üReti̇m yöneti̇mi̇ 2 bölüm

BÖLÜM 2

ÜRETİM SİSTEMLERİ VE ÜRÜN TASARIMI

2.1. Üretim Sistemleri Sınıflaması2.1.1. Üretim Yöntemlerine Göre Sınıflandırma2.1.2. Ürün Cinslerine Göre Sınıflandırma2.1.3. Üretim Miktarına veya Akışına Göre Sınıflandırma2.1.4. Kesikli ve Sürekli Üretim Tiplerinin Özellikleri

2.2. Üretim Kararları Ve Etkileyen Faktörler2.3. Ürün Tasarımı Yapılış ve Amaçları

2.3.1. Ürün Tasarımı2.3.2. Ürün Tasarımını Etkileyen Faktörler2.3.3. Ürün Tasarımı Yapılışı

2.4. Yeni Ürün Başarısını Etkileyen Faktörler

% 15 – (8 saat – 2 hafta)

Üretim Sistemleri ve Ürün Tasarımı

• Sistem, belirli bir amacı yerine getirmek üzere düzenlenmiş birbirleri ile koordineli bölümlerden oluşur.

• Sistemi oluşturan öğeler girdi, işlem, çıktı ve geri beslemedir.

• Bir sistemin verileri başka ve daha büyük bir sistemce sunuluyorsa bu bir alt sistemdir.

• Her sistem, birçok alt sisteme sahip olup aynı zamanda kendisi daha büyük bir sistemin alt sistemini oluşturur


• Sistem ile ilgili birçok tanım yapılmıştır. Tüm bu tanımların ışığında genel anlamda sistemi, “Ortak bir amaca hizmet etmek için ortak plana bağlı ve çoğunlukla ayrı bölümlerin oluşturduğu karmaşık yanları ve sorunları olan bütün” olarak tanımlamak doğru olacaktır.


• Üretim sistemiekonomik değeri olan bir ürünün yapımı için

oluşturulan insan-makine-malzeme sistemi olarak, belli çeşit ve miktarda girdiyi alıp anlamlı bir çıktıya dönüştüren

sistemdir.


Üretim sisteminin girdileri genel olarak beş grupta toplanabilir(5M):

Makine (machine)Malzeme (material) İnsan(men)Sermaye (money)Metot(method)


• Üretim sisteminin temel elemanları olan bu unsurlara kısaca 5M adı verilir.

• Üretim sisteminin temel elemanlarından biri Makinedir.

• Makine veya üretim araçları, tek veya genel amaçlı olur.


• Genel amaçlı makineler daha esnek yapıda olup çok çeşitli ürün üretmeye elverişlidirler. Motor, torna, kaynak makineleri gibi araçlardır. Bu araçlar bir veya birkaç işlemi yapabilirler.

• Özel amaçlı makineler ise bir tek işi yapmak üzere programlanmışlardır. Bunu genel amaçlı makinelerden daha çabuk yaparlar. Daha verimli çıktı üretirler.


• Üretim sisteminin temel özelliği bir “dönüştürme” süreci içermesidir. Bu süreçle girdiler önceden belirlenen kurallara göre işlenmek suretiyle yine önceden belirlenen bir çıktıyı oluştururlar.

• İşte bu karmaşık faaliyetlerin içinde yer aldığı, dönüştürme ile ilgili tüm işlemlerin organize edildiği yapıda yer alan işlemlere ilişkin kararların alınması ve uygulanması, üretim yönetiminin temel konusudur.


Şekil 2.1 Üretim Sisteminin Genel Yapısı


Tablo 2.1 Çeşitli Üretim Sistemleri

Girdi Çıktı

Banka Vezne, personel, bilgisayar, enerji Finansal hizmet

Lokanta Aşçı, garson, yiyecek, araç gereç, enerji Doymuş müşteriler

Hastane Doktor, hemşire, ekipman, enerji Sağlığına kavuşmuş hastalar

Üniversite Fakülte binası, işgücü, enerji, bilgiEğitilmiş öğrenciler, araştırma çalışmaları

HavayoluUçaklar, pilot ve hostesler, bakım yer personeli, enerji

Bir yerden başka bir yere nakledilen yolcular

Fabrika Makine, işgücü, enerji, hammadde Ürünler


• Üretim sisteminin temel amacı, müşteri hizmetine uygun mal ve hizmet üretimini

sağlamaktır. • Üretim sistemi, en iyi fiziksel girdiler ve fiziksel kaynakları

kullanarak kaliteli üretimi gerçekleştirip, müşterilerinin tatminini en yüksek düzeye çıkarmayı

hedefler.


• Bir işletmede üretim sisteminin yakın çevresinde ve işletme sisteminin diğer alt

sistemleri olan muhasebe, finansman, personel ve pazarlama sistemleri,

uzak çevresinde ise işletme sisteminin de bir alt sistem olarak içinde yer aldığı üretim sektörü, hükümet, devlet, pazarlar, rakipler, müşteriler v.b. gibi sistemler vardır.


• Üretim sisteminin öncelikle en yakından ilgili olduğu işletmenin diğer alt sistemleri pazarlama ve finansmandır (Şekil 2.2.).

• Bu sistemlerin girdi ve çıktıları birbirleri ile çok sıkı ilişkidedir.

• Üretim sonucunda üretilen mallar pazarlama sistemi ile müşterilere ulaşır, yani üretim sisteminin çıktısı olan mal, aynı zamanda pazarlama sisteminin girdilerinden birisidir.


Şekil 2.2 Üretim Sisteminin Pazarlama

ve Finansman Alt Sistemleriyle İlişkisi


• Pazarlama sisteminin çıktısı ise, mal ve hizmetlerin müşterilere ulaştırılmasıdır. Ve bunun sonucunda işletme kasasına para girer. Bu çıktı, finansman sisteminin girdisidir. İşletme bu girdiyi yeni üretim için, yeni yatırımlara veya mevcut üretime yönlendirir.


• Üretim, pazarlama ve finansman sistemlerinin üst düzey yöneticileri, sistemlerinin birbirlerini tamamlayıcı bir özelliğe sahip olduğunu göz önünde bulundurarak karar vermelidirler.

• Üst düzey yönetimi üretim, pazarlama ve finansman alt sistemi arasında uyumlu bir işbirliğiyle gerekli düzenleştirme işlemini sağlamalıdır.


• İşletme dışı çevre, işletmenin kontrolü dışında kalan çevre faktörlerinden meydana gelmektedir. Üretim sisteminin kontrol edilemeyen değişkenlerinin çoğu çevre sistemi içindedir. Bu değişkenlerin varlığı bilinir, fakat yöneticiler bunları tayin etmek veya değiştirmek gücüne sahip değildir. Bu nedenle çevre unsurları üretim kararlarında belirsizlik olarak hesaba katılır.


• İşletme dışı çevre sistemlerinin elemanlarının çoğu kontrol edilemez değişkenler ile doludur. İşletme dışı çevre faktörleri;

Politik ve hukuk faktörler, Ekonomik faktörler, Sosyolojik faktörler

olmak üzere üç grupta toplanabilir.


• İşletme sistemi ve bir alt sistem olarak üretim alt sistemi, politik ve yasal çevreden etkilenmektedir. Hukuki faktörler işletme açısından, işletme hukuku, borçlar hukuku, genel hukuk ve iş hukuki olmak üzere belirli gruplara ayrılmaktadır.

• İşletme hukuku, ticaret unvan, marka, tröst gibi konuları ele almaktadır. Bu faktörler üretim sistemini önemli ölçüde etkilemektedir.


• Genel hukuk, işletmede çalışan personelin sağlık ve emniyetiyle ilgili konuları incelemektedir, işletmenin üretim sistemi hukuk kurallarını dikkate almak durumundadır. Çevre sistemiyle ilgili yasal düzenlemeler de üretim sistemini yakından etkilemektedir. İş hukukuyla, işçi - işveren ilişkileri düzenlemekte, toplu iş sözleşmeleri, iş emniyeti, tazminat ödemeleri, asgari ücret gibi konular düzenlenmektedir.


• İş hukukuyla ilgili yasal sınırlamalara bağlı olarak işgücünün mesai saati, dinlenme zamanı gibi üretim sistemini doğrudan etkileyen çalışma süreleri düzenlenmektedir.

• Hükümetlerin aldığı politik kararlar da üretim sistemine ilişkin kararları etkilemektedir. Hükümetlerin takip ettiği para ve gelir politikaları üretimle ilgili kararları doğrudan etkilemektedir.


• Ekonomik faktörler, üretim sistemini etkileyen en önemli sınırlayıcı şartlar arasında yer almaktadır.

• Ekonomik faktörler; teknoloji, talep, tüketici zevk ve tercihlerindeki değişmelere neden olduğu için üretim sistemini etkilemektedir.

• Üretim sistemini etkileyen işletme dışı faktörler içerisinde sosyolojik faktörler de sayılabilmektedir. Sosyolojik faktörler bireylerin davranış, iş yapma ve güdülerini etkileyen eğilim ve değerlerle ilgili olmaktadır

2.1. Üretim Sistemleri Sınıflaması

• Geniş kapsamlı, karmaşık ve özellikle ekonomik-sosyal faaliyetlerle ilgili konularda yapılan sınıflandırmaların amacı tanıtma ve bilgi vermeden öteye gidemez. Zira bu tür faaliyetlerin değişik kriterlere göre yapılan sınıflandırmalarında, bir elemanın birkaç sınıfta birden yer alması doğaldır. Üretim tiplerinin sınıflandırılmasında da aynı durumla karşılaşılır.


• Bu gibi konularda sınıflar esas alınarak genel kurallar çıkarma veya yöntemler geliştirme olanağı pek yoktur. Sınıflar arasında kesin çizgiler belirlemek ve bilimsel ayırım yapmak mümkün değildir. Bununla beraber ortak özellikleri topluca görme ve tanıma bakımından kriterlere göre yapılan sınıflandırmalar üzerinde kısaca durmanın yararı vardır.


• Üretim sistemlerini; üretim yöntemleri, ürün cinsi, ürün miktarı veya üretim akış

kriterlerine göre farklı biçimlerde sınıflandırmak mümkündür.

2.1.1. Üretim Yöntemlerine

Göre Sınıflandırma• Üretimin oluşmasında uygulanan genel yöntemlere göre

şöyle bir sınıflandırma yapılmaktadır: Birincil (Primer) Üretim Analitik Üretim Sentetik Üretim Fabrikasyon Üretim Montaj Üretimi

2.1.1.1. Birincil (Primer) Üretim

• Doğada mevcut hammaddelerin işlenmek veya kullanılmak üzere çıkarılması söz konusudur.

• Üretilen maddeler, yeryüzünde üretilen tüm ürünlerin esasını oluşturduğundan bunlara temel ham maddeler adı verilir.

• Demir, bakır ve diğer madenler ile kömür ve petrol üretimi, orman işletmeciliği, balıkçılık ve benzerleri birincil (primer) üretim sınıfına girerler.

2.1.1.2. Analitik Üretim

• Temel hammaddelerin bazıları daha sonra ayırıcı işlemlerle parçalanıp işlenerek çeşitli ürünlere dönüştürülür.

• Şeker pancarından şeker, ham petrolden benzin, fuel-oil, makine yağı vs., boksitten alüminyum, sütten yağ üretimi vs. analitik üretim sınıfına girer. Analitik üretimde ısıl işlem, elektrokimyasal reaksiyon ve damıtma gibi değişik teknikler uygulanır.

2.1.1.3. Sentetik Üretim

• Doğadan elde edilen temel hammaddelerin bazıları da birleştirici işlemlerle yeni ürünlere dönüştürülür.

• Sentetik kauçuk, alaşımlı çelik, plastik, cam vb. ürünler sentetik üretim grubuna girerler.

2.1.1.4. Fabrikasyon Üretim

• Temel veya diğer hammaddelerden şekil verme yolu ile yeni ürünler elde edilmesidir.

• İmalat kelimesi ile belirlemek istediğimiz faaliyetler aslında fabrikasyondan ibarettir.

Döküm, tornalama, pres kesme vb.

yöntemlerle şekil vererek mal üreten sistemler bu gruba girerler.

2.1.1.5. Montaj Üretim

• Çeşitli hammadde, yarı ürün ve parçalar sistematik biçimde bir araya getirilerek karmaşık bir ürün üretilir.

• Otomobil, televizyon, traktör, buzdolabı montaj yolu ile üretilen ürünlerdir.

• Bir montaj fabrikası ürettiği ürünleri oluşturan parçaların tamamını veya çoğunu diğer fabrikalardan hazır olarak alır.


• Montaj üretiminde önemli olan nokta; miktar ve özellik bakımından büyük sayılara ulaşan

elemanların en ekonomik biçimde bir araya getirilmesidir. • Günümüzdeki ürünlerin karmaşıklığı, üretim miktarları ve

kalite nitelikleri göz önüne alınırsa bunun kolay bir iş olmadığı derhal söylenebilir.


• Bir fabrikanın, üretim yöntemlerine göre tanımlanan yukarıdaki sınıflardan sadece birinin içinde olması şart değildir.

• Örneğin, bir demir-çelik fabrikasında hem analitik, hem fabrikasyon üretim vardır.

• Bazı parçalarını kendi atölyelerinde imal eden bir otomobil fabrikasında ise fabrikasyon ve montaj üretim yöntemleri uygulanır.

2.1.2. Ürün Cinslerine Göre

Sınıflandırma• Bazı hallerde, üretilen ürünün nitelikleri üretim sisteminin

karakteristiklerinin belirlenmesinde fazla ağırlık taşır.• Fabrika binasının yapısı, kullanılan makineler, insan

gücü yapısı belirli tip bir ürüne göre oluşabilir. Demir-çelik, kömür vs. üretimi böyledir.

• Ürüne göre yapılan sınıflandırmada vereceğimiz örneklerin üretim yöntemine göre yapılan sınıflandırmada başka gruplar içinde yer aldığı gözden kaçmamalıdır. Ürüne göre isim alan belli başlı üretim sistemleri şöyle sıralanabilir:

2.1.2. Ürün Cinslerine Göre

Sınıflandırma Demir-Çelik Üretimi Kömür Üretimi Takım Tezgâhları Üretimi Kimyasal Maddeler Üretimi Elektriksel Araç-Gereç Üretimi Elektronik Ürünler Üretimi Tekstil Ürünlerinin Üretimi

2.1.2.1. Demir-Çelik Üretimi

• Doğal kaynaklardan çıkarılan demir filizinin büyük fırınlarda eritilmesi ile demir veya çelik elde edilir.

• Ayrıca uygulanan çeşitli ısıl işlem veya katkı maddeleri ile alaşımlı çelikler de üretilir.

• Demir-çelik üretiminden havagazı, inşaatlarda kullanılan cüruf gibi yan ürünler de elde edilir.

2.1.2.2. Kömür Üretimi

• Maden kömürü, linyit ve kok üretimi beraberce aynı grup içinde yer alır.

• Maden kömürü ve linyit doğal kaynaklardan elde edildikten sonra;

temizleme, yıkama, kırma, gaz alma

gibi işlemler uygulanarak kullanılabilir hale getirilirler.

2.1.2.3. Takım Tezgâhları Üretimi

• Bir ülke endüstrisini yaratan en önemli unsur; takım tezgâhları olarak bilinen makinelerdir.

• Takım tezgâhlarının üretildiği fabrikalara fabrika yapan fabrikalar denilmesinin nedeni budur.

• Torna, freze, planya gibi isimler alan takım tezgâhlarının üretimi yüksek düzeyde teknik bilgi ve kalifiye insan gücüne ihtiyaç gösterir. Uygulanan yöntemler açısından fabrikasyon ve montaj üretimlerinin bir karmasıdır.

2.1.2.4. Kimyasal Maddeler Üretimi

• Çeşitli işlemlerle hammaddelerin kimyasal yapıları değiştirilerek yeni ürünler üretilir.

• Aşağı yukarı her üretim faaliyetinde mutlaka birkaç kimyasal işlem bulunduğundan hangi fabrikaların bu grupta yer aldığını belirtmek güçtür.

• Kimyasal işlemlerin büyük ağırlık taşıdığı üretim tiplerini kimyasal üretim grubu içinde varsaymak gerekir.

2.1.2.4. Kimyasal Maddeler Üretimi

• Kimyasal üretimin belli başlı örnekleri şöyle sıralanabilir: Ağır kimyasal ürünler; sülfürik asit, soda vb. Gübre ve tarım ilâçları, Boyalar, Patlayıcı maddeler, İlâç hammaddeleri, Temizlik maddeleri, Kozmetik ürünleri, Fotoğraf malzemeleri ve elektronik kayıt bantları Plastik maddeler, Tekstilde kullanılan her çeşit yapay elyaf

2.1.2.5. Elektriksel Araç-Gereç Üretimi

• Elektrik enerjisi ile çalışan makine ve ev eşyaları ile elektrik üretiminde kullanılan sistemlerin üretimidir.

• Birinci gruptaki ürünler standart olarak doğrudan tüketicinin kullanacağı şekilde ve büyük sayılarda üretilirler.

2.1.2.5. Elektriksel Araç-Gereç Üretimi

• Enerji santrallerinin üreteçleri gibi ikinci gruba giren ürünler ise sipariş üzerine ve özel olarak imal edilirler.

• Her iki grupta da yüksek düzeyde teknik bilgi ve kalifiye eleman kullanma zorunluluğu vardır.

2.1.2.6. Elektronik Ürünler Üretimi

• Son yıllara kadar bir önceki grup içinde yer alan elektronik cihazlar, kaydedilen çok hızlı gelişmeler sonucu tek başına önemli bir endüstri grubunu oluşturmuştur.

• Bilgisayarlar, hesap makineleri, haberleşme cihazları bu üretim dalında yer alan ürünlere örnek gösterilebilirler.

2.1.2.7. Tekstil Ürünlerinin Üretimi

• Doğal ve yapay giyecek hammaddelerinin; iplik bükme, boyama, dokuma, örme

gibi çeşitli işlemlerle giyecek yapımına hazır hale getirilmesidir.

• Pamuk veya yün iplik, kumaş, naylon, orlon gibi yapay iplik ve kumaş üretimleri bu gruba girer.

2.1.2.7. Tekstil Ürünlerinin Üretimi

• Ürün cinsine göre tanımladığımız sınıfların pratikte birer endüstri dalı olarak isimlendirildiği görülür.

• Tekstil endüstrisi, demir-çelik endüstrisi gibi deyimler sık kullanılmaktadır. Endüstri için verdiğimiz tanım hatırlanırsa, ürün cinsine göre gruplanan üretim sistemlerinin endüstri dalı olarak kabul edilebileceği derhal anlaşılır.

2.1.3. Üretim Miktarına

veya Akışına göre Sınıflandırma• Üretilen ürünün miktarı ile • üretim faaliyetlerinin fabrika içindeki akışı

arasında yakın bir ilişki vardır.


veya Akışına göre Sınıflandırma• Aynı cinsten bir ürünün az veya çok sayıda üretilmesi; kullanılan makinelerin tiplerini, imalat yöntemlerini, standartlarını, insan gücünden yararlanma biçimini, fabrikanın yerleşme düzenini, üretim planlama ve kontrol yöntemlerini ve diğer faktörleri etkiler.


veya Akışına göre Sınıflandırma• Bütün bunlar hammaddenin ürün hale gelinceye

kadar izlediği yolu, yani akışı da belirler. Örneğin, çeşitli markalardan otoların tamir edildiği bir atölye ile bir araba yıkama istasyonunu göz önüne alalım.

• Tamir atölyesinde, gelen arabaların arızaları ve tamir süreleri tamamen belirsizdir. Her işin süresi önceden bilinemez. İşlerin önceden programlanma olanağı yoktur.


veya Akışına göre Sınıflandırma• Kullanılan aletlerden birine aynı anda birkaç

yerde birden ihtiyaç duyulabilir. Dolayısı ile işçilerin veya aletlerin boş kalma oranı yüksektir. Hâlbuki yıkama istasyonunda durum tamamen tersinedir. Her arabanın, markası farklı bile olsa yıkama işlemleri aynıdır. Yıkama süresi, bir ortalama değerin civarında pek az oynar.


veya Akışına göre Sınıflandırma• İşin dağıtımında belirlilik vardır. Makine ve

aletler belirli yerlerde olup kapasitelerinden yararlanma oranı çok yüksektir. Aralarındaki bu farklar nedeni ile iki iş yerinin Üretim Planlama ve Kontrolü faaliyetleri arasında belirgin ayrıcalıklar bulunması doğaldır.

• Üretim miktarına veya akışına göre şöyle bir sınıflandırma yapılmaktadır:


veya Akışına göre SınıflandırmaSiparişe Göre ÜretimParti ÜretimiSürekli ÜretimProje Üretimi

2.1.3.1 Siparişe göre Üretim

• Tüketicinin veya müşteri firmanın zaman, miktar ve kalite bakımından özel olarak belirlediği bir ürünün üretilmesidir.

• Miktar genellikle, bir veya birkaç denilebilecek ölçüde, azdır.

• Gemi, büyük buhar kazanı, özel elektronik cihazlar, proses makineleri, büyük takım tezgâhları, prototip makineler ve benzerlerinin üretimi bu gruba girer.


• Sipariş üretimi, imalatın yapıldığı sürelerin düzeni bakımından üç alt gruba ayrılır:

Az sayıda ürünün yalnız bir defa üretilmesi,Az sayıda ürünün talep geldikçe, belirsiz

aralıklarda üretilmesi,Az sayıda ürünün belirli aralıklarda periyodik

olarak üretilmesi.


• Yalnız bir defa üretilen ürünler için; üretim tekniği, alet ve tertibat ve planlama bakımından yapılacak bir şey

yoktur.


• Belirli veya belirsiz aralıklarda tekrar üretilen ürünler için

metot, işlem planlaması ve kontrol faaliyetlerinin düzenlenmesi ve bunlara

ilişkin bilgilerin gerektikçe kullanılmak üzere

iyi saklanması önem taşır.


• Sipariş üretiminde makine ve insan gücü kapasitesinden yararlanma oranı düşüktür.

• Siparişlerin yığılması, yani aşırı yüklenme yüzünden kuyrukta bekleme süresinin uzama olasılığı da yüksektir.

• Dolayısı ile daha önceden saptanıp tekrar yararlanma olanağı bulunan bilgilerin iyi korunmasının sağlayacağı yararlar açıktır.

2.1.3.2 Parti Üretim

• Bir ürünün özel bir siparişi veya sürekli bir talebi karşılamak amacı ile belirli miktarlardan oluşan partiler halinde üretilmesidir.

• Bir parti ürünün üretimi gerçekleştikten sonra makine ve tesisler başka cins bir ürünün parti üretiminde kullanılabilir.

• Makine, takım, tertibat ve insan gücünün planlanmasında gösterilecek özen parti büyüklüğüne ve üretim periyodunun sıklığına bağlıdır.


• Parti üretimi de sipariş üretimi gibi yalnız bir defalık, belirsiz ve belirli aralıklarda tekrarlanan olmak üzere üç alt gruba ayrılır.

• Parti hacmi büyüdükçe ve periyotlar belirli hale geldikçe üretim planlama ve kontrol tekniklerinin uygulanması daha verimli sonuçlar verir.


• Parti üretiminde iki temel problem vardır: Bunlardan biri en uygun parti büyüklüğünün saptanması, diğeri minimum kapasite kaybına yol açan üretim programlarının hazırlanmasıdır.

• Parti üretimi endüstride ağırlığı en fazla olan ve sık rastlanılan bir üretim tipidir. Ev eşyası, konfeksiyon, gıda, otomobil gibi her çeşit tüketim malı parti üretimi grubunda yer alır.

2.1.3.3 Sürekli Üretim

• Eldeki makine ve tesislerin yalnız belirli bir ürüne tahsis edilmesi ile yapılan üretimdir.

• Söz konusu ürünün talep düzeyi ve üretim miktarları çok yüksektir.

• Sipariş ve parti üretimlerinde, üretim hızının talepten biraz yukarıda olmasına izin verilebilir. Yani bir miktar stoklama yapılabilir.

• Sürekli üretimde ise ancak, talep hacminin üretimi her an yakından izlemesi şartı ile faaliyetleri sürdürmek mümkündür.


• Sürekli üretimi;Kütle üretimi,Akış (veya proses) üretimi.

olarak iki alt gruba ayırmak mümkündür.


• İki grup arasındaki önemli fark şöyle belirlenebilir: • Kütle üretiminde bir üründen çok büyük miktarlarda ve

uzun sürede imal edilir. Fakat gerektiğinde, makine, yerleşme düzeni, tertibat, kalıp bazı değişiklikler yapmak sureti ile başka tip ürünün üretimine geçme olanağı vardır.

• Örneğin, otomatik revolver tornalar ile belirli büyüklükte vida imal eden bir atölyede, kontrol mekanizmaları kesme kalemleri ile tespit tertibatlarını değiştirerek başka bir vida üretimine geçilebilir.


• Akış veya proses üretiminde makine ve tesisler yalnız bir cins ürünü üretecek şekilde dizayn edilmiş ve yerleştirilmiştir.

• Aynı yerde başka bir ürünü üretmek ya çok pahalıdır veya olanaksızdır.

• Çimento, şeker, petrol rafinerisi, motor vb. endüstriler akış üretiminin belli başlı örnekleridir.


• Sürekli üretimde Üretim Planlama ve Kontrolü faaliyetleri parti üretimine kıyasla çok daha basit ve az yoğundur.

• Üretime başlamadan önce geniş ve ayrıntılı planlama yapılır.

• Fakat üretim başladıktan sonra planlarda ve kontrol işlemlerinde değişiklik söz konusu değildir.

• Diğer bir deyiş ile Üretim Planlama ve Kontrolü rutin sayılabilecek faaliyetler arasına girmiştir.


Şekil 2.3. Sürekli Üretim

2.1.3.4 Proje Üretimi

• Belirli bir ürünün yalnız bir kez üretilmesi bakımından siparişe göre üretime benzer. Yalnız proje üretiminde akış söz konusu değildir.

• Bir elektrik santralinin inşa edilmesi, tersanede gemi yapımı, çok katlı bir bina inşaatı, büyük bir yolcu uçağının montajı, film yapımı vb üretimler proje üretimi grubuna girer.


• Bu üretim tipinin önemli özellikleri; ürünün sabit konumda bulunması, makine ve insanların ürün çevresinde veya

içinde hareket etmesi ve aynı anda pek çok faaliyetin bir arada yürütülür

olmasıdır.


• Proje üretiminde birim ürün fiyatı çok yüksektir ve faaliyetlerin planlanıp iş emirlerinin

hazırlanması özel yöntemlerin uygulanmasını gerektirecek ölçüde karmaşıktır.


• Belirli bir fabrikanın veya hizmet üreten bir sistemin yukarıdaki sınıflardan yalnız birine ait olması şart değildir.

• Gerçekten fabrikaların pek çoğunda birkaç üretim tipinin yer alması doğaldır.

• Söz konusu fabrikanın üretim tipinin belirlenmesi isteniyorsa, toplam üretime katkısı en fazla olan sistemin seçilmesi yerinde olur.


• Fabrika büyüklüğünün üretim tipini ve Üretim Planlama ve Kontrolü faaliyetlerini etkileme

biçimi üzerinde biraz durmakta fayda vardır.

• Ancak önce fabrika büyüklüğünün belirlenmesinde kullanılacak faktörleri saptamak gerekir.


• Bir fabrikanın büyüklüğü; çalıştırdığı personel (işçi ve memur toplamı) sayısı, sabit tesislerin değeri, üretilen malın miktarı, satış geliri

gibi faktörlerden birine veya birkaçının bileşimine dayanılarak saptanır.


• Uygulamada, hem basitliği hem iyi bir gösterge oluşu göz önüne alınarak personel sayısı faktörü tek başına kullanılır.

• ABD ve İngiltere'de yapılan bir araştırmada 500'den daha az personel çalıştıran fabrika sayısının toplamın % 98'ini oluşturduğu ortaya çıkmıştır.

• Bu sonuç, ileri endüstri düzeyine ulaşmış bu ülkelerde dahi küçük ve orta büyüklükteki fabrikaların çok önemli bir yer tuttuğunu göstermektedir.


• Ülkemiz için küçük, orta ve büyük boy işletmeleri ayıran personel sayısı sınırları farklıdır. Fakat bunun sonucu değiştirmeyeceği rahatlıkla söylenebilir.

• Dolayısı ile Üretim Planlama ve Kontrolünün çeşitli problemlerini, özellikle işletme büyüklüğünden etkilenen problemlerini incelerken bu yapısal özellik göz önünde bulundurulmalıdır.


• Fabrika büyüdükçe faaliyet hacmi ve karmaşıklığı hızla arttığından,

organizasyon yapısı ve Üretim Planlama ve Kontrolü yöntemlerinde değişiklikler yapılması gerekir.


• Küçük fabrikalarda informal (biçimsel olmayan) ilişkilerin ağır bastığı üretim emirlerinde sözlü ifadelerin genellikle yeterli olduğu görülür.

• Daha önce Üretim Planlama ve Kontrolünün organizasyon içindeki yerini belirlerken değindiğimiz gibi, fabrika büyüdükçe Üretim Planlama ve Kontrolü kurmay fonksiyona kayar ve ileri düzeyde planlama tekniklerinin ve haberleşme sistemlerinin kullanılması zorunlu hale gelir.

2.1.3.4 Kesikli ve Sürekli Üretim

Tiplerinin Özellikleri• Üretim miktarına veya akışına göre yapılan

sınıflandırmada; sipariş, parti, sürekli üretim ve proje olmak üzere dört tip tanımlamıştık.

• Bunların ilk ikisinde, tanımlarından da anlaşılacağı üzere, aynı ürünün belirli veya belirsiz aralıklarda üretilmesi söz konusudur.

• Bu açıdan üretim tiplerini kesikli ve sürekli olarak iki ana grupta toplamak mümkündür. İki grup arasındaki farklar şöyle özetlenebilir:


Tiplerinin Özellikleri• Üretim miktarı: • Kesikli üretimde ürün çeşidi fazla, buna karşın

üretilecek miktar azdır. • Sürekli üretimde ise ürün tek veya az çeşit fakat

çıktı miktarı fazladır.


Tiplerinin Özellikleri• Makine ve Teçhizat: • Kesikli üretimde işlemler çok çeşitli olduğundan

çok amaçlı (üniversal) tezgâhlar kullanılır. Bu tezgâhlarda çok çeşitli işler yapılabildiğinden hız ve verimlilik düşüktür.

• Sürekli üretimde kullanılan özel tezgâhlarda hız ve verimlilik yüksektir.


Tiplerinin Özellikleri• Yerleştirme düzeni: • Kesikli üretimde aynı işi gören tezgâhlar bir

araya toplanır (işleme göre yerleştirme). • Sürekli üretimde tezgâhlar bir imalat hattı

üzerinde bulunur ve farklı tezgâhlar yan yana dizilmiştir (ürüne göre yerleştirme).


Tiplerinin Özellikleri• İşyükü dengesi: • Kesikli üretimde ürün sık sık değişir. Bu nedenle

programlama yapmak zordur. İş yığılmaları, makinelerin boş kalması gibi durumlara sık sık rastlanır.

• Sürekli üretimde iş yükünde denge sağlanmıştır. Kapasiteden yararlanma oranı yüksektir, imalatta zaman kayıpları en aza indirilmiştir.


Tiplerinin Özellikleri• İşçilik: • Kesikli üretimde tezgâhlar hassas olduğundan

kalifiye işçi gerekir. • Sürekli üretimde ise basit işler mevcut

olduğundan vasıfsız işçilerin çalışmasında sakınca yoktur.


Tiplerinin Özellikleri• İş hazırlama: • Kesikli üretimde iş hazırlama faaliyeti yoğundur.

Her yeni iş için yeni baştan iş emirleri çıkarılır, işyükü dağıtımı ve programlama, malzeme istekleri, iş takibi yeniden yapılır.

• Sürekli üretimde iş emri bir kez yapılır ve ayrıntılıdır. Programlamada yapılacak küçük hataların telafisi zordur. Yapılan işlemler yoğun değil, fakat karmaşıktır.


Tiplerinin Özellikleri• Hammadde, yan ürün ve ürün stokları: • Kesikli üretimde hammadde ve yan ürün stokları fazladır

çünkü talebi önceden kestirmek zordur. Buna karşın ürün stokuna hemen hemen hiç rastlanmaz.

• Sürekli üretimde ise belli bir talebe göre üretim yapıldığından yarı ürün stoku en alt düzeydedir. Buna karşın sürekli olarak üretim yapıldığından tamamlanmış ürün stoku bulunması doğal karşılanır.


Tiplerinin Özellikleri• Taşıma sistemi: • Kesikli sistemde istif makineleri ve vinç gibi

genel amaçlı taşıma araçları kullanmak gerekir.• Sürekli üretimde ise konveyör (taşıyıcı) bant

sistemleri vasıtasıyla ürünler bir işlem biriminden diğerine aktarılır.


Tiplerinin Özellikleri• Tamir-bakım:

• Kesikli sistemde makinelerden birinin arızalanması üretimi aksatmaz. Makineler genel amaçlı olduğundan üretim diğer bir makinede ettirilir.

• Sürekli üretimde ise durum tam tersidir. Üretimde en ufak ıraksama tüm hattı durduracağından makineler arızalanma olasılığına karşı periyodik olarak koruyucu bakıma alınır.

2.2. Üretim Kararları

ve Etkileyen Faktörler• Proses:Bu grupta en önemli karar, üretim

sisteminin tipini seçmektir. Bundan sonra makinelerin cinsi, otomasyon düzeyi, yerleştirme düzeni gibi kararlar gelir.

• Kapasite:Üretim sisteminin hacmi, işgücü miktarı ve çalışma düzeni (vardiya sayısı, fazla mesai) yedek kapasite bulundurma gibi kararlar bu gruba girerler.


ve Etkileyen Faktörler• Stoklar:Stok düzeyi ile elde bulundurma ve

sipariş maliyetleri arasında en uygun dengenin bulunması, güvenlik stokları, talebin zamanında karşılanması ve stok kayıt sistemlerinin etkinliği kararları bu gruptadır.

• İşgücü:Elde mevcut işgücünün verimli kullanılması amacına yönelik kararların en önemlileri metot geliştirme, iş basitleştirme, iş ölçümü ve teşvikli ücret yöntemleri ve eğitimdir.


ve Etkileyen Faktörler• Kalite:Üretim yönetiminin direkt sorumluluğu

altında bulunmamasına rağmen, muayene noktalarının tespiti ve ölçme sonuçlarının yorumlanarak düzeltici kararlar alınması imalat ve kalite kontrol ile ortak kararlar almayı gerektirir.

• Üretim kararlarının, üretim stratejileri ile çelişkiye düşmemesi büyük önem taşır. Aksi halde işletmenin amaçlarını gerçekleştirmesi güçleşir.

2.3.1 Ürün Tasarımı

• Her işletmenin amacı, müşterilerin satın almaya istekli olduğu mal ve hizmet üretmektir.

• Ancak, müşteri ihtiyaçlarının ve tercihlerinin sürekli olarak değişmesinin yanında, rekabet ve üretim teknolojilerindeki sürekli gelişmeler de malları hızla modası geçmiş bir hale (demode) getirmektedir.


• İşletmeler; pazarda rekabet gücü yüksek, tüketici ihtiyaçlarını karşılayabilen, üstün teknik özelliklere sahip yeni ürünler üretebilmek

amacıyla,

ürün tasarımı yaparlar.

Ürün tasarımı yapılış amaçları


• Ürün tasarımı işletmenin üreteceği belirli bir ürün tipiyle ilgili test işlemlerinden üretimin son aşamasına kadar yapılması gerekli çok sayıda işlemleri kapsamaktadır.

• Ürün tasarımı, işletmenin üretimini yapacağı ürünün özelliklerini belirlemek amacıyla yapılan işlemlere denir.

Ürün tasarımı kapsamı


• Ürünle ilgili tasarım özelliklerinin çizilmesi, geliştirilmesi ve uygun seçişin sağlanarak üretim işlemlerinin yapılabilmesi için yetişmiş işgücüne ihtiyaç bulunmaktadır.

• Uygulamalı araştırma ve geliştirme çalışmalarıyla, pazardaki müşterilerin istediği niteliklere sahip bir ürünün fonksiyonel ve şekil tasarımıyla ilgili temel tasarım özellikleri geliştirilir.


• Üretilecek olan ürünle ilgili tasarım özelliklerinin açığa çıkarılarak geliştirilmesi ve bu özelliklere uygun ürün üretilebilmesi için aşağıdaki faktörlerin göz önünde bulundurulması gereklidir. Bu faktörler;

Tüketicilerin zevk ve tercihleri, İşletmenin kalite politikası ve piyasadaki yeri, İşletmenin yeni bir ürün üretebilme durumudur.

2.3.2 Ürün Tasarımını

Etkileyen Faktörler• Ürün tasarımını etkileyen çok sayıda faktör bulunmaktadır.

Ürün tasarımı objektif ve sübjektif faktörler dikkate alınarak sistematik işlemlere göre yapılmaktadır.

• Ürün tasarımını etkileyen başlıca faktörleri şunlardır; İşletme politikaları Pazarlama imkânları Ürün özellikleri Ekonomik faktörler Üretim imkânları

2.3.2 Ürün Tasarımını

Etkileyen Faktörler• Yukarıdaki faktör grupları arasında yakın bir ilişki

bulunmaktadır. • Örneğin; işletme politikaları, üretim imkânları, pazarlama

imkânları, ürün özellikleri ve ekonomik faktörlerin birbirlerini etkileme ve aralarındaki ilişki durumları göz önünde bulundurularak ürün tasarımıyla ilgili kararlar verilir.

2.3.2.1. İşletme Politikalarıyla

İlgili Tasarım Faktörleri• İşletmenin rekabet şartlarını dikkate alarak; lider firma,

takipçi firma, pazarın küçük dilimine hitap eden özellikli firma stratejilerine göre uygulayacağı yenilikçi politikalara bağlı olarak ürün tasarımıyla ilgili esaslar tespit edilecektir.

• İşletme yönetiminin kalite ağırlıklı pazarlama stratejisi de ürün tasarımı işleminde etkili olup, istenilen kalite düzeyinde ürün üretimi ön planda tutulmalıdır.


İlgili Tasarım Faktörleri• İşletmenin optimal ürün karması amaçları ürün

tasarımını belirleyici olmaktadır. • İşletmenin uzun dönemli ürün karma amaçları, karlılık,

satış kararlılığı ve satışların büyümesi olmaktadır. • Bir işletmenin mevcut ürün karmasında yapılacak bir

değişiklik işletme amaçlarının gerçekleştirilmesi bakımından herhangi bir fayda sağlamayacaksa o ürün karması optimal düzeyde olduğundan ürün tasarımı işlemine bu aşamada son verilmelidir.


İlgili Tasarım Faktörleri• Ürün karmasında optimal durumu korumak amacıyla

zaman içerisinde gelişmelere bağlı olarak değişiklikler yapılması gerekebilir.

• Ürün tasarımını gerektiren değişiklik sebepleri; tüketici zevk ve tercihlerindeki değişiklikler, pazarlama kapasitesinin artması, rekabet ve mal farklılaştırılması, finansal durum, pazarın doyuma ulaşması ve teknoloji değişikliğidir.


İlgili Tasarım Faktörleri• İşletme politikalarına bağlı olarak ürün tasarımı üç

şekilde yapılabilmektedir: Yeni ürün geliştirme ve ürün çeşitlendirme, Ürün değişikliği Ürün çıkarma • İşletme yöneticileri değişen piyasa şartlarına göre en

uygun fiyat ve en uygun kalite dengesi politikasına göre ürün tasarımı yaparlar.

2.3.2.2. Pazarlama İmkânlarıylaİlgili Tasarım Faktörleri

• Üretilmesi planlanan ürünle ilgili pazar durumu ve şartları da tasarım işleminde göz önünde tutulmaktadır.

Ürüne olan talep durumu ve talepte meydana gelen değişmeler,

rakip işletmelerle uyguladıkları pazarlama politikaları ve rakip işletmelerin pazar payları ile

işletmenin pazar payındaki gelişme

gibi faktörler ayrıntılı olarak incelenerek tasarım işleminde dikkate alınır.

2.3.2.2. Pazarlama İmkânlarıylaİlgili Tasarım Faktörleri

• Pazarlama yöneticisi yeni ürün geliştirme ve tasarım işlemine önemli ölçüde yardımcı olmaktadır.

• Çağdaş pazarlamanın amacı, tüketici taleplerini istenilen fiyat, kalite, zaman ve yerde karşılamak olduğuna göre, ürün tasarımı pazarlama yöneticisinin görüşlerimi ve önerilerinin alınması ve üretilen ürünlerin satılabilmesi açısından önemli olmaktadır.

2.3.2.3. Ürün Özelliklerini

İlgilendiren Tasarım Faktörleri• Ürün özellikleriyle ilgili tasarım faktörleri dört grupta

ele alınabilir. • Bunlar; ürünün fonksiyonel özellikleri, kullanım özellikleri,

dayanıklılık ve güvenirlik durumu ve estetik özellikleri olmaktadır.

• Ürün tasarım işleminde ürünle ilgili özellikler bir bütün olarak ele alınarak değerlendirilir. Günümüzde ürün tasarımıyla ilgili ürün özelliklerinde büyük artış olması sonucunda pazarda ancak benzer ürünlerden daha üstün özelliklere sahip olan ürünler satılabilmektedir.

2.3.2.4. Ekonomik Faktörler

• Ekonomik faktörler ürün tasarımını yakından etkilemektedir.

• Üretilecek olan ürünün birim değişken ve sabit maliyet toplamı göz önünde bulundurularak projeksiyon işlemi yapılmaktadır.

• Ekonomik analiz işlemiyle işletmenin üretimle ilgili toplam maliyet-fiyat rasyosu, işletmenin bütçe imkânları, üretim faktörleri dikkate alınarak ürün tasarımıyla ilgili karar verilmektedir.


• Ürün tasarımında, tasarımla ilgili faktör maliyetleri de önemli olmaktadır.

• Ürün tasarımıyla ilgili faktör maliyetlerine ürün araştırma ve geliştirme faaliyetleriyle ilgili bütün maliyetler ilave edilerek değerlendirilmelidir.

• Ürün tasarımıyla ilgili araştırma geliştirme ve faktör maliyetlerini ürünün hayat süresinin uzun ve satış miktarının fazla olma durumu belirlemektedir.


• Ürün tasarımını etkileyen faktör maliyetleri, Başabaş Noktası Analizine göre, ürünlerin sabit maliyetleri, değişken maliyetleri ve kârlılık durumları hesaplanarak değerlendirilir.

• Ürün tasarımıyla ilgili planlama yapılırken, her ürün için öngörülen birim maliyet göz önünde tutularak uzun dönemde yatırımın finansal kaynaklarının geri dönüşümünü sağlayacak etkili bir üretim yapılmalıdır.


• Ürün tasarımında maliyet üzerinden belirli bir kâr marjı bırakılmak suretiyle işletmenin finansal kaynaklarının geri dönüşümü sağlanabilir.

• Finansal kaynakların ürün tasarımı için dağılımında maliyet yüzdesi olarak belirli bir kâr marjı dikkate alınabilir. Bu duruma göre ürün tasarımı ile ilgili düzenleme ve dengeleme çok bir güvenirlik düzeyine sahip olmakta ve ürün özellikleriyle tasarımda yüksek bir performans gösterebilmektedir.

2.3.2.5. Üretimle İlgili

Tasarım Faktörleri• Üretim faktörleri arasında yer alan işgücü, malzeme,

makine, proses seçimi ürün tasarımını etkilemektedir.• Ürün tasarımının istenilen kalitede üstün özelliklere sahip

olabilmesi için yetişmiş işgücüne ihtiyaç duyulmaktadır.• Yüksek teknoloji gerektiren kaliteli ürünler üretebilmek

için tasarım yapabilmek amacıyla yeterli makine, malzeme ve proses kullanılmalıdır.

• Ürün tasarımıyla üretim faktörleri arasında yakın bir ilişki bulunmaktadır. Üretim faktörlerinin olmasına bağlı olarak istenilen nitelikte ürünler üretilebilecektir.

2.3.3. Ürün Tasarımı Yapılışı

• Ürün tasarımı için sorumluluk büyük ölçüde üretim yönetiminin üzerindedir.

• Ancak ürünün doğası; üretimin doğasını ve dolayısıyla sorunlarını etkileyen temel öğe olduğuna göre, ürün tasarımı konusu üretim konuları içerisinde ayrıntılı biçimde incelemeğe değerdir.


• Müşteri anketleri, demografik analizler ve benzeri çalışmalarla tüketicinin ihtiyaçlarını karşılayacak ya da yaşam biçimlerini etkileyecek bir mal, hizmet ya da bilginin üretilmesi bir takımın sorumluluğudur.

• Günümüzde rekabet koşullarında ürün tasarımı çalışmaları ile ihtiyaçları, süper kalitede ve hızda karşılanmak zorundadır. Doğal olarak bu çabalar ürün yenilikleri ve süreç yenilikleri ile desteklenir.


• Ürün tasarımında etkili olan bir diğer konu modüler tasarımdır, modüler tasarım az sayıda komponent ile çok sayıda ürün üretmek anlamında kullanılan bir kavramdır.

• Örneğin yatak üreten bir firma, 4 farklı boy 3 farklı en 3 farklı sünger 8 farklı kılıf ile 4x3x3x8 = 288 farklı kombinasyonda

yatak modeli tasarımlayabilir.


• Hangi modelin üretileceği; satış fiyatı, istenen kalitesi, satış miktarı, ihtiyaç karşılama yeteneği, rekabet avantajı, teknik risk ve şirket stratejilerine uygunluğuna bağlı olarak belirlenir.


• Ürün tasarımı gerek üretim ve gerekse pazarlama gereksinimlerini karşıladığında, ticari anlamda başarılı olabilir.

• Endüstriyel tasarım; amacı endüstriyel malların biçimsel niteliklerini saptamak olan yaratıcı bir çalışmadır.

• Bu biçimsel nitelikler, yalnızca dış özellikleri değil, tüketici kadar en az üretici açısından da uygulanan sistemi dolayısıyla bir ünitenin yapısı ile işlev ilişkilerini ve bunlar arasındaki bağlantıyı gösterebilmelidir.

• Şekil 2.6. ürün tasarımının gelişimindeki türlü aşamaları kapsamaktadır.


• Ürün tasarımı, araştırma ve geliştirme ekibi tarafından amaçlanan işlevi en iyi biçimde gerçekleştirebileceği noktaya değin sürdürülür.

• Tasarımcılar arasında “üretim için tasarım” slogan halini almıştır.

• Şekil 2.4. ve Şekil 2.5. bu konunun önemini vurgulamaktadır.

Şekil 2.4. Etkin Bir Tasarım

İçin Duvarların Yıkılması


• Tasarımcı, üretim mühendisliğinin aşağıdaki unsurları göz önüne almalıdır.

Süreçlerin seçimi amaca en uygun ve en ekonomik olanına göre yapılmalıdır.

Materyal ve parçalardan yararlanma Kalite gereksinimlerini doyuracak uygun işçilik ve

toleransların seçimi (Kalitenin belirlenmesi süreçlerin de seçimini etkiler.)


• Süreçlerin seçimi amaca en uygun ve en ekonomik olanına göre yapılmalıdır. Bu işlemi gerçekleştirmede aşağıdaki unsurlar dikkate alınmalıdır.

Kapsanılan üretim nicelikleri (Kimi süreçler belirli üretim çalışmalarında kullanılmadığında çok pahalı olurlar.),

Mevcut araç ve gereçlerden yararlanma, Kullanımı, parçaların tasarımını etkileyecek aletlerin,

tesislerin ve öteki üretim araçlarının seçimi, Birleştirme işlemleri için işlemler ve yöntemler sırası,


Ustalığın sınırı (Seçilecek süreç, mevcut ustalık ile uyumlu olmalıdır.)

Yeni üretim süreçlerinin uygulanması. (Tasarımcı yalnız geleneksel, tek aynı zamanda yeni üretim yöntemlerindeki en son gelişme ve araştırmaları almalıdır.)


• Materyal ve parçalardan yararlanma. Uygun özelliklere sahip materyallerin seçimi, Döküntü ve fireyi azaltacak yöntem ve tasarımın seçimi, Standart parçaların kullanımı, Ürün içinde parçaların değiştirilebilmesi olanağı,• Kalite gereksinimlerini doyuracak uygun işçilik ve

toleransların seçimi (Kalitenin belirlenmesi süreçlerin de seçimini etkiler.)


• Üretim süreçleri ve yöntemleri üzerinde uzman olmak tasarımcının kapasitesi dışında olabileceğinden, tasarım ve üretim birbirleriyle eşgüdümlü biçimde yürütülmelidir.

• Tüketiciye kendini kabul ettirmek isteyen işletme, üretimini yaptığı ürünlerin rakiplerinkinden üstün nitelikler taşıması gerektiğini unutmamak zorundadır. Bu niteliklerden ikisi giderek daha büyük önem kazanmaktadır. Bunlar;

Estetik (göze hoş görünüm), Yarar (fayda sağlama, hizmet).


• Tüketici mallarının yapımında, ürünün göze hoş görünen (estetik) tasarımı ve ambalajı genellikle çok büyük önem taşır.

• Buna karşılık endüstri tasarımcıları tarafından değerli katkılarda bulunulan kapital ürünlerinin yapımında, işlev (yarar) daha çok önemlidir.


• Tüketiciler bir mal satın alırken onun sağlayacağı yararın yanında estetiği de göz önünde tutmaktadırlar.

• Örneğin; gereksinim sahibi için bir buzdolabı, yalnızca mutfak takımı değil, aynı zamanda mutfakta yer alan ve onu süslemesi gereken bir maddedir.

• Dolayısıyla buzdolabının kullanışlılığı, göze hoş görünmesi, biçim, rengi ve çevresine uyma nitelikleri ile yalın bir mutfak aletinden öteye giden özellikleri olmalıdır.


• İşletmeler, bulundukları sektörde lider konumunu ellerinde tutmak istiyorlarsa, tüketicilerin gizli zevklerini öngörmeye çalışarak yeni biçimler ile ilgili bulgu örneklerini vermelidirler.

• Bu koşullar altında yeni biçimler geliştirilirken, tüketicilerin bilinçli ya da bilinçsiz özlemlerini olanak ölçüsünde doyurmaya çalışan uzmanlara (tasarımcılara) gereksinim duyulur.


• Aynı sektör içindeki rakip firmaların çalışmaları gittikçe ürünlerin, markaların ve hatta işletmelerin görünüş kişilikleri düzeyinde olmaktadır.

• Gerçekten, yerine getirdikleri işlevler ve gördükleri hizmetler açısından endüstriyel mallar da birbirlerine benzer gibi görünmektedir.


• Öte yandan bu benzer ürünler birbirlerine çok yakın fiyatlarda aynı dağıtım kanalları aracılığı ile satılmakta ve aynı tüketici güdülerine dayanan reklam kampanyalarına

konu olmaktadırlar. • Dolayısı ile yalnızca tüketicinin gereksinimlerini

karşılayan özgün bir görünüş, endüstriyel malın, öteki firmaların benzer mallar karşısında başarılı olmasının nedeni olabilmektedir.


• Tasarıma hangi koşullar altında başvurulduğunu şöylece açıklamak olanaklıdır:

Ürünün yenilenmesi, bir malın satışı düşmeye başladığında ambalajının ve

görünüşünü düzeltilmesi akla gelebilir.

• Bu durumda tasarım bize büyük ölçüde yardımcı olabilir. Örneğin; bir firmanın gençlerin modası geçmiş gördükleri emaye mutfak eşyalarını yenilemek istediği varsayılsın. Bu durumda mutfak eşyalarına yeni bir form verilmesi, türlü renklerde olması, kullanışlarını kolaylaştırıcı ayrıntıların getirilmesi düşünülebilir.


Tasarım uzmanları, pazarın değişen bir bölümün özel gereksinimlerini

karşılayacak bir ürün hattının geliştirilmesi, teknik bir buluştan daha iyi yararlanılması, en kaliteli malların yapılması, görünüşün değiştirilmesi

vb. konularda çalışırlar.


Bir firma görüntüsünün yaratılmasında da tasarıma başvurulabilir. Dolayısıyla ürünler her türlü koşul altında kolaylıkla tanınabilir olmalıdır.

Örneğin; malların bulundukları yerde ambalajlarından tanınabilmeleri gibi.

Firma da adının mallar üzerine yazılış biçiminden, kendine özgü simgeden, belirleyici renk ya da renklerden vb. kolayca tanınabilir olmalıdır.

Ürün tanınabilirliği

2.4. Yeni Ürün Başarısını

Etkileyen Faktörler• Yeni ürün geliştirme prosesi uzun zaman almaktadır

ve bir yeni ürün fikrinin çeşitli aşamalardan geçip üretime ulaşabilme şansı ortalama %2’dir. Ancak üretimine geçilmesi, yeni ürünün firmaya beklenen kârı getirmesi ve hayatta kalabilmesi için bir garanti sağlamaz.

• Bu konuda yapılan araştırmaların bir kısmı, tüketiciye ilk defa sunulan bir ürünün başarı şansının %20-63 arasında değiştiğini göstermektedir.


Etkileyen Faktörler• Yeni ürünün başarısını etkileyen faktörler açısından ürün

dizaynından sorumlu elemanların ve tepe yöneticilerinin yeni ürünün başarısında rol oynayan faktörleri çok iyi bilmesinin önemi ortadadır.


Etkileyen Faktörler• Yeni bir ürünün başarısızlığına sebep olan

faktörlerden en önemli dördü şöyledir: Yeni ürünün, mevcut benzerlerine göre, bariz üstünlük

gösterememesi Kötü planlama Yanlış zamanlama Aşırı iyimserlik


Etkileyen Faktörler• İngiltere'de yapılan bir araştırmada ise, yeni ürünün

başarısında pay bulunduğu belirtilen 41 faktörden en önemli beş tanesi şöyle sıralanmıştır:

Tüketici isteklerinin doğru anlaşılması Verimli ürün geliştirme prosesi Yönetim felsefesi ve yöneticilerin kişisel özellikleri İşletme içi ve dışı etkin haberleşme Pazarlama çalışmaları.

Documents

üReti̇m yöneti̇mi̇ 2 bölüm