Opracowała: Karolina Apinyan

Budowa żółwia

Cechą wyróżniającą żółwie spośród innych gadów, zarówno współczesnych jak i kopalnych, jest mocny pancerz okrywający ciało. Ten osobliwy produkt ewolucji jest jedynym w świecie kręgowców przykładem szkieletu zewnętrznego. Powstał z przekształconych w płyty żeber i kościstych wyrostków kręgów. Dolną częścią pancerza stanowią zmodyfikowane obojczyki i żebra brzuszne. Właściwy pancerz zbudowany jest z płytek kostnych ściśle ze sobą zrośniętych i u większości gatunków pokrytych rogowymi tarczkami. Są one wytworem naskórka, którego cienka warstwa, dobrze unerwiona i zaopatrzona w naczynia krwionośne leży pomiędzy warstwami pancerza: kostną i rogową.

Choroby żywieniowe

Choroby żywieniowe spowodowane są niewłaściwym karmieniem żółwia. Profilaktycznie należy żywić naszego zwierzaka pokarmami zawierającymi duże ilości składnika (mineralno-witaminowych), którego niedobór powoduje choroby. Pokarm żółwia powinien być jak najbardziej zróżnicowany.

http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Emys_orbicularis_2009_G1.jpg&filetimestamp=20100102202822

• Gody odbywa od końca kwietnia do początku czerwca. Jaja najczęściej składa na przełomie maja i czerwca, w porze zakwitania żółtych kosaćców. Żółwica wychodzi wtedy na ląd, by szukać odpowiedniego miejsca do ich złożenia. Można ją spotkać nawet 4 do 5 km od macierzystego zbiornika. Gdy odnajdzie właściwe, odpowiednio nasłonecznione i suche miejsce, przystępuje do budowy gniazda. Tylnymi łapami kopie dołek w twardej ziemi, głęboki na 12–16 cm, który w swoim przekroju jest podobny do gruszki, o średnicy ok. 10 cm, z prowadzącym doń tunelem o średnicy 5 cm. Kształt komory, w której zostaną złożone jaja, swoim wyglądem przypomina gotyckie sklepienie. Wykopanie komory lęgowej zajmuje żółwicy co najmniej 2 godziny. Następnie wprowadza ona do tunelu łapę, po której staczają się jaja. Złożone jajo jest przesuwane do ściany komory, zanim zostanie złożone następne. Składanie jaj trwa kilkadziesiąt minut.

Młode żółwiki po wykluciu

Pokarm żółwi Żółw błotny odżywia się głównie pokarmem pochodzenia

zwierzęcego. Pobiera go tylko w wodzie, co wielokrotnie obserwowano zarówno w środowisku naturalnym jak i w niewoli. Gruby język oraz mało rozciągliwy przełyk jak również brak gruczołów ślinowych utrudnia żółwiom połykanie pokarmu poza wodą. W skład jego diety wchodzą głównie organizmy wodne: (mięczaki, owady, płazy jak i ich kijanki oraz ryby), jak również lądowe: przeważnie owady, których tryb życia związany jest ze środowiskiem wodnym. Skład ten różnicuje się w zależności od obszaru występowania, pory roku, specyficznych warunków środowiskowych jak i dostępności różnorodnych ofiar. W drobnych zbiornikach wodnych położonych na otwartej przestrzeni poza wodnymi mięczakami w diecie żółwia mogą dominować owady lądowe, które przypadkowo wpadają do wody (np. prostoskrzydłe).

W ciekach wolno płynących, starorzeczach i innych zbiornikach rozsianych wśród bagien i lasów będą to poza mięczakami również owady, jednak związane ze środowiskiem wodnym , np. ważki, chruściki, jętki, pluskwiaki, chrząszcze oraz ich larwy. Kijanki płazów mogą sezonowo (wczesną wiosną) stanowić dominującą składową pokarmu, w okresie późniejszym płazy, podobnie jak ryby i inne kręgowce. Żółwie błotne mają dobrze rozwinięty zmysł węchu i wzroku, które w dużym stopniu wykorzystywane są podczas polowań. Dzięki dobremu wzrokowi zwierzę szybko reaguje na potencjalną ofiarę poruszającą się po powierzchni wody lub w jej głębszych warstwach. Z kolei wrażliwy węch pomocny jest przy poszukiwaniach pokarmu w najbliższym otoczeniu.

Występowanie

Ciepłe rejony półkuli północnej: Europa, Ameryka Północna, południowo-

wschodnia Azja, północna Afryka, Ameryka Południowa. Brak w Australii. Ich największe skupisko w Europie, znajduje się w Poleskim Parku Narodowym.