Film Noir - Issue 48

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΈτος 2ο / Τεύχος 48 / Διανέμεται δωρεάνφιλμ νουάρ

Είναι η μοίρα μας ως λαού να λατρεύουμε το μελόδραμα. Να μην μπο-

ρούμε χωρίς ίντριγκες, να τρελαινόμαστε για κουτσομπολιά, να κάνουμε

ό,τι γουστάρουμε από τη στιγμή που κάποιος μας έχει δώσει την εξουσία

να κάνουμε... ό,τι γουστάρουμε.

Η είδηση: η διεύθυνση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης,

μέσω αντιπροσώπου, ενημέρωσε την τελευταία στιγμή την ηγεσία της

Π.Ε.Κ.Κ. (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου) πως δεν επιθυμεί

να δοθούν τα βραβεία της Ένωσής μας στη σκηνή του «Ολύμπιον» κατά

τη διάρκεια της τελετής απονομής των βραβείων του 53ου ΦΚΘ, κάτι

που αποτελεί παράδοση ετών, από το 1976 συγκεκριμένα.

Τα φάουλ:

1ον) θεμιτό και έτσι όπως επιτάσσουν οι κανόνες ευγένειας θα ήταν να

ενημερώσει η ίδια η διεύθυνση του Φεστιβάλ τον Πρόεδρο της Π.Ε.Κ.Κ.

για αυτήν της την απόφαση, εξηγώντας και τους λόγους

2ον) η σχετική ενημέρωση θα έπρεπε να γίνει σε χρόνο σαφώς νωρίτερο

από τον χρόνο έναρξης του Φεστιβάλ, για να μπορέσει και η Π.Ε.Κ.Κ.

να κινηθεί αναλόγως

3ον) αν υπήρχε διάθεση συνεργασίας θα μπορούσε να υποδειχθεί και

χώρος, έξω από το «Ολύμπιον» και μη συνδεδεμένος με την επίσημη

τελετή, ώστε να δοθούν τα βραβεία της Π.Ε.Κ.Κ.

Οι συνειρμοί:

Έτσι όπως τελικά εξελίχθηκαν τα πράγματα δικαίως φωνάζουμε για

λογοκρισία και φίμωση. Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως

το Φεστιβάλ δεν απαγόρευσε στην Π.Ε.Κ.Κ. να δώσει βραβεία - απλά δεν

της επέτρεψε να τα δώσει στην τελετή λήξης. Δεν σας βάζει σε σκέψεις,

όμως, αυτό; Δεν φαίνεται προμελετημένο και έτσι ενορχηστρωμένο ώστε

τελικά να μην υπάρχουν και περιθώρια ελιγμών; Δεν φαίνεται πως το

Φεστιβάλ και η διεύθυνσή του φοβόταν αυτά που θα ακουστούν από

τα χείλη του εκπροσώπου της Π.Ε.Κ.Κ. ο οποίος θα έδινε τα βραβεία;

Γιατί άραγε; Γιατί ενοχλούν τα λεγόμενά μας;

Η σημασία:

Κάποιος άλλος θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί και να πει: «Άσε μας

ρε αδελφέ. Εδώ ο κόσμος καίγεται, δεν έχουμε δουλειά και φράγκα κι

εσείς έχετε νταλκά και κλαίγεστε επειδή δεν σας άφησαν να δώσετε

βραβεία στο ‘’Ολύμπιον’’;». Η απάντηση είναι πολύ απλή: από τα μικρά

πρέπει να ξεκινήσουμε να αντιστεκόμαστε. Αν δεν σηκώσεις ένα ανά-

χωμα στην πρώτη απειλή που θα σου θέσουν τότε πώς θα αντισταθείς

στη λαίλαπα που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις; Αν δεν διαμαρτυρηθείς

χάνεις τα δικαιώματά σου. Αρχικά χάνεις το δικαίωμα να εκφραστείς

εκεί που θα σε ακούσουν, μετά χάνεις το δικαίωμα να εκφραστείς, μετά

χάνεις το δικαίωμα... γενικώς.

Έχεις βέβαια και υποχρεώσεις, αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη ιστορία...

Θόδωρος Γιαχουστίδης

Η ανακοίνωση της Π.Ε.Κ.Κ. έχει ως εξής:

Ύστερα από την τακτική Γενική Συνέλευση της Πανελλήνιας Ένωσης

Κριτικών Κινηματογράφου, τα μέλη της:

α) Αποφασίζουμε να μην απονείμουμε βραβεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας,

επειδή ο διευθυντής του φεστιβάλ μας απαγορεύει να λάβουμε μέρος

στην τελετή λήξης και απονομής.

β) Απέναντι στην αψυχολόγητη και αυθαίρετη απόφαση, ενώνουμε

τη φωνή μας με όλους όσοι

αγωνίζονται εναντίον κάθε

μορφής λογοκρισίας απ’

όπου κι αν προέρχεται.

γ) Σε συνθήκες κρίσης,

νιώθουμε υποχρεωμένοι να

εκφράσουμε την ανησυχία μας για παρόμοια κρούσματα, συνεχίζοντας

παρ’ ολ’ αυτά να στηρίζουμε τον θεσμό όπως δεκαετίες τώρα, με απο-

κορύφωμα την πρωτοβουλία μας για διεθνοποίησή του, 20 χρόνια πριν.

δ) Επιμένουμε στην υπεράσπιση της πολυφωνίας και στη σταθερή μας

αντίθεση στην χειραγώγηση, στην εκδήλωση ιδιοκτησιακών συμπερι-

φορών και στο παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων.

ε) Ελπίζουμε, ο θεσμός, οι αρμόδιοι και οι επικεφαλής του να συνειδη-

τοποιήσουν το ιστορικό τους λάθος και το συντομότερο ν’ αποκατασταθεί

η τάξη των πραγμάτων.

Ραντεβού την επόμενη χρονιά.

15.11.2012

«Μια πειρατεία», μια απρέπεια και μπόλικη - αδικαιολόγητη - ανασφάλεια

Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του τρεις διπλές προσκλήσεις για την παράσταση “Μικρός Ήρως” για την Κυριακη 25/11 στις 11:00 στην Νεανική Σκηνή της ΜΟΝΉΣ ΛΑΖΑΡΙΣΤΏΝ

Το φιλμ νουάρ προσφέρει σε σας, τους αναγνώστες του, 20 εισιτήρια για να δείτε ταινίες στους κινηματογράφους ΒΑΚΟΥΡΑ (αίθουσες 1 και 2), ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ και ΦΑΡΓΚΑΝΗ και άλλα 4 εισιτήρια για το ΟΛΥΜΠΙΟΝ (αίθουσες «Ολύμπιον» και «Παύλος Ζάννας». Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε ένα e-mail στο [email protected] με το ονοματεπώνυμό σας στα ελληνικά και με πεζοκεφαλαία (όχι greeklish - όχι μόνον κεφαλαία) και να δηλώσετε την προτίμησή σας. - Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 1) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Αγάπη» - Σε ότι αφορά το «Βακούρα» (αίθουσα 2) θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Πυροτεχνήματα την Τετάρτη»

- Σε ότι αφορά το «Μακεδονικόν» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «J.A.C.E.» - Σε ότι αφορά το «Φαργκάνη» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Skyfall»- Σε ότι αφορά το «Ολύμπιον» (αίθουσα «Ολύμπιον» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Ο εξαιρετικός κύριος Λαζάρ»- Σε ότι αφορά το «Ολύμπιον» (αίθουσα «Παύλος Ζάννας» θα πρέπει να συμπληρώσετε τον τίτλο «Barbara»

Οι πέντε πρώτοι σε κάθε κατηγορία (τέσσερις σε ότι αφορά το «Ολύμπιον») κερδίζουν ένα εισιτήριο για την ταινία της επιλογής τους! Μπορείτε να στέλνετε μέιλ ξεχωριστά και για τους τέσσερις κινηματογράφους (6 αίθουσες). Να επισημάνουμε πως δεχόμαστε συμμετοχές από τη στιγμή που κυκλοφορεί το περιοδικό και μετά, όχι πριν. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με προσωπικό e-mail ενώ τα ονόματά τους θα αναρτηθούν και στη σελίδα του φιλμ νουάρ στο facebook το νωρίτερο το απόγευμα της Παρασκευής.

Ανώνυμο-4 1 15/11/2012 11:04 ΠΜ

φιλμ νουάρ 2

απόψεις

Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό και τη ΘεσσαλονίκηΤεύχος 4815 Νοεμβρίου 2012Διανέμεται δωρεάν

ΔιεύθυνσηΛώρη Μαργαρίτη 6Τηλέφωνο2310 [email protected]://www.facebook.com/[email protected]/filmnoir

Υπεύθυνη έκδοσης και διαφήμισηςΧριστίνα ΜυλωνοπούλουΑρχισυντάκτες Θόδωρος Για χουστίδης Δημοσθένης ΞιφιλίνοςΣχεδιασμός εντύπου Θάνος ΠάππαςΕκτύπωσηΜιχάλης Γαλανόπουλος

Το φιλμ νουάρ κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάνΤα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών.

Στο τεύχος 48 γράφουνΠέτρος Αλμπάνης, Μαριάννα Βασιλείου, Γιάννης Ν. Γκακίδης, Γιώργος Ευθυμίου, Γιώργος Ζερβόπουλος, Πέτρος Θεοδωρίδης, Κώστας Καρδερίνης, Ορέστης Μανασής, Σοφία Μελικίδου, Αλέξανδρος Μιλκίδης, Κική Μουστακίδου, Θοδωρής Μπακάλης, Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος, Γιώργος Παπαδημητρίου, Βάγια Πολυζωΐδου, Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης, Έλσα Σπυριδοπούλου, Γιάννης Τοτονίδης, Τέλλος Φίλης, Νίκος Χασάπης

φιλμ νουάρ www.filmnoir.gr

Β΄ εξώστηςΗ εκδίκηση της… ευτυχίας

Πρόσφατα είδα γραμμένη σε ένα τοίχο τη φράση «Η ευτυχία θα είναι η εκδίκησή μας» . Και πιο

πέρα μια προτροπή: «Ας δημιουργήσουμε καταπληκτικές ζωές».

Μικρές φράσεις με μεγάλη ουσία, μαύρο σπρέι σε λευκό τοίχο, ικανό να σπείρει μέσα σου ένα

χαμόγελο αισιοδοξίας. Και για σκέψου το... αλήθεια! Ό,τι και αν συμβαίνει γύρω μας, ό,τι και αν

βιώνει ο καθένας -έρωτες, αναζητήσεις, αμφισβητήσεις, πόνο, χαρά- αποτυπώνεται πάνω σε τοί-

χους για να βρει εν συνεχεία κοινωνούς άλλους ανθρώπους, περαστικούς, άγνωστους μεταξύ

τους. Αυτή η πράξη είναι ίσως από τις πιο… επαναστατικές, με μηνύματα που βρίσκουν κατευθείαν

στόχο: νου και καρδιά.

Η τέχνη του δρόμου, είτε με μηνύματα είτε με περίτεχνα γκράφιτι, αποτελεί τον πιο φωτεινό δρόμο

για να μοιραστεί ο καθένας σκέψεις και προβληματισμούς με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους

που έχουν κάνει τις ίδιες σκέψεις, τους απασχολούν τα ίδια ζητήματα, αλλά πολλοί δεν έχουν τον

τρόπο ή τη δύναμη να τα αρθρώσουν. Μοιάζουν με σταγόνες αφύπνισης αυτά τα μηνύματα. Όπως

το «Βασανίζομαι», που έχει γεμίσει τους τοίχους της Αθήνας εδώ και ένα χρόνο, ή το «Σήκω από

τον καναπέ. Η ζωή είναι έξω» που συναντάμε συχνά στη Θεσσαλονίκη.

Εξάλλου, είναι τυχαίο που στις μέρες μας μεγάλο ιδιωτικό κανάλι ξεκίνησε τη δική του καμπάνια με

μικρά τρέιλερ που επιμένουν να μας θυμίζουν ότι η ζωή είναι πολύτιμη χάρη στις απλές καθημερι-

νές στιγμές της; Βέβαια, όταν τα πρωτοείδα, σκέφτηκα: «Τώρα θυμήθηκαν την ουσία της ζωής;».

Αισθάνθηκα ότι κάποιοι απ’ όλα αυτά τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ θέλουν να μας χρυσώσουν το χάπι

για όσα χειρότερα θα έρθουν. Καχύποπτη; Ίσως, αλλά αδίκως με όσα βιώνουμε;

Η ουσία είναι ότι γνωρίζουμε πολύ καλά πως μέσα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις υπάρχουν

ψήγματα ευτυχίας. Δεν έχουν ίσως μεγάλη διάρκεια. Έχουν όμως μεγάλο βάρος και δύναμη για να

μας κρατάνε όρθιους. Και ναι, είναι σπουδαία εκδίκηση να συνεχίζεις να χαμογελάς και μέσα στην

απελπισία σου, ενώ κάποιοι περιμένουν να σε δούνε τσακισμένο στο χώμα…

Έλσα Σπυριδοπούλου

Προς Θεσσαλονικείςκη΄ (+οε΄) επιστολή φαύλου

Αδελφοί,

Sony και καλά, deck a καλά, οι έχοντες το γενικό πρόσταγμα και

το δικαίωμα λύειν και δεσμείν επί του ποιμνίου (κοπαδιού εις την

καθομιλουμένη), βάλθηκαν να μας κόψουν και το κάπνισμα. Φυσικά

με την προσφιλή των μέθοδο, την –άλλοτε άμεση και άλλοτε έμμεση-

βία. Ήμισυ ημερομίσθιο (με τις νέες τιμές της ατιμίας που διέπει

τις εναπομείνασες εργασιακές σ-χέσεις) θα κοστίζει πλέον ένα

πακέτο! Μετά και την απαγόρευση του καπνίσματος εις δημοσίους

χώρους, ήδη οι πρώτες ομάδες αντίστασης συναθροίζονται λάθρα

εις οικίας και ντουμανιάζουν με ανοιχτά παράθυρα, δια να στέλνουν

και μηνύματα με τον καπνό.

Η ετέρα παρατήρησις του γράφοντος έχει να κάνει με μία αδιάλειπτο

κακοποίηση, δια την οποία ουδέποτε έχει παρέμβει έστω και ένας

εισαγγελέας. Και εξηγώ: Άπαντες γνωρίζομε ότι συχνά το επιλεγόμενο

«χαμηλότερο κόστος» μεταφράζεται και εις χαμηλότερη ποιότητα

παρεχομένων ειδών ή υπηρεσιών (με αποτέλεσμα, δια παράδειγμα,

τις τυρόπιτες που πλέον περιέχουν ίχνη τυρού ή τον καφέ που γίνε-

ται όλο και πιο διάφανος αν κοιτάξει κανείς μέσα από το πικρόν

ποτήριόν του). Από αυτό τον αμείλικτα επεκτεινόμενο κανόνα δεν

ξεφεύγουν φυσικά και τα έντυπα μέσα μαζικής εξημέρωσης παύλα

αποχαύνωσης, άτινα δια της τακτικής των… εκκαθαρίσεων που

ακολουθούν εσχάτως, κατήντησαν να γράφονται από ημιαναλφά-

βητους (δανειζόμεθα τη λέξη ομού μετά της απόψεως ότι «μεταξύ

δημοσιογράφου και αγράμματου προτιμάμε τον δεύτερο» από τον

άλλοτε συντάκτη της ιστορικά νεκρής «Ελευθεροτυπίας» Γιώργο

Σταματόπουλο). Καθιστώντας έτσι την ανάγνωσή τους όλο και πιο

δυσχερή και συγκλίνοντας προς τη σύνταξη και ορθογραφία των

«πατριωτών» και των ελληναράδων. Όσοι διαβάζουν ακόμη τον γρα-

πτό δια του αστικού τύπου λόγο, καταλαβαίνουν καλά τι λέμε… Όσον

δε δια τα παντοειδή «πολιτιστικά» και άλλα έντυπα που βαραίνουν

την αγκομαχούσα Γη, αφήστε το καλύτερον. Μεγάλο κεφάλαιο η

αυτόματος αποτρίχωσις της κεφαλής…

Θοδωρής Μπακάλης

Παρασκευή16 Νοεμβρίου

Μ η χ ά σ ε τ ε τ ο υ ς

Ghost Note Project

(σχήμα με βάση τους

Ασκληπιό Ζαμπέτα

- κ ιθάρα, Χρήστο

Τσαπράζη - μπάσο

και Γιώργο Τόλιο –

τύμπανα) στο ΓΑΙΑ

LIVE.

Σάββατο17 Νοεμβρίου

5ο Διεθνές Φεστιβάλ

Ταινιών έως 2 λεπτά

του Δήμου Θερμαϊκού

στη μεγάλη οθόνη του

ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΠΠΑ,

στην Παραλία της

Περαίας, με 47 ταινίες

– αστραπή. Δυνατό!

Κυριακή18 Νοεμβρίου

Nορβηγία 1882. Κι

όμως ... Σαν να μην

πέρασε μ ια μέρα!

Το αρ ιστούργημα

του Ερρίκου Ίψεν Ο

εχθρός του λαού, σε

διασκευή της Μαρίας

Μ π α λ τ α τ ζ ή σ τ η ν

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ.

Δευτέρα19 Νοεμβρίου

Τι θα πει έτσι είναι:

Γιώργος Νταλάρας

- Νίκος Αντύπας

(συμμετέχει η Ανδρι-

άνα Μπάμπαλη) στο

ΘΕΑΤΡΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ

Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Κ Ω Ν

ΣΠΟΥΔΩΝ. Τι λέτε;

Τρίτη20 Νοεμβρίου

Η εμμονή και το φετίχ

της Παρακολούθησης,

η αναζήτηση της ταυ-

τότητας: ο Κρίστο-

φερ Νόλαν το 1998

γύρισε το εξαιρετικό

φιλμ που προτείνουν

τα Cinedogs στ ις

Σινεφίλ Τρίτες στο

ΟΞΥΓΟΝΟ.

Τετάρτη21 Νοεμβρίου

Στις 20:00 προτεί-

νουμε την παρουσίαση

του έργου του Δημή-

τρη Τσινικόπουλου

(30 χρόνια λόγου και

τέχνης: 1982-2012)

στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΚΗ-

ΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ...

Πέμπτη22 Νοεμβρίου

Μάκης Παπαδη -

μητρίου, Κατερίνα

Λυπηρίδου, Σύρμω

Κεκέ, σε σκηνοθεσία

Βαγγέλη Θεοδωρό-

πουλου, στο ΘΕΑΤΡΟ

ΑΥΛΑΙΑ: H Ρομαντική

μ ο υ ι σ τ ο ρ ί α τ ο υ

D.C.Jackson αξίζει!

Η ατζέντα της εβδομάδας

Ανώνυμο-4 2 15/11/2012 11:04 ΠΜ


ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

Η μοναξιά του Ανθρώπου

Ένα δυνατό έργο,

άκρως επίκαιρο στις

μέρες μας, παρου-

σιάζει η Πολιτεία

Θεάτρου. Στον

υπόγειο χώρο της,

πάνω ακριβώς από

την Αρχαία Αγορά,

“ξεδιπλώνεται” Ο

εχθρός του λαού

του Ερρίκου Ίψεν.

Η επικεφαλής της ομάδας, Μαρία Μπαλτατζή, έχει διασκευάσει το

κείμενο (αντικατέστησε τρεις αντρικούς ρόλους με τρεις γυναικεί-

ους), το σκηνοθετεί, επιμελείται σκηνικά, κοστούμια και μουσική και

κρατά και έναν από τους ρόλους του έργου πλάι σε άλλα οκτώ άτομα

(Νίκος Τερεκίδης, Τούλα Κουτσοράκη, Φανή Χατζημπάρμπα,

Χαρά Σουλτούκη, Νίκος Δερτιλής, Μάνος Γεωργακάκης, Γεωρ-

γία Κώνστα, Αλίκη Μπράβου).

Ο πύρινος λόγος του Νορβηγού συγγραφέα, ενάντια σε κάθε εξου-

σία, ανθρώπινη μωροφιλοδοξία και χειραγώγηση του πλήθους, καθώς

και ο ύμνος του συνάμα στην ηθική ακεραιότητα του ανθρώπου, στις

μέρες μας ταιριάζει -δυστυχώς- …γάντι. Ο Ίψεν μάς εξιστορεί την

πορεία ενός αξιοσέβαστου γιατρού, που ζει με την οικογένεια του σε

μια μικρή λουτρόπολη. Και ενώ είναι ένας εν δυνάμει ήρωας για τους

υπόλοιπους κατοίκους, όταν ανακαλύπτει ένα σκάνδαλο και επιχειρεί

να αγωνιστεί για το κοινό καλό κόντρα στις απατεωνιές της τοπικής

εξουσίας και εν προκειμένω και στον αδερφό του που είναι δήμαρ-

χος, οι δολοπλοκίες που υφαίνονται γύρω του τον καθιστούν μέσα

σε μια νύχτα «εχθρό του λαού». Βλέπετε ο ήρωας του Ίψεν πιστεύει

στην ειλικρίνεια των ανθρώπων, στην αμφισβήτηση του κατεστημέ-

νου («αλίμονο στα έθνη που τα νιάτα δεν επαναστατούν, δεν αμφι-

σβητούν»), στο “ξήλωμα” της αδικίας, στην ισότητα ανδρών-γυναικών,

στην ελευθερία του Τύπου. Όταν γίνεται ξαφνικά ο «προδότης» και

βιώνει την απόλυτη αποξένωση, αλλά και την προδοσία ακόμη και μέσα

στο οικογενειακό του περιβάλλον, τα διλήμματα είναι τεράστια. Μπο-

ρεί να επιβιώσει η αλήθεια χωρίς εξουσία; Και τι υπερισχύει τελικά;

Ο αγώνας για το συλλογικό καλό ή αυτός για το ατομικό; Ο γιατρός

αντιλαμβάνεται με βίαιο τρόπο ότι «μεγαλύτερος εχθρός της κοινω-

νίας είναι η συμπαγής πλειοψηφία», διότι όταν η μάζα χειραγωγείται,

«οι πολλοί έχουν τη δύναμη, αλλά όχι και το δίκιο». Το αποτέλεσμα

είναι η μοναξιά…

Η ομάδα Πολιτεία Θεάτρου είχε αναμφίβολα μπροστά της ένα δύσκολο

κείμενο. Η πολυμορφία στους χαρακτήρες του Ίψεν είναι μεγάλη,

καθώς κλιμακώνεται από τον πιο αθώο ως τον πιο δολοπλόκο, ενώ

το αρχικά ευχάριστο κλίμα της ιστορίας, όσο περνάει η ώρα γίνεται

ασφυκτικό. Οι ηθοποιοί είχαν αρκετές αμήχανες στιγμές, ενώ κάποιοι

υπερβολικοί τονισμοί ήταν μάλλον άστοχοι. Ωστόσο, το δεύτερο

μέρος του έργου όπου η ένταση και η αγωνία κορυφώνονται, είναι

πιο δυνατό. Να σημειώσουμε ότι η διάρκεια της παράστασης είναι

αρκετά μεγάλη (170 λεπτά με δύο διαλείμματα!), ο χώρος όμως που

είναι διαμορφωμένος έτσι ώστε να θυμίζει εσωτερικό σπιτιού, προ-

σφέρει τη δυνατότητα να απολαύσετε και καφέ ή ποτό.

Πολιτεία Θεάτρου (Ολύμπου 88, τηλέφωνο: 2310 272909)

Παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 8.15 μ.μ., είσοδος 10

ευρώ με ποτό. Στον ίδιο χώρο παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή ένα

αφιέρωμα στον Ιωσήφ Αναστασίου με δύο μονόπρακτα.

Υ.Γ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ιστορικό cafe-bar DE FACTO (Παύ-

λου Μελά 19) θα πραγματοποιηθεί -για πρώτη φορά- έκθεση θεατρι-

κής φωτογραφίας των 58 μονόπρακτων και 3 πολύπρακτων έργων

Ελλήνων και ξένων δραματουργών που παρουσίασε η ΠΟΛΙΤΕΙΑ

ΘΕΑΤΡΟΥ κατά την πενταετία 2007-2012. Η έκθεση θα διαρκέσει

επί ένα μήνα, ως και τα μέσα Δεκεμβρίου.

ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΕΤΟΝΗ αιώνια πάλη καλού-κακού

Ένα συνταρακτικό κείμενο του Διο-

νυσίου Σολωμού και συνάμα ένα

από τα πιο σπουδαία έργα της Ελλη-

νικής Γραμματείας επέλεξε να ανε-

βάσει η ομάδα τέχνης Oberon. Ο

λόγος για τη Γυναίκα της Ζάκυθος,

που κάνει απόψε πρεμιέρα στο θέα-

τρο ΑΝΕΤΟΝ, με τη στήριξη του

δήμου Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για ένα έργο γραμμένο

σε ιδιόρρυθμη πρόζα, με στοιχεία

ποιητικού λόγου. Η γλώσσα του

είναι η δημοτική, «παντρεμένη» με

πολλά ιδιωματικά ζακυνθινά στοι-

χεία. Ο συνδυασμός τους κατορ-

θώνει να λειτουργεί ρεαλιστικά και

στον πρωτοπρόσωπο αφηγηματικό

λόγο του Ζακυνθινού Ιερομόναχου

Διονυσίου και στον άμεσο λόγο της

Γυναίκας της Ζάκυθος.

Σε πρώτο επίπεδο παρακολου-

θούμε τη σκληρή και απαράδεκτη

συμπεριφορά της Γυναίκας και τη

δεινή θέση των Μεσολογγιτισσών

που καταφεύγουν για βοήθεια στο

νησί κατά τη διάρκεια της πολιορ-

κίας του Μεσολογγίου. Σε ένα δεύ-

τερο επίπεδο πάλι ενεδρεύει η ψυχή του Ιερομόναχου, που μέσα της συμβαίνουν όλα όσα θα

ιστορήσει στη Γυναίκα. Η τριάδα Ιερομόναχος, Γυναίκα και Διάβολος θα δεθούν μεταξύ τους με

τα νήματα μιας πίστης και μιας άρρηκτης και μοναδικής ύπαρξης. Το εν λόγω έργο του Σολω-

μού μπορεί να χαρακτηριστεί παραληρηματικό, με εξπρεσιονιστικές πινελιές, ενώ ο πυρήνας του

αφορά την αιώνια πάλη του καλού με το κακό.

Την παράσταση σκηνοθετεί ο Αλέκος Σπυριδάκης, τα σκηνικά και κοστούμια είναι της Μαριέτας

Πανίδου, ο σχεδιασμός φωτισμού της Κέλλυς Εφραιμίδου και τη μουσική επιμελούνται ο Αλέ-

ξης Βαλάσσης (κιθάρα) και ο Περικλής Βραχνός (βιολί). Τους ρόλους ενσαρκώνουν οι Σοφία

Βούλγαρη, Διονύσης Καραθανάσης και Μάριος Μεβουλιώτης.

Παραστάσεις θα φιλοξενούνται στο ΑΝΕΤΟΝ (Παρασκευοπούλου 42, τηλ: 2310 869869) έως

και τις 23 Νοεμβρίου.

Τη σελίδα γράφει η Έλσα Σπυριδοπούλου

Μ ε σ ο γ ε ι α κ ά Ζ υ θ ε σ τ ι α τ ό ρ ι α

τηλ. & fax: 2310 211 211τηλ. & sms: 6943 211 211d e l i v e r y @ z i t h o s . g r

Κατούνη 5, Λαδάδικα τηλ. : 2310 540284z i t h o s @ z i t h o s . g r

Τσιρογιάννη 7, Λευκός ΠύργοςΘεσσαλονίκη, τηλ.: 2310 279010w w w . z i t h o s . g r

Έχεις Μπυροπαρέα;

Ψάχνεσαι να τη βγάζεις φθηνά, αλλά ποιοτικά και µε στυλ; Φτιάξε παρέα κι ελάτε ΖΥΘΟ! Κουπονάκι ανά χείρας και special µπυροtreatment για σας!Α, και να µην ξεχάσω: όσο πιο πολλοί, τόσο πιο... special το treatment!

ΖΥΘΟΣ Μπυροκατάσταση!

Ψάχνοµαι να τη βγάζω φθηνά, αλλά ποιοτικά και µε στυλ! Έφτιαξα παρέα _________ατόµων κι ήρθα ΖΥΘΟ! Έχω κουπονάκι ανά χείρας και περιµένω special µπυροτοtreatment! Α, και να µην ξεχάσω, αν µ’ αρέσει θα βαρεθείτε να µε βλέπετε! Ο/Η ΔΗΛΩΝ/ΟΥΣΑ

____________________

ΠΛΗΡΕΣΜΕΝΟΥ

ΕΠΙΛΟΓΗΣ ME ΜΠΥΡΑ4-6-8-10-12...

ατόµων

8€το άτοµο

more: www.zithos.gr/8

eyeQ

crea

tive

θέατρο

Ανώνυμο-4 3 15/11/2012 11:04 ΠΜ


μουσική

Ξένοι ήχοι

Μία από τις πιο καυτές «μεταλλικές»

ευρωπαϊκές περιοδείες κάνει στάση

το Σάββατο 17/11 στο PRINCIPAL του

Μύλου. Οι βετεράνοι Kreator από τη

Γερμανία και οι Morbit Angel από τη

Φλόρινα των ΗΠΑ, είναι δύο από τα πιο

γνωστά thrash metal συγκροτήματα του

πλανήτη. Μαζί τους εμφανίζονται και οι

Nile, με τον Έλληνα ντράμερ τους Γιώργο

Κόλλια, ενώ τη συναυλία ανοίγουν οι επί-

σης Αμερικανοί Fueled by fire. Εισιτήρια 35 ευρώ.

Αρκετά σκληρή συναυλιακά και η Κυριακή, μιας και εμφανίζονται και οι

Madball στο... EIGHTBALL. Όχι δεν είναι οι 8 τρελές σφαίρες, αλλά το γνωστό

hardcore συγκρότημα από τη Νέα Υόρκη. Έναρξη 20:00, εισιτήρια 15 ευρώ.

Ηρεμούν τα πράγματα την Πέμπτη 22 του Νοέμβρη. Οι Kool Thing είναι δύο

κορίτσια από το Δουβλίνο και το Σίδνεϊ. Συναντήθηκαν στο Παρίσι, εγκατα-

στάθηκαν στο Βερολίνο και ο ήχος τους είναι ηλεκτρονικός, ατμοσφαιρικός

με αιθέρια φωνητικά. Θα τις δούμε και θα τις ακούσουμε στο COO BAR

στις 21:30. Είσοδος 8 ευρώ.

Σοφία Μελικίδου

Οι ελληνικές συναυλίες της εβδομάδας

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έχει

καινούργια δουλειά, την Αφετηρία, και

θα παρουσιάσει τραγούδια απ’ αυτόν το

δίσκο, καθώς και παλιά αγαπημένα στο

LOVE CASUAL LIVING την Παρασκευή

16 και το Σάββατο 17 Νοεμβρίου, στις

22:30. Είσοδος (με ποτό) 10 και 15 ευρώ.

Ο Νικήτας Κλιντ (γνωστός και ως Xray)

είναι ένας από τους πιο γνωστούς καλ-

λιτέχνες του ελληνικού χιπ-χοπ. Στους

Active Member αρχικά, αργότερα με τις

Ρόδες, αλλά και μ’ εξαιρετικές συνεργα-

σίες έχει δώσει πολλά δείγματα του ταλέ-

ντου του. Οι Ρόδες United, το τελευταίο

του project, ξανακυλάνε στο BLOCK33

την Παρασκευή 16 του μηνός. Είσοδος

10 ευρώ.

Ο συνθέτης Δημήτρης Μαραμής και η

τραγουδίστρια Κορίνα Λεγάκη παρουσι-

άζουν κομμάτια από τον τελευταίο τους

δίσκο Ταγκό για τρεις, στην αίθουσα

δοκιμών της Κ.Ο.Θ. στο παλιό ΠΑΛΛΑΣ

(Λεωφ.Νίκης). Τραγούδια σε στίχους των

Καρυωτάκη, Πολυδούρη και Γκανά, με τη

μουσική ευαισθησία του Μαραμή και τη

φωνή της Λεγάκη, μας περιμένουν την

Παρασκευή 16 Νοέμβρη, σε μια συναυλία

που ξεκινά στις 21:30, με δωρεάν είσοδο!

Τραγούδια από τις δυο πλευρές του Αιγαίου έχει η μουσική παράσταση Στην αυλή του πελά-

γους, που μας προτείνουν η Γιορκέμ Σαούλη, ο Γιάννης Σαούλης, ο Χρήστος Κεχαγιάς

και άλλοι 5 φίλοι τους. Κανονάκι, ούτι, κιθάρα, βιολί, μπουζούκι, ακορντεόν, κρουστά και

κοντραμπάσο σε τραγούδια που ταξιδεύουν από την Κωνσταντινούπολη και τον Πόντο ως

την Αθήνα και (φυσικά) τη Θεσσαλονίκη. Στο Βαφοπούλειο (16/11 στις 20:30). Εισιτήρια 10

και 12 ευρώ.

Τους Ghost Note Project μπορεί να μην τους έχετε ακουστά όμως τις Τρύπες και τα Ξύλινα

Σπαθιά τα ξέρουμε όλοι (ή σχεδόν όλοι). Οι Ασκληπιός Ζαμπέτας, Χρήστος Τσαπράζης και

Γιώργος Τόλιος ήταν μουσικοί στα πιο γνωστά ροκ γκρουπ της Ελλάδας και το 2009 ξεκίνησαν

κάτι καινούργιο: τους Ghost Note Project. Το Sensomatic, η πρώτη τους δουλειά, κυκλοφό-

ρησε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Στις 16/11, στις 21:30, στο ΓΑΙΑLIVE θα ακούσουμε το

εναλλακτικό-ψυχεδελικό ροκ τους, ενώ μετά θα ακολουθήσει Dj σετ παρτυ με τους Blend

Miskin & Ninja Vasilis Vasiliadis. Είσοδος 8 ευρώ.

Οι Minor Mine είναι ένα συγκρότημα από την πόλη μας, που κατατάσσεται κάπου ανάμεσα

στη φολκ-ροκ-ποστ πανκ πλευρά της μουσικής με αγγλικό στίχο. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει

ένα δίσκο και ετοιμάζονται για καινούργιο. Μπορείτε να τους δείτε και να τους ακούσετε στο

COO BAR (16/11 στις 22:00). Είσοδος 5 ευρώ.

Οι Pink Floyd δεν σταματάνε να επηρεάζουν και να γοητεύουν με την μουσική τους δεκαετίες

μετά την διάλυση τους. Οι The Great Gig είναι ένα tribute συγκρότημα από 8 μουσικούς

της Θεσσαλονίκης που παίζουν αποκλειστικά τραγούδια του βρετανικού συγκροτήματος. Θα

εμφανιστούν στο ΜΥΛΟ στις 16 του μηνός, στις 21:00. Είσοδος 10 ευρώ.

Οι Baby Guru έρχονται από την Αθήνα και θεωρούνται ένα από τα καλύτερα αγγλόφωνα

σχήματα στην Ελλάδα. Ο ήχος τους είναι αρκετά ξεχωριστός, ψυχεδελικός με ιδιαίτερη

έμφαση στα αφρικανικά κρουστά. Μόλις κυκλοφόρησε ο καινούργιος τους δίσκος Pieces

και είναι ευκαιρία να ακούσουμε τα καινούργια τους κομμάτια στο EIGHTBALL το Σάββατο

17/11 στις 21:00. Εισιτήρια 10 και 12 ευρώ.

Σουινγκ, βαλκανικός ήχος, μπόσα νόβα, ελληνικός αλλά και αγγλικός στίχος, συνεργασίες

με Νικήτα Κλιντ, Mc Yinca και τώρα με τον Βασιλικό, οι Los Mujeros από την Πτολεμαΐδα

εμφανίζονται στο ΓΑΙΑLIVE το Σάββατο 17/11. Είσοδος 5 ευρώ.

Ο Παναγιώτης Καραδημήτρης παρουσιάζει την μουσική του παράσταση Κράτησα τη ζωή

μου στο ΜΥΛΟ στις 17/11 (ώρα 22:30). Είσοδος 8 ευρώ.

Ο Νίκος Αντύπας παρουσιάζει την καινούργια του δισκογραφική δουλειά Τι θα πει έτσι

είναι με δύο συναυλίες στις 19 και 20 Νοεμβρίου στο ΘΕΑΤΡΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ

ΣΠΟΥΔΩΝ. Με βασικό ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα, ο επιτυχημένος -αλλά και αναγνω-

ρισμένος- μουσικοσυνθέτης εμφανίζεται στη σκηνή με 7μελή ορχήστρα. Μαζί τους και η

Ανδριάνα Μπάμπαλη. Έναρξη 21:00, εισιτήρια από 10 έως και 20 ευρώ.

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης εμφανίζεται μαζί με τη Σοφία Γεωργαντζή στο ΜΙΚΡΟ STAGE

την Πέμπτη 22/11. Ώρα έναρξης 22:00, είσοδος με ποτό 12 ευρώ.

Σοφία Μελικίδου

Κρίστη Στασινοπούλου & Στάθης Καλυβιώτης

Greekadelia

Riverboat records

Η λέξη Greekadelia δεν υπάρχει. Στην

πραγματικότητα είναι μια κατασκευή των

καλλιτεχνών, προκειμένου να περιγράψουν

το ύφος του παρόντος δίσκου: «greek»,

δηλαδή ελληνικός με την έννοια της ελλη-

νικής παράδοσης, και «a-delia» από το

«psychedelia», ούτως ώστε να εκφραστεί

η γενικότερη θεώρηση (και όχι απλά ένα

ρεύμα) υπό την οποία αποτυπώνονται τα

γνώριμα σε όλους μας ακούσματα του δίσκου.

Προτού δούμε πιο συγκεκριμένα κάποια από τα τραγούδια του δίσκου αξίζει

να αναφερθεί κανείς στην ευρύτατη αποδοχή του δίσκου από τα charts της

world μουσικής, καθώς και στις ιδιαίτερα θετικές διεθνείς κριτικές που έλαβε

(ως «highly original compelling set» από τη Guardian και ως «something

upbeat coming out of Greece» από την Independent).

Ως προς το περιεχόμενο τώρα: οι δύο μουσικοί διατρέχουν σχεδόν όλη

την ελληνική επικράτεια (Κυκλάδες, Δωδεκάνησα, Θράκη και Ανατολική

Θράκη, Μικρά Ασία, Ήπειρος, Βόρειο Αιγαίο, Ανατολικό Αιγαίο, Στερεά

Ελλάδα - Ρούμελη, Πελοπόννησος, Θεσσαλία, Κρήτη), επιλέγοντας χιλιο-

τραγουδισμένα, αλλά και λιγότερο γνωστά, μα πάντως χαρακτηριστικά των

περιοχών, κομμάτια -που ηχογραφούν με ένα ιδιαίτερο τρόπο, «πειράζοντάς»

τα ηλεκτρονικά. Στο εναρκτήριο Μάτια σαν και τα δικά σου ξεχωρίζουμε το

λαούτο, ενώ η φωνή του καπετάνιου μάς μεταφέρει σε κάποιο ελληνικό καλο-

καίρι. Από αυτά που ακολουθούν το Με γελάσαν τα πουλιά και το Χαλασιά

μου εμπεριέχουν ένα πιότερο θλιβερό μοτίβο, ενώ το Μες του Αιγαίου τα

νερά καταφέρνει να θυμίζει ελάχιστα το αντίστοιχο χορευτικό άσμα. Στο

Πες μου ποια μάνα κυριαρχεί ο ήχος του ινδικού αρμονίου, χωρίς ωστόσο

να περιορίζεται σ’ αυτό (βλ. και Ρόδισε η Ανατολή). Κορωνίδα του δίσκου

ίσως αποτελεί το Ρόδο της πρωτανάστασης, το οποίο αναμειγνύει πρωτότυπα

-μα τόσο ευχάριστα- trance στοιχεία σε κατεξοχήν παραδοσιακούς ήχους!

Η Κρίστη και ο Στάθης, παρουσιάζονται αυτάρκεις (από άποψη συμμε-

τοχής τρίτων στο δίσκο τους), αν και περισσότερο υποτονικοί (σε σχέση

με προηγούμενες δουλειές τους). Αλλά, ειλικρινά, αυτό δε θα μπο-

ρούσε να θεωρηθεί καν default του δίσκου –απλά μια ιδιαιτερότητά του.

Η ενασχόλησή τους με την παραδοσιακή μας μουσική, και μάλιστα με

τέτοιο τρόπο που ξεφεύγει από τα πλαίσια του φολκλόρ και εντάσσεται

σε μια άλλως ιδωμένη world μουσική της νέας χιλιετίας, είναι αξιέπαινη!

Βάγια Πολυζωΐδου

Baby Guru

Ghost Note Project

Kreator

Ανώνυμο-4 4 15/11/2012 11:04 ΠΜ


συνέντευξη

11-11-2012, GAIA MULTI CULTI SPOT

O. Children/Jane Doe/Fuzzy Nerds

Η βασική διαπίστωση αυτής

της συναυλίας είναι ότι δεν

πρέπει να ξαναπαραπο-

νεθούμε όταν θα έρθουν

οι Scorpions για τη νιοστή

συναυλία τους στη Θεσσαλο-

νίκη. Δεν νοείται να έρχεται

στην πόλη ένα ανερχόμενο

όνομα, που να «συμβαίνει

τώρα», και η προσέλευση να μην ξεπερνά τα 100 άτομα!

Πέραν αυτού, άνετα μπορεί κανείς να πει ότι η συγκεκριμένη συναυ-

λία σαφώς και δεν ήταν η καλύτερη που έχει δει ποτέ, πλην όμως είχε

την ένταση και το δέσιμο που απαιτεί ένα καλό live. Οι O. Children

βγήκαν στη σκηνή μετά τα μεσάνυχτα με το πολύ καλό Malo, και

για την επόμενη περίπου μία ώρα έδωσαν ένα σφιχτό και γεμάτο

συναίσθημα σόου. Το βασικό ατού τους είναι ο επιβλητικός (όχι μόνο

λόγω ύψους) frontman Τόμπι Ο’ Κάντι. H βαριά και βαθιά φωνή, καθ’

όλα ταιριαστή με τον indie post punk ήχο του συγκροτήματος, και

η ιδιαίτερη εκφραστικότητά του στην εκφορά των στίχων (ειδικά σε

κομμάτια όπως το Heels και το Ruins) ήταν αρκετά για να ανεβάσουν

την ένταση και να μας χαρίσουν μια συναυλία ενδιαφέρουσα και

δυνατή, αν μη τι άλλο.

Κλείνοντας, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ και

στα support. Οι Fuzzy Nerds έδωσαν ένα δυναμικό live, αποδει-

κνύοντας ότι κατέχουν πολύ καλά το παιχνίδι της μελωδίας και

του συνδυασμού της με το alternative στοιχείο, οι δε Jane Doe

ερμήνευσαν κομμάτια από το επερχόμενο The enormous head of

King Splendid, το οποίο, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι και ένας

από τους δίσκους της χρονιάς.

Ουζερί

Ψαρογωνιάτου ΝικόλαΑγ. Σεραφείμ 4 (περιοχή Μπότσαρη)

τηλ. 2310 815 316

Θεσσαλονίκη

Εστιατόριο

Καμμένηγωνιά

Από το 1960Βασ. Όλγας 72

τηλ. 2310 835 870

Θεσσαλονίκη

Ο Νικ Κέιβ ανήκει στις επιρροές σας, όπως

φαίνεται στο όνομά σας. Τι σας συνδέει με το

ομώνυμο τραγούδι;

Προφανώς και είμαστε μεγάλοι φαν του. Ωστόσο,

δεν υπάρχει πραγματικός σύνδεσμος με το τρα-

γούδι. Απλά μας άρεσε πάρα πολύ ο τίτλος του.

Υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στο δικό σας

Dead Disco Dancer και στο Death of a Disco Dancer των Smiths; Τι συμβολίζει για εσάς ο

«χορευτής της ντίσκο»;

Δεν έχει κάποια σχέση με τους Smiths. Ο «Νεκρός

Χορευτής της Ντίσκο» έχει να κάνει με το στυλ

του τραγουδιού. Είναι αρκετά σκοτεινό ως προς

τον ήχο, ωστόσο έχει σκοπό να κάνει τον κόσμο

να χορέψει, με μια πραγματική αίσθηση groove

και ρυθμού.

Ποια είναι η ιστορία πίσω από τη δημιουργία

του συγκροτήματος;

Ξεκίνησε όταν γράφηκε μια σειρά τεσσάρων

τραγουδιών, που ανέβηκαν στο myspace. Με

το που τράβηξαν λίγη προσοχή, τα live κρίθη-

καν αναγκαία. Οπότε μαζευτήκαμε και αρχίσαμε

πρόβες-και αυτή ήταν η αρχή των O.Children...

Η μουσική σας έχει πολύ μεγάλη σχέση με

το post punk των ’80’s -βλέπε Joy Division.

Ωστόσο, αποπνέει ένταση που θυμίζει Sisters

of Mercy και Birthday Party. Είναι κάτι το οποίο

επιδιώκετε;

Δεν επιδιώκουμε να βγάζουμε κάτι συγκεκρι-

μένο στη μουσική μας. Το πρώτο μας album είχε

σκοτεινό ήχο, καθώς τέτοια ήταν η μουσική που

ακούγαμε τότε. Σε όλους μας αρέσουν διαφο-

ρετικά είδη μουσικής και έχουμε διαφορετικές

επιρροές. Οπότε στους δίσκους βάζουμε ό, τι

μας βγαίνει φυσικά.

Τι αισθήματα νομίζετε ότι προκαλεί η μουσική

σας στους ακροατές;

Η μουσική έχει κυρίως να κάνει με την ερμηνεία

και πιστεύουμε ότι ο καθένας θα πάρει διαφορε-

τικά πράγματα από τη δική μας. Όλοι θέλουμε η

μουσική μας να είναι «ανεβαστική», όσο σκοτεινή

κι αν ακούγεται. Θα έπρεπε να είναι κάτι που να

σε κάνει να χαμογελάς και να νιώθεις καλά για

τη ζωή. Έτσι θα έπρεπε να είναι η μουσική γενικά!

Στο The Realest λέτε: “Silence won’t give us a home/ violence will give us a home”. Οι στίχοι

ταιριάζουν με τη γενικότερη οικονομική κρίση;

Το τραγούδι έχει να κάνει με την κρίση γενικά, σε

κάθε τομέα της ζωής. Δύσκολο θέμα για τη μουσική,

γιατί εύκολα μπορεί να θεωρηθεί ότι υποστηρίζεις

μια συγκεκριμένη άποψη ή θέση. Το τραγούδι απλά

έχει ως θέμα το ότι η γραμμή ανάμεσα στη σιωπή

και στη βία δεν μπορεί ποτέ να είναι σωστή ή λανθα-

σμένη. Και η μεν και η δε οδηγούν σε προβλήματα.

Πώς αποφασίσατε να βγάλετε το Remixed, ένα

album με remix κομματιών σας; Σας αρέσει η

dance και γενικότερα η ηλεκτρονική μουσική;

Σε όλους μας αρέσει, και θεωρήσαμε πολύ καλή

ιδέα το να αφήσουμε άλλους να δημιουργήσουν

διαφορετικές ερμηνείες της μουσικής μας. Η ηλε-

κτρονική μουσική έχει πολύ ενδιαφέρον και αυτό

βγαίνει στο δίσκο -υπήρξε πάντα πολύ δημιουργική

και ανέκαθεν προκαλούσε τα όρια. Σαν μουσικοί,

δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε αυτό. Καλύτερα

να προσπαθείς για κάτι καινούριο και ενδιαφέρον

από το να κάνεις πάντα τα ίδια!

Πάμε τώρα στο Acoustic, ένα ep με ακουστικές

εκτελέσεις τραγουδιών από το ντεμπούτο σας.

Πώς διαλέξατε τα τραγούδια και ποιά version

τους προτιμάτε; Αυτό έγινε κατά τύχη. Μας ζητή-

θηκε να κάνουμε ένα ακουστικό σόου, κάτι που στην

αρχή μάς φαινόταν πολύ παράξενο. Ωστόσο, με το

που μαζευτήκαμε και προβάραμε τα τραγούδια, μας

φάνηκε εξαιρετικό. Έτσι, μετά το σόου, αποφασίσαμε

να δώσουμε στους φαν μια ευκαιρία να ακούσουν

αυτά τα κομμάτια. Ακόμα προτιμούμε τα ηλεκτρικά

album, αλλά το να προσφέρεις κάτι διαφορετικό

κατά καιρούς παραμένει πολύ ωραίο.

Κλείνοντας, ήταν το Apnea ένα είδος θεραπείας

για τον τραγουδιστή σας Τόμπι Ο’ Κάντι, μετά

τα προβλήματά του με τις βρετανικές αρχές και

την υγεία του (σ.σ. προβλήματα με την άδεια

παραμονής του, παραλίγο απέλαση στη Νιγηρία,

υπνική άπνοια); Μπορεί η μουσική να αποτελέσει

θεραπευτικό εργαλείο; Και πώς;

Η μουσική αποτελεί μέσο και τρόπο διαφυγής για

τους περισσότερους. Συνεπώς, η δημιουργία του

Apnea ήταν το τέλειο για όλους τους εμπλεκομέ-

νους. Ό, τι προβλήματα κι αν έχεις, πάντα υπάρχει

κάτι που σε κάνει ευτυχισμένο και σε κάνει να θέλεις

να πετύχεις και να δουλέψεις σκληρά. Το Apnea

ήταν αυτό ακριβώς για τους O. Children.

O. Children: Η γραμμή ανάμεσα στη σιωπή και στη βία δεν μπορεί ποτέ να είναι σωστή ή λανθασμένηΣυνέντευξη στη Μαριάννα Βασιλείου

(Η πλήρης συνέντευξη βρίσκεται στο www.mic.gr)

Την Κυριακή 11 Νοεμβρίου, οι O. Children εμφανίστηκαν στο ΓΑΙΑ

LIVE STAGE και μας μίλησαν για τη βία, τη σιωπή, τη μουσική, την

πορεία και τον ήχο τους...

Ανώνυμο-4 5 15/11/2012 11:04 ΠΜ


Αλ. Παπαδιαμάντη 6 (περιοχή Μαρτίου) Τηλ. 2310 861874www.kroustophono.gr , email: [email protected]

Μαθήματα κρουστών, Drums, κιθάρας,

μουσικής προπαιδείας, παιδικό musical.

Εγγραφές όλο το χρόνο

μάδα (πριν το Φεστιβάλ) η προβολή ήταν γεμάτη. Δεν προσδοκούμε πολυπληθές κοινό. Απλά

θέλουμε να γίνεται δημιουργική κουβέντα μετά από κάθε προβολή. Θεωρούμε πολύ βασικό να

συνυπάρχουν κι άλλες κινηματογραφικές λέσχες στη Θεσσαλονίκη, όπως η λέσχη Δευτέρες

στο ΦΑΡΓΚΑΝΗ ή οι λέσχες του Μεταίχμιου (Σινεφίλ Τρίτες με το CineDogs.gr στο ΟΞΥΓΟΝΟ)

και του Αμερικάνικου Κολεγίου (ACT Cinema Club). Κι όσοι λένε ότι είναι αρκετές στη Θεσσα-

λονίκη, τους απαντώ ότι είναι πολύ λίγες! Οι λέσχες προβάλλουν έργα που δεν θα τα δούμε

στο κύκλωμα των εμπορικών αιθουσών και στα πολυσινεμά, όπως για παράδειγμα η Γενέθλια

Πόλη του Τάκη Παπαγιαννίδη, με τον σκηνοθέτη μάλιστα παρόντα. Έτσι θεωρώ ότι ζωντανεύει

κινηματογραφικά η Θεσσαλονίκη!

Πώς βλέπεις το κινηματογραφικό τοπίο των δυο πόλεων;

Σε επίπεδο θεατή η Θεσσαλονίκη υπερέχει. Στην Αθήνα είναι απαγορευτικό να πάει κάποιος από

ένα κεντρικό σημείο σε ένα άλλο μια φορά τη βδομάδα να δει μια ταινία. Σκεπτόμενος το χρόνο

μετακίνησης πηγαινέλα, τη διάρκεια της ταινίας και της κουβέντας, σε σχέση με το γεγονός ότι

την επομένη πρέπει να ξυπνήσει νωρίς για τη δουλειά του, αποθαρρύνεται. Περισσότερα πράματα

γίνονται στη Θεσσαλονίκη. Εδώ υπάρχουν ακόμη οι μικρές γειτονιές και η μετάδοση της είδησης

μιας εκδήλωσης γίνεται ακόμη και από στόμα σε στόμα. Είναι πιο αγαπησιάρικο αυτό, έχει πιο

πολύ ζεστασιά. Εδώ έχουμε Μπιενάλε, Κινηματογραφικό Μουσείο, το Μακεδονικό Μουσείο

Σύγχρονης Τέχνης. Ερχόμενος να ζήσω εδώ δεν αισθάνθηκα ότι κάτι μου λείπει καλλιτεχνικά

επειδή άφησα την Αθήνα. Οι άνθρωποι και οι ρυθμοί της Θεσσαλονίκης είναι πιο χαλαροί, πιο

ανοιχτοί και είναι ευκολότερο να δεχτούν προτάσεις εναλλακτικές. Το καλλιτεχνικό έργο μιλάει

στο θεατή, ενώ στην Αθήνα το στρες της καθημερινότητας κλείνει κανάλια επικοινωνίας.

Ο Γιάννης Φραγκούλης είναι θεωρητικός ή κριτικός κινηματογράφου;

Καταρχήν ασχολήθηκα με την κριτική κινηματογράφου. Στην πορεία με κέρδισε η ανάλυση της

γλώσσας, η σημειολογία και η σημειωτική. Επειδή θέλω να είμαι πολύ τίμιος και συγκεκριμένος

(αν και έχω διαβάσει αρκετά, έχω κάνει αναλύσεις, καθώς και δυο ταινίες μικρού μήκους κι

ένα ντοκιμαντέρ) δεν μπορώ να αποκαλέσω εαυτόν θεωρητικό, έχοντας πίσω μου κάποιους

σημαντικούς θεωρητικούς όπως ο Παύλος Ζάννας, ο Σωτήρης Δημητρίου, ο Βασίλης Ραφαη-

λίδης, ο Νίκος Κολοβός. Δεν είμαι τόσο άξιος μπροστά σ’ αυτούς. Απλά λέω ότι προσπαθώ να

αναπτύξω θεωρητική άποψη.

Ως κριτικός και μέλος της ΠΕΚΚ πώς βλέπεις το πρόσφατο επεισόδιο με το Φεστιβάλ;

Αυτό το “Ανακοινώστε το βραβείο σας δια του τύπου, αλλά δεν θέλουμε να το απονείμετε από

σκηνής στην Τελετή Λήξης του 53ου Φεστιβάλ” είναι συνώνυμο του “Απαγορεύεται”. Για μένα

το μόνο “Απαγορεύεται” είναι το σύνθημα “Απαγορεύεται το απαγορεύεται”, όπως είχε διατυ-

πωθεί στο Μάη του ‘68. Κι εκεί τελειώνω με όλα αυτά... και παλεύω κι αγωνίζομαι ενάντια σε

κάθε είδους απαγόρευση! Επίσης έχει προηγηθεί η “απαγόρευση” 19 ταινιών από το Ελληνικό

Πανόραμα, οι οποίες θα μπορούσαν κάλλιστα να προβληθούν σε μια άλλη αίθουσα παράλληλα

με το 53ο Φεστιβάλ (π.χ. στον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ή στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ) χωρίς να επιβαρυνθεί οικονομικά

το Φεστιβάλ. Αυτές οι “απαγορεύσεις” το μόνο πράμα που δεν προάγουν είναι την Τέχνη του

Σινεμά. Κι εκεί εμείς είμαστε αντίθετοι. Είμαστε και δημοσιογράφοι που προσπαθούμε αυτά να

τα φέρουμε “εν δήμω”, δηλαδή να τα κοινοποιήσουμε στο λαό με την αρχαιοελληνική έννοια

του όρου. Κάπου υπάρχει σοβαρό πρόβλημα όταν πνίγεται η “φωνή του δήμου”.

Συμβαίνει κι αλλού να μη δίνονται βραβεία ενώσεων επί σκηνής...

Η ιδιομορφία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι πως όταν ήταν σε παρακμή

και παρέπαιε, επί διεύθυνσης του “παππού” Γρηγόρη Δανάλη, με πρωτοβουλία και με πίεση

της ΠΕΚΚ το Φεστιβάλ πήρε αυτόν τον διεθνή χαρακτήρα, ο οποίος εξελίχθηκε με καλλιτεχνικό

διευθυντή τον Μισέλ Δημόπουλο (μέλος της ΠΕΚΚ), κατόπιν με την κα Μουζάκη και τώρα με

τον κ. Εϊπίδη (τον οποίο προσκάλεσε ο Μισέλ Δημόπουλος). Γι’ αυτόν το λόγο ήταν τιμή να δίνει

η ΠΕΚΚ το δικό της βραβείο. Αργότερα ήρθε ως επιστέγασμα και το βραβείο της Fipresci...

Πώς ξεκίνησε η ΚΛS;

Ξεκίνησε πριν από 4 χρόνια στην Αθήνα. Το 2010 ήρθαμε στη Θεσ-

σαλονίκη να εγκατασταθούμε. Εκδηλώθηκε “σοβαρά” το 2011 στον

Πολυχώρο Ερμού, με ένα Αφιέρωμα στον Ερωτικό Κινηματογράφο.

Αυτή η συνεργασία διακόπηκε κάπως βίαια για λόγους κακής συνεν-

νόησης... Έτσι, συνεχίζουμε τώρα εδώ, Φιλίππου 36, στο ΘΕΑΤΡΟ 90

ΜΟΙΡΩΝ, με καλύτερο προγραμματισμό και μακρόπνοα σχέδια, με το

αφιέρωμα Από τον Φελίνι στον Βισκόντι. Προβάλλουμε μια ταινία κάθε

Τετάρτη (εν προκειμένω εναλλάξ, μία του Φελίνι και μία του Βισκόντι)

και κατόπιν ακολουθεί συζήτηση και διάλογος με τους θεατές, ούτως

ώστε να ανοιχτεί το φιλμικό κείμενο στο θεατή, να τον προβληματίσει...

και έπειτα να το συζητήσει με τους φίλους του σε δεύτερο στάδιο, στη

λεγόμενη μεταθέαση.

Ποια η σχέση του κ. Ψαλτόπουλου με την ΚΛS;

Άρχισε μέσω facebook, όπου συνομιλούσα με τον Αχιλλέα Ψαλτόπουλο

και του έλεγα ότι ψάχνω χώρο για τις προβολές της Λέσχης. Μου

πρότεινε το ΘΕΑΤΡΟ 90 ΜΟΙΡΩΝ, ως λίγο περίεργο χώρο, όπου τα

στασίδια των θεατών βρίσκονται σε δυο πλευρές υπό ορθή γωνία και

κοιτούν λοξά την οθόνη με κλίση 30 μοιρών. Είδαμε το χώρο μιλήσαμε

με τον Αχιλλέα και συμφωνήσαμε να γίνει εκεί η νέα έδρα της Λέσχης

μας. Όλα έγιναν αρκετά βιαστικά χωρίς πολύ μεγάλη προετοιμασία.

Ξεκινήσαμε δειλά, αλλά τώρα πάμε καλά και την προηγούμενη βδο-

Γιάννης Φραγκούλης: Περισσότερα πράματα γίνονται στη Θεσσαλονίκη!Συνέντευξη στον Κώστα Γ. Καρδερίνη

συνέντευξη

ΚΛS θα πει Κινηματογραφική Λέσχη Solaris. Όνομα αλά Ταρκόφσκι και

λογότυπο αλά Μελιές! Ο εφαλτήρας

της ΚΛS, Γιάννης Φραγκούλης,

μας μίλησε για μεταθέαση, κριτικούς

και Φεστιβάλ “εν δήμω”.

Ανώνυμο-4 6 15/11/2012 11:04 ΠΜ


ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑΌλοι στη... γειτονιά μας

Την προηγούμενη εβδομάδα αναφερθήκαμε στις 4 εκ των 7 ταινιών του κυρίως βαλκανικού προγράμ-

ματος. Στις 3 εναπομείνασες δεν είχαμε κάτι εξίσου δυνατό με το τουρκικό «Πέρα από το λόφο». Η

ρουμάνικη ταινία «Όλοι στην οικογένειά μας» (Toata lumea din familia noastra) είναι πάντως εκείνη

που κέρδισε τις εντυπώσεις...

Ο σκηνοθέτης Ράντου Τζούντε επιλέγει τη σχεδόν ντοκιμαντερίστικη καταγραφή της κατάστασης στο

εσωτερικό μίας φαμίλιας (ή μήπως δύο;). Παρακολουθούμε τη διαταραγμένη από το διαζύγιο σχέση

του ήρωα με την πεντάχρονη κορούλα του, αλλά και με την πρώην γυναίκα του, καθώς και τον νυν

σύζυγό της, αλλά νωρίτερα έχουμε μιαν «εισαγωγή» στα όσα θα δούμε στην πορεία του φιλμ, με την

παρουσίαση της επίσης κακής «χημείας» του με τους γονείς του: «σόι πάει το βασίλειο», όπως λέει

εύστοχα μια παροιμία...

Οι συναντήσεις με τους άλλοτε αγαπημένους πλέον είναι βραδυφλεγείς βόμβες, που άπαξ και εκρα-

γούν δεν αφήνουν αλώβητο κανέναν. Με την κάμερά του, ο δημιουργός μας αποκαλύπτει αυτό που

γνωρίζαμε και δεν θέλαμε να αποδεχθούμε: ένα κλικ απέχει ένας φιλήσυχος άνθρωπος από το να

«ξεφύγει» και να διαλύσει τα πάντα, επιφέροντας χάος και συμφορά στην υποτιθέμενη οικογενειακή

γαλήνη. Χωρίς να φτάνει σε υψηλά επίπεδα κινηματογραφικής αισθητικής, ο Τζούντε καταφέρνει να

πείσει για την ειλικρίνεια των προθέσεών του και να καταδείξει πόσο τρωτές είναι σήμερα οι ψυχές

και πόσο επιρρεπείς σε «Παράξενα παιχνίδια»...

Η πονεμένη ιστορία της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης είναι στο επίκεντρο της ταινίας από τη συγκεκριμένη

χώρα. «Τα παιδιά του Σεράγεβο» (Djeca) ασχολούνται με τη μοίρα όσων γεννήθηκαν και μεγάλωσαν

στις φλόγες του πολέμου, ειδικά αν έχασαν και τους γονείς τους. Τα σημάδια μπορεί ενίοτε να μη

φαίνονται στην εμφάνιση, αλλά είναι έντονα στις ψυχές τους. Οι ήχοι στους δρόμους δεν είναι πια από

βομβαρδισμούς - κι όμως, τα διαρκή πυροτεχνήματα ή οι πανηγυρικοί πυροβολισμοί τρομοκρατούν

εξίσου! Η συμβίωση με τους «κακούς» μοιάζει αναγκαστική, αλλά οι δρόμοι της αρετής και της κακίας

υπάρχουν πάντα και είναι τελικά στο χέρι του καθενός να διαλέξει, λέει λίγο αφελώς στο φινάλε η

Αΐντα Μπέγκιτς. Χρήση της κάμερας στο χέρι, αλλά και έμφαση στην πολύ καλή ερμηνεία της πρω-

ταγωνίστριας (Μαρίγια Πίκιτς) είναι τα δυο κύρια χαρακτηριστικά ενός ενδιαφέροντος φιλμ, που δεν

φτάνει ωστόσο ποτέ στην κορύφωση...

Αφήσαμε τελευταίο τον Γκόραν Πασκάλιεβιτς. Ο σπουδαίος Σέρβος έχει μεγαλώσει πια και η οργή

φαίνεται ότι δεν τον συντροφεύει. Ποιο το αποτέλεσμα; Το «Στο φως της μέρας» (Kad svane dan)

είναι μια χλιαρή δουλειά, παρότι ξεκινούσε με μεγάλες υποσχέσεις λόγω του αβανταδόρικου θέματός

της, καθώς συνδύαζε το Ολοκαύτωμα (στο Βελιγράδι αυτή τη φορά) με την αναζήτηση ταυτότητας,

το γκρέμισμα του παλιού κόσμου και της πλαστής αρμονίας που τον συνόδευε με την έστω καθυστε-

ρημένη δικαίωση της θυσίας. Με συμβατική, αργόσυρτη και ακαδημαϊκή αφήγηση, ο σκηνοθέτης της

φρενήρους «Πυριτιδαποθήκης» μας αφήνει μετέωρους και στενοχωρημένους για τη χαμένη ευκαιρία

να απολαύσουμε μια πραγματικά καλή ταινία. Κρίμα!

Δημοσθένης Ξιφιλίνος

53o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Οδεύοντας προς το 54ο ΦΚΘ Όταν σε ένα φεστιβάλ κινηματογράφου προβάλλονται πάμπολλες

ταινίες δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις καλό ή κακό ελαφρά τη

καρδία. Μπορεί να είσαι τυχερός και να δεις 10 καλές ταινίες όταν

όλες οι υπόλοιπες είναι κακές ή μέτριες ή να είσαι άτυχος και να

δεις 10 κακές ή μέτριες ταινίες όταν όλες οι υπόλοιπες είναι καλές.

Και πάντα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το υποκειμενικόν του πράγμα-

τος: τις χαρακτηρίζεις καλές ή κακές με βάση τα δικά σου, προσω-

πικά αισθητικά κριτήρια...

Πιο λογικό είναι να κρίνεις τμήματα ενός φεστιβάλ. Και το πιο χαρα-

κτηριστικό τμήμα είναι πάντοτε το διαγωνιστικό. Υπό αυτήν την άποψη,

το εφετινό διαγωνιστικό τμήμα του 53ου ΦΚΘ ήταν ιδιαίτερα ανεβα-

σμένο. Οι περισσότερες ταινίες από αυτές που συμμετείχαν είχαν

ενδιαφέρον, είχαν κάτι να πουν και είχαν και αισθητικά προσεγμένο

τρόπο για να το διατυπώσουν. Η επιλογή των ταινιών που δομούν το

διαγωνιστικό τμήμα είναι αποκλειστική ευθύνη των ανθρώπων που

δουλεύουν στο εκάστοτε Φεστιβάλ. Εμείς, πάντως, δεν θα βάζαμε

τη «Χαρά» του Ηλία Γιαννακάκη να διαγωνιστεί - θα βάζαμε το «Συγ-

χαρητήρια στους αισιόδοξους?» της Κωνσταντίνας Βούλγαρη.

Και θα φροντίζαμε να προβάλλονται όλες οι ελληνικές ταινίες της

σεζόν έστω και σε μία προβολή έστω και στο πλαίσιο ενός εντελώς

ουσιαστικού Πανοράματος - κι ας μην ευτυχίσαμε ιδιαίτερα σε ότι

αφορά το επίπεδο των ελληνικών ταινιών που τελικά προβλήθηκαν

στο Φεστιβάλ. Ποιος επιλέγει, όμως, να προβληθεί το «Χιγκίτα» του

The Boy και όχι το «Η επιστροφή του Λαζάρου» του Αλέξανδρου

Κωνσταντάρα; Εδώ χρειάζεται μεγάλη κουβέντα...

Εν κατακλείδι και χωρίς πολλά - πολλά, ιδού οι 3 αγαπημένες μας

ελληνικές ταινίες, οι 3 που ξεχωρίσαμε από το διαγωνιστικό τμήμα

και οι 3 (επί δύο) από όλα τα υπόλοιπα:

Ελληνικές ταινίες

«Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους?» της Κωνσταντίνας Βούλγαρη

«Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» του Έκτορα Λυγίζου

«Μπιγκ Χιτ» του Κάρολου Ζωναρά

Διαγωνιστικό

«Ταμπούρ» (Taboor) του Βαχίντ Βακιλιφάρ

«Μούχλα» (Küf) του Αλί Αϊντίν

«Αγάπη» (Miłość) του Σλάβομιρ Φαμπίτσκι

Best of the Rest

(με διανομή)

«Το κεφάλαιο» (Le Capital) του Κώστα Γαβρά

«Μετά τη Λουτσία» (Después de Lucía) του Μισέλ Φράνκο

«Πίσω από τους λόφους» (Dupa delauri) του Κριστιάν Μουντζίου

(χωρίς διανομή, τουλάχιστον τη στιγμή που τις είδαμε)

«Νύχτα σιωπής» (Lal gece) του Ρέις Τσελίκ

«Στην κρεβατοκάμαρα» (W sypialni) του Τομάς Βασιλέφσκι

«Στούντιο ηχογραφήσεων Μπερμπεριάν» (Berberian Sound Studio)

του Πίτερ Στρίκλαντ

Θόδωρος Γιαχουστίδης

Όλοι στην οικογένειά μας

Ταμπούρ

Ανώνυμο-4 7 15/11/2012 11:04 ΠΜ


53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ (DER GLANZ DES TAGES/ THE SHINE OF

DAY) των Τίτσα Κόβι και Ράινερ Φρίμελ

Αυτή είναι η δεύτερη ταινία μυθοπλασίας των Τίτσα Κόβι και Ράινερ Φρίμελ. Στην πραγματικότητα

πρόκειται σχεδόν για μυθοπλασία: οι ηθοποιοί Φίλιπ Χόχμαϊρ και Βάλτερ Σάμπελ παίζουν ομώνυμους

ρόλους, θαμπώνοντας έτσι τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ. Ωστόσο, οι κινηματογραφικοί

τρόποι είναι εκείνοι μιας ταινίας μυθοπλασίας.

Ο Φίλιπ Χόχμαϊρ είναι πράγματι ένας υπέροχος θεατρικός ηθο-

ποιός. Είναι ιδιαιτέρως ενεργός στην Κεντρική Ευρώπη (Βιέννη,

Βερολίνο, Αμβούργο): συνειδητοποίησα ότι τον έχω δει και αποθε-

ώσει, ώρες αφότου η ταινία είχε τελειώσει. Στην ταινία υποδύεται

τον εαυτό του: λίγα πράγματα είναι περισσότερο θαρραλέα απ’

αυτό. Ο Χόχμαϊρ δεν εργάζεται ως ηθοποιός: ζει ως ηθοποιός.

Το διανοητικό του εύρος προσδιορίζεται από το θεατρικό του

ρεπερτόριο. Ό, τι δεν σχετίζεται με τον Βόιτσεκ ή τους Αδελφούς

Καραμαζόφ, δεν τον απασχολεί και σύντομα γίνεται οχληρό.

Τα θεατρικά κοστούμια είναι η μοναδική του γκαρνταρόμπα: τα φοράει και κυκλοφορεί στο δρόμο, τα

επιδεικνύει, τα απαθανατίζει σε υπαίθριους φωτογραφικούς θαλάμους. Δεν λατρεύει τον εαυτό του:

λατρεύει τους εαυτούς του. Το «Φως της μέρας» είναι ένα αξιόλογο έργο για τα έργα.

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης

ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΜΥΣΤΙΚΟΣ (UN MUNDO SECRETO/ A SECRET

WORLD) του Γκαμπριέλ Μαρίνιο

Με περίσσιο το καβαφικό πνεύμα που θέλει το ταξίδι να νικά

σε συγκινήσεις τον προορισμό, η ταινία του Μεξικανού Γκα-

μπριέλ Μαρίνιο είναι ένα λυρικό road trip μιας έφηβης που

αναζητά να επανεφεύρει τον ίδιο της τον εαυτό. Εγκαταλείπει

το σπίτι της με σκοπό να συναντήσει αυτό που ονειρεύεται

συχνά τα βράδια, αυτό που συνιστά τον μυστικό της κόσμο:

μια φάλαινα στα ανοιχτά της θάλασσας. Ένα πλάσμα πλέει

παράλληλα με εκείνη, ξεκλειδώνει τη μοναχικότητά της και

ανάγεται σε σύμβολο επανεκκίνησης.

Ο νεαρός σκηνοθέτης έχει επιλέξει σε όλες του τις ταινίες έως τώρα γυναικείους πρωταγωνιστικούς

χαρακτήρες, δηλώνοντας ότι του δίνουν την ελευθερία να είναι πιο λογικός και συναισθηματικός. Στο

συγκεκριμένο πορτραίτο ακολουθεί τα εφηβικά αδιέξοδα ενός κοριτσιού δίνοντας την εντύπωση ενός

μακρινού παρατηρητή, που καταφέρνει να εστιάσει στα σωστά σημεία. Η φωτογραφία μαγνητίζει τα

βλέμματα από το πρώτο λεπτό και τα διατηρεί καθηλωμένα μέχρι το τελευταίο ενώ γράφεται πως έχει

επιρροές από την Αμερικανίδα φωτογράφο, Ναν Γκόλντιν. Αυτό μένει να διαπιστωθεί με μια επίσκεψη

στην έκθεσή της, που φιλοξενείται στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης έως και τον προσεχή

Ιανουάριο. Καθώς οι τέχνες επικοινωνούν μεταξύ τους νέοι κόσμοι πάντοτε θα φανερώνονται.

Κική Μουστακίδου

ΕΞΩ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ (ALATA/ OUT IN THE DARK) του Μάικλ Μάγιερ

Αν έπρεπε να βγάλουμε ένα συμπέρασμα για τον κόσμο του

κινηματογράφου στο 53ο ΦΚΘ, θα ήταν ότι η βαριά κληρονομιά

του σινεμά έχει περάσει από τα χέρια της Ευρώπης και της

Άπω Ανατολής σε αυτά του Ισραήλ. Στο «Έξω στο σκοτάδι»

ο Μάικλ Μάγιερ μεταχειρίζεται ένα ρομάντζο σαν εφαλτήριο

για μια ευρύτερη κοινωνικοπολιτική κριτική στο Ισραήλ, την

Παλαιστίνη και τις τεταμένες σχέσεις τους.

Ο Νιμρ, Παλαιστίνιος φοιτητής που ονειρεύεται μια ακαδημα-

ϊκή διέξοδο στο Ισραήλ και μετά στη Δύση, ερωτεύεται τον Ρόι, ένα νεαρό και ευκατάστατο Ισραηλινό

δικηγόρο. Ο έρωτάς τους σύντομα δοκιμάζεται όταν οι Ισραηλινές Μυστικές Υπηρεσίες επιχειρούν να

στρατολογήσουν τον Νιμρ απειλώντας να τον ξεσκεπάσουν στους γονείς του, ενώ παράλληλα ο αδερφός

του μπλέκει την οικογένεια σε επικίνδυνα παιχνίδια, με τη συμμετοχή του σε τρομοκρατική οργάνωση.

Το «Έξω στο σκοτάδι» δεν εστιάζει στην ομοφυλοφιλία των ηρώων αλλά στο πολιτιστικό χάσμα ανάμεσα

στους δυο λαούς. Εκθέτει τον παραλογισμό και των δυο πλευρών και προβάλει τον εθνικιστικό παροξυ-

σμό που μέσα από τη βία και τη ρητορεία του μίσους τσακίζει τις ευγενείς εκδηλώσεις της ανθρώπινης

ζωής, όπως είναι ο έρωτας. Παράλληλα – δυστυχώς για την εγχώρια, βαθιά αντισημιτική Αριστερά – δεν

εξωραΐζει την Ιντιφάντα αλλά κάνει σαφέστερη τη διάσταση ανάμεσα σε ένα Ισραήλ που κυνηγά το μέλλον

κι έναν λαό που εξακολουθεί να καταδικάζει την ομοφυλοφιλία με βαθύ κοινωνικό στίγμα και θάνατο.

Πέτρος Θεοδωρίδης

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

(DEINE SCHOENHEIT IST NICHTS WERT/

YOUR BEAUTY IS WORTH NOTHING) του

Χουσείν Ταμπάκ

Η ομορφιά σου δεν αξίζει τίποτα... χωρίς τη δική μου αγάπη, άδει

αμανετζίδικα ο Τούρκος τροβαδούρος Ασίκ Βεϊσέλ Σατίρογλου

(1894-1973), καθώς ταξιδεύει από χωριό σε χωριό για να ζήσει

από την τέχνη του.

Βιέννη, δέκα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.

Ο 12χρονος Βεϊσέλ, γιος Κούρδου και Τουρκάλας προσφύγων, έχει

το ίδιο όνομα και τη φιλοδοξία να απαγγείλει στην τάξη του σχολείου

το ίδιο ποίημα μεταφρασμένο στα γερμανικά από τα οποία δεν γνω-

ρίζει γρι. Κίνητρο, ο έρωτας για την πεντάμορφη συμμαθήτρια Ανά,

κόρη διαφορετικών γιουγκοσλαβικών εθνοτήτων, γεννημένη στην

Αυστρία. Σύμμαχος, ο ρέμπελος γείτονας κι απέναντι η μισαλλοδοξία

και οι νόμοι του κράτους.

Το τραγούδι όμως του μεγάλου Βεϊσέλ για τη δική του αγάπη έχει

στοιχειώσει τον μικρό ήρωα ο οποίος υπερβαίνει τη σκληρή πραγμα-

τικότητα και ονειρεύεται... Αυτός που αγαπάς βρίσκεται στην καρδιά

σου και κανείς δεν μπορεί να τον πάρει μακριά σου.

Ο ουμανιστής Χουσείν Ταμπάκ, κουρδικής καταγωγής, γεννημένος

Γερμανός και σπουδαγμένος αυστριακώς, καταθέτει την πτυχιακή

του εργασία στο 53ο ΦΚΘ με τη βοήθεια 150 φίλων και συμφοιτητών

που αποτέλεσαν το ερασιτεχνικό καστ και το πλήρωμα αυτής της

αρ(τ)ιστουργηματικής ταινίας για μικρούς και μεγάλους, γεμάτης

ελπίδα και πανανθρώπινα μηνύματα.

Κώστας Γ. Καρδερίνης

Ανώνυμο-4 8 15/11/2012 11:05 ΠΜ


ΖΩΗ (ZHIT/ LIVING) του Βασίλι Σιγκάρεφ

Αλκοολική μάνα περιμένει τα δίδυμα παιδιά της που βρίσκονται

υπό την προστασία της Πρόνοιας. Παιδί, ζώντας με τη μάνα του

και τον εραστή της, περιμένει καρτερικά τον πατέρα του. Ιστορίες

βουτηγμένες στη θλίψη. Αλλά και η χαρά του νιόπαντρου ζευγαριού

μοιάζει παράταιρη και εξοστρακίζεται αιφνίδια από κάποια λούμπεν

στοιχεία. Η ζωή αντάμα με τον θάνατο ως συνδαιτυμόνες στο ίδιο

τραπέζι.. Η κλιμάκωση μοιάζει να είναι προς το χειρότερο. Δεν ξέρω

αν η τραγικότητα του ανθρώπου συνίσταται στη θνησιμότητά του

αλλά σίγουρα εντοπίζεται στην πορεία προς το θάνατο. Δεν ξέρω αν

η ίδια η ζωή είναι πεσιμιστική ή κάποιος μας εμπαίζει. Στις ιστορίες

του Σιγκάρεφ ακόμη κι εκεί που η χαρά έχει τον πρώτο λόγο παρει-

σφρέει αναπάντεχα και βίαια η θλίψη. Η χαρά δείχνει να είναι κάτι

σαν τον απαγορευμένο καρπό του χαμένου παραδείσου. Αυθεντική

καταγραφή της ζωής ως αντίποδα του θανάτου μέσα από την ύψιστη

και επονείδιστη τραγικότητα της απώλειας των παιδιών αλλά και

της τραυματικής εμπειρίας της πατρικής απουσίας. Και η γέφυρα

της χαράς να καταρρέει κι αυτή υπό το βάρος της κακεντρέχειας,

του φθόνου, της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής, της αλόγιστης

βίας ως εκφραστή τάχα μου της ισονομίας. Η Ρωσία του Ταρκόφσκι

παράπαιε, του Σιγκάρεφ ασθενεί βαρέως.

Γιάννης Ν. Γκακίδης

ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΩΝ ΜΠΕΡΜΠΕΡΙΑΝ (BERBERIAN SOUND

STUDIO) του Πίτερ Στρίκλαντ

Ένας ήσυχος, συντηρητικός και ηθικός ηχολήπτης καλείται σε ένα ερμητικά κλειστό, θαρρείς διαβο-

λικό στούντιο να εργαστεί σε μια εξίσου διαβολική ταινία τρόμου, περιστοιχισμένος από εχθρικούς

συνεργάτες και μυστηριώδη θηλυκά. Όλο το φιλμ του Στρίκλαντ βασίζεται στους ήχους και αποτελεί

φόρο τιμής πάνω απ’ όλα στον μέγα Αρτζέντο και στο έργο του

αλλά και σε άλλους σπουδαίους της πολυαγαπημένης ιταλικής

σχολής του τρόμου που μεγαλούργησαν τις δεκαετίες του ’60,

του ’70 και του ’80. Στους Μάριο και Λαμπέρτο Μπάβα, Μικέλε

Σοάβι, Λούτσιο Φούλτσι. Η σύλληψη της απότισης φόρου τιμής

στη σχολή αυτή μέσω μιας ιστορίας των ήχων και του τρόπου

παραγωγής, μίξης και σχεδιασμού αυτών είναι ιδιοφυής διότι ο

ήχος και η μουσική υπήρξαν πράγματι σημαντικότατο κομμάτι

της γοητείας αυτών των αριστουργημάτων. Το φιλμ του Στρίκλαντ

όμως σε αφήγηση και αισθητική είναι επηρεασμένο και από

Λιντς, Χερτζ και Πολάνσκι. Υπνωτιστικό, υποβλητικό, συγκινητικά σινεφίλ. Η μουσική θαρρείς πως

είναι γραμμένη απ’ τους ίδιους τους Γκόμπλιν ενώ έχεις την αίσθηση πως από κάπου θα εμφανιστεί

κι η Μπάρμπαρα Στιλ ή η Τζέσικα Χάρπερ. Υπέροχη σκηνοθεσία, φωτογραφία, αισθητική και φυσικά

ήχος. Μόνο εσωτερικοί χώροι, κλειστοφοβία και ονειρική ατμόσφαιρα. Το στούντιο αποκτά διαστά-

σεις πλάσματος απειλητικού και ανθρωποφάγου. Ένα αριστουργηματικό, καθηλωτικό θρίλερ για το

σινεμά μες στο σινεμά.

Αλέξανδρος Μιλκίδης

ΣΤΑ ΒΑΘΕΙΑ (THE DEEP) του Μπάλτασαρ Κόρμακουρ

Ακούγοντας ότι ο σκηνοθέτης μιας ταινίας λέγεται Μπάλ-

τασαρ Κόρμακουρ και αυτή προέρχεται από την Ισλανδία

θα ήσουν το λιγότερο επιφυλακτικός στο να τη δεις, πλη-

ρώνοντας εισιτήριο σε κάποια αίθουσα. Σ’ ένα φεστιβάλ,

όμως, που συναντάς κινηματογραφίες από κάθε γωνιά του

πλανήτη, τα στοιχεία αυτά μπορούν να θεωρηθούν έως και

mainstream, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο δημιουργός έχει

ήδη κάνει το πέρασμα στην απέναντι πλευρά του Ατλαντι-

κού. Όταν μάλιστα πρόκειται και για μια ιδιαίτερη, αληθινή

ιστορία, τότε οι προσδοκίες ανεβαίνουν αναλόγως.

Το 1984 έξι ψαράδες βγαίνουν με το αλιευτικό τους στην Αρκτική Θάλασσα. Όταν αυτό βουλιάζει, ο

ένας απ’ αυτούς κολυμπάει έξι ώρες μέχρι να βρει την πιο κοντινή ακτή, ενώ ένας μέσος άνθρωπος

μπορεί να αντέξει ζωντανός σε τέτοιες συνθήκες το πολύ τριάντα λεπτά.

Παγωμένα πλάνα που σε τοποθετούν εύστοχα στο κλίμα της περιοχής, υπέροχη χρήση του flashback

και εμπνευσμένη του flash forward και φιλοσοφικά ερωτήματα σχετικά με την αντιμετώπιση κάποιου

που το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθήσει να σώσει τη ζωή του. Είναι ήρωας ή μήπως φρικιό, γιατί

το λίπος του ομοιάζει με αυτό της φώκιας; Μια δυνατή ταινία, από αυτές που σε κάνουν να ευχαριστείς

το Φεστιβάλ που σου έδωσε τη δυνατότητα να τη δεις.

Ορέστης Μανασής

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΧΙΠΣΤΕΡ (I AM NOT A HIPSTER) του Ντέστιν Κρέτον

Ο νεαρός Μπρουκ μένει μόνος του σ’ ένα σπίτι αχούρι που το έχει μετατρέψει σε ερασιτεχνικό

στούντιο ηχογραφήσεων. Εκεί φτιάχνει τη μουσική του και

προσπαθεί να εξορκίσει τη μόνιμη μελαγχολία που μοιάζει

να έχει κολλήσει πάνω του σαν βδέλλα. Στο στενό περίγυρο

κουλάτων κι εναλλακτικών γνωστών, είναι σχεδόν ένα είδωλο.

Τα μονίμως μισόκλειστα μάτια του, η απείθαρχη συμπεριφορά

του, το «δεν δίνω δεκάρα τσακιστή για το τι πιστεύεις για μένα»

βλέμμα του και το ελαφρύ μειδίαμά του, του προσδίδουν μια

καταδικαστική σαγήνη. «Χίπστερ», θα έλεγε κανείς φορώντας

του μια ενοχλητική ταμπέλα, αλλά ο ίδιος δεν νιώθει πως εντάσσεται κάπου. Απλώς, φοβάται. Φοβάται

την απόρριψη από τους φίλους του, φοβάται ότι θα χάσει αυτούς που αγαπάει, φοβάται την απόρριψη

της τέχνης του, φοβάται την απόρριψη από την οικογένειά του και φοβάται την ατελείωτη μοναξιά της

ζωής. Σε μια κρίση ειλικρίνειας σπαράζει. Δεν θέλει να είναι καταθλιπτικός. Δεν το επέλεξε. Δεν ξέρει

πώς έφτασε μέχρι εδώ. Ο αμερικάνικος κινηματογράφος είτε εμπορικός είτε ανεξάρτητος έχει μια

σπάνια αρετή. Ξέρει να αφηγείται ιστορίες. Η ταινία «Δεν είμαι χίπστερ» που προβλήθηκε στο Διεθνές

Διαγωνιστικό τμήμα μπορεί να μην είναι η ταινία που θα κερδίσει βραβεία, αλλά είναι πάρα πολύ καλός

κινηματογράφος με ελάχιστα μέσα. Κι αυτό είναι κάτι ακόμα πιο σπάνιο.

Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος

53o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Ανώνυμο-4 9 15/11/2012 11:05 ΠΜ


53ο Φεστιβάλ Κινματογράφου Θεσσαλονίκης

ΚΙΝΤ (KID) της Φιν Τροχ

Στην αγροτική Φλάνδρα ο επτάχρονος Κιντ ζει με τη μητέρα

του και τον αδελφό του σε ένα αγρόκτημα. Από τότε που

τους εγκατέλειψε ο πατέρας τους, αναγκάζονται να τα

βγάζουν πέρα μόνοι τους. Η μοίρα στέκεται αδυσώπητη

μαζί τους, καθώς μια μέρα η μητέρα των αγοριών δολοφο-

νείται. Τα δυο παιδιά τότε πάνε να ζήσουν με το θείο και

τη θεία τους. Στο μυαλό του Κιντ στριφογυρνάει διαρκώς

η εικόνα της μητέρας του και το πώς θα τη συναντήσει.

Σε αυτό το, μικρό το δέμας, μεγάλο στη γκάμα της συναι-

σθηματικής κλιμάκωσης arthouse κομψοτέχνημα, η Βελ-

γίδα σκηνοθέτης εικονογραφεί την ιστορία ενός αγοριού

που αγωνίζεται να αντικαταστήσει τη χαμένη αγάπη της μητέρας του. Η ευλογία να έχεις αφομοιώσει μέχρι

μυελού των οστέων τον Μπρεσόν αποτυπώνεται σε κάθε καρέ του φιλμ. Αφηγηματική λιτότητα, αυστηρό-

τητα κάδρων, οικονομία εκφραστική και μια αισθητική σαγηνευτική που συντίθεται από την εκφραστική

οικονομία, την υφέρπουσα αίσθηση του παραλόγου, την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Ο Κιντ, σαν άλλη

«Ροζέτα», με μια κάμερα καρφωμένη πάνω του, βγαίνει από το καβούκι της ασφάλειας που του παρείχε

η μάνα του. Έχει να αντιμετωπίσει τους φόβους και τις αγωνίες του κόσμου. Σιγά-σιγά αρχίζει να αποξε-

νώνεται από τους γείτονες γύρω του. Η δημιουργός με μαεστρία, ξεπερνώντας το σκόπελο του αναίτιου

συναισθηματισμού, ερευνά τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αντιμετωπίζουν ένα συναισθηματικό τραύμα.

Εικονοποιεί την ευελιξία των παιδιών στο άκουσμα άσχημων νέων, την ικανότητά τους να επιβιώνουν μέσα

από τέτοιες καταστάσεις. Γι’ αυτήν, τα παιδιά συνιστούν το καθαρό ακόμα, αφελή κόσμο που οι ενήλικες

έχουν χάσει Με λεπτοδουλεμένους (ελάχιστους) διαλόγους και με εμπύρετο αλά νουάρ ρυθμό, αγγίζει,

στο μαγικό φινάλε, το θαύμα.

Πέτρος Αλμπάνης

Η Κριτική Επιτροπή για το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του 53ου

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αποτελούμενη από τους:

Πρόεδρο: Τόμας Έλζεσερ (Επίτιμο Καθηγητή στο Τμήμα Κινημα-

τογράφου και Τηλεόρασης στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ

(Γερμανία)

Και Μέλη: Όλε Κρίστιαν Μάντσεν, σκηνοθέτη (Δανία), Λόιβεϊ Γκούδ-

γιονσντοτιρ, διευθύντρια και συνιδρύτρια του Ισλανδικού Κέντρου

Κινηματογράφου από το 2003 (Ισλανδία), Ζουάου Πέντρου Ροντρί-

γκες, σκηνοθέτη (Πορτογαλία) και Θύμιο Μπακατάκη, διευθυ-

ντή φωτογραφίας (Ελλάδα) απονέμουν τα βραβεία τους ως εξής:

• Βραβείο Καλύτερης ταινίας Χρυσός Αλέξανδρος - Θόδωρος

Αγγελόπουλος

απονέμεται στην ταινία: «Μια πειρατεία» (Kapringen) του Τομπίας

Λίντχολμ (Δανία)

• Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής – Αργυρός Αλέξανδρος απονέ-

μεται στην ταινία: «Μούχλα» (Küf) του Αλί Αϊντίν (Τουρκία – Γερμανία)

• Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτο-

μία – Χάλκινος Αλέξανδρος απονέμεται στην ταινία: «Επίλογος»

(Hayoota ve’Berl) του Αμίρ Μανόρ (Ισραήλ)

• Βραβείο Σκηνοθεσίας στον: Αντόνιο Μέντεθ Εσπάρθα για την

ταινία:

«Εδώ κι εκεί» (Aquí y allá) (Ισπανία – ΗΠΑ – Μεξικό)

• Βραβείο Σεναρίου στον: Αμίρ Μανόρ για την ταινία: «Επίλογος»

(Hayoota ve’Berl)

53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου ΘεσσαλονίκηςΤα βραβεία

Μια πειρατεία

• Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στην: Γιούλια Κίγιοβσκα για την ερμηνεία της στην ταινία: «Αγάπη» (Milosc)

του Σλάβομιρ Φαμπίτσκι (Πολωνία)

• Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στον: Γιάννη Παπαδόπουλο για την ερμηνεία του στην ταινία: «Το αγόρι

τρώει το φαγητό του πουλιού» του Έκτορα Λυγίζου (Ελλάδα)

• Βραβείο Καλλιτεχνικής Επίτευξης στην ταινία: «Ζωή» (Zhit) του Βασίλι Σιγκάρεφ (Ρωσία)

Ειδική μνεία 1η στην ταινία: «Ταμπούρ» (Taboor) του Βαχίντ Βακιλιφάρ (Ιράν)

Ειδική μνεία 2η στην ταινία: «Το χρώμα του χαμαιλέοντα» (The Color of the Chameleon) του του Εμίλ Χρί-

στοφ (Βουλγαρία)

ΒΡΑΒΕΙΑ FIPRESCI (The International Federation of Film Critics)

Η Κριτική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Kινηματογράφου (FIPRESCI) αποτελούμενη από

τους: Σαμίρ Φαρίντ, πρόεδρο (Αίγυπτος) και τα μέλη Τόντσι Βάλεντιτς (Κροατία), Μίχαου Ολέστσικ (Πολωνία),

Αντρέας Γκίντερ (Γερμανία) και Νίκος Αλέτρας (Ελλάδα) απένειμε τα εξής βραβεία:

Για το Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα στην ταινία: «Μια πειρατεία» (Kapringen) του Τομπίας Λίντχολμ

Για Ελληνική Ταινία στην ταινία: «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» του Έκτορα Λυγίζου

ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ»

Ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής των Ελλήνων (Βουλή - Τηλεόραση) απονέμει το καθιερωμένο βραβείο

«Ανθρώπινες Αξίες» στην ταινία του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος:

«Επίλογος» (Hayoota ve’Berl) του Αμίρ Μανόρ (Ισραήλ)

BΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ FISCHER

Το βραβείο Κοινού FISCHER του Διεθνούς Διαγωνιστικού του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλο-

νίκης, απονέμεται στην ταινία:

«Επίλογος» (Hayoota ve’Berl) του Αμίρ Μανόρ (Ισραήλ)

Το βραβείο Κοινού FISCHER του Ελληνικού Προγράμματος – Μιχάλης Κακογιάννης, του 53ου Φεστιβάλ

Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονέμεται στην ταινία:

«Papadopoulos & Sons» του Μάρκου Μάρκου (Μεγάλη Βρετανία – Ελλάδα)

Το βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ-

σαλονίκης, απονέμεται στην ταινία:

«Πίσω από τους λόφους» (Dupa dealuri) του Κριστιάν Μουντζίου (Ρουμανία -Γαλλία - Βέλγιο)

Το βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος Ανοιχτοί Ορίζοντες του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ-

σαλονίκης, απονέμεται στην ταινία:

«NO» του Πάμπλο Λαραΐν (Χιλή – ΗΠΑ – Μεξικό)

Ανώνυμο-4 10 15/11/2012 11:05 ΠΜ


φιλμ νουάρ

κινηματογράφοςΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: BARBARA / O ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΛΑΖΑΡ / J.A.C.E. / ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ /

ΧΑΡΑΥΓΗ-ΜΕΡΟΣ 2 /// Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ταινίες

BARBARAΣκηνοθεσία: Κρίστιαν Πέτσολντ

Παίζουν: Νίνα Χος, Ρόναλντ Ζέρφελντ, Ράινερ Μποκ

Διάρκεια: 105’

ΟΛΥΜΠΙΟΝ - ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Βρισκόμαστε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, εν

καιρώ υπαρκτού σοσιαλισμού. Μία όμορφη γιατρός λαμ-

βάνει δυσμενή μετάθεση από το Βερολίνο σε μία μικρή

επαρχιακή πόλη. Καθεστώς ψυχρού πολέμου, μόνιμη

καχυποψία, επιφυλακτικότητα, παρακολουθήσεις, έλεγ-

χος, περιορισμοί. Ένα προσωρινό παιχνίδι αναμονής τόσο

έντονο που καταλήγει να καταπίνει την πραγματικότητα.

Από τη μια, ο Δυτικογερμανός εραστής και η σχεδιαζό-

μενη απόδραση προς τη Δύση. Από την άλλη, η αίσθηση

καθήκοντος που συνεχίζει αμείωτη, οι απρόσμενες συγκι-

νήσεις μιας ζωής που φάνταζε αβίωτη, μια νέα αγάπη. Ο

Γερμανός σκηνοθέτης Κρίστιαν Πέτσολντ δεν φοβάται

να βουτήξει στα θολά νερά της πρόσφατης ιστορίας της

χώρας του και να βγάλει μια καλή ψαριά. Ματιά διεισ-

δυτική, χωρίς διδακτισμούς. Ένα υπόκωφο δράμα, με

τις ανθρώπινες σχέσεις και αποφάσεις να φέρνουν στο

προσκήνιο το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό.

Οι εκφραστικοί άξονες στους οποίους επιλέγει ο Πέτσολντ

να στηριχτεί τον δικαιώνουν. Καταρχήν, οι φθινοπωρι-

νοί και μουντοί τόνοι που αναδύουν μια μόνιμη μελαγ-

χολία, η οποία «σπάει» με ξαφνικές σφήνες χρώματος.

Οι εύγλωττες και εμφανώς περιεκτικές σιωπές. Η Μπάρ-

μπαρα υπομένει και αναμένει. Ο νεαρός γιατρός επιμένει

και προσμένει. Η κάμερα εξερευνά τους χώρους διεξο-

δικά και λεπτομερώς. Τους περιεργάζεται, τους ξεζουμί-

ζει, μέχρι να πάρει από αυτούς την αίσθηση που επιθυ-

μεί. Η αντιπαραβολή της φύσης με το πνιγηρό περιβάλλον

των εσωτερικών χώρων στην κωμόπολη. Πάνω απ’ όλα,

η ερμηνευτική προσέγγιση της κεντρικής ηρωίδας. Στη

πρωταγωνίστρια, Νίνα Χος, θα κάνουμε ξεχωριστή μνεία

λίγο πιο μετά. Το αξίζει και με το παραπάνω.

Η Μπάρμπαρα είναι αμφισβητίας και αρνητής του κλου-

βιού που την περιβάλλει. Νιώθει να πνίγεται, νιώθει ανε-

λεύθερη, νιώθει πως δεν μπορεί να προσφέρει όσα θέλει

και μπορεί εξαιτίας ενός ασφυκτικού περίγυρου. Σχεδιά-

ζει και επιθυμεί διακαώς τη φυγή, την απομάκρυνση. Ταυ-

τόχρονα όμως, δεν τρέφει φρούδες ελπίδες για τον προ-

ορισμό. Δεν τον λαχταρά, ξέρει πως είναι κι αυτός με τον

τρόπο του απατηλός. Το αρχικό της πορτρέτο είναι μονο-

κόμματο και άκαμπτο. Σταδιακά, το πεδίο ανοίγει, χρω-

ματίζεται, εμπλουτίζεται. Προστίθενται παράμετροι και

συνιστώσες που φάνταζαν μακρινές. Τελικά, ο μπαχτσές

της κωμόπολης της Ανατολικής Γερμανίας έχει απ’ όλα.

Έχει καθάρματα που εκμεταλλεύονται στο έπακρο την

πρόσκαιρη εξουσία που τους παραχώρησε ένα αυταρ-

χικό καθεστώς. Έχει λεκέδες καλοθελητές και αυτόκλη-

τους ρουφιάνους. Έχει όμως και συνεπείς ιδεολόγους που

πίστεψαν σε κάτι όμορφο, εξαπατήθηκαν, αλλά μένουν

πιστοί στις δικές τους αρχές, βοηθώντας ακόμη και τα

καθάρματα, όταν τους το επιτάσσει το καθήκον τους.

Έχει και ανθρώπους που αναγνωρίζουν το όμορφο, το

επιζητούν και το πράττουν. Έχει και έρωτα. Τα θέλγητρα

της φυγής αρχίζουν σιγά σιγά να γίνονται συγκεχυμένα.

Ο Πέτσολντ μας δίνει όλες τις ενδείξεις, με τρόπο κομψό

και διακριτικό, δίχως χονδροειδείς διευκολύνσεις. Αρχικά,

πάθος και ηδονή στα πουρνάρια του δάσους, γευστικά

χαρμάνια από δυτικά τσιγάρα. Έπειτα, συνάντηση σε ξενο-

δοχείο, σκόρπια ψέματα από το διπλανό δωμάτιο, ερω-

τική επαφή γεμάτη διακοπές και τέλος, υπόσχεση για ένα

κοντινό μέλλον όπου «δεν θα χρειάζεται να δουλεύεις».

Όχι και ό,τι πιο διεγερτικό για μία πλήρως χειραφετημένη

γυναικεία ύπαρξη…

Κεφάλαιο «Νίνα Χος». Η μούσα του Πέτσολντ (αισίως ο

πέμπτος της πρωταγωνιστικός ρόλος σε ταινίες του) απο-

τυπώνει όσα δεν ειπώνονται στο βλέμμα, στο πρόσωπο

και στο κορμί της. Όταν μιλά, βαράνε όλοι προσοχή, όταν

δεν μιλά, μαγνητίζει. Η αυστηρή ομορφιά της δεν αφήνει

και περιθώρια για πολλές κουβέντες και υποθέσεις, του-

λάχιστον σε πρώτο στάδιο. Δεν αποκαλύπτει τίποτα, δεν

μας χαρίζει τίποτα. Είναι οργισμένη, είναι μαγκωμένη,

είναι δύστροπη. Μοιάζει σα να μην έχει δεθεί με τίποτα

από το παρελθόν της, σα να μην έχει απολύτως τίποτα

να χάσει από μία δια παντός φυγή. Παράλληλα, δεν μας

δίνει ούτε ένα στοιχείο για το τι ονειρεύεται, για το τι ορα-

ματίζεται για το μέλλον της.

Μία ζωή σε μόνιμο μεταίχμιο. Ένα εκκρεμές, ένα σκοινί

που αιωρείται πάνω από ένα κόσμο που σύντομα θα καταρ-

ρεύσει: απομένει να διευκρινιστεί το πότε. Αναπτύσσουν

οι άνθρωποι επιθυμίες, ζήλο, επιδιώξεις και ελπίδες σε

αυτό το θολό σκηνικό; Φυσικά και αναπτύσσουν, η ζωή

βρίσκει τους τρόπους να φυτρώσει και στα πιο άνυδρα

περιβάλλοντα. Οι καινούργιες συνθήκες θα επιτρέψουν

ή μάλλον πιο σωστά, θα επιβάλλουν στη ηρωίδα να φανε-

ρώσει την προσωπικότητα και τα αισθήματά της. Η ανθρώ-

πινη ύπαρξη είναι σύμφυτη με τη ζόρικη υπόθεση των επι-

λογών. Στάθμιση των δεδομένων, αμφιβολίες, σκέψη και

αποφάσεις που ποτέ δεν σε βγάζουν ολικά κερδισμένο.

Ό,τι πιο ανθρώπινο δηλαδή.

Αξιολόγηση: ****

Γιώργος Παπαδημητρίου

Ανώνυμο-4 11 15/11/2012 11:05 ΠΜ


J.A.C.E.Σκηνοθεσία: Μενέλαος Καραμαγγιώλης

Παίζουν: Άλμπαν Ουκάζ, Στεφανία Γουλιώτη, Αργύρης Ξάφης,

Ιερώνυμος Καλετσάνος, Κόρα Καρβούνη, Ακύλλας Καραζήσης,

Μηνάς Χατζησάββας, Χρήστος Λούλης


ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 6

Επιτέλους, μια ευρωπαϊκή ταινία που μιλάει για αυτό που

δεν αντέχει η Δύση: τη μνήμη της πραγματικότητας. Η

πρώτη δυτική ταινία που ενσωματώνει περίτεχνα τον συμ-

βολισμό του ελέφαντα κι ό,τι αυτός αντιπροσωπεύει στις

ανατολικές δοξασίες, δίνοντας τη σιωπή του ήρωα, αντί-

δωρο στη φλυαρία των αναλυτών της ρεαλιστικής δρα-

ματουργίας, χρησιμοποιώντας τα δικά της όπλα μόνο για

να μας προσφέρει μια πρώτη ανάγνωση γεγονότων. Προ-

σφέροντας την προστασία από τους ευεργετηθέντες στο

παρελθόν, σαν από μηχανής Θεό για να σχηματιστεί μια σύγχρονη οικουμενική τραγωδία, με γεγο-

νότα που αποσιωπούμε από ντροπή ή ταμπού, ενώ γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν δίπλα μας. Μια κατα-

γραφή ζωής, που αν αφεθείς, σε παρασύρει στην πλοκή της, ενώ ο στόχος είναι πολύ πιο ύπουλος.

Να ανοίξει τις κλειστές πύλες της διαίσθησης και να σε βουτήξει στα πιο υποσυνείδητα μυστικά σου.

Ένας εικονογραφημένος άθλος ενός πολιτισμού που καταρρέει μετά από αλλεπάλληλους βιασμούς

και αποσιωπητικά, σαν ψυχαναλυτική συνεδρία, που λειτουργεί άθελά σου σαν μια ακατανόητη θερα-

πεία ανομολόγητων τραυμάτων. Με τη βοήθεια ενός εξαιρετικού καστ και με διαλόγους, ένα εκλεκτό

απάνθισμα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας των τελευταίων δύο αιώνων, αποκλειστικά για μυημένους ή

απόλυτα αθώους. Χαίρομαι αφάνταστα που δεν είμαι επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου αλλά

ένας θεατής, που ένιωσε μια πρωτόγνωρη αφύπνιση βιώνοντας με συναρπαστικό τρόπο τη ματαιό-

τητα των προθέσεων, όταν οι πράξεις προδιαγράφουν την ύπαρξη σαν ένας ψίθυρος αλήθειας που

φυτρώνει μέσα στην πιο αποπνικτική κατασκευή ζωής. Μα αυτό δεν θα έπρεπε να είναι το σινεμά;

Αξιολόγηση: ****

Τέλλος Φίλης

ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ(CHAHARSHANBE-SOORI/ FIREWORKS WEDNESDAY)Σκηνοθεσία: Ασγκάρ Φαραντί

Παίζουν: Χεντί Τεχρανί, Ταρανέχ Αλιντοστί,

Χαμίντ Φαροχνεζάντ


ΒΑΚΟΥΡΑ 2

Βραβευμένο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου

του Σικάγο, το «Πυροτεχνήματα την Τετάρτη»

του Ιρανού σκηνοθέτη Ασγκάρ Φαραντί αποτε-

λεί ένα από τα σημαντικότερα δημιουργήματά

του, χαρακτηριστικό δείγμα του λιτού και αφαι-

ρετικού ιρανικού κινηματογραφικού στιλ αλλά

και μια κατατοπιστική παρουσίαση των ανθρώ-

πινων δεσμών και εκφράσεων, σε έναν τόπο

όπου οι κυρίαρχες αντιλήψεις δεν έχουν καμία

σχέση με την ελαφρότητα της mainstream δυτι-

κής κουλτούρας. Ποια είναι η θέση του άνδρα στο σύγχρονο Ιράν; Ως πότε μια πληγωμένη γυναίκα

είναι ικανή να συγκρατήσει το θυμό της ή τη θλίψη της, γιατί έτσι πρέπει;

Η Ρούχι εργάζεται ως καθαρίστρια σε ένα διαμέρισμα προκειμένου να συγκεντρώσει κάποια χρή-

ματα εν όψει του γάμου της με τον αρραβωνιαστικό της. Σύντομα, βρίσκεται εν μέσω καυγά του ζευ-

γαριού που κατοικεί εκεί, με πέτρα του σκανδάλου τη χωρισμένη γειτόνισσα. Μέσα από αυτό το μπέρ-

δεμα ξεσπά ένας γύρος αντιπαραθέσεων και αποκαλύψεων, που κάνει τα γιορτινά πυροτεχνήματα

της Πρωτοχρονιάς να ωχριούν μπροστά στις ανθρώπινες εκρήξεις και τους παρορμητισμούς μιας

κοινωνίας συνηθισμένης στην καταπίεση και την εσωστρέφεια.

Αν και όχι τόσο καλό όσο το «Τι απέγινε η Ελί» αλλά σίγουρα πιο εύκολα προσβάσιμο από το κοινό,

το «Πυροτεχνήματα την Τετάρτη» φέρνει στην κινηματογραφική επιφάνεια το πρόσωπο της καθημε-

ρινής Τεχεράνης, βάζοντας την ίδια τη ζωή στο μικροσκόπιο και αναδεικνύοντας εκείνες τις πτυχές

της, που η μακροσκοπική θεώρησή μας δύσκολα θα άγγιζε. Ανθρώπινες αδυναμίες; Μικρότητες;

Συντηρητισμός; Η απάντηση τόσο πολύπλοκη, όσο και ο άνθρωπος που έχτισε τη ζωή του διάχυτη

με εγωισμό και νόρμες που ενέχουν την αδυναμία του να τις ικανοποιήσει, με αποτέλεσμα… τα κάθε

λογής πυροτεχνήματα.

Αξιολόγηση: ***

Πέτρος Θεοδωρίδης

Ο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΛΑΖΑΡ (MONSIEUR LAZHAR)Σκηνοθεσία: Φιλίπ Φαλαρντό

Παίζουν: Μοχάμεντ Φελάγκ, Σοφί Νελίς, Εμι-

λιέν Νερόν, Ντανιέλ Προυλ


ΟΛΥΜΠΙΟΝ

Η συλλογική διαχείριση της απώλειας και δη

από παιδιά, η αυτοχειρία ως διέξοδος στην

κοινωνική πίεση, μέσο καταγγελίας, πειστή-

ριο αθωότητας αλλά και πρόκληση ενοχών.

Ποιος ο ρόλος του σχολείου; Η ικανότητα

στο «δασκαλίκι» απόρροια επιστημονικής κατάρτισης ή ταλέντο; Γιατί η κοι-

νωνία είναι καχύποπτη απέναντι στον δάσκαλο και έτοιμη να αμφισβητήσει

προθέσεις και να καταδικάσει ενέργειες; Γιατί ένα παιδί επιλέγει το ψέμα και

πόσο αξιόπιστα είναι τα λεγόμενά του; Και το κερασάκι στην τούρτα, η μετανά-

στευση για πολιτικούς λόγους και η δυσπιστία των αρχών της χώρας υποδοχής.

Πολυεπίπεδη ταινία, χωρίς την αίσθηση του παραφορτωμένου και με καλή

ισορροπία των επιμέρους θεμάτων που πραγματεύεται. Ο Αλγερινός Μπασίρ

Λαζάρ περιμένοντας την εκδίκαση της αίτησής του για πολιτικό άσυλο στον

Καναδά, δράττεται της ευκαιρίας μιας αγγελίας αναζήτησης δασκάλου και

προσλαμβάνεται σε ένα σχολείο. Κανείς δεν ήθελε να πάρει τη θέση της αυτό-

χειρος η οποία επέλεξε να κρεμαστεί στην αίθουσα διδασκαλίας, φροντίζο-

ντας ο πρώτος που θα αντικρίσει το κρεμασμένο, άψυχο κορμί της να είναι

ο Σιμόν. Ο μικρός είχε αναφέρει την έκφραση τρυφερότητας της δασκάλας

του, τον εναγκαλισμό κι ένα φιλί της. Αυτή, ανεξάρτητα των προθέσεών της,

εκλήφθηκε ως «σεξουαλική παρενόχληση». Ο Μπασίρ αναλαμβάνει να δια-

χειριστεί τις μομφές, τις ενοχές και κυρίως το σοκ των παιδιών. Ενώ το σχο-

λείο και οι γονείς προσπαθούν να προσπεράσουν το γεγονός με τη συνδρομή

της ψυχολόγου και της λήθης, ο Μπασίρ πιστεύει στην αντιμετώπιση του προ-

βλήματος. Προσέγγιση του συμβάντος με ωριμότητα, ειλικρίνεια, χωρίς φόβο

αλλά με τόλμη, οδηγεί τους μαθητές στην ομολογία, την αποσαφήνιση, την

αντιμετώπιση της αλήθειας και τελικά την κάθαρση. Ο ίδιος, εξάλλου, προ-

σπαθεί να εξοικειωθεί με την απώλεια της οικογένειάς του από εγκληματική

ενέργεια του αλγερινού καθεστώτος. Τρυφερή, ευαίσθητη, συγκινητική προ-

σέγγιση μιας πρώιμης και βίαιης ενηλικίωσης από τον Φιλίπ Φαλαρντό. Εντυ-

πωσιακή ερμηνεία των παιδιών και του Μοχάμεντ Φελάγκ. Μια ταινία για το

σχολείο και τους λοιπούς εμπλεκόμενους.


Γιάννης Ν. Γκακίδης

Δείτε την στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝτηλ. 2310 261727

ταινίες

Το Νόστος προτείνει

Ανώνυμο-4 12 15/11/2012 11:05 ΠΜ


ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΑΡΑΦΑ(ZARAFA)

Σκηνοθεσία: Ρεμί Μπεζανσόν, Ζαν-

Κριστόφ Λι

Με τις φωνές των: Μαξ Ρενοντίν Πρατ,

Σιμόν Αμπκαριάν, Βερνόν Ντόμπτσεφ,

Ρονίτ Ελκαμπέτζ


ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, VILLAGE COSMOS 6 (2η εβδομάδα)

Από την πρώτη μολυβιά (ή πινελιά) τα κινούμενα σχέδια προορίστη-

καν να ψυχαγωγήσουν αποκλειστικά τις μικρές ηλικίες. Τα τελευ-

ταία χρόνια όμως, η Ντίσνεϊ αρχικά και η Πίξαρ αργότερα, μετα-

τόπισαν ελαφρά το κέντρο βάρους της ψυχαγωγίας προς τους

μεγάλους. Σκεπτόμενοι σωστά πως αυτοί δεν είναι απλά συνοδοί

παιδιών, αλλά παράλληλα παιδιά εγκλωβισμένα σε σώματα μεγά-

λων, που γαλουχήθηκαν για χρόνια με αυτήν την τέχνη. Μέχρι

που σήμερα πλέον πολλές παραγωγές απευθύνονται αποκλει-

στικά στους ενήλικες.

Η συγκεκριμένη ταινία είναι ένα εξωτικό παραμύθι Ευρωπαίων

δημιουργών με τη βοήθεια σχεδιαστών από όλο τον κόσμο, βασι-

ζόμενη σε ένα αληθινό γεγονός του 1826. Το target group της

είναι και ενήλικες και παιδιά. Άλλωστε, η ιστορία περιγράφεται

από έναν ενήλικα (παππού) στα μικρά εγγόνια του. Είναι το ταξίδι

της πρώτης καμηλοπάρδαλης, της Ζαράφα, που μεταφέρθηκε

από την Αίγυπτο στο Παρίσι ως δώρο του πασά Μοχάμεντ Άλι στο

βασιλιά Κάρολο της Γαλλίας, προκαλώντας στους Παριζιάνους

«καμηλοπαρδαλομανία».

Ο animator του «Τρίο της Μπελβίλ» συνδυάζει το προσωπικό του

«χρώμα», ύφος και «αέρα» με τη γλυκύτητα και τρυφερότητα που

αναδύει ο σκηνοθέτης της «Πρώτης μέρας της υπόλοιπης ζωής

σου». Χιούμορ, ανθρωπιά, φιλία, παιδική αθωότητα, αγάπη, αγνό-

τητα, συνυφασμένα με την κλασική γραμμή σχεδίασης στο χέρι,

χωρίς pc, χωρίς 3D. Απλά, λιτά, μαγευτικά! Ο Σεν Εξιπερί συναντά

τον Βίκτορα Ουγκώ και ο Νοάς Αρκ τον Ιούλιο Βερν. Ένα επιμορ-

φωτικό παραμύθι με ιστορικές, ανθρωπιστικές και πολιτικές απο-

χρώσεις (ρατσισμού και αποικιοκρατίας) που αντί να ξετυλίγεται

σε σελίδες, ξεδιπλώνεται σε καρέ από σελιλόιντ.

Η μόνη στραβοπινελιά που «μουντζουρώνει» το στόρι είναι η παρου-

σίαση της Μπουμπουλίνας και η κλασική ελληνική προσφώνηση

«μαλάκα». Εντελώς άστοχο!


Γιάννης Τοτονίδης

ΧΑΡΑΥΓΗ - ΜΕΡΟΣ 2ο(THE TWILIGHT SAGA: BREAKING DAWN - PART 2)Σκηνοθεσία: Μπιλ Κόντον

Παίζουν: Ρόμπερτ Πάτινσον, Κρίστεν Στιούαρτ, Τέιλορ Λότνερ, Λι Πέις, Ντα-

κότα Φάνινγκ, Πίτερ Φατσινέλι, Μπίλι Μπερκ, Μάικλ Σιν, Νίκι Ριντ


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 1&3&4&5&8, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 1&2&3&9&10&11, VILLAGE COSMOS 1&5&6&8&10

Κατόπιν του επώδυνου τοκετού κατά τη διάρκεια του οποίου

η νεαρή και άμαθη στα ζόρια, Μπέλα Κάλεν - Σουάν, έφερε

στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι, θα χάσει τη ζωή της, μην

αφήνοντας στον αγαπημένο της σύζυγο - βαμπίρο, Έντουαρντ

άλλη επιλογή, από το να την επαναφέρει, δίνοντάς της το φιλί

της αθανασίας. Ολοζώντανη πια, η απέθαντη, πλέον, μωρο-

μάνα, διαθέτοντας απίστευτες σωματικές δυνάμεις και ικα-

νότητες, θα επιχειρήσει ένα καινούργιο ξεκίνημα στο πλευρό

του καλού της, έχοντας στην αγκαλιά της τη μοναχοκόρη της, που ναι μεν, είναι κανονικός άνθρωπος,

η υπερφυσική και ταχύτατη ανάπτυξή της όμως, θα υποπέσει στην αντίληψη των μοχθηρών Βολτούρι, οι

οποίοι θα την θεωρήσουν ως καρπό του έρωτα ενός ζεύγους βαμπίρ, απαγορευμένο στοιχείο, που από

μόνο του αποτελεί αιτία πολέμου.

Το μεγάλο ζόρι το πέμπτο και τελευταίο chapter του «Twilight Saga» το αντιμετωπίζει - και πάλι - στον κορμό

του, όταν και η ίντριγκα ξεχειλώνει για να γεμίσει το δίωρο. Εκεί που ο στρατός των Cullen Allies σχηματί-

ζεται σιγά σιγά, με εκπροσώπους της αιμοδιψούς φυλής από κάθε γωνιά του πλανήτη, την Αίγυπτο με τον

Φαραώ βαμπίρ, τον Αμαζόνιο με τις μακρινές εξαδέλφες της Ζίνας, την Ιρλανδία με κάτι αστείους κοκκινο-

μάλληδες, που μοιάζουν σαν να βγήκαν μόλις από την παμπ, την Βρετανία με τον δράκουλα ποπ σταρ, που

θα κάνει τις μικρές Μανίνες να ριγήσουν στην θωριά του. Αφήνω κατά μέρος τους ανεκδοτικούς Ρώσους,

που από μόνοι τους ορίζουν τους funny partners της υπόθεσης. Συνεπώς, αυτός ο ασύνδετος συρφετός

μπορεί να συμμαζευτεί για να προχωρήσουμε στην αναμέτρηση που σύσσωμη η πλατεία αναμένει με κομ-

μένη την ανάσα; Αν είσαι έστω λίγο ικανός σκηνοθέτης σαν τον Μπιλ Κόντον, κάτι μπορείς να καταφέρεις.

Όπερ σημαίνει πως παρεκκλίνεις από το πρωτότυπο μυθιστόρημα της δισεκατομμυριούχου μαντάμ Μέγιερ

και έστω και με όχι τα ποιοτικότερα ειδικά εφέ ever, στήνεις μια εντυπωσιακή δεκαπεντάλεπτη σεκάνς

πολέμου, με στοιχεία αγριότητας από «Gladiator», μα που περισσότερο παραπέμπει στο μεταλλαγμένο των

«X-Men», που θα αποζημιώσει όποιον επιδείξει υπομονή στην επανάληψη των ίδιων και των ίδιων μέχρι

εκείνη την ώρα πλάνων.

Αξιολόγηση: **

Γιώργος Ζερβόπουλος

(αναδημοσίευση - ολόκληρη την κριτική μπορείτε να τη διαβάσετε στο www.moviesltd.gr)

ΕΠΤΑ ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΣ (SEVEN PSYCHOPATHS)Σκηνοθεσία: Μάρτιν ΜακΝτόνα

Παίζουν: Κόλιν Φάρελ, Σαμ Ρόκγουελ, Κρίστοφερ Γουόκεν, Γούντι Χάρελσον,

Τομ Γουέιτς, Χάρι Ντιν Στάντον, Ζέλικο Ίβανεκ


ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 2, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 8, VILLAGE COSMOS 2 (2η εβδομάδα)

Ένας αλκοολικός συγγραφέας γράφει ένα σενάριο που φέρει

τον τίτλο «7 ψυχοπαθείς». Πρόκειται για μια ιστορία με γκολ

και θέαμα, πολύ πιστολίδι, αλλά και μια οξύμωρη ειρηνοποιό

διάθεση. Μόνο που, όπως αποδεικνύεται, οι χαρακτήρες

για τους οποίους γράφει δεν είναι τόσο μακρινά πλάσματα.

Δεν είναι νεκρά είδωλα σε χάρτινα κενοτάφια. Πώς αλλιώς;

Η συγγραφή αφορά σωθική εξομολόγηση. Σύντομα αυτά τα

φανταστικά αποκόμματα αποκτούν μια ζωή δίπλα σε αυτή

του συγγραφέα. Μια ζωή εξίσου πραγματική με την πραγμα-

τική. Αφού η πραγματικότητα μοιάζει να αφορά περισσότερο την ενόρασή μας παρά έναν απόλυτο κόσμο.

Ο Μάρτιν Μακ Ντόνα μας υπενθυμίζει, με κωμικό τρόπο, πως οι κόσμοι που ζωντανεύουν οι συγγραφείς

δεν προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση. Μια ταινία, ένα βιβλίο, ένα όποιο καλλιτέχνημα αποτελεί

δυνητική πυριτιδαποθήκη. Καθώς στη συνάντηση με κάθε θεατή εισβάλλει σ’ έναν νέο κόσμο. Τον λερώ-

νει. Τον μολύνει. Δημιουργεί αποικίες. Ένα έργο τέχνης, σαν ξενιστής, αποκτά μια δεύτερη (τρίτη, τέταρτη

κ.ο.κ.) ζωή μέσα στον κόσμο αυτού που το κοιτάει και κοιτιέται μέσα σε αυτό. Έτσι ένα έργο τέχνης αποκτά

υπόσταση. Σχετίζεται με την ιδιοσυγκρασία μας, τη μορφώνει και αναμειγνύεται με τη γενικότερη μηχανική

που υπαγορεύει τη θέση μας στον κόσμο.

Εντέλει, όλοι είμαστε η μυθολογία που κουβαλάμε. Μια μυθολογία ζυμωμένη από τις εμπειρίες και τις

παραστάσεις μας. Μια μυθολογία προσωπική και ταυτοτική που την περιφέρουμε μαζί μας. Είμαστε απρο-

στάτευτοι. Ο συγγραφέας δε χρειάζεται να έχει όπλο. Έχει τη φαντασία του. Και την ασυλία να πράττει όσο

αλλόκοτα επιθυμεί στις ιστορίες του. Ενίοτε και στις ιστορίες των άλλων.


Γιώργος Ευθυμίου

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ταινίες

Ανώνυμο-4 13 15/11/2012 11:05 ΠΜ


Παίζονται επίσης... Next

SKYFALLΣκηνοθεσία: Σαμ Μέντες

Παίζουν: Ντάνιελ Κρεγκ, Χαβιέ Μπαρδέμ,

Ρέιφ Φάινς, Ναόμι Χάρις, Άλμπερτ Φίνεϊ,

Τζούντι Ντεντς, Μπερενίς Μαρλό, Μπεν

Γουίσο, Τόνια Σωτηροπούλου


ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ, ΦΑΡΓΚΑΝΗ, ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ 3&6&7, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 5&7&8, VILLAGE COSMOS 3&4&7&9 (3η εβδομάδα)

Όταν το 2006 προβλήθηκε στις σκοτει-

νές αίθουσες το «Casino Royale» ήμουν

ανάμεσα σε εκείνους που ούτε ενθουσι-

ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΑ(KILLING THEM SOFTLY)

Σκηνοθεσία: Άντριου Ντόμινικ

Παίζουν: Μπραντ Πιτ, Ρέι Λιότα, Ρίτσαρντ

Τζένκινς, Τζέιμς Γκαντολφίνι, Μπεν

Μέντελσον, Σαμ Σέπαρντ


STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 10 (4η εβδομάδα)

Με αφορμή το ξεκαθάρισμα λογαριασμών

μεταξύ της μαφίας και τριών μικροαπατε-

ώνων, ο Άντριου Ντόμινικ φιλοτεχνεί μία

από τις σατιρικότερες, καυστικότερες και

επικριτικότερες ταινίες απέναντι όχι μόνο

στην αμερικάνικη πολιτική και κοινωνία

αλλά κατ’ επέκταση απέναντι στον καπιτα-

θα διαβάζατε μία σειρά από γραπτές κραυγές (κι αυτές με κεφαλαία).

Στην πραγματικότητα, η «Αγάπη» δεν είναι τόσο Χάνεκε όσο θα έπρεπε (όσο

θα ήθελα). Θέλω να πω: μου φαίνεται ότι η σκηνοθεσία είναι περισσότερο ανα-

γνωρίσιμη ως αυστριακή (κεντροευρωπαϊκή) παρά συγκεκριμένα ως Χάνεκε.

Στο μικρό βιβλίο της για τον σκηνοθέτη, η Σώτη Τριανταφύλλου πάνω-κάτω

υποστηρίζει πως ο Χάνεκε είναι ο αυστριακός κινηματογράφος, εφόσον μέχρι

την εμφάνισή του η εθνική παραγωγή της Αυστρίας τελούσε υπό γερμανική

επιρροή. Ωστόσο, το βιβλίο εκδόθηκε το 1994, έχουν παρέλθει δεκαοχτώ

χρόνια και η Αυστρία δεν είναι πια ετεροκαθοριζόμενη κινηματογραφικά

(τόσο στη λογοτεχνία όσο και στη ζωγραφική, υπήρξε αντιθέτως ισχυρή). Έτσι, νομίζω, ο Χάνεκε πρέπει να μοχθεί περισσότερο.

Αν εξαιρέσουμε, λοιπόν, δύο σκηνές που είναι χαρακτηριστικές του σκηνοθέτη, η ταινία θα μπορούσε να ανήκει σε οποιονδήποτε

σπουδαίο Αυστριακό: γενικώς, οι Αυστριακοί είναι χαρισματικοί κινηματογραφιστές. Επιπλέον, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως

το τέλος είναι ασυνήθιστα γλυκερό και δίνει την ευκαιρία στους ευήθεις και εφεκτικούς θεατές να διαφύγουν του κλοιού ασφυξίας

που δημιουργεί η αδιαπραγμάτευτα πραγματική ματιά του Χάνεκε. Για όλους αυτούς τους λόγους, η «Αγάπη» είναι απλώς «πολύ

καλή»: τίποτα περισσότερο, αλλά και τίποτα λιγότερο.

Αξιολόγηση: ****Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης

Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό, Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι, Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία, Αρπαγή 2, Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης, Brave, Τίνκερμπελ: Το μυστικό των νεραϊδοφτερών , Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης, Η εποχή των παγετώνων 4: Ο χορός των ηπείρων

Την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου αναμένεται να ξεκινήσουν την προβολή τους στη Θεσσαλονίκη οι εξής ταινίες: «Το κυνήγι» (Jagten) του Τόμας Βίντερμπεργκ με τους Μαντς Μίκελσεν, Τόμας Μπο Λάρσεν και Ανίκα Βέντερκοπ, «Cloud Atlas» των αφών Γουατσόφσκι και Τομ Τίκβερ με τους Τομ Χανκς, Χάλε Μπέρι και Χιου Γκραντ και «Ποτέ δεν είναι αργά» (Hope Springs) του Ντέιβιντ Φράνκελ με τους Μέριλ Στριπ, Τόμι Λι Τζόουνς και Στιβ Καρέλ.

ταινίες

άστηκαν αλλά ούτε εκνευρίστηκαν με το αποτέλεσμα, χρησιμοποιώντας

εκφράσεις του τύπου «αυτό που είδαμε δεν ήταν Μποντ». Σεβάστηκα

τον Κρεγκ παρά το διαφορετικό του στιλ (ξέρετε, τα γαλάζια του μάτια, τα

ξανθά του μαλλιά που λέει και το τραγούδι) διότι απέδωσε πολύ σωστά

τον χαρακτήρα ενός πράκτορα ικανού, με φιλοδοξίες και υψηλό εθνικό

φρόνημα, χωρίς να φοβάται τη σύγκριση με τα «ιερά τέρατα» που είχανε

προηγηθεί. Τι κάνει όμως μια ταινία Μποντ αυτό που είναι;

2012 και ο Σαμ Μέντες έρχεται να απαντήσει στο συγκεκριμένο ερώτημα,

λαμβάνοντας υπόψη του τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν κάθε σύγχρονο μπλοκμπάστερ που σέβεται τον εαυτό του. Ένα «πολιτικό

θρίλερ» με κεντρικό άξονα τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και το πώς μεταβάλλεται η μεταξύ τους σχέση, μας κρατάει καθη-

λωμένους χωρίς όμως να ρίχνει την αδρεναλίνη.

Τι μας άρεσε; Οι εξαιρετικές ερμηνείες των Ντάνιελ Κρεγκ, Χαβιέ Μπαρδέμ και Τζούντι Ντεντς, όπου καθείς εξ αυτών έχει να

πολεμήσει τους προσωπικούς του δαίμονες για την επίτευξη των στόχων του. Ο νέος 007 είναι ένας ήρωας που πονάει, δεν φοβάται

να τσαλακωθεί, αναγνωρίζει τους φόβους του και μαθαίνει από τα λάθη του, ενώ ο Μπαρδέμ, με τις βιτριολικές του ατάκες και την

παρανοϊκή του δίψα για εκδίκηση, είναι η ενσάρκωση του απόλυτου Μποντ κακού!

Οι αναφορές στις παλιές ταινίες. Η εμφάνιση της Aston Martin, το άκουσμα του πρώτου μουσικού θέματος κι ένα τέλος - έκπληξη,

μας θύμισε έντονα γιατί αγαπάμε τον συγκεκριμένο χαρακτήρα.

Η μουσική. Είναι άγραφος κανόνας ότι οι ταινίες James Bond έχουν εξαιρετική μουσική. Έτσι τώρα η Adele έρχεται να σβήσει από

τη μνήμη μας το απαράδεκτο «Die Another Day» της Madonna και να συμπληρώσει αρμονικά τους σκοτεινούς και αφηγηματικούς

τίτλους αρχής.

Ταινία που μπλέκει τους γρήγορους ρυθμούς με την νοσταλγία, η 23η κινηματογραφική περιπέτεια, έρχεται να τιμήσει τα πεντηκοστά

γενέθλια του ήρωα του Ίαν Φλέμινγκ, φέρνοντας πίσω την παλιά αίγλη των ταινιών του είδους.

Αξιολόγηση: *****Νίκος Χασάπης

λισμό όπως αυτός εφαρμόζεται στις ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης ευρύτερα.

Κι αυτό το κάνει με αφοπλιστική αμεσότητα και τόλμη. Διασκευάζοντας ένα βιβλίο

του Τζορτζ Χίγκινς παραλληλίζει την πολιτική αρένα με αυτή της μαφίας, το Λευκό

Οίκο με το οργανωμένο έγκλημα, τους ενθρονισμένους βασιλιάδες του υποκό-

σμου με τους ενθρονισμένους βασιλιάδες της κυβερνητικής εξουσίας. Αυτό

γίνεται μέσα από χαρακτήρες για τους οποίους ενώ ουσιαστικά δεν γνωρίζουμε

τίποτα νοιώθουμε πως είναι πλήρεις και ολοκληρωμένοι. Χάρη φυσικά στους

εξαιρετικά καλογραμμένους διαλόγους και την πολλή δουλειά που έχει γίνει στο

σενάριο ακόμη και πίσω από τις γραμμές και τις σκηνές. Τη δουλειά που έχει γίνει

επάνω στη «φάμπουλα», σε ολόκληρη την ιστορία δηλαδή. Για το ότι οι διάλογοι

και γενικότερα το σενάριο θυμίζουν Ταραντίνο, κάτι που δημοσιεύθηκε σε διάσημο και ευυπόληπτο ξένο περιοδικό, να πούμε

μόνο πως όσοι λόγω ελλιπούς κινηματογραφικής παιδείας νομίζουν ότι το στιλ του Ταραντίνο είναι πράγματι δικό του καλύτερα

να μελετήσουν λίγο καλύτερα την ιστορία του κινηματογράφου για να βρουν από ποιους κλέβει ο Ταραντίνο μέχρι και τα κόμματα

και τις τελείες, και μάλιστα με τρόπο όχι ιδιαίτερα επιτυχημένο πλέον. Σκηνοθετικά το φιλμ είναι επίσης ασύμβατο με τα μέινστριμ

δεδομένα. Υιοθετεί ρυθμό λιτό, με αργό μοντάζ και σαφείς επιρροές από τους Γάλλους. Από Μελβίλ, Ερμάν, Κλεμάν και άλλους.

Μία από τις σημαντικότερες αμερικάνικες ταινίες των τελευταίων ετών.

Αξιολόγηση: ****Αλέξανδρος Μιλκίδης

ΑΓΑΠΗ (AMOUR)

Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χάνεκε

Παίζουν: Εμανουέλ Ριβά, Ζαν-Λουί Τρε-

ντινιάν, Ιζαμπέλ Ιπέρ


ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (5η εβδομάδα)

Θα είμαι ειλικρινής: βλέπω στον ύπνο μου

ότι ο Μίκαελ Χάνεκε διαλέγει εμένα από

πλησμονή υποψηφίων για υιοθεσία. Επι-

πλέον, εμφανίζω υπομανιακά επεισόδια

προσμένοντας την έναρξη της προβολής

όταν η ταινία είναι δική του. Γίνεται λοιπόν

αντιληπτός ο μόχθος που καταβάλλω αυτή

τη στιγμή στο όνομα της αξιοκρατικής κρι-

τικής: αν μου επέτρεπα τον αυθορμητισμό,

Ανώνυμο-4 14 15/11/2012 11:05 ΠΜ


5o Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών έως 2’

Με αφετηρία έμπνευσης το μνημείο του

Φάρου στο Αγγελοχώρι, το «5ο Διεθνές

Φεστιβάλ Ταινιών έως 2 λεπτά» Δήμου

Θερμαϊκού έρχεται στη μεγάλη οθόνη

του Θεάτρου ΚΑΠΠΑ, αυτό το Σάββατο

17 Νοεμβρίου στις 20.30, γιορτάζοντας

τα πέντε του χρόνια με 47 ταινίες από

την Ελλάδα, τη Μεγάλη Βρετανία, τον

Καναδά, το Μεξικό, την Ισπανία, την Πορ-

τογαλία, το Χονγκ Κονγκ, την Κροατία,

τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Ελβε-

τία, την Ιταλία, τη Γερμανία και το Ιράν.

Ταινίες έως 2 λεπτά με ποικίλη θεματο-

λογία, διαφορετικές τεχνικές και απαρά-

μιλλο στιλ! Απρόσμενες κινηματογραφι-

κές ιστορίες μέχρι 2 λεπτά...

Ένα «ιδιαίτερο»και «ευαίσθητο» σινεμά

που μας προκαλεί να δούμε την πραγ-

ματικότητα με άλλο μάτι, ενίοτε και σου-

ρεαλιστικά...

Στη φετινή κριτική επιτροπή συμμετέχουν ο ηθοποιός Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ο σκηνο-

θέτης Γιάννης Παρασκευόπουλος, η υπεύθυνη του Τομέα Οπτικοακουστικών Φεστι-

βάλ του ευρωπαϊκού προγράμματος MEDIA Εύα Νταφιτσοπούλου και η υπεύθυνη

του Τομέα Αξιολόγησης του ΜΕDIA Ελένη Χανδρινού.

Πέρα από τα βραβεία της κριτικής επιτροπής, το κοινό του Φεστιβάλ θα έχει τη δυνα-

τότητα να ψηφίσει το αγαπημένο του ελληνικό και ξένο φιλμάκι!

Παράλληλα στο φουαγιέ θα λειτουργήσει έκθεση φωτογραφίας της Αλέκας Τσιρώνη με

θέμα «Φάρος του Αγγελοχωρίου, σύγχρονο παρελθόν» (έναρξη στις 20.00) καθώς και

το video installation «3 Portraits of Cath Diaz» του Γάλλου καλλιτέχνη Herve Constant.

Είσοδος ελεύθερη

thermaikosfilmfestival.wordpress.com, [email protected], 23923 30363-4

25ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου

Εδώ και 25 χρόνια, το Πανόραμα Ευρωπα-

ϊκού Κινηματογράφου έχει προσφέρει στο

κοινό της Αθήνας ό,τι καλύτερο έχει να επι-

δείξει το σύγχρονο και παλαιότερο ευρωπα-

ϊκό σινεμά, χωρίς να παραγνωρίζει και κινη-

ματογραφίες από τον υπόλοιπο κόσμο. Με

το Ειδικό Βραβείο του Πανοράματος, για το

σύνολο της προσφοράς τους στον κινηματο-

γράφο, έχουν βραβευτεί ως σήμερα, διακε-

κριμένες προσωπικότητες της 7ης Τέχνης.

Το φετινό επετειακό 25ο Πανόραμα, θα διε-

ξαχθεί από τις 15 έως και τις 25 Νοεμβρίου

στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και τον κινη-

ματογράφο Τιτάνια.

Στο Διαγωνιστικό Τμήμα του φεστιβάλ, πρό-

σφατες ευρωπαϊκές παραγωγές που δεν

έχουν αγοραστεί από Έλληνα διανομέα θα

διαγωνιστούν για το βραβείο του Πανορά-

ματος, όπως τα «La noche de enfrente» του Ραούλ Ρουίζ, «J’enrage de son absence»

της Σαντρίν Μπονέρ, «Death of a Μan in the Balkans» του Μίροσλαβ Μομτσίλοβιτς και

«Either Way» του Χαφστάιν Γκούναρ Σίγκουρσον, ενώ φέτος για πρώτη φορά θα συμμε-

τάσχουν και δύο ελληνικές ταινίες, η «10η Μέρα» του Βασίλη Μαζωμένου και «Η Χαρά

και η Θλίψη του Σώματος» του Ανδρέα Πάντζη.

Φέτος, η κριτική επιτροπή του Διαγωνιστικού αποτελείται από τους σκηνοθέτες Μενέλαο

Καραμαγγιώλη και Νίκο Τριανταφυλλίδη, τους ηθοποιούς Τάκη Σπυριδάκη και Δήμητρα

Χατούπη και τη διευθύντρια φωτογραφίας, Κατερίνα Μαραγκουδάκη, ενώ όπως κάθε

χρόνο θα δοθεί και το βραβείο επιτροπής αποτελούμενης από μέλη της Διεθνούς Ομο-

σπονδίας Κινηματογράφου (FIPRESCI).

Στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ συμπεριλαμβάνονται και αφιερώματα σε σκηνοθέτες, προ-

βολή νέων άπαικτων ταινιών από τον παγκόσμιο κινηματογράφο, καθώς και σειρά αφι-

ερωμάτων, ανάμεσά τους και εκείνο στις ταινίες τρόμου με τίτλο «Fright Night… From

Dusk Till Dawn» με ταινίες όπως τα «Audition» του Τακάσι Μίικε, «Dawn of the Dead» του

Τζορτζ Ρομέρο και «Η Έβδομη Πύλη της Κολάσεως» του Λούτσιο Φούλτσι.

www.panoramafest.org

σινεμά

Starsystem Αριστούργημα ***** Πολύ καλό **** Καλό *** Ενδιαφέρον ** Μέτριο * Κακό •

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Θό

δω

ρο

ς Γ

ιαχο

υστί

δης

*(Α

ΓΓ

ΕΛ

ΙΟΦ

ΟΡ

ΟΣ

)

Γιά

ννης

Ν. Γ

κακί

δης

Αλέ

ξης

Δερ

μεντ

ζόγλ

ου

*(Μ

ΑΚ

ΕΔ

ΟΝ

ΙΑ -

ΕΡ

Τ)

Ρό

μπυ

Εκσ

ιέλ*

(ΕΘ

ΝΟ

Σ)

Γιώ

ργο

ς Ζ

ερβό

πουλ

ος

(ww

w.m

ovi

esltd

.gr)

Σω

τήρ

ης Ζ

ήκο

ς *

(CIT

Y)

Τά

σο

ς Θ

εοδ

ωρ

όπο

υλο

ς (w

ww

.new

sbo

mb

.gr)

Κω

νστα

ντίν

ος

Κα

ϊμά

κης

*(Η

ΜΕ

ΡΗ

ΣΙΑ

)

Στρ

άτο

ς Κ

ερσ

ανί

δης

*(Ε

ΠΟ

ΧΗ

)

Βα

σίλ

ης Κ

εχα

γιά

ς *

(ww

w.t

vxs.

gr)

Αλέ

ξανδ

ρος

Ρω

μανό

ς Λ

ιζά

ρδο

ς (Ε

ΡΤ)

Χρ

ήστο

ς Μ

ήτσ

ης *

(ΑΘ

ΗΝ

ΟΡ

ΑΜ

Α)

Αλέ

ξανδ

ρο

ς Μ

ιλκί

δης

Δημ

οσ

θέν

ης Ξ

ιφιλ

ίνο

ς *

Γιώ

ργο

ς Π

απα

δημ

ητρ

ίου

(ww

w.c

ined

og

s.g

r)

Νέσ

τορ

ας

Πο

υλά

κος

*(w

ww

.sev

enar

t.g

r)

Γιά

ννης

Το

τονί

δης

*

Ηλί

ας

Φρ

αγκ

ούλ

ης *

(ww

w.f

reec

inem

a.g

r)

Αχι

λλέα

ς Ψ

αλτ

όπο

υλο

ς *

BARBARA **** *** ***** *** *** **** *** *** *** **** ** ***Ο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΛΑΖΑΡ *** *** *** **** *** ** *** **** *** *** *** ** **

J.A.C.E. * * *** * * **** * **** * * * **

ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ *** **** *** *** **** ****

ΧΑΡΑΥΓΗ - ΜΕΡΟΣ 2ο * ** * * **

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΕΠΤΑ ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΣ **** *** ** *** ** *** **** ** ** *** *** *** ** **ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΑΡΑΦΑ *** *** ** ** *** **** ** ***

SKYFALL **** ***** *** **** ** **** **** *** *** *** *** *** **** ***

ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΑ *** **** ** *** • *** **** ** ** **** ** ** **

ΑΓΑΠΗ **** **** ** ***** *** *** ** ***** **** **** ***** ***** ***** **** * ** ***

(* μ

έλος

της

Π.Ε.

Κ.Κ.

)

Ανώνυμο-4 15 15/11/2012 11:05 ΠΜ


κινηματογραφική ατζέντα

BARBARA

ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΚρΙσΤΙΑΝ

ΠέΤζΟλΝΤ(YELLA )

ΑΠΟΚλέΙσΤΙΚΑ σΤΟ

ΟλΥΜΠΙΟΝ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΒΑΚΟΥΡΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΟΥ ΕΝΑΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ

ΑΣΓΚΑΡ ΦΑΡΑΝΤΙ

ΝΙΝΑ ΧΟσ ρΟΝΑλΝΤ ζέρΦέλΝΤ ΓΙΑΝΑ ΦρΙΤζΙ ΜΠΑΟΥέρ ΜΑρΚ ΒΑσΚέ ρΑΪΝέρ ΜΠΟΚ

kx Barbara+Fireworks 1/2 film noir.indd 1 13/11/2012 1:25 μ.μ.

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ

ΒΑΚΟΥΡΑ (2310 233665): Αίθουσα 1: Αγάπη (18.30 – 20.45 – 23.00), Αίθουσα 2: Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι

(19.00), Πυροτεχνήματα την Τετάρτη (21.00 – 22.45)

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Το μεγάλο ταξίδι της Ζαράφα (μεταγλωττισμένη: 17.00), Ο Θεός αγαπάει το

χαβιάρι (18.30), Skyfall (20.15 – 22.40)

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 261727): J.A.C.E. (18.00 – 20.30 – 23.00)

ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (2310 508398): Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης (Πέμπτη

έως Κυριακή: 18.45/ Δευτέρα και Τρίτη: 18.45 – 20.30), Αφιέρωμα: Στις παρυφές του ιταλικού νεορεαλισμού

(Πέμπτη έως Κυριακή: 20:30), Cinedoc: Bird on a Wire (Τετάρτη: 19.00 – 21.00)

ΟΛΥΜΠΙΟΝ (2310 378404): Αίθουσα 1: Ο εξαιρετικός κύριος Λαζάρ (19.00 – 21.00 – 23.00/ Παρασκευή:

18.00 – 20.00 – 22.00), Cinedoc: Bird on a Wire (Κυριακή: 17.00), Αίθουσα «Παύλος Ζάννας»: Barbara (18.30

– 20.45 – 23.00)

ΦΑΡΓΚΑΝΗ (2310 960063): Skyfall (18.15 – 22.30/ Κυριακή: 22.30), Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό (20.45)

ΠΟΛΥΣΙΝΕΜΑ

ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ (2310 290290/ Κρατήσεις: 801 11 60000/ on-line: www.i-ticket.gr): Αίθουσα 1: Tinker Bell:

Το μυστικό των νεραϊδόφτερων (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή: 15.50), Χαραυγή - Μέρος 2ο (17.40 –

20.10 – 22.40), Αίθουσα 2: Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (17.30), Επτά ψυχοπαθείς (20.00 – 22.20), Αίθουσα

3: Skyfall (19.10 – 22.00/ Σάββατο και Κυριακή: 16.20 – 19.10 – 22.00/ Πέμπτη: καμία προβολή), Χαραυγή -

Μέρος 2ο (Πέμπτη: 19.10 – 21.40), Αίθουσα 4: Χαραυγή - Μέρος 2ο (17.10 – 19.40 – 22.10/ Δευτέρα: 22.10),

Αίθουσα 5: Χαραυγή - Μέρος 2ο (18.10 – 20.40 – 23.10), Αίθουσα 6: Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (17.50), Skyfall

(20.00 – 23.00), Αίθουσα 7: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη/ Σάββατο και Κυριακή:

16.00), Skyfall (18.00 – 21.00), Αίθουσα 8: Χαραυγή - Μέρος 2ο (18.40 – 21.10/ Παρασκευή: 18.40 – 21.10 –

23.40/ Σάββατο: 16.10 – 18.40 – 21.10 – 23.40/ Κυριακή: 16.10 – 18.40 – 21.10)

STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (801 801 7837/ από κινητό: 210 237 1000): Αίθουσα 1: Χαραυγή - Μέρος 2ο (17.30 –

20.00 – 22.30/ Σάββατο και Κυριακή: 12.30 – 15.00 – 17.30 – 20.00 – 22.30), Αίθουσα 2: Μαδαγασκάρη 3:

Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 16.20 – 18.20/ Σάββατο και Κυριακή: 12.20 – 14.20 – 16.20 –

18.20), Χαραυγή - Μέρος 2ο (20.30), Η αρπαγή 2 (23.20), Αίθουσα 3: Brave (μεταγλωττισμένη: 16.40/ Σάββατο

και Κυριακή: 12.40 – 14.40 – 16.40), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (18.40 – 20.50), Χαραυγή - Μέρος 2ο (23.00),

Αίθουσα 4: Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (17.30 – 19.40 – 21.50 – 00.00/ Σάββατο και Κυριακή: 13.10 – 15.20 –

17.30 – 19.40 – 21.50 – 00.00), Αίθουσα 5: Η εποχή των παγετώνων: Ο χορός των ηπείρων (μεταγλωττισμένη/

Σάββατο και Κυριακή: 13.00 – 15.10), Skyfall (17.00 – 20.10 – 23.10), Αίθουσα 6: J.A.C.E. (17.40 – 20.40 – 23.40/

Σάββατο και Κυριακή: 14.30 – 17.40 – 20.40 – 23.40), Αίθουσα 7: Skyfall (16.10 – 19.10 – 22.10/ Σάββατο και

Κυριακή: 13.10 – 16.10 – 19.10 – 22.10), Αίθουσα 8: Επτά ψυχοπαθείς (16.00/ Σάββατο και Κυριακή: 12.00

– 14.00 – 16.00), Skyfall (18.10 – 21.10/ Παρασκευή και Σάββατο: 18.10 – 21.10 – 00.10), Αίθουσα 9: Αστε-

ρίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (17.10 – 19.20/ Σάββατο και Κυριακή: 12.50 – 15.00 – 17.10 – 19.20), Χαραυγή

- Μέρος 2ο (21.30/ Παρασκευή και Σάββατο: 21.30 – 00.30), Αίθουσα 10: Tinker Bell: Το μυστικό των νεραϊ-

δόφτερων (μεταγλωττισμένη: 17.50 – 19.50/ Σάββατο και Κυριακή: 12.00 – 13.50 – 15.50 – 17.50 – 19.50),

Χαραυγή - Μέρος 2ο (22.00), Σκότωσέ τους γλυκά (Παρασκευή και Σάββατο: 00.20), Αίθουσα 11: Χαραυγή

- Μέρος 2ο (16.00 – 18.30 – 21.00 – 23.30/ Σάββατο και Κυριακή: 13.30 – 16.00 – 18.30 – 21.00 – 23.30)

VILLAGE COSMOS (2310 499999): Αίθουσα 1: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη/

Κυριακή: 12.50 – 14.50), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (16.50 – 19.00), Χαραυγή - Μέρος 2ο (21.00 – 23.50),

Αίθουσα 2: Brave (μεταγλωττισμένη/ Κυριακή: 12.10 – 14.10 ), Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία (16.20 –

18.30), Επτά ψυχοπαθείς (20.50 – 23.20/ Σάββατο, Κυριακή και Τετάρτη: 20.50), Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι

(Σάββατο, Κυριακή και Τετάρτη: 23.20), Αίθουσα 3: Skyfall (16.10 – 19.10 – 22.10/ Κυριακή: 13.10 – 16.10

– 19.10 – 22.10), Αίθουσα 4: Tinker Bell: Το μυστικό των νεραϊδόφτερων (μεταγλωττισμένη: 16.30/ Κυριακή:

12.30 – 14.30 – 16.30), Skyfall (18.40 – 21.30 – 00.30), Αίθουσα 5: Tinker Bell: Το μυστικό των νεραϊδόφτερων

(μεταγλωττισμένη/ Κυριακή: 11.20 – 13.20 – 15.20), Χαραυγή - Μέρος 2ο (17.20 – 19.50 – 22.20), Αίθουσα 6:

Το μεγάλο ταξίδι της Ζαράφα (μεταγλωττισμένη/ Κυριακή: 11.10 – 13.00 – 15.00), Χαραυγή - Μέρος 2ο (16.50

– 19.20 – 21.50 – 00.20), Αίθουσα 7: Μαδαγασκάρη 3: Οι φυγάδες της Ευρώπης (μεταγλωττισμένη: 17.40/

Κυριακή: 11.40 – 13.40 – 15.40 – 17.40), Skyfall (19.40 – 22.40), Αίθουσα 8: Χαραυγή - Μέρος 2ο (17.50 –

20.20 – 22.50/ Κυριακή: 12.40 – 15.10 – 17.50 – 20.20 – 22.50), Αίθουσα 9 (Comfort): Skyfall (19.40 – 22.40),

Αίθουσα 10 (Comfort): Χαραυγή - Μέρος 2ο (17.50 – 20.20 – 22.50)

Ιταλικά - Ισπανικά - Πορτογαλικά

Εγνατία 128 τηλ.: 2310 240 962email: [email protected]

Colombo

Ανώνυμο-4 16 15/11/2012 11:05 ΠΜ

Documents

Film Noir - Issue 48