Film Noir - Issue 11

Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει αυτή την εβδομάδα 3 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση Μαθήματα Νεοελληνικής Ιστορίας του θεάτρου ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ, το βράδυ της Κυριακής 20 Νοεμβρίου στις 21:00. Επίσης δίνουμε και 5 διπλές προσκλήσεις για την παιδική παράσταση του ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ Ένα παιδί μετράει τα άστρα, στη ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ την Κυριακή 20 Νοεμβρίου στις 11:00 (προ-σοχή: πρωινή ώρα!). Στέλνετε απλώς ένα e-mail στο [email protected], όπου αναφέρετε τον τίτλο του πρωτοσέλιδου και το ποιά παράσταση επι-θυμείτε να παρακολουθήσετε. Οι πρώτοι από εσάς θα είναι και οι τυχεροί, που θα ειδοποιηθούν με e-mail σχετικά με το πώς θα παρακολουθήσουν την παράσταση. Επίσης, όταν συμπληρωθεί ο αριθμός των νικητών, τα ονόματά τους θα ανέβουν και στο facebook του φιλμ νουάρ. Καλή θέαση!

Το φιλμ νουάρ σας προσφέρει 5 μονές προσκλήσεις για τις ταινίες των κινηματογράφων ΟΛΥΜΠΙΟΝ ή ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας και τον τίτλο του πρωτοσέλιδου (για αυτήν την εβδομάδα: «Ο ελληνικός κινηματογράφος στο Φεστιβάλ του…»). Οι πέντε πρώτοι που θα στείλουν ταχύτερα (μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής) e-mail είναι αυτοί που θα κερδίσουν από μία πρόσκληση ο καθένας. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με e-mail ενώ τα ονόματά τους θα ανακοινωθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το απόγευμα της Παρασκευής. Καλή προβολή!

Ο ελληνικός κινηματογράφος στο Φεστιβάλ του...

πορτογαλικάπορτογαλικά

ΕΓΝΑΤΙΑ 128Τηλ. 2310240 962e-mail: info@colombo.

edu.grwww.colombo.edu.gr

Είναι 52 ετών. Αν ήταν άνθρωπος, θα χαρακτηριζόταν μεσήλικας.

Έχει, άλλωστε, κάποια από τα κουσούρια της... μέσης ηλικίας!

Ορισμένες προηγούμενες χρονιές, λ.χ., έμοιαζε να έχει κορε-

στεί, τα γενέθλιά του δεν συνοδεύονταν από αληθινό κέφι, αλλά

είχαν διεκπεραιωτικό χαρακτήρα. Ακόμα, δεν είναι μυστικό ότι

στο πέρασμα του χρόνου απαρνήθηκε πολλούς από τους φίλους

του και παρασύρθηκε σε υπερφιλόδοξα σχέδια. Έχασε το μέτρο,

άπλωσε τα πόδια έξω από το πάπλωμα, κινδύνευσε -σαν τη χώρα

μας- με χρεωκοπία (και δεν εννοούμε μόνο την οικονομική).

Την τελευταία εικοσαετία περίπου φιλοξένησε στη διάρκειά του

πάρα πολλούς ξένους, που το επισκέφθηκαν ως διαγωνιζόμενοι

(μια που πήρε διεθνή χαρακτήρα), κριτικοί, παραγωγοί, ακόμα

και απλοί θεατές (όταν πρόκειται για γειτονικά κράτη). Αυτό το

αναζωογόνησε αναμφίβολα, μια που εκεί γύρω στα 30 του έδει-

χνε σαφή σημάδια πρόωρης γήρανσης...

Όμως, σταδιακά η συγκριση ανάμεσα στην ελληνική και την ξένη

κινηματογραφία απέβη μοιραία, αφού οι θεατές -όχι άδικα συνή-

θως- γύρισαν την πλάτη τους στα ντόπια προϊόντα. Αυτό έφερε

την -επίσης δικαιολογημένη- γκρίνια των Ελλήνων κινηματογρα-

φιστών, που δεν ήθελαν τα έργα τους να εκτίθενται (προσδώ-

στε στο ρήμα όποια έννοια θέλετε) πλάι σ’ εκείνα των επισκε-

πτών από την υπόλοιπη Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία... Φτά-

σαμε κάποια στιγμή στο υποτίθεται αδιανόητο, οι δημιουργοί,

που πολύ συχνά όφειλαν ακόμα και την ίδια την ύπαρξή τους

στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, να επιθυμούν

διακαώς την απομάκρυνσή τους από αυτό, να συμπαρασύρουν

νεότερους μαζί τους, να το σνομπάρουν επιδεικτικά, να αποχω-

ρούν με ομιχλώδεις διαδικασίες. Απέναντί τους, μια Πολιτεία,

που υποχρεούτο να στηρίξει τον κορυφαίο θεσμό που φιλοξενεί

τούτη η πόλη, αλλά και το σπίτι του ελληνικού σινεμά, κώφευε

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 11 • 17 Νοεμβρίου 2011 • Διανέμεται δωρεάνφιλμ νουάρ

-πιθανότατα εσκεμμένα- στα ηχηρά μηνύματα που λάμβανε...

Από το 2008 δεν έχουμε δει ποτέ στη Θεσσαλονίκη έστω το ήμισυ

της ετήσιας παραγωγής της Ελλάδας στον κινηματογράφο. Οι

ταινίες μετά βίας ξεπέρασαν φέτος, στις επίσημες προβολές,

τον μικρότερο διψήφιο αριθμό, κάνοντας ρεκόρ (!) τριετίας...

Ναι, οι 11 που έφτασαν να προβληθούν στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ ή στις

αίθουσες του Ο.Λ.Θ. είναι πιο πολλές από τις 8 του 2009, αλλά

δεν παύουν να είναι περίπου το ένα τρίτο του συνόλου!

Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής, Δημήτρης Εϊπίδης, άνθρωπος ικα-

νός σε διοργάνωση αντίστοιχων εορτών, κατόρθωσε να φτιάξει

ένα καλό διεθνές πρόγραμμα, με πολύ μικρότερο προϋπολογι-

σμό από τις εποχές της προκατόχου του, Δέσποινας Μουζάκη.

Έκανε και ένα πρώτο βήμα, κουβαλώντας -έστω στο τμήμα της

Αγοράς- σχεδόν το άπαν των ελληνικών ταινιών. Όμως, πρέπει

να τολμήσει να ξεπεράσει τον εαυτό του, να ανοίξει ολάνοιχτα

την πόρτα σε όλους τους Έλληνες σκηνοθέτες, ανεξαρτήτως του

αν έχουν παιχτεί τα φιλμ τους κι αλλού. Δεν έχει να αποδείξει

τίποτα στις Νύχτες Πρεμιέρας ή σε οποιοδήποτε άλλο ελληνικό

φεστιβάλ, είναι πέρα από αυτά. Ίσως η επαναφορά του διαγω-

νιστικού τμήματος να είναι άλλη μια λύση στο αδιέξοδο, καθώς

όλο και κάποιοι δημιουργοί θα ήθελαν τη βράβευση στο πλέον

επίσημο κινηματογραφικό γεγονός εν Ελλάδι. Πάντως, χρειά-

ζεται άμεση επαναπροσέγγιση...

Δημοσθένης Ξιφιλίνος

Υ.Γ. Ο Άδικος κόσμος του Φίλιππου Τσίτου και η αποκάλυψη

που ακούει στο όνομα Η πόλη των παιδιών του Γιώργου Γκι-καπέππα ήταν οι ταινίες της χρονιάς από το κουτσουρεμένο

φετινό Πανόραμα...

φιλμ νουάρ 2

απόψεις

Πέμπτη17 Νοεμβρίου

Εδώ Πολυτεχνείο!

Οι Άγαμοι θύται... στο Δημόσιο σας

περιμένουν για μια

απολαυστική μουσι-

κοθεατρική βραδιά

στο Κ.Θ.Β.Ε.!

Παρασκευή18 Νοεμβρίου

Ο αγαπημένος

Σωκράτης Μάλα-μας τραγουδάει

στον ΜΥΛΟ για

όλους εμάς που

λατρεύουμε το

καλό έντεχνο ελλη-

νικό τραγούδι...

Σάββατο19 Νοεμβρίου

Ακούστε τον Θ.Χον-

δρό και την Α.

Κατσιάνη να μιλούν

για την Εξαγωγή από τη σύγχρονη τέχνη στη ΜΟΝΗ

ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ

κι αμέσως μετά

Come closer στους

Θεσσαλονικείς

Killinnosense!

Κυριακή20 Νοεμβρίου

Η Άννα Βαγενά και

οι Σχέσεις Οργής,

που έγραψε η Φρί-ντα Μπιούμπι, είναι

η προτεινόμενη

παράσταση. Πηγαί-

νετε στο ΑΘΗ-

ΝΑΙΟΝ και απολαύ-

στε θέατρο!

Δευτέρα21 Νοεμβρίου

Πρέπει να μιλή-σουμε για τον Κέβιν, με την Τίλ-ντα Σουίντον. Η

Λιν Ράμσεϊ σκηνο-

θετεί μια ταινία που

ενθουσίασε στις

Κάννες! Ώρα για

ΟΛΥΜΠΙΟΝ!

Τρίτη22 Νοεμβρίου

Τρίτη βράδυ τρώμε έξω, με μενού 10

ευρώ! Για περάστε

από την ΨΑΡΟΓΩ-

ΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ,

κοντά στη Μπό-

τσαρη για του

λόγου το αληθές!

Τετάρτη23 Νοεμβρίου

Δείτε στο σινέ

ΦΑΡΓΚΑΝΗ τις

βραβευμένες

στη Βενετία, για

το σενάριό τους,

Άλπεις του Γιώρ-γου Λάνθιμου.

Η ατζέντα της εβδομάδας

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 11 17 Νοεμβρίου 2011 Διανέμεται δωρεάν

ΔιεύθυνσηΛώρη Μαργαρίτη 6Τηλέφωνο2310 [email protected]://www.facebook.com/[email protected]/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισηςΧριστίνα ΜυλωνοπούλουΑρχισυντάκτες Θόδωρος Για χουστίδης Δημοσθένης ΞιφιλίνοςΣχεδιασμός εντύπου Θάνος ΠάππαςΕκτύπωσηΆγγελος Αθ. Αλτιντζής

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάνΤα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Στο τεύχος 11 γράφουνΔελίνα Βασιλειάδη, Μαριάννα Βασιλείου, Λένα Βρούσια, Άγγελος Γιάννου, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Δημήτρης Δρένος, Γιώργος Ζερβόπουλος, Πέτρος Καλογεράς, Κώστας Καρδερίνης, Στράτος Κερσανίδης, Ορέστης Μανασής, Σοφία Μελικίδου, Αλέξανδρος Μιλκίδης, Θοδωρής Μπακάλης, Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος, Γιώργος Παπαδημητρίου, Βάγια Πολυζωΐδου, Κώστας Ποτακίδης, Ιωσήφ Πρωιμάκης, Νέστορας Πουλάκος, Ρωμανός Σκλαβενίτης, Γιάννης Τοτονίδης, Ιωάννα Χατζηκυριάκου

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr

Προς Θεσσαλονικείς ζ΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου «Στα όνειρα μεγαλουργείς, μα χάνεσαι στις πράξεις»*

Την ώρα που η υφήλιος βιώνει το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, ενός θανάτου

αργού και βασανιστικού, για τον οποίον αναλυτές προειδοποιούσαν εδώ και χρόνια, αφού

τα νούμερα της περιβόητης «ανάπτυξης» δεν βγαίνουν πια και το κεφαλαιοκρατικό-πιστωτικό

σύστημα δείχνει ακόμα πιο άγρια τους κυνόδοντές του, οι πολίτες για άλλη μια φορά μοιάζει

να αναμένουν με αναμμένες λαμπάδες τον Μεσσία. Και ο ίδιος αυτός κόσμος, επιβεβαιώνο-

ντας ξανά την αδυναμία, την απελπισία και την ευθυνοφοβία του, δυο στενά παρακάτω, με

μια πέτρα στο χέρι, αναμένει να τον λιθοβολήσει. Κι όσοι δεν πιστεύουν σε σούπερ ήρωες με

γραβάτα και χαρτοφυλάκιο, περικυκλωμένοι από ανούσια λόγια που αναβλύζουν από φλύ-

αρα στόματα πολιτικών, δημοσιογράφων και συμπολιτών μας, πνιγμένοι από χείμαρρους

ανούσιων υποσχέσεων και διδακτικών μονολόγων που αυτοαναιρούνται σε λίγα μόλις εικο-

σιτετράωρα, ζουν αναπνέοντας το δηλητήριο της μιζέριας και του παραλυτικού φόβου, που

κάνει την αστική μας «νύχτα» να μαίνεται εξακολουθητικώς και αδιαλείπτως, σαν τα ανατρι-

χιαστικά ουρλιαχτά της γάτας κάτω από το σπίτι μας.

Για να μην ασπαστώ λοιπόν το μηδενισμό που μου γνέφει, αναζητώ στο «τώρα» μου μία απά-

ντηση χειροπιαστή για τη μέρα που θα ξημερώσει, απάντηση που δεν θα εξαρτάται άμεσα

από την πυροδότηση των CDS ή από τις αποφάσεις του οποιουδήποτε Μεσσία. Και την είδα

μέσα σε σχολεία των θεωρούμενων «υποβαθμισμένων περιοχών», στα πρόσωπα ανθρώ-

πων που παλεύουν με αγάπη και κόπο και όραμα να δώσουν σε κάποια παιδιά την ευκαιρία

να παλέψουν ισότιμα. Την ώρα που η οικονομική και αξιακή συστημική κρίση εξαπλώνεται,

ας μην ξεχνούμε πως οι κοινωνίες των ανθρώπων συνεχίζουν να λειτουργούν και οι ίδιες

ως «συστήματα», καθώς η κάθε ανθρώπινη πράξη επηρεάζει de facto ευρύτερα σύνολα κι

αυτή η αλυσίδα επεκτείνεται εις το διηνεκές. Αρκετά λοιπόν με τα λόγια, νομίζω πως μόνο οι

πράξεις έχουν πια τη δύναμη να συν-κινήσουν. Ένας άνθρωπος πεσμένος κάτω κι ένα βήμα

που, αντί να προσπεράσει, επιβραδύνει για να τον βοηθήσει να σηκωθεί...

*στίχος από το τραγούδι Μοιραίο Καραβάνι από τα Μωρά στη Φωτιά.

Ιωάννα Χατζηκυριάκου

Αδελφοί

Ως λέγει και μια παλαιά και γνωστή παροιμία, «απ’ τη ζωή ως τον

θάνατο είν’ ένα μονοπάτι κι απ’ τον Giorgakis στον Λουκά δυο

δάχτυλα και κάτι»… Habemus τσάρο λοιπόν, μετά από άλλη μια

μακρά διαδικασία διεθνούς γελοιοποίησης της μπανανίας που

ιδρύθηκε, έζησε και πεθαίνει δανειομανής και ένεκεν δανείων.

Κάτι που μάλλον –και δυστυχώς- είναι ιστορικά ανεπαρκές για

να απαντήσει στα ανεγκέφαλα παράπονα κάποιων «υπερελλή-

νων» περί αναδέλφου έθνους, ώστε να σωφρονιστούν ή έστω

να φράξουν το ανόητο στόμα των. Τη στιγμή μάλιστα που είναι

εκείνοι που στηρίζουν πολυποικίλως τέτοιες διαδικασίες και

την εν συνόλω γελοιότητα μιας -αξίου της μοίρας της- χώρας

σαλτιμπάγκων.

Anyway, που θα έλεγε και ο… Έλληνας πρώην πρωθυπουργός.

Το ζήτημα είναι ότι από τον παπα-Αντρέα φτάσαμε στον παπα-

Δήμο, παρ’ ότι το ψηφοδοτικό ποίμνιο… άλλα εφρόνησε δια

της προ διετίας ετυμηγορίας του. Όμως όόόόόχι, δεν έχουμε

καμία συνταγματική εκτροπή (και όχι μόνον εδώ βέβαια…), όλα

καλά και παστρικά, αγγελικά κλασμένα… Άλλωστε ουδείς ενο-

χλείται –πέρα από ανέξοδες μαλακίες αναγραφόμενες εις το

διαδίκτυο- καθώς προέχει η εθνική σωτηρία (τουτέστιν «χεστή-

καμε και δια τους αλλοεθνείς» που κατοικούν εδώ και πληρώ-

νουν αυτό το υπό κατεδάφιση παρακμιακό και θνησιγενές μπορ-

ντέλο, δια το οποίο πάντα φταίνε οι άλλοι και κυρίως κουτόφρα-

γκοι και παντοειδείς «ξένοι»).

Ήτο 1η Νοεμβρίου του 1974, όταν ο προϊστάμενος της Εισαγγε-

λίας Εφετών Αθηνών άσκησε ποινική δίωξη εναντίον των Γεώρ-

γιου Παπαδόπουλου, Στυλιανού Παττακού, Νικόλαου Μακαρέ-

ζου και 62 ακόμη πραξικοπηματιών, για εσχάτη προδοσία. Το

ανυπέρβλητο αστείο που απορρέει από τη… φάση, είναι ότι δια

πολύ περισσότερα, που ξεπερνούν ακόμη και τον ορισμό της

εσχάτης προδοσίας, ουδεμία δίωξη έχει ασκηθεί μέχρι στιγ-

μής στις μέρες μας…

Habemus τσάρο! Άντε και σε καλά μεριά…

Θοδωρής Μπακάλης

Β΄ εξώστης


Η ανατρεπτική, μοναδική και πολυβραβευμένη παράσταση Η Κραυγή, που μας φέρνει αντιμέτωπους με τον προσωπικό μας

καθρέφτη, ανεβαίνει στο ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ (Κασσάνδρου

132, πάνω από το Τούρκικο Προξενείο, τηλ. 2310216567) ως και

τις 14 Δεκεμβρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00. Μια

οικογένεια, δύο εργοστάσια, πλούσιοι, φτωχοί, τρεις αδελφές,

πυρκαγιές και κύματα παλιρροιακά, εξαφανίσεις κι εμφανίσεις,

ανακρίσεις, αποκαλύψεις κι ένα μεγάλο μυστικό καλά κρυμμένο

στην ανατολική πτέρυγα συνθέτουν αυτή την εξωφρενική κωμω-

δία, γραμμένη από τους μαθητές του τρίτου έτους 2009-2010 του

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ STUDIO ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ.

Πρωταγωνιστούν οι Όλγα Ανανιάδου, Νανά Γκασνάκη, Γιώτα Δανιηλίδου και Γιώργος Γκασνάκης.

Κάθε Σάββατο στις 22:00, το ΘΕΑΤΡΟ ΦΛΕΜΙΝΓΚ (Μισραχή 15,

τηλ. 2310812000) φιλοξενεί την παράσταση ΜΟUΤΖΑ COMEDY,

όπου τρεις ηθοποιοί σε πνευματική πυράκτωση προβληματίζο-

νται σχετικά με την κρίση, την ανεργία, την πολιτική και τις σχέ-

σεις. Σκηνοθετεί ο Γρηγόρης Μήττας. Παίζουν οι Εύα Στέφα,

Χριστίνα Μαγκάκη και Γιώργος Βαβούρας.

Ως και τις 16 Δεκεμβρίου, κάθε Παρασκευή στις 21:00, το STUDIO

ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ (Κασσάνδρου 132, τηλ. 2310216567) παρουσιάζει

τη θεατρική ομάδα ήΑΝΔΡΕΣ στην παράσταση Bar Bert. Καλλιτέ-

χνιδες που κάτι θέλουν να μας πουν, μια υποταγμένη χώρα, τρό-

μος και αθλιότητα, σ’ έναν κόσμο που ολοένα μοιάζει με τον δικό

μας… και καλώς ήρθατε στο Καμπαρέ.

Η παράσταση Jailhouse blues – Το μπλουζ της φυλακής

του Γιοργκ Γκράσερ ανεβαί-

νει ως και τις 30 Νοεμβρίου

κάθε Παρασκευή, Σάββατο

και Κυριακή (21:00) στο ΘΕΑ-

ΤΡΟ ΑΝΑΤΟΛΗ (Κορυτσάς 8,

Πυλαία, τηλ. 2310322094), σε

σκηνοθεσία Βαγγέλη Ρικούδη.

Πρόκειται για μια τραγική κωμωδία που καταδεικνύει τα κακώς κεί-

μενα της αμερικανικής κουλτούρας, το σαθρό δικαστικό σύστημα,

την καθοριστική δύναμη του χρήματος και την αναγωγή του σε

εξουσιαστή και Θεό. Παίρνουν μέρος οι Βασίλης Γκένιος, Νίκος Βουτσάς και Μαργαρίτα Νασιούλα.

Δελίνα Βασιλειάδη

Θεατρικές Προτάσεις

Δυο παραστάσεις ανεβάζει το Κ.Θ.Β.Ε. ως και τις 18 Δεκεμβρίου στο ΘΕΑΤΡΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (Εθνικής Αμύνης 2, τηλ. 2310223785). Η Χριστίνα Χατζη-βασιλείου σκηνοθετεί τους Γιώργο Κολοβό και Εύη Σαρμή στο έργο Οι στοχαστές του αόρατου, Χαλίλ Γκιμπράν – Νίκος Καζαντζάκης, μια πράξη σκηνική που οδηγεί τις αισθη-

τικές φιλοσοφικές και ανθρωπολογικές εμπειρίες των δύο μεγάλων συγγραφέων σε μια

παράσταση πλημμυρισμένη από ρυθμούς και μελωδίες της Κρήτης και του Λιβάνου, ενώ

το έργο Λόγος και σιγή, Καβάφης – Τόποι και πρόσωπα των Αράβων στην ποίησή του

σκηνοθετεί ο Γιάννης Παρασκευόπουλος. Πρόκειται για ένα θέαμα σύνθετο, το οποίο

συνδέει την αισθητική του μεγάλου Αλεξανδρινού με την αραβική παράδοση, ένα σχεδί-

ασμα, ουσιαστικά, παράστασης που ερευνά τους τόπους και τα πρόσωπα του Αραβικού

κόσμου στο Καβαφικό σύμπαν, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο το σύμπαν αυτό συνδι-

αλέγεται με τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Παίζουν οι Μομώ Βλάχου

και Πάνος Αργυριάδης.

Ως και τις 8 Ιανουαρίου, κάθε Παρασκευή, Σάβ-

βατο και Κυριακή στις 21:15, το ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ

ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ (Χριστοπούλου 12, τηλ. 2310229249)

παρουσιάζει το έργο του Άλφρεντ Ντέμπλιν Berlin Alexanderplatz Εκδοχή Β΄: Μια παράλληλη πτώση, σε

σκηνοθεσία - διασκευή Θωμά Βελισσάρη και μετά-

φραση – δραματουργική συνεργασία Μελίνας Γαρ-μπή. Η ιδέα της παράστασης βασίζεται στο στόχο του

θεάτρου να ερευνά τη θεατρικότητα και άλλων λογοτε-

χνικών ειδών πέραν των αμιγώς θεατρικών κειμένων,

ενώ το σκεπτικό της διασκευής κινείται στην τεχνική

του μοντάζ και της επικής αφήγησης του ίδιου του κει-

μένου, επιδιώκοντας να αναδείξει το έντονο σκηνικό

ενδιαφέρον του. Πρωταγωνιστούν οι Λίνα Λαμπράκη,

Θεανώ Αμοιρίδου, Γιώργος Κολοβός και Μαρίνα Γκούμλα.

Τιμώντας την επέτειο των εκατό χρόνων από το

θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, το ΘΕΑ-

ΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ (Τραπεζούντος 5, Καλαμαριά, τηλ.

2310423925) φιλοξενεί ως και την Κυριακή στις 21:00,

την παράσταση Αμερικανός, που βασίζεται στο ομότιτλο

κλασικό διήγημα του Σκιαθίτη συγγραφέα, σε σκηνο-

θεσία – δραματοποίηση - ερμηνεία Θανάση Σαράντου.

Από τις 18 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και

Κυριακή στις 21:00, οι ΟΜΑΔΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΕΡΕΥ-

ΝΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ παρουσιάζουν στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΤΕΩΣ ΤΕΙΡΕΣΙΑ (Γ. Κωνστα-

ντινίδη 15, τηλ. 2310865904) το έργο του Μάικ Μπάρτλετ Όροι συμβολαίου, σε σκηνο-

θεσία Λήδας Μπατσή. Όταν η προσωπάρχης της πολυεθνικής, όπου εργάζεται η Έμμα,

την καλεί για να της επιστήσει την προσοχή σε ορισμένους όρους του συμβολαίου της με

την εταιρεία, η υπάλληλος δε φαντάζεται ότι το γεγονός αυτό θα καθορίσει τη μετέπειτα

ζωή της. Τη μετάφραση υπογράφει η Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη. Πρωταγωνιστούν

οι Ελένη Κοτσώνα και Ιωάννα Λαμνή.

Η ομάδα θεάτρου C. FOR CIRCUS, για δεύτερη συνεχή χρονιά, ανεβάζει από τις 18 Νοεμ-

βρίου κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00, στο χώρο της (Συγγρού 19, 4ος

όροφος, τηλ. 6936754534), την παράσταση Εσωτερικό του βραβευμένου με Νόμπελ Βέλ-

γου δραματουργού Μορίς Μέτερλινκ, σε σκηνοθεσία Κώστα Conie Ισαακίδη και μετά-

φραση Δημήτρη Δημητριάδη. Παίζουν οι Όλγα Βεζερτζή, Παναγιώτης Γαβρέλας και

Κίτσος Δημήτρης. Τραγουδά ζωντανά η Νατάσα Ρουστάνη.

Από τις 19 Νοεμβρίου έως και τις 8 Ιανουαρίου, από Πέμπτη ως και Κυριακή (21:30), οι

ομάδες POLIPRIZO – GET EVEN ARTS ΚΑΙ STANDUP COMEDY S.U.T. παρουσιάζουν

στο SPITIMOU.groundfloor (Φράγκων 3, τηλ. 6980139113) τη μαύρη και σκοτεινή χριστου-

γεννιάτικη κωμωδία Sex… deer?... έρωτες… ψέματα… κέρατα…, σε σκηνοθεσία Δημή-τρη Βαλσαμίδη. Στο Βόρειο Πόλο ξεσπά σκάνδαλο, όταν ένα από τα οκτώ ελάφια του Αϊ

Βασίλη τον κατηγορεί για σεξουαλική κακοποίηση. Και καθώς τα παγκόσμια media κατα-

φθάνουν να καλύψουν το γεγονός, τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας που οδηγεί το έλκηθρο

καλούνται να μοιραστούν τις δικές τους απόψεις για το θέμα. Μια φρικιαστική ιστορία δια-

φθοράς αποκαλύπτεται, όπου εμπλέκονται όλοι, από το μικρότερο ξωτικό μέχρι τον ίδιο

τον μιαρό Άγιο Βασίλη! Παίζουν οι Κώστας Αβραμίδης και Νίνα Φωτιάδου.

θέατρο

Μια νέα ψαροταβέρνα (ουζερί) όπου τα ψάρια μιλούν Ελληνικά

και οι τιμές παίρνουν τον κατήφορο

Αγ. Σεραφείμ 4 (περιοχή Μπότσαρη)τηλ. 2310 815 316

Θεσσαλονίκη


Γιαν ΤιρσένΕλάχιστες είναι οι πιθανότητες να ζούσατε στην Ευρώπη

το 2001 και να μην είχατε δει την πασίγνωστη πια Αμελί. Ακόμα πιο ελάχιστες είναι οι πιθανότητες να μην ακού-

σατε ένα από τα πιο γλυκά soundtrack όλων των επο-

χών, το οποίο για κακή του τύχη κάηκε από την υπε-

ρέκθεση και έγινε μουσική υπόκρουση ακόμα και σε

άθλια ελληνικά σίριαλ...

Ωστόσο, η «Αμελί» δεν παύει να φέρει στο ακέραιο όλα

τα χαρακτηριστικά του έργου του δημιουργού της, του

Γιάν Τιρσέν. Μινιμαλισμός, η αίσθηση της απουσίας,

τρυφερά μουσικά όργανα -μελόντικα, παιδικό πιάνο,

βιολί, ξυλόφωνο, μεταλλόφωνο, ακορντεόν και… γρα-

φομηχανή, επιρροές από τον Ερίκ Σατί και τον Πασκάλ

Κομλάντ. Και πίσω από όλα αυτά, ένα post-punk υπόβαθρο, το οποίο σίγουρα οφείλεται στη

λατρεία του Τιρσέν για τους Joy Division και τους Stooges. Σίγουρα ακούγεται παράξενη η σύν-

δεση της τρυφερότητας του μινιμαλισμού με την ωμότητα του post-punk -ας μην ξεχνάμε όμως

ότι η βαθιά τρυφερότητα κρύβει μέσα της πολλή ένταση και το αντίστροφο. Φυσικά όλα αυτά τα

στοιχεία είναι παρόντα στο υπόλοιπο έργο του: στο Le Phare, με το πανέμορφο Monochrome,

σε ερμηνεία του Ντομινίκ Α., στο L’ Absente του 2000, με τον Νιλ Χάννον των Divine Comedy να

τραγουδά το Les jours tristes, στο επίσης πανέμορφο soundtrack του Goodbye Lenin!, στο πιο

πρόσφατο άλμπουμ του, με τίτλο Skyline. Αυτό θα μας παρουσιάσει, μεταξύ άλλων (;) την Παρα-

σκευή 18 Νοεμβρίου, στις 21:30, στο Principal (τηλέφωνο για δωρεάν μεταφορά 2310428088).

Μαζί του η νεοεισερχόμενη στην ευρωπαϊκή δισκογραφική σκηνή Nalyssa Green. Το εισιτή-

ριο κοστίζει 25 ευρώ στην προπώληση (Metropolis, Ticket House, www.ticketpro.gr) και 30 στο

ταμείο. Θα σας δω εκεί!

Μαριάννα Βασιλείου

Live

Αναμφισβήτητα η εβδομάδα βρίθει

εκδηλώσεων μνήμης για την επέτειο του

Πολυτεχνείου -πώς θα μπορούσε να

είναι διαφορετικά- και συνάμα δυσαρέ-

σκειας για την παρούσα πολιτική πραγ-

ματικότητα. Δεν λείπουν, ωστόσο, οι

ευκαιρίες για καλλιτεχνική ανάπαυλα

με δεσπόζον μουσικό γεγονός αυτό της

συναυλίας του Yann Tiersen...

Όσοι επιμένουν ελληνικά, θα μπορέ-

σουν να απολαύσουν καλλιτέχνες από

διαφορετικούς μουσικούς χώρους,

όπως τον Λάκη Παπαδόπουλο και τους

Μπλε (για όλες τις Παρασκευές του Νοέμβρη στο Club του Μύλου), τον Δημήτρη Ζερβουδάκη

και τη Σοφία Γεωργατζή (Σάββατο 19 Νοεμβρίου στο Principal), τον Μανώλη Λιδάκη και τη

Νάντια Μπουλέ (18-19 και 25-26 Νοέμβρη στο LOVE CASUAL LIVING, τον Σωκράτη Μάλαμα

(για όλα τα Παρασκευοσάββατα του Νοέμβρη στην Αποθήκη του Μύλου), τον Τζίμη Πανούση

(Παρασκευοσάββατα ομοίως στο Stage του Μύλου) αλλά και τη Νατάσσα Μποφίλιου (κάθε

Κυριακή και Δευτέρα στο Gaia Live).

Για τους οπαδούς των περισσότερο εναλλακτικών ακουσμάτων οι έθνικ και world NAMASTE

επανέρχονται στις μουσικές σκηνές της πόλης (κάθε Παρασκευή café-piano bar Versalies και

κάθε Σάββατο στο cafe Bazaar), η ska-reggae μπάντα των Skatalites εμφανίζεται το Σάββατο

στις 19 Νοεμβρίου στο Club του Μύλου, ενώ την ίδια μέρα η rap μπάντα των Bong Da City σας

περιμένει στο Block 33 – Stage 1 και οι electropop ΜΙΚΡΟ στο Thea Rockbar. Και αν θέλετε

πέρα από ποικίλα μουσικά ακούσματα (electro, dubstep, indie dance, electro house, afro beat

κλπ) να πάρετε μία γεύση και από εκθέσεις τέχνης διαφόρων ομάδων της πόλης δεν έχετε παρά

να επισκεφτείτε το Swag festival στο Block 33 –Stage 2.

Τέλος, για τις λιγότερο «προτιμητέες» για έξοδο από το ευρύ κοινό μέρες, προτείνεται η συναυ-

λία των dissonArt ensemble (την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου στις 21:00 στο ΦΟΥΑΓΙΕ M2 του

Μεγάρου Μουσικής), αλλά και η αντισυμβατική επιλογή των Τραγουδιών της Προδοσίας (κάθε

Τετάρτη στον Πολυχώρο Κουκουβάγια) από τους Γιάννη “Μαύρο Σκύλο” Μιχαηλίδη (ερμη-

νεία, κιθάρα, σχόλια, τζουρά), Γιάννη Στολάκη (νέι, κρουστά) και Φουλιάννα “Fou A Graf” Ηλιοπούλου (visuals: video art, animation).

Βάγια Πολυζωΐδου

μουσική

Skatalites

Δισκοκριτική

Coldplay > Mylo Xyloto

Οι Mylo και Xyloto

είναι ένα ζευγάρι

νέων που ζουν σε

ένα καταπιεστικό

περιβάλλον κάπου

σ ε μ ί α δ υ τ ι κ ή

μεγαλούπολη.

Συναντιούνται σε

μία συμμορία που

λέγεται “The lost

boys” και ερωτεύ-

ονται. Οι Coldplay

διηγούνται αυτήν την ιστορία στο 5ο άλμπουμ της καριέ-

ρας τους, το Mylo Xyloto. Όπως δήλωσε ο Κρις Μάρ-τιν, τραγουδιστής και βασικός συνθέτης του συγκροτή-

ματος, έμπνευση του δίσκου αποτέλεσε η cult τηλεοπτική

σειρά “The wire”, ένα εξαιρετικό δραματοποιημένο ντο-

κιμαντέρ, γυρισμένο στη Βαλτιμόρη των Η.Π.Α.

Στο πρώτο σινγκλ, το Every Teardrop Is a Waterfall, όλοι

αναγνωρίσαμε τη μελωδία του Ritmo de la Noche στην

εισαγωγή, που του δίνει ένα χορευτικό τόνο σε ένα κομ-

μάτι με απογειωτική ενέργεια. Στο Princess of China τρα-

γουδά και η Ριάνα, ενώ ακούγεται στο βάθος το Takk των

Sigur Ros, ένας συνδυασμός που -όσο παράξενος και

αν ακούγεται- λειτουργεί άψογα.

Είναι φανερό ότι οι επιρροές και οι επιλογές των Coldplay

ίσως ξενίσουν κάποιους. Το συγκρότημα έκανε ένα πιο

ποπ άνοιγμα με αυτόν το δίσκο, χωρίς να υποχωρεί στην

έμπνευση ή την καλλιτεχνική αρτιότητα και ευαισθησία

που το διακρίνει. Η ποπ των Colplay δεν είναι ούτε εμπο-

ρικά χαζοτράγουδα ούτε ηλεκτρονικά σκουπίδια. Up lift

μελωδίες, πιάνο και εξαιρετικές κιθάρες, ηλεκτρονικά

ηχητικά στολίδια από τον μάστερ Μπράιαν Ίνο και η

χαρακτηριστική φωνή του Μάρτιν συνθέτουν το χαρού-

μενο Mylo Xyloto.

Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι το δεύτερο σινγκλ

Paradise, με πολύ ωραία φωνητικά, και ίσως το καλύ-

τερο όλων, το Major Minus, ένα ροκ διαμαντάκι διάρ-

κειας τρεισήμισι λεπτών.

Μπορεί να μην είναι το A Rush of Blood to the Head της

δεκαετίας του 2010, αλλά το Mylo Xyloto είναι μία εξαι-

ρετική δουλειά...

Σοφία Μελικίδου

Parlophone


συνέντευξη

26ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 27ΤΗΛ. 2310 566 768

ΧΟΡΗΓΟI

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

PANOUSIS AD FILM NOUAR.pdf 6 19/10/2011 4:30 µ.µ.

Θέατρο Φλέμινγκ (Μισραχή 15, τηλ. 2310812000), Κυριακή 20 Νοεμβρίου, στις 9 το βράδυ. «Το ονει-ρικό ταξίδι της φυσαρμόνικας»: μια διαδρομή 18 μουσικών εικόνων, με κομμάτια δημιουργίες του Αλέξανδρου Τριανταφύλλου για σόλο φυσαρμόνικα. Διάρκεια: 75΄. Είσοδος 10 ευρώ...

Αναμένοντας την παράσταση της ερχόμενης Κυριακής θα ήθελα να μας μιλήσετε για τη σχέση σας με τη φυσαρ-μόνικα και τη μέχρι τώρα πορεία σας μαζί της. Το ονειρικό ταξίδι της φυσαρ-

μόνικας ξεκίνησε πριν από 20

χρόνια και είχε πολλούς προο-

ρισμούς και κατευθύνσεις. Η

ενασχόλησή μου με τη φυσαρ-

μόνικα αρχίζει από πολύ μικρή

ηλικία, παιχνίδι τότε, προέ-

κταση του εαυτού μου στην

πορεία! Τον Δεκέμβριο του

1993 δώσαμε την πρώτη παρά-

σταση με μια ομάδα μουσικών,

παρουσιάζοντας κάτι πρωτό-

γνωρο για την εποχή, συνδυασμό παράξενο. Δύο φυσαρμόνικες, κοντραμπάσο, κρουστά με εμβόλιμο

χορό και λόγο εντελώς καινούργιο, που όμως πέρασε στο κοινό. Από εκεί και πέρα χρησιμοποιώ τη

φυσαρμόνικα ως βάση μουσικής έκφρασης και συνδυάζω άλλα ηχοχρώματα σε μουσικές περιπλανή-

σεις που εξελίσσονται σε μουσικοθετρικές παραστάσεις ποιητικού χαρακτήρα και ατμόσφαιρας. Από

το 1993 μετράμε εκατοντάδες παραστάσεις που ταξιδεύουν στο όνειρο με βασικό οδηγό τους ήχους

της φυσαρμόνικας. Είναι ίσως ένα στοίχημα που κερδίζω με βασικό αποδέκτη το κοινό. Απλώνομαι και

εξελίσσομαι μαζί με πολύ καλούς συνεργάτες... μουσικούς, ηθοποιούς, τραγουδιστές.

Και επιμένετε όλα αυτά τα χρόνια. Πείτε μας για την παράσταση της Κυριακής...Η σημερινή εικόνα του ονειρικού ταξιδιού της φυσαρμόνικας είναι μοναχική. Μια ματιά

προς τα πίσω και ένα βήμα προς τα μπρος. Το ονειρικό ταξίδι της φυσαρμόνικας είναι μια

διαδρομή που περιλαμβάνει γι’ αυτή την παράσταση 18 εικόνες μουσικής, με ενδιάμεσες

αφηγήσεις ποιητικές, πολιτικοκοινωνικού περιεχομένου. Στο θέατρο Φλέμινγκ ταξιδεύω και

καλώ φίλους και φίλες να συμμετάσχουν σ’ αυτό το ονειρικό ταξίδι. Με δικές μου συνθέ-

σεις-δημιουργίες και νέες εμπειρίες μουσικού ύφους, που σκοπό έχουν τη δύναμη της μου-

σικής ενάντια στο φόβο της κρίσης και της μιζέριας. Τώρα που ψάχνουμε την επικοινωνία

πιο έντονα, ας την αναζητήσουμε σε τέτοιες συνευρέσεις πολιτισμού και ονείρων.

Γιατί επιλέξατε αυτή τη μοναχική παρουσία επί σκηνής; Επέλεξα αυτή τη μορφή μουσικής παράστασης για να ξεδιπλώσω τις σολιστικές δυνατότη-

τας της φυσαρμόνικας λίγο πιο έντονα από τις άλλες φορές.

Έτσι κι αλλιώς ετοιμάζουμε με συνεργάτες μια παράσταση παραμυθένια με το Χριστουγεν-

νιάτικο Όνειρο, στο Βαφοπούλειο, για τις 22 Δεκεμβρίου. Με φυσαρμόνικα, ακορντεόν και

ηθοποιούς... ένα γιορτινό, χριστουγεννιάτικο παραμύθι για όλους!

Πώς βλέπετε το καλλιτεχνικό δυναμικό της πόλης; Μπορεί να παρέμβει στην καθημε-ρινότητα και να δώσει μια διαφορετική πνοή;Πιστεύω ότι μπορούμε να συνυπάρχουμε σ’ αυτή την πόλη και όχι μόνο. Όλοι οι δημιουρ-

γοί να βρισκόμαστε μέσα από τις δουλειές μας και τις συνεργασίες μας, αλλά και να βγαί-

νει κάτι καλό από όλα αυτά. Υπάρχουν και μεμονωμένοι καλλιτέχνες-δημιουργοί σ’ όλα τα

επίπεδα τέχνης. Χρειάζεται μια πιο οργανωμένη παρουσία, αλλά και αναζήτηση των φορέων

που θα στηρίξουν τις δημιουργίες και τους ανθρώπους του πολιτισμού. Είναι ευκαιρία και

τώρα που ετοιμάζονται τα προγράμματα για τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από της απε-

λευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

Πολλοί άνθρωποι στη Θεσσαλονίκη σας γνωρίζουν από το ραδιόφωνο...Είμαι δημοσιογράφος και εδώ και κάμποσα χρόνια επιμελούμαι και παρουσιάζω την καθη-

μερινή εκπομπή Ξημερώνει μια άλλη μέρα…, που μπορείτε να την ακούσετε από τις 12 τα

μεσάνυχτα έως τις 2 το πρωί. Η εκπομπή μεταδίδεται από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς

της ΕΡΤ 3, δηλαδή τον 102FM, τον 9.58FM και τα Βραχέα.

Αλέξανδρος Τριανταφύλλου: Η φυσαρμόνικα είναι προέκταση του εαυτού μουΣυνέντευξη στον Στράτο Κερσανίδη

Ο Αλέξανδρος Τριανταφύλλου είναι παιδί της

Θεσσαλονίκης. Από μικρός έπιασε στα χέρια του

μια φυσαρμόνικα και μέσα από τους ήχους της

αναζητούσε ένα όχημα για να ταξιδέψει γι’ αλλού.

Εργάστηκε και εργάζεται ως δημοσιογράφος και

μουσικός παραγωγός, αλλά παράλληλα δημιουρ-

γεί πρωτότυπες μουσικές θεατρικές παραστά-

σεις έχοντας στο επίκεντρο την αγαπημένη του

φυσαρμόνικα.

Μερικές από τις παραστάσεις αυτές είναι: Θρήνοι και ύμνοι, με βάση εκκλησιαστικούς ύμνους και

αποσπάσματα των θρήνων του Ιερεμία (Κ.Θ.Β.Ε.,

Μύλος, Άγιος Δημήτριος, Αγία Σοφία κ.α.), Τα Χρι-στούγεννα του κυρ-Αλέξανδρου, από τα χριστου-

γεννιάτικα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδια-

μάντη, με δεκάδες παραστάσεις σε πολλές πόλεις

σε όλη την Ελλάδα. Παναγιά μου, παράσταση που

παίχτηκε στο Θέατρο Κήπου και στο Φεστιβάλ

Ολύμπου. Κι ακόμη Μωβ πατίνια, Τα όνειρα στη νύχτα του Γ. Βαφόπουλου, Η νύχτα σου χαρίζει τ’ όνειρο του Δ. Καρατζά κλπ.

Επίσης συμετείχε σε δεκάδες φεστιβάλ σε πολλές

πόλεις, σε συναυλίες, μουσικοθεατρικές παραστά-

σεις, αφιερώματα στον Διονύσιο Σολωμό, τον Νίκο

Εγγονόπουλο, τον Ανδρέα Εμπειρίκο, τον Γιάννη

Ρίτσο, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Οδυσ-

σέα Ελύτη, τον Γεώργιο Σεφέρη και άλλους...


βιβλίο

από 7/11 έως και 12/11

Το Nήμα της Βικτόρια Χίσλοπ, εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ. Μια

συγκλονιστική ιστορία πίστης και αγάπης για όλους τους

ανθρώπους και τους τόπους που μας προσδιορίζουν, με

τη Θεσσαλονίκη να δεσπόζει κυρίαρχη σε όλο το βιβλίο.

Εις Γην Χαναάν του Σεμπάστιαν Μπάρυ, εκδόσεις ΚΑΣ-

ΤΑΝΙΩΤΗ. Η Λίλι Μπιρ, η ηλικιωμένη αφηγήτρια του

βιβλίου, με αφορμή το θάνατο του εγγονού της Μπιλ

στον Πόλεμο του Κόλπου και τη συντριβή που της έχει

προκαλέσει, αρχίζει, εν είδει ημερολογίου προσωπικής οδύνης, να ιστορεί τον

μακρύ και ταραχώδη βίο της –με σκοπό μόλις φτάσει στο σήμερα να δώσει

τέλος στη ζωή της.

Συμεών ο πρόσφυγας του Λεωνίδα Ζησιάδη, εκδόσεις IANOS. Μυθιστορηματική αφήγηση, από το 1934 ως το

1945. Ένας καταφρονεμένος πρόσφυγας της Μικρασια-

τικής Καταστροφής δείχνει σ’ όλους τους ελλαδικούς

Έλληνες, ποιος είναι ο αληθινός πατριωτισμός.

Για την αγάπη της γεωμετρίας της Σώτης Τριανταφύλ-λου, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ. Κεντρική ηρωίδα η Ανατολή

Μπότσαρη, που μεγαλώνει όπως μπορεί σε μια μεσοα-

στική οικογένεια στο κέντρο της Αθήνας... Τα γεγονότα:

ένας εφηβικός έρωτας, μια εγκατάλειψη, μια ακόμη εγκατάλειψη, δυο απο-

τυχίες απανωτές, ύστερα αρρώστιες, αναρρώσεις: να γονατίζεις εφτά φορές

και να σηκώνεσαι οχτώ... Ακολουθεί μια αυτοκτονία, ο συνηθισμένος εφι-

άλτης του εγκλεισμού: πριν απ’ αυτά, ταπεινώσεις, απώλειες, συμβιβασμοί.

Το γράμμα της ελπίδας του Δημήτρη Μπουραντά, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. Μπο-

ρούμε να μετατρέψουμε την οργή και την αγανάκτηση σε δύναμη, σε ιδέες

και σε δημιουργική ενέργεια. Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, αν -ατομικά

και συλλογικά- παλέψουμε για την αναγέννηση του πολιτικού συστήματος και

ο καθένας από εμάς παίξει σωστά τον κοινωνικό του ρόλο. Αυτός είναι ο βασι-

κός λόγος για να διαβαστεί τούτο το βιβλίο.

1. Από την κλεπτοκρατία στη χρεοκοπία του Σταύρου Λυγερού,

εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

2. Περαίωση του Πέτρου Μάρκαρη, εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ

3. Η λογική της παράνοιας του Στέλιου Ράμφου, εκδόσεις ΑΡΜΟΣ

4. Προσωπικό ημερολόγιο-ανεκδοτολόγιο 2012 του Γιάννη Σερβετά,

εκδόσεις IANOS

5. Steve Jobs. Η επίσημη βιογραφία του Walter Isaacson, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

6. Περιπολών, περί πολλών τυρβάζω του Γιώργου Σκαμπαρδώνη,


7. Οι επτά ιδέες για πιθανή αναγέννηση και οι επτά πυλώνες μιας αποτυχημένης κυβέρνησης του Βασίλειου Μαρκεζίνη, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ

8. Οι καιροί της μνήμης του Θοδωρή Παπαθεοδώρου,

εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

9. Καιρός σκεπτικός της Ιωάννας Καρυτιάνη, εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

10. Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο του Άρθουρ Σοπενάουερ,


Ελπίδα Σ.Τα φύλα χωρίς φύλλαΕκδόσεις Τόπος, σελίδες 204

Το εγχείρημα είναι αν μη τι άλλο πιασάρικο. Απόφοιτη

ψυχολογίας, απηυδισμένη από την ανεργία και την ανέ-

χεια, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το σώμα της για να

βγάλει τα προς το ζην ως κολ γκερλ, συνοδός πολυτε-

λείας, πείτε το όπως θέλετε. Δυόμισι χρόνια μετά, έχο-

ντας πάει με μπόλικους άντρες κι έχοντας εξασφαλί-

σει μια οικονομική άνεση, αποφασίζει να καταθέσει σε

μερικά κομμάτια χαρτιού τη γνώση που έχει αποκομίσει, συνδυάζοντας την προ-

σωπική της εμπειρία με τις σπουδές. Αποφεύγοντας να μιλήσει για γαργαλιστι-

κές λεπτομέρειες που όλοι εμείς οι ηδονοβλεψίες αναγνώστες θα προσμέναμε

να μας εκμυστηρευτεί, προτιμάει να δώσει τη δική της οπτική πάνω στις σχέ-

σεις των δυο φύλων, τα σεξουαλικά παιχνίδια εξουσίας, την τάση της γυναίκας

να λειτουργεί ως πλανεύτρα και του άντρα να ψάχνει τρόπους να πλανευτεί, τα

ψέματα και τις μισές αλήθειες.

Η αλήθεια είναι πως η ανάγνωση κυλάει με χαρακτηριστική άνεση και το βιβλίο

ρουφιέται στο πιτς φιτίλι. Αυτό, όμως, αν και από μόνο του είναι ένα προτέρημα,

δεν αρκεί. Προς απογοήτευσή μου, οι απόψεις που καταθέτει η πρώην συνοδός

κυρίων και νυν συγγραφέας, με ενίοτε επιστημονικό στόμφο, είναι τόσο συντη-

ρητικές όσο οι «προχωρημένες» μεσημεριανές και βραδινές πικάντικες εκπο-

μπές που μιλούν για σχέσεις. Τα πατροπαράδοτα κλισέ της πατριαρχικής μας

κοινωνίας επαναλαμβάνονται, άντρες και γυναίκες τσουβαλιάζονται σε μεγάλες

κατηγορίες, ενώ η συγγραφέας (όπως και τόσοι άλλοι) παρερμηνεύει την έννοια

του φεμινισμού. Εν πάση περιπτώσει, εσάς μπορεί να σας πείσει, αν της δώσετε

την ευκαιρία. Εμένα προσωπικά μ’ έχασε.

Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος

Το Σάββατο 19 Νοεμβρίου, ώρα 12:00, στο κινηματοθέατρο ΟΛΥΜΠΙΟΝ (Πλα-

τεία Αριστοτέλους 10), η Βικτόρια Χίσλοπ παρουσιάζει το βιβλίο της Το Νήμα,

εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ. Θα μιλήσουν οι Στέφανος Τσιτσόπουλος (Διευθυντής περι-

οδικού SOUL), Λέων Ναρ (Δρ. Φιλολογίας Α.Π.Θ.-συγγραφέας).

Το Σάββατο 19 Νοεμβρίου, ώρα 12:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), ο Άρης

Δημοκίδης παρουσιάζει το βιβλίο του Αόρατοι ρεπόρτερ-Η τελευταία συναυ-

λία, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.

Τη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7) το περιο-

δικό SOUL και η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS συνεχίζουν τον κύκλο εκδηλώσε-

ων-συνεντεύξεων, συστήνοντας στο κοινό τους νέους, γενναίους, πρωτοπόρους,

τολμηρούς και αξιομνημόνευτους νεαρούς Θεσσαλονικείς, που στην κρίση απα-

ντούν με δημιουργία κι έργο. Μπάμπης Μπατμανίδης: Underground attitude,

μπουζούκι, καταστασιακές συναυλίες, πολιτικός στίχος, τρελό χιούμορ. Ο Μπά-

μπης Μπατμανίδης, πέρα από ό,τι δείχνει και δηλώνει, είναι και κάτι άλλο. Θα

μας το πει; Δεν ορκιζόμαστε. Θα μας το τραγουδήσει; Εννοείται!

Την Τρίτη 22 Νοεμβρίου, ώρα 19:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), η Ελίζα Πολι-

τσοπούλου παρουσιάζει το βιβλίο της Αμάρανθος, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Θα μιλή-

σουν οι Δημήτρης Καραθάνος (αρχισυντάκτης περιοδικού SOUL), Ελισάβετ

Σπαντιδάκη (κριτικός λογοτεχνίας).

Την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου, ώρα 19:00, Η Μαρία Νεγραπόντη-Δελιβάνη παρου-

σιάζει το βιβλίο της Όλη η αλήθεια για χρέος και ελλείμματα και πώς θα σωθούμε,

εκδόσεις IANOS, στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΛΕΤΩΝ ΠΑΛΑΙΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΤΟΥ

Α.Π.Θ. Θα μιλήσουν οι Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη (πρ. πρύτανης και καθη-

γήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), Γιώργος Κασιμάτης (ομότιμος καθηγη-

τής του Πανεπιστημίου Αθηνών), Βασιλική Πορταρίτου-Κρεστενίτη (οικονομο-

λόγος), Δημήτρης Καζάκης (οικονομολόγος-αναλυτής) και άλλοι. Θα ακολου-

θήσει στρογγυλό τραπέζι, με προσθήκη και άλλων επιστημόνων και με συμμε-

τοχή του κοινού στη συζήτηση.


Ενδιαφέρον ήταν το 1ο Φεστιβάλ της Κρίσης. Κι ας έπεσε πάνω στις «συγκλονιστικές»

πολιτικές εξελίξεις. Κι ας μην διέθετε τόσο ανεβασμένο διαγωνιστικό όπως την περα-

σμένη χρονιά. Κι ας μην προβλήθηκαν σ’ αυτό όλες οι ελληνικές ταινίες που θα μπο-

ρούσαν να προβληθούν. Κι ας ήταν η τελετή λήξης ένα ανοργάνωτο χάος…

Είδαμε καλές, περισσότερο καλές, αδιάφορες και χάλια ταινίες – λογικό, έτσι; Είδαμε

φίλους παλιούς και αγαπημένους που είχαμε καιρό να τους δούμε. Είδαμε γεμάτες

αίθουσες. Είδαμε τεχνικά προβλήματα (έντονοι βόμβοι στην προβολή του «Μίχαελ»,

κλασικά, κάποια διαστήματα χωρίς υποτίτλους στο «Man at Sea»). Δεν είδαμε πολιτι-

κούς και επισήμους – είχαν με άλλα να ασχοληθούν τα χρυσά μου – ευτυχώς…

Στο συγκεκριμένο τετρασέλιδο κάνουμε ένα είδος απολογισμού του φεστιβάλ. Εννέα

συντάκτες του «φιλμ νουάρ» γράφουν για την αγαπημένη τους ταινία από όσες είδαν

στο φεστιβάλ (να διευκρινίσουμε εδώ ότι μιλάμε για ταινίες που δεν έχουν βρει δια-

νομή – ακόμα τουλάχιστον…), παραθέτουμε τα βραβεία, ο Δημοσθένης ολοκληρώνει

το οδοιπορικό τους στις «Ματιές στα Βαλκάνια» και ο υπογράφον κάνει τα δικά του!

Παλιότερα, ο κ. Εϊπίδης είχε οργανώσει ένα τμήμα που λεγόταν «3Χ3» (τρεις ταινίες

από τη φιλμογραφία τριών φερέλπιδων σκηνοθετών). Παλιότερα, κι εμείς κάναμε το

αντίστοιχο «3Χ3» και λέμε να το επαναφέρουμε εδώ. Οπότε, ιδού οι 3 αγαπημένες μας

ελληνικές ταινίες, οι 3 που ξεχωρίσαμε από το διαγωνιστικό τμήμα και οι 3 από όλα τα

υπόλοιπα:

Ελληνικές ταινίες

«Άδικος κόσμος» του Φίλιππου Τσίτου

«Η πόλη των παιδιών» του Γιώργου Γκικαπέππα

«Σούπερ Δημήτριος» του Γιώργου Παπαϊωάννου

Διαγωνιστικό

«Ιδού ο αμνός» (Behold the Lamb» του Τζον Μακίλνταφ

«Γάιδαροι» (Burros) του Οντίν Σαλασάρ Φλόρες

«Αλόις Νέμπελ» (Alois Nebel) του Τόμας Λούνιακ

Best of the Rest

(με διανομή)

«Café de Flore» του Ζαν Μαρκ Βαλέ (ταινία – έκπληξη)

«Το παιδί με το ποδήλατο» (Le gamin au vélo) των αδελφών Νταρντέν

«Τυραννόσαυρος» (Tyrannosaurus) του Πάντι Κονσιντάιν

(χωρίς διανομή)

«Superclasico» του Όλε Κρίστιαν Μάντσεν

«Η συγχώρεση του αίματος» (The Forgiveness of Blood) του Τζόσουα Μάρστον

«Ένοχος» (Présumé coupable) του Βενσάν Γκαρένκ

Σας την έσκασα…

Θόδωρος Γιαχουστίδης

Το Φεστιβάλ τελείωσε… Ζήτω το Φεστιβάλ!

Βαλκανικοί πόλεμοι...

Οι 4 τελευταίες (χρονολογικά) ταινίες στις Ματιές στα Βαλκάνια έχουν ως κοινό τους χαρακτηριστικό ότι

-έτσι ή αλλιώς- μιλούν για... πολέμους!

Πιο άμεση αναφορά γίνεται φυσικά στον «Εχθρό» (Neprijatelj/ The Enemy) **** του Ντέγιαν Ζέτσεβιτς. Ο

Σέρβος σκηνοθέτης μας μεταφέρει στη Βοσνία αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου. Το φιλμ αρχίζει μέσα

στο απόλυτο σκοτάδι, υποδηλώνοντας την κατάσταση που υπήρχε στη χώρα στη διάρκεια της σύρραξης,

για να δώσει σύντομα τη θέση του σε μια χαραμάδα φωτός – ελπίδας. Όμως, ένας διαβολικός άνδρας θα

εμφανιστεί, που θα προκαλέσει (;) και μόνο με την παρουσία του έναν καινούριο εμφύλιο, αυτή τη φορά

στην ίδια την υποτίθεται συμπαγή ομάδα που τον βρήκε. Παραφράζοντας μια πασίγνωστη φράση του

Βολταίρου, θα λέγαμε ότι ο Ζέτσεβιτς μας τονίζει ότι «αν δεν υπάρχει εχθρός, εμείς θα εφεύρουμε έναν

εχθρό», τον οποίο θα βαφτίσουμε όπως ταιριάζει στον καθένα μας. «Σημασία δεν έχει ποιος είμαι εγώ,

αλλά ποιος είσαι εσύ!» λέει ο κατηγορούμενος ως Βελζεβούλ στους ευρισκόμενους πια σε πλήρη σύγ-

χυση και εγγίζοντες τα όρια της παράνοιας στρατιώτες. Παρά το πολύ λειτουργικό παιχνίδι με τη μεταφυ-

σική, που κάνει ο Ζέτσεβιτς, υπάρχουν πράγματα εύγλωττα, όπως όταν ταλαίπωρος φαντάρος αναρωτιέ-

ται: «Πώς λέγεται όταν δεν σκοτώνεσαι από τις σφαίρες του εχθρού, αλλά από τις δικές σου νάρκες και

ενώ έχει επέλθει υποτίθεται ειρήνη»; Για να απαντήσει ο ίδιος: «Ιλαροτραγωδία»...

Πόλεμος υπάρχει και στον «Αγαπητικό» (Loverboy) *** του Καταλίν Μιτουλέσκου. Πρόκειται για πόλεμο

ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, πόλεμο που έχει να κάνει με τον έρωτα, που τον μπλέκει με το αγοραίο

σεξ. Οι «σφαίρες» του ωραίου νεαρού βρίσκουν στην καρδιά τις ανύποπτες δεσποινιδούλες, που ρίχνει στο

κρεβάτι με ευκολία, χάρη στην αλά Έλβις εμφάνισή του. Ο ξένοιαστος καβαλάρης των ρουμανικών επαρ-

χιακών δρόμων ωθεί άβγαλτες κορασίδες στην πορνεία και έχει και τη συνείδησή του (ποια;) καθαρή, διότι

εντέλει εκείνες τον παρακαλούν για κάτι τέτοιο! Ο πόλεμος των δυο φύλων εναγκαλίζεται με τον πόλεμο

των τάξεων, καθώς οι απομονωμένοι αγρότες δεν έχουν άμυνα απέναντι στην επικρατούσα βρώμικη νέα

αστική τάξη, έστω κι αν τούτοι οι αστοί δρουν στο πιο παρακμιακό και περιθωριακό κομμάτι της κοινωνίας...

Το ποδόσφαιρο είναι από μόνο του πόλεμος. Στο «Όνειρο του Άνταλμπερτ» (Visul lui Adalbert/ Adalbert’s

Dream) *** του Γκαμπριέλ Ακίμ, η μεγάλη Μπαρτσελόνα βιώνει οδυνηρή έκπληξη μέσα στη χώρα της, τον

Μάιο του 1986, χάνοντας από τη μικρή Στεάουα (του φίλου μας Λάσλο Μπόλονι!). Η ψυχοφθόρα διαδικα-

Η πόλη των παιδιών

Ο εχθρός

σία των πέναλτι αναδεικνύει ήρωα τον τερματοφύλακα Ντουκαντάμ,

που πιάνει και τις τέσσερις εκτελέσεις των Ισπανών. Όμως, στη Ρου-

μανία υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος της τρέλας του κομμουνι-

στικού καθεστώτος κόντρα στη λογική. Η προπαγάνδα κυριαρχεί, τα

φιλμ που προβάλλονται είναι νηπιακού προβληματισμού, ο κόσμος ζει

εν είδει πειραματόζωου. Σ’ αυτό τον πόλεμο, αναπαράσταση γεγονό-

τος σημαίνει ακόμα κι επανάληψη του αποτρόπαιου αποτελέσματός

του, η αλήθεια και η κατασκευή της είναι ένα και το αυτό. Κάπως έτσι,

κάποια δάχτυλα θα κοπούν, όπως κόπηκαν και του φουκαρά υπερήρωα

Ντουκαντάμ όταν τόλμησε να αμφισβητήσει τον υιό Τσαουσέσκου...

Τέλος, υπάρχει και ο πόλεμος που μαίνεται στο εσωτερικό της

F.Y.R.O.M.. Το «Punk’s Not Dead» ** του Βλάντιμιρ Μπλαζέφσκι

δεν μασάει τα λόγια του, ως προς το μπέρδεμα των γειτόνων μας σε

ό,τι αφορά στην ταυτότητά τους. «Μακεδόνες», Αλβανοί, Σέρβοι, κάθε

καρυδιάς καρύδι... Μπορεί αυτό το πράγμα (ακόμα και στη μικρογρα-

φία ενός πανκ συγκροτήματος) να επανενωθεί 17 χρόνια μετά, με όσα

μάλιστα έχουν προηγηθεί; Μπορεί να υπάρξει στ’ αλήθεια πολυπολι-

τισμός στον τόπο που σκότωσαν τον βάτραχο - βασιλιά Φερδινάνδο,

στο Κόσοβο των αντιθέσεων, στα Σκόπια των εθνικιστών και των ψευ-

δεπίγραφων αγαλμάτων και σταυρών; Μέτρια αισθητικά και σκηνο-

θετικά η ταινία, πλην πλούσιο το περιεχόμενο...

Όπως πολύ πλούσια αποδείχθηκε η φετινή βαλκανική σοδειά...

Δημοσθένης Ξιφιλίνος

52ο ΦΚΘ


ΕΠΙΤΗΡΗΤΗΣ ΜΩΡΟΥ (BABYCALL) του Πολ Σλετάουνε

Η Άννα μετακομίζει με

τον οχτάχρονο γιο της,

Άντερς, στα περίχωρα του

Όσλο για να αποφύγει τον

βάναυσο άντρα της. Είναι

υπερπροστατευτική απένα-

ντι στον Άντερς και αποφα-

σίζει να τοποθετήσει ένα

μόνιτορ ενδοεπικοινωνίας

στο δωμάτιό του για να τον

ακούει. Σύντομα, ωστόσο,

αρχίζουν να ακούγονται

ήχοι από το μόνιτορ που δεν προέρχονται από το δωμάτιο του γιου της.

Όσο περισσότερο παραμένουν μάνα και γιος στο συγκεκριμένο σπίτι,

τόσο πολλαπλασιάζονται και οι ανεξήγητες καταστάσεις…

Κάπου ανάμεσα στα «Η 6η αίσθηση» και «Οι άλλοι» κινείται ο σκηνοθέτης

μ’ αυτήν την ταινία. Στο ψυχολογικό θρίλερ του Πολ Σλετάουνε λοιπόν

(παραλίγο σκηνοθέτη του «American Beauty»!), αναμιγνύεται με ενδιαφέ-

ροντα τρόπο η απόγνωση της ανθρώπινης μοναξιάς και η θέληση για ζωή.

Δυνατές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, και ιδιαίτερα από τη Νούμι

Ράπας (βλέπε «Το κορίτσι με το τατουάζ»). Όλη η ιστορία εκτυλίσσεται

μέσα ή κοντά στο σπίτι της Άννας και του γιου της, σε μία ταινία χωρίς να

αφήνει κανένα περιθώριο για αισιοδοξία, χωρίς μουσική και χωρίς έντονα

χρώματα. Είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβεις τι συμβαίνει ή να προ-

βλέψεις τι θα συμβεί παρακάτω. Ένα δράμα για τη φύση του ανθρώπου

πρώτα κι ένα ψυχολογικό θρίλερ μετέπειτα. Μια δυνατή ταινία συνολικά.

Λένα Βρούσια

ΒΡΩΜΙΚΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ (DIRTY DIARIES) διαφόρων

Το πρώτο δευτερόλεπτο σοκά-

ρεσαι – δυο σώματα ντυμένα

από τα δάχτυλα των ποδιών

ως το κρανίο με ολόσωμο καλ-

σόν στο χρώμα του δέρματος.

Τα διακριτικά της ύπαρξης, τα

μάτια, καλυμμένα με το νάιλον.

Τα διακριτικά του γένους, εξο-

χές και εγκολπώσεις, καλυμ-

μένα με το νάιλον. Αγχώνε-

σαι για τη σαδομαζοχιστική

ακρότητα που πρόκειται να ξεδιπλωθεί – μα δε συμβαίνει αυτό. Ήδη από

το δεύτερο δευτερόλεπτο έχεις αφεθεί στις κινήσεις αυτής της παράται-

ρης θάλασσας από συνθετικό δέρμα. Δυο επιφάνειες που συσπώνται και

συστέλλονται καθώς εφάπτονται και τέμνονται ερωτικά. Σταδιακά, τα δια-

κριτικά του γένους επικρατούν. Υγρασίες εμφανίζονται σε σημεία της περι-

βάλλουσας ύλης, αλλού το παράγωγο δέρμα τεντώνεται και αλλού μαζεύ-

εται. Ώσπου η ερωμένη με ένα ψαλίδι κάνει τομές. Δυο κατακόκκινα χείλη

προβάλλουν, κατάλευκα δόντια. Και στο τέλος, τα δυο κουκούλια καταρ-

ρέουν για να φανούν τα ατομικά, κυτταρένια σώματα που θα ολοκληρώ-

σουν, αναβαπτισμένα.

Πρόκειται για το πρώτο φιλμάκι της συλλογής, με τον τίτλο «Δέρμα». Φου-

τουριστικό, ευγενές, σαν αφαιρετικός αλγόριθμος μιας οικουμενικής ερω-

τικής πράξης. Τα υπόλοιπα 11 είτε θα προτείνουν και άλλους καινοφανείς

τρόπους διαχείρισης του ερωτικού είτε θα κριτικάρουν με χιούμορ και

οξύτητα στερεότυπα της παραδεδομένης πορνογραφίας, της πιο μεγά-

λης βιομηχανίας του θεάματος. Οι 12 δημιουργίες, γυρισμένες με ελάχι-

στα τεχνικά μέσα είναι πράγματι, όπως επιτάσσει, αντικαπιταλιστικά και αντι-

πατριαρχικά. Και για μια φορά, τίποτα δε φαντάζει «δήθεν» σε ένα τέτοιο

εγχείρημα. Όσο για τη μεταμεσονύχτια προβολή, ήταν, όπως αναμενόταν,

κατάμεστη. Κατάμεστη από επιθυμία και αμηχανία. Από έλξη και απώθηση.

(περισσότερα για την ταινία στην ιστοσελίδα www.dirtydiaries.se)

Δημήτρης Δρένος

www.nibblingthevisible.blogspot.com

ΚΑΠΟΥ ΑΠΟΨΕ (SOMEWHERE TONIGHT) του Μάικλ Ντι Τζιάκομο

Σε δυο διαμερίσματα της Νέας

Υόρκης ζουν δυο άνθρωποι μόνοι,

που βρίσκουν παρηγοριά στις ροζ

τηλεφωνικές γραμμές. Ο Μάικλ

Ντι Τζιάκομο διασκευάζει την ται-

νία «1-900» του αδικοχαμένου Τεό

Βαν Γκόγκ, προσθέτοντας στο στοι-

χείο της μοναξιάς την αισιοδοξία

που συνοδεύει το αίσθημα της αγά-

πης. Το σκηνικό αποτελείται σχεδόν

εξ ολοκλήρου από το διαμέρισμα

του Λίροϊ, ενός παρθένου κούριερ που έχει περάσει τα σαράντα, και της Πάτι, μιας αγο-

ραφοβικής γεροντοκόρης που δεν αφήνει ούτε το φως του ηλίου να περάσει στο διαμέ-

ρισμά της. Η συνομιλία τους φαίνεται αρχικά να διακατέχεται από τις προσωπικές τους

ανυποχώρητες ιδιοτροπίες, αλλά όσο η τηλεφωνική σχέση τους εξελίσσεται, αυτές εξα-

σθενούν, νικημένες από την απόλυτη μοναξιά τους που χρειάζεται επειγόντως παρέα.

Το «Κάπου απόψε» ίσως να ταίριαζε καλύτερα στη σκηνή κάποιου θεάτρου. Όμως, απο-

θηκεύεται στη μνήμη μας ως πλήρες κινηματογραφικό έργο. Η ερμηνεία του Τζον Τουρ-

τούρο είναι καθηλωτική. Όταν η Πάτι του ζητά να της περιγράψει πώς φαντάζεται το

πρώτο τους φιλί, η αφήγησή του ξεπερνά τα όρια της φαντασίας και ονειροβατεί σε μια

αληθινή απεικόνιση. Αυτή ακριβώς είναι και η στιγμή που τους οδηγεί να ξεπεράσουν

τα όριά τους. Ο καθέ-

νας με τον τρόπο του.

Το φινάλε δεν τους βρί-

σκει μαζί, όμως οι χαρα-

κτήρες τους έχουν δια-

γράψε ι μ ια αληθο -

φανή πορεία προς το

καλύτερο. Θυμίζοντας

άλλες εποχές, ο Μάικλ

Ντι Τζιάκομο υπογράφει

μια γλυκιά και ασυνήθι-

στη ιστορία, εξυμνώντας

την αγάπη για την ζωή...

Πέτρος Καλογεράς

SUPERCLASICO του Όλε Κρίστιαν Μάντσεν

Το γενικότερο πλαίσιο μιζέριας

και προβληματισμού που κυρι-

αρχεί στην κοινωνία επηρέασε

και την επιλογή των περισσότε-

ρων φετινών ταινιών του Φεστι-

βάλ. Επομένως, η εξεύρεση

μιας ταινίας, που θα σε κάνει

να αισθανθείς καλά, a feel good

movie που έλεγε και ο παππούς

μου, ήταν κάτι σαν το κυνήγι του

κρυμμένου θησαυρού. Οι δύο

ταινίες που το πέτυχαν στο μέγιστο βαθμό ήταν το «Κοτόπουλο με δαμάσκηνα» και

το «Superclasico». Το δεύτερο μάλιστα, αποτελεί τη φετινή πρόταση της Δανίας για

τα ξενόγλωσσα Όσκαρ.

Ο Κρίστιαν παρατάει την κάβα που διατηρεί στην Κοπεγχάγη, παίρνει τον έφηβο

γιο του και πάει στο Μπουένος Άιρες για να διεκδικήσει ξανά τη γυναίκα του Άννα,

ατζέντισσα ποδοσφαίρου, που εγκατέλειψε την οικογένειά της για τα μάτια ή μάλ-

λον το… ταλέντο του Χουάν Ντίαζ, πρωτοκλασάτου παίκτη της Μπόκα Τζούνιορς.

Το πάθος ενός λαού για τη μπάλα, η ανάγκη για την πόση ενός καλού κρασιού, ο

πρώτος έρωτας, η παντοτινή αγάπη, το αναπόφευκτο διαζύγιο είναι μόνο μερικά

από τα θέματα που τόσο ωραία μας παρουσιάζει ο Μάντσεν, μπολιασμένα με ένα

χιούμορ που θυμίζει έντονα Γουές Άντερσον, θέματα που είτε ζεις σε μια κρυόκωλη

χώρα της Βόρειας Ευρώπης είτε στην καρδιά της Λατινικής Αμερικής είτε στο μεταίχ-

μιο Ανατολής και Δύσης, σε απασχολούν και σε αγγίζουν εξίσου.

Ορέστης Μανασής

52ο ΦΚΘ


Η ΦΩΤΙΑ (DER BRAND/ THE FIRE) της Μπριγκίτε Μπέρτελε

Η ταινία διαδραματίζεται σε μία γερμανική πόλη:

ένα ποτάμι, ένας ποδηλατόδρομος στις όχθες,

αραιά χλωρίδα της Κεντρικής Ευρώπης, γκρί-

ζος ουρανός, πολυτελείς κατοικίες των προα-

στίων και ζεστά διαμερίσματα στις πολυκατοικίες

του κέντρου, ξενοδοχεία και μέγαρα δημόσιων

ή ιδιωτικών υπηρεσιών. Και κρύο. Και φωτιά.

Στην ψυχρή όχθη του ποταμού, ύστερα από μια

βραδιά σάλσα και ερωτικής τριβής, λαμβάνει

χώρα ο βιασμός. Ένα συνηθισμένο επεισόδιο:

πώς το ανίδεο φλερτ αγνοεί τα κτηνώδη αρσε-

νικά ένστικτα, πώς μία παρεξήγηση οδηγεί στη

σεξουαλική επιβολή, αρχικά σαν παιχνίδι, ύστερα σαν ανεπίσχετη ασέλγεια. Σπανίως, ωστόσο, συμβαί-

νει να γνωρίζει κανείς το πρόσωπο και το ονοματεπώνυμο του βιαστή του.

Σε έναν άλλο κόσμο η πορεία των εξελίξεων θα ήταν αυτονόητη: όχι, όμως σε αυτόν τον κόσμο. Στην

πραγματικότητα, ο βιαστής είναι γνωστός καρδιοχειρουργός με ιδιωτική κλινική και πάει λέγοντας. Ευτυ-

χώς, η αφήγηση προσπερνάει τη banalite της ταξικής εχθρότητας και χρησιμοποιεί το κοινωνικό status

αποκλειστικά για την εξέλιξη της ιστορίας. Σαφώς, λοιπόν, ο γιατρός είναι σε θέση να εξασφαλίσει απο-

τελεσματική υπεράσπιση κατά τις νομικές διαδικασίες, σε αντίθεση με την κοπέλα που έχει μόνο λίγες

πληγές και μια ενδόμυχη φωτιά που τσουρουφλίζει τον ταραγμένο κόλπο της και το μυαλό της. Η ψυχική

αναπηρία δεν αρκεί. Για να δικαιωθεί κανείς πρέπει να είναι ετοιμοθάνατος…

Ρωμανός Σκλαβενίτης

ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ (JUTRO BEDZIE LEPIEJ/ TOMORROW WILL BE BETTER) της Ντορότα Κετζιεζάφσκα

Η πρώτη γνωριμία με την Πολωνή Ντορότα Κετζιεζάφσκα πραγματοποιήθηκε στο περσινό Φεστιβάλ Κινη-

ματογράφου, μέσα από το αφιέρωμα στο συνολικό της έργο. Μας κατέκτησε με την ευρηματική προσή-

λωση στις λεπτομέρειες, τις τάσεις φυγής, το, ανόθευτο από μελόδραμα, συναίσθημα. Η νέα της ταινία

προβλήθηκε στο πλαίσιο του τμήματος των «Ανοιχτών Οριζόντων» και μας επιβεβαίωσε όσα ήδη γνωρί-

ζαμε. Το παιδικό βλέμμα είναι ένα κινηματογραφικό δίκοπο μαχαίρι, χρειάζεται μαεστρία για να αποδο-

θεί γλυκά και όχι γλυκανάλατα, για να αποπνεύσει δύναμη και καθάρια ειλικρίνεια και όχι επιτήδευση. Οι

μεγάλες αποφάσεις παίρνονται δίχως μπόλικη σκέψη, χωρίς πολλά λόγια, με κινήσεις απλές και αποφα-

σιστικές. Τρία αγόρια δίχως καμία σταθερά ή ελπίδα ξεκινούν έτσι απλά για έναν άγνωστο προορισμό,

για έναν παράδεισο που έχουν κατασκευάσει στο μυαλό, για τον κόσμο «πέρα από τον φράχτη», κυριο-

λεκτικά και μεταφορικά. Κοντινά πλάνα με σκοπό και σημασία, καθρέφτες χαρακτήρα και διάθεσης. Τα

τοπία της ουκρανικής ενδοχώρας ένας λαογραφικός πίνακας, μία κινούμενη κινηματογραφική ζωγρα-

φιά. Η ανεμελιά δεν είναι αθώα, η σκληραγώγηση δεν είναι απόλυτη, παιδιά που κρύβουν άντρες μέσα

τους παραμένοντας παιδιά. Η φωτογραφία του μόνιμου συνεργάτη της Ντορότα, Άρτουρ Ράινχαρτ, είναι

καθηλωτική. Τα πράγματα είναι ενίοτε τόσο σκληρά που ένα bigger than life ταξίδι μπορεί να πάει στράφι

από μία μονάχα άγνωστη λέξη.

Γιώργος Παπαδημητρίου

CUT του Αμίρ Ναντερί

Το 99% των προβαλλόμενων ταινιών τους είναι χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ βγαλμένα από βιομηχα-

νία τυποποιημένων προϊόντων, σκηνοθετημένα από αυτόματους πιλότους και πολλές φορές στερούμενα

στοιχειώδους ουσίας και σκέψης. Η αισθητική των διαδρόμων και των

αιθουσών θυμίζει επικίνδυνα σούπερ μάρκετ, με την αντίστοιχη των ται-

νιών ποπ μουσική στα ηχεία και την προώθηση της υπερκαταναλωτικής

συμπεριφοράς (τροφίμων και άλλων προϊόντων) ως απαραίτητο συνο-

δευτικό στοιχείο της θέασης μιας ταινίας. Αυτή είναι συνοπτικά η περι-

γραφή των πολυκινηματογράφων. Της σαρωτικής αυτής μόδας που ξεκί-

νησε να χτυπάει πριν λίγα χρόνια και την Ελλάδα και οδήγησε στο λου-

κέτο πολλές από τις αληθινές, παραδοσιακές, τόσο αγαπημένες αίθου-

σες της ζωής μας. Τώρα έμειναν λιγοστά, μετρημένα στα δάχτυλα παρα-

δοσιακά σινεμά στην πόλη, το ένα καλύτερο από το άλλο. Κάποιοι από

εμάς τα στηρίζουν ακόμη αντιστεκόμενοι στη δύναμη της μαζικής καθο-

δήγησης προς την ευτέλεια και την προχειρότητα. Ο Σούτζι, ο ήρωας

αυτής της συγκινητικά αριστουργηματικής δημιουργίας, είναι ένας από

εμάς και βροντοφωνάζει τα ίδια καθώς οι απόλυτα παραδομένοι στον

κατευθυντήριο κοινωνικό έλεγχο τον κοιτάζουν σα γραφικό, όπως συνή-

θως συμβαίνει. Τα (400 και βάλε) αμειβόμενα χτυπήματα που αποφασί-

ζει να δεχτεί στο πρόσωπό του προκειμένου να ξεπληρώσει ένα ακού-

σιο χρέος του στη Γιακούζα, συμβολίζουν την άνιση μάχη της τέχνης

με το εμπόριο και της γνήσιας ψυχαγωγίας με την κενή διασκέδαση.

Αληθινό αριστούργημα.

Αλέξανδρος Μιλκίδης

ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ (FLEURS DU MAL/ FLOWERS OF EVIL) του Νταβίντ Ντούσα

Μια ασυνήθιστη ερωτική ιστορία στην Πόλη του Φωτός. Ο αλγε-

ρινής καταγωγής Γκέκο είναι γκρουμ σε ακριβό ξενοδοχείο και

λάτρης του παρκούρ με κορμί ευέλικτο όπως της σαύρας. Η Ανα-

χίτα έρχεται κατευθείαν από την Τεχεράνη και μένει στο ίδιο ξενο-

δοχείο. Ανησυχεί όμως για όσα δυσάρεστα διαδραματίζονται στη

χώρα της κατά τις τελευταίες εκλογές. Ανησυχεί για τους γονείς

που τη φυγάδεψαν και τους φίλους που άφησε πίσω να παλεύ-

ουν στους δρόμους με τα θεριά. Τ’ όνομά της είναι η πανάρχαια

θεότητα Αναΐτις, η περσίδα Άρτεμις, που παριστάνεται φτερωτή

να κρατάει δυο ιερά κτήνη.

Η σύντομη ερωτική τους παρένθεση είναι σφοδρή και κινείται

ανάμεσα στα απαγορευμένα «Άνθη…» του Σαρλ Μποντλέρ και

τα τετράστιχα «Ρουμπαγιάτ» του Ομάρ Καγιάμ. Ανάμεσα στη «Μις

Ντάλογουέι» της Βιρτζίνια Γουλφ και τα μέσα κοινωνικής δικτύω-

σης. Ανάμεσα στο Πύργο του Άιφελ και τον ζωγραφικό Πύργο της

Βαβέλ του Φλαμανδού Αναγεννησιακού Μπρίγκελ. Ανάμεσα στο

«Wayfaring Stranger» των 16 HorsePower και στο «Disko Boy»

των Shantel. Ανάμεσα σε έξυπνα κινητά iPhone και BlackBerrie.

Ο κοσμοπολίτης σκηνοθέτης Νταβίντ Ντούσα (γεννήθηκε στη

Βουδαπέστη, μεγάλωσε στη Σουηδία και τη Νότιο Αφρική) με

την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, μας χαρίζει απλόχερα

ένα έλασσον αριστούργημα. Με συνεχείς αναφορές σε όλον τον

Γουιντερμπότομ, με παιχνίδια που παραπέμπουν στον Αϊζενστάιν

(ένα πλάνο μπρέικντανς τρεις διαφορετικές μουσικές, ένα μου-

σικό θέμα σε τρία διαφορετικά πλάνα). Με φρενιτιώδες μοντάζ

που ενσωματώνει βιντεάκια από τις ταραχές, ανταλλαγή μηνυ-

μάτων πάνω στο κινηματογραφικό κάδρο, προσωπικές καταγρα-

φές του ζεύγους. Και, το σπουδαιότερο, με απόλυτο έλεγχο και

τα μάτια καρφωμένα στην ανάδειξη της ιδέας της ελευθερίας.

Κώστας Καρδερίνης

52ο ΦΚΘ


ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ (PORTRET V SUMERKAKH/ TWILIGHT PORTAIT) της Αγγελίνα Νικόνοβα

Μια ατυχής παράνομη ερωτική συνεύρεση θα γίνει

αφορμή για αλυσιδωτά συμβάντα με αποδέκτη τη «μοι-

χαλίδα», πάνω στην οποία προβάλλεται η ζοφερή πραγ-

ματικότητα της μετακομμουνιστικής Ρωσίας. Οικογένειες

διαλυμένες, ανθρώπινες σχέσεις εν πλήρη υποκρισία

και εθελοτυφλία σε μια απελπιστικά αδιέξοδη κοινω-

νική πραγματικότητα, σύστημα ξεχαρβαλωμένο, πιστό

μόνο στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της ιδιοτέλειας

και του φιλοτομαρισμού. Βία εδράζουσα στον σκληρό

πυρήνα της οικογένειας με κακοποιημένα παιδιά, που

συνεχίζουν να μεταφέρουν και να ασκούν τη βία με τη σειρά τους και στα δικά τους παιδιά. Νέοι με

στήριγμα την ψευδαισθητική νιρβάνα των ναρκωτικών, μπάτσοι επίορκοι και διεφθαρμένοι, πολιτικό

σύστημα με υποκριτικό και μεταμφιεσμένο κοινωνικό πρόσωπο, πολίτες αδιάφοροι και ματαιωμένοι,

πνίγουν στο ποτό τον πόνο τους. Και μέσα σε όλα αυτά ακόμη και η βιασθείσα, υψηλού μορφωτικού

και οικονομικού background, αντιδρά με αδιέξοδες σπασμωδικές κινήσεις. Ηθικές αξίες στραγγαλι-

σμένες, ψυχική διάθεση σμπαραλιασμένη, άνθρωποι άοπλοι και παρατημένοι από τον ίδιο τους τον

εαυτό. Στη σήψη του συστήματος δεν υπάρχει κουράγιο για αντίσταση, παρά η μοιρολατρική ανα-

μονή της αναπόδραστης σηψαιμίας. Κι αν όλα αυτά μας θυμίζουν Ελλάδα… Ας μην ξορκίζουμε τον

Γκορμπατσόφ για την πτώση του Tείχους ή τον Καραμανλή για τον αγωγό αερίου. Όλα ένα πορτραίτο

του δυτικού πολιτισμού είναι στην ύστερη καπιταλιστική του φάση.

Γιάννης Ν. Γκακίδης

Η Κριτική Επιτροπή για το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του 52ου Φεστι-

βάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αποτελούμενη από τους:

Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής:

• Λόρενς Κάρντις (Laurence Kardish), Ανώτερος Επιμελητής Κινημα-

τογράφου του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΗΠΑ)

Μέλη της Κριτικής Επιτροπής:

• Χισάμι Κουρόιβα (Hisami Kuroiwa), παραγωγός και αντιπρόσωπος

πωλήσεων (ΗΠΑ)

• Σιτόρα Αλίεβα (Sitora Alieva), σκηνοθέτιδα, μοντέρ (Ρωσία)

• Φρεντερίκ Μπουαγιέ (Frederic Boyer), Καλλιτεχνικός Διευθυντής του

Ευρωπαϊκού Κινηματογραφικού Φεστιβάλ του Les Arcs (Γαλλία)

• Κωνσταντίνος Γιάνναρης, σκηνοθέτης (Ελλάδα)

απένειμε τα παρακάτω βραβεία

• Βραβείο Καλύτερης ταινίας - Χρυσός Αλέξανδρος (20.000 ευρώ) στην

ταινία: «Πορτρέτο στο λυκόφως» (Portret v sumerkakh/ Twilight Portrait)

της Αγγελίνα Νικόνοβα (Ρωσία)

• Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής - Αργυρός Αλέξανδρος (10.000

ευρώ) στην ταινία: «Ογδόντα γράμματα» (Osmdesát dopisu/ Eighty Letters)

του Βάτσλαβ Κάντρινκα (Τσεχία)

• Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία – Χάλ-

κινος Αλέξανδρος (5.000 ευρώ) στην ταινία: «Πορφίριο» (Porfirio) του Αλε-

χάντρο Λάντες (Κολομβία – Ισπανία – Ουρουγουάη – Αργεντινή – Γαλλία)

• Βραβείο Σκηνοθεσίας στον Μαρκ Τζάκσον για την ταινία «Χωρίς»

(Without, ΗΠΑ)

• Βραβείο Σεναρίου στον Τζον Μακίλνταφ για την ταινία «Ιδού ο αμνός»

(Behold the Lamb, Μεγάλη Βρετανία)

• Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στον Βόταν Βίλκε Μέρινγκ για την ερμη-

νεία του στην ταινία «Η φωτιά» (Der Brand) της Μπριγκίτε Μπέρτελε (Γερ-

μανία)

Βραβεία Κοινού Fischer

Το βραβείο Κοινού Fischer του

Διεθνούς Διαγωνιστικού του 52ου

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ-

σαλονίκης, που συνοδεύεται από

το χρηματικό έπαθλο των 3.000

ευρώ, απονέμεται στην ταινία: «Η

πλημμύρα» (Mabul) του Γκι Νατίβ

(Ισραήλ – Καναδάς – Γερμανία

– Γαλλία)


Ελληνικού Προγράμματος του

52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου

Θεσσαλονίκης, που συνοδεύε-

ται από το χρηματικό έπαθλο των

3.000 ευρώ, απονέμεται στην ται-

νία: «Σούπερ Δημήτριος» του Γιώρ-

γου Παπαϊωάννου


τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια

του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογρά-

φου Θεσσαλονίκης, που συνο-

δεύεται από το χρηματικό έπα-

θλο των 3.000 ευρώ, απονέμεται

στην ταινία: «Εχθρός» (Neprijatelj)

του Ντέγιαν Ζέτσεβιτς (Σερβία -

Βοσνία Ερζεγοβίνη - Κροατία -

Ουγγαρία)


τμήματος Ανοιχτοί Ορίζοντες του

52ου Φεστιβάλ Κινηματογρά-

φου Θεσσαλονίκης, που συνο-

δεύεται από το χρηματικό έπα-

θλο των 3.000 ευρώ, απονέμε-

ται στην ταινία:

«Τυραννόσαυρος» (Tyrannosaurus)

του Πάντι Κονσιντάιν (Μεγάλη

Βρετανία)

• Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στην Στεφανία Γουλιώτη για

την ερμηνεία της στην ταινία

«J.A.C.E.» του Μενέλαου Καραμαγγιώλη (Ελλάδα – Πορτογαλία

– Τουρκία – ΠΓΔΜ – Ολλανδία)

• Βραβείο Καλλιτεχνικής Επίτευξης στους Ρονίτ Ελκαμπέτς,

Μάικλ Μοσόνοφ και Γιόαβ Ρότμαν, πρωταγωνιστές της ταινίας

«Η πλημμύρα» (Mabul) του Γκι Νατίβ (Ισραήλ – Καναδάς – Γερ-

μανία – Γαλλία)

Βραβεία FIPRESCI (The International Federation of Film Critics)

Η Κριτική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών

Kινηματογράφου (FIPRESCI) αποτελούμενη από τους: Τερέζα

Μπρντέκοβα (Τσεχία) Πρόεδρος, Φατίχ Οζγκουβέν (Τουρκία),

Φριτς ντε Γιονγκ (Ολλανδία), Ιουλία Κομιάκοβα (Ρωσία), Νέστο-

ρας Πουλάκος (Ελλάδα)

Απονέμει τα εξής βραβεία:

Για το Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα στην ταινία: «Ογδόντα γράμματα»

(Osmdesát dopisu/ Eighty Letters) του Βάτσλαβ Κάντρινκα (Τσεχία)

Για Ελληνική Ταινία στην ταινία: «Η πόλη των παιδιών» του Γιώρ-

γου Γκικαπέππα

Βραβείο της Βουλής των Ελλήνων «Ανθρώπινες Αξίες»

Ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής των Ελλήνων (Βουλή-

Τηλεόραση) απονέμει το καθιερωμένο βραβείο «Ανθρώπινες

Αξίες» σε μια ταινία του τμήματος Ανοιχτοί Ορίζοντες:

Το ειδικό αυτό βραβείο, που συνοδεύεται από χρηματικό ποσό

7.500 ευρώ, απονέμεται στην ταινία «Ρωμαίος έντεκα» (Roméo

Onze) του Ιβάν Γκρμπόβιτς (Καναδάς)

Βραβεία ΠΕΚΚ

Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου απονέμει φέτος

τα εξής βραβεία:

Καλύτερης ταινίας του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος στην

ταινία: «Πορτρέτο στο λυκόφως» (Portret v sumerkakh/ Twilight

Portrait) της Αγγελίνα Νικόνοβα (Ρωσία)

Καλύτερης ταινίας του ελληνικού προγράμματος στην ταινία:

«Η πόλη των παιδιών» του Γιώργου Γκικαπέππα

Τα βραβεία του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

52ο ΦΚΘ


φιλμ νουάρ

κινηματογράφος

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΕΒΙΝ (WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN)Σκηνοθεσία: Λιν ΡάμσεΐΠαίζουν: Τίλντα Σουίντον, Τζον Σι Ράιλι, Έζρα Μίλερ,

Γιάσπερ Νιούελ

Διάρκεια: 112’

ΟΛΥΜΠΙΟΝ

Ας μιλήσουμε για τον Κέβιν λοιπόν, αυτό το παιδί -

κτήνος που από το πρώτο κλάμα του βασάνιζε γονείς

και αδερφή, αυτό τον έφηβο - τέρας που σκότωσε

τους συμμαθητές του. Ας μιλήσουμε για τον σπόρο

του κακού, του ριζικού κακού, του απόλυτου, που

βλάστησε σε μια αθώα μήτρα και ανατράφηκε σε

ένα ανυποψίαστο σπίτι.

Ή ας μιλήσουμε για την Εύα, τη μητέρα του, με το

βιβλικό όνομα της πρωτόπλαστης, με το όνομα που

γέννησε την ανθρωπότητα - ή γέννησε ένα μικρό

σατανά που αιματοκύλισε ένα αμερικάνικο σχολείο.

Πώς να μιλήσουμε όμως για όλο αυτό; Με το θεολο-

γικό λόγο των δυο πιο πάνω παραγράφων που αξι-

ώνει πίστη και όχι απόδειξη; Με ένα μικροκοινωνι-

ολογικό λόγο που θα ψηλαφίσει τα αίτια που ώθη-

σαν ως εκεί τον Κέβιν; Με έναν ψυχαναλυτικό λόγο

που θα διερωτηθεί γιατί το μωρό εχθρευόταν τόσο

τη μητέρα του ή γιατί αρνούνταν μέχρι τα πέντε να

ενταχθεί στη συμβολική τάξη της γλώσσας, εκστομί-

ζοντας μόνο λαρυγγισμούς;

Η περίτεχνα δομημένη και σκηνοθετημένη ταινία μας

αφήνει ανοιχτά και τα τρία ενδεχόμενα και τα φιλ-

τράρει με μια συνθήκη. Μιλά για την Εύα που μιλά

για τον Κέβιν - δηλαδή αρθρώνει ένα διαμεσολαβη-

μένο υποκειμενικό λόγο.

Η ταινία ξεκινά με την κάποτε ευτυχισμένη και επιτυ-

χημένη συγγραφέα Εύα, να περιφέρεται σαν παρίας

σε μια κωμόπολη όπου οι περαστικοί τη φτύνουν και

την καταριούνται, όπου οι γείτονες κάθε τόσο πετούν

κόκκινη μπογιά στους τοίχους του σπιτιού της. Ο

δολοφόνος Κέβιν βρίσκεται στη φυλακή και αυτή

αίρει το σταυρό των αμαρτιών του, είναι η δακτυ-

λοδεικτούμενη μάνα δολοφόνου που περπατά σαν

κατάρα ανάμεσα στους γονείς που έχασαν τα παι-

διά τους.

Με αδιάκοπες μανούβρες της φιλμικής αφήγησης

στον ιστορικό χρόνο των γεγονότων, οι προσπάθειες

της Εύας να ανακτήσει τη ζωή της και να χειριστεί τις

ενοχές της διανθίζονται με φλας μπακ στο παρελ-

θόν, τη γέννηση του γιου της και το μεγάλωμά του.

Τη νηπιακή, παιδική και εφηβική ηλικία του Κέβιν

υποδύονται ανατριχιαστικά τρεις διαφορετικοί ηθο-

ποιοί, με ένα βλέμμα τρομακτικό και αδυσώπητο, με

ένα λόγο σοκαριστικό στην έλλειψη συναισθηματι-

κού χρωματισμού του, με μια κινησιολογία που εκπέ-

μπει τη μέγιστη αλαζονεία.

Ως θεατές νιώθουμε αποτροπιασμό. Βλέπουμε τη

μητέρα (στις αναμνήσεις της) να προσφέρει αγάπη και

να παίρνει πίσω μίσος, κάθε μητρικό χάδι να πέφτει

στην άβυσσο που εκπέμπει ένας διεστραμμένος ενή-

λικας σε σώμα παιδιού. Μοιάζει σαν το μωρό της Ρόζ-

μαρι να μεγάλωσε, σαν ο Ντέμιαν της «Προφητείας»

να άλλαξε το όνομά του σε Κέβιν.

Και ωστόσο, ακριβώς πριν πειστούμε απόλυτα, η

αφήγηση των αναμνήσεων εμφανίζει ασυνέχειες. Σε

κάποιες από αυτές, το παιδί ζητά τρυφερότητα ή η

μητέρα το μέμφεται για την καριέρα που της στέρησε.

Η σχέση του πατέρα και του γιου απεικονίζεται ειρη-

νική. Ενώ στην τελική σκηνή του έργου, τη μόνη όπου

ο Κέβιν εμφανίζεται σε αντικειμενικό πλάνο, μοιά-

ζει διαφορετικός, για πρώτη φορά ικανός να φέρει

συναισθήματα.

Η ταινία τεχνηέντως αρνείται να λάβει θέση, να προσφέ-

ρει μία και μόνη εξήγηση. Μάλλον θέση της είναι πως

δεν μπορούμε να γνωρίσουμε την καταγωγή της βίας.

Ταυτόχρονα, η ταινία αναδεικνύει – χωρίς ποτέ να την

απεικονίζει άμεσα – τη βιαιότητα σε όλες τις στιγμές

της. Στον εξοστρακισμό ενός ανθρώπου από την οργι-

σμένη κοινότητα. Στις νεκρές φύσεις των αντικειμένων

ενός πλούσιου μα άψυχου σπιτιού. Στο πολεμικό ηλε-

κτρονικό παιχνίδι. Στη διαδρομή από τη διήγηση του

«Ρομπέν των Δασών» σε ένα άρρωστο παιδί ως το αγω-

νιστικό τόξο που μια μέρα θα γίνει το όπλο του εγκλή-

ματος. Το χρώμα του αίματος δεσπόζει παντού. Στο

χρώμα των ρούχων, τον πολτό της ντομάτας, στη μαρ-

μελάδα που αλείφεται σε μία φέτα ψωμί. Στο κοντράστ

του ζεστού νοσταλγικού σάουντρακ με τη σκαιότητα

του σύμπαντος της ταινίας.

Δεν επιδιώκει τόσο τα διανοητικά συμπεράσματα όσο

τη δημιουργία - και το πετυχαίνει απόλυτα - μιας σωμα-

τικής, σχεδόν ενστικτώδους, αίσθησης αηδίας και

αποστροφής για εκείνες τις πλευρές του ανθρώπινου

όντος που υπό κάποιες συνθήκες, κάποιες φορές,

ενεργοποιούνται.

Όσο για τη δική μου θέση – εάν ενδιαφέρει κανέναν,

αυτή είναι πως κάθε μωράκι είναι ένα μικρό ζωάκι που

αν του δοθεί γάλα και αγάπη θα γίνει αγγελούδι. Και

άλλοτε αυτά του τα στερούν κακοί γονείς, και άλλοτε

του τα στερούν κακοί θεσμοί, άγριες κοινωνίες και

άδικες.

Αξιολόγηση: ***Δημήτρης Δρένος

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΕΒΙΝ / ΧΑΡΑΥΓΗ - ΜΕΡΟΣ 1 / ΑΝΩΝΥΜΟΣ / ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ /// VIDEODROME ///

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ταινίες


ΑΝΩΝΥΜΟΣ(ANONYMOUS)Σκηνοθεσία: Ρόλαντ Έμεριχ

Παίζουν: Ρις Ιφάνς, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Τζόλι Ρίτσαρ-

ντσον, Ντέιβιντ Θιούλις, Ξαβιέ Σάμιουελ, Ντέρεκ Τζακόμπι


ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 3, VILLAGE COSMOS 1

Στην Αγγλία των τελών του 16ου αιώνα, ο Κόμης Ντε Βερ, φημισμένος αριστοκράτης, με απεριόρι-

στη ικανότητα στη συγγραφή δραματικών και κωμικών θεατρικών έργων και ποιημάτων, αποφασι-

σμένος να μην διακυβεύσει τον τίτλο του, θα αποφασίσει να δώσει τα χειρόγραφά του σε περιπλα-

νώμενο γραφιά, ώστε να τα χρησιμοποιήσει ανεβάζοντάς τα ως δικά του, στα δημοφιλή θέατρα της

πόλης. Από παρανόηση και απόντος εκείνου που θα αποδεχτεί το θερμότατο χειροκρότημα του κοι-

νού, μπροστά στο πλήθος θα εμφανιστεί ως εμπνευστής τους, ένας αποτυχημένος ηθοποιός και στυ-

γνός τσαρλατάνος με το όνομα Ουίλιαμ Σέξπιρ...

Και με αυτή την ανατρεπτική διάθεση για όλα όσα ιστορικά μπορεί να γνωρίζεις, για πρόσωπα που

έχουν καταγράψει τεράστια διαδρομή στο γίγνεσθαι του Ηνωμένου Βασιλείου και με γνώμονα την

κωμικοτραγική χροιά της γραφής του αξεπέραστου λογοτέχνη, ξετυλίγεται στην οθόνη ένα γοητευ-

τικότατο παραμύθι, που δεδομένα στο μυαλό σου θα σπείρει την αμφισβήτηση. Το ζήτημα είναι πως

η σπίθα της αμφιβολίας, όπως την διατρανώνει στο ίντρο του ο αφηγητής (ειρωνικά, ένας από τους

πιο σταμπαρισμένους σεξπιρικούς ηθοποιούς της γενιάς του, ο Ντέρεκ Τζακόμπι) δεν είναι τόσο

ισχυρή για να ανάψει καμιά θεόρατη φλόγα, στεκούμενη απλά και μόνο στο γεγονός (;) πως δεν έχει

βρεθεί ακόμη έγγραφο με τον γραφικό χαρακτήρα του δημιουργού του «Άμλετ», του «Μάκβεθ» και

του «Βασιλιά Λιρ». Έστω κι έτσι όμως, κινούμενο σε δύο παράλληλες χρονικές τροχιές, με απόσταση

μεταξύ τους περίπου σαράντα χρόνια, το «Ανώνυμος» προτείνει μια εναλλακτική απόδοση της αλή-

θειας, πασπαλισμένη με πιπεράτες ίντριγκες και αιματηρές δολοπλοκίες, που κρατά το μάτι του θεατή

σε εγρήγορση, μέχρι το φινάλε. Ένστασή μου, το παρατράβηγμα του χαρακτήρα του Σέξπιρ, σε μια

μαφιόζα περσόνα, που αγγίζει τα όρια του μηνύσιμου.

Αξιολόγηση: ***Γιώργος Ζερβόπουλος

(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική υπάρχει στο www.moviesltd.gr)

ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ (HAPPY FEW) Σκηνοθεσία: Αντονί ΚορντιέΠαίζουν: Μαρίνα Φουά, Νικολά Ντιβοσέλ, Ελοντί Μπουσέ, Ροσντί Ζεμ


ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ (ΟΛΥΜΠΙΟΝ)

Ζευγάρι αναζητά άλλο ζευγάρι για σεξουαλική ανταλλαγή.

Αγγελία για προχωρημένους! Στο στόρι της ταινίας δεν χρειάζεται αγγελία. Όλα προκύπτουν αβία-

στα και τα δύο ζευγάρια μεσοαστών ξεκινούν τη νέα εμπειρία, κάτι σαν προέκταση της φιλίας. Στην

αρχή αλλάζοντας ταίρι, μετά όλοι μαζί παίζοντας με τ’ αλεύρι και αργότερα οι δύο κοπέλες μαζί, με

τους άνδρες να παίζουν βίντεογκεϊμ ή κάτι τέτοιο. Στο τέλος έρχονται και τα προβλήματα. Ακόμη και

οι μεγαλύτεροι έρωτες καταλήγουν σε πρόβλημα ή με προβλήματα. Πόσο μάλλον σε περιπλεγμέ-

νες καταστάσεις. Όμως εδώ τα προβλήματα που προκύπτουν δεν είναι απόρροια της νέας ρουτίνας

αλλά των αντιλήψεων και των αξιών που φέρουν μαζί τους, πριν ξεκινήσουν το ιδιότυπο τετράγωνο.

Είναι οι ενοχές που οι άνθρωποι έχουν γαλουχηθεί να φέρουν πάντα μαζί τους, άλλοτε ως υποσυνεί-

δητη έκφραση του χριστιανικού προπατορικού αμαρτήματος άλλοτε ως καλλιεργηθέντα μαζοχισμό

και άλλοτε ως αποδοχή της ατέλειάς τους. Όπως και να έχει, η αποενοχοποίηση θέλει σκληρή δου-

λειά και δεν αρκεί μόνο ο Φρόιντ. Η αφηγηματική διαδρομή στην αρχή είναι βαρετή και προκαλεί μια

δυσφορία, γιατί εδώ που τα λέμε είμαστε χορτάτοι από πορνογραφική αισθητική. Όταν όμως παρει-

σφρέει η αμφιβολία στους ήρωές μας και αναδύονται ενοχές αλλά και εμφαίνονται τα μικρά ψέματα,

που είχαν αποκρυφτεί το πράγμα αποκτά ενδιαφέρον. Τις πράξεις ακολουθεί το «μετά», αυτό αξιολο-

γεί, επιβεβαιώνει ή διαψεύδει, γίνεται στοργικός σύντροφος ή ερινύα. Μετά έρχεται η ώρα της επιλο-

γής, η οπτική μιας ωραίας παρένθεσης με την επακολουθούμενη νοσταλγία φαίνεται μια λύση. Αλλιώς,

μένει ο δρόμος της συνέχειας μέχρι τη ματαίωση και της ελάχιστης προσδοκίας.

Αξιολόγηση: **Γιάννης Ν. Γκακίδης

ΧΑΡΑΥΓΗ - ΜΕΡΟΣ 1(THE TWILIGHT SAGA: BREAKING DAWN - PART 1)Σκηνοθεσία: Μπιλ Κόντον

Παίζουν: Ρόμπερτ Πάτινσον, Κρίστεν Στιούαρτ, Τέιλορ Λότνερ,

Ντακότα Φάνινγκ, Μπίλι Μπερκ, Μάικλ Σιν, Άσλι Γκριν, Άν Κέντρικ,

Νίκι Ριντ


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&4&5&7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&2&&9&10, STER CITY GATE 1&2&3, VILLAGE COSMOS 2&3&4&5&6&7&9&10

Στα πρότυπα του Χάρι Πότερ είναι

το τελευταίο μέρος ενός φραντσάιζ

που κιόλας με κούρασε, και το οποίο

έτσι για να βγάλει κι άλλα λεφτά και

να επιτείνει το σασπένς (;) σπάζει σε

δύο μέρη.

Σε αυτό το πρώτο μέρος θα δεις τον

κούκλο βαμπίρ να παντρεύεται τη γλυκιά θνητή, τον λύκο εραστή να

τσαντίζεται, και εντέλει άπαντες να συσπειρώνονται στον αγώνα να μην

πεθάνει η θνητή μετά το δάγκωμα. Η τρέλα βέβαια ξεκινάει όταν κυοφο-

ρείται το μωρό – σκέτος διάβολος που θα αφανίσει την ανθρωπότητα…

Να με συγχωρείς αγαπητέ φαν της σειράς αλλά γέλασα με την ψυχή

μου σε αυτό το κατά τα άλλα νεανικό δράμα που θα κόψει ένα σκασμό

εισιτήρια, καθότι, ναι ξέρω, αυτά τα ταραχώδη και ιδιαίτερα love stories

αρέσουν στον κοσμάκη, και ειδικότερα στα κορίτσια που κοιμούνται με

τη φωτογραφία του Πάττινσον κάτω από το μαξιλάρι τους.

Επίσης, κρίμα και για τον σκηνοθέτη Μπιλ Κόντον, ο οποίος μέχρι στιγμής

είχε στο βιογραφικό του δύο αξιοπρόσεχτες δουλειές, το «Dreamgirls»

και το «Kinsey - Ας μιλήσουμε για το σεξ».

Όμως, δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι η θέση στο σύγχρονο σινεμά

μιας ταινίας που αξίζει μόνο για μεταμεσονύχτια προβολή σε dvd home

theater με μεγάλη παρέα και μπόλικα ποπκόρν συν κόκα κόλα;

Αξιολόγηση: *Νέστορας Πουλάκος

www.sevenart.gr

ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ 44 & ∆. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ, 2310 261727Ελληνικό μπάρΚατούνη 17 Λαδάδικα 2310 538 282

cafe barΚ.Ντηλ 18 2310 275 159

ταινίες

Ταβέρνα Ουζερί Βασ. Ηρακλείου 35 στοά Μοδιάνο τηλ. 2310 279006


ΑΘΑΝΑΤΟΙ(IMMORTALS)Σκηνοθεσία: Ταρσέμ Σινγκ

Παίζουν: Χένρι Κάβιλ, Μίκι Ρουρκ, Στίβεν Ντορφ, Φρίντα Πίντο,

Τζον Χαρτ, Λιουκ Έβανς


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 3&8, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 7&8&11, STER CITY GATE 4&6&7, VILLAGE COSMOS 2&3&4&5&8&10 (2η εβδομάδα)

Από πού ν’ αρχίσω τώρα... Απ’ όπου κι αν αρχίσω το σίγουρο είναι πως θα... τελειώσω με την Φρίντα

Πίντο. Και πώς να είσαι αντικειμενικός όταν στην ταινία πρωταγωνιστεί η ομορφότερη γυναίκα του πλα-

νήτη... Καταρχάς να σας πω πως δεν με πειράζει καθόλου που ο μάστορας εδώ έχει πετάξει έξω τα

μάτια της ελληνικής μυθολογίας. Καλά της τα ‘κανε! Άλλωστε, δεν μας είπε κανείς ότι θα κάνει μια ταινία

για την ιστορία μας παρά μόνο πως δανείζεται την ιδέα αυτής - και δη της μυθολογίας. Η ταινία οπτικά

είναι χάρμα οφθαλμών. Ένας πίνακας ζωγραφικής που αποκτά και κίνηση. Η τεχνική που χρησιμοποι-

ήθηκε στους «300» εδώ μεγεθύνεται, ίσως περισσότερο απ’ όσο αντέχεται. Δεν είναι τυχαίο πως πίσω

απ την κάμερα βρίσκεται ο δημιουργός του «Κελιού» Ταρσέμ Σινγκ, ένας σκηνοθέτης που ξέρει πολύ

καλά να στήνει πλάνα που μαγνητίζουν το βλέμμα του θεατή.

Μέχρι εδώ όμως, γιατί πέραν του οπτικού (και της Φρίντα βεβαίως βεβαίως) η ταινία είναι αλλού γι’

αλλού. Και να φανταστείς πως δεν θα μιλήσω ούτε για ανακρίβειες του τύπου 7 θεοί του Ολύμπου αντί

για 12 ούτε για την εμφάνιση Σταυρού ως σύμβολο πίστης δίπλα στο Θησέα αλλά ούτε και για την τρα-

γική, «αγγαρειώδη» - αν μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε έτσι - ερμηνεία του Μίκι Ρουρκ αλλά και γενι-

κότερα και του υπολοίπου cast εξαιρουμένης και πάλι της Φρίντα (που δεν χρειάζεται να παίζει, αρκεί

να είναι το πλάνο). Αν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε την ταινία με δυο - τρία λόγια θα λέγαμε πως είναι μια

καλογυαλισμένη πατάτα με το πιο φανταχτερό χαρτί περιτυλίγματος. Αν θέλαμε πάλι να της δώσουμε

εναλλακτικό τίτλο αυτός θα ήταν: Φρίντα Πίντο στη χώρα των Αθανάτων.Αξιολόγηση: **

Κώστας Ποτακίδης

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΕΝΤΕΝ: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΟΝΟΚΕΡΟΥ(THE ADVENTURES OF TINTIN)Σκηνοθεσία: Στίβεν ΣπίλμπεργκΜε τις φωνές των: Τζέιμι Μπελ, Ντάνιελ Κρεγκ, Άντι Σέρκις, Σάιμον Πεγκ, Κάρι Έλγουις Διάρκεια: 107’

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2&3, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 4, STER CITY GATE 5, VILLAGE COSMOS 1&4&5 (3η εβδομάδα)

Ανέκαθεν θεωρούσα τον Σπίλμπεργκ έναν πολύ κακό αφηγητή ιστοριών,

έναν πολύ κακό παραμυθά. Αναπαράγει πάντοτε δύο συγκεκριμένες μανιέ-

ρες, μία για τις περιπέτειες και μία για τις δραματικές του ταινίες, καταλή-

γοντας να σκηνοθετεί πάντοτε την ίδια μετριότητα, με ελάχιστες εξαιρέ-

σεις όπου οι σεναριογράφοι έκαναν καλή δουλειά και οδήγησαν σε μια

καλή ταινία, όπως στο «Minority Report» ή τη «Λίστα του Σίντλερ». Ο Σπίλ-

μπεργκ κατά τα άλλα σκηνοθετεί - ο θεός να το κάνει αυτό το πράγμα

σκηνοθεσία - πάντα το ίδιο τυπικά, διεκπεραιωτικά και ανέμπνευστα. Προ-

καλεί εντύπωση το ότι μνημονεύεται πολλές φορές η φαντασία του Σπίλ-

μπεργκ καθώς πρόκειται για έναν αληθινά ανέμπνευστο και στερούμενο

κάθε φαντασίας σκηνοθέτη. Έχει όμως το χρήμα και ως φιλοθεάμον κοινό

θαμπωνόμαστε εύκολα από τις τεράστιες παραγωγές, τα εφέ, την ομολο-

γουμένως αξιοθαύμαστη δουλειά στους τεχνικούς τομείς. Πίσω λοιπόν

από τους ικανότατους συνεργάτες των οποίων τα ονόματα δε θα γίνουν

ποτέ διάσημα και ούτε οι ίδιοι θα αποκτήσουν τη δόξα και την περιουσία

του «σκηνοθέτη» (πέραν του ταλαντούχου Καμίνσκι στη φωτογραφία),

ενυπάρχει η βαθύτατη ανικανότητα του ίδιου του Σπίλμπεργκ. Ο οποίος

κατασκευάζει τώρα τον ΤενΤεν τόσο μα τόσο αναμενόμενα, κλισέ, τυπο-

ποιημένα, σα να κάνει το «Ιντιάνα Τζόουνς 5» (διόλου παράξενο που ο

Ερζέ τον είχε επιλέξει για να μεταφέρει τον ΤενΤεν στο σινεμά) και σα να

ακολουθεί ευλαβικά ένα μηχανικό πρόγραμμα μιας απίστευτα πολιτικά

ορθής κατασκευής ταινιών. Ένα – δύο έξυπνα κλεισίματα του ματιού

στους κώδικες των κόμικς είναι ευχάριστα, όμως αυτά, για να μη

συγχέουμε τα διαφορετικά επαγγέλματα της σύνθετης κινημα-

τογραφικής τέχνης, αποτελούν εμπνεύσεις των σεναριογράφων

και όχι του σκηνοθέτη. Ως διασκευή του κόμικ ας το κρίνουν οι

επί του ήρωα ειδικοί. Ως ταινία είναι φενάκη.Αξιολόγηση: *

Αλέξανδρος Μιλκίδης

ΑΛΠΕΙΣΣκηνοθεσία: Γιώργος ΛάνθιμοςΠαίζουν: Άρης Σερβετάλης, Αγγελική Παπούλια, Αριέλ Λαμπέντ, Τζόνυ ΒεκρήςΔιάρκεια: 93’

ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2η εβδομάδα)

Η αλήθεια είναι πως αν κάθε κινηματογραφικό βραβείο μεταφραζόταν

σε εμπορική επιτυχία, τα blockbuster και οι ταινίες που γυρίζονται με στόχο μόνο την εμπορική επιτυχία - αδι-

αφορώντας για τα καλλιτεχνικά βραβεία - θα είχαν τρομερό ανταγωνισμό. Έλα όμως που δεν συμβαίνει κάτι

τέτοιο. Οι «Άλπεις» τιμήθηκαν με το βραβείο σεναρίου στο περασμένο φεστιβάλ Βενετίας – κι όμως, η εμπο-

ρική τους αποτυχία είναι παταγώδης. Ακόμα και ο πολυσυζητημένος «Κυνόδοντας» (που πήγε σαφώς καλύ-

τερα από τις «Άλπεις») δεν μπορούμε να πούμε ότι έκοψε τα τρελά εισιτήρια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μα γιατί ο

κόσμος είναι έτοιμος μόνο για κάτι πιο… ποπ.

Η (δεύτερη…) αλήθεια είναι πως ο Λάνθιμος βάζει κι αυτός το χεράκι του. Τούτη είναι η πιο παράξενη ται-

νία του, η πλέον αυτιστική του, εκείνη που σχεδόν αδιαφορεί για τον θεατή. Υπάρχει η βασική, έξυπνη ιδέα

(μια ομάδα τεσσάρων ανθρώπων παίρνουν χρήματα για να αντικαθιστούν… νεκρούς, έτσι ώστε η απώλεια να

είναι πιο εύκολα αποδεκτή για τους ανθρώπους που αγαπούσαν τους εκλιπόντες) αλλά από εκεί και πέρα…

«παιδική» χαρά! Δεν υπάρχει δομημένο σενάριο (έστω και… κλεμμένο) αλλά μια συρραφή σκηνών που η μία

ακολουθεί την άλλη ωσάν επεισόδια. Υπάρχουν πλάνα όπου επιτηδευμένα δεν βλέπουμε ούτε τα πρόσωπα

ούτε τα πόδια των ηθοποιών αλλά το… ενδιάμεσο: σε κάθε κινηματογραφική σχολή αυτό θεωρείται «λάθος»

- ο Λάνθιμος όμως το χρησιμοποιεί ως αισθητικό εργαλείο. Οι ηθοποιοί δεν δίνουν ερμηνείες ούτε της μεθό-

δου ούτε θεατρικές, σοβαρές και αξιοζήλευτες: θαρρείς και παίζουν σε παιδικά σκετς (και πάλι επιτηδευ-

μένα) όπου κάνουν λάθη στις λέξεις, επαναλαμβάνουν φράσεις, πιάνουν επιδόσεις ερασιτεχνών. Κι όλα αυτά,

γιατί; Μα γιατί έτσι αντιλαμβάνεται ο σκηνοθέτης τη σύγχρονη πραγματικότητα. Ως θραυσματική. Ως γεμάτη

από ανθρώπους μισούς, ατελείς, κατακερματισμένους, σε κατάσταση νοημόνων ζόμπι! Ανθρώπους που προ-

σπαθούν να ανήκουν κάπου, που – χωρίς ζωή – βολεύονται ζώντας (και όχι παρακολουθώντας) τις ζωές των

άλλων, ανίκανοι να ζήσουν τις αδιάφορες δικές τους. Ναι, αυτό που θα δείτε δεν πρόκειται να σας «αρέσει»,

ναι, ίσως θελήσετε να δείρετε το σκηνοθέτη για την αλαζονεία και την αδιαφορία του, ναι, θα πιστέψετε πως

όλα αυτά είναι μια δηθενιά ενός ολοφάνερα ταλαντούχου ανθρώπου που το παίζει υπεράνω. Κι εδώ μάλιστα

δεν υπάρχει το κλειστό κόνσεπτ του «Κυνόδοντα» όπου αποθεωνόταν το παράδοξο αλλά το όλον κατέληγε

κάπου. Εδώ όλα μοιάζουν ατελή, μισά, ασύνδετα. Κι εντάξει, μπορεί ο Λάνθιμος να μην είναι ο Έλλην Μπου-

νιουέλ είναι όμως «ο καλύτερος προπονητής του κόσμου»…

Αξιολόγηση: ****

Θόδωρος Γιαχουστίδης

ΚΡΑΣΟΔΙΚΕΙΟ

Ελληνική ΚουζίναΜητρ.Γενναδίου 8 (πλ. Άθωνος) 2310 223 95

παραδοσιακό Βολιώτικο τσιπουράδικοΔραγούμη και Δήμητσα 18 2310 267 063 και delivery

ΟυζερίΦιλίππου 18 με Βενιζέλου τηλ.2310 239 031

Αλ. Παπαδιαμάντη 6 (περιοχή Μαρτίου) Τηλ. 2310 861874www.kroustophono.gr , email: [email protected]

Μαθήματα κρουστών, Drums, κιθάρας,

μουσικής προπαιδείας, παιδικό musical.

Εγγραφές όλο το χρόνο

ταινίεςΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ


Παίζονται επίσης...

ΠΩΣ ΝΑ ΚΛΕΨΕΤΕ ΕΝΑΝ ΟΥΡΑΝΟΞΥΣΤΗ(TOWER HEIST)Σκηνοθεσία: Μπρετ ΡάτνερΠαίζουν: Μπεν Στίλερ, Έντι Μίλερ, Κέισι Άφλεκ, Μάθιου Μπρόντερικ, Άλαν Άλντα, Τία Λεόνι, Μάικλ ΠένιαΔιάρκεια: 104’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 6, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 5, STER CITY GATE 5, VILLAGE COSMOS 1&2 (3η εβδομάδα)

Ο Τζος Κόβαξ φαίνεται να έχει την ιδα-

νική δουλειά: ευχάριστο εργασιακό περι-

βάλλον, φιλικούς συνεργάτες, καλοπρο-

ΚΑΝΑΡΙΝΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ(MY SWEET CANARY) Σκηνοθεσία: Ρόι Σερ


ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (4η εβδομάδα)

Αν είστε φίλοι του λαϊκού, σμυρναίικου

και ρεμπέτικου τραγουδιού σίγουρα

έχετε ακούσει τραγούδια της Ρόζας

Εσκενάζυ. Είτε ερμηνευμένα από την

ίδια είτε από διάφορες τραγουδίστριες.

Σε αυτό το ντοκιμαντέρ όμως σας δίνε-

ται η ευκαιρία να γνωρίσετε αρκετά στοι-

χεία για τη ζωή και το χαρακτήρα της.

Ως μουσική δε θα την κρίνω, γιατί

στεί στο να εμπνευστεί απ’ τον νοσηρό ιστό που γνέθει ο Ζονκέ, για

να δημιουργήσει ένα σύμπαν δικό του, αυτάρκες στη χαρακτηρο-

λογία και πρωτότυπο στην αφηγηματική πορεία, θα μιλούσαμε για

μια εντελώς διαφορετική ιστορία.

Όμως, ο Ισπανός, πληθωρικός όπως πάντα στη ματιά και τη γλώσσα

του, και σχεδόν στρατευμένος στη σεξουαλική ηθική και την ψυχολο-

γική μοιρολατρία που ρίχνει στους ήρωές του, περίπου σα να κάνει

σινεμά βαμμένο με χρώματα πολιτικά, επιβάλει σαν οδοστρωτήρας

την αισθητική του σε ένα όχημα που μοιάζει λες και φτιάχτηκε ειδικά

για να τον περάσει σε ένα νέο επίπεδο δημιουργικά, και ισοπεδώνει

όλα τα στοιχεία που του δίνουν δική του, σκοτεινή ματιά, για να το

κάνει απλό υπόβαθρο μιας ιστορίας που ανακυκλώνει τις εμμονές του για την δήθεν διττή φύση του ανθρώπου (με την ξεκά-

θαρη υπεροχή της θηλυκής πτυχής), και να δοκιμάσει τις δικές του ασκήσεις φόρμας στην χιτσκοκική ματιά, σ’ ένα σύμπαν

που στην αρχική του μορφή, θα είχε κάνει μόνο του, τον τεράστιο Βρετανό να μειδιάζει από ικανοποίηση.

Ο Αλμοδόβαρ, βάζοντας το μυστήριο στην πάντα, αλαφρώνει τον θεατή απ’ την ανάγκη να διαβάζει τις γραμμές για να επι-

κεντρωθεί στα γραμμένα ανάμεσά τους, όμως ακόμη κι εκεί, δεν σου αφήνει τίποτα καινούριο να δεις, έχοντας εξαλείψει

τη νοσηρότητα του σαδισμού απ’ τον χαρακτήρα του Μπαντέρας, μη και του χαλάσει την εικόνα, τώρα που σμίξανε δυο

δεκαετίες μετά το «Δέσε με». Και στο τέλος, πετάει έξω τα σεξουαλικά παιχνίδια εξουσίας και τη διαδικασία απογύμνωσης

των χαρακτήρων απ’ όλα τα γνωρίσματα της ψυχολογίας τους, που ήταν και το ζουμερότερο απ’ το ζουμί της μελέτης του

Ζονκέ στον ολοκληρωτικό, δια της βίας επαναπρογραμματισμό ενός ανθρώπου. Κι αντ’ αυτού, ο Ισπανός σου σερβίρει τις

συνήθεις εξάρσεις του ασυγκράτητου camp εαυτού του, κομπλέ με δραματουργικές υπεκφυγές και επιταχύνσεις που κρα-

τούν τον τόνο σε πιο βατά επίπεδα, μεταμορφώνοντας την ιστορία περισσότερο σε κωμωδία με βεβιασμένα αστεία και τρα-

γωδία με μισοψημένη αξία, παραδίδοντας μια αμήχανη νέα προσθήκη στο ύστερο αλμοδοβαρικό σύμπαν, απόλυτα ταιρια-

στή με όσα προηγήθηκαν κι όσα έπονται πιθανότατα, όμορφη να την κοιτάς, αλλά εξαιρετικά λίγη σε σχέση με αυτό που

της άξιζε να γίνει.

Αξιολόγηση: **Ιωσήφ Πρωιμάκης

(αναδημοσίευση – ολόκληρη η κριτική υπάρχει στο www.mftm.gr)

Αι ειδοί του Μαρτίου, Killer Elite, Μεσάνυχτα στο Παρίσι, Ένας χωρισμός, Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στη στεριά, Ο βασιλιάς των λιονταριών, Τα στρουμφάκια, Winx Club 3D: Μαγική περιπέτεια, Αυτοκίνητα 2, Kung Fu Panda 2

ταινίες

αίρετο αφεντικό. Όλα ανατρέπονται, ωστόσο, όταν το

αφεντικό του συλλαμβάνεται για απάτη. Μετά την αθώ-

ωση του αφεντικού του, ο Τζος γρήγορα συνειδητοποιεί

ότι όχι μόνο ήταν το αφεντικό του απατεώνας, αλλά την

«έκανε» με τις συντάξεις των εργαζομένων. Οπότε, απο-

φασίζει μαζί με μια ομάδα συνεργατών του, να πάρουν

πίσω τα κλεμμένα…

Ο σεναριογράφος του «Ocean’s Eleven» συναντά το σκη-

νοθέτη του «Κόκκινου Δράκου» για να δημιουργήσουν

μία τυπική χολιγουντιανή κωμωδία με φανταχτερό καστ.

Η χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών είναι πολύ πετυχη-

μένη και βλέπουμε τον Έντι Μέρφι να ξεφεύγει από τους κάκιστους ρόλους που συνήθισε να παίζει (και να περνά σε κάτι...

μέτριο). Παρά την ύπαρξη αστείων σκηνών και τις σπόντες για την κατάληψη της Γουόλ Στριτ, η ταινία δεν ξεφεύγει από τη

μετριότητα. Αν και επίκαιρη είναι τόσο σουρεαλιστική και στερεοτυπική που δεν κερδίζει το κοινό του. Άλλη μία «αμερικα-

νιά», παρόμοια με την πληθώρα αυτών που προηγήθηκαν, χωρίς, βέβαια, να σημαίνει ότι δεν είναι διασκεδαστική. Και θυμί-

ζει το υπέροχα παρανοϊκό «Fun with Dick and Jane», παρόλο που αποτυγχάνει να το φτάσει σε επιδόσεις.

Αξιολόγηση: **Λένα Βρούσια

(δυστυχώς; ευτυχώς;) ανήκω στην άλλη πλευρά που δεν αρέσκεται σε βρυκο-

λακιασμένους ήχους. Θεωρώ ότι η μουσική αυτή άνθισε σε μια περίοδο συγκε-

κριμένων καταστάσεων που δεν απηχούν το σήμερα, υποβόσκοντας έντονα στοι-

χεία τουρκικής δουλοπρέπειας (μουσικά και θεματικά). Ως ταινία όμως διέκρινα

σημεία που με ενόχλησαν. Με ενόχλησε που έβλεπα άτομα να διηγούνται ιστο-

ρίες και γεγονότα της Εσκενάζυ και εγώ έπρεπε να μαντέψω από τα συμφρα-

ζόμενα ποιος είναι και τι σχέση είχε ο καθένας με την τραγουδίστρια. Με ενό-

χλησε αφάνταστα να ακούω ελληνικούς στίχους ερμηνευμένους από τραγου-

δίστριες με σπαστή, ξενίζουσα προφορά. Σα να ακούω heavy metal με βλαχο-

αγγλικοβαλκανική προφορά. Εντελώς για γέλια!

Εντύπωση μου προκάλεσε το ενδιαφέρον του ισραηλινού σκηνοθέτη. Να μην

υπάρχει ένας Έλληνας (που υποτίθεται γαλουχήθηκε με αυτήν τη μουσική) να ενδιαφερθεί για μια τόσο σημαντική παρου-

σία; Η έρευνά του Ρόι Σερ είναι σοβαρή, ενδελεχής και σχεδόν πλήρης. Θεωρώ όμως ότι θα κούραζε λιγότερο αν η μου-

σική δεν επισκίαζε τόσο τις αφηγήσεις.

Αξιολόγηση: **Γιάννης Τοτονίδης

ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΩ(LA PIEL QUE HABITO/ THE SKIN I LIVE IN)Σκηνοθεσία: Πέδρο ΑλμοδόβαρΠαίζουν: Αντόνιο Μπαντέρας, Έλενα Ανάγια, Μαρίσα ΠαρέδεςΔιάρκεια: 117’

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 6, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 4 (5η εβδομάδα)

Ετούτη η απόφαση του Πέδρο Αλμοδό-

βαρ να βασιστεί στη νουβέλα «Mygale»

του Τιερί Ζονκέ, Γάλλου μυθιστοριογρά-

φου με ειδίκευση στο πολιτικά αρωματι-

σμένο νουάρ, είναι μια απ’ τις χαρακτη-

ριστικότερες περιπτώσεις ολοκληρωτι-

κού σμπαραλιάσματος και ξεχαρβαλώ-

ματος της πηγής, για να ταιριάξει και να

χωρέσει μέσα της η οπτική, η αισθητική

κι η αφηγηματική αποστολή του σκηνο-

θέτη. Πριν με πάρεις για πουρίστα υπε-

ρασπιστή μιας ευρέως άγνωστης νου-

βέλας, που οριακά ξεπερνά το διήγημα

στην έκταση, και μετά βίας είναι γνωστό

έξω απ’ τα σύνορα της χώρας του, σημεί-

ωσε πως αν ο Αλμοδόβαρ είχε περιορι-


σινεμά

Starsystem Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Θό

δω

ρο

ς Γ

ιαχο

υστί

δης

*(S

UN

DA

Y)

Γιά

ννης

Ν. Γ

κακί

δης

Δημ

ήτρ

ης Δ

ρέν

ος

Αλέ

ξης

Δερ

μεντ

ζόγλ

ου

*(Μ

ΑΚ

ΕΔ

ΟΝ

ΙΑ -

ΕΡ

Τ)

Γιώ

ργο

ς Ζ

ερβό

πουλ

ος

(MO

VIE

S L

TD

)

Σω

τήρ

ης Ζ

ήκο

ς *

(CIT

Y)

Κώ

στα

ς Κ

αρ

δερ

ίνης

(MIC

)

Στρ

άτο

ς Κ

ερσ

ανί

δης

*(Ε

ΠΟ

ΧΗ

)

Βα

σίλ

ης Κ

εχα

γιά

ς *

(TV

XS

)

Αλέ

ξανδ

ρος

Ρω

μανό

ς Λ

ιζά

ρδο

ς(Ε

ΡΤ)

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Μ

ιλκί

δης

Δημ

οσ

θέν

ης Ξ

ιφιλ

ίνο

ς *

Βο

ύλα

Πα

λαιο

λόγο

υ

Γιώ

ργο

ς Π

απα

δημ

ητρ

ίου

(CIN

ED

OG

S)

Ιωσ

ήφ Π

ρω

ιμά

κης

(MO

VIE

S F

OR

TH

E M

AS

SE

S)

Νέσ

τορ

ας

Πο

υλά

κος*

(SE

VE

NA

RT

)

Κω

νστα

ντίν

ος

Σα

μαρ

άς

*(Σ

ΙΝΕ

ΜΑ

)

Γιά

ννης

Το

τονί

δης

*

Αχι

λλέα

ς Ψ

αλτ

όπο

υλο

ς *

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΕΒΙΝ

*** *** **** *** **** ** **

ΧΑΡΑΥΓΗ ** • *

ΑΝΩΝΥΜΟΣ *** * **

ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ** ** * ** *

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΑΛΠΕΙΣ **** ** **** *** ** *** **** ** **

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ** ** * ** * * ** •ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΕΝ ΤΕΝ **** **** * * **** *** ****

ΠΩΣ ΝΑ ΚΛΕΨΕΤΕ ΕΝΑΝ ΟΥΡΑΝΟΞΥΣΤΗ

*** * ** ***

ΚΑΝΑΡΙΝΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ ** *** *** *** **** ** *** **

ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΩ * ** **** **** ** ***** **** ***** **** **** *** ** ** **** ** **

Γράφει ο: Άγγελος Γιάννου / [email protected]

Η ΝΥΜΦΟΜΑΝΗΣ(DIARIO DE UNA NINFÓMANA/ DIARY OF A SEX ADDICT)Σκηνοθεσία: Κρίστιαν ΜολίναΠαίζουν: Μπελέν Φάμπρα, Λιονάρντο Σμπαράλια, Άντζελα Μολίνα, Τζέραλ-ντιν Τσάπλιν, Νατάσα ΓιαροβένκοΙσπανία, 2008Διάρκεια: 95’

Η μοναδική γκαλερί που νοικιάζει τα έργα της Αλ. Σβώλου 45 541821, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 275185

sevenfilmgallery.blogspot.com

Προτάσεις DVD για όσους αναζητούν το διαφορετικό

Μια προσφορά τoυ

(* μ

έλος

της

Π.Ε.

Κ.Κ.

)

Συνήθως προσπαθούμε να σας προτείνουμε απ’ αυτήν εδώ

τη στήλη ταινίες οι οποίες έχουν κάτι να προσφέρουν στο

πεδίο της αισθητικής του σινεμά και επιχειρούν να αρθρώ-

σουν έναν λόγο αμιγώς κινηματογραφικό. Όταν όμως αυτές

σπανίζουν από την αγορά δεν μπορούμε παρά να μεταβάλ-

λουμε κι εμείς ελαφρώς τα κριτήριά μας. Γι’ αυτή την εβδο-

μάδα λοιπόν σας έχουμε κάτι πικάντικο, κάτι που μπορεί σαν

σινεμά να είναι απλά διεκπεραιωτικό, παίζει όμως σε ένα πεδίο

ιδεών άκρως ενδιαφέρον. Η Βαλ, ηρωίδα της ταινίας, πλη-

σιάζει τα τριάντα, δεν έχει όμως κάνει σχεδόν ποτέ της έναν

μόνιμο δεσμό. Ο λόγος δεν σχετίζεται ούτε με την εμφάνιση

ούτε με το χαρακτήρα της. Απλά η Βαλ απολαμβάνει υπερ-

βολικά πολύ το σεξ, το φίλτρο επιλογής της είναι ιδιαίτερα

αμβλυμμένο, οπότε ουσιαστικά είναι σε θέση να αντλήσει το

καλύτερο από τον οποιονδήποτε διαθέσιμο άνδρα. Περιφέρε-

ται στη ζωή πατώντας γερά στα δικά της πόδια (καθώς επαγγελματικά εμφανίζεται αρκετά ικανή, όχι μόνο επειδή

διαθέτει πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων και άπταιστη γνώση δυο ξένων γλωσσών, αλλά και γιατί σαν έμπειρη

στις σχέσεις γνωρίζει καλά πώς να συμπεριφέρεται στους ανθρώπους, και ιδιαίτερα στους άνδρες), απαλλαγμένη

από συναισθηματικές ή άλλες ανασφάλειες και δίνοντας και παίρνοντας ηδονή. Κάποια στιγμή βέβαια, καθώς

«βάζει και το τριάρι» στην ηλικία, θα αποφασίσει να νοικοκυρευτεί με έναν άκρως ευκατάστατο επιχειρηματία,

όμως η κατάληξη αυτής της σχέσης δεν θα είναι η αναμενόμενη.

Έχουμε μάθει πολλές φορές ότι «μόνο το σεξ δεν φτάνει» και ότι σε μια σχέση πρέπει να γίνονται αμοιβαίες υπο-

χωρήσεις, έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε ζευγάρια τα οποία εμφανώς δεν ταιριάζουν, αλλά παραμένουν μαζί γιατί

απλά θεωρείται αυτοσκοπός να διατηρείς τη σχέση σου, ε, λοιπόν, σ’ αυτή την ταινία βλέπουμε μια γυναίκα η

οποία διαπιστώνει ότι η υποταγή του σεξουαλικού σε άλλα κριτήρια, ψευτοσυναισθηματικά και οικονομικά, μόνο

καλός σύμβουλος δεν είναι. Πολύ ενδιαφέρον έχει η συνέχεια, όπου η Βαλ αποφασίζει απολύτως αυτοβούλως

να εργαστεί σε οίκο ανοχής πολυτελείας. Θα λέγαμε ότι η ταινία αποκαθιστά σε μεγάλο βαθμό τη χαμένη υπό-

ληψη αυτού του τόσου παρεξηγημένου επαγγέλματος, αναδεικνύει τον λειτουργηματικό του χαρακτήρα (χαρα-

κτηριστική η σκηνή με τον ανάπηρο) και διερευνά με οξυδέρκεια τα όρια μεταξύ νυμφομανίας και πορνείας, τα

οποία είναι πράγματι ασαφή. Τελικά κάθε άνθρωπος που έχει μάθει να δίνει και να παίρνει ηδονή είναι ένας

δυνάμει εκδιδόμενος, και κατά συνέπεια μια βόμβα στα θεμέλια της καθεστηκυίας ηθικής, που μας θέλει ζευ-

γαρωμένους και καθωσπρεπιστές, να παραμένουμε σε μόνιμους δεσμούς περισσότερο από φόβο, ανικανότητα

και ανασφάλεια, παρά από ενεργή και αυτόβουλη επιθυμία. Εξαιρετική η πρωταγωνίστρια Μπελέν Φάμπρα, όχι

μόνο πλάθει μια νυμφομανή που πατά γερά στα πόδια της και στέκεται με αξιοπρέπεια στην κοινωνία, αλλά είναι

και άκρως εμφανίσιμη, και αξιοποιεί ανερυθρίαστα το σώμα της στο παίξιμό της. Θα θέλαμε όμως την ταινία πιο

τολμηρή στις απεικονίσεις της και πιο πρωτότυπη, γιατί τώρα ναι μεν η ιστορία είναι ίσως ανατρεπτική (και είμαι

σίγουρος ότι κάποιοι θα θεωρήσουν ότι η ταινία υποτιμά τη γυναίκα ή τη νοημοσύνη μας), η φόρμα όμως είναι

άκρως συντηρητική και δυσκολεύει σε βαθμό πλήρους ανάσχεσης την άρθρωση ενός ολοκληρωμένου και ριζο-

σπαστικού λόγου.Αξιολόγηση: ***

videodrome-filmnoir.blogspot.com


ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

ΟΛΥΜΠΙΟΝ

kx We need to talk abour Kevin 1-2 film noir.indd 1 14/11/2011 6:27 μ.μ.

κινηματογραφική ατζέντα

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 262051): θέατρο: Caveman ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1: Αί ειδοί του Μαρτίου (19.00 – 21.00 – 23.00), Αίθουσα 2: Ένας χωρισμός (18.30 – 20.45 – 23.00) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Winx Club: Μαγική περιπέτεια (μεταγλωττισμένη: 17.30/ Σάββατο: καμία προβολή), Οι περι-πέτειες του ΤενΤεν: Το μυστικό του μονό-κερου (19.00/ Σάββατο: καμία προβολή), Καναρίνι μου γλυκό (20.45), Αί ειδοί του Μαρτίου (22.15) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): Ανώνυμος (18.30 – 20.45 – 23.00)ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν (18.30 – 20.45 – 23.00), Αίθουσα 2 «Παύ-λος Ζάννας»: Κρεβάτι στα τέσσερα (19.00– 21.00 – 23.00)ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Μεσάνυχτα στο Παρίσι (19.00 – 21.00/ Δευτέρα: 19.00), Άλπεις (22.45), Σιωπηλός γάμος (Κινηματογραφική Λέσχη Θεσσαλονίκης/ Δευτέρα: 21.00)ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: Ο βασιλιάς των λιο-νταριών (σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Σάββατο: 15.00/ Κυριακή: 12.20 – 15.00), Χαραυγή: μέρος 1 (Πέμπτη έως Κυριακή: 17.00 – 19.30 – 22.00/ Δευτέρα έως Τετάρτη: 19.30 – 22.00), Αίθουσα 2: Οι περιπέτειες του ΤενΤεν: Το μυστικό του μονόκερου (σε 3D: 18.10/ Σάββατο: 16.00 – 18.10/ Κυριακή: 12.00 – 16.00 – 18.10), Λούφα και Παραλλαγή: Σειρή-νες στη στεριά (20.20 – 22.40), Αίθουσα 3: Οι περιπέτειες του ΤενΤεν: Το μυστικό του μονόκερου (σε 3D/ Σάββατο: 16.10/ Κυριακή: 12.30 – 16.10), Αθάνατοι (σε 3D: 18.20 – 20.50 – 23.20), Αίθουσα 4: Στρουμφάκια (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο: 15.50/ Κυριακή: 12.10 – 15.50), Χαραυγή: μέρος 1 (Πέμπτη έως Κυριακή: 18.00 – 20.30 – 23.00/ Δευτέρα έως Τετάρτη: 20.30 – 23.00), Αίθουσα 5: Χαραυγή: μέρος 1 (Πέμπτη έως Κυριακή: 17.30 – 20.00 – 22.30/ Δευτέρα έως Τετάρτη: 20.00 – 22.30), Αίθουσα 6: Πώς να κλέψετε έναν ουρανοξύστη (18.00), Το δέρμα που κατοικώ (20.20 – 22.50), Αίθουσα 7: Χαραυγή: μέρος 1 (18.30 – 21.00 – 23.30), Αίθουσα 8: Αθάνατοι (17.50 – 20.10 – 22.40)STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Χαραυγή: μέρος 1 (16.30 – 19.30 – 22.30/ Σάββατο και Κυριακή: 13.30 – 16.30 – 19.30 – 22.30), Αίθουσα 2: Χαραυγή: μέρος 1 (17.15 – 20.15 – 23.15/ Σάββατο και Κυριακή: 14.15 – 17.15 – 20.15 – 23.15), Αίθουσα 3: Ανώνυμος (17.10 – 19.40 – 22.10/ Παρασκευή: 17.10 – 19.40 – 22.10 – 00.40/ Σάββατο: 12.10 – 14.40 – 17.10 – 19.40 – 22.10 – 00.40/ Κυριακή: 12.10 – 14.40 – 17.10 – 19.40 – 22.10), Αίθουσα 4: Οι περιπέτειες του ΤενΤεν: Το μυστικό του μονόκερου (σε 3D: 16.10 – 18.20 – 20.20/ Σάββατο και Κυριακή: 12.10 – 14.10 – 16.10 – 18.20 – 20.20), Το δέρμα που κατοικώ (22.20), Αίθουσα 5: Πώς να κλέψετε έναν ουρα-νοξύστη (17.20 - 19.20 - 21.30/ Σάββατο και Κυριακή: 13.20 - 15.20 - 17.20 - 19.20 - 21.30), Killer Elite (23.45), Αίθουσα 6: Μεσάνυχτα στο Παρίσι (16.40 - 18.40 - 20.40/ Σάββατο και Κυριακή: 13.50 - 16.40 - 18.40 - 20.40), Αί ειδοί του Μαρ-τίου (22.45), Αίθουσα 7: Στρουμφάκια (μεταγλωττισμένη: 16.20/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.20 – 16.20), Αθάνα-τοι (18.30 – 20.45 – 23.00), Αίθουσα 8: Αθάνατοι (17.30 – 19.45 – 22.00/ Παρασκευή: 17.30 – 19.45 – 22.00 – 00.15/ Σάββατο: 13.00 – 15.15 – 17.30 – 19.45 – 22.00 – 00.15/ Κυριακή: 13.00 – 15.15 – 17.30 – 19.45 – 22.00), Αίθουσα 9: Winx Club: Μαγική περιπέτεια (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 16.45/ Σάββατο και Κυριακή: 12.45 – 14.45 – 16.45), Χαραυγή: μέρος 1 (18.45 – 21.45/ Παρασκευή και Σάββατο: 18.45 – 21.45 – 00.50), Αίθουσα 10: Χαραυγή: μέρος 1 (18.00 – 21.00 – 00.00/ Σάββατο και Κυριακή: 12.00 – 15.00 – 18.00 – 21.00 – 00.00), Αίθουσα 11: Αθάνατοι (σε 3D: 16.45 – 19.00 – 21.15 - 23.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.15 – 14.30 – 16.45 – 19.00 – 21.15 - 23.30)STER CITY GATE (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Χαραυγή: μέρος 1 (18.00 – 21.00 – 00.00/ Σάββατο και Κυριακή: 12.00 – 15.00 – 18.00 – 21.00 – 00.00), Αίθουσα 2: Χαραυγή: μέρος 1 (16.30 – 19.30 – 22.30/ Σάββατο και Κυριακή: 13.30 – 16.30 – 19.30 – 22.30), Αίθουσα 3: Χαραυγή: μέρος 1 (18.30 – 21.30/ Παρασκευή: 18.30 – 21.30 – 00.30/ Σάββατο: 12.30 – 15.30 – 18.30 – 21.30 – 00.30/ Κυριακή: 12.30 – 15.30 – 18.30 – 21.30), Αίθουσα 4: Στρουμφάκια (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 12.00 – 14.00), Αθάνατοι (16.00 – 18.20 – 20.40 – 23.00), Αίθουσα 5: Winx Club: Μαγική περιπέτεια (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 12.45 – 14.45), Οι περιπέτειες του ΤενΤεν: Το μυστικό του μονόκερου (17.20 – 19.20/ Σάββατο και Κυριακή: 13.20 – 15.20 – 17.20 – 19.20), Πώς να κλέ-ψετε έναν ουρανοξύστη (21.20 – 23.20), Αίθουσα 6: Αθάνατοι (16.45 – 19.00 – 21.15 – 23.30), Αίθουσα 7 (V.I.P.): Αθά-νατοι (σε 3D: 17.30 – 19.45 – 22.00/ Παρασκευή: 17.30 – 19.45 – 22.00 – 00.15/ Σάββατο: 13.00 – 15.15 – 17.30 – 19.45 – 22.00 – 00.15/ Κυριακή: 13.00 – 15.15 – 17.30 – 19.45 – 22.00)VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Αυτοκίνητα 2 (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 12.30), Στρουμ-φάκια (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 14.40), Πώς να κλέψετε έναν ουρανοξύστη (Σάββατο και Κυριακή: 16.50), Winx Club: Μαγική περιπέτεια (μεταγλωττισμένη: 15.20/ Πέμπτη: 13.10 – 15.20/ Σάββατο και Κυριακή: καμία προβολή), Οι περιπέτειες του ΤενΤεν: Το μυστικό του μονόκερου (17.10/ Σάββατο και Κυριακή: καμία προβολή), Ανώ-νυμος (19.10 – 21.50 – 00.30/ Παρασκευή έως Κυριακή: 19.00 – 21.40 – 00.20), Αίθουσα 2: Στρουμφάκια (μεταγλωτ-τισμένη/ Πέμπτη: 13.50 – 16.00 – 18.10/ Παρασκευή: 15.50 – 18.00/ Σάββατο και Κυριακή: 11.40 – 13.50 – 15.50 – 18.00/ Δευτέρα και Τρίτη: 16.00 – 18.10/ Τετάρτη: 16.00), Πώς να κλέψετε έναν ουρανοξύστη (Πέμπτη: 20.30/ Δευτέρα και Τρίτη: 20.20/ Τετάρτη: 18.30/ Παρασκευή έως Κυριακή: καμία προβολή), Χαραυγή: μέρος 1 (Πέμπτη: 22.40), Αθάνα-τοι (Παρασκευή έως Κυριακή: 20.20 – 22.50/ Δευτέρα έως Τρίτη: 22.50/ Τετάρτη: 20.50 – 23.20/ Πέμπτη: καμία προ-βολή), Αίθουσα 3: Kung Fu Panda 2 (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 11.20), Αυτοκίνητα 2 (μεταγλωττισμένη/ Πέμπτη: 12.00 – 14.10 – 16.10/ Τετάρτη: 16.10), Αθάνατοι (Πέμπτη: 18.20 – 21.00 – 23.20/ Τετάρτη: 18.20 – 20.50 – 23.20), Χαραυγή: μέρος 1 (Παρασκευή, Δευτέρα και Τρίτη: 16.10 – 18.30 – 21.10 – 23.40/ Σάββατο και Κυριακή: 13.40 – 16.10 – 18.30 – 21.10 – 23.40/ Πέμπτη και Τετάρτη: καμία προβολή), Αίθουσα 4: Ο βασιλιάς των λιονταριών (σε 3D/ μεταγλωττισμένη: 15.10/ Σάββατο και Κυριακή: 11.30 – 13.20 – 15.10/ Πέμπτη και Τετάρτη: καμία προβολή), Αθάνα-τοι (σε 3D: 17.10 – 19.40 – 22.10 – 00.40/ Πέμπτη: 12.50 – 15.10 – 17.30 – 19.50 – 22.20 – 00.40), Οι περιπέτειες του ΤενΤεν: Το μυστικό του μονόκερου (σε 3D/ Τετάρτη: 15.50 – 18.00), Χαραυγή: μέρος 1 (Τετάρτη: 20.10 – 22.40 – 01.00), Αίθουσα 5: Στρουμφάκια (σε 3D/ μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20), Οι περιπέτειες του ΤενΤεν: Το μυστικό του μονόκερου (Πέμπτη: 13.30 – 15.50 – 18.00/ Σάββατο και Κυριακή: 14.20 – 16.30 – 18.40/ Παρασκευή, Δευτέρα και Τρίτη: 16.30 – 18.40/ Τετάρτη: καμία προβολή), Αθάνατοι (σε 3D: 20.50 – 23.20/ Τετάρτη: 15.10 – 17.30 – 19.50 – 22.20 – 00.40), Χαραυγή: μέρος 1 (Πέμπτη: 20.10 – 22.40 – 01.00), Αίθουσα 6: Στρουμφάκια (σε 3D/ μεταγλωτ-τισμένη: 15.20/ Σάββατο και Κυριακή: 11.00 – 13.10 – 15.20/ Πέμπτη και Τετάρτη: καμία προβολή), Χαραυγή: μέρος 1 (Πέμπτη: 13.40 – 16.10 – 18.40 – 21.20 – 23.50/ Παρασκευή έως Τρίτη: 17.40 – 20.00 – 22.30 – 01.00/ Τετάρτη: 16.10 – 18.40 – 21.20 – 23.50), Αίθουσα 7: Χαραυγή: μέρος 1 (Πέμπτη: 12.00 – 14.20 – 17.00 – 19.30 – 22.00 – 00.30/ Παρα-σκευή και Δευτέρα έως Τετάρτη: 17.00 – 19.30 – 22.00 – 00.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.00 – 14.30 – 17.00 – 19.30 – 22.00 – 00.30), Αίθουσα 8: Αθάνατοι (Πέμπτη: 12.10 – 14.30 – 16.50 – 19.20 – 21.40 – 00.10/ Παρασκευή και Τρίτη: 16.40 – 19.10 – 21.30 – 00.00/ Σάββατο και Κυριακή: 11.50 – 14.10 – 16.40 – 19.10 – 21.30 – 00.00/ Δευτέρα: 16.40 – 21.40 – 00.00/ Τετάρτη: 16.50 – 19.20 – 21.40 – 00.10), Αίθουσα 9 (Comfort): Χαραυγή: μέρος 1 (17.00 – 19.30 – 22.00 – 00.30/ Σάββατο και Κυριακή: 14.30 – 17.00 – 19.30 – 22.00 – 00.30), Αίθουσα 10 (Comfort): Χαραυγή: μέρος 1 (Πέμπτη: 18.40 – 21.20 – 23.50), Αθάνατοι (17.20 – 19.40 – 22.00 – 00.30/ Παρασκευή, Σάββατο και Τρίτη: 16.40 – 19.10 – 21.30 – 00.00/ Κυριακή: 14.10 – 16.40 – 19.10 – 21.30 – 00.00/ Δευτέρα: 16.40 – 19.10 – 21.40 – 00.00/ Τετάρτη: 16.50 – 19.20 – 21.40 – 00.10/ Πέμπτη: καμία προβολή)

Documents

Film Noir - Issue 11