12
ΤΕΥΧΟΣ 59/08 Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008 Τόσοι είναι φέτος οι φόνοι με ρατσιστικό κίνητρο από εξτρεμιστές στη Ρωσία. Πηγή: www.rferl.org 57 ΤΕΡΑΤΟΜΕΤΡΟ Τεύχος γιορτινό! Τ ο Ποντίκι Global δεν είναι παρά ένα κάτοπτρο που αντανακλά, εν είδει καλειδοσκόπιου, τα τεκταινόμενα σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Τι γίνεται όμως όταν o πλανήτης μετακομίζει στα μέρη μας, δι’ αντιπροσώπων; Οι έλληνες έχουν γνωρίσει εδώ και αιώνες τη μετανάστευση - από την καλή κι απ’ την ανάποδη. Τώρα οι άνεμοι άλλαξαν, και σπρώχνουν προς τα μέρη μας τα καραβά- νια των αποδημητικών ανθρώπων. Γιατί να ταξιδέψεις ώς την άκρη του κόσμου για να γνωρίσεις άλλους πολι- τισμούς, όταν οι πολιτισμοί έχουν έρθει στην πόρτα σου; Το Ποντίκι Global έχει μέχρι τώρα εκδώσει ειδικά τεύχη δύο φορές: Χριστούγεννα και Πάσχα. Σήμερα, βγάζει το αντιρατσι- στικό του τεύχος για μια τρίτη - εξίσου μεγάλη - γιορτή, στην οποία συμμε- τέχει ολόψυχα: το 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, που αρχίζει αύριο στο Γουδή. Tο πρόγραμμα του Φεστιβάλ στη σελ. 3 Χ.Κ. Φάκελος: Success stories μεταναστών Ιστορίες από όλο τον κόσμο που έσπασαν το ρατσιστικό στερεότυπο για τους ξένους. Νουάρ: Ο ψηλός και o κοντός Μουγκζά Αντί για δουλειά στη Ν. Αφρική, βρήκαν τον θάνατο από ρατσιστές ομόχρωμούς τους. Το ινδιάνικο Ναγκασάκι Σύννεφα ραδιενέργειας από τα ορυχεία ουρανίου απειλούν πάλι τους ιθαγενείς της Β. Αμερικής. 34 28 29 Η αρχή έγινε με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, το περασμένο φθινόπωρο, η οποία ανέφερε ότι η Ελλάδα κακο- μεταχειρίζεται τους πολιτικούς πρόσφυγες που ζητούν πολιτικό άσυλο απ’ αυτήν. Με την αφορμή αυτή, το μεγαλύτερο ιδιωτικό κανάλι της Σουηδίας, το TV4, πραγματοποίησε επιτό- πιο ρεπορτάζ στο στρατόπεδο προσφύγων στο Λαύριο, το οποίο προκάλεσε αίσθηση. Ένας βουλευτής, ο Καρλ Λάρσον του Αριστερού Κόμματος, έφερε το θέμα στη Βουλή με τη μορφή επερώτησης. Δεδομένου όμως ότι στις 22 Απριλίου, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ (UNHCR) εξέδωσε οδηγία προς τις χώρες της Ε.Ε. να μην αποστέλλουν στην Ελλάδα πολι- τικούς πρόσφυγες, το θέμα αναβαθμίστηκε σε «προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση», η οποία πραγματοποιήθηκε την τελευταία εβδο- μάδα του Απριλίου. Σύσσωμα σχεδόν τα κόμματα της Βουλής πρό- τειναν να σταματήσουν άμεσα οι απελάσεις των μεταναστών που προέρχονται από την Ελλάδα. Ως γνωστόν, με την απέλαση οι πρό- σφυγες αποστέλλονται στη χώρα όπου είχαν την τελευταία διαμονή τους. Και η Ελλάδα, κατά το σουηδικό Κοινοβούλιο, δεν πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε να εξασφαλί- ζεται η σωματική ακεραιότητα και η αξιοπρέ- πεια των προσφύγων. «Μετά από τέτοιες αποκαλύψεις, είναι φανε- ρό ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ξαναστείλουμε πίσω στην Ελλάδα ούτε έναν πρόσφυγα!», δήλωσε ο Καρλ Λάρσον. «Μετά τις αποκαλύψεις του προγράμματος TV4, είναι πασίδηλο ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πολύ σοβαρότερα από όσο νομίζαμε. Είχαμε βέβαια πληροφορίες εδώ και καιρό, δεν είχαμε όμως τις σχετικές απο- δείξεις», συμφωνεί ο εκπρόσωπος του κυβερ- νώντος Κόμματος του Κέντρου, Φρέντρικ Φεντερλέι. «Από τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι έχουμε να κάνουμε με συστηματική κακομεταχεί- ριση από πλευράς του ελληνικού κράτους, εξυπακούεται ότι δεν είναι δυνατόν να στείλουμε πίσω στην Ελλάδα κάποιον πρό- σφυγα», συμπληρώνει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Σοσιαλδημοκρατών, Γκέτε Γουόλστρεμ. Το μόνο κόμμα που δεν πήρε σαφή θέση ήταν το Κόμμα των Μετριοπαθών (σουηδική Δεξιά) του πρωθυπουργού Φρέντρικ Ρέινφελντ, ο οποίος δήλωσε ότι το θέμα εναπόκειται στις μεταναστευτικές υπηρεσίες και τα αρμόδια δικαστήρια. Ήταν όμως να μη γίνει η αρχή. Το θέμα δεν σταμάτησε στη σουηδική Βουλή. Η ευρω- βουλευτής Λένα Εκ έχει υποβάλει ερώτηση στην Κομισιόν σχετικά με τις πληροφορίες για βασανιστήρια και κακοποιήσεις πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα, οπότε η συζή- τηση θα μεταφερθεί και στην Ευρωβουλή. Στην Ε.Ε., άλλωστε, το ποινικό μητρώο της χώρας δεν είναι και τόσο καθαρό. Μόλις τον Ιανουάριο η Κομισιόν παρέπεμψε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση της Συνθήκης του Δουβλίνου. Κι ενώ στη Σουηδία το θέμα παρέμεινε προς το παρόν σε επίπεδο διερεύνησης, η Φινλανδία πέρασε απευθείας στην πράξη. Στις 5 Μαΐου αποφάσισε να μη στέλνει πίσω στην Ελλάδα όσους έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο στη χώρα μας. «Μετά από όλα όσα τέθηκαν σε γνώση μας, θα πρέπει πλέον να αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες», δήλωσε ο φινλανδός υπουργός Εσωτερικών Τόμας Μπέργκμαν. Δύο ακόμα χώρες, η Νορβηγία και η Γερμανία, αποφάσισαν ήδη να ακολουθήσουν την οδη- γία του ΟΗΕ. Και έπεται συνέχεια… ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΤΖΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 31 Ραδιο-αμηχανία Μια μέρα μετά τη συζήτηση στη σουηδική Βουλή, ο υπογράφων δέχτηκε τηλεφώνημα από τη ζωντανή πρωινή ραδιοεφημερίδα της σουηδικής κρατικής ραδιοφωνίας. Σουηδός δημοσιογράφος: Καλημέρα. Θα θέλαμε να μας πείτε τι αντιδράσεις υπάρχουν στην Ελλάδα για τη χθεσινή συζήτηση στη σουηδική Βουλή. Απάντηση: Καμία. (Αμηχανία στο ραδιοστούντιο) Σουηδός δημοσιογράφος: Πώς σχολιάζουν το θέμα τα ελληνικά ΜΜΕ; Απάντηση: Δεν έχουν γράψει τίποτα. Σουηδός δημοσιογράφος: Μα, είναι δυνατόν; (Η αμηχανία ήταν τώρα δική μου) Η Ελλάδα στη γωνία! Τρεις ευρωπαϊκές χώρες (Φινλανδία, Γερμανία, Νορβηγία) έχουν αποφασίσει επισήμως να μην επαναπροωθούν πρόσφυγες στη χώρα μας, καθώς έχει χαρακτηριστεί «χώρα υψίστου κινδύνου» γι’ αυτούς!

Global 59 - 03.07.08

  • Upload
    -global

  • View
    49

  • Download
    4

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: Global 59 - 03.07.08

ΠΟΝΤΙΚΙ Global

ΤΕΥΧΟΣ59/08

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Τόσοι είναι φέτος οι φόνοι με ρατσιστικό κίνητρο από εξτρεμιστές στη Ρωσία.

Πηγή: www.rferl.org

57

Τ Ε Ρ Α Τ Ο Μ Ε Τ Ρ Ο

Τεύχος γιορτινό!

Το Ποντίκι Global δεν είναι παρά ένα κάτοπτρο που αντανακλά, εν είδει

καλειδοσκόπιου, τα τεκταινόμενα σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Τι γίνεται όμως όταν o πλανήτης μετακομίζει στα μέρη μας, δι’ αντιπροσώπων; Οι έλληνες έχουν γνωρίσει εδώ και αιώνες τη μετανάστευση - από την καλή κι απ’ την ανάποδη. Τώρα οι άνεμοι άλλαξαν, και σπρώχνουν προς τα μέρη μας τα καραβά-νια των αποδημητικών ανθρώπων.Γιατί να ταξιδέψεις ώς την άκρη του κόσμου για να γνωρίσεις άλλους πολι-τισμούς, όταν οι πολιτισμοί έχουν έρθει στην πόρτα σου; Το Ποντίκι Global έχει μέχρι τώρα εκδώσει ειδικά τεύχη δύο φορές: Χριστούγεννα και Πάσχα. Σήμερα, βγάζει το αντιρατσι-στικό του τεύχος για μια τρίτη - εξίσου μεγάλη - γιορτή, στην οποία συμμε-τέχει ολόψυχα: το 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, που αρχίζει αύριο στο Γουδή. Tο πρόγραμμα του Φεστιβάλ στη σελ. 3

Χ.Κ.

Φάκελος: Success stories μεταναστών

Ιστορίες από όλο τον κόσμο που έσπασαν το ρατσιστικόστερεότυπο για τους ξένους.

Νουάρ: Ο ψηλός και o κοντός Μουγκζά

Αντί για δουλειά στη Ν. Αφρική, βρήκαν τον θάνατο από ρατσιστές ομόχρωμούς τους.

Το ινδιάνικο ΝαγκασάκιΣύννεφα ραδιενέργειας από τα ορυχεία ουρανίου απειλούν πάλι τους ιθαγενείς της Β. Αμερικής.

34

28 29Η αρχή έγινε με έκθεση της Διεθνούς

Αμνηστίας, το περασμένο φθινόπωρο, η οποία ανέφερε ότι η Ελλάδα κακο-

μεταχειρίζεται τους πολιτικούς πρόσφυγες που ζητούν πολιτικό άσυλο απ’ αυτήν. Με την αφορμή αυτή, το μεγαλύτερο ιδιωτικό κανάλι της Σουηδίας, το TV4, πραγματοποίησε επιτό-πιο ρεπορτάζ στο στρατόπεδο προσφύγων στο Λαύριο, το οποίο προκάλεσε αίσθηση. Ένας βουλευτής, ο Καρλ Λάρσον του Αριστερού Κόμματος, έφερε το θέμα στη Βουλή με τη μορφή επερώτησης. Δεδομένου όμως ότι στις 22 Απριλίου, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ (UNHCR) εξέδωσε οδηγία προς τις χώρες της Ε.Ε. να μην αποστέλλουν στην Ελλάδα πολι-τικούς πρόσφυγες, το θέμα αναβαθμίστηκε σε «προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση», η

οποία πραγματοποιήθηκε την τελευταία εβδο-μάδα του Απριλίου. Σύσσωμα σχεδόν τα κόμματα της Βουλής πρό-τειναν να σταματήσουν άμεσα οι απελάσεις των μεταναστών που προέρχονται από την Ελλάδα. Ως γνωστόν, με την απέλαση οι πρό-σφυγες αποστέλλονται στη χώρα όπου είχαν την τελευταία διαμονή τους. Και η Ελλάδα, κατά το σουηδικό Κοινοβούλιο, δεν πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε να εξασφαλί-ζεται η σωματική ακεραιότητα και η αξιοπρέ-πεια των προσφύγων.«Μετά από τέτοιες αποκαλύψεις, είναι φανε-ρό ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ξαναστείλουμε πίσω στην Ελλάδα ούτε έναν πρόσφυγα!», δήλωσε ο Καρλ Λάρσον.«Μετά τις αποκαλύψεις του προγράμματος TV4, είναι πασίδηλο ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πολύ σοβαρότερα από όσο νομίζαμε. Είχαμε βέβαια πληροφορίες εδώ και καιρό, δεν είχαμε όμως τις σχετικές απο-δείξεις», συμφωνεί ο εκπρόσωπος του κυβερ-νώντος Κόμματος του Κέντρου, Φρέντρικ Φεντερλέι.«Από τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι έχουμε να κάνουμε με συστηματική κακομεταχεί-

ριση από πλευράς του ελληνικού κράτους, εξυπακούεται ότι δεν είναι δυνατόν να στείλουμε πίσω στην Ελλάδα κάποιον πρό-σφυγα», συμπληρώνει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Σοσιαλδημοκρατών, Γκέτε Γουόλστρεμ.Το μόνο κόμμα που δεν πήρε σαφή θέση ήταν το Κόμμα των Μετριοπαθών (σουηδική Δεξιά) του πρωθυπουργού Φρέντρικ Ρέινφελντ, ο οποίος δήλωσε ότι το θέμα εναπόκειται στις μεταναστευτικές υπηρεσίες και τα αρμόδια δικαστήρια.

Ήταν όμως να μη γίνει η αρχή. Το θέμα δεν σταμάτησε στη σουηδική Βουλή. Η ευρω-βουλευτής Λένα Εκ έχει υποβάλει ερώτηση στην Κομισιόν σχετικά με τις πληροφορίες για βασανιστήρια και κακοποιήσεις πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα, οπότε η συζή-τηση θα μεταφερθεί και στην Ευρωβουλή. Στην Ε.Ε., άλλωστε, το ποινικό μητρώο της χώρας δεν είναι και τόσο καθαρό. Μόλις τον Ιανουάριο η Κομισιόν παρέπεμψε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση της Συνθήκης του Δουβλίνου.Κι ενώ στη Σουηδία το θέμα παρέμεινε προς το παρόν σε επίπεδο διερεύνησης, η Φινλανδία πέρασε απευθείας στην πράξη. Στις 5 Μαΐου αποφάσισε να μη στέλνει πίσω στην Ελλάδα όσους έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο στη χώρα μας. «Μετά από όλα όσα τέθηκαν σε γνώση μας, θα πρέπει πλέον να αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες», δήλωσε ο φινλανδός υπουργός Εσωτερικών Τόμας Μπέργκμαν. Δύο ακόμα χώρες, η Νορβηγία και η Γερμανία, αποφάσισαν ήδη να ακολουθήσουν την οδη-γία του ΟΗΕ. Και έπεται συνέχεια…

ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΤΖΗΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

31

Ραδιο-αμηχανίαΜια μέρα μετά τη συζήτηση στη σουηδική Βουλή, ο υπογράφων δέχτηκε τηλεφώνημα από τη ζωντανή πρωινή ραδιοεφημερίδα της σουηδικής κρατικής ραδιοφωνίας.Σουηδός δημοσιογράφος: Καλημέρα. Θα θέλαμε να μας πείτε τι αντιδράσεις υπάρχουν στην Ελλάδα για τη χθεσινή συζήτηση στη σουηδική Βουλή.Απάντηση: Καμία. (Αμηχανία στο ραδιοστούντιο)Σουηδός δημοσιογράφος: Πώς σχολιάζουν το θέμα τα ελληνικά ΜΜΕ;Απάντηση: Δεν έχουν γράψει τίποτα.Σουηδός δημοσιογράφος: Μα, είναι δυνατόν; (Η αμηχανία ήταν τώρα δική μου)

Η Ελλάδα στη γωνία!Τρεις ευρωπαϊκές χώρες (Φινλανδία, Γερμανία, Νορβηγία) έχουν αποφασίσει επισήμως να μην επαναπροωθούν πρόσφυγες στη χώρα μας, καθώς έχει χαρακτηριστεί «χώρα υψίστου κινδύνου» γι’ αυτούς!

Page 2: Global 59 - 03.07.08

ΠΟΝΤΙΚΙ Global Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

24

ΡατσισμόςΣτάση, συμπεριφορά ή πεποίθηση που στρέφε-ται εναντίον κάποιας κοινωνικής ομάδας λόγω της εθνικότητας, της φυλής ή του χρώματος των μελών της. Μέχρι το 1960, οι περισσότεροι μελετητές χαρακτήριζαν τον ρατσισμό ως ιδε-ολογία. Η έννοια διευρύνθηκε, με το σκεπτικό ότι οι ιδεολογίες δεν μπορούν να αποσπαστούν από τις ενέργειες (διακρίσεις, βία) και τις στά-σεις (προκαταλήψεις, στερεότυπα) που αυτές διαμορφώνουν. Ο ρατσισμός παίρνει ποικίλες μορφές και εκφράσεις σε διαφορετικές κοινω-νίες.

Ξενοφοβία Υποδηλώσει αρνητική στάση απέναντι σε μετα-νάστες. Ο όρος είναι λιγότερο βαρύς από τον ρατσισμό, που προϋποθέτει διαχωρισμό των ανθρώπων και κατάταξή τους σε ανώτερους και κατώτερους με βάση γενετικά χαρακτηριστικά. Η παρουσία του «ξένου» έρχεται να διαταράξει το αίσθημα τάξης και ασφάλειας που η υπο-τιθέμενη συμπαγής κοινωνία διασφαλίζει. Η στάση δεν είναι απαραιτήτως κακοπροαίρετη, ενώ συχνά στηρίζεται σε μηχανισμούς άμυνας.

Ρατσισμός της καθημερινότηταςΠρόκειται για είδος ρατσισμού που αναπαρά-γεται κατά την καθημερινή ρουτίνα με τρόπο αυθόρμητο. Παράγεται και επιβεβαιώνεται τόσο λεκτικά όσο και μέσα από συμπεριφορές: σε καθημερινές συζητήσεις, ταινίες, σχολικά βιβλία, ειδήσεις, πολιτική προπαγάνδα, ακα-δημαϊκά άρθρα κ.α. Πηγάζει τόσο από τους «καθημερινούς ανθρώπους» όσο και από την ελίτ, διαπερνώντας έτσι το σύνολο της κοινω-νίας.

Δομικός ρατσισμόςΜιλάμε για δομικό ρατσισμό όταν βασικές δομές της κοινωνίας, όπως η Δικαιοσύνη, το

εκπαιδευτικό ή το πολιτικό σύστημα κ.λπ., δεν επιτρέπουν σε εθνικές μειονότητες ή / και μεταναστευτικές ομάδες να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή με τους ίδιους όρους που συμ-μετέχουν οι υπόλοιποι πολίτες.

ΙσλαμοφοβίαΠρόκειται για σχετικά νέο όρο. Αναφέρεται στον φόβο απέναντι στη θρησκεία του Ισλάμ και τους πιστούς της. Η θρησκευτική ισλαμο-φοβία στηρίζεται στην αντίληψη ότι πρόκειται για μια «απαράδεκτη» θρησκεία, που απειλεί τον δυτικό κόσμο.

ΕθνοκεντρισμόςΟ όρος δηλώνει ότι κάποιος θέτει τη δική του κουλτούρα στο επίκεντρο και αντιμετωπίζει ή κρίνει τον κόσμο μέσα απ’ αυτό το πρίσμα.

Συχνά αποδίδεται σε έλλειψη γνώσεων και ενημέρωσης. Σε όλους τους λαούς παρατη-ρούνται τάσεις εθνοκεντρισμού, με την έννοια ότι τείνουν να βλέπουν τον κόσμο μέσα από τις δικές τους αξίες / εμπειρίες, κάποτε όμως αποκτά ειδική πολιτική βαρύτητα, όπως στην περίπτωση του ευρωκεντρισμού, ως απόρροια της αποικιοκρατίας και ως προσπάθεια επιβο-λής της δυτικής κουλτούρας.

ΜετανάστεςΆτομα που έχουν γεννηθεί σε χώρα διαφορε-τική απ’ αυτήν στην οποία ζουν, προσωρινά ή μόνιμα. Ο όρος άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως στα μισά της δεκαετίας του ’60, αντι-καθιστώντας τον όρο αλλοδαπός εργάτης. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 άρχισε να αμφισβητείται. Η εικόνα που προβάλλεται από τα ΜΜΕ για τους μετανάστες είναι κατά κανόνα αρνητική. Εμφανίζονται ή ως απειλή για την κοινωνία ή ως θύματα που χρειάζονται συμπό-νια. Επίσης, όταν ο όρος μετανάστης χρησιμο-ποιείται συλλήβδην για να χαρακτηρίσει άτομα διαφορετικής προέλευσης, τα άτομα αυτά αντι-διαστέλλονται αυτομάτως προς τους γηγενείς ως χωριστή κατηγορία: «Εμείς και οι άλλοι».

Αφομοίωση Περιγράφει τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες

μια ομάδα πολιτισμικά διακριτή αναγκάζεται να ενταχθεί στους κυρίαρχους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Σε αντίθεση με τον όρο ενσω-μάτωση, που αποτελεί έκφραση κοινωνικών αλλαγών, ο όρος αφομοίωση περιγράφει αλλα-γές συμπεριφοράς, γλώσσας και θρησκείας, εν ολίγοις αλλαγή ταυτότητας.

Ενσωμάτωση Τα πολιτικά και κοινωνικά μέτρα που αποσκο-πούν στο να έχουν τα μέλη των μεταναστευτι-κών ομάδων ίσα δικαιώματα, υποχρεώσεις και ευκαιρίες, καθώς και στην πρόληψη φαινομέ-νων εθνικιστικών διακρίσεων, ξενοφοβίας και ρατσισμού.

Πολυπολιτισμική κοινωνίαΑναφέρεται σε μια αντίληψη που βλέπει θετικά την ύπαρξη διαφορετικών εθνικών και πολιτι-σμικών ομάδων σε μια κοινωνία. Προσβλέπει σε μια στρατηγική αξιοποίησης των ιδιαίτερων ικανοτήτων, εμπειριών και γνώσεων των μετα-ναστών στον χώρο εργασίας και στην κοινωνία συνολικότερα. Ξεκινά από την πεποίθηση ότι οι διαφορές είναι πλούτος για μια κοινωνία.

Πολιτισμική ταυτότηταΑναφέρεται στους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι οριοθετούνται και ορίζουν τον εαυτό τους, βασιζόμενοι στην αντίληψή τους για την κουλτούρα και τις πολιτι-σμικές διαφορές. Ο όρος προσπαθεί να αποδώ-σει το πολύπλοκο της σημερινής ταυτότητας, ενσωματώνοντας τη θρησκευτική και εθνική ταυτότητα και περιλαμβάνοντας πρόσθετα στοιχεία, όπως ο τρόπος ζωής κ.λπ. ΟμοφοβίαΣτην κυριολεξία, σημαίνει φόβος για το όμοιο. Ο όρος χρησιμοποιείται για να εκφράσει αρνη-τικά συναισθήματα και στάσεις απέναντι στους ομοφυλόφιλους και στην ομοφυλοφιλία, ως αποτέλεσμα αβάσιμου φόβου ή άγνοιας.

ΠροκαταλήψειςΩς προκατάληψη ορίζεται η αρνητική στάση απέναντι σε ένα άτομο μιας ομάδας μόνο επει-δή ανήκει – ή θεωρείται ότι ανήκει – στην εν λόγω ομάδα. Στηρίζεται σε κρίσεις και απόψεις που έχουν σχηματιστεί εκ των προτέρων, μέσα από γενικεύσεις, φαντασιώσεις ή δεισιδαιμο-νίες.

Βρυξέλλες, 24 Ιουνίου 2008Αγαπητό ΠΟΝΤΙΚΙ,Διαβάσαμε με προσοχή το άρθρο του τεύχους 57/08 με τίτλο «Στρίβειν διά της αποχής», που παρουσιάζεται μάλιστα ως «απο-κάλυψη», και θα θέλαμε να παρα-τηρήσουμε τα εξής:Αποφασίσαμε να τηρήσουμε στάση αποχής σε μια τροπολογία στην ετήσια Έκθεση της Επιτροπής Ελέγχου του Προϋπολογισμού – που προέβλεπε την απαγόρευση επιλογής ως συνεργατών ευρω-βουλευτών μελών των οικογενειών τους – για λόγους καθαρά πολιτι-κούς. Κρίναμε σημαντικό να μην νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας μια τροπολογία που ήταν γνωστό ότι προωθείτο εδώ και καιρό από αντιευρωπαϊστές κυρίως ευρω-βουλευτές με άκρατη υποκρισία και λαϊκισμό, ως πρόσχημα για να

πλήξουν την αξιοπιστία των ευρω-παϊκών θεσμών αλλά και για να «εξαγνίσουν» κατόπιν εορτής με την ψήφο τους (που, ας τονιστεί, γνώριζαν καλά ότι δεν έχει καμία νομική ισχύ) δικές τους πράξεις, που παραβιάζουν κατάφωρα το γράμμα της.Το πόσο σωστή ήταν η απόφασή μας για αποχή – δηλαδή μη συμμε-τοχή σε μια φάρσα – αποδείχτηκε λίγες μέρες μετά την ψηφοφορία, όταν αποκαλύφτηκε ότι πολλοί από όσους υπερψήφισαν την τρο-πολογία χρηματοδοτούσαν κανονι-κότατα, με αδιαφανείς διαδικασί-ες, όχι μόνο μέλη των οικογενειών τους, αλλά και τις οικογενειακές τους επιχειρήσεις! Χαρακτηριστικό (αλλά όχι μοναδικό) παράδειγ-μα, ο επικεφαλής των βρετανών Συντηρητικών κ. Τσίστεστερ, που ενώ ήταν ένας από τους πρωταγω-

νιστές του σκανδάλου που ξέσπασε για αδιαφανείς χρηματοδοτήσεις, δεν είχε κανένα πρόβλημα να υπερψηφίσει την τροπολογία. Θα μας επιτρέψετε, λοιπόν, εμείς να μην θέλουμε να συμμετάσχουμε σε αυτή την άκρως υποκριτική και παρελκυστική τακτική που, αντί να επιλύσει αυτό το ευαίσθητο και περίπλοκο ζήτημα, το συγκαλύ-πτει, δημιουργώντας εντυπώσεις με ημίμετρα. Η υποκρισία που εκδηλώθηκε κατά την ψηφοφορία καταδεικνύει, μεταξύ άλλων, ότι τα ζητήματα ηθικής προϋποθέτουν πρωτίστως αυτοσεβασμό και αυτο-συγκράτηση.Με δεδομένα τα παραπάνω, θα περιμέναμε, εύλογα, ο συντάκτης του άρθρου να είχε εστιάσει την προσοχή του όχι στους ευρωβου-λευτές του ΠΑΣΟΚ (των οποίων τους συνεργάτες άλλωστε αναζή-

τησε και βρήκε), αλλά στην υπο-κρισία όσων, ενώ υπερψήφισαν την τροπολογία, την παραβιάζουν καθημερινά στην πράξη. Είναι δε απορίας άξιο ότι, ενώ αναφέρεστε και αναλύετε, άκρως υπαινικτι-κά, την ψήφο μας, και μάλιστα ως ζήτημα «ηθικής αρχής», δεν θεωρήθηκε σκόπιμο να ρωτήσετε κανέναν από μας γιατί αποφασίσα-με να ψηφίσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο πριν δημοσιεύσετε το άρθρο σας.

Με τιμή,Οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ

Απάντηση Ποντικιού Global: Ευχαριστούμε τους ευρωβουλευ-τές του ΠΑΣΟΚ που έσπευσαν να δώσουν εξηγήσεις για την ανεξήγητη αποχή τους επί της τροπολογίας που ζητούσε να μην απασχολούνται συγγενείς των

ευρωβουλευτών στα γραφεία τους. Μόνο που το θέμα δεν το παρου-σιάσαμε ως «αποκάλυψη», ΗΤΑΝ αποκάλυψη.Δεν πέρασε, εξάλλου, ούτε από τους ίδιους απαρατήρητο ότι στο δημοσίευμα υπήρχε σαφής ανα-φορά τόσο στον μη δεσμευτικό χαρακτήρα της απόφασης της Ευρωβουλής όσο και στα καμώμα-τα του κ. Τσίστεστερ.Μια παρατήρηση μόνο: Γράφουν ότι «αναφερθήκαμε και αναλύσα-με, άκρως υπαινικτικά, την ψήφο τους, και μάλιστα ως ζήτημα “ηθι-κής αρχής”». Ειλικρινά, δεν μας πέρασε καθόλου απ’ το μυαλό ότι η μη ψήφος τους απέρρεε από… ηθικές αρχές. Δεν θα μπορούσαμε, λοιπόν, να αναλύσουμε αυτή την παράδοξη ιδέα, έστω και υπαινι-κτικά.

Globalληλογραφία [email protected]

Το γλωσσάρι της διαφορετικότηταςΜερικοί όροι που θα ’πρεπε να ξέρουμε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία.

Του ΑΝΤΩΝΗ ΧΑΤΖΗ

Page 3: Global 59 - 03.07.08

ΠΟΝΤΙΚΙ Global 25

Από την Παρασκευή 4 έως την Κυριακή 6 Ιουλίου θα διεξαχθεί στο πάρκο Γουδή (είσοδος από

Κατεχάκη, κατεύθυνση Μπάντμιντον) το 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Με τη συμ-μετοχή 225 οργανώσεων και την παρουσία περισσότερων από 30.000 ανθρώπους, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ είναι κάθε χρόνο η μεγάλη γιορτή όσων θεωρούνται «ξένοι» και υφίστανται διακρίσεις και αποκλεισμό. Όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει το κεντρικό σύνθημα της διοργάνωσης, το 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ είναι το βήμα «για να ακουστούν δυνατά όσοι και όσες δεν έχουν φωνή»: Οι μετανάστες και οι μετανάστριες, οι πρόσφυγες, οι ομοφυλό-φιλοι και οι λεσβίες, οι φυλακισμένοι, οι ψυχικά πάσχοντες, οι επισφαλείς και οι άνεργοι, οι νέες και οι νέοι. Μαζί τους και όσοι-ες θέλουν να ενώσουν τις φωνές τους για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, για άσυλο στους πρόσφυγες, για έναν κόσμο χωρίς ρατσισμό και διακρίσεις.Με περισσότερες από κάθε άλλη φορά ανοιχτές συζητήσεις (12 στο σύνολο) το 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ θα είναι ένας δημόσιος χώρος διαλόγου για όλα αυτά τα εξόχως σημαντικά ζητήματα που η επίσημη πολιτική αφήνει στην αφάνεια. Να σημειώσουμε ενδεικτικά μερικές από τις συζητήσεις του προγράμματος:Παρασκευή 4 Ιουλίου: «Εμπάργκο στον εθνικισμό, βέτο στην παγκοσμιοποίηση» (με συμμετοχή ομιλητή από την ΠΓΔΜ). Σάββατο 5 Ιουλίου: «Ανοιχτά Σύνορα – Ελεύθερη Κοινωνία. Από τη Θέουτα στην Πάτρα: Αντιστάσεις στην Ευρώπη-Φρούριο», καθώς και «1948-2008: 60 χρόνια προσφυγιάς για τους παλαιστίνιους» (με τη συμμετοχή του σπουδαίου ισραηλινού ιστορικού Ιλάν Πάπε). Κυριακή 6 Ιουλίου: «Επισφαλής Εργασία – Επισφαλής Ζωή: Εγχώριοι και ξένοι εργάτες χωρίς δικαιώματα».Γιορτή όμως χωρίς μουσική δεν γίνεται. Έτσι και φέτος το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ παρουσιάζει ένα πολύ πλούσιο μουσικό πρόγραμμα. Αναλυτικά:Παρασκευή 4 Ιουλίου: Closer, Sigmatropic, Abbiegale, Christabel Ethireal. Ροκ και χιπ χοπ συγκροτήματα της δεύτερης γενιάς (παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν και ζουν στην Ελλάδα).Σάββατο 5 Ιουλίου: Συναυλία τιμής για τον πρόωρα χαμένο τζαζίστα Κώστα Κουβίδη, με την Soul Rebel Brass Band από τη Νέα Ορλεάνη και τους Mc Yinka και Lady Faye, τζαζ σχήματα που θα φτιαχτούν για να παίξουν μία και μόνη φορά προς τιμήν του Κώστα, καθώς και μουσικοχορευτικά συγκροτήματα κοινοτήτων μεταναστών. Κυριακή 6 Ιουλίου: Φοίβος Δεληβοριάς, Κρίστη Στασινοπούλου, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Αl Mahaba, Δημήτρης Μπασλάμ με το παραμύθι Αγησίλαγος, καθώς και μουσικοχορευτικά συγκροτήματα κοινοτήτων μεταναστών. Και βέβαια, όπως κάθε χρόνο, θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις, προβολές, παιδικό παιχνίδι, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και κουζίνες από όλο τον κόσμο. www.antiracistfestival.gr

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

Τηλ.: 2103813928, 6945390332 - φαξ: 2103830098

Mαύροι έλληνεςΓια τον επιστάτη στα χρυσωρυχεία της Πορτ Αγκάστα, στη δεκαετία του ’20, λευκοί δεν ήταν οι ρωμιοί, οι ιταλοί και οι μαλτέζοι που συνωστίζονταν για ένα μεροκάματο, αλλά μονάχα οι αγγλοσάξονες.

Κάπου οκτώ δεκαετίες είναι η απόσταση που χωρίζει τη Μανωλάδα από την Πορτ Αγκάστα. Στην Αυστραλία της δεκαετίας του ’20, τα

θύματα δεν ήταν οι εργάτες της φράουλας από το Πακιστάν, την Ινδία και το Μπανγκλαντές – ήταν οι έλληνες, οι ιταλοί και οι μαλτέζοι, που ξόδευαν τις ζωές τους στα ζαχαροκάλαμα του Κουίνσλαντ, στα μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα της Νέας Νοτίου Ουαλίας και στα χυτήρια χρυσού της Πορτ Αγκάστα, στη Νότια Αυστραλία.Φαντάζομαι τον Τζακ Κάλπης στη μικρή μονοκατοι-κία του, στο Ann Street του Σίδνεϊ, να διαβάζει τα ρεπορτάζ για την άγρια εκμετάλλευση των μετανα-στών στην Ελλάδα και να κάνει συγκρίσεις.Ο Τζακ Κάλπης είναι έλληνας μετανάστης δεύτερης γενιάς. Ο πατέρας του, Νικόλαος Κάλπης, ήταν θύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Εγκατέλειψε το πατρικό του στο Καλαμάκι, επτά μίλια από το Καστελόριζο, και ύστερα από εβδομάδες δύσκολου ταξιδιού βρέθηκε στην άγνωστη και ξενοφοβική Αυστραλία του 1924.Οι περιπέτειες του πατέρα του στα χυτήρια χρυσού της Πορτ Αγκάστα (306 χιλιόμετρα από την Αδελαΐδα), όπως τις περιέγραφε, πριν από λίγα χρόνια, στην ομογενειακή εφημερίδα «Ελληνικός Κήρυκας», είναι χαρακτηριστικές του άκρατου ρατσισμού που είχαν να αντιπαλέψουν οι έλληνες: «Κάθε πρωί, ο πατέρας μου μαζί με εκατοντάδες άλλους μεροκαματιάρηδες συγκεντρώνονταν έξω από τα χυτήρια με την ελπίδα ότι θα τον φωνάξουν για ένα μεροκάματο. Κάποια στιγμή, έκανε την εμφάνισή ο υπεύθυνος της μονάδας που, φωνάζοντας, έδειχνε με το δάκτυλο τους τυχε-ρούς της ημέρας: “Εσύ, εσύ, εσύ...”. Πάντα επέλεγε τους αγγλοσάξονες. Αν δεν συμπλήρωνε τον αριθμό, έβγαζε μια κραύγη: “Υπάρχει άλλος λευκός, εδώ;”. Με τον όρο “λευκός” εννοούσε τους αγγλοσάξονες. Οι έλληνες, οι ιταλοί και οι μαλτέζοι ήμασταν οι “μαύροι”, που συμπληρώναμε τα νούμερα...».Κάπως έτσι κύλησε ολόκληρη η ζωή του Νικόλαου Κάλπη και δεκάδων χιλιάδων ελλήνων μεταναστών της Αυστραλίας. Τα πολυδιαφημισμένα στον Τύπο και στις συνειδήσεις μας success stories αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα: Ο γιος του έγινε ο πρώτος έλληνας που κατέλαβε το αξίωμα του αντιδήμαρχου της πόλης του Σίδνεϊ, στις αρχές της δεκαετίας του ’70.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΦΑΝΤΗΣ

Για να ακουστούν δυνατά όσοι δεν έχουν φωνή!

4, 5 και 6 Ιουλίου 2008Πάρκο Γουδή

Page 4: Global 59 - 03.07.08

ΠΟΝΤΙΚΙ Global Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΣΥΜΜΑΧΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΦΕΡΕΙ ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΜΙΛΟΣΕΒΙΤΣ

Κυβέρνηση Τάντιτςμε τον... εχθρό του

Η πιο απίθανη και απρό-βλεπτη συμμαχία που θα μπορούσε να συναφθεί στη

σημερινή Σερβία είναι γεγονός που επικυρώθηκε με την εκλογή της προέδρου της Βουλής. Αυτό που ήταν αδιανόητο πριν από μερικούς μήνες, έγινε πράξη, αφού η αμεί-λικτη πολιτική πραγματικότητα υποχρέωσε δυνάμεις που βρίσκο-νται σε μεγάλη απόσταση, από την άποψη των ιδεολογικοπολιτικών τοποθετήσεών τους ή των γεωπο-λιτικών προτιμήσεών τους, να δοκι-μάσουν τη συνεργασία, για να βγει η Σερβία από τις συνεχείς πολιτικές κρίσεις και το οικονομικό αδιέξοδο! Έτσι ο πρόεδρος Μπόρις Τάντιτς, ο σφοδρότερος αντίπαλος του Σοσιαλιστικού Kόμματος της Σερβίας, του κόμματος που έχει συνδεθεί ανεξίτηλα με τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, συμφώ-νησε να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση με αυτό ακριβώς το κόμμα, εξαναγκαζόμενος από την

ισορροπία των κοινοβουλευτικών δυνάμεων που δεν έδιναν την πλει-οψηφία στον θεωρούμενο απολύ-τως φιλοδυτικό και φιλοευρωπαίο Τάντιτς. Για αρκετούς από τους παραδοσι-ακούς οπαδούς του Σοσιαλιστικού Κόμματος, η φυσιολογικότερη εξέ-λιξη θα ήταν ο σχηματισμός κυβέρ-νησης από μία συμμαχία την οποία θα συγκροτούσαν οι σοσιαλιστές, το κόμμα του αρκετά εθνικιστή Κοστούνιτσα και το Ριζοσπαστικό Kόμμα, του γνωστού ακραίου εθνι-κιστή και έγκλειστου στη Χάγη Βόισλαβ Σέσελι... Όμως φαίνεται ότι μέσα στις τάξεις του Σοσιαλιστικού Kόμματος επι-κράτησαν ωριμότερες σκέψεις από τα στελέχη εκείνα – ανάμεσά τους και ο ηγέτης του κόμματος Ίβιτσα Ντάτσιτς – που πιστεύουν ότι η συνεχής προσκόλληση στις δυνά-μεις που έχουν συνδέσει την πολι-τική παρουσία τους με το καθεστώς

Μιλόσεβιτς δεν έδινε διέξοδο στη χώρα. Από την άλλη πλευρά, η Ευρωπαϊκή Ένωση εξάντλησε όλα τα περιθώρια για να πείσει και να προσελκύσει το Σοσιαλιστικό Kόμμα σε μια συνεργασία με τον πρόεδρο Τάντιτς, ώστε να μην ενι-σχυθεί το μέτωπο που αρνείται την οποιαδήποτε συνεργασία με την Ευρώπη, προβάλλοντας το επιχείρη-μα ότι εκείνη ανέτρεψε, σε συνερ-γασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και απέκοψε το Κόσοβο από τον κορμό της Σερβίας!.. Ο ορισμός του απερχόμενου υπουργού Οικονομικών Μίρκο Τσβέτκοβιτς ως επικεφαλής της νέας σερβικής κυβέρνησης ήρθε να επιβεβαιώσει την εκτίμηση ότι η συμφωνία έχει ως κυριότερο στόχο την τραγική οικονομική και κοινω-νική κατάσταση του πληθυσμού και όχι τις ανέξοδες πολιτικές ρητο-ρίες για τα αναφαίρετα «ιστορικά

26

ΤΟΥΡΚΙΑ Βαθαίνει η κρίση

Κλιμακώνεται η ένταση στην Τουρκία μεταξύ ισλαμιστών και κεμαλιστών, αφού η αστυνομία κρατάει στην Άγκυρα δύο στρατηγούς και γνωστά στελέχη της κοσμικής παράταξης στο πλαίσιο της έρευνας που κάνει για την οργάνωση Ergenekon, η οποία ξεκίνησε πριν από έναν χρόνο, όταν τυχαία ανακα-λύφθηκε οπλοστάσιο σε σπίτι στην ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Οι Χουρσίτ Τολόν, Σενέρ Έρουιγκουρ, Μουσταφά Μπαλμπάι, Σινάν Αϊγκιούν τέθηκαν υπό κράτηση με την παρουσία του εισαγγελέα της τουρκικής πρωτεύου-σας λίγες μόνο ώρες πριν από την αγόρευση του τελευταίου στο Συνταγματικό Δικαστήριο, με την οποία ζητά το κλείσι-μο του ισλαμικού κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Παράλληλα στο πλαίσιο των ερευνών για την Ergenekon, η οποία κατηγορείται για συνωμοσία εναντίον της κυβέρνησης με στόχο την ανατροπή της, συνελήφθησαν σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας άλλα 25 άτομα, τα περισσότερα μέλη του Συνδέσμου Κεμαλικής Σκέψης.

ΓΑΛΛΙΑ Μάλλον όχι

Κακή αρχή έκανε η γαλλική προεδρία, η οποία με το καλη-μέρα σας δέχτηκε ισχυρό χαστούκι από τον πρόεδρο της Πολωνίας Λεχ Καζίνσκι, που ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε σε συνέντευξή του σε πολωνική εφημερίδα ότι δεν πρόκει-ται να υπογράψει τη Συνθήκη της Λισαβόνας, καθώς, όπως εκτιμά πλέον, είναι «άνευ αντικειμένου» έπειτα από την άρνηση των ιρλανδών πολιτών να την εγκρίνουν. Μπορεί το Κοινοβούλιο της χώρας να έχει ψηφίσει από τον Απρίλιο τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, όμως για να εγκριθεί επισήμως το κείμενο θα πρέπει να υπογράψει κι ο πρόεδρος. Η άρνη-ση του Καζίνσκι επιφέρει καίριο πλήγμα στην προσπάθεια του Νικολά Σαρκοζί να παρακάμψει το ιρλανδικό «όχι» και προστίθεται στο τσεχικό πρόβλημα, όπου η επικύρωση της Συνθήκης δεν είναι διασφαλισμένη, εξαιτίας των ευρωσκεπτι-κιστικών τάσεων τμήματος της κυβερνώσας φιλελεύθερης δεξιάς, με επικεφαλής τον πρόεδρο Βάτσλαβ Κλάους.

ΙΡΑΚ Βροχή οι μηνύσεις Βομβαρδισμός μηνύσεων ξεκίνησε από την ιρακινή κυβέρ-νηση εναντίον δεκάδων εταιρειών, μεταξύ των οποίων και ο πετρελαϊκός κολοσσός Chevron Corp., ζητώντας αποζημίω-ση άνω των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με την κατηγορία ότι κατέβαλλαν προμήθειες στην κυβέρνηση του Σαντάμ Χουσεΐν στο πλαίσιο του προγράμματος «πετρέλαιο αντί τροφίμων» του ΟΗΕ, που διήρκησε από το 1996 έως το 2003, με στόχο να βοηθήσει τους ιρακινούς να αντεπεξέλθουν στις κυρώσεις που είχε επιβάλει ο ΟΗΕ μετά την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ το 1990. Σύμφωνα με την αγωγή, η οποία κατατέθηκε σε ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μανχάταν, χάθηκαν δισεκατομμύρια δολάρια που προορίζονταν για αγορά τροφίμων και φαρμάκων, ενώ μεταξύ των ατόμων που κατονομάζονται στην αγωγή είναι οι τεξανοί μεγιστάνες του πετρελαϊκού τομέα Όσκαρ Γουάιατ και Ντέιβιντ Τσάλμερς, οι οποίοι έχουν παραδεχτεί ότι πλήρωσαν μίζες πολλών εκατομ-μυρίων δολαρίων στο καθεστώς του Σαντάμ.

ΚΙΝΑ Έκτακτα μέτρα

Αργά το κατάλαβαν στην Κίνα πως το Πεκίνο βρίσκεται ανά-μεσα στις πόλεις με τη μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση παγκοσμίως και είπαν να λάβουν τα μέτρα τους εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων 2008. Έτσι τριακόσιες χιλιάδες αυτοκί-νητα αποσύρονται από τους δρόμους της πόλης έως τις 20 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο των μέτρων για την ατμοσφαιρική ρύπανση, αλλά και της βελτίωσης της κυκλοφορίας. Στα μέτρα εναντίον της μόλυνσης εντάσσονται και η απαγόρευση κυκλοφορίας των φορτηγών, των τρακτέρ και άλλων οχημά-των μεταφοράς εμπορευμάτων στον Δήμο του Πεκίνου και τις γειτονικές σε αυτόν περιοχές, αλλά και το κλείσιμο βιομη-χανιών από τις 20 Ιουλίου για τη βελτίωση της ατμόσφαιρας. Με την υιοθέτηση των νέων περιορισμών οι αρχές ελπίζουν ότι θα μειωθούν κατά 45% η κυκλοφορία των 3,29 εκατ. οχη-μάτων από τους δρόμους και κατά 63% τα καυσαέρια.

Page 5: Global 59 - 03.07.08

27ΠΟΝΤΙΚΙ Global

Η κωμικοτραγική διαδικασία που οδήγησε στον εκλογικό «θρίαμβο», χωρίς αντιπάλους, του Ρόμπερτ

Μουγκάμπε στη Ζιμπάμπουε, αποτελεί το αποκορύφωμα της εξευτελιστικής πορεί-ας ενός ηγέτη, ο οποίος πριν από μερικές δεκαετίες ενέπνεε, όχι μόνο τον λαό της χώρας του, αλλά σχεδόν ολόκληρη την Αφρική με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενάντια στο αποικιοκρατικό και ρατσιστικό καθεστώς τής τότε Ροδεσίας. Σήμερα ο Μουγκάμπε, ο οποίος κυβερνά την πρώην βρετανική αποικία από την πρώτη ημέρα της ανεξαρτησίας της το 1980, κατάφερε με τη βία και την τρομο-κρατία να διεκδικήσει τελικά μόνος του ξανά το προεδρικό αξίωμα και να «επα-νεκλεγεί» με ποσοστό που θυμίζει μόνο δικτατορίες και μονοκομματικά καθεστώ-τα!Όμως, η περίπτωσή του δεν είναι απλή υπόθεση ενός αφρικανού δικτάτορα, ο οποίος αγκιστρώνεται στην εξουσία με κάθε τρόπο, γιατί ο 84χρονος Μουγκάμπε κατάφερε να εξασφαλίσει την παραμονή του στην εξουσία, απολαμβάνοντας την

ιδιαίτερη «ασυλία» και υποστήριξη που του παρέχει ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Τάμπο Μπέκι. Την επανεκλογή του Μπουγκάμπε κατα-δίκασαν σχεδόν όλες οι μεγάλες δυνάμεις αλλά και οι περισσότερες αφρικανικές χώρες, με αποκορύφωμα τη δέσμευση πολλών χωρών να μην αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών, αυξάνοντας έτσι την απομόνωση του καθεστώτος του, αλλά επιδεινώνοντας έμμεσα και την κατάσταση στην ίδια τη χώρα. Η εκστρατεία της βίας και της τρομοκρατί-ας που εξαπολύθηκε μετά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, στις 29 Μαρτίου, δεν προκάλεσε μόνο εκατοντάδες θανά-τους, αλλά και τη φυγή δεκάδων χιλιάδων κατοίκων στις γειτονικές χώρες, ενώ ο ηγέτης του αντιπολιτευόμενου Κινήματος για τη Δημοκρατική Aλλαγή Μόργκαν Τσβανγκιράι αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την προεκλογική διαδικασία και να καταφύγει στην πρεσβεία της Ολλανδίας, όπου και παραμένει, καθώς η ζωή του κιν-δυνεύει... Μετά τις αλλεπάλληλες καταγγελίες και

αποδοκιμασίες διεθνώς, η επαπειλούμενη οικονομική κατάρρευση της χώρας – ο πλη-θωρισμός βρίσκεται στο 165.000% και τέσ-σερις στους πέντε κατοίκους είναι άνεργοι – είναι η μόνη που μπορεί να υποχρεώσει τον Μουγκάμπε να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για μια συναινετι-κή λύση, ώστε να αποφευχθεί ένας εμφύλι-ος πόλεμος, ο οποίος θα οδηγούσε τη χώρα του στην ολοκληρωτική καταστροφή και θα έσπερνε τα ζιζάνια της διχόνοιας σε όλες τις γύρω χώρες. Ωστόσο η προοπτική της διαπραγμάτευσης με τον ηγέτη της αντιπολίτευσης εμφανί-ζεται δύσκολη, καθώς ισχυρές δυνάμεις του καθεστώτος, που συνδέονται κυρίως με τα σώματα ασφαλείας, αρνούνται να συμφιλι-ωθούν με τον Τσβανγκιράι, ο οποίος νίκη-σε κατά κράτος στον πρώτο γύρο των εκλο-γών. Οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι βαρύνο-νται με εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά την περίοδο των διωγμών των οπαδών της αντιπολίτευσης, θα διεκδικήσουν αναμφί-βολα την ασυλία τους... Έτσι, οι ελπίδες της αντιπολίτευσης επι-κεντρώνονται στην τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας και σε αυτό συγκλί-νουν και οι εκτιμήσεις πολλών αφρικανι-κών κυβερνήσεων, που ελπίζουν ότι έτσι θα καμφθεί ο Μουγκάμπε. Οποιαδήποτε μεταβατική κατάσταση η οποία θα περιλαμ-βάνει και το Κίνημα για τη Δημοκρατική Aλλαγή δημιουργεί ακραίες εντάσεις ανά-μεσα στους δύο αντίπαλους πόλους, καθώς ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Τσβανγκιράι απέρριψε την ιδέα μιας κυβέρνησης εθνι-κής ενότητας, στην οποία το κίνημά του θα είναι ο μικρότερος εταίρος. Η αντιπολίτευ-ση προκρίνει την ουσιαστική ανάληψη της διακυβέρνησης από αυτή και την περιθω-ριοποίηση του Μουγκάμπε στη θέση προέ-δρου χωρίς εξουσίες. Ο Μουγκάμπε διαθέτει ακόμα περιθώρια ελιγμών και γι’ αυτό επιμένει να δείχνει ότι είναι πρόθυμος για συμβιβασμό, αξιο-ποιώντας έτσι την κίνηση του ηγέτη της αντιπολίτευσης, που αποσύρθηκε από την εκλογική διαδικασία λίγες μέρες πριν από την ψηφοφορία. Μολονότι οι ισχυρές βιομηχανικά αναπτυγ-μένες χώρες εξέφρασαν την πρόθεσή τους να μην αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δεν κατάφερε να συμ-φωνήσει σε μία ανάλογη στάση, καθώς ο εκπρόσωπος της Νότιας Αφρικής εμπόδισε την υιοθέτηση κειμένου που θα θεωρούσε παράνομο το αποτέλεσμα. Πίσω από τη στάση αυτή της Νότιας Αφρικής δεν βρίσκεται μόνο ο πρόεδρός της, ο οποίος κατηγορείται ότι ουσιαστικά καλύπτει το όργιο της αυθαιρεσίας και της βίας με το οποίο κυβερνά ο Μουγκάμπε, αλλά και η προσπάθεια σεβασμού της «ευαισθησίας» των αφρικανικών κρατών, πολλά από τα οποία είναι καθεστώτα που είτε δεν προήλθαν από ελεύθερες εκλογές είτε, στην καλύτερη περίπτωση, βρίσκο-νται στην εξουσία ως πρώην δυνάμεις που διεξήγαγαν τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, αλλά στη συνέχεια μεταμορφώ-θηκαν σε αντιδημοκρατικά και αυταρχικά καθεστώτα, που καταφέρνουν με πολλούς και διάφορους τρόπους να διαιωνίζουν απλώς τη νομή της εξουσίας!..

Ο αυτοεξευτελισμόςενός παλιού ινδάλματος

«ΕΠΑΝΕΚΛΟΓΗ» ΜΟΥΓΚΑΜΠΕ ΜΕ ΒΙΑ ΚΑΙ ΝΟΘΕΙΑ

δικαιώματα τα οποία καταπατήθη-καν»… Τη συμφωνία των δύο μεγάλων κομ-μάτων υποστηρίζουν και μικρότερα κόμματα από τη μουσουλμανική και την ουγγρική μειονότητα της Σερβίας, δηλαδή η Συμμαχία για ένα Eυρωπαϊκό Σαντζάκ και η Συμμαχία των Ούγγρων της Βοϊβοδίνας. Ο νέος συνασπισμός θα διαθέτει τις 102 έδρες του κόμματος του Τάντιτς, τις 20 έδρες των σοσιαλιστών και τις 7 έδρες των μικρών κομμάτων, συνο-λικά δηλαδή 129 έδρες στο σύνολο των 250. Οι επικριτές του Τάντιτς, δηλαδή όσοι θα ήθελαν ακόμη μεγαλύτερη προσήλωση στη συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση και πλήρη απόρ-ριψη κάθε συνεργασίας με τα κόμ-ματα του καθεστώτος Μιλόσεβιτς, κατηγορούν τον πρόεδρο ότι τώρα θα υποχρεωθεί να χαλαρώσει την ανα-ζήτηση των υπολοίπων εγκληματιών πολέμου που καταζητούνται από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, και ιδιαίτερα του Ράντοβαν Κάρατζιτς και του Ράτκο Μλάντιτς. Αντίθετα, όσοι έβλεπαν τον κίνδυνο η πόλωση ανάμεσα στα δύο στρα-τόπεδα να ενισχυθεί ακόμη περισ-σότερο και να εμποδίζει συνεχώς κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης και υπέρβασης του παρελθόντος που συνδέεται με τις εθνικές εκκαθαρί-σεις του Μιλόσεβιτς, θεωρούν ότι η συμμετοχή του Σοσιαλιστικού κόμ-ματος στην κυβέρνηση θα το απομα-κρύνει από τους ακόμη πιο ακραίους εθνικιστές, όπως το Ριζοσπαστικό Kόμμα του Σέσελι και θα αναβιώσει στον χώρο του τις παλιές αντιλήψεις που επιδίωκαν μια «σοσιαλιστική και αυτοδιαχειριζόμενη Γιουγκοσλαβία». Η νέα κυβέρνηση, αφού εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, θα προσπαθήσει αναμφίβολα να υιο-θετήσει μια πιό διαλλακτική στάση στο ζήτημα του Κοσόβου, όπου η σερβική μειονότητα ανακήρυξε το δικό της Kοινοβούλιο, μια πράξη η οποία καταδικάστηκε αμέσως από τις αλβανικές αρχές του Κοσόβου, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση έσπευσε να διευκρινίσει ότι αυτό το Kοινοβούλιο δεν έχει καμία νομική ισχύ ή αξία. Αισιόδοξη ένδειξη αποτελεί ασφα-λώς η δήλωση του ιταλού διπλωμάτη Λαμπέρτο Ζανιέ, ο οποίος ανέλαβε νέος επικεφαλής της αποστολής των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσοβο και τόνισε ότι θα προσπαθήσει να ανοί-ξει διάλογο με το Βελιγράδι μόλις εγκατασταθεί η νέα κυβέρνηση, ώστε να αναζητηθεί μια προσέγγι-ση ανάμεσα στις δύο πλευρές και ενδεχομένως μια συμβιβαστική λύση που θα συμβάλει στην ενσωμάτωση των 120.000 σέρβων στο νέο ανεξάρ-τητο Κόσοβο των δύο εκατομμυρίων αλβανών, με πλήρη όμως σεβασμό στα δικαιώματα αυτής της μειονότη-τας...

Page 6: Global 59 - 03.07.08

ΠΟΝΤΙΚΙ Global Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Ανίς ΜπουαμπσάΤΥΝΗΣΙΟΣ στη ΓΑΛΛΙΑΦούρναρηςΨίχουλα στο τραπεζομάντιλο των Ηλυσίων

Μετά την εξαντλητική δοκιμή 143 διαφορε-τικών γαλλικών μπαγκετών, οι κριτές είχαν καταλήξει στα νούμερα 132 και 97. Όμως, κάποιος έπρεπε να βγει νικητής στο Γκραν Πρι Καλύτερης Μπαγκέτας των Παρισίων / 2008. Το θέμα ήταν υψίστης σημασίας: το τραγανό ψωμί των 70 εκατοστών και των 200-300 γραμμαρίων που θα κέρδιζε, θα κοσμούσε το τραπέζι του Νικολά Σαρκοζί και της Κάρλα Μπρούνι στα Ηλύσια Πεδία για το υπόλοιπο της χρονιάς, ώς τον επόμενο διαγωνισμό.Η απόφαση μετά τη δεύτερη τυφλή δοκιμή ήταν ομόφωνη: το 132 είχε καλύτερο άρωμα και πλουσιότερη γεύση, «εκφράζοντας την ψυχή του ψωμιού» όπως οι αυστηροί γάλλοι την έχουν στο μυαλό τους. Η μπαγκέτα είχε φτιαχτεί όχι από κάποιον σχολαστικό γάλλο σεφ, αλλά από τον 28χρονο τυνήσιο φούρναρη Anis Bouabsa. Ο νεαρός δεν ήταν τυχαίος: τερ-μάτιζε στην τελική πεντάδα τα τελευταία τρία

χρόνια, ενώ το 2004 είχε κερδίσει το βραβείο της κατηγορίας του «Καλύτερου χειροτέχνη».Ο Ανίς γεννήθηκε και μεγάλωσε στο 18ο διαμέ-ρισμα του Παρισιού, μια γειτονιά κινέζων, αρά-βων και νοτιοαφρικανών. Εκεί είχε ταξιδέψει ο πατέρας του το 1971 και είχε αρχίσει να δουλεύ-ει ως σερβιτόρος. Ο ίδιος δούλευε σε φούρνο από τα 15 του. Το ωράριο ήταν σταθερό: έπιανε δουλειά στις 5 το πρωί και εργαζόταν 15 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα. Δικό του μαγαζί έχει από το 2004.Ο «Observer» γράφει για τον Μπουαμπσά ότι «για τη γαλλική Δεξιά ο Ανίς είναι ένα ζωντανό αντεπιχείρημα στις εκκλήσεις των μεταναστών για κρατική βοήθεια ώστε να αρθούν οι ανι-σότητες. Για την Αριστερά, είναι μια εξαίρεση στον κανόνα, που τυγχάνει να αγνοεί το μέγε-θος του ρατσισμού που έχει υποστεί».

Ιμπραΐμ ΜπαϊλάνΤΟΥΡΚΟΑΣΣΥΡΙΟΣ στη ΣΟΥΗΔΙΑΥφυπουργός Παιδείας

Ο Ιμπραΐμ Μπαϊλάν είναι 36 ετών, γεννήθηκε στο χωριό Σαλά ιν Τουρ Αμπντίν της Τουρκίας,

έχει ασσυριακή καταγωγή και είναι χριστιανός ορθόδοξος. Η οικογένειά του μετανάστευσε στη Σουηδία όταν ο Ιμπραΐμ ήταν λίγο πάνω από 10 χρόνων. Έμεινε στην Botkyrka, προ-άστιο της Στοκχόλμης. Από τα χρόνια του πανεπιστημίου, όπου σπούδασε Οικονομικά, έδειξε ενδιαφέρον για την πολιτική μέσα από φοιτητικές οργανώσεις. Το 1997, σε ηλικία 25 ετών, εξελέγη επικεφαλής της Νεολαίας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Σουηδίας, αλλά και πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών του πανεπιστημίου του στην Umea. Ήταν υπο-ψήφιος με τους σοσιαλδημοκράτες στις ευρω-εκλογές του 2004, αλλά δεν εξελέγη. Παρ’ όλα αυτά, την ίδια χρονιά χρίστηκε υπουργός Σχολείων (κάτι σαν υφυπουργός Παιδείας) από τον πρωθυπουργό Γιέραν Πέρσον. Έγινε έτσι ο πρώτος μετανάστης προερχόμενος εκτός Ευρώπης που αναλάμβανε κυβερνητικό πόστο στη Σουηδία. Όταν το κόμμα του έχασε από τους φιλελεύθερους το 2006, έχασε τη θέση του υπουργού, αλλά παραμένει ώς σήμερα βουλευτής. Ξαναδιαβάστε την ιστορία του Ιμπραΐμ Μπαϊλάν και προσπαθήστε να σκε-φτείτε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα. Μινγκ Κιανγκ ΤανγκΚΙΝΕΖΟΣ στην ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΜίνι μάρκετΕπιτυχία είναι ένα μπακάλικο

Επιτυχία για κάποιον που αποφασίζει ν’ αφήσει την πατρίδα για μια ευκαιρία για καλύτερη ζωή, δεν είναι μόνο το να γίνει αστέρας του σινεμά, πολιτικός ή εκατομμυριούχος. Του φτάνει να πετύχει αυτό για το οποίο ξεριζώθη-κε: να ζήσει καλύτερα.Tέτοια είναι η ιστορία του Ming Qiang Tang, όπως την παρουσίασε η αυστραλιανή εφη-μερίδα «Age» το 2006. Ο κύριος Tang δεν είναι μεγαλοεπιχειρηματίας: του ανήκει ένα μίνι μάρκετ στο Κέιραμ, προάστιο της Μελβούρνης. Κι αν το στάτους του δεν γεμίζει το μάτι, ο πενηνταδυάχρονος σήμερα Τανγκ,

28

ΦΑ Κ Ε ΛΟ Σ / S U C C E S S S TO R I E S

Πέτυχαν σε πείσμα του ρατσισμού Ένας τυνήσιος φούρναρης στη Γαλλία, ένας τουρκοασσύριος υφυπουργός Παιδείας στη Σουηδία, ένας κούρδος λαϊκό είδωλο στην Τουρκία, ένας κινέζος μπακάλης στην Αυστραλία, ένας ντάλιτ εκα-τομμυριούχος στην Ινδία. Ιδού κάποιοι λίγοι, που έσπασαν το ρατσιστικό στερεότυπο.

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΟΥΝΙΑ

Πώς γίνεται σε ένα τεύχος που είναι αφιερωμένο στον ρατσισμό να χωρούν ιστορίες επιτυχίας; Όταν η ιδέα έπεσε στη συντακτική

ομάδα του Global, διατυπώθηκαν δύο σοβα-ρές ενστάσεις: Τα success stories, ειπώθηκε, είναι περισσότερο ρατσιστικά παρά αντι-ρατσιστικά. Θα είχαν νόημα μόνο αν αφο-ρούσαν ανθρώπους που πέτυχαν σε πείσμα του ρατσισμού που συνάντησαν, και όχι σε πείσμα τού ότι ήταν διαφορετικοί. Ειδάλλως, είναι σαν να λέμε ότι, αφού είναι διαφορετι-κοί, το λογικό ήταν να αποτύχουν.Η δεύτερη ένσταση: Τα success stories συχνά λειτουργούν ως άλλοθι. Άλλοθι στο στόμα των ρατσιστών, που τα χρησιμοποιούν για να δείξουν ότι δεν υπάρχει ρατσισμός. «Όποιος θέλει και αξίζει τα καταφέρνει» λέει το ποί-ημά τους. Φυσικά πρόκειται για ακραιφνή σοφιστεία, την οποία αντικρούουν οι ίδιοι οι μετανάστες που «τα κατάφεραν». Στον λόγο του περί του φυλετικού ζητήματος (βλέπε Ποντίκι Global Νο 51 / 8.5.2008), ο Μπάρακ Ομπάμα επισήμαινε, με αφορμή το δικό του success story, ότι σε κάθε αφροαμερικανό που υπερπήδησε το τείχος του ρατσισμού, αναλογούν χιλιάδες άλλοι που δεν τα κατά-φεραν.Φυσικά, αν οι ιστορίες επιτυχίας συγκριθούν με τις ιστορίες αυτών που έζησαν και πέθα-ναν με το στίγμα του ξένου, αναλογικά είναι απειροελάχιστες. Αλλά το να τις αγνοήσει κανείς θα ήταν σκέτη υποκρισία. Για πολλά χρόνια, στην Ελλάδα, στο όνομα μιας ψευ-δοαριστερής ευαισθησίας, θέλαμε τους μετανάστες ταλαίπωρους και περιθωριακούς, αναγκαίους μόνο για να υπενθυμίζουν την αποτυχία του συστήματος. Όμως, ο ίδιος ο μετανάστης, τις σπάνιες φορές που ζητή-θηκε η γνώμη του, λέει ότι δεν ζητάει οίκτο και ελεημοσύνη, αλλά τις ευκαιρίες και τους κανόνες που θα επιτρέψουν την προκοπή του. Άλλοτε τα καταφέρνει χάρη σε έναν μοναδικό συνδυασμό προσωπικού ηρωισμού και ευνο-ϊκών συγκυριών και άλλοτε επειδή οι ίδιες οι κοινωνίες που τον υποδέχονται αναπτύσσουν την κουλτούρα και τις διαδικασίες όχι της αφομοίωσης (τι βάρβαρη λέξη!), αλλά της ενσωμάτωσης του ξένου (δες το γλωσσάρι, σελίδα 24). Οι ιστορίες που επιλέξαμε συναντιούνται στο ότι, εμμέσως, λένε κάτι και για τον δικό μας ρατσισμό. Συνέβησαν αλλού, αλλά δύσκολα θα μπορούσαν να συμβούν στην Ελλάδα του 2008.

Η επιτυχία να θεωρείσαι «μαύρος»

Σύμφωνα με το BBC, 14 χρόνια μετά την πτώση του απαρτχάιντ οι λευ-κοί της Νότιας Αφρικής κερδίζουν σχεδόν 5 φορές περισσότερα χρή-ματα από τους μαύρους. Άρα, η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας να έχουν οι κινεζικής καταγωγής νοτιοαφρικανοί τα ίδια δικαιώματα με τους μαύ-ρους δεν θα ’πρεπε να θεωρείται φοβερή νίκη. Την υπόθεση άνοιξε αγωγή της κινεζικής ομοσπονδίας της Νότιας Αφρικής κατά του κράτους, με την οποία καταγ-γέλλονταν διακρίσεις σε βάρος των 200.000 κινέζων που ζουν στη χώρα. Ζήτησαν να έχουν την ίδια μεταχείριση με τους μαύρους, ώστε να ωφεληθούν από τις πολιτικές της κυβέρνησης που έχουν ως σκοπό την εξάλειψη των ανισοτήτων που δημιουργήθηκαν από το απαρτχάιντ. Σύμφωνα με το μπλογκ της εφημερίδας «Wall Street Journal», η πρώτη μεγάλη εισροή κινέζων στη Νότια Αφρική έγινε στις αρχές του 20ού αιώνα για να δουλέψουν στα ορυχεία χρυσού. Όταν το απαρτχάιντ έγινε νόμος, στα τέλη της δεκαετίας του ’40, οι κινέζοι καταχωρίστηκαν στους «έγχρωμους». Οι ρατσιστικοί νόμοι καταργήθηκαν στα τέλη του ’80, αλλά τα νέα κίνη-τρα που δόθηκαν στους μαύρους δεν ίσχυσαν και για τους κινέζους. Τρομερή ειρωνεία, έτσι; Οι κινέζοι ζήτησαν να «υποβιβαστούν» στο στάτους που είχαν στο απαρτχάιντ, για να διεκδικήσουν ίσες ευκαιρίες. Και το πέτυχαν. Προσοχή όμως: ο νόμος προ-βλέπει ότι η ρύθμιση ισχύει μόνο για όσους κινέζους ήταν νοτιοαφρικάνοι πολίτες πριν από το 1994, καθώς και για τα τέκνα τους, και όχι για τους «νέους κινέζους», αυτούς που καταφθά-νουν στο πλαίσιο της μαζικής οικονομικής εισβολής κινεζικών κεφαλαίων στην Αφρική...

Page 7: Global 59 - 03.07.08

29

έως το 1985 που μετανάστευσε από την πόλη Ουρούμκι της Κίνας ζούσε πολύ χειρότερα – στην ίδια του τη χώρα: παρ’ ότι ήταν διορι-σμένος σε σχολείο ως καθηγητής Φυσικής, ο μισθός του ίσα που του έφτανε για το νοίκι του διαμερίσματός του, φυσικά κρατικού.Στα πρώτα χρόνια του στη Μελβούρνη ο Τανγκ τα βρήκε σκούρα, κυρίως γιατί δεν ήξερε αγγλικά. Αρχικά δούλεψε σε φάμπρικα και αργότερα ως τεχνίτης, αλλά το ’βαλε πείσμα και μελέτησε διοίκηση επιχειρήσεων. Αγόρασε το μίνι μάρκετ το 2003. Όταν γράφτηκε το δημοσίευμα, σπούδαζε την κόρη του στο Πανεπιστήμιο Monash της Μελβούρνης και ζούσε με τη γυναίκα του, Βέρα, τον αδερφό του, τη νύφη του και τους γέρους γονείς του, που τον ακολούθησαν στην Αυστραλία 4 χρόνια αφότου έφυγε ο ίδιος. Μερικές φορές, success story είναι ένα χαμόγελο σαν αυτό της φωτογραφίας της οικογένειας Τανγκ για την «Age». Ιμπραΐμ ΤατλσέςΚΟΥΡΔΟΣ στην ΤΟΥΡΚΙΑΛαϊκό είδωλο Η φωνή της πατρίδας είναι… κουρδική

Έχουν κι οι τούρκοι τον Λε-Πα τους. Με τα λαμέ του, τους αμανέδες του, τα τσιφτετέλια του, πιθανότατα τα εμφυτεύματα στα μαλλιά του, ακόμα και το παρατσούκλι: είναι ο Ίμπο, ένα από τα διασημότερα λαϊκοπόπ είδωλα της Τουρκίας. Με μία λεπτή διαφορά: ο Ιμπραΐμ

Τατλσές (Tatlises) είναι κούρδος! Ο 55χρονος καλλιτέχνης, που γεννήθηκε στη Σανλoύρφα, ή Ρίχα στα κουρδικά, μεσουράνησε με την έκρηξη της κασέτας και τα τραγούδια του είναι αναγνωρίσιμα σε πανευρωπαϊκή κλίμα-κα. Όμως, δεν έμεινε εκεί: σήμερα ο Τατλσές, εκτός από μεγαλοεπιχειρηματίας (από αλυσί-δες εστιατορίων κεμπάμπ έως μια μικρή αερο-πορική εταιρεία), είναι επίσης τηλεδιασκεδα-στής. Το «Ibo Show» παίζεται στην Τουρκία (και στην Ευρώπη μέσω δορυφόρου) από το 1990. Έχει πρωταγωνιστήσει σε μια ντουζίνα ταινίες και έχει σκηνοθετήσει άλλες τόσες. Στις εκλο-γές του 2007, ο Ίμπο ήταν υποψήφιος με το Κόμμα των Νέων (Genc Parti).Πάντως, η επιτυχία δεν έφτανε για να γλιτώσει τον Ίμπο από την καταγωγή του. Όταν το 2003 τραγούδησε στο «Ibo Show» ένα τραγούδι στα κουρδικά, προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις που περιλάμβαναν μποϊκοτάζ των επιχειρήσε-ών του, των τραγουδιών του και των ταινιών του και μια μεγάλη διαδήλωση οργανωμένη από τη Νεολαία του ακροδεξιού MHP. Τα πανό έγραφαν: «Μην εξαντλείς την υπομονή μας, μπορεί να μας δεις ξαφνικά μπροστά σου κάποιο βράδυ» και «Θα σε κρεμάσουμε!». Η απάντησή του στο επικριτικό για την πράξη του CNN Turk ήταν: «Δεν ντρέπομαι για τη διάλεκτό μου. Θα ήταν σαν να ντρέπομαι για τη μητέρα και τον πατέρα μου». Στο σύντομο βιογραφικό του Τατλσές στη μεγάλη διαδικτυ-ακή βάση δεδομένων allmusic.com, διαβά-

ζουμε: «Οι τούρκοι μετανάστες στη Γερμανία αποκαλούν τον Ιμπραΐμ Τατλσές “Η φωνή της πατρίδας”». Χάρι ΠίπαλΝΤΑΛΙΤ στην ΙΝΔΙΑΜεγαλοεπιχειρηματίαςΑνέγγιχτος εκατομμυριούχος

Ο Hari Pippal είναι ιδιοκτήτης μιας ιδιωτικής κλινικής, ενός εργοστασίου υποδημάτων, μιας αντιπροσωπείας μοτοσικλετών και ενός γνωστού εστιατορίου. Δεν βρήκε τίποτα έτοι-μο, το αντίθετο: όταν ήταν παιδί, κοιμόταν στο πεζοδρόμιο δίπλα στις 6 αδελφές του και τους 8 αδελφούς του. Ως νεαρός, αναγκαζό-ταν να δουλεύει το τροχήλατο. Ο Χάρι Πίπαλ από την Ινδία είναι ένας από τα 160.000.000 dalit, τους «ανέγγιχτους», ανήκει δηλαδή στο χαμηλότερο σκαλοπάτι της ιεραρχίας του απαρχαιωμένου συστήματος που χωρίζει τον πληθυσμό σε κάστες. Όταν ο Χάρι πήγαινε σχολείο, οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές του δεν του επέτρεπαν καν να ρίχνει τη σκιά του πάνω τους ή να τους μολύνει με το άγγιγμά του. Βρήκε άραγε στον υπό άνθι-ση καπιταλισμό της χώρας του έναν ιδιόμορφο σύμμαχο κατά του ρατσισμού που υφίστατο; Ο ίδιος απαντά πως όχι: «Την οικονομική έκρη-ξη απολαμβάνουν μόνο άτομα των υψηλών καστών. Και είναι κρίμα για τη χώρα, γιατί πολλά ταλέντα χαραμίζονται. Νιώθω πραγματι-κή απόγνωση».

Ο πολύ ευκατάστατος σήμερα κύριος Πίπαλ χάρηκε πολύ όταν ο μεγαλύτερος γιος του ανακοίνωσε ότι παντρεύεται ένα κορίτσι υψη-λότερης κάστας. Αναγκάστηκε όμως να τον αποτρέψει, όταν 100 άτομα μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι του και απείλησαν να σκοτώσουν τα πεθερικά του γιου του, αν προχωρούσε ο γάμος. «Του εξήγησα ότι θα κατέστρεφε την οικογένεια της κοπέλας αν επέμενε». Προσφάτως, ο γιος παντρεύτηκε μια ντάλιτ.

Ελληνικό ρατσιστόμετρο(ή ρατσιστόμουτρο;)

Ποια από τις σημερινές «ιστορίες επιτυ-χίας» θα μπορούσε να έχει συμβεί στην «πατρίδα της φιλοξενίας», Ελλάδα;• Θα ανεχόμασταν έναν μη έλληνα υφυ-

πουργό Παιδείας; Όπως οι σουηδοί «ανέ-χθηκαν» έναν τουρκοασσύριο;

• Θα ανεχόμασταν έναν νιγηριανό να φτιάχνει τον καλύτερο μουσακά, όπως οι γάλλοι, που εξέλεξαν ως καλύτερο φούρναρη έναν 28χρονο τυνήσιο; (Η αλήθεια είναι ότι και οι γάλλοι ειδικοί, την ώρα που επέλεγαν να ψηφίσουν την μπαγκέτα Νο 132 δεν φαντάζονταν ότι εξέλεγαν τυνήσιο...).

• Θα ανεχόμασταν έναν λαοφιλή λαϊκό τραγουδιστή από τη μειονότητα της Θράκης, όπως οι τούρκοι ανέχονται τον κούρδο Ίμπο Τατλσές;

• Στην Ελλάδα δεν έχουμε κάστες και ντά-λιτ (τους «ανέγγιχτους», που ακόμα και σήμερα θεωρούνται κατώτερα όντα από τους υπόλοιπους ινδούς). Έχουμε όμως ρομά, και δύσκολα θα βρει κανείς έναν τσιγγάνο να είναι «ιδιοκτήτης ιδιωτικής κλινικής, εργοστασίου υποδημάτων, αντιπροσωπείας μοτοσικλετών και γνω-στού εστιατορίου».

Υπάρχει ένας απλός τρόπος να μετρήσει κανείς τον ρατσισμό της ελληνικής κοινω-νίας απέναντι στους ξένους ή τους αλλό-θρησκους ή εν γένει τους διαφορετικούς. Η Ελλάδα φιλοξενεί ξένους που αναλο-γούν στο 12% του συνολικού πληθυσμού της. Έχουν περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες από το πρώτο μεγάλο κύμα μετανάστευ-σης, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Καιρός λοιπόν να καταμετρήσου-με τις διασημότητες της δημόσιας ζωής μας. Υπάρχει ξένος υπουργός; Βουλευτής; Παρουσιαστής εκπομπής ή άνκορμαν; Ηθοποιός της TV; (Ναι, η Ταμίλα Κουλίεβα). Επιχειρηματίας; Μπεστσελερίστας συγγραφέας; Μάγειρας; Υπάρχει βέβαια ο (γεννημένος στη Χιμάρα

της Αλβανίας) Σωτήρης Νίνης (Sotir Nini). Αλλά ποιος θυμάται σήμε-ρα ότι, μέχρι να γίνει παιδί - θαύμα, όλοι τον θεωρούσαν αλβανό; N.Λ.

ΠΟΝΤΙΚΙ Global

Ιμπραΐμ Μπαϊλάν

Ιμπραΐμ Τατλσές

Οικογένεια ΤανγκΧάρι Πίπαλ

Ανίς Μπουαμπσά

Page 8: Global 59 - 03.07.08

ΠΟΝΤΙΚΙ Global Πέμπτη 3 Ιουλίου 200830

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Aντιρατσιστές υπό όρους!Το κολέγιο Μορχάουζ, από όπου είχε αποφοιτήσει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, θεωρείται κοιτίδα αντίστασης στον φυλετικό ρατσισμό. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τον σεξουαλικό.

Της ΑΛΕΞΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

To σλόγκαν «Όρισε τον εαυτό σου, επαναπροσδιόρισε τον κόσμο» είναι το πρώτο πράγμα που βλέπει κανείς ανοίγοντας την ιστοσελίδα του κολεγίου Μορχάουζ (www.morehouse.edu). Το ιστορικό κολέγιο ιδρύθηκε σε μια πολύ

δύσκολη εποχή, το 1867, δύο χρόνια μετά τον αμερικανικό εμφύλιο. Επιπλέον, μπορεί να καυχιέται ότι πρόσφερε τις βάσεις σε έναν από τους ανθρώπους που άλλαξαν την αμερικανική ιστορία: ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πήρε απ’ αυτό το κολέγιο το πρώτο του πτυχίο στην κοινωνιολογία, σε ηλικία μόλις 19 χρονών (είχε εισαχθεί όταν ήταν15!). Το Μορχάουζ, ένα από τα πρώτα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης για αφροαμερι-κανούς, θεωρείται το καλύτερο στο είδος του, καθώς διδάσκει θεωρητικές επιστήμες με έναν μοναδικό φιλελεύθερο τρόπο. Είναι ένα ιδιωτι-κό κολέγιο αρρένων και φιλοξενεί ελάχιστους λευκούς. Πάγιος στόχος του είναι να παρέχει τη δυνατότητα ανώτατης εκπαίδευσης σε όσους περισσότερους αφροαμερικανούς μπορεί, γι’ αυτό και έχει καθιερώσει έναν μεγάλο αριθμό πλουσιοπάροχων υποτροφιών. Μια τέτοια υποτροφία είχαν προσφέρει προ τετραετίας και στον – τελειόφοιτο πλέον – Μάικλ Μπρούερ. Όταν πρωτοέφτασε στην πανεπιστημιούπολη, αισθάνθηκε ότι ανήκε ανέκαθεν εκεί – ήλπιζε τώρα να ικανοποιήσει κι ένα άλλο όνειρό του, να γίνει μέλος μιας αδελφότητας. Το μοναδικό πρόβλημα ήταν ότι ο Μπρούερ ήταν ομοφυλόφιλος και δεν είχε καμία πρόθεση να κρατήσει κρυφή την ερωτική του ταυτότητα.Εδώ όμως άρχιζαν τα προβλή-ματα. Το Μορχάουζ, κοιτίδα αντίστασης απέναντι στον παρα-δοσιακό φυλετικό ρατσισμό, δεν διακρίνεται για ανάλογες ευαισθησίες απέναντι και στον σεξουαλικό. Οι βασικές αξίες που προσπαθεί να μεταλαμπα-δεύσει στους φοιτητές του είναι θρησκεία, παράδοση και… ανδρεία. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν ξεκινούσε τόσο από τη διοίκησή του ή από τους καθηγητές, όσο από τους ίδιους τους φοιτητές. Η προ-ϊστορία του Μορχάουζ έχει δείξει ότι οι φοιτητές του είναι ομοφοβικοί. Σε σχετική έρευνα του πανεπιστημίου του Πρίνστον, που βασίστηκε σε μαρτυρίες φοιτητών, το Μορχάουζ βρισκόταν σχεδόν σε όλη τη δεκαετία του ’90 ανάμεσα στα 20 πιο ομο-φοβικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ! Ο καθηγητής σήμερα στο πανεπιστήμιο του Τέξας, Τζαφάρι Σινκλέρ Άλαν, ήταν ένας από τους ομοφυλόφιλους φοιτητές του Μορχάουζ στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Όταν ο Άλαν δήλωσε ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφι-λος, αυτομάτως διαπίστωσε ότι είχε γίνει θύμα κοινωνικού αποκλεισμού. Κι ενώ είχε οργανώσει ένα γκρουπ με ομοφυλόφιλους φοιτητές, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει εσπευσμένα το κολέγιο όταν τα πράγματα αγρίεψαν σε μια δημόσια συζήτηση για την ομοφυλοφιλία. Αργότερα το 2002, ένας δευτεροετής φοιτητής χτύπησε άγρια με ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ κάποιον άλλο επειδή… νόμιζε ότι τον παρενοχλούσε σεξουαλικά. Ο δράστης καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση και οι καθηγητές του κολεγίου πάσχισαν να βρουν τα κατάλληλα μέτρα για να αποφύγουν τη δυσφήμιση. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Λος Άντζελες Τάιμς», είχε προταθεί ακόμα και ο αποκλεισμός των ομοφυλόφιλων υποψηφίων. Εντέλει, το κολέγιο αποφάσισε να οργανώσει σεμινάρια για τη διαφορετικότητα.Ο Μπρούερ είναι μέλος του γκρουπ Safe Space, ενός ομίλου που ιδρύθηκε από ομο-φυλόφιλους φοιτητές του Μορχάουζ και υποστηρικτές τους, μετά τον ξυλοδαρμό του 2002. Υποστηρίζει ότι το κολέγιο αφήνει σταδιακά πίσω του την ομοφοβική κλη-ρονομιά του. Οι καθηγητές μιλούν πιο ανοιχτά για τα δικαιώματα των ομοφυλοφί-λων και οι φοιτητές έχουν αρχίσει να αποδέχονται τους συμφοιτητές τους. Μάλιστα, ένας φοιτητής δημιούργησε αίσθηση αποφασίζοντας να κάνει την πτυχιακή εργασία του πάνω στην ομοφυλοφιλία. Ο Μπρούερ αποφοίτησε τον Μάιο και φαίνεται να εκπλήρωσε όλα τα όνειρά του στο κολέγιο. Όλα, εκτός από ένα: Παρόλο που πλη-ρούσε όλες τις προϋποθέσεις, δεν κατάφερε ποτέ να μπει σε κάποια φοιτητική αδελ-φότητα. Πάντα τον απέρριπταν.

Η καινούρια σιδηροδρομική γραμμή Expo Light Rail Line, που είναι υπό κατα-

σκευήν στο νότιο Λος Άντζελες, αποτελεί το πιο πρόσφατο παρά-δειγμα περιβαλλοντικού ρατσι-σμού στις ΗΠΑ: ο προϋπολογι-σμός για το ενάμισι χιλιόμετρό της που θα διέρχεται υπογείως από τις πλούσιες, κατοικημένες κυρίως από οικογένειες λευκών, γειτονιές της πόλης είναι μεγαλύτερος από τον προϋπολογισμό για τα έξι υπέργεια χιλιόμετρα που θα διέρ-χονται από τις φτωχές συνοικίες των ισπανόφωνων! Αποτέλεσμα; Οι μαθητές των ιδιωτικών σχο-λείων της περιοχής δεν θα είναι αναγκασμένοι να διασχίζουν τις αφύλακτες ράγες, ούτε να ακούν 1.000 φορές την ημέρα το σφύ-ριγμα του τρένου, ούτε, γενικά, να υφίστανται τις περιβαλλοντικές συνέπειες που θα υποστούν οι συνομήλικοί τους από τα δημόσια σχολεία των γκέτο. Το παράδειγμα δεν είναι μονα-δικό. Έρευνα του 2007 από την Επιτροπή Φυλετικής Δικαιοσύνης των ΗΠΑ έδειξε ότι οι επικίνδυνες μονάδες διαχείρισης αποβλήτων (χωματερές ή βιομηχανικοί καυ-στήρες) βρίσκονται σε περιοχές που κατοικούνται από έγχρωμους (αφροαμερικανούς, λατινοαμε-ρικανούς ή ασιάτες) σε ποσοστό 56%, ενώ σ’ αυτές που φιλοξενούν πολλαπλές τέτοιες εγκαταστάσεις το ποσοστό αγγίζει το 69%. Το 90% των αμερικανών αγροτών που εκτίθενται σε επικίνδυνα φυτοφάρμακα είναι ισπανόφωνοι και μαύροι, ενώ στις εκτάσεις που έχουν παραχωρηθεί στους ιθαγε-νείς των νοτιοδυτικών πολιτειών έχουν θαφτεί περισσότερα από τα μισά απόβλητα ουρανίου της χώρας. Το οικονομικό αντάλλαγμα προς τις κοινότητες των ινδιάνων δεν μπορεί να αντισταθμίσει τα αυξημένα περιστατικά καρκίνου των πνευμόνων που παρατηρού-νται εκεί. Η γη είναι φθηνότερη γύρω από τα υποβαθμισμένα γκέτο. Επιπλέον, οι μειονοτικές κοινό-τητες αποτελούν εύκολα θύματα επειδή οι κάτοικοί τους διστάζουν περισσότερο να οργανωθούν και να διαμαρτυρηθούν. Πολλοί, άλλωστε, δεν έχουν επιλογή: η οικονομική τους επιβίωση συνδέεται άμεσα με το βρόμικο εργοστάσιο ή το βιομηχανικό καυστήρα, που τους παρέχει δου-λειά την ίδια στιγμή που βάζει σε

κίνδυνο την υγεία τους. Οι παρά-γοντες αυτοί ισχύουν σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, με τη χαλα-ρή περιβαλλοντική νομοθεσία, όπου οι βιομηχανίες της Δύσης στέλνουν μεγάλες ποσότητες επι-κίνδυνων χημικών αποβλήτων ή κατασκευάζουν τα πιο περιβαλλο-ντικά επιζήμια εργοστάσιά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι μονάδες της Shell στο Δέλτα του Νίγηρα, όπου οι αναπνευ-στικές παθήσεις οργιάζουν και οι πετρελαιοκηλίδες δηλητηριάζουν τα νερά, την πανίδα και τους κατοίκους. Αλλά και στη Σομαλία,

σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ, ευρωπαϊκές εταιρείες έχουν θάψει πυρηνικά απόβλητα, εκμεταλλευ-όμενες την κατά 100 φορές χαμη-λότερη τιμή απόρριψης (2,5 δολά-ρια/τόνο στην Αφρική, έναντι 250 δολαρίων/τόνο στην Ευρώπη). Η έκθεση αποφεύγει, παρ’ όλα αυτά, να κατονομάσει συγκεκριμένες εταιρείες.Σύμφωνα με έρευνα του ολλαν-δικού Πανεπιστημίου του Τίλμπεργκ, ανάλογη πρακτική παρατηρείται στην ίδια τη Γηραιά Ήπειρο, με τα πιο ευκατάστα-τα κράτη της Ε.Ε. να στέλνουν τα απόβλητά τους σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Τον Ιανουάριο του 2007, τα ουγγρικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι δεκάδες δήμοι της χώρας είχαν υπογράψει συμβόλαια με γερμανι-κές εταιρείες για την υποδοχή των αποβλήτων τους, χωρίς να ενημε-ρώσουν τους κατοίκους. Στις περι-πτώσεις αυτές, τα απόβλητα κατα-λήγουν κατά κανόνα σε απόσταση αναπνοής από καταυλισμούς τσιγ-γάνων ρομά. Σε έρευνα του 2007, ο ευρωπαϊκός Σύνδεσμος για την Υγεία και το Περιβάλλον (www.env-health.org) αναφέρει ότι το φαινόμενο επαναλαμβάνεται στη Βουλγαρία, την Τσεχία, την ΠΓΔΜ, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία και τη Σερβία.

Της ΣΤΕΛΛΑΣ ΚΑΣΔΑΓΛΗ

Ουρανίου τόπος!Περιβαλλοντικός ρατσισμός! Οι περιοχές των κάθε είδους μειονοτήτων είναι διεθνώς οι χωματερές των πλουσίων, οι οποίοι, επιπλέον, βλέπουν τον Τρίτο Κόσμο ως το ιδανικό αποθετήριο μόλυνσης και επικίν-δυνων αποβλήτων.

Και στην Ελλάδα

Η έρευνα του Συνδέσμου για την Υγεία και το Περιβάλλον αναφέρει: «Το 2005, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων ανέ-φερε ότι “η Ελλάδα απέτυχε να λάβει επαρκή μέτρα για να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής των Τσιγγάνων Ρομά”. Και συμπλήρωνε ότι η χώρα ανέλαβε ανεπαρκή δράση για να “περιορίσει τα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης ή να τους επιβάλει κυρώσεις”».

Page 9: Global 59 - 03.07.08

ΠΟΝΤΙΚΙ Global 31

NOYAΡ

Στο Μαπούτο, την πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης, κοστίζει λιγότερο να προσλάβεις έναν φύλακα για την περιουσία σου παρά να εγκαταστήσεις ένα σύστημα συναγερμού. Ο Ερνέστο Ναμουάβε ήταν μια τέτοια περίπτωση «ανθρώπινου συναγερμού», αλλά αυτό δεν του έφτανε για να τα βγάλει πέρα στον τόπο του. Δεν είχε την τύχη των δύο εξαδέλφων του, που είχαν βρει δουλειά στα ορυχεία. Παρότι είχαν μεγαλώσει μαζί στο χωριό Βούκα, 550 χιλιόμετρα βορείως του Μαπούτο, ένα θέρετρο όπου αρκετοί νοτιοαφρικανοί κάνουν τις διακοπές τους, αποφάσισε να τους αποχαιρετήσει φέτος την άνοιξη και να ταξιδέψει μαζί με έναν συγχωριανό του στη χώρα που ο Μαντέλα οραματίστηκε ως «έναν δίκαιο τόπο, με ίσες ευκαιρίες για όλους – ένα έθνος ουράνιο τόξο».

Δύο σε έναΣτη φτωχογειτονιά της Ραμαφόσα, έξω από το Γιοχάνεσμπουργκ, οι δύο σανγκαανοί άντρες (από τη φυλή Σανγκάα, της νότιας Μοζαμβίκης, στην οποία ανήκουν) έφτασαν χωρίς χαρτιά, χωρίς χρήματα. Ό,τι τους ανήκε, το φορούσαν. Ένας πονετικός γείτονας τους έδωσε ένα στρώμα για να κοιμηθούν, σε μια καλύβα που ίσα τους χωρούσε. Βρήκαν δουλειά σ’ ένα εργοτάξιο ως μπογιατζήδες. Τους φώναζαν και τους δύο με το παρατσούκλι «Μουγκζά» – τα ονόματα δεν είχαν σημασία. Ο ψηλός Μουγκζά κι ο κοντός Μουγκζά, οι σανγκαανοί. Ξένοι μεταξύ ξένων, σενεγαλέζων, σομαλών, νιγηριανών, μαλαουιανών. Όλοι στο ίδιο μέρος, με το ίδιο όνειρο.Πάνω από δυο μήνες είχαν περάσει, αλλά τα πράγματα δεν βελτιώνονταν. Το αντίθετο: ώς τις αρχές Μαΐου είχαν αρχί-σει να ξεσπάνε ταραχές, διωγμοί των σανγκαανών και των άλλων μεταναστών από τη Ραμαφόσα, ξυλοδαρμοί, φόνοι. Το Σάββατο 17 Μαΐου, ένα ζευγάρι σανγκαανών επισκέ-φθηκε τους δύο Μουγκζά. Προσπάθησαν να τους βάλουν μυαλό, να τους πείσουν να φύγουν, να τους εξηγήσουν ότι η Ραμαφόσα ήταν πια ένα εξαιρετικά επικίνδυνο μέρος για μετανάστες. Οι Μουγκζά είχαν πληροφορηθεί για τον Τζόζεφ Μουγκάσι, τον εμποράκο από τη Ζιμπάμπουε που αναγκάστηκε να παρακολουθήσει το μαγαζάκι του να καταστρέφεται από μια χούφτα ντόπιους, κολλημένος σ’ έναν τοίχο με ένα μαχαίρι στον λαιμό. Ήξεραν ότι κυκλοφορούσαν από καλύβα σε καλύβα «ομάδες εκκαθάρισης» και πετούσαν έναν έναν τους ξένους έξω. Οι Μουγκζά είχαν ακούσει πως όλα ξεκί-νησαν την προηγούμενη βδομάδα, όταν ένας ιεροκήρυκας καταφέρθηκε κατά των μεταναστών φωνάζοντας ότι αυτοί κλέβουν το φαΐ από τα στόματα των νοτιοαφρικανών. Είχαν μάθει επίσης για τους ταξιτζήδες που πραγματοποιούσαν επιθέσεις εναντίον μεταναστών συναδέλφων τους γιατί χαλούσαν την πιάτσα χαμηλώνοντας τις τιμές. Και όμως δεν έφευγαν – δεν είχαν πού αλλού να πάνε.

Το μπλόκοΗ Κυριακή ξημέρωσε άγρια, φωτισμένη όχι από τις ακτίνες του ήλιου, αλλά από φωτιές. Εξοργισμένοι οι ντόπιοι, παρέδι-δαν στις φλόγες τις καλύβες των ξένων μία μία, έστηναν οδοφράγματα και εκσφενδόνιζαν πέτρες και ξύλα στους αστυνομικούς, που είχαν καταφτάσει στη Ραμαφόσα για να τους διαλύσουν. Οι Μουγκζά δεν είχαν πια άλλη επιλογή – έπρεπε να φύγουν. Οι ντόπιοι τούς είχαν σταμπάρει, και ήταν θέμα λεπτών να φτάσουν και στο δικό τους καλύβι. «Βγείτε από την πίσω πόρτα, έχω ήδη κανονίσει με τους δίπλα», ήταν το ξεπροβόδισμα μιας γειτόνισσας που τους είχε έγνοια. Ο κοντός Μουγκζά κουβαλούσε μια σακούλα με ρούχα, ο ψηλός την κου-βέρτα του και ένα βιβλίο. Από κακή εκτίμηση ή από κακή τύχη – δεν θα το μάθουμε ποτέ – οι Μουγκζά έπεσαν πάνω στο πλήθος που έβραζε, μόλις 100 μέτρα

μακριά από τους αστυνομικούς που ανασυντάσσονταν από την τελευταία σύγκρουση. «Μην τους αφήσετε να ξεφύγουν», ήταν η ιαχή που σήμανε το κυνήγι.

Φωτιά και σάρκαΟ κοντός Μουγκζά δεν είχε καμία τύχη. Η πλημμύρα των κορμιών γύρω του τον ξέβρασε σ’ ένα τοίχο, τα δοκάρια ανεβο-κατέβαιναν στο κεφάλι του, μια μαχαιριά τον έριξε κάτω κι ένα τούβλο έσβησε το φως απ’ τα μάτια του. Ο ψηλός, όμως, δεν το ’βαζε εύκολα κάτω, ο μπάσταρδος. Και δεν αποχωριζόταν με τίποτα την κουβέρτα του. Τελικά υπέκυψε κι αυτός στη μανιασμένη λαίλαπα του πλήθους, προσπάθησε ξανά και ξανά να ξεφύγει, μα του κάκου: είχε την ίδια τύχη με τον κοντό Μουγκζά, που τον είχαν παρατήσει να κείτεται παραδίπλα, ακίνητος. Τα ίδια δοκάρια τον ζάλι-σαν, τα ίδια μαχαίρια τον μάτωσαν, το τούβλο στο κεφάλι τον έριξε στα γόνατά του. Αλλά ο όχλος δεν είχε ικανοποιηθεί ακόμα. Ένας ντόπιος άρπαξε ένα φλεγόμενο ξύλο από μια καλύβα που είχε παραδοθεί στις φλό-γες και το τοποθέτησε κάτω από τον άντρα που ψυχορραγούσε πεσμένος στα γόνατα. Δεν ήταν πολύ αποτε-λεσματικό. Αποδεικνύοντας ότι ο άνθρωπος φτάνει στην πεμπτουσία της δημιουργι-κότητάς του όταν θελήσει να προκαλέσει τον απόλυτο πόνο και τρόμο, σκέπασε τότε τον Μουγκζά με την κουβέρτα που έως πριν από λίγο δεν ήθελε να αποχωριστεί. Το πλήθος έμεινε να τον κοιτά να αναπνέει φωτιά και καμμένη σάρκα, πάνω σ’ ένα σκληρό ξύλο, σκεπασμένος με τη μοναδική του περι-

ουσία. Ο ψηλός αστυνομικός με τον πυροσβεστήρα έφτασε πολύ αργά. Το τρεμούλιασμα στα ακροδάχτυλα του καμένου Μουγκζά ήταν η τελευταία ένδειξη ζωής. Μόλις 5 λεπτά μακριά, βρίσκεται το νοσοκομείο Τάμπο Μεμόριαλ. Εκεί δια-πιστώθηκε ο θάνατός του.

Η προφητεία«Από την απαρχή των επιθέσεων, την 11η Μαΐου, τουλά-χιστον 45 ξένοι έχουν δολοφονηθεί και περισσότεροι από 20.000 έχουν διωχθεί από τα σπίτια τους. Συμβάντα φυλε-τικού μίσους έχουν εκδηλωθεί σε όλη την επικράτεια», γρά-φουν οι «Times». «Το Ινστιτούτο Φυλετικών Σχέσεων Νότιας Αφρικής υπολογίζει ότι υπάρχουν περίπου 3 με 5 εκατομμύ-ρια μεταναστών». Αναλυτές αποδίδουν τη ροή μεταναστών στη Νότια Αφρική, που ήδη μαστίζεται από οικονομικές ανι-σορροπίες και ανεργία, στην αποτυχία ελέγχου των διόδων από τότε που από τη δικαιοδοσία του στρατού πέρασαν στη δικαιοδοσία της αστυνομίας. Στη χώρα που, παρά την πτώση του απαρτχάιντ, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί περισσότεροι, που η διαφθορά της κυβέρνησης Μ’μπέκι γεννά το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, τα πρόσφατα γεγονότα ήταν λίγο - πολύ προοι-

κονομημένα. Ο αιδεσιμότατος Ντέσμοντ Τούτου, κατά πολλούς «η ηθική συνείδηση της Νότιας Αφρικής»

(άλλοτε αρχιεπίσκοπος της Αγγλικανικής Εκκλησίας, τιμημένος

με το βραβείο Νόμπελ το 1984) είχε

προβλέψει πριν από 4 χρόνια ότι «καθόμαστε πάνω σ’ ένα βαρέλι μπα-ρούτι. Πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποί

μας ζουν σε εξουθενωτικές, εξευτε-λιστικές, απάνθρωπες συνθήκες». Το μπαρούτι εξερράγη.

Η αναγνώρισηΕπί μία βδομάδα, ο ψηλός

Μουγκζά βρισκόταν στο ψυγείο του νεκροτομείου Τζέρμιστον του Γιοχάνεσμπουρκ. Κανείς δεν τον είχε αναγνωρίσει. Σε 40 μέρες από τη μέρα του θανάτου του θα κηδευόταν δημοσία δαπάνη, ανώνυμος. Στο μεταξύ, όμως, το θλιβερό μήνυ-μα είχε φτάσει στο χωριό Βούκα. Τα δύο ξαδέρφια του κατέφθασαν στο νεκροτομείο. Είχαν ειδοποιηθεί από τον βραχύσωμο, παραλίγο νεκρό, Φρανσίσκο Κάνζε, ο οποίος είχε τελικά επιβιώσει από τα χτυπήμα-τα με δοκάρια, από τις μαχαιριές κι από ένα μεγάλο τούβλο στο

κεφάλι. Τους άνοιξαν την πόρτα ενός ψυγείου και τους έδειξαν το πτώμα με το νούμερο 1.247. Ήταν

ολοκληρωτικά καμένο, δεν είχε μείνει πρόσωπο για αναγνώρι-ση. Από τη φωτιά είχε γλιτώσει μονάχα ένα χέρι κι ένα πόδι.

Το ένα από τα δύο ξαδέρ-φια δήλωσε λίγο αργότερα στους δημοσιογράφους:

«Αναγνώρισα τον Ερνέστο από το πόδι του. Είχε μια γενετική ανωμαλία στο μεσαίο του

δάχτυλο».

ΜαύροιεξοντώνουνμαύρουςΜετανάστευσαν στη Νότια Αφρική για να βρουν την τύχη τους – και βρήκαν τον θάνατο. Όχι από ρατσιστές λευκούς, αλλά από ρατσιστές ομόχρω-μούς τους.

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΟΥΝΙΑ

Page 10: Global 59 - 03.07.08

ΠΟΝΤΙΚΙ Global Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Ακτιβισμοσ Του ΑΝΤΩΝΗ ΧΑΤΖΗ

Υστερία στις ΗΠΑΕπιχείρηση εκκαθάρισης των μεταναστών που δεν έχουν άδεια νόμιμης παραμονής έχει εξαπολύσει το τελευταίο διάστημα η αμερικανική κυβέρνηση. Οι αθρόες προσαγωγές, οι αιφνιδιαστικές συλλήψεις στα σπίτια και τους χώρους εργασίας παραπέμπουν στους διωγμούς των εβραίων από τους ναζί. Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση της «International Herald Tribune». Γράφει μεταξύ άλλων: «Παραλογισμός: ένα έθνος μεταναστών στρέφεται εναντίον ενός άλλου έθνους μεταναστών… θα το πληρώσουμε, όχι μόνον σε οικονομικούς όρους, που κι αυτό δεν είναι καθόλου αδιάφορο, αλλά κυρίως σε όρους ταυτότητας: ποιοι είμαστε και τι αξίες έχουμε… αυτή η βαρβαρότητα θα καταγραφεί στην ιστορία. Πώς θα απολογηθούμε στους απογόνους μας, που θα αναρωτιούνται τι απέγινε με τη δημοκρατία;».

Σκληραίνει και η Ε.Ε. Στις 17 Ιουνίου, οι ευρωβουλευτές της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και εκπρόσωποι φορέων από ολόκληρη την Ευρώπη πραγματοποίησαν διαδήλωση στο Στρασβούργο, έξω αλλά και μέσα στην Ευρωβουλή, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα νέα μέτρα που παίρνει η Ε.Ε. κατά των μεταναστών. «Οι νέες διατάξεις καθιστούν πολύ δύσκολο, ή μάλλον αδύνατο, να νομιμοποιηθούν οι πρόσφυγες. Το μόνο που απομένει σ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι να ζουν στην παρανομία. Στην περίπτωση όμως αυτή, αντιμετωπίζονται χειρότερα κι από κοινοί εγκληματίες, αφού δεν έχουν τη δυνατότητα να υπερασπίσουν τον εαυτό τους σε κανονική δίκη» δήλωσε η Εύα Σβένσον από την Ευρωπαϊκή Αριστερά.

Δράσεις από τα συνδικάταΗ Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Σουηδίας αναλαμβάνει πρωτοβουλία για το θέμα των λαθρομεταναστών στην Ευρώπη. Η θέση των συνδικάτων δεν είναι εύκολη, διότι από τη μια δεν μπορούν να αποδεχτούν τη μαύρη εργασία και μεροκάματα κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις, κι από την άλλη δεν μπορούν ν’ αφήσουν αβοήθητους τους λαθρομετανάστες. Ως πρώτο μέτρο ζητείται να αποχαρακτηριστεί από εγκληματική πράξη η μη κατοχή άδειας παραμονής και εργασίας, όπως επίσης να υπάρχει δυνατότητα να μηνύεται ο εργοδότης όταν εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως τού αν είναι νόμιμοι ή παράνομοι.

Ποινικοποιούν τους φορείς«Επιχείρηση σκούπα» κατά φορέων του AIDS έχει εξαπολύσει η αιγυπτιακή αστυνομία. Τους τελευταίους 5 μήνες συνέλαβε εκατοντάδες φορείς, τους οποίους ανακρίνει σε ειδικά κρατητήρια προκειμένου να εξακριβώσει αν είναι ομοφυλόφιλοι. Οι συλληφθέντες καταγγέλλουν επίπονες ιατρικές εξετάσεις και βασανιστήρια για να τους αποσπάσουν «ομολογίες». Τέσσερα άτομα έχουν μέχρι τώρα καταδικαστεί σε πολύχρονες φυλακίσεις με την κατηγορία ότι είχαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις, ενώ εκατοντάδες φορείς, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν «επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία», κλείστηκαν σε ειδικά στρατόπεδα.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

32

Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες απουσιάζουν από το οπτικό πεδίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Από τις 479 σελί-δες της Συνθήκης της Λισαβώνας, που αντικατέστησε

το Ευρωσύνταγμα, μόλις τρεις καταλαμβάνουν όλα τα άρθρα και τα πρωτόκολλα που αναφέρονται στους οικονομικούς μετα-νάστες και τους πρόσφυγες, κι αυτά είναι – ως επί το πλείστον – γενικολογίες ή ευχολόγια.Το βασικό όμως πρόβλημα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση είναι ότι και οι λιγοστές λέξεις που αφιερώνει στη μετανάστευση και τον ρατσισμό, αποτελούν στην ουσία κενό γράμμα. Καταπατούνται συστηματικά, όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο (από την αστυνο-μοκρατική πολιτική του κάθε κράτους - μέλους), αλλά και σε

κοινοτικό, από τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της ξενοφοβικής Κομισιόν. Πάρτε για παράδειγμα την πρόσφατη ψήφιση της οδηγίας «περί επιστροφής» («οδηγία της ντροπής» την είχε χαρακτηρίσει το Ποντίκι Global πριν από μήνες, ενώ ακόμα βρισκόταν υπό συζήτηση). Προβλέπει πλήθος ρατσιστικών μέτρων που ακυρώνουν πλήρως το άρθρο 18 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, το οποίο δήθεν απαγορεύει «κάθε διάκριση λόγω ιθαγενείας».Το Ποντίκι Global συγκέντρωσε τα άρθρα της Ευρωσυνθήκης που αφορούν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Δεν χρειά-στηκε και πολύς… χώρος. Α.Χ.-Α.Κ.

Κατά Συνθήκην αμηχανία

Όλες οι προβλέψεις για τους μετανάστες Άρθρο 18 (πρώην άρθρο 12 της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ΣΕΚ)Εντός του πεδίου εφαρμογής των Συνθηκών, και με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεών τους, απαγορεύεται κάθε διάκριση λόγω ιθαγενείας.Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία, δύνανται να λαμβάνουν μέτρα για την απαγόρευση των διακρίσεων αυτών.

Άρθρο 22 (πρώην άρθρο 19 της ΣΕΚ)Κάθε πολίτης της Ένωσης που κατοικεί σε κράτος - μέλος του οποίου δεν είναι υπήκο-ος, έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγε-σθαι στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές στο κράτος - μέλος κατοικίας του, υπό τους ίδιους όρους με τους υπηκόους τού εν λόγω κράτους. Το δικαίωμα αυτό ασκείται με την επιφύλαξη των λεπτομερέστερων διατάξεων που θεσπίζει το Συμβούλιο, αποφασίζοντας ομόφωνα, σύμφωνα με ειδική νομοθετική διαδικασία και έπειτα από διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι διατάξεις αυτές μπορούν να προβλέπουν παρεκκλί-σεις, όταν αυτό δικαιολογείται λόγω ειδικών προβλημάτων σε ένα κράτος - μέλος.

Άρθρο 23 (πρώην άρθρο 20 της ΣΕΚ)Κάθε πολίτης της Ένωσης απολαύει στο έδαφος τρίτων χωρών, στις οποίες δεν αντι-προσωπεύεται το κράτος - μέλος του οποίου είναι υπήκοος, της διπλωματικής και προξε-νικής προστασίας κάθε κράτους - μέλους, υπό τους ίδιους όρους που ισχύουν και έναντι των υπηκόων του κράτους αυτού. Τα κράτη - μέλη θεσπίζουν τις αναγκαίες διατά-ξεις και αρχίζουν τις απαιτούμενες διεθνείς διαπραγματεύσεις για να εξασφαλίσουν την προστασία αυτή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Άρθρο 77 (πρώην άρθρο 62 της ΣΕΚ)1. Η Ένωση αναπτύσσει πολιτικές με στόχο:α) να εξασφαλίζεται η απουσία οποιουδή-ποτε ελέγχου προσώπων, ανεξαρτήτως ιθα-γένειας, κατά τη διέλευση των εσωτερικών συνόρων,β) να εξασφαλίζεται ο έλεγχος των προσώ-πων και η αποτελεσματική εποπτεία της διέ-

λευσης των εξωτερικών συνόρων,γ) να δημιουργηθεί προοδευτικά ένα ολο-κληρωμένο σύστημα διαχείρισης των εξωτε-ρικών συνόρων.

Άρθρο 79 (πρώην άρθρο 63, σημεία 3 και 4, της ΣΕΚ)Η Ένωση αναπτύσσει κοινή μεταναστευτική πολιτική, η οποία έχει ως στόχο να εξασφα-λίζει σε όλα τα στάδια την αποτελεσματική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, τη δίκαιη μεταχείριση των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στα κράτη - μέλη, καθώς και την ενισχυμένη πρόλη-ψη της παράνομης μετανάστευσης και της εμπορίας ανθρώπων, και την καταπολέμησή τους.Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία, λαμβάνουν μέτρα σχετικά με τους ακόλουθους τομείς:α) προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής, καθώς και κανόνες για τη χορήγηση από τα κράτη - μέλη θεωρήσεων και αδειών διαμο-νής μακράς διαρκείας, συμπεριλαμβανο-μένων των μέτρων που αποσκοπούν στην επανένωση οικογενειών,β) καθορισμός των δικαιωμάτων των υπηκό-ων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα σε κράτος - μέλος, συμπεριλαμβανομένων των όρων που διέπουν την ελεύθερη κυκλοφορία και διαμονή στα άλλα κράτη - μέλη,γ) λαθρομετανάστευση και παράνομη διαμο-νή, καθώς και απομάκρυνση και επαναπατρι-σμός των παρανόμως διαμενόντων,δ) καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, ιδίως γυναικών και παιδιών.

Άρθρο 80Οι πολιτικές της Ένωσης που προβλέπονται στο παρόν κεφάλαιο και η εφαρμογή τους

διέπονται από την αρχή της αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομής ευθυνών μεταξύ των κρατών - μελών, μεταξύ άλλων και στο οικο-νομικό επίπεδο. Όποτε απαιτείται, οι πρά-ξεις της Ένωσης που θεσπίζονται βάσει του παρόντος κεφαλαίου περιέχουν κατάλληλα μέτρα για την εφαρμογή της εν λόγω αρχής.

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ (Αριθ. 24)ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ - ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣΔεδομένου του επιπέδου προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών στα κράτη - μέλη της Ε.Ε., τα κράτη - μέλη θεωρούνται ότι συνιστούν έναντι αλλήλων ασφαλείς χώρες καταγωγής για όλα τα νομι-κά και πρακτικά ζητήματα σχετικά με τις υποθέσεις ασύλου. Συνεπώς, οποιαδήποτε αίτηση ασύλου υποβαλλόμενη από υπήκοο κράτους - μέλους, μπορεί να ληφθεί υπόψη ή να κηρυχθεί παραδεκτή σε διαδικασία άλλου κράτους - μέλους μόνο στις ακόλου-θες περιπτώσεις:α) εάν το κράτος - μέλος του οποίου ο αιτών είναι υπήκοος, βασιζόμενο στις διατά-ξεις του άρθρου 15 της Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, προβαίνει, μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης του Άμστερνταμ, σε λήψη μέτρων στο έδαφός του τα οποία αποκλίνουν από τις υποχρεώ-σεις του βάσει της Σύμβασης αυτής,β) εάν κινήθηκε η διαδικασία που αναφέρε-ται στο άρθρο 7, παράγραφος 1 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και μέχρις ότου το Συμβούλιο ή, ενδεχομένως, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, λάβει σχετική απόφαση όσον αφορά το κράτος - μέλος του οποίου ο αιτών είναι υπήκοος,γ) εάν το Συμβούλιο εξέδωσε απόφαση σύμφωνα με το άρθρο Τ, παράγραφος 1 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά το κράτος - μέλος του οποίου ο αιτών είναι υπήκοος, ή εάν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξέδωσε απόφαση σύμφωνα με το άρθρο Τ, παράγραφος 2 της εν λόγω Συνθήκης όσον αφορά το κράτος - μέλος του οποίου ο αιτών είναι υπήκοος,δ) εάν ένα κράτος - μέλος θα πρέπει να απο-φασίσει κατ’ αυτόν τον τρόπο μονομερώς, σε σχέση με την αίτηση υπηκόου άλλου κράτους - μέλους. Στην περίπτωση αυτή, το Συμβούλιο ενημερώνεται αμέσως. Η αίτηση εξετάζεται βάσει του τεκμηρίου ότι είναι προφανώς αβάσιμη, χωρίς να θίγεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ανεξάρτητα από τη φύση της υποθέσεως, η εξουσία λήψεως αποφά-σεως του κράτους - μέλους.

«

»

Page 11: Global 59 - 03.07.08

ΠΟΝΤΙΚΙ Global 33

«Θλιβερό γεγονός» χαρακτήριζε στις αρχές του έτους η αυστραλιανή εφημερίδα «Courier Mail» το γεγονός ότι από την

επίσημη ιστορία του αγαπημένου σπορ των αυστρα-λών, του κρίκετ, απουσιάζουν εντελώς οι ιθαγενείς της χώρας. Στα 130 χρόνια ζωής του αθλήματος, τη φανέλα με το αυστραλέζικο εθνόσημο έχουν φορέ-σει 400 αθλητές. Κανείς εξ αυτών δεν ήταν αβορίγι-νας, όπως έχει συμβεί με τις εθνικές ομάδες άλλων αθλημάτων. Το φαινόμενο γίνεται παράδοξο εάν ληφθεί υπόψη ότι στα χρονικά του αθλήματος φιγουράρει ένα μοναδικό γεγονός που έλαβε χώρα το μακρινό 1868, με πρωταγωνιστές μια ομάδα κρίκετ αβοριγίνων!Το γενικότερο κλίμα της εποχής δεν συνηγορούσε σ’ αυτή την αποκοτιά. Ένα κλίμα απόλυτης τρομοκρα-τίας, όπου οι λευκοί αποικιοκράτες δολοφονούσαν

σχεδόν κατά βούληση τους αυτόχθονες. Τους πρώτους μήνες του 1868 είχε γραφτεί μια από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία της χώρας. Η δολοφο-νία τεσσάρων λευκών (μεταξύ των οποίων δύο αστυνομικοί) από μέλη της φυλής των ιθαγενών γιουμπαρά, στη βορειοδυτική Αυστραλία, επέφερε ένα άγριο πογκρόμ. Περίπου 150 αβορίγινες εκτελέστηκαν στα γεγονό-τα που έμειναν γνωστά ως «Η σφαγή το ιπτάμενου αφρού». Το πογκρόμ ολοκληρώθηκε γύρω στις αρχές Μαΐου.Εκείνες ακριβώς τις μέρες, μια ομάδα κρίκετ, απο-τελούμενη αποκλειστικά από ιθαγενείς, αποβι-βαζόταν στο Γκρέιβσεντ της Αγγλίας για να δώσει μια σειρά αγώνων επίδειξης με τοπικές ομάδες! Συμπτωματικά, η ομάδα έφτασε στις 13 Μαΐου 1868, ακριβώς στην 81η επέτειο από την ημέρα που ο «Πρώτος Στόλος» του Άρθουρ Φίλιπ αναχωρούσε επίσης από το Γκρέιβσεντ έχοντας στ’ αμπάρια του περί τους 1.300 κατάδικους, μαζί με τα παιδιά τους.«Τίποτα το ενδιαφέρον δεν έχει η Αυστραλία, εκτός

από ψήγματα χρυσού και μαύρους παίκτες του κρίκετ», έγραφε η «Daily Telegraph» ως καλωσό-ρισμα στην ξεχωριστή αυτή ομάδα. Οι «Times» ήταν ακόμα δριμύτεροι στον τρόπο υποδοχής «των ιθαγενών από την αποικία των καταδίκων». Προκειμένου το θέμα να καταστεί πιο εύπεπτο, οι ιθαγενείς απέκτησαν αγγλοσαξονικά ονόματα: Ο Γκρούγκαρονγκ έγινε Τζίμι Μοσκίτο (Κουνούπης...), ο Μπονινμπάρνγκιτ έγινε Τάιγκερ και ο Ζέλαναχ βαφτίστηκε Τζόνι Κάζενς.Η προσαρμογή των μελών του αθλητικού αυτού θιά-σου δεν ήταν εύκολη. Ένας παίκτης, ο Κινγκ Κόουλ, πέθανε από φυματίωση τον Ιούνιο και άλλοι δύο εγκατέλειψαν λόγω ασθένειας την αποστολή και επέστρεψαν στην Αυστραλία.Ο πρώτος αγώνας διεξήχθη στο ιστορικό γήπεδο «Όβαλ», παρουσία 20.000 θεατών που έσπευσαν να

δουν από κοντά τα παράξε-να εκείνα όντα. «Τα μαλλιά και τα γένια τους είναι μακριά και κατσαρά, το χρώμα του δέρματός τους ποικίλλει στις αποχρώσεις του μαύρου και οι περισσό-τεροι εξ αυτών έχουν εκτε-ταμένα ρουθούνια. Έχοντας μεγαλώσει σε αγροκτή-ματα υπό την εποπτεία ευρωπαίων αποίκων, είναι πλήρως εκπολιτισμένοι και αρκετά εξοικειωμένοι με την αγγλική γλώσσα», έγραφαν οι «Times», ενώ ακόμα πιο χαρακτηριστικό ήταν το σχόλιο της «Daily

Telegraph»: «Παρά το γεγονός ότι είναι ιθαγενείς και μαύροι σαν το σκοτάδι, αυτοί οι τύποι φοράνε ρούχα και σκέφτονται λογικά»!Η περιοδεία διήρκησε 6 μήνες. Σ’ αυτό το διάστημα, η ομάδα έπαιξε 47 αγώνες σε όλη την Αγγλία, με πολύ καλά αποτελέσματα: 14 νίκες, 14 ήττες και 19 ισοπαλίες. Έπειτα από κάθε αγώνα, η παράσταση των ιθαγενών συνεχιζόταν με επίδειξη ρίψης μπού-μερανγκ ή δόρατος.Στην πορεία φαίνεται πως οι άγγλοι άρχισαν να τους... συνηθίζουν. «Καμία άλλη ομάδα στο παρελ-θόν δεν έχει δώσει με επιτυχία τόσους πολλούς αγώνες σε μια σεζόν», έγραφε η «Sporting Life» λίγες μέρες πριν από την αναχώρηση της αποστολής.Ήταν η πρώτη αυστραλιανή ομάδα κρίκετ που αγωνίστηκε ποτέ στην Αγγλία. Θα περνούσαν 10 ολόκληρα χρόνια (1878) ώσπου να περιοδεύσει στη μητέρα Αγγλία για πρώτη φορά η «κανονική» Εθνική Αυστραλίας. Στη σύνθεσή της, όμως, δεν υπήρχε ούτε ένας ιθαγενής...

Propagandα

Η πολιτικήΔεν ήταν δύσκολο να βρει κανείς στην καμπάνια της Χίλαρι Κλίντον κάποια διαφήμιση που θα μπορούσε να χαρακτη-ριστεί ως ρατσιστική. Ειδικά όταν αυτή περιλαμβάνει λευκά, ξανθά παιδάκια που κοιμούνται αμέριμνα, ένα τηλέφωνο που χτυπάει απειλητικά μέσα στη νύχτα και μια φωνή να ρωτάει τους θεατές ποιος προτιμάνε να σηκώσει το ακουστικό. Σε άρθρο του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», ο Ορλάντο Πάτερσον παραλλη-λίζει αυτό το σποτάκι με την ταινία του Ντ. Γκρίφιθ «Η γέννηση ενός έθνους», που θεωρείται ότι συνέβαλε στην αναβίωση της Κου Κλουξ Κλαν, παρουσιάζοντας μαύρους άντρες να παραμονεύουν ανά-μεσα σε θάμνους γύρω από την κοινωνία των λευκών. «Ο κίνδυνος που υπονοεί η διαφήμιση» γράφει ο Πάτερσον «είναι ότι το τηλέφωνο μπορεί να το σηκώσει ένας μαύρος, ακατάλληλος να μας προστατεύ-σει από την απειλή των ομοίων του».

Η «εκ παραδρομής»Η διαφήμιση που έκανε την Intel να υπο-σχεθεί ότι θα καθιερώσει νέο σύστημα αξιολόγησης των διαφημίσεών της, δεί-χνει έξι μαύρους δρομείς, σε θέση εκκί-νησης, μπροστά από έναν λευκό άντρα που απ’ ό,τι φαίνεται είναι το αφεντικό του γραφείου. Η διαφήμιση προτρέπει τους αναγνώστες να «πολλαπλασιάσουν την απόδοση των υπολογιστών και να μεγι-στοποιήσουν τη δύναμη των υπαλλήλων τους», με τη βοήθεια των νέων μικροε-πεξεργαστών της. Αλλά οι μπλόγκερ στις χώρες όπου κυκλοφόρησε η καταχώριση παραλλήλισαν τη στάση των μαύρων δρομέων με ταπεινωτική βαθιά υπόκλι-ση. Η εταιρεία έσπευσε να απολογηθεί λέγοντας: «Κάναμε ένα μεγάλο λάθος. Ξέρουμε το πώς και το γιατί, αλλά αυτό δεν διορθώνει τα πράγματα» και απέσυρε τη διαφήμιση από εκατοντάδες έντυπα πριν κυκλοφορήσουν.

Η χιουμοριστική«Οι γερμανοί αγοράζουν λαπ-τοπ, οι ιτα-λοί (εξ)αγοράζουν διαιτητές». Η Media Markt της Γερμανίας βρήκε αστεία τη δια-φήμιση με τον Τόνι, τον ιταλό πελάτη με τη βαριά προφορά και τη χρυσή αλυσίδα στον λαιμό, να πετάει υπονοούμενα για το ποδοσφαιρικό σκάνδαλο που τάραξε τη χώρα καταγωγής του πριν από δύο χρόνια. Οι ιταλοί, όμως, δεν είχαν την ίδια γνώμη. Τέσσερις ιταλικές εφημερίδες, μεταξύ των οποίων η «Corriere della Sera» και η «La Republica», καταδίκασαν τη διαφήμιση ως ρατσιστική, δικαιώνοντας τους ιταλούς της Γερμανίας που ζήτησαν την απόσυρσή της. Δεν είναι η πρώτη φορά που η εταιρεία κατηγορείται για ρατσιστικές καμπάνιες: η πιο πρόσφατη περιλαμβάνει καρικατούρες γάλλων και βρετανών (σεξομανείς και ψυχροί, αντι-στοίχως), ενώ σε άλλη, του 2006, ένας πολωνός πελάτης έκλεβε τα παντελόνια των υπαλλήλων του μαγαζιού (αναφορά στην προκατάληψη των γερμανών ότι οι πολωνοί κλέβουν οτιδήποτε δεν είναι καρφωμένο στο πάτωμα).

Η απροκάλυπτηΗ καμπάνια του ακροδεξιού Λαϊκού Κόμματος της Ελβετίας δεν σήκωνε καν απολογία. Τρία λευκά πρόβατα που κλοτσάνε ένα μαύρο, καφετιά χέρια που αρπάζουν ελβετικά διαβατήρια – τα πάντα για να υποστηριχθεί η πρόταση του κόμματος για καθιέρωση λαϊκής ψηφοφορίας πριν από κάθε νομιμοποίη-ση μεταναστών. Ευτυχώς, το μάρκετινγκ έχει τα όριά του: στο δημοψήφισμα που ακολούθησε, στα τέλη Μαΐου, οι ελβετοί είπαν «όχι» στο νέο μέτρο.

Η παλιά Σήμερα, μερικοί επιμένουν να υποστηρί-ζουν ότι όσοι ανακαλύπτουν ρατσιστικά μηνύματα σε διαφημίσεις απλώς υπερα-ναλύουν τα πράγματα. Τι να πουν και οι αφροαμερικανοί της δεκαετίας του ’50, οι οποίοι ζούσαν ανάμεσα σε διαφημίσεις που προέτρεπαν τα παιδιά να πλύνουν με σαπούνι Fairy τους σκουρόχρωμους συνομήλικούς τους για να… ασπρίσουν;

ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΣΔΑΓΛΗ

Δυσφημιστικές καμπάνιεςΑπό άγνοια, σκοπιμότητα ή παρεξηγήσιμο χιούμορ, οι διαφημι-στικές εταιρείες συχνά βρίσκονται κατηγορούμενες ότι παίζουν σε ρατσιστικό ταμπλό.

ΣΠΟΡ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

Οι αβορίγινες παίζουν κρίκετ!Μια ομάδα αυτοχθόνων της Αυστραλίας περιόδευσε το μακρινό 1868 στην αποικιοκρατική μητρόπολη, αιφνιδιάζοντας πολλαπλά τους ανυποψίαστους άγγλους.

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΛΕΦΑΝΤΗ

Και η… αντιρατσιστική

Μέσα στη δίνη των ρατσιστικών ταραχών στη Νότιο Αφρική, το επι-χειρηματικό ειδησεογραφικό κανάλι CNBC ανακοίνωσε προσφάτως ότι προσφέρει δωρεάν χρόνο διαφήμισης αξίας 20.000 ευρώ σε όποια εταιρεία θελήσει να πραγματοποιήσει καμπά-νιες εναντίον της ξενοφοβίας και υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης όλων των κατοίκων της περιοχής. Το CNBC προκάλεσε και τις άλλες τηλεοπτικές επιχειρήσεις να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.

Page 12: Global 59 - 03.07.08

ΠΟΝΤΙΚΙ Global Πέμπτη 3 Ιουλίου 200834

ΠΟΝΤΙΚΙ Global [email protected]

ΕΚΔΟΤΕΣΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΕΝΕΚΟΣΑΝΤΩΝΗΣ ΔΕΛΛΑΤΟΛΑΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΑΣΔΑΓΛΗΣΝΙΚΟΛΑΣ ΛΕΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΧΕΔΙΑΣΗEspresso StudioΔ. Θ. Αρβανίτης

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΦΑΝΤΗΣΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΝΕΛΛΗΣ ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΣΔΑΓΛΗΑΛΕΞΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΝΙΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΤΖΗΣ

Ξένοι και «ξένοι»Στα ίδια νερά που πλέουν τα κρουαζιερόπλοια, πλέουν και τα δουλεμπορικά. Στα ίδια νησιά που ξεσαλώνουν τουρί-στες, φυτοζωούν και μετανάστες. Στη φετινή διαφημιστική καμπάνια του ΕΟΤ, το εναλλακτικό σάιτ indy.gr αντιπαραθέ-τει τη δική του αντικαμπάνια.

«Κι αν τυχόν κάποια βάρκα με πρόσφυγες βρεθεί στον δρόμο

σας, δεν έχετε παρά απλώς να την αγνοήσετε, συνεχίζοντας την ηλιοθεραπεία σας». Αυτή τη βάρκα με τους πρόσφυ-γες, που νομοτελειακά θα βρε-θεί στον δρόμο κάποιων από τα 15 εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται κάθε χρόνο τη χώρα μας, παρενέβαλε το indy.gr στις διαφημιστικές φωτογραφίες του ΕΟΤ. Μόλις ο ΕΟΤ λάνσαρε την καμπάνια του για το καλοκαίρι του 2008, η συντακτική ομάδα τού πολύ καλού indy (ελληνικού δικτύου εναλλακτικής επικοινω-νίας) λάνσαρε τη δική της αντι-καμπάνια. Χρησιμοποιώντας το adbusting (την τεχνική, δηλαδή, του πειράγματος των διαφημίσε-ων), πρόσθεσαν ψηφιακά, πλάι στις ειδυλλιακές εικόνες γιοτ ή χαρούμενων παραθεριστών, την πραγματικότητα των δουλεμπορικών και των πνιγμένων λαθρομεταναστών. Κι αυτή τη χρονιά, στις ελληνικές θάλασσες τρέχουν δύο παράλληλες καμπάνιες. Ο ΕΟΤ προωθεί το ελληνικό καλοκαίρι στους ξένους (τουρίστες) και το λιμενικό επαναπροωθεί τους ξένους (πρόσφυγες) σπρώχνοντας τα καΐκια τους έξω από τα ελληνικά ύδατα. Η καμπάνια του ΕΟΤ καλεί τους «ξένους» να ανακαλύψουν την υποβρύχια ζωή, αυτήν που οι άλλοι ξένοι (οι λαθρομετανάστες) ανακαλύπτουν μόλις αναποδογυ-ρίσει το καΐκι τους… Η καμπάνια του ΕΟΤ μιλάει για τα μαγευτικά νησιά, δεν λέει κουβέντα όμως για τα «μαγευτικά» κέντρα κράτησης λαθρομεταναστών, στα ίδια νησιά όπου φυτο-ζωούν χιλιάδες ξένοι – όχι πάντως αυτοί στους οποίους απευθύνεται ο ΕΟΤ όταν φωνάζει: «Visit Greece». Ν. Κ.

Τουλάχιστον 10.000 άνθρωποι στην ηπειρωτική Αμερική και στη Χαβάη υποφέρουν ακόμα από τις συνέπειες του προηγούμενου ράλι εξόρυ-

ξης ουρανίου, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940 και του Ψυχρού Πολέμου. Το κοινό τους στοι-χείο; Όλοι τους ανήκουν σε κάποια φυλή ιθαγενών. Η διαφαινόμενη αναγέννηση της πυρηνικής ενέργειας φοβίζει σήμερα τους ινδιάνους της Αμερικής. Ο Τιοκάσιν Γκοστχόρς, μέλος της φυλής Λακότα, λέει: «Στη δυτική Νότια Ντακότα υπάρχει ένα κρυφό Τσέρνομπιλ. Υπάρχουν μέρες που ο ουρανός είναι καφέ από τα σύννεφα σκό-νης των ορυχείων ουρανίου». Ο Γκοστχόρς έχει ραδιοφωνι-κή εκπομπή στη Νέα Υόρκη, μέσω της οποίας προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους αμερικανούς για τον κίνδυ-νο που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι της φυλής του. «Πριν από μερικά χρόνια είχαμε απομείνει μόλις 19 από τους απόφοιτους του 1973, μιας τάξης Λυκείου 70-80 ανθρώπων. Οι 9 στους 10 πέθαναν από καρκίνο».Σήμερα, η βιομηχανία της πυρηνικής ενέργειας επανέρχεται δριμύτερη. Η κυβέρνηση Μπους προ-ωθεί συστηματικά την αναγέννησή της, αλλά και οι Δημοκρατικοί την υποστηρίζουν, αν και με διαφορε-τική επιχειρηματολογία. Ο Μπάρακ Ομπάμα υποστη-ρίζει ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον στόχο της μείωσης των ρύπων, αν η πυρηνική ενέρ-γεια δεν υπολογίζεται ως εναλλακτική λύση. Αυτό είναι το ισχυρότερο πολιτικό επιχείρημα υπέρ την αναγέννησης της πυρηνικής βιομηχανίας. Όπως εξηγεί ο αναλυτής της Greenpeace Τζιμ Ρίκιο, «αν φοβάσαι την πυρηνική ενέργεια, πρέπει να σε φέρουν αντιμέτωπο με έναν εναλλακτικό κίνδυνο ακόμα πιο τρομακτικό. Η πυρηνική βιομηχανία ενεπλάκη στη συζήτηση για την κλιματική αλλαγή και προσπαθεί να πουλήσει τον εαυτό της ως λύση».Με την υποστήριξη των Ρεπουμπλικάνων, αλλά και με τη γενναιόδωρη χρηματοδότηση της εκστρα-τείας των Δημοκρατικών (βλέπε Ποντίκι Global Νο 47 / 10.4.2008), η πυρηνική βιομηχανία διεκδικεί την επαναλειτουργία αρκετών ορυχείων ουρανίου. Συμπτωματικά, σε περιοχές ινδιάνων, όπως των ναβά-χο στο Νέο Μεξικό. Οι ναβάχο υποφέρουν από τη ραδιενέργεια. Η κρα-τική βοήθεια που έχουν λάβει είναι, στην καλύτερη περίπτωση, σποραδική. Μέχρι σήμερα, μονάχα τα μισά ορυχεία ουρανίου έχουν κλείσει, με αποτέλεσμα ο άνεμος να μεταφέρει ραδιενεργή σκόνη και η ραδι-ενεργή βροχή να μολύνει τις πηγές του νερού. Όπως

γράφει η Τζέσικα Λι στο AlertNet, η γη των ιθαγενών στο νοτιοδυτικό κομμάτι της χώρας έχει χαρακτηρι-στεί από την κυβέρνηση «ακατοίκητη», προκειμένου να εξυπηρετηθεί η πυρηνική βιομηχανία.Οι ιθαγενείς αποφάσισαν λοιπόν να διαμαρτυρηθούν για την καταστροφή των ιερών περιοχών τους, οργα-νώνοντας μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης των υπόλοιπων αμερικανών. Εκατοντάδες ινδιάνοι διάφο-ρων φυλών ξεκίνησαν στις 11 Φεβρουαρίου να περ-πατάνε από το Σαν Φρανσίσκο προς την Ουάσιγκτον (όπου θα φτάσουν στις 11 Ιουλίου). Η «Μακρά Πορεία

Νο 2» (The Longest Walk 2), όπως ονομάζεται, είναι επανάληψη της πεντάμηνης πορείας που είχαν πραγ-ματοποιήσει το 1978, με την οποία είχαν καταφέρει να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη και να αποτρέ-ψουν την ψήφιση αντι-ινδιάνικων νόμων. Η πορεία έχει χωριστεί σε δύο διαδρομές, τη βόρεια και τη νότια. Οι περπατητές σταματάνε σε πόλεις και χωριά, ενημερώνοντας τον κόσμο για την καταπά-τηση των δικαιωμάτων τους. Η ελπίδα των ινδιάνων είναι η ευαισθητοποίηση και η συμπαράσταση των απλών πολιτών – από τους πολιτικούς δεν περιμέ-νουν πολλά. Όπως λέει ο Κλι Μπέναλι, ιδρυτής του Indigenous Action Media, «οι πολιτικοί δεν έχουν απαντήσεις, κι εμείς δεν θέλουμε απαντήσεις στο πλαίσιο ενός συστήματος που έχει δομηθεί για να μολύνει και να εκμεταλλεύεται τη γη μας». Ο Γκοστχόρς είναι πιο δηκτικός: «Υπάρχει ένας ακήρυ-χτος πόλεμος εναντίον των ιθαγενών πληθυσμών, που διαρκεί πάντοτε». Το Ποντίκι Global προσυπογράφει τη θέση των «New York Times», όπως διατυπώθηκε στο editorial της 12ης Φεβρουαρίου: «Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να τιμήσει την υποχρέωσή της να σφραγίσει τα ορυ-χεία ουρανίου και να αντιμετωπίσει τους μυριάδες κινδύνους που έχουν προκαλέσει. Η συζήτηση για το άνοιγμα έστω και ενός νέου ορυχείου – το οποίο φυσικά θα οδηγήσει και σε άλλα – αποτελεί τεράστια προσθήκη στη σημαντική ζημιά που έχει ήδη γίνει».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΝΕΛΛΗΣ

«Απόδρασε σε ήρεμες παραλίες, μάζεψε κοχύλια και βότσαλα και απόλαυσε το

καλύτερο κλίμα. Ανακάλυψε τη συναρ-παστική ποικιλία της υποβρύχιας ζωής.

Ελλάδα, η αληθινή εμπειρία».

Το ινδιάνικο ΝαγκασάκιΤα θύματα της ανάπτυξης της πυρηνικής βιομηχανίας στις ΗΠΑ έχουν συγκεκρι-μένο χρώμα και ανήκουν σε συγκεκριμένες φυλές. Έχουν όμως πλέον και φωνή.

«Θαλάσσιοι Δρόμοι. Είσαι στη Μεσόγειο, πλέοντας στην υπέρτατη παιδική χαρά. Κάνε τα όνειρά σου πραγματικότητα στο απέραντο βαθύ γαλάζιο του Αιγαίου ή του Ιόνιου πελάγους. Αγκυροβόλησε στο καλύτερο καταφύγιο της φύσης, κάτω από το φεγγαρόφως. Ελλάδα, η αληθινή εμπειρία».