Ko

rte b

eric

hte

n

pagina 3

Critical Care nr. 06/2010

De kwaliteit van de behandeling van

hand- en polsletsel op de SEH in

Nederlandse ziekenhuizen is ver

onder de maat. Uit een onderzoek

naar claims als gevolg van hand- en

polsletsel in de afgelopen 15 jaar,

blijkt dat het in 65 procent van de

claims om behandelingen op de SEH

gaat.

Dit hebben de Nederlandse Vereniging voor Handchirurgie (NVvH) en de

Nederlandse Vereniging voor Plasti-sche Chirurgie (NVPC) in een geza-menlijke verklaring bekendgemaakt. Aanleiding is de publicatie van een analyse van hand- en polsletsel in het European Journal of Hand Surgery door de grootste Nederlandse letsel-schadeverzekeraar. De verzekeraar registreerde 743 claims. In de meeste gevallen is een claim ingediend vanwege een gemiste diagnose of onzorgvuldige behande-

ling. De gevolgen voor de patiënt blijken groot: grote financiële gevol-gen, een hoog ziekteverzuim en soms blijvende invaliditeit.De top 3 van ingediende claims be-treft klachten over de behandeling van polsbreuken (22 procent), snij-wonden aan hand en pols (19 pro-cent) en gebroken vingers (14 pro-cent). Vaak is er sprake van onzorg-vuldige behandeling (35 procent) of een gemiste diagnose (34 procent). Volgens de beroepsverenigingen NVvH en NVPC staan er vaak oner-varen artsen op de SEH. Zij menen ‘dat het dan ook niet verwonderlijk is dat 60 procent van de patiënten die een claim indienden door een arts in opleiding op de SEH werd gezien’. Zij noemen het bovendien opvallend dat 75 procent van de gemiste zenuw- of peesdoorsnijdin-gen werden beoordeeld door een arts in opleiding. Verder pleiten de organisaties voor een ruime verdrie-dubbeling van het aantal gespeciali-seerde handchirurgen in Nederland: 130 in plaats van de huidige 40. De kwaliteit van de behandeling van hand- en polsletsel kan daardoor fors worden verbeterd, aldus beide verenigingen. <

Blijvend hand- en polsletsel door fouten op SEH

Staken medische behandeling vaak niet geaccepteerdOp ic-afdelingen hebben artsen

geregeld conflicten met families die

niet accepteren dat de behandeling

van een patiënt wordt gestaakt, zo

meldt de Volkskrant. Dat leidt in

sommige gevallen tot rechtszaken en

in een enkel geval tot bedreiging of

geweld.

De problemen doen zich voor bij niet-westerse allochtonen, maar soms ook bij streng christelijke families. Alloch-tonen zien het staken van de behande-ling vaak als euthanasie, in plaats van

als een geaccepteerde medische han-deling. Voorzitter Rik Gerritsen van de ethi-sche commissie van de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care beves-tigt dat er regelmatig conflicten ont-staan op de ic: “Het leidt tot vreselijke stress bij de professionals. In een heel enkel geval loopt het uit op geweld.”Erwin Kompanje, klinisch ethicus bij het Erasmus MC in Rotterdam, werd eens bedreigd door een hindoestaanse familie die niet wilde dat de beademing werd gestopt. Zodra hij nu problemen

ziet aankomen, “haalt hij er een imam bij”. In het artikel in de Volkskrant zegt hij: “Vaak wordt geprobeerd tijd te rekken, door te zeggen dat er nog een ver familielid moet komen. We staan uitstel op deze gronden toe, maar niet langer dan 24 uur. Langer is niet menswaardig. Het ondergaan van ic is vreselijk.”Volgens Kompanje is het belangrijk de regie te houden. “Want als het té lang duurt, zegt de familie: zie je wel, jullie zeiden dat het heel slecht ging, maar hij leeft nog steeds.” <