27
Wydział Chemiczny Politechnika Warszawska Zakład Technologii i Biotechnologii Środków Leczniczych Laboratorium podstaw syntezy i technologii związków biologicznie czynnych KOSMETYKI Ćwiczenia wspierane przez dział Care Chemicals firmy BASF Polska Warszawa 2015

Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

  • Upload
    lekien

  • View
    229

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Wydział Chemiczny

Politechnika Warszawska

Zakład Technologii i Biotechnologii Środków Leczniczych

Laboratorium podstaw syntezy i technologii

związków biologicznie czynnych

KOSMETYKI

Ćwiczenia wspierane przez dział Care Chemicals

firmy BASF Polska

Warszawa 2015

Page 2: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Wybrane zagadnienia z technologii kosmetyków.

Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest nabycie umiejętności otrzymywania różnych form kosmetycznych, w

tym toników, żeli, szamponów oraz przede wszystkim emulsji typu O/W i W/O i poznanie

ich podstawowych właściwości.

Wstęp teoretyczny

Większość preparatów kosmetycznych ma formę ciekłych układów heterofazowych

(roztwory koloidalne, układy micelarne, ciekłokrystaliczne, emulsje), które zawierają dużą

liczbę składników. Rzadko są to roztwory rzeczywiste. Znajomość chemii fizycznej

(zwłaszcza działów dotyczących roztworów, układów dyspersyjnych, reologii) ułatwia

projektowanie i wytwarzanie stabilnych form kosmetycznych.

Roztwory 1

Roztwór jest jednorodnym materiałem, który nie ma określonego składu, w

przeciwieństwie do substancji, która jest jednorodnym materiałem o określonym składzie

chemicznym. Słowem „roztwór” określa się najczęściej ciecze, ale definicja obejmuje też

roztwory gazowe i roztwory stałe. Sól kuchenna, cukier, woda, tlen, żelazo są substancjami.

Roztwór soli kuchennej lub cukru w wodzie są nadal materiałami jednorodnymi, ale ich skład

może zmieniać się w szerokich granicach zależnie od ilości soli lub cukru rozpuszczonych w

określonej ilości wody. Nielotna substancja rozpuszczona w czystym rozpuszczalniku,

wprowadza elementy „nieporządku”, wywołuje zmianę entropii układu co powoduje

powszechnie znane (kurs chemii ogólnej i chemii fizycznej) zmiany właściwości

rozpuszczalnika :

obniżenie ciśnienia pary nasyconej

podwyższenie temperatury wrzenia

obniżenie temperatury krzepnięcia

pojawienie się ciśnienia osmotycznego.

Układy koloidalne (dyspersyjne) 1,2

Układ koloidalny składa się z małych cząstek jednej substancji rozproszonych w ciągłej fazie

molekularnej drugiej substancji. Ponieważ grubość powierzchni międzyfazowej wynosi ok.

0,5-2nm, mała cząstka będzie postrzegana jako osobna faza, jeżeli będzie miała średnicę

równą co najmniej podwójnej grubości powierzchni międzyfazowej, czyli 1 nm. Górną

granicę wymiaru cząstki koloidalnej przyjmuje się (zależnie od źródła) na 100nm , poniżej

500nm, lub nawet 1000nm 1,2,3

Cząstek o wymiarach poniżej 500nm nie jesteśmy w stanie obserwować pod zwykłym

mikroskopem optycznym. Lepkość układów koloidalnych jest znacznie większa niż

roztworów rzeczywistych ponieważ układ koloidalny zawiera znacznie większe cząstki. O

lepkości decyduje ponadto kształt tych cząstek (mogą być trójwymiarowe, jeżeli wszystkie

trzy wymiary są rzędu rozdrobnienia koloidalnego, dwuwymiarowe w postaci płytek lub

blaszek, gdy dwa wymiary są rzędu koloidalnego lub jednowymiarowe w postaci nitek, gdy

jeden wymiar spełnia powyższy warunek) Układy koloidalne pozornie jednorodne rozpraszają

padające światło, jeżeli długość fali światła jest większa od wymiarów cząstek koloidu(efekt

Tyndalla).

Ze względu na różne oddziaływania między substancjami rozproszonymi a ośrodkiem

ciągłym układy koloidalne możemy podzielić na:

Page 3: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

koloidy fazowe (liofobowe)

koloidy cząsteczkowe (liofilowe)

koloidy asocjacyjne (micelarne)2 (Dutkiewicz rozdział 8)

Micele, solubilizacja

Koloidy asocjacyjne powstają w wyniku rozpuszczenia w ciekłym układzie cząsteczek lub

jonów o stosunkowo małych wymiarach, które ulegają samoasocjacji w większe skupiska –

micele. Proces ten dotyczy cząsteczek lub jonów o właściwościach amfifilowych czyli

związków powierzchniowo czynnych. Wodne roztwory związków powierzchniowo czynnych

mają zdolność całkowitego rozpuszczenia substancji trudno rozpuszczalnych w wodzie.

Zjawisko to nazywamy solubilizacją. Solubilazacja nie zachodzi przy stężeniu związku

powierzchniowo czynnego mniejszym niż jego cmc(krytyczne stężenie micelizacji).

Rozpuszczenie nierozpuszczalnego w czystej wodzie hydrofobowego związku organicznego

następuje poprzez włączenie jego cząsteczek do wnętrza miceli.

Reologia opisuje odkształcenia ciał pod wpływem naprężenia. Odkształceniom mogą ulegać

ciała stałe, ciecze i gazy. Najprostszymi pojęciami reologicznymi są lepkość i sprężystość.

Idealne ciała stałe odkształcają się w sposób sprężysty i powracają do stanu wyjściowego po

usunięciu naprężenia. Idealne ośrodki płynne: ciecze i gazy odkształcają się w sposób

nieodwracalny – płyną. Wśród cieczy rzeczywistych tylko nieliczne zachowują się w sposób

zbliżony do cieczy idealnych. Ze względu na właściwości reologiczne większość cieczy

rzeczywistych należałoby zaklasyfikować pośrodku pomiędzy cieczami a ciałami stałymi; są

one w różnym stopniu lepkie, ale i sprężyste. Można je nazwać cieczami lepkosprężystymi.

Ośrodki płynne mogą być poddawane jedynie naprężeniom ścinającym.

Definicje podstawowych wielkości występujących w reologii

Pomiar lepkości cieczy wymaga zdefiniowania wszystkich parametrów opisujących przepływ.

Prawo lepkości Newtona opisuje zachowanie się cieczy idealnej

τ = η . γ

naprężenie ścinające = lepkość . szybkość ścinania

Przepływ między dwiema równoległymi płytami: 1 – ścinana ciecz, 2 – ruchoma płyta z

powierzchnią ścinania A, stykająca się z cieczą znajdującą się poniżej, 3 – płyta nieruchoma

Naprężenie ścinające

Siła F przyłożona do powierzchni A(powierzchnia styku między górną płytą i cieczą)

wywołuje przepływ w warstwie cieczy. Prędkość przepływu zależy od wewnętrznego oporu

cieczy tzn. od jej lepkości

Page 4: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Szybkość ścinania

Naprężenie ścinające τ powoduje, że przepływ cieczy zachodzi w specyficzny sposób:

Największa prędkość przepływu vmax występuje tuż przy poruszającej się powierzchni płyty.

Prędkość przepływu w kolejnych warstwach cieczy jest coraz mniejsza. Spadek prędkości

wzdłuż szerokości szczeliny między płytą ruchomą i nieruchomą y, nazywamy szybkością

ścinania i matematycznie określamy jako pochodną:

γ = dv/dy [s-1

]

Można zapoznać się z następującymi pojęciami:

lepkość dynamiczna, lepkość kinematyczna, jednostki, krzywe płynięcia i krzywe lepkości,

klasyfikacja cieczy. 4

Przykłady substancji stosowanych jako zagęstniki (substancje konsystencjotwórcze,

dodatki reologiczne) oraz polimery filmotwórcze

Wodę lub olej – ciecze występujące w większości form kosmetycznych możemy zasadniczo

zaliczyć do cieczy newtonowskich spełniających prawo Newtona. Natomiast układy

koloidalne, emulsje, zawiesiny wykazują najczęściej własności reologiczne charakterystyczne

dla cieczy lepkosprężystych, nienewtonowskich. Substancje zagęszczające, które w dużej

mierze odpowiadają za właściwości cieczy nienewtonowskich, umożliwiają otrzymywanie

względnie trwałych zawiesin, nie ulegających sedymentacji, układów tiksotropowych, żeli.

Pomiary reologiczne są bardzo użyteczne przy ustalaniu wewnętrznej struktury oraz trwałości

kosmetyku. Są też niezbędne przy projektowaniu aparatury. Ponadto substancje zagęszczające

mogą pełnić w recepturze dodatkowe role związane z ich właściwościami fizykochemicznymi

lub działaniem biologicznym. Większość substancji zagęszczających umieszczono w tabeli

pt.: Classification of water soluble polymers 5

Toniki, lotiony

Są to zazwyczaj przezroczyste, ciekłe produkty kosmetyczne stosowane do zmywania

powierzchni skóry w celu oczyszczenia i rozprowadzenia substancji biologicznie czynnych o

korzystnym działaniu na skórę (np. związki o lekko kwaśnym pH, nawilżające, ściagające).

Ułatwiają one utrzymanie skóry w dobrej kondycji.

Podstawowe informacje na temat w/w form zawiera rozdział z podręcznika New Cosmetic

Science 3

Żele

Zgodnie z definicją żele powstają z liofilowego zolu, gdy cząsteczki zolu wiążą całą fazę

ciągłą w półsztywną galaretę. Ze względu na własności reologiczne możemy podzielić żele na

dwie grupy mocne (strong) i słabe (weak). Mocne żele zachowują się jak ciała lepkosprężyste,

przypominające bardziej ciała stałe niż ciecze i pod wpływem przyłożonego naprężenia

ulegają odkształceniu, a po przekroczeniu pewnej wartości naprężenia – mechanicznej

Page 5: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

destrukcji. Słabe żele pod wpływem przyłożonego naprężenia zaczynają płynąć jak typowe

ciecze.

Zdecydowanie najpopularniejszą formą kosmetyków są jednak emulsje, czyli

wieloskładnikowe układy heterofazowe.

Emulsja składa się z co najmniej dwóch nie mieszających się ze sobą faz ciekłych, z

których jedna jest rozproszona w drugiej w postaci kropel i/lub ciekłych kryształów.

W nie mieszających się ze sobą cieczach cząsteczki, ze względu na różnice w budowie, nie

mogą ze sobą oddziaływać. Między takimi cieczami istnieje napięcie międzyfazowe – jest to

obszar o podwyższonej energii wewnętrznej. Z punktu widzenia termodynamiki: im większa

powierzchnia styku tych cieczy, tym większe napięcie międzyfazowe i tym większa energia

swobodna układu i entropia. ( G = H + TS, gdzie G – energia wewnętrzna układu, H – energia

swobodna układu, S – entropia układu). Czyste nie mieszające się ciecze nie mogą wytworzyć

stabilnej emulsji, ponieważ jest to układ z punktu widzenia termodynamiki wysoce

niestabilny o bardzo dużej powierzchni międzyfazowej ( rzędu wielu metrów kwadratowych

na gram układu). Po zmieszaniu takich cieczy następuje spontaniczny proces rozdziału – jest

on następstwem obniżenia entalpii swobodnej cieczy nie zmieszanych w stosunku do entalpii

swobodnej cieczy zdyspergowanych.

Stosunkowo stabilna emulsja powstanie dopiero po obniżeniu napięcia międzyfazowego, po

zaadsorbowaniu na granicy faz cząsteczek środka powierzchniowo czynnego - emulgatora.

Emulsje kosmetyczne prawie zawsze złożone z fazy wodnej i olejowej dzielimy na układy

typu olej w wodzie O/W – faza olejowa rozproszona lub wewnętrzna, faza wodna ciągła lub

zewnętrzna oraz woda w oleju W/O – faza wodna rozproszona (wewnętrzna), faza olejowa

ciągła (zewnętrzna). Określenie „olej” oznacza fazę organiczną nierozpuszczalną w wodzie

Można też wytworzyć emulsje wielokrotne W/O/W lub O/W/O i znajdują one od czasu do

czasu zastosowanie w kosmetyce. Emulgator to spc o budowie amfifilowej rozpuszczalny w

specyficzny sposób w obu nie mieszających się fazach. Część hydrofilowa cząsteczki

emulgatora ma powinowactwo do fazy wodnej a część lipofilowa – do fazy olejowej. Dzięki

temu cząsteczki emulgatora ustawiają się na granicy faz i powodują zmniejszenie napięcia

międzyfazowego. Oczywiście nie można obniżyć napięcia międzyfazowego do zera i emulsja

zawsze będzie układem termodynamicznie niestabilnym. Emulsje otrzymuje się przede

wszystkimi poprzez rozproszenie jednej cieczy w drugiej ( fazy wewnętrznej w zewnętrznej)

– wymaga to dość dużego nakładu energii.

Różnice we właściwościach fizykochemicznych emulsji typu o/w i w/o są przede wszystkim

wynikiem odmiennej polarności fazy zewnętrznej (ciągłej) i jej oddziaływań z otoczeniem.

Dzięki temu można stosunkowo łatwo określić rodzaj emulsji.

Niestabilność emulsji [1]

Śmietanowanie

Sedymentacja

Flokulacja

Złamanie emulsji

Mechanizmy fizykochemiczne odpowiedzialne za niestabilność emulsji [1,2]

Prawo Stokesa

Siły Van der Waalsa

Ruchy Browna

Zjawisko Ostwalda

Page 6: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Stabilizacja emulsji

Podstawową metoda zwiększenia stabilności emulsji i ułatwienia jej wytworzenia jest

wprowadzenie do układu emulgatora. Efektywność emulgatorów zależy od ich zdolności

obniżania napięcia międzyfazowego, a także możliwości uczestniczenia w innych zjawiskach

stabilizujących emulsje: tworzeniu kompleksowego filmu na powierzchni kropli fazy

rozproszonej, tworzeniu warstw elektrycznych wokół kropel emulsji, powstawaniu

ciekłokrystalicznych lub żelowych struktur w fazie ciągłej i in. Metody stabililizacji emulsji

opisano dokładnie w odnośnikach literaturowych [1,2]

Rys. Schemat budowy emulgatora.

Konsystencja i właściwości reologiczne

Jednym z czynników, które wpływają na właściwości aplikacyjne kosmetyków jest

konsystencja emulsji. Lepkość emulsji zwykle decyduje o zaklasyfikowaniu kosmetyku do

odpowiedniej grupy produktów rynkowych: mleczka, balsamu czy kremu.

Właściwości reologiczne emulsji i jej konsystencja zależą od:

ilości fazy olejowej

rodzaju składników fazy olejowej

obecności składników konsystencjotwórczych w fazie olejowej i w fazie wodnej.

Odpowiednią konsystencję emulsji o/w uzyskuje się zwykle poprzez:

Dodatek tzw. „stałych wosków” – czyli substancji tłuszczowych, które w temperaturze

pokojowej są ciałami stałymi. (Mogą to być estry kwasów tłuszczowych i alkoholi

tłuszczowych o długich łańcuchach węglowodorowych czyli prawdziwe woski ale także

związki o stosunkowo dużej masie cząsteczkowej, zawierające w swojej strukturze długie

łańcuchy węglowodorowe np. kwasy i alkohole tłuszczowe, mono- i diglicerydy

kwasów tłuszczowych, woski mineralne).

Dodatek hydrofilowych polimerów, które po wprowadzeniu do emulsji zwiększają lepkość

fazy wodnej.

Substancje te, powodując wzrost lepkości fazy wodnej działania konsystencjotwórczego,

wpływają również na stabilność emulsji. Polimery, poprzez zwiększenie lepkości fazy

ciągłej zapobiegają śmietanowaniu i dodatkowo utrudniają przemieszczanie się kropel fazy

wewnętrznej, co w pewnym stopniu przeciwdziała koalescencji. Z kolei alkohole

tłuszczowe, jako związki posiadające w strukturze hydrofilowe grupy funkcyjne, mogą

lokować się na granicy faz, wpływając na stabilność kropel fazy rozproszonej w układzie.

Page 7: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Rys. Schemat emulsji typu o/w

Substancje wchodzące w skład emulsji kosmetycznych:

Woda

Emulgatory

Emolienty – składniki fazy olejowej odpowiedzialne za takie właściwości użykowe

emulsji jak: wygładzenie i zmiękczenie naskórka, łatwość rozprowadzenia emulsji,

wytworzenie filmu okluzyjnego na powierzchni skóry

Substancje nawilżające ( o budowie hydrofilowej) jak gliceryna, glikole, aminokwasy,

mocznik i inne

Substancje zwiększające lepkość fazy zewnętrznej – poprawiają stabilność emulsji ,

nadają jej pożądaną formę użytkową np. karbomery, pochodne celulozy itp.

Substancje czynne np. filtry UV, witaminy, antyutleniacze

Konserwanty zapobiegające rozwojowi bakterii zwłaszcza w emulsjach O/W

Kompozycje zapachowe, barwniki nadające produktom miłe dla potencjalnych

konsumentów właściwości użytkowe

Emulsje w/o obok emulsji typu o/w są najczęściej spotykanymi formami preparatów

do pielęgnacji skóry. Emulsje te czasem kojarzą się z „ ciężkimi”, tłustymi, lepkimi kremami.

Ale nie jest to nieodłączna cecha emulsji typu w/o – przy umiejętnym doborze bazy

emulgującej i składników fazy olejowej można wytworzyć emulsję w/o o bardzo dobrych

właściwościach użytkowych. Działanie emulsji w/o polega przede wszystkim na tworzeniu

warstwy okluzyjnej hamującej TEWL i poprawiającej nawilżenie skóry. Emulsje takie są

podstawą odpornych na zmywanie wodą kosmetyków chroniących przed słońcem, kremów na

noc, kremów ochronnych na dzień i kremów dla dzieci .

Cechy emulsji w/o

Powinowactwo do naturalnej warstwy lipidowej naskórka

Efektywna ochrona skóry przed działaniem czynników zewnętrznych związana z

utworzeniem warstewki lipidowej na powierzchni skóry po zastosowaniu emulsji

Efekt nawilżający związany z bardzo wydajnym obniżeniem transepidermalnej

utraty wody (TEWL)

Poprawa przenikania substancji lipofilowych a także hydrofilowych

Mniejsze prawdopodobieństwo rozwoju mikroorganizmów w preparacie

Odporność na niskie temperatury (nie zestalają się)

Page 8: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Otrzymanie stabilnej emulsji w/o jest technologicznie trudniejsze niż otrzymanie stabilnej

emulsji o/w. Do wytworzenia stabilnych emulsji w/o niezbędne są emulgatory różniące się

budową chemiczną i właściwościami od emulgatorów używanych do stabilizacji emulsji o/w.

Są to najczęściej pochodne lanoliny, oksyetylenowanego oleju rycynowego, polialkoholi i

sorbitanu. Właściwości emulgatorów mają również sole wapniowe, magnezowe i cynkowe

kwasów tłuszczowych. Stosowane są one zazwyczaj jako składniki stabilizujące emulsje w/o

oraz konsystencjotwórcze. Stabilność emulsji w/o poprawia dodatek uwodnionego siarczanu

magnezu w ilości 0.5 – 1%[1,2,3].

Emulsje wielokrotne

Emulsje wielokrotne to układy, w których emulsja typu W/O jest rozproszona w fazie wodnej

lub emulsja typu O/W jest rozproszona w fazie olejowej. Oznaczamy je odpowiednio W/O/W

i O/W/O. Pierwsze doniesienia literaturowe na temat emulsji wielokrotnych mówią o

otrzymywaniu tych układów przypadkowo. Pierwszym etapem otrzymywania emulsji typu

W/O/W jest powstanie układu W/O w obecności emulgatora hydrofobowego o niskim HLB.

W drugim etapie tworzy się emulsja typu O/W z zastosowaniem emulgatora o wysokim HLB.

Emulsje wielokrotne umożliwiają zamknięcie w jednej formie kosmetycznej kilku substancji

aktywnych, które nie powinny się ze sobą stykać ze względu na niestabilność lub możliwość

reagowania. Z punktu widzenia efektu kosmetycznego emulsje te umożliwiają przedłużone

działanie kosmetyku na skutek kontrolowanej szybkości uwalniania związku (związków)

aktywnych z wewnętrznej fazy wodnej ( w przypadku W/O/W). Ze względu na

skomplikowany sposób otrzymywania i kłopoty ze stabilnością preparatów w dłuższym

przedziale czasu emulsje te nie są zbyt popularne.

Mikroemulsje

Mikroemulsje odróżnia się od zwykłych emulsji na podstawie rozmiarów rozproszonych

cząstek. Rozmiar cząstek fazy rozproszonej waha się od kilku do kilkudziesięciu nanometrów

– ze względu na tak małe rozmiary nie rozpraszają one światła z zakresu widzialnego i układ

jest dla oka ludzkiego idealnie przezroczysty. Mikroemulsje tworzą się spontanicznie po

zmieszaniu ze sobą odpowiednio dobranych składników; są układami stabilnymi.[4]

Emolienty, sensoryczna ocena emulsji

Emolienty

Emolienty to składniki, zmiękczające, wygładzające naskórek poprawiające jego kondycję.

Do substancji o takim działaniu zaliczamy przede wszystkim składniki o charakterze

lipidowym, które po aplikacji preparatu tworzą warstwę okluzyjną. Odpowiedni dobór

emolientów może mieć decydujący wpływ na własności aplikacyjne formulacji, takie jak

lepkość, łatwość rozprowadzania, odczucia na skórze po aplikacji – szybkość „wchłaniania”,

„tłuszczenie”, itp. Z reguły wśród emolientów możemy wyróżnić dwie główne grupy: tzw.

„dry emolliens” (np. lotne silikony, niskocząsteczkowe ciekłe woski) oraz „rich emollients”

(np. triglicerydy, węglowodory) różniące się skrajnie własnościami sensorycznymi

Sensoryczna ocena preparatów kosmetycznych

W procesie opracowania receptury preparatu kosmetycznego możemy wyróżnić dwa etapy:

- optymalizacja skuteczności działania kosmetycznego,

- optymalizacja właściwości użytkowych.

Pisząc o właściwościach uzytkowych preparatu najczęściej mamy na myśli:

sposób i wygodę aplikacji,

łatwość rozprowadzania,

Page 9: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

wrażenia organoleptyczne po aplikacji.

Optymalizacja formy preparatu kosmeycznego po tym kątem jest ważnym elementem

przygotowania produktu do wprowadzenia na rynek. O powodzeniu danego produktu, oraz

jego wyborze przez konsumentów decyduje w dużym stopniu „przyjemność” stosowania.

Optymalizacja właściwości aplikacyjnych nie jest zagadnieniem łatwym. Nie opracowano

dotychczas metodyki oceny sensorycznej z wykorzystaniem metod instrumentalnych, w

zasadzie jedyne znane metody oceny sensorycznej to badania panelowe z udziałem

probantów.

Badania sensoryczne – ocena jakościowa i hedonistyczna

Każdy parametr jest oceniany w skali liczbowej od 1 do 5 (1 – wartość „najgorsza”, 5 –

wartość – „najlepsza”). Przykładowo: przyczepność 1 = kosmetyk nie przylega do palca,

szybko spływa, przyczepność 5 = kosmetyk dobrze przylega do palca tworzy duży stożek.

parametr definicja opis procedury badawczej

przyczepność

określa możliwość nabrania

preparatu opuszkiem palca, krem o

dobrej przyczepności łatwo jest

nabrać ze słoiczka palcem

Na stole postawić 50-ml zlewkę z

ok. 20 ml emulsji, swobodnie pobrać

opuszkiem palca emulsję; emulsja o

dobrej przyczepności łatwo się

nabiera, nie spływa i tworzy na

opuszce palca charakterystyczny

stożek (nie rozlewa się)

konsystencja określa gęstość oraz spójność

emulsji

Na stole postawić 50-ml zlewkę z

ok. 20 ml emulsji, swobodnie

zanurzyć palec w emulsji pod kątem

ok. 60 o i szybko wyciągnąć

jednolitość

określa jakość emulsji, dobra

emulsja powinna być jednorodna, o

gładkiej powierzchni bez

widocznych pęcherzyków powietrza

Ocenić gładkość i jednolitość

powierzchni emulsji w zlewce,

następnie na oczyszczoną skórę

przedramienia nanieść 0,5 ml

emulsji i rozsmarować ruchem

kolistym oceniając obecność grudek,

pęcherzyków powietrza itp.

efekt poduszki

określa ilość kremu odczuwaną

pomiędzy palcami podczas

pocierania palców o siebie. Im

więcej produktu odczuwa się

pomiędzy palcami tym silniejszy

efekt poduszki

0,5 ml emulsji umieścić pomiędzy

kciukiem a palcem wskazującym,

pocierając palcami o siebie określić

wyczuwaną ilość kremu

rozprowadzanie określa łatwość rozprowadzania

emulsji na powierzchni skóry

Na oczyszczoną skórę lewego

przedramienia nanieść 0,5 ml

badanej emulsji, rozprowadzić na

skórze palcami prawej ręki, ocenić

opór jaki stawia emulsja przy

rozprowadzaniu

wchłanianie określa szybkość wchłaniania się

emulsji w naskórek

Na oczyszczoną skórę lewego

przedramienia nanieść 0,5ml

Page 10: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

badanej emulsji, rozprowadzić na

skórze palcami prawej ręki, po

chwili ocenić czy preparat

całkowicie wniknął w naskórek

tłustość

określa na ile emulsja pozostawia na

powierzchni skóry tłusty film

bezpośrednio po aplikacji

na oczyszczoną skórę lewego

przedramienia nanieść 0,5ml

badanej emulsji, rozprowadzić na

skórze palcami prawej ręki, zaraz

potem palcami prawej ręki ocenić

czy na skórze pozostał tłusty film

natłuszczanie

(tłuszczenie)

określa czy po upływie 1/2 godziny

od chwili aplikacji emulsja

pozostawia na skórze wyczuwalny

tłusty depozyt

na oczyszczoną skórę lewego

przedramienia nanieść 0,5ml

badanej emulsji, rozprowadzić na

skórze palcami prawej ręki, po

godzinie palcami prawej ręki ocenić

czy na skórze pozostał tłusty film

wygładzanie określa stopień wygładzenia skóry

po zastosowaniu emulsji

na oczyszczoną skórę lewego

przedramienia nanieść 0,5ml

badanej emulsji, rozprowadzić na

skórze palcami prawej ręki, po

godzinie palcami prawej ręki ocenić

gładkość skóry porównując ją z

obszarem nie smarowanym emulsją.

Uzyskane średnie wartości liczbowe parametrów sensorycznych przedstawia się zwykle na

wykresach – tzw.profilach sensorycznych. Przykładowy profil sensoryczny przedstawia

poniższy wykres (dla rozszerzonej skali – 1-10).

Page 11: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Literatura uzupełniająca

1. Atkins P.W., Podstawy chemii fizycznej, WN PWN, Warszawa 1999

2. Dutkiewicz E.T., Fizykochemia powierzchni, WNT, Warszawa 1998

3. New Cosmetic Science ed. by Takeo Mitsui, Elsevier 1997

4. Schramm,G. Reologia. Podstawy i zastosowania, Ośrodek Wydawnictw Naukowych

Poznań 1998, str.18-28

5. New Cosmetic Science, ed. by Takeo Mitsui, Elsevier 1997. p.139 - 142

6. Majeti N.V. Ravi Kumar, Reactive & Functional Polymers 46 (2000), 1-27

7. Fabianowski W.,Wiadomości PTK, 4, nr3/4 listopad 2001, 46-47

8. J. Arct, K. Pytkowska, „Emulsje kosmetyczne”, Wiadomości PTK, Vol.3 (2/3),

listopad 2000, s. 9-17

9. J. Knowlton, S. Pearce “Handbook of Cosmetic Science and Technology”, Elsevier

1993

10. K.F. De Polo „A short textbook of cosmetology” str.184-185, 269-277

11. M. Gronwald „Emulgatory w produktach kosmetycznych”, Wiadomości PTK, Vol.3

(2/3), listopad 2000, s. 17-22

12. M. Kowalski, I.Panek „Produkcja stabilnych emulsji na skalę przemysłową”

ibid.s.22-26

13. C.Schutz, „Mikroemulsja: niezwykłe połączenie idealnej przejrzystości oraz

maksymalnej efektywności”, Wiadomości PTK, Vol.6 Nr 2, wrzesień 2003, s. 15-18

14. Wiadomości PTK, nr specjalny –Listopad 2004, str. 6-12.

Wykonanie ćwiczenia:

1. Wykonanie szeregu form kosmetycznych na podstawie przykładowych receptur.

2. Ocena otrzymanych produktów.

3. Ocena jednorodności otrzymanych emulsji.

4. Ocena sensoryczna otrzymanych emulsji.

5. Obserwacja emulsji pod mikroskopem

Page 12: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

MATERIAŁY DO ĆWICZEŃ

Przykładowe receptury kosmetyków

Ćwiczenie 1.

Tonik alkoholowy do cery tłustej

Nazwa INCI Ilość [%]

Allantoin 0,1

PEG-40 hydrogenated castor oil lub

PEG-60 hydrogenated castor oil 2,0

Salvia officinalis (and) propylene

glycol* 1,0

Alcohol 20,0

Aqua Do 100

Konserwant, barwnik, kompozycja

zapachowa q.s.

Wykonanie:

1. Rozpuścić w wodzie solubilzator

2. Dodać wyciąg roślinny

3. Dodać pozostałe składniki

4. Mieszać do uzyskania jednorodnego roztworu

*Wyciąg z szałwii można zastąpić innym wyciągiem, odpowiednim dla cery tłustej.

Tonik bezalkoholowy do cery suchej

Nazwa INCI Ilość [%]

PEG-7 Glyceryl Cocoate 0,2

[hydrolizat protein] 0,2

Glycerin 1,0

Panthenol 0,1

[solubilizator] q.s.

[wyciąg roślinny] 1,0

Aqua Do 100

Konserwant, barwnik, kompozycja

zapachowa

q.s.

Wykonanie:

1. Rozpuścić w wodzie solubilzator

2. Dodać wyciąg roślinny

3. Dodać pozostałe składniki

4. Mieszać do uzyskania jednorodnego roztworu

Page 13: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Preparat wzmacniający końcówki włosów

Faza Nazwa INCI Ilość (% wag.)

I

Chitosan 0.4

Glycolic Acid 0.2

Aqua 9.5

Hydroxyethylcellulose 0.4

Aqua 20

II

Hydrolized Rice

Protein, Hydrolized

Vegetables Protein

4

Panthenol 0.5

Glycerine 55

III Ethanol 10

IV Parfum, Preservative q.s.

Wykonanie:

1. Składniki fazy pierwszej mieszać w temperaturze pokojowej do uzyskania jednolitej

konsystencji.

2. Oddzielnie zawiesić pochodną celulozy w wodzie, doprowadzić pH do 8 i mieszać

do uzyskania jednorodnego roztworu; po czym ustalić pH = 5,5.

3. Do fazy pierwszej dodać po kolei składniki fazy trzeciej ciągle mieszając, pH< 6.

4. Następnie wprowadzić fazę drugą a po uzyskaniu jednolitej konsystencji dodać etanol.

5. Dodać konserwant i zapach.

6. Doprowadzić pH do wartości 4.5.

Dezodorant typu roll-on

Faza Nazwa INCI Ilość (% wag.)

I Hydroxypropylcellulose 1,2

Woda 86,8

II

Chitosan 0,1

Kwas glikolowy 0,05

Woda 9,85

Gliceryna 2,0

Wykonanie:

1. Mieszać składniki fazy I do uzyskania jednolitej konsystencji (aby poprawić

rozprowadzenie hydroksypropylocelulozy dodać niewielką ilość roztworu TEA a po

uzyskaniu jednolitej konsystencji zakwasić do pH ok. 4)

2. Mieszać składniki fazy II do uzyskania jednolitej konsystencji.

3. Połączyć obydwie fazy i mieszać do uzyskania jednolitej konsystencji

Page 14: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Hydrożel

Nazwa INCI Ilość (% wag.)

Carbomer 0.3

Hamamelis virginiana 5

PEG-7 Glyceryl Cocoate 0.5

Polysorbate-20 0.5

Hydrolyzed Almond Protein 0.5

Aqua Do 100

Triethanolamine 0.3

Wykonanie:

1.Rozproszyć Carbomer w wodzie (dodawać małymi porcjami, aby nie powstał zgęstki),

mieszać aż do uzyskania jednolitej konsystencji.

2.Dodać pozostałe składniki.

3.Następnie dodać trietanoloaminę w ilości niezbędnej do uzyskania pożądanej konsystencji

żelu. (Karbomer optymalną lepkość i klarowność uzyskuje w pH ok. 6,5)

Żel do mycia twarzy

Nazwa INCI Ilość [%]

Aqua Do 100

Xanthan gum 1,5

Glycerin 3,0

[wyciąg ziołowy glikolowy] 1,0

Polyquaternium-39 2,0

TEA Lauryl Sulfate 7,50

Polysorbate 20 lub

PEG-40 Hydrogenated Castor

Oil

1,0

Lactic acid Do pH 5,5

Konserwant itp. q.s.

Wykonanie:

1. W części wody uwodnić gumę ksantanową.

2. Oddzielnie zsolubilizować wyciąg ziołowy

3. Do pozostałej części wody dodać resztę składników receptury, a następnie połączyć z

solubilizowanym wyciągiem.

4. Dodać do uwodnionej gumy ksantanowej i wymieszać do uzyskania jednolitej

konsystencji.

Page 15: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Klarowny płyn do mycia

INCI ilość

Sodium Myreth Sulfate 15,0

Decyl Glucoside 10,0

Laureth-2 1,5

Aqua do 100

konserwant, barwnik q.s

Wykonanie:

1. Roztworzyć w wodzie Sodium Myreth Sulfate

2.Dodać pozostałe składniki. Mieszać do uzyskania jednorodnego, klarownego roztworu.

Renatłuszczający żel pod prysznic

INCI ilość

Sodium Laureth Sulfate (35%)* 15,0

Cocamidopropyl Betaine 4,5

Coco Glucoside and Glyceryl Oleate 5,0

Sodium Chloride 1,1

Aqua do 100

Perfume q.s

konserwant, barwnik q.s. *Uwaga! SLES handlowy jest 70%, należy najpierw przygotować rozcieńczony roztwór surowca

Wykonanie:

1. Roztworzyć w wodzie SLS

2. Dodać pozostałe składniki. Mieszać do uzyskania jednorodnego, klarownego roztworu.

Szampon kondycjonujący

Wykonanie:

1. Roztworzyć w wodzie Sodium Myreth Sulfate

2. Dodać pozostałe składniki. Mieszać do uzyskania jednorodnego, klarownego roztworu.

INCI ilość

PEG-7 Glyceryl Cocoate 0,5

Sodium Myreth Sulfate 40

Potassium Cocoyl Hydrolyzed Collagen 10

Guar Hydroxypropyl Trimonium Chloride 0,5

Glycol Distearate, Laureth-4,

Cocamidopropyl Betaine

1,0

Glycerin 2

Hydrolyzed Collagen 5

Laureth-2 2,5

Aqua do 100

konserwant, barwnik q.s

Page 16: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Krystaliczny szampon do włosów

INCI ilość

Sodium Laureth Sulfate* 25,0

Decyl Glucoside 5,0

Cocamidopropyl Betaine 10,0

PPG-5 Laureth-5 1,0

Laureth-2 3,5

Aqua do 100

Parfume q.s

konserwant, barwnik q.s *Uwaga! SLES handlowy jest 70%, należy najpierw przygotować rozcieńczony roztwór surowca

Wykonanie:

1. Roztworzyć w wodzie SLS

2. Dodać pozostałe składniki. Mieszać do uzyskania jednorodnego, klarownego roztworu.

Klarowny szampon z proteinami

INCI ilość

Lauryl Glucoside 13,0

Ammonium Lauryl Sulfate 11,0

Hydrolyzed Keratin 3,0

Sodium chloride q.s

Aqua do 100

Perfume q.s

konserwant, barwnik q.s

Wykonanie:

1. Roztworzyć w wodzie pierwsze 3 składniki do uzyskania klarownego

2. Dodać chlorek sodu do uzyskania odpowiedniej konsystencji

3. Dodać pozostałe składniki

Page 17: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Ćwiczenie 2.

Krem promieniochronny

Nazwa INCI Ilość [%]

Glyceryl Stearate, Ceteareth-20,

Ceteareth-12 Cetearyl Alcohol, Cetyl

Palmitate

6,0

Coco-Caprylate/Caprate 3,0

Catearyl Isononaoate 3,0

Butyrospermum parkii 2,0

Tocopheryl Acetate 1,0

Ethylhexyl Methoxycinnamate 4,0

Benzophenone-3 1,0

Glycerin 3,0

Aqua do 100

Carbomer 0,3

Potassium Hydroxide 0,04

Bisabolol 0,2

preservative, parfum q.s.

Wykonanie:

1. Faza wodna: Karbomer zawiesić w wodzie, uzyskując jednolitą konsystencję. Dodać

glicerynę. Podgrzać do temperatury ok.80oC

2. Fazę olejową podgrzać do temperatury ok.80oC i dodać do fazy wodnej stale mieszając.

3. Mieszając schłodzić do temperatury 40oC

4. Dodać wodorotlenek potasu doprowadzając do pH ok.6,5

5. Dodać bisabolol i pozostałe składniki, przy temperaturze 30oC zakończyć mieszanie.

Nawilżający balsam do ciała

Nazwa INCI Ilość [%]

Cetearyl Glucoside, Cetearyl

Alcohol 1,0

Disodium Cetearyl Sulfosuccinate 0,2

Glyceryl Stearate 1,0

Pentaerythrityl Distearate 0,5

Myristyl Myristate 0,75

Butyrospermum Parkii Butter 0,75

Dicaprylyl Ether 2,0

Ethylhexyl Stearate 2,0

Olus Oil [EU], Vegetable Oil

[CTFA] 2,0

Carbomer 0,2

Glycerin 5,0

Aqua Do 100

Potassium Hydroxide (10%) 1,0

Parfum qs.

Preservative qs.

Page 18: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Wykonanie:

1. Podgrzać fazę olejową do 80oC, mieszać

2. Zawiesić w fazie wodnej karbomer, dodać glicerynę i podgrzać do 80oC.

3. Do fazy olejowej dodać fazę wodną mieszając

4. Schłodzić emulsję mieszając do 40oC

5. Doprowadzić pH do max. 6,5

6. Dodać zapach, konserwant

7. Zakończyć mieszanie przy 30 oC

Mleczko do demakijażu o/w

Nazwa INCI Ilość [%]

Glyceryl Stearate, PEG-100

Stearate 5,00

Cetearyl alcohol 0,50

Sorbitan stearate 0,50

Polysorbate-60 0,90

Petrolatum 3,00

Dimethicone 1,00

Triticum vulgare 5,00

Aqua Do 100

Mineral oil 8,00

Glycerin 5,00

Xantan gum 0,10

Konserwant, barwnik,

kompozycja zapachowa q.s.

Wykonanie:

1. Faza wodna: Gumę ksantanową uwodnić, dodać glicerynę. Podgrzać do 80oC

2. Podgrzać fazę olejową do 80oC

3. Do fazy wodnej dodać fazę olejową mieszając

4. Mieszając schłodzić do 30oC

5. Dodać pozostałe składniki

Krem z hydroksykwasami

Nazwa INCI %

Cetearyl alcohol lub cetyl alcohol 2,0

Glyceryl stearate, Ceteareth-20,

Ceteareth-12 , Cetearyl alcohol, Cetyl

palmitate

8,0

Paraffinum liquidum 3,0

Dimethicone 0,5

Octyldodecanol 3,0

Tocopheryl acetate 2,0

Isostearyl Neopentanoate 3,0

Malic acid 0,15

Lactic acid 0,8

Tartaric acid 0,15

Citric acid 0,1

Page 19: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Glycerin 3,0

Aqua do 100

Sodium hydroxide 20% 1,0

Konserwant, barwnik, kompozycja

zapachowa

q.s.

Wykonanie:

1. Fazę olejową i wodną podgrzać do 80oC

2. Do fazy wodnej dodać fazę olejową mieszając

3. Mieszając schłodzić emulsję do 40oC

4. Dodać wodorotlenek sodu doprowadzając do pH ok. 5,5

5. Dodać pozostałe składniki

Nawilżający krem na dzień

Faza Nazwa INCI %

A

Sodium Stearoyl Glutamate 0,5

Cetearyl Alcohol 2,5

Dicaprylyl Carbonate 5,0

Coco-Caprylate/Caprate 2,0

Olus Oil [EU], Vegetable Oil

[CTFA] 5,0

Sodium Polyacrylate 0,4

B Glycerin 3

Aqua Do 100

C Parfum qs.

Preservative qs.

Wykonanie:

1. Podgrzać fazę A do temperatury 80-85oC, mieszać

2. Podgrzać fazę B do temperatury 80-85oC

3. Fazę B dodać do fazy A mieszając

4. Mieszając schłodzić emulsję do 40oC

5. Dodać składniki fazy C

6. Mieszać do schłodzenia do temparatury 30oC

Young Care Cream

Faza INCI ilość [%]

A

Polyquaternium-37, Dicaprylyl

Carbonate, Lauryl Glucoside

1,8

Glycerin 3,0

Aqua Do 100

B

Distearoylethyl Hydroxyethylmonium

Methosulfate, Cetearyl Alcohol

0,5

Cetearyl Alcohol 1,0

Gyceryl Stearate 1,0

Dicaprylyl Carbonate 3,0

Ethylhexyl Stearate 3,0

Cetearyl Isononanoate 1,0

Tocopherol 0,5

Page 20: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

C Parfum qs.

Preservative qs.

Wykonanie:

1. Rozproszyć Polyquaternium-37, Dicaprylyl Carbonate, Lauryl Glucoside w

mieszaninie wody i gliceryny w temperaturze 85oC, mieszać do uzyskania jednorodnego żelu.

2. Składniki fazy B podgrzać do 85oC i dodać do fazy stale mieszając.

3. Schłodzić emulsję mieszając do 40oC

4. Dodać fazę C sprawdzając pH, które powinno być w granicach 4,5-5

Krem nawilżający

INCI ilość [%]

Glyceryl Stearate 4,0

Ceteareth-12 1,5

Ceteareth-20 1,5

Vitis vinifera 3,0

Octyldodecanol 3,0

Cetyl alcohol 4,0

Tocopheryl Acetate 2,0

Panthenol 1,0

Propylene Glycol 2,0

Aqua Do 100

Wykonanie:

1. Fazę wodną i fazę olejową podgrzać max. Do 80oC

2. Fazę olejową dodać powoli do fazy wodnej, mieszając cały czas

3. Schłodzić mieszając do 30 oC

Emulsja do demakijażu wodoodpornego

Faza INCI ilość [%]

A Aqua Do 100

B

Lauryl Glucoside (and) Polyglyceryl-2

Dipolyhydroxystearate (and) Glycerin

2,0

Ethylhexyl Stearate 3,0

Vegetable Oil 1,0

Hexyldecanol (and) Hexyldecyl Laurate 3,0

Sodium Polyarcylate 0,6

C Parfum qs.

Presarvative qs.

Wykonanie:

1. Podgrzać fazę A i B do 75oC

2. Dodać fazę A do B mieszając do schłodzenia do 40oC

3.Dodać fazę C i schłodzić do 30oC

Page 21: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Krem promieniochronny na dzień SPF 15

Faza INCI ilość [%]

A

Ceteareth-25 0,2

Isopropyl Myristate 5,0

Ethylhexyl Methoxycinnamate, Diethylamino

Hydroxybenzoyl Hexyl Benzoate

10,0

B

Aqua Do 100

Propylene Glycol 5,0

Glycerin 2,0

Xanthan Gum 0,2

C Caprylic/Capric Triglyceride, Sodium

Acrylates Copolymer

2,0

D

Parfum qs.

Panthenol 1,0

Preservative qs.

Wykonanie:

1. Fazę A podgrzać do 60oC aż do rozpuszczania Ceteareth-25. Następnie schłodzić ją do

temperatury pokojowej.

2. Wymieszać składniki fazy B

3. Dodać fazę A do fazy B mieszając, zhomogenizować

4. Dodać fazę C, zhomogenizować

5. Dodać składniki fazy D w kolejności podanej w tabelce.

6. Mieszać

Krem promieniochronny SPF 10 na zimno

Faza INCI ilość [%]

A

Ethylhexyl Methoxycinnamate, Diethylamino

Hydroxybenzoyl Hexyl Benzoate

5,0

Dibutyl Adipate 3,5

Hydrogenated Dimer

Dilinoleyl/Dimethylcarbonate Copolymer

1,0

B Aqua Do 100

Disodium EDTA 0,2

C Coco-Caprylate 2,0

D Sodium Acrylates Copolymer, Hydrogenated

Polydecene, PPG-1 Trideceth-6

1,4

E

Methylene Bis-Benzotriazolyl

Tetramethylbutylphenol (nano), Aqua, Decyl

Glucoside, Propylene Glycol, Xanthan Gum

2,0

F Preservative qs.

Parfum qs.

Wykonianie:

1. Zmieszać składniki fazy A i B oddzielnie

2. Dodać fazę A do fazy B mieszając

Page 22: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

3. Dodać fazę C, mieszać

4. Dodać fazę D, mieszać

5. Dodać fazę E i F.

Ćwiczenie 3.

Emulsja W/O – Krem półtłusty w/o

INCI Ilość

Aqua do 100

Glycerin 3,0

Carbomer 0,3

Xanthan Gum 0,1

Sodium Lauryl Glucose Carboxylate (and)

Lauryl Glucoside

1,5

Polyglyceryl-2 Dipolyhydroxystearate 4,0

Glyceryl Stearate 3,0

Coco-Caprylate 1,0

Ethylhexyl Stearate 4,5

Caprylic/Capric Triglyceride 4,5

Potassium Hydroxide (10%) 1,5

Preservatives, Parfum q.s.

Wykonanie:

1. Składniki fazy olejowej podgrzać do 75-80oC i dobrze wymieszać

2. Zawiesić karbomer i gumę ksantanową w wodzie, podgrzać do 75-80oC, mieszać do

uzyskania formy żelowej, następnie dodać Sodium Lauryl Glucose Carboxylate (and)

Lauryl Glucoside

3. Zlewkę z fazą wodną ustawić pod mieszadłem

4. Bardzo wolno dodawać fazę olejową do wodnej cały czas mieszając.

5. Mieszać w tej temperaturze przez 5 minut

6. Przy ciągłym mieszaniu schłodzić emulsję do 40oC

7. Dodać pozostałe składniki.

8. Ustalić pH 6,0-6,5

9. Przy 30 oC przestać mieszać

Balsam na zimno w/o

Nazwa INCI Ilość

PEG-7 Hydrogenated Castor Oil 7.0

Paraffinum Liquidum 10.0

Decyl Oleate 10.0

Tocopherol 5.0

Glycerin 5.0

Magnesium Sulphate 0.5

Page 23: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Aqua do 100

Preservatives, Parfum q.s.

Wykonanie:

1. Zmieszać składniki fazy olejowej do uzyskania jednorodnego układu.

2. Zmieszać składniki fazy wodnej

3. Do fazy olejowej dodać fazę wodną mieszając

4. Zhomogenizować

Krem na noc

Nazwa INCI Ilość [%]

Polyglyceryl-2

Dipolyhydroxystearate

3,0

Polyglyceryl-3 Diisostearate 2,0

Beeswax/ Cera alba 1,5

Magnesium Stearate 1,5

Dicaprylyl Carbonate 8,0

Coco-Caprylate/Caprate 7,0

Olej roślinny 2,5

Tocopheryl Acetate 1,5

Aqua Do 100

Glycerin 5,0

Magnesium Sulfate 1,0

Hydrolyzed Soy Protein 2,4

Preservatives, Parfum qs.

Wykonanie:

1. Składniki fazy olejowej podgrzać do 80-85oC.

2. Składniki fazy wodnej podgrzać do 80-85oC.

3. Zlewkę z fazą olejową ustawić pod mieszadłem

4. Bardzo wolno dodawać fazę wodną do olejowej cały czas mieszając.

5. Mieszać w tej temperaturze aż do utworzenia emulsji

6. Przy ciągłym mieszaniu schłodzić emulsję do 30oC

7. Dodać hydrolizat protein i pozostałych składników

Naturcare - W/O krem na noc – na zimno

Nazwa INCI Ilość [%]

Polyglyceryl-2

Dipolyhydroxystearate

3,0

Polyglyceryl-3 Diisostearate 1,5

Magnesium Stearate 1,0

Coco-Caprylate/Caprate 20,0

Tocopherol 0,5

Olej roślinny 1,0

Glycerin 7,0

Magnesium Sulfate 1,0

Aqua Do 100

Page 24: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Alcohol 7,0

Parfum qs.

Wykonanie:

1. Wymieszać dokładnie składniki fazy olejowej aż do uzyskania jednorodnego roztworu

2. Wymieszać składniki fazy wodnej

3. Dodać bardzo powoli fazę wodną do fazy olejowej cały czas mieszając

4. Po utworzeniu emulsji dodać alkohol i dalej mieszać delikatnie

5. Dodać zapach cały czas mieszając

Lekki krem nawilżający

Nazwa INCI Ilość [%]

PEG-30

Dipolyhydroxystearate

2,5

Butyrospermum parkii 1,0

Dicaprylyl Ether 1,5

Coco-caprylate 1,5

Hydrogenated Polyiso butene 6,0

Dimethicone 2,0

Dicaprylyl Carbonate (and)

Stearalkonium Hectorite (and)

Propylene (and) Carbonate

2,0

Aqua Do 100

Magnesium Sulfate

Heptahydrate

1,0

Xantham Gum 0,3

Preservative qs.

Wykonanie:

1. Składniki fazy olejowej podgrzać do 80-85oC.

2. Składniki fazy wodnej podgrzać do 80-85oC.

3. Zlewkę z fazą olejową ustawić pod mieszadłem

4. Bardzo wolno dodawać fazę wodną do olejowej cały czas mieszając.

5. Mieszać przez 5 minut w tej temperaturze.

6. Przy ciągłym mieszaniu schłodzić emulsję do 30 oC.

Light Cooling Fluid

Nazwa INCI Ilość [%]

Polyglyceryl-2

Dipolyhydroxystearate

2,0

PEG-30

Dipolyhydroxystearate

2,0

Dicaprylyl Ether 6,0

Hexyl Laurate 6,0

Cetearyl Isononanoate 7,0

Page 25: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Hexyldecanol 3,0

Aqua Do 100

Glycerin 5,0

Magnesium Sulfate 1,0

Alcohol 4,0

Preservative qs.

Preservative qs.

Wykonanie:

1. Składniki fazy olejowej podgrzać do 80-85oC.

2. Składniki fazy wodnej podgrzać do 80-85oC.

3. Zlewkę z fazą olejową ustawić pod mieszadłem

4. Bardzo wolno dodawać fazę wodną do olejowej cały czas mieszając.

5. Mieszać przez 5 minut w tej temperaturze.

6. Przy ciągłym mieszaniu schłodzić emulsję do 30 oC.

Page 26: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Ćwiczenie 4.

Arkusz oceny dla analizy sensorycznej – jakościowej

parametr 1 2 3 4 5

przyczepność

konsystencja

jednolitość

efekt poduszki

rozprowadzanie

wchłanianie

kleistość

tłustość

natłuszczanie

wygładzanie

Page 27: Kosmetyki VI sem. Technologia Chemiczna

Arkusz oceny dla analizy sensorycznej – hedonistycznej

-3 -2 -1 0 1 2 3

Zdecydo

wanie

mi się

nie

podoba

Nie

podoba

mi się

Trochę

mi się

nie

podoba

Nie

mam

zdania

Trochę

mi się

podoba

Podoba

mi się

Bardzo

mi się

podoba

Rozsmarowywalność

Pozostałość na

skórze

Zapach

Ogólna ocena

preparatu