Embed Size (px)
Citation preview
CZAS POETÓW
7 MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL LITERACKI
LUBLIN 27-29.10.2017
Odkrywanie niewiadomego przy użyciu nowego sło-wa jest stare jak historia ludzkości. Dzisiaj, w dobie emotikonów, newsów i etykietek jest to tak niemodne
jak tużurek i niewygodne jak gorset. Wydaje nam się, że każdy to potrafi.
Poezja wymaga wrażliwości, talentu, wyostrzonych zmysłów i odwagi niekonwencjonalnego myślenia. Wymaga również pre-cyzyjnej formy, która wysyła nas – czytelników na drogę nowych znaczeń. Żąda wysiłku intelektualnego od obu stron – twórcy i odbiorcy. Czy to jest łatwe? Nie.
Czy potrzebne? Coraz bardziej. W dobie narastającego cha-osu i szumu, łakniemy sensu.
Jerzy Ficowski, który wiele widział i przeżył, w wierszu „Mój fach szczęśliwy”napisał:
Dzięki ci losienie jestem głodnysuchar rozpaczy chowamna czarną godzinęna razie zarobię na szczęścieJestem poetąmam fach w rękuCEROWANIEDZIURAWYCHPARASOLIDESZCZEM
Międzynarodowy Festiwal Literacki „Czas Poetów” jest okazją, by odkrywać nową miarę rzeczy. Miarę rzeczy wi-dzialnych i niewidzialnych, tę, którą tylko przeczuwamy i tę, o której wiemy na pewno, że jest. Czas Poetów to czas intym-nej rozmowy przy użyciu właściwych słów.
Zapraszam Państwa do spotkania z nowym, nieznanym jeszcze światem znaczeń.
Anna Kistelska
4
Dejan Aleksić, urodził się w 1972 r., poeta, dramaturg i autor książek dla dzieci. Absolwent wydziału litera-tury serbskiej na uniwersy-tecie w Nowym Sadzie. Opu-blikował 9 tomików poezji i 15 książek dla dzieci. Jego utwory były tłumaczone na wiele języków, w tym język polski, hiszpański i francu-ski. Jest uznawany za jednego z najwybitniejszych pisarzy prozy dziecięcej w Serbii.
Jego książki znajdują się na liście lektur szkolnych w szkołach pod-stawowych. Został nagrodzony „Białym krukiem” za książkę Koga se tice kako zive price w 2015 roku, przez International Youth Library (Munich, Germany). Pracuje jako redaktor naczelny w czasopiśmie „Povelja” oraz w Bibliotece Narodowej im. Stefana Prvovencaniego w Kraljevie.
5
NOCNE ŻYCIE KUCHNI
Kuchnie w nocy tracą pamięć. Szczególnie zimą, kiedy światło To służka bez nadziei na miłość; Miękko nadpływa z ulicy i tuli Zimne ciała tłustych naczyń,Ziewające z zapomnienia.
Wczoraj w pocie nad gorącą zupą Kucharka opowiadała o świętych. Jej mąż, pan podkutych żab I jaj w siodłach, czytał gazetę. Świat jest pełen zła i śmiechu. I łez, dodała ona, krojąc cebulę.
Ot, cała historia. Do wieczora Było po Stworzeniu. Oddzielono światło od ciemności,Rozmnożyły się ptaki i zwierzęta. Wznieśliśmy szafoty, muzeaI kuchnię, wiele kuchni Nasyconych wilgocią i duchami przypraw.
Ale teraz w nocy ciężki oddech Tych miejsc niczego nie pamięta, Nie ma żadnych dowodów na wieczność. Tylko to styczniowe światło płynie Po nich cicho jak sól fizjologiczna W ciele staruszki, która umierając,Patrzy na syna i mówi: Ojcze
Przeł. Miłosz Waligórski
6
Uladzimier Arlou urodził się w 1953 roku w Połoc-ku. Ukończył studia hi-storyczne na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym. Wydał ponad dwadzieścia książek – tomików poezji, prozy oraz esejów. Jego utwory zostały przetłuma-czone na wiele języków. Laureat kilku białoruskich oraz międzynarodowych na-gród literackich. Za książ-kę Prom przez Kanał La
Manche (z białoruskiego przełożył Adam Pomorski) zdobył nagrodę „Europejski poeta wolności” (Gdańsk, 2010).
7
FESTIWAL POETYCKI W DRUSKIENNIKACH Ballada (fragment)
twój organizm zatruty jest poezjąpodają ją na śniadaniew kawie z automatuw jajecznicy z bekonemw zielonej i czarnej herbacieczarna rymuje się z więzieniem
czytasz wierszList do naczelnika więzieniana ekranie przekładna litewski i na angielskiktóryś z więźniów w 1937wydrapał na ścianieOJCZYZNAi tak zostałonaczelnik kazał nie zamalowywaćojczyznę trzeba kochaćwszędzie
co sala wie o 37-ym?co ty wiesz o 37-ym?wiedział twój dziadekczasem opowiada
poetka z Wysp Brytyjskich:czy wasz naczelnik mógł czytać Wilde’azwłaszcza Balladę o wiezieniu w Readingpoeta z Wenezueli tak samo oponujezna człowieka który w dzieciństwiemarzył by zostać naczelnikiem więzieniazostał nimmarzenia się spełniają
czy on mógł czytać Wilde’a?odpowiedź stanowcza
jeden słuchacz jest przekonanyże siedziałeśdrugi siedział samproponuje by wypićsamogon grzeje lepiej niż miłość czytelnikówoprócz tego dezynfekcja
Przeł. Bohdan Zadura
8
Wojciech Dunin-Kozicki publikował m.in. w „Akcen-cie”, „Odrze”, „Arteriach” oraz w antologiach Lublin – miasto poetów (2013), Pięć wieków poezji o Lublinie (2015) i Lublin – miasto poetów (2016). W sierpniu 2015 roku nakładem wydawnictwa Ko-ziara Tararara ukazał się jego debiut poetycki pt. Umysł na posyłki i wiersze na prze-chadzki. W roku 2016 uka-zała się kolejna jego książka
pt. Układam kamienie, żeby leżały równo. Prowadzi w Lublinie Kawiarnię Heca, gdzie odbywają się spotkania autorskie, filmowe oraz prezentacje lubelskich grafików. Jest współautorem sztuki pt. Urartu, na podstawie której powstał spektakl pt. Miasto Dada (spektakl zakwalifikowany do 23. edycji konkursu na wystawie-nie polskiej sztuki współczesnej, 2016/2017).
9
ZAMKNIJ OKNA, PRZY TEJ SZYBKOŚCI WIEJE...
od kilku dni coś dziwnego dzieje się w pudełku z zagadkamipodobno wróble – chłodzisz mi mieszkanie – wymierająśmieszny alfabet prześwitów zaczyna normalnie, a kończyna podwórku, lista zrozumiałych dźwięków ginie z ruchu ustna miejscu pierwszy pojawia się kolor w chwilę po nim ciało
patrz ta linia robi swoje, jest trochę ciągła trochę przerywanaale zawsze kiedy zasypiam, specyficznie poruszam palcamijakbym znowu liczył do dziesięciu. tak się czasem łapię naoszukiwaniu za dnia po kilka razy, w nocy licząc na to samoto zdarzało się już wcześniej, po prostu w snach cytuję równania
od kilku minut do kilkunastu lat grozi za spóźnienie w przyszłośćpodobno powrót – samochody na obcych numerach – do punktuzależy od wyjścia, więc wyruszyliśmy wczoraj z kuchni dookołakrzesła zabierając ze sobą całe miasto, w świat. w przyszłym rokuo tej samej porze dotrzemy w to samo miejsce... – a teraz mijamy
10
Piotr Machul, urodzony w 1972 r. w Puławach. Lau-reat Nagrody Głównej VIII Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Janusza Ró-żewicza. Dwukrotnie nomi-nowany do Nagrody Głównej Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bie-rezina (2014, 2015). Wiersze publikował m.in. w pismach: „Akcent”, „Arterie”, „Kart-ki”, „Teka Puławska”, „Twór-czość” i „W drodze”. W 2016 r.
wydał debiutancki tomik Ultimatum. Jego wiersze były tłumaczone na czeski. Pracuje jako dziennikarz. Mieszka w Warszawie.
11
HEREZJA NA DZIEŃ ŚWIĘTEGO FRANCISZKA
gdy byłem małym chłopcem zastanawiałem się czy zwierzęta będą zbawioneteraz jestem dużym chłopcem i nadal się nad tym zastanawiamrozumiem że zwierzę to byt przygodny ale żeby aż tak
gdy byłem małym chłopcem na wszelki wypadek ochrzciłem swojego kotateraz jestem dużym chłopcem i nadal się nad tym zastanawiamkot zniknął zaraz po chrzciemoże nie chciał być chrześcijaninemnawet przygodnymmoże przeczuwał że wkrótce poznam Mistrza i Małgorzatę
a może po prostu nie podobała mu się kradziona kokarda którą zawiązałem mu na szyi
12
Tomasz Majeran (ur. 1971) - pisarz, zwłaszcza poeta, au-tor kilku książek (m.in. Ru-chome święta, Koty. Podręcznik użytkownika). Mieszka we Wrocławiu.
13
PIEŚŃ MIŁOSNA PANI EWY CHODAKOWSKIEJ
wdech wydechwdech wydechzostań na dolenapnij brzuch
czterytrzydwajeden
dobrzedobrze!świadomie angażuj pośladki
w ten sposóbnie będziesz się chwiałana wszystkie strony
14
Anna Malihon (ur. 4 lipca 1984 roku w Konotopie, w obwodzie sumskim, Ukra-ina) – poetka, prozatorka, lau-reatka licznych ukraińskich i międzynarodowych nagród literackich.Jest autorką zbiorów wier-szy Dzwinok u dweri (2003), Pereływannia krowi (2012), Pokynutym korablam (2012), Perwisnyj doszcz (2013), Burnt skin (w przekładzie Ołeny Jennings, New York, „Unde-
ground books”, 2016); powieści Nawczy jiji ce robyty (2013), powieści bajecznej Czariwnyj albom Karoliny (2015). Uczestniczyła w akcjach młodzieży twórczej, festiwalach literackich (w ramach Forum wydawców we Lwowie, „Kyjiwski Ławry”, „Hoho-liwka”, „Sze-fest”, „Meridian Czernowitz”, „Puls literatury” (Polska, Łódź) oraz w imprezach literackich w kilku miastach czeskich.Utwory poetyckie i prozatorskie ukazały się w licznych ukraińskich i międzynarodowych almanachach literackich, antologiach i zbiorach (m.in. „Dwi tonny”, „Litposzta”, „Czerwone i czorne”) oraz pismach (m.in. „Berezil”, „Witczyzna”, „SZO”, „Kurier Krywbasu”).Wiersze autorki zostały przetłumaczone na rosyjski, bułgarski, pol-ski, czeski, gruziński, rumuński, angielski, francuski oraz hiszpański. Mieszka w Kijowie.
15
MEWA
I teraz leżysz z ustami pełnymi wygasłych deklaracji,z płucami pełnymi ciepła nie do uwolnienia,z rozcapierzonymi pazurami rzęs, co nie zatrzymały snu,w którym chłopiec brodzi po nabrzeżu, nakrywając swoimi śladamitwoje ślady.„Mewa! Widziałaś mewę?!”I wielki tragiczny ptak przelatuje obok niego,dotyka jego ramienia, zastyga na nim tatuaż...Ty poszłaś sobie dalej, odcięta smugą ciemności,a ona z nim została – ta mewa…
I teraz ty jesteś tylko segmentem jego wzrostua twoje kręgi to wielokropek po wszystkich nieustalonych prawdachwaszej ostatniej nocy.
Kto pomoże ci wstać?Paproć biegnie twoim ciałem, mech okrywa przyciszone rany,księżyc uwiązł ci między łopatkami, jak jabłko,Ewo ty moja, Ewo –ciemna krew wypełnia głos –kto usłyszy ciebie w tych ruinach?
A kiedyś stałaś wspięta na palce na parapecie wieżowcai rozhuśtywałaś ten sam grzeszny księżyc,żebrząc o słowa w pierwszych notatnikach –„Dalej, no dalej, nie zatrzymuj się!”Ale pewnego razu zjawił się chłopiec z mewą,i ty się nie oparłaś – potknęłaś…
Wali między oczy nowo narodzony dzień.Jeszcze jeden pieprzony podły dzień...
Przeł. Bohdan Zadura
16
Ewa Mazur (Ewa Dunaj) urodziła się w 1956 roku w Gdańsku. Debiutowała w 1977 roku w „Nowym Wyrazie”, a jej pierwszy tom wierszy, zatytułowany Nikt nie chciał ponosić odpowie-dzialności (1984) otrzymał nagrodę Peleryny za najlep-szy debiut poetycki w kon-kursie Czerwonej Róży. Wy-dała pięć książek poetyckich. Pozostałe to: Wspomnienia i przepowiednie (1992), Był
ogród (1994), Pochwała ciemnych godzin (2001) i Inne klęski (2017). Przez niemal trzydzieści lat mieszkała i pracowała w Lublinie, stale współpracując z kwartalnikiem „Akcent”. Pracowała w Instytucie Filologii Polskiej UMCS. Poza poezją zajmuje się jeszcze krytyką literacką oraz tłumaczeniami. Jest autorką monografii Bursa (1996). Dużo podróżuje. Obecnie mieszka i pracuje w Gdańsku.
17
BEZ LITOŚCI
Tego wiersza nie powinnam napisać, ale tylko wtedy pisanie ma sens – kiedy każde słowo wypowiada się poprzez zaciśniętą krtań.Przez wiele lat, we dnie i w nocy, sięgaliśmy spragnieni do swoich ciał, zawsze skwapliwi i chętni w odpowiedzi.Ciemna muzyka krwi nie zawiodła nas nigdy.Teraz nie żyjesz, a ja mogę już tylko pamiętać – radosną pychę ciała i wstyd umierania.A w przeczytanych wspólnie książkach szukam podkreśleń, które zosta-wiałeś, by słowa lektury stały się sekretnym kodem, pobudzającym głód.Nie chcę kłamać przed sobą: Tak, czasem nawyk lub chwilowy kaprys prowadziły mnie na oślep w miejsca, które jednak bez Ciebie nie były już tym samym. Bywają podróże, jakich w innym towarzystwie nie można powtórzyć.Najpiękniejsze krajobrazy pozostają jedynie olśniewającą dekoracją dla mojej tęsknoty.Samotność – to cytat, który na pewno byś rozpoznał i pochwalił – może być tylko permanentna i bezwarunkowa, niczym dziewictwo.
18
Jacek Napiórkowski, ur. 1966. Poeta, prozaik, eseista, redaktor naczelny „Nowej Okolicy Poetów”. Wydał 9 tomów poezji, m.in. Wier-sze nowojorskie, Podróż na Trąbie, Głupota krajobrazu, Fortepiany i delfiny, Podwój-ne życie zegarów (wybór z lat 1985-2010), ostatnio Święto oraz tom opowiadań Krótki, daremny bieg Tarzana. Jego wiersze przełożono na język włoski, angielski, hiszpań-
ski, chorwacki, serbski. Przez wiele lat mieszkał w Nowym Jorku. Tam ukończył studia uniwersyteckie.Uczestnik I Festiwalu im. Zbigniewa Herberta w Warszawie, a także prestiżowych w Europie festiwali literackich w Mediolanie i w Gavoi na Sardynii, gdzie reprezentował Polskę. Za kilka miesięcy ukaże się w Poznaniu drugi tom jego opowiadań.
19
RÓWNANIA
Lewa i prawa stronaZawierają pakt o nieagresjiBilans staje się balansem
Oko lewe zagląda do prawegoWidzi siebie i swój sen o sobieJak ocean
Lewa ręka pociesza samotną prawąTa nawet jak nie chce musi być prawa
Półkule współpracująJak zaprzyjaźnione zegaryLecz która w zamyśle Miała być pierwsza
Jak kobieta i mężczyznaW zmyślonym rajuTrwają piersi
Najważniejszy jest jednak środekNosUsta SplotGenitaliaMroczne equilibriaKtóre trzymają władzęPodejmują decyzjeNadają smakI kradną smak
Wężą sięJak minarety
Świńskich religiiBez świętości
Są środkiem ciężkościKtóry jest środkiem lekkościMdłą parą wodną ciałaNiesionego huczniePrzez planNa przemiał niebieski
20
Lothar Quinkenstein, ur. w 1967 r. w Bayreuth. studio-wał germanistykę i etnologię w Uniwersytecie Albrech-ta i Ludwika we Fryburgu. W latach 1994-1996 pra-cował jako nauczyciel języ-ka niemieckiego w Mielcu. W 1998 r. obronił doktorat na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, od 1999 r. jest pracownikiem tamtejszego Instytutu Filo-logii Germańskiej.
Od 2012 r. pracuje w ramach programu „Interkulturelle Germa-nistik”, który powstał we współpracy pomiędzy Uniwersytetem Europejskim Viadrina a UAM-em w Poznaniu. Od 2011 r. mieszka w Berlinie.Ostatnie książki jego autorstwa: Erinnerung an Klara Blum. Essays und Kritiken aus der Mitte Europas (Röhrig Universitätsverlag, St. Ingbert 2015), mitteleuropäische zeit (Gedichte, Lyrikedition 2000, München 2016). Oprócz tego publikuje w różnych czasopismach literackich oraz prze-kłada z języka polskiego. W 2017 r. otrzymał Nagrodę Jabłonowskich za zasługi w zakresie polsko-niemieckiej wymiany kulturowej.
21
DROGA Z SAMBORA DO DROHOBYCZA
tylko harmider takiej ciszy (Jerzy Ficowski)
pustką żarzące ulice paryża poeci których chciał spotkać siedzieli w swoich domach na wsi omawiali ostatnie nowości zimowy poranek od dni nic nie napisane zeszyty sprawdzone w zamian i oto zimowy poranek w którym świta opowieść siada więc przed klasą opowiada bajkę o panu ołówku na ścianie dziecięcego pokoju zarys powozu ptaki manekiny strażacy noc lipcowa moje dukające czytanie moje bełkoczące pragnienie żeby zdanie po zdaniu mesjasz podążał drogą z sambora do drohobycza
Przeł. Anna Rozenfeld
22
Marcin Sendecki urodził się w 1967 roku w Gdańsku, dorastał w Tomaszowie Lu-belskim, mieszka w Warsza-wie. Jest autorem kilkunastu książek i arkuszy poetyckich, a także współautorem (z An-drzejem Sosnowskim i Bohda-nem Zadurą) przekładu Trzech poematów Jamesa Schuylera (Biuro Literackie, 2012). Wspólnie z Marcinem Ba-ranem i Marcinem Świetlic-kim zredagował dwa zbio-
ry wierszy kryminalnych: Długie pożegnanie. Tribute to Raymond Chandler (Zebra, 1997) i Żegnaj, laleczko. Wiersze noir (EMG, 2010). Opublikował też antologię Pogoda ziemi. Wiersze polskie po 1918 roku (Eurograf, 2010). W ostatnich latach ukazały się jego wiersze zebrane Błam. 1985-2011 (BL, 2012), wybory Marcin Sendecki. Antologia (w serii „Poezja polska” wydawnictwa Hachet-te, 2013) i Pamiątka z celulozy (WBPiCAK, 2014, pod redakcją Pawła Mackiewicza) oraz tomy Przedmiar robót (BL, 2014), nagroda Silesius dla „najlepszej książki poetyckiej roku”, Lamety (BL, 2015) i W (BL, 2016, II wyd. 2017), wyróżnione Nagrodą „Odry” i Nagrodą im. Wisławy Szymborskiej.
23
WIERSZ DLA FRYDERYKA MOREAU
Późno i nie dość późno.Centymetr po centymetrze.Z rynku na grząskie rogatki.Szlam weźmie udział w dyskusji.
Centymetr po centymetrze.Ziemię wynoszą koszami.Dzień się mrowi.Weźmy rykszę do baru.
Dosyć dąsów, stokrotko.Z rynku na grząskie rogatki.Pamięć jest niezawodna.Fanty czekają na brzegu.
Późno i nie dość późno.Co było do okazania.Słońce jest w fałdach płaszcza.Miasto składa się wpół.
Ziemię wynoszą koszami.Dosyć dąsów, stokrotko.Słońce jest w fałdach płaszcza.Szlam weźmie udział w dyskusji.
24
Siergiej Slepuchin, rosyj-ski poeta, malarz i eseista. Urodził się w 1961 roku w mieście Asbiest w obwo-dzie swierdłowskim.Absolwent Instytutu Me-dycznego w Swierdłowsku, studia doktoranckie skończył przy katedrze fizjologii czło-wieka. Pracował jako lekarz. Redaktor naczelny almana-chu „Biały Kruk”. Publiko-wał w czasopismach takich jak m.in. „Zvezda”, „Newa”,
„Uralskaja Now”, „Arion”, „Znamia”, „Nowyj Bereg”, „Chreszczatyk”, „Wołga”, „Zinziwier”, „Dzieci Ra”, „Dzień i Noc”, „Nowyj Żurnal”, „Ural”, „Interpoezja”, „Inostrannaja Litieratura”.Autor książek poetyckich: Dzięki Bogu, jest piątek! (Jekateryn-burg, 2000), Jesienny fason (St. Petersburg, 2003), Woda i przę-dza (Jekaterynburg, 2005), Do widzenia, parezjo (Jekaterynburg, 2007), Wstrzymany oddech (Jekaterynburg, 2009), Doszczętnie zapomnieć (USA, 2011), Poświata (USA, 2013), Kobiety i samoloty (Jekaterynburg, 2014), Nieboocean (USA, 2015), Tak ciasny Rzym (Jekaterynburg, 2017), a także książek eseistycznych napisanych wspólnie z Mariją Ogarkową Nowa mapa Hadesu (USA, 2009) oraz Pióra i skrzydła (USA, 2010).Badacz twórczości Thomasa Manna, Heinricha Manna, Bruno Schulza, Johna Boydella, Wasilija Kandinskiego, Georga Grosza i Władimira Majakowskiego. Autor indywidualnych wystaw malarstwa w Jekaterynburgu (1987) i Petersburgu (2003, 2005). Jego ilustracje zdobiły tomy wierszy takich poetów jak Aleksiej Purin, Dawid Patasziński, Ilia Budnicki, Siergiej Komlew, Siergiej Iwkin czy Ihor Rymaruk.
25
* * *
Stuknęła nam pięćdziesiątka. A serio – więcej nawet. Jesteśmy młodzi, tylko starzeje się nam dusza, Świat do góry nogami, tak jak w Polsce Wawel, Podwieszony na wielkiej nitce się porusza.
Tam wewnątrz, w siatkówce zaśnieżonej wisi Nudny mizantrop stroniący od ludzi, Poprzednich wątpliwości przechowuje odciski, Zatarta przerywana linia ślepych ulic.
Przysiądź na chwilę. Na tej wolnej ławce. Zapal sobie, po co na próżno masz gdzieś ruszyć,Wróbel w oblazłej wytartej kufajce, Dzisiaj wylinka piór i duszy.
Przeł. Bohdan Zadura
26
Miłosz Waligórski (ur. w 1981 r. w Bydgoszczy) – sla-wista i hungarysta. W latach 2010-2014 pracował jako lek-tor języka polskiego na uni-wersytecie w Nowym Sadzie. Laureat Nagrody im. Adama Włodka (2015). Przekłady z węgierskiego, słowackiego i języków południowosło-wiańskich oraz teksty własne (poezję i prozę) publikował w „Akcencie”, „Autoportrecie”, „Czasie Kultury”, „Dwu-
tygodniku”, „FA-arcie”, „Fabulariach”, „Ha!arcie”, „Helikopterze”, „Inter-ze”, „Literaturze na Świecie”, „Nowej Okolicy Poetów”, „Od-rze”, „Przeglądzie Politycznym”, „RED-zie”, „RicieBaum”, „Studium”, „Tekstualiach”, „Tyglu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Twórczości” i „Wyspie”. Przełożył Poświęcenie hetmana Lajosa Grendela (2014), Doniesienia z krainy ciemności Dževada Karahasana (2014), Entropię Maroša Krajňaka (2015), Drugi pocałunek Gity Danon Miljenka Jer-govicia (2016), Dzwony Einsteina Lajosa Grendela (2016), Jarmarcz-nego kuglarza Jeleny Lengold (2016), Programy w labiryncie Istvána Keménya (2017) oraz – razem z Izą Zając – prozę Víťa Staviarskiego Kiwader i inne opowieści (2011) i powieść Danieli Kapitáňovej Samka Tale księga o cmentarzu (2015). Autor przekładów z nowej liryki serb-skiej zamieszczonych w antologii Serce i krew (2015). Współtłumacz Opium Gézy Csátha (2016). Wydał trzy tomy wierszy: 36 sposobów na pustkę (2012), 32 ślady ku (2015) i Długopis (2017) – oraz dwa zbio-ry opowiadań: Kto to widział (2016) i Małe prozy (2016, razem z Anną Waligórską). Mieszka i pracuje w Bańskiej Bystrzycy.
27
PĘPEK
najpierw mieszkałaś za podwójną ścianą wróciłaś do domu o ścianę mniej inne było echo inne było tętnoczy można więc nazwać to powrotemmoże dopiero wtedy – wciąż na nieswoich nogach – pierwszy raz przekroczyłaś ten prógten próg się wytarł ten próg już nie prowadzia jednak wiercisz mi dziurę w brzuchużebyśmy wyszli na dwór bo umiesz już chodzić umiesz biegać na plac zabaw pod nieobmurowanym niebemciekawe co tam słychaćczy coś się zmieniłoczy coś się nie zmieniło jakim echem odbija się piłeczka
28
Bohdan Zadura, ur. 18.02.1945 w Puławach. Poeta, prozaik, tłumacz i krytyk literacki. Skończył studia filozoficzne na UW (1969), pracował w muze-um w Kazimierzu Dolnym, był kierownikiem literackim Lubelskiego Teatru Wizji i Ru-chu, członkiem zespołów reda-kcyjnych kwartalnika „Akcent” i miesięcznika „Twórczość”. Od jesieni 2004 roku redaktor naczelny „Twórczości”. Jako poeta debiutował w 1962 roku
w dwutygodniku „Kamena”.W ostatnich latach wydał tomy wierszy: Nocne życie, 2010 (Wrocławska nagroda poetycka Silesius 2011 w kategorii „Książka roku”), Wiersze wy-brane, 2011 (w opracowaniu Joanny Orskiej), Zmartwychwstanie ptaszka, 2012, Kropka nad i, 2014 (Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida), Naj-lepsze lata, 2015 (wybór), Już otwarte, 2016. W tym czasie ukazały się też w jego przekładach: antologia poezji węgierskiej Węgierskie lato, 2010, to-miki Jurija Andruchowycza Piosenki dla martwego koguta, 2007, Ostapa Sływynskiego Ruchomy ogień, 2009, Natałki Biłocerkiweć Róża i nóż, 2009, Wasyla Machny Nitka, 2011 i Dubno, koło Leżajska.Wiersze i eseje, 2012, Andreja Adamowicza Dzień poezji, śmierci dzień, a także tomy opowiadań Andrija Bondara Historie ważne i nieważne, 2011 i Nogami do przodu (tłu-maczone razem z synem, Markiem S. Zadurą), 2017, Andrija Lubki Killer, 2013, Wasyla Machny Listy i powietrze, 2015, Kateriny Babkiny Szczęśliwi nadzy ludzie, 2017, powieści Dzwinki Matijasz Powieść o ojczyźnie, 2014 i Andrija Lubki Karbid, 2016, nowela Andreja Adamowicza Tłuścioch i leszcz, 2017 (wraz z Markiem S. Zadurą), eseje Wasyla Machny Express „Venezia”, 2016 i Ołeksandra Bojczenki 50% racji, 2016 (wraz z Markiem S. Zadurą). W 2013 został laureatem nagrody im. Gábora Bethlena, w 2014 ukraińskiej nagrody im. Hryhorija Skoworody, w 2015 nagrody ZAiKS-u za przekłady z angielskiego i węgierskiego. Mieszka w Puławach i w Warszawie.
29
PAMIĘCI WIKTORA OSIATYŃSKIEGO
każdego szkoda, ale sory, pierwsze o nim słyszę, więc jakiś wybitnych osiągnięć chyba nie miałtrewq
ten kto tak skomentował na portalu Interiawiadomość o Twojej śmierci pewnie ma rację Tak Wiktorzenie napadłeś nigdy na bank nie wygrałeśw totka nie pobiłeśrekordu seksualnego w żadnej kategoriinie wjechałeś samochodemdo metra nie zastrzeliłeś nikogo w RPAnie zgwałciłeś żadnego ministranta nie zabiłeśksiędzai nawet sory jeśli pisałeś to przez dwa rnie przez jedno
30
27 października 2017 (piątek)Wojewódzki Ośrodek Kultury w Lublinie ul. Dolna Panny Marii 3
Publiczne Czytanie Wierszy oraz Spotkanie z Jarosławem Wachem, godz. 12.00
LAUREACI konkursów i uczestnicy warsztatów literackich orga-nizowanych przez Wojewódzki Ośrodek Kultury w Lublinie i Centrum Kultury w Lublinie czytają publicznie swoje wiersze.
28 października 2017 (sobota) Muzeum Lubelskieul. Zamkowa 9
Wielkie Czytanie Wierszy, od godz. 17.00
Dejan Aleksic (Serbia), Uładzimir Arlou (Białoruś), Wojciech Dunin-Kozicki (Polska), Piotr Machul (Polska), Tomasz Majeran (Polska), Anna Malihon (Ukraina), Ewa Mazur (Polska), Jacek Napiórkowski (Polska), Lothar Quinkenstein (Niemcy), Marcin Sendecki (Polska), Sergiej Slepuchin (Rosja), Miłosz Waligórski (Polska), Bohdan Zadura (Polska)
KONCERT KAMERALNY w wykonaniu Uczniów Szkoły Muzycz-nej I i II stopnia im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie - przygoto-wanie Iwona A. Siedlaczek
PROGRAM
7 Międzynarodowy Festiwal Literacki CZAS POETÓW
31
BIURO FESTIWALU:
Wojewódzki Ośrodek Kultury ul. Dolna Panny Marii 3 20-010 Lublin, (pok. 23)
tel: 81 532 42 08 wew. 19kom. 664 840 622
29 października 2017 (niedziela)Muzeum Literackie im. Józefa Czechowiczaul. Złota 3
Spotkanie poetów z publicznością, 12.00 – 14.00
Dejan Aleksic (Serbia), Uładzimir Arlou (Białoruś), Wojciech Dunin-Kozicki (Polska), Piotr Machul (Polska), Tomasz Majeran (Polska), Anna Malihon (Ukraina), Ewa Mazur (Polska), Jacek Napiórkowski (Polska), Lothar Quinkenstein (Niemcy), Marcin Sendecki (Polska), Sergiej Slepuchin (Rosja), Miłosz Waligórski (Polska), Bohdan Zadura (Polska)
Wydano staraniem Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Lublinie
Komisarz FestiwaluHenryk Kowalczyk
RedakcjaAnna Kistelska
Projekt okładkiAnna Chmielnik
ŁamanieMichał Kaczkowski
ISBN 978-83-89464-88-0
