Początki Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia

reką Bożą uczynione przez serię wydarzeń, które otworzyły drogę nowemu rodzajowi zgromadzenia

zakonnego.

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia narodziło się niepostrzeżenie, w sposób, w jaki dokonują się dzieła Boże.

Przez serce Wincentego a Paulo, Ludwiki de Marillac i Małgorzaty Naseau przeszedł powiew Ducha Świętego.

Wincenty a Paulo odkrył nędzę materialną i duchową ludu wiejskiego.

W 1617 r., spotkanie  z ubóstwem pewnej rodziny w Châtillon les Dombes popchnęło go do zebrania pań należących do miejscowej burżuazji w „bractwo miłosierdzia”.

Ludwika de Marillac była zawsze wrażliwa na problemy ludzi z sąsiedztwa i odwiedzała Ubogich zanim jeszcze spotkała Wincentego a Paulo.

Jej serce było otwarte, więc z całą wiarą, uważna na potrzeby maluczkich, odpowiedziała na wezwanie Wincentego do wizytowania pierwszych „bractw miłosierdzia”.

Wincenty i Ludwika zauważyli, że oddawanie bezpośrednich posług Ubogim sprawiało damom wywodzącym się ze szlachty i burżuazji wiele trudności.

Niełatwo było przekroczyć barierę klas społecznych. Panie zanosiły posiłki, rozdawały odzież, niosły pocieszenie. Ubrane w piękne suknie odwiedzały ówczesne slumsy, w których mieszkała sam nędza: było to wielkie wyzwanie! Zachodziła ogromna różnica pomiędzy ideałem służby a realnymi społecznymi ograniczeniami. Środowisku rodzinnemu tych kobiet nie zawsze odpowiadała ich działalność.

Podczas misji ewangelizacyjnych spotkała Wincentego a Paulo.

Kierowała nią jedynie intencja służenia Bogu.

Małgorzata miała 34 lata. Wiejska dziewczyna z Suresne, nauczyła się czytać prosząc przechodniów o pomoc, gdy poznawała kolejne litery. Z kolei ona sama, wraz innymi dziewczętami ze swojej wioski, uczyła czytać dzieci. W 1630 r. przybyła do Paryża aby zaoferować Wincentemu i Ludwice chęć pomocy paniom z bractw.

Ludwika miała intuicję, że podobne do Małgorzaty dziewczęta mogłyby zapewnić konkretną, codzienną posługę najuboższym.

Wincenty był również szczęśliwy, że proste wieśniaczki mogą nieść pomoc potrzebującym. Powstałyby jednak w ten sposób  dwie grupy, podzielone ze względu na przynależność do różnych warstw społecznych: z jednej strony damy z wysokich rodów, z drugiej – „pokorne dziewczęta ze wsi”.  Po trzech latach refleksji, myśli tych trojga spotykają się.

Trzy historie życia, trzy powołania schodzą się w jednym punkcie i łączą w służbie Ubogim.

Trudności, z jakimi borykały się bractwa, otwierają drogę czemuś zupełnie nowemu: 29 listopada 1633 r. powstaje Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia.

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia różniło się od innych instytucji zakonnych swojej epoki,

ponieważ Siostry mogły wychodzić na spotkanie Ubogich i odwiedzać ich w domach, by w ten sposób zachować mobilność i dyspozycyjność, żyjąc pośród tych, którym służyły.

Św. Wincenty mówił o stylu ich życia następująco:

będą miały za klasztor jedynie domy chorychza celę wynajętą izdebkęza kaplicę kościół parafialnyza krużganki ulice miastza klauzurę posłuszeństwoza kratę Bojaźń Bogaza welon świętą skromność… i nieustanną ufność w Bożą Opatrzność…

Szły wszędzie i każdy człowiek w potrzebie był przedmiotem ich troski.

Pierwsze Siostry Miłosierdzia początkowo miały starania o Ubogich chorych w ich mieszkaniach, w miastach i na wsi, następnie, w miarę potrzeb, o chorych w szpitalach, nauczanie dziewcząt, dzieci porzucone, galerników, rannych żołnierzy, uchodźców, starców, umysłowo chorych i innych…

obraz: Nauka i Miłość, Pablo Picasso, 1897

Duch misyjny, który rozwijał się od samych początków, przynaglił Zgromadzenie do pójścia jeszcze dalej.

Polska była pierwszym etapem rozwoju Zgromadzenia jako wspólnoty międzynarodowej. Jest ono dzisiaj obecne na całym świecie, próbując z kreatywnością i odwagą  odpowiedzieć na wołania Kościoła i Ubogich, w poszanowaniu różnych kultur.

Roczne śluby Sióstr Miłosierdzia

Składane są cztery śluby: służenia Ubogim, czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

Tekst na podstawie:

Filles-de-la-Charite.org - historia - Początki zgromadzenia

projekt graficzny i opracowanie tekstu: Monica, Famvin.orgopracowanie wersji polskiej:

Toma, Famvin.org

©2013