Spis treści - · PDF fileNa rysunku daje nam on mo-żliwość łączenia perspektywy...

Skąd się wzięła perspektywa?Co to jest perspektywa?Co to jest szraf?Co to jest kompozycja architektoniczna bryły? Co to jest kompozycja rysunku? Co to jest architektura krajobrazu? Jak zacząć?

ROZDZIAŁ 1 ROZDZIAŁ 2 ROZDZIAŁ 3 ROZDZIAŁ 4 ROZDZIAŁ 5 ROZDZIAŁ 6 ROZDZIAŁ 7

Spis treści

NA POCZĄTEK TROCHĘ TEORII

008014030034037042048

09. Martwa natura 1 10. Martwa natura 211. Architektura z natury12. Przyroda z natury 13. Człowiek z natury14. Martwa natura z popiersiem

RYSUNEK Z NATURY

086089094100106110

01. Konstrukcja sześcianu02. Punkty zbiegu poza kartką 03. Konstrukcja elipsy04. Inne bryły 05. Kompozycja z taboretów06. Przystań07. Szklarnia08. Alejka parkowa

KONSTRUKCJEPODSTAWOWE

050055058065071074077081

33. Krzewy34. Drzewa35. Inna roślinność36. Niebo37. Projekt ogrodzenia38. Projekt skweru39. Projekt ogrodu

ARCHITEKTURA I KRAJOBRAZ

170176189201207214220

23. Wnętrze mieszkania I: Salon 24. Wnętrze mieszkania II: Kuchnia 25. Wnętrze mieszkania III: Łazienka 26. Wnętrze kawiarni27. Dom marzeń28. Punkt widokowy29. Architektura i woda30. Miejsce do siedzenia31. Statek kosmiczny32. Miasto przyszłości

TROCHĘ PROJEKTOWANIA

148151153155157159161163165167

40. 3. punkt zbiegu I: Perspektywa „żabia”

41. 3. punkt zbiegu II: Perspektywa „ptasia”

42. Konstrukcja odbicia43. Konstrukcja cienia I: Sześcian44. Konstrukcja cienia II: Bryły złożone45. Pojazdy46. Postać ludzkaSpis ilustracji

DLA ZAAWANSOWANYCH

235243255272284293

15. Kiosk w mieście16. Altana ogrodowa17. Chata tradycyjna18. Dwór murowany19. Willa Decjusza20. Wnętrze kościoła21. Uliczka wielozbiegowa22. Galeria handlowa

PRAKTYCZNE ZASTOSOWANIE

114117121126130134138143

09. Martwa natura I 10. Martwa natura II11. Architektura z natury12. Przyroda z natury 13. Człowiek z natury14. Martwa natura z popiersiem

RYSUNEK Z NATURY

086089094100106110

Konstrukcja perspektywy linearnejopiera się na założeniu, że wszystkie liniepoziome, które widzimy, spotykają się nalinii horyzontu w tzw. punktach zbiegu(których jest teoretycznie nieskończeniewiele). Warto podkreślić, że linie poziomenie spotykają się na horyzonciew sposób przypadkowy.

Tak jak linię horyzontu, punkty zbiegutrudno zauważyć w rzeczywistości. Odle-głość od obserwatora do horyzontu jestdość duża i rzadko kiedy spotykamy dwielinie proste tak długie, żeby faktycznie się„spotkały”. Ale nawet gdy punkt zbiegu niejest widoczny, łatwo sobie wyobra-zić, gdzie się znajduje.

To co widzimy zależy do tego, na jakiejwysokości się znajdujemy. Zmiana miej-sca powoduje podniesienie się, lub obni-żenie horyzontu oraz zmianę kąta nachyle-nia linii zbiegowych. Mimo to linie równo-ległe zawsze będą dążyć do wspól-nych punktów zbiegu.

Kiedy obiekt obserwujemy z bardzowysoka, albo z bardzo niska, dodatkowopojawia się tzw. 3. punkt zbiegu (pporów-naj: strona 026 oraz TTemat 40 i 441).

Co to są punkty zbiegu?

Jeśli dwie linie w rzeczywistościsą do siebie równoległe, to w per-spektywie będą dążyć do jedne-go wspólnego punktu zbiegu.

horyzont

punkt zbiegu

horyzont

Tak jak linię horyzontu, punkty zbiegutrudno zauważyć w rzeczywistości. Odle-głość od obserwatora do horyzontu jestdość duża i rzadko kiedy spotykamy dwielinie proste tak długie, żeby faktycznie się„spotkały”. Ale nawet gdy punkt zbiegunie jest widoczny, łatwo sobie wy-obrazić, gdzie się znajduje. To, co widzimy, zależy do tego, na ja-kiej wysokości się znajdujemy. Zmianamiejsca powoduje podniesienie lub obni-żenie horyzontu oraz zmianę kąta nachy-lenia linii zbiegowych. Mimo to linierównoległe zawsze będą dążyć dowspólnych punktów zbiegu. Kiedy obiekt obserwujemy z bardzowysoka albo z bardzo niska, dodatkowopojawia się tzw. 3. punkt zbiegu (porów-naj: strona 026 oraz Temat 40 i 41).

Do tej pory omawialiśmy układy per-spektywiczne, których założeniem był po-rządek. To znaczy elementy, które sięw nich pojawiały stały w stosunku do sie-bie równolegle.

W rzeczywistości jest to układ, któryspotykamy najczęściej, bo porządek jestnienaturalny. Na rysunku daje nam on mo-żliwość łączenia perspektywy pro-stej z ukośną lub kilku ukośnych.

Łączenie układów nie zwalnia nas jed-nak z obowiązku stosowania odpowiednichskrótów perspektywicznych, prostowaniapionów (chyba, że to ujęcie z 3. punktemzbiegu), oraz umieszczania wszyst-kich punktów zbiegu na horyzoncie.

Oczywiście taki układ powoduje, żeilość linii konstrukcyjnych rośnie, co nie-doświadczonego rysownika może przytła-czać. Jednak po nabyciu pewnej wprawy,tworzenie złożonych konstrukcji nie spra-wia większych problemów, a rysunki zys-kują na atrakcyjności. Nie dość, że wyglą-dają bardziej realistycznie, to równocześ-nie mogą tworzyć bardzo efektow-ne, dynamiczne kompozycje.

Co to są układy wielozbiegowe?

Układ wielozbiegowy to taki,w którym elementy nie stoją dosiebie równolegle, a to znaczy, że mają indywidualne punktyzbiegu.

horyzont

horyzonthoryzont

Do tej pory omawialiśmy układy pers-pektywiczne, których założeniem był po-rządek. To znaczy elementy, które sięw nich pojawiały, stały w stosunku do sie-bie równolegle.

W rzeczywistości ten układ spotyka-my najczęściej, bo porządek jest nienatu-ralny. Na rysunku daje nam on możliwośćłączenia perspektywy prostej z uko-śną lub kilku ukośnych. Łączenie układów nie zwalnia nas jed-nak z obowiązku stosowania odpowiednichskrótów perspektywicznych, prostowaniapionów (chyba, że to ujęcie z 3. punktemzbiegu) oraz umieszczania wszyst-kich punktów zbiegu na horyzoncie. Oczywiście taki układ powoduje, żeilość linii konstrukcyjnych rośnie, co nie-doświadczonego rysownika może przytła-czać. Dopiero po nabyciu pewnej wprawy,tworzenie złożonych konstrukcji nie spra-wia większych problemów, a rysunki zys-kują na atrakcyjności. Nie dość, że wyglą-dają bardziej realistycznie, to równocześ-nie mogą tworzyć bardzo efektow-ne, dynamiczne kompozycje.

Co to jest architektura krajobrazu?

Architektura krajobrazu, jako dzie-dzina wiedzy i twórczości artystycznej, wy-wodzi się od architektury i urbanistyki.Łączy problematykę projektowania kraj-obrazu z szeroko pojętymi zagadnieniaminauk przyrodniczych. Na kompozycję kraj-obrazową składają się rozmaite bryływ konkretnym układzie przestrzennym. Sąto twory przyrody, dzieła inżynierii, miasta,wsie, pola uprawne, ogrody, ele-menty małej architektury.

W niniejszym podręczniku przedsta-wiamy zagadnienia postrzegania krajob-razu z punktu widzenia architekta –rysownika (wwięcej w: Rozdział 6: Architek-tura i Krajobraz).

Krajobraz to fizjonomia środowiskadanego obszaru, na którą składają się na-stępujące czynniki: ukształtowanie te-renu, woda (morza, rzeki, jeziora, stawy)i rodzaj ich wizualnego wpływu na otocze-nie. Obejmuje również rodzaj pokrycia, za-równo naturalnego, jak i antropogenicz-nego, czyli powstałego w wyniku działal-ności człowieka. Charakter krajobrazu jestściśle związany z szerokością geograficz-ną a także z wysokością nad poziomemmorza. Te dwa czynniki mają wpływ naszatę roślinną, ale również na niektórecechy architektoniczne obszaru(np.: wysokość i kształt dachów).

Krajobraz jest traktowany jako żywyorganizm całości środowiska (jego wi-dzialna postać), które nas otacza. Poniż-szy rozdział ukazuje jego zróżnicowaniegłównie pod względem graficznym.

W niniejszym zestawieniu wybranychzostało pięć głównych odmian krajobra-zów, które rysownik znać powinien:

1. KRAJOBRAZ NATURALNYTo krajobraz z przewagą nnaturalnych

elementów przyrodniczych nad elemen-tami wynikającymi z działalności czło-wieka. Może to być krajobraz leśny, górski,pasterski, rolniczy. Z powodu niewielkiejingerencji człowieka, przyroda żyje i roz-wija się tu harmonijnie.

2. KRAJOBRAZ OTWARTYRodzaj obszaru (krajobrazu) odzna-

czającego się naturalnym, szerokim wid-nokręgiem. Dobrymi przykładami kraj-obrazu otwartego są np. osiedla wiejskie,uprawy rolnicze, łąki, zbiorniki wodne,drogi, zabytki architektoniczne w krajob-razie, etc.

3. KRAJOBRAZ ZIELONYJest to określenie terenów związa-

nych z szeroko pojętą przyrodą, z domina-cją elementów zielonych (las, drzewa, łąki,krzewy), ale także w powiązaniu z wodą,górami etc.

4. TEREN ZURBANIZOWANYW kategoriach plastycznych, jest to

obszar z dominacją elementów urbanis-tycznych, architektonicznych, technicz-nych, a nawet częściowo przemysłowych.Nazwa „krajobraz zurbanizowany” bywaczęsto używana do określenia stref pod-miejskich, obejmując np. tereny przej-ściowe między miastem a wsią.

5. TEREN ZIELONYTo pojęcie używane jest do określenia

szeroko pojętej zzieleni planowanej, np.parki, ogrody, skwery, bulwary, promenadyi inne formy związane ze sztuką ogrodową.Określenie to najczęściej bywa stosowanei używane w odniesieniu do terenów miej-skich. Mówimy wówczas ogólnie o „tere-nie zielonym” w mieście.

Zacznijmyod definicji

Co to jest krajobraz?

3. KRAJOBRAZ ZIELONY Jest to określenie terenów związa-nych z szeroko pojętą przyrodą, z domina-cją elementów zielonych (tworzywa roślin-nego - las, drzewa, łąki, krzewy), ale takżew powiązaniu z wodą, górami etc.

4. TEREN ZURBANIZOWANY W kategoriach plastycznych jest toobszar z dominacją elementów urbanis-tycznych, architektonicznych, technicz-nych, a nawet częściowo przemysłowych.Nazwa „krajobraz zurbanizowany” bywaczęsto używana do określenia stref pod-miejskich, obejmując, np. tereny przej-ściowe między miastem a wsią.

W niniejszym podręczniku przedsta-wiamy zagadnienia postrzegania krajobra-zu z punktu widzenia architekta–rysow-nika (więcej w: Rozdział 6: Architekturai Krajobraz).

SKALA. •

przykład A

przykład B

przykład C

im wyższy jest obiekt, tym ho-ryzont na kartce powinien być niżej

KOMPOZYCJA STATYCZNA. •

najszersza jej część znajdujesię na spodzie

Zacznijmy od definicji

Środki wyrazu

ściśle związany z szerokością geograficz-ną, a także z wysokością nad poziomemmorza. Te dwa czynniki mają wpływ na sza-tę roślinną, ale również na niektóre cechyarchitektoniczne obszaru (np. wy-sokość i kształt dachów).

1. KRAJOBRAZ NATURALNY To krajobraz z przewagą naturalnychelementów przyrodniczych nad elemen-tami wynikającymi z działalności czło-wieka. Może to być krajobraz leśny, gór-ski, pasterski, rolniczy. Dzięki niewielkiejingerencji człowieka, przyroda żyje i roz-wija się tu harmonijnie.

2. KRAJOBRAZ OTWARTY Rodzaj obszaru (krajobrazu) odzna-czającego się naturalnym, szerokim wid-nokręgiem. Dobrymi przykładami krajo-brazu otwartego są, np.: osiedla wiejskie,uprawy rolnicze, łąki, zbiorniki wodne,drogi, zabytki architektoniczne w krajob-razie, etc.

Pole widzenia ludzkich oczu nie pozwala nam widziećrównocześnie dwóch punktów zbiegu (dla jednej bryły o ką-tach prostych). W perspektywie ukośnej jeden punkt zbiegumoże pojawić na kartce, ale najczęściej oba wyjdą poza jejkrawędzie. Jak wtedy rysować zbiegi?

Punkty zbiegu poza kartką

TEMAT 02:

056 ZAKRES WIDZENIAŻeby lepiej uzmysłowić sobierealne odległości punktów zbie-gu od siebie, zaznaczyliśmy naschemacie obok przykładowe uję-cie zgodne z optyką ludzkiegooka. Model A to ujęcie, któregobędziemy używać w większościtematów podstawowych.

SIATKA ZBIEGÓWZanim ustawimy na kartce bryły, mu-simy się nauczyć prostej i przydatnejkonstrukcji siatki zbiegów. Pozwalanam ona właściwie określić kieruneklinii zbiegowych, nawet jeśli ich punktyzbiegu znajdują się poza kartką.

krok 1Zaczynamy od narysowania poziomejlinii horyzontu, która powinna znaleźćsię mniej więcej na ⅘ wysokości kar-tki. Potem dodajemy w dowolnym miej-scu linię pionową, która będzie służyćjako pion pomocniczy.

krok 2Teraz rysujemy dwie linie pod różnymikątami, które biegną do punktów zbie-gu gdzieś poza kartką. Ich kąty nachyle-nia mogą być dowolne, ale dobrze bybyło, gdyby wyraźnie się różniły od sie-bie. W ten sposób stworzyliśmy 3 piono-we odcinki różnej długości. Dwa na kra-wędziach kartki, zaczynające się na koń-cu linii zbiegu i kończące się na horyzon-cie a trzeci na pionie pomocniczym.

krok 3Następnie każdy z powstałych odcin-ków dzielimy na 4 równe części. Mo-żemy tego dokonać, używając jako „li-nijki” naszego ołówka.

krok 4Wystarczy połączyć punkty ze sobą, że-by stworzyć precyzyjną siatkę zbiegów.Gdyby przedłużyć jej linie, trafiłyby dotych samych punktów zbiegu. Siatkęoczywiście możemy w zależności od po-trzeb dowolnie zagęszczać i powiększać.

horyzont

FAZY POWSTAWANIATeraz zastosujemy poznaną kon-strukcję siatki zbiegów do ułoże-nia martwej natury z wyobraźni.

krok 1Zaczynamy od narysowania horyzontu.Następnie konstruujemy siatkę zbie-gów zgodnie z poznanym na poprzed-niej stronie Modelem A.

krok 2Za pomocą siatki zbiegów tworzymy sze-ścian bazowy. Jego zbiegi powinny biec„równolegle” do linii siatki zbiegów. Najego podstawie tworzymy „podłogę” na-szego rysunku. Używamy w tym celukonstrukcji siatki perspektywicznej (po-równaj: strona 053).

krok 3Na tak przygotowanym podłożu układa-my sześciany różnej wielkości.

krok 4Możemy ożywić kompozycję, wycinająckostkę z wybranego sześcianu za po-mocą konstrukcji przedstawionej poni-żej. Następnie przyjmujemy kierunekźródła światła i wykańczamy rysunekszrafem (porównaj: strona 055).

WYCINANIEŻeby wyciąć kostkę o wielkości ⅛ sze-ścianu (czyli mały sześcian o boku rów-nym połowie boku dużego sześcianu),musimy w jego boki wrysować prze-kątne. Z ich pomocą możemy znaleźćkrawędzie kostki. Wystarczy poprowa-dzić teraz linie do punktów zbiegu, żeby„wyciąć” zadany element.

horyzont

Najczęściej punkt zbiegu w takim ujęciu znajduje sięw centrum pola widzenia obserwatora, czyli na środku kart-ki. Przesuwamy go w bok celowo, aby przełamać symetrięwystępującej w tym temacie perspektywy jednozbiegowej.

Alejka parkowa

TEMAT 08:

KONSTRUKCJA ŁAWKIJednym z niewielu elementów tejkompozycji, gdzie wyraźnie bę-dzie widać perspektywę, jest ław-ka. Jej proporcje mogą się różnićod proponowanych, ale wyso-kość całkowita nie powinna prze-kraczać ½ wysokości człowieka.

krok 1Zaczynamy tradycyjnie od sześcianu ba-zowego, którego, za pomocą konstruk-cji siatki perspektywicznej (porównaj:strona 053) powiększamy do zadanychproporcji.

krok 2Następnie wyznaczamy linie, na któ-rych zbudujemy pochylone nogi ławki.Powinny one stworzyć identyczne trape-zy, oba w odległości ½ sześcianu odkrawędzi ławki. Równocześnie tworzy-my linie pochylonego oparcia.

krok 3Teraz nadajemy grubość nogom orazpłaszczyznom siedziska i oparcia.

krok 4Między nogami ławki wrysowujemy po-przeczki, a blaty siedziska i oparcia dzie-limy na poszczególne deski. Wykańcza-my rysunek szrafem oraz konstruujemycień rzucony (porównaj: strona 270).

084 PRZYKŁADY

TEMAT 09:Martwa natura I

Rysowanie z natury rządzi się swoimi prawami, ale zna-cząco nie różni się od tworzenia podobnych kompozycji z wy-obraźni. Temat ten jest niezmiernie ważny, ponieważ poja-wia się na egzaminach wstępnych prawie wszystkichuczelni o profilu architektonicznym.

KOMPOZYCJAI POMIARYMoże się zdarzyć, że martwa na-tura, którą mamy narysować,jest wyjątkowo szeroka i ciężkozmieścić ją w pionie na kartce.Oczywiście można obrócić kart-kę i rysować w poziomie, ale bry-ły będą wtedy bardzo małe i tymsamym nieefektowne. Jeśli te-mat egzaminacyjny nie mówi wy-raźnie, że martwa natura ma nakartce zmieścić się cała, propo-nujemy narysować tylko jej naj-ciekawszy fragment.

krok 1Analizujemy martwą naturę w poszuki-waniu najciekawszego ujęcia.

krok 2Proponowane ujęcie skupia się wokółplamy draperii, która stanowi najbar-dziej atrakcyjny graficznie element tłakompozycji. Dodatkowo, pojawiają siętu bryły o największych kontrastach.

krok 3Następnie powinniśmy zbadać propor-cje poszczególnych elementów wzglę-dem siebie oraz względem innych brył.Używamy do tego ołówka, który trzyma-my w wyprostowanej ręce. Kciukiem od-kładamy wielkości i porównujemy je zesobą. Najlepiej jest znaleźć jedną chara-kterystyczną wielkość (tutaj jest to „a”,czyli wysokości największego, „bazowe-go” sześcianu) i porównywać ją do innych.

krok 4Na to ujęcie nałożyliśmy kilka przykła-dowych wielkości, żeby pokazać zbież-ność niektórych proporcji. Małe sześcia-ny mają wysokość równą ⅓ wysokościnaszego „a”. Pozostałe elementy zos-tały tak dobrane, aby łatwo porównaćich proporcje z wielkością sześcianu ba-zowego.

BONUSW tym ćwiczeniu użyjemy metody„szybkiego szkicu”. Polega ona na bar-dzo szybkim, „plamowym” przeniesie-niu brył martwej natury od razu na dużąkartkę. Jej szkicowy charakter pozwalana szybkie poprawki. Żeby zapoznać sięz alternatywną metodą „złotego po-działu” zobacz: Temat 10.

⅓a a

088 FAZY POWSTAWANIAPo zmierzeniu proporcji wszyst-kich elementów przenosimy wy-niki tych obliczeń na szkic.

krok 1Tworzymy uproszczony zarys wszyst-kich obiektów. Na razie pamiętamytylko o najważniejszych wielkościach,nie skupiamy się na detalach. Na tymetapie ważna jest kompozycja na kart-ce, nie poprawność zbiegów czy pre-cyzja wykonania.

krok 2Jeśli układ brył na rysunku nam odpo-wiada, zaczynamy konstruować bryły,najpierw te największe. Graniastosłupo podstawie ośmioboku na razie uprasz-czamy do sześcianu.

krok 3Schematyczne obrysy brył przekształ-camy w precyzyjną konstrukcję, weryfi-kując powstałe nieścisłości. Sprawdza-my, które bryły są ustawione w stosunkudo siebie równolegle i prowadzimy ich li-nie konstrukcyjne do tych samych punk-tów zbiegu. Zaznaczamy plamę draperii.

krok 4Żeby łatwiej ocenić proporcje elemen-tów rysujemy zarówno to, co widzimy,jak i to, co jest przysłonięte przez innebryły. Uszczegóławiamy konstrukcję gra-niastosłupa (porównaj: strona 067). Nadraperię nanosimy uproszczone linie„konstrukcyjne” reprezentujące krawę-dzie fałd. Obserwujemy kierunek pada-nia światła i wykańczamy rysunek szra-fem, zgodnie ze stanem rzeczywistym(porównaj: strona 086).

ŚWIATŁOCIEŃW tej kompozycji pojawiają się bryłyo różnych kolorach. Musimy ich barwyuprościć do właściwych odcieni szaro-ści. Kolory takie jak czerwony, grana-towy, ciemnozielony, brązowy będą narysunku ciemne. Żółty, jasnoniebieski,jasnozielony – jasne. WAŻNE: Nawet jeśli w rzeczywistościświatło było rozproszone, na rysunku kon-trasty powinny być mocne i wyraziste.WAŻNE: Rysowanie z natury nie zwal-nia nas z precyzyjnej konstrukcji wszys-tkich brył, wszystko jedno czy widzimyje całe, czy nie.

TEMAT 38:Projekt skweru

Skwer, inaczej zieleniec to niewielki obszar miejski,któremu nadano formę kompozycji ogrodowej. Przykład po-wyżej (Place du Petit Sablon w Brukseli) ma kompozycję re-gularną, zdominowaną na pierwszym planie przez kolisteukłady ligustru.

PROJEKTOWANIEPowinniśmy zacząć od widokuz góry, czyli rzutu. W drugim eta-pie należy przygotować wzornikposzczególnych elementów, któ-re wypełnią skwer oraz nadać imcechy wspólne.

SKWER HISTORYCZNYW założeniach tego typu pojawiały sięzarówno układy geometryczne (np.o stylizacji barokowej czy klasycystycz-nej), jak też swobodne (których rozwójprzypadł na koniec XVIII wieku). Skweryhistoryczne były często zdominowaneprzez małą architekturę w formie per-goli, altany lub pomnika (porównaj: stro-na 047).

wytycznePonieważ skwer to założenie ogrodowe,powinien mieć cechy konkretnego stylu(np.: naturalistyczny, angielski, kaligra-ficzny czy romantyczny). Obiekty małejarchitektury muszą być stylistycznie po-wiązane z rzutem.

SKWER NOWOCZESNYSkwer tego typu to kompilacja dotych-czasowego dorobku ogrodnictwa, ak-tualnych tendencji oraz odważna, częstoasymetryczna, złożona z kontrastowychkształtów forma. Mała architektura mo-że być zdominowana przez stal i beton.

wytyczneW tym przypadku projektant ma więk-szą swobodę w doborze środków wyra-zu. Układ skweru może być abstrakcyj-ny, nawiązujący formą do malarstwa no-woczesnego. Może to też być zabawaw zestawianie prostych kształtów geo-metrycznych (porównaj: strona 164).

DOBÓR UJĘCIAPo zakończeniu etapu projektowania,czas przejść do rysunku. Zestawiliśmyze sobą po dwa ujęcia dla każdego roz-wiązania. Jedno, analogiczne dla obuprojektów i drugie, które ma na celuuwypuklić najbardziej atrakcyjny frag-ment założenia.

PRZYKŁADYry

S3: SZEŚCIANAby skonstruować cień od dowol-nej bryły, potrzebujemy dwóchpunktów: źródła światła oraz pod-stawy źródła światła. Linie bieg-nące z tych punktów przetną się,tworząc kontury plamy cienia. W widoku z góry (poniżej)) możnadostrzec, że cień od sześcianu jestw rzeczywistości powiększonymkwadratem, a linie, które go two-rzą, zbiegają się. To cecha cha-rakterystyczna cienia od światłasztucznego.

ZA POMOCĄ TRÓJKĄTA Zazwyczaj zarówno źródło światła, jaki jego podstawa znajdują się poza kra-wędzią rysunku (inaczej niż na tymprzykładzie). Ułatwimy sobie ich znaj-dowanie, posługując się trójkątem. Je-go dola krawędź wyznacza oś linii bieg-nących do podstawy źródła światła,a krawędź ukośna wyznacza kąt pada-nia promieni światła (a tym samym jestosią biegnącą do samego źródła świa-tła). Oznaczenie S3 informuje, że jest tojedno z ujęć cienia od światła sztucz-nego.

krok 1Dla uproszczenia umieściliśmy źródłoświatła − lampę − w zasięgu wzroku.

krok 2Prowadzimy linie od źródła światła dogórnych narożników sześcianu i prze-dłużamy je w dół do „podłogi”.

krok 3Następnie rysujemy linie od podstawyźródła światła przez dolne narożnikisześcianu.

248 S3: SZEŚCIAN 2Rysunek poniżej przedstawia fi-nałową fazę pracy nad cieniem.Linie konstrukcyjne zostały usu-nięte.

krok 4Żeby stworzyć kwadrat – podstawę cie-nia od sześcianu, musimy znaleźć punk-ty przecięcia się linii od źródła światłaz liniami biegnącymi od podstawy źródłaświatła. Następnie łączymy te punkty li-niami, które biegną do tego samegopunktu zbiegu co sześcian.

krok 5Zamykamy kwadrat cienia liniami, któ-re powinny biec do drugiego punktu zbie-gu, zgodnymi również z perspektywąsześcianu.

krok 6Wykańczamy bryłę szrafem, zgodniez kierunkiem źródła światła. Pamięta-my o kontrastach na bryle, a także nastyku sześcianu i tła.

łożo

262 S3: CIEŃ OD KULIZaczynamy od skonstruowaniakuli (porównaj: strona 063). Tękonstrukcję również oprzemy nasześcianie. W widoku z góry (po-niżej) można dostrzec, że cień odkuli to elipsa. Jeśli w widoku z gó-ry płaszczyzna cienia jest elipsą,to w perspektywie będzie owa-lem. Nie będzie można do jegosprawdzenia użyć osi, ponieważjest on zdeformowany skrótemperspektywicznym. OznaczenieS3 informuje, że jest to jednoz ujęć cienia od światła sztucz-nego.

krok 1Przez środek kuli prowadzimy linię odźródła światła. Kiedy narysujemy liniędo niej prostopadłą, otrzymamy osieelipsy, którą musimy zrzutować na „po-dłogę”, aby stworzyć cień od kuli.

krok 2Następnie opisujemy na powstałej elip-sie kwadrat, którego krawędzie pozio-me są zgodne z liniami zbiegowymi sze-ścianu. Przez punkty A prowadzimy linieod źródła światła i rzutujemy je na pod-łogę. Z punktów A opuszczamy piony dodolnych krawędzi sześcianu – tworzymypunkty B. Linie od podstawy źródła świa-tła, które przejdą przez punkty B, prze-tną się z liniami od źródła światła, two-rząc punkty C. Zwróćmy uwagę, że dol-ne krawędzie sześcianu zbiegają się nahoryzoncie, minimalnie inaczej niż linieod podstawy źródła światła.

krok 3Analogicznie rzutujemy dolne narożnikikwadratu opisanego na elipsie. Po po-łączeniu obu punktów F i C otrzymamyprostokąt, z którego wytniemy owal cie-nia rzuconego.

łożo

S3: CIEŃ OD KULI 2Rysunek poniżej przedstawia fi-nałową fazę pracy nad cieniem.Linie konstrukcyjne zostały usu-nięte.

krok 4Analogicznie jak w konstrukcji walcaprzewróconego (porównaj: strona 260)rzutujemy punkty G (porównaj: Temat03).

krok 5Następnie przenosimy na „podłogę”punkty H (porównaj: Temat 03). Teraz,korzystając ze zrzutowanych punktów Gi H, wyznaczamy owal cienia. W prze-ciwieństwie do zwykłej, poziomej elip-sy, nie jesteśmy w stanie sprawdzić po-prawności naszej konstrukcji za pomo-cą osi elipsy.

krok 6Wykańczamy bryłę szrafem, zgodniez kierunkiem źródła światła.

TEMAT 45:Pojazdy

Nawet dla zaawansowanych rysowników tematyka tanie jest łatwa. Postaramy się przybliżyć sposoby rysowaniakilku charakterystycznych pojazdów, których konstrukcję za-czniemy od prostych brył geometrycznych. Na końcu tematuprzybliżymy kilka bardziej skomplikowanych pojazdów.

VANKolejny pojazd jest nieco prostszydo narysowania od poprzedni-ków, ponieważ jest jednobryłowy.Łatwo go zmienić w minibus, ka-retkę pogotowia, radiowóz czychoćby w małą wywrotkę. Na tejstronie analizujemy proporcjetego typu pojazdu. Możemy teżzobaczyć czwartą – finałową fazęrysunku, gdzie pojazd osadzonyjest w kontekście.

278 FAZY POWSTAWANIA Rysowanie pojazdu zaczynamy oduproszczenia go do sześcianów.

krok 1Pojazd dostawczy wpisuje się w prosto-padłościan o długości 2 sześcianów. Je-go przednia ściana wpisuje się w pro-stokąt, a nie kwadrat, dlatego trzeba jąodpowiednio zwęzić. Horyzont znajdujesię mniej więcej w ½ wysokości pojazdu(jego wysokość to ok. 280 cm). Jest toperspektywa właściwa dla osoby siedzą-cej. Zaznaczamy prostopadłościany, któ-re posłużą nam do wykreślenia kół.

krok 2Wpisujemy linie tworzące kształt nadwo-zia. Ważne jest precyzyjne odtworzeniekrzywizn karoserii.

krok 3Uzupełniamy bryłę detalami, przyjmu-jemy kierunek źródła światła i wykań-czamy rysunek szrafem.

krok 4 (poprzednia strona)Pojazd powinien być osadzony w kon-tekście (np. budynki przemysłowe) z wy-raźnie zaznaczonym cieniem rzuconym(porównaj: Temat 43 i 44).

ŚWIATŁOCIEŃW pojeździe dostawczym pojawiają sięplastikowe zderzaki oraz osłony w dol-nej części nadwozia, które są nielakie-rowane i matowe. Refleksy świetlnei odbicia mogą pojawić się na karose-rii. Wygięta szyba przednia równieżmoże odbijać światło.

Spis treści - · PDF fileNa rysunku daje nam on mo-żliwość łączenia perspektywy...

Documents

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI - gimn3mz.nazwa.plgimn3mz.nazwa.pl/wordpress/wp-content/uploads/2018/09/SP_PZO18-19... · Zgłoszenie nieprzygotowania przed lekcją nie zwalnia z pisania

INSTRUKCJA ŁĄCZENIA Z SIECIĄ VPN WYDZIAŁU INŻYNIERII ...instrukcje.wipos.p.lodz.pl/files/vpn-pracownicy.pdf · INSTRUKCJA ŁĄCZENIA Z SIECIĄ VPN WYDZIAŁU INŻYNIERII PROCESOWEJ

BLOK TEMATYCZNY I Pytania testowe3 Prawo – prawo cywilne... · zobowiązania niepieniężnego: a) zapłata kary umownej przez dłużnika zwalnia dłużnika ze zobowiązania nawet

WZÓR UMOWY - Dolnośląska Instytucja … · Web viewRozwiązanie Umowy w trybach, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, nie zwalnia Beneficjenta, przechowywania dokumentacji związanej

Metody efektywnego łączenia sieci neuronowych

KURS TRENERÓW - pomorski-zpn.pl · pedagogicznej trenera, tzn. umiejętnego łączenia w swojej pracy wiedzy teoretycznej z praktyką treningową, przestrzegania zasad bezpieczeństwa

Izolacja termiczna, akustyczna i przeciwogniowa dachu ... · Bogate doświadczenia zdobyte na całym świecie stwarzają możliwość łączenia kilku produktów w jeden optymalny

Danmarks Kirker - Danmarks kirker - HORSLUNDE KIRKEdanmarkskirker.natmus.dk/uploads/tx_tcchurchsearch/... · 2015-01-07 · af e kvartrundt ledt e, almindeligt skiftt oeg en stej

HORECKÝ ZPRAVODAJ · denní výjezdový seminář Poselství od protinožců, inspirovaný stej-nojmennou knihou Marly Morganové. Společně se svými učiteli procházeli různými

Arkusz kalkulacyjny - s99d455e11292116b.jimcontent.com · ŁĄCZENIE DZIAŁAŃ Budowa łączonych formuł matematycznych w MS Excel musi być zgodna z matematyczną zasadą łączenia

PRAWNE ASPEKTY ŁĄCZENIA POWIATÓW

spis treści - energoinstal.pl · Przeróbka plastyczna TECHNOLOGIE ŁĄCZENIA I CIĘCIA MATERIAŁÓW Spawanie Stosowane procesy spawalnicze: Napawanie stopami niklu typu Inconel

W SPRAWIE TYTUŁÓW MARYJNYCH I ICH ROZUMIENIAperspectiva.pl/pdf/p17/16Wojtczak.pdfRM). Okazało się, że „mariologia jest dyscypliną łączenia, miejscem spotkania traktatów

Przekaz radiowy, szumy i kod HDB - wstkt.plwstkt.pl/materialy/dr_leszczuk_04.pdf · •Szybkość przesyłania danych – zależna od o Użytego standardu ... •Możliwość łączenia

Niekonwencjonalne technologie łączenia elementów konstrukcji lotniczych Nr zadania - ZB 15

ZB - 15 Niekonwencjonalne technologie łączenia elementów konstrukcji lotniczych

Klíčnapsal.ondrejdanek.cz/klic.pdfděje, které probíhají ve stejném čase a mají stej-ný podmět. Vytváří se z participe présent předsazením slova en . Il est tombé

Opaski zaciskowe - library.e.abb.com · PDF fileOpaski zaciskowe Ty-Rap zostały pierwotnie wymyślone żeby rozwiązać problem łączenia w wiązkisetek metrówprzewodówinstalowanych

Nowe technologie łączenia tarciowego metaliyadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.baztech-article... · mowych Instytutu Spawalnictwa [4], w materiałach szkoleniowych [5]

ZB - 15 Niekonwencjonalne technologie łączenia elementów konstrukcji lotniczych