Internet temelli egitim

YAPILANDIRMACI ÖĞRENME

DİLEK ÇOBANCI

• Yapılandırmacı öğrenmede, öğrenci pasif değil aktif olmalıdır.

• Öğrencilere anlamlı etkinlikler yaptırmak gereklidir. Örneğin, öğrencilere bilgiyi uygulamaları için sorular sormak kişisel yorumlamayı kolaylaştırır.

• Öğrenciler, öğretmenin verdiği bilgiyi onaylamak yerine kendi bilgilerini yapılandırmalıdırlar. Bilginin yapılandırılması, uygun etkileşimli öğretimle kolaylaştırılır.

• Çevrimiçi ortamda, öğrenciler bilgiyi öğretmenin söylediklerini filtreleyip alarak değil, bilgiyi ilk elden yaşayarak tecrübe ederler.

• Geleneksel bir derste, öğretmen bilgiyi kendi tecrübesine ve bilgisine göre kişiselleştirir, bu da tüm öğrenciler için uygun olmayabilir.

• İnternet temelli öğretimde ise, öğrenciler bilgiyi ilk elden yaşayıp görürler, bu da öğrencilere bilgiyi kendilerinin yapılandırması için fırsat verir.

• İşbirliğine dayalı öğrenme, yapılandırmacı öğrenmeyi kolaylaştırmak için teşvik edilmelidir. Diğer öğrencilerle çalışmak, grup içindeki öğrencilere gerçek yaşam tecrübeleri verir ve meta bilişsel yeteneklerini kullanma fırsatı sunar.

• Öğrenciler aynı zamanda diğerlerinin daha yetenekli ve bilgili oldukları özellikleri görürler ve onlardan da öğrenirler. Öğrencileri gruplara atarken, her bir bireyin uzmanlık düzeyi ve bireysel öğrenme stili dikkate alınarak atanmalıdır.

• Öğrenme işlemi boyunca öğrenciler, öğrenme sürecini kontrol edebilmelidirler. Burada öğretmen tamamen devre dışı bırakılmamalı, süreç içinde rehberlik edici bir görev üstlenmelidir.

• Öğrenciler internet temelli öğretimde öğrenirken, öğrencilere bilgiyi özümsemeleri için zaman ve fırsat verilmelidir.

• Ders boyunca öğrencilerin bilgiyi anlamaları için içerik üzerinde gömülü sorular kullanılabilir.

• İnternet temelli öğrenme ortamlarında öğrenme, etkileşimli olmalıdır. Çevrimiçi öğrenme ortamlarında, etkileşim kritik bir öneme sahiptir.

• Öğrenci teknoloji yoluyla öğrenme materyallerini alır, bilgiyi işler ve sonra bilgiyi kişiselleştirir.

MOTİVASYON VE PERFORMANS

• Motivasyon kısaca, kişinin bir amacı gerçekleştirmek için çaba harcamaya istekli olma durumu olarak tanımlanabilir.

• Eğitim araştırmalarında motivasyon çalışmaları, bireylerin bir amaca ulaşmak için neden harekete geçtiklerini açıklamaya çalışır.

• Genel bir kanı olarak motivasyon, davranışın büyüklüğünü ve yönünü belirleyen duygu olarak tanımlanmaktadır.

• Eğitimde motivasyonu açıklayan birçok yaklaşım, kuram ve yapı bulunmaktadır.

• Araştırmacılar motivasyonu; tutum, inanç, değerler, beklentiler, nitelikler, ihtiyaç, niyet, yoksunluklar, teşvik ve destekleme terimleriyle açıklamaya çalışmışlardır.

• Ders ya da öğretim materyali içinde öğrencileri ders amaçlarına doğru harekete geçirecek unsurlar yok ise öğrencilerin bu ders amaçlarını öğrenmek için önemli bir çaba sarf etmeleri beklenemez.

• Motivasyonun öğrenci başarısında önemli bir yere sahip olduğu birçok bilimsel çalışma ile kanıtlanmıştır.

• İster çevresel ister içsel faktörler yoluyla olsun, bir derste başarılı olmak için motive olmuş öğrenciler motive olmamış öğrencilere göre başarılı olmak zorundadırlar. Ayrıca motive olmuş öğrenciler daha fazla derslere katılmakta veya ödev niteliğindeki projeleri çok daha dikkatli bir şekilde tamamlamaktadırlar.

• Araştırmacılar farklı durumlarda başarıyı açıklayan birçok motivasyon kuramları geliştirmişlerdir.

• Eccless ve Wigfield (2002) eğitimde kullanılan bu motivasyon kuramlarını üç ana başlık altında toplamışlardır; beklentiler üzerine kurulan motivasyon kuramları, gerekçeler üzerine kurulan motivasyon kuramları ve beklenti ile değer kavramlarının etkileşimi üzerine kurulan motivasyon kuramları.

Allan Wigfield

Jacquelynne S. Eccles

• Beklentiler üzerine kurulan motivasyon kuramlarında; öğrencilerin kendi yeteneklerine olan inançları, başarı ya da başarısızlık için beklentileri ve bir işin sonuçları üzerinde kontrol edebilme yeteneği merkezdedir.

• Bütün bu kavram ve inançlar öğrencilerin ‘ben bu görevin üstesinden gelebilir miyim?’ sorusu ile doğrudan ilişkilidir.

• Gerekçeler üzerine kurulan motivasyon kuramlarında ise; öğrencilerin içsel motivasyonu dikkate alınır.

• Eğer öğrenci karşısındaki görevi başardığında bunun kendisini tatmin edeceğine inanırsa, bu görevle uğraşmak için motive olmuş demektir.

• Beklenti ile değer kavramlarının etkileşimi üzerine kurulan motivasyon kuramlarında ise; öğrencilerin amaçlarının motivasyona olan etkisi incelenmiştir.

• Öğrenci görevi başaracağına dair beklenti ve amaca ulaştığında kazanacağı değer kavramları ne kadar yüksek ise göreve başlama, devam etme ve başarma isteği de o kadar fazladır.