Przedstawiciele polskiego

romantyzmu

Adam Mickiewicz

• Kalendarium życia poety1798 – narodziny w Zaosiu k. Nowogródka1815 – studia na Uniwersytecie Wileńskim

I. Okres wileńsko – kowieński1816 – 1819 – studia w Wilnie1819 – 1823 – praca w szkole w Kownie1820 – Oda do młodości1822 – Ballady i romanse

• II. Okres rosyjski• 1823 – proces filomatów, uwięzienie w Wilnie,

zsyłka w głąb Rosji• 1826 – Sonety krymskie• 1828 – Konrad Wallenrod

• III. Okres „drezdeński”• 1829 – wyjazd z Rosji do Europy• 1830 – Drezno, wyjazd do Paryża• 1832 – Dziady. Część III

• IV. Okres paryski

• 1832 – Księgi narodu polskiego i Księgi pielgrzymstwa polskiego

• 1834 – ślub z Celiną Szymanowską• 1839/40 – Liryki lozańskie (Szwajcaria)• 1840 – objęcie katedry lit. słowiańskich w

College de France (Paryż)• 26 listopada 1855 – śmierć w Konstantynopolu

Dom Adama Mickiewiczaw Nowogródku

Juliusz Słowacki

Poeta, dramatopisarz, epistolograf, twórca filozofii genezyjskiej. Zaliczany do grona tak zwanych "trzech wieszczów romantycznych" (wraz z Adamem Mickiewiczem i Zygmuntem Krasińskim). W jego różnorodnej tematycznie i gatunkowo twórczości romantyzm polski osiągnął swe apogeum.

Zdjęcie i pomnik Juliusza Słowackiego

Cytaty pochodzące z twórczości Juliusza

Słowackiego• Miłość – to światło, to niebo, to życie! • Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy. • Niech żywi nie tracą nadziei. • Boże, zdejm z mego serca jaskółczy

niepokój, daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj.

• Póki jesteśmy młodzi, wszystko jest przed nami.

•  Serca zbrodnią skalane zbrodni się nie boją.

Cyprian Kamil Norwid

Żył w latach :1821-1883, poeta, dramatopisarz, prozaik, artysta plastyk. W latach 1831-1837 uczył się w warszawskim gimnazjum, którego nie ukończył, następnie w szkole malarskiej. W 1842 wyjechał z Warszawy i udał się

do Włoch, gdzie rozpoczął studia rzeźbiarskie. Aresztowany w 1846 w Berlinie, został oskarżony o współdziałanie w wydarzeniach rewolucyjnych na ziemiach polskich.

W więzieniu nabawił się częściowej głuchoty.

Jako artysta plastyk zdobył uznanie Francuzów

i w 1868 został członkiem Société des Artistes. Współpracował także z Société Philologique.

Żył w coraz większym osamotnieniu, uważany

za dziwaka. W 1877 z powodu biedy zamieszkał

w opiekuńczym Zakładzie św. Kazimierza

na przedmieściu Paryża - Ivry, gdzie zmarł.

W 1888 jego zwłoki zostały przeniesione

do grobu zbiorowego w Montmorency pod Paryżem.

Zdjęcia przedstawiające C.K Norwida

Ukochana Norwida – Maria Kalergis

Cytaty pochodzące z dzieł Norwida

• Czułość – bywa jak pełny wojen krzyk,I jak szemrzących źródeł prąd,I jako wtór pogrzebny...

• Czy ten ptak kala gniazdo, co je kala,Czy ten, co mówić o tym nie pozwala?

• Gorzki to chleb jest Polskość... • Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku. • Kto kocha – małe mu ogromnieje

i lada promyk zolbrzymia nadzieję.

Zygmunt Krasiński

Napoleon Stanisław Adam Feliks Zygmunt hrabia Krasiński herbu Ślepowron (ur. 19 lutego 1812 w Paryżu – zm. 23 lutego 1859 w Paryżu) – jeden z trójcy największych poetów polskiego romantyzmu.

Debiutował w 1828 jako autor przepojonych makabrą opowieści gotyckich. Już wtedy ujawniły się najbardziej charakterystyczne cechy pisarstwa Krasińskiego: jego obsesja cierpienia, zagłady i śmierci, a przy tym wewnętrzny konflikt między życiowym konwenansem a etosem romantycznej walki narodowowyzwoleńczej, dały obfity plon w postaci twórczości literackiej pełnej frenezji, obrazów piekielnych oraz ostrych dysonansów na tle religijnym i społecznym.

W późniejszym czasie − około roku 1847, wraz z wydaniem Ostatniego − Wieszcz zastąpił skrajną rozpacz dotychczasowych dzieł przesłaniem etyki chrześcijańskiej, która z czasem, uzupełniona o myśl mesjanistyczną, przerodzi się w żarliwe zawołania do Ewangelicznej miłości.

Zdjęcia przedstawiające Zygmunta Krasińskiego

Cytaty z dzieł Z. Krasińskiego

• Duma bez pokory - to próżność; pokora bez dumy - to podłość.

• Jestem istotą, której przeznaczono: żyć samej i samej umierać.

• Nieszczęście, jak miłość, wiąże ludzi z sobą. •  Jako księżyc na niebie, tak dzieje

narodów na ziemi wzrastają, by maleć. •  Kto się waha, ten urodził się do słów, nie do czynów.

Bibliografia

http://pl.wikipedia.org/wiki/Romantyzm

Wykonanie : Benita Markowicz III FP