175
Eesti Metodisti Kirik 1907–2007 The United Methodist Church in Estonia Эстонская Методистская Церковь Tallinn 2007

EMK Teatmik 1907-2007

Embed Size (px)

DESCRIPTION

Eesti Metodisti Kiriku Teatmik 1907-2007. Välja antud EMK 100-ks juubeliks.

Citation preview

Eesti Metodisti Kirik1907–2007

The United Methodist Church in EstoniaЭстонская Методистская Церковь

Tallinn 2007

Eesti Metodisti Kirik 1907–2007

Toimetuse kolleegium: Toomas Pajusoo (koostaja), Taavi Hollman, Tarmo Lilleoja, Kärt Jänes-Kapp, Georg ja Jekaterina Lanberg

Tõlge inglise keelde: Margit SeppKeeletoimetus: Mark Nelson

Tõlge vene keelde: Marite Taks

© Eesti Metodisti Kirik, 2007

Piiskoppide fotod (William Burt, John Louis Nuelsen, Anton Bast, Ernest Gladstone Richardson, Edgar Blake, August Theodor Arvidson, Odd Arthur Hagen): © The General Commission on Archives and History. All rights reserved. The United Methodist Church, 2007.

Ülejäänud fotod: Taavi Hollman, Urmas Raude, Uno Looris, Toomas Pajusoo, Eino Pärnamets, Elvi Järv, Virgine ja Ralf-Engelhard Uusmäe, Mati Mõttus

ISBN 978-9985-9129-7-3

Raamatu väljaandmist on toetanud The General Commission on Archives and History ja The United Methodist Publishing House

Jeesus Kristus on seesama eile ja täna ja igavesti!

(Hb 13:8)

EessõnaForewordПредисловие

SissejuhatusIntroductionВведение

Piiskopid 1907–2007BishopsЕпископы

Superintendendid 1907–2007SuperintendentsСуперинтенденты

Kogudused, tööpunktid ja pastorid 1907–2007Congregations, Ministry Settings and PastorsОбщины, места деятельности и пастора

EMK struktuuriüksused 2007Structural Units of UMC in Estonia 2007Структурные единицы ЭМЦ 2007

50 aastat vene tööd Eesti Metodisti Kirikus50 Years of Russian Speaking Ministry in The United Methodist Church in Estonia50 лет русской работе в Методистской Церкви

Eesti Metodisti Kiriku koht Ühinenud Metodisti KirikusThe UMC in Estonia and the World Wide United Methodist ChurchЗначение Эстонской Методистской Церкви в Объединённой Методистской Церкви

Kontaktandmed 2007Contacts 2007Контактные данные 2007 год

SISUKORD | TABLE OF CONTENTS | СОДЕРЖАНИЕ

005

006

014

035

056

122

134

137

139

EESSÕNA

Sada aastat tagasi, 9. juunil 1907 saabu-sid Saaremaale kaks lihtsat eesti jutlustajat. Nende südame oli süüdanud tuli, mis 169 aastat varem imeliselt soojendas Londonis Aldersgate’i tänaval John Wesley südant, kinnitades tema päästekindlust Jeesuse Kris-tuse läbi. Kas oskasid need jutlustajad saja aasta eest arvata, et alanud kuulutustöö tu-lemusena sünnivad mitmed kogudused Saa-remaal ja hiljem Mandri-Eestiski? Kas võisid nad aimata, et väiksest algusest kasvab Eesti Metodisti Kirik, mille tänane misjonitöö ula-tub väljapoole Eesti piire soome-ugri rahvas-teni Vene Föderatsioonis? „Siiani on Issand meid aidanud!” (1 Sm 7:12) Need on sõnad, mis Jumalast antud võidu puhul kirjutas mälestuskivile prohvet Saamuel. Meie ei püstita juubeliaastal mäles-tuskivi. Meie kiriku ajalugu jäävad meenu- tama kaks raamatut. Esimene ilmus möödu-nud aasta jõulupühade eel, pealkirjaks „Eesti ristikangelasi”. Sealt loeme metodisti kiriku XX sajandi usukangelastest. Teiseks meenuta-jaks on raamat, mida hoiad hetkel käes. See heidab pilgu ajalukku, valgustades Eesti Metodisti Kiriku, selle juhtide, koguduste ja pastorite tegemisi kuni tänase päevani. Aida-ku see meid ... meeles pidada oma juhatajaid, kes meile on rääkinud Jumala sõna; pidades

silmas nende elukäigu lõppu, võtma ees- kujuks nende usku! (Hb 13:7) Siinkohal tahan tänada pastor Toomas Pajusood, kes on kokku pannud põhilise osa materjalist, samuti kaastöö eest Georgi ja Katja Lanbergi, Tarmo Lilleoja, Kärt Jänes-Kappi, Margit Seppa, Marite Taksi ja Mark Nelsoni, samuti väljaandmist rahaliselt toe-tanud Ühinenud Metodisti Kiriku kirjastust Nashville’is Tennesses USA-s. Üle kõige aga täname koguduse pead, Is-sandat Jeesust Kristust, tänu kellele oleme võinud teenida meie rahvast viimased sada aastat. Õnnistagu Kõigeväeline Jumal iga lugejat ja innustagu meid järgima usukange-laste eeskujul Jeesus Kristust.

Taavi HollmanEMK superintendent

Tallinnas, 27. märtsil 2007

Metodismi juured ulatuvad XVIII sajandi Inglismaale. Metodismi rajajaks peetakse anglikaani kiriku vaimuliku peres sündi-nud John Wesley’t (1703–1791). Pärast ma-gistrikraadi omandamist Oxfordi ülikoolist ordineeriti ta isa pealekäimisel Inglise kiriku preestriks. 1729. aastal, asudes õppejõuna tööle Oxfordi ülikooli, liitus John oma venna Charlesi poolt algatatud palvegrupiga ja sai peagi selle tunnustatud juhiks. Nad palveta-sid, uurisid metoodiliselt Piiblit, külastasid haigeid, vaeseid ja vange ning tegid palju muud head. Üliõpilased kutsusid väga dist-siplineeritud osadusgruppi naeruvääristavalt Pühaks Klubiks. Kõige populaarsemaks ku-junes aga pilkenimi metodistid, mille John Wesley võttis hiljem ise kasutusele, kui puhkes võimas evangeelne usuliikumine. Ärkamine sai alguse tema nn Aldersgate’i kogemusest 24. mail 1738, kui ta läks sel õhtul läks väga vastumeelselt Londonis, Aldersgate’i tänava ühingusse. Ajal, mil keegi luges Martin Lut-heri sissejuhatust Rooma kirjale, sai John Wesleyle osaks eriline vaimulik kogemus. Ta kirjeldas seda järgmiselt: „Tundsin, kuidas mu süda imeliselt soojenes. Tundsin, et usaldan täiesti Kristust, ainult Kristust oma pääst-mises. Mulle anti kindel veendumus, et Ta on ära võtnud minu patud, isegi minu omad, ja päästnud mind patu ja surma käsust.“

Wesley elu muutus täielikult – temast sai lihtsa evangeelse tõe kuulutaja, kelle kaudu tulid usule tuhanded. Kui anglikaani kiriku uksed sulgusid tema ja ta kaastööliste ees, suunduti tänavaile ja põldudele, kus leiti tänulik (vahel ka vaenulik) kuulajaskond lihtsate tööinimeste hulgast. Esimesed meto-distid moodustasid vastpöördunu test grupid, mida hüüti seltsideks ja klassideks, et uurida koos Piiblit, palvetada ja jutlustada. Oma erilise organiseerimisoskuse abil koondas Wesley usu leidnud inimesi ja aitas laiendada evangeliseerimistööd. Samas pani ta suurt rõhku hariduse väärtustamisele ja ilmik- jutlustajate koolitamisele. John ja Charles Wesley jäid surmani ang-likaani kiriku preestriteks, kuigi juba 24. detsembril 1784, kuulsal Baltimore Jõulu-konverentsil, rajasid metodistid eesotsas Tho-mas Coke’iga iseseisva Piiskopliku Metodisti Kiriku Ameerikas. Pärast mitmeid muudatusi metodistlike uskkondade struktuuris moodustati 1968. aastal USAs Dallases episkopaalse struktuu-riga Ühi nenud Metodisti Kirik. Selle kõrgei-maks seadusandlikuks organiks on peakon-verents, mis koguneb kord nelja aasta jooksul. Peakonverentsi täitev organiks on piiskop - pide nõukogu. Lisaks ÜMKle on maailmas hulk teisi metodistliku traditsiooniga usk-

SISSEJUHATUS

kondi. 2007. aasta andmetel kuulub sellesse ülemaailmsesse metodistide peresse umbes 76 miljonit inimest 138 riigist. Neid ühendab Metodisti Maailmanõukogu. 2007. aastal tähistab Eesti Metodisti Kirik oma 100 aasta juubelit. Sajand tagasi algas metodistlik töö Eestis Piiskopliku Metodisti Kiriku egiidi all. 1907. aastal määras Zürichis resideeriv piiskop William Burt misjonitöö-le Peterburi saksa päritoluga ameeriklase George Albert Simonsi, kellest sai Soome ja Venemaa esimene superintendent. Ka Balti riigid kuulusid Tsaari-Venemaa osana tema misjonitöö piirkonda. Peterburis töötav Briti ja Välismaa Piibliseltsi kolportöör ning sealse metodisti koguduse liige Vassili Täht oli Si-monsi meelest just sobiv mees misjonitöö laiendamiseks Eestis. 9. juunil 1907 kohtus Uuemõisa vallast Leisi külast pärit Vassili Täht Saaremaal vennastekoguduse venna ja sõbra Karl Kuumaga, kellega alustati ühes-koos evangeeliumi kuulutamist. Seda daa-tumit peetakse EMK tegevuse alguseks. Esi-mene vaimulik koosolek peeti Kuressaares kaupmees Mihkel Trey majas. 1908. aasta sügisel mälestati Kuressaares esmakordselt Issanda surma ühes erakorteris, mis oli sisu-liselt koguduse alguseks. Vormiliselt asutati Kuressaare kogudus alles 26. augustil 1910 ja metodistide esimene puitkirik õnnistati seal

28. oktoobril 1912. Saaremaalt, Eesti meto-dismi hällist, läks ärkamine edasi Mandri-Eestisse. 1. jaanuaril 1940 kuulus Eesti Metodisti Kirikusse 1836 liiget ja kogudusi oli 14: Tal-linna I ja II, Haapsalu, Tapa, Rakvere, Paide, Tartu, Viljandi, Pärnu, Narva, Avanduse, Kuressaare, Torgu ja Pöide (praegune Kõrk-vere). 2007. aasta 1. jaanuari seisuga oli EMKs 24 kogudust ja 4 tööpunkti kokku 1731 liikmega. Käesolev teatmik annab lühiülevaate EMK ajaloost, selle piiskoppidest, superinten-dentidest ja kogudustest aastail 1907–2007. Nimetatud on kõik kogudused ja tööpunk - tid koos neid teeninud pastoritega alates asutamisest. Viimasena on ära toodud kõik praegu aktiivselt tegutsevad EMK töövald-konnad. Olgu see väljaanne kõigile õnnistuseks ja inspireerigu see meid palvetama töötegijate eest, kes on võitlemas usu eest, mis on püha-dele antud. Õnnistagu Jumal EMK juubeli-aastat ja juunikuu alguses Kuressaares ja Tallinnas toimuvat juubelikonverentsi, mille motoks on „Jeesus Kristus on seesama eile ja täna ja igavesti!“ (Hb 13:8)

One hundred years ago, on 9 June 1907 two simple Estonian preachers arrived on the is-land of Saaremaa. Their hearts were kindled by the same fire that had strangely warmed the heart of John Wesley in Aldersgate Street in London 169 years before, giving assurance of salvation through Jesus Christ. One hund-red years ago, could these preachers have thought that resulting from their evangelistic work many churches would spring up first on Saaremaa and later on the mainland of Esto-nia? Could they have imagined that the whole United Methodist Church in Estonia would originate from this small beginning and that its mission work would one day reach beyond the borders of Estonia to the Finno-Ugric na-tions in the Russian Federation? “Thus far has the Lord helped us!” (1 Sa 7:12). These are words that prophet Samuel wrote on a memorial stone when God had given them victory. We are not going to erect a memorial stone in this, our year of jubilee. Instead, the history of our church will be re-membered through two books. The first was issued in fall 2006 in Estonian and now in spring 2007 in English. It is entitled “Heroes of the Cross” and in it, we can read about 20th century Methodist heroes of faith. The second reminder of our history is the book that you are now holding in your hands, that sheds lights on the history and activities of the UMC in Estonia, its leaders, congregations and pas-tors up until the present. May it help us re-member our leaders who spoke the word of God to us. Consider the outcome of their way of life and imitate their faith! (Heb 13:7).

I would like to thank pastor Toomas Paju-soo who has compiled most of the material, as well as Georgi and Katja Lanberg, Tarmo Lille-oja, Kärt Jänes-Kapp, Margit Sepp, Marite Taks and Mark Nelson who worked with the publication, and United Methodist Publis-hing House in Nashville, Tennessee, for their financial support. Above all we give thanks to the Head of the Church, our Lord Jesus Christ, thanks to whom we have been able to serve this nation for the past one hundred years. May the Al-mighty God bless everyone who is reading the book and may He encourage us to follow Jesus Christ according to the example of the heroes of faith.

Taavi HollmanSuperintendent of the UMC in Estonia

Tallinn, 27 March 2007

FOREWORD

The roots of Methodism reach back to 18th century England. John Wesley (1703–1791), who is considered the founder of Methodism, was the son of an Anglican minister. After Wesley received his Master’s degree at Ox-ford University, he was ordained a priest in the Church of England upon the insistence of his father. In 1729, when John Wesley joined the academic staff at Oxford University, he also attended the prayer group started by his brother Charles and soon became its res-pected leader. They prayed, studied the Bible methodically, and did many good works in-cluding visiting the sick, the poor, and the prisoners. The students used to derisively call the highly disciplined fellowship group the “holy club”. But the most popular nick-name was “Methodists,” a name that was later taken over by John Wesley himself when a powerful evangelistic revival broke out. The revival had its beginning in John Wesley’s Aldersgate experience of May 24, 1738 when he went unwillingly to the society in Alders-gate Street in London. As someone was rea-ding Martin Luther’s Preface to the Epistle to the Romans, John Wesley had a spiritual expe-rience. He described it as follows: “I felt my heart strangely warmed. I felt that I did trust in Christ, Christ alone for salvation. And as-surance was given me that He had taken away my sins, even mine, and saved me from the law of sin and death.” Wesley’s life was radically changed, he became a messenger of the simple gospel truth through whom thousands of people found their Saviour. When the doors of the

Anglican church were closed to him and his fellow workers, they went into the streets and fields where a thankful, but sometimes also a hostile audience of simple workers gathe-red. The first Methodists formed groups of the newly converted people. The aim of these groups that were called societies and classes was to study the Bible together, to pray and to preach. Using his special organization skills, John Wesley grouped together the people, who had come to faith and helped to expand the evangelistic work. At the same time he laid great emphasis on education and trai- ning of lay preachers. John and Charles Wesley remained Angli-can priests until their death, though already on 24 December 1784 at the famous Baltimore Christmas Conference, the Methodists with Thomas Coke as their leader established an independent Methodist Episcopal Church in America. After several changes in the structure of Methodist denominations, the United Methodist Church was formed in Dallas, USA in 1968 with an episcopal structure. The highest legislative body of the United Met- hodist Church is the General Conference that convenes every four years. The exe- cutive body of the General Conference is the Council of Bishops. Besides the United Methodist Church there are worldwide a number of different denominations of the Methodist tradition. According to statistics from the year 2007 the Methodist family around the world comprises approximately 76 million people in 138 countries that are

INTRODUCTION

10

united by the World Methodist Council. In 2007 the United Methodist Church in Estonia celebrates its 100th anniversary. A century ago the Methodist ministry started under the name of the Methodist Episcopal Church in Estonia. In 1907 Bishop William Burt who resided in Zurich assigned George Albert Simons, an American of German des-cent, for missionary work in St. Petersburg. Simons became the first superintendent of Finland and Russia. As the Baltic States were part of Czarist Russia, they belonged also to his mission area. Vassili Täht, colporteur of the British and Foreign Bible Society, who worked in St. Petersburg and belonged to the Methodist congregation was, in the opinion of Simons, the right person to expand the mission work to Estonia. On 9 June 1907 Vas-sili Täht, who was originally from the vil-lage of Leisi in the Uuemõisa County, met on the island of Saaremaa with Karl Kuum, his friend and brother of the Moravian Church, and started to proclaim the gospel together. This date is considered the beginning of the activities of the Methodist Church in Estonia. The first worship service was held in Kures-saare on the island of Saaremaa, in the home of merchant Mihkel Trey. In the autumn of 1908 Holy Communion was celebrated in a private apartment for the first time and that can be considered the beginning of the church. The Kuressaare Methodist Church was officially established on 26 August 1910

and the first wooden Methodist church buil-ding was consecrated there on 28 October 1912. The revival spread from the cradle of Estonian Methodism on the island of Saare-maa to the mainland. On 1 January 1940 the Methodist Church in Estonia had 1,836 members in 14 congre-gations: Tallinn I and Tallinn II, Haapsalu, Tapa, Rakvere, Paide, Tartu, Viljandi, Pärnu, Narva, Avanduse, Kuressaare, Torgu and Pöide (present-day Kõrkvere). As of 1 Janua- ry 2007 the United Methodist Church in Es-tonia has 24 congregations and 4 ministry points with a total of 1,731 members. This booklet gives a short overview of the history, bishops, superintendents and congre-gations of the Methodist Church in Estonia during the years 1907–2007. Mention is made of all the congregations and ministry set- tings as well as the pastors who have served there since the very beginning. Finally all active ministry areas of the UMC in Estonia are introduced. May this publication be a blessing to all of you and may it inspire us to pray for the ministers who are fighting for the faith that was once entrusted to the saints. May God bless the year of jubilee of the UMC in Esto-nia as well as the jubilee conference held in Kuressaare and in Tallinn at the beginning of June, the motto of the conference is “Jesus Christ is the same yesterday and today and forever!” (Heb 13:8).

11

Сто лет назад, 9 июня 1907 года, на остров Сааремаа прибыли два простых эстонских проповедника. В их сердцах горел тот же самый огонь, который 169 лет назад, чудесным образом, загорелся в сердце Джона Уэсли, когда он принял Иисуса Христа своим Спасителем в Лондоне на улице Алдерсгейт. Могли ли эти два проповедника подумать, что через начатую ими работу, образуется много общин и церквей на Сааремаа, а позже и по всей Эстонии? Разве они могли представить, что с такого маленького начала вырастет Эстонская Методистская Церковь, миссионерская работа которой, вы­ходит за пределы Эстонии, достигая финно­угорских народов в Российской Федерации? «До этого места помог нам Господь!» (1 Цар. 7:12) Пророк Самуил написал эти слова на камне, когда они с Божьей помощью одержали победу. Мы не будем ставить памятник в нашу годовщину. Об истории нашей церкви будут напоминать две книги. Первая книга появилась в прошлом году в канун Рождества под названием «Эстонские герои веры». Таким образом, мы можем узнать о героях веры Методистской церкви ХХ века. И вторая книга – воспоминаний, которую ты держишь сейчас в руках. Она открывает нам историю, освещая Эстонскую Методистскую Церковь, её руководителей, работу общин и пасторов до сегодняшнего дня. Пусть это поможет нам «помнить наставников наших, которые пропо­ведовали нам слово Божье, и, взирая на кончи­

ну их жизни, подражать вере их!» (Ев. 13:7) Хочу поблагодарить пастора Тоомаса Паю­соо, который собрал основную часть этого материала, а также Тармо Лиллеоя, Кярт Янес­Капп, Маргит Сеппа, Марите Такс, Марк Нельсон, Пиибе Пиирмаа и типографию Объединённой Методистской Церкви в Наш­вилл штате Теннесси, которая финансово под­держала нас. Больше всего мы благодарим главу нашей церкви Господа Иисуса Христа, благодаря которому мы смогли служить нашему народу эти сто лет. Всемогущий Бог, благослови каждого читателя и вдохнови по примеру героев веры следовать за Иисусом Христом!

Таави ХолльманСуперинтендент ЭМЦ

Таллинн, 27 марта 2007 года

ПРЕДИСЛОВИЕ

12

Методизм был основан в 18 веке в Англии. Основателем методизма считают Джона Весли (1703–1791), который родился в семье христиан из англиканской церкви. После получения степени магистра в Оксфордском универси­тете по настоянию отца он был ординирован в священники англиканской церкви. В 1729 году поступив на работу преподавателем в университет в Оксфорде, Джон присоединился к молитвенной группе, основанной его братом Чарльзом, и стал её признанным лидером. Они молились, методично изучали Библию, посе­ щали больных, неимущих и заключённых, а так же делали многое другое. Студенты уни­ верситета, высмеивая особо дисциплиниро­ванную группу общения, прозвали её «Святым Клубом». Самым популярным стало прозви­ще «Методисты». Позже, когда началось мощное евангельское движение, Джон Весли сам использовал это прозвище. Пробужде­ ние началось 24 мая 1738 года с так называе­мого алдерсгейтского переживания, когда он посетил в Лондоне, богослужение Братской Церкви на улице Алдерсгейт. Во время чтения предисловия Мартина Лютера к посланию Римлянам Джон Весли получил глубокое духовное переживание. Он описывал это сле­дующим образом: «Я почувствовал, как в моём сердце становилось сверхъестественно тепло. Я понял, что в своём спасении доверяю Христу и только Ему. Я был твёрдо убеждён, что Он забрал все грехи, в том числе и мои,

и спас меня от греха и смерти». Жизнь Весли полностью изменилась – он стал вестником простого евангелия, через которое пришли тысячи к вере. Когда двери англиканской церкви закрылись для него и его коллег, они направились на улицы, где нашли благодарных (а порой и враждебных) слушателей среди простого рабочего народа. Первые методис­ ты образовали группы для новообращён­ных, которые назывались «обществами» и «классами», чтобы совместно изучать Библию, молиться и проповедовать. Благодаря своим организаторским способностям Весли сосре­ доточился на обретших веру людях для рас­ширения евангелизационной работы. Также он высоко ценил образование и делал ударе­ ние на обучении проповедников. Джон и Чарльз Весли до конца жизни ос­тавались священниками Англиканской церк­ви, не смотря на то, что 24 декабря 1784 года на знаменитой Рождественской Конференции в Балтиморе, методисты организовали во главе с Томасом Куком независимую Епископаль­ ную Методистскую Церковь в Америке. После некоторых изменений в структуре методизма, в 1968 году в США, в штате Дал­ лас, была образована Объединённая Мето­дистская Церковь с Епископальной структу­рой. Её наивысшим законодательным орга­ном является Главная Конференция, которая проходит раз в четыре года. Исполнительным органом на Главной Конференции выступает

ВВЕДЕНИЕ

13

совет епископов. Кроме ОМЦ существуют и другие традиционные методистские церкви. По данным на 2007 год, во Всемирную Мето­дистскую семью входит приблизительно 76 миллионов человек из 138 государств. Их объединяет Всемирный Методистский Совет. В 2007 году Эстонская Методистская Цер­ ковь отмечает свой 100­летний юбилей. 100 лет назад было положено начало методистс­ кой работы в Эстонии под эгидой Еписко­пальной Методистской Церкви. В 1907 году Вильям Бурт, являющийся епископом в Цю­рихе, рукоположил американца немецкого происхождения Джорджа Альберта Симонса на миссионерскую работу в Петербурге, кото­ рый в последствии стал первым суперинтен­дентом в Финляндии и России. Также и Бал­тийские государства, принадлежавшие Царс­кой России были частью его миссионерского округа. Член Методистской Церкви Василий Тяхт, работавший в Петербурге в Британском и зарубежном Библейском обществе, был по мнению Симонса подходящим кандидатом для расширения миссионерской работы в Эстонии. 9 июня 1907 года Василий Тяхт, уроженец деревни Лейси, уезда Ууэмыйза, встретил на Сааремаа брата и друга из Братской церкви Карла Куума, вместе с которым они стали распространять евангелие. Эта дата считается началом деятельности ЭМЦ. Первое духовное собрание провели в Курессааре в доме купца Михкеля Трей. Осенью 1908 года в частной

квартире в Курессааре впервые совершили вечерю, что послужило основанием общины. Формально, община в Курессааре была основана 26 августа 1910 года и первое деревянное здание Методистской Церкви благословили 28 октября 1912 года на Сааремаа. Методистс­кое пробуждение, зародившееся на Сааремаа, стало распространяться по всей Эстонии. На 1 января 1940 года в состав Эстонской Методистской Церкви входило 1836 членов и 14 общин: 1­ая и 2­ая в Таллинне, Хаапсалу, Тапа, Раквере, Пайде, Тарту, Вильянди, Пяр­ну, Нарва, Авандусе, Курессааре, Торгу и Пёйде (нынешнее Кырквере). На 1 января 2007 года в Эстонской Методистской Церкви насчитывается 24 общины и 4 места деятель­ности, и 1731 членов церкви. В этом справочнике даётся краткий обзор истории ЭМЦ, её епископов, суперинтенден­ тов и общин начиная с 1907 по 2007 год. Упомянуты все общины и филиалы, где про­водится работа, включая пасторов с начала основания церкви. В конце приведена вся активная деятельность ЭМЦ. Пусть это издание послужит благослове­нием для всех, и вдохновит нас молиться за трудящихся, которые борются за веру, данную святым. Да благословит Бог юбилейный год ЭМЦ и Юбилейную Конференцию в Таллин­ не и Курессааре, проходящую в июне под девизом: «Иисус Христос вчера и сегодня и вовеки Тот же» (Евреям 13:8).

14

BISHOPS

William Burt23 October 1852 – 9 April 1936

Elected bishop in 1904. As a missionary-bishop he supervised Estonian Metho-dists from 1907 to 1912.

William Burt was born at Padstow in Cornwall, Eng-land. He studied in several US universities. In 1881 he joined the New York East Conference of the Metho-dist Episcopal Church. He was an eminent leader already at a young age and was sent as a missionary to Italy. Burt’s activities were highly recognized by the King of Italy himself who decorated him with the Order of the Cavalier of Mauritius.After election into the office of bishop, William Burt moved to Zurich. During the years 1904–1912 he supervised the work of the M.E. Church in Russia as well as in Central and Eastern Europe. It was bishop Burt who com-missioned the young and energetic George Albert Simons (1874–1952) into Czarist Russia in 1907 to become the first super-intendent and treasurer of Russia and Finland. Under the leadership of Burt the Finnish Annual Conferen-ce was formed in Vaasa in 1911. William Burt also

ЕПИСКОПЫ НА ПРОТЯЖЕНИИ ВРЕМЕНИ

• Вильям Бурт23 октября 1852– 9 апреля 1936

Избран на должность епископа в 1904 году. С 1907–1912, являясь миссионером­епископом, руководил методистами в Эстонии.

Родился в Пядстовс Корнвол в Англии. Учился в нескольких университетах в Америке. В 1881 году присоединился к восточной конференции ЕМЦ в Нью­Йорке. Будучи ещё молодым, отличался умением руководить, был послан миссионером в Италию. Там, получив признание короля, был награждён, в знак благодарности, рыцарским Мавританским орденом.После избрания епископом, Вильям Бурт служил в Цюрихе. С 1904–1912, руководил работой ЕМЦ в России, в Центральной и Восточной Европе. Именно епископ Бурт направил в 1907 году в Царскую Россию молодого и энергичного Джорджа Альберта Симонса (1874–1952), который в последствии стал кассиром и первым суперинтендентом в России и Финляндии. Под руководством Бурта в 1911 году, проходила

• William Burt23. oktoober 1852–9. aprill 1936

Valitud piiskopiks 1904. Juhtis misjonär-piiskopina Eesti meto-diste aastail 1907–1912.

Sündis Padstows Cornwallis Inglismaal. Õppis mitmes Ameerika ülikoolis. 1881. aastal ühines PMK New Yorgi idakon-verentsiga. Juba noorena paistis silma võimeka juhina ja saadeti misjonärina Itaaliasse. Seal leidis tunnustust kuninga enese poolt, kes andis talle tänutäheks Mauriitsiuse ordu rüütli märgi. Pärast piiskopiks valimist resi-deeris William Burt Zürichis. Aastail 1904–1912 juhtis PMK tööd Venemaal ning Kesk- ja Ida-Euroopas. Just piiskop Burt läkitas 1907. aastal Tsaari-Venemaale noore ja energilise

PIISkOPId 1907–2007 ЕП ИСКОП ы | BISHOPS

1�

George Albert Simonsi (1874–1952), kellest sai Venemaa ja Soome esimene superintendent ning laekur. Burti juhtimisel toimus 1911. aastal Vaasas Soome aastakonverents. Ta organiseeris Vene misjoni, mille üheks asutajaliikmeks oli eestlane Martin Prikask, kes oli juba kolm aastat Eestis evan-geelimit kuulutanud, aga nüüd määrati piiskopi poolt ametli-kult jutlustajaks praegusesse Kuressaarde. 1912. aastast alates elas Burt Ameerikas, kus töötas kuni pensionile jäämiseni 1924. aas-tal. Suri 9. aprillil 1936 Clifton Springsis New Yorgi osariigis ja maeti Lynnis Massachusettsi osariigis

• John Louis Nuelsen19. jaanuar 1867–26. juuni 1946

Valitud piiskopiks 1908, EPMK piiskop aastail 1912–1924 ja 1926–1927.

organized the Russia Mis-sion, one of the founding members of which was the Estonian, Martin Prikask, who had proclaimed the gospel in Estonia already for three years, but was officially appointed by the bishop to act as a preacher in present-day Kuressaare. Since 1912 Burt lived in the USA where he worked until his retirement in 1924. William Burt died on 9 April 1936 at Clifton Springs, New York, and was buried in Lynn, Massachusetts.

John Louis Nuelsen19 January 1867 – 26 June 1946

Elected bishop in 1908, he was bishop of the M.E. Church in Estonia from 1912–1924 and 1926–1927.

John Louis Nuelsen was born in Zurich, Switzer-land. His father Heinrich emigrated to the USA from Germany in 1842 where he had served as a Methodist minister. Later Heinrich Nuelsen was sent back to Switzerland as a church planter. John Nuelsen went to high school and junior college in Karlsruhe and Bremen, Germany. In 1887 he began to study theology at Drew University in the United States and in 1889 he joined the West German Conference. Later he pur-sued his study of theology at the German Universities

Годовая Конференция в Вааса, в Финляндии. Он организовал миссионерскую деятельность в России. Эстонец Мартин Прикаськ был одним из основателей русской работы, который проповедовал Евангелие в Эстонии уже на протяжении трёх лет, и позже епископ официально назначил его на должность проповедника в нынешнем Курессааре.Начиная с 1912 года Бурт жил в Америке, где работал до ухода на пенсию в 1924 году. Умер 9 апреля 1936 года в Клифтон Спрингс в штате Нью­Йорк и похоронен в Люнь штате Массачусетс.

• Джон Луис Нуэльсен19 января 1867–26 июня 1946

Избран на должность епископа в 1908 году, и являлся епископом ЭЕМЦ в течении 1912–1924 и 1926–1927.

Родился в Цюрихе, Швейцария. В 1842 году его отец Хейнрих эмигрировал из Германии в Америку, где трудился методистским священником. Позже Хейнрих Нуэльсен был направлен обратно в Швейцарию для созидания новых общин. Джон Нуэльсен получил основное образование

1�

Sündis Zürichis Šveitsis. Tema isa Heinrich emigreerus 1842. aastal Saksamaalt USAsse, kus töötas metodisti vaimulikuna. Hiljem saadeti Heinrich Nuelsen tagasi Šveitsi uusi kogudusi rajama. John Nuelsen oman-das põhihariduse Karlsruhes ja Bremenis. 1887. aastal asus õppima teoloogiat USAs Drew Teoloogilises Seminaris ja 1889. aastal ühines Saksa läänekon-verentsiga. Hiljem täiendas oma teoloogiateadmisi Berliini ja Halle ülikoolis. Aastast 1894 õpetas üheksa aastat, kuni piiskopiks valimiseni, teoloogiat metodisti kolledžis Warrentonis Missouris ja aastast 1899 Nasti Teoloogilises Seminaris Bereas Ohio osariigis, tehes seda nii saksa kui inglise keeles. Teda võib nimetada nii õpetlaseks kui sillaehitajaks eri kirikute vahel, ta oli suurepärane organisaator.1912. aastast resideeris John Nuelsen piiskop Burti järglasena Zürichis, kus oli PMK ülevaata-jaks kogu Euroopas ja Põhja-Aafrikas.John Nuelsen juhtis Eesti PMKd piiskopina aastail 1912–1924 ja 1926–1927. Ühtlasi oli ta PMK ülevaatajaks teistes Balti riikides ja Venemaal. 1921. aas-tal juhatas Haapsalus esimest Eestis peetud aastakonverentsi.Suri 26. juunil 1946 Ohio osariigis Cincinnatis Bethesda haiglas ja maeti Spring Grove’i kalmistule.

of Berlin and Halle. Since 1894 he taught theology at Central Wesleyan College at Wattenton, Missouri, for nine years until he was elected bishop. In 1899 he became professor of theo- logy at the Nast Theo-logical Seminary in Berea, Ohio, where he taught both in German and English. John Louis Nuelsen can be called a scholar and a bridge builder between different churches, he was also an excellent ad-ministrator. From 1912 John Nuelsen, as the successor of Burt, resided in Zurich where he supervised the M.E. Church in the whole of Europe and North Africa. John Nuelsen supervised the M.E. Church in Estonia as bishop from 1912–1924 and from 1926–1927. At the same time he was over-seer of the M.E. Church in the other Baltic States and in Russia. In 1921 in Haap-salu he presided the first Annual Conference held in Estonia. John Louis Nuelsen died on 26 June 1946 at the Bethesda Hospital in Cincinnati, Ohio, and was buried at the Cemetery of Spring Grove.

Anton Bast8 September 1867 – 23 April 1937

Elected bishop in 1920. Served the M.E. Church in Estonia as the first bishop

в Карлсруе и Бремене. В 1887 году приступил к изучению теологии в Американской Теологической Семинарии Дрью, и в 1889 году присоединился к Западной Немецкой Конференции. Затем пополнял свои теологические знания в университетах Берлина и в Халле. С 1894 года, до того как его избрали епископом, 9 лет преподавал теологию в Методистском Колледже в Варрентоне, Миссури, и с 1899 года преподавал в теологической семинарии Насти, в Береа, штате Огайо, на немецком и английском языках. Его можно назвать как учёным, так и тем, кто строил отношения между разными церквами – он был превосходным организатором.С 1912 года являлся последователем епископа Вильяма Бурта в Цюрихе, где был главой ЕМЦ над всей Европой и Северной Африкой.Джон Нуэльсен был епископом Эстонской ЕМЦ с 1912–1924 и 1926–1927. Одновременно он был главой ЕМЦ над Балтийскими странами и России. В 1921 году он провёл первую ежегодную конференцию в Эстонии в Хаапсалу.Умер 26 июня 1946 года в штате Огайо, в больнице Цинциннати Вифезда и похоронен на кладбище в Спринг Грейв.

1�

• Anton Bast8. september 1867–23. aprill 1937

Valitud piiskopiks 1920. Teenis esimese Põhjamaade piiskopina EPMKd aastail 1924–1925.

Sündis väikeses Taani linnas Løkkenis. 1890. aastal ühines Taani PMK konverentsiga Vejles. Ordineeriti diakoniks 1892 ja vanemaks 1894 piiskop John Philip Newmani poolt. Aastail 1906–1920 oli Kopenhaagenis Jeruusalemma kiriku pastor. Pärast piiskopiks valimist sai Anton Basti peakorteriks Kopenhaagen ja ta määrati üle-vaatajaks Norra, Rootsi, Taani, Venemaa ja Venemaast välja kasvanud riikide metodisti kiri-kute aastakonverentside üle. 1924. aasta sügisel peetud aastakonverentsil Kuressaares nimetati piiskop Basti juhtimisel aastakonverents ümber Balti ja Slaavi misjonikonverentsiks, mis sai hiljem aastakonveren-

of the Nordic Countries from 1924–1925.

Anton Bast was born in Løkken, a small town of Denmark. In 1890 he joined the Danish Confe-rence of the M.E. Church at Vejle. He was ordained deacon in 1892 and elder in 1894 by bishop John Philip Newman. From 1906–1920 he was pastor of the Jerusalem Church in Copenhagen. After election into the of-fice of bishop, Anton Bast moved to the headquarters in Copenhagen and was appointed overseer over the Annual Conferences of the Methodist Churches of Norway, Sweden, Denmark, Russia and the countries that had separated from the Russian Empire. At the Conference held in Kuressaare in autumn 1924 the Annual Conference was renamed the Baltic and Slavic Mission Conference at the initiative of bishop Bast and later acquired the rights of an annual conference. During his later years Anton Bast suf-fered a lot: he was charged in Copenhagen with being dishonest in money mat-ters of the Central Mission and in December 1924 he was imprisoned for three months. However, the charge was unjust and the presented facts did not find verification by the court. As the entries into the account books were made correctly, Anton Bast was released from imprison-

• Антон Баст8 сентября 1867– 23 апреля 1937

Избран в должность епис­копа в 1920 году. Служил первым епископом ЭЕМЦ в северных странах с 1924–1925.

Родился в маленьком Датском городке Лёккен. В 1890 году присоединился к ЕМЦ конференции в Вейле, в Дании. В 1892 году епископом Джоном Филиппом Нюманом он был ординирован диаконом и в 1894 году на должность старшего. С 1906–1920 был пастором в «Иерусалимской Церкви» в Копенгагене.Штаб­квартира Антона Баста, после избрания его епископом, находилась в Копенгагене, и его назначили главным над Норвегией, Швецией, Данией, Россией и над Годовыми Конференциями Методистских Церквей, проходящих в России.Проведённую осенью 1924 года Годовую Конферен­цию в Курессааре под руководством епископа Баста, назвали «Балтийско­славянской Миссионерской Конфе­ренцией», которая в последствии получила юридическое право на проведение Годовых Конференций. В послед­ние годы своей жизни он перенёс много страданий, когда в Копенгагене его обвинили в беспорядочном обращении с миссионерс­

1�

tsi õigused. Oma elu viimastel aastatel kannatas palju: teda süüdistati Kopenhaagenis kor-ratus ümberkäimises keskmis-joni rahadega ja detsembris 1924 vangistati kolmeks kuuks. Kaebus oli aga ülekohtune ja esitatud faktid ei leidnud kohtus tõestamist. Kuna arveraamatud olid täidetud korrektselt, va-bastati ta vangistusest. Kohtu-protsessi lõppu võis pidada piis-kopi moraalseks võiduks, kuigi teda püüti tembeldada seaduse-rikkujaks. Nimelt andis piiskop Bast välja temale kuuluvat ajakirja “Tuletorn”, mille tulud läksid tema taskusse. Süüdistaja meelest oli ebaseaduslik, et ta kutsus rahvast ostma ajakirja keskmisjoni toetuseks, sest tegemist oli tema eraomandiga. Tõsiasi, et ajakirja omanik an-netas kõik tulud misjonile, ei vähendanud tema süüd seaduse silmis. Kuigi piiskop Nuelsen ja Blake ei kahelnud Basti aususes, tagandas vandeko-hus ta piiskopi ametist 1928. aastal. Need rasked katsumused said piiskopile sügavaks enese läbikatsumiseks ja alanduseks, mis tõid teda Issandale veelgi lähemale.Sai Skandinaavias tuntuks kui vaeste preester ja mees sooja südamega. Suri 23. aprillil 1937 Kopenhaagenis ja maeti Vestre Kirkegårdi kalmistule.

кими деньгами и в декабре 1914 года его посадили в тюрьму на 3 месяца. Хотя предоставленные в суде факты не были достоверными. Когда счета были предоставлены и заполнены корректно, то его освободили из заключения. Конец судебного процесса можно было считать победой епископа, хотя его пытались оклеветать «нарушителем закона». Епископа Баста обвиняли в том, что он продавал ему принадлежащий журнал «Маяк» и доход забирал себе. По мнению обвинителей, это было незаконно, что он призывал народ покупать его личные журналы для поддержки Центральной Миссии. На самом деле, то, что собственник журнала жертвовал весь доход в миссию, не уменьшило его вины. Хотя епископ Нуэльсен и Блейк не сомневались в честности Баста, его всё же пришлось отстранить с должности епископа в 1928 году. Эти тяжёлые испытания послужили для епископа глубоким смирением, благодаря чему, он приблизился к Господу ещё ближе. В Скандинавии он был известным священником среди нищих, как человек с добрым сердцем. Умер 23 апреля 1937 года, в Копенгагене и был похоронен на кладбище Вестре Киркегард.

ment. The termination of the lawsuit can be conside-red as a moral victory for the bishop over the attempt to label him an offender. The case was built on the fact that Bishop Bast issued his own magazine “Light-house” and the revenues went to him. The prosecu-tion considered it illegal for Bast to encourage people to buy the maga-zine for the support of the Central Mission, since it was actually under private ownership. The fact that the owner of the magazine donated all the revenues to the mission did not seem to make a difference. Although Bishops Nuelsen and Blake did not doubt the honesty of Anton Bast, he was removed from the office of bishop in 1928. These difficult trials were a time of self-reflection and humiliation for the bishop that brought him even closer to the Lord. Bast became known in Scandinavia as the priest of the poor and the man with a warm heart. Anton Bast died on 23 April 1937 in Copenhagen and was buried at the Vestre Kirkegård Cemetery.

Ernest Gladstone Richardson24 February 1874 – 5 September 1947

Elected bishop in May 1920. Served the M.E. Church in Estonia from 1925–1926.

1�

Ernest Gladstone Richard-son was born on St. Vin-cent, in the British West Indies, the son of a Metho-dist preacher. He accepted the Lord already as a little boy and became a member of the Methodist Church. In 1890 he emigrated to the USA. After being ordained elder in 1896 Richardson served several churches of the New York East Confe-rence. As a member of this conference he became acquanted with George Albert Simons, who later became the first superin-tendent of the M.E. Church over Estonia. As a recog-nized expert and adviser of missionary work, Richard-son visited Methodists in Finland and Russia already in 1911.On 22–26 July 1925 the second conference of the Baltic and Slavic Mission Conference took place in Liibav, present-day Liēpaja, Latvia, presided over by Ernest Gladstone Richard-son. The conference was exceptional since the bis- hop ordained a record num- ber of people for ministry: nine deacons and seven elders, as well as five dea-conesses, who received the blessing for ministry. On July 26, bishop Richardson and superintendent Simons laid a cornerstone to the new Methodist Church in Matras, Latvia. The same day was also the birthday of the bishop’s wife Anna and on this occasion Rich-ardson promised to give money to the church for an

• Эрнест Гладстон Ричардсон24 февраля 1874– 5 сентября 1947

Избран в должность епис­ копа в мая 1920 года. Слу­жил в ЭЕМЦ с 1925–1926.

Родился в семье мето­дистского проповедника в Британской Западной Индии Св. Винцента. Он уверовал будучи ещё мальчиком и стал члены Методистской Церкви. В 1890 году эмигрировал в Америку. В 1896 году, после его ординации на должность старшего, служил в Нью­Йорке на Восточной Конференции многим церквам. Будучи членом этой конференции он познакомился с Джорджем Альбертом Симонсом, который в последствии стал первым суперинтендентом ЭЕМЦ. Признанный экспертом и советником по миссио­нерской работе, Ричардсон посещал Методистскую Церковь в Финляндии и России уже с 1911 года.С 22–26 июля 1925 года состоялась Вторая Балтийско­славянская Миссионерская Конферен­ ция, в Латвии, Лиибавe (нынешняя Лиепая), на которой Эрнест Гладс­ тон Ричардсон был пред­седателем. Конференция была особенной, потому что епископ ординировал на духовную работу рекордное количество людей: 9 диаконов и 7 стар­ших, а также благословили

• Ernest GladstoneRichardson24. veebruaril 1874–5. septem-ber 1947

Valitud piiskopiks mais 1920. Teenis EPMKd aastail 1925–1926.

Sündis Briti Lääne-Indias St. Vincentis metodisti jutlustaja pojana. Juba poisikesena sai usklikuks ja metodisti kiriku liikmeks. 1890. aastal emi-greerus USAsse. Pärast vane-maks ordineerimist 1896. aastal teenis New Yorgi idakonverent-si mitmeid kogudusi. Selle konverentsi liikmena tutvus ta George Albert Simonsiga, kellest sai hiljem EPMK esimene superintendent. Tunnustatud misjonitöö eksperdi ja nõustaja-na külastas Richardson meto-diste Soomes ja Venemaal juba 1911. aastal.22.–26. juulil 1925 toimus Ernest Gladstone Richardsoni

20

eesistumisel Lätis Liibavis, praeguses Liēpajas, Balti ja Slaavi misjonikonverentsi II konverents. Konverents oli era-kordne, kuna piiskop ordineeris vaimulikule tööle rekordarvu inimesi: üheksa diakonit ja seitse vanemat, lisaks õnnistati ametisse viis diakonissi. 26. juulil panid piiskop Richardson ja superintendent Simons nur-gakivi uuele metodisti kirikule Matrases Lätis. Samal päeval oli piiskopi abikaasa Anna sünnipäev, mille tähistamiseks lubas Richardson anda kirikule raha tammepuust kantsli jaoks. Suri 5. septembril 1947 Phila-delphia metodisti haiglas. Ärasaatmine toimus 5. sep-tembril 1947 Philadelphia Arch Street’i metodisti kirikus.

• Edgar Blake8. detsember 1869–26. mai 1943

Valitud piiskopiks 1920. Teenis EPMKd aastail 1927–1928.

oak pulpit.Ernest Gladstone Richard-son died on 5 September 1947 in the Methodist Hospital in Philadelphia. The funeral service was held on 5 September 1947 in Philadelphia at the Arch Street Methodist Church.

Edgar Blake8 December 1869 – 26 May 1943

Elected bishop in 1920. He served the M.E. Church in Estonia from 1927–1928.

Edgar Blake was born at Gorham, Maine. He graduated from the Boston University School of Theo-logy in 1898. He received honorary doctorates from Nebraska Wesleyan Uni-versity, Wesleyan Univer-sity in Connecticut and DePauw University. Blake pastored the churches of Salem, Lebanon and Manchester, New Hamp-shire. Since 1908 he was involved in the work of Sunday schools for twelve years and was elected secretary of the Board of Sunday Schools of the M.E. Church. Blake was elected bishop and assigned to the Paris Area where he served for eight years and did a great evangelistic work in Europe, including Estonia. Edgar Blake presided over the Baltic and Slavic Mis-sion Conference that took place in Riga on 7–11 Sep-tember 1927. That was also

на должность 5 диаконис. В Латвии, в городе Мат­ расе 26 июля епископ Ричардсон и суперинтен­дент Симонс заложили краеугольный камень в основание новой методистской церкви. В тот же день у Анны, жены епископа, был день рождения, в празднование которого Ричардсон обещал церкви дать денег на дубовую кафедру.Умер 5 сентября 1947 года в Методистской больнице в Филадельфии. Прощание прошло 5 сентября 1947 года в Методистской Церкви в Филадельфии на Арч Стрит.

• Эдгар Блейк8 декабря 1869–26 мая 1943

Избран в должность епи­скопа в 1920 году. Служил в ЭЕМЦ с 1927–1928.

Родился в Америке, в штате Мэн в Горхаме. В 1898 году закончил теологическое обучение в университете Бостона. Ему присвоили почётную докторскую степень в университете Небраска Весли, Коннектикут Весли и университете ДеПау. Он служил пастором в общинах Салеме, Леба­ноне и Манчестере в штате Нью­Хэмпшир. 12 лет, начиная с 1908 года, участвовал в работе воскресной школы и был секретарём совета

21

Sündis USA Maine’i osariigis Gorhamis. 1898. aastal lõpe-tas teoloogiaõpingud Bostoni ülikoolis. Talle on omistatud au-doktori kraad Nebraska Wesley ülikoolist, Connecticuti Wesley ülikoolist ja DePauw’ ülikoolist. On teeninud pastorina Salemi, Lebanoni ja Manchesteri kogu-dustes New Hampshire osariigis. Alates 1908. aastast osales kaks-teist aastat pühapäevakoolide töös, oli PMK pühapäevakoolide nõukogu sekretär. Pärast piis-kopiks valimist määrati Pariisi piiskopkonda, kus töötas ka-heksa aastat, tehes tulemuslikku evangeelset tööd Euroopas, kaasa arvatud Eestis. Edgar Blake juhatas Riias 7.–11. septembrini 1927 Balti ja Slaavi misjonikonverentsi. Sel puhul peeti ühtlasi superintendent Si-monsi 20 aasta tegevusjuubelit. Piiskop Blake tegi seal mär-kimisväärse avalduse: „Kogu meie Euroopa töös pole ühtegi misjoniala, mis meile oleks strateegiliselt tähtsam kui just Baltiriigid, ja hiljem tehakse siin erilisel viisil eeltööd suure Vene misjonipõllu jaoks.” (KK, nr 10, 1927, lk 158). Piiskop Blake oli lahke mees, kõnele-jana selge, loogilise ja veenva esinemisega.Abiellus noorelt Charlotte Woodmanniga, perre sündis kaks poega ja kaks tütart. Pärast pensionile jäämist aastal 1940 elas Floridas Coral Gable’is. Suri 26. mail 1943.

the occasion to celebrate the 20th anniversary of the ministry of superinten-dent Simons. Bishop Blake made there the remark-able statement, “In our entire missionary work for Europe there is no mission ground strategically more important to us than the Baltic States, and later preparatory work will be done here in a special way for the big mission field in Russia” (Kristlik Kaitsja, no 10, 1927, p. 158). Bishop Blake was a friendly man, clear and logical as a speaker and convincing in performance. He married Charlotte Woodmann at a young age, they had two sons and two daughters. After retire-ment in 1940 Blake lived in Coral Gables, Florida. Edgar Blake died on 26 May 1943.

Raymond J. Wade29 May 1875 – 24 January 1970

Elected bishop in 1928. Served the M.E. Church in Estonia from 1928–1940.

Raymond J. Wade was born in La Grange, Indiana. He received his educa-tion at DePauw University and was given an honor-ary doctorate by Albion College. In 1894 Wade joined the North Indiana Conference of the M.E. Church and served several congregations of that area.

воскресной школы ЕМЦ. После выбора на долж­ность епископа его назна­ чили в Парижское епис­копство, где он работал 8 лет, успешно делая еванге­лизационную работу в Эстонии и по всей Европе.7–11 сентября 1927 года Эдгар Блейк руководил Балтийско­славянской Миссионерской Конференцией. Там же отпраздновал 20­ый юбилей деятельности суперинтендента Симонса. Епископ Блейк сделал там важное заявление: «Во всей нашей работе по Европе нет ни одной миссионерской области, которая для нас настолько стратегически важна, чем Балтийские страны, и позже здесь пройдёт подготовка для работы на большом миссионерском поле в России». (КК, № 10, 1927, стр. 158). Епископ Блейк был добрым чело­ веком, хорошим оратором с логическими и убедитель­ными выступлениями.В молодости женился на Шарлот Вудманн, и у них родилось два сына и две дочери. После ухода на пенсию в 1940 году жил во Флориде в Корал Гейблc. Умер 26 мая 1943 года.

• Раймонд Джей Вейд29 май 1875–24 января 1970

Избран в должность епис­копа в 1928 году. Служил в ЭЕМЦ с 1928–1940.

22

• Raymond J. Wade29. mai 1875–24. jaanuar 1970

Valitud piiskopiks 1928. Teenis EPMKd aastail 1928–1940.

Sündis Indiana osariigis La Granges. Sai hariduse DePauw’ ülikoolis. DePauw’ ja Taylori ülikooli ning Albioni kolledžist audoktor. 1894. aastal ühines ta PMK Põhja-Indiana kon-verentsiga ja teenis piirkonna mitmeid kogudusi. Aastail 1915–1920 oli sama konverentsi Gosheni piirkonna superinten-dent. Oli tegev mitmetes PMK juhtorganites, kaasa arvatud töö peakonverentsi sekretärina (1920–1928). Teenides aastail 1928–1939 Euroopas, oli ta ka Rootsi Skandinaavia ülikoolile alluva Göteborgi teoloogiakooli president. Pärast piiskopiks valimist 1928. aastal määrati Põhja-Euroopa Stockholmi piirkonda. Ta oli metodisti kiri-kute ülevaataja Madeira saartel

From 1915–1920 he was district superintendent of the Goshen District of the same conference. Raymond J. Wade was active in se-veral governing bodies of the M.E. Church, including his work as secretary of the M.E. General Conference (1920–1928). Wade served in Europe from 1928–1939, being also president of the University of Scandinavia’s School of Theology at Gothenburg, Sweden. Raymond J. Wade was elected bishop in 1928 and assigned to the Stockholm Area in Northern Europe. He supervised the work of the Methodist Church in the Madeira Islands (Portugal), Spain, France, Algeria, Tunisia, Denmark, Norway, Sweden, Finland, Estonia, Latvia, Lithuania and Russia all the way to Siberia. Because of his extensive travels in Europe by means of airplane he was known as the “Flying Bishop”. Raymond J. Wade served as bishop of the M.E. Church in Estonia from 1928–1940. In compliance with new legal requirements put in place by the Republic of Estonia, the M. E. Church in Estonia adopted a new constitution in 1935 in which the church became officially independent, and Superintendent Martin Prikask was elected as acting bishop to head the church. From that time on the executive organ of the M.E. Church in Estonia was called the General Mee-

Родился в Ла Гранде, в штате Индиана. Получил образование в университете ДеПау. Был почётным доктором в университетах ДеПау и Тейлор, а также в колледже Албиони. В 1894 году он присоединился к Конференции Северной Индианы ЕМЦ и служил многим окружным общинам. С 1915–1920 был суперинтендентом на такой же конференции в округе Гошен. Был задействован во многих руководящих органах ЕМЦ, включая работу секретаря Главной Конференции (1920–1928). Служа в Европе с 1928–1939 был президентом теологической школы Гётеборга подчиняющейся Шведско­Скандинавскому университету. В 1928 года после выбора на должность епископа, его направили в Стокгольм в Северной Европе. Он был главой Методистских Церквах на островах Мадейра (Португалия), Испании, Франции, Алжира, Туниса, Дании, Норвегии, Швеции, Финляндии, Эстонии, Латвии, Литвы и России до Сибири, и в связи с частыми перелётами его называли летающим епископом.Раймонд Джей Вейд служил в ЭЕМЦ епископом с 1928–1940. В 1935 году был принят новый устав ЭЕМЦ, церковь стала независимой и главой церкви выбрали

23

(Portugal), Hispaanias, Prant-susmaal, Alžeerias, Tuneesias, Taanis, Norras, Rootsis, Soomes, Eestis, Lätis, Leedus ja Vene-maal kuni Siberini välja ning sellest tulenevate sagedaste lennureiside tõttu nimetati teda koguni lendavaks piiskopiks. Raymond J. Wade teenis EPMKd piiskopina aastail 1928–1940. 1935. aastal vastu võetud EPMK uue põhikirja järgi muutus kirik iseseisvaks ja kiriku etteotsa valiti Martin Prikask, superin-tendent piiskopi kohustes. EPMK korraldavaks organiks sai nüüdsest peakoosolek. Armas-tatud venda Raymond J. Wade’i tunnustati EPMKs vaimu-liku juhina ka rasketel aegadel 1940–1946. Pärast II maail-masõda reorganiseeris metodisti kiriku tööd Põhja-Euroopas. Nõukogude perioodil katkesid kontaktid piiskopiga. Esimesest abielust sündisid poeg ja kaks tütart, pärast leses-tumist abiellus teistkordselt. Töötas kuni pensionile jäämise-ni 1948. aastal Detroidi piirkon-nas. Suri Floridas St. Petersbur-gis 24. jaanuaril 1970.

ting (what today would be called the annual conferen-ce). The beloved brother Bishop Raymond J. Wade was still acknowledged as the spiritual leader of the M.E. Church in Estonia on through the difficult years of 1940–1946. After World War II he reorganized the work of the Metho-dist Church in Northern Europe. During the Soviet period contacts broke off between the Estonian Methodists and the bishop. From his first marriage Raymond J. Wade had a son and two daughters, after the death of his first wife, Wade married for the second time. He served in the Detroit Area until his retirement in 1948. Raymond J. Wade died in St. Petersburg, Florida, on 24 January 1970.

August Theodor Arvidson13 October 1883 – 12 March 1964

Elected bishop in 1946. De facto bishop of the M.E. Church in Estonia from 1946–1953, although due to the political situation there was no contact with him.

Arvidson was born in Järpås, Sweden, into a Lutheran family. As a young man he came into contact with Methodists and in 1901 became a member of the Gothenburg

суперинтенданта Мартина Прикаськ, который стал епископом. Руководящим органом ЭЕМЦ теперь стало Главное Собрание. Возлюбленного брата Раймонда Джей Вейда признали духовным лиде­ром ЭЕМЦ в тяжёлые времена с 1940–1946 года. После второй мировой войны в Северной Европе вновь организовалась рабо­та Методистской Церкви. В период Советского вре­мени прервался контакт с епископом.От первого брака у Раймонда родился сын и две дочери, после смерти жены он женился во вто­ рой раз. До ухода на пен­сию в 1948 году работал в области Детройта. Умер в городе Сент­Петербурге в штате Флориде 24 января 1970 года.

• Август Теодор Арвидсон13 октября 1883– 12 марта 1964.

Избран в должность епис­ копа в 1946 году. De facto являлся епископом ЕМЦ с 1946–1953, по политичес­ким причинам контакт с ним отсутствовал.

Родился в лютеранской семье в Швеции в Ярпосе. Будучи молодым нашёл контакт с методистами и в 1901 году присоединился к Методистской Церкви Гётеборга. В 1906 году окончил теологическую

24

• August Theodor Arvidson13. oktoober 1883–12. märts 1964

Valitud piiskopiks 1946. De facto EMK piiskop aastail 1946–1953, kuigi poliitilistel põhjustel kontakt temaga puudus.

Sündis Rootsis Järpåsis luter-likus perekonnas. Noorena leidis kontakti metodistidega ja 1901. aastal liitus Göteborgi metodisti kirikuga. 1906. aastal lõpetas Uppsala teoloogia-kooli ja kolm aastat hiljem sai Rootsi aastakonverentsi täisliikmeks. Teenis pastorina Växjö (1906–1909), Östersundi (1909–1915) ja Stockholmi Püha Peetruse kogudust (1918–1924). Oli superintendendiks Rootsi põhjapiirkonnas (1915–1918) ja läänepiirkonnas (1924–1931). Töötas samuti toimetajana ja administraatorina piiskopi kon-toris Stockholmis (1931–1946). August Theodor Arvidson oli

Methodist Church. He graduated from the theo-logical school at Uppsala in 1906 and three years later became a full member of the Swedish Conference. Arvidson served as pastor at Växjö (1906–1909), at Östersund (1909–1915) and at St. Peter Church in Stockholm (1918–1924). He was superintendent of the Northern District of Sweden (1915–1918) and of the Western District of Sweden (1924–1931). Arvidson also worked as editor and administrator in the bishop’s office in Stockholm (1931–1946). August Theodor Arvidson was a versatile person, chairing many Christian organizations, such as the Swedish Methodist Youth Organization, Epworth League (1920–1936), the Conference Board of Education (1934–1946), the Swedish Free Church Council (1943–1952), the Swedish Evangeli-cal Alliance (1947–1953) and the Swedish Bible Society (1947–1957). He wrote several books and translated into Swedish most of the well-known books by E. Stanley Jones. August Theodor Arvidson is remembered as the one who helped to bridge the gap between Lutherans and Methodists in Scandinavia. On 25 February 1940 the General Meeting of the M.E. Church in Estonia held in the Petlemma Methodist Church in Tal-linn adopted new statutes

школу в Упсала и, спустя три года, стал полноценным членом Шведской Годовой Конференции. Служил пастором в Вяксё (1906–1909), Ёстерсунде (1909–1915) и в Стокгольме в церкви Святого Петра (1918–1924). Был суперинтендентом в Северной части Швеции (1915–1918) и в Западной части Швеции (1924–1931). Так же работал редактором и администратором в епископальной конторе Стокгольма (1931–1946). Август Теодор Арвидсон был очень разносторонним человеком, руководил многими христианскими организациями, такими как: Шведское Методистское Молодёжное Общество (1920–1936), Комитет Образования Шведской Методистской Церкви (1934–1946), Шведский Совет Свободных Церквей (1943–1952), Отделение Шведского Евангельского Альянса (1947–1953) и Шведское Библейское Общество (1947–1957). Он много писал и перевёл со шведского языка большинство нам знакомых книг Е. Стенли Джоунса. Его вспоминают как строителя моста между методистами и скандинавскими лютеранами. 25 февраля 1940 года на Главном Собрании ЭЕМЦ в здании молитвенного дома Таллиннской Второй

2�

väga mitmekülgne mees, juhtides paljusid kristlikke organisatsioone, nagu Rootsi Metodisti Noorteühing Ep-worth League (1920–1936), Rootsi Metodisti Kiriku hari - dustoimkond (1934–1946), Rootsi Vabakirikute Nõuko-gu (1943–1952), Evangeelse Alliansi Rootsi haru (1947–1953) ja Rootsi Piibliühing (1947–1957). Ta kirjutas pal - ju ja tõlkis rootsi keelde ena-miku meile tuntud E. Stan-ley Jonesi raamatutest. Teda meenutatakse kui sillaehita-jat Skandinaavia luterlaste ja metodistide vahel.25. veebruaril 1940 võeti EPMK peakoosolekul Tallin-na II metodisti kogudusele kuuluvas Petlemma palvelas vastu kiriku uus põhikiri ja kiriku uueks nimeks sai Eesti Metodisti Kirik (EMK).Arvidson valiti piiskopiks 1946. aastal Göteborgis toimunud PMK Põhja-Euroo-pa keskkonverentsil. Kuigi Nõukogude perioodil ei ol - nud EMK de jure Põhja-Eu-roopa piiskopi alluvuses, kuulus kirik oma piiskopliku struktuuri tõttu de facto ometigi sinna. Vaatamata stalinliku režiimi piirangu-tele väliskontaktide hoid-misel võime August Theodor Arvidsoni pidada siiski EMK piiskopiks aastail 1946–1953. Pärast pensionile jäämist 1953 jätkas aktiivse jutlus-tajana, lektori ja piiblitun-dide korraldajana. Suri 12. märtsil 1964.

of the church and resul-ting in a new name for the church, Eesti Metodisti Kirik or Estonian Metho-dist Church. Arvidson was elected bishop at the Northern Eu-rope Central Conference of the M.E. Church that took place in Gothenburg in 1946. Although the Esto-nian Methodist Church was not de jure subordinated to the bishop of Northern Europe, it still belonged there de facto because of its structure of subordina-tion. Despite the restric-tions imposed on foreign relations by the Stalinist regime we can consider August Theodor Arvidson as bishop of the Estonian Methodist Church during the years 1946–1953. After retirement in 1953 Arvidson continued as an active preacher, lecturer and Bible study leader. August Theodor Arvidson died on March 12, 1964.

Odd Arthur Hagen 16 December 1905 – 28 January 1970

Elected bishop of the Northern Europe Central Conference of the M.E. Church in 1953. De facto bishop of the Estonian Methodist Church from 1953–1970.

Odd Arthur Hagen was born in Trondheim, Norway. He graduated from the Överås Theological School in Go-

Методистской Общины Вифлеем был принят новый устав, после чего церковь получила новое название Эстонская Методистская Церковь (ЭМЦ).Арвидсона выбрали в епископы в 1946 году на проходящей в Гётеборге Северо­Европейской Конференции ЭМЦ. Хотя в Советский период ЭМЦ юридически не была в подчинении у Северо­Европейского епископа, но фактически, из­за епископальной структуры, она принадлежала этому епископству. Не смотря на ограничение внешних контактов во время сталинского режима, можно считать Августа Теодора Арвидсона епископом ЭМЦ с 1946–1953 года.После ухода на пенсию в 1953 году он про­ должал активно проповедовать и органи­зовывал лекции и Библейские уроки. Умер 12 марта 1964 года.

• Одд Артур Хаген16 декабря 1905– 28 января 1970

Был избран епископом в 1953 году на Северо­ Европейскую Конферен­цию ЕМЦ. Епископ de facto ЭМЦ с 1953–1970.

Родился в Норвегии в Тронхейме. В 1928 году закончил теологическую

2�

• Odd Arthur Hagen16. detsember 1905–28. jaanuar 1970

Valitud PMK Põhja-Euroopa keskkonverentsi piiskopiks aas-tal 1953. De facto EMK piiskop aastail 1953–1970.

Sündis Norras Trondheimis. Lõpetas 1928. aastal Göteborgi Överåsi teoloogiakooli, praeguse nimega Metodistkyrkans Nor-diska Teologiska Seminarium. Täiendas end kraadiõppes Oslo (1938) ja Göteborgi ülikoolis (1942), lisaks omistati talle neli audoktori kraadi kolmest USA ülikoolist ja ühest kolledžist. Ordineeriti 1930 diakoniks ja 1932 vanemaks. Aastail 1927–1935 teenis pastorina mitmeid Norra kogudusi, nagu Hvittingfoss, Bodø, Kolbotn, Rjukan. 1935 sai temast Överåsi teoloogiakooli õppejõud ja aas-tail 1947–1953 oli ta sama õp-peasutuse direktor. 1955. aastal

thenburg, the present-day Metodistkyrkans Nordiska Teologiska Seminarium. He studied at Oslo Univer-sity and received his M.A. degree in 1938 and Lic. Phil. at Gothenburg University in 1942. He was also awarded with four honorary doctora-tes from three US universi-ties and one college. Odd Arthur Hagen was ordained deacon in 1930 and elder in 1932. During the years 1927–1935 he pastored seve-ral Norwegian churches, such as Hvittingfoss, Bodø, Kolbotn, Rjukan.In 1935 he joined the teaching staff at the Överås Theological School and from 1947–1953 he acted as principal of the same insti-tution. Hagen was elected a member of the World Methodist Council Execu-tive Committee in 1955 and became president of the World Methodist Council for the 1966–1971 term, being elected and inaugurated into this office at the World Methodist Conference in London. Odd Hagen was the first bishop who visited Estonia after World War II, staying in Tallinn for the first time in September 1961. It was during the time of bishop Hagen that the broken relationship between the Estonian Methodist Church and the mother church was restored. With his help Aleksander Kuum, super-intendent of the Estonian Methodist Church, was able to participate at the M.E. General Conference that

школу Ёверoсе в Гётеборге, нынешнее название Норвежская Методистская Теологическая Семинария. Усовершенствовался на степень, учась в Осло (1938) и в университете Гётеборга (1942), а также ему присвоили четыре почётные докторские степени, три – Американскими университетами и одна из колледжем. В 1930 году ординировали дьяконом и в 1932 – на должность старшего. С 1927–1935 служил пастором во многих общинах Норвегии, таких как Хвиттингфосс, Бодё, Колботн, Рюкан. В 1935 году он стал преподавателем в теологической школе Ёверосе, и с 1947–1953 он был директором этого же учебного заведения. В 1955 году его выбрали членом Исполнительного Комитета Всемирного Совета Методистской Церкви и в 1966 году в Лондоне на Методистской Конференции Всемирного Совета его рукоположили президентом на пять лет до 1971 года.Одд Хаген был первый епископ посетивший Эстонию после Второй Мировой войны. Первый раз он был в Таллинне в сентябре 1961 года. Именно во время епископа Хагена ЭМЦ восстановила прерванные отношения с материнской церковью. Он посодействовал тому, чтобы суперинтендент

2�

valiti Metodisti Maailmanõu- kogu Eksekutiivkomitee liikmeks ja 1966. aastal pühitseti Londonis Metodisti Maa ilmanõukogu konverentsi presidendiks viieks aastaks, kuni aastani 1971.Odd Hagen oli esimene piiskop, kes pärast pärast II maa - ilmasõda Eestit külastas, viibides esimest korda Tallinnas 1961. aasta septembris. Just piiskop Hageni ajal taastati EMK katkenud sidemed ema- kirikuga. Tema kaasabil sai EMK superintendent Aleksander Kuum osaleda PMK pea konverentsil, mis toimus 1968. aasta aprillis Texase osariigi pealinnas Dallases. Seal moodustati 23. aprillil 1968 Ühinenud Metodisti Kirik. Vastavale kokkuleppele kirjuta-sid alla piiskop Reuben H. Müller Evangeelsest Ühi-nenud Vendade Kirikust ja piiskop Lloyd C. Wicke Piiskop-likust Metodisti Kirikust. Sellest hetkest alates moodustab ka EMK ühe osa Ühinenud Metodisti Kirikust, kuuludes ÜMK Põhja-Euroopa kesk- konve rentsi koosseisu. Piiskop Hageni teeneks võib pidada asjaolu, et Aleksander Kuum valiti 1971. aastal Denveris Metodisti Maailmanõukogu Eksekutiivkomitee liikmeks. Piiskop Hagen seda ise ei näi-nud – ta suri ootamatult pärast lühikest haigust 28. jaanuaril 1970 Stockholmis.

took place in Dallas, Texas, in April 1968. At this Gene-ral Conference, on April 23, 1968 the United Methodist Church was established. The relevant agreement was signed by Bishop Reuben H. Mueller from the Evan-gelical United Brethren Church and by Bishop Lloyd C. Wicke from the Metho-dist Episcopal Church. Since that moment the Estonian Methodist Church became part of the United Metho-dist Church, belonging to the UM Northern Europe Central Conference. The fact that Aleksander Kuum was elected a member of the World Methodist Council Executive Committee in Denver in 1971 can be con-sidered a favour of Bishop Hagen. Odd Arthur Hagen himself could not, how-ever, witness it, as he died unexpectedly in Stockholm after a short illness on 28 January 1970.

Ole Edvard Borgen8 November 1925

Elected bishop of the UM Northern Europe Central Conference in 1970. Bishop of the UMC in Estonia from 1970–1989. During his term of office con-tacts between the UMC in Estonia and the mother church were strengthened considerably.

Ole Edvard Borgen was born at Lillestrøm, Norway. He graduated from Råde

ЭМЦ Александер Куум участвовал на Главной Конференции ЕМЦ, кото­ рая проходила в апреле 1968 года в Далласе, штата Техас. 23 апреля 1968 года там образовали Объе­ динённую Методистскую Церковь. Соответствую­щий договор подписал епископ Реубен Х. Мюллер из Евангельской Объединённой Братской Церкви и епископ Ллойд С. Викке из Епископальной Методистской Церкви. Начиная с этого момента ЭМЦ сформировала одну часть из Объединённой Методистской Церкви, входя в состав Северо­Европейской Центральной Конференции ОМЦ. Зас­ лугой епископа Хагена можно считать обстоя­тельство, в котором в 1971 году в Денвере Алек­сандера Куума выбрали членом Исполнительного Комитета Всемирного Совета Методистской Церкви. Епископ Хаген сам этого не увидел – он неожиданно умер после короткой болезни 28 января 1970 года в Стокгольме.

• Оле Эдвард БоргенРодился 8 ноября 1925.

Избран епископом в 1970 году на Центральную Конференцию Северной Европы ОМЦ. В должнос­ ти епископа ЭМЦ с 1970– 1989. За это время сущес­венно укрепились связи с материнской церковью.

2�

• Ole Edvard Borgen8. november 1925

Valitud ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsi piiskopiks 1970. EMK piiskop 1970–1989, tema ametiajal tugevnesid olu-liselt sidemed emakirikuga.

On sündinud Norras Lillestrø-mis. Lõpetanud 1946 Råde põllumajanduskolledži. 1959. aastal omandas Greensboro kolledžist humanitaarteaduste bakalaureuse kraadi ja sai tööle muusikajuhi-abipastorina Edgemonti baptisti kirikusse Põhja-Carolinas Durhamis. Samal ajal õppis Duke’i ülikooli usuteaduskonnas ja omandas 1962 teoloogiabakalaureuse kraadi. Teenis West Side Avenue metodisti kirikus Jersey Citys ja seejärel ajutiselt pastorina Stirlingi I presbüterli-kus kirikus New Jersey osariigis. Õppis Drew’ ülikoo-lis, mille lõpetas 1968. aastal

College of Agriculture in 1946. In 1959 he received his B.A. from Greensboro College and started to work as music director and assistant pastor at the Edgemont Baptist Church in Durham, North Caro-lina. At the same time he studied theology at Duke University and received a Bachelor’s degree in theol-ogy in 1962. Borgen served in the West Side Avenue Methodist Church in Jersey City and after that was a temporary pastor at the First Presbyterian Church of Stirling, New Jersey. He graduated from Drew University with a Ph.D. in 1968.In 1960 Ole Edvard Borgen was ordained deacon by Bishop Nolan B. Harmon, in 1963 he was ordained elder by Bishop Lloyd C. Wicke and became a full member of the Western North Carolina Conference. In 1966 Borgen joined the UMC in Norway and was administrative assistant to Bishop Odd Hagen for three years. In 1969 Borgen pastored the Ecumeni-cal Church in Bollmora, Sweden. At the begin-ning of 1970 he became European secretary of the World Methodist Council in Geneva but on Septem-ber 25 of the same year Ole Edvard Borgen was elected bishop of the Northern Eu-rope Central Conference. Ole Borgen was the second bishop of the UM Northern Europe Central Conference, who visited the Tallinn

Родился в Норвегии в Лиллестрёме. В 1946 году закончил сельскохозяйственный колледж в Раде. В 1959 году получил степень бакалавра гуманитарных наук в колледже Греенсборо и получил работу музыкального руководителя, будучи помощником пастора в Баптистской Церкви Эдгемонт в Северной Каролине Дурхаме. Одновременно учился в университете Дюк на Богословском факультете и в 1962 году получил степень бакалавра Богословия. Служил в Методистской церкви Вест Сайд Авеню в Джерси Сити и затем, временно, пастором в Первой Пресвитерианской Церкви в Стирлинге, в штате Нью­Джерси. Учился в университете Дрю, который в 1968 году закончил со степенью доктора философии.В 1960 году епископом Ноланом Б. Хармоном был ординирован диаконом, в 1963 году епископом Лойдом С. Уике избран на должность старшего, и стал полноправным членом в Западной Конференции Северной Кaролине в США. В 1966 году присоединился к Норвежской Методистской Церкви и в течении трёх лет был административным ассистентом епископа Одд Хагена. В 1969 году был пастором

2�

filosoofiadoktori kraadiga.1960. aastal ordineeriti diako-niks piiskop Nolan B. Harmoni poolt, 1963. aastal vanemaks piiskop Lloyd C. Wicke poolt, ja võeti USA Põhja-Carolina lääne-konverentsi täisliikmeks.1966. aastal ühines Norra Metodisti Kirikuga ja temast sai kolmeks aastaks piiskop Odd Hageni administratiivassis-tent. 1969. aastal oli pastoriks Rootsi Bollmora oikumeenilises kirikus. 1970. aasta alguses läks Genfi Metodisti Maailmanõu-kogu Euroopa sekretäriks, kuid sama aasta 25. septembril valiti Põhja-Euroopa keskkonverentsi piiskopiks. Ole Borgen oli teine ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsi piiskop, kes külastas Nõukogude ajal EMK Tallinna kogudust. Esimest korda viibis Tallinnas 1972. aastal, hiljem käis Eestis isegi kaks korda aastas. 1979. aastal külastas Tartu, Pärnu ja Paide kogudust. Piiskop Bor-gen aitas oluliselt kaasa EMK rahvusvaheliste suhete taasta-misele. Kindlasti oli tal öelda otsustav sõna 1976. aasta mais, kui superintendent Hugo Oengo valiti ÜMK peakonverentsil Oregonis Portlandis Metodisti Maailmanõukogu Eksekutiiv-komitee liikmeks, vaatamata sellele, et Nõukogude ameti-võimud Oengot konverentsile sõita ei lubanud. Oluline oli ka superintendent Oengo osale-mine vaimulikdelegaadina ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsil Norras Stavangeris 1976. aasta

United Methodist Church during Soviet times. He stayed in Tallinn for the first time in 1972, later he returned to Estonia, some-times even twice per year. In 1979 Borgen visited the congregations of Tartu, Pärnu and Paide. Bishop Borgen was instrumental in restoring the inter-national relations of the UMC in Estonia. Certainly his word was decisive in May 1976, when superin-tendent Hugo Oengo was elected a member of the World Methodist Council Executive Committee at the UM General Confe-rence held in Portland, Oregon, despite the fact that the Soviet authori-ties did not allow Oengo to attend the conference. The participation of Superin-tendent Oengo as ordained clergy delegate at the UM Northern Europe Central Conference in Stavanger, Norway, in November 1976 was also important. Borgen was able to participate in the official re-opening of Wesley’s Chapel in London in autumn 1978 as an of-ficial member of the World Methodist Council. An his-torical event was the UM Northern Europe Central Conference in Helsinki in March 1981, presided over by bishop Borgen, where for the first time during the Soviet era the UMC in Estonia could send two delegates as the procedure prescribes: clergy member Olav Pärnamets and lay member Toomas Pajusoo.

Экуменической Церкви в Боллморе, Швеция. В начале 1970 года был секретарём Европейского Методистского Всемирного Совета в Женеве, и в этом же году 25 сентября был избран епископом Северо­Европейской Центральной Конференции.Оле Эдвард Борген был вторым епископом Северо­Европейской Центральной Конференции ОМЦ, кото­рый посетил в Советское время Таллиннскую общи­ну ЭМЦ. Впервые посетил Таллинн в 1972 году, позже посещал Эстонию чаще, иногда два раза в год. В 1979 году посетил общины Тарту, Пярну и Пайде. Епископ Борген оказал существенную помощь ЭМЦ в восстановлении международных отноше­ний. Конечно же у него было решающее слово на выборах суперинтендента Хуго Оэнго членом Исполнительного Коми­ тета Всемирного Совета Методистской Церкви на Главной Конференции ОМЦ которая прошла в мае 1976 года в Портланде, штат Орегона, хотя советс­кая власть не пускала Оэнго на конференцию. Важным было и участие суперинтендента Оэнго духовным делегатом на Северо­Европейской Центральной Конферен­ции ОМЦ в ноябре 1976 года в Ставангере, Нор­ вегия. Осенью 1978 года ему удалось быть офи­циальным членом Мето­

30

novembris. Samuti õnnestus tal Metodisti Maailmanõukogu ametliku liikmena osaleda 1978. aasta sügisel Londonis toimu-nud Wesley kabeli taasavamise koosolekul. Ajalooliseks kujunes 1981. aasta märtsis piiskop Borgeni eesistumisel toimunud ÜMK Põhja-Euroopa keskkon-verents Helsingis, kuhu esimest korda Nõukogude võimu perioo dil õnnestus saata reglemendi kohaselt kaks EMK delegaati: vaimulikliige Olav Pärnamets ja ilmikliige Toomas Pajusoo. Piiskop Borgeni panus EMK juhtimisse aastail 1970–1989 on hindamatu. Ta osales kiriku aastakonverentsidel, pühit-ses 22. juunil 1986 Narva uue kirikuhoone ja osales Eesti Metodisti Kiriku 70., 75. ja 80. aastapäeva tähistamises Tal-linnas. Tänu piiskop Borgenile hakkasid kujunema sõprus-suhted ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsi raames. EMK vaimulik- ja ilmikliikmete osalemine keskkonverentsidel hakkas muutuma korrapäraseks, meie delegaadid käisid juba kohal Taanis Holstebros 1985 ja Rootsis Gävles 1989. 4. juunil 1949 abiellus Martha Ryggega ja neile sündis kaks last. Jäi pensionile aastast 1989, kuid juba sama aasta suvel läks kolmeks aastaks USAsse, et õpetada Asbury Teoloogilises Seminaris. Alates 1992. aastast on tagasi oma kodukoguduses Lillestrømis.

The contribution made by Bishop Borgen to the supervision of the UMC in Estonia from 1970–1989 is invaluable. He attended the annual conferences of the church, consecrated the new building of the Narva congregation on June 22, 1986 and participated at the 70th, 75th and 80th anniversary celebrations of the UMC in Estonia held in Tallinn. Thanks to Bishop Borgen, friendship contacts started to develop in the framework of the UM Northern Europe Central Confer-ence. The participation of ordained and lay members of the UMC in Estonia at central conferences started to become regu-lar, our delegates already attended the conferences in Holstebro, Denmark, in 1985 and in Gävle, Sweden, in 1989. Ole Edvard Borgen married Martha Rygge on 4 June 1949 and they have two children. Borgen retired in 1989, but in summer of the same year he went to the USA for three years to teach at the Asbury Theo-logical Seminary. Since 1992 Ole Edvard Borgen is back in his home church in Lillestrøm.

Hans Torsten Evald Växby17 November 1944

Elected bishop of the UM Northern Europe Central

дистского Всемирного Совета, собрание которого проходило в заново открывшейся часовне Весли в Лондоне. В марте 1981 года епископ Борген председательствовал на Северо­Европейской Центральной Конфе­ренции ОМЦ, которая проходила в Хельсинки, и впервые в период советского правления, согласно регламенту, удалось послать двух делегатов от ЭМЦ: духовного члена Олава Пярнаметса и прихожа­нина Тоомаса Паюсоо.Бесценным был вклад епископа Боргена в ЭМЦ во время его прав­ления с 1970–1989. Он участвовал в Годовых Конференциях церкви, 22 июня 1986 года освятил новое церковное здание в Нарве и участвовал в праздновании 70­ой, 75­ой и 80­ой годовщин ЭМЦ в Таллинне. Благодаря епископу Боргену стали формироваться дружест­венные отношения в рамках Северо­Евро­пейской Центральной Конференции ОМЦ. Участие духовных лиц и прихожан ЭМЦ в Цент­ральной Конференции становилось регулярным, наши делегаты побывали в 1985 году в Холстебро, Дания, и в 1989 году в Гявле, Швеции.4 июня 1949 года женился на Мартa Рюгге и у них родилось двое детей. Ушёл на пенсию в 1989 году, и в этом же году на три года

31

• Hans Torsten Evald Växby17. november 1944

Valitud ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsi piiskopiks 1989. EMK piiskop aastatel 1989–2001.

On sündinud Lõuna-Rootsis Nässjös. Lõpetanud 1967 Göte-borgis Överåsi Teoloogilise Seminari, samal aastal sai temast Rootsi aastakonverentsi prooviliige. Läbis sõjaväetee-nistuse aastatel 1967–1968. Ordineeriti 1972 vanemaks ja teenis rootsikeelset Jakobstadi (Pietarsaari) kogudust, aastail 1976–1989 koos abikaasaga Porvoo kogudust. Lisaks töötas Hans Växby aastail 1972–1980 Soome rootsikeelse metodisti kiriku superintendendina. 1989. aastal valiti ta Gävles toimunud keskkonverentsil Põhja-Euroopa piiskopiks. Hans Växby on tunnustatud kristlik juht, kes

Conference in 1989. Bishop of the UMC in Estonia from 1989–2001.

Hans Torsten Evald Växby was born in Nässjö, in southern Sweden. He graduated from the Överås Theological School in Go-thenburg in 1967 and be-came a probationary mem-ber of the Swedish Annual Conference the same year. 1967–1968 were the years of his military service. Växby was ordained elder in 1972 and served the Swedish congregation in Jakobstad (Pietarsaari), he and his wife pastored the Porvoo congregation from 1976–1989. Hans Växby worked also as district superintendent for the Swedish UMC in Finland from 1972–1980. He was elected bishop of Northern Europe at the Central Con-ference that took place in Gävle in 1989. Hans Växby is a recognized Christian leader who has efficiently used his spiritual gifts in several committees and boards, as editor of church magazine and as an outstanding preacher who has often been invited to Finnish National Radio to give devotions. On the international level he was a member of the Executive Board of the UM Northern Europe Central Conference (1972–1989) and its chair-man as bishop (1989–2001). Växby received an M.A. degree in theology in 2003, he has been among the teaching staff of the

уехал в США преподавать в Теологической Семина­рии Асбури. С 1992 года вернулся в свою родную общину в Лиллестрём.

• Ханс Торстен Эвальд ВяксбиРодился 17 ноября 1944 года.

Избран епископом в 1989 году на Северо­Европейс­кую Центральную Конференцию ОМЦ. В должности епископа ЭМЦ с 1989–2001 гг.

Родился на юге Швеции в Няссё. В 1967 году окончил Теологическую Семинарию Ёверосе в Гётеборге, в том же году в Швеции на Годовой Конференции он был пробным членом. Прошёл службу в армии с 1967– 1968 гг. В 1972 году его ординировали на долж­ность старшего и служил в шведско­язычной общине Якобстад (Пиетарсаари), с 1976–1989 гг. вместе с супругой служил супер­интендентом в общине Порвоо. С 1972–1980 гг. Ханс Вяксби работал в Финской шведско­язычной Методистской Церкви. В 1989 году, на проходившей Центральной Северо­Европейской Конференции в Гявле, его избрали на должность епископа. Ханс Вяксби признанный христианский руководитель, который умело использует

32

on kasutanud oskuslikult oma vaimuandeid mitmetes komi-teedes ja nõukogudes, kiriku ajakirja toimetajana ja suure-pärase kõnelejana, keda on kutsutud sageli Soome rahvus-raadiosse hardushetki pidama. Rahvusvahelisel tasandil oli ta ÜMK Põhja-Euroopa keskkon-verentsi eksekutiivkomitee liige (1972–1989) ja piiskopina selle esimees ameti poolest (1989–2001). Omandas usuteaduse magistri kraadi aastal 2003, on olnud Överåsi seminari õppe-jõuks enne ja pärast piiskopiks valimist.Hans Växby võttis aktiivselt osa EMK dramaatilisest arengust enne ja pärast Eesti Vabariigi taasiseseisvumist nn Eesti tugirühma sekretärina. Elas samuti kaasa Läti ja Leedu ÜMK taassünnile. Piiskop Växby on pühitsenud Eestis kaks uut kiri-kuhoonet: 17. detsembril 1995 Pärnu Agape keskuse ja 10. septembril 2000 Balti Misjoni-keskuse, mis on praegu rohkem tuntud Tallinna metodisti kiri-kuna. Tema ametiajal tihenesid veelgi enam EMK kontaktid emakirikuga.Hans Växby abikaasa Kaija-Riika „Kaikka” Vauhkonen on samuti lõpetanud Överåsi seminari. Pärast abiellumist 6. augustil 1968 kolisid Växbyd Soome. Peres on kaks poega. Kaikka Växby on teeninud pastorina Porvoo ja Kokkola kogudust.Alates aastast 2005 on Hans Växby ÜMK Euraasia piiskop ja resideerib Moskvas.

Överås Theological School before and after his elec-tion to the office of bishop. Hans Växby was actively involved in the dramatic development of the UMC in Estonia before and after Estonia’s re-independence as the secretary of the Estonian support group. He also witnessed the re-birth of the UMC in Latvia and in Lithuania. Bishop Växby has consecrated two new church buildings in Estonia: on December 17, 1995 the Agape Center in Pärnu and on September 10, 2000 the Baltic Mission Center that is also known as the Tallinn Methodist Church. During his term of office closer contacts de-veloped between the UMC in Estonia and the mother church. Hans Växby’s wife Kaija-Riika or “Kaikka” Vauh-konen also graduated from the Överås Theological School. After getting mar-ried on 6 August, 1968 the Växbys moved to Finland. Hans and Kaija-Riika have two sons. Kaikka Växby has served as pastor at the congregations of Porvoo and Kokkola. Since 2005 Hans Växby is United Methodist bishop for Eur-asia and resides in Moscow.

свои духовные дары в разных комитетах и советах, в редакторстве церковного журнала, так же он прекрасный проповедник, которого часто приглашают в Финляндию на радио проводить христианские передачи. Он был членом Исполнительного Комитета ОМЦ Северо­Европейской Центральной Конференции (1972–1989), проходившей на международном уровне, и епископом (1989–2001). В 2003 году приобрёл степень магистра Богословия, был преподавателем в семинарии Ёверосе до и после его избрания в должность епископа. Ханс Вяксби активно принимал участие в развитии ОМЦ как до, так и после восстановления независимости Эстонской Республики, и был секретарём так называемой «группы поддержки» ЭМЦ. Он так же сопереживал возрождению ОМЦ Латвии и Литвы. Епископ Вяксби освятил в Эстонии два церковных здания: 17 декабря 1995 года Пярнусский Центр Агапе и 10 сентября 2000 года Балтийский Миссионерский Центр, который на сегодняшний день больше известен как Таллиннская Методистская Церковь. Во времена его правления ещё больше улучшились контакты с материнской

33

• Øystein Olsen12. august 1944

Valitud ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsi piiskopiks aastal 2001.

Sündinud Põhja-Norras Narvi-kus metodistide perekonnas. Lõpetanud Göteborgi Överåsi seminari 1966. aastal, ordinee-riti diakoniks 1969 ja vanemaks 1973. Aastail 1992–1994 täien-das end pastoraalse järelevalve alal. Pärast seminari lõpetamist teenis Egersundi, Bergen Centrali, Haldeni, Strömstadi (Rootsi), Skieni, Kjolbergi ja Oslo Immanueli kogudust. On samuti teeninud mitmetes ÜMK struktuuriüksustes ja komi-teedes, olnud ÜMK Põhja-Eu-roopa keskkonverentsi ekse-kutiiv- ja piiskopikomitee liige aastast 1987 ning Põhja-Eu-roopa keskkonverentsi delegaat aastail 1985–1997. Esindanud neli aastat Norra aasta-

Øystein Olsen12 August 1944

Elected bishop of the UM Northern Europe Central Conference in 2001.

Øystein Olsen was born in Narvik, in northern Norway, into a Methodist family. He graduated from the Överås Theological School in Gothenburg in 1966, was ordained deacon in 1969 and elder in 1973. From 1992–1994 he took additional studies in the area of pastoral supervi-sion. After graduating from seminary, Olsen served the congrega-tions of Egersund, Bergen Central, Halden, Strömstad (Swedish), Skien, Kjolberg and Oslo Immanuel. He has also served in several UM structural units and com-mittees, been a member of the Executive Commit-tee and the Committee on Episcopacy of the UM Northern Europe Central Conference since 1987 and delegate of the Northern Europe Central Conference from 1985–1997. Øystein Olsen represented the Nor-wegian Annual Conference in the Nordic Ecumenical Council for four years. In 2004 he became chairman of the European Methodist Council. Since 2001 Olsen is the United Methodist bishop for Estonia, resid-ing in Oslo. Øystein Olsen (like Hans Växby) is also recognized for his musical talent. In 1967 Øystein Ol-

церковью ЭМЦ.Супруга Ханса Вяксби Кайя­Риика «Кайкка» Ваухконен также закон­чила семинарию в Ёверосе. После вступления в брак, 6 августа 1968 года, они переехали в Финляндию. У них в семье два сына. Кайкка Вяксби служила пастором в общинах Порвоо и Коккола.Начиная с 2005 года Ханс Вяксби является еписко­пом ОМЦ Евразии, его резиденция находится в Москве.

• Ойстен УлсенРодился 12 августа 1944 года

Избран епископом в 2001 году, на Северо­Европейской Центральной Конференции ОМЦ.

Родился в семье методис­ тов в Нарвике в Северной Норвегии. В 1966 году окончил семинарию в Ёверасе в Гётеборге, в 1969 году ординировали диаконом и в 1973 году пастором (на должность старшего). После оконча­ния семинарии служил в городах Эгерсунд, Берген Централ, Халден, Стрёмс­тад (Швеция), Скиен, Кёл­ берг и в общине Эмма­нуил, Осло. Так же слу­ жил в разных комитетах и структурах ОМЦ, с 1987 года был членом ОМЦ Северо­Европейской Центральной Конфе­ренции Исполнительно­

34

konverentsi Põhjala Oikumee-nilises Nõukogus. Aastast 2004 on Euroopa Metodisti Nõukogu esimees. EMK piiskop alates 2001, resi-deerib Oslos. Øystein Olsen (sarnaselt Hans Växbyle) paistab silma oma musikaal-susega. Abiellus 1967. aastal Toriliga, kes on elukutselt õpetaja. Peres on kolm last.EMK välissuhete arengut võib võrrelda Iisraeli rahva 40-aas-tase kõrberännakuga. Rännak Nõukogude aegsest isoleeritu-sest rahvusvahelise tunnustuse suunas algas 1961. aasta ühel septembripäeval, mil piiskop Odd Hagen koputas esimest korda vend Aleksander Kuuma koduuksele Tallinnas. Kõrbe-rännaku lõppemist tähistas 2001. aasta keskkonverents Helsingis, kui valiti piiskopiks Øystein Olsen ja kinnitati Balti-maade lõplikku integreerumist ÜMK Põhja-Euroopa kesk-konverentsi struktuuri.

Епископального Коми­ тета, а также был деле­гатом Северо­Европейской Центральной Конферен­ ции в 1985–1997 гг. Четыре года представлял Норвегию на Годовой Конференции Северено­Экуменического Совета. С 2004 года является председателем Европейс­кого Методистского Совета. На должности епископа ЭМЦ с 2001 года, его резиденция находится в Осло. Ойстен Улсен (также как и Ханс Вяксби) отличается своими музыкальными способностями. Женился в 1967 году на Торил, учителя по профессии. У них в семье три ребёнка.Развитие в зарубежных отношениях ЭМЦ можно сравнить с 40­летним хождением по пустыне Израильского народа. Один из дней сентября 1961 года, когда епископ Одд Хаген впервые пос­ тучал в дверь дома брата Александера Куума в Таллинне, стал началом перехода от изолирован­ного советского времени в отношения с зарубежными странами. Хождение по пустыне закончилось в 2001 году, на Центральной Конференции в Хельсин­ ки, где епископ Ойстен Улсен был избран епис­копом. Там провозгласили окончательную интегра­цию Балтийских стран в структуру Северо­Евро­пейской Центральной Конференции ОМЦ.

sen married Toril, a teacher by profession. They have three children. The development of foreign relations of the UMC in Estonia can be compared to the 40-year desert journey of the Israelites. The journey from Soviet era isolation towards international recognition started on a September day in 1961, when Bishop Odd Hagen knocked for the first time on the door of brother Aleksander Kuum in Tallinn. The desert jour-ney ended at the Central Conference in Helsinki in 2001, where Øystein Olsen was elected bishop and the decision was made that the intensive formal period of integration of the Baltic States into the structure of the UM Northern Europe Central Conference had been completed.

3�

George Albert Simons19 March 1874 – 2 August 1952

Superintendent from 1907–1921, 1922–1928

George Albert Simons was born in Laporte, Indiana, into the family of the Methodist pastor George Henry and his wife Ottilie (Schultz). Simons gradu-ated from Baldwin-Wallace College, University of New York and Drew Theological Seminary with a Ph.D. in Theology. During 1899–1902 he ministered in his father’s church in Brook-lyn, after that in several other congregations until he was appointed superin-tendent of the Finnish and St. Petersburg Mission of the M.E. Church (1907–1911). From 1911–1921 Simons was superinten-dent-treasurer of the Rus-sian Mission, in 1921–1924 of the Russian Mission Conference and the Baltic Mission, in 1924–1928 of the Baltic and Slavic Mis-sion Conference. George Albert Simons was twice (in 1912 and in 1920) appointed ambassador of the General Conference of the M.E. Church. He was editor and publisher of the Russian magazine „Chris-tiansky Pobornik“. During World War I Simons was

Джордж Альберт Симонс19 марта 1874–2 августа 1952

Суперинтендентом являлся с 1907–1921, 1922–1928

Джордж Альберт Симонс родился в США, в штате Индиана, в городе Лапор­ те, в семье пастора Епис­копальной Методистской Церкви Джорджa Генри и Оттилие (Шульц). Он окончил колледж Болдвин–Уоллс, Нью­Йоркский университет и Теологическую Семина­рию Дрю, получив степень доктора теологии. В 1899– 1902 служил духовником в Бруклинской общине своего отца, затем во мно­гих других общинах до тех пор, пока его не назначили суперинтендентом ЕМЦ Миссионерской Конферен­ции в Финляндии и Санкт­Петербурге (1907–1911). Джордж А. Симонс являлся суперинтенден­том­казначеем в Русской Миссии с 1911–1921, Русской Миссионерской конференции и Балтийс­кой миссии с 1921–1924, а также с 1924–1928 Балтийско­Славянской Миссионерской Конфе­ренции.Дважды был (1912 и 1920) послом Главной Конференции ЕМЦ.

• George Albert Simons19. märts 1874–2. august 1952

Superintendent aastail 1907–1921, 1922–1928

George Albert Simons sündis USAs Indiana osariigis Laporte linnas Piiskopliku Metodisti Kiriku pastori George Henry ja Ottilie (Schultz) pojana. Ta lõpetas Baldwin-Wallace’i kolledži, New Yorgi ülikooli ja Drew’ teoloogilise seminari teo-loogiadoktori kraadiga. Aastail 1899–1902 teenis vaimulikuna oma isa kogudust Brooklynis, seejärel mitmeid teisi kogudusi, kuni määrati PMK Soome ja Peterburi misjonikonverentsi superintendendiks (1907–1911). Aastail 1911–1921 oli ta Vene misjoni, 1921–1924 Vene

SuPERINTENdENdId 1907–2007 СУ П ЕРИ НТ ЕН Д ЕНТ ы | SU PER I N T EN DEN TS

3�

misjoni konverentsi ja Balti misjoni ning 1924–1928 Balti ja Slaavi misjonikonverentsi superintendent-varahoidja.Kahel korral (1912 ja 1920) oli PMK peakonverentsi saadi-kuks. Ta oli venekeelse ajakirja Христианский Поборник toimetaja ja kirjastaja. I maa-ilmasõja ajal oli ta Ameerika Punase Risti Komitee esimees Venemaal, samuti Ameerika Venemaa Haavatud Sõdurite Abiandmise Nõukogu liige Petrogradis. Enne Oktoobri-pööret pidi lahkuma Petrogra-dist ja asuma elama Soome. 1919. aastal külastas mitmeid Euroopa riike ja organiseeris 1920. aasta talvel PMK kaudu humanitaarabi (riided, saapad, toiduained) saatmist puu-dust kannatavatele inimestele Soomes, Venemaal ja Balti riikides. 1921. aastal kolis Tallinna ja hiljem edasi Riiga. Aastail 1925–1927 juhtis Riias meto-disti seminari (inglise k The Methodist Training Institute). Töötas superintendendina kokku 20 aastat. Kui Balti ja Slaavi misjonikonverents sai 1927. aastal endale aastakonverentsi õigused, tähendas see koguduste koondamist ringkondadeks, igal oma superintendent, kes vastutab piiskopi ja aastakon-verentsi ees. Senine superinten-dent Simons võis jääda vaimu-liku tööle mõnes Balti riigis või pöörduda tagasi kodumaale. Simons tundis, et tema eesmärk on saavutatud ja lahkus 11. juulil 1928 USAsse, kus teenis

Он был редактором и издателем русского журнала «Христианский Поборник». Во время Первой Мировой войны был председателем комитета Американского Красного Креста в России и также членом Американского Совета Помощи русским раненым солдатам в Петрограде. До октябрьского переворота был вынужден покинуть Петроград и переселиться в Финляндию. В 1919 году, посетив многие Европейс­кие государства, и зимой 1920 года организовал доставку гуманитарной помощи (одеждой, обувью, продуктами) нуждающимся в Фин­ляндии, России и При­балтике через ЕМЦ.В 1921 году переселился в Таллинн, а позже в Ригу. В 1925–1927 руководил Рижской Методистской Семинарией Учителей (The Methodist Training Institute). Трудился суперинтендентом в течении двадцати лет. Балтийско­Славянская Миссионерская Конферен­ ция добивалась права на Годовой Конференции в 1927 году объединить общины в округи со своим суперинтендентом, который подотчётен епископу и Годовой Конференции. Джордж А. Симонс мог бы продолжить духовную работу в каком­либо Балтийском государстве или вернуться обратно на родину, но он почувст­

chairman of the Committee of the American Red Cross in Russia, also a member of the Council of the Ameri-can Relief Assistance to Russian Wounded Soldiers in Petrograd. Before the October Revolution Simons had to leave Petrograd and settle down in Finland. George Albert Simons visi-ted several European count-ries in 1919 and in winter 1920 he organized relief deliveries (clothes, shoes, foodstuff) through the M.E. Church to the needy people in Finland, Russia and the Baltic States. In 1921 Simons moved to Tallinn and later to Riga. From 1925–1927 Simons was the head of the Metho-dist Training Institute in Riga. He worked as super-intendent altogether for 20 years. When the Baltic and Slavic Mission Conferen-ce received the rights of an annual conference in 1927, congregations were grouped into districts. Each district had its own superintendent who was accountable before the bishop and the annual conference. Simons, who had been superintendent until that time, could stay in one of the Baltic States as minister or return to his homeland. Simons felt that his goal had been accom-plished and departed for the United States on 11 July 1928, where he served several congrega-tions in the city of Glen-dale, New York. George Albert Simons died on

3�

2 August 1952. Simons received awards from the governments of Finland, France and Latvia as well as from the Red Cross of Russia and Estonia (Memorial Medal of the Estonian Red Cross, 3rd grade, 20 February 1921).Simons was not married, but he was faithfully sup-ported by his sister Ottilie, who accompanied her brother in the Baltic states.

Martin Prikask19 November 1877 – 9 September 1942

Superintendent from 1921–1922, 1928–1941

Martin Prikask was born in the parish of Halliste in the Kaarli County that belonged to Viljandimaa at that time. Prikask received elementary education at the Kööni Apostolic Orthodox School in the Õisu County, continued his studies in the parish school of Tuhalaane, in the school of Pahuvere County where he studied religious education for one year and finally at the Hugo Tref-fner private High School in Tartu. After finishing the Hugo Treffner High School, Prikask worked as teacher at the Pahuvere school for children with special needs in 1896. The fol-lowing year he did field work in the countryside and in 1898–1899 worked

вовал, что его цель дости­гнута и вернулся в США 11 июля 1928 года, где служил в штате Нью­Йорк во многих общинах города Глендал.Умер 2 августа 1952 года.Был награждён прави­тельствами Финляндии, Франции и Латвии, Крас­ным Крестом в России и Эстонии (памятная медаль третьей степени Красного Креста Эстонии, 20.02.1921). Симонс не был женат, но его верно поддерживала сестра Оттилие, сопровождавшая его также в Прибалтике.

Мартин Прикаськ19 ноября 1877– 9 сентября 1942

Суперинтендентом явля­лся с 1921–1922, 1928–1941

Мартин Прикаськ роди­ лся в приходе Халлисте волости Каарли при­надлежавшая в то время к Вильянди. Начальное образование получил в школе Кёни Апостольско­Православной церкви в волости ыйсу, затем продолжал учёбу в при­ходской школе Тухалаанэ. В течении зимы изучил богословие в волостной школе Пахувере, а после обучался в Тартуской частной гимназии Хуго Трефнера.После окончания «школы Мауруса» Прикаськ рабо­тал в 1896 в спецшколе Пахувере учителем. В

mitmeid kogudusi New Yorgi osariigis Glendale’i linnas. Suri 2. augustil 1952.Teda on autasustanud Soome, Prantsuse ja Läti valitsus, Vene ja Eesti Punane Rist (Eesti Punase Risti III järgu mälestus-medal, 20.02.1921).Simons ei olnud abielus, teda toetas ustavalt õde Ottilie, kes saatis venda ka Baltimail.

• Martin Prikask19. november 1877–9. september 1942

Superintendent aastail 1921–1922, 1928–1941

Martin Prikask sündis Hallis-te kihelkonnas Kaarli vallas, mis kuulus tollal Viljandimaa koosseisu. Alghariduse omandas Kööni apostliku õigeusu kiriku koolis Õisu vallas, õpingud jätkusid Tuhalaane kihelkon-nakoolis, Pahuvere vallakoolis, kus õppis ühe talve usuõpetust,

3�

ja lõpuks Tartu Hugo Treffneri eragümnaasiumis. Pärast „Mauruse kooli” lõ-petamist töötas Prikask 1896. aastal Pahuvere abikoolis õpetajana. 1897. aastal oli maal põllutööl ja aastail 1898–1899 töötas Tartus kirjutajana. Tartus liitus ta EELK Peetri kogudusega. Teenis kuus aastat Peterburis (1900–1906) tsaariar-mee mereväe kadettide kor-puses muusikuna. 27. mail 1906 abiellus Martin jumalakartliku Liisi Abiga, kes aitas kaasa tema koolipõlves kaotatud elava usu taasleidmisele.27. juunil 1907 pühendas ta Kuressaares peetud äratuskoos-olekul oma elu Kristusele. 1911. aastal oli Prikask juba Vaasas üks Vene misjoni asutajaliik-meid ning määrati piiskop Wil-liam Burti poolt ilmikjutlusta-jaks Arensburgi, praegusesse Kuressaarde. Ühtlasi alustas Soomes usuteaduse õpinguid. Pärast eksamite sooritamist kuuel Soome aastakonverentsil (1911–1916) lõpetas ta metodisti kiriku vaimulikele ettenähtud viieaastase teoloogiakursuse. 1916. aastal võis tema nime näha juba Tammisaare Soome aastakonverentsi 21 vanema hulgas. Prikask on teeninud Kuressaare, Haapsalu, Tallinna, Pöide (Kõrkvere) kogudust.Eesti PMK ajaloolisel esimesel aastakonverentsil Haapsalus (1921) määras piiskop John L. Nuelsen Martin Prikase Eesti ringkonna superinten-dendiks elukohaga Tallinnas.

1897 году занимался земледелием в деревне и с 1898–1899 год работал в Тарту писарем. В Тарту присоединился к общине Пеетри ЕЕЛЦ. Служил 6 лет в Петербурге (1900–1906) в царском морском флоте в корпусе кадетов, музыкантом. 27 мая 1906 года Мартин женился на Лиизи Аби, которая помогла ему вновь обрести живую веру потерянную в школьные годы.27 июня 1907 в Курес­сааре на служении пробуждения он посвятил свою жизнь Христу. В 1911 году Прикаськ был в Вааса одним из членов – основателей Русской Миссии, а так же епископом Вильямом Буртом был назначен проповедником в Аренс­ бурге, нынешнем Курессааре. Начал обучаться богословию в Финляндии. На шестой Годовой Конференции в Финляндии, после сдачи экзаменов закончил пятилетний теологический курс для духовников Методистской церкви (1911–1916). В 1916 году его имя можно было встретить в списке двад­ цати старших служителей на Финской Годовой Конференции в Тамми­сааре. Прикаськ служил в общинах Курессааре, Хаапсалу, Таллинна, Пёйде (Кырквере).На Первой Годовой Конфе­ренции Эстонской ЕМЦ в Хаапсалу (1921) епископ Джон Л. Нуелсен назначил

as office clerk in Tartu. In Tartu Prikask also joined the Peetri congregation of the Estonian Evangeli-cal Lutheran Church. For six years he served in St. Petersburg (1900–1906) in the Marine Cadet Corps of the Czarist Army as musician. On 27 May 1906 Martin married Liisi Abi, a pious woman, who helped him to rediscover the faith that he had lost during his school days. On 27 June 1907 Martin Prikask dedicated his life to Christ at a revival mee-ting held in Kuressaare. Already in 1911 Prikask was one of the founding members of the Russia Mission in Vaasa Finland and was appointed a lay preacher in Arensburg, present-day Kuressaare, by Bishop William Burt. At the same time Prikask started theological studies in Finland. After passing exams at six Finnish An-nual Conferences (1911–1916) he had completed the 5-year programme in theology required of Methodist ministers. In 1916 his name appeared among the 21 elders of the Finnish Annual Conferen-ce held in Tammisaari. Martin Prikask has served the churches of Kuressaare, Haapsalu, Tallinn and Pöide (Kõrkvere). At the first historic District Conference of the M.E. Church in Estonia that was held in Haapsalu in 1921, Bishop John L. Nuelsen appointed Martin Prikask

3�

Kuid juba järgmisel aastal, kui ringkonna superintendendi koht ära kaotati, nimetati ta misjonisekretäriks ja saadeti taas Kuressaarde. 1928. aastal määrati Prikask uuesti super-intendendiks. 1935. aasta uue põhikirja alusel, mis nägi Eesti metodisti kirikut iseseisvana, valiti Prikask kiriku peakoos-olekul (aastakonverentsil) Tallinnas sama aasta septembris ühel häälel superintendendiks piiskopi kohustes.Martin Prikask oli aktiivne koguduste rajaja, viljakas kirjamees, mitmete vaimulike raamatute autor ning kauaaeg-ne Eesti metodistide ajakirja Kristlik Kaitsja ning aastail 1935–1936 Kuressaare koguduse häälekandja Koduteel vastutav toimetaja. Ta võttis aktiivselt osa ka ühiskondlikust elust, teda autasustati 24. veebruaril 1938 Eesti Punase Risti III klassi teenetemärgiga.Martin Prikask küüditati 1. juulil 1941 Venemaale, kus suri vangilaagris märtrina 9. septembril 1942. Ta lasti maha NKVD otsusel Aleksandrovs-kis, Irkutski oblastis. Täpsed andmed tema viimsest puhke-paigast puuduvad. See-eest on temale püstitatud mälestuskivi Saaremaa Kudjape kalmistule, kuhu maeti tema abikaasa 1960. aastal.

Мартина Прикаська супер­интендентом Эстонского округа проживающим в Таллинне. Но в следую­ щем году, когда отменили должность суперинтен­дента округа, его назна­чили миссионерским секретарём в Курессааре. В 1928 году Прикаськ стал суперинтендентом. В сентябре 1935 году на основании нового устава Методистская церковь единогласно на общем собрании (Годовой Конференции) в Таллинне выбрала Прикаськ супер­ интендентом с обязан­ностями епископа.Мартин Прикаськ был активным создателем церквей, выдающимся писателем, автором нескольких духовных книг и главным редактором журнала «Кристлик Кайтсья» («Христианский Поборник») на протяже­нии долгих лет, а также с 1935–1936 год в печатном издании «Кодутеел» общи­ ны Курессааре. Активно участвовал в обществен­ной жизни, был награждён памятной медалью третьей степени Красного креста 24 февраля 1938 года.1 июля 1941 года, Мартина Прикаська, сослали в Россию, где 9 сентября 1942 года он умер мучени­ческой смертью. Его расстреляли по решению НКВД в Александровске Иркутской области. Точные данные о его захоронении отсутствуют. На Сааремааском кладбище Кудьяпе ему

district superintendent of Estonia and he moved to live in Tallinn. But already in the next year when the office of district super-intendent was abolished, Prikask was appointed missions secretary and sent again to Kuressaare. In 1928 Martin Prikask was reappointed superin-tendent. Based on the new constitution of 1935 that described the Method-ist Episcopal Church in Estonia as an indepen-dent church, Prikask was unanimously elected superintendent in the position of bishop at the Annual Conference held in Tallinn in September of the same year.Martin Prikask was an active church builder, fruitful writer, author of several Christian books and a long-time editor of the Estonian Methodist magazine Kristlik Kaitsja (Christian Advocate) and of the magazine Koduteel (On the Journey Home) of the Kuressaare congrega-tion in 1935–1936. Prikask was also active in social life, on February 24, 1938 he was decorated with the Order of the Estonian Red Cross, 3rd class. Martin Prikask was deported to Russia on 1 July 1941 where he died as martyr in the prison camp on 9 September 1942. He was executeed by firing squad in Aleksandrovsk, Irkutsk Oblast, by decision of the KGB. We do not have the information on his last

40

• Otto Liebner3. veebruar 1879–27. november 1946

Superintendent aastal 1928

Otto Liebneri kohta on säilinud eriti vähe andmeid. PMK Misjonivalitsuse esindajana külastas Otto Liebner 1927. aasta jõulude eel Tartut. Seal oli kirikuhoone ostetud esialgse käsiraha eest 1926. aastal, kuid ülejäänud summa väljamaksmine käis kogudusele üle jõu. Tänu Otto Liebneri ja veel ühe Ameerika venna suuremale annetusele sai Tartu kogudus endale uue kiriku, mille kohta on tollane pas-tor Aleksander Kuum öelnud: „Palves palutud, usus oman-datud.” Liebneri teenimisaeg superintendendina hõlmab ajavahemiku, mil tollane tegelik superintendent George A. Simons viibis koos õe Ottiliega puhkusel Ameerikas. Ameerikast pärit Otto Liebner määrati mõneks kuuks Simonsi asetäitjaks 3.–5. veebruaril 1928 Riias toimunud Balti ja Slaavi Misjoni pool- aastakonverentsil. 27. aprillil 1928 lahkus ka Otto Liebner Riia peakorterist abikaasa haiguse tõttu Ameerikasse. Enne seda oli New Yorgi misjoniametist saabunud kiri, milles teatati, et Simons ei tule enam Baltimaadesse tagasi. Piiskop John L. Nuelsen lahendas olukorra märtsikuu lõpus Martin Prikase määra-

воздвигли памятник и там же в 1960 году похоронена его супруга.

Отто Либнер3 февраля 1879–27 ноября 1946

Суперинтендентом являлся в 1928 году.

О докторе Отто Либнере сохранилось не так много информации. Представитель Миссио­нерского правления ЕМЦ Отто Либнер, в 1927 году до праздника Рождества посетил Тартуское церковное здание. В 1926 году это здание было куплено за имеющиеся на тот момент деньги, но оставалась задолженность, которую община не могла выплатить. Благодаря Отто Либнеру и крупному пожертвованию одного брата из Америки, Тар­ туская община приобрела новую церковь, о которой пастор Александер Куум сказал: «В молитве просили, по вере полу­чили». Служение Либнера суперинтендентом охва­ тывает период, когда действующий суперинтен­дент Джордж Альберт Симонс проводил отпуск в Америке вместе с сестрой Оттилие. С 3–5 февраля 1928 года в Риге проходила Балтийско­Славянская Миссионерская Полу­годовая Конференция, на которой одним из присутствующих был Отто

resting place. A memorial stone was set up to him on Saaremaa at the Kudjape Cemetery where his wife was buried in 1960.

Otto Liebner3 February 1879 – 27 November 1946

Superintendent in 1928

We have very little re-corded material concerning Otto Liebner. As represen-tative of the Board of Mis-sions of the M.E. Church, Otto Liebner visited Tartu before Christmas 1927. There were difficulties in purchasing the church building in Tartu. The down payment had been made in 1926, but to pay the remaining sum was beyond the capability of the church. Thanks to a large donation by Otto Lieb-ner and another American brother, the Tartu congre-gation was able to have a new church building. Aleksander Kuum, pastor of that time, said, “it was asked for in prayer, ob-tained in faith.” Liebner’s ministry as superintendent covers the time period when the actual superin-tendent George A. Simons and his sister Ottilie were on vacation in the United States. At the Baltic and Slavic Mission Semi-An-nual Conference held in Riga on 3–5 February 1928 the American Otto Liebner was commissioned

41

misega Eesti piirkonna ning Hans Söte määramisega Läti ja Leedu piirkonna superinten-dendiks.

• Martin Kuigre3. detsember 1884–28. mai 1975

Superintendent aastail 1941–1956

Martin Kuigre (1935. aastani Krüger) sündis Järvamaal Albu vallas. Sai usklikuks 1907. aas-tal vennastekoguduses ja asus 1912. aastal tööle nende Riia koguduses. 1920. aastal ühines metodistidega Tapal. Õppis 1922–1923 Saksamaal Maini-äärses Frankfurtis metodisti seminaris. Tema õpingukaas-lased olid Aleksander Kuum, Jaan Puskay, Alfred Tõns ja Valdo Ojassoo. Kuigre ordinee-riti diakoniks 1924 ja vanemaks 1925. Ta on teeninud Kures-

Либнер, родом из Америки которого назначали на несколько месяцев заместителем Джорджa А. Симонса на обязанности суперинтендента. 27 апреля 1928 года Отто Либнер из­за болезни жены переехал из Риги жить в Америку. До этого, из Нью­Йоркского Миссионерского Комитета пришло письмо, в котором сообщалось, что Симонс не вернётся больше в При­ балтику. Епископ Джон Л. Нуэльсен в конце марта разрешил это положение назначив Мартина Прикаська суперинтен­дентом Эстонского округа и также Ханс Сёте назна­чил его суперинтендентом Латышского и Литовского округов.

Мартин Куйгре3 декабря 1884–28 мая 1975 года

Суперинтендентом являлся с 1941–1956.

Мартин Куйгре (до 1935 года Крюгер) родился в Ярвамаа в волости Альбу. Уверовал в Братской общине в 1907 году и в 1912 году приступил к работе в Рижской общине. В 1920 году присоединился к Методистской Церкви в г. Тапа. С 1922–1923 год учился в Методистской Семинарии во Франкфурте­на­Майне. Вместе с ним учились Александер Куум, Яаан

to substitute Simons for some months. On 27 April 1928 Otto Liebner also left the headquarters in Riga and departed for the US due to his wife’s illness. Prior to that a letter had arrived from the New York Board of Missions stating that Simons would not be returning to the Baltic States. Bishop John L. Nuelsen solved the situa-tion at the end of March by appointing Martin Prikask district superintendent of Estonia and Hans Söte district superintendent of Latvia and Lithuania.

Martin kuigre3 December 1884 – 28 May 1975

Superintendent from 1941–1956

Martin Kuigre (Krüger until 1935) was born in Järvamaa, the Albu County. He became a Christian in the Moravian Church in 1907 and started to work in their congrega-tion in Riga in 1912. In 1920 Martin Kuigre joined the Methodists in Tapa. He studied at the Method-ist Seminary in Frankfurt on the Main, Germany, in 1922–1923. His fellow students were Aleksander Kuum, Jaan Puskay, Alfred Tõns and Valdo Ojas-soo. Kuigre was ordained deacon in 1924 and elder in 1925. He served the churches of Kuressaare

42

saare (1923–1924, 1932–1933), Haapsalu (1924–1925), Rakvere (1925–1926, 1933–1957), Tapa (1926–1930, 1968–1973) ja Tallinna kogudust (1930–1932). Martin Kuigre võttis enda kanda superintendendi kohustused raskeil sõja-aastail pärast Martin Prikase küüdita-mist ja oli selles ametis kuni 1956. aastani. Kuigi ta teenis samal ajal ka Rakvere kogudust, oli kiriku keskus endiselt Tallinnas. Nõukogude ajal soovisid võimuorganid liita metodis-tid luterlastega, ja ähvardasid kiriku likvideerimisega, kui ühinemist ei toimu. Kuigre võitles kiriku iseseisvuse eest ja teatas, et likvideerimise korral jätkab kogudus tegutsemist salaja. Ilmselt seda ei soovitud ja kui tollane usuasjade volinik sai ühe eksemplari EMK kirikukorrast, anti metodistidele luba jätkata avalikku tegevust. Vaatamata raskustele hakkas kiriku elu tasapisi normalisee ruma, kuigi just sel perioodil saadeti Tallinna pastor Aleksander Kuum Siberisse. Kuigre viimased eluaastad möödusid Tapal. Ta kutsuti igavikku 28. mail 1975 ja maeti Haljala kalmistule oma abikaasa Marie kõrvale.

Пускай, Альфред Тынс и Вальдо Ояссоо. В 1924 году Куйгре ординировали в диакона и в 1925 году на должность старшего. Он служил в общинах Курессааре (1923–1924, 1932–1933), Хаапсалу (1924–1925), Раквере (1925–1926, 1933–1957), Тапа (1926–1930, 1968–1973) и в Таллинне (1930–1932).Мартин Куйгре взял на себя обязанности суперинтендента в тяжёлые военные годы после ссылки М. При­каська в Сибирь, и был на этой должности до 1956 года. Хотя он служил в общине Раквере, центр церкви по­прежнему находился в Таллинне. В советское время органы власти хотели соединить методистов и лютеран, в противном случае угрожали ликвидацией церквей. Куйгре боролся за независимость церквей и обещал в этом действовать тайно. Но это не одобрили, и когда министр по делам религии получил один экземпляр церковного устава ЭМЦ, то методисты получили возможность продолжать открытую деятельность. Несмотря на сложности, церковная жизнь нормализовалась, хотя в этот же период Таллиннского пастора Александера Куума сослали в Сибирь. Последние годы жизни Мартина Куйгре прошли в г. Тапа. Он отошёл в

(1923–1924, 1932–1933), Haapsalu (1924–1925), Rakvere (1925–1926, 1933–1957), Tapa (1926–1930, 1968–1973) and Tallinn (1930–1932). Martin Kuigre took upon himself the responsibilities of superintendent during the hard war years after Martin Prikask’s deporta-tion to Siberia and re-mained in this office until 1956. Although the church centre was in Tallinn, he served the Rakvere con-gregation at the same time. During Soviet times the authorities wanted to unite Methodists with Lutherans and threatened to liquidate the church if there was no merging. Kuigre fought for the independence of the church and announced that if the Methodist congrega-tions were liquidated, the church would still continue its activities underground. Evidently it was not a pleasing prospect and when representative of the religious affairs got a copy of the Discipline of the Estonian Methodist Church, the Methodists were given permission to continue their activities. Church life started to sta-bilize little by little despite the difficult time, when pastor Aleksander Kuum was deported to Siberia. Kuigre spent his last years in Tapa. The Lord called him home on 28 May 1975 and he was buried at the Haljala Cemetery beside his wife Marie.

43

• Valdo Ojassoo 24. märts 1904–11. august 1975

Superintendent aastail 1956–1962

Valdo Ojassoo (1935. aastani Vol-demar Ojasson) sündis Pärnus töölisperes. Tema vanemad kuu-lusid apostlikku õigeusu kiri-kusse. 4. detsembril 1917 andis ühel äratuskoosolekul oma elu Issandale. 1922. aastal asus temagi õppima metodisti semi-naris Maini-äärses Frankfurtis.1924. aastal õnnistati piiskop Basti poolt diakoniks ja määrati koos Eduard Rauaga Pärnusse, kus töötas ühe aasta. 1924. aas-tal valiti noorteühingu Epworth Liiga juhatuse sekretäriks. Ta oli EPMK ajakirja Kristlik Kaitsja aktiivne kaastöötaja kuni selle ilmumise lõpuni 1940. aasta juulis. 1926. aastal määras piiskop John L. Nuelsen ta teenima Rakverre. Hiljem töötas pastorina Tapal, Avan-dusel (ühtlasi Paides) ja Paides.

вечность 28 мая 1975 года, его похоронили на кладбище Хальяла рядом со своей женой Марие.

Вальдо Ояссоо24 марта 1904–11 августа 1975

Суперинтендентом являлся с 1956–1962

Вальдо Ояссоо (до 1935 года Вольдемар Ояссон) родился в Пярну в семье рабочего. Его родители принадлежали к Апос­тольско­Православной Церкви. На одном из собраний пробуждения 4 декабря 1917 года он посвятил свою жизнь Господу. В 1922 году начал обучение в Мето­дистской Семинарии во Франкфурте­на­Майне. В 1924 году был благос­ловлён епископом Бастом в дьяконы и назначен вместе с Эдуардом Раудом в Пярну, где трудился в течение года. В 1924 году был избран секретарём правления молодёжного общества Союз Епвортх. Он был активным сотрудником ЭЕМЦ журнала «Кристлик Кайтсья» от создания до последнего выпуска в июле 1940 года. В 1926 году епископом Джоном Л. Нуэльсеном был назначен служить в Раквере. Позже трудился пастором в Тапа, в Авандусе и одновременно в Пайде. По его инициативе в

Valdo Ojassoo24 March 1904 – 11 August 1975

Superintendent from 1956–1962

Valdo Ojassoo (until 1935 Voldemar Ojasson) was born in Pärnu in a working-class family. His parents were members of the Apostolic Orthodox Church. On 4 December 1917 Valdo Ojassoo gave his life to the Lord at a revival meeting. In 1922 he also went to study at the Methodist Seminary in Frankfurt on the Main. In 1924 Ojassoo was ordained deacon by Bishop Bast and assigned together with Ed-uard Raud to Pärnu where he worked for one year. In 1924 Ojassoo was elected secretary to the Board of the youth organization, Epworth League. He was an active co-worker for the Methodist magazine Krist-lik Kaitsja until its last issue in July 1940. In 1926 Bishop John L. Nuelsen assigned Ojassoo to minis-ter in Rakvere. Later he pastored the congregations of Tapa, Avanduse and Paide. Upon his initiative church buildings were also constructed and renovated in these places. In 1930 Valdo Ojassoo was elected a member of the Church Board of the Estonian Methodist Church.In Paide, Valdo Ojasso suf-fered a great loss. During the war his wife Leontine, mother of three sons and

44

Neis paigus ehitati ja kohandati tema initsiatiivil kirikuhooneid. 1939. aastal valiti EMK kiriku-valitsuse liikmeks.Paides tuli Valdo Ojassool üle elada raske kaotus. Sõjatege-vuse käigus sai surma tema abikaasa Leontine–kolme poja ja ühe tütre ema. Pärast Ojassoo määramist Haapsallu 1942. aas-tal abiellus ta Mildrid Prikiga, kes suutis asendada väikestele lastele ema. Teisest abielust kinkis Jumal neile poja. Haapsalu päevil sai Valdo Ojas-soost EMK superintendent. Tema eestvõttel ehitati Haapsalu kiri-kusse orel. Valdo Ojassoo jätkas Haapsalu koguduse teenimist kuni pensionile jäämiseni 1969. aastal. Ta kutsuti igavikku 11. augustil 1975 ja maeti Haapsalu Metsakalmistule.

• Aleksander Kuum21. september 1899–12. veeb-ruar 1989

этих местах построены и приспособлены помещения под церкви. В 1939 году был избран в члены церковного правления ЕМЦ. В Пайде Вальдо Ояссоо пришлось пережить тяжёлую утрату. В ходе военных действий, погибла его жена Леонтине, мать троих сыновей и дочери. После назначения Ояссоо в 1942 году в Хаапсалу, он женился на Милдрид Прик, которая смогла заменить маленьким детям мать. От второго брака у него родился сын.Во время служения в Хаапсалу Вальдо Ояссоо был назначен суперинтендентом ЕМЦ. По его инициативе в Хаапсалуской церкви был установлен орган. Вальдо Ояссоо продолжал служение в Хаапсалу до ухода на пенсию в 1969 году. Отошёл в вечность 11 августа 1975 года и был похоронен на Хаапсалуском кладбище.

Александер Куум21 сентября 1899–12 февраля 1989

Суперинтендентом явля­лся с 1962–1974, 1978–1979

Александер Куум родился в деревне Пала Вирумаа в волости Вохнья. Его отец Карл Куум был первым методистским проповедником в Эстонии. В 1921 году в последний

one daughter, lost her life. After being assigned to Haapsalu in 1942, Ojassoo married Mildrid-Leida Prikk who took the role of mother for the small children. A son was born to this second marriage. During his days in Haapsalu, Valdo Ojassoo became superintendent of the Estonian Methodist Church. Upon his initiative an organ was built in the Haapsalu church. Valdo Ojassoo continued to serve the Haapsalu congrega-tion until his retirement in 1969. He went to be with the Lord on 11 August 1975 and was buried at the Metsakalmistu Cemetery in Haapsalu.

Aleksander kuum21 September 1899 – 12 February 1989

Superintendent from 1962–1974, 1978–1979

Aleksander Kuum was born in the village of Pala, the Vohnja County at Virumaa. His father Karl Kuum was one of the first Methodist preachers in Estonia. At Christmas 1921 the heart of Aleksander Kuum was awakened and on the early morning of 27 December at 5 a.m. he promised to give his life to God. Already four days later, on New Year’s Eve, Aleksander gave his first testimony in the Pärnu Methodist Church. On 1 January

4�

Superintendent aastail 1962–1974, 1978–1979

Aleksander Kuum sündis Pala külas Vohnja vallas Virumaal. Tema isa Karl Kuum oli üks esimesi metodisti jutlustajaid Eestimaal. 1921. aasta viimasel jõulupühal sai vaimuliku ära-tuse ja 27. detsembri varahom-mikul kell 5 tõotas anda oma elu Jumalale. Juba nelja päeva pärast vana-aastaõhtul andis Pärnu koguduses oma esimese tunnistuse ning 1. jaanuaril 1922 ühines kogudusega, kus ta isa oli jutlustajaks. Aastail 1922–1924 õppis metodisti semi-naris Frankfurtis Maini ääres. Ta on teeninud Tapa, Tartu ja Tallinna kogudust. Stalinliku režiimi perioodil langes usu-lise tagakiusu ohvriks – talle mõisteti 25 aastat vangilaagrit, lisaks 5 aastat sundasumist Siberis. Ta arreteeriti 27. mail 1952 ja saadeti ENSV Ülemkoh-tu otsusega (11.08.1952) VNFSV KrK § 58–10 lg 2 alusel Irkutski oblastisse. Pärast Stalini surma (1953) vabastati paljud poliit-vangid. Tänu Jumala armule jõudis Kuum 1. juulil 1956 Siberist tervena Tallinnasse tagasi.Aleksander Kuum pidas seda perioodi oma „elu ülikooliks”, kus ta lõi oma parimad luule-tused ja laulud ning sai Siberi karmis kliimas teda vahel vaevanud seljavaludestki lahti. Pärast naasmist kodumaale asus uuesti tööle Tallinna koguduses. Superintendendina juhatas

день Рождества он полу­чил духовное пробуждение и 27 декабря в 5 утра обещал посвятить свою жизнь Богу. Уже через 4 дня в новогоднюю ночь, он впервые свидетельствовал в Пярнуской общине и 1 января 1922 года при­ соединился к ней, где его отец был проповедником. С 1922–1924 год он учи­ лся в Методистской Семи­ нарии во Франкфурте­на­Майне. Он служил в Тапа, Тарту и Таллиннских общинах. Во времена сталинского режима он был гоним за веру, его осудили на 25 лет пребы­вания в лагере и добавили 5 лет принудительного поселения в Сибири. Его арестовали 27 мая 1952 года и отправили по реше­ нию Советского Верхов­ного Суда (11.08.1952) на основании § 58–10 ст. 2 в Иркутскую область. После смерти Сталина (1953) вместе со многими политическими заклю­чёнными его освободили. 1 июля 1956 года благодаря Божьей милости вернулся из Сибири в Таллинн.Александер Куум считал этот период своим «университетом жизни», там он написал свои самые лучшие стихи и песни, и благодаря суровому климату в Сибири, он исцелился от болей в спине. После возвращения на родину он снова приступил к своей работе в Таллиннской общине на Мере пст. С 1962–1974 и 1978–1979, будучи

1922 Aleksander Kuum became a member of the church where his father served as preacher. From 1922–1924 Kuum studied at the Methodist Seminary in Frankfurt on the Main. He served the congrega-tions of Tapa, Tartu and Tallinn. During the Stali- nist regime Kuum fell vic-tim to religious persecu-tion and was sentenced to prison camp for 25 years plus an additional 5 years of deportation in Siberia. Aleksander Kuum was arrested on May 2t, 1952 and sent to the Irkutsk Oblast by the decision of the Supreme Court of the Estonian Soviet Socialist Republic (11 August 1952) based on the Criminal Code of the Russian Soviet Federal Socialist Republic, § 58–10 subsection 2. After the death of Stalin in 1953 many political prisoners were released. Only thanks to God’s grace, Kuum managed to return healthy from Siberia to Tallinn on 1 July 1956. Aleksander Kuum viewed this period as his “university of life”, it was during this time that he wrote his best poems and songs. In the harsh climate of Siberia he was also able to get rid of back pain that had sometimes troubled him. After return-ing to his homeland, Kuum resumed his ministry in the Tallinn congregation. Aleksander Kuum was superintendent of the UMC in Estonia from 1962–1974 and 1978–1979.

4�

EMK tööd aastatel 1962–1974 ja 1978–1979.Aleksander Kuum oli Tartus kristliku sotsiaalhoolekande ühingu „Ühisabi” juhataja, samuti Eesti Karskusliidu ja Pühapäevakoolide Allianssliidu esimees, kirjastuse Kristlik Kaitsja juhataja ja samanimelise ajakirja toimetaja, Tartu linna volikogu ja Vaeslastekohtu liige. Osales aktiivselt alliansskon-verentsidel ja palvenädalatel ning lauluraamatu väljaandmise komitees.Riigivanem autasustas teda Eesti Punase Risti IV klassi ordeniga. Suureks tunnustuseks EMKle oli Aleksander Kuuma valimine Metodisti Maailma-nõukogu Eksekutiivkomitee liikmeks 1971. aastal Denveris, Colorados. EMK 75. aastapäeva puhul anti talle rahvusvahelise tunnustusena üle ÜMK aukiri Upper Room Citation.Koos abikaasa Agathega on ta üles kasvatanud seitse last. Kutsuti igavesele kodumaale 12. veebruaril 1989. Ta maine põrm puhkab Tallinna Rahumäe kalmistul.

суперинтендентом, он руководил работой в ЭМЦ.Александер Куум явля­ лся руководителем хрис­тианского социального общества «Юхисаби» в Тарту, состоял в Эстонском союзе движе­ния за трезвость, был председателем Альянса в союзе воскресных школ, был руководителем и редактором журнала «Кристлик Кайтсья», а также являлся членом Тартуской городской думы и общества защиты детей сирот. Был участником комитета Конференции Альянса, молитвенных недель, и в издательстве общего песенника.Глава государства награ­ дил его орденом Эстонс­кого Красного Креста четвёртой степени. Большим признанием для ЭМЦ было избрание Александера Куума чле­ном Исполнительного Комитета Всемирного Совета Методистской Церкви в 1971 году в Денвере, штата Колорадо. На 75­летие ЭМЦ в знак всемирного признания ему дали похвальную грамоту ОMЦ Upper Room Citation.Вместе с женой Агатой они вырастили 7 детей.В вечность отошёл 12 февраля 1989 года. Его прах покоится в Таллинне на кладбище Рахумяэ.

Aleksander Kuum was director of the Christian Social Welfare Association Ühisabi in Tartu as well as chairman of the Estonian Temperance Society and of the Alliance of Sunday Schools, director of the publishing house Kristlik Kaitsja and editor of the magazine Kristlik Kaitsja, a member of the Tartu City Council and of the Orphans’ Court. He was actively involved in the Alliance Conferences and in prayer weeks as well as in the Publishing Commit-tee of the Hymn Book. The Estonian Head of State decorated him with the Order of the Estonian Red Cross, 4th class. Alek-sander Kuum was elected a member of the World Methodist Council Execu-tive Committee in Denver, Colorado, in 1971, which was a high recognition for the UMC in Estonia. On the occasion of the 75th anniversary of the UMC in Estonia Aleksander Kuum was given international recognition with the UMC certificate of honour Upper Room Citation. Aleksander and his wife Agatha raised 7 children. Aleksander Kuum went to be with the Lord on 12 February 1989 and was buried at the Rahumäe Cemetery in Tallinn.

4�

• Hugo Oengo12. detsember 1907–10. detsem-ber 1978

Superintendent aastail 1974–1978

Hugo Oengo (passi järgi Hugo Arnold Öngo-Oengo) sündis oma vanemate kaheksanda lapsena Haapsalus. Isa Gustav oli hiidlasest kaugsõidukapten, ema Helene, pärit samuti Hiiumaalt, oli kodune ja kasva-tas lapsi.Hugo Oengo sai usklikuks 17-aastaselt Haapsalus. 1924. aas-tal sai temast Haapsalu kogu-duse ja noorteühingu Epworth Liiga liige. 1926. aastal lõpetas ta Haapsalu gümnaasiumi cum laude. Samal aastal asus õppima Tallinna Kõrgemasse Tehni-kumi, mille lõpetas 1932. aastal, omandanud inseneri kvalifi-katsiooni ehituse erialal. Tema valdkonda kuulusid sillad, teed ja hüdrotehnilised ehitused.

Хуго Оэнго12 декабря 1907– 10 декабря 1978

Суперинтендентом являлся с 1974–1978

Хуго Оэнго (по паспорту Хуго Арнольд Ёнго­Оэнго) родился в Хаапсалу восьмым ребёнком в семье. Отец Густав был Хийумааским капитаном дальнего плаванья. Мать Хелене, также рождён­ная в Хийумаа, была домохозяйкой и воспиты­вала детей.Хуго Оэнго уверовал в 17 лет в Хаапсалу. В 1924 году он стал членом Методистской общины в Хаапсалу и членом молодёжного общества Союза Епвортх. В 1926 году закончил Хаапса­лускую Гимназию cum laude. В том же году поступил учиться в Таллиннский Высший техникум, который окончил в 1932 году, получив квалификацию инженера по строительст­ву. В сферу его компетен­ции входили мосты, дороги и гидротехнические строения. Оэнго плодо­творно трудился по своей специальности около 22 лет с известным учёным в строительной сфере Оттомар Маддисоном.В 1934 году был проповед­ ником Таллиннской общины, а так же руководителем молодёж­ного общества Союза Епвортх.

Hugo Oengo12 December 1907 – 10 December 1978

Superintendent from 1974–1978

Hugo Oengo (his full name was Hugo Arnold Öngo-Oengo) was born in Haap-salu as the eighth child in the family. His father Gus-tav came from the island of Hiiumaa and worked as a sea captain. Mother Helene was also from the island of Hiiumaa, she stayed at home and raised children. Hugo Oengo became a Christian at the age of 17 in Haapsalu. In 1924 he became a member of the Haapsalu Methodist Church and of the youth organization Epworth League. In 1926 he finished Haapsalu High School cum laude. In the same year Oengo went to study at the Tallinn Higher Vocational School that he finished in 1932, having received the qualification of civil engi-neer. His area of speciality were bridges, roads and hydrotechnical structures. For about 22 years Oengo had efficient professional contacts and coopera-tion with the recognized building expert Ottomar Maddison. In 1934 Hugo Oengo was already a lay preacher of the Tallinn Methodist Church as well as head of the Epworth League and a board member of the Union of Youth Associations. As the Tallinn Higher

4�

Oengo tegi erialaselt ligi 22 aastat viljakat koostööd tun-nustatud ehitusteadlase Ottomar Maddisoniga. 1934. aastal oli Hugo Oengo juba Tallinna koguduse ilmikjutlustaja, samuti Epworth Liiga juhataja ja Noorte Ühin-gute Liidu juhatuse liige. Seoses Tallinna Kõrgema Tehnikumi likvideerimisega aastal 1934 viidi insener Oengo üle abijõuna Tartu Ülikooli tehnikateaduskonda, kus töötas kuni 1936. aasta suveni. Tartus jätkas ta tööd ka vaimulikuna ja määrati 1935. aasta septem-bris Tartu II koguduse vanema asetäitjaks, ühtlasi ka EMK kirikuvalitsuse liikmeks. 1936. aasta augustis asus Oengo tööle äsjaavatud Tallinna Tehni-kaülikooli, kus töötas instruk-tor-assistendina. Täiendas oma teadmisi ja sai 1937. aasta jaanuaris inseneridiplomi cum laude tööstus- ja tsiviilehi-tuse erialal. 1937–1939 viibis stipendiaadina Zürichis, kus valmis tema doktoritöö raudbe-tooni alal, kuid puhkenud sõja tõttu jäi kaitsmine ära. Oengo oli sihikindel ja hiljem, aas-tail 1944–1946, kirjutas ta uue väitekirja tugevusõpetuse alal, mille kaitsmise järel omistati talle Tallinna Polütehnilises Instituudis tehnikateaduste kandidaadi kraad. 1939. aasta suvel ordineeriti diakoniks ja määrati teenima Tallinna II kogudust, kus sai olla kuni Nõukogude mobili-satsioonini 27. juulil 1941.

В связи с ликвидацией Таллиннского Высшего техникума, в 1934 году инженер Оэнго был помощником на техническом факультете Тартуского Университета, где работал до лета 1936 года. Также в Тарту продолжил работу духовника и в сентябре 1935 года был назначен в Тарту заместителем старейшины во второй общине, одновременно являясь членом правления церкви. В августе 1936 года Оэнго приступил к работе в только что открывшемся Таллиннском Техническом Университете, где работал инструктором – ассистентом. Пополнив свои знания в январе 1937 года, получил диплом инженера cum laude по специальности промышленного и жилищного строительства. С 1937–1939 готовился к докторской работе в Цюрихе, в области работы по железобетону, но из­за начавшейся войны защита докторской не состоялась. Оэнго был целеустремлённым человеком. В течение 1944–1946 гг. написал новую диссертацию, после её защиты ему присвоили степень кандидата технических наук в Таллиннском Политехническом Институте.Летом 1939 года его ординировали в дьяконы

Vocational School was liquidated in 1934, Oengo was transferred to the Department of Technology of the University of Tartu as assistant teacher, where he worked until summer 1936. In Tartu Oengo also continued as minister and in September 1935 he was appointed deputy pastor of the Tartu II Methodist Church as well as a mem-ber of the Church Board of the Estonian Methodist Church. In August 1936 Hugo Oengo went to work at the newly opened Tallinn University of Technology as assistant instructor. He took additional studies and received a diploma cum laude in the specialty of civil and building engi-neering in January 1937. In 1937–1939 Oengo re-ceived a grant to study in Zurich where he also wrote his doctoral dissertation on the topic of reinforced concrete but was unable to defend it due to the outbreak of World War II. Oengo was persistent and later, from 1944–1946, he wrote a new dissertation in the area of technical me-chanics. Oengo defended his dissertation in 1946 in the Tallinn Polytechni-cal Institute and received Ph.D. in civil engineering.In summer 1939 Hugo Oen-go was ordained deacon and assigned to the Tallinn II Methodist Church, where he was able to serve until his forced mobilization into the Soviet Army on 27 July 1941. Hugo Oengo

4�

Kuni 9. oktoobrini 1944 oli ta kodumaast lahutatud. Algul töötas rasketes tingimustes Sverdlovski oblastis ehituspa-taljonis, ent 26. märtsil 1942 ar-vati eriteadlaste reservi ja asus õppejõuna tööle Sverdlovskis S. M. Kirovi nimelises Uurali Tööstuse Instituudis.Pärast kodumaale tagasipöör-dumist jätkas tööd Tallinna koguduses, mis ühendas endiste I ja II koguduse liikmeid ning mille eesotsas oli koguduseva-nem Aleksander Kuum. Samal ajal töötas ta Tallinna Polü-tehnililises Instituudis profes-sorina kuni juulini 1948, mil vallandati usulise tagakiusu käigus. Pärast seda sai Oengo põhitöökohaks Eesti Teaduste Akadeemia, kus ta oli varem töötanud kohakaasluse alusel. Kuid peagi jõudis tagakius ka sinna ja ta vallandati 1950. aasta märtsis, sest oli keeldunud omal soovil lahkumast. Hiljem töötas ta veel mitmetel vastu-tusrikastel ametikohtadel, kus tema oskusi ja teadmisi kõrgelt hinnati. Vend Aleksander Kuuma viibi-mise ajal Siberis (1952–1956) pidi Hugo Oengo üksinda juhtima Tallinna metodisti kogudust, kuid pärast Kuuma naasmist kodumaale jätkati jälle üheskoos õnnistusrikast tööd. 1974. aastast alates oli Hugo Oengo EMK superintendent ja 1976. aastal valiti ta Metodisti Maailmanõukogu Eksekutiiv-komitee liikmeks.1933. aasta nelipühi laupäeval

и определили на служение в Таллиннскую Вторую Церковь. Там он находился до советской мобилизации 27 июля 1941 года. До 9 октября 1944 он был вдали от родины. В Свердловс­кой области он сначала работал в тяжёлых условиях в строительном батальоне. Вскоре 26 марта 1942 его определили в резерв специалистов, и он приступил к работе преподавателя в Сверд­ловске в Уральском Промышленном Инсти­туте имени М. С. Кирова.После возвращения на родину продолжил работу в Таллиннской общине, включающая членов первой и второй церкви. Во главе которой был старейшина общины Александер Куум. Параллельно с этим, он работал профессором в Таллиннском Политехни­ческом Институте до июля 1948 года, но был уволен из­за религиозных гонений. После этого, его основным рабочим местом была Эстонская Академия Наук, где он ранее работал по совместительству. Вскоре гонения пришли и туда, и он был уволен в марте 1950 года, так как отказывался уходить по собственному желанию. Позже, он также работал на многих других ответственных должностях, где его навыки и знания высоко ценились.После возвращения из Сибири Александера

was away from Estonia until October 9, 1944. At first Oengo worked in the construction battalion under harsh conditions in the Sverdlovsk Oblast but on 26 March 1942 he was transferred to the reserve force of specialists and joined the teaching staff at the Urals Industrial Institute named after S. M. Kirov in Sverdlovsk. After returning to his homeland, Oengo contin-ued to minister in the Tal-linn Methodist Church that united the members of the two former congregations, Tallinn I and Tallinn II with Aleksander Kuum as senior pastor. At the same time Hugo Oengo worked at the Tallinn Polytechnical Institute as professor until July 1948, when he was fired on religious grounds. Oengo then started to work full time at the Estonian Academy of Sciences, where he had held a second job earlier. However the persecution reached there soon, as well, and Hugo Oengo was fired in March 1950 since he had refused to hand in his resignation. Later Oengo still worked in several responsible positions, where his skills and knowledge were highly valued. During the time that Aleksander Kuum was in Siberia (1952–1956), Hugo Oengo had to supervise the Tallinn Methodist Church alone, but after Kuum returned to Estonia, they continued the ministry

�0

õnnistati tema abielu Selma Uuetoaga Tallinna metodisti kirikus Veerenni tänaval. Peres kasvas üles tütar Helgi. 1973. aastal kutsuti abikaasa Selma igavikku. 17. juunil 1975 abiel-lus Hugo Oengo Liis Ploomiga. Kutsuti igavikku 10. detsembril 1978 ja maeti oma abikaasa Selma kõrvale Tallinna Rahu-mäe kalmistule.

• Olav Pärnamets25. jaanuar 1937

Superintendent aastail 1979–2005

Olav Pärnamets on sündinud Tallinnas vennastekogudusse kuuluvate vanemate teise lapse-na. Tema isa oli lihtne töömees, ema kodune, mõlemad tundsid suurt huvi aianduse ja mesin-duse vastu. 1950. aastal ühine-sid vanemad Tallinna kogu-dusega ja võtsid edaspidi osa

Куума продолжилась благотворная работа в Таллиннской общине. С 1974 года Хуго Оэнго был суперинтендентом ЭМЦ и в 1976 году был избран членом Исполнительного Комитета Всемирного Совета Методистской Церкви. В канун Пяти­десятницы он вступил в брак с Сельмой Ууетоа в Таллиннской Методистской Церкви, находившаяся на ул. Веерени. Они вырастили дочьку Хельги. В 1973 году его жена Сельма отошла в вечность. 17 июня 1975 года Хуго Оэнго женился на Лииз Плоом.Отошёл в вечность 10 декабря 1978 года и был похоронен рядом со своей супругой Сельмой.

Олав ПярнаметсРодился 25 января 1937 года

Суперинтендентом являлся с 1979–2005

Олав Пярнаметс родился в Таллинне в семье вторым ребёнком. Его родители принадлежали к Братской общине. Отец был простым рабочим, а мать – домохозяйкой. Они оба проявляли большой интерес к пчеловодству и садоводству. В 1950 году родители присоединились к ЭМЦ Таллиннской общине и в дальнейшем принимали участие в хоре. В ноябре 1951 года

together under God’s bless-ings. In 1974 Hugo Oengo became superintendent of the UMC in Estonia and in 1976 he was elected a member of the World Methodist Council Execu-tive Committee. The wedding ceremony of Hugo Oengo and Selma Uuetoa took place in the Tallinn Methodist Church on Veerenni Street on Pentecost Saturday, 1933. Daughter Helgi was adopted to the family. In 1973 his wife Selma died and on 17 June 1975 Hugo Oengo was married to Liis Ploom. Hugo Oengo died on 10 December 1978 and was buried next to his wife Selma at the Rahumäe Cemetery in Tallinn.

Olav Pärnamets25 January 1937 Superintendent from 1979–2005

Olav Pärnamets was born in Tallinn as the second child in the family. His parents were members of the Moravian Church. His father was a simple worker, mother stayed at home and they both had great interest in gardening and bee-kee- ping. In 1950 Olav’s parents joined the Tallinn Method-ist Church and were active in the congregation’s choir. Olav Pärnamets heard the Lord’s call at a prayer mee- ting in Mere Puiestee Street on November 1951. He

�1

laulukooride tööst. Issanda kut-set kuulis ta metodisti koguduse palvekoosolekul Mere puiesteel novembris 1951. Temast sai hoolas kirikuskäija. „Mul oli eriline eesõigus vaikselt õppida vanadelt jumalameestelt ja -naistelt,” on ta ise kirjutanud. Koos abikaasaga tegi ta läbi kolmeaastase nn põrandaaluse teoloogilise seminari. 1966. aastal sai kutse täisajalisele tööle Paide koguduse pastorina. 1. juunil 1970 määrati teenima Tallinna kogudust, kus on ame-tis tänini. Valiti 1979. aastal superintendendiks ja teenis sellel vastutusrikkal ametipostil 2005. aastani.Olav Pärnamets on teinud tööd metodisti kirikus 56 aastat. Tema ametiajal on aset leidnud tõelised Jumala imed–Eesti Vabariigi taasiseseisvumine, uute koguduste rajamine, uute hoonete ostmine või nende kohaldamine jumalateenistu-ste läbiviimiseks (Narva–1986, Räpina–1988, Kärsa–1990, Ahja Misjonikeskus–1992, Keila ja Võru–1993, Kohtla-Järve–1994, Aseri–1995, Tal-linn-Koidu–1996, Kohila–1997, Jõhvi Petlemma ja Viitka–2000, Sillamäe ja Sakussaare–2001, Kunda–2004), uute kirikuhoo-nete ehitamine (Pärnu–1995, Tallinn–2000, Tartu–2003), Giideoni laagri rajamine Aa rannas (1995), EMK Teoloogilise Seminari asutamine (1994) ja MTÜ Lastekeskuse Tähetorn (2001) töö algus.Olav Pärnamets on esindanud

на молитвенном собрании в Методистской общине Олав услышал Божий призыв. Он стал активно посещать церковь. «Мне выпала особая честь учиться у пожилых верующих» – писал он. Вместе с супругой прошёл трёхгодичное обучение в «подпольной» Теологической Семина­рии. В 1966 году получил призыв на полное служение пастором в Пайдескую общину. 1 июня 1970 года был назначен на служение в Таллиннскую общину, где он в этой должности и по сей день. В 1979 году был избран суперинтендентом, прослужив до 2005 года. Олав Пярнаметс служит в Методистской Церкви уже 56 лет. На протяжении его служения происходили поистине большие чудеса: восстановление независи­ мости Эстонии, основание новых общин, приобре­тение новых помещений или их переоборудование для проведения богослу­жений (Нарва – 1986, Ряпина – 1988, Кярса – 1990, Миссионерский центр в Ахья – 1992, Кейла и Выру – 1993, Кохтла­Ярве – 1994, Азери – 1995, Таллинн­Койду – 1996, Кохила – 1997, Йыхви «Вифлеем» и Виитка – 2000, Силламяэ и Сакуссааре – 2001, Кунда – 2004). А также постройка новых церковных зданий (Пярну – 1995, Таллинн – 2000, Тарту – 2003), создание лагеря Гедеона

became a diligent church attender. Olav Pärnamets has said: “I had a special privilege to learn quiet- ly from elder men and women of God.” He and his wife finished the so-called 3-year underground theological seminary. In 1966 Pärnamets received the Lord’s call for full-time ministry as pastor of the Paide congregation. On June 1, 1970 Pärnamets was assigned to the Tallinn congregation, where he is ministering until the pre-sent day. Olav Pärnamets was elected superintendent in 1979, being in this office until 2005. Olav Pärnamets has been active in The UMC in Es-tonia for 56 years. During his term of office special miracles took place in Esto-nia including the restora-tion of the independence of the Republic of Estonia, the founding of new churches, purchasing of new build-ings and their renovation into places of worship (Nar-va – 1986, Räpina – 1988, Kärsa – 1990, Ahja Mission Centre – 1992, Keila and Võru – 1993, Kohtla-Järve – 1994, Aseri – 1995, Tal-linn-Koidu – 1996, Kohila – 1997, Jõhvi Petlemma and Viitka – 2000, Sillamäe and Sakussaare – 2001, Kunda – 2004), construction of new church buildings (Pär-nu – 1995, Tallinn – 2000, Tartu – 2003), founding of the Camp Gideon (1995), establishment of the Baltic Methodist Theological Seminary (1994) and the

�2

Eesti Metodisti Kirikut Eesti Kirikute Nõukogus alates selle asutamisest 1989 kuni käesole-va ajani, samuti olnud selle asepresident aastail 1993–2001. Ta on olnud 1991–2002 Eesti Evangeelse Allianssi president, EEA palvus-hommikusöökide toimkonna liige aastast 2006 ja kristliku raadiojaama Raadio7 juhatuse liige aastast 1994. Eesti Vabariigi President on teda autasustanud Valgetähe III järgu teenetemärgiga (2006) kirikuelu edendamise eest.Olav Pärnamets esindab meie kirikut rahvusvahelisel tasandil Metodisti Maailmanõukogus alates 1981 kuni käesoleva ajani. Ta on olnud selle Ekse-kutiiv- ja Evangelismikomitee liige, 1996–2001 Presiidiumi liige. Ameti tõttu on ta osalenud paljudel MMNi konverentsidel, ÜMK peakonverentsidel ja ÜMK Põhja-Euroopa keskkonveren-tsidel. 1978. aastal valiti USA Tennessee osariigi aukodani-kuks, 1996. aastal omistati talle Asbury Teoloogilise Seminari audoktori kraad (The Degree of Doctor of Divinity honoris causa) ja aastal 2004 tunnustati tema tööd Metodisti Maailma-nõukogu Jeruusalemma Ordu liikmeks nimetamisega (The Honorable Order of Jerusalem).1962. aastal abiellus Urve Taim-laga, neile sündis neli last.

на побережье Аа (1995), учреждение Теологической Семинарии ЭМЦ (1994) и начало работы детского центра «Тяхеторн» (2001). Олав Пярнаметс был представителем Эстонской Методистской Церкви в Союзе Эстонских церквей, начиная с основания в 1989 года и до наших дней. С 1993 –2001 был заместителем президента. Он был президентом Эстонского Евангельского Альянса (ЭЕА) с 1991–2002, членом комитета «молитвенных завтраков» ЭЕА . С 1994 года член правления христианской радиостанции Радио – 7. Президент Эстонской Республики наградил его орденом белой звездой третьей степени за развитие церковной жизни.С 1981 года Олав Пярнаметс представляет нашу церковь во Всемирном Методистском Совете (ВМС). Он был членом Исполнительного и Евангельского Комитетов, с 1996–2001 год – член Президиума ВМС. Он участвовал во многих конференциях ВМС, на Главных Конференциях ОМЦ и на Центральных Северо­Европейских Конференциях ОМЦ. В 1978 году был избран почётным гражданином штата Теннесси, США, в 1996 году ему присвоена почётная докторская степень Асбурсской Теологической Семинарии (The Degree of Doctor of

beginning of the ministry of the children’s centre Lighthouse (2001). Olav Pärnamets has represented the Method-ist Church at the Estonian Council of Churches since its establishment in 1989 until the present day, he was also vice president of the organization from 1993–2001. Olav Pärnamets was president of the Esto-nian Evangelical Alliance from 1991–2002, a commit-tee member of the Prayer Breakfasts of the Estonian Evangelical Alliance since 2006 and a board member of the Christian radio sta-tion Raadio 7 since 1994. The President of the Repub-lic of Estonia has decorated Olav Pärnamets with the Order of the White Star, 3rd class (2006) for promoting church activities. Olav Pärnamets has rep-resented our church in the international level at the World Methodist Council since 1981 until the present day. He has been a member of the Executive Commit-tee and a member of the Evangelism Committee of the organization and a member of the presidium of the World Methodist Council from 1996–2001. Due to his office, Pär-namets has participated at several conferences of the World Methodist Council, at General Conferences of the United Methodist Church and at UM Northern Europe Central Conferences. In 1978 Olav Pärnamets was elected honorary citizen of

�3

• Taavi Hollman4. veebruar 1969

Superintendent aastast 2005

Taavi Hollman on sündinud Tallinnas metodistide peres. Andis oma elu Jumalale 10-aastaselt ühel neljapäevaõh-tusel jumalateenistusel 1979. aasta juulis Mere puiestee kiri-kus. 12. oktoobril 1986 ühines Tallinna kogudusega, kus juba 14–15 aastasena alustas noorte-teenistuste ja noorte palveosa-duste juhatamist.Lõpetas 1987. aastal Tallinna 36. Keskkooli ja jätkas sama aasta sügisel õpinguid Tallinna Polütehnilise Instituudi ehitus-teaduskonnas tööstus- ja tsiviil-ehituse erialal. 1988. aastal tuli õpingud katkestada ja algas teenistus Nõukogude armees Kaliningradi oblastis. Aasta hiljem vabastati kõik armee-teenistuses olevad üliõpilased ja lubati neil jätkata õpinguid

Divinity honoris causa) и в 2004 году его работа была признана членами Иерусалимского ордена Всемирного Методистского Совета. В 1962 году женился на Урве Таймла, у них родилось четверо детей.

Таави Холльман Родился 4 февраля 1969 года

Суперинтендентом является с 2005 года

Таави Холльман родился в семье методистов. Посвятил свою жизнь Богу в июле 1979 года в 10­летнем возрасте на вечернем богослужении в четверг, проходившем в церкви на Мере пст.12 октября 1986 года при­соединился к Таллиннской Методистской общине, где уже в возрасте 14–15 лет стал молодёжным руководителем и проводил молитвенные служения среди молодёжи.В 1987 году закончил Таллиннскую 36 среднюю школу и осенью того же года продолжил обучение в Таллиннском Политехни­ческом Институте на строительном факультете по специальности промыш­ленного и жилищного строительства. В 1988 году учёбу пришлось прервать из­за начавшейся службы в советской армии в Кали­ нинградской области. Через год всех студентов

the State of Tennessee, in 1996 he was conferred the degree of Doctor of Divinity honoris causa from Asbury Theological Seminary and in 2004 his work was honoured by receiving him into the membership of the Honorable Order of Jerusa-lem of the World Methodist Council.In 1962 Olav Pärnamets married to Urve Taimla, four children were born in the family.

Taavi Hollman4 February 1969

Superintendent since 2005

Taavi Hollman was born in Tallinn into a Methodist family. Taavi gave his life to the Lord at the age of 10 on a Thursday night worship service in the Tal-linn UMC in Mere Puiestee Street in July 1979. On October 12 1986 he joined the Tallinn UMC where he started to lead youth ser-vices and prayer fellowship of young people already at the age of 14–15.Taavi Hollman finished Tallinn Secondary School no. 36 in 1987 and imme-diately continued his stu-dies at the Faculty of Civil Engineering of the Tallinn Polytechnical Institute, with the specialty of civil and building engineering. In 1988 his studies were discontinued due to required Soviet military service in the Kaliningrad

�4

ülikoolides. Eestisse naasnuna jätkas ta õpinguid TPI-s, ent küpses ka soov töötada täisajaga jumalariigis. 1991 läks Taavi õppima 3-kuulisesse piiblikooli, mille korraldajaks oli Globaal-misjoni piibliinstituut (Global Outreach Bible Institute).1992. aasta märtsis ordineeris piiskop Hans Växby Taavi Hollmani diakoniks ja määras ta noortepastorina teenima Tallinna kogudust. 1993. aasta veebruaris asus õppima Tartu Teoloogia Akadeemiasse, kuid jätkas oma teoloogiaõpinguid juba 1994. aasta septembris vastloodud Eesti Metodisti Kiriku Teoloogilises Seminaris. Õppis osalise ajaga kirikutöö kõrvalt ja lõpetas 2000, sama aasta juunis ordineeriti piiskop Växby poolt vanemaks. Aastail 2000–2005 töötas EMK Teoloogilises Seminaris kaplanina ja alates septembrist 2001 õpetab samas evangelismi ja koguduse kasvu. 18. juunil 2005 valiti EMK superinten- dendiks.Noortepastorina on ta esin-danud EMK-d Põhja Euroopa Metodisti Kiriku noortenõuko-gus ja Eesti Kirikute Nõukogu noortenõukogus, samuti on ta olnud EMK noortetoimkonna liige ja misjonitoimkonna esi-mees.Alates augustist 2005 on Taavi Hollman üks EMK esindaja Eesti Kirikute Nõukogus. On Eesti Evangeelse Alliansi eestseisuse liige. Tema eestvedamisel on alustatud EMK pastorite ning

освободили от воинской службы и разрешили про­ должить учебу в универси­ тете. Вернувшись в Эсто­ нию он продолжил обуче­ние в ТПИ, но, не смотря на это, у него созрело желание трудиться на Божье Царство.С 1991 года Таави три месяца учился в Библейс­ кой школе, организатора­ми которой был Библейс­кий Институт Всемирной Миссии (Global Outreach Bible Institute).В марте 1992 года епископ Ханс Вяксби ординировал Таави Холльмана в диаконы и назначил на служение молодёжным пастором в Таллиннскую общину. В феврале 1993 года поступил учиться в Тартускую Теологическую Академию, однако, в сентябре 1994 года про­ должил своё теологичес­кое обучение в образовав­ шейся новой Теологичес­кой Семинарии Эстонской Методистской Церкви. Совмещая со служением в церкви, закончил учёбу в 2000 году. В июне того же года епископ Вяксби ординировал его на должность старшего.С 2000–2005 год работал в ЭМЦ Теологической Семинарии капелланом, и с сентября 2001 года преподавал «Евангелизм» и «Рост церкви». 18 июня 2005 его выбрали супер­ интендентом в ЭМЦ. Будучи молодёжным пастором, он представлял ЭМЦ на молодёжном совете Северо­Европейс­

oblast. A year later all stu-dents who were in military service were released and allowed to continue studies at the universities. Having returned to Estonia, Holl-man continued his studies at the Tallinn Polytechni-cal Institute but at the same time he sensed the desire for a full-time ministry in God’s King-dom. In 1991 Taavi atten-ded a 3-month Bible School organized by the Global Outreach Bible Institute. In March 1992 Taavi Holl-man was ordained deacon by bishop Hans Växby and was assigned to the Tal-linn UMC as youth pastor. In February 1993 Holl-man went to study at the Tartu Theological Academy but continued his theo-logical studies at the newly founded Baltic Methodist Theological Seminary in September 1994. He studied part-time, being at the same time actively involved in the church, and graduated from the Seminary in 2000. In June of the same year Taavi Hollman was ordained elder by bishop Växby. From 2000 to 2005 Holl-man worked as chaplain at the Baltic Methodist Theo-logical Seminary and since September 2001 he teaches evangelism and church growth at the Seminary, all the while continuing as Youth Pastor in Tallinn UMC. On June 18, 2005 Taavi Hollman was elected superintendent of the UMC in Estonia.

��

kaplanite osadus- ja palve-päevade korraldamist. Ta valiti 2006. aastal Sõulis Metodisti Maailmanõukogu Eksekutiiv-komitee liikmeks.Taavi Hollman abiellus 24. oktoobril 1992 Merle Purjega ja nende peres kasvab neli last.

ких Методистских Церк­ вей и на молодёжном совете Эстонского Совета Церквей, так же являлся членом молодёжного союза ЭМЦ и председате­лем Миссионерского Комитета.Начиная с августа 2005 года Таави Холльман является одним из представителей ЭМЦ в Эстонском Совете Церквей. Является членом правления Эстонского Евангельского Альянса. Благодаря его содействию было организовано обще­ние и молитвы среди пасторов и капелланов ЭМЦ. В 2006 году был избран в Сеуле членом Исполнительного Комите­та Всемирного Совета Методистской Церкви.Тави Холльман женился 24 октября в 1992 году на Мерле Пурье и в их семье растёт четверо детей.

As youth pastor, Holl-man has represented the UMC in Estonia at the UMC Northern Europe Youth Council and at the Estonian Youth Council of Churches, he has also been a member of the Estonian Methodist Youth Commit-tee and chairman of the Board of Missions. He has spoken at World Methodist Evangelism International Christian Youth Conferen-ces on Evangelism at Hamburg, Germany and Belfast, Ireland.Since August 2005 Taavi Hollman is a UMC repre-sentative in the Estonian Council of Churches, he is also a board member of the Estonian Evangelical Al-liance. Upon his initiative fellowship and prayer days for the pastors and chap-lains of the UMC in Estonia were started. Hollman was elected a member of the World Methodist Council Executive Committee in Seoul in 2006. Taavi Hollman married Merle Purje on 24 Octo-ber 1992, they have four children.

��

В ЭМЦ каждая община юридически самостоятельная, подчиняющаяся руководству ЭМЦ. Согласно уставу, руководящим органом является конференция общины, которая собирается раз в год. Духовным руководителем общины является пастор, а хозяйственную часть ведёт руководство общины. Органом контроля является Ревизионная Комиссия общины. Согласно нуждам, община может сформировать рабочие группы.Сравнивая 2007 год с 1 января 1940 года, численность членов ЭМЦ осталась почти на том же уровне, хотя общин теперь 24 и 4 филиала. В дальнейшем изложена в хронологическом порядке подробная информация о всех церквах и епископах, которые были на протяжении последних 100 лет.

Each congregation of the UMC in Estonia is a separate legal entity that is subordi-nated to the governing bodies of the UMC in Estonia. According to the statutes the governing body of the congregation is the church conference that convenes once a year. The spiritual leader of the con-gregation is pastor and eco-nomic issues are governed by the church council. The controlling body is the internal audit committee of the congregation. The congregation has the right to set up working bodies, if the need arises.The total number of the members of the UMC in Estonia in 2007 has re-mained approximately the same as it was on 1 January 1940, though there are now 24 congregations and 4 ministry settings. Subse-quently a survey was made of all the congregations that have been mentioned in the appointments by the bishop or in the church annals during the last hundred years following the chronological order of their establishment.

Eesti Metodisti Kirikus on iga kogudus eraldiseisev juriidiline isik, mis allub EMK juhtorga-nitele. Vastavalt põhikirjale on koguduse juhtorganiks koguduse konverents, mis koguneb kord aastas. Koguduse vaimulik juht on pastor ja majandusalast tööd juhib koguduse juhatus. Kontrollorganiks on koguduse revisjonikomisjon. Vastavalt vajadusele võib kogudus moodustada tööorganeid.Võrreldes 1940. aasta 1. jaanuariga on EMK liikmete koguarv 2007. aastal jäänud umbes samale tasemele, kuigi kogudusi on nüüd 24 ja tööpunkte 4. Järgnevalt on esitatud erineva põhjalik-kusega kõik kogudused, mis on leidnud kajastamist piiskopi määramistes või kiriku annaa-lides viimase saja aasta jooksul vastavalt nende rajamise kronoloogilisele järjekorrale.

kOGuduSEd, TÖÖPuNkTId JA PASTORId 1907–2007 ОБщИНы, МЕСТА ДЕЯТЕЛьНОСТИ И ПАСТОРА CONGREGATIONS, MINISTRY SETTINGS AND PASTORS

��

ReekülaAadress: Reeküla, 94102 Kaali sjk, Saaremaa. Tel (+372) 459 1212Registrikood 80206402

Koguduse asutamine: 2�. juuli 1�10Kirikuhoone õnnistamine: 20. oktoober 1�3�Siseministeeriumis registree- ritud 10. novembril 1��3, registrinumber 4��001��;esmakanne Tallinna Linnakohtus 2�. juulil 2004

Alates 1907. aasta juunist levis metodistlik ärkamine Kuressaa-re linnast Saaremaa küladesse. 1910. aastal evangeliseeris Mar-tin Prikask ilmikjutlustajana põhiliselt maal, samal ajal kui Vassili Täht kuulutas linnas. 1910. aastal Mikkelis, Soomes peetud aastakonverentsil mää - rati Vassili Täht esimese eesti jutlustajana ametlikult Kuressaarde. Jumal õnnistas Saare maa vendade tööd, mille

kOGuduSEd, TÖÖPuNkTId JA PASTORId 1907–2007 ОБщИНы, МЕСТА ДЕЯТЕЛьНОСТИ И ПАСТОРА CONGREGATIONS, MINISTRY SETTINGS AND PASTORS

ReekülaCongregation was founded: 2� July 1�10Church building was consec-rated: 20 October 1�3�Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no 4��001��;first entry in the Tallinn City Court on 2� July 2004

The Methodist revival started in June 1907 and spread from the town of Kuressaare into the villages of Saaremaa. In 1910 the lay preacher Martin Prikask evangelized mainly in the countryside whereas Vassili Täht preached in town. In 1910 at the Finnish Annual Conference held in Mikkeli, Finland, Vassili Täht was officially assigned to Kures-saare as the first Estonian preacher. God blessed the work of the brothers on Saaremaa and as a result, the first branch of the Kuressaare congregation

РеекюлаОснование общины: 25 июля 1910 годаБлагословение здания церкви: 20 окт. 1935 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 45800198;Впервые зарегистриро­ван в Таллиннском Городс­ком Суде 25 июля 2004

Начиная с июня 1907 года методистское пробуждение начало распространяться из Курессааре по деревням Сааремаа. В 1910 году про­ поведник Мартин При­ каськ в основном евангели­ зировал по деревням, а в тоже самое время Василий Тяхт проповедовал в горо­дах. В 1910 году в Миккели в Финляндии на проходя­щей Годовой Конференции назначили первым в Эстонии официальным проповедником Василия Тяхт в Курессааре. Бог

��

tulemusena tekkis Kuressaare kogudusel esimene osakond Reekülas 25. juulil 1910. For-maalselt asutati Kuressaare emakogudus veidi hiljem (26. augustil 1910), sisuliselt alustati aga Kuressaares tööd Issanda surma mälestamisega ühes era-mus juba 1908. aasta sügisel. Reeküla kogudus jäi Kuressaare koguduse osakonnaks pikaks ajaks ega eksisteeri isegi 1935. ja 1940. aasta EPMK koguduste nimekirjas. Kuni 1935. aastani toimus töö Reekülas põhiliselt Kuressaare vendade abiga.Alles 21. oktoobril 1934 panid superintendent Martin Prikask ja kodumisjoni sekretär Hendrik Ruus Reeküla puitkirikule nurgakivi ning kirikuhoone õnnistati 20. oktoobril 1935.Reekülas on pastoritena tee-ninud mitmed isad ja pojad. Aleksander Kunstimehe tööd jätkas poeg Herni, kes on juba igavikus, ja Johannes Seppel andis teatepulga üle pojale Heinole, kes on pastoriks tänini. Reeküla kogudust on aktiivselt toetanud sõbrad USAst: abielu-paar Harold ja Caroline Schmul Tulsast Oklahomast, Ralph Bradley Tennesseest ja Destini ÜMK Floridast.

was set up at Reeküla on 25 July 1910. The mother church of Kuressaare was formally established a bit later (26 August 1910), however the actual work in Kuressaare started already in autumn 1908, when the Lord’s Supper was adminis-tered in a private apart-ment. The Reeküla congre-gation remained a branch of the Kuressaare church for a long time and it is not even mentioned in the lists of M. E. congregations in Estonia of 1935 and 1940. Until 1935 the ministry at Reeküla was mainly carried out with the help of the brothers from Kuressaare. Superintendent Martin Prikask and secretary of inner mission Hendrik Ruus laid the cornerstone for the wooden church of Reeküla only on 21 October 1934 and the building was conse-crated on 20 October 1935. Several fathers and sons have pastored the Reeküla congregation. The work of Aleksander Kunstimees was carried on by his son Herni who is with the Lord now, and Johannes Seppel handed the ministry over to his son Heino, who pastors the congregation today. The friends from the United States have been active sup-porters of the Reeküla con-gregation: the couple Harold and Caroline Schmul from Tulsa, Oklahoma, Ralph Bradley from Tennessee and the Destin United Methodist Church in Florida.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Aleksander Kunstimees 1935–19382. Johannes Seppel 1938–19413. Aleksander Kunstimees 1941–1946

4. Johannes Seppel 1946–19945. Herni Kunstimees 1994–20016. Heino Seppel aastast 2001

благословил работу этих братьев на Сааремаа, ре­ зультатом чего 21 июля 1910 года появилась об­щина в Реекюла. Немного позже формально основа­ли материнскую церковь в Курессааре (26 августа 1910), хотя уже осенью 1908 года в Курессааре начали проводить причас­тие в одном частном доме. Община в Реекюла остава­лась частью общины в Курессааре и долгое время не существовала даже в 1935 и в 1940 году в спис­ках общин ЭЕМЦ. До 1935 года работа в Реекюла про­ ходила в основном с помо­ щью братьев из Курессааре.Начиная с 21 октября 1934 года, суперинтендент Мар­ тин Прикаськ и секретарь местной миссии Хенрик Руус заложили краеуголь­ный камень в здании дерев­ янной церкви и благослови­ ли его 20 октября 1935 года.В Реекюла пасторами слу­ жили несколько отцов и сыновей. Работу Алексан­ дера Кунстимеес продол­жил его сын Хенри, кото­ рый уже в вечности, и Йоханнес Сеппель передал свою эстафетную палочку сыну Хейно, который яв­ляется пастором до сего дня.Общину в Реекюла актив­ но поддерживают друзья из Америки: семейная пара Харольд и Керолайн Шмуль из Тулса, Оклахома, Ральф Бредли из Теннесси и ОМЦ в городе Дестин, Флорида.

��

KuressaareAadress: Karja 1 93811 Kuressaare, Saaremaa Tel (+372) 452 9374Registrikood: 80206786

Koguduse asutamine: 2�. august 1�10 Kirikuhoone õnnistamine: 2�. oktoobril 1�12 Siseministeeriumis registreeri-tud 10. novembril 1��3, registrinumber 4��001��;esmakanne Tallinna Linnakohtus �. juulil 2004

9. juunil 1907 alustasid Vassili Täht ja Karl Kuum Kuressaares evangeelseid äratuskoosolekuid, mida peetakse metodisti liiku-mise alguseks Eestis. Samal ajal levis kogu Läänemaal vaimulik ärkamine. Kuressaare kogudus sai alguse 26. augustil 1910 kell 10 õhtul, kui superintendent George A. Simons ja Vassili Täht võtsid proua Vildenbergi majas Kuressaares Kohtu tänav 2 vastu kolm meest ja kolm naist esi mes-

KuressaareCongregation was founded: 2� August 1�10 Church building was conse-crated: 2� October 1�12 Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no 4��001��;first entry in the Tallinn City Court on � July 2004

On 9 June 1907 Vassili Täht and Karl Kuum started revival meetings in Kures-saare, which is considered to be the beginning of the Methodist movement in Estonia. At the same time Christian awakening was spreading in the Western region of Estonia. The birth of the Kuressaare cong-regation was witnessed on 26 August 1910 at 10 p.m., when superintendent George A. Simons and Vas-sili Täht received the first members, three men and three women, into the M.E. Church in Estonia in the

КурессаареОснование общины: 26 августа 1910 годаБлагословение здания церкви: 28 окт. 1912 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 45800175;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 9 июля 2004.

9 июня 1907 года Василий Тяхт и Карл Куум начали проводить в Курессааре евангелизации пробужде­ ния, которые считают на­ чалом методистского дви­жения в Эстонии. В то же время распространилось духовное пробуждение по всей Западной Эстонии. Община Курессааре полу­ чила своё начало 26 авгус­ та 1910 года в 10 часов вече­ра, когда суперинтендент Джордж А. Симонс и Васи­лий Тяхт, в доме госпожи Вильденберг в Курессааре по улице Кохту 2, приня­

teks Eesti Piiskopliku Metodisti Kiriku liikmeteks. Aasta lõpuks oli kogudusega ühinenud veel 17 naist ja aastaks 1924 oli Kures-saare koguduses juba 366 liiget.Kuressaarlased ehitasid valmis ka esimese metodistide pühako-ja Eestis – puitkiriku, mis täna on muinsuskaitse all ja saab osaliselt renoveeritud EMK 100. sünnipäevaks. 1938. aastaks töötasid Kures-saare koguduse osakonnad Tiirimetsas, Abruka saarel, Haeska asunduses, Pühas ja Siiksaares. Kuressaare koguduse asutaja Martin Prikask suri märtrina 1942. aastal. Kures-saare kogudust on toetanud Harold ja Caroline Schmul Tulsast, Oklahomast ja Destini ÜMK Floridast (Destin United Methodist Church).

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Vassili Täht 1910–1911 (ühtlasi Tallinnas)2. Martin Prikask 1911–19213. Hans Söte 1921–19224. Eduard Raud 1922–19235. Martin Prikask 1922–19236. Martin Krüger (Kuigre) 1923–19247. August Mikkov 1923–19248. Martin Prikask 1924–19329. Johannes P. Karlson 1924–192510. Philip Gildemann (abi) 1927–192811. Alfred Tõns (abi) 1928–192912. Eduard Valdmann (abi) 1929–1930

13. Eduard Raud (abi) 1930–193214. Martin Krüger (Kuigre) 1932–193315. Richard Järv (abi) 1932–193316. Martin Prikask 1933–194117. Eduard Raud (abi) 1938 18. Johannes Toomväli 194119. Orest Aavik 1941–196620. Voldemar Ritsbek 1966–196921. Juhan Lilleorg 1969–1970 22. Johannes Truu 1970–1976 23. Tiit Henno 1976–200624. Arvi Lindmäe (pastori kt) aastast 2006

Martin PriKasK KurEssaarEs 1926. aastal | Martin PriKasK in

KurEssaarE in 1926 | МАРТИН ПРИКАСьК В КУРЕССААРЕ

В 1926 ГОДУ

(alates 1. veebruarist 1938 ühtlasi kodumisjoni reisisekretär saartel)

house of Mrs Vildenberg at 2 Kohtu Street in Kures-saare. By the end of the year 17 more women had joined the congregation and by the year 1924 the Kuressaare congregation had already 366 members. The people of Kuressaare constructed also the first Methodist sanctuary in Estonia – a wooden church that is protected under the Heritage Conservation Act and will be partly renovated by the 100th anniversary of the United Methodist Church in Estonia. By 1938 branches of the Ku- ressaare church were working at Tiirimetsa, on the island of Abruka, in the settlement of Haeska, at Püha and at Siiksaare. Martin Prikask, founder of the Kuressaare church, died as martyr in 1942. The Kuressaare UMC has been supported by Harold and Caroline Schmul from Tulsa, Oklahoma, and by the Destin United Methodist Church.

ли в члены первой Эстонс­кой Епископальной Мето­дистской Общины трёх мужчин и трёх женщин. К концу года к общине присоединилось ещё 17 женщин, и к 1924 году в общине Курессааре уже было 366 членов.Жители Курессааре пост­ роили первое деревянное здание церкви для мето­дистов в Эстонии, которое на сегодняшний момент под охраной памятников старины и частично будет реставрировано к 100­летнему юбилею ЭМЦ.К 1938 году в область работы общины Курес­сааре относилось община в Тиириметса, на острове Абрука, поселение Хаеска, Пюха и на Сииксааре. Осно­ ватель общины в Курес­сааре Мартин Прикаськ умер мучеником в 1942 году. Общину в Курессааре поддерживают Харольд и Керолайн Шмуль из Тулса, Оклахома и ОМЦ в городе Дестин, Флорида.

�0

�1

Tõlluste (endine Püha)Kuressaare koguduse osakondAadress: Rahniku 94101 Pihtla vald, SaaremaaTel (+372) 459 5231

Koguduse asutamine: �. september 1�10 Kirikuhoone õnnistamine: �. detsember 1�2�Siseministeeriumis registreeri-tud 10. novembril 1��3, registrinumber 4��0020�.EMK aastakonverentsi otsusega muudeti Tõlluste kogudus 2004. aastal Reeküla koguduse osa-konnaks ehk tööpunktiks

Tõlluste palvela asub Saare-maal Pihtla vallas Rahniku külas, endises Püha kihelkon-nas. Vaimulik ärkamine jõudis Tõllustesse 8. septembril 1910 Martin Prikase kaudu, kes alustas palvetundide pidamist vanas koolimajas, praeguse palvela asukohas. Sarnaselt Reekülaga, moodustati

Tõlluste (former Püha) Branch of the Kuressaare congregationCongregation was founded: � September 1�10 Church building was consec-rated: � December 1�2�Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no 4��0020�.By the decision of the An-nual Conference of the UMC in Estonia the Tõlluste cong-regation was turned into a branch or ministry setting of the Reeküla congregation in 2004.

The Tõlluste church is located on the island of Saaremaa, the rural municipality of Pihtla, village of Rahniku, the former parish of Püha. The revival reached Tõlluste on 8 September 1910 through the ministry of Martin Pri-kask, who started to conduct prayer meetings in an old schoolhouse, on the site of the present church building.

Тыллусте (бывший Пюха)Основание общины: 8 сентября 1910 годаБлагословение здания церкви: 9 дек. 1928 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 45800206.Община Тыллусте стала филиалом общины Рее­кюла по решению Годовой Конференции в 2004 году.

Молитвенный дом Тыллусте находится на Сааремаа в волости Пихтла в деревне Рахнику, в бывшем приходе Пюха. Духовное пробуждение пришло в Тыллусте 8 сентября 1910 года через Мартина Прикаськ, кото­ рый начал проводить мо­ литвенные уроки в старом здании школы, на месте сегодняшнего молитвен­ного дома. Так же, как и Реекюла, Тыллусте сфор­

Tõllustes Kuressaare koguduse osakond. Palvetunnid olid rahvarohked ja paljud tulid usule. Kui aga koolimajas töö keelati, pakkus lähedalasuva Taide talu pererahvas oma rehetuba koosolekute pidami-seks. Palavus ja õhupuudus sundisid otsima paremaid võimalusi ja nii ehitatigi Tõllustes uus hoone, mida rahvasuus hüüti ka Taide palvelaks. Palvela õnnistamine toimus 9. detsembril 1928. Kõige kauem on kogudust tee-ninud Ilmar Looris (1957–2004), kes tuli ise Tõllustes usule 15. märtsil 1946, kui tollane kogudusevanem Johannes Toomväli pidas palvelas äratusnädalat. Toomvälja kuulutustöö tulemusena oli väikeses maakoguduses umbes 40 liiget. Ta kutsuti igavikku talvel 1957 ja tema tööd jätkas kaks aastat koguduse juhatuse esimees Arvo Reino. Praeguseks on maal rahvast väheseks jäänud ja koguduseliikmete arv tunduvalt vähenenud. Kõigile raskustele vaatamata püütakse alal hoida kord Jumalast süüdatud tuld.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Johannes Toomväli 1927–19572. Arvo Reino (pastori kt) 1957–1958

3. Ilmar Looris (abi) 1957–19584. Ilmar Looris 1958–2004

Like at Reeküla, a branch of the Kuressaare congrega-tion was set up at Tõlluste. The prayer meetings were attended by a lot of people and many came to faith. When the work in the schoolhouse was banned, the family at the near-by Taide farmhouse offered the room that was used for kiln-drying grain for a place of worship servi-ces. Heat and lack of fresh air forced to find better conditions and thus a new building was constructed at Tõlluste, which was also called the Taide church by local people. The church building was consecrated on 9 December 1928. Ilmar Looris has pastored the congregation for the longest period (1957–2004), he came to faith at Tõlluste on 15 March 1946, when pastor Johannes Toomväli held a revival week in the church. As a result of the preaching of Toomväli the little countryside congrega-tion had about 40 members. Pastor Toomväli went to be with the Lord in winter 1957 and for the next two years his work was carried on by Arvo Reino, chairman of the board of the congre-gation. Today few people live in that countryside area and the number of church members has decreased considerably. Despite all difficulties the congregation tries to keep up the fire once kindled by God.

мировали как филиал общины Курессааре. Много людей посещало молит­ венные уроки и многие пришли к вере. Но когда школа запретила прово­ дить уроки, один крестья­ нин предложил в близле­жащей деревне Тайде помещение для проведения собраний. Жара и нехватка воздуха заставили искать лучшую возможность, и таким образом построили в Тыллусте новое здание, которое называли «Мо­ литвенный Дом Тайде». 9 декабря 1928 года бла­гословили Молитвенный Дом. Дольше всех в этой общине служил Ильмар Лоорис (1957–2004), который сам уверовал в Тыллусте 15 марта 1946 года, в то время когда в Молитвенном Доме ста­ рейшина общины Йохан­ нес Тоомвяли проводил служение пробуждения. Результатом проповедо­вания Тоомвяли было то, что в маленькой дере­венской общине было примерно 40 членов. Он ушёл в вечность зимой 1957 года и его работу продолжил председатель правления общины Арво Рейно. Сейчас в деревне людей осталось мало, и количество членов су­щественно уменьшилось. Несмотря на все труднос­ти, пытаются держать тот огонь, который был зажжён Богом.

�2

�3

TapaAadress: Kesk 11, 45106 TapaTel (+372) 327 1596Registrikood 80206632

Koguduse asutamine: 1�. juuli 1�12 Kirikuhoone õnnistamine: 1�. august 1�24Siseministeeriumis registree-ritud 10. novembril 1��3, registrinumber ���00144;esmakanne Tallinna Linnakohtus 2. juulil 2004

Tapa kogudus oli Mandri-Eesti esimene metodisti kogudus. Selle asutas vend Karl Kuum 15. juulil 1912. Esialgu peeti koosolekuid talle kuuluvas majas Pärna tänav 9. Peagi jäid ruumid kitsaks ja 1923. aastal alustati uue kiriku ehitamist, mis valmis Eesti esimese superintendendi George A. Simonsi kaasabil ja mille Simons õnnistas 17. augustil 1924. Esimeseks pastoriks uues kirikus sai

TapaCongregation was founded: 1� July 1�12 Church building was consec-rated: 1� August 1�24Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no ���00144;first entry in the Tallinn City Court on 2 July 2004

The Tapa congregation was the first Methodist congre-gation on the mainland of Estonia. It was founded by brother Karl Kuum on 15 July 1912. Worship services were first held in his house at 9 Pärna Street. Soon more space was needed and in 1923 the construction of a new church building was started. It was completed with the help of the first superintendent for Esto-nia George A. Simons and consecrated by him on 17 August 1924. The first pas-tor in the new church was Aleksander Kuum who had

ТапаОснование общины: 15 июля 1912 годаБлагословение здания церкви: 17 авг. 1924 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 59800144;Впервые зарегистрирован в Таллиннском Городском Суде 2 июля 2004.

Община Тапа первая мето­ дистская община на мате­рике. Её основал брат Карл Куум 15 июля 1912 года. В начале собрания прово­дились в его доме на улице Пярна 9. Затем, в связи с нехваткой места, в 1923 году начали строить новую церковь, строительство которой завершили с помо­ щью суперинтендента Джорджа А. Симонса бла­ гословившего её 17 августа 1924 года. Первым пасто­ ром новой церкви стал Александер Куум, вернув­

Saksamaalt jutlustajate seminarist naasnud Aleksander Kuum. Kogudust on siiani teeninud 18 pastorit, neist kõige kauem Endel Rang (1973–2001).

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Karl Kuum 1912–19212. Johannes P. Karlson 1921–19243. Hans Söte 1924–19254. Aleksander Kuum 1924–19265. Martin Krüger 1926–19306. Jaan Puskay 19307. Oskar Põld 1930–19318. Eduard Valdmann 1931–19329. Voldemar Ojasson 1932–1936

10. Hendrik Ruus 1936–193911. Jaan Puskay 1939–195812. Endel Lepik 1958–196013. Rikhold Klaas 1960–196814. Martin Kuigre 1968–197315. Jaan Puskay 1968–197316. Martin Säägi (pastori kt) 1968–196917. Endel Rang 1973–200118. Joel Rang aastast 2001

(alates 23. juulist 1939 kodumisjoni sekretär)

taPa KogudusEvanEM EndEl rang ja abiKaasa ÕiE oMa hÕbEPulMaPäEval 20. augustil 1983. EEs väiKE tooMas, vasaKult tütar MirjE ning Pojad EnoK, joEl ja hErMas

Pastor of taPa congrEgation EndEl rand and his wifE ÕiE on thE day of thEir silvEr wEdding on 20 august 1983. in thE forE-ground littlE tooMas, froM thE lEft daughtEr MirjE, sons EnoK, joEl and hErMas

ПАСТОР ОБщИНы ТАПА ЭНДЕЛь РАНГ С ЖЕНОЙ ыЙЕ НА

СЕРЕБРЯНОЙ ГОДОВщИНЕ СВОЕЙ СВАДьБы, 20 АВГУСТА 1983

ГОДА. ВПЕРЕДИ МАЛЕНьКИЙ ТООМАС, СПРАВА ДОЧь МИРьЕ,

А ТАКЖЕ СыНОВьЯ ЕНОХ, ЙОЭЛь И ХЕРМАС.

returned from the Preach-ers Seminary in Germany. Until present day the Tapa congregation has had 18 pastors, Endel Rang served the church for the longest period (1973–2001).

шись с семинара проповед­ников проходившего в Германии. До сегодняш­него момента в общине служило 18 пасторов, дольше всего – Эндель Ранг (1973–2001).

�4

��

HaapsaluAadress: Endla 6, 90504, HaapsaluTel (+372) 473 5624Registrikood 80206557

Koguduse asutamine: 0�. märts 1�1� Kirikuhoone õnnistamine: 23. juuli 1�22 Siseministeeriumis registreeri-tud 10. novembril 1��3, registrinumber ���001�1;esmakanne Tallinna Linnakohtus 1. juulil 2004

Haapsalus asutati metodisti kogudus 9. märtsil 1918, kui August Mikkov jagas oma kodus Ehte tänav 7 esmakordselt armu lauda 4 vennale ja 16 õele. Ametlikult registreeriti kogudus alles 1920. aastal Kuressaare koguduse osakonnana. 1922. aastal valmis uus kirikuhoone, selle õnnistas piiskop Nuelsen 23. juulil. Peagi tekkisid kogu-dusel maaosakonnad Võnnu mõisas, Paliveres, Lihulas ja Uuglas.

HaapsaluCongregation was founded: � March 1�1� Church building was consecrated: 23 July 1�22 Registrered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no ���001�1;first entry in the Tallinn City Court on 1 July 2004

The Methodist congregation in Haapsalu was established on 9 March 1918, when August Mikkov adminis-tered the Lord’s Supper for the first time to 4 broth-ers and 16 sisters in his home at 7 Ehte Street. The congregation was officially registered only in 1920 as a branch of the Kuressaare congregation. The new church building was comp-leted in 1922, it was conse-crated by bishop Nuelsen on 23 July. Soon the church had its own branches in the countryside: in the manor house of Võnnu, in Palivere,

ХаапсалуОснование общины: 9 марта 1918 годаБлагословение здания церкви: 23 июля 1922 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 69800151;Впервые зарегистрирован в Таллиннском Городском Суде 1 июля 2004.

9 марта 1918 года основа­лась методистская община в Хаапсалу, когда Аугуст Микков впервые провёл в своём доме на Эхте 7, причастие 4­ём братьям и 16­ти сёстрам. Община зарегистрировалась офи­циально только в 1920 году и стала филиалом общины Курессааре. В 1922 году было готово новое здание церкви, и 23 июля его бла­ гословил епископ Нуэльсен. Вскоре у общины появи­лись филиалы в деревнях в имении Вынну, Паливере, Лихула и Уугла.

Haapsalu koguduse pastor Jaan Jaagupsoo suri märtrina – ta mõrvati 1941. aastal ja tema maine põrm puhkab Noarootsi kalmistul. II maailmasõja ajal paigutati kirikusse Haapsalusse evakueerunud Tartu silmaklii-nik. Kõigile välistele raskustele vaatamata õnnestus Valdo Ojassool, kes tuli Haapsallu 1942. aastal, koguduse töö uuesti elustada. Inimesi tuli juurde, alustati muusikatege-vusega ja ehitati orel, mis valmis 1961. aastal. Pärast teda on teeninud kogudust Rudolf Siirak ja käes oleval ajal Urmas Rahuvarm. Haapsalu koguduse sõpruskoguduseks on Swartz Creeki ÜMK (Swartz Creek United Methodist Church) Michiganist.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. August Mikkov 1918–19222. Johannes Karlson 1922–19233. Martin Prikask 1923–19244. Martin Krüger (Kuigre) 1924–19255. Jaan Puskay 1925–19266. Ferdinand Tombo 1926–19327. Adalgoth Seck 1932–1933

8. Jaan Jakobson (Jaagupsoo) 1933–19419. August Mikkov 1941–194210. Valdo Ojassoo 1942–196911. Rudolf Siirak 1969–199812. Urmas Rahuvarm aastast 199813. Andreas Rahuvarm (abi) aastast 1999

haaPsalu Kogudus 1934. aastal | haaPsalu congrEgation in 1934 | ОБщИНА ХААПСАЛУ В 1934 ГОДУ

Lihula and Uugla.The pastor of the Haapsalu congregation Jaan Jaagup-soo died as martyr – he was murdered in 1941 and his last remains were buried at the Noarootsi Cemetery. During World War II the Tartu Eye Hospital was evacuated to Haapsalu and accommodated into the church building. Despite all difficulties, the work in the congregation was revived by Valdo Ojassoo, who came to Haapsalu in 1942. More people joined the church, music ministry was started and an organ was built (completed in 1961). After Ojassoo, the Haapsalu congregation was pastored by Rudolf Siirak, at present the pastor of the church is Urmas Rahuvarm. The connecting congregation of the Haapsalu church is the Swartz Creek United Metho-dist Church in Michigan.

Пастор общины Яаан Яаагупсоо умер мучени­ком – его убили в 1941 году и его прах покоится на кладбище в Ноароотси. Во время Второй Мировой войны в церковь в Хаап­ салу поместили эвакуи­рованную Тартускую глаз­ ную клинику. Не смотря на все трудности, Вальдо Ояссоо, который приехал в Хаапсалу в 1942 году, уда­ лось восстановить работу общины. Людей станови­лось больше, начали музы­ кальное служение и нача­ ли строить орган, который был готов в 1961 году. После него, в общине служил Рудольф Сиирак, а сейчас Урмас Рахуварм. Сестринской церковью общины Хаапсалу является Шварц Криик Объединён­ная Методистская Церковь в Мичигане (Swartz Creek United Methodist Church).

��

��

RakvereAadress: Laada 21, 44310 RakvereTel (+372) 325 3095Registrikood 80206394

Koguduse asutamine: 11. november 1�20Kirikuhoone õnnistamine: 2�. august 1�2�Siseministeeriumis registree-ritud 10. novembril 1��3, registrinumber ���0013�;esmakanne Tallinna Linnakohtus 2�. juunil 2004

Karl Kuum hakkas 1910. aastal Rakveres regulaarselt, iga kahe nädala tagant jutlustama Jaan Rajaste (enne eestistamist Jaan Rabor) ja tema abikaasa Kata-riina korteris Malmi tänavas. Rahvast osales neil koosoleku-tel üha rohkem ja 1914. aastal moodustati Rakveres Tapa metodisti koguduse osakond. Hiljem, Hans Söte ajal osteti Laada tänaval krunt kahe vana majaga, millest üks lammutati ja teine remonditi koguduse

RakvereCongregation was founded: 11 November 1�20Church building was consec-rated: 2� August 1�2�Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no ���0013�;first entry in the Tallinn City Court on 2� June 2004

In 1910 Karl Kuum started to preach in Rakvere every other week in the apart-ment of Jaan Rajaste (Jaan Rabor before the name was Estonianized) and his wife Katariina in Malmi Street. More and more people came to the services and in 1914 a branch of the Tapa Methodist congregation was set up in Rakvere. Later, at the time of Hans Söte, a lot was purchased with two old houses in Laada Street. One of the old houses was torn down while the other was restored for the congrega-tion. On the initiative of

РаквереОснование общины: 11 ноября 1920 годаБлагословение здания церкви: 25 авг. 1929 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 59800138;Впервые зарегистрирован в Таллиннском Городском Суде 29 июня 2004.

В 1910 году Карл Куум начал регулярно пропо­ведовать в Раквере каж­ дые 2 недели, в квартире Яаана Райясте (Яаан Рабор) с супругой Ката­рииной на улице Мальми. На служениях людей ста­ новилось больше и в 1914 году Раквере сформирова­ли, как филиал методистс­ кой общины Тапа. Позже, во время Ханса Сёте купили участок земли на улице Лаада с двумя старыми домами, один из которых разрушили, а

tarvis. Noore kogudusevanema Voldemar Ojassoni initsiatii-vil alustati uue kirikuhoone ehitamist. 17. mail 1928 pani superintendent Martin Prikask kirikule nurgakivi ja selle õn-nistasid 25. augustil 1929 super-intendent Prikask, õpetajad Voldemar Ojasson ja Martin Krüger. Rakvere kogudusel oli alguses kaks osakonda: Haljala ja Port-Kunda.Rakvere kirik sai II maailmasõja päevadel kannatada kuulide ja mürsukildude tõttu, kuid püsib tänaseni. Aastatel 2005–2006 viidi kirikus läbi ka põhjalik remont. Koguduses töötab püha-päevakool, naistetöö, osalevad mitmed laulugrupid ja koguduse liikmeskond on noorenenud.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Johannes Karlson 1920–19222. Hans Söte 1922–19233. Jaan Puskay 1923–19254. Martin Krüger (Kuigre) 1925–19265. Voldemar Ojasson (Valdo Ojassoo) 1926–19326. Eduard Raud 1932–19337. Martin Krüger (Kuigre) 1933–19578. August Saulus 1957–19589. Andres Kirjamägi 1958–1963

10. Aleksander Arro (pastori kt) 196311. Johannes Lilleorg 1963–196612. August Saulus (pastori kt) 196613. Juhan Lilleorg (pastori kt) 1966–196714. Karl-Friedrich Nurmela 1967–196815. Johannes Tinnuri (pastori kt) 1968–196916. Jaan Puskay 196917. Päivo Kasekamp 1969–197218. Jaan Puskay 1972–197319. Uno Külviste aastast 1973

raKvErE Kogudus 1931. aastal

raKvErE congrEgation in 1931

ОБщИНА РАКВЕРЕ В 1931 ГОДУ

the young pastor Voldemar Ojasson the construction of a new church building was started. On 17 May 1928 superintendent Martin Pri-kask laid the cornerstone for the building and it was con-secrated on 25 August 1929 by superintendent Prikask, ministers Voldemar Ojasson and Martin Krüger. In the beginning the Rakvere cong-regation had two branches: in Haljala and in Port-Kun-da. Rakvere church suffered damage during World War II through bullets and shell splinters, but the church has survived until present day. In 2005–2006 thorough repairs were made at the building. The church has Sunday school, women’s ministry, several music groups and more people from younger generations.

второй отремонтировали для общины. По инициа­тиве молодого пастора Вольдемара Ояссона начали строительство нового здания церкви. 17 мая 1928 года супер­интендент Мартин При­ каськ заложил краеуго­льный камень в строи­тельство церкви, и 25 авг. 1929 года благословил совместно с учителями Вольдемаром Ояссоном и Мартином Крюгерем. В начале, у общины Раквере было два филиала: Хальяла и Порт­Кунда.Во время Второй Мировой войны здание церкви было повреждено, хотя церковь стоит и по сей день. С 2005–2006 год в церкви проводился капитальный ремонт.

��

��

PärnuAlates 19. juunist 1997 Pärnu Agape kogudusAadress: Männi 2, 80010 PärnuTel (+372) 445 9888, 5340 2001Registrikood 80206980

Koguduse asutamine: 30. august 1�21Siseministeeriumis registree-ritud 10. novembril 1��3, registrinumber 1��0003�; esmakanne Tallinna Linnakohtus 1�. juulil 2004

Alates 1921. aastast pidas Pärnu kogudus neli aastat teenistusi Kar-ja ja Possieti tänava nurgal asuvas hoones, viis aastat Suur-Veski ja Liiva tänava nurgal asuvas majas. Aastail 1930–1940 kasutas kogu-dus ruumi aadressil Riia maantee 14. Nõukogude võim konfiskeeris selle 1940. aastal. 1947. aastal andsid linnavõimud kogudusele loa kasutada jumala teenistusteks seitsmenda päeva adventistide koguduse ruumi Karja tänav 3. 1987. aastal algasid läbirääki-

PärnuCongregation was founded: 30 August 1�21Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no 1��0003�; first entry in the Tallinn City Court on 1� July 2004

Since 1921, during the pe-riod of four years, the Pärnu congregation held worship services in a building lo-cated at the corner of Karja Street and Possieti Street, for the next five years the church met in a building at the corner of Suur-Veski Street and Liiva Street.In 1930–1940 the congrega-tion used a room at 14 Riia Road. The Soviet authorities confiscated the building in 1940. In 1947 the town autho- rities gave permission to the church to use the sanctuary of the Seventh Day Adven-tist congregation at 3 Karja Street for worship services.During the Soviet times the

ПярнуНачиная с 19 июня 1997 года – Пярнуская община АгапеОснование общины: 30 августа 1921 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 18800037;Впервые зарегистрирован в Таллиннском Городском Суде 16 июля 2004.

Начиная с 1921 года Пярнус­ кая община 4 года прово­дила служения в здании на углу улиц Карья и Поссиети, и 5 лет в здании на углу улиц Суур­Вески и Лиива.С 1930–1940 год община использовала помещение по адресу Рииа мнт. 14. Советские власти конфис­ ковали его в 1940 году. В 1947 году городские влас­ ти дали разрешение ис­пользовать дляпроведения Богослужений помещение Адвентистов Седьмого Дня на улице Карья 3.8 июня 1992 года прошло

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Karl Kuum 1921–19242. Voldemar Ojasson 1924–19253. Eduard Raud 1924–19304. Jaan Puskay 1930–1938 (1936 ka Viljandis)5. Ferdinand Tombo 1938 6. August Parkja 1938 7. Eduard Raud 1938–1941 8. Ferdinand Tombo 1941–19609. Voldemar Ritsbek 1960–196510. Heino Veensalu 1965–1967

11. Johannes Roosnurm (pastori kt) 196712. Laas Helde 1967–196813. Johannes Truu 196814. Laas Helde 1968–198315. Üllas Tankler 1983–200516. Tõnu Kuusemaa (pastori kt) 1988–199117. Tõnu Kuusemaa (abipastor) 1991–199718. Tõnu Kuusemaa aastast 199719. Maire Ivanova (noortepastor) 2001–200520. Maire Ivanova (osalise ajaga) aastast 2005

mised oma kiriku ehitamiseks ja aastal 1990 toimus rahvus-vaheline arhitektuurikonkurss, mille võitis eesti arhitekt Ilmar Klammer. 8. juunil 1992 toi-mus ehituse pidulik avamine, kirikuhoone õnnistati sisse 17. detsembril 1995.Nõukogude perioodil oli kogu-dusele suureks õnnistuseks pastor Laas Helde ametiaeg. Ta oskas võita noorte südameid ja toetas nende julgeid ettevõt-misi. Paljud noored tulid aastail 1967–1983 elavale usule, mille tulemusena hakkas kogudus kas-vama Nõukogude võimuorganite vastutegevusele vaatamata.Kõige kauem on kogudust teeni-nud Üllas Tankler (1983–2005), kes töötab nüüd ÜMK Globaaltee-nistuse (General Board of Global Ministries) New Yorgi peakor-teris Euroopa ja Põhja-Aafrika piirkonna täitevsekretärina.Pärnu kogudus on saanud tuntuks laiemale avalikkusele kristlike juhtimiskonverentside korraldamise kaudu. Pärnu koguduse sõpruskogu-duseks on Asbury ÜMK (Asbury United Methodist Church) Tulsa linnas, Oklahomas.

ministry of pastor Laas Helde was a big blessing for the congregation. He was able to win the hearts of young people and supported their brave initiatives. Many young people came to faith in 1967–1983, so that the congregation started to grow despite the counter activities of the Soviet authorities.In 1987, under pastor Üllas Tankler’s leadership, nego-tiations started for building their own church. On 8 June 1992 the opening ceremony of the construction took place in Männi Street. The church building was consecrated on 17 December 1995.Üllas Tankler has pastored the congregation for the longest time period (1983–2005), he works now at the New York headquarters as executive secretary for Europe and Northern Africa Area of the General Board of Global Ministries.The Pärnu congregation has become known to the public through Christian leader-ship conferences organized at the Agape Center. The connecting congrega-tion of the Pärnu church is the Asbury United Metho- dist Church in Tulsa, Okla-homa.

торжественное открытие строительства на улице Мянни, и в тот же год 6 ноября, епископ Северо­Европейской ОМЦ Ханс Вяксби и суперинтендент ЭМЦ Олав Пярнаметс, торжественно заложили краеугольный камень. Здание церкви благосло­вили 17 декабря 1995 года. Большим благословением для общины в советское время был пастор Лаас Хельде. Он умел привлечь молодые сердца и помогал им принимать смелые ре­ шения. С 1967–1983 год много молодых людей пришло к живой вере, в результате чего община стала расти, не смотря на противления советских органов. Дольше всего в общине служил Юллас Танклер (1983–2005), который сейчас работает региональным секретарём Европейского и Северо­Африканского Региона Глобального служения ОМЦ в Нью­Йорке.Пярнуская община стала известной через проведе­ние христианских конфе­ренций по руководству. Сестринской церковью Пярну является Асбури ОМЦ в городе Тулса, Оклахома.

�0

�1

Tallinn Aadress: Narva mnt 51, 10152 TallinnTel (+372) 668 8477, 668 8485, 668 8483Registrikood 80206721

Koguduse asutamine: 3. märts 1�22 Siseministeeriumis registree-ritud 10. novembril 1��3, registrinumber 01�00234; esmakanne Tallinna Linnakohtus �. juulil 2004

Tallinna kogudus asutati 3. märtsil 1922. Asutajateks olid Martin Prikask, Balti ja Slaavi Misjonikonverentsi super-intendent George A. Simons ja Vladimir Rafalovsky. Alguses toimusid jumalatee-nistused Tallinna Tehnikumi saalis Pikal tänaval, hiljem omandati ruumid Suur-Pärnu maantee 19. Tallinna I koguduse kiriku-hoone Veerenni 4a avajumala-

TallinnCongregation was founded: 3 March 1�22 Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no 01�00234; first entry in the Tallinn City Court on � July 2004

The Tallinn congregation was established on 3 March 1922. The founders were Martin Prikask, Superinten-dent of the Baltic and Slavic Mission Conference George A. Simons and Vladimir Rafalovsky.At first worship services were held in the assembly hall of the Tallinn Technical School in Pikk Street, later rooms were acquired at 19 Suur-Pärnu Road.The opening ceremony of the church building of the Tallinn Church I at 4a Vee-renni Street was held on 24 March 1929, the building became the property of the Methodists only on 21

ТаллиннОснование общины: 3 марта 1922 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 01800234;Впервые зарегистрирован в Таллиннском Городском Суде 6 июля 2004.

Таллиннскую общину ос­ новали 3 марта 1922 года. Основателями были Мартин Прикаськ и суперинтен­дент Балтийско­Славянс­кой Конференции Джордж А. Симонс и Владимир Рафаловский.В начале проходили бого­ служения в зале Таллиннс­кого Техникума на улице Пикк, позже приобрели помещения на Суур­Пярну мнт. 19.24 марта 1929 года прошло первое богослужение в первом здании церкви Таллиннской общины на улице Вееренни 4а, и только 21 ноября 1930 года

�2

teenistus peeti 24. märtsil 1929, metodistide kinnisvaraks sai kirik alles 21. novembril 1930. Veerenni kirik hävis Tallinna pommitamisel 9. märtsil 1944. Tallinna kogudusel oli alguses kaks osakonda: Nissi ja Harju-Madise.Lühikese aja vältel pärast sõda, kui Veerenni tänava kirik oli hävinud, hakkasid metodistid koos käima Sitsi ehk Pet-lemma palvelas, mis asus Kopli piirkonnas. Tallinn-Kopli ehk Tallinna II kogudus asutati 1927. a suvel saksa rahvusest õpetaja Adalgoth Secki poolt. Algul käidi koos Sitsi vabriku kinosaalis ja hiljem lühiajaliselt veel muudes üüriruumides. 1934. aasta augustis alustati palvela ehitamisega Kopli tn 92A, mis õnnistati sisse 27. jaanuaril 1935. 1940. aasta alguses määrati Saksamaale

vEErEnni EhK liliEnthali KiriK | vEErEnni or liliEnthali church |

ЦЕРКОВь ВЕЕРЕННИ ИЛИ ЛИЛИЕНТХАЛИ

PEtlEMMa EhK sitsi KiriK, Kus Käis Koos tallinna-KoPli, hiljEM tallinna ii Kogudus

PEtlEMMa or sitsi church whErE tallinn-KoPli, latEr Known as tallinn church ii, gathErEd

ЦЕРКОВь ВИФЛЕЕМ ИЛИ СИТСИ,

ГДЕ СОБИРАЛАСь ОБщИНА

ТАЛЛИНН­КОПЛИ, ПОЗЖЕ ВТОРАЯ

ТАЛЛИННСКАЯ ОБщИНА.

November 1930. The Vee-renni church was destroyed during the bombing of Tallinn on 9 March 1944. At first the Tallinn congrega-tion had two branches: Nissi and Harju-Madise. For a short period of time, after World War II, when the Veerenni church had been destroyed, the Methodists started to meet at the Sitsi or Petlemma church located in the Kopli district. The Tallinn-Kopli or the Tallinn Church II was founded in summer 1927 by Adalgoth Seck, minister of German descent. At first the people met at the cinema hall of the Sitsi Factory and later, for a shorter period of time, in other rented rooms. In August 1934 the construction of the church building was started at 92a Kopli Street that was consecrated on 27 January 1935. At the beginning of 1940 preacher Hugo Oengo

здание стало собственнос­ тью Методистской церкви. Церковь на Вееренни раз­рушилась после бомбёжки в Таллинне 9 марта 1944 года. У Таллиннской общи­ ны в начале было 2 филиала: Нисси и Харью­Мадисе.После войны, на протяже­нии короткого времени, когда церковь на улице Вееренни была разрушена, методисты стали посещать молитвенный дом на Ситси, или Вифлеем, которая на­ ходилась в районе Копли. Таллинн­Копли, или Тал­линнская Вторая община, основалась летом 1927 года учителем, немцем по национальности, Адальгофом Секом. В начале, вместе арендовали кинозал на фабрике Ситси, а позже снимали разные помещения. В августе 1934 году началась постройка молитвенного дома на улице Копли 92а, которую благословили 27 января

�3

lahkunud A. Secki asemele Tallinna II koguduse vanema kohusetäitjaks jutlustaja Hugo Oengo. Viimane jumalateenistus peeti Petlemma palvelas 9. juu-lil 1950, sest hoone võõrandati repressiivselt ja sinna paigutati Nõukogude sõjaväe raadiojaam. 1991 lammutati hoone endistelt omanikelt luba küsimata. Alates 16. juulist 1950 sai ühinenud Tallinna kogudus kasutada allüürnikuna seitsmenda päeva adventistide kirikut Mere puiestee 3, kus käidi koos 50 aastat.Mere puiestee kirikus alus-tas tegevust lisaks paljudele teistele muusikakollektiividele tolleaegse noortejuhi Jaanus Kärneri poolt 1968. a. maikuul loodud esimene gospelansambel Eestis. Alguses lauldi mitme-häälseid spirituaale, hiljem lisan-dusid erinevad muusikainstru-

was appointed acting pas-tor of the Tallinn Church II to replace A. Seck who had departed for Germany. The last worship service in the Petlemma church was held on 9 July 1950 as the building was forcibly expropriated by the Soviets and a military radio station was set up in the building. In 1991 the church build-ing was torn down without asking permission from its former owners. Since 16 July 1950 the uni-ted congregation of Tallinn could use the sanctuary of the Seventh Day Adven-tists at 3, Mere Puiestee Street as subtenant and the congregation met there for 50 years. In addition to other music groups of the church, the first Estonian gospel group using electrical music inst- ruments was formed there by youth pastor Jaanus Kärner. The gospel group

1935 года. В начале 1940 года вместо А. Сека назна­ чили в Таллиннскую Вто­ рую общину проповедника Хуго Оэнго исполнять обя­занности пастора. 9 июля 1950 года было проведено последнее богослужение в молитвенном доме Виф­ леем, так как здание отобра­ ли и там установили советс­ кую военную радиостан­ цию. И в 1991 году здание снесли, не спросив разре­шение у бывших хозяев. Начиная с 16 июля 1950 года Объединённая Таллиннская община стала арендовать помещение у Адвентистов Седьмого Дня на Мере пст. 3, где вместе использовали это здание на протяжении 50­ти лет.В этой церкви, в добавок ко многим другим музы­кальным коллективам, действовал первый в Эстонии госпель ансамбль «Села», игравший на электроинструментах,

juMalatEEnistus MErE PuiEstEE KiriKus | worshiP sErvicE in MErE

PuiEstEE church | БОГОСЛУЖЕНИЕ В ЦЕРКВИ НА МЕРЕ ПУЙЕСТЕЕ

mendid. Mitmeid aastaid ilma nimeta tegutsenud ansambel sai nimeks Sela Aleksander Kuuma soovitusel, kes koos Hugo Oengoga toetas igati noorte tegevust. 1970. aas-tate alguses kasvas Sela töö üle-eestiliseks vaimulikuks ärkamiseks, mis levis paljudesse paikadesse Eestis ja mujal tolleaegses Nõukogude Liidus. Selline aktiivne tegevus tõi kaasa repressioone ja taga - kiusu paljudele noortele, kes olid otsustanud Kristust järgida. Osa nendest oli sunnitud haridustee pooleli jätma, teised ei saanud oma vaadete tõttu tööd ning oli ka neid, kes toime tati kinnipidamis-kohtadesse. 1982. aastast on ansamblit juhtinud Arved Mägila. Tallinna koguduse uue kiriku krunt õnnistati 28. mail 1994

Sela started with eight members in 1968 and got its name from superintendent Aleksander Kuum who, like Hugo Oengo, supported the activity of the young people in every way. As a result of the Sela ministry God gave a revival among the Esto-nian young people at the beginning of the 1970s that spread into different places of Estonia. The music group Sela has continued its activ-ity until present day. The Sela revival brought along persecution in the Soviet period. The KGB started to pursue the leader of the music group Jaanus Kärner. Several young people, who had decided to follow Christ, had to suffer various repressions, in-cluding arrests.The lot at 51 Narva Road was consecrated for the new church building of the Tallinn UMC on 28 May

создателем которого являлся молодёжный руководитель Яаанус Кярнер. В 1968 году ансамбль состоял всего из 8­ми человек, название ансамблю дал суперинтен­дент Александер Куум, который вместе с пасто­ ром Хуго Оэнго всячески поддерживали молодёжную работу. Результатом работы группы «Села» Бог подарил в начале 1970­ых духовное пробужде­ ние среди молодёжи в Эстонии, которое рас­ пространялось на протя­ жении многих лет в разных местах Эстонии и Советского Союза. Ансамбль «Села» продолжает свою работу по сей день. В советское время, из­за пробуждения, «Села» претерпел гонения. Многим молодым людям, которые приняли решение следовать за Христом, при­шлось пережить разные

MErE PuiEstEE KiriK | church of MErE PuiEstEE strEEt | ЦЕРКОВь НА МЕРЕ ПСТ.

�4

��

репрессии. Часть из них не смогли окончить высшее образование, другие не могли устроится на работу из­за своих религиозных убеждений, а также были те, которых отправили в заключение. С 1982 года руководителем ансамбля является Арвед Мягила. 28 мая 1994 года Таллиннс­ кая община благословила участок земли на строи­тельство новой церкви, по адресу Нарва мнт. 51, крае­ угольный камень заложи­ ли 1 октября 1994 года, и здание церкви благослови­ли 10 сентября 2000 года. Авторами проекта были архитекторы Вилен Кюннапу и Айн Падрик.На сегодняшний день в здании также работает Теологическая Семинария ЭМЦ. Новая церковь была построена благодаря доб­ ровольным пожертвова­ ниям членов Методистс­кой церкви и друзей из­за

1994, the cornerstone was laid on 1 October 1994 during the World Methodist Council Executive Meeting in Tallinn, Estonia and the sanctuary was consecrated on 10 September 2000. The authors of the project were Vilen Künnapu and Ain Padrik. The building in Narva Road houses also the Baltic Methodist Theological Seminary. The new sanc-tuary was built thanks to offerings from the members of the UMC in Estonia and abroad. The greatest support came from the Kwang Lim Methodist Church in South Korea and from the Holston Annual Conference UMC in the USA, and from special benefactors: Mary and Ralph Watson, Alan Lindsey, Lynn and Steve Caldwell, Harry and Pat Turner, and special organizations of the United States (World Evangelism, the World Methodist Coun-

aadressil Narva maantee 51, nurgakivi pandi 1. oktoobril 1994 ja kirikuhoone õnnistati 10. septembril 2000. Projekti autorid on arhitektid Vilen Künnapu ja Ain Padrik. Hoones töötab täna ka EMK Teoloogiline Seminar. Uus kirik kerkis tänu metodisti kiriku liikmete vabatahtlikele annetustele kodu- ja välismaalt. Suuremad toetused tulid Lõuna-Koreast (Kwanglimi Metodisti kogudus), USA mitmesugustest organisat - siooni dest (World Evangelism, World Methodist Council; The General Board of Global Ministries; The Friends of Estonia), paljudelt aasta-konverentsidelt ja üksik-annetajatelt. Jumal õnnistagu neid rikkalikult abi eest oma vähematele õdedele-vendadele! Aleksander Kuuma algatusel

ansaMbEl sEla 1976 | gosPEl grouP sEla 1976 | АНСАМБЛь «СЕЛА» В 1976 ГОДУ

��

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Vassili Täht 1910–19122. Martin Prikask 1921–19223. Ferdinand Tombo 1922–19264. Hjalmar Salmi (vene töö) 1922–19235. Benjamin Neljubin (vene töö) 1924–19266. Adolf Bergmann (vene töö) 1926–19287. Jaan Puskay 1926–19308. Adalgoth Seck (eesti, vene töö) 1928–1932 (Tallinn-Kopli)9. Martin Krüger (Kuigre) 1930–1932 (Tallinn I)10. Martin Prikask 1932–1933 (Tallinn I ja Tallinn-Kopli)11. Ferdinand Tombo 1932–1938 (Tallinn I)12. Martin Prikask 01.02.–15.05.1938 (Tallinn I)13. August Parkja (abi) 01.02.–15.05.1938 (Tallinn I)14. Adalgoth Seck (eesti, vene töö) 1933–1939 (Tallinn-Kopli)

15. Aleksander Kuum 1938–1952 (Tallinn I) (1952–1956 Siberi vangilaagris)16. Hugo Oengo 1939–1941 (Tallinn II)17. Hugo Oengo 1944–197818. Aleksander Kuum 1956–197019. Olav Pärnamets aastast 197020. Georgi Lanberg (vene töö) 1971–200121. Juri Tšerenkov (vene abipastor) aastast 199822. Heigo Ritsbek (abipastor) 1979–198223. Heigo Ritsbek (pastori kt) 1982–1989 (02.02.1989–03.07.1996 USAs)24. Toomas Pajusoo aastast 199025. Taavi Hollman (noortepastor) 1992–200526. Aleksander Fjodorov (vene töö) aastast 200127. Robert Tšerenkov (noortepastor) aastast 200228. Taavi Hollman aastast 2005

рубежа. Большие пожертво­ вания пришли из Южной Кореи (Методистская община Кванглим), из разных организаций в Америке (World Evange­lism, World Methodist Council; The General Board of Global Ministries; The Friends of Estonia), от многих Годовых Конфе­ренций и от частных лиц. Пусть Бог обильно благос­ловит наших братьев и сестёр за их помощь!18 февраля 1957 года офи­ циально можно считать началом русской работы. Инициатива и весь после­ дующий ход работы при­ надлежит Георгию Ланбергу. Работу русской Таллиннс­кой общины ЭМЦ поддер­живала сестринская община первая ОМЦ Паскагула (Pascagoula First United Methodist Church) штат Миссиссиппи.

cil, the Friends of Estonia, the General Board of Global Ministries), from Annual Conferences in Oklahoma, North Georgia, Kentucky and South Georgia and many others. May God bless them abun-dantly for the help to the lesser sisters and brothers!Upon the support of Aleksander Kuum, Russian speaking worship services were started in the church of Mere Puiestee on 18 February in 1957. Georg Lanberg became the leader of the Russian speaking ministry. The connecting congregation of the Russian speaking part of the Tallinn UMC is Pascagoula First United Methodist Church in Mississippi.

alustati 18. veebruaril 1957 Mere puiestee kirikus vene-keelsete jumalateenistustega. Vene tööd asus juhtima Georgi Lanberg. EMK Tallinna koguduse vene tööd toetav sõprus kogudus on Pascagoula Esimene ÜMK (Pascagoula First United Methodist Church) Mississippi osariigis.

��

Nissi Aastail 1922–1928 tegutses Nissis Tallinna koguduse osakond. 1924. aastal muutus töö ise-seisvaks. Koosolekuid peeti talumajas.

Nigula Nigulas töötas alguses Haapsalu koguduse osakond, aastast 1924 iseseisev töö.

johannEs tintsE, Martin PriKasK ja vilhElM MEinvald

johannEs tintsE, Martin PriKasK and vilhElM MEinvald

ЙОХАННЕС ТИНЦЕ, МАРТИН

ПРИКАСьК И ВИЛьХЕЛьМ

МЕЙНВАЛьД

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Vilhelm Meinvald 1922–19232. Eduard Raud 1923–1924

3. Vilhelm Meinvald 1924–19254. Vilhelm Meinvald 1926–1928

Pastorid | Pastors | ПасторыJohannes Tintse 1922–1926.

NissiThere was a branch of the Tallinn congregation at Nissi in 1922–1928.Independent ministry started in 1924. Worship services were held in a farmhouse.

NigulaAt first there was a branch of the Haapsalu congrega-tion at Nigula, independent ministry started in 1924.

НиссиС 1922 – 1928 в Нисси был филиал Таллиннской общины.В 1924 году работа стала самостоятельной. Служения проводились в крестьянском доме.

НигулаВ начале в Нигула работал филиал общины Хаапсалу и с 1924 года начали самостоятельную работу.

LihulaAastail 1923–1935 tegutses Lihulas algselt Haapsalu koguduse osakond. 1922. aasta oktoobris alustas seal aga jutlustajana tööd Tapa koguduse liige Ida Jõekallas ja seejärel tuli talle appi August Mikkov, kuni ametlikult määrati 1923. aastal kohale Vilhelm Meinvald. Lihula palvela õnnistati augustis 1924. Aastal 1932 kolis Lihula osakond uutesse ruumidesse Paasi tänav 44.

lihula PalvEla ÕnnistaMisE PäEval augustis 1924

on thE day of thE consEcration of lihula church in august 1924

МОЛИТВЕННыЙ ДОМ ЛИХУЛА В ДЕНь БЛАГОСЛОВЕНИЯ,

АВГУСТ 1924 ГОДА

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Vilhelm Meinvald 1923–19292. Vassili Prii 1929–1930

3. Eduard Valdmann 1930–19314. Ida Jõekallas (pastori kt) 1931–1935

LihulaIn 1923–1935 there was a branch of the Haapsalu congregation at Lihula. In October 1922 a member of the Tapa congregation Ida Jõekallas started to preach at Lihula, in a while August Mikkov came to assist her until Vilhelm Meinvald was appointed pastor in 1923. The Lihula church was consecrated in August 1924. In 1932 the Lihula branch moved into new rooms at 44 Paasi Street.

ЛихулаС 1923–1935 гг. в Лихула действовал филиал общи­ны Хаапсалу. В октябре 1922 года там начала работу проповедником Ида Йыекаллас, член общины Тапа, и позже ей пришёл на помощь Аугуст Микков, пока в 1923 году официально не назначили на это место Вильхельма Мейнвальда. Молитвенный дом в Лихула благословили в августе 1924 года. В 1932 году филиал Лихула пере­ехал в новое помещение на улице Пааси 44.

��

��

TartuAadress: Vallikraavi 16A, 51003 TartuTel (+372) 740 7950Registrikood 80206773

Koguduse asutamine: 2�. oktoober 1�23Alates 1�. märtsist 2004 Tartu Püha Luuka kogudus Siseministeeriumis registree-ritud 10. novembril 1��3, registrinumber 24�000��; esmakanne Tallinna Linnakohtus 0�. septembril 2004.

Aastal 1913 võeti Emil Ricken Turus Soome aastakonverentsi prooviliikmeks ja määrati misjonitööle Tartusse, kus alustati saksakeelsete jumala-teenistustega. I maailmasõda katkestas tema töö Tartus. Alles 1923. aasta Kaunase misjonikonverentsil määrati Tartusse Johannes Karlson. Ta asutas metodisti koguduse 28. oktoobril 1923. 1. septembril 1926 õnnistati esi-

TartuCongregation was founded: 2� October 1�23Since 1� March 2004: St. Luke congregation in Tartu Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 Nov. 1��3, registration no 24�000��; first entry in the Tallinn City Court on � September 2004.

Emil Ricken was admitted a probationary member of the Finnish Annual Conference held in Turku in 1913 and was assigned to mission work in Tartu, where Ger-man speaking services were started. His work in Tartu was stopped by the outbreak of World War I. It was only at the Mission Conference in Kaunas in 1923, when Jo-hannes Karlson was assig- ned to Tartu. Karlson foun-ded the Methodist congrega-tion on 28 October 1923.The first church building was consecrated in Vallikraavi Street on 1 September 1926. On 1 March 1931 the Tartu

ТартуОснование общины: 28 октября 1923 годаС 16 марта 2004 община Тарту Святого Луки.Регистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 24800099;Впервые зарегистрирован в Таллиннском Городском Суде 9 сентября 2004.

В 1913 году на Годовой Кон­ ференции в Турку в Финлян­ дии приняли Эмиля Рикена пробным членом, и назна­чили на миссионерскую работу в Тарту, где начали богослужения на немецком языке. Первая Мировая война прервала его работу в Тарту. И только в 1923 году на миссионерской конференции проходившей в Каунасе Йоханнеса Карл­ сона назначили в Тарту. Он основал Методистскую об­ щину 28 октября 1923 года.1 сентября 1926 года благо­ словили первое здание церк­

�0

mene kirikuhoone Vallikraavi tänaval. 1. märtsil 1931 asutati Tartu karskusseltsi „Sinine Rist“ juurde Tartu II kogudus, mis liideti hiljem esimese metodisti kogudusega. Tartu kirik hävis 12. juulil 1941. Seejärel käidi kogu-dusena koos mitmetes ruumides.7. septembril 2000 otsustati Metodisti Maailmanõukogu evangelismitöö direktori Eddie H. Foxi julgustusel ehitada kogudusele kuuluvale krun-dile Vallikraavi tänavale uus kirikuhoone. Nurgakivi asetati 6. juunil 2002 ja esimene osa kirikukompleksist pühitseti 17. novembril 2002. Uue kirikuhoo-ne tänujumalateenistus toimus piiskop Øystein Olseni, Eddie H. Foxi ja teiste väliskülaliste osavõtul 25. mail 2003. Tartu Püha Luuka koguduse sõpruskoguduseks on Dunwoody ÜMK (Dunwoody United Metho-dist Church) Georgia osariigis.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Johannes Karlson 1923–19262. Karl Kuum 1924–19253. Aleksander Kuum 1926–1931 (Tartu ja ümbrus)4. Jaan Jakobson (Jaagupsoo) 1929–1931 (Tartu ja ümbrus)5. Aleksander Kuum 1931–1938 (Tartu I ja ümbrus)6. Jaan Jakobson (Jaagupsoo) 1931–1932 (Tartu II ja ümbrus)7. Jaan Jakobson (Jaagupsoo) 1932–1933 (Tartu II)8. Vassili Prii 1933–1935 (Tartu II)9. Hugo Oengo 1935–1936 (Tartu II)10. Ferdinand Tombo 1938–194111. Eduard Hark 1941–1942

12. Aleksei Poobus 1942–194413. Kusta Sotnik 194414. Harri Haamer 1944–194515. Eduard Suurhans 1945–196216. August Saulus 1962–196317. Andres Kirjamägi 1963–196618. Ants Soode 1966–197219. Päivo Kasekamp 1972–198720. Andrus Norak 1988–199121. Villu Eenkivi (pastori kt) 1991–199222. Leonhard Kangro (pastori kt) 1992–199423. Andrus Norak 1994–199524. Priit Tamm 1995–199825. Raivo Nikiforov (pastori kt) 199826. Villu Eenkivi (pastori kt) 1998–199927. Priit Tamm aastast 1999

congregation II was founded at the Temperance Society that was later united with the Methodist congregation I. The Tartu church was de-stroyed on 12 July 1941 and the people started to meet in different rooms.On 7 September 2000, upon the encouragement of the World Director of Evange-lism H. Eddie Fox, the World Methodist Council decided to build a new sanctuary on the lot in Vallikraavi Street that was a property of the congregation. The corner-stone was laid on 6 June 2002 and the first part of the church complex was consec-rated on 17 November 2002. The major support for the new church building was from the Connecting Congregation Dunwoody, Ted and Kaye Reissing, Mary Watson, Alan Lindsey, and the North Georgia Annual Conference. The connecting congregation of the St. Luke congregation in Tartu is the Dunwoody United Metho-dist Church in Georgia.

ви на улице Валликраави.1 марта 1931 года в Тарту в обществе по борьбе за трезвость «Синий Крест» основали Тартускую Вто­рую общину, которую в последствии присоединили к Первой Методистской общине. Здание церкви в Тарту было уничтожено 12 июля 1941 года. После этого община арендовала разные помещения.При поддержке директора евангелизационной рабо­ ты Эдди Х. Фокса, 7 сен­ тября 2000 года на Мето­дистском Всемирном Сове­ те, решили построить новое здание церкви на принад­лежащей общине земле на улице Валликраави. 6 июня 2002 года заложили краеугольный камень и первую часть церковного комплекса освятили 17 ноября 2002 года. Сестринской церковью для церкви Святого Луки в Тарту является Данвууди ОМЦ (Dunwoody United Methodist Church) в штате Джорджия.

�1

kõrkvere(endine Pöide) Koguduse asutamine: 1�. mail 1�24Kirikuhoone õnnistamine: 1�. mai 1�32 Siseministeeriumis registree-ritud 10. novembril 1��3, registrinumber 4��001�1

Kõrkvere kogudus alustas tööd 15. mail 1924. Kirik õnnistati esimesel nelipühal 1932. aastal. Ka Kõrkvere kiriku pastor Vassili Prii suri märtri- surma – ta saadeti 1941. aastal Siberisse, kus suri 30. septembril 1942. Töö on jätkunud selles paigas läbi raskuste, sest küla on jäänud tühjaks. Paljud elanikud on kolinud linna või mandrile, mistõttu üksikud allesjäänud liikmed liitusid aastal 2004 Kuressaare kogudusega. EMK aasta konverentsi

kõrkvere (former Pöide)Congregation was founded: 1� May 1�24Church building was congregation: 1� May 1�32 Registrered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no 4��001�1

The Kõrkvere congregation started its activity on 15 May 1924. The church was consecrated on the first day of the celebrations of Pente-cost in 1932. The pastor of the Kõrkvere church Vassili Prii died as martyr – he was deported to Siberia in 1941, where he died on 30 September 1942. Christian ministry has continued at Kõrkvere through difficul-ties since few people have remained in the village. Many have moved to town or to the mainland of Esto-nia, therefore the remaining few members joined the Kuressaare UMC in 2004. By the decision of the

Кырквере (бывший Пыиде )Основание общины: 15 мая 1924 годаБлагословение здания церкви: 15 мая 1932 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 45800181.

Община в Кырквере начала работу 15 мая 1924 года. Церковь благословили в день Пятидесятницы 1932 года.Пастор церкви в Кырквере Василий Прии умер мучеником, его сослали в 1941 году в Сибирь, где он умер 30 сентября 1942 года. В этом месте работа продолжалась с трудом, потому что деревня осталась пустой. Многие жители переехали в города или на материк, в следствии чего, оставшиеся члены церкви в 2004 году

�2

Pastorid | Pastors | Пасторы1. August Mikkov 1924–19272. Martin Prikask 1926–19283. Philip Gildemann 1928–19294. Eduard Valdmann 1929–19305. Alfred Tõns 1930–19346. Eduard Hark 1934–1936 7. Vassili Prii 1936–19418. Villem Õun 1939–1945

9. Marta Prii (pastori kt) 1945–1957 10. Villem Öövel (pastori kt) 1957–195811. Jaan Puskay 1958–196212. Aare-Jüri Ots 1962–196413. Eduard Lohv 1966–198514. Hjalmar Välisson 1985–199315. Herni Kunstimees (pastori kt) 1993–199716. Aare-Jüri Ots 1997–2004

Annual Conference of the UMC the Kõrkvere congre-gation was turned into a branch (ministry setting) of the Kuressaare congrega-tion in 2004.

присоединились к общине в Курессааре. По решению Годовой Конференции ЭМЦ община Кырквере в 2004 году стала филиалом общины Курессааре.

otsusega muudeti Kõrkvere kogudus 2004. aastal Kuressaare koguduse osa- konnaks (tööpunktiks).

Ehitusjärgus KÕrKvErE KiriK 1930. aastal

KÕrKvErE church undEr construction in 1930

ЦЕРКОВь КыРКВЕРЕ В

СТАДИИ СТРОИТЕЛьСТВА

(1930 ГОД)

usuMärtEr vassili Prii

Martyr for thE faith vassili Prii

МУЧЕНИК ЗА ВЕРУ ВАСИЛИЙ ПРИИ

�3

Torgu1921. aasta jaanuaris algas Sõrve poolsaarel Torgu vallas usuline ärkamine. Torgu kogu-dus asutati 1924. aastal Hänga külas. Superintendent Martin Prikask asetas 29. aprillil 1928 kirikule nurgakivi ja juba sama aasta 28. oktoobril sai uus hoone sisse õnnistatud. Torgu koguduse pastor Peeter Häng suri märtrina – ta küüdi-tati 1. juulil 1941 ja lahkus siit ilmast 21. septembril 1942 Kras-nojarski krais Norillagis. Torgu kogudusel oli osakond Imaras. 1938. aasta detsembris hakati seal ette valmistama uue palvela ehitamist. Muretseti krunt ja kanti see koguduse nimele. Superintendent Martin Prikask asetas Imara palvelale nurgakivi 18. mail 1939 ja õnnistas selle 10. detsembril 1939. II maailmasõja ajal hävisid nii Torgu kui Imara pühakoda. Torgu kirik sai pommitaba-

TorguIn January 1921 a revival broke out in the rural municipality of Torgu, the peninsula of Sõrve. The Torgu congregation was founded in the village of Hänga in 1924. Superinten-dent Martin Prikask laid the cornerstone for the church on 29 April 1928 and already on 28 October of the same year the new building was consecrated. The pastor of the Torgu congregation Peeter Häng died as martyr – he was de-ported to Siberia on 1 July 1941 and he died in Noril-lag, the Krasnojarsk krai, on 21 September 1942.The Torgu congregation had a branch in Imara. In December 1938 prepara-tions were made for the construction of a new church building. A lot was acquired for the congrega-tion. Superintendent Martin Prikask laid the cornerstone for the Imara church on 18

ТоргуС января 1921 года на полуострове Сырве в волости Торгу началось пробуждение. Общину Торгу основали в 1924 году в деревне Хянга. 29 апреля 1928 года суперинтендент Мартин Прикаськ зало­ жил краеугольный камень в здании церкви и в том же году 28 октября благос­ловили его.Пастор общины Торгу Пеетер Хянг умер муче­ником, 1 июля 1941 года его сослали, где он отошёл в вечность 21 сентября 1942 года в Красноярском крае в Нориллаге.У общины Торгу был фи­ лиал в Имара. В декабре 1938 года началась под­готовка к строительству нового молитвенного дома. Приобрели участок земли и зарегистрировали как собственность общины. 18 мая 1939 года супер­

�4

muse ja Imara palvela põles tõenäoliselt sõjatules maha. Viimase väite kinnituseks puuduvad täpsed andmed, välistada ei saa ka kuritaht- likku süütamist.

iMara PalvEla nurgaKivi asEtaMinE | laying of thE

cornErstonE for iMara church | ЗАЛОЖЕНИЕ

КРАЕУГОЛьНОГО КАМНЯ В МОЛИТВЕННыЙ ДОМ ИМАРА

Pastorid | Pastors | Пасторы 1. Eduard Raud 1921–19242. Karl Kuum 1924–1932

3. Peeter Häng 1932–1941

May 1939 and consecrated the building on 10 Decem-ber 1939. During World War II both Torgu and Imara churches were destroyed. The Torgu church was hit by a bomb and the Imara church burnt down evidently during warfare. However, the latter statement is not verified, therefore deliberately started fire can not be ruled out, either.

интендент Мартин При­ каськ заложил краеуголь­ный камень в молитвенный дом Имара и благословил его 10 декабря 1939 года.Во время Второй Мировой войны церкви в Торгу и Имара были разрушены. На церковь в Торгу упала бомба и молитвенный дом в Имара сгорел во время войны. Точные данные отсутствуют, вероятно, что это был злоумышленный поджёг.

usuMärtEr PEEtEr häng

Martyr for thE faith PEEtEr häng

МУЧЕНИК ЗА ВЕРУ

ПЕЕТЕР ХЯНГ

��

NarvaAadress: Rakvere 4 20306 NarvaTel (+372) 711 0991Registrikood 80210349

Koguduse taasasutamine: 12. veebruar 1���Kirikuhoone õnnistamine: 22. juunil 1���Siseministeeriumis registree-ritud 10. novembril 1��3, registrinumber 1��0002�;esmakanne Tallinna Linnakohtus 2�. augustil 2004

Töö Narvas algas 1924. aastal. Algul käidi koos üüriruumides. Alles 4. oktoobril 1933 õnnis-tas Aleksander Kuum raekoja kõrval koosolekute saali, kuhu mahtus 150–180 inimest. II maailmasõjas Narvale osaks saanud häving peatas meto-distide tegevuse kuni aastateni 1965–1967, mil alustati töö taastamist. 18. septembril 1965. aastal toimus ühes Narva korteris püha õhtusöömaaeg

НарваВозобновление общины: 12 февраля 1967Благословение здания церкви: 22 июня 1986 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 15800025;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 27 августа 2004.

Работа в Нарве началась в 1924 году. Вначале арендо­ вали помещение. И только 4 октября 1933 года Алек­сандер Куум благословил зал для собрания, который находился около Ратуши, где помещалось от 150 – 180 человек.Во время Второй Мировой войны разрушения косну­ лись Нарвы, и приостано­вили работу Методистской Церкви, только в 1965–1967 годах началась восстанови­ тельная работа. 18 сентября 1965 года в одной из квар­

NarvaCongregation was inaugu-rated: 12 February 1���Church building was consec-rated: 22 June 1���Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no 1��0002�;first entry in the Tallinn City Court on 2� August 2004

The ministry in Narva started in 1924. At first people met in the rented rooms. Only on 4 October 1933 Aleksander Kuum consecrated a room accom-modating 150–180 people for worship services, located next to the Town Hall.Narva suffered heavy destruction during World War II, which stopped the activity of Methodists there until 1965–1967 when the ministry was resumed. On 18 September 1965 the Lord’s Supper was cele-brated in an apartment in Narva under the leader-

��

Johannes Lilleoru juhtimisel. Narva metodistide grupi liik-med kuulusid tollal Rakvere kogudusse. Metodisti kogudus Narvas sai ametlikult taastatud 12. veebruaril 1967. 12-liikme-line kogudus tegutses sel ajal baptistide majas Taime tänav 2. 14. jaanuaril 1968 ordineeris superintendent Aleksander Kuum diakoniks Kustav Roo-saare, kelle eestvõtmisel osteti 1969. aasta kevadel koguduse liikmete annetatud rahaga maja. Selle maja, mis asus aadressil Roheline 12, õnnistas superin-tendent Kuum 22. juunil 1969. Peeter Piirisilla ajal, kes sa

narva Kogudus 2. augustil 1936. EsiMEsEs rEas hElEdas üliKonnas alEKsEi Poobus

narva congrEgation on 2 august 1936. alEKsEi Poobus in thE light suit, first row

ОБщИНА НАРВы, 2 АВГУСТА 1936

ГОДА. В ПЕРВОМ РЯДУ В СВЕТЛОМ

КОСТЮМЕ АЛЕКСЕЙ ПООБУС.

тир в Нарве, под руководст­вом Йоханнеса Лиллеорга, прошла Вечеря Господня. В то время члены Мето­дистской группы в Нарве принадлежали общине Раквере. Методистская община в Нарве официаль­но была восстановлена 12 февраля 1967 года. Тогда, община, состояв­шая из 12­ти членов, действовала в доме Баптистов на улице Тайме 2. 14 января 1968 года суперинтендент Александер Куум ордини­ровал в диаконы Кустава Роосаар, который весной 1969 года посодействовал в покупке дома за финансы, пожертвованные членами общины. И 22 июня 1969 года суперинтендент Куум благословил этот дом по адресу Рохелине 12. 18 сен­ тября 1977 года суперинтен­дент Хуго Оэнго назначил Пеетера Пиирисильда на должность пастора в об­ щину Нарвы. В то время, приобретённое помещение, стало тесным для проведе­

ship of Johannes Lilleorg. The members of the Narva Methodist group belonged then to the Rakvere cong-regation. The Methodist congregation in Narva was officially reinaugurated on 12 February 1967. At that time the congregation of 12 members held services in the Baptist church at 2, Taime Street. On 14 Janua-ry 1968 superintendent Aleksander Kuum ordained Kustav Roosaar a deacon, on whose initiative a house was purchased by the offe-rings of church members in spring 1969. The house lo-cated at 12, Roheline Street was consecrated by super-intendent Kuum on 22 June 1969. At the time of Peeter Piirisild, who was appointed a pastor of the Narva cong-regation by Hugo Oengo on 18 September 1977, this church building proved to be too small for the gathe-ring people. Peeter Piirisild turned to the mayor of Narva with the request for bigger rooms. It was a miracle that the authorities

��

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Alfred Tõns 1924–19252. Hjalmar Salmi (vene töö) 1924–19253. Jaan Sprenk (pastori kt) 1933–1934 4. Aleksei Poobus 1933–19365. Eduard Hark 1936–19376. Eduard Raud 1937–19387. Jaan Puskay 1938–19398. Konstantin Vipp 1939–1940

9. Johannes Kastan 1967–196810. Kustav Roosaar 1968–197011. Heino Laine 1970–197212. Kustav Roosaar 1972–197413. Peeter Piirisild (pastori kt) 1974–197714. Aleksander Truss (soome töö) 1976–199215. Peeter Piirisild (eesti ja vene töö) 1977–200516. Vladimir Beregovoi (vene töö) aastast 2005(asus tööle 16.09.1939)

(kogudus asutati ametlikult alles 06.10.1934)

superintendent Hugo Oengo poolt määratud 18. septembril 1977 Narva koguduse pastoriks, jäi ka viimati soetatud maja koguduse kooskäimiste jaoks kitsaks. Peeter Piirisild pöör-dus isiklikult Narva linnapea jutule suuremate ruumide asjus. Imekombel anti valida kolme peatselt tühjaksjääva maja vahel, millest kõige sobivamaks osutus Rakvere tn 4. Koguduse juhatuse ja kirikuvalitsuse nõusolekul otsustati maja vastu võtta. Mais 1982 vabanes maja elanikest, kes said parema elamispinna. Sama aasta lõpul saadi Narva täitevkomiteest luba maja pühakojaks ümber ehitada. Alles 1983. aasta maist võis alustada remonttöödega, mis kestsid ligi kolm ja pool aastat. 22. juunil 1986 pühit-seski piiskop Ole E. Borgen sisse Narva Rahu kiriku aadressil Rakvere tänav 4. See oli Nõukogude ajal esimene kirikuhoone, mille pühitses ÜMK Põhja-Euroopa piiskop. Koguduses toimusid jumalatee-nistused eesti, soome ja vene keeles. Praegu toimub seal põhiliselt venekeelne töö.

ния собраний. Пеетер Пии­ рисильд лично обратился к меру города Нарвы о предоставлении большего помещения. Чудесным образом дали возможность выбрать из трёх, почти опустевших домов. Самым подходящим оказался дом на улице Раквере 4. С сог­ласия руководства общины и правления церкви решили использовать этот дом. В мае 1982 года жильцы, проживавшие в этом доме, получили другую жилпло­ щадь, полностью освобо­див здание. В конце того же года получили разрешение от исполнительного коми­ тета Нарвы на перестройку из жилого дома в дом молитвы. И только в мае 1983 года начались ремонт­ные работы, которые дли­ лись примерно 3,5 года. 22 июня 1986 года епископ Оле Е. Борген освятил Нарвскую церковь Мира (Раху), по адресу Раквере 4. Это было первое здание церкви, которое благосло­ вил в советское время епископ Северо­Европейс­кой ОМЦ. Богослужения в общине проходили на эстонском, финском и русском языках. Работа сейчас ведётся в основном на русском языке.

gave Piirisild the chance to choose between three houses that were going to be empty soon, the most suit-able of which was the house at 4 Rakvere Street. By the consent of the church board and the local church council it was decided to accept the house. In May 1982 people who were given better lodging moved out of the building. At the end of the same year the permis-sion was received from the authorities of Narva for rebuilding the house into a sanctuary. Only in May 1983 it became possible to start with the repairs, which lasted for about 3,5 years. On 22 June 1986 bishop Ole E. Borgen consecrated the Rahu UMC in Narva at 4 Rakvere Street. This was the first church building in the Soviet times consecrated by the UM bishop for Northern Europe. Church services were conducted in Esto-nian, Finnish and Russian. At present mostly Russian speaking ministry is carried out there.

��

uugla Läänemaal Uuglas Lääne-Nigula kiriku lähistel tegutses aastail 1926–1930 Haapsalu koguduse osakond, kus oli jutlustajaks Johannes Tintse.

uugla osaKonna liiKMEd. EsiMEsEs rEas ParEMalt KolMas johannEs tintsE

MEMbErs of uugla branch. first row, 3rd PErson froM thE right is johannEs tintsE

ЧЛЕНы ОБщИНА УУГЛА. В ТРЕТьЕМ РЯДУ, ТРЕТИЙ СПРАВА

ЙОХАННЕС ТИНТСЕ.

УуглаВ Лянэмаа в Уугла церковь в Западной­Нигула действовала с 1926–1930 г., как филиал общины Хаапсалу, проповедни­ ком являлся Йоханнес Тинтсе.

uuglaIn 1926–1930 the Haapsalu congregation had a branch at Uugla, near the Lääne-Nigula Lutheran church, the Läänemaa County. The local preacher was Johannes Tintse.

��

kundaAlates 20. aprillist 2004 Kunda Betaania kogudusAadress: Jaama 8, 44107 KundaTel (+372) 5330 7884Registrikood 80208157

Koguduse taasasutamine: 30. jaanuar 1��4Siseministeeriumis regist- reeritud 2�. aprillil 1��4, registrinumber ���002��;esmakanne Tallinna Linnakohtus 20. augustil 2004

Alguses kutsuti Kunda tööpunkti nimega Port-Kunda. Kogudus asutati Kundas 23. mail 1925 ja selle esimeseks vanemaks määrati Alfred Tõns. 1928. aastal ühinesid Port-Kunda liikmed Rakvere kogudusega ja vend Tõns läks Saaremaale. Usklike keskuseks kujunes siiski mõneks ajaks õe Marie Luusen-bergi kodu, kuhu koguneti kilomeetrite tagant tema juures peatunud jutlustajaid kuulama. 30. jaanuaril 1994 toimus

Кунда (русскоязычная община)Возобновление общины: 30 января 1994 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 25 апреля 1994 года, регистрационный номер 59800279;Впервые зарегистрирован в Таллиннском Городском Суде 20 августа 2004.

В начале, общину в Кунда называли филиалом Порт­Кунда. Церковь в Кунда основали 23 мая 1925 и первым пастором назначили Альфреда Тынса. В 1928 году после объединения общин Порт­Кунда и Раквере, брат Тынс отправился на Сааремаа. Некоторое время домом собрания верующих был дом сестры Марие Луузенберг, куда приходили послушать проповедников даже живущие за многие километры. 30 января 1994 года возобновились

kunda (Russian speaking congregation)Congregation was reinaugu-rated: 30 January 1��4Registered in the Minis-try of Internal Affairs: 2� April 1��4, registration no ���002��;first entry in the Tallinn City Court on 20 August 2004

At first the Kunda ministry setting was called Port-Kunda. The congregation was founded in Kunda on 23 May 1925 and its first pastor was Alfred Tõns. In 1928 the members of Port-Kunda joined the Rakvere congregation and brother Tõns went to Saaremaa. The home of sister Marie Luusenberg became a center for believers for a while, people from the distance of many kilometers gathered there to listen to preachers who stayed at her place. On 30 January 1994 the worship service of the reinauguration of the Kunda

�0

Kunda koguduse taasasutamise koosolek. 13. veebruaril määras superintendent Olav Pärnamets Kunda koguduse pastoriks Jõhvi koguduse diakoni Vladimir Beregovoi. Sellest alates on toimunud koguduse töö vene keeles. Kogudus on kasutanud mitmeid ruume, aga 19. märtsil 2006 pühitses superintendent Taavi Hollman Kunda uue kogudushoone aadressil Jaama tänav 8. Kunda koguduse sõpruskogu-duseks on Bradley Epworth ÜMK (Bradley Epworth United Methodist Church) Peoria linnas Illinoisi osariigis.

Pastorid | Pastors | Пасторы 1. Alfred Tõns 1925–1928 2. Vladimir Beregovoi 1994–2004

3. Andrei Spiridenko aastast 2004

congregation took place. On 13 February superintendent Olav Pärnamets appointed Vladimir Beregovoi, deacon of the Jõhvi congregation, to be pastor of the Kunda congregation. Since that time the church has had Russian speaking ministry. The congregation has used different rooms for church services but on 19 March 2006 superintendent Taavi Hollman consecrated the new sanctuary of Kunda at 8, Jaama Street. The connecting congrega-tion of the Kunda church is the Bradley Epworth United Methodist Church in Peoria, Illinois.

собрания в общине Кунда. 13 февраля суперинтендент Олав Пярнаметс назначил на должность пастора в общину Кунда Владимира Берегового, который в то время являлся диаконом в общине Йыхви. С того времени началась работа на русском языке. Община арендовала разные помещения, но 19 марта 2006 года суперинтендент Таави Холльман освятил новое здание церкви в Кунда по адресу Яаама 8.Сестринской церковью общины Кунда является Бредлей Епвортх ОМЦ (Bradley Epworth United Methodist Church) Пеория, штат Иллинойс.

Port-Kunda PühaPäEvaKooli laPsEd ja Pastor alfrEd tÕns 1926

sunday shool childrEn and Pastor alfrEd tÕns in Port-Kunda 1926

ДЕТИ ВОСКРЕСНОЙ ШКОЛы ПОРТ­КУНДА И ПАСТОР АЛьФРЕД ТыНС (1926 ГОД)

�1

PaideAadress: Pärnu 61, 72712 PaideTel (+372) 384 7127Registrikood 80206649

Koguduse asutamine: �. aprill 1�34Kirikuhoone õnnistamine: 30. jaanuar 1�3�Siseministeeriumis registree-ritud 10. novembril 1��3, registrinumber �1�0012�; esmakanne Tallinna Linnakohtus 2. juulil 2004

Paide kogudusele pani aluse väike grupp noorteühingu liikmeid eesotsas vend Johannes Soopõlluga, kes pöördusid sellise sooviga jutlustaja Eduard Raua poole. Paide koguduse loomine sai teoks 8. aprillil 1934. Algul peeti jumalatee-nistusi üüriruumides, hiljem osteti Pärnu tänaval olev metallitöökoda, mis ehitati ümber pühakojaks ja kanti 21. oktoobril 1936 kiriku nimele. Ehitustöid juhatas peamiselt

PaideCongregation was founded: � April 1�34Church building was consec-rated: 30 January 1�3�Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no �1�0012�; first entry in the Tallinn City Court on 2 July 2004

A small group of members of a youth society headed by brother Johannes Soo-põld laid the foundation for the Paide congregation, when they turned to preac-her Eduard Raud with the relevant suggestion. The Paide congregation was founded on 8 April 1934. Worship services were first held in rented rooms, later a metal workshop was purc-hased in Pärnu Street that was rebuilt into a sanctua- ry. Construction manager was mainly Valdo Ojassoo. The new church building was consecrated by bishop Raymond J. Wade on 30 January 1938. The 5th

ПайдеОснование общины: 8 апреля 1934 годаБлагословение здания церкви: 30 янв. 1938 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 51800127;Впервые зарегистрирован в Таллиннском Городском Суде 2 июля 2004.

Небольшая группа членов молодёжной организации, во главе с братом Йоханне­сом Соопыллу, решили основать общину в Пайде и обратились с этим пред­ложением к проповеднику Эдуарду Рауд. 8 апреля 1934 года была основана Пайдеская община. В начале, богослужения проводились в арендован­ных помещениях, а затем приобрели кузнецу на улице Пярну, которую приспособили под молит­венный дом, и 21 октября 1936 года оформили в собственность церкви. Строительными работами руководил Вальдо Ояссоо.

�2

Valdo Ojassoo. Uue kirikuhoone pühitses sisse piiskop Raymond J. Wade 30. jaanuaril 1938. Koguduse viiendat aastapäeva tähistati suure pidulikkusega 16. aprillil 1939 ja see kuju-nes ühtlasi edaspidi kiriku nimepäevaks. Uueks nimeks sai Paide Emmause kirik.II maailmasõda tõi Paide meto-disti kirikule rohkesti läbielami-si. Augustis 1941 tabas pom-mikild surmavalt pastor Valdo Ojassoo naist, kui ta lapsega kirikuhoovis viibis. 1943. aasta 12. augusti õhtuse jumalatee-nistuse ajal nõudis kirikusaali enda kasutusse Saksa armee. Pastor Eduard Hark luges para-jasti altari ees piiblisalme, kui kaks Saksa sõdurit sisse astusid, üle altaripiirde ronisid ning teenistuse lõpetamist nõudsid. Anti korraldus kanda välja kõik kirikupingid, et kasutada ruumi ajutise haiglana haavatud sõ-durite jaoks. Pastor Hark palus luba üheskoos jumalateenistus

PaidE Kogudus KiriKu PühitsE-MisEl 30. jaanuaril 1938. Kantslis valdo ojassoo. EEs istuvad PiisKoP rayMond j. wadE ja Martin PriKasK

PaidE congrEgation at thE consEcration of church building on 30 january 1938. valdo ojasoo is in thE PulPit. bishoP rayMond j. wadE and Martin PriKasK sit in front.

ПАЙДЕСКАЯ ОБщИНА ВО ВРЕМЯ

ОСВЯщЕНИЯ ЦЕРКВИ, 30 ЯНВАРЯ

1938 ГОДА. ЗА КАФЕДРОЙ ВАЛьДО

ОЯССОО. ВПЕРЕДИ СИДЯТ

РАЙМОНД ДЖЕЙ ВЕЙД И МАРТИН

ПРИКАСьК.

anniversary of the church was celebrated in a highly festive manner on 16 April 1939 and it also became the name day of the church. The new name of the church came to be the Emmaus congregation in Paide. World War II caused a lot of suffering for the Paide church. In August 1941 a splinter of a bomb killed the wife of pastor Valdo Ojassoo while she was in the church yard with her child. During the evening service of 12 August 1943 the German army ordered that the church hall should be given over to them. Pastor Eduard Hark was reading from the Scriptures at the altar, when two German soldiers marched in, climbed over the altar rails and de-manded to stop the worship service. An order was given to carry out all the pews to use the rooms temporarily as hospital for wounded soldiers. Pastor Hark asked permission to conduct the service till the end since it seemed to be the last time

30 января 1938 года епис­ копом Раймондом Джей Вейдом было освещено новое здание церкви. 16 ап­ реля 1939 года торжествен­ но отпраздновали пятиле­ тие общины и в дальнейшем эту дату стали отмечать как именины церкви. Церковь получила новое название – «Пайде Эммаус».Вторая Мировая война при­несла много переживаний Пайдеской Методистской Церкви. В августе 1941 года осколок бомбы смертельно настиг жену пастора Вальдо Ояссоо, когда она была во дворе церкви. 12 августа 1943 года во время богослужения немецкая армия потребовала поки­нуть помещение церкви. В то время, когда пастор Эдуард Харк читал перед алтарём стих из Библии, двое немецких солдат вош­ ли в зал, перелезли через ограждения алтаря и пот­ ребовали закончить служе­ ние. Было дано распоряже­ние вынести все церковные скамейки, чтобы временно использовать помещение,

�3

lõpetada, kuna näis, et see jääb viimaseks korraks koguduse-hoones koos olla. Õhtuks oli kirikusaal täis haavatud sõdu-reid. 2–3 nädala möödudes viidi aga haavatud mujale ning juma-lateenistused võisid jätkuda. Pärast II maailmasõda jagasid Paide metodistid mõnda aega hoonet baptistide ja adventis-tidega. Mitmel korral püüdis Nõukogude võim kirikuhoonet koguduselt ära võtta. Usukange-lasteks osutusid aga koguduse õed, kes vaatamata ähvardustele ei andnud käest hoone võtmeid. Usukindlus tõi kogudusse juurde uusi liikmeid just tagakiusa-miste ajal. Traditsiooniliselt peetakse kogu-dusehoone aastapäeva jaanuaris ja koguduse aastapäeva aprillis. Aastapäevadele eelnevad Paides alati äratusnädalad. Kogu-duses tegutseb 10-liikmeline laulugrupp, pühapäevakool, tegus juhatus ning majandus-meeskond. Erilist tähelepanu pööratakse palvetööle. Paide koguduse sõpruskoguduseks on Emmanuel'i ÜMK (Emmanuel United Methodist Church) Memphise linnas Tennessee osariigis.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Eduard Raud 1934–19352. Vassili Prii 1935–19363. Valdo Ojassoo (Voldemar Ojasson) 1936–19424. Johannes Soopõld 1942–19435. Eduard Hark 1943–19566. Eugen Tamm 1956–19627. Ants Soode 1962–1966

8. Lembit Tankler (pastori kt) 1963–19649. Olav Pärnamets 1966–197010. Toomas Lepp (pastori kt) 197011. Jaan Lunden 1970–199512. Ramo Pener (pastori kt) 1995–199813. Ramo Pener aastast 1998

to be together with the congregation in the church building. In 2–3 weeks the wounded were transported elsewhere and the church services could continue. After World War II the Paide Methodists shared the building with Baptists and Adventists for some time. The Soviet authorities tried to take the building from the congregation several times. The sisters of the congregation proved to be heroes of faith, who, re-gardless of threatening, did not give over the keys of the church building. The assu-rance of faith brought new members into the church especially during the time of persecutions. It is a tradition to celebrate the anniversary of the church building in January and the anniversary of the congregation in April. Before the anniversaries revival weeks are always conducted in the Paide church. The congregation has a singing group of 10 members, Sunday school, an active church council and a team taking care of economic issues. Special emphasis is laid on prayer ministry. The connecting congregation of the Paide church is the Emmanuel United Methodist Church in Memphis, Tennessee.

как госпиталь для раненых солдат. Пастор Харк попросил разрешение завершить богослужение, так как понимал, что это последнее совместное богослужение в здании общины. По истечении 2–3 недель раненые были отправлены в другое место и богослужения в здании церкви возобновились.После Второй Мировой войны методисты в Пайде некоторое время разделяли помещение с адвентистами и баптистами. Советские власти не раз пытались отобрать здание церкви у общины. Героями веры стали сёстры общины, кото­ рые несмотря на угрозы, не отдавали ключи от здания. Именно во время гонений, благодаря твёрдой вере, при­ бавились новые члены.Годовщина здания церкви традиционно отмечается в январе, а годовщина общи­ны в апреле. Празднованию годовщин в Пайде всегда предшествует неделя про­ буждения. В общине дейст­ вуют хор из 10­ти членов, воскресная школа, актив­ ное руководство и команда по хозяйственной части. Особое внимание уделяе­тся молитве. Сестринской церковью Пайде является ОМЦ Эммануил (Emmanu­el United Methodist Church) г. Мемфис, штат Теннесси.

�4

Avanduse Avandusel tegutses 1930. aas-tate teisel poolel Tapa koguduse osakond. 1936. aastal määras tollal superintendendi kohuseid täitnud Martin Prikask Avan-dusele Valdo Ojassoo. Kogudus asutati ametlikult mais 1937. Kogudusse esimesel aastapäeval 22. mail 1938 teenis külalisena kodumisjoni rändjutlustaja Eduard Raud. Avanduse kogudust külas-tasid mitmed metodisti jutlus-tajaid, nagu Adalgoth Seck Tallinn-Koplist, kodumisjoni reisisekretär Toomas Lausma, Hendrik Ruus Tapalt. 28.–31. ok-toobril 1939 korraldas kogudus ülevirumaalise usukonverentsi, mis osutus võimsaks äratuseks meie usklikrahvale, virgutades osavõtjaid nõudma Püha Vaimu täiust ja pühitsuselu.II maailmasõda lõpetas kahjuks koguduse tegevuse.

avandusE KogudusE noorEd 1936. aastal. ParEMalt tEinE fErdinand toMbo, KolMas KogudusEvanEM valdo ojassoo

young PEoPlE of avandusE congrEgation in 1936. sEcond froM thE right is fErdinand toMbo, third is Pastor valdo ojassoo

МОЛОДЁЖь ОБщИНы

АВАНДУСЕ, 1936 ГОД. СПРАВА

ВТОРОЙ ФЕРДИНАНД ТОМБО,

ТРЕТИЙ – ПАСТОР ОБщИНы

ВАЛьДО ОЯССОО

Pastorid | Pastors | Пасторы 1. Valdo Ojassoo 1936–1937 (ühtlasi ka Paides) 2. Eduard Hark 1937–1941

АвандусеВо второй половине 30­ых годов в Авандусе действо­вал филиал общины Тапа. Община официально осно­вана в мае 1937 года. Во время первой годовщины общины 22 мая 1938 года проповедник Эдуард Рауд, пребывая в гостях, служил в местной миссии. Общину в Авандусе посещали мно­ гие методистские проповед­ники, такие как: Адальгоф Сек из Таллинна­Копли, секретарь местной миссии Тоомас Лаусма, Хендрик Руус из Тапа. 28–31 окт. 1939 года община органи­ зовала христианскую регио­ нальную конференцию Вирумаа, которая способст вовала мощному пробужде­ния верующих, побудив участвующих ревновать о наполнении Духа Святого и об освящении. К сожале­ нию, из­за Второй Мировой войны, прекратилась деятельность общины.

AvanduseTapa congregation had a branch at Avanduse in the second half of the 1930s. The congregation was officially founded in May 1937. Eduard Raud, itinerant preacher of inner mission, served the congregation as a guest preacher at the first anni-versary of the congregation on 22 May 1938. Several Methodist preachers visited the Avanduse congregation, i.e. Adalgoth Seck from Tal-linn-Kopli, travel secretary of inner mission Toomas Lausma, Hendrik Ruus from Tapa. On 28–31 October 1939 the congregation organized a faith conference for the re-gion of Virumaa that proved to be a powerful awakening for our Christians, encour-aging the paricipants to strive for the fullness of the Holy Spirit and sanctifica-tion. Unfortunately World War II stopped the activity of the congregation.

��

Keila Aadress: Põllu 5, 76610 KeilaTel (+372) 678 1717Registrikood 80206566

Koguduse asutamine: 4. aprill 1��3Siseministeeriumis registree- ritud 10. novembril 1��3, registrinumber �1�0021�;esmakanne Tallinna Linnakohtus 1. juulil 2004

Keila kogudus on välja kasva nud Tallinna koguduse vene tööst. 13. augustil 1993 määrati kohali-kuks pastoriks Viktor Batšinski, kes on teeninud kogudust selle asutamisest saadik. Esimene avalik jumalateenistus peeti 24. aprillil 1993 Keila kohaliku konstruktoribüroo ruumides Paldiski maantee 28a. Praegu-seks on Keila kogudus saanud uued ruumid aadressil Põllu tänav 5. Keila koguduse sõprus-koguduseks on Peoria Esimene ÜMK (Peoria First United Metho-dist Church) Illinois’i osariigis.

keila (Russian speaking congregation)Congregation was founded: 4 April 1��3Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no �1�0021�;first entry in the Tallinn City Court on 1 July 2004

The Keila congregation has grown out of the ministry of the Russian speaking part of the Tallinn UMC. On 13 August 1993 Viktor Batšinski was appointed local pastor and he has served the church since its establishment. The first public worship service was held on 24 April 1993 in the rooms of the local construction design bureau at 28a Paldiski Road. Today the Keila congrega-tion meets in new rooms at 5, Põllu Street. The connecting congre-gation of the Keila church is the Peoria First United Methodist Church in Illinois.

Кейла (русскоязычная община)Основание общины: 4 апреля 1993 годаРегистрация в минис­ терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 71800218;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 1 июля 2004.

Община Кейла вышла из Таллиннской русской об­ щины. 13 августа 1993 года на должность местного пастора назначили Виктора Бачинского, который слу­ жит в этой общины с её основания. Первое откры­тое богослужение провели 24 апреля 1993 года в Кейла на Палдиски мнт. 28а, в по­ мещении местного конструк­ торского бюро. Сейчас община в Кейла имеет своё помещение по адресу Пыллу 5.Сестринской церковью общины в Кейла является Пеория Первая ОМЦ (Peo­ria First United Methodist Church), штат Иллинойс.

��

Puka Pukas tegutses 1930. aas-tatel Tartu koguduse osakond. Jumalateenistusi pidasid seal põhiliselt Tartu ja teiste koguduste vennad. Töö oli täiel määral rajatud vabatahtlikele ohvriannetustele. Mitmed vennad ja õed nii Tartust kui Tallinnast hakkasid Hugo Oengo algatusel selle jaoks annetusi koguma.Puka kirik on tähelepanuväärne selle poolest, et see ehitati EMK hilisema superintendendi Hugo Oengo projekti järgi. 20. septembril 1936 sai uus kirik katuse alla. Aleksander Kuum Tartust pidas tänu-jumalateenistuse, kus osalesid ka Tartu koguduse lauljad. Puka uus kirik õnnistati 20. juunil 1937. 16. juulil 1938 oli Puka kirikus esimene laulatus, samuti uue altari ja kantsli pühitsemine. EMK aastakonverentsil 24.–25. veebruaril 1939 suunati

ПукаВ 30­ых годах в Пука действовал филиал Тартуской общины. Бого­служения в основном про­ водили братья с Тартуской и других общин. Работа была полностью основана на добровольных пожерт­вованиях. По инициативе Хуго Оэнго многие братья и сёстры из Тарту и Тал­линна начали собирать пожертвования.Здание церкви в Пука достойно внимания по той причине, что её строили по проекту суперинтендента ЭМЦ Хуго Оэнго. 20 сентября 1936 года церковь вселилась в новое здание. Александер Куум из Тарту провёл служение благода­ рения, в котором участво­вали певцы из Тартуской общины. Новую церковь в

PukaTartu congregation had a branch at Puka in the 1930s. Worship services were conducted mostly by brothers from Tartu and other congregations. The ministry was entirely based on offerings. Upon the initiative of Hugo Oengo several brothers and sisters from Tartu and Tallinn started to collect offerings for Puka. The Puka church is remark-able due to the fact that it was built according to the design of the later superin-tendent Hugo Oengo. The building was completed on 20 September 1936. Alek-sander Kuum from Tartu conducted the thanksgiving service, there were also singers from the Tartu con-gregation. The new church of Puka was consecrated on 20 June 1937.

PuKa KiriKu EhitaMinE 1936. aastal

construction of PuKa church in 1936

СТРОИТЕЛьСТВО ЦЕРКВИ В ПУКА, 1936 ГОД

��

Jumala sõnaga Puka inimesi teenima Kristliku Kaitsja evangelist Toomas Lausma.Alates 10. septembrist 1939 alustaski Toomas Lausma reeglipäraste jumala- teenistustega pühapäeviti kell 10.00 ja 17.00, neljapäeval toimus piiblitund ja laupäeval palvetund. Kahjuks katkestas II maailmasõda metodistide tegevuse Pukas. Praegu kuulub kirikuhoone vaba-kogudusele.

Пука благословили 20 июня 1937 года.16 июля 1938 года в церкви Пука было освящение нового алтаря и кафедры, и прошло первое венчание. На проходящей Годовой Конференции ЭМЦ 24–25 февраля 1939 года напра­вили евангелиста Тоомаса Лаусма из Кристлик Кайтсья служить людям в Пука.Начиная с 10 сентября 1939 года Тоомас Лаусма начал регулярно проводить бого­служения по воскресеньям в 10:00 и 17:00, по четвер­гам проходили Библейские уроки и в субботу – молитва. К сожалению, из­за Второй Мировой войны, прекратилась деятельность Методистской Церкви в Пука. На данный момент здание церкви принадле­жит Свободной церкви.

On 16 July 1938 the first wedding service was carried out in the Puka church, also the consecration of the new altar and pulpit. At the Annual Conference of the UMC in Estonia on 24–25 February 1939 the evange-list of Kristlik Kaitsja Too-mas Lausma was assigned to serve the people of Puka with the Word of God.From 10 September 1939 Toomas Lausma started with regular services on Sundays at 10 a.m. and at 5 p.m., Bible study was conducted on Thursdays and prayer services on Saturdays. Unfortunately the outbreak of World War II stopped the activity of Methodists at Puka. Today the building belongs to a Free Church.

EvangElist tooMas lausMa 1939

ЕВАНГЕЛИСТ ТООМАС ЛАУСМА (1939 ГОД)

��

ВильяндиОснование общины: 10 марта 1930 года

В общине служили местные братья, но нам известны только их фамилии: Мее­ритс, Кодду, Сепп и Кылло, и также некоторые братья из других Методистских общин Эстонии. С 1936– 1939 год гости проповедни­ки заменяли пастора общи­ ны. 6 октября 1939 Алексея Пообус назначили на долж­ ность проповедника в Вильянди. Он привёз пода­ ренные немецкой Методистс­ кой общиной в Лос­Андже­ лесе серебряные принад­лежности для причастия: 2 чаши, кувшин для вина, блюдо для хлеба и сосуд для крещения. Работа в общине продолжалась до начала Второй Мировой войны.

ViljandiKoguduse asutamine: 10. märts 1�30.

Kogudust teenisid kohalikud vennad, kellest teame hetkel vaid mõningaid perekonnanimesid, nagu Meerits, Koddu, Sepp ja Kõllo, samuti mitmed vennad teistest metodisti kogudustest üle Eesti. Aastail 1936–1939 asenda-sidki kogudusevanemat külalis-jutlustajad teistest kogudustest. Aleksei Poobus, kes 6. oktoobril 1939 asus Viljandi jutlustaja kohale, tõi Los Angelese saksa metodisti koguduselt kingitusena kaasa hõbedast armulauariistad – kaks karikat, veinikannu, leivataldriku ja ristimiskausi. Töö koguduses kestis II maa - ilmasõja alguseni.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Philip Gildemann 1929–19312. Vassili Prii 1932–19333. Eduard Raud 1933–19364. Jaan Puskay 29.07.1936 –1937

5. Ferdinand Tombo 1937 6. Eduard Raud 1937–1938 7. Aleksei Poobus 1939–1940(alates 1. veebruarist 1938 ühtlasi

kodumisjoni reisisekretär saartel)

ViljandiCongregation was founded: 10 March 1�30.The church was ministered by local brothers, of whom we know only some family na- mes, such as Meerits, Koddu, Sepp and Kõllo. Several brot-hers from other Methodist churches came also to serve in Viljandi. In 1936–1939 guest preachers from other congregations were substi-tuting for pastor. Aleksei Poobus, who became a preac-her in the Viljandi congre-gation on 6 October 1939, brought along silver vessels of the Holy Communion from the German Methodist congregation in Los Angeles – two cups, a jar for wine, a plate and a baptismal bowl. The ministry in the Viljandi church continued until the outbreak of World War II.

��

RuusmäeAadress: Ruusmäe, 65102 VõrumaaTel (+372) 512 9371Registrikood 80206359

Koguduse asutamine: 11. august 1��0 Siseministeeriumis registreeri-tud 10. novembril 1��3, registrinumber 3��000�0; esmakanne Tallinna Linnakohtus 2�. juunil 2004

1930. aastate lõpus toimus Võrumaal suur vennaste- koguduse ärkamine, mille käigus rajati Laitsna palvela. Pärast sõda võeti palvela võimude poolt ära ja kogudus jätkas kooskäimist kodudes. 11. augustil 1960 koguneti vend Rudolf Raudiku kodus, mida võib sisuliselt pidada Ruusmäe metodisti koguduse alguseks. Ametlikult regist- reeriti kogudus alles 26. detsembril 1979. Alates

РуусмяэОснование общины: 11 августа 1960 годРегистрация в минис­ терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 38800080;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 28 июня 2004.

В конце 30­ых годов в Вырумаа прошло большое пробуждение в Братской общине, в ходе чего осно­ вали молитвенный дом в Лайтсна. После войны власти забрали молитвен­ный дом, и община продолжала собираться по домам. 11 августа 1960 года собрались в доме у брата Рудольфа Раудика, и этот день можно считать днём основания Методистской общины в Руусмяэ. Официально община была зарегистри­рована 26 декабря 1979 года. С февраля 1994

RuusmäeCongregation was founded: 11 August 1��0 Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no 3��000�0; first entry in the Tallinn City Court on 2� June 2004

At the end of the 1930s a great revival of the Brethren Church broke out at Võrumaa and it was the time that the Laitsna church was founded. After World War II the church building was expropriated by the authorities and the congre-gation started to meet in people’s homes. On 11 Au-gust 1960 there was a mee-ting in the home of brother Rudolf Raudik, which can be considered the actual beginning of the Ruusmäe UMC. The congregation was officially registered only on 26 December 1979. Since February 1994 church services have taken place in

100

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Rudolf Raudik 1960–1979 (tööpunkt)2. Rudolf Raudik 1979–1989 3. Rutt Raudik (pastori kt) 1989–19934. Tea Land (pastori kt) 1989–1993

5. Kaupo Kant 1993–20006. Vladek Manninen 2000–20037. Enno Sarik aastast 2003

rooms rented from the rural municipality govern-ment. The connecting congrega-tion of the Ruusmäe church is the Calvary United Methodist Church in Nashville, Tennessee.

года богослужения стали проходить в помещениях, арендованных у волостной управы.Сестринской церковью общины в Руусмяэ является Калвэри ОМЦ (Calvary United Methodist Church) г. Нашвилл, штат Теннесси.

1994. aasta veebruarist on jumalateenistused toimunud vallavalitsuselt renditud ruumides.Ruusmäe koguduse sõpruskogu-duseks on Calvary ÜMK (Calvary United Methodist Church) Nashville’i linnas Tennessee osariigis.

juMalatEEnistus ruusMäEl 1996

worshiP sErvicE in ruusMäE 1996

БОГОСЛУЖЕНИЕ В РУУСМЯЭ (1996 ГОД)

101

JõhviAadress: Aasa 17, 41531 JõhviTel (+372) 335 2662Koguduse asutamine: 9. mai 1971 Registrikood 80210355

Siseministeeriumis registree- ritud 10. novembril 1��3, registrinumber 4��0012�;esmakanne Tallinna Linnakohtus 2�. augustil 2004

Jõhvi kogudus asutati 9. mail 1971, kui pastor Heino Laine koos Venemaalt ümberasu-nud saksa vendadega alustas teenistusi juba varem teiste poolt kirikuks ümber ehitatud eramajas aadressil Aasa 17. Al-guses toimus töö saksa, eesti ja vene keeles. Nüüdseks on saksa kogudus lahkunud Saksamaale ja pastor Laine on kutsutud igavikku. 1993. aastast jätkati eestikeelseid jumalateenistusi ja 2000. aastal moodustasid eestlased omaette Jõhvi Petlem-ma koguduse. Jõhvi koguduses

Jõhvi (Russian speaking congregation)Congregation was founded: � May 1��1 Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no 4��0012�;first entry in the Tallinn City Court on 2� August 2004

The Jõhvi congregation was founded on 9 May 1971, when pastor Heino Laine together with German brothers from Russia (who had resettled in Estonia) started worship services in a private house at 17 Aasa Street that had been rebuilt into a church already earlier. At first the ministry was conducted in German, Estonian and Russian. By now the German congrega-tion has long stopped its activity as the members left for Germany and pastor Laine went home to be with the Lord. In 1993 the Esto-nian speaking services were

Йыхви (русскоязычная община)Основание общины: 9 мая 1971 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 48800129;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 27 августа 2004.

Община Йыхви была основана 9 мая 1971 года. Пастор Хейно Лайне, вместе с переехавшими из России немецкими братьями, начал служение в общине, по адресу Ааса 17, задолго до перестройки частного дома в церковь.Работа проходила на немецком, эстонском и русском языках. Позже немецкая община уехала в Германию, а пастор Лайне отошёл в вечность. В 1993 году богослужения продолжались на эстонском языке и в 2000

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Heino Laine 1971–19902. Endel Rang (vene töö) 1985–19923. Heino Ploomipuu (pastori kt) 1990–1992 4. Armin Šapp (vene ja saksa töö) 1992–1994

5. Artur Põld 1993–20006. Vladimir Salkov (vene töö) 1994–2003 (emigreerus USAsse 2003)7. Artur Põld (vene töö) aastast 2003

carried on and in 2000 the Estonians established a sepa-rate church, the Petlemma congregation in Jõhvi. In the Jõhvi congregation the Russian speaking minis-try was carried on under the leadership of Vladimir Salkov (1994–2003). After Vladimir Salkov emigrated to the United States in 2003, Artur Põld took over also the Russian speaking minis-try of the Jõhvi UMC. The connecting congrega-tion both for the Jõhvi congregation and the Pet-lemma congregation in Jõhvi is the Americus First United Methodist Church in Georgia.

году эстонцы основали в Йыхви свою общину «Вифлеем». С 1994–2003 год под руководством Владимира Салькова продолжалась работа и на русском языке. В 2003 году, после эмиграции Владимира Салькова в Америку, ответственность за русскую общину ЭМЦ взял на себя Артур Пыльд.Сестринской церковью Йыхви и Йыхви «Вифлеем» является Америкус Первая ОМЦ (Americus First United Methodist Church) в штате Джорджия.

jätkus töö vene keeles Vladimir Salkovi juhtimisel (1994–2003). Pärast Vladimir Salkovi emigreerumist 2003. aastal USAsse võttis Artur Põld üle ka EMK Jõhvi koguduse vene töö.Nii Jõhvi kui Jõhvi Petlemma koguduste sõpruskoguduseks on Americuse Esimene ÜMK (Americus First United Methodist Church) Georgia osariigis.

Pastor artur PÕllu initsiatiivil rajatud gidEoni laagri avaMinE aa rannas 1995 | inauguration of caMP gidEon foundEd on thE initiativE of Pastor artur PÕld in 1995 |

ПО ИНИЦИАТИВЕ АРТУРА ПыЛьДА БыЛ ОСНОВАН ЛАГЕРь

«ГЕДЕОН» И ЕГО ОТКРыТИЕ (1995 ГОД)

102

103

RäpinaAadress: Vabaduse 1, 64506 RäpinaTel (+372) 792 1800Registrikood 80206968

Koguduse asutamine: 1�. märts 1���Siseministeeriumis registree-ritud 10. novembril 1��3, registrinumber �4�000��;esmakanne Tallinna Linnakohtus 1�. juulil 2004

Räpina kogudus asutati amet-likult 16. märtsil 1988. Räpina kogudus on välja kasvanud Tartu kogudusest, kuhu kuu-lusid mõned Räpinas elavad liikmed. Algusaastail külastas iga kuu kolmandal pühapäeval Räpina metodiste ja jagas armu-lauda Tartu kogudusevanem Päivo Kasekamp. Räpinas käis sageli ka Andres Kirjamägi ning kodudes peetud teenistustel osales palju rahvast. 22. juulil 1986 osteti töö tegemiseks poolt

RäpinaCongregation was founded: 1� March 1���Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 No-vember 1��3, registration no �4�000��;first entry in the Tallinn City Court on 1� July 2004

The Räpina congregation was officially founded on 16 March 1988. It grew out of the Tartu congregation that had some members who lived at Räpina. During the first years the Methodists at Räpina were served every third Sunday by the pastor of the Tartu congregation Päivo Kasekamp, who also administered the Holy Com-munion. Andres Kirjamägi also visited the Räpina church often and many people attended the services that were held in people’s homes. On 22 July 1986 half of the house at 1 Vabaduse Street was purchased for the ministry. In 1986 Olavi

РяпинаОснование общины: 16 марта 1988 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 54800079;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 16 июля 2004.

Официально община была зарегистрирована 16 марта 1988 года. Община Ряпина вышла из Тартуской общины, к которой принадлежали некоторые члены, живущие в Ряпина. Первое время пастор Тартуской общины Пяйво Касекамп посещал методистов в Ряпина каждое третье воскресенье месяца и проводил причастие. Андрес Кирьямяги также часто посещал Ряпина, где на служениях, проходящих по домам, собиралось много людей. 22 июля 1986 года

104

majast Vabaduse tänav 1. 1986. aastal ordineeriti diakoniks Olavi Ilumets, kes on lõpetanud EMK Teoloogilise Seminari. Alates aastast 2001 teenib Räpina kogudust samuti EMK Teoloogilise Seminari lõpetanud Rein Laaneser.Räpina kogudust on toetanud Bartlesville’i Esimene ÜMK (Bartlesville’ First United Methodist Church) Oklahoma osariigis.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Olavi Ilumets 1988–2001 2. Rein Laaneser aastast 2001

Ilumets, a graduate of the Baltic Methodist Theologi-cal Seminary, was ordained deacon at the church. Since 2001 the Räpina congrega-tion has been pastored by another graduate of the Seminary, Rein Laaneser. The Räpina congregation has been supported by the Bartlesville First United Methodist Church in Oklahoma.

на улице Вабадусе 1 купили половину дома. В 1986 году ординировали в диаконы Олави Илуметса, который закончил Теологическую Семинарию ЭМЦ. С 2001 года в общине Ряпина служит Рейн Лаанесер, который также закончил Теологическую Семинарию ЭМЦ.Общину Ряпина поддерживает Первая ОМЦ Бартлесвилле (Bartlesville First United Methodist Church), штат Оклахома.

juMalatEEnistus räPina KogudusEs

worshiP sErvicE in räPina church

БОГОСЛУЖЕНИЕ В ОБщИНЕ РЯПИНА

10�

kärsaAadress: Kärsa, 63701 Ahja vald, PõlvamaaTel (+372) 792 1800Registrikood 80206611

Koguduse asutamine: 30. jaanuaril 1��1 Kirikuhoone õnnistamine: 24. veebruaril 1��0Siseministeeriumis registree- ritud 10. novembril 1��3, registrinumber �4�000�2; esmakanne Tallinna Linnakohtus 1. juulil 2004

Kärsa koguduse ajalugu algab 7. maist 1989, mil vend Eduard Lohv sai Jumalalt selguse taastada vana lagune-nud õigeusu kirik ja alustada seal jumalateenistustega. Pühapäeval, 14. mail 1989 peeti kirikus esimene teenis-tus mõne Räpina koguduse liikme osavõtul. Esialgu saadi Põlvamaa usuasjade volinikult suuline luba töö alustamiseks,

kärsaCongregation was founded: 30 January 1��1 Church building was consec-rated: 24 February 1��0Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 No-vember 1��3, registration no �4�000�2; first entry in the Tallinn City Court on 1 July 2004

The history of the Kärsa congregation dates back to 7 May 1989 when brother Eduard Lohv had a vision from God to restore the old run-down orthodox church building and to start worship services there. On Sunday, 14 May 1989 the first service was held in the church with participation of some members from the Räpina church. At first an oral permission was given by the representative of re-ligious affairs of Põlvamaa to start the work. By Christ-mas the renovation was so far that it was

КярсаОснование общины: 30 января 1991 годаБлагословение здания церкви: 24 февраля 1990Регистрация в министерстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 54800062;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 1 июля 2004.

История общины Кярса начинается с 7 мая 1989 года, когда брат Эдуард Лохв получил от Бога откровение восстановить старую разрушенную Православную церковь и начать там богослужения. В воскресенье 14 мая 1989 года в церкви, с некоторы­ми членами общины Ряпина, провели первое собрание. В начале, от учреждения по делам религии в Пыльва­маа, получили устное раз­ решение для духовной

10�

jõuluks jõuti remondiga nii kaugele, et toimus esimene jumalateenistus külaelanikele. 24. veebruaril 1990 õnnistas Olav Pärnamets kirikuhoone. Vaimulikuna asus tööle Olavi Ilumets. Ametlikult sai töö registreeritud iseseisva kogu-dusena 30. jaanuaril 1991. 1992. aasta veebruaris õnnis- tati Rootsi kunstniku Dolf Mayerni poolt kogudusele kingitud altarimaalid.Kärsa koguduse sõpruskogu-duseks on Bartlesville’i Esimene ÜMK (Bartlesville’ First United Methodist Church) Oklahoma osariigis.

работы. К Рождеству отремонтировали здание и провели первое богослу­жение для жителей деревни. 24 февраля 1990 года Олав Пярнаметс благословил здание церкви. Духовником стал Олави Илуметс. Работа церкви, как самостоятельной общины, официально была зарегистрирована 30 января 1991 года. В феврале 1992 года благос­ ловили алтарную живо­пись, подаренную церкви шведским художником Дольфом Майерном.Сестринской церковью общины Кярса является Первая ОМЦ Бартлес­вилле (Bartlesville First United Methodist Church), штат Оклахома.

possible to hold the first church services there for the people of the local village. On 24 February 1990 the church building was consecrated by Olav Pärnamets. Olavi Ilumets started to minister the congregation. Officially the ministry was registered as an independent church on 30 January 1991. In February 1992 there was the consecration of the altar pieces presented to the church by the Swedish artist Dolf Mayern.The connecting church of the Kärsa congregation is the Bartlesville First United Methodist Church in Oklahoma.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Olavi Ilumets 1991–2001 2. Rein Laaneser aastast 2001

EMK tEoloogilisE sEMinari rahvusvahElinE üliÕPilastE gruPP Külas Kärsal

baltic MEthodist thEological sEMinary intErnational

studEnts visiting Kärsa

МЕЖДУНАРОДНАЯ ГРУППА СТУДЕНТОВ ТЕОЛОГИЧЕСКОЙ

СЕМИНАРИИ В КЯРСА.

10�

Paldiski (Russian speaking congregation)Congregation was founded: 10 November 1��3Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 November 1��3, registration no �1�00224; first entry in the Tallinn City Court on 22 July 2004

During the Soviet times Paldiski was a closed town but after Estonia regained its independence, an op-portunity came to estalish a Methodist congregation there. By the consent of the city authorities the first worship service was con-ducted in winter 1993. The connecting congrega-tion of the Paldiski church is the Ann Arbor First United Methodist Church in Michigan.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. German Sõtšov 1993–19942. Viktor Batšinski 1994–1999

3. Boris Zujev aastast 1999

Paldiski Aadress: Adamsoni 9, 76805 PaldiskiTel (+372) 658 5072Registrikood 80208364

Koguduse asutamine: 10. november 1��3Siseministeeriumis registree- ritud 10. novembril 1��3, registrinumber �1�00224; esmakanne Tallinna Linnakohtus 22. juulil 2004

Nõukogude ajal oli Paldiski suletud linn, kuid pärast Eesti taasiseseisvumist avanes võimalus rajada seal metodisti kogudus. Linnavõimu nõusole-kul korraldati esimene jumala-teenistus talvel 1993. Paldiski koguduse sõpruskoguduseks on Ann Arbor’i Esimene ÜMK (Ann Arbor First United Methodist Church) Michigani osariigis.

Палдиски (русскоязычная община)Основание общины: 10 ноября 1993 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 10 ноября 1993 года, регистрационный номер 71800224;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 22 июля 2004.

В Советское время Палдис­ ки был закрытым городом, однако, после восстановле­ния независимости Эстонии, открылась возможность основать там Методистс­кую Церковь. Зимой 1993 года, с согласия городской управы, организовали пер­вое богослужение. Община официально основана 10 ноября 1993 года. Сестринс­кой церковью общины в Палдиски является Первая ОМЦ Анн Арбор (Ann Arbor First United Methodist Church), штат Мичиган.

10�

Võru Aadress: Uus 21, 65609 VõruTel (+372) 782 0669Registrikood 80208140

Kirikuhoone õnnistamine: 2. oktoober 1��4.Koguduse asutamine: 12. detsember 1���Siseministeeriumis registree- ritud �. augustil 1���, registrinumber 3��002�2; esmakanne Tallinna Linnakohtus 20. juulil 2004

Võru koguduse töö sai alguse ühest imelisest sündmusest. 1993. aasta septembris kohtusid superintendent Olav Pärnamets, pastorid Kaupo Kant, Olavi Ilumets perekond Kase ja veel mõne Võru kristlasega. Koit ja Viive Kask kutsusid kohalol-nuid vaatama üht pooleliolevat eramut Võru linnas, mis oli tuntud „mustlase majana”, ning teatasid oma soovist kinkida see maja Eesti Metodisti Kiri-kule, et seal võiks alguse

ВыруБлагословение здания церкви: 2 октября 1994Основание общины: 12 декабря 1996 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 6 августа 1997 года, регистрационный номер 38800252;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 20 июля 2004.

Духовная работа в общине Выру началась с одного удивительного события. В сентябре 1993 года суперинтендент Олав Пярнаметс встретился с пасторами Каупо Кант, Олави Илуметс, семьёй Касе и некоторыми христианами из Выру. Койт и Вииве Каск пригласили собравшихся посмотреть одно недостроенное здание в городе Выру, которое было известно как «Дом цыган», и сообщили о своём желании подарить

VõruChurch building was consec-rated: 2 October 1��4.Congregation was founded: 12 December 1���Registered in the Ministry of Internal Affairs: � August 1���, registration no 3��002�2; first entry in the Tallinn City Court on 20 July 2004

The ministry at the Võru congregation has a special beginning. In September 1993 superintendent Olav Pärnamets, pastors Kaupo Kant and Olavi Ilumets met with the family Kask and some other Christians in Võru. Koit and Viive Kask invited them to look at a half-finished house in the town of Võru that was known as a “gipsy house” and expressed the wish to present the house to the UMC in Estonia, so that a Methodist congregation could start its ministry there.

10�

saada metodisti kogudus. Hoone pühitseti 2. oktoobril 1994 Metodisti Maailmanõu-kogu Eksekutiivkomitee koosoleku raames. Pühakojaks kohandatud eramusse kogunes ligi 200 inimest. Lõuna-Aafrika piiskop lausus prohvetlikud sõnad: „Mida Jumal on avanud, ei suuda keegi sulgeda.” See leidis aset mõni päev pärast Estonia laevahukku ning hoone toimis esimest korda ka pääste-paadina, sest kinkijad olid olnud kutsutud saatuslikule reisile, kuid jätsid avamistseremoonia tõttu minemata.Jumalateenistused hakkasid toimuma igal pühapäeval. Võru kogudus tegutses esimestel aastatel Ruusmäe koguduse filiaalina, hiljem registreeriti kogudusena. Esimesena liitus kogudusega 1995. aasta kevadel perekond Palo Raistest. 1995. aasta kevadel alustati lastetööd Agnes, Ele ja Lea Palo juhti-misel.1997. aastal said Võru koguduse liikmete initsiatiivil alguse kaks kristlikku organisatsiooni: MTÜ Kunstistuudio Krisepto ja MTÜ Võru Ühisabi. 1998. aastast algas regulaarne noortetöö Lea Palo ning muusikatöö Thea Kanti juhtimisel. 1999. aastal, koguduse 5. aastapäeval, pühitseti hoone alumine korrus. 2003. aasta detsembris tegi Võru koguduse juhatus otsuse alustada juurde-ehitust. 2006. aastal võeti vastu kirikuhoone juurdeehituse detailplaneering ning valmis

The building was consecrat-ed on 2 October 1994 in the framework of the meeting of the World Methodist Coun-cil Executive Committee. About 200 people gathered in the private house that was adapted to a sanctuary. The bishop of South Africa said prophetic words, “No one can close what God has opened”. It happened some days after the shipwreck of the passanger ferry MS Es-tonia and for the first time the building served also as a life-boat. Namely the donators had been invited to the tragic ferry journey, but because of the open-ing ceremony of the church building they did not go. Worship services started to take place every Sunday. During the first years the Võru church operated as a branch of the Ruusmäe con-gregation, later it was regis-tered as a separate church. The family Palo from Raiste was the first to join the con-gregation in spring 1995. And in spring 1995 children work was started under the leadership of Agnes, Ele and Lea Palo. In 1997 two Christian orga-nizations were founded by the initiative of the mem-bers of the Võru congrega-tion: non-profit organiza-tion Art Studio Krisepto and non-profit organization Võru Ühisabi. In 1998 regular youth work started under the leadership of Lea Palo and music ministry under the direction of Thea Kant.In 1999, at the 5th anniver-sary of the congregation, the ground floor of the

этот дом Эстонской Методистской Церкви для образования общины.Здание было освящено 2 октября 1994 года, в рамках собрания Исполнительного Комитета Всемирного Совета Методистской Церкви. В здании, приспособленном под молитвенный дом, собиралось около 200 человек. Епископ Южной Африки произнёс пророческие слова: «Если Бог откроет, то никто не закроет». Это произошло через пару дней после гибели парома «Эстония», так как подарившие не отправились на этом рейсе по причине церемонии открытия здания, которое и послужило для них «спасительной лодкой». Богослужения стали проходить каждое воскресенье. В первые годы деятельности община Выру была филиалом общины Руусмяе. Позже была зарегистрирована самостоятельной общиной. Весной 1995 года к общине присоединилась семья Пало из Райсте. Весной 1995 года была начата детская работа под руководством Агнес, Еле и Леа Пало. В 1997 году по инициативе членов общины Выру образовались две христианские организации: художественная студия «Крисепто» и «совместная помощь» Выру. В 1998 году начались регулярные молодёжные служения под руководством Леа Пало и

110

hoone rekonstrueerimis - projekt.Võru koguduses tehakse teeni-mistööd Võru haigla erihoolde osakonnas. Lisaks piibliõppe gruppidele tegutseb osadus-grupp „Kõnõlõ minoga“ vane-matele inimestele, emade ja beebide grupp, meeste- ja naiste ühendus ning tehakse peretööd. 2003. aasta suvel algas regulaarne misjonitöö Varstus ning Tabiveres.Võru koguduse sõpruskogu-duseks on Montgomery Esimene ÜMK (Montgomery (First United Methodist Church) Alabama osariigis.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Kaupo Kant 1994–20002. Ele Palo (Paju) (pastori kt) 1999–20003. Vladek Manninen 2000–20024. Ele Paju 2002–2005

5. Kaupo Kant alates sügisest 20036. Ele Paju (osalise ajaga) aastast 20057. Ove Palo (noortepastor) 2005–2006

building was consecrated. In December 2003 the board of the Võru congregation made the decision to start with the extension. In 2006 the detailed plan of the extension of the Võru church was adopted and the reconstruction project was drawn up. The Võru congregation ministers at the Special Care Department of the Võru Hospital. In addition to Bible study groups the church has also a fellowship group „Kõnõlõ minoga“ for elderly people, a group for mothers and babies, men’s union and women’s union as well as ministry for families. In summer 2003 regular mission work started at Varstu and Tabivere.The connecting congrega-tion of the Võru church is the Montgomery First United Methodist Church in Alabama.

музыкальное служение под руководством Тхеа Кант.В 1999 году во время пятилетия существования общины освятили нижний этаж здания. В декабре 2003 года руководство общины Выру сделало решение начать строительство пристройки. В 2006 году было принято детальное планирование пристройки к церковному зданию и подготовили проект реконструкции. Община Выру занимается служением в больнице в отделении специального ухода. Кроме групп по изучению Библии, действуют группы общения «Кынылы минога» для пожилых, также группы для матерей с младенцами, мужские и женские объединения и проводятся семейные служения. Летом 2003 года регулярно начала проходить миссионерская работа в Варсту и Табивере.Сестринской церковью общины Выру является Первая ОМЦ Монтгомери (Montgomery First United Methodist Church), штат Алабама.

111

kohtla-JärveAlates 20. aprillist 2004 Kohtla-Järve Kolgata kogudus.Aadress: Torujõe 5, 30328 Kohtla-JärveTel (+372) 334 7739Registrikood 80206365

Koguduse asutamine: 23. oktoober 1��4Siseministeeriumis registree- ritud 1�. veebruaril 1���, registrinumber 13�00104;esmakanne Tallinna Linnakohtus 2�. juunil 2004

Kohtla-Järve kogudus kasvas välja Jõhvi koguduse poolt korraldatud pühapäevastest palvetundidest kinos Pobeda. Töö juhiks oli tollal volga-sakslane Armin Šapp, kes elab praegu USAs. Kinosaalist kolis kogudus Kohtla-Järve 1. Kesk-kooli ruumidesse Katse tänav 2, kus 23. oktoobril 1994 toimus koguduse asutamiskoosolek. Aastast 1997 töötab kogudus

kohtla-Järve (Russian speaking congregation)Congregation was founded: 23 October 1��4Registered in the Ministry of Internal Affairs: 1� February 1���, registra-tion no 13�00104;first entry in the Tallinn City Court on 2� June 2004

The Kohtla-Järve congre-gation grew out of the Sunday prayer meetings organized by the Jõhvi congregation in the cinema Pobeda. At that time the leader of the ministry was Armin Šapp, a native German from the area of the Volga River, who lives in the United States now. The congregation moved from the cinema hall into the rooms of the Kohtla-Järve High School no 1 at 2, Katse Street where the foundation meeting of the congregation took place on 23 October 1994. Since 1997 the congregation meets at

Кохтла-Ярве (русскоязычная община)Основание общины: 23 октября 1994 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 16 февраля 1995 года, регистрационный номер 13800104;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 28 июня 2004.

Община в Кохтла­Ярве образовалась благодаря молитвенным собраниям церкви Йыхви проходив­шим в кинотеатре «Победа». Руководителем служения на тот период был Армин Шапп, проживающий сейчас в США. Из кино­ театра община Кохтла­Ярве переехала в помеще­ние средней школы № 1, по адресу Катсе 2, в котором 23 октября 1994 года прош­ ло первое собрание. С 1997 года церковь находилась в общежитии Политехни­кума, там же располагалась

112

Kohtla-Järve Polütehnikumi ühiselamus, kus paikneb ka Lastemisjoni pühapäevakool. Suvekuudel on kogudus võtnud aktiivselt osa kristliku lastelaagri Giideon tegevusest.Koguduse pastoriks on alates aastast 1994 Sergei Sutškov, kes lõpetas EMK Teoloogilise Seminari 1998. aastal.28. jaanuaril 2007 pühitses EMK superintendent Taavi Hollman Kohtla-Järve Kolgata koguduse uue hoone aadressil Torujõe 5. See paik on hetkel koguduse töö jaoks piisav–seal on ruumid nii jumalateenistuse pidamiseks kui ka pühapäeva-kooli ja muude tegevuste tarvis. Remonttöödel on aidanud kaasa paljud EMK kogudused üle Eesti, Kohtla-Järve sõpruskogu-dus USAst, Marietta Mt. Betheli ÜMK (Marietta Mt. Bethel United Methodist Church) Georgia osariigist, aga ka kogudus ise eesotsas pastor Sergei Sutškovi ja tema abikaasaga.

the dormitory of the Kohtla-Järve Polytechnical School, where the Sunday school of the Children Mission is also located. In summer the congregation has been actively involved in the activities of the Christian Children Camp Gideon. Since 1994 the pastor of the congregation is Sergei Sutškov who graduated from the Baltic Methodist Theological Seminary in 1998. On 28 January 2007 superintendent of the UMC in Estonia Taavi Holl-man consecrated the new building of the Kolgata UMC in Kohtla-Järve at 5 Torujõe Street. The place is sufficient for the ministry of the congregation at the moment – there are rooms for conducting worship services, Sunday school and other activities. Help for the repair work has come from many UM congrega-tions across Estonia, from the connecting congrega-tion the Marietta Mt. Bethel United Methodist Church in Georgia, as well as from the congregation itself starting with Sergei Sutškov and his wife.

воскресная школа детской миссии. Летом община активно участ­вует в деятельности христианского детского лагеря «Гедеон».С 1994 года пастором общины стал Сергей Сучков, который окончил Теологическую Семи­нарию ЭМЦ в 1998 году.28 января 2007 года суперинтендент Таави Холльман освятил новое здание общины «Голгофа» в Кохтла­Ярве по адресу Торуйые 5. Этого здания вполне достаточно для работы общины: имеются помещения для проведения богослужений, для воскресной школы и другой деятельности. Ремонтные работы поддерживали многие общины ЭМЦ по всей Эстонии, сестринская церковь Кохтла­Ярве Мариетта Мт. Бетхел ОМЦ в Америке (Marietta Mt. Bethel United Methodist Church), штат Джорджия, а так же и сама церковь во главе с Сергеем Сучковым и его супругой.

113

AseriAadress: Pargi 3, 43401 AseriTel (+372) 5698 8740Registrikood 80206603

Koguduse asutamine: 12. august 1���. Siseministeeriumis registree-ritud 2�. aprillil 1���, registrinumber 4��00201;esmakanne Tallinna Linnakohtus 01. augustil 2004.

Aseri kogudus on kujunenud Jõhvi koguduse misjonitöö tulemusena. Koguduse asuta-miskoosolek toimus 12. juulil 1995. Jõhvis vene tööd juhti-nud Vladimir Salkov alustas jumalateenistustega algul Aseri vanurite majas, seejärel kultuurimajas ja viimaks üüriti vana, peaaegu mahajäetud maja Pargi tänaval. Tänu sõpradele leiti Morristown’i Esimesest ÜMKst USAst toetaja, kelle abiga osteti see maja 2001.

Aseri (Russian speaking congregation)Congregation was founded: 12 August 1���. Registered in the Ministry of Internal Affairs: 2� April 1���, registration no 4��00201;first entry in the Tallinn City Court on 1 August 2004.

The Aseri congregation has grown out of the mission work carried out by the Jõhvi congregation. The foundation meeting of the congregation took place on 12 July 1995. Vladimir Salkov, who had led the Russian speaking ministry in Jõhvi, started to conduct worship services first in the retirement home of Aseri, then at the Community Cultural Center and finally an old, almost a deserted house was rented in Pargi Street. Thanks to friends a supporter was found from the Morristown First United Methodist Church with

Азери (русскоязычная община)Основание общины: 12 августа 1995 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 26 апреля 1996 года, регистрационный номер 48800201;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 1 августа 2004.

Церковь Азери образовалась в результате миссионерской деятельности общины Йыхви. 12 июля 1995 года прошло основополагающее собрание общины. Владимир Сальков, который руководил русской работой в Йыхви, начал проводить богослужение в доме престарелых в Азери, затем служения проводились в Доме Культуры и позже снимали полузаброшенный дом на улице Парги. Друзья помогли найти спонсоров

114

aastal kogudusele. Hoone remontimist toetas vend Lee Parkinson USAst. 1906. aastast tegutses samas hoones kool ja sada aastat hiljem, aastal 2006, osalesid koguduse esindajad kooli juubelipidustustel. Maja on omamoodi otsekui Aseri kul-tuurielu järjepidevuse sümbol. Aseri kogudus on saanud tun-tuks jõulude ajal kultuurimajas korraldatavate lasteprogram-mide kaudu, kus osaleb igal aastal ligi 300 last. Suvel saavad aga paljud Aseri lapsed koguduse abiga osa võtta laste-laagrist Giideon. Aseri koguduse sõpruskogu-duseks on Morristown’i Esimene ÜMK (Morristown First United Methodist Church) Tennessee osariigis.

whose help the house was purchased for the congrega-tion in 2001. The repairs of the building were supported by brother Lee Parkinson from the United States. In 1906 a school was opera-ting in the same house and a hundred years later, in 2006, the representatives of the congregation attended the festive anniversary of the school. In its own way the house is like a symbol of continuity of the cultural life at Aseri. The Aseri congregation has become known through children programmes organized at the Cultural Center at Christmas, being attended by approximately 300 children every year. With the help provided by the congregation, many children of Aseri can take part in the Children Camp Gideon in summer. The connecting congrega-tion of the Aseri church is the Morristown First United Methodist Church in Tennessee.

в Америке из Первой ОМЦ Морристаун, с помощью которых в 2001 году купили этот дом для общины. Ремонт здания поддерживал брат Ли Паркенсон из США. С 1906 года в этом здании находилась школа. 100 лет спустя в 2006 году представители общины участвовали в праздновании 100­летнего юбилея школы. Этот дом по­своему является символом культурной жизни Азери.Община Азери стала известной через проведение детской Рождественской программы, в которой ежегодно участвуют около 300 детей. Летом многие дети в Азери, благодаря общине, могут участвовать в детском лагере «Гедеон».Сестринской общиной Азери является Первая ОМЦ Морристаун (Morris­town First United Methodist Church), штат Теннесси.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Vladimir Salkov 1995–2002 2. Viktor Batov aastast 2002

Pastor salKov KülalistEga asEri KiriKu EEs 1999

Pastor salKov with guEsts in front of asEri church

ПАСТОР САЛьКОВ С

ГОСТЯМИ, ПЕРЕД ЗДАНИЕМ

ЦЕРКВИ В АЗЕРИ (1999 ГОД)

11�

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Andrus Norak 1996–19972. Raivo Raave (pastori kt) 1996–1998

3. Raivo Raave 1998–2006

Tallinna koiduAadress: Värsi 15, 10919 TallinnTel (+372) 5665 7807

Koguduse asutamine: 11. november 1��� Siseministeeriumis registree-ritud 22. septembril 1���, registrinumber 01�00���;esmakanne Tallinna Linnakohtus �. juulil 2004, registrikood �020��3�

Esimene vaimulik koosolek pee-ti Tallinna kristlikus hoolekan-dekeskuses 4. oktoobril 1996. aastal, mil tähistati Assisi Fran-tsiskuse sünnipäeva. Koguduse loomise visiooni autor ja esi-mene pastor oli Andrus Norak. Koguduse asutamiskoosolek peeti isadepäeval, 11. novembril 1996, ja siis määrati pastori kohuseid täitma EMK Teoloogi-lise Seminari üliõpilane Raivo Raave. Ametlikult registreeriti kogudus 22. septembril 1997. Koguduse missiooniks on olnud töötada kodutute ja kriisiolu-korda sattunud inimestega, keda esimesel aastal oli umbes 150. 2006. aastal kadus võimalus ka-sutada edasi Koidu tänava ruu-me ja Koidu kogudus muudeti Tallinna koguduse tööpunktiks. Praegu toimuvad palvekoosole-kud pastor Raivo Raave kodus. Tallinna Koidu tööpunkti sõprus-koguduseks on Rocky River’i ÜMK (Rocky River United Metho-dist Church) Ohio osariigist.

Tallinna koiduCongregation was founded: 11 November 1��� Registered in the Ministry of Internal Affairs: 22 Septembril 1���, registration no 01�00���;first entry in the Tallinn City Court on � July 2004

The first worship service was held in the Tallinn Christian Care Center on 4 October 1996, on the birthday of St. Frances of Assisi. The vision of establishing this congre-gation came from Andrus Norak, who became the first pastor of Tallinn Koidu. The foundation meeting was held on Farthers Day, 11 Novem-ber 1996. Raivo Raave, student of the Baltic Metho-dist Theological Seminary, was later appointed acting pastor of the congregation. The congregation was offi-cially registered on 22 September 1997. The mission of the congre-gation has been the out-reach to homeless people and people in crisis situa-tion, whom the Center had about 150 in the first year. In 2006 the Koidu congrega- tion had to move out from these rooms and the congre-gation was turned into a ministry setting of the Tal-linn UMC. At present prayer meetings are held in the home of pastor Raivo Raave.The connecting congrega-tion of the Koidu ministry setting in Tallinn is the Rocky River United Metho-dist Church in Ohio.

Койду ТаллиннОснование общины: 11 ноября 1996 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 22 сентября 1997 года, регистрационный номер 01800895;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 6 июля 2004.

4 октября 1996 года, когда отмечали день рождения Франциска Ассизского, провели первое собрание в Таллиннском христианском социальном центре опеки. Автором видения о созда­нии церкви и её первым пас­тором был Андрус Норак.11 ноября 1996 года в День отца прошло служение основания центра опеки, и исполняющим обязанности пастора назначили студента Теологической Семинарии ЭМЦ Райво Рааве. Официа­ льно община была зарегист­рирована 22 сентября 1997 года. Миссией общины являлась работа с бездом­ ными людьми, и с людьми, оказавшимися в критичес­кой ситуации, которых в первый год было 150 чело­век. В 2006 году лишились возможности использовать помещение на улице Койду и общину заменили на фи­лиал Таллиннской церкви. Сейчас, молитвенные соб­рания проходят у пастора Райво Рааве дома.Сестринской церковью филиала Койду Таллинн является Рокки Ривер ОМЦ (Rocky River United Metho­dist Church), штат Огайо.

11�

kohila Koguduse asutamine: 20. veebruar 1��� Siseministeeriumis registree-ritud 2. juunil 1���, registrinumber �1�001�2;esmakanne Tallinna Linnakohtus �. juulil 2004, registrikood �020��1�

Kohila kogudus on Tallinna koguduse vene misjonitöö tulemus. Esimeseks töö initsiaatoriks oli vend Andrei Davõdov, hiljem jätkas seda EMK Teoloogilise Seminari lõpetanud Boris Zujev, kes määrati aastast 1999 teenima ka Paldiski kogudust. Aja jooksul on jumalateenistuste korraldamiseks kasutatud mitmeid üüriruume, tingimused on olnud väga tagasihoidlikud ja liikmeskond väike. 2006. aastal otsustas EMK aasta - konverents muuta Kohila koguduse Paldiski koguduse tööpunktiks.

kohila (Russian speaking congregation)Registry code: �020��1�Congregation was founded: 20 February 1��� Registered in the Ministry of Internal Affairs: 2 June 1���, registration no �1�001�2;first entry in the Tallinn City Court on � July 2004

The Kohila congregation is the result of the mis-sion work of the Russian speaking part of the Tallinn UMC. The first initiator of the ministry was brother Andrei Davõdov, later it was carried on by a graduate of the Baltic Methodist Theological Seminary Boris Zujev, who was also assigned to serve the Paldiski congregation in 1999. During the years worship services have been held in different rented rooms, the conditions have been very modest and the membership is small. The Annual Conference of the UMC in Estonia decided in 2006 to turn the Kohila congregation into a ministry setting of the Paldiski congregation.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Andrei Davõdov 1997–1998

2. Boris Zujev 1998–2006

Кохила (русскоязычная община)Основание общины: 20 февраля 1997 годаРегистрация в минис­терстве внутренних дел 2 июня 1997 года, регистрационный номер 61800192;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 6 июля 2004.

Община в Кохила является результатом мис­сионерской деятельности Таллиннского русского служения. Первым инициа­ тором этого служения был брат Андрей Давыдов, позже работу продолжил выпускник Теологической Семинарии ЭМЦ Борис Зуев, который с 1999 года был назначен и в Палдиски. На протяжении времени, для организации богослу­жения использовались арендованные помещения, где условия были не очень хорошие, и было малое ко­ личество членов. В 2006 году на Годовой Конферен­ции ЭМЦ было решено сделать общину Кохила филиалом Палдиски.

11�

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Vladek Manninen 2000–20012. Ele Palo (Paju) 2001–2002

3. Vladek Manninen 2002–20034. Tea Land (pastori kt) aastast 2003

ViitkaCongregation was founded: 1� August 2000Registered in the Ministry of Internal Affairs: 31 August 2000, registra-tion no 3��002��;first entry in the Tallinn City Court on 2� August 2004

The Viitka congregation has grown out of the mission work of the Võru congrega-tion. At first people met in the farmhouse of Mrs Aita Tiigi. A former office of the collective farm that belonged to the Vastseliina rural municipality was pur-chased for the congregation and today church services are conducted there under better conditions. The connecting congrega-tion of the Viitka church is the Lexington First United Methodist Church in Kentucky.

ViitkaAadress: Viitka, 65201 Vastseliina vald, VõrumaaTel (+372) 785 6338Registrikood 80210361Koguduse asutamine: 1�. august 2000Siseministeeriumis registree-ritud 31. augustil 2000, registrinumber 3��002��;esmakanne Tallinna Linnakohtus 2�. augustil 2004

Viitka kogudus on tekkinud Võru koguduse misjonitöö tule-musena. Alguses koguneti kogu-duseliikme Aita Tiigi kodutalus. Nüüdseks on ostetud kogudusele varem Vastseliina vallale kuulu-nud endine kolhoosikontor, kus on paremad tingimused jumala-teenistuste korraldamiseks. Viit-ka koguduse sõpruskoguduseks on Lexington’i Esimene ÜMK (Le xington First United Methodist Church) Kentucky osariigist.

ВииткаОснование общины: 19 августа 2000Регистрация в минис­терстве внутренних дел 31 августа 2000 года, регистрационный номер 38800275;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 27 августа 2004.

Община в Виитка появи­ лась в результате миссио­нерской деятельности общи­ ны Выру. В начале собира­ лись у Айты Тииги на хуто­ ре. Сейчас община вы­ купила бывшую контору колхоза, принадлежавшую волости Вастселиина, где лучшие условия для проведения богослужения.Сестринской церковью Виитка является Лексинг­тон Первая ОМЦ (Lexing­ton First United Methodist Church), штат Кентукки.

11�

Jõhvi PetlemmaCongregation was founded: 10 January 2000Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 January 2000, regist-ration no 4��00230;first entry in the Tallinn City Court on 22 July 2004

The Jõhvi congregation founded in 1971 was turned into a Russian speaking congregation on 10 Janu-ary 2000 and a separate Estonian speaking con-gregation, the Petlemma congregation in Jõhvi, was established. Both use the same building at 17, Aasa Street. Estonian speaking church services were held in the Jõhvi congregation already earlier. Right now both of the churches are pastored by Artur Põld. The connecting congregation of the Petlemma congregation in Jõhvi is the Americus First United Methodist Church in Georgia.

Pastorid | Pastors | ПасторыArtur Põld aastast 2000

Jõhvi PetlemmaAadress: Aasa 17, 41531 JõhviTel (+372) 335 2662Registrikood 80208358

Koguduse asutamine: 10. jaanuar 2000Siseministeeriumis registree-ritud 10. jaanuaril 2000, registrinumber 4��00230;esmakanne Tallinna Linnakohtus 22. juulil 2004

1971. aastal asutatud Jõhvi kogudus muudeti 10. jaanuaril 2000 üksnes venekeelseks ja moodustati omaette eestikeelne Jõhvi Petlemma kogudus. Mõlemad kogudused kasutavad sama hoonet Aasa tänav 17. Eestikeelseid jumalateenistusi peeti Jõhvi koguduses juba varem. Praegu juhib mõlema koguduse tööd pastor Artur Põld. Jõhvi Petlemma koguduse sõpruskoguduseks on Americuse Esimene ÜMK (Americus First United Methodist Church) Georgia osariigist.

Йыхви «Вифлеем»Основание общины: 10 января 2000Регистрация в минис­терстве внутренних дел 10 января 2000 года, регистрационный номер 48800230;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 22 июля 2004.

На базе общины Йыхви, основанной в 1971 году, 10 января 2000 года начала самостоятельную работу эстонская община Йыхви «Вифлеем». Обе общины используют одно здание по адресу Ааса 17. Бого­служения на эстонском языке в общине Йыхви проходили и раньше. Сейчас работой обеих общин руководит пастор Артур Пыльд.Сестринской церковью Йыхви «Вифлеем» является Америкус Первая ОМЦ (Americus First United Methodist Church), штат Джорджия.

Pastor artur PÕld

ПАСТОР АРТУР ПыЛьД

11�

Sillamäe Alates 20. aprillist 2004 Silla-mäe Jumala Õnnistuse kogudusAadress: Ranna 31a, 40233 Sillamäe Tel (+372) 711 0991Registrikood 80206595

Koguduse asutamine: 2. juuli 2001Siseministeeriumis registree-ritud 10. septembril 2001, registrinumber 21�000�0;esmakanne Tallinna Linnakohtus 1. juulil 2004

Sillamäe koguduse rajamine on Jõhvi vene koguduse misjonitöö tulemus. 1986. aastal hakka-sid vennad Nikolai Ivannik ja Vladimir Beregovoi külastama sealseid sugulasi. Mitmed inimesed võtsid vastu Kris-tuse, said ristitud ja hakkasid külastama Jõhvi vene kogudust. Sama juhtus ka Sirgala külas, kus peeti koosolekuid lasteaia ruumides. Peagi alustasid vast-

Sillamäe (Russian speaking congregation)Since 20 April 2004: The Congregation of God’s Blessing in Sillamäe

Congregation was founded: 2 July 2001Registered in the Ministry of Internal Affairs: 10 September 2001, regist-ration no 21�000�0;first entry in the Tallinn City Court on 1 July 2004

The founding of the Sillamäe congregation was a result of the mission work of the Russian speaking members of the Jõhvi church. In 1986 brothers Nikolai Ivannik and Vladi-mir Beregovoi started to visit their relatives at Sillamäe. Several people accepted the Lord, were baptized and started to visit the Russian speaking ministry at the Jõhvi congregation. The same happened also at the village

Силламяэ (русскоязычная община)Основание общины: 2 июля 2001Регистрация в минис­терстве внутренних дел 10 сентября 2001 года, регистрационный номер 21800070;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 1 июля 2004.

Результатом русской миссионерской деятельности общины Йыхви было создание общины в Силламяэ. В 1986 году братья Николай Иванник и Владимир Береговой стали посещать своих родственников в той местности. Многие люди приняли Христа, крестились и стали посещать русскую общину в Йыхви. Тоже самое произошло и в деревне Сиргала, где служения проводились в помещении детского сада.

120

pöördunud kristlased koos vend Vladimir Beregovoiga Sillamäe vanadekodu külastamist, kus peeti laupäeviti jumalateenis-tusi. Seejärel võeti kasutusele ruumid Ranna tänav 41. Kui päevakorrale tõusis küsimus regulaarsete pühapäevaste jumalateenistuste korraldami-sest Sillamäel, üüriti alguses endise majavalitsuse ruume Ossipenko (hiljem Veski) tänav 3, kus peeti pühapäeval teenis-tust kell 17, hommikul käidi aga Jõhvis. Seitsme aasta jooksul kasutati veel ruume Majakovski tänav 12 ja Viru 39a.Sillamäe koguduse asutamis-koosolek peeti 2. juulil 2001 ja pastorina asus tööle Vladimir Salkov. Sõpruskoguduse toetu-sel osteti 2003. aasta septemb-ris endine Maapanga hoone Ranna tänav 31a, mis kohandati jumalateenistuste läbiviimiseks. Koguduses tegutseb pühapäeva-kool ja laste laulugrupp. Sillamäe koguduse sõprus-koguduseks on Havre de Grace’i ÜMK (Havre de Grace United Methodist Church) Marylandi osariigis.

Pastorid | Pastors | Пасторы1. Vladimir Salkov 2001–2003 2. Vladimir Beregovoi aastast 2003

of Sirgala, where worship services were held in the rooms of a kindergar-ten. Soon the new-born Christians together with Vladimir Beregovoi started to visit the retirement home in Sillamäe, where services were held on Saturdays. In a while people started to use the rooms at 41, Ranna Street. When it came to the point to start with regular Sunday services in Silla-mäe, the rooms of the for-mer housing authority were first rented at 3, Ossipenko (later Veski) Street. Sunday services were held there at 5 p.m. and for Sunday mor-ning services people went to Jõhvi. During seven years rooms were rented also at 12, Majakovski Street and at 39a, Viru Street. The foundation meeting of the Sillamäe congregation was held on 2 July 2001 and Vladimir Salkov became pastor of the church. By the support of the connecting congregation, the former building of the rural credit bank was purchased at 31a Ranna Street in Septem-ber 2003 that was adapted for worship services. The congregation has Sunday school and a children’s singing group. The connecting congrega-tion of the Sillamäe church is the Havre de Grace United Methodist Church in Maryland.

Вскоре новообращённые христиане вместе с братом Владимиром Береговым стали посещать дом престарелых в Силламяэ, где по субботам проводили богослужения. После этого начали использовать помещение по адресу Ранна 41. Когда на повестке дня стал вопрос о регулярном проведении богослужений в Силламяэ, вначале стали арендовать помещение в бывшем жилищном управлении на улице Оссипенко (теперь Вески) 3, где проводили богослужения по воскресеньям в 17:00, а утром посещали общину в Йыхви. За 7 лет община также арендовала помещения на улице Маяковского 12 и Виру 39а.2 июля 2001 года провели служение открытия общины Силламяэ, где пастором стал Владимир Сальков.В сентябре 2003 года, благодаря поддержке сестринской церкви, было куплено здание бывшего Маабанка на улице Ранна 31а, которое приспособили для проведения богослужений. В общине действует воскресная школа и детский хор.Сестринской церковью общины Силламяэ является Хавре де Грейс ОМЦ (Havre de Grace United Methodist Church), штат Мэриленд.

121

SakussaareAadress: Sakussaare küla, 45202 Viitna sjk, Lääne-VirumaaTel (+372) 322 6995Registrikood 80206655

Koguduse asutamine: 2�. oktoober 2001Siseministeeriumis registree-ritud 14. novembril 2001, registrinumber ���003�1; esmakanne Tallinna Linnakohtus 2. juulil 2004Aastal 1997 alustas Lääne-Viru-maal Sakussaares tööd tööpunkt abielupaar Hans ja Sirly Lahi eestvedamisel. Palvekoosole-kuid peeti nende vastvalminud kodumajas, millest on saanud metodisti kodukirik piirkonna usklikele. Kogudus registree-riti ametlikult 13 liikmega 26. jaanuaril 2001, pastoriks sai Hans Lahi. Sakussaares käib aktiivne lastetöö. Sakussaare koguduse sõprus-koguduseks on Chapelwoodi ÜMK (Chapelwood’ United Met-hodist Church) Houstoni linnas, Texase osariigis.

SakussaareCongregation was founded: 2� October 2001Registered in the Ministry of Internal Affairs: 14 November 2001, registration no ���003�1; first entry in the Tallinn City Court on 2 July 2004

In 1997 ministry was started at Sakussaare, Lääne-Virumaa, under the leadership of the couple Hans and Sirly Lahi. Prayer meetings were held in their newly built home that has become a Methodist home church for the believers of the surrounding area. The congregation of 13 members was officially registered on 26 January 2001, Hans Lahi became pastor of the church. There is active children ministry at Sakus-saare.The connecting congrega-tion of the Sakussaare church is the Chapelwood United Methodist Church in Houston, Texas.

СакуссаареОснование общины: 26 октября 2001Регистрация в минис­терстве внутренних дел 14 ноября 2001 года, регистрационный номер 59800351;Впервые зарегистрирован в Таллиннский Городской Суд 2 июля 2004.

В 1997 году семейная пара Ханс и Сирли Лахи откры­ ли филиал в Ляне­Вирумаа в Сакуссааре. Молитвен­ные собрания стали прово­ диться в их новом доме, который, впоследствии, стал зданием Методисткой церкви для местных верующих. Официально общину с 13 членами за­регистрировали 26 января 2001 года, и пастором стал Ханс Лахи. В Сакуссааре активно действует детская работа.Сестринской церковью общины Сакуссааре является Чапелвууд ОМЦ (Chapelwood United Methodist Church), город Хьюстон, штат Тексас.

122

Agape kristlik Huvialakool

Agape Kristlik Huvialakool on Agape Kes-kuses tegutsenud alates 1998. aastast. Huvi-alakooli kaudseks eesmärgiks on ehitada sil-da kiriku ja kristlusest võõrdunud ühiskonna vahele. Otseseks eesmärgiks on võimal-dada huviharidust kõigile lastele ja noor-tele vanuses 7–18 – nii toimetulevastest kui ka vähekindlustatud peredest. Õpetajateks on oma ala spetsialistid, kristlikku sõnumit antakse edasi selle läbi, et õpetajad on krist-liku maailmavaatega ja mõjutavad eelkõige oma isikliku eeskujuga. Koolil on Haridus- ja Teadusministeeriumi tegevusluba. Huvialakool sai võimalikuks tänu kogu-duse välissõpradele. Eriline tänu kuulub seal-juures Nancy Eubanks’ile, kes aitas kooli käi-vitada ja on meid siiamaani julgustanud ja inspi reerinud. Huvialakooli ajaloo vältel on seal õpeta -tud keeli, kunsti ja muusikat. Keeleõpetus on hõlmanud inglise keelt kõigile lastele, eesti keelt vene lastele ja vene keelt eesti lastele. Kunsti õpetus on hõlmanud lisaks joonista-misele ja maalimisele ka nahkehistööd, klaasi- ja siidimaali. Muusikaklassides on õpetatud laulu ja klaverimängu, aga mitte ainult – käsikellade õpe on teinud Agape hu-vialakooli eriliseks omasuguste seas.

Käsikellade ansambel on pälvinud tunnus-tust nii Eestis kui ka rahvusvaheliselt. 2000. aastal osales koor Ühinenud Metodisti Kiri - ku peakonverentsil USAs. Viljakat muusi-kalist koostööd on tehtud tütarlastekooriga Argentum Vox, kellega koos võideti 2003. aastal Prahas Grand Prix 13. rahvusvahelisel advendi- ja jõululaulude konkurss-festivalil. Traditsiooniks on saanud ühised jõulukont- serdid EELK Pärnu Eliisabeti kiriku tütar- lastekooriga Elise. Koostööd on tehtud Arsi-se käsikellamängijatega Tallinnast ja Dolce mängijatega Kuopiost Soomes, Mihkel Lüdi-gi nime lise meeskooriga ja mitmete teiste muusikakollektiividega. Aeg on toonud kooli ellu muutusi. Seoses finantsvahendite nappusega on tulnud piirata õppeainete ja õpetajate hulka Agape Kristlikus Huvialakoolis. Mitmed hu-vialakooli traditsioonilised õppesuunad on siiski saanud jätkata MTÜ Merle Mõmmilas, mis samuti tegutseb Agape keskuses. 2006/2007 õppeaastal piirdub Agape Kristliku Huvialakooli tegevus käsikella-õppega. Seoses sellega on senised käsikel-lade ansamb lid ümber formeerunud käsi- kella stuudioks Agapella, mis teeb koostööd naabruses asuva Rääma põhikooliga. Huvialakooli ja käsikellade õpet on algu-sest peale kindlakäeliselt juhatanud Helvi

EMK STRUKTUURIÜKSUSED 2007

123

Treiblut, Pärnus tuntud koorijuht ja muusi-kaõpetaja.

Kontakt Männi 2, 80010 Pärnu Tel 44 59 890; 53 431 620e-post: [email protected]://www.hot.ee/agapekool

Ahja Misjonikeskus

Ahja Misjonikeskus näeb oma eesmärgina teenida kogu ümbruskonda, pakkudes abi kõigile, kes vajavad tuge. Mitmesuguste üri-tuste kaudu (seminarid, loengud, kontser-did) on püütud aidata noortel, perekondadel, samuti elatanud inimestel kõikvõimalike eluprobleemide ja -raskustega toime tulla. Keskus annab võimaluse gruppidele ning organisatsioonidele nädalalõppude korralda-miseks, ringide tööks, koolituseks jt ürituste läbiviimiseks. Kärsa kirik asub asulast eemal ja seal puuduvad abiruumid koguduse tegevuse aren-damiseks. See oli üks põhjusi, miks osteti 1992. aastal Ahja keskuses endine vorstivabriku hoone, mis seisis tol ajal tühjana. Ost sai või-malikuks Norra ÜMK Larviku koguduse ja

ÜMK Nashville’i piirkonna abiga. 1993. aas-tal alustati maja ümberehituse ja remondiga. Norra ÜMK Larviku ja Honefossi kogu-dused on julgustanud alustama Ahjal tööd puuetega inimestega. Alates 1994. aastast on olnud igal suvel suureks abiks vabataht-likud Bartlesville´i kogudusest Tulsast Okla-homast. 1996. aasta suvel abistas kogudust orga-ni satsiooni Volunteers in Mission grupp Mississippist, USA-st. VIM-grupid on aida- nud Ahja koguduse maja, samuti Kärsa ja Räpina kiriku ehitus- ja remonditöödel, sa-muti on ehitatud valla lastele mänguväl-jakud. Alati organiseeritakse mingi üritus kohalikele lastele, kus on võimalik koos mängida ja kuulda head sõnumit Jumala armastusest. Koguduse sõprade tulek Ahjale on tekitanud elevust ja rõõmu mitte ainult koguduse liikmetes vaid kogu ümbruskon-nas. See on olnud pikaajaline armastuse ja hoolimise misjon Ahjal.

Kontakt: Illimari 2A, 63701 Ahja, Põlvamaa, Tel 792 1800e-post: [email protected]://ahja.metodistikirik.ee

124

Ajakiri koduteel

Eesti Metodisti Kiriku ajakirja Koduteel eellugu ulatub 20. sajandi algusesse. 1920. aasta mais nägi ilmavalgust EPMK ajakirja Kristlik Kaitsja esimene number, mille vas-tutavaks toimetajaks ja väljaandjaks oli Mar-tin Prikask. Ajakiri ilmus kord kuus, septemb-rist novembrini 1928 nime all Uus Kristlik Kaitsja. Kristlikule Kaitsjale jäi viimaseks XXI aastakäigu number 6/7 ehk juuni/juuli 1940. aastal. Ajakirja anti välja vaheldu-misi Kuressaares, Tartus ja Tallinnas. Lisaks Martin Prikasele olid ajakirja Kristlik Kaitsja vastutavad väljaandjad ja toimetajad Ferdi-nand Tombo, Hans Söte, Aleksander Kuum ja toimetajatena aitasid kaasa Eduard Vald- mann, Voldemar Ojasson ja Richard Järv. Aastail 1935–1936 andis Kuressaare metodisti kogudus kord kuus välja ka ajakirja Koduteel, mille vastutav toimetaja oli samuti Martin Prikask. Ajakirja väljaandmist alustati 28. veebruaril 1935 ja sellest sai Saaremaa kogu-duste sõnumitooja. Kui 1990. aasta maist hakkas taas ilmuma EMK ajakiri, valiti selle nimeks just Koduteel, ajakirja esimeseks toimetajaks sai Urmas Rahuvarm Haapsalu kogudusest. Praegu toi-metab ajakirja Kärt Jänes-Kapp, kujundab Taimi Pärna ja 1999. aastast kuuluvad toime-

tuse kolleegiumisse Anneli Klausson, Tarmo Lilleoja, Andrus Norak, Toomas Pajusoo ja Priit Gregorios Tamm. Aastast 2005 ilmub Koduteel neli korda aastas, selle väljaandmist toetavad EMK kirikuvalitsus ja The United Methodist Publishing House.

Kontakt: Narva mnt 51, 10152 TallinnTel 668 8479e-post: [email protected]://www.metodistikirik.ee/KoduteelTellimine kõigis ajakirjanduse tellimise punkti- des, Eesti Posti postkontorites ja toimetuses. Pank: Eesti Metodisti Kiriku a/a 10052004731009, selgitus: ajakiri Koduteel

12�

Haridustoimkond

Haridustoimkond otsustati asutada 2004. aastal EMK aastakonverentsil, kus valiti ka selle esimene koosseis. Toimkonna liikmed on hetkel Thea Kant, Lii Lilleoja, Tarmo Lilleoja, Maire Ivanova, Irina Ivanova ja Inna Välja.Haridustoimkonna eesmärgiks on ilmiktööte-gijate koolitus, elukestva õppe korraldamine kogudustes, kristlike koolitusmaterjalide kir-jastamine. Toimkonna tähtsamaid projekte on olnud pastorite- ja ilmikute täiendkoolitus koostöös EMK Teoloogilise Seminari ja EMK ordinatsioonikomisjoniga 2006. aastal. Aastail 2004–2009 koordineerib toim- kond 5-aastast kristliku haridustöö ja jün-gerluse arendamise projekti Eesti Metodisti Kirikus. Lisaks viib haridustoimkond läbi iga-aastaseid koolituspäevi, mille teemad on ol-nud järgmised: 2004 – seminar-konverents “Kirik väikegruppides”; 2005 – väikegrupi-juhtide treening-seminar; 23.–25. märts 2006 – Põhja-Euroopa ÜMK krist liku hariduse konverents „Elukestev kristlik õpe täna”; 24. märts 2007 – seminar-konverents “Kristlik perekond ühiskondlike muutuste ajal”. Toimkond on kirjastanud mitmeid õppe-materjale, nagu 37-nädalane leerikursuse materjal noortele, mis on saadaval CD-l

(2004); Barbara Bruce’i „Elukestev õpe krist-likus kontekstis” (2005); „Jüngri piiblikur-sus” eesti ja vene keeles (2007). Haridustoimkond pakub kogudustele abi koolituspäevade korraldamisel, nagu näidis-tundide läbiviimine (alfa, leerikursus, Jüng- ri piiblikursus), täiskasvanute ja grupijuh- tide koolitus.EMK haridustoimkonna ettevõtmisi on toe-t a nud Fund Mission Europe, Briti National Appointments Fond, General Board of Global Ministries ja Christian Educators Fellowship.

Kontakt: Thea Kant (toimkonna juht) Tel 56 482 656e-post: [email protected] tellimine ja lisainfo: http://jynger.metodistikirik.ee

kaplaniteenistus

Vanglakaplan organiseerib ja koordineerib vangla vaimulikku tööd, tagades kõigi kin-nipeetavate usuliseks teenimiseks vajalikud tingimused, lisaks jumalateenistuste läbi-viimisele on tema ülesandeks olla hinge-hoidja kõikidele kinnipeetavatele ja vangla töötajatele.

12�

Kaitseväe kaplanite põhitööks on ajateeni-jatele usuliste talituste läbiviimine, väeosa üritustel tseremooniates osalemine ja pal-vuste pidamine, õppustel üksusega kaasas käimine, mälestuskivide ja -märkide juures teenistuste pidamine, nõustamine, eetika- ja moraalialaste loengute pidamine, vahel ka ürituste korraldamine jne. Kaplaniteenistus alustas tegevust pärast Eesti Vabariigi taasiseseisvumist 20. augustil 1991. 2007. aastal on EMK esindajatena ka-planiteenistuses viis vangla- ja kaks kait-seväe kaplanit: Tartu Vangla vanemkaplan Olavi Ilumets, Sotsiaalse Rehabilitatsiooni Keskuse vanemkaplan Maksim Jefimtšuk (ühtlasi Justiitsministeeriumi Vanglate osa-konna nõunik-peakaplani Igor Milleri abi), Tallinna Vangla kaplan Lea Traagel, Viru Vangla kaplan Andrei Spiridenko, Lääne Politsei Prefektuuri arestimajade kaplan Jo-hannes Kakko, Tapa Väljaõppekeskuse va-nemkaplan kapten Raivo Nikiforov ja Ämari Lennubaasi kaplan nooremleitnant Jana Laaneser. Vanemkaplan Olavi Ilumets on MTÜ Re-habilitatsioonikeskuse Valge Eesti juhatuse esimees ja lisaks Sotsiaalse Rehabilitatsiooni Keskuse juhatu ses Tallinnas, kus õpetatakse välja vabatahtlikke tugiisikuid erinevatest kogudustest.

EMK ordineeritud vanem ja kaitseväe kapten Raivo Nikiforov, on korduvalt teeni- nud kaplanina välismissioonidel, olles viibi- nud Kosovos, Iraagis ja Afganistanis. Raivo Niki forov on töötanud aastaid selle nimel, et Eesti Kaitseväe Tapa väljaõppekeskusesse on ehitatud kabel. Kaitseväe kaplan Jana Laaneser oli aastail 2004–2005 Tartu Üksik-Päästekompaniis ja töötab alates oktoobrist 2005 Ämari Lennu- baasis, kus tegeleb elukutseliste sõjaväelas-tega. Johannes Kakko on 2. jaanuarist 2007 Rummu Vangla spetsialist-kaplan. Tema üle- sandeks on kinnipeetavate vaimulik teeni-mine, samuti hingehoid, nõustamine, reha-bilitatsiooni korraldamine, kriminaalpreven-tsioon. Selle le lisandub vanglapersonaliga suhtlemine ja vaimulik nõustamine ning surmateadete edastamine koos politseiga või üksi. Politsei kaplanite rakendamine on Eestis veel kuju nemisjärgus.

12�

Laager Giideon

Laager Giideon asub looduslikult kaunis paigas Lüganuse vallas Aa rannas. Enne II maa ilmasõda asus seal piirivalve ohvitseride kasiino, hiljem keemiatööstusele kuuluv puhkekodu. Sõjapäevil paiknesid Aa külas Saksa sõjaväe allüksused. Sobivate loodus-like tingimuste tõttu tahtsid nad ehitada randa väikekaatrite sadamat Nõukogude sõ-javangide abiga, kuid need tööd jäid teosta-mata. 1946. aastast on Aa rannaäär olnud laste päralt. Nõukogude ajal asutati sinna pioneerilaager. Aa laager ehitati üles mitmes järgus ja praeguseks koosneb 15 hoonest, mis võivad mahutada kuni 400 inimest. 1993. ja 1994. aasta suvel kasutasid Aa laagrit kristlased Eesti Metodisti Kirikust. Tollane Eesti Põlevkivi juhtkond mõistis las-tega tehtud töö kasulikkust ja tegi EMK-le ettepaneku laager ära osta. Tänu USA sõprade abile leiti Asbury ÜMK kogudus Tulsas Oklahomas, kelle abiga laager ostetigi. Ostu-müügi lepingule kirjutasid 15. märtsil 1995 alla EMK superintendent Olav Pärnamets ja Eesti Põlevkivi peadirektor Väino Viilup. Kirikuvalituse otsusega määra-ti samal päeval direktoriks Artur Põld, kes juhatab tänini Giideoni laagri tööd. Algusest peale on laagrit nii moraalselt

kui materiaalselt toetanud Ameerika sõbrad. Igal suvel tulevad üle ookeani külla mitmed vabatahtlike grupid, kes aitavad remontida amortiseerunud hooneid ja korraldada laagri lasteprogramme. Laager on aastatega tublisti arenenud ja leidnud rahvusvahelist tunnus-tust, seda teatakse Lätis, Venemaal, Soomes, Rootsis ja Saksamaal. Tänu laagri tööle on kasvanud pühapäevakoolide töö ümberkaud-setes linnades. Koos laagri külalistega on korraldatud mitmesuguseid misjoniüritusi, laagris on aset leidnud perelaagrid, Emmause üritused, EMK suvepäevad jpm. Tulevikus on plaanis laagrit edasi aren-dada, rannaäär välja ehitada ja hooned renoveerida. Kokku kuulub laagrile 24,75 hektarit maad, mille arendamiseks on tere-tulnud igasugune abi.

Kontakt: Aa küla, 43311 Lüganuse vald, Ida-Virumaa, Tel 334 7710Direktor: Artur Põlde-post: [email protected]

12�

Misjonitoimkond

EMK misjonitoimkond loodi pärast Eesti taas-iseseisvumist. Aastate jooksul on aktiivse-mad misjonitöö tegijad olnud Mari Kerde ja Evelina Soe, kes on töötanud organisatsiooni Youth With A Mission kaudu Norras. Kertšis, Ukrainas on olnud mitmel misjonireisil Ju-lia Kalašnikova ja ühe korra ta ema Irina Kalašnikova. Koostöös EMK Teoloogilise Seminari üliõpilastega alustas misjonitoim- kond lühiajalisi misjonireise soome-ugri hõimurahvaste juurde. Seal on viibinud Ardo Pärna, Joel Aulis, Kaja Rüütel, Ljudmilla Voltšihhina, Mark Nelson ja Taavi Hollman (Tallinn), Andrus Kask (Räpina), Julia Kra-vets (Jõhvi) ning Sergei Žingel ja Vitali Ba-ranov (Kunda). Misjonitoimkonna liikmed alates 2005. aastast on Kaupo Kant ( juht), Kaja Rüü-tel, Ljudmilla Voltšihhina, Mari Kerde, Mark Nelson. EMK misjonitoimkonna prioriteedid on välismisjon (misjonitöö väljaspool Eesti Vaba-riigi piire, näiteks soome-ugri rahvaste hul-gas); sisemisjon (väljapoole kogudust ulatuv evangeelne töö, uued algatused) ning mis-joni- ja evangelismitöö alane koolitus (mis-jonipäevad, koolitusseminarid, koguduste misjoni-alane teavitamine).

Viimaste aastate suurem ettevõtmine on olnud eeskätt EMK suvekonverentside alga-tamine ja läbiviimine. 2005. aastal oli selle konverentsi teema „Jeesus Kristus – tee tõde ja elu”; 2006 „Olge täiuslikud!” ja 2007 „Minge edasi!”. Osaletakse projektis „Jaga jõulu rõõmu“, kus misjonitoimkonna eest- võtmisel valmis tatakse jõulupakikesi Setu-maa lastele. Koostöös Eesti Evangeelse Alliansiga osa-leb EMK misjonitoimkond projektis „Hõimu-rahvaste aeg”. Misjonitoimkond kuulub ÜMK Põhjala- ja Balti piirkonna misjonitoimkonda.

Kontakt: Narva mnt 51, 10152 Tallinn tel 5622 3203, e-post: [email protected]

Ljudmilla Voltšihhina hantide juures Siberis 2004

12�

Naiste Ühendus

EMK Naiste Ühendus loodi 6. novembril 1993. Sellele andis lõpliku impulsi Lii Lille-oja ja Külli Kuusemaa osalemine 1991. aasta juunis Inglismaal toimunud Briti Metodisti Kiriku naisorganisatsiooni konverentsil. Sa-mal ajal arenesid kontaktid Metodisti Naiste Maailmaföderatsiooni Kontinentaal-Euroopa piirkonnaga, mille üleeuroopalisel semina-ril Ida-Saksamaal aprillis 1989 osales EMK esindajana Meeli Tankler. Metodisti ja Ühinenud Kirikute Naiste Maailmaföderatsioon (World Federation of Methodist and Uniting Church Women) on organi satsioon, mis ühendab metodist-liku pärandiga naisi enam kui 70 riigist üle kogu maailma. Eesti Metodisti Kiriku Naiste Ühendus taastas oma liikmelisuse selles or-ganisatsioonis aastal 1996. Tegelikult olid EMK naised formaalselt föderatsiooni asu-tajaliikmete seas, sest 26. oktoobril 1939 kirjutas piiskop Raymond J. Wade’i abikaasa USA-s Pasadenas Metodisti Naiste Maailma-föderatsiooni asutamisdokumendile alla li-saks Rootsi, Soome, Soome-Rootsi, Läti ja Leedu ka Eesti metodisti naiste nimel. Kuid vahepealsel suletud piiride ajastul puudus nii võimalus kirikus ametlikult naistetööd aren-dada kui ka rahvusvaheliselt suhelda.

Tööd alustades seati neli töösuunda: kristlik kuulutus, osadus, õppimine ja hoolekanne. Naiste Ühenduse jumalatee-nistustel on kuulutatud sõnumit, mis põleb südames. Osadusgruppides on suur osakaal palvel, piibliuurimisel ja vastastikusel jaga-misel. Õppimisvõimalusi on pakkunud ar-vukad seminarid, tegevust on pidevalt ka-jastatud ajakirja Koduteel veergudel. On arenenud head oikumeenilised kontaktid erinevate konfessioonidega ja töö on leidnud rahvusvahelist tunnustust. Metodisti naiste initsiatiiviks Eestimaal on olnud ülemaailmse naiste palvepäeva oikumeeniliste jumalateenistuste korralda-mine iga aasta märtsi esimesel reedel. Juba üle kümne aasta on need toimunud Tallin- nas ja Pärnus, aastal 2006 lisandusid Saare-maa, Rakvere ja Ida-Virumaa. Naiste Ühendus hõlmab nii eesti kui ka vene koguduste naisi. Põhitegevus toimub küll kohalikes kogudustes, kuid igal aastal toimub kaks üle-eestilist ühisüritust – kevad- või suvepäev ja jõuluootuse päev. Iga kolme aasta järel novembrikuus tuleb kokku suurkogu, mis valib ka uue eestseisuse. EMK Naiste Ühenduse esinaised on olnud 1. ja 3. perioodil Lii Lilleoja, 2. perioodil Maire

Naiste Ühenduse juhatus 200�

130

Simm, 4. perioodil Meeli Tankler ja 5. perioo-dil Pille Mägila. Lisaks esinaisele kuuluvad juhatusse kuus eestseisuse liiget. Hetkel on ametis 5. novembril 2005 valitud juhatus järgmises koosseisus: Imbi Herm, Sirly Lahi, Valentina Põld, Ljudmilla Voltšihhina, Vööbe Uus ja esinaine Pille Mägila. Suureks tunnustuseks EMKle on olnud Naiste Ühenduse ühe asutajaliikme Meeli Tankleri valimine Metodisti ja Ühinenud Kirikute Naiste Maailmaföderatsiooni Kon-tinentaal-Euroopa piirkonna asepresiden-diks (1996–2001) ja presidendiks (2001–2006) ning Euroopa Oikumeenilise Kristlike Naiste Foorumi Eesti koordinaatoriks novembris 2006.

Kontakt: Pille Mägila (esinaine)e-post: [email protected]

Noortetoimkond

Noortetoimkonna eesmärk on arendada ja koordineerida kiriku noortetööd ning toetada noori nende vaimulikul teekonnal. Oma eesmärgi saavutamiseks on noorte-toimkond korraldanud aastate jooksul mit-meid üritusi, nagu suvine noortelaager, sü gi-

sene noortekonverents, kevadine noorte-juhtide koolitus. Üritused on toimunud Eesti erinevates paikades. Lisaks noortetööle Eestis on noorte-toimkonna eesmärgiks olnud ka välisside-mete arendamine nii Põhja-Euroopa ÜMK Noortenõukogu kui ka Euroopa Metodisti Noortenõukogu kaudu. Välissidemete arendamise tulemusel on mitmed noored saanud võimaluse osaleda Põhja-Carolina (USA) ja Põhja-Euroopa meto-disti noorte vahetusprogrammis Caravan. Noortetoimkond on esindatud ka Eesti Kirikute Noortenõukogus, mis planeerib ja korraldab üle-eestilisi oikumeenilisi noorte-üritusi. Noortetoimkonna eesmärgiks on jätkata suvelaagrite ja noortekonverentside korral-damist ning suunata need eelkõige teis-melistele noortele. Samuti jätkame noorte-juhtide koolitusi, et aidata neid noortetöö korraldamisel oma koguduses ning julgus-tada neid selles töös. Üks noortetoimkonna eesmärkidest on leida võimalusi täisajaga noortetöö koordi-naatori palkamiseks. Senini on EMK noor-tetöö koordineerimist teinud vabatahtlikud oma töö ja/või õpingute kõrvalt. Juhid läbi aastate on olnud: Üllas Tankler, Taavi Holl-man, Andreas Rahuvarm, Teet Rehepapp,

131

Thea Kant, Rein Laaneser, Marjana Luist, Grete Lepa. Perioodil 2006–2007 kuulub noortetoim-konda kuus liiget üle Eesti: Marjana Luist, Ats Lahi, Lauri Tankler, Merlin Metsla, Kätrin Põllu ja Grete Lepa ( juht).

Kontakt: Grete Lepa (toimkonna juht)e-post: [email protected]

Pühapäevakooli toimkond

Pühapäevakoolide töö on üks vanemaid tööharusid EMK-s. Vaatamata sellele, et Nõukogude ajal oli kirikutes igasugune töö ja tegevus lastega rangelt keelatud, tehti seda siiski mitteametlikult. Selleks kasutati ko-duseid sünnipäevapidusid, suvekodusid laste laagripäevade läbiviimiseks jms. Pühapäevakooli õpetajad olid vaprad va-batahtlikud koguduseliikmed: naised-emad ja ka mõned mehed, kes õpetasid lastele piib-lilugusid ja vaimulikke lastelaule. Õpetajate koolitamiseks tulid appi Soome kristlased, kes tõid Eestimaale salaja vastavaid õppe-materjale ja korraldasid ka väljaõpet. Eesti taasiseseisvumise eel ja ajal laste- töö aktiviseerus, pühapäevakoolidesse tuli

palju uusi lapsi. Tekkis vajadus koolitada õpetajaid. Lastetööks vajalikke teadmisi saab omandada ka EMK Teoloogilise Seminari põhikursusel. Aastal 1993 avanes võimalus korral-dada EMK laagris Giideon ülekirikulisi laste suvelaagreid, moodustati ka vastavad kor- raldustoimkonnad nii eesti- kui venekeelse laste laagri jaoks. Kahel suvel on toimunud Tallinnas üle-kirikuline eestikeelne lastepäev „Rõõmu-ralli”. Viimase kuue aasta jooksul on olnud võimalus Eestis kirjastada ÜMK globaaltee-nistuse pühapäevakoolitöö õppematerjale. Selle üllitamiseks loodud toimkonda kuu-luvad Meeli Tankler (tõlk ja juhataja), Külli Kuusemaa, Piibe Piirma, Lii Lilleoja, Sirly Lahi, Pille Mägila ja Urve Pärnamets. Püha - päevakooli õppematerjali õigeks kasutami-seks on orga niseeritud õpetajatele koolitus-päevi. Põhitöö toimub koguduste pühapäeva- koo lides, nii eesti- kui venekeelsetes.

Kontakt: Urve Pärnamets (toimkonna juht), Tel 668 8477Venekeelne töö: Eini Tšerenkovae-post: [email protected]

132

EMk Teoloogiline Seminar

Eesti Metodisti Kiriku Teoloogiline Seminar on riiklikult akrediteeritud rakenduslik era-kõrgkool. Pakutava kõrgema usuteadusliku hariduse rõhuasetus on praktilisel teoloo-gial ja piibliõppel. Õppida on võimalik eesti keeles, tõlkega vene või inglise keelde. EMKTS-i eesmärgiks on varustada krist-lasi tasakaalustatud teoloogilise haridusega, aitamaks neil efektiivselt rakendada oma andeid ja teadmisi koguduse töös ning leida adekvaatseid lahendusi tänapäeva kiriku ja ühiskonna vajadustele. Seminar asutati 1994. aastal, vilistlasi on 112. Seminari lõpetajad töötavad vaimulike-na, kaplanitena, üldhariduslike koolide reli-giooniõpetuse õpetajatena ja kutsetöötajatena mitmesugustes kristlikes töövaldkondades (misjonitöö, laste- ja noortetöö, diakooniatöö, hingehoid, nõustamine, jne). Seminaris õpivad erinevatest konfessioo- nidest ja rahvustest üliõpilased. Lisaks põhi- õppejõududele õpetavad ka külalislektorid teistest kõrgkoolidest, sh välismaalt. Aka-deemiliste õppeainete kõrval on õppekavas ka praktiline vaimulik kursus juhendatud teenimise näol. Alternatiiviks kõrghariduse omandamisele pakub seminar üheaastast praktilise teoloogia põhikursust. On võimalik

õppida nii päe-vases, moodul- kui kaugõppes.Seminari rekto-riks on 1994 aas tast käesole-va ajani olnud Andrus Norak. Dekaanina on töö tanud juulist

1994 detsemb ri ni 1995 Wes Griffin, jaanua-rist maini 1996 Üllas Tankler, juunist 1996 juunini 1998 Kersti Raudsepp, alates 1998. aasta juulist tänaseni Lii Lilleoja. Seminari eestseisusesse kuuluvad: piis-kop Øystein Olsen, H. Eddie Fox, Randall Frye, John E. Harnish, Thomas Harrison, Jim Jackson, Taavi Holl man, Andrus Norak, Olav Pärna mets, Sergei Sutskov, Inese Budnika, Harold Schmul, Mary Watson.

Kontakt:Eesti Metodisti Kiriku Teoloogiline SeminarNarva mnt 51, 10152 TallinnReg. nr: 80196661Tegevuslitsents: 351-KHMTel: 66 88 467e-post: [email protected]

Seminari I lend 1���

133

Lastekeskus Tähetorn

Mittetulundusühinguna tegutsev Lastekeskus Tähetorn on tugikeskus põhikooliealistele lastele. Selle eesmärgiks on riski- ja tänava-laste probleemi ennetamine, pakkudes lastele alternatiivset tegevust tänavatel viibimise asemel. Lastekeskuse asutamiskoosolek toi-mus 17. jaanuaril 2001. Asutajaliikmeteks olid EMK superintendent Olav Pärnamets ja EMK liikmed Enn Laansoo, Eini Tšerenkova, Helvi Kruusmann ja Kersti Raudsepp. Sel koosolekul otsustati avada laste päevakeskus aadressil Tallinn, Apteegi 3. Lastekeskuse visiooni kandjaks ja juhatuse esimeheks oli Kersti Raudsepp, esimeseks juhatajaks Mee-lis Priimets, praegu on sellel ametipostil Mall Tamm. Algusest peale on keskuse sihtgru-piks olnud sotsiaalsete erivajadustega lapsed, kellel on probleeme nii kodus kui ka koolis ja kes seetõttu suure osa oma ajast tänavail veedavad. Keskuses said lapsed süüa, vajadu-sel riideid vahetada, end pesta, abi koolitööde tegemisel ja end arendada mitmekülgse hu-vitegevuse kaudu. 2004. aastast asub päevakeskus aadressil Kopli 30a. Nimekirjas on üle 60 Põhja-Tallinna lapse ja iga päev külastab keskust 15–25 last. Lastekeskusest välja kasvanud teismelistele pakub tegevust noortekeskus Generation2,

mis tegutseb omakorda 2005. aastast Apteegi tänaval. Nii koolitöödes kui ka huvitegevuse organiseerimises aitavad kolme põhitöötajat vabatahtlikud. Lastel on võimalik osaleda hu-vitegevustes, keskusel on peegelseinaga tant-suklass ja kunstistuudio. Tähetorni lapsed on lauludega esinenud ka väljaspool oma maja, nende tehtud fotod on olnud näitusel USAs. Suvelaagritest on paljud lapsed leidnud en-dale kirjasõbra Calvary ÜMK kogudusest Tennesseest. Lastekeskuse rendihoonet on aidanud remontida mitmed VIM-grupid. Järjekindel rahaline toetus on tulnud annetajatelt Eestist, Põhjamaadest, Hollandist ja USA-st, tegevust on toetanud ka Põhja- Tallinna linnaosavalitsus, Tallinna Sotsiaal- ja Tervishoiuamet ning linna fondid.

Kontakt: Kopli 30a, 10412 TallinnTel 644 5447, 646 4667 e-post: [email protected]://www.lastekeskus.ee

134

18. veebruaril 2007 tähistas Tallinna kogu-duse vene töö oma 50. aastast juubelit. Õigu-poolest ei ole tegemist ainult ühe koguduse juubeliga, sest 50 aasta jooksul on metodis-tide venekeelne töö laienenud üle Eesti mitme-tesse paikadesse, kus praegu tegutseb kahek-sa kogudust. Algse tõuke venekeelsele tööle andis pastor Aleksander Kuum. Siberist koju naastes ei tundnud see mees mingit kibedust venelaste vastu, sest nemadki olid sama to-talitaarse režiimi ohvrid. Pühast Vaimust ins-pireerituna alustas ta 1957. aastal venekeel-sete jumalateenistustega Tallinnas. Laseme sellest kõigest rääkida alljärgnevalt meie vene töö veteranidel Georgi ja Katja Lanbergil. Vene töö alguseks EMK-s võib pidada 1957. aasta veebruari. Kujunes nii, et olime Katjaga selle töö sündimise juures. Pärast mäetehnikumi lõpetamist pidime noorte spetsialistide-elektrimehaanikutena töötama kolm aastat Eesti Põlevkivi kaevanduses ning 1954. aastal naasime Tallinna. Pidime valima oma vaimuliku kodu. Katja oli sel ajal Kalju baptistikiriku vene koguduse liige, mina aga Immaanueli koguduses. Kogudus, kuhu kuu-lusin, ühendati KGB nõudmisel teiste kogu-dustega Oleviste katuse alla. Ühise kiriku otsingutel jäime abikaasaga 1955. aastal pi-dama metodisti koguduses. Mind paluti seal laulma segakoori. Pühade ajal esinesime lau-

lude ning lühitunnistustega vene keeles. Eesti koosolekuid hakkasid külastama ka vene rah-vusest inimesed. Oli neid, kes tulid korduvalt. Niisiis täitus väike saal huvilistega. Tekkis vajadus tõlgi järele. Meie esimeseks tõlgiks oli noor tüdruk Tamara Aleksejeva. Hiljem võttis selle töö üle Liidia Galuzinskaja, kes oli sel postil tervelt 35 aastat. Koosolekute järel oli reeglina koosviibimine meil kodus. Tuli vas-tata küsimustele ja eriti neile, mis puudutasid metodismi, sest muu rahva seas oli see liiku-mine üsna tundmatu. Suurem hulk külasta-jaid olid Ukraina ja Valgevene päritolu – nad olid oma kodumaa maha jätnud kas taga- kiusu või nälja pärast. 1956. aasta lõpus pöör-dus vene töö entusiastide grupp, kuhu peale minu ja Katja kuulusid veel Maret Puu, Oskar Kornel ja Ralf Uusmäe, kiriku juhatuse poo- le ja avaldasid soovi alustada venekeelsete koosolekutega. Paastu ja palvega ootasime oma Issandalt vastust (1Pt 5:7). Kiriku juha- tus leidis, et ainus võimalus on meil kogune-da pühapäeva hommikuti kell 8.00. Võtsime selle otsuse rõõmuga vastu, olime veendunud, et see oli Issandalt. Niisiis algasid veebruaris 1957 esimesed venekeelsed n-ö proovikoosolekud. Koos-olekuid juhatasid pastorid Hugo Oengo ja Aleksandr Kuum. Õppisime ka ise kantslis jutlustama. Katjal oli alati deklamatsioon ja

50 AASTAT VENE TÖÖD EESTI METODISTI KIRIKUS

13�

lühijutlus. Venekeelsetest lauludest puudu ei olnud. Osa laule tõlkisime eesti keelest. Pas-tor jutlustas viimasena. Tasapisi harjusin kantsliga. Samal ajal laulsime Katjaga ka eesti segakooris. Minu ülesandeks oli kogu vene töö organiseerimine, koosolekute ette-valmistamine ja kava koostamine. Meil oli sel ajal juba väike ansambel, kuid unistasime oma laulukoorist. Alustasime sellest, et hak-kasime otsima koorijuhti, kes oleks nõus ju-hatama vene koori, ja leidsime. See oli meie armas eesti vend Paul Kornel. Otsustasime kutsuda laulma kõiki, kes soovivad. Leidus küllaldaselt tahtjaid, kuid keegi neist polnud varem kooris laulnud. Vend Paul oli kannat-lik ja varsti saime kõigist raskustest üle. 1969. aastal sai ellu viidud mu unistus – asutasime keelpilliorkestri, mida ise juhata-sin. Algasid väljasõidud orkestriga. Põhiliselt külastasime oma eesti kogudusi. Teenisime mängu, laulu ja tunnistustega. Tõlkimine oli minu kanda. Vastuvõtt oli alati suurepärane. Vaatamata okupatsiooniikkele oli kogudustes eesti ja vene rahva vahekord sõbralik, ven-nalik. Väljasõitude eest ähvardas meid alati KGB poolt trahv ja noomitus. Mis puudutab meie vene koosolekuid, siis igal koosolekul oli vähemalt üks, tihti aga kaks KGB nuhki. Mind ähvardati mitmel korral, et vene rahvas on kasvatatud ateistlikult ja et religiooniga

ei tohi eriti üle pingutada. Alatine KGB kohal-olija oli TPI (praegune TTÜ) ateismikateedri juhataja seltsimees Eller, kes pidevalt jälgis, et lapsed ei esineks kirikus ning et kooris poleks alaealisi. Kuna vene koor sellest kinni ei pidanud, saatis ta jumalateenistuste ajal kirjasedeleid igasuguste märkustega selle kohta, mis tema meelest oli ebaseaduslik. Lapsed esinesid vaatamata kõigele laulude ja luuletustega. Koosoleku lõppedes ootas ta meid Katjaga ja noomis isiklikult ning selle-ga see alati lõppes. Aastaid kutsus KGB mind välja ajuloputusele ning oli perioode, kus neid väljakutseid oli ikka väga tihti. Kuna ma polnud kiriku palgal ja ajalikul tööl olin heal järjel, polnud ma ühiskonna jaoks „üle-liigne“ ning need väljakutsed lõppesid ainult ähvardamisega. Nii möödus aasta aasta järel. Tavaliselt kogunes pühapäeva hommikuti umbes sada inimest. Keegi ei kaevanud, meid külastasid ka vennad-õed teistest kirikutest. Ühel pühapäeval ütles vend Kuum, et meie „katseaeg“ on läbi ning järgmisest pühapäe-vast on meie vene koosoleku aeg 12.30. Selle vastu hakkasid protestima aga meie jumala-teenistuse külastajad teistest kirikutest, kuna sel juhul ei pääsenud nad enam meie koosole-kutele, sest nende teenistuse aeg ühtis nüüd meie omaga. Aga meie tahtsime pärast küm-neaastast perioodi ka normaalset elu elada.

Georgi ja Katja Lanberg

13�

Nädala sees määrati meile koosoleku ajaks teisipäev kell 19.00. Algas uus murrang. Vene töö hakkas kasvama. 1980. aastaks oli meid umbes 300 inimest. Ja siis tuli uus aeg. Seadustati võimalus lahkuda NSVLst kõigil inimestel, keda kiusa-takse taga religioossetel põhjustel, kelle inim-õigusi rikutakse. Peaaegu igal koosolekul õn-nistasime neid, kes lahkusid elama USA-sse, Saksamaale või teistesse välisriikidesse. See oli aeg, kus hea tahtmise juures võis põgene-da, kes tahtis. Meie kirikust sõitis ära enamik noori peresid, kes olid aktiivsed teenistuses. Kokku lahkus meie kirikust välismaale elama ligi 200 inimest. Aga töö läks oma rada ning mõne aja möödudes oli kadu kompenseeritud uute inimjõududega ning inimeste arv tõusis samale tasemele. Kui Eestis hakkasid puhuma uued tuuled, hakkas meie kirik panema suurt rõhku evan-gelisatsioonitööle. Olime ühed esimestest, kes 1989. aasta sügisel alustasid tööd kinnipidam-iskohtades. Alguses külastasime aktiivselt kõi - ki vanglatsoone, sealhulgas ka naistevang-lat, kuid hiljem töötasime põhiliselt Rummu vanglas. Seal taotlesime loa ehitada kinni-peetutele palveruumi, kus hiljem pidasime ka jumalateenistusi. See oli esimene vanglakirik Eestis. Vene kiriku koor ja noored on võtnud osa ka mitmetest suurtest evangeelsetest kru-

saadidest, nagu Billy Grahami krusaad “Ärka-mine 92” Moskvas, “Ärkamine 95” Eestis ning Nicky Cruzi evangelisatsioonikoosolek linna-hallis. Evangeelseid teenistusi ja konverentse on korraldatud ja läbi viidud nii Eestis kui ka Venemaal. Tallinna metodisti kiriku vene juht-konna abil on kerkinud uued vene kogudused Jõhvis, Keilas, Paldiskis ja Kohilas. Hiljem, kohalike jõudude toel, on kasvanud Kohtla-Järve, Kunda, Aseri ja Sillamäe kogudus. Juba 1970. aastal avasime Karpaatides (Ukrainas) Kamjanitsa asulas EMK Tallinna koguduse filiaali, kohalikuks pastoriks oli seal Ivan Vuksta. Praegu tegutseb seal juba kaks kogudust: Užgorodis ja Kamjanitsas.1992. aastal registreeriti meie kiriku filiaa-lina metodisti kirik Venemaal Samaara lin-nas. Selle koguduse rajaja pastor Vladislav Spektorov tuli usule ning ristiti Tallinna vene koguduses. Samal ajal tekkisid Venemaal ka muudes linnades metodisti kogudused. Nii-siis pöördus metodism jälle Venemaale, kust ta tsaarivõimu ajal venna Vassili Tähe kaudu Eestisse Saaremaale tuli. Jumala abiga on ületatud kõik raskused ja ega neid polegi nii vähe olnud. Saamueli eeskujul püstitame mälestuskivi ja ütleme: „Siiani on Issand meid aidanud!” (1Sm 7:12).

13�

EMk arenemine ja struktuur läbi aegadeMetodisti kiriku organiseerumisele viitav esimene eestikeelne dokument on 23. sep-tembril 1919 Tallinna-Haapsalu Rahukogus registreeritud Eestimaa Piiskopliku Metho- disti koguduse põhikiri (märkus: kirjaviis muutmata), mis asub seltside ja ühingute registris nr 169 all. Põhikirjas on sätestatud, et kogudus võib asutada uusi osakondi. Enne Esimest maailmasõda olid kõik (praeguses mõistes) kogudused Kuressaare Piiskopliku Metodisti koguduse osakonnad. Eesti kuulus tollal Tsaari-Venemaa osana misjonisuper-intendendi George Albert Simonsi juhtimise alla, kes omakorda allus Zürichis resideeri-vale Piiskopliku Metodisti Kiriku piiskopile. Kirik sai täielikult iseseisvaks alles 1935. aastal vastuvõetud uue põhikirja alusel, kui kirik hakkas kandma nimetust Eesti Piiskop-lik Metodisti Kirik (EPMK), kus superinten-dent Martin Prikask oli piiskopi kohustes. Tollaste riigiseaduste järgi ei tohtinud kiriku-juht asuda väljaspool Eesti Vabariiki. Tegeli-kult aktsepteeris EPMK tollast piiskoppi Ray-mond J. Wade´i ka edaspidi oma piiskopina. Kui varem oli kiriku kõrgemaks korralda-vaks organiks aastakonverents, siis nüüdsest nimetati see peakoosolekuks.

Eesti Piiskopliku Metodisti Kiriku peakoos-olekul 23.–25. veebruaril 1940 otsustati kiriku nimetusest jätta välja sõna „piiskop-lik”. Eesti Vabariigi siseministri otsusega 28. maist 1940 kinnitati kiriku uueks nimetuseks Eesti Metodisti Kirik (EMK), mis on jäänud püsima tänini. Eesti Vabariigi taasiseseisvumine tõi kaa-sa palju muutusi, muu hulgas tunnistati EMK 22. detsembril 1992 omandireformi õigus-tatud subjektiks ja 20. mail 1993 võeti vastu uus „Kirikute ja Koguduste Seadus” (KKS). Vastavalt sellele registreeriti EMK 10. no-vembril 1993. aastal Eesti Vabariigi Sisemi-nisteeriumi Usuasjade talituses ja kanti Eesti kirikuregistrisse. Vahetult enne seda, 6. no-vembril 1993, võeti vastu EMK uus põhikiri, kus sätestati, et aastakonverents (mitte pea-koosolek) on EMK kõrgeim seadusandlik ja korraldav organ (§16, lg 1). Viimane EMK põhikiri võeti vastu EMK erakorralisel aastakonverentsil 6. septemb -ril 2003. Viimase KKSi alusel, mis kuulu-tati välja Eesti Vabariigi presidendi poolt 27. veebruaril 2002, toimus 2004. aastal EMK ja kõigi koguduste ümberregistreerimine Tal-linna Linnakohtu Registriosakonnas ning need kanti mittetulundusühingute ja siht-asutuste registrisse. EMK registrikoodiks on 80196661.

EESTI METODISTI KIRIKU KOHT ÜHINENUD METODISTI KIRIKUS

13�

Kuigi EMK (inglise keeles The United Metho-dist Church in Estonia) on otseselt seotud Ühinenud Metodisti Kirikuga (inglise k The United Methodist Church) ja kuulub rahvus-vaheliselt Metodisti Maailmanõukogusse (in-glise keeles The World Methodist Council), on EMK oma töökeelt, juhatust ja omandit sil-mas pidades ÜMK iseseisev osa. Aastal 2007 kuulub EMK koos Leedu, Läti, Norra, Rootsi, Soome ja Taani metodisti kirikutega ÜMK Põhjala ja Balti piiskopkonda (inglise keeles The United Methodist Church, Nordic and Baltic Episcopal Area), mida esindab ÜMK Põhja-Euroopa Keskkonverents. Keskkonverentsid kogunevad kord nelja aasta jooksul. Vastavalt EMK põhikirjale on selle piirkonna piiskop ka EMK piiskopiks. Praegu on selleks norralane Øystein Olsen, kes resi-deerib Oslos. Nõukogude ajal elas EMK poliitilistel põhjustel välismaailmast isoleerituna. Alles 1961. aastal õnnestus piiskop Odd Hagenil külastada esimest korda Tallinnat, et luua sidemeid EMKga. Tänu temale sai EMKle osaks rahvusvaheline tähelepanu ning 1968. aasta aprillis sai superintendent Aleksander Kuum osaleda Piiskopliku Metodisti Kiriku peakonverentsil Dallases, kus oli tunnistajaks ÜMK loomisele. 1971. aastal valiti Aleksander Kuum Denveris Metodisti Maailmanõukogu

Eksekutiivkomitee liikmeks. Piiskop Ole Bor-geni tegevusperioodil hakkasid kujunema meie sõprussuhted ÜMK Põhja-Euroopa kesk-konverentsiga. 1981. aastal saadeti esimest korda reglemendi kohaselt Helsingis toimu-nud keskkonverentsile kaks EMK delegaati: vaimulikliige Olav Pärnamets ja ilmikliige Toomas Pajusoo. Sealt edasi on EMK delegaa-did osalenud korrapäraselt kõikidel keskkon-verentsidel: Holstebros Taanis (1985), Gävles Rootsis (1989), Bergenis Norras (1993), Pär-nus Eestis (1997), Helsingis Soomes (2001) ja Moskvas Venemaal (2005). Superintendent Olav Pärnamets on osa võtnud järgmistest Metodisti Maailmanõu-kogu konverentsidest: Honolulus Hawaiil (1981), Nairobis Keenias (1986), Singapuris (1991), Rio de Janeiros Brasiilias (1996) ja Brightonis Inglismaal (2001). Praegune super-intendent Taavi Hollman osales viimasel kon-verentsil Söulis Lõuna-Koreas (2006). EMK on olnud esindatud ÜMK peakonverentsidel St. Louis’is Missouris (1988), Louisvilles Ken-tuckys (1992), Denveris Colorados (1996), Clevelandis Ohios (2000) ja Pittsburghis Pennsylvanias (2004). Niisiis on EMK integreerumine ÜMK struktuuridesse olnud pikaajaline protsess, mis sai dokumentaalse kinnituse 2001. aasta Helsingis toimunud keskkonverentsil, kus

Suvekonverents 200�

võeti vastu otsus, et Baltimaad on edaspidi keskkonverentsi täieõiguslikud liikmed. EMK aastakonverents kui kõrgeim sea-dusandlik ja korraldav organ on vaimu-likliikmete (vaimuliku ametisse määratud) ja ilmikliikmete (koguduse konverentsi poolt valitud lihtliikmete-saadikute) kogu, mis ko-guneb kord aastas. Aastakonverentsi eesmär-giks on määratleda EMK üldised eesmärgid ja tegevused järgnevaks aastaks ja kuulata ja kinnitada kõigi aruandekohuslaste aruanded. EMK vaimulikuks juhiks on superintendent (ladina k. ülevaataja), kelle ülesandeks on EMK vaimulikku tööd juhtida aastaringselt. Ametist tulenevalt kuulub ta kirikuvalitsusse ja ordinatsioonikomisjoni, mis tegeleb kiri-ku vaimulikliikmete küsimustega ja samuti nominatsioonikomisjoni, mille ülesandeks on esitada järgmisel aastakonverentsil kandi-daate kiriku erinevatesse organitesse. Aasta-konverentside vahelisel ajal vastutab kiriku majandusliku tegevuse eest kirikuvalitsus, mis valitakse üheks aastaks. EMK kontroll-organiks on revisjonikomisjon. Lisaks on loodud vastavalt vajadusele ja võimalustele erinevaid struktuuriüksusi, millest antakse ülevaade teatmiku viimases peatükis.

Kontaktandmed 2007Piiskop: Øystein Olsen (kirikuvalitsuse liige ex officio)[email protected]: Postboks 2689 St. HanshaugenN-0131 Oslo, NorwayTel: +47 23 33 27 35Faks: +47 23 33 27 36Aadress: Akersbakken 37, N-0172 Oslo, Norway

Piiskopi assistent:Knut [email protected]

Sekretär: Karin Randsborg [email protected]

EMK superintendent: Taavi HollmanNarva mnt 51, 10152 Tallinn Tel: 668 8497, faks 668 [email protected]; www.bmk.ee/umc

Piiskopi kontor Oslos

13�

140

EMk esindatus ÜMk Põhja-Euroopa keskkonverentsi nõukogudes ja komiteedes aastail 2005–2008

9.–12. veebruaril 2005 Moskvas toimunud ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsil on valitud EMKd keskkonverentsi nõukogudes ja komiteedes esindama järgnevad töötegijad: ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsi ekse-kutiiv- ja piiskopikomitee (inglise k. Central Conference Executive Committee and Commit-tee on Episcopacy): Andrus Norak ja Toomas Pajusoo, asendusliikmena Üllas Tankler. Regulaarsed koosolekud toimuvad kaks kor-da aastas, tavaliselt märtsis ja septembris. Põhiliseks kohtumispaigaks on olnud Göte-borgis asuv Överåsi seminar, alates 2006. aastast aga piiskopi Oslo kontor. ÜMK Põhja-Euroopa programminõuko gu (inglise k. UMC Northern Europe Board of Ministries): Taavi Hollman ja Marika Lanberg. ÜMK Põhja-Euroopa noortenõukogu (ing-lise k. UMC Northern Europe Youth Council): Maire Ivanova.

Ühinenud Metodisti Naised Põhja-Euroopas (inglise k. UM Women in Northern Europe): Meeli Tankler.

ÜMK Põhja-Euroopa haridusnõukogu (inglise k. UMC Northern Europe Board of Education): Andrus Norak.

ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsi kiri- kukohus (inglise k. UMC Northern Europe Cent- ral Conference Judicial Court): Meeli Tankler. ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsi uurimiskomisjon (inglise k. UMC Northern Europe Central Conference Committee on In-vestigation): Priit Tamm. Esindaja Euroopa Metodisti Nõukogus (ing-lise k. Representative to the European Meth-odist Council): Üllas Tankler (esindab ÜMK Põhja-Euroopa keskkonverentsi).

141

Sõpruskogudused

Sõpruskoguduste (inglise k Connecting Cong-regation) idee pärineb Metodisti Maailma-evangelismi direktorilt H. Eddie Foxilt. EMK kogudustel on 18 ÜMK sõpruskogudust USAs:

1. Haapsalu kogudus – ÜMK Swartz Creeki kogudus (Swartz Creek United Methodist Church) Michigani osariigis USAs.

2. Pärnu kogudus – ÜMK Asbury kogudus (Asbury United Methodist Church) Tulsa lin-nas, Oklahomas.

3. Tallinna kogudus (vene töö) – ÜMK Pas-cagoula Esimene kogudus (Pascagoula First United Methodist Church) Mississippi osariigis.

4. Tartu Püha Luuka kogudus – ÜMK Dun-woody kogudus (Dunwoody United Methodist Church) Georgia osariigis.

5. Kunda kogudus – ÜMK Bradley Epworthi kogudus (Bradley Epworth United Methodist Church) Peoria linnas Illinoisi osariigis.

6. Paide kogudus – ÜMK Emmanueli kogudus (Emmanuel United Methodist Church) Memp-hise linnas, Tennessee osariigis.

7. Ruusmäe kogudus – ÜMK Calvary kogudus (Calvary United Methodist Church) Nashville’i linnas Tennessee osariigis.

8. Nii Jõhvi kui Jõhvi Petlemma kogudus – ÜMK Americuse Esimene kogudus (Ameri-cus First United Methodist Church) Georgia osariigis.

9. Kärsa kogudus – ÜMK Bartlesville’i Esi-mene kogudus (Bartlesville First United Meth-odist Church) Oklahoma osariigis.

10. Keila kogudus – ÜMK Peoria Esimene ko-gudus (Peoria First United Methodist Church) Illinoisi osariigis.

11. Paldiski kogudus – ÜMK Ann Arbor’i Esi-mene kogudus (Ann Arbor First United Met-hodist Church) Michigani osariigis.

12. Võru kogudus – ÜMK Montgomery Esi-mene kogudus (Montgomery First United Methodist Church) Alabama osariigis.

142

13. Kohtla-Järve kogudus – ÜMK Marietta Mt. Betheli kogudus (Marietta Mt. Bethel United Methodist Church) Georgia osariigis.

14. Aseri kogudus – ÜMK Morristown’i Esi-mene kogudus (Morristown First United Met-hodist Church) Tennessee osariigis.

15. Tallinna Koidu tööpunkt – ÜMK Rocky River’i kogudus (Rocky River United Metho-dist Church) Ohio osariigist.

16. Viitka kogudus – ÜMK Lexingtoni Esi-mene kogudus (Lexington First United Meth-odist Church) Kentucky osariigist.

17. Sillamäe kogudus – ÜMK Havre de Grace’i kogudus (Havre de Grace United Methodist Church) Marylandi osariigis.

18. Sakussaare kogudus – ÜMK Chapelwood’i kogudus (Chapelwood United Methodist Church) Houstoni linnas Texase osariigis.

Eesti sõbrad

1994. aastal alustas Eesti Metodisti Kirik uue pühakoja ehitamist Tallinnasse Narva mnt 51. Nn Balti Misjonikeskuses pidid leid-

ma enesele kodu EMK Tallinna kogudus ja EMK Teoloogiline Seminar. Jumala imelisel juhtimisel toetas Lõuna-Korea Kwanglimi (tõlkes põlev põõsas) Metodisti kogudus ehitust ühe miljoni USA dollariga ja ehitus võis alata. 1996. aastal pidi EMK laenama 2 miljonit krooni Hansapangast, et tasuda ehitusfirmale Feer, kes ehitas kiiremini kui kirik suutis ressursse koguda. Laenuintress oli tollal väga kõrge – 18%, mis pani kiriku - rahva muretsema ja palvetama. Sama aasta suvel osalesid tollane superintendent Olav Pärnamets koos abikaasaga Metodisti Maa-ilmanõukogu konverentsil Rio de Janeiros. Seal kohtuti äsja pensionile jäänud ÜMK pastori John Trundle’iga Gatlinburgist, Ten-nesseest. John kuulis meie murest ja lubas asja pärast palvetada. Juba sama aasta lõpul otsustas John Trundle kutsuda kokku hulga sõpru, et ühiselt arutada EMK pangavõla tasumist. Nii pandi 1996. aastal alus Eesti Sõprade (The Friends of Estonia, lüh. FOE) tegevusele USAs. Esimesel FOE koosolekul Kodaki linnas, Tennessee osariigis osales kolm eestlast: superintendent Olav Pärna-mets, pastorid Toomas Pajusoo ja Artur Põld. Eesti Sõbrad leidsid võimaluse EMK võla-summa tasumiseks umbes kolme kuu jooksul. FOE liikumine on õnnistusrikkalt kestnud üle kümne aasta ja sama mudeli järgi on

143

tekkinud ka Läti ja Leedu Sõprade liikumised USAs. Alljärgnevalt on nimetatud kõik FOEkoosolekud:

12.–13. jaanuar 1997 Kodaki ÜMK, TN (Ida-Tennessee Holstoni Konverents). Initsiaator John Trundle.

9.–10. jaanuar 1998 Marietta Esimene ÜMK,GA. Esimees John Trundle.

15.–16. jaanuar 1999 Bellevue ÜMK, Nashville, TN. Esimees John Trundle.

14.–15. jaanuar 2000 Lexingtoni Esimene ÜMK, KY. Esimees John Trundle.

19.–20. jaanuar 2001 Esimene Broad Street ÜMK, Kingsport, TN. Esimees Earl Greenough.

18.–19. jaanuar 2002 St. Paul’i ÜMK, Lakeland, TN. Esimees Earl Greenough.

4.–5. aprill 2003 Dunwoody ÜMK, Altanta, GA. Esimees Earl Greenough.

16.–17. jaanuar 2004 Canterbury ÜMK, Birmingham, AL. Esimees Peter Van Eys.

21.–22. jaanuar 2005 Calvary ÜMK, Nashville, TN. Esimees Peter Van Eys.

19.–21. jaanuar 2006 Mt. Bethel ÜMK, Marietta, GA. Esimees Peter Van Eys.

18.–20. jaanuar 2007 Asbury ÜMK, Tulsa, OK. Esimees Don Green.

18.–19. jaanuar 2008 Emmanueli ÜMK,Memphis, TN. Esimees Don Green.

Eesti Sõprade liikumine on toetunud tihedale koostööle ÜMK kogudustega, üksikannetaja-tega ja Metodisti Maailmaevangelismi direk-tori H. Eddie Foxi ja tema kaastöölistega.

LÜHENDID

EKN Eesti Kirikute NõukoguEMK Eesti Metodisti KirikEPMK Eesti Piiskoplik Metodisti KirikFOE Friends of EstoniaMMN Metodisti MaailmanõukoguPMK Piiskoplik Metodisti KirikUMC United Methodist ChurchVIM Volunteers in MissionÜMK Ühinenud Metodisti Kirik

144

On 18 February 2007 the Russian speaking fellowship of the Tallinn UMC celebrated its 50th anniversary. In fact it is not only the anniversary of one congregation but during these 50 years Russian speaking Methodist ministry has spread into different locations all over Estonia and right now there are eight active Russian congregations of the UMC in Estonia. The first impulse for the work came from pastor Aleksander Kuum who having returned from exile in Siberia did not feel any bitterness towards Russians, as they were also victims to the same totalitarian regime. Inspired by the Holy Spirit, Kuum started Russian services in Tallinn in 1957. But let us hear about it all from Georg and Katja Lanberg, veterans of our Russian speaking ministry. The month of February 1957 can be con-sidered the beginning of the Russian spea-king ministry of the UMC in Estonia, and Katja and I witness its birth. After finishing the Mining Vocational School we had to work for three years in an Estonian oil shale mine as junior specialists and returned to Tallinn in 1954. We needed to find a church, where we could both feel at home. Katja was already a member of the Russian congregation of the Kalju Baptist Church and I belonged to the Immanuel congregation. The latter was joined with other congregations by order of the KGB under the umbrella of Oleviste Church. So we were looking for a congregation for us both and found a place in the Methodist Church in 1955, where I was asked to sing in the mixed

choir. During festive occasions we sang songs and gave shorts testimonies in the Rus-sian language. Russian people started also to visit the Estonian worship services. There were those who used to come back and the small hall was filled with people, who were interested. The need arose for an interpreter. Our first interpreter was a young girl named Tamara Aleksejeva. The task was later taken over by Liidia Galuzinskaja, who remained in this position for altogether 35 years. After worship services there was usually a gathe-ring in our home. We had to answer many questions, especially concerning Methodism, since this movement was quite unknown. The majority of the visitors were Ukrainians and Byelorussians who had left their homelands either because of persecution or hunger. At the end of 1956 a group of enthusiasts of the Russian speaking ministry in Estonia, besides me and Katja also Maret Puu, Oskar Kornel and Ralf Uusmäe, turned to the church board and expressed their wish to start Russian ser-vices. With prayer and fasting we waited for an answer from the Lord (1 Pe 5:7). The church board found that the only possibility for us to gather was at 8 a.m. on Sunday mornings. We received the decision with joy, convinced that the answer came from the Lord. Thus the first so-called probationary Rus-sian services started in February 1957. The leaders of the worship services were pastors Hugo Oengo and Aleksander Kuum. We also learned to preach from the pulpit. Katja was always ready to read a poem and deliver a

50 YEARS OF RUSSIAN SPEAKING MINISTRY IN THE UNITED METHODIST CHURCH IN ESTONIA

14�

short sermon. There was no shortage of songs in the Russian language, and some we trans-lated from Estonian. The service ended with the pastor’s sermon. Little by little I got used to the pulpit. At the same time Katja and I continued to sing in the Estonian mixed choir. My task was to coordinate the whole Russian speaking ministry, to prepare for services and draw up the programmes. At that time we already had a small music group but we dreamt of a choir of our own and started to look for a conductor, who would like to con-duct a Russian choir. We found the person, our dear Estonian brother Paul Kornel. It was decided to invite into the choir all who wished to come. There were many, who were willing to sing in the choir, but none of them had any experience. Brother Paul was patient and soon we were able to overcome all obstacles. In 1969 my dream came true and we set up a string orchestra, I was the conductor and soon we started outreach with the orchestra. We visited mostly our Estonian congrega-tions, serving them with music, singing and witnessing. Translation was my responsibili-ty. We were always warmly received. Despite the yoke of Soviet occupation the relationship between Estonians and Russians was friendly and brotherly in the congregations. Because of these outreaches we were constantly rep-rimanded and threatened with fines by the KGB. In every Russian service there was al-ways one, oftentimes two KGB agents. I was reproached many times that the Russian peop-le had been raised up in an atheistic way and

it was not allowed to exaggerate with religion. The permanent KBG representative in our ser-vices was comrade Eller, Head of the Chair of Atheism of the Tallinn Polytechnic Institute (the present-day Tallinn University of Tech-nology) who saw to it that children would not be actively involved in the church and no mi-nors would sing in the choir. Since the Russian choir did not follow the rule, he sent pieces of paper to us during worship services with all kinds of remarks concerning the “illegal activity”. Regardless the children sang songs and read poems. At the end of the service the KGB agent awaited me and Katja in order to reprimand us personally and so the services always ended. For years the KGB invited me for brain-washing and there were periods, when this happened quite frequently. As I was not hired by the church and I was in a good position in my job in society, I was not “re-dundant” for society and so these visits ended only with threats. So the years passed. About a hundred people gathered on Sunday morn-ings. Nobody complained, brothers and sisters from other churches also visited us. One Sun-day brother Kuum said that our “probationary period” was over and that starting from the following Sunday our Russian speaking ser-vices would be scheduled for 12:30. Visitors from other churches started to protest against this decision since the time of our services would overlap with theirs and they would not be able to attend our worship services any more. We, however, wanted to have a normal rhythm of life after the period of ten years. At

14�

19:00 on Tuesdays was the time choosen for our mid-week services. A new break-through came, and the Russian speaking Methodist ministry started to increase. By the year 1980 there were about 300 of us. Then new times set in. People who had been persecuted on religious grounds, whose human rights were violated, now had the pos-sibility to leave the Soviet Union. At almost every worship service we asked a blessing for the people, who went to live in the USA, Ger-many or other countries. It was a time when anyone who wanted to could escape. Most of the young families, who had been active in our church, departed Estonia. Approximate-ly 200 people left our church to settle down abroad. The work, however, went on and in a while the loss was compensated with new people and the number of church members grew to the previous level. When new winds started to blow in Esto-nia, our church started to lay great emphasis on evangelism. We were one of the first who started Christian ministry in penal institu-tions in autumn 1989. At first we visited all the prisons, including the women’s prison, but later our work was mainly centered in the prison of Rummu. We applied for permis-sion to build a prayer room for the detainees at Rummu prison, where we later conducted worship services, as well. It was the first pri- son chapel in Estonia. The choir and the young people of the Russian congregation have also taken part in big evangelic crusades, such as the Billy Graham Crusade “Awakening 92”

in Moscow, “Awakening 95” in Estonia and Nicky Cruz evangelistic meeting in the Tal-linn City Hall. Evangelistic services and con-ferences have been organized and conducted both in Estonia and in Russia. With the help of the Russian leaders of the Tallinn United Methodist Church new Russian congrega-tions were set up in Jõhvi, Keila, Paldiski and Kohila. Later, by the support of local resour-ces, churches were established in Kohtla-Järve, Kunda, Aseri and Sillamäe. In 1970 we opened a branch of the Tallinn United Methodist Church in the settlement of Kamjanitsa in the Carpathians (the Ukraine), local pastor there was Ivan Vuksta. Today even two congregations are working in this region: in Ushgorod and in Kamjanitsa. In 1992 the Methodist Church was regis-tered in the town of Samaara in Russia as a branch of our church. The founder of this church, pastor Vladislav Spektorov, came to faith and was baptized in the Russian con-gregation of the Tallinn United Methodist Church. At the same time Methodist churches were established also in other towns of Rus-sia. Thus Methodism turned again into Rus-sia from where it had come to Estonia to the island of Saaremaa through brother Vassili Täht during Czarist times.With the help of God all difficulties have been overcome and there were not few of them. Just like Samuel we can set up a memorial stone and say, “Thus far has the Lord helped us!” (1 Sa 7:12).

14�

Agape Christian Hobby School

The Agape Christian Hobby School has worked in the Agape Center since 1998. The far-reaching goal of the hobby center is to build a bridge between the church and a se-cular society. The direct aim is to offer hobby activities to children and young people from the ages of 7 to 18, both for financially secure as well as for the least privileged families. Teachers are specialists in their areas. The Christian message is conveyed by teachers, who have a Christian perspective and can influence children first of all by their per-sonal example. The school has authorization from the Ministry of Education. The Agape Christian Hobby School be-came a reality thanks to friends in connec-ting congregations. We are especially thank-ful to Nancy Eubanks, who helped to launch the school and who has encouraged and inspired us so far. During the years the Hobby School has offered children and young people the pos-sibility to learn languages, art and music. English is taught to all children, Estonian is taught to Russian children and Russian to Estonian children. Art education includes, besides drawing and painting, also leather art, glass and silk painting. In music clas-ses singing and piano are taught but there is something in addition – teaching handbells has made the Agape Hobby School special among schools of its kind. The handbell choir has been recognized

both in Estonia and abroad. In 2000 the mu-sic group performed in the United States at the UMC General Conference. Efficient joint projects have been carried out with the Girls Choir Argentum Vox, together with whom also a joint Grand Prix was won at the 13th International Competition Festival of Ad-vent and Christmas Music in Prague in 2003. Christmas concerts with the Girls Choir Elise of the Pärnu Eliisabet Lutheran Church have become a tradition. The handbell choir has worked together with the members of the Handbell Choir Arsis from Tallinn and the Handbell Choir Dolce from Kuopio in Fin-land, the Mihkel Lüdig Male Choir and with several other music groups. New times have brought changes in the school. Due to scarcity of financial means we have had to limit the amount of subjects and teachers in the Agape Christian Hobby School. Several traditional fields of study of the Hobby School have continued, however, in the framework of the non-profit organiza-tion Merle Mõmmila that is also working at the Agape Center. In the academic year 2006/2007 the ac-tivities of the Agape Christian Hobby School are limited to the teaching of handbells. For this reason the former handbell choirs have gathered into the Handbell Studio Agapella, which cooperates with the neighbouring Rääma Basic School. From its very start the Hobby School and teaching of handbells have taken place un-

STRUCTURAL UNITS OF UMC IN ESTONIA 2007

14�

der the instruction of Helvi Treiblut, a well-known choir conductor and music teacher in Pärnu.

CONTACT: Männi 2, 80010 Pärnu Phone (+372) 44 59 890; (+372) 53 431 620e-mail: [email protected]://www.hot.ee/agapekool

Ahja Mission Center

The Ahja Mission Center sees its aim in ser-ving the whole of the surrounding area, of-fering help to all who need support. Through various events (seminars, lectures, concerts) efforts have been made to help young people, families and elderly people cope with all pos-sible problems and difficulties in their lives. The Center offers the possibility to individuals and organizations to organize weekends, hobby groups, trainings and other events. The Kärsa UMC is located a short distance from the village and it has no auxiliary rooms for expanding church activities. This was one of the reasons why the deserted building of a former sausage factory was purchased for the Mission Center in 1992. The purchase was possible with the help of the Larvik UMC of Norway and the Nashville District of the United Methodist Church. In 1993 remodeling and repairing of the building commenced. Larvik UMC and Honefoss UMC of Norway have encouraged the start of the work with disabled people in Ahja. Since 1994 volun-teers from the Bartlesville congregation of Tulsa, Oklahoma, have been a big help every summer. In the summer of 1996 a group from Mississippi, from the organization Volunteers in Mission, came to help. VIM-groups have helped to build and repair the building of the Ahja Mission Center as well as the church buildings of Kärsa and Räpina. Play grounds were also built for the children of the local

county. Different events are often arranged for local children in order to play together and hear the good news about God’s love. The arrival of friends from the connecting cong-regation at Ahja has always been a reason of joy and excitement not only for the church members but for the whole community. It has been a long-term mission of love and caring.

CONTACT: Illimari 2A, 63701 Ahja, Põlvamaa, phone (+372) 792 1800e-mail: [email protected]://ahja.metodistikirik.ee

koduteel Magazine

The history of the Methodist magazine Kodu-teel (On the Journey Home) dates back to the beginning of the 20th century. The first is-sue of Kristlik Kaitsja (Christian Advocate), the magazine of the M.E. Church in Estonia, was published in May 1920, the general edi-tor and publisher of which was Martin Pri-kask. The magazine came out once a month under this title. From September to December in 1928 the magazine was produced under the title Uus Kristlik Kaitsja (New Christian Ad-vocate). The last issue of Kristlik Kaitsja was no 6/7 of the 21st year of publication, that is, June/July 1940. The magazine was issued alternatively in Kuressaare, Tartu and Tal-linn. In addition to Martin Prikask, general editors and publishers of the magazine were Ferdinand Tombo, Hans Söte and Aleksander Kuum. Eduard Valdmann, Voldemar Ojasson and Richard Järv helped as editors. In 1935–1936 the Kuressaare UMC is-sued the magazine Koduteel once a month, the general editor was Martin Prikask. The publishing of the magazine was started on 28 February 1935 and it became a herald of the Saaremaa churches.

14�

When the magazine of the UMC in Esto-nia started to appear again in May 1990, Koduteel was chosen for its title and the first editor was Urmas Rahuvarm from the Haap-salu congregation. Today the magazine is edited by Kärt Jänes-Kapp and designed by Taimi Pärna. Since 1999 the members of the editorial board are Anneli Klausson, Tarmo Lilleoja, Andrus Norak, Toomas Pajusoo and Priit Gregorios Tamm. Since 2005 Koduteel is issued four times a year, its publishing has been supported by the Church Board of the UMC in Estonia and the United Methodist Publishing House.

CONTACT: Narva mnt 51, 10152 TallinnPhone (+372) 668 8479e-mail: [email protected]://www.metodistikirik.ee/Koduteel

Board of Education

The Annual Conference of the UMC in Estonia in 2004 decided to establish the Board of Edu-cation and the first membership of the board was elected. The board members today are Thea Kant, Lii Lilleoja, Tarmo Lilleoja, Maire Ivanova, Irina Ivanova and Inna Välja. The aim of the Board of Education is to train lay workers, promote lifelong learning in congregations and provide Christian trai-ning materials. One of the most important projects initiated by the board was in-service training of pastors and lay persons in coope-ration with the Baltic Methodist Theological Seminary and the Ordination Committee of the UMC in Estonia in 2006. In 2004–2009 the Board of Education is coordinating a 5-year project on the develop-ment of Christian education and discipleship in the UMC in Estonia. The Board of Education also conducts an-

nual training days. The following topics have been addressed: in 2004 Seminar-Conferen-ce Church in Small Groups; in 2005 Trai- ning-Seminar of Small Group Leaders; 23–25 March 2006 Christian Education Conference of the UMC in Northern Europe Christian Lifelong Learning Today; 24 March 2007 Seminar-Conference Christian Family during Changes in Society. The board has published several study materials, i.e. material on 37-week confir-mation class for young people, which is also available on CD (2004); Lifelong Learning in Christian Context by Barbara Bruce (2005); Disciple’s Bible Course in Estonian and Rus-sian (2007). The Board of Education offers help to congregations in organizing training days, i.e. conducting sample lessons (Alfa, Confir-mation classes, Disciple’s Bible Course), adult training and training of group leaders. The activities of the Board of Education of the UMC in Estonia have been supported by the Fund Mission Europe, British National Ap-pointments Fund, General Board of Global Ministries and Christian Educators Fellow-ship.

CONTACT: Thea Kant (chairperson), phone (+372) 56 482 656.e-mail: [email protected] information: http://jynger.metodistikirik.ee

Chaplain Ministry

The prison chaplain organizes and coordi-nates Christian ministry in prison, ensuring that there would be conditions necessary for Christian ministry for all inmates. In addition to conducting worship services it is also the responsibility of the chaplain to be a coun-selor for all prisoners and prison staff.

1�0

The main work of the chaplains of the De-fence Forces is to conduct religious services for conscripts, participate at the ceremonies of the military units and conduct prayers, accompany units on training exercises, hold services by monuments and memorials, counsel, deliver lectures related to ethics and morals, sometimes to organize events, etc. The chaplain ministry was started after the re-establishment of the Republic of Es-tonia on 20 August 1991. In 2007 the UMC in Estonia is represented by five prison chap-lains and two chaplains of the Defence Forces: Olavi Ilumets, Senior Chaplain of the Tartu Prison; Maksim Jefimtšuk, Senior Chaplain of the Social Rehabilitation Centre (at the same time Assistant to Igor Miller, Adviser-Chief Chaplain of the Prisons Department of the Ministry of Justice); Lea Traagel, Chap-lain of the Tallinn Prison; Andrei Spiridenko, Chaplain of the Viru Prison; Johannes Kakko, Chaplain of the Houses of Detention of the Lääne Police Prefecture; Captain Raivo Niki-forov, Senior Chaplain of the Tapa Training Centre and Second Lieutenant Jana Laaneser, Chaplain of the Ämari Airforce Base. The prison chaplain has unlimited rights to visit all inmates, including those sen-tenced to life imprisonment. In this way the prison chaplain is a bridge between society and the inmates. The chaplain is involved in the re-socialization of the imprisoned per-sons in cooperation with different rehabilita-tion centres. Senior chaplain Olavi Ilumets is the chairman of the Executive Board of the non-profit organization Rehabilitation Cent-re Valge Eesti as well as a board member of the Social Rehabilitation Centre in Tallinn where volunteer support staff from different churches are trained. Raivo Nikiforov, ordained elder of the UMC in Estonia and Chaplain of the De-fence Forces has served in foreign missions as chaplain on several occassions, in Kosovo, Iraq and Afghanistan. Raivo Nikiforov’s ef-

forts during the years have led to a chapel being built at the Tapa Training Centre of the Estonian Defence Forces. Jana Laaneser, Chaplain of the Defence Forces worked in the Tartu Single Rescue Brigade in 2004–2005 and since October 2005 she serves at the Ämari Airforce Base, working with profes-sional military staff. Johannes Kakko is Specialist-Chaplain of the Rummu Prison since 2 January 2007. His responsibility is ministering to the inmates, organizing rehabilitation and crime preven-tion. Additional tasks are communication with prison staff, Christian counseling and delivering of death notices together with a police officer or alone. Implementation of po-lice chaplains in Estonia is, however, still in the process of formation.

Camp Gideon

Camp Gideon is located in a naturally beau-tiful place in the Lüganuse County, on Aa beach. Before World War II a casino for bor-der guard officers was housed there, later it became a holiday centre that belonged to the chemical industry. During World War II Ger-man military subunits were located in the village of Aa. Due to the naturally suitable conditions they wanted to build a harbour for small motorboats with the help of Soviet prisoners of war, but the idea was never car-ried out. Since 1946 the beach area of Aa has been for children. During the Soviet times a Young Pioneer camp was set up there. The Camp at Aa was built in several stages and now consists of 15 buildings that can accom-modate up to 400 people. During the summers of 1993 and 1994 the Camp at Aa was used by Christians of the UMC in Estonia. The Board of Eesti Põlevkivi (Estonian Oil Shale) understood the impor-tance of children work and suggested that the UMC in Estonia purchase the Camp site.

1�1

Thanks to the assistance of American friends, the Asbury UMC in Tulsa, Oklaho-ma was approached, and with their help the Camp was purchased. The contract of pur-chase and sale was signed by Superintendent of the UMC in Estonia Olav Pärnamets and Director General of the Eesti Põlevkivi Väino Viilup on 15 March 1995. By the decision of the Church Board Artur Põld was appointed Director of the Camp Gideon on the same day and he has continued as manager of the Camp until the present day. From the very beginning American friends have supported the Camp both spiri-tually and financially. Every summer several groups of volunteers from the United States arrive at the Camp to help repair the time-worn buildings and organize children pro-grammes. Over the years Camp Gideon has expanded a lot and is also internationally recognized, being known in Latvia, Russia, Finland, Sweden and Germany. Thanks to the ministry at the Camp, Sunday school minis-try has expanded in the surrounding towns, as well. Together with the guests of the Camp several mission events have been organized, also family camps, Walks to Emmaus, Sum-mer Conference of the UMC in Estonia, just to name a few of the many events. There are plans to expand the Camp site, to finish the construction of the coastal area and to renovate the buildings. Camp Gideon includes a total of 24.75 ha (61 acres) of land, and all kind of help is welcome for its expan-sion.

CONTACT: Aa küla, 43311 Lüganuse vald, Ida-Virumaa, phone (+372) 334 7710.Director: Artur Põlde-mail: [email protected]

Board of Missions

The Board of Missions of the UMC in Esto-nia was established after Estonia regained its independence. Over the years the most ac-tive people in missions have been Mari Kerde and Evelina Soe who have worked in Norway through the organization Youth With a Mis-sion. Julia Kalashnikova spent several years serving as missionary in Kerch, Ukraine, and her mother Irina Kalashnikova together with several Seminary students went down to Kerch for a summer mission. Together with the students of the Baltic Methodist Theologi-cal Seminary, the Board of Missions of the UMC in Estonia started short-term mission trips to the Finno-Ugric indigenous nations inside of Russia. Methodist members of the mission teams include Ardo Pärna, Joel Au-lis, Kaja Rüütel, Ljudmilla Voltšihhina, Mark Nelson and Taavi Hollman (Tallinn), Andrus Kask (Räpina), Julia Kravets (Jõhvi), Sergei Shingel and Vitali Baranov (Kunda). Since 2005 the members of the Board of Missions are Kaupo Kant (chairman), Kaja Rüütel, Ljudmilla Voltshihhina, Mari Kerde, Mark Nelson. The priorities of the Board of Missions of the UMC in Estonia are foreign mission (pri-marily among the Finno-Ugric indigenous nations in Russia); inner mission (new initia-tives and evangelistic activities in society) as well as missions and evangelism training (mission days, seminars, forwarding of mis-sions related information to the congrega-tions). The biggest initiative of the recent years has been the launching and conducting of the Summer Conference of the UMC in Esto-nia. In 2005 the conference topic was Jesus Christ, the Way, Truth and Life; in 2006 Be Perfect! and in 2007 Go Forward! The pro-ject Share the Christmas Joy, saw Christmas packages being prepared upon the initiative

1�2

of the Board of Missions for the children of Setomaa, a region at the Russian border in the south-eastern part of Estonia, south and south-west from Lake Pihkva. In cooperation with the Estonian Evan-gelical Alliance, the Board of Missions of the UMC in Estonia is also involved in the joint project A Time for Kindred Nations together with the Estonian Bible Society, the Lutheran Mission Center and the Swedish mission or-ganization Ljus i Öster. The aim of joint pro- ject is to encourage all Estonian Christians of all denominations to take up their responsi- bility in missions to the Finno-Ugric indi-genous nations in Russia. The leadership team of the Time for Kindred Nations pro-ject includes two Estonian Methodists, Mark Nelson and Kaja Rüütel. The Board of Missions belongs to the Board of Missions of the UM Nordic and Baltic Area.

CONTACT: Narva mnt 51, 10152 Tallinn phone (+372) 5622 3203, e-mail: [email protected]

Women’s union

The Women’s Union of the UMC in Estonia was founded on 6 November 1993. The final im-pulse came from the Women’s Network Con-ference of the UMC in Great Britain that took place in England in June 1991, which was also attended by Lii Lilleoja and Külli Kuusemaa. At the same time contacts were developed with the Continental-European Region of the World Federation of Methodist Women, Meeli Tankler attended their European seminar in Eastern Germany in 1989 as a representative of the UMC in Estonia. The World Federation of Methodist and Uniting Church Women is an organization that unites women of Met-hodist tradition from more than 70 countries

across the globe. The Women’s Union of the UMC in Estonia restored its membership in this organization in 1996. Actually the Esto-nian Methodist women were formally among the founding members of the federation. On 26 October 1939 in Pasadena, USA, the wife of Bishop Raymond J. Wade signed the cons-tituent document of the World Federation of Methodist Women in the name of the women of Sweden, Finland, Swedish speaking wo-men of Finland, Latvia, Lithuania as well as Estonia. During the time of closed borders there was no possibility to officially carry out women’s ministry in the church or to commu-nicate at the international level. From the very start of the ministry four priorities were set: proclamation of Christian message, fellowship, learning and social wel-fare. At the worship services of the Women’s Union inspiring Christian messages have been shared. In fellowship groups great importance is attached to prayer, Bible study and sharing. Numerous seminars have provided learning opportunities, women’s acitivities are being reported in the church magazine Koduteel. Good ecumenical contacts have developed with different denominations and the work has received international recognition. The Methodist women made the initia-tive to carry out annual ecumenical worship services in Estonia in the framework of the worldwide Prayer Day of Women on the first Friday of March. For over ten years already these services have taken place in Tallinn and Pärnu, in 2006, Saaremaa, Rakvere and Ida-Virumaa also joined the initiative. The membership of the Women’s Union consists of women from Estonian as well as Russian speaking congregations. Though the main activities take place in local churches, there are two all-Estonian events every year: Spring Day or Summer Day and Advent Day. Every three years in November the gene-ral meeting convenes that also elects the new managing committee. The Women’s Union

1�3

of the UMC in Estonia has had the following chairwomen: Lii Lilleoja during the 1st and 3rd term, Maire Simm during the 2nd term, Meeli Tankler during the 4th term and Pille Mägila during the 5th term. The Board of the Women’s Union consists of the chairwoman and six members of the managing committee: Imbi Herm, Sirly Lahi, Valentina Põld, Ljud-milla Voltshihhina, Vööbe Uus and chair-woman Pille Mägila. A high recognition for the UMC in Esto-nia was the election of Meeli Tankler, one of the founding members of the Women’s Union, to Assistant President of the Continental-European Region of the World Federation of Methodist and Uniting Church Women (1996–2001) and to President of the organization (2001–2006) as well as the Estonian Coordi-nator of the European Ecumenical Christian Women Forum in November 2006.

CONTACT: Pille Mägila (chairwoman)e-mail: [email protected]

Board of Youth Ministry

The goal of the the Board of Youth Ministry is to develop and coordinate youth work of the church as well as to support young people in their spiritual pilgrimage. In order to achieve the goal, the Board of Youth Ministry has organized several events during the years, i.e. youth camps in sum-mer, youth conferences in autumn, a training event for youth leaders in spring. Events have taken place in different places in Estonia. In addition to youth ministry, the aim of the Board of Youth Ministry has also been the development of foreign relations both through the UMC Northern Europe Youth Council and the European Methodist Youth Council. As a result of these contacts seve-ral young people have had the chance to

participate at the North Carolina (USA) and Northern Europe Methodist Youth Exchange Programme Caravan. The Board of Youth Ministry is also rep-resented in the Youth Council of Estonian Churches that plans and organizes all-Esto-nian ecumenical youth events. The Board of Youth Ministry considers it important to continue with summer camps and youth conferences, especially having in mind teenagers as the target-group. The trainings of youth leaders are also carried on in order to equip and encourage young people for youth ministry in their local congrega-tions. One of the aims of the Board of Youth Ministry is to find possibilities for employing a full-time youth work coordinator. Up to this day Estonian youth work coordinators have been volunteers who have done it in addition to their work and/or studies. The chairmen of the board over the years, include: Üllas Tank-ler, Taavi Hollman, Andreas Rahuvarm, Teet Rehepapp, Thea Kant, Rein Laaneser, Marjana Luist, Grete Lepa. In 2006–2007 there are six members in the Board of Youth Ministry from all over Estonia: Marjana Luist, Ats Lahi, Lauri Tankler, Merlin Metsla, Kätrin Põllu and Grete Lepa (chairperson).

CONTACT: Grete Lepa (chairperson)e-mail: [email protected]

Board of Sunday School

The work of Sunday schools is one of the oldest ministries in the UMC in Estonia. Despite the fact that in Soviet times any kind of work and activities with children were strictly prohibited in churches, it was still carried out in secret. Birthday parties at homes served the purpose, as country houses

1�4

served as camp sites, and so on. Sunday school teachers were brave volun-teers. They were women and mothers as well as some men who taught the children Bible stories and Christian songs. Finnish Chris-tians gave a helping hand in training Sun-day school teachers, they brought necessary study materials to Estonia secretly and orga-nized teacher training sessions. Before and at the time of the re-estab-lishment of the independence of Estonia, children’s ministry became more active and many new children joined Sunday schools. The need increased for teacher training. The knowledge necessary for children work can also be obtained within the main programme of the Baltic Methodist Theological Semi-nary. In 1993 a possibility opened up for orga-nizing summer camps at Camp Gideon for the children of the entire UMC in Estonia, orga-nizing committees were set up both for Esto-nian and Russian speaking children camps. In the last two summers Rally of Joy Child-ren’s Day was conducted in Tallinn for the children of the whole Methodist Church (in the Estonian language). During the last six years we have had the chance to publish Sunday school study materials of the UMC Global Service in Esto-nia. The committee established for the publis-hing of the materials consists of the follow-ing members: Meeli Tankler (translator and chairman), Külli Kuusemaa, Piibe Piirma, Lii Lilleoja, Sirly Lahi, Pille Mägila and Urve Pärnamets. Training days have been orga-nized for teachers to help them use the Sun-day school materials efficiently. The main activities take place in the Sunday schools of local congregations, both Estonian and Russian speaking.

CONTACT: Urve Pärnamets (chairman), phone (+372) 668 8477.Russian speaking children work: Eini Tsherenkovae-mail: [email protected]

Baltic Methodist Theological Seminary

The Baltic Methodist Theological Seminary is a state-accredited private institution of applied higher education. The emphasis of the higher theological education provided by the Seminary is on practical theology and Bible study. It is possible to study in the Es-tonian language, and via simultaneous trans-lation also in Russian and English. The aim of the Baltic Methodist Theologi-cal Seminary is to equip Christians with a balanced theological education to help them implement their talents and knowledge effi-ciently in the church and to find adequate solutions for the needs of the present-day church and society. The Seminary was founded in 1994, it has 112 alumni.The graduates of the Seminary work as pas-tors, chaplains, teachers of religious educa-tion in public schools and as professionals in various fields of Christian ministry (mis-sions, children and youth work, diaconial ministry, soul care, counseling etc.). The student body of the Seminary is represented by different denominations and nationalities. Besides resident faculty there are also guest lecturers from other higher educational institutions, including institu-tions in foreign countries. In addition to aca-demic subjects the curriculum also includes a practical ministry course titled supervised ministry. Besides higher education, the Semi-nary also offers a one year programme in practical theology. It is possible to take day-

1��

time, modular or distant studies. Rector of the Seminary from 1994 until present day is Andrus Norak. Dean of the Seminary from July 1994 to December 1995 was Wes Griffin, from Ja-nuary to May 1996 Üllas Tankler, from June 1996 to June 1998 Kersti Raudsepp, since July 1998 until present day Lii Lilleoja.

The members of the Seminary Board of Direc-tors: Bishop Øystein Olsen, Dr. H. Eddie Fox, Dr. Wm. Randall Frye, Dr. John E. Harnish, Dr. Thomas Harrison, Rev. Jim Jackson, Sup. Taa-vi Hollman, Rev. Andrus Norak, Rev. Olav Pär-namets, Rev. Sergei Sutškov, Rev. Inese Bud-nika, Dr. Harold Schmul, Mrs. Mary Watson

CONTACT: Baltic Methodist Theological SeminaryNarva mnt 51, 10152 TallinnRegistration no: 80196661Operating licence: 351-KHMPhone: (+372) 66 88 467, e-mail: [email protected]

Children’s Center Lighthouse

The non-profit organization Children’s Center Lighthouse is a support center for elementary school aged children. Its aim is to contribu-te to the prevention of the problem of street kids and children at risk, offering them al-ternative activities to what is found living on the street. The founding meeting of the Child- ren Center took place on 17 January 2001. The founding members were Superintendent of the UMC in Estonia Olav Pärnamets and members of the UMC in Estonia Enn Laan-soo, Eini Tsherenkova, Helvi Kruusmann and Kersti Raudsepp. It was decided at the meeting to open a day center for children at Apteegi Street 3 in Tallinn. The carrier of the vision of the Children Center and chairman of the board was Kersti Raudsepp, the first director

was Meelis Priimets. At present the director is Mall Tamm. From the very start the target group of the Center has been children with social needs who have problems at home and in school which causes them to spend most of their time on the streets. In the Center the children are fed, they can change clothes and wash, if needed, children are offered assistance in their school assignments and the possibi- lity to develop through various activities. Since the year 2004 the Children’s Center Lighthouse is located at 30a, Kopli Street, Tal-linn. In the list of the Center there are over 60 children from northern Tallinn and the Cen-ter is daily visited by 15–25 children. Teen- agers, former children of Lighthouse, can find suitable activities at the Youth Center Generation2 that operates in 3, Apteegi Street since 2005. In organizing activities and as-sisting children in their school assignments, three staff members are helped by volunteer workers. Children have the possiblity to par-ticipate in hobby programmes, the Center has a dance studio with mirrored walls and an art studio. The children of Lighthouse have also performed outside their own house, including photos by the children being displayed at an exhibition in the United States. Many children have found pen pals from the Cal-vary UMC in Tennessee at summer camps. Several VIM-groups have helped to repair the rented building of the Children Center. Continuous financial support has come from people in Estonia, the Nordic countries, Holland and the USA, the activity of the Cen-ter has also been supported by the Northern Tallinn Administration, the Social Welfare and Health Care Board of Tallinn and city funds.

CONTACT: Kopli 30a, 10412 TallinnPhone (+372) 644 5447, (+372) 646 4667 e-mail: [email protected]://www.lastekeskus.ee

1��

development and structure of the uMC in Estonia throughout the years

The first Estonian language document refer-ring to the organizing process of the Meth-odist church dates to 23 September 1919, Eestimaa Piiskopliku Methodisti koguduse põhikiri (Constitution of The Methodist Epis-copal Congregation in Estonia) registered at the Tallinn-Haapsalu Peace Court under the register of societies and associations, no 169. The constitution allowed a congregation to set up new branches. Before World War I all the congregations (in the present sense of the word) were branches of the Kuressaare M.E. Church. Estonia as part of Czarist Russia was under the supervision of the missionary su-perintendent George Albert Simons who in turn was subordinated to the bishop of the M.E. Church residing in Zurich. The church became totally independent only on the basis of the new constitution adopted in 1935 when the church was given the name Methodist Episcopal Church in Es-tonia, with superintendent Martin Prikask as acting bishop. According to Estonian law at that time, the head of the church could not reside outside the Republic of Estonia. In real-ity The M.E. Church in Estonia continued to recognize the current M.E. bishop, Raymond J. Wade, as its bishop. The highest organizing authority was the annual conference, which was called the general meeting at the time. At the annual conference of The M.E. Church

in Estonia on 23–25 February 1940, it was de-cided to drop the word “Episcopal” from the name of the church. The Minister of Internal Affairs of Estonia on 28 May 1940 approved the new name of the church to be Eesti Meto-disti Kirik, or Estonian Methodist Church, which continues to be the official name in Estonian. The restoration of Estonia’s independence brought along many changes. On 22 Decem-ber 1992, as part of the ongoing ownership reforms, The UMC in Estonia was declared the legal successor of the Estonian Methodist Episcopal Church and was given the legal right to real estate owned by the Church be-fore the Soviet occupation. Later, on 20 May 1993, a new Churches and Congregations Act was adopted. Pursuant to the new Act, The UMC in Estonia was registered at the Division of Religious Affairs of the Estonian Minist-ry of Internal Affairs on 10 November 1993 and was entered into the Estonian Register of Churches. Right before the procedure, on 6 November 1993, the new constitution of The UMC in Estonia was adopted, which laid down (§16, subsection 1) that the highest legislative and organizing body of the UMC in Estonia is the annual conference (not the general meeting). The last constitution of The UMC in Es-tonia was adopted at the Extraordinary An-nual Conference of the UMC in Estonia on 6 September 2003. Based on the Churches and Congregations Act that the President of the Republic of Estonia proclaimed on 27 Feb-

THE UMC IN ESTONIA AND THE WORLD WIDE UNITED METHODIST CHURCH

1��

ruary 2002, the re-registration of the UMC in Estonia and of all the congregations took place at the Registration Department of the Tallinn City Court in 2004 and they were entered into the non-profit associations and foundations register. The registry code of The UMC in Estonia is 80196661. Though The United Methodist Church in Estonia is directly related to the United Met-hodist Church and belongs internationally to the World Methodist Council, with respect to the working language, the board and the property, The UMC in Estonia is an indepen-dent part of the United Methodist Church. In 2007 The UMC in Estonia together with The United Methodist Churches in Lithuania, Latvia, Norway, Sweden, Finland, Denmark belong to The UMC Nordic and Baltic Epis-copal Area that is represented by the UMC Northern Europe Central Conference. Central Conferences convene every four years. Pur-suant to the constitution of The UMC in Es-tonia the bishop of the Nordic and Baltic area is also bishop for The UMC in Estonia. The current bishop is Øystein Olsen of Norway, who resides in Oslo. During Soviet times The UMC in Estonia existed in isolation from the rest of the world due to political reasons. Bishop Odd Hagen managed to visit Tallinn for the first time only in 1961 in order to establish contacts with the church in Estonia. Thanks to him The UMC in Estonia received international attention and superintendent Aleksander Kuum could participate at the General Con-ference of the M.E. Church in Dallas in April 1968 where he witnessed the founding of the United Methodist Church. In 1971 in Denver Aleksander Kuum was elected a member of the World Methodist Council Executive Com-mittee. During the time of Bishop Ole Borgen, friendship relations started to further develop between The UMC in Estonia and The UMC Northern Europe Central Conference. In 1981 for the first time two delegates of The UMC

in Estonia were sent to the Central Confe-rence held in Helsinki, as the procedure pre-scribes: ordained member Olav Pärnamets and lay member Toomas Pajusoo. From this time onwards the delegates of the UMC in Estonia have attended all Central Conferen-ces on a regular basis: Holstebro, Denmark (1985), Gävle, Sweden (1989), Bergen, Nor-way (1993), Pärnu, Estonia (1997), Helsinki, Finland (2001) and Moscow, Russia (2005). Superintendent Olav Pärnamets has par-ticipated in the following conferences of the World Methodist Council: Honolulu, Hawaii (1981), Nairobi, Kenya (1986), Singapore (1991), Rio de Janeiro, Brasil (1996) and Brighton, Great Britain (2001). The current superintendent Taavi Hollman participated in the last conference in Seoul, South-Korea (2006). The UMC in Estonia has been rep-resented in the UMC General Conferences in St. Louis, Missouri (1988), in Louisville, Kentucky (1992), in Denver, Colorado (1996), in Cleveland, Ohio (2000) and in Pittsburgh, Pennsylvania (2004). Thus the integration of The UMC in Esto-nia into the structures of The United Method-ist Church has been a long process that was formally documented at the Central Confe-rence held in Helsinki in 2001 where the decision was adopted that from this time on-wards the Baltic States are fully integrated into the Central Conference. The Annual Conference of the UMC in Es-tonia as the highest legislative and organiz-ing authority is a body of ordained members (elders and ordained deacons) and lay mem-bers (ordinary member delegates elected by the congregational conferences) that convene once each year. The objective of the annual conference is to define the general goals and activities of the UMC in Estonia for the next year and to listen to and approve all the re-ports by members responsible for reporting. The spiritual leader of the UMC in Estonia is the superintendent, who has the responsibi-

1��

lity to supervise the year round ministry of UMC in Estonia. Due to his office the superin-tendent belongs to the Church Board and the Ordination Committee that deals with issues related to ordained members of the church. He also belongs to the Nomination Commit-tee, the task of which is to present candidates to different church bodies at the next annual conference. In the interim period between annual conferences the Church Board is res-ponsible for the economic activities of the church. The Church Board is elected for a one year term. The controlling body of the UMC in Estonia is the internal auditing commit-tee. Different additional structural units have been set up depending on need and possibili-ties, a survey of which is presented in the last chapter of this booklet.

CONTACTS 2007:Bishop: Øystein Olsen (ex officio member of the Church Board)E-mail: [email protected] address: Postboks 2689 St. Hanshaugen, N-0131 Oslo, NorwayPhone: (+47) 23 33 27 35Fax: (+47) 23 33 27 36Address: Akersbakken 37, N-0172 Oslo, Norway

Assistant to the Bishop: Knut RefsdalE-mail: [email protected]: Karin Randsborg ThompsonE-mail: [email protected]

Superintendent of the UMC in Estonia: Taavi HollmanNarva mnt 51, 10152 Tallinn Phone: (+372) 668 8497 fax (+372) 668 8498E-mail: [email protected]; www.bmk.ee/umc

1��

Representation of the UMC in Estonia in the Councils and Committees of the UMC Northern Europe Central Conference in 2005–2008

At the UMC Northern Europe Central Confer-ence held in Moscow on 9–12 February 2005 the following members were elected to repre-sent the UMC in Estonia in the Councils and Committees of the Central Conference:

UMC Northern Europe Central Conference Executive Committee and Committee on Epis-copacy: Andrus Norak and Toomas Pajusoo, substitute member Üllas Tankler

Regular meetings take place twice a year, usually in March and September. The main meeting venue has been the Överås Seminary in Gothenburg, and since 2006 the episcopal office in Oslo.

UMC Northern Europe Board of Ministries: Taavi Hollman and Marika Lanberg

UMC Northern Europe Youth Council: Maire Ivanova

UM Women in Northern Europe: Meeli Tankler

UMC Northern Europe Board of Education: Andrus Norak

UMC Northern Europe Central Conference Ju-dicial Court: Meeli Tankler

UMC Northern Europe Central Conference Committee on Investigation: Priit Tamm

Representative to the European Methodist Council: Üllas Tankler (representing the UMC Northern Europe Central Conference)

Connecting congregations

The idea of connecting congregations came from H. Eddie Fox, World Director of Evange-lism for the World Methodist Council. The UM congregations in Estonia have 18 connecting congregations in the United States:

1. Haapsalu congregation – Swartz Creek United Methodist Church in Michigan

2. Pärnu congregation – Asbury United Methodist Church in Tulsa, Oklahoma

3. Tallinn congregation Russian speaking ministry – Pascagoula First United Methodist Church in Mississippi

4. St. Luke congregation in Tartu – Duwoody United Methodist Church in Georgia

5. Kunda congregation – Bradley Epworth United Methodist Church in Peoria,

Illinois

6. Paide congregation – Emmanuel United Methodist Church in Memphis,

Tennessee

7. Ruusmäe congregation – Calvary United Methodist Church in Nashville,

Tennessee

8. Jõhvi congregation and Petlemma congregation in Jõhvi – Americus First

United Methodist Church in Georgia

9. Kärsa congregation – Bartlesville First United Methodist Church in Oklahoma

10. Keila congregation – Peoria First United Methodist Church in Illinois

1�0

11. Paldiski congregation – Ann Arbor First United Methodist Church in Michigan

12. Võru congregation – Montgomery First United Methodist Church in Alabama

13. Kohtla-Järve congregation – Marietta Mt. Bethel United Methodist Church in Georgia

14. Aseri congregation – Morristown First United Methodist Church in Tennessee

15. Koidu ministry setting in Tallinn – Rocky River United Methodist Church in Ohio

16. Viitka congregation – Lexington First United Methodist Church in Kentucky

17. Sillamäe congregation – Havre de Grace United Methodist Church in Maryland

18. Sakussaare congregation – Chapelwood United Methodist Church in Houston, Texas

The Friends of Estonia

In 1994 the UMC in Estonia started with the construction of the new church building in Tallinn at 51, Narva Road. The so-called Bal-tic Mission Center was planned to house the Tallinn UMC and the Baltic Methodist Theo-logical Seminary. By God’s special leading the Kwanglim (in translation Burning Bush) Methodist Church in South Korea supported the building of the church with a million US dollars and the construction could start. In 1996 the UMC in Estonia had to loan 2 million Estonian kroons from the bank Hansapank to pay the construction company Feer, who was building faster than the church was able to raise resources. The loan interest at that time was very high – 18%, which made the church members worry and pray. In summer of the same year, then superintendent, Olav Pärnamets and his wife attended the confe- rence of the World Methodist Council in Rio de Janeiro where they met the recently retired UM pastor John Trundle from Gatlinburg, Tennessee. John heard about our concern and promised to pray about it. Already at the end of the same year John Trundle decided to gather a large group of friends in order to dis-cuss the paying of the bank loan of the UMC in Estonia. In this way in 1996 the foundation was laid for the activities of the Friends of Estonia in the United States. The first meeting of the Friends of Estonia in Kodak, Tennesse, was attended by three Estonians: superinten-dent Olav Pärnamets, pastors Toomas Pajusoo and Artur Põld. The Friends of Estonia were able to pay back the bank loan of the UMC in Estonia within about three months. The movement of the Friends of Estonia has las-ted for over ten years under God’s blessings and using the same model, the movements of the Friends of Latvia and Lithuania have also been set up in the United States.

1�1

The list of all the meetings of the Friends of Estonia:

1. 12–13 January 1997 in the Kodak UMC, TN (East Tennessee Holston Conference). Initiator John Trundle.

2. 9–10 January 1998 in the Marietta First UMC, GA. Chairman John Trundle.

3. 15–16 January 1999 in the Bellevue UMC, Nashville, TN. Chairman John Trundle.

4. 14–15 January 2000 in the Lexington First UMC, KY. Chairman John Trundle.

5. 19–20 January 2001 in the First Broad Street UMC, Kingsport, TN. Chairman Earl Greenough.

6. 18–19 January 2002 in the St. Paul UMC, Lakeland, TN. Chairman Earl Greenough.

7. 4–5 April 2003 in the Dunwoody UMC, Altanta, GA. Chairman Earl Greenough.

8. 16–17 January 2004 in the Canterbury UMC, Birmingham, AL. Chairman Peter Van Eys.

9. 21–22 January 2005 in the Calvary UMC, Nashville, TN. Chairman Peter Van Eys.

10. 19–21 January 2006 in the Mt. Bethel UMC, Marietta, GA. Chairman Peter Van Eys.

11. 18–20 January 2007 in the Asbury UMC, Tulsa, OK. Chairman Don Green.

12. 18–19 January 2008 in the Emmanuel UMC, Memphis, TN. Chairman Don Green.

The movement of the Friends of Estonia has relied on the close cooperation with the UM congregations, individual donators and H. Eddie Fox of World Methodist Evangelism and his coworkers.

Abbreviations

M.E. Methodist Episcopal UMC United Methodist ChurchVIM Volunteers in Mission

1�2

Христианская школа по интересам «Агапе»C 1998 года, в центре «Агапе» начала дейст­вовать школа по интересам. Целью этой школы было построить мост между церковью и обществом, отчуждённым от Христа. Основ­ной целью является предоставление обучения по интересам, детям и молодёжи от 7 до 18 лет из состоятельных и малообеспеченных семей. Учителя, специалисты в своём деле, передают христианскую весть и христианское мировоззрение, влияя своим примером. Школа имеет лицензию от Министерства образова­ ния и науки. Школа по интересам начала действовать благодаря помощи христианских друзей из­за границы. Особая благодарность в этом при­надлежит Ненси Еубанкс, которая помогла начать эту школы и до сих пор продолжает ободрять и вдохновлять. На протяжении истории этой школы там обучали разным языкам, искусству и музыке. В изучение языков входило преподавание английского языка для всех детей, эстонского языка для русских детей и русского языка для эстонских детей. В изучение искусства, дополнительно к рисованию и живописи, вхо­дили поделки из кожи, рисование на шелке и на стекле. В музыкальных классах учили петь, играть на пианино, но это ещё не всё, особенностью школы «Агапе» стало обучение игры на колокольчиках. Колокольчиковый ансамбль заслужил признательность в Эсто­нии и за рубежом. В 2000 году хор выступал на Главной Конференции Объединённой Мето­ дисткой Церкви в США. Успешная совместная работа была проведена вместе с хором девочек «Аргентум Вокс», с участием которых в 2003 году в Праге получили победу на 13­ом Международном Рождественском конкурсе­фестивале Гранд Прикс. Традицией стали совместные рождественские концерты с хором девочек «Елисе», Эстонской Евангельской Лютеранской Церкви Пярну «Элизабет». Со­вместная работа проводилась с ансамблем ко­ локольчиков «Арсис» из Таллинна и с музы­кантами Дольце из Куопио Финляндия, мужс­ким хором имени Михкеля Людига и с мно­ гими другими музыкальными коллективами. Со временем в школу пришли перемены.

В связи с нехваткой финансов, в хрис­тианской школе «Агапе», пришлось сократить количество занятий и преподавателей. Не­которые уроки в школе по интересам всё­таки продолжают свою деятельность как бес­прибыльная организация Мерле Мыммила, которая также работает в центре «Агапе». 2006–2007 учебный год христианская шко­ла «Агапе» обучает игре на колокольчиках. В связи с этим ансамбль колокольчиков пере­ формировался в студию колокольчиков «Ага­пелла», которая сотрудничает с основной шко­лой «Ряяма», находящейся по­соседству . С самого начала уверенно руководила обу­ чением в школе по интересам и игрой на колокольчиках Хельви Трейблут, известная в Пярну, как руководитель хора и учитель музыки.

Контакт: Männi 2, 80010 PärnaТелефон: 4459890; 53431620e­mail: [email protected]://www.hot.ee/agapekool

Миссионерский центр в АхьяМиссионерский центр в Ахья видит перед собой цель служить всем окружающим, пред­лагая помощь нуждающимся в поддержке. Посредством различных мероприятий (семи­ наров, лекций, концертов) пытаются по­ мочь молодёжи, семьям, а так же пожилым людям справиться с различными жизненны­ ми проблемами и трудностями. Центр пре­ доставляет возможность группам и организа­циям на выходных проводить различные кружки, обучения и другие мероприятия. Церковь в Кярса находится в стороне от посёлка, и там нет подсобных помещений для развития деятельности церкви. Это бы­ло одной из причин, по которой в 1992 году было куплено, пустовавшее в то время, зда­ние бывшей колбасной фабрики. Покупка осу­ществилась благодаря помощи общины Ларви­ ку Норвежской ОМЦ и Нашвилл ОМЦ. В 1993 году началась перестройка и ремонт здания. Община Ларвику и община Хонефосс Норвежской ОМЦ призывали начать в Ахья работу с инвалидами. С 1994 года каждое лето

СТРУКТУРНыЕ ЕДИНИЦы ЭМЦ 2007

1�3

большую помощь оказывали добровольцы из общины Бартлесвилл, Тулса, Оклахома. Летом 1996 года помогала группа из организации Vol­unteers in Mission, Миссиссиппи, США. Эти группы помогали в строительных и ремонт­ных работах здания общины Ахья и зданий церквей Кярса и Ряпина, а также построили игровые площадки для местных детей. Всегда организовываются какие­то мероприятия для местных детей, где возможно вместе поиграть и услышать Благую Весть о Божьей любви. Приезд американских друзей в Ахья всегда вызывал оживление и радость не только у членов церкви, но и у всех окружающих. Мис­ сия в Ахья длилась долгое время и была про­явлением любви и заботы.

Контакт: Illimari 2A, 63701 Ahja, PõlvamaaТелефон: 7921800e­mail: [email protected]://ahja.metodistikirik.ee

Журнал «Кодутеел»Предыстория журнала ЭМЦ «Кодутеел» берёт начало с 20­ого столетия. В мае 1920 года вышел в свет первый номер журнала ЭЕМЦ «Кристлик Кайтсья», ответственным редактором и издателем которого был Мартин Прикаськ. Журнал издавался раз в месяц, с сентября по ноябрь 1928 года под названием «Уус Кристлик Кайтсья». Последний 21­ый годовой комплект был журнал «Кристлик Кайтсья» номер 6/7, т.е. июнь/июль 1940 года. Журнал издавался в Курессааре, Тарту и Таллинне. Кроме Мартина Прикаська ответственными издателями и редакторами журнала «Кристлик Кайтсья» были Фердинанд Томбо, Ханс Сёте, Александер Куум и в редактировании помо­гали Эдуард Вальдманн, Вальдемар Ояссон и Ричард Ярв. С 1935 по 1936 год Методистская община в Курессааре раз в месяц издавала также жур­нал «Кодутеел». Ответственным редактором которого был также Мартин Прикаськ. Изда­ние журнала было начато 28 февраля 1935 года, и он стал Вестником общин в Сааремаа. Когда в мае 1990 года появился снова журнал ЭМЦ, то его назвали именно «Кодутеел», и первым редактором журнала стал Урмас Рахуварм с общины Хаапсалу. Сейчас редактором журнала является Кярт

Яанес­Капп, оформителем – Тайми Пярна и с 1999 года в редакционную коллегию входят Аннели Клауссон, Тармо Лиллеоя, Андрус Норак, Тоомас Паюсоо и Приит Грегориос Тамм. С 2005 года «Кодутеел» издаётся 4 раза в год, спонсорами являются правление ЭМЦ и The United Methodist Publishing House.

Контакт: Narva mnt. 51, 10152 TallinnТелефон: 6688479e­mail: [email protected]://www.metodistikirik.ee/KoduteelПодписаться можно во всех почтовых отделе­ниях Эстонии и в редакции журнала.Банк: Eesti Metodisti Kiriku a/a 10052004731009, selgitus (пояснение): ajakiri Koduteel

Комитет образования в церквиВ 2004 году на Годовой Конференции ЭМЦ решили образовать Комитет образования в церкви. На данный момент членами Комитета являются Тхеа Кант, Лии Лиллеоя, Тармо Лиллеоя, Майре Иванова, Ирина Калашникова и Инна Вялья. Целью Комитета образования является обучение работников церкви, организация обучения в общинах и издание христианских учебных материалов. В 2006 году совместно с Теологической Семинарией ЭМЦ и Ордина­ционной Комиссией ЭМЦ был сделан проект проведения дополнительных курсов для пас­торов и прихожан. С 2004 по 2009 год Комитет координирует христианскую работу образования и разви­тие проекта ученичества в Эстонской Мето­дистской Церкви на протяжении 5 лет. Комитет образования дополнительно про­водил дни обучения на следующие темы: 2004 год – семинар­конференция «Церковь в малых группах»; 2005 год – семинар для руководителей малых групп; 23–25 марта 2006 года – Северо­Европейская Христианская Конференция ОМЦ на тему «Христианское обучение сегодня»; 24 марта 2007 года – семинар­конференция «Христианская семья в переменах общества». Комитет издал несколько учебных мате­риалов: 37­недельные курсы конфирмации для молодёжи, которые есть и на CD (2004); Бар­бара Брюс «Христианское обучение в жизни» (2005); Библейский курс «Ученик Христа» на эстонском и русском языках (2007). Комитет

1�4

по образованию предлагает общинам помощь в организации проведения курсов, такие как (Альфа, Конфирмация, Ученик Христа), обучение для взрослых и руководителей групп. Проведения курсов Комитета образования ЭМЦ поддерживаются Fund Mission Europe, British National Appointments Fond, General Board of Global Ministries и Christian Educators Fellowship.

Контакт: Тхеа Кант (руководитель комитета)Телефон: 56482656e­mail: [email protected]Заказ материалов и дополнительная инфор­ мация: http://jynger.metodistikirik.ee

Служение капеллановКапеллан организует и координирует духов­ ную работу в местах лишения свободы, соз­ давая все необходимые условия для духов­ ного служения заключённым. Помимо прове­ дения богослужения, капеллан должен быть душепопечителем для заключённых и работ­ников тюрьмы. Основной деятельностью капелланов в армии является проведение богослужений, участие на церемониальных мероприятиях воинской части и проведение молитвенных собраний, участие в армейских учениях, про­ ведение служений около памятников, консуль­ тирование, проведение лекций об этике и морали, а иногда даже организация меро­приятий и т. д. Служение капеллана начало свою деятель­ность после восстановления независимос­ ти Эстонской Республики 20 августа 1991 года. В 2007 году у представителей ЭМЦ, капел­ ланы служат в 5 тюрьмах и в 2­ух воинских частях. Старшим капелланом в Тартуской тюрьме является Олави Илуметс, старший капеллан и заместитель генерального капел­лана Министерства Юстиции Игоря Миллера – Максим Ефимчук, одновременно являющийся членом правления Центра Социальной Реа­билитации (ЦСР), капеллан Таллиннской тюрьмы – Леа Траагель, капеллан Вируской тюрьмы – Андрей Спириденко, капеллан арес­ тантского дома Ляяне полицейской префек­туры – Йоханнес Какко, старший капеллан центра подготовки в Тапа – Райво Никифоров и капеллан лётной базы в Эмари – младший

лейтенант Яана Лаанесер. У капеллана неограниченные права в по­ сещении всех осуждённых, в том числе и пожизненно заключённых. Другими словами, тюремный капеллан является мостом между обществом и заключёнными. Тюремный ка­ пеллан занимается ресоциализацией заклю­ чённых, сотрудничая с различными реабили­тационными центрами. Старший капеллан Олави Илуметс является председателем прав­ления реабилитационного центра «Белая Эстония», а также находится в правлении центра социальной реабилитации в Таллинне, в котором обучаются группы поддержки из разных церквей. Ординированный на должность старшего ЭМЦ и капитан оборонительных сил Райво Никифоров, не раз служил капелланом в зарубежной миссии, находясь в Косово, Ираке и Афганистане. Райво Никифоров многие годы трудился для того, чтобы в центре под­готовки Эстонских оборонительных сил в Та­ па, была построена часовня. Капеллан оборо­нительных сил Яана Лаанесер в 2004–2005 году была в команде спасения в Тарту и с октября 2005 года занимается с военнослу­жащими на лётной базе в Эмари. Со 2 января 2007 года Йоханнес Какко является специалистом­капелланом в тюрь­ ме Румму. В его обязанности входит духов­ное служение заключённым, а также душепо­ печительство, консультирование, организа­ция реабилитации и предотвращение крими­нала. Кроме этого, общение и духовное кон­сультирование с персоналом тюрьмы, а также, передача извещения о смерти в сопровожде­ нии полицейских или лично. Служение поли­ цейских капелланов в стадии формирования.

Лагерь «Гедеон»Лагерь «Гедеон» находится в красивом мес­те в волости Люганусе, на берегу Аа. До Второй Мировой войны там находилось казино офицеров­пограничников, позже, был дом отдыха принадлежащий химическому предприятию. Во время войны в деревне Аа располагалось немецкое воинское подраздел­ение. Из­за подходящих природных условий на берегу, они хотели построить с помощью советских военнопленных порт для маленьких катеров, но эти работы так и не осуществились.

1��

С 1946 года берег Аа принадлежал детям. В Советское время там находился пионерский лагерь. Лагерь Аа строили последовательно, и на сегодняшний день он состоит из 15 зданий, которые могут вместить в себя 400 человек. Летом 1993 и 1994 годах лагерь использовали христиане Эстонской Методистской Церкви. Тогда руководство организации «Эстонский сланец» увидело, что работа, проводимая с детьми, идёт на пользу, и сделало предложение ЭМЦ выкупить этот лагерь. С помощью друзей из Америки общины Асбури ОМЦ, Тулса, Оклахома, выкупили лагерь. 15 марта 1995 года суперинтендент ЭМЦ Олав Пярнаметс и главный директор «Эстонский сланец» Вяйно Виилуп подписа­ли договор купли­продажи. В тот же день по решению церковного правления директором назначили Артура Пыльда, который руко­ водит работой лагеря «Гедеон» до сегодняш­него дня. С самого начала, лагерь поддерживали друзья из Америки, как морально, так и материально. Каждое лето приезжают в гости различные группы из­за рубежа, которые по­ могают в ремонте здания и в проведении детского лагеря. За многие годы лагерь преуспел в развитии, и получил международ­ное признание, он известен в Латвии, России, Финляндии, Швеции и Германии. Благодаря работе лагеря распространилась работа воск­ ресных школ в близлежащих городах. Вместе с гостями лагеря были проведены многие миссионерские мероприятия, в лагере про­водились семейные семинары, мероприятия «Эммаус», летние дни ЭМЦ и многое другое. В будущем планируется лагерь разви­ вать, реконструировать здания и благоуст­роить побережье. Лагерю принадлежит 24,75 гектаров земли, для его развития прини­ мается любая помощь.

Контакт: Aa küla, 43311 Lüganuse vald, Ida­VirumaaТелефон: 3347710Директор: Артур ПыльдE­mail: [email protected]

Миссионерский комитетМиссионерский комитет ЭМЦ был создан сразу же после восстановления независимости Эстонии. Мари Керде и Эвелина Сое активно

занимались миссионерской деятельностью на протяжении многих лет, они трудились через организацию Youth With A Mission, находящейся в Норвегии. Периодически ездила в Керчь (Украина) в миссионерские поездки Юлия Калашникова и один раз её мама Ирина Калашникова. Миссионерский комитет, сов­местно со студентами Теологической Семина­рии ЭМЦ, начал организовывать миссионерс­ кие поездки к народам финно­угорской груп­ пы. Там побывали Ардо Пярна, Йоэль Аулис, Кая Рютель, Людмила Волчихина, Марк Нельсон и Таави Холльман (Таллинн), Андрус Каск (Ряпина), Юлия Кравец (Йыхви), а также Сергей Жингель и Виталий Баранов (Кунда). Членами миссионерского комитета с 2005 года являются: Каупо Кант (руководитель), Кая Рютель, Людмила Волчихина, Мари Керде, Марк Нельсон. Зарубежная миссия (миссионерская деяте­льность за пределами Эстонии, например среди народов финно­угорской группы) является приоритетом миссионерского комитета ЭМЦ; местная миссия (евангелизационная работа вне церкви) и обучение миссионерской еванге­лизационной работе (миссионерские дни, семи­нары по обучению, информирование церквей о миссионерской деятельности). За последние годы большим мероприя­тием было организация летней конференции под руководством ЭМЦ. В 2005 году те­мой этой конференции было «Иисус Хрис­тос – путь, истина и жизнь»; в 2006 год – «Будьте совершенны» и 2007 год – «Идите вперёд». Участвуют в проекте «Поделись Рождественской радостью», где, под руко­водством миссионерского комитета, упако­вываются рождественские подарки для детей народа Сету. На границе Эстонии с Россией, юго­западнее Псковского озера, располагается поселения народа Сету (эту местность они называют Сетомаа).Совместно с Эстонским Евангельским Алья­нсом миссионерский комитет ЭМЦ участвует в проекте «Время разных народов». Миссионерский комитет относится к мис­сионерскому комитету Северо­Европейского и Балтийского региона ОМЦ.

Контакт: Narva mnt. 51, 10152 TallinnТелефон: 56223203e­mail: [email protected]

1��

Женское объединениеЖенское Объединение ЭМЦ было создано 6 ноября 1993 года, благодаря посещению Лии Лиллеоя и Кюлли Куусемаа женской кон­ференции Британской Методистской Церк­ ви, проходящей в Англии в июне 1991 года. Одновременно налаживались контакты с Ме­ тодистской Международной Женской Феде­рацией Континентально­Европейского регио­на. На одном из семинаров, проходящих в апреле 1989 года, в Восточной Германии, Меели Танклер представляла ЭМЦ. Методистская и Всемирная Женская Фе­дерация Объединённых Церквей (World Fede­ration of Methodist and Uniting Church Women) – это организация, объединяющая женщин­методистов более чем из 70 стран со всего мира. Женское Объединение ЭМЦ восстановило своё членство в этой организации в 1996 году. В действительности женщины ЭМЦ были формально в числе основателей этой федерации, так как 26 октября 1939 года, в Америке в Пасадене, жена епископа Раймон­ да Джей Вейда включила в список об Основа­ нии Методистской Всемирной Женской Фе­ дерации помимо Швеции, Финляндии, Фин­ляндии­Швеции, Латвии и Литвы и имена жен­ щин ЭМЦ. Когда были закрыты границы, не было возможности официально заниматься женской работой в церкви, а тем более, об­щаться на международном уровне. Было установлено 4 направления работы: христианское благовестие, общение, изучение и душепопечительство. На служениях Женс­ кого Объединения говорилась весть, исходя­ щая из сердца. В группах общения уделяется большое значение молитве, исследованию Библии и общению между собой. Различные семинары предлагали возможности обуче­ния, также за их деятельностью можно было проследить через журнал «Кодутеел». Были налажены хорошие экуменические контак­ ты с различными конфессиями и работа удостоилась международного признания. По инициативе женщин ЭМЦ были организо­ ваны Всемирные Женские Молитвенные Дни, где ежегодно в первую пятницу марта про­ ходили экуменические богослужения. Уже 10 лет, как они проходят в Таллинне и Пярну, в 2006 году к этому списку присоединились Сааремаа, Раквере и Ида­Вирумаа. Женское Объединение состоит из женщин, как из

эстонских, так и из русских церквей. Не смотря на то, что основная деятельность проходит в поместных церквях, ежегодно проходят два общих мероприятия со всей Эстонии: 1 – Ве­сенний или Летний День; и 2 – День ожидания Рождества. Каждые 3 года, в ноябре, собирается со­ вет, который избирает новый состав. Пред­седателями Женского Объединения ЭМЦ бы­ли в 1­ый и 3­ий период Лий Лиллеоя, во 2­ой период – Майре Симм, в 4­ый период – Меели Танклер и в 5­ый период Пилле Мягила. В состав руководства входят 6 членов. На дан­ ный момент, 5 ноября 2005 года, избран следующий состав: Имби Херм, Сирли Лахи, Валентина Пыльд, Людмила Волчихина, Вёёбе Уус и председатель Пилле Мягила.

Большим признанием для ЭМЦ было избра­ ние одного из основателей Женского Объе­динения Меели Танклер заместителем пре­ зидента (1996–2001) Методистской Междуна­родной Женской Федерацией Континентально­Европейского региона и президентом (2001–2006), а также координатором по Эстонии Европейского Экуменического Христианского Женского Форума в ноябре 2006 года.

Контакт: Пилле Мягила (председатель)e­mail: [email protected]

Молодёжный комитетЦелью Молодёжного комитета является раз­вивать и координировать молодёжную работу в церкви, а также поддерживать молодёжь на их духовном пути. Для достижения своей цели, молодёжный комитет организовывал, в течении многих лет различные мероприятия, такие как: Летний молодёжный лагерь, Осен­ няя молодёжная конференция, Весеннее обу­чение для молодёжных лидеров. Мероприятия проходили в различных местах Эстонии. Помимо молодёжной работы в Эстонии, также стремлением молодёжного комитета является налаживание международных свя­зей, как с Молодёжным Советом Северо­Европейской ОМЦ, так и с Европейским Ме­ тодистским Молодёжным Советом. В резуль­тате налаживания этих контактов, многие молодые люди получили возможность участ­вовать в Методистской Молодёжной программе

1��

по обмену, называемой «Караван» в Северной Каролине в США и в Северной Европе. Молодёжный комитет входит в Моло­дёжный Совет Эстонских Церквей, который планирует и организовывает общие молодёж­ные экуменические мероприятия в Эстонии. Целью Молодёжного комитета является продолжать организацию летних лагерей и молодёжных конференций, которые направ­ лены, прежде всего, на подростков. Продол­жается обучение молодёжных лидеров, чтобы помочь им в организации молодёжной работы в своей церкви, а также ободрение их в этом. Ещё одной из целей комитета является найти возможности и средства освободить координаторов молодёжной работы для пол­ного служения. До сих пор, координировали молодёжную работу ЭМЦ, совмещая работу или учёбу со служением. Лидерами на про­тяжении этих лет были: Юллас Танклер, Таави Холльман, Андреас Рахуварм, Теет Рехепапп, Тхеа Кант, Рейн Лаанесер, Марьяна Луйст, Грете Лепа. В период с 2006 по 2007 год в молодёж­ный комитет Эстонии входит 6 членов: Марьяна Луйст, Атс Лахи, Лаури Танклер, Мерлин Метсла, Кятрин Пыллу и Грете Лепа (руководитель).

Контакт: Грете Лепа (руководитель комитета)e­mail: [email protected]

Комитет Воскресной ШколыРабота Воскресных Школ одно из самых дав­ них областей деятельности ЭМЦ. Не смотря на то, что в Советское время в церкви было много различных служений, работа с детьми была строго запрещена, поэтому она проводилась неофициально. Использовались различные возможности: празднование дней рождений дома, проведение детских лагерей на дачах и т. д. Учителями воскресной школы были храб­ рые члены церкви: женщины­матери и неко­торые мужчины, которые рассказывали Биб­ лейские истории и разучивали песни с детьми. Друзья из Финляндии помогали в обучении учителей, тайно ввозя в Эстонию соответствующие учебные материалы, и ор­ганизовывали обучение. Во время восстановления независимости

Эстонии детская работа активизировалась, в Воскресные Школы пришло много новых детей. Возникла необходимость в обучении учите­ лей. Необходимые знания о детской работе можно приобрести на основном курсе Теоло­гической Семинарии ЭМЦ. В 1993 году появилась возможность орга­низовывать межцерковные летние детские мероприятия в лагере «Гедеон» ЭМЦ, также были образованы организационные комите­ ты, как для эстонского, так и для русского детского лагеря. Неоднократно в Таллинне проходил меж­церковный детский день «Радостное ралли» для эстонских детей. За последние 6 лет, была возможность в Эстонии издавать учебные материалы Гло­ бального служения ОМЦ для работы в Воскресной Школе. Для издания был создан комитет, в который входят Меели Танклер (переводчик и руководитель), Кюлли Куусе­маа, Пиибе Пиирма, Лий Лиллеоя, Сирли Лахи, Пилле Мягила и Урве Пярнаметс. Для правильного использования учебных материа­лов Воскресной Школы были организованы дни обучения для учителей. Основная работа в Воскресных Школах проходит, как на эстонском, так и на русском языках.

Контакт: Урве Пярнаметс (руководитель комитета)Телефон: 6688477Русская работа: Эйни Черенковаe­mail: [email protected]

Теологическая Семинария ЭМЦТеологическая Семинария Эстонской Мето­дистской Церкви акредитирована государст­вом, как Частное Прикладное Высшее Учеб­ ное Заведение. Предлагаемое высшее Бого­ словское образование делает ударение на практической теологии и изучении Библии. Обучение проходит на эстонском языке с переводом на русский и английский языки. Целью Теологической Семинарии ЭМЦ является предоставить христианам уравно­вешенное Богословское образование, помогая им эффективно применять свои дары и знания в работе церкви, а также находить адекват­ ные решения на нужды церкви и общества.

1��

Семинария основана в 1994 году и нас­читывает 112 выпускников. Выпускники Семинарии трудятся пасто­ рами, капелланами, учителями религиове­дения в общеобразовательных школах и служителями в разных областях работы церкви (миссионерской, детской, молодёжной, душепопечительской работах, в конскульти­ровании и диаконами и т. д.). В Семинарии учатся студенты различных конфессий и национальностей. Кроме осно­вного учительского состава преподают гости­лекторы из других Высших Учебных Заведений, в том числе из­за рубежа. Помимо академических предметов в учебную про­грамму входят практические духовные курсы, под названием «Служение под руководст­ вом». Альтернативой к приобретению высше­го образования семинария предлагает годич­ный основной курс Практической Теологии. Есть возможность учиться, как на дневном, так и на модульном и заочном отделениях. С 1994 года и до сего дня ректором Се­минарии является Андрус Норак. На долж­ности декана были: с июля 1994 – декабрь 1995 Весс Гриффин, с января – мая 1996 года – Юллас Танклер, с июня 1996 – июнь 1998 – Керсти Раудсепп и с июля 1998 года – Лий Лиллеоя. В состав Семинарии входят: епископ Ойстен Улсен, Х. Эдди Фокс, Рандалл Фрай, Джон Е. Харниш, Томас Харрисон, Джим Джексон, cуперинтендент Таави Холльман, Андрус Норак, Олав Пярнаметс, Сергей Сучков, Инессе Будника, Харольд Шмуль, Мэри Ватсон.

Контакт: Eesti Metodisti Kiriku Teoloogiline SeminarNarva mnt. 51, 10152 TallinnРегистрационный номер: 80196661Лицензия: 351­КНМТелефон: 6688467e­mail: [email protected]

Детский центр «Тяхеторн»Детский центр «Тяхеторн» является цент­ ром помощи для детей средней школы. Целью этого центра является предотвращение проблемных ситуаций, возникающих на улице, предлагая детям альтернативу. 17 января 2001 года прошло служение открытия детского центра. Основателями были суперинтендент

ЭМЦ Олав Пярнаметс и члены ЭМЦ Энн Лаансоо, Эйни Черенкова, Хельви Круусманн и Керсти Раудсепп. На этом собрании решили открыть детский дневной центр, по адресу: Таллинн, Аптеги 3. Руководителем детского центра была Керсти Раудсепп, первым руко­водителем был Меелис Прииметс, сейчас на этом официальном посту Малл Тамм. С самого начала работа центра была направлена на детей с разными социальными нуждами, у которых проблемы дома и в школе, и из­за этих проблем они проводят большую часть своего времени на улице. В центре дети могут питаться, поменять одежду, помыться, выполнить домашнее задание и получают многостороннее развитие. С 2004 года дневной центр находится по адресу Копли 30а. В списке более 60 детей из Пыхья­Таллинна и каждый день центр посещают от 15 до 25 детей. Подросткам, вышедшим из детского центра, предлагают посещать молодёжный центр «Generation2», который с 2005 года действует на улице Аптеги. Как в подготовке школьной работы, так и организации кружков, помогают три основных добровольных работника. У детей есть возможность посещать различные круж­ки, также в центре есть класс с зеркалами для танцев и художественная студия. Дети из «Тяхеторн» выступали со своими песнями в разных местах. Сделанные ими фотографии были на выставке в США. Многие дети, побывавшие в летнем лагере, нашли себе друзей по переписке из Калвери ОМЦ, из штата Теннесси. Обустраивать здание детского центра помогали многие группы доброволь­ цев из миссии. Постоянная финансовая поддержка пос­ тупает из Эстонии, из Северных стран, Гол­ландии и США, а также работу поддерживает городская управа Пыхья­Таллинна, Таллин­нское социально­оздоровительное учрежде­ ние и городские фонды.

Контанк: Kopli 30a, 10412 TallinnТелефон: 6445447, 6464667e­mail: [email protected]://www.lastekeskus.ee

1��

18 февраля 2007 Таллиннская Русская Община праздновала свой 50­летний юбилей. По правде говоря, отмечается юбилей не только в одной общине, т.к. на протяжении 50­лет русская Методистская работа распространилась по всей Эстонии и сейчас действует 8 общин. Первый толчок к русской работе дал пастор Александер Куум. По возвращению из Сибири, этот человек не чувствовал горечи по отношению к русским, потому что они сами были жертвами тоталитарного режима. В 1957 году вдохновлённый Духом Святым, он начал русское богослужение в Таллинне. Позволим рассказать об этом нашим ветеранам в русской работе Георгию и Екатерине Ланберг. Началом официальной русской работы в Эстонской Методистской церкви следует считать февраль 1957 года. Так уж получи­лось, что в силу обстоятельств, мы с женой оказались в самой непосредственной близости с началом этой работы. После окончания горного техникума, как молодые специалисты, мы должны были отработать положенный срок на шахтах Эстонии и вернулись в Таллинн в 1954 году. Раннее, мы принадлежали к раз­ным общинам. Катя была членом русской баптистской, а я – эстонской общины евангельс­ких христиан «Эммануил», которую Советские чиновники в числе других эстонских общин, поместили под одну крышу «Олевисте», для упрощения наблюдения за их деятельностью. Однако, методисты, в лице своего пастора, брата Александера Куума, сумели отстоять свою церковь, членами которой стали и мы с женой в 1955 году. Нас пригласили петь в эстонский хор, затем начались выступления на русском языке в торжественные дни, где мы исполняли дуэты и свидетельствовали. Эстонские собрания стали посещать русские и украинцы, которые были вынуждены поки­ нуть свою родину из­за голода и гонений на христиан на Украине и в России. Приходили на служения так же и из местной русской об­щины баптистов и пятидесятников. Малень­ кий зал на Мере пст. 3, где методисты арен­ довали помещение, наполнялся русскоязыч­ными людьми настолько, что появилась необ­

ходимость в постоянном переводе. Эту работу временно выполняла Тамара Алексеева, а после неё, долгие 35 лет Лидия Галузинская. Как правило, после каждого собрания при­ходилось общаться с прихожанами и отвечать на разные вопросы и особенно, касающиеся методизма. Для многих русских и украинцев это движение было неизвестным. В конце 1955 года, группа энтузиастов русской работы, куда кроме нас с женой, вхо­ дили Марет Пуу, Ральф Уусмяэ и Оскар Корнель, обратилось к руководству общины с вопросом об открытии русского служения. В посте и молитве, мы ожидали ответа от Господа. 1 Петра 5:7 «Все заботы возложите на Него, ибо Он печётся о вас». Наконец, братским советом была предоставлена единст­ венная возможность с 8:00 утра по воскресе­ниям. Мы приняли это, как из рук Господа. Итак, в феврале 1957 года, начались пер­вые пробные русские собрания. Руководили пасторы Хуго Оэнго и Александер Куум. Каждый более менее способный служил своим даром. Учились на кафедре служить словом. У Кати всегда был запас декламаций и короткая проповедь. Пастор говорил пос­ледним и заканчивал служение. Постепенно привыкал к кафедре и я. Мы с Катей продол­жали петь в эстонском хоре. Я посещал братс­кие собрания, и на мне лежала ответствен­ность за порядок и подготовку к собранию, проповеди, пение и т.д. Вскоре у нас был уже ансамбль. Конечно, мы мечтали о русском хоре. Задача была не из лёгких. Но у нас были люди, которые умеют не только мечтать. Брат Пауль Корнель, который руководил эстонс­ким хором, согласился руководить нашим. Значит, начало есть, но нет певцов. Пошли на крайность. Предложили петь в хоре всем, кто хочет. Никто из них никогда в хоре не пел, а петь ой как хотелось! В 1969 году мною был организован струн­ный оркестр и тогда начались выезды и посещения других эстонских общин. Приём всегда был радушный. Пели, проповедовали, свидетельствовали, мне приходилось ещё и переводить. На протяжении всего оккупа­

50 ЛЕТ РУССКОЙ РАБОТЕ В МЕТОДИСТСКОЙ ЦЕРКВИ

1�0

ционного периода, верующие эстонцы и русские жили в братской любви. За выезды в другие общины, как правило, грозили штрафы и неприятные собеседования с правлением церкви. Что касается проведения наших служений, то на каждом собрании присутствовал как минимум один «сотрудник» КГБ. Очень часто нас жаловал заведующий кафедрой атеизма ТПИ, товарищ Эллер, посылая во время собрания записочки с различными замечаниями. Особенно он за­ ботился о том, чтобы не было детских выступлений, но поскольку этот «грех» у нас постоянно повторялся, то эти записочки содержали неудовольствия последнего. Время от времени, КГБ «промывало мозги». Это продолжалось годами, но поскольку я работал на производстве, и от церкви зарплату не получал, то для «общества» я не был лишним. Всё заканчивалось предупреждениями. Десятилетний период служений по воск­ресеньям, с 8:00, в любые погодные условия: в стужу и дождь, в пургу и метель, наскоро подняв троих сонных детей, бегом на собрание закалило нас всех. Никто не жаловался на недосыпание. На утренних русских богослужениях всегда присутствовало довольно много верующих из баптистов и пятидесятников. Наконец, после десятилетнего испытания брат Куум объявил, что «испытание» закон­чено. Новое время наших собраний было по воскресениям в 12:30 и по вторникам в 19:00.Этим самым открылась возможность для более благоприятных условий русской работы в церкви, которая заметно росла. В конце 1980­го года, началась повальная эмиграция христиан за границу. Наша церковь была вынуждена благословить на выезд более 50­ти семей, приблизительно 200 человек. В основном это были молодые люди, певцы и музыканты. Для общины это было ощутимо, но работа шла дальше и скоро количество уехавших возобновилась новыми членами. Русская Методистская церковь – еван­гелизирующая церковь. Она первая проникла в места заключения с осени 1989 года и три года проводила активную работу среди заключённых разных зон, в том числе и женской. Но основная работа была в Румму в третьей зоне, где мы добились разрешения тюремного департамента о строительстве своими сила­ ми помещения для проведения молитвенных

собраний. Это была первая тюремная церковь в Эстонии. Русский хор принимал участие в таких грандиозных евангелизационных мероприя­тиях как «Возрождение 92» с участием Билли Грема в Москве в Лужниках и «Возрождении 95» в Таллинне. В 1993 году наша молодёжь помогла организовать и вести евангелизационное слу­жение на русском языке с участием Ники Круза, в Таллиннском горхолле. Таллиннская русская община содействовала в создании новых общин в Йыхви, в Кейла, Палдиски и Кохила. В дальнейшем инициати­вой Йыхвиской общины организованы об­щины Кохтла­Ярве, Кунда, Азери, Силламяэ. В 1970 году, в посёлке Камяница, Закарпатье (Украина), был открыт филиал ТМЦ, ру­ководил Вукста Иван. В настоящее время там уже 2 общины, одна из них в Ужгороде, другая в Камянице. В 1992 году филиалом нашей церкви была зарегистрирована община в Самаре (Россия). Лидер этой общины Владислав Спекторов уверовал в своё время на одном из наших собраний в Таллинне. Эта община стала первой Русской Методистс­ кой общиной в России. Таким образом, методизм возвратился опять в Россию, откуда он ещё в царское время проник через брата Василия Тяхт в Эстонию на остров Сааремаа. С Божьей помощью мы преодолели все трудности, которых не было мало. Подобно Самуилу поставить памятный камень и назвать его «Авен­Езер» (камень помощи) и воскликнуть: «До сего места помог нам Господь!» 1 Царства 7:12

1�1

Развитие ЭМЦ и структуры на протяжении времени На образование Методистской Церкви указывает первый документ на эстонском языке от 23 сентября 1919 года, в Тал­линнско­Хаапсалуском мирном собрании, за­регистрирован устав Эстонской Епископальной Методистской Церкви, который находится в регистре объединений и обществ, под номером 169. В уставе сказано, что церковь может открывать новые филиалы. До Первой Мировой войны все общины являлись фи­лиалами Епископальной Методистской Церк­ви Курессааре. Эстония, принадлежавшая Царской России, в то время была под руко­водством миссионерского суперинтендента Джорджа Альберта Симонса, который, в свою очередь, подчинялся епископу Епископаль­ ной Методистской Церкви в Цюрихе. Только в 1935 году церковь стала само­стоятельной на основании принятого нового устава и стала называться Эстонской Епи­скопальной Методистской Церковью, в кото­ рой суперинтендент Мартин Прикаськ ис­полнял обязанности епископа. Согласно госу­ дарственным законам того времени, руко­водитель церкви должен был жить в Эстонской Республике. В действительности ЕЭМЦ продолжала считать Раймонда Джей Вейда своим епископом. Высшим церковным организационным органом была Годовая Кон­ференция, которая поменяла своё название на Главное Собрание. На Главном Собрании ЭЕМЦ 23–25 февраля 1940 года, было решено убрать с названия церкви слово «Епископальная». Решением министра внут­ренних дел Эстонской Республики от 28 мая 1940 года, было утверждено новое название церкви – Эстонская Методистская Церковь (ЭМЦ). Восстановление независимости Эстонии принесло много изменений, кроме всего про­ чего, 22 декабря 1992 года признали ЭМЦ оправданным субъектом в реформе собст­венности, и 20 мая 1993 года был принят но­

вый «Закон церквей и общин». Согласно этому, 10 ноября 1993 года, ЭМЦ была зарегистрирована в министерстве внутренних дел Эстонии по делам религии и занесена в регистр церквей Эстонии. Непосредственно перед этим, 6 ноября 1993 года, был принят новый устав ЭМЦ, где было утверждено, что Годовая Конференция (а не Главное Собрание) является наивысшим законным и организационным органом ЭМЦ (§16, ст.1). Последний устав ЭМЦ был принят на внеочередной Годовой Конференции ЭМЦ 6 сентября 2003 года. На основании пос­леднего Закона о церквях и общинах, ко­торый был провозглашён президентом Эстонии 27 февраля 2002 года, в 2004 году происходила перерегистрация ЭМЦ и всех церквей в Таллиннском городском суде в отделе регистрации, и их занесли в регистр неприбыльных и целевых организаций. Регист­рационный код ЭМЦ 80196661. Хотя ЭМЦ на английском языке (The United Methodist Church in Estonia) напрямую связана с Объединённой Методистской Церковью (The United Methodist Church) и принадлежит Всемирному Методистскому Совету (The World Methodist Council), у ЭМЦ свои характерные черты работы, руководство и имущество. С 2007 года ЭМЦ, вместе с Литовской, Латвийской, Норвежской, Шведской, Финской, Датской Методистскими церквями, входит в Северное и Балтийское Епископство (The United Methodist Church Nordic and Baltic Epis­copal Area), которое представляет на Севе­ро­Европейской Центральной Конференции ОМЦ. Центральная Конференция собирается один раз в четыре года. Соответственно уставу ЭМЦ епископ этих регионов, также является епископом и для ЭМЦ. Сейчас им является норвежец Ойстен Улсен, резиденция которого находится в Осло. В Советское время, по политическим при­чинам, ЭМЦ была изолирована от заграницы. Только в 1961 году епископу Одд Хагену

ЗНАЧЕНИЕ ЭСТОНСКОЙ МЕТОДИСТСКОЙ ЦЕРКВИ В ОБъЕДИНЁННОЙМЕТОДИСТСКОЙ ЦЕРКВИ

1�2

удалось посетить впервые Таллинн, чтобы создать связи с ЭМЦ. Благодаря ему, ЭМЦ получила Международное признание и в апреле 1968 года суперинтендент Александер Куум принял участие на Главной Конферен­ции Епископальной Методистской Церкви в Далласе, где был свидетелем создания ОМЦ. В 1971 году в Денвере Александера Куума избрали членом в Исполнительный Комитет Всемирного Совета Методистский Церкви. Во время епископа Оле Боргена начались образовываться дружеские связи с Северо­Европейской Центральной Конференцией ОМЦ. В 1981 году впервые послали на Центральную Конференцию в Хельсинки двух делегатов от ЭМЦ: духовного члена Олава Пярнаметса и прихожанина Тоомаса Паюсоо. После этого делегаты ЭМЦ принимали учас­тие на всех Центральных конференциях: Холстебро, Дания (1985), Гявле, Швеция (1989), Бергене, Норвегия (1993), Пярну, Эстония (1997), Хельсинки, Финляндия (2001) и в Москве, Россия (2005). Суперинтендент Олав Пярнаметс прини­ мал участие на конференциях Методистского Всемирного Совета в: Гонолула, Гавайи (1981), Найроби, Кения (1986), Сингапуре (1991), Рио де Жанейро, Бразилия (1996) и Бригтоне, Англия (2001). Нынешний суперинтендент Таави Холльман участвовал на последней конференции в Сеуле Южной­Корее (2006). ЭМЦ представляли на Главной Конференции ОМЦ в Сент­Луисе, Миссури (1988), Луисвилле, Кентукки (1992), Денвере, Колорадо (1996), Кливленде, Огайо (2000) и Питсбурге, Пен­сильвания (2004). Интеграция ЭМЦ в структуру ОМЦ бы­ ла долгим процессом, которая получила доку­ментальное подтверждение на Центральной Конференции в 2001 году в Хельсинки, где приняли решение, что Балтийские страны и в дальнейшем будут являться полноправными членами на Центральных Конференциях. Годовая Конференция ЭМЦ является вы­ сшим законодательным и управляющим ор­ ганом для собраний духовных членов (наз­наченных на духовную должность) и прихо­ жан (избранных на собрании члены церкви), которая собирается раз в год. Целью Годовой Конференции является назначение общих це­ лей и планирование действий на следующий год, а так же выслушать и подтвердить все

доклады. Духовным руководителем ЭМЦ является суперинтендент (с лат. яз. «смотри­тель»), заданием которого является руково­дить работой ЭМЦ круглый год. Исходя из должности, он принадлежит церковному правлению и ординационной комиссии, кото­ рая занимается вопросами духовных членов церкви и также комиссией по номинации, чьей задачей является представить на Годо­ вой Конференции кандидатов на различные органы деятельности. В промежуток между Годовыми Конференциями за финансовую деятельность отвечает церковное правле­ ние, которое избирают на один год. Конт­рольным органом ЭМЦ является ревизионная комиссия. В последней главе этого справочника даётся обзор соответствующим нуждам и воз­можностям разных структурных единиц.

Контактные данные 2007 годЕпископ: Ойстен Улсен (член церковного правления ex officio)e­mail: biskop@umc­northerneurope.orgПочтовый адрес: Postboks 2689 St. Hanshaugen, N­0131 Oslo, NorwayТелефон: +4723332735Факс: +4723332736Адрес: Akersbakken 37, N­0172 Oslo, Norway

Ассистент епископа: Кнут Рефсдалe­mail: knut.refsdal@umc­northerneurope.orgСекретарь: Карин Рандсборг Томсонe­mail: karin.r.thompson@umc­northerneurope.org

Суперинтендент ЭМЦ: Таави ХолльманнNarva mnt. 51, 10152 TallinnТел.: 6688497, Факс: 6688498e­mail: [email protected]Веб­сайт: www.metodistikirik.ee; www.bmk.ee/umc

1�3

Представительства ЭМЦ на советах и коми-тетах Северо-Европейской Центральной Конференции ОМЦ с 2005–2008 годС 9–12 февраля 2005 года на проходящей в Москве Северо­Европейской Центральной Конференции ОМЦ были избраны предста­вители советов и комитетов:

Епископальный Исполнительный Комитет Северо­Европейской Центральной Конфе­ренции ОМЦ (Central Conference Executive Committee and Committee on Episcopacy): Андрус Норак и Тоомас Паюсоо и запасной член Юллас Танклер.Собрания регулярно проходят два раза в год, обычно в марте и сентябре. Основным местом встречи был Гётеборг семинария Ёверосе, а с 2006 года собираются в конторе епископа в Осло.

Совет составления программ Северо­Европейской ОМЦ (UMC Northern Europe Board of Ministries): Таави Холльманн и Марика Ланберг.

Молодёжный Совет Северо­Европейской ОМЦ (UMC Northern Europe Youth Council): Майре Иванова.

Методистское Объединение Женщин Северной Европы (UM Women in Northern Europe): Меели Танклер.

Совет образования Северо­Европейской ОМЦ (UMC Northern Europe Board of Education): Андрус Норак.

Церковный суд Северо­Европейской Цент­ральной Конференции ОМЦ (UMC Northern Europe Central Conference Judicial Court): Меели Танклер.

Следственная комиссия Северно­Европейской Центральной Конференции ОМЦ (UMC North­ern Europe Central Conference Committee on In­vestigation): Приит Тамм.

Представитель Европейского Методистского Совета (Representative to the European Method­ist Council): Юллас Танклер (представляет Се­ веро­Европейскую Центральную Конферен­цию ОМЦ).

Сестринские общиныИдея сестринских общин (Connecting Con­gregation) пришла от директора Всемирного Методистского Евангелизма Эдди Фокса. У общины ЭМЦ 18 сестринских церквей ОМЦ в США:

Община в Хаапсалу – Шварц Крик ОМЦ (Swartz Creek United Methodist Church) штат Мичиган, США.

Община в Пярну – Асбури ОМЦ (Asbury United Methodist Church) город Тулса, Оклахома.

Община в Таллинне (русская работа) – Паскагула Первая ОМЦ (Pascagoula First Unit­ed Methodist Church) штат Миссиссиппи.

Община в Тарту Святого Луки – Данвууди ОМЦ (Dunwoody United Methodist Church) штат Джорджия.

Община в Кунда – Бредлей Эпфортх ОМЦ (Bradley Epworth United Methodist Church) город Пеория, штат Иллинойс.

Община в Пайде – Эммануил ОМЦ (Emmanuel United Methodist Church) город Мемфис, штат Теннесси.

Община в Руусмяе – Калвэри ОМЦ (Calvary United Methodist Church) город Нaшвилл, штат Теннесси.

Община в Йыхви и Йыхви «Вифлеем» – Аме­рикус Первая ОМЦ (Americus First United Met­hodist Church) штат Джорджия.

Община в Кярса – Бартлесвилл Первая ОМЦ (Bartlesville First United Methodist Church) штат Оклахома.

Община в Кейла – Пеория Первая ОМЦ (Peoria First United Methodist Church) штат Иллинойс.

Община в Палдиски – Анн Арбор Первая ОМЦ (Ann Arbor First United Methodist Church) штат Мичиган.

Община в Выру – Монтгомери Первая ОМЦ (Montgomery First United Methodist Church) штат Алабама.

1�4

Община в Кохтла­Ярве – Мариетта Мт. Бетхел ОМЦ (Marietta Mt. Bethel United Methodist Church) штат Джорджия.

Община в Азери – Морристаун Первая ОМЦ (Morristown First United Methodist Church) штат Теннесси.

Филиал Таллинн Койду – Рокки Ривер ОМЦ (Rocky River United Methodist Church) штат Огайо.

Община в Виитка – Лексингтон Первая ОМЦ (Lexington First United Methodist Church) штат Кентукки.

Община в Силламяе – Хавр де Грейс ОМЦ (Havre de Grace United Methodist Church) штат Мэриленд.

Община в Сакуссааре – Чапелвууд ОМЦ (Cha­ pelwood United Methodist Church) город Хьюстон, штат Техас.

Друзья ЭстонииВ 1994 году Эстонская Методистская Цер­ковь начала строительство Балтийского Мис­сионерского Центра в Таллинне на улице Нар­ ва мнт. 51, в котором разместились Таллиннская община и Теологическая Семинария ЭМЦ. Благодаря чудесному Божьему водительству строительство началось, так как церковь Южной Кореи Кванглим (в переводе «горящий куст») поддержала финансами в размере 1 млн. долларов США. В 1996 году ЭМЦ взяла кредит в Хансабанке 2 млн. крон, чтобы заплатить строительной фирме «Феер». Строительство продвигалось быстрее, чем церковь могла собрать ресурсы. Интресс был очень высоким – 18%, это побудило народ Божий молиться. Летом того же года суперинтендент Олав Пярнаметс участвовал со своей супругой на Методистской Конференции Всемирного Совета в Рио де Жанейро. Там встретились с пастором ОМЦ Джоном Трандлом из Гатлинбурга, Теннесси. Джон выслушал их нужды и обещал молиться. Уже в конце этого года, Джон Трандл решил собрать друзей для того, чтобы обсудить выплату задолженности ЭМЦ банку. И в 1996 году было положено начало деятельности Друзей Эстонии в США. На первом собрании Друзей Эстонии, в городе Кодак, штате Теннесcи, участвовало три эстон­ца: суперинтендент Олав Пярнаметс, пасторы Тоомас Паюсоо и Артур Пыльд. В течении трёх месяцев была найдена необходимая сумма, для погашения задолженности. Движение Дру­зей Эстонии благословенно действовало более 10­ти лет, и появилось такое же Движение Друзей Латвии и Литвы в Америке.

1��

Ниже перечислен полный список собраний Друзей Эстонии:

12–13 января 1997, Кодак ОМЦ, ТН (Конфе­ренция Холстон Восточная часть Теннеcси), инициатор Джон Трандл.

9–10 января 1998, Мариетта Первая ОМЦ, ДЖ. Председатель Джон Трандл.

15–16 января 1999, Беллеву ОМЦ, Нашвилл, ТН. Председатель Джон Трандл.

14–15 января 2000, Лексингтон Первая ОМЦ, КН. Председатель Джон Трандл.19–20 января 2001, Первая Брод Стреет ОМЦ, Кингспорт, ТН. Председатель Ерл Грииноу.

18–19 января 2002, ОМЦ Св. Павла, Лейкленд, ТН. Председатель Ерл Грииноу.

4–5 апреля 2003, Данвууди ОМЦ, Атланта, ДЖ. Председатель Ерл Грииноу.

16–17 января 2004, Кантербери ОМЦ, Бир­мингем, АЛ. Председатель Питер Ван Айс.21–22 января 2005, Калвэри ОМЦ, Нашвилл, ТН. Председатель Питер Ван Айс.

19–21 января 2006, Мт. Бетхел ОМЦ, Мариетта, ДЖ. Председатель Питер Ван Айс.

18–20 января 2007, Асбури ОМЦ, Тулса, ОК. Председатель Дон Гриин.

18–19 января 2008 Эммануил ОМЦ, Мемпфис, ТН. Председатель Дон Гриин.

СокращенияЭМЦ Эстонская Методистская ЦерковьЭЕМЦ Эстонская Епископальная Методистская ЦерковьМВС Методистский Всемирный СоветЕМЦ Епископальная Методистская ЦерковьОМЦ Объединённая Методистская Церковь