De Halifax Anneke Koers

Voorwoord

Op 13 juni 1943 stortte een Halifax neer in de buurt van Ulft en Silvolde. Het verhaal van Maarten Koudijs begon met het zoeken bij Ulft met de metaaldetector, in de winter van 2014/2015. Maarten Koudijs vond onderdelen van het gecrashte vliegtuig. Bekijk ook zijn video op You Tube: Crash halifax - Bodemvondsten - Ulft/Silvolde.

Bodemvondsten van Maarten Koudijs.

Overblijfsel van de Halifax

Maarten Koudijs weet dat een bommenwerper duizenden onderdelen heeft en dat het moeilijk te determineren is. Toch heeft hij zijn vondsten op de site van Bodemvondsten.nl gezet. Hij dacht: Je weet het maar nooit.’ Over de bommenwerper is er maar weinig informatie. Zijn buurman, die de oorlogsjaren heeft meegemaakt, vertelde hem over de bezettingstijd. ‘Hij heeft mij veel verhalen verteld over de oorlogshandelingen rond Silvolde en dat op het grondgebied een brandend vliegtuig was neergestort.’ En tijdens het zoeken met de metaaldetector kwam Maarten iemand tegen, die zei dat het om een Canadese bommenwerper ging. Maarten heeft zelf research gedaan op het internet, maar daar is niets van te vinden over een neergestort vliegtuig in Silvolde. Hij vond een artikel met cijfers en letters en daar bleek uit dat het om een Halifax bommenwerper ging. De crash is in het begin geweest van de oorlog. ‘ik denk zelf in het jaar 1943, omdat ik alleen 303 heb gevonden, van 1943’, aldus Maarten Koudijs.

Inleiding

Foto: Handley Page Halifax - Bomb Aimers Position from Navigators Desk.

Halifax

De luchtaanval vond plaats tijdens een compleet met wolken bedekte hemel op 12 en 13 juni 1943. Aan de aanval op Bochum deden 503 vliegtuigen mee: 323 Lancasters, 167 Halifaxes en 11 Mosquitos. Onderweg naar Bochum verloren de Engelsen 14 Lancasters en 10 Halifaxes, dat wil zeggen 4.8 procent van hun bommenwerpers.

De Halifax HR 724 is geborgen op 21, 22, 23 en 24 juni 1943 door een bergingsploeg van een particulier bedrijf in opdracht van de Luftwaffe. Er is 405,5 uur aan gewerkt en de restanten zijn naar station Ter Borg verladen, naar Utrecht gebracht en bij het Zerlegebetrieb afgeladen.

The Yorkshire Air Museum. Handley Page Halifax Mk III

De Halifax… waar het allemaal mee begon. Gewoon bizar dat ik onderdelen herkende die ik gevonden heb bij Silvolde/Ulft, aldus Maarten Koudijs.

1085 vermiste oorlogsvliegers mogelijk nog in Nederlandse bodem.

De Engelse bemanning van een Wellington, die op 26 juni 1943 neerstortte in het Ketelmeer. Vier van hen worden nog vermist.

De stoffelijke overschotten van 1085 vermiste bemanningsleden van vliegtuigen die in de Tweede Wereldoorlog zijn neergestort, liggen mogelijk nog onder de grond. Dat blijkt uit een analyse van de NOS in samenwerking met de Studiegroep Luchtoorlog 1939-1945.

Geregeld zijn er nog nabestaanden die een verzoek indienen om een vliegtuigwrak op te graven, maar gemeenten zien dat niet altijd zitten. Het gaat om ongelukken waarvan de locatie na de oorlog niet is afgegraven. In totaal zijn er 501 van zulke crashlocaties in Nederland.

De meeste vermiste bemanningsleden zaten in een vliegtuig dat is neergestort in het water, zoals de Waddenzee of het IJsselmeer. Het is in het water veel moeilijker om vliegtuigwrakken te lokaliseren en op te graven, waardoor de meeste neergestorte vliegtuigen daar nog liggen. Maar ook op het land liggen vliegtuigwrakken soms al zeventig jaar onder de grond. Vliegtuigen die volgeladen neerstortten, konden meters diep in de zachte bodem zakken.

Nog altijd zijn er nabestaanden van vliegers die gemeenten verzoeken om een vliegtuigwrak op te graven, zodat hun familieleden kunnen worden geïdentificeerd en herbegraven. Niet alle gemeenten werken daaraan mee.

In Almere, Súdwest-Fryslân en Echt-Susteren hebben nabestaanden van Britse bemanningsleden de afgelopen jaren tevergeefs verzoeken ingediend om omgekomen familieleden op te graven. In andere gemeenten, zoals Werkendam en Bronckhorst, wisten nabestaanden de gemeente wel zover te krijgen.

Het opgraven van een vliegtuigwrak op land kost een gemeente gemiddeld een half miljoen euro. Het bergen van een vliegtuig dat in het water ligt, is nog veel duurder. Gemeenten draaien zelf op voor de kosten, waardoor ze er vaak niet happig op zijn. Alleen als er mogelijk nog bommen onder de grond liggen en de veiligheid in het geding is, kan een gemeente een deel van de kosten verhalen.

Bovendien is het lang niet altijd zeker dat er bij een opgraving ook stoffelijke resten worden gevonden. Lichamen kunnen zijn vergaan doordat ze al die jaren onder de grond of in het water hebben gelegen, of doordat het vliegtuig is geëxplodeerd.

Ook zijn er tientallen graven in Nederland waar onbekende soldaten uit de Tweede Wereldoorlog liggen. Bemanningsleden die dood zijn gevonden maar niet geïdentificeerd konden worden, zouden in de oorlog daar begraven kunnen zijn.

De Luchtmacht takelde in 2014 een Duits Messerschmitt-jachtvliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog uit het IJsselmeer, bron: ministerie van defensie . Er werden in het wrak geen stoffelijke overschotten gevonden, bron: ministerie van defensie. In totaal stortten tijdens de oorlogsjaren meer dan 5000 vliegtuigen neer in Nederland. Het waren vooral Britse bommenwerpers en gevechtsvliegtuigen die onderweg waren naar Duitsland. Maar ook honderden Duitse vliegtuigen zijn tijdens luchtgevechten in Nederland neergestort.

Amerikaanse en Australische overheidsorganisaties proberen nog altijd actief vermiste landgenoten uit de Tweede Wereldoorlog op te sporen. De Britse regering vindt daarentegen dat het beter is om de vermiste soldaten te laten liggen. Net als Nederland beschouwen de Britten een vliegtuigwrak in de grond als een oorlogsgraf, dat het best met rust gelaten kan worden.

Veel van de meer dan vijfduizend vliegtuigwrakken zijn al tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers geruimd. Andere wrakken werden tijdens en na de oorlog door boeren en schroothandelaren opgegraven.

Tot 1996 was het toegestaan om zelf opgravingen te doen, als de eigenaar van de grond dat goed vond. Tegenwoordig is het illegaal om zelf te graven en moet de Stafofficier Vliegtuigberging van de Koninklijke Luchtmacht de opgraving leiden. Sinds 1960 zijn door de luchtmacht bijna tweehonderd vliegtuigwrakken geborgen. Herbegraven is het minste wat er gedaan kan worden voor onze bevrijders.

Het monument te Lissett met de namen van 851 omgekomen bemanningsleden van vliegtuigen tussen 1943 en 1945.

Foto: Yorkshire Air Museum, een kopie van de cockpit van een Halifax.

De bommenwerper Halifax De Handley Page Halifax was een viermotorige bommenwerper die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt. Er zijn ongeveer 6100 Halifaxes tijdens de oorlog gebouwd. Hij werd gebruikt door Britse, Poolse, Franse, Australische, Canadese en Nieuw-Zeelandse squadrons. In Groot-Brittannië heeft hij gevlogen voor de Bomber Command en de Coastal Command.

Halifax bemanning 1943 1. Pilot Basil Cristopher Wordsworth 2. Navigator Frank Oliver 3. Flight Engineer Roger Pallant 4. Bomb-aimer Edward Thurlow 5. Wireless Operator Hugh Telfer Wooldridge.

In totaal bestond de bemanning uit zeven man. Helaas zijn er geen foto’s van Roger Pallant, Edward Thurlow en Hugh Telfer Wooldridge.

De vliegeniers van de Halifax MK 11

Halifax MK II

Uitgezwaaid door het grondpersoneel.

De Handley Page Halifax bomber bemanning maakt zich gereed voor de volgende vlucht naar Duitsland.

Rechts op de foto: Edward Thurlow en zijn collega’s.

Frank Oliver in zijn legeruniform, 1939-41, hij diende in het Liverpool Schotse Regiment.

Grondpersoneel bezig met onderhoud aan de Halifax.

Op de foto staan navigator Frank Oliver, Air gunner Reginald John Cook, Rear gunner Edwin Ronald Mc Cunnell.

De cockpit van een Halifax vliegtuig, de werkplek van de commando.

Foto: sergeant. Edwin Ronald Mc Cunnell en Frank Oliver

Id-kaart van sergeant Edward Thurlow, leeftijd 21 jaar toen het vliegtuig neerstortte in 1943.

Edward Thurlow, een jaar voor de crash.

Halifax B Mk II Series 1 : flight engineer, stoel naast de piloot, klaar om te assisteren with the throttles for takeoff; onder: de front gunner en navigator.

Piloot van de Halifax

Een bemanningslid die de crash van een Handley Page Halifax Mark II van nummer 158 Squadron RAF heeft overleefd. Hij word ondervraagd door Luftwaffe officieren . Deze Halifax werd neergeschoten boven Bremen, in de avond van 27 maart 1943 tijdens een vlucht om Berlijn te bombarderen.

De Halifax crasht Net terug van de nachtelijke aanval van 11 juni 1943 op Düsseldorf moest de bemanning van de Halifax HHR724 NP-W zich op 12 juni weer klaarmaken voor een nachtelijke aanval op Bochum. De Halifax HR724 NNP-W behoorde toe aan het Bomber Command nummer 158 Squadron te Lissette, een klein vliegveld aan de oostkust van Engeland.

Onderzoek crash rondom Ulft en Silvolde

‘Ik ben er blij mee’, vertelt Maarten Koudijs. Alle vondsten worden ondergebracht bij ARGA - Aircraft Research Group Achterhoek. Alles wordt schoongemaakt en gedigitaliseerd en opgeslagen. Geweldig wat deze stichting doet om de verhalen levend te houden.

Crashplaats Halifax situatie melkvonder bij Oer – Ulft, 2012

Crashplaats Halifax situatie melkvonder bij Oer – Ulft, 1952

Foto: de presentatie bij Schuttersvereniging Willem Tell te Silvolde.

Zaterdag 28 november 2015: lezing vliegtuigcrash Karl Lusink, voorzitter van de Stichting Aircraft Research Group Achterhoek (ARGA) geeft een lezing over vliegtuigcrash rondom Silvolde en Ulft tijdens de Tweede Wereldoorlog. De lezing begint om 14.00 uur en is in het Schuttersgebouw Willem Tell. Deze middag houdt Karl Lusink uit Drempt een presentatie over de vliegtuigcrash in de omgeving Silvolde-Ulft’, met name de crash bij het Melkvonder te Ulft, op 13 juni 1943. De oudere inwoners van Ulft en Silvolde herinneren zich dat allemaal nog als de dag van gisteren. Karl Lusink en Maarten Koudijs uit Silvolde hebben de crash van de Halifax onderzocht. Ze hebben contact gemaakt met de nabestaanden van de omgekomen inzittenden van het gecrashte vliegtuig. De nabestaanden waren bereid om te praten over hun ervaringen betreffende de crash van de Halifax.

Als dank kreeg Maarten Koudijs uit handen van Julie Fisk een kopie van het Memorialmonument van het 158 Squadron te Lissett . Dit was de thuisbasis van de Halifax. Dit Memorial is geschonken aan de inwoners van Ulft en Silvolde. Het krijgt een mooi plekje in de vitrine bij de OVGG te Ulft zodat iedereen het kan bezichtigen.

Foto: vlnr Neil en Margie Grace en Maarten Koudijs bij het informatiebord van de crash bij Ulft en Gendringen. Neil Grace is familie van de omgekomen Frank Oliver.

Maarten Koudijs en Karl Lusink hebben met de Engelse gasten een bezoek gebracht bij stichting ARGA in Hengelo (Gld). Maarten Koudijs heeft veel materiaal teruggevonden van de Engelse bommenwerper met zijn metaaldetector. De vondsten zijn ondergebracht bij stichting ARGA in Hengelo (Gld) en hebben een mooi plekje gekregen. Het is de bedoeling dat er een oorlogsmuseum komt in Hengelo (Gld). De stichting onderzoekt de luchtoorlog, niet alleen boven de Achterhoek; ook de Liemers, de Veluwezoom, de Lingewaard en het Duitse grensgebied worden onderzocht.

Foto: Neil Grace en Maarten Koudijs, ze zitten op de plaats waar het vliegtuig is neergestort, bij Ulft en Gendringen.

Julie Fisk en Chris Robbins en hun vrouwen krijgen een rondleiding bij ARGA.

Rondleiding, 5 april 2015

De plaats van de crash van de Halifax bommenwerper aan de Slingerparallel Silvolde - Ulft.

Er waren drie overlevenden:

Piloot : Basil Christopher Wordsworth, rear- of talesgunner (staartschutter);

Flight engineer: Edwin Ronald Mc Cunnell

Air bomber: Roger Victor Pallant

Op deze plek overleden :

Wireless Operator : Pilot officer Hugh Telfer Wooldridge, 29 jaar, gehuwd; Navigator : Pilot officer Frank Oliver, 24 jaar; Air Bomber: Sergeant Edward Thurlow, 21 jaar; Mid Upper Gunner Sergeant R.J. Cook is de volgende dag bezweken aan zijn verwondingen in het Luftwaffe Hospital te Amsterdam.

Rear- of talegunner (staartschutter) Edwin Ronald Mc Cunnell. Het eenzaamste plekje in de Halifax bommenwerper.

Foto: oorlogsgraven in Gendringen (Commonwealth War Graves); de drie graven van de bemanning van de Halifax. Chris Robbins bezoekt het graf van haar oom Edward Turlow, die de dood vond in de Halifax op 13 juni 1943.

Foto: de graven van Wireless Operator : Pilot officer Hugh Telfer Wooldridge, 29 jaar, gehuwd; Navigator : Pilot officer Frank Oliver, 24 jaar en Air Bomber: Sergeant Edward Thurlow, 21 jaar.

Voorlichting aan schoolkinderen.

Eindelijk .... daar is het bord. Vandaag is het vliegtuigpaneel geplaats langs de Oude IJssel bij Ulft. Met dank aan Nico Snelting , Bennie … Maarten Koudijs. Ronny Bosmann en Vincent Weijermars. En dank aan stichting De Moezeköttel en gemeente Oude IJsselstreek. Een belangrijke gebeurtenis uit 1943 vereeuwigt op een vliegtuigpaneel bij het Melkvonder. 13 februari 2015.

Het verhaal van de gemeente Gendringen

Piloot Basil Wordsworth schreef: Tijdens onze tweede vlucht over het Ruhrgebied op 12 juni waren we op weg naar huis nadat we Bochum hadden gebombardeerd. We werden verschillende keren geraakt door grondafweergeschut en dit resulteerde in twee defecte motoren waarvan er een in brand stond . Het vliegtuig verloor snel hoogte en ik gaf order het toestel te verlaten. Edwin verliet het toestel via de achterkant , maar wij konden alleen via de voorkant verlaten . Het ontsnappingsluik zat vast en de bemanning probeerde het open te trappen. Hoewel we nog steeds snel hoogte verloren, kwam ik weer wat tot mezelf en dacht dat we met wat geluk de kust konden halen. Weer een paar honderd meter lager dachten we de kust te zien en rekenden op een noodlanding op zee . Ik schrok enorm toen ik plotseling boomtoppen uit de zee zag steken .... ik had me vergist in de nacht ... de zee was niet meer dan een laaghangende mist boven het vlakke Hollandse landschap. Zonder hoogte en te laat om het toestel te verlaten gaf ik de bemanning order zich gereed te maken voor een noodlanding. Ik zag nog twee kerkjes en een open veld. Ik drukte het toestel naar beneden en raasden met hoge snelheid door een maisveld of iets dergelijks. Ik zette mijn microfoon aan en schreeuwde: WELL WE ARE DOWN CHAPS ....... en toen botsten we met hoge snelheid tegen een in de mist en duisternis verborgen dijk. Het volgende dat ik me herinner is dat ik door het graan strompel met de hulp van een fors gebouwde man die mijn pijnlijke hoofd beneden het graan verborgen hield. Ik verloor opnieuw mijn bewustzijn. Toen ik weer bijkwam lag ik op een tafel en was de hoofdwond gehecht, mijn laarzen waren uit en een meisje verwarmde mijn voeten met een elektrisch apparaat. Een dokter in witte jas onderzocht me, terwijl twee Duitsers met geweren naast de tafel stonden.

Het relaas van boordingenieur, sergeant Roger Pallant luidt:

We werden aangevallen door jagers, waarschijnlijk Messerschhmidt’s 110, terwijl de kist toch al moeilijk te besturen was als gevolg van AA afweergeschut. Er was veel laaghangende mist, we dachten dat het de zee was. We maakten ons klaar voor een landing op zee, toen we ons realiseerden dat het niet de zee, maar mist was. Te laat om het vliegtuig te verlaten stortten we neer. Ik werd weggedragen naar een maisveld waar ik vier dagen werd schuilgehouden. Ik had ernstige brandwonden, maar een bejaarde Nederlandse man, die ik mijn overlevingspakket had gegeven, hield me in leven met soep. Na vier dagen waren mijn brandwonden zo ernstig dat ik werd overgedragen aan de Nederlandse politie. Mijn conditie was zo slecht dat ik werd overgedragen aan de Duitsers voor medische hulp. Ik belandde tenslotte in kamp Dulag Luft als krijgsgevangene.

Staartschutter Edwin, die als enige het toestel kon verlaten gooide de geschutskoepel los en liet zich achterover vallen. Maar zijn voet bleef vastzitten en hij hing als een lappenpop uit het vliegtuig. Hij raakte bewusteloos toen hij neerkwam in een veld, net over de Duitse grens bij Anholt. Het volgende wat hij zich herinnert toen hij bijkwam was dat er een boer met een groot geweer boven hem stond. Edwin had zijn been gebroken en werd toch verder geholpen door deze boer. Navigator Frank Oliver kwam om bij deze crash, eveneens Reginald John Cook, die een dag later bezweek aan zijn brandwonden in Amsterdam in het hospitaal van de Luftwaffe. Piloot officier Hugh Wooldridge was al gewond of gedood bij de treffer van het afweergeschut en overleefde de crash niet. Sergeant Edward Thurlow overleefde de crash ook niet, Zij zijn begraven in Gendringen.

Hieronder nog het officiele politierapport dat van die nacht is opgemaakt. Wat allemaal met een vondst begon resulteerde in een verhaal dat nooit vergeten mag worden. De overlevenden zijn in 1946 uit krijgsgevangenschap gekomen en keerden terug naar Engeland.

Nadat in de nacht van zaterdag op zondag 12 - 13 juni 1943 tegen één uur in Gendringen, Voorst en op Engbergen brisant en fosforbrandbommen waren gevallen en op Duits grondgebied een brandend vliegtuig was neergestort, werd tegen twee uur einde luchtalarm

gegeven. Op dezelfde tijd werd melding gemaakt dat in Ulft twee Engelse vliegers waren aangehouden. Een van hen moest onder behandeling van een arts worden gesteld. De andere werd overgebracht naar de kazerne van de marechaussee in Ulft. Omstreeks half drie viel aan de overzijde van de Oude IJssel te Ulft, achter de Sint Antoniuskerk een vliegtuig neer. In het vliegtuig bevond zich nog veel munitie. De kogels vlogen rechts en links in het rond. Daar bovenuit het angstige geschreeuw van enkele nog in het wrak aanwezige vliegeniers. Het vliegtuig bleek een viermotorig Engels toestel van het type Halifax te zijn. In totaal werden in de omgeving een zestal piloten aangehouden. Een van hen moest overgebracht worden naar het ziekenhuis te Doetinchem, twee zwaargewonden werden naar het huis van dokter Cappetti gebracht en werden door deze arts behandeld, onder bewaking van de marechaussee’s. De drie overigen werden overgebracht naar de marechausseekazerne. De eerstgenoemde twee vliegeniers werden met een auto van het Kriegslazareth opgehaald, terwijl de drie, die naar de marehausseekazerne waren overgebracht 's middags om half vijf door de Duitse militairen met een autobus werden opgehaald.

Op woensdag 16 juni 1943, des voormiddags om acht uur werden de drie slachtoffers van deze neerstorting op de R.K. begraafplaats te Gendringen begraven. Het waren: pilot officer Hugh Telfer Wooldridge, oud 29 jaar, gehuwd, afkomstig uit Brighton, Sussex. Pilot officer Frank Oliver, oud 24 jaar, afkomstig uit Liverpool en sergeant Edward Thurlow, oud 21 jaar, afkomstig ui Kilburn, Middlesex. Van de bemanning maakte verder nog deel uit sergeant R.J. Cook,; deze is later in het Luftwaffe Hospital te Amsterdam overleden. De overige drie bemanningsleden zijn volgens een brief van 9 juli 1946 van het Nederlandse Rode Kruis, behouden in Engeland teruggekeerd.

Wanneer de bemanning van de Halifax slechts uit zeven personen heeft bestaan blijft de vraag waar de overige twee aangehouden vliegeniers vandaan kwamen. Er werden nl. zes vliegeniers aangehouden en drie kwamen om 't leven. Het betreffende verbaal is opgemaakt door de hoofd-wachtmeester der marechaussee A.J. Wiendels (eerder chef veldwachter). Na de bevrijding is op deze begraafplaats nog begraven flying officer Harold Chauncey Burd van de Royal Canadian Air Force. Het betreft hier een op 15 of 19 maart 1945 neergeschoten vliegenier, die eerst begraven is geweest op het landgoed ‘het Landfort’ te Megchelen.

Bron : Gemeente Geluiden voorlichtingsblad van de gemeente Gendringen

Het verhaal van piloot Basil Wordsworth en andere verhalen

Foto: piloot Basil Wordsworth

Ulft - Overlevende piloot Basil Wordsworth vertelt:

Foto: piloot Halifax bommenwerper.

Zo heeft Edwin Ronald Mc Cunnell uit zijn turret kunnen ontsnappen.

Staartschutter Edwin Ronald McCunnell

Jan en Ben Belterman. Silvoldse jongens die het van dichtbij meemaakten.

Nawoord De strijd tegen de Duitsers was bij voorbaat reeds beslist door de geweldige overmacht aan mensen en materieel, waarmede de vijand onverwacht ons land overrompelde. De gevechten waren kort maar hevig, en velen van de Nederlandse mannen sneuvelden. Daar, waar de slag het hevigst woedde, namelijk op de Grebbeberg, vielen ook de meesten van onze soldaten. Bij het memoreren van de oorlogsslachtoffers van het luchtwapen zijn,, naar de volgorde van tijd, in het kort de omstandigheden vermeld, waaronder deze vliegeniers het leven lieten. Ook de in de gemeente Silvolde en Ulft gesneuvelde vliegeniers, zijn voor zover mogelijk met naam, opgenomen. Menige inwoner zal, bij het lezen van dit boekje, zich de een of andere gebeurtenis weer duidelijk voor den geest kunnen halen, en met huivering terugdenken aan deze angstige tijd.. Als gevolg van het feit, dat de Engelse Luchtmacht, de beroemde R.A.F., in de eerste fase van de oorlog over zeer weinig vliegtuigen beschikte, en bijgevolg de luchtaanvallen op doelen in Duitsland en de bezette gebieden nog geen groten omvang hadden aangenomen, (althans in verhouding tot enkele jaren later) , gebeurde er de eerste anderhalf a twee jaar van de bezetting van ons land in onze gemeente niet zo heel veel, en is er in deze periode op dit gebied weinig te vermelden. Alle vondsten van Maarten Koudijs zijn ondergebracht bij ARGA: Aircraft Research Group Achterhoek. Alles is schoongemaakt en gedigitaliseerd en opgeslagen. Geweldig wat deze stichting doet om de verhalen levend te houden. Karl Lusink en Maarten Koudijs uit Silvolde hebben de crash van de Halifax onderzocht. Ze hebben contact gemaakt met de nabestaanden van de omgekomen inzittenden van het gecrashte vliegtuig. De nabestaanden waren bereid om te praten over hun ervaringen betreffende de crash van de Halifax. Op 13 februari 2015 is het vliegtuigpaneel geplaats langs de Oude IJssel bij Ulft. Met dank aan Nico Snelting , Bennie … ,Maarten Koudijs. Ronny Bosmann en Vincent Weijermars. En dank aan stichting De Moezeköttel en gemeente Oude IJsselstreek. Een belangrijke gebeurtenis uit 1943 vereeuwigt op een vliegtuigpaneel bij het Melkvonder. Bron: facebooksite:Halifax crash, 1943, Ulft.

Enter, 11 augustus 2016