10G. Spar

‘Nou hoe gaat het met jou?’ vraagt Niek alsof ze elkaar een tijd niet meer gesproken hebben. ‘Goed, met jou?’ ‘Zeker, vooral als ik jou zo prachtig zie.’

lacht Niek. Rachelle bloost een beetje.

‘Euh dankje?’ stamelt Rachelle. ‘Haha, ja het is een compliment.’ glimlacht Niek. Vervolgens lopen ze

wat meer naar het huis toe om niet zo in de weg te staan voor andere mensen.

‘Jij ziet er ook goed uit Niek.’ grapt Rachelle terwijl ze op één been gaat staan. ‘Haha, nou ook bedankt grapjas.’ antwoordt Niek, die ook wat wankelig

begint te staan.

De avond valt al snel en Niek wil eigenlijk afscheidt nemen maar Rachelle houdt hem tegen. ‘Wacht,

misschien wil je wel blijven slapen? … Als vrienden natuurlijk.’ bloost ze. Niek geeft haar als antwoordt

een knuffel. ‘Tuurlijk, goed idee.’ mompelt hij.

De omhelzing kan voor Rachelle wel een eeuwigheid duren. Zijn warme handen laten langzaam af van haar rug. Vervolgens staart ze hem recht in de

ogen aan.

Beide ogen twinkelen als sterren en langzaam, heel langzaam houden ze elkaars handen vast.

‘Weetje Rachelle…’ mompelt Niek en hij trekt haar dicht tegen zich aan.

‘Ik hou van je.’ Een grote lach verschijnt op het gezicht van Rachelle. Ze pakt Niek sterker vast.

‘Ik hou ook van jou.’ fluistert Rachelle. Ook een grote glimlach ontstaat er op Niek zijn gezicht.

Als ze elkaar wat meer loslaten komen hun lippen dichter bij elkaar. Een liefdevolle zoen doet ze

gloeien. Gloeien van warmte.

Het zoenen wordt steeds heftiger en het lijkt net alsof ze niet weten op te houden. Ze hebben nu alleen nog maar oog voor elkaar. ‘Laten we naar binnen gaan, het wordt al laat.’ zegt Rachelle als ze even

elkaar recht in de ogen aankijken.

Niek knikt. Even later liggen ze samen op bed te praten over hun eerst ontmoeting. ‘Ik voelde

meteen al bij onze eerste ontmoeting dat er iets moest gebeuren tussen ons twee.’ zegt Niek.

Rachelle knikt. ‘Ik was al best snel verliefd op je, bij de eerste ontmoeting voelde het al zo goed.’

Samen schuiven ze wat dichter tegen elkaar aan. ‘Ik hou van je.’ fluister Niek nog een keer en hij geeft

Rachelle een zoen op haar hoofd.

Als antwoordt geeft Rachelle een zoen terug op zijn mond. ‘Ik wil je nooit meer kwijt.’ zegt er tussen

door.

Al snel wordt het zoenen wat meer en heftiger…

Totdat ze uiteindelijk onder de dekens duiken…

Als ze weer boven de dekens uitkomen vouwen ze lekaars handen samen. ‘Ik hou van je Rachelle

Spar, ik hou zielsveel van je.’ zegt Niek.

Rachelle lacht een geeft een lucht kusje. ‘Ik hou ook van jou, voor altijd en eeuwig.’ Ze gaan dicht tegen

mekaar aan liggen en vallen vervolgens in een diepe slaap.

De volgende morgen loopt Niek als eerst het bed uit. Rachelle wordt er wakker van en stapt ook nog half

slaperig haar bed uit.

Ze volgt hem en ziet dat hij de douche in loopt. Even blijft Rachelle wachten maar doet daarna

voorzichtig de deur open.

‘Hee wat doe jij hier?’ snauwt Niek haar toe. ‘Weet ik niet.’ antwoordt Rachelle. ‘Nou wil je alsjeblieft weg

gaan?’ snauwt Niek nog een keer.

Helemaal in de war van wat er met Niek aan de hand is maakt Rachelle wat pap voor zichzelf klaar en

gaat net zitten om het op te eten als Niek de douche uit komt. ‘Ik ga, doeg!’ zegt hij kortaf.

Verward en met een klein traantje kijkt Rachelle hoe Niek de deur uit loopt. Ze kan niks meer zeggen,

ze snapt het niet, wat deed ze dan verkeerd?

‘’Misschien is hij wat humeurig.’’ hoopt Rachelle. Ze eet haar pap op en kleedt zich vervolgens aan in

haar uniform.

Als ze de carpool de straat in komt rijden heeft Rachelle totaal geen zin. Maar toch gaat ze, en maar goed ook. Weer helemaal vrolijk komt ze

terug van het werk, het ging helemaal geweldig en ze dacht niet meer aan wat die morgen gebeurd

was.

Meer uitgeput als anders neemt ze een middagdutje…

Heel lang kan ze niet slapen want al snel wordt ze dringend wakker om naar de wc toe te rennen.

Haar hele inhoud spuugt ze eruit.

Geschrokken en niet snappend wat er aan de hand is staat ze op. Opeens weet ze wat er aan de hand is.

Ze is zwanger! Zwanger van Niek!