Wat er vorige keer gebeurde:

Vanessa Uyl heeft als eerste het startershuisje betrokken, als deelneemster aan de Family Battle. In haar huisje zocht ze naar een baan, en ontmoette Arthur Goeëmans, op wie ze verliefd is. Maar ook werd ze ontslagen omdat ze de verkeerd keuze maakte. Hoe gaat het nu verder?

“Goedemorgen, Vanessa,” zegt Vanessa, als ze op het randje van haar bed zit, zich uitrekkend.

“Gelukkig kan ik weer gaan werken, en zijn de tijden wat fijner.” Haar carpool arriveert pas om 10 uur.

Nog voordat het acht uur is, heeft Vanessa al gedoucht, eten klaar gemaakt, en ontbeten. Om de rest van de tijd te doden, gaat ze daarna even de rest van het huis schoonmaken.

Zo gezegd, zo gedaan. Ze ruimt op, maakt schoon, en vult zelfs dat gat op, wat die vervelende hond heeft gemaakt.

Stipt 10 uur rijdt Vanessa`s carpool de straat in, en stopt netjes bij haar voordeur.

Ze loopt naar buiten en stapt in. ‘Zal het deze keer niet een fiasco worden?’ vraagt Vanessa zich af.

De auto rijdt weg, en om 5 uur komt die weer terug.

Tevreden stapt Vanessa uit. ‘Het is gelukkig goed gegaan. Nou, zelfs beter dan goed,’ denkt ze.

Van het geld besluit ze meteen haar rekeningen te betalen. “Of zou ik het niet beter aan iets anders kunnen besteden?” vraagt ze zich af. Lang krijgt ze niet de tijd om na te denken, want binnen gaat de telefoon.

“Hé, Hallo. Arthur,” zegt Vanessa, als ze opneemt. “Alles goed?” vraagt ze. “Ja, hoor, maar, erhm, heb je zin om te, niet dat het moet, maar zou je graag, je kunt altijd nog weigeren, maar wil je met me uit eten gaan?” stuntelt Arthur.

Vanessa moet lachen, en voelt haar hart misslaan. ‘Wat is hij toch schattig,’ flitst er door haar heen. “Natuurlijk, Arthur,” zegt ze, “Alleen als jij ook wilt, en zo.” “Natuurlijk wil ik, Vanessa. Dus ik zie je zo meteen, over een uurtje in de stad?”

Ze spreken af in het Brandpunt, en daarna hangen ze op. Vanessa springt nog even snel onder de douche voordat de taxi komt.

Net als het donker is geworden, arriveert Vanessa met Arthur op hun afspraakje. De vlinders gieren door haar buik, en Vanessa stapt uit.

Ze loopt naar binnen, en gaat de trap op naar het restaurant.

Ze begroet de gastvrouw hartelijk, en vraagt om een rustig tafeltje. De gastvrouw brengt haar naar een tafeltje, en laat haar daarna met rust.

Arthur schuift aan tafel, naast Vanessa. Beide weten ze niets te zeggen, en nippen van hun drankjes. Dan komt de ober en neemt hun bestellingen op.

De ober brengt hun eten, en het ijs is gebroken. Terwijl ze eten, kletsen ze over van alles, zoals de wereldpolitiek, werk en hun dromen.

De avond vliegt voorbij, en voor ze het weten, is het al bijna middernacht.

Dan neemt Arthur haar hand in de zijne. “Lieve Vanessa,” zegt hij, terwijl hij zachtjes in haar hand knijpt, “Dit was echt een gezellige avond.”

“En de avond is nog niet voorbij,” zegt Vanessa, terwijl Arthur haar naar zich toe trekt. “Nee, dat klopt,” fluistert hij in haar oor.

Ze vrijen er lekker op los, en als Vanessa Arthur na een tijdje los laat, is het al lang voorbij middernacht. “Nu moet ik echt gaan, ik moet morgen werken, en dat wil ik graag goed doen.”

“Dag Vanes, tot snel,” kan Arthur nog uitbrengen voordat Vanessa gaat.

En eenmaal thuisgekomen, kruipt ze meteen onder de wol. “Op naar de volgende dag.”

Toch wordt Vanessa op tijd wakker, zo rond half zeven, zodat ze genoeg tijd heeft om te werken aan haar promotie.

Maar blijkbaar is ze wakker geworden door de hoge nood. Snel vliegt ze naar de wc, en even later kan ze opgelucht adem halen.

De ochtend vliegt voorbij, zo maakt ze haar eten…

…eet die rustig op, en wast het af…

…werkt ze aan haar schoonmaakvaardigheden…

…en speelt ze een potje schaak met haar nieuw gekochte schaaktafel.

Dan gaat de telefoon, zoals ze al hoopte, en vliegt er op af.

Het is Arthur, en ze kletsen gezellig wat af. Tot het 3 uur is, en de carpool voor Vanessa arriveert. Haastig breekt ze het gesprek af, en gaat naar buiten.

Ze stapt in, in een lelijke labjas, en vertrekt.

Laat in de avond stapt Vanessa uit de auto, helaas deze keer geen promotie, maar een paar beleefde opmerkingen van de chef zijn ook niet mis.

Haar collega, Pamela Noten, is meegekomen, en Vanessa kan het goed vinden met haar.

Ze kletsen even lekker, maar dan besluit haar collega om te gaan, het wordt al laat, vinden ze allebei. Ze nemen afscheid en Vanessa loopt naar binnen.

Zonder iets anders te doen, kruipt ze haar bed in, en slaapt in.

De volgende ochtend wordt Vanessa wakker, en dat bevestigt ze met een grote gaap. “Het is te-heeee vroeg,” gaapt ze.

Snel douchet ze, en doet ze haar behoefte.

Ze ontbijt, en ruimt het op.

De douche kraan lekt, en geëmancipeerd als ze is, wilt Vanessa het zelf repareren. Dat lukt haar ook aardig, maar dan draait ze net de verkeerde schroef aan en krijgt ze de volle lading over zich heen.

De douche lekt niet meer, en vanwege haar grote plens, dweilt ze meteen de vloer erna.

“De volgende keer mag iemand ander de douche toch maar reparen, niet echt hygiënisch.”

Verder verloopt de ochtend zonder al te veel trammelant, en lijkt de dag toch nog goed te gaan, totdat…

“Aargh, verschrikkelijke hond!” roept Vanessa kwaad. Ze haat het om steeds die kuilen te moeten vullen. Maar terwijl ze de kuil dichtgooit, bedenkt ze zich iets.

“Hé, misschien zocht die hond wel goud, of zoiets. Dan kan ik toch beter verder graven. Ja, ik word Vanessa, de schatzoeker,” en ze schept haastig dieper de grond in.

Ze stuit op een voorwerp, maar niet datgene wat ze zoekt. Water spuit, voor de tweede keer die dag ook nog!, in haar gezicht, en verschrikt springt ze achteruit.

“Oh, nee, wat heb ik nu weer gedaan?” roept ze uit, en ze draait, in paniek, rondjes om zichzelf heen.

Na een paar minuten komt ze weer tot zich zelf, en pakt de schep van de grond.

Snel schept ze zand over het water, en het stopt. Opgelucht haalt ze adem. “Alsof ik al niet nat genoeg ben,” klaagt ze, terwijl ze wat water uit haar haren knijpt.

En nu ze toch al vies is, kan ze net zo goed meteen even de planten onder handen nemen.

Pas als ze klaar is, merkt Vanessa het cadeau op, bij haar voordeur. Nieuwsgierig opent ze het pakketje, en er blijkt een spiksplinternieuwe computer in te zitten. Verrast zet ze de computer neer op de eettafel. Zo eentje kun je toch niet ergens weg stoppen?

Tevreden kijkt ze erna, maar net als ze het aan wilt zetten, gaat de telefoon.

“Hee, Vanessa, heb je zin om dadelijk wat te gaan eten, met mij en wat vrienden?” vraagt Pamela aan de telefoon. Hoewel het Arthur niet is, kan Pamela er ook mee door. “Natuurlijk. Hoelaat?”

Netjes op tijd komt de taxi aan en Vanessa stapt in.

Bij het restaurant aangekomen, is het al flink gezellig geworden in de taxi. Nog nalachend stappen ze allemaal uit, en lopen naar binnen.

Binnen in het restaurant neemt Vanessa het heft in handen en vraagt om een tafel.

Tijdens het eten, kletst de groep gezellig met elkaar. En na twee uur neemt Vanessa afscheid van iedereen, en gaat op weg naar huis. Ze voelt dat ze moe is, en dat ze graag onder de douche wilt.

In het restaurant had Vanessa niets door, maar buiten regent het wel redelijk hard. Hopend dat de taxi snel komt, gaat ze zitten, en telt de minuten.

Even later is de taxi er, en opgelucht stapt ze in.

Als ze thuisgekomen is, springt ze meteen onder de douche. Ze wast lekker al die momenten met koud water van zich af, en na een kwartier zet ze de kraan uit.

Omdat ze nog geen tijd gehad heeft, om haar nieuwe computer uit te proberen, doet ze dat nu. Trots start ze de computer op.

Ze besluit een bijgeleverd spelletje te spelen, en dat boeit haar enorm. “Dat ik nog nooit eerder een computer heb gehad!”

Heel wat later stopt ze ermee, haar ogen zijn rood van dat intensief gespeel.

“Eigenlijk is dit veels te leuk, maar ik moet echt stoppen ermee,” zegt ze, en ze sluit de computer af, en trekt haar pyjama aan.

Zo kruipt ze in bed, om een paar minuten later een geniaal plan te bedenken. Daarna slaapt ze echt in.

De volgende ochtend wordt ze wakker, en denkt meteen aan haar bedachte plannetje. “Dat moet lukken.”

Ze doet haar belangrijkste behoeftes…

Met een schaaltje pap voor zich, en haar plan in haar hoofd, werkt ze haar ontbijt naar binnen. Daarna, als alles is opgeruimd, start ze de computer weer op.

Ze opent haar email en opent een leeg bericht. Daarin typt ze snel een bericht aan Arthur.

‘He, Arthur, Heb je zin om met mij te lunchen, maar dan bij mij thuis? Ik zou graag uit eten willen, maar vanavond moet ik werken. Half 1?

X Vanessa

Mijmerend wacht Vanessa op antwoord, maar de telefoon onderbreekt haar.

Snel neemt ze op, in de verwachting dat het een collega van haar is, maar dat is het niet. Het is Arthur.

“Hee, Vanessa.” “Hoi,” kan ze uitbrengen. “Ik bel voor jouw uitnodiging. Natuurlijk heb ik zin om langs te komen. Jammer dat het vanavond niet kan, maar dit is ook een goed idee.” “Kom je dan zo meteen langs?” “Ja, tot zo.”

Om half één staat hij netjes voor de deur, en Vanessa begroet hem ook uitbundig.

Binnen gaan ze meteen eten, en ze hebben het, zoals altijd, naar hun zin. Vanessa zou wel iets meer willen hebben, dan die liefde. Hem voor altijd bij haar hebben, bijvoorbeeld, maar misschien is het te vroeg daarvoor.

Arthur verrast Vanessa goed door zijn hand op die van haar te leggen, en er zachtjes in te knijpen. “Volgende keer zal ik iets leuks verzinnen, goed?” zegt hij zachtjes.

“Natuurlijk,” Vanessa weet nu al dat ze na dit gesprek elke nacht wakker zal liggen, met de vraag wat hij van plan zal zijn. Maar ze laat niets merken, en glimlacht gelukkig naar hem.

Na de lunch neemt Arthur alweer afscheid, en zoent haar hartstochtelijk. “Ik zie je later, scheetje,” grinnikt hij, en Vanessa kan niet meer dan glimlachen. Ze heeft nog nooit een koosnaampje gehad, bedenkt ze zich.

Veel tijd om na te denken heeft ze niet meer, want na een snelle plaspauze, en de kommetjes opruimen arriveert haar carpool alweer. Met een grote smile loopt ze naar buiten.

Ze stapt in, en de auto rijdt weg.

Om tien uur s’ avonds is de auto weer in de straat, en een opgetogen Vanessa stapt uit.

Veel langer blijft Vanessa niet wakker, ze valt dan wel niet om, maar ze wilt gewoon lekker slapen.

Kan ze gelukkig worden, nu ze weet dat Arthur iets voor haar gaat doen, en met haar promotie?