Upload
masuod
View
229
Download
4
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Informatie over sint-lievens
Citation preview
Inhoud Sportdag van de vijfdejaars ...................................................... 3
Interscolair zwemkampioenschap ............................................ 5
Chrysostemos ........................................................................... 7
Chrysostomos Kasteelpleinstraat ......................................... 8
Chrysostemos 7 winkel en kantoor ...................................... 9
Interview Johan Aerts ............................................................... 9
Jeugdboekenweek .................................................................. 20
Cultuurproject 2009: ‘ Mijn droomstad’ ................................ 24
Gezonde voeding 3de jaren Kantoor-Verkoop ........................ 26
Minionderneming “Surprise Me ......................................... 27
SINT-LIEVENS MAGAZINE 3
Sportdag van de vijfdejaars
De sportdag was een zeer
fijne dag, geschraagd door
voorbeeldige studenten (als
het goed is, mag het gezegd
worden) en dito begeleiders
(als het goed is, …) én werd
gestimuleerd door een
aangenaam verwarmend,
eerste lentezonnetje.
Na het programma van de
dag te hebben doornomen,
koos ik om 5D te begeleiden
in hun Spartaanse
inspanningen. Vooreerst
omdat het als co-titularis
toch enigszins mijn klas is
en uit ervaring weet ik dat
deze klas gevuld is met
wetenschappelijk
interessante leerlingen. En
toch ook omdat het de enige
groep was die geen “body
pump” zou doen.
Body pump! De activiteit
waarop muziek gedanst zou
worden, en buik- en andere
spieren zouden worden
aangesproken!
“Dat is toch geen echte
mannensport?”
argumenteerde de macho in
mij, terwijl ik
redelijkerwijze terdege
besefte dat mijn vleselijke
voertuig al die lenigheid
niet aandurfde.
5D was dus mijn keuze en
het moet gezegd: hun
enthousiasme geleek op dat
van een hyperkinetische
puppy in een ballenbad.
Helaas werd gedurende het
verloop van de dag
duidelijker dat geest en
lichaam niet steeds één zijn.
B
4 SINT-LIEVENS MAGAZINE
ij de eerste sport,
badminton, was het reeds
aandoenlijk grappig hoe
sommigen de
ooghandcoördinatie van
een cataractlijder hadden.
Anderen vertoonden dan
weer een natuurlijke aanleg
voor eender welke sport.
Fitness was de volgende
activiteit. Hier werd al eens
gewoekerd met de krachten
en al dan niet jaloers naar
mekaars prestaties
gekeken. Memorabel hier
was de trilplaat en de
daarmee gepaard gaande
constipatiehouding (zie
foto). Er werd ook nog
gehockeyd en ondervonden
dat dat onder de zon
eigenlijk wel een leuke
sport is. De sport die bij de
studenten nog het meest de
wenkbrauwen deed fronsen
omwille van haar
categorisatie was bowling.
Op de banen bleek al snel
dat ook sportcomplex Ter
Elst haar niet erg serieus
nam. Er gebeurden vele
foute zaken tijdens het
bowlen, maar het
merendeel werd
veroorzaakt door de
technische mankementen
en haperingen van de baan
zelf. De tenniswedstrijden
en vooral het coördineren
van de bewegingen van de
diverse ledematen maakten
duidelijk dat God bestaat, en
dat ze een gevoel voor
humor heeft.
Wat ook opviel op deze dag
was de ongelooflijk
competitieve geest bij de
jongens. Wat jammer toch
dat dit zich niet op meer
theoretische gebieden wil
uiten. De opstoot van
adrenaline en testosteron
tastte echter wel de verbale
kwaliteiten aan. Geregeld
hoorde ik de kreet: “Ej!
Checkt mij!”
Ons focussen op het feit dat
twee talen hier foutief
SINT-LIEVENS MAGAZINE 5
vermengd worden en het
haast archaïsch aandoende
gebruik van de imperatief,
zou ons doen voorbijgaan
aan een belangrijk gegeven.
Ontdaan van het
controlerend bewustzijn
kwam hier immers een
universele boodschap naar
boven:
Checkt mij!
Merkt mij op!
Ziet mij graag!
Alsjeblief?
Met andere woorden: wij
leerkrachten moeten onder
de jongensachtige
machobranie en het
meisjesachtige dédain
durven kijken. We zouden
stuk voor stuk onschuldige
wezentjes aantreffen,
hunkerend naar onze liefde
en aandacht. Innerlijk even
mooi en fragiel als een
bonsaiboompje.
SLIM 48
Interscolair zwemkampioenschap
Op woensdag 28 februari
heeft Sint-Lievens
deelgenomen aan het
jaarlijks provinciaal
zwemkampioenschap.
Zeventien leerlingen1
1 Jeroen, Emiel, Vincent, Igor,
Saartje, Joren, Tim, Wannes, Willem, Amber, An-Sofie,
eindigden bij de eerste tien
in hun categorie. Hierdoor
mochten zij mee naar
Brugge om daar op 4
maart deel te nemen aan
het Vlaams
zwemkampioenschap.
Hieronder volgen enkele
impressies van betrokken
leerlingen.
Katrien, Matthias, Wouter, Quinten, Timothy, Levi
6 SINT-LIEVENS MAGAZINE
Wij mochten om 10.20 de
school “skippen” om naar
Brugge te vertrekken.
Normaal gezien is dit goed
op tijd. Dat zou je denken,
maar dat is dan buiten het
openbaar vervoer gerekend.
Zo hadden we enkele
probleempjes bij het
overstappen en kwamen we
later aan dan verwacht.
Hierdoor dachten enkele
onschuldige zieltjes (de
leerlingen van de eerste
graad) dat ze nog moesten
lopen om hun start te halen.
Er was echter nog tijd en
kon het korte spurtje naar
het zwembad beschouwd
worden als een goede
opwarming. Voor het
inzwemmen waren ze
immers wel te laat.
De rest van de groep zette
zich op de tribune om al
gillend, roepend en klappen
de vier mannen van de
eerste graad aan te
moedigen. En er werd al
onmiddellijk goed
gepresteerd! Een zilveren
medaille voor Jeroen Van
den Broeck en een bronzen
medaille voor Emiel
Brusselmans. Gezien de
omstandigheden een meer
dan puik resultaat.
Na een goed uur wachten
was het dan de beurt aan de
cadetten van de tweede
graad. Toen we ons eenmaal
hadden omgekleed,
moesten we nog lang
wachten alvorens de
wedstrijd aanving. We
probeerden eerst nog wat
op te warmen door wat
baantjes te trekken maar er
was zoveel volk in dat
zwembad dat een
fatsoenlijke opwarming er
echt niet inzat. Langs de
kant waren we mekaar
allemaal zenuwachtig aan
het maken en de
deelnemers aan het
aanmoedigen (eigenlijk
moedigden we enkel onze
eigen leerlingen aan, en
SINT-LIEVENS MAGAZINE 7
lachten we de
tegenstanders uit). Toen het
eindelijk onze beurt was
om aan de wedstrijd te
beginnen waren we zo
opgedraaid dat het voorbij
was voor we het wisten. Bij
de prijsuitreiking waren we
dan ook aangenaam verrast
door de behaalde medailles.
Tim Van everbroeck een
zilveren medaille en Willem
Keeris een bronzen
medaille. Ook de
estafetteploeg (Igor, Tim,
Wannes en William)
behaalde brons.
Als afsluiter van de dag was
het de beurt aan de derde
graad. Nogmaals een uurtje
vol stressvol wachten en het
meermaals opzoeken van
mekaars grenzen (op elk
vlak). Het resultaat? Een
zilveren medaille voor
Matthias Van den Broeck,
een bronzen medaille voor
Wouter Wouters en ook
hier een derde plaats voor
de heren van de
estafettepleog (Matthias,
Preben, Tim en Wouter).
Om 18 uur konden we ons
terug naar huis begeven,
vermoeid maar voldaan.
(Vincent Nagels, Jeroen Van
den Broeck, Tim Van
Everbroeck, Amber Billion,
Matthias Van den Broeck en
mevr. Vervliet)
SLIM 48
Chrysostemos
Hét feest van de zesdejaars
en als dusdanig de uitgelezen
kans om (soms wat
prematuur) op ludieke wijze
afscheid te nemen van de
school. De laatste jaren is het
traditie geworden in
Antwerpen om de avond
tevoren reeds deze
aangelegenheid fors te vieren.
Ook dit jaar was het zo, maar
8 SINT-LIEVENS MAGAZINE
hoewel de geest van
sommigen op de bewuste dag
enigszins afwezig leek, bleek
het algemene zombiegehalte
wel mee te vallen. Wat ons
wel opviel, was dat het
geheugenvermogen van de
zesdejaars een behoorlijke
beschadiging heeft
opgelopen. Hoe anders te
verklaren dat de
getuigenissen, die u hieronder
kunt bekijken, over deze
heuglijke dag zo beperkt zijn.
Laten we hopen dat de flinke
feestvierders tegen juni weer
kunnen beschikken over alle
cognitieve capaciteiten.
Chrysostomos
Kasteelpleinstraat
Op vrijdag 30 januari
vierden we met de
laatstejaars Chrysostomos,
het feest van de laatste
honderd dagen. Naar
jaarlijkse gewoonte gingen
we van start met de
buitenshow, die dit jaar
minder goed verliep dan
gepland. De slechte
geluidsinstallatie maakte
het onmogelijk om alles in
goede banen te leiden
waardoor de buitenshow in
het water viel.
Uiteraard werd deze fout
rechtgezet met de
geweldige binnenshow. Alle
klassen hadden iets
voorbereid en perfect
voorgebracht naar het
enthousiaste publiek. Naast
de schitterende dansjes was
er de Quiz van 6D, een eigen
interpretatie van ‘De slimste
mens ter wereld’ met Mevr.
Vinks, M. Van den Broeck en
M. Jolie als kandidaten.
Verder waren er ook nog
enkele filmpjes waarin een
gezonde dosis creativiteit
en hilariteit te zien was.
Afsluiten deden we met de
slotact waarin 4 leerlingen,
verkleed als leerkracht (met
maskers), uit de kleren
gingen naast Frederik
Caenepeel die het podium in
SINT-LIEVENS MAGAZINE 9
zijn Boratstring onveilig
maakte.
Alle klassen van het zesde
jaar worden bij deze
bedankt voor hun
geweldige inzet en
enthousiasme.
XXX Het Feestcomité
Chrysostemos 7 winkel
en kantoor
Vrijdag 30 januari, wat een
hectische dag! 7 winkel
heeft lekker ontbeten met
mevrouw Mees. Nadien zijn
ze gezellig gaan bowlen.
De leerlingan van 7 kantoor
hebben voor de school
frietjes en Turkse pizza
gemaakt. Zowel voor de
speeltijd als voor de
middagpauze kon er lekkers
besteld worden. Het rook
lekker in de gangen en de
buikjes werden lekker rond
gegeten.
SLIM 48
Interview Johan Aerts
Johan Aerts (MT 1994).
Gemiddelde leerling,
regelmatig, ijverig, correct,
beleefd. Wat
teruggetrokken.
Onopvallend dus, vijftien
jaar geleden. MT was geen
bolwerk van wiskundige en
wetenschappelijke
bollebozen, eerder een
rendez-vous punt voor
gasten met een ruimere
belangstelling voor taal en
cultuur. Die belangstelling
dreef Johan het land uit; hij
ging naar de VS... met een
aantal merkwaardige
gevolgen.
Is het mogelijk om in twee
zinnen je herinnering aan
Sint-Lievens begin jaren
negentig samen te vatten?
10 SINT-LIEVENS MAGAZINE
Twaalf jaar op het
St. Lievenscollege, voor het
grotendeels zorgeloos en
boeiend, waar ik van
kleuter tot adolescent ben
opgegroeid en opengebloeid
en waarvan nu trots oud-
leerling ben. De jaarlijkse
vastenvoettochten en de
nodige sponsoren
optrommelen waren altijd
een hoogtepunt en de
schoolreis naar Moskow en
St. Petersburg in Rusland
als laatstejaarsstudent was
een onvergetelijke
belevenis.
Had je tijdens je
humaniora al de ambitie
om chirurg te worden?
Niet echt. Moest
iemand me gevraagd
hebben tijdens de
proclamatie in 1994 of ik
zin had om nog eens 16 jaar
verder te studeren zou ik
gedacht hebben “NO
WAY. ARE YOU OUT OF
YOUR MIND?” Nu besef ik,
uiteraard, dat het allemaal
maar een perspectiefpunt is
Hoe heb je die lange
studie al die jaren toch
kunnen volhouden?
In het middelbaar heb ik
altijd ontzettend hard
moeten studeren. Het is
voor mij nooit vanzelf
gekomen. Ik was en ben
zeker geen genie. Studeren
was nooit gemakkelijk.
Toen ik in de derde graad
zat dacht ik aan een
universitair diploma in één
of andere richting; dat
geneeskunde een
verwezenlijking zou
worden had ik nooit
gedacht, laat staan
transplantchirurg, en dan
nog wel in het “Land of
Freedom and Opportunity!”
waar de enige grenzen je
eigen dromen zijn. Keihard
heb ik ervoor moeten
knokken. Ik heb veel
moeten laten en duidelijk
prioriteiten moeten stellen
over de jaren heen. Ik heb
veel gemist op veel
verschillende vlakken. Dat
waren bewuste keuzen.
SINT-LIEVENS MAGAZINE 11
Als ik zo even bezin en
terugblik op de voorbije
jaren is het moeilijk te
vatten dat ik reeds 15 jaar
in de VS
studeer. Binnenkort woon
ik al langer in de VS dan ik
in België geleefd heb. Ik had
dit nooit verwacht toen ik in
1994 afstudeerde aan het
College.
Kortom, ik bekijk mijn
opleiding als een marathon.
Had ik kunnen sprinten?
Zeker en vast. Maar dan
had ik het niet kunnen
volhouden voor 16 jaar. De
aankomst is 30 juni 2010.
Dan ben ik klaar voor mijn
eerste echte job.
Hoe ben je in de VS
terecht gekomen?
Dat heb ik
gedeeltelijk te danken aan
Mr. Vanhoutte, mijn leraar
Engels in het vijfde
middelbaar. Tijdens dat
schooljaar sprak hij over
zijn dochter die voor een
jaar in de VS studeerde met
American Field Service. Via
hem ben ik in contact
gekomen met de
uitwisselingsorganizatie
AFS.
Ik moest 3
landenkeuzen opgeven.
Aanvankelijk wilde ik naar
Australië, maar daar kon ik
enkel voor 6 maanden
naartoe omwille van de
indeling van het schooljaar
daar. Mijn eerste keuze is
dan de VS geworden met
tweede keuze Canada en als
allerlaatste keuze Hong
Kong. Ik heb het geluk
gehad geselecteerd te zijn
geworden voor mijn eerste
keuze.
Op 9 augustus 1994
ben ik dan naar de VS
afgereisd van Brussel naar
John F Kennedy Airport in
New York met een Boeing
747 van Sabena. En dan van
New York verder door naar
Kansas City in de staat
Missouri met TWA voor een
week oriëntatie vooraleer
we naar onze gastfamilies
zouden doorreizen. Beide
luchtvaartmaatschappijen
12 SINT-LIEVENS MAGAZINE
zijn ondertussen
geschiedenis geworden.
Nogmaals een herinnering
dat niets blijvend is en de
wereld rondom ons heen
constant veranderd.
Is er iets in de VS dat je
zodanig aantrekt dat je
daar blijft en je blijkbaar
niet naar België terugwil?
De mogelijkheid om
je hart te volgen en je
dromen echt te realizeren.
Ik ben van het ene in het
andere avontuur beland en
was nooit van plan zo lang
in de VS te wonen. Van de
ene mogelijkheid kwam de
volgende verder. Het leven
zit zo boordevol
verrassingen en
uitdagingen. Voor het
ogenblik doe ik het nog
graag en voel ik me hier
goed in de States. Het
dagdagelijkse leven is zeker
en vast niet hoe het wordt
weergegeven in
Amerikaanse filmen. Je kan
hier heel gezond en lekker
eten. Er is ruimte en
mogelijkheid om te sporten.
En de natuur is hier
fantastisch. Reizen door de
VS is een verijkende
ervaring.
Ik geloof dat ik in
België deze mogelijkheden
nooit zou gehad hebben. En
moest ik chirurg geworden
zijn had ik toch nog naar de
VS moeten komen voor de
specializatieopleiding tot
transplantchirurg.
Was het niet
moeilijk je familie achter
te laten?
Het allereerste jaar
was dat wel vrij moeilijk
omdat ik me moest
aanpassen aan een nieuwe
cultuur in een vreemd land
met een andere taal (vooral
dan de “slang”) en unieke
tradities zoals Halloween en
Thanksgiving. Over de
jaren heen heb ik mij daar
wel langzaam maar zeker
aan aangepast en voel ik me
nu hier thuis. Het feit blijft
dat ik meer dan 6000 km
SINT-LIEVENS MAGAZINE 13
van mijn familie fysisch
verwijderd blijf. Wij
telefoneren wekelijks en we
e-mailen nu ook regelmatig.
Mijn familie komt ook
regelmatig op bezoek naar
de VS en in zoverre het
mogelijk is voor mij reis ik
ook terug naar “the old
country.” Terwijl mijn
verantwoordelijkheid
alsmaar vergroot, wordt het
moeilijker en moeilijker om
naar België te komen. Ik
moet echt een bewuste
inspanning maken om het te
realizeren.
Hoe zag je
(studie)loopbaan er
concreet uit na je
humaniora?
1994-1995 Herhaling
laatste jaar humaniora als
AFS (American Field
Service)
uitwisselingsstudent op
Algona High School in
Algona in de staat Iowa als
culturele en algemene
levenservaring.
1995-1999 4-jarige
studie van Bachelor of
Science Degree in Biologie
op Drake University in Des
Moines, Iowa.
1999-2003 4-jarige
opleiding tot arts als Doctor
of Osteopathic Medicine op
Des Moines University-
Osteopathic Medical Center
in Des Moines, Iowa.
2003-2008 5-jarige
opleiding tot Algemeen
Chirurg op Michigan State
University in het ziekenhuis
Genesys Regional Medical
Center in Grand Blanc,
Michigan.
2008-2010 2-jarige
specialisatieopleiding tot
abdominaal
transplantchirurg (lever-,
nier-, en
plancreastransplantatie) op
de University of Minnesota,
University Medical Center-
Fairview in Minneapolis,
Minnesota.
14 SINT-LIEVENS MAGAZINE
Kan je een idee geven hoe
zwaar die opleiding
concreet is?
Werkdagen zijn
typisch 12-14 uren lang. Ik
ben 24 uur op 24 en 7
dagen op 7 van wacht voor
mijn respectievelijke
dienst met 1 vrij weekend
per maand. De andere 28
dagen werk ik aan één stuk
door. Thuiskomen om zes
uur ’s avonds betekent dat
het een korte dag is
geweest. Zeker en vast
onbegrijpelijke
werkomstandigheden in
Europa. Maar dat is nu
éénmaal wat is vereist om
transplantchirurg te
worden. Soms vertrek ik
naar het werk op
donderdagochtend en kom
ik niet terug thuis tot
zaterdagavond: 40+ uren
werken, opereren, organen
oogsten en implanteren,
meerdere malen per dag
toeren op intensieve zorgen
en de zalen; zorgen voor de
ziekste patiënten is
veeleisend maar
tegelijkertijd geeft het ook
voldoening. Werkweken
van 100-110 uren zijn
typisch. Om dit vol te
houden is het ontzettend
belangrijk dat je het met
hart en ziel doet.
Zijn de werkdruk en het
verantwoordelijkheidsge
voel vaak niet
verstikkend?
Het
verantwoordelijkheidsgevo
el is niet verstikkend omdat
deze met kleine stapjes
vergroot over de jaren heen.
De verantwoordelijkheid
die ik heb voor mijn
patiënten is gegroeid over
de voorbije 6 jaar. Het is
een spectrum: als student
geneeskunde had ik geen
verantwoordelijkheid (Dat
waren de échte zorgenloze
jaren.) en eind volgend jaar
zal ik de ultieme
verantwoordelijkheid
dragen. Om deze
verantwoordelijkheid te
kunnen dragen moet je een
zekerheidsgevoel
ontwikkelen op zowel
persoonlijk als kennis- en
SINT-LIEVENS MAGAZINE 15
bekwaamheidsvlak. Dit
process vraagt werkelijk
jaren tijd, studie en
dedicatie om het te
ontwikkelen. Het klinkt
misschien raar maar ik sta
er niet meer bij stil. Je doet
het dag in en dag uit van ’s
morgens vroeg tot ’s avonds
laat en voor je het zelf
realizeert neem je ultieme
belangrijke beslissingen die
de zorg en eindresultaat van
je patiënten beïnvloeden.
Bijvoorbeeld, de beslissing
om een zieke patiënt wel of
niet te transplanteren,
wetende dat die persoon
zou kunnen overlijden als
ze op de transplantatielijst
blijven staan. Niets in de
geneeskunde is zwart of wit.
In tegendeel, meestal is het
een grijze schakering. Het
is altijd de voor- en nadelen
wikken en wegen samen
met inspraak van de patiënt.
Wat de werkdruk
betreft is een heel andere
zaak. Wel (diepe zucht) ...
die is ontzettend groot.
Gewoon omwille van het
feit dat het om
mensenlevens gaat en niet
gewoon een
motoronderdeel van een
auto of een stuk loodgieterij
in een nieuwbouw (met alle
respect voor automechanici
en loodgieters). De marge
voor fouten is ontzettend
klein en kunnen gewoon
niet veroorloofd worden.
Onaanvaardbaar. Onze
geest moet altijd op scherp
staan.
De werkdruk
ondervind ik op
verschillende vlakken. Laat
me beginnen op het
operatiekwartier tijdens de
operaties. Geen fouten
mogen begaan worden
tijdens het oogsten en
wegnemen van organen
want dat zou het orgaan in
kwestie onbruikbaar
kunnen maken. Als je dan
“cross country” gevlogen
hebt in een privé jet en 14
uur onderweg bent geweest
is dat zeer stressvol. En
geloof me, soms ervaar je
“close calls.” Bij het
implanteren van de organen
moeten we altijd heel
16 SINT-LIEVENS MAGAZINE
voorzichtig zijn geen schade
aan te richten aan andere
organen want dat leidt dan
weer tot complicaties die
dodelijk kunnen zijn.
De slaapdeprivatie
tijdens de opleiding tot
transplantchirurg is het
meest stressvol. Soms
dagen aan één stuk
doorwerken en operen voor
40 tot 50 uren zijn
ondenkbaar maar mijn
realiteit. Laat staan 3 dagen
wakker blijven.
Orgaanaanbiedingen
evalueren. Dag en nacht
constant zoemeroproepen
antwoorden. Tijdens een
dagshift een 60-tal keer
opgezoemd worden is een
drukke dag maar geen
uitzondering. Patiënten
contacteren en oproepen
(zelfs vanuit Canada). Je
lichaam en geest worden
fysisch and psychisch
gewoon comfortabel
verdoofd maar tijdens de
operaties zelf ben je wel
altijd alert. Het is een
gevoel dat ontzettend
moeilijk is om te
beschrijven. Wat ik wel kan
zeggen is dat ik tijdens de
voorbije 9 maanden de
grens van het menselijke
fysische kunnen al
meermaals heb aangevoeld.
Ik weet ook met zekerheid
dat deze werkuren niet vol
te houden zijn; misschien 2
lange jaar tijdens de
opleiding maar daarna moet
het verbeteren. Ik moet
toegeven dat deze opleiding
niet weggelegd is voor
iemand die dagelijks
absoluut 8 uur slaap nodig
heeft om te kunnen
functioneren.
Zelf heb ik nog
nooit naar stimulerende
middelen gegrepen om de
zware opleiding te
overleven (nu of vroeger als
student geneeskunde).
Alleen cafeïne in de vorm
van koffie en Diet Coke, de
Amerikaanse versie van
Coca Cola Light (alhoewel
de smaak toch nog altijd
anders blijft). En zo gezond
mogelijk eten en voor
mezelf zorgen natuurlijk in
zoverre dat dit mogelijk is.
SINT-LIEVENS MAGAZINE 17
Wat doe je om je te
ontspannen?
Ontspannen?
Wel, af en toe samenkomen
met vrienden voor een
biertje of glaasje wijn en
dan veel lachen is belangrijk
en gezond. Echt
therapeutisch. Tijdens mijn
opleiding is er zeer weinig
tijd voor ontspanning,
vooral nu. Ik besef dat mijn
leven op het ogenblik geen
evenwicht kent en, eerlijk
toegegeven, pathologisch
uit evenwicht ligt. En daar
moet ik mij gewoon bij
neerleggen. Ik ben in de
fase van willen slapen
wanneer ik kan.
Ontspannen kan je je alleen
als je niet
slaapgedepriveerd bent.
Maar wanneer? Ik denk dat
het een biologisch
defensmechanisme is.
Van april tot
oktober fiets ik ook graag
rond de meren van
Minneapolis. Verschillende
keren per week maak ik dan
een tochtje van ongeveer 15
km. Maandelijks onderga ik
ook massagetherapie om
mijn beenspieren, rug,
schouders, armen en nek in
goede fysiek en soepel te
houden. Meer dan 80% van
de tijd die ik doorbreng in
het ziekenhuis is al staande.
Ongeveer 50% van die tijd
is al stilstaande aan de
operatietafel. Al eens
geprobeerd 24 of 36 uren
ter plaatse still te staan?
Het vraagt een uiterst
gezonde fysiek en eist zijn
tol. Na vele jaren
regelmatige
massagetherapie te hebben
ondergaan kan ik de stress
in mijn spieren voelen
opbouwen en weet ik
wanneer het tijd is om te
“ontstressen.” Met een
maandelijkse behandeling
onderhoud ik mezelf.
Zo lang studeren kost
geld. Je hebt het
waarschijnlijk niet altijd
even breed gehad?
Mijn acht-jarige
opleiding tot arts heeft
18 SINT-LIEVENS MAGAZINE
samen $260,000 gekost.
Mijn familie heeft mij met
mijn eerste 6 jaren
geholpen en voor de 2
laatste jaren heb ik zelf
studieleningen afgesloten
hier in de VS. Over de
voorbije 7 jaar zijn deze al
gegroeid tot meer dan
$120,000 die ik nu over de
komende 20 jaar zal moeten
afbetalen. En dan behoor ik,
naar Amerikaanse normen,
nog bij de gelukkigen. Ik
ken een aantal collega’s die
gemakkelijk $250,000 in
studieschulden hebben.
Hier mag je niet bij stilstaan
want de getallen maken je
echt duizelig.
Sinds ik mijn
opleiding tot chirurg ben
begonnen in 2003 ben ik
ook iets beginnen te
verdienen maar niet genoeg
om mijn studieleningen af
te betalen. Met mijn 2001
Honda Civic heb ik nu al
meer dan een kwart miljoen
kilometers gereden. Voor
het aantal uren dat ik per
maand werk word ik
eigenlijk minder dan het
wettelijk verplicht
minimumloon betaald.
Natuurlijk is er
overal veel geld bij
betrokken. Mijn
inschrijvingsgeld voor het
laatste schriftelijke examen
bedroeg $1500 en $2500
voor het mondelinge. Dan
heb je nog niet gereisd (met
vliegtuig noodzakelijk
omwille van de afstanden),
ergens overnachten, een
auto huren en eten. Een
onprettige financiële
ervaring, vooral omwille
van het feit dat ik alles al
heb moeten betalen met
mijn assistentenloon dat
hetzelfde gebleven is voor
de voorbije 6 jaar.
Nadat ik eindelijk
volledig afstudeer in juni
2010 zal ik de voorbije 16
jaar hopelijk een beetje
kunnen inhalen.
In tegenstelling tot bij ons
krijgen in de VS mensen
zonder verzekering veel
minder zorg of worden
zelfs aan hun lot
SINT-LIEVENS MAGAZINE 19
overgelaten. Hoe ervaart
u als dokter die aanpak?
Als
transplantchirurg word ik
weinig blootgesteld aan
deze problematiek. Het
klinkt ruw en onmenselijk,
maar zonder
gezondheidsverzekering
kom je nergens op een
transplantatielijst terecht.
Dat is spijtig genoeg de
harde realiteit hier in de VS.
Soms moeten we patiënten
die
gezondheidsverzekeringpro
blemen hebben (bvb omdat
ze hun baan verliezen of te
ziek worden op te blijven
werken) van de
transplantatielijst
verwijderen.
Ziekenhuisdirecties laten
geen transplantaties toe die
niet gedekt zijn en betaald
zullen worden door de
verzekeringsmaatschappije
n. Geen discussie. Punt.
Hoe heb de voorbije
presidentsverkiezingen
ervaren?
Eindelijk hoop voor
de Amerikaanse
samenleving op verbetering
van het dagdagelijkse leven
en terug een kans om
gebroken internationale
relaties te herstellen. Een
president die zijn beleid zal
voeren met de gewone man
als centraal
doelstellingspunt in plaats
van de ultieme rijke
individuen en bedrijven
(corporate America).
Ben je van plan ooit om
terug te keren naar B?
Je weet nooit wat
de toekomst brengt. Niets
is volledig uitgesloten.
Heb je tot slot als
“ervaren student”een
boodschap voor de
leerlingen die nu aan Sint-
Lievens studeren?
Tijdens de voorbije
15 jaar heb ik uiteraard een
vak geleerd maar ook het
één en ander dat ik gewone
maar uiterst belangrijke
levenskennis zou
20 SINT-LIEVENS MAGAZINE
noemen. Ik zou graag deze
boodschap met de
leerlingen willen delen:
Geloof in jezelf
Geef niet op
Als je neervalt, sta recht en
ga verder
Wanneer je opnieuw valt,
sta terug recht en ga verder
Heb geen medelijden voor
jezelf
Studeer en werk hard
Studeer en werk harder dan
iedereen om je heen
En volg je dromen met
passie!!
De wereld en de
mogelijkheden om je heen
zullen je verbazen!
SLIM 48
Jeugdboekenweek
Jeugdboekenweek…wat een
belevenis!!
Boeken vol fantasie
stormden onze klassen
binnen en alles werd onder
het stof vandaan gehaald.
Juf Ann blies leven in alle
boeken; de tovertrucs,
fantasiedieren en griezelige
monsters kwamen te
voorschijn!
Helemaal betoverd
begonnen de Nijntjes, de
Eendjes en alle 1ste
kleuterklassers volop te
toveren. Iedereen en alles
verdween en kwam terug,
of veranderde in één of
ander vreemd dier.
Toverstafjes en bizarre
toverhoeden vlogen in het
rond! Spetterende sterren,
flitsende stralen en
onverstaanbare
toverspreuken zweefden
door de klassen. Ja,ja, ieder
kreeg wat hij wensen wou…
SINT-LIEVENS MAGAZINE 21
De 2de kleuterklassers
voelden allemaal vreemde
dingen in het pikkedonker!
Want wie niet kan zien,
moet voelen! Net zoals
Schildpad, Vleermuis, Vogel,
Octopus en Bok… Ieders
fantasie sloeg op hol… er
passeerden honderden
fantasiedieren de révu!
Persoonlijk ben ik in de
gang een “oli-octo-vleer-
schild-tijger-bok” tegen het
lijf gelopen…ongelooflijk
maar waar!
De 3de kleuterklassers
stonden dan weer oog in
oog met een reuzegroot,
stinkend griezelmonster…
“De gruffalo”!! Met zijn
oranje ogen, groene wrat op
de neus, paarse stekels op
de rug, slagtanden, eeltige
knieën èn platvoeten stond
hij daar en keek naar hen…
brr… bibberbang werden ze
er van…
Maar een kleine muis heeft
hen geleerd om ‘slim’ te zijn
en vooral ‘niet bang’!! Als
echte stoere grieten en
ferme kerels begonnen ze te
knutselen en er kwamen
heel wat “gruffalo’s” te
voorschijn!!
Als je deze twee weken een
volle regenboog zag, grote,
fonkelende sterren in
pastelkleuren en af en toe
een wauw-vuurwerk hier en
daar… dan was dat
hoogstwaarschijnlijk ‘de
fantasie’ die ons dak open
brak…
Hét avontuur volgens een kleuterjuf
– SLIM 48
“Kleine Mannekes
maken een groot
verschil!”
Op zaterdag 17 januari
2009 hebben een aantal
leerlingen van de tweede
graad kostbare tijd
vrijgemaakt om de
beroemde “mannekes”,
balpennen en wenskaarten
van Vredeseilanden te
verkopen aan de immer
22 SINT-LIEVENS MAGAZINE
kritische Antwerpenaar. Via
Jean-Marc Guessou (leerling
4A) kwam onze school in
contact met Filip Cuypers
van Vredeseilanden. Na een
bewogen presentatie
omtrent de lopende
projecten deed hij een
warme oproep aan de
leerlingen om zich die
bewuste zaterdag als
vrijwilliger te melden. Weer
en wind werden
getrotseerd en de leerlingen
van het Sint-Lievenscollege
haalden een mooi
verkoopscijfer. Ook de
volgende jaren zullen we
verder samenwerken met
Vredeseilanden en we
hopen dan nog meer
enthousiaste en
geëngageerde vrijwilligers
te vinden. Voor de
leerlingen die dit jaar
meewerkten aan het
behaalde succes: hartelijk
bedankt! Jullie maakten een
groot verschil!
SLIM 48
Thema verkeer bij onze vijfjarige kleuters
Wonen en naar school gaan
in het hartje van Antwerpen
brengt toch wel wat
gevaren met zich mee.
Daarom vinden wij het zeer
belangrijk dat onze kleuters
leren om veilig om te gaan
in het verkeer.
In de klas bespreken we de
3 belangrijkste
verkeersborden; pas op-
SINT-LIEVENS MAGAZINE 23
borden, moet-borden en
mag niet-borden.
Buiten het vertellen,
knutselen, schilderen,
zingen en voorlezen, zetten
we al deze informatie om
naar de praktijk.
Via de verkeerspolitie kan
de aanvraag gebeuren om
een speelstraatje uit te
lenen om op school te
gebruiken. Onze speelplaats
werd dan ook omgebouwd
tot een echte straat met
fietsers, voetgangers en niet
te vergeten de agent. Deze
mocht klasboetes
uitschrijven!
In onze klas hebben we ook
een verkeersagent
uitgenodigd die meer info
gaf over het oversteken aan
het zebrapad en het belang
van de gordel te dragen in
de auto, het noodnummer
dat je moet vormen en de
politieauto in het algemeen.
Als juffen kunnen we er in
ieder geval vol lof over
spreken. Onze kleuters
hebben echt genoten en
enorm veel opgestoken van
dit thema. Het enige wat we
nu nog hopen is dat ieder
van jullie zich mee inzet
voor de toepassing en
opvolging van alle
verkeersregels. Bedankt!
Juf Vicky, juf Katrin en juf Monique
– SLIM 48
24 SINT-LIEVENS MAGAZINE
Cultuurproject 2009: ‘ Mijn droomstad’
Om de twee jaar werken we
in de hele basisschool rond
een bepaald thema dat te
maken heeft met cultuur in
al zijn vormen en
gedaanten.
Dit jaar kozen we als thema
‘Mijn droomstad’.
De bedoeling van het hele
project is het maken een
knutselwerk per klas, dat
tentoongesteld zal worden
tijdens de opendeurdag op
9 mei in turnzaal K.
Om inspiratie op te doen en
de fantasie te prikkelen
over het thema, zijn alle
klassen, van eerste
kleuterklas tot en met het
zesde leerjaar, op uitstap
geweest.
De eerste kleuterklas volgde
vier workshops (dans,
drama, beeld en muziek) in
de school, dit georganiseerd
door Kindertheater Picalili
(zie www.picalili.be).
De kinderen van de tweede
kleuterklas werken zelf aan
een groot cultuurproject en
bezochten in dit kader het
Middelheimpark
Ook voor de derde
kleuterklas en het eerste en
tweede leerjaar bereidde
Picalili een interactieve
stadswandeling voor,
SINT-LIEVENS MAGAZINE 25
gelokaliseerd op en rond
Antwerpen - Zuid.
De kinderen van het derde
en het vierde leerjaar
gingen op
wandel in de oude stad met
Antwerpen averechts (zie
www.antwerpenaverechts.b
e) en beleefden zo de
fantasie van onze stad jaren
geleden!
Het vijfde en zesde leerjaar
bracht dan weer een bezoek
aan het nieuwe
gerechtsgebouw! Een
primeur, want normaal
vinden er geen
rondleidingen plaats in het
‘Vlinderpaleis’ voor
kinderen van deze leeftijd.
Speciaal voor het Sint –
Lievenscollege bereidden
enkele gidsen toch een
wandeling voor!
Nu gaan de kinderen in de
klas aan de slag en zal het
eindresultaat te bekijken
zijn tijdens onze
opendeurdag!
Kom zeker eens een kijkje
nemen!
Nina De Baets, 6D
Werkgroep cultuur – SLIM 48
Leren op de winkelvloer
Dit schooljaar namen wij
voor de eerste maal
deel aan een nieuw
project: “Leren op de
winkelvloer”. Wij vonden
dit een fantastische
uitdaging. De winkel die
we toegewezen kregen
was elektro multimedia
gigant SATURN. Elke
week gingen we daar
(tijdens de lesuren
seminaries) werken om
te leren. Hieronder lees
je enkele ervaringen.
26 SINT-LIEVENS MAGAZINE
Robin: ‘Ik vond dit leuk!’
Yannick:‘Ik voelde me
daar goed.’
Omar: ‘Keicool! Ik heb
veel praktische dingen
geleerd.’
Hope: ‘Ik deed veel
praktijkervaring op. We
leerden ook hoe we ons
moesten gedragen t.o.v.
klanten en personeel.’
Ossama: ‘Ik leerde veel bij,
de sfeer was er goed.’
Kate:‘De werksfeer was zeer
goed. De
verkoopsmedewerkers
waren erg behulpzaam. We
leerden niet alleen
verkopen, maar ook
productkennis, rekken
aanvullen,
klantenbenadering, omgaan
met collega’s,…’
Miguel:‘Ik vond “de stage”
bij SATURN geweldig. Het
personeel was erg
vriendelijk. Later wil ik er
graag vast werken.’
Maxime:‘SATURN was leuk.
We moesten wel hard
werken, maar we leerden
veel bij. We hadden toffe
collega’s. Ik zou er later
graag willen werken.’
Leerlingen 5 verkoop– SLIM 48
Gezonde voeding 3de jaren Kantoor-Verkoop
SINT-LIEVENS MAGAZINE 27
Het project rond "gezonde voeding"
is in het derde jaar kantoor en
verkoop stilaan een vaste traditie
geworden. Ook dit jaar werd er
gedurende een volledige week in
alle lessen rond dit thema gewerkt.
Er vonden ook heel wat activiteiten
plaats: de leerlingen bezochten de
markt, de biowinkel, de
wereldwinkel en de biologische
boerderij "De Dobbelhoeve" te
Oelegem. Met de door hen
aangekochte ingrediënten maakten
ze een lekker buffet klaar.
En omdat naast gezond eten ook
lichaamsbeweging zeer belangrijk
is, werd de week sportief afgesloten
op de indoor skibaan Casablanca!
D. Lemmens – SLIM 48
Minionderneming “Surprise Me”
De minionderneming
“Surprise Me”is nu reeds
een paar keer in de prijzen
gevallen.
WAASLAND SHOPPING 7
februari
2de plaats voor de
origineelste
stand/inrichting
PROMONADE KAPPELEN 14
februari
1ste plaats jongeren voor
jongeren
WIJNEGEM SHOPPING
CENTER 21 februari
2de plaats voor het beste
product
ROTTERDAM
ALEXANDRIUM
WOONMALL-Beurs Zuid-
Holland 7 maart
2de plaats voor de
origineelste verkoopstand
ROTTERDAM
ALEXANDRIUM WOONMALL
-Beurs Zuid-Holland 7
28 SINT-LIEVENS MAGAZINE
maart
4de plaats voor de beste
mini-onderneming
SLIM 48
Project 5de jaars ASO
Teneinde onze
studenten derde graad
ASO de kans te geven
af en toe uit hun
studierichtingshokje te
breken, worden er
diverse projecten
georganiseerd waaruit
zij kunnen kiezen.
Enkele van deze
projecten dit jaar zijn
o.a. expressie, film, en
filosofie alwaar onze
pientere pupillen hun
creativiteit kunnen
botvieren en hun dorst
naar kennis en begrip
kunnen lessen. Over
twee andere projecten
kunt u de volgende
getuigenissen lezen.
Project Labotechnieken
Op 9 februari trokken
we met een aantal
leerlingen van het Sint-
Lievenscollege naar de
Plantijn Hogeschool,
vlak om de hoek.
Onze dag startte met
een twee uur durende
professionele uitleg van
onze begeleidster over
DNA, PCR, etc.
Dankzij deze zeer
duidelijke uitleg was
ons brein weer wat
informatie rijker. Na
eerst nog 20 minuten
pauze konden we
eindelijk in het labo om
onze uitleg omzetten in
werkelijkheid. We
deden aan Crime Scene
Investigation, wat niet
SINT-LIEVENS MAGAZINE 29
meer wil zeggen als het
ontmaskeren van een
potentiële dader, wiens
DNA was gevonden op
de plaats van de feiten.
Om dit te ontdekken,
moesten we allerlei
voorbereidingen treffen
en apparatuur
gebruiken. We kunnen
alleen maar dromen
deze apparatuur op
onze school te hebben.
Alvorens we de dader
konden ontmaskeren
was er wel veel geduld
nodig, omdat sommige
proeven toch wel wat
tijd in beslag namen en
we bovendien ook soms
lang moesten wachten
op resultaten. Tijdens
het wachten kregen we
een rondleiding door de
school, waarin we
verscheidene labo’s te
zien kregen. Om kwart
na 3 was het dan
eindelijk klaar. We
konden nu zeer
duidelijk zien welke
verdachte mocht
uitkijken naar een
gevangenisstraf.
Conclusie: Het was een
zeer leerrijke, leuke,
interessante dag. Het
was fijn om even als
een echte speurder
door het leven te gaan.
Joke Ronsyn – SLIM 48
Project Journalistiek
Binnenkijken bij Corelio
Dinsdag 17 maart bezochten
de leerlingen van het vijfde
jaar project ‘journalistiek’ en
de leerlingen van het derde
jaar Humane
Wetenschappen het
nieuwsbedrijf Corelio in
Groot-Bijgaarden. Met
kranten als Het Nieuwsblad
en De Standaard is Corelio –
vroeger beter bekend onder
de naam ‘VUM’ – de grootste
krantenuitgeverij van België.
Opgewonden sprongen de
twee groepen leerlingen
van het Sint-Lievenscollege
in Groot-Bijgaarden uit de
30 SINT-LIEVENS MAGAZINE
bus. Na een kort oponthoud
voor de poorten van Corelio
werden ze naar een zaal
geleid waar
redactiecoördinator Dirk
Vander Elst en Carine
Billion, die het secretariaat
verzorgt van de
hoofdredactie, hen
opwachtten. Hier kregen ze
een inleidend
promotiefilmpje te zien
over alle activiteiten van
Corelio (zo vernamen ze dat
het mediabedrijf ook
participeert in Woestijnvis)
en een leuk gemonteerd
filmpje over hoe een
krantenredactie eigenlijk
werkt. Daarna werden ze
getrakteerd op een bezoek
van Michel Vandersmissen,
de huidige hoofdredacteur
van Het Nieuwsblad en
tevens vader van een van de
aanwezige leerlingen
(Margot uit 3D). Deze drie
‘headmasters’ van Het
Nieuwsblad antwoordden
met kennis van zaken op al
de vragen van de
nieuwsgierige kornuiten. Na
deze vragenronde konden
de leerlingen even bekomen
met een drankje in de hand
(aangeboden door de
firma).
Nadat Michel
Vandersmissen hen
verlaten had (zijn plicht als
hoofdredacteur riep), werd
de groep in twee verdeeld
voor een rondleiding door
het bedrijf. Eerst werden de
verschillende redacties van
Het Nieuwsblad en De
Standaard bezocht. De
eerste tussenstop was de
sportredactie. De overige
redactionele afdelingen van
Het Nieuwsblad bevonden
zich in een immense zaal,
waar journalisten en
vormgevers inhoud en vorm
gaven aan de krant van de
dag. Op de tweede
verdieping (een niveau
hoger, zoals rondleider Dirk
fijntjes opmerkte) werd De
Standaard bezocht.
Na de redactie waar het
schrijf- en denkwerk
gebeurt, daalde de groep af
naar de drukkerij, waar de
kranten boven hun hoofd
SINT-LIEVENS MAGAZINE 31
raasden. Hier konden de
geïnteresseerde leerlingen
het technische aspect van
Corelio ontdekken. Zo zagen
ze hoe robots massieve
cilinders van krantenpapier
naar de juiste plek brachten
waar ze werden
omgevormd tot bedrukte
kranten. Na deze technische
initiatie in het
krantenbedrijf zat het
bezoek er voor de
leerlingen op. Met een
exemplaar van Het
Nieuwsblad en De Standaard
als afscheidscadeau hadden
ze voldoende leesvoer voor
de terugreis naar
Antwerpen.
De leerlingen van het project
journalistiek (++++++++++5A) – SLIM
48