Tehnička škola

Zenica

MATURSKI RAD Predmet : Automatika Tema: Regulacija temperature

Učenik IV 2 Mentor

_________ ________

SADRŽAJ

1.UVOD......................................................................1

2.TEORIJSKA ANALIZA REGULACIJE...................2

3.ZADATAK KLIMATIZACIJE...................................9

4.KAPACITET..........................................................13

5.REGULACIJA U KLIMAMA..................................13

1.0 UVOD

Regulacija temperature kao i sve druge regulacije ima zadatak da održi neku veličinu konstantnom, pa tako u ovom slučaju veličina koju održavamo konstantnom je temperatura. Do promene temperature dolazi najviše zbog vanjskih uticaja i promjene vremena, da li je to ljeti kada temperature porastu ili zimi kada temperature opadnu. Kao i kod drugih regulacija imamo automatsku i direktnu regulaciju temperature. Automatska regulacija je proces kojim se nešto pravi automatskim, a također i stanje koje je rezultat tog procesa. Automatska regulacija podrazumijeva sve mjere i procese kojima se smanjuje udio ljudskog rada u modernoj proizvodnji, pružanju usluga i prometu. Ona u najširem smislu predstavlja novu epohu u razvoju proizvodnih snaga, pronalaženjem sistema koji u sve većoj mjeri zamijenjuju čovjeka, ne samo kao izvor snage, već i u funkcijama opažanja, pamćenja i odlučivanja. Direktna regulacija je regulacija koja ne zahtjeva pomoćnu energiju za napajanje regulacionog kruga znači to je regulacija koja i za upravljanje koristi energiju iz osnovnog toka energije, djelovanje ovakve regulacije je izravno, jednostavno i tačno, tako da je ova vrsta regulacije najčešće osnova svih različitih izvedenica sistema regulacije. Za objasnjenje ove regulacije ja sam uzeo klima uređaje koje nam regulisu najcesce neke kučne temperature a i svi smo upoznati sa njima.

1.1 TEORIJSKA ANALIZA REGULACIJE

Na slici 4.1 prikazana je principska blok šema sistema automatskog upravljanja(SAU).

Slika 4.1 Sistem Automatskog Upravljanja

Signali sa blok šeme su:X(t) – zadata vrednost

Y(t) – regulisana vrednoste(t) – greška, e(t)= X(t)-y(t)u(t) – upravljačka vrednostPostoje sistemi regulacije u otvorenoj i zatvorenoj sprezi. Ovde je prikazan sistem sazatvorenom spregom, danas većinski zastupljen. Kod sistema u otvorenoj sprezi, ne postojipovratna informacija o tome šta se dešava na izlazu, koju bi iskoristili za korekcijuupravljanja. To je problematično jer na sam sistem utiče mnogo faktora. Oni se tiču njegovestabilnosti, brzine odziva, kontrolabilnost, itd. U takvom sistemu se, po pravilu, postavljajugranični senzori, koji osiguravaju proces od havarije.Na stabilnost sistema utiče tačnost regulatora i senzora, odabrani način upravljanja,ometajući faktori itd. Na brzinu odziva utiče inertnost sistema, inertnost upravljačkih tela,snaga upravljačkih elemenata, itd. Pod mogućnosti upravljanja misli se na to, da li je sistempravilno postavljen, konstruisan i srazmeran u odnosu upravljanog i upravljačkog tela, tj. da lisu tehnolozi i mašinski inženjeri zaduženi za sistem rada i konstrukciju svoj posaozadovoljavajuće uradili, i samim time nama predali sistem koji je uopšte moguće kvalitetnokontrolisati.Kvalitetna kontrola je pojam koji definiše tehnolog, dajući nam precizna uputstva otome šta zadovoljava potrebu, a šta ne.Takođe, mora se računati sa raznim poremećajima. Poremećaji se predviđaju na tajnačin da se sistem osposobi da brzo povrati stabilnu, zadatu vrednost. Posmatrajući nekutemperaturnu aplikaciju, poremećaj može biti: pad spoljašnje temperature, promena pritiska,promena vlage, ili čak i razni otkazi u sistemu kao otkaz rada jednog ili više grejača u sistemusa dva ili više grejača.Deo SAU koji mi razmatramo je regulator. Njegova uloga je da primi podatak otrenutnoj grešci sistema i da utiče na aktuator, kako bi se dobila željena vrednost izlaza. Načinna koji se upravlja sistemom zavisi od upotrebljenog algoritma upravljanja.

Osnovna podela upravljanja je na direktno i inverzno. Kod direktnog upravljanja, sapovećanjem izlazne (upravljane) veličine se povećava i upravljanje, i obrnuto kod inverznogupravljanja. U blok šemi se direktno upravljanje označava plusom u grani povratne sprege, ainverzno – minusom. Tipični primeri su grejanje kao inverzno, i hlađenje kao direktnoupravljanje. Kod grejanja, kako se izlazna temperature povećava, upravljanje se smanjuje, dase ne pređe zadata temperatura, dok je kod hlađenja suprotno – kako se izlazna temperaturapovećava, hlađenje se mora povećati da bi se temperatura održala u granicama tolerancije.Po algoritmu upravljanja, svakako, jedan od najčešće korišćenih je PID algoritam,kompletan, ili u nekim svojim delovima. PID kontrola teži da dovede sistem u ravnotežnostanje, odnosno da se izjednače zadata i ostvarena vrednost.Na slici 4.2 nalazi se blok šema PID regulatora. Kao što ime sugeriše, objedinjena su 3dejstva, P je proporcionalno, I-integralno, i D-diferencijalno dejstvo.

Slika 4.2 PID regulator

Na slici 4.3 je prikazana proizvoljna funkcija na kojoj će biti označeni i opisani osnovni parametri pri odzivu sistema na odskočnu (step) pobudu.

Slika 4.3 Odziv sistema

P - preskoktr - vreme uspona (Rise time)ess - greška u ustaljenom stanju (Steady State error)Preskok je prvi ekstrem izlazne veličine, odnosno, maksimalna vrednost izlaza uprvom prelasku preko zadate vrednosti.Vreme uspona je vreme za koje sistem promeni svoju vrednost sa 10% na 90%.

Greška stacionarnog stanja je vrednost greške u smirenom stanju sistema, kojenastaje kada greška ulazi u uzak nivo odstupanja od zadate vrednosti za neki određeni maliprocenat. Taj procenat se različito definiše, ali okvirna vrednost je 5%.Proporcionalno dejstvo je dejstvo srazmerno trenutnoj grešci. Pri ovom tipuupravljanja kao konstanta proporcionalnosti koristi se Kp- P konstanta ili konstanta pojačanja.Pored Kp može se koristiti i PB (Proportional Band), iliti opseg proporcionalnosti, izražen uprocentima. Da bi sistem uopšte funkcionisao, Kp mora biti veće od 0. Odnos Kp i PB jeoznačen jednačinom 4.2P dejstvo ne eliminiše grešku stacionarnog stanja!

Promenom parametra Kp, menja se odziv sistema. Prihvatljiv odziv prikazan je naslici 4.4a. Povećanjem Kp (slika 4.4b), sistem brže dostiže zadatu vrednost, ali prevelikopojačanje može dovesti i do prevelikih preskoka ili čak i do nestabilnosti u sistemu, koja seogleda u prevelikim oscilacijama temperature i gubljenju kontrole. Premalo pojačanje (slika4.4c) može dovesti do previše sporog odziva sistema, ili do toga da sistem nikada ne dostigneželjenu temperaturu.

Slika 4.4a P upravljanje pri dobro podešenom Kp

Slika 4.4b P upravljanje pri prevelikom Kp

Slika 4.4c P upravljanje pri premalom Kp

Osnovni problem sa P upravljanjem je što nikada ne može dovesti sistem u ravnotežu,i eliminisati grešku. Sistem upravljan P dejstvom pravi različite greške stacionarnog stanja, zarazličite uslove u kojima se sistem nalazi. Nekada se ovakva greška stacionarnog stanjapodešavala ručno, a danas se koristi automatski pomerač (auto offset), koji predstavlja Idejstvo. Na slici 4.5 prikazan je odziv sistema, i vrednost greške stacionarnog stanja zarazličite vrednosti proporcionalnog pojačanja.

Slika 4.5 P upravljanje

Integralno dejstvo je srazmerno zbiru svih prethodnih grešaka. Ovo dejstvo se bazirana istoriji i doprinosi upravljanju. I dejstvo se još zove automatski offset. Ono pomeraproporcionalni opseg za vrednost koju samo P upravljanje nije moglo da postigne.I dejstvo eliminiše grešku u stacionarnom stanju!

Iz jednačine 4.4 se vidi da I dejstvo dobija svoj značaj sa vremenom. Ono dovodi doeliminacije greške u stacionarnog stanju. Međutim, ukoliko se ne dozira pravilno, mozedovesti do oscilacija regulisane veličine. I dejstvo se nikada ne koristi samo, jer usporavaodziv sistema, već se koristi u kombinaciji sa P dejstvom. Ti je integralno vreme. Izražava se u minutama ili broju ponavljanja po minuti.Iz jednačine 4.4 se vidi da I dejstvo dobija svoj značaj sa vremenom. Ono dovodi do eliminacije greške u stacionarnog stanju. Međutim, ukoliko se ne dozira pravilno, moze dovesti do oscilacija regulisane veličine. I dejstvo se nikada ne koristi samo, jer usporava odziv sistema, već se koristi u kombinaciji sa P dejstvom. Ti je integralno vreme. Izražava se u minutama ili broju ponavljanja po minuti.Parametar Ki, odnosno integralna konsanta, se menja radi dobijanja odgovarajućegodziva sistema. Povećanjem Ki, povećava se preskok, ali se i brže postiže tačnost izlaza. Prismanjenju Ki, smanjuje se preskok, ali vreme dostizanja stacionarnog stanja se produžava. Naslici 4.6a prikazan je odziv sistema sa pravilno primenjenim P i I dejstvom, a na slici 4.6b sevidi premalo I dejstvo. F-ja ovakvog upravljanja je opisana sledećim jednačinama:

Slika 4.6a PI upravljanje pri dobro podešenim Kp i Ki

Slika 4.6b PI upravljanje pri loše podešenim Kp i Ki

Pri implementaciji I dejstva, mora se voditi računa da ne dođe do nagomilavanjaintegralne greške. Ovo može dovesti do velikih oscilacija i izbacivanja sistema iz stabilnosti.Problem se javlja kada integralna greška nastavi da raste čak i kada je sistem u zasićenju,pozitivnom ili negativnom. Ovaj problem se rešava pri izradi samog uređaja na nekolikonačina:1. Ograničavanjem integralne greške i po pozitivnoj i po negativnoj vrednosti;2. Određivanjem vremenskog perioda u okviru koga se integrali greška;3. Integraljenjem greške tek kada je sistem u proporcionalnom opsegu.

Diferencijalno dejstvo je dejstvo koje posmatra razliku greške u dva uzastopnamerenja. Kada diferenciramo tu razliku po vremenu dobijamo brzinu promene greške. Na tajnačin predviđamo kolika će nam greška biti u sledećem momentu merenja. Ovo dejstvo, akose pravilno primeni, smanjuje preskok i ubrzava eliminaciju greške u ustaljenom stanju.

Td je derivativno vreme. Izražava se u jedinici vremena.D dejstvo ima najveću vrednost pri brzim promenama temperature. Kako se dostižestacionarno stanje, njegov uticaj isčezava. Pri izboru parametra Kd mora se voditi računa dane dodje do pojave visokofrekventnih smetnji. Ukoliko je Kd preveliko, sistem može postatinestabilan. Obzirom na komplikovanost primene D dejstva, mnogi jednostavniji sistemikoriste samo PI kontrolu. D dejstvo se takođe nikada ne upotrebljava samo, već samo ukombinaciji sa P ili PI dejstvom. Na slici 4.7 je prikazano sadejstvo P, I, i D dejstava, afunkcija je opisana sledećom jednačinom:

Slika 4.7 PID upravljanje, Kp, Ki, Kd dobro podešeni

Podešavanje PID parametara, Kp, Ki i Kd se vrši na više načina. Osnovna podelaje:1. Podešavanje po sistemu probe i greške;2. Sistematsko podešavanje.Podešavanje po osećaju, tj. po sistemu probe i greške, je vrlo individualno i zavisi odiskustva lica koje vrši podešavanje, i poznavanja ponašanja samog sistema na koji seprimenjuje PID kontrola. Često, ovakvo podešavanje zahteva previše vremena zaeksperimentisanje, tako da se primenjuje samo na manjim, jednostavnijim i bezopasnijimsistemima.Sistematsko podešavanje obuhvata više načina:1. Modeliranje sistema, i testiranje softverskim putem (npr. Matlab);2. Korišćenjem algoritma za određivanje parametara, itd.Za potrebe modeliranja sistema mora se dobro poznavati svaki sklop sistema. Na ovajnačin, kompletan sistem, i uslovi u kojima se nalazi, predstavljaju se matematičkomformulom, bilo u vidu modela prostora stanja, prenosne funkcije, frekvencijskog odziva ili sl.Onda se sistem testira na odskočni signal, u softveru, posmatrajući izlaz, pri tome menjajućiPID parametre, odnosno Kp, Ki i Kd koeficijente.Korišćenje algoritma, predstavlja vid podešavanja koji se nalazi na pola puta izmedjumodeliranja i intuitivnog podešavanja. Algoritmi imaju unapred date i poznate vrednostikoeficijenata izraženih u vidu formule, u zavisnosti od 2 izmerena parametra sistema. Jedanod algoritama je i Cigler-Nikols (Ziegler-Nichols). Ovaj algoritam je prilično jednostavan.Postupak je sledeći:Prvo se koristi samo P dejstvo. Kp koeficijent se pojačava od male do kritičnevrednosti (Kpc) u koracima x2. Kada se dostigne kritična vrednost, koja proizvodi oscilacije uizlazu sistema, izmeri se period tih oscilacija (Tc). Ove 2 vrednosti su polazne za dobijanjesvih koeficijenata, a oni se računaju prema tablici 4.1.

Tabela 4.1 Ziegler-Nichols tabela

Sistematsko podešavanje je dobro samo za određivanje početnih vrednosti, a finopodešavanje se opet mora vršiti na licu mesta u realnom vremenu.

1.2 temperatura

Temperatura je fizička veličina koja predstavlja stepen zagrejanosti tela.Intenzitet temperature: za razliku od dužine, mase i sl. koje se označavaju kao parametarske veličine, temperatura je intenzivna, ili aktivna veličina. Njena intenzivnost se ogleda u tome što prilikom podele na više manjih tela, svako od njih zadržava istu temperaturu. Za temperaturu se ne može izgraditi sabirač ili delitelj, te se zato i etalon za temperaturu ne ostvaruje na isti način kao za ekstezivne veličine. Senzor za merenje temperature se zove termometar, a tehnika merenja temperature se zove termometrija. Termometar: pri delovanju toplote na neko telo, menjaju se njegova određena

fizikalna svojstva. Menjaju se dužina, volumen, termoelektrična sila, el. otpor i sl., a propratni efekti su dilatacija, ekspanzija, zračenje, termoelektricitet i sl. Temperatura se ne može meritii drugačije nego posrednim putem, merenjem ovih termometrijskih veličina. Ove termometrijske veličine je moguće direktno meriti i nalaze se u funkcionalnoj vezi sa temperaturom.Temperaturne skale: Temperaturna skala predstavlja funkcionalnu vezu između temperature i neke termometrijske veličine. Prve temperaturne skale (Farenhajtova, Reomirova, Celzijusova) nisu imale apsolutni karakter. One su sve relativne, i razlikuju se po referentnim tačkama i po razmeri merne skale. Apsolutna nula, koju je uveo Kelvin, je postala reper za utvrđivanje apsolutne temperature. Apsolutna nula, koja se zove i Kelvinova nula, je -273,15 ˚C. Razmera Kelvinove i Celzijusove skale je identična.

2.0ZADATAK KLIMATIZACIJE

Klimatizacija predstavlja podešavanje (specijalnim uređajem) temperature i vlažnosti vazduha neke prostorije po želji i po potrebi, nezavisno od spoljnih atmosferskih uslova. Klimatizacija prostorija, vještačko regulisanje lokalnih klimatskih osobina u prostorijama i zgradama, prema higijenskim principima. Zadatak klimatizacije je popravljanje kvaliteta vazduha u pogledu njegovih fizičkih, hemijskih i mehaničkih osobina i stvaranje najpovoljnijih klimatskih uslova u radnih prostorijama i prostorijama uopšte. Pri tom se centralno regulišu pojedini meteorološki faktori u vazduhu u cilju njegovog optimalnog poboljšanja. Prema potrebama, vazduh se filtruje, suši ili ovlaži, zagrijava i rashlađuje. Ovako kondicionirani vazduh razvodi se zatim sistemom kanala po cijeloj zgradi.Prema tome, klimatizacije (kondicioniranje) je održavanje željene temperature, vlažnosti i čistoće vazduha, te obuhvata čišćenje, grijanje ili hlađenje i ovlaživanje ili sušenje vazduha. Klima uređaji su u komercijalnom smuslu poznati preko 50 godina, ali su ipak u poslednjih nekoliko godina postali ekonomski opravdani i prihvatljivi široj populaciji. Krećući se u smjeru zadovoljavanja potreba kupaca napravljena su brojna tehnička unapređenja, poboljšan je kvalitet uređaja, a zbog masovne proizvodnje smanjena cijena.Prema raznim istraživanjima veliki uticaj na produktivnost pojedinca ima temperatura prostora. Optimalna temperatura je oko 20 ºC, učinak počinje da opada na 22ºC, dok iznad 26 ºC znatno opada.Pojam klima uređaj ili klimatizacija najčešće vezujemo samo za rashladni sistem. Klimatizacija je mogućnost upravljanja temperaturom, količinom relativne vlage, čistoćom i distribucijom vazduha i shodno tome posjeduje sljedeće funkcije:-Hlađenje:klima uređaji pružaju preciznu (digitalnu) kontrolu temperature. Uvjek možete stvoriti okruženje u kojem se osjećate najbolje, uz izbor prave temperature. Ne samo da stvaraju komfor, već se uz njih osjećate svježe i aktivno čak i u najekstremnijim spoljnim uslovima.-Grijanje:klima uređaji mogu pruziti i grijanje. Standardno sadrže toplotnu pumpu koja omogućava grijanje, pri spoljnoj temperaturi iznad -5 ºC. U kvalitetnijim uređajima je inverter sistem koji omogućuje grijanje i na temperaturama iznad -15 ºC. Omogućuje uživanje uz

savršeno konstantnu temperaturu u toku cijele godine, bez obzira na spoljne uslove. Predstavlja ekološki prihvatljiva alternativa za tradicionalne načine grijanja zbog toga što energiju spoljnog vazduha (zagrijanog) prenosi u unutrašnjost prostora.-Prečišćavanje:Uređaji sadrže posebne filtere koji apsorbuju prašinu, dim i ostale nečistoće iz vazduha i tako mogu proizvesti svjež, čisti vazduh. Može posjedovati i polen filter koji se preporučuje osobama sa alergijama i jonizator.-Ovlaživanje:U režimu hlađenja klima uređaj može održavati određenu vlažnost vazduha, pružajući osjećaj kvalitetnijeg i svježeg vazduha. Pravilna vlažnost vazduha sprečava širenje plesni (buđi) i lišajeva što takođe povoljno utiče na osobe sa alergijama. Smatra se da je 40-60% prijatna vlažnost vazduha za ljudski organizam.-Ventilacija:Klima uređaji mogu posjedovati funkciju ventilacije. Uzimajući vazduh iz unutrašnjosti prostorije klima uređaj ga zamjenjuje sa spoljnim-svježim vazduhom koji zatimubacuje u prostoriju. U međusezoni , kada grijanje/ hlađenje nije potrebno, ventilacija može raditi zasebno i biti vrlo korisna

Princip rada klima uređaja svodi se na apsorbovanje energije na jednom mestu i ispuštanje na drugom. Proces zahtijeva unutrašnju jedinicu, spoljašnju jedinicu i cijevnu povezanost. Radna materija prolazi kroz cijevi od jedne jedinice dodruge. Upravo je radna materija medijum koji apsorbovanu energiju iz jedne jedinice otpusta u drugu jedinicu.Klima uređaj radi na istom principu kao i hladnjak. Klima uređaj odstranjuje toplotu iz vazduha u kući tako sto je provodi izvan prostora koji se želi “ ohladiti“. U procesu hlađenja dizalica topline provodi toplinu sa mjesta niže temperature, na mjesto više temperature.Klima uređaj se sastoji od ventilatora koji propušta vazduh u okolinu, hladne površine koja hladi isušuje vazduh, tople površine. Topli vazduh prolazi preko isparivača u kojem je hladni plin, koji ima ulogu preuzeti na sebe toplinu, čime se vazduh hladi. Topli plin, sada u plinovitom stanju, izbacuje se izvan prostorije. Da bi se topli plin izbacio u okolinu treba mu povećati temperaturu što se čini kompresijom u kojoj temperatura raste povećanjem pritiska plina. Otpuštanjem temperature, ona se smanjuje, on se dekompresira što dodatno smanjuje temperaturu i plin. Nakon dekompresije može ponovo preuzeti toplotu vazduha unutar prostorije. Klima uređaj takođe u svom ciklusu izbacuje i vlagu iz prostorije, zbog toga su neki klima uređaji opremljeni ovlaživačima koji vraćaju vlagu ponovo u prostoriju.Rad klima uređaja je zasnovan na tzv. Lijevokretnom kružnom procesu freona koji kroz cijevi kruži u zatvorenom ciklusu. Pri tome, freon mijenja agregatno stanje.Osnovni elementi takvog sistema su:

- Isparivač;

- Kondenzator;

- Kompresor.

. SLIKA XY Blok sema klima uredjaja

Freon ulazi u tečnom stanju u isparivač (izmjenjivač toplote) smješten u unutrašnjoj jedinici, te isparava (ekspandira) u cijevima koristeći toplotu vazduha iz prostorije. Zatim se prenosi kroz spoljne ploče (lamele) izmjenjivača. Nakon prolaska kroz isparivač freon u gasovitom stanju kroz cijevi dolazi do spoljašnjejedinice u kojoj je smješten kompresor. U kompresoru se povećava pritisak i temperatura. Nakon toga se u gasnom stanju uvodi u kondenzator, izmjenjivač toplote takođe smješten u spoljašnjoj jedinici, gdje se u cijevima kondenzuje dok se okolni vazduh prolazeći preko njegovih spoljnih ploča zagrijava.U kućištima spoljne i unutrašnje jedinice se uz izmjenjivačke ploče nalaze ventilatori koji povećavaju strujanje vazduha iz prostorije, odnosno spoljnog vazduha preko izmjenjivačkih ploča isparivača (radijalniventilator), odnosno kondenzatora (aksijalni ventilator). Freon se u tečnom stanju potom kreće prema termoekspanzijskom ventilu u kojem se smanjuje pritisak i temperatura, te ponovo u isparivač gdje proces započinje iz početka.

Ako se izmjenjivačima toplote-isparivaču i kondenzatoru zamjene mjesta, tj. ako se isparivač postavi izvan, a kondenzator u prostoriju, dobija se obrnut slučaj: prostorija se grije a okolina se hladi. Kako djelove uređaja fizički nije moguće rastavljati i premještati, prebacivanje načina rada sa hlađenja na grijanje je riješeno automatskom regulacijom. Oba izmjenjivača izvedena su tako da mogu raditi i kao isparivač i kao kondenzator, a u uređaj se ugrađuje preklopni , četvorokraki ventil koji omogućava strujanje freona u oba smjera. Na taj način rade uređaji koji omogućavaju i grijanje i hlađenje(toplotnepumpe).

Freon je naziv za više vrsta gasova koji se prvenstevo upotrebljavaju u klima-uređajima kao rashladni medij. Freoni su netopljivi u vodi, a prodiru visoko u stratosferi jer su inertni u hemijskim reakcijama. Podijeljeni su prema hemijskom sastavu, ekološkim faktorima, vrsti uređaja u kojima se koriste. Desetinama godina unazad su korišćeni hloroflorougljenici (CFC)-poznatiji su R-11, R-12, R-502 i hidrohlorofluorougljenici (HCFC)-od kojih je najzastupljeniji R-22. Zbog svojih neekoloških osobina ovi freoni se postepeno izbacuju iz upotrebe. Freon R-12 Freon 12 ili R-12 (Dihlordifluormetan), hemijske oznake CC12F2 je najčešće upotrebljavan gas CFC tipa, i nekada je bio osnovni gas u rashladnim sistemima, ali i kao sredstvo za čišćenje, pogonsko sredstvo u bocama pod pritiskom (razni sprejevi). Upotreba freona 12 je zabranjena zbog velikog uticaja na ozonski omotač.

 2.1 KAPACITET 

Rashladni učinak – učinak hlađenja klima uređaja, izražava se u kW, ali često i u BTU/h (1 BTU/h=0,293 W).Rashladni kapacitet je baziran na temperaturi u prostoriji 27°C/19°C (vl. termometra) i vanjskoj temperaturi 35°C.Ogrjevni učinak – učinak grijanja klima uređaja, izražava se u kW, ali često i u BTU/h (1 BTU/h=0,293W).Ogrjevni kapacitet je baziran na temperaturi u prostoriji 21°C i vanjskoj temperaturi 7°C/6°C (vl. termometra).

3.0 Regulacije u klimama

On/off regulacija – kompresor klima uređaja ili radi ili ne radi ovisno o tome je li zadovoljena namještena temperatura na klima uređaju. To uzrokuje učestalo paljenje i gašenje uređaja (kompresora), a time i povećanu potrošnju električne energije.Inverterska regulacija – kompresor klima uređaja ima frekvencijsku regulaciju broja okretaja što omogućuje regulaciju učinka. Regulacijom učinka omogućava se preciznija regulacija temperature u prostoriji, a željena temperatura u prostoriji se postiže mnogo brže tako da je potrošnja električne energije manja, čak i do 30%.

IZVORI :

Rashladni uređaji-J. Danon http://www.wikipedia.org http://www.klimauredjaji.com/p_rada.do http://www.mojaradionica.co http://www.klimauredjaji.com/montaza.do