25
Alfred Wegener

T9 biolx4esotectónicadeplacas

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: T9 biolx4esotectónicadeplacas

Alfred Wegener

Page 2: T9 biolx4esotectónicadeplacas

A Deriva Continental

Trátase dunha das bases nas que se apoia a actual teoría da Tectónica de Placas. Esta teoría tivo estudios previos, como:

Durante os séculos XVI e XVII, cartógrafos desa época observaron a coincidencia en distintos puntos das costa de América e África, chegando á conclusión de que eses dous contienentes estiveron unidos nun tempo pasado.

Ata o século XX, os naturalistas explicaban a existencia das cadenas montañosas terrestres, polo arrefriamento e contracción do planeta.

A Teoria...

Enunciada por Alfred Wegener, en 1912, postula que fai uns 300 Ma todos os

contientes estaban unidos formando un supercontiente, Panxea. Hai 200 Ma esa masa

continental comezou a romperse en fragmentos que se moven á deriva sobre o fondo

oceánico. Con isto explica a formación das cadeas montañosas, xa que se formaban ó

chocar a zona frontal dun deses fragmentos con algún obstáculo.

Non foi quen de explicar cal era ó motor que facia

que eses enormes fragmentos se movesen.

Page 3: T9 biolx4esotectónicadeplacas

Argumentos que demostran a deriva continental

1.- Probas Xeográficas 2.- Probas Xeolóxicas

Page 4: T9 biolx4esotectónicadeplacas

Argumentos que demostran a deriva continental

3.- Probas Paleoclimáticas4.- Probas Paleontolóxicas

5.- Continuidade nas cadeas montañosas en continentes moi afastados

VIDEO: Movemento dos continentes.

Page 5: T9 biolx4esotectónicadeplacas

A Expansión do Fondo Oceánico

Dende hai uns 50 anos, vense estudiando o fondo oceánico para explicar os fenómenos tectónicos. O seu estudio basease na utilización de barcos equipados con instrumentos como ecosondas (Aparato que mide a

profundidade á que está mergullado un cuerpo mediante a reflexión dun haz de

ultrasons), batímetros e instrumentos para recollida de sedimentos mariños. Un exemplo é o Joides Resolution.

ecosonda

batímetro

Page 6: T9 biolx4esotectónicadeplacas

A Expansión do Fondo Oceánico

Barco de perforación Joides Resolution

Page 7: T9 biolx4esotectónicadeplacas

A Expansión do Fondo Oceánico

1.- No fondo oceánico, existe unha cadea montañosa, chamada Dorsal Oceánica, cun suco central chamado Rift; na dorsal atópanse rochas volcánicas de poucos millóns de anos.

2.- A capa de sedimentos é moi delgada en comparación co que se cría; aumenta o seu espesor ó afastarse do eixe da dorsal.

3.- Os fondos oceánicos son relativamente novos; a idade das rochas vai aumentando a medida que nos afastamos do eixe da dorsal.

4.- Os epicentros dos terremotos terrestres coinciden coa liña trazada pola dorsal.

Page 8: T9 biolx4esotectónicadeplacas
Page 10: T9 biolx4esotectónicadeplacas

A Tectónica de Placas

Esta teoría, explica:

• Como e onde se forma a codia continental e oceánica.

• A disposición actual dos continentes e o seu

movemento ó longo de Ma.

• A formación e expansión do fondos oceánicos.

• A formación de moitos tipos de rochas e filóns

minerais.

Page 11: T9 biolx4esotectónicadeplacas

4.2.- A Dinámica do Manto

Os materiais que forman o Manto están nun continuo e lento movemento, repercutindo asi na superficie do Planeta. Ese movemento continuo ten dúas explicacións:

• O magma quente ascende dende o Manto inferior en forma de Penachos ou Plumas. Cando este ascenso se produce dende o Manto profundo forman os chamados puntos quentes.

• Movementos de conveción producidos pola litosfera fría que descende nas fosas oceánicas (L. Converxentes) e fúndese; no seu lugar ascende magma formando continuas plumas.

Page 14: T9 biolx4esotectónicadeplacas

Rift Valley. AFRICA

Page 15: T9 biolx4esotectónicadeplacas

Rift Valley. AFRICA

Page 16: T9 biolx4esotectónicadeplacas

LÍMITES DIVERXENTES (separación de placas)

Formación dunha dorsal no fondo oceánico

Límite Diverxente no interior dun continente.

Formación dun RIFT

Page 17: T9 biolx4esotectónicadeplacas
Page 18: T9 biolx4esotectónicadeplacas
Page 20: T9 biolx4esotectónicadeplacas

Cordilleira do Himalaia. NASA

Page 21: T9 biolx4esotectónicadeplacas

LÍMITES CONVERXENTES (achegamento de placas)

L.C entre unha P. Oceánica e unha P. Continental. Formación

dun PRISMA de acreción

Page 22: T9 biolx4esotectónicadeplacas

LÍMITES CONVERXENTES (achegamento de placas)

L.C entre dúas P. Oceánicas. Formación dun ARCO Illa.

Page 23: T9 biolx4esotectónicadeplacas

LÍMITES CONVERXENTES (achegamento de placas)

L.C entre dúas P. Continentais. Formación dunha

CORDILLEIRA.

Page 25: T9 biolx4esotectónicadeplacas

LÍMITES TRANSFORMANTES