Colofon Adressen veldwerkers

Doel van de stichting Hulpver lening en Evangelie -ver kondiging wereldwijd aankinderen in nood.

Secretariaat W.A.J. JansenWatertuin 2763772 VE Barneveldtel.0342-442190E-mail: wajjansen@kimon.nl

Grondslag van destichtingDe Heilige Schrift vormt hetuitgangspunt en is de in spi ra -tie bron voor het werk van destichting. Hierbij zijn de refor -ma torische belijdenisgeschrif -ten voor ons een leid raad tothet verstaan van Gods Woord.

Bestuursleden J.K.W. Stout, voorzitterA. Steehouwer RA, penningmeesterW.A.J. Jansen, secretarismevr. G. van Schaik-Boevemevr. D. van den Belt

DirecteurC. MoermanMenkemaborg 558226 TB Lelystadtel. 06-53 27 89 04E-mail cmoerman@kimon.nl

Eindredactie: C. MoermanE-mail: cmoerman@kimon.nl

Werkvakanties en stagesG.H. Fikse, Soest, Tel. 035 - 6981918 E-mail:werkvakantie@kimon.nl

Financiële adoptieFam. J.W. Lemstra, Tel. 033-2462065 of sponsoreenkind@kimon.nl

Zangavonden e.d.drs. A.G. Laseur, ZwolleTel. 038-4600650.

PresentatiesSeleke Steehouwer Tel. 078-6822151 of mail naarpresentaties@kimon.nlC. Moerman, tel. 0320-411271 of cmoerman@kimon.nl

LezersadministratieTheodora Otterspeer-Vastenburg, Prins Hendrikstraat 83341 XS Hendrik Ido Ambachttel. 06-33 80 46 85E-mail: lezers@kimon.nl

WebmasterJohan Meijer, Veenendaal

Comité van aanbevelingDs. A.A. Egas, Middelharnis; Ds. K. Hoefnagel, Katwijk; Ds. G.C. de Jong, Moor drecht;Mr. J.J. Jacobse, advocaat,Middelburg; Ds. G.D. Kamp -huis, Amersfoort; Ds. R. Kat ten-berg, Lelystad; mr. C.G. vander Staaij, Tweede-Kamerlidvoor de SGP; Dr. A.A. Teeuw,Ridderkerk; Mw. J.J. Vreugden -hil-Fieret, Vlis singen

LegatenIndien u ons een legaat wiltnalaten, kunt u hierovercontact opnemen met hetbestuur.

2

Léonie Dieleman (2 februari 1969)p/a Hunniusstraat 34333 LV Middelburg

Post voor Léonie wordt doorgestuurd, dus verzenden in extra envelop met extralosse postzegels (€ 0,44 tot 20 gr, etc.)

Marianne van Helden (25 oktober 1975)Gerda Klaver (27 november 1972)Dineke Stam (5 december 1982)Hans Frinsel (7 maart 1952)Carla Frinsel (19 mei 1957)

Apartado 908, BissauRGB Guiné-BissauAfrica Ocidental

Jantina Mastenbroek (5 juni 1985)Sat: Ostrovul CorbuluiCod: 227248Com: HinovaJud: MehedintiROMANIA

Lies Mukuna-Adelaar (6 november 1984)

familie BornPostNet Suite 80Private Bag X4Gordon's Bay 7151South AfricaErwin Born (13 oktober 1970) Ida Born-Meijer (12 september 1969)Japke (15 juli 1995)Marianne (5 februari 1999)Gerrit (13 april 2004)

Anneke van Asselt (5 februari 1975)Jeannette van Oostrum (12 oktober 1976)

PO Box 560171,Petauke, Eastern Province,Zambia

Gonnie Maasse (26 mei 1980)W. Beckmanstraat 1042806 MB Gouda

Kandidaat-veldwerkersFrits van Dijk (3 december 1980)Jantine van Dijk (24 november 1983)Matthias (25 januari 2007)Eva (14 januari 2009)Van Tolstraat 4b2411 BR Bodegraven

Jolanda Vlijm, Hogebrinkerweg 323871 KN Hoevelaken (2 februari 1974)

GiftenING-bank rek.nr. 6849217 ABN·Amro rek.nr. 4005.98.698 t.n.v. St. Kinderhulp Mondiaal Hendrik-Ido-Ambacht

Kimon is door de belastingdienst aangewezen als Algemeen Nut Be-ogende Instelling (ANBI); giften aande stichting zijn dus fiscaal aftrekbaar.

Steun uit onverwachte hoek dus voor het christelijk hulp -verlenings- en evangelisatiewerk. Het geloof als voertuig vooreffectieve ontwikkelingshulp. Een stichting als Kimon heeftechter een andere missie. “Hulpverlening en Evangelie verkon -diging gaan hand in hand”, zo staat het in ons beleid. HetEvangelie bevrijdt niet zomaar van oude denkpatronen. Hetbevrijdt ten diepste van de macht van de vorst der duisternis,die velen in zijn wurggreep houdt. In dit magazine leest ueen verslag van een animistische begrafenis. Alle spektakeldaarbij is ten diepste uiting van geestelijke duisternis enangst. Alleen de boodschap van het Evangelie kan echtebevrijding geven.

TFCIn dit eerste nummer van 2009 aandacht voor de Thuisfront -commissie. Bij de sterke groei van het aantal uit te zendenveldwerkers is de rol van de ‘TFC’ van onschatbare waarde.Het enthousiasme om zich in te zetten voor de financiële enmorele ondersteuning van een vriend of familielid die “dezending ingaat”, is hartverwarmend. En: “Het somsonbenullige werk van ondersteuning is in de ogen van Godnet zo belangrijk als het werk op het zendingsveld,” zo zeiOtto de Bruijne onlangs op een TFC-dag van de EvangelischeZendingsalliantie.

BedreigingenEen andere behartenswaardige uitspraak op deze dag: “Hetzendingswerk kent zo veel bedreigingen, dat continu doorhet gebed moet worden gewaakt dat het geen mensenwerkwordt maar Gods werk blijft.” Als bedreigingen werden ondermeer genoemd: menselijke hoogmoed en de neiging totversnippering. Moeiteloos kan dit rijtje worden uitgebreid.

Gebrek aan organisatie, of juist over-organisatie; materialismeen lauwheid aan het thuisfront; verstarring en verkokering bijzendende organisaties en kerken; een tekort aan mensen enmiddelen; en last but not least de financiële crisis waarin dewesterse wereld zich bevindt, en dus ook u als gever. Het jaar 2009 begon voor Kimon veelbelovend met tweenieuwe uitzendingen: Jeannette van Oostrum en GonnieMaas se mochten beiden afreizen naar hun werkterrein. Daar -mee is het aantal veldwerkers in actieve dienst tot dertiengestegen. Vier anderen bereiden zich voor op een uitzendinglater in het jaar. Zendingswerk is Gods werk, en wij willen onsals instrument in Zijn handen stellen. Onze ogen zijn daaromook voor 2009 niet geslagen op de bedreigingen, maar opHem, die nooit laat varen de werken van Zijn handen.

Gods millenniumdoelWe vragen u opnieuw om gebed voor en financiële onder -steuning van onze veldwerkers en hun projecten. Ze hebbenhet hard nodig. Voor het jaar 2009 zijn weer nieuwe project -plannen opgesteld, begrotingen ingediend, doelstellingenge formuleerd. U weet, de Verenigde Naties hebben hun millenniumdoelen.De vierde luidt: “Voor 2015 moet het aantal kinderen datonder de vijf jaar overlijdt, met tweederde worden terug -gedrongen ten opzichte van 1990.” Hopelijk draagt ons werkdaaraan een steentje bij. Als stichting ontlenen we onshoofddoel echter aan een andere Bron. “Laat de kinderen bijMij komen, en verhinder hen niet, want van zulken is hetKoninkrijk van God.” We zouden het Gods millenniumdoelkunnen noemen. Aan ons, “op wie de einden der eeuwengekomen zijn”, de taak om hieraan gestalte te geven. Ik vrees dat ‘onze’ atheïst hier echter geen boodschap aanheeft. Het is waar, Afrika heeft God nodig. Maar anders danhij denkt. Misschien moet ik het zo formuleren: Afrika heeftJezus nodig. Net als u en ik. “Ja, ’n Redder, aan een houtkruisvasgeslaan.”

Van de bestuurstafelKees Moerman, directeur

Een wijs woordvan een dwaas

Wie zegt dat er geen God is, wordt in psalm53 een dwaas genoemd. Eén zo’n dwaasdeed echter onlangs een opmerkelijk wijzeuitspraak. “Als atheïst,” zo schreef hij in TheTimes van december, “geloof ik werkelijk datAfrika God nodig heeft.” In weerwil van zijn‘geloof’ moest hij constateren dat christelijkhulpverleningswerk het meest effectief is,omdat daarbij een verandering van het hartplaatsvindt. Een omslag in het denken vande Afrikaan, waardoor diens passiviteit wordtdoorbroken.

3

In Nederland worden we voor andere keuzes gesteld dan inGui nee-Bissau. Maar elke keer moeten u, jij en ik keuzes ma -ken! Waar gaan we heen? Wat kunnen we wel doen en watkunnen we niet doen? Wanneer geef ik geld aan iemand dieziek is of honger heeft en wanneer niet? In Foia kom ik dage -lijks in contact met mensen die hulp nodig hebben. Om datze ziek zijn, omdat ze geen schoolgeld kunnen betalen, om -dat ze geen rijst in huis hebben om die dag te eten. Wat zoujij doen? Ook daar groeit het geld niet aan de bomen. Keuzesmaken dus! Heere, leer mij Uw weg ook in dezen! De Heereheeft alle rijkdom in Zijn hand en Hij schenkt ons mild enovervloedig. Dank God in alles!

Voor mijn arme familieDe geestelijke nood is nog veel groter dan de lichamelijkenood! Veel levens worden nog beheerst door angst. “Als ikdie ceremonie niet doe, gebeurt er iets ergs in mijn leven.” Eneen ceremonie kost vaak geld. Het is een van de redenen dat

de mensen arm blijven. Alleen de Heere Jezus kan hen er vanbevrijden. En die boodschap mogen we hen door geven!Nu mag ik even in Nederland zijn voor een verlofperiode.Familie en vrienden bezoeken is dan punt 1. Presentatiesgeven vind ik ook erg leuk om te doen. Een punt dat er dezekeer bij komt is het zoeken van sponsors. Omdat Kimon opeen andere manier is gaan werken, is mij verzocht ooksponsors te zoeken en een thuisfrontcommissie op te richten. Helpt u/jij mij? Ook hierin mag ik weten: ik vraag het nietvoor mijzelf, maar voor mijn lichamelijk en geestelijk armefamilie in Guinee-Bissau. De Heere zal erin voorzien!

Hartelijke groeten,Gerda Klaver

Guinee-Bissau – Nederland

30 graden – 3 graden

Hebben we vandaag – Welk koekje doen weiets bij de rijst? bij de koffie?

Waar haal ik geld – Welke schoenenvandaan om zal ik vandaagslippers te kopen? eens aandoen?

Vanuit Guinee-BissauGerda Klaver

Keuzesmaken

4

Graag help ik Gerda uitzenden naar Guinee-Bissau!Ik machtig de stichting Kimon om elke maand/elk kwartaal € 10 / € 15 / € 25 / € 50 / € 100 / € .......... van mijn rekening af teschrijven, ingaande per ................* ten behoeve van de uitzending van Gerda Klaver naar Guinee-Bissau. Via het kwartaalblad ‘Discipel’word ik op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen.

* doorhalen wat niet van toepassing is;even tueel zelf bedrag aangeven.

** datum invullen; indien gewenst kunt uhet bedrag binnen een maand op uwrekening laten terug storten.

Stuur deze bon op naar

Stichting Kimon, p/a Arie Steehouwer, Amandelgaarde 50, 3344 RE Hendrik Ido Ambacht

Eenmalige of periodieke giften (ondervermelding van ‘Guinee-Bissau/Gerda’)voor het werk van Gerda zijn welkom op:

• Postbank 6849217 t.n.v. St. Kinder hulpMondiaal Hendrik Ido Ambacht, of

• ABN-Amro Bank 40.05.98.698 t.n.v.St. Kinderhulp Mondiaal Hendrik IdoAmbacht.

Naam:

Adres:

Postcode:

Woonplaats:

Telefoonnummer:

E-mail:

Rekeningnummer:

Handtekening:

5

SausVoor de kinderen die hun vertrouwen op de Heere Jezushebben gesteld moet er voedsel zijn, gedegen onderwijs,zodat zij kunnen groeien in het geloof. Daarom is het zobelangrijk dat er niet zomaar een verhaal wordt verteld, maardat er onderwijs wordt gegeven. De leerkrachten moeten uithet Bijbelverhaal de toepassing kunnen maken voor zowel hetongelovige als het gelovige kind. Zoals men hier zegt: Jemoet de saus eruit halen. Aan het eind van de cursus wistende meeste leerkrachten dit wel voor elkaar te krijgen.Moeilijker bleek het om deze boodschap door het verhaal teweven op een wijze die voor het kind prettig is om naar teluisteren. Te vaak kwam de toepassing er achteraan, als eenkorte preek. De kinderen gingen dan zitten draaien. Op z’nGuinees gezegd: Eerst werd de kale rijst geserveerd, en als dekinderen vol zaten, kwamen ze met de saus aan. Maar wieeet er dan nog?

Op hetzelfde terrein waar we de cursus gaven, was ook eenkinderkamp. Omdat in de hoofdstad het carnaval werdgevierd, organiseren veel kerken zulke kampen. Op diemanier wil men de kinderen behoeden voor de verleiding omhieraan mee te doen.We hebben in overleg met de leiding de kinderen elke dageen uurtje uitgenodigd voor de Bijbelclub. Zo konden deleerkrachten praktijkervaring opdoen. Zelf kon ik op dezemanier ook een aantal voorbeeldlessen verzorgen. Al met alwas het leerzaam voor ons allemaal. De vele cursusaanvragen die bij ons binnenstromen laten welzien dat er nood is. Er is gebed nodig om dit werk landelijkstructuur te geven, evenals voor meer mensen met hart voordit werk. Bidt u mee?

Dominee Mario is de vijfde predikant die deze week komtvragen of we een training kunnen geven aan kinderwerkers.Dit laat heel goed zien waar de nood ligt: bij hetzondagsschoolwerk! Trainingen en toerustingen zijn zobelangrijk. Meer dan 50% van de gemeenten uit Guinee-Bissau bestaat uit kinderen, maar blijkbaar begint men nu pashet belang van goed onderwijs in te zien. “Leer de jongen deeerste beginselen naar den eis zijns wegs; als hij ook oud zalgeworden zijn, zal hij daarvan niet afwijken.” (Spreuken 22:6)We zijn net terug van een cursus voor kinderwerkers. Deafgelopen dagen waren intensief maar ook zegenrijk. Twaalfleerkrachten die alle dagen trouw aanwezig waren op decursus. We hebben ze mogen wijzen op hun taken: vissenvangen en schapen hoeden. Daarvoor is het nodig dat zij deHeere Jezus kennen als hun Zaligmaker en kennis hebben vanGods Woord. Maar ook moeten ze kunnen vertellen, en dekinderen uitnodigen naar de club.

Vanuit Guinee-BissauMarianne van Helden

“Marianne, kun je eind april een cursus komengeven aan onze zondagsschoolleerkrachten inBiombo? Ze hebben toerusting nodig, kom je?”

Vissen vangen en schapen hoeden

We zijn net nog bij Magdna langs geweest. Een gehandicaptventje uit een van de kleine dorpjes waar we langskwamen.We hadden een rolstoel ingeladen, die we via het Lilianefondshadden kunnen krijgen. Wat zou hij opkijken! Madgna is eentijdje geleden bij ons in Foye geweest, en tijdens dekerkdiensten vroeg hij steeds om gebed voor een rolstoel. Hetis een heel pienter ventje, maar heel klein en vergroeid.Waarschijnlijk heeft hij een botziekte. Hij kijkt je helder aan,en wijs praten dat ie kan! Hij had ons al eens eerder om eenrolstoel gevraagd, zodat hij naar school kon. Wij zagen daarechter geen mogelijkheid voor. Wel hebben we met hemgebeden, dat de Heere hierin zou voorzien.Daarna is hij er steeds voor blijven bidden. Totdat wij met hetLilianefonds in aanraking kwamen. Zo hadden we danvanmiddag de rolstoel gebracht. O, wat een stralende oogjes!Hij zei niet veel, maar zijn gezicht sprak boekdelen terwijl hijhet karretje aan alle kanten betastte!

In de soepMaar nu staan we dan toch echt stil. Geen telefoon verbin -ding, geen voorbijgangers. En werkelijk waar, de bomen schud -den van de apen. Zullen we hier moeten overnachten? Het isal later op de middag... Eindelijk doemt er een busje op metwat jongelui. Ze zijn er wel over uit dat ze ons zo niet achterkunnen laten, en voor een flinke duit zijn ze wel bereid onsnaar Foia te brengen. We nemen zoveel mogelijk waardevollespullen mee, want de auto zelf moet natuurlijk achterblijven.Een zorg voor later, eerst zelf maar eens thuis zien te komen.

Ondertussen bedenk ik dat heel mijn avondprogramma in desoep loopt. De hele week heb ik gebruikt om me goed voorte bereiden op het Bijbelverhaal dat ik vanavond voor heteerst in Ponta Nobu zal vertellen. Maar het is duidelijk dat wedaarvoor veel te laat thuis zullen zijn. Dat is een flinke tegen -valler, want ik keek er echt naar uit. Zoveel voorbe reiding,met spanning naar uitgekeken, en nu… Het gebeurt hier regelmatig dat we onze planning moetenbijstellen, soms op de meest onverwachte momenten. Als jedan, zoals ik, toch wel van structuur houd, is dat behoorlijklastig!

Een beetje krom...Een paar dagen later dan gepland heb ik dan toch mijn eersteBijbelvertelling gehouden onder de boom in Ponta Nobu.Samen met Tuduna ben ik erheen gegaan. Hij vertaalde mijnCreools in het Balanta, de plaatselijke stamtaal. Wanneer mijnzinnen er een nog beetje krom uitkwamen, maakte hij er inzijn taal toch wat moois van. Het was spannend, maar ookheel mooi. Daarvoor ben ik tenslotte hierheen gekomen, omhet evangelie aan kinderen door te geven. De wijngaard isgroot, maar de Heere is een zon en schild.

“Hij zal hun ’t goede niet in noodOnthouden, zelfs niet in de dood.Die in oprechtheid voor Hem leven.Welzalig, HEER, die op U bouwtEn zich geheel aan U vertrouwt.”

Bid met mij om afhankelijkheid van God, dat ik in Zijn wegenzal wandelen, en dat Hij mij wil gebruiken tot Zijn eer. Bidook dat de Heere mij zal laten zien welk werk ik in detoekomst mag oppakken. Er is zoveel te doen, en er moetenkeuzes gemaakt worden. Dank met mij voor de gezondheiddie ik ontvang, evenals voor de goede samenwerking met hetteam.

Dineke

6

Vanuit Guinee-BissauDineke Stam

Mijn eerste Bijbelvertelling

Midden in de ‘rimboe’ is het zover… de autolaat ons weer in de steek. Niemand op deweg te zien, alleen een paar apen die onsvriendelijk toeknikken. We zijn met de autojuist op de terugweg vanuit de hoofdstad,daar hebben we de auto helemaal laten keu-ren en repareren. Ook hebben we in BissauGerda uitgezwaaid, die met haar vriendin ophet vliegtuig naar Nederland is gestapt.

7

naar de rivier voor water en het bos voor privacy. Het blijftbehelpen. Dit jaar hebben ze er twee wc’s bijgebouwd. Eenhele vooruitgang voor de ruim vijfhonderd vrouwen die hiervoor tien dagen conferentie komen.Slapen doen ze gewoon allemaal op de grond. Er wordt vanalles aangesleept voor de conferentie: reuzenkookpannen,zakken rijst, varkens, olie, enzovoorts.

Onderwijs hard nodigOp vrachtwagens en in bestelbusjes komen de vrouwen aan.De meesten hebben een matje meegenomen om op te sla -pen. Sommige ‘beter gesitueerden’ hebben een schuim rub -ber matras mee. De muskietennetten worden opge han gen,de matjes uitgerold. Wij zijn met negen vrouwen uit Foiageko men, waarvan twee zwanger. Zij mogen samen op hetschuimrubber matras liggen dat Rosa, de voorzitster, heeftmeegebracht. Enkelen hebben een emmer meegenomen omwater in te doen en om op te zitten. Als ik bij onze vrouwenuit Foia aanschuif om te eten, krijg ik een emmer halfvolwater om te zitten. Er is een stoel aanwezig maar die wordttoegewezen aan onze hoogzwangere zuster Maria. Alleanderen zitten op de grond rond een grote schaal rijst metdaarbovenop een stuk vlees. Er wordt met de hand gegeten.

Jaarlijks wordt er een vrouwenconferentie gehouden voor devrouwen van de ‘Igreja Evangelica’ in Guinee-Bissau en ditjaar ben ik ook uitgenodigd. De bijeenkomst wordt gehoudenop een terrein bij de Bijbelschool in het centrum van hetland, waar de vrouwen een plek hebben gekregen voor hunactiviteiten en conferenties. Door hard te werken staan er nu drie grote gebouwen voorslaapplaatsen. Alleen hebben ze nog geen cement voor op devloer en is er nog niet genoeg geld voor ramen en deuren.Maar ze zijn vol goede moed. Om zich te wassen gaan ze

Vanuit Guinee-BissauCarla Frinsel

Het is elf uur en we zitten in de samenkomst.Op zeven meter afstand wordt een koegedood en geslacht voor het eten. Later op dedag wordt de kop van de koe met veel hilari-teit door de vrouwen rondgedragen. Het isvijf uur voordat de maaltijd gereed is. Weeten die dag dus, behalve wat rijstebrij voorhet ontbijt, maar één maaltijd.

Vrouwenconferentie op z’n Guinee-Bissaus

de omstandigheden en weet waar ze de prioriteiten moetleg gen. Voor onze vrouwen uit Foia is dit zeker geen over -bodige luxe.

Geboren in een containerDe conferentie is dit jaar heel goed verlopen. Ieder jaar was erwel een vrouw die de conferentie op demonische wijzeverstoorde; dit jaar gebeurde dat voor het eerst niet. Ook is ergeen diarree geweest bij de kinderen, en ‘er is geen kind inhet vuur gevallen’, zoals soms gebeurt. Op de terugweg begint bij Maria de bevalling. In de havenwaar we op de kano naar Foia wachten, wordt in een grote,oude en roestige container de baby geboren. Een van devrouwen helpt haar. Bij een marktkraampje koopt ze snel eenmesje om de navelstreng door te snijden. ‘Zegen van God’,wordt het kindje genoemd. Moeder en kind zijn veilig envoldaan thuisgekomen.

Voor mij was het een heel bijzondere beleving. Het heeft meveel geleerd over de problemen waar vrouwen in Guinee-Bissau mee te maken hebben, het onderwijs dat ze nodighebben om als echtgenote en vooral als goede moeder en inhet gezin te functioneren. Zulke conferenties kunnenbepalend zijn voor de toekomst van hun kinderen.

‘s Morgens om zes uur begint het programma. Eerst een bid -stond van een uur. Daarna lichamelijke oefeningen: rond jeslopen, spieren rekken; grote hilariteit omdat de meestevrouwen dit nooit doen. Iedereen is ingedeeld voor corvee,zoals houthalen en waterputten.

‘s Morgens, ‘s middags en ‘s avonds zijn er samenkomsten. Eris een strakke discipline. Te laat komen betekent strafcorvee.Dat krijg je ook als je je kind niet rustig houdt in de dienst. Enbaby’s en peuters zijn er in overvloed.De dienst begint met uitbundige zang. Daarna wordt eronder wijs gegeven uit Gods Woord, maar ook gezondheids -lessen en instructie over huwelijk, kinderen en gezin. In degesprekken komt duidelijk naar voren dat er op het gebiedvan huwelijk en opvoeding veel aan schort. Bijbels onderwijsis hard nodig. Een Guinese vrouwelijke arts geeft heel veel goede in struc tiesover gezondheid, voeding en zorg voor de kinderen. Ze kent

Als u de bouw van dit conferentie cen trumfinancieel wil steunen, neem dan contact op

met de stichting Kimon.

Misschien heeft u via de media al wel vernomen dat het ophet moment van schrijven een roerige periode is in Dhaka, dehoofdstad van Bangladesh. Woens dag 25 februari zijnzogenoemde paramilitairen die behorentot de grenstroepen daar een muiterijbe gonnen. Deze muiterij is de vol gendeavond alweer beëindigd, maar in detussentijd zijn er toch al heel wat men senbij omgekomen.

Gelukkig berichtte David Halder, de di -rec teur van het Samaritan Chil dren’sHome, dat de kinderen en de staf buitengevaar zijn, omdat het Home buiten hetgebied ligt waar de gevechten plaats -vonden. Wel is er na tuurlijk bezorgdheid over water gaande is. David Halder roept dan ook

op tot gebed dat de rust zo spoe dig mogelijk zal weerkeren,voor al ook vanwege de vele mensenlevens die ermeegemoeid zijn.

Eerder werd ons al bericht dat Het Homedit jaar 34 nieuwe kinderen hoopt op tenemen, zodat het totale aantal op 400komt. Ondertussen wordt verder gewerkt aande uitbreidingsplannen, in de hoop datdaarvoor ook tijdig de benodigde geldenbeschikbaar komen.

Sponsor een kind! Bel 033-2462065 ofmail: sponsoreenkind@kimon.nl

Kijk ook op www.kimon.nl, om te zienwelke kinderen nog geen sponsor hebben.

8

Vanuit BangladeshJan-Willem en Willemien Lemstra

Actueel nieuws uit Bangladesh

9

werk. We proefden een heel klein beetjewat het moet zijn om de Bijbel zelf tevertalen, wat een groot werk. Er ontstondeninteressante discus sies: hoe gaan we ditvertalen en hoe komt het over bij demensen, hoe blijven we zo dicht mogelijkbij het origineel. Waardevolle cultuur lessenkwamen er uit voort. In decem ber vorigejaar was het klaar. We hebben con tact gehad met de drukker.Het is mo ge lijk om het boek te druk ken,maar de mini ma le op lage vereist eenstartbe drag van € 30.000,–. Tij dens onsverlof in decem ber/ janu ari hebben we inonze presentaties aan dacht gegeven aan ditboek en daaruit zijn veel positieve reactiesgekomen. Velen hebben spon taan eenbijbel gesponsord en als we naar onsmetertje kijken, groeit het gestaag. Maarwe zijn er nog niet en alle hulp is welkom.

Maar dan: je komt in een dorp en je zegt heel trots éénwoord, de gezichten van de mensen gaan stralen, onmiddel -lijk beginnen ze terug te ratelen in het Nyanja en ik zit metm’n handen in het haar. Geen touw aan vast te knopen, voormij dan. Vandaar dat we na alle grammaticalessen beslotenom zinnen te gaan vertalen. Daarna gingen we op zoek naarkorte verhaaltjes. En zo kwamen we uit bij de Kijk en Luisterbijbel van Laura Zwoferink. Een idee was geboren. Er is nau we lijks (christelijke) lectuur inde Nyanja taal en zelf gebruik ik deze kinderbijbel altijd als wede dorpen ingaan. Het spreekt, samen met de platen vanJaap Kramer heel erg aan bij de kinderen, en zelfs de ouderenworden er door geboeid. Mister Ndhlovu raakte heel ergenthousiast. Ieder uur dat we overhadden hebben we be -steed om het boek klaar te krijgen, voordat hij overge plaatstzou worden. Hij was namelijk leraar op een kostschool inPetauke en is nu hoofd geworden van een school een uurverderop. Het boek moest eerst vanuit het Nederlands in het Engelsvertaald worden en daarna in de Nyanja taal. Vervolgens ishet gecontroleerd door een andere Nyanja leraar en nog eenkeer door anderen. Een hele klus, maar ontzettend mooi

Vanuit ZambiaAnneke van Asselt

Inmiddels heb ik heel wat taallessen achterde rug. Zoveel dat ik medelijden begin te krij -gen met m’n leraar. Hij doet zo z’n best en nogwillen de Nyanja woorden maar niet uit m’nmond rollen. Woordjes leren gaat nog wel.

Onani ndi kumva - Kijk en Luister

3.000

30.000

25.000

20.000

15.000

10.000

Halverwege december vlogen Anneke en ik vanuit Zambianaar Nederland voor een verlofperiode. We vertrokken metzo’n 35 graden Celsius vanuit Zambia en stonden opSchiphol te bibberen in de vrieskou van Nederland. Het waseven omschakelen om uit een primitieve samenlevingmiddenin de luxe te stappen. Altijd stroom, altijd water, altijdtelefoon, elke dag vers vlees eten. Omschakelen ook van derustige Zambianen naar de drukke Nederlanders. Toch washet goed om weer bij familie en vrienden te zijn en tegenieten van alle zorg en warmte. Het was bijzonder om tebemerken hoeveel betrokkenheid er is bij ons werk. Dat is eenstimulans om door te gaan. Ruim een week geleden zijn weweer naar Zambia vertrokken. Dinsdagsochtends kwamen weaan op Lusaka airport. Vanuit het koude Nederland in dewarmte van 27 graden Celsius. Even omschakelen…Vertrokken we in december vanuit een dor en kaal land, wekomen terug in een groen en fris Zambia. De regen heeft hetlandschap totaal veranderd. Het gras staat hoog langs deweg en overal op het veld staat de maïs te groeien. Detaxichauffeur die ons naar de lodge brengt, vertelt dat heteen goed regenseizoen is geweest, waardoor er straks veelmaïs geoogst kan worden. Dit in tegenstelling tot debuurlanden Malawi en Zimbabwe, waar veel honger is.Reden tot dankbaarheid!

Lekker gaan fietsenDe eerste dagen verblijven we in Lusaka, omdat we allerleipa pierwerk moeten regelen, waaronder mijn Zambiaanse rij -bewijs. Het begint met een half uur wachten, stijf tussenenkele Zambianen ingeklemd op een houten bankje. Ik heb

10

Vanuit ZambiaJeannette van Oostrum

Even omschakelen…

Ruim vierentwintig uur geleden viel hier eengrote regenbui en ging de stroom uit. Dat bete-kent voor nu dat ik bij kaarslicht en met penen papier een artikel voor de Discipel schrijf.De batterij van de laptop is leeg en mijnoplaadbare lamp dooft ook langzaam uit. Wezijn terug in Zambia. Even omschakelen...

een handtekening nodig van de belangrijkste man. Eindelijkmogen we naar binnen. ‘Madam, u heeft helemaal geenrijbewijs nodig. U moet lekker gaan fietsen, dan kunt u nogmnkhoyo (soort bier) blijven drinken ook’. Ik glimlach maareens en wacht af. En jawel, nadat ik heb getoond dat ik enkelewoorden Nyanja kan spreken, krijg ik dan toch de handteke -ning en de nodige stempels. Zikomo kwambiri, hartelijk be -dankt! Op naar de volgende rij. Weer een half uur ingeklemdtussen de Zambianen. Weer stempels. Vervolgens de pasfoto -ceremonie. Zucht... alweer rijen mensen. ’t Wordt uiteindelijkeen chagrijnige foto, een lachje kan er echt niet meer vanaf.Op naar de laatste rij, de belangrijkste stap: betalen! Na eendikke twee uur stap ik dan toch met een tijdelijk rijbewijs naarbuiten. Over een maand kan ik het definitieve rijbewijsophalen. Grote kans dat de hele procedure dan opnieuwbegint. We zijn terug in Zambia… even omschakelen.

VerhuizenNadat al het papierwerk geregeld was, zijn we doorgereisdnaar Petauke. Gelukkig was er niets uit ons huis gehaald enleefde Banjo de hond ook nog. Wel had het huis een poets -beurtje nodig. Overal dode kakkerlakken, een wegrottendehage dis (met bijbehorende geuren) in mijn slaapkamer en inde douche een dood slangetje. Omhoog gekropen door hetputje. Ons huis is nu weer schoon, maar helaas moeten we erop korte termijn uit. De verhuurder wil er een lodge vanmaken. Dat betekent dat we op zoek moeten naar een nieuwhuis. Een woningbouwvereniging of makelaar is er niet, dushet is een kwestie van rondrijden en kijken waar er een huisleeg staat. Maar we hebben al een nieuw huis op het oog,dus waarschijnlijk gaat het goed komen! Na de verhuizingkunnen we ons werk hier dan weer vervolgen.

Welkom terug in Zambia!Voor nu… het is nog steeds pikkedonker. De muggen wetenme te vinden en de stroom laat het nog steeds afweten. Datwordt straks weer wassen met alleen een emmertje koudwater! Even omschakelen… welkom terug in Zambia!

Hartelijke groet van Jeannette van Oostrum

Beste lezers,Vanuit Hongarije kijk ik terug op een mooie afscheids bijeen -komst. De zaal zat vol met familieleden, vrienden, mensenvan de ker kelijke gemeente, van werk krin -gen en van Kimon. Ds Clements sprak overde raven die een voorbeeld zijn (Luk.12:24a). Als ze niet meer druk doende zijn,roepen ze. En God hoort het geroep vande jonge raven.Kees Moerman haalde herinneringen opaan mijn sollicitatie van twee jaar geleden.Ik had graag direct willen vertrekken, maarwat is de voorbereidingsperiode nuttig enleerzaam geweest! Vooral van de gehan -dicapte bewoners en mijn collega’s van“De Akker” heb ik veel kunnen leren. Ik ziehen nog voor me toen ze samen “Dat ’sHEEREN zegen op u daal’ “ toezon gen. De map vol A4-tjesmet goede wensen, her in ne rin gen, foto’s en bemoedigingenis fantastisch. Maandag 2 maart ben ik veilig aan gekomen in Hon ga rije. Ophet vliegveld aangekomen, wachtte mij een warm onthaal. Ikwerd met het busje opgehaald, door Marcel, een Neder land -se technicus, een collega en zes be wo ners.Ik vond het heel bijzonder dat één van de bewoners mij nogherkende van twee jaar geleden. Onderweg vroeg ze steedsof ik haar ook nog herkende. Dit deed mij erg goed. Ik heb

dus meer indruk achter ge -laten dan ik had verwacht. Op het moment dat ik ditschrijf, zit ik nog niet op mijneigen kamer. Mijn spullen zijn

er wel, maar mijn kamer is net ge verfd. Als de verf is opge -droogd, kan ik mijn kamer gaan inrich ten en gaan betrekken.Ik heb erg veel zin om te gaan beginnen op dit werkveld enkan haast niet wachten tot de volgende week, waarin ikdaadwerkelijk in het gehandicaptenhuis aan de slag ga.De volgende keer zal ik meer vertellen over het werk hier.Willen jullie voor mij blijven bidden?

Met vriendelijke groeten Gonnie Maasse

Terugzienop afscheid

Vanuit HongarijeGonnie Maasse

11

Goeie Hoop, Zuid-Afrika

Va

ca

ture

sZ

uid

-Af

ri

ka

20

09

Spreekt het Goeie Hoop project jou aan en zou je graag onsteam komen versterken? Reageer dan op deze advertentie!

Vanaf oktober 2009:

twee vrijwilligers met medische of pedagogische achtergrond

Leeftijd vanaf 21 jaar; zie voor verdere eisen en randvoor waarden: www.goeiehoop.nl. Verblijfsperiode: 4-6 maanden.

Meer informatie? Mail of bel de fam. Born (projectleiding), goeiehoop@kimon.nl of bel 0027(0)218562088. Solliciteren via het formulier op de website.

12

Goeie Hoop, Zuid-AfrikaIda Born

Om de Goeie-Hoop-kinderen wat verkoeling te geven heb -ben de vrijwilligers gelukkig de mogelijkheid om even naar dezee te rijden, op maar drie minuten afstand. Bij het Goeie-Hoop-huis hebben de kinderen en vrijwilligers een anderemanier van verkoeling en pretmaken bedacht. Aan het eindevan de glijbaan is namelijk een flinke kuil ontstaan in hetgrasperk. Af en toe krijgen de kinderen toestemming om dezekuil met water te vullen. En wat is er nu leuker dan vanaf deglijbaan in een heerlijk verkoelend modderbad te duiken...

KleurrijkerVoor ons als volwassenen is het niet minder genieten, want erspat evenveel geluk als modder in de rondte. Ik denk aan Ahlia.Zij woont sinds kort met haar broertje in het Goeie-Hoop-huis.Vorige week is ze vier jaar geworden maar de omstandig -heden waarin ze als kind moest (over)leven maken dat ze veelte wijs is voor haar leeftijd. Het is ook niet natuur lijk wanneereen kind van drie jaar haar broertje van twee maanden moetverzorgen, en het gevoel heeft dat ze ook nog op haarmoeder moet passen. Er is nòg iets bijzonders aan dezekinderen, en wel het feit dat ze blank zijn. Het maakt duidelijkdat problemen in Zuid-Afrika niet gebonden zijn aanhuidskleur. Goeie Hoop wil er echter zijn voor alle kinderen innood. Ons hart en huis ging dus ook voor hen open. Hetmaakt ons opvanghuis wel kleurrijker. Met zes zwarte en tweeblanke kinderen, drie blanke vrijwilligers en twee zwartehulpen is er een mooi evenwicht gekomen in achtergrondenen culturen. En een modderbad verdoezelt de verschillenenorm! Het is ook goed dat ‘onze’ zwarte kinderen zien datniet enkel hun huidskleur bepalend is voor hun verblijf in hetGoeie-hoop-huis. Niets gebeurt bij geval en de komst vanAhlia en haar broertje zal zeker een bedoeling hebben.

Een belangrijke lesSoms duurt het even voordat je erachter komt waarom ietsmoest gebeuren. Zoals het verbrijzelen van mijn onderbeenen enkel. Nu, ruim drie maanden later, is mijn wond nogsteeds open en geïnfecteerd. Tijdens de afgelopen maandenheb ik maar twee weken lang de krottenwijken mogen bezoe -ken. Vlak voor mijn ongeluk had ik nog de moeder van Ash -lyn, een van onze kinderen, bezocht. Ze woont in één van deberuchtste delen van de krottenwijk en is alcoholverslaafd.Geregeld zocht ik haar op om met haar en haar vader enmoeder te bidden. Ik zei hen dat de alcohol moest verdwij -nen uit hun leven, anders zou de Heere hen niet zegenen metAshlyn. Ik besefte dat dit moeilijke en harde taal voor henwas. Bij die laatste ontmoeting vertelde ze me dat ze al eenmaand niet meer dronk! Zou voor de Heere iets te wonderlijkzijn? En toen werd mijn persoontje uitgeschakeld, aan dekant gezet. Wie zou haar nu bezoeken? Het voelde alsof ikhaar in de steek liet. Totdat onze predikant zei: Ida, denk jenu echt dat de Heere jou nodig heeft en niet Zelf voor dezevrouw kan zorgen? Hij had gelijk! Bidden was genoeg…

Het is warm, erg warm. Het kwik stijgt iede-re dag weer tot boven de 30 graden en voor-lopig blijft het nog wel even zo. Hoewel...toen ik Marianne van de week van schoolhaalde, en ik de airco op zijn hardst hadstaan, klonk vanaf de achterbank: “Mam,vandaag was het de laatste keer tennis wanthet winterseizoen is begonnen!”

Leerzame maanden

Negen weken later ging ik op mijn krukken op weg naar haarkrotje. Hoe zou ik haar aantreffen? Daar stond ze... stralendmet een nieuw kapsel en schone kleren! Zo zwijgzaam als zenormaal was, zo druk praatte ze nu! Ze taalde niet meer naarde alcohol maar vormde een getuigenis voor haar heleomgeving. De hele buurt praatte over haar verandering. Ik heb geleerd dat de Heere ons wil gebruiken om Zijn liefdete brengen op plaatsen waar het donker en koud is. Maar debelangrijkste les voor mij is dat God zo machtig is dat hijmensen kan veranderen zonder mijn toedoen. Mijn gebedwas voldoende. Ashlyns moeder zei: “Ik heb gewacht en ge -wacht en gewacht, maar je kwam niet.” Toch hield ze vol envocht door. Het was God zelf die dit in haar werkte, niet ik.Aan Hem alle eer!

Nooit gezongenDat onze God machtig is en wonderlijk werkt, werd mij pasopnieuw duidelijk. Ik sprak met Sari, de moeder van Cheslyn,over zijn verandering tijdens mijn Bijbellessen op de krotten -wijk school. Ze keek me lang aan, waarna ze zei; “Ida, Ches -lyn heeft in zijn tien levensjaren nog nooit gezongen. Maarop een dag zong hij voor mij: ‘Anaweza, Hij is mijn helper,mijn Bevrijder.’ Ik vroeg hem van wie hij dit liedje had ge -leerd, en hij antwoordde: ‘Van tannie Ida, en weet je mam,op een dag zul je haar ontmoeten!’ En Ida, herinner je je nogde dag waarop je bij onze huisjes aan kwam rijden? Je bentgekomen, de Heere heeft dit zo geleid!’” Ik wist inderdaad nietdat Cheslyn en zijn moeder daar woonden. Ik voelde al leendat we de kinderen daar van Jezus moesten vertellen. En numag ons team daar evangeli satie werk onder dertig buurt -kinderen verrichten. Sari zelf evan ge liseert samen met eenvrien din in de omgeving, en Cheslyn wijkt niet van haar zijde!

KruisAls vissers van mensen. Zo werden we uitgezonden vanuit Ki -mon Nederland. Dit weekend vormde “Vissers van mensen”

het thema van een catechisatiekamp van onze kerk in Zuid-Afri ka. Erwin en ik hadden de vier oudste Goeie-Hoop-kinde -ren meegenomen. Het was voor hen goed om omringd tewor den door hechte en gelukkige gezinnen. Zelf hebben zedit nooit gekend. Ze genoten volop!We werken in een wereld die in brand staat. Hier zien we datheel letterlijk. Al een maand lang woeden er hevige natuur -bran den in de bergen die ons omringen. Voor ons gezin, wo -nend aan de voet van de bergen, is het iedere keer spannend.Onze Japke maakte laatst een prachtige foto van het kruis datop de berg staat, tegen de achtergrond van de vlammenzee.Het deed me denken aan de uitspraak: “To be a missionary youdon’t have to cross the sea, you just have to see the Cross!”

Liefs, Ida

13

gemaakt van betonmixers en een pompwagen. Heipalen zijnhier onbekend. Er wordt gegraven tot op een harde bodem -laag. Ook de wijze van bouwen is anders dan in Nederlandgebruikelijk. Er worden nauwelijks machines gebruikt, zelfsgeen betonmolen. Cement, zand en water worden met eenschep gemixt op de vloer. Stenen worden één voor éénomhoog geworpen. Kortom, veel handwerk. Door de hogewerkloosheid zijn er echter veel handen beschikbaar.Als de fundering gereed is kunnen het voorste deel en derechtervleugel gebouwd worden. In een volgende fase hopenwe dan de linkervleugel en het achterste deel te bouwen.

Komst veldwerkersNa afronding van de eerste fase zal de capaciteit ten opzichtevan het huidige (huur)huis minimaal verdrievoudigd zijn. Wekunnen dan ongeveer 20 tot 24 kinderen opvangen. Op hetterrein is ruimte genoeg voor speeltoestellen, dieren, groente -tuin, een speelveld, enz. Voor de vrijwilligers zal er een eigenwoonkamer zijn; ook is er voor ieder een eigen slaapkamer,voor meer privacy. Het belooft al met al een hele verbeteringte worden! Het huurhuis barst als het ware uit z’n voegen. Wehebben nu zelfs acht kinderen, drie vrijwilligers, een huis -houdster en in de middag iemand die de kinderen verzorgt. De afgelopen periode zijn weer verschillende vrijwilligersaangenomen. Door capaciteits uitbrei ding en groei zullen inde nabije toekomst vaste veld werkers op het project geplaatstkunnen worden, die vanuit Kimon Nederland voor minimaal

drie jaar worden uitgezonden. We zien uitnaar de komst van de eerste twee die na eenvoorberei dings traject naar Zuid-Afrika hopente komen. Voor de tweede helft van 2009 endaarna zoeken we nog nieuwe vrijwilligersvoor korte termijn (4-6 maanden). Wilt u tussentijds op de hoogte blijven vanons project, schrijf dan in op de nieuwsbrief.Daar naast hebben we een sponsorplan. Dooreen zelf aan te geven bedrag maakt u deel uitvan het Goeie Hoop project. U helpt onsdaarmee de maandelijkse kosten te dekken ensteeds meer kinderen te helpen. Maak verschilin het leven van een kind dat thuis geentoekomst meer heeft!Zie www.goeiehoop.nl voor meer informatie.

Een hartelijke groet uit Zuid-Afrika.Erwin Born

Twee jaar geleden hebben we de grond aangekocht. Hetsaldo stond toen weer bijna op nul. Ons wachten enverwachten is rijkelijk beloond. We mogen terugzien op eenzegenrijke periode. Mede door uw steun hebben we nu weervoldoende middelen om te starten met de eerste fase.

Veel handenOp de bouwkavel zijn inmiddels de eerste voorbereidingenaan de gang. Zo is een betonnen muur geplaatst tegenongewenste indringers en... tegen eventueel weglopendekinderen. Er zijn gaten gegraven om de benodigde sterkte endiepte van de fundering te kunnen beoordelen. Het gebouwwordt meer dan dertig meter lang. Het hoogteverschil overdeze lengte bedraagt twee meter. Daarom wordt aan devoorkant de bodem een meter afgegraven, om hethoogteverschil kleiner te maken en kosten te besparen. We beginnen met het leggen van de complete fundering,zodat in een latere fase geen zware machines meer nodigzijn. Bij het storten van de fundering en vloer wordt gebruik

Vandaag hebben we groen licht gekregen omte starten met bouwen. Het was al enkeleweken bekend dat het eraan zat te komen,maar het bericht zelf geeft een bijzonderopgelucht en enigszins onwerkelijk gevoel.

Groen licht!

Goeie Hoop, Zuid-AfrikaErwin Born

14

Help ons bouwen! Draag uw steentje bij via giro6849217 t.n.v. stichting Kinderhulp Mondiaal teHendrik Ido Ambacht. Vermeld: Goeie Hoop.

Geef – voor Goeie Hoop!

15

Ik wil meehelpen om Goeie Hoop te bieden!

❏ Ik steun de opvang van kinderen door “Goeie Hoop.” Ik machtig de stichting Kimon om € ____________ per maand / per kwartaal* van mijn rekening af te schrijven.

❏ Ik wil graag persoonlijke sponsor worden, en machtig de stichting Kimon om maandelijks € ____________ van mijnrekening af te schrijven t.b.v. _____________ (naam sponsorkind).

Naam: __________________________________________________

Adres: ___________________________________________________

Postcode: _____________ Woonplaats: _______________________

Emailadres:_______________________________________________

Bank- of gironummer: _____________________________________

Datum: _______________ Handtekening:

* Doorhalen wat niet van toepassing is.

Goeie Hoop is een crisisopvang voor aids kinderen en anderekinderen in noodsituaties. Ons project bevindt zich in Gordon’sBay, een kustdorpje in de Westkaap van Zuid-Afrika. Op korteafstand van ons opvanghuis beginnen de uitgestrekte krotten -wijken. Niet alleen de gam mele, lekkende houten en golf -platen krotjes zorgen voor problemen. Vooral de ziekte aidszaait dood en verderf om zich heen. Gezinnen vallen uitelkaar. In komen valt weg. Kinderen ver wezen en voeden elkaarop en vaak lijkt drank de enige oplossing. Temidden van deze ellen de laat Goeie Hoop haar lichtschijnen. De kinder en in onze crisis opvang knappen onder deliefdevolle en medi sche zorg vaak won der boven wonder

Wanneer een kind in staat is terug te keren naarfamilie of pleeggezin buiten het ‘Goeie-Hoop-project’, gaat mijn sponsoring over op een anderkind binnen dit project. Ik krijg dan de naam engegevens van dit nieuwe sponsorkind door.U ontvangt ieder kwartaal het gratis magazine‘discipel’, met daarin een ‘Goeie Hoop’-verslagvanuit Zuid-Afrika.

Bon opsturen naar: Sponsorprogramma Kimon, Fam. J.W. Lemstra, Van Oldenbarneveltstraat 68, 3862 SG Nijkerk

Ahlia, 4 jaar

Liam, 3 maanden

Kinderen in het Goeie-Hoop-Huis:

Finn, 8 jaarDiane, 7 jaar

Legheto, 7 jaar

Ashlyn, 4 jaar

Veronica, 6 jaar

Faith, 1 jaar

(in nazorgprogramma)

Wie sponsort ons?

Kholossa, 2 jaar

weer op en moe ders en familie krijgen weer hoop. Onsenthousiaste en kundige team weet zich gedragen door Godstrouwe zorg. Maar ook door gebed en financiële steun vanuitNeder land en hier in Zuid-Afrika. Ook u kunt deel uitmakenvan dit Goeie-Hoop-team door een kindje persoon lijk tesponsoren en zo op afstand mee te helpen zor gen. Hetverzorgen van deze zieke en kwetsbare kinderen is kostbaar.Eén sponsor per kind is daarom bijna onmogelijk. Daar komtbij, dat door de soms beperkte levensverwachting, of doorplaatsing in pleeg gezinnen, vaker zal worden gewis seld danbij normale fi nan ciële adoptie. We ho pen dat u daar begripvoor heeft. Door on derstaande bon in te vullen zegt u jategen een kind en geeft u het liefde, gebor gen heid en hoopop een toekomst. Geef één van deze kleinen een plek in uwhart en gebe den en wij zullen ervoor zorgen dat u op dehoogte bent van wat er in hun leventje gebeurt.

Elk kind heeft een min of meer ernstig levens verhaal. Daarwillen we dis creet mee omgaan. Daarom vermelden weslechts de naam en de leeftijd.

Vannacht is in deze moranse een Omi Garandi, één van de dorpsoudstenoverleden. De man was ons gunstig gezind, heeft in het verleden zelfs eenriant stuk grond afgestaan voor de bouw van onze huizen. Maar hij is altijdgebleven die hij was: een verstokte animist, in de ban van de boze. Een aantalmannen is ijverig de doodskist aan het timmeren onder de mangoboom bij deingang van het dorp. Vanochtend vroeg hebben ze aangeklopt met de vraagof we triplex platen ter beschikking hadden. Ik kijk met bewondering toe hoemen met primitieve middelen in staat blijkt een ‘nette’ kist te fabriceren. Zwartdoek van buiten en wit kant van binnen zorgt voor de finishing touch. Op hetdeksel worden schelpjes gelegd in de vorm van een kruis. Waarom een kruis?,vragen we. Dat is een symbool van de dood, is de reactie. Een simpel vrouwtjestrijkt haar hand over het zwarte doek; een echte kist, die is niet voor haarweggelegd. Het is toch een statussymbool om zo begraven te worden. (foto 1)De moranse gonst ondertussen van de bedrijvigheid. Vrouwen sjouwen metstukken vlees, die in een gemeenschappelijke ketel op het houtvuur wordengekookt. (foto 2) Bij het aanbreken van de dag is een prachtige koe uit dekudde van de overledene gekozen om als offer dienst te doen. Het bruinwittevel ligt in een plas bloed uitgespreid op de binnenplaats. Hongerig ronddan -sende gieren worden regelmatig weggejaagd door de loslopende honden. Debelofte van weer eens een stuk vlees te kunnen eten, brengt de stemming ergoed in. Een goedgemutste Omi Garandi wil best poseren. (foto 3) Mannen envrouwen dansen in colonne door het dorp. De waterige ogen duiden er opdat velen, ondanks het vroege tijdstip, al meer cashewwijn tot zich hebbenge nomen dan goed voor hen is. (foto 4) De muzikale achtergrond van het‘festijn’ wordt gevormd door het ritme van de bumbulun, de holle boomstamwaarmee een van de mannen ononderbroken zijn krachten meet. Voor mij een een-tonig geroffel, maar voor de ingewijden zinvolle taal. De levensgeschie de nis vande overledene, maar ook allerlei aanwijzingen voor de deelnemers, ze wordendoor de ingewijde Omis Garandi perfect verstaan en opgevolgd. (foto 5)

OranjeWe hebben ons respect voor de dode getoond; hij ligt nog op hetzelfde rietenmatje waarop Gerda en ik hem enkele dagen geleden aantroffen tijdens eenziekenbezoekje. Buiten onder de veranda’s zitten de dorpsbewoners tewachten op de dingen die komen gaan. (foto 6) Iets heeft me er vanweerhouden om mijn fotoapparatuur mee te nemen, hoewel er heel watunieke taferelen vast te leggen zouden zijn. Via Gerda wordt me echter teverstaan gegeven dat het wel op prijs wordt gesteld. Waarom ook niet, hetlijkt alleen maar bij te dragen aan de feestelijke sfeer. Toch blijft het bizar.

18

De Kimonpost in Foia grenst aan de kaarsrechte zandwegvan Enxude naar Tite. Amper 50 meter achter de huisjesvan onze veldwerkers ligt de eerste moranse, een cirkel-vormige huttengroep. Zo’n moranse wordt bewoond doorde leden van één familie. Meerdere moranses vormen detabanke, het dorp van de Balantastam.

Een Balanta-begrafenisdoor Kees Moerman

Straks zal de dode op een draagbaar van bamboebladeren naar de rivierworden gedragen. Daar zal het lichaam worden gewassen, om vervolgensonder luid gezang naar het dorp te worden teruggedragen. (foto 7) Dan volgteen rondgang door alle moranses, zodat afscheid kan worden genomen.Tenslotte zal ook de nog lege kist het dorp worden binnengedragen. Ik snapde volgorde van alle handelingen nog niet zo goed en val van de eneverbazing in de andere. Luid gegil achter me. De man die zojuist een big aaneen achterpoot meedroeg, heeft nu het mes in de keel gezet. (foto 8) Terwijlhet bloed uit de halsslagader spuit, houdt hij het spartelende beestje bij depoten vast. De dragers staan ondertussen gereed om de kist over hetstervende dier het dorp binnen te dragen. (foto 9) Het roffelen van debumbulun heeft inmiddels versterking gekregen. Van bamboebladeren is eensoort muziektent opgericht, waar twee grotere exemplaren zijn opgesteld. Dedoffe bassen klinken onheilspellend. Voor de hut van de dode wordt de kistopgesteld. Het ene na het andere kleurige kleed verdwijnt in de kist, alvorenshet lichaam zelf naar buiten wordt gedragen. Straks zal de kist wordenneergelaten in het gapende gat, dat vanmorgen vroeg in de veranda isgegraven. (foto 10) Het feest is nu in alle hevigheid losgebarsten. Dronkenmannen en vrouwen hossen met en door elkaar. Vlees, rijst en cashewwijngaan in het rond. Mannen vechten om het gekeelde varken. De kop wordteraf gesneden, en als honden ontfermen ze zich over deze schamele buit. Danis het tijd voor spel. Woeste schijngevechten, demonstraties van aanvals -tactieken, drommen volk staan toe te kijken. Waarom moet ik toch steeds aan

Koninginnedag denken... Is het dewarmte, de trommels, de uitgelatensfeer, de volksspelen? Misschien is hetde allesoverheersende kleur van demutsen die alle besneden mannenvandaag dragen: oranje! (foto 3 en 11)

Tot diep in de nacht dreunen de bum -bu luns. Een fluweelzwart firmamentover koepelt de savanne. Straks zet eenheldere maanschijf het dorp in eenblau we glans. “... staat Mijn getuigetrouw te schitt’ren in elks ogen...” Ermoeten nog veel ogen open gaan.

19

20Al blijft de toestand spannend, het werk kan gelukkig noggewoon doorgaan. We genieten van de groep kinderenwaarmee we werken. Het is een stel ondeugende, maarheerlijke gastjes. Ze kunnen een hoop kabaal maken samen,maar soms kun je ook een speld horen vallen als ze geboeidluisteren naar een Bijbelverhaal. Zo stoer als ze zich voordoenvoor elkaar, zo onzeker zijn ze bij het maken van eentekening: ‘Tekenen? Dat kan ik niet hoor...’ Natuurlijk kunnenze dat wel, en een complimentje op een mooie tekening doethen glunderen! We zijn verbaasd over wat de kinderen al

hebben ge leerd in de achter liggende maanden. Het alfabet,de getallen tot en met hon derd, Bijbel teksten... We zijn trotsop ze. Toch gaat het niet altijd van een leien dakje. Zo zaten wevorige week nog op het politiebureau met David, die hetnaaiatelier kort en klein wilde slaan. Hij vond dat hij recht hadop een naaimachine, terwijl hij die rechten zelf verspeeldheeft. De enige taal die voor hem overbleef om zijnteleurstelling te uiten, waren zijn vuisten. En gisteren nogwerd Guylain, één van onze lokale medewerkers, op weg

Vanuit CongoLies Mukuna-Adelaar

Mungu tu…

Terwijl nieuwsbronnen wereldwijd verwach-

tingsvol het bezoek van Ban Ki-Moon (secre-

taris van de Verenigde Naties) aan Bukavu

aankondigen, laat zijn komst de bevolking

koud. Wantrouwig staan ze tegenover de ein-

deloze discussies over Congo’s wel en wee.

Zullen die verandering brengen? Niemand

gelooft er nog in. De enige remedie? Vraag

het aan de vrouwen op de markt, aan de

taxichauffeurs, aan wie dan ook, en het ant-

woord luidt gelaten: Mungu tu… God alleen!

Voor problemen van kinderen als Alain, evenals de grotere,agressieve jongeren, hebben we gelukkig een remedie:Mungu tu!

Veel zegen en groeten vanuit Congo,Elie en Lies Mukuna-Adelaar

naar één van de thuisgeplaatste jongens staande gehoudenen bedreigd. Meer en meer horen we bedreigingen om onsheen. Het lijkt erop dat de jongens die afgevallen zijn tijdensde vorige ronde, nu beginnen te beseffen wat ze missen. Ende enige manier die ze kennen om hun ‘recht’ te halen isgeweld.

Portret“Ik heet Alain. Ik weet niet wanneer ik bengeboren, maar ik denk dat ik nu der tien jaar ben.Ik leef op straat. Hoe dat komt is een lang verhaal.Mijn moeder was getrouwd. Samen met haar manhadden ze twee dochters. Toen werd ik ge boren.Tot mijn vaders’ ver bazing leek ik helemaal niet ophem. Hij zei dat ik niet zijn kind was en heeft mijnmoe der samen met mij wegge jaagd. Na eenpoosje trouw de mijn moeder weer. Die man wildehaar wel hebben, maar mij niet, want ik was nietzijn echte zoon, natuur lijk. Mijn moeder en haarman stuur den me toen de straat op. Gelukkig waser een aardige mevrouw die zei dat ik wel bij haarkon wonen om op haar twee kinderen te passen.Dat wilde ik natuurlijk best. Op een dag ging dievrouw naar de markt. Ik moest op de kinderenpassen, maar ik was zelf ook nog maar klein. Ikging spelen en vergat haar kinderen. Toen hoorde ikhet kleinste kindje hui len. Ze had het kokende waterdat op het vuur stond over zich heen getrokken. Ze waserg ver brand. Toen de moeder thuiskwam, was ze

vreselijk boos op mij. Ze pakte een stuk hout uit hetvuur en brandde mijn handen ermee, zodat ik zouvoelen hoeveel pijn haar kindje had. Toen stuurde zeme weg. Sinds die dag leef ik op straat.”

(bon opsturen naar Lezersservice Kimon, p/a Theodora Otterspeer, Prins Hendrikstraat 8, 3341 XS Hendrik Ido Ambacht)

21

Omdat ik sinds 1 november bij een nieuwe werkgever aan deslag was, dacht ik in eerste instantie: nee, nu nog maar evenniet. Over een jaar zie ik wel verder.Maar God wilde het anders en dat heeft Hij me de afgelopentijd duidelijk gemaakt. Slapeloze nachten, gevolgd doorgesprekken met vrienden hebben ertoe geleid dat ik toch bengaan schrijven. En nu mag ik me voorbereiden om in de loopvan dit jaar naar Zuid-Afrika te gaan. Steeds meer dingen uitmijn leven vallen op hun plaats; het laat me zien dat God mevoorbereid en gevormd heeft. Wat hebben we een groteGod. Hij weeft Zijn plan, Zijn borduurwerk. Vaak zien we hetniet, kijken we tegen de onderkant aan. Soms mag je eveneen blik op de bovenkant werpen en laat Hij zien wat Hij wil.Zo ervaar ik dat nu ook.

Mijn naam is Jolanda Vlijm. Ik ben 35 jaar en woon in Hoeve -laken. Ik ben werkzaam als verpleegkundige, momenteel opde afdeling Spoedeisende Hulp, afgewisseld met de Inten siveCare. Dit doe ik in verschillende zie kenhuizen. Naast mijnwerk als verpleeg kundige houd ik me bezig met kinderwerk.Ik geef leiding aan een groep van negentien mensen die deVakantie Bijbel Week organiseren. Ook draai ik mee met clubsvoor buitenkerkelijke kinderen. Eén keer per jaar ga ik naarWit-Rusland, om humanitaire hulp te bieden. Tijdens deze

Uitzien en loslaten

Naar Zuid-AfrikaJolanda Vlijm

reizen zijn er ook contacten om kerkelijke gemeentes toe terusten. Zij hebben het daar erg moeilijk onder het huidigeregime.

De komende maanden zal ik een thuisfront moeten opzetten,en een netwerk van sponsors. Ondertussen is mijn eerste cur -sus gestart, verdieping op het gebied van kinderevangelisatie.De eerste avond heb ik al als heel rijk ervaren. Ik zie uit naarhet vervolg.Mijn huidige werkzaamheden zal ik nu moeten loslaten. Vanéén van mijn activiteiten heb ik al een beetje afscheidgenomen. In februari heb ik voor het laatst leiding geven aande vakantiebijbelweek. Ik dacht dat het me heel zwaar zouvallen, maar wat is God ook dan goed. Hij gaf me degedachte: weet je, het is dan wel de laatste keer hier inHoevelaken voor jou, maar over een tijdje mag je elke weekbezig zijn met evangelisatiewerk onder kinderen! Tja, dan valtafscheid nemen toch minder zwaar! En het werk inHoevelaken zal echt wel doorgaan! God wil ook hier inNederland nog kinderen in aanraking brengen met ZijnWoord.De komende tijd zal er veel op me afkomen. Uitzien naar,loslaten van. Realiserend dat het niet altijd zal meevallen omdaar te zijn, daar te werken. Kinderen die al zo jong zoveelmeegemaakt hebben, zo beschadigd zijn. Dat kan je somsovervallen. Ik hou aan het volgende vast: Niet teveel en te vervooruit denken. Stap voor stap achter Christus aan. In datvertrouwen durf ik het aan!

Hartelijke groeten,Jolanda Vlijm

Absoluut niet op zoek naar een vacature bla-derde ik die novemberdag de krant door.Daar stond het: Veldwerker gevraagd voorproject Goeie Hoop, Zuid-Afrika. Het trof medirect. Al jarenlang was ik op zoek naar eentaak in het kinderwerk. Maar het aanbod isgroot, en wat past dan precies bij je? En ja,nu doe ik ook al kinderwerk, is het nietgewoon goed zo?

Graag help ik Jolanda uitzenden naar Zuid-Afrika!Ik machtig de stichting Kimon om elke maand/elk kwartaal € 10 / € 15 / € 25 / € 50 / € 100 / € .......... van mijn rekening af te schrijven, ingaande per ................* ten behoevevan de uitzending van Jolanda Vlijm naar Zuid-Afrika. Via het kwartaalblad ‘Discipel’ word ik op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen.

* doorhalen wat niet van toepassing is;even tueel zelf bedrag aangeven.

** datum invullen; indien gewenst kunt uhet bedrag binnen een maand op uwrekening laten terug storten.

Stuur deze bon op naar

Stichting Kimon, p/a Arie Steehouwer, Amandelgaarde 50, 3344 RE Hendrik Ido Ambacht

Eenmalige of periodieke giften (o.v.v.‘Zuid-Afrika/Jolanda’) voor uitzending vanJolanda zijn welkom op:

• Postbank 6849217 t.n.v. St. Kinder hulpMondiaal Hendrik Ido Ambacht, of

• ABN-Amro Bank 40.05.98.698 t.n.v.St. Kinderhulp Mondiaal Hendrik IdoAmbacht.

Naam:

Adres:

Postcode:

Woonplaats:

Telefoonnummer:

E-mail:

Rekeningnummer:

Handtekening:

22

23

Een gezwollen oog en paarsblauwe plekken...het gezicht van Michael, m’n 10 jaar oudebuurjongetje. Agosto, een ander buurjonge-tje, komt het me vertellen: “Michael is doorz’n tante in elkaar geslagen, hij heeft van-nacht buiten geslapen en sinds gisteren geeneten gekregen.” Michael huilt: “ik moet van-nacht wéér buiten slapen.” Ik wrijf over z’nbol maar hij verstíjft, denkend dat hij weereen klap krijgt. Hij smeekt me om niet metz’n tante te gaan praten. Die nacht slaaptAgosto uit solidariteit samen met Michael inde laadbak van een auto...

Ik pieker. Hoe kan ik helpen? Wat is de sleutel? Agosto wassolidair met Michael... maar ik zie óók vaak leedvermaaktussen de buurtkinderen en de leerlingen op school. De sleutelis soms om creativiteit te gebruiken en zo de negatieve spiraalte doorbreken. Ik heb dan ook honderden spiegeltjes ge -kocht. Wanneer een leerling of buurjongen een ander uit -lacht, pak ik een spiegel en laat hem daarin kijken. Dan vraagik: “Vind je het fijn wanneereen ander je helpt?” “Ja”, isdan het antwoord. “Vind jijhet leuk wanneer anderen jeuit lachen?” “Nee”, wordt erdan gezegd. Vervolgensmoeten ze de op de spiegelgeschreven slogan hardoplezen: “Behandel de an-der zoals je zèlf graagbehandeld wilt worden.” Deze spiegeltjes deel ikregelmatig uit aan tienersmet leedvermaak.

Corruptie op schoolIk kwam een leerling tegen die zei diploma’s van een paarklassen te hebben gekocht. “Ik kon een baan krijgen, ziet uen daarvoor moest ik diploma’s kunnen overleggen”. Een dagof wat later staat Titus hier op de stoep. Hij is blijven zitten opeen paar tiende punten. Of ik ‘m geld kon geven. De leraarwilde er wel een voldoende van maken, maar dan moest hijeerst met geld over de brug komen…Ana wilde graag aan de lerarenopleiding beginnen, maar demeeste plekken worden tegen grof geld verkocht. Hoe ze aanhet geld gekomen is, is me een raadsel. Maar ze is vorigeweek begonnen. Ik daagde haar uit en zei: “Als jij straks klaar

bent, kun je een beter voorbeeld geven en leerlingen helpenzonder er iets voor terug te vragen.” Ze zei: “Ik kijk wel uit, ikmoet er straks óók m’n slaatje uit slaan. Ik moet nu ook afzienen dat moet ik later wel een beetje goedmaken.” De corrup -tie op de scholen is enorm. Soms zou je bijna mee gaan doenomdat je ogenschijnlijk sommige dingen níet voor elkaar krijgtzonder geld. Maar dan zeg ik tegen mezelf: dingen die foutzijn blijven fout, ook al lapt iedereen het aan z’n laars. Dingendie goed zijn, blijven goed ook al praktiseert haast niemandze. Soms betaal ik dan particulier onderwijs, koop school -boeken waardoor ze de lesstof beter kunnen begrijpen, of zegdat je beter ergens langer over kunt doen op een eerlijkemanier. Maar makkelijk is het niet en ik zoek vaak naar depassende sleutel.

Hollandse klompjeOver sleutels gesproken –vorige week was ik ineens m’n sleu -telbos kwijt op de markt. Nergens meer te vinden. M’n col -lega adviseerde me om alle sloten te vervangen: ”De men senkennen je en weten waar je woont,” zei hij. Dus zat er weiniganders op dan een middag door te brengen in de bouw -markten van Beira. Stel je daar geen Formido of Karwei bij voor.Uiteindelijk alle sloten vervangen en zo’n 25 kopieën gemaaktvoor mensen die toegang hebben tot het kantoor of m’n appar -tement. De volgende dag ging ik terug naar de markt. En jahoor... heel enthousiast toont een marktverkoper het Hollandseklompje van m’n sleutelbos: “Ik heb u gisteren over al gezocht.De mensen op straat zeiden dat u hier altijd loopt, maar ikzag u nergens.” “Nee, ik zat in de bouw markt,” grinnikte ik.Daarna heb ik wéér alle sloten ver van gen, omdat de oudebeter waren. Eerlijk gezegd: ik kon geen sleutel meer zien!

Afknapper Na een redelijk drukke werkweek zat ik op m’n geliefde plekjeop het strand te luisteren naar een interview. Terwijl ik de in ker -vin gen van de vele sleutels in mijn vinger bekeek, zei de ge ïnter -viewde: “Jezus kan binnen komen dáár waar deuren geslotenzijn”, refererend aan Johannes 20. Ik vond het wel een opsteker.Sommige situaties kunnen zo vast zitten, zo op slot. Geenverandering lijkt mogelijk en je denkt: wat is toch de sleutel?Ik fietste terug naar huis. Ruth en Odette stonden op de stoep.Ruth was jarig geweest en de kinderen mogen dan een boek -je komen uitzoeken. Terwijl Ruth haar boekje uitzocht, keekOdette met grote ogen naar m’n behaarde armen, wreef ereens over en zei: “Juf, u lijkt wel een wolf!” Zo zie je maar weerdat opste kers en afknappers dicht bij elkaar kunnen liggen…

Zoeken naar sleutels

Vanuit MozambiqueLéonie Dieleman

Van 21 april t/m 10 juni hoop ik met verlof in Nederlandte zijn. Graag verzorg ik dan een presen tatie op school, opeen jeugd avond of vrouwen ochtend, etc. Neem contactop met de stichting Kimon!

Ilie en Denis waren er ook. Twee jon gens van totaal ver -schillende leeftijd, en uit totaal verschil len de families. De éénleeft in een gezin, de ander heeft alleen een vader. Maar erzijn ook overeen -koms ten, en dattrof mij afgelopenvrij dag. Ilie kwam ja ren -lang naar de club.Een tijdje was ikhem echter ‘kwijt’.Ik zag hem nietmeer tij dens deprogram ma’s enook in het dorpwas hij niet tevinden. Ilie is eenvijftienjarige jon -gen die zondermoeder is opge -groeid. Hij ziet erslordig uit, ruiktonverzorgd, kanle zen noch schrij -ven en krijgt wei -nig aandacht. Ende aandacht diehij krijgt van demensen uit hetdorp is negatief. Op de club schreeuwde hij om aandacht –letterlijk en figuurlijk. Dat deed soms pijn in mijn oren, maarnog meer in mijn hart. Hoe moet zo’n knul zich niet voelen?Niemand te hebben die voor je zorgt, niet weten hoe hetvoelt om een beschermende arm om je schouder te hebben,niemand die je de goede weg wijst als je even niet weet watje moet kiezen. U begrijpt: hij heeft veel aandacht en liefde

nodig. Als er dan nog dertien andere drukke kinderen zijn,lukt dat niet altijd. Soms dacht ik: hoe kan ik hem nu weer‘strikken’? En nu was hij weer komen opdagen. Ondanks hetlawaai dat hij veroor zaakt was ik ontzettend blij dat hij onsweer ‘gevonden’ had. Na een persoonlijk praatje met hemliep ik verder. Met het gebed in mijn hart dat ook dezejongen de goede Herder zal vinden, zodat hij díebeschermende Arm om zijn schouders zal voelen. Tijdens hetzingen werd ik blij van het lawaai dat hij maakte: hij zong deliedjes op z’n hardst mee!

GearmdEn dan Denis. Hij is nog maar vijf. Dennis groeit op in eeninstabiel gezin: een zieke, alcoholverslaafde vader en eenpsychisch zwakke moeder. Hij ziet er vaak vies uit, zelfs zo datandere kinderen hem mijden. Alle liefde en aandacht is

welkom. Deze jongens vor -men een ge waag -de com bina tie. Alsze allebei driftigwor den weet jeniet wat er ge -beurt! Maar als zeallebei en thousiastzijn breken ze ookje hart. Na het program -ma gingen allekin deren naar huis:als laatsten Ilie,Denis en het zusjevan Denis. Ilie liepin het midden, zijnrechterarm omDe nis en zijn lin -ker arm om Denis’zusje. Het was eenv e r t e d e r e n dbeeld. Gebroedersin het lawaai, juistomdat ze elkaar

helaas maar al te goed aanvoelen. Mijn gedachten gingenverder: wat zou het heerlijk zijn als ik straks met dezekinderen gearmd voor Gods troon mag staan, als broeders enzusters, één in Jezus Christus! Ik hef mijn ogen op naar de(besneeuwde) bergen. Vanwaar komt mijn Hoop?

Groetjes, Jantina

Vanuit RoemeniëJantina Mastenbroek

Elke vrijdag ga ik naar een buurtdorpje voorhet kinderevangelisatieprogramma. Het isalgemeen bekend dat de kinderen in dit dorp-je ontzettend druk zijn, en dat de mensen ererg hard zijn voor elkaar. Maar door Godskracht ging ik vol goede moed naar het pro-gramma. Er waren veertien kinderen, waarik heel blij mee was!

Twee jongenstwee kansen

24

Op 4 oktober 2008 stond o.a. het werk van Léonie Dielemanin de schijnwerpers, tijdens een zendingsmarkt van deGereformeerde Gemeente in Vlissingen. Een derde deel vande opbrengst van deze gezellige markt kwam ten goede aanhet project in Mozambique. Heel hartelijk dank voor hetmooie bedrag van € 1.150,–.Op 23 oktober 2008 was er een gemeenteavondgeorganiseerd in de Hersteld Hervormde Gemeente vanAbbenbroek. Kimon mocht daar het een en ander vertellenen laten zien over het werk in Guinee-Bissau en Zuid-Afrika.De collecte en verkoping brachten het mooie bedrag op van€ 443,45. Heel hartelijk dank hiervoor. Zaterdag 22 november 2008 stroomde de dorpskerk in Edevol. Samengestelde koren zongen uit het VierstemmenPsalmboek. De collecte voor het werk van Anneke van Asseltbedroeg € 1.257,70Op 13 december 2008 was er een zangavond t.b.v. Kimon inWijk en Aalburg. Medewerking werd verleend door hetjongerenkoor uit Poederoyen en het Kinder- en GemengdKoor uit Opheusden. We mochten een collecteopbrengstmeenemen van € 379,05. Hartelijk dank. In Ermelo waren we op 9 januari op de jaarvergadering vande mannenvereniging. Voor Kimon mochten we een bedragvan € 210,- in ontvangst nemen, waarvoor hartelijk dank.Woensdag 11 februari mocht Anneke van Asselt een tweetalgiften in ontvangst nemen ten behoeve van het Kijk- enLuister bijbel pro -ject in Zambia. DeJaco bus FruytierScho len ge meen -schap had € 2000ge spaard in hetkader van de or gel -bouw in hun au la.Tevens over han dig - de een de legatievan de firma Hol -lander Tech niekeen cheque van€ 2410. In plaats van de jaar lijkse kerst pak ket ten, heeft ditbedrijf besloten goede doelen te steunen. Twee loffelijkeinitiatieven, waarvoor onze dank!

Donderdag 23 febru -ari werd er in Vlissin -gen een pan nen koe -ken festijn georgani-seerd, met als toetjeeen lampionnen op -tocht voor Kimon!Voor het werk vanLéonie Die le man enAnneke van Asseltwerd € 200 op ge -haald. Prachtig!

Esther (6) en Mirthe (4) vanKempen uit Woerden zijn meteen kijkdoos actief geweest enhebben 27,80 euro voor Arubaopgehaald. Dankjewel!Je talenten gebruiken in dienstvan Gods Koninkrijk. Dat kan opveel verschillende manieren. Wedenken meestal het eerst aandominee of evangelist worden ofaan het gaan naar eenzendingsveld. Maar wat als je

daar de mogelijkheden niet voor hebt en je bijvoorbeeldtimmerman bent. Dan gebruik je déze talenten in de dienstvan de Heere. Zo werkt dhr.De Vree uit Hendrik IdoAmbacht. Met zijn vaardigetimmermanshanden maakt hijhet mooiste houten speel -goed. Van tractor, hijskraan,garage tot poppenwieg enbolderkar. 75% van deopbrengst is bestemd voor het goede doel, in ons geval voorKimon. We bedanken dhr. De Vree hartelijk voor het steentjedat hij op deze wijze bijdraagt en zo meehelpt het Woord vanGod te brengen naar de kinderen van deze wereld.

Hebt u interesse, bijv. in een verkoping, dan kunt u contactopnemen met Seleke Steehouwer (mail naar: presentaties@kimon.nl of tel. 078-6822151).

Kimon in actie

19 december 2008 André en Mirjam Nagtegaal (Mirjam is dejuf van Kimonkidz) ontvingen een zoon, Paulus Boas (Boas)14 januari 2009 Frits van Dijk & Jantine van Dijk, onze kan -didaat-veldwerkers voor Aruba, ont vin gen een dochter: EvaTheodora (Eva). 18 februari 2009 Jaap en Theodora Otterspeer (Theodora isonze lezersadministratrice) ontvingen een zoon, Jurriën Hen -drik (Jurghen)

1-2-3-4, lampion, lampion, 1-2-3-4, lopen voor Kimon!

23 mei 2009 – Concert t.b.v. Kimon in Kootwijkerbroek. Deze avond

zullen meewerken: het Chr. Mannenkoor Ede o.l.v. W. vanGalen; Rehoboth kinderkoor en Rehoboth meisjeskoor,beide o.l.v. P. Muilwijk; bariton Karel Bogerd; organist R.van Middendorp. Plaats Herv. Kerk, Veluweweg 98.

– Concert Goede Herder Kerk Oldebroek. Meewerkenden:Henk van der Maten, orgel; Marjolein de Wit, fluit; Jon ge -ren koor Omnia Cum Deo uit Kampen; CGK Viva Vox uitElspeet. Collecte t.b.v. Kimon.

25

Gefeliciteerd! Agenda

26

Dankbaar kunnen we jullie vertellen dat op 14 januari onzedochter is geboren: Eva Theodora (Eva). Ze groeit al lekker enwe beginnen met ons gezin weer een beetje in een structuurte komen. En dat is maar goed ook, want begin februaristond, na een maand ‘rust’, de verdere voor berei ding voorAruba weer op het programma.

PapiamentsWat komt er zoal kijken bij vertrek naar Aruba? Een dagdeelper week plannen we in om het Papiaments te leren. Niet eenheel moeilijke taal wat betreft de grammatica, maar toch voorons een vreemde taal met veel nieuwe woorden. Veel dingen moeten we uitzoeken: welke verzekeringen willenwe afsluiten, welk materiaal is er in Papiaments voorkinderen, hoe duur is het leven op Aruba, waar kunnen we deeerste weken op Aruba wonen, wat moet er aan admini -stratieve zaken geregeld worden bij een emigratie, enzovoort.Eind juni moeten al onze spullen in vier groepen verdeeldzijn. Zoveel mogelijk in de koffers om mee te nemen naarZwitserland, waar we vanaf juni een intensieve cursus zullenvolgen ter voorbereiding op het kinderevangelisatiewerk.Meubilair, speelgoed e.d. gaat in de verhuiscontainer. Winter -kleding en spullen die we willen bewaren, maar op Aruba nietgebruiken, gaan in de opslag. Wat overblijft kan wordenverkocht, weggegeven of weggegooid. Verder leggen we contact met mensen die onder Antillianenhebben gewerkt en lezen we boeken over de Antilliaansecultuur en over de zending. Daarnaast vragen veel kleine din -gen onze aandacht, zoals het schrijven van een nieuws briefen het voorbereiden van een informatiemiddag.

TFC en achterbanGelukkig hoeven we het vele werk niet alleen te doen.Dankbaar zijn we voor de enthousiaste thuisfrontcommissiedie ons terzijde staat. Wat zij allemaal doen vertellen zij u zelfin dit blad. Ook op Aruba wordt aan onze komst gewerkt. Men is erbezig met het oprichten van een stichting, Kimon Aruba, diewe o.a. nodig hebben om een woon- en werkvergunning aante kunnen vragen. We zijn blij met iedereen die zich voor ons inzet door mee tebidden, financieel te ondersteunen of ‘gewoon’ belang stel -ling te tonen. Bedankt!

Ontvang de hartelijke groeten van ons vieren,Frits & Jantine, Matthias en Eva

Naar ArubaFrits en Jantine van Dijk

Op naar Aruba

In de vorige Discipel hebben wij ons aan jul-lie voorgesteld. Ondertussen zitten we mid-den in de voorbereidingen voor ons komendevertrek naar Aruba.

Aruba. Eiland vanzon en... schaduw!

Een eiland zo groot als Texel. Bij velen bekend als zonnigvakantieoord met schitterende palmstranden en luxehotels. Hetzelfde eiland heeft echter ook een minderzonnige kant. Van de ongeveer 100.000 inwoners levenvelen in geestelijke duisternis. Onder hen zijn veelkinderen. Een jaar geleden werd vanuit de Protestante Kerk opAruba aan Frits en Jantine van Dijk gevraagd of zij zichvoor deze kinderen in willen gaan zetten. Frits en Janinemochten zich geroepen weten om kinder- en jongeren -werk vanuit de kerk op te starten voor kinderen vanzowel binnen als buiten de gemeente. De bedoeling isdat dit werk in de toekomst wordt overgedragen aanlokale gemeenteleden.

Vertrekken naar Aruba, verblijven op Aruba en terugkomenuit Aruba heeft heel wat voeten in de aarde. Zóveel voeten,dat we die verdeeld hebben over meerdere personen, diegezamenlijk de Thuisfrontcommissie (TFC) vormen.

De verdeling van deze taken was een van de eerste, actiesvan de TFC, en zeker niet de onbelangrijkste. Binnen enkelemaanden moeten vrijwel alle voetstappen gezet zijn om af tekunnen reizen naar Aruba.

De TFC kwam in november 2008 voor de eerste keer bijelkaar en het vertrek naar Aruba staat gepland voorseptember 2009. Zo’n driekwart jaar dus om veel te werk teverzetten. Het blijkt erg belangrijk te zijn dat ieder TFC-lid zelfinitiatief neemt om zijn of haar actiepunten uit te voeren.Tijdens de vergaderingen hoeven we dan niet allesinhoudelijk uit te pluizen. Het doornemen en schrijven van denieuwsbrief gebeurt bijvoorbeeld helemaal tussen devergaderingen door. De gezamenlijke vergaderingen zijn nietalleen belangrijk voor het verdelen van taken, maar zeker ookom elkaar te leren kennen!

Onze TFC is samengesteld uit vrienden en familieleden. Zekerniet alle TFC-leden kenden elkaar al. Al snel na de eerstevergadering hebben we een ontspannende activiteitgeorganiseerd. We hebben ons toen helemaal niet druk

gemaakt om alle ‘voeten’ en bijbehorende actiepunten. Dieavond stond helemaal in het teken van het kennismaken metelkaar en Aruba. De schrijver van dit stukje heeft het flinkgewaardeerd!

Heel belangrijk voor het goed functioneren van de TFC is hetbelang dat de veldwerker(s) aan de TFC hechten. Je voelttenslotte snel genoeg of je bijdrage belangrijk is, of ‘wel leuk’is. Het overleggen met de TFC als er belangrijke beslissingengenomen moeten worden, creëert een vertrouwensband.Datzelfde geldt voor het delegeren van allerlei ‘to do’s’. Ietsuit handen geven is moeilijk. Maar ook erg belangrijk! Alsiedereen een wezenlijke bijdrage levert, voelt iedereen zichook betrokken.

Voor Frits en Jantine is deze ondersteuning fijn. En voor deTFC-leden zelf niet minder! Wij zijn ook blij en dankbaar datwe, op Aruba en in Nederland, samen de Zender kunnendienen! We hopen dat Frits en Jantine onze vooruitgeschovenpost mogen zijn, mede dankzij de ondersteuning vanuit hetachterland.

Al organiserend weten wij ons ook dienstbaar in hetKoninkrijk van God. En we zijn niet alleen dienstbaar, maarvooral ook afhankelijk van de Zender. Daarom geldt voor hetbovenstaande ‘alles onder de zegen van de Heere’.

Kennismaking TFC Aruba

Het ThuisfrontHarmen van Dam

Geen oorlog wordt gewonnen zonder logis-tiek, financiën en draagvlak bij het thuis-front. En dat regelen de soldaten niet alle-maal zelf. Ondersteuning is onmisbaar.De ervaring leert dat dit ook voor zendings-werkers geldt. Reden voor Kimon om hetopzetten van een Thuisfrontcommissie (TFC)bij haar veldwerkers te stimuleren. Redenvoor Frits en Jantine om een aantal vriendenen familieleden te vragen een TFC te vormen.Directeur Kees Moerman vroeg ons iets teschrijven over de werking en samenwerkingvan onze TFC. TFC Aruba v.l.n.r.: Janneke van Kempen, Tanja Hazendonk,

Johan Duifhuizen, Martine van Dam, Evert Roeleveld, Harmenvan Dam, Jan Hoogendoorn 27

28

FinancieelArie Steehouwer, penningmeester

Giftenverantwoording

Voor alle giften zeggen wij u hartelijk dank. De inkomsten toten met december 2008 zijn uitgekomen op € 324.818,74.Dat is ongeveer 26% meer dan het bedrag dat was begroot(€ 256.500,—) en ook ruim 14% boven 2007 (€ 283.912).De bedragen die zijn ontvangen voor het project GoeieHoop in Zuid-Afrika bedroegen € 69.775 (begroot€ 60.000). Voor het project Goeie Hoop is tot en metdecember 2008 (na aftrek van de kosten voor aankoop vande grond en andere lopende projectkosten) een bedrag vanper saldo € 71.890 bijeengebracht. Dat stemt ons totdankbaarheid. Giften en bijdragen blijven echter nodigaangezien de totale kosten voor de bouw op meer dan €150.000 worden geraamd en daarnaast ook de reguliereprojectkosten lopen.Voor het project in Zambia is in 2008 € 38.555 ontvangen.Dat is zo’n 28% meer dan begroot (€ 30.000).Voor de nieuwe en in voorbereiding zijnde projecten inRoemenië, Congo en Aruba is in 2008 € 8.228 ontvangen (inde begroting was hiermee nog geen rekening gehouden).

Aan algemene giften en giften voor de projecten in Guinee-Bissau, Mozambique, Bangladesh en Hongarije is in 2008€ 208.261 ontvangen. Dat ligt ongeveer 25% boven debegroting (€ 166.500). De giften van particulieren enbedrijven (€ 79.400) liggen bijna 30% boven het niveau vande begroting (€ 61.200), maar die van kerken en scholenliggen lager, terwijl de giften voor Bangladesh enMozambique hoger zijn dan begroot.We zijn dankbaar voor de giften in 2008. De voorsprong tenopzichte van de begroting stemt tot dankbaarheid. De groeivan de activiteiten (vijf veldwerkers in Guinee Bissau, eengezin in Zuid-Afrika, één veldwerker in zowel Mozambique alsZambia en daarnaast nog enkele beoogde uitzendingen)maken een dergelijke giftenstroom ook zeer wenselijk. Graagbevelen we het werk dat Kimon wereldwijd mag doen in uwmilddadigheid aan. Ook voor het nieuwe jaar hopen enrekenen wij op uw gebed en bijdragen.

Hartelijke groeten, Arie Steehouwer

In het 4e kwartaal van 2008 heeft Kimon voor € 135.685,95aan giften ontvangen. De specificatie hiervan is als volgt:

€-Ontvangen giften van particulieren en bedrijven (algemeen): 33.894,87

Particulieren € 31.259,87; vof Hoeve De Beek Woudenberg € 50 en €25; vof Brood en Banket Aalst € 100; vof Van Drongelen Sommelsdijk€ 10; vof Cornet-Pols Werkendam € 10; Witsel Juweliers Vlissingen €15; Las en Constructiebedrijf Vlissingen € 300; Schrijver Optiek IJssel-muiden € 100; Heuff Fruitbroker € 1.000; Instalho Werkendam €1.000; Ridderhof/Snoep Krimpen a/d IJssel € 25

-Giften en collecten van kerken, scholen en verenigingen: 11.055,56

Diak. Ger. Gem. Capelle a/d IJssel € 100; Ned. Herv. Evang. Terneuzen€ 179,40; Diak. Herv. Gem. Alblasserdam € 700; Diak. Ger. Gem. Nieu-wer ter Aa € 25; Ned. Herv. Gem. IJsselmuiden-Grafhorst € 300; Diak.Herv. Gem. Kockengen € 438,60; Diak. Ger. Gem. Berkenwoude €125; Diak. Herst. Herv. Gem. Woudenberg € 762,56; Diak. Herst. Herv.Gem. Garderen € 100; Diak. Ger. Gem. Driebergen € 120; Diak. Herst.Herv. Gem. Zwartebroek-Terschuur € 430; Diak. Ger. Gem. Oostkapelle€ 250; Diak. Ger. Gem. Waarde € 150; Diak. Chr. Ger. Kerk Tholen €25; Diak. Herst. Herv. Kerk Tholen € 100; Diak. Ned. Herv. Gem. Well €125; Diak. Herst. Herv. Gem. Sprang-Capelle € 500; Diak. Herv. Gem.Sint Annaland € 75; Ger. Gem. Rotterdam-Alexanderpolder € 250;Diak. Ger. Gem. Emmeloord € 200; Diak. Herv. Gem. Oud-Beijerland€ 250; Diak. Herst. Herv. Gem. Leerbroek € 750; Diak. Herst. Herv.Gem. Putten € 250; Diak. Herv. Gem. Goedereede € 120; Herst. Herv.Gem. Sint Annaland € 25; Diak. Herv. Gem. Besoyen € 500; Diak. Ger.Gem. Veenendaal € 100; Herv. Gem. Achterberg € 100; Ger. Gem.Middelburg € 1.000; Diak. Herst. Herv. Gem. Genemuiden € 175;Diak. Herv. Gem. Oosterwolde € 230; Diak. Herst. Herv. Gem. Stellen-dam € 400; Diak. Herv. Gem. Oud-Alblas € 150; Oud Ger. Gem. Ter-neuzen € 375; Herst. Herv. Gem. Zwartebroek-Terschuur € 150; Diak.Herst. Herv. Gem. Sirjansland € 125; Diak. Herv. Gem. € 300; Diak.Herv. Gem. collecte € 400; Ger. Gem. Westkapelle € 200; Ger. Gem.Kampen € 250; Diak. Herv. Gem. Eemnes € 250

-Giften van scholen en verenigingen en akties: 3.978,98

Kinderkoor Nieuw-Lekkerland € 445,78; Vrouwenver. Dorcas Dor-drecht € 300; Herv. Vrouwenver. Lydia Epe € 155; Scholengem. PieterZandt Kampen € 450; verkoop armbandjes en giften Oranje Nassaus-chool Nieuwe Tonge € 200; Chr. Mannenkoor Sprang-Capelle € 20;Stg. Onderwijs Ref. Grondslag Amersfoort € 50 (rep. harmonium);Stg. Pro Life Barendrecht € 200; giften 25-jarig huwelijk fam. L. Hof-land Poortvliet € 500; spaarkaartenaktie kinderclubs Herst. Herv. Gem.Oldebroek € 550; verkoop speelgoed/kaarten mw. Kramp/D. de Vree€ 1.072,20; winkeltje Bollebijt € 20 en € 16

-Giften en akties voor Zuid-Afrika: 23.338,98Particulieren € 10.928,50; incasso’s particulieren € 3.351; Aannemers-bedrijf Wielhou Middelharnis € 50; Pe-Pe Parts Honselersdijk € 50;Arch. Bureau Born Middelharnis € 1.000; Garege v.d. Wind Utrecht €1.500; J.A. Munter Holding Ridderkerk € 500; Diak. Herst. Herv. Gem.Lunteren € 834; Evang. Gem. De Pijler Lelystad 2 keer € 25; Kerkge-meenschap Het Anker Lelystad € 600,70; Diak. Ger. Gem. Terneuzen€ 500; Diak. Herv. Gem. Yerseke € 254,59; Diak. Chr. Ger. Kerk Aspe-ren € 1.291,50; Diak. Chr. Ger. Kerk € 1.257,65; Chr. Ger. Schoolver.Sliedrecht € 800; Chr. Jongerenkoor Apeldoorn € 101,04; verkoopzelfgemaakte kaarten fam. Meijer Veenendaal € 270

-Giften en akties voor Guinee-Bissau: 22.168,00Giften van particulieren Guinee-Bissau € 5.422,73; incasso’s van parti-culieren € 1.720; Chr. Gem. Zangver. Zwijndrecht € 729,15; Diak. Her-st. Herv. Gem. Elspeet € 1.000; Interieurhuis Baas Nieuw-Lekkerland €150; MSA-service Hardinxveld-Giessendam € 1.500; RommelmarktNieuw-Lekkerland € 4.000; giften en verkoop via Marianne van Helden€ 3.000; Diak. Herv. Gem. Nieuw-Lekkerland € 400, € 50 en €4.196,12 (voor auto)

-Giften en akties voor Bangladesh: 5.428,32Sponsoring € 5.268; particulieren € 160,32

-Giften en akties voor Zambia: 18.473,53Ger. Gem. in Ned. De Beek-Uddel € 600; Rehobothschool Uddel €2.500; Ehordo Uddel € 2.000; Metadidomi Foundation € 500; collec-te zangavond Ede € 1.257,70; fa Van Ouwendorp Elspeet € 150; Bos-exploitatie en Dienstverlening € 25; Kerkvoogdij Ned. Herv. Gem. Nij-kerk € 479,18 (coll. huwelijk 9-10); Diak. Herst. Herv. Gem. Elspeet €1.000 en € 500; Zorgcentrum Oranjehof Elspeet € 25,65; De LofstemElspeet € 300; sponsortocht JV Elspeet € 2.021; giften van particulie-ren € 3.165; incasso’s van particulieren € 3.950

-Giften en akties voor Mozambique: 1.272,50Incasso’s particulieren € 7,50; particulieren € 115; Ger. Gem. Vlissin-gen € 1.150

-Giften en akties voor Hongarije: 4.672,50Sponsoring € 2.622,50; particulieren € 850; verkoping fam. HoeflakeGouda € 700; kaartenaktie € 500

-Giften en akties voor Congo: 1.757,50Stichting Imado € 1.200; particulieren € 557,50

-Giften en akties voor Roemenië: 1.390,00Sponsoring € 375; particulieren € 815; Las- en Constructiebedrijf Vlis-singen € 200

-Giften en akties voor Aruba: 5.081,00Sponsoring € 260; particulieren € 4.571; Boekh. De MorgensterNieuw-Lekkerland € 250

-Dia-avonden, zangavonden en boekjes: 3.174,21Zangavond Leerdam € 1.974,34; verkoop CD’s € 157,37; verkoopboekjes € 85; zangavond Kampen € 135; zangavond Wijk en Aalburg€ 379,05; presentatie en verkoop artikelen Abbenbroek € 443,45

Totaal 135.685,95

29

Jaarverslag 2008

De projectkosten zijn afgenomen met € 82.000 van€ 166.000 in 2007 tot € 84.000 in 2008. In 2007 betrof ditonder andere € 109.000 voor grondaankoop in Zuid-Afrikaen € 18.000 voor een terreinauto in Zambia.Het bestemmingsfonds voor Zuid-Afrika bedraagt per 31december 2008 € 71.995. In 2009 hopen we de bouw vanhet kindertehuis te starten en ook meer veldwerksters naar ditproject uit te zenden.

Wij hopen en vertrouwen erop dat u ook in 2009 onzestichting zult steunen met uw gebed en gaven.

Arie Steehouwer

Enkele toelichtingen bij deze cijfers:De inkomsten zijn in 2008 circa € 48.000 hoger dan in 2007.De stijging betreft vooral giften voor Guinee Bissau(€ 45.000) maar ook de giften van particulieren zijnbehoorlijk toegenomen.De bestedingen op de werkterreinen zijn in 2008 € 40.000lager dan in 2007 (€ 243.282 in 2008 tegen € 283.371 in2007), met hogere kosten veldwerksters maar lagere project-bijdragen (zie hierna).De kosten van de veldwerksters zijn in 2008 hoger dan in2007 (€ 24.000 meer). Dit komt onder meer door kosteninzake de uitzending van Dineke Stam naar Guinee Bissau ende start van de projecten in Congo en Roemenië.

De jaarcijfers 2008 zijn intussen op hoofdlijnen gereed en de jaarrekening zal binnenkort door de accountant worden gecontro -leerd. Een verkorte weergave van de inkomsten en uitgaven over 2008 is als volgt:

2008 2007 Inkomsten: € € Particulieren 72.530 62.207Kerken, scholen, bedrijven en akties 38.405 53.078Bestemmingsgiften voor Zuid-Afrika 69.775 87.621Bestemmingsgiften voor Guinee-Bissau 60.757 15.200Bestemmingsgiften voor Zambia 38.555 35.337Bestemmingsgiften voor overige projecten 41.201 19.750

321.223 273.193

Overige baten (boekjes, zangavonden, rente) 6.115 13.167Kosten van fondswerving (Kimon-blad, advertenties): -37.136 -33.677

Beschikbaar voor doelstelling 290.202 252.683

Bestedingen:Kosten veldwerksters (levensonderhoud, reis- en ziektekosten, opleiding) 102.842 78.780Projectbijdragen (Zuid-Afrika, Zambia, Guinee-Bissau, Bangladesh) 84.157 165.680Voorlichting 20.852 15.944Uitvoeringskosten (werkbezoeken, drukwerk, telefoon, vergaderkosten etc.) 35.431 22.967

Totaal besteed aan doelstelling 243.282 283.371

46.920 -30.688- toegevoegd resp. onttrokken aan Bestemmingsfonds Zuid-Afrika -17.849 60.037- toegevoegd resp. onttrokken aan Bestemmingsfonds Guinee-Bissau -23.426 -2.405- toegevoegd aan Bestemmingsfonds Bangladesh -3.825 -2.556- toegevoegd aan bestemmingsfonds Zambia -1.621 -9.219- toegevoegd aan overige bestemmingsfondsen -10.188 40

Per saldo tekort resp. overschot -9.989 15.209

������������KimonKidzMirjam Nagtegaal

Dankjewel!Dag allemaal,Zien jullie deze mooie foto’s? We hebben ze speciaal voorjullie in de ‘Discipel’ gezet.Want jullie puzzelen niet voor niets! Jullie verdienen er eenkinderbijbel mee voor kinderen in een ver land, net als op defoto’s. Jullie kennen die kinderen zelf niet, maar toch doenjullie steeds zo goed je best! En daarom zeggen al diekinderen in hun taal: dankjewel!Deze keer staan de trouwstepuzzelaars van 2008 in de discipel.Zij hebben een medaille verdiend.Wil je ook met een medaille in dediscipel? Stuur dan je foto meemet de oplossing. Wie weet sta jijer de volgende keer in! Dan denk ikook aan kinderen die een tijd geledenwel meededen, maar nu niet meer. Gaanjullie ook weer meedoen? Het is zo fijn alsandere kinderen ook over de Heere Jezuskunnen horen en lezen! Ik hoop dat debrievenbus aan de Stationsweg weervol zit. Tot de volgende keer,

Groetjes Juf Mirjam

Puzzelen voor alle kinderen van 6 tot 12 jaar! Hieronder staat “dankjewel” in bijna alle talen van de landenwaar Kimon werkt:

In het Hongaars: köszönöm szépenIn het Portugees (Guinee-Bissau, Mozambique): obrigadoIn het Afrikaans (Zuid-Afrika): dankieIn het Nyanja (Zambia): zikomo kwambiriIn het Roemeens: multumescIn het Papiaments (Aruba): dankiIn het Frans (Congo): merciIn het Swahili (Oost-Congo): asante sana

Zoek de letters van deze woorden en streep ze door. Van de letters die overblijven kun je nog 1 keer “dankjewel”maken in een andere taal. Weet je ook welke taal dit is?

Stuur je oplossing naar:Juf Mirjam,

Stationsweg 1843364 AP Sliedrecht

Voor de

kleurplaat,

ga naar

www.kimon.nl,

kimonkidz

Op de foto’s hieronder zien jullie Gerda en Dineke in het zie -ken huis van Bissau. Ze lezen er voor uit de kinder bijbel, ensommige kinderen krijgen zelf zo’n bijbel. Wat zijn ze daar blijmee! Ze zeggen daarom tegen jullie: „Muito obrigado!”

30

Oplossing: ……………………....................................................

Het betekent “dankjewel” in het ............................................

In welke landen waar Kimon werkt wordt deze taal ook ge -sproken? (minstens 2 landen noemen)

Kinderen van 4-6 jaar mogen de kleurplaat uit-printen en kleuren van de website www.kimon.nl

Domingos werd op een zondag geboren. Zondag, dat isdomingos in de taal van zijn land. Daarom heet DomingosDomingos. Als hij op zaterdag zou zijn geboren, had hij numisschien Sabbado geheten. Domingos heeft zijn eigen naamnog nooit gehoord. Domingos is doof. Als hij naar je lippenkijkt, dan weet hij wel dat je hem aanspreekt: Do-min-gos.Maar omdat hij niet kan horen, kan Domingos ook niet pra -ten. Domingos is doofstom. Toch probeert hij je te ‘vertellen’wat hij bedoelt. Hij zwaait dan met zijn armen, terwijl hijallerlei geluiden maakt. ‘Uuuuuuu’, of ‘nnnnngggggg’. Maardat is natuurlijk wel moeilijk te begrijpen. Daarom heeftDomingos maar weinig vriendjes. Hij is meestal alleen. Of bijde koeien van zijn vader,die in de buurt van zijndorp, de tabanke, lopen tegrazen. Want tegen dekoeien hoeft hij niet te pra -ten. Die verstaan zijn klan -ken toch wel, zeker als hijmet een stok op hun rug -gen slaat. Een goeie koei -enherder, een echte bakia -dur, dat is Domingos!Vandaag is het een raredag. Vannacht was hettrouwens nog gekker. Wateen onrust in het dorp,iedereen was wakker! DeKankuran kwam weer langsde huizen. Dat is de geestuit het bos, die de mensenschrik komt aanjagen. Hij maakt altijd een hoop kabaal,samen met de grote mannen uit het dorp. Daar heeftDomingos natuurlijk niets van gehoord. Maar hij heeft wel deangst gezien in de ogen van zijn moeder, zijn broers en zijnzusjes. Wat waren ze bang! Nee, veel heeft hij niet geslapen.En toen de zon nog maar net begon te schijnen, nammoeder hem mee naar de hut van opa. Eigenlijk snapte hijhet direct. Opa was dood. Gisteren was hij nog even bij hemgeweest. Opa lag toen op een rieten mat in de donkere hut.Onder een oude, blauwe deken staken zijn rimpelige voetenuit. Zijn ogen hadden Domingos waterig aangekeken. Maarhet leek wel alsof ze hem niet meer zagen. En nu lag opa heelstil op diezelfde plek. Oma zwaaide met haar hand de vliegenweg die rond zijn ogen liepen. Er waren nog meer vrouwenin de hut. Ze deden alsof ze verdrietig waren, en sloegen eendoek voor hun ogen. Maar toen ze naar buiten liepen, zagDomingos hoe ze met elkaar lachten. Nee, echt verdrietigleek niemand. Opa was een echte Omi Garandi, eenbelangrijke, wijze man in het dorp. Maar hij was heel oudgeworden. “Wel zestig”, zeiden sommigen in het dorp. “Nee,honderdvijftien”, zei iemand anders. Domingos hoorde het

allemaal niet. Voortaan zou hij nog eenzamer zijn. Hij kon aanniemand vertellen hoe verdrietig hij was. Wie zou er ook willen luisteren? Iedereen is zo druk vandaag.Want de Omi Garandi wordt vandaag begraven. En dan moetje niet verdrietig zijn, vinden de mensen in het Afrikaansedorp. Dan is het juist feest! Vanmorgen is een van de mooistekoeien uit de kudde van Domingos geslacht. Een offer voorde Iran, de grote geest. Het bruinwitte koeienvel ligtuitgespreid tussen de hutten. Vrouwen dragen grote stukkenvlees met bot naar de ketel met kokend water. Iedereen lijktvrolijk, mannen en vrouwen dansen. Eindelijk zal er weer eensvlees zijn, in plaats van rijst met kleine visjes. Op de daken

van de hutten springengieren rond. Ze wachtenhun kans af om watslachtafval te pakken. Vlak voor de hut van opazijn mannen druk aan hetgraven. Vanavond zal opadaar begraven worden.Maar eerst kunnen allemensen uit het dorp nogafscheid nemen, wanneersterke mannen hem langsde huizen zullen dragen.Daarvoor zijn andere men -sen een draagbaar aan hetvlechten van bamboeblade -ren. En de hele dag dreu -nen de bumbuluns. Holleboomstammen, waarop Omis

Garandi woest met stokken slaan. Hierdoor worden de bozegeesten verjaagd. Maar zo worden ook allerlei boodschappendoorgegeven. Trommeltaal, die alleen de Omis Garandikunnen verstaan. En Domingos? Hij hoort het niet, hij voeltalleen het donkere dreunen in zijn buik. Het maakt hemmisselijk. Net als het bloed op het koeienvel. En de dronkenronddansende mannen en vrouwen. Een van hen houdtplagend een stuk vlees voor zijn neus. Ze lachen hem uit alshij terugdeinst. Domingos is daarom het dorp uitgevlucht. Maar zijn grotezus heeft het allemaal gezien. Zij is Domingos achternagerend. Ze legt haar hand op zijn schouder. Samen lopen zenaar het huis van de zendelingen, aan de rand van het dorp.Want Domingos’ zus wil ook niet mee doen met het feest. Zijgelooft niet meer in de boze geesten en in de koeienoffers.Soms laat ze Domingos meekijken in het boek bij dezendelingen. Hij ziet plaatjes van koeien en schapen, metherders net als hij. Maar ook van een man die aan een houtenkruis hangt, met bloed uit zijn wonden. Zou Domingos albegrijpen dat het bloed van de Heere Jezus redding geeft, enniet het bloed van de koe?

Domingos

Guinee-BissauVER haaldoor Kees Moerman

31

������������