View
10
Download
0
Category
Preview:
Citation preview
Nieuwsbrief Centrum
Nieuwsbrief november 2013: Jaargang 4, nummer 7
De laatste vriend van Napoleon
Aanleiding
Sommige verhalen overtreffen
de fantasie. Zoals het verhaal
van Kolonel Pierre Maufroy: de
laatste vriend van Napoleon. Als
Napoleon in oktober 1813 na zijn
mislukte Russische veldtocht in
Leipzig verslagen wordt, trekken
alle Fransen zich terug op Frans
grondgebied.
Begin 1814 is Nederland bevrijd van
het Franse regime. Behalve een heel
klein stukje: Delfzijl. Dankzij de
koppige Franse kolonel Pierre
Maufroy, blijft Delfzijl nog zes (!)
maanden in Franse handen.
Project
Onder de titel De laatste vriend van
Napoleon organiseert IVAK de
Cultuurfabriek van november 2013
t/m juni 2014 een reeks muziek- en
theateractiviteiten in het kader van
de herdenking van tweehonderd
jaar Ontzet Delfzijl, tweehonderd jaar
Koninkrijk der Nederlanden en twee-
honderd jaar Koninklijke Landmacht
(tevens een belangrijke partner in
het project).
Het initiatief is een vervolg op het
opera-evenement Carmen in Delfzijl
dat IVAK de Cultuurfabriek in 2010 in
samenwerking met Opera Spanga
produceerde.
De Rattenvanger van De Zijlen, de kerst-
voorstelling die in 2012 gespeeld werd in Theater
de Molenberg, vormde de prelude op het
evenement. De voorstelling stond in het teken
van de Franse tijd. Het publiek leerde
personages en gebeurtenissen kennen, die ook
in de slotvoorstelling De laatste vriend van
Napoleon voorbij zullen komen.
Slotvoorstelling (eind mei begin juni 2014)
De muziektheatervoorstelling op locatie vormt
het hoogtepunt van het project, en belooft
onder regie van regisseur Ruut Weissman, o.a.
bekend van de succesvolle musical Hij gelooft in
mij, een prachtig spektakel te worden met grote
namen uit de Nederlandse theater-wereld.
De laatste vriend van Napoleon vertelt het
verhaal van de Franse legeraanvoerder,
oorlogsfanaat en charmeur Pierre Maufroy. Hij
verschanst zich in het bolwerk Delfzijl en weigert
te geloven dat Napoleon verslagen is. Stans
Roggepol, leidster van het Oranjegezinde
verzet, zet alles in het werk om de bullebak
van de Noord Groningse grond te verjagen.
Ze regelt een ontmoeting met Maufroy, en
schakelt daarbij de hulp in van haar mooie
dochter Duifje. Maufroy is op slag verliefd. Het
voorstel: de Franse legeraan-voerder trekt zich
terug uit Delfzijl, als hij Duifje in ruil daarvoor
mag meenemen naar het verre Frankrijk…
INHOUD
De laatste vriend van
Napoleon 1
Ondernemer aan het
woord 2
Muziekfestival Delfzijl 4
Bewoner aan het
woord 6
Galerie HOP 8
Bewonersbijeenkomst 9
Opening VVV 10
Activiteitenprogramma
t/m december 2013
Meer informatie over
het project en de
theatervoorstelling
vindt u op
www.IVAK.net.
2
Ondernemer aan het woord
Het is oktober en de herfst doet zijn
intrede als ik richting de Schoolstraat
loop. Daar heb ik een afspraak met Jan
Snijder (63) en Anneke Snijder-Raatjes
(59). Samen hebben ze een dochter en
een zoon.
Jan en Anneke hebben elkaar leren
kennen bij Wigboldus in Groningen.
Anneke werkte op de administratie en
Jan deed de inkoop van keukens en
een enkele keer ook de verkoop. Door
verschillen van inzicht met zijn werk-
gever vertrok Jan bij Wigboldus en zag
kansen in de makelaardij. Makelaardij
Groningen, onderdeel van de Friesland
bank, was de start van een lange
carrière in het onroerend goed.
Het huidige pand aan de Schoolstraat 2.
In 1981 werd Jan overgeplaatst naar kantoor Delfzijl
aan het Buiskoopplein. Dit was ook de reden om
van Hoogezand naar Delfzijl te verhuizen. Anneke
zette zich in voor de organisatie Moeder voor
Moeders, totdat ze het kantoor Snijder-Molenhuis
begonnen. Vanaf dat moment heeft ze zich
volledig aan het gezin gewijd.
Begin jaren tachtig waren moeilijke tijden in het on-
roerend goed, de rente was torenhoog, boven de
11% en er werden te weinig huizen verkocht.
Toch bleef Jan doorgaan en zag een
uitdaging om Makelaardij Molenhuis aan de
Landstraat over te nemen. In 1988 werd dit
een feit en verhuisde het kantoor naar de
overkant onder de naam Snijder-Molenhuis.
Snijder-Molenhuis was toen de enige NVM
makelaar. NVM is een organisatie waar een
makelaar lid van kan worden met als doel
een stuk zekerheid en waarborg te bieden
naar de klant. NVM zorgt voor bijscholing
van de makelaar en bemiddelt in geschillen
tussen klant en makelaar. Voorheen werden
de makelaars beëdigd op de rechtbank,
echter is het nu een vrij beroep, maar de
NVM wil dat zijn leden aan de eisen blijven
voldoen en beëdigend nog altijd de nieuwe
leden.
Het bedrijf groeide, de woningstichting
Delfzijl werd klant, verzekeringen en
hypotheekverstrekking werden toegevoegd
en het aantal personeelsleden steeg naar 7
personen. Ook Anneke gaat meewerken in
het bedrijf, zij neemt de administratie voor
haar rekening. Jan is altijd meegegaan op
de golven van de verkoop van het
onroerend goed en blijft vertrouwen hebben
in de aankoop/ verkoop van een huis of
bedrijfsruimte. Volgens hem past de markt
zich aan en daarom heeft hij ook besloten
zelf het nodige aan te passen. De huur aan
de Landstraat werd opgezegd, de
hypotheekverstrekking en verzekering
werden afgestoten. >>
3
<< Nu richt hij zich alleen op
het makelen. Aan de School-
straat hebben ze een deel
van het pand van D-reizen
gehuurd en bij hun ruime
entree van de woning aange-
trokken. Bij binnenkomst in de
ontvangsthal zie je direct dat
alles nieuw en strak is. De
lichte kleuren op de muren
nodigen uit om verder te
lopen richting het secretariaat
waar Anneke de klanten
ontvangt. Rechts van de
entree is de spreekkamer van
Jan. Ruim, netjes en weinig
franje, gewoon mooie kunst
aan de muur en 1 grote vaas
op de vloer. Ook hier zijn de
kleuren helder en de meubels
licht van kleur. Kortom in een
woord gezegd “mooi”.
Als we praten over Delfzijl,
toen en nu, geven ze aan dat
het jammer is dat Delfzijl zo
vaak negatief in de publiciteit
is. De uittocht van Delfzijl is
mede te danken aan het feit
dat de jeugd die elders gaat
studeren niet terug komt
omdat er te weinig werk-
gelegenheid is voor goed
opgeleide mensen. Daarnaast
is er ook geen woonplicht
meer voor ambtenaren en
ziekenhuispersoneel. Ook de
omvang van de industrie is
niet geworden zoals men had
gedacht. En als laatste
natuurlijk de weg tussen
Groningen en Delfzijl.
Vanaf 1988 is dit pand in gebruik genomen door Makelaardij Snijder-
Molenhuis aan de Landstraat 6.
In 2008 hebben Anneke en Jan
al besloten om in het centrum
te gaan wonen: Wonen in het
centrum heeft echt veel voor-
delen. Gezelligheid, betrokken-
heid en alles onder handbereik.
Het Molenbergplein vinden wij
ook echt een aanwinst.”
Over hoe het zal worden in het
centrum hebben ze toch
gemengde gevoelens. Het
plan is goed, maar rigoureus.
De Vennenflat kan opgeknapt
worden door nieuwe entrees
en andere zaken die
gedateerd zijn. Ook aan de
buitenkant is er wel iets te
bedenken, denk aan het oude
douanekantoor. De flat heeft
altijd vol gezeten en het
centrum heeft schreeuwende
behoefte aan huurwoningen in
alle leeftijdsklasse.
Bovendien is altijd door de
gemeente Delfzijl gezegd, eerst
bouwen dan slopen. Voor wat
betreft de winkels zouden ze de
plekken waar de meeste leeg-
stand is moeten afstoten als kern-
winkelgebied en juist daar waar
de panden die nu vol zitten zo
laten en als kernwinkelgebied
merken.
Daarnaast komt de opening-
stelling op zondag nog even aan
de orde: “Dit is een gemiste kans
voor de gemeente Delfzijl, want
nu gaat de consument naar
Appingedam. De ondernemer
zou zelf moeten kunnen bepalen
of hij wel of niet op zondag open
gaat.”, aldus Jan.
Wel vinden Jan en Anneke dat er
meer afstemming moet zijn om-
trent de openingstijden van de
winkels in het centrum: “Hier is
een belangrijke rol weggelegd
voor de Handelsvereniging. Alle
tijden overdag gelijk, de koop-
avond afschaffen en 1 keer per
maand een koopavond tot 21.00
uur met extra activiteiten, al is
het een dweilorkest. Beter 1
goede kwaliteitskoopavond dan
4 avonden die te weinig worden
bezocht.” >>
Een oude foto van het Buiskoolplein, waar in de jaren ‘80
Makelaardij Groningen gevestigd was. (bron: www.delcampe.net)
4
<< Op mijn vraag wat ze zouden doen als ze
een week bestuurder van Delfzijl mochten zijn,
krijg ik het volgende antwoord: Jan zou de
burgemeester en de gemeenteraad vragen
zich nog eens ernstig te bezinnen op de
verkwisting van geld door het afbreken van de
Vennenflat en het verplaatsen van de
daaronder aanwezige ondernemers. Dit geld
kan beter besteed worden aan de vitalisering
van het centrum. Neem als voorbeeld het
Molenbergplein.
Daarnaast zou er een ambtenaar moeten
worden aangesteld om startende ondernemers
aan te trekken en te begeleiden in alle
aspecten, zoals huisvesting, financiering en haal-
baarheid.
Anneke zou meer handhaving willen om de vele
fietsen en vooral brommertjes die in het centrum
rijden te bekeuren. Zij voorziet door dit gedrag
nog grote ongelukken en dan is het te laat.
We sluiten het gesprek af en lopen nog even
naar buiten voor een foto. Jan legt uit dat er nog
meer belettering aan de buitenkant komt. Het
kantoor Makelaardij Snijder Molenhuis is een
aanwinst voor de Schoolstraat.
HENDRIK SMAAL IN GESPREK MET ANNEKE EN
JAN SNIJDER
Muziekshow op het Vennenplein
Vanaf 19.00 uur lopen het
plein en de tribune gestaag
vol. Een beetje verweesd ben
ik, als mij een plekje wordt
toegewezen op de nagenoeg
nog lege tribune voor
genodigden. Om 19.15 uur
loopt het aantal bezoekers al
tegen de 1.000. Op het, tot
dan toe, lege plein gaan in de
opkomende schemering de
grondlichten aan. Het Dweil-
orkest de Olietappers – uit
Schoonderbeek uiteraard – zet
in en speelt er lustig op los. De
sfeer komt er direct in.
Fascinerend zijn twee licht-
kanonnen op hoogwerkers,
die zo’n 10 meter boven de
grond diagonaal tegenover
elkaar staan. Deze lichtbun-
dels vangen het Dweilorkest in
spotlights, wat mooie lang-
gerekte schaduwen werpt op
het plein in schemering.
10 minuten voor aanvang zijn
er minstens 2.000 bezoekers,
terwijl in de toenemende
duisternis de tribune voor
genodigden zich langzaam
vult. Om 20.02 uur zet het
Dweilorkest, een klein orkest,
maar met een geweldige
schwung, het Gronings volks-
lied in. Alle bezoekers, ook die
op de tribunes, zingen uit volle
borst de eerste twee coupletten.
Een bijzondere ervaring! De
presentie is in handen van Karin
Stegmeijer, die de verschillende
korpsen zal introduceren, maar
eerst het woord geeft aan Jan
Wolthof, wethouder Cultuur.
Deze opent de derde editie van
deze grote muziekshow die het
muziekfestival van 20 en 21
september 2013 gaat afsluiten.
Uit een voor niemand zichtbare
hoek, afgeschermd door grote
zeildoeken, klinken een paar
korte klappen op de grote trom.
De spots draaien naar deze
hoek en de show- en drum-
fanfare “Oranje” uit IJsselmuiden
Een groot, gedisciplineerd
korps, dat een voorstelling
geeft met fraaie choreografie.
Soms wordt de juiste toon net
niet gehaald. Jammer, maar
logisch. Stel je voor, je loopt in
een stevig tempo terwijl je een
gesprek voert met een
medeloper, dat is al niet
makkelijk. Maar dan praat je
niet, maar bespeelt een
moeilijke muziekpassage op
een blaasinstrument. Zo’n
huzarenstukje 20 tot 30 minuten
feilloos volhouden is slechts
weinigen gegeven. Ach, alleen
deze kniesoor is het
opgevallen. >>
5
<< Het plein baadt inmiddels in prachtige
verlichting door twee grote, wel 15 meter lange
staketsels, met een batterij aan lampen, die op
vijf meter hoogte aan weerskanten aan de
lange zijden van het plein zijn opgesteld. Zij
zorgen er mede voor dat dit korps een luid
applaus in ontvangst kan nemen.
De Bazuin uit de glas stad Leerdam komt op.
Een sympathiek, relatief klein korps, met mooie
Engelse uniformen en mutsen. Wij herkennen
karakteristieke melodieën uit allerlei landen in de
wereld. Veel schwung en af en toe intiem, zoals
op het moment dat zij in een kluitje in een
hoekje van het plein een mini show geven.
Afwisselend en creatief met mooie uitschieters.
Dan, in een rap tempo, alsof
zij een trein moeten halen
die op het punt van
vertrekken staat, komt de
jeugdshowband Avendo uit
Sneek op. Een jong,
levendig, 75 leden tellende
band en wereldkampioen in
zijn klasse. “Just dance” heet
hun voorstelling. Dat belooft
wat. Donkerblauwe
uniformen met grote witte,
hoge mutsen. Zo’n twintig
jonge wichten, die salto’s
draaien, vlaggen laten
wapperen en acrobatische
hoogstandjes ten beste
geven. Snelle ritmische
dance-acts en kwalitatief
zuivere muziek vormen een
lust voor oog en oor.
De energie die zij ten beste
geven slaat over op het
publiek; de duisternis en de
opkomende kou zijn verbannen
naar een andere wereld.
Het is tijd voor een heel
bijzonder korps. De Grosse Linden
is het muziekkorps uit de gelijkna-
mige plaats in Zuid Duitsland. Een
in rood-witte uniformen gestoken
korps van de vrijwillige brand-
weer. Meer dan vijf uur rijden met
de bus hebben zij erop zitten, als
zij hun entree maken.
Dankzij een uitgekiend gebruik
van het plein, blijkt de klasse van
dit korps. Als een kompasnaald
draait het korps om zijn as en ook
in een vierkant, twee rijen dik.
Beide in een perfecte uitvoering.
Een geweldige voorstelling van
ruim twintig minuten.
Hervorragend!
Het is twintig voor tien. Donker en
kouder is het geworden, als de
Van Limburg Stirum Band uit
Wezep opkomt. Blauwzwarte
uniformen met gele sjerpen, een
kleine 50 muzikanten. De voorstel-
ling verbeeldt de eeuwige strijd
om de ware liefde tussen twee, in
wit en zwart geklede jonge-
dames. Muzikaal waarschijnlijk de
meest complete band. Zuiver en
met verstilde momenten, waarin
je zelfs de triangel hoort.
En dat tijdens een live optreden
met ruim 2000 mensen, cha-
peau!
Vlak voor de finale gaat de
schijnwerper naar het afdak
boven de entree van de
supermarkt.
Daar staat een trompettist, die
in een indrukwekkende solo, the
last post ten gehore brengt.
Daarna is het stil, met af en toe
een trommel buiten het plein,
de finale komt eraan en wordt
ingeleid door de Van
Limburg Stirum Band.
Alle korpsen die opgetreden
hebben, samen met alle
korpsen uit de gemeente, uit
Bierum, Delfzijl, Spijk, Termunten
en Wagenborgen, komen één
voor één op. Tot het plein vol is
met honderden, naar verluidt
350, muzikanten. >>
“De energie die zij ten
beste geven slaat over op
het publiek; de duisternis en
kou zijn verbannen naar
een andere wereld.
Hervorragend!”
6
<< Onder leiding van een zeer goede dirigent
– hoe kun je anders zoveel muzikanten leiden?
– wordt muziek gemaakt. In het slotwoord
geeft de presentatrice aan dat de Stichting
Muziekfestival Delfzijl er alles aan zal doen om
de – ook met name genoemde – subsidiënten
en sponsors te bewegen ook de vierde editie
van dit festival mogelijk te maken. De datum is
al bekend: 20 september 2014.
Op weg naar huis fiets ik langs de auto’s over de
Oude Schans. Dan stopt het verkeer. Een heuse
file rond elf uur ’s avonds! Wat is er aan de hand?
Jawel, het is de jeugdshowband Avendo uit
Sneek, die niet van ophouden weet op weg naar
een horecagelegenheid aan het Molenberg-
plein. Het bleef nog lang onrustig in Delfzijl.
BEWONERSCOMMISSIE CENTRUM, ROB VAN HEUKELEM
Bewoner aan het woord
Vanavond ga ik op de koffie bij Pia Meijer-
Balkema (75) en Marijn Meijer (76). Samen
hebben ze een zoon en twee dochters. Pia en
Marijn wonen al bijna 25 jaar aan het Vennen-
plein, in de Keerweerflat boven Ter Stal. Het
complex bestaat uit 18 huur- en 3 koop
appartementen.
Pia is geboren in Koetaradja in Indonesië,
waar haar vader op dat moment Europesch
sergeant der Infanterie was. Helaas is hij onder
vreselijke omstandigheden door ontbering in
het kamp Bakoebaru overleden op 40 jarige
leeftijd en ter aarde gesteld op een ere
begraafplaats. In 1946 kwam ze met haar
familie terug naar Holwierde.
Marijn is een zoon van een kruidenier aan het
Eemskanaal ZZ Farmsum. Het pand naast Flex-
men XS uitzendbureau. Zijn vader deed inder-
tijd goede zaken met het bevoorraden van
schepen, die toen nog via de oude sluis naar
de haven gingen.
Tijdens een wandeling langs de Havenstraat,
waar nu de kopschroef van een boot uit de
dijk steekt, hebben ze elkaar leren kenen. Nu
wonen ze er nog geen 200 meter vandaan:
“Niet bewust hoor, maar we zijn wel heel blij
met deze woning in het centrum.” Wonen in
het centrum was wel een bewuste keus. Ze
hebben op diverse plekken in Delfzijl gewoond,
maar tijdens een vakantie in Tunesië ervoeren
ze het gemak van een gelijkvloers apparte-
ment zonder tuin en het onder handbereik
hebben van alle voorzieningen.
Philip, hun toenmalige aanstaande schoonzoon,
werkte bij makelaardij Snijder-Molenhuis en atten-
deerde hen op deze koopwoning. Ze gingen di-
rect kijken en van de koop hebben ze nog geen
moment spijt van gehad.
Marijn heeft 40 jaar als beveiliger bij NKF gewerkt
en heeft helaas met een reorganisatie afscheid
moeten nemen van het bedrijf. Pia ken ik zelf nog
van Aluminium Delfzijl, waar ik begin tachtiger
jaren werkte. Pia werkte toentertijd op de
salarisadministratie. Ook deed ze veel werk voor
het Sociaalfonds en de Ondernemingsraad van
Aldel en later was ze werkzaam op de financiële
administratie. >>
“Wonen in het centrum was
een bewuste keus. We zijn heel
blij met deze woning in het centrum!”
7
<< Pia is een vrouw die geen
blad voor de mond neemt,
maar oprecht het goede met
de medemens voor heeft. Ze
was in de tijd van de Dolle
Minaas via de vakbondswerk-
zaamheden bevriend met
Elske ter Veld (PvdA). De
opvattingen van de Dolle
Mina’s, “Baas in eigen buik!”,
je gezin verlaten voor het
ideaal van de vrouw, ging
haar een stap te ver. Maar in
februari 1976 leidde ze wel de
staking bij Aldel, waar
vrouwen van de schoon-
maakdienst geen gelijke
rechten met de mannelijk
collega’s hadden. Dit was nog
de tijd dat men op de
barricade ging staan om
verzet te bieden. Naar mijn
idee zien we dat fenomeen in
de huidige tijd minder. Dat
klopt volgens Pia: “De vakbon-
den worden nu eerder bij de
regeerakkoorden betrokken
en kunnen hun standpunten
vooraf kenbaar maken en
onderhandelen. Zo houden ze
de werkende bevolking en
andere belanghebbenden
rustig.”
Na haar werkende periode
deed Pia vrijwilligers werk,
eerst vrijwillige budgettering
en nu VKB. Dit houdt in dat ze
mensen die financieel in de
problemen dreigen te raken
of al in moeilijkheden verkeren
begeleid om weer de goede
weg op te helpen.
De Keerweerflat aan het Vennenplein, boven Ter Stal.
Ook deed ze vrijwilligerswerk
voor de gemeente Delfzijl in de
vorm van het begeleiden en
wegwijs maken van vluchtelin-
gen in de gang van zaken in
Nederland. Dit varieerde van
het inrichten van een huis tot
aan het boodschappen doen
bij de supermarkt. Pia weet nog
dat ze met een Iraanse familie
naar de supermarkt ging en de
mensen kozen voor Kips lever-
worst. Zij dachten dat het van
kippenvlees was gemaakt, niet
wetende dat het hierom een
merknaam ging met varkens-
vlees erin: “Zoiets vergeet je
nooit weer”, aldus Pia.
Nu genieten ze beiden van hun
woning en wachten met
spanning af hoe het centrum
zal worden als het IIP (Integraal
Investerings Plan) in het centrum
wordt uitgevoerd. Voor de
bewoners van de Vennenflat is
het triest en ze begrijpen dat
velen hier boos om zijn, maar als
het voor het algemeen belang
beter is de flat af te breken, dan
moet dat doorgaan. Ook het
kernwinkelgebied juichen ze toe,
de lege panden worden hopelijk
opgevuld en de lege gaten in
het centrum bebouwd met
woningen. Wel vinden ze het
jammer dat het parkeerbeleid
niet beter wordt opgepakt.
Dagelijks parkeren vele mede-
werkers de hele dag op het
Vennenplein. Een blauwe zone
zou zeker wenselijk zijn om de
doorstroom te bevorderen.
Op mijn vraag wat ze zouden
doen als ze een week bestuurder
van Delfzijl mochten zijn,
antwoordden ze: “Wij zouden
meer doen voor de jeugd. Dat is
belangrijk voor het centrum,
zeker op gebied van werk-
gelegenheid, woonfaciliteiten,
maar ook vermaak en uitgaans-
mogelijkheden. Dit verhoogt de
gezelligheid en de diversiteit in
het centrum.” >>
Pia is geboren in
Koetaradja in
Indonesië, waar
haar vader op
dat moment
Europesch
sergeant der
Infanterie was.
Links op de foto
het huis waar ze
woonden.
8
<< Daarnaast doen ze met klem een beroep
op het plaatsen van de Zeemeermin. Pia haar
broer, Broen Balkema, heeft zich hier sterk voor
gemaakt in de vorm van handtekeningen-
acties, het zoeken van sponsoren, etc. Alles is
financieel rond, dus nu is de gemeente Delfzijl
aan zet. Echter door het vertrek van wethouder
Stulp ligt alles weer stil. “Jammer, want dit zou
echt een trekker zijn voor Delfzijl. We gaan
ervan uit dat dit snel wordt gerealiseerd, want
dan is Delfzijl nog mooier dan dat het al is!”
HENDRIK SMAAL IN GESPREK MET PIA EN
MARIJN MEIJER
Galerie HOP, zeker een bezoekje waard
Ik had de nodige aarzeling toen
de BCC mij vroeg wat te schrijven
over Galerie Hop.
Galerie Hop? Ik kende het niet
eens. Wat ik wel kende was het
postkantoor in het centrum, aan
de Schoolstraat 7, tegenover de
Molen. In de jaren tachtig kwam
ik er veel. In de volle breedte
loketten. Later verhuisden de
loketten naar de smalle zijde.
Maar het was nog steeds een
groot kantoor van waaruit bestel-
wagens vertrokken om de hele
regio uit te waaieren. Verder kon
je voor geldzaken terecht, allerlei
kantoorbehoeften, een kluisje
huren of een postbus huren. Voor
die postbussen stonden veel
bedrijven ’s ochtends vroeg al te
wachten tot de deur van het slot
ging. Zij konden dan – nog voor
de bezorging aan – de post voor
hun bedrijf ophalen. In de loop
der jaren vervingen apparaten uit
de informatie en communicatie
technologie de schrijfmachine,
de geldzaken bleven nog even
doorgaan, maar verhuisden naar
de ING bank. Tenslotte werd de
particuliere en zakelijke markt
gesplitst. Scheiding van front- en
backoffice heet dat. Het back-
office vinden wij nu in het
bedrijvengebied op strook tussen
Appingedam en Delfzijl. Het oude
postkantoor kwam leeg te staan
en het frontoffice belandde
uiteindelijk in de winkel van
TabAktief, er schuin tegenover.
Overigens ondergingen alle post-
kantoren deze ontwikkeling. Zo sloot
ook in de stad Groningen, één van
de mooiste postkantoren van
Nederland, haar deuren.
Maar nu weer over galerieën. In
galerieën als zodanig ben ik wel
geweest. Zelden om iets te kopen
(dat hoeft ook niet), maar voor
iemand die is opgegroeid in de
stad, is een galerie een vanzelfspre-
kendheid. Je hebt er tientallen, je
ontkomt er bijkans niet aan. Wat
opvalt is dat galerieën ontzettend
van elkaar verschillen. Je hebt
kleine en grote, sommige zijn
gespecialiseerd in klassieke werken,
andere weer in werken van Herman
Brood of tijdgenoten, weer andere
combineren hun nering met
restauratiewerkzaamheden. Bij
enkele heb je al gauw door dat je
zonder goed gevulde portemon-
nee, eigenlijk niet naar binnen hoeft
te gaan. Maar de meeste galerieën
maakt het niet uit wie er binnen-
komt of hoe je binnenkomt. Zij
hebben voldoende handelsgeest
en ‘kunstenaarsbloed’ om elke
bezoeker een goed gevoel te
geven. Zo is er in Delfzijl al heel lang
een piepkleine galerij met een
beperkte collectie. Maar zij hebben
een grote keuze aan lijsten én zij
kunnen inlijsten. Twee tot drie dagen
in de week runnen Edwin en Sylvia
zowel Pluto Webdesign én Web-
hosting als galerie en lijstenmakerij
Piccadilly aan de Waterstraat.
Maar daarover wellicht een
andere keer in de rubriek
“Ondernemer aan het woord”.
Het tentoonstellings- en verkoop-
lokaal [dat is een Galerie volgens
het woordenboek] Hop zit alweer
enige tijd in het voormalige post-
kantoor. Zij mogen er niets aan
veranderen, maar het wel
gebruiken voor exposities
[tentoonstellingen] en de verkoop
van kunstwerken. Je vindt er
vooral schilder-, beeldhouw- en
tekenkunst. Onlangs besloot de
gemeente Delfzijl haar
zogenoemde BKR kunst te
verkopen, tezamen met sommige
kunstwerken van de gemeente
zelf. Voor de liefhebber zij
opgemerkt dat de Beeldende
Kunstenaars Regeling bekend
stond als de contraprestatie
regeling. De regeling hield in dat
wanneer een student zijn studie
aan een kunstacademie met
goed gevolg had afgerond en
nog geen werk kon vinden, hij of
zij een aanvulling op de bijstands-
uitkering kon verkrijgen. Mits hij of
zij als tegenprestatie op gezette
tijden een kunstwerk inleverde. De
regeling bestaat al lang niet meer
en ook de gemeente Delfzijl
besloot deze collectie op een
internetveiling te verkopen. En
daar – op de website van het
veilinghuis dus – ging ik kijken. >>
9
<< Nieuwsgierig welke 300 kunstwerken zouden
worden aangeboden. Sommige kunstwerken van
‘grote namen’ hebben duizenden euro’s
opgeleverd. Maar op verreweg de meeste kon al
met een bedrag van € 5,= of € 10,= worden
geboden. Enkele kunstwerken slaagden er evenwel
in het geheel niet in een koper te vinden. Ik las in de
krant en zag terwijl ik er langs liep, dat deze BKR
kunst gedurende drie kijkdagen in galerie Hop kon
worden bekeken. En zo toog ik naar het voormalige
postkantoor, thans galerie Hop. Dat bleek een
goeie zet. Het is een heel groot en licht gebouw,
met talloze ruimten, die je allemaal in mag. En je
kijkt je ogen uit. Het is wat het zegt te zijn, een ruimte
waar kunst ten toon gesteld wordt. Toen ik eenmaal
de drempel over was, bleek dat een heilzame
ervaring. Het gebouw met al die ruimten, die de
meesten van ons niet eerder hebben gezien, is
beslist op woensdag of zaterdagmiddag een
bezoekje waard. Je dwaalt in, zeg een kwartier, twin-
tig minuten door ruimten waarin van alles wordt geëx-
poseerd. Net als een expositie in Molen Adam, er
schuin tegenover. Zo leerde ik opeens een
andere aantrekkelijke kant van het centrum van Delf-
zijl kennen. Een lichte, grote expositieruimte met schil-
der-, beeldhouw- en tekenkunst én met
vriendelijke mensen, die je graag te woord staan.
Zelf besloot ik te bieden op een zwart/wit portret. Er
waren al vier bieders en de prijs was opgelopen tot €
18,=. Ik besloot als vijfde om € 25,= te bieden. En bleek
na de sluitingsdatum de bezitter te zijn. Nu nog mooi
laten inlijsten, want de glasplaat heeft twee scheuren.
Dat zal evenwel meer kosten dan wat ik heb betaald
voor de zeefdruk op papier van 100 bij 70 centimeter,
maar ik weet een adresje.
ROB VAN HEUKELEM
Bewonersbijeenkomst begin 2014
De Bewoners Commissie
Centrum (BCC) heeft het
voornemen om begin 2014
een bijeenkomst te
organiseren voor de bewoners
(en ondernemers) van het
centrum.
Deze bijeenkomst heeft twee
doelen: Allereerst willen wij u
graag uitleggen ‘wie en wat’
wij zijn en wat het belang is
van een bewonerscommissie.
Het tweede doel heeft te
maken met het wijkbudget.
De BCC ontvangt ieder jaar
een wijkbudget, dat besteed
kan worden aan projecten
vernietigd. Hoog tijd om een
paar stevige masten te kopen
en de
Wapperkunst te herplaatsen.
Wellicht heeft u goede
ideeën, die uitvoerbaar zijn
met dit wijkbudget, voor het
komende jaar. Begin 2014
zullen wij een gezellige
bijeenkomst organiseren,
uiteraard ook onder het genot
van wat lekkers, om deze toch
serieuze onderwerpen met u
te bespreken. Plaats en datum
volgen nog, wij houden u op
de hoogte.
VOORZITTER BCC, T. HEIJN-HOOFT
die te maken hebben met
natuur en milieu, educatie, sport
en gezondheid of cultuurhistorie.
Over dit budget heeft u al in
vorige nieuwsbrieven kunnen
lezen.
Onze vraag aan u is: Waaraan
zou u het budget willen
besteden? De bewoners-
commissie is van plan om het
budget van 2013 te besteden
aan het herstellen van de
Wapperkunst op de dijk. Dit
kunstwerk van kleurige vlaggen
biedt voor alle bewoners een
fraai gezicht.
Helaas zijn de vlaggenmasten
bij een brand enige tijd geleden
Het oude postkantoor aan de Waterstraat, begin
jaren 20 van de vorige eeuw.
In Het Oude Postkantoor (HOP) op de hoek van het
Molenbergplein bevindt zich nu Galerie HOP
10
Opening VVV Info Shop
De VVV Info shop Delfzijl is verhuisd van
het stationsgebouw naar een eigen
plekje in de winkel van TabAktief
Koopman Schoolstraat 6, hartje Delfzijl,
in de schaduw van Molen Adam.
De VVV-infoshop heeft het stations-
gebouw verlaten op zaterdag 26
oktober en is daarna enkele dagen
gesloten geweest. Vanaf 1 november
stonden de vrijwilligers om 10.00 uur ’s
ochtends als vanouds klaar voor het
geven van informatie, verkoop van
VVV-bonnen, andere soorten cadeau-
bonnen, wandel- & fietskaarten en
toeristische artikelen.
Om 17.00 uur werd de VVV Info shop,
officieel en met een feestelijk tintje,
geopend door wethouder Wolthof,
portefeuillehouder toerisme en recreatie
van de gemeente Delfzijl.
De vestiging is gebaseerd op het
zogeheten shop-in-shop principe: de
VVV huurt een aantal vierkante meters
oppervlakte in de Tabaktief winkel van
Koopman. Beide partijen gaan er van
uit dat deze samenwerking voor allebei
voordelig zal uitpakken, maar vooral
voor de klant een hele verbetering
betekent.
Activiteitenprogramma t/m december
Wekelijks Woensdag 9.00—17.00 warenmarkt.
Vrijdagavond koopavond.
Binnenkort Muzeeaquarium expositie ‘Oranje’.
Openingstijden: ma t/m zo. Van 10.00—16.30 uur.
3 nov. t/m Molen Adam: Expositie ‘A in Wonderland’.
29 dec. Openingstijden: wo; za; zo; van 14.00- 17.00 uur.
t/m 9 nov. Galerie Hop (in het oude postkantoor): Graffitikunst en gepimpte
kleding.
Openingstijden: wo. en za. Van 13.00 – 17.00, gratis entree.
11 nov. Sint Maarten.
19 nov. Filmliga: ‘Avant L’Hiver’. Aanvang: 20.00 uur.
23 nov. Intocht Sinterklaas.
30 nov. Sinterklaas in het centrum met muziek.
2 t/m 4 dec. Extra koopavonden in het centrum tot 21.00 uur.
5 dec. Winkels geopend tot 17.00 uur.
15 dec. Het IVAK wereldorkest en het Eemsmondkoor verzorgen
gezamenlijk een kerstvoorstelling in de Kruiskerk Delfzijl.
Aanvang: 14.30 uur.
t/m 30 dec. Bibliotheek Delfzijl: Expositie Petra Slotegraaf, figuratie kleur-
schilderingen. Openingstijden: ma. t/m za. Gratis entree.
CONTACTPERSOON
Hendrik Smaal
Landstraat 69
9934 BK Delfzijl
Telefoonnummer
06-52681905
ONZE COMMISSIELEDEN
Bé Kerbof
Dick Baar
Hendrik Smaal
Rob van Heukelem
Tini Heijn-Hooft
(voorzitter)
Willy Stam
OVERIGE MEDEWERKERS
Florentina Smaal
(vormgever nieuwsbrief
en notuliste)
Harry Boer
(gemeenteregisseur)
Recommended