LIST DO HEBRAJCZYKÓW, ROZDZIAŁ 1

(Kazanie wygłoszone przez brata Williama Branhama 21 sierpnia 1957 roku w Jeffersonville, stan Indiana, USA)

1. I dad niewiele. Myślę, że nie ma dla mnie nic lepszego jak tylko Słowo. Wiara

przychodzi przez słuchanie, słuchanie Słowa Bożego. 2. W którąś środę, a może w którąś niedzielę (na jakiejś niedzielnej usłudze), myślałem,

żeby dad pastorowi trochę wytchnienia, na co naprawdę on zasługuje, tak, abyśmy może zajęli się jakąś księgą w Biblii. Mieliśmy to już w zwyczaju. I czasami zostawaliśmy przy tym przez rok.

3. Pamiętam, jak kiedyś byliśmy dobry rok przy Księdze Objawienia. Lecz, och, jakich

rzeczy się nauczyliśmy, a jak cudowne to było. A potem wróciliśmy i przerabialiśmy Księgę Daniela, czy I Księgę Mojżeszową, czy II Mojżeszową, i po prostu przebieraliśmy to rozdział po rozdziale. A to właśnie łączy całą Biblię razem. Och, ja to po prostu miłuję.

4. Nieco później będziemy musieli wziąd... Jeśli Pan będzie nas wciąż błogosławił i jeśli

pójdziemy naprzód, to wejdziemy tutaj do rzeczywiście głębokich spraw, naprawdę głębokich. I będziemy z tym po prostu przechodzid z miejsca na miejsce poprzez Pismo.

5. A ja lubię porównywad miejsca Pisma ze sobą. To tak musi byd. To jest po prostu jeden wielki wspaniały obraz. I w tej Księdze, którą studiujemy, zamierzamy zagłębid się w zbawienie i w Boże uzdrowienie, i cuda, i łaskę, i... Och, to wszystko tutaj jest.

6. A jeśli idę tam, gdzie ja... muszę iśd na zgromadzenia... Nigdy nie wiem, kiedy będę na

zgromadzeniu, będę poproszony na zgromadzenie, ponieważ nie mam niczego ustalonego, dopóki nie poczuję prowadzenia do zrobienia pewnej rzeczy. A to może byd... jeszcze przed świtem mogę polecied do Kalifornii, w górę do Main, czy gdziekolwiek, po prostu tam, gdzie On mnie powoła. To jest powód, dlaczego nie robię dalekosiężnych planów, ponieważ nie mogę tak czynid. To nie pasuje do mojej usługi, ona jest po prostu inna.

7. Wróciłem więc teraz do domu, aby nieco odpocząd. Podczas tego ostatniego

zgromadzenia straciłem 20 funtów (9 kg). A brat Mercier i brat Goad przyszli przed chwilą na górę i powiedzieli: "Bracie Branham, zauważyliśmy, że we wszystko co robisz, wkładasz całe swoje serce".

8. Odpowiedziałem: "Jest tylko jeden sposób, jak możesz wykonywad właściwą pracę dla

Pana, a to jest postawid wszystko, co masz, na pierwszym miejscu dla Chrystusa: całą twoją siłę, całą twoją duszę, całe twoje serce, wszystkie twoje myśli, wszystko, co posiadasz". Kiedy coś robisz, rób to dobrze albo nie rób tego wcale. Rozumiecie? Po prostu to zostaw. Jeśli chcesz byd chrześcijaninem, wtedy wszystko, co masz, powierz Chrystusowi. To znaczy twój czas, twoje zdolności, wszystko.

9. Właśnie zauważyłem tutaj tę młodą osobę. To twoja żona, bracie Burns, prawda? Oni tam grają i śpiewają, ta młoda para, i... I nie jest to ani pianino, ani organy, ale jest to jakiś tam instrument, na którym da się brzdąkad i grad, i robid coś dla Pana. Jeżeli umiałbyś to robid i śpiewad, i... Pozyskuj dusze. Czyo cokolwiek, nie ważne; jeśli... Jeśli umiesz gwizdad, czemu nie, gwiżdż. Czyo po prostu cokolwiek, składaj świadectwo lub rób cokolwiek dla Królestwa Bożego. Cokolwiek posiadasz, użyj to dla Bożej sprawy.

10. A więc, nie zamierzamy tu zostad zbyt długo, bo wiem, że pracujecie i musicie

wcześnie wstawad i... Ja każdego ranka poluję na wiewiórki. Mówię wam prawdę, to właśnie robię. Dlatego przyjechałem do domu, aby trochę odpocząd. A więc wstaję około czwartej i udaję się do lasu, no i poluję trochę, a potem idę spad. I przybieram z powrotem na wadze. Więc jak Pan da, to niedługo odzyskam siły i wszystko wróci do normy.

11. A więc w porządku, chciejmy teraz otworzyd nasze Biblie... Chciałbym, żebyście

każdego wieczoru przynosili swoje Biblie, żebyście... Jak możecie. Jak ktoś nie ma, a chciałby śledzid tekst podczas czytania, to mamy tu kilka sztuk, moglibyśmy... Kilku porządkowych je rozda. Chce ktoś? Podnieście tylko rękę.

12. Zastanawiam się, czy brat... Doc, chodź tutaj i weź te Biblie. Stoisz tam blisko, ty i

brat Burns. Mam rację: Burns? Słyszałem, jak mówił... Co? Konrad. Nazywałem go... Ja chyba źle słyszę, bracie Neville. Jak w ogóle wpadłem na to nazwisko Burns? Znam tego człowieka z widzenia, a nie mogę po prostu... Nie potrafię przypomnied sobie jego imienia.

13. A wiecie, kiedy się trochę zestarzejecie; odkryłem jedną rzecz: jest mi trudniej czytad

tę Biblię. I po prostu nie znoszę myśli o tym, że musiałbym zakładad okulary do czytania Biblii.

14. Ale nie tak dawno tutaj myślałem, że zaczynam tracid wzrok. I udałem się do Sama. A

Sam powiedział: "Bill, ja nie wiem". Rzekł: "Dam ci skierowanie do jakiegoś specjalisty". 15. I pojechałem do Louisville, musiało to byd wolą Pana, do pewnego sławnego

specjalisty, nie pamiętam teraz, jak się nazywa. A on musiał czytad moją książkę, bo powiedział: "Jeśli jeszcze kiedykolwiek pojedziesz do Afryki, to chcę jechad z tobą". I rzekł: "A jeśli... Ci Afrykanie cię miłują". I powiedział: "Oni są bardzo przesądni, zwłaszcza jeśli chodzi o skalpel, którym się tnie". Mówił: "Chciałbym poświęcid pół roku mojego życia, żeby operowad katarakty i coś takiego przez... Na misji". I rzekł: "Gdybyśmy mogli jechad razem, a ty mógłbyś zdobyd ich przychylnośd, jak...". Powiedział: "Zatem gdyby oni mieli kataraktę, czy coś z oczami, to ja bym z wielką przyjemnością robił to za darmo przez sześd miesięcy". (A zapomniałem, jak długo się czeka na wizytę u niego).

16. Byliśmy w małym, ciemnym pomieszczeniu, a tam z tyłu świeciło małe... małe

czerwone światełko. No, potrafiłem przeczytad te litery, takie dwadzieścia na dwadzieścia. Tak czy owak umiałem je przeczytad. On to przekręcił na piętnaście, i potrafiłem je przeczytad. I nastawił to na dziesięd, i potrafiłem je przeczytad. Powiedział: "Nie jest tak źle z twoimi oczami".

17. Potem wziął małą lupę. Włożył tam z tyłu mały przyrząd, taką małą rzecz... Znacie te stare lupy? Ilu z was je pamięta? Zwykle patrzyliśmy przez nie i oglądaliśmy obrazki. To było coś podobnego do tego. On powiedział: "Potrafisz to przeczytad?". Odparłem: "Tak, proszę pana". Rzekł: "Przeczytaj mi to".

18. A było tego, och, cały paragraf, mniej więcej taki. Zacząłem to czytad, a on zaczął to

przesuwad. Czytało mi się coraz wolniej i wolniej, a kiedy doszedł mniej więcej do takiego, zatrzymałem się. Powiedział: "Powiem ci coś, przekroczyłeś czterdziestkę". Odparłem: "O, to prawda, i to już dawno".

19. On mówił: "Jak ty to zrobiłeś?". Powiedział: "Ludzkie oko, naturalnie, gdy osiągasz

wiek czterdziestu lat, tak samo jak twoje włosy siwieją i tak dalej, to twoje gałki oczne wiotczeją". Rzekł: "Jeśli będziesz żył wystarczająco długo, wróci to do normy. To jest tak zwany drugi wzrok, tak to nazywają". Jednak powiedział: "Ludzka istota od około czterdziestego roku życia, w gruncie rzeczy...". Rzekł: "Z twoimi oczami nic złego się nie dzieje".

20. "Potrafiłem... Widzę włos, kiedy leży na podłodze, ale weź go trochę ode mnie... Ale

przybliż go do mnie...". Powiedział: "Otóż, kiedy czytasz swoją Biblię, odsuo ją trochę od siebie". I mówił: "Niedługo twoje ramiona nie będą już wystarczająco długie. Widzisz? Ty nie, nie będziesz umiał trzymad jej na wystarczająco dużej odległości".

21. Tak więc dopasował mi okulary, a ta dolna częśd, można... Ona jest do czytania.

Powiedział: "No, na twojej kazalnicy..." On myślał, że jestem jednym z tych dostojnych kaznodziejów, wiecie. I dlatego tak powiedział... Ta górna częśd okularów to zwykłe szkło, po prostu zwykłe szkło. A ta dolna częśd jest w pewien sposób oszlifowana, tak że mogę czytad z bliska, wiecie, jakoś tak. Tylko, że ja nie znoszę ich zakładad, naprawdę.

22. Teraz, podczas nauki biblijnej i... Mam dziś wieczorem Nowy Testament. Otóż, to

jest... Mam Nowy Testament Collinsa, a w nim jest dośd spory druk. Ale kiedy sięgam do innego, to muszę zwrócid się do tych starych kumpli... żeby oni mi to przeczytali. Niezależnie od tego, jakie to jest, ja... ja się cieszę, że mam coś, że ja... że wciąż mogę czytad. I... i cokolwiek mam, chcę dawad wszystko... wszystko, co potrafię, dla chwały Bożej, ufając, że On zabierze te oznaki starzenia. Nie mogę Go prosid, by zabrał mój wiek, ja... Wiecie, jest jedna rzecz, którą musimy zrobid: musimy przez to przejśd. I wiem, że nie jestem już tym małym chłopcem, stojącym tutaj na podium. Mam czterdzieści osiem lat. I pomyśled: za dwa lata to będzie pięddziesiąt, bracie Mike.

23. Ach, prawie nie mogę w to uwierzyd. Po prostu... Dotąd nie uświadamiałem sobie, że

przekroczyłem dwudziestkę, dopiero jakieś dwa lata temu. To prawda. To prawda. Po prostu... nie mogę w to uwierzyd. A jednak... trudno mi w to uwierzyd, póki nie spojrzę w lustro. Wtedy to wiem. Ale... Ale to tylko wygląd, bo czuję się po prostu tak dobrze, jak nigdy w życiu. I za to też jestem wdzięczny. Och, chwała Panu.

24. Teraz zajmijmy się Listem do Hebrajczyków. To było... Och, to jest jedna z najgłębszych, najbogatszych ksiąg Biblii. Powiem wam, że to jest księga, która naprawdę... Jeśli Bóg pozwoli i w to wejdziemy, to wierzę, że znajdziemy tam złote perły, aż będziemy oddawad chwałę Bogu...

25. List do Hebrajczyków; naprawdę to jest... On jest właściwie napisany przez świętego

Pawła, największego biblijnego wykładowcę, którego, jak sądzę, miał świat, z wyjątkiem naszego Pana Jezusa Chrystusa. A Paweł rozdzielał... Otóż, Paweł był prawdziwym nauczycielem Biblii, to znaczy Starego Testamentu. Wtedy była to ta jedyna Księga, jaka została napisana, zwana Biblią. A on próbował pokazad Żydom; oddzielał Stary Testament i ukazywał ten Stary Testament jako cieo czy też typ Nowego.

26. Wprost tutaj moglibyśmy przerwad i zatrzymad się na trzy miesiące, wprost tutaj nad

tą jedną myślą. Wródmy... Jeśli można, to zwródmy się teraz do naszych Biblii... Oczywiście jesteśmy przy 1. rozdziale Listu do Hebrajczyków. Ale gdybyśmy się udali do 12. rozdziału Objawienia, to zobaczylibyśmy dokładnie to samo, jak cieo...

27. Wy, którzy macie ołówki i chcecie notowad z Pisma... W Liście do Hebrajczyków... W

Objawieniu 11 widzimy, że Jan na wyspie Patmos zobaczył niewiastę stojącą na niebie, a ona miała słooce na głowie i księżyc pod stopami. I ta niewiasta była... miała bóle porodowe, by urodzid dziecko. Ona urodziła chłopca. Czerwony smok stał tam, aby pożred to dziecko, jak tylko się narodzi. I to... dziecko zostało porwane do nieba, a ta niewiasta uciekła na pustynię, gdzie była żywiona przez jakiś czas, czas i pół czasu, a raczej określony czas.

28. Otóż niewiasta reprezentuje Kościół, a to Dziecię, które zrodziła, to Chrystus. Księżyc

pod jej stopami to zakon, słooce na jej głowie to łaska. Dwanaście gwiazd w jej koronie to dwunastu apostołów. I tam to jest, w... co... Tych dwunastu apostołów było chwałą, czy też ukoronowaniem Nowego Testamentu. Rozumiecie? "Ponieważ nie mogą byd położone żadne inne fundamenty niż te, które już są położone". Rozumiecie? To jest Fundament... Nowy Testament, apostołowie, nauka apostołów, i tak dalej, są fundamentalną koroną Nowego Testamentu.

29. A zatem w... Księżyc jest cieniem słooca. Po prostu słooce, kiedy jest schowane za

ziemią, to ono odbija swoje światło. I księżyc odbija to światło, byśmy mogli chodzid w nocy. Co za piękny obraz tu mamy, następny piękny obraz. Słooce reprezentuje Chrystusa, księżyc reprezentuje Kościół. Oni są jak mąż i żona. I podczas nieobecności Chrystusa Kościół odbija to mniejsze światło, Ewangelię. A to... to jest światło, w którym chodzimy, dopóki Syn znowu nie wzejdzie. Wtedy Kościół i Syn, księżyc i słooce, połączą się razem. Rozumiecie? Księżyc jest częścią słooca, a Kościół jest częścią Chrystusa. I podczas nieobecności Chrystusa Kościół odbija Jego światło. A wtedy jest pewne, że jeśli widzimy świecący księżyc, to oznacza, że gdzieś świeci słooce. A tak długo jak Kościół odbija światło Chrystusa, to Chrystus gdzieś żyje. Amen. Pomyślcie o tym.

30. Zatem zakon był cieniem łaski, lecz w zakonie nie było żadnej zbawczej mocy. Zakon był tylko... Zakon był policjantem. Policjant wsadzi cię do więzienia. Ale widzicie, to wymagało łaski, aby cię z tego więzienia wyciągnąd. Widzicie?

31. Dlatego Krew Chrystusa, Ewangelia uwalnia nas od grzechu. Zakon czyni z nas

jedynie grzeszników. Zakon mówi tylko: "Jesteś grzesznikiem. Nie wolno ci kraśd. Nie wolno ci cudzołożyd. Nie wolno ci składad fałszywego świadectwa". Widzicie? To... to jest policjant, który mówi, że jesteś zły i że jesteś winny. Jednak Ewangelia to Dobra Nowina. Chrystus umarł, aby nas zbawid od wszystkich naszych występków, naszych naruszeo zakonu. Chrystus zmarł, żeby nas z tego wyciągnąd.

32. Otóż Paweł, skoro tylko się nawrócił, to nigdy nie konsultował się z jakimś

seminarium, ani nie konsultował tego z żadnym kaznodzieją. Jednak czy zwróciliście uwagę; on poszedł do Arabii i przebywał w tej Arabii przez trzy lata.

33. Moim zdaniem to... Otóż musimy mied jakiś fundament do tego, by poznad, jak to

jest ważne. I na pierwszej lekcji, dziś wieczorem, stworzymy sobie ten fundament. 34. Tak więc Paweł był takim nauczycielem Biblii, który był nauczany przez tego

wielkiego, sławnego Gamaliela. I on był jednym z najbardziej znanych w tamtym dniu, wielkim nauczycielem zakonu i proroków. Paweł był dobrze wyszkolony w tych rzeczach.

35. A zatem lubię to o nim, to wielkie objawienie, że on, będąc szczery w swoim sercu,

morderca, współwinny śmierci Szczepana, patrzący na Szczepana umierającego pod kamieniami i gruzami, zakamieniowanego na śmierd... Myślę, że Paweł musiał byd w pobliżu, kiedy widział Szczepana, jak ten wzniósł ręce do nieba i powiedział: "Widzę niebiosa otwarte i Jezusa stojącego po prawicy Bożej". I mówił: "Ojcze, nie policz im tego grzechu". I zasnął.

36. Zwróciliście na to uwagę? On nigdy nie umarł. On zasnął. Po prostu jak... Nie wierzę,

że czuł jeszcze następne uderzenia kamieniami. Po prostu tak jak usypia dziecko w objęciach swej matki, tak Szczepan zasnął w Bożych ramionach.

37. Było coś z Pawłem, coś w nim. Jak każdy, kto próbuje walczyd, będąc o czymś

przekonany, on idzie do najwyższego kapłana i bierze pewne pełnomocnictwa; mówi: "Zaaresztuję tych wszystkich ludzi, którzy robią zamieszanie, tych heretyków" (którzy byli uważani, jak byśmy to dzisiaj powiedzieli, za jakichś radykalnych fanatyków, czy tym podobnie, którzy robią dużo hałasu i zakłócają spokój). "Po prostu tam pójdziemy i się z tym rozprawimy".

38. A na jego szlaku była mała, stara droga, nie taka wielka autostrada, po jakich my

podróżujemy. Ich drogi w Palestynie były tylko małymi ścieżkami, jak dla krów przechodzących przez las, gdzie bydło i owce, i konie, i osły, i wielbłądy szły przez te wzgórza.

39. Paweł, będąc w drodze do Damaszku, pewnego dnia około południa zaświeciło tam wielkie Światło i powaliło go na ziemię. Nikt tego nie widział, tylko Paweł. Pragnę, abyście to zapamiętali. I wprost tam, to nie jest teraz nic osobistego, ale jesteśmy po prostu prowadzeni do tego fundamentu, abyśmy mogli poznad, że ten sam Jezus...

40. Otóż, gdy On był tutaj na ziemi, powiedział: "Przyszedłem od Boga i idę z powrotem

do Boga". 41. On był Słupem Ognia, kiedy prowadził dzieci Izraela. I stał się ciałem, a potem

powrócił do tego samego Słupa Ognia. I gdy spotkał się z Pawłem na drodze do Damaszku, On był tym Słupem Ognia, tym Światłem (rozumiecie?), wielkim Światłem. A Paweł powiedział: "Kim jest Ten, kogo prześladuję?".

42. On rzekł: "Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz (to Światło)". Och, czyż On nie

jest wspaniały? 43. A On jest tutaj dziś wieczorem, wprost tutaj z nami; Jego zdjęcie było zrobione

dokładnie tutaj, ta sama rzecz. Widzicie? Słup Ognia, Światło, dokładnie taki sam jak przedtem: taki sam wczoraj, dzisiaj i na zawsze...

44. Zatem ludzie, którzy z nim byli, nie widzieli tego Światła. Lecz Ono tam było, całkiem

takie samo. Skutki tego są takie same. 45. Więc czy to jest możliwe, że... że ktoś może widzied Chrystusa w tym budynku, a ktoś

inny Go nie widzied? Oczywiście. Tam się tak wydarzyło. Tak samo było pewnej nocy, kiedy Piotr był w więzieniu. A to Światło przyszło do więzienia i dotknęło Piotra. Szło zaraz przy straży wewnętrznej, przeszło przez bramę, przez główną bramę i przez bramę miejską. Piotr powiedział: "Na pewno śnię". Rozejrzał się dookoła, ale Światło zniknęło; Chrystus, to wieczne, nieprzemijające Światło. Tam On jest. Widzicie?

46. Zatem na drodze... I patrzcie, następna rzecz, o której chcielibyśmy mówid, przyszła

mi właśnie do głowy. Ci mędrcy, którzy podążali za gwiazdą całą tę drogę z Indii, ze Wschodu, szli miesiącami, przechodzili przez doliny i pustynie, omijając obserwatoria. I rozpoznawali czas nocy po gwiazdach. A żaden historyk, ani nikt inny, nawet o tym nie wspomniał, że kiedykolwiek tę gwiazdę widział, z wyjątkiem tych mędrców. Dla nich było po prostu ważne zobaczyd to.

47. Tak więc możecie widzied coś, czego ktoś inny nie może zobaczyd. Dla ciebie to jest

rzeczywistośd. Dla niego - on tego nie rozumie. 48. Tak jak z nawróceniem. Możesz byd nawrócony i możesz radowad się z Bożych

błogosławieostw, po prostu czerpiąc z tego, z tych Bożych błogosławieostw. A ten drugi siedzący obok ciebie: "Nie widzę niczego". Rozumiecie, rozumiecie? To jest to. "Po prostu tego nie łapię. Nie rozumiem, co to wszystko znaczy". Otóż, on tego po prostu nie łapie, to wszystko.

49. Zauważcie więc, że Paweł na swej drodze, zaraz po tym wielkim przeżyciu, które go

spotkało... Otóż on nie był zaspokojony. To jest to, co czyni Pawła takim odpowiednim. 50. Więc nasza lekcja dzisiaj wieczorem nie jest głęboka. To jest powierzchowna lekcja,

lecz och, za chwilę wejdziemy głębiej. To jest bardzo powierzchowna lekcja, ale to dopiero początek. A oto czym to jest: jest to po prostu wywyższenie Jezusa Chrystusa. Paweł najpierw...

51. Paweł, zanim zechciał to zrobid, był uczonym w Piśmie. A uczony w Piśmie nigdy nie

opiera swoich doktryn na przeżyciach. Nie, proszę paostwa. Oni nigdy nie opierają swojej doktryny na przeżyciu. Ty możesz mied jakikolwiek rodzaj przeżycia. Lecz to musi byd TAK MÓWI PAN. Tak jest.

52. Otóż w Starym Testamencie mieli trzy różne sposoby, jak mogli rozpoznad

poselstwo. Po pierwsze: zakon, był to po prostu zakon. Oni mieli wtedy proroka, widzącego, i mieli Urim i Tummim. No, to może byd trochę głębokie.

53. Urim i Tummim był to napierśnik, który Aaron nosił na piersi. W nim było dwanaście

kamieni: jaspis, rubin, karbunkuł i tak dalej. Mieli w tym napierśniku wszystkie te dwanaście dużych kamieni, które pokazywały, że on jest najwyższym kapłanem każdego z pokoleo, dwunastu pokoleo izraelskich. Ten napierśnik wisiał na filarze w świątyni i kiedy prorok prorokował, a oni chcieli mied pewnośd, czy to była prawda, czy też nie, to ten prorok bądź widzący stawał przed Urim i Tummim i wypowiadał swój sen czy wizję, cokolwiek on zobaczył. A jeśli te święte światła... Och, rozumiecie to? Bóg zawsze przebywa w nadprzyrodzonej sferze. To zestawienie, te światła były całkiem zwyczajne, dopóki ten głos się nie wydobył. A potem, kiedy głos uderzył w te kamienie, jeśli to nie było nadprzyrodzone, one pozostawały w stanie uśpienia. Lecz jeśli to było nadprzyrodzone, to te wszystkie światła mieniły się razem jak tęcza. Amen. Wtedy to był Bóg, który mówił: "To jest Mój prorok. Ten sen pochodzi ode Mnie". Ich osąd był uzależniony od Urim i Tummim.

54. Pamiętacie Saula, kiedy odpadł? On powiedział, że nie może mied żadnego snu. A

prorok Samuel nie żył. I nie było żadnego sposobu. Powiedział: "Nawet Urim nie chce do mnie przemówid". Nic. Saul stał przed Urim, a jego słowa były martwym odgłosem. Widzicie? On... po prostu Bóg go odrzucił. A to Urim i Tummim było potwierdzeniem kapłaostwa Aarona. Potem, kiedy Aaron szedł, Mojżesz... napierśnik wisiał na filarze.

55. Tak więc kapłaostwo Aarona ustało, kiedy umarł Jezus. Zatem oddzielając zakon od

łaski wciąż mamy Urim i Tummim. I Paweł go używał. Rozumiecie? Dzisiaj Urim i Tummim to Boże nieśmiertelne, wieczne, nieprzemijające Słowo. Rozumiecie?

56. Dlatego ktokolwiek by ujął coś z tej Księgi lub cokolwiek dodał do Niej... Ja nie chcę

niczego oprócz Niej, lecz chcę wszystko, co Ona zawiera. To jest Kościół, a my chcemy... I wszystko musi byd potwierdzone przez Słowo.

57. Z tego powodu niedawno odniosłem klapę wśród zielonoświątkowców, bo powiedziałem, że nie mogę zrozumied, gdzie olej płynący z rąk, czy krew z twojej twarzy, były znakiem, że masz Ducha Świętego. To nie jest biblijne i ja... Ja po prostu nie mogłem tego przyjąd. To musi pochodzid ze Słowa.

58. A więc Paweł, on po prostu miłował Słowo. Zanim w ogóle zaczął świadczyd o tym

wielkim przeżyciu, które go spotkało, udał się na trzy lata do Egiptu (sądzę, że to były trzy lata). Trzy lata w Egipcie. I wiecie, co ja myślę, że on zrobił? Wierzę, że wziął Stary Testament, przeszukał go i odkrył, że to naprawdę był absolutnie Mesjasz. On musiał udowodnid swoje przeżycie w oparciu o Biblię. Amen. O, moi mili.

59. Popatrzcie na niego, kiedy był w więzieniu. Zauważcie, że był to pewien okres życia

Pawła. Kiedy był tam w więzieniu przez długi czas, napisał List do Efezjan, napisał List do Hebrajczyków. Widzicie? On miał czas. Bóg umieścił go gdzieś tam w więzieniu, a on pisał te listy do zborów; jeden do zboru w Efezie. On napisał jeden do zielonoświątkowego zboru (miał z nimi wiele problemów). Z zielonoświątkowym zborem on miał więcej problemów niż z jakimkolwiek innym. Ciągle tak jest. Ale był za nich wdzięczny. Jedyna rzecz, której mógł ich nauczad... Kiedy oni się zeszli, to jeden mówił w językach, drugi miał psalmy, inny miał sensację, a inny uczucie. On nie mógł rozmawiad... mówid do nich o wiecznym bezpieczeostwie. On nie mógł im mówid o predestynacji. Nie mógł do nich mówid, bo byli niemowlętami. Wszyscy oni musieli coś odczuwad albo coś widzied, albo mied jakieś dziwne uczucia albo coś w tym rodzaju; jakieś dowody.

60. Ale wierzę, że kiedy przemawiał do Efezjan, to mógł powiedzied: "Bóg przeznaczył

nas na synów i córki i przysposobił nas jako dzieci w Jezusie Chrystusie przed założeniem świata". Popatrzcie na to. Ach!

61. Obserwujcie go następnie w Liście do Rzymian i tak dalej. Oni byli dorośli. Och, oni

mówili w językach. Oczywiście. I mieli między sobą inne znaki Ducha Świętego. Lecz nie tworzyli nauki, sensacji, małych drżeo i dziwnych uczyd.

62. Paweł powiedział: "Wy... wy popadacie z tym w skrajnośd. Podczas... Podczas gdy

powinniście byd tymi, którzy uczą, to wciąż jesteście niemowlętami, które potrzebują mleka".

63. Otóż to jest to, co zawsze próbowałem twierdzid, czym ta kaplica powinna byd: nie

jakąś grupą niemowlaków. Dorośnijcie. Stójcie na tej drodze. O, moi mili. Tutaj się znajdujecie.

64. Więc Paweł idzie tam najpierw przekonad się, czy jego przeżycie pasuje do Bożej

Biblii. Och, czy to by nie było cudowne, gdyby tylko ludzie czynili dzisiaj tak znowu, gdybyśmy swoje przeżycie sprawdzali z Bożą Biblią?

65. Jeśli tak nie jest, to nasze przeżycie jest fałszywe, ono nie migocze w Urim i Tummim.

Jeśli ono tam migocze, to amen, mamy to. Ale jeżeli nie, niektóre... Nie interesuje mnie, jak

dobre się to wydaje, jak realnie to wygląda, jeżeli tamte światła na Urim i Tummim nie migoczą, wówczas to jest fałszywe.

66. I nieważne, jak wielkie miałeś przeżycie, jak rzeczywiste się to wydawało, jak dobrze

się to prezentuje, jak jest to wychowawcze, jakim jest to wielkim narzędziem do pozyskiwania dusz, jeśli to nie migocze w Słowie, jest to fałszywe. To prawda. To musi pasowad do Słowa.

67. Ja wierzę w... Tam jest środek drogi. Otóż, wiele razy... Bywało, że chodziłem do

Kościoła Nazarejczyka (niech Pan błogosławi tych miłych ludzi). Oni są staromodnymi, poświęconymi metodystami: te Zbory Boże, nazarejczycy, pielgrzymi świątobliwości i wiele tych dobrych, starych, świętych zborów.

68. Oni zwykle śpiewali pieśo: Idę tą wspaniałą, starą drogą, opowiadając wszędzie, gdzie przyjdę, że raczej wolę byd staromodnym chrześcijaninem,

Panie, niż czymkolwiek innym. (Dobrze, to jest cudowne).I oni zwykle mówili o drodze świętości. Więc jeśli byście to

przeczytali... Oni to wyciągnęli z 35. rozdziału Izajasza. Jeśli zwrócicie uwagę, on powiedział: "Będzie tam droga i ścieżka".

69. Otóż "i" to spójnik. Widzicie? Droga... To nie była droga świętości. "Będzie tam droga

i ścieżka, i będzie ona zwana ścieżką świętości", a nie "drogą świętości". "Ścieżka świętości". A ta ścieżka jest na środku tej drogi. Tak to jest skonstruowane, żeby wody zmywały śmieci na obydwie strony, utrzymując tę jezdnię w czystości. Gdyby nie to, mielibyście na środku jezdni cały czas kałuże, gdyby to nie było skonstruowane prawidłowo. Ścieżka jest środkiem drogi.

70. Patrząc z tej strony, kiedy ludzie się nawracają, to ich myśli są kierowane wprost na

Chrystusa. A jeśli oni są tylko wyłącznie trochę naukowi i nie trwają w modlitwie, to stają się naprawdę zimni, sztywni, formalni i zobojętniali. A jak są chodby trochę nerwowi, to jeśli nie będziesz uważad, oni zaraz stają się radykalni i dzicy, z drugiej strony. Widzicie, oni wchodzą w sensacje i w to wszystko.

71. Lecz prawdziwy Kościół to rzeczywiście zdrowa Ewangelia, dokładnie na środku tej

drogi. Nie jest zimny i formalny, ani fanatyczny. To jest prawdziwa, dobra, stara, ciepła Ewangelia, serdeczna Boża miłośd, podążająca dokładnie środkiem tej drogi, wołająca tych z obydwóch stron. To prawda. Więc to jest to, co... A jak zamierzasz dostad się do tego Kościoła? Wprost przez Słowo, przez Urim i Tummim.

72. Paweł chciał przyprowadzid ten zbór wprost na środek drogi. Więc poszedł i przez

trzy lata studiował Pismo, które już znał. Dlatego Paweł napisał większą częśd Nowego

Testamentu. Bóg polecił mu to zrobid, bo nadchodził wiek pogan. Mateusz, Marek, Łukasz i Jan (czterej ewangeliści), oni byli Żydami. Jednak to Paweł napisał większośd listów.

73.Teraz rozpoczniemy z tym fundamentem. Tak więc zauważcie, gdzie on się znajduje:

pisze to z więzienia. On miał całe to przeżycie. Ale, po pierwsze, to przeżycie najpierw było potwierdzone, a to jest jego kluczowy list. To jest jego kluczowy list. List do Rzymian, do Efezjan, i tak dalej, one mają swoje miejsce, ale ten jest jego kluczowym listem.

74. A więc cały pierwszy rozdział jest wywyższeniem Jezusa i oddzieleniem Go, że nie był

On tylko prorokiem. To jest teraz cały ten temat. Spróbuję teraz wejśd do tego tak szybko, jak tylko potrafię, żebyśmy tu nie musieli byd zbyt długo.

75. Cały temat dotyczy oddzielenia Nowego Test... Nowego... Pierwszy rozdział oddziela

Jezusa od jakiegokolwiek proroka, czy jakiegokolwiek zakonu, i tak dalej, pokazując kim jest Jezus. Teraz patrzcie: "Bóg"... (Zaczynamy od pierwszego słowa: "Bóg")... "Bóg"... od... który dawnymi czasy... ("dawnymi" znaczy "tam wstecz, dawno temu")... dawnymi czasy i wieloma sposobami przemawiał w przeszłości do ojców przez proroków. Więc widzicie, Bóg dawnymi czasy, dawno temu, przemawiał do ojców przez proroków. Tak przynosił swoje poselstwo: przez proroka.

76. Bóg posyłał swoich proroków, takich jak: Eliasza, Jeremiasza, Izajasza. I jak... jak

zwrócicie uwagę, nigdy w całej historii świata, nigdy kościół nie zrodził proroka. 77. Szukajcie tego w Starym Testamencie, w Nowym Testamencie, albo w tym dniu, w

tych ostatnich dniach. Pokażcie mi jakiegoś proroka, który kiedykolwiek został wzbudzony z kościoła, w tych ostatnich dniach. Pokażcie mi jednego, który by kiedykolwiek stamtąd wyszedł. I pokażcie mi jeden przypadek, żeby jakiś prorok, jakiś prawdziwy sługa Boży, żeby ten kościelny światowy system go nie potępił.

78. Pomyślcie tylko o tym. Jeremiasz, Izajasz; przez cały Stary Testament ich potępiano.

Jezus powiedział: "Budujecie grobowce prorokom i bielicie je, a sami ich tam umieszczacie". To się zgadza.

79. Kościół nadal to robi. Spójrzcie na świętego Patryka. Wy, katolicy, rościcie sobie

prawo do niego. On nie był katolikiem w większym stopniu niż ja nim jestem. To prawda. Lecz wy rościcie sobie prawo do niego. Spójrzcie na świętego Franciszka z Asyżu. Rościcie sobie do niego prawo, a z niego był taki sam katolik jak ja.

80. Zwródcie uwagę na Joannę D'Arc. Spaliliście ją na stosie jako czarownicę za to, że

miała widzenia i była duchowa. Spalili ją na stosie, a ta kobieta wołała o miłosierdzie. Lecz oni ją spalili na stosie. Około sto lat później odkryli, że była prorokinią. Była Bożą służebnicą. Och, no oczywiście, zrobiliście wielki błąd. Wykopaliście ciała tych księży i wrzuciliście je do rzeki.

81. "Zdobicie grobowce proroków, a sami ich tam wrzucacie". To się zgadza. Jeszcze nigdy kościelny system nie wyprodukował Bożego męża, nigdy przedtem ani teraz, ani nigdy w przyszłości. Zorganizowana religia nigdy nie była Bożą myślą.

82. Najstarszy zorganizowany kościół na świecie był to kościół katolicki, następnie był

Luter, potem przyszedł Zwingli, po Zwinglim był Kalwin, a Kalwin rozpoczął z anglikanami; Anglosasi to przyjęli, potem był kościół anglikaoski, i król Henryk VIII, kiedy protestował i tak dalej, aż do metodystów Wesley'a, nazarejczyków, pielgrzymów świątobliwości, i dalej do ostatnich zielonoświątkowców, wszystko zorganizowane. A Biblia wyraźnie mówi, że kościół katolicki jest... jest kobietą złej sławy, a kościoły protestanckie i ich organizacje są jej córkami; Objawienie 17. To się dokładnie zgadza.

83. Nie chodzi o ludzi, oni są dobrzy, we wszystkich kościołach (święci, zbawieni ludzie).

Ale Bóg nigdy nie powołuje swych ludzi przez organizację. On ich powołuje jako jednostki. Bóg zajmuje się jednostkami, czy jesteś metodystą, baptystą, protestantem, katolikiem lub czymkolwiek jesteś. Bóg ciebie znał przed założeniem świata i przeznaczył cię do wiecznego życia, albo też byłeś przeznaczony na wieczne potępienie.

84. On nie chciał, żebyś zginął... Ty byś zginął. Lecz On, będąc nieskooczonym, On musiał

znad koniec przed początkiem, inaczej On nie jest Bogiem. Otóż Jezus nigdy nie przyszedł na ziemię, mówiąc po prostu: "No, będę obserwował, czy ktoś jest miłościwy... Jeśli tak zrobię i umrę w jakiś straszny sposób, to oni chyba pomyślą, no... to... To ich przekona w sercach i oni..." Bóg nie prowadzi swoich spraw w ten sposób.

85. Jezus przyszedł w jednym szczególnym celu, mianowicie zbawid tych, o których Bóg

przed założeniem świata wiedział, że będą zbawieni. On tak powiedział. To prawda. Więc wy jesteście... "Nie zależy to ani od jego woli, ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego". Paweł tak powiedział, ten sam człowiek tutaj.

86. On rzekł: "Z tego powodu Bóg mógł powiedzied, zanim w ogóle Ezaw czy Jakub się

urodzili...". On powiedział: "Jednego umiłowałem, a drugiego znienawidziłem". Zanim w ogóle ten chłopiec się urodził, Bóg wiedział, że Ezaw to krętacz, wiedział też, że Jakub... On miłował to prawo pierworództwa. Otóż On wiedział o tym wcześniej, niż w ogóle powstał świat. Teraz za chwilę dowiemy się, Kim jest Ten, który to wiedział. Ten rozdział to zawiera.

87. "Bóg... dawnymi czasy i wieloma sposobami mówił... do ojców przez proroków, A w

tych ostatnich dniach mówił do nas przez swego Syna...". (Co zrobił?). Mówił do nas w tych ostatnich dniach przez swego Syna...

88. Jak zatem myślicie...? Kim będzie prorok? Czy zatem będziemy mied proroka na ten

dzieo? Absolutnie. Czy On by mówił przez niego? Pewnie. Ale on... ten... Prorocy dawnych dni to był Duch Jezusa Chrystusa. Otóż, żebyśmy się dobrze zrozumieli, bo nie wydaje mi się, żeby to dobrze wsiąkało. To jest trochę jak szkoła niedzielna, więc chcemy to mied jasne. Rozumiecie?

89. Zwródcie uwagę. Weźmy Ducha Bożego, który był w Mojżeszu. Doskonały... To jest cieo Jezusa Chrystusa. Wszystkie postacie Starego Testamentu przedstawiały krzyż. Mojżesz, urodzony jako to właściwe dziecko, ukryty w sitowiu, odebrany swoim rodzicom i tak dalej. I był... On był królem, a... a raczej przywódcą, zakonodawcą, orędownikiem, kapłanem. Wszystko czym był, obrazowało Chrystusa.

90. Popatrzcie na Józefa: umiłowany przez swego ojca, znienawidzony przez własnych

braci, sprzedany za prawie trzydzieści srebrników, wrzucony do dołu, wyglądało jakby nie żył, jednak został wyciągnięty. W czasie, gdy był prześladowany, podczaszy został ocalony, a piekarz stracony (jak dwaj złoczyocy na krzyżu). A potem, kiedy wyszedł, kiedy powstał z tego dołu, został posadzony po prawicy faraona tego największego, bogatego... narodu, który podbił całą resztę świata. I żaden człowiek nie mógł przyjśd do faraona, jak tylko przez Józefa.

91. Jezus siedzi po prawicy Boga i nikt nie może przyjśd do Boga, jak tylko przez

Chrystusa. A kiedy Józef schodził z tego tronu i zaczynał wychodzid, ludzie szli przed nim, wykrzykując i grając na trąbach, wołając: "Skłoocie kolana, Józef nadchodzi". A kiedy przychodzi Jezus, będą brzmiały trąby i ugnie się wszelkie kolano, a każdy język to wyzna. Tak, proszę paostwa. On tam był.

92. A kiedy Józef umarł, zostawił im coś na pamiątkę, tym którzy czekali na wyzwolenie. 93. Niedawno tutaj położyłem rękę na starą trumnę, ona była zrobiona z ołowiu, bo jego

ciało miało pozostad... Jego kości... Powiedział: "Nie chowajcie mnie tutaj, dlatego że pewnego dnia Bóg was nawiedzi. (On był prorokiem). Bóg was nawiedzi". I powiedział: "Kiedy pójdziecie do Obiecanego Kraju, weźcie moje kości".

94. Każdy stary izraelita, z poobijanymi, krwawiącymi plecami, mógł spojrzed na tę

trumnę i powiedzied: "Pewnego dnia stąd wyjdziemy". 95. Jezus zostawił coś na pamiątkę: pusty grób. Jeśli kiedyś pójdziemy na grób, a nasi

bliscy, i usłyszymy odgłos tych małych, starych grudek ziemi, podczas gdy mówi się: "Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz". Lecz, bracie, my możemy spojrzed za morze na pusty grób. Pewnego dnia odejdziemy stąd, odejdziemy do domu. On przychodzi.

96. Wszystko to były typy. Popatrzcie na Dawida: odrzucony przez swój lud, pozbawiony

tronu przez swój lud. Chociaż był królem Jeruzalem, jednak został wypędzony z Jeruzalem przez swój lud.

97. A kiedy wszedł na Górę Oliwną, popatrzył w dół i zapłakał. On był odrzucony.

Osiemset lat później Syn Dawida, Król Jeruzalem, siedział na wzgórzu i płakał, bo był odrzucony. To był Duch Chrystusa w Dawidzie. Wszystko to przedstawiało krzyż.

98. Ci dawni prorocy mówili w Jego imieniu. Oni żyli w Jego imieniu. Oni działali w Jego imieniu. Oczywiście. "Bóg częstokrod i wieloma sposobami mówił do ojców przez proroków, lecz w tych ostatecznych dniach przez Swojego Syna".

99. Dlatego ci prorocy i duchowi ludzie w tym czasie są tylko odzwierciedleniem

Chrystusa. Wtedy oni stali i patrzyli przez zakon. A tutaj oni stoją, patrząc z powrotem w inny sposób, przez łaskę.

100. W Liście do Hebrajczyków 11, w ostatnim rozdziale, często się zastanawiałem, że w

ostatnim rozdziale, w ostatniej części 11. rozdziału Listu do Hebrajczyków, kiedy on mówi o Abrahamie... wielki rozdział wiary, a na koocu powiedział: "Oni chodzili w owczych skórach i w skórach kozich, żyli w niedostatku, byli przecinani piłą". Błąkali się, nie mieli gdzie pójśd, znienawidzeni, wzgardzeni i prześladowani, których jednak ten świat nie był godny.

101. Następnie Paweł stoi i mówi: "Ale bez nas oni nie są doskonałymi". Dlatego, że oni

tylko patrzyli do krzyża, a my patrzymy przez krzyż. Mamy Ducha Chrystusowego, po tym jak On stał się ludzkim ciałem i przebywał pomiędzy nami. My dochodzimy tutaj przez Ducha Świętego, co jest daleko lepsze.

102. Czasem się dziwię, czego chrześcijaostwo dzisiaj żąda. Jakiś kaznodzieja, wychodząc

ze swoim namiotem, musi byd... albo jakiś nowy zbór, czy też jakiś nowy członek zboru, sam siebie nazywa prorokiem, podchodzi tu i mówi: "No, jeśli dadzą mi tyle i tyle pieniędzy... Gdybym mógł mied najlepszy samochód... Jeśli wy... Moja wypłata będzie ciągle wzrastad co sześd miesięcy...".

103. Musimy mied to najlepsze. Musimy mied najlepsze domy. Musimy mied najlepsze

ubrania. Co zrobimy, kiedy staniemy w obecności tych, którzy chodzili w kozich skórach, w baranich skórach, nie mieli gdzie głowy skłonid, błąkając się po pustyni. A jak ktoś zrobi sobie z nas żarty, to jesteśmy gotowi opuścid zbór i więcej tam nie przychodzid. Czego to chrześcijaostwo dzisiaj żąda? Powinniśmy się za siebie wstydzid. O, Boże, miej nad nami litośd.

104. W tamtym dniu On mówił przez proroków, ale obecnie przez Swojego Syna. Wtedy

było to słowo jakiegoś proroka. Dzisiaj jest to Słowo Syna. O, niech będzie błogosławione Imię Paoskie.

105. Innymi słowy, jeśli patrzysz na cieo, na negatyw, to możesz się pomylid. Ale on jest

wywołany. Obraz jest wyraźny. Tamto było przez proroka; to jest przez Jego Syna. Tamto było przez negatyw; to jest przez pozytyw. Amen. Rozumiecie? I nie ma żadnej możliwości, aby to przeoczyd. To jest pozytyw: obecnie jest to przez Jego Syna. Och, jak wspaniale.

106. ...którego On ustanowił dziedzicem... (O, moi drodzy)... dziedzicem wszystkich

rzeczy. Co to było? To było postanowienie. Och, słuchajcie. On był ustanowiony (Chrystus) dziedzicem wszystkiego. Och, diabeł wie o tym już od ogrodu Eden. Widzicie, kiedy

wówczas, na sądzie tamtych ludzi, diabeł usłyszał to Słowo, które mówiło: "Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz. Nasienie niewiasty zmiażdży głowę węża"...

107. Obiecane Nasienie; szatan ciągle wyglądał tego Nasienia. Kiedy urodził się Abel,

rzekł: "Tutaj jesteś, to jest to Nasienie". I zabił Abla. Jego syn, Kain, zabił Abla. I zaraz jak tylko Abel zginął, rzekł: "Schwytałem to Nasienie". On je zabił. Powiedział: "Mam je". Lecz śmierd Abla... Narodzenie się Seta było zmartwychwstaniem. Obserwujcie, jak to postępowało.

108. Ta linia Seta, ona szła przez pokornych, sprawiedliwych mężów, przez Enocha, przez

Noego, aż do kooca przedpotopowej zagłady. 109. Popatrzcie na linię Kaina: stali się sprytnymi ludźmi, wykształconymi, naukowcami.

Czy Biblia nie mówi... Czy Jezus nie powiedział, że dzieci tego świata są mądrzejsze niż dzieci Królestwa? Patrzcie na tę stronę Se... Kaina aż do dzisiaj: sprytni, wykształceni, sceptyczni, bardzo religijni (widzicie?), bardzo religijni, to są naukowcy, budowniczy, wielcy ludzie.

110. Weźmy wielkich mężów. Popatrzcie na Tomasza Edisona. Naprawdę wielki

człowiek. Spójrzcie na Einsteina, inteligencję świata, jak to się teraz mówi, mózg wszech czasów. Ale my nie próbujemy używad rozumu. Pozwalamy, aby myśli, które były w Chrystusie, były w nas. Patrzymy do Słowa i mówimy: "To jest to". Lekarze, chociaż mamy dla nich zupełny szacunek, jednak większośd z nich to sceptycy, obojętni. Patrzcie na tych sprytnych, inteligentnych ludzi dzisiaj. Oni znajdują się po tamtej stronie, gdzieś tam po stronie Kaina.

111. Ale popatrzcie na tych pokornych i łagodnych. Tam jest znowu twoje

zmartwychwstanie. Och, niech będzie błogosławione Imię Paoskie. Tutaj jesteśmy. Zauważcie...

112. On... uczynił Go dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego też wszechświat

stworzył... Kto stworzył wszechświat? Chrystus. Chrystus stworzył wszechświat? Tak, proszę

paostwa. 113. Posuomy się trochę dalej. On, który jest odblaskiem Jego chwały i wyrażeniem Jego istoty... Odblaskiem czyjej chwały? Bożej chwały. Wyrażeniem czyjej istoty? Bożej. Och,

uwielbiam to! ...albo odbiciem Jego istoty i podtrzymuje wszystko Słowem...

114. Tutaj to macie. Słowo, Ono podtrzymuje wszystko. Jezus w Ewangelii Mateusza 24 powiedział: "Niebiosa i ziemia przeminą, ale Moje Słowo nigdy nie przeminie". On podtrzymuje wszystkie rzeczy. Nauka próbuje to obalid i mówi: "To jest stara książka; ona była tłumaczona". Nawet kościół rzymskokatolicki, to jest biskup Sheen, powiedział: "Ona była tłumaczona cztery czy pięd razy i nie... Ma już nie za wiele z tym wspólnego. I gdybyś musiał, to nie potrafiłbyś żyd według niej". Ale On trzyma wszystko przez swoje Słowo. Amen. To jest to, co ja o tym myślę. Ja wierzę Biblii.

...Słowem swojej mocy... (W Jego Słowie jest moc)... Kiedy On sam oczyścił nas z

grzechów... (Patrzcie tutaj)... i usiadł na wysokościach po prawicy Majestatu. 115. Co Paweł próbował czynid? On próbował pokazad, że Bóg postanowił wszystkie

rzeczy w Chrystusie, a Chrystus był wyrażeniem istoty Boga. Cała reszta tego rozdziału mówi o tym, dlaczego On był wyższy od aniołów, wyższy nad wszystkie moce, a aniołowie oddawali Mu chwałę. Paweł starał się Go wywyższyd.

116. Chcę zatem spróbowad... Gdybym nie zdążył poruszyd już nic więcej, to reszta

*rozdziału - uw. tł.+. po prostu jest wywyższeniem Chrystusa. To, co Paweł tu mówi, podobnie jak w 11. rozdziale, mówiąc o świecie, on rzekł: "O którym... O którym z aniołów On rzekł: 'Tyś jest Moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem' ". Rozumiecie?

117. Koniec świata... Oni przeminą, ten świat przeminie, ale... I wszystkie rzeczy tego

świata przeminą. Bóg je zwinie jak szatę. Oni się zestarzeją i przeminą. "Ale Ty pozostaniesz, Ty pozostaniesz na zawsze. Tyś jest Mój Syn, tego dnia Cię zrodziłem". I nigdy nie przeminie, siedząc po prawicy Majestatu... Co oznacza prawica? Nie to, że Bóg ma prawą rękę, obok której ktoś siedzi. "Prawica" oznacza "moc i autorytet", posiadanie autorytetu nad wszystkim w niebie i na ziemi. Całe niebiosa i ziemia były uczynione przez Niego.

118. Tak więc Kim jest ten wielki Ktoś, ten wielki Jegomośd Chrystus? Oto Bóg w Ojcu,

Synu i w Duchu Świętym to nie jest jak trynitar... To nie są trzy osoby. To są trzy urzędy jednego Boga.

119. On był Ojcem, który prowadził dzieci Izraela. To był Jego urząd wielkiego Ojca

Jehowy. I gdy On przebywał na ziemi, nazywał się Synem. A teraz On przebywa w Swoim Kościele i nazywa się Duchem Świętym. Nie trzech Bogów, lecz jeden Bóg w trzech urzędach: Ojciec, Syn i Duch Święty. Ludzie próbują z Niego zrobid trzech odrębnych Bogów. Bóg Ojciec,... To dlatego Żydzi... Nigdy nie mógłbyś, nigdy nie mógłbyś wcisnąd tego Żydowi. Nie, dlatego że... Nie może, bo on ma polecenie, że: "Jedynie Ja jestem Bogiem". Jest tylko jeden Bóg.

120. W Afryce chrzczą potrójnie. Raz chrzczą za Ojca, raz za Syna, a raz za Ducha

Świętego. Apostolska Misja Wiary, oni chrzczą trzy razy twarzą do przodu, w Jego śmierd. Ci, którzy nazywają się Pełną Ewangelią na Zachodnim Wybrzeżu... a raczej na Wschodnim Wybrzeżu, chrzczą potrójnie do tyłu, twierdząc, że On... "W Jego pogrzeb". Inny mówi: "Kiedy On zmarł, to upadł do przodu".

121. Następny mówi: "Nie, grzebie się człowieka w pozycji leżącej na plecach". Po prostu małe, stare, techniczne sprawy, podczas gdy obie strony się mylą, są w błędzie względem Pisma. To jest Urim i Tummim. To jest rozstrzygające.

122. Zatem, chcemy tego wieczoru to zobrazowad i zobaczyd, jak... jak to wygląda. Tutaj

to jest, jeśli chcesz to zobaczyd. Już prawie od dwudziestu pięciu lat jestem kaznodzieją i studiuję to, i często się zastanawiałem, czy dary w kościele... co to są te dary: prorokowanie, mówienie w językach, wykładanie języków, Boże objawienie i tak dalej. To wszystko pochodzi od Chrystusa.

123. Więc patrzcie: Chrystus jest Głową wszystkiego. I On jest Głową Kościoła. A czy

widzieliście kiedykolwiek diament? Wspaniały wielki diament, który jest dobrze oszlifowany, z którego usunięte są małe nierówności, ociosany? To czyni z niego prawdziwy diament. Po co jest to ociosywanie? To jest sposób, jak powstaje prawdziwy diament. On jest obrabiany. Prawdziwy diament, kiedy... Byłem w Kimberly. Wielu z was słyszało, że tam można diamenty zbierad na drodze, to się zgadza. Billy'ego, mnie i pana Boswortha dyrektor kopalni diamentów w Kimberly wziął... On był moim porządkowym tam na zgromadzeniu. I oni nas po prostu zabrali... Oni je wydobywają około, och, z głębokości około 170 stóp (50 metrów) pod ziemią. Te wydobyte kamienie są sine jak te szare kamienie, które tu macie dookoła. I tamci miejscowi, oni spuszczają się 170 stóp (50 metrów) pod ziemię, żeby je wydobywad i utrzymywad ich wysoką cenę. Mógłbyś pójśd tam nad rzekę, lecz mają tam strażników na długości setek mil. Wziąłbyś dwa dziesięciogalonowe wiadra (tak on mówił), napełniłbyś je po brzegi piaskiem i gdybyś mógł je zanieśd do domu, byłbyś multimilionerem, bo by tam było tak dużo diamentów. Ale oni muszą pracowad i wydobywad je, żeby utrzymad ich wysoką cenę.

124. Otóż, kiedy oni wydobędą ten diament, to jest to tylko jakiś duży, gładki kawałek,

podobny do szkła. Mamy siny diament, czarny diament, szmaragd i czysty diament, biały diament. Ale kiedy go się wydobędzie... A potem, gdy jest obrobiony i oddany do użytku, to jest tam pewna częśd diamentu, która musi byd odrzucona. I to musi się oddzielid, odpaśd od niego. Ociosuje się te małe odłamki, ponieważ kiedy on się znajdzie w promieniu światła, w ten sposób, wtedy może błyszczed. To ociosywanie sprawia, że on się błyszczy, w zależności od tego, jak jest oszlifowany. Jest obcinany, szlifowany. A kiedy to jest zrobione, on wydaje blask. I jeden błyszczy na zielono, inny na niebiesko, a inny na szmaragdowo, na czerwono, i wydaje różne światła, jak kolory tęczy. Mówi się, że w diamencie jest ogieo.

125.A więc każde z tych świateł przedstawia dary. Lecz tylko Chrystus jest tym

Diamentem. Tylko On był Tym, który przyszedł i był zraniony, i zbity, i tak ociosany, że mógł sam się odzwierciedlid jako Światłośd dla świata. On jest tym Mistrzowskim Diamentem.

126. Czy możecie sobie wyobrazid ten czas, kiedy nawet nie było jeszcze ziemi, kiedy nie

było światła, nie było jeszcze gwiazd, gdy nie było jeszcze niczego? Było tam Wielkie źródło wytryskujące z Ducha, a z tego źródła wyszła najczystsza miłośd. Bo nie było niczego innego, co by z tego mogło wyjśd, niż tylko miłośd. Otóż my... To, co my dzisiaj nazywamy miłością,

to jest jakaś wypaczona miłośd. Ale jak tylko uchwycimy sedno, a raczej chod trochę z tej miłości, wtedy to zmieni całe nasze myślenie.

127. Potem wyszedł z tego głównego źródła, z Diamentu, następny Strumieo, a nazywał

się Sprawiedliwośd, Absolutna Sprawiedliwośd. Więc z tego powodu musimy mied prawo. Z tego powodu prawo pociąga za sobą wyrok. Jeśli ten wyrok byłby niezgodny z prawem, wtedy to prawo do niczego by się nie nadawało. A jeśli wyrok był wydany zgodnie z prawem, które nakazywało śmierd... I tam już nie ma nikogo, kto mógłby zapłacid tę karę, tylko sam Bóg. A On zapłacił naszą karę śmierci i wziął na siebie nasze grzechy, byśmy mogli byd Bożą sprawiedliwością dzięki Niemu.

128. Tak więc, kiedy wyszły te wielkie Światła, a raczej wielkie promienie Ducha: miłośd,

pokój... To wszystko tam było. To... Tam nie było żadnego cierpienia, żadnej... żadnej nienawiści, ani żadnej złośliwości. To by nie mogło wytrysnąd z tego źródła. To był Jehowa. To był Bóg Jehowa. A zatem z Tego wyszła, jak to nazywają teolodzy, teofania. W Biblii nazywa się to Logos, Logos, które wyszło z Boga. Jest to trudne do wytłumaczenia, ale to była częśd Boga.

129. Oto, co się wydarzyło. Och... Wybaczcie, ja... ja... ja właśnie wchodzę w to... To po

prostu przenosi mnie do tego, co miłuję. Rozumiecie? To Logos i to Wielkie Źródło, to Wielkie Źródło Ducha, które nie miało początku ani kooca, ten wielki Duch zaczął się formowad w stworzeniu, a to Logos, które z Niego wyszło, to był Syn Boży. To była jedyna widzialna forma, jaką ten Duch posiadał. A to była Teofania, co oznacza ciało, a to ciało było podobne do człowieka.

130. Mojżesz To widział, kiedy On przechodził przez... obok... obok skały. Spojrzał na

Niego i powiedział: "Z tyłu to wygląda jak człowiek". To jest taki sam rodzaj ciała, jaki otrzymujemy, kiedy umieramy. "Jeśli ten ziemski namiot przeminie, to mamy inny, który już na nas czeka". To było to. I to była Teofania, która była Synem Bożym. Ten Syn, to Logos stało się ciałem, ponieważ my zostaliśmy umieszczeni w ciele. I ta Teofania, to Logos stało się ciałem pomiędzy nami, a to nie było nic innego niż miejsce przebywania, dlatego że w Nim przebywała pełnia tego Źródła. Och, czy to rozumiecie? Tutaj to jest. To jest Ten, który w...

131. Popatrzcie tutaj. Przejdźmy teraz szybko do Listu do Hebrajczyków, do 7. rozdziału,

dosłownie na... na moment... Z łaski, jeśli Bóg pozwoli. Zobaczmy, jak to tutaj wygląda. Abraham... (Którą mamy godzinę? Mamy dziesięd minut). W porządku, zaczniemy, a potem dokooczymy w następną... w następną niedzielę, jeśli Pan pozwoli.

132. Abraham wracał po rozgromieniu królów. Ten Melchisedek, król Salemu... (Ilu z was

wie, co... kto... co to było Salem? Jeruzalem.)... król Salemu, kapłan Boga Najwyższego, który spotkał się z Abrahamem, wracającym po rozgromieniu królów, i pobłogosławił mu. Słuchajcie. Abraham dał Mu dziesięcinę ze wszystkiego. Temu, który, po pierwsze, był Królem sprawiedliwości... Następnie zaś Królem Salemu, co znaczy Królem Pokoju; bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie mający ani początku swych dni, ani kooca życia...

133. Pewien Król wyszedł z Salemu i wyszedł na spotkanie Abrahama, idącego po rozgromieniu królów. A ten Król nie miał ojca, nie miał matki, nie miał początku swych dni ani kooca życia. Kogo spotkał Abraham? No, pomyślcie. On nie miał ojca. Nie miał matki. Nigdy nie było takiego czasu, w którym On zaczął istnied i nigdy nie będzie czasu, kiedy On będzie miał swój koniec. Więc ten sam Król Salemu musi żyd dzisiaj. Amen. Rozumiecie to? To była ta Teofania, która była Synem Bożym. Którego Salemu? Tego Jeruzalem, które jest w górze, którego Abraham, będąc pobłogosławionym, szukał, próbując znaleźd Miasto, którego Budowniczym i Twórcą był Bóg. On wędrował po różnych miejscach, ubrany w owcze i kozie skóry, opuszczony, wędrując i szukając Miasta, którego Budowniczym i Twórcą był Bóg. I on spotkał Króla tego Salemu, schodzącego w dół. I zapłacił Mu dziesięcinę z całej zdobyczy. Amen. On to otrzymał. Och, bracie Graham, to był On. To był On.

134. Abraham zobaczył Go znowu pewnego dnia, kiedy siedział w namiocie. Spojrzał na

Tych, którzy tam się pojawili, i zobaczył trzech nadchodzących Mężczyzn. Wiecie, po prostu jest coś w chrześcijaninie, że on rozpozna Ducha, gdy Go zobaczy. Kiedy on... On to po prostu wie. Po prostu w tym jest coś duchowego. Duchowe sprawy są rozeznawane duchowo. Wiecie... Tak, on mógł to stwierdzid. Jeśli on rzeczywiście jest znowuzrodzony. "Moje owce znają Mój głos".

135. I on po prostu wiedział, że w tym coś było. On wybiegł i powiedział: "Wejdź, mój

Panie. Usiądź. Odpocznij na chwilę. Wezmę kawałek chleba i dam Ci go do ręki. Umyję Ci nogi. Odpocznij, zanim udasz się w dalszą podróż, wszak po to... po to przyszedłeś mnie odwiedzid". W tym nieurodzajnym kraju, on wybrał tę trudną drogę, drogę ze wzgardzonymi Paoskimi, podczas gdy Lot, jego bratanek, żył tam w bogactwie, ale żył w grzechu. To, co bogactwo najczęściej produkuje to grzech.

136. A więc Abraham ich przyjął. Wziął trochę wody i umył im nogi. Pobiegł po cielaka.

Wybrał ze stada tłuste cielę, zabił je i dał swojemu słudze do przyrządzenia. I rzekł: "Saro, zaczyo ciasto". Wiecie, co to jest zaczynianie... To jest, znaczy to... Wiecie, mama zwykle miała taki stary, coś jak klin. Ona to miała w... w takiej beczce na mąkę. Widzieliście kiedykolwiek coś takiego z sitem? I to miało w środku taki klin, przez który można było przesiad mąkę, wiecie. I te duże kawałki zostawały, a przesiewały się przez to te małe, takie jak to. Wiele razy widziałem, jak mama to robiła na klinie. Miała coś takiego małego, okrągłego, a na tym była okręcona mała, druciana siatka. Ona brała tę mąkę i przesiewała ją w ten sposób, wiecie, i potrzepywała tym tam i z powrotem. A potem brała ten klin i mieszała to w koło w ten sposób, żeby to przesiad. I potem musieliśmy wziąd naszą mąkę i udad się do starego młyna, a wielkie stare koła młyoskie (wiecie, takie ciężkie)... robiły prawdziwy kukurydziany chleb. Można by było cały dzieo ciąd na nim drewniane kłody.

137. Wtedy on powiedział: "Zaczyo szybko trochę mąki. I zrób trochę placków, tu na

ziemi, teraz, szybko". Wydoili krowę i mieli trochę mleka. Mieli... Ubili to i mieli nieco masła. A potem poszli, zabili cielaka i było z tego trochę mięsa. I upiekli to mięso. Wzięli maślankę, kukurydziany chleb i trochę masła, żeby posmarowad te gorące placki (och, to było

naprawdę dobre). Posmarowali je tam wszystkie. I on wyniósł to na zewnątrz i postawił przed tych trzech Mężów.

138. A Oni, podczas gdy jedli, mieli wzrok zwrócony w kierunku Sodomy. Po chwili wstali

i zaczęli odchodzid. A On powiedział... Abraham powiedział: "Nie zataisz tego przede mną". 139. "Nie mogę zataid przed tobą tego, co zamierzam zrobid. Idę tam w dół... Grzechy

Sodomy doszły do Moich uszu". Kim był ten Mężczyzna? W zupełnie zakurzonym ubraniu, siedział tam i spożywał mięso z cielaka, i pił krowie mleko, i jadł te placki, i chleb kukurydziany z masłem. Kim jest ten dziwny Przybysz? Dwóch z... Wszyscy trzej siedzący tam, w całkiem brudnych ubraniach. O, tak: "Jesteśmy z dalekiego kraju". (Tak, z daleka). A więc on powiedział... Zatem, kim Oni byli?

140. I On powiedział: "Nie mogę tego zataid przed Abrahamem, bo on jest dziedzicem

ziemi. Amen". Innymi słowy: "Ja objawiam Moje tajemnice tym, którzy są dziedzicami ziemi". W takim miejscu powinien byd Kościół dzisiaj. To prawda. Sięgad po Boże tajemnice, wiedzied jak się trzymad, jak postępowad, co robid, jak się prowadzid i jak żyd. Jesteśmy dziedzicami ziemi. To się zgadza. On ci to objawia, ponieważ nic przed nami nie ukryje. Dlatego właśnie wyglądamy tych rzeczy, które nadchodzą. A świat mówi: "To jest banda fanatyków". Niech tak sobie mówią. Dziedzic ziemi wie o tych rzeczach. *Puste miejsce na taśmie - wyd.+. Oni będą nazwani dziedmi Bożymi. Błogosławieni ci, którzy są łagodni, albowiem oni odziedziczą ziemię. On wyjawia im swoje tajemnice, objawia im je, pokazując co robid i jak żyd, odrzucając rzeczy tego świata, chodząc pobożnie i żyjąc po Bożemu w tym obecnym świecie, chodząc z Nim. Niech sobie świat mówi, co chce.

141. Tak więc On rzekł: "Nie mogę zataid przed Abrahamem tej tajemnicy, bo wiem, że

jest dziedzicem ziemi". Następnie powiedział: "Idę tam w dół do Sodomy, aby ją zniszczyd. Idę tam w dół...".

142. "Panie, co zamierzasz zrobid? Skąd pochodzisz? Co to wszystko oznacza?" 143. On rzekł: "Chodź, zobaczysz. Jeszcze jedno, Abrahamie. Czekasz dwadzieścia pięd

lat na wypełnienie tej obietnicy, którą Ci dałem. Przygotowałeś wszystko na urodzenie się tego dziecka, pieluszki i inne drobiazgi, i to wszystko, już dwadzieścia pięd lat temu. I ciągle trwasz w oczekiwaniu na Mnie. Zamierzam właśnie nawiedzid cię w czasie życia, według czasu życia; za miesiąc będę z tobą. "A Sara, tam z tyłu w namiocie... A ten Mężczyzna był odwrócony plecami do namiotu, rozmawiając z Abrahamem w ten sposób. A Sara... *Brat Branham naśladuje śmiech - wyd.].

144. Powiedział: "Dlaczego Sara się zaśmiała?". Och, co z tym? To była istna telepatia,

prawda? "Dlaczego Sara się zaśmiała?". 145. Sara odrzekła: "Nie, wcale się nie śmiałam".

146. Powiedział: "O, tak, śmiałaś się". Ona była przestraszona. Drżała. Kim był Ten, który mógł wiedzied, co robiła tam z tyłu w namiocie? To był ten sam Bóg, który jest dzisiaj z nami, dokładnie ten sam. On wie o tym wszystko. Rozumiecie? On po prostu ci to objawia na tyle, na ile jest to niezbędne. Rozumiecie?

147. "Z czego się śmiałaś?". Widzicie, plecami odwrócony do namiotu. Biblia potwierdza,

że Jego plecy były odwrócone w stronę namiotu, a mimo to wiedział o tym... co ona tam z tyłu robiła... (Widzicie?). Zatem On rzekł: "Nawiedzę cię".

148. Kim jest ten dziwny Jegomośd? Wiecie, co się wydarzyło? On odszedł stamtąd i

zniknął. A Biblia mówi, że to był Wszechmocny Bóg, Jehowa, to wielkie źródło, ta Teofania, to Logos.

149. Pewien kaznodzieja powiedział mi niedawno: "Bracie Branham, chyba nie myślisz

teraz, że to był Bóg, prawda?". 150. Odparłem: "Ta Biblia mówi, że to był Bóg, Elohim", który był Wszechmogącym

Bogiem, El Shadai (To prawda), Dawca Mocy, ten Zadawalający. Amen. Och, czuję się nabożnie. Pomyślcie o tym. On jest teraz tutaj. Pokażę wam, Kim jest Ten tutaj, a potem zobaczycie, Kim jest Syn; że to był Jezus, zanim jeszcze otrzymał to ludzkie imię Jezus. Stał tam przy źródle tamtego dnia... A oni wszyscy pili, wiecie, i "mieli wodę, która była na pustyni" i coś w tym rodzaju. On powiedział... "Oni jedli Jego mannę...". Ktoś powiedział: "Nasi ojcowie przez czterdzieści lat jedli mannę na pustyni".

151. On odparł: "Lecz oni wszyscy pomarli". Powiedział: "Ja jestem Chlebem Życia, który

zstępuje z nieba od Boga. Kto spożywa ten Chleb, nigdy nie umrze". 152. Mówili: "Ależ nasi ojcowie pili z duch... z duchowej Skały na pustyni, która za nimi

podążała". 153. On rzekł: "Ja jestem tą Skałą". Chwała. W Ewangelii Jana, 6 rozdział... 154. Oni powiedzieli: "Co?". 155. "Tak, to prawda". 156. Otóż, on stwierdził: "Ty... Ty nie masz nawet pięddziesięciu lat". Oczywiście, przez

swoją pracę on wyglądał nieco starzej, lecz On miał tylko trzydzieści lat. Mówił: "Jesteś człowiekiem, który jeszcze nie skooczył pięddziesięciu lat, a mówisz, że widziałeś Abrahama, który zmarł osiem czy dziewięd stuleci temu? Teraz wiemy, że jesteś diabłem".

157. On odrzekł: "Zanim Abraham był, Jam Jest". Tam On jest. Kim był ten Jam Jest?

Niezmienne Imię dla wszystkich pokoleo. To był ten... ten Słup Ognia w płonącym krzaku: "Jestem, który Jestem". Tam On był, ta Teofania, która była tutaj uczyniona, zwana Synem Bożym, ten Jam Jest, ten Jehowa.

158. Tomasz rzekł: "Panie, pokaż nam Ojca, a wystarczy nam". 159. Odpowiedział: "Tak długo jestem z wami, a nie poznaliście Mnie?". Rzekł: "Kiedy

Mnie widzicie, widzicie Ojca. Dlaczego więc mówicie: 'Pokaż nam Ojca'? Ja i Ojciec jedno jesteśmy. Mój Ojciec przebywa we Mnie. Ja jestem tylko Przybytkiem, zwanym Synem. Ojciec przebywa we Mnie. To nie Ja czynię te sprawy, to Mój Ojciec, który przebywa we Mnie. On czyni te sprawy, nie Ja".

160. Otóż, stojącego tam tyłem... Mojżesz Go widział, Jego tył, i powiedział: "To wygląda

jak plecy mężczyzny", to Logos, które wyszło od Boga. 161. Co się zatem wydarzyło? To był Bóg, a powodem dlaczego On zmienił się z Logos w

ciało... Co? Jak On... Co tu się stało? Pięd minut wcześniej był... był tym Logos. Lecz co On uczynił? On po prostu sięgnął...

162. Otóż, nasze ciała są zbudowane z szesnastu różnych pierwiastków, które są na

świecie. Wiecie o tym. Ono się składa z potasu i... i... i z niewielkiej ilości wapnia, i... i z oleju mineralnego, i ze światła kosmicznego, z atomów i tak dalej. Wszystko to zostało połączone razem i utworzyło to ciało. Ono pochodzi z prochu ziemi. Spożywacie jedzenie, a jak jecie pokarm, który zmienia się w... I to pochodzi z prochu, i to po prostu... po prostu tak to wygląda. Twoje ciało, jeżeli chodzi o twoje ciało, ono nie różni się od konia czy krowy, czy czegoś takiego. To jest ciągle tylko ciało.

163. Chłopaki, wy uwielbiacie to ciało. Lecz tam znajduje się jeszcze duch, który posiada

duszę. To prawda. Jednak twoje ciało to tylko proch ziemi, jak w przypadku zwierząt. Twoje ciało nie jest niczym więcej niż ciało zwierzęcia. I kiedy ty pożądasz ciała i tych rzeczy, które widzisz, pożądasz kobiety, pożądasz tych wszystkich różnych rzeczy, to ciągle jest to tylko jak u zwierzęcia. To prawda. To prawda. Nie powinieneś tego czynid. Duch Boży będzie cię prowadził i postawi cię na wyższym poziomie niż to. To się dokładnie zgadza.

164. A więc tutaj... Ta wielka Teofania stojąca tam... Co... Ten wielki Bóg Jehowa, wiecie,

co On powiedział? On po prostu sięgnął i wziął garśd atomów, i trochę światła, i przelał je do tego w taki sposób, i... *Brat Branham dmuchnął - wyd.+. i po prostu wstąpił do tego ciała, i to wszystko.

165. Powiedział: "Chodź tu, Gabrielu (ten wielki Archanioł)". Podszedł... *Brat Branham

dmuchnął - wyd.+. "Wejdź do tego. Chod tu, Michale (ten Anioł, znajdujący się po Jego prawicy *Brat Branham dmuchnął - wyd.+, dla Żydów), wejdź w to".

166. Bóg i dwaj Aniołowie zstąpili tutaj w ludzkim ciele i pili mleko od krowy, jedli masło

z tego mleka, trochę kukurydzianego chleba, spożywali mięso z cielaka - dwaj Aniołowie i Bóg. Biblia tak powiedziała.

167. Był to Melchisedek, którego spotkał Abraham, wracając po rozgromieniu królów.

To był Syn Boży.

168. Idąc dalej, tutaj w Liście do Hebrajczyków 7 jest napisane: "Lecz jest uczyniony według porządku... jako Syn Boży". Tam On jest. On wszystkie rzeczy uczynił przez Niego. I On zstąpił wprost tam i po prostu zmienił ten proch znowu na proch, i wstąpił z powrotem do chwały.

169. Aniołowie, zaraz po tym jak wyprowadzili Lota i Panią Lot... A ona się oglądała za

siebie. On rzekł... powiedział im, aby tego nie czynili... I oni wstąpili wprost z powrotem do... do Bożej obecności.

170. Cóż za wielką nadzieję mamy w tej wielkiej wierze, której służymy dzisiejszego

wieczoru. Żywy Bóg, Jehowa, Słup Ognia jest z nami, pokazuje nam siebie samego w mocy i w działaniu, i w chwale... i... Pozwolił sobie zrobid zdjęcie, ten sam Jehowa, Syn Boży, który zstąpił od Boga i powrócił do Boga, i przebywa w swoim Kościele na zawsze. Tam On jest.

171. On ma nasze imiona w swojej Księdze, zaprzysiężone przez Niego samego, gdyż nie

ma nikogo większego, przez kogo mógłby przysiąc, że On nas wzbudzi w tych ostatecznych dniach. "Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, ma Życie Wieczne. I Ja go wskrzeszę w ostatecznym dniu. Tego, kto do Mnie przyjdzie, nie wyrzucę precz. Ten, kto słucha Mojego Słowa i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma Żywot Wieczny i nigdy nie pójdzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do Życia".

172. Ten sam mógłby wziąd i chwycid garśd wapna i potasu *brat Branham dmucha -

wyd.+. i ty znowu tam jesteś. A moje imię jest w Jego Księdze. Och, czemu miałbym się martwid, że moje plecy stają się przygarbione, że się starzeję? Oczywiście, że nie, ani trochę się nie martwię.

173. Bracie Mike, pewnego z tych dni, niech twoje serce będzie błogosławione, bracie,

kiedy nadejdzie ta wielka trąba, która... dźwięk, i ten Józef wystąpi (Alleluja). On powie: "Dzieci...". [Brat Branham dmucha - wyd.+. Tam będziemy uczynieni na Jego podobieostwo, na zawsze młodzi, zniknie tam starośd. Choroby, problemy, smutki - one przeminą. Niech będzie chwała Żywemu Bogu.

174. To jest Ten, przez którego On dzisiaj mówi, Jego Syn. "Częstokrod i wieloma

sposobami mówił On przez proroków, ale w tym ostatecznym dniu przez swego Syna, Jezusa Chrystusa". On mówi do każdego ludzkiego serca, które powołał. Jeżeli kiedykolwiek poczułeś Jego głos, lub słyszałeś jak On puka do twego serca, to proszę, nie odrzucaj tego. Módlmy się.

175. Ojcze Niebieski, jesteśmy tak szczęśliwi tego wieczoru, bo poznaliśmy, otwierając

ten List do Hebrajczyków, jak Paweł udał się z powrotem do tych Ewangelii. On tego po prostu nie mógł przyjąd na podstawie jakiejś pogłoski czy doświadczenia. On pragnął, żebyśmy wiedzieli, co jest prawdą. I on zwrócił się z powrotem do Ewangelii, i... z powrotem do Starego Testamentu, Ewangelii, która była im głoszona. I patrzył tam przez Stary Testament na te wszystkie cienie i typy. Dlatego właśnie dzisiaj wieczorem mamy tę wspaniałą Księgę - List do Hebrajczyków. I my To widzimy, Panie, i miłujemy To. Przez wieki

była Ona palona, była rozproszona, próbowano ją stamtąd usunąd, lecz Ona wciąż pozostaje tą samą. Przecież Ty powiedziałeś: "Niebiosa i ziemia przeminą, ale Moje Słowo nigdy nie przeminie".

176. Sceptyk może potem rzec: "No, powiedziałeś, że to napisał Paweł". Nie Paweł, tylko

Bóg, który był w Pawle, ta twórcza Istota, która była wewnątrz Pawła. Tak jak była ona w Dawidzie, kiedy powiedział: "Nie dopuszczę, aby Mój Święty oglądał skażenie, ani nie zostawię Jego duszy w piekle". A Syn Boży wziął Słowa tego proroka i poszedł wprost do piekła, i powiedział: "Zburzcie tę Świątynię, a Ja ją w trzy dni odbuduję". I On to uczynił, bo przecież Boże Słowo nie może zawieśd ani o jotę. Ono nie może zawieśd.

177. Jakże dziękujemy za to Bogu, za to wspaniałe Urim i Tummim. Obyśmy poznali tego

wieczoru, Panie, czy te nasze przeżycia odbijają się tutaj w tej Biblii. Jesteśmy znowuzrodzeni i mamy Ducha Świętego.

178. Drogi Boże, jeśli jest tutaj tego wieczoru jakiś mężczyzna albo jakaś kobieta,

chłopiec, czy dziewczyna, którzy nigdy nie doświadczyli tego... Jak mogliby się podnieśd, gdyby nie było w nich Życia? Och, oni mówią: "Ja mam Życie". Lecz Biblia mówi: "Ta zaś, która żyje w rozkoszach, już za życia jest umarła". Mówisz, że masz Życie, ale jesteś umarły. "Twierdzisz - mówi Biblia - że masz Żywot, lecz jesteś umarły. Mówisz, że jesteś bogaty i nic nie potrzebujesz, a nie wiesz, że jesteś mizerny, biedny, nagi i ślepy, a nie wiesz o tym". I taki jest stan kościołów dzisiaj, Panie. Jakże oni opuścili te wspaniałe, cenne sprawy.

179. Wiedzied, że ten wielki Bóg Jehowa, który nawet potrafił uczynid przez... On rzekł:

"Przynieście mi tamte małe rybki"... On potrzebował ryby do... aby móc z tym coś zrobid, aby pokazad, że zmartwychwstanie musi byd związane z tym czymś, aby z tym móc coś uczynid. On nie tylko uczynił rybę, ale też uczynił upieczoną rybę, upiekł chleb. I On nakarmił pięd tysięcy pięcioma małymi rybkami; małymi kromkami i dwoma rybkami. O, Panie, to było w Jego rękach, a On był Stworzycielem. Ale On musiał mied coś w swoich rękach. Boże, pozwól nam złożyd się do Twoich rąk tego wieczoru i powiedzied: "Boże, weź mnie takiego, jakim jestem. A kiedy koniec mojego życia jest tuż, pozwól mi odejśd z tą nadzieją, którą miałem, wiedząc, że byłem znowuzrodzony, a Twój Duch składał świadectwo wraz ze mną i świadczył z moim duchem, że jestem Twoim synem czy córką". I w tym ostatecznym dniu Ty ich wzbudzisz. Spraw to, Ojcze.

180. I kiedy mamy skłonione nasze głowy, czy jest tam ktoś, kto chciałby podnieśd rękę i

powiedzied: "Wspomnij na mnie, bracie Branham, w modlitwie. Pragnę, aby Bóg mnie poznał, zanim opuszczę tę ziemię, żeby mnie rozpoznał i wywołał moje imię. Ja odpowiem"? Niech ci Pan błogosławi, synu. Niech ci Bóg błogosławi, i ciebie, i ciebie, proszę pani. Jeszcze ktoś? Podnieś tylko swoją rękę. Powiedz: "Módl się za mnie, bracie Branham". Będę, będziemy to czynid. Niech Bóg ci błogosławi, młoda damo. To jest dobre.

181. Teraz, gdy mamy głowy skłonione w modlitwie, chcę zaśpiewad jeden wiersz z tej

pieśni.

Nie pragnij tych świeckich, próżnych bogactw, Które tak szybko niszczeją, Buduj swoje nadzieje na rzeczach wiecznych, Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! 182. Podczas gdy ona gra, a wy macie pochylone głowy, czy chciałby ktoś podnieśd

swoją rękę i powiedzied: "Tak, Panie, tutaj jest moja ręka"? Co to będzie oznaczało? To pokaże, że twój duch wewnątrz pojął decyzję. "Pragnę Twej ręki, Panie". Niech Bóg cię błogosławi, dziewczynko. "Podniosę swą rękę". Niech Bóg cię błogosławi, dziewczynko tam na dole. To jest bardzo dobre, kochanie. Wiesz, Bóg jest szczęśliwy, widząc, że tak czynisz. "Pozwólcie małym dzieciom przychodzid do Mnie".

183. "Chcę, Boże, abyś trzymał mnie za rękę. A tego dnia pragnę byd w Twojej dłoni,

abym, gdy zawołasz, wyszedł tak jak Łazarz". Niech cię Bóg błogosławi, siostro. Kiedy nasza podróż się zakooczy, Jeżeli byłeś uczciwy wobec Boga, To twoja zachwycona dusza zobaczy Ładne i jasne mieszkanie w chwale. Co zatem masz czynid? Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! Buduj swoje nadzieje na rzeczach wiecznych, Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! 184. Niebiaoski Ojcze, wiele rąk się podniosło w tym małym zgromadzeniu tego

wieczoru. Chcieliby uchwycid się Twojej niezmiennej, wiecznej ręki, wiedząc, że to, co jest oddane Tobie... Ty powiedziałeś: "Wszyscy, których dał Mi Ojciec, przyjdą do Mnie, a żaden z nich nie zginie". I ja ich wzbudzę w dniu ostatecznym". Nigdy nie mogą zginąd, nigdy nie mogą iśd na sąd, lecz mają wieczne, Wieczne Życie. Jest tylko jedno Wieczne Życie, a ono pochodzi od samego Boga. To jest Bóg. A my się stajemy częścią Boga tak dalece, że jesteśmy synami i córkami Bożymi. Kiedy mamy Ducha Bożego w sobie, wtedy myślimy jak Bóg. Myślimy o sprawiedliwości i świętości, i staramy się żyd tak, by się Jemu podobad.

185. Spraw, Panie, aby ten rodzaj Życia wstąpił do wszystkich, którzy podnieśli swoje

ręce. A ci, którzy mieli podnieśd ręce, lecz tego nie zrobili, to ja się modlę, abyś był z nimi. Spraw to, Ojcze. A kiedy podróż dobiegnie kooca, życie się skooczy, chcielibyśmy w tym dniu wejśd z Nim w pokoju tam, gdzie nigdy nie będziemy starzy, nigdy nie będziemy chorowad, nigdy nie będzie żadnego problemu. Do tego czasu trzymaj nas radosnymi i szczęśliwymi, wysławiającymi Go, bowiem prosimy o to w Jego Imieniu. Amen.

186. A teraz, wszyscy wierzący, podnieśmy ręce i śpiewajmy ten refren.

Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! Buduj swoje nadzieje na rzeczach wiecznych, Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! 187. Zanudmy to teraz. *Brat Branham nuci - wyd.]. Kiedy tak nucicie, twój sąsiad...

Powiedz do sąsiada: "Niech cię Bóg błogosławi". Podajcie sobie rękę z kimś siedzącym obok was. "Niech cię Bóg błogosławi". Teraz z obydwóch stron, z obydwóch stron, podajcie sobie ręce. "Niech cię Bóg błogosławi, sąsiedzie. Niech Bóg będzie z tobą".

Buduj swoje nadzieje na rzeczach wiecznych, (Doc, wiem, że to tam jest, bracie. Wiem, że byłeś tam, bracie Neville, dawno temu). Kiedy nasza podróż się zakooczy, (To się stanie jednego z tych dni.) Jeżeli byłeś uczciwy wobec Boga, (Zobaczymy tam brata Sewarda.) To twoja zachwycona dusza zobaczy Ładne i jasne mieszkanie w chwale. Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! (Miłuję takie uwielbianie po zakooczonym poselstwie.) Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! Buduj swoje nadzieje na rzeczach wiecznych, Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! Czas jest pełen szybkich zmian, Więc czy ziemskie marności przetrwają? Buduj swoje nadzieje na rzeczach wiecznych, Trzymaj... Pozwól nam uchwycid Jego obraz, Tego Niewidzialnego, który jest teraz pośród nas.

Uwielbiajmy Go po prostu teraz, gdy śpiewamy. Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! Buduj swoje nadzieje na rzeczach wiecznych, Trzymaj się Bożej, niezmiennej ręki! Pokój! Pokój! Cudowny pokój, (Uwielbiajmy Go po prostu teraz.) Zstępuje w dół... (poselstwo dobiegło kooca, uwielbiajmy.) Modlę się o to, żeby Twój Duch przepływał przeze mnie, W tej niezgłębionej fali miłości. (Po prostu zanurzyd się w Nim.) Pokój! Pokój! Cudowny pokój, Zstępuje w dół... (To wielkie Źródło teraz się otwiera)

... tam z góry; Modlę się o to, żeby Twój Duch przepływał przeze mnie, W tej niezgłębionej fali miłości. (Czy to nie sprawia czegoś?) ...Pokój! Cudowny pokój, Zstępuje w dół od naszego Ojca, tam z góry; Modlę się o to, żeby Twój Duch przepływał przeze mnie, W tej niezgłębionej fali miłości. (Czyż nie ma w tym czegoś kosztownego i słodkiego, i...) 188. Zastanawiam się, czy nie ma tam jakiejś chorej osoby, która chciałaby zostad

namaszczona i żeby się za nią modlid. Jeśli jest ktoś taki, to niech zrobi sobie miejsce... Czy to jest ta dama, tam na wózku inwalidzkim? Zostawcie ją, ja tam podejdę, żeby się za nią modlid. Ona nie musi podjeżdżad tym wózkiem. Następny? Czy nie miłujecie po prostu tej części usługi? Ilu odczuwa... po prostu wie, że Boża Obecnośd jest tutaj? To jest to, o czym mówię. Ten sam... Czujecie się, jak gdyby... Kto się czuje tak, jakby mógł krzyczed? Pozwólcie mi zobaczyd... Ci, którzy odczuwają, jak coś w was chce po prostu wykrzykiwad... Rozumiecie?

To pokój! Pokój! Cudowny pokój, Zstępuje w dół od naszego Ojca, tam z góry; Modlę się o to, żeby Twój Duch przepływał przeze mnie, W tej niezgłębionej fali miłości. ...na mnie... 189. Kiedy trwamy w uwielbianiu, będziemy namaszczad chorych i modlid się za nich.

Zechciałaby pani przejśd na tę stronę? Co to oznacza? Modlitwa wiary uzdrowi chorego. Wszyscy po prosu nucą tę pieśo... ? ... namaszczony olejkiem. Dziękuję.

***