pagina 25Harderwijk Magazine

U kent ze vast wel om u heen: de mensen die overal over kunnen

klagen. Het weer. De politiek. De buurvrouw. Familie. De

gemeente. Het inkomen. De economie. De... vult u maar in...!

En deze kent u vast ook: de mensen die alles overkomt. De slachtoffers. De zielepieten die alles overkomt wat een ander niet overkomt. De zeurders die altijd veel excuses hebben waarom zij ergens niet aan toe zijn gekomen en zich aan anderen ergeren. Alles overkomt hen…..vul zelf maar in! Je moet er wel medelijden mee krijgen.

Er is een overeenkomst tussen de klager en het slachtoffer. Het ligt zeker niet aan hen! Het zijn instanties of anderen die hen van alles aandoen en waardoor zij tekort komen.

Maar het derde type mens kent u ook vast: degene die meent in zulke gevallen te moeten Redden. Het zijn de ouders van kinderen die bij een beetje geklaag of gezeur menen in actie te moeten komen. Ze springen bij en zorgen dat er weer balans komt tussen ontevredenheid en

tevredenheid. In het werk zie je ze ook om je heen. Het zijn de mensen die dan zeggen: “dan doe ik het wel”. Ze lopen 100 stappen harder om ervoor te zorgen dat de klagers en slachtoffers weer voor korte tijd tevreden zijn.

Karpman heeft dit fenomeen al vele jaren geleden de “dramadriehoek” genoemd. Zo’n dramadriehoek blijft in stand. Want wie denkt dat aanklagers en slachtoffers het werk van de Redder op prijs stellen heeft het mis. Als het fout gaat (en dat gaat het al snel) krijgt de Redder ook nog eens de schuld van alles. Daarmee wordt de Redder Slachtoffer en Klaagt vervolgens de ander weer aan.

Hoe goed bedoeld ook: de Redder geeft onbedoeld en onbewust een signaal af aan de klagers en de slachtoffers. En dat

signaal is: ik kan het wel….jullie niet. Ik kan en weet het beter dan jij. Daarmee wordt het slachtoffer bevestigd in die rol en de aanklager heeft weer iemand om (achter zijn/haar rug om vaak) aan te klagen.

In de praktijk van DoorZet kom ik helaas de Redders nogal eens tegen op weg naar een onvermijdelijke burn out. Soms zijn het zelfs mensen die ook al lichamelijke klachten hebben. Ernstige soms zelfs, zoals een hartinfarct waarvan ze aan het herstellen zijn. In hun overtuiging blijkt vaak dat ze vinden dat ze Redders van mensen moeten zijn. Soms is hen dat van huis uit of vanuit religieuze overtuigingen met de paplepel ingegoten. Wat ze echter verwarren is dat Redden de ander passief en machteloos maakt. Bij de brandweer is de stelregel: je eigen veiligheid eerst, dan pas die van de ander. Als je niet eerst goed om jezelf denkt, dan kun je niet goed voor anderen zorgen en daarmee een helper of held zijn. Redders gaan daarbij soms zo ver dat het hun eigen gezondheid schaadt!

Hoe leer je dit gedrag van Redden af? Alles begint met het herkennen en erkennen. En als je het herkent zijn er wel mogelijkheden te leren om de ander te helpen. Dat helpen bestaat uit de ander weer actief maken en aanmoedigen. Daarmee komt er eindelijk een einde aan de Dramadriehoek. Slachtoffers en Aanklagers zullen er wel blijven. Redden is een keuze. Mijn advies: niet doen! En als je niet uit de Dramadriehoek komt: zoek een coach of google eens op “Dramadriehoek”!

Wout van Veen, Doorzet

DoorZet Hoge Wal 49, Ermelo Tel. 06 - 229 07 747 www.doorzet.nl

HELP!...een Redder!!!

COLU

MN