Opracowanie: Celestyna Puziewicz

Wrocław, 2000

Numer ISBN:

Wydawca: Wydawnictwo FOX, Liczba stron: 130

Clavicula Clavicula Clavicula Clavicula

SalomonisSalomonisSalomonisSalomonis

Niniejszy grymuar to średniowieczna wersja tzw. Clavicula

Salomonis, czyli Większego Klucza Salomona, przetłumaczona i

przedrukowana na język polski w 2000 roku we Wrocławiu pod

nadzorem Celestyny Puziewicz w serii „Biblioteka Wiedzy Tajemnej”

(tom 9).

„Jest to jeden z najsławniejszych grimoires, czyli średniowiecznych

ksiąg, w których zostały spisane tajemnice magii, zaklęcia i inna

wiedza tajemna. Autorstwo księgi przypisuje się biblijnemu królowi

Salomonowi (...). Klucz Salomona przez wieki był dostępnie

wyłącznie jako rękopis, a dopiero niedawno został udostępniony do

druku. (...) Okultyści wszystkich czasów bardzo wysoko oceniali

niniejsze dzieło, będące podstawą średniowiecznej magii

kabalistycznej i ceremonialnej - magii opartej na wierzeniach

judeochrześcijańskich i Kabale, charakteryzującej się wysokim

stopniem skomplikowania”.

Grimoire, grymuar – zgodnie z tym, co pisze Crowley (A. Crowley, Goecja wg Aleistera Crowleya, Wrocław 2000, Wydawnictwo FOX, s. 11),

słowo grimoire wywodzi się od francuskiego i oznacza księga czarodziejska lub nieczytelne pismo.

W „Goecji” Crowleya znaleźć moŜemy równieŜ informacje na temat poszczególnych wersji Większego Klucza Salomona, które się

zachowały (od s.32).

Niniejszy skan tej ksiąŜki nie zawiera wstępu – zaczyna się od s. 13, gdzie rozpoczyna się właściwa część tej ksiąŜki.

Z Wikipedii:

„Większy Klucz Salomona (Klucz Salomona, Clavicula Salomonis, Clavis Salomonis) – grimoire, którego autorstwo przypisuje się królowi Salomonowi.

Kopie pochodzą z czasów średniowiecza lub późniejszych. Księga zawiera wiele zdań i terminów opierających się na tekstach talmudycznych i

kabalistycznych.

Prawdopodobnie zainspirował powstanie późniejszych dzieł tj. Lemegeton (Mniejszy Klucz Salomona), chociaŜ jest wiele róŜnic między nimi.

Styl, w którym napisano Większy Klucz Salomona jest typowy dla czasów średniowiecznych. Wiele ksiąg przypisywanych Salomonowi datuje się na

czas pomiędzy 1000-1453 r., czyli czas wypraw krzyŜowych, który wpłynął na kontakty z Ŝydowskimi kabalistami i arabskimi alchemikami.

Większy Klucz Salomona róŜni się od innych podobnych ksiąg tym, Ŝe nie ma w nim Ŝadnych wzmianek o demonach, a jedynie szczegółowe przepisy

dotyczące wykonywania operacji magicznych.

Większy Klucz Salomona podzielony jest na dwie części zawierające inwokacje do duchów i sposoby ochrony wzywającego (zwanego w księdze

egzorcystą) przed ich szkodliwym działaniem, a takŜe zaklęcia zmuszające te duchy do posłuszeństwa.

We wstępie rzekomy autor, Salomon, zwraca się do swego syna Roboama ze wskazaniami dotyczącymi uŜywania "Klucza".

W księdze tej jest takŜe napisane jak przygotować atrament, słuŜący do pisania magicznych symboli koniecznych w eksperymentach, z krwi nietoperza

zmieszanej z innymi wymyślnymi składnikami. Wszystkie składniki potrzebne do wykonania magicznych rysunków i amuletów są szczegółowo opisane,

podobnie jak samo ich przygotowanie. Sam mag równieŜ powinien oczyścić się w dokładnie opisany sposób zanim przystąpi do rytuałów. Tak samo

wyszczególniony jest rodzaj stroju, jaki powinien załoŜyć.

Większy Klucz Salomona zawiera instrukcje dotyczące praktykowania nekromancji, stawania się niewidzialnym, szkodzenia wrogom, odnajdywania

skarbów itp. WaŜne jest dokładne przestrzeganie dni i godzin, w jakich powinny być wykonywane poszczególne operacje magiczne, jak równieŜ wiele

innych szczegółów tj. przygotowanie magicznego kręgu i magicznych narzędzi. Warunkiem niezbędnym jest bojaźń BoŜa i czystość moralna.”