Misschien is dat voor een volgend boek.”Judo is jurist, historicus en fi losoof. Is hij ook een orangist à la Louis Tobback? Judo: “Laat ik beginnen met de defi nitie van een orangist: een aanhanger van een monarchale staat over het gebied dat ooit het Verenigd Koninkrijk der Nederlan-den in al zijn variëteiten was. We moeten duidelijk zijn: dat is geen acuut politiek programma. Ik denk dat Louis Tobback het daarmee eens zou zijn. Het is een vorm van nos-talgie, en daar is niets mis mee, met nostalgie gaan we veel te negatief om. Nostalgie betekent dat het an-ders had gekund, de situatie die we vandaag kennen is er niet gekomen door een opperwezen of een onwrik-bare kracht. Het orangisme kan ons helpen om voor meerdere perspec-tieven te kiezen. Daarom ben ik ook niet bang voor de titel orangist. Ook andere perioden uit de geschiede-nis kunnen ons veel leren: ik heb aan ons boek uit 2007 veel respect overgehouden voor de economische prestaties van onze voorouders ge-durende de eerste decennia van Bel-gië.”En wat als het Verenigd Konink-rijk der Nederlanden was blijven bestaan? Judo: “Die vraag moet u stellen aan stand-up comedian Bert Kruismans. Ik ben met veel plezier zijn boek Ons 200-jarig koninkrijk aan het lezen.” Danny Vileyn

Frank Judo en Stijn Van de Perre. Belg en Bataaf, De wording van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (Uitgeverij Polis), 423 pagina’s, 29,95 euro

ADVERTENTIE

“Birmingham kent een Balti Triangle en mensen reizen van heinde en verre naar de stad om balti dishes te eten, liefst op vrijdagavond en doorgespoeld met grote pinten bier”


Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

anten naargelang het land en de taal). zoals ze gemaakt worden in restaurants zijn

helemaal niet oud. Het woord duikt voor het eerst op in Engeland, in 1982!

En daarmee sluit de balti aan bij al die andere Indische gerechten met een Wes-terse oorsprong. lijk stoverij op zijn Portugees ( vinha d’alhos is, want de Portugezen waren de eerste westerlingen die rechtstreeks in con-tact kwamen met India. Ze behielden er ook kolonies, tot in 1961.

Tikka Masalapopulairste schotels in het Ver-

enigd Koninkrijk, is evenmin Indisch. De bereiding, in

uitgevonden in een Bengaals restaurant in Glasgow door

tomatensoep over een te droge tandoori kip te gieten. Tikka Masala

Nick Trachet

BDW 1499 PAGINA 23

ADVERTENTIE


LITERATUUR > SOCIAAL-ARTISTIEK LEESPROJECT BRENGT MENSEN SAMEN

‘SMAKELIJK LEZEN!’VORST – Een dozijn mensen rond een tafel lezen samen literaire teksten, en wisselen van gedachten over de belevingswereld die ze oproepen. Een samenlees-sessie van De Dagen, wekelijks georganiseerd in dienstencentrum Miro in Vorst en in Muntpunt, is even ontspannend als een yogasessie. Maar ook verrijkend: “We ge-nieten van literatuur en van de gesprekken met elkaar.” BDW las mee.

Patrick Jordens, leesbegeleider verbonden aan literatuurorganisatie De Dagen, leidt het leesuur rustig in: “We doen niet aan tekstanalyse. Eenmaal ik de tekst heb voor-gelezen, mag je zeggen wat je wil. Of je hoeft helemaal niets te zeggen.” Carlos, een gui-tige zestiger rond de tafel, grinnikt: “Dat zal tegenvallen, want je lokt ons uit onze tent.” Hij knipoogt. Jordens begint een A4-pagina lang fragment voor te lezen uit Het leven is niet alfabetisch van Andrea Bajani: God weet wat hij gedacht moet hebben toen je tegen hem begon te praten alsof jullie elkaar kenden. De tekstflard doet Carlos denken aan een recente ontmoeting met een uit het oog verloren vriend. Cecile, Martine, Ali en Paola reflecteren mee. En Myrthe: “Ik zou ook verbouwereerd zijn als een vreemde me aansprak.” Het gezelschap grijpt af en toe terug naar de letterlijke woor-den op papier. Patrick modereert en leest de tekst tot slot een tweede keer voor: Tijdens het lopen draaide hij zich om de paar passen naar je toe en keek je aan met een mengeling van ongeloof - Waarom was je toch zo in hem geïnteresseerd? – en dankbaarheid. Hij zei het op een gegeven moment ook nog, dat hij erg on-der de indruk was van het feit dat je zo aardig was, in een wereld waarin iedereen elkaar juist ontloopt.

Literaire wellnessTijdens het leesuur zal ook nog een gedicht uit de bundel De ziekte van jij van Joost Zwagerman en een kort fragment van Ni-cole Krauss uit De geschiedenis van de liefde aan bod komen. “We selecteren teksten op hun gelaagdheid. Ze moeten zich lenen tot een geprek, en enigszins bij elkaar passen,” legt Silvie Moors van De Dagen uit. “Het ni-

veau ligt hoog. Er mag gerust een behapbare Rimbaud of Proust tussen.”De gezamenlijke leessessie doet de tijd vertragen. Het heeft wat van een yogases-sie, maar dan met woorden. “We vertragen opzettelijk. Het gaat om het terug dichter-bij brengen van liefde voor literatuur en de verschillende interpretaties ervan. Maar we willen ook de mensen dichterbij brengen.”

Overgewaaid uit Groot-BrittanniëJordens en Moors hebben voor hun me-thodiek beiden een masterclass gevolgd bij The Reader Organisation van de Britse Jane Davis. Davis ziet boeken als een ge-reedschapskist voor een beter leven. “Na-tuurlijk krijg je nieuwe inzichten door al-leen en in stilte te lezen, maar je bent je daar niet altijd bewust van. Als je déélt wat er in je hoofd gebeurt, dan kunnen an-deren daar beter van worden,” oordeelt ze. Davis riep aan de andere kant van het kanaal al zo’n 350 leesgroepen in het leven. Geen typische leesclubs, maar groepen van men-sen die bijeenkomen in gevangenissen, zie-kenhuizen, rusthuizen, scholen of bibliothe-ken. Ze verzamelen zij die doorgaans minder lezen, zoals psychiatrische patiënten, de-menterenden of gevangenen, verslaafden. Het sociaal-artistiek literatuurproject kent de laatste jaren ook navolging in ons land. De Dagen verzorgt leessessies in Antwer-pen, Mechelen, Kapellen, Hoboken, en in Brussel in Muntpunt en in dienstencentrum Miro in Vorst. Na elke leessessie wordt na-gepraat met een kom warme soep. In Vorst is het publiek gemengd. “Er komen zorgbehoevenden op af, maar ook litera-tuurliefhebbers allerhande,” zegt Tomas Borremans van Miro. Maar ook mensen die hun Nederlands willen bijspijkeren, zoals Ali, afkomstig uit Turkije, of Martine, vrij-willigster voor de milieudienst van Vorst wiens grootmoeder Nederlandstalig was. Paola was er voor het eerst: “Ik heb altijd van lezen gehouden.”

Kim Verthé

Samen lezen is gratis, iedereen is wel-kom. Meer info op www.dedagen.be

Een samenlees-sessie wordt afgesloten met een gezellige kom warme soep.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

ADVERTENTIE

HOOGSTAAND TALENONDERWIJS, STERK IN WISKUNDE & WETENSCHAPPEN, TRADITIE IN KLASSIEKE TALEN,PIONIER IN HUMANE WETENSCHAPPEN, ONDERNEMEND IN ECONOMIE, ZIN VOOR KUNST & CULTUUR, GEDREVENLEERKRACHTEN, HEDENDAAGSE LEERMIDDELEN, KRACHTIGE LEEROMGEVING, TOEGEWIJDE BEGELEIDING, OPENVENSTER OP DE WERELD, VERZORGDE OMGEVING, ACCENT OP NEDERLANDS, ZORG VOOR NATUUR & MILIEU.

Nederlandstalige kwaliteit in Brussel met een hart voor jonge mensen.

Sint-PieterscollegeJette

Sint-Pieterscollege Jette - Léon Theodorstraat 167 - 1090 Jette - T 02/426 85 15 - F 02/425 47 50 [email protected] - www.sint-pieterscollege.be

‘‘’’

Onze school is gelegen vlakbij het station van Jette

Infoavond

op dinsdag 201 om 19 uur in het

1 december

Sint-Pieterscollege in de grote sportzaal over het

eerste jaar secundair en de inschrijvingsprocedure.

2015

ad_Pieterscollege_BDW1499.indd 1 28/10/15 17:56

DE GALERIJ VAN DE ENSONS LICHAAM, ONZE EVOLUTIE

ADVERTENTIE


ONTHAAL UZ-VUBHoog op onze eigen gasthuisberg torent het grootste ziekenhuis van Brussel boven de stad uit. Veilig aan de rand van de bewoonde we-reld. Een beetje zoals de kerkhoven vroeger. Onbevoegden moeten hier niet zijn, waardoor de kans op besmetting of een onaangename confrontatie met ziekte en dood tot een mini-mum beperkt blijft.In het geval van het UZ was het wellicht juist wel de bedoeling om goed bereikbaar te zijn voor stad en hinterland, maar aan die bereik-baarheid moet nog worden gewerkt. Op de Dikke Beuklaan worden op dit eigenste mo-ment de sporen van de nieuwe tramverbinding gelegd. Hopelijk resulteert dat in het einde van de calvarietocht die zieken en mindervaliden tot op de dag van vandaag moeten afleggen in het rammelende dodenschip dat bus 14 heet en een aanfluiting is van de mensenrechten.De wachters aan de poort, in kamerjas en op pantoffels, staren rokend voor zich uit. Een van hen duwt met de ene hand de kapstok van haar baxter voort, en trekt met de andere aan de sigaret. Binnenin het geteisterde lichaam maken de schadelijke en geneeskrachtige stof-fen dan zelf wel uit wie wint. Zonder de uit-slag af te wachten laat ik me opzuigen door de enorme draaideur die het geluid van een ufo voortbrengt en me ook daadwerkelijk mee-voert naar een andere wereld. Eén waarin wit neonlicht, plexiglas en triplexhout de hoofd-

elementen zijn. Waar affiches vragen of je al eens hebt nagedacht over orgaantransplanta-tie, en waar de ongereptheid van kamerplan-ten en orchideeën iets leugenachtigs krijgt. Het heeft iets onfatsoenlijks om zonder reden een ziekenhuis binnen te lopen. Alsof je komt genieten van het feit dat jij nergens last van hebt. Want dat doe je onvermijdelijk: aan mijn lijf of dat van mijn naasten geen miserie.Het heeft ook iets indiscreets om mensen in de intimiteit van hun pyjama tegemoet te lo-pen. Ik zit nog maar net in een fauteuil aan het onthaal als zowat de beste Belgische voetbal-ler allertijden komt binnenlopen. Gelukkig ziet hij er goed uit. Als hij hier al niet als bezoeker komt, dan waarschijnlijk voor een check-up.Andere mensen zien er helaas wél heel on-gezond uit. De kleur en de kwaliteit van hun huid verraadt dat de positieve omslag in hun gezondheidstoestand er wellicht niet meer zal komen. Veel bedrukte of gespannen gezich-ten aan het onthaal. Slecht geschoren en met onheilspellende levervlekjes. De te warme jas op schoot en de voeten constant wiebelend. Mondmaskers en braces liegen er niet om. Wandelstokken zijn hier geen flukse accessoi-res. Een oude vrouw krijgt haar eigen man niet meer rechtgetrokken van zijn zitplaats.Andere mensen zoeken hun weg op schermen van automaten, lopen rond met formulieren die misschien soelaas kunnen brengen, tik-

ken op een oude gsm naar het thuisfront in dat ze weer kunnen worden opgehaald. Een enkele grapjas rijdt iets te hard met een van de rolstoelen die je met een muntje van twee euro uit de rij kan halen, zoals de winkelkar-retjes in de supermarkt. Het ene moment ben je een kind dat in zo’n winkelkarretje wordt voortgeduwd door zijn moeder, het volgende een oude man in een rolstoel die wordt voort-geduwd door zijn dochter.Een shoppingcentrum is het voorgeborchte van het hospitaal nochtans allerminst. Alleen een bank, een apotheek en een krantenwin-kel herinneren aan de buitenwereld. Vertier is wellicht geen prioriteit als er straks nog een scan of bestraling volgt.Aan routebeschrijvingen naar de afdeling van jouw kwaal in ieder geval geen gebrek. Ze wij-zen de weg, maar zeggen niet hoe het daarna zal lopen. Zoals de alarmerend rode digitale klok wel zegt hoe laat het is, maar niet hoe-veel tijd je daarna nog rest.Wat er aan het UZ nog kan verbeteren is de gezondheid van zijn bewoners. Hopelijk zijn ze tegen de kerst van die berg af.

Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET

ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING

SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER

EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

DINSDAG 10 NOVEMBER, 13.40 UUR

LA

PT

OP

IA

naar dertien topevents*

Doe mee op www.uitinvlaanderen.be/vriendenen win één van de tien superdeluxe inspiratieboxen

Ga één jaar lang met drie vrienden

*Elke inspiratiebox bevat 50 tickets of vouchers verdeeld over: Antwerpen Proeft! - De bootjes van Gent - Cactusfestival Brugge - cursus bij Wisper - �lm in Kinepolis - Piaf, de Musical - voorstelling in KVS Brussel - Sneeuwwitje, de Musical - concert in AB Brussel - klassiek concert Mechelen hoort Stemmen - expo The Roaring Twenties in Modemuseum Hasselt - Boekenbeurs in Antwerpen - De Plopsa Pretparken

Judoka Toma Nikiforov: “Ik heb een risicovolle manier van vechten.” © BELGAIMAGE/ VINCENT KALUT

SCHAARBEEK – Schaarbekenaar Toma Nikiforov (22), zoon van Bulgaarse ouders, werd vorige maand wereldkampioen judo op de militaire spelen in Zuid-Korea.

Zijn grootste doel blijven de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Door zijn jonge leeftijd heeft Nikiforov nog groeimarge, al gooien blessures soms roet in het eten.

“Na mijn blessures heb ik mijn judostijl wel hervormd. Ik ben iets meer gesloten gaan vechten, wat niet wegneemt dat ik nog steeds veel risico’s neem.”

‘IN HET JUDO KAN IEDEREEN VAN IEDEREEN

TOMA NIKIFOROV, JUDOKA


A an de Kolonel Picquartlaan, vlakbij het station van Schaarbeek, ligt judoclub Judo Royal Crossing Club Schaarbeek, de thuis-

haven van judoka Toma Nikiforov. Met zijn 22 lentes kan hij al een mooi palmares voorleggen in de bikkelharde sport van het judo. Afgelopen jaar behaalde hij zowel op het Europees als op het We-reldkampioenschap een bronzen medaille in de categorie onder de 100 kilogram.

BloemkoolorenHet is vrijdagavond en de judotraining van de kin-deren is nog bezig, wanneer Toma Nikiforov de club binnenstapt. Met zijn massieve schouders, kortgeschoren haar en bloemkooloren, ziet hij eruit als een echte vechtjas, maar een spontane

WINNEN’

glimlach en een oprechte handdruk verraden al snel een gastvrij karakter. Terwijl ook de andere judoka’s aankomen, stelt Nikiforov voor om ons even af te zonderen voor de trai-ning begint.Gekleed in trainingspak, op slippers en met zijn sporttas over de schouder wijst hij me de weg naar de flat boven de club. “Hier woonde ik vroeger samen met mijn gezin,” steekt hij van wal. “Vervolgens zijn we een paar stra-ten verder gaan wonen, om ten slotte naar de overkant van de straat te verhuizen.”

Nikiforov is werkelijk in de club geboren. Op driejarige leeftijd werd hij door zijn ouders geïntroduceerd in de sport en van zodra hij oud genoeg was deed hij mee aan wedstrij-den. “Het beviel me meteen,” zegt Nikiforov lachend. “Het mooiste aan judo is dat iedereen van iedereen kan winnen. Wanneer de num-mer één van de wereld verliest van nummer veertig, is dat helemaal niet zo gek. In judo is alles mogelijk en ben je nooit zeker van je stuk.”

Blessures troefDe laatste jaren heeft de judosport enkele ver-nieuwingen ondergaan. Zo is het sinds 2011 verboden om je tegenstander bij de benen vast te grijpen om hem vervolgens te werpen. “Men heeft dat gedaan om het verschil met het vrije-stijl-worstelen te benadrukken, maar ik vind dat er door die regel veel van het judo verloren is gegaan,” vertelt Nikiforov. De afgelopen jaren is hij al vier keer geope-reerd. Zowel zijn knieën als zijn schouders zijn al onder het mes gemoeten en ook zijn onder-armen zullen binnenkort geopereerd worden. “Ik heb een risicovolle manier van vechten,” legt Toma uit. “Na mijn blessures heb ik mijn judostijl wel hervormd. Ik ben iets meer ge-sloten gaan vechten, wat niet wegneemt dat ik nog steeds veel risico’s neem.”De ouders van Nikiforov emigreerden in 1991 vanuit Bulgarije naar ons land. Zoals veel Bul-garen namen ze hun intrek in de Brusselse gemeente Schaarbeek. Het gezin mag zich op en top Belg voelen, toch is Nikiforov best

“Wanneer de nummer één van de wereld verliest van nummer veertig, is dat helemaal niet zo gek. In judo is alles mogelijk en ben je nooit zeker van je stuk”

BRUSSEL – Vijftien jaar terug schouder-den enkele mannen zich rond Slavische (kerk)muziek in het koor Molitva. Voor het eerst halen ze er hoge vrouwenstemmen bij, dankzij een gelegenheidsuitbreiding met het gemengd koor Bruxell’A Capella. Bart Schepens van Molitva licht een tipje van de uitzonderlijke samenwerking: “Er waren engelenstemmen nodig om de ‘Berliner Messe’ van Estlander Arvo Pärt te kunnen zingen”.

Zijn angelieke stemmen nodig om een krop in de keel te krijgen?Bart Schepens: “Voor muziek uit de li-turgische Slavische traditie volstaat ons zevenkoppig mannenkoor Molitva (‘Gebed’ in het Russisch, red.). Maar we willen de binding tussen traditie en het hedendaagse repertoire verduidelijken; we tonen het pu-bliek dat er continuïteit in dit soort religi-eus repertoire zit. Vandaar onze keuze om wat anders te brengen dit najaar. We gaan voor korte liturgische werken van Rachma-ninov tot Stravinski en Tavener. Maar voor de hoofdbrok, de Berliner Messe, konden we echt niet zonder sopranostemmen.”

Waarom de miscreatie van Pärt voor de negentigste Katholikentag in Berlijn (1990)?Schepens: “Als hommage aan de tachtig-ste verjaardag van Arvo Pärt wilden we een minimalistisch, hedendaags werk van hem brengen. Toch is deze moderne mis ingebed in de traditie. Pärt geeft een eigengereide spiritualiteit aan de orthodoxe muziek.

Daardoor kan deze muziek ook mensen die niet gelovig en niet spiritueel zijn bekoren. De mis staat ver van het klassieke Kyrië en Requiem, maar draagt veel emoties mee. Het is een toegankelijke manier om muziek te voorzien van een spirituele dimensie. Precies dat maakt het werk bedrieglijk een-voudig.”

Waarom samenwerking met Bruxell’A Capella?Schepens: “We kennen onze ‘concurren-ten’ onder de koren (lacht). Op een work-shop orthodoxe muziek van Koor en Stem kwamen we hen toevallig tegen. Eindelijk kunnen we elk eens op andermans terrein gaan spelen. En kunnen we uit ons kamer-repertorium uitbreken door de grote bezet-ting. De muziek die Molitva brengt is ge-transponeerd naar mannen, dus vrij laag. In de Berliner Messe hoor je engelengezang op de achtergrond. Dat vroeg om hele hoge tonen. Het zorgt voor een unieke samen-werking, en een totaal nieuwe klank in onze concertenreeks. Trouwens, er komt ook or-gelbegeleiding bij. Voor de kersttijd brengen we terug een klassiek kerstliederenconcert.”

Jean-Marie Binst

Sacred Voices (2 koren) op 28/11, 20u. In de Sint-Lambertuskerk, Sint-Lambertusplein, Laken, 02-532.51.80 en Kerstconcert Molitva op 19/12, 20u. In de Sint-Martinuskerk, Fabiolaplein, Ganshoren. www.molitva.net

Bedrieglijk eenvoudige engelen

De mannen van Molitva treden binnenkort voor het eerst op met vrouwen.

© M

OL

ITVA

3 VRAGEN AAN BART SCHEPENS


trots op zijn afkomst. Aan zijn sleutelbos ben-gelt de Bulgaarse vlag en hij is er zeker van dat zijn Bulgaarse opvoeding er mee voor gezorgd heeft dat hij een succesvol judoka is gewor-den. “In de voormalige Oostbloklanden zijn gevechtssporten nu eenmaal enorm populair,” legt hij uit. Nikiforov werkt voor Defensie, waar hij een bijzonder statuut heeft. Zijn job is namelijk trainen en medailles behalen voor het vader-land. “Zolang ik presteer en resultaten behaal, hoef ik verder bijna niets te doen in het leger.” In oktober werd hij wereldkampioen judo op de militaire spelen in Zuid-Korea, door zijn vijf kampen met ippon (de hoogste score in het judo) te winnen.

Sterke moraalDe training is al bezig wanneer Toma de mat op stapt. Hij groet de trainer en pikt dan snel in met de opwarming. Men hoeft geen ken-ner te zijn om te zien dat er in deze club, in het noorden van Schaarbeek, stevig getraind wordt. De tatami staat vol ‘hongerige’ judoka’s die gekomen zijn om te vechten en om af te zien. Het gaat er tijdens de randori’s (vrije ge-vechten) dan ook stevig aan toe. Naast Toma, staat er nog een andere Nikiforov op de mat. Dilyan Nikiforov is de jongere broer van Toma en hij maakt het zijn oudere broer knap lastig. “Je kleine broer wordt een forse kerel,” roept een toeschouwer al lachend tegen Toma, wan-neer de gebroeders Nikiforov allebei met een harde smak tegen de grond gaan. Toma traint van maandag tot vrijdag, twee keer per dag. In het weekend zijn er meestal de wedstrijden of wordt er soms nog een extra training ingelast. Naast de klassieke judotrai-ning is het ook noodzakelijk om aan kracht-training te doen en om aan de fysiek te werken. Omdat Nikiforov in België niet veel mensen heeft die weerstand kunnen bieden aan hem, traint hij vaak in het buitenland. “In België werk ik vooral aan techniek en de buitenland-se stages zijn uitsluitend voor oefengevechten. Daar staat immers een hele zaal vol met top-judoka’s.” “Een judoka moet niet alleen fysisch zeer sterk zijn, ook in zijn hoofd moet het goed zitten. Hij moet zich helemaal kunnen focussen op het gevecht. Volgens trainer Alain De Greef is dit Nikiforovs sterkste punt. Hij heeft een ijzer-sterke moraal. Hij geeft nooit op en ook als een kamp moeilijk gaat, blijft hij altijd gaan voor de overwinning.”Nikiforov ziet de toekomst van het Belgische judo rooskleurig in. Volgens hem is er in ons land veel jong talent aanwezig, dat op een be-tere manier traint dan tijdens zijn beginpe-riode. “De jeugd traint niet meer dan in mijn generatie, maar ze trainen wel verstandiger,” besluit hij.

Carlos Van Dal,(student Erasmushogeschool Brussel)

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

ALLIANCE FRANÇAISE EERT DE LAUNOIT. De Franse ambassadeur in België heeft vorige week in de Alliance Française de Bruxelles-Europe, aan de Kunstlaan 46, een Espace Jean-Pierre de Launoit ingehuldigd. Precies een jaar na het overlijden van de Brusselse kunstminnaar, die voorzitter was van de Koningin Elisabethwed-strijd. De Launoit was ook voorzitter van de Alliance Française van 2004 tot 2014 en stichter van de Fondation Alliance Française in 2007. n KERSTBAZAAR VOOR GOED VROUWENDOEL. De grootste, internationale vrouwenorganisatie in Brus-sel, Femmes d’Europe, houdt haar jaarlijkse benefietkerstmarkt in het EU-gebouw Espace Beaulieu. Op zaterdag 28 november (10 tot 18 uur) is het EU-pand uitzon-derlijk open voor groot publiek. Alle deelstaten uit de EU hebben er hun stands met vintage, (kerst)decoratie-artikelen, ambachtelijke objecten, boeken, kledij en

speelgoed. Er is een restaurant met regionale keuken, van Noorse tot Italiaanse. n REDE-RIJKERSKAMER SPEELT. De 500 jaar oude rederijkerskamer De Wijngaard speelt in sa-menwerking met Cie Mannetje Blauw de komische thriller The Rose Garden van Anton Klee. Er is een avonden namiddagopvoering in GC De Linde in Haren, respectievelijk op 21 en 22 november. In GC De Zeyp in Ganshoren spelen ze op 27 en 28 november om 20.30 uur.

Samengesteld door Jean-Marie Binst

CROSSING SCHAARBEEK

“We willen kinderen die op Schaar-beekse scholen judoles krijgen, laten kennismaken met wat wij doen,” vertelde Alain De Greef, voorzitter van Crossing Schaarbeek, in maart

2014 in Brussel Deze Week. “Wij bieden een structuur aan waarin toch intensiever en op een hoger niveau wordt gewerkt. Op een leuke manier ontdekken zij wat wij aanbieden en wij kunnen tegelijkertijd jonge talenten ontdekken.” Over Nikiforov zei De Greef destijds: “Zijn belangrijkste doel zijn de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Daar werkt hij hard aan. Toma is nu elitesporter bij het leger, waardoor hij veel meer kan trainen. Hij doet het goed en ik hoop echt dat hij zijn droom kan waarmaken.” TS/KL

CULT

UU

R K

ORT

BRUSSEL – Een vrouw op een skate-board, het is voor velen nog steeds een ongewoon gezicht. Aura Brédart (24) wil daar met haar prestaties ver-andering in brengen. Ze kreeg al wat aandacht voor haar deelname aan het wereldkampioenschap skateboarden, maar daar wil ze het niet bij laten. Ze

beseft dat een profcarrière er in zit, maar dan moet er wel gewerkt worden. Hard gewerkt worden.

‘I k ben begonnen met skaten omdat mijn rolschaatsen te klein waren,” vertelt Brédart. “Mijn ouders wilden geen nieu-

we kopen, dus ben ik beginnen te zagen om een skateboard (lacht). Omdat ik die niet met-een kreeg, heb ik samen met mijn vader wiel-tjes onder een stuk hout gevezen. Maar uitein-delijk heb ik toch een echt board gekregen.” Brédart was nog maar zeven jaar oud toen ze voor haar ouderlijk huis in Waterloo op en af begon te rollen. Haar eerste uitdaging vond ze bij haar neven, die iets verderop een kist in el-kaar hadden gestoken om wat tricks op uit te voeren. Het is met hen dat ze haar eerste ‘gro-te’ skateverplaatsing maakte. “Ik was veertien jaar oud en ze namen me mee naar Brussel, toen dé stad om te skaten. De Kunstberg is zowat een mythische plek in de Belgische ska-tewereld. Sindsdien trek ik regelmatig naar Brussel om te skaten en te filmen.”“Het heeft lang geduurd voor ik aan een com-

Skater Aura Brédart: “Er is al eens kraakbeen verwijderd uit mijn pijnlijke knie, maar ik heb er nog steeds last van.”

© KRZYSZTOF WYSOCKI

‘ZE HEBBEN MIJ WAKKER GESCHUD’

SKATEBOARDEN > AURA BRÉDART SMIJT ZICH VOLOP EN DROOMT VAN PROFCARRIÈRE

BDW 1499 PAGINA 28 - DONDERDAG 19 NOVEMBER 2015BDW

SPOR

T kreeg ik het voorstel van een merk uit Zuid-Frankrijk. Dat stelde niet zoveel voor, maar het was wel een enorme boost voor mij.” Het was ook meteen een bewijs voor haar ou-ders dat al die uren op haar skateboard niet voor niets waren. Zoals vele jongeren kende hun relatie tijdens haar puberteit ups en downs, maar al bij al steunden ze haar. Het is zelfs mede dankzij haar vader dat de car-rière van Brédart ineens een hoge vlucht nam. “Ik had te horen gekregen dat er in Wevelgem een competitie was, maar ik kon er niet heen omdat ik judotraining had en het ook nog eens ver rijden was. Maar toen ik thuis kwam van training, vertelde mijn pa dat hij me toch zou brengen.” “Ik nam deel aan een competitie waarbij ie-dereen samen op de piste stond en zij die de beste tricks deden, in de prijzen vielen. En dat deed ik toen, want ik won zowaar de compe-titie waar de dames en jongere jongens aan mochten deelnemen. Evelien Bouillard, zowat het enige andere meisje dat toen op niveau aan skateboarden deed, had dat gemeld aan haar team. Zij nodigden me kort daarna uit voor het Europees kampioenschap in Bazel.”

PeanutsDie ene namiddag bezorgde de toen zeven-tienjarige Brédart een absolute buitenkans. Ze kon het opnemen tegen Europese toppers, voor het eerst in een competitie waar ze enkel tegen dames moest skaten. Ze keerde uitein-

FILMEN IN BRUSSELAura Brédart en haar maats doorkruisen het land om hun tricks te filmen. Die kunt u bewonderen in hun KAAF Movie, die binnenkort een opvolger krijgt. Uiteraard gaan ze regelmatig op zoek naar de beste spots. “Elke zondag trekken we er op uit,” vertelt Brédart. “Dat kan zowel naar Brussel, Limburg als Luxemburg zijn. Als skater kijk je altijd rond om coole plekken uit te proberen. In Brussel trekken we zowel naar het centrum als kleinere gemeentes. In Anderlecht heb je bijvoorbeeld een Carrefour (aan de Marius Renardlaan, red.) waar een leuke ramp is. Het zijn van die plekken waar ons skatersoog meteen op valt.”

http://www.skatevideosite.com/watch/21989

delijk met een dubbel gevoel terug. “Eigenlijk was vooral de ervaring van belang. Maar toen ik hoorde dat ik niet geplaatst was voor de fi-nale, hebben er toch wat traantjes gevloeid. Zeker omdat ik de hele reis zelf had betaald.” “Later heb ik beter gedaan op het EK, want bij mijn tweede deelname ben ik vierde geëin-digd en de derde keer derde. Maar dat eerste EK heeft alles in gang gezet voor mij. Ik heb er de manager ontmoet van Volcom en ben zo in hun team terechtgekomen.” Dankzij haar sponsors moest Brédart zich geen zorgen meer maken over haar inschrij-vingskosten en kon ze skaten met Europese toppers. Ze moest zich wel aanpassen aan de professionaliteit, het niveau was geen pro-bleem. “Ik herinner me een training met Vol-com Team Europe. Ik kwam toe, zette me neer en begon aan mijn Cécémel te slurpen … tot de manager me vroeg om daar meteen mee te stoppen en een bepaalde trick uit te voeren. Dat was even slikken, maar na vier keer pro-beren slaagde ik er in. En kon ik mijn drankje helemaal opdrinken (lacht).” Soms moet je je dus forceren om vooruitgang te boeken, dat beseft Brédart nu ook. Het haalt niets uit om altijd in je comfortzone te blijven en nooit iets anders te proberen. Ze werd daarmee geconfronteerd tijdens het WK in Zuid-Afrika, waar ze in oktober aan de street categorie deelnam. “Het skatepark had er zowel een redelijk gemakkelijk deel als een zone waar de toestellen groter waren en er dus meer risico’s genomen moesten worden. Omdat ik meer tijd nodig heb om me in zo’n zone comfortabel te voelen, ben ik vooral op het gemakkelijker deel gebleven. En dat heeft mij parten gespeeld.”“Met een uiteindelijke zevende plek ben ik niet tevreden. De Franse skaters met wie ik er was, zeiden vooraf dat ik zou winnen, maar ik schatte een vijfde plaats realistischer in. Al zie ik dit als een les, net als bij mijn eerste deelname aan het Europees kampioenschap. Het is opnieuw een ervaring met een hoger niveau.” Dat Brédart zich niet meteen comfortabel voelde op het skatepark is voor een deel te wij-ten aan haar knieën. Waar ze als jong meisje risico’s durfde te nemen en er volledig voor ging, denkt ze vandaag soms te veel na over de gevolgen. “Er is al eens kraakbeen verwij-derd uit mijn pijnlijke knie, maar ik heb er nog steeds last van. Ik denk steeds na over de plaatsing van mijn voeten als ik neerkom. Maar dat mag eigenlijk niet, je mag niet te veel nadenken.”

Ongemeen hardDe jonge skatester denkt ook veel na over haar toekomst. Vorig jaar maakte ze haar studies fotografie af in Brussel en ze hoopte die passie te kunnen combineren met het skaten, maar dat blijkt niet zo evident te zijn. Na wat zoeken heeft ze haar focus nu volledig op het skaten gezet. “Mensen uit mijn omgeving hebben me dit jaar wakker geschud. Ze vertelden me dat ik heel wat potentieel heb, maar dat ik er te weinig mee doe. Ik heb dus besloten dat ik re-soluut voor mijn skatecarrière ga. Ik wil een hoger niveau halen. Daarom train ik bijvoor-beeld meer en begin ik ook aan mijn conditie te werken. Die zevende plaats heeft me doen inzien dat ook dat moet verbeteren.” “Ik trek binnenkort naar Tampa Bay, waar de zwaarste skatecompetitie plaatsvindt. Meer dan driehonderd amateurs trachten er een profcontract in de wacht te slepen. Die er-varing wil ik opdoen en volgende jaar in juni gebruiken tijdens de X Games. Dat is mijn vol-gende doel. Een goede prestatie daar kan mijn carrière een echte boost geven. Al moet ik ook leren om me beter te verkopen, dat heb je no-dig om prof te worden. Niet evident, maar ik werk eraan.”� Tim�Schoonjans

petitie deelnam. Ik zat in mijn kleine wereldje en was daar niet echt van op de hoogte. Ik had wel een blog en dat heeft mij mijn eerste spon-sorcontract opgeleverd. Toen ik vijftien was,

‘JONGEREN NIET LATEN WACHTEN’

A FONDS WIL ONDERNEMINGSZIN AANWAKKEREN

BRUSSEL – Ketjes met goede ideeën, spits jullie oren. Het nieuwe jongerenfonds A Fonds biedt jullie de kans om steun te krijgen voor jullie projecten en initiatieven, uiteraard ook sportieve. Niets is te gek.

“Onze ambitie is de ondernemingszin van Brusselse jongeren aan te wakkeren,” vertelt Marieke Dobbelaer, jeugdconsulent jeugd-cultuur bij de Vlaamse Gemeenschapscom-missie. “Initiatieven detecteren en die een kans geven. Zowel culturele, artistieke, soci-ale, sportieve als educatieve. We constateer-den dat er een breed gamma georganiseerde netwerken bestaat, maar dat er voor indivi-duen en spontane groepjes nog geen onder-steuning was.”En dus werd eind oktober A Fonds in het le-ven geroepen. Iedereen tussen de 12 en 26 jaar met een straf idee mag aankloppen bij het fonds en kan na goedkeuring rekenen op een bedrag van maximaal 3.000 euro. Het jaarlijks budget bedraagt 28.000 euro. “Wie een goed idee heeft mag ons altijd contac-teren. Wij zorgen ervoor dat we hen zo snel mogelijk antwoorden. Het is belangrijk om die jongeren niet te lang te laten wachten.”“De meesten kiezen om af te spreken voor een babbel, waar ik hen het hemd van het lijf vraag (lacht). We gaan tot de kern van hun idee en proberen dat uit te werken. Het kan zijn dat die persoon niet per se geld nodig

heeft, maar geholpen is door in contact te treden met gelijkgezinden. Hoe dan ook, ze worden geholpen.”

Geen grenzenIdeeën die uitgewerkt zijn, worden voor-gelegd aan een jury die is samengesteld uit vrijwilligers en professionals uit het Brus-selse werkveld. Zij zitten momenteel voor het eerst in de evaluatiefase. Daarvoor gebrui-ken ze een open blik. “Er zijn geen grenzen, alle goede ideeën worden bekeken. Indien de jury een positief advies geeft, gaat het voor-stel naar minister Pascal Smet die op basis daarvan een beslissing neemt.”“Er zijn nog geen uitgewerkte projecten, daar is het nog te vroeg voor. Maar het zal echt breed gaan. Wilt iemand lessen in een bepaalde nieuwe sportdiscipline lanceren? Heeft hij een nieuw type technisch aange-dreven rolschaatsen waar hij wedstrijden mee wilt doen? Alles kan. En eens ze die steun hebben gekregen, verwachten we van die jongeren dat ze ambassadeur worden en hun ervaring delen, als jurylid bijvoorbeeld. Dit project doe je niet alleen op je eiland. Je treedt toe tot de A Fonds familie (lacht).”

Tim�Schoonjans

Meer info op www.afonds.be

“Let’s get ready to rumbleeeeee!” Het is de bekendste openingszin om een (boks)wedstrijd aan te kondigen en het publiek meteen in extase te brengen. Ik beken, als puber raakte ik helemaal opgepompt als ik de Amerikaanse presentator met krachtige basstem de WCW-debatten hoorde openen op mijn tv-scherm. Voor de niet-kenners, WCW heeft niets met sanitaire voorzienin-gen te maken, maar is een van de grootste worstelfederaties. Je kent ze wel, de met anabole steroïden opgespoten worstelaars die elkaar theatraal vastgrabbelen – catchen – en dan tegen het canvas kwakken. En, oh ja, nog even de klus afwerken met een flinke klop met een plastic stoel, enkele centiliters vals bloed en een heroïsche afscheidsrede.“Welcome at Basic-Fit Brusseeeeeeels!” laat ik nu zelf door de geluidsboxen knallen. Ondertussen heb ik mede dankzij mijn pu-berliefde voor worstelen ook de rol van speaker aangenomen – en gelukkig niet die van opge-blazen worstelfaker met acteurprestaties uit slechte C-films. Als gastheer bij Basic-Fit Brussels probeer ik nu ook de adrenaline door de bloedaders van ‘onze’ supporters te jagen en met hen uiteindelijk ook door de aders van de spelers, om ze zo naar prachtige prestaties te pushen. Ik dacht altijd dat “dankzij de supporters” in het basislexicon van elke mediagetrainde sporter stonden, net onder “in de spiegel kij-ken” en “voetjes op de grond”. Na vier thuis-overwinningen op een rij in een stijgende, stuwende, spannende sfeer geloof ik meer dan ooit dat supporters het verschil kunnen maken om de spelers boven zichzelf te laten uitgroeien.Nu ik een tijdje als speaker aan de slag ben, ben ik ervan overtuigd dat het er op zich niet echt toe doet of de atleten presteren voor 100 of 100.000 toeschouwers. Zolang de supporters op sleutelmomenten energie en adrenaline overbrengen, zullen ze dat ook opwekken bij de spelers. De wedstrijden voelen echt als een dialoog aan. Als speaker

bespeel je het publiek en de spelers met hu-mor, strijdtaal en complimenten allerhande. Het publiek wekt adrenalinestoten op bij de presentator – als ze respons geven op zijn aangeven om te zingen of schreeuwen – en bij de spelers, als ze een prima actie beant-woorden met uitzinnig bewonderend gejoel. En de spelers ten slotte zorgen met diezelfde prima actie dat het haar van alle aanwezigen in de zaal rechtop komt te staan. Ik noem het de ‘Parendans der Sportdieren’. Na enkele jaren ervaring in en op verschil-lende sportcircuits, stel ik toch vast dat in tegenstelling tot zaalsporten met een spea-ker, de parendans in pakweg het voetbal soms een beetje of helemaal stilvalt, zeker bij de kritische supportersgroepen. Eén van de Brusselse uitzonderingen hierop heet Union. Het is ongelofelijk hoe de kop onder

leiding van de Union Bhoys telkens een ‘zangoptreden’ van minstens

negentig minuten geeft. Winst of verlies, thuis of

op verplaatsing, voor, tijdens en na de wed-strijd zullen onder alle omstandighe-den liefdesliedjes voor Union door het stadion galmen. Nu

kan ik met zekerheid stellen dat “dankzij

de supporters” bij de Union- en Basic Fit Brus-

selssupporters wel degelijk recht uit hun hart en niet uit hun

basislexicon komt. Amateursporters zullen me trouwens vast bijvallen dat zij, die in tegenstelling tot prof-sporters een schreeuwerige massa ontberen bij hun meeste sportprestaties, de laatste meters naar de finish van de Acerta Brus-sels Ekiden of de 20 kilometer door Brus-sel in extase afleggen bij het horen van de aanmoedigingen van het talrijk opgekomen publiek. Zodus supporters: always support your team, want steunende supporters zijn zoals xtc voor het sportvolk.

Tvbrussel-sportman David Nassel ziet sport als een onontbeerlijk onderdeel van zijn levensvisie

Speakers en supporters sterken de sporters


ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

ESTAFETTE > DAVID NASSEL@xlr8rs Finished 23rd after a tight game against the Revolution’air. Can’t wait for next year!

Wat kan sport toch leuk zijn, dat zal eind vorige week ongetwijfeld door de hoofden van de frisbeespelers van de XLR8RS gegaan zijn. Zij namen namelijk deel aan het CFC tornooi in het Spaanse Lanzarote, op het strand en onder een heerlijk zonnetje. Uiteindelijk eindigden ze als voorlaatste, maar dat kon het plezier niet drukken. Wie zelf eens frisbee wil uitproberen, kan altijd een proeftraining afwerken bij de XLR8RS, op donderdag in het park van Woluwe.

TS

© S

IL D

E B

OE

CK

Lopers, komende zondag moet u in Brussel zijn. Voor de dames zal dat voornamelijk Ukkel zijn, want daar gaat om elf uur de WOMAN RACE van start aan de Renbaanlaan. De loop-sters krijgen er de keuze tussen een parcours van 3, 6 en 9 kilometer dat hen langs de glooiende paden van het Zoniënwoud zal leiden. Vanaf 9 uur

kan men zich ter plaatse nog inschrijven. De kosten bedragen 6 euro voor de 3 kilometer, 8 euro voor de 6 kilometer en 9 euro voor de 9 kilometer. Meer info op womanrace.dhnet.be. In Evere gaat vanaf 12 uur dan weer de 52ste editie door van de CROSS TRAVAIL-LISTE. De lopers kunnen vanaf 11 uur (gra-tis) inschrijven aan het gemeentelijk stadion, waar ook het startschot wordt gegeven. Alle categorieën komen aan bod, van jongeren tot veteranen. Als het op het combineren van lopen met fietsen en/of zwemmen aankomt, dan is FRANCOIS HUMBLET top. Dat bewees

hij nog maar eens op het Belgisch kampioen-schap run & bike. Hij vormde er een team met Yves d’Harveng en zette er met zijn ploegmaat een sterke prestatie neer, want ze kroonden zich tot BELGISCH KAMPIOEN. Een nieuwe trui voor de collectie van Hum-blet, die eind september al de nationale titel binnenhaalde op de sprintduatlon. Ook bij de Brussels Brazilian Jiujitsu Academy wor-den kampioenen gekweekt. Ze doen dat niet enkel tijdens hun dagelijkse werking, maar ook met hun BRUSSELS BJJ CHALLENGE, die komende zondag aan zijn dertiende editie toe is. Jongeren van 5 tot 27 jaar zullen het in sportcentrum Victoria (Leon Autriquestraat 4 in Koekelberg) vanaf half tien tegen elkaar opnemen. De jongsten beginnen ’s ochtends, de ‘oudere’ deelnemers in de namiddag. Alle informatie over inschrijvingen en dergelijke vindt u op www.bbjja.be.

TS

SPOR

T K

ORT REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38,

[email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES MANAGER Frederik Welslau: 0474-52.02.84. HOOFDREDACTIE Steven Van Garsse. COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND REDACTIE Ken Lambeets ([email protected]). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Sara De Sloover, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

©PHILIPPE COLLIN

Documents

BDW - editie 1499