Upload
vumien
View
233
Download
4
Embed Size (px)
Citation preview
Interview Hart tegen Hart Richard Kemper, Rick Engelkes, Sandra Mattie en Peggy Vrijen s
Van dromen over nietsdoen naar een toneelstuk schrijven, produceren en spelen. Hoe
gaat dat?
Richard: ,,Eigenlijk heel simpel. Ik lag op het strand tijdens mijn vakantie op Curaçao en in een
soort flits wist ik het. Rick en ik werkten eerder samen en we zijn vrienden, dus het voelde heel
goed om met hem iets te gaan maken.”
Rick: ,,Hij belde me op vanaf zijn vakantieadres dat het tijd was om samen een productie te
doen. We hebben samen de grote lijnen bedacht, waarna tekstschrijvers Roos Schlikker en Erris
van Ginkel het script hebben geschreven. We wisten al snel dat het om twee stellen moest gaan
en een scheiding, maar we wilden er geen zwaar stuk van maken. Het is een relatiecomedy
geworden die schuurt.”
Rick, jij had al drie jaar niet meer gespeeld…
,,Ik had me voorgenomen om me alleen nog maar te focussen op produceren. Ik werd altijd
onrustig als ik het ene of het andere niet deed, maar ik wilde me nu echt storten op verschillende
producties. Toch hoefde ik niet lang na te denken toen Richard me belde. We hadden al heel
vaak tegen elkaar gezegd dat we samen in een stuk wilden spelen. Het is nu heel druk, maar ik
krijg er ook wel heel veel energie van als ik speel.”
Richard, jij schreef mee aan het script en bent verantwoordelijk voor de muziek. Dat zijn
best veel taken!
,,Maar ik vind alles ook heel leuk om te doen! Mijn aandeel in het script is bescheiden. Ik heb
Roos en Erris laten schrijven en vervolgens heb ik heel veel grappen aan hun script toegevoegd.
Veel daarvan is er ook weer uitgehaald. Je moet ook geen aaneenschakeling van grappen
krijgen, het is tenslotte belangrijk dat we een verhaal vertellen. De muziek maakt het stuk
lichtvoetig en verrassend. Mijn personage kruipt graag achter de piano, soms samen met Marjo,
die wordt gespeeld door Sandra. We zingen geen hele nummers, maar wel een aantal
coupletten en refreinen. Het hadden zo Veldhuis & Kemper-liedjes kunnen zijn.”
Vertel eens over jullie personages.
Richard: ,,Ik speel Marc, die mediator is. Hij is een man die graag wil worden gehoord en
gewaardeerd. Erris, een van de tekstschrijvers, kent mij goed; we hebben ooit samengewoond
in een studentenhuis. Hij weet wat bij mij past; het is dus een rol waarin ik dicht bij mezelf kan
blijven. Remco (Veldhuis - red.) heeft mij weleens omschreven als een man met een groot hart
en te korte armen. Dat is Marc ook. Hij wil iedereen bij zich houden, maar dat lukt hem niet.”
Rick: ,,Rob is een stuk rustiger dan Marc. Meer het type dat de kat uit de boom kijkt. Hij wil de
vriendschap met Marc vasthouden, maar het lukt hem niet. Rob is succesvol en heeft veel geld
verdiend. Omdat hij weet dat Marc dat niet trekt, verzwijgt hij dit. Rob kan zich moeilijk uiten. Af
en toe krijgt hij een driftbui en gooit hij alles eruit.”
Peggy: ,,Ik speel Kim, de vrouw van Marc. Kim is van de uiterlijk schijn. Alles lijkt te kloppen,
maar intussen ergert ze zich aan haar man. Al weet ze die gevoelens meestal binnen te houden.
Ze komt soms misschien wat koel over, maar van binnen zit een kolkende woede.”
Sandra: ,,Marjo, de vrouw van Rob, is een goede tegenkleur van Kim. Een behoorlijk nuchtere
vrouw die zich gevangen voelt in de, volgens haar, kleurloze, stabiele relatie met Rob. Zoals
Marjo het zegt: ‘Ik schijt op stabiliteit!’ Daarom wil ze uit die relatie.”
Wat sprak jullie aan in het stuk?
Peggy: ,,Ik zei vooral ja tegen het concept: veel dialogen, spelen met z’n vieren, twee koppels…
Ik heb altijd al in een Virginia Woolf-stuk willen staan en dit komt dichtbij. Wat ik leuk vind aan de
rol van Kim is dat ze zich probeert in te houden, maar zich af en toe lekker laat gaan. Heerlijk
om te spelen! Grappig genoeg ging ik eigenlijk voor de rol van Marjo en Sandra voor die van
Kim, maar uiteindelijk werkt dit heel goed.”
Sandra: ,,Voor mij is zingen op het podium nieuw. Ik ben dol op zingen, maar heb het niet
eerder in een stuk gedaan. Heel spannend vind ik dat; ik ben natuurlijk geen opgeleide
zangeres. Maar het is tegelijkertijd lekker en ik heb zoiets ook nodig. Ik ben altijd op zoek naar
nieuwe uitdagingen.”
Jullie hadden een relatief korte repetitieperiode. Pittig?
Peggy: ,,Het was hard werken, maar het scheelde dat we onze teksten al kenden toen we
begonnen en dat we zo’n goed script hadden liggen. Ik kan nooit wachten tot we beginnen met
de try-outs. Ik ben meer van het spelen dan van het repeteren. Een stuk dat staat, elke avond op
het toneel de rol opnieuw uitdiepen, dat vind ik het leukste wat er is.”
Sandra: ,,Ik ben dol op repeteren, dus die periode mag van mij juist altijd wel even duren.
Spelen is ook leuk, maar ik houd van dat vormgeven van je personage en het zoeken naar de
verhoudingen.”
Hoe is het om te werken met een cabaretier in jullie midden?
Sandra: ,,We hebben vanaf dag één ontzettend met elkaar gelachen. De chemie tussen ons
vieren is heel goed. Dat zien mensen in de zaal ook: het spat ervan af.”
Peggy: ,,Het is heel leuk om te merken dat Richard anders tegen bepaalde zaken aankijkt. We
hebben daardoor discussies over dingen die voor ons heel vanzelfsprekend zijn, bijvoorbeeld
bepaalde theatertaal of de essentie van het spelen. Richard prikt ons de hele dag door met
allerlei vragen. Heel grappig was dat we al op de eerste repetitiedag een intieme scène moesten
spelen en dat Richard dat ontzettend ongemakkelijk vond. Hij zei: ‘We zijn net drie minuten aan
het spelen en ik moet al boven op jou liggen’. Wij zijn het als acteurs gewoon gewend dat je
elkaar de hand schudt en even later staat te nepzoenen.”
Richard, hoe bevalt het acteren jou?
,,Ik vind het superspannend! Die anderen kunnen heel goed acteren, dat vind ik gaaf om te zien.
Zij hebben ervoor geleerd en kunnen zich zo schaamteloos opstellen. Daar moet ik wel aan
wennen. Ik was echt gesloopt na elke repetitie. Het is ook wennen dat ik minder rustmomenten
heb. Als ik met Remko een voorstelling maak, is de rolverdeling fiftyfifty. Dan heb je soms een
paar minuten voor jezelf en dat zit er nu niet in. Als kleuter wilde ik al toneelspeler worden, maar
ik ging na een studie communicatie in de reclame werken en werd later pas cabaretier. Nu is die
droom dan toch uitgekomen.”
Wat willen jullie met de voorstelling losmaken?
Sandra: ,,Ik hoop dat mensen een leuke avond hebben die na het stuk niet meteen is
afgelopen. Ik denk dat iedereen wel iets herkent in een van de vier personages en dat na afloop
met elkaar bespreekt.”
Peggy: ,,Er volgt vast menig gesprekje in de foyer. De situaties die we spelen zijn soms pijnlijk,
maar tegelijkertijd grappig omdat ze zo herkenbaar zijn. Misschien kijken mensen door het stuk
ook met andere ogen naar hun eigen relatie.”
Rick: ,,Hart tegen Hart gaat niet alleen over man-vrouwrelaties, maar ook over vriendschappen.
Over de onuitgesproken dingen en elkaar eens de waarheid durven zeggen. Ik hoop dat mensen
daar om kunnen lachen en dat ze erover napraten.”
Richard: ,,Voor het publiek zou het moeten draaien om de drie G’s: heb ik iets Geleerd, heb ik
Gelachen en ben ik Geraakt? Ik hoop dat ze op al deze vragen ja kunnen antwoorden. Het lijkt
me mooi als ze zich na afloop afvragen wat ze nou hebben gezien. Het is geen cabaret, geen
toneelstuk en geen musical, maar een andere vorm met elementen uit die drie. Wat het ook
anders dan anders maakt, is dat ik de zogenoemde ‘vierde wand’ doorbreek. Ik praat tegen het
publiek, zoals Kevin Spacey in de tv-serie House of Cards tegen de camera doet.”
Rick: ,,Wat Richard dan doet, is heel cabaretesk. Maar we gaan vervolgens net zo makkelijk
door in het spel of in de muziek. Ik heb best veel relatiestukken gemaakt, maar niet eerder op
deze manier. Richard en ik hebben allebei een andere achtergrond en daardoor een eigen
inbreng, die heel mooi samensmelt op het podium.”