Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Joseph Fielding Smithmedia.ldscdn.org/pdf/scripture-and-lesson-support/teachings-of-the... · at pagtatalata maliban kung kinailangan itong baguhin

Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan

Joseph Fielding Smith

Mga Turo ng m

ga Pangulo ng Simbahan: Joseph Fielding Sm

ith

MGA TURO NG MGA PANGULO NG SIMBAHAN

JOSEPH FIELDING SMITH

Inilathala ng Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw

Salt Lake City, Utah

Serye ng mga Aklat na Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan

Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Joseph Smith (aytem bilang 36481 893)

Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Brigham Young (35554 893)Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: John Taylor (35969 893)Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Wilford Woodruff (36315 893)Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Lorenzo Snow (36787 893)Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Joseph F. Smith (35744 893)Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Heber J. Grant (35970 893)Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: George Albert Smith (36786 893)Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: David O. McKay (36492 893)Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Joseph Fielding Smith (36907 893)Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Harold B. Lee (35892 893)Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Spencer W. Kimball (36500 893)

Para makakuha ng kopya ng mga aklat na ito, magpunta sa in-yong lokal na distribution center o bumisita sa store .lds .org. Maka-kakuha rin ng kopya ng mga aklat sa Internet sa LDS.org.

Ang inyong mga puna at mungkahi tungkol sa aklat na ito ay pasa-salamatan. Isumite lamang ang mga ito sa Curriculum Develop ment, 50 East North Temple Street, Salt Lake City, UT 84150-0024 USA.

Email: cur-development@ ldschurch .org

Isulat lamang ang inyong pangalan, address, ward, at stake. Tiya-king ibigay ang pamagat ng aklat. Pagkatapos ay ibigay ang inyong mga puna at mungkahi tungkol sa mga kalakasan ng aklat at mga bahaging maaari pang pagandahin.

© 2013 ng Intellectual Reserve, Inc. Lahat ng karapatan ay nakalaan

Inilimbag sa Estados Unidos ng AmerikaPagsang-ayon sa Ingles: 8/03

Pagsang-ayon sa pagsasalin: 8/03 Pagsasalin ng Teachings of Presidents of the Church: Joseph Fielding Smith

Tagalog 36907 893

Mga Nilalaman

Pambungad . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . viiBuod ng Kasaysayan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .xiiAng Buhay at Paglilingkod ni Joseph Fielding Smith . . . . . . . . . .11 Ang Ating Ama sa Langit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 392 Ang Ating Tagapagligtas na si Jesucristo . . . . . . . . . . . . . . . 533 Ang Plano ng Kaligtasan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 654 Pagpapatatag at Pangangalaga ng Pamilya . . . . . . . . . . . . . . 815 Pananampalataya at Pagsisisi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 936 Ang Kahalagahan ng Sakramento . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1077 Joseph at Hyrum Smith, mga Saksi kay Jesucristo . . . . . . . 1198 Ang Simbahan at Kaharian ng Diyos . . . . . . . . . . . . . . . . . 1319 Mga Saksi ng Aklat ni Mormon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 145

10 Ang Paghahanap Natin ng Katotohanan . . . . . . . . . . . . . . . 15711 Paggalang sa mga Susi ng Priesthood na

Ipinanumbalik sa Pamamagitan ni Joseph Smith . . . . . . . . 17112 Ang Sumpa at Tipan ng Priesthood . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18313 Binyag . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19514 Ang Kaloob na Espiritu Santo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20715 Walang-Hanggang Kasal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21716 Pagpapalaki ng mga Anak sa Liwanag at Katotohanan . . . . 23117 Kapangyarihang Magbuklod at mga Pagpapala

ng Templo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24518 Pamumuhay ayon sa Bawat Salitang Nagmumula sa

Bibig ng Diyos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26119 Nasa Mundo Ngunit Hindi Makamundo . . . . . . . . . . . . . . . 27320 Pagmamahal at Pagmamalasakit sa Lahat ng Anak ng

Ating ama . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28721 Pangangaral ng Ebanghelyo sa Mundo . . . . . . . . . . . . . . . 29722 Panalangin—Isang Kautusan at Isang Pagpapala . . . . . . . . 31323 Responsibilidad ng Bawat Tao . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 325

24 Ang Gawain ng Kababaihang Banal sa mga Huling Araw: “Di-Makasariling Katapatan sa Napakaluwalhating Layuning Ito” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 337

25 Ang Pagsilang ni Jesucristo: “Mabubuting Balita ng Malaking Kagalakan” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 351

26 Paghahanda para sa Pagparito ng Ating Panginoon . . . . . . 361Listahan ng mga Larawan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 377Indeks . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 379

vii

Pambungad

Ang Unang Panguluhan at ang Korum ng Labindalawang Apostol ay nagpasimula ng seryeng Mga Turo ng mga Pangulo ng Simba-han para higit kayong mapalapit sa inyong Ama sa Langit at ma-palalim ang inyong pag-unawa sa ipinanumbalik na ebanghelyo ni Jesucristo. Sa pagdaragdag ng Simbahan ng mga aklat sa seryeng ito, makakakolekta kayo ng mga reperensyang aklat ng ebanghelyo sa inyong tahanan. Ang mga aklat sa seryeng ito ay nilayong ma-gamit sa personal na pag-aaral at sa pagtuturo sa araw ng Linggo. Matutulungan din kayo nitong maghanda ng iba pang mga ara-lin o mensahe at sagutin ang mga tanong tungkol sa doktrina ng Simbahan.

Tampok sa aklat na ito ang mga turo ni Pangulong Joseph Field-ing Smith, na naglingkod bilang Pangulo ng Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw mula Enero 23, 1970, hanggang Hulyo 2, 1972.

Personal na Pag-aaral

Habang pinag-aaralan ninyo ang mga turo ni Pangulong Joseph Fielding Smith, mapanalanging hangarin ang inspirasyon ng Espiritu Santo. Ang mga tanong sa dulo ng bawat kabanata ay makakatu-long upang maunawaan ninyo ang mga turo ni Pangulong Smith at maipamuhay ang mga ito. Habang pinag-aaralan ninyo ang mga turong ito, maaari ninyong isipin kung paano ninyo ito ibabahagi sa mga miyembro ng pamilya at mga kaibigan. Palalakasin nito ang pag-unawa ninyo sa inyong binabasa.

Pagtuturo mula sa Aklat na Ito

Ang aklat na ito ay nilayong gamitin sa tahanan at sa simba-han. Sa mga high priests group, elders quorum, at Relief Society,

viii

Pa m b u n g a d

dalawang aralin sa araw ng Linggo bawat buwan ang karaniwang ituturo mula sa mga kabanata sa aklat. Dahil mas maraming kaba-nata sa aklat kaysa kayang ituro sa loob ng 12 buwan, maaaring ipasiya ng mga lider ng ward at stake kung aling mga kabanata ang mas makatutugon sa mga pangangailangan ng mga miyembrong kanilang pinaglilingkuran.

Ang sumusunod na mga patnubay ay makatutulong sa pagtuturo ninyo mula sa aklat:

maghandang magturo

Hangarin ang patnubay ng Espiritu Santo habang naghahanda kayong magturo. Mapanalanging pag-aralan ang nakatalagang ka-banata upang magkaroon kayo ng tiwala sa pagkaunawa ninyo sa mga turo ni Pangulong Smith. Makapagtuturo kayo nang mas taimtim at mabisa kapag personal kayong naimpluwensyahan ng kanyang mga salita (tingnan sa D at T 11:21).

Kung nagtuturo kayo ng aralin sa Melchizedek Priesthood o Re-lief Society, hindi ninyo dapat isantabi ang aklat na ito o ihanda ang mga aralin mula sa iba pang mga materyal. Mapanalanging piliin mula sa kabanata ang mga turong sa pakiramdam ninyo ay maka-katulong nang malaki sa mga tinuturuan ninyo. Ang ilang kabanata ay naglalaman ng mas maraming materyal kaysa kaya ninyong ta-lakayin sa oras ng klase.

Hikayatin ang mga miyembro ng klase na pag-aralan ang kaba-nata bago magklase at dalhin ang kanilang aklat. Kapag ginawa nila ito, magiging mas handa silang makilahok sa mga talakayan at patatagin ang isa’t isa.

Sa paghahanda ninyong magturo, higit na bigyang-pansin ang “Mga Mungkahi sa Pag-aaral at Pagtuturo” sa dulo ng bawat kaba-nata. Sa ilalim ng heading na ito, may makikita kayong mga tanong, kaugnay na mga talata sa banal na kasulatan, at mga tulong sa pagtuturo. Ang mga tanong at kaugnay na mga talata ay partikular na nakaugnay sa kabanatang katatagpuan ng mga ito. Mapapat-nubayan kayo ng mga tulong sa pagtuturo sa lahat ng pagsisikap ninyong tulungan ang iba na magalak sa pag-aaral at pamumuhay ng ebanghelyo.

ix

Pa m b u n g a d

Pasimulan ang Kabanata

Kapag pinasimulan ninyo ang kabanata, at sa buong aralin, si-kaping lumikha ng isang kapaligiran na maaantig ng Espiritu ang puso’t isipan ng inyong mga tinuturuan. Para masimulan ang aralin, tulungan ang mga tinuturuan ninyo na magtuon sa mga turo sa kabanata. Pag-isipan ang sumusunod na mga ideya:

• Basahinattalakayinangbahagingpinamagatang“MulasaBuhayni Joseph Fielding Smith” sa simula ng kabanata.

• Talakayinangisanglarawanobanalnakasulatanmulasakabanata.

• Sama-samangkantahinangisangkaugnaynahimno.

• Ibahaginangmaikliangisangpersonalnakaranasantungkolsapaksa.

Pangunahan ang Isang Talakayan tungkol sa mga Turo ni Pangulong Smith

Habang nagtuturo kayo mula sa aklat na ito, anyayahan ang iba na ibahagi ang kanilang iniisip, magtanong, at turuan ang isa’t isa. Kapag aktibo silang nakibahagi, magiging mas handa silang matuto at tumanggap ng personal na paghahayag. Hayaang magpatuloy ang magagandang talakayan sa halip na sikaping talakayin ang lahat ng turo. Para makahikayat ng talakayan, gamitin ang mga tanong sa dulo ng bawat kabanata. Maaari din kayong gumawa ng sarili ninyong mga tanong lalo na para sa mga tinuturuan ninyo.

Ang sumusunod na mga opsiyon ay maaaring magbigay sa inyo ng karagdagang mga ideya:

• Ipabahagisamgamiyembrongklaseangnatutuhannilamulasakanilang personal na pag-aaral ng kabanata. Maaaring makatu-long na kumausap ng ilang miyembro ng klase sa loob ng ling-gong iyon at papuntahin sila na handang ibahagi ang kanilang natutuhan.

• Atasanangmgamiyembrongklasenabasahinangmgapilingtanong sa dulo ng kabanata (nang isa-isa o sa maliliit na grupo). Ipahanap sa kanila ang mga turo sa kabanata na may kaugnayan sa mga tanong. Pagkatapos ay ipabahagi sa kanila sa grupo ang kanilang mga iniisip at ideya.

x

Pa m b u n g a d

• Sama-samangbasahinangmgapilingpahayagniPangulongSmith mula sa kabanata. Ipabahagi sa mga miyembro ng klase ang mga halimbawa mula sa mga banal na kasulatan at mula sa sarili nilang karanasan na naglalarawan sa itinuro ni Pangulong Smith.

• Papiliinngisangbahagiangmgamiyembrongklaseatipabasaito nang tahimik sa kanila. Anyayahan silang maggrupu-grupo sa dalawa o tatlong tao na magkakapareho ang bahaging pinili at talakayin nila ang kanilang natutuhan.

maghikayat ng Pagbabahagi at Pagsasabuhay

Ang mga turo ni Pangulong Smith ay magiging lubos na maka-hulugan sa mga miyembro ng klase na nagbabahagi nito sa iba at ipinamumuhay ito. Pag-isipan ang sumusunod na mga ideya:

• Tanunginangmgamiyembrongklasekungpaanonilamagaga-mit ang mga turo ni Pangulong Smith sa kanilang mga respon-sibilidad sa tahanan at sa simbahan. Halimbawa, matutulungan ninyo silang pagnilayan o talakayin kung paano nila maipamu-muhay ang kanyang mga turo bilang asawa, magulang, anak, home teacher, o visiting teacher.

• Hikayatinangmgamiyembrongklasenaibahagiangilansamgaturo ni Pangulong Smith sa mga miyembro ng pamilya at mga kaibigan.

• Anyayahanangmgamiyembrongklasenaipamuhayangnatu-tuhan nila at ibahagi ang kanilang mga karanasan sa simula ng klase sa susunod.

Tapusin ang Talakayan

Ibuod nang maikli ang aralin o ipabuod ito sa isa o dalawang miyembro ng klase. Patotohanan ang mga turong natalakay ninyo. Maaari din ninyong ipabahagi sa iba ang kanilang patotoo.

xi

Pa m b u n g a d

Impormasyon tungkol sa mga Pinagkunan ng mga Sinipi sa Aklat na Ito

Ang mga turo sa aklat na ito ay mga tuwirang sipi mula sa mga sermon, artikulo, aklat, liham, at journal ni Pangulong Joseph Field-ing Smith. Ang mga siping nagmula sa mga lathalain ay pinanatili sa orihinal na pagbabantas, pagbabaybay, pagpapalaki ng mga letra, at pagtatalata maliban kung kinailangan itong baguhin ng editor o itama ang maling baybay para mas madali itong basahin. Dahil dito, maaari kayong makapansin ng kaunting pagkakaiba-iba sa teksto. Halimbawa, ang salitang ebanghelyo ay nagsimula sa maliit na titik sa ilang sipi at sa malaking titik naman sa iba.

Gayundin, madalas gamitin ni Pangulong Smith ang mga kata-gang tulad ng kalalakihan, lalaki, o sangkatauhan sa pagtukoy sa lahat ng tao, kapwa lalaki at babae. Madalas niyang gamitin ang mga panghalip na siya, niya, at kanya para tukuyin ang dalawang kasariang ito. Karaniwan ito sa wikang ginamit sa kanyang pana-hon. Sa kabila ng mga kaibhan sa pagitan ng makaluma at maka-bagong wika, angkop ang mga turo ni Pangulong Smith kapwa sa kababaihan at sa kalalakihan.

xii

Buod ng Kasaysayan

Ang sumusunod na kronolohiya ay naglalaan ng maikling buod ng kasaysayan para sa mga turo ni Pangulong Joseph Fielding Smith sa aklat na ito.

Hulyo 19, 1876 Isinilang sa Salt Lake City, Utah, kina Julina Lambson Smith at Joseph F. Smith.

Hulyo 19, 1884 Bininyagan at kinumpirma ng kanyang ama. Natanggap ang unang personal na kopya niya ng Aklat ni Mormon mula sa kanyang ama.

Abril 6, 1893 Dumalo sa paglalaan ng Salt Lake Temple.

1896 Natanggap ang Melchizedek Priesthood at endowment sa templo.

Abril 26, 1898 Pinakasalan si Louie Emily Shurtliff sa Salt Lake Temple.

Mayo 1899 hanggang Hulyo 1901

Naglingkod bilang full-time missionary sa England.

1901 hanggang 1910 Naglingkod sa maraming tungkulin sa Simbahan, kabilang na ang pagiging pangulo sa isang priesthood quorum, miyembro ng Young Men’s Mutual Improvement Association general board, high councilor, at miyembro ng isang pangkalahatang komite ng Simbahan na inatasang maghanda ng mga papeles para ipagtanggol ang Simbahan.

xiii

b u o d n g K a S ay S aya n

Oktubre 1901 Nagsimulang magtrabaho sa tanggapan ng Church Historian.

1902 Naglathala ng isang family history booklet na pinamagatang Asael Smith of Topsfield, Massachusetts, with Some Account of the Smith Family. Ito ang una sa marami niyang lathalain, kabilang na ang 25 aklat at maraming artikulo para sa mga magasin at pahayagan ng Simbahan.

Abril 8, 1906 Sinang-ayunan sa pangkalahatang kumperensya bilang Assistant Church Historian, isang katungkulang hinawakan niya hanggang Marso 1921.

Marso 30, 1908 Namatay si Louie Shurtliff Smith matapos magkasakit nang malubha sa ikatlo niyang pagdadalantao.

Nobyembre 2, 1908 Pinakasalan si Ethel Georgina Reynolds sa Salt Lake Temple.

Abril 7, 1910 Inorden ng kanyang ama bilang Apostol.

Oktubre 1918 Itinala ang isang paghahayag tungkol sa pagtubos sa mga patay na idinikta ng kanyang ama, na siyang Pangulo ng Simbahan noon. Ang paghahayag na ito ay matatagpuan ngayon sa Doktrina at mga Tipan 138.

Enero 6, 1919 Hinirang bilang tagapayo sa panguluhan ng Salt Lake Temple, isang katungkulang hinawakan niya hanggang 1935.

Marso 17, 1921 Hinirang bilang Church Historian, isang katungkulang hinawakan niya hanggang 1970.

xiv


1934 Hinirang bilang pangulo ng Genealogical Society of Utah, isang katungkulang hinawakan niya hanggang 1961.

Agosto 26, 1937 Namatay si Ethel Reynolds Smith matapos magkasakit nang apat na taon.

Abril 12, 1938 Pinakasalan si Jessie Ella Evans sa Salt Lake Temple.

Mayo hanggang Nobyembre 1939

Ginampanan ang isang espesyal na tungkulin sa Europe kasama si Jessie, at bumisita sa England, Scotland, Holland, Belgium, France, Switzerland, Italy, Sweden, Norway, Denmark, Czechoslovakia, Austria, at Germany. Pinamahalaan ang paglikas ng lahat ng Amerikanong misyonero mula sa Europe nang magsimula ang World War II.

Hunyo 8, 1945 Tinawag na maglingkod bilang pangulo ng Salt Lake Temple, isang katungkulang hinawakan niya hanggang 1949.

Oktubre 6, 1950 Itinalaga bilang Gumaganap na Pangulo ng Korum ng Labindalawang Apostol.

Abril 9, 1951 Sinang-ayunan bilang Pangulo ng Korum ng Labindalawang Apostol.

Hulyo hanggang Agosto 1955

Ginampanan ang isang espesyal na tungkulin sa Asia, na kasama si Jessie. Inilaan ang Guam, Korea, Okinawa, at Pilipinas para sa pangangaral ng ebanghelyo.

xv


Setyembre 1958 Dumalo sa paglalaan ng London England Temple.

Oktubre 1960 hanggang Enero 1961

Kasama si Jessie, bumisita sa mga lider at misyonero ng Simbahan sa Central at South America.

Mayo 1963 Namuno sa paglalagak ng batong-panulok ng Oakland California Temple.

Setyembre 1963 Inilaan ang Pioneer Monument sa Kansas City, Missouri, at ang Liberty Jail Historic Site sa Liberty, Missouri.

Oktubre 29, 1965 Tinawag na maglingkod bilang Tagapayo sa Unang Panguluhan sa ilalim ng pamamahala ni Pangulong David O. McKay.

Enero 18, 1970 Naging senior na Apostol at nangungulong pinuno ng Simbahan nang mamatay si Pangulong David O. McKay.

Enero 23, 1970 Itinalaga bilang Pangulo ng Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw.

Abril 6, 1970 Sinang-ayunan bilang Pangulo ng Simbahan sa pangkalahatang kumperensya.

Agosto 3, 1971 Namatay si Jessie Evans Smith.

Agosto 27–29, 1971 Pinamunuan ang unang area conference ng Simbahan, na ginanap sa Manchester, England.

Enero 18, 1972 Nag-alay ng panalangin ng paglalaan para sa Ogden Utah Temple.

xvi


Pebrero 9, 1972 Pinamunuan ang paglalaan ng Provo Utah Temple. Matapos isulat ang panalangin ng paglalaan, inatasan si Pangulong Harold B. Lee na siyang mag-alay ng panalangin.

Hulyo 2, 1972 Namatay sa Salt Lake City, Utah, 17 araw bago sumapit ang kanyang ika-96 na kaarawan.

1

Ang Buhay at Paglilingkod ni Joseph Fielding Smith

Si Pangulong Joseph Fielding Smith ay “gumamit ng tatlong ma-gagandang salitang hindi ko malilimutan kailanman,” paggunita ni Pangulong Gordon B. Hinckley. Ang mga salitang iyon ay “tunay at tapat.” Sabi ni Pangulong Hinckley, “Sa kanyang mga talumpati sa publiko, sa kanyang mga pribadong pakikipag-usap, sa kanyang mga panalangin sa Panginoon, nagsumamo siya na tayo ay maging tunay at tapat.” 1 Nagbahagi rin si Pangulong Thomas S. Monson ng gayong alaala: “Kahit sa kanyang katandaan, ipinagdasal [niya] sa tuwina, ‘Nawa’y maging tunay at tapat kami hanggang wakas.’” 2

“Tunay at tapat.” Para kay Pangulong Joseph Fielding Smith, higit pa ito sa mga salitang madalas ulitin. Ito ay taos-pusong pagpapaha-yag ng kanyang pag-asa para sa lahat ng tao. Isa rin itong paglala-rawan ng kanyang buhay, mula sa kanyang pagkabata hanggang sa kanyang paglilingkod bilang Pangulo ng Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw.

“Isang Anak ng Pangako”

Si Joseph Fielding Smith “ay isinilang na isang anak ng pangako,” sabi ni Elder Bruce R. McConkie ng Korum ng Labindalawang Apos-tol. Ipinaliwanag ni Elder McConkie, manugang ni Pangulong Smith, na si Julina Lambson Smith “ay nagkaroon ng tatlong anak na babae ngunit walang lalaki, kaya lumuhog siya sa Panginoon at ‘na[ma]nata ng isang panata,’ tulad ni Ana noong araw. [I Samuel 1:11.] Ang kanyang pangako: na kung pagkakalooban siya ng Panginoon ng isang anak na lalaki, ‘gagawin niya ang lahat para tulungan siyang maging kapuri-puri sa Panginoon at sa kanyang ama.’ Dininig ng Panginoon ang kanyang mga dalangin, at tinupad naman niya ang kanyang pangako sa Panginoon.” 3 Noong Hulyo 19, 1876, isinilang

2

a n g b u h ay a T Pa g l I l I n g K o d n I J o S e P h F I e l d I n g S m I T h

mga magulang ni Joseph Fielding Smith, sina Pangulong Joseph F. Smith at Julina lambson Smith

3


ang isang sanggol na lalaki sa mag-asawang Julina at Joseph F. Smith. Pinangalanan nila itong Joseph Fielding Smith Jr., na isinu-nod sa pangalan ng kanyang ama.

Sa kanyang pagsilang, nakabilang si Joseph Fielding Smith sa isang pamilyang puspos ng pananampalataya, paglilingkod, at pa-mumuno. Ang lolo niyang si Hyrum Smith ay kapatid ni Prope-tang Joseph Smith at isang magiting na saksi sa Panunumbalik ng ebanghelyo. Hinirang ng Panginoon si Hyrum na “maging isang propeta, at isang tagakita, at isang tagapaghayag sa [Kanyang] sim-bahan,” at sinabi na ang pangalan ni Hyrum ay “mapasa-marangal na pag-aalaala sa bawat sali’t salinlahi, magpakailanman at walang katapusan” (D at T 124:94, 96). Kasama ang kanyang kapatid na si Joseph, tinatakan ni Hyrum ng kanyang dugo ang kanyang patotoo, nang paslangin siya ng mga mandurumog noong Hunyo 27, 1844 (tingnan sa D at T 135).

Binalikat ng ama ni Joseph Fielding Smith na si Joseph F. Smith ang mabibigat na responsibilidad noon pa mang bata siya. Bilang panganay na anak nina Hyrum at Mary Fielding Smith, siya ay li-mang taong gulang nang paslangin ang kanyang ama at siyam na taong gulang nang tulungan niya ang balo niyang ina na magtulak ng bagon mula Nauvoo, Illinois, hanggang Salt Lake Valley. Kala-unan ay naglingkod siya bilang misyonero at bilang miyembro ng Korum ng Labindalawang Apostol. Siya ang Tagapayo sa Unang Panguluhan nang isilang ang kanyang anak na si Joseph. Mula Ok-tubre 17, 1901, hanggang Nobyembre 19, 1918, naglingkod siya bilang Pangulo ng Simbahan.

Ang ina ni Joseph Fielding Smith na si Julina Lambson Smith ay miyembro ng isa sa mga naunang pamilyang pioneer sa Salt Lake Valley. Mula sa edad na siyam, lumaki siya sa tahanan ng kanyang tiyo na si George A. Smith, na miyembro ng Korum ng Labindala-wang Apostol noon, at ng kanyang tiya na si Bathsheba W. Smith. (Kalaunan ay naglingkod si Elder Smith bilang Unang Tagapayo sa Unang Panguluhan sa ilalim ni Pangulong Brigham Young, at ka-launan ay naglingkod si Sister Smith bilang Relief Society general president.) Sa pagtanda niya, si Julina ay naging matapat na asawa at ina at masigasig na miyembro ng Relief Society. Kilala siya sa kan-yang pagkamahabagin at galing bilang komadrona, at tumulong sa

4


pagsilang ng “halos 1,000 sanggol sa mundo” at inalagaan ang mga ina nito.4 Mula Oktubre 1910 hanggang Abril 1921, naglingkod siya bilang pangalawang tagapayo sa Relief Society general presidency.

Trabaho at Laro Noong Nagbibinata Siya

Natutong magtrabaho si Joseph noong bata pa siya. May-ari ng isang bukirin ang kanyang pamilya sa Taylorsville, Utah, mga 10 milya (16 kilometro) mula sa bahay nila, kung saan tumulong siya at ang kanyang mga kapatid na lalaki sa pagpapatubig, pag-aani ng dayami, at pag-aalaga sa mga baka. Sa bahay, ang pamilya ay may malawak na gulayan, ilang punungkahoy na nagbubunga, tatlong mahahabang hanay ng mga ubas, mga manok, tatlong bakang ba-bae, at ilang kabayo. Nagkaroon ng maraming asawa si Pangulong Joseph F. Smith, kaya marami siyang pinakain at marami silang nagtulungan. Dahil isa si Joseph Fielding Smith sa mga pinakama-tandang anak na lalaki sa malaking pamilya, binigyan siya ng ilang responsibilidad na karaniwang ibinibigay sa nasa hustong gulang na. Bukod sa mga responsibilidad na ito, hindi siya nagkulang sa kanyang pag-aaral sa paaralan.

Ang unang trabaho ni Joseph sa labas ng bahay at sa bukirin ng pamilya ay sa kanyang ina. Siya ang madalas magpatakbo noon ng karuwaheng hila ng kabayo para tulungan ang ina na gampanan ang kanyang tungkulin bilang komadrona. Noong nagbibinata na siya, nakakita siya ng trabaho sa Zion’s Cooperative Mercantile Insti-tution (ZCMI), kung saan siya nag-ukol ng mahaba at nakakapagod na mga araw. Kalaunan ay ginunita niya: “Nagtrabaho akong parang kabayo buong maghapon at pagod-na-pagod ako pagsapit ng gabi, sa kapapasan ng mga sako ng harina at asukal at ham at bacon. Ang timbang ko ay 150 libra [68 kilo], pero kayang-kaya kong dumam-pot ng isang 200-librang sako [91 kilo] at isampa ito sa balikat ko.” 5

Para mabalanse ang mabibigat na responsibilidad niya sa tra-baho, nakahanap si Joseph ng panahong makapaglaro. Silang mag-kakapatid ay mahilig maglaro ng taguan sa gabi sa paligid ng bahay, sa may ubasan—“lalo na kapag hinog na ang mga ubas.” 6 Mahilig din siyang maglaro ng baseball. Bawat ward ay may organisadong baseball team, at nagustuhan niya ang masasayang labanang ito.

5


Pag-aaral ng Ebanghelyo at Espirituwal na Paglago

Bagaman mahalaga ang baseball sa batang si Joseph Fielding Smith, kung minsan ay maaga niyang nililisan ang mga laro, dahil sa isang interes na mas mahalaga para sa kanya. Sa mga pagkakata-ong iyon, matatagpuan siyang nag-iisa “sa ibabaw ng kamalig o sa lilim ng isang puno para balikan ang kanyang pagbabasa” ng Aklat ni Mormon.7 “Ang naaalala ko,” sabi niya kalaunan, “mula nang matuto akong magbasa, mas natuwa at nasiyahan ako sa pag-aaral ng mga banal na kasulatan, at pagbabasa tungkol sa Panginoong Jesucristo, at kay Propetang Joseph Smith, at sa gawaing naisakatu-paran para sa kaligtasan ng tao, kaysa anupamang bagay sa buong mundo.” 8 Sinimulan niya ang personal na pag-aaral ng ebanghelyo nang matanggap niya ang una niyang kopya ng Aklat ni Mormon sa edad na walo. Sabik niyang binasa ang mga pamantayang aklat

Kung minsan ay nililisan nang maaga ng batang si Joseph Fielding Smith ang mga baseball game para makapagbasa siya

ng aklat ni mormon sa ibabaw ng kamalig ng pamilya.

6


at mga lathalain ng Simbahan. May dala siyang edisyon ng Bagong Tipan na kasya sa bulsa para makabasa siya tuwing tanghalian at habang naglalakad papasok at pauwi mula sa ZCMI. Sa katatagan at tiyaga, napalakas niya ang kanyang patotoo sa ipinanumbalik na ebanghelyo.

Ngunit ang espirituwal na paglago ni Joseph ay hindi lamang sa tahimik na personal na pag-aaral. Tapat siyang nakibahagi sa mga pulong at klase sa Simbahan, at tinanggap ang kanyang mga orde-nansa at basbas ng priesthood. Interesado siya lalo na sa templo. Ang Salt Lake Temple ay 23 taon nang itinatayo nang ipanganak siya. “Sa kanyang buong kabataan sabik na binantayan ni Joseph ang araw-araw na progreso ng pagtatayo ng maringal na gusaling ito. Nakita niya ang huling malaking granitong bato na dinala ng mga sasakyang pangriles (railroad car) mula sa minahan ng bato. . . . Nakita [niya] na nagkahugis din sa wakas ang mariringal na taluktok. . . . [Sabi niya,] ‘Dati-rati ay iniisip ko kung buhay pa kaya ako kapag natapos na ang templo.’” 9

Noong Abril 6, 1893, dumalo si Joseph sa unang sesyon sa pag-lalaan ng Salt Lake Temple. Si Pangulong Wilford Woodruff, ang ikaapat na Pangulo ng Simbahan, ang namuno sa sesyon at nag-alay ng panalangin ng paglalaan. Nakaupo sa harapan sa kaliwa ni Pangulong Woodruff ang kanyang Pangalawang Tagapayo na si Pangulong Joseph F. Smith.

Noong 19 na taong gulang si Joseph Fielding Smith, tumanggap siya ng patriarchal blessing. Ang basbas na ito, na binigkas ng kan-yang tiyo na si John Smith, na noon ay naglilingkod bilang Patri-arch ng Simbahan, ay nagdagdag sa espirituwal na lakas ni Joseph. Sinabihan si Joseph:

“Pribilehiyo mong mabuhay nang matagal at kalooban ng Pa-nginoon na dapat kang maging isang malakas na tao sa Israel. . . .

“Magiging tungkulin mong makipagsanggunian sa iyong mga kapatid at pamunuan ang mga tao. Magiging tungkulin mo ring maglakbay sa maraming bayan at sa ibang bansa, sa lupa at sa dagat, sa iyong paglilingkod. At sinasabi ko sa iyo, magtaas ka ng noo, magsalita ka nang walang kinatatakutan o kinikilingan, dahil gagabayan ka ng Espiritu ng Panginoon, at pasasaiyo ang Kanyang

7


mga pagpapala. Gagabayan ng Kanyang Espiritu ang iyong isipan at ibibigay sa iyo ang salita at damdamin, para lituhin mo ang ka-runungan ng masasama at pawalang-saysay mo ang mga payo ng di-makatarungan.” 10

Kalaunan sa taong iyon, pagkaraan ng kanyang ika-20 kaara-wan, tumanggap siya ng mga bagong pagkakataon sa paglilingkod at espirituwal na paglago. Inorden siya sa katungkulan ng elder sa Melchizedek Priesthood, at natanggap niya ang endowment sa templo. Nang malapit nang magwakas ang kanyang buhay, habang naglilingkod siya bilang Pangulo ng Simbahan, sinabi niya: “Labis akong nagpapasalamat na hawak ko ang banal na priesthood. Ha-bambuhay kong hinangad na magampanan ang aking tungkulin sa priesthood na iyon at magtiis hanggang wakas sa buhay na ito at makasama ang matatapat na banal sa buhay na darating.” 11

Pagliligawan at Pag-aasawa

Nang ang binatang si Joseph Fielding Smith ay tumulong sa pagsuporta sa kanyang pamilya, pag-aralan ang ebanghelyo, at naghanda para sa mga basbas ng priesthood, napansin ng isang dalagang nagngangalang Louie Shurtliff ang kanyang mga pagsisi-kap. Nakitira si Louie, na ang mga magulang ay nakatira sa Ogden, Utah, sa pamilya Smith para mag-aral sa University of Utah, na noon ay nasa kabilang kalye lang sa tapat ng tahanan ng mga Smith.

Noong una, magkaibigan lamang sina Joseph at Louie, ngunit unti-unting nauwi iyon sa pagliligawan. Dahil halos walang pera ang magkasintahan, ang kanilang pagliligawan ay halos ginugugol lang sa pagbabasa nang magkasama sa sala ng pamilya, sa pag-uusap, pamamasyal, at pagdalo sa mga kasayahan sa Simbahan. Natutuwa rin si Joseph na pakinggan ang pagtugtog ni Louie ng pi-yano. Paminsan-minsan ay nanonood sila ng pagtatanghal sa isang teatro sa kanilang lugar. Nang matapos si Louie sa ikalawang taon ng pag-aaral sa unibersidad, nauwi sa pag-iibigan ang kanilang pag-liligawan—kaya nagbisikleta si Joseph nang 100-milya (160-kilome-tro) papunta at pauwi, sa maalikabok na mga daanan, para makita siya sa Ogden nang isa o dalawang beses kapag walang klase.12

8


Kalaunan, pinag-usapan nina Louie at Joseph ang tungkol sa kasal. Gayunman, isang tanong ang nanatili sa kanilang isipan: ta-tawagin kayang magmisyon si Joseph? Noong panahong iyon, ang mga binata at dalagang nais magmisyon ay hindi lumalapit sa kani-lang bishop para mairekomenda sa gayong mga tawag. Ang pagpo-proseso ng mga mission call ay isinasagawa lamang sa tanggapan ng Pangulo ng Simbahan. Hindi alam ng isang binata kung kailan siya makakakita ng mission call sa mailbox.

Nagtapos si Louie sa unibersidad sa tagsibol ng 1897 at nagbalik sa Ogden sa piling ng kanyang mga magulang. Pagkaraan ng isang taon, nang mukhang walang darating na mission call, ipinasiya ng magkasintahan na ituloy na ang kanilang kasal. Sinabi ni Joseph kalaunan, “Hinikayat ko siyang lumipat ng tirahan, at noong ika-26 ng Abril, 1898, nagtungo kami sa Salt Lake Temple at ang aking amang si Pangulong Joseph F. Smith ang nagkasal sa amin para sa buhay na ito at sa buong kawalang-hanggan.” 13 Nang magsama na sina Joseph at Louie, tumira sila sa isang maliit na apartment sa bahay ng pamilya Smith.

Pagsunod sa Tawag na Magmisyon

Noong nagsisimula pa lamang ang Simbahan, ang mga lalaking may-asawa ay kadalasang pinaglilingkod sa full-time mission, kaya hindi nagulat sina Joseph at Louie nang dumating noong Marso 17, 1899, ang mission call na nilagdaan ni Pangulong Lorenzo Snow sa koreo. Ngunit maaaring medyo nagulat si Joseph sa lugar ng kanyang destino. Bago natanggap ang tawag, nakausap niya si Pa-ngulong Franklin D. Richards, Pangulo ng Korum ng Labindalawang Apostol, tungkol sa posibilidad na makatanggap ng mission call. Kalaunan ay ginunita ni Joseph: “Tinanong [niya] kung saan ko gus-tong magpunta. Sinabi ko sa kanya na wala akong pinipiling lugar, at pupunta lang ako kung saan ako ipadala. Ngunit sinabi niya, ‘Da-pat ay may lugar na mas gugustuhin mong puntahan.’ Sabi ko, ‘Sige, mas gusto ko sa Germany.’ Kaya ipinadala nila ako sa England!” 14

Nagpasiya si Louie na makitira sa kanyang mga magulang ha-bang wala si Joseph. Nadama niya na makakatulong ito para matiis niya ang lumbay ng mawalay sa kanyang asawa. At magtatrabaho

9


siya sa tindahan ng kanyang ama, at kikita ng pera para matustusan ang misyon ni Joseph.15

Noong Mayo 12, 1899, isang araw bago umalis patungo sa mis-yon, tumanggap ng mga tagubilin si Elder Smith at ang iba pang mga misyonero mula kay Pangulong Joseph F. Smith at kina Elder George Teasdale at Elder Heber J. Grant ng Korum ng Labindala-wang Apostol. Iyon na ang lahat ng training nila bago sila umalis bilang mga full-time missionary. Sa pulong na ito, bawat misyonero ay tumatanggap ng opisyal na missionary certificate. Ang nakasaad kay Elder Smith:

“Pinagtitibay nito na ang mayhawak na si Elder Joseph F. Smith Jr. ay matapat at mabuting miyembro ng Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw at sa pamamagitan ng mga Ge-neral Authority ng nabanggit na Simbahan ay inatasang magpunta sa isang Mission sa Great Britain upang Ipangaral ang Ebanghelyo

Si elder Joseph Fielding Smith bilang full-time missionary

10


at pamahalaan ang lahat ng Ordenansa niyon na nauukol sa kan-yang katungkulan.

“At inaanyayahan namin ang lahat ng tao na sundin ang kanyang mga Turo at Payo bilang alagad ng Diyos, na isinugo upang buksan sa kanila ang pintuan ng Buhay at Kaligtasan—at tulungan siya sa kanyang mga paglalakbay, sa anumang bagay na kailanganin niya.

“At dalangin namin sa Diyos, ang Amang Walang Hanggan, na pagpalain si Elder Smith at lahat ng tatanggap at magbibigay ng gin-hawa sa kanya, ng mga pagpapala ng Langit at Lupa, para sa buhay na ito at sa buong kawalang-hanggan, sa pangalan ni Jesucristo, Amen.

“Nilagdaan sa Salt Lake City, Utah, ika-12 ng Mayo, 1899, sa nga-lan ng nabanggit na Simbahan. Lorenzo Snow, George Q. Cannon, Jos. F. Smith, Unang Panguluhan.” 16

Kinabukasan, nagtipon ang pamilya sa bahay para magpaalam kay Joseph at sa isang mas matandang lalaki na tinawag ding mag-lingkod sa England. Gayunman, wala sa pagtitipon ang isang mi-yembro ng pamilya. Nagtago sa hiya ang nakababatang kapatid ni Joseph na si Emily, dahil sa isang bagay na nagawa niya ilang taon na ang nakalipas. Noong nagliligawan sina Joseph at Louie, kung minsan ay pinatutulog ni Joseph si Emily at ang iba pang mga bata para mapag-isa silang magkasintahan. Sa inis sa pag-aakalang hindi iyon makatwiran, madalas ipagdasal ni Emily sa Panginoon na ipa-dala ang kanyang kapatid sa misyon. Ngayong talagang paalis na si Joseph, nakonsiyensya siya dahil akala niya ay isa siya sa mga dahilan kaya ito aalis.17

Alam nina Joseph at Louie na nagmula sa Panginoon ang tawag na maglingkod sa England. Sabik si Joseph na gawin ang kanyang tungkulin, at nasiyahan si Louie na magmimisyon ang kanyang asawa, ngunit kapwa sila nahirapang isipin na magkakalayo sila. Pagdating ng oras ng pag-alis ni Elder Smith papuntang istasyon ng tren, “sinikap ni Louie na magpakatapang, para hindi makita ni Joseph ang kanyang pagluha. Ngunit mahirap itago ang namumu-lang mga mata. At ang isipin lamang na aalis siya ay nangulila na kaagad si Joseph kaya ayaw na niyang makipag-usap kahit kanino. . . . Halos hindi makapagsalita si Joseph nang huminto siya sa harap

11


ng pintuan ng lumang bahay sa First North Street at humalik at nag-paalam sa bawat isa sa kanyang mga mahal sa buhay: ang kanyang Mama, Papa, mga kapatid, mga tiya, at sa huli, kay Louie. ‘Paalam, Louie, mahal ko. Pagpalain ka at panatilihing ligtas ng Diyos para sa akin.’” 18

Pagtatanim ng mga Binhi ng Ebanghelyo sa England

Simula nang tumakbo ang tren—na hindi komportableng sakyan at puno ng usok ng tabako—palayo sa bahay, inilaan na ni Elder Smith ang kanyang sarili sa kanyang misyon. Nahayag sa mga jour-nal entry at liham na ipinadala niya at natanggap ang mga paghihi-rap na nakaharap niya bilang misyonero at ang pananampalataya at debosyon niya sa pagharap sa mga ito.

Sa pagtatapos ng unang araw ng kanyang misyon sa England, isi-nulat niya sa kanyang journal: “Napakahalagang araw nito sa maik-ling buhay ko. Wala pang isang buwan akong nakakaalis ng bahay para ipangaral ang ebanghelyo ng ating Panginoon. . . . Maghapon akong nagbahay-bahay ngayon at namigay ako ng 25 polyeto. Ito ang una sa ganitong klaseng trabaho na sinikap kong gawin at hindi ito naging napakadali para sa akin. . . . Nagpatotoo ako sa mundo sa unang pagkakataon ngayon, ngunit mapapahusay ko pa ito. Sa tulong ng Panginoon gagawin ko ang kanyang kalooban na siyang ipinagagawa sa akin.” 19

Nang padalhan siya ng kanyang ama ng kaunting pera para sa kanyang mga pangangailangan, sumagot siya: “Lubos kong iinga-tan ang ipinadadala ninyo sa akin. Hindi ako gumagastos maliban kung may magandang dahilan.” Sinabi rin niya sa kanyang ama ang determinasyon niyang matutuhan at ituro ang ebanghelyo: “Narito ako upang ipangaral ang ebanghelyo at sana’y magawa ko iyan nang mahusay. . . . Hangad kong mapaghusay ang aking isipan at maragdagan ang aking mga talento habang narito ako, para lagi akong magkaroon ng silbi sa buhay. . . . Nais kong maging tama sa lahat ng bagay at walang mas nakasisiya sa akin kundi ang matuto tungkol sa ebanghelyo. Hangad kong matutuhan ito at magtamo ng karunungan.” 20

12


Isinulat ni Pangulong Joseph F. Smith ang sumusunod na mga salita ng papuri sa isang liham kay Elder Joseph Fielding Smith: “Gusto ko ang sigla mo, nananalig ako sa iyong integridad, at na-tutuwa ako sa iyo. Nais kong magkaroon ka ng karunungan at maingat na pagpapasiya at tiyaga gayundin ng Banal na Espiritu at ng pag-ibig ng Diyos.” 21 Nagpahayag din ng tiwala ang ama ni Louie na si Lewis Shurtliff kay Elder Smith: “Noon ko pa nadarama na may gagampanan kang maluwalhating misyon at magtatamo ng karanasang aangkop sa iyo para sa dakilang kalagayang nakatad-hana sa iyo sa hinaharap.” 22

Sa mga liham kay Louie, laging ipinadarama ni Joseph ang pagma-mahal niya rito. Kadalasan ay naglalakip siya ng piniping bulaklak sa loob ng kanyang “liham na puno ng sigla at pagmamahal.” 23 Isinulat din niya ang mga hamon na kanyang nakaharap: “Marami sa bansang ito ang nakakaalam na totoo ang ebanghelyong itinuturo natin, ngunit wala silang lakas ng loob na lumantad sa mundo at tanggapin ito.” 24

Nagpadala ng mga liham si Louie minsan sa isang linggo. “Tan-daan mo,” isinulat niyang minsan, “narito ako para mahalin at ipag-dasal ka at hinding-hindi kita kinalilimutan kahit isang sandali. . . . Pagpalain ka, mahal kong asawa, ang dalangin ko sa tuwina.” 25

louie Shurtliff Smith

13


Malinaw ang debosyon ni Louie sa kanyang asawa, at malinaw din ang kanyang debosyon sa Panginoon at sa Kanyang gawain. Pinaalalahanan niya palagi si Joseph na huwag hayaang pahinain ng pangungulila ang pasiya nitong maglingkod.

Kinailangan ni Elder Smith ng gayong pagpapalakas ng loob, dahil bihira siyang makatagpo ng taong tatanggap ng mensahe ng ipinanumbalik na ebanghelyo. Pagkaraan ng ilang taon, “sinabi niya sa kanyang anak na si Joseph na napakasama ng sitwasyon noon at hindi interesado ang mga tao kaya naisip niya na hindi na niya kayang magpatuloy. Isang gabi hindi siya makatulog sa pag-iisip na kailangan niyang magtrabaho para kumita ng pamasahe pauwi.” 26 Ngunit dahil nabigyang-inspirasyon sa panghihikayat ng mga mahal sa buhay at napalakas ng kanilang mga dalangin at ng sarili niyang hangaring maglingkod, nadaig niya ang gayong mga ideya. Alam niyang tinawag siya ng Panginoon, at alam niya na kailangan niyang maging masigasig para sa kabutihan ng mga taong kanyang pinag-lingkuran at para sa kabutihan ng kanyang pamilya. Isinulat niya: “Mas gusto ko pang manatili rito magpakailanman kaysa umuwi nang walang marangal na rekord at release. . . . Nawa’y magkaroon ako ng diwa ng ebanghelyo at ng pagmamahal sa aking kapwa nang makapanatili ako rito hanggang sa marangal akong i-release. Kung hindi sa maraming panalanging inialay para sa akin sa bahay at sa sarili ko ring mga panalangin, hindi ako magtatagumpay.” 27

Si Elder Joseph Fielding Smith ay marangal na ini-release sa kan-yang misyon noong Hunyo 20, 1901. Sa dalawang taon ng masigasig niyang paglilingkod, “wala siyang napabalik-loob, hindi siya nagka-roon ng pagkakataong makapagbinyag kahit minsan, bagama’t may isa siyang nakumpirma.” 28 Gayunman, naihanda nila ng kanyang mga kompanyon ang maraming tao para tanggapin ang ebang-helyo, natulungan nila ang maraming tao na makadama ng higit na kapayapaan at pag-unawa, at personal siyang lumago bilang estudyante at guro ng ebanghelyo at bilang lider ng priesthood.

Isang Bagong Tahanan at mga Bagong Responsibilidad

Dumating si Joseph sa Salt Lake City noong Hulyo 9, 1901. Ma-tapos manatili nang ilang araw sa piling ng pamilya ni Louie sa

14


Ogden, umuwi sina Joseph at Louie sa kanilang tahanan sa piling ng mga Smith at nagpatuloy sa buhay na magkasama. Ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa ay puno ng pananampalataya, kasi-pagan, at paglilingkod, sa pagsisikap na bumuo ng isang tahanan at pamilya at maglingkod sa Simbahan.

Nang makauwi na si Joseph, nagsimula siyang maghanap ng trabaho para masuportahan ang kanyang pamilya. Sa tulong ng isang miyembro ng pamilya, pansamantala siyang nakapagtrabaho sa tanggapan ng Salt Lake County clerk. Mga limang linggo pag-karaan, tinanggap niya ang isang katungkulan sa tanggapan ng Church Historian. Nang malaman pa niya ang kasaysayan ng Sim-bahan, nagkaroon din siya ng higit na kamalayan tungkol sa mga taong gustong siraan ang Simbahan at mga pinuno nito. Walang pagod siyang naglaan ng impormasyon para ipagtanggol ang Sim-bahan. Ito ang simula ng paglilingkod na magpapala sa Simbahan sa susunod na mga taon.

Noong tagsibol ng 1902, nagdalantao si Louie. Nagpasalamat sila ni Joseph sa maliit nilang apartment, ngunit inasam nilang maka-pagtayo ng sarili nilang bahay. Dahil matatag ang trabaho ni Jo-seph, nagsimula silang magplano. Umupa sila ng isang kontratista at pumayag ito na si Joseph mismo ang gumawa ng karamihan sa trabaho, kaya nakatipid sila. Ang unang anak nila, isang babaeng nagngangalang Josephine, ay ipinanganak noong Setyembre 1902, at lumipat sila sa kanilang bagong tahanan pagkaraan ng 10 buwan. Noong 1906, matapos mahirapan si Louie sa pagdadalantao, nagka-roon sila ng isa pang anak na babae at pinangalanan itong Julina.

Si Joseph ay laging handang makibahagi sa gawain ng kaligtasan ng Panginoon, at nagkaroon siya ng maraming pagkakataong ga-win ito. Noong 1902 tinawag siyang maglingkod bilang isa sa mga pangulo ng ikadalawampu’t apat na korum ng pitumpu, kabilang na ang mga tungkulin bilang guro ng korum. (Noong panahong iyon, mahigit 100 ang korum ng Pitumpu sa Simbahan. Ang mga miyembro ng mga korum na iyon ay hindi mga General Authority.) Pinaglingkod din si Joseph sa general board ng Mutual Improve-ment Association ng Young Men at bilang miyembro ng high coun-cil sa Salt Lake Stake. Inorden siyang high priest ng kapatid niyang si Hyrum, isang miyembro ng Korum ng Labindalawang Apostol.

15


Sa pangkalahatang kumperensya ng Abril 1906, sinang-ayunan siya bilang Assistant Church Historian, at nang sumunod na Enero ay hinirang sa isang espesyal na komite na ang layunin ay “maghanda ng datos para ipagtanggol ang simbahan laban sa mga pag-atake ng mga kaaway nito.” 29

Noong naglilingkod ang ama ni Joseph bilang Pangulo ng Sim-bahan, madalas itong tulungan ni Joseph sa korespondensiya at iba pang mga tungkuling administratibo, at paminsan-minsa’y sinama-han ang kanyang ama sa mga tungkulin nito sa Simbahan. Minsan nga ay si Joseph pa ang naglakbay sa halip na si Pangulong Smith. Itinala niya: “Nagpunta ako sa Brigham City [Utah] sa pakiusap ng aking ama na ilaan ang meeting house ng Second Ward sa Brig-ham City. Gustung-gusto nila na siya ang mag-alay ng panalangin sa paglalaan, ngunit dahil malubha ang sipon niya noon, ako ang ipinadala niya.” Nang salubungin ng stake president at ng bishop si Joseph sa istasyon ng tren, hindi sila masayang makita siya.30 Sabi raw ng stake president: “Gusto kong humagulgol. Inasahan namin ang Pangulo ng Simbahan at ang batang ito ang dumating.” Ayon sa isang salaysay, pabirong sumagot si Joseph, “Ako rin.” 31

Kahit maraming tungkulin si Joseph sa Simbahan na malayo sa pamilya, nakakita pa rin sila ni Louie ng pagkakataong makapag-lingkod at magkasama. Sa kanyang journal entry para sa Nobyem-bre 1, 1907, isinulat niya, “Kasama si Louie, ginugol ko ang mas masayang bahagi ng maghapon sa Salt Lake Temple, isa sa pinaka-masasayang araw ng aming buhay at pinakamalaki ang pakinabang sa amin.” 32

Mga Pagsubok at Pagpapala

Isinantabi ni Joseph ang marami sa kanyang mga responsibilidad sa Simbahan noong Marso 1908, dahil kinailangan niyang manatili sa piling ni Louie hangga’t maaari. Nagkaroon si Louie ng malubha at walang-lunas na karamdamang may kinalaman sa mga unang buwan ng ikatlo niyang pagdadalantao. Sa kabila ng mga dalangin, basbas ng priesthood, maalalahaning pangangalaga ng kanyang asawa, at maingat na pagbabantay ng mga doktor, patuloy na lu-mala ang kanyang kalagayan. Namatay siya noong Marso 30.

16


Sa kanyang pagdadalamhati, isinulat ni Joseph: “Sa buwang ito na puno ng problema at pag-aalala para sa akin, dumanas ako ng mga pagsubok at karanasang napakatindi at napakasakit. At sa lahat ng ito ay umasa ako sa Panginoon para sa lakas at kapanatagan. Matapos dumanas ng napakatinding sakit sa loob ng tatlo o apat na linggo at ng karamdamang tumagal nang halos dalawang buwan lumaya rin ang pinakamamahal kong asawa sa kanyang pagdurusa . . . at iniwan ako at ang mahal naming mga anak, tungo sa mas magandang daigdig, kung saan matiyaga at malungkot nating hini-hintay ang isang pagkikitang magiging napakaluwalhati.” Sinabi ni Joseph na ang kanyang asawa ay “namatay na matatag ang pana-nampalataya at tapat sa bawat alituntunin ng ebanghelyo.” 33

Hindi nagtagal at si Joseph na ang nag-aruga sa dalawang anak na babaeng musmos sa isang tahanang walang ina. Inanyayahan ng kanyang mga magulang ang kanyang pamilya na pumisan sa kanila. Kahit sa tulong na ito, natanto ng balo na kailangan ng musmos niyang mga anak ang pag-aaruga ng isang mapagmahal na ina.

Tulad ng ginawa niya sa lahat ng mahahalagang desisyon, taim-tim itong ipinagdasal ni Joseph. Si Ethel Georgina Reynolds, isang

ethel Reynolds Smith

17


clerk sa tanggapan ng Church Historian, ang naging sagot sa kan-yang mga dalangin. Inanyayahan ito ni Joseph na sumama sa ka-nila ng kanyang mga anak na mamasyal sa parke noong Hulyo 6, 1908. Naging maganda ang pamamasyal, dahil masaya silang apat na makasama ang isa’t isa. Pagkaraan ng sampung araw, nagdeyt sina Joseph at Ethel nang hindi kasama ang mga bata, at pagkatapos niyon ay nagplano na silang pakasal.

Sina Ethel at Joseph ay ibinuklod sa Salt Lake Temple noong Nobyembre 2, 1908. Pagkaraan ng ilang taon sa isang liham kay Ethel, isinulat ni Joseph, “Hindi mo alam kung gaano kadalas kong pasalamatan ang Panginoon na hindi ako nagkamali nang mangai-langan ako ng kabiyak. Isinugo ka sa akin.” 34 Bukod pa sa pagiging mapagmahal na asawa kay Joseph, agad naging pangalawang ina si Ethel kina Josephine at Julina.

Paglilingkod Bilang Miyembro ng Korum ng Labindalawang Apostol

Bago pa sumapit ang pangkalahatang kumperensya noong Abril 1910, namatay si Pangulong John R. Winder, Unang Tagapayo sa Unang Panguluhan. Tinawag si Elder John Henry Smith, na mata-gal nang naglilingkod sa Korum ng Labindalawa, na maglingkod sa Unang Panguluhan, kaya nagkaroon ng bakante sa Korum ng Labindalawa. Nagpulong ang Unang Panguluhan at ang Korum ng Labindalawa sa Salt Lake Temple para pag-usapan ang mga lalaking nararapat ilagay sa posisyong iyon. Matapos magsanggunian nang mga isang oras, hindi sila “nagkaisa ng damdamin tungkol sa bagay na iyon. Sa huli nagpuntang mag-isa si Pangulong Joseph F. Smith sa isang silid at lumuhod at humingi ng patnubay sa panalangin. Pagbalik niya medyo nag-aalangang tinanong niya ang 13 iba pang kalalakihan kung handa silang isaalang-alang ang kanyang anak na si Joseph Fielding Smith Jr. para sa katungkulan. Nag-alangan daw siyang imungkahi iyon dahil miyembro na ng council ang kanyang anak na si Hyrum at Counselor naman sa Presiding Bishopric ang kanyang anak na si David. Natakot siya na baka magalit ang mga miyembro ng Simbahan kapag isa pa sa kanyang mga anak ang mahihirang bilang general authority. Gayunman nadama niya ang inspirasyon na ibigay ang pangalan ni Joseph para mapag-isipan

18


nila. Tila agad tinanggap ng iba pang kalalakihan ang mungkahi at sinang-ayunan si Pangulong Smith dito.

“Mukhang ipinagtapat ni Pangulong Smith sa ina nito [ni Joseph] ang pagpili kay Joseph bago pa ito ipinahayag sa kumperensya. Sabi ng kapatid na babae ni Joseph na si Edith S. Patrick, ‘Naaalala kong sinabi sa amin ni Inay na noong 1910 ay umuwi si Itay mula sa kanyang temple council meeting at tila alalang-alala. Nang tanungin siya kung ano ang problema, sinabi niya na napili si Joseph bilang isa sa Labindalawa. Nagkaisa raw ang mga kapatid sa pagpili rito at pupulaan daw siya ngayon nang husto, bilang pangulo, dahil gi-nawa niyang apostol ang kanyang anak. Sinabi sa kanya ni Inay na huwag mag-alala kahit sandali sa sasabihin ng mga tao. Alam niya na pinili ito ng Panginoon at alam daw niya na magiging mahusay siya sa kanyang katungkulan.’

“. . . Kaugalian noon na huwag itong ipaalam nang maaga sa ta-ong nahirang kundi hayaang marinig niya ang paghirang sa kanya kapag binasa ang kanyang pangalan sa kumperensya para sang-ayunan. Kaya nga nang umalis si Joseph Fielding para dumalo sa kumperensya noong Abril 6, 1910, wala siyang kaalam-alam na siya ang napili.” Pagpasok niya sa Tabernacle, sinabi sa kanya ng isang

ang Korum ng labindalawang apostol noong 1921. nakatayo si elder Joseph Fielding Smith sa dulong kaliwa.

19


usher, “Joseph, sino kaya ang magiging bagong apostol?” Sagot niya: “Hindi ko alam. Pero hindi ikaw at hindi rin ako!”

Bago pa binasa ang pangalan ng pinakabagong miyembro ng Korum ng Labindalawa, nakadama si Joseph ng paramdam mula sa Espiritu na baka pangalan niya ang banggitin. Gayunman, sinabi niya kalaunan na nang banggitin ang kanyang pangalan, “Gulat na gulat ako at natigilan ako at halos hindi ako makapagsalita.”

Kalaunan nang araw na iyon, umuwi siya para ibalita iyon kay Ethel, na hindi nakadalo sa pulong. Nagsimula siya sa pagsasabing: “Palagay ko kailangan nating ibenta ang baka. Wala na akong oras para alagaan pa ito!” 35

Sa 60 taon niya bilang miyembro ng Korum ng Labindalawang Apostol, nakita ni Joseph Fielding Smith ang maraming pagbabago sa mundo. Halimbawa, nang tawagin siyang apostol, maraming tao pa rin ang gumagamit ng kabayo at karuwahe bilang pangunahing transportasyon. Nang matapos ang kanyang paglilingkod sa korum, madalas siyang magpunta sa kanyang mga tungkulin sakay ng jet plane.

Humawak ng maraming mabibigat na katungkulan at respon-sibilidad si Elder Smith habang naglilingkod bilang miyembro ng Korum ng Labindalawa. Sa unang walong taon ng kanyang minis-teryo bilang Apostol, naglingkod siya bilang kalihim ng kanyang ama kahit hindi siya opisyal na tinawag. Ginampanan niya ang katungkulang ito hanggang sa pumanaw ang kanyang ama noong Nobyembre 1918. Sa papel na ito, gumanap si Joseph Fielding Smith bilang tagasulat nang idikta ng kanyang ama ang pangitain tungkol sa pagtubos sa mga patay, na matatagpuan ngayon sa Doktrina at mga Tipan 138.

Si Elder Smith ay naglingkod bilang Assistant Church Historian, bilang Church Historian nang halos 50 taon, bilang tagapayo sa Salt Lake Temple presidency, bilang pangulo ng Salt Lake Temple, bilang pangulo ng Utah Genealogical and Historical Society, bi-lang unang editor at business manager ng Utah Genealogical and Historical Magazine, at bilang chairman ng Executive Committee ng Church Board of Education. Naglingkod din siya bilang chair-man ng Church Publications Committee, isang tungkulin kung saan

20


kinailangan niyang basahin ang libu-libong pahina ng mga manus-krito bago inihanda ang mga ito bilang mga manwal ng aralin at iba pang mga lathalain ng Simbahan.

Itinalaga siya bilang Gumaganap na Pangulo ng Korum ng Labin-dalawa noong Oktubre 6, 1950, at naglingkod sa katungkulang iyon hanggang Abril 1951, kung kailan siya itinalaga bilang Pangulo ng Korum ng Labindalawa. Naglingkod siya sa katungkulang iyon mula Abril 1951 hanggang Enero 1970, kung kailan siya naging Pangulo ng Simbahan. Mula 1965 hanggang 1970, naglingkod din siya bilang Tagapayo sa Unang Panguluhan habang patuloy siya sa kanyang mga responsibilidad bilang Pangulo ng Korum ng Labindalawa.

Isang Ministeryo ng Mahihigpit na Babala at Magigiliw na Kapatawaran

Sa kanyang unang pananalita sa pangkalahatang kumperensya, diretsahang nagsalita si Elder Joseph Fielding Smith sa sinumang “magtataas ng kanyang tinig laban sa mga gagawing hakbang ng mga awtoridad na namumuno sa Simbahan.” Ipinalabas niya ang mahigpit na pahayag na ito: “Nais kong magbabala sa lahat ng miyembro ng Simbahan, at sabihin sa kanila, na magsisi na sila at bumaling sa Panginoon, at baka hatulan Niya sila, at mawala ang kanilang pananampalataya at malayo sila sa katotohanan.” 36

Sa kanyang buong ministeryo, patuloy siyang nagbabala. Minsan sinabi niya: “Itinuring ko nang ito ang misyon ko, dahil palagay ko ay labis akong binigyang-inspirasyon ng Espiritu ng Panginoon sa aking mga paglalakbay sa mga stake ng Sion, na sabihin sa mga tao na ngayon na ang panahon para magsisi. . . . Pakiramdam ko ay misyon kong pagsisihin at pakiusapan ang mga tao na paglingkuran ang Panginoon.” 37

Ang makabuluhan at tuwirang pagtuturong ito ay may kahalong giliw at kabaitan. Minsa’y nasaksihan ito ni Elder Boyd K. Packer sa isang pulong noong si Joseph Fielding Smith ang chairman ng Mis-sionary Committee ng Simbahan. “Isang report ang inilahad hing-gil sa isang aksidenteng kinasangkutan ng dalawang misyonerong nakasakay sa isang kotseng pag-aari ng Simbahan. Nilagpasan ng isang matandang maggugulay na sakay ng kanyang trak ang isang

21


stop sign. Nabangga niya ang kotse ng mga misyonero sa tagiliran at lubusan itong nasira. Tinikitan ng pulis ang drayber ng trak. Wala siyang insurance. Mabuti na lang, hindi lubhang nasaktan ang da-lawang misyonero.

“Tahimik na nakaupo si Pangulong Smith habang pinag-uusapan ng mga miyembro ng komite ang kaso. Pagkaraan ng kaunting ta-lakayan inutusan nila ang managing director ng Missionary Depart-ment na kumuha ng abugado at magsampa ng kaso sa hukuman.

“Noon lamang nila tinanong si Pangulong Smith kung sang-ayon siya sa gagawin nila. Malumanay niyang sinabi: ‘Oo, maaari nating gawin iyan. At kung talagang maghahabla tayo, baka makuha pa natin ang trak mula sa kawawang matanda; kung gayon paano siya makapaghahanapbuhay?’

“ ‘Nagkatinginan kami, na medyo napapahiya,’ sabi ni Elder Packer. ‘Pagkatapos ay hinayaan na naming bumili ang Simbahan ng ibang kotse para sa mga misyonero, magpatuloy sa gawain nito, at kalimutan na ang nangyari.’” 38

“Isang Mabait at Mapagmahal na Asawa at Ama”

Nang tawagin si Elder Smith na maging apostol, may tatlo siyang anak: sina Josephine at Julina at ang panganay na anak nila ni Ethel na si Emily. Pagkaraan ng pitong buwan, naragdagan ng isa pang babae ang pamilya. Pinangalanan ito nina Ethel at Joseph ng Naomi. Dahil sa mga kumplikasyon sa panganganak, nag-agaw-buhay si Naomi, at natakot ang pamilya na baka hindi magtagal ang buhay niya. Ngunit, sabi nga ng kanyang ama kalaunan, siya ay “nakaligtas sa pamamagitan ng kapangyarihan [ng] panalangin at pangangalaga matapos makita na hindi siya makahinga.” 39 Kalaunan ay pitong anak pa ang isinilang ni Ethel: sina Lois, Amelia, Joseph, Lewis, Reynolds, Douglas, at Milton.

Dahil sa mga gawain ni Pangulong Smith bilang Apostol, mada-las siyang mapalayo sa pamilya nang matagal. Ngunit kapag nasa bahay siya, nakatuon ang kanyang pansin sa kanyang pamilya. Ini-larawan siya ng kanyang asawang si Ethel bilang “isang mabait at mapagmahal na asawa at ama na ang pinakamithiin sa buhay ay

22


pasayahin ang kanyang pamilya, na lubos na kinalilimutan ang sarili para magawa ito.” 40

Natawa ang mga anak sa pamilya Smith sa opinyon ng ilang tao sa kanilang ama—malupit daw siya at mahigpit. “Minsan . . . mata-pos mangaral nang medyo matinding sermon tungkol sa kahalaga-han ng wastong pagdidisiplina ng isang tao sa kanyang mga anak, isang yamot na babae ang lumapit sa dalawa sa kanyang musmos na mga anak na babae at nagpahayag ng pagkahabag sa mga ito [at sinabing,] ‘Sigurado ako pinapalo kayo ng tatay ninyo!’” Bilang sagot sa paratang na ito, bumungisngis lang ang mga bata. Mas kilala nila ang kanilang ama kaysa sa kanya—hindi niya sila sasak-tan kailanman. Kapag umuuwi siya mula sa kanyang mahahabang biyahe, “masasayang sandali iyon, mula sa sabik nilang pagsalu-bong sa kanya sa istasyon ng tren hanggang sa malungkot nilang pagpapaalam na muli sa kanya pagkaraan ng ilang araw.” Naglalaro sila, gumagawa ng mga pie at sorbetes, nagpipiknik, sumasakay ng tren, at namamasyal sa kalapit na mga lambak at lawa. Natutuwa silang makinig sa mga kuwento tungkol sa kanyang mga gawain sa simbahan sa lahat ng dako ng mundo.41 Sama-sama rin silang nagtatrabaho, na laging abala sa mga gawain sa bahay.42

Ang mga anak na lalaki ni Pangulong Smith ay naglalaro noon ng isports, at pinanonood niya ang kanilang mga laro hangga’t maa-ari.43 Natuwa rin siyang makipaglaro sa kanila, lalo na ng handball. Masaya siyang makalaro sila, pero sinisikap niyang manalo. Naalala ng mga anak niyang sina Reynolds at Lewis ang mga panahon na nagkampi-kampi sila laban sa kanilang ama. Hinayaan niyang sila ang pumili kung aling kamay ang gagamitin niya sa laro. Kahit nasa likod ang isang kamay, lagi niya “silang natatalo nang walang kahirap-hirap.” 44

Kalungkutan at Pag-asa

Ang mga gawain ni Elder Smith na malayo sa pamilya ay mahirap para kina Ethel at sa mga bata, at masakit din sa kanya ang mawalay sa kanila nang ilang linggo. Noong Abril 18, 1924, naglakbay siya sakay ng tren para pamunuan ang isang stake conference. Pitong buwan nang nagdadalantao si Ethel noon, at ginagawa ang lahat

23


para maalagaan ang mga anak sa bahay. Sa isang liham kay Ethel, sinabi niya, “Iniisip kita at sana makapiling kita palagi sa susunod na ilang linggo, para maalagaan kita.” 45 Habang nasa isip ang pa-milya, tinapos niya ang liham sa isang tula na ginawa niya. Ang ilan sa mga titik sa tulang iyon ay nasa maraming himnaryo na ng Simbahan na pinamagatang “Does the Journey Seem Long [Mahaba Ba ang Lakbayin]?”

Mahaba ba ang lakbayin?Kayhirap ba ng landasin?Matinik at matarik ang daan?Mga paa ba’y nagsusugatanHabang nagpipilit umakyatSa bundok sa sikat ng araw?

Puso ba’y nalulumbay,Kaluluwa’y napapagal,Sa walang humpay mong suliranin?Pasanin ba’y kaybigatNa sa iyo’y iniatang?At wala ni isang karamay?

Magpatuloy nang may tapangSa nasimulang paglalakbay;May Isang sa iyo’y naghihintay.Kaya’t sumulong nang may galakHawakan ang kanyang kamay;Dadalhin ka niya sa payapang lugar—

Sa lupaing banal at dalisay,Pasakit ay nawawalang lubusan,At ika’y wala nang bahid-kasalanan,Wala nang luhang dadaloy,‘Pagka’t nagwakas na ang lumbay.Kamay niya’y hawakan at magtungo roon.46

Simula noong 1933, ang kaligayahan sa tahanan ng mga Smith ay nagambala paminsan-minsan ng mabigat na “alalahanin,” tulad ng ipinahayag ni Elder Smith sa kanyang tula siyam na taon bago iyon. Nagsimulang pahirapan si Ethel ng “isang malubhang karamdamang

24


hindi niya maunawaan. May mga pagkakataon na labis siyang na-namlay at kung minsan pa ay hindi niya mapigil ang kanyang isipan kaya napupuwersa ang pagod niyang katawan na gumawa pa nang gumawa. Ang magiliw na pagmamahal at suporta ng kanyang pa-milya, mga dalangin, at mga basbas, maging ang pagpapaospital ay tila hindi nakatulong.” 47 Pagkaraan ng apat na taon ng pagdurusa, namatay siya noong Agosto 26, 1937. Tungkol sa kanyang pagka-matay, itinala ng kanyang asawa, “Wala nang mas mabuting babae, o mas tapat na asawa’t ina.” 48 Sa matinding kalungkutan, nadama niya ang nakapapanatag na kaalaman na sila ni Ethel Reynolds Smith ay nakabigkis nang walang hanggan sa sagradong tipan ng pagbubuklod.

Isang Bagong Pagkakaibigan na Humantong sa Kasalan

Pagkamatay ni Ethel, limang anak pa ang nakatira sa bahay ng mga Smith. Dalawa sa kanila ang di-magtatagal ay lilisan—si Amelia ay nakatakda nang ikasal, at si Lewis ay naghahandang maglingkod sa full-time mission. Dahil dito maiiwan ang 16-na-taong-gulang na si Reynolds, 13-taong-gulang na si Douglas, at 10-taong-gulang na si Milton. Sa pag-aalala tungkol sa mga batang ito na nawalan ng ina, pinag-isipang mabuti ni Joseph Fielding Smith ang ideya na mag-asawang muli.

Nang maisip ang ideyang ito, hindi nagtagal ay natuon ang pan-sin ni Elder Smith kay Jessie Ella Evans, isang bantog na soloista sa Mormon Tabernacle Choir. Kumanta nang solo si Jessie sa serbisyo sa libing ni Ethel, at pinadalhan siya ng maikling sulat ni Elder Smith para magpasalamat. Ang maikling sulat na iyon ay nauwi sa pag-uusap sa telepono. Hindi magkakilala sina Elder Smith at Jessie bago ang pag-uugnayang ito, ngunit agad silang naging mabuting magkaibigan.

Gumugol nang ilang araw si Elder Smith sa pag-iisip at pagdara-sal tungkol sa posibilidad na alukin ng kasal si Jessie. Sa huli sinu-latan niya ito kung saan ipinahiwatig niya na gusto niyang maging mas malapit ang kanilang pagkakaibigan. Pagkaraan ng apat na araw, lakas-loob na personal niyang iniabot dito ang liham. Dinala niya ito sa city and county offices, kung saan nagtatrabaho si Jessie

25


bilang county recorder. Kalaunan ay itinala niya ang sumusunod sa kanyang journal: “Nagpunta ako sa County Recorder’s office. . . . Nakausap ko ang country recorder, na napakahalaga, at iniwan sa kanya ang liham na aking isinulat.” 49 Kasunod ng isang linggong pagsakay-sakay sa tren papunta sa mga stake conference meeting, umuwi si Elder Smith at muling nakipag-usap kay Jessie.

Sa karaniwang diretsahang pamamaraan, isinulat ni Elder Smith sa kanyang journal, “Nagkita kami ni Miss Jessie Evans at nagka-roon kami ng [isang] mahalagang pag-uusap.” Dahil pareho nilang hinahangaan ang isa’t isa, nagkasundo silang ipakilala siya ni Jessie sa kanyang ina at ipakilala niya si Jessie sa kanyang mga anak. Wala pang isang buwan ang lumipas, noong Nobyembre 21, 1937, tinanggap nito ang isang engagement ring. Ang dalawa ay ibinuklod ni Pangulong Heber J. Grant, ang ikapitong Pangulo ng Simbahan, sa Salt Lake Temple noong Abril 12, 1938.50

Inilarawan ni Elder Francis M. Gibbons, na naglingkod bilang secretary sa Unang Panguluhan noong si Pangulong Smith ang Pa-ngulo ng Simbahan, ang ugnayan nina Joseph Fielding Smith at Jessie Evans Smith: “Sa kabila ng dalawampu’t anim na taong pagi-tan ng kanilang edad at pagkakaiba ng pag-uugali, pinagmulan, at

Sina Joseph Fielding Smith at Jessie evans Smith sa piyano

26


paglaki, lubhang magkasundo sina Joseph Fielding at Jessie Evans Smith. Si Jessie ay masyadong palakaibigan, masayahin at mapagpa-tawa, na nagtamasa ng popularidad sa publiko. Sa kabilang banda, si Joseph naman ay tahimik at hindi palakibo, marangal at seryoso, na tila hindi sanay sa publiko at hindi gustong makaagaw ng pan-sin. Ang nag-ugnay sa malaking agwat ng dalawang magkaibang personalidad na ito ay ang tunay na pagmamahal at paggalang nila sa isa’t isa.” 51 Ang pagmamahal at paggalang na ito ay ipinakita rin sa ina ni Jessie na si Jeanette Buchanan Evans, na kasama ni Jessie sa bahay hanggang sa mag-asawa siya. Sumama si Sister Evans sa kanyang anak na manirahan sa bahay ng mga Smith at tumulong sa pag-aalaga sa mga bata.

Paglilingkod sa Isang Magulong Mundo

Madalas sumama sa kanyang asawa ang bagong Sister Smith, na tinawag na Aunt Jessie ng mga anak at apo ni Elder Smith, sa paglalakbay papunta sa mga stake conference. Madalas siyang pa-kantahin ng mga lokal na lider sa mga miting, at paminsan-minsan ay hinimok niya ang kanyang asawa na makipagduweto sa kanya. Noong 1939, inatasan ni Pangulong Heber J. Grant sina Elder at Sister Smith na libutin ang lahat ng misyon ng Simbahan sa Europe.

Bagaman hindi pa nagsisimula ang Ikalawang Digmaang Panda-igdig pagdating ng mga Smith sa Europe, tumitindi na ang tensyon sa pagitan ng mga bansa. Noong Agosto 24, habang nasa Germany ang mga Smith, inutusan ng Unang Panguluhan si Elder Smith na tiyakin na lahat ng misyonero sa Germany ay nailipat sa mga ban-sang walang pinapanigan. Pinamahalaan niya ang gawaing ito mula sa Copenhagen, Denmark. Habang inililipat ang mga misyonero, kinailangang papuntahin ni Wallace Toronto, ang mission president sa Czechoslovakia, ang kanyang asawang si Martha at ang kanilang mga anak sa Copenhagen para maging ligtas. Hindi siya sumama para matiyak na ligtas na nailikas ang apat na misyonerong pini-gilang makaalis. Lumipas ang mga araw na walang balita mula sa kanila. Kalaunan ay ginunita ni Martha:

“Sumapit din ang araw ng huling biyahe ng lahat ng tren, lantsa, at bangka mula Germany at ipinagdasal namin na sana ay nakasakay

27


si Wally [President Toronto] at ang kanyang apat na binatang mis-yonero sa huling lantsa papunta sa daungan nito. Nang makitang alalang-alala ako at tumitindi ang pag-aalala ko sa bawat minutong lumilipas, nilapitan ako at inakbayan ni President Smith at sinabing, ‘Sister Toronto, hindi magsisimula ang digmaang ito hangga’t hindi dumarating si Brother Toronto at ang kanyang mga misyonero sa lu-paing ito ng Denmark.’ Nang gumabi na, may natanggap na tawag sa telepono. . . . Si Wally! Lima sa kanila and nakalabas na ng Czechos-lovakia kasama ang British Legation sakay ng isang espesyal na tren na ipinadala para sa kanila, sumakay sila sa huling lantsa mula sa Germany, at nasa baybayin na ngayon [ng Denmark] at naghihintay ng sasakyan papuntang Copenhagen. Ang kapanatagan at kaligaya-hang nadama sa mission home kasama ang 350 misyonero ay parang madilim na ulap na umangat para ilantad ang sikat ng araw.” 52

Nagpasalamat si Elder Smith sa mga taga-Denmark, na tinulutang makapasok ang napakaraming inilikas na misyonero sa kanilang bansa. Nang magsimula ang digmaan, ipinropesiya niya na dahil sa kanilang pagiging bukas-palad, hindi daranas ng gutom ang mga taga-Denmark sa panahon ng digmaan. Pagkaraan ng ilang taon, “marahil mas maayos na nakaligtas ang mga taga-Denmark sa dig-maan kaysa iba pang bansa sa Europe. Nagpadala pa nga ng mga welfare package ang mga Banal sa Denmark sa nababalisang mga Banal sa mga Huling Araw na nasa Holland at Norway. Patuloy na dumami ang mga miyembro, at mahigit pa sa doble ang nagbayad ng ikapu sa Danish Mission. . . . Itinuring ng mga Banal sa Denmark ang kanilang sitwasyon na tuwirang katuparan [ng] propesiya ni Elder Joseph Fielding Smith.” 53

Nang magsimula ang digmaan, inorganisa ni Elder Smith ang pag-likas ng 697 Amerikanong misyonero na naglilingkod sa Europe. Dahil ang ilan sa mga misyonero ay naglingkod bilang mga lider ng district at branch, inilipat ni Elder Smith sa mga lokal na miyembro ang mga responsibilidad na iyon sa pamumuno. Matapos tuparin ang mga tungkuling ito, naglayag si Elder Smith papuntang Estados Unidos kasama si Jessie. Sumakay sila ng tren mula New York at du-mating ng bahay pagkaraan ng pitong buwan mula nang umalis sila.

Bagaman masaya si Elder Smith na nakauwi nang ligtas ang mga Amerikanong misyonero sa kanilang mga tahanan, nag-alala siya

28


sa mga inosenteng taong napagitna sa trahedya ng digmaan sa ka-nilang inang-bayan. Isinulat niya: “Nadudurog ang puso ko tuwing magpupulong kami at makikipagkamay sa mga tao pagkatapos. Mainit ang pagbati nila sa aming lahat, at ang kanilang [pakikipag-kaibigan] ay mahalaga sa akin nang higit sa inaakala nila marahil. Umiyak ang ilan sa kanila at sinabi na inaasahan na nilang ma-papahamak sila, at hindi na kami magkikita-kitang muli sa buhay na ito kailanman. Naaawa ako sa kanila ngayon, at dalangin ko na protektahan sila ng Panginoon araw-araw sa nakasisindak na panahong ito.” 54

Ang anak ni Elder Smith na si Lewis, na nasa England nang mag-simula ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig, ay kasama sa huling grupo ng papauwing mga misyonero.55 Makaraan ang mga dalawa’t kalahating taon, muling tinawid ni Lewis ang Atlantic Ocean, sa pagkakataong ito’y para maglingkod sa militar. “Nalungkot kaming lahat sa sitwasyong ito,” pagsulat ni Elder Smith. “Nakakalungkot na ang dalisay at matwid ay napipilitang makipaglaban sa mga bansa sa buong mundo, dahil sa kasamaan ng mga tao.” 56

Noong Enero 2, 1945, nakatanggap ng telegrama si Elder Smith na ipinaaalam sa kanya na napatay ang kanyang anak sa pagta-tanggol sa kanyang bansa. Isinulat niya: “Laking gulat naming ma-balitaan ito dahil malaki ang pag-asa namin na hindi magtatagal ay babalik siya sa Estados Unidos. Nadama namin na poprotekta-han siya dahil ilang beses na siyang nakatakas sa panganib. Hindi kami makapaniwala na mangyayari ang bagay na iyon. . . . Napa-kalungkot man ng pagkawala ng aking anak nagkaroon kami ng kapayapaan at kaligayahan dahil alam namin na siya ay malinis at walang masasamang bisyo na laganap na sa daigdig at matatagpuan sa hukbong sandatahan. Tapat siya sa kanyang pananampalataya at karapat-dapat sa maluwalhating pagkabuhay na mag-uli, kung kailan muli kaming magkakasama.” 57

Pinagkakatiwalaang Guro at Pinuno

Bilang miyembro ng Korum ng Labindalawa, madalas humarap si Joseph Fielding Smith sa mga Banal sa mga Huling Araw para patotohanan si Jesucristo, ituro ang ipinanumbalik na ebanghelyo,

29


at manawagan sa mga tao na magsisi. Mahigit 125 sermon ang na-ipahayag niya sa pangkalahatang kumperensya, libu-libong stake conference ang nilahukan niya, at nagsalita siya sa mga kaganapang tulad ng mga kumperensya tungkol sa genealogy at mga brodkast sa radyo. Nagturo din siya sa pamamagitan ng pagsulat. Sa loob ng maraming taon sumulat siya ng mga artikulo sa Improvement Era na magasin ng Simbahan, na sinasagot ang mga tanong ng mga mambabasa. Sumulat din siya ng iba pang mga artikulo para sa mga magasin ng Simbahan at sa bahaging pang-Simbahan ng Deseret News. Sa kanyang paglilingkod bilang Apostol, mula 1910 hanggang 1972, ang kanyang mga isinulat ay inilathala sa 25 aklat, pati na sa Essentials in Church History, Doctrines of Salvation, Church History at Modern Revelation, at Answers to Gospel Questions.

Sa pakikinig sa kanyang mga sermon at pagbabasa ng kanyang mga isinulat, nagawang magtiwala ng mga miyembro ng Simbahan kay Pangulong Smith bilang scholar sa ebanghelyo. Higit pa rito, natutuhan nilang magtiwala at sumunod sa Panginoon. Sabi nga ni Pangulong N. Eldon Tanner, si Joseph Fielding Smith ay “naka-impluwensya sa buhay ng libu-libong tao sa kanyang pamumuhay at pagtuturo sa pamamagitan ng pagsasalita at pagsulat ng bawat alituntunin ng ebanghelyo. Walang nagduda na alam niya na ang Diyos ay buhay at tayo ay kanyang mga espiritung anak; na si Jesucristo ang Bugtong na Anak ng Diyos sa laman; na ibinuwis niya ang kanyang buhay para magtamasa tayo ng kawalang-kama-tayan; at na sa pagtanggap at pamumuhay ayon sa ebanghelyo ay magtatamasa tayo ng buhay na walang hanggan.” 58

Pagpuna ni Elder Bruce R. McConkie:

“Ang buhay at gawain ni Pangulong Joseph Fielding Smith ay mailalarawan sa tatlong bagay:

“1. Ang kanyang pagmamahal sa Panginoon at ang lubos at di-nagbabagong katapatan na hinangad niyang ipakita sa pamamagi-tan ng pagsunod sa kanyang mga utos at laging paggawa ng mga bagay na makasisiya sa Panginoon.

“2. Ang kanyang katapatan kay Propetang Joseph Smith at ang mga walang-hanggang katotohanang ipinanumbalik sa pamama-gitan niya; sa kanyang lolong si Patriarch Hyrum Smith, . . . [na]

30


namatay na isang martir; at sa kanyang amang si Pangulong Jo-seph F. Smith, na ang pangalan ay hindi malilimutan kailanman sa kahariang selestiyal bilang isang taong buong tapang na nagtiis sa paggawa ng gawain niya [ni Jesucristo] na ang dugo’y natigis upang tayo ay mabuhay.

“3. Ang sarili niyang karunungan at espirituwal na kaalaman tungkol sa ebanghelyo; ang sarili niyang walang-pagod na kasiga-sigan bilang mangangaral ng kabutihan; at ang sarili niyang pag-papakain sa nagugutom, pagdadamit sa hubad, pagbisita sa balo at sa ulila, at pagpapamalas ng dalisay na relihiyon sa tuntunin at halimbawa.” 59

Nakita ng mga kapatid ni Pangulong Smith sa Korum ng Labin-dalawa na isa siyang matalino at mahabaging pinuno. Bilang pagdi-riwang ng kanyang ika-80 kaarawan, naglathala ng isang parangal sa kanya ang iba pang mga miyembro ng Korum ng Labindalawa. Sinabi nila sa isang bahagi ng parangal na iyon:

“Kami na nagtutulung-tulong sa Kapulungan ng Labindalawa sa ilalim ng kanyang pamumuno ay nagkaroon ng pagkakataong sul-yapan ang tunay na dangal ng kanyang pagkatao. Araw-araw naki-kita namin ang patuloy na mga katibayan ng kanyang pag-unawa at maalalahaning pagsasaalang-alang sa kanyang kapwa mangga-gawa sa paggawa ng aming mga tungkulin at pag-uugnay-ugnay ng aming mga pagsisikap para maisulong ang gawain ng Panginoon. Sana lang ay madama ng buong Simbahan ang kanyang kabaitan at malaking pagmamalasakit sa kapakanan ng mga sawimpalad at nahahapis. Mahal niya ang lahat ng banal at hindi siya tumitigil sa pagdarasal para sa makasalanan.

“Taglay ang pambihirang pang-unawa, tila dadalawa lang ang ba-tayan niya sa paggawa ng huling pasiya. Ano ang gustong mangyari ng Unang Panguluhan? Alin ang pinakamainam para sa kaharian ng Diyos?” 60

Pangulo ng Simbahan

Isang umaga ng Sabbath, Enero 18, 1970, nagwakas ang buhay ni Pangulong David O. McKay. Ang responsibilidad na pamunuan ang

31


Simbahan ay nasa kamay na ng Korum ng Labindalawang Apostol, na ang 93-taong-gulang na si Joseph Fielding Smith ang Pangulo.

Noong Enero 23, 1970, nagpulong ang Korum ng Labindalawa at opisyal na sinang-ayunan si Pangulong Smith sa kanyang tungkulin bilang Pangulo ng Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw. Pinili ni Pangulong Smith si Harold B. Lee bilang Unang Tagapayo at si N. Eldon Tanner bilang Pangalawang Taga-payo. Pagkatapos ay itinalaga ang tatlong lalaking ito para gumanap sa mga bago nilang responsibilidad.

Paggunita ni Elder Ezra Taft Benson, na naroon sa pulong: “Ma-ganda ang diwa ng pagkakaisa sa aming pulong at malaki ang ka-tibayan ng pagmamahalan nang magyakap ang mga kapatid nang mapili at maitalaga ang bagong pamunuan.” 61

Ibinahagi ni Elder Boyd K. Packer ang kanyang personal na pa-totoo sa pagkatawag kay Pangulong Smith:

“Nilisan ko ang tanggapan isang Biyernes ng umaga na iniisip ang tungkulin ko sa kumperensya sa katapusan ng linggo. Hinintay kong bumaba ang elevator mula sa ikalimang palapag.

“Nang bumukas nang tahimik ang elevator, naroo’t nakatayo si Pangulong Joseph Fielding Smith. Nagulat ako sandali nang makita siya, dahil nasa ibabang palapag ang kanyang tanggapan.

“Nang makita ko siyang nakatayo sa pintuan, nadama ko ang malakas na pagpapatibay—naroo’t nakatayo ang propeta ng Diyos. Ang magiliw na tinig ng Espiritu na kapareho ng liwanag, na may kinalaman sa dalisay na katalinuhan, ay pinagtibay sa akin na ito ang propeta ng Diyos.” 62

Sa pamumuno ni Pangulong Smith, patuloy na lumago ang Sim-bahan. Halimbawa, 81 stake ang nalikha, kabilang na ang mga unang stake sa Asia at Africa, at lumampas na sa 3 milyon ang mga miyembro ng Simbahan. Dalawang templo ang inilaan—sa Ogden, Utah, at sa Provo, Utah.

Kahit lumalago ang Simbahan sa buong mundo, binigyang-diin ni Pangulong Smith ang kahalagahan ng kani-kanyang tahanan at pamilya. Ipinaalala niya sa mga Banal sa mga Huling Araw na “ang organisasyon ng Simbahan ay talagang nariyan upang tulungan ang

32


pamilya at mga miyembro nito na makamit ang kadakilaan.” 63 Iti-nuro niya: “Ang pamilya ang pinakamahalagang organisasyon sa buhay na ito o sa kawalang-hanggan. . . . Kalooban ng Panginoon na patatagin at ingatan ang pamilya.” 64 Sa pagsisikap na patatagin ang mga pamilya at tao, lalong binigyang-diin ng Simbahan ang family home evening, isang programang hinikayat noon pa mang 1909, nang ang ama ni Pangulong Smith ang Pangulo ng Simbahan. Sa pamumuno ni Pangulong Joseph Fielding Smith, ang mga araw ng Lunes ay opisyal na itinalaga para sa family home evening. Sa mga gabing iyon, walang mga miting ng Simbahan ang idaraos, at sarado ang mga lokal na pasilidad ng Simbahan.

Sa kabila ng kanyang katandaan, ginampanan ni Pangulong Smith ang kanyang tungkulin nang may pagpapakumbabang tulad sa isang bata at may lakas ng isang bata. Sa dalawang taon at limang buwan niyang paglilingkod bilang propeta, tagakita, at tagapagha-yag ng Simbahan, nabigyang-inspirasyon ng kanyang mga mensahe ang mga Banal sa mga Huling Araw sa buong mundo.

Si Pangulong Joseph Fielding Smith at ang kanyang mga Tagapayo sa unang Panguluhan: sina Pangulong harold b.

lee (gitna) at Pangulong n. eldon Tanner (kanan)

33


Sinabi niya na “tayo ay mga espiritung anak ng ating Diyos Ama sa Langit” 65 at na “dapat tayong maniwala kay Cristo at tularan ang kanyang halimbawa.” 66 Nagpatotoo siya na si Joseph Smith ay “na-kita at nakaharap mismo ang Diyos Ama at ang kanyang Anak na si Jesucristo” 67 at naging “tagapaghayag ng kaalaman tungkol kay Cristo at ng kaligtasan sa mundo para sa panahong ito at sa hene-rasyong ito.” 68

Hinikayat niya ang mga Banal na “talikuran ang marami sa mga gawi ng sanglibutan” 69 ngunit mahalin ang lahat ng tao sa mundo—“tingnan ang mabuti sa tao kahit sinisikap nating tulungan silang supilin ang isa o dalawang masamang gawi.” 70 Pinaalalahanan niya sila na ang isang paraan para maipakita ang “diwa ng pagmamahal at kapatiran” na ito ay ibahagi ang ebanghelyo—upang “maanya-yahan ang lahat ng tao sa lahat ng dako na pakinggang mabuti ang mga salita ng buhay na walang hanggan na inihayag sa panahong ito.” 71

Nakipag-ugnayan siya sa mga kabataan ng Simbahan, pinulong niya ang malalaking kongregasyon ng mga kabataang Banal sa mga Huling Araw at hinikayat sila na “matatag na manindigan sa pana-nampalataya sa kabila ng lahat ng oposisyon.” 72

Nagsalita siya nang madalas sa mga mayhawak ng priesthood, at ipinaalala niya na sila ay “tinawag upang maging kinatawan ng Panginoon at taglayin ang kanyang awtoridad” at pinayuhan silang “alalahanin kung sino [sila] at kumilos nang angkop.” 73

Hinikayat niya ang lahat ng Banal sa mga Huling Araw na tu-manggap ng mga pagpapala sa templo, maging tapat sa mga tipan sa templo, at bumalik sa templo upang tumanggap ng mga sagra-dong tipan para sa kanilang mga ninuno. Bago ilaan ang Ogden Utah Temple, sinabi niya, “Nais kong ipaalala sa inyo na kapag inila-laan natin ang isang bahay sa Panginoon, ang ginagawa natin talaga ay inilalaan natin ang ating sarili sa paglilingkod sa Panginoon, na may tipan na gagamitin natin ang bahay sa paraang nilayon niyang gamitin ito.” 74

“Sundin ang mga utos,” paghikayat niya. “Magsilakad sa liwanag. Magtiis hanggang wakas. Maging tapat sa bawat tipan at obligasyon,

34


at pagpapalain kayo ng Panginoon nang higit pa sa pinakamimithi ninyong mga pangarap.” 75

Sa pagbanggit sa sinabi ni Pangulong Brigham Young, inilara-wan ni Pangulong Harold B. Lee ang impluwensya at pamumuno ni Pangulong Smith: “Ganito ang sabi ni Pangulong Young: ‘Kung ipamumuhay natin ang ating banal na relihiyon at susundin ang mga pahiwatig ng Espiritu, hindi ito magiging nakakainip o nakaka-mangmang, kundi habang papalapit sa hukay ang katawan, humi-higpit ang hawak ng Espiritu sa nagtatagal na sangkap sa kabila ng lambong, humuhugot ng magagandang katalinuhan sa kailaliman ng walang-hanggang bukal na iyon ng buhay, na nakapaligid sa nanghihina at lumiliit na tabernakulo [katawan] na may sinag ng walang-kamatayang karunungan sa ulo.’

“Paulit-ulit na nating nasaksihan ito, habang tinatalakay natin ang napakahalagang mga bagay—mga desisyon na Pangulo ng Simba-han lamang ang dapat gumawa. Noon namin nakitang mahayag ang maningning na karunungang ito nang muli niyang [Pangulong Smith] isalaysay ang mga bagay na walang-dudang higit pa sa sarili niyang pang-unawa na inihayag sa kanya sa kaibuturan ng kanyang kaluluwa.” 76

“Tinawag ng Panginoon . . . sa Iba at Mas Dakilang mga Gawain”

Noong Agosto 3, 1971, pumanaw si Jessie Evans Smith, at nai-wan si Pangulong Joseph Fielding Smith na isang balo sa ikatlong pagkakataon. Dahil dito, nakitira si Pangulong Smith sa kanyang anak na si Amelia McConkie at sa asawa nitong si Bruce. Regular na naghalinhinan ang iba pa niyang mga anak sa pagbisita at pagpa-pasyal sa kanya. Nagpatuloy siyang pumasok sa kanyang tanggapan araw-araw, dumalo sa mga pulong, at naglakbay para sa Simbahan.

Noong Hunyo 30, 1972, nilisan ni Pangulong Smith ang kanyang tanggapan sa unang palapag ng Church Administration Building sa pagtatapos ng araw. Kasama ang kanyang kalihim na si D. Ar-thur Haycock, nagpunta siya sa tanggapan ng Church Historian, kung saan siya nagtrabaho bago naging Pangulo ng Simbahan. Ha-ngad niyang batiin ang lahat ng naglilingkod doon. Matapos silang

35


kamayan, nagpunta siya sa silong ng gusali upang kamayan ang mga telephone operator at iba pang nagtatrabaho sa lugar na iyon upang ipakita ang kanyang pasasalamat. Ito ang huling araw niya sa tanggapan.

Araw ng Linggo, Hulyo 2, 1972, 17 araw na lamang bago sumapit ang kanyang ika-96 na kaarawan, dumalo siya sa sacrament meet-ing sa kanyang home ward. Kalaunan sa hapong iyon binisita niya ang kanyang panganay na si Josephine, kasama ang anak niyang si Reynolds. Noong gabing iyon, nang umupo siya sa kanyang pabo-ritong silya sa tahanan ng mga McConkie, payapa siyang pumanaw. Sabi ng kanyang manugang, si Pangulong Smith ay “tinawag na ng Panginoon, na minahal at pinaglingkuran niya nang husto, sa iba at mas dakilang mga gawain sa kanyang walang-hanggang ubasan.” 77

Binisita ni Pangulong Harold B. Lee, na siyang senior na Apostol sa lupa, ang tahanan ng mga McConkie nang mabalitaan niya ang pagpanaw ni Pangulong Smith. Siya ay “tahimik na lumapit sa sopa, at lumuhod at hinawakan ang mga kamay ng Propeta. Matagal-tagal siyang nanatili sa gayong posisyon, na walang imik, nagdarasal o nagmumuni-muni. Pagkatapos ay tumindig siya upang iparating ang kanyang pakikidalamhati sa pamilya, paghanga sa kanilang ama, at ang payo niya na igalang nila si Pangulong Smith sa pamamagitan ng pamumuhay nang marapat.” 78

Mga Papugay sa “Isang Taong Tapat sa Diyos”

Sa serbisyo sa libing ni Pangulong Smith, tinukoy siya ni Pangu-long N. Eldon Tanner na “isang taong tapat sa Diyos, na naglingkod nang napakarangal kapwa sa Diyos at sa kanyang kapwa-tao at namuno sa kanyang pamilya gayundin sa lahat ng taong inatasan si-yang panguluhan sa pamamagitan ng halimbawa; isang taong tunay na masasabi na hindi mapagkunwari at mapagpakumbaba. Kailan-man ay hindi masasabi tungkol sa kanya,” pagpuna ni Pangulong Tanner, “na ‘iniibig niya ng higit ang kaluwalhatian sa mga tao kay sa kaluwalhatian sa Dios’ [ Juan 12:43].” 79

Sabi ni Pangulong Harold B. Lee: “Minahal namin ni Brother Tanner ang taong ito nitong huling dalawa’t kalahating taon. Hindi iyon pagkukunwari. Minahal namin siya, dahil minahal niya kami,

36


at sinuportahan namin siya, dahil sinuportahan niya kami at nagti-wala siya sa amin.” 80

Isang pahayagang naging mapamintas kay Pangulong Smith, at pinagdudahan pa ang pagkatawag sa kanya sa Labindalawa mahi-git 60 taon bago iyon, ang naglathala ng sumusunod na papugay: “Si Joseph Fielding Smith, isang taong mahigpit ang katapatan sa kanyang pananalig, subalit magiliw na isinaalang-alang ang ma-hahalagang pangangailangan ng mga tao sa lahat ng dako, ay nagbigay ng matalinong payo sa kanyang mga kasamahan, ma-pagmahal na pangangalaga sa kanyang pamilya at dakilang pamu-muno sa kanyang mga responsibilidad sa simbahan. Mangungulila kami sa kanya, ngunit maaalala namin siya nang may natatanging pagpapahalaga.” 81

Marahil ang pinakamakahulugang parangal ay ang pagpapahayag ng isang miyembro ng pamilya, ang manugang ni Pangulong Smith na si Bruce R. McConkie, na inilarawan siya bilang “isang anak ng Diyos; isang apostol ng Panginoong Jesucristo; isang propeta ng Kataas-taasan; at higit sa lahat, isang ama sa Israel!” Ipinropesiya ni Elder McConkie, “Sa darating na mga taon ang kanyang tinig ay magsasalita mula sa alabok kapag pinag-aralan ng mga heneras-yong darating ang mga doktrina ng ebanghelyo mula sa kanyang mga isinulat.” 82

Sa pag-aaral ninyo ng aklat na ito, tutulong ang mga turo ni Pa-ngulong Joseph Fielding Smith sa pagsasakatuparan ng pahayag na iyan. Ang kanyang tinig ay “magsasalita [sa inyo] mula sa alabok” kapag “pinag-aralan ninyo ang mga doktrina ng ebanghelyo.”

Mga Tala 1. Gordon B. Hinckley, “Believe His

Prophets,” Ensign, Mayo 1992, 52. 2. Thomas S. Monson, sa “News of the

Church,” Ensign, Mayo 1996, 110. 3. Bruce R. McConkie, “Joseph Fielding

Smith: Apostle, Prophet, Father in Israel,” Ensign, Ago. 1972, 29.

4. Julina Lambson Smith, sa Joseph Fielding Smith Jr. at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 52.

5. Joseph Fielding Smith, sa The Life of Joseph Fielding Smith, 65.

6. Joseph Fielding Smith Jr. at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith, 51.


8. Sa Conference Report, Abr. 1930, 91. 9. Joseph Fielding Smith Jr. at John J.

Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith, 62.

10. Joseph Fielding Smith Jr. at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith, 71–72.

37


11. Joseph Fielding Smith, sa Conference Report, Okt. 1970, 92.

12. Tingnan sa Joseph Fielding Smith Jr. at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith, 73–74; Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God (1992), 52–53.



15. Tingnan sa The Life of Joseph Fielding Smith, 80.

16. Sa The Life of Joseph Fielding Smith, 81. 17. Tingnan sa The Life of Joseph Fielding

Smith, 82. 18. Joseph Fielding Smith Jr. at John J.

Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith, 83.


20. Joseph Fielding Smith, sa The Life of Joseph Fielding Smith, 117; tingnan din sa pahina 116.

21. Joseph F. Smith, sa The Life of Joseph Fielding Smith, 116.

22. Lewis Shurtliff, sa The Life of Joseph Fielding Smith, 112–13.



25. Louie Smith, sa The Life of Joseph Fielding Smith, 113–14.




29. Sa Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God, 124.

30. Tingnan sa Joseph Fielding Smith, sa The Life of Joseph Fielding Smith, 152–53.

31. Tingnan sa Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God, 113.





36. Sa Conference Report, Okt. 1910, 39. 37. Sa Conference Report, Okt. 1919,

88–89. 38. Lucile C. Tate, Boyd K. Packer: A

Watch man on the Tower (1995), 176. 39. Joseph Fielding Smith, sa Joseph

Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God, 162.

40. Ethel Smith, sa Bryant S. Hinckley, “Joseph Fielding Smith,” Improvement Era, Hunyo 1932, 459.





45. Joseph Fielding Smith, sa The Life of Joseph Fielding Smith, 188–89.

46. Hymns, blg. 127. 47. Joseph Fielding Smith Jr. at John J.

Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith, 242–43.


49. Joseph Fielding Smith, sa Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God, 275.

50. Tingnan sa The Life of Joseph Fielding Smith, 251–58.

51. Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God, 278–79.

52. Martha Toronto Anderson, A Cherry Tree Behind the Iron Curtain (1977), 32.

53. Sheri L. Dew, Ezra Taft Benson: A Biography (1987), 204.


55. Tingnan sa Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God, 315.

56. Joseph Fielding Smith, sa Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God, 332.


38


58. N. Eldon Tanner, “A Man without Guile,” Ensign, Ago. 1972, 33.

59. Bruce R. McConkie, “Joseph Fielding Smith: Apostle, Prophet, Father in Israel,” Ensign, Ago. 1972, 28.

60. Korum ng Labindalawang Apostol, “President Joseph Fielding Smith,” Improvement Era, Hulyo 1956, 495.

61. Ezra Taft Benson, sa Sheri L. Dew, Ezra Taft Benson, 411.

62. Boyd K. Packer, “The Spirit Beareth Record,” Ensign, Hunyo 1971, 87.

63. Joseph Fielding Smith, sa “Message from the First Presidency,” Ensign, Ene. 1971, loob ng pabalat sa harapan at pahina 1.

64. Joseph Fielding Smith, “Counsel to the Saints and to the World,” Ensign, Hulyo 1972, 27.

65. Joseph Fielding Smith, Sealing Power and Salvation, Brigham Young University Speeches of the Year (Ene. 12, 1971), 2.

66. Joseph Fielding Smith, “The Plan of Salvation,” Ensign, Nob. 1971, 5.

67. Joseph Fielding Smith, “To Know for Ourselves,” Improvement Era, Mar. 1970, 3.

68. Joseph Fielding Smith, “The First Prophet of the Last Dispensation,” Ensign, Ago. 1971, 7.

69. Joseph Fielding Smith, “Our Responsibilities as Priesthood Holders,” Ensign, Hunyo 1971, 49.

70. Joseph Fielding Smith, “My Dear Young Fellow Workers,” New Era, Ene. 1971, 4.

71. Joseph Fielding Smith, “I Know That My Redeemer Liveth,” Ensign, Dis. 1971, 27.

72. Joseph Fielding Smith, “President Joseph Fielding Smith Speaks on the New MIA Theme,” New Era, Set. 1971, 40.

73. Joseph Fielding Smith, sa Conference Report, Okt. 1970, 92.

74. Joseph Fielding Smith, sa “Ogden Temple Dedicatory Prayer,” Ensign, Mar. 1972, 6.

75. Joseph Fielding Smith, “Counsel to the Saints and to the World,” 27.

76. Harold B. Lee, “The President—Prophet, Seer, and Revelator,” Ensign, Ago. 1972, 35.

77. Bruce R. McConkie, “Joseph Fielding Smith: Apostle, Prophet, Father in Israel,” 24.

78. Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God, 495.


80. Harold B. Lee, “The President—Prophet, Seer, and Revelator,” 39.

81. Salt Lake Tribune, Hulyo 4, 1972, 12. 82. Bruce R. McConkie, “Joseph Fielding

Smith: Apostle, Prophet, Father in Israel,” 24, 27.

39

K A B A N A T A 1

Ang Ating Ama sa Langit

“Nais kong ipaalala sa inyo ang katangian at uri ng pagkatao ng Diyos, upang masamba

ninyo siya sa espiritu at katotohanan, at nang sa gayon ay makamtan ninyo ang lahat ng

pagpapala ng kanyang ebanghelyo.”

Mula sa Buhay ni Joseph Fielding Smith

Namangha si Pangulong Joseph Fielding Smith sa makabagong teknolohiya sa kanyang panahon. “Malaking pag-unlad na ang na-gawa sa mechanics, chemistry, physics, surgery, at iba pang mga bagay,” wika niya. “Nakagawa na ang mga tao ng malalaking teles-kopyo na nagpapatanaw sa malalayong kalawakan. Sa tulong ng mikroskopyo, natuklasan nila ang napakaraming bilang ng mga mikroorganismo. . . . Natuklasan nila kung paano sugpuin ang mga sakit. . . . Nakaimbento sila ng mga makina na mas sensitibo kaysa sa hipo ng tao, mas malayo ang natatanaw kaysa mata ng tao. Na-kontrol nila ang mga elemento at nakagawa sila ng makina na nakakatibag ng mga bundok, at marami pa silang nagawang ibang bagay na napakarami para banggitin. Oo, kahanga-hangang pana-hon ito.” Gayunman, nag-alala siya tungkol sa isa pang kalakarang nakita niya sa mundo. Malungkot niyang sinabi: “Lahat ng tuklas at imbensyong ito ay hindi nailapit ang mga tao sa Diyos! Ni hindi sila nahikayat nito na magpakumbaba at magsisi, kundi sa halip ay napahamak pa sila rito. . . . Hindi nag-ibayo ang pananampalataya sa mundo, ni ang kabutihan, ni ang pagsunod sa Diyos.” 1

Salungat sa lumalaganap na pagwawalang-bahala ng daigdig sa Diyos, ipinamalas ni Pangulong Smith na malapit siya sa kanyang Ama sa Langit. Paggunita ng isa sa kanyang mga apo: “Masarap magluto ang nanay ko, at madalas kumain ang lolo ko sa bahay

40

K a b a n a T a 1

Sa pamamagitan ng unang Pangitain ni Joseph Smith,“ang tunay na kaalaman tungkol sa diyos” ay naipanumbalik.

K a b a n a T a 1

41

namin. Madalas siyang anyayahan ng tatay ko na basbasan ang pagkain. Laging napakapersonal ng kanyang mga panalangin—para siyang nakikipag-usap sa isang kaibigan.” 2

Mga Turo ni Joseph Fielding Smith1

Simula sa Unang Pangitain ni Joseph Smith, ang tunay na kaalaman tungkol sa Diyos

ay naipanumbalik sa ating panahon.

Labis akong nagpapasalamat sa unang pangitain, kung saan nag-pakita ang Ama at ang Anak sa batang propeta at ipinaalam muli sa tao ang tunay na kaalaman tungkol sa Diyos.3

Dapat alalahanin na nawala sa buong Kristiyanismo noong 1820 ang tunay na doktrina hinggil sa Diyos. Ang simpleng katotohanang malinaw na naunawaan ng mga apostol at banal noong unang pa-nahon ay naglaho sa mga misteryo ng isang daigdig na nag-aposta-siya. Lahat ng sinaunang propeta, at ang mga apostol ni Jesucristo ay malinaw na naunawaan na magkahiwalay na personahe ang Ama at ang Anak, tulad ng napakalinaw na turo sa ating mga banal na kasulatan. Dahil sa apostasiya nawala ang kaalamang ito. . . . Naging misteryo ang Diyos, at kapwa ang Ama at ang Anak ay itinu-ring na iisang personaheng espiritu na hindi tunay na maunawaan ng mga tao, na walang katawan, mga bahagi, o damdamin. Ang pagpapakita ng Ama at ng Anak ay naglaan ng banal na saksi sa daigdig na dahil sa kanyang karanasan ay naipanumbalik sa mundo ang kaalaman tungkol sa tunay na katangian ng Diyos.4

Nilinaw ng [unang] pangitain ni Joseph Smith na ang Ama at ang Anak ay magkahiwalay na mga personahe, na may mga kata-wang nahihipo na katulad ng sa tao. Inihayag din sa kanya na ang Espiritu Santo ay isang personaheng Espiritu, na bukod at hiwalay sa katauhan ng Ama at ng Anak [tingnan sa D at T 130:22]. Ang napakahalagang katotohanang ito ay ikinagulat ng mundo; subalit, kapag isinaalang-alang natin ang malilinaw na pagpapahayag ng mga banal na kasulatan, totoong lubhang kataka-taka at kamangha-mangha na lubhang naligaw ang tao. Sabi ng Tagapagligtas, “Ang Ama ay lalong dakila kay sa akin;” [ Juan 14:28] at inanyayahan niya ang kanyang mga disipulo, matapos siyang mabuhay na mag-uli, na

K a b a n a T a 1

42

hawakan siya at makita na siya nga iyon, sapagka’t, sabi niya, “Ang isang Espiritu’y walang laman at mga buto, na gaya ng inyong na-kikita na nasa akin.” [Lucas 24:39.] Malinaw na naunawaan ng mga apostol ang magkakaibang personahe ng Ama, Anak, at Espiritu Santo, na lagi nilang tinutukoy sa kanilang mga sulat; at ipinaalam ni Pablo sa mga taga-Corinto ang katotohanan na kapag lahat ay napasakop sa Ama, “kung magkagayo’y ang Anak rin ay pasusukuin naman sa nagpasuko ng lahat ng mga bagay sa kaniya, upang ang Dios ay maging lahat sa lahat.” [I Mga Taga Corinto 15:28.]

Nakita ni Joseph Smith ang Ama at ang Anak; samakatwid ay mapapatotohanan niya sa sariling kaalaman na ang mga banal na kasulatan ay totoo kung saan mababasa natin: “At nilalang ng Dios ang tao ayon sa kaniyang sariling larawan, ayon sa larawan ng Dios siya nilalang; nilalang niya sila na lalake at babae.” [Genesis 1:27.] Dapat itong unawain nang literal, at hindi nang may kahiwagaan o simbolismo.5

2Para makasampalataya sa Diyos at makasamba sa Kanya,

kailangan nating maunawaan ang Kanyang mga katangian.

Sinabi sa atin ng isa sa mga paghahayag sa atin na kung tayo ay luluwalhatiin kay Cristo, katulad niya sa Ama, kailangan nating unawain at alamin kapwa kung paano sumamba at kung ano ang ating sinasamba. (Tingnan sa D at T 93:19–20.)

Nais kong ipaalala sa inyo ang katangian at uri ng pagkatao ng Diyos, upang masamba ninyo siya sa espiritu at katotohanan, at nang sa gayon ay makamtan ninyo ang lahat ng pagpapala ng kanyang ebanghelyo.

Alam natin na nakikilala lamang ang Diyos sa pamamagitan ng paghahayag, na mauunawaan lang natin ang kanyang katangian ayon sa naihayag sa atin, at wala nang ibang paraan. Kailangan na-ting hanapin ang mga kasagutan sa mga banal na kasulatan—hindi sa mga siyentipiko o pilosopo—kung gusto nating malaman ang katotohanan tungkol sa Diyos. Tunay ngang sinasabi sa dakilang propesiya ni Juan na magaganap ang panunumbalik ng ebanghelyo sa pamamagitan ng isang anghel na lilipad sa gitna ng langit upang makilala ng mga tao ang tunay na Diyos at maturuan sila: “Matakot

K a b a n a T a 1

43

kayo sa Dios, at magbigay kaluwalhatian sa kaniya . . . at magsi-samba kayo sa gumawa ng langit at ng lupa at ng dagat at ng mga bukal ng tubig.” (Apocalipsis 14:7.) Sa madaling salita, simula sa panunumbalik ng ebanghelyo sa dispensasyong ito, uutusang muli ang mga tao na sambahin at paglingkuran ang kanilang Lumikha sa halip na paniwalaan ang mga maling konsepto tungkol sa Diyos na nananaig sa daigdig.

Sa bawat panahon tumawag ng mga propeta ang Panginoon upang sugpuin ang maling pagsamba at ipahayag ang katotohanan tungkol sa Diyos. Sa sinaunang Israel may mga taong sumamba sa mga imahen at mga diyos ng mga pagano, at itinanong ni Isaias: “Kanino nga ninyo itutulad ang Dios? o anong wangis ang iwawa-ngis ninyo sa kaniya?

“Hindi mo baga naalaman? hindi mo baga narinig? ang walang hanggang Dios, ang Panginoon, ang Maylalang ng mga wakas ng lupa, hindi nanlalata, o napapagod man; walang makatarok ng ka-niyang unawa.” (Isaias 40:18, 28.)

Maraming tao sa daigdig ngayon na wala ng kaalamang ito tung-kol sa Diyos, at maging sa [Simbahan] mayroong mga hindi pa lubos ang pagkaunawa sa maluwalhating nilalang na iyon na ating Amang Walang Hanggan. Sa mga tao na wala ng kaalamang ito makabu-buting sabihin natin: “Bakit ninyo nililimitahan ang kaluwalhatian ng Diyos? O bakit ninyo ipinapalagay na mas mababa siya kaysa sa totoong siya? Hindi ba ninyo alam? Hindi pa ba ninyo naririnig, na ang walang-hanggang Diyos, ang Panginoon, ang Lumikha ng mga dulo ng daigdig, ay walang katapusan at walang hanggan; na taglay niya ang lahat ng kapangyarihan, lahat ng lakas, at lahat ng pamamahala; na alam niya ang lahat ng bagay, at na lahat ng bagay ay nasa kanyang harapan?”

Sa bahagi 20 ng Doktrina at mga Tipan, na inutusan si Propetang Joseph Smith na muling itatag ang Simbahan sa dispensasyong ito, inihayag sa atin ang buod ng ilan sa mga pangunahing doktrina ng kaligtasan. Tungkol sa Diyos sinasabi sa paghahayag: “. . . may Diyos sa langit, na walang katapusan at walang hanggan, mula sa walang hanggan hanggang sa walang hanggan ang siya ring hindi nagbabagong Diyos, ang tagapaglikha ng langit at lupa, at ng lahat ng bagay na naroroon sa mga yaon.” (D at T 20:17.) . . .

K a b a n a T a 1

44

Ang Diyos ay ating Ama; sa kanyang larawan nilikha ang tao. Siya ay may katawang may laman at mga buto na nahihipo na katulad ng sa tao (D at{nbT 130:22), at siya ang literal at personal na ama ng mga espiritu ng lahat ng tao. Siya ay makapangyarihan at alam niya ang lahat ng bagay; taglay niya ang lahat ng kapangyarihan at lahat ng karunungan; at siya ay perpekto dahil taglay niya ang lahat ng kaalaman, lahat ng pananampalataya o kapangyarihan, lahat ng katarungan, lahat ng paghatol, lahat ng awa, lahat ng katotohanan, at ang kabuuan ng lahat ng banal na katangian. . . . Kung gusto nating taglayin ang lubos na pananampalatayang iyan na kailangan upang makamit natin ang buhay na walang hanggan, kailangan nating maniwala na taglay ng Diyos ang lahat ng katangiang ito. Sinasabi ko rin na siya ay isang walang-katapusan at walang-hang-gang nilalang, at bilang isang nilalang na hindi nagbabago, taglay niya ang ganap na mga kapangyarihan at katangiang ito mula sa walang katapusan hanggang sa walang katapusan, na ibig sabihin ay mula sa kawalang-hanggan hanggang sa kawalang-hanggan.6

Alam natin na ang ating Ama sa Langit ay isang niluwalhati at dinakilang personahe na taglay ang lahat ng kapangyarihan, lakas, at pamamahala, at na alam niya ang lahat ng bagay. Pinatototoha-nan natin na siya, sa pamamagitan ng kanyang Bugtong na Anak, ang Lumikha ng mundong ito at ng mga daigdig na di mabilang.7

3Ang Diyos ay isang personal na nilalang

at Ama ng ating mga espiritu.

Tayo ang mga espiritung anak ng ating Diyos Ama sa Langit. . . . Tayo ay mga miyembro ng kanyang mag-anak. . . . Nanahan tayo sa piling niya nang napakatagal na panahon bago tayo isinilang sa mundo. . . . Nagtalaga siya ng isang plano ng pag-unlad at kalig-tasan na magbibigay sa atin ng kakayahan, kung tayo ay tapat at tunay sa lahat ng bagay, na sumulong at umunlad hanggang sa tayo ay maging katulad niya.8

Itinuro sa atin sa mga Banal na Kasulatan na ang Diyos ay literal, at hindi sa masimbolikong kahulugan, na atin mismong Amang walang hanggan. Ang mga sinabi ng ating Manunubos kay Maria malapit sa puntod kung saan siya nagbangon at nagwagi laban

K a b a n a T a 1

45

sa kamatayan, ay napakadakila at puno ng banal na kahulugan: “Huwag mo akong hipuin; sapagka’t hindi pa ako nakakaakyat sa Ama: ngunit pumaroon ka sa aking mga kapatid, at sabihin mo sa kanila, Aakyat ako sa aking Ama, at inyong Ama, at aking Dios at inyong Dios.” [ Juan 20:17.] Sa mga salitang ito ang katotohanan ng pagiging Ama ng Diyos ay malinaw na ipinahayag ng kanyang bugtong na Anak, na nagsabing siya ay ating Kapatid at na iisa ang ating Amang walang hanggan.9

Nagpapasalamat ako na ang kaalaman tungkol sa Diyos at sa kanyang mga batas ay ipinanumbalik na sa ating panahon at na alam nating mga miyembro ng Simbahan na siya ay isang perso-nal na nilalang at hindi “isang koleksyon ng mga batas [na walang katuturan] na lulutang-lutang na parang hamog sa sansinukob” na tulad ng sinabi ng ilang miyembro ng ibang mga relihiyon. Nag-papasalamat ako’t alam natin na siya ang ating Ama sa langit, ang Ama ng ating mga espiritu, at na nagtalaga siya ng mga batas para sumulong at umunlad tayo hanggang sa tayo ay maging katulad niya. At nagpapasalamat ako na alam natin na siya ay isang walang-katapusan at walang-hanggang nilalang na nakakaalam ng lahat ng bagay at may buong kapangyarihan at ang kanyang pag-unlad ay hindi sa pagtatamo ng higit pang kaalaman o kapangyarihan, hindi sa pagpapaibayo ng sakdal niyang mga banal na katangian, kundi sa pagdaragdag at pagpaparami ng kanyang mga kaharian.10

4Mahal tayo ng ating Ama sa Langit at interesado siya sa bawat isa sa atin.

Naiisip ko ang isang pahayag sa Mahalagang Perlas, sa pangitain ni Moises, na ibinigay noong si Moises ay dalhin sa napakataas na bundok at nakaharap at nakausap niya ang Diyos. Ipinakita ng Pa-nginoon kay Moises ang “gawa ng kanyang mga kamay,” at namas-dan ni Moises ang daigdig, at ang lahat ng anak ng tao hanggang sa pinakahuling mga henerasyon. [Tingnan sa Moises 1:1–8, 27–29.]

At sinabi ng Panginoon kay Moises:

“Sapagka’t masdan, maraming daigdig na ang lumipas sa pamama-gitan ng salita ng aking kapangyarihan. At marami na sa ngayon ang

K a b a n a T a 1

46

nakatayo, at hindi mabibilang ang mga ito ng tao, subalit ang lahat ng bagay ay bilang sa akin, sapagka’t sila ay akin at kilala ko sila.

“At ito ay nangyari na, na nangusap si Moises sa Panginoon, nagsasabing: Maging maawain sa inyong tagapaglingkod, O Diyos, at sabihin ninyo sa akin ang nauukol sa mundong ito, at sa mga naninirahan dito, at gayon din sa mga kalangitan, at sa gayon ang inyong tagapaglingkod ay masisiyahan.

Si moises, na ipinakita rito na nakatunghay sa lupang pangako, ay nakakita ng pangitain kung saan nalaman

niya ang gawain at kaluwalhatian ng diyos.

K a b a n a T a 1

47

“At nangusap ang Panginoong Diyos kay Moises, nagsasabing: Ang mga kalangitan, ang mga ito ay marami, at ang mga ito ay hindi maaaring mabilang ng tao; subalit ang mga ito ay bilang sa akin, sapagka’t ang mga ito ay akin.” [Moises 1:35–37.]

. . . Naiisip ko na sa kabila ng di-mabilang na mga daigdig at ng laki ng marami sa mga ito, pantulong lamang ang mga ito para makamit ang isang mithiin, at hindi ang mithiin mismo. Ang Ama ay lumilikha ng mga daigdig para patirhan sa mga tao—na inilalagay sa mga ito ang kanyang mga anak na lalaki at babae. Ipinaalam sa atin sa bahagi 76 ng Doktrina at mga Tipan, na sa pamamagitan ng Anak ng Diyos, “ang mga daigdig ay nililikha at nalikha, at ang mga naninirahan dito ay mga isinilang na anak na lalaki at babae ng Diyos.” [D at T 76:24.]

Nalaman natin mula sa mga talatang ito na nabasa ko at sa iba pang mga paghahayag mula sa Panginoon, na ang tao ang pina-kamahalaga sa lahat ng nilikha ng ating Ama. Sa pangitain ding iyon na ibinigay kay Moises, sinabi ng Ama: “At habang ang isang mundo ay lumilipas, at ang mga kalangitan niyon maging gayon man isa ang darating; at walang katapusan ang aking mga gawain, ni ang aking mga salita. Sapagkat masdan, ito ang aking gawain at aking kaluwalhatian—ang isakatuparan ang kawalang-kamatayan at buhay na walang hanggan ng tao.” [Moises 1:38–39.]

Mula rito at sa iba pang talata, sinasabi ko, nalaman natin na ang dakilang gawaing ito ng Ama ay ang isakatuparan ang kaligtasan ng kanyang mga anak na ibinibigay sa bawat isa ang gantimpalang nararapat niyang matanggap alinsunod sa kanyang mga gawa. Na-titiyak ko na ang ating Ama sa Langit ay higit na interesado sa isang kaluluwa—na isa sa kanyang mga anak—kaysa posibleng madama ng isang magulang sa mundo sa isa sa kanyang mga anak. Ang pag-mamahal niya sa atin ay higit pa sa pagmamahal ng isang magulang sa mundo para sa kanyang supling.11

5Tinatangisan ng Ama sa Langit ang

Kanyang suwail na mga anak.

Nalaman natin na nang kausapin ng Panginoon si Enoc at ipakita sa kanya ang mga bansa ng mundo at ipaliwanag sa kanya ang uri

K a b a n a T a 1

48

ng kaparusahang ipapataw sa kanila dahil sa kanilang mga pagla-bag sa kanyang mga utos, ay nanangis ang Panginoon at ipinakita ang kanyang dalamhati sa pagluha dahil sa kanilang pagsuway. Dahil dito, nagtaka si Enoc at inisip na kakatwa na nanangis ang Panginoon.

Narito ang talata:

“At ito ay nangyari na ang Diyos ng langit ay tumingin sa labi ng mga tao, at siya ay nanangis; at pinatotohanan ito ni Enoc, nagsa-sabing: Paanong ang kalangitan ay nananangis, at pumapatak ang kanilang mga luha gaya ng ulan sa ibabaw ng mga bundok?

“At sinabi ni Enoc sa Panginoon: Paanong kayo ay nananangis, nakikitang kayo ay banal, at mula sa lahat ng kawalang-hanggan hanggang sa lahat ng kawalang-hanggan?

“At kung mabibilang ng tao ang maliliit na bahagi ng mundo, oo, milyun-milyong mundo na tulad nito, ito ay hindi magiging simula sa bilang ng inyong mga nilikha; at ang inyong mga tabing ay naka-ladlad pa rin; at gayon pa man kayo ay naroon, at ang inyong sina-pupunan ay naroon; at gayon din kayo ay makatarungan; kayo ay maawain at mabait magpakailanman.” [Tingnan sa Moises 7:28–30.]

At sumagot ang Panginoon: “. . . Masdan ang iyong mga kapatid; sila ay gawa ng sarili kong mga kamay, at ibinigay ko sa kanila ang aking kaalaman, sa araw na aking nilalang sila; at sa Halamanan ng Eden, ibinigay ko sa tao ang kanyang kalayaang mamili;

“At sa iyong mga kapatid aking sinabi, at nagbigay rin ng kautu-san, na kanilang nararapat piliin ako, na kanilang Ama; subalit mas-dan, sila ay walang pagmamahal, at kinapopootan nila ang kanilang sariling dugo.” [Moises 7:32–33.]

Ito ang mga dahilan kung bakit nanangis ang Panginoon at ang kalangitan.

Tinanong akong minsan ng isang kapatid kung lubos bang lili-gaya ang isang tao sa kahariang selestiyal kung ang isa sa kanyang mga anak ay hindi pinahintulutang pumasok doon. Sinabi ko sa kanya na sinumang tao na napakasawing-palad para hindi tulutang makapasok ang isa sa kanyang mga anak sa kahariang selestiyal, mangyari pa, ay magdadalamhati sa ganyang kalagayan; at iyan

K a b a n a T a 1

49

mismo ang nadarama ng ating Ama sa Langit. Hindi lahat ng anak niya ay karapat-dapat sa kaluwalhatiang selestiyal, at marami ang napipilitang pagdusahan ang kanyang poot, at dahil dito ay nagda-dalamhati at nananangis ang Ama at ang buong kalangitan. Kumi-kilos ang Panginoon alinsunod sa batas ng kalikasan. Ang tao ay kailangang matubos alinsunod sa batas at ang kanyang gantimpala ay kailangang ibatay sa batas ng katarungan. Dahil dito hindi ibibi-gay ng Panginoon sa mga tao ang hindi nararapat sa kanila, kundi kanyang gagantimpalaan ang lahat ng tao alinsunod sa kanilang mga gawa.

. . . Naniniwala ako na ang ating Ama sa langit ay ililigtas ang lahat ng tao, kung maaari, at bibigyan sila ng kaluwalhatiang seles-tiyal, maging ng ganap na kadakilaan. Ngunit, binigyan na niya ng kalayaan ang tao at kailangang sundin ng tao ang katotohanan ayon sa yaong inihayag para makamtam ang kadakilaan ng mabubuti.12

6Naglaan ng paraan ang Ama sa Langit para matubos

tayo upang maibalik tayo sa Kanyang piling.

Noong nasa Halamanan ng Eden si Adan nasa piling siya ng Diyos na ating Ama. . . . Matapos siyang palayasin sa Halamanan ng Eden nagbago ang sitwasyon. Pinalayas si Adan mula sa kinaro-roonan ng Ama dahil sa kanyang paglabag. Sinasabi sa mga banal na kasulatan na siya ay espirituwal na namatay—ibig sabihin, siya ay pinagsarhan mula sa kinaroroonan ng Diyos.13

Alam ko na si Jesucristo ang Anak ng Diyos at na tinanggap niya mula sa kanyang Ama ang kapangyarihang tubusin ang sangkata-uhan mula sa espirituwal at temporal na kamatayang idinulot sa mundo ng pagkahulog ni Adan.14

Isa lamang ang paraan ng pagtubos, isang paraan kung saan maisasagawa ang kabayaran at maibabalik ang katawan sa espi-ritu; iyan ay sa pamamagitan ng walang-hanggang pagbabayad-sala, at kailangang gawin ito ng isang walang-hanggang nilalang, isang taong hindi saklaw ng kamatayan at may kapangyarihang mama-tay at may kapangyarihan ding daigin ang kamatayan. Kaya nga, isinugo ng ating Ama sa langit ang kanyang Anak na si Jesucristo sa mundo bilang mortal. At dahil siya [si Jesucristo] ay may isang

K a b a n a T a 1

50

inang dinadaluyan ng dugo ang mga ugat, may kapangyarihan si-yang mamatay. Maibibigay niya ang kanyang sarili sa kamatayan at makukuha itong muli. Babasahin ko ang kanyang sariling mga salita: “Dahil dito’y sinisinta ako ng Ama, sapagka’t ibinibigay ko ang aking buhay, upang kunin kong muli.

“Sinoma’y hindi nagaalis sa akin nito, kundi kusa kong ibinibigay. May kapangyarihan akong magbigay nito, at may kapangyarihan akong kumuhang muli. Tinanggap ko ang utos na ito sa aking Ama.” ( Juan 10:17–18.)15

Hindi kailanman nilayon ng ating Ama sa langit na pabayaang mangapa ang mga tao sa dilim nang walang anumang liwanag na gagabay sa kanila, at asahan na sa gayong kalagayan ay mahanap nila ang landas pabalik sa kanyang kaharian at sa kanyang banal na kinaroroonan. Hindi iyan ang paraan ng Panginoon. Sa lahat ng panahon mula pa sa simula ipinakita na ng ating Ama sa Langit ang kanyang kabaitan sa lahat ng kanyang anak at nais silang pat-nubayan. Mula pa noong buksan ang kalangitan, nakapagpadala na ang Panginoon ng mga sugo mula sa kanyang kinaroroonan sa mga lingkod na hinirang ng langit, kalalakihang may hawak ng awtoridad ng priesthood na naatasang ituro ang mga alituntunin ng Ebanghelyo, balaan ang mga tao at turuan sila ng kabutihan; at natanggap ng kalalakihan ang kaalaman, inspirasyon at patnubay na ito mula sa mga sugong nagmula sa kinaroroonan ng Diyos. Totoo rin ito sa ating sariling dispensasyon. Hindi kailangang pumikit ang mga tao para malaman na walang liwanag kapag umasa lang sila sa kanilang katwiran, sapagkat laging handa ang Panginoon na umakay at gumabay at ituro ang daan. Nagpadala siya, tulad ng sabi ko, ng mga sugo mula sa kanyang kinaroroonan. Nagpadala siya ng paghahayag. Iniutos niyang isulat ang kanyang salita, at ilathala ito, para malaman ito ng lahat ng tao.16

Sinasabi ko sa inyo, at sa buong Simbahan, at pati na sa buong mundo, na sa mga huling araw na ito ay muling nangusap ang isang mapagpala at mapagmahal na Ama mula sa langit sa kanyang mga lingkod na propeta.

Ang kanyang tinig ay nag-aanyaya sa lahat ng tao na lumapit sa kanyang Pinakamamahal na Anak, upang makilala siya, makibahagi sa kanyang kabutihan, ilagay ang kanyang pamatok sa kanila, at

K a b a n a T a 1

51

pagsikapan nilang magkamit ng kaligtasan sa pagsunod sa mga batas ng kanyang ebanghelyo. Ang kanyang tinig ay puno ng ka-luwalhatian at karangalan, ng kapayapaan sa buhay na ito, at ng buhay na walang hanggan sa kabilang-buhay.17

Mga Mungkahi sa Pag-aaral at Pagtuturo

Mga Tanong• Sapalagayninyoanoangnag-aakaysaisangtaonamanala-

ngin sa Diyos na “para siyang nakikipag-usap sa isang kaibigan”? (“Mula sa Buhay ni Joseph Fielding Smith”). Isipin ang mga pa-raan na mapapatibay ninyo ang inyong kaugnayan sa Ama sa Langit.

• IpinahayagniPangulongSmithangkanyangpasasalamatsaUnang Pangitain ni Joseph Smith, na nagpanumbalik ng “tunay na kaalaman tungkol sa Diyos” (bahagi 1). Ano ang ilang kato-tohanang nalaman ninyo tungkol sa Diyos Ama at kay Jesucristo dahil sa Unang Pangitain?

• SamgakatangianngDiyosnabinanggitniPangulongSmithsabahagi 2, alin ang pinakamakahulugan sa inyo? Bakit? Sa pagsam-palataya ninyo sa Ama sa Langit, paano nakakatulong sa inyo na malaman ang Kanyang mga katangian?

• NagpatotoosiPangulongSmith:“Tayoangmgaespiritunganakng ating Diyos Ama sa Langit. . . . Tayo ay mga miyembro ng kanyang mag-anak” (bahagi 3). Paano nakaimpluwensya sa inyo ang katotohanang ito?

• Samgabahagi4at5,anongmgapahayagangnagpadamangpagmamahal ng Ama sa Langit para sa inyo? Bakit mahalagang maunawaan na mahal tayo ng Diyos at interesado siya sa bawat isa sa atin? Paano natin matutulungan ang ating mga kapamilya at kaibigan na madama ang Kanyang pagmamahal?

• IsipinangnagawangAmasaLangitparatulungankangmaka-balik sa Kanyang kinaroroonan (tingnan sa bahagi 6). Ano ang nadarama ninyo kapag iniisip ninyo na isinugo ng Ama sa Langit ang Kanyang Pinakamamahal na Anak? Sa anong mga paraan nagpadala ang Ama sa Langit ng “liwanag na gagabay [sa inyo]”?

K a b a n a T a 1

52

Kaugnay na mga Banal na KasulatanJuan 3:16; 17:3; 1 Nephi 11:17; Alma 30:44

Tulong sa Pagtuturo“Ang ilang pagtuturong ginagawa sa Simbahan ay masusi, ito ay

parang lektyur. Hindi tayo gaanong tumutugon sa mga lektyur sa mga silid-aralan. Nauunawaan natin ito sa sacrament meeting at mga kumperensya, ngunit maaaring pagpapalitan ng mga ideya ang pagtuturo upang maaari kayong magtanong. Madali kayong maka-pagtatanong kapag nasa klase” (Boyd K. Packer, “Mga Alituntunin ng Pagtuturo at Pag-aaral,” Liahona, Hunyo 2007, 87).

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Abr. 1943,

15–16. 2. Di-inilathalang manuskrito ni Hoyt W.

Brewster Jr. 3. Sa Conference Report, Abr. 1930, 90. 4. Answers to Gospel Questions, tinipon

ni Joseph Fielding Smith Jr., 5 tomo (1957–66), 3:117.

5. “Origin of the First Vision,” Improvement Era, Abr. 1920, 496–97; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 1:2–3.

6. “The Most Important Knowledge,” Ensign, Mayo 1971, 2–3.

7. “Out of the Darkness,” Ensign, Hunyo 1971, 2.

8. Sealing Power and Salvation, Brigham Young University Speeches of the Year (Ene. 12, 1971), 2.

9. “Purpose and Value of Mortal Probation,” Deseret News, bahaging pang-Simbahan, Hunyo 12, 1949, 21; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:1.

10. “The Most Important Knowledge,” 3.

11. Sa Conference Report, Abr. 1923, 135–36. Pansinin na ang pangitain ni Moises na nakatala sa Moises 1 ay isang halimbawa ng pagbanggit ng Tagapagligtas sa mga salita ng Ama nang may sagradong awtori-dad (tingnan sa “The Father and the Son: A Doctrinal Exposition by the First Presidency and the Twelve,” Improvement Era, Ago. 1916, 939; mu-ling inilimbag sa Ensign, Abr. 2002, 17). Ang teksto ng banal na kasulatan at ko-mentaryo ni Joseph Fielding Smith sa kabanatang ito ay nagpapakita na ang mga salita sa Moises 1 ay naglalarawan ng isipan at kalooban ng Diyos Ama.

12. Sa Conference Report, Abr. 1923, 136–37, 139. Tingnan din ang tala 11 sa kabanatang ito, na angkop din sa pa-ngitain ni Enoc na nakatala sa Moises 7.

13. Sa Conference Report, Okt. 1953, 58. 14. “A Witness and a Blessing,” Ensign,

Hunyo 1971, 109. 15. Sa Conference Report, Abr. 1967, 122. 16. Sa Conference Report, Okt. 1931, 15. 17. “A Witness and a Blessing,” 109.

53

K A B A N A T A 2

Ang Ating Tagapagligtas na si Jesucristo

“Gawing pinakamahalaga sa inyong isipan, ngayon at sa lahat ng oras, na si Jesus ang Cristo, ang

Anak ng buhay na Diyos na naparito sa daigdig para ialay ang kanyang buhay upang tayo ay

mabuhay. Iyan ang totoo, at napakahalaga nito. Diyan nakasalig ang ating pananampalataya.”


Bilang Apostol, si Pangulong Joseph Fielding Smith ay tapat sa kanyang tungkulin na maging isa sa “mga natatanging saksi ng pangalan ni Cristo sa buong daigdig” (D at T 107:23). Sabi niya: “Sinisikap kong mahalin Siya, na ating Manunubos, nang higit sa lahat. Tungkulin ko iyon. Naglilibot ako sa bansang ito bilang isa sa Kanyang mga natatanging saksi. Hindi ako magiging natatanging saksi kay Jesucristo kung hindi ko lubos at tiyak na alam na Siya ang Anak ng Diyos at Manunubos ng daigdig.” 1

Bilang isang ama, gayon din katapat si Pangulong Smith sa kan-yang responsibilidad na patotohanan ang Tagapagligtas. Noong Hulyo 18, 1948, nagpadala siya ng liham sa kanyang mga anak na sina Douglas at Milton, na naglilingkod bilang mga full-time mis-sionary. Isinulat niya:

“Paminsan-minsan ay nauupo ako at nagninilay-nilay, at sa pag-babasa ko ng mga banal na kasulatan, iniisip ko ang misyon ng ating Panginoon, ang ginawa niya para sa akin, at kapag nadarama ko ang mga ito sinasabi ko sa sarili ko, hindi ko magagawang hindi maging tapat sa kanya. Minahal niya ako nang sakdal, tulad ng gi-nawa niya sa lahat ng tao, lalo na sa mga naglilingkod sa kanya, at kailangan ko siyang mahalin nang buong pagmamahal, kahit hindi

54

K a b a n a T a 2

“lahat ng bagay ay nagmumula at nauukol sa Panginoong Jesucristo, ang manunubos ng daigdig.”

K a b a n a T a 2

55

ito sakdal, ngunit hindi ito dapat magkagayon. Napakaganda niyan. Hindi ako nabuhay sa panahon ng ating Tagapagligtas; hindi siya nagpunta sa akin nang personal. Hindi ko pa siya namamasdan. Hindi pa nila nadarama ng Kanyang Ama na kailangan akong big-yan ng dakilang pagpapalang tulad nito. Ngunit hindi na kailangan. Nadama ko na ang kanyang presensya. Alam ko na niliwanagan ng Banal na Espiritu ang aking isipan at inihayag siya sa akin, kaya talagang mahal ko ang aking Manunubos, umaasa ako, at nadarama ko na ito ay totoo, nang higit sa lahat sa buhay na ito. Hindi ko ito madarama sa ibang paraan. Gusto kong maging tapat sa kanya. Alam kong namatay siya para sa akin, para sa inyo at sa buong sangkatauhan upang tayo ay muling mabuhay sa pag-kabuhay na mag-uli. Alam kong namatay siya upang mapatawad ako sa aking mga kalokohan, sa aking mga kasalanan, at malinis mula rito. Kaydakila ng pagmamahal na ito. Ngayong alam ko na ito, paano pa ako gagawa ng iba maliban sa mahalin siya, na aking Manunubos. Gusto kong madama rin ito ng mga anak kong lalaki na nasa misyon. Gusto kong madama rin ito ng aking mga anak at apo, at huwag silang lumihis kailanman sa landas ng katotohanan at kabutihan.” 2

Ginunita ng isa sa mga anak na lalaki ni Pangulong Smith:

“Noong mga bata pa kami, napakadalas namin siyang marinig na sinasabi, ‘Kung uunawain lang ng mga tao ang mga pagsubok, pasakit, at kasalanang inako ng ating Panginoon para sa ating ka-pakanan.’ Tuwing babanggitin niya ito, dumadaloy ang luha sa kan-yang mga mata.

“[Minsan] noong kami lang ng aking ama sa kanyang study room, napansin ko na malalim ang iniisip niya. Nag-alangan akong basa-gin ang katahimikan, ngunit sa wakas ay nagsalita siya. ‘Ah, anak ko, sana kasama kita noong Huwebes nang makausap ko ang mga Kapatid sa templo. Ah, kung narinig mo lang silang patotohanan ang pagmamahal nila para sa kanilang Panginoon at Tagapagligtas na si Jesucristo!’ Pagkatapos ay yumuko siya, at umagos ang luha sa kanyang mukha at tumulo sa kanyang kamiseta. Makalipas ang maraming segundo, na hindi pa siya gaanong nag-aangat ng ulo, ngunit patuloy na tumatangu-tango, sinabi niya, ‘Ah, mahal na ma-hal ko ang aking Panginoon at Tagapagligtas na si Jesucristo!’” 3

K a b a n a T a 2

56


Si Jesucristo ang Bugtong na Anak ng Diyos at Tagapagligtas ng sanlibutan.

Gusto kong sabihin, nang buong linaw at diin sa abot-kaya ko, na naniniwala tayo kay Cristo. Tinatanggap natin siya nang wa-lang pag-aalinlangan bilang Anak ng Diyos at Tagapagligtas ng sanlibutan.4

Alam natin na ang kaligtasan ay na kay Cristo; na siya ang Pa-nganay na Anak ng Amang Walang Hanggan; na siya ay pinili at inorden noon pa man sa mga kapulungan ng langit na magsagawa ng walang-katapusan at walang-hanggang pagbabayad-sala; na siya ay isinilang sa mundo bilang Anak ng Diyos; at na dinala niya ang buhay at imortalidad sa mundo sa pamamagitan ng ebanghelyo.

Alam natin nang buong katiyakan na pumarito si Cristo upang tubusin ang mga tao mula sa temporal at espirituwal na kamatayan na dulot ng pagkahulog ni Adan at na inako niya ang mga kasala-nan ng lahat ng tao kung sila ay magsisisi. . . .

Naniniwala tayo na naligtas tayo sa pamamagitan ng biyaya sa kabila ng lahat ng ating magagawa [tingnan sa 2 Nephi 25:23], at na sa pagsalig sa pagbabayad-sala ni Cristo, lahat ng tao ay kailangang pagsikapang matamo ang kanilang kaligtasan nang may takot at panginginig sa harapan ng Panginoon [tingnan sa Mga Taga Filipos 2:12; Mormon 9:27].5

Ang kaibhan ng Tagapagligtas sa ating lahat ay na mortal ang ating ama at samakatwid ay saklaw ng kamatayan. Ang ating Ta-gapagligtas ay walang mortal na Ama at samakatwid ay saklaw niya ang kamatayan. May kapangyarihan siyang ialay ang kanyang buhay at kunin itong muli [tingnan sa Juan 10:17–18], ngunit wala tayong kapangyarihang ialay ang ating buhay at kunin itong muli. Sa pamamagitan ng pagbabayad-sala ni Jesucristo tumatanggap tayo ng buhay na walang hanggan, sa pamamagitan ng pagkabu-hay na mag-uli ng mga patay at pagsunod sa mga alituntunin ng ebanghelyo.6

K a b a n a T a 2

57

Tunay ngang siya ang bugtong na Anak ng Diyos, at sa pama-magitan ng Kanyang biyaya, at sa biyaya ng Kanyang Ama, ay tinu-bos tayo mula sa kasalanan kung tayo ay magsisisi. Alam natin na nagbangon Siya mula sa mga patay, na Siya ay umakyat sa langit, pinatnubayan ang bitag sa pagkabitag [tingnan sa Awit 68:18], at naging tagagawa ng kaligtasan ng lahat ng maniniwala, magsisisi sa kanilang mga kasalanan, at tatanggap sa Kanya bilang Manunubos ng daigdig [tingnan sa Sa mga Hebreo 5:9]. Ang mga Banal sa mga Huling Araw ay binigyang-katiyakan hinggil sa mga bagay na ito.7

Bagama’t ang mga tao ay bumubuo ng mga plano, tumatanggap ng mga teoriya, nagpapasimula ng naiibang mga gawa, at nagtiti-pon at nagtuturo ng maraming kakaibang doktrina, isang turo ang pinakamahalaga, at hindi tayo dapat lumihis dito: lahat ng bagay ay nagmumula at nauukol sa Panginoong Jesucristo, ang Manunu-bos ng daigdig. Tinatanggap natin siya bilang Bugtong ng Ama sa laman, ang tanging nilalang na nanirahan sa laman at may Amang imortal. Dahil sa kanyang pagkapanganay at sa mga kalagayang nakapalibot sa kanyang pagparito sa mundo, siya ang naging Manu-nubos ng mga tao; at sa pagbubuhos ng kanyang dugo nagkaroon tayo ng pribilehiyong makabalik sa kinaroroonan ng ating Ama, kung tayo ay magsisisi at tatanggapin natin ang dakilang plano ng pagtubos na siya ang may-akda.8

Pinatototohanan natin na ang ebanghelyo ni Jesucristo ay ang plano ng kaligtasan; at na sa pamamagitan ng nagbabayad-salang sakripisyo ng ating Panginoon lahat ng tao ay ibabangon sa imor-talidad, upang hatulan niya ayon sa kanilang mga gawa noong sila ay nabubuhay; at na ang mga naniniwala at sumusunod sa kabu-uan ng batas ng ebanghelyo ay ibabangon din sa buhay na walang hanggan sa kaharian ng ating Ama.9

2Tayo ay nagiging mga anak na lalaki at anak na babae ni Jesucristo sa pamamagitan ng Kanyang

Pagbabayad-sala at sa ating mga tipan na sundin Siya.

Ang ating Ama sa langit ang Ama ni Jesucristo, kapwa sa espiritu at sa laman. Ang ating Tagapagligtas ang Panganay sa espiritu, at Bugtong na Anak sa laman.10

K a b a n a T a 2

58

Siya [si Jesucristo] ang ating Nakatatandang Kapatid at ginawaran ng Ama ng buong awtoridad at kapangyarihan bilang miyembro ng dakilang Panguluhan, ng Ama, Anak, at Espiritu Santo.11

Itinuturo sa ating mga banal na kasulatan na si Jesucristo ay kapwa ang Ama at ang Anak. Ang simpleng katotohanan ay siya ang Anak ng Diyos sa pagsilang, kapwa sa espiritu at sa laman. Siya ang Ama dahil sa gawaing naisagawa niya.12

Ang ating Tagapagligtas ay naging ating Ama, ayon sa kahulugan ng salitang ito sa mga banal na kasulatan, dahil siya ang nagbibigay sa atin ng buhay, buhay na walang hanggan, sa pamamagitan ng pagbabayad-salang ginawa niya para sa atin. Sa napakagandang

“Tayo ay naging mga anak na lalaki at anak na babae ni Jesucristo, sa pamamagitan ng ating mga tipan na sundin siya.”

K a b a n a T a 2

59

tagubiling ibinigay ni Haring Benjamin mababasa natin ito: “At nga-yon, dahil sa tipang inyong ginawa kayo ay tatawaging mga anak ni Cristo, mga anak niyang lalaki, at mga anak niyang babae; sapagkat masdan, sa araw na ito kayo ay kanyang espirituwal na isinilang: sapagkat sinasabi ninyo na ang inyong mga puso ay nag-bago sa pamamagitan ng pananampalataya sa kanyang pangalan; anupa’t kayo ay isinilang sa kanya at naging kanyang mga anak na lalaki at mga anak na babae.” [Mosias 5:7; tingnan din sa mga talata 8–11.]

Kaya, tayo ay naging mga anak na lalaki at anak na babae ni Jesucristo, sa pamamagitan ng ating mga tipan na sundin siya. Dahil sa kanyang banal na awtoridad at sakripisyo sa krus, tayo ay naging mga anak na lalaki at anak na babae na espirituwal na isinilang, at siya ang ating Ama.13

Tulad ng mga Nephita sa panahon ni Haring Benjamin, tinag-lay din nating mga Banal sa mga Huling Araw ang pangalan ni Cristo [tingnan sa Mosias 5:1–9; 6:1–2]. Bawat linggo sa pulong sa sakramento, gaya ng iniutos sa atin, tinataglay natin sa tuwina ang kanyang pangalan upang alalahanin siya at iyan ang ipinangakong gawin ng mga Nephita.14

3Inihayag ng Tagapagligtas ang Kanyang Sarili sa

dispensasyong ito, at bawat isa sa atin ay maaaring magkaroon ng matibay na patotoo tungkol sa Kanya.

Tinatanggap natin si Jesucristo bilang Manunubos ng daigdig. Alam natin . . . na inihayag Niya ang Kanyang Sarili sa dispensas-yong ito. Hindi tayo umaasa sa mga patotoo ng . . . karapat-dapat na mga tao noong araw, na nabuhay sa Kanyang panahon at na-kausap Siya noong panahon ng Kanyang ministeryo, at sa pinag-pakitaan Niya matapos Siyang mabuhay na mag-uli. Tayo ay may mga saksi na nabubuhay sa sarili nating panahon, na nakakita sa Kanya, na alam na Siya ay buhay at nagpatotoo sa atin at sa daig-dig tungkol sa katotohanang ito. Alam natin na tapat ang kanilang patotoo. Hindi nag-iisa si Joseph Smith para magpatotoo sa dispen-sasyong ito tungkol sa misyon ni Jesucristo, dahil nagbangon ang Panginoon ng iba pang mga saksi na nakakita sa Manunubos, tulad

K a b a n a T a 2

60

ni Propetang Joseph Smith, tumanggap ng tagubilin mula sa Kanya at nakita Siya sa kalangitan na nasa kanang kamay ng Ama na na-liligiran ng mga banal na anghel. Ibinigay nila sa atin ang kanilang patotoo na magiging saksi laban sa mundo upang parusahan yaong mga hindi makikinig dito.

Ngunit bilang mga miyembro ng Simbahan hindi natin kaila-ngang umasa sa patotoo nina Joseph Smith, Oliver Cowdery, Sidney Rigdon o ng iba pang nagsipanaw na, na sa dispensasyong ito ay tumanggap ng kagila-gilalas na mga paghahayag at pangitain mula sa Panginoon kung saan nalaman nila na si Jesus ay buhay at siyang Manunubos ng daigdig. Tayo ay may kani-kanyang patotoo na ibi-nigay sa pamamagitan ng Espiritu ng Panginoon sa lahat ng namu-muhay ayon sa Ebanghelyo. Kung tayo ay umaayon sa katotohanan matapos mabinyagan para sa kapatawaran ng ating mga kasalanan, at nakumpirma sa pamamagitan ng pagpapatong ng mga kamay para sa kaloob na Banal na Espiritu, inihayag na ng Panginoon sa bawat isa sa atin na totoo ang mga bagay na ito. Hindi tayo umaasa sa patotoo ng sinuman para sa kaalamang ito dahil alam natin sa pamamagitan ng Espiritu na si Jesus ang Cristo, ang Manunubos ng daigdig.15

Kung may isang bagay na nagdudulot ng galak at kapayapaan at kasiyahan sa puso ng tao, na higit sa anupamang nalalaman ko, ito ay ang matibay na patotoo na taglay ko, at taglay ninyo, na si Jesucristo ang Anak ng Diyos. Iyan ay isang katotohanang hindi mababago. Maaari itong atakihin ng mga tao; maaari nilang libakin ito; maaari nilang ipahayag na hindi siya ang Manunubos ng daigdig, na hindi totoo ang kanyang misyon, o na ang layunin nito, sa pamamagitan ng pagbubuhos ng kanyang dugo, ay hindi para mapatawad ang mga kasalanan sa lahat ng tao kung sila ay magsisisi. Maaaring hindi nila paniwalaan ang pagkabuhay na mag-uli mula sa mga patay, o pati na ang ipinapahayag ng mga Banal na Kasulatan na si Cristo ay muling nagbangon, matapos siyang patayin ng kanyang mga kaaway; magkagayunman nananatili ang katotohanan. Talagang siya ay namatay para sa mga kasalanan ng mundo, talagang isinakatuparan niya ang pagtubos mula sa kama-tayan, talagang iginawad niya sa mga tao ang pagkakataong mag-sisi, at mapatawad sa kanilang mga kasalanan sa pamamagitan ng

K a b a n a T a 2

61

paniniwala at pagtanggap nila sa mga alituntunin ng ebanghelyo, at sa kanyang misyon. Napakahalaga ng mga katotohanang ito, mananatili ang mga ito; hindi ito masisira anuman ang sabihin o isipin ng tao.16

Gawing pinakamahalaga sa inyong isipan, ngayon at sa lahat ng oras, na si Jesus ang Cristo, ang Anak ng buhay na Diyos na naparito sa daigdig para ialay ang kanyang buhay upang tayo ay mabuhay. Iyan ang totoo, at napakahalaga nito. Diyan nakasalig ang ating pananampalataya.17

4Dapat nating tularan ang buhay ni Jesucristo.

Ang pinakadakilang halimbawang ipinakita sa mga tao ay ang sa mismong Anak ng Diyos. Sakdal ang kanyang buhay. Mahusay niyang ginawa ang lahat ng bagay at nasabi niya sa lahat ng tao na, “Sumunod kayo sa akin,” [2 Nephi 31:10] at dapat nating tularan ang kanyang buhay.

Magbibigay ako sa inyo ng paglalarawan mula sa kanyang buhay. Tinuruan niyang manalangin ang mga tao at saka niya sinabing: “Katotohanan, katotohanan, sinasabi ko sa inyo, kinakailangan ka-yong mag-ingat at laging manalangin, na baka kayo ay matukso ng diyablo, at maakay niya kayong palayo na bihag niya. At katulad ng aking naipanalangin sa inyo maging sa gayon kayo ay manalangin sa aking simbahan, sa aking mga tao na nagsisisi at nagpabinyag sa aking pangalan. Masdan, ako ang ilaw; ipinakita ko ang isang halimbawa sa inyo. . . . Samakatwid, itaas ninyo ang inyong ilawan upang ito ay magliwanag sa sanlibutan. Masdan, ako ang ilaw na in-yong itataas—yaong kung alin ay nakita ninyong aking ginawa. . . .” [3 Nephi 18:15–16, 24.]

Marahil ang pinakamaganda niyang payo tungkol dito ay naibi-gay sa mga disipulong Nephita. “Maging anong uri ng mga tao ba nararapat kayo?” tanong niya, at saka niya ibinigay ang sagot na ito: “Katotohanang sinasabi ko sa inyo, maging katulad ko.” [3 Nephi 27:27.] 18

Kailangan nating maniwala kay Cristo at tularan ang kanyang bu-hay. Kailangan nating magpabinyag na tulad niya. Kailangan nating

K a b a n a T a 2

62

sambahin ang Ama na tulad niya. Kailangan nating gawin ang ka-looban ng Ama na tulad niya. Kailangan nating naising gumawa ng kabutihan at kabanalan na tulad niya. Siya ang ating Uliran, ang dakilang Huwaran ng kaligtasan.19

Kapag may problema kayo at kailangan ninyong magpasiya, ga-win ito sa pagtatanong sa inyong sarili ng, “Ano kaya ang gagawin ni Jesus?” Pagkatapos ay gawin ang gagawin niya.

Magagalak kayo sa kanyang presensya at mapapasainyo ang kan-yang inspirasyon upang gabayan kayo sa bawat araw ng inyong buhay kung hahangarin ninyo ito at mamumuhay kayo nang mara-pat para dito. Ang pagmamahal ni Jesus at ang nakapapanatag na lakas ng Kanyang Banal na Espiritu ay madarama ninyo tulad ng nadama ng mga bata na pinalapit niya sa kanya noong nabuhay siya sa lupa.20

Nais kong sabihin na lahat ng susunod sa kanyang halimbawa ay magiging katulad niya at luluwalhatiing kasama niya sa kaharian ng kanyang Ama; upang magtamo ng karangalan, kapangyarihan, at awtoridad. Sinabi niya sa ilang disipulong Nephita na sumunod sa kanya nang may buong layunin ng puso: “. . . kayo ay magiging katulad ko, at maging ako ay katulad ng Ama; at ang Ama at ako ay iisa.” [3 Nephi 28:10.] . . .

Dalangin ko na nawa’y sundan nating lahat ang kanyang mga yapak at sundin ang kanyang mga utos upang tayo ay maging ka-tulad niya. Ito ang hangarin ko. Sana’y sa inyo rin.21


Mga Tanong• Sapalagayninyopaanonaimpluwensyahanngpatotooatpag-

papakita ng pagmamahal ni Pangulong Smith sa Tagapagligtas ang kanyang mga anak? (Tingnan sa “Mula sa Buhay ni Joseph Fielding Smith.”) Isipin kung ano ang magagawa ninyo para mag-ibayo ang inyong pagmamahal sa Tagapagligtas at maibahagi ang inyong patotoo tungkol sa Kanya.

• IpinahayagniPangulongSmithna“lahatngbagayaynagmu-mula at nauukol sa Panginoong Jesucristo” (bahagi 1). Sa anong mga paraan maiimpluwensyahan ng katotohanang ito ang ating

K a b a n a T a 2

63

personal na buhay? Sa anong mga paraan nito maiimpluwensya-han ang ating tahanan?

• Saanongmgaparaannakakatulongsainyoangmgaturosabahagi 2 upang maunawaan ang inyong kaugnayan sa Tagapag-ligtas? Ano ang ibig sabihin sa inyo ng taglayin ang pangalan ni Cristo sa inyong sarili?

• NagbabalasiPangulongSmithnaaatakihinatlilibakinngilangtao ang mga katotohanan tungkol kay Jesucristo at sa Kanyang Pagbabayad-sala (tingnan sa bahagi 3). Paano natin mapapatibay ang ating patotoo para makayanan ang gayong mga hamon? Pa-ano matutulungan ng mga magulang ang kanilang mga anak na mapatibay ang kanilang patotoo?

• PagnilayanangpayoniPangulongSmithnamagtanongng“Anokaya ang gagawin ni Jesus?” (bahagi 4). Ano ang ilang partikular na paraan na matutularan natin ang buhay ni Jesucristo? Kapag sinunod natin ang Kanyang halimbawa, paano natin maiimplu-wensyahan ang buhay ng iba?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanJuan 14:6; 1 Nephi 10:6; Mosias 3:5–7; Helaman 5:12; 3 Nephi

11:3–7; D at T 34:1–3; 76:22–24; Joseph Smith—Kasaysayan 1:17

Tulong sa Pagtuturo“[Iwasan] ang tuksong talakayin ang napakaraming materyal. . . .

Nagtuturo tayo ng mga tao, hindi lamang ng paksa; at . . . bawat balangkas ng lesson na nakita ko na ay tiyak na mas maraming nilalaman kaysa sa maituturo natin sa itinakdang oras” ( Jeffrey R. Holland, “Pagtuturo at Pag-aaral sa Simbahan,” Liahona, Hunyo 2007, 59).

Mga Tala 1. “Message of President Joseph Fielding

Smith” (mensaheng ibinigay noong Mayo 22, 1955, Joseph Fielding Smith Collection, Church History Library), 2.

2. Sa Joseph Fielding Smith Jr. at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 387–88; naka-italics sa orihinal.

3. Sa Leon R. Hartshorn, “President Joseph Fielding Smith: Student of the Gospel,” New Era, Ene. 1972, 63.

4. “The First Prophet of the Last Dispensation,” Ensign, Ago. 1971, 6.

5. “Out of the Darkness,” Ensign, Hunyo 1971, 2, 4.

6. Personal na liham, sinipi sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 1:28–29.

7. Sa Conference Report, Abr. 1912, 67. 8. “The One Fundamental Teaching,”

Improvement Era, Mayo 1970, 3; naka-italics sa orihinal.

K a b a n a T a 2

64

9. “Out of the Darkness,” 2, 4. 10. Personal na liham, sinipi sa Doctrines

of Salvation, 1:18. 11. “The Spirit of Reverence and Worship,”

Improvement Era, Set. 1941, 573; ting-nan din sa Doctrines of Salvation, 1:15.

12. Personal na liham, sinipi sa Doctrines of Salvation, 1:28.


14. Man: His Origin and Destiny (1954), 117.

15. Sa Conference Report, Okt. 1914, 98.

16. Sa Conference Report, Okt. 1924, 100–101.

17. Sa Conference Report, Okt. 1921, 186; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:302.

18. “Follow His Example,” New Era, Ago. 1972, 4.

19. “The Plan of Salvation,” Ensign, Nob. 1971, 5.

20. “Christmas Message to Children of the Church in Every Land,” Friend, Dis. 1971, 3.

21. “Follow His Example,” 4.

65

K A B A N A T A 3

Ang Plano ng Kaligtasan

“Ang ating Ama sa Langit ay bumuo ng plano ng kaligtasan para sa Kanyang mga espiritung anak

. . . upang sila ay sumulong at umunlad hanggang sa matamo nila ang buhay na walang hanggan.”


Noong Abril 29, 1901, namatay ang 18-taong-gulang na kapatid ni Joseph Fielding Smith na si Alice matapos magkasakit nang matagal. Malapit nang matapos noon si Joseph sa kanyang full-time mission sa England. Ang tugon niya sa pagpanaw ni Alice ay nagpakita ng kanyang pagmamahal sa kanyang pamilya at ng kanyang patotoo sa plano ng kaligtasan. “Napakatinding pagsubok nito sa aming lahat,” pagsulat niya sa kanyang journal. “Hindi ko akalaing ma-lubha na pala siya bagama’t alam kong maysakit siya. Lubos kong inasahang makita siyang muli kasama ang iba pang mga miyembro ng pamilya sa loob ng ilang linggo, ngunit kalooban ng Diyos ang mangyari. Sa ganitong mga pagkakataon natin lubhang kailangan ang pag-asang dulot ng ebanghelyo. Lahat tayo ay magkikitang muli sa kabilang-buhay upang matamasa ang mga kasiyahan at pagpa-pala ng presensya ng bawat isa, kung saan ang ugnayan ng pamilya ay hindi na mapuputol pa, kundi lahat tayo ay mabubuhay upang tanggapin ang mga pagpapala, at maranasan ang magigiliw na awa ng ating Ama sa Langit. Nawa’y lagi kong matahak ang landas ng katotohanan, at igalang ang pangalang taglay ko, upang ang pagki-kita namin ng aking pumanaw na mga kaanak ay tunay na maging napakatamis at walang hanggan sa akin, ang aba kong dalangin.” 1

Nang maglingkod siya bilang Apostol at kalaunan bilang Pangulo ng Simbahan, paulit-ulit na pinatotohanan ni Pangulong Joseph Fielding Smith ang pag-asang hatid ng pagkaunawa sa ebanghelyo. Itinuro niya, “Mayroon tayong plano ng kaligtasan; ibinabahagi

66

K a b a n a T a 3

“nabuhay tayo at nanahan sa piling [ng ating ama sa langit] bago pa man inilatag ang pundasyon ng mundong ito.”

K a b a n a T a 3

67

natin ang ebanghelyo; at ang ebanghelyo ang tanging pag-asa ng mundo, ang tanging paraang maghahatid ng kapayapaan sa lupa at magtatama sa mga kamaliang umiiral sa lahat ng bansa.” 2


Sa daigdig ng mga espiritu bago tayo isinilang, nagalak tayong malaman ang plano ng kaligtasan ng Ama sa Langit.

Lahat tayo ay miyembro ng mag-anak ng ating Ama sa Langit. Nabuhay tayo at nanahan sa piling Niya bago pa man inilatag ang pundasyon ng mundong ito. Nakita natin ang Kanyang mukha, na-dama ang Kanyang pagmamahal, at narinig ang Kanyang mga turo, at nagtalaga Siya ng mga batas para sumulong tayo at umunlad at magkaroon ng sarili nating walang-hanggang pamilya.3

Bumuo ng plano ng kaligtasan ang ating Ama sa Langit para sa Kanyang mga espiritung anak. Ginawa ang planong ito upang makasulong sila at umunlad hanggang sa magtamo sila ng buhay na walang hanggan, na siyang tawag sa uri ng pamumuhay ng ating Ama sa Langit. Layon ng planong ito na bigyang-kakayahan ang mga anak ng Diyos na maging katulad niya at magkaroon ng kapangyarihan at kaalamang taglay Niya.4

Nalaman natin mula sa Mahalagang Perlas, na nagkaroon ng pu-long sa langit, kung kailan tinawag ng Panginoon ang mga espiritu ng kanyang mga anak at inilahad sa kanila ang isang plano na dapat silang bumaba sa mundong ito, mabuhay bilang mortal at magkaroon ng pisikal na katawan, magdaan sa pagsubok ng mor-talidad at tumuloy sa mas mataas na kadakilaan sa pamamagitan ng pagkabuhay na mag-uli na magaganap dahil sa pagbabayad-sala ng kanyang Bugtong na Anak na si Jesucristo [tingnan sa Moises 4:1–2; Abraham 3:22–28]. Ang isipin na sila ay magiging mortal at daranas ng lahat ng malalaking pagbabago sa buhay sa mundo kung saan magkakaroon sila ng mga karanasan sa pamamagitan ng pagdurusa, sakit, lungkot, tukso at paghihirap, gayundin ng lahat ng kasiyahan sa buhay na ito, at pagkatapos, kung sila ay tapat, mula sa pagka-buhay na mag-uli ay mabubuhay sila nang walang hanggan sa ka-harian ng Diyos, upang maging katulad niya [tingnan sa I Juan 3:2],

K a b a n a T a 3

68

ay pinuspos sila ng lubos na kasayahan, at sila ay “[naghiyawan] sa kagalakan.” [Tingnan sa Job 38:4–7.] Ang karanasan at kaalamang natamo sa buhay sa mundong ito, na hindi nila makukuha sa iba pang paraan, at ang pagtanggap ng pisikal na katawan ay mahalaga sa kanilang kadakilaan.5

2Ang Pagkahulog nina Adan at Eva ay bahagi ng plano ng Ama sa Langit.

Ang plano ng kaligtasan, o sistema ng mga batas, na kilala bi-lang ebanghelyo ni Jesucristo, ay tinanggap sa kalangitan, bago pa man inilatag ang pundasyon ng mundo. Itinakda roon na si Adan na ating ama ay paparito sa mundong ito at mamumuno sa buong sangkatauhan. Bahagi ng dakilang planong ito, na dapat niyang kainin ang ipinagbabawal na bunga at siya ay mahuhulog, na magdudulot ng dusa at kamatayan sa daigdig, para sa ikabubuti ng kanyang mga anak.6

Ang Pagkahulog ay mahalagang bahagi ng pagsubok sa buhay ng tao sa mundo. . . . Kung hindi kinain nina Eva at Adan ang bunga, hindi nila mararanasan ang dakilang kaloob na mortalidad. Bukod

ang Pagkahulog nina eva at adan ay “nagdulot . . . ng sakit, lungkot, kamatayan; ngunit . . . nagdulot din ito ng mga pagpapala.”

K a b a n a T a 3

69

pa riyan, hindi sila magkakaanak, at ang napakahalagang utos na ibinigay sa kanila ng Panginoon ay hindi sana naisakatuparan.7

Ang Pagkahulog ni Adan ang nagsakatuparan ng lahat ng malala-king pagbabago sa buhay sa mundo. Nagdulot ito ng sakit, lungkot, kamatayan; ngunit hindi natin dapat kalimutan ang katotohanan na nagdulot din ito ng mga pagpapala. . . . Naghatid ito ng pagpapala ng kaalaman at pag-unawa at mortalidad.8

3Isinakripisyo ni Jesucristo ang Kanyang Sarili para iligtas

tayo mula sa Pagkahulog at sa ating mga kasalanan.

Paglabag ni Adan ang naging dahilan ng dalawang kamatayang ito, ang espirituwal at temporal—pinalayas ang tao mula sa kinaro-roonan ng Diyos, at naging mortal at dumanas ng lahat ng karamda-man at kahinaan ng laman. Para maibalik siyang muli, kinailangang pagbayaran ang nilabag na batas. Hiningi iyon ng katarungan.9

Lubhang likas at makatarungan na ang nagkasala ang dapat paru-sahan—pagbayaran ang kanyang kasalanan. Kaya nga, nang labagin ni Adan ang batas, hiningi ng katarungan na siya, at wala nang iba, ang dapat managot sa kasalanan at tumbasan ng kanyang buhay ang kaparusahan. Ngunit si Adan mismo, nang labagin ang batas, ay napasailalim sa sumpa, at dahil napasailalim sa sumpa ay hindi ma-kapagbayad-sala, o mapawalang-bisa ang kanyang nagawa. Ni ang kanyang mga anak, sapagka’t sila man ay sumailalim sa sumpa, at kinailangan ang isang taong hindi sumailalim sa sumpa na magba-yad-sala para sa orihinal na kasalanang iyan. Bukod pa riyan, dahil tayong lahat ay sumailalim sa sumpa, wala rin tayong kapangyari-hang magbayad-sala para sa kani-kanya nating kasalanan. Sa gayon ay kinailangang isugo ng Ama ang kanyang Bugtong na Anak, na walang kasalanan, upang magbayad-sala para sa ating mga kasa-lanan at para din sa paglabag ni Adan, na ayon sa katarungan ay dapat mangyari. Kaya nga isinakripisyo niya ang kanyang sarili para sa mga kasalanan, at sa pamamagitan ng kanyang kamatayan sa krus ay inako niya kapwa ang paglabag ni Adan at ang kani-kanya nating mga kasalanan, sa gayon ay matutubos tayo mula sa pag-kahulog, at mula sa ating mga kasalanan, kung tayo ay magsisisi.10

K a b a n a T a 3

70

Tungkulin nating ituro ang misyon ni Jesucristo. Bakit siya pu-marito? Ano ang ginawa niya para sa atin? Paano tayo nakikinabang doon? Ano ang isinakripisyo niya para magawa ito? Aba, buhay niya ang naging kapalit, oo, higit pa sa kanyang buhay! Ano pa ang ginawa niya maliban sa hinayaan niyang ipako siya ng mga tao sa krus? Bakit siya ipinako roon? Ipinako siya roon upang ma-tigis ang kanyang dugo para matubos tayo mula sa kahila-hilakbot na kaparusahang magaganap, ang mapalayas mula sa harapan ng Diyos. Namatay siya sa krus upang ibalik tayong muli, upang mu-ling magsama ang ating katawan at espiritu. Ibinigay niya sa atin ang pribilehiyong iyan. Kung maniniwala lang tayo sa kanya at susundin ang kanyang mga utos, namatay siya para tubusin tayo sa ating mga kasalanan at hindi na tayo kailanganin pang parusahan. Binayaran na niya ito. . . .

. . . Walang sinumang makagagawa ng ginawa niya para sa atin. Hindi niya kailangang mamatay, maaari naman siyang tumanggi. Kusa niya itong ginawa. Ginawa niya ito dahil utos ito mula sa kanyang Ama. Alam niya kung anong pagdurusa ang kanyang da-ranasin; subalit, dahil sa kanyang pagmamahal sa atin, handa siyang gawin ito. . . .

Ang pagbabaon ng mga pako sa mga kamay at paa ng Tagapag-ligtas ang pinakamaliit na bahagi ng kanyang pagdurusa. Sa palagay ko, nakasanayan nating maramdaman o isipin na ang kanyang ma-tinding paghihirap ay nang ipako siya sa krus at iwanan siyang na-kabayubay roon. Mangyari pa, isang panahon iyan sa kasaysayan ng mundo kung kailan libu-libong kalalakihan ang nagdusa sa ganyang paraan. Kaya ang kanyang pagdurusa, kung iyon ang pag-uusapan, ay hindi naiiba sa pagdurusa ng iba pang kalalakihang ipinako nang gayon sa krus. Ano, kung gayon, ang matinding pagdurusa niya? Sana’y maipaunawa natin ang katotohanang ito sa isipan ng bawat miyembro ng Simbahang ito: Ang kanyang matinding pagdurusa ay naganap bago pa siya ipinako sa krus. Sa Halamanan ng Getsemani, sabi nga sa atin sa mga banal na kasulatan, tumagas ang dugo mula sa bawat maliit na butas ng kanyang katawan; at sa matinding pag-hihirap ng kanyang kaluluwa, ay nagsumamo siya sa kanyang Ama. Hindi iyon dahil sa mga pakong ibinaon sa kanyang mga kamay at paa. Huwag ninyo akong tanungin kung paano nangyari iyon

K a b a n a T a 3

71

dahil hindi ko alam ang sagot. Walang nakakaalam. Ang alam lang natin ay inako niya kahit paano ang napakatinding parusang iyan. Inako niya ang ating mga kasalanan, at binayaran ito, ng katumbas na pagdurusa.

Isipin ang Tagapagligtas na dala-dala ang magkakasamang pa-sanin ng bawat tao—pagdurusa—sa kung anong paraan na masa-sabi kong, hindi ko nauunawaan; tinatanggap ko lang—na naging dahilan upang siya ay dumanas ng matinding sakit, kumpara sa kakatiting na sakit ng pagbabaon ng mga pako sa kanyang mga kamay at paa. Nagsumamo Siya sa dalamhati, sa Kanyang Ama, “Kung ibig mo, ilayo mo sa akin ang sarong ito!” at hindi ito ma-aaring ilayo [tingnan sa Mateo 26:42; Marcos 14:36; Lucas 22:42]. Hayaan ninyong basahin ko sa inyo ang maikling paglalarawan ng Panginoon dito:

“Sapagkat masdan, ako, ang Diyos, ay pinagdusahan ang mga bagay na ito para sa lahat, upang hindi sila magdusa kung sila ay magsisisi;

“Subalit kung hindi sila magsisisi sila ay kinakailangang magdusa na katulad ko;

“Kung aling pagdurusa ay dahilan upang ang aking sarili, ma-ging ang Diyos, ang pinakamakapangyarihan sa lahat, na manginig dahil sa sakit, at labasan ng dugo sa bawat pinakamaliit na butas ng balat, at magdusa kapwa sa katawan at sa espiritu —nagnais na kung maaari ay hindi ko lagukin ang mapait na saro at manliit—

“Gayon pa man, ang kaluwalhatian ay mapasa Ama, at ininom ko at tinapos ang aking paghahanda para sa mga anak ng tao.” [D at T 19:16–19.]

Kapag binabasa ko iyan napapakumbaba ako. Napakalaki ng kanyang pagmamahal sa sangkatauhan, sa sanglibutan, kaya’t handa siyang dalhin ang pasaning hindi kayang dalhin ng sinumang tao, at labis na magdusa na hindi kayang gawin ng ibang tao, nang sa gayon ay maligtas tayo.11

[Sabi] ng Anak ng Diyos: “Ako ay bababa at magbabayad-sala. Ako ang magiging Manunubos at tutubusin ko ang mga tao mula sa paglabag ni Adan. Dadalhin ko ang mga kasalanan ng sanlibutan at

K a b a n a T a 3

72

tutubusin o ililigtas ang bawat kaluluwa mula sa sarili niyang mga kasalanan kung siya ay magsisisi.” 12

Ilarawan natin: Isang lalaking naglalakad sa daan ang nahulog sa hukay na napakalalim at napakadilim kung kaya’t hindi siya makaakyat at makawala. Paano niya ililigtas ang sarili sa kanyang gipit na kalagayan? Wala siyang magagawa, dahil walang paraan para makaahon mula sa hukay. Humingi siya ng saklolo, at narinig ng isang mabait na lalaki ang kanyang pagibik, at nagmadaling tulungan siya at nagbaba ng hagdan, at nagawan nito ng paraan para makaakyat siyang muli sa ibabaw. Sa sitwasyong ito mismo inilagay ni Adan ang kanyang sarili at ang kanyang angkan, nang kainin niya ang ipinagbabawal na bunga. Dahil magkakasama si-lang lahat sa hukay, walang makaahon sa ibabaw para tulungan ang iba. Ang hukay ay pagpapalayas mula sa harapan ng Panginoon at temporal na kamatayan, ang pagkaagnas ng katawan. At dahil lahat ay mamamatay, walang makapaglalaan ng paraan para makaligtas.13

Dumating ang Tagapagligtas, na hindi nahulog sa hukay na iyon, at nagbaba ng hagdan. Bumaba siya sa hukay at ginawang posi-bleng magamit natin ang hagdan para makaakyat.14

Sa kanyang walang-hanggang awa, dininig ng Ama ang pagsamo ng kanyang mga anak at isinugo ang kanyang Bugtong na Anak, na hindi saklaw ng kamatayan ni ng kasalanan, upang maglaan ng paraan para makaligtas. Ginawa niya ito sa pamamagitan ng kanyang walang-hanggang pagbabayad-sala at walang-hanggang ebanghelyo.15

Ang pasasalamat sa ating puso ay dapat mag-umapaw sa pagma-mahal at pagsunod sa dakila at magiliw na awa [ng Tagapagligtas]. Dahil sa kanyang ginawa dapat nating gawin ang inaasahan niya sa atin. Tinubos niya tayo, kapalit ng kanyang matinding pagdurusa at pagtigis ng kanyang dugo habang nakapako sa krus.16

4Nakasalig sa Pagbabayad-sala ni Jesucristo,

sinisikap nating makamit ang ating kaligtasan habang tayo’y nabubuhay.

Ang ating Tagapagligtas na si Jesucristo ang pinakamahalagang nilalang sa dakilang planong ito ng pag-unlad at kaligtasan.17

K a b a n a T a 3

73

Nakasandig sa saligan ng pagbabayad-sala, ang plano ng kalig-tasan ay binubuo ng mga sumusunod:

Una, kailangan nating sumampalataya sa Panginoong Jesucristo; kailangan nating tanggapin siya bilang Anak ng Diyos; kailangan nating magtiwala sa kanya, umasa sa kanyang salita, at hangaring mabiyayaan sa pagsunod sa kanyang mga batas.

Ikalawa, kailangan nating pagsisihan ang ating mga kasalanan; kailangan nating talikuran ang mundo; kailangan nating ipasiya sa ating puso, nang walang pag-aalangan, na mamuhay nang banal at matwid.

“ang ating Tagapagligtas na si Jesucristo ang pinakamahalagang nilalang sa dakilang planong ito ng pag-unlad at kaligtasan.”

K a b a n a T a 3

74

Ikatlo, kailangan tayong mabinyagan sa tubig, ng isang legal na tagapangasiwa, na may kapangyarihang magbigkis sa lupa at mag-buklod sa langit; sa pamamagitan ng sagradong ordenansang ito, kailangan tayong makipagtipan na paglilingkuran natin ang Pa-nginoon at susundin ang kanyang mga utos.

Ikaapat, kailangan nating tanggapin ang kaloob na Espiritu Santo; kailangan tayong isilang na muli; kailangang sunugin ang kasalanan at kasamaan sa ating kaluluwa na parang tinupok ng apoy; kaila-ngan tayong maging bagong nilikha sa pamamagitan ng kapang-yarihan ng Espiritu Santo.

Ikalima, kailangan tayong magtiis hanggang wakas; kailangan nating sundin ang mga utos matapos mabinyagan; kailangan nating pagsikapang magkamit ng kaligtasan nang may takot at panginginig sa harapan ng Panginoon; kailangan tayong mamuhay sa paraang tataglayin natin ang mga katangian ng kabanalan at maging uri ng mga tao na maaaring magtamasa ng kaluwalhatian at kababalaghan ng kahariang selestiyal.18

Ngayon ay pinatototohanan ko na ang mga batas na ito na ka-ilangang sundin ng mga tao para magtamo ng kaligtasan, at siyang bumubuo sa ebanghelyo ni Jesucristo, ay inihayag na sa panahong ito sa mga propeta at apostol, at pinamamahalaan ngayon ng kan-yang simbahan, na itinatag niyang muli sa lupa.19

Tayong lahat, na naririto sa mundong ito, ay sinusubok. Ipinadala tayo rito unang-una upang magkaroon ng tabernakulo [katawan] ang ating walang-hanggang espiritu; ikalawa, upang patunayan ang ating katapatan sa pamamagitan ng pagsubok, at dumanas ng paghihirap at gayundin ng lubos na kagalakan at kaligayahan na matatamo sa sagradong pakikipagtipan na sundin ang walang-hanggang mga alituntunin ng ebanghelyo. Ang mortalidad, tulad ng ipinaalam ni Lehi sa kanyang mga anak, ay isang “kalagayan ng pagsubok.” (2 Nephi 2:21.) Dito tayo susubukan kung mamahalin at pagpipitaganan pa rin natin ang ating Amang Walang Hanggan, kahit malayo tayo sa kanyang piling ngunit tinuruan pa rin kung paano magtamo ng buhay na walang hanggan, at magiging tapat sa kanyang Pinakamamahal na Anak na si Jesucristo.20

K a b a n a T a 3

75

Naparito tayo upang subukan at patunayan sa pamamagitan ng pagharap sa kasamaan at gayundin sa kabutihan. . . . Hinayaan ng Ama si Satanas at ang kanyang mga kampon na tuksuhin tayo, ngunit sa patnubay ng Espiritu ng Panginoon at mga utos na ibini-gay niya sa paghahayag, handa tayong magpasiya. Kung gagawa tayo ng masama, binalaan tayo na parurusahan tayo; kung gagawa tayo ng mabuti, tatanggap tayo ng walang-hanggang gantimpala ng kabutihan.21

Ang buhay sa mundong ito [ay] maikli, isang maikling panahon lamang sa pagitan ng walang-hanggang nakaraan at walang-hang-gang hinaharap. Subalit ito [ay] isang napakahalagang panahon. . . . Ang buhay na ito ang pinakamahalagang panahon sa ating walang-hanggang pag-iral.22

5Lahat ng tao ay pagpapalaing mabuhay na mag-uli sa pamamagitan ng Pagbabayad-sala ni Jesucristo.

Pumarito tayo sa daigdig na ito para mamatay. Naunawaan natin iyan bago tayo pumarito. Bahagi ito ng plano, na tinalakay at isina-ayos na lahat bago pa isinilang ang mga tao sa mundo. . . . Handa tayo noon at maluwag ang kalooban nating maglakbay mula sa piling ng Diyos sa daigdig ng mga espiritu patungo sa mortal na daigdig, para dumanas ng lahat ng ukol sa buhay na ito, ng kasiya-han at dalamhati nito, at mamatay; at ang kamatayan ay singhalaga ng pagsilang.23

Ang pisikal na kamatayan, o kamatayan ng taong mortal, ay hindi permanenteng paghihiwalay ng espiritu at katawang-lupa, sa kabila ng katotohanang muling babalik ang katawan sa alabok, kundi pansamantalang paghihiwalay lamang na matatapos sa pagkabu-hay na mag-uli kapag muling pinabangon ang katawan mula sa alabok upang mabuhay na muli na pinakikilos ng espiritu. Ang pagpapalang ito ay dumarating sa lahat ng tao sa pamamagitan ng pagbabayad-sala ni Cristo, mabuti man sila o masama habang sila ay buhay. Sinabi ni Pablo na dapat mabuhay na mag-uli kapwa ang ganap [makatarungan] at hindi ganap [hindi makatarungan] (Mga Gawa 24:15), at sinabi ng Tagapagligtas na lahat ng nasa libingan ay dapat marinig ang kanyang tinig at dapat magsibangon “ang mga

K a b a n a T a 3

76

nagsigawa ng mabuti, . . . sa pagkabuhay na maguli sa buhay; at ang mga nagsigawa ng masama, . . . sa pagkabuhay na maguli sa paghatol” ( Juan 5:29).24

Bawat mahalagang bahagi ng katawan ay ibabalik sa tamang lugar nito sa pagkabuhay na mag-uli, anuman ang mangyari sa katawan pagkamatay ito. Sinunog man ito, kinain ng pating, o anu-paman. Bawat mahalagang bahagi nito ay ibabalik sa tamang lugar nito.25

Ang mga espiritu ay hindi magagawang ganap kung wala ang katawang may laman at buto. Ang katawang ito at ang espiritu nito ay magiging imortal at pagpapalain ng kaligtasan sa pamamagitan ng pagkabuhay na mag-uli. Matapos ang pagkabuhay na mag-uli hindi na magkakaroon ng paghihiwalay, ang katawan at espiritu ay hindi na mapaghihiwalay upang ang tao ay tumanggap ng ganap na kagalakan. Maliban sa pagsilang sa buhay na ito at sa pagkabuhay na mag-uli, wala nang ibang paraan para maging katulad ng ating Amang walang hanggan ang mga espiritu.26

6Ang matatapat ay magmamana ng buhay na walang hanggan kasama ang kanilang

pamilya sa piling ng Ama sa Langit.

Nagmamana ng kayamanan ang ilang tao dahil sa kasipagan ng kanilang mga ama. Ang ilan ay nagmana ng kaharian, kapangya-rihan, at mataas na katayuan sa mundo, sa kanilang kapwa-tao. Hinahangad ng ilan na magmana ng makamundong kaalaman at kabantugan sa pamamagitan ng kasipagan at tiyaga; ngunit may isang pamanang nakahihigit sa lahat ang kahagalahan, iyon ang ang pamana ng walang-hanggang kadakilaan.

Sinasabi sa mga Banal na Kasulatan na ang buhay na walang hanggan—na siyang buhay na taglay ng ating Amang Walang Hang-gan at ng kanyang Anak na si Jesucristo,—ang pinakadakilang ka-loob ng Diyos [tingnan sa D at T 14:7]. Tanging yaong mga nalinis sa lahat ng kasalanan ang tatanggap nito. Ipinangako ito sa mga “pinangibabawan ng pananampalataya, at ibinuklod sa pamamagi-tan ng Banal na Espiritu ng pangako, na siyang ibinubuhos ng Ama sa lahat ng yaong matwid at totoo. Sila ang mga yaong simbahan

K a b a n a T a 3

77

ng Panganay. Sila ang mga yaong kung kaninong kamay ibinigay ng Ama ang lahat ng bagay.” [D at T 76:53–55; tingnan din sa talata 52.] 27

Ang planong ito ng kaligtasan ay nakasentro sa pamilya. . . . Layon [nito] na bigyan tayo ng kakayahang magbuo ng sarili nating pamilyang walang hanggan.28

Ang mga tumatanggap ng kadakilaan sa kahariang selestiyal ay magkakaroon ng “pagpapatuloy ng mga binhi magpakailanman.” Mabubuhay sila bilang isang pamilya.29

Itinuturo sa atin sa ebanghelyo ni Jesucristo na ang organisas-yon ng pamilya, kung kadakilaang selestiyal ang pag-uusapan, ay magiging ganap, isang organisasyon na nakaugnay ang ama at ina at mga anak ng isang henerasyon sa ama at ina at mga anak ng su-sunod na henerasyon, kaya nga lalawak at lalaganap ito hanggang sa katapusan ng panahon.30

Ang maluwalhating mga pagpapalang ito na walang-hanggang pamana . . . ay matatanggap lang kung handa tayong sundin ang mga utos at magdusa ring kasama ni Cristo kung kailangan. Sa ma-daling salita, yaong mga maaaring tumanggap ng buhay na walang hanggan—ang pinakadakilang kaloob ng Diyos—ay inaasahang isakripisyo ang lahat ng mayroon sila, kung kailangan, dahil kahit gawin nila iyon, at ipaalay ang kanilang buhay para sa kanyang ad-hikain, hindi nila siya mababayaran kailanman sa saganang pagpa-palang natatanggap nila at ipinangako sa kanila batay sa pagsunod nila sa kanyang mga batas at kautusan.31

Kapag nilisan natin ang mundo at natanggap natin ang kabuuan ng ebanghelyo, maaari tayong pumasok sa kaluwalhatiang selesti-yal; hindi, higit pa tayo sa maaaring pumasok, kung tayo ay tapat, sapagka’t tiniyak sa atin ng Panginoon na sa pamamagitan ng ating katapatan, papasok tayo sa kahariang selestiyal. . . .

. . . Mamuhay tayo sa paraang makatitiyak tayo sa ating kalalag-yan, at nang malaman natin, batay sa uri ng ating pamumuhay, na papasok tayo sa Kanyang kinaroroonan at mananahan sa piling Niya, at tatanggap ng ipinangakong buong pagpapala. Sino sa mga Banal sa mga Huling Araw ang makukuntento kung hindi maka-kamtan ang lubos na kaligtasang ipinangako sa atin? . . . Kailangan

K a b a n a T a 3

78

nating magpatuloy, nang mapagkumbaba, at may pagsisisi; na si-nusunod ang mga utos hanggang sa wakas, sapagka’t ang ating pag-asa at mithiin ay buhay na walang hanggan, at iyan ang buhay sa piling ng Ama at ng Anak; “At ito ang buhay na walang hang-gan,” sabi ng Panginoon, “na ikaw ay makilala nila na isang Dios na tunay, at siyang iyong sinugo, sa makatuwid baga’y si Jesucristo.” Juan 17:3] 32

Ako ay nasa matatawag kong dapit-hapon na ng aking buhay, na natatanto na hindi magtatagal ay uutusan akong mag-ulat tungkol sa naging buhay ko sa mundo. . . .

Natitiyak ko na mahal nating lahat ang Panginoon. Alam ko na siya ay buhay, at inaasam ko ang araw na iyon na makikita ko ang kanyang mukha, at sana’y marinig ko ang kanyang tinig na sinasabi sa akin: “Magsiparito kayo, mga pinagpala ng aking Ama, manahin ninyo ang kahariang nakahanda sa inyo buhat nang itatag ang sang-libutan.” (Mateo 25:34.)

At dalangin ko na ito ang maging masayang kapalaran nating lahat, sa sarili nating takdang panahon.33


Mga Tanong• Habangbinabasaninyoangjournalentrysa“MulasaBuhayni

Joseph Fielding Smith,” isipin ang isang pagkakataon na napa-natag kayo sa inyong patotoo tungkol sa plano ng kaligtasan. Paano kaya ninyo matutulungan ang isang kapamilya o kaibigan na mapanatag nang gayon?

• PaanomakakatulongangmgaturoniPangulongSmithtungkolsa kapulungan sa langit sa pagharap natin sa mga pagsubok? (Tingnan sa bahagi 1.)

• ItinuroniPangulongSmithna“hindinatindapatkalimutanangkatotohanan na nagdulot ng mga pagpapala [ang Pagkahulog nina Adan at Eva]” (bahagi 2). Sa palagay ninyo bakit mahalagang tandaan ang katotohanang ito? Ano ang ilan sa mga pagpapalang natanggap ninyo dahil sa Pagkahulog?

K a b a n a T a 3

79

• Sabahagi3,paanonauugnaysaatingbuhayanghalimbawaniPangulong Smith tungkol sa lalaking nahulog sa hukay? Pag-isi-pan kung paano kayo nasagip ng Tagapagligtas sa pamamagitan ng Kanyang Pagbabayad-sala.

• AnoangipinahihiwatigngmgasalitaniPangulongSmithsabahagi 4 tungkol sa layunin ng ating buhay sa mundo? Ano ang ibinigay sa atin ng Panginoon para tulungan tayong malagpasan nang ligtas ang panahong ito ng pagsubok?

• Paanoninyomatutulunganangisangtaonamaunawaanangpahayag ni Pangulong Smith sa bahagi 5 na “ang kamatayan ay singhalaga ng pagsilang”? Paano nakaimpluwensya ang doktrina ng pagkabuhay na mag-uli sa buhay ninyo?

• Saanongmgaparaannaiibaangmakamundongkayamanansa“walang-hanggang pamana” na maaari nating matanggap sa pa-mamagitan ng plano ng kaligtasan? (Tingnan sa bahagi 6.) Paano makakatulong ang pag-unawa sa mga kaibhang ito sa pagha-handa natin para sa buhay na walang hanggan?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanJob 38:4–7; 2 Nephi 2:15–29; 9:5–27; Alma 12:20–35; D at T

19:16–19; Moises 5:10–12

Tulong sa Pagtuturo“Upang matulungan tayo sa pagtuturo mula sa mga banal na

kasulatan at sa mga salita ng mga propeta sa mga huling araw, gumawa ang Simbahan ng mga manwal ng aralin at iba pang mga materyal. Kaunti lamang ang pangangailangan para sa mga komen-taryo o iba pang materyal na sanggunian” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin: Mapagkukunang Gabay sa Pagtuturo ng Ebanghelyo [2000], 63).

Mga Tala 1. Sa Joseph Fielding Smith Jr. at John J.

Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 117–18.

2. “To the Saints in Great Britain,” Ensign, Set. 1971, 4.

3. Sa “Pres. Smith Tells of Parents’ Duty,” Church News, Abr. 3, 1971, 10.

4. Address at the Logan Utah Institute of Religion, Jan. 10, 1971, 3; di-inilatha-lang manuskrito.

5. “Is Man Immortal?” Improvement Era, Feb. 1916, 318; tingnan din sa Doctrines of Salvation, ed. Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 1:58.

K a b a n a T a 3

80

6. Elijah the Prophet and His Mission at Salvation Universal (1957), 65–66.

7. Sa Conference Report, Okt. 1966, 59. 8. “Principles of the Gospel: The Infinite

Atonement—Redemption, Salvation, Exaltation,” Deseret News, bahaging pang-Simbahan, Abr. 22, 1939, 3; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:115.

9. “The Atonement,” Deseret News, baha-ging pang-Simbahan, Mar. 2, 1935, 7; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:122.

10. Elijah the Prophet and His Mission and Salvation Universal, 79–80.

11. Seek Ye Earnestly, tinipon ni Joseph Fielding Smith Jr. (1970), 118–20.

12. “Principles of the Gospel: The Infinite Atonement—Redemption, Salvation, Exaltation,” 5; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:123.

13. Elijah the Prophet and His Mission and Salvation Universal, 80–81.

14. “Principles of the Gospel: The Infinite Atonement—Redemption, Salvation, Exaltation,” 5; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:123.

15. Elijah the Prophet and His Mission and Salvation Universal, 81.

16. “Purpose and Value of Mortal Probation,” Deseret News, bahaging pang-Simbahan, Hunyo 12, 1949, 21; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:132.

17. Address at the Logan Utah Institute of Religion, Jan. 10, 1971, 3; di-inilatha-lang manuskrito.


19. “I Know That My Redeemer Liveth,” Ensign, Dis. 1971, 26.

20. Sa Conference Report, Abr. 1965, 11. 21. Sa Conference Report, Abr. 1964,

107–8. 22. “Purpose and Value of Mortal

Probation,” 21; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:69.

23. Sa “Services for Miss Nell Sumsion,” Utah Genealogical and Historical Magazine, Ene. 1938, 10–11.

24. “What Is Spiritual Death?” Improvement Era, Ene. 1918, 191–92; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:216–17.

25. Answers to Gospel Questions, tinipon ni Joseph Fielding Smith Jr., 5 tomo (1957–66), 5:103; inalis ang italics.

26. “The Law of Chastity,” Improvement Era, Set. 1931, 643; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:85–86.

27. The Way to Perfection (1931), 21–22. 28. Sealing Power and Salvation, Brigham

Young University Speeches of the Year (Ene. 12, 1971), 2.

29. Personal na liham, sinipi sa Doctrines of Salvation, 2:287; inalis ang italics.

30. Sa Conference Report, Abr. 1942, 26; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:175.

31. The Way to Perfection, 23. 32. Sa Conference Report, Abr. 1922, 61–62. 33. “Let the Spirit of Oneness Prevail,”

Ensign, Dis. 1971, 136.

81

K A B A N A T A 4

Pagpapatatag at Pangangalaga ng Pamilya

“Kalooban ng Panginoon na patatagin at pangalagaan ang pamilya.”


Ipinahayag ni Pangulong Joseph Fielding Smith, “Ang pamilya ang pinakamahalagang organisasyon sa buhay na ito o sa kawalang-hanggan.” 1 Itinuro niya ito nang napakalinaw sa kanyang tahanan, na nagpapakita ng halimbawa bilang mapagmahal na asawa, ama, at lolo. Sa kabila ng kaabalahan bilang Apostol, lagi siyang nag-ukol ng panahon sa kanyang pamilya, na “pinupunan ang mga araw na malayo siya sa pamilya sa pamamagitan ng pag-uukol ng mas ma-raming oras sa kanila kapag nasa bahay siya.” 2

Minsa’y may nagtanong sa pangalawang asawa ni Pangulong Smith na si Ethel, “Maaari bang sabihin mo sa amin ang ilang bagay tungkol sa lalaking kilala mo?” Batid na ang tingin ng maraming mi-yembro ng Simbahan ay masyadong mahigpit ang kanyang asawa, sumagot siya:

“Gusto mong magsabi ako sa iyo tungkol sa lalaking kilala ko. Madalas kong isipin na kapag wala na siya ay sasabihin ng mga tao na, ‘Napakabuti niyang tao, tapat, sinusunod ang tama, atbp.’ Pag-uusapan nila siya ayon sa pagkakilala sa kanya ng publiko; ngunit ang lalaking nasa isip nila ay ibang-iba sa lalaking kilala ko. Ang lalaking kilala ko ay isang mabait at mapagmahal na asawa at ama na ang pinakamithiin sa buhay ay pasayahin ang kanyang pamilya, na kinalilimutan ang sarili para magawa ito. Siya ang lala-king ipinaghehele ang naliligalig na anak hanggang sa makatulog, nagkukuwento sa maliliit naming anak bago sila matulog, hindi kailanman inisip na sobrang pagod o abala na siya sa maraming

82

K a b a n a T a 4

“ang ebanghelyo ay nakatuon sa pamilya; kailangan itong ipamuhay sa pamilya.”

K a b a n a T a 4

83

gawain para magpuyat o gumising nang maaga para tulungan ang nakatatandang mga anak sa mahihirap na gawain sa eskuwela. Ka-pag maysakit ang isang miyembro ng pamilya ang lalaking kilala ko ay magiliw siyang binabantayan at inaalagaan. Ang kanilang ama ang kanilang tinatawag, nadaramang gagaling sila kapag siya’y katabi nila. Ang kanyang mga kamay ang nagbebenda sa kanilang mga sugat, ang kanyang mga bisig ang nagpapalakas ng loob sa nahihirapan, ang kanyang tinig ang magiliw na nagwawasto kapag nagkakamali sila, hanggang sa maging maligaya silang gawin ang bagay na magpapasaya sa kanya. . . .

“Ang lalaking kilala ko ay mapagbigay, mapagtiis, maunawain, maalalahanin, maawain, ginagawa ang lahat sa abot ng kanyang makakaya na gawing napakasaya ng buhay para sa kanyang mga minamahal. Iyan ang lalaking kilala ko.” 3

Nagbahagi ng ilang halimbawa ng kanyang mga ginawa ang mga anak ni Pangulong Smith upang mapatatag at mapangalagaan ang kanyang pamilya at “gawing napakasaya ng buhay” para sa kanila. Sa isang talambuhay ni Joseph Fielding Smith, isinama ng mga aw-tor na sina Joseph Fielding Smith Jr. at John J. Stewart ang sumu-sunod na alaala: “Isang masayang araw para sa kanyang mga anak ang makitang naka-apron ang Dad nila at nagsisimulang gumawa ng maraming pie. Mincemeat ang isa sa mga paborito niya. Gu-mawa siya ng sariling palaman niyang mincemeat. Pero sinubukan niya ring gumawa ng iba’t ibang klaseng pie: apple, cherry, peach at pumpkin. Ang paggawa niya ng pie ay naging proyekto ng pa-milya nang patulungin niya ang maliliit na anak sa paghahanda ng kailangang mga gamit at sangkap. Naging kasabik-sabik at masaya ang oras ng paghihintay dahil sa masarap na amoy ng mga pie na hinuhurno sa malaking oven. Binantayan niyang maigi ang mga pie, kaya hindi ito kinulang o sumobra sa pagkaluto. Samantala’y nag-halo naman si Ethel ng sorbetes na gawang-bahay at naghalinhinan ang mga bata sa pagpihit sa ice cream maker.” 4

Sinabi ni Douglas A. Smith na “napakaganda ng pagtitinginan” nilang mag-ama. Ikinuwento niya ang mga aktibidad na masaya nilang ginawa nang magkasama: “Nagboboksing kami noon pa-minsan-minsan, o umaarte kaming nagboboksing. Napakalaki ng paggalang ko sa kanya para patamaan siya at mahal na mahal niya

K a b a n a T a 4

84

ako para patamaan niya. . . . Parang kunwa-kunwarian lang na nagboboksing kami. Naglalaro kami ng chess at tuwang-tuwa ako kapag natatalo ko siya. Ngayon kapag naaalala ko iyon palagay ko’y sinadya niya talagang magpatalo.” 5

Nagunita ni Amelia Smith McConkie: “Halos masarap ngang mag-kasakit noon dahil binigyan niya kami ng espesyal na atensyon. . . . Pinasaya niya kami sa pagpapatugtog ng magandang musika sa lumang Edison phonograph. Para aliwin kami sasayawan din niya ang tugtog o magmamartsa sa buong paligid ng silid, at susubukan pang kumanta. . . . Binilhan niya kami ng malalaki at matatamis na kahel at umupo sa kama para balatan ito, pagkatapos ay pira-piraso niyang ibinigay iyon sa amin. Kinuwentuhan niya kami tungkol sa kanyang kabataan, o kung paano siya inalagaan ng kanyang ama nang magkasakit siya. Kung hinihingi ng pagkakataon binabasbasan niya kami.” 6 Inihayag din ni Amelia ang pamamaraan ng kanyang ama sa pagdidisiplina sa mga anak nito: “Kung kinailangan mang itama ang isa sa amin kapag nagkamali ay aakbayan lang niya kami at titingnan kami nang malungkot sa aming mga mata at sasabihing, ‘Sana magbait ang mga anak ko.’ Hindi mahihigitan ng pamamalo o iba pang pagpaparusa ang bisa nito.” 7

Ang pagmamahal at atensyong iniukol ni Pangulong Smith sa kanyang mga anak ay nadama rin ng kanyang mga apo. Ikinuwento ng kanyang apo na si Hoyt W. Brewster Jr. na noong misyonero pa siya sa Netherlands, pinayagan siyang dumalo sa paglalaan ng London England Temple noong 1958. Nang magtipon na sila ng iba pang mga misyonero sa assembly room, nakita siya ng kanyang lolo. Nagunita kalaunan ni Hoyt: “Walang pag-aatubiling tumayo siya sa kanyang upuan at iniunat ang kanyang mga bisig, na sine-senyasan akong lumapit sa kanya. Sa pagkakataong iyon hindi si Joseph Fielding Smith, na Pangulo ng Kapulungan ng Labindalawa ang nakita ko . . . kundi isang lolo na nakita ang isa sa kanyang pi-nakamamahal na apo. Agad akong humiwalay sa grupo at tumakbo sa harapan kung saan niyakap at hinagkan niya ako sa harap ng maraming taong nakatipon sa assembly. Para sa akin isa iyon sa pinakasagrado at di-malilimutang mga sandali ng buhay ko.” 8

K a b a n a T a 4

85


Ang pamilya ang pinakamahalagang organisasyon sa buhay na ito o sa kawalang-hanggan.

Nais kong ipaalala sa inyo kung gaano kahalaga ang pamilya sa buong plano ng ating Ama sa langit. Katunayan, sadyang umiiral ang organisasyon ng Simbahan upang tulungan ang pamilya at mga miyembro nito na magkamit ng kadakilaan.

Ang pagkakaisa ng pamilya at ang katapatan ng pamilya sa ebanghelyo ay napakahalaga kaya lubhang nakatuon ang pansin ng kalaban sa pagwasak sa mga pamilya sa ating lipunan. Kahit saan ay walang humpay ang pag-atake sa integridad ng pamilya bilang saligan ng kabutihan at karangalan sa buhay. . . . Ang kaluwagan ng mga batas ukol sa aborsyon sa buong mundo ay pahiwatig ng kawalan ng pagpapahalaga sa kasagraduhan ng buhay. Nagkaka-watak-watak ang mga pamilya dahil sa patuloy na paggamit ng ipinagbabawal na gamot at abusong paggamit ng mga iniresetang gamot. Ang di-paggalang ng parami nang paraming kabataan sa awtoridad ay karaniwang nagsisimula sa kawalang-galang at pag-suway sa loob ng mga tahanan. . . .

Kapag inatake ng mga puwersa ng kasamaan ang tao sa pama-magitan ng paghatak dito palayo sa kanyang pamilya, napakahala-gang mapanatili at mapatatag ng mga magulang na Banal sa mga Huling Araw ang pamilya. Maaaring may ilang matatatag na tao na kayang mabuhay nang walang suporta ng pamilya, ngunit kara-mihan sa atin ay nangangailangan ng pagmamahal, pagtuturo, at pagtanggap ng mga tao na taos-pusong nagmamalasakit.9

May ilang katotohanan noong araw na mananatiling totoo hang-gang ang mundo ay mundo, at hindi mababago ng anupamang pag-unlad. Ang isa sa mga ito ay na ang pamilya (ang organisasyong binubuo ng ama, ina, at mga anak) ang pundasyon ng lahat ng bagay sa Simbahan; isa pa, na ang mga kasalanan laban sa dalisay at maayos na buhay-pamilya, higit sa lahat, ang magdaranas sa huli ng mga bunga nito sa mga bansang pinangyayarihan ng mga ito. . . .

Ang higit na mahalaga kaysa magandang trabaho o yaman ng isang tao ay kung paano pinamamahalaan ang pamilya. Hindi na

K a b a n a T a 4

86

gaanong mahalaga ang iba pang mga bagay, basta’t may mga tunay na tahanan, at basta’t ginagampanan ng mga bumubuo nito ang kanilang tungkulin sa isa’t isa.10

Walang makakapalit sa mabuting tahanan. Maaaring hindi ganyan ang pananaw ng marami sa mundo, ngunit ganyan at dapat maging ganyan sa Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw. Ang pamilya ang organisasyon sa kaharian ng Diyos.11

Ang pamilya ang pinakamahalagang organisasyon sa buhay na ito o sa kawalang-hanggan. . . . Kalooban ng Panginoon na pata-tagin at pangalagaan natin ang pamilya. Nakikiusap kami sa mga ama na gampanan ang kanilang tungkulin bilang padre-de-pamilya. Hinihiling namin sa mga ina na palakasin at suportahan ang kani-lang asawa at maging ilaw sa kanilang mga anak.12

“Sadyang umiiral ang organisasyon ng Simbahan upang tulungan ang pamilya at mga miyembro nito na magkamit ng kadakilaan.”

K a b a n a T a 4

87

Ang ebanghelyo ay nakatuon sa pamilya; kailangan itong ipa-muhay sa pamilya. Dito natin natatanggap ang pinakadakila at pi-nakamahalagang pagsasanay sa pagsisikap nating bumuo ng sarili nating walang-hanggang pamilya alinsunod sa mag-anak ng ating Diyos Ama.13

2Itinatag ng Panginoon ang pamilya para

magpatuloy nang walang hanggan.

Ang kasal, nalaman natin, ay isang walang-hanggang alituntuning inorden bago pa man inilatag ang pundasyon ng mundo at itinatag sa mundong ito bago pa nagkaroon ng kamatayan dito. Ang una nating mga magulang ay inutusang magpakarami at kalatan ang lupa. Natural lamang na ang organisasyon ng pamilya ay nilayon ding maging walang hanggan. Sa planong inihanda para sa mun-dong ito ang mga batas na namamahala sa selestiyal na daigdig ang naging pundasyon. Ang dakilang gawain at kaluwalhatian ng Panginoon ay “isakatuparan ang kawalang-kamatayan at buhay na walang hanggan ng tao.” [Moises 1:39.] Ang tanging paraan para magawa ito ay sa pamamagitan ng kasal at ng pamilya, katunaya’y ito ang walang-hanggang kaayusan sa mga dinakila at maging sa mga daigdig na di-mabilang.14

Ang planong ibinigay sa Ebanghelyo sa pamamahala ng tao sa mundong ito ay kahalintulad ng batas na umiiral sa kaharian ng Diyos. May maiisip ba kayong dalamhati na mas matindi pa kaysa mabuhay sa walang-hanggang daigdig nang hindi kapiling ang inyong ama o ina o mga anak? Ang isiping hindi pamilya ang pinakamahalagang pundasyon ng isang bansa, kung saan hindi magkakakilala ang lahat ng mamamayan at walang likas na pagma-mahalang nadarama; at walang ugnayan ng pamilya na nagbibigkis sa mga grupo sa isa’t isa, ay nakakatakot. Isa lang ang kahahantu-ngan ng gayong kalagayan—kawalan ng kaayusan at unti-unting paglaho. Hindi ba makatwiran lamang ang maniwala na totoong umiiral ito sa kaharian ng Diyos? Kung sa kahariang iyan ay wa-lang ugnayan ng pamilya at lahat ng kalalakihan at kababaihan ay “mga anghel” na walang likas na kaugnayan sa isa’t isa, tulad ng

K a b a n a T a 4

88

paniniwala ng maraming tao, masaya kaya sa lugar na iyon—isang langit? 15

Sa templo ng Panginoon, ibinubuklod o ikinakasal ang isang magkasintahan para sa buhay na ito at sa buong kawalang-hanggan. Ang mga anak na isisilang sa pag-iisandibdib na iyan ay magiging mga anak ng ama at inang iyan hindi lamang sa buhay na ito kundi maging sa buong kawalang-hanggan, at sila ay nagiging mga mi-yembro ng mag-anak ng Diyos sa langit at sa lupa, tulad ng sabi ni Pablo [tingnan sa Mga Taga Efeso 3:14–15], at ang kaayusang iyan ng pamilya ay hindi dapat masira. . . .

. . . Ang mga anak na isisilang sa kanila ay may karapatang ma-kapiling ang ama at ina, at ang ama at ina ay may obligasyon sa kanilang Amang Walang Hanggan na maging tapat sa isa’t isa at palakihin ang mga anak na iyon sa liwanag at katotohanan, upang sila, sa darating na mga kawalang-hanggan, ay maging isa—isang pamilya na kabilang sa napakalaking mag-anak ng Diyos.16

Dapat nating alalahanin, bilang mga Banal sa mga Huling Araw, na maliban sa kahariang selestiyal, walang organisasyon ng pamilya [pagkatapos ng kamatayan]. Ang organisasyong iyan ay nakalaan lamang sa mga taong handang tumupad sa bawat tipan at bawat obligasyong iniatas sa ating tanggapin habang nabubuhay tayo sa mundong ito.17

Ang kaharian ng Diyos ay magiging isang malaking pamilya. Tinatawag natin ang ating sarili na magkakapatid. Tunay ngang tayo ay nagiging kapwa tagapagmana ni Jesucristo sa pamamagitan ng ebanghelyo ni Jesucristo [tingnan sa Mga Taga Roma 8:16–17], mga anak na lalaki at anak na babae ng Diyos, at may karapatan sa buong pagpapala ng kanyang kaharian kung tayo ay magsisisi at susunod [sa] mga kautusan.18

Ang pag-asang magkamit ng buhay na walang hanggan, pati na ang pagsasama-samang muli ng mga miyembro ng pamilya sa pagkabuhay na mag-uli, ay naghahatid ng ibayong pagmamahal at pagmamalasakit sa puso para sa bawat miyembro ng pamilya. Taglay ang pag-asang ito, mamahalin ng mga lalaki ang kanilang asawa nang mas matindi at mas dakila; at ang mga babae ay ma-mahalin din nang gayon ang kanilang asawa. Ang pagmamahal at

K a b a n a T a 4

89

pagkamaalalahanin ng mga magulang sa kanilang mga anak ay nadaragdagan, sapagkat ang mga anak ay napapamahal sa kanila sa bigkis ng pagmamahal at kaligayahang hindi makakalag.19

3Pinatatatag at pinangangalagaan natin ang ating pamilya

sa pag-uukol natin ng panahon sa isa’t isa, pagmamahalan, at pamumuhay nang sama-sama ayon sa ebanghelyo.

Ang pangunahing tungkulin ng isang tahanan ng mga Banal sa mga Huling Araw ay tiyakin na bawat miyembro ng pamilya ay nagsisikap na lumikha ng kapaligiran at kalagayan na lahat ay ma-aaring lumago tungo sa pagiging sakdal. Para sa mga magulang, kailangan dito ang paglalaan ng panahon at lakas na higit pa sa simpleng paglalaan ng pisikal na mga pangangailangan ng kanilang mga anak. Para sa mga anak, nangangahulugan ito ng pagkontrol sa likas na ugali ng tao na maging sakim.

Nag-uukol ba kayo ng sapat na panahon para maging masaya ang inyong pamilya at tahanan na tulad ng ginagawa ninyo para malugod sa inyo ang mga tao at umasenso kayo sa trabaho? Ini-lalaan ba ninyo ang pinakamakabuluhan ninyong pagsisikap sa pinakamahalagang yunit sa lipunan—ang pamilya? O normal lang ang relasyon ninyo sa inyong pamilya, at hindi naman sila gayon kahalaga sa inyong buhay? Kailangan ay handang unahin ng magu-lang at anak ang responsibilidad nila sa pamilya upang makamtan ang kadakilaan bilang pamilya.20

Ang tahanan . . . ay parang pagawaan kung saan nabubuo ang pagkatao at ang paraan ng paghubog dito ay nakasalalay sa ugna-yang namamagitan sa mga magulang at mga anak. Hindi ito ma-tatawag na tahanan kung hindi mabubuo nang wasto ang mga ugnayang ito. Mabuo man ito nang gayon o hindi ay totoong na-kasalalay sa mga magulang at mga anak, ngunit lalo’t higit sa mga magulang. Kailangan nilang gawin ang lahat ng makakaya nila.21

“Ah, lumayo ka nga at tigilan mo ako, huwag mo akong istorbo-hin,” sabi ng isang nagmamadali at nabubugnot na ina sa kanyang tatlong-taong-gulang na anak na gustong makatulong sa isang ga-waing-bahay. . . . Likas sa normal na bata ang hangaring maka-tulong at walang karapatang mainis ang mga magulang. Walang

K a b a n a T a 4

90

mahirap na gawaing-bahay kapag tumutulong ang lahat sa gawain, at sa sama-samang pagsasagawa ng mga tungkuling ito nagmumula ang pinakamatamis na pagsasamang maaaring maranasan.

Kung may masasabi akong isang bagay na sa palagay ko’y pina-kamalaking pagkukulang nating mga magulang, ito’y ang magiliw na pag-unawa sa ating mga anak. Makitungo sa mga anak; subayba-yan sila. . . . Alamin ang lahat ng kinahihiligan nila, kaibiganin sila.22

Sinisikap naming ikintal sa isipan ng mga magulang na kailangan pa nilang dagdagan ang atensyon nila sa kanilang mga anak, na higit na magpapadama ng diwa ng ebanghelyo sa kanilang tahanan, kaunti pang pagkakaisa at kaunti pang pananampalataya; kaunti pang espirituwalidad sa mga ama; gayundin sa mga ina; dagdagan ang pagtuturo ng ebanghelyo sa tahanan.23

Sa mga magulang sa Simbahan sinasabi namin: Mahalin nang buong puso ang isa’t isa. Sundin ang batas ng kagandahang-asal at ipamuhay ang ebanghelyo. Palakihin ang inyong mga anak sa liwanag at katotohanan; ituro sa kanila ang nakapagliligtas na mga katotohanan ng ebanghelyo; at gawing langit sa lupa ang inyong tahanan, isang lugar kung saan maaaring manahan ang Espiritu ng Panginoon at maititimo ang kabutihan sa puso ng bawat miyembro ng pamilya.24

Dalangin ko na bigyan tayong lahat ng ating Ama sa Langit ng lakas na maabot ang ating tunay na potensyal. Isinasamo kong ma-nahan ang Kanyang Espiritu sa mga tahanan ng Simbahan, upang magkaroon ng pagmamahalan at pagkakasundo roon. Nawa’y pa-ngalagaan at dakilain ng ating Ama ang ating mga pamilya.25


Mga Tanong• Kapagbinasaninyoangmgakuwentosa“MulasaBuhayniJo-

seph Fielding Smith,” isipin kung paano magiging gabay sa buhay ninyo ang halimbawa ni Pangulong Smith. Isipin ang mga paraan na personal ninyong mapapatatag ang mga ugnayan ng pamilya.

• Pagnilayanangkahalagahanngpamilyaayonsanakalahadsabahagi 1. Ano ang ginagawa ninyo upang mapatibay ang pamilya laban sa masasamang impluwensya ng mundo?

K a b a n a T a 4

91

• BinanggitniPangulongSmithang“pag-asangmagkamitngbu-hay na walang hanggan, pati na ang pagsasama-samang muli ng mga miyembro ng pamilya sa pagkabuhay na mag-uli” (bahagi 2). Paano naiimpluwensyahan ng pag-asang ito ang pakikitungo ninyo sa mga miyembro ng inyong pamilya?

• Sabahagi3,nagbigaysiPangulongSmithngtatlongtanongnamagpapaunawa sa tunay nating nadarama. Sagutin ang mga ta-nong na ito sa inyong isipan. Habang binabasa ninyo ang baha-ging ito, isipin ang mga pagbabagong magagawa ninyo sa inyong buhay na magpapaganda ng pakiramdam sa inyong tahanan.

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMga Kawikaan 22:6; 1 Nephi 8:37; D at T 88:119; 93:40–50; ting-

nan din sa “Ang Mag-anak: Isang Pagpapahayag sa Mundo”

Tulong sa Pagtuturo“Papiliin ang mga kalahok ng isang bahagi [ng kabanata] at ipa-

basa ito nang tahimik. Anyayahang maggrupo nang dalawahan o tatluhan ang mga taong pipili ng magkakaparehong bahagi at ipa-talakay ang natutuhan nila” (mula sa pahina x ng aklat na ito).

Mga Tala 1. “Counsel to the Saints and to the

World,” Ensign, Hulyo 1972, 27. 2. Joseph Fielding Smith Jr. at John J.

Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 14.

3. Ethel Smith, sa Bryant S. Hinckley, “Joseph Fielding Smith,” Improvement Era, Hunyo 1932, 459.

4. Joseph Fielding Smith Jr. at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith 228.

5. Douglas A. Smith, sa D. Arthur Haycock, Exemplary Manhood Award, Brigham Young University Speeches of the Year (Abr. 18, 1972), 5.

6. Amelia Smith McConkie, “Joseph Fielding Smith,” Church News, Okt. 30, 1993, 10.

7. Amelia Smith McConkie, “Joseph Fielding Smith,” 10.

8. Sa Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God (1992), 254.

9. Sa “Message from the First Presidency,” Ensign, Ene. 1971, loob ng pabalat sa harapan at pahina 1.

10. “Our Children—‘The Loveliest Flowers from God’s Own Garden,’” Relief Society Magazine, Ene. 1969, 4.

11. Sa Conference Report, Okt. 1948, 152. 12. “Counsel to the Saints and to the

World,” 27. 13. “Mothers in Israel,” Relief Society

Magazine, Dis. 1970, 886. 14. The Way to Perfection (1931), 251. 15. “A Peculiar People,” Deseret News, ba-

haging pang-Simbahan, Abr. 2, 1932, 6; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 2:65–66.

16. Sa Conference Report, Abr. 1961, 49. 17. Sa Conference Report, Okt. 1948, 153. 18. Sa Conference Report, Abr. 1959, 24. 19. The Way to Perfection, 258.

K a b a n a T a 4

92

20. Sa “Message from the First Presidency,” Ensign, Ene. 1971, 1.

21. “Our Children—‘The Loveliest Flowers from God’s Own Garden,’” 6.

22. “Our Children—‘The Loveliest Flowers from God’s Own Garden,’” 6–7.

23. Take Heed to Yourselves! (1966), 354. 24. “Counsel to the Saints and to the

World,” 27. 25. Sa “Message from the First Presidency,”

Ensign, Ene. 1971, 1.

93

K A B A N A T A 5

Pananampalataya at Pagsisisi

“Ang kailangan natin sa Simbahan, gayundin sa labas nito, ay pagsisisi. Kailangan natin ng

dagdag na pananampalataya at determinasyong paglingkuran ang Panginoon.”


Itinuro ni Pangulong Joseph Fielding Smith, “Ang kapatawaran ng mga kasalanan ay nagmumula sa pananampalataya at taimtim na pagsisisi.” 1 Sinabi niya na “kailangan ay hindi lamang tayo mani-wala, kundi magsisi rin,” at itinuro din niya na kapag nagsasagawa tayo ng mabubuting gawa nang may pananampalataya hanggang wakas, tayo ay “tatanggap ng gantimpala ng matatapat at ng isang lugar sa kahariang Selestiyal ng Diyos.” 2 Taglay ang hangaring matanggap ng lahat ng tao ang gantimpalang ito, nagpatotoo siya tungkol kay Jesucristo at nangaral ng pagsisisi sa kanyang buong ministeryo.

Noong bago pa lang siyang naglilingkod bilang Apostol, sinabi niya: “Itinuturing kong misyon, matapos maantig, sa palagay ko, ng Espiritu ng Panginoon habang bumibisita sa mga stake ng Sion, na sabihin sa mga tao na ngayon ang araw ng pagsisisi at manawagan sa mga Banal sa mga Huling Araw na alalahanin ang kanilang mga tipan, ang mga pangakong ginawa nila sa Panginoon, na sundin ang kanyang mga utos, at sundin ang mga turo at tagubilin ng mga elder ng Israel—ang mga propeta ng Diyos—na nakatala sa mga banal na kasulatang ito. Sa lahat ng bagay, dapat ay mapagkumbaba at masigasig tayo sa harap ng Panginoon nang sa gayon ay mabiya-yaan at magabayan tayo ng kanyang Banal na Espiritu. Palagay ko ay ito ang araw ng babala. Ito ang panahon ng babala simula pa sa araw na unang natanggap ng propeta ang mensahe mula sa langit na ipanunumbalik ang ebanghelyo.” 3

94

K a b a n a T a 5

Sinabi ni Pangulong Joseph Fielding Smith kung bakit nanawagan siya sa mga banal sa mga huling araw na magsisi: “mahal ko ang mga miyembro ng Simbahan.”

K a b a n a T a 5

95

Isang araw ng Linggo sa sacrament meeting, sinabi ni Pangulong Smith kung bakit siya nagsalita sa tinig na nagbababala. Isinulat ito kalaunan ng kanyang anak na si Joseph, na dumalo sa pulong: “Tandang-tanda ko pa ang ilan sa mga sinabi ng [aking ama] sa pulong na iyon. ‘Sino ang kaibigan ninyo, o nagmamahal sa inyo nang lubos?’ tanong niya sa kongregasyon. ‘Ang taong nagsasabi sa inyo na maayos ang lahat sa Sion, na laging maunlad ang buhay o ang taong nagbababala sa inyo na darating ang mga kalamidad at kahirapang ibinadya maliban kung ipamumuhay ninyo ang mga alituntunin ng ebanghelyo? Gusto kong malaman ninyo na mahal ko ang mga miyembro ng Simbahan, at ayokong sisihin ako ng isa man sa kanila kapag kami ay nasa kabilang-buhay na at sabihing, “Kung binalaan mo lang ako, hindi sana ako humantong sa kalaga-yang ito.” Kaya nagbababala ako sa pag-asang maging handa ang aking mga kapatid para sa isang kaharian ng kaluwalhatian.’” 4

Nakita ng mga taong madalas makasama noon ni Pangulong Smith sa paglilingkod na sa likod ng mahihigpit na babalang iyon ay may isang taong magiliw na nagmamalasakit sa mga taong nakakagawa ng kasalanan. Si Elder Francis M. Gibbons, na nagsilbing kalihim sa Unang Panguluhan, ay madalas na naroon kapag nagpapasiya si Pa-ngulong Smith sa mga bagay na may kinalaman sa pagdidisiplina ng Simbahan. Paggunita ni Elder Gibbons: “Ang kanyang mga desisyon ay laging ginagawa nang may kabaitan at pagmamahal at malaking awa hangga’t kayang pangatwiranan ng sitwasyon. Madalas niyang sabihin kapag nalaman niya ang mga sitwasyong nagsanhi ng mala-king pagkakamali, ‘Bakit ba ayaw kumilos nang matino ng mga tao?’ Hindi ito sinasabi nang may paninisi o pagtuligsa kundi nang may lungkot at panghihinayang.” 5 Sinabi ni Pangulong Spencer W. Kimball, na nakasamang maglingkod ni Pangulong Smith bilang miyembro ng Korum ng Labindalawang Apostol, “Maraming beses na naming nasabi na yamang ang Labindalawa ang magiging hukom ng Israel, sinuman sa amin ay magiging masaya na mahatulan niya dahil alam namin na ang paghatol niya ay magiging mabait, maawain, makataru-ngan, at banal.” 6 Nang mag-orden ng mga bishop si Pangulong Smith, madalas niyang ipayo: “Tandaan mo na bawat tao ay may kahinaan, at laging may dalawang panig sa bawat kuwento. Kung nagkamali ka sa paghatol, tiyakin mo na nagkamali ka dahil sa pagmamahal at awa.” 7

K a b a n a T a 5

96


Ang unang alituntunin ng ebanghelyo ay pananampalataya sa Panginoong Jesucristo.

Ang ating pananampalataya ay nakasentro sa Panginoong Jesucristo, at sa pamamagitan niya sa Ama. Naniniwala tayo kay Cristo, tinatanggap natin siya bilang Anak ng Diyos, at tinaglay natin ang kanyang pangalan nang tayo ay binyagan.8

Gawing pinakamahalaga sa inyong isipan, ngayon at sa lahat ng oras, na si Jesus ang Cristo, ang Anak ng buhay na Diyos, na naparito sa daigdig para ialay ang kanyang buhay upang tayo ay mabuhay. Iyan ang totoo, at napakahalaga nito. Diyan nakasalig ang ating pananampalataya. Hindi ito mawawasak. Kailangan nating sundin ang turong ito sa kabila ng mga turo ng mundo, at haka-haka ng mga tao; dahil napakahalaga nito, mahalaga ito sa ating kaligtasan. Tinubos tayo ng Panginoon sa pamamagitan ng kanyang dugo, binigyan niya tayo ng kaligtasan, basta’t—at narito ang kun-disyong hindi natin dapat kalimutan—susundin natin ang kanyang mga utos, at lagi natin siyang aalalahanin. Kung gagawin natin iyan tayo ay maliligtas, samantalang ang mga ideya at kahangalan ng tao, ay maglalaho sa mundo.9

Sa pamamagitan ng pananampalataya lumalapit tayo sa Diyos. Kung hindi tayo naniniwala sa Panginoong Jesucristo, kung wala tayong pananampalataya sa Kanya o sa Kanyang pagbabayad-sala, malamang na hindi natin sundin ang Kanyang mga utos. Dahil may pananampalataya tayo, nakaayon tayo sa Kanyang katotohanan at may pagnanais sa ating puso na maglingkod sa Kanya. . . .

. . . Ang unang alituntunin ng ebanghelyo ay pananampalataya sa Panginoong Jesucristo; at mangyari pa ay hindi tayo magkakaroon ng pananampalataya sa Panginoong Jesucristo kung wala tayong pananampalataya sa Kanyang Ama. At kung may pananampala-taya tayo sa Diyos Ama at sa Anak at nagagabayan tayo ng Espiritu Santo, na siyang nararapat, magkakaroon tayo ng pananalig sa mga lingkod ng Panginoon kung kanino Siya nangusap.10

K a b a n a T a 5

97

2Ang pananampalataya ay nangangahulugan ng pagkilos.

“Pananampalataya ang dahilan kaya tayo kumikilos.” [Lectures on Faith, lecture 1.] Kung titigil kayo at pag-iisipan iyan sandali, palagay ko sasang-ayon kayo na ito ay talagang totoo sa temporal at espirituwal na mga bagay. Totoo ito sa sarili nating mga pagkilos, gayundin sa mga pagkilos ng Diyos. . . .

“Ang pananampalataya na walang mga gawa ay patay” [Santiago 2:26]—sa madaling salita, hindi ito umiiral. Palagay ko malinaw na ang ibig sabihin dito ni Santiago ay, “Ipakita mo sa akin ang iyong pananampalataya na wala kang ginagawa, at walang mang-yayari; ngunit ipapakita ko sa iyo ang aking pananampalataya sa aking mga gawa, at may bagay na maisasagawa.” [Tingnan sa San-tiago 2:18.] Ang pananampalataya ay nangangahulugan ng pagki-los. . . . Ang pananampalataya, kung gayon, ay mas malakas kaysa paniniwala. . . .

Ang pananampalataya ay kaloob ng Diyos. Lahat ng mabuting bagay ay kaloob ng Diyos. Itinuturo iyan sa mga banal na kasula-tan na matatagpuan sa ika-11 kabanata ng Sa mga Hebreo—isang kabanatang may napakagandang sanaysay tungkol sa pananampa-lataya—[at] sa mga paghahayag na ibinigay sa atin ng Panginoon sa Doktrina at mga Tipan, at sa iba pang mga banal na kasulatan. Ang pananampalataya ay hindi matatamo nang walang pagkilos o walang malasakit o kapag mababaw ang paniniwala. Ang paghaha-ngad lamang na magkaroon ng pananampalataya ay hindi magdu-dulot ng pananampalataya na tulad ng ang paghahangad lamang na humusay sa musika o pagpipinta ay hindi magdudulot ng kahusa-yan sa mga ito kung walang gagawing matinding pagsasanay. Diyan tayo nagkakaproblema. Mayroon tayong patotoo sa Ebanghelyo, naniniwala tayo kay Joseph Smith, naniniwala tayo kay Jesucristo, naniniwala tayo sa mga alituntunin ng Ebanghelyo, ngunit gaano ba natin pinagsisikapan ang mga ito?

. . . Kung gusto nating magkaroon ng matibay at matatag na pananampalataya, kailangan tayong maging aktibo sa pagganap sa bawat tungkulin bilang mga miyembro ng Simbahang ito. . . .

K a b a n a T a 5

98

Ah, kung mayroon sana tayong pananampalataya na katulad ng kay Nephi! Basahin sa ika-17 kabanata ng 1 Nephi ang pagsalungat ng mga kapatid ni Nephi sa kanya at nang pagtawanan siya dahil sa paggawa niya ng sasakyang-dagat, na sinasabing:

“Ang ating kapatid ay isang hangal, sapagkat inaakala niya na siya ay makagagawa ng isang sasakyang-dagat; oo, at inaakala rin niyang makatatawid siya sa malawak na tubig na ito.” [1 Nephi 17:17.]

Sinagot sila ni Nephi:

“Kung Diyos ang nag-uutos sa aking gawin ang lahat ng bagay ang mga yaon ay magagawa ko. Kung uutusan niya akong sabihin ko sa tubig na ito, ikaw ay maging lupa, ito ay magiging lupa; at kung ito ay sasabihin ko, ito ay mangyayari.” [1 Nephi 17:50.]

Ganyan ang kanyang pananampalataya.11

Hindi na tayo naglalakad ngayon sa pamamagitan ng paningin, tulad ng ginawa natin bago tayo naparito sa mundo, kundi inaasa-han ng Panginoon na magsisilakad tayo sa pamamagitan ng pana-nampalataya [tingnan sa II Mga Taga Corinto 5:7]; at sa paglalakad sa pamamagitan ng pananampalataya ay tatanggap tayo ng gantim-palang inilaan para sa mga matwid, kung susundin natin ang mga kautusang iyon na ibinigay para sa ating kaligtasan.12

Maliban kung ang tao ay maging tapat sa doktrina at mamuhay nang may pananampalataya, na tinatanggap ang katotohanan at sinusunod ang mga utos na ibinigay sa kanila, imposibleng tumang-gap siya ng buhay na walang hanggan, gaano man ipahayag ng kanyang mga labi na si Jesus ang Cristo, o maniwala man siya na isinugo ng kanyang Ama si Cristo sa mundo para tubusin ang tao. Kaya tama si Santiago nang sabihin niya na ang mga diyablo ay “nagsisisampalataya, at nagsisipanginig,” ngunit hindi sila nagsisisi [tingnan sa Santiago 2:19].13

3Pagsisisi ang ikalawang alituntunin ng ebanghelyo at mahalaga ito sa ating kaligtasan at kadakilaan.

Pagsisisi ang ikalawang mahalagang alituntunin ng ebanghelyo at bunga ng pananampalataya.14

K a b a n a T a 5

99

Ang kailangan natin sa Simbahan, gayundin sa labas nito, ay pagsisisi. Kailangan natin ng dagdag na pananampalataya at deter-minasyong paglingkuran ang Panginoon.15

Totoo bang ilan sa atin ang nag-iisip na hindi mahalaga kung magkasala tayo basta’t hindi ito mabigat na kasalanan, isang mortal na kasalanan, na maliligtas pa rin tayo sa kaharian ng Diyos? Nakita ni Nephi ang ating panahon. Sinabi niya na sasabihin iyan ng mga tao [tingnan sa 2 Nephi 28:7–9]. Ngunit sinasabi ko sa inyo, hindi tayo maaaring lumayo sa landas ng katotohanan at kabutihan na pinapatnubayan pa rin tayo ng Espiritu ng Panginoon.16

Walang lugar sa Sion para sa mga taong sinasadyang magkasala. May lugar para sa makasalanang nagsisisi, para sa taong tumatali-kod sa kasamaan at naghahangad ng buhay na walang hanggan at ng liwanag ng Ebanghelyo. Hindi natin dapat tingnan ang kasalanan nang may munti mang antas ng pagpapahintulot, nang higit pa sa magagawa ng Panginoon, bagkus ay lumakad nang matwid at sak-dal sa harapan ng Panginoon.17

Ang mga tao ay maliligtas at mapapadakila lamang sa kaharian ng Diyos sa kabutihan; samakatwid, dapat nating pagsisihan ang ating mga kasalanan at lumakad sa liwanag tulad ni Cristo na nasa liwanag [tingnan sa I Ni Juan 1:7], upang malinis tayo ng kanyang dugo mula sa lahat ng kasalanan at makasama ang Panginoon at matanggap ang kanyang kaluwalhatian at kadakilaan.18

Kailangan nating magsisi, at kailangan nating masabihang magsisi.19

4Sa alituntunin ng pagsisisi, ang awa ng Ama

sa Langit at ni Jesucristo ay naipapakita.

Ang pagsisisi ay isa sa lubos na nakapapanatag at pinakadaki-lang mga alituntuning itinuro sa ebanghelyo. Sa alituntuning ito ang awa ng ating Ama sa Langit at ng kanyang Bugtong na Anak, si Jesucristo, ay naipapakita marahil nang mas matindi kaysa iba pang alituntunin. Kalunus-lunos kung walang kapatawaran ang kasalanan at walang paraan para mapatawad ang kasalanan ng mga taong mapagkumbabang nagsisisi! Bahagya lamang nating mawawari ang takot na mangingibabaw sa atin, kung kakailanganin nating tiisin

K a b a n a T a 5

100

ang kaparusahang dulot ng ating mga kasalanan nang walang kata-pusan at wala ni anumang pag-asa na matulungan. Paano matatamo ang tulong na iyan? Kanino ito maaaring matamo?

Sinabi ng ating Panginoon:

“Sapagka’t gayon na lamang ang pagsinta ng Dios sa sanglibu-tan, na ibinigay niya ang kaniyang bugtong na Anak, upang ang sinomang sa kaniya’y sumampalataya ay huwag mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan.

“Sapagka’t hindi sinugo ng Dios ang Anak sa sanglibutan upang hatulan ang sanglibutan; kundi upang ang sanglibutan ay maligtas sa pamamagitan niya.” [ Juan 3:16–17; tingnan din sa mga talata 18–21.]

Kung hindi isinugo ng Ama si Jesucristo sa mundo, hindi mag-kakaroon ng kapatawaran ang mga kasalanan at hindi sana tayo mapapalaya sa kasalanan kahit magsisi pa tayo.20

“ang pagsisisi ay isa sa lubos na nakapapanatag at pinakadakilang mga alituntuning itinuro sa ebanghelyo.”

K a b a n a T a 5

101

Kung talagang nauunawaan at nadarama natin kahit bahagya lamang, ang pagmamahal at kusang pagsang-ayon ni Jesucristo na magdusa para sa ating mga kasalanan nanaisin nating pagsisihan ang lahat ng ating pagkakamali at maglingkod sa kanya.21

5Kabilang sa pagsisisi ang taos na pamimighati para sa kasalanan at lubusang pagtalikod sa kasalanan.

Sinasabi sa mga banal na kasulatan:

“Maghandog kayo ng hain sa Panginoon ninyong Diyos sa ka-butihan maging yaong may bagbag na puso at nagsisising espiritu.” [D at T 59:8.]

Ang ibig sabihin niyan ay magsisi.

. . . Ang pagsisisi, ayon sa kahulugan na ibinigay sa diksyunaryo, ay taos na kapighatian para sa kasalanan na may kasamang pag-tuligsa sa sarili, at lubusang pagtalikod sa kasalanan. . . . Walang tunay na pagsisisi kung walang kapighatian at hangaring mapalaya sa kasalanan.

Ang taos na pagsisisi ay pagpapamalas ng bagbag, o mapag-kumbabang espiritu dahil sa kasalanan at taos na pag-amin sa ka-samaan ng kasalanan at pagkatanto sa awa at biyaya ng Diyos na ibinibigay sa nagsisising makasalanan. . . . Dahil diyan sinabi ng Panginoon, tulad ng nabanggit ko na, dapat tayong maghandog ng hain sa “kabutihan, maging yaong may bagbag na puso at nagsisi-sing espiritu.” . . .

Ang pagsisisi ay kaloob ng Diyos. . . . Hindi madali para sa ilang tao ang magsisi, ngunit ang kaloob na pagsisisi at pananampalataya ay ibibigay sa bawat taong naghahangad nito.22

Natutuhan ko sa sarili kong karanasan na kapag gusto mong magbago, talagang gusto mong magbago, magagawa mo ito. Si-nasabi sa atin ng ating budhi at ng mga banal na kasulatan kung anong alituntunin ang dapat ipamuhay—at sinasabi nila sa atin ang mga ugaling dapat nating baguhin para sa ating walang-hanggang kapakanan at pag-unlad.23

K a b a n a T a 5

102

6Ngayon na ang panahon para magsisi.

Hindi ililigtas ng Diyos ang bawat lalaki at babae patungo sa kahariang selestiyal. Kung nais ninyong makapasok doon, at may mga pagkakamali kayo, kung nagkakasala kayo, kung lumalabag kayo sa mga utos ng Panginoon at alam ninyo ito, makabubuting magsisi na kayo ngayon at magbago, at huwag isiping maliit na bagay lamang ito sa Panginoon at patatawarin niya kayo, papaluin lang nang kaunti, parurusahan lang nang kaunti at mapapatawad na tayo; dahil baka matagpuan ninyo ang inyong sarili na pinalayas, kung nananatili at patuloy pa rin kayong nagkakasala.24

Ang pagpapaliban, kung iaangkop sa mga alituntunin ng ebang-helyo, ay magnanakaw ng buhay na walang hanggan, ang buhay sa piling ng Ama at ng Anak. Marami sa atin, maging mga miyembro ng Simbahan, ang nagsasabi na hindi kailangang agad sundin ang mga alituntunin ng ebanghelyo at ang mga kautusan. . . .

Huwag nating kalimutan ang mga salita ni [Amulek]: “Sapagka’t masdan, ang buhay na ito ang panahon para sa mga tao na mag-handa sa pagharap sa Diyos; oo, masdan, ang araw ng buhay na ito ang araw para sa mga tao na gampanan ang kanilang mga gawain.

“At ngayon, kagaya ng sinabi ko sa inyo noon, sapagka’t mayroon kayong napakaraming saksi, kaya nga, ako ay sumasamo sa inyo na huwag ninyong ipagpaliban ang araw ng inyong pagsisisi hanggang sa wakas; sapagka’t pagkatapos ng araw na ito ng buhay, na ibini-gay sa atin upang maghanda para sa kawalang-hanggan, masdan, kung hindi natin pagbubutihin ang ating panahon habang nasa buhay na ito, kung magkagayon ay darating ang gabi ng kadiliman kung saan ay maaaring wala nang gawaing magagawa.

“Hindi ninyo maaaring sabihin, kapag kayo ay dinala sa yaong kakila-kilabot na kagipitan, na ako ay magsisisi, na ako ay babalik sa aking Diyos. Hindi, hindi ninyo maaaring sabihin ito; sapagkat yaon ding espiritu na nag-aangkin sa inyong mga katawan sa pa-nahon na kayo ay pumanaw sa buhay na ito, yaon ding espiritung yaon ang may kapangyarihan na angkinin ang inyong katawan sa walang hanggang daigdig na yaon.” [Alma 34:32–34.] 25

K a b a n a T a 5

103

7Pananagutan natin sa mundo na magbabala.

Layon ng Panginoon na maging maligaya ang mga tao—iyan ang kanyang layunin—subalit tumatanggi ang mga tao na maging mali-gaya at ginagawang kalunus-lunos ang kanilang sarili, dahil iniisip nila na mas maganda ang kanilang pamamaraan kaysa pamamaraan ng Diyos, at dahil sa pagkamakasarili, pagkaganid, at kasamaan na nasa kanilang puso; at iyan ang problema sa atin ngayon.26

Sa mga nakikita namin sa aming paglalakbay sa iba’t ibang lugar at batay sa nababasa namin sa pahayagan, talagang nabigyang-diin sa amin na lubhang kailangang pagsisihan ang kasalanan sa buong mundo ngayon.27

Huwag ninyong isipin na dumating na tayo sa puntong hindi na lalala pa ang mga bagay-bagay. Kung walang pagsisisi mas lalala ang mga ito. Kaya nga nangangaral ako ng pagsisisi sa mga taong ito, sa mga Banal sa mga Huling Araw, . . . at sa mga bansa ng mundo.28

Pananagutan natin sa mundo, na magbabala, lalo na sa mga mi-yembro ng Simbahan [tingnan sa D at T 88:81].29

Tungkulin nating pagmalasakitan ang isa’t isa, pangalagaan ang isa’t isa, balaan ang isa’t isa sa mga panganib, ituro sa isa’t isa ang mga alituntunin ng Ebanghelyo ng kaharian, at sama-samang ma-nindigan at magkaisa sa paglaban sa mga kasalanan ng mundo.30

Wala akong alam na mas mahalaga o kailangan sa pagkakata-ong ito kundi ang mangaral ng pagsisisi, maging sa mga Banal sa mga Huling Araw, at hinihiling ko sa kanila gayundin sa mga hindi miyembro ng Simbahan, na pakinggang mabuti ang mga salitang ito ng ating Manunubos. Ngayon ay tiniyak na niya na walang ma-ruming bagay na makakapasok sa kanyang kinaroroonan. Yaon lamang nakapagpatunay na sila ay tapat at hinugasan ang kanilang mga kasuotan ng kanyang dugo sa pamamagitan ng kanilang pa-nanampalataya at pagsisisi—wala nang iba pang makatatagpo sa kaharian ng Diyos.31

K a b a n a T a 5

104

“Masdan, lahat ng bansa, lahi, wika, at tao ay mamumuhay nang matiwasay sa Banal ng Israel kung sakali mang sila ay magsisisi.” [1 Nephi 22:28.] At dalangin ko na sila ay magsisi. Gusto ko silang mamuhay nang matiwasay. Gusto ko silang maniwala sa Banal ng Israel, na naparito sa mundo at nagbayad-sala para sa ating mga kasalanan, para sa mga kasalanan ng buong sangkatauhan, na tu-mubos sa atin mula sa kamatayan, na nangako sa atin ng kaligtasan at kapatawaran ng mga kasalanan kung tayo ay magsisisi.

O, lahat ng tao nawa’y maniwala sa kanya, sambahin siya at ang kanyang Ama, at maglingkod sa Panginoon nating Diyos sa panga-lan ng Anak, at ang kapayapaan ay susunod na darating, at iiral ang kabutihan, pagkatapos ay maitatatag na ng Panginoon ang kanyang kaharian sa mundo.32

Nagsusumamo ako sa daigdig na magsisi at maniwala sa katoto-hanan, na hayaang magningning ang liwanag ni Cristo sa kanilang buhay, panatilihin ang bawat maganda at tunay na alituntuning mayroon sila, at idagdag sa mga ito ang ibayong liwanag at kaala-man na inihayag sa panahong ito. Nagsusumamo ako sa kanila na sumapi sa Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw at kamtin ang mga pagpapala ng ebanghelyo.

Nagsusumamo ako sa mga miyembro ng Simbahan na gumawa ng kabutihan, sundin ang mga kautusan, hangarin ang Espiritu, mahalin ang Panginoon, unahin sa kanilang buhay ang mga bagay na ukol sa kaharian ng Diyos, at sa gayo’y mapagsikapan nila ang kanilang sariling kaligtasan nang may takot at panginginig sa hara-pan ng Panginoon [tingnan sa Mga Taga Filipos 2:12].33


Mga Tanong• Sa“MulasaBuhayniJosephFieldingSmith,”repasuhinangmga

sinabi ni Pangulong Smith tungkol sa dahilan kung bakit gusto niyang “[mag]babala.” Paano naging pagpapakita ng pagmamahal ang panawagang magsisi?

• Anoangibigsabihinsainyongisentroanginyongpananampa-lataya sa Ama sa Langit at kay Jesucristo? (Tingnan sa bahagi 1.)

K a b a n a T a 5

105

• Bakitlagingnauuwisapagkilosangtunaynapananampalataya?(Para sa ilang halimbawa, tingnan sa bahagi 2.) Ano ang ilang paraan na maipapakita natin ang ating pananampalataya sa pa-mamagitan ng ating mga pagkilos?

• Paanonaging“bungangpananampalataya”angpagsisisi?(Ting-nan sa bahagi 3.)

• Tahimiknapagbulay-bulayanangpanahonnanagsisikayoat nadama ninyo ang awa at pagmamahal ng Ama sa Langit at ni Jesucristo (tingnan sa bahagi 4). Ano ang maibabahagi ninyo tungkol sa pasasalamat ninyo sa Pagbabayad-sala ng Tagapagligtas?

• Bakitimposiblengmakapagsisi“nangwalangkapighatianatha-ngaring mapalaya sa kasalanan”? (Tingnan sa bahagi 5.) Paano makapagbibigay ng pag-asa ang dalawang huling talata sa bahagi 5 sa taong namimighati dahil sa kasalanan?

• Saanongmgaparaannagiging“magnanakawngbuhaynawa-lang hanggan” ang pagpapaliban? (Tingnan sa bahagi 6.) Anong mga panganib ang dulot ng pagpapaliban sa ating pagsisisi?

• Habangnirerepasoninyoangbahagi7,isipinangibigsabihinng “magbabala.” Paano tayo magiging mabait at mapagmahal sa mga pagsisikap nating balaan ang iba?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanSa Mga Hebreo 11:1–6; Mosias 4:1–3; Alma 34:17; Eter 12:4; Mo-

roni 7:33–34; D at T 18:10–16; Mga Saligan ng Pananampalataya 1:4

Tulong sa Pagtuturo“Ang pag-aaral ay dapat na isinasagawa ng mag-aaral. Kapag ang

guro na lang ang kumukuha ng lahat ng pansin, nagiging bida sa klase, laging nagsasalita, at kung hindi man ay nangunguna sa lahat ng aktibidad, halos tiyak na nagiging hadlang siya sa pagkatuto ng mga miyembro ng klase” (Asahel D. Woodruff, Teaching the Gos-pel [1962], 37; sa Virginia H. Pearce, “The Ordinary Classroom—A Powerful Place for Steady and Continued Growth,” Ensign, Nob. 1996, 12).

K a b a n a T a 5

106

Mga Tala 1. Answers to Gospel Questions, tinipon


2. “Faith and Works: The Clearing of a Seeming Conflict,” Improvement Era, Okt. 1924, 1151; tingnan din sa Doctrines of Salvation, tinipon ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 2:311.

3. Sa Conference Report, Okt. 1919, 88; naka-italics sa orihinal.

4. Joseph Fielding Smith Jr., sa Take Heed to Yourselves! (1966), v–vi.

5. Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God (1992), viii.

6. Spencer W. Kimball, sinipi ni Bruce R. McConkie sa “Joseph Fielding Smith: Apostle, Prophet, Father in Israel,” Ensign, Ago. 1972, 28.

7. Sa Joseph Fielding Smith Jr. at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 10.

8. Sa Conference Report, Abr. 1970, 113. 9. Sa Conference Report, Okt. 1921, 186;

tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:302.

10. “Redemption of Little Children,” Deseret News, Abr. 29, 1939, bahaging pang-Simbahan, 3; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:302–3.

11. “Faith,” Deseret News, Mar. 16, 1935, bahaging pang-Simbahan, 3, 7.

12. Sa Conference Report, Abr. 1923, 139. 13. “Faith and Works: The Clearing of a

Seeming Conflict,” 1151; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:311.

14. The Restoration of All Things (1945), 196.

15. “The Pearl of Great Price,” Utah Genealogical and Historical Magazine, Hulyo 1930, 104; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:48.

16. Sa Conference Report, Okt. 1950, 13. 17. Sa Conference Report, Abr. 1915, 120. 18. Sa Conference Report, Okt. 1969, 109. 19. “A Warning Cry for Repentance,”

Deseret News, Mayo 4, 1935, bahaging pang-Simbahan, 6; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:44.

20. The Restoration of All Things, 196–97. 21. The Restoration of All Things, 199. 22. “Repentance and Baptism,” Deseret

News, Mar. 30, 1935, bahaging pang-Simbahan, 6.

23. “My Dear Young Fellow Workers,” New Era, Ene. 1971, 5.

24. “Relief Society Conference Minutes,” Relief Society Magazine, Ago. 1919, 473, tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:17.

25. Sa Conference Report, Abr. 1969, 121, 123.

26. “A Warning Cry for Repentance,” 6; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:35.


91–92; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:31–32.


30. Sa Conference Report, Abr. 1915, 120. 31. Sa Conference Report, Okt. 1960, 51. 32. Sa Conference Report, Okt. 1919, 92. 33. Sa Conference Report, Okt. 1970, 7–8.

107

K A B A N A T A 6

Ang Kahalagahan ng Sakramento

“Ang pakikibahagi sa mga sagisag na ito ang isa sa pinakabanal at sagradong

mga ordenansa sa Simbahan.”


Noong Oktubre 5, 1929, matapos ang 19 na taong paglilingkod bilang Apostol, tumayo si Elder Joseph Fielding Smith sa Salt Lake Tabernacle upang ibigay ang kanyang ika-39 na mensahe sa pang-kalahatang kumperensya. Sinabi niya, “May isa o dalawang kaisi-pan akong nais talakayin na may kaugnayan sa tanong tungkol sa sakramento, lalo na sa mga pulong na itinalaga sa Simbahan sa pamamagitan ng paghahayag, ng kautusan ng Panginoon, para sa pakikibahagi sa mga sagisag na ito na kumakatawan sa katawan at dugo ni Jesucristo.” Bilang panimula sa paksang ito, ibinahagi niya ang kanyang damdamin tungkol sa sakramento:

“Sa aking palagay ang sacrament meeting ang pinakasagrado, pinakabanal, sa lahat ng pulong ng Simbahan. Kapag iniisip ko ang pagtitipon ng Tagapagligtas at ng kanyang mga apostol sa di-mali-limutang gabing iyon nang pasimulan niya ang sakramento; kapag iniisip ko ang sagradong kaganapang iyon, napupuspos ang aking puso sa pagkamangha at naaantig ang damdamin ko. Itinuturing ko ang pagtitipong iyon na pinakataimtim at pinaka-nakaaantig simula nang itatag ang mundo.

“Doon ay itinuro sa kanila ng Tagapagligtas ang kanyang nalalapit na pagsasakripisyo, na sa kalituhan nila ay hindi nila ito maunawaan. Malinaw Niyang sinabi sa kanila ang tungkol sa kanyang kamatayan at na dapat matigis ang kanyang dugo, at sinabi ito sa mismong oras ng kanyang pagdurusa para sa mga kasalanan ng sanlibutan.

108

K a b a n a T a 6

“gawin ninyo ito sa pagaalaala sa akin” (lucas 22:19).

K a b a n a T a 6

109

Napakasagrado ng okasyong iyon; doon pinasimulan ang sakra-mento, at ang mga disipulo ay inutusang magtipon nang madalas at alalahanin ang kamatayan at pagdurusa ni Jesucristo, dahil ang kanyang pagsasakripisyo ay para sa ikatutubos ng sanlibutan.

“Kanyang papasanin ang responsibilidad na bayaran ang pag-kakautang ng sanlibutan dahil sa pagkahulog, upang ang tao ay matubos mula sa kamatayan at mula sa impiyerno. Itinuro niya sa mga tao na siya ay itataas mula sa lupa upang mailapit niya ang lahat ng tao sa kanya, at lahat ng magsisisi at maniniwala sa kanya, susunod sa kanyang mga utos, ay hindi magdusa, dahil kanyang papasanin ang kanilang mga kasalanan.” 1


Inutusan tayo ng Panginoon na magtipon nang madalas upang makibahagi ng sakramento.

Ang pakikibahagi sa mga sagisag na ito [ang tinapay at tubig] ay isa sa pinakabanal at pinakasagradong mga ordenansa sa Simbahan, isang ordenansa na humahalili sa pagpatay at pagkain ng kordero para sa paskua na [sumasagisag] sa pagsasakripisyo sa krus ng ating Manunubos. . . . Mula sa panahon ng paglalakbay mula sa Egipto hanggang sa pagpapako sa krus sa ating Manunubos, ang mga Israelita ay inutusang ipangilin ang paskua sa isang partikular na araw bawat taon. Sa payapang gabing iyon bago ang pagpapako sa krus, binago ng Panginoon ang ordenansang ito at ipinalit dito ang sakramento. Inutusan tayong magtipon nang madalas, hindi lamang minsan sa isang taon, at pumunta sa bahay-dalanginan at doon ay alalahanin ang ating Manunubos at gumawa ng tipan sa Kanya sa madalas na pakikibahagi sa banal na ordenansang ito.2

Ang taong hindi dumadalo sa sacrament meeting linggu-linggo at buwan-buwan, at wala namang hadlang sa kanyang pagdalo, ay hindi tapat sa katotohanan. Hindi niya ito gusto. Kung gusto niya ito, dadalo siya para makibahagi sa mga sagisag na ito—isang maliit na piraso lang ng tinapay, at isang maliit na tasa ng tubig. Gagawin niya ito upang ipakita ang kanyang pagmamahal sa katotohanan at ang kanyang tapat na paglilingkod sa Anak ng Diyos.3

K a b a n a T a 6

110

Inutusan tayong alalahanin ang sagradong kaganapang ito [ang Pagbabayad-sala ni Jesucristo] at isaisip ito sa tuwina. Sa layuning ito pinagtitipon tayo nang minsan sa isang linggo upang makibahagi sa mga sagisag na ito na sumasaksi na talagang inaalaala natin ang ating Panginoon, na handa tayong taglayin ang kanyang pangalan at susundin natin ang kanyang mga utos. Inuutusan tayong pani-baguhin ang tipang ito linggu-linggo, at hindi natin mapapanatili ang Espiritu ng Panginoon kung hindi natin susundin ang utos na ito sa tuwina. Kung mahal natin ang Panginoon dadalo tayo sa mga pulong na ito na puno ng diwa ng pagsamba at panalangin, na inaalaala ang Panginoon at ang tipan na paninibaguhin natin linggu-linggo sa sakramentong ito tulad ng iniutos niya sa atin.4

2Nakikibahagi tayo ng sakramento bilang

pag-alaala sa Pagbabayad-sala ni Jesucristo.

Tungkulin ng mga miyembro ng Simbahan na mamuhay nang mapagkumbaba at tapat sa kaalaman at pag-unawa tungkol sa pag-babayad-sala ni Jesucristo. . . . Pakiramdam ko, sana mali ako pero palagay ko hindi, hindi natatanto ng napakalaking porsiyento ng mga miyembro ng Simbahan ang kahulugan ng pagkain ng maliit na piraso ng tinapay, pag-inom ng kaunting tubig mula sa maliit na tasa bilang pag-alaala sa natigis na dugo ng ating Tagapagligtas na si Jesucristo, at sa paghihirap niya sa krus.

Hayaan ninyong magsalita ako tungkol sa pagbabasbas [ng tina-pay]. Mapagkumbaba ko itong babasahin para maunawaan natin ang nakapaloob dito:

“O Diyos, ang Amang Walang Hanggan, kami ay humihiling sa inyo sa pangalan ng inyong Anak, na si Jesucristo, na basbasan at gawing banal ang tinapay na ito sa mga kaluluwa ng lahat nila na kakain nito, nang sila ay makakain bilang pag-alaala sa katawan ng inyong Anak, at patunayan sa inyo, O Diyos, ang Amang Walang Hanggan, na sila ay pumapayag na taglayin sa kanilang sarili ang pangalan ng inyong Anak, at lagi siyang alalahanin at susundin ang kanyang mga kautusan na ibinigay niya sa kanila; nang sa tuwina ay mapasakanila ang kanyang Espiritu upang makasama nila. Amen.” [D at T 20:77.] . . .

K a b a n a T a 6

111

Kumain bilang pag-alaala sa kanya. Ibig sabihin ba nito ay aala-lahanin ko lang na halos 2,000 taon na ang nakalipas nang hulihin siya ng masasamang tao, ibayubay siya sa krus, ipako ang kanyang mga kamay at paa at iwanan siya roon para mamatay? Para sa akin mas malalim pa riyan ang kahulugan nito. Upang alalahanin siya—bakit siya ipinako sa krus? Anong kabutihan ang dulot nito sa [akin] dahil ipinako siya sa krus? Anong pagdurusa ang dinanas niya sa krus para matubos ako o mapatawad sa aking mga kasalanan?

Mangyari pa, karaniwan ay iisipin ng isang tao: Nakapako ang kanyang mga kamay at paa at nakabayubay siya roon hanggang sa mamatay. . . . Ano pa ba ang dinanas niya? Palagay ko ito ang isang bagay na hindi nakikita ng karamihan sa atin. Naniniwala ako na ang pinakamatinding pagdurusa niya ay hindi ang pagkakapako ng kanyang mga kamay at paa at pagkabayubay sa krus, kahit pa napakasakit at napakahirap nito. Dala-dala niya ang isa pang pasa-nin na higit na mahalaga at matindi. Paano? Hindi natin malinaw na nauunawaan, ngunit kahit paano ay naipabatid ito sa akin.5

Sa palagay ko walang sinuman sa atin ang hindi nagkasala at pagkatapos ay nagsisi at naghangad na hindi sana natin iyon gi-nawa. Pagkatapos ay makokonsensya tayo nang husto at napaka-lungkot natin. Naranasan na ba ninyo iyon? Naranasan ko na iyon. . . . At nariyan ang Anak ng Diyos na dala ang bigat ng aking mga kasalanan at ng inyong mga kasalanan. . . . Ang pinakamatindi Ni-yang pagdurusa ay hindi ang pagkakapako ng kanyang mga kamay at paa, kahit napakasakit pa nito, kundi ang pagdurusa ng isipan sa paraang hindi malinaw sa akin. Ngunit dinala niya ang pasanin—ang ating pasanin. May idinagdag ako roon; at kayo rin. Gayon din ang lahat ng tao. Siya mismo ang nagbayad upang ako ay makalig-tas—upang kayo ay makaligtas—sa parusa sa kundisyong tatangga-pin natin ang kanyang ebanghelyo at magiging totoo at tapat dito.

Iyan ngayon ang pinipilit kong pag-isipan. Iyan ang inaalaala ko—ang napakatinding pagdurusa noong siya ay manalangin at magsumamo sa kanyang Ama na tulutang makalampas ang saro. Hindi lamang siya sumasamong makaligtas sa pagpapako sa kan-yang [mga] kamay o paa, sobra pa riyan ang pagdurusa niya, sa paraang hindi ko nauunawaan.6

K a b a n a T a 6

112

Imposible sa mahihinang mortal, at lahat tayo ay mahihina, na lubos na maunawaan ang tindi ng pagdurusa ng Anak ng Diyos. Hindi natin kayang unawain ang kabayarang ginawa Niya. Sinabi Niya kay Propetang Joseph Smith:

“Sapagkat masdan, ako, ang Diyos, ay pinagdusahan ang mga bagay na ito para sa lahat, upang hindi sila magdusa kung sila ay magsisisi; subalit kung hindi sila magsisisi sila ay kinakailangang magdusa na katulad ko; kung aling pagdurusa ay dahilan upang ang aking sarili, maging ang Diyos, ang pinakamakapangyarihan sa lahat, na manginig dahil sa sakit, at labasan ng dugo sa bawat pinakamaliit na butas ng balat, at magdusa kapwa sa katawan at sa espiritu—nagnais na kung maaari ay hindi ko lagukin ang mapait na saro at manliit—gayon pa man, ang kaluwalhatian ay mapasa

“Sana’y mas malinaw nating maipaunawa sa mga miyembro ng Simbahan ang mga tipang ginagawa nila kapag nakikibahagi sila ng sakramento.”

K a b a n a T a 6

113

Ama, at ininom ko at tinapos ang aking paghahanda para sa mga anak ng tao.” [D at T 19:16–19.]

Gayunman, may kakayahan tayong malaman at maunawaan na ang napakatinding pagdurusang ito ng Kanyang sakripisyo ay naghatid sa atin ng pinakamalaking pagpapalang maaaring ibigay. Bukod pa rito, natanto natin na ang napakatinding pag-durusang ito—na hindi magagawa o makakaya ng mortal na tao—ay isinagawa dahil sa dakilang pag-ibig ng Ama at ng Anak sa sangkatauhan. . . .

. . . Kung lubos nating pinahahalagahan ang maraming biyayang nakamtan natin dahil sa pagtubos na ginawa para sa atin, walang maiuutos ang Panginoon sa atin na hindi natin gagawin nang may kasabikan at maluwag sa ating kalooban.7

Natitiyak ko na kung ilalarawan natin sa ating isipan—tulad ng sinikap kong gawin nang maraming beses—ang sagradong kaga-napan nang pulungin ng Tagapagligtas ang kanyang mga apostol; kung makikita natin sila roon na nagpupulong, ang Panginoon sa kanyang kalungkutan, na namimighati para sa mga kasalanan ng sanlibutan, nagdadalamhati para sa isa sa kanyang mga apostol na magkakanulo sa kanya, subalit nagtuturo pa rin sa labing-isang lala-king ito na nagmahal sa kanya at nakikipagtipan sa kanila, natitiyak ko na madarama natin sa ating puso na hindi natin siya tatalikuran kailanman. Kung makikita natin sila roon na nakatipon at matatanto ang bigat ng pasaning dala ng ating Panginoon; at pagkatapos ng kanilang hapunan at pag-awit ng himno, ang kanilang paghayo, ang pagkakanulo, pag-alipusta at paghamak sa Panginoon, pagtalikod sa kanya ng mga disipulo sa oras ng kanyang pinakamatinding pagsubok—kung mauunawaan natin ang lahat ng ito, kahit bahagya lamang, at totoong bahagya lamang, natitiyak ko, mga kapatid, na nanaisin nating lumakad sa liwanag ng katotohanan magpakailan-man. Kung makikita natin ang Tagapagligtas ng tao na nagdurusa sa halamanan at sa krus at lubusan nating matatanto ang buong kahalagahan nito sa atin, nanaisin nating sundin ang kanyang mga utos at mamahalin natin ang ating Panginoong Diyos nang buong puso, nang buong kakayahan, pag-iisip at lakas, at sa pangalan ni Jesucristo ay paglilingkuran natin siya.8

K a b a n a T a 6

114

3Tungkulin nating pag-isipang mabuti ang tipang ginagawa

natin kapag nakikibahagi tayo ng sakramento.

Sana’y mas malinaw nating maipaunawa sa mga miyembro ng Simbahan ang mga tipang ginagawa nila kapag nakikibahagi sila ng sakramento sa ating mga sacrament meeting.9

Nakakita na ako ng dalawang miyembro ng Simbahan na mag-katabi sa upuan [sa sacrament meeting], na nag-uusap, na huminto habang binabasbasan ang tubig o tinapay, at saka nagpatuloy sa kanilang pag-uusap. . . . Nabigla ako roon, at natitiyak ko na gayon din ang Panginoon.10

Tungkulin nating pag-isipang mabuti at nang taimtim ang naka-paloob sa mga panalangin [sa pagbabasbas ng sakramento] kapag

“Tungkulin nating pag-isipang mabuti at nang taimtim ang nakapaloob sa mga panalangin [sa pagbabasbas ng sakramento]

kapag naririnig nating iniaalay ito sa ating mga pulong.”

K a b a n a T a 6

115

naririnig nating iniaalay ito sa ating mga pulong. May apat na na-pakahalagang bagay na nakikipagtipan tayong gawin tuwing naki-kibahagi tayo sa mga sagisag na ito, at sa pakikibahagi, ipinapakita natin na lubos nating gagampanan ang mga pananagutan, kaya nga umiiral sa atin ang mga ito. Ito ay ang mga sumusunod:

1. Kumakain tayo bilang pag-alaala sa katawan ni Jesucristo, na nangangako na lagi nating aalalahanin ang Kanyang sugatang ka-tawan na namatay sa krus.

2. Umiinom tayo bilang pag-alaala sa dugong natigis para sa mga kasalanan ng sanlibutan, na tumubos sa paglabag ni Adan, at nagpapalaya sa atin mula sa sarili nating mga kasalanan kung tayo ay tunay na magsisisi.

3. Nakikipagtipan tayo na magiging handa tayong taglayin ang pangalan ng Anak at lagi natin Siyang aalalahanin. Sa pagtupad sa tipang ito nangangako tayo na tatawagin tayo sa Kanyang pangalan at hindi kailanman gagawa ng anumang bagay na magdudulot ng kahihiyan o makakasira sa pangalang iyan.

4. Nakikipagtipan tayo na susundin natin ang mga utos na ibi-nigay Niya sa atin; hindi lang isang utos, kundi na magiging handa tayong “[mamuhay ayon] sa bawat salita na magmumula sa bibig ng Diyos.” [D at T 84:44.]

Kung gagawin natin ang mga bagay na ito pinangakuan tayo na patuloy tayong papatnubayan ng Espiritu Santo, at kung hindi natin gagawin ang mga bagay na ito hindi mapapasaatin ang patnubay na iyan.11

May ilan akong katanungan sa inyo, at mangyari pa, nagsasalita ako sa lahat ng miyembro ng Simbahan. Sa palagay ba ninyo ang isang taong dumadalo sa sacrament meeting sa diwa ng panalangin, pagpapakumbaba, at pagsamba, at nakikibahagi sa mga sagisag na ito na kumakatawan sa katawan at dugo ni Jesucristo, ay sadyang lalabagin ang mga utos ng Panginoon? Kung lubos na nauunawaan ng isang tao ang kahulugan ng pakikibahagi ng sakramento, na nakikipagtipan siyang taglayin sa kanyang sarili ang pangalan ni Jesucristo at lagi Siyang alalahanin at susundin ang kanyang mga

K a b a n a T a 6

116

utos, at pinaninibago ang tipang ito linggu-linggo—sa palagay ba ninyo hindi magbabayad ng kanyang ikapu ang taong iyan? Sa palagay ba ninyo lalabagin ng taong iyan ang araw ng Sabbath o babalewalain niya ang Word of Wisdom? Sa palagay ba ninyo hindi siya magiging madasalin, at hindi niya gagawin ang kanyang mga tungkulin sa korum at iba pang mga tungkulin sa Simbahan? Sa palagay ko imposibleng gawin ng isang tao ang gayong bagay na tulad ng paglabag sa mga sagradong alituntunin at tungkuling ito kapag alam niya ang kahulugan ng paggawa ng gayong mga tipan sa Panginoon at sa harap ng mga banal linggu-linggo.12


Mga Tanong• Sa“MulasaBuhayniJosephFieldingSmith,”ibinahaginiPa-

ngulong Smith ang kanyang mga naiisip tungkol sa panahon na pinasimulan ng Tagapagligtas ang sakramento. Bakit mahalaga ang kaganapang ito sa inyo?

• Habangpinag-aaralanninyoangbahagi1,pag-isipanangkaha-lagahan ng pagdalo sa sacrament meeting linggu-linggo. Paano ninyo maihahanda ang inyong sarili para sa sacrament meeting? Ano ang magagawa ng mga magulang para matulungan ang ka-nilang mga anak na maghanda para dito?

• AnoanghinahangaanninyotungkolsamganaiisipniPangulongSmith nang makibahagi siya ng sakramento? (Tingnan ang bahagi 2.) Ano ang magagawa natin para maalaala ang Tagapagligtas at ang Kanyang Pagbabayad-sala kapag nakikibahagi tayo ng sakramento?

• Pansininangmgatipannanakalistasabahagi3.Tahimiknapagnilayan ang nadarama ninyo tungkol sa mga tipang ito. Paano naiimpluwensyahan ng mga tipang ito ang inyong buhay?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMateo 26:26–29; I Mga Taga Corinto 11:23–29; 3 Nephi 18:1–13;

Mormon 9:29; Moroni 4–5; D at T 20:75–79; 59:9–12

K a b a n a T a 6

117

Tulong sa Pagtuturo“Atasan ang mga miyembro ng klase na basahin ang mga piling

tanong sa dulo ng kabanata (nang isa-isa o sa maliliit na grupo). Ipahanap sa kanila ang mga turo sa kabanata na may kaugnayan sa mga tanong. Pagkatapos ay ipabahagi sa grupo ang kanilang mga iniisip at ideya” (mula pahina ix sa aklat na ito).

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Okt. 1929,

60–61; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 2:340–41.

2. “Importance of the Sacrament Meeting,” Relief Society Magazine, Okt. 1943, 590; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:339–40.

3. Seek Ye Earnestly, tinipon ni Joseph Fielding Smith Jr. (1972), 99.


5. “Fall-Atonement-Resurrection-Sacrament,” mensaheng ibinigay sa Salt Lake City Utah University Institute of Religion, Ene. 14, 1961, 7–8.

6. “Fall-Atonement-Resurrection-Sacrament,” 8.

7. “Importance of the Sacrament Meeting,” 591–92.


9. “Fall-Atonement-Resurrection-Sacrament,” 7.

10. Seek Ye Earnestly, 122. 11. “Importance of the Sacrament Meeting,”

591. 12. Sa Conference Report, Okt. 1929,

62–63; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:346.

118

Joseph at hyrum Smith: “Sa buhay sila ay hindi nagkalayo, at sa kamatayan sila ay hindi pinaghiwalay!” (d at T 135:3).

119

K A B A N A T A 7

Joseph at Hyrum Smith, mga Saksi kay Jesucristo

“Inilalakas namin ang aming tinig sa pasasalamat sa buhay at ministeryo ni Propetang Joseph Smith, ng

Patriarch na si Hyrum Smith, at ng mga apostol at propeta at matwid na kalalakihan at kababaihang

sumalig sa pundasyon na kanilang inilatag.”


Mula noong bata pa siya, alam na ni Joseph Fielding Smith na may espesyal na kaugnayan ang kanyang pamilya kay Propetang Joseph Smith. Naging inspirasyon niya ang halimbawa ng kanyang lolong si Hyrum Smith, ang kuya at tapat na kaibigan ni Propetang Joseph. Tapat na naglingkod si Hyrum kasama ng kanyang kapatid bilang isang lider sa Simbahan. Tumulong din siya sa paglalathala ng Aklat ni Mormon at tinawag siya bilang isa sa Walong Saksi ng aklat. Noong Hunyo 27, 1844, pinaslang bilang martir sina Joseph at Hyrum sa Carthage, Illinois, at tinatakan ang kanilang patotoo tungkol sa Tagapagligtas at sa Kanyang ebanghelyo. “Sa buhay sila ay hindi nagkalayo, at sa kamatayan sila ay hindi pinaghiwalay!” (D at T 135:3).

Hindi nakilala ni Joseph Fielding Smith ang kanyang lolo’t lola Smith kailanman. Matagal nang patay ang kanyang lolo Hyrum bago pa siya ipinanganak. Ang asawa ni Hyrum na si Mary Fielding Smith ay maaga ring namatay. Sinabi ni Joseph Fielding Smith: “Hindi ko nakilala si Lola Smith kailanman. Noon pa man ay pinanghinaya-ngan ko na iyon, dahil isa siya sa pinakamararangal na babaeng nabuhay sa mundo, ngunit nakilala ko ang kanyang mabait na ka-patid, ang aking Aunt Mercy Thompson, at noong bata pa ako ma-dalas akong pumunta sa bahay nila at kumandong sa kanya, habang

K a b a n a T a 7

120

kinukuwentuhan niya ako tungkol kay Propetang Joseph Smith, at, ah, kaylaki ng pasasalamat ko sa karanasang iyon.” 1

Natuto rin si Joseph Fielding Smith mula sa halimbawa ng kan-yang amang si Joseph F. Smith na personal na kilala si Propetang Joseph Smith. Ito ang sabi ni Joseph Fielding Smith tungkol sa kan-yang ama: “Walang bahid ng pagdududa o pag-aalinlangan sa kan-yang patotoo. Lalo ko itong nadama nang magsalita siya tungkol sa pagkadiyos ng ating Tagapagligtas o sa misyon ng propetang si Joseph Smith.” 2

Ang mga halimbawa at turong ito ang umakay kay Joseph Field-ing Smith na magkaroon ng patotoo sa ipinanumbalik na ebang-helyo noong bata pa siya. “Wala akong maalalang sandali na hindi ako naniwala sa misyon ng ating Panginoon at Tagapagligtas na si Jesucristo ni sa misyon ni Propetang Joseph Smith,” 3 sabi niya ka-launan. Nang magturo siya ng ebanghelyo, nagpahayag siya kung minsan ng kanyang patotoo patungkol sa kanyang pamilya: “Mahal ko ba si Propetang Joseph Smith? Oo, tulad ng pagmamahal sa kanya ng aking ama. Mahal ko siya dahil siya ang lingkod ng Diyos at dahil sa ipinanumbalik na ebanghelyo at dahil sa mga pakina-bang at pagpapalang napasaakin at sa aking pamilya, at napasainyo at sa inyong pamilya, sa pamamagitan ng mga pagpapalang ipinag-kaloob sa lalaking ito at sa mga kasamahan niya.” 4

Bagama’t nagpasalamat si Pangulong Smith sa mga turo at pa-mana ng kanyang pamilya, sarili niya ang kanyang patotoo. Sabi niya, “Noon pa man ay nagpapasalamat na ako sa patotoong na-pasaakin sa pamamagitan ng Espiritu ng Panginoon na si Joseph Smith, ang Propeta ng Diyos, ay tinawag na mamuno sa Dispen-sasyon ng Kaganapan ng mga Panahon.” 5 Sa isa pang pagkaka-taon pinatotohanan niya: “Alam ko, sa pamamagitan ng kaloob ng Diyos, na nakita ni Joseph Smith noong 1820 ang Ama at ang Anak; na ipinakilala ng Ama ang kanyang Anak; na nangusap sa kanya ang Anak, tinanong siya kung ano ang gusto niyang malaman, at pinayuhan siya; sinabi sa kanya kung ano ang gagawin, na may pangako na sa huli ay ihahayag ang iba pang kaalaman at ipanu-numbalik ang kabuuan ng ebanghelyo, na wala pa noon sa balat ng lupa.” Pagkatapos ay tiniyak niya na lahat ng tao ay makatatang-gap ng gayon ding patotoo: “Bawat kaluluwa sa balat ng lupa na

K a b a n a T a 7

121

naghahangad na malaman ito ay may pribilehiyo, sapagkat bawat kaluluwang magpapakumbaba ng kanyang sarili, at sa matinding pagpapakumbaba at pananampalataya, na may nagsisising espiritu, ay dumudulog sa Panginoon, ay tatanggap ng kaalamang iyan na kasintiyak ng katotohanan na siya ay buhay.” 6


Dalawang paksa ang pinakamahalaga sa kanya: na si Jesucristo ang Anak ng Diyos at

na si Joseph Smith ay isang propeta.

Pinag-uugnay natin ang mga pangalan ni Jesucristo at ni Joseph Smith. Si Cristo ang Panginoon; isinagawa niya ang nagbabayad-salang sakripisyo; siya ang pagkabuhay na mag-uli at ang buhay; dahil sa kanya lahat ng tao ay magiging imortal, samantalang lahat ng naniniwala at sumusunod sa kanyang mga batas ay magtatamo rin ng buhay na walang hanggan.

Si Joseph Smith ay isang propeta, na tinawag sa mga huling araw na ito upang tanggapin sa pamamagitan ng paghahayag ang nakapagliligtas na mga katotohanan ng ebanghelyo at magsilbing isang legal na tagapangasiwa, na may kapangyarihan mula sa langit, upang pangasiwaan ang mga ordenansa ng ebanghelyo.

Yamang ang mga katotohanang ito na inihayag sa pamamagitan niya ang ipalalaganap sa bawat bansa bago ang Ikalawang Pagpa-rito, hindi nakapagtataka na sinabi ni Moroni kay Joseph Smith na ang kanyang “pangalan ay makikilala sa kabutihan at kasamaan sa lahat ng bansa, lahi, at wika, o magiging mabuti at masama sa usap-usapan ng lahat ng tao.” [ Joseph Smith—Kasaysayan 1:33.]

Ni hindi rin nakapagtataka na malaman natin kalaunan na sinabi ng Panginoon sa Propeta: “Ang mga dulo ng mundo ay magtata-nong tungkol sa iyong pangalan, at ang mga hangal ay ilalagay ka sa panunuya, at ang impiyerno ay sisilakbo ang galit laban sa iyo;

“Samantalang ang dalisay ang puso, at ang marurunong, at ang mararangal, at ang malilinis, ay maghahangad ng payo, at kapang-yarihan, at mga pagpapala tuwina mula sa iyong kamay.” (D at T 122:1–2.)

K a b a n a T a 7

122

Ang mga dulo ng daigdig ay nagsisimula nang magtanong tung-kol kay Joseph Smith, at maraming tao sa maraming bansa ang nagagalak sa ebanghelyong ipinanumbalik sa pamamagitan niya.

Sa simula pa ng dispensasyong ito, ang patotoo tungkol kay Jesus, tulad ng inihayag kay Joseph Smith, ay naipangaral na sa Estados Unidos, Canada, Great Britain, sa karamihan ng mga bansa sa Europa, at sa mga pulo ng Pacific.

Nitong mga nakaraang taon nagkaroon ng halos hindi kapani- paniwalang pag-unlad ng gawain sa Mexico, sa mga bansa sa Central America, at sa South America.

At ang Asia [noong 1971] ay tinuturuan na ngayon ng mensahe ng ebanghelyo sa paraang higit pa sa anumang ginawa noong araw. Nagiging matatag na ang Simbahan sa Japan at Korea, sa Taiwan at Hong Kong, at nagsisimula na tayo ng gawaing-misyonero sa Thailand, Singapore, at Indonesia.

At darating ang panahon, sa awa at tulong ng Panginoon, na ang ibang mga bansa, na sarado pa sa mensahe ng katotohanan, ay magbubukas ng kanilang pintuan sa atin, at ang mga elder ng Israel ay papasok doon upang mangaral sa matatapat ang puso sa mga bansang iyon tungkol kay Cristo at sa ebanghelyo ng kanyang kaharian na dumating sa mundo sa panahong ito sa pamamagitan ni Propetang Joseph Smith.7

Si Joseph Smith ang tagapaghayag ng kaalaman tungkol kay Cristo at sa kaligtasan ng mundo para sa panahon at henerasyong ito.8

Dalawang paksa ang laging napakahalaga sa aking isipan. Na si Jesucristo ang Anak ng Diyos, na ipinako sa krus para sa mga kasalanan ng sanlibutan, at na si Joseph Smith ay isang propeta na tinawag at hinirang upang pasimulan ang dispensasyon ng kaga-napan ng mga panahon. Iyan ang aking mensahe sa sanlibutan.9

2Tinawag ng Panginoon si Joseph Smith na

mamuno sa maluwalhating dispensasyong ito.

Si Joseph Smith . . . ay dumating at sa patnubay ng mga banal na sugo ay inilatag ang pundasyon ng kaharian ng Diyos at ng

K a b a n a T a 7

123

kagila-gilalas na gawain at himalang ito upang ang daigdig ay ma-ging handa sa pagparito ng Panginoon.10

Alam ko na siya [si Joseph Smith] ay tinawag, hinirang ng ating Ama sa Langit; na tumanggap siya ng paghahayag at patnubay mula sa Anak ng Diyos na magiging kapaki-pakinabang at isang pagpa-pala sa lahat ng tao kung tatanggapin nila ito.11

Walang alinlangan sa aking isipan na ibinangon ng Panginoon si Propetang Joseph Smith at binigyan siya ng paghahayag, kautusan, binuksan ang kalangitan sa kanya, at tinawag siya upang mamuno sa maluwalhating dispensasyong ito. Lubos akong naniniwala na noong bata pa siya, nagpunta siya sa kakahuyan para magdasal, nakita niya ang Diyos Ama at ang kanyang Anak na si Jesucristo at

“Si Joseph Smith ay isang propeta na tinawag at hinirang upang pasimulan ang dispensasyon ng kaganapan ng mga panahon.”

K a b a n a T a 7

124

tumayo siya talaga sa kanilang harapan; walang alinlangan sa aking isipan—alam kong ito ay totoo. Alam ko na kalaunan ay ilang beses siyang dinalaw ni Moroni, tinanggap niya ang Aaronic Priesthood mula kay Juan Bautista, ang Melchizedek Priesthood mula kina Pedro, Santiago, at Juan, at na Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw ay itinatag noong ika-anim ng Abril 1830, sa utos ng langit.12

Sa pagpili ng kinatawang mamumuno rito sa “kagila-gilalas na gawain [na] malapit nang maganap sa mga anak ng tao,” [tingnan sa D at T 4:1] hindi pumili ng isang tao ang Panginoon na aral sa mga karunungan at tradisyon ng mundo. Ang kanyang mga lakad ay hindi mga lakad ng tao, ni ang kanyang mga pag-iisip ay hindi pag-iisip ng tao [tingnan sa Isaias 55:8]. Ang isang taong aral sa mga karunungan ng mundo ay maraming tradisyon at pilosopiya ng tao na naglalayo sa kanya sa katotohanan. Sa kanyang dakilang karunungan pumili ng isang simpleng bata ang Panginoon—isang binatilyong labing-apat na taong gulang. Sa binatilyong ito inihayag ng Panginoon ang kabuuan ng ebanghelyo, na hindi tatanggapin ng mundo dahil sa kawalan ng pananampalataya. Sa maraming taon ng patnubay ng langit—dahil tinuruan siya ng mga sugong nagmula sa kinaroroonan ng Panginoon—ang binatilyong ito, si Joseph Smith, ay inihanda para pamahalaan ang gawain ng panunumbalik ng Ebanghelyo at ang pagtatayo ng Kaharian ng Diyos.13

3Sinabi ng Panginoon na tatanggapin ng henerasyong ito ang Kanyang salita sa

pamamagitan ni Propetang Joseph Smith.

Sa bawat panahon na nasa lupa ang ebanghelyo, kailangan itong ipahayag sa mga propeta ng Panginoon, at kailangan silang tawa-ging maglingkod bilang mga legal na tagapangasiwa upang mai-sagawa at mapamahalaan ang pagsasagawa ng mga ordenansa ng kaligtasan para sa kanilang kapwa-tao.

Si Joseph Smith ang propetang tinawag ng Panginoon sa pana-hong ito upang ipanumbalik ang mga katotohanan ng kaligtasan at tanggapin ang mga susi at kapangyarihang pangasiwaan ang nakapagliligtas na mga katotohanang ito.

K a b a n a T a 7

125

Sinabi sa kanya ng Panginoon: “. . . ang salinlahing ito ay tatang-gap ng aking salita sa pamamagitan mo.” (D at T 5:10.) At pagkata-pos, sa pagtukoy sa ebanghelyong ipinanumbalik sa pamamagitan ni Joseph Smith, sinabi ng Panginoon: “Ang Ebanghelyong ito ng Kaharian ay ipangangaral sa buong daigdig bilang patotoo sa lahat ng bansa, at pagkatapos ay sasapit ang katapusan, o ang pagkalipol ng masasama.” [ Joseph Smith—Mateo 1:31.] 14

Sinasabi ko ngayon—

Na si Joseph Smith ang taong kailangang asahan ng lahat ng tao sa panahong ito upang malaman ang katotohanan tungkol kay Cristo at sa kanyang ebanghelyo;

Na sa bandang huli ang pangalan ng propetang ito ay makikilala sa bawat sulok ng daigdig at ng lahat ng tao;

Na ang matatapat ang puso ay tatanggapin siya bilang propeta at sasambahin ang Panginoong kanyang inihayag;

Na ang simbahang kanyang itinatag sa utos ng langit ay umu-unlad dahil sinusunod nito ang mga paghahayag na dumating sa pamamagitan niya;

At na lahat ng naniniwala sa mga turo ni Joseph Smith at sumu-sunod sa kanyang mga turo ay malalaman na si Jesucristo ang Anak ng Diyos na ipinako sa krus para sa mga kasalanan ng sanlibutan.

Tulad ng pagkaalam ko na si Jesus ang Cristo—at iyan ay sa pa-mamagitan ng paghahayag na nagmula sa Banal na Espiritu—alam ko na si Joseph Smith ay isang propeta ng Diyos noon, ngayon, at magpakailanman. . . .

Sa diwa ng patotoo at pasasalamat, [ibinabahagi] ko ang inspira-dong mga katagang ito mula sa Doktrina at mga Tipan: “Si Joseph Smith, ang Propeta at Tagakita ng Panginoon, ay nakagawa nang higit pa, maliban lamang kay Jesus, para sa kaligtasan ng mga tao sa daigdig na ito, kaysa sa sinumang tao na kailanman ay nabuhay rito.” (D at T 135:3.)15

K a b a n a T a 7

126

4Si Joseph Smith at ang kanyang kapatid na si Hyrum

ay magkasama sa buhay at sa kamatayan.

Nagpapasalamat ako sa panunumbalik ng walang-hanggang katotohanan sa huling dispensasyong ito ng ebanghelyo; para sa misyon at ministeryo ni Joseph Smith, ang Propeta, at sa lolo kong si Hyrum Smith, ang Patriarch; at para sa katotohanan na ang mga susi ng kaharian ng Diyos ay muling naipagkaloob sa tao sa lupa.16

“At muli, katotohanang sinasabi ko sa iyo, pinagpala ang aking tagapaglingkod na si Hyrum Smith; sapagkat ako, ang Panginoon, ay minamahal siya dahil sa katapatan ng kanyang puso, at dahil kanyang minamahal yaong tama sa aking harapan, wika ng Pa-nginoon.” [D at T 124:15.]

Sino ang hindi masisiyahang mabigyan ng gayong pagtitiwala at papuring ibinigay sa kanya, na nagmula sa Panginoon? Kasama si Hyrum Smith sa mga unang nabinyagan sa dispensasyong ito.

magkasamang tinatakan nina Joseph at hyrum Smith ng kanilang dugo ang kanilang patotoo.

K a b a n a T a 7

127

Buong buhay niyang sinuportahan ang kanyang kapatid na si Jo-seph at pinalakas ito sa pamamagitan ng panghihikayat, pananam-palataya at tapat na pagmamahal. Si Hyrum ay isang taong may mapagmahal na puso. Taglay niya ang matinding pagpapakumbaba at minahal ang kanyang kapatid nang higit sa sarili niyang buhay. Nakita ito nang siya ay mamatay na isang martir. Hindi siya takot na ipaglaban ang katotohanan. Tunay ngang “minamahal [niya] yaong tama.”

Si Hyrum Smith ay ipinanganak noong ikasiyam ng Pebrero, 1800, at halos anim na taon ang tanda sa Propeta. Walang karanga-lang dumating kay Joseph Smith na hindi naging bahagi si Hyrum na nagalak sa lahat ng pagpapalang ipinagkaloob ng Panginoon sa kanyang kapatid. Ganitong uri din ng pagmamahal sa kapatid ang ipinakita ni Propetang Joseph sa kuya niyang si Hyrum. Magkasama silang dumanas ng dalamhati at galak. Pareho silang dumanas ng mga pag-uusig. Pareho silang nakulong sa mga bartolina alang-alang sa Ebanghelyo, at nang dumating ang panahon na tatatakan na nila ang kanilang patotoo, magkasama silang namatay bilang martir. “Sa buhay sila ay hindi nagkalayo, at sa kamatayan sila ay hindi pinaghiwalay.” [D at T 135:3.] . . .

Ito ang karapat-dapat na papuring nagmula sa Propeta: “Bro-ther Hyrum, napakatapat ng puso mo! Ah, nawa’y putungan ka ng Walang Hanggang Jehova ng mga walang hanggang pagpapala sa iyong uluhan, bilang gantimpala sa pangangalaga mo sa aking kaluluwa! Ah, napakarami nating dinanas na kalungkutan na mag-kasama; at muli nasumpungan natin ang ating sarili na bilanggo ng malulupit na kamay ng kaaway. Hyrum, masusulat ang pangalan mo sa aklat ng Kautusan ng Panginoon, sa mga taong hahangarin kang makilala, nang sa gayon ay tularan nila ang iyong mga ginawa.”

Muling sinabi ng Propeta: “Dalangin ko sa aking puso na lahat sana ng aking mga kapatid [sa Simbahan] ay tulad ng aking mahal na kapatid na si Hyrum, na nagtataglay ng kahinahunan ng isang tupa, at katapatan ng isang tao na tulad ni Job, at sa madaling sa-lita, ang kaamuan at kababaang-loob ni Cristo at mahal ko siya, pagmamahal na mas matibay kaysa kamatayan, dahil hindi ako nagkaroon ng pagkakataon kailanman na kagalitan siya, o kagalitan niya ako.” 17

K a b a n a T a 7

128

5Tinatakan nina Joseph at Hyrum Smith ng

kanilang dugo ang kanilang patotoo.

Ang lolo kong si Patriarch Hyrum Smith ay tinawag na hawakan ang mga susi ng dispensasyong ito na kasama ni Propetang Joseph, ang nakababata niyang kapatid. Sinabi ng Panginoon na sa bibig ng dalawang saksi ay papagtibayin ang bawat salita [tingnan sa II Mga Taga Corinto 13:1]. . . .

Hindi maaaring mag-isa lang si Joseph, dahil hindi sana nagta-gumpay ang kanyang gawain, tulad ng pangangailangang pagtiba-yin ng isa pang saksi ang gawain ng Tagapagligtas, at sino pa ang makapagpapatotoo kay Cristo maliban sa kanyang Ama? [Tingnan sa Juan 8:12–18.] Kaya nga tumawag ng isa pang tao ang Panginoon na makakasama ni Joseph Smith at hahawak ng mga susi ng kalig-tasan sa dispensasyong ito bilang saksi na kasama niya. . . .

. . . Hindi lamang tinawag si [Hyrum] na maging Patriarch ng Simbahan, na kanyang karapatan bilang panganay, kundi sinabi pa sa kanya ng Panginoon:

“At simula sa oras na ito aking itinatalaga siya na maging isang propeta, at isang tagakita, at isang tagapaghayag sa aking simbahan, gayon din ang aking tagapaglingkod na si Joseph;

“Upang siya ay makakilos nang kaayon din ng aking tagapag-lingkod na si Joseph; at nang siya ay makatanggap ng payo mula sa aking tagapaglingkod na si Joseph, na siyang magpapakita sa kanya ng mga susi nang siya ay makapagtanong at makatanggap, at mapu-tungan ng gayon ding pagpapala, at kaluwalhatian, at karangalan, at pagkasaserdote, at mga kaloob ng pagkasaserdote, na minsan ay nailagay sa kanya na aking tagapaglingkod na si Oliver Cowdery;

“Upang ang aking tagapaglingkod na si Hyrum ay makapagtala ng mga bagay na aking ipakikita sa kanya, upang ang kanyang pa-ngalan ay mapasa-marangal na pag-aalaala sa bawat sali’t salinlahi, magpakailanman at walang katapusan.” [D at T 124:94–96.]

Kaakibat ng tungkulin at utos na ito, iginawad ni Propetang Jo-seph Smith kay Hyrum Smith ang lahat ng susi, awtoridad at kaloob ng priesthood na hawak niya bilang propeta, at dating hawak ni Oliver Cowdery. Ipinahayag din ng Panginoon kay Hyrum Smith

K a b a n a T a 7

129

ang lahat ng kailangan upang siya ay maging ganap na saksi ka-sama ng kanyang kapatid na si Joseph, bilang propeta, tagakita, tagapaghayag at pangulo ng Simbahan, at mamuno magpakailan-man at walang katapusan sa dispensasyong ito kasama ng kanyang kapatid na si Joseph, na saksi kay Jesucristo.18

Kasama ang kanyang kapatid, ang lolo kong si Patriarch Hyrum Smith, tinatakan niya [ni Joseph Smith] ng kanyang dugo ang kan-yang patotoo sa Carthage Jail. At isa ako sa nagnanais na maging kasangkapan sa mga kamay ng Panginoon sa pagpapabatid sa bu-ong mundo na makakamit nang muli ang kaligtasan dahil nagba-ngon ang Panginoon ng isang dakilang tagakita sa panahong ito upang muling itatag ang kanyang kaharian sa lupa.19

Inilalakas namin ang aming tinig sa pasasalamat sa buhay at ministeryo ni Propetang Joseph Smith, ng Patriarch na si Hyrum Smith, at ng mga apostol at propeta at matwid na kalalakihan at kababaihang sumalig sa pundasyon na kanilang inilatag.20


Mga Tanong• NagkuwentosiPangulongSmithtungkolsamgamiyembrong

pamilya na tumulong sa kanya noong bata pa siya na mapalakas ang kanyang patotoo tungkol sa misyon ni Joseph Smith (tingnan sa “Mula sa Buhay ni Joseph Fielding Smith”). Ano ang magagawa natin para matulungan ang mga bata na magtamo ng patotoo tungkol sa misyon ni Propetang Joseph Smith?

• SaanongmgaparaannagkakaugnayangmgapangalanninaJesucristo at Joseph Smith? (Tingnan sa bahagi 1.) Paano nakaim-pluwensya ang ministeryo ni Propetang Joseph Smith sa inyong patotoo sa Tagapagligtas at sa Kanyang ebanghelyo?

• PagnilayanangmgaipinahayagniPangulongSmithtungkolsapagtawag ng Panginoon kay Joseph Smith sa halip na sa “isang taong aral sa mga karunungan at tradisyon ng mundo” (bahagi 2). Paano makakatulong sa atin ang pagkaunawang ito kapag naramdaman natin na hindi natin magagampanan ang ating mga responsibilidad?

K a b a n a T a 7

130

• Sabahagi3,binanggitniPangulongSmithangDoktrinaatmgaTipan 5:10 at 135:3. Paano ninyo maipapaliwanag ang mga tala-tang ito sa isang taong walang alam sa misyon ni Joseph Smith?

• AnoangmatututuhanninyosapagtitinginanninaJosephSmithat Hyrum bilang magkapatid? (Tingnan sa bahagi 4.)

• AnoangnadaramaninyokapaginiisipninyonatinatakanninaJoseph at Hyrum Smith ng kanilang dugo ang kanilang patotoo? (Tingnan sa bahagi 5.) Sa anong mga paraan natin maigagalang ang kanilang sakripisyo?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanPagsasalin ni Joseph Smith, Genesis 50:30–31; 2 Nephi 3:5–15;

D at T 11:11–26; 76:22–24; 135

Tulong sa PagtuturoAng isang paraan para mahikayat ang masigasig na pag-aaral ay

makinig na mabuti kapag may nagtatanong o nagbibigay ng puna. “Ang pakikinig ay pagpapahiwatig ng pagmamahal. Madalas itong nangangailangan ng pagpapakasakit. Kapag tunay tayong nakikinig sa iba, madalas na ipinauubaya natin ang nais nating sabihin nang sa gayon ay maipahayag nila ang kanilang mga sarili” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 82).

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Abr. 1962, 44. 2. Sa Bryant S. Hinckley, “Joseph Fielding

Smith,” Improvement Era, Hunyo 1932, 459.

3. Sa Conference Report, Abr. 1962, 44. 4. Sa Conference Report, Abr. 1960, 73. 5. Sa Conference Report, Abr. 1962, 45. 6. Sa Conference Report, Okt. 1949,

88–89. 7. Sa Conference Report, Okt. 1970, 6. 8. “The First Prophet of the Last

Dispensation,” Ensign, Ago. 1971, 7. 9. Sa Conference Report, Abr. 1920,

108–9. 10. Sa Conference Report, Abr. 1920, 107. 11. Sa Conference Report, Okt. 1949, 88. 12. “To Know for Ourselves,” Improvement

Era, Mar. 1970, 3. 13. Essentials in Church History (1950),

20–21.

14. Sa Conference Report, Okt. 1970, 6. 15. “The First Prophet of the Last

Dispensation,” 7. 16. “A Prophet’s Blessing,” Ensign, Hulyo

1972, 130. 17. “Hyrum Smith: A Tribute by Joseph

Fielding Smith,” Improvement Era, Peb. 1933, 201; inalis ang italics mula sa ori-hinal; tingnan din sa Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Joseph Smith (2007), 569.

18. Sa Conference Report, Abr. 1930, 91–93; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 1:216–19.

19. “The First Prophet of the Last Dispensation,” 7.

20. “Ogden Temple Dedicatory Prayer,” Ensign, Mar. 1972, 9.

131

K A B A N A T A 8

Ang Simbahan at Kaharian ng Diyos

“Tiyaking malaman ng lahat ng tao na ito ang Simbahan ng Panginoon at siya ang namamahala sa mga gawain nito. Napakalaking pribilehiyo ang maging miyembro ng banal na institusyong ito!”


Humantong sa paglilingkod ni Joseph Fielding Smith bilang Pa-ngulo ng Simbahan, mula Enero 23, 1970, hanggang Hulyo 2, 1972, ang kanyang habambuhay na katapatan sa kaharian ng Panginoon. Nagbiro siya na dumating ang una niyang tungkulin sa Simbahan noong sanggol pa siya. Noong siya ay siyam na buwang gulang, sinamahan nila ng kanyang amang si Pangulong Joseph F. Smith si Pangulong Brigham Young papuntang St. George, Utah, para dumalo sa paglalaan ng St. George Temple.1

Noong binata pa si Joseph Fielding Smith, naglingkod siya sa full-time mission at kalaunan ay tinawag bilang pangulo sa isang korum ng priesthood at naging miyembro ng pangkalahatang lupon ng Young Men’s Mutual Improvement Association (dating tawag sa organisasyon ng Young Men). Naglingkod din siya bilang clerk sa Church Historian’s office, at tahimik siyang tumulong sa kanyang ama bilang di-opisyal na kalihim noong ito ang Pangulo ng Sim-bahan. Sa mga pagkakataong ito na maglingkod, natutuhang pa-halagahan ni Joseph Fielding Smith ang inspiradong organisasyon ng Simbahan at ang papel nito sa pag-akay sa mga tao at pamilya tungo sa buhay na walang hanggan.

Si Joseph Fielding Smith ay inorden bilang Apostol ng Pangino-ong Jesucristo noong Abril 7, 1910. Naglingkod siya bilang miyem-bro ng Korum ng Labindalawang Apostol sa loob halos ng 60 taon,

132

K a b a n a T a 8

Pangulong Joseph Fielding Smith, isang tapat na lingkod sa kaharian ng Panginoon

K a b a n a T a 8

133

kabilang na ang halos 20 taon bilang Pangulo ng Korum na iyan. Bilang Apostol, tumulong siya sa pamamahala sa Simbahan sa bu-ong mundo. Nakibahagi siya sa maraming aspeto ng misyon ng Simbahan, naglingkod bilang Church Historian, pangulo ng Salt Lake Temple, pangulo ng Utah Genealogical Society, at isang Taga-payo sa Unang Panguluhan.

Isang simple at mapagkumbabang tao, hindi kailanman hina-ngad ni Joseph Fielding Smith ang mga katungkulang ito. Ngunit nang tawagin siya ng Panginoon na maglingkod, handa at masigla siyang sumunod. Tahimik niyang ipinakita ang katapatang ito isang araw, sa edad na 89, nang magpunta siya sa isang pulong. Habang naglalakad mula sa kanyang tahanan, nadulas siya at nahulog nang ilang baitang. Bagama’t nasaktan ang kanyang binti, naglakad siya nang mga sangkapat na milya—nang “paika-ikang gaya ng isang matanda,” wika niya—para magampanan ang kanyang mga respon-sibilidad. Pagkatapos ng pulong, naglakad siya pauwi, kung saan sa huli ay nagpatingin na siya sa doktor. Natuklasan ng doktor na maraming bali ang buto sa binti ni Pangulong Smith. Kalaunan ay nagsalita si Pangulong Smith tungkol sa karanasang iyon. “Medyo napatagal ang pulong,” wika niya. “Pero, karaniwan namang nang-yayari ito sa mga pulong.” 2

Sa isang mensahe sa mga kabataang Banal sa mga Huling Araw, ibinahagi ni Pangulong Smith ang kanyang dahilan sa pagiging tapat sa gawain ng Simbahan:

“Alam kong buhay ang Diyos. Alam kong si Jesucristo ang Bug-tong na Anak ng ating Ama sa laman. Lubos akong naniniwala sa misyon ni Propetang Joseph Smith at ng mga sumunod sa kanya.

“Alam ko na nasa atin ang katotohanan ng walang-hanggang ebanghelyo ni Jesucristo, tulad ng alam ko na ako ay buhay. Kung hindi ko alam ito, hindi ko nanaising mapabilang dito o makibahagi sa gawaing ito. Ngunit alam ko ito sa bawat himaymay ng aking katawan. Ipinahayag ito ng Diyos sa akin.” 3

K a b a n a T a 8

134


Makaraan ang maraming siglo ng espirituwal na kadiliman at apostasiya, ipinanumbalik ng Panginoon ang Kanyang ebanghelyo at inorganisa ang Kanyang Simbahan sa lupa.

Naipanumbalik ng Panginoon ang ebanghelyo at muling inorga-nisa ang kanyang Simbahan sa lupa. Nagkaroon ng gayong organi-sasyon at panunumbalik dahil sa katotohanan na nasa espirituwal na kadiliman ang daigdig sa loob ng maraming siglo, walang aw-toridad, at walang pang-unawa; hindi nila alam kung paano sam-bahin ang buhay na Diyos. . . .

Ang walang-hanggang tipan ay nilabag; ang wastong pagkau-nawa sa mga alituntunin ng ebanghelyo ay naglaho dahil sa aposta-siya; ang karapatang mangasiwa sa mga ordenansa ng ebanghelyo ay nawala sa mga tao. Kailangang maibalik ang lahat ng ito, at mapalakas ang pananampalataya ng mga tao sa pamamagitan ng pagbubukas ng kalangitan at pagpapanumbalik ng ebanghelyo.

Kaya’t ipinadala ng Panginoon ang kanyang mga sugo mula sa kanyang kinaroroonan, taglay ang kabuuan ng ebanghelyo, at ka-pangyarihan, at awtoridad ng priesthood na igagawad sa kalalaki-han, at nagbigay sa kanila ng mga kautusan . . . dahil nalalaman ng Panginoon ang kapahamakang darating sa mundo, at kanyang kagustuhan na bigyan ng babala, at pagkakataon ang mga tao na matanggap ang ebanghelyo upang sila ay makapagsisi at tumalikod sa masasamang gawain at maglingkod sa Panginoon [tingnan sa D at T 1:17–23].4

Ipinapahayag namin na ang Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw ang kaharian ng Diyos dito sa lupa, ang tanging lugar kung saan matututuhan ng tao ang totoong mga doktrina ng kaligtasan at matatagpuan ang awtoridad ng banal na priesthood.5

Mahal kong mga kapatid: Labis-labis ang pasasalamat ko sa mga pagpapalang ibinigay sa akin ng Panginoon, at sa matatapat na miyembro ng kanyang simbahan sa iba’t ibang bansa sa mundo, at sa lahat ng kanyang anak sa lahat ng dako.

K a b a n a T a 8

135

Pinasasalamatan ko siya araw-araw sa buhay ko na naipanumba-lik niya sa mga huling araw na ito ang kanyang walang-hanggang ebanghelyo para sa ikaliligtas ng lahat ng maniniwala at susunod sa mga batas nito.6

2Ang Panginoon Mismo ang namamahala sa gawain ng

Simbahan, at pribilehiyo nating maging miyembro nito.

Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw ay totoong literal na kaharian ng Diyos sa lupa.7

Gusto kong sabihin na walang sinumang tao na mismong ma-kakapamuno sa simbahang ito. Ito ang Simbahan ng Panginoong Jesucristo; siya ang namumuno. Ang simbahan ay nakapangalan sa kanya, taglay ang kanyang priesthood, pinangangasiwaan ang kan-yang ebanghelyo, ipinapangaral ang kanyang doktrina, at ginagawa ang kanyang gawain.

Pumipili siya ng kalalakihan at tinatawag sila na maging mga kasangkapan sa kanyang mga kamay upang maisakatuparan ang kanyang mga layunin, at siya ang gumagabay at namamahala sa ka-nila sa kanilang mga gawain. Ang mga tao ay kasangkapan lamang sa mga kamay ng Panginoon, at lahat ng karangalan at kaluwalhati-ang naisasakatuparan ng kanyang mga lingkod ay iniuukol at dapat iukol sa kanya magpakailanman.

Kung ito ay gawain ng tao, mabibigo ito, ngunit ito ay gawain ng Panginoon, at hindi siya nabibigo. At nakatitiyak tayo na kung su-sundin natin ang mga kautusan at magiting tayo sa ating patotoo kay Jesus at tapat sa bawat ipagkatiwala sa atin, tayo at ang kanyang sim-bahan ay gagabayan at papatnubayan ng Panginoon sa mga landas ng kabutihan, para maisakatuparan ang lahat ng kanyang layunin.8

Sa lahat ng miyembro ng Simbahan sa buong mundo gusto kong sabihin na ang simbahang ito ay binigyan ng banal na misyong kumilos sa ilalim ng pamamahala at pamumuno ni Jesucristo, ang ating Tagapagligtas, at walang makahahadlang sa kanyang mga plano ukol dito. Isasakatuparan nito ang mga plano ng ating Ama sa langit. Umaasa ako na araw-araw na pasasalamatan ng mga Ba-nal sa buong mundo ang Panginoon sa pagiging miyembro nila ng kanyang simbahan at sa misyon ni Propetang Joseph Smith

K a b a n a T a 8

136

sa pagpapanumbalik ng ebanghelyo para sa ating kagalakan at kaligayahan.9

Sa matatapat ang puso sa lahat ng bansa sinasabi namin: Mahal kayo ng Panginoon. Nais niyang matanggap ninyo ang lubos na mga pagpapala ng ebanghelyo. Inaanyayahan niya kayo ngayon na maniwala sa Aklat ni Mormon, tanggapin si Joseph Smith bilang propeta, at pumasok sa kanyang kaharian dito sa lupa nang kayo ay maging mga tagapagmana ng buhay na walang hanggan sa kanyang kaharian sa langit.10

Kailanman ay hindi nagkaroon ng pagkakataon simula nang itatag ang Simbahan na pinamunuan ng tao ang Simbahan. Hindi ito nang-yari noong panahon ni Joseph Smith o ni Brigham Young; hindi ito nangyari simula noon. Ito ang gawain ng Panginoon, at huwag kali-mutan na ang Maykapal ang gagawa ng gawaing ito, at hindi ang tao.11

Alam ko na Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw ang kaharian ng Diyos sa lupa, at ang kasalukuyang bumubuo at namumuno dito ay may pagsang-ayon ng Panginoon at sumusulong ito ayon sa tagubilin.

Tiyaking malaman ng lahat ng tao na ito ang Simbahan ng Pa-nginoon at siya ang namamahala sa mga gawain nito. Napakalaking pribilehiyo ang maging miyembro ng banal na institusyong ito! 12

3Ang Simbahan ay itinatag upang tulungan ang mga miyembro na makasumpong ng kagalakan

at kaligayahan sa buhay na ito at ng buhay na walang hanggan sa kabilang-buhay.

Itinatag ng Panginoon ang lahat ng bagay nang maayos at bi-nigyan tayo ng perpektong sistema. Hindi ito maaaring dagdagan ng tao. Kung gagawin natin ang inihayag ng Panginoon, ayon sa pagkahayag niya rito, lahat ng bagay ay magiging perpekto, dahil ang organisasyon ay isang perpektong organisasyon; ang teorya nito—ang plano nito—ay walang kapintasan.13

Itinatag ng Panginoon sa kanyang simbahan ang organisasyon ng priesthood na pinamumunuan ng mga apostol at propeta. At nag-bigay rin siya ng iba pang mga organisasyon . . . upang tumulong at sumuporta sa priesthood.

K a b a n a T a 8

137

Sa bawat dispensasyon ng ebanghelyo may mga espesyal na pangangailangang tutugunan, mga suliraning lulutasin, at tulong na kailangang ibigay sa mga miyembro ng Simbahan sa pagsisikap nilang magtamo ng kaligtasan “na may takot at panginginig” sa ha-rapan ng Panginoon. (Tingnan sa Mga Taga Filipos 2:12.) Dahil dito mayroon tayong mga auxiliary organization [Relief Society, Young Men, Young Women, Primary, at Sunday School] upang tulungan at suportahan ang priesthood. Inorganisa ang mga ito para matugu-nan ang mga pangangailangan ng mga tao sa anumang kalagayan. Ang mga ito ay bahagi ng pamahalaan ng Diyos at itinatag upang tulungan ang mga miyembro ng Simbahan na mapasakdal ang ka-nilang buhay at magawa ang mga bagay na tumitiyak sa kanilang kagalakan at kaligayahan sa buhay na ito at sa buhay na walang hanggan sa kabilang-buhay. . . .

Ang Simbahan at mga grupo nito ang bumubuo sa organisasyong pangserbisyo na tutulong sa pamilya at sa indibiduwal. Ang mga home teacher, lider ng priesthood, at bishop ay hinihirang upang akayin ang mga taong tinutulungan nila tungo sa buhay na walang hanggan sa kaharian ng ating Ama, at ang mga auxiliary organiza-tion ay hinihirang upang tumulong at sumuporta sa dakilang ga-waing ito ng kaligtasan.

Hindi natin maipagdidiinan nang husto ang malaking panganga-ilangang gamitin ang lahat ng programang ito para sa kapakanan at pagpapala ng lahat ng anak ng ating Ama. . . .

Kung gagawin nating lahat ang mga bagay na dapat nating gawin sa ikasusulong ng mga programa ng Simbahan, lubos tayong pag-papalain at pauunlarin ng Panginoon kaya magtatagumpay tayo sa ating mga gawain, at dahil dito ay makadarama tayo ng kapayapaan at kagalakan sa mundong ito at ng walang-hanggang kaluwalhatian sa kabilang-buhay.14

4Ang paglilingkod natin sa Simbahan ay nagpapakita

ng pagmamahal sa iba at ng pagpapahalaga sa walang-hanggang tulong ng Panginoon.

Ang Panginoon ay laging pumapatnubay sa Simbahan. Ginaga-bayan niya tayo. Ang Kanyang espiritu ay nananahan sa mga taong

K a b a n a T a 8

138

“ang mahusay na paglilingkod ninyo ay napapansin ng diyos na siya ninyong pinaglilingkuran at kanya ang gawaing ito.”

ito. Hinihiling niya na paglingkuran natin siya nang may pagpapa-kumbaba at nagkaiisang puso at kaluluwa.15

Pumarito sa daigdig ang ating Tagapagligtas upang turuan tayong mahalin ang isa’t isa, at dahil ang dakilang aral na iyan ay ipinakita sa pamamagitan ng kanyang matinding pagdurusa at kamatayan upang tayo ay mabuhay, hindi ba dapat nating ipakita ang ating pagmamahal sa ating kapwa sa pamamagitan ng paglilingkod sa kanila? Hindi ba dapat nating ipakita ang ating pagpapahalaga sa walang-hanggang paglilingkod na ibinigay niya sa atin, sa pama-magitan ng paglilingkod sa kanyang layon?

Ang tao na mga bagay lamang na may kinalaman sa kanyang sarili ang ginagawa sa Simbahan ay hindi kailanman magkakamit ng kadakilaan. Halimbawa, ang taong handang manalangin, magbayad

K a b a n a T a 8

139

ng kanyang mga ikapu at handog, at ginagawa ang mga karaniwang tungkulin hinggil sa kanyang sariling buhay, at wala nang iba, ay hindi kailanman makakarating sa mithiing maging sakdal.16

Huwag tumangging maglingkod kailanman. Kapag humingi ng tulong sa inyo ang isang namumunong opisyal, masayang tanggapin ito at gawin ang lahat ng kaya ninyo sa gawaing iyan. Inaasahan ito ng Panginoon sa atin, at nakipagtipan tayong gawin ito. Ito ay maghahatid ng galak at kapayapaan, at tatanggapin din ng mga naglilingkod ang pinakamalaking pagpapala. Mas natututo ang guro kaysa sa tinuturuan; ang pagpapalang babalik sa atin kapag tinang-gap natin ang isang tungkulin sa Simbahan ay mas malaki kaysa pagpapalang maibibigay natin sa iba. Siya na tumatangging isagawa ang anumang gawain o umiiwas sa responsibilidad kapag ibinigay ito sa kanya sa Simbahan ay nanganganib nang husto na mawalan ng patnubay ng Espiritu. Kalaunan ay nanlalamig siya at nawawalan ng interes sa lahat ng tungkulin, at, tulad ng halamang hindi inala-gaan at diniligan, nananamlay siya at espirituwal na namamatay.17

Ang mahusay na paglilingkod ninyo ay napapansin ng Diyos na siya ninyong pinaglilingkuran at kanya ang gawaing ito.18

Dalangin ko na lahat tayo, na nagtutulungan bilang tunay na magkakapatid sa kaharian ng Panginoon, ay maglingkod upang maisakatuparan ang dakilang gawaing naghihintay.19

5Sa dispensasyong ito, ang kaharian ng Diyos at ang gawain ng Panginoon ay lalaganap sa buong mundo.

Ang ibig sabihin ng dispensasyon ng Ebanghelyo ay pagkakaloob sa mga pinunong pinili ng langit, sa pamamagitan ng atas na nag-mula sa Diyos, ng kapangyarihan at awtoridad na ipalaganap ang salita ng Diyos, at pangasiwaan ang lahat ng ordenansa nito. . . .

May mga panahon na kinuha ang Ebanghelyo sa mga tao da-hil sa kanilang paglabag. Ganyan ang nangyari noong panahon ni Noe. Tinalikuran ng Israel ang Panginoon at naiwan sa kadiliman sa loob ng maraming henerasyon bago dumating si Jesucristo, at nang narito na siya ibinalik niya ang kabuuan ng Ebanghelyo. Isi-nugo niya ang kanyang mga disipulo upang ipahayag ang kanyang mensahe sa buong daigdig, ngunit ilang siglo lang ang lumipas ay

K a b a n a T a 8

140

muling nagkasala at nawalan ng awtoridad ang mga tao na kumilos sa pangalan ng Panginoon. Dahil dito kinailangang mabuksan ang kalangitan at pasimulan ang isang bagong dispensasyon para pag-handaan ang ikalawang pagparito ng ating Panginoon sa mga ulap ng kalangitan upang maghari sa mundo sa kaluwalhatian sa loob ng isang libong taon, na malapit nang maganap, napakalapit na.20

Ang ebanghelyo mismo ay hindi nagbago sa lahat ng dispen-sasyon; iyon pa rin ang plano ng kaligtasan para sa lahat ng anak ng ating Ama sa bawat dispensasyon. Paulit-ulit itong nawala dahil sa apostasiya, ngunit tuwing may mga tao ang Panginoon sa lupa, ibinibigay rin sa kanila ang mga batas at katotohanan ng kaligtasan na inihayag niya sa atin.

Ngunit may natanggap tayong isa pang dakilang bagay sa dispen-sasyong ito na hindi pa naibibigay kahit kailan. Sa dispensasyong ito ipinahayag ng Panginoon na ang Simbahan ay hindi na muling maililigaw; sa pagkakataong ito mananatili rito ang ebanghelyo. Sa pagkakataong ito ang inihayag na katotohanan ay nakatadhanang ihanda ang mga tao para sa ikalawang pagparito ng Anak ng Tao, at ang Simbahan ay itatatag sa lahat ng dako ng daigdig kapag du-mating ang Panginoon para pasimulan ang milenyo ng kapayapaan at kabutihan.21

Tayo ay mga miyembro ng isang pandaigdigang simbahan, isang simbahang nagtataglay ng plano ng buhay at kaligtasan, isang sim-bahang itinatag ng Panginoon mismo sa mga huling araw na ito upang ipaabot ang kanyang mensahe sa lahat ng kanyang anak sa buong daigdig. . . .

Mayroon na tayong katatagan at lakas para magampanan ang responsibilidad na bigay sa atin ng Panginoon sa pamamagitan ni Propetang Joseph Smith kaya dapat nating ipaabot ang mabuting balita ng panunumbalik sa bawat bansa at sa lahat ng tao.

At hindi lamang natin ituturo ang ebanghelyo sa bawat bansa bago ang ikalawang pagparito ng Anak ng Tao, kundi magbibin-yag din tayo at magtatatag ng mga kongregasyon ng mga Banal sa kanilang kalipunan.22

Ang kaharian ng Diyos at ang gawain ng Panginoon ay lalo’t higit na lalaganap; mas mabilis itong susulong sa mundo sa hinaharap

K a b a n a T a 8

141

kaysa noong nakaraan. Sinabi ito ng Panginoon, at pinatototoha-nan ito ng Espiritu; at pinatototohanan ko ito, dahil alam kong ito ay totoo. Ang kaharian ng Diyos ay narito upang umunlad, upang lumaganap sa ibang dako, upang maitatag sa mundo, at upang manatili kung saan ito itinanim ng Panginoon sa pamamagitan ng kanyang sariling kapangyarihan at salita, hindi na kailanman ma-wawasak, kundi magpapatuloy hanggang sa maisakatuparan ang mga layunin ng Maykapal—bawat alituntunin na binanggit ng mga propeta mula pa nang itatag ang mundo. Ito ay gawain ng Diyos, na siya mismo, sa sarili niyang karunungan at hindi sa karunungan ng tao, ang nagpanumbalik sa lupa sa mga huling araw.23

Ang ebanghelyo ay para sa lahat ng tao, at ang Simbahan ay itatatag sa lahat ng dako, sa lahat ng bansa, maging sa mga dulo ng daigdig, bago ang ikalawang pagparito ng Anak ng Tao.24

Alam ko at pinatototohanan ko na mananaig ang mga layunin ng Panginoon sa lupa. Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw ay mananatili rito. Ang gawain ng Panginoon ay magtatagumpay. Walang kapangyarihan sa lupa na makahahadlang sa paglaganap ng katotohanan at pangangaral ng ebanghelyo sa bawat bansa.25

Iniiwan ko ang aking basbas sa inyo at ang aking pagtiyak na ang Diyos ay kapiling ng kanyang mga tao, at na ang gawaing ating ginagawa ay magtatagumpay at lalaganap hanggang sa matupad ang mga walang-hanggang layunin ng Panginoon.26


Mga Tanong• PaanonatinmatutularananghalimbawaniPangulongSmithsa

paglilingkod natin sa Simbahan? (Tingnan sa “Mula sa Buhay ni Joseph Fielding Smith.”)

• PagnilayanangmgaturoniPangulongSmithtungkolsaPanu-numbalik ng ebanghelyo (tingnan sa bahagi 1). Ano ang na-darama ninyo kapag iniisip ninyo na nabuhay kayo sa isang panahon na naipanumbalik na ang Simbahan ng Panginoon sa mundo?

K a b a n a T a 8

142

• NagpatotoosiPangulongSmithnasiJesucristoangnamumunosa Simbahan (tingnan sa bahagi 2). Paano ninyo maibabahagi ang inyong patotoo tungkol sa katotohanang ito sa isang taong hindi miyembro ng Simbahan?

• PaanonakatulongsainyoangmgaorganisasyonatprogramangSimbahan para matanggap ang mga pagpapalang binanggit sa bahagi 3? Paano nakatulong ang mga ito sa inyong pamilya?

• SinabiniPangulongSmith,“PumaritosadaigdigangatingTa-gapagligtas upang turuan tayong mahalin ang isa’t isa” (bahagi 4). Sa anong mga paraan natin masusundan ang halimbawa ng pagmamahal ng Tagapagligtas sa paglilingkod natin bilang mga home teacher o visiting teacher?

• Habangnirerepasoninyoangbahagi5,pansininangpagkakaibang dispensasyong ito sa iba pa. Paano maiimpluwensyahan ng pagkaunawang ito ang ating paglilingkod sa Simbahan? Ano ang nadarama ninyo kapag iniisip ninyong ihanda ang mundo para sa Ikalawang Pagparito ng Tagapagligtas?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMosias 18:17–29; D at T 1:30; 65:1–6; 115:4; 128:19–22

Tulong sa Pagtuturo“Kapag gumagamit kayo ng iba’t ibang gawain sa pagkatuto, mas

mauunawaan ng mga mag-aaral at higit na matatandaan ang mga alituntunin ng ebanghelyo. Ang maingat na piniling pamamaraan ay higit na nakapagpapalinaw, higit na nakapagpapawili, at higit na nakapagpapaalala ng isang alituntunin” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 122).

Mga Tala 1. Tingnan sa Joseph Fielding Smith Jr.

at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 16.

2. Sa The Life of Joseph Fielding Smith, 4. 3. “My Dear Young Fellow Workers,” New

Era, Ene. 1971, 5. 4. Sa Conference Report, Okt. 1944,

140–41. 5. “Out of the Darkness,” Ensign, Hunyo

1971, 4. 6. Sa Conference Report, Abr. 1970, 4.

7. “Use the Programs of the Church,” Improvement Era, Okt. 1970, 3.

8. Sa Conference Report, Abr. 1970, 113. 9. “For Thus Shall My Church Be Called,”

Improvement Era, Abr. 1970, 3. 10. “Counsel to the Saints and to the

World,” Ensign, Hulyo 1972, 27. 11. Sa Conference Report, Okt. 1968, 123. 12. Sa Conference Report, Okt. 1970, 8. 13. “The One Fundamental Teaching,”

Improvement Era, Mayo 1970, 3.

K a b a n a T a 8

143

14. “Use the Programs of the Church,” 2–3. 15. “The One Fundamental Teaching,” 3. 16. Sa Conference Report, Abr. 1968, 12. 17. Sa Conference Report, Abr. 1966, 102. 18. Sa Conference Report, Abr. 1970, 59. 19. Sa Conference Report, Abr. 1970, 114. 20. “A Peculiar People: Gospel

Dispensations,” Deseret News, Dis. 5, 1931, bahaging pang-simbahan, 6.

21. “A Call to Serve,” New Era, Nob. 1971, 5. 22. Sa Conference Report, British Area

General Conference 1971, 5. 23. Sa Conference Report, Okt. 1968, 123. 24. Sa Conference Report, British Area

General Conference 1971, 176. 25. “Counsel to the Saints and to the

World,” 28. 26. Sa Conference Report, Abr. 1970,

148–49.

144

Ipinakita ng isang anghel ang mga laminang ginto kina oliver Cowdery at david Whitmer, dalawa sa Tatlong Saksi, na kasama si Joseph Smith. Kalaunan ay ipinakita ng anghel ang mga lamina kay martin harris, ang ikatlong saksi.

145

K A B A N A T A 9

Mga Saksi ng Aklat ni Mormon

“Sa tingin ko ang sinumang miyembro ng Simbahang ito ay hindi masisiyahan kailanman

hangga’t hindi niya nababasa ang Aklat ni Mormon nang paulit-ulit, at masusi itong pinag-isipan para mapatotohanan niya na ito ay talagang isang talaang may inspirasyon ng Maykapal.”


Si Pangulong Joseph Fielding Smith ay naglingkod bilang Church Historian at Recorder mula Marso 1921 hanggang Pebrero 1970. Habang naglilingkod sa posisyong ito, nakatulong siya sa pagkuha ng mga orihinal na dokumento na mahalaga sa kasaysayan ng Sim-bahan. Ang isa sa mga dokumentong ito ay sulat-kamay na patotoo na nilagdaan ni David Whitmer, isa sa tatlong natatanging saksi ng Aklat ni Mormon. Nagkaroon din ng pribilehiyo si Pangulong Smith na kopyahin ang sulat-kamay na patotoo ni Oliver Cowdery, na isa pa sa Tatlong Saksi ng Aklat ni Mormon. Matapos kopyahin nang sulat-kamay ang dalawang dokumentong ito, binasa ni Pangulong Smith ang mga ito sa dalawang huling pagsasalita niya sa publiko—isa noong Marso 1939 at muli noong Oktubre 1956 sa pangkalaha-tang kumperensya ng Simbahan.

Bagama’t nadama ni Pangulong Smith na sapat ang kahalagahan ng nakasulat na mga patotoong ito para ibahagi, mas madalas ni-yang banggitin ang isa pang patotoo tungkol sa Aklat ni Mormon: ang sa kanya, na natanggap niya bago pa siya nakapagtrabaho sa Church Historian’s Office. Sabi niya, “Sinimulan kong basahin ang Aklat ni Mormon bago ako naging deacon, at binabasa ko na ito pa-lagi simula noon, at alam kong ito ay totoo.” 1 “Napakaraming beses ko nang binasa ito,” sabi niya sa mga Banal sa mga Huling Araw. “Ngunit hindi pa sapat ang pagbabasa ko nito. Naglalaman ito ng

K a b a n a T a 9

146

mga katotohanang maaari ko pang saliksikin at makita, dahil hindi ko pa lubusang alam ang lahat tungkol dito, ngunit alam kong ito ay totoo.” 2

Sa pagbabahagi ng mga patotoong ito tungkol sa Aklat ni Mor-mon, layunin ni Pangulong Smith na hikayatin ang iba na tumang-gap ng sarili nilang patotoo. Ipinahayag niya, “Pinatototohanan ko sa inyo na nilinaw nang husto sa akin ng Panginoon sa pamama-gitan ng paghahayag na natanggap ko na, at marami sa inyo na naririto ngayon ay makapagpapatotoo rin, na ang mga bagay na ito ay totoo, at pribilehiyo iyan ng sinumang tapat na tao na sisikaping basahin ang aklat nang may panalangin at hangaring malaman kung ito ay totoo o hindi; at tatanggapin niya ang patotoong iyan alinsu-nod sa pangako ni Moroni, na mahigpit na nagsara ng mga talaan upang ilabas sa Dispensasyon ng Kaganapan ng mga Panahon.” 3


Ang aklat ni Mormon ay isang sagradong aklat na naglalaman ng walang-hanggang ebanghelyo at sumasaksi kay Jesucristo.

Ang Aklat ni Mormon ang sagradong kasaysayan ng mga sinau-nang taong nanirahan sa lupalop ng Amerika, at naglalaman ng mga hula ng kanilang mga propeta, ng mga utos ng Panginoon sa kanila, at ng kasaysayan at tadhana ng mga sinaunang taong iyon. Ito ang aklat ng banal na kasulatan ng Amerika, at sagrado at binigyang-inspirasyon na tulad ng Biblia, na naglalaman ng sagradong mga talaan ng liping Hebreo sa silangang bahagi ng mundo.4

Taimtim na ipinagdasal ng mga propetang Nephita na dapat ma-ingatan ang kanilang mga isinulat upang lumabas at magsalita na para bang mula sa mga patay, upang magpatotoo sa mga labi ni Lehi, at gayundin sa Judio at Gentil, na inihayag na sa kanila ng Diyos ang kabuuan ng Ebanghelyo. Pinanabikan nila na sa mga hu-ling araw na ito ay mahikayat na magsisi at manampalataya sa Diyos ang mga tao sa pamamagitan ng patotoong ibinigay sa mga prope-tang Nephitang ito maraming siglo na ang nakalipas. Katunayan, nalaman natin mula sa Aklat ni Mormon na ito ang pangunahing

K a b a n a T a 9

147

adhikain ng Aklat ni Mormon, tulad ng nakalahad sa marami sa mga talata roon. . . .

. . . Nilinaw nang husto ng Panginoon sa mga propetang Ne-phita na pangangalagaan ang kanilang kasaysayan at mga propesiya upang ilabas ito sa mga huling araw bilang saksi kay Jesucristo at ipaunawang mabuti sa mga tao ang kanyang Ebanghelyo. Nagpro-pesiya si Nephi sa mga Gentil at Judio sa ating panahon at iniwan niya sa kanila ang kanyang patotoo sa napakalinaw at mahalagang paraan. (2 Nephi 33.) Gayon din ang ginawa ni Moroni. (Moroni 10:24–34.)5

Si Nephi, isa sa pinakaunang mga propeta ng lupaing sakop ng Israel, ay nagbadya halos anim na raang taon bago isinilang si Cristo, na kapag ang mga talaan na naglalaman ng kasaysayan ng kanyang mga tao ay dapat nang ihayag mula sa alabok, ito ay sa panahon na ang mga tao ay “[itatatwa] ang kapangyarihan ng Diyos, ang Banal ng Israel,” at kanilang sasabihin: “Makinig sa amin, at pakinggan ninyo ang aming tuntunin; sapagkat masdan, wala nang Diyos ngayon, sapagkat nagawa na ng Panginoon at ng Ma-nunubos ang [K]anyang gawain, at ibinigay na niya ang [K]anyang kapangyarihan sa tao.” [2 Nephi 28:5.] Muli, marami sa kanila, kapag pinakitaan ng bagong aklat ng banal na kasulatan na naglalaman ng kasaysayan ng mga tao sa kanlurang bahaging ito ng mundo, ang magsasabi: “Isang Biblia! Isang Biblia! Mayroon na kaming Biblia, at hindi na magkakaroon pa ng karagdagang Biblia.” [2 Nephi 29:3.]

. . . Ang bagong aklat na ito ng mga banal na kasulatan ay ma-giging saksi, hindi lamang para kay Cristo at maglalaman ng wa-lang-hanggang Ebanghelyo, kundi magiging saksi rin para sa mga banal na kasulatan ng mga Judio—ang Biblia; at ang dalawang talaang ito—alinsunod sa propesiya ni Nephi, na kanyang ama, at gayundin ni Jose, na anak ni Israel—ay magkasamang lalago na nagpapatotoo tungkol sa walang-hanggang ebanghelyo [tingnan sa 2 Nephi 3:11–13; 29:10–14]. Bilang saksi ang mga talaang ito ay nagpapatotoo ngayon sa katotohanan na siyang huhusga sa lahat ng tumatanggi sa mga turo nito.6

Alam kong isinalin ni Joseph Smith ang Aklat ni Mormon sa pamamagitan ng kaloob at kapangyarihan ng Diyos, at na ito ay lumabas “sa ikahihikayat ng mga Judio at Gentil na si Jesus ang

K a b a n a T a 9

148

Cristo, ang Diyos na Walang Hanggan, nagpapatunay ng kanyang sarili sa lahat ng bansa.” [Pahina ng pamagat ng Aklat ni Mormon.] 7

2Bilang pagsunod sa batas ng pagsaksi, tumawag

ang Panginoon ng natatanging mga saksi para patotohanan ang Aklat ni Mormon.

May isang batas na tahasang nakasaad sa mga banal na kasulatan na inilalarawan ang huwaran ng pagpapatotoo at pagtatalaga ng mga saksi. Ito ang batas na sinusunod ng Panginoon noon pa man sa pagbibigay ng bagong paghahayag sa mga tao.8

Sa lahat ng panahon ang batas na ito [ang batas ng pagsaksi] ay hindi na binago at tiyak na. Kung may perpekto tayong mga tala ng lahat ng panahon, makikita natin na tuwing nagtatatag ng dis-pensasyon ang Panginoon, hindi lang isang tao ang nagpapatotoo tungkol sa kanya. Sinabi ni Pablo sa sulat sa mga taga-Corinto: “Sa bibig ng dalawang saksi o ng tatlo ay papagtibayin ang bawat sa-lita.” [II Mga Taga Corinto 13:1.] 9

Hinggil sa paglabas ng Aklat ni Mormon, sinabi ng Panginoon na pipili siya ng mga saksi. Dapat magkaroon ng tatlong natatanging saksi na magpapatotoo sa daigdig, at sinabi niya:

“At wala nang ibang makamamalas nito, maliban sa ilan alinsu-nod sa kalooban ng Diyos, upang magbigay ng patotoo sa kanyang salita sa mga anak ng tao; sapagkat ang Panginoong Diyos ang nagsabi na ang mga salita ng matatapat ay magsasalita na para bang mula sa patay.

“Dahil dito, ang Panginoong Diyos ay magpapatuloy na ipahayag ang mga salita ng aklat; at sa pamamagitan ng bibig ng kasindami ng mga saksing inaakala niyang makabubuti ay pagtitibayin niya ang kanyang salita; at sa aba niya na tatanggi sa salita ng Diyos!” (2 Ne. 27:13–14.)10

Ang tatlong lalaking tinawag bilang natatanging mga saksi sa paglabas ng Aklat ni Mormon sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Diyos, ay sina Oliver Cowdery, David Whitmer, at Martin Harris. . . . Kasama sila ni Joseph Smith sa pagtatatag ng kagila-gilalas na gawaing ito sa dispensasyong ito. . . .

K a b a n a T a 9

149

Sila ay nagpatotoo na nagpakita sa kanila ang isang anghel mula sa kinaroroonan ng Panginoon, na inilatag sa kanilang harapan ang gintong talaan kung saan isinalin mula rito ang Aklat ni Mormon at tinagubilinan sila. Nakita nila ang mga nakaukit sa mga lamina nang isa-isang buklatin ang mga pahina sa kanilang harapan, at narinig nila ang tinig ng Diyos na nagpapahayag mula sa kalangitan na isinalin ito sa pamamagitan ng kaloob at kapangyarihan ng Diyos, at inuutusan silang patotohanan ito sa buong daigdig. Ang tatlong saksing ito, sa kabila ng hirap, pang-uusig, at lahat ng malaking pagbabago ng buhay, ay nanatiling tapat sa kanilang patotoo na

Ipinakita ni Joseph Smith ang mga laminang ginto sa Walong Saksi.

K a b a n a T a 9

150

nakita nila ang mga lamina sa harapan ng isang anghel at narinig ang tinig ng Diyos na nangungusap sa kanila mula sa kalangitan.

May walo pang saksi na nakakita rin sa mga lamina, nahawakan ang mga ito, siniyasat na mabuti ang mga nakaukit doon nang ipa-kita ito sa kanila ni Joseph Smith. Ang kanilang patotoo ay ibinigay rin sa sanlibutan at makikita sa bawat kopya ng Aklat ni Mormon. Lahat ng walong lalaking ito ay nanatiling tapat sa patotoong ito hanggang kamatayan.

Tila ang labindalawang saksing ito lamang [kabilang na si Joseph Smith], ang apat na nakakita ng mga anghel at pangitain mula sa langit, at ang walo na pinakitaan ni Joseph Smith ng talaan, ang tanging kailangan ng Panginoon para mapagtibay ang katotoha-nan ng Aklat ni Mormon, tulad ng ipinangako niya kay Nephi na gagawin niya. “At sa aba nila na tinatanggihan ang salita ng Diyos!” Ang mga patotoo ng kalalakihang ito ay higit pa sa hinihingi ng batas.11

Si Joseph Smith . . . ay nag-iisa noon sa unang pangitain, nag-iisa siya nang dalhin ni Moroni ang mensahe sa kanya, nag-iisa siya nang tanggapin niya ang mga lamina; ngunit pagkatapos niyon ay hindi na siya nag-iisa. Tumawag ng iba pang mga saksi ang Pa-nginoon. Ikinuwento ni Lola Smith [ina ng ina ni Joseph Smith na si Lucy Mack Smith] sa kasaysayang isinulat niya na umuwing umiiyak sa galak ang propeta matapos makita ng mga saksi ang mga lamina ayon sa patnubay ng anghel ng Diyos, dahil, sabi nito, “Nawala na ang pasanin at hindi na ako nag-iisa.” 12

3Nanatiling tapat ang Tatlong Saksi sa kanilang

patotoo tungkol sa Aklat ni Mormon.

Lahat ng tatlong [natatanging] saksi ay nanlamig at nilisan ang Simbahan. Sina Oliver Cowdery at Martin Harris ay mapagkumba-bang bumalik sa pagnanais na sumapi sa Simbahan at kapwa nama-tay na ganap na tanggap bilang mga miyembro. Si David Whitmer ay hindi na nagbalik sa Simbahan kailanman; gayunman, lahat ng tatlong saksing ito ay nanatiling tapat sa patotoong ibinigay nila sa daigdig na matatagpuan sa bawat kopya ng Aklat ni Mormon.13

K a b a n a T a 9

151

Ito ay isang patotoo ni David Whitmer, na ibinigay sa Richmond, Missouri, Marso 19, 1881—na kinopya mula sa orihinal na doku-mento, na inilathala sa Richmond Conservator sa petsang iyan.

“Sa lahat ng bansa, lahi, wika, at tao na makatatanggap ng mga sulating ito—

“Sinabi ni John Murphy ng Polo [Caldwell County], Missouri, na nang magkausap kami noong nakaraang tag-init, ikinaila ko raw ang aking patotoo bilang isa sa tatlong saksi sa Aklat ni Mormon—

“At dahil diyan, para maunawaan niya ako ngayon kung hindi man niya ako naunawaan noon, at upang malaman ng daigdig ang katotohahan, gusto ko sana, ngayong ako’y nasa dapit-hapon na ng aking buhay, at dahil sa takot sa Diyos, na minsan pang ipaalam ito sa lahat ng tao:

“Na kailanman ay hindi ko ikinaila ang patotoong iyan o ang anumang bahagi nito, na napakatagal nang nailathala sa aklat na iyan, bilang isa sa tatlong saksi.

“Malalaman ng mga taong lubos na nakakakilala sa akin na na-natili akong tapat sa patotoong iyan—At para walang magkamali ng pag-unawa o mag-alinlangan sa opinyon ko tungkol diyan, muli kong pinagtitibay ang katotohanan ng lahat ng aking ipinahayag at inilathala noon.” 14

May sasabihin ako ngayon tungkol kay Martin Harris. . . . Baga-ma’t nanatili siyang tapat sa kanyang patotoo tungkol sa Aklat ni Mormon sumama ang loob niya sa Simbahan nang maraming taon. Ngunit matapos makarating ang mga banal sa Utah hinanap siya ng ilan sa mabubuti nating kapatid, natagpuan nila siya at pinaglubag ang kanyang loob sa Simbahan, at ibinalik siya. Nagpunta siya rito [sa Utah], muling nabinyagan, at nanirahan dito nang ilang taon, na nagbabahagi ng kanyang patotoo sa lahat ng naninirahan dito. Namatay siya rito at inilibing [sa Clarkston, Utah].

Tungkol naman kay Oliver Cowdery. Kumusta naman si Oliver Cowdery, ang pinakamahalaga sa tatlo, na maraming beses na na-kasama ni Joseph Smith nang magpakita ang mga anghel at ipa-numbalik ang mga susi? Kumusta naman siya? Nilisan niya ang Simbahan at nagkaroon ng matinding hinanakit, ngunit kailanma’y

K a b a n a T a 9

152

hindi ikinaila ang kanyang patotoo. May ilang nagsabi na ikinaila niya ito, ngunit hindi niya iyon ginawa. Nanatili siyang tapat sa patotoong iyan. . . .

. . . Nang palayasin ang mga banal mula sa Nauvoo at naglakbay sa kapatagan at tila napakalala na ng sitwasyon (sinabi ni Sidney Rigdon na mamamatay na silang lahat at wala na silang pag-asa, at ayon sa mga pahayagan ay hindi sila makaliligtas!), sa gayong kalagayan, hinangad ni Oliver Cowdery . . . na magbalik sa Simba-han. . . . Tinanggap siyang muli, at naghahanda nang magmisyon sa Great Britain nang siya ay magkasakit at mamatay. Namatay siya sa tahanan ni David Whitmer, na nagpapatotoo sa katotohanan.15

4Bawat miyembro ng Simbahan ay maaaring

maging saksi ng Aklat ni Mormon.

Hindi lamang ang mga saksing ito ang maaaring mangusap tung-kol sa dakilang misyon ni Joseph Smith, o sa katotohanan ng Aklat ni Mormon. May pangako sa Aklat ni Mormon na lahat ng naghahangad na malaman kung ito ay totoo at naglalaman ng salita ng Panginoon ay maaaring malaman na ito ay totoo kung magtatanong sila nang taos-puso, may tunay na layunin, at may pananampalataya kay Cristo, sapagkat ihahayag niya ito sa kanila sa pamamagitan ng kapangya-rihan ng Espiritu Santo [tingnan sa Moroni 10:3–5]. Daan-daang libo na ang sumubok kung ang pangakong ito ay totoo at masasabi nang buong katapatan na tinanggap na nila ang kaalamang iyan.16

Matibay rin akong naniniwala na itong Aklat ni Mormon na na-basa ko ay salita ng Diyos at inihayag, tulad ng sinabi ni Joseph Smith na ito ay inihayag, at sinasabi ko rin iyan habang nakatayo ako rito at nakatingin sa inyong mga mukha. Bawat kaluluwa sa balat ng lupa na sapat ang karunungan para makaunawa ay maa-aring malaman ang katotohanang iyan. Paano niya ito malalaman? Ang kailangan lang niyang gawin ay sundin ang pormulang ibini-gay mismo ng Panginoon nang ipahayag niya sa mga Judio na sila na susunod sa kalooban ng kanyang Ama ay dapat malaman ang doktrina, kung ito ay sa Diyos o kung siya ay nagsasalita mula sa kanyang sarili [tingnan sa Juan 7:17]. Pinatototohanan ko sa buong mundo na ang aklat na ito ay totoo. . . .

K a b a n a T a 9

153

Alam ko na ang patotoo ng [tatlong] saksi na nakatala sa bawat kopya ng Aklat ni Mormon ay totoo, na nakaharap nila ang isang anghel ng Diyos na nagpahayag sa kanila na ang talaang isinalin ay tama, na ang kanilang patotoo na nangusap sa kanila ang Diyos mula sa kalangitan na nag-utos sa kanila na magpatotoo tungkol dito ay totoo, at walang isa mang kaluluwang hindi makatatanggap ng patotoong iyan kung hangad niyang matanggap ito, kung baba-sahin niya ang aklat na ito nang may panalangin at tapat, na may hangaring malaman ang katotohanan tulad ng ipinahayag ni Moroni sa pamamagitan ng paghahayag. Malalaman niya ang katotohanan hinggil sa panunumbalik ng banal na kasulatang ito na ibinigay sa mga nanirahan sa kontinenteng ito noong unang panahon.17

Sa tingin ko ang sinumang miyembro ng Simbahang ito ay hindi masisiyahan kailanman hangga’t hindi pa niya nababasa ang Aklat ni Mormon nang paulit-ulit, at masusi itong pinag-isipan para ma-patotohanan niya na ito ay talagang isang talaang may inspirasyon ng Maykapal, at na ang kasaysayan nito ay totoo. . . .

“may kaakibat na inspirasyon at payapang kagalakan at kasiyahan ang tapat at mapanalanging pagbabasa ng aklat na ito.”

K a b a n a T a 9

154

. . . Walang miyembro ng Simbahang ito ang makatatayo nang karapat-dapat sa harapan ng Diyos nang hindi niya taimtim at ma-susing nabasa ang Aklat ni Mormon.18

Kapag binasa ninyo ang Aklat ni Mormon alam ninyong katoto-hanan ang inyong binabasa. Bakit? Dahil inutusan ng Diyos ang mga tao na isulat ang mga kaganapan ayon sa nangyari at binigyan Niya sila ng talino at inspirasyong gawin ito. Sa gayon isinulat ng mga taong naniniwala sa Diyos ang mga talaan. Hindi kailanman napunta ang mga talaang ito sa kamay ng mga nag-apostasiya; sa halip sumu-lat at nangusap ang mga mananalaysay habang sila ay pinakikilos ng Espiritu Santo, at alam natin na ang kanilang isinulat ay totoo dahil sinang-ayunan ito ng Panginoon [tingnan sa D at T 17:6].19

5Kapag patuloy nating binasa ang Aklat ni

Mormon nang tapat at may panalangin, lalo’t higit itong mapapamahal sa atin.

Lahat ng tao na tapat na nakabasa sa Aklat ni Mormon ay naantig sa inspiradong mga nilalaman ng mga pahina nito. . . . May kaakibat na inspirasyon at payapang kagalakan at kasiyahan ang tapat at mapanalanging pagbabasa ng aklat na ito.20

Sa pagbabasa ko [ng Aklat ni Mormon] lalo’t higit akong naaantig sa kasagraduhan nito, sa mensaheng nilalaman nito na nagtatanggol sa misyon ng Panginoong Jesucristo, at sa ebanghelyong ipina-numbalik sa dispensasyon ng kaganapan ng mga panahon para sa kaligtasan ng mga kaluluwa. Lalo’t higit na napapamahal sa akin ang talaang ito sa araw-araw habang nakikita ko ang katuparan ng mga propesiyang sinambit ng mga propetang ito na ngayon ay nangungusap mula sa mga patay, at mula sa alabok sa mga bansa ng daigdig, nagsusumamo na magsisi sila, at nananawagan sa kanila na maniwala kay Cristo.21


Mga Tanong• SinabiniPangulongSmithnakulangparinangpagbabasaniya

ng Aklat ni Mormon (tingnan sa “Mula sa Buhay ni Joseph Field-ing Smith”). Ano ang matututuhan natin mula sa karanasang ito?

K a b a n a T a 9

155

• Sakabanatangito,kabilangsabahagi1angilansamgaturoniPangulong Smith tungkol sa mga layunin ng Aklat ni Mormon. Paano natupad ang mga layuning ito sa buhay ninyo?

• Bagama’tnilisanninaOliverCowdery,MartinHarris,atDavidWhitmer ang Simbahan, walang isa man sa kanila na nagkaila sa kanyang patotoo tungkol sa Aklat ni Mormon (tingnan sa mga bahagi 2 at 3). Bakit mahalaga ang katotohanang ito kapag isi-naalang-alang natin ang kanilang patotoo?

• SinabiniPangulongSmithnalahatngtaoaymaaaringmagingsaksi ng Aklat ni Mormon (tingnan sa bahagi 4). Paano kayo nag-karoon ng patotoo tungkol sa aklat? Ano ang magagawa ninyo para maibahagi ang patotoong ito?

• SinabiniPangulongSmithtungkolsaAklatniMormon,“Lalo’thi-git na napapamahal sa akin ang talaang ito sa araw-araw” (bahagi 5). Paano ninyo nadama na totoo ito sa buhay ninyo? Ano ang magagawa ng isang tao para mapalakas ang kanyang patotoo tungkol sa Aklat ni Mormon?

Kaugnay na mga Banal na Kasulatan1 Nephi 6:3–5; 2 Nephi 29:7–8; Jacob 4:1–4; Enos 1:13; D at T

20:8–12

Tulong sa Pagtuturo“Magpatotoo kapag [hinikayat] kayo ng Espiritu na gawin ito,

hindi lamang sa katapusan ng bawat aralin. Magbigay ng mga pag-kakataon sa mga tinuturuan ninyo na makapagbigay ng kanilang mga patotoo” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 56).

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Okt. 1961, 18. 2. Sa Conference Report, Okt. 1949, 89;

tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 3:231.

3. Sa Conference Report, Okt. 1956, 20; tingnan din sa Moroni 10:3–5.

4. “Origin of the First Vision,” Improvement Era, Abr. 1920, 503; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:209.

5. Church History and Modern Revelation (1953), 1:31–32.

6. “Predictions in the Bible Concerning the Book of Mormon,” Improvement Era, Set. 1923, 958–59; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:228–29.

7. Sa Conference Report, Okt. 1970, 8. 8. “Testimonies of the Witnesses to the

Book of Mormon,” Improvement Era, Set. 1927, 950; tingnan din sa Doctrines of Salvation, binagong edisyon, 1:203.

K a b a n a T a 9

156

9. Doctrines of Salvation, binagong edis-yon, 1:203; inalis ang italics mula sa orihinal.


11. “Testimonies of the Witnesses to the Book of Mormon,” 952–53; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:229–30.

12. Doctrines of Salvation, binagong edis-yon, 1:210–11.

13. “Testimonies of the Witnesses to the Book of Mormon,” 952; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:229–30.

14. Sa Conference Report, Okt. 1956, 20. 15. Doctrines of Salvation, binagong edis-

yon, 1:226–28.

16. “Testimonies of the Witnesses to the Book of Mormon,” 953; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:231.

17. Sa Conference Report, Okt. 1949, 89; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:231–32.

18. Sa Conference Report, Okt. 1961, 18. 19. “History and History Recorders,” Utah

Genealogical and Historical Magazine, Abr. 1925, 55; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:202.

20. “Origin of the First Vision,” 503. 21. Sa Conference Report, Abr. 1925, 73.

157

K A B A N A T A 1 0

Ang Paghahanap Natin ng Katotohanan

“Inutusan tayo, bilang mga miyembro ng Simbahang ito, na alamin sa ating sarili ang mga bagay na inihayag ng Panginoon, upang hindi tayo

malihis ng landas. . . . Paano tayo makakalakad sa katotohanan kung hindi natin alam ito?”


Noong walong taong gulang si Joseph Fielding Smith, binigyan siya ng kanyang ama ng kopya ng Aklat ni Mormon at ipinabasa ito sa kanya. “Tinanggap ko ang talaang ito ng mga Nephita nang may pasasalamat,” paggunita niya kalaunan, “at tinapos ang gawa-ing iniatas sa akin.” Ang pagmamahal niya sa aklat ay humikayat sa kanya na tapusin kaagad ang mga gawaing-bahay at kung minsan ay umaalis pa siya nang maaga sa mga laro ng baseball para ma-kahanap ng tahimik na lugar para magbasa. Wala pang dalawang taon matapos matanggap ang regalo mula sa kanyang ama, dala-wang beses na niyang nabasa ang aklat. Hinggil sa maagang pag-babasang iyon, sinabi niya kalaunan, “May ilang talatang nakintal sa aking isipan at hindi ko na nalimutan ang mga ito kailanman.” 1 Nagbasa rin siya ng iba pang mga aklat. “Binasa ko ang mga aklat na inihanda para sa mga batang Primary at para sa Sunday School noong bata ako,” wika niya, “at karaniwan ay may hawak akong aklat kapag nasa bahay ako. . . . Kalaunan binasa ko ang History of the Church [Kasaysayan ng Simbahan] na nakalathala sa Mil-lennial Star. Binasa ko rin ang Biblia, ang Aklat ni Mormon, ang Mahalagang Perlas, ang Doktrina at mga Tipan, at ang iba pang mga literaturang nakuha ko.” 2

158

K a b a n a T a 1 0

elder Joseph Fielding Smith ng Korum ng labindalawang apostol at Pangulong Joseph F. Smith, 1914

K a b a n a T a 1 0

159

Buong buhay na napanatili ni Pangulong Smith ang matinding hangaring ito na magtamo ng kaalaman tungkol sa ebanghelyo. Nang malaman niya ang mga katotohanan ng ebanghelyo, ibinahagi niya ang mga ito at, kapag kailangan, ipinagtanggol niya ang mga ito. Tatlong taon matapos siyang maorden bilang apostol, tumang-gap siya ng basbas ng priesthood na kinapalooban ng sumusunod na payo: “Ikaw ay nabiyayaan ng kakayahang maunawaan, masuri, at maipagtanggol ang mga alituntunin ng katotohanan nang higit kaysa iyong kapwa, at darating ang panahon na ang natipon mong katibayan ay magiging matibay na pananggol laban sa mga taong naghahangad at maghahangad na wasakin ang katibayan ng ka-banalan ng misyon ni Propetang Joseph; at sa pagtatanggol na ito ikaw ay hindi matitinag, at ang liwanag ng Espiritu ay dahan-dahang mahahayag sa puso mo tulad ng hamog mula sa langit, at ipaaalam sa iyo ang maraming katotohanan hinggil sa gawaing ito.” 3 Natupad ang mga propesiyang ito sa kanyang buhay. Bilang mag-aaral ng ebanghelyo, guro, at manunulat, masigasig niyang ipinaliwanag at ipinagtanggol ang mga doktrina ng kaligtasan. Minsan ay tinawag siya ni Pangulong Heber J. Grant na “pinakamaalam na tao hinggil sa mga banal na kasulatan” sa lahat ng General Authority.4

Nang malapit nang magwakas ang kanyang buhay, madalas pag-isipan ni Pangulong Smith ang mga pagpapalang natamo niya sa pag-aaral ng ebanghelyo:

“Buong buhay kong pinag-aralan at pinagnilayan ang mga alitun-tunin ng ebanghelyo at hinangad kong ipamuhay ang mga batas ng Panginoon. Dahil dito nagkaroon ako ng malaking pagmamahal sa kanya at sa kanyang gawain at sa lahat ng taong nagnanais isulong ang kanyang mga layunin sa daigdig.” 5

“Buong buhay kong pinag-aralan ang mga banal na kasulatan at hinangad ko ang patnubay ng Espiritu ng Panginoon upang mauna-waan ko ang tunay na kahulugan nito. Napakabuti ng Panginoon sa akin, at nagalak ako sa kaalamang ibinigay niya sa akin at sa pribi-lehiyo kong ituro ang kanyang nakapagliligtas na mga alituntunin.” 6

K a b a n a T a 1 0

160


Dapat nating hanapin ang katotohanan sa maraming bagay, ngunit ang pinakamahalagang kaalaman

ay ang kaalaman tungkol sa ebanghelyo.

Naniniwala tayo sa edukasyon. Bilang isang grupo noon pa man ay hangad na nating matuto sa lahat ng larangan, at bilang isang Simbahan gumugol na tayo ng malaking halaga at nagsakripisyo para magkaroon ang mga miyembro ng Simbahan ng pagkakataong makapag-aral. At lalo na sa panahong ito ng pagsasaliksik at pag-unlad ng siyensya. Iniisip natin na kailangang mag-aral nang husto ang ating mga kabataan at magkaroon ng kasanayang teknikal na iniisip nilang angkop at kailangan.

Ngunit iniisip natin na ang paghahangad sa temporal na kaala-man ay dapat haluan ng kaalamang espirituwal. Libu-libong beses na mas mahalagang magkaroon ng kaalaman tungkol sa Diyos at sa kanyang mga batas, para magawa natin ang mga bagay na mag-hahatid ng kaligtasan, kaysa makamtan ang lahat ng kaalamang makakamtan sa mundo.7

Lahat ay dapat matuto ng isang bagay na bago araw-araw. Ka-yong lahat ay nagtatanong at naghahanap ng katotohanan tungkol sa maraming bagay. Lubos akong umaasa na ang pakakahanapin ninyo ay ang kaalaman tungkol sa mga bagay na espirituwal, dahil dito tayo magtatamo ng kaligtasan at makakasulong na hahantong sa buhay na walang hanggan sa kaharian ng ating Ama.

Ang pinakamahalagang kaalaman sa mundo ay ang kaalaman tungkol sa ebanghelyo. Ito ay kaalaman tungkol sa Diyos at sa kanyang mga batas, tungkol sa mga bagay na kailangang gawin ng mga tao upang mapagsikapan nila ang kanilang kaligtasan nang may takot at panginginig sa harapan ng Panginoon [tingnan sa Mga Taga Filipos 2:12; Mormon 9:27].8

Hindi lahat ng katotohanan ay pare-pareho ng kahalagahan. May ilang katotohanan na mas mahalaga kaysa iba. Ang pinaka-mahalagang katotohanan, o pinakamahahalagang katotohanan, ay matatagpuan natin sa mga tuntunin ng ebanghelyo ni Jesucristo.

K a b a n a T a 1 0

161

Una sa lahat, na si Jesucristo ang Anak ng Diyos, ang Manunubos ng sanlibutan, na pumarito sa mundo para mamatay upang ang mga tao ay mabuhay. Dapat nating malaman ang katotohanang iyan. Mas mahalagang malaman na si Jesucristo ang ating Manu-nubos, na ibinigay niya sa atin ang mga alituntunin ng buhay na walang hanggan, kaysa malaman ang lahat ng matatamo sa sekular na pag-aaral.9

Hinggil naman sa pilosopiya at karunungan ng mundo, walang halaga ang mga ito maliban kung nakaayon sa inihayag na salita ng Diyos. Anumang doktrina, dumating man ito sa ngalan ng relihiyon, siyensya, pilosopiya, o anupaman, kung salungat sa inihayag na salita ng Panginoon, ay hindi magtatagumpay. Maaaring kapani-paniwala ito. Maaaring kaaya-aya itong pakinggan at hindi na kayo makatanggi. Maaaring may pinanghahawakan itong katibayan na hindi ninyo maikakaila, ngunit kailangan lang ninyong maghintay. Darating ang panahon na masasagot ang lahat ng bagay. Makikita ninyo na bawat doktrina, bawat alituntunin, pinaniniwalaan man

“Inyong makikilala ang katotohanan, at ang katotohana’y magpapalaya sa inyo” ( Juan 8:32).

K a b a n a T a 1 0

162

ito ng lahat, kung hindi naaayon sa banal na salita ng Panginoon sa kanyang mga lingkod, ay maglalaho. Ni hindi na natin kaila-ngang ipaliwanag pa ang salita ng Panginoon sa walang-saysay na pagtatangkang iayon ito sa mga teorya at turong ito. Ang salita ng Panginoon ay hindi lilipas nang hindi natutupad, ngunit ang mga maling doktrina at teoryang ito ay mabibigong lahat. Ang katotoha-nan, at tanging katotohanan lamang, ang mananatili kapag naglaho na ang lahat.10

2Inutusan tayo ng Panginooon na saliksikin

ang mga banal na kasulatan.

Inutusan ng Panginoon ang mga miyembro ng Simbahan sa pa-nahong ito na hanapin siya sa panalangin, sa pananampalataya at pag-aaral. Inutusan tayong pag-aralan ang mga kautusang ibinigay niya sa atin sa Doktrina at mga Tipan, sa Aklat ni Mormon at sa la-hat ng banal na kasulatan, na may pangakong “Anumang alituntunin ng katalinuhan ang ating matamo sa buhay na ito, ito ay kasama nating babangon sa pagkabuhay na mag-uli. Kung ang isang tao ay nagkamit ng maraming kaalaman at katalinuhan sa buhay na ito sa pamamagitan ng kanyang pagsisikap at pagiging masunurin kaysa sa iba, siya ay magkakaroon ng labis na kalamangan sa daigdig na darating.” [D at T 130:18–19.] . . . Sinabi ng Tagapagligtas sa mga Judio: “Saliksikin ninyo ang mga kasulatan, sapagka’t iniisip ninyo na sa mga yaon ay mayroon kayong buhay na walang hanggan; at ang mga ito’y siyang nangagpapatotoo tungkol sa akin.” [ Juan 5:39.] Ilang miyembro ng Simbahan ang gayon din ang iniisip, ngunit bigong ihanda ang kanilang sarili sa pamamagitan ng pag-aaral at pananampalataya? 11

Sa palagay ko hindi mapapahinga nang payapa at panatag at nang may malinis na budhi ang isang miyembro ng Simbahan nang walang natatamong kaalaman tungkol sa mga pamantayang banal na kasulatan ng Simbahan sa pamamagitan ng pag-aaral at pana-nampalataya . Ang mga talaang ito ay walang katumbas. Kinukutya ito ng daigdig, ngunit ang mga turo nito ay tinutulutan tayong mas mapalapit sa Diyos, mas maunawaan ang tungkol sa ating Ama sa Langit at sa kanyang Anak na si Jesucristo, mas makilala sila at

K a b a n a T a 1 0

163

makaalam pa hinggil sa napakagandang plano ng kaligtasan na kanilang ibinigay sa atin at sa sanlibutan.12

Ang mga sinaunang propeta, na nakakita sa ating panahon, ay nangusap, hindi lamang para sa kapakanan ng mga tao sa kanilang panahon, kundi para din sa kapakanan ng mga taong nabubuhay sa panahong binabanggit sa mga propesiyang ito.13

Sinasabi ko sa inyo, mga kapatid, hindi ninyo masusunod ang mga utos ng Panginoon at hindi kayo makakalakad sa kabutihan maliban kung alam ninyo kung ano ang mga ito. Inutusan tayo ng Panginoon na saliksikin ang mga banal na kasulatan, sapagkat ang mga nilalaman nito ay tunay at tapat at matutupad na lahat [tingnan sa D at T 1:37]. . . . Saliksikin ang mga banal na kasulatan; alamin sa inyong sarili ang mga bagay na inihayag ng Panginoon para sa inyong kaligtasan, para sa kaligtasan ng inyong pamilya, at ng sanlibutan.14

3Malaki ang responsibilidad nating makinig sa

mensahe ng katotohanan na inihahayag ngayon ng Panginoon sa Kanyang mga lingkod.

Kung makikinig tayo sa mga salita ng Panginoon at magsasalik-sik para sa ating sarili at magtatamo ng kaalaman mula sa Aklat ni Mormon, mula sa Biblia, mula sa Doktrina at mga Tipan, mula sa Mahalagang Perlas, at mula sa tagubiling ibinibigay sa atin pamin-san-minsan ng mga awtoridad ng Simbahan, at hahangarin nating gawin ang kalooban ng Panginoon, na inaalaala ang ating mga panalangin at tipan sa kanyang harapan, hindi tayo malilihis ng landas.15

Sa ikasiyam na Saligan ng Pananampalataya ipinapahayag nating “Naniniwala kami sa lahat ng ipinahayag ng Diyos, sa lahat ng Kan-yang ipinahahayag ngayon, at naniniwala rin kami na maghahayag pa Siya ng maraming dakila at mahahalagang bagay hinggil sa Ka-harian ng Diyos.” Dahil ito ay totoo, kailangan nating maunawaan ang lahat ng Kanyang inihayag, at Kanyang inihahayag ngayon; kung hindi ay hindi tayo nakakaugnay sa Kanyang gawain at hindi natin malalaman ang Kanyang kalooban hinggil sa atin, dahil hindi natin ito nauunawaan.16

K a b a n a T a 1 0

164

Dapat magtiwala ang mga Banal sa mga Huling Araw sa kanilang mga pinuno, at sundin ang mga turo ng mga awtoridad ng Simba-han, dahil nangungusap ang mga ito sa kanila sa tinig ng propesiya at inspirasyon. Ipinahayag ng Panginoon sa pinakaunang bahagi ng Doktrina at mga Tipan, na sa pamamagitan man ng sarili niyang tinig o sa tinig ng kanyang mga tagapaglingkod, ito ay iisa [tingnan sa D at T 1:38]. Samakatwid, tayo ay may malaking responsibilidad at pananagutan na makinig sa tinig ng taong namumuno sa Sim-bahan para turuan ang mga tao, o makinig sa tinig ng mga elder ng Israel, kapag inihatid nila ang mensahe ng katotohanan sa mga tao, kung isusugo ng Panginoon mula sa kanyang kinaroroonan ang isang anghel o siya mismo ang pumarito upang ipahayag ang mga bagay na ito sa atin.17

4Malalaman natin ang katotohanan ng ebanghelyo sa pamamagitan ng pag-aaral, pananampalataya,

at pagsunod at sa patnubay ng Espiritu Santo.

Makabubuting sundin natin ang payo sa atin ng Panginoon, na: “At sinuman ang magpapahalaga sa aking salita ay hindi malilin-lang.” [ Joseph Smith—Mateo 1:37.] Ang pahalagahan ang kanyang salita ay higit pa kaysa basahin lang ito. Para mapahalagahan ito hindi lamang ito kailangang basahin at pag-aralan ng isang tao, kundi hangarin din niya nang may pagpapakumbaba at pagsunod sa ibinigay na mga kautusan, at kamtin ang inspirasyong ibibigay ng Banal na Espiritu.18

Kung minsan ay naririnig natin ang reklamong, “Wala akong pa-nahon.” Ngunit lahat tayo ay may panahong magbasa at mag-aral na siyang sagrado nating tungkulin. Hindi ba tayo makapaglalaan ng kahit labinglimang minuto lamang bawat araw para iukol sa pagbabasa at pag-iisip? Kaunting oras lang ito, subalit magiging isang oras at apatnapu’t limang minuto ito sa loob ng isang linggo; pito’t kalahating oras sa isang buwan na may tatlumpung araw, at siyamnapu’t isang oras at labinlimang minuto sa isang taon. . . .

. . . Iilan sa atin ang maraming binabasa; karamihan sa atin ay kaunti lang ang binabasa. At sinabi ng Panginoon: “At yayamang lahat ay walang pananampalataya, masigasig na maghanap at turuan

K a b a n a T a 1 0

165

ang bawat isa ng mga salita ng karunungan; oo, maghanap kayo sa mga pinakamabubuting aklat ng mga salita ng karunungan; mag-hangad na matuto, maging sa pamamagitan ng pag-aaral at gayon din sa pamamagitan ng pananampalataya.” [D at T 88:118; 109:7.] 19

Inaasahan na pag-aaralan at matututuhan natin ang lahat ng ating makakaya sa pamamagitan ng pagsasalisik at pagsusuri. Ngunit may limitasyon ang kakayahan nating matuto pagdating sa pangangat-wiran at pag-aaral. Ang mga bagay ng Diyos ay malalaman lamang sa pamamagitan ng Espiritu ng Diyos. Kailangan tayong magtamo ng kaalaman sa pamamagitan ng pananampalataya.20

Mangyari pa, ang mga tao ay maaaring magsaliksik, mag-aral, matuto ng napakaraming bagay; maaari silang magkaroon ng na-pakaraming kaalaman, ngunit hindi nila kailanman malalaman ang kabuuan ng katotohanan . . . maliban kung sila ay pinapatnubayan ng Espiritu ng katotohanan, ang Espiritu Santo, at sumusunod sa mga utos ng Diyos.21

Tunay na pananampalataya na may lakip na pagpapakumbaba ang aakay sa tao tungo sa kaalaman ng katotohanan. Walang ma-gandang dahilan kung bakit hindi maaaring malaman ng mga tao sa lahat ng dako ang katotohanang magpapalaya sa kanila. Walang magandang dahilan kung bakit hindi matuklasan ng lahat ng tao ang liwanag ng katotohanan at malaman kung muling nangusap o hindi ang Panginoon sa mga huling araw na ito. Sinabi ni Pablo na dapat “hanapin [ng mga tao] ang [Panginoon] baka sakaling maapu-hap nila siya at siya’y masumpungan, bagaman hindi siya malayo sa bawa’t isa sa atin.” [Mga Gawa 17:27.] Maging sa gitna ng espiri-tuwal na kadiliman at kawalan ng pananampalataya, na laganap sa mundo, ang kapangyarihan ng Panginoon ay hindi naglalaho. Paki-kinggan niya ang taimtim na pagsamo ng tapat na naghahanap ng katotohanan; at walang sinumang kailangang lumakad nang walang kaalaman tungkol sa banal na katotohanan at kung saan matatag-puan ang Simbahan ni Jesucristo. Ang kailangan lamang ng isang tao ay sumampalataya nang may pagpapakumbaba at nagsisising espiritu na may determinasyong lumakad sa liwanag, at ihahayag ito ng Panginoon sa kanya.22

K a b a n a T a 1 0

166

“Saliksikin natin [ang] mga banal na kasulatan, alamin natin ang inihayag ng Panginoon, iayon natin ang ating buhay sa Kanyang katotohanan.”

Maaari nating malamang lahat ang katotohanan; may makaka-tulong sa atin. Ginawang posible ng Panginoon na makaalam ang bawat tao sa pamamagitan ng pagsunod sa [Kanyang] mga batas, at sa patnubay ng Kanyang Banal na Espiritu, na sadyang ipinadala para turuan tayo kapag sumusunod tayo sa batas, upang malaman natin ang katotohanang iyan na magpapalaya sa atin [tingnan sa Juan 8:32].23

5Kapag iniayon natin ang ating buhay sa katotohanan, palalawakin ng Panginoon

ang ating kaalaman at pang-unawa.

Inutusan tayo, bilang mga miyembro ng Simbahang ito, na ala-min sa ating sarili ang mga bagay na inihayag ng Panginoon, upang hindi tayo malihis ng landas. . . . Paano tayo makakalakad sa kato-tohanan kung hindi natin alam ito?” 24

K a b a n a T a 1 0

167

Ang tanging layunin natin pagdating sa mga katotohanan ng ka-ligtasan ay ang alamin ang inihayag ng Panginoon at pagkatapos ay maniwala at kumilos ayon dito.25

Kung susundin natin ang espiritu ng liwanag, ang espiritu ng katotohanan, ang espiritung ibinigay sa mga paghahayag ng Pa-nginoon; kung hahanapin natin, sa pamamagitan ng panalangin at pagpapakumbaba, ang patnubay ng Espiritu Santo, palalawakin ng Panginoon ang ating kaalaman at pang-unawa; nang sa gayo’y mapasaatin ang kakayahang makahiwatig, maunawaan natin ang katotohanan, makilala natin ang mali kapag nakita natin ito, at hindi tayo malilinlang.

Sino ang nalilinlang sa Simbahang ito? Hindi ang taong tapat sa pagganap sa tungkulin; hindi ang taong inaalam sa kanyang sarili ang salita ng Panginoon; hindi ang taong sumusunod sa mga kautusang ibinigay sa mga paghahayag na ito; kundi ang taong walang alam tungkol sa katotohanan, ang taong nasa espirituwal na kadiliman, ang taong hindi nauunawaan ang mga alituntunin ng Ebanghelyo. Ang gayong tao ay malilinlang, at kapag ang huwad na mga espiritu ay dumating sa atin maaaring hindi niya maunawaan o makilala ang liwanag sa kadiliman.

Ngunit kung tayo ay lalakad sa liwanag ng mga paghahayag ng Panginoon, kung tayo ay makikinig sa mga payong ibinigay ng mga miyembro sa mga kapulungan ng Simbahan, na may karapatang magbigay ng mga tagubilin, hindi tayo malilihis ng landas.26

Saliksikin natin [ang] mga banal na kasulatan, alamin natin ang inihayag ng Panginoon, iayon natin ang ating buhay sa Kanyang katotohanan. Sa gayon hindi tayo malilinlang, kundi magkakaroon tayo ng lakas na paglabanan ang kasamaan at tukso. Maliliwanagan ang ating isipan at mauunawaan natin ang katotohanan at maki-kilala ito mula sa kamalian.27

Kung may anumang doktrina o alituntunin na may kaugnayan sa mga turo ng Simbahan na hindi natin nauunawaan, lumuhod tayo at manalangin. Lumapit tayo sa Panginoon sa diwa ng panalangin, nang mapagkumbaba, at hilinging maliwanagan ang ating isipan upang tayo ay makaunawa.28

K a b a n a T a 1 0

168

“Yaong sa Diyos ay liwanag; at siya na tumatanggap ng liwanag, at nagpapatuloy sa Diyos”—iyan ang sagot sa sitwasyong iyan—“ ay tumatanggap ng marami pang liwanag; at ang liwanag na yaon ay lumiliwanag nang lumiliwanag hanggang sa ganap na araw.” [D at T 50:24.]

Kaya nauunawaan natin mula sa talatang ito na ang taong nag-hahanap sa Diyos at pinapatnubayan ng Espiritu ng katotohanan, o ng Mang-aaliw, at nagpapatuloy sa Diyos, ay uunlad sa kaalaman, sa liwanag, sa katotohanan, hanggang sa huli ay dumating sa kanya ang ganap na araw ng liwanag at katotohanan.

Ngayon, hindi natin matatamo ang lahat ng iyan sa buhay na ito. Imposibleng makamtan ng isang tao ang mithiing iyan sa loob ng ilang taon ng kanyang mortal na buhay. Ngunit ang natututuhan natin dito, na walang hanggan, na binigyang-inspirasyon ng Es-piritu ng katotohanan, ay mananatili sa atin sa kabilang-buhay at pagkatapos ay magpapatuloy tayo, kung nagpapatuloy pa rin tayo sa Diyos, sa pagtanggap ng liwanag at katotohanan hanggang sa umabot tayo sa ganap na araw na iyon.29

Ipinangako sa lahat ng tatanggap ng liwanag ng katotohanan at sa pamamagitan ng kanilang pagsasaliksik at pagsunod sa pag-sisikap na malaman sa kanilang sarili ang Ebanghelyo, na sila ay tatanggap ng taludtod sa taludtod, tuntunin sa tuntunin, kaunti rito at kaunti roon, hanggang sa matanggap nila ang kabuuan ng katotohanan; maging ang natatagong mga hiwaga ng kaharian ay ipaaalam sa kanila; “sapagka’t ang bawa’t humihingi ay tumatang-gap; at ang humahanap ay makasusumpong; at ang tumutuktok ay binubuksan.” [Mateo 7:8; 3 Nephi 14:8; tingnan din sa Isaias 28:10; D at T 76:1–10; 98:11–12.] Lahat sila ay mga tagapagmana ng kalig-tasan at sila ay puputungan ng kaluwalhatian, imortalidad, at buhay na walang hanggan, bilang mga anak na lalaki at babae ng Diyos, nang may kadakilaan sa Kanyang kahariang selestiyal.30

K a b a n a T a 1 0

169


Mga Tanong• HabangbinabasaninyoangmgapagsisikapniPangulongSmith

na matutuhan ang ebanghelyo (tingnan sa “Mula sa Buhay ni Jo-seph Fielding Smith”), isipin ang inyong sariling mga pagsisikap. Anong mga pagpapala ang dumating sa inyo sa pag-aaral ninyo ng mga banal na kasulatan at iba pang mga turo ng ebanghelyo?

• Anoangmatututuhannatinsabahagi1tungkolsapagbabalanseng espirituwal at sekular na pag-aaral? Paano natin matutulungan ang mga miyembro ng ating pamilya na unahin ang espirituwal na kaalaman habang patuloy nilang kinakamit ang kanilang mga mithiin sa pag-aaral?

• Paanonakatulongsainyoangmgabanalnakasulatanna“masmakilala” ang Ama sa Langit at si Jesucristo? (Tingnan sa bahagi 2.) Isipin lkung ano ang magagawa ninyo para mapagbuti pa ang inyong pag-aaral ng mga banal na kasulatan.

• Mataposbasahinangbahagi3,isipinangmgapagpapalangna-tanggap na ninyo nang sundin ninyo ang payo ng mga pinuno ng Simbahan. Paano natin maibabahagi ang mga turo ng mga buhay na propeta sa ating pamilya at sa iba?

• AnoangibigsabihinngpahalagahanangsalitangPanginoon?(Para sa ilang ideya, tingnan sa bahagi 4.) Sa anong mga paraan maaaring makaimpluwensya ang “kahit labinglimang minuto la-mang bawat araw para iukol sa pagbabasa at pag-iisip” sa ating buhay?

• Pagnilayankungpaanonaaangkopangpayosabahagi5sabu-hay ninyo. Habang mas tumitindi at lumalaganap pa ang maling impormasyon, paano natin maaaring “makilala ang liwanag sa kadiliman”? Ano ang magagawa natin para tulungan ang mga bata at kabataan?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMga Awit 119:105; Juan 7:17; II Kay Timoteo 3:15–17; 2 Nephi

4:15; 32:3; Helaman 3:29–30; D at T 19:23; 84:85; 88:77–80

K a b a n a T a 1 0

170

Tulong sa Pagtuturo“Kahit na nagtuturo kayo ng maraming tao sa iisang oras, [na-

tutulungan] ninyo ang bawat isa. Halimbawa, [tinutulungan] ninyo ang bawat isa kapag binabati ninyo nang masigla ang bawat isa sa simula ng klase. . . . Inyo ring [tinutulungan] ang bawat isa kapag ginagawa ninyong kaaya-aya at ligtas ang pakikibahagi” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 43).


at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 57.

2. The Life of Joseph Fielding Smith, v. 3. Sa The Life of Joseph Fielding Smith,

195. 4. Heber J. Grant, sa Richard O. Cowan,

“Advice from a Prophet: Take Time Out,” Brigham Young University Studies, tagsibol 1976, 416.


6. Sa Conference Report, Okt. 1970, 5. 7. Address at the Logan Utah Institute of

Religion, Ene. 10, 1971, 1–2, Church History Library; di-inilathalang manuskrito.

8. “The Most Important Knowledge,” Ensign, Mayo 1971, 2.

9. Sa Conference Report, Abr. 1955, 51. 10. Sa Conference Report, Okt. 1952, 60. 11. Answers to Gospel Questions, tinipon

ni Joseph Fielding Smith Jr., 5 tomo (1957–66), 1:xiv; naka-italics sa orihinal.

12. Sa Conference Report, Okt. 1961, 18. 13. Sa Conference Report, Okt. 1927, 142. 14. Sa Conference Report, Okt. 1920,

58–59. 15. Sa Conference Report, Okt. 1918,

56–57. 16. “Search the Scriptures,” Young

Woman’s Journal, Nob. 1917, 592. 17. Sa Conference Report, Okt. 1916, 73.

18. “The Resurrection,” Improvement Era, Dis. 1942, 780; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 1:305.

19. “How and What to Read,” Improvement Era, Ago. 1913, 1004–5; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:207.

20. “Pres. Smith Stresses Value of Education,” Church News, Hunyo 12, 1971, 3.

21. “And the Truth Shall Make You Free,” Deseret News, Mar. 30, 1940, bahaging pang-Simbahan, 4; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:299.


23. “Evidences of Eternal Life,” Deseret News, Hunyo 3, 1933, bahaging pang-Simbahan, 5; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:295–96.



26. Sa Conference Report, Abr. 1931, 71; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:285–86.

27. “The New and Everlasting Covenant,” Deseret News, Mayo 6, 1939, bahaging pang-Simbahan, 8; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:301.

28. Sa Conference Report, Okt. 1959, 20. 29. “And the Truth Shall Make You Free,” 4;

pinagpare-pareho ang pagbabantas at pagpapalaki ng letra.

30. “Search the Scriptures,” 591–92; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:303.

171

K A B A N A T A 1 1

Paggalang sa mga Susi ng Priesthood na Ipinanumbalik sa Pamamagitan ni Joseph Smith

“Nais kong sabihin—nang napakasimple at napakalinaw—na nasa atin ang banal na priesthood

at na ang mga susi ng kaharian ng Diyos ay narito na. Matatagpuan lamang ito sa Ang Simbahan ni

Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw.”


Ipinahayag ni Pangulong Joseph Fielding Smith: “Ganap ang ka-alaman ko tungkol sa banal na misyon ni Propetang Joseph Smith. Walang alinlangan sa aking isipan na ibinangon siya ng Panginoon at binigyan siya ng paghahayag, kautusan, binuksan ang kalangi-tan sa kanya, at tinawag siya upang mamuno sa maluwalhating dispensasyong ito.” 1 Sinamahan ni Pangulong Smith ang “ganap na kaalamang” ito ng pagpipitagan sa mga susi ng priesthood na ipinanumbalik sa pamamagitan ni Propetang Joseph. Iginalang at sinuportahan niya sa tuwina ang mga nagsihawak ng mga susi, at pinayuhan niya ang lahat ng miyembro ng Simbahan na gayon din ang gawin. Sabi niya, “Bawat lalaking pinili nang wasto na mamuno sa anumang tungkulin sa Simbahan ay dapat igalang sa kanyang katungkulan.” 2

May isang pagkakataon noong naglilingkod pa si Joseph Field-ing Smith bilang Apostol, na nagkaroon ng talakayan ang Unang Panguluhan at Korum ng Labindalawang Apostol tungkol sa isang mahirap na tanong. Mariing nagpahayag ng kanyang opinyon si Elder Smith tungkol sa paksa. Isang araw pinuntahan ni Pangulong Heber J. Grant, na noon ay Pangulo ng Simbahan, si Elder Smith sa

172

K a b a n a T a 1 1

nang igawad nina Pedro, Santiago, at Juan ang melchizedek Priesthood kina Joseph Smith at oliver Cowdery,

ipinagkaloob din nila ang mga susi ng priesthood.

K a b a n a T a 1 1

173

opisina nito. Ipinaliwanag ni Pangulong Grant na matapos mapana-langing pag-isipan ang paksa, naisip niyang magmungkahi ng isang ideyang naiiba sa mga pananaw ni Elder Smith. Agad ipinahayag ni Elder Smith ang pagsuporta niya sa pasiya ni Pangulong Grant. Ipi-nahayag niya kalaunan, “Sa aking opinyon, kapag sinabi ng Pangulo ng Simbahan na ipinakita sa kanya ng Panginoon o nakatanggap siya ng inspirasyon sa Panginoon na gawin ang anumang bagay, lubos ko siyang susuportahan sa bagay na iyan.” 3

Ibinigay ni Joseph Fielding Smith ang gayong suporta sa lahat ng kanyang lider ng priesthood, hindi lamang sa Pangulo ng Simba-han. Halimbawa, tinawag na maglingkod si Nathan Eldon Tanner bilang miyembro ng Korum ng Labindalawa noong Oktubre 1962. Pagkaraan ng isang taon, tinawag siya bilang Tagapayo sa Unang Panguluhan, at mas nakataas siya ng katungkulan kay Pangulong Smith, na noon ay Pangulo ng Korum ng Labindalawa. Kalaunan ay nagpasalamat si Pangulong Tanner sa pagsuporta ni Pangulong Smith: “Nang tawagin ako sa Unang Panguluhan, bagama’t siya ang senior na miyembro ng Labindalawa at mahigit limampung taon nang nanunungkulan, nagpakita siya ng malaking paggalang sa akin sa katungkulang iyon at sinuportahan at pinagtiwalaan ako nang lubos.” 4

Iginalang din ni Pangulong Smith ang mga lider ng priesthood sa kanyang ward. Noong naglilingkod siya bilang miyembro ng Korum ng Labindalawang Apostol, sinabi niya: “Wala akong karapatang . . . binyagan ang isa sa sarili kong mga anak nang hindi muna humihingi ng pahintulot sa bishop ng aming ward, dahil siya ang mayhawak ng mga susi para sa ward na iyon na kinabibilangan ko bilang miyembro. Hindi ko bininyagan ni isa sa mga anak ko . . . nang hindi muna ako lumalapit sa bishop upang hingin ang kan-yang pahintulot na isagawa ang ordenansang iyon at kumpirmahan silang miyembro ng Simbahan.” 5

K a b a n a T a 1 1

174


Ang mga susi ng priesthood ay ang kapangyarihan at awtoridad na pangasiwaan

ang gawain ng Panginoon sa mundo.

May kaibhan ang pagtanggap ng katungkulan sa priesthood sa pagtanggap ng mga susi ng priesthood. Dapat natin itong mauna-waan nang lubusan. . . .

. . . Bagama’t mayhawak ng priesthood ang lahat ng lalaking inorden sa anumang katungkulan, may mga espesyal, o namama-hala, na awtoridad, na iginagawad sa mga tinawag na mamuno. Ang mga awtoridad na ito ay tinatawag na mga susi.6

Ang mga susi [ng Priesthood] ay karapatang mangulo; ito ang kapangyarihan at awtoridad na pamahalaan at pangasiwaan ang lahat ng gawain ng Panginoon sa lupa. Yaong mga mayhawak nito ay may kapangyarihang pamunuan at gabayan ang paraan ng pag-lilingkod ng lahat ng iba pa sa priesthood.7

Kapag ang kalalakihan ay inatasan ng isang mayhawak ng mga susing ito, may bisa ang kanilang ginagawa. Ang kanilang ginagawa ay sinasang-ayunan at pinagtitibay sa Simbahan kapwa sa lupa at sa langit.8

2Ang Panginoon ay nagpadala ng mga banal na

sugo mula sa Kanyang kinaroroonan upang ipanumbalik ang mga susi ng priesthood.

Naniniwala tayo na kasunod ng mahabang gabi ng kadiliman, kawalan ng paniniwala, at paglayo sa mga katotohanan ng dalisay at ganap na Kristiyanismo, ang Panginoon sa kanyang walang-hang-gang karunungan ay ipinanumbalik sa mundo ang kabuuan ng walang-hanggang ebanghelyo.

Alam natin na si Joseph Smith ay isang propeta; na ang Ama at ang Anak ay nagpakita sa kanya noong tagsibol ng 1820 para pasi-mulan ang huling dispensasyong ito ng ebanghelyo; na isinalin niya ang Aklat ni Mormon sa pamamagitan ng kaloob at kapangyarihan ng Diyos; na tinanggap niya ang mga susi at awtoridad mula sa

K a b a n a T a 1 1

175

mga anghel na isinugo para sa layuning ito mismo; at na inihayag sa kanya ng Panginoon ang mga doktrina ng kaligtasan.9

Hindi kinikilala ng Panginoon ang anumang ordenansa o sere-monya, kahit ginawa o isinagawa pa ito sa kanyang pangalan, mali-ban kung ito ay alinsunod sa kanyang kalooban at ginawa ng isang taong kinikilala niya bilang kanyang awtorisadong lingkod. Ito ang dahilan kaya siya nagpadala mula sa kanyang kinaroroonan ng mga banal na sugo kay Joseph Smith at sa iba pa, upang ipanumbalik ang nawala sa lupa, maging ang kabuuan ng ebanghelyo, at ang kabuuan at mga susi ng priesthood.10

Ang mga susi ng priesthood ay kinailangang ipanumbalik. Hindi sapat na dumating si Juan Bautista na dala ang mga susi ng Aaronic Priesthood, at sina Pedro, Santiago, at Juan na dala ang mga susi ng Melchizedek Priesthood, na kailangan kaya naitatag ang Simbahan, kundi kinailangang magbukas ang kalangitan at maipanumbalik ang mga susing hawak ng lahat ng propetang namuno sa mga dis-pensasyon mula sa panahon ni Adan hanggang sa panahon nina Pedro, Santiago, at Juan. Isa-isang dumating ang mga propetang ito at bawat isa ay ipinagkaloob ang awtoridad na hawak niya.11

Lahat ng susi ng lahat ng dispensasyon ay kinailangang ipagka-loob para matupad ang mga salita ng mga propeta at mga layunin ng Panginoon sa pagsasakatuparan ng ganap na panunumbalik ng lahat ng bagay. Kaya nga ang ama ng sangkatauhan, ang unang tao sa lupa, si Adan, ay kinailangang dumating, at dumating siyang taglay ang kanyang kapangyarihan. Dumating si Moises, at ang iba pa. Lahat ng mayhawak ng mga susi ay nagsidating at ipinagkaloob ang kanilang mga awtoridad. . . . Hindi natin alam kung kailan ipinamalas ang ilan sa mga awtoridad na ito, ngunit ipinahayag ni Propetang Joseph Smith nang sumulat siya sa mga Banal sa Nauvoo tungkol sa kaligtasan ng mga patay, tulad ng nakatala sa bahagi 128 ng Doktrina at mga Tipan [mga talata 17–21], na lahat ng propetang ito ay dumating na dala ang kanilang mga susi sa dispensasyong kinabibilangan natin.12

Matapos maitatag ang Simbahan inutusan ng Panginoon ang Kan-yang mga Banal na magtayo ng bahay sa Kanyang pangalan. Hindi gaanong naunawaan ng mga Banal ang kahalagahan nito, at hindi

K a b a n a T a 1 1

176

sila kaagad kumilos para itayo ang bahay na iyon, kaya’t kinagalitan sila ng Panginoon [tingnan sa D at T 95:1–4]. Matapos makagalitan masigla nilang sinimulan ang pagtatayo sa Kirtland Temple sa ka-bila ng kanilang kahirapan. Para saan ito itinayo? Bilang banal na santuwaryo kung saan makakapunta si Jesucristo, kung saan Niya maipapadala ang Kanyang lingkod na mga propeta, na dala ang kanilang mga susi ng awtoridad. . . . Alam natin na tatlo sa mga dakilang propeta noong araw na mayhawak ng mahahalagang susi ang talagang dumating noong ika-3 ng Abril sa taong 1836.

Unang dumating si Moises [tingnan sa D at T 110:11]. Ibinigay niya kina Joseph Smith at Oliver Cowdery ang mga susi ng pagti-tipon ng Israel. . . . Tinipon niya ang Israel, at bagama’t hindi niya sila natulungang maangkin ang lupain, magkagayunman ay hawak pa rin niya ang mga susi para sa pagtitipon. Nagpakita siya kina Pedro, Santiago, at Juan sa bundok ng pagbabagong-anyo at doon ipinagkaloob sa kanila ang mga susi ring yaon para sa pagtitipon ng Israel sa panahong kinabilangan nila. Isinugo siya kina Propetang Joseph Smith at Oliver Cowdery upang ipagkaloob ang mga susi para sa pagtitipon ng Israel sa dispensasyon ng kaganapan ng mga panahon. . . .

Nagpakita si Elias matapos igawad ni Moises ang kanyang mga susi at dalhin ang ebanghelyo ng dispensasyong kinabilangan ni Abraham [tingnan sa D at T 110:12]. Lahat ng mahalaga sa dis-pensasyong iyon, ang mga pagpapalang iginawad kina Abraham, mga pangakong ibinigay sa kanyang angkan, lahat ay kinailangang ipanumbalik, at dumating si Elias, na mayhawak ng mga susi ng dispensasyong iyon.

At dumating si Elijah, ang pinakahuli sa mga propetang may-hawak ng mga susi ng kapangyarihang magbuklod sa sinaunang Israel, at ipinagkaloob ang kapangyarihang iyan, ang kapangya-rihang magbuklod [tingnan sa D at T 110:13–16]. Nalito ang ilang miyembro ng Simbahan sa pag-iisip na dumating si Elijah na dala ang mga susi ng binyag para sa mga patay o ng kaligtasan para sa mga patay. Higit pa riyan ang mga susi ni Elijah. Ito ay mga susi ng pagbubuklod, at ang mga susing iyon ng pagbubuklod ay mahalaga sa mga mga buhay gayundin sa mga patay na handang magsisi.13

K a b a n a T a 1 1

177

Ang propetang si Elijah . . . ay ipinagkaloob sa kanila [kina Jo-seph Smith at Oliver Cowdery] ang kapangyarihang magbuklod, ang kapangyarihang gamitin ang priesthood upang magbuklod sa lupa at maging sa langit.14

[Ang] kapangyarihang magbuklod ay nagpapatibay sa bawat or-denansang ginagawa sa Simbahang ito at lalo na yaong mga isina-sagawa sa mga templo ng Panginoon.15

Sa Kirtland Temple, nagpakita si elijah kina Joseph Smith at oliver Cowdery at ipinagkaloob niya ang mga susi ng pagbubuklod.

K a b a n a T a 1 1

178

Mga kapatid, ito ay isang maluwalhating dispensasyon. Lahat ng iba pang dispensasyon ay nagiging bahagi nito. Lahat ng awtori-dad, lahat ng kapangyarihan, ay bahagi ng dispensasyong ito na kinabibilangan natin. May pribilehiyo tayong makabahagi sa mga pagpapalang ito dahil sa ating katapatan.16

Gusto kong sabihin ngayon—nang napakasimple at napakali-naw—na nasa atin ang banal na priesthood at na ang mga susi ng kaharian ng Diyos ay naririto. Matatagpuan lamang ito sa Ang Sim-bahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw.17

3Ang Pangulo ng Simbahan ang mayhawak

ng mga susi sa buong Simbahan.

Sa maikling panahon bago siya pinatay bilang martir, ipinagka-loob ni Propetang [ Joseph Smith] sa Labindalawang Apostol—na bumubuo sa pangalawang korum sa Simbahan—ang lahat ng susi at ordenansa at priesthood na kailangan nilang hawakan upang ma-ipagpatuloy ang dakila at maluwalhating gawaing ito ng kaligtasan ng buong sangkatauhan.18

Ang priesthood na ito at ang mga susing ito . . . ay ibinigay na sa bawat lalaking naitalaga bilang miyembro ng Kapulungan ng Labindalawa. Ngunit dahil iyon ang karapatang mangulo, magaga-mit lamang iyon nang buung-buo ng senior na apostol ng Diyos sa lupa, na siyang pangulo ng Simbahan.19

Ang Pangulo ng Simbahan ang mayhawak ng mga susi sa buong Simbahan. . . . Nasa kanya ang buong kapangyarihan ng Priesthood. Hawak niya ang lahat ng klase ng susi, na mahalaga sa dispensas-yon ng Kaganapan ng mga Panahon. Lahat ng susi ng mga naka-raang dispensasyon na naihayag na, ay ipinagkaloob sa kanya.20

4Dapat nating igalang ang mga taong binigyan ng Pangulo ng Simbahan ng mga susi ng awtoridad.

[Ang Pangulo ng Simbahan] ay may karapatang magbigay ng awtoridad at bumawi ng awtoridad kung nakikita niyang nararapat at nakatanggap siya ng inspirasyong gawin iyon.21

K a b a n a T a 1 1

179

Tandaan na isang tao lamang sa balat ng lupa ang mayhawak ng kapangyarihan ng priesthood na magbuklod, at maibibigay niya ang kapangyarihang iyan sa iba, upang sila ay makakilos at maka-pagbuklod sa lupa at ito ay may bisa, umiiral, basta’t may pahintu-lot niya; kung bawiin niya ito, walang sinumang makakagamit ng kapangyarihang iyan.22

Hindi mapamamahalaan at maigagawad ng sinumang lalaki ang mga pagpapala ng templo kung hindi siya binigyan ng Pangulo ng Simbahan ng awtoridad na gawin iyon. Hindi magagampanan ng sinumang lalaki ang anumang tungkulin sa Simbahang ito kung wala siyang awtoridad na gampanan iyon, dahil nakakamit lang ito sa pamamagitan ng kapangyarihan at mga susing hawak ng Pangulo ng Simbahan. . . . Kung dahil sa awtoridad ng mga susing hawak niya bilang pangulo ng Simbahan ay sabihin niya na dapat bawiin sa mga tao ang ilang pribilehiyo, kung gayon ay walang awtoridad ang sinumang lalaki na mamahala sa pagkakaloob ng partikular na mga pribilehiyong iyon. Kung tangkain ng sinuman na gawin iyon, iyon ay walang bisa, at siya na nagtangkang mamahala ay kailangang managot sa harapan ng hukuman ng Diyos, kung hindi man sa harapan ng Simbahan, at mapapatunayang lumabag. . . .

. . . Kapag bumisita ang mga apostol o iba pang mga kapatid sa mga stake ng Sion at inatasan silang asikasuhin ang anumang kaila-ngang gawin doon, ginagawa nila ito dahil sa kanilang atas, o aw-toridad, na ibinigay sa kanila ng Pangulo ng Simbahan. Angkop din ang alituntuning ito sa mas mababang antas sa mga stake at ward.23

Bawat lalaking napili nang wasto na mangulo sa anumang tung-kulin sa Simbahan ay dapat igalang sa kanyang katungkulan. Kapag inorden ang isang lalaki sa katungkulan ng bishop, binibigyan siya ng mga susi na mangulo sa ward na kinabibilangan niya at dapat siyang igalang ng bawat miyembro ng ward sa kanyang tungkulin, anuman ang katungkulang hawak ng sinuman. Totoo rin ito sa pa-ngulo ng stake, pangulo ng korum, o anumang katungkulan. Para mailarawan ang kahulugan nito itinuro sa atin na walang ama na may karapatan, bagama’t hawak niya ang Melchizedek Priesthood, na binyagan ang isa sa kanyang sariling mga anak nang hindi muna humihingi ng pahintulot sa kanyang bishop. Kapag nabigyan na ng pahintulot, may awtoridad na ang ama na isagawa ang ordenansang

K a b a n a T a 1 1

180

iyan para sa kanyang anak. Kung ipasiya ng sinumang ama na magsagawa ng binyag, o iorden ang kanyang anak, nang hindi muna humihingi ng pahintulot sa nangungulong pinuno sa ward o stake, anuman ang akma sa kanyang sitwasyon, na mayhawak ng mga susi ng awtoridad, siya ay lumalabag. Ito ay angkop sa isang apostol at maging sa elder sa isang ward. Maging ang Pangulo ng Simbahan ay hindi kailanman iisiping magpasiya sa anumang bagay na tulad nito nang hindi muna kinikilala ang bishop ng kanyang ward o pangulo ng kanyang stake at ang awtoridad na ibinigay sa bishop o sa pangulo ng stake.24

5Ang nagkakaisang tinig ng mga mayhawak ng mga susi ng kaharian ay laging gagabay sa atin

saan man tayo gustong ilagay ng Panginoon.

Palagay ko may isang bagay na dapat maging napakalinaw sa ating isipan. Hindi kailanman ililigaw ng Pangulo ng Simbahan, ni ng Unang Panguluhan, ni ng nagkakaisang tinig ng Unang Pangulu-han at ng Labindalawa ang mga Banal o papayuhan ang sanlibutan nang salungat sa isipan at kalooban ng Panginoon.

Ang isang tao ay maaaring lumayo sa katotohanan, o maiba ang pananaw, o magbigay ng payo na hindi tugma sa layon ng Pa-nginoon. Ngunit ang tinig ng Unang Panguluhan at ang nagkakai-sang tinig ng iba pang mayhawak din ng mga susi ng kaharian ay laging gagabayan ang mga Banal at ang sanlibutan sa mga landas na iyon saan man sila gustong patahakin ng Panginoon. . . .

Pinatototohanan ko na kung magtitiwala tayo sa Unang Pangu-luhan at susundin natin ang kanilang payo at utos, walang kapang-yarihan sa lupa na makahahadlang o makapagpapabago sa ating layon bilang simbahan, at bilang mga indibiduwal magkakaroon tayo ng kapayapaan sa buhay na ito at magiging mga tagapagmana ng walang-hanggang kaluwalhatian sa daigdig na darating [tingnan sa D at T 59:23].25

K a b a n a T a 1 1

181


Mga Tanong• SaanongmgaparaannatinmatutularananghalimbawaniPa-

ngulong Smith sa pagsuporta natin sa mga mayhawak ng mga susi ng priesthood? (Tingnan sa “Mula sa Buhay ni Joseph Field-ing Smith.”)

• Paanoipinauunawasainyongbahagi1angkaibhanngpagha-wak ng isang katungkulan sa priesthood sa paghawak ng mga susi ng priesthood? Sa palagay ninyo bakit ito isang mahalagang kaibhan?

• Saanongmgaparaankayonapagpaladahilnaipanumbaliknasa lupa ang mga susi ng priesthood? (Tingnan sa bahagi 2.)

• SapalagayninyopaanotumatagangSimbahansaorganisasyonginilarawan sa mga bahagi 3 at 4? Paano napapatatag ang bawat miyembro ng Simbahan?

• AnoangnadaramaninyohabanginiisipninyoangmgasinabiniPangulong Smith tungkol sa pagkakaisa ng Unang Panguluhan at ng Korum ng Labindalawang Apostol? Kailan kayo nakatanggap ng gabay mula sa kanilang “nagkakaisang tinig”? (Tingnan sa bahagi 5.)

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMateo 16:13–19; Mga Gawa 3:21; D at T 21:4–6; 27:5–13; 65:2;

128:8–21; 132:7

Tulong sa Pagtuturo“Maaari[ng] . . . may mga pagkakataon na hindi ninyo alam ang

sagot sa isang tanong. Kung mangyayari ito, sabihin lamang na hindi ninyo alam. Maaari ninyong sabihin na susubukan ninyong hanapin ang sagot. O maaari ninyong anyayahan ang mga nag-aaral na hanapin ang kasagutan, na bibigyan sila ng oras sa ibang aralin upang mag-ulat ng natuklasan nila” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 79).

K a b a n a T a 1 1

182

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Abr. 1951, 58. 2. Answers to Gospel Questions, tinipon


3. Sa Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God (1992), 342.


5. “Principles of the Gospel: The New and Everlasting Covenant,” Deseret News, Mayo 6, 1939, bahaging pang-Sim-bahan, 5; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 3:136–37.

6. Sa Conference Report, Abr. 1967, 98. 7. “Eternal Keys and the Right to Preside,”

Ensign, Hulyo 1972, 87. 8. Sa Conference Report, Abr. 1967, 99. 9. “Out of the Darkness,” Ensign, Hunyo

1971, 4. 10. “The Coming of Elijah,” Ensign, Ene.

1972, 5. 11. “The Keys of the Priesthood Restored,”

Utah Genealogical and Historical Magazine, Hulyo 1936, 98–99.

12. “The Keys of the Priesthood Restored,” 101.

13. “The Keys of the Priesthood Restored,” 99–100.

14. Sa Conference Report, Abr. 1970, 58. 15. Sa Conference Report, Abr. 1948, 135;



17. “Eternal Keys and the Right to Preside,” 87–88.

18. Doctrines of Salvation, 3:154. 19. “Eternal Keys and the Right to Preside,”

87. 20. “Priesthood—Restoration of Keys,”

Deseret News, Set. 16, 1933; bahaging pang-Simbahan, 4; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:135.

21. “The Keys of the Priesthood Restored,” 101; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:135.

22. Elijah the Prophet and His Mission and Salvation Universal (1957), 50; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:136.

23. Sa Conference Report, Abr. 1967, 98–99.

24. Answers to Gospel Questions, 2:40–41. 25. “Eternal Keys and the Right to Preside,”

88.

183

K A B A N A T A 1 2

Ang Sumpa at Tipan ng Priesthood

“Ang mga pagpapala ng Panginoon ay ibinibigay sa mga Banal at sa sanlibutan sa pamamagitan ng paglilingkod ng mga mayhawak ng kanyang

banal na priesthood, na kumakatawan sa kanya.”


Noong Abril 9, 1951, matapos maglingkod nang 41 taon bilang Apostol, si Joseph Fielding Smith ay sinang-ayunan bilang Pangulo ng Korum ng Labindalawang Apostol. Hindi nagtagal matapos siyang sang-ayunan, nagsalita si Pangulong Smith sa kongregas-yon. Maikli niyang ibinahagi ang kanyang nadarama sa kanyang tungkulin:

“Nauunawaan ko na napakahalaga ng tungkuling ito na ibinigay sa akin. Napapakumbaba ako nito. . . .

“Pinasasalamatan ko ang Panginoon dahil sa ebanghelyo ni Jesucristo, sa pagiging miyembro ko sa Simbahan, sa pagkakataong dumating sa akin upang makapaglingkod ako. “Isa lamang ang nais ko, sa kabila ng aking kahinaan, at iyan ay ang magampanan kong mabuti sa abot ng aking makakaya ang aking tungkulin.” 1

Madalas payuhan ni Pangulong Smith ang mga mayhawak ng priesthood na gampanang mabuti ang kanilang mga tungkulin. Ba-gama’t hayagan niyang ibinahagi ang kanyang hangaring magam-panang mabuti ang kanyang mga tungkulin sa priesthood,2 bihira niyang ikuwento ang mga pagsisikap niyang gawin ito. Gayunman, may isang pagkakataon na ang paglilingkod sa priesthood na ibinigay niya ay pinag-isipan nila ng kaibigan niyang si George F. Richards, na nauna sa kanya na maging Pangulo ng Korum ng Labindalawa:

184

K a b a n a T a 1 2

Si Pangulong Joseph Fielding Smith, habang nagsasalita sa british area Conference, agosto 1971. nakaupo, kaliwa pakanan: elder marion g.

Romney, elder Richard l. evans, at elder howard W. hunter.

K a b a n a T a 1 2

185

“Sa loob ng apatnapung taon umupo ako sa kapulungan, dumalo sa mga kumperensya, at naglingkod sa iba’t ibang paraan kasama ni Pangulong George F. Richards. . . .

“Magkasama kaming naglakbay sa maraming stake ng Sion. No-ong mga unang panahong iyon, kami, na mga kapatid sa general authority, ay bumisita nang dala-dalawa sa mga stake ng Sion. Ka-pag hindi kami nakasakay ng tren, at napakarami naming pupunta-han, karaniwan ay naglakbay kaming sakay ng tinatawag noon na ‘karwahe.’ Ang malalayong biyahe ay nangahulugan ng pagpunta sa dalawang stake, madalas ay sa tatlo o apat.

“Sa mga biyaheng iyon may idinaraos na pulong araw-araw sa pagitan ng mga stake conference sa iba’t ibang lugar, o mga ward, ng mga stake. Ang mga biyaheng iyon ay sa mababatong kalsada, kung minsan ay sa makikitid na daanan, sa makapal na alikabok sa tag-init at sa napakalamig na panahon, kadalasan ay sa makapal na putik o niyebe.” 3

Nagbahagi ng isang kabatiran si Elder Francis M. Gibbons, na naglingkod bilang kalihim sa Unang Panguluhan, tungkol sa paraan ng pagganap na mabuti ni Pangulong Smith sa kanyang mga tung-kulin sa priesthood: “Kahit alam niyang may awtoridad siya, lagi si-yang mapagkumbaba at mahinahon sa paggamit nito. Ang kanyang pagkatao ay hindi kinakitaan ng kayabangan, pagpapaimbabaw, o pagpapaimportante. Hindi siya kailanman nagmagaling, hindi niya kailanman ginamit ang kanyang awtoridad para siya makinabang.” 4

Bilang Pangulo ng Simbahan, nagsalita si Joseph Fielding Smith sa limang sesyon ng priesthood sa pangkalahatang kumperensya, na hinihikayat ang kalalakihan na gampanang mabuti ang kani-lang mga tungkulin sa priesthood. Ang mga turo sa kabanatang ito ay mula sa apat sa mga mensaheng iyon, na nagbibigay ng espesyal na pagtutuon sa isang mensaheng ibinigay ni Pangulong Smith noong Oktubre 3, 1970. Dahil ang mga sermon ay ibinigay sa mga pulong ng priesthood, ang mga salita sa kabanatang ito ay para sa kalalakihan. Gayunman, ipinauunawa sa mga salitang ito na ang kapangyarihan ng priesthood ay isang malaking pagpapala sa lahat ng miyembro ng Simbahan. Sa isa sa mga sermon, sinabi ni Pangulong Smith: “Sa palagay ko alam nating lahat na ang mga pagpapala ng priesthood ay hindi lamang para sa kalalakihan. Ang

K a b a n a T a 1 2

186

mga pagpapalang ito ay ipinagkakaloob din sa ating asawa at mga anak na babae at sa lahat ng matatapat na kababaihan ng Simbahan. Maihahanda ng mabubuting kababaihang ito ang kanilang sarili, sa pamamagitan ng pagsunod sa mga kautusan at paglilingkod sa Sim-bahan, para mapagpala ang sambahayan ng Panginoon. Ibinibigay ng Panginoon sa kanyang mga anak na babae ang bawat espiritu-wal na kaloob at pagpapalang maaaring matamo ng kanyang mga anak na lalaki, sapagkat hindi mabubuhay ang lalaki nang walang babae, ni ang babae nang walang lalaki sa Panginoon [tingnan sa I Mga Taga Corinto 11:11].” 5


Dapat ay malinaw na maunawaan ng kalalakihan ang mga tipang ginagawa nila kapag tumanggap

sila ng mga katungkulan sa priesthood.

Nais kong tawagin ang inyong pansin sa sumpa at tipan ng Melchizedek Priesthood. Sa palagay ko kung malinaw nating nau-unawaan ang tipang ginagawa natin kapag tumanggap tayo ng mga katungkulan sa priesthood, at ang mga pangakong ibinibigay ng Panginoon kung gagampanan nating mabuti ang ating mga tung-kulin, mas mahihikayat tayong gawin ang lahat ng nararapat nating gawin upang magkamit ng buhay na walang hanggan.

Idaragdag ko pa na lahat ng bagay na may kaugnayan dito sa nakatataas na priesthood ay ipinlano at nilayon na ihanda tayong magkamit ng buhay na walang hanggan sa kaharian ng Diyos.

Sa paghahayag tungkol sa priesthood, na ibinigay kay Jo-seph Smith noong Setyembre 1832, sinabi ng Panginoon na ang Melchizedek Priesthood ay walang hanggan; na pinangangasiwaan nito ang ebanghelyo, matatagpuan sa totoong simbahan sa lahat ng henerasyon, at mayhawak ng mga susi ng kaalaman tungkol sa Diyos. Sinabi niya na pinababanal nito ang mga tao ng Panginoon, upang makita ang mukha ng Diyos, at makapasok sa kapahingahan ng Panginoon, “kung aling kapahingahan ay kaganapan ng kanyang kaluwalhatian.” (Tingnan sa D at T 84:17–24.)

K a b a n a T a 1 2

187

Pagkatapos, sa pagtukoy kapwa sa Aaronic at Melchizedek priest-hood, sinabi ng Panginoon: “Sapagkat kung sinuman ang matapat sa pagtatamo ng dalawang pagkasaserdoteng ito na aking sinabi, at ang pagtupad sa kanilang mga tungkulin, ay pababanalin sa pa-mamagitan ng Espiritu para sa pagpapanibago ng kanilang mga katawan.

“Sila ay magiging mga anak na lalaki ni Moises at ni Aaron at binhi ni Abraham, at ng simbahan at kaharian, at ang hinirang ng Diyos.

“At gayon din lahat sila na tumanggap ng pagkasaserdoteng ito ay tinanggap ako, wika ng Panginoon;

“Sapagkat siya na tumatanggap sa aking mga tagapaglingkod ay tinatanggap ako;

“At siya na tumatanggap sa akin ay tinatanggap ang aking Ama;

“At siya na tumatanggap sa aking Ama ay tinatanggap ang kaha-rian ng aking Ama; kaya nga lahat ng mayroon ang aking Ama ay ibibigay sa kanya.

“At ito ay alinsunod sa sumpa at tipan na napapaloob sa pagkasaserdote.

“Kaya nga, lahat yaong tumanggap ng pagkasaserdote, ay tu-manggap ng sumpa at tipang ito ng aking Ama, na hindi niya ma-sisira, ni matitinag.”

Ang parusa sa paglabag sa tipan at lubusang pagtalikod dito matapos itong matanggap ay ibinigay, kasama ng kautusang ito: “. . . mag-ingat hinggil sa inyong sarili, na makinig na mabuti sa mga salita ng buhay na walang hanggan.

“Sapagkat kayo ay [mamumuhay ayon] sa bawat salita na mag-mumula sa bibig ng Diyos.” (D at T 84:33–44.)6

Kayong mga mayhawak ng Aaronic Priesthood ay hindi pa na-tatanggap ang sumpa at tipang ito na para sa Nakatataas na Priest-hood, ngunit kayo ay may dakilang kapangyarihan at awtoridad na ibinigay sa inyo mula sa Panginoon. Ang Aaronic Priesthood ay panimulang priesthood na nagtuturo at nagsasanay sa atin na maging karapat-dapat sa iba pang mga dakilang pagpapalang ito na darating kalaunan.

K a b a n a T a 1 2

188

At kung maglilingkod kayo nang tapat bilang deacon, teacher, at priest, magkakamit kayo ng kaalaman at mga kasanayan at kakaya-han na magpapagindapat sa inyo na matanggap ang Melchizedek Priesthood at gampanang mabuti ang inyong tungkulin dito.7

2 Ang mga mayhawak ng priesthood ay nangangakong

gampanang mabuti ang kanilang mga tungkulin sa priesthood at mamuhay ayon sa bawat salitang nagmumula sa bibig ng Diyos.

Tulad ng alam nating lahat, ang tipan ay isang kontrata at kasun-duan sa pagitan ng di-kukulangin sa dalawang panig. Kung ang pag-uusapan ay mga tipan ng ebanghelyo, ang dalawang panig ay ang Panginoon sa langit at ang mga tao sa lupa. Ang mga tao ay pumapayag na sundin ang mga kautusan at ang Panginoon ay nangangakong gantimpalaan sila alinsunod dito. Ang ebanghelyo mismo ay ang bago at walang-hanggang tipan at kinapapalooban ng lahat ng kasunduan, pangako, at gantimpalang siyang ibinibigay ng Panginoon sa kanyang mga tao.

Kaya kapag tinanggap natin ang Melchizedek Priesthood gina-gawa natin ito sa pamamagitan ng tipan. Taimtim tayong nanganga-kong tanggapin ang priesthood, gampanang mabuti ang ating mga tungkulin dito, at mamuhay ayon sa bawat salitang nagmumula sa bibig ng Diyos. Ang Panginoon naman ay nangangako sa atin na kung tutuparin natin ang tipan, tatanggapin natin ang lahat ng may-roon ang Ama, na siyang buhay na walang hanggan. May maiisip pa ba tayong mas dakila o mas maluwalhating kasunduan kaysa rito?

Kung minsan parang balewala lang kung pag-usapan natin ang pagganap sa ating tungkulin sa priesthood, ngunit ang sinasabi sa paghahayag ay gampanang mabuti ang ating mga tungkulin sa priesthood, bilang mga elder, pitumpu, high priest, patriarch, at apostol.

Ang priesthood na hawak ng tao ay ang kapangyarihan at aw-toridad ng Diyos na ipinagkaloob sa tao sa lupa upang kumilos sa lahat ng bagay sa ikaliligtas ng sangkatauhan. Ang mga katungkulan o tungkulin sa priesthood ay mga atas na maglingkod sa mga tao na isasagawa lalo na ng priesthood. At ang paraan para magampanang

K a b a n a T a 1 2

189

mabuti ang mga tungkuling ito ay ang gawin ang gawain na nila-yong isagawa ng mga taong may partikular na katungkulang nau-ukol dito.

Hindi mahalaga kung anong katungkulan ang hawak natin basta’t tayo ay totoo at tapat sa ating mga pananagutan. Ang isang katung-kulan ay hindi nakahihigit sa iba, bagama’t sa mga kadahilanang pang-administratibo ang isang mayhawak ng priesthood ay maa-aring tawaging pamunuan at pamahalaan ang mga gawain ng iba.

Sinabi ng aking amang si Pangulong Joseph F. Smith: “Walang katungkulan sa priesthood na ito na nakahihigit o maaaring ma-kahigit pa sa priesthood mismo. Sa priesthood nagmumula ang awtoridad at kapangyarihan ng katungkulan. Walang katungkulan na nagbibigay ng awtoridad sa priesthood. Walang katungkulan na nagpapalakas sa kapangyarihan ng priesthood. Ngunit lahat ng ka-tungkulan sa Simbahan ay kumukuha ng kapangyarihan, kabanalan, at awtoridad nito, mula sa priesthood.”

Inuutusan tayong gampanang mabuti ang ating mga tungkulin sa priesthood at gawin ang gawaing kaakibat ng katungkulang tinang-gap natin. Kaya nga sinabi ng Panginoon, sa paghahayag tungkol sa priesthood: “Samakatwid, ang bawat tao ay tumayo sa kanyang sariling katungkulan, at gumawa sa kanyang sariling tungkulin; . . . upang ang katawan ay mapanatiling ganap.” (D at T 84:109–10.)

Ito ang isa sa mga dakilang layuning isinasagawa natin sa pro-grama ng priesthood ng Simbahan, ang ipagawa sa mga elder ang gawain ng mga elder, sa mga pitumpu ang gawain ng mga pitumpu, sa mga high priest ang gawain ng mga high priest, at marami pang iba, upang magampanang mabuti ng lahat ng mayhawak ng priest-hood ang sarili nilang tungkulin at makamtan ang saganang mga pagpapalang ipinangako sa paggawa nito.8

Tayo ay mga kinatawan ng Panginoong Jesucristo. Tayo ay ina-tasang maging kinatawan niya. Inutusan tayong ipangaral ang kanyang ebanghelyo, isagawa ang mga ordenansa ng kaligtasan, pagpalain ang sangkatauhan, pagalingin ang maysakit at marahil ay magsagawa ng mga himala, gawin ang kanyang gagawin kung siya ay naririto—at lahat ng ito ay dahil hawak natin ang banal na priesthood.

K a b a n a T a 1 2

190

“ang priesthood . . . ay ang kapangyarihan at awtoridad ng diyos na ipinagkaloob sa tao sa lupa upang kumilos sa

lahat ng bagay sa ikaliligtas ng sangkatauhan.”

Bilang mga kinatawan ng Panginoon tayo ay saklaw ng kanyang batas na gawin ang nais niyang ipagawa sa atin anuman ang per-sonal na saloobin o nais ng mundo. Tayo sa ating sarili ay walang mensahe ng kaligtasan, walang doktrinang kailangang tanggapin, walang kapangyarihang magbinyag o mag-orden o magkasal para sa kawalang-hanggan. Lahat ng bagay na ito ay nagmumula sa Pa-nginoon, at anuman ang gawin natin na may kaugnayan sa mga ito ay bunga ng awtoridad na ipinagkaloob sa atin.9

K a b a n a T a 1 2

191

3Ang pangakong kadakilaan ay ipagkakaloob sa bawat mayhawak ng Melchizedek Priesthood

na tapat sa sumpa at tipan ng priesthood.

Ngayon magsasalita ako tungkol sa sumpang kaakibat ng pag-tanggap ng Melchizedek Priesthood.

Pangangako nang may panunumpa ang pinakataimtim at pi-nakamatibay na pananalitang masasambit ng tao; at ito ang uri ng pananalitang pinili ng Ama na gamitin sa dakilang prope-siya tungkol sa Mesiyas na si Cristo at sa priesthood. Sinabi nito tungkol sa kanya: “Sumumpa ang Panginoon, at hindi magsisisi, Ikaw ay saserdote magpakailan man ayon sa pagkasaserdote ni Melchisedech.” (Mga Awit 110:4.)

Nang ipaliwanag ni Pablo ang propesiyang ito tungkol sa Mesi-yas, sinabi niya na si Jesus ay “may pagkasaserdote[ng] di mapapa-litan,” at na dito nagmula ang “kapangyarihan ng isang buhay na walang katapusan.” (Tingnan sa Mga Hebreo 7:24, 16.) Sinabi ni Joseph Smith na “lahat ng yaong inordenan sa pagkasaserdoteng ito ay ginagawang katulad ng Anak ng Diyos, mananatiling saserdote magpakailanman,” ibig sabihin, kung sila ay tapat at totoo [tingnan sa Pagsasalin ni Joseph Smith, Sa Mga Hebreo 7:3].

Kaya nga si Cristo ang pinakadakilang huwaran sa lahat ng may kaugnayan sa priesthood, tulad ng binyag at lahat ng iba pang bagay. Kaya nga, tulad ng Ama na sumumpang mamanahin ng kanyang Anak ang lahat ng bagay sa pamamagitan ng priesthood, sumumpa siya na tayong lahat na ginagampanang mabuti ang ating mga tungkulin sa priesthood na iyon ay tatanggapin ang lahat ng mayroon ang Ama.

Ito ang pangakong kadakilaan na ipagkakaloob sa bawat lalaking mayhawak ng Melchizedek Priesthood, ngunit ito ay isang panga-kong may kundisyon, isang pangakong batay sa pagganap natin sa ating mga tungkulin sa priesthood at sa pamumuhay ayon sa bawat salitang nagmumula sa bibig ng Diyos.

Napakalinaw na wala nang mas maluwalhating mga pangakong nagawa o magagawa na hihigit pa sa mga dumating sa atin nang

K a b a n a T a 1 2

192

tanggapin natin ang pribilehiyo at akuin ang responsibilidad na hawakan ang banal na priesthood at maging mga lingkod ni Cristo.

Ang Aaronic Priesthood ay panimulang priesthood na nagpapa-gindapat sa atin na gumawa ng tipan at matanggap ang sumpang kaakibat ng nakatataas na priesthood na ito.10

4Ang mga pagpapala ng Panginoon ay ibinibigay sa lahat ng tao sa pamamagitan ng paglilingkod ng mga mayhawak ng Kanyang banal na priesthood.

Walang bagay sa buong daigdig ito na mahalaga sa bawat isa sa atin na tulad ng pag-uuna sa mga bagay na nauukol sa kaharian ng Diyos, pagsunod sa mga kautusan, pagganap sa ating mga tungku-lin sa priesthood, pagpunta sa bahay ng Panginoon at mapagkaloo-ban ng buong pagpapala ng kaharian ng ating Ama.11

Ang mga pagpapala ng Panginoon ay ibinibigay sa mga Banal at sa sanlibutan sa pamamagitan ng paglilingkod ng mga mayhawak ng kanyang banal na priesthood, na kumakatawan sa kanya, na sa katunayan ay mga lingkod at kinatawan niya at handang magling-kod sa kanya at sundin ang kanyang mga kautusan. 12

Dalangin ko na lahat tayo na tinawag na maging kinatawan ng Panginoon at mayhawak ng kanyang awtoridad ay maalaala kung sino tayo at kumilos nang naaayon dito.

. . . Buong buhay kong sinikap na gampanang mabuti ang aking tungkulin sa priesthood at sana’y makapagtitiis ako hanggang wa-kas at matamasa ko ang pakikipagkapatiran ng matatapat na banal sa buhay na darating.13

Hangad kong basbasan ang mga tao, kapwa matanda at bata, na ginagampanang mabuti ang kanilang mga tungkulin sa priesthood, at hilingin sa Panginoon na ibuhos sa kanila ang mabubuting bagay ng kanyang Espiritu sa buhay na ito at tiyaking mabigyan sila ng mga yaman ng kawalang-hanggan sa buhay na darating. . . .

Napakasarap malaman na ipinagkaloob ng Panginoon sa ba-wat isa sa atin ang kabuuan ng priesthood, at ipinangako sa atin na kung tatanggapin natin ang priesthood na ito at gagampanang

K a b a n a T a 1 2

193

mabuti ang ating mga tungkulin, makakamtan natin ang walang-hanggang pamana kasama niya sa kanyang kaharian! 14


Mga Tanong• ItinuroniPangulongSmithnasapamamagitanngpriesthood,

“ibinibigay ng Panginoon sa kanyang mga anak na babae ang ba-wat espirituwal na kaloob at pagpapala na maaaring matamo ng kanyang mga anak na lalaki” (“Mula sa Buhay ni Joseph Fielding Smith”). Ano ang naiisip ninyo habang pinagninilayan ninyo ang pahayag na ito?

• SinabiniPangulongSmithnamasmahihikayatangmgamayha-wak ng priesthood na masigasig na pagsumikapang makamit ang buhay na walang hanggan kapag naunawaan nila ang kanilang mga tipan at ang mga pangako ng Panginoon (tingnan sa bahagi 1). Gaano ito katotoo sa lahat ng miyembro ng Simbahan?

• PaanonaiibaangpaliwanagniPangulongSmithtungkolsapag-ganap sa isang tungkulin (tingnan sa bahagi 2) sa iba pang mga gamit ng salitang gampanan? Paano kayo napagpala sa pama-magitan ng paglilingkod ng mga miyembro ng Simbahan na na-gampanang mabuti ang kanilang mga tungkulin?

• ItinuroniPangulongSmithna,“siCristoangpinakadakilanghu-waran sa lahat ng bagay na may kaugnayan sa priesthood” (ba-hagi 3). Ano ang magagawa natin para masundan ang halimbawa ni Jesucristo sa paglilingkod natin sa ating kapwa?

• Sabahagi4,repasuhinangsinabiniPangulongSmithtungkolsamga pagpapalang laan ng templo. Paano matutulungan ng mga magulang ang kanilang mga anak na maghanda para sa mga pagpapala ng priesthood na makakamtan sa templo?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanSa mga Hebreo 5:4; Alma 13:1–2, 6; D at T 20:38–60; 84:19–22;

107:99–100; Mga Saligan ng Pananampalataya 1:5

K a b a n a T a 1 2

194

Tulong sa Pagtuturo“Ang isang mahusay na guro ay hindi nag-iisip ng, ‘Ano ang ga-

gawin ko ngayon sa klase?’ kundi nagtatanong ng, ‘Ano ang ga-gawin ng estudyante ko sa klase ngayon?’; hindi, ‘Ano ang ituturo ko ngayon?’ kundi,‘Paano ko matutulungan ang mga estudyante ko na matuklasan ang kailangan nilang malaman?’” (Virginia H. Pearce, “The Ordinary Classroom—A Powerful Place for Steady and Con-tinued Growth,” Ensign, Nob. 1992, 12; tingnan din sa Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 76).

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Abr. 1951, 152. 2. Tingnan sa Conference Report, Abr.

1951, 152; Conference Report, Okt. 1970, 92.

3. “President George F. Richards: A Tribute,” Relief Society Magazine, Okt. 1950, 661.

4. Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God (1992), 352.

5. Sa Conference Report, Abr. 1970, 59. 6. Sa Conference Report, Okt. 1970,

90–91.

7. Sa Conference Report, Abr. 1970, 59. 8. Sa Conference Report, Okt. 1970,

91–92; tingnan din sa Joseph F. Smith, sa Conference Report, Okt. 1903, 87.

9. “Our Responsibilities as Priesthood Holders,” Ensign, Hunyo 1971, 49.

10. Sa Conference Report, Okt. 1970, 92. 11. Sa Conference Report, Abr. 1970, 59. 12. “Blessings of the Priesthood,” Ensign,

Dis. 1971, 98. 13. Sa Conference Report, Okt. 1970, 92. 14. Sa Conference Report, Abr. 1970, 58.

195

K A B A N A T A 1 3

Binyag

“Ang binyag ay literal . . . na pag-alis sa dating kalagayan, o pagkabuhay na mag-uli mula sa dating

buhay tungo sa panibagong buhay—ang buhay na makasalanan tungo sa espirituwal na buhay.”


Noong pangkalahatang kumperensya ng Abril 1951, nagsalita si Pangulong Joseph Fielding Smith tungkol sa kanyang naranasan 67 taon na ang nakararaan noong siya ay binyagan sa edad na 8. Sa araw ng kanyang binyag, sabi niya, nadama niya na “nakatayo siya na dalisay at malinis sa harapan ng Panginoon.” Pero nalaman niya na kailangan niyang pagsikapan sa buong buhay niya na panatili-hin ang kanyang sarili sa gayong kalagayan. Paggunita niya: “May kapatid akong babae na napakabait, tulad ng lahat ng kapatid kong babae, na nagkintal sa aking isipan na kailangan kong manatiling walang bahid-dungis mula sa sanlibutan. Ang mga turo niya sa akin sa araw na bininyagan ako ay nanatili sa akin habambuhay.” 1

Dahil tapat sa mga turo ng kanyang kapatid, hinikayat ni Pa-ngulong Smith ang mga miyembro ng Simbahan na tuparin ang kanilang mga tipan sa binyag—na manatili “sa espirituwal na pamu-muhay” na natanggap nila nang sila ay binyagan.2 Ipinahayag niya:

“Wala nang payong maibibigay sa sinumang miyembro ng Simba-han na mas mahalaga pa kaysa sundin ang mga kautusan matapos mabinyagan. Inaalok tayo ng Panginoon ng kaligtasan kung mag-sisisi tayo at magiging tapat sa kanyang mga batas.” 3

196

K a b a n a T a 1 3

Inilalarawan sa painting na ito ang isang taong binibinyagan sa dnieper River malapit sa Kyiv, ukraine.

K a b a n a T a 1 3

197


Ang pagbibinyag sa pamamagitan ng paglulubog ay kahalintulad ng pagsilang,

kamatayan, at pagkabuhay na mag-uli.

Ang binyag, na pangatlong alituntunin at unang ordenansa ng Ebanghelyo, ay mahalaga sa kaligtasan at kadakilaan sa kaharian ng Diyos. Ang binyag, una sa lahat, ay ang paraan para magtamo ng kapatawaran sa mga kasalanan ang taong nagsisisi. Pangalawa, ito ang pasukan patungo sa kaharian ng Diyos. Sinabi ito sa atin ng Panginoon noong kausap niya si Nicodemo sa Juan 3:1–11. . . .

. . . Ang binyag ay sa pamamagitan ng paglulubog sa tubig. . . . Ang binyag ay hindi maaaring gawin sa ibang pamamaraan maliban sa paglulubog ng buong katawan sa tubig, dahil sa sumusunod na mga dahilan:

(1) Ito ay kahalintulad ng kamatayan, libing at pagkabuhay na mag-uli ni Jesucristo, at ng lahat ng tumanggap ng pagkabuhay na mag-uli.

(2) Ang binyag ay pagsilang din at kahalintulad ng pagsilang ng isang sanggol sa mundong ito.

(3) Ang binyag ay literal, at simbolo rin ng pagkabuhay na mag-uli, pag-alis sa dating kalagayan, o pagkabuhay na mag-uli mula sa dating buhay tungo sa panibagong buhay—ang buhay na makasa-lanan tungo sa espirituwal na buhay.

Gusto kong talakayin ang pangalawang dahilan. Ang binyag ay pagsilang din at kahalintulad ng pagsilang ng isang sanggol sa mun-dong ito. . . . Sa Moises 6:58–60 mababasa natin:

“Samakatwid, ako ay nagbibigay sa iyo ng isang kautusan, na ma-layang ituro ang mga bagay na ito sa iyong mga anak, nagsasabing:

“Dahil sa paglabag ay sumapit ang pagkahulog, kung aling pag-kahulog ay nagdala ng kamatayan, at yayamang kayo ay isinilang sa daigdig sa pamamagitan ng tubig, at dugo, at ng espiritu, na aking nilikha, at sa gayon ang alabok ay naging isang kaluluwang may buhay, gayon man kayo ay kinakailangang isilang na muli sa kaha-rian ng langit, sa tubig, at sa Espiritu, at malinisan sa pamamagitan

K a b a n a T a 1 3

198

ng dugo, maging ng dugo ng aking Bugtong na Anak; upang kayo ay mapabanal mula sa lahat ng kasalanan, at magtamasa ng mga salita ng buhay na walang hanggan sa daigdig na ito, at buhay na walang hanggan sa daigdig na darating, maging ang walang kama-tayang kaluwalhatian;

“Sapagkat sa pamamagitan ng tubig inyong sinusunod ang ka-utusan; sa pamamagitan ng Espiritu, kayo ay binibigyang-katwiran, at sa pamamagitan ng dugo kayo ay pinababanal.” . . .

. . . Bawat sanggol na isinisilang sa mundong ito ay nakalubog sa tubig habang nasa sinapupunan, isinisilang sa tubig, at ng dugo at ng espiritu. Kaya kapag isinilang tayo sa kaharian ng Diyos kaila-ngang isilang tayo sa gayon ding paraan: sa pamamagitan ng binyag na inilubog sa tubig; sa pamamagitan ng pagbubuhos ng dugo ni Cristo na nilinis at pinabanal; at binigyang-katwiran sa pamamagitan ng Espiritu ng Diyos, dahil ang binyag ay hindi ganap kung wala ang binyag ng Espiritu Santo. Nakikita ninyo ang pagkakatulad ng pagsilang sa mundo at pagsilang sa kaharian ng Diyos. . . .

At ang pangatlong dahilan: Ang binyag ay literal, at simbolo rin ng pagkabuhay na mag-uli, pag-alis sa dating kalagayan, o pagka-buhay na mag-uli mula sa dating buhay tungo sa panibagong bu-hay—ang buhay na makasalanan tungo sa espirituwal na buhay. . . .

. . . Lahat ng lalaki at babae . . . ay kailangang magsisi. . . . Sila ay espirituwal na patay. Paano sila makakabalik? Sa pamamagitan ng paglulubog sa tubig. Sila ay mga patay, at inilibing sa tubig at uma-hon sa pagkabuhay na mag-uli ng espiritu pabalik sa espirituwal na buhay. Iyan ang ibig sabihin ng binyag.4

2Ang maliliit na bata na hindi pa umaabot sa gulang ng

pananagutan ay hindi kailangang binyagan dahil sila ay tinubos sa pamamagitan ng Pagbabayad-sala ni Jesucristo.

Alam ko na ang maliliit na bata na hindi pa umaabot sa gulang ng pananagutan, at samakatwid ay walang kasalanan . . . ay tinubos sa pamamagitan ng dugo ni Cristo, at isang tahasang panunuya ang ipaglaban na kailangan silang binyagan, na nagtatatwa sa kataru-ngan at awa ng Diyos [tingnan sa Moroni 8:20–23].5

K a b a n a T a 1 3

199

Sa ika-29 na Bahagi ng Doktrina at mga Tipan, sinabi ito ng Pa-nginoon (mga talata 46–47):

“Subalit masdan, sinasabi ko sa inyo, na ang maliliit na bata ay tinubos mula pa sa pagkakatatag ng daigdig sa pamamagitan ng aking Bugtong na Anak;

“Dahil dito, hindi sila magkakasala, sapagkat ang kapangyarihan ay hindi ibinigay kay Satanas upang tuksuhin ang maliliit na bata, hanggang sa sila ay magsimulang magkaroon ng pananagutan sa akin.”

Magandang pakinggan iyan. “Ang maliliit na bata ay tinubos mula pa sa pagkakatatag ng daigdig.” Ano ang ibig Niyang sabihin diyan? Ibig sabihin bago pa man inilatag ang pundasyon ng mundong ito, ang planong ito ng pagtubos, ang plano ng kaligtasan na dapat nating sundin sa buhay na ito, ay inihanda na, at ang Diyos, na nalalaman ang wakas mula sa simula, ay naglaan ng paraan para matubos ang maliliit na bata sa pamamagitan ng pagbabayad-sala ni Jesucristo. . . .

. . . Kapag tiningnan mo ang mukha ng munting sanggol at tumi-ngala siya at nginitian ka, maiisip mo bang may bahid ng anumang kasalanan ang sanggol na iyon na maglalayo sa kanya sa kinaroro-onan ng Diyos kung ito man ay mamatay? . . .

Naaalala ko noong nasa misyon ako sa England, may isang pa-milyang Amerikano roon. . . . Nang marinig [ng lalaki] na nanga-ngaral ang mga Elder sa mga lansangan inanyayahan niya ang mga ito sa bahay niya dahil magkababayan sila. Hindi siya interesado sa ebanghelyo; interesado siya sa kanila dahil taga-Estados Unidos din sila. Nagkataon na doon ako naglilingkod. Hindi ako ang unang naringgan niyang mangaral, ngunit kalaunan ay naanyayahan niya akong magpunta sa bahay niya. . . .

Inakala namin na pupunta kami sa bahay niya at mag-uusap kami tungkol sa baseball at football at iba pang mga bagay, at pag-kukumparahin namin ang mga bagay-bagay sa Estados Unidos at sa Great Britain—mga bagay na interesado siya. Iyon ang ginawa namin, at noong una hindi kami nagsalita ng kahit ano tungkol sa relihiyon. Ilang beses kaming nagpabalik-balik, at inisip niya na nakakatuwa kaming tao dahil hindi namin ipinagpipilitan ang

K a b a n a T a 1 3

200

relihiyon natin sa kanya. Ngunit nang matagalan nagsimula na si-lang magtanong—alam naming gagawin nila iyon—at isang gabi habang nakaupo kami sa bahay nila bumaling sa akin ang asawa ng lalaki at nagsabi: “Elder Smith, may itatanong ako sa iyo.” Bago pa siya nakapagtanong naiyak na siya. Hindi ko alam kung bakit. Humikbi siya, at nang makalma na ang sarili nang sapat para ma-kapagtanong ikinuwento niya sa akin ito:

Nang lumipat sila sa England sinawimpalad silang mamatayan ng isang munting sanggol. . . . Nagpunta sila sa ministro [ng simbahang dinadaluhan nila] dahil gusto nila itong bigyan ng libing na para sa Kristiyano. . . . Sabi sa kanya ng ministro: “Hindi namin maaaring bigyan ang anak ninyo ng libing na para sa Kristiyano dahil hindi siya nabinyagan. Wala na ang anak mo.” Parang walang galang ang pagkasabi nito, ngunit gayon ang pagkakuwento niya, at ang sakit ng kalooban ng babaeng iyon ay tumagal nang dalawa o tatlong taon. Kaya tinanong niya ako: “Wala na nga ba ang anak ko?” Hindi ko na ba siya makikitang muli kahit kailan?” Binuklat ko ang Aklat ni Mormon at binasa ko sa kanya ang mga salita ni Mormon sa kanyang anak na si Moroni [tingnan sa Moroni 8]. Sabi ko: “Hindi nawala ang anak mo. Walang sanggol na nawawala.” Lahat ng sang-gol ay ligtas sa kaharian ng Diyos kapag namatay ito.”

. . . “At namalas ko rin na ang lahat ng batang namatay bago sila sumapit sa gulang ng pananagutan ay ligtas sa kahariang selestiyal ng langit.” [D at T 137:10.] Iyan ang sabi ng Panginoon kay Prope-tang Joseph Smith sa isang paghahayag o pangitaing nakita niya sa Kirtland Temple. Hindi ba magandang pakinggan iyan? Hindi ba makatarungan ito? Hindi ba tama ito? . . . [Ang isang sanggol] ay hindi mananagot sa orihinal na kasalanan, hindi ito mananagot sa anupa-mang kasalanan, at inaangkin ito ng awa ng Diyos at ito ay tinutubos.

Ngunit paano naman ito naaangkop sa inyo at sa akin? Sa atin na may kakayahang umunawa, sinabi ng Panginoon: “Sinuman ang may kaalaman, hindi ko ba inuutusang magsisi?” [D at T 29:49.] Inu-utusan tayong magsisi, inuutusan tayong magpabinyag, inuutusan tayong hugasan ang ating mga kasalanan sa mga tubig ng binyag, dahil may kakayahan tayong umunawa at lahat tayo ay nagkasala. Ngunit hindi pa ako nabibinyagan at hindi pa kayo nabibinyagan para sa anupamang ginawa ni Adan. Bininyagan ako nang sa gayon

K a b a n a T a 1 3

201

ay malinis ako mula sa ginawa ko mismo, at gayundin kayo, at para makapasok ako sa kaharian ng Diyos.

. . . Ang Panginoon ay naglaan ng mga paraan para sa mga hindi sakop ng batas, at ang mga musmos ay hindi sakop ng batas ng pagsisisi. Paano ninyo matuturuan ang isang musmos na magsisi? Wala itong kailangang pagsisihan.

Itinakda ng Panginoon—at batay iyan sa Kanyang sariling pagpa-pasiya—ang gulang ng pananagutan sa edad na walong taon. Bago tayo sumapit ng walong taong gulang dapat ay nauunawaan na na-tin nang sapat na dapat tayong mabinyagan. Pinangangalagaan ng Panginoon ang lahat ng batang hindi pa sumasapit sa edad na iyan.6

3Bawat taong nabinyagan sa Simbahan

ay nakipagtipan sa Panginoon.

Bawat tao, kapag siya ay binibinyagan, ay nakikipagtipan.

“At muli, bilang kautusan sa simbahan hinggil sa paraan ng pag-bibinyag—Lahat ng yaong nagpapakumbaba ng kanilang sarili sa harapan ng Diyos, at nagnanais na magpabinyag, at humarap nang may bagbag na puso at nagsisising espiritu, at pinatutunayan sa simbahan na sila ay tunay na nagsisisi sa lahat ng kanilang kasala-nan, at pumapayag na taglayin sa kanilang sarili ang pangalan ni Jesucristo, na may matibay na hangaring paglingkuran siya hang-gang wakas, at tunay na ipinakikita sa pamamagitan ng kanilang mga gawa na natanggap nila ang Espiritu ni Cristo tungo sa kapata-waran ng kanilang mga kasalanan, ay tatanggapin sa pamamagitan ng pagbibinyag sa kanyang simbahan.” (D at T 20:37.)7

Babasahin ko ang ika-59 na bahagi ng Doktrina at mga Tipan:

“Dahil dito, binibigyan ko sila [ang mga miyembro ng Simba-han] ng isang kautusan, nagsasabi nang ganito: Ibigin ninyo ang Panginoon ninyong Diyos nang buo ninyong puso, nang buo nin-yong kapangyarihan, pag-iisip, at lakas; at sa pangalan ni Jesuscristo paglingkuran ninyo siya.

“Ibigin ninyo ang inyong kapwa gaya ng sa inyong sarili. Huwag kayong magnakaw, ni makiapid, ni pumatay, ni gumawa ng anu-mang bagay tulad nito.

K a b a n a T a 1 3

202

“bawat taong nabinyagan sa Simbahang ito ay nakipagtipan sa Panginoon na susundin ang Kanyang mga kautusan.”

“Pasalamatan ninyo ang Panginoon ninyong Diyos sa lahat ng bagay.” [D at T 59:5–7.]

Bawat taong nabinyagan sa Simbahang ito ay nakipagtipan sa Pa-nginoon na susundin ang Kanyang mga kautusan, at sa kautusang

K a b a n a T a 1 3

203

ito, na inulit sa dispensasyong kinabibilangan natin, inutusan tayong paglingkuran ang Panginoon nang buong puso at buong pag-iisip, at nang lahat ng lakas na taglay natin, at kailangan din nating gawin iyan sa pangalan ni Jesucristo. Lahat ng ginagawa natin ay dapat gawin sa pangalan ni Jesucristo.

Sa mga tubig ng binyag nakipagtipan tayo na susundin natin ang mga kautusang ito; na paglilingkuran natin ang Panginoon; na susundin natin ang una at pinakadakilang utos na ito sa lahat ng kautusan, at mamahalin ang Panginoon nating Diyos; na susundin natin ang kasunod na dakilang utos, mamahalin natin ang ating kapwa na gaya ng ating sarili; at nang buong kakayahan, lakas, at buong puso ay papatunayan natin sa Kanya na tayo ay “mabubuhay sa bawat salita na magmumula sa bibig ng Diyos;” [D at T 84:44] na tayo ay magiging masunurin at mapagkumbaba, masigasig na mag-lilingkod sa Kanya, handang sumunod, handang makinig sa mga payo ng nangungulo sa atin at gagawin natin ang lahat ng bagay nang may matang nakatuon sa kaluwalhatian ng Diyos.

Hindi natin dapat kalimutan ang mga bagay na ito, dahil ang utos na ito ay umiiral sa atin bilang mga miyembro ng Simbahan.8

4Upang matamo ang buong pagpapala ng ebanghelyo,

kailangan ay patuloy tayong magpakumbaba, magsisi, at sumunod matapos tayong mabinyagan.

Ang isa sa mga dakilang layunin ng totoong simbahan ay turuan ang mga tao ng kailangan nilang gawin matapos mabinyagan upang matamo ang buong pagpapala ng ebanghelyo.9

Bawat taong nabinyagan, tunay na nabinyagan, ay nagpakum-baba ng kanyang sarili; bagbag ang kanyang puso; nagsisisi ang kanyang espiritu; nakipagtipan siya sa Diyos na susundin ang kan-yang mga utos, at tinalikuran na niya ang lahat ng kanyang kasa-lanan. At kapag kasapi na siya sa Simbahan, may pribilehiyo na ba siyang magkasala kapag miyembro na siya? Makakahinga na ba siya nang maluwag? Maaari na ba siyang magpasasa sa ilang bagay na sinabi ng Panginoon na dapat niyang iwasan? Hindi. Kailangan ay taglay pa rin niya ang nagsisising espiritung iyon, ang bagbag na pusong iyon, matapos siyang binyagan tulad ng dati.10

K a b a n a T a 1 3

204

Narinig ko ang ilan sa ating mga kabataang lalaki, at ilang na-katatanda, na nag-uusap tungkol sa binyag. Hindi raw nila alam kung bakit hindi na kailangang binyagan ang isang tao tuwing magkakasala siya, yamang ang binyag ay para sa kapatawaran ng mga kasalanan. Nakikita ba ninyo ang dahilan? Hangga’t ang tao ay nagkakasala at hindi lumalayo sa espirituwal na buhay, maaari siyang magsisisi at mapatawad. Hindi na siya kailangang binyagan para ibalik sa lugar na kinalalagyan na niya.11

Sino, sa mga Banal sa mga Huling Araw, ang naghahangad ng lu-gar sa kahariang telestiyal? Sino, sa mga Banal sa mga Huling Araw, ang naghahangad ng lugar sa kahariang terestriyal? Hindi natin gus-tong mapabilang sa mga kahariang iyon; hindi layon, o hindi nara-rapat maging layon, ng taong nabinyagan sa Simbahan na mamuhay sa paraang hindi siya magkakaroon ng lugar sa kahariang selestiyal ng Diyos; dahil binyag mismo ang daan papasok sa kahariang iyan. May dalawang layunin ang binyag; una para sa kapatawaran ng mga kasalanan, at ikalawa, para makapasok sa kaharian ng Diyos, hindi sa kahariang telestiyal, hindi sa kahariang terestriyal, kundi maka-pasok sa kahariang selestiyal, kung saan nananahan ang Diyos. Iyan ang layunin ng binyag; iyan ang layunin ng kaloob na Espiritu Santo, sa pamamagitan ng pagpapatong ng mga kamay—ang ihanda tayo, nang sa gayon, sa pamamagitan ng pagsunod, ay makapagpatuloy tayo, na sumusunod sa mga utos ng Panginoon, hanggang sa ma-tanggap natin ang buong pagpapala sa kahariang selestiyal.12


Mga Tanong• SapagbabasaninyongmgaalaalaniPangulongSmithsa“Mula

sa Buhay ni Joseph Fielding Smith,” pagnilayan ang inyong bin-yag. Gaano na kalalim ang pang-unawa ninyo tungkol sa binyag simula noon? Paano natin matutulungan ang mga miyembro ng ating pamilya o mga kaibigan na naghahandang mabinyagan?

• Anongmgakaalamanangnatamoninyotungkolsabinyagmulasa mga turo ni Pangulong Smith sa bahagi 1? Paano makadarag-dag sa ating pag-unawa sa tipan sa binyag ang kanyang mga turo tungkol sa simbolo ng binyag?

K a b a n a T a 1 3

205

• Anoangitinuturongnakasaadsabahagi2tungkolsapagma-mahal ng Ama sa Langit sa Kanyang mga anak? Isipin ang mga kakilala ninyo na maaaring makinabang sa pag-aaral ng doktri-nang itinuro sa salaysay na ito.

• Pagnilayanangmgaginagawaninyoparamatupadanginyongmga tipan sa templo (tingnan sa bahagi 3). Paano naiimpluwen-syahan ng tipang ito ang pakikitungo ninyo sa mga miyembro ng pamilya at sa iba?

• IsipinangpahayagniPangulongSmithsasimulangbahagi4.Ano sa palagay ninyo ang kailangang ituro sa mga tao matapos silang mabinyagan? Paano natin matutulungan ang isa’t isa na matupad ang mga tipan sa binyag?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMateo 3:13–17; 2 Nephi 31:5–13; Mosias 18:8–13; 3 Nephi 11:31–

39; D at T 68:25–27; Mga Saligan ng Pananampalataya 1:4

Tulong sa Pagtuturo“Matutulungan ninyo ang inyong mga tinuturuan na magkaroon

ng higit pang tiwala sa sarili hinggil sa kanilang kakayahan na maki-lahok sa talakayan kung positibo kayong tutugon sa bawat matapat na puna. Halimbawa, masasabi ninyong, ‘Salamat sa iyong sagot. Iyan ay tunay na pinag-isipan’ . . . o ‘Iyan ay isang magandang ha-limbawa’ o ‘Nagpapasalamat ako sa lahat ng inyong sinabi ngayon’” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 80).

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Abr. 1951,

57–58. 2. “Repentance and Baptism,” Deseret

News, Mar. 30, 1935, bahaging pang-Simbahan, 8; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 2:326.

3. Sa Conference Report, Okt. 1970, 7. 4. “Repentance and Baptism,” 6, 8; ting-

nan din sa Doctrines of Salvation, 2:323–26.

5. “Testimony of Elder Joseph F. Smith Jr.,” Liahona: The Elder’s Journal, Mar. 30, 1915, 629.

6. “Redemption of Little Children,” Deseret News, Abr. 29, 1939, bahaging pang-Simbahan, 7.

7. “Seek Ye Earnestly the Best Gifts,” Ensign, Hunyo 1972, 2.




11. “Repentance and Baptism,” 8; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:326.


206

“at nang maipatong na ni Pablo sa kanila ang kaniyang mga kamay, ay bumaba sa kanila ang espiritu Santo” (mga gawa 19:6).

207

K A B A N A T A 1 4

Ang Kaloob na Espiritu Santo

“Maaaring pagkatapos ng binyag at kumpirmasyon ay mapasaatin ang Espiritu Santo na magtuturo

sa atin ng mga pamamaraan ng Panginoon, magpapalinaw sa ating isipan at tutulong sa

atin na maunawaan ang katotohanan.”


Itinuro ni Joseph Fielding Smith na bawat tapat na miyembro ng Simbahan “ay may karapatang tumanggap ng mga paghahayag na kinakailangan at mahalaga upang siya ay mapatnubayan.” 1 Hina-ngad niya palagi ang personal na patnubay na ito, lalo na sa mga pagsisikap niyang turuan at pangalagaan ang kanyang mga anak. Ikinuwento ni Elder Francis M. Gibbons, na naglingkod bilang ka-lihim sa Unang Panguluhan, ang sumusunod na karanasan, na iki-nuwento sa kanya ng anak ni Pangulong Smith na si Reynolds (na ang palayaw ay Reyn).

“Inamin ni Reyn na minsan lang siyang nanigarilyo sa buong buhay niya, at sandaling-sandali lang iyon. Nangyari iyon noong estudyante siya sa Roosevelt Junior High School sa Salt Lake City. Ang pasukan [ng paaralan] ay nasa tahimik na gilid ng kalsada na di-gaanong dinaraanan ng mga sasakyan. Sa araw na iyon, kalalabas lang ni Reyn sa harapang pasukan ng paaralan kasama ang isang kaibigang naninigarilyo at hinimok siya nito, tulad ng madalas ni-tong gawin, na ‘sumubok ng kahit isa lang.’ Sa pagkakataong ito, nagtagumpay ang kanyang kaibigan. Kinuha ni Reyn ang isang siga-rilyo at sinindihan ito. Ilang hitit pa, sino pa ba ang nasa sasakyang huminto sa gilid ng bangketa kundi ang ama ni Reyn. Nang ibaba ni Elder Smith ang bintana ng sasakyan, sinabi niya sa nabiglang anak, “Reynolds, mag-uusap tayo mamayang gabi pagkakain ng hapunan’ at pinaandar na ang sasakyan palayo. Ikinuwento ni Reyn,

K a b a n a T a 1 4

208

‘Kapag Reynolds ang tawag sa akin ng aking ama, alam kong ser-yoso siya.’ Hinayaan ni Elder Smith na surutin si Reyn ng kanyang budhi sa buong maghapon at sa oras ng hapunan, nakakagulat na halos wala itong sinabi. Pagkaraan niyon, naaasiwang umupo siya sa study room ng kanyang ama, . . . humanda si Reynolds sa sasa-bihin nito. Ngunit ang sinabi lang nito sa kanya ay isang magiliw at mapagmahal na pangaral tungkol sa mga kasamaang dulot ng ‘ma-samang bisyong iyon’ at isang paalala kung sino siya at kung paano nakaapekto sa reputasyon ng buong pamilya ang kanyang ginawa. Natapos ito sa kahilingan na mangako si Reyn na hindi na siya ka-ilanman maninigarilyo. Nangako si Reyn. “Hindi na iyon naulit pa,’ wika niya. Nang sumunod na mga taon mula noon, kabilang na ang pagpasok niya sa United States Navy noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig kung saan talamak ang paninigarilyo, tinupad niya ang pangako niya sa kanyang ama.”

Habang iniisip ang karanasang ito, napansin ni Elder Gibbons: “Ang di-inaasahang pagsulpot ni Joseph Fielding Smith sa tagong kalsadang iyon sa mismong oras na sinindihan ng kanyang bina-tilyong anak ang kaisa-isa niyang sigarilyo ay talagang kamangha-mangha. Kahit hindi niya sinabi, nahiwatigan sa kilos at tono ng boses ni Reyn na nakumbinsi siya ng pangyayaring iyon na pam-bihira ang lalim at lakas ng espirituwal na talas ng pakiramdam ng kanyang ama, lalo na kapag may kaugnayan ito sa kapakanan ng kanyang pamilya.” 2


Ang misyon ng Espiritu Santo ay patotohanan ang Ama at ang Anak at ang lahat ng katotohanan.

Ang Espiritu Santo ang ikatlong miyembro ng Panguluhang Diyos. Siya ay isang Espiritu, sa anyo ng isang tao. Ang Ama at ang Anak ay mga personaheng may katawan; sila ay may mga katawang may laman at mga buto. Ang Espiritu Santo ay isang personaheng Espiritu, at may katawang espiritu lamang [tingnan sa D at T 130:22]. Ang Kanyang misyon ay patotohanan ang Ama at ang Anak at ang lahat ng katotohanan [tingnan sa 2 Nephi 31:18; Moroni 10:5].3

K a b a n a T a 1 4

209

Kabahagi Siya sa gawain ng Ama at ng Anak at inihahayag ang mga ito sa mga naglilingkod nang tapat sa Panginoon. Sa pama-magitan ng mga turo ng Mang-aaliw, o Espiritu Santo, naalala ng mga apostol ang mga turo ni Jesucristo [tingnan sa Juan 14:26]. Sa pamamagitan ng mga turo ng Banal na Espiritu dumarating ang propesiya [tingnan sa II Pedro 1:21].4

Ang Espiritu ng Diyos na nangungusap sa espiritu ng tao ay may kapangyarihang magbahagi ng katotohanan nang mas mabisa at mauunawaan kaysa sa katotohanang maibabahagi ng personal na pakikipag-ugnayan maging sa mga nilalang mula sa langit. Sa pa-mamagitan ng Espiritu Santo ang katotohanan ay hinahabi sa bawat himaymay at litid ng katawan upang hindi ito malimutan.5

2Inihahayag ng Espiritu Santo ang katotohanan

sa matatapat na tao sa lahat ng dako.

Naniniwala tayo na ang Espiritu Santo ang tagapaghayag at na siya ay magpapatotoo sa matatapat na tao sa lahat ng dako na si Jesucristo ang Anak ng Diyos, na si Joseph Smith ay propeta, at na ang simbahang ito “ang tanging tunay at buhay na simbahan sa ibabaw ng buong mundo.” (D at T 1:30.)

Hindi kailangang manatili sa kadiliman ang sinuman; narito ang liwanag ng walang-hanggang ebanghelyo; at bawat tao sa lupa na tapat na nagsisiyasat ay maaaring magtamo ng sariling patotoo mula sa Banal na Espiritu tungkol sa katotohanan at likas na kabanalan ng gawain ng Panginoon.

Sinabi ni Pedro: “. . . Hindi nagtatangi ang Dios ng mga tao: kundi sa bawa’t bansa siya na may takot sa kaniya, at gumagawa ng katuwiran, ay kalugodlugod” sa kanya (Mga Gawa 10:34–35), na ibig sabihin ay ibubuhos ng Panginoon ang kanyang Espiritu sa matatapat upang malaman nila mismo ang mga katotohanan ng relihiyong ito.6

Ipaparamdam ng Espiritu Santo ang kanyang sarili sa sinumang tao na magtatanong tungkol sa katotohanan, tulad ng ginawa Niya kay Cornelio [tingnan sa Mga Gawa 10]. Ang pahayag na ito ay sinabi ni Moroni sa Aklat ni Mormon, nang patapos na siya sa kan-yang talaan, kabanata 10, talata 4:

K a b a n a T a 1 4

210

“At kapag inyong matanggap ang mga bagay na ito, ipinapayo ko sa inyo na itanong ninyo sa Diyos, ang Amang Walang Hanggan, sa pangalan ni Cristo, kung ang mga bagay na ito ay hindi totoo; at kung kayo ay magtatanong nang may matapat na puso, na may tunay na layunin, na may pananampalataya kay Cristo, kanyang ipaaalam ang katotohanan nito sa inyo, sa pamamagitan ng kapang-yarihan ng Espiritu Santo.”

Bawat tao ay maaaring dumanas ng pagpaparamdam ng Espiritu Santo, kahit hindi siya miyembro ng Simbahan, kung masigasig si-yang naghahanap ng liwanag at katotohanan. Darating ang Espiritu Santo at ibibigay sa tao ang patotoong hinahanap niya, at lilisan pagkatapos.7

3Pagkatapos ng binyag, ang kaloob na Espiritu Santo ay

ibinibigay sa pamamagitan ng pagpapatong ng mga kamay.

Ipinangako sa sinaunang simbahan ni Jesucristo na lahat ng mag-sisisi, magpapabinyag para sa kapatawaran ng mga kasalanan at magiging tapat, ay tatanggap ng kaloob na Espiritu Santo sa pa-mamagitan ng pagpapatong ng mga kamay. Ipinangako rin iyan sa lahat ng tatanggap ng Ebanghelyo sa dispensasyong ito, sapagkat sinabi ng Panginoon:

“At sinuman ang may pananampalataya ay papagtibayin ninyo sa aking simbahan, sa pamamagitan ng pagpapatong ng mga ka-may, at aking ipagkakaloob ang kaloob na Espiritu Santo sa kanila.” [D at T 33:15.] 8

Hindi ninyo makukuha ang kaloob na Espiritu Santo sa pagda-rasal, sa pagbabayad ng inyong ikapu, sa pagsunod sa Word of Wisdom—kahit pa magpabinyag kayo sa tubig para sa kapatawaran ng mga kasalanan. Dapat ninyong lubusin ang binyag na iyan sa pamamagitan ng binyag ng Espiritu. Minsan ay sinabi ng Propeta na parang nagbinyag kayo ng isang sakong buhangin kapag nagbin-yag kayo ng isang tao at hindi siya kinumpirma at hindi ibinigay sa kanya ang kaloob na Espiritu Santo, sa pamamagitan ng pagpapa-tong ng mga kamay. Hindi ninyo ito makukuha sa ibang paraan.9

Naniniwala ako sa doktrina ng pagpapatong ng mga kamay para sa kaloob na Espiritu Santo, dahil sa pamamagitan nito

K a b a n a T a 1 4

211

nakakaugnayan natin ang ating Ama sa langit at natututuhan ang Kanyang pamamaraan, upang makatahak tayo sa Kanyang landas.10

4Sa pamamagitan ng kaloob na Espiritu Santo, maaaring makasama palagi ng mga miyembro

ng Simbahan ang Espiritu Santo.

Ang Espiritu Santo ang Sugo, o Mang-aaliw, na ipinangako ng Ta-gapagligtas na ipadadala sa kanyang mga disipulo matapos siyang ipako sa krus. Ang Mang-aaliw na ito, sa pamamagitan ng kanyang impluwensya, ay magiging kasama palagi ng bawat taong nabinya-gan, at ipapaalam ang katotohanan sa mga miyembro ng Simbahan sa pamamagitan ng paghahayag at patnubay, upang makalakad sila sa liwanag nito. Espiritu Santo ang nagpapalinaw sa isipan ng tunay na nabinyagang miyembro. Sa pamamagitan niya dumarating ang paghahayag sa bawat tao, at ang liwanag ng katotohanan ay naitatanim sa ating puso.11

Matapos tayong binyagan, tayo ay kinukumpirma. Para saan ang kumpirmasyong iyan? Para makasama natin ang Espiritu Santo; para bigyan tayo ng pribilehiyong mapatnubayan ng ikatlong miyembro ng Panguluhang Diyos—makasama siya, upang maliwanagan ang ating isipan, mapasigla tayo ng Banal na Espiritu upang hangarin nating malaman at maunawaan ang lahat ng bagay na nauukol sa ating kadakilaan.12

Maaaring pagkatapos ng binyag at kumpirmasyon ay mapasaatin ang Espiritu Santo na magtuturo sa atin ng mga pamamaraan ng Panginoon, magpapalinaw ng ating isipan at tutulong sa atin na maunawaan ang katotohanan.13

Ipinangako sa atin na kapag nabinyagan tayo, kung tayo ay tunay at tapat, papatnubayan tayo ng Espiritu Santo. Ano ang layunin nito? Para turuan tayo, patnubayan tayo, magpatotoo sa atin tungkol sa nakapagliligtas na mga alituntunin ng ebanghelyo ni Jesucristo. Ba-wat batang nasa tamang edad na para mabinyagan, at nabinyagan na, ay may karapatan sa patnubay ng Espiritu Santo. Narinig kong sinabi ng mga tao na ang walong taong gulang na bata ay hindi makakaunawa. Hindi ganyan ang pagkaalam ko. Nagkaroon ako

K a b a n a T a 1 4

212

ng patotoo sa katotohanang ito noong walong taong gulang ako, na nagmula sa Espiritu Santo. Nasa akin na ito magmula noon.14

Kayluwalhating pribilehiyo na magabayan palagi ng Espiritu Santo at maihayag sa atin ang mga hiwaga ng kaharian ng Diyos.15

5Ang pagsama ng Espiritu Santo ay makakamtan

lamang ng mga yaong inihahanda ang kanilang sarili na matanggap ito.

Naisip ko na maraming miyembro ng Simbahang ito ang na-binyagan para sa kapatawaran ng kanilang mga kasalanan, at na-patungan ng mga kamay ang kanilang mga ulo para sa kaloob na Espiritu Santo, ngunit hindi kailanman nakatanggap ng kaloob na iyan—ibig sabihin, ang mga paramdam nito. Bakit? Dahil hindi nila inihanda ang kanilang sarili upang matanggap ang mga paramdam na ito. Hindi sila kailanman nagpakumbaba. Hindi nila ginawa ka-ilanman ang mga hakbang na maghahanda sa kanila upang maka-sama nila ang Espiritu Santo. Samakatwid, namumuhay sila nang

“Iniutos ng Panginoon na dapat maging masigasig ang mga miyembro ng Simbahan sa kanilang mga ginagawa at sa

pag-aaral ng mahahalagang katotohanan ng ebanghelyo.”

K a b a n a T a 1 4

213

wala ang kaalamang iyan; kulang sila sa pag-unawa. Kapag nag-punta sa kanila ang mga tuso at mapanlinlang na pinupulaan ang mga awtoridad ng Simbahan at mga doktrina ng Simbahan, ang mahihinang miyembrong ito ay walang sapat na pag-unawa, sapat na impormasyon, at sapat na patnubay ng Espiritu ng Panginoon para paglabanan ang mga maling doktrina at turo. Nakikinig sila at iniisip nila na siguro’y nagkamali sila, at dahil dito ay lumalayo sila sa Simbahan, dahil hindi nila ito nauunawaan.16

Iniutos ng Panginoon na dapat maging masigasig ang mga mi-yembro ng Simbahan sa kanilang mga ginagawa at sa pag-aaral ng mahahalagang katotohanan ng ebanghelyo ayon sa pagkahayag dito. Hindi mananatili ang Espiritu ng Panginoon sa mga taong walang pagpapahalaga, sa mga suwail at mapanghimagsik na hindi namumuhay sa liwanag ng banal na katotohanan. Pribilehiyo ng bawat nabinyagan na magkaroon ng matibay na patotoo sa pa-nunumbalik ng ebanghelyo, ngunit ang patotoong ito ay hihina at kalaunan ay tuluyang maglalaho maliban kung patuloy tayong tumatanggap ng espirituwal na lakas sa pamamagitan ng pag-aaral, pagsunod, at masigasig na paghahangad na malaman at mauna-waan ang katotohanan.17

May karapatan tayong mapatnubayan ng Espiritu Santo, ngunit hindi ito mapapasaatin kung sadya nating tatanggihan ang mga pag-hahayag na ibinigay upang tulungan tayong makaunawa at gabayan tayo sa liwanag at katotohanan ng walang-hanggang ebanghelyo. Hindi natin maaasahang makamtan ang patnubay na iyan kapag tu-manggi tayong isaalang-alang ang mga dakilang paghahayag na ito na napakahalaga sa atin kapwa sa temporal at espirituwal. Ngayon kung matatagpuan natin ang ating sarili sa kalagayang ito ng kawa-lan ng paniniwala o kahandaang hanapin ang liwanag at kaalamang ibinigay sa atin ng Panginoon, nanganganib tayong malinlang ng masasamang espiritu, mga doktrina ng mga diyablo, at mga turo ng mga tao [tingnan sa D at T 46:7]. At kapag ang mga maling turong ito ay inilahad sa atin, hindi natin mahihiwatigan ang mga ito para maibukod at malaman na hindi ito sa Panginoon. Kaya nga maaari tayong mabiktima ng mga makasalanan, sa kasamaan, katusuhan, at panlilinlang ng mga tao.18

K a b a n a T a 1 4

214

Hindi mananahan ang Espiritu ng Panginoon sa maruruming ta-bernakulo, at kapag ang isang tao ay tumalikod sa katotohanan dahil sa kasamaan, hindi siya susundan ng Espiritu at lilisanin siya, at papalit doon ang diwa ng pagkakasala, ng pagsuway, ng kasa-maan, ng walang-hanggang kapahamakan.19

6Kapag nanatili tayong tapat, bibigyan tayo ng

Espiritu Santo ng mga paghahayag na aakay at gagabay sa atin habang tayo ay nabubuhay.

Nangako ang Panginoon sa lahat ng magsisisi at mananatiling tapat, na magpapakumbaba at magsusumigasig, na magkakaroon sila ng karapatang mapatnubayan ng Espiritu ng Diyos. Aakayin at gagabayan sila ng Espiritung ito habang sila ay nabubuhay.20

Bawat miyembro ng Simbahan ay pinatungan ng mga kamay sa kanyang ulo para sa kaloob na Espiritu Santo. May karapatan siyang tumanggap ng mga paghahayag na mahalaga at kailangan para siya mapatnubayan; hindi para sa Simbahan, kundi para sa kan-yang sarili. May karapatan siya kung siya ay susunod, kung siya ay magpapakumbaba, na tumanggap ng liwanag at katotohanan ayon sa inihayag sa pamamagitan ng Espiritu ng Katotohanan, at siya na makikinig sa Espiritung iyan at hihiling ng kaloob na Espiritu nang may pagpapakumbaba at pananampalataya ay hindi malilinlang.21

Kailangan nating tumahak sa kabanalan ng buhay sa liwanag at katotohanan nang may wastong pag-unawang dumarating sa pamamagitan ng kaloob at kapangyarihan ng Espiritu Santo na ipi-nangako sa lahat ng maniniwala tungo sa pagsisisi at tatanggap ng mga salita ng buhay na walang hanggan. Kung nakaayon tayo sa Espiritung ito tayo ay lumalakad sa liwanag at patnubay ng Diyos.22

Pribilehiyo ng bawat miyembro ng Simbahan na malaman ang katotohanan, na mangusap ayon sa katotohanan, na magkaroon ng inspirasyon ng Espiritu Santo; pribilehiyo ng bawat isa sa atin . . . na tumanggap ng liwanag at lumakad sa liwanag; at kung patuloy tayong susunod sa Diyos, ibig sabihin, susunod sa Kanyang mga utos, tatanggap tayo ng higit pang liwanag hanggang sa dumating sa atin ang ganap na araw ng kaalaman. [Tingnan sa D at T 50:24.] 23

K a b a n a T a 1 4

215

Sa huli, babalik tayo sa kinaroroonan ng ating Diyos Ama sa pamamagitan ng patnubay ng Espiritu Santo.24


Mga Tanong• Anoangitinuturongsalaysaysa“MulasaBuhayniJosephField-

ing Smith” tungkol sa Espiritu Santo? Kailan kayo nahikayat ng Espiritu na tulungan ang isang tao?

• TinukoyniPangulongSmith“angEspiritungDiyosnanangu-ngusap sa espiritu ng tao” (bahagi 1). Sa anong mga paraan nai-iba ang pakikipag-ugnayan sa ating espiritu sa naririnig ng ating mga tainga o nakikita ng ating mga mata? Paano naging mas mabisa ito?

• AnoangilangpagkakaibangpagtanggapngpaghahayagngEs-piritu, tulad ng nangyari kay Cornelio, sa pagtanggap ng kaloob na Espiritu Santo? (Tingnan sa bahagi 2.)

• ItinuroniPangulongSmithnahindikumpletoangbinyagkungwala ang kaloob na Espiritu Santo (tingnan sa bahagi 3). Sa anong mga paraan hindi magiging kumpleto ang buhay ninyo kung wala ang kaloob na Espiritu Santo?

• PagnilayanangmgaturoniPangulongSmithsabahagi4tungkolsa ibig sabihin ng mapatnubayan palagi ng Espiritu Santo. Sa anong mga paraan kayo napagpala ng patnubay na ito?

• AnongpaghahandaangmaaarinatinggawinparamakasamaangEspiritu Santo? (Para sa ilang halimbawa, tingnan sa bahagi 5.)

• Habangnirerepasoninyoangbahagi6,pansininangpatnubayna matatanggap natin sa pamamagitan ng Espiritu Santo. Paano matuturuan ng mga magulang ang kanilang mga anak na maki-lala at matanggap ang patnubay na ito?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanJuan 16:13; Mga Gawa 19:1–6; I Mga Taga Corinto 12:3; 1 Nephi

10:17–19; 2 Nephi 31:15–20; 3 Nephi 19:9; D at T 46:13; Mga Saligan ng Pananampalataya 1:4

K a b a n a T a 1 4

216

Tulong sa Pagtuturo“Huwag mabahala kung ang mga mag-aaral ay tahimik nang

ilang sandali matapos [kayong] magtanong. Huwag sagutin ang sarili ninyong katanungan; bigyan ng oras ang mga mag-aaral na maka-pag-isip ng isasagot. Gayunpaman, ang mahabang katahimikan ay maaaring magpahiwatig na hindi nila naunawaan ang tanong at kailangan ninyo itong ulitin nang maliwanag” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 85).

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Abr. 1940, 96. 2. Francis M. Gibbons, Joseph Fielding

Smith: Gospel Scholar, Prophet of God (1992), xiv–xv.

3. Personal na liham, sinipi sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 1:38; ina-lis ang italics sa orihinal.


5. “The Sin against the Holy Ghost,” Instructor, Okt. 1935, 431; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:47–48.


7. “Address by Elder Joseph Fielding Smith before Seminary Teachers,” Deseret News, Abr. 27, 1935, bahaging pang-Simbahan, 7; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:42.

8. “Avoid Needless Speculations,” Improvement Era, Dis. 1933, 866; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:38–39.

9. “Address by Elder Joseph Fielding Smith before Seminary Teachers,” 7; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:41; Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Joseph Smith (2007), 111.

10. Sa Conference Report, Abr. 1915, 118. 11. Answers to Gospel Questions, tinipon

ni Joseph Fielding Smith Jr., 5 tomo. (1957–66), 2:149–50.



14. Sa Conference Report, Okt. 1959, 19. 15. Answers to Gospel Questions, 4:90. 16. “Seek Ye Earnestly the Best Gifts,” 3. 17. Sa Conference Report, Okt. 1963, 22. 18. Sa Conference Report, Okt. 1952,

59–60; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:43.

19. Sa Conference Report, Abr. 1962, 45. 20. Sa Conference Report, Abr. 1931, 68. 21. Sa Conference Report, Abr. 1940, 96. 22. Sa Conference Report, Abr. 1916, 74;


23. “What a Prophet Means to Latter-day Saints,” Relief Society Magazine, Ene. 1941, 7.

24. Sa Conference Report, Abr. 1955, 51.

217

K A B A N A T A 1 5

Walang-Hanggang Kasal

“Ang kaganapan at mga pagpapala ng Priesthood at Ebanghelyo ay nagmumula sa Selestiyal na kasal. Ito ang pinakamahalagang ordenansa ng Ebanghelyo

at pinakamahalagang ordenansa ng templo.”


May nagsabi sa labingwalong taong gulang na si Joseph Fielding Smith na isang dalagang nagngangalang Louie Emily Shurtliff ang darating at makikitira sa pamilya Smith habang nag-aaral ito sa ko-lehiyo. Ngunit nagulat pa rin siya—at natuwa—nang umuwi siya isang araw mula sa trabaho at makita si Louie na tumutugtog ng himno sa piyano nila. Simula sa araw na iyon, sa mga huling araw ng tag-init ng 1894, naging magkaibigan sina Joseph at Louie na unti-unting nauwi sa pag-iibigan. Ibinuklod sila sa Salt Lake Temple noong Abril 26, 1898.1

Masaya ang naging pagsasama nina Louie at Joseph. Nang ta-wagin si Joseph na magmisyon nang dalawang taon sa England matapos silang makasal, nagtrabaho si Louie sa kanyang ama para masuportahan ang kanyang pangangailangang pinansyal. Sinupor-tahan din siya ni Louie sa emosyonal at espirituwal na paraan sa pagpapadala sa kanya ng mga liham ng panghihikayat. Nang maka-uwi na siya, nagtatag sila ng isang masayang tahanan at nagkaroon ng dalawang anak na babae. Ngunit makalipas ang 10 taong pag-sasama, nagkasakit nang malubha si Louie sa ikatlo niyang pagbu-buntis at namatay sa edad na 31.

Napanatag ang kalooban ni Joseph sa katiyakan na lumisan si Louie tungo sa “isang mas magandang daigdig,” at itinala niya sa kanyang journal ang isang panalangin na sana’y “maging karapat-dapat siyang makita [si Louie] sa walang-hanggang kaluwalhatian, at

218

K a b a n a T a 1 5

“ang kasal ayon sa pagkaunawa ng mga banal sa mga huling araw ay isang tipan na nilayong maging walang hanggan.”

K a b a n a T a 1 5

219

muli silang magkasama.” 2 Ngunit sa kabila ng kapanatagan at pag-asang natagpuan niya sa ebanghelyo, labis siyang nangulila kay Louie. Nag-alala rin siya sa kanyang mga anak na walang ina sa tahanan. Di-nagtagal matapos pumanaw si Louie, nakilala ni Joseph si Ethel Georgina Reynolds. Bagama’t hindi naglaho ang kanyang pagmamahal kay Louie, minahal niya, gayundin ng kanyang mga anak, si Ethel. Sa pahintulot ng kanyang mga magulang, ng mga magulang ni Louie, at ng mga magulang ni Ethel, niyaya ni Joseph si Ethel na magpakasal sa kanya. Sila ay ibinuklod noong Nobyem-bre 2, 1908. Naging masaya at makulay ang pagsasama nila nang magkaroon pa sila ng siyam na anak. Ang kanilang tahanan ay ki-nakitaan ng kaayusan, kasipagan, paggalang, kalinisan, magiliw na pagdidisiplina, pagmamahal, at makabuluhang kasiyahan.3

Pagkaraan ng 29 na taong pagsasama, pumanaw si Ethel dahil sa isang malubhang karamdaman na nagpahina sa kanya sa loob ng 4 na taon. Muling nalungkot si Joseph ngunit napanatag sa ka-tiyakang dulot ng walang-hanggang kasal.4 At muli, may nakilala siyang isang babaeng makakasama niya sa buhay. Siya at si Jessie Evans ay ibinuklod noong Abril 12, 1938. “Sa loob ng 33 taong pagsasama sinamahan siya ni Jessie sa halos lahat ng lugar, malapit at malayo man ito. Tinulungan naman siya ni Joseph sa pamimili, pagpupunas ng mga pinggan, at pagpepreserba ng mga prutas sa bote sa panahon ng taglagas. Hindi niya alintana ang pagsusuot ng apron kahit isa siyang apostol.” 5 Madalas sabihin ni Jessie tungkol sa kanyang asawa: “Siya ang pinakamabait na lalaking nakilala ko. Hindi ko siya kailanman naringgan ng salitang hindi maganda.” Tu-tugon naman si Joseph, na nakangiti, “Wala akong alam na salitang hindi maganda.” 6

Isinulat ng biographer na si John J. Stewart ang kaamuan at pagkahabag ni Pangulong Smith kay Jessie: “Kapag nagsasalita sa kongregasyon ay pinapayuhan niya ang mga lalaki na maging ma-pagmahal at tapat sa kanilang asawa. Ngunit ang aral na nakaantig sa akin ay ang pag-akyat niya nang siyam na kanto sa matatarik na kalsada sa hilaga ng Salt Lake City papunta sa Latter-day Saint Hospital sa maalinsangang araw ng Hulyo noong 1971 at ginugol niya ang kanyang ika-95 kaarawan sa tabi ng kanyang maysakit na asawang si Jessie. Habang lumalala ang kalagayan ni Jessie, nanatili

K a b a n a T a 1 5

220

siya sa tabi nito araw at gabi sa loob ng ilang linggo na nagbabantay at nag-aalaga, nagbibigay ng kapanatagan at lakas ng loob sa kanya sa abot ng kanyang makakaya hanggang sa huli.” 7

Namatay si Jessie noong Agosto 3, 1971. Makalipas ang dalawang buwan, nagbigay ng pambungad na mensahe si Pangulong Smith sa pangkalahatang kumperensya. Nakita sa kanyang patotoo na napawi ang kanyang kalungkutan dahil sa pagtitiwala sa Panginoon at pag-asam sa buhay na walang hanggan.

“Gusto kong ulitin ang sinabi ni Job noong unang panahon, na ang kaalaman ay nagmula rin sa pinagmulan ng aking kaalaman: ‘Nguni’t talastas ko na manunubos sa akin ay buhay, at siya’y tatayo sa lupa sa kahulihulihan,’ at na ‘makikita ko ang Diyos sa aking laman: Siyang makikita ko ng sarili, at mamamasdan ng aking mga mata. . . .’ ( Job 19:25–27.)

“At sa pakikiisa ng aking patotoo sa patotoo ni Job, nais ko ring makiisa sa kanya sa pasasalamat, sa pagsamo, na sinambit dahil sa kapighatian at kalungkutan ng kanyang kaluluwa: ‘. . . ang Pa-nginoon ang nagbigay, at ang Panginoon ang nagalis; purihin ang pangalan ng Panginoon.’ ( Job 1:21.)

“Dalangin ko na tayong lahat ay mapatnubayan ng kapangyari-han ng Banal na Espiritu, nang sa gayon ay makalakad tayo nang matwid sa harapan ng Panginoon, at mamana nawa natin ang bu-hay na walang hanggan sa mga mansiyon at kahariang inihanda para sa mga masunurin.” 8

Pagkatapos ng mensahe ni Pangulong Smith, sinabi ni Pangulong Harold B. Lee, na siyang nangangasiwa sa pulong: “Natitiyak ko na lahat ng miyembro ng Simbahan sa lahat ng dako, natatanto ang kalagayan na naging dahilan para ipaabot niya ang nakaaantig na mensaheng ito, ay lubos na napasigla ng tibay at katatagang ipina-kita niya sa atin ngayong umaga. Salamat, Pangulong Smith, mula sa kaibuturan ng aming puso.” 9

K a b a n a T a 1 5

221


Selestiyal na kasal ang pinakamahalagang ordenansa ng ebanghelyo ni Jesucristo.

Walang ordenansang may kaugnayan sa Ebanghelyo ni Jesucristo na mas mahalaga, mas taimtim at sagrado, at mas kailangan sa [ating] walang-hanggang kagalakan . . . kaysa sa kasal.10

Ang kaganapan at mga pagpapala ng Priesthood at Ebanghelyo ay nagmumula sa Selestiyal na kasal. Ito ang pinakamahalagang ordenansa ng Ebanghelyo at pinakamahalagang ordenansa ng templo.11

Nais kong makiusap sa mabubuting kalalakihan at kababaihan, mabubuting miyembro ng Simbahan, na magpunta sa templo upang magpakasal para sa panahon at sa buong kawalang-hanggan.12

2Salungat sa mga kaugalian ng daigdig, ang

kasal ay nagtatagal magpasawalang-hanggan sa plano ng ebanghelyo.

Ang kasal ay itinuturing ng napakaraming tao na isang kontrata o kasunduang sibil lamang sa pagitan ng isang lalaki at isang babae na sila ay magsasama bilang mag-asawa. Katunayan, ito ay isang walang-hanggang alituntunin kung saan nakasalalay ang mismong buhay ng sangkatauhan. Ibinigay ng Panginoon ang batas na ito sa tao sa simula pa lamang ng daigdig bilang bahagi ng batas ng Ebanghelyo, at ang unang kasal ay nilayong magtagal magpakailan-man. Ayon sa batas ng Panginoon bawat kasal ay dapat magtagal magpakailanman. Kung mamumuhay ang buong sangkatauhan sa mahigpit na pagsunod sa Ebanghelyo at sa pagmamahal na iyon na nagmumula sa Espiritu ng Panginoon, lahat ng kasal ay magiging walang hanggan. . . .

. . . Ang kasal ayon sa pagkaunawa ng mga Banal sa mga Huling Araw ay isang tipan na nilayong maging walang hanggan. Ito ang pundasyon para sa walang-hanggang kadakilaan, dahil kung wala ito walang pag-unlad na walang hanggan sa kaharian ng Diyos.13

K a b a n a T a 1 5

222

Napakalinaw sa ating lahat na nagbabasa ng mga pahayagan, nakikinig sa mga balita sa radyo at nanonood ng mga palabas sa telebisyon na napakaraming tao na hindi itinuturing ang kasal at pamilya sa paraang nilayon ng Panginoon.14

Ang kasal ay isang sagradong tipan, subalit sa maraming pag-kakataon ay ginagawa itong magagaspang na biro, katatawanan, lumilipas na pagkaakit, ng mahahalay at malalaswa, at gayundin ng marami na iniisip na matitino sila ngunit hindi isinasaalang-alang ang kasagraduhan ng dakilang alituntuning ito.15

Ibinigay sa atin ng Panginoon ang kanyang walang-hanggang ebanghelyo upang maging ilaw at pamantayan natin, at kabilang sa ebanghelyong ito ang banal na orden ng matrimonyo, na walang hanggan ang katangian. Hindi natin dapat sundin at hindi natin kailangang sundin ang mga kagawian ng mundo tungkol sa kasal. Higit na liwanag ang taglay natin kaysa sa sanlibutan, at mas malaki ang inaasahan ng Panginoon sa atin kaysa sa kanila.

Alam natin ang totoong orden ng kasal. Alam natin ang kaha-lagahan ng pamilya sa plano ng kaligtasan. Alam natin na dapat tayong ikasal sa templo, at na kailangan tayong manatiling malinis

“ang ugnayan at pagsasama ng pamilya, kapag nabuo nang wasto, ay magpapatuloy sa kabutihan sa buhay na darating.”

K a b a n a T a 1 5

223

at dalisay upang makamit ang pagsang-ayon ng Banal na Espiritu ng Pangako sa ating pagsasama bilang mag-asawa.

Tayo ay mga espiritung anak ng ating Amang Walang Hanggan, na gumawa ng isang plano ng kaligtasan upang makababa tayo sa lupa at umunlad at sumulong at maging katulad niya; ibig kong sabihin, naglaan siya ng isang plano ng ebanghelyo na daan para magkaroon tayo ng sarili nating walang-hanggang pamilya at mag-tamasa ng buhay na walang hanggan.16

Ang kasal ay hindi kailanman nilayon ng Panginoon na magwa-kas sa kamatayan ng mortal na katawan; kundi upang magdagdag ng karangalan, kapamahalaan, kapangyarihan sa mga taong nakiki-pagtipan, at ang patuloy at walang-hanggang pagsasama ng pamilya sa kaharian ng Diyos. Ang gayong mga pagpapala ay nakalaan sa mga taong handang sumunod sa tipang ito ayon sa pagkahayag ng Panginoon. Hindi lamang ito pagsasama ng isang lalaki at isang babae, sapagkat sabi nga ng Panginoon, sa kasal sila ay magiging isang laman at makikipagtuwang sa Diyos.17

3Ang katapatan sa tipan ng kasal ay naghahatid ng kaligayahan at humahantong sa mga pagpapala

ng walang-hanggang kaluwalhatian.

Nagpapasalamat ako sa Panginoon para sa kaalaman tungkol sa kawalang-hanggan ng tipan ng kasal, na nagbibigay sa lalaki ng karapatang angkinin ang kanyang asawa, at sa babae ng karapa-tang angkinin ang kanyang asawa sa daigdig na darating, basta’t nagpunta sila sa Bahay ng Panginoon at ibinuklod para sa panahon at sa buong kawalang-hanggan ng isang taong mayhawak ng ka-pangyarihang ito na magbuklod, sapagkat wala nang ibang paraan para makamtan ang dakilang pagpapalang ito. Nagpapasalamat din ako para sa kaalaman na ang ugnayan at pagsasama ng pamilya, kapag nabuo nang wasto, ay magpapatuloy sa kabutihan sa buhay na darating.18

Nais kong makiusap sa mga nakapunta na sa templo at ikinasal doon na maging tapat at totoo sa kanilang mga tipan at panana-gutan, sapagkat sa Bahay ng Panginoon ay gumawa sila ng mga sagradong tipan.19

K a b a n a T a 1 5

224

Walang paraang makapaghahanda sa sangkatauhan para sa kalu-walhatian sa kaharian ng Diyos na kasindali ng katapatan sa tipan ng kasal. . . .

Kung natanggap nang wasto ang tipang ito ay pagmumulan ng napakalaking kaligayahan. Ang pinakamalaking karangalan sa bu-hay na ito, at sa buhay na darating, karangalan, kapamahalaan at kapangyarihan sa sakdal na pagmamahal, ang mga pagpapalang ibubunga nito. Ang mga pagpapala ng walang-hanggang kaluwal-hatian ay nakalaan sa mga taong handang sumunod sa tipang ito at sa lahat ng iba pang mga tipan ng Ebanghelyo.20

Ano ang kahulugan ng kasal sa mga miyembro ng Simbahan? Ang ibig sabihin nito ay tinatanggap nila sa ordenansang iyan ang pinakadakila, ang pinakamahalagang pagpapala, ang pagpapala ng mga buhay na walang hanggan. Ganyan ang pagkasabi ng Pa-nginoon, “mga buhay na walang hanggan,” na ibig sabihin ay hindi lamang ang mag-asawa ang magkakaroon ng buhay na walang hanggan, kundi ang mga anak na isinilang sa tipan ay magkakaroon din ng karapatan sa buhay na walang hanggan sa pamamagitan ng kanilang katapatan. At bukod pa rito, na ang pagsasama ng mag-asawa matapos ang pagkabuhay na mag-uli ng mga patay ay hindi magwawakas. Ang ibig sabihin dito ng Panginoon ay magpapatu-loy ang kanilang binhi magpakailanman, at ang organisasyon ng pamilya ay hindi magwawakas. [Tingnan sa D at T 132:19–24.] 21

Upang maisakatuparan ang mga layunin ng ating Amang Walang Hanggan, kailangang magkaroon ng pag-iisandibdib, mga mag-asa-wang tumatanggap ng mga pagpapala na ipinangako sa matatapat at totoo na magpapadakila sa kanila tungo sa pagiging Diyos. Hindi matatanggap ng lalaki ang kabuuan ng mga pagpapala ng kaharian ng Diyos nang mag-isa, ni ng babae rin, ngunit matatanggap nilang dalawa nang magkasama ang lahat ng pagpapala at pribilehiyong nauukol sa kabuuan ng kaharian ng Ama.22

K a b a n a T a 1 5

225

4Bawat taong may mabuting puso ay

magkakaroon ng pagkakataong tanggapin ang mga pagpapala ng walang-hanggang kasal,

sa buhay mang ito o sa kabilang-buhay.

Sa dakilang plano ng kaligtasan walang sinumang nakaligtaan. Ang ebanghelyo ni Jesucristo ang pinakamagandang bagay sa da-igdig. Tinatanggap nito ang bawat kaluluwang may mabuting puso at ang taong masigasig na naghahanap sa kanya at naghahangad na sundin ang kanyang mga batas at tipan. Samakatwid, kung tinanggihan ng isang tao sa anumang kadahilanan ang pribilehi-yong sumunod sa alinman sa mga tipang ito, hahatulan siya ng Pa-nginoon ayon sa hangarin ng kanyang puso. Libu-libong miyembro ng Simbahan [na malayo sa templo] na nag-asawa at nagpalaki ng mga pamilya sa Simbahan, ang napagkaitan ng pribilehiyong “ma-buklod” para sa panahon at sa buong kawalang-hanggan. Marami sa kanila ang pumanaw na, at ang mga pagpapala ay ibinigay sa kanila sa mga ordenansa sa templo na ginawa sa pamamagitan ng proxy. Ang ebanghelyo ay gawaing ginagawa alang-alang sa iba. Si Jesus ay nagsagawa ng isang gawain para sa ating lahat dahil hindi natin ito magagawa para sa ating sarili. Gayundin, pinayagan niyang maging proxy ang buhay na mga miyembro ng Simbahan para sa mga pumanaw na walang pagkakataong gawin ito para sa kanilang sarili.

Bukod pa rito, napakaraming kabataang lalaki at babae, ang na-paroon na sa daigdig ng mga espiritu na hindi nagkaroon ng pagka-kataong makamtan ang mga pagpapalang ito. Marami sa kanila ang nagbuwis ng buhay sa digmaan; marami ang namatay sa kanilang kabataan; at maraming namatay sa kanilang kamusmusan. Hindi kaliligtaan ng Panginoon ang isa man sa kanila. Lahat ng pagpa-palang kabilang sa kadakilaan ay ibibigay sa kanila, dahil ito ang daan ng katarungan at awa. At para din ito sa lahat ng naninirahan sa mga stake ng Sion at malapit sa ating mga templo; kung hindi nila natanggap ang mga pagpapalang ito sa buhay na ito, ang mga ito ay ibibigay sa kanila sa milenyo.23

Walang sinumang nananatiling tapat ang pagkakaitan ng ka-dakilaan. . . . Ang isang lalaking hindi karapat-dapat ay hindi

K a b a n a T a 1 5

226

mahahadlangan ang kanyang tapat na asawa na magtamo ng ka-dakilaan at gayon din ang babae sa kanyang asawa.24

5Ang mga bata at kabataan ay naghahanda para sa walang-hanggang kasal kapag nalaman nila ang tungkol sa tipan ng kasal, nagkaroon sila ng matibay na pananampalataya, at napanatili nilang malinis at dalisay ang kanilang sarili.

Nawa’y tiyakin ng lahat ng ama at inang Banal sa mga Huling Araw na maituro sa kanilang mga anak ang kasagraduhan ng tipan ng kasal. Ikintal nila sa isipan ng kanilang mga anak na wala nang iba pang paraan kundi igalang ang mga tipan ng Diyos, na ang isa sa pinakadakila at lubhang kailangan ay ang tipan ng walang-hang-gang kasal, para matamo nila ang mga pagpapala ng mga buhay na walang hanggan.25

Maikli ang buhay, at mahaba ang kawalang-hanggan. Kapag pi-nagnilayan natin na ang tipan ng kasal ay magtatagal magpakailan-man, makabubuting masusi itong pag-isipan. . . . Ang tamang payo sa ating mga kabataan ay pag-isipang mabuti ang pagpili ng mapa-pangasawa taglay ang di-natitinag na pananampalataya sa Ebang-helyo. Ang ganyang tao ay malamang na manatiling tapat sa bawat pangako at tipan. Kapag lubos na naunawaan ng binata at dalaga ang banal na misyon ng ating Panginoon at may patotoo sila rito at naniwala sila sa Ebanghelyo ayon sa inihayag sa pamamagitan ni Joseph Smith, ang Propeta, malamang na maging masaya ang kanilang pagsasama na magtatagal magpakailanman.26

Nakikiusap ako sa inyo, mga kabataan ng Sion sa lahat ng dako, na panatilihing malinis at dalisay ang inyong sarili nang sa gayon ay maging karapat-dapat kayong pumunta sa bahay ng Panginoon at matamasa ninyo, kasama ang pinili ninyong mapangasawa, ang lahat ng dakilang pagpapalang ito na ibinibigay sa inyo ng Panginoon.27

Ang isa pang bagay . . . na gusto kong mapansin—ang mga kaba-taan, kapag nag-asawa, ay hindi nasisiyahang simulan ang kanilang pagsasama sa kaunting pera, kundi gusto nilang tumanggap ng kasindami ng pera ng kanilang mga magulang kapag sila, ang mga

K a b a n a T a 1 5

227

anak, ay nagpakasal. . . . Gusto nilang magsimula na nasa kanila na ang lahat ng kaginhawahan hangga’t maaari. Sa palagay ko ay mali ito. Sa palagay ko dapat silang magsimula sa kakaunti, na nananalig sa Panginoon, nagpupundar nang paisa-isa sa abot ng kanilang ma-kakaya, hanggang sa maabot nila ang kaginhawahang hangad nila.28

6Kapag tapat na sinunod ng mag-asawa ang lahat

ng ordenansa at alituntunin ng ebanghelyo, lalong tatamis ang kanilang pagsasama.

Ang kasal ay inorden ng Diyos. Ito ay isang mabuting alituntunin kapag ito ay tinanggap at ipinamuhay sa kabanalan. Kung ang ka-lalakihan at kababaihan ngayon ay papasok sa tipang ito nang may pagpapakumbaba, pagmamahal at pananampalataya, tulad ng ini-utos sa kanila, na lumalakad nang matwid sa mga landas ng buhay na walang hanggan, walang magdidiborsyo, walang mawawasak na mga tahanan; sa halip ay magkakaroon ng kaligayahan, kagalakan, na hindi kayang ilarawan.29

Gusto kong ipaunawa sa lahat ng aking mabubuting kapatid na ikinasal sa templo na hindi nila dapat kalimutan kailanman ang mga dakilang pagpapalang ipinagkaloob sa kanila: Na ibinigay ng Panginoon sa kanila, dahil sa kanilang katapatan, ang karapatang maging kanyang mga anak na lalaki at anak na babae, kasamang tagapagmana ni Jesucristo, na nagtatamo, tulad ng ipinahayag dito, ng lahat ng mayroon ang Ama [sabi sa Mga Taga Roma 8:13–19 at Doktrina at mga Tipan 76:54–60].

Subalit, may mga miyembro ng Simbahan na hindi ito mauna-waan at matapos silang ikasal para sa panahon at sa buong kawa-lang-hanggan, . . . tumanggap ng pangako ng kabuuan ng kaharian ng Ama, ay tinulutan nilang pumasok sa kanilang buhay ang mga bagay na nagpapasimula ng pagtatalo at pinaghihiwalay sila. At nakakalimutan nila na gumawa sila ng tipan para sa panahon at sa buong kawalang-hanggan sa isa’t isa; at hindi lamang iyan, naki-pagtipan din sila sa kanilang Ama sa langit.30

Kung masigasig at tapat na susundin ng mag-asawa ang lahat ng ordenansa at alituntunin ng ebanghelyo, walang dahilan para magdiborsyo. Ang kagalakan at kaligayahang nauukol sa pagsasama

K a b a n a T a 1 5

228

ng mag-asawa ay lalo pang tatamis, at ang mag-asawa ay lalo pang magiging tapat sa isa’t isa sa pagdaan ng mga araw. Hindi lamang mamahalin ng lalaki ang kanyang asawa at ng babae ang kanyang asawa, kundi ang mga anak na isisilang sa kanila ay mamumuhay sa isang kapaligirang may pagmamahalan at pagkakaisa. Hindi ma-babawasan ang pagmamahal nila sa isa’t isa, at bukod pa riyan ang pagmamahal ng lahat sa ating Amang Walang Hanggan at sa kan-yang Anak na si Jesucristo ay lalong magiging matibay sa kanilang kaluluwa.31


Mga Tanong• Angkabanatangitoaynagsisimulasamgahalimbawangkaga-

lakan at kalungkutan na bahagi ng buhay may-asawa at pamilya. Paano tayo matutulungan ng doktrina ng mga walang-hanggang pamilya sa masasaya at malulungkot na panahon sa ating buhay?

• Anoangmayroonsaselestiyalnakasalparamasabingitoang“pinakamahalagang ordenansa ng templo”? (Tingnan sa bahagi 1.)

Kapag tapat na sinusunod ng mag-asawa ang lahat ng ordenansa at alituntunin ng ebanghelyo nang magkasama,

“lalo pang tatamis” ang kanilang pagsasama.

K a b a n a T a 1 5

229

• InihambingniPangulongSmithangpananawngPanginoontungkol sa kasal sa pananaw ng daigdig tungkol dito (tingnan sa bahagi 2). Ano ang mahalaga sa inyo tungkol sa paghahambing na ito? Paano natin mapoprotektahan at mapapatibay ang kasal at pamilya sa mundo ngayon?

• Sabahagi3,naglistasiPangulongSmithngdi-kukulanginsalimang pagpapalang dumarating sa mga “tapat at totoo” sa kani-lang tipan sa kasal. Ano ang ibig sabihin sa inyo ng maging tapat at totoo sa tipan ng kasal?

• Anoangilangbagaynamagagawangmgamagulangpara“mai-turo sa kanilang mga anak ang kasagraduhan ng tipan ng kasal”? (Para sa ilang ideya, tingnan sa bahagi 5.)

• Sabahagi6,ipinaliwanagniPangulongSmithkungpaano“lalopang tatamis” ang pagmamahalan ng mag-asawa. Anong mga halimbawa ang nakita ninyo sa alituntuning ito? Kung kayo ay may-asawa, isipin ang magagawa ninyo para makapagdulot ng higit na kagalakan at pagmamahal sa inyong pagsasama.

Kaugnay na mga Banal na KasulatanI Mga Taga Corinto 11:11; D at T 42:22; 131:1–4; Moises 3:18–24

Tulong sa Pagtuturo“Ang mga katanungang nakasulat sa pisara bago magklase ay

makatutulong sa mga mag-aaral na magsimulang mag-isip tungkol sa mga paksa maging bago pa man magsimula ang aralin” (Pagtu-turo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000],120).


at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 65–75; Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God (1992), 51–55.

2. Sa The Life of Joseph Fielding Smith, 162.

3. Tingnan sa The Life of Joseph Fielding Smith, 214–41.


5. The Life of Joseph Fielding Smith, 12–13. 6. Sa The Life of Joseph Fielding Smith,

268.

7. John J. Stewart, sa The Life of Joseph Fielding Smith, 11; bagama’t ang aklat na ito ay akda nina John J. Stewart at Joseph Fielding Smith Jr., ang komen-taryong ito ay personal na obserbasyon ni John J. Stewart.


9. Sa Conference Report, Okt. 1971, 7. 10. “The Law of Chastity,” Improvement

Era, Set. 1931, 643; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 2:58.

K a b a n a T a 1 5

230

11. Sa “Lay Cornerstone at Provo Temple,” Deseret News, Mayo 22, 1971, B2.

12. Sa Conference Report, Okt. 1951, 120. 13. “The Perfect Marriage Covenant,”

Improvement Era, Okt. 1931, 704. 14. “President Joseph Fielding Smith

Speaks to 14,000 Youth at Long Beach, California,” New Era, Hulyo 1971, 7–8.


16. “President Joseph Fielding Smith Speaks to 14,000 Youth at Long Beach, California,” 8.

17. The Restoration of All Things, 259. 18. Sa Conference Report, Abr. 1915, 119. 19. Sa Conference Report, Okt. 1951, 120. 20. “The Law of Chastity,” 643; tingnan din

sa Doctrines of Salvation, 2:58–59. 21. Sa Conference Report, Okt. 1951,

120–21.

22. “Obedience to the Truth,” Relief Society Magazine, Ene. 1960, 6.

23. Answers to Gospel Questions, tinipon ni Joseph Fielding Smith Jr., 5 tomo (1957–66), 2:37–38.

24. Personal na liham, binanggit sa Doc-trines of Salvation, 2:65.

25. Sa Conference Report, Okt. 1965, 30. 26. “Marriage Ordained of God,” Young

Woman’s Journal, Hunyo 1920, 307–8; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:77–78.

27. “President Joseph Fielding Smith Speaks to 14,000 Youth at Long Beach, California,” 10.

28. Sa Conference Report, Abr. 1958, 30. 29. The Restoration of All Things, 259. 30. Sa Conference Report, Abr. 1949, 135. 31. Sa Conference Report, Abr. 1965, 11.

231

K A B A N A T A 1 6

Pagpapalaki ng mga Anak sa Liwanag at Katotohanan

“Ang unang tungkulin ukol sa pagtuturo ng mga bata ng Simbahan ay nasa tahanan.”


Inilarawan ni Pangulong Joseph Fielding Smith ang kanyang amang si Pangulong Joseph F. Smith bilang “isang taong higit kong pinag-katiwalaan kaysa sinumang nakilala ko sa mundong ito.” 1 Naalala niya na madalas tipunin ng kanyang ama ang kanilang pamilya, at “itinuturo sa kanyang mga anak ang mga alituntunin ng ebanghelyo. Napakasaya nila kapag kasama siya at nagpasalamat sila sa mga payo at turo na kanyang ibinigay. . . . Hindi nila kailanman nalimutan ang itinuro sa kanila, at nanatili sa kanila ang damdaming iyon at malamang na manatili iyon magpakailanman.” 2 Sinabi rin niya: “Ang aking ama ang pinakamabait na lalaking nakilala ko. . . . Kabilang sa pinakamagagandang alaala ko ang mga oras na ginugol ko sa kanyang tabi habang tinatalakay niya ang mga alituntunin ng ebang-helyo at tinuturuan ako sa paraang siya lamang ang makapagbibigay. Sa ganitong paraan ang pundasyon ng sarili kong kaalaman ay batay sa katotohanan, upang ako man ay makapagsabi na alam ko na ang aking Manunubos ay buhay, at na si Joseph Smith ay propeta ng buhay na Diyos ngayon, noon, at magpakailanman.” 3

Mapagmahal ding binanggit ni Joseph Fielding Smith ang kanyang inang si Julina L. Smith at ang mga turo nito. Sabi niya: “Batang-bata pa ako nang turuan ako ng aking ina na mahalin si Propetang Joseph Smith at ang aking Manunubos. . . . Nagpapasalamat ako sa turong tinanggap ko at sinikap kong sundin ang payo sa akin ng aking ama. Ngunit hindi ko lang sa kanya dapat ibigay ang lahat ng papuri. Palagay ko malaking bahagi nito, napakalaking bahagi nito, ang dapat ibigay sa aking ina na dati-rati ay kinakandong ako

232

K a b a n a T a 1 6

Si Pangulong Joseph Fielding Smith at ang kanyang apo-sa-tuhod na si Shanna mcConkie

K a b a n a T a 1 6

233

noong maliit pa ako at kinukuwentuhan tungkol sa mga pioneer. . . . Tinuruan niya ako at, noong kaya ko nang magbasa, binigyan niya ako ng mga aklat na kaya kong unawain. Tinuruan niya akong manalangin [at] maging tapat at manalig sa aking mga tipan at ob-ligasyon, gumanap sa aking mga tungkulin bilang deacon at bilang teacher . . . at kalaunan bilang priest. . . . Nagkaroon ako ng isang ina na siniguradong nagbasa nga ako, at mahilig akong magbasa.” 4

Nang maging ama si Joseph Fielding Smith, sinunod niya ang ha-limbawa ng kanyang mga magulang. Sabi ng anak niyang si Amelia:

“Si Itay ang perpektong estudyante at guro, isang taong hindi la-mang kami tinuruan mula sa kanyang malawak na kaalaman kundi hinikayat pa kaming matuto sa aming sarili. . . .

“Sa kanyang mga anak sinunod niya ang payo na matatagpuan sa D at T 93:40: ‘Subalit ipinag-uutos ko sa inyo na palakihin ang inyong mga anak sa liwanag at katotohanan.’

“Tinuruan niya kami habang nag-aalmusal at kinuwentuhan mula sa mga banal na kasulatan, at may kakayahan siyang gawing pa-rang bago at nakakatuwa ang bawat kuwento kahit ilang beses na namin itong narinig. Ang kaba at kasabikang malaman kung maki-kita nga ng mga kawal ng Faraon ang gintong saro sa bayong ng bigas ni Benjamin ay parang nadarama ko pa rin hanggang ngayon. Nalaman namin na natagpuan ni Joseph Smith ang mga laminang ginto, at dumalaw ang Ama at ang Anak. Kapag may oras si Itay na samahan kaming maglakad papasok sa eskuwela, patuloy niya kaming kinukuwentuhan. Nadaraanan namin ang [Salt Lake] Tem-ple papasok sa eskuwela at ikinukuwento niya sa amin si Anghel Moroni. Nalaman namin na ang templo ay napakaespesyal na lugar, na kailangan mong maging mabuti para makapasok doon, at kapag doon ka ikinasal ay magpakailanman na iyon. Tinuruan niya kami sa pamamagitan ng mga bagay na ipinagdasal niya sa mga panala-ngin ng aming pamilya habang nakaluhod kami sa tabi ng aming silya bago mag-almusal at muli sa hapunan. . . .

“Ngayon hindi lamang kanyang mga inapo ang napapasigla at natutulungan ng kanyang mga turo kundi maging ang di-mabilang na matatapat na miyembro ng Simbahan. Malaking pribilehiyo at pagpapala ang maging anak niya.” 5

K a b a n a T a 1 6

234


Para madaig ang impluwensya ng kaaway, kailangang palakihin ng mga magulang ang

kanilang mga anak sa liwanag at katotohanan.

Ang kahalagahan ng pagkakaisa sa pamilya—pagmamahal at konsiderasyon para sa isa’t isa sa pamilya—ay napakahalaga. Espi-rituwal na pagkakaisa sa mga ugnayan ng pamilya ang matibay na pundasyon na magpapaunlad sa Simbahan at sa lipunan mismo. Ang katotohanang ito ay alam na alam at nauunawaan ng kaaway, at higit kailanman, ginagamit niya ang lahat ng tusong pamamaraan, impluwensya, at kapangyarihan na kaya niyang kontrolin para pa-hinain at wasakin ang walang-hanggang institusyong ito. Tanging ang ebanghelyo ni Jesucristo na ipinamuhay sa mga ugnayan ng pamilya ang makapipigil sa napakasamang paninirang ito.6

Maraming malalaki at tunay na panganib na haharapin, at ang mga ikinababahala natin nang higit sa lahat ay may kinalaman sa ating mga anak. Ang tanging tunay na proteksyon o sapat na de-pensa ay maibibigay ng tahanan at ng mga impluwensya nito.7

Kailangang maturuan ang ating mga anak na mahiwatigan kung alin ang mabuti at masama, kung hindi ay hindi nila mauuna-waan sa maraming sitwasyon kung bakit hindi sila pinapayagang gawin ang mga aktibidad na karaniwang ginagawa ng kanilang mga kapitbahay. Kung hindi sila tuturuan ayon sa mga doktrina ng Simbahan, marahil ay hindi nila mauunawaan kung bakit sila mapapamahak sa pagpunta sa konsiyerto, palabas, sine, ball game, o gayong klase ng aktibidad sa araw ng Linggo, samantalang ang mga kalaro nila, na hindi pinipigilan at hinihikayat pa, ay nagpapa-sasa sa mga bagay na ito na ipinagbabawal ng Panginoon sa kan-yang banal na araw. Responsibilidad ng mga magulang na turuan nang wasto ang kanilang mga anak, [at] pananagutin ng Panginoon ang mga magulang kung magsisilaki ang kanilang mga anak nang walang impluwensya ng mga alituntunin ng ebanghelyo ng ating Panginoong Jesucristo.8

Inutusan tayo ng Panginoon, tayong lahat, na palakihin ang ating mga anak sa liwanag at katotohanan. Saan man umiiral ang

K a b a n a T a 1 6

235

diwang ito, hindi magkakaroon, hindi maaaring magkaroon, ng alitan at pagsuway, at hindi makakaligtaan ang mga sagradong tungkulin.9

2Mga magulang ang may pangunahing responsibilidad

na turuan ang kanilang mga anak.

Kailanman ay hindi tinalikuran ng Ama ang tungkulin niya sa mga batang isinilang sa mundong ito. Mga anak pa rin Niya sila. Iniwan Niya sila sa pangangalaga ng mortal na mga magulang na pinayuhang palakihin sila sa liwanag at katotohanan. Ang panguna-hin at napakahalagang responsibilidad ng mga magulang ay turuan ang kanilang mga anak sa liwanag at katotohanan.10

Ang unang tungkulin ukol sa pagtuturo ng mga bata ng Simba-han ay nasa tahanan. Responsibilidad ng mga magulang na pala-kihin ang kanilang mga anak sa liwanag at katotohanan, at sinabi ng Panginoon na kapag hindi nila ginawa ito, pananagutin sila sa harapan ng luklukang-hukuman.11

Sinabi ng Panginoon sa isang paghahayag na ibinigay sa Simba-han noong 1831:

“Yayamang ang mga magulang ay may mga anak sa Sion, o sa alinman sa kanyang mga istaka na naitatag, na hindi nagtuturo sa kanila na maunawaan ang doktrina ng pagsisisi, pananampalataya kay Cristo ang anak ng buhay na Diyos, at ng pagbibinyag at ang kaloob na Espiritu Santo sa pamamagitan ng pagpapatong ng mga kamay, pagsapit ng walong taong gulang, ang kasalanan ay nasa ulo ng mga magulang.

“Sapagkat ito ay magiging batas sa mga naninirahan sa Sion, o sa alinman sa kanyang mga istaka na naitatag.” [D at T 68:25–26.]

. . . Ipinagagawa ito sa atin ng Panginoon.12

Pananagutan ng mga magulang ang mga kilos ng kanilang mga anak, kung hindi nila naturuan ang kanilang mga anak sa pamama-gitan ng halimbawa at tuntunin.

Kung nagawa na ng mga magulang ang lahat sa abot ng kanilang makakaya para maturuan nang tama ang kanilang mga anak sa

K a b a n a T a 1 6

236

pamamagitan ng halimbawa at tuntunin at pagkatapos ay naligaw ng landas ang mga anak, ang mga anak ang mananagot sa kanilang kasalanan at hindi ang mga magulang.13

3Tinutulungan ng Simbahan ang mga magulang sa pagsisikap nilang turuan ang kanilang mga anak.

Pangunahing pananagutan ng bawat tao na gawin [ang] mga bagay na humahantong sa kaligtasan. Lahat tayo ay inilagay sa da-igdig upang dumanas ng mga pagsubok sa buhay na ito. Narito tayo upang makita kung susundin natin ang mga utos at madaraig ang mundo, at kailangan nating gawin ang lahat para sa ating sarili sa abot ng ating makakaya.

Ang ating pamilya ang susunod na mananagot sa ating kaligta-san. Ang mga magulang ay itinakdang maging halimbawa at gabay sa kanilang mga anak at inutusang palakihin ang mga ito sa liwanag at katotohanan, sa pagtuturo sa kanila ng ebanghelyo at pagpa-pakita ng mga tamang halimbawa. Ang mga anak ay inaasahang susunod sa kanilang mga magulang, at ikarangal at igalang sila.

Sa gayon, ang Simbahan at mga ahensya nito ay isa talagang organisasyon ng paglilingkod para tulungan ang pamilya at bawat tao.14

Isinasamo ko sa inyo, mahal kong mga kapatid, mga mag-asawa, mga ama at ina, na samantalahin ang bawat pagkakataong ibini-bigay ng Simbahan na paturuan ang inyong mga anak sa iba’t ibang organisasyong inilaan para sa kanila ng mga paghahayag ng Panginoon: ang Primary, ang Sunday School, ang mga Mutual Improvement organization [Young Men at Young Women], at mga korum ng Nakabababang Priesthood sa ilalim ng pamamahala ng ating mga bishopric. . . .

. . . Mayroon tayo sa buong Simbahan, saanman tayo magkaroon ng pagkakataon, ng mga seminary at institute. . . . Mga kapatid, papuntahin ang inyong mga anak sa mga seminary na ito. Ang mga nag-aaral sa kolehiyo ay nasa hustong edad na, kung naturuan sila nang tama sa kanilang kabataan, para dumalo sa mga institute ng Simbahan.15

K a b a n a T a 1 6

237

“Sa gayon, ang Simbahan at ang mga grupo ng mga tao nito ang bumubuo sa organisasyong tutulong sa pamilya at bawat tao.”

4Dapat gawin ng mga magulang ang lahat

sa abot ng kanilang makakaya na tulungan ang kanilang mga anak na maunawaan at

maipamuhay ang ebanghelyo ni Jesucristo.

Personal na patotoo ng bawat tao ang pinagkukunan at laging pagkukunan ng lakas ng Ang Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw sa tuwina. Ang patotoo ay napapangalagaan nang husto sa pagsasamahan ng pamilya. . . . Ang pagkakaroon at pagpapalakas ng patotoo ay dapat maging proyekto ng pamilya. Huwag kaligtaan ang anumang makakatulong sa pagpapalakas ng patotoo ng sinumang miyembro ng inyong pamilya.16

Kailangan nating protektahan [ang mga bata] mula sa mga kasa-lanan at kasamaan ng mundo hangga’t kaya natin para hindi sila malihis mula sa landas ng katotohanan at kabutihan.17

K a b a n a T a 1 6

238

Tulungan ang inyong mga anak sa lahat ng paraang kaya ninyo upang lumaki sila sa kaalaman ng ebanghelyo ni Jesucristo. Turuan silang manalangin. Turuan silang sundin ang Word of Wisdom, ma-muhay nang tapat at mapagpakumbaba sa harapan ng Panginoon upang kapag mga binata’t dalaga na sila ay mapasalamatan nila kayo sa inyong nagawa para sa kanila at lingunin nila ang nakaraan nang may pasasalamat at pagmamahal sa kanilang mga magulang na nag-aruga at nagpalaki sa kanila sa ebanghelyo ni Jesucristo.18

magpakita ng mabuting halimbawa

Nakikiusap kami sa mga magulang na magpakita ng halimbawa ng kabutihan sa sarili nilang buhay at tipunin ang kanilang mga anak sa kanilang paligid at ituro sa kanila ang ebanghelyo, sa kani-lang mga home evening at sa iba pang pagkakataon.19

Kailangang sikapin ng mga magulang, o gawin man lang ang la-hat sa abot ng makakaya nila, na maging katulad ng pinapangarap nilang kahinatnan ng kanilang mga anak. Imposible kayong maging halimbawa ng isang bagay na hindi ninyo ginagawa.20

Kailangan ninyo silang turuan sa pamamagitan ng halimbawa at tuntunin. Kailangan ninyong lumuhod kasama ng inyong mga anak sa panalangin. Kailangan ninyong ituro sa kanila, nang bu-ong pagpapakumbaba, ang misyon ng ating Tagapagligtas na si Jesucristo. Kailangan ninyong ituro sa kanila ang daan, at ang ama na nagpapakita sa kanyang anak ng daan ay hindi sasabihin dito na: “Anak, pumasok ka sa Sunday School, o sa Mutual, o sa priest-hood meeting,” kundi sasabihin niyang: “Halika’t samahan mo ako.” Magtuturo siya sa pamamagitan ng halimbawa.21

Simulang turuan ang mga anak habang bata pa sila

Bawat tao ay maaaring magsimulang maglingkod sa Panginoon kahit bata pa lang. . . . Sinusunod ng mga kabataan ang turo ng kanilang mga magulang. Ang batang tinuruan sa kabutihan mula nang isilang ay mas malamang na sundin ang kabutihan sa tuwina. Ang mabubuting gawi ay madaling makasanayan at sundan.22

Dapat magkaroon ng panalangin at pananampalataya at pag-mamahal at pagsunod sa Diyos sa tahanan. Tungkulin ng mga ma-gulang na ituro sa kanilang mga anak ang nakapagliligtas na mga

K a b a n a T a 1 6

239

alituntunin ng ebanghelyo ni Jesucristo, nang sa gayon ay malaman nila kung bakit kailangan silang mabinyagan at magkaroon ng taos na hangaring patuloy na sundin ang mga utos ng Diyos matapos silang mabinyagan, nang sila ay makabalik sa kanyang piling. Buti-hing mga kapatid, gusto ba ninyo ang inyong pamilya, ang inyong mga anak; gusto ba ninyong mabuklod sa inyong ama at sa inyong ina na sumakabilang-buhay na, gusto ba ninyong maging sakdal ang pamilyang ito kapag kayo, kung pahihintulutan, ay pumasok sa kahariang selestiyal ng Diyos? Kung gayon, dapat ninyong simulang turuan ang inyong mga anak habang bata pa sila.23

Turuang manalangin ang mga anak

Ano ang isang tahanan na walang diwa ng panalangin? Hindi ito tahanan ng isang Banal sa mga Huling Araw. Dapat tayong manala-ngin; huwag nating palipasin ang umaga nang hindi pinasasalama-tan ang Panginoon nang nakaluhod habang nakapaligid ang buong pamilya, na pinasasalamatan Siya sa Kanyang mga pagpapala at patnubay. Hindi natin dapat palipasin ang magdamag, hindi tayo da-pat mahiga nang hindi natin natitipong muli ang mga miyembro ng pamilya at pinasasalamatan ang Panginoon sa Kanyang proteksyon, at humihiling sa Kanya ng patnubay sa araw-araw nating buhay.24

Sana’y tinuturuan ninyong manalangin ang inyong mga anak sa inyong tahanan. Sana’y nagdaraos kayo ng panalangin ng pamilya, araw at gabi, na natuturuan ang inyong mga anak sa pamamagitan ng halimbawa at tuntunin na sundin ang mga utos na katangi-ta-ngi at sagrado at napakahalaga sa ating kaligtasan sa kaharian ng Diyos.25

gawing pamilyar ang mga anak sa mga banal na kasulatan

Dapat magkaroon ng Biblia ang bawat tahanan sa lahat ng dako ng mundo. Dapat magkaroon ng Aklat ni Mormon ang bawat taha-nan. Ang tinutukoy ko ay ang tahanan ng mga Banal sa mga Huling Araw. Dapat magkaroon ng Doktrina at mga Tipan at Mahalagang Perlas ang bawat tahanan. Huwag ninyong itago ang mga ito sa mga estante o aparador, kundi ilantad ito kung saan ito madaling kunin, nang mabuklat ito ng mga miyembro ng pamilya at maupo sila at magbasa at mag-aral ng mga alituntunin ng ebanghelyo para sa kanilang sarili.26

K a b a n a T a 1 6

240

magdaos ng family home evening

Ang mga batang lumalaki sa tahanan kung saan sila nakibahagi sa mga family home evening, kung saan sagana ang pagmamaha-lan at pagkakaisa, ay nagtatayo ng matatatag na pundasyon para sa pagiging mabuting mamamayan at sa aktibong pakikilahok sa Simbahan. Wala nang higit na dakilang pamanang maiiwan ang mga magulang sa kanilang mga anak maliban sa alaala at mga pagpapala ng isang masaya, nagkakaisa, at mapagmahal na pamilya.

Ang mga family home evening na naiplano nang husto ay maa-aring pagmulan ng nagtatagal na kagalakan at impluwensya. Ang mga gabing ito ay mga pagkakataon para sa aktibidad ng mga grupo, pagsasaayos, pagpapakita ng pagmamahal, pagbabahagi ng patotoo, pag-aaral ng mga alituntunin ng ebanghelyo, kasayahan at paglilibang ng pamilya, at higit sa lahat, pagkakaisa at pagkakabuo ng pamilya.

Ang mga ama at ina na tapat na nagdaraos ng mga family home evening at pinagkakaisa ang pamilya sa lahat ng paraan, ay tinutu-pad nang may karangalan ang pinakadakila sa lahat ng responsibi-lidad—ang pagiging magulang.27

Ang pinakamagandang pamumunong mailalaan ng mga ama sa kaharian ng Diyos ay ang akayin ang kanilang pamilya na magdaos ng mga family home evening. Kapag bahagi ng buhay sa tahanan ang gayong mga karanasan nagkakaroon ng pagkakaisa at pag-galang sa pamilya na umiimpluwensya sa bawat tao na lalo pang magpakabuti at lumigaya.28

Ang mga magulang na nagwawalang-bahala sa malaking tulong ng programang ito [family home evening] ay isinasapalaran ang kinabukasan ng kanilang mga anak.29

Ituro ang kabanalan, kalinisang-puri, at moralidad

Dapat ninyong turuan ang inyong mga anak ng kabanalan, ng kalinisang-puri, at dapat silang maturuan habang bata pa sila. At dapat ipaalam sa kanila ang mga patibong at panganib na lubhang laganap sa buong mundo.30

Labis kaming nababahala sa espirituwal at moral na kapakanan ng lahat ng kabataan sa lahat ng dako. Moralidad, kalinisang-puri,

K a b a n a T a 1 6

241

kabanalan, paglaya sa kasalanan—ang mga ito ay kailangang ma-ging pangunahin sa ating pamumuhay, kung nais nating mauna-waan ang buong layunin nito.

Sumasamo kami sa mga ama at ina na ituro ang personal na kadalisayan sa pamamagitan ng tuntunin at halimbawa at payuhan ang kanilang mga anak sa lahat ng gayong bagay. . . .

May tiwala kami sa bata at lumalaking henerasyon sa Simbahan at sumasamo sa kanila na huwag tularan ang mga uso at kaugalian ng mundo, huwag makibahagi sa diwa ng pagrerebelde, huwag tali-kuran ang landas ng katotohanan at kabanalan. Naniniwala kami sa likas nilang kabaitan at inaasahan namin na magiging haligi sila ng kabutihan at magpapatuloy sa gawain ng Simbahan na may ibayong pananampalataya at kakayahan.31

Ihanda ang mga anak na maging mga saksi ng katotohanan at magmisyon

Ang ating mga kabataan ay kabilang sa pinakamapalad at kinalu-lugdang mga anak ng ating Ama. Sila ang maharlika ng kalangitan, isang pili at hinirang na henerasyon na may banal na tadhana. Ang kanilang mga espiritu ay inireserba upang isilang sa panahong ito na nasa lupa ang ebanghelyo, at kailangan ng Panginoon ng masi-gasig na mga tagapaglingkod na magtutuloy sa kanyang dakilang gawain sa mga huling araw.32

Kailangan nating ihanda [ang mga bata] na maging mga buhay na saksi ng katotohanan at kabanalan ng dakilang gawaing ito sa mga huling araw, at lalo na ang ating mga anak na lalaki, tiyaking karapat-dapat sila at handang magpunta sa misyon upang ipangaral ang ebanghelyo sa iba pang mga anak ng ating Ama.33

Tulungan ang mga anak na maghandang magkaroon ng sarili nilang walang-hanggang pamilya

Tinuturuan ba ninyo [ang inyong mga anak] para kapag nag-asawa na sila ay naisin nilang magpunta sa bahay ng Panginoon? Tinuturuan ba ninyo sila para naisin nilang tanggapin ang daki-lang endowment na inilaan ng Panginoon para sa kanila? Naikin-tal ba ninyo sa kanilang isipan ang katotohanan na maaari silang

K a b a n a T a 1 6

242

mabuklod bilang mga mag-asawa at ipagkaloob sa kanila ang bawat kaloob at bawat pagpapalang nauukol sa kahariang selestiyal? 34

Kailangan nating . . . gabayan at akayin [ang mga bata] upang piliin nila ang tamang kabiyak at makasal sa bahay ng Panginoon nang sa gayon ay manahin nila ang lahat ng dakilang pagpapalang binanggit namin.35

Mapagpakumbaba nating sikapin na panatilihing buo ang ating pamilya, na mapanatili sila sa ilalim ng impluwensya ng Espiritu ng Panginoon, na pinalaki sa mga alituntunin ng ebanghelyo upang lumaki sila sa kabutihan at katotohanan. . . . Ang [mga anak] ay ibinigay sa atin para maturuan natin sila sa mga paraan ng pamu-muhay, ng buhay na walang hanggan, nang makabalik silang muli sa piling ng kanilang Diyos Ama.36


Mga Tanong• Sa“MulasaBuhayniJosephFieldingSmith,”pansininangmga

halimbawa ng mga magulang na nagpapakita ng pagmamahal sa kanilang mga anak. Mag-isip ng mga paraan na masusunod ninyo ang mga halimbawang ito, anuman ang inyong mga res-ponsibilidad sa pamilya. Paano maioorganisa ng mga magulang ang kanilang sarili para mapag-ukulan ng mas maraming oras ang kanilang mga anak?

• BinanggitniPangulongSmithangmgaespirituwalnapanganibna umiral noong kanyang panahon (tingnan sa bahagi 1). Ano ang iba pang mga panganib ngayon? Paano matutulungan ng mga magulang at mga lolo’t lola ang mga bata na malabanan ang mga impluwensyang ito?

• IsipinangtiwalangibinigayngAmasaLangitsamgamagulangnang tulutan Niya silang arugain ang kanyang mga anak (tingnan sa bahagi 2). Anong patnubay at tulong ang Kanyang iniaalok?

• Sapaanongparaannaging“isangorganisasyonsapaglilingkod[ang Simbahan] para tulungan ang pamilya at bawat tao”? (Ting-nan sa bahagi 3.) Paano nakatulong sa inyo at sa inyong pamilya ang mga organisasyon ng Simbahan? Ano ang magagawa natin para tulungan ang mga bata at kabataan na lubos na makibahagi?

K a b a n a T a 1 6

243

• Nakalistasabahagi4angmgaparaanparamatulunganangmgabata at kabataan na ipamuhay ang ebanghelyo. Habang nire-repaso ninyo ang payo, isipin ang sumusunod na mga tanong: Ano ang ilang bagay na mahusay ninyong ginagawa ng inyong pamilya? Sa paanong paraan pa kayo maaaring magpakahusay? Ano ang magagawa ninyo para tulungan ang mga kabataan ng Simbahan na mapalakas ang kanilang patotoo?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanDeuteronomio 6:1–7; Awit 132:12; Mosias 1:4; 4:14–15; D at T

68:25–28; 93:36–40; tingnan din sa “Ang Mag-anak: Isang Pagha-hayag sa Mundo”

Tulong sa Pagtuturo“Maging maingat na huwag madaliing tapusin ang magagandang

talakayan sa pagtatangkang mailahad ang lahat ng materyal na in-yong inihanda. Bagaman mahalaga na tapusin ang materyal, mas mahalagang tulungan ang mga mag-aaral na madama ang implu-wensiya ng Espiritu, masagot ang kanilang mga katanungan, ma-palawak ang kanilang pagkaunawa sa ebanghelyo, at mapalalim ang kanilang pangakong sundin ang mga kautusan.” Gayunman, “mahalaga [ring] tapusin ang mga talakayan sa tamang oras. Halos nawawala ang diwa ng isang masiglang talakayan kapag napaka-tagal nito. . . . Planuhin ang oras. Alamin kung kailan dapat mag-tapos ang aralin. Bigyan ng oras ang inyong sarili na maibuod ang mga nasabi at magpatotoo” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 79, 80).


Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 40.

2. Sa The Life of Joseph Fielding Smith, 40. 3. Sa Bryant S. Hinckley, “Joseph Fielding

Smith,” Improvement Era, Hunyo 1932, 459.

4. Sa The Life of Joseph Fielding Smith, 56. 5. Amelia Smith McConkie, “Joseph

Fielding Smith,” Church News, Okt. 30, 1993, 8, 10.

6. Mensahe mula sa Unang Panguluhan, sa Family Home Evenings 1970–71 (family home evening lesson manual, 1970), v.

7. “Our Children—‘The Loveliest Flowers From God’s Own Garden,’” Relief Society Magazine, Ene. 1969, 5.


9. Sa Conference Report, Abr. 1965, 11. 10. “The Sunday School’s Responsibility,”

Instructor, Mayo 1949, 206; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 mga tomo (1954–56), 1:316.

11. Take Heed to Yourselves! (1966), 221. 12. Sa Conference Report, Abr. 1958,

29–30.

K a b a n a T a 1 6

244

13. Personal na liham, sinipi sa Doctrines of Salvation, 1:316; inalis ang italics.

14. “Use the Programs of the Church,” Improvement Era, Okt. 1970, 3.


16. “The Old and the New Magazines,” Improvement Era, Nob. 1970, 11.

17. “Mothers in Israel,” Relief Society Magazine, Dis. 1970, 886.

18. Sa Conference Report, Abr. 1958, 30. 19. Sa Conference Report, Abr. 1970, 6. 20. “Our Children—‘The Loveliest Flowers

From God’s Own Garden,’” 6. 21. Sa Conference Report, Okt. 1948, 153. 22. Take Heed to Yourselves! 414. 23. Sa Conference Report, Okt. 1948, 153. 24. “How to Teach the Gospel at Home,”

Relief Society Magazine, Dis. 1931, 685.

25. Sa Conference Report, Abr. 1958, 29. 26. “Keeping the Commandments of

Our Eternal Father,” Relief Society Magazine, Dis. 1966, 884.

27. Mensahe mula sa Unang Panguluhan, sa Family Home Evenings 1970–71 v.

28. Message from the First Presidency, sa Family Home Evenings (family home evening lesson manual, 1971), 4.


30. “Teach Virtue and Modesty,” Relief Society Magazine, Ene. 1963, 5.

31. Sa Conference Report, Abr. 1970, 5–6. 32. Sa Conference Report, Abr. 1970, 6. 33. “Mothers in Israel,” 886. 34. Sa Conference Report, Okt. 1948, 154. 35. “Mothers in Israel,” 886. 36. Sa Conference Report, Abr. 1958, 30.

245

K A B A N A T A 1 7

Kapangyarihang Magbuklod at mga Pagpapala ng Templo

“Pumarito si Elijah upang ipanumbalik sa lupa . . . ang kabuuan ng kapangyarihan ng

priesthood. Ang priesthood na ito ang mayhawak ng mga susi ng pagbibigkis at pagbubuklod

sa lupa at sa langit ng lahat ng ordenansa at alituntuning nauukol sa kaligtasan ng tao.”


Noong 1902 naglakbay si Joseph Fielding Smith patungong es-tado ng Massachusetts, kung saan siya nakakita ng impormasyon tungkol sa kanyang mga ninuno sa lahi ng mga Smith. Habang naroon, nakilala niya ang genealogist na si Sidney Perley. Sinabi sa kanya ni Mr. Perley, “Pangarap ko, kung makakaya kong gawin, na hanapin ang mga talaan ng bawat taong nagpunta sa Essex County bago sumapit ang taong 1700.”

Ikinuwento ni Pangulong Smith kalaunan: “Sinabi ko sa kanya, ‘Mr. Perley, mabigat ang trabahong pinili mong gawin, ‘no?’ Sagot niya, ‘Oo, at nag-aalala ako na baka hindi ko ito matapos kahit kailan.’ Pagkatapos ay sinabi ko sa kanya, ‘Bakit mo ito ginagawa?’ Nag-isip siya sandali at mukhang naguguluhan at pagkatapos ay sumagot, ‘Hindi ko alam kung bakit, pero nagsimula ako, at hindi na ako makatigil.’ Sabi ko, ‘Masasabi ko sa iyo kung bakit mo gina-gawa ito at bakit hindi ka makatigil, pero kung gagawin ko iyon, hindi ka maniniwala sa akin at pagtatawanan mo ako.’

“ ‘Ah,’ sabi niya, ‘hindi naman siguro. Kung masasabi mo sa akin, sigurado kong magiging interesado ako.’ Pagkatapos ay sinabi ko sa kanya ang propesiya tungkol kay Elijah at ang katuparan ng pangakong ito kina Propetang Joseph Smith at Oliver Cowdery,

246

K a b a n a T a 1 7

lahat ng miyembro ng pamilya ay maaaring gumawa ng family history.

K a b a n a T a 1 7

247

noong Abril 3, 1836, sa Kirtland Temple, at kung paano sumiglang magsaliksik ang maraming tao, at ibinaling nila ang kanilang puso sa paghahanap sa mga patay upang maisakatuparan ang dakilang pangakong ito na darating bago sumapit ang ikalawang pagparito, upang hindi bagabagin ng sumpa ang sangkatauhan. Ibinaling nga ng mga anak ang kanilang puso sa kanilang ama, at isinagawa ang mga ordenansa para sa mga patay para matubos sila at magkaroon ng pribilehiyong makapasok sa kaharian ng Diyos, kahit patay na.

“Nang makatapos ako, tumawa siya at sinabi niya, ‘Napakagan-dang kuwento, pero hindi ako naniniwala.’ Subalit inamin niya na may nagtulak sa kanya na ituloy ang pagsasaliksik na ito, at hindi siya makatigil. Marami pa akong nakilalang nagsimula at hindi rin makatigil, mga lalaki at babaeng hindi miyembro ng Simbahan. Kaya nakikita natin ngayon ang libu-libong lalaki at babaeng nag-sasaliksik sa mga talaan ng mga patay. Hindi nila alam kung bakit, pero iyon ay upang matamo natin ang tinipong mga talaang ito at makapunta tayo sa ating mga templo at isagawa ang gawain para sa ating mga patay.” 1

Itinuro ni Pangulong Smith na ang family history ay higit pa sa paghahanap ng mga pangalan, petsa, at lugar at pangangalap ng mga kuwento. Tungkol ito sa paglalaan ng mga ordenansa sa templo na nagbibigkis sa mga pamilya para sa walang-hanggan, nagbubuklod sa matatapat na tao sa lahat ng henerasyon bilang mga miyembro ng pamilya ng Diyos. “Ang mga magulang ay kaila-ngang mabuklod sa isa’t isa, at ang mga anak sa mga magulang para matanggap nila ang mga pagpapala ng kahariang selestiyal,” sabi niya. “Samakatwid ay nakasalalay ang ating kaligtasan at pag-unlad sa kaligtasan ng ating karapat-dapat na mga patay na kailangang mabuklod sa atin bilang pamilya. Maisasagawa lamang ito sa ating mga Templo.” 2 Bago inialay ang panalangin ng paglalaan sa Ogden Utah Temple, sinabi niya, “Nais kong ipaalala sa inyo na kapag nag-lalaan tayo ng bahay sa Panginoon, ang talagang ginagawa natin ay inilalaan natin ang ating sarili sa paglilingkod sa Panginoon, sa isang tipan na gagamitin natin ang bahay sa paraang nilayon niyang gamitin ito.” 3

K a b a n a T a 1 7

248


Ipinanumbalik ni Elijah ang kapangyarihang magbuklod, o magbigkis, sa lupa at sa langit.

Tinapos ni Malakias, ang pinakahuli sa mga propeta ng Lumang Tipan, ang kanyang mga propesiya sa mga salitang ito:

“Narito, aking susuguin sa inyo si Elias na propeta bago dumating ang dakila at kakilakilabot na kaarawan ng Panginoon.

“At kaniyang papagbabaliking-loob ang puso ng mga ama sa mga anak, at ang puso ng mga anak sa kanilang mga magulang; baka ako’y dumating at saktan ko ang lupa ng sumpa.” (Malakias 4:5–6.)

Tila angkop na angkop lamang na tapusin ng pinakahuli sa mga propeta sa lumang tipan ang kanyang mga salita sa isang pangako sa darating na mga henerasyon, at sa pangakong iyan ay ipropesiya na darating ang panahon na mauugnay ang mga nakaraang dispen-sasyon sa mga dispensasyon sa mga huling araw. . . .

Mayroon tayong mas malinaw na interpretasyon ng mga salita ni Malakias na ibinigay ng propetang Nephita na si Moroni, na nag-pakita kay Joseph Smith noong Setyembre 21, 1823. Binanggit ito ng anghel sa ganitong paraan:

“Masdan, ipahahayag ko sa inyo ang Pagkasaserdote, sa pama-magitan ng kamay ni Elijah, ang propeta, bago dumating ang dakila at kakila-kilabot na araw ng Panginoon.

“At kanyang itatanim sa mga puso ng mga anak ang mga pa-ngakong ginawa sa mga ama, at ang mga puso ng mga anak ay magbabalik-loob sa kanilang mga ama.

“Kung hindi magkagayon, ang buong mundo ay lubusang ma-wawasak sa kanyang pagparito.” (D at T 2:1–3.)

Ipinaalam ni Moroni kay Joseph Smith na ang propesiyang ito ay matutupad na. Natupad ito makalipas ang mga labindalawang taon, noong Abril 3, 1836. Sa araw na ito nagpakita si Elijah kina Joseph Smith at Oliver Cowdery sa Kirtland Temple at doo’y ipinagkaloob sa kanila . . . ang kapangyarihang magbigkis, o magbuklod, sa lupa at sa langit. Ang mga susi ng priesthood na ito ay hawak ni Elijah, na binigyan ng kapangyarihan ng Panginoon na mangibabaw sa

K a b a n a T a 1 7

249

mga elemento at maging sa mga tao, na may awtoridad na ibuklod sa mabubuti sa panahong ito at sa kawalang-hanggan ang lahat ng ordenansang nauukol sa kaganapan ng kaligtasan.4

Ang ilang miyembro ng Simbahan ay nalilito sa pag-iisip na du-mating si Elijah na hawak ang mga susi ng binyag para sa mga pa-tay o ng kaligtasan para sa mga patay. Higit pa riyan ang mga susing hawak ni Elijah. Ito ay mga susi ng pagbubuklod, at ang mga susing iyon ng pagbubuklod ay mahalaga sa mga buhay at gayundin sa mga patay na handang magsisi.5

Pumarito si Elijah upang ipanumbalik sa lupa, sa pamamagitan ng pagkakaloob sa mortal na mga propeta na inatasan ng Panginoon, ang kabuuan ng kapangyarihan ng Priesthood. Ang Priesthood na ito ang mayhawak ng mga susi ng pagbibigkis at pagbubuklod sa lupa at sa langit ng lahat ng ordenansa at alituntuning nauukol sa kaligtasan ng tao, nang sa gayon ay magkaroon ito ng bisa sa ka-hariang selestiyal ng Diyos. . . .

Sa pamamagitan ng awtoridad na ito isinasagawa ang mga orde-nansa sa mga templo kapwa para sa mga buhay at sa mga patay. Ito ang kapangyarihang nagbibigkis nang walang hanggan sa mga mag-asawa kapag nagpakasal sila ayon sa walang-hanggang plano. Ito ang awtoridad kung saan ang mga magulang ay may karapatang maging mga magulang sa kanilang mga anak sa buong kawalang-hanggan at hindi lamang para sa buhay na ito, kaya nagiging wa-lang-hanggan ang pamilya sa Kaharian ng Diyos.6

2Ang panunumbalik ng awtoridad na

magbuklod ay nagliligtas sa mundo sa lubusang pagkawasak sa pagparito ni Jesucristo.

Kung hindi dumating si Elijah mapapaniwalaan natin na nasa-yang ang lahat ng ginawa noong mga nakaraang panahon, dahil sinabi ng Panginoon na ang buong mundo, na nasa gayong kala-gayan, ay lubusang mawawasak sa kanyang pagparito. Samakat-wid napakahalaga ng kanyang misyon sa mundo. Hindi lamang ito tungkol sa binyag para sa mga patay, kundi pati na rin sa pagbu-buklod ng mga magulang at ng mga anak sa mga magulang, kaya dapat magkaroon ng “isang buo at husto at ganap na pagsasanib, at

K a b a n a T a 1 7

250

pag-uugnay na magkakasama ng mga dispensasyon, at mga susi, at mga kapangyarihan, at mga kaluwalhatian,” mula sa simula hang-gang sa katapusan ng panahon [tingnan sa D at T 128:18]. Kung ang kapangyarihang ito na magbuklod ay wala sa lupa, maghahari ang kalituhan at kaguluhan sa araw ng pagparito ng Panginoon, at, mangyari pa, hindi maaari iyon, sapagkat lahat ng bagay ay pi-namamahalaan at ipinatutupad ng sakdal na kautusan sa kaharian ng Diyos.7

Bakit mawawasak ang mundo? Simple lang, dahil kung walang nag-uugnay sa mga ama at anak—na siyang gawain para sa mga patay—itatatwa tayong lahat; ang buong gawain ng Diyos ay ma-bibigo at lubusang masasayang. Siyempre, hindi mangyayari iyon.8

Ang panunumbalik ng awtoridad na ito [na magbuklod] ang le-badurang nagliligtas sa mundo mula sa lubusang pagkawasak sa pagparito ni Jesucristo. Kapag isinaisip natin ang katotohanang ito nang lubusan at malinaw, madaling maunawaan na magkakaroon lang ng kaligaligan at kapahamakan kapag dumating si Cristo nang wala rito ang kapangyarihang magbuklod.9

3Para ganap na mapaghandaan ang kaligtasan, kailangan

nating tanggapin ang mga ordenansa sa templo sa pamamagitan ng kapangyarihang magbuklod.

Binigyan tayo ng Panginoon ng mga pribilehiyo at pagpapala, at ng pagkakataong makipagtipan, tanggapin ang mga ordenansang nauukol sa ating kaligtasan na higit pa sa ipinangaral sa mundo, higit pa sa mga alituntunin ng pananampalataya sa Panginoong Jesucristo, pagsisisi sa kasalanan at pagbibinyag para matubos sa mga pagkakasala at pagpapatong ng mga kamay para sa kaloob na Espiritu Santo; at ang mga alituntunin at tipang ito ay sa templo ng Diyos lamang matatanggap.10

Ang gawain sa templo ay lubhang nauugnay sa plano ng kalig-tasan, kaya hindi mananatili ang isa kung wala ang isa pa. Sa ma-daling salita, hindi magkakaroon ng kaligtasan kung wala ang mga ordenansa na sa templo lamang matatagpuan.11

Libu-libong mga Banal sa mga Huling Araw ang . . . handang dumalo sa mga pulong ng Simbahan, magbayad ng kanilang ikapu

K a b a n a T a 1 7

251

ang kapangyarihan ng priesthood na magbuklod ay “nagbibigkis nang walang hanggan sa mga mag-asawa kapag

nagpakasal sila ayon sa walang-hanggang plano.”

at gumanap sa regular na mga tungkulin ng Simbahan, ngunit tila hindi madama o maunawaan ang kahalagahan ng pagtanggap ng mga pagpapala sa templo ng Panginoon na maghahatid sa kanila sa kadakilaan. Nakapagtataka. Tila kuntento nang mabuhay ang mga tao nang hindi sinasamantala ang mga pagkakataong ibinigay sa kanila at hindi tinatanggap ang mahahalagang tipang ito na mag-babalik sa kanila sa piling ng Diyos bilang Kanyang mga anak.12

Kung nais ninyong maligtas nang lubusan, na siyang kadakilaan sa kaharian ng Diyos, . . . kailangan ninyong magpunta sa templo ng Panginoon at tanggapin ang mga banal na ordenansang ito na nasa bahay na iyon, na hindi matatanggap sa ibang lugar. Walang sinumang makatatanggap ng kaganapan ng kawalang-hanggan, ng kadakilaan nang mag-isa; walang babaeng makatatanggap ng pag-papalang iyan nang mag-isa; ngunit ang mag-asawa, kapag tinang-gap nila ang kapangyarihang magbuklod sa templo ng Panginoon,

K a b a n a T a 1 7

252

ay magtatamo ng kadakilaan, at magpapatuloy at magiging katulad ng Panginoon. At iyan ang tadhana ng tao, iyan ang hangad ng Panginoon para sa Kanyang mga anak.13

Paunawa: Para mabasa ang ilan sa mga salita ni Pangulong Smith na nagbibigay ng pag-asa at pangako sa matatapat na taong hindi nakatanggap ng lahat ng ordenansa sa templo noong nabubuhay sila, tingnan sa kabanata 15 sa aklat na ito.

4Dahil sa kapangyarihang magbuklod, makapagsasagawa

tayo ng nakapagliligtas na mga ordenansa para sa mga namatay na hindi nakatanggap nito.

Sino ang mga amang binanggit ni Malakias, at sino ang mga anak? Ang mga ama ay ang ating mga ninunong namatay na hindi nagkaroon ng pribilehiyong tanggapin ang Ebanghelyo, ngunit na-tanggap ang pangako na darating ang panahon na ipagkakaloob sa kanila ang pribilehiyong ito. Ang mga anak ay ang mga taong nabubuhay ngayon na naghahanda ng kanilang genealogy at nag-sasagawa ng mga ordenansa sa mga Templo para sa mga patay.14

Dumating si Elijah, taglay ang mga susi ng pagbubuklod, at ibi-nigay sa atin ang kapangyarihan para matulungan natin ang mga patay. Sakop ng kapangyarihang ito na magbuklod ang mga pa-tay na handang magsisi at tanggapin ang ebanghelyo na namatay nang hindi ito nalalaman, tulad ng pagtulong nito sa mga buhay na nagsisisi.15

Iniutos ng Panginoon na lahat ng kanyang espiritung anak, bawat kaluluwang nabuhay o mabubuhay sa lupa, ay magkaroon ng pan-tay-pantay at makatarungang pagkakataong paniwalaan at sundin ang mga batas ng kanyang walang-hanggang ebanghelyo. Ang mga tumatanggap sa ebanghelyo at namumuhay alinsunod sa mga batas nito, kabilang na ang binyag at selestiyal na kasal, ay magkakaroon ng buhay na walang hanggan.

Kitang-kita na kakaunting tao pa lamang ngayon ang nakarinig sa salita ng inihayag na katotohanan mula sa tinig ng isa sa mga tunay na lingkod ng Panginoon. Sa karunungan at katarungan ng Panginoon, kailangan itong marinig ng lahat. Sabi nga ni Pedro:

K a b a n a T a 1 7

253

“Sapagka’t dahil dito’y ipinangaral maging sa mga patay ang evangelio, upang sila, ayon sa mga tao sa laman ay mangahatulan, datapuwa’t mangabuhay sa espiritu ayon sa Dios.” (I Pedro 4:6.)

Ang mga hindi nagkaroon ng pagkakataong marinig ang men-sahe ng kaligtasan sa buhay na ito na tatanggapin sana iyon nang buong puso kung nagkaroon sila ng pagkakataon—sila ang ta-tanggap nito sa daigdig ng mga espiritu; sila ang gagawan natin ng mga ordenansa sa mga templo; at sila, sa ganitong paraan, ang makakasama nating tagapagmana ng kaligtasan at buhay na walang hanggan.16

Ang pagbaling ng puso ng mga ama sa mga anak at ng mga anak sa mga ama ang kapangyarihan ng kaligtasan para sa mga patay, sa pagsasagawa ng mga anak ng mga ordenansa para sa ka-nilang pumanaw na mga ninuno, at ito ay lubhang makatwiran at maaasahan. Maraming beses ko nang narinig mula sa mga tutol sa gawaing ito na imposibleng magsagawa ng ordenansa ang isang tao para sa ibang taong patay na. Nakakaligtaan ng mga nagpapahayag nito ang katotohanan na ang buong gawain ng kaligtasan ay isang gawain para sa mga patay, na si Jesucristo ang tumatayong tagapag-bayad-sala, para tubusin tayo mula sa kamatayan, na hindi tayo ang may pananagutan, at tutubusin din tayo mula sa responsibilidad sa sarili nating mga sala, kung magsisisi tayo at tatanggapin natin ang ebanghelyo. Nagawa niya ito nang malawakan at sa alituntunin ding ito ay ibinigay niya ang awtoridad sa mga miyembro ng kanyang Simbahan na isagawa ang nakapagliligtas na mga ordenansa para sa mga patay na hindi makagawa nito para sa kanilang sarili.17

Palagay ko kung minsan ay medyo makitid ang pang-unawa na-tin tungkol sa gawaing ito ng kaligtasan ng mga patay. Mali ang isipin na patay na ang mga taong ginagawan natin ng ordenansa sa templo ng Panginoon. Dapat nating isipin na buhay pa sila; at ang buhay na proxy ay kumakatawan lamang sa kanila sa pagtanggap ng mga pagpapalang dapat ay natanggap nila at tatanggapin sana nila sa buhay na ito kung nabuhay sila sa isang dispensasyon ng ebanghelyo. Samakatwid bawat taong patay na ginagawan ng or-denansa sa templo ay itinuturing na buhay sa oras na isagawa ang ordenansa.18

K a b a n a T a 1 7

254

Ang doktrinang ito ng kaligtasan para sa mga patay ay isa sa mga pinakadakilang alituntuning inihayag sa tao. Sa ganitong paraan iaalok ang ebanghelyo sa lahat ng tao. Sinasabi nito ang katotoha-nan na ang Diyos ay walang itinatanging tao [tingnan sa Mga Gawa 10:34]; na bawat kaluluwa ay mahalaga sa Kanyang paningin; at na katunayan ay totoong lahat ng tao ay hahatulan ayon sa kanilang mga ginawa.

Ngayon, nagpapasalamat ako sa Panginoon na naipanumbalik Niya sa atin ang Kanyang walang-hanggang ebanghelyo sa pana-hong ito. Nagpapasalamat ako sa Kanya para sa kapangyarihang magbuklod na ibinalik sa lupa ni Propetang Elijah. Nagpapasalamat ako sa Kanya para sa walang-hanggang pamilya, sa pribilehiyong mabuklod tayo mismo sa kanyang mga banal na templo, upang ang mga pagpapala ng pagbubuklod na ito ay matamo ng ating mga ninunong namatay nang walang alam tungkol sa ebanghelyo.19

5Ang gawain sa family history at sa templo para sa

mga patay ay pagpapakita ng pagmamahal.

Maraming mabubuti at mapagpakumbabang kaluluwang pinag-kaitan ng ginhawa ang kanilang sarili, at ng mga pangangailangan sa buhay, kung minsan, para maihanda nila ang mga talaan at isa-gawa ang mga ordenansa para sa kanilang mga patay upang sila ay maligtas. Ang mga pagpapakitang ito ng pagmamahal ay hindi mawawalan ng saysay, dahil lahat ng nagsasagawa ng kabutihang ito ay masusumpungan ang kanilang yaman sa kahariang selestiyal ng Diyos. Dakila ang kanilang magiging gantimpala, oo, maging higit pa sa kayang unawain ng mga mortal.20

Wala nang ibang gawaing nauugnay sa ebanghelyo na hindi-makasarili kaysa sa gawain sa Bahay ng Panginoon, para sa ating mga patay. Hindi umaasa ng anumang kabayaran o gantimpala sa lupa ang mga nagsasagawa ng ordenansa para sa mga patay. Hi-git sa lahat, ito ay pagpapakita ng pagmamahal, na nagmula sa puso ng tao sa pamamagitan ng tapat at palagiang pagsasagawa ng nakapagliligtas na mga ordenansang ito. Wala ngang kikitain, ngunit magkakaroon ng malaking kagalakan sa langit sa piling ng mga kaluluwang natulungan nating maligtas. Isang gawain ito na

K a b a n a T a 1 7

255

nagpapalaki sa kaluluwa ng tao, nagpapalawak sa kanyang pana-naw hinggil sa kapakanan ng kanyang kapwa, at nagtatanim ng pagmamahal sa kanyang puso para sa lahat ng anak ng ating Ama sa Langit. Walang gawaing makakapantay sa gawain sa templo para sa mga patay sa pagtuturo sa isang tao na mahalin ang kanyang kapwa na tulad sa kanyang sarili. Labis na minahal ni Jesus ang mundo kaya niya kusang inialay ang kanyang sarili bilang sakri-pisyo para sa kasalanan upang maligtas ang mundo. Mayroon din tayong kaunting pribilehiyong ipakita ang malaking pagmamahal natin sa Kanya at sa ating kapwa sa pagtulong sa kanila na matang-gap ang mga pagpapala ng ebanghelyo na hindi nila matatanggap ngayon kung wala ang tulong natin.21

6Sa pamamagitan ng gawain sa family history at sa templo, nabubuo natin ang organisasyon

ng pamilya sa maraming henerasyon.

Ang doktrina ng kaligtasan para sa mga patay at gawain sa tem-plo ay nangangako sa atin ng dakilang pagkakataong magpatu-loy bilang pamilya. Sa pamamagitan nito nalalaman natin na hindi dapat maputol ang mga ugnayan ng pamilya, na ang mga mag-asawa at ang kanilang mga anak hanggang sa huling henerasyon ay maaaring magkasama nang walang hanggan. Gayunman, para matanggap ang mga pribilehiyong ito kailangang isagawa ang mga ordenansa ng pagbubuklod sa templo ng ating Diyos. Lahat ng kontrata, pagkabigkis, obligasyon at kasunduang ginawa ng mga tao ay magwawakas, ngunit ang mga obligasyon at kasunduang ginawa sa bahay ng Panginoon, kung tapat na susundin, ay tatagal magpakailanman [tingnan sa D at T 132:7]. Nililinaw ng doktrinang ito ang konsepto ng mga layunin ng Panginoon sa kanyang mga anak. Ipinapakita nito ang kanyang sagana at walang-katapusang awa at pagmamahal sa lahat ng sumusunod sa kanya, oo, maging sa mga naghihimagsik, sapagkat dahil sa kanyang kabutihan ay magkakaloob siya ng malalaking pagpapala maging sa kanila.22

Itinuro sa atin sa ebanghelyo ni Jesucristo na ang organisasyon ng pamilya, kapag selestiyal na kadakilaan ang pinag-usapan, ay mabubuo, isang organisasyong nakaugnay ang ama at ina at mga anak ng isang henerasyon sa ama at ina at mga anak ng kasunod

K a b a n a T a 1 7

256

na henerasyon, at sa gayon ay lumalawak at lumalaganap hanggang sa katapusan ng panahon.23

Kailangang magkaroon ng pagkakaugnay, ng pagsasama-sama ng mga henerasyon mula noong panahon ni Adan hanggang sa katapusan ng panahon. Ang mga pamilya ay pagsasama-samahin at pag-uugnay-ugnayin, ang mga magulang sa mga anak, mga anak sa mga magulang, henerasyon sa henerasyon, hanggang sa magka-sama-sama tayo sa isang malaking pamilya sa pamumuno ng ating amang si Adan, kung saan siya inilagay ng Panginoon. Kaya hindi tayo maliligtas at mapapadakila sa kaharian ng Diyos maliban kung nasa puso natin ang hangaring gawin ang gawaing ito at isagawa ito hangga’t kaya natin para sa ating mga patay. Ito ay dakilang doktrina, isa sa pinakamatataas na alituntunin ng katotohanang ini-hayag sa pamamagitan ni Propetang Joseph Smith. Dapat nating

Kapag ibinaling natin ang ating puso sa mga ninunong namatay na, maibabaling din natin ang ating puso sa

buhay na mga miyembro ng ating pamilya.

K a b a n a T a 1 7

257

samantalahin ang ating mga pagkakataon at patunayan na tayo ay karapat-dapat at katanggap-tanggap sa paningin ng Panginoon, upang matanggap natin ang kadakilaang ito para sa ating sarili, at magalak tayo sa kaharian ng Diyos sa piling ng ating mga kamag-anak at kaibigan sa dakilang pagkikitang muli at pagtitipong ito ng mga Banal ng Simbahan ng Panganay, na nanatiling malaya at walang bahid-dungis mula sa mga kasalanan ng mundo.

Nawa’y pagpalain tayo ng Panginoon at magkaroon tayo ng ha-ngarin sa ating puso na gampanan ang ating tungkulin at pagling-kuran Siya nang tapat sa lahat ng ito, ang aking dalangin.24


Mga Tanong• Sa“MulasaBuhayniJosephFieldingSmith,”basahinangpayo

ni Pangulong Smith tungkol sa “ang talagang ginagawa natin” sa paglalaan ng templo. Ano ang magagawa natin para masunod ang payong ito?

• Paanonauugnayangmgaturosabahagi1samgapagsisikapnating tulungan ang ating mga ninunong namatay na? Paano maiuugnay ang mga turong ito sa ating kaugnayan sa nabubuhay na mga miyembro ng ating pamilya?

• Habangbinabasaninyoangbahagi2,hanapinangpaliwanagni Pangulong Smith kung bakit ang kapangyarihang magbuklod ay “nagliligtas sa mundo mula sa lubusang pagkawasak sa pag-parito ni Jesucristo.” Ano ang itinuturo nito tungkol sa papel na ginagampanan ng mga pamilya sa plano ng kaligtasan?

• Sapaanongparaan“lubhangnakahabisaplanongkaligtasan”ang gawain sa templo? (Tingnan sa bahagi 3.) Paano maaapek-tuhan ng alituntuning ito ang ating damdamin tungkol sa gawain sa templo?

• IpinayoniPangulongSmithnakapaggumawatayonggawainsa templo para sa mga patay, dapat nating isipin na buhay ang mga taong ito (tingnan sa bahagi 4). Ano ang ibig sabihin nito sa inyo? Paano kaya maiimpluwensyahan ng ideyang ito ang paraan ng paglilingkod ninyo sa templo?

K a b a n a T a 1 7

258

• Habangnirerepasoninyoangbahagi5,hanapinangmgapag-papalang sinabi ni Pangulong Smith na darating sa mga taong gumagawa ng gawain sa family history. Paano ninyo nalaman na totoo ang mga bagay na ito?

• Pag-aralanangbahagi6,atkunwari’ynararanasanninyoangkagalakan na kasama ang inyong mga ninuno sa isang “malaking reunion o muling pagkikita.” Pag-isipan kung ano ang magagawa ninyo upang maihanda ang inyong sarili at ang inyong pamilya para sa pribilehiyong iyon.

Kaugnay na mga Banal na KasulatanI Mga Taga Corinto 15:29; D at T 95:8; 97:15–16; 128:16–19

Tulong sa Pagtuturo“Kapag nagtatanong ang [isang] tao, isiping anyayahan ang iba na

sagutin ito sa halip na kayo mismo ang sumagot nito. Halimbawa, maaari ninyong sabihing, ‘Iyan ay isang kawili-wiling tanong. Ano ang palagay ng iba sa inyo?’ o ‘Sino ang makatutulong sa pagsagot sa tanong na ito?’” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungku-lin [2000], 79).

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Abr. 1948, 134. 2. “Salvation for the Dead,” Improvement

Era, Peb. 1917, 361; tingnan din sa Doctrines of Salvation, ed. Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 2:147.

3. “Ogden Temple Dedicatory Prayer,” Ensign, Mar. 1972, 6.

4. “The Coming of Elijah,” Ensign, Ene. 1972, 2, 5.

5. “The Keys of the Priesthood Restored,” Utah Genealogical and Historical Magazine, Hulyo 1936, 100.

6. “A Peculiar People: The Authority Elijah Restored,” Deseret News, Ene. 16, 1932, bahaging pang-Simbahan, 8; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:117.

7. “Salvation for the Living and the Dead,” Relief Society Magazine, Dis. 1918, 677–78; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:121.

8. Doctrines of Salvation, 2:122. 9. “The Coming of Elijah,” 5.

10. Sa “Relief Society Conference Minutes,” Relief Society Magazine, Ago. 1919, 466; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:40.

11. “One Hundred Years of Progress,” Liahona: The Elders’ Journal, Abr. 15, 1930, 520.

12. “The Duties of the Priesthood in Temple Work,” Utah Genealogical and Historical Magazine, Ene. 1939, 4.

13. “Elijah the Prophet and His Mission—IV,” Instructor, Mar. 1952, 67.

14. “Salvation for the Dead,” Millennial Star, Dis. 8, 1927, 775; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:127.


16. Sealing Power and Salvation, Brigham Young University Speeches of the Year (Ene. 12, 1971), 2–3; inalis ang italics.

17. The Restoration of All Things (1945), 174–75.

K a b a n a T a 1 7

259

18. “The Keys of the Priesthood Restored,” 100–101.

19. Sealing Power and Salvation, 3. 20. “A Greeting,” Utah Genealogical and

Historical Magazine, Ene. 1935, 5; ting-nan din sa Doctrines of Salvation, 2:180.

21. “Salvation for the Dead,” Improvement Era, Peb. 1917, 362; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:144.

22. “Salvation for the Dead,” Improvement Era, Peb. 1917, 362–63; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:173.


24. Sa Conference Report, Okt. 1911, 122.

260

“Kung ako’y inyong iniibig, ay tutuparin ninyo ang aking mga utos” ( Juan 14:15).

261

K A B A N A T A 1 8

Pamumuhay ayon sa Bawat Salitang Nagmumula

sa Bibig ng Diyos

“Ang pinakadakilang pagsamba ay ang pagsunod sa mga kautusan, pagsunod sa

mga yapak ng Anak ng Diyos, paggawa ng mga bagay na kalugud-lugod sa kanya.”


“Hinahangad ko ang sarili kong kaligtasan,” pahayag ni Pangu-long Joseph Fielding Smith, “at alam ko na matatagpuan ko lamang ito sa pagsunod sa mga batas ng Panginoon sa pagsunod sa mga kautusan, paggawa ng kabutihan, pagsunod sa mga yapak ng ating pinunong si Jesus, ang huwaran at pinuno ng lahat.” 1

Bukod pa sa paghahangad sa kanyang sariling kaligtasan, masi-gasig na tinulungan ni Pangulong Smith ang iba pa na gawin din iyon. Naobserbahan ni Elder Francis M. Gibbons, na naglingkod bilang kalihim sa Unang Panguluhan, na “itinuring [ni Pangulong Smith] na tungkulin niyang magbabala kapag ang mga tao ay nagsi-mulang lumihis mula sa landas na tinukoy sa mga banal na kasula-tan. At wala siyang balak na talikuran ang tungkuling iyan, anuman ang sabihin ng iba. Ang pagsasalita sa gayong paraan na hindi kinaluguran ng ilang grupo ay tila hindi naman naging hadlang sa kanya; wala siyang balak na maging popular o sikat sa mata ng mga tao. Sa halip, itinuring niya ang kanyang tungkulin na katulad ng sa tanod sa tore na ang tungkulin ay magbabala sa mga nasa ibaba na hindi nakakakita sa paparating na panganib.” 2

K a b a n a T a 1 8

262

Minsa’y nagbahagi ng isang karanasan si Pangulong Smith na naglarawan ng pagbabago ng puso na maaaring maranasan ng isang taong nakikinig sa babalang ito:

“Dumalo ako sa isang stake conference ilang taon na ang naka-raraan at nagsalita tungkol sa Word of Wisdom. . . . Nang magpunta ako sa likuran ng gusali [pagkatapos ng kumperensya,] halos lahat ay nakaalis na, ngunit isang lalaki ang nakipagkamay sa akin at nagsabing:

“ ‘Brother Smith, iyon ang unang mensahe tungkol sa Word of Wisdom na nagustuhan ko.’

“Sabi ko: ‘Wala ka pa bang ibang narinig na mensahe tungkol sa Word of Wisdom?’

“Sabi niya: ‘Mayroon, pero ito ang unang-unang nakasiya sa akin.’

“Sabi ko: ‘Bakit naman?’

“Sinabi niya: ‘Kasi, alam mo, sinusunod ko na ngayon ang Word of Wisdom.’” 3


Pinamamahalaan ng Diyos ang sansinukob sa pamamagitan ng batas, at saklaw tayo ng batas na iyan.

Dapat tanggapin ng lahat ng tao na yamang ang Maykapal ang namamahala sa buong sansinukob sa pamamagitan ng batas na hindi pabagu-bago, ang tao, na siyang pinakadakila sa lahat ng kanyang nilikha, ay kailangang magpailalim sa batas na iyan. Ipina-hayag ng Panginoon ang katotohanang ito nang maikli at tuwiran at may kapangyarihan sa isang paghahayag sa Simbahan:

“Lahat ng kaharian ay may batas na ibinigay;

“At may maraming kaharian; sapagkat walang lugar na walang naroroong kaharian; at walang kaharian na walang naroroong lugar, maging isang malaki o maliit na kaharian.

“At ang bawat kaharian ay binigyan ng batas; at sa bawat batas ay may mga hangganan din at mga batayan.

K a b a n a T a 1 8

263

“Lahat ng tao na hindi nakapananatili sa mga batayang iyon ay hindi mabibigyang-katwiran.” (D at T 88:36–39.)

Ang katotohanang ito ay hindi na kailangang patunayan. Kaya nga, makatwiran lamang na asahan natin na ang kaharian ng Diyos ay pinamamahalaan sa pamamagitan ng batas at lahat ng nais pu-masok dito ay dapat magpailalim sa batas. “Masdan, ang aking ba-hay ay isang bahay ng kaayusan, wika ng Panginoong Diyos, at hindi isang bahay ng kaguluhan.” (D at T 132:8.)

Ang Panginoon ay nagbigay sa tao ng mga batas na tinatawag nating ebanghelyo ni Jesucristo. Dahil sa kawalan ng inspirasyon at espirituwal na patnubay, maaaring magkaiba-iba ang pag-unawa at pagsasabuhay ng mga tao sa mga batas na ito, ngunit hindi ma-aaring magkaroon ng pagtatalo hinggil sa katotohanan na talagang umiiral ang mga batas na iyon, at na lahat ng naghahangad na ma-kapasok sa kahariang iyan ay saklaw ng mga ito.4

Nasa atin ang lahat ng katotohanan, doktrina, batas at ipinaga-gawa, pagsasakatuparan at ordenansang kailangan upang malig-tas at mapadakila tayo sa pinakamataas na antas ng selestiyal na daigdig.5

2Ang pagsunod sa mga kautusan ay nagpapakita

ng ating pagmamahal sa Panginoon.

Ang ating responsibilidad sa Simbahan ay sambahin ang Pa-nginoon sa espiritu at sa katotohanan, at hangad natin itong gawin nang buong puso, kakayahan, at pag-iisip. Sinabi ni Jesus: “Sa Pa-nginoon mong Dios sasamba ka, at siya lamang ang iyong pagli-lingkuran.” (Mateo 4:10.)

Naniniwala tayo na ang pagsamba ay higit pa sa pagdarasal at pangangaral at pagsunod sa ebanghelyo. Ang pinakadakilang pag-samba ay ang sundin ang mga kautusan, sundan ang mga yapak ng Anak ng Diyos, gawin sa tuwina ang mga bagay na kalugud-lugod sa kanya. Mahalagang ipahayag na naniniwala tayo sa Panginoon; ngunit mahalaga ring igalang at sundin ang kanyang kalooban sa pamamagitan ng pagsunod sa halimbawang ipinakita niya sa atin. . . . Nagagalak ako sa pribilehiyong sundan ang kanyang mga ya-pak. Nagagalak akong sabihin na nagpapasalamat ako sa mga salita

K a b a n a T a 1 8

264

ng buhay na walang hanggan na natanggap ko, sa mundong ito, at sa pag-asa ng buhay na walang hanggan na mapapasaakin sa mundong darating kung ako ay mananatiling tapat at totoo hang-gang wakas.6

Ito ang batas sa mga miyembro ng Simbahan, sa mga salita ng Tagapagligtas: “Ang mayroon ng aking mga utos, at tinutupad ang mga yaon, ay siyang umiibig sa akin. . . .” ( Juan 14:21.) Muli, sinabi ng Tagapagligtas: “Kung ako’y inyong iniibig, ay tutuparin ninyo ang aking mga utos.” ( Juan 14:15.) . . .

Ang Tagapagligtas ay hindi kailanman nakagawa ng anumang kasalanan at malinis ang kanyang budhi. Hindi siya kailangang magsisi na tulad ko at ninyo; ngunit sa hindi ko maunawaang pa-raan, pinasan niya ang bigat ng akin at inyong mga kasalanan. . . . Pumarito Siya at inialay ang kanyang sarili bilang sakripisyo upang magbayad-sala para sa bawat isa sa atin na handang magsisi ng kanyang mga kasalanan at bumalik sa kanya at sundin ang kanyang mga utos. Isipin ninyo ito, kung kaya ninyo. Dinala ng Tagapaglig-tas ang pasaning iyan sa paraang hindi natin kayang unawain. Alam ko iyan, dahil tanggap ko ang kanyang salita. Inilahad niya sa atin ang pagdurusang kanyang pinagdaanan; napakatindi ng pagdurusa kaya siya nagsumamo sa kanyang Ama na kung maaari ay hindi niya inumin ang mapait na saro at manliit: “. . . gayon ma’y huwag mangyari ang aking kalooban, kundi ang iyo.” (Lucas 22:42.) Ang sagot sa kanya ng kanyang Ama ay, “Kailangan mong inumin ito.”

Mapipigilan ko bang mahalin siya? Hindi, hindi ko kaya. Mahal ba ninyo siya? Kung gayo’y sundin ang kanyang mga utos.7

3Kung susuwayin natin ang mga utos ng Panginoon, huwag nating asahang matanggap ang Kanyang mga pagpapala.

Kapag sinuway natin ang mga utos na ibinigay sa atin ng Pa-nginoon para sa ating patnubay, wala tayong karapatan sa kanyang mga pagpapala.8

Ano ang buting idudulot sa atin ng pagdarasal sa Panginoon, kung wala tayong balak na sundin ang Kanyang mga utos? Ang gayong pagdarasal ay walang kabuluhan at isang paghamak sa

K a b a n a T a 1 8

265

harapan ng luklukan ng biyaya. Ang lakas naman ng loob nating umasa ng magandang sagot kung ganyan ang sitwasyon. “Inyong hanapin ang Panginoon samantalang siya’y masusumpungan, magsitawag kayo sa kaniya samantalang siya’y malapit: Lisanin ng masama ang kaniyang lakad, at ng liko ang kaniyang pagiisip: at manumbalik siya sa Panginoon, at kaaawaan niya siya; at sa aming Dios, sapagka’t siya’y magpapatawad ng sagana.” Iyan ang sabi ni Isaias (Isaias 55:6–7). Ngunit hindi ba laging nasa malapit ang Panginoon kapag nagdarasal tayo sa Kanya? Ang sagot ay ta-lagang hindi! Sinabi niya, “Sila ay mabagal sa pagdinig sa tinig ng Panginoon nilang Diyos; kaya nga, ang Panginoon nilang Diyos ay mabagal sa pagdinig sa kanilang mga panalangin, sa pagsagot sa kanila sa araw ng kanilang suliranin. Sa araw ng kanilang ka-payapaan ay hindi gaano nilang pinahalagahan ang aking payo; subalit, sa araw ng kanilang kaguluhan, dahil sa pangangailangan ay inaapuhap nila ako” [D at T 101:7–8]. Kung magsisilapit tayo sa

matutulungan ng mga magulang ang kanilang mga anak na “lumakad sa ganap na liwanag ng katotohanan.”

K a b a n a T a 1 8

266

Kanya, lalapit Siya sa atin, at hindi tayo pababayaan; ngunit kung hindi tayo magsisilapit sa Kanya, hindi siya nangakong sasagutin Niya tayo kapag sumusuway tayo.9

Hindi maaaring manalangin tayo sa Panginoon at sabihin nating: “Bigyan ninyo kami ng aming kailangan, pagwagiin ninyo kami, ga-win ninyo ang nais naming ipagawa sa inyo, ngunit huwag ninyong ipagawa sa amin ang nais ninyo.” 10

Kailangan tayong lumakad sa ganap na liwanag ng katotohanan, hindi sa bahagyang katotohanan lamang. Wala akong karapatang balewalain ang ilang alituntunin ng ebanghelyo at paniwalaan ang iba, at madama pagkatapos na karapat-dapat ako sa buong pag-papala ng kaligtasan at kadakilaan sa kaharian ng Diyos. Kung gusto natin ng kadakilaan, kung gusto natin ang lugar na inihanda ng Panginoon para sa mga taong mabubuti at tapat, dapat tayong maging handang lumakad sa ganap na liwanag ng ebanghelyo ni Jesucristo, at sumunod sa lahat ng kautusan. Hindi natin masasabi na ang ilan sa mga ito ay maliit at walang halaga kaya babalewalain ito ng Panginoon kung labagin natin ito. Inuutusan tayong mamu-hay ayon sa bawat salitang nagmumula sa bibig ng Diyos [tingnan sa Deuteronomio 8:3; D at T 98:11]. “Bakit tinatawag ninyo ako, Panginoon, Panginoon,” wika niya, “at di ninyo ginagawa ang mga bagay na aking sinasabi?” [Tingnan sa Lucas 6:46.] 11

4Kapag sinusunod natin ang mga utos ng Panginoon,

nasa landas tayo tungo sa pagiging sakdal.

Inaasahan ng Panginoon na maniwala tayo sa kanya, na tangga-pin natin ang kanyang walang-hanggang ebanghelyo, at mamuhay tayo ayon sa kanyang mga hinihingi at kundisyon. Hindi natin dapat piliin at sundin ang mga alituntunin ng ebanghelyo na nakasisiya lamang sa atin at kalimutan na ang iba. Wala tayong karapatang magpasiya na hindi na angkop sa ating mga sitwasyon sa lipunan at kultura ang ilang alituntunin.

Ang mga batas ng Panginoon ay walang hanggan, at nasa atin ang kabuuan ng kanyang walang-hanggang ebanghelyo at kaila-ngang paniwalaan natin ang lahat ng kanyang batas at katotohanan at mamuhay ayon dito. Wala nang mas mahalaga pa sa sinumang

K a b a n a T a 1 8

267

tao kaysa sundin ang mga utos ng Panginoon. Inaasahan niya na kakapit tayo sa bawat totoong alituntunin, uunahin natin sa bu-hay ang mga bagay ng kanyang kaharian, susulong tayo nang may katatagan kay Cristo, at maglilingkod tayo sa kanya nang buong kakayahan, pag-iisip, at lakas. Sa pananalita ng mga banal na ka-sulatan, pakinggan natin ang buod ng buong paksa: “Matakot sa Dios, at sundin mo ang kaniyang mga utos: sapagka’t ito ang buong katungkulan ng tao.” (Eclesiastes 12:13.)12

Madalas kong isipin, at sa palagay ko’y gayon din kayo, ang na-pakadakila at napakagandang mensaheng iyon—ang pinakadakila sa lahat ng naipangaral na, na alam natin—na tinatawag nating Sermon sa Bundok. . . . Kung susundin lamang natin ang mga aral na iyon, maaari tayong makabalik sa kinaroroonan ng Diyos Ama, at ng Kanyang Anak na si Jesucristo.

Madalas kong isipin ang Kanyang sinabi bilang buod ng lahat ng Kanyang itinuro:

“Kayo nga’y mangagpakasakdal, na gaya ng inyong Ama sa ka-langitan na sakdal.” [Mateo 5:48.]

. . . Naniniwala ako na talagang iyon ang nais Niyang sabihin, na dapat tayong magpakasakdal, tulad ng ating Ama sa langit na sakdal. Hindi iyan mangyayari kaagad, kundi nang taludtod sa ta-ludtod at tuntunin sa tuntunin, halimbawa sa halimbawa, at hindi rin habang nabubuhay tayo sa mundong ito, sapagkat kailangan nating sumakabilang-buhay bago tayo maging sakdal at maging katulad ng Diyos.

Ngunit dito natin ilalatag ang pundasyon. Dito tayo tuturuan ng mga simpleng katotohanan ng Ebanghelyo ni Jesucristo, sa kalaga-yang ito ng pagsubok sa atin, upang maihanda tayo para sa kasak-dalang iyon. Tungkulin ko, at tungkulin din ninyo, na maging mas mabuti ako ngayon kaysa kahapon, at maging mas mabuti kayo ngayon kaysa kahapon, at mas mabuti kayo bukas kaysa ngayon. Bakit? Dahil tayo ay nasa landas na iyon, kung sinusunod natin ang mga utos ng Panginoon, tayo ay nasa landas na iyon tungo sa ka-sakdalan, at mangyayari lamang iyan sa pamamagitan ng pagsunod at pagnanais sa ating puso na daigin ang sanlibutan. . . .

K a b a n a T a 1 8

268

. . . Kung may pagkukulang tayo, kung may kahinaan tayo, iyan ang pagtuunan natin, na may pagnanais na daigin ito, hanggang sa madaig natin ito at magtagumpay tayo. Kung nadarama ng isang tao na nahihirapan siyang magbayad ng kanyang ikapu, iyan ang bagay na dapat niyang gawin, hanggang sa matuto siyang magbayad ng kanyang ikapu. Kung Word of Wisdom naman, iyan ang dapat ni-yang gawin, hanggang sa matuto siyang mahalin ang utos na iyan.13

5Kapag sinunod natin ang mga kautusan,

papanatagin at pagpapalain at palalakasin tayo ng Panginoon para tayo maging mga lalaki at

babaeng karapat-dapat sa kadakilaan.

Para mapalugod [ang Panginoon], hindi lamang natin siya ka-ilangang sambahin nang may pasasalamat at papuri, kundi mag-pakita rin tayo ng kahandaang sumunod sa kanyang mga utos. Sa paggawa nito, pagpapalain niya tayo; sapagkat sa alituntuning ito (pagsunod sa batas) nakasalalay ang lahat ng bagay [tingnan sa D at T 130:20–21].14

Binigyan tayo ng Diyos [ng mga kautusan] upang mas mapalapit tayo sa Kanya at lumakas ang ating pananampalataya at tumatag tayo. Wala Siyang ibinigay na kautusan, kahit kailan, na hindi para sa ating kapanatagan at pagpapala. Hindi ibinigay ang mga ito para lamang mapalugod ang Panginoon, kundi para maging mas mabu-buti tayong kalalakihan at kababaihan, at maging karapat-dapat tayo sa kaligtasan at kadakilaan sa Kanyang kaharian.15

Kung nagpupunta tayo sa templo itinataas natin ang ating mga kamay at nakikipagtipan na paglilingkuran natin ang Panginoon at susundin ang kanyang mga utos at mananatili tayong walang ba-hid-dungis mula sa sanlibutan. Kung nauunawaan natin ang ating ginagawa, ang endowment ay magiging proteksyon sa atin habang tayo ay nabubuhay—proteksyong hindi ibibigay sa taong hindi nag-pupunta sa templo.

Narinig kong sinabi ng aking ama na sa oras ng pagsubok, sa oras ng tukso, iniisip niya ang mga pangako, ang mga tipang gi-nawa niya sa Bahay ng Panginoon, at naging proteksyon ang mga iyon sa kanya. . . . Ang proteksyong ito ay bahagi ng layunin ng

K a b a n a T a 1 8

269

Sa templo, nakikipagtipan tayo na “paglilingkuran natin ang Panginoon at susundin ang kanyang mga utos at mananatili

tayong walang bahid-dungis mula sa sanlibutan.”

mga seremonyang ito. Inililigtas tayo nito ngayon at dadakilain tayo nito sa kabilang-buhay, kung tutuparin natin ang mga ito. Alam ko na ibinigay ang proteksyong ito dahil naranasan ko na rin ito, tulad ng libu-libong iba pa na nakaalala sa kanilang mga pananagutan.16

Bibigyan tayo ng Panginoon ng mga kaloob. Liliwanagin Niya ang ating isipan. Bibigyan Niya tayo ng kaalamang lulutas sa lahat ng suliranin at iaayon tayo sa mga utos na kanyang ibinigay sa atin; bibigyan niya tayo ng isang kaalamang mag-uugat nang malalim sa ating kaluluwa na hindi kailanman maaalis, kung hahanapin natin ang liwanag at katotohanan at ang pag-unawang ipinangako sa atin at matatanggap natin kung magiging tapat lamang tayo sa bawat tipan at pananagutang nauukol sa ebanghelyo ni Jesucristo.17

Ang dakilang pangakong ginawa sa mga miyembro ng Simba-hang ito na handang sumunod sa batas at mga utos ng Panginoon ay na hindi lamang sila tatanggap ng isang lugar sa kaharian ng Diyos, kundi makakapiling din nila ang Ama at ang Anak; at hindi

K a b a n a T a 1 8

270

lamang iyan, sapagkat nangako ang Panginoon na lahat ng may-roon siya ay ibibigay sa kanila [tingnan sa D at T 84:33–39].18

Sa pagsunod sa mga kautusang iyon na nakasaad sa Ebanghelyo ni Jesucristo, at sa patuloy na pagsunod, tatanggap tayo ng imortali-dad, kaluwalhatian, buhay na walang hanggan, at mananahan tayo sa piling ng Diyos Ama at ng kanyang Anak na si Jesucristo, kung saan natin sila lubos na makikilala.19

Kung tatahak tayo sa mga landas ng kabutihan at kabanalan, ibubuhos sa atin ng Panginoon ang napakarami niyang pagpapala na hindi natin inakala kailanman na mangyayari. Sa ating mga kilos tayo, tulad ng sabi ni Pedro, ay magiging “isang lahing hirang, isang makaharing pagkasaserdote, bansang banal, bayang pagaaring sarili ng Dios.” (I Pedro 2:9.) At tayo ay magiging kakaiba dahil hindi tayo magiging katulad ng ibang mga tao na hindi sumusunod sa mga pamantayang ito. . . .

Bilang mga lingkod ng Panginoon, ang layunin natin ay tumahak sa landas na inihanda niya para sa atin. Hindi lamang natin hinaha-ngad na gawin at sabihin ang ikalulugod niya, kundi hinahangad nating mamuhay sa paraang katulad ng sa kanya.

Siya mismo ay nagpakita ng sakdal na halimbawa para sa atin sa lahat ng bagay at sinabi sa atin: “Sumunod ka sa akin.” Itinanong niya sa mga disipulong Nephita: “. . . anong uri ng mga tao ba na-rarapat kayo?” at pagkatapos ay sinagot niya ito ng: “Katotohanang sinasabi ko sa inyo, maging katulad ko.” (3 Ne. 27:27.)

Ngayon ay abala tayo sa pinakadakilang gawain sa mundo. Ang priesthood na ito na ating taglay ang kapangyarihan at awtoridad ng Panginoon mismo; at nangako siya sa atin na kung gagampanan nating mabuti ang ating mga tungkulin at lalakad sa liwanag, dahil siya ay nasa liwanag, magkakaroon tayo ng kaluwalhatian at kara-ngalan kasama niya magpakailanman sa kaharian ng kanyang Ama.

Sa gayon kagandang bagay na maaasam natin, hindi ba natin ka-yang talikuran ang masasamang gawi ng sanlibutan? Hindi ba natin uunahin sa ating buhay ang mga bagay na nauukol sa kaharian ng Diyos? Hindi ba natin hahangaring mamuhay araw-araw ayon sa bawat salitang nagmumula sa kanyang bibig? 20

K a b a n a T a 1 8

271

Pinatototohanan ko na nangungusap ang Panginoon sa ating panahon; na ang kanyang mensahe ay pag-asa at kagalakan at kaligtasan; at ipinapangako ko sa inyo na kung kayo ay lalakad sa liwanag ng langit, magiging tapat sa ipinagkatiwala sa inyo, at susundin ninyo ang mga kautusan, magkakaroon kayo ng kapaya-paan at kagalakan sa buhay na ito at buhay na walang hanggan sa daigdig na darating.21

Sundin ang mga kautusan. Magsilakad sa liwanag. Magtiis hang-gang wakas. Maging tapat sa bawat tipan at pananagutan, at pagpa-palain kayo ng Panginoon nang higit pa sa inaasam ninyo.22


Mga Tanong• Repasuhinangkuwentosahulingbahaging“MulasaBuhayni

Joseph Fielding Smith.” Bakit nagbabago ang damdamin natin tungkol sa ebanghelyo kapag sinisikap nating sundin ang mga kautusan?

• Anoangnatutuhanninyomulasamgatalatasabanalnakasula-tan na binanggit sa bahagi 1?

• PaanonagpapakitangpagmamahalkayJesucristoangpagsunodnatin sa mga kautusan? Paano ito nagpapakita ng pasasalamat sa Kanyang nagbabayad-salang sakripisyo? Paano ito nagpapakita ng pagsamba? (Tingnan sa bahagi 2.)

• Pagnilayanangmgaturosabahagi3.Bakitmalingasahannapagpapalain tayo ng Panginoon kung hindi naman tayo nagsisi-kap na maging masunurin?

• Paanonakakatulongsainyoangkaalamannahindininyodapatasahang maging perpekto kayo kaagad o maging sa buhay na ito? (Tingnan sa bahagi 4.) Isipin kung ano ang magagawa ninyo araw-araw, sa tulong ng Panginoon, upang makapanatili sa “lan-das tungo sa kasakdalan.”

• Sabahagi5,inilistaniPangulongSmithang10paraannapagpa-palain tayo ng Panginoon sa pagsunod natin sa mga kautusan. Anong mga karanasan ang maibabahagi ninyo kung saan natang-gap ninyo ang ilan sa mga pagpapalang ito?

K a b a n a T a 1 8

272

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMateo 4:4; 2 Nephi 31:19–20; Omni 1:26; D at T 11:20; 82:8–10;

93:1; 130:20–21; 138:1–4

Tulong sa Pagtuturo“Ipabahagi sa mga miyembro ng klase ang natutuhan nila mula

sa kanilang personal na pag-aaral ng kabanata. Makakatulong na kausapin ang ilang miyembro ng klase sa linggong iyan at hilingin sa kanila na maghandang ibahagi ang natutuhan nila” (mula pa-hina ix sa aklat na ito).

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Okt. 1969, 110. 2. Francis M. Gibbons, Joseph Fielding

Smith: Gospel Scholar, Prophet of God (1992), 313.

3. Sa Conference Report, Okt. 1935, 12. 4. “Justice for the Dead,” Ensign, Mar.

1972, 2. 5. Sa “President Smith’s Last Two

Addresses,” Ensign, Ago. 1972, 46. 6. “I Know That My Redeemer Liveth,”

Ensign, Dis. 1971, 27. 7. Sa Conference Report, Abr. 1967,

121–22. 8. Sa Conference Report, Okt. 1935, 15. 9. Sa Conference Report, Abr. 1943, 14. 10. Sa Conference Report, Okt. 1944,

144–45. 11. Sa Conference Report, Abr. 1927,

111–12. 12. “President Joseph Fielding Smith

Speaks on the New MIA Theme,” New Era, Set. 1971, 40.

13. Sa Conference Report, Okt. 1941, 95. 14. “The Virtue of Obedience,” Relief

Society Magazine, Ene. 1968, 5. 15. Sa Conference Report, Abr. 1911, 86. 16. “The Pearl of Great Price,” Utah

Genealogical and Historical Magazine, Hulyo 1930, 103.


18. “Keep the Commandments,” Improvement Era, Ago. 1970, 3.

19. Sa Conference Report, Okt. 1925, 116. 20. “Our Responsibilities as Priesthood

Holders,” Ensign, Hunyo 1971, 50. 21. Sa Conference Report, British Area

General Conference 1971, 7. 22. “Counsel to the Saints and to the

World,” Ensign, Hulyo 1972, 27.

273

K A B A N A T A 1 9

Nasa Mundo Ngunit Hindi Makamundo

“Kahit tayo’y nasa mundo, hindi tayo makamundo. Inaasahan tayong daigin ang mundo at mamuhay

sa paraang nararapat sa mga banal.”


Noong Disyembre 29, 1944, namatay ang anak ni Pangulong Joseph Fielding Smith na si Lewis habang naglilingkod sa Uni-ted States Army. Sa kabila ng dalamhating naranasan ni Pangu-long Smith, napanatag siya sa alaala ng matwid na buhay ni Lewis. “Kung mayroon mang nagawa o nasabing masama si Lewis hindi ko narinig iyon kailanman,” pagsulat ni Pangulong Smith sa kan-yang journal. “Dalisay ang kanyang pag-iisip tulad ng kanyang mga kilos. . . . Napakahirap mang mawalan ng anak nagkaroon kami ng kapayapaan at kaligayahan sa pagkabatid na siya ay malinis at walang bisyong napakalaganap sa mundo at matatagpuan sa huk-bong-sandatahan. Siya ay naging tapat sa kanyang pananampalataya at karapat-dapat sa maluwalhating pagkabuhay na mag-uli, kung kailan kami muling magsasama-sama.” 1

Mga 11 taon kalaunan, nakita ni Pangulong Joseph Fielding Smith at ng kanyang asawang si Jessie ang gayon ding mga katangian sa iba pang mga tauhang militar. Binisita nila ang mga misyon ng Simbahan sa silangang Asia at binisita rin ang mga Banal sa mga Huling Araw mula sa Estados Unidos na naglilingkod sa militar. Humanga sina Pangulo at Sister Smith sa mga kabataang lalaking ito na namuhay nang matwid at malinis sa kabila ng mga tukso ng mundo. Sa pangkalahatang kumperensya ng Oktubre 1955, inire-port ni Pangulong Smith:

274

maging sa panahon ng digmaan, maaari tayong mabuhay sa mundo ngunit hindi maging makamundo.

K a b a n a T a 1 9

K a b a n a T a 1 9

275

“Kayong mga ama at ina na may mga anak na naglilingkod sa mi-litar, ipagmalaki ninyo sila. Sila ay mababait na kabataan. Ang ilan sa ating mga sundalo ay binyagan, na sumapi sa Simbahan dahil sa mga turo, tuntunin at halimbawa—lalung-lalo na sa halimbawa ng mga miyembro ng Simbahan na kasama nilang naglilingkod sa militar.

“May nakilala akong ilang kabataang lalaki na nagsabing, ‘Sumapi kami sa Simbahan dahil sa paraan ng pamumuhay ng mga kaba-taang lalaking ito at dahil itinuro nila sa amin ang mga alituntunin ng ebanghelyo.’

“Maganda ang kanilang ginagawa. Maaaring may isa o dalawa na hindi gaanong sumusunod sa kautusan, ngunit ang mga kabataang iyon na nakilala ko, nakausap ko, ay nagpapatotoo sa katotohanan at mapagpakumbaba.

“At nang makausap namin ang mga opisyal at chaplain . . . , lahat sila ay nagsabing, ‘Gusto namin ang mga kabataang lalaki ninyo. Malinis ang kanilang moralidad. Maaasahan sila.’” 2

Pinayuhan ni Pangulong Smith ang mga miyembro ng Simbahan na maging “kakaiba sa iba pang mga tao sa daigdig”—tulad ng mga kabataang ito na naglilingkod sa hukbo.3 Sa gayong pangangaral, madalas siyang magsalita tungkol sa pagpapanatiling banal ng araw ng Sabbath, pagsunod sa Word of Wisdom, paggalang sa mga pa-ngalan ng Ama sa Langit at ni Jesucristo, pananamit nang disente, at pagsunod sa batas ng kalinisang-puri. Tiniyak niya sa mga Banal sa mga Huling Araw na ang mga pagpapalang kanilang matatanggap kung tatalikuran nila ang mga kasamaan ng sanlibutan at susundin ang mga utos ay “hihigit pa sa anumang bagay na mauunawaan natin ngayon.” 4


Inaasahan ng Panginoon na tatalikuran natin ang mga kasamaan ng mundo at mamumuhay

sa paraang nararapat sa mga Banal.

Tayo ay nabubuhay sa isang masama at makasalanang mundo. Ngunit kahit tayo’y nasa mundo, hindi tayo makamundo. Inaasahan tayong daigin ang mundo at mamuhay sa paraang nararapat sa mga

K a b a n a T a 1 9

276

banal. . . . Higit na liwanag ang taglay natin kaysa sa sanlibutan, at mas malaki ang inaasahan ng Panginoon sa atin kaysa sa kanila.5

Sa ikalabimpitong kabanata ng Juan—nahihirapan akong basa-hin ang kabanatang ito nang hindi napapaluha— . . . ang ating Panginoon, nang manalangin sa kanyang Ama nang may buong pagmamahal sa kanyang kaluluwa dahil alam niyang oras na para isakripisyo ang kanyang sarili, ay ipinagdasal ang kanyang mga disipulo. Sa panalanging iyon sinabi niya,

“Hindi ko idinadalangin na alisin mo sila sa sanglibutan, kundi ingatan mo sila mula sa masama.

“Hindi sila taga sanglibutan, na gaya ko naman na hindi taga sanglibutan.

“Pakabanalin mo sila sa katotohanan: ang salita mo’y katotoha-nan.” ( Juan 17:15–17.)

Kung ipinamumuhay natin ang relihiyong inihayag ng Panginoon at siya nating natanggap, hindi tayo nabibilang sa sanlibutan. Hindi tayo dapat makibahagi sa lahat ng kahangalan nito. Hindi tayo da-pat makibahagi sa mga kasalanan at pagkakamali nito—mga maling pilosopiya at doktrina, mga kamaliang may kinalaman sa gobyerno, o anumang mga kamalian iyon—wala tayong partisipasyon diyan.

Ang dapat lang nating gawin ay sundin ang mga utos ng Diyos. Iyon lang, maging tapat sa bawat tipan at bawat pananagutang pi-nasukan natin at tinaglay sa ating sarili.6

Huwag ninyong isipin na ang ibig kong sabihin ay dapat na-ting ihiwalay ang ating sarili sa lahat ng taong hindi miyembro ng Simbahan at huwag tayong makisalamuha sa kanila. Hindi ko sinabi iyan, kundi nais kong maging tapat tayong mga Banal sa mga Huling Araw, at kung ang mga tao sa mundo ay lumalakad sa kadiliman at kasalanan at sumasalungat sa kalooban ng Panginoon, diyan tayo dapat humiwalay.7

Kapag sumapi tayo sa Simbahan . . . , inaasahan tayong talikuran ang maraming gawi ng sanlibutan at mamuhay sa paraang nararapat sa mga banal. Hindi na tayo dapat manamit o magsalita o kumilos o kaya’y mag-isip na tulad ng madalas gawin ng iba. Marami sa mundo ang gumagamit ng tsaa, kape, tabako o sigarilyo, at alak,

K a b a n a T a 1 9

277

at sangkot sa paggamit ng mga bawal na gamot. Marami ang nan-lalapastangan at sila ay mahahalay at malalaswa, imoral at marumi sa kanilang buhay, ngunit hindi natin dapat gawin ang lahat ng ito. Tayo ay mga Banal ng Kataas-taasang Diyos. . . .

Nananawagan ako sa Simbahan at sa lahat ng miyembro nito na talikuran ang mga kasamaan ng mundo. Dapat nating iwasan ang masagwa at bawat anyo ng imoralidad tulad ng pag-iwas natin sa isang salot . . .

Bilang mga lingkod ng Panginoon, ang ating layunin ay tumahak sa landas na inihanda niya para sa atin. Hindi lamang natin gustong gawin at sabihin ang anumang makalulugod sa kanya, kundi ha-ngad nating tularan ang kanyang buhay.8

Pagpapanatiling banal ng araw ng Sabbath

Nais kong magsalita nang kaunti tungkol sa paggalang sa araw ng Sabbath at pagpapanatiling banal nito. Ang kautusang ito ay ibinigay sa simula pa lamang, at inutusan ng Diyos ang mga Banal at lahat ng tao sa buong mundo na dapat nilang igalang ang araw ng Sabbath at panatilihin itong banal—isang araw sa loob ng pitong araw. Sa araw na iyan dapat tayong magpahinga mula sa ating mga gawain, dapat tayong magtungo sa bahay ng Panginoon at ialay natin ang ating mga sakramento sa Kanyang banal na araw. Sapag-kat ito ang araw na itinakda sa atin para magpahinga sa ating mga gawain at iukol ang ating mga panalangin sa Kataas-taasang Diyos. [Tingnan sa D at T 59:9–10.] Sa araw na ito dapat natin Siyang pa-salamatan at papurihan sa panalangin, sa pag-aayuno, sa pag-awit, at sa pagpapasigla at pagtuturo sa isa’t isa.9

Ang araw ng Sabbath ay naging araw ng kasiyahan, ng paglili-bang, ng anumang bagay maliban sa araw ng pagsamba, . . . at na-lulungkot akong sabihin na napakaraming miyembro ng Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw—kahit isa lang ay napakarami na rin—na gumagawa na rin ng mga bagay na iyan, at ang araw ng Sabbath para sa ilang miyembro ng Simbahan ay itinuturing na araw ng paglilibang, ng kasiyahan, sa halip na araw na mapaglilingkuran natin ang ating Panginoong Diyos nang buong puso, buong kakayahan, pag-iisip, at lakas. . . .

K a b a n a T a 1 9

278

Ngayon, ito ang batas sa Simbahan ngayon tulad ng batas noong sinaunang Israel, at hindi ito gaanong ikinatutuwa ng ilan sa ating mga miyembro dahil pakiramdam nila ay hadlang ang paggalang sa araw ng Sabbath sa kanilang mga aktibidad.10

Wala tayong karapatang labagin ang araw ng Sabbath. . . . Labis kong ikinalulungkot na, maging sa mga komunidad ng mga Banal sa mga Huling Araw, ang doktrinang ito ay hindi sinusunod ng ilan; na tila pakiramdam ng ilan sa atin ay tamang tularan ang kaugalian ng mundo hinggil dito. Nakikibahagi sila sa mga ideya at paniwala ng mundo sa paglabag sa mga utos ng Panginoon. At kung gagawin natin ito pananagutin tayo ng Panginoon, at hindi natin maaaring labagin ang kanyang salita at tanggapin pa rin ang mga pagpapala para sa matatapat.11

Pagsunod sa Word of Wisdom

Ang Word of Wisdom ay isang mahalagang batas. Itinuturo nito ang tama at binibigyan tayo ng sapat na tagubilin hinggil sa pagkain at inumin, na makabubuti at makasasama rin sa katawan. Kung tapat nating susundin ang nasusulat sa tulong ng Espiritu ng Pa-nginoon, hindi na tayo kailangan pang payuhan. Ang napakagan-dang tagubiling ito ay naglalaman ng sumusunod na pangako:

“At lahat ng banal na makatatandang sumunod at gawin ang mga salitang ito, lumalakad sa pagsunod sa mga kautusan, ay tatanggap ng kalusugan sa kanilang pusod at kanilang utak-sa-buto;

“At makatatagpo ng karunungan at malaking kayamanan ng ka-alaman, maging mga natatagong kayamanan;

“At tatakbo at hindi mapapagod, at lalakad at hindi manghihina.” [D at T 89:18–20] 12

Bilyun-bilyong dolyar ang nagagastos taun-taon para sa nakala-lasing na mga alak at sigarilyo. Ang kalasingan at kasalanang hatid ng mga kasamaang ito sa pamilya ng tao ay sumisira, hindi la-mang sa kalusugan, kundi sa moral at espirituwal na proteksyon ng sangkatauhan.13

Nagkakawatak-watak ang mga pamilya dahil sa lumalaganap na paggamit ng mga bawal na gamot at pag-abuso sa mga gamot na inireseta.14

K a b a n a T a 1 9

279

Inihayag ng Panginoon ang Word of Wisdom kay Propetang Joseph Smith para tulungan ang mga banal

na magkaroon ng pisikal at espirituwal na lakas.

Hindi tayo dapat makinig sa mga pang-aakit at masamang pang-aalok ng mga bagay na nakasasama sa katawan at ipinagbabawal ng ating Ama sa langit at ng kanyang Anak na si Jesucristo, at salungat sa ebanghelyong ibinigay nila sa atin. . . .

Kailangan ay malinis ang ating katawan. Kailangan ay malinis ang ating pag-iisip. Kailangan nating isapuso ang hangaring paglingku-ran ang Panginoon at sundin ang kanyang mga utos; alalahaning manalangin, at mapagkumbabang hanapin ang mga payo na du-marating sa patnubay ng Espiritu ng Panginoon.15

Paggalang sa pangalan ng diyos

Dapat nating igalang ang pangalan ng Diyos sa pinakasagrado at pinakataimtim na paraan. Wala nang higit na nakababalisa o nakasisindak sa damdamin ng isang matinong tao maliban sa mari-nig na binabanggit nang walang paggalang ng ilang taong walang

K a b a n a T a 1 9

280

pakundangan, mangmang, o imoral ang pangalan ng Diyos. May ilang tao na naging lubhang lapastangan na para bang imposible na sa kanila ang magsalita ng dalawa o tatlong pangungusap nang hindi nagbabanggit—gaya ng nasa isip nila—ng salitang mahalay o lapastangan. May ilang tao rin na nag-aakala . . . na gawain iyon ng isang tunay na lalaki at mas magaling sila sa iba, kung gagamit sila ng mga salitang puno ng kalapastanganan. . . . Ang kasalanan sa anumang anyo ay nakaaaba at nakapipinsala sa kaluluwa, at dapat iwasan ng lahat ng miyembro ng Simbahan na parang naka-mamatay na lason.

Ang magagandang kuwento ay madalas masira dahil lamang sa hindi naunawaan ng mga awtor ang angkop na paggamit ng mga sagradong pangalan. Kapag lumabas ang kalapastanganan sa bibig ng mga respetadong tao, sa halip na mapaganda ang kuwento ay nasisira ang kahalagahan at kagandahan nito. . . . Kakatwa na iniisip ng ilang tao, at pati na ng ilang mabubuting tao, na ang paggamit ng ilang pananalita na kasama ang pangalan ng Panginoon, ay naka-kawili, nakakatuwa, o nakakaganda, sa kanilang mga kuwento! . . .

Sa lahat ng iba pang mga tao sa mundo, dapat isaalang-alang ng mga Banal sa mga Huling Araw nang may lubos na kasagraduhan at pagpipitagan ang lahat ng bagay na banal. Ang mga tao ng daigdig ay hindi naturuang tulad natin hinggil sa gayong mga bagay, baga-ma’t maraming tapat, relihiyoso, at matitinong tao sa mundo. Ngunit tayo ay may patnubay ng Banal na Espiritu at mga paghahayag ng Panginoon, at taimtim Niyang itinuro sa atin sa sarili nating panahon ang ating tungkulin hinggil sa gayong mga bagay.16

Pananamit nang disente at pagsunod sa batas ng kalinisang-puri

Hindi dapat gayahin ng mga Banal sa mga Huling Araw ang mga uso at hindi disente sa mundo. Tayo ay mga tao ng Panginoon. Ina-asahan Niya tayong mamuhay nang malinis, nang banal, na panati-lihing malinis at dalisay ang ating pag-iisip at maging tapat tayo sa pagsunod sa lahat ng iba pa niyang mga kautusan. Bakit natin dapat tularan ang mundo, bakit hindi tayo maging disente, bakit hindi na-tin magawa ang mga bagay na ipinagagawa sa atin ng Panginoon? 17

K a b a n a T a 1 9

281

Habang naglalakad ako sa mga kalye papunta o pauwi man mula sa Church Office Building, nakakakita ako ng mga bata at matanda, marami sa kanila ay “mga anak na babae ng Sion,” na hindi disente ang pananamit [tingnan sa Isaias 3:16–24]. Natanto ko na nagba-bago nga ang panahon at mga uso. . . . [Ngunit] ang alituntunin ng pagiging disente at ng kagandahang-asal ay hindi nagbabago. . . . Ang mga pamantayang ipinahayag ng mga General Authority ng Simbahan ay na dapat manamit nang disente ang kababaihan, at maging ang kalalakihan. Tinuturuan sila ng wastong asal at kadi-sentehan sa lahat ng oras.

Sa aking palagay, nakakalungkot sa “mga anak na babae ng Sion” kapag hindi sila disenteng manamit. Bukod pa rito, ang pahayag na ito ay ukol sa kalalakihan at maging sa kababaihan. Ang Panginoon ay nagbigay ng mga kautusan sa sinaunang Israel na dapat takpan ng kalalakihan at kababaihan ang kanilang katawan at sundin ang batas ng kalinisang-puri sa lahat ng oras.

Nagsusumamo ako alang-alang sa kadisentehan at kalinisang-puri at sa lahat ng miyembro ng Simbahan, kapwa lalaki at babae, na maging malinis ang puri, malinis sa kanilang pamumuhay, at ma-sunurin sa mga tipan at utos ng Panginoon na ibinigay sa atin. . . .

. . . Ang pagsusuot ng masagwang damit, na maaaring mukhang maliit na bagay lamang, ay may inaalis na isang bagay sa ating mga kabataang babae o lalaki sa Simbahan. Dahil dito mas mahirap nang sundin ang mga walang-hanggang alituntuning iyon na dapat ipa-muhay nating lahat kung gusto nating makabalik sa kinaroroonan ng ating Ama sa Langit.18

2Ang mga pagpapalang ipinangako sa matatapat ay higit na dakila kaysa mga panandaliang kasiyahan sa mundo.

[Sinabing minsan ng isang miyembro ng Simbahan na] hindi niya gaanong maunawaan na kahit nagbayad siya ng kanyang ikapu at sinunod niya ang Word of Wisdom, madasalin siya, at sinikap ni-yang sundin ang lahat ng utos ng Panginoon na ibinigay sa kanya, hirap pa rin siyang kumita nang sapat para matustusan ang kanyang mga pangangailangan; samantalang ang kapitbahay niya ay nilabag

K a b a n a T a 1 9

282

ang araw ng Sabbath, palagay ko ay nanigarilyo siya at uminom ng alak; nasa kanya na ang itinuturing ng mundo na kasiyahan sa buhay, hindi siya nakinig sa mga turo ng ating Panginoon at Taga-pagligtas na si Jesucristo, pero umunlad pa rin siya.

Alam ninyo, pinag-iisipan iyan ng napakaraming miyembro ng Simbahan at iniisip nila kung bakit ganoon. Bakit tila biniyayaan ng lahat ng magagandang bagay sa daigdig ang taong ito—siyanga pala, marami sa mga bagay na inaakala niyang mabuti ay masama pala—samantalang napakaraming miyembro ng Simbahan ang na-hihirapan, nagsisikap nang husto para mabuhay sa mundo.

Simple lang ang sagot. Kapag nagpupunta ako kung minsan, at ginagawa ko iyon paminsan-minsan, sa laro ng football o baseball o iba pang libangan, lagi akong pinaliligiran ng kalalakihan at kaba-baihang naninigarilyo. Nakakainis iyon, at medyo nababahala ako. Babaling ako kay Sister Smith, at may sasabihin ako sa kanya, at sasabihin naman niya, “Ngayon, alam mo na kung ano ang naituro mo sa akin. Ikaw ay nasa mundo nila. Ito ang mundo nila.” At ibi-nabalik ako niyan sa katotohanan. Tama, tayo ay nasa mundo nila, ngunit hindi natin kailangang maging makamundo.

Kaya, dahil nabubuhay tayo sa mundo nila, umuunlad sila, ngu-nit, butihin kong mga kapatid, magwawakas na ang mundo nila. . . .

Darating ang araw na mawawala sa atin ang mundong ito. Baba-guhin ito. Magkakaroon tayo ng mas magandang mundo. Magka-karoon tayo ng isang mundong matwid, dahil pagdating ni Cristo, lilinisin niya ang daigdig.19

Kung masigasig tayong maghahanap, mananalangin sa tuwina, mananalig, at lalakad nang matwid, mapapasaatin ang pangako ng Panginoon na lahat ng bagay ay magkakalakip na gagawa para sa ating ikabubuti [tingnan sa D at T 90:24]. Hindi ito isang pangako na hindi na tayo magkakaroon ng mga pagsubok at problema sa buhay, dahil ang kalagayang ito ng pagsubok ay nakaplanong mag-bigay sa atin ng karanasan at magkakasalungat na sitwasyon.

Ang buhay ay hindi nilayong maging madali, ngunit nangako ang Panginoon na gagawin niyang para sa ating ikabubuti ang lahat ng pagsubok at paghihirap. Bibigyan niya tayo ng lakas at kakayahan na madaig ang sanlibutan at manindigan sa pananampalataya sa

K a b a n a T a 1 9

283

kabila ng lahat ng oposisyon. Ipinangako na tatanggap tayo ng kapayapaan sa ating puso sa kabila ng mga kaguluhan at suliranin sa mundo. At higit sa lahat, ito ipinangako na kapag namatay tayo, magiging karapat-dapat tayo sa walang-hanggang kapayapaan sa piling Niya na siya nating hinahanap, kung kaninong mga batas ay sinunod natin, at siyang pinili nating paglingkuran.20

3Kapag inuna natin sa buhay ang kaharian ng Diyos,

tayo ay nagsisilbing mga ilaw sa sanlibutan at nagpapakita ng halimbawa na tutularan ng iba.

Ang mga Banal sa mga Huling Araw ay tulad sa isang bayan na nakatayo sa ibabaw ng isang burol na hindi maitatago, at tulad sa kandila na nagbibigay ng liwanag sa lahat ng nasa bahay. Tungkulin natin na hayaang magliwanag ang ating ilaw bilang halimbawa ng kabutihan, hindi lamang sa mga taong nakapaligid sa atin, kundi sa mga tao sa buong daigdig. [Tingnan sa Mateo 5:14–16.] 21

Nais naming makita ang mga Banal sa bawat bansa na tinatang-gap ang buong pagpapala ng ebanghelyo at tumatayo bilang mga espirituwal na pinuno sa kanilang bansa.22

Mga kapatid, sundin natin ang mga utos ng Diyos ayon sa pag-kahayag sa mga ito. Magpakita tayo ng magandang halimbawa sa mga tao sa daigdig, upang hangarin nila, kapag nakita ang ating mabubuting gawa, na magsisi at tanggapin ang katotohanan at ang plano ng kaligtasan, nang sa gayon ay matamo nila ang kaligtasan sa kahariang selestiyal ng Diyos.23

Dalangin ko na manindigan ang mga Banal laban sa mga pa-mimilit at pang-aakit ng mundo; na unahin nila sa buhay ang mga bagay ukol sa kaharian ng Diyos; na maging tapat sila sa bawat pagtitiwala at tuparin nila ang bawat tipan.

Ipinagdarasal ko ang bata at bagong henerasyon na mapanatili nilang malinis ang kanilang isipan at katawan—malaya sa imorali-dad, sa bawal na gamot, at sa diwa ng paghihimagsik at paglabag sa kagandahang-asal na lumalaganap sa lupain.

Ama namin, ibuhos ninyo ang inyong Espiritu sa mga batang ito upang sila po ay mapangalagaan mula sa mga panganib ng mundo

K a b a n a T a 1 9

284

at mapanatili silang malinis at dalisay, karapat-dapat na makapasok sa inyong kinaroroonan at makapanahan sa piling ninyo.

At ang inyong pangangalaga nawa’y mapasalahat ng taong nag-hahanap sa inyo at naglalakad sa inyong harapan nang buong dangal ng kanilang kaluluwa, upang sila ay maging mga ilaw sa sanlibutan, maging mga kasangkapan sa inyong mga kamay sa pag-sasakatuparan ng inyong mga layunin sa lupa.24


Mga Tanong• Habangbinabasaninyoang“MulasaBuhayniJosephFielding

Smith,” isipin ang mga hamong kinakaharap ngayon ng mga ka-bataan kapag hindi nila kasama ang kanilang mga magulang o lider. Ano ang magagawa natin para matulungan ang mga kaba-taan na manatiling tapat sa gayong mga sitwasyon?

• Anoangilangpagpapalangdumaratingsaatinkapagsinusunodnatin ang mga kautusang binanggit sa bahagi 1?

• Paanoninyomagagamitangmgaturosabahagi2paratulunganang isang taong naaakit sa mga makamundong bagay? Paano tayo magkakaroon ng “kapayapaan sa ating puso sa kabila ng mga kaguluhan at suliranin sa mundo”?

• Paanomakakatulongangatingmgahalimbawaparatalikuranngiba ang mga gawi ng sanlibutan? (Tingnan sa bahagi 3.) Kailan ninyo nakita ang bisa ng mabuting halimbawa? Isipin kung ano ang magagawa ninyo para makapagpakita ng mabuting halim-bawa sa inyong pamilya at sa iba.

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMateo 6:24; Marcos 8:34–36; Juan 14:27; Mga Taga Filipos 2:14–

15; Moroni 10:30, 32

Tulong sa Pagtuturo“Maipapahayag ninyo ang pagmamahal sa inyong mga tinutu-

ruan sa pamamagitan ng masusing pakikinig sa kanila at pagiging tunay na interesado sa kanilang buhay. Ang pag-ibig na tulad ng

K a b a n a T a 1 9

285

kay Cristo ay may kapangyarihang magpalambot ng mga puso at matulungan ang tao na maging handang tumanggap ng mga [pag-bulong] ng Espiritu” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tung-kulin [2000], 56).

Mga Tala 1. Joseph Fielding Smith Jr. at John J.




4. “Our Responsibilities as Priesthood Holders,” Ensign, Hunyo 1971, 50.

5. “President Joseph Fielding Smith Speaks to 14,000 Youth at Long Beach, California,” New Era, Hulyo 1971, 8.


7. “The Pearl of Great Price,” Utah Genealogical and Historical Magazine, Hulyo 1930, 104.

8. “Our Responsibilities as Priesthood Holders,” 49–50.

9. Sa Conference Report, Abr. 1911, 86. 10. Sa Conference Report, Abr. 1957,

60–61. 11. Sa Conference Report, Abr. 1927, 111. 12. Answers to Gospel Questions, tinipon


13. “Be Ye Clean!” Church News, Oct. 2, 1943, 4; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 3:276.


15. Sa Conference Report, Okt. 1960, 51. 16. “The Spirit of Reverence and Worship,”

Improvement Era, Set. 1941, 525, 572; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 1:12–14.

17. “Teach Virtue and Modesty,” Relief Society Magazine, Ene. 1963, 6.

18. “My Dear Young Fellow Workers,” New Era, Ene. 1971, 5.

19. Sa Conference Report, Abr. 1952, 28. 20. “President Joseph Fielding Smith

Speaks on the New MIA Theme,” New Era, Set. 1971, 40.

21. Sa Conference Report, Okt. 1930, 23. 22. Sa Conference Report, British Area

General Conference 1971, 6. 23. Sa Conference Report, Abr. 1954, 28. 24. “A Witness and a Blessing,” Ensign,

Hunyo 1971, 110.

286

“datapuwa’t sinabi ni Pedro, Pilak at ginto ay wala ako; datapuwa’t ang nasa akin, ay siya kong ibinibigay sa iyo: Sa pangalan ni

Jesucristong taga nazaret, lumakad ka” (mga gawa 3:6).

287

K A B A N A T A 2 0

Pagmamahal at Pagmamalasakit sa Lahat ng Anak ng Ating ama

“Palagay ko kung alam at nauunawaan ng lahat ng tao kung sino sila, at batid nila ang

kanilang banal na pinagmulan, . . . magiging mabait at magkakaunawaan sila sa isa’t isa na magpapabago sa kanilang buong pamumuhay

at maghahatid ng kapayapaan sa lupa.”


Napuna nina Joseph Fielding Smith Jr. at John J. Stewart na, “Sa maalalahanin at maliliit na bagay sa buhay makikita nang napakali-naw ang tunay na Joseph Fielding Smith.” Pagkatapos ay nagbahagi sila ng tatlong halimbawa ng “maalalahanin at maliliit na bagay” na nagawa niya:

“Isang araw sa isang kumperensya ng simbahan sa Mormon Ta-bernacle sa Temple Square isang 12-taong-gulang na batang lalaki, na tuwang-tuwang makapunta roon sa unang pagkakataon, ang du-mating nang maaga para matiyak na makakaupo siya sa harapan. . . . Bago nagsimula ang pulong, at nang wala nang maupuan, hiniling ng isang usher sa bata na ibigay na lang ang kanyang upuan sa isang Senador ng Estados Unidos na nahuli ng dating. Buong pagpapa-kumbabang sumunod ang bata, at tumayo sa pasilyo, na masama ang loob, napahiya, at naluluha.” Si Pangulong Joseph Fielding Smith ay “napansin ang binatilyo at pinaakyat ito [sa pulpito]. Nang sabihin sa kanya ng bata ang nangyari sinabi niya, ‘Walang karapatan ang usher na iyon na gawin iyan sa iyo. Kaya halika, tabi tayo,’ at nagtabi sila sa isang upuan, sa gitna ng mga apostol ng Simbahan.

“Isang araw habang iniinterbyu niya ang isang grupo ng mga kabataang lalaking pupunta sa dalawang-taong misyon para sa

K a b a n a T a 2 0

288

Simbahan, napansin [niya] ang isang batang taga-bukid na magmi-misyon sa silangang Canada. ‘Iho, malamig doon. May makapal ka bang pangginaw?’ ‘Wala po.’ Itinawid niya ng kalye ang bata pa-punta sa [isang] department store at binilhan ito ng pinakamakapal na pangginaw na naroon.

“Sa araw na sinang-ayunan siya sa kumperensya bilang pangulo ng Simbahan isang munting batang babae ang nakipagsiksikan pag-katapos ng pulong at inabot ang kanyang kamay. Lubha siyang naantig sa ginawa nito kaya yumuko siya at kinalong ang bata. Na-laman niya na ang pangalan nito ay Venus Hobbs, . . . na mag-aapat na taong gulang na. Sa araw ng kanyang kaarawan, nakatanggap si Venus ng sorpresang tawag sa telepono: Tumawag nang long dis-tance si Joseph Fielding Smith at ang kanyang asawa para kantahan siya ng ‘Maligayang Kaarawan.’” 1

Ang mga pagpapakitang ito ng kabaitan ay hindi lang paminsan-minsan nangyari kundi bahagi na ng habambuhay na pag-uugali. Si Pangulong Smith ay “isang taong malambot ang puso at mahabagin. Ang kanyang buhay ay puno ng paulit-ulit na pagbibigay ng tulong sa nangangailangan, kapanatagan sa pusong-sawi, payo sa nalilito at pagpapakita ng halimbawa ng pag-ibig sa kapwa na siyang ‘dalisay na pag-ibig ni Cristo.’ [Moroni 7:47.]” 2


Sa kaalaman na ang Diyos ang Ama ng lahat ng tao, hangad nating mahalin at pagpalain ang iba.

Palagay ko kung alam at nauunawaan ng lahat ng tao kung sino sila, at batid nila ang kanilang banal na pinagmulan, at ang wa-lang-hanggang potensyal na bahagi ng kanilang pamana, magiging mabait at magkakaunawaan sila sa isa’t isa na magpapabago sa ka-nilang buong pamumuhay at maghahatid ng kapayapaan sa lupa.”

Naniniwala tayo sa dignidad at banal na pinagmulan ng tao. Ang ating pananampalataya ay nakasalig sa katotohanan na ang Diyos ang ating Ama, at tayo ay kanyang mga anak, at lahat ng tao ay magkakapatid sa iisang walang-hanggang pamilya.

K a b a n a T a 2 0

289

Bilang mga miyembro ng kanyang pamilya, nanirahan tayo sa pi-ling niya bago itinatag ang mundong ito, at inorden at itinakda niya ang plano ng kaligtasan kung saan nagkaroon tayo ng pribilehiyong lumago at umunlad na tulad ng sinisikap nating gawin.

Ang Diyos na ating sinasamba ay isang niluwalhating Nilalang na lubos ang kapangyarihan at kasakdalan, at nilikha niya ang tao sa sarili niyang larawan at wangis, na may mga katangiang taglay niya mismo.

Kaya nga ang ating paniniwala sa karangalan at tadhana ng tao ay mahalagang bahagi kapwa ng ating teolohiya at ng ating pamu-muhay. Ito mismo ang batayan ng turo ng ating Panginoon na “ang dakila at pangunang utos” ay: “Iibigin mo ang Panginoon mong Dios ng buong puso mo, at ng buong kaluluwa mo, at ng buong pagiisip mo”; at ang pangalawang dakilang utos ay: “Iibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng iyong sarili.” (Tingnan sa Mat. 22:37–39.)

Dahil ang Diyos ay ating Ama, may likas tayong hangaring maha-lin at paglingkuran siya at maging karapat-dapat na mga miyembro ng kanyang pamilya. Obligado tayong gawin ang ipinagagawa niya sa atin, sundin ang kanyang mga utos at mamuhay ayon sa mga pamantayan ng kanyang ebanghelyo—na lahat ay mahahalagang bahagi ng tunay na pagsamba.

At dahil lahat ng tao ay mga kapatid natin, hangad nating maha-lin at pagpalain at pakisamahan sila—at tinatanggap din natin na mahalagang bahagi ito ng tunay na pagsamba.

Sa gayon, lahat ng ginagawa natin sa Simbahan ay nakasentro sa banal na utos na mahalin at sambahin natin ang Diyos at pagling-kuran ang ating kapwa.

Kung gayon, hindi kataka-takang bilang isang simbahan at bilang isang lahi ay malalim at matibay ang malasakit natin sa kapakanan ng lahat ng anak ng ating Ama. Hinahangad natin ang kanilang temporal at espirituwal na kapakanan pati na ang sa atin. Ipinag-darasal natin sila tulad ng ginagawa natin para sa ating sarili, at sinisikap nating mamuhay upang sila, kapag nakita nila ang ating mabubuting gawa, ay mahikayat na luwalhatiin ang ating Ama na nasa langit. [Tingnan sa Mateo 5:16.] 3

K a b a n a T a 2 0

290

2Habang minamahal at sinusuportahan natin ang isa’t isa sa Simbahan, tayo ay nagiging

lakas sa mundo para sa kabutihan.

“Kung ako’y inyong iniibig, ay tutuparin ninyo ang aking mga utos” [ Juan 14:15].

Sinabi ito ng Guro sa kanyang mga disipulo ilang oras lamang bago siya namatay, nang tipunin niya sila para makasalo sila sa pagkain sa paskua, at bigyan sila ng huling tagubilin bago siya magdusa para sa mga kasalanan ng mundo. Sa okasyon ding iyon, at bago niya sinabi ito, tinukoy niya rin ang paksang ito, nang sa-bihin niyang:

“Maliliit na anak, sumasa inyo pa ako ng kaunting panahon. Ako’y inyong hahanapin: at gaya ng sinabi ko sa mga Judio, Sa paroroonan ko, ay hindi kayo mangakaparoon: gayon ang sinasabi ko sa inyo ngayon. Isang bagong utos ang sa inyo’y ibinibigay ko, na kayo’y mangagibigan sa isa’t isa: na kung paanong iniibig ko kayo, ay mangagibigan naman kayo sa isa’t isa.” [ Juan 13:33–34.] . . .

. . . Hindi lamang tayo magkakaibigan; tayo ay magkakapatid, mga anak ng Diyos, na pumarito sa mundo, tulad ng sinabi ko na, upang makipagtipan, sundin ang kanyang mga batas at tiisin ang lahat ng bagay na ibinibigay sa atin sa pamamagitan ng inspiras-yon. Inuutusan tayong mahalin ang isa’t isa. “Isang bagong utos,” sabi ng Panginoon, subalit gaya ng iba pang mga utos ay umiiral na ito noon pa man. Hindi nagkaroon ng pagkakataon kailanman na hindi umiral at hindi naging mahalaga sa kaligtasan ang utos na iyon, gayunman lagi itong bago. Hinding-hindi ito naluluma, dahil ito ay totoo.4

Naniniwala ako na taimtim na tungkulin nating mahalin ang isa’t isa, maniwala sa isa’t isa, manalig sa isa’t isa, na tungkulin nating huwag pansinin ang mga pagkakamali at pagkukulang ng bawat isa, at huwag nang palakihin pa ito sa ating paningin ni sa paningin ng mundo. Dapat ay walang pamimintas, paninirang-puri, pagsa-salita ng masama, laban sa isa’t isa, sa Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw. Dapat ay tapat tayo sa isa’t isa at sa bawat alituntunin ng ating relihiyon at hindi tayo magkainggitan.

K a b a n a T a 2 0

291

Hindi tayo dapat magselosan, ni magkagalit, at dapat ay hindi natin madama na huwag patawarin ang kasalanan natin sa isa’t isa. Hindi dapat madama ng mga anak ng Diyos na huwag patawarin ang ibang tao, sinuman siya. . . .

. . . Huwag tayong magtanim ng galit sa isa’t isa, kundi magpata-waran at magmahalan tayo na parang magkakapatid. Alalahanin na-ting lahat ang sarili nating mga pagkukulang at kahinaan at sikapin nating itama ang mga ito. Hindi pa natin naaabot ang kasakdalan, mahirap umasa na magiging sakdal tayo sa buhay na ito, subalit, sa tulong ng Espiritu Santo, posibleng magkaisa tayo na nagkakasundo at nadaraig ang ating mga kasalanan at kamalian. Kung gagawin na-tin ito, patungkol sa lahat ng utos ng Panginoon, tayo ay magiging lakas sa mundo para sa kabutihan; magagapi at madaraig natin ang lahat ng kasamaan, lahat ng salungat sa katotohanan, at maisasa-gawa ang kabutihan sa ibabaw ng lupa. Dahil ang Ebanghelyo ay palalaganapin at madarama ng mga tao sa mundo ang impluwensya ng mga mamamayan ng Sion, at mas gugustuhin nilang pagsisihan ang kanilang mga kasalanan at tanggapin ang katotohanan.5

3Nagpapakita tayo ng pagmamahal sa ating

kapwa-tao sa paglilingkod sa kanila.

Ang ating Tagapagligtas ay naparito sa mundo upang turuan ta-yong magmahalan, at dahil ang dakilang aral na iyon ay nakita sa kanyang matinding pagdurusa at pagkamatay upang tayo ay mabu-hay, hindi ba dapat nating ipakita ang pagmamahal sa ating kapwa-tao sa pamamagitan ng paglilingkod sa ngalan nila? . . .

Ang paglilingkod ay kailangang ibigay sa ngalan ng iba. Kaila-ngan nating tulungan ang mga kapus-palad, mga hindi pa nakarinig sa katotohanan at nasa espirituwal na kadiliman, mga nangangai-langan, mga api. Nagkukulang ba kayo? Isipin natin ang mga salita ng makatang si Will L. Thompson. . . . Ganito ang simula ng tula:

“Ako ba’y may kabutihang nagawa?Ako ba ay nakatulong na?Nakapagpasaya,Nakapagpasigla?Kundi ay bigong talaga.” [Mga Himno, blg. 135.] 6

K a b a n a T a 2 0

292

Ang ating misyon ay sa buong mundo—para sa kapayapaan, at pag-asa, at kaligayahan, at sa temporal at walang-hanggang ka-ligtasan ng lahat ng anak ng ating Ama. . . . Taglay ang buo kong lakas na maghikayat hinihimok ko ang mga taong ito na patuloy na tumulong at pagpalain ang buhay ng lahat ng anak ng ating Ama sa lahat ng dako.7

4Kailangan nating pahalagahan at mahalin

ang mga tao kahit sino pa sila.

Noong bata pa ako, may kabayo ako na ang pangalan ay Junie. Isa siya sa mga pinakamatalinong hayop na nakita ko. Para siyang tao sa kakayahan niya. Hindi ko siya mapanatiling nakakulong sa kamalig dahil lagi niyang tinatanggal ang tali sa pintuan ng kanyang kulungan. Dati-rati ay inilalagay ko sa itaas ng poste ang taling na-kakonekta sa kalahating pintuan ng kulungan, pero inaangat lang niya ito gamit ang kanyang ilong at mga ngipin. Pagkatapos ay lumalabas siya sa bakuran.

May gripo sa bakuran na ginagagamit para punuin ng tubig ang inuminan ng aming mga hayop. Binubuksan ito ni Junie gamit ang

Kapag tinutulungan natin ang iba, ipinapakita natin ang ating pagmamahal sa kanila.

K a b a n a T a 2 0

293

kanyang mga ngipin at iniiwanang tumutulo ang tubig pagkatapos. Nagrereklamo sa akin ang tatay ko dahil hindi ko mapanatili sa kamalig ang kabayong iyon. Hindi siya naglayas kahit kailan; basta binubuksan lang niya ang tubig at pagkatapos ay naglalakad-lakad sa bakuran o sa damuhan o sa hardin. Sa hatinggabi, maririnig kong tumutulo ang tubig at bumabangon ako at isinasara ko iyon at muli kong ikinukulong at kinakandaduhan si Junie.

Sinabi ng tatay ko na mukhang mas matalino ang kabayo kaysa sa akin. Isang araw nagpasiya siyang ikulong ito at kandaduhan para hindi makalabas. Kinuha niya ang tali na karaniwang nakaikot sa itaas ng poste at itinali ito sa poste at sa ilalim ng isang crossbar, at saka sinabing, “Sige nga, tingnan natin kung makalabas ka pa riyan ngayon!” Nilisan namin ng tatay ko ang kamalig at naglakad kami pabalik sa bahay; at bago pa kami nakarating doon, nasa tabi na namin si Junie. Pagkatapos ay nilagpasan niya kami at muling binuksan ang gripo.

Sinabi ko na, siguro naman, kasintalino na siya ngayon ng kahit sino sa amin. Hindi namin talaga mapigilan si Junie sa paglabas sa kanyang kulungan. Ngunit hindi ibig sabihin nito na masama siya, dahil hindi naman. Hindi siya ipagbibili o ipagpapalit ni Itay, dahil napakarami niyang iba pang magagandang katangiang nagpupuno sa maliit na kapintasang ito.

Ang kabayo ay mapagkakatiwalaan at maaasahan sa paghila ng aming buggy na tulad ng pagkasanay niyang lumabas ng kulungan. At mahalaga ito, dahil si Inay ay lisensyadong komadrona. Kapag tinatawag siya para magpaanak sa isang lugar sa lambak, na kara-niwan ay sa hatinggabi, kailangan kong magbangon, bitbitin ang ilawan sa kamalig, at isingkaw si Junie sa buggy.

Mga sampu o labing-isang taong gulang lamang ako noon; at kailangan ay maamo ang kabayong iyon ngunit sapat ang lakas para isakay ako at si Inay sa buong lambak, anuman ang klima. Gayun-man, ang hindi ko talaga maintindihan ay kung bakit karamihan sa mga sanggol ay isinilang sa gabi at marami sa kanila ang isinilang sa panahon ng taglamig.

Kadalasan ay hinihintay ko sa buggy si Inay, at sa gayong pa-nahon ay masarap makasama ang maamong si tandang Junie.

K a b a n a T a 2 0

294

Napakaganda ng karanasang natutuhan ko mula sa kabayong ito, dahil bata pa ay kinailangan ko nang matutong mahalin at pa-halagahan siya kahit ano pa siya. Kahanga-hanga siyang kabayo na dadalawa lang ang masamang gawi. Ganyan din ang mga tao. Walang sinuman sa atin ang perpekto; subalit bawat isa sa atin ay nagsisikap na maging perpekto, maging katulad ng ating Ama sa Langit. Kailangan nating pahalagahan at mahalin ang mga tao kahit sino pa sila.

Marahil ay kailangan ninyo itong alalahanin kapag pinagmamas-dan ninyo ang inyong mga magulang o mga guro o mga lider ng ward at stake o mga kaibigan—o mga kapatid. Nakintal sa isipan ko ang aral na ito—ang makita ang kabutihan sa mga tao kahit sinisikap nating tulungan silang daigin ang isa o dalawang masa-samang gawi. . . .

Maaga kong natutuhan sa buhay na mahalin at huwag hus-gahan ang iba, at laging sikaping madaig ang sarili kong mga pagkakamali.8

5Kapag minahal natin ang Panginoon nang buong

puso at ang ating kapwa tulad ng ating sarili, nakaayon tayo sa lahat ng sagradong batas.

“Iibigin mo ang Panginoon mong Dios ng buong puso mo, at ng buong kaluluwa mo, at ng buong pagiisip mo.

“Ito ang dakila at pangunang utos.

“At ang pangalawang katulad ay ito, Iibigin mo ang iyong ka-puwa na gaya ng iyong sarili.

“Sa dalawang utos na ito’y nauuwi ang buong kautusan, at ang mga propeta.” (Mateo 22:37–40.)

Sa madaling salita, lahat ng naihayag sa atin para sa kaligtasan ng tao sa simula pa lamang hanggang sa ating panahon ay itinakda, kabilang sa, at bahagi ng dalawang dakilang batas na ito. Kung mahal natin ang Panginoon nang buong puso, buong kaluluwa, at buong pag-iisip, at ang ating kapwa tulad ng ating sarili, wala na tayong iba pang nanaisin. Sa gayon ay masusunod natin ang kabuuan ng sagradong batas. Kung handa tayong mamuhay ayon

K a b a n a T a 2 0

295

sa dalawang dakilang utos na ito—at dapat nating gawin ito kalau-nan kung karapat-dapat tayong mabuhay sa piling ng Diyos—ang kasamaan, inggit, ambisyon, pag-iimbot, pagpatay, at lahat ng uri ng kasalanan ay maglalaho sa lupa. At sasapit ang araw ng walang-hanggang kapayapaan at kaligayahan. Napakaluwalhating araw niyon! Pinagkalooban tayo ng sapat na dahilan para malaman na lubos na nakasisiya ang gayong kalagayan at patutunayan nito sa mga tao ang Pagka-Ama ng Diyos at ang sakdal na kapatiran ng tao.

. . . Masasabi ba natin na mahal natin ang Panginoon nang buong kaluluwa? Masasabi ba natin na inaalala natin ang kapakanan ng ating kapwa na tulad ng sa atin? 9

Mahalin natin ang Panginoon dahil ito ang pundasyon ng lahat ng bagay. Ang unang utos, at pangalawang utos, na mahalin ang ating kapwa tulad ng ating sarili, ay katulad nito, at kapag nagawa na natin iyan natupad na natin ang batas, dahil walang bagay na maiiwang hindi nagawa.10


Mga Tanong• Isipinang“maalalahaninatmaliliitnabagay”naginawaniPa-

ngulong Joseph Fielding Smith para sa iba (tingnan sa “Mula sa Buhay ni Joseph Fielding Smith”). Ano ang magagawa natin para maging huwaran ng gayong kabaitan sa ating buhay?

• Paanotayomatutulunganngmgadoktrinasabahagi1namagingmabait at mapagmahal sa mga tao sa ating paligid?

• AnoanghinangaanninyosapayoniPangulongSmithsabahagi2? Sa palagay ninyo, bakit tayo magiging “lakas sa mundo para sa kabutihan” kapag sinunod natin ang payong ito?

• AnoangnagawaniJesucristopara“turuantayongmagmahalan”?(Tingnan sa bahagi 3.) Sa paanong paraan natin matutularan ang Kanyang halimbawa?

• RepasuhinangkuwentotungkolsakabayongsiJunie(tingnansa bahagi 4). Sa palagay ninyo, bakit mahalagang “pahalagahan at mahalin ang mga tao kahit sino pa sila”? Ano ang magagawa

K a b a n a T a 2 0

296

natin para makita ang kabutihan ng iba kahit sinisikap nating tulungan sila na daigin ang masasama nilang gawi?

• AnoangkahulugansainyongsundinangmgautossaMateo22:37–40? (Para sa ilang halimbawa, tingnan sa bahagi 5.) Bakit tayo “nakasusunod sa kabuuan ng sagradong batas” kapag sinu-sunod natin ang mga utos na ito?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMga Gawa 17:28–29; Mga Taga Roma 8:16–17; 1 Juan 4:18–21;

Mosias 2:17; 18:8–10; Moroni 7:45–48

Tulong sa PagtuturoIsiping anyayahan ang mga miyembro ng klase na basahin ang

mga subheading sa kabanata at pumili ng isang bahaging makabu-luhan sa kanila o sa kanilang pamilya. Anyayahan silang pag-aralan ang mga turo ni Pangulong Smith sa bahaging iyon, kabilang na ang kaukulang mga tanong sa dulo ng kabanata. Pagkatapos ay ipabahagi sa mga miyembro ng klase ang natutuhan nila.



2. S. Perry Lee, “Church Expresses Devotions to President Smith,” Church News, Hulyo 14, 1956, 2.

3. Sa Conference Report, Abr. 1970, 4–5. 4. Sa Conference Report, Okt. 1920,

53–55.


6. Sa Conference Report, Abr. 1968, 12. 7. Sa Conference Report, Abr. 1970, 4. 8. “My Dear Young Fellow Workers,” New

Era, Ene. 1971, 4–5. 9. Sa Conference Report, Abr. 1943, 12. 10. Sa Conference Report, Okt. 1920, 59.

297

K A B A N A T A 2 1

Pangangaral ng Ebanghelyo sa Mundo

“Natikman na natin ang mga bunga ng ebanghelyo at nalaman na masarap ito, at nais nating

matanggap din ng lahat ng tao ang mga pagpapala at diwa na masaganang ibinuhos sa atin.”


Hindi nagulat si Joseph Fielding Smith at ang kanyang asawang si Louie nang makatanggap sila ng liham, na may lagda ni Pangu-long Snow, na tinatawag si Joseph sa full-time mission. Noong mga unang panahong iyon sa Simbahan, ang mga may-asawang lalaki ay karaniwang naglilingkod nang malayo sa tahanan. Kaya nang du-mating ang liham na iyon noong Marso 17, 1899, mga isang buwan bago sumapit ang unang anibersaryo ng kanilang kasal, tinanggap nina Joseph at Louie ang pagkakataon nang may pananampalataya at lakas ng loob, na may halong lungkot dahil dalawang taon silang magkakahiwalay.

Naglingkod si Elder Smith sa England, mga 4,700 milya (tinata-yang 7,600 kilometro) mula sa kanilang tahanan. Nagpalitan sila ni Louie ng liham nang madalas—mga liham na puno ng pagmamahal at patotoo. Sa isa sa mga liham ni Elder Smith kay Louie, isinulat niya: “Alam ko na ang gawaing iniatas sa akin ay gawain ng Diyos o hindi sana ako magtatagal dito ni isang sandali, hindi, hindi sana ako umalis ng bahay. Ngunit alam ko na ang ating kaligayahan ay nakasalalay sa aking katapatan habang narito ako. Dapat akong maging handang gawin ito alang-alang sa pagmamahal sa sangkata-uhan tulad noong magdusa ang ating Tagapagligtas para sa atin. . . . Ako ay nasa mga kamay ng ating Ama sa Langit at pangangalagaan niya ako at poprotektahan kung gagawin ko ang kanyang kalooban.

298

Si elder Joseph Fielding Smith noong 1910, matapos siyang maorden na apostol

K a b a n a T a 2 1

K a b a n a T a 2 1

299

At sasamahan ka niya habang ako’y wala at pangangalagaan at po-protektahan ka sa lahat ng bagay.” 1

Si Elder Smith at ang nakasama niyang mga misyonero ay ma-tatapat na lingkod ng Panginoon. Sa isang liham kay Louie, ikinu-wento niya na kada buwan, siya at ang iba pang mga misyonero ay namahagi ng mga 10,000 polyeto at bumisita sa mga 4,000 taha-nan. Gayunman, sinundan niya ang ulat na ito ng isang malungkot na obserbasyon: “Palagay ko wala ni isa, o mahigit sa isa, sa ba-wat isandaang polyeto ang nabasa.” 2 Noong nasa England si Elder Smith, iilan lang sa mga tao roon ang tumanggap sa mensahe ng ipinanumbalik na ebanghelyo. Sa dalawang taon niyang pagliling-kod, “wala siyang nabinyagan ni isa, hindi siya nagkaroon ng pag-kakataong makapagbinyag kahit minsan, bagama’t kinumpirmahan niya ang isang nabinyagan.” 3 Kahit hindi niya nakita ang maraming bunga ng kanyang mga pagsisikap, napanatag siya sa pagkaalam na ginagawa niya ang kalooban ng Panginoon at tumutulong siyang ihanda ang mga tao na maaaring tumanggap ng ebanghelyo sa kanilang buhay kalaunan.

Mga dalawang linggo habang nasa misyon, naospital si Elder Smith kasama ang apat pang misyonero. Binulutong ang limang elder, kaya inihiwalay sila ng kuwarto para hindi sila makahawa. Bagama’t tinawag ni Elder Smith na “pagkakulong” ang pamamalagi nila sa ospital, ginawa nila ang lahat ng kanilang magagawa bilang misyonero. Ibinahagi pa nila ang ebanghelyo sa mga kawani ng ospital. Nang makalabas na sila ng ospital, isinulat ni Elder Smith ang sumusunod na salaysay sa kanyang journal: “Naging kaibigan namin ang mga nars at iba pang bumisita sa amin habang nasa ospi-tal kami. Maraming beses namin silang nakausap tungkol sa ebang-helyo; at iniwanan din namin sila ng mga aklat na babasahin. Nang umalis kami sa ospital kumanta kami ng isa o dalawang himno, na bukod pa sa ibang mga bagay ay umantig sa mga nakarinig, dahil iniwan namin silang may luha sa kanilang mga mata. Palagay ko’y maganda ang impresyong iniwan namin sa ospital, lalo na sa mga nars, na nagtapat na nagkamali pala sila ng pagkakilala sa amin at [na] ipagtatanggol na nila kami sa lahat ng oras.” 4

K a b a n a T a 2 1

300

Natapos ni Elder Smith ang kanyang misyon noong Hunyo 1901. Pitumpung taon pagkaraan, bumalik siya sa England bilang Pangulo ng Simbahan upang mangulo sa isang area conference. Sa pana-hong iyon, ang mga binhing ipinunla niya at ng iba ay umusbong at yumabong na. Nagalak siyang makita na napakaraming Banal na British ang dumalo sa mga pulong.5 Sabi niya, “Ilang stake ng Sion, isang templong inilaan sa Panginoon, marami-raming gusali ng ward at stake, at ilang napakatagumpay na gawaing-misyonero—pawang nagpapatotoo na tumatatag na ang Simbahan sa Great Bri-tain.” At sinabi niya na ang pag-unlad na ito sa Great Britain ay halimbawa ng mangyayari sa buong daigdig. Ipinahayag niya na ang ebanghelyo ay para sa lahat ng tao at na “ang Simbahan ay itatatag sa lahat ng dako, sa lahat ng bansa, maging hanggang sa mga dulo ng daigdig, bago sumapit ang ikalawang pagparito ng Anak ng Tao.” 6


Tayo lamang ang may kabuuan ng ipinanumbalik na ebanghelyo, at nais nating matanggap din

ng lahat ng tao ang pagpapalang iyon.

Sa kanyang walang-hanggang karunungan, at para matupad ang mga tipan at pangakong ibinigay sa mga propeta noong araw, ipinanumbalik na ng Panginoon sa mga huling araw na ito ang kabuuan ng kanyang walang-hanggang ebanghelyo. Ang ebang-helyong ito ang plano ng kaligtasan. Ito ay inorden at itinatag sa mga kapulungan ng kawalang-hanggan bago pa man inilatag ang pundasyon ng mundong ito, at inihayag na muli sa ating panahon para sa kaligtasan at pagpapala ng lahat ng anak ng ating Ama sa lahat ng dako. . . .

Halos anim na raang taon bago si Cristo—ibig sabihin, bago siya pumarito—sinabi ng dakilang propetang si Nephi sa kanyang mga tao: “. . . may isang Diyos at isang Pastol sa buong mundo.

“At darating ang panahon na ipakikita niya ang sarili sa lahat ng bansa. . . .” (1 Ne. 13:41–42.)

K a b a n a T a 2 1

301

Ang ipinangakong araw na iyan ay nagsisimula na. Ito ang ipi-nangakong panahon para sa pangangaral ng ebanghelyo sa buong daigdig at sa pagtatayo ng kaharian ng Panginoon sa bawat bansa. May mabuti at matwid na mga tao sa lahat ng bansa na tatalima sa katotohanan; na sasapi sa Simbahan; at magiging mga ilaw na gagabay sa kanilang sariling lahi. . . .

. . . Ang ebanghelyo ay para sa lahat ng tao, at inaasahan ng Panginoon na ipapamuhay ng mga tatanggap nito ang mga katoto-hanan nito at ibabahagi ito sa kanilang sariling bansa at wika.

Kaya ngayon, sa diwa ng pagmamahalan at kapatiran, inaanya-yahan natin ang lahat ng tao sa lahat ng dako na pakinggan ang mga salita ng buhay na walang hanggan na inihayag sa panahong ito sa pamamagitan ni Propetang Joseph Smith at ng kanyang mga kasama.

Inaanyayahan natin ang iba pang mga anak ng ating Ama na “lumapit kay Cristo, at maging ganap sa kanya,” at pagkaitan ang kanilang sarili ng “lahat ng kasamaan.” (Moro. 10:32.)

Inaanyayahan natin sila na maniwala kay Cristo at sa kanyang ebanghelyo, sumapi sa kanyang simbahan, at makiisa sa kanyang mga banal.

Natikman na natin ang mga bunga ng ebanghelyo at alam nating masarap ito, at nais nating matanggap din ng lahat ng tao ang mga pagpapala at diwa na masaganang ibinuhos sa atin.7

Hindi ko nalilimutan na may mabubuti at matatapat na tao sa lahat ng sekta, grupo, at relihiyon, at sila ay pagpapalain at gagan-timpalaan sa lahat ng kabutihang ginagawa nila. Ngunit totoo pa rin na tayo lamang ang may kabuuan ng mga batas at ordenansang iyon na naghahanda sa mga tao para sa buong gantimpala sa mga mansyon sa langit. Kaya nga sinasabi natin sa mabuti at marangal, matwid at matapat na mga tao sa lahat ng dako: Ipagpatuloy ang taglay ninyong kabutihan; kumapit sa bawat tunay na alituntuning nasa inyo na ngayon; ngunit halina at makibahagi sa karagdagang liwanag at kaalamang ibinubuhos na muli ng Diyos na siya ring kahapon, ngayon, at magpakailanman sa kanyang mga tao.8

K a b a n a T a 2 1

302

Dalangin ko na ang mga layunin ng Panginoon sa lupa, kapwa sa loob at labas ng Simbahan, ay mabilis na maisakatuparan; na pagpalain niya ang kanyang matatapat na Banal; at na ang puso ng maraming tao na naghahanap ng katotohanan at ang puso ay mat-wid sa harap ng Panginoon ay maging kapwa natin tagapagmana ng buong pagpapala ng ipinanumbalik na ebanghelyo.9

2Responsibilidad ng lahat ng miyembro ng Simbahan

na gamitin ang kanilang lakas, sigla, kabuhayan, at impluwensya para ipangaral ang ebanghelyo.

Narinig na natin na lahat tayo ay misyonero. . . . Lahat tayo ay itinalaga, hindi sa pagpapatong ng mga kamay; wala tayong naging espesyal na tungkulin; hindi tayo isa-isang tinawag na gumawa ng gawaing-misyonero, ngunit bilang mga miyembro ng Simbahan, na nangakong isulong ang ebanghelyo ni Jesucristo, nagiging mga misyonero tayo. Iyan ay bahagi ng responsibilidad ng bawat mi-yembro ng Simbahan.10

Taglay ang pusong puno ng pagmamahal para sa lahat ng tao, hinihiling ko sa mga miyembro ng Simbahan na pag-aralan at ipa-muhay ang ebanghelyo at gamitin ang kanilang lakas, sigla, at ka-buhayan sa pagpapahayag nito sa mundo. Tumanggap tayo ng utos mula sa Panginoon. Nagbigay siya ng sagradong utos. Inutusan niya tayong humayo nang buong sigasig at ibahagi sa iba pa niyang mga anak ang nakapagliligtas na mga katotohanang iyon na inihayag kay Propetang Joseph Smith.11

Ang misyon natin ay gawin ang lahat sa abot ng ating makakaya, na pagalingin, papagsisihin, ang marami sa mga anak ng ating Ama sa Langit hangga’t kaya natin. . . . Iyan ang obligasyong ibinigay ng Panginoon sa Simbahan, lalo na sa mga korum ng priesthood ng Simbahan, subalit ito ay obligasyon ng bawat kaluluwa.12

Maraming matatapat na tao sa ating paligid na hindi kailan-man nakatanggap ng pagkakataon, o hindi kailanman nagsikap na magsaliksik, upang makita nila ang maluluwalhating katotoha-nang ito na inihayag ng Panginoon. Hindi nila iniisip ang mga ba-gay na ito, nariyan sila sa ating paligid, nakakasama natin sila at

K a b a n a T a 2 1

303

“bawat taong tumatanggap ng liwanag ng ebanghelyo ay nagiging liwanag at gabay sa lahat ng taong kanyang natuturuan.”

nakakahalubilo araw-araw. Iniisip nila na tayo ay mababait na tao, ngunit kakaiba ang ating mga pananaw sa relihiyon, kaya hindi nila pinapansin ang ating pananampalataya, kaya ang dakilang gawaing-misyonerong ito na isinasagawa ngayon sa mga stake ng Sion ay tinitipon ang matatapat at nananalig na mga tao dito mismo mula sa mga taong hindi sinamantala ang pagkakataon, masasabi ko, na napasakanila noon, na pakinggan ang ebanghelyo.13

Tayo na nakatanggap ng katotohanan ng walang-hanggang ebanghelyo ay hindi dapat masiyahan hangga’t hindi natin naka-kamtan ang pinakamainam, at ang pinakamainam ay ang kabuuan ng pagpapala sa kaharian ng Ama; at dahil diyan inaasam at dala-ngin ko na mamuhay tayo at maging halimbawa ng kabutihan sa lahat ng tao upang wala ni isa mang magkamali, wala ni isa mang manghina, wala ni isa mang lumihis mula sa landas ng kabutihan, dahil sa anumang maaaring magawa o masabi natin.14

K a b a n a T a 2 1

304

May impluwensyang nababanaag hindi lamang sa tao kundi sa Simbahan. Naniniwala ako na karamihan sa tagumpay natin sa bu-hay ay nakasalalay sa pag-uugali ng mga Banal. Kung nagkakaisa tayong lahat, sa isip, sa gawa, sa ating mga kilos; kung mahal natin ang salita ng katotohanan, kung ipamumuhay natin ito ayon sa nais ng Panginoon na gawin natin, mababanaag ng buong daigdig sa komunidad na ito, sa [mga kongregasyon] ng mga Banal sa mga Hu-ling Araw sa lahat ng komunidad na ito, ang isang impluwensyang hindi matatanggihan. Mas maraming matatapat na kalalakihan at kababaihan ang mabibinyagan, dahil ang Epiritu ng Panginoon ang mangunguna sa atin upang ihanda ang daan. . . . Kung susundin ng mga taong ito ang mga utos ng Panginoon, ito ay magiging lakas at kapangyarihan at impluwensya na magpapahina sa oposisyon at maghahanda sa mga tao sa pagtanggap ng liwanag ng walang-hanggang Ebanghelyo; at kapag hindi natin ito ginawa umaako tayo ng responsibilidad na kakila-kilabot ang mga ibubunga.

Ano ang madarama ko, o ninyo, kapag dinala tayo sa luklukang-hu-kuman at may isang tao roon na sisisi sa inyo o sa akin at sasabihing “kung hindi dahil sa ginawa ng taong ito o ng grupong ito, natanggap ko sana ang katotohanan, ngunit hindi ko ito nakita dahil sila, na nag-sasabing nasa kanila ang liwanag, ay hindi ito ipinamuhay.” 15

Sinabi ng Panginoon na kung magsisikap tayo sa lahat ng ating panahon at magliligtas ng kahit isang kaluluwa, anong laki ng kaga-lakan natin na makasama siya [tingnan sa D at T 18:15]; sa kabilang banda, anong laking kalungkutan at kaparusahan sa atin kung dahil sa ating mga ginawa ay nailihis natin ang isang kaluluwa mula sa katotohanang ito.16

Ang mga Banal sa mga Huling Araw, saanman sila naroroon, ay dapat maging ilaw sa sanlibutan. Ang ebanghelyo ay isang liwanag na sumisilay sa kadiliman, at bawat taong tumatanggap ng liwanag ng ebanghelyo ay nagiging ilaw at gabay sa lahat ng kanyang natuturuan.

Ang inyong responsibilidad . . . ay maging buhay na mga saksi sa katotohanan at kabanalan ng gawain. Umaasa kami na ipamumuhay ninyo ang ebanghelyo at pagsisikapan ang inyong sariling kalig-tasan, nang sa gayon ay maakay ang ibang nakakakita ng inyong mabubuting gawa na luwalhatiin ang ating Ama sa langit [tingnan sa Mateo 5:16].17

K a b a n a T a 2 1

305

3Kailangan ng Simbahan ng mas maraming missionary

na hahayo sa paglilingkod sa Panginoon.

Kailangan natin ng mga missionary. . . . Malawak ang bukid; maraming aanihin; ngunit kakaunti ang mga manggagawa [tingnan sa Lucas 10:2]. Gayundin ang bukid ay puti at handa nang anihin [tingnan sa D at T 4:4]. . . .

. . . Ang ating mga missionary ay nagsisihayo. Walang kapangya-rihang nakapigil sa kanila. Napatunayan na ito. Napakaraming nag-tangkang humadlang noon pa mang kakaunti ang mga missionary, ngunit hindi napigilan ang pag-unlad ng gawaing ito. Hindi na ito mapipigilan ngayon. Kailangan itong magpatuloy at magpapatuloy ito upang ang mga nabubuhay sa mundo ay magkaroon ng pagka-kataong pagsisihan ang kanilang mga kasalanan at mapatawad at sumapi sa Simbahan at sa kaharian ng Diyos, bago maganap ang huling paglipol na ito sa masasama, sapagka’t ito ay ibinadya. . . .

At ang mga missionary na ito, na karamihan ay mga binata, wa-lang muwang sa mga kaugalian ng mundo, ay hahayong dala ang mensaheng ito ng kaligtasan at dadaigin ang makapangyarihan at malalakas, dahil nasa kanila ang katotohanan. Ipinapangaral nila ang ebanghelyong ito; ang matatapat na tao ay nakikinig dito at nagsisisi sa kanilang mga kasalanan at sumasapi sa Simbahan.18

Umaasa kami na balang-araw ay magkakaroon ang bawat kara-pat-dapat at may kakayahang binatang Banal sa mga Huling Araw ng pribilehiyong humayo at maglingkod sa Panginoon upang ma-ging saksi sa katotohanan sa mga bansa ng mundo.

Marami na sila at kailangan pa natin ng mas maraming matatag at may edad na mga mag-asawa sa dakilang gawaing-misyonerong ito, at umaasa tayo na yaong mga karapat-dapat at may kakayahan ay ihahanda ang mga kinakailangang gawin at tutugon sa panawagang ipangaral ang ebanghelyo at gagampanang mabuti ang kanilang mga tungkulin.

Marami rin tayong kadalagahang makakatulong sa gawaing ito, bagama’t ang kanilang responsibilidad ay hindi katulad ng sa ka-lalakihan, at ang mas mahalaga sa atin pagdating sa kadalagahan ay na magpakasal sila nang wasto sa mga templo ng Panginoon.

K a b a n a T a 2 1

306

Inaanyayahan namin ang mga miyembro ng Simbahan na tumu-long sa pinansyal na pagsuporta sa layon ng gawaing-misyonero at mag-ambag ng malaki para sa pagpapalaganap ng ebanghelyo.

Pinupuri namin ang magigiting na naglilingkod sa dakilang layon ng gawaing-misyonero. Sinabi ni Joseph Smith: “Matapos masabi ang lahat, ang pinakadakila at pinakamahalagang tungkulin ay ang ipangaral ang ebanghelyo.” 19

4Dapat nating ipangaral ang mga doktrina ng kaligtasan

alinsunod sa pagkakatala nito sa mga banal na kasulatan, nang malinaw at simple at may patnubay ng Espiritu.

Sa pagsisimula ng dispensasyong ito, sinabi ng Panginoon sa mga tinawag sa kanyang ministeryo, “[upang] makapangusap ang bawat tao sa pangalan ng Diyos, ang Panginoon, maging ang Tagapag-ligtas ng sanlibutan;. . . Nang ang kabuuan ng aking ebanghelyo ay maihayag ng mahihina at ng mga pangkaraniwang tao sa mga

“Pinupuri namin ang magigiting na naglilingkod sa dakilang layon ng gawaing-misyonero.”

K a b a n a T a 2 1

307

dulo ng daigdig, at sa harapan ng mga hari at namamahala.” (D at T 1:20, 23.)

Sa mga tinawag na “humayo upang mangaral” ng kanyang ebang-helyo at sa lahat ng “elder, saserdote at guro” ng kanyang simbahan, sinabi niya: Sila ay “magtuturo ng mga alituntunin ng aking ebang-helyo, na nasa Biblia at Aklat ni Mormon,” at sa ibang mga banal na kasulatan, “habang sila ay ginagabayan ng Espiritu.” (Tingnan sa D at T 42:11–13.)

Bilang mga kinatawan ng Panginoon hindi tayo tinawag o bi-nigyan ng awtoridad na ituro ang mga pilosopiya ng daigdig o ng mga haka-hakang teorya ng ating makabagong panahon. Ang ating misyon ay ipangaral ang mga doktrina ng kaligtasan nang malinaw at simple ayon sa pagkahayag at pagkatala sa mga ito sa mga banal na kasulatan.

Matapos tayong atasang ituro ang mga alituntunin ng ebang-helyo na matatagpuan sa mga banal na kasulatan, ayon sa patnubay ng Espiritu, ipinahayag ng Panginoon ang mahigpit na tagubiling ito na sumasaklaw sa lahat ng pagtuturo ng sinuman ng kanyang ebanghelyo sa Simbahang ito: “At ang Espiritu ay ibibigay sa inyo sa pamamagitan ng panalangin nang may pananampalataya; at kung hindi ninyo natanggap ang Espiritu kayo ay hindi magtuturo.” (D at T 42:14.)20

5Ang ebanghelyo ang tanging pag-asa ng mundo, ang tanging paraang maghahatid ng kapayapaan sa lupa.

Alam ba ninyo ang pinakamalakas na kapangyarihan, ang pina-kaepektibong bagay sa buong mundo, para patuloy na manatili ang kapayapaan sa mundo? Dahil itinanong sa akin sasagutin ko ito, sasabihin ko kahit man lang ang pananaw ko hinggil dito—nang hindi binabanggit ang iba pang mga pangyayari sa mundo. Ang pinakamatinding bagay sa buong mundo ay ang kapangyarihan ng Banal na Priesthood, at iyan ay taglay ng mga Banal sa mga Huling Araw. Sa simula pa lang nagsugo na ng mga elder ang Panginoon sa buong daigdig, at inutusan silang mangaral sa mga tao, na nagsa-sabing, Magsisi, pumaroon sa Sion. Maniwala sa aking ebanghelyo at kayo ay magkakaroon ng kapayapaan.

K a b a n a T a 2 1

308

Darating ang kapayapaan, mangyari pa, sa pamamagitan ng ka-butihan, sa pamamagitan ng katarungan, sa pamamagitan ng awa ng Diyos, sa pamamagitan ng kapangyarihang igagawad niya sa atin para antigin ang ating puso at mahalin natin ang isa’t isa. Tungku-lin natin ngayong ipahayag ang mga bagay na ito sa lahat ng tao, manawagan sa kanila na magtungo sa Sion kung saan itinakda ang sagisag—ang bandila ng kapayapaan—at tanggapin ang mga pag-papala ng bahay ng Panginoon at ang impluwensya ng kanyang Banal na Espiritu na ipinamamalas dito. At nais kong sabihin sa inyo na tayo mismo, kung paglilingkuran natin ang Panginoon, ay magkakaroon ng kamangha-manghang impluwensya sa pagpapairal ng kapayapaan sa mundo.

Ngayon ay nais nating ito rin ang patunguhan ng iba pang mga kaganapan. Sang-ayon tayo sa lahat ng magdudulot ng kapayapaan sa mundong ito; ngunit huwag nating kalimutan ang katotohanan na tayo, na mga Banal sa mga Huling Araw, kung magsasama-sama, at magkakaisa sa paglilingkod sa Panginoon at mangangaral ng mensahe ng buhay na walang hanggan sa mga bansa, ay magka-karoon ng mas malaking impluwensya, sa palagay ko, sa pagpapa-iral ng kapayapaan sa mundo kaysa iba pang impluwensya. Lubos akong sumasang-ayon sa ipinahayag na ideya na ang Panginoon ay gumagamit ng maraming tao; ang kanyang gawain ay hindi li-mitado sa mga Banal sa mga Huling Araw, sapagkat marami siyang tinawag na maglingkod sa kanya na hindi miyembro ng Simbahan at pinagkalooban niya sila ng kakayahan, at ng inspirasyong gawin ang kanyang gawain. . . . Gayunman, mga kapatid, huwag ninyong kalimutan na tayo ay may kakayahang maging mabuting implu-wensya sa mundo at magpalaganap ng katotohanan at magpairal ng kapayapaan sa lahat ng bansa, lahi, wika at tao. . . . Ang ating misyon noon pa man at ngayon ay, “Magsisi, sapagkat ang kaharian ng langit ay nalalapit na.” [Tingnan sa D at T 33:10.]

Dapat tayong magpatuloy hanggang sa matipong lahat ang ma-bubuti, hanggang sa mabalaan ang lahat ng tao, hanggang sa lahat ng makikinig ay makaririnig, at yaong hindi makikinig ay maka-ririnig din, sapagkat ipinahayag ng Panginoon na wala ni isang taong hindi makaririnig, wala ni isang pusong hindi maaantig [ting-nan sa D at T 1:2], sapagkat ang kanyang salita ay lalaganap, sa

K a b a n a T a 2 1

309

pamamagitan man ng kanyang mga elder o sa ibang paraan, ay hindi na mahalaga, ngunit sa kanyang takdang panahon mamadaliin niya ang kanyang gawain para sa kabutihan; pagtitibayin niya ang kanyang katotohanan at siya ay darating at maghahari sa mundo.21

Iginagalang natin ang iba pang mga anak ng ating Ama sa lahat ng sekta, grupo, at relihiyon, at wala tayong ibang hangarin kundi ang makita silang tanggapin ang dagdag na liwanag at kaalamang dumating sa atin sa pamamagitan ng paghahayag, at sila ay maging kapwa natin tagapagmana ng dakilang mga pagpapala ng ipina-numbalik na ebanghelyo.

Ngunit nasa atin ang plano ng kaligtasan; ibinabahagi natin ang ebanghelyo; at ang ebanghelyo ang tanging pag-asa ng mundo, ang tanging paraang maghahatid ng kapayapaan sa lupa at magtatama sa mga kamaliang umiiral sa lahat ng bansa. 22

Alam natin na kung ang mga tao ay sasampalataya kay Cristo, magsisisi sa kanilang mga kasalanan, makikipagtipan sa mga tubig ng binyag na susundin ang kanyang mga utos, at tatanggapin ang Espiritu Santo sa pamamagitan ng pagpapatong ng mga kamay ng mga tinawag at inorden sa kapangyarihang ito—at kung pagkatapos ay susundin nila ang mga utos—magkakaroon sila ng kapayapaan sa buhay na ito at buhay na walang hanggan sa daigdig na darating [tingnan sa D at T 59:23].23

Walang lunas sa mga suliranin ng mundo maliban sa ebang-helyo ng Panginoong Jesucristo. Ang inaasam nating kapayapaan, pag-unlad sa temporal at espirituwal, at sa huli ay pagmamana ng kaharian ng Diyos ay matatagpuan lamang sa at sa pamamagitan ng ipinanumbalik na ebanghelyo. Walang gawaing maaaring gawin ang sinuman sa atin na higit pa ang kahalagahan kaysa ipangaral ang ebanghelyo at itatag ang Simbahan at kaharian ng Diyos sa lupa.24


Mga Tanong• IsipinangginawangpagtugonniJosephFieldingSmithsamga

hamon ng pagiging full-time missionary (tingnan sa “Mula sa Bu-hay ni Joseph Fielding Smith”). Paano maaaring makaimpluwen-sya ang kanyang halimbawa sa paglilingkod ninyo sa Simbahan?

K a b a n a T a 2 1

310

• Pagnilayanangmgapagpapalangpagtikimsa“mgabungangebanghelyo” (bahagi 1). Isipin ang mga taong mababahaginan ninyo ng “mga bungang” ito.

• PaanomakakatulongangmgasalitaniPangulongSmithsaba-hagi 2 sa pagbabahagi natin ng ebanghelyo sa iba?

• SinabiniPangulongSmithnakailanganngSimbahanngmasmarami pang full-time missionary, kabilang na ang “may edad na mga mag-asawa” (bahagi 3). Ano ang magagawa natin para matu-lungan ang mga kabataan na maghandang maglingkod? Ano ang magagawa ninyo para maihanda ang inyong sarili na maglingkod?

• Saanongmgaparaannatinmaipapahayagangkalinawanatka-simplihan ng ebanghelyo sa ating mga salita at gawa? (Tingnan sa bahagi 4.) Kailan ninyo nadama na ginabayan kayo ng Espiritu Santo sa mga pagsisikap na ito?

• Anongmgaturosabahagi5anghigitnanakaantigsainyo?Anoang nadarama ninyo kapag iniisip ninyo ang pagbabahagi ng “tanging pag-asa ng mundo, ang tanging paraang maghahatid ng kapayapaan sa lupa”?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMateo 24:14; Marcos 16:15; 1 Nephi 13:37; 2 Nephi 2:6–8; 3 Ne-

phi 12:13–16; D at T 1:17–24; 4; 50:13–14; 88:81; 133:57–58

Tulong sa PagtuturoKapag binasa nang malakas ng isang miyembro ng klase ang

mga turo ni Pangulong Smith, anyayahan ang klase na “pakinggan at hanapin ang mga tiyak na alituntunin o ideya. Kung ang isang ta-lata ay naglalaman ng mga di-pangkaraniwan o mahihirap na salita o parirala, ipaliwanag ang mga ito bago ipabasa ang [talata]. Kung mayroon man sa grupo na maaaring nahihirapang magbasa, ipabasa sa mga boluntaryo sa halip na [maghalinhinan sila]” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 69).

Mga Tala 1. Joseph Fielding Smith kay Louie

Shurtliff Smith, sa Joseph Fielding Smith Jr. at John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 114–15.

2. Joseph Fielding Smith kay Louie Shurtliff Smith, sa The Life of Joseph Fielding Smith, 102.

K a b a n a T a 2 1

311


4. Journal of Joseph Fielding Smith, Abr. 30, 1901, Church History Library; pi-nagpare-pareho ang pagbabantas at pagpapalaki ng mga letra.

5. Tingnan sa Conference Report, British Area General Conference 1971, 85.

6. Sa Conference Report, British Area General Conference 1971, 176.

7. “I Know That My Redeemer Liveth,” Ensign, Dis. 1971, 26–27.

8. “A Witness and a Blessing,” Ensign, Hunyo 1971, 109–10.


10. Take Heed to Yourselves, tinipon ni Joseph Fielding Smith Jr. (1966), 27–28.

11. Sa Conference Report, Okt. 1970, 5–6. 12. Sa Conference Report, Abr. 1944, 50;


13. Sa Conference Report, Abr. 1921, 42. 14. Sa Conference Report, Abr. 1923, 139. 15. Sa Conference Report, Okt. 1933,

62–63. 16. Sa Conference Report, Abr. 1951, 153. 17. Sa Conference Report, British Area

General Conference 1971, 176. 18. Sa Conference Report, Abr. 1953,

19–20. 19. Sa Conference Report, Okt. 1970,

7; tingnan din sa Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Joseph Smith (2007), 386.


89–90. 22. “To the Saints in Great Britain,” Ensign,

Set. 1971, 3–4. 23. Sa Conference Report, Okt. 1970, 7. 24. “Counsel to the Saints and to the

World,” Ensign, Hulyo 1972, 27.

312

“Tungkulin ng mga magulang na turuang manalangin ang kanilang mga anak kapag nagsimula na silang makaunawa.”

313

K A B A N A T A 2 2

Panalangin—Isang Kautusan at Isang Pagpapala

“Iilang bagay lamang sa buhay ang kasinghalaga ng pakikipag-usap sa Diyos sa panalangin.”


Itinuro ni Pangulong Joseph Fielding Smith na dapat nating gawing “bahagi ng ating buong pagkatao” ang diwa ng panalangin.1 Ipina-kita niya ang halimbawa ng alituntuning ito sa paraan ng kanyang pamumuhay at sa paraan ng kanyang pagdarasal—nang mag-isa, kasama ang mga miyembro ng pamilya, at sa publiko.

Nang pumanaw ang kanyang unang asawang si Louie, isinulat niya sa kanyang journal ang kanyang taos na kahilingan, at masu-sulyapan doon ang kanyang personal na mga panalangin: “O aking Ama sa langit, tulungan Ninyo ako, isinasamo ko, na makapamu-hay nang karapat-dapat para makapiling siya sa walang-hanggang kaluwalhatian, na muli kaming magkasama, at hindi na muling magkawalay pa, hanggang sa buong kawalang-hanggan. Tulungan Ninyo akong magpakumbaba, na manalig sa Inyo. Bigyan Ninyo ako ng karunungan at kaalaman tungkol sa mga bagay ng kala-ngitan upang makayanan kong paglabanan ang lahat ng masama at manatili akong matatag sa Inyong katotohanan. O Panginoon, tulungan Ninyo ako, pagkalooban Ninyo ako ng buhay na walang hanggan sa inyong Kaharian. Gabayan Ninyo ang aking mga hak-bang tungo sa kabutihan, ipagkaloob Ninyo sa akin ang Inyong Bu-ong Espiritu. Tulungan Ninyo akong mapalaki ang aking mahal na mga anak upang sila ay manatiling dalisay at walang bahid-dungis sa buong buhay nila, at kapag nagwakas ang aming buhay, dalhin Ninyo kami sa inyong Kahariang Selestiyal, ang dalangin namin sa inyo. Sa pangalan ng aming Manunubos, mangyari nawa, Amen.” 2

K a b a n a T a 2 2

314

Ikinuwento ng anak ni Pangulong Smith na si Joseph Jr. ang isang di-malilimutang panalanging inialay ni Pangulong Smith ha-bang pauwi silang dalawa sa Salt Lake City matapos magbiyahe sa silangang Utah. Sila ay “naabutan ng napakalakas na ulan at namali ng daan,” at napunta sa isang lugar na tinatawag na Indian Canyon. “Lalo pang lumakas ang ulan at naging maputik at madulas ang kalsada, kaya’t hindi lamang ito naging mapanganib kundi impo-sible na ring makabiyahe pa. Natakpan ng makapal na ulap ang malalim na bangin na nasa gilid ng maputik at makipot na daan, at tinangka ng batang si Joseph Jr. at ni Dr. David E. Smith na kapwa pasahero na itulak at pigilan ang sasakyan sa takot na dumausdos ito sa malalim na bangin sa ibaba. Nagsimulang umikot sa putik ang mga gulong, at kalaunan ay huminto rin ang sasakyan. . . . [Naalala] ni Joseph na sinabi ng kanyang ama, ‘Nagawa na natin ang lahat ng magagawa natin. Mananalangin tayo sa Panginoon.’ Yumuko siya at nanalangin, na sumasamo sa Panginoon na ihanda ang daan upang maitama niya ang kanyang pagkakamali at makaalis sila sa mapanganib na bangin at maituloy nila ang paglalakbay pauwi. Sinabi niya sa Panginoon na may mahalaga siyang mga gagawin na kailangan niyang asikasuhin kinabukasan, at kailangan niyang ma-kabalik sa Salt Lake City. Himalang huminto ang ulan, at humangin nang sapat para matuyo ang daan kaya’t nagawa nilang . . . maka-balik sa highway kalaunan. Hindi pa sila natatagalang makarating sa kapatagan nang muling umulan, at hindi na nakausad ang mga sasakyan sa lugar na iyon sa loob ng ilang oras. Habang tinatahak nila ang Provo Canyon papuntang Salt Lake City, pagkaraan ng maraming oras na nadagdag sa paglalakbay, pinahinto sila ng isang highway patrolman na nagtanong kung saan sila nanggaling. Nang sabihin nila na nanggaling sila sa Indian Canyon sinabi ng opisyal na, ‘Imposible! Ibinalita na lahat ng tulay sa lugar na iyon ay nawa-sak ng rumaragasang tubig.’ Sa kanilang pagkamangha, nakalagay sa diyaryo kinabukasan na 200 sasakyan ang nabalaho sa lugar na naalpasan nila.” 3

Sa loob ng 62-taong paglilingkod ni Pangulong Smith bilang apostol, marami sa kanyang mga sermon ang kinabilangan ng mga panalangin sa publiko na humihiling ng basbas ng langit para sa mga miyembro ng Simbahan at mga tao sa buong mundo.

K a b a n a T a 2 2

315

Halimbawa, sa kanyang unang pangkalahatang kumperensya bi-lang Pangulo ng Simbahan, isinamo niya, “Idinadalangin ko na buksan ng ating Diyos Ama sa Langit ang mga dungawan ng langit at ibuhos sa kanyang mga anak sa buong mundo ang dakila at walang-hanggang mga pagpapala na mas magpapabuti sa kanilang temporal at espirituwal na kalagayan.” 4

Makikita sa mga panalangin ni Pangulong Smith ang lalim ng kanyang patotoo at ang pagmamahal niya sa kanyang Ama sa Langit at sa kanyang Tagapagligtas. Sinabi ni Pangulong Boyd K. Packer, na tinawag na maglingkod sa Korum ng Labindalawang Apostol noong si Joseph Fielding Smith ang Pangulo ng Simbahan: “Na-katutuwang marinig ang pagdarasal ni Pangulong Joseph Fielding Smith. Kahit mahigit siyampu na ang kanyang edad nagdarasal pa rin siya na “matupad niya ang kanyang mga tipan at pananagutan at makapagtiis siya hanggang wakas.’” 5


Inuutusan tayong lumapit sa Ama sa Langit sa panalangin.

Isang utos mula sa Panginoon ang hanapin natin siya palagi sa mapagkumbabang panalangin. Noong kasama pa ng Tagapaglig-tas ang kanyang mga disipulo, tinuruan niya silang manalangin at nagpakita siya ng halimbawa sa kanila sa pamamagitan ng madalas na pagdarasal sa kanyang Ama. Makatitiyak tayo, dahil ito ay isang utos mula sa Panginoon, na nakakabuti ang panalangin, at kapag hinanap natin ang Panginoon dapat itong gawin nang mapagkum-baba at mapitagan. . . .

. . . Tungkulin ng mga magulang na turuang manalangin ang kanilang mga anak kapag nagsimula na silang makaunawa. Haya-ang makagawian nila ang manalangin sa kanilang Ama sa langit, at ipaunawa kung bakit sila kailangang manalangin. Kapag naka-gawian nila ito mula sa pagkabata, maaaring manatili ito hanggang sa pagtanda nila, at ang lalaki o babaeng masigasig na naghanap sa Panginoon at nagpasalamat sa kanya para sa mga pagpapala, ay makakaasa na hindi sila pababayaan ng Panginoon sa oras ng kagipitan.6

K a b a n a T a 2 2

316

Iniisip ko kung tumitigil ba tayo sandali para pag-isipan kung bakit tayo inutusan ng Panginoon na manalangin. Inutusan ba niya tayong manalangin dahil nais niyang yumukod tayo at sambahin siya? Iyan ba ang pangunahing dahilan? Sa palagay ko ay hindi. Siya ang ating Ama sa Langit, at inutusan tayong sambahin siya at manalangin sa kanya sa pangalan ng kanyang Pinakamamahal na Anak na si Jesucristo. Subalit maisasakatuparan ng Panginoon ang kanyang gawain kahit hindi tayo manalangin. Ang Kanyang gawain ay magpapatuloy pa rin, manalangin man tayo o hindi. . . . Ang pa-nalangin ay isang bagay na kailangan natin, hindi ng Panginoon. Alam niya kung paano isagawa ang kanyang mga gawain at pama-halaan ang mga ito nang walang anumang tulong mula sa atin. Ang ating mga panalangin ay hindi para sabihin sa kanya kung paano pangasiwaan ang kanyang gawain. Kung ganyan ang iniisip natin, nagkakamali tayo. Sinasambit natin ang ating mga panalangin para sa ating kapakanan, para tayo sumigla at tumatag at tumapang, at maragdagan ang ating pananampalataya sa kanya.

Ang panalangin ay isang bagay na nagpapababang-loob sa ka-luluwa. Pinalalawak nito ang ating pang-unawa; nililinaw nito ang isipan. Mas inilalapit tayo nito sa ating Ama sa langit. Kailangan natin ang tulong niya; walang alinlangan iyan. Kailangan natin ang patnubay ng kanyang Banal na Espiritu. Kailangan nating malaman ang mga alituntuning ibinigay niya sa atin na magpapabalik sa atin sa kanyang kinaroroonan. Kailangan nating linawin ang ating isipan sa pamamagitan ng inspirasyong nagmumula sa kanya; at dahil sa mga ito ay nagdarasal tayo sa kanya, na tulungan niya tayong mamuhay sa paraang malalaman natin ang kanyang katotohanan at makakalakad tayo sa liwanag nito, upang tayo, sa pamamagitan ng ating katapatan at pagsunod, ay muling makabalik sa kanyang kinaroroonan.7

Iilang bagay lamang sa buhay ang kasinghalaga ng pakikipag-usap sa Diyos sa panalangin. Niloob ng Panginoon na makalimot tayo para hindi natin siya maalala at ang kaugnayan natin sa kanya bilang mga miyembro ng kanyang mag-anak sa buhay bago tayo isinilang. Pagdarasal ang paraan ng pakikipag-usap na inilaan niya sa atin upang muli natin siyang makaugnayan. Sa gayon, ang isa sa mga pangunahing layunin ng ating mortal na buhay ay tingnan

K a b a n a T a 2 2

317

kung matututo tayo nang may panalangin sa ating puso sa tuwina nang sa gayon kapag nagpasiyang mangusap ang Panginoon ay marinig natin ang kanyang tinig sa ating kaluluwa.8

2Lahat ng oras ay angkop para manalangin.

“At isang kautusan ang ibinibigay ko sa kanila (ibig sabihin, sa mga magulang sa Sion), na siya na hindi tumutupad sa kanyang mga panalangin sa harapan ng Panginoon sa panahong yaon, siya ay pananatilihin sa alaala sa harapan ng hukom ng aking mga tao.” [D at T 68:33.]

Sa palagay ko hindi pa natin nababasang mabuti ang talatang iyan sa bahaging ito, at kung minsan ay iniisip ko kung natatanto natin na napakahalaga talaga ng kautusang ito. Hindi mananatili sa sinumang tao ang Espiritu ng Panginoon, maliban kung siya ay manalangin. Hindi magkakaroon ng inspirasyon ng Banal na Espi-ritu ang sinuman, maliban kung madasalin ang kanyang puso. . . .

Ngayon nais kong talakayin sandali ang talatang ito. . . . Ano ang angkop na oras para manalangin?

Maaaring isipin ng ilan sa atin na ang angkop na oras para ma-nalangin ay paggising natin sa umaga, at bago tayo matulog sa gabi pagkatapos ng ating gawain, at na wala nang iba pang oras para manalangin. Ngunit sinasabi ko sa inyo, at may katibayan ako nito, na lahat ng oras ay angkop para manalangin. Babasahin ko ito sa inyo. Gusto kong patunayan sa inyo ang sinasabi ko; gusto kong may makasaksi sa katotohanan ng sinasabi ko, at hindi ko hinihiling sa mga tao na tanggapin ang sinasabi ko maliban kung ito ay lubos na nakaayon sa sinabi ng Panginoon nang tuwiran o sa pamama-gitan ng kanyang mga propeta. Basahin natin sa Aklat ni Mormon ang salita ni [Amulek] sa mga maralitang Zoramita na tumalikod sa katotohanan, at pinalayas sa kanilang mga sinagoga, dahil maralita sila, at sa pag-aakalang makapagdarasal lamang sila nang paisa-isa nang umakyat sila sa ramiumptum, na siyang tawag dito [tingnan sa Alma 31:12–23], hindi nila alam ang gagawin. Ganito ang itinuro sa kanila [ni Amulek]:

K a b a n a T a 2 2

318

“Oo, magsumamo sa kanya ng awa; sapagkat may kapangyari-han siya na makapagligtas; oo, magpakumbaba ng inyong sarili, at magpatuloy ng pagdalangin sa kanya; magsumamo kayo sa kanya kung kayo ay nasa inyong mga bukid, oo, para sa lahat ng inyong mga kawan; magsumamo kayo sa kanya sa inyong mga tahanan, oo, para sa buong sambahayan ninyo; maging umaga, tanghali, at gabi; oo, magsumamo kayo sa kanya laban sa kapangyarihan ng inyong mga kaaway; oo, magsumamo kayo sa kanya laban sa diyablo, na siyang kaaway ng lahat ng kabutihan. Magsumamo kayo sa kanya para sa mga pananim ng inyong mga bukid, upang kayo ay umunlad sa mga yaon. Ngunit hindi lamang ito; kailangan ninyong ibuhos ang inyong mga kaluluwa sa inyong mga silid, at sa inyong mga lihim na lugar, at sa inyong mga ilang; oo, at kung hindi kayo nagsusumamo

Si amulek, na nakalarawan ditong kasama ni alma, ay hinikayat ang mga tao na “magsumamo sa [Panginoon] ng awa; sapagkat

may kapangyarihan siya na makapagligtas.” (alma 34:18).

K a b a n a T a 2 2

319

sa Panginoon, hayaan na ang inyong mga puso ay mapuspos, pa-tuloy na lumalapit sa panalangin sa kanya para sa inyong kapaka-nan, at para rin sa kapakanan nila na nasa paligid ninyo. At ngayon masdan, mga minamahal kong kapatid, sinasabi ko sa inyo, huwag ninyong akalain na ito na ang lahat; sapagkat matapos ninyong ma-gawa ang lahat ng bagay na ito, kung inyong tatalikuran ang mga nangangailangan, at ang hubad, at hindi ninyo dinadalaw ang may karamdaman at naghihirap, at ibahagi ang inyong kabuhayan, kung kayo ay mayroon, sa mga yaong nangangailangan; sinasabi ko sa inyo, kung hindi ninyo gagawin ang alinman sa mga bagay na ito, masdan, ang inyong mga panalangin ay walang kabuluhan, at wala kayong pakikinabangan, at kayo ay kagaya ng mga mapagkunwari na itinatatwa ang relihiyon.” [Alma 34:18–28.]

Sa aking palagay napakaganda ng doktrinang iyan, at binasa ko ito para ikintal sa inyong isipan ang angkop na oras para manala-ngin. Ang angkop na oras para manalangin ay sa umaga bago mag-hiwa-hiwalay ang pamilya. Ang magandang oras para manalangin ay kapag nagtitipon kayo sa hapag-kainan bago mag-almusal, at hayaang maghalinhinan sa pagdarasal ang mga miyembro ng pa-milya. Iyan ang angkop na oras para manalangin. Ang angkop na oras para manalangin ang isang negosyante ay sa umaga habang papasok siya ng opisina at bago niya simulang magtrabaho, para sa kanyang mga kalakal. Ang oras para manalangin ang isang pastol, ay kapag kasama niya sa labas ang kanyang mga kawan at bina-bantayan ang mga ito. Ang oras para manalangin ang magsasaka ay habang nag-aararo siya sa bukid, habang nagtatanim ng kanyang mga butil, at habang siya ay nag-aani. At kung magdarasal ang isang tao tulad ng ipinagagawa sa kanya sa talatang ito na nabasa ko sa banal na kasulatan, malamang na siya ay makitang matwid sa pag-sunod sa mga utos ng Panginoon sa lahat ng bagay.9

3Lahat ng ginagawa natin ay dapat umayon sa

sinasabi natin sa ating mga panalangin.

Hindi lang tayo basta umuusal ng panalangin; kundi sa bawat kilos, sa ating pakikipag-usap, sa lahat ng ginagawa natin, da-pat nating sikaping gawin ang mga sinasabi natin sa ating mga

K a b a n a T a 2 2

320

panalangin, at umayon sa mga sinasabi natin sa Panginoon sa ating mga panalangin araw-araw.10

Tayo ba ay madasalin? Ginawa na ba natin itong bahagi ng ating buong pagkatao? Nakakaugnayan ba natin ang ating Ama sa langit sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, o hindi? 11

4Sa ating mga panalangin dapat nating ibuhos

ang ating kaluluwa sa pasasalamat.

Dapat nating pakasikapin, sa ating buhay na puspos ng pana-langin, na maging mapagpasalamat. Naniniwala ako na ang isa sa pinakamabibigat na kasalanang nagagawa ng mga naninirahan sa daigdig ngayon ay ang kawalan ng pasasalamat, hindi nila kinikilala ang Panginoon at ang karapatan niyang mamahala at mamuno.12

Sa ating mga panalangin dapat nating ibuhos ang ating kaluluwa sa pasasalamat para sa buhay, para sa tumutubos na sakripisyo ng Anak ng Diyos, para sa ebanghelyo ng kaligtasan, para kay Jo-seph Smith at sa dakilang gawain ng panunumbalik na isinagawa sa pamamagitan niya. Dapat nating kilalanin ang impluwensya ng Panginoon sa lahat ng bagay at pasalamatan siya sa lahat ng bagay na kapwa temporal at espirituwal.13

5Dapat tayong magsumamo sa Ama sa Langit para

sa lahat ng ating mabubuting hangarin.

Dapat tayong magsumamo sa [Ama sa Langit] para sa pananam-palataya at integridad at sa bawat banal na katangian, para sa ikata-tagumpay ng kanyang gawain, para sa patnubay ng kanyang Banal na Espiritu, at para sa kaligtasan sa kanyang kaharian. Dapat tayong manalangin para sa ating pamilya, sa ating asawa at mga anak, sa pagkain at tirahan at kasuotan, para sa ating negosyo, at para sa lahat ng ating mabubuting hangarin.14

Dalangin ko na mapasaatin at manatili sa atin at sa lahat ng tao ang mga pagpapala ng langit.

Nawa’y ibuhos ng kalangitan ang kabutihan at katotohanan sa buong daigdig!

K a b a n a T a 2 2

321

Nawa’y makinig ang lahat ng tao sa lahat ng dako, at sundin nila ang mga salita ng katotohanan at liwanag na nagmumula sa mga lingkod ng Panginoon!

Nawa’y mabilis na matupad ang mga layunin ng Panginoon sa lahat ng tao sa bawat bansa!

Ipinagdarasal ko ang mga miyembro ng Simbahan, na mga banal ng Kataas-taasang Diyos, na nawa’y lumakas ang kanilang pana-nampalataya, at maragdagan ang mabubuting hangarin sa kanilang puso, at mapagsikapan nila ang kanilang kaligtasan nang may takot at panginginig sa harapan ng Panginoon [tingnan sa Mga Taga Fili-pos 2:12; Mormon 9:27].

Ipinagdarasal ko na ang mabuti at makatwiran ay mapasalahat ng tao, upang sila ay maakay na hanapin ang katotohanan, na sundin ang bawat totoong alituntunin, at isulong ang layunin ng kalayaan at katarungan.

Sa panahong ito na puno ng kaguluhan at kahirapan, ipinagda-rasal ko na lahat ng tao ay mapatnubayan ng liwanag na iyon na tumatanglaw sa bawat tao na pumaparito sa mundo [tingnan sa Juan 1:9; D at T 93:2], at nang sa gayon ay matamo nila ang karunungang lulutas sa mga problemang lumiligalig sa sangkatauhan.

Taimtim kong isinasamo sa mapagmahal na Ama na ibuhos niya ang kanyang mga pagpapala sa lahat ng tao, sa mga bata at mata-tanda, sa mga nagdadalamhati, sa mga nagugutom at nangangaila-ngan, sa mga nasadlak sa mahihirap na kalagayan at di-kaaya-ayang kapaligiran, at sa lahat ng nangangailangan ng suporta, tulong, at karunungan, at lahat ng mabubuti at magagandang bagay na siya lamang ang makapagbibigay.

Tulad ninyong lahat, minamahal at pinagmamalasakitan at ki-nahahabagan ko ang mga anak ng ating Ama sa buong mundo, at dalangin ko na mas bumuti pa ang kanilang kalagayan kapwa sa temporal at espirituwal; dalangin ko na lumapit sila kay Cristo, at matuto sa kanya, at kanilang pasanin ang kanyang pamatok, nang magkaroon ng kapahingahan ang kanilang kaluluwa, sapagkat ma-lambot ang kanyang pamatok at magaan ang kanyang pasan [ting-nan sa Mateo 11:29–30].

K a b a n a T a 2 2

322

Dalangin ko na ang mga Banal sa mga Huling Araw at lahat ng makikiisa sa kanila sa pagsunod sa mga utos ng Ama nating lahat ay mamuhay sa paraang matatamo nila ang kapayapaan sa buhay na ito at buhay na walang hanggan sa daigdig na darating [tingnan sa D at T 59:23]—lahat ng ito ay hinihiling ko nang may pagpapakumbaba at pasasalamat, at sa pangalan ng Panginoong Jesucristo. Amen.15


Mga Tanong• Ang“MulasaBuhayniJosephFieldingSmith”aynaglalamanng

apat na halimbawa ng mga panalanging inialay ni Pangulong Smith. Ano ang matututuhan natin mula sa bawat isa sa mga halimbawang ito?

• Isipingmabutiangpersonalninyongpamamaraansapagdarasal.Ano ang maaari nating gawin upang matulungan tayo ng ating mga panalangin na “mas [mapalapit] sa ating Ama sa langit”? (Tingnan sa bahagi 1.)

• ItinuroniPangulongSmith,“Lahatngorasayangkopparama-nalangin” (bahagi 2). Sa anong mga paraan natin masusunod ang payo na manalangin sa tuwina?

• Anoangibigsabihinsainyong“gawinangmgasinasabinatinsa ating mga panalangin”? (Tingnan sa bahagi 3.) Isipin kung ano ang magagawa ninyo para maging mas mahusay sa aspetong ito.

• Paanonagbabagoangatingpag-uugalikapag“[ibinuhosnatin]ang ating kaluluwa sa pasasalamat” sa ating Ama sa Langit? (Ting-nan sa bahagi 4.)

• Habangpinag-aaralanninyoangpanalanginniPangulongSmithsa bahagi 5, isipin ang sarili ninyong mga panalangin. Tahimik na pagnilayan ang tanong na ito: Sinu-sino at anu-ano ang dapat ninyong isama nang mas madalas sa inyong mga panalangin?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMateo 7:7–8; Mga Taga Filipos 4:6; I Mga Taga Tesalonica 5:17–

18; Santiago 1:5–6; 2 Nephi 32:8–9; Alma 34:38–39; 3 Nephi 18:18–21; D at T 10:5

K a b a n a T a 2 2

323

Tulong sa Pagtuturo“Upang makahikayat ng talakayan, gamitin ang mga tanong sa

dulo ng bawat kabanata. Maaari din kayong gumawa ng sarili nin-yong mga tanong para sa mga tinuturuan ninyo” (mula sa pahina ix ng aklat na ito).

Mga Tala 1. Sa Conference Report, Abr. 1918, 156. 2. Sa Joseph Fielding Smith Jr. at John J.

Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 162–63; naka-italics sa orihinal.


4. Sa Conference Report, Abr. 1970, 6. 5. Boyd K. Packer, “Covenants,” Ensign,

Nob. 1990, 84; inalis ang italics sa orihinal.

6. Answers to Gospel Questions, tinipon ni Joseph Fielding Smith Jr., 5 tomo (1957–66), 3:83–85.

7. Sa Conference Report, Abr. 1968, 10; naka-italics sa orihinal.

8. “President Joseph Fielding Smith Speaks on the New MIA Theme,” New Era, Set. 1971, 40.


10. Sa Conference Report, Okt. 1913, 73. 11. Sa Conference Report, Abr. 1918, 156. 12. Sa Conference Report, Okt. 1969, 110. 13. “President Joseph Fielding Smith

Speaks on the New MIA Theme,” 40. 14. “President Joseph Fielding Smith

Speaks on the New MIA Theme,” 40. 15. Sa Conference Report, Abr. 1970, 149.

324

“ang Panginoon . . . ay umaasa na magtatamo tayo ng kaalaman tungkol sa mga bagay na temporal.”

325

K A B A N A T A 2 3

Responsibilidad ng Bawat Tao

“Inaasahan namin na matututuhan ng ating mga miyembro sa lahat ng dako ang mga wastong

alituntunin at pamamahalaan ang kanilang sarili.”


Isang araw ay naglalakad si Brother D. Arthur Haycock papuntang Church Administration Building nang makita niyang binubuksan ni Pangulong Joseph Fielding Smith ang pinto sa gilid ng gusali. Dahil kailangan niyang makapasok sa gusali, kung saan siya nagtatra-baho bilang kalihim sa Korum ng Labindalawang Apostol, si Brother Haycock ay “nagmadaling umakyat ng hagdan, nang dala-dalawa o tatlu-tatlong baitang, para maipasok ang kanyang paa sa pintuan bago ito magsara. Muntik na siyang hindi makapasok. Nang maka-pasok na siya sa loob ng gusali nagmadali siya ulit para maabutan si Pangulong Smith sa paglalakad papuntang elevator. Sinabi niya rito, ‘Sana suwertihin akong makasiksik papasok sa langit sa pintuang bubuksan ninyo.’” Noong una’y hindi sumagot si Pangulong Smith, at nag-alala si Brother Haycock na baka sa pagtatangka niyang magpatawa, may nasabi siyang mali. Ngunit “nang makarating sila sa elevator sinabi ni Pangulong Smith, na may kislap sa kanyang mata, ‘Brother, huwag na huwag mong asahan ‘yan!’” 1

Sa mga sermon at pagkilos, paulit-ulit na itinuro ni Pangulong Smith ang alituntuning ibinahagi niya kay Brother Haycock: Binig-yang-diin niya na bagama’t dapat magsumigasig ang mga Banal sa mga Huling Araw na tulungan ang iba na matanggap ang mga pagpapala ng ebanghelyo, ang kaligtasan ay sariling responsibili-dad ng bawat tao. Hinikayat din niya ang mga Banal na umasa sa sarili at magsipag sa temporal nilang mga gawain. “Ganyan ang buhay,” wika niya, “paunlarin ang ating potensyal, at disiplinahin ang sarili.” 2

K a b a n a T a 2 3

326

Natutong magtrabaho si Joseph Fielding Smith noong bata pa siya. Madalas ay wala sa bahay ang kanyang ama, kaya’t “halos buong pagkabata ay ginugol niya sa paggawa ng trabaho ng isang matanda.” Katunayan, napakasipag niya kaya’t “hindi sinasadyang namana niya ang isang trabaho nang mas maaga kaysa kailangan, noong palihim niyang ginatasan ang isa sa mga baka ng pamilya, nang may pagmamalaking karaniwan sa mga batang lalaki, para patunayan na kaya niyang gawin ito, at dahil dito ay naging per-manenteng trabaho na niya iyon.” 3

Ang kahandaan niyang magtrabaho ay nagpatuloy nang mag-full-time mission siya sa England. Isinulat sa kanya ng kanyang asawang si Louie ang sumusunod habang naroon siya: “Alam ko na mahal mo ang iyong tungkulin nang higit kaysa kasiyahan kaya naman mahal na mahal kita at may tiwala ako sa iyo at pakiramdam ko’y parang halos perpekto ka na.” 4 Bukod pa sa pagtupad sa kanyang tungkulin na ituro ang ebanghelyo sa iba, masigasig niyang pinag-aralan mismo ang ebanghelyo. Sa isang liham na ipinadala niya sa kanyang pamilya, ikinuwento niya ang mga pagsisikap niyang isaulo ang isang talata sa banal na kasulatan: “Buong araw kong sinikap na isaulo ang isang talata sa banal na kasulatan at hindi ko pa rin ito naisasaulo. Ngunit determinado akong matutuhan ito bago matapos ang misyon ko.” 5

Itinuro ni Pangulong Smith sa kanyang mga anak ang ugali ni-yang ito sa trabaho. Sabi niya sa kanila: “Namamatay ang mga tao na nakahiga sa kama. At gayon din ang ambisyon.” Nasasaisip ang alituntuning ito, tiniyak nilang mag-asawa na nakabangon nang maaga ang kanilang mga anak tuwing umaga at ginawa nila ang ka-nilang bahagi para mapanatiling malinis at maayos ang bahay nila. “Parang masama para kay Itay na nakahiga pa kami nang lampas ng alas-sais ng umaga,” paggunita ng isa sa kanyang mga anak na lalaki. “Siyempre minsan ko lang ito sinubukan. Tiniyak ni Itay na hindi na iyon maulit.” 6 Tumulong din si Pangulong Smith sa bahay. Noong bagong kasal sila ni Louie, ginawa niya ang lahat ng kaya niyang gawin sa pagtatayo ng una nilang tahanan. Makalipas ang ilang taon, siya mismo ang gumawa ng halos lahat ng kukumpuni-hin sa bahay, tumutulong siya sa kusina, at tumulong sa pamimitas ng prutas sa panahon at pagpepreserba nito sa mga bote.7

K a b a n a T a 2 3

327

Si Brother Haycock, ang lalaki ring iyon na minsa’y nagmada-ling sundan si Pangulong Smith papasok sa Church Administration Building, ay naging personal na kalihim sa limang Pangulo ng Sim-bahan kalaunan, kabilang na kay Pangulong Smith. Sa ganitong pagkakalapit, nakita niya ang patuloy na pagsisikap ni Pangulong Smith na mapaunlad ang sariling espirituwalidad. Sinabi niya na madalas siyang pumasok sa opisina ni Pangulong Smith at nakita niya roon ang propeta na nag-aaral ng mga banal na kasulatan o nagbabasa ng iba pang aklat.8


Inaasahan ng Panginoon na magiging masigasig tayo sa paghahanap ng temporal at espirituwal na mga pagpapala.

Sinabi ng Panginoon kay [Adan]: “Sa pawis ng iyong mukha ay kakain ka ng tinapay” [Genesis 3:19; tingnan din sa Moises 4:25], at sa lahat ng panahon iniutos ng Panginoon sa kanyang mga tao na maging masigasig, na paglingkuran siya nang buong katapatan, na magtrabaho. . . .

Sa mga unang panahon ng Simbahan sa mga lambak na ito [sa Utah], binigyang-diin ni Pangulong Brigham Young at ng iba pang mga kapatid ang kasipagan, at kinailangan ito dahil dumating dito ang ating mga ninuno na walang-wala. Kinailangan nilang magtra-baho. Kinailangan nilang magsipag. Mahalagang sila ang gumawa ng mga bagay na kailangan nila, kaya nga pinayuhan sila palagi hinggil doon at para mangyari iyon na dapat silang magpakasipag. Tinuruan sila na huwag maging palalo sa kanilang puso. Dumating sila sa lugar na ito kung saan nila masasamba ang Panginoon ni-lang Diyos at masusunod ang kanyang mga utos. Inutusan silang maging mapagkumbaba at masigasig. . . . Ah, sana’y maalala natin iyan. Nalulungkot ako na nakalimot na tayo. . . .

. . . Sabi ng Panginoon, “Huwag kayong maging tamad; sapagkat siya na tamad ay hindi makakakain ng tinapay ni makapagsusuot ng kasuotan ng manggagawa.” [D at T 42:42.] Magandang katwiran iyan, hindi ba? Bakit makikibahagi ang isang taong tamad sa kasipa-gan ng masipag—samantalang ang tamad na taong ito ay malakas

K a b a n a T a 2 3

328

ang katawan at kayang magtrabaho? Talagang hindi ako sang-ayon sa anumang uri ng kilusan na sumisira sa pagkalalaki sa paghimok sa mga lalaki na maging tamad, at wala akong pakialam kung ilang taon pa siya. Hindi mahalaga kung gaano na siya katanda, kung malakas pa ang katawan ng isang lalaki at kaya pang magtrabaho, dapat niyang pangalagaan ang kanyang sarili; iyan ang inaasahan ng Panginoon na gagawin niya.

Sabi ng Panginoon sa isa pang paghahayag:

“At muli, katotohanang sinasabi ko sa inyo, na bawat lalaki na may tungkulin na maglaan para sa kanyang sariling mag-anak, siya ay maglaan, at hindi mawawala sa kanya ang kanyang putong; at gumawa siya sa Simbahan. Maging masigasig ang bawat tao sa lahat ng bagay. At ang tamad ay hindi magkakaroon ng lugar sa Simba-han, maliban na siya ay magsisi at iwasto ang kanyang mga gawi.” [D at T 75:28–29.]

Kaya iyan ang ipinayo ng Panginoon sa Simbahan sa panahong ito. At hindi lamang ito dapat iangkop sa pag-aaro sa bukid, o paggapas at pag-ani at pagtatrabaho sa industriya, kundi ang ibig ding sabihin nito ay dapat maging masigasig ang isang tao sa mga bagay na espirituwal at maging sa mga bagay na temporal na siya niyang ikinabubuhay.9

Narito tayo para sa isang dakilang layunin. Ang layuning iyan ay hindi ang mabuhay nang 100 taon, o wala pa, at taniman ang ating bukid, anihin ang ating mga pananim, mamitas ng mga pru-tas, manirahan sa mga bahay, at paligiran ang ating sarili ng mga pangangailangan sa buhay na ito. Hindi iyan ang layunin ng buhay. Ang mga bagay na ito ay mahalaga para tayo mabuhay sa mundong ito, at iyan ang dahilan kaya tayo dapat magpakasipag. Ngunit ilang lalaki ang gumugugol ng kanilang oras sa pag-iisip na ang tanging layunin ng buhay ay mag-ipon ng mga bagay ng mundong ito, ma-buhay nang komportable, at paligiran ang kanilang sarili ng lahat ng karangyaan, at pribilehiyo, at kasiyahan na posibleng makamtan sa buhay na ito, at wala nang iba pang iniisip?

Lahat ng ito ay pansamantalang mga pagpapala lamang. Kuma-kain tayo para mabuhay. Nagdadamit tayo para hindi tayo ginawin at matakpan ang ating katawan. May mga bahay tayong tinitirhan

K a b a n a T a 2 3

329

para maging komportable tayo at maginhawa, ngunit dapat nating ituring na pansamantala lamang ang lahat ng pagpapalang ito na kailangan natin habang buhay tayo. At iyan lang ang kabutihan ng mga iyan sa atin. Hindi natin madadala ang alinman sa mga iyan kapag pumanaw tayo. Ang ginto, pilak at mga mamahaling bato, na tinatawag na kayamanan, ay walang halaga sa tao maliban lamang sa katotohanan na magagamit niya ang mga ito para mapangala-gaan ang kanyang sarili at matugunan ang kanyang mga panganga-ilangan sa buhay na ito.10

Ang Panginoon . . . ay umaasa na magtatamo tayo ng kaalaman tungkol sa mga bagay na temporal upang mapangalagaan nating pansamantala ang ating sarili; para mapaglingkuran natin ang ating kapwa; at para maihatid natin ang mensahe ng ebanghelyo sa iba pa niyang mga anak sa buong mundo.11

Ang layunin ng pagparito natin ay para gawin ang kalooban ng Ama tulad ng ginagawa sa langit, gumawa ng kabutihan sa lupa, supilin ang kasamaan at magwagi laban dito, talunin ang kasalanan at ang kaaway ng ating kaluluwa, paglabanan ang mga kakulangan at kahinaan ng abang at makasalanang sangkatauhan, sa pama-magitan ng inspirasyon ng Panginoon at sa kanyang naipakitang kapangyarihan, at sa gayon ay maging mga banal at lingkod ng Panginoon sa mundo.12

2Sa huli ay tayo ang mananagot sa Panginoon

sa pagtupad sa ating tungkulin.

Kumikilos tayo ayon sa ating pananampalataya at budhi; hindi kayo mananagot sa akin, ni sa Panguluhan ng Simbahan, kundi sa Panginoon. Hindi ako mananagot sa mga tao hinggil sa aking ikapu—sa Panginoon ako mananagot; ang tinutukoy ko ay ang sarili kong pag-uugali sa Simbahan at pagsunod ko sa iba pang mga batas at tuntunin ng Simbahan. Kung hindi ko susundin ang mga batas ng Simbahan, mananagot ako sa Panginoon at kailangan kong magpaliwanag sa kanya, kalaunan, sa pagkaligta ko sa aking tungkulin, at maaari akong managot sa mga miyembro ng Simba-han dahil kabilang ako rito. Kung gagawin ko ang aking tungkulin, ayon sa pagkaunawa ko sa mga ipinagagawa ng Panginoon sa akin,

K a b a n a T a 2 3

330

kailangan ay malinis ang konsiyensya ko. Kailangang mapanatag ang aking kaluluwa na nagawa ko ang aking tungkulin ayon sa pagkaunawa ko rito, at tatanggapin ko ang mga ibubunga nito. Sa akin, kami lang ng Panginoon ang nakakaalam; gayon din ito sa bawat isa sa atin.

Siya na nagsugo sa kanyang Bugtong na Anak sa daigdig, upang isakatuparan ang misyon na kanyang ginawa, ay nagsugo rin sa ba-wat kaluluwa na nakikinig sa aking tinig, at sa katunayan sa bawat babae at lalaki sa daigdig, upang isagawa ang isang misyon, at ang misyong iyan ay hindi maisasagawa sa kapabayaan, ni sa kawalan ng pagpapahalaga, ni hindi ito maisasagawa sa kamangmangan.

Dapat nating malaman ang pananagutan natin sa Panginoon at sa bawat isa; ang mga bagay na ito ay mahalaga, at hindi tayo ma-aaring umunlad sa mga bagay na espirituwal, hindi tayo maaaring umunlad sa kaalaman tungkol sa Panginoon o sa karunungan, nang hindi itinutuon nang lubusan ang ating pag-iisip at lakas tungo sa ating ikabubuti, tungo sa ikauunlad ng ating sariling karunungan at kaalaman sa mga bagay na ukol sa Panginoon.13

Napakadali para sa sangkatuhan na sisihin ang iba sa nagawa nilang mga pagkakamali, at napakadali para sa atin, dahil sa li-kas nating pag-uugali, na magmagaling kapag ang isang bagay na nagawa ay kasiya-siya at kapaki-pakinabang. Ngunit ayaw nating panagutan kailanman ang ating mga pagkakamali na hindi naka-sisiya, at pinipilit nating ipaako ang pananagutang iyan sa iba. . . . Tanggapin natin ang sarili nating mga responsibilidad, at huwag nating piliting ipaako ito sa iba.14

3Binigyan tayo ng Diyos ng kalayaan at

inaasahan niya na gagawin natin ang lahat ng ating makakaya para sa ating sarili.

Ang kalayaan [ay] ang dakilang kaloob ng Panginoon na ibinigay sa bawat tao upang kumilos para sa kanyang sarili, gumawa ng sarili niyang pagpapasiya, maging kinatawan ng kanyang sarili na may kakayahang maniwala at tanggapin ang katotohanan at mag-tamo ng buhay na walang hanggan o tanggihan ang katotohanan

K a b a n a T a 2 3

331

“Walang taong pinilit kailanman, sa anumang iniutos ng ama, na gumawa ng mabuti. . . . bawat isa ay maaaring kumilos para sa kanyang sarili.”

at pagdusahan ito. Ito ay isa sa pinakadakilang mga kaloob ng Diyos. Ano ang mangyayari sa atin kung wala ito, kung pinilit tayo tulad ilang tao na gustong pilitin ang kanilang kapwa na gawin ang kanilang kagustuhan? Hindi magkakaroon ng kaligtasan; hindi ma-gagantimpalaan ang kabutihan; walang mapaparusahan sa kawalan ng pananampalataya dahil hindi mananagot ang mga tao sa harapan ng Lumikha sa kanila.15

Tinanong si Joseph Smith kung paano niya pinamahalaan ang napakarami at iba’t ibang tao na tulad ng mga Banal sa mga Huling Araw. Sabi niya: “Tinuturuan ko sila ng mga wastong alituntunin, at pinamamahalaan nila ang kanilang sarili.”

Ito ang alituntuning ginagamit natin sa pamamahala sa Simba-han. Inaasahan natin na matututuhan ng ating mga miyembro sa lahat ng dako ang mga wastong alituntunin at pamamahalaan ang kanilang sarili.16

K a b a n a T a 2 3

332

Ang dakilang kaloob na ito na kalayaan, na pribilehiyong ibini-gay sa tao para gumawa ng sarili niyang pasiya, ay hindi kailanman inalis, at hindi kailanman aalisin. Ito ay isang walang-hanggang alituntunin na nagbibigay ng kalayaan sa pag-iisip at pagkilos ng bawat tao. Walang taong pinilit kailanman, sa anumang iniutos ng Ama, na gumawa ng mabuti; walang taong pinilit kailanman na gu-mawa ng masama. Bawat isa ay maaaring kumilos para sa kanyang sarili. Plano ni Satanas na wasakin ang kalayaang ito at pilitin ang mga tao na gawin ang kanyang kagustuhan. Hindi magiging masaya ang buhay kung wala ang dakilang kaloob na ito. Ang mga tao ay dapat magkaroon ng pribilehiyong pumili kahit pa suwayin nila ang mga banal na kautusan. Mangyari pa ang kaligtasan at kadakilaan ay dapat makamtan nang walang pamimilit at sa pamamagitan ng paggawa ng bawat isa upang ang mabubuting gantimpala ay mai-bigay at ang nararapat na kaparusahan ay maipataw sa nagkasala.17

Naniniwala tayo na sa pamamagitan ng biyaya tayo ay naligtas sa kabila ng ating magagawa, at na sa pagsalig sa pagbabayad-sala ni Cristo, dapat pagsikapan ng lahat ng tao ang kanilang kaligtasan nang may takot at panginginig sa harapan ng Panginoon [tingnan sa 2 Nephi 25:23; Mormon 9:27].18

Isang mahalagang katotohanan, na ipinakita sa tuwirang mga kilos at ipinahiwatig sa lahat ng banal na kasulatan, na nagawa ng Diyos para sa mga tao ang lahat ng hindi kayang gawin ng mga tao para sa kanilang sarili upang magtamo ng kaligtasan, ngunit inaasa-han niyang gagawin ng mga tao ang lahat ng kanilang makakaya para sa kanilang sarili.

Dahil sa alituntuning ito labag sa mga patakaran ng langit na pi-nasimulan bago pa itinatag ang daigdig, para sa mga banal na sugo na nabuhay na mag-uli, o mga sugong nasa langit, na pumarito sa lupa at gawin ang gawain para sa mga tao na kaya naman nilang gawin para sa kanilang sarili. . . .

Napakalaking pagkakamali ang maniwala na ginawa ni Jesus ang lahat para sa mga tao kung ang gagawin lamang nila ay sabihing sumasampalataya sila, at wala na silang ibang gagawin pa. May gawaing gagawin ang mga tao kung gusto nilang magkamit ng kaligtasan. Naaayon sa walang-hanggang batas na ito na pinapunta ng isang anghel si Cornelio kay Pedro [tingnan sa Mga Gawa 10], at

K a b a n a T a 2 3

333

na pinapunta si Ananias kay Pablo [tingnan sa Mga Gawa 9:1–22]. At sa pagsunod din sa batas na ito kaya si Moroni, na nakauunawa sa nakasulat sa mga lamina ng Nephita, ay hindi ginawa ang pagsa-salin, kundi sa utos ng Panginoon, ibinigay niya kay Joseph Smith ang Urim at Tummim na ginamit nito upang maisagawa ang ma-halagang gawaing ito sa pamamagitan ng kaloob at kapangyarihan ng Diyos.19

4Ang dalawang malalaking responsibilidad natin ay ang hangaring makamtan ang sarili nating

kaligtasan at masigasig na sikaping iligtas ang iba.

Mayroon tayong dalawang malalaking responsibilidad. . . . Una, hangaring makamtan ang sarili nating kaligtasan; at, pangalawa, ang tungkulin natin sa ating kapwa-tao. Ngayon nauunawaan ko na ang una kong tungkulin, kung ako mismo ang pag-uusapan, ay ang hangaring makamtan ang aking kaligtasan. Iyan ang una ninyong indibiduwal na tungkulin, at gayon din ang tungkulin ng bawat miyembro ng Simbahang ito.20

Ang una nating dapat alalahanin ay ang sarili nating kaligtasan. Dapat nating hangaring makamtan ang bawat pagpapala ng ebang-helyo para sa ating sarili. Dapat tayong mabinyagan at pumasok sa orden ng selestiyal na kasal nang sa gayon ay maging ganap tayong mga tagapagmana ng kabuuan ng kaharian ng ating Ama. Pagka-tapos ay dapat nating alalahanin ang ating pamilya, mga anak, at mga ninuno.21

Tungkulin nating . . . iligtas ang sanlibutan, ang mga patay gayon din ang mga buhay. Inililigtas natin ang mga buhay na mangagsisisi sa pamamagitan ng pangangaral ng ebanghelyo sa mga bansa at tinitipon natin ang mga anak ni Israel, na matatapat ang puso. Ini-liligtas natin ang mga patay sa pamamagitan ng pagpunta sa bahay ng Panginoon at pagsasagawa ng mga seremonyang ito—binyag, pagpapatong ng mga kamay, kumpirmasyon, at iba pang mga bagay na iuutos sa atin ng Panginoon—alang-alang sa kanila.22

Tungkulin ko, at tungkulin din ninyo, aking mga kapatid—dahil ang responsibilidad ay ibinigay rin sa inyo—na gawin ang lahat ng ating makakaya, at huwag itong balewalain, kundi pagsikapan natin

K a b a n a T a 2 3

334

nang buong kaluluwa na gampanan ang mga tungkuling ibinigay sa atin ng Panginoon, maging masigasig para sa kaligtasan ng sarili nating sambahayan, bawat isa sa atin, at para sa kaligtasan ng ating mga kapitbahay, at ng mga nasa malayo.23


Mga Tanong• AnoanghinahangaanninyotungkolsamgapagsisikapniPa-

ngulong Smith na turuan ang kanyang mga anak na magtrabaho? (Tingnan sa “Mula sa Buhay ni Joseph Fielding Smith.”) Ano ang magagawa natin para matulungan ang mga bata na maging mas responsable?

• Paanonadaragdaganngmgaturosabahagi1anginyongpag-unawa sa pag-asa sa sarili? Isipin kung ano ang magagawa ninyo para lalo kayong makaasa sa sarili.

• Repasuhinangpayosabahagi2.Anoangibigsabihinsainyong“mananagot sa Panginoon”?

• ItinuroniPangulongSmith,“Inaasahannaminnamatututuhanng ating mga miyembro sa lahat ng dako ang mga wastong ali-tuntunin at pamamahalaan ang kanilang sarili” (bahagi 3). Paano makikinabang ang mga pamilya sa turong ito? Paano nito maga-gabayan ang mga korum ng priesthood at Relief Society?

• Sapagsisikapnatingpaglingkuranangiba,sapalagayninyobakit“ang una nating dapat alalahanin ay ang sarili nating kaligtasan”? (Tingnan sa bahagi 4.)

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMga Taga Filipos 2:12; 2 Nephi 2:14–16, 25–30; D at T 58:26–28

Tulong sa Pagtuturo“Habang nagtuturo kayo mula sa aklat na ito, anyayahan ang

iba na ibahagi ang kanilang iniisip, magtanong, at turuan ang isa’t isa. Kapag aktibo silang nakikilahok, mas handa silang matuto at tumanggap ng personal na paghahayag” (mula sa mga pahina vii–ix ng aklat na ito).

K a b a n a T a 2 3

335

Mga Tala 1. Joseph Fielding Smith Jr. at John J.




4. Louie Shurtliff Smith, sa The Life of Joseph Fielding Smith, 113.


6. Sa Joseph Fielding McConkie, “Joseph Fielding Smith,” sa Leonard J. Arrington, editor The Presidents of the Church (1986), 336–37; tingnan din sa The Life of Joseph Fielding Smith, 217–21.

7. Tingnan sa The Life of Joseph Fielding Smith, 12–13, 155–57; Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God (1992), 202.

8. Tingnan sa Jay M. Todd, “A Day in the Life of President Joseph Fielding Smith,” Ensign, Hulyo 1972, 5.


10. “Salvation for the Dead,” Utah Genealogical and Historical Magazine, Abr. 1926, 154–55; tingnan din sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 1:68–69.

11. Address at the Logan Utah Institute of Religion, Ene. 10, 1971, 2, Church History Library; di-inilathalang manuskrito.

12. Sa Conference Report, Okt. 1969, 108. 13. Sa Conference Report, Okt. 1969, 108. 14. Sa Conference Report, Okt. 1932, 88. 15. Sa Conference Report, Okt. 1949, 88. 16. Sa Conference Report, British Area

General Conference 1971, 6; tingnan din sa Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Joseph Smith (2007), 331.

17. Answers to Gospel Questions, tinipon ni Joseph Fielding Smith Jr., 5 tomo (1957–66), 2:20.


19. “Priesthood—Restoration of Divine Authority,” Deseret News, Set. 2, 1933, bahaging pang-Simbahan, 4; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:90–91.

20. “The Duties of the Priesthood in Temple Work,” Utah Genealogical and Historical Magazine, Ene. 1939, 3; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:145.

21. Sealing Power and Salvation, BYU Speeches of the Year (Ene. 12, 1971), 2.

22. Sa Conference Report, Okt. 1911, 120; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:192–93.

23. Sa Conference Report, Abr. 1921, 41.

336

Sa buong kasaysayan ng Simbahan, may mahahalagang papel na ginampanan ang kababaihan sa gawain ng Panginoon sa mga huling araw.

337

K A B A N A T A 2 4

Ang Gawain ng Kababaihang Banal sa mga Huling Araw: “Di-Makasariling Katapatan

sa Napakaluwalhating Layuning Ito”

“Walang hangganan ang kabutihang magagawa ng ating kababaihan.”


Sa general Relief Society meeting noong Oktubre 2, 1963, sinabi ni Pangulong Joseph Fielding Smith, “Kami, ang mga Kapatid na Lalaki ng Simbahan, ay iginagalang at nirerespeto ang ating mabubuting kababaihan sa kanilang di-makasariling katapatan sa napakaluwal-hating layuning ito.” 1

Sa pagpapahayag nito, nagsalita si Pangulong Smith mula sa maraming taon ng karanasan. Buong buhay siyang naglingkod na kaagapay ng tapat na kababaihang Banal sa mga Huling Araw. Ang paglilingkod na ito ay nagsimula noong mga huling taon ng 1880s, noong siya ay mga 10 taong gulang. Nang panahong iyon, ang ka-babaihang Banal sa mga Huling Araw ay hinikayat na mag-aral ng medisina at pangangalaga sa kalusugan. Sinunod ng kanyang inang si Julina L. Smith ang payong ito at tumanggap ito ng training para makapagtrabaho bilang komadrona. Madalas siyang gisingin ng kanyang ina sa hatinggabi para magpatakbo ng kanilang karwaheng hila ng mga kabayo papunta sa tahanan ng sanggol na isisilang. Sa pagtulong sa kanyang ina sa ganitong paraan, nakita ng batang si Joseph Fielding Smith ang halimbawa ng katatagan at habag na taglay ng kababaihan ng Simbahan.2 Si Sister Smith ay naglingkod kalaunan bilang tagapayo sa Relief Society general presidency.

K a b a n a T a 2 4

338

Malaki ang paggalang ni Pangulong Smith sa Relief Society, na sinabi niyang “mahalagang bahagi ng kaharian ng Diyos sa lupa.” 3 Ang pangalawa niyang asawang si Ethel ay naglingkod bilang mi-yembro ng general Relief Society board nang 21 taon. Sinabi ni Sister Amy Brown Lyman, na naglingkod kasama ni Ethel sa lupon at kalaunan ay naglingkod bilang general Relief Society president: “Si Sister Smith ay isa sa pinakamatatalinong babaeng nakilala ko. Para sa akin siya ang pinakamahusay na manunulat at tagapagsalita [sa] lupon.” 4 Sa katungkulang ito, dumalo si Ethel sa mga stake con-ference para turuan ang kababaihan ng Relief Society. Magkasama sila ni Pangulong Smith na pumunta sa ilang gawain sa Simbahan, at silang dalawa ay madalas magsalita sa pulpito para turuan ang mga miyembro.5

Nang pumanaw si Ethel, pinakasalan ni Pangulong Smith si Je-ssie Evans. Kasama niya si Jessie halos tuwing maglalakbay siya para turuan ang mga Banal. Napakaganda ng boses niya kapag kumakanta, at gusto palagi ni Pangulong Smith na kumanta siya sa mga pulong na dinaluhan nila. Ikinuwento ni Elder Francis M. Gibbons, na naglingkod bilang kalihim sa Unang Panguluhan: “Tu-wing si Joseph Fielding ang namumuno, gusto niyang pakantahin si Jessie dahil lamang sa hindi siya nagsasawang pakinggan itong kumakanta. Bukod pa riyan, ang magandang boses nitong contralto, sa pagkanta ng mga sagradong himno, ay nakaragdag sa espiritu-walidad ng mga pulong, nagbigay-inspirasyon sa mga nakikinig at nagpaibayo sa sariling kakayahan ni Pangulong Smith na magbigay ng mensahe. Kalaunan, sa patuloy at magiliw na panghihikayat ng kanyang asawa, paminsan-minsan ay nagduduweto sina Joseph at Jessie, at magandang pakinggan ang magkahalong baritonong boses niya at ang boses ni Jessie. Sa mga pagkakataong ito, karaniwan ay magkatabi silang nakaupo sa upuan ng piyano habang tumutug-tog si Jessie, na hinihinaan nang katamtaman ang kanyang karani-wang buung-buong boses para marinig ang pagkanta ng kanyang asawa.” 6

Bilang Pangulo ng Simbahan, regular na nakipagtulungan si Jo-seph Fielding Smith kay Sister Belle S. Spafford, ang Relief Society general president. Kalaunan ay ikinuwento ni Sister Spafford ang kanyang karanasan sa pagtutulungan nila: “Nagpakita si Pangulong

K a b a n a T a 2 4

339

Joseph Fielding Smith, isang taong magiliw at malaki ang pagma-mahal sa mga tao, ng malalim na pag-unawa sa gawain ng kaba-baihan ng Simbahan sa lahat ng pagkakataon, at sinabi niya ito sa Relief Society presidency nang maraming beses at sa maraming paraan, na nagpalawak sa aming pananaw at pumatnubay sa aming mga ginagawa.” 7


Inilahad sa mga banal na kasulatan ang tungkol sa matatapat na kababaihang nagkaroon ng mga

responsibilidad sa Simbahan ng Panginoon.

Mababasa natin sa Mahalagang Perlas na matapos ang mga bungang hatid ng pagkahulog kina Adan at Eva, nangaral si Eva. Maikli ito ngunit maganda at puno ng kahulugan at ito ay ang sumusunod:

“. . . Kung hindi dahil sa ating paglabag tayo sana ay hindi nag-karoon ng mga binhi, at kailanman ay hindi nalaman ang mabuti at masama, at ang kagalakan ng ating pagkakatubos, at ang buhay na walang hanggan na ibinibigay ng Diyos sa lahat ng masunurin.” [Moises 5:11.]

“At pinapurihan nina Adan at Eva ang pangalan ng Diyos, at ipi-naalam nila ang lahat ng bagay sa kanilang mga anak na lalaki at babae.” [Moises 5:12; idinagdag ang italics.]

Nalaman natin mula rito na si Eva at maging si Adan ay tumang-gap ng paghahayag at kautusan na turuan ang kanilang mga anak kung paano magkamit ng buhay na walang hanggan.8

Nabasa natin na [noong unang] panahon sa Israel ang kababa-ihan ay aktibo at may mga tungkuling ginagampanan [tingnan sa Exodo 15:20; Mga Hukom 4–5].9

Sa Bagong Tipan nabasa natin na maraming matatapat na ka-babaihang humingi at nagbigay ng payo. Marami sa kanila ang sumunod sa Tagapagligtas at naglingkod sa kanya [tingnan sa Lucas 8:1–3; 10:38–42].10

K a b a n a T a 2 4

340

2Sa mga huling araw, mahalaga ang papel na

ginagampanan ng kababaihan ng Relief Society sa ipinanumbalik na Simbahan ni Jesucristo.

Noong ika-17 ng Marso, 1842, pinulong ni Propetang Joseph Smith ang ilang kababaihan ng Simbahan sa Nauvoo at binuo sila sa isang samahan na pinangalanang “The Female Relief Society of Nauvoo.” . . . Walang pag-aalinlangan na binuo ang organisasyong ito sa pamamagitan ng paghahayag. Ang katotohanang ito ay nakita nang lubusan sa loob ng maraming taon at ngayon ay higit pang napapatibayan ang kahalagahan nito at pangangailangan dito.11

Talagang hindi lubos na maoorganisa ang Simbahan ni Jesucristo kung wala ang napakagandang organisasyong ito. . . . Hindi lubos ang panunumbalik na ito kung wala ang Relief Society kung saan naisasagawa ng kababaihan ang banal at itinalagang paglilingkod na napakahalaga sa kapakanan ng Simbahan.12

Ang “Female Relief Society of Nauvoo” ay inorganisa ni Prope-tang Joseph Smith sa tulong ni Elder John Taylor. Inihayag ng Pa-nginoon na dapat buuin ang kababaihan ng Simbahan sa isang samahan, dahil may mahalagang gawaing ipagagawa sa kanila sa pagtulong na “ihayag at itatag ang kapakanan ng Sion.” [D at T 6:6.] Una sa lahat ang gawaing ito ng kababaihan ay para sa ikabubuti, ikahihikayat, at ikauunlad ng kababaihan ng Simbahan upang ma-ging handa sila sa lahat ng bagay para magtamo ng isang lugar sa kahariang selestiyal. Binigyan din sila ng responsibilidad na tumu-long sa pagkakawanggawa at pagpapaginhawa sa mga maralita, maysakit, at nahihirapan sa buong Simbahan mula sa kanilang pig-hati at pagdurusa. Sa nakalipas na mga taon simula nang iorganisa ito, ang kababaihan ng samahang ito ay naging tapat sa kanilang tungkulin at ginampanan ito nang may pananalig sa gawaing iyon. Walang gawaing itinalaga na naging napakahirap; walang respon-sibilidad na napabayaan, at sa kanilang paglilingkod ay libu-libo ang napagpala.13

Ang Relief Society . . . ay naging malaking impluwensya sa Sim-bahan. Talagang mahalaga—tinutukoy natin itong isang auxiliary, na ibig sabihin ay isang tulong, ngunit higit pa riyan ang Relief Society. Ito ay kailangan.14

K a b a n a T a 2 4

341

Pinupuri ko ang kababaihan ng dakilang organisasyong ito sa kanilang integridad at katapatan na nakikita palagi noon pang pa-nahon ng Nauvoo.15

Nalulugod ang Panginoon sa inyong mga ginagawa. Kayo, sa pamamagitan ng inyong paglilingkod, ay nakatulong sa pagtatayo at pagpapatatag ng kaharian ng Diyos. Mahalaga rin ang ginagawa ng Relief Society sa Simbahan—ibig kong sabihin—katulad ng gi-nagawa ng mga korum ng Priesthood. Maaaring madama ngayon ng ilan na medyo mariin ang pagkasabi ko nito, ngunit sa aking palagay ang gawaing ginagawa ninyo, butihin naming kababaihan, ay talagang angkop at mahalaga sa pagtatayo ng kahariang ito, sa pagpapalakas nito, pagpapalago nito, paglalatag ng pundasyon na maaaring maging saligan nating lahat, na katulad ng ginagawa ng kalalakihang mayhawak ng Priesthood ng Diyos. Hindi namin ito makakaya kung wala kayo.16

[Ang kababaihan ng Relief Society] ay mga miyembro ng pina-kadakilang samahan ng kababaihan sa daigdig, isang organisasyon na mahalagang bahagi ng kaharian ng Diyos sa lupa at mahusay na ipinlano at pinamamahalaan kaya’t natutulungan nito ang matatapat na miyembro upang magkaroon ng buhay na walang hanggan sa kaharian ng ating Ama. . . .

Ang Relief Society ay itinatag sa diwa ng inspirasyon, at ginagaba-yan ng diwang iyon [magmula pa noon], at naitanim nito sa puso ng marami sa ating mabubuting kababaihan ang mabubuting hangarin na kalugud-lugod sa Panginoon.17

3Ang kababaihan ng Relief Society ay tumutulong

sa pangangalaga sa temporal at espirituwal na kapakanan ng mga anak ng Diyos.

Ang Panginoon sa pamamagitan ng kanyang karunungan ay tinawag ang ating mga kapatid na babae upang makatulong sa Priesthood. Dahil sa kanilang simpatiya, malambot na puso, at ka-baitan, [ang kababaihan] ay binabantayan ng Panginoon at bini-bigyan sila ng mga tungkulin at responsibilidad na tulungan ang mga nangangailangan at nagdadalamhati. Itinuro niya ang daan na dapat nilang tahakin, at ibinigay niya sa kanila ang napakalaking

K a b a n a T a 2 4

342

organisasyong ito kung saan mayroon silang awtoridad na magling-kod sa ilalim ng pamamahala ng mga bishop ng mga ward at ma-kipagtulungan sa mga bishop ng mga ward, na pinangangalagaan ang kapakanan ng ating mga tao kapwa sa espirituwal at temporal.

At maaatasan ng Panginoon ang ating kababaihan na magpunta sa mga tahanan upang aliwin ang nangangailangan, tulungan ang nagdadalamhati, lumuhod kasama nila at manalangin, at pakiking-gan ng Panginoon ang mga panalangin ng kababaihan kapag ini-alay ang mga iyon nang taimtim alang-alang sa maysakit, tulad ng pakikinig niya sa mga panalangin ng mga elder ng Simbahan.18

Ang layunin at mga tungkulin ng Relief Society ay marami. . . . Ang aking ama, na si Pangulong Joseph F. Smith [ay nagsabi:] “Ito ay isang organisasyong itinatag ni Propetang Joseph Smith. Ito, sa-makatwid, ang pinakaunang auxiliary organization ng Simbahan, at napakahalaga nito. Hindi lamang ito tumutulong sa mga pangangai-langan ng mahihirap, maysakit at nangangailangan, kundi bahagi pa

Relief Society ang “pinakadakilang samahan ng kababaihan sa daigdig, isang organisasyon na mahalagang bahagi ng kaharian ng diyos sa lupa.”

K a b a n a T a 2 4

343

rin ng tungkulin nito—at ang mas malaking bahagi pa nito—ay ang pangalagaan ang espirituwal na kapakanan at kaligtasan ng mga ina at anak na babae ng Sion; tiyakin na walang napababayaan, sa halip lahat ay nababantayan laban sa kasawiang-palad, kalamidad, kapangyarihan ng kadiliman, at kasamaan na nagbabanta sa kanila sa mundo. Tungkulin ng mga Relief Society na pangalagaan ang espirituwal na kapakanan ng kanilang sarili at ng lahat ng miyem-brong babae ng Simbahan.” 19

Tungkulin ng Relief Society na pangalagaan hindi lamang ang mga miyembro ng Relief Society, kundi maging ang mga hindi mi-yembro nito. Saanman may nagigipit, nangangailangan ng tulong, nahihirapan, maysakit o nagdadalamhati, tinatawag namin ang Re-lief Society. . . . Dakila at maganda ang magagawa nila sa paghika-yat sa mga nalihis ng landas, pagtulong sa kanila, pagpapabalik sa kanila sa simbahan, pagtulong sa kanila na madaig ang kanilang mga kahinaan o kasalanan at kakulangan, at pagpapaunawa ng katotohanan sa kanila. Masasabi ko na walang hangganan ang ka-butihang magagawa ng ating kababaihan.

. . . Hindi ko alam kung ano ang magagawa ng ating mga stake president at bishop sa ward kung wala ang mabubuting kababa-ihang ito ng Relief Society na kanilang inaasahan; na kanilang hinihingan ng tulong, nang maraming beses, upang lutasin ang mga sitwasyong lubhang maselan para sa ating kalalakihan, ngunit maaaring gampanan ng ating kababaihan nang napakainam. Na-pakaganda siguro kung lahat ng miyembro ng Simbahan ay per-pekto. Kung mangyayari iyan mababawasan ang responsibilidad nating lahat, kapwa ng kalalakihan at kababaihan, ngunit hindi pa dumarating ang panahong iyan. May ilang kababaihan tayo na nangangailangan ng panghihikayat, kaunting tulong sa espirituwal at temporal, at walang ibang makagagawa nito nang mas mainam kaysa ating kababaihan na kabilang sa dakila at napakagandang organisasyong ito.

Sa gawaing ito maaaring makatulong ang kababaihan sa paghika-yat at pagtulong sa mga nalihis ng landas, nagwawalang-bahala, at nagpapabaya, tulad ng pagtawag sa mga kapatid sa Priesthood na tumulong sa kalalakihang nalihis ng landas, nagwawalang-bahala, at nagpapabaya. Dapat tayong magtulungang lahat sa pagsasagawa ng

K a b a n a T a 2 4

344

kabutihan at pagsisikap na maibalik sa pagkaaktibo ang mga taong naligaw ng landas at pinabayaan ang mga tungkulin sa Simbahan.20

Mula sa aba [nitong] simula sa ilalim ng napakahihirap na kalaga-yan, kung kailan kakaunti pa lang ang mga miyembro ng Simbahan, nakita na nating lumago ang Samahang ito. . . . Ang kabutihang naisagawa sa pangangalaga sa maralita, maysakit at namimighati, at sa mga may pisikal, mental, o espirituwal na pangangailangan, ay hindi kailanman lubusang malalaman. . . . Lahat ng ito ay naisagawa dahil sa pagmamahal na alinsunod sa totoong diwa ng ebanghelyo ni Jesucristo.21

4Inaasahan ng Panginoon na hahanapin ng kababaihan

ang liwanag at katotohanan para magkaroon sila ng karapatan sa kaluwalhatiang selestiyal.

Mahalaga ang ebanghelyo sa ating kababaihan tulad sa kalala-kihan. Pinahahalagahan din nila ito tulad ng kalalakihan. At nang sabihin ng Panginoon kay Propetang Joseph Smith, “Saliksikin ang mga kautusang ito, sapagkat ang mga ito ay tunay at tapat, at ang mga propesiya at pangako na nasa mga ito ay matutupad na lahat,” [D at T 1:37] hindi niya inilimita ang kautusang ito sa kalalakihang miyembro ng Simbahan. . . . Mahalaga rin sa ating kababaihan na maunawaan ang Plano ng Kaligtasan tulad sa kalalakihan. Mahalaga ring sundin nila ang mga kautusan. Walang babaeng maliligtas sa kaharian ng Diyos nang hindi nabibinyagan para sa kapatawaran ng mga kasalanan at nang walang pagpapatong ng mga kamay para sa kaloob na Espiritu Santo. . . .

. . .Nang sabihin ng Panginoon na walang taong maliligtas sa ka-mangmangan [tingnan sa D at T 131:6], sa palagay ko hindi lamang kalalakihan ang tinutukoy niya kundi pati kababaihan, at sa palagay ko may pananagutan ang kababaihan ng simbahan na pag-aralan ang mga banal na kasulatan.22

Inuutusan ng Panginoon ang kababaihan, gayon din ang kala-lakihan sa Simbahan, na alamin ang kanyang banal na kalooban at magkaroon ng matibay na patotoo sa kanilang puso tungkol sa inihayag na katotohanan ukol sa kaligtasan sa kaharian ng Diyos. Hindi inihayag ng Panginoon ang Aklat ni Mormon para sa

K a b a n a T a 2 4

345

kapakinabangan ng mga mayhawak ng Priesthood lamang, kundi para sa bawat kaluluwang naghahanap ng katotohanan, kapwa la-laki at babae.23

Inaasahan ng Panginoon na magiging marapat ang kababaihang may patotoo sa katotohanan na maunawaan ang mga doktrina ng Simbahan tulad ng inaasahan niya sa mga mayhawak ng Priesthood. Kung gusto nating magkamit ng kadakilaan, na inaasam nating ma-tamo, kailangan nating ihanda ang ating sarili sa pamamagitan ng kaalaman, pananampalataya, at panalangin. At nang sabihin ng Panginoon, “Hanapin muna ninyo ang kaharian [ng Diyos] at ang kaniyang katuwiran,” [Mateo 6:33; 3 Nephi 13:33] hindi lamang siya nagsasalita sa kalalakihan, kundi sa isang kongregasyong may mga babae at lalaki.24

Bawat babaeng bininyagan sa Simbahan ay napatungan ng mga kamay ng mga elder sa kanyang ulo para sa kaloob na Espiritu Santo upang mapatnubayan siya ng Espiritung iyan sa lahat ng ka-totohanan. Kalooban ng Panginoon na lahat ay magkaroon ng ba-nal na patnubay na maghahayag sa kanila ng katotohanan at nang mahiwatigan nila ang liwanag sa kadiliman at, sa gayon, mapatibay at mapalakas upang mapaglabanan ang lahat ng maling doktrina, teorya, at paniniwala, na laganap na sa mundo ngayon.25

Ang ating kababaihan ay may karapatan din sa inspirasyon ng Espiritu Santo para sa kanilang mga pangangailangan tulad ng kalalakihan, sa bawat bagay. Sila ay may karapatan sa kaloob na magpropesiya hinggil sa mga bagay na mahalagang malaman nila. . . . Kapag nagdarasal sila dapat silang magdasal nang taimtim, na umaasang masagot ang kanilang mga panalangin. Pakikinggan din sila ng Panginoon, kung sila ay taos, at tapat, tulad ng pakikinig niya sa kalalakihan.26

Ipinangako ng Panginoon sa lahat, lalaki at babae man, ang ka-loob na Espiritu Santo kung tayo ay tapat, mapagpakumbaba, at tunay na nagsisisi. Kailangan nilang pag-aralan at alamin ang mga katotohanan ng ebanghelyo at ihanda ang kanilang sarili sa pa-mamagitan ng pag-aaral, pananampalataya, at pagsunod sa lahat ng utos na maghangad ng liwanag at katotohanan upang sila ay maging marapat sa kaluwalhatiang selestiyal.27

K a b a n a T a 2 4

346

5Sa pamamagitan ng priesthood, binibigyan ng

Diyos ang Kanyang mga anak na babae ng bawat espirituwal na kaloob at pagpapalang maaaring

matamo ng Kanyang mga anak na lalaki.

Sa palagay ko alam nating lahat na ang mga pagpapala ng priest-hood ay hindi lamang para sa kalalakihan. Ang mga pagpapalang ito ay ibinubuhos din . . . sa lahat ng matatapat na kababaihan ng Simbahan. Maaaring ihanda ng mabubuting kababaihang ito ang kanilang sarili, sa pamamagitan ng pagsunod sa mga kautusan at paglilingkod sa Simbahan, para sa mga pagpapala ng sambahayan ng Panginoon. Ibinibigay ng Panginoon sa kanyang mga anak na babae ang bawat espirituwal na kaloob at pagpapalang maaaring matamo ng kanyang mga anak na lalaki, sapagkat hindi mabubuhay ang lalaki nang walang babae, ni ang babae nang walang lalaki sa Panginoon [tingnan sa I Corinto 11:11] 28

Inuutusan ng Panginoon ang kababaihan . . . sa Simbahan, na alamin ang kanyang banal na kalooban at magkaroon

ng matibay na patotoo sa kanilang puso.”

K a b a n a T a 2 4

347

Alam nating lahat na sinabi ng Panginoon kay Abraham na siya ay magiging ama ng maraming bansa at na ang kanyang binhi ay pararamihing tulad ng mga bituin sa langit at ng mga buhangin sa baybayin ng dagat, ngunit huwag nating kalilimutan na gayon din ang ipinangako kay Sara.

“At sinabi ng Dios kay Abraham, Tungkol kay Sarai na iyong asawa, ay huwag mo nang tatawagin ang kaniyang pangalang Sarai, kundi Sara ang magiging kaniyang pangalan. At akin siyang pagpa-palain, at saka sa kaniya’y bibigyan kita ng anak: oo, siya’y aking pagpapalain, at magiging ina ng mga bansa; ang mga hari ng mga bayan ay magmumula sa kaniya.” [Genesis 17:15–16.] 29

Ang Panginoon, sa pagsasalita tungkol sa priesthood at sa ka-pangyarihan ng priesthood, at mga ordenansa ng Simbahan na nata-tanggap natin sa pamamagitan ng priesthood, ay ganito ang sinabi: “At ang nakatataas na pagkasaserdoteng ito ang nangangasiwa ng ebanghelyo at humahawak ng susi ng mga hiwaga ng kaharian, maging ang susi ng kaalaman tungkol sa Diyos.”

. . . Babasahin ko itong muli: “At ang nakatataas na pagkasaser-doteng ito ang nangangasiwa ng ebanghelyo at humahawak ng susi ng mga hiwaga ng kaharian, maging ang susi ng kaalaman tungkol sa Diyos. Samakatwid, sa mga ordenansa nito, ang kapangyarihan ng kabanalan ay makikita. At kung wala ang mga ordenansa nito, at ang kapangyarihan ng pagkasaserdote, ang kapangyarihan ng kabanalan ay hindi makikita ng mga tao sa laman; sapagkat kung wala nito walang tao ang makakikita sa mukha ng Diyos, maging ng Ama, at mabubuhay.” [D at T 84:19–22.]

Kapag nababasa natin ang ganitong mga bagay, dapat itong ika-galak ng bawat lalaking mayhawak ng priesthood dahil nasa atin ang dakilang awtoridad na iyan at sa pamamagitan nito ay maki-kilala natin ang Diyos. Hindi lamang kalalakihang mayhawak ng priesthood ang nakakaalam ng dakilang katotohanang iyan, ngu-nit dahil sa priesthood at mga ordenansa niyon, bawat miyembro ng Simbahan, kapwa kalalakihan at kababaihan, ay makikilala ang Diyos.30

K a b a n a T a 2 4

348


Mga Tanong• Anoangmatututuhannatinmulasamgakaranasanginilarawan

sa “Mula sa Buhay ni Joseph Fielding Smith”? Ano ang mga kara-nasang ninyong kahalintulad nito?

• BinanggitniPangulongSmithangkababaihansaiba’tibangpa-nahon na gumanap ng mahahalagang responsibilidad sa kaha-rian ng Diyos (tingnan sa bahagi 1). Sa anong mga paraan ninyo nakitang tumulong ang kababaihan na mapatatag ang kanilang mga pamilya at ang Simbahan?

• PaanoninyonakitanaangpaglilingkodngReliefSocietyay“na-pakahalaga sa kapakanan ng Simbahan”? (Tingnan sa bahagi 2.) Sa anong mga paraan nagtutulungan ang kababaihan ng Relief Society at mga mayhawak ng priesthood upang maitayo ang ka-harian ng Diyos?

• SaanongmgaparaanpinangangalagaanngReliefSocietyangespirituwal na kapakanan ng kababaihang Banal sa mga Huling Araw? Sa anong mga paraan ipinapaabot ng kababaihan ng Relief Society ang kanilang impluwensya sa labas ng kanilang organi-sasyon? (Para sa ilang halimbawa, tingnan sa bahagi 3.)

• Binigyang-diinniPangulongSmithnalahatngbabaeatlalakiay kailangang maunawaan ang mga doktrina ng ebanghelyo, mapalakas ang kanilang patotoo, at tumanggap ng paghahayag (tingnan sa bahagi 4). Sa palagay ninyo bakit mahalaga para sa ating lahat na hangarin ang mga kaloob na ito?

• ItinuroniPangulongSmithnaangmgapagpapalangpriest-hood ay “ibinubuhos . . . sa lahat ng matatapat na kababaihan ng Simbahan” (bahagi 5). Bakit kailangan ng kababaihan ang mga pagpapala ng priesthood para maisagawa ang kanilang mga res-ponsibilidad sa tahanan at sa Simbahan? Anong mga halimbawa ng kababaihang tumatanggap ng mga espirituwal na kaloob ang nakita na ninyo?

Kaugnay na mga Banal na KasulatanMga Gawa 5:12–14; Alma 32:22–23; D at T 46:8–9

K a b a n a T a 2 4

349

Tulong sa Pagtuturo“Madalas nakatutulong na simulang isipin ang tungkol sa su-

sunod na aralin pagkatapos na pagkatapos na maituro ninyo ang naunang aralin. Marahil ay lubos ninyong mababatid ang tungkol sa inyong mga tinututuruan at ang kanilang mga pangangailangan at interes matapos na matapos na makasama ninyo sila” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 125).

Mga Tala 1. “Purpose of the Relief Society,” Relief

Society Magazine, Ene. 1964, 5. 2. Para malaman ang iba pa tungkol sa

pagtulong ni Joseph Fielding Smith sa kanyang ina sa mga tungkulin nito bilang komadrona, tingnan sa kabanata 20 sa aklat na ito.

3. “Mothers in Israel,” Relief Society Magazine, Dis. 1970, 883.

4. Amy Brown Lyman, sa Joseph Fielding Smith and John J. Stewart, The Life of Joseph Fielding Smith (1972), 243.

5. Tingnan sa Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God (1992), 261.

6. Francis M. Gibbons, Joseph Fielding Smith: Gospel Scholar, Prophet of God, 281.

7. Belle S. Spafford, Latter-day Prophet-Presidents I Have Known (mensaheng ibinigay sa Brigham Young University, Mayo 29, 1973), 4.

8. Answers to Gospel Questions, tinipon ni Joseph Fielding Smith Jr., 5 tomo (1957–66), 3:66.

9. “The Relief Society Organized by Revelation,” Relief Society Magazine, Ene. 1965, 5.

10. Answers to Gospel Questions, 3:67. 11. “Purpose of the Relief Society,” 4. 12. “The Relief Society Organized by

Revelation,” 6. 13. “Relief Society Responsibilities,” Relief

Society Magazine, Okt. 1954, 644. 14. “Relief Society—An Aid to the

Priesthood,” Relief Society Magazine, Ene. 1959, 4.

15. “Relief Society Responsibilities,” Relief Society Magazine, Okt. 1954, 646.

16. “Relief Society—An Aid to the Priesthood,” 6; pinagpare-pareho ang pagbabantas.

17. “Mothers in Israel,” 883. 18. “Relief Society—An Aid to the

Priesthood,” 5. 19. “Teaching the Gospel,” Relief Society

Magazine, Ene. 1966, 5; tingnan din sa Joseph F. Smith, sa Conference Report, Abr. 1906, 3.

20. “Relief Society Responsibilities,” Relief Society Magazine, Mar. 1954, 151−52.

21. “Purpose of the Relief Society,” 5. 22. “Obedience to the Truth,” Relief Society

Magazine, Ene. 1960, 6−7. 23. “Relief Society Responsibilities,” Relief

Society Magazine, Okt. 1954, 644. 24. “Relief Society Responsibilities,” Relief

Society Magazine, Mar. 1954, 152. 25. “Relief Society Responsibilities,” Relief

Society Magazine, Okt. 1954, 644. 26. “Obedience to the Truth,” 7. 27. Answers to Gospel Questions, 3:68−69. 28. Sa Conference Report, Abr. 1970, 59. 29. “Mothers in Israel,” 885. 30. “And the Truth Shall Make You Free,”

Deseret News, Mar. 30, 1940, baha-ging pang-Simbahan, 4; tingnan din sa Doctrines of Salvation, tinipon ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 3:142–43.

350

ang kuwento ng pagsilang ng Tagapagligtas ay “hinding-hindi naluluma gaano man ito kadalas ikuwento.”

351

K A B A N A T A 2 5

Ang Pagsilang ni Jesucristo: “Mabubuting Balita ng Malaking Kagalakan”

“Ano ang kabuluhan ng kamangha-manghang kuwentong ito? Pinayagan ba natin itong

lumaganap at makaimpluwensya sa ating buhay? Tinanggap ba natin ang buong kahulugan

nito nang walang pag-aalinlangan?”


Noong Kapaskuhan ng 1971, isang reporter sa pahayagan ang nagkaroon ng pagkakataong makausap si Pangulong Joseph Field-ing Smith at ang mga miyembro ng kanyang pamilya. Nagbahagi ng ilang bagay ang reporter tungkol sa buhay ng propeta:

“Ang Pasko ay isang espesyal na panahon para kay Pangulong Joseph Fielding Smith. Isang araw ito para sa pamilya at sa pag-alaala. Ngunit, higit sa lahat para kay Pangulong Smith, ang Pasko ay isang araw para sa mga bata.

“ ‘Palagay ko ang pinakagusto ko tungkol sa Pasko ay ang mga bata,’ sabi ni Pangulong Smith, habang niyayakap ang kanyang apo-sa-tuhod na babae.

“Habang nasa kandungan ang isang malaking Biblia na may mga larawan, binuklat ni Pangulong Smith at ng dalawa sa kanyang mga apo-sa-tuhod na mga babae na sina Shanna McConkie, 4, at Sherri, 2, ang mga pahinang nagkukuwento sa pagsilang ng batang Cristo. Matagal nilang minasdan ang pahinang may larawan ng tagpo sa sabsaban. Malapit si Pangulong Smith sa mga bata. . . .

K a b a n a T a 2 5

352

“Nasiyahan si Pangulong Smith sa maraming bisita ng pamilya sa Kapaskuhan. ‘Ang Pasko ay isang panahon ng pagsasama-sama ng mga pamilya,’ sabi niya.” 1

Para kay Pangulong Smith, ang mga tradisyon sa Pasko ay naka-tuon sa pagsilang, ministeryo, at Pagbabayad-sala ng Tagapaglig-tas. Bilang tugon sa mga pagbati ng mga miyembro ng Simbahan sa kanya sa Pasko, sinabi niya: “Nagpapasalamat ako sa pagka-maalalahanin ng mga nagpadala ng Christmas card. Itinuturing ko itong pagpapakita ng pagmamahal at paalala sa pagsilang ng Ta-gapagligtas na ating pinararangalan at sinasamba bilang pinuno ng simbahan. Ang kanyang mensahe ay tungkol sa kapayapaan at magandang kalooban. Ito ang hangad ko para sa aking kapwa-tao sa lahat ng dako.” 2

Noong Disyembre 1970, inilathala ni Pangulong Smith ang isang mensaheng Pamasko para sa mga miyembro ng Simbahan sa buong mundo. Sa isang bahagi, sinabi Niya:

“Binabati ko kayo ngayong Kapaskuhan, nang may pagmamahal at pakikisama, at dalangin ko na kaawaan kayo ng ating Amang Wa-lang Hanggan at ibuhos sa inyo ang Kanyang saganang pagpapala.

“Sa ganitong mga panahon na laganap ang kasamaan, kapag may matitinding pasakit sa lupa, kapag may mga digmaan at balita ng digmaan, kailangan nating lahat, nang higit kaysa rati, ang paggabay at mapagmahal na pangangalaga ng Panginoon.

“Kailangan nating malaman na sa kabila ng lahat ng problema at pagsubok na dumarating sa atin, pinamumunuan pa rin ng Pa-nginoon ang mga nangyayari sa mundo at kung susundin natin ang Kanyang mga utos at tunay at tapat tayo sa Kanyang mga batas, pagpapalain Niya tayo rito ngayon at gagantimpalaan tayo ng buhay na walang hanggan sa Kanyang kaharian sa takdang panahon. . . .

“. . . Dalangin ko na sa Kapaskuhang ito, at sa lahat ng pagka-kataon, nawa’y ituon natin ang ating pananampalataya sa Anak ng Diyos at matamo para sa ating sarili ang kapayapaang yaon na di masayod ng isipan.” 3

K a b a n a T a 2 5

353


Ang kuwento tungkol sa pagsilang ng ating Manunubos ay napakalinaw na naihayag sa abang kasimplihan nito.

Walang kuwentong napakaganda, o makaaantig sa kaibuturan ng kaluluwa ng mga mapagpakumbaba na katulad ng dakilang kuwentong ito ng pagsilang ng ating Manunubos. Walang mga kata-gang masasambit ang tao na maaaring magpaganda o magpahusay o magdagdag sa kalinawan ng abang kasimplihan nito. Hinding-hindi ito naluluma gaano man ito kadalas ikuwento, at napakabihira itong ikuwento sa tahanan ng mga tao sa ngayon. Subukan nating isipin na kunwari’y kasama tayo ng mga pastol na nagbabantay sa kanilang kawan sa di-malilimutang gabing iyon. Sila ay mga taong mapagpakumbaba na taglay pa rin ang pananampalataya ng kanilang ama, na ang mga puso ay hindi tumigas na katulad ng mga pinuno ng mga Judio noong panahon ng ministeryo ng ating Panginoon, sapagkat kung hindi, hindi sana nagpakita sa kanila ang mga anghel para ihatid ang kanilang dakilang mensahe. Ulitin natin ang kamangha-manghang kuwentong ito.

“At may mga pastor ng tupa sa lupain ding yaon na nangasa pa-rang, na pinagpupuyatan sa gabi ang kanilang kawan.

“At tumayo sa tabi nila ang isang anghel ng Panginoon, at ang kaluwalhatian ng Panginoon ay nagliwanag sa palibot nila: at sila’y totoong nangatakot.

“At sinabi sa kanila ng anghel, Huwag kayong mangatakot; sa-pagka’t narito, dinadalhan ko kayo ng mabubuting balita ng mala-king kagalakan, na siyang sasa buong bayan:

“Sapagka’t ipinanganak sa inyo ngayon sa bayan ni David ang isang Tagapagligtas, na siya ang Cristo ang Panginoon.

“At ito ang sa inyo’y magiging pinakatanda: Masusumpungan ninyo ang isang sanggol na nababalot ng lampin, at nakahiga sa isang pasabsaban.

“At biglang nakisama sa anghel ang isang karamihang hukbo ng langit, na nangagpupuri sa Dios, at nangagsasabi:

K a b a n a T a 2 5

354

“Luwalhati sa Dios sa kataas-taasan, at sa lupa’y kapayapaan sa mga taong kinalulugdan niya.

“At nangyari nang lisanin sila ng mga anghel at nangapasa la-ngit, ang mga pastor ay nangagsangusapan. Magsiparoon nga tayo ngayon hanggang sa Bet-lehem, at tingnan natin itong nangyari, na ipinagbigay-alam sa atin ng Panginoon.

“At sila’y dalidaling nagsiparoon at nasumpungan kapuwa si Maria at si Jose, at ang sanggol na nakahiga sa pasabsaban.” [Lucas 2:8–16.]

Maaari ba itong basahin ng sinuman nang hindi naaantig ng diwa ng pagpapakumbaba at humahanga sa simpleng katotohanan ng kuwento? 4

2Bagaman si Jesucristo ang Anak ng Diyos, naparito Siya sa mundong ito bilang isang sanggol at umunlad nang biyaya

sa biyaya hanggang sa tanggapin Niya ang kaganapan.

Palagay ko nauunawaan nating lahat ang katotohanan na si Jesucristo ang Jehova, na namuno sa Israel noong panahon nina Abraham at Moises, at katunayan ay noong panahon pa ni Adan. Gayundin na si Jehova, o si Jesucristo, bilang isang personahe ng Espiritu ay nagpakita sa Kapatid ni Jared, at na siya ay isinilang na isang sanggol sa mundong ito at lumaki sa mundong ito.5

Ang ating Tagapagligtas ay isang Diyos bago siya isinilang sa mundong ito, at gayon pa rin siya nang siya ay pumarito. Diyos pa rin siyang tulad ng dati nang siya ay isilang sa mundo. Ngunit pagdating sa buhay na ito kinailangan niyang magsimula na tulad ng iba pang mga bata at magtamo ng kaalaman nang taludtod sa taludtod. Sabi ni Lucas “[lumaki siya] sa karunungan at sa panganga-tawan, at sa pagbibigay lugod sa Dios at sa mga tao.” [Lucas 2:52.] Itinala ni Juan na “hindi niya tinanggap ang kaganapan sa simula,” kundi kinailangan niyang umunlad “nang biyaya sa biyaya, hang-gang sa tanggapin niya ang kaganapan.” [D at T 93:13.] . . .

Malinaw na bago siya nag-12 taong gulang—sapagkat namangha sa kanya noon ang mga doktor at matatalinong tao sa templo—ma-rami siyang nalaman tungkol sa gawain ng kanyang Ama [tingnan

K a b a n a T a 2 5

355

Sa Kanyang kabataan, nagtamo ng kaalaman si Jesus nang “taludtod sa taludtod at tuntunin sa tuntunin.”

sa Lucas 2:46–49]. Maaaring mapasakanya ang kaalamang ito sa paghahayag, sa pagdalaw ng mga anghel, o sa iba pang paraan. Ngunit ang kaalamang ito, pagdating sa buhay na ito, ay kinaila-ngang sumakanya nang taludtod sa taludtod at tuntunin sa tuntu-nin. Walang dudang nakipag-ugnayan siya, tuwi-tuwina, sa kanyang Ama sa Langit.

. . . “Si Jesus ay lumaki kasama ng kanyang mga kapatid, at lumakas, at hinintay ang Panginoon sa pagdating ng panahon ng kanyang ministeryo. At siya ay naglingkod sa pangangasiwa ng kanyang ama, at hindi siya nangungusap nang tulad ng ibang tao, ni hindi siya matuturuan; sapagkat hindi siya kinailangang turuan pa ng sinumang tao. At makalipas ang maraming taon, ang panahon ng kanyang ministeryo ay nalapit na.” [Pagsasalin ni Joseph Smith, Mateo 3:24–26.]

Ang pahayag ng ating Panginoon na wala siyang magagawa kundi ang nakita niyang ginawa ng Ama, ay nangangahulugan la-mang na inihayag sa kanya ang ginawa ng kanyang Ama [tingnan sa Juan 5:19–20]. Walang dudang si Jesus ay naparito sa mundo at naranasan din ang mga sitwasyong kailangang pagdaanan ng bawat

K a b a n a T a 2 5

356

isa sa atin—nalimutan niya ang lahat, at kinailangan niyang umun-lad nang biyaya sa biyaya. Ang kanyang pagkalimot, o pagkabawi ng dati niyang kaalaman, ay kailangan tulad ng nangyari sa atin, upang makumpleto ang kasalukuyang temporal na buhay.

Walang kaganapan ang Tagapagligtas sa simula, ngunit matapos siyang tumanggap ng katawan at mabuhay na mag-uli, lahat ng kapangyarihan ay ibinigay sa kanya kapwa sa langit at sa lupa. Bagaman isa siyang Diyos, maging ang Anak ng Diyos, na may kapangyarihan at awtoridad na likhain ang daigdig na ito at ang iba pang mga daigdig, may ilang bagay pang kulang na natanggap lang niya matapos siyang mabuhay na mag-uli. Sa madaling salita natanggap lang niya ang kaganapan nang magkaroon siya ng na-buhay na mag-uling katawan.6

3Naparito si Jesucristo sa mundo upang tubusin tayo

mula sa pisikal at espirituwal na kamatayan.

Naparito si Jesus upang tuparin ang isang tiyak na misyong ini-atas sa kanya bago pa nilikha ang daigdig na ito. Binanggit siya sa mga banal na kasulatan bilang “Cordero na pinatay buhat nang itatag ang sanglibutan.” [Apocalipsis 13:8.] Nagboluntaryo siyang pumarito, sa Kalagitnaan ng Panahon, upang tubusin ang mga tao mula sa pagkahulog na sumapit sa kanila dahil sa paglabag ni Adan.

. . . Si Jesus ang tanging taong isinilang sa mundong ito na wa-lang amang tagalupa. Ang Ama ng kanyang katawan ay Ama rin ng kanyang Espiritu, at Ama ng mga espiritu ng lahat ng tao. Natamo niya ang buhay na walang hanggan mula sa kanyang Ama; natamo niya ang kapangyarihang mamatay mula sa kanyang ina, dahil ang kanyang ina ay mortal. Nakuha niya ang dugo mula sa kanyang ina, at nakuha niya ang kawalang-kamatayan mula sa kanyang Ama. Kaya nga sa pagkakaroon ng kapangyarihang ialay ang kanyang buhay at bawiin itong muli, napagbayaran niya ang paglabag ni Adan, at natubos ang lahat ng nilalang mula sa libingan.7

Ang tunay na dahilan ng pagparito ni Jesucristo sa mundo . . . ay, una, upang tubusin ang lahat ng tao mula sa pisikal o mor-tal na kamatayan, na idinulot ni Adan sa sanlibutan, at ikalawa, upang tubusin ang lahat ng tao mula sa espirituwal na kamatayan

K a b a n a T a 2 5

357

o pagpapalayas mula sa harapan ng Panginoon kung sila ay magsi-sisi at mapapatawad sa kanilang mga kasalanan at titiisin ang mga pagsubok sa buhay hanggang wakas.8

Ikinagagalak namin ang pagsilang ng Anak ng Diyos sa mga tao.

Nagpapasalamat kami sa nagbabayad-salang sakripisyong ginawa Niya sa pamamagitan ng pagbuhos ng Kanyang sariling dugo.

Nagpapasalamat kami na tinubos Niya tayo mula sa kamatayan at binuksan ang daan upang makamit natin ang buhay na walang hanggan.

Dalangin namin na magkaroon ng kapayapaan sa mundo, luma-ganap ang ebanghelyo, at magwagi ang katotohanan sa huli.

Nakikiusap kami sa mga anak ng ating Ama sa lahat ng dako na samahan kami sa paggawa ng mga bagay na maghahatid sa ating lahat ng kapayapaan sa daigdig na ito at ng walang-hanggang ka-luwalhatian sa mundong darating [tingnan sa D at T 59:23].9

4Dapat nating hayaang puspusin at impluwensyahan ang ating buhay ng kuwento ng pagsilang ng Tagapagligtas.

Pagsapit ng [Pasko ng umaga] magyuyuko ng ulo ang ilan sa ma-pagpakumbabang pagsamo sa Ama ng mga Liwanag para sa mga pagpapalang natanggap nila dahil sa mga pagdurusa ng kanyang pinakamamahal na Anak, at babasahin ang kamangha-manghang kuwentong ito nang may pasasalamat at papuri. Nakakalungkot na ang iba naman, na kakatiting ang alam, kung mayroon man, tungkol sa utang na loob nila sa Anak ng Diyos, ay magdiriwang, hindi sa pagpuri at mapagpakumbabang panalangin, kundi sa mapaglapas-tangang paglalasing, na ni hindi iniisip ang kahulugan ng pagsilang ng Lalaking taga Galilea. . . .

Paano mababasa ng sinuman ang nakaaantig na kuwentong ito ng pagsilang ni Jesucristo nang hindi nagnanais na talikuran ang kanyang mga kasalanan? Sa panahong ito ng taon makabubuti para sa lahat—sa hari sa kanyang palasyo, kung may mga hari pa sa palasyo ngayon, sa magsasaka sa kanyang maliit na kubo, sa maya-man at mahirap man—na lumuhod at magbigay-galang sa kanya na walang kasalanan, na ang buhay ay ginugol sa sakripisyo at pasakit

K a b a n a T a 2 5

358

para sa kapakanan ng kanyang kapwa-tao; na ang dugo ay ibinuhos bilang sakripisyo para sa mga kasalanan. . . .

. . . Ano ang kabuluhan ng kamangha-manghang kuwentong ito? Tinulutan ba natin itong puspusin at impluwensyahan ang ating buhay? Tinanggap ba natin ang buong kahulugan nito nang walang pag-aalinlangan?” Naniniwala ba tayo na ang sanggol na ito talaga ang bugtong na Anak ng Diyos sa laman? Patuloy ba tayong suma-sampalataya sa kanyang misyon at handa ba tayong sundin siya? Kung pinaniwalaan lang ito ng sanlibutan at taos na sinunod ang kanyang mga turo, hindi sana ito nasira ng awayan at kasamaan sa buong kasaysayan. . . . Napakaraming nagsasabi na sila ay tagasu-nod ng Anak ng Diyos ngunit hindi naman tunay na sumasamba at ipinamumuhay ang kanyang mga turo.

Nagpahayag ang anghel sa mga pastol noong maluwalhating ga-bing iyon, at inihatid ang balita ng malaking kagalakan para sa lahat ng tao [tingnan sa Lucas 2:8–10], ngunit halos lahat ng tao sa ibabaw ng lupa ay tinanggihan ang mga pagpapala ng balitang iyon. Hindi sila handang talikuran ang kanilang mga kasalanan, magpakumbaba at iayon ang kanilang buhay sa mga turo ng Panginoon. . . .

Muli akong nakikiusap sa lahat ng tao sa lahat ng dako: Talikuran ang inyong kasamaan upang sambahin nang tunay ang Anak ng Diyos, nang ang inyong kaluluwa ay maligtas sa kanyang kaharian.10


Mga Tanong• Anoangginagawaninyosainyongtahananparamaalaalaang

Tagapagligtas sa Kapaskuhan? Ano ang matututuhan natin sa mga tradisyon ni Pangulong Smith tuwing Pasko? (Tingnan sa “Mula sa Buhay ni Joseph Fielding Smith.”)

• Sapalagayninyobakit“hinding-hindinaluluma”angkuwentong pagsilang ni Jesucristo? (Tingnan sa bahagi 1.)

• RepasuhinangmgasinabiniPangulongSmithtungkolsapag-parito ni Jesucristo sa mundo bilang sanggol at pagtitiis ng mga hirap ng mortalidad (tingnan sa bahagi 2). Ano ang naiisip at nadarama ninyo habang iniisip ninyong mabuti ang kahandaan ng Tagapagligtas na gawin ito?

K a b a n a T a 2 5

359

• PagnilayanangkaugnayanngpagsilangngTagapagligtassaKan-yang Pagbabayad-sala (tingnan sa bahagi 3). Paano matutulungan ng mga magulang ang kanilang mga anak na matamo ang pag-unawang ito? Paano maiimpluwensyahan ng pag-unawang ito ang mga tradisyon natin tuwing Pasko?

• Anoangmagagawanatinupang“puspusinatmaimpluwensya-han ang ating buhay” ng kuwento ng pagsilang ng Tagapagligtas? (Tingnan sa bahagi 4.)

Kaugnay na mga Banal na KasulatanIsaias 53; Lucas 1:26–35; 2; 1 Nephi 11:8–23

Tulong sa PagtuturoAng mga talakayan sa maliliit na grupo ay “[nagbibigay sa] ma-

raming tao ng pagkakataong makilahok sa aralin. Ang mga taong karaniwang atubiling makilahok ay maaaring magbahagi ng mga ideya sa maliliit na grupo [na hindi nila nasasabi] sa harapan ng buong grupo” (Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 213).

Mga Tala 1. “A Big Christmas Hug from Pres.

Smith,” Church News, Dis. 25, 1971, 3. 2. “A Big Christmas Hug from Pres.

Smith,” 3. 3. “Christmas Greetings from President

Joseph Fielding Smith to the Members of the Church throughout the World,” Church News, Dis. 19, 1970, 3.

4. The Restoration of All Things (1945), 279–80.

5. Personal na liham, sinipi sa Doctrines of Salvation, inedit ni Bruce R. McConkie, 3 tomo (1954–56), 1:11.

6. Personal na liham, sinipi sa Doctrines of Salvation, 1:32–33.

7. Answers to Gospel Questions, tinipon ni Joseph Fielding Smith Jr., 5 tomo (1957–66), 2:134, 136.

8. “The Resurrection,” Improvement Era, Dis. 1942, 780–81; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:259.

9. “Christmas Greetings,” 3. 10. The Restoration of All Things, 278–79,

281–82, 286; iniayon sa pamantayan ang pagbabantas.

360

“nasasabik tayo sa araw ng pagdating ng Prinsipe ng Kapayapaan.”

361

K A B A N A T A 2 6

Paghahanda para sa Pagparito ng Ating Panginoon

“Ihanda ninyo ang daan ng Panginoon, at gawin ang kanyang mga landas na tuwid, sapagkat ang oras ng kanyang pagparito ay nalalapit na” (D at T 133:17).


Minsa’y sinabi ni Pangulong Joseph Fielding Smith sa isang grupo ng mga Banal sa mga Huling Araw na “ipinagdarasal niya ang katapusan ng mundo.” Sabi niya, “Kung bukas ito darating ma-tutuwa ako.” Bilang tugon sa pahayag na iyon, nagsalita nang mala-kas ang isang babae, nang sapat para marinig ng iba. “Naku, huwag naman sana,” sabi nito.

Nang ibahagi ni Pangulong Smith ang karanasang ito kalaunan, itinuro niya:

“Ayaw ba ninyong sumapit ang katapusan ng mundo?

“Karamihan sa mga tao ay mali ang pakahulugan sa katapusan ng mundo. . . .

“. . . Pagdating ni Cristo katapusan na ng mundo. . . . Wala nang anumang digmaan, kaguluhan, inggitan, pagsisinungaling; wala nang kasamaan. Sa gayon ay matututo ang mga tao na mahalin ang Panginoon at sundin ang Kanyang mga utos, at kung hindi nila ga-gawin ito, hindi sila mananatili rito. Iyan ang katapusan ng mundo, at iyan ang ipinagdasal ng Tagapagligtas nang lumapit sa Kanya ang Kanyang mga disipulo at sinabing, ‘Turuan mo kaming manalangin.’ Ano ang ginawa Niya? Tinuruan nga Niya sila, ‘Ama, sambahin nawa ang pangalan mo. Dumating nawa ang kaharian mo, [sundin ang loob Mo dito sa lupa gaya ng sa langit].’ [Tingnan sa Lucas 11:1–2.]

K a b a n a T a 2 6

362

“Iyan ang ipinagdarasal ko. Ipinagdasal ng Panginoon ang kata-pusan ng mundo, at ipinagdarasal ko rin iyon.” 1

Sa mga sermon at isinulat ni Pangulong Smith, madalas niyang banggitin ang mga propesiya sa banal na kasulatan tungkol sa mga huling araw, ang papel ni Joseph Smith sa paghahanda ng daan ng Panginoon, at ang pagparito ng Tagapagligtas sa kaluwalhatian. Ipinahayag niya ang matindi niyang damdamin tungkol sa mga propesiyang ito sa panalangin ng paglalaan ng Ogden Utah Temple:

“Tulad ng alam ninyo, O aming Diyos, kami ay nabubuhay sa mga huling araw na ang mga palatandaan ng panahon ay nakikita; na inyong pinabibilis ang inyong gawain sa panahon nito; at na narinig na namin ang tinig ng isang nangangaral sa ilang: Ihanda ninyo ang daan ng Panginoon, tuwirin ninyo ang kaniyang mga landas [tingnan sa Mateo 3:3]. . . .

“O, aming Ama, nasasabik kami sa araw ng pagdating ng Prin-sipe ng Kapayapaan, na ang lupa ay magpapahinga at muling ma-tatagpuan ang kabutihan sa ibabaw nito; at dalangin namin, nang may mapagpakumbaba at nagsisising mga puso, na kami nawa’y mamalagi sa araw na iyon at matagpuan kaming karapat-dapat na makapiling siya na inyong hinirang na tumayo bilang Hari ng mga hari at Panginoon ng mga panginoon, na may kaluwalhatian at karangalan at kapangyarihan at lakas ngayon at magpakailanman.” 2


Malapit nang dumating ang Panginoon.

Malapit nang dumating ang dakilang araw ng Panginoon, ang panahon ng “kaginhawahan,” kung kailan darating siya sa mga ulap ng langit upang maghiganti sa mga makasalanan at ihanda ang daigdig sa paghahari ng kapayapaan para sa lahat ng handang su-munod sa kanyang batas [tingnan sa Mga Gawa 3:19–20].3

Marami nang nangyari . . . para itanim sa isipan ng matatapat na miyembro ng Simbahan ang katotohanan na malapit nang dumating ang Panginoon. Naipanumbalik na ang ebanghelyo. Lubos nang naitatag ang Simbahan. Naipagkaloob na ang priesthood sa tao. Ang iba’t ibang dispensasyon mula sa simula ay naihayag na at ang

K a b a n a T a 2 6

363

mga susi at awtoridad nito ay naibigay na sa Simbahan. Ang Israel ay natipon at tinitipon sa lupain ng Sion. Ang mga Judio ay nagsi-sibalik sa Jerusalem. Ang ebanghelyo ay ipinangangaral sa buong mundo bilang saksi sa bawat bansa. Ang mga templo ay itinatayo, at ang mga ordenansa para sa mga patay, gayundin ang para sa mga buhay, ay isinasagawa sa loob nito. Ang puso ng mga anak ay nabaling na sa kanilang mga ama, at sinasaliksik ng mga anak ang pumanaw nilang mga kaanak. Ang mga tipan na ipinangakong gawin ng Panginoon sa Israel sa mga huling araw ay naihayag na, at libu-libo na sa tinipong Israel ang nakipagtipan. Sa gayon sumu-sulong ang gawain ng Panginoon, at lahat ng bagay na ito ay mga palatandaan na malapit nang dumating ang ating Panginoon. . . .

Ang mga salita ng mga propeta ay mabilis na natutupad, ngunit ginagawa ito sa napaka-natural na mga alituntunin kaya karamihan sa atin ay hindi ito makita.

Ipinangako ni Joel na ibubuhos ng Panginoon ang kanyang es-piritu sa lahat ng laman: ang mga anak na lalaki at babae ay magsi-sipropesiya, ang matatanda ay magsisipanaginip, at ang mga binata ay makakakita ng mga pangitain [tingnan sa Joel 2:28–29]. . . .

Kabilang sa mga palatandaan ng mga huling araw ang paglago ng kaalaman. Inutusan si Daniel na “. . . isara . . . ang mga salita, at tatakan . . . ang aklat [ng kanyang propesiya], hanggang sa panahon ng kawakasan: [at sa araw na iyon] marami ang tatakbo ng paroo’t parito,” wika niya, “at ang kaalaman ay lalago.” (Dan. 12:4.) Hindi nga ba’t “paroo’t parito” ang mga tao ngayon nang higit kaysa rati sa kasaysayan ng mundo? . . .

. . . Hindi nga ba’t nag-ibayo ang kaalaman? May panahon ba sa kasaysayan ng mundo na nagbuhos ng gayon kalaking kaalaman sa mga tao? Ngunit ang nakakalungkot, totoo ang sinabi ni Pablo—ang mga tao ay “laging nagsisipagaral, at kailan pa man ay hindi naka-rarating sa pagkaalam ng katotohanan.” (II Kay Timoteo 3:7.) . . .

Hindi nga ba’t marami tayong nabalitaang mga digmaan? [Ting-nan sa D at T 45:26.] Hindi nga ba’t nagkaroon tayo ng mga dig-maan, mga digmaan na ngayon lang nakita sa mundo? Hindi nga ba’t may kaguluhan ngayon sa mga bansa, at naliligalig ang ka-nilang mga pinuno? Hindi nga ba’t naibagsak at nagkaroon ng

K a b a n a T a 2 6

364

malalaking pagbabago ang mga bansa? Ang buong daigdig ay nag-kakagulo. Mga lindol sa iba’t ibang lugar ang inuulat araw-araw [tingnan sa D at T 45:33]. . . .

Subalit ang mundo noon ay patuloy sa kaabalahan nito at hindi gaanong pinapansin ang lahat ng sinabi ng Panginoon at lahat ng palatandaan at pahiwatig na ibinigay. Pinatitigas ng mga tao ang kanilang puso at sinasabing “. . . inaantala ni Cristo ang kanyang pagparito hanggang sa katapusan ng mundo.” (D at T 45:26.)4

Hindi pa natatagalan, tinanong ako kung masasabi ko kung ka-ilan darating ang Panginoon. Sumagot ako ng, “Oo,” at “Oo” pa rin ang sagot ko ngayon. Alam ko kung kailan siya darating. Darating siya bukas. Pangako niya iyon sa atin. Babasahin ko ito:

“Masdan, ang panahong ito ay tinawag na ngayon hanggang sa pagparito ng Anak ng Tao, at katotohanan ito ay araw ng pag-hahain, at araw ng pagbabayad ng ika-sampung bahagi ng aking tao; sapagkat siya na nagbibigay ng ikapu ay hindi masusunog sa kanyang pagparito.”

Ngayon may sapat na diskurso tungkol sa ikapu.

“Sapagkat pagkatapos ng ngayon ay darating ang pagsunog—ang pangungusap na ito ay ayon sa pamamaraan ng Panginoon—sa-pagkat katotohanang sinasabi ko, bukas ang lahat ng palalo at sila na nagsisigawa ng kasamaan ay magiging parang dayami; at akin silang susunugin, sapagkat ako ang Panginoon ng mga Hukbo; at hindi ko paliligtasin ang sinumang mamamalagi sa Babilonia.” [D at T 64:23–24.]

Kaya sinasabi ko, darating ang Panginoon bukas. Sa gayon ay maghanda tayo.5

2Magkakaroon ng paghuhukom pagdating ni Cristo.

Ang talinghagang itinuro ng Panginoon tungkol sa Trigo at Agi-ngay ay tumutukoy sa mga huling araw. Ayon sa kuwento isang tagapunla ang nagtanim ng mabuting binhi sa kanyang bukid, ngu-nit habang natutulog ay dumating ang kaaway at nagpunla ng mga agingay sa bukid. Nang magsimulang umusbong ang mga tanim, gustong puntahan at bunutin ng mga alipin ang mga agingay ngunit

K a b a n a T a 2 6

365

“malapit nang dumating ang dakilang araw ng Panginoon, ang panahon ng ‘kaginhawahan,’ kung kailan darating siya sa mga ulap ng langit.”

K a b a n a T a 2 6

366

inutusan sila ng Panginoon na hayaang sabay na tumubo ang trigo at mga agingay hanggang sa sumapit ang tag-ani, kung hindi ay mabubunot nila ang bata pang trigo habang sinisira nila ang mga agingay. Pagkatapos nilang mag-ani, hahayo sila at titipunin nila ang trigo at itatali ang mga agingay na susunugin. Sa paliwanag tungkol sa talinghagang ito, sinabi ng Panginoon sa kanyang mga disipulo na “ang pagaani ay ang katapusan ng sanglibutan; at ang mga mangaani ay ang mga anghel.” [Tingnan sa Mateo 13:24–30, 36–43; D at T 86.] 6

Ang agingay at ang trigo ay sabay na tumutubo at matagal nang tumutubo sa iisang bukid sa nakalipas na mga taon, ngunit parating na ang araw na titipunin ang trigo, at aanihin din ang mga agingay para sunugin, at magkakaroon ng paghihiwalay, ng mabuti sa ma-sama, at marapat lang na sumunod ang bawat isa sa atin sa mga utos ng Panginoon, pagsisihan ang ating mga kasalanan, magpaka-buti, kung kailangang may pagsisihan sa ating puso.7

Patatagin at palakasin ang mga miyembro ng Simbahan sa pag-sampalataya sa Diyos; alam ng Diyos na kailangan natin iyon. Na-pakaraming impluwensyang naghihiwalay sa atin, sa mga miyembro mismo ng Simbahan, at darating ang araw sa malapit na hinaharap na ihihiwalay ang trigo sa mga agingay, at malalaman kung tayo ay trigo o mga agingay. Mapapabilang tayo sa isang panig o sa kabila.8

Darating ang araw na mawawala sa atin ang mundong ito. Baba-guhin ito. Magkakaroon tayo ng mas magandang mundo. Magka-karoon tayo ng isang matwid na mundo, dahil pagdating ni Cristo, lilinisin niya ang daigdig.

Basahin ang nakasulat sa ating mga banal na kasulatan. Basa-hin kung ano ang sinabi niya mismo. Pagdating niya, lilinisin niya itong daigdig mula sa lahat ng kasamaan nito, at, tungkol naman sa Simbahan, sinabi niya na isusugo niya ang kanyang mga anghel at titipunin nila mula sa kanyang kaharian, na siyang Simbahan, ang lahat ng bagay na nakasasama [tingnan sa Mateo 13:41].9

[Ang] dakila at kakila-kilabot na araw ay walang iba kundi ang pagdating ni Jesucristo upang itatag ang kanyang kaharian nang buong kapangyarihan sa gitna ng mga matwid sa lupa at linisin ang daigdig mula sa lahat ng kasamaan. Hindi ito magiging araw na

K a b a n a T a 2 6

367

katatakutan at kasisindakan ng puso ng mga matwid, kundi isang dakilang araw na katatakutan at kasisindakan ng masasama. Natu-tuhan natin ito mula sa mga salita ng ating Tagapagligtas mismo, ayon sa itinuro niya sa kanyang mga disipulo [tingnan sa Mateo 24; Joseph Smith—Mateo 1].10

Magkakaroon ng paghuhukom pagdating ni Cristo. Ipinaalam sa atin na bubuksan ang mga aklat, hahatulan ang mga patay ayon sa mga bagay na nakasulat sa mga aklat at kabilang sa mga aklat ang aklat ng buhay [tingnan sa Apocalipsis 20:12]. Makikita natin ang mga pahina nito. Makikita natin ang tunay nating pagkatao, at mau-unawaan natin nang may matwid na pang-unawa na ang mga hatol na ipapataw sa atin ay makatarungan at tapat, makapasok man tayo sa Kaharian ng Diyos, . . . upang matanggap ang maluluwalhating pagpapalang iyon o itakwil tayo.11

Sumasamo ako sa mga Banal sa mga Huling Araw na manatiling matatag at tapat sa pagganap sa bawat tungkulin, pagsunod sa mga utos ng Panginoon, paggalang sa priesthood, upang maging mata-tag tayo pagdating ng Panginoon—buhay man tayo o patay, hindi na iyon mahalaga,—para makibahagi sa kaluwalhatiang ito.12

3Para mapaghandaan ang pagdating ng Panginoon,

kailangan nating magmasid at manalangin at isaayos ang ating pamamahay.

Maraming kaganapan sa mundo ngayon na nagpapahiwatig na nalalapit na ang dakilang araw ng Panginoon na muling magpapa-kita ang Manunubos upang itatag ang kanyang kaharian sa kabu-tihan bago sumapit ang kanyang paghahari sa milenyo. Samantala tungkulin ng mga miyembro ng Simbahan na maghangad ng kaa-laman at ihanda ang kanilang sarili sa pamamagitan ng pag-aaral at pagsampalataya para sa pagsisimula ng dakila at maluwalhating araw na iyon.13

Hindi natin kailangang mag-alala tungkol sa oras at panahon ng pagdating ni Cristo, ngunit kailangan nating magmasid at manala-ngin at maging handa.14

Nayayamot ako sa ilan sa matatanda natin kung minsan na kapag nagsalita, sinasabi nila na darating ang Panginoon kapag sapat na

K a b a n a T a 2 6

368

ang ating kabutihan para tanggapin siya. Hindi hihintayin ng Pa-nginoon na maging matwid tayo. Kapag handa na siyang pumarito, paparito siya—kapag ganap na ang kasamaan—at kung hindi man tayo matwid sa oras na iyon, kalunus-lunos iyon para sa atin dahil isasama tayo sa mga makasalanan, at aalisin tayo sa balat ng lupa

nang bisitahin ng anghel na si moroni ang batang si Joseph Smith, ipinropesiya niya ang Ikalawang Pagparito ng Tagapagligtas

(tingnan sa Joseph Smith—Kasaysayan 1:36–41).

K a b a n a T a 2 6

369

na parang dayami, sapagkat sinabi ng Panginoon na ang kasamaan ay hindi mananatili.15

Patuloy ba tayong matutulog sa kamangmangan o magwawalang-bahala sa lahat ng babalang ibinigay sa atin ng Panginoon? Sinasabi ko sa inyo, “Mangagpuyat nga kayo: sapagka’t hindi ninyo nalala-man kung anong araw paririto ang inyong Panginoon.

“Datapuwa’t ito’y talastasin ninyo, na kung nalalaman ng puno ng sangbahayan kung anong panahon darating ang magnanakaw, ay siya’y magpupuyat, at hindi niya pababayaang tibagin ang ka-niyang bahay.

“Kaya nga kayo’y magsihanda naman; sapagka’t paririto ang Anak ng tao sa oras na hindi ninyo iniisip.” (Mateo 24:42–44.)

Nawa’y pakinggan natin ang babalang ito ng Panginoon at isa-ayos ang ating pamamahay at paghandaan natin ang pagparito ng Panginoon.16

4Ang mga Banal sa mga Huling Araw ay maaaring maging

kasangkapan sa mga kamay ng Diyos sa paghahanda sa mga tao para sa pagdating ng Panginoon.

Hindi kaya maging pambihira at kataka-taka kung dumating ang Panginoon at simulan niyang maghari sa kapayapaan, maghiganti sa masasama, linisin ang daigdig mula sa kasalanan, nang hindi nagpapadala ng mga sugong maghahanda ng daan sa kanyang pag-dating? Dapat ba nating asahan na darating ang Panginoon upang hatulan ang mundo nang hindi muna ito binabalaan at naghahanda ng paraan para makaligtas ang lahat ng magsisisi?

Isinugo si Noe sa mundo upang balaan sila tungkol sa pagbaha. Kung nakinig lang ang mga tao nakaligtas sana sila. Isinugo si Moi-ses upang akayin ang Israel patungong lupang pangako, upang matupad ang mga pangako kay Abraham. Ipinadala si Juan Bautista upang ihanda ang daan sa pagdating ni Cristo. Sa bawat pagka-kataon dumating ang tawag sa pamamagitan ng pagbubukas ng kalangitan. Ipinadala sina Isaias, Jeremias at iba pang mga pro-peta upang balaan ang Israel at Juda bago sila nagsikalat at nabi-hag. Kung nakinig lang sila ibang bersyon sana ng kasaysayan ang

K a b a n a T a 2 6

370

naisulat. Nagkaroon sila ng pagkakataong makinig; binalaan sila at may paraan para sila makaligtas ngunit tinanggihan nila ito.

Nangako ang Panginoon ng gayon din ang malasakit Niya sa sangkatauhan bago ang kanyang ikalawang pagparito.17

Ipinadala si Joseph Smith upang ihanda ang daan para sa ika-lawang pagparito, sa pamamagitan ng pagpapahayag ng kabuuan ng Ebanghelyo at pagkakaloob ng paraan upang lahat ng tao ay makaligtas sa kasamaan at kasalanan.18

Sa Patmos nakita ni Juan sa pangitain sa mga huling araw ang isang “anghel na lumilipad sa gitna ng langit, na may mabuting balita na walang hanggan upang ibalita sa mga nananahan sa lupa, at sa bawa’t bansa at angkan at wika at bayan.” [Apocalipsis 14:6.]

Para matupad ang pangakong ito, ipinahayag ni Joseph Smith na itinuro sa kanya ni Moroni, na isang sinaunang propeta sa kontinen-teng ito, na nabuhay na mag-uli, ang ebanghelyo, at pinagbilinan siya tungkol sa panunumbalik ng lahat ng bagay bago pumarito si Cristo. At sinabi ng Panginoon: “Sapagkat masdan, ang Panginoong Diyos ay nagsugo ng anghel na sumisigaw sa gitna ng langit, sinasa-bing: Ihanda ninyo ang daan ng Panginoon, at gawin ang kanyang mga landas na tuwid, sapagkat ang oras ng kanyang pagparito ay nalalapit na.” [D at T 133:17.]

Tanggap na ito ay totoo, naniniwala ang mga Banal sa mga Huling Araw na maaari nang makipag-ugnayan sa kalangitan sa makabagong panahon, at inilabas ngayon ang “Ebanghelyo ng Kaharian” bilang saksi sa mundo bago dumating si Cristo [tingnan sa Mateo 24:14].19

Ang mga Banal sa mga Huling Araw ay maituturing na kakatwa at kakaiba sa paniniwala na sila ay tinawag upang tuparin ang ba-nal na kasulatang ito [Mateo 24:14], ngunit lubos ang tiwala nila na nagsalita ang Panginoon kaya masigasig silang nagpapadala ng mga missionary sa lahat ng panig ng mundo. Bukod pa rito kapag pina-kinggan ng lahat ng bansa ang mensaheng ito ayon sa pagkahayag dito sa mga huling araw na ito, maaari nating asamin ang pagdating ng ating Panginoon at Tagapagligtas na si Jesucristo, sapagkat sa araw na iyon lahat ng bansa ay nabalaan na ng mga sugong ipina-dala sa kanila alinsunod sa pangako ng Panginoon.20

K a b a n a T a 2 6

371

Ang ebanghelyo ay para sa lahat ng tao, at ang Simbahan ay itatatag sa lahat ng dako, sa lahat ng bansa, maging sa mga dulo ng daigdig, bago ang ikalawang pagparito ng Anak ng Tao. . . .

. . . Itinakda Niya sa ikalawang pagkakataon na tipunin ang Israel sa Simbahan, at sa pagkakataong ito ay magbabangon siya ng mga kongregasyon ng kanyang mga banal sa lahat ng bansa.21

Mula sa panalangin ng paglalaan para sa Ogden Utah Temple:

O Ama, madaliin po ninyo ang araw na mananaig na ang kabuti-han; na buksan na ng mga pinuno ng mga bansa ang kanilang mga hangganan sa pangangaral ng ebanghelyo; na mabuksan na nang lubusan ang pintuan ng kaligtasan para sa matatapat at matwid at mabubuti sa lahat ng tao.

Nawa’y lumaganap ang katotohanan; nawa’y magtagumpay ang layon ng mga missionary; nawa’y lumakas kami at dumami at ma-kakita ng paraan na maipahayag ang inyong mga walang-hang-gang katotohanan sa mas marami pa ninyong mga anak sa lahat ng bansa, sa lahat ng pamilya, at sa lahat ng wika. . . .

. . . Hangad naming maging mga kasangkapan sa inyong mga ka-may sa paghahanda sa mga tao para sa pagdating ng inyong Anak.22

5Ang Milenyo ay magiging panahon ng kapayapaan

at paggawa ng gawain ng Panginoon.

Ang matwid ay magagalak sa pagdating niya, dahil magkakaroon ng kapayapaan sa lupa, kabutihan sa mga tao, at ang kapayapaan at kagalakan at kaligayahan ding iyon na nanaig sa kontinenteng ito sa loob ng dalawandaang taon [tingnan sa 4 Nephi 1:1–22] ay muling mararanasan ng mga tao at kalaunan ng buong sansinukob, at maghahari si Cristo bilang Panginoon ng mga panginoon at Hari ng mga hari sa loob ng isang libong taon. Inaasam namin ang pag-sapit ng panahong ito.23

Sa loob ng isang libong taon ay mananaig ang masayang pa-nahong ito ng kapayapaan at darating ang panahon na lahat ng nananahanan sa lupa ay isasama sa kawan ng Simbahan.24

K a b a n a T a 2 6

372

Ang ebanghelyo ay ituturo nang mas matindi at mas makapang-yarihan sa milenyo, hanggang sa tanggapin ito ng lahat ng nana-nahanan sa lupa.25

Sa halip na maging panahon ng pamamahinga, ang Milenyo ay magiging panahon na lahat ay gagawa. Walang makikitang tamad, mas magagandang pamamaraan ang gagamitin, madaling matatapos ang pang-araw-araw na gawain at mas maraming oras ang ibibigay sa mga bagay ng Kaharian. Ang mga banal ay mananatiling abala sa mga templo na itatayo sa lahat ng dako ng lupain. Sa katunayan, magiging napakaabala nila kaya’t kadalasan ay magiging okupado ang mga templo.26

Magkakaroon ng mortalidad sa balat ng lupa sa loob ng isang libong taon dahil sa dakilang gawaing isasakatuparan, ang kaligta-san ng mga patay. Sa loob ng isang libong taon ng kapayapaan ang dakilang gawain ng Panginoon ay nasa mga templo, at sa loob ng mga templong iyon magtatrabaho ang mga tao para sa mga suma-kabilang-buhay na at naghihintay na magawan ng mga ordenansang ito para sa kanilang kaligtasan na isasagawa para sa kanila ng mga taong nabubuhay pa sa lupa.27

Tungkulin nating iligtas ang mga patay at magpapatuloy ang gawaing iyan sa Milenyo hanggang sa lahat ng may karapatan sa pagpapalang ito ay tumanggap ng endowment at mabuklod.28

Lahat ng pumanaw na kay Cristo ay magbabangon mula sa libi-ngan, sa Kanyang pagparito, at mananahanan sa lupa kapag narito na si Cristo sa milenyo. Hindi sila mananatili rito sa buong isang libong taon na iyon, ngunit makikihalubilo sila sa mga nabubuhay pa rito. Ang mga Banal na ito na nabuhay na mag-uli, at ang Taga-pagligtas Mismo, ay darating upang magbilin at gumabay; upang ihayag sa atin ang mga bagay na kailangan nating malaman; upang bigyan tayo ng impormasyon hinggil sa gawain sa mga templo ng Panginoon para magawa natin ang gawaing mahalaga sa kaligtasan ng karapat-dapat na mga tao.29

Sinabi ng Panginoon sa pamamagitan ng kanyang mga ling-kod na sa Milenyo ang mga sumakabilang-buhay na at nabuhay na mag-uli ay personal na ihahayag sa mga buhay pa ang lahat ng impormasyong kailangan upang matapos ang gawain ng mga

K a b a n a T a 2 6

373

sumakabilang-buhay na. Sa gayon ay magkakaroon ng pribilehiyo ang mga patay na ipaalam ang mga bagay na hinahangad nila at may karapatan silang tanggapin. Sa ganitong paraan walang kalu-luwang makakaligtaan at ang gawain ng Panginoon ay matatapos.30

Dalangin ko sa bawat araw ng aking buhay na madaliin nawa ng Panginoon ang Kanyang gawain. . . . Ipinagdarasal ko ang kata-pusan ng mundo dahil gusto ko ng mas magandang mundo. Gusto kong dumating na si Cristo. Gusto kong magkaroon ng kapayapaan. Gusto kong dumating ang panahon na bawat tao ay makapamuhay nang payapa at sa diwa ng pananampalataya, pagpapakumbaba at panalangin.31


Mga Tanong• Paanonaaapektuhanngsalaysaysa“MulasaBuhayniJoseph

Fielding Smith” ang damdamin ninyo tungkol sa katapusan ng mundo?

• Paanotayomatutulunganngmgapropesiyangbinanggitsaba-hagi 1 na maghanda para sa pagdating ng Panginoon?

• Sabahagi2,repasuhinangmgaturoniPangulongSmithtungkolsa talinghaga ng trigo at mga agingay. Ano ang magagawa natin para maging bahagi ng “trigo”? Ano ang magagawa natin para matulungan ang ating pamilya at ang iba?

• HabangnaghahandatayoparasapagdatingngPanginoon,anosa palagay ninyo ang ibig sabihin ng “magmasid at manalangin”? Ano sa palagay ninyo ang ibig sabihin ng “isaayos ang ating pa-mamahay”? (Tingnan sa bahagi 3.)

• IdinalanginniPangulongSmith,“Hangadnamingmagingmgakasangkapan sa inyong mga kamay sa paghahanda sa mga tao para sa pagdating ng inyong Anak” (bahagi 4). Sa paanong pa-raan natin matutulungan ang iba na maghanda para sa pagdating ng Panginoon?

• Repasuhinangbahagi5.Sapaanongparaantayomakikinabangngayon sa kaalaman tungkol sa mangyayari sa Milenyo?

K a b a n a T a 2 6

374

Kaugnay na mga Banal na KasulatanAwit 102:16; Isaias 40:3–5; Santiago 5:7–8; D at T 1:12; 39:20–21;

45:39, 56–59

Tulong sa Pagtuturo“Ang pinakamataas, nanghihikayat, nagpapabalik-loob na ka-

pangyarihan ng pagtuturo ng ebanghelyo ay nakikita kapag ang isang binigyang-inspirasyong guro ay nagsasabing, ‘Nalalaman ko sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Espiritu Santo, sa pamama-gitan ng paghahayag ng Banal na Espiritu sa aking kaluluwa, na ang mga doktrinang itinuturo ko ay totoo’” (Bruce R. McConkie, sa Pagtuturo, Walang Higit na Dakilang Tungkulin [2000], 53).

Mga Tala 1. The Signs of the Times (1943), 103–5. 2. “Ogden Temple Dedicatory Prayer,”

Ensign, Mar. 1972, 10–11. 3. The Restoration of All Things (1945),

302. 4. Sa Conference Report, Abr. 1966,

12–14. 5. Sa Conference Report, Abr. 1935, 98;


6. “Watch Therefore,” Deseret News, Ago. 2, 1941, bahaging pang-Simbahan, 2; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:15.

7. Sa Conference Report, Abr. 1918, 156–57; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:15–16.

8. “How to Teach the Gospel at Home,” Relief Society Magazine, Dis. 1931, 688; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:16.

9. Sa Conference Report, Abr. 1952, 28; naka-italics sa orihinal.

10. “The Coming of Elijah,” Ensign, Ene. 1972, 5.

11. “The Reign of Righteousness,” Deseret News, Ene. 7, 1933, 7; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:60.


13. Answers to Gospel Questions, tinipon ni Joseph Fielding Smith Jr., 5 tomo (1957–66), 5:xii.

14. “A Warning Cry for Repentance,” Deseret News, Mayo 4, 1935, bahaging pang-Simbahan, 6.

15. “A Warning Cry for Repentance,” 8. 16. Sa Conference Report, Abr. 1966, 15. 17. “A Peculiar People: Modern

Revelation—The Coming of Moroni,” Deseret News, Hunyo 6, 1931, baha-ging pang-Simbahan, 8; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:3–4.

18. “A Peculiar People: Prophecy Being Fulfilled,” Deseret News, Set. 19, 1931, bahaging pang-Simbahan, 6.

19. “A Peculiar People: Modern Revelation—The Coming of Moroni,” 8; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:4–5.

20. “A Peculiar People: Prophecy Being Fulfilled,” Deseret News, Nob. 7, 1931, bahaging pang-Simbahan, 6; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:6.

21. Sa Conference Report, British Area General Conference 1971, 176.

22. “Ogden Temple Dedicatory Prayer,” 9, 11.

23. “The Right to Rule,” Deseret News, Peb. 6, 1932, bahaging pang-Simbahan, 8.

24. “Priesthood—Dispensation of the Fulness of Times,” Deseret News, Ago. 19, 1933, 4; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:66.

25. “Churches on Earth During the Millennium,” Improvement Era, Mar. 1955, 176; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 3:64.

K a b a n a T a 2 6

375

26. The Way to Perfection (1931), 323–24. 27. “The Reign of Righteousness,” 7; ting-

nan din sa Doctrines of Salvation, 3:58. 28. Sa “Question Answered,” Deseret News,

Ene. 13, 1934, bahaging pang-Sim-bahan, 8; tingnan din sa Doctrines of Salvation, 2:166.

29. “The Reign of Righteousness,” 7; ting-nan din sa Doctrines of Salvation, 3:59.

30. “Faith Leads to a Fulness of Truth and Righteousness,” Utah Genealogical and Historical Magazine, Okt. 1930, 154; inalis ang italics; tingnan din sa Doc-trines of Salvation, 3:65.

31. The Signs of the Times, 149.

377

Listahan ng mga Larawan

Pabalat: Background © Artbeats.Pahina 5: Ang Batang si Joseph

Fielding Smith na Pinag-aaralan ang Aklat ni Mormon, ni Michael T. Malm. © Michael T. Malm.

Pahina 40: Detalye mula sa Nakakita Ako ng Liwanag, ni Jon McNaughton. © Jon McNaughton.

Pahina 46: Detalye mula sa Ipinakita sa Kanya ng Panginoon ang Buong Lupain, ni Walter Rane. © Intellectual Reserve, Inc.

Pahina 54: Pagsagip (ni Cristo) sa Nawawalang Tupa, ni Minerva Teichert.

Pahina 58: Ang Huling Hapunan, ni Simon Dewey. © Simon Dewey.

Pahina 66: Detalye mula sa larawan © Corbis. Huwag kopyahin, i-download, o ipamahagi.

Pahina 68: Detalye mula sa Pag-alis sa Halamanan ng Eden, ni Joseph Brickey. © 1998 Joseph Brickey.

Pahina 73: Detalye mula sa Si Cristo sa Getsemani, ni Heinrich Hofmann. Sa kagandahang-loob ng C. Harrison Conroy Co., Inc.

Pahina 108: Detalye mula sa Pinasimulan ni Jesus ang Sakramento, ni Gary E. Smith. © 1982 Gary E. Smith.

Pahina 118: Sina Joseph at Hyrum Smith na Nakatayo sa Tabing-Ilog, ni Theodore S. Gorka. © 1996 Intellectual Reserve, Inc.

Pahina 123: Detalye mula sa Ang Unang Pangitain, ni Del Parson. © 1987 Intellectual Reserve, Inc.

Pahina 126: Pagpaslang kina Joseph at Hyrum bilang Martir, ni Gary E. Smith. © 1984 Intellectual Reserve, Inc.

Pahina 144: Ipinapakita ng Isang Anghel ang mga Laminang Ginto kina Joseph Smith, Oliver Cowdery, at David Whitmer, ni William L. Maughan. © 1988 William L. Maughan.

Pahina 149: Tinitingnan ng Walong Saksi ang mga Lamina ng Aklat ni Mormon, ni Harold T. (Dale) Kilbourn. © Dale Kilbourn.

Pahina 161: Detalye mula sa Tinuturuan ni Jesus ang mga Tao sa May Dalampasigan, ni James Tissot.

Pahina 172: Pagpapanumbalik ng Melchizedek Priesthood, ni Minerva Teichert. Sa kagandahang-loob ng Church History Museum.

Pahina 177: Nagpakita si Elijah sa Kirtland Temple, ni Daniel A. Lewis. © 2007 Daniel A. Lewis.

Pahina 196: Detalye mula sa Ang Aking Binyag sa Kyiv, ni Mykola Krisachenko. Sa kagandahang-loob ng Church History Museum.

Pahina 206: Detalye mula sa Ipinagkakaloob ni Pablo ang Espiritu Santo, ni Michael T. Malm. © 2006 Michael T. Malm.

l I S T a h a n n g m g a l a R aWa n

378

Pahina 260: Detalye mula sa Ang Panalangin ng Panginoon, ni James Tissot.

Pahina 279: Detalye mula sa Inihayag ang Word of Wisdom, ni Kenneth A. Corbett. © Kenneth A. Corbett.

Pahina 286: Ang Nasa Akin ay Siya Kong Ibinibigay sa Iyo, ni Walter Rane. © Intellectual Reserve, Inc.

Pahina 298: Larawang kuha sa kagandahang-loob ng Church History Library and Archives.

Pahina 318: Detalye mula sa Sina Alma at Amulek sa Bilangguan, ni Gary L. Kapp. © Gary L. Kapp.

Pahina 350: Detalye mula sa Narito ang Cordero ng Dios, ni Walter Rane. © Intellectual Reserve, Inc.

Pahina 355: Si Cristo sa Templo, ni Heinrich Hofmann. Sa kagandahang- loob ng C. Harrison Conroy Co., Inc.

Pahina 360: Detalye mula sa Imahe ni Cristo, ni Heinrich Hofmann. Sa kagandahang-loob ng C. Harrison Conroy Co., Inc.

Pahina 365: Ang Ikalawang Pagparito, ni Harry Anderson. © Intellectual Reserve, Inc.

Pahina 368: Nagpakita si Anghel Moroni kay Joseph Smith, ni Tom Lovell. © 2003 Intellectual Reserve, Inc.

379

Indeks

A

Aklat ni Mormonnagbabasa si Joseph Fielding

Smith, noong bata pa siya, 5–6, 157

naglalaman ng ebanghelyo, 146–48

pagtatamo ng patotoo tungkol sa, 150–52

personal na pag-aaral ng, 152–54personal na patotoo ni Joseph

Fielding Smith tungkol sa, 145, 146, 154

pinatototohanan si Jesucristo, 146–48

Tatlong Saksi at Walong Saksi ng, 145–53

Ama sa Langitang Ama ng mga espiritu ng lahat

ng tao, 44, 288–89gawain ng, ang isakatuparan ang

kawalang-kamatayan at buhay na walang hanggan, 47

inaanyayahan ang lahat ng tao na lumapit sa Kanyang Pinakama-mahal na Anak, 50

isinugo ang Kanyang Bugtong na Anak, 49, 356

kaalaman tungkol sa, kulang sa mundo, 39, 43

katangian ng, mga, 42–49mag-anak ng, pagiging miyem-

bro ng lahat ng tao sa, 44–45, 67–68, 288–89

nais tayong makabalik sa Kanya, 49–51

pagmamahal ng, para sa atin, 44–49

pagsampalataya sa, 42–44, 96plano ng, 49–51, 57–58, 65, 67–78tinatangisan ang Kanyang suwail

na mga anak, 47–49Apostasiya, 134–35Araw ng Sabbath, 277–78

B

Babalamisyon ni Joseph Fielding Smith

na magbigay ng, 20, 93, 95, 261responsibilidad ng mga Banal sa

mga Huling Araw na magbigay ng, 103–4

Bataspagsunod sa, kailangan para sa

kaligtasan, 74pinamamahalaan ang sansinu-

kob at ang kaharian ng Diyos, 262–63

Batas tungkol sa mga saksi, 148–50Benson, Ezra Taft, 31Binyag

at ang plano ng kaligtasan, 72–74bilang pagkabuhay na mag-uli

mula sa makasalanang buhay tungo sa espirituwal na buhay, 198

dalawang likas na katangian ng, 204

hindi kailangan ng mga batang wala pang walong taong gu-lang, 198–201

I n d e K S

380

katapatan matapos tumanggap, 203–4

ni Joseph Fielding Smith, 195sa pamamagitan ng paglulubog,

simbolo ng, 197, 197–98tipan ng, 201–3

Buhay, layunin ng, 74–75

D

Diyos Ama. Tingnan sa Ama sa Langit

E

Ebanghelyoang tanging pag-asa ng mundo,

67, 307–9ay dapat ipangaral nang simple,

306ay nakasentro sa pamilya, 87ay para sa lahat ng tao, 141, 300ipinanumbalik sa pamamagitan

ni Joseph Smith, 124–25, 301kabuuan ng, ay sa ipinanumbalik

na Simbahan lamang matatag-puan, 300–2

Elijah, EliasEspiritu ni, 245, 247ipinanumbalik ang kapangyari-

hang magbuklod, 248–49Tingnan din sa Family history;

Gawain sa templo; Kapangyari-hang magbuklod

Espiritu Santohindi mananahan sa hindi banal

na mga tabernakulo, 212ipinapakita ang katotohanan sa

lahat ng tao, 164–66, 127kapangyarihan ng, sa pagsasalita

sa espiritu ng mga tao, 208–9misyon ni, 208–9tumanggap ng patnubay si

Joseph Fielding Smith mula sa, sa kanyang pamilya, 207, 208

Espiritu Santo, kaloob naat ang plano ng kaligtasan, 73–74humahantong sa mga pagha-

hayag na gumagabay sa mga personal na buhay, 214–15

paghahandang tumanggap ng mga pagpapala ng, 212–14

sa pamamagitan ng pagpapatong ng mga kamay, 210–11

tinutulutan tayong mapatnuba-yan palagi ng Espiritu Santo, 211–14

F

Family historyay pagpapakita ng pagmamahal,

254–55ibinabaling ang mga puso sa mga

ninuno, 245, 247tumutulong na mabuo ang or-

ganisasyon ng pamilya nang henerasyon sa henerasyon, 255–57

Tingnan din sa Elijah, Elias; Kapangyarihang magbuklod

Family home evening, 240Tingnan din sa Magulang, mga;

Pamilya

G

Gawaing misyoneroat pagbabahagi ng kabuuan ng

mga pagpapala ng ebanghelyo, 300–2

ay gagawin nang simple at sa pa-mamagitan ng Espiritu, 306–7

naghahatid ng pag-asa at kapaya-paan sa mundo, 307–9

pangangailangan ng Simbahan sa mas marami pang missionary, 305–6

responsibilidad ng mga Banal sa mga Huling Araw na makiba-hagi sa, 302–4

I n d e K S

381

si Joseph Fielding Smith bilang full-time missionary, 8–13, 297, 299–300

Gawain sa temploay pagpapakita ng pagmamahal,

254–55ibinabaling ang mga puso sa mga

ninuno, 245, 247, 252tumutulong na mabuo ang or-

ganisasyon ng pamilya nang henerasyon sa henerasyon, 255–57

Tingnan din sa Elijah, Elias; Family history; Kapangyari-hang magbuklod

Grant, Heber J., 159, 171

H

Halimbawa, 238, 273, 275, 283–84Hinckley, Gordon B., 1

I

Ibang mga relihiyon, paggalang para sa, 309

Ikalawang Pagparito ni Jesucristoay malapit na, 362–64mundo ay lilinisin sa panahon

ng, 282, 366paghahanda para sa, 367–71paghatol sa panahon ng, 364, 366

J

Jesucristoang Bugtong na Anak ng Diyos,

56–57ang dakilang huwaran ng pag-

lilingkod ng priesthood, 191–92at si Joseph Smith, 121–22Ikalawang Pagparito ni, 361,

362–64, 367–71lahat ng bagay ay nagmumula at

nauukol sa Kanya, 57naghahatid ng kaligtasan mula sa

kasalanan, 69–72

naghahatid ng kaligtasan mula sa Pagkahulog, 69–72

pag-alaala kay, sa pamamagitan ng sakramento, 109–10

pag-alala, sa Kapaskuhan, 351–52, 357–58

Pagbabayad-sala ni, 49, 57, 69–76, 110–13, 121, 356–57

pagdurusa ni, sa Getsemani at sa krus, 69–72, 110–13

pagiging mga anak na lalaki at babae ni, 57–59

pagkabata at kabataan ni, 354–56pagkakaroon ng patotoo tungkol

kay, 59pagmamahal ni Joseph Fielding

Smith kay, 53, 55pagsampalataya kay, 96pagsilang ni, 57, 353–58pagsunod sa halimbawa ni,

61–62, 191–92, 270pananatiling tapat sa patotoo kay,

59–61paniniwala ng mga Banal sa mga

Huling Araw kay, 56–57papel ni, sa plano ng kaligtasan,

47–49, 57–58, 69–76, 122pinamamahalaan ang Simbahan,

135–136pinasimulan ang sakramento,

107, 109sa dispensasyong ito, 59–60umunlad nang biyaya sa biyaya

hanggang sa tumanggap ng kaganapan, 354–56

Tingnan din sa Ikalawang Pagparito ni Jesucristo; Pagbabayad- sala ni Jesucristo

Joseph Fielding Smith. Tingnan sa Smith, Joseph Fielding

Joseph Smith. Tingnan sa Smith, Joseph

I n d e K S

382

K

Kaalaman. Tingnan sa Pagkatuto, pag-aaral

Kababaihanhalimbawa ng paglilingkod ng, sa

mga banal na kasulatan, 339inaasahang hanapin ang liwanag

at katotohanan, 344–45mahalagang gawain ng, sa kaha-

rian ng Panginoon, 339–341pagpapala ng priesthood para sa,

mga, 346–47Tingnan din sa Relief Society

Kalapastanganan, kawalang-galang, 279–80

Kalayaan, 330–33Kaligtasan

paghahangad ng personal na, 333–34

pagtulong sa iba na maghangad ng, 333–34

Tingnan din sa Plano ng kalig-tasan

Kalinisang-puri, batas ng, 240–41, 280–81

Kaloob na Espiritu Santo. Tingnan sa Espiritu Santo, kaloob na

Kamatayan, pisikal at espirituwal, 69

Kamunduhanpagsagot sa mga alalahanin

tungkol sa kapansin-pansing tagumpay ng mga makamun-dong tao, 281–83

pagtalikod sa, 275–84Kapangyarihang magbuklod

at kaligtasan para sa patay, 252–54

inihahanda ang mga Banal para sa kaligtasan, 250–52

inililigtas ang daigdig mula sa pagkawasak, 249–50

ipinanumbalik sa pamamagitan ni Elijah, 248–49

Tingnan din sa Elijah, Elias; Family history; Gawain sa templo

Kasal, pag-aasawakasagraduhan ng, 222katapatan sa, naghahatid ng ka-

ligayahan at walang-hanggang mga pagpapala, 223–24

mas tumatamis kapag magkasa-mang ipinamuhay ng mag-asawa ang ebanghelyo, 227–28

paghahanda sa mga bata at kaba-taan para sa, 226–27

selestiyal na, ang pinakamaha-lagang ordenansa ng ebang-helyo, 221

selestiyal na, ay para sa lahat ng nananalig, 225–26

tumatagal magpakailanman sa plano ng ebanghelyo, 221–23

Tingnan din sa Kapangyarihang magbuklod; Magulang, mga; Pamilya

Kasipagan. Tingnan sa Pagtatra-baho, pagsisikap

Kautusan, mgapagsunod sa, nagpapahayag ng

pagmamahal sa Panginoon, 263–64

pagsunod sa, nauuwi sa mala-laking pagpapala, 72–75, 77, 266–71

pagtalikod sa, nauuwi sa pag-kawala ng mga pagpapala, 264–66

Korum ng Labindalawang Apostol, payo mula sa, 180

I n d e K S

383

L

Lee, Harold B., 35

M

Magulang, mgagawing pamilyar ang mga bata sa

mga banal na kasulatan, 239ihanda ang mga anak na maging

mga magulang sila mismo, 241–42

ihanda ang mga anak na mag-patotoo sa katotohanan at magmisyon, 241

magdaos ng family home evening, 240

matwid na halimbawa ng, 238responsibilidad ng, na ituro ang

katotohanan sa kanilang mga anak, 234–36

tulungan ang mga bata na ma-daig ang kaaway, 234–35

tumanggap ng tulong mula sa Simbahan sa mga responsibili-dad, 236

turuan ang mga anak habang bata pa sila, 238–39

turuan ang mga anak na ma-ging malinis ang puri at banal, 240–41

turuan ang mga anak na manala-ngin, 239

Tingnan din sa Family home evening; Kasal, pag-aasawa; Pamilya

Milenyo, 371–73Monson, Thomas S., 1

P

Packer, Boyd K., 20–21, 31Pagbabayad-sala ni Jesucristo

ikinumpara sa pagsagip sa isang tao mula sa malalim na hukay, 72

kaligtasan sa pamamagitan ng, 69–72, 356–57

naalaala sa pamamagitan ng sakramento, 110–13

pag-alaala, sa Kapaskuhan, 351–52, 357–58

pagkabuhay na mag-uli sa pama-magitan ng, 75–76, 123

pasasalamat para sa, 72sa Getsemani at sa krus, 69–72,

110–13Tingnan din sa Jesucristo

Paghihirap, nagdudulot ng mga pakinabang, 282

Paghiwatig ng katotohanan sa ka-malian, 160–62, 166–68

Pagiging Disente, 240–41, 280–81Pagkabuhay na Mag-uli, 75–76Pagkahulog nina Adan at Eva

ikinumpara sa isang taong nahu-log sa malalim na hukay, 72

mahalaga sa plano ng kaligtasan, 68

nadaraig ng Pagbabayad-sala ni Jesucristo, 50, 69–72

Pagkatuto, pag-aaralat paghiwatig ng katotohanan sa

kamalian, 160–62ay napag-iibayo sa pamamagitan

ng matwid na pamumuhay, 166–68

mula sa mga banal na kasulatan, 152–54, 162–63, 167

mula sa mga lider ng Simbahan, 163–64

paghahangad sa, sa maraming bagay, 160–62

pinakamahalagang, ay pagkatuto tungkol sa ebanghelyo, 160–62

sa pamamagitan ng pag-aaral, pananampalataya, at pagsunod, 164–66

I n d e K S

384

sa pamamagitan ng patnubay mula sa Espiritu Santo, 164–66

Paglalaan ng templo, isang pagpa-pahayag ng personal na katapa-tan, 247

Paglilingkod, 291–92Pagmamahal

at pagpapahalaga sa tunay na pagkatao ng mga tao, 292–94

ipinapakita sa pamamagitan ng paglilingkod, 291–92

kabilang na ang pagiging mapag-patawad at pagkakita kung ano ang mabuti sa iba, 290–91

natutuhan ni Joseph Fielding Smith, mula sa kanyang kaba-yong si Junie, 292–94

ng mga Banal sa mga Huling Araw sa isa’t isa, 290–91

para sa Panginoon at sa iba, humahantong sa pag-ayon sa lahat ng sagradong batas, 294–95

pinag-ibayo ng kaalaman na lahat ng tao ay anak ng Diyos, 288–91

Pagsambadiwa ng, sa oras ng sakramento,

110, 115pagsunod sa halimbawa ni

Jesucristo ng, 61pinakadakilang, ay ang pagsunod

sa mga kautusan, 263, 268sa araw ng Sabbath, 277–78sa Diyos, humahantong sa kapa-

yapaan, 104sa Diyos, nangangailangan ng

kaalaman tungkol sa Kanyang mga katangian, 42–44

Pagsisisiang ikalawang alituntunin ng

ebanghelyo, 98–99

at ang plano ng kaligtasan, 73, 98–99

kabilang ang taos na pamimighati para sa kasalanan at pagtalikod sa kasalanan, 101

misyon ni Joseph Fielding Smith na manawagan sa mga tao ng, 93, 95

nagpapakita ng awa ng Ama sa Langit at ni Jesucristo, 99–101

panahon para [magsisi], ngayon ang, 102

responsibilidad na tulungan ang iba na magsisi, 103–4

sinasamahan ng pananampala-taya upang magtamo ng kapa-tawaran, 93

Pagsubok, naghahatid ng mga paki-nabang, mga, 282

Pagsunod. Tingnan sa Kautusan, mga

Pagtatrabaho, pagsisikapkahalagahan ng, 325–29para sa kaligtasan, 330–33

Pagtitiis hanggang wakas, 1, 74, 78, 315

Pamilyaat kadakilaan, 76–78itinatag ng Panginoon para mag-

patuloy nang walang hanggan, 87–89

paano patatagin, 85–87, 89–90pinakamahalagang organisasyon

sa buhay na ito at sa kawalang-hanggan, 32, 85–87

Tingnan din sa Family history; Family home evening; Kapang-yarihang magbuklod; Kasal, pag-aasawa; Magulang, mga

Pamumuhay sa mundo ngunit hindi makamundo, 282–83

Tingnan din sa Kamunduhan

I n d e K S

385

Panalanginangkop para sa, lahat ng oras ay,

317–19halimbawa ni Joseph Fielding

Smith sa, 313, 314–15, 320–21higit na inilalapit ang mga tao sa

Diyos, 315–17nagpapahayag ng pasasalamat

sa, 320nagsusumamo para sa matwid na

mga hangarin sa, 320–21na maunawaan ang mga doktrina

ng ebanghelyo, 167pamumuhay ayon sa, 319–20

Pananampalatayaang unang alituntunin ng ebang-

helyo, 96at ang plano ng kaligtasan, 73nangangahulugan ng pagkilos,

97–98nangangailangan ng kaalaman

tungkol sa mga katangian ng Diyos, 42–44

paglakad ayon sa, 98sa Ama sa Langit at kay

Jesucristo, 42–44, 96sinasamahan ng pagsisisi upang

magtamo ng kapatawaran, 93Pangulo ng Simbahan

hawak ang mga susi ng priest-hood sa buong Simbahan, 178

hindi ililigaw ang Simbahan, 180Pasko, 351–52, 357–58

Tingnan din sa JesucristoPlano ng kaligtasan

at ang Pagbabayad-sala ni Jesucristo, 49, 57, 69–76, 121

ay nakasentro sa pamilya, 76–78inilahad ng Ama sa Langit bago

ang Paglikha, 67kabilang ang Pagkahulog, 68

tinanggap nang may galak sa mundo ng mga espiritu bago sila isinilang, 68

Priesthoodginagampanan ang mga tungku-

lin sa, 186–90, 192pagpapala ng, ibinibigay sa lahat,

mga, 185, 192, 346–47pangako sa mga karapat-dapat

na mayhawak ng, mga, 191si Jesucristo ang dakilang huwa-

ran ng, 191sumpa at tipan ng, 187–88

R

Relief Societyay mahalaga sa gawain ng Simba-

han, 340–41pagtatatag ng, 340temporal at espirituwal na mga

layunin ng, 341–44Tingnan din sa Kababaihan

Responsibilidad ng bawat tao, 325–34

S

Sacrament meeting, 107Sakramento

ay isang sagradong ordenansa, 109

bilang pag-alaala ng Pagbabayad-sala ni Jesucristo, 110–13

kautusang makibahagi ng, 109–10

pagsisimula ni Jesucristo ng, 107, 109

pag-uugali kapag nakibahagi ng, 114–16

tipang ginawa sa pamamagi-tan ng pakikibahagi ng, mga, 114–16

I n d e K S

386

Simbahan ni Jesucristo ng mga Banal sa mga Huling Araw, Ang

ang kaharian ng Diyos sa lupa, 135–36

auxiliary organization sa, mga, 137

ay inorganisa upang tulungan ang mga indibiduwal at pa-milya na makasumpong ng kagalakan at buhay na walang hanggan, 136–37

lalaganap sa buong mundo, 139–41

paglilingkod sa, nagpapahayag ng pagpapahalaga sa pagli-lingkod ng Panginoon sa atin, 137–39

pagmamahal sa puso, nagpapa-kita ng halimbawa sa mundo, 290–91

panunumbalik ng, pagkaraan ng maraming siglo ng apostasiya, 134–35

pinamamahalaan ni Jesucristo, 135–36

pribilehiyo ng pagiging miyem-bro sa, 136

tinutulungan ang mga magulang na turuan ang mga anak, 236

Smith, Ethel Reynolds (pangala-wang asawa), 16–17, 21–24, 81, 83, 219, 338, Smith, Hyrum (lolo)

katapatan ni, 126katapatan ni, kay Joseph Smith at

sa Simbahan, 119, 126–28paglilingkod ni, 1, 3, 119pagpaslang kay, bilang martir, 3,

128–29Smith, Jessie Evans (pangatlong

asawa), 24–26, 34–35, 219, 338Smith, Joseph

at si Jesucristo, 121–22

bilang isang tagapaghayag ng ka-alaman tungkol kay Cristo, 123

ipinanumbalik ang ebanghelyo sa pamamagitan ni, 122–25

ipinanumbalik ang mga susi ng priesthood sa pamamagitan ni, 171, 174–78

kasama ang kanyang kapatid na si Hyrum, 126–28

pagpaslang kay, bilang martir, 3, 128–29

pagtatamo ng patotoo tungkol sa misyon ni, 120

personal na patotoo ni Joseph Fielding Smith tungkol kay, 120

tinawag na mamuno sa huling dispensasyon, 122–24

Unang Pangitain ni, 41–42, 122–24

Smith, Joseph F. (ama), 3, 120, 157, 189, 231, 342

Smith, Joseph Fieldingbilang Church Historian, 19, 145bilang isang asawa, ama, at lolo,

21–22, 81, 83–84, 217, 219–20, 233

bilang miyembro ng Korum ng Labindalawa, 17–20, 26–30, 131, 133

bilang Pangulo ng Simbahan, 30–34

binasa ang sulat-kamay na mga patotoo nina David Whitmer at Oliver Cowdery, 145

binigyang-diin ang kahalagahan ng pamilya, 31, 85–87

binigyan ng pangginaw ang isang nangangailangang missionary, 288

binyag ni, 195dumalo sa paglalaan ng Salt Lake

Temple noong binata siya, 6

I n d e K S

387

dumalo sa paglalaan ng St. George Utah Temple noong siya ay sanggol pa, 131

ginugol ang Pasko sa piling ng pamilya, 351

iginalang ang mga susi ng priest-hood, 171, 173

ipinagdasal ang katapusan ng mundo, 361–62,

ipinagdasal ang lahat ng tao, 320–22

ipinagdasal na magkaroon siya ng lakas na maging matapat hanggang wakas, 1, 315

ipinagdasal na magkaroon siya ng lakas nang mamatay si Louie, ang una niyang asawa, 313

ipinagdasal na tumigil ang isang bagyo, 314,

ipinaliwanag ang personal na mga dahilan para sa pagliling-kod sa Simbahan, 133

itinuro ang ebanghelyo sa kan-yang mga anak, 233

kabataan ni, 4–6kasal kay Ethel Reynolds, 15–17,

219–20, kasal kay Jessie Evans, 24–26,

220kasal kay Louie Shurtliff, 7–8, 15,

217kasigasigan ni, sa pag-aaral ng

ebanghelyo, 5–6, 157, 159kinausap ang isang genealogist

na hindi maipaliwanag kung bakit siya interesado sa family history, 245, 247

kinausap ang isang lalaking na-galak sa isang sermon tungkol sa Word of Wisdom sa unang pagkakataon, 262

kumanta sa publiko kasama ang asawang si Jessie, 338

ministeryo ni, tinatakan ng kahig-pitan at pagpapatawad, 20–21

misyon ni, na manawagan sa mga tao na magsisi at magbabala, 20, 93, 95, 261

nabigyang-inspirasyon na tulu-ngan ang isang anak na lalaki na sundin ang Word of Wis-dom, 207–8,

nag-alay ng panalangin ng pag-lalaan sa halip na ang kanyang ama, 15

nagbahagi ng payo kay D. Arthur Haycock, 325

nagbalik sa England bilang Pangulo ng Simbahan, 300

nagbuo ng tahanan at pamilya kasama ang asawang si Louie, 14–15

nagdalamhati sa pagkamatay ng pangalawang asawang si Ethel, 24, 220

nagdalamhati sa pagkamatay ng pangatlong asawang si Jessie, 34–35, 220

nagdalamhati sa pagkamatay ng unang asawang si Louie, 16, 217, 313

naglakad patungo sa isang pulong kahit may bali ang kan-yang binti, 133

naglathala ng isang mensaheng Pamasko, 352

naglingkod na kaagapay ng mga dakilang kababaihan sa Simba-han, 337–39,

naglingkod ng full-time mission sa England, 8–13, 297, 299–300

naglingkod sa Europe nang mag-simula ang Ikalawang Digma-ang Pandaigdig, 26–28

naglingkod sa Simbahan sa mara-ming katungkulan, 14–15, 131, 133, 183, 185–86

I n d e K S

388

nagpahayag ng pagmamahal kay Jesucristo, 53, 55

nagpahayag ng pagmamahal kay Joseph Smith, 120

nagpakita ng awa sa isang lala-king naging sanhi ng aksidente sa kotse ng mga missionary, 20–21

nakasumpong ng kapayapaan sa mga panahon ng kamatayan, 15–16, 24, 28, 34–35, 65, 217, 219–20, 273

nanalangin nang hayagan sa mga sermon, 314

natuto ng ebanghelyo mula sa kanyang mga magulang, 231, 233

natutong magtrabaho noong binatilyo siya, 4, 325–27

natuto tungkol sa pagmamahal at pagtanggap mula sa kabayong si Junie, 292–94

pagiging malapit ni, sa Diyos, 39pagkamaawain ni, 20–21, 95pagkamatay ni, 35pagmamahal ni, para sa mga

taong tinuruan niya, 93, 95pagsilang ni, 1pag-unlad ng Simbahan noong

pangulo si, 31–33pamana ni, 1, 3, 119, 128–29papugay kay, mga, 28–30, 34,

35–36personal na patotoo ni, 120pinag-aralan ang mga banal na

kasulatan noong binatilyo siya, 5–6, 157

pinansin ang isang batang mus-mos sa gitna ng mga tao, 288

pinaupo ang isang binatilyo sa tabi niya sa pangkalahatang kumperensya, 287

pinuri ang mga halimbawa ng matwid na mga Banal sa mga Huling Araw sa militar, 273, 275

tinawag na maglingkod sa Korum ng Labindalawa, 17–20, 131

tinulungan ang kanyang ama sa mga tungkuling administratibo, 15

tinulungan ang kanyang ina sa mga tungkulin nito bilang ko-madrona, 293, 337

Smith, Julina Lambson (ina), 1, 3, 231, 233, 293, 337

Smith, Louie Shurtliff (unang asawa), 7–15, 217

Susi ng priesthood, mgaipinanumbalik ng mga sugo

ng langit sa pamamagitan ni Joseph Smith, 174–78

kahulugan ng, 174paggalang sa mga mayhawak ng,

171, 173, 178–80sa buong Simbahan, hawak ng

Pangulo ng Simbahan, 178Susi ng Priesthood, mga. Tingnan

sa Susi ng Priesthood, mga

T

Tahanan. Tingnan sa Family home evening; Kasal, pag-aasawa; Magulang, mga; Pamilya

Thompson, Mercy, 119Tungkulin, personal na pananagu-

tan para sa, 329–30

U

Unang Pangitainhumantong sa pamumuno ni

Joseph Smith sa huling dispen-sasyon, 122–24

I n d e K S

389

ipinanumbalik ang tunay na kaa-laman tungkol sa Diyos, 41–42

Tingnan din sa Smith, JosephUnang Panguluhan, payo mula sa,

180

W

Wika, pagpipitagan sa, 279–80Word of Wisdom, 262, 278–79

Mga Turo ng m

ga Pangulo ng Simbahan: Joseph Fielding Sm

ith

Documents

Mga Turo ng mga Pangulo ng Simbahan: Joseph Fielding Smithmedia.ldscdn.org/pdf/scripture-and-lesson-support/teachings-of-the... · at pagtatalata maliban kung kinailangan itong baguhin