View
216
Download
1
Category
Preview:
DESCRIPTION
“De kunstenaar ondergaat niet de droom, maar schept hem.” - Simon Vestdijk Dit document is het concrete resultaat van een aantal brainstormsessies en formele overlegmomenten die in het voorjaar van 2012 plaatsvonden tussen alle niet-stedelijke, professionele kunstenorganisaties van Mechelen: ’t Arsenaal, Abattoir Fermé, Contour Mechelen, Festival van Vlaanderen–Mechelen, Figurentheater DE MAAN, kunstencentrum NONA en Zefiro Torna.
Citation preview
MECHELS KUNSTENOVERLEG 2012
Visietekst 2013 – 2018
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 3/22
INHOUDSTAFEL
INLEIDING pg. 4 DE ACTOREN VOORGESTELD pg. 5
DE WAARDE(N) VAN KUNST pg. 11
- Vooreerst …
- Kunst smeedt banden
- Kunst innoveert
- Kunst verhoogt de levenskwaliteit
- Kunst zorgt voor uitstraling
- Kunst is een economische motor
BEKNOPTE LANDSCHAPSTEKENING pg. 16
DE TOEKOMST VAN HET KUNSTENBELEID IN MECHELEN: EEN PLEIDOOI IN 4 PIJLERS pg. 18
1. ENGAGEMENT
Continueren en intensifiëren van samenwerkingsverbanden tussen
kunstenorganisaties en de stedelijke diensten
Een bottom-up benadering bij de organisatie van een stadsfestival
2. DYNAMIEK
Een aantrekkelijk klimaat voor kunstenaars en kunstbelevers
Nieuwe stadsinitiatieven als opportuniteit voor samenwerking
Over domeinen heen
3. INVESTERING
Anders investeren
Een transparant, stedelijk ondersteuningskader dat vertrekt van
gelijkberechtiging voor de actoren én met ruimte voor beleidseigen accenten
4. UITSTRALING
Een structureel overleg met de stad over de cultuurcommunicatie en
perswerking
De kunstenpartners dragen de naam en faam van Mechelen Kunststad uit
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 4/22
INLEIDING
“De kunstenaar ondergaat niet de droom, maar schept hem.”
- Simon Vestdijk
Dit document is het concrete resultaat van een aantal brainstormsessies en formele
overlegmomenten die in het voorjaar van 2012 plaatsvonden tussen alle niet-stedelijke,
professionele kunstenorganisaties van Mechelen: ’t Arsenaal, Abattoir Fermé,
Contour Mechelen, Festival van Vlaanderen–Mechelen, Figurentheater DE MAAN,
kunstencentrum nOna en Zefiro Torna.
De insteek van onze nota is tweeledig: enerzijds willen de organisaties hiermee inkijk
geven in hun werking en in de meerwaarde die hun artistieke activiteiten genereren
(zowel in de stad als bovenlokaal), anderzijds leidde het overleg tot een aantal
aanbevelingen en mogelijke ambities voor het toekomstig cultuurbeleid van onze stad.
Deze tekst is in zeker opzicht een primeur: het is de eerste maal dat de niet-stedelijke
professionele kunstenorganisaties van de stad Mechelen een groot overleg organiseren
en een aantal gezamenlijke standpunten en voorstellen voor het lokale cultuurbeleid naar
buiten brengen1.
De timing is niet toevallig gekozen: in de aanloop naar de nieuwe beleidsperiode 2013-
2018 leek de tijd ons rijp om een balans op te maken van de plaats die de artistieke
werkingen in Mechelen tot nog toe innamen, en hoe zij de band met hun thuisstad de
komende jaren verder gestalte willen geven.
Die balans valt niet slecht uit en enige fierheid is op zijn plaats: Mechelen kan prat
gaan op een kleurrijk palet aan erg verscheiden en kwalitatieve initiatieven die een breed
publiek bedienen, zeer geregeld samenwerken en stuk voor stuk bijzonder zichtbaar zijn
in de stad. Tegelijk dringt zich een kritische terug- én vooruitblik op: waar de partners
het er over eens zijn dat er ruimte is voor verbetering, trachten zij constructieve
voorstellen te formuleren.
Op bepaalde punten stelt deze nota nieuwsoortige samenwerkingsverbanden en
kruisbestuivingen met de stad voor. We doen dat vanuit de overtuiging dat deze stad en
haar artistieke actoren belangrijke opdrachten en ambities delen, zoals het bedienen van
een lokaal publiek én het genereren van bovenlokale uitstraling. Daar liggen dan ook
verschillende opportuniteiten waarin stad en actoren de krachten, méér dan vandaag,
kunnen bundelen en zo elkaar versterken.
Al te individuele besognes of bemerkingen van organisaties werden tijdens deze
gesprekken buiten beschouwing gelaten: de finaliteit is een sterk collectief verhaal met
een breed draagvlak.
Wij hopen dat deze tekst weerspiegelt hoe het (brede) samen-leven in deze stad ons na
aan het hart ligt en nodigen u uit deze nota te lezen als een engagementsverklaring van
1 Overigens leerde navraag bij de Vlaamse koepelorganisatie voor de kunsten (oKo) dat dergelijk breed gedragen lokaal kunstenoverleg ook in Vlaanderen – voorlopig? – zowat een unicum blijkt te zijn.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 5/22
de partners om samen met haar beleidsmakers na te denken en mee te bouwen aan een
nog b(r)oeiender cultuurleven in de Dijlestad.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 6/22
DE ACTOREN VOORGESTELD
’t ARSENAAL kent een rijke voorgeschiedenis,
dankzij het MMT dat al in 1956 werd opgericht. In 2006 nam Michael De Cock de fakkel
over van Guido Wevers als directeur van het theater. De nieuwe artistieke koers, met
een blik op de wereld en tal van samenwerkingen en kruisbestuivingen, wierp snel
vruchten af. Sinds 2006 wordt er meer gecreëerd, meer gespeeld, meer getoerd
(gemiddeld 165 reisvoorstellingen per seizoen) en is ook de publieksopkomst sterk
gestegen, zowel in de eigen zaal als op reis.
’t ARSENAAL kiest voor een mix van repertoire, hedendaagse stukken en nieuwe teksten
die in opdracht geschreven worden. Bekende producties zijn o.a. Kinderheil (met de
Queeste), De Pruimelaarstraat, Hitler is dood (met Braakland/ZheBilding), Belga, Drie
Zusters, Achter de wolken en Biechten. De bedoeling is om verhalen te brengen die een
venster op de wereld zijn. Daarnaast is er ook een focus op mondialisering, enerzijds
door in het buitenland te spelen, anderzijds door een zoektocht naar een alternatieve
canon. In de schoot van ‘t ARSENAAL werd GEN2020 opgericht: een platform voor
allochtone makers en spelers, dat een hefboom wil zijn naar de sector. Het project werd
door de Vlaamse gemeenschap uitgekozen als vuurtorenproject voor Vlaanderen. In de
komende jaren wordt er samengewerkt met Piet Arfeuille/Theater Malpertuis, Zomer van
Antwerpen, Le Manège Mons, TAZ, SIN-collectief en anderen.
Als Mechels gezelschap vervult ’t ARSENAAL een belangrijke ambassadeursrol voor de
stad in Vlaanderen, Wallonië en buiten de landsgrenzen. Zo zijn er samenwerkingen met
Mons 2015 en met zustersteden NADOR en Helmond. ’t ARSENAAL ontwikkelt een
alternatief internationaal circuit, dat volgt uit de inhoudelijke werking, met landen als
Marokko, Senegal, Turkije en Engeland.
Abattoir Fermé is een Mechels theatergezelschap dat werd
opgericht in 1999. De eerste jaren bespeelde het gezelschap het circuit van Mechelse
achterzaaltjes en parochiezalen, vanaf 2002 groeide het door naar het professionele veld.
Sinds 2006 wordt Abattoir Fermé structureel ondersteund binnen het Vlaamse
kunstendecreet. Abattoir Fermé creëert jaarlijks 3 à 4 nieuwe producties en speelt
gemiddeld 100 voorstellingen per jaar. Het hechte makers- en spelersensemble bouwde
een oeuvre uit van meer dan 50 projecten in allerlei disciplines (teksttheater,
performance, film, muziektheater, opera, concert, televisiereeks, publicatie enz.)
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 7/22
Abattoir Fermé presenteert zijn werk zowel lokaal als (inter)nationaal en gaat artistieke
samenwerkingen aan met de meest diverse artiesten en partners uit het Vlaamse en
internationale kunstenlandschap: van figurentheater tot popband, van elektronica-
muzikant tot operacomponist, van theateropleidingen tot filmscholen. De afgelopen jaren
werd het gezelschap met verscheidene producties vier keer geselecteerd voor het
jaarlijkse Theaterfestival; ontving het de Vlaamse Cultuurprijs voor Podiumkunsten voor
zijn “indringend en huiveringwekkend theater over de verhalen die de samenleving angst
aanjagen en over het theater zelf”, en werd het genomineerd voor de European Theatre
Prize for New Theatrical Realities. Bekende producties zijn o.a. Galapagos (2004), Moe
maar op en dolend (2005), De Chaostrilogie (2005-2007), Tourniquet (2007),
Mythobarbital (2008), Snuff (2009), Phantasmapolis (2010), Monkey (2011) en A Brief
History of Hell (2012).
De komende jaren heeft Abattoir Fermé een tiental nieuwe producties op stapel staan,
waaronder een coproductie met de Vlaamse Opera, een voorstelling voor kinderen, een
locatieproject, een musical en een film. Daarnaast blijft het gezelschap met zijn
repertoire internationaal toeren in o.a. Nederland, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland,
Oostenrijk, Italië, Polen, Noorwegen, Denemarken en Turkije.
Contour Mechelen is een kunstorganisatie,
gevestigd in Mechelen, die zich toelegt op de creatie en presentatie van bewegend beeld.
Contour is er om de twee jaar, twee maanden lang. Het festival profileert zich al van bij
de start in 2003 als “de eerste tentoonstelling in Vlaanderen die volledig aan videokunst
of bewegend beeld is gewijd”. De voorbije vijf edities heeft Contour afdoende aangetoond
bezieling en toekomst te hebben. Bewegend beeld kent een grote dynamiek als
kunstvorm en Mechelen is een kunsthistorische stad die bulkt van de interessante
locaties. Toch is het belangrijk dat elke editie een artistieke injectie krijgt. Daarom wordt
telkens gewerkt met een andere curator. Een architect of bureau en een grafisch
vormgever helpen met de inbedding en de aankleding van de tentoonstelling.
Contour 2013, 6de Biënnale voor Bewegend Beeld (24.08 – 3.11.2013) draagt de
stempel van Jacob Fabricius (DK). Deze curator kiest voor een beperkt aantal
tentoonstellingsplekken in de publieke ruimte of op semipublieke locaties. Deze plekken
worden om allerlei redenen bezocht: voor het plezier, uit noodzaak, vanuit een geloof of
onder dwang. Onder de titel ‘Leisure, Discipline and Punishment’ (‘vrije tijd, discipline en
straf’) onderzoekt Fabricius sociale functies en relaties binnen de maatschappij.
Contour maakt deel uit van een Europees netwerk van gevestigde internationale
biënnales. Met partners als de biënnales van Liverpool, Boekarest en Göteborg wordt de
actieradius veel breder, zodat nieuwe (co)producties een Europese rondreis kunnen
maken.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 8/22
Het Festival van Vlaanderen-Mechelen heeft als missie
een breed publiek, van volslagen leken tot doorwinterde melomanen, te prikkelen met
een kwalitatief internationaal en uitdagend aanbod van ‘klassieke’ muziek.
Het FvV Mechelen werd opgericht in 1972 en maakt deel uit van de Koepelorganisatie
Festival van Vlaanderen SV. Tot 2002 maakte het FvV Mechelen deel uit van de dienst
cultuur van de stad Mechelen. Met de oppensioenstelling van Marcel Kocken werd de vzw
verzelfstandigd. In 2010 werd voor de werking in Mechelen gekozen voor het festival
Mechelen hoort Stemmen, in 2011 verwierf het ook het Festival van Vlaanderen-
Mechelen/Kempen dat in het najaar, verspreid in de provincie Antwerpen plaatsvindt.
FvV Mechelen heeft zijn wortels in de stad. Met het openingsfeest – dat voor een zeer
breed publiek bedoeld is – wordt die band tussen Stad en Festival extra in de verf gezet.
Het FvV Mechelen was telkens partner voor de stadsevenementen (2000, 2005 en 2009);
het verleent ook zijn knowhow aan andere stadsgebonden initiatieven (Torens aan de
Dijle) en werkt bijna jaarlijks samen met CCM. Vanaf 2013 mikt het FvV Mechelen met
de organisatie van een internationaal hedendaags koorfestival – als slot aan Mechelen
hoort Stemmen – op een internationaal en meer gespecialiseerd publiek (uniek in
Vlaanderen).
40% van het publiek voor Mechelen hoort Stemmen komt uit Mechelen & rand-
gemeenten, 25% uit de rest van de provincie Antwerpen. In het najaar wordt de hele
provincie Antwerpen (van Averbode tot Hoogstraten en van Bornem tot Postel) bediend
met concerten van het Festival van Vlaanderen-Mechelen.
DE MAAN is één van de grote figurentheaters in
Vlaanderen. Voortbouwend op een rijke traditie in poppenspel staat DE MAAN vandaag de
dag garant voor actueel en grensverleggend figurentheater. DE MAAN creëert, repeteert
en speelt haar eigen voorstellingen in een historisch gebouw in het hart van Mechelen.
Tijdens een theaterseizoen is DE MAAN bijna dagelijks te bewonderen in receptieve
centra over heel Vlaanderen.
Voorstellingen van DE MAAN typeren zich door hun doorgedreven beeldend karakter, hun
oog voor detail en afwerking, hun variatie en innovatie in zowel uitvoering als
manipulatie van de gebruikte figuren. DE MAAN werkt vanuit een diep respect voor haar
doelpubliek dat hoofdzakelijk bestaat uit kinderen tot 12 jaar en hun begeleiders.
Artistieke kwaliteit en toegankelijkheid worden hoog in het vaandel gedragen.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 9/22
DE MAAN ontstaat in 1995 uit het Mechels Stadspoppentheater op het moment dat
Willem Verheyden de directiefakkel overneemt van Louis Contryn (zoon van
figurentheaterpionier en oprichter Jef Contryn). De rijke traditie en het opgebouwde
metier blijken een stevig fundament om op verder te bouwen. Onder artistieke leiding
van Willem Verheyden en met Paul Contryn als huisscenograaf en poppenmaker ontpopte
DE MAAN zich al snel tot het unieke figurentheater dat het nu is.
Kc nOna ontstond in 2001 als kunstencentrum in de
schoot van het Mechelse theatergezelschap Theater Teater. Het staat bekend als een
gastvrij huis in de Begijnenstraat met vele mentale en fysieke kamers, als een intieme en
karaktervolle theaterzaal en foyer voor een avontuurlijk publiek en voor weerbarstige
artiesten. De werking van kc nOna wordt gedragen door een klein team van gedreven
medewerkers en enthousiaste vrijwilligers.
Naast een ruim en gevarieerd kunstenaanbod (Theater, Dans, Film, Muziek) voor een
breed publiek koestert kc nOna zijn relatie met de artiesten. Kc nOna biedt niet alleen
onderdak, repetitie- en reflectieruimte maar ook artistieke, zakelijke en productionele
steun op maat. Kc nOna bouwt bruggen: tussen bezoekers en artiesten, het lokale en het
internationale, kunst en onderwijs.
Hedendaagse boeiende binnenlandse én buitenlandse producties vinden via kc nOna de
weg naar een Mechels publiek. Kc nOna blijkt meermaals de springplank te zijn voor
kunstenaars naar grotere podia in Vlaanderen en ver daarbuiten. Zo groeide ook het
Mechelse theatergezelschap Abattoir Fermé mede dankzij de steun van kc nOna. Dit
internationaal geroemd collectief blijft kind aan huis in kc nOna en gaat er steevast in
première.
kc nOna schrijft zich onveranderlijk in in een stedelijk netwerk. Dit uit zich in
meervoudige samenwerkingen tussen de professionele kunstenorganisaties (Festival van
Vlaanderen, Contour, Zefiro Torna…), stedelijke diensten (in het bijzonder
Cultuurcentrum Mechelen), onderwijs (Lessius Hogeschool) én particuliere initiatieven
(Dijlefeesten, persconferenties, boek- en filmvoorstellingen door derden…).
De gemiddelde bezettingsgraad in kc nOna bedroeg in het seizoen 2011-2012 80%.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 10/22
Het Vlaams vocaal-instrumentaal ensemble Zefiro Torna
werd opgericht in 1996, wordt sinds 2003 ondersteund door de Vlaamse Gemeenschap
en heeft sinds 2008 een convenant met de Stad Mechelen. Het ensemble werkt met
excellente musici afkomstig uit heel Europa. Zefiro Torna brengt het Europees cultureel
erfgoed uit de middeleeuwen, renaissance en barok op een unieke wijze tot leven. Dat uit
zich in de keuze voor authentieke instrumenten en historische zang-, speel- en
improvisatietechnieken, waarvoor het ensemble steunt op musicologisch onderzoek
(HIP).
Zefiro Torna beperkt zich niet tot een louter historische aanpak, maar koppelt deze aan
actuele kunstuitingen. Vanuit disciplines als literatuur, beeldende kunst, installatiekunst,
dans, traditionele en hedendaagse muziek, wordt er samengewerkt rond een variatie van
symbolische en allegorische thema’s. Dit resulteert in fascinerende Gesamtkunst met een
dieperliggende betekenis.
Zefiro Torna verwierf internationale faam met zijn veelzijdige aanpak. Het ensemble is
een welkome gast in gerenommeerde concertzalen en op talrijke muziek- en
kunstenfestivals. Hun creaties en cd-opnames, uitgebracht bij labels als Et’Cetera en
Homerecords, worden geregeld gelauwerd. In de nabije toekomst werkt het ensemble
samen met gezelschappen als het Vocalconsort Berlin, Frank Vaganée Trio, Abattoir
Fermé en ZOO/Thomas Hauert.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 11/22
DE WAARDE(N) VAN KUNST
“Als wij, burgers, onze kunstenaars niet steunen, dan offeren we onze verbeelding op aan het
altaar van de vulgaire realiteit, en blijven we achter zonder enig geloof en met waardeloze
dromen.”
- Yann Martel
Vooreerst...
De stad Mechelen zit in de lift. Wellicht is dat zowel het resultaat van gedeelde
beleidsinspanningen van meerderheid én oppositie (het politieke domein) als van bredere
maatschappelijke tendensen en bewegingen (bevolkingsevoluties etc.).
Hoe het ook zij: Mechelen scoort. Dat impliceert tegelijk dat er zich nieuwe uitdagingen
én opportuniteiten voor de toekomst aandienen: alleen al op demografisch vlak verwacht
Mechelen de komende decennia een toename van de stadsbevolking met goed 20.000
inwoners2 en oefent de stad steeds meer aantrekkingskracht uit op jonge tweeverdieners
én bedrijven.
De vraag stellen of een bloeiend kunst- en cultuurleven daar nu de motor dan wel het
gevolg van is, loopt het risico al snel te verzanden in een ‘kip-of-het-ei-discussie’. De
lange geschiedenis van de stad Mechelen illustreert dat roemrijke periodes van
welvarendheid, bevolkingsgroei en ontwikkeling op het vlak van de kunsten nooit een of-
of-verhaal zijn, maar eerder een spel van factoren die elkaar beïnvloeden en versterken.
Ook vandaag geldt dat de aanwezigheid van autonome kunstactoren in een stad tal van
positieve effecten voor die stad genereert én omgekeerd: dat een aangename woon- en
leefomgeving op haar beurt een kunstenaarsvriendelijk klimaat kan scheppen. Of nog:
culturele initiatieven die autonoom (van onderuit) ontstaan, worden vaak bakens voor
stadsbewoners en kunnen zo het bredere leven in een stad positief beïnvloeden in haar
uitstraling en leefbaarheid. Ook omgekeerd kan het algemene beleid van een stad een
aanzuigeffect creëren voor creatief en ander talent.
Feit is: zonder levendige kunstenscène zou het leven in eender welke stad minder
aangenaam zijn, minder hecht, minder dynamisch. Op economisch vlak betekent dat
minder tewerkstelling, minder horeca en handel, minder (creatief) ondernemerschap. Op
sociaal vlak: minder cohesie, minder diversiteit, minder wederzijds begrip. Op het
domein van de citymarketing: minder uitstraling, minder aantrekkingskracht. Enzovoort.
Kunst maakt m.a.w. intrinsiek deel uit van het perpetuum mobile dat een gezonde
samenleving laat draaien. Een excellent cultuurbeleid dient dan ook te vertrekken vanuit
de gedachte dat kunst en cultuur een fundamenteel en vanzelfsprekend onderdeel
van een gezond stedelijk weefsel zijn.
Met onderstaand discours willen de kunstenpartners een bescheiden, niet-exhaustieve
bijdrage leveren tot het zichtbaar maken van de meerwaarde en positieve effecten van
de kunsten in verhouding tot stad en maatschappij.
2 Volgens prognoses van de studiedienst van de Vlaamse regering zou Mechelen in 2030 105.000 inwoners tellen, wat neerkomt op een stijging van 40% t.o.v. 2000.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 12/22
Kunst smeedt banden
“Beware of artists. They mix with all classes of society and are therefore most dangerous.”
- Queen Victoria of England, 1819-1901
Goed 150 jaar geleden noopte het de toenmalige Britse koningin nog tot een
waarschuwend vingertje, maar in de steeds meer geglobaliseerde wereld van vandaag is
het gelukkig een evidentie: kunst en cultuur stimuleren dialoog en we genieten er
meestal samen van (in theaters, concertzalen, kerken, de openbare ruimte, expozalen
...). Culturele projecten brengen (doel)groepen samen, wisselen geschiedenissen uit én
stellen toekomstprojecten voor. Ze brengen kruisbestuivingen teweeg tussen bezoekers,
inwoners, generaties, wijken, sociale klassen en zo meer. Maar kunst smeedt ook banden
over tijdperken heen: kunst onderhoudt ons collectieve geheugen door culturele tradities
door te geven aan de huidige en toekomstige generaties én creëert tegelijk uniek, nieuw
erfgoed (nieuwe theaterteksten, audiovisuele of muzikale creatie-opdrachten, eigentijdse
interpretaties van bestaand repertoire enzovoort).
Net als andere centrumsteden is ook Mechelen steeds meer een patchwork van mensen
met verschillende culturele, etnische, filosofische, historische en/of religieuze
achtergronden. De gemeenschapsvormende aspecten van cultuur zijn genoegzaam
bekend: als werkplek waar nieuwe tijdelijke en duurzame sociale verbanden worden
gesmeed, bevorderen kunst en cultuur de maatschappelijke cohesie. Cultuur is m.a.w.
een glijmiddel – zelfs een essentiële tool – voor het samen-leven van individuen en
groepen in een stad. Culturele projecten stimuleren deze uitwisseling en maken (en
houden) een gemeenschap leefbaar: ze zijn voor een stad als Mechelen, met grote
demografische uitdagingen in het vizier, even onontbeerlijk als zuurstof voor een mens.
Kunst innoveert
“Zonder traditie is de kunst als een kudde schapen zonder herder, zonder innovatie: een lijk.”
- Winston Churchill
Kunstenaars creëren. Ze zijn het R&D-departement van een samenleving en kijken van
nature vaker vooruit dan achteruit. Met één oog terugblikkend in de achteruitkijkspiegel
van een rijke cultuurtraditie, experimenteren ze en formuleren ze nieuwe creatieve
ideeën, visies, concepten en connecties voor de toekomst. Ze stellen bestaande
denkbeelden in vraag of toetsen theorieën op hun houdbaarheidsdatum in een steeds
sneller veranderende wereld. Net als het onderzoek van wetenschappers is ook de
‘uitkomst’ van kunstenaars soms onzeker, maar vervult hun werk een essentiële R&D-
functie in elke moderne maatschappij. Door hun werk voor een publiek te presenteren,
zorgen ze bovendien voor maximale bekendmaking van die nieuwe ideeën in de
openbare ruimte. Kunstenaars zetten daarmee grondtonen uit die nieuwe dynamieken
kunnen teweegbrengen in alle domeinen van de samenleving (onderwijs, economie,
wetenschap enzovoort). Ze zijn essentieel voor het instromen van de creativiteit waar de
eenentwintigste eeuw behoefte aan heeft.
Mechelen is een stad met een rijk cultuurpatrimonium en historisch verleden, maar heeft
ook onmiskenbaar de drive, het potentieel en het menselijk kapitaal in zich om op
diverse domeinen een trendsetter te zijn. Het bestaan van diverse vernieuwende
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 13/22
kunstinitiatieven in Mechelen is dan ook een intrinsiek en waardevol onderdeel van een
stedelijke ontwikkeling die de toekomst in het vizier wil houden: de aanwezigheid van
innovatieve kunstenaars zorgt immers voor nieuwe creatieve impulsen, creëert een
hedendaagse dynamiek en verhoogt het culturele kapitaal van de stad.
In dat verband hernemen we een passage uit het vorige cultuurbeleidsplan (2008-2013)
van de stad: “Het cultuurbeleid van de stad moet kunstenaars die hier werken of
verblijven, stimuleren in hun creativiteit en kunstenaarschap.”
Kunst verhoogt de levenskwaliteit
“What art offers, is space – a certain breathing room for the spirit.”
- John Updike
Of kunst werkelijk de wereld kan redden, daarover lopen de meningen uiteen, maar feit
is dat een gezonde, democratische samenleving nood heeft aan publieke
discussieplatformen. In een tijd waarin de media en de academische wereld steeds
afhankelijker worden van marktmechanismen, tracht kunst een onbevangen en
autonome reflectiekamer te zijn waarin maatschappelijke tendensen overdacht kunnen
worden. Deelnemen aan kunst (ernaar kijken, zelf creëren, erover discussiëren ...)
wapent burgers om zelfbewust een plek in te nemen in de samenleving. Kunst stimuleert
de verbeelding, houdt spiegels voor, bevordert ons empathisch vermogen, stimuleert
kritische reflectie en collectieve problemsolving. Kunst geeft het onverklaarbare een plek,
overstijgt de dagelijkse handel en wandel, gaat op zoek naar dimensies voorbij de
zichtbare werkelijkheid – verhoogt, kortom, de levenskwaliteit van onze burgers.
Ook in Mechelen leveren de kunsten een waardevolle bijdrage tot het welzijn van haar
inwoners. Sociologen en stadsplanners wijzen geregeld op het feit dat de aanwezigheid
van mogelijkheden tot kwalitatieve kunstbeleving – nog los dus van wie er effectief aan
deelneemt – een positieve invloed heeft op het tevredenheidsgevoel van stadsbewoners.
Het aanbod dat de Mechelse kunstactoren bieden, is zonder meer groot, divers en
complementair te noemen – zie daarvoor ook de landschapstekening verderop in dit
document. Op een relatief kleine oppervlakte, makkelijk doorkruisbaar te voet of per
fiets, biedt deze stad aan haar inwoners een brede en kwalitatieve waaier aan
mogelijkheden tot ontroering, amusement, analyse, verwarring, confrontatie, feest,
troost, inzicht, kritiek, stilte én kabaal ... Die potentie tot verrijking van het leven willen
we graag benadrukken als deel van een dynamische stadsontwikkeling die wenst in te
zetten op het geluk en het thuisgevoel van haar inwoners.
Kunst zorgt voor uitstraling
“L’art ouvre les esprits, fait bouger les esprits, fait bouger la société.”
- Claire Roudenko-Bertin
Dat kunstenaars en een goed cultuurbeleid korte- én langetermijn-return voor een stad
genereren (met zowel meetbare effecten als een symbolische uitstraling), zal stedelijke
beleidsmakers niet vreemd in de oren klinken. Reeds anno 1500 was het Mechelse
stadsbestuur er zich bewust van dat het aantrekken van kunstenaars de welvaart en
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 14/22
uitstraling van de stad ten goede kwam3. De belangstelling voor kunst en de instroom
van artistiek talent rond 1500 zorgde voor artistieke vernieuwing en een internationaal
aanzien van de stad op het vlak van kunst en cultuur. In Mechelen wordt nog steeds met
trots teruggeblikt op deze periode van hoogconjunctuur, en terecht. De investeringen die
destijds door o.a. Margareta van Oostenrijk en het stadsbestuur gemaakt werden, staan
500 jaar later nog steeds overeind. Letterlijk, in de vorm van het paleis van Margareta
van Oostenrijk (het huidige gerechtshof) en Margareta van York (de huidige
Stadsschouwburg); figuurlijk in de vorm van de muziek, poëzie en schilderkunst die o.a.
de Margareta’s en verschillende monseigneurs door gerenommeerde kunstenaars lieten
creëren. Ook Mechelen en de podiumkunsten gaan echter al ruim zes eeuwen (!) hand in
hand: de eerste rederijkerskamer ontstond in 1471 en het eerste Landjuweel vond hier in
de 15e eeuw plaats4.
Fast forward nu: recenter bracht o.a. het Impacts 08 Research Programme – een
onderzoek van de plaatselijke universiteit naar de impact van het programma Culturele
Hoofdstad op de stad Liverpool – in kaart hoezeer kunst en een ambitieus, breed
gedragen cultuurbeleid (in dit geval met dank aan het programma Culturele Hoofdstad)
positieve effecten teweegbrengt op zowat alle domeinen van de stedelijke biotoop:
buurtleven, toerisme, economie, onderwijs, horeca, erfgoed, cultuurbeleving,
demografische groei …
Een bruisend kunstleven verhoogt met andere woorden de uitstraling van de stad. Ook in
Mechelen dragen de aanwezige kunstorganisaties vandaag zonder enige twijfel bij tot een
positief imago dat tot ver buiten de stadsgrenzen reikt. De Mechelse partners opereren
immers niet alleen vanuit en in de eigen stad, maar óók (en in verregaande mate)
bovenlokaal: ze gaan op tournee in Vlaanderen én daarbuiten, zorgen voor positieve
berichtgeving in de media, zetten (inter)nationale coproducties op, lokken bezoekers van
heinde en verre naar Mechelen, bieden speelplekken of artistieke residenties aan niet-
Mechelse artiesten die zo de stad leren kennen ...
Door hun stevige lokale verankering (cfr. de landschapstekening) dragen de Mechelse
professionele kunstactoren het merk ‘Mechelen’ uit en stimuleren ze het aanzuigeffect
naar o.a. jonge tweeverdieners en bedrijven. Ze realiseren, kortom, op dagelijkse basis
het idee van de grenzeloze stad – een van de ambities uit het vorige cultuurbeleidsplan
van Mechelen.
Kunst is een economische motor
“Creativity and human talent are fast becoming powerful engines for economic growth and
development.”
- Creative Economy Report 2008, Verenigde Naties
De spill-over-effecten van de kunsten naar andere domeinen van de samenleving,
waaronder de economie, haalden we hierboven al kort aan (cfr. “Kunst zorgt voor
uitstraling”). Onder het motto “What’s treasured, is measured” was er de jongste jaren
inderdaad veel aandacht5 voor de economische effecten van kunst, cultuur en de
3 Cfr. Dames met Klasse, Margareta van York/Margareta van Oostenrijk, Davidsfonds Leuven, 2005 4 Cfr. De geschiedenis van Mechelen, van Heerlijkheid tot Stadsgewest, Raymond van Uytven, 1991
5 Zie o.a. de Creative Economy-rapporten van de VN; The rise of the creative class (Richard Florida, 2002), Why are the arts a good public sector investment? (National Assembly of State Arts Agencies, 2010); Creatieve
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 15/22
creatieve industrieën. Daarin komt steevast naar voren dat de kunsten fungeren als
belangrijke economische groeimotoren. In de eerste plaats genereren de professionele
kunsten uiteraard – zowel rechtstreeks als indirect – jobs, en daarmee belasting-
inkomsten. Maar de aanwezigheid van kunst en cultuur in een stad blijkt ook als een
magneet te werken op creatieve mensen, investeerders en innoverende bedrijven. Kunst
trekt daarenboven het hele jaar door bezoekers aan en stimuleert daarmee andere
sectoren in economische dalperiodes: de impact van pakweg een avondje theater gaat
immers verder dan louter de prijs van het toegangsticket – denk aan dagtoerisme, hotel,
shopping, restaurantbezoek …
De precieze economische impact van de kunsten in kaart brengen, is en blijft een
delicate oefening. Zoals uit eerdere punten in dit hoofdstuk blijkt, vertegenwoordigen de
kunsten immers vele functies in een samenleving en laten ze zich beter niet exclusief
valoriseren in euro. Tegelijk mag het geen taboe zijn om de economische meerwaarde
van de kunsten te erkennen en de ondersteuning van deze kunsten te zien als relatief
beperkte investeringen met grote terugverdieneffecten. De Mechelse professionele
kunstenorganisaties trekken ieder seizoen tienduizenden bezoekers aan, werken jaarlijks
met enkele honderden artiesten, freelancers en toeleveranciers en stellen tientallen
mensen tewerk in vast dienstverband. Men hoeft geen econoom te zijn om daarin het
bescheiden, maar onmiskenbaar potentieel te zien voor een aantrekkelijk klimaat voor
bedrijven en gezinnen, voor de orderboeken bij lokale handelaars of voor volle
caféterrassen.
industrieën in Vlaanderen: mapping en bedrijfseconomische analyse (Flanders DC, Antwerp Management School, 2011); Kunst & economie – reflecties omtrent financiering (KUL – Fac. Economie en Bedrijfswetenschappen, 2011); Is belastinggeld investeren in cultuur economisch zinvol? (Prof. Bart Van Looy e.a., in Courant #98, VTi, 2011)
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 16/22
BEKNOPTE LANDSCHAPSTEKENING
Wat meteen opvalt wanneer we het professionele kunstenlandschap in Mechelen in kaart
brengen, is de grote diversiteit van het culturele aanbod in de stad. Mechelen telt –
naast de stedelijke cultuurdiensten en het liefhebberscircuit – op een relatief bescheiden
oppervlakte een biënnale voor videokunst, een reizend ensemble voor oude muziek, drie
theatergezelschappen met elk zeer diverse profielen, een multidisciplinair
kunstencentrum én een festival voor klassieke muziek.
Daarnaast zijn er uiteraard nog verschillende andere spelers actief – denken we alleen al
aan Circus Ronaldo. De radius van deze landschapstekening beperkt zich echter bewust
tot het terrein waarbinnen de opstellers van deze nota actief zijn: dat van professionele,
producerende organisaties die opereren binnen het kader van het Vlaamse
Kunstendecreet.
We kunnen zonder meer stellen dat alle professionele organisaties stevig in de stad
Mechelen zijn ingebed. Hun ‘standplaats’ is geen toevalligheid of louter formele keuze:
zonder uitzondering kiezen de organisaties voor een stevige lokale verankering. Hun
aanwezigheid in (en keuze voor) de stad Mechelen vormt mee de identiteit en het DNA
van de organisatie: dankzij hun ontstaansgeschiedenis (bv. DE MAAN, Abattoir Fermé, ’t
Arsenaal); de zichtbaarheid van hun infrastructuur; het opzetten van projecten in de
Mechelse openbare ruimte (bv. kc nOna, Contour Mechelen), het meedragen van het
merk Mechelen in hun naam (bv. Contour Mechelen, Festival van Vlaanderen –
Mechelen), het brede draagvlak bij het Mechelse publiek (hoge publieksbezettingsgraden
bij elk van de actoren), enzovoort.
Ondanks het relatief grote aantal spelers op een kleine oppervlakte, zijn de Mechelse
kunstenorganisaties erg complementair: ze vertrekken vanuit andere disciplines,
artistieke profielen en doelpublieken, en bespelen met hun competenties elk een
verschillende markt. Dat betekent nochtans niet dat ieder op zijn eigen culturele eiland
opereert, integendeel: er is een grote compatibiliteit tussen organisaties onderling. De
partners kennen elkaars werking goed en zetten geregeld samenwerkingsverbanden
op: van artistieke coproducties tot het delen van repetitieruimtes, van copresentaties tot
gemeenschappelijke promotie en communicatie, van gezamenlijke opleidingen tot het
aanleggen van ‘vrijwilligerspools’. Ook de totstandkoming van dit memorandum toont
aan dat de partners overleg en dialoog met elkaar meer dan ooit wenselijk vinden.
De diversiteit en complementariteit van de Mechelse kunstenscène wordt ook door
externen zo ervaren. Dat bleek onlangs nog uit de keuze van het Vlaams Theater
Instituut (VTi) om haar project Jonge Sla (2011) in Mechelen te lanceren. Het VTi zag in
de grote diversiteit en omwille van de bestaande samenwerkingsverbanden tussen de
Mechelse actoren, de ideale omstandigheden voor een piloottraject over duurzaamheid
en ecologie in de Vlaamse Podiumkunsten.
De Mechelse kunstenorganisaties zijn als culturele producenten eveneens complementair
aan het bestaande aanbod vanuit de stad: ze vertrekken vanuit eigen sterktes en
beschikken over de knowhow, ervaring en creativiteit om projecten op te zetten die een
stadsdienst van nature uit niet kan realiseren.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 17/22
Opvallend is ook dat elk van de niet-stedelijke partners op projectbasis samenwerkings-
overeenkomsten met het Cultuurcentrum Mechelen (CCM) heeft lopen: het gaat
daarbij zowel om (co-)presentatieverbanden als om infrastructurele of logistieke
ondersteuning, coproducties, gedeelde communicatie, afspraken rond een
complementaire programmering voor de regio (wie programmeert wat en voor wie?)
enzovoort. De communicatie met het Cultuurcentrum Mechelen wordt door elk van de
partners als uitstekend ervaren en zij willen hiervoor hun uitdrukkelijke waardering
uitspreken. Het is ons inziens een modelvoorbeeld van samenwerking tussen een
stedelijke instelling en de lokale professionele actoren dat als inspiratiebron kan dienen
voor andere Vlaamse gemeenten en centrumsteden.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 18/22
DE TOEKOMST VAN HET KUNSTENBELEID IN MECHELEN:
EEN PLEIDOOI IN 4 PIJLERS
De professionele Mechelse kunstenorganisaties stellen in deze nota vier pijlers voor een
toekomstig kunsten- en cultuurbeleid van de stad voor.
Eerder dan een reeks vrijblijvende, losse ideeën te lanceren, lijkt de juiste insteek voor
deze nota ons om vier uitgewerkte kapstokken aan te bieden. De partners willen zich
expliciet engageren om deze brede aandachtspunten uit te werken tot concrete acties
voor (en met) de nieuwe bestuursploeg.
Deze vier pijlers voor een gezond toekomstig kunstenbeleid in Mechelen zijn:
ENGAGEMENT
- een constructieve, permanente en intensieve dialoog
tussen de kunstenpartners en de stad (bestuur en administratie) -
DYNAMIEK
- het omarmen van de bestaande diversiteit en complementariteit van de actoren,
met een open blik op nieuwe initiatieven, thema’s en ontwikkelingen -
INVESTERING
- een transparant en objectief ondersteuningskader,
met gelijkberechtiging voor de actoren en ruimte voor beleidseigen accenten –
UITSTRALING
- hoger inzetten op het versterken van elkaars imago en zichtbaarheid,
zowel in de stad als in een (inter)nationale context –
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 19/22
1. ENGAGEMENT
“Overleg tussen de stad en haar kunstenveld wordt een evidentie.”
Continueren en intensifiëren van samenwerkingsverbanden tussen
kunstenorganisaties en de stedelijke diensten.
Naast de vele vruchtbare samenwerkingen tussen de kunstenorganisaties onderling, zijn
bestaande projecten met o.a. Cultuurcentrum Mechelen en Dienst Musea dermate
succesvol dat ze vragen om een productief vervolg of een (projectmatige of structurele)
uitbreiding. Een permanente alertheid en goede communicatie van beide kanten is
aangewezen om dergelijke kansen te (blijven) benutten.
Ondanks bestaande succesformules is het huidig overleg tussen stedelijke en niet-
stedelijke actoren té ad hoc. Hierdoor verdwijnen opportuniteiten tot samenwerking en
kruisbestuiving tussen het stedelijk cultuurbeleid en de kunstactoren al te vaak onder de
radar. Er is daarom nood aan regelmatige, structurele overlegmomenten tussen
kunstenorganisaties en schepen van cultuur, departementshoofd en dienst cultuur,
cultuurbeleidscoördinator, de raadscommissie cultuur met alle politieke fracties, en alle
cultuuractoren op het terrein.
Een bottom-up benadering bij de organisatie van een stadsfestival.
De stadsfestivals in hun huidige vorm schieten hun doel voorbij. De partners wensen
meer aandacht voor het talent en de expertise die in-house aanwezig zijn en vragen om
verregaand en voldoende op voorhand ingeschakeld te worden bij zulke evenementen.
Zij bepleiten dit in de overtuiging dat het de kwaliteit, kostenefficiëntie, (inter)nationale
uitstraling, langetermijneffecten, de betrokkenheid van de inwoners én het
publieksbereik zal doen toenemen. Mits een vernieuwd kader stellen de partners graag
hun intellectueel en cultureel kapitaal ter beschikking om een ambitieus stadsfestival
mee in te richten, zowel inhoudelijk als vormelijk. De partners zijn eveneens van mening
dat een evenement van die grootorde slechts vijfjaarlijks moet plaatsvinden in plaats van
de huidige triënnale.
2. DYNAMIEK
“Na Mechelen Kinderstad, nu ook Mechelen Kunststad!”
Een aantrekkelijk klimaat voor kunstenaars en kunstbelevers
De huidige kunstenorganisaties in Mechelen hebben verschillende opdrachten en elk een
duidelijke eigenheid. In al zijn diversiteit is het een kleurrijk palet dat wonderwel erg
complementair werkt. Maar Mechelen kan en moet nog meer kleur nastreven, om zo een
straffere coloriet te genereren. De partners wensen Mechelen de ambitie toe om hoog en
consequent in te zetten op kunst en in samenspraak met het veld een ambitieus
kunstenbeleid te ontwikkelen dat (nog) meer aandacht heeft voor het belang van de
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 20/22
bestaande kunstinitiatieven en tegelijk instroom van nieuwe kunst (zowel individuele
artiesten als organisaties) mogelijk maakt. Dit impliceert een betere kennis van het
bestaande veld, een vinger-aan-de-pols-beleid m.b.t. nieuwe projecten en tendensen,
een proactieve werving en het scheppen van een aantrekkelijk artiestenklimaat. De
partners engageren zich om hierin op permanente basis input te voorzien en voorstellen
te doen.
Nieuwe stadsinitiatieven als opportuniteit voor samenwerking
Alle Mechelse kunstenorganisaties hebben vorig jaar een artistiek en zakelijk
meerjarenplan (2013-2016) ingediend bij de Vlaamse overheid en hopen om dat vanaf
volgend jaar volop te kunnen realiseren. Een deel van de ambities staat reeds vast,
tegelijk is een kwalitatief kunstenveld – net als de stad en samenleving waarin ze
opereert – voortdurend in beweging. De partners stellen zich daarom blijvend open voor
(nieuwe) plannen en accenten van het stadsbestuur en evalueren in welke mate zij zich
daarin kunnen inschrijven. Bestuur en administratie van hun kant voorzien in een kader
en bijhorende middelen waarbinnen zulke engagementen zich kunnen ontplooien.
Over domeinen heen
Het installeren van structurele overlegmomenten (cfr. 1e pijler) moet leiden tot het tijdig
detecteren van nieuwe en onvermoede opportuniteiten, ook buiten het domein van de
kunsten. Een betere wederzijdse informatiedoorstroming kan trajecten stimuleren tussen
de kunsten en thema’s als diversiteit, jeugd, innovatie, ecologie, cultuureducatie ... Dat
zal nieuwe, frisse en hopelijk duurzame verbonden opleveren tussen de kunsten-
organisaties en Mechelse actoren uit allerlei domeinen: wijkhuizen, scholen, buurten uit
de periferie, jeugdhuizen, de dienst diversiteit, kinderen, senioren, enzovoort.
3. INVESTERING
”De Stad investeert in de kunsten, de Kunsten investeren in de stad.”
Anders investeren
De partners spreken hun uitdrukkelijke waardering uit voor de realisatie om tijdens de
voorbije legislatuur een ruim budget voor cultuur te vrijwaren. Zij zijn echter ook
overtuigd dat deze middelen, na een evaluatie, nog efficiënter ingezet kunnen worden.
Zo zijn de kunstenorganisaties van mening dat zij, mits een verhoging van de stedelijke
middelen voor de kunsten, exponentieel aan daadkracht en impact kunnen winnen. Dat
zal resulteren in een verhoogde uitstraling en return naar de stad.
De kunstenpartners wensen eveneens een gezamenlijke aanpak, een betere afstemming
én politieke steun op het vlak van privé-sponsoring: zonder taboes, maar in de
wetenschap dat privé-sponsoring van de kunsten in Vlaanderen steeds aanvullend en niet
aansturend werkt.
Ook de afstemming van lokaal en Vlaams beleidsniveau wordt een hot topic, zeker na de
evaluatie van het Kunstendecreet later dit jaar. De partners wensen uitdrukkelijk in dit
overleg betrokken te worden en constructieve input te leveren.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 21/22
Een transparant, stedelijk ondersteuningskader dat vertrekt van
gelijkberechtiging voor de actoren en met ruimte voor beleidseigen accenten.
De noodzaak tot een transparanter ondersteuningskader voor de kunsten kwam reeds in
het cultuurbeleidsplan 2006-2013 van de stad Mechelen naar voren, maar vond
onvoldoende vertaling naar de realiteit. Dit wordt door de partners als een
onrechtvaardige scheeftrekking ervaren. Zij hebben wat dit betreft concrete
denkoefeningen gemaakt en engageren zich om deze in het begin van de nieuwe
legislatuur, in overleg met de bevoegde administratie en Schepen, verder te ontwikkelen
tot een model dat een duidelijk kader biedt voor de komende jaren. Inzet is om nog in
2013 tot een meer gebalanceerd en integraal beleid te komen dat rekening houdt met
zowel historische verworvenheden én beleidseigen investeringsaccenten als met
noodzakelijke positieve correcties.
4. UITSTRALING
“Mechelen pakt uit met kunst!”
De kunstenpartners wensen een structureel overleg met de stad over de
cultuurcommunicatie en perswerking.
De stad Mechelen pakt voorlopig te weinig uit met de verwezenlijkingen van haar
professionele kunstenorganisaties. Prijzen en erkenningen, (inter)nationale tournees of
bijzondere artistieke projecten moeten zich vandaag door allerlei procedures worstelen
alvorens – al dan niet – opgepikt te worden door de stad. Nochtans fungeert Mechelen
regelmatig als voedingsbodem en/of achtergrond voor dergelijke realisaties. Perswerking,
cultuurcommunicatie, digitale opportuniteiten, affichering en bewegwijzering,
stadspublicaties ... zijn in dit verband toe aan een nieuwe visie.
De kunstenpartners bepleiten hierbij een gelijkberechtiging voor de stedelijke
evenementen en projecten van de niet-stedelijke professionele organisaties. Als insteek
hiervoor hernemen we de visie dat de ondersteuning van de kunsten een beperkte
investeringen is met grote maatschappelijke terugverdieneffecten. We zijn ervan
overtuigd dat een nieuwe en flexibeler aanpak van de cultuurcommunicatie een win-
winsituatie creëert: voor de kunstenorganisaties een grotere ruchtbaarheid aan projecten
en dagelijkse werking, voor de stad een verhoogde en bovenlokale uitstraling.
De kunstenpartners dragen de naam en faam van Mechelen Kunststad uit.
De cultuurparticipatie in de stad stemt hoopvol, maar kan nog beter. We moeten méér
signaleren aan de Mechelaar dat hij/zij trots mag zijn op het cultureel aanbod in de stad
en de (inter)nationale weerklank en uitstraling van haar spelers. De lokale, bovenlokale
en internationale kwaliteit en uitstraling van de spelers moet zichtbaarder worden
gemaakt. De kunstenorganisaties zijn eveneens bereid inspanningen te leveren om het
merk Mechelen nog meer uit te dragen.
De stad Mechelen van haar kant moet zelf méér overtuigd geraken van de kwaliteit,
impact en meerwaarde van de kunstenorganisaties voor haar huidige én toekomstige
inwoners. Het stadsbestuur moet durven uitpakken met een vooruitstrevend beleid
inzake kunsten en de realisaties van haar professionele kunstenorganisaties integraal
meenemen in haar cultuurtoeristische, marketinggelieerde én economische presentaties.
Mechels Kunstenoverleg – visietekst 2013-2018 – pg. 22/22
De intensifiëring van de dialoog tussen stedelijke en niet-stedelijke actoren (zie ook 1e
pijler), is hierin een cruciaal actiepunt.
Zo blijven kunsten als een evidente maatschappelijke meerwaarde op de agenda staan,
wordt een betere afstemming tussen alle diensten en actoren mogelijk en is er een
efficiëntere doorstroming van informatie en promotie, zowel naar inwoners als externen.
Recommended