1

SYLABUSY PRZEDMIOTÓW, KTÓRYCH NIE ZAMIESZCZONO W GŁÓWNYM KATALOGU

studia 2. stopnia stacjonarne KIERUNEK: FILOLOGIA POLSKA, rok akademicki 2013/2014

Spis treści: IXC9/L. LITERATURA I HISTORIA S. 2 IXC10A/J. PRAKTYCZNE ZASTOSOWANIE JĘZYKA S. 6 IXC12/J. CHWYTY RETORYCZNE S. 11

2

(MODUŁ IX: FILOLOGICZNY) Siatka przedmiotów wspólnych dla wszystkich specjalności i

specjalizacji

IX C. MODUŁ PRZEDMIOTÓW DO WYBORU/ FAKULTATYWNYCH (Z MODUŁEM SEMINARYJNYM)

rok akademicki 2013/2014 (rok rozpoczęcia studiów)

IXC9/L. LITERATURA I HISTORIA

(1) Nazwa przedmiotu Literatura i historia

(2) Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej,

Zakład Literatury Romantyzmu i Pozytywizmu

(3) Kod przedmiotu IXC12

(4) Studia,

Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów

Filologia polska Studia drugiego stopnia Studia stacjonarne

(5) Rodzaj przedmiotu Przedmiot fakultatywny

(6) Rok i semestr studiów Rok II, semestr 3

(7) Imię i nazwisko koordynatora przedmio-

tu

dr Kazimierz Surowiec

(8) Imię i nazwisko osoby prowadzącej

( osób prowadzących) zajęcia z przedmiotu

dr Kazimierz Surowiec

(9)Cele zajęć z przedmiotu

C1. Poszerzenie wiedzy studentów o związki literatury i historii;

C2. Doskonalenie umiejętności analizy i interpretacji wybranych tekstów literackich, których istotne

tworzywo stanowi tkanka historyczna;

C3. Kształcenie rozumienia odmienność literackiej kreacji od zapisu historycznego

i ujęcia historiograficznego.

(10) Wymagania wstępne Znajomość historii Polski oraz historii literatury polskiej

na poziomie akademickim

3

(11) Efekty kształcenia Wiedza:

K2A_W08 - ma pogłębioną wiedzę o powiązaniach studio-

wanych dyscyplin w ramach kierunku studiów

z innymi dyscyplinami naukowymi w obszarze nauk huma-

nistycznych, tj. historią, historią sztuki, filozofią

oraz innymi kierunkami filologicznymi, pozwalającą

na integrowanie perspektyw właściwych dla kilku dyscyplin

naukowych.

Umiejętności:

K2A_U07 - wykrywa skomplikowane zależności

i powiązania między dziedzinami nauki w ramach kierunku

filologia polska a innymi dziedzinami w obszarze nauk hu-

manistycznych;

K2A_U08 - wykrywa skomplikowane zależności między

procesami społecznymi i kulturowymi a literaturą

i zmianami językowymi.

Kompetencje społeczne:

K2A_K01- zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy

i posiadanych umiejętności i rozumie perspektywy dalszego

rozwoju.

(12) Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin

Ćwiczenia warsztatowe, 30 godz. (20 godz. + 10 godz.)

(13) Treści programowe

Pisarz wobec historii 2

Dzieło literackie jako źródło historyczne 2

Legenda historyczna i literacka powstania listopadowego. A. Mickiewicz, Śmierć

pułkownika; J. Słowacki, Sowiński w okopach Woli

2

Społeczeństwo wobec powstania styczniowego – E. Orzeszkowa, Gloria victis;

S. Żeromski, Rozdziobią nas kruki, wrony…

4

Literatura piękna jako dokument obyczajów – B. Prus, Lalka 2

Hymn niepodległości: M. Konopnicka, Rota 2

„Najdumniejsza z pieśni” – T. Biernacki, My, Pierwsza Brygada;

A. T. Hałaciński, My, Pierwsza Brygada

2

4

Literackie mity osobowe - A. Kowalski, Rapsod o pułkowniku Leopoldzie Lisie-Kuli 2

Władza i naród - E. Lipska, Egzamin 2

Tematy do samodzielnego opracowania

Prawda dziejowa i prawda artystyczna w Quo vadis H. Sienkiewicza 2

Literacki dyskurs o sprawach Polaków – S. Wyspiański, Wesele 4

Legenda żołnierska - K.I. Gałczyński, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte 2

Historia i literatura – Krzysztof Kamil Baczyński, Historia 2

(14) Metody dydaktyczne Analiza i interpretacja tekstu literackiego, dyskusja, refera-

ty studenckie

(15) Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Ocena formatywna (bieżąca)

F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii stu-

dent – prowadzący , aktywność na ćwiczeniach, zrozumie-

nie omawianej tematyki przedmiotu;

F2. Ocena przygotowania indywidualnego (np.

przygotowanie referatu).

Ocena podsumowująca

Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen

cząstkowych.

Ustne kolokwium zaliczeniowe z zakresu tematów

do samodzielnego opracowania.

Wskazane oceny odnoszą się do wszystkich założo-

nych w sylabusie efektów kształcenia.

(16) Metody i kryteria oceny Aktywność

Oceniana każdorazowo na zajęciach – można uzy-

skać maksymalnie 3 punkty (dodatkowe punkty otrzymuje

się za przygotowanie referatu – są to 1 do 3 punktów za

każdy referat w zależności od jego oceny).

Ocena podsumowująca

Poniżej 50% punktów – ocena niedostateczna, 50-

60% - ocena dostateczna, 60-70% - ocena dostateczna plus,

70-80-% - ocena dobra, 80-90% - ocena dobra plus, powyżej

90% - ocena bardzo dobra

(17) Całkowity nakład pracy

studenta potrzebny do osiągnięcia

Aktywność Liczba godz./

nakład pracy

5

założonych efektów w godzinach oraz

punktach ECTS

studenta

ćwiczenia 30 godz.

przygotowanie do ćwiczeń 60 godz.

czas na napisanie referatu 10 godz.

SUMA GODZIN 100

LICZBA PUNKTÓW ECTS 4

(18) Język wykładowy Język polski

(19) Praktyki zawodowe w

ramach przedmiotu

Nie przewiduje się

(20) Literatura Literatura podstawowa:

M. Adamiec, Ewa Lipska, „Egzamin”, [w:] Czytamy polskie wiersze współczesne, Wydawnictwo Harmonia, Warszawa 1998.

J. Bachórz, Wstęp, [w:] B. Prus, Lalka, Wrocław – Warszawa – Kraków 1991, t. I. Dziedzictwo literackie powstania styczniowego, red. J. Z. Jakubowski, J. Kulczycka-Saloni, S. Frybes, Warszawa 1964.

Dzieło literackie jako źródło historyczne, red. Z. Stefanowska i J. Sławiński, Warszawa 1978.

A. Hutnikiewicz, Ojczyzna to „najpierwszy obowią-zek” Polaków, [w:] Żeromski, Warszawa 1987.

M. Janion, M. Żmigrodzka, Mit i historia, [w:] Ro-mantyzm i historia, Warszawa 1978.

Cz. Kłak, Polski Leonidas, Warszawa 1986 [tu: Żoł-nierz bez skazy]

Z. Kuderowicz, Filozofia dziejów, Warszawa 1983. A. Lisak, Miłość, kobieta i małżeństwo w XIX wieku,

Warszawa 2009. H. Markiewicz, Literatura i historia, Kraków 1994. H. Markiewicz , Fikcja w dziele literackim a jego za-

wartość poznawcza, [w:] Prace wybrane, t. 3, Kraków 1996. J. Nowakowski, Wstęp, [w:] S. Wyspiański, Wesele,

Wrocław – Warszawa – Kraków 1984, BN, seria I, nr 218. Poezja polska. Interpretacje, red. K. Heska-

Kwaśniewicz i B. Zeler, Wydawnictwo „Książnica”, Katowice 2000.

Poezja powstania listopadowego, wybrał i oprac. A. Zieliński, Wrocław – Kraków 1971, Zakład Narodowy im. Ossolińskich

A. Romanowski, „My, Pierwsza Brygada”. Powsta-nie pieśni – przemiany – recepcja społeczna, „Pamiętnik Literacki” 1988, z. 2.

6

J. Sławiński, Lektura dzieła a wiedza historyczna, [w:] Dzieło literackie jako źródło historyczne, red. Z. Stefa-nowska, J. Sławiński, Warszawa 1978.

Słownik literatury polskiej XIX wieku, red. J. Bachórz i A. Kowalczykowa, Wrocław 1994.

K. Surowiec, Legenda Leopolda Lisa-Kuli w literatu-rze międzywojennej, [w:] Między biografią, literaturą a legenda, red. M. Stanisz i K. Maciąg, Wydawnictwo Uniwer-sytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2010 T. Żabski, Wstęp, [w:] H. Sienkiewicz, Quo vadis. Powieść z czasów Nerona, Wrocław 2002 (BN I 298).

Literatura uzupełniająca:

J. Detko, Literatura – los narodu – świadomość na-rodowa, [w:] Historia i świadomość narodowa, Warszawa 1970 M. Janion, Reduta. Romantyczna poezja niepodległościo-wa, Kraków 1979.

Literatura i historia. Interpretacje, red. T. Bujnicki i I. Opacki, Warszawa – Katowice – Kraków 1982.

Literatura wobec historii, pod red. J. Leszczyny, Ka-towice 2005.

A. Romanowski , „Przed złotym czasem”. Szkice o poezji i pieśni patriotyczno-wojennej lat 1908 – 1918, Kra-ków 1990.

Podpis koordynatora przedmiotu

Podpis kierownika jednostki

IXC10A/J. PRAKTYCZNE ZASTOSOWANIE JĘZYKA

Nazwa przedmiotu Praktyczne zastosowanie języka

Nazwa jednostki

prowadzącej przedmiot

Instytut Filologii Polskiej UR

Kod przedmiotu IXC10/J

Studia

Kierunek studiów Poziom kształce-

nia

Forma studiów

Filologia polska Studia II stopnia Studia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Moduł przedmiotów fakultatywnych z modułem seminaryjnym, języko-

znawczy.

Rok i semestr studiów II rok, 3 semestr.

Imię i nazwisko koor- Dr hab. Grażyna Filip prof. UR

7

dynatora przedmiotu

Imię i nazwisko osoby

prowadzącej (osób pro-

wadzących) zajęcia z

przedmiotu

Dr hab. Grażyna Filip prof. UR, dr Magdalena Patro-Kucab, dr Robert

Słabczyński

Cele zajęć z przedmiotu

C1 – uzyskanie podstawowej wiedzy z zakresu praktycznego zastosowania języka.

C2 – analiza wybranych typów wypowiedzi z uwzględnieniem wyznaczników pragmalingwistycz-

nych.

C3 - podniesienie sprawności komunikacyjnej studentów.

Wymagania

wstępne

Zainteresowanie pragmatycznym aspektem języka jako narzędzia komunikacji

interpersonalnej. Wiedza językowa uzyskana w dotychczasowym procesie edukacji.

Efekty

kształcenia

Wiedza: K2A _W11

IXC10/J _W01 – student/-ka ma podstawową wiedzę z zakresu językoznawstwa prag-

matycznego.

Umiejętności: K2A_U07

IXC10/J _U01 – student/-ka analizuje wybrane typy wypowiedzi z uwzględnieniem

wyznaczników pragmalingwistycznych.

Kompetencje społeczne: K2A_K06

IXC10/J _K01 – student/-ka podnosi swoją sprawność komunikacyjną.

Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin

20 godz. ćwiczeń warsztatowych oraz 10 godzin samokształcenia.

Przedmiot w pełnym wymiarze realizowany w pomieszczeniu dydaktycznym UR.

Treści programowe

Lp. Tematy ćwiczeń konwersatoryjnych: Liczba godzin

1. Praktyczne zastosowanie języka – wprowadzenie do problematyki. 2

2. Efektywne możliwości komunikacyjne różnych poziomów grama-

tyki współczesnego języka polskiego.

2

4. Literalna treść wypowiedzi oraz rola kontekstu w komunikacji

językowej.

2

5. Strategie interakcyjne: informacyjno-weryfikacyjne, aksjologiczno-

emotywne, behawioralne.

2

6. Aluzja, ironia, metafora jako mechanizmy komunikacji niedosłow-

nej.

2

7. Wnioskowanie na podstawie komunikatu werbalnego. 2

8. Podstawowe błędy w argumentacji i nieuczciwe chwyty w dysku- 2

8

sji.

9. Naiwne praktyki manipulacyjne – presja, szantaż, kłamstwo. Ma-

nipulacje komunikacyjne w praktyce.

2

10. Grzeczność językowa a sprawność i skuteczność komunikacyjna. 2

Suma godzin 20

Metody dy-

daktyczne

Analiza przypadków, prezentacje, dyskusja, rozwiązywanie zadań.

Sposób(y) i

forma(y)

zaliczenia

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest uzyskanie 60% punktacji przewidzianej za aktyw-

ny udział w zajęciach konwersatoryjnych. Punktacja obejmuje przygotowanie teore-

tyczne do ćwiczeń oraz udział w dyskusji:

mniej niż 60% poprawnych odpowiedzi ocena niedostateczna,

60% poprawnych odpowiedzi ocena dostateczna,

70% ocena plus dostateczna,

80% ocena dobra,

85% ocena plus dobra,

90%–100% ocena bardzo dobra.

Metody i

kryteria oce-

ny

Efekty

kształ-

cenia

Na ocenę niedo-

stateczną

Na ocenę dosta-

teczną

Na ocenę dobrą Na ocenę bardzo

dobrą

IXC10/J

_W01

Student/-ka nie

ma podstawo-

wej wiedzy z

zakresu języko-

znawstwa

pragmatyczne-

go.

Student/-ka

umie wybrane

zagadnienia z z

zakresu języko-

znawstwa

pragmatyczne-

go.

Student/-ka

umie większość

zagadnień z

zakresu języko-

znawstwa

pragmatyczne-

go.

Student/-ka zna

wszystkie oma-

wiane zagad-

nienia z zakresu

językoznawstwa

pragmatyczne-

go.

IXC10/J

_U01

Student/-ka nie

potrafi dokonać

analizy wybra-

nych typów

wypowiedzi z

uwzględnieniem

wyznaczników

pragmalingwi-

stycznych.

Student/-ka

analizuje nie-

które z wybra-

nych typów

wypowiedzi z

uwzględnieniem

wyznaczników

pragmalingwi-

stycznych.

Student/-ka

analizuje więk-

szość z wybra-

nych typów

wypowiedzi z

uwzględnieniem

wyznaczników

pragmalingwi-

stycznych.

Student/-ka

analizuje

wszystkie

wskazane typy

wypowiedzi z

uwzględnieniem

wyznaczników

pragmalingwi-

stycznych.

IXC10/J

_K01

Student/-ka w

ogóle nie pod-

nosi swojej

sprawności

komunikacyj-

nej.

Student/-ka

podnosi niektó-

re aspekty swo-

jej sprawności

komunikacyj-

nej.

Student/-ka

znacznie podno-

si swoją spraw-

ność komunika-

cyjną.

Student/-ka

zdecydowanie

podnosi swoją

sprawność ko-

munikacyjną.

9

Całkowity

nakład pracy

studenta po-

trzebny do

osiągnięcia

założonych

efektów w

godzinach

oraz punk-

tach ECTS

Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy studenta

Ćwiczenia konwersatoryjne. 20 godz.

Przygotowanie teoretyczne do ćwiczeń. 50 godz.

Samokształcenie 10 godz.

Czas na przygotowanie wypowiedzi do

analizy w grupie konwersatoryjnej.

35 godz.

Udział w konsultacjach 5 godz.

SUMA GODZIN 120

LICZBA PUNKTÓW ECTS 4

Język wykła-

dowy

polski

Literatura

Z listy wybierane są

pozycje bibliogra-

ficzne (w porozu-

mieniu z prowadzą-

cym przedmiot na

zajęciach organiza-

cyjnych).

Literatura podstawowa, do wyboru 4 pozycje bibliograficzne:

Awdiejew A, 1987, Pragmatyczne podstawy interpretacji wypowiedzi. Kra-

ków.

Awdiejew A., 1991, Strategie konwersacyjne (próba typologii), „Socjolingwi-

styka” XI.

Awdiejew A., 2004, Gramatyka interakcji werbalnej, Kraków.

Cialdini R. B., 2009, Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk.

Gleason J. B., Ratner N. B., red., 2005, Psycholingwistyka, Gdańsk.

Filip G., 2013, Mistrzowie gry na argumenty – Kałużyński, Treugutt, Bień-

kowski, Rzeszów.

Grice H. P., 1980, Logika a konwersacja [w] Język w świetle nauki. Wybór B.

Stanosz. Warszawa.

Huszcza R., 1996, Honoryfikatywność. Gramatyka. Pragmatyka. Typologia,

Warszawa:

Indyk M., 1992, Obszary pragmatyki. [w] Po strukturalizmie. Współczesne

badania teoretycznoliteracki,. Wrocław.

Kochan M., 2005, Pojedynek na słowa. Techniki erystyczne w publicznych

sporach, Kraków.

Kurcz I., 2005, Psychologia języka i komunikacji, Warszawa.

Marcjanik M., 1993, Etykieta językowa [w:] Współczesny język polski, red. J.

Bartmiński, Wrocław, s. 271–281.

Marcjanik M., 2000, Polska grzeczność językowa, Kielce.

Marcjanik M., 2001, W kręgu grzeczności. Wybór prac z zakresu polskiej etykiety

językowej, Kielce.

10

Marcjanik M., red., 2007, Grzeczność na krańcach świata, Warszawa: Języ-

kowe, międzyjęzykowe, kulturowe i międzykulturowe aspekty grzeczności, s. 15-36.

Marcjanik M., 2013, Mówimy uprzejmie. Poradnik językowego savoir-vivre’u, War-

szawa.

Searle J.R., 1994, Czynności mowy. Rozważania z filozofii języka., przeł. B.

Chwedeńczuk, Warszawa.

Tkaczyk L., 1996, Komunikacja niewerbalna. Postawa. Mimika. Gest, Wro-

cław.

Tokarz M., 2006, Argumentacja. Perswazja. Manipulacja, Gdańsk.

Literatura uzupełniająca do studiowania pozaprogramowego:

Awdiejew A., red., 1999, Gramatyka komunikacyjna, Warszawa–Kraków.

Galasiński D., 1992, Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków.

Pisarek W., 2002, Nowa retoryka dziennikarska, Kraków.

Skudrzykowa A., Urban K., 2000, Mały słownik terminów z zakresu socjolin-

gwistyki i pragmatyki językowej. Kraków-Warszawa.

Podpis koor-

dynatora

przedmiotu

Podpis kie-

rownika jed-

nostki

11

IXC12A/J. CHWYTY RETORYCZNE:

Nazwa przedmiotu Chwyty retoryczne

Nazwa jednostki prowadzącej

przedmiot

Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Retoryki i Pragmatyki Ko-

munikacyjnej

Kod przedmiotu XIIIA7

Studia

Kierunek studiów Poziom kształce-

nia

Forma studiów

Filologia polska drugiego stopnia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Przedmiot fakultatywny

Rok i semestr studiów rok drugi/ semestr czwarty

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu dr hab. prof. UR Grażyna Filip

Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób

prowadzących) zajęcia z przedmiotu

dr Magdalena Patro-Kucab lub pracownicy ZRiPK

Cele zajęć z przedmiotu

C1. Zapoznanie studentów z prawami retoryki, mechanizmami perswazji, argumentacji i manipulacji.

C2. Zapoznanie studentów ze środkami i figurami retorycznymi oraz ich wykorzystaniem w praktyce zawodowej.

Wymagania wstępne Posiadanie przez studenta podstawowej wiedzy z historii retoryki.

Efekty kształcenia Wiedza

Student/ka:

W01 – zna podstawowe pojęcia z zakresu komunikacji społecznej i medialnej;

W02 – rozumie konieczność sprawnego i perswazyjnego komunikowania się w różnych

sytuacjach;

Umiejętności

Student/ka

U01 – potrafi prezentować własne poglądy, idee i pomysły oraz przekonywać do nich

rozmówców;

Kompetencje społeczne:

Student/ka:

K01 – rozumie potrzebę rozwoju posiadanych przez siebie umiejętności i wiedzy;

K02 – potrafić współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role;

Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin

Konwersatorium – 20+10(S) godz.

Treści programowe

Lp. Treści merytoryczne/ wybór problematyki po konsultacji ze studentami:

1. Style retoryczne, figury retoryczne oraz reguły ich stosowania w celu osiągnięcia

zamierzonych efektów wypowiedzi. Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samo-

12

dzielnymi próbami oratorskimi.

2. Etykieta językowa:

Grzeczność w wywiadzie prasowym;

Językowe strategie grzeczności w dyskusji;

Akty etykiety językowej wyrażające brak zgody z opinią rozmówcy;

Sposoby kończenia rozmowy w sytuacji oficjalnej;

3. Język polityki a współczesna kultura polityczna:

Język polityki;

Wykorzystanie ironii do walki politycznej;

Językowe środki zwalczania przeciwnika;

Językowe sposoby przedstawiania i komentowania wydarzeń politycznych;

„Przyklejanie etykietek”;

Prostowanie jako specyficzny środek manipulacji tekstowo-językowej;

4. Komplement – jedna z najpotężniejszych retorycznych strategii świata: Komple-

ment i komplementowanie jako strategia komunikacyjna;

Wprowadzenie do sztuki komplementowania;

Komplementy z całego świata;

Urok językowej wirtuozerii – poradnik jak prawić komplementy.

5. Retoryczne, stylistyczne i pragmalingwistyczne sposoby i funkcje argumentowa-

nia:

Teoria argumentacji a wpływ na odbiorcę;

Analiza argumentów;

Argumenty poparte autorytetem i przykładem;

6. Erystyka – sztuka dyskutowania w celu odniesienia zwycięstwa w dyskusji. Sofizmaty.

Podstawowe chwyty erystyczne. Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samo-

dzielnymi próbami oratorskimi.

7. Sztuka słowa – „żeby nas czytano i rozumiano, a tekst był poprawny i przekonujący”.

Metody dydaktyczne debata, dyskusja, projekty, prezentacje multimedialne

Sposób(y) i forma(y) zalicze-

nia

Ocena formatywna:

F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – prowadzący, aktywność

w czasie omawianej tematyki przedmiotu.

Ocena podsumowująca:

P1. Ocena z wygłoszonej mowy, prowadzonej debaty i innych form krasomówstwa

zaprezentowanych podczas zajęć*.

*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym

sylabusie efektów kształcenia.

Metody i kryteria oceny

Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5

13

W01 – zna pod-

stawowe pojęcia z

zakresu komuni-

kacji społecznej

i medialnej

Student/ka nie

zna podstawo-

wych pojęć z

zakresu komuni-

kacji społecznej i

medialnej.

Student/ka zna

pojedyncze poję-

cia z zakresu

komunikacji

społecznej

i medialnej.

Student/ka roz-

różnia większość

pojęć z zakresu

komunikacji

społecznej i

medialnej.

Student/ka roz-

różnia wszystkie

pojęcia z zakresu

komunikacji

społecznej

i medialnej.

W02 –

rozumie koniecz-

ność sprawnego i

perswazyjnego

komunikowania

się w różnych

sytuacjach

Stu-

dent/ka nie

rozumie istoty

sprawnego

i perswazyjnego

komunikowania

się w różnych

sytuacjach.

Stu-

dent/ka

w pojedynczych

przypadkach

rozumie istotę

sprawnego

i perswazyjnego

komunikowania

się w różnych

sytuacjach.

Stu-

dent/ka

w większości

przypadków

rozumie istotę

sprawnego

i perswazyjnego

komunikowania

się w różnych

sytuacjach.

Stu-

dent/ka we

wszystkich przy-

padkach rozumie

istotę sprawnego

i perswazyjnego

komunikowania

się w różnych

sytuacjach.

U01 –

potrafi prezento-

wać własne poglą-

dy, idee i pomysły

oraz przekonywać

do nich rozmów-

ców

Stu-

dent/ka nie

potrafi prezento-

wać własnych

poglądów, idei

i pomysłów oraz

przekonywać do

nich rozmówców.

Stu-

dent/ka potrafi

w pojedynczych

przypadkach

prezentować

własne poglądy,

idee i pomysły

oraz przekonywać

do nich rozmów-

ców.

Stu-

dent/ka potrafi

w większości

przypadków

prezentować

własne poglądy,

idee i pomysły

oraz przekonywać

do nich rozmów-

ców.

Stu-

dent/ka potrafi

samodzielnie we

wszystkich przy-

padkach prezen-

tować własne

poglądy, idee i

pomysły oraz

przekonywać do

nich rozmówców.

Całkowity nakład pracy stu-

denta potrzebny do osiągnię-

cia założonych efektów

w godzinach oraz punktach

ECTS

Aktywność Liczba go-

dzin/nakład

pracy

ćwiczenia 30 godz.

praca studenta (przygotowanie do zajęć, samokształcenie,

wykonywanie projektów itp.)

60 godz.

LICZBA PUNKTÓW ECTS 3

Język wykładowy polski

Praktyki zawodowe

w ramach przedmiotu

nie dotyczy

Z listy wybierane są pozycje bibliograficzne

(w porozumieniu z prowadzącym przedmiot

na zajęciach organizacyjnych).

Literatura podstawowa:

I. Źródła (wybór, prace najważniejsze):

Kwintylian, Kształcenie mówcy, tł. M. Brożek, Wrocław 1951. [ks. I, II, X]

Schopenhauer A., Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, tł. B. i Ł. Konarscy, Kra-

ków 1976.

II. Opracowania (wybór, prace najważniejsze):

14

Literatura uzupełniająca dla studentów

szczególnie zainteresowanych problematyką

zajęć do wykorzystania w przyszłej pracy

zawodowej.

Barthes R., Analiza retoryczna, przeł. K. Falicka, „Pamiętnik Literacki” 1977, z.

2, s. 251–256.

Antas J., O kłamstwie i kłamaniu, Kraków 1999.

Barthes R., Teoria tekstu, przeł. A. Milecki, w: Współczesna teoria badań literackich za

granicą, t. 4, cz. 2, oprac. H. Markiewicz, Kraków 1992.

Bralczyk J., Język na sprzedaż, wyd. 2, Warszawa 2000.

Buttler D., H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, warszawa 1971.

Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, przekł. B. Wojciszke, Gdańsk

1999.

Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Baurera i E. Chudzińskiego, wyd. zmien. I

rozsz., Kraków 2000.

Dubisz S., Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego, Warszawa 1992.

Filip G., Mistrzowie gry na argumenty. Kałużyński, Treugutt, Bieńkowski, Rzeszów 2013.

Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.

Galasiński D., Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków 1992.

Głowiński M., Nowomowa po polsku, Warszawa 1990.

Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997.

Jaroszyński Cz., Jaroszyński P., Podstawy retoryki klasycznej, Warszawa 1998.

Język polityki a współczesna kultura polityczna, pod red. J. Anusiewicz i B. Sicińskiego,

„Język a kultura” 1994, t. 11.

Język w mediach masowych, pod red. J. Bralczyka i K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa

2001.

Kamińska-Szmaj I., Słowa na wolności, Wrocław 2000.

Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 1999.

Kniagininowa M., Pisarek W., Język informacji prasowej, Kraków 1966.

Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998.

Kurcz I., Psychologia języka i komunikacji, Warszawa 2000.

Lichański J. Z., Retoryka. Od renesansu do współczesności: tradycja i innowacja, Warsza-

wa 2000.

Lichański J.Z., Retoryka. Od średniowiecza do baroku. Teoria i praktyka, Warszawa 1992.

Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka, biznes, Warszawa 2001.

Myśliwiec G., Techniki i triki negocjacyjne, Warszawa 1999.

Ożóg K., Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2001.

Pisarek W. – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 200, s.

279–280.

Perelman Ch., Logika prawnicza. Nowa retoryka, tł. J. Pajor, Warszawa 2003.

Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.

Pisarek W., Retoryka dziennikarska, Kraków 2002.

Polskojęzyczne publikacje – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska,

15

Kraków 200, s. 280–281.

Retoryka, pod red. R. Przybylskiej i W. Przyczyny, Kraków 2000.

Retoryka dziś, pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej Dacy, P. Wilczka, Warszawa

2009.

Volkmann R., Wprowadzenie do retoryki Greków i Rzymian, tłum. L. Bobiatyński, oprac.,

przyp., bibl. H. Cichocka, J.Z. Lichański, Warszawa 1995.

Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 1990.