Dirsek Yaralanmaları ve Tedavileri

Doç.Dr.Onur POLAT Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi

Acil Tıp Anabilim Dalı

İçerik

Dirsek Dislokasyonları

Dirsek Fraktürleri

Humerus diafiz ve distal uç kırıklarının tedavisi

Dirsek Dislokasyonları

Dislokasyon çoğunlukla arkayadır ve

açık el üzerine düşme nedeniyle olur. Klinik

olarak hastanın dirseği 45° fleksiyondadır.

Olecranon posteriorda belirgindir, fakat

ciddi şişlik nedeniyle görülmeyebilir.

Hastaların % 8 - 21 'inde nörovasküler

komplikasyonlar olur, en sık brachial arter ve

ulnar sinir yaralanmaları görülür.

Klinik Özellikler

Dirsek deformitesi displase suprakondiler

fraktürü düşündürebilirse de, dirsek

dislokasyonunun tanısı radyografik olarak

kolaylıkla saptanabilir.

Lateral grafide ulna ve radius posteriora

doğru yer değiştirmiştir. Anteroposterior

grafide ulna ve radius normal bir ilişki gösterir,

fakat medial veya laterale displase olabilir.

Eşlik eden tüm fraktürler not edilmelidir.

Tanı ve Ayırıcı Tanı

Dirsek dislokasyonunun tedavisi uygun

redüksiyon yanında nörovasküler

komplikasyonların, eşlik eden fraktürlerin ve

redüksiyon sonrası instabilitenin

tanımlanmasını gerektirir.

Acil Serviste Tedavi ve Yönlendirme

1. Nörovasküler durum brachial, radial

nabızlar ile ulnar, radial ve median

sinirlerin muayenesi yapılarak dikkatlice

değerlendirilmelidir. Eşlik eden tüm

fraktürler dökümante edilmelidir.


2. Redüksiyon: Yeterli sedasyondan sonra,

redüksiyon nazik şekilde önkol ve bilekten

traksiyon ile yapılır. Bir yardımcı koldan

kontrtraksiyon yapar. Distal traksiyon diğer elle

medial veya lateral displasman düzeltilene dek

uygulanır. Önkolun proksimaline aşağı doğru

basınç uygulanması olecranon çukurundan

coronoid çıkıntının kurtulmasına yardımcı olur.

Distal traksiyona devam edilir ve dirsek fleksiyona

getirilir. Başarılı redüksiyonda palpe edilebilen bir

geçme hissedilir.


3. Redüksiyondan sonra nörovasküler durum

tekrar değerlendirilmelidir ve redüksiyon

sonrası film çekilmelidir.

4. Dirseği 90° fleksiyonda tutan posterior

uzun kol ateli ile immobilizasyon uygundur.

Sirküler alçı, belirgin ödem gelişme riski

nedeniyle uygulanmamalıdır.


3. Redüksiyondan sonra nörovasküler durum

tekrar değerlendirilmelidir ve redüksiyon

sonrası film çekilmelidir.

4. Dirseği 90° fleksiyonda tutan posterior uzun

kol ateli ile immobilizasyon uygundur. Sirküler

alçı, belirgin ödem gelişme riski nedeniyle

uygulanmamalıdır.

5. Yakın oropedik takip ayarlanmalıdır.

Ekstansiyonda instabilite gösteren hastalar

acil olarak danışılmalıdır.


Dirsek Fraktürleri

Radius başı fraktürleri dirseğin en sık

rastlanan fraktürüdür ve genellikle açık el

üzerine düşme sonucunda olur.

Dirsek Fraktürleri

İnterkondiler fraktürler erişkinlerde olur

ve erişkinlerdeki her distal humerus

fraktürünün öncelikle interkondiler olduğu

düşünülmelidir.

Dirsek Fraktürleri

Suprakondiler fraktürler çoğunlukla

çocuklarda olur. Bu ekstrartiküler fraktürlerin

%95'i posteriora displase olur.

Dirsek Fraktürleri

Olecranon fraktürleri de sıktır ve genellikle

düşme gibi direkt travma nedeniyle olur.

Dirsek Fraktürleri

Radius başı fraktürleri dirseğin

lateralinde ağrı, hassasiyet ve dirseği tam

ekstensiyona getirememe ile sonuçlanır.

İnterkondiler ve suprakondiler dirsek

fraktürleri tipik olarak belirgin şişme,

hassasiyet ve hareket kısıtlılığı gösterir.

Klinik Özellikler

İnterkondiler fraktürler dirseğe karşı

direkt güç uygulanması nedeniyle oluşur,

çoğu suprakondiler fraktürler ise ekstensiyon

gücüyle oluşur.

Her ikisi de ciddi yumuşak doku

yaralanması ile birlikte olabilir. Eşlik eden

nörovasküler yaralanmalar suprakondiler

fraktürlerde daha sıktır.

Klinik Özellikler

Özellikle median sinirin motor

dallarından biri olan anterior intraosseöz sinir

yaralanmalara karşı hassastır.

Bu sinirin değerlendirilmesi işaret

parmağının distal interfalangeal eklemi ve

baş parmağın interfalangeal ekleminde

fleksiyonun test edilmesiyle yapılır.

Klinik Özellikler

Akut vasküler yaralanmalar genellikle

geçici vazospazm nedeniyle olan azalmış ve

kaybolmuş radial nabız ile kendini gösterir.

Olecranon fraktürlerinin klinik bulgulan

lokalize şişlik, hassasiyet ve hareket

kısıtlılığıdır.

Klinik Özellikler

Dirseğin anteroposterior ve lateral

grafileri çekilmelidir. Bazı displase olmamış

radius başı fraktürlerinde, fraktür hattı

görülmeyebilir ve posterior yağ yastıkçığı

bulgusu yaralanmanın tek kanıtı olabilir.

İnterkondiler fraktürleri gösteren,

kondilleri birbirinden ve humerustan ayıran

fraktür hattı için dikkatli bir değerlendirme

yapılmalıdır.


Ayrılma, rotasyon miktarı ve parçaların

ilişkisi not edilmelidir. Suprakondiler

fraktürlerde lateral grafi oblik fraktür hattını ve

distal parçanın proksimale ve posteriora

ayrılmasını gösterirken, anteroposterior (AP)

radyografi genellikle transvers fraktür hattını

gösterir.


Lateral radyografi

posterior ve anterior yağ

yastıkçığı bulgusunu da

gösterebilir.

Olecranon fraktürlerinde

ayrılmaya (>2 mm) dikkat

edilmelidir.


1. Nörovasküler durum dikkatli şekilde

değerlendirilmelidir.

2. Atel ile immobilizasyon ve ortopedi

kontrolü displase olmamış fraktürler için

uygundur. Minimal displase olan radius

başı fraktürleri omuz kol askısı ve erken

mobilizasyon ile tedavi edilebilir.


3. Displase fraktürler ve nörovasküler

anormalliği olan fraktürler acil ortopedi

konsültasyonu gerektirir. Displase

interkondiler ve olecranon fraktürleri

genellikle açık redüksiyon ve internal

fiksasyon ile tedavi edilirken suprakondiler

fraktürler sıklıkla kapalı redüksiyon ve

ardından cerrahi çivi fiksasyonu ile tedavi

edilir. Displase fraktürleri veya ciddi şişliği

olan hastalar nörovasküler durumlarının

gözlenmesi için yatırılmalıdır.


Humerus Diafiz

ve

Distal Uç Kırıklarının

Tedavisi

Tüm kırıkların yaklaşık %3'ü humerus

cisminde ortaya çıkmaktadır.

Hasta değerlendirilirken nörovasküler

muayenenin yapılması, kompartman

sendromu açısından ön kol ile birlikte kolun

tümünün değerlendirilmesi uygun olur.

Cilt lezyonu veya açık kırık olasılığına

karşı cildin çıplak olarak inspeksiyonu da

önemlidir.

Humerus diafiz ve distal uç kırıklarında

konservatif tedavi

Radyolojik değerlendirme iki yönlü

humerus grafisi ile fiilen yapılmalıdır.

Şöyle ki üst kol hareketlerini yapan ana

kasların origio veya insersiyo yerleri bu kemik

üzerinde bulunması nedeni ile kırığın seviyesi

kaymanın hangi yönde olacağı konusunda

bize fikir verir.


konservatif tedavi

Humerus kırıklarının tedavisinde %90-100

arasında başarı rapor edilmesine rağmen bazı

özel durumlarda cerrahi tedavi metotları

hastanın morbiditesini azaltma için gerekli

bulunmuştur.

Konservatif tedavide ısrar edilmesinin

hasta bakımı ve hastanın genel durumunu

bozacağı kabul edilen durumlar ile konservatif

tedavide başarısızlıkla sonuçlanacağı kabul

edilmiş problemlere kısaca değinmekte yarar

vardır


konservatif tedavi

1. Açık kırıklar

2. Politravmatize hasta

3. Floating elbow

4. Eklem içine uzanan kırık

5. Damar yaralanması

6. Patolojik kırık

7. Redüksiyon sonrası gelişen sinir lezyonu

8. Brakial plexus lezyonu olan hastada gelişen

humerus kırığı

9. Başarısız konservatif tedavi

Konservatif Tedavinin Kontrendike Olduğu Durumlar:

1. Açık kırıklar

Açık kırıklar beraberindeki geniş yumuşak doku

yaralanması nedeni ile kapalı metodlarla tedavinin

başarılı olmayacağı kırık tipidir. Hastanın debritman için

genel anestezi alması ve kırığın ek yumuşak doku

yaralanması yapmaması için de stabilizasyon gereklidir.

Eğer cilt yarası kırık hattına ulaşmıyorsa ve ufak

boyutlarda ise konservatif metodlar denenebilir.

Ülkemizde debritman ve onu takiben eksternal

fiksasyon uygulaması en çok kabul gören tedavi şeklidir.


2. Politravmatize hasta

Hastanın ameliyat masasında diğer kırık ve ek

patolojileri için ameliyat olurken humerus kırığının da

aynı seansta yapılması hastanın yararına olduğu kabul

edilmektedir. Erken mobilize olmayacak ve yerçekimi

kuvvetlerinin kırığın pozisyonunu koruyucu etkiden çok

bozucu etki yapacağı bu hasta gruplarında cerrahi

stabilizasyonun yararı vardır. Buna ek olarak yatak içi

bakımını kolaylaştıracak ve erken mobilize olması

gereken hastalarda üst ekstremitenin kırık nedeni ile

engel oluşturmaması sağlanacaktır.


3. Floating elbow

Erişkin ön kol kırıklarında cerrahi tedavi önerilmektedir. Ön kol

ameliyat yapılırken humerus kırığının da tesbit edilmesi dirsek

fonksiyonlarının erken ve tam kazanılması için gerekli olduğu

kabul edilmektedir.


4. Eklem içine uzanan kırık

Bu kırıklarda anatomik redüksiyonun cerrahi dışı

metodlarla yapılabileceği kabul edilmemektedir.


5. Damar yaralanması

Damar tamirini takiben yapılan cerrahiyi korumak

için kırığın stabilizasyonu şarttır.


6. Patolojik kırık

Bu da belirttiğimiz kallus aracılığı ile iyileşmenin pek

mümkün olmadığını düşündüğümüz kırık tipidir. Bu

metastatik lezyonlu hastaların konservatif tedavi süresi

içinde kaybedilme ihtimalleri nedeni ile hayat standardını

yükseltebilmek için cerrahi tedavi uygulanmalıdır.


7. Redüksiyon sonrası gelişen sinir lezyonu

Redüksiyon manevralarını takip eden zamanda

gelişen radial sinir fekinde kırık parçaları arasına

sinir sıkışmış olma ihtimali nedeni ile sinir eksplore

edilmelidir. Sinir eksplorasyonu esnasında bulunan

tüm kaynamamış kırıklar fikse edilmelidir.


8. Brakial plexus lezyonu olan hastada gelişen

humerus kırığı

Bu hastalarda yer çekiminin deforme edici etkisine

karşı koyacak kas kuvveti bulunmayabilir veya

yetersiz olabilir. Bu kırık hattında gereğinden fazla

distraksiyona yol açacak ve kaynamanın

oluşmamasına neden olacaktır.


9. Başarısız konservatif tedavi

Başarısız bir tedaviyi ne zaman sonlandırmalıyız?

Ne süre ile ısrar etmeliyiz?

Bu da uygun konservati tedavi verilmiş humerus

kırıkları için 12-16 hafta olarak kabul edilebilir.

Hastalar 20 dereceye kadar anterior açılanmayı, 30

dereceye kadar varus'u ve 3 cm'e kadar kısalığı

tolere edebilmektedir.


1. Bilateral humerus kırığı

2. Segmenter kırık

3. Obez hasta

4. Konservatif tedaviye ait komplikasyon

gelişmesi

5. Kırık uçları arasında tedavi devamında

distraksiyon olması

Rölatif Kontrendiksiyonlar:

1. Bilateral humerus kırığı

Hastanın bağımsız olarak iş yapmasının zorluğu

göz önüne alınarak cerrahi tedavi önerilmektedir.

2. Segmenter kırık

Kırık parçalara hakim olmanın zorluğu yanında eşlik

eden yumuşak doku yaralanmalarının şiddetli

olacağı düşünülerek cerrahi önerilmektedir.


3. Obez hasta

Vücudun yanında durması gereken humerusu vücut

yağ dokularının orta hattan uzaklaştırıp

angulasyona neden olacağı düşünülerek konservatif

tedavi önerilmez ancak bu yağların aynı zamanda

oluşacak deformiteyi çok iyi saklayacağı

düşünülürse bu hastalar eğer alçıyı tolere edebilirse

konservatif tedavi uygulanabilir.


4. Konservatif tedaviye ait komplikasyon

gelişmesi

Alçı vurması, tedaviyi tolere edemeyen hasta.

5. Kırık uçları arasında tedavi devamında

distraksiyon olması

Bu kırık hattındaki yumuşak doku travmasının

oldukça şiddetli olduğunu ve yer çekiminin kırık

uçlarını gittikçe ayırarak iyileşmemeye neden

olacağı düşünülmektedir.


Konservatif tedavi metodları içinde Velpau bandajı

en kolay yöntem olarak görülmektedir.

Konservatif Tedavi Metotları

Velpau bandajı kolu gövdeye bağlama amacı

ile yapılır, klasik olarak humerus kırıklarında

önerilen tedavi metodu olmakla birlikte erişkinde

gövdeye yapışan humerusun kaynayabildiği ancak

kabul edilebilir sınırlar üzerinde açılanma

oluşabildiği için önerilmemektedir.

Bu tip bir askı uygulandığında eğer kırık

kaymamış veya çok az kaymış ise fazla kilolu

olmayan bir hastada pozisyonu koruma için yeterli

olabilir.


Günümüzde özellikle 8 yaşın altındaki

çocuklar ile diğer tedavi metotlarını tolere

etmeyecek yaşlı hastalarda uygulanabilir. Aksilla

yeterince pamuk ile doldurulup istenilen abdüksiyon

ve dirsek fleksiyonuna kol getirilip alçı veya sargı ile

hasta sarılır.


Akut ağrılı durum düzeldikten sonra yaşlı hastalarda

erken omuz hareketlerine geçilmek için fonskiyonel

bir bandaja geçmekte yarar vardır


Kırık hattında aşırı bir ayrılma yok ise U-ateli veya

kol-gövde sargısı ile ağrılı akut dönemi geçirmek

için geçici tesbit yapılabilir.

U atelinde: dirsek fleksiyonda iken aksilladan

başlayan bir atel dirseğin etrafından dolaşıp deltoid

üzerinde sonlanacak şekilde uzatılmakta ve kol

sarılmaktadır.


Hanging cast ilk olarak 1933 yılından bu yana

humerus kırıklarının tedavisinde en çok kullanılan

metodlardan biri olmuştur. Sadece bu yöntem

kullanıldığında % 90 üzerinde kaynama oranı rapor

edilmiştir.

En önemli özelliği hemen hemen tüm kırıklara

rahatlıkla uygulanabilir olmasıdır. Birkaç ufak

ayrıntıya dikkat edildiğinde başarılı sonuçlar almak

mümkündür. Öncelikle alçı aşırı ağır olmamalı, kırık

hattında gereksiz distraksiyona neden olmamalıdır.


Hanging Cast

Dirsek 90 derece fleksiyonda, el bileği nötral

rotasyonda olmalıdır. Kırık seviyesinin 2 parmak

superiorundan başlayan bu uzun kol alçısının radial

stiloid hizasına yapılan üç halka ile boyuna

asılmalıdır. Bu sayede yerçekiminin etkisi ile kırık

hattında yeterli bir alignment sağlanabilir.

Hanging castin bir dezavantajı hastanın tedavi

süresince dik durumda dolaşmak zorunda olmasıdır.

Yatmak tedavi süresince yasaklanacaktır.


İLGİNİZE TEŞEKKÜR EDERİM

Acil Tıp

Documents

Dirsek Yaralanmaları ve Tedavileri