ΤΕΥΧΟΣ 71, ΙΟΥΝΙΟΣ 2013, ΤΙΜΗ: ΛΕΠΤΑ 1

ΔΩΡΙΔΟΣ 8-10, 155 62 ΧΟΛΑΡΓΟΣ

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ Ε.Α. ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΣΕ ΤΑΞΕΩΣ 1968

Το Πάθημα:

Το Συμπέρασμα:

Δίδαγμα- Πρόταση:

Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως29 Μαϊου 1453

Η απρονοησία των χρόνων πουπροηγήθηκαν, να μη δωθεί σημασία στην

αξία των ενόπλων δυνάμεων,ως παράγοντος εγγυήσεως της ασφαλείας

της κραταιάς οντότητοςτης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,

έσχε σαν αποτέλεσματον αφανισμό της.

Ο αυτοκράτωρΚωνσταντίνος Παλαιολόγος

έμεινε μόνος για να πληρώσειτο τίμημα της παρακμής.

Αλλοίμονο, σήμερα δενφαίνεται να υπάρχει

ούτε δείγμαυπερασπιστού αρχηγού,

ο οποίος θα αποθάνειμετά των αλλοφύλλων

για να γίνει θρύλλοςκαι εμπνεύσει

τους Έλληνες,που θα απομείνουνγια να ονειρευτούν

την αναγέννησητης Ελλάδος.

Φύλακες προνοείτε!

Αγαπητοί ΣυμμαθητέςΜετά από σκέψεις επάνω σε σκέψεις, που κι

αυτές απορρέουν από άλλες σκέψεις, προσπαθώ νακαταλάβω ποιος θα μπορούσε να είναι ο προσανα-τολισμός της υγιούς συνειδήσεως ενός ανθρώπου,του οποίου η μοίρα έταξε να ζει στους παρόντεςκαιρούς. Και λέω, διαυγούς συνειδήσεως, διότι μιατέτοια συνείδηση φωτοδοτεί, κατά κανόνα, τηνσυνετή κοινωνική πορεία.

Προσπαθώ να δώσω σχήμα σε κάποια διατύ-πωση, που να αποδίδει, έστω και κατά προσέγγιση,την έννοια της διαυγούς συνειδήσεως. Αλλά φεύ!Διαρκώς έρχομαι αντιμέτωπος με τερμινολογικούςπαράγοντες, οι οποίοι αδιαλείπτως με παροχετεύ-ουν σε ασαφή νοητικά δρομολόγια.

Επιχειρώντας συγκεκριμενοποίηση και μεδεδομένο, ότι ζω σ’ αυτή την επί τα χείρω διαμορ-φούμενη πολιτικο-κοινωνικο-οικονομική κατάστα-ση, διαπιστώνω, ότι εκών άκων συμπεριέχομαι σεένα υποβαθμισμένο, σε ένα υποτονικό, σε ένακατώ-τερο της Ιστορίας του κοινωνικό σύνολο, τουοποίου η δημοκρατική του εκπρο-σώπηση είναιανάλογη της κατωτερότητάς του. Και ερωτώ τονεαυτό μου: «είναι στ’αλήθεια ο λαός στον οποίοανήκω ένας κατώτερος λαός»; Οι σοφότεροι δια-τείνονται, ότι ένας κατώτερος λαός χαρακτηρίζε-ται από ωχαδερφισμό, από κοινωνική οκνηρία καιαπό αλεξιθυμία. Και όπως μου εξηγούν, η αλεξιθυ-μία είναι η δυσκολία στην κατανόηση και έκφρασησυναισθημάτων, ψυχοδιανοητικών καταστάσεωνκαι άλλων κοινωνικών αχνοτήτων.

Και επιμένω να διερωτώμαι: «Συμβαίνουντέτοια πράγματα στην πατρίδα μου»; Και οι διαβα-σμένοι μου εξηγούν, ότι σήμερα καλλιεργούνταικάποια στερεότυπα, που στοχεύουν σε κοινωνικήπεριθωριοποίηση του μείζονος των ατόμων εκεί-νων, που διακρίνονται από τα χαρακτηριστικά του«κατωτέρου». Ότι ο λαός ποδηγετείται κατά τέτοιοτρόπο, ώστε να επιτευχθεί ο ηθικός πανικός, όπουοι άνθρωποι, ενώ αρχικά επιθυμούν η ζωή τους ναείναι προικισμένη με ένα υπερβατικό σκοπό, τελικάνα αιωρούνται σε ένα σύμπαν, το οποίο στο τέλοςαποδεικνύεται αδιάφορο για το μέλημά τους καθώςκαι για τις όποιες αγωνίες τους. Ότι οι σημερινοίάνθρωποι δέχονται φοβιστικά μηνύματα, ότι δηλα-δή θα αποκλείονται κοινωνικά εάν δεν συμμερίζο-νται τις επιταγές των χειριζομένων τας κλείδας τουπολιτικο-οικονομικού «συστήματος». Ότι δεν πρέ-πει να ελπίζουν ούτε να ονειρεύονται, ότι το κρά-τος θα τους συμπαρασταθεί σαν κοινωνικός προ-νοητής και αρωγός, αλλά, ότι πρέπει να το συνειδη-τοποιήσουν, ότι όποιος θέλει να επιβιώσει οφείλεινα καταστεί ικανός, επιτήδειος, καπάτσος, διορα-τικός, συμβιβασμένος και προ παντός αυτοβοηθού-μενος.

Και καταφθάνουν οι βαθύνοες διαμεσολα-βητές και κτυπώντας με πατρικά στην πλάτη, μουσυνιστούν να επιχειρήσω να ζήσω και να δημιουρ-γήσω χωρίς τη βοήθεια των αιωνίων αξιών, οι οποί-ες -πρέπει να το χωνέψω- έχουν αποθάνει ή εκείόπου ανακαλύπτονται ίχνη τους, αυτές οι αξίεςείναι παραμορφωμένες ή αναθεωρημένες, διότιέτσι επιτάσσουν οι κατευθυντήριες οδηγίες της«ενωμένης Ευρώπης». Η Ευρώπη αυτή, καθώς λένε,αναπτύσσει ένα μετασχηματισμένο πολιτικο-κοι-νωνικό σύστημα-πλαίσιο επάνω σε ένα νέο«πιστεύω» και στην εξ αυτού απορρέουσα συμπερι-φορά, όπου πλέον γινόμαστε μάρτυρες της γεννή-σεως ενός άλλου κόσμου χωρίς «ηθικά απόλυτα».Μετά από αυτές τις παρατηρήσεις αρχίζω και

αισθάνομαι την μέγγενη ενός νέου κοινωνικούσυμπεριφορισμού.

Θυμάμαι, ότι στο σχολείο άλλα είχα διδα-χθεί. Βλέπω, ότι εκείνες οι διδαχές ανατρέπονται.Δεν πείθομαι, ότι οι νεοεισερχόμενες θέσεις επίαξιών είναι αυτές, που θα ταίριαζαν στον χαρακτή-ρα και την πίστη των συμπατριωτών Ελλήνων.Εμπρός στα μάτια μου και με φόντο το γαλάζιο τουελληνικού ουρανού, της ελληνικής θάλασσας καιτης Ελληνικής Σημαίας, σχηματίζεται με έντοναγράμματα η λέξη «αδικία». Σκέπτομαι, ότι η ψυχήμου δεν χρειάζεται να αναζητήσει πολιτική ιδεολο-γία για να επαναστατήσει. Η πραγματική μου ανά-γκη είναι η επάνοδός μου σε ένα ελληνικό αναζωο-γονημένο κόσμο των αιωνίων αξιών.

Επανίσταμαι. Ο ευαγγελιζόμενος «ειρηνι-σμός» εκ μέρους των συστημικών είναι μία βολικήιδεολογία για τους όσους κατεστημένους. Έναςειλικρινής και καταξιωμένος δημοκρατικός ηγέτηςουδέποτε επιδιώκει τον «ειρηνισμό» στους κυβερ-νωμένους, διότι γνωρίζει, ότι δημοκρατία μεταξύάλλων σημαίνει και την διαρκή μάχη/επιδίωξη γιατην επικράτηση του δικαίου των πολιτών τουδήμου. Ο ειρηνισμός καθιστά τους πολίτες ανίκα-νους να υπερασπιστούν ακόμη και τα στοιχειώδητους δικαιώματα.

Εξεγείρομαι, σημαίνει αναπνέω και λειτουρ-γώ τον εγκέφαλό μου. Άρα υπάρχω. Η εξέγερσηκατά της όποιας επιβαλλόμενης αδικίας γεννά τηνανάγκη της επαναθεωρήσεως για μια ανθρώπινηκοινότητα, όπου δεν θα προσβάλλεται η προσωπι-κότητα των ατόμων. Αισθάνομαι προσβεβλημένος.Διαπιστώνω με ανησυχία, ότι ο κυβερνών δεν εκτε-λεί αυτά, για τα οποία έλαβε -με την ψήφο μου- την«εντολή» να εκτελέσει. Δεν συμμερίζεται τον πόνομου και επιβάλλει όλα τα βάρη της «δικής του»απρονοησίας στους ισχνούς «δικούς μου» ώμους. Οκυβερνών ζει σε ένα δικό του κόσμο, ο οποίος είναιασυμβάτως παράλληλος με τον κόσμο εμού τουδυστυχούντος κυβερνωμένου.

Βεβαίως και ο εγώ ο δυστυχών κυβερνώμε-νος δεν είμαι άμοιρος ευθυνών. Υπάρχουν ευθύνεςπου μου αναλογούν. Φοροδιαφεύγω. Αποκρύπτω.Συνεργώ σε εθνικά, οικονομικά και ηθικά αδικήμα-τα. Συμμαχώ με ιδεολογίες, που απέχουν των εθνι-κών συμφερόντων. Δεν αντιλαμβάνομαι το μέγεθοςτων εθνικών απειλών. Εμπορεύομαι την ανθρώπινηδυστυχία ή και εμπορεύομαι αλλοεθνείς ανθρώπουςπου προσδοκούν μερίδια ευτυχίας.

Τελικά, ο γνήσιος και έντιμος Έλληναςπορεύεται μέσα σε μία προσωπική πολιτικο-κοινω-νική ερημιά. Αυτός λοιπόν ο Έλληνας, αυτός ο μηελαττωματικός Έλληνας, ο οποίος έχει επίγνωσηκαταστάσεων και ευστόχως εκτιμά τα επερχόμενα.Αυτός ο Έλληνας, που απολογίζει με ακρίβεια, ότιτα φαινόμενα της εποχής μας είναι σαρωτικά τηςανθρώπινης ψυχής. Αυτός ο Έλληνας, του οποίου ηαξιοπρέπεια έχει τρωθεί και προσπαθεί μέσα απόμία θολή πνευματική όραση να προβλέψει τις προ-θέσεις της τρέχουσας ζωής. Αυτός ο Έλληνας τουοποίου η γνώση για τα συμβαίνοντα είναι καισυνάρτηση του εαυτού του. Αυτός ο Έλληνας,καλόν είναι, όχι να δεινολογεί αλλά να εξανισταθή-σεται και καταβοήσει τον κάθε υπονομευτή τηςΕλληνικής μεγαλοσύνης.

Συνεπώς, εάν όντως υπάρχει διαυγής συνεί-δηση επί των ηθικο-κοινωνικών τεκταινομένων,τότε και το είδος του αύριον θα γίνει κατανοητόν.

Κωνσταντίνος Αργυρόπουλος

ΣυνεπισκοπήσειςΣυνεπισκοπήσεις

22

Ήταν ημέρα Τρίτη όταν η “Βασιλεύουσα”έπεσε στα χέρια των Αγαρηνών.

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης απετέλεσετην συγκλονιστικότερη είδηση που γνώρισε ποτέ οάνθρωπος σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. «Ηπόλις εάλω!!!» Οι ιστορικοί συμφωνούν ότι η λεηλα-σία της πόλεως κράτησε, όπως είχε υποσχεθεί ο Μωά-μεθ στους στρατιώτες του, τρεις ημέρες και τρειςνύχτες. Ο λαός σφάχτηκε ανελέητα. Οι εκκλησίες μεπρώτη την Αγία Σοφία λεηλατήθηκαν και μολύνθη-καν. Ένας ολόκληρος πολιτισμός χάθηκε, χιλιάδες βι-βλία και εικόνες κάηκαν, κομματιάστηκαν ήπουλήθηκαν στα παζάρια.!!

Ο τελευταίος Αυτοκράτορας ΚωνσταντίνοςΠαλαιολόγος όμως δεν πέθανε. Κανένας δεν τον ανα-γνώρισε νεκρό. Κανένας δεν ξέρει που είναι ο τάφοςτου. Ζει στα όνειρα του Έθνους. Η λειτουργία δεν τε-λείωσε. Η εκκλησία δεν τον ανακήρυξε Άγιο. ΤοΈθνος δεν τον τίμησε, όπως θα τον τιμούσε αν είχεπεθάνει.

«Άγγελοι τον παρέλαβαν, τον έλουσαν και τιςπληγές του έπλυναν με μόσχο και με μύρο του έστρω-σαν να κοιμηθεί σε κλίνη από βύσο κι' Αρχάγγελοι μεπύρινες ρομφαίες τον φυλάνε μέχρι νάρθει η ώρα τουγια να τόνε ξυπνήσουν.».

Η πόλη της Κωνσταντινούπολης χτίστηκε σεμία χερσόνησο χονδρικώς τριγωνική σε σχήμα. Τατείχη της εκτεινόμενα από τη συνοικία των Βλαχερ-νών (στον Κεράτιο κόλπο), ως τη συνοικία του Στου-δίου (στην Προποντίδα), είχαν μήκος περίπουτέσσερα μίλια.

Μελαγχολικά στέκονται σήμερα τα μοναδικά,όπως και η Βασιλεύουσα, αυτοκρατορικά τείχη τηςΚωνσταντινουπόλεως. Χτίστηκαν από το ΜεγάλοΚωνσταντίνο και αντικαταστάθηκαν αργότερα από τοπερίφημο, με δύο έως τρεις σειρές τείχος, του Μεγά-

λου Θεοδοσίου. Ίσως περιμένουν το ΜαρμαρωμένοΒασιλιά με το Δικέφαλο Αετό.

Διαπιστώσεις – Συμπεράσματα.α. Στις 29 Μαΐου 1453 ένας πολιτισμός σαρώ-

θηκε αμετάκλητα.β. Για έντεκα αιώνες η Κωνσταντινούπολη

απετέλεσε το κέντρο ενός κόσμου φωτός. Έγινε όμωςέδρα θηριωδίας, αμάθειας και μεγαλόπρεπης ακαλαι-σθησίας.

γ. Η Βασιλεύουσα έπεσε στα χέρα των Αγαρη-νών, αλλά έπεσε σαν θρυλική ηρωίδα πολεμώνταςηρωικά ως το τέλος τους απίστους, εγκαταλειμμένηαπό τους Δυτικούς συμμάχους της.

δ. Οι πραγματικοί Έλληνες θεωρούν τη μαύρηΤρίτη «αποφράδα» και αισθάνονται ρίγη εθνικής μνή-μης όταν μιλούν για τον τελευταίο Αυτοκράτορα πουαβοήθητος πάλεψε με τις ορδές των βαρβάρων.

ε. Η ήττα αυτή της Κωνσταντινούπολης, τόσοναθλία όσο και αξιοθρήνητη, υπήρξε μία μεγάλη νίκητων Τούρκων, μια τρομερή καταστροφή των Ελλή-νων, ένα αίσχος των Λατίνων.

στ. Η Κερκόπορτα, ένας κόκκος άμμου, έκρινετην ιστορία του κόσμου.Επίλογος.

Όσοι επιθυμούν να γνωρίσουν με λεπτομέρειατα της αλώσεως της “Βασιλίδος των Πόλεων” πουονομάσθηκε από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο «τοΧάρμα και η Ελπίς του Γένους», δεν έχουν παρά ναμελετήσουν το βιβλίο του ΓΕΣ/ΔΕΚ 1983 με τίτλο «Ηάλωση της Κωνσταντινουπόλεως» του πλέον έγκυρουκαι υπεύθυνου μελετητή του Βυζαντίου, του Βρετα-νού ιστορικού Στήβεν Ράνσιμαν, ο οποίος είπε ..” Τακτήνη είναι του Θεού. Οι κτηνωδίες είναι των βαρβά-ρων Aνθρώπων”!!

Νικόλαος Φωτιάδης

2 9 Μ Α Ϊ Ο Υ 1 4 5 3 . Η Α Λ Ω Σ Η Τ Η Σ Κ Ω Ν Σ ΤΑ Ν Τ Ι Ν Ο Υ Π Ο Λ Η Σ

3

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ‘68ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

Τεύχος 71Ιούνιος 2013

Ιδιοκτήτης:

Σύνδεσμος Αποστράτων Αξιωματικών

Τάξεως 1968

Εκδότης-Διευθυντής:

Σταύρος ΔερματάςΣυντακτική επιτροπή:

Δ.Σ. Συνδέσμου ‘68DeskTopPublishing-Καλλιτεχνικά:

Κ. Αργυρόπουλος

Γραφείο:Δωρίδος 8-10

155 62 ΧολαργόςΤηλ: 210 6535679,

210 6543004Fax: 210 6543004

e-mail: argykon@yahoo.gr dermatas@hol.gr

΄΄Δεν ξεχνώ΄΄ ση-μαίνει ΄΄σέβομαι τη θυσίατων προγόνων ,καυτη-ριάζω την ενέργεια του τυ-ράννου και αγωνίζομαι γιανα μην υπάρξουν νέα θύ-ματα.’’Η ΄΄Λήθη΄΄ που επικα-λούνται κάποιοι είναι εκτου πονηρού.΄΄ Μνήμη΄΄λοιπόν ,γιατί λαοί χωρίςμνήμη είναι καταδικασμέ-νοι σε αφανισμό .

Ο Πόντιος Πολυχρόνης Ενεπεκίδης έγραψε:΄΄…και οι Πατρίδες είναι σαν τους ανθρώπους : Πεθαίνουναπό τη στιγμή που αρχίζουμε να τις ξεχνάμε .Όσοι όμωςσυνηθίζουν στην Εθνική Αμνησία τελικά δεν αιφνιδιάζον-ται από τίποτα , ούτε από Πατρίδες που χάνονται ,ούτε απόέθνη που είναι καταδικασμένα να χαθούν…΄΄.

Στις 19 Μαϊου του 1992 στο μήνυμά του προς το Γ΄Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού , ο Έλληνας Πρω-θυπουργός σημείωνε: ΄΄Η 19η Μαϊου είναι ημέρα μνήμηςγια τη Γενοκτονία των Ποντίων και για τις αλησμόνητεςΠατρίδες του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Η νομοθετικήκαθιέρωσή της από το Ελληνικό Κοινοβούλιο και η προ-ώθηση της διεθνούς αναγνώρισή της αποτελεί για όλουςμας χρέος τιμής. Καμία λήθη και καμία σιωπή δε μπορεί νακαλύψει τη δολοφονία 353.000 συμπατριωτών μας Ελλή-νων του Πόντου κατά τα έτη 1916-1923.Στερείται δε οποι-ασδήποτε αξίας κάθε αναφορά στην ποντιακή υπόθεση,εάν αγνοεί τις διαστάσεις και τη σημασία της Γενοκτονίαςτων Ελλήνων του Πόντου και την ευθύνη του τουρκικούκράτους για αυτό το διεθνές έγκλημα. Στις μαύρες σελίδεςτης ιστορίας, με το ολοκαύτωμα των Εβραίων, τη Γενοκτο-νία των Αρμενίων, τη σφαγή των Κούρδων, η σελίδα τηςΓενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού γίνεται ακόμη πιομαύρη , όταν στερείται από τα χιλιάδες θύματα η στοιχει-ώδης ηθική δικαίωση΄΄.

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1994, επί πρωθυπουργίαςΑνδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων με ομόφωνηαπόφαση ανεγνώρισε τη Γενοκτονία των Ποντίων καιόρισε την 19 Μαϊου ως ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γε-νοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου από τους Τούρ-κους.

Τον Ιούνιο του 1998, Διακομματική Επιτροπή της Ελ-ληνικής Βουλής καθώς και αντιπροσωπεία εκπροσώπωνΠοντιακών Οργανώσεων απ’ όλον τον κόσμο, επισκέ-φθηκαν τον ΟΗΕ και υπέβαλαν υπόμνημα για τη διεθνήαναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων.

Η λέξη ΄΄Γενοκτονία΄΄ υπάρχει στις ξένες γλώσ-σες ως genocide.(σύνθεση από την ελληνική λέξη/genus

και το λατινικό ρήμαcado/πέφτω-θυσιάζω.)

Ο Αμερικανός καθηγη-τής Λέμκιν, πολωνικήςκαταγωγής καθιέρωσεπρώτος τον όρο γενοκτο-νία κατά τη διάρκεια τηςδίκης της Νυρεμβέργης το1945.

Γενοκτονία λοιπόν ση-μαίνει μεθοδική και συ-στηματική εξολόθρευση(μερική ή ολική ) μιας

εθνικής, λεκτικής ή θρησκευτικής ομάδας .Ο ΟΗΕ στη Γενική Συνέλευση της 9-12-1948 ψήφισε

τα άρθρα που αναφέρονται στην προϋπόθεση για να χα-ρακτηριστεί ένα γεγονός ως γενοκτονία.

Σήμερα Γερμανοί και Γάλλοι έχουν αναγνωρίσει τη γε-νοκτονία με νομοθετήματα υπέρ των Εβραίων(Γερμανία)και υπέρ των Αρμενίων (Γαλλία). Εμείς ούτε καν στα λε-ξικά μας δεν καταγράφουμε για τις νέες γενιές τη σημα-σία της λέξης γενοκτονία με Ελληνικούς ιστορικούςόρους.

O Βρετανός Πρωθυπουργός Λόυδ Τζωρτζ δή-λωσε στη Βουλή των Κοινοτήτων τον Ιούνιο του 1922 :΄΄ Στον Πόντο δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων ,ανδρών γυναι-κών και παιδιών απελαύνονταν και πέθαιναν. Ήταν κα-θαρή και ηθελημένη εξολόθρευση. Η εξολόθρευση δενείναι δική μου λέξη. Είναι η λέξη που χρησιμοποιεί η αμε-ρικανική αποστολή.’’

Για τη Γενοκτονία των αδελφών μας Ποντίων και τονξεριζωμό του Ελληνισμού από τις αλησμόνητες ΠατρίδεςΣαμψούντα,Κερασούντα, Πάφρα, Χάβσα, Αμάσεια, Τρα-πεζούντα, Σινώπη κλπ εγράφησαν εκατοντάδες βιβλία.

Μεταξύ των συγγραφέων αναφέρω τα ονόματα τουΧάρη Τσιρκινίδη, του Κων. Φωτιάδη , του Μιχ.Χαραλαμ-πίδη, του Ιάκωβου Αητσόγλου, του Γ.Ανδρεάδη, τουΧρ.Μαχαιρίδη, του Κων.Βακαλόπουλου, του Βλάση Αγτ-λίση κλπ.

Ο ανθρωπιστής και δημοκράτης Άγγλος ΟυίλιαμΓλάδστων (4 φορές πρωθυπουργός της Βρετανίας ) είπε: ΄΄Από την πρώτη ημέρα που μπήκαν οι Τούρκοι στηνΕυρώπη το μόνο δείγμα που έδειξαν ήταν η μεγαλύτερη έλ-λειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε και να πήγαν , μια πλα-τιά κηλίδα αίματος τα ίχνη της διαβάσεώς τους. Οπολιτισμός εξαφανιζόταν. Παντού αντιπροσώπευαν τη δια-κυβέρνηση της βίας.’’

Και ο Αμερικανός Πρόξενος στη Σμύρνη Τζων Χόρτονέγραψε: “Τα κτήνη είναι του Θεού. Οι κτηνωδίες είναι τουΔιαβόλου.”

Νικόλαος Φωτιάδης

19 ΜΑΪΟΥ. ΗΜΕΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

4

KOINH ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

(Στήριξη του Ελληνικού Γένους για τα ΑΣΕΙ και ΑΣΣΥ)

Αγαπητοί ε.ε. και ε.α. συνάδελφοι, αγαπητοί συμπολίτες, Είναι πλέον γεγονός ότι παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις-όπως απεδείχθη εκ των υστέ-

ρων- του ΥΕΘΑ και των, εκ των ΕΔ προερχομένων, υφυπουργών του και παρά την εκφρασθείσα θέληση του Α/ΓΕΕΘΑ, το «ελληνικό γένος» δεν προβλέφθηκε για ακόμη μια φορά ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή των υποψηφίων στις εισαγωγικές εξετάσεις των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαι-δευτικών Ιδρυμάτων(ΑΣΕΙ), και στις Ανώτερες Στρατιωτικές Σχολές Υπαξιωματικών (ΑΣΣΥ), α-καδημαϊκού έτους 2013-14.

Εμείς οι Έλληνες στρατιωτικοί, εν ενεργεία και εν αποστρατεία, ανεξαρτήτως Κλάδου και προέλευσης, αλλά και όλοι οι εθνικά σκεπτόμενοι πολίτες λέμε ΟΧΙ στην κατάργηση του ελληνι-κού γένους, ως προϋπόθεσης εισαγωγής στα ΑΣΕΙ και ΑΣΣΥ.

Η προϋπόθεση αυτή αποτελούσε μέχρι και το 2009 την ασφαλιστική δικλείδα για την αποτ-ροπή αλλοεθνών να αλώσουν τις στρατιωτικές σχολές. Από το 2010 όμως με Εγκύκλιο του Υπουρ-γείου Εθνικής Άμυνας και την υπογραφή της από τον τότε ΥΕΘΑ Ευάγ. Βενιζέλο, αλλά και τις Εγ-κυκλίους που υπέγραψαν οι ΥΕΘΑ που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, και με την εγκληματική ανο-χή και ένοχη σιωπή των Ανωτάτων Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορικών Συμβουλίων η προ-ϋπόθεση αυτή καταργήθηκε, ώστε πλέον ο κάθε μετανάστης, που αποκτά την ελληνική υπηκοότη-τα, να μπορεί να εισέρχεται στα ΑΣΕΙ και ΑΣΣΥ, θέτοντας έτσι μελλοντικά σε αμφισβήτηση την ασφάλεια του Στρατεύματος.

Δυστυχώς η εκτελεστική εξουσία για ακόμη μια φορά σε ένα τόσο ευαίσθητο εθνικό ζήτη-μα, φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων ανοίγοντας την κερκόπορτα για την αλλοίωση του εθνικού χαρακτήρα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Προφανώς έχουν πλήρη άγνοια των Στρατιωτικών Κανονισμών που προβλέπουν ότι «Η εθνική και ηθική διαπαιδαγώγηση, η οποία εγείρει το εθνικό αίσθημα και την προς την Πατρίδα και τα εθνικά ιδεώδη αγάπη και αφοσίωση, πρέπει να αποτε-λεί το διαρκές μέλημα του διοικητή. Αυτός λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη της διάβ-ρωσης του εθνικού φρονήματος των ανδρών της μονάδας» (ΣΚ 20-2, άρθρο 5, παράγρ.5) Τον λόγο τώρα έχει η δικαστική εξουσία, η ελληνική Δικαιοσύνη, όπου η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας καλείται να αποφασίσει στις 17 Μαΐου 2013, ιστορική επέτειο της πρώτης δημόσιας συνεδρίασης του ΣτΕ, για τη συνταγματικότητα της κατάργησης του γένους, ως προϋπόθεσης συμμετοχής των υποψηφίων στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΣΕΙ και ΑΣΣΥ. Με τις σκέψεις αυτές καλούμε όλους τους ε.ε. και ε.α. συναδέλφους και του Έλληνες πολί-τες που συντάσσονται μαζί μας, να δώσουν το βροντερό «παρών» τους στην προγραμματισθείσα συγκέντρωση, που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 17 Μαϊου 13 και ώρα 09:00, έξω από το κτίριο του ΣτΕ (Πανεπιστημίου 47-49) Αθήνα 13 Μαΐου 2013

ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΦΟΡΕΙΣ Ανεξάρτητη Κίνηση Στρατιωτικών (Α.Κί.Σ.) Ένωση Στρατιωτικών Ιατρών (ΕΣΤΙΑ) Πανελλήνια Ομοσπονδία Στρατιωτικών (ΠΟΣ) Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αξκών Πεζικού (ΠΣΑΠ) Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αποστράτων Αξκών ΕΔ και ΣΑ (ΠΣΑΑΕΔ-ΣΑ) Σύνδεσμος Αποφοίτων/Σχολής Μον. Υπξκών Ναυτικού (ΣΑ/ΣΜΥΝ) Σύνδεσμος Τάξης ΣΣΕ 1968 Σύνδεσμος Τάξης ΣΣΕ 1980

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ: Παρευρεθήκαμε μερικές δεκάδες συναδέλφων. Αναμένεται η απόφαση του ΣτΕ αλλά από πληροφορίες που έχουμε δυστυχώς το πλέον πιθανό είναι να απορριφθεί λόγω μη υπάρξεως νομίμου συμφέροντος των ενδιαφερομένων. Με αυτή την αιτιολογία, το ΣτΕ προσπαθεί να αποφύγει την εμπλοκή του στο θέμα!!!!

5

Μια νεκρολογία που δημοσιεύτηκε στους Times του Λονδί-νου.. Δυστυχώς δεν υπάρχουν περισσότερα στοιχεία για τη δη-μοσίευση αυτή.. Ωστόσο εκείνο που έχει σημασία δεν είναι ηδημοσίευση ή όχι τής νεκρολογίας αυτής αλλά τούτο το περιε-χόμενό της και μόνο..

Σήμερα πενθούμε το θάνατο μιας αγαπημένης παλιάςφίλης, τής Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλάχρόνια..

Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία τηςαφού το μητρώο γέννησής της έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό σεγραφειοκρατικές διατυπώσεις.

Θα τη θυμόμαστε ως κάποια που μας δίδαξε πολύτιμαμαθήματα όπως αυτά:-Έχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι.-Το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι.-Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη, και...-Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο.

Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οι-κονομικές πολιτικές, όπως:

Μην ξοδεύετε περισσότερα απ' αυτά που κερδίζετε,και... αξιόπιστεςστρατηγικές: όπως: Υπεύθυνοι είναι οι ενήλικεςκαι όχι τα παιδιά.

Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέ-θηκαν σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί.

Αναφορές για ένα 6χρονο αγόρι που κατηγορήθηκεγια σεξουαλική παρενόχληση επειδή φίλησε μια συμμαθήτριάτου, για εφήβους που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή χρη-σιμοποίησαν στοματικό διάλυμα μετά το γεύμα και για ένανδάσκαλο που απολύθηκε επειδή επέπληξε έναν απείθαρχο μα-θητή, απλώς επιδείνωσαν την κατάστασή της.

Η Κοινή Λογική έχασε έδαφος όταν γονείς επιτέθη-καν σε δασκάλους επειδή έκαναν τη δουλειά που οι ίδιοι δενείχαν καταφέρει να κάνουν αναφορικά με την πειθάρχηση τών

ανυπάκουων παιδιών τους.Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα

σχολεία υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση γιανα βάλουν αντηλιακό ή να δώσουν μια ασπιρίνη σ' ένα μαθητήαλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τους γονείς όταν μια μα-θήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση.

Η Κοινή Λογική έχασε τη θέληση για ζωή όταν οι εκ-κλησίες έγιναν επιχειρήσεις και οι εγκληματίες τύγχαναν καλύ-τερης μεταχείρισης από τα θύματά τους.

Η Κοινή Λογική δεν κατάφερε να ξεπεράσει το γεγο-νός ότι, όχι μόνο δεν μπορούσες να υπερασπιστείς τον εαυτόσου από ένα διαρρήκτη μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά ο διαρ-ρήκτης μπορούσε και να σε μηνύσει για βιαιοπραγία.

Η Κοινή Λογική παραιτήθηκε τελικά από κάθε θέ-ληση για ζωή όταν μια γυναίκα που τάχα δεν κατάλαβε ότι ένααχνιστό φλιτζάνι καφέ ήταν ζεστό, έχυσε λίγο στην ποδιά της κι'ανταμείφθηκε άμεσα μ' έναν τεράστιο διακανονισμό.

Πριν από το θάνατο τής Κοινής Λογικής είχε προηγη-θεί ο θάνατος τών γονιών της, τής Αλήθειας και τής Εμπιστο-σύνης, τής συζύγου Σύνεσης και τών παιδιών της Ευθύνης καιΛογικής.

Εχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:

Ξέρω τα Δικαιώματά μουΤο Θέλω τώραΚάποιος άλλος φταίειΕίμαι θύμα

Στην κηδεία της δεν παρευρέθησαν πολλοί καθώςελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε. Αν τη θυμάστεακόμα, προωθήστε το. Αν όχι, συνταχθείτε με την πλειοψηφίακαι μην κάνετε τίποτα. η αυτοπαρατήρηση βοηθάει στην αυτε-πίγνωση

Κ Ο Ι Ν Η Λ Ο Γ Ι Κ Η

6

ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΕΣ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΣΟΥ;Ο αριθμός λογαριασμού στην Εμπορική Τράπεζα είναι 60139580.

Και σου θυμίζω ότι είναι η μοναδική οικονομική υποστήριξη για την επιβίωση και

συνέχιση της εκδόσεως της αγαπημένης μας εφημερίδας.

Είναι θέμα Κοινής Λογικής. Κατάλαβες;

Ο Ταμίας του Συνδέσμου

Ε ί ν αι τ ο ο λ ο φά ν ε ρ ο ε κ ε ί ν ο , π ο υ δ ε ν μ π ο ρ ο ύ μ ε ν α ι δ ο ύ μ ε . Λ έ ν ε , ό τ ι ε ί ν αι τ ό σο α π λ ό, ό σ ο η μ ύ τ ησ τ ο π ρ ό σ ω π ό μ α ς . Α λ λ ά π ό σ ο απ ό τ η μ ύ τ η μ α ς μ π ορ ο ύ μ ε ν α ι δ ο ύ μ ε ;

Κ α ι ο ι τρ ο ϊ κ α ν ο ί κ αι π α ς μ η Έ λ λ η ν κ α θ ώ ς κ α ι ό λ ο ι ο ι “κ α λ ο ί ” μ α ς φ ί λ ο ι κ ρ α τ ο ύ ν έ να δ ι α σ τρ ε -β λ ω τ ι κ ό κ α θ ρ έ π τ η ε μ π ρ ό ς μ α ς γ ι α να “β λ έ π ο υ μ ε ” α υ τά π ο υ ε κ ε ί ν ο ι θέ λ ο υ ν.

Κ α ι ό λ α α υ τά ε π ε ι δ ή δ ε ν λ ε ι τ ο υ ρ γο ύ μ ε τ ην Κ ο ι ν ή Λ ο γ ι κ ή .Κ . Α ρ γ υ ρ ό π ο υ λ ο ς

Η ηρωΐδα Valerie Boyer, παρά τις απειλές πουδέχεται η ίδια και η οικογένεια της, τόλμησε.

Νέο σοκ στην Τουρκία από την γνωστή Γαλ-λίδα βουλευτίνα της Μασσαλίας, Valerie Boyer, ηοποία πρόσφατα είχε πρωτοστατήσει στην ποινικο-ποίηση από το γαλλικόκοι νοβούλιο της αρμενικήςγενοκτονίας.

Όπως αναφέρουντουρκικά δημοσιεύματα, ηValerie Boyer σε δηλώσειςπου έκανε σχετικά με το ζή-τημα της ένταξης τηςΤουρκίας στην ΕυρωπαϊκήΈνωση,(που έχει επανέλθειστην επικαιρότητα με γερ-μανική πρωτοβουλία), ανέ-φερε χαρακτηριστικά ότι ηΤουρκιά δεν έχει καμίασχέση με την Ευρώπη,αλλά η Κωνσταντινούποληκαι όχι η Ιστανμπούλ καιεδώ οι Τούρκοι έγιναν.Τούρκοι, ανήκει στην Ευ-ρώπη.

Η θαρραλέα βου-λευτίνα του γαλλικού κοινοβουλίου, χωρίς κανέναδισταγμό, καταδίκασε για άλλη μια φορά την Τουρ-κία σαν μια χώρα που παραβιάζει συστηματικά τα αν-θρώπινα δικαιώματα.

Εκείνο όμως που εξόργισε πραγματικά τουςΤούρκους, ήταν οι δηλώσεις της ότι δεν μπορεί μιαχώρα που βαρύνεται για τα εγκλήματα της αρμενικήςγενοκτονίας, αλλά και της εισβολής στην Κύπρο το1974, να διεκδικεί μια θέση στην Ευρώπη.

Για όλα αυτά, όπως τόνισε η Valerie Boyer, θασυνεχίσει να αγωνίζεται κατά της εισδοχής της Τουρ-κίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ θα συνεχίσει και τιςπροσπάθειες της για να αναγνωριστούν τα μεγάλαεγκλήματα της Τουρκίας στις γενοκτονίες των αρχώντου εικοστού αιώνα.

Η Valerie Boyer αποκάλυψε ότι για όλο αυτόντον αγώνα της έχει δεχτεί και αυτή και η οικογένειατης απειλές κατά της ζωής της, ενώ συχνά δέχεται μη-

νύματα στα τουρκικά που την απειλούν με φρικτέςτιμωρίες για τον αγώνα της υπέρ της αναγνώρισηςτης αρμενικής γενοκτονίας.

Παρ' όλα αυτά, η θαρραλέα Γαλλίδα δήλωσεπως δεν την φοβίζουν όλες αυτές οι απειλές αλλά αν-

τίθετα την πεισμώνουν γιανα συνεχίσει τον αγώνατης. Σε ερώτηση δημοσιο-γράφου αν θέλει να πάειστην Τουρκία για να ακού-σει και την άλλη άποψη,απάντησε ότι έχει πάει στοπαρελθόν στην Τουρκίααλλά τώρα δεν έχει καμίατέτοια επιθυμία καθώς,όπως τόνισε χαρακτηρι-στικά, δεν μπορεί να πάεισε μια χώρα από όπουέχουν εξαπολυθεί απειλέςκατά της ζωής της καικατά της ζωής των μελώντης οικογένεια της.

Η θαρραλέα αυτή γαλ-λίδα βουλευτής, που βάζειτα «γυαλιά» σε πολλούςΈλληνες συναδέλφους της

που φοβούνται ακόμα και τη σκιά τους μην τυχόν καιενοχλήσουν την Τουρκία, έχει αρχίσει και μια νέα εκ-στρατεία κατά της χορήγησης της γαλλικής υπηκοό-τητας σε Τούρκους μετανάστες που ζουν στην Γαλλία.Όπως ανέφερε, αυτό θα είναι ένα επικίνδυνο βήμαγια την αλλοίωση της σύνθεσης της γαλλικής κοινω-νίας, ενώ κατηγόρησε του Τούρκους της Γαλλίας ότισυμπεριφέρονται όχι σαν να θέλουν να αφομοιωθούνστην χώρα που τώρα ζουν και δουλεύουν, αλλά σαννα θέλουν να επιβάλλουν αυτοί τα δικά τους πολιτι-στικά και θρησκευτικά πρότυπα στην χώρα που τουςφιλοξενεί, (τι μας θυμίζει αυτό.!!!!!) .

`Ας πάρουν μερικά μαθήματα οι δικοί μαςβου(ο)λευτές από την Valerie Boyer, που δεν διστάζεινα αναφέρει Κωνσταντινούπολη και όχι Ιστανμπούλ,αδιαφορώντας ακόμα και για τις τουρκικές απειλέςκατά της ίδιας της ζωής της.

ΥΥ ΠΠ ΟΟ ΚΚ ΛΛ ΙΙ ΝΝ ΟΟ ΜΜ ΑΑ ΣΣ ΤΤ ΕΕ σσ ττ ηη νν ΓΓ ΑΑ ΛΛ ΛΛ ΙΙ ΔΔ ΑΑ !! !! !!

7

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ!

Γαλλίδα βουλευτής: Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

α. Την 24η Απριλίου ε.ε., το Παράρτημα

της ΕΑΑΣ Κιλκίς, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100

ετών από την επική μάχη του Κιλκίς - την πλέον πολυαί-

μακτη μάχη της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας – διοργά-

νωσε μια λαμπρή εκδήλωση (εκατονταετηρίδα) στο

κατάμεστο από κόσμο πνευματικό κέντρο του Κιλκίς. Κύ-

ριος ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Δημήτρης Τσιαμαντάς

( ή «Ντεκλαρέ», όπως τον αποκαλούσαμε στη Σχολή). Ο

Δημήτρης, με την δωρική και επιβλητική (όπως έγραψε μια

τοπική εφημερίδα) παρουσία του που «έστησαν» ο μεστός

λόγος και το γλαφυρό περιγραφικό του ύφος, σε συνδυα-

σμό με την προβολή σχεδιαγραμμάτων και εικόνων σύγ-

χρονης ηλεκτρονικής τεχνολογίας για την περιγραφή των

στρατιωτικών επιχειρήσεων, ενθουσίασε το πολυπληθές

ακροατήριό του και ευστόχως υπογράμμισε την Ιερή Υπο-

χρέωση των Ελλήνων να διατηρήσουν άσβεστη την

Εθνική Μνήμη και αναλλοίωτη την Ιστορία τους.

Oπως ήταν φυσικό, ο συμμαθητής μας δεν αρκέ-

στηκε μόνο στην περιγραφή της καθαυτό μάχης του Κιλκίς

αλλά ενέταξε αυτή στο ευρύτερο πλαίσιο των Βαλκανικών

Πολέμων με συνοπτική αναφορά στην πολιτικο-οικονομική

κατάσταση που τότε επικρατούσε στα Βαλκάνια, στα αίτια

και τις αφορμές που οδήγησαν στις ένοπλες συγκρούσεις,

σε κατακτηθέντα και απολεσθέντα εδάφη κλπ. Τέλος, δεν

παρέλειψε να τονίσει ότι τα μηνύματα από την μάχη του

Κιλκίς παραμένουν πάντοτε επίκαιρα και διδακτικά, ιδιαί-

τερα στη σημερινή εποχή που η Χώρα διατρέχει πλείστους

όσους εξωτερικούς κινδύνους, επιτεινόμενους από την οι-

κονομική καχεξία και την κρίση θεσμών και αξιών που την

μαστίζουν.

Την διάλεξη παρακολούθησαν οι συμμαθητές μας

Π. Γιαννακόπουλος και Ε. Γριβάκος, οι οποίοι ήλθαν προς

τούτο από την Θεσσαλονίκη στο Κιλκίς, αυτή δε η συμμε-

τοχή προκάλεσε τα ευμενή σχόλια και τους επαίνους των

παρευρισκομένων στην εκδήλωση. Έτσι, από τον εορτα-

σμό της εκατονταετηρίδας της μάχης του Κιλκίς, παράλ-

ληλα με την Πατρίδα, ωφελήθηκε και προβλήθηκε και ο

άρρηκτος Θεσμός της Συμμαθητείας.

β. Ας αλλάξουμε, τώρα, «σκηνι κό». Ένα μήνα

αργό τερα, την 24η Μαΐου, το Ελληνικό Ινστιτούτο Στρατη-

γικών Μελε τών (ΕΛ. Ι. Σ.ΜΕ), σε συνεργασία με το Γραφείο

Στρατιωτικών και Αμυντικών Θεμάτων της Ακαδημίας Αθη-

νών, διορ γά- νωσε, στο περικαλλές κτίριο της Ακαδημίας,

ημερίδα με θέμα «Η άμυνα και ασφάλεια της Χώρας μας

υπό το πρίσμα των εξωτερικών και εσωτερικών εξελίξεων».

Ένας από τους ομιλητές – εισηγητές της ημερίδας

(μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν και ο πρώην

Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός εα-Ακαδημαϊκός κ Δ. Σκαρβέλης, ο

ιστορικός- συγγραφέας κ. Σ. Καργάκος, ο Πρόεδρος του

ΕΛΙΣΜΕ Αντιναύαρχος εα κ. Β.Μαρτζούκος) ήταν και ο

συμμαθητής μας Κωνσταντίνος Αργυρόπουλος, ο οποίος

ανέπτυξε το θέμα «Γεωπολιτικές εξελίξεις εθνικού ενδιαφέ-

ροντος. Διεκδικήσεις και απειλές κατά των εθνικών συμφε-

ρόντων».

Η αναμφισβήτητη επιτυχία της εν λόγω εισήγησης

οφείλεται στο γεγονός ότι ο πολυπράγμων Κωνσταντίνος,

με εξαιρετική διορατικότητα και έμπνευση, ενέδυσε την

ουσία των εθνικών μας θεμάτων και διεκδικήσεων με πο-

λιτική και ουμανιστική φιλοσοφική σκέψη και αυτό το εναρ-

μονισμένο σύνολο το απέδωσε στο ακροατήριό του

καταυγασμένο από τα νάματα των φλογερών πατριωτικών

αισθημάτων που τον διακατέχουν.

Επιβεβαίωσε, με άλλα λόγια, ο συμμαθητής μας

για μια ακόμη φορά, ότι χωρίς φιλοπατρία και αυταπάρνηση

η επιτυχής διεκδίκηση των εθνικών μας δικαίων θα αποτε-

λούσε ουτοπικό, ένα όνειρο απατηλό και απραγματοποί-

ητο.

γ. Την 24η Φεβρουαρίου ο συμμαθητής μας και

Πρόεδρος του Συν-δέσμου 68, Σταύρος Δερματάς, ήταν ο

κύριος ομιλητής σε εκδήλωση στο κατάμεστο Αμφιθέατρο

του Δήμου Παπάγου Χολαργού, μεταξύ των οποίων πολλοί

συμμαθηταί μας, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100

ετών από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων όπου παρου-

σίασε άγνωστα γεγονότα της περιόδου εκείνης. Επίσης την

25η Μαΐου ήταν ο κύριος ομιλητής στα αποκαλυπτήρια του

ανδριάντα του Οπλαρχηγού Μιχάλη Μελαδάκη, που έγιναν

στα Ιωάννινα. Πολλοί δεν γνωρίζουν τίποτε για τον εθε-

λοντή Καπετάν Μιχάλη. Ο 17ετής Μιχάλης Μελαδάκης, το

1906 προσέτρεξε ως εθελοντής αρχηγός ομάδος στον Μα-

κεδονικό αγώνα, συμμετείχε ως εθελοντής οπλαρχηγός

στους Βαλκανικούς Πολέμους όπου και τραυματίστηκε δυο

φορές και τέλος ως εθελοντής οπλαρχηγός στον Βορειοη-

πειρωτικό Απελευθερωτικό Αγώνα του 1914 όπου εφο-

νεύθη την 24η Απριλίου 1914 στην Νικολίτσα της Κορυτσάς

σε ηλικία 25 ετών. Οι Αλβανοί κατακρεούργησαν το πτώμα

του και το έριξαν βορρά στα όρνεα. Κατά την ομιλία του, ο

συμμαθητής μας τόνισε τις αρετές του Εθελοντισμού, της

Αλληλεγγύης, του Πατριωτισμού και της Αυτοθυσίας, αρε-

τές που ο Οπλαρχηγός Μιχάλης Μελαδάκης υπηρέτησε και

εξύψωσε αλλά στην εποχή μας φαντάζουν σαν μακρινές

αναμνήσεις. Στην τελετή παρευρέθησαν, εκτός των άλλων,

πολλοί Κρήτες και Μανιάτες οι οποίοι ήλθαν επί τούτου στα

Ιωάννινα για να τιμήσουν τον ήρωα με τις παραδοσιακές

στολές/ Επιδοκιμάζοντας το ακροατήριο τον ομιλητή, εκτός

του μακρού χειροκροτήματος, έριξαν τις καθιερωμένες μπα-

λωθιές. Ο Σταύρος Δερματάς είναι βαθύς γνώστης της νε-

ώτερης στρατιωτικής ιστορίας ήταν υπεύθυνος του

Ιστορικού αρχείου του ΓΕΣ το οποίο και μηχανογράφησε

(μηχανογράφος γαρ). Λόγω των γνώσεών του ήταν ομιλη-

τής σε δυο εκπομπές της ΝΕΤ «Μηχανή του Χρόνου» για

την Εαρινή Ιταλική Επίθεση τον Μάρτιο 1941 στο ύψωμα

731 και για την Απελευθέρωση της Ηπείρου 1912-13.

EΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΜΑΣ

ΤΡΕΙΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ «ΕΠΙ ΒΗΜΑΤΟΣ» ΣΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ.

Ένας από τους λόγους δημιουργίας του Συνδέσμου μας είναι και η συνέχιση προσφοράς Υπηρεσιών προς

την Πατρίδα (όπως, βέβαια, την εννοούν τα μέλη του συν-δέσμου ‘68 και όχι οι κάθε μορφής πατριδοκάπηλοι,

από κάποιο άλλο μετερίζι, εκείνο του Αποστράτου. Στα πλαίσια, λοιπόν, αυτών των Υπηρεσιών, τρείςσυμμαθη-

τές μας , με outstanding πνεύμα και φρόνημα, έδωσαν έκαστος ανά μια διάλεξη με περιεχόμενο ιστορικό και

εθνικό, αντίστοιχα, σε διαφορετικό τόπο και χρόνο. Διεξοδικότερα:

Κά

πο

ιες

φο

ρές, η

πα

τρίδ

αμ

ας

μά

ςπ

λη

γώ

νει. Α

λλ

’ α

υτή

είν

αι η

πα

τρίδ

α μ

ας. Σ

’ α

υτή

ν α

νή

κο

υμ

ε. Ό

λες ο

ι ά

λλ

ες μ

ας θ

εω

ρο

ύν

ξέν

ου

ς.

Για

να

αισ

θα

νό

μα

στε

κα

λά

, εκ

είν

ο π

ου

μα

ς μ

έν

ει είν

αι ν

α τ

ην

υπ

οσ

τηρ

ίξο

υμ

ε.

8

Η παρούσα σελίδα συνετάγη υπό του Ευαγγέλου Γριβάκου,

ο οποίος παρηκολούθησε τις δύο εκδηλώσεις σε Κιλκίς και Αθήνα

Αλλάζουν οι εποχές, κυλούν οι χρόνοι, μεγαλώνουν οι άνθρωποι και τα...τρωκτικά. Μεταβάλλουν θέση και μορφή τα αντι-κείμενα, τα πράγματα. Νομοτέλεια. Όμως, πείτε μου: Ποιος γνοιάζεται πια για το συνταρακτικό παιχνίδι των πάσης φύσεωςμεταμορφώσεων εν οις και ο διπλασμός, η παλιλλογία, η αλλοίωση των περιγραμμάτων, η αυξομείωση των βαρών (και τωνμαζών), οι ερχόμενοι και απερχόμενοι τελεσιδίκως άνθρωποι, το κενό των θέσεων και η πορεία των κομητών αφού η καθη-μερινότητα είναι αυτή που επικυριαρχεί;

Ποιος έχει το σθένος και την ευθύνη παράλληλα, να βάλει σε τάξη τα σκόρπια φύλλα της ύπαρξής του; Ποιος εν-διαφέρεται για την αλλαγή των χρωμάτων, τη συρρίκνωση των αντικειμένων, τη διαστολή του σύμπαντος, την καταστροφήενός Pulsar, την αντιύλη, την υφή της σκοτεινής δύναμης, τις τεκτονικές μετατοπίσεις (όροι κι’ αυτοί!) στα βάθη του χωρό-χρονου της γης και των Θαλασσών; Ποιος θυμάται με τρυφερότητα, ότι τα επαναλαμβανόμενα επί δυόμισι δεκαετίες γενέθλιατου παιδιού του, το έφεραν να είναι κιόλας ακαδημαϊκός (-ή) πολίτης (-ις), έτοιμο να προστεθεί στο παραγωγικό δυναμικότης χώρας;…

Το τώρα έχει απορροφήσει (ή ίσως μονοπωλήσει) το μεγαλύτερο μέρος των πνευματικών και …σωματικών μαςανησυχιών (αναγκών;), κατά τρόπο που να αποτελεί έκπληξη ο παραμερισμός ακόμη και ολιστικών και συναφών περί τηςσχέσεως μέρους - όλου θεωριών. Τι να πω; …Ή μάλλον, κάτι έχω ν’ αρθρώσω. Νά, στα μάτια του γονιού, του ορθόπρεπουκηδεμόνα, του αξιωματικού, εκπαιδευτικού, δημιουργού, η αναστάτωση του σύμπαντος, η γενικευμένη (παγκοσμίως) σύγ-χυση, ο μηδενισμός των αξιών, η πολιτισμική και οικονομική παρακμή των Ηπείρων, η αποτυχία της παγκοσμιοποίησης, οατελέσφορος βηματισμός της ευρωπαϊκής ιδέας, ο πτωχός νότος της γηραιάς και ο εύπορος βορράς της, η πολυπρόσωπησυμφορά (και εν τέλει η κατάρρευση) των τελευταίων κοιτίδων του Ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου, εκτιμώνταιως καλά (κάλλιστα) ή κακά (κάκιστα) γεγονότα (θέματα, καταστάσεις, συνθήκες), στο μέτρο που τα παιδιά μου, τα παιδιάσου και τα παιδιά του κόσμου με τα οποία συνυπάρχουν χαίρονται ή αγωνιούν, ευτυχούν ή δυστυχούν, ηρεμούν ή δοκιμά-ζονται. Γιατί σ’αυτά ανήκει πλέον ο κόσμος που τους κληροδοτούμε. Ένας κόσμος παρηκμασμένος, ασταθής-μετέωρος καιαμαρτωλός. Τεράστιες, ως εκ τούτου, οι ευθύνες και ενοχές μας.

Ειλικρινώς, πιστεύω ότι όσοι εξ ημών καταφέρουμε να συμβάλλουμε, με ή χωρίς τη συνηγορία του κράτους (κατ’αρχάς οφειλέτου προς τους πολίτες του και πρωτίστως προς τους εξ αυτών νέους), στην άμβλυνση των προβλημάτων τους(ανεργία κυρίως και ασφάλιση), στη μείωση της έντασής τους, στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντός τους για τη ζωή, πα-ράλληλα με την αναθέρμανση της πίστεώς τους προς τον Δημιουργό, τότε πιθανόν να δικαιούμεθα να αισθανθούμε ως οιευτυχέστεροι των θνητών. Και αν η συνεισφορά μας αυτή αποτελέσει (καταστεί) σημαντικό γεγονός που πιθανόν να χαρα-κτηρισθεί θρίαμβος για τις ανθρώπινες δυνατότητες, φαντασθείτε πόσον απείρως αποτελεσματικότερη (λαμπρότερη, ου-σιωδέστερη) θα ήταν η παρέμβαση για τον Πλάστη των πάντων.

Κινούμαστε, ενεργούμε και “βολευόμαστε” μέσα στο τέλμα που βιώνουμε τώρα. Κακώς! Το τώρα υποκρύπτει κατάτεκμήριο προχειρότητα, τη νευρικότητα της σπουδής, τις παραλείψεις της μη ψύχραιμης ματιάς, την δικαιολογία …εμφά-νισης του πλημμελούς. η λατρεία του τώρα ενέχει κινδύνους ενίοτε σοβαρούς. Δεν πείθομαι για τις προθέσεις των …dealersπου το προβάλλουν αδιαλείπτως, με τρόπο που αυτό καθίσταται ηρωποιήσιμη έννοια, διότι (δήθεν) αντιπαρατίθεται επαρκώςκα επιτυχώς στο: “αύριο θα είναι αργά”, στo: ο χρόνος έχει νόημα μόνον ως “τώρα”, στους: … “καιρούς τους ου μενε-τούς”,… Έτσι το θέλουν αυτοί, που ερήμην μας θέσπισαν τους κανόνες του παιχνιδιού και εξακολουθούν να κινούν τα νήματα,που συνδέονται με τις άβουλες μαριονέτες.

Εμείς ωστόσο δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Ή πρέπει να αγωνισθούμε για να αποτινάξουμε το statusτης παρακμής ή να τους αποδεχθούμε. Πάντως, η αδράνεια (απραξία, ραστώνη), η αδιαφορία, η στατικότητα, η χωρίς όρουςαποδοχή μιας κατάστασης που δεν είναι σε θέση να σχεδιάσει το μέλλον της, χαρακτηρίζεται ως μέγα λάθος. Για εμάς τουςΧριστιανούς υπάρχει και το “αύριον” και το “εις τους αιώνας των αιώνων” και το ισόκυρον “εσαεί”. Αν σήμερα το έλλειμμαδικαίου και ανθρωπιάς είναι κάτι περισσότερο από εμφανές, αύριο ίσως υπάρξει περίσσευμα. «Όμως αύριο», επισείουν κά-ποιοι το επιχείρημα, «δεν θα υπάρχουμε εμείς». Τεράστια πλάνη αγαπητοί μου συμμαθητές. Το σήμερα, εν πρώτοις, είναιτο αύριο για το οποίο ανησυχούσες(ανησυχούσαμε) χθες.

Είναι παγκοίνως γνωστό ότι τίποτε δεν απόλλυται! Στο αχανές σύμπαν, το ενδιαίτημα του Θεού, υπάρχει θέση καιχώρος για όλους τους πιστεύοντες εις Εκείνον. Η ζωή συνεχίζεται στο διηνεκές! Στο κορεσμένο, από την απειρία των “τώρα”και των “σήμερα” κόσμο, μπορούμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ενός γεμάτου ευχάριστες εκπλήξεις ένθεου αύριο.Αρκεί να δείξουμε λίγη αγάπη, καλοσύνη και φιλικότητα στους αναξιοπαθούντες εκ των πλησίον μας συναδέλφους και συμ-μαθητές μας. Φανερώνοντας τα φιλάνθρωπα αισθήματά μας, εγγίζουμε τη σκιά του Θεού.

Θεσσαλονίκη, 7 Ιουνίου 2013

Π. Γιαννακόπουλος

Η επικυριαρχία του “τώρα” και το Η επικυριαρχία του “τώρα” και το status status της παρακμήςτης παρακμής

9

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Στο φύλλο του Φεβ. 2013 της εφημερίδας “Εθνική Ηχώ” σε άρθρο του ο Αντγος ε.α. κ. Κρασσάς έγραψε, μεταξύ άλλων, ότι εμείς φταίμε για την σημερινή κατάσταση των ε.ε. και ε.α. στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.

Έχει απόλυτο δίκαιο. Η ανοχή μας όταν ήμασταν ε.ε., αλλά και τώρα δεν έχει όρια. Όταν βλέπει αυτός που κρατάει το μαχαίρι και κόβει την πίτα, ότι σε έχει δεδομένο, σίγουρο και εξασφαλισμένο, γιατί να σου δώσει.

Θα τολμούσα να πω ότι φταίμε και για τη σημερινή κατάσταση των ΕΔ. Όταν μας ζητούσαν περιορισμό στην κατανάλωση καυσίμων και πυρομαχικών πάντα λέγαμε ναι μπορούμε να το κάνουμε. Δεν εξηγούσαμε ότι ο περιορισμός έχει όρια. Όταν μας ζητούσαν να μειώσουμε τη θητεία, κυρίως για ψηφοθηρικούς λόγους, λέγαμε πως γίνεται. Σε πολλές περιπτώσεις μετά από μελέτη, που πάντα έβγαζε αποτέλεσμα ότι ο περιορισμός είναι προς όφελος της Πατρίδας και σε αρκετές περιπτώσεις επιβεβλημένος. Μήπως περιμέναμε ο μη τεχνοκράτης σε θέματα ΕΔ υπουργός να κατανοήσει την αδυναμία εκπαίδευσης του προσωπικού και συντήρησης των μέσων, μετά από τόσους περιορισμούς; Σε κάποιες περιπτώσεις η ανοχή και η κατανόηση προς τις ακραίες απόψεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, αγγίζει τα όρια του μη παραπέρα.

Μήπως υπερβάλω; Μήπως η πρόσφατη κατάργηση, χωρίς μέτρο, Σχηματισμών δεν αγγίζει τα όρια της εσχάτης προδοσίας; Ακόμη και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι ο εξ ανατολών “σύμμαχος” έχει ατελείωτες δυνάμεις που αρχίζουν από τα σύνορα και φθάνουν στα βάθη της Ανατολίας. Τις πρώτες επιθέσεις θα τις αντιμετωπίσεις, τις ατελείωτες εφεδρείες πως θα τις αντιμετωπίσεις, αν δεν έχεις επαρκείς εφεδρικούς Σχηματισμούς και Μονάδες σε βάθος; Δεν ενσπείρω φοβίες, αλλά προβληματισμούς προς όλους μας. Γνωρίζω πολύ καλά ότι ο Έλληνας Αξιωματικός, Υπαξιωματικός και Στρατιώτης-Ναύτης-Σμηνίτης θα πολεμήσει και θα θυσιασθεί για την Πατρίδα . Είναι όμως αυτό το σωστό, ο πόλεμος; Μήπως θα ήταν πιο σωστό να υπάρχει η δύναμη αποτροπής, που είναι οι άριστα εκπαιδευμένες και με υψηλό ηθικό ΕΔ; Οι αποφάσεις αυτές φθάνουν στα όρια της παράνοιας, ενώ εμείς απαθείς και μισοπεινασμένοι παρακολουθούμε το ξήλωμα των ΕΔ και τον ευτελισμό των στελεχών. Φθάνει πια.

Όμως ποτέ δεν είναι αργά. Πιστεύω πως ήρθε η ώρα επιτέλους να κάνουμε κάτι για την αιμοραγούσα Πατρίδα, μέσα στους όρους και στους κανόνες του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος. Οι θεσμικοί φορείς των αποστράτων έκαναν το καθήκον τους, προέβησαν σε όλες τις δυνατές ενέργειες(διαδηλώσεις, υπομνήματα, παραστάσεις σε υπουργούς, ακόμη και στον ίδιο τον πρωθυπουργό) προκειμένου να αλλάξουν την άποψη των κυβερνώντων. Αποτέλεσμα μηδέν. Μήπως η επόμενη κίνηση είναι να δείξουμε ότι έχουμε αποτελεσματικότερα μέτρα; Μήπως πρέπει να τους δείξουμε ότι η ψήφος μας δεν είναι δεδομένη και σίγουρη γι' αυτούς που την καρπωνόντουσαν επί δεκαετίες; Μήπως ήρθε η ώρα τα στελέχη των ΕΔ και των ΣΑ να στραφούν σε πολιτική εκπροσώπηση; Το κόμμα υπάρχει, είναι εδώ παρόν. Μήπως πρέπει εμείς αγαπητοί συνάδελφοι με τις οικογένειές μας, μέσα από τις τάξεις του, να δώσουμε τον αγώνα μας; Μήπως είναι η μόνη διέξοδος στο αδιέξοδο;

Έφτασε η ώρα να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά. Να θυμηθούμε την εποχή που ο Παπάγος, ο Σοφοκλής Βενιζέλος και ο Πλαστήρας το 1951 ήταν αρχηγοί των τριών ισχυρότερων κομμάτων. Η απόφαση είναι δική μας. Οι συνάδελφοί μας άνοιξαν το δρόμο, τόλμησαν, έλαβαν το ρίσκο και μας περιμένουν με ανοιχτή αγκαλιά, γιατί είναι αίμα από το αίμα μας. Ωστόσο δεν έφτιαξαν ένα συντεχνιακό κόμμα. Δε το δημιούργησαν για να ικανοποιήσουν τα οικονομικά αιτήματα των στελεχών, που είναι στο περιθώριο τιμωρημένοι - καθημαγμένοι. Όμως γνωρίζω πολύ καλά, ότι θα πολεμήσουν μέσα και έξω από τη Βουλή για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας των ΕΔ και των ΣΑ και την αξιοπρέπεια των στελεχών τους. Έχουν στόχο να το κάνουν και θα το κάνουν, γιατί είναι προσφορά προς την ματωμένη Πατρίδα. Γιατί οι άριστα εκπαιδευμένες, με υψηλό ηθικό, ισχυρές, αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις είναι δύναμη αποτροπής της αρπακτικής βουλιμίας των συμμάχων κακόβουλων γειτόνων. Είναι δύναμη ασφάλειας της Χώρας, που όντας ασφαλής μπορεί να προχωρήσει στην αναπτυξιακή της πορεία και να φέρει τις πολύτιμες επενδύσεις από το εξωτερικό.

Ας πάμε όλοι μαζί, αφήνοντας στην άκρη μεμψιμοιρίες και γκρίνιες να τους ενισχύσουμε με ικανά στελέχη από όλη την κοινωνία, που θα ηγηθούν, που θα αναλάβουν το δύσκολο έργο, που είναι το όραμα όλων, μια περήφανη Πατρίδα με χαμογελαστούς Έλληνες

Γεώργιος Τσακίρης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Α/ΓΕΣ Κύριε Αρχηγέ Ρώτησα την 77χρονη κουνιάδα μου, την μηδέποτε εργασθείσα, της οποίας ο πατέρας εν ζωή υπηρέτησε ως υπαξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων, πόση συνολικά σύνταξη λαμβάνει μηνιαίως και η αθεόφοβη μου απάντησε: Όλα μαζί κάτι παραπάνω από 950 ευρώ. Αμέσως της ζήτησα πειστήρια τα οποία μου προσκόμισε. Περισσότερο ντράπηκε η γυναίκα μου, αν και θέλω να πιστεύω πως κατά βάθος χάρηκε για τις υψηλότατες αποδοχές της αδελφής της και η οποία σημειώνω πως ατυχήσασα με τον γάμο της, ζει εδώ και 50 περίπου χρόνια. Εγώ κ. Αρχηγέ είμαι τέως Διευθυντής της Διευθύνσεως του όπλου των Τεθωρακισμένων και η τελευταία μου μηνιαία σύνταξη ήταν 1.198 ευρώ. Ευτυχώς που τον έγγαμο άνεργο γιό μου, βοηθάει ο αδελφός του και έτσι κουτσοπερνάμε. Όμως διερωτώμαι τι μπορεί να λέει σήμερα ένας Αρχηγός στον εαυτό του, στην οικογένειά του, στους υφισταμένους του, στους προϊσταμένους του!!!! π.χ. Μπορείτε να κινηθείτε με ελικόπτερο, προκειμένου να διαπιστώσετε την κατάσταση των μονάδων σας; Μπορείτε να κάνετε ασκήσεις ή βολές και για να μην πολυλογώ κάτι, έστω αμελητέο, που να βελτιώνει την κατάσταση των μέσων και του προσωπικού σας; Καλές είναι αι «εορταί – τελεταί» όπου μερικοί με ένα ποτήρι στο χέρι προτιμούν να φωτογραφίζονται, αντί να προβληματίζονται για το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα που έχει το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο ήδη επέδρασε δυσμενέστατα στο ηθικό τους. Κύριε αρχηγέ κρυφακούσατε ποτέ για να μάθετε τι συζητάνε οι ε.ε. συνάδελφοι, όπου σταθούν και όπου βρεθούν; Μήπως ξεχάσαμε τη ρήση «νηστικό αρκούδι δεν χορεύει;» Αρχηγός γίνατε. Μακάρι να πάτε και παραπάνω. Όταν με το καλό τελειώσετε – εύχομαι όχι σύντομα – θα μπείτε και σεις στη λίστα των 1300ριδων. Προς το παρόν στηθείτε μπροστά στην ταφόπλακα που είναι έξω από το γραφείο σας. Πολλούς από τους αναφερόμενους τους γνωρίσατε ή σας τους έχουν περιγράψει. Συγκρίνετε τον εαυτό σας με όποιον θέλετε, πλην των 3, 4 ή 5 τελευταίων, που οι δόλιοι πήγαν – απορώ γιατί πήγαν – είδαν και απήλθαν. Φταίνε, ας λένε όταν φεύγουν τα δικά τους. Θυμάμαι τον αείμνηστο Καραμανλή, που πολλές φορές έλεγε: «Φέρτε μου αξιόμαχο στρατό και γνωρίζω από κει και πέρα τι να κάνω» Αυτά κ. Αρχηγέ σας τα γράφω όχι γιατί κάπου ελπίζω. Σε ποιόν άλλωστε να ελπίσω; Μήπως στους δοτούς Υφυπουργούς μας κ. Ελευσινιώτη από τα παλούκια ή κάπου εκεί κοντά και από τον άλλο τον απόγονο του κ. Καράμπελα, τους οποίους ο κ. Πρωθυπουργός - εγώ φανατικότατος υποστηρικτής του – τοποθέτησε εκεί που είναι σήμερα, για να λύσουν, υποτίθεται, τα προβλήματα των Ενόπλων Δυνάμεων; Αυτό κι αν είναι καλαμπούρι!! Αυτοί περιμένουν να συμπληρώσουν το χρόνο που απαιτείται για να συνταξιοδοτηθούν με μισθό Υπουργού και όχι 1300ρι. Τι νομίσατε!! Σε ότι αφορά εμένα μου φτάνουν αυτά που ελέω ΔοΝηΤή μου δίνουν. Τώρα αν έχω και την μηνιαία δόση των 516 ευρώ, αυτό είναι άλλο καπέλο. Άλλωστε καθημερινά τρέφομαι με γάλα, γομαράγκαθα, αγριοαγκινάρες, γλιστρίδες, αντράκλα, σιναπόβρουβες, γαλατσίδες κ.λ.π.. Μερικές φορές τρέφομαι παρακολουθώντας προγράμματα μαγειρικής στην τηλεόραση. Είμαι αγανακτισμένος και αισθάνομαι φοβερά αδικημένος όχι γιατί δυσκολεύομαι να τα βγάλω πέρα, αλλά γιατί δεν συνεισφέρουν όλοι αυτό που τους αναλογεί. Από μένα και τους σαν και μένα τ΄ αρπάζουν βιαίως. Μήπως είμαστε μ@@@ες και δεν το ξέρουμε; Κύριε Αρχηγέ θλίβομαι και πονάω πάρα πολύ για το κατάντημα της πατρίδος μου. Μαζί με μένα και όλοι οι αγνοί Έλληνες. Σας γράφω για να προβληματισθείτε και να πράξετε ότι έπραξαν πριν αρκετά χρόνια, όχι πολλά, γερμανοί ομόβαθμοί σας όταν ή τότε κυβέρνησή τους δεν ικανοποιούσε πρότασή τους που αφορούσε στην κουρά των υφισταμένων τους. Σας παρακαλώ πολύ κοινοποιείστε τα παραπάνω αναφερόμενα πρώτα σε κείνον τον ξεσκούφωτο με την ντουντούκα, στους κ. Υφυπουργούς, καθώς και στους κ.κ. Αρχηγούς Ναυτικού και Αεροπορίας. Ευχαριστώ πολύ

Με τιμή Νικόλαος Ιωαν. Παπαγεωργίου

Μεγάρχη 19 Απριλίου 2013 11

ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ

ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ...

Κεραυνός εν αιθρία, το βράδυ της Πέμπτης 9 Μαΐου 2013, για τον βουλευτή Φλώρινας της Νέας Δημοκρατίας,

Στάθη Κωνσταντινίδη, σε εκδήλωση του Δήμου Αμυνταίου όπου τιμήθηκαν, εκτός της Χαράς Νικοπούλου, οι Δασκάλες

Καραλή Σβάρνα Αρσινόη, Σταγγόλη Ανδρονίκη και Αλεξανδρή Ρούλα, η Ένωση Επιστημόνων Γυναικών Αθηνών, οι μα-

θητές που πέτυχαν στις Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές καθώς και ο τ. Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και υπουργός Εθνικής Άμυνας,

Φράγκος Φραγκούλης, ο οποίος ήταν κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης.

Η Χαρά Νικοπούλου, ως γνήσια Ελληνίδα στάθηκε στο ύψος της περίστασης και «πάγωσε» τον κυβερνητικό

βουλευτή, ο οποίος προσπάθησε κατά την αποχώρησή του να ψελλίσει πως δεν είναι προδότης, λέγοντας «Αν νομίζετε

ότι εμείς είμαστε προδότες κάνετε μεγάλο λάθος»..., για να εισπράξει την ψυχρή απάντηση της Χαράς Νικοπούλου, η

οποία του είπε λακωνικά, «η ιστορία θα δείξει».«Αρνούμαι την βράβευση από έναν βουλευτή που παραχωρεί την Εθνική

κυριαρχία της Ελλάδας» αναφώνησε με καμάρι η ηρωική δασκάλα του Έβρου, Χαρά Νικοπούλου, η οποία δέχεται πόλεμο

τα τελευταία χρόνια από το φασιστικό σύστημα του τουρκικού προξενείου στη Θράκη, ήταν ένα από τα τιμώμενα πρό-

σωπα, στην καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση προς τιμήν των προσώπων που προσέφεραν και προσφέρουν στην Ελλάδα

αλλά και στην ορεινή Τ.Κ. Κέλλης του Δήμου Αμυνταίου.

Η Χαρά Νικοπούλου, με την ευθύτητα του λόγου και την σοβαρότητα των πράξεων που την διακρίνει, αρνήθηκε

να λάβει την τιμητική πλακέτα από τα χέρια του βουλευτή Ν.Δ. Φλώρινας, Στάθη Κωνσταντινίδη, «από έναν βουλευτή

που έχει υπογράψει το ΦΕΚ 240 που παραχωρεί την Εθνική κυριαρχία της Ελλάδας» όπως η ίδια τόνισε, σκορπώντας

κατ' αρχάς την αμηχανία και εισπράττοντας στην συνέχεια το θερμό χειροκρότημα των παρευρισκομένων στην κατάμεστη

αίθουσα πολλαπλών χρήσεων της Κοινότητας. Μάλιστα το επεισόδιο θα έπαιρνε έκταση αν η ίδια δεν έβαζε «νερό στο

κρασί» όταν ο Σ. Κωνσταντινίδης ακολουθώντας την πεπατημένη του κόμματός του προσπάθησε να την προσβάλλει

και την αποκάλεσε... Χρυσαυγήτισσα! Αργότερα, με δάκρυα στα μάτια, είπε το παράπονο της στον Στρατηγό, Φράγκο

Φραγκούλη: «Ρίχτηκε πάνω μου όλη η Τουρκιά, ε, όχι και οι δικοί μας»...

Για όσους έχουν εμπλακεί στον εδώ και χρόνια υπαρκτό σιωπηλό πόλεμο μεταξύ της Ελλάδας και των «φίλων»

και γειτόνων, τα τελευταία λόγια της θαρραλέας Χαράς ήταν η αποκάλυψη μιας μεγάλης αλήθειας, αφού στον δύσκολο

και όμορφο αγώνα υπέρ της πατρίδας δεν είναι λίγες οι φορές που αντί να στηριχθούν, δέχονται χτυπήματα από κυβερ-

νητικούς υπαλλήλους, τοπικά κομματόσκυλα, βουλευτές και υπουργούς. Και δυστυχώς, ενώ σημειώνονται δύσκολες

αλλά μεγάλες νίκες κατά εκείνων που εποφθαλμιούν την πατρίδα μας, τα πισώπλατα «μαχαιρώματα» αποδεικνύουν

πως κάποιοι τοποθετούν τα συμφέροντα των κομμάτων τους πάνω από τα συμφέροντα της πατρίδας... Κι ενώ τα χτυ-

πήματα με τους εχθρούς γίνονται παράσημα, αυτά τα χτυπήματα εκ των έσω είναι που γίνονται πληγές αγιάτρευτες.

Γιατί, όπως μας τραγουδάει και η Χαρούλα Αλεξίου, «είναι άλλο να πεθαίνεις για την Ελλάδα κι άλλο εκείνη να σε πεθαί-

νει…»

Από το διαδίκτυο

Αρχίζει και αποδίδει οδυνηρά το εμπάργκο σταγερμανικά προϊόντα που έχουν κηρύξει οργανώ-σεις και φορείς: Μείωση της τάξεως του 13%, ηοποία αντιστοιχεί σε 5,1 δισ. ευρώ, εμφάνισαν οιγερμανικές εξαγωγές προς την Ελλάδα, σύμφωναμε τον επικεφαλής Εξωτερικού Εμπορίου του Γερ-μανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητη-ρίου, Φόλκερ Τράιερ. Η μικρότερη ζήτηση αφοράστα οχήματα και τις μηχανές και βεβαίως απεικο-νίζει «την επώδυνη διαδικασία προσαρμογής στηνΕλλάδα...κια το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουρ-γηθεί μεταξύ των Ελλήνων κατά της Γερμανίας»,

δήλωσε ο Φ.Τράιερ στη γερμανική εφημε-ρίδα Handelsblatt. Όπως σημειώνει η εφη-μερίδα, τα στοιχεία της ΟμοσπονδιακήςΣτατιστικής Υπηρεσίας δείχνουν πως οιεξαγωγές της Γερμανίας προς την Ελλάδαέχουν επιστρέψει στα επίπεδα του 2002και έπεται συνέχεια, καθώς εντείνεται τοαρνητικό κλίμα μεταξύ των καταναλωτώνγια τα γερμανικά προϊόντα.Στην Ελλάδα το ρεύμα άρνησης αγοράςγερμανικών προϊόντων εντείνεται καθη-μερινά σε όλα τα επίπεδα από τις πωλή-σεις τροφίμων στα σούπερ - μάρκετ, μέχρι

τα γερμανικά αυτοκίνητα που πλέον έχουν καταρ-ρακωθεί οι πωλήσεις τους...«Κομμένα πια τα δανεικά» λένε οι Γερμανοί, «κομ-μένα πια και τα γερμανικά προϊόντα» λέμε οι κα-ταναλωτές, όπου το σύνθημα είναι «Και τοτελευταίο ευρώ οπουδήποτε αλλού εκτός από γερ-μανικά προϊόντα» Οδυνηρό το μποϋκοτάζ κατά της Γερμανίας , σταπροϊόντα της: 5,1 δισ. ευρώ κάτω σε 1 χρόνο!.......Θυμίζουμε οτι τα barcodes των γερμανικών προ-ϊόντων: Germany 450-459 & 490 - 499

Η Συντακτική Ομάδα

ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

12

ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΩΝ 38 ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ

Σαν Άνθρωπο δεν σε γνωρίζω, σαν Έλληνα αμ-φιβάλλω, σαν πολιτικό σε γνώρισα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΚΑΛΑ, (σε ένιωσα στο πετσί μου), .... γιατί μουξύνεις πληγές (ζητώντας την ψήφο μου) πουάνοιξες εσύ και οι όμοιοί σου και τρέχει το αίμαμου, το αίμα των παιδιών μου και όλων των συν-Ελλήνων μου.Ξέρεις τι σημαίνει, να δουλεύεις σε οικοδομέςαπό 12 χρονών παιδί;Ξέρεις τι σημαίνει, να πετυχαίνεις σε στρατιωτικήσχολή με μόνη βοήθεια τη θέλησή σου;Ξέρεις τι σημαίνει, να ''σπαταλήσεις'' τη νιότησου μέσα στο στρατόπεδο της σχολής;Ξέρεις τι σημαίνει, να ΥΠΗΡΕΤΕΙΣ την ΠΑΤΡΙΔΑγια 28 συνεχόμενα χρόνια στη πρώτη μονάδααναχαίτισης, την Τανάγρα; (έχεις κοιμηθεί ποτέμέσα στο SHELTER πάνω στη πτέρυγα του μα-χητικού ή μέσα στις κάσες των πυραύλων τουεπειδή ήσουν επιφυλακή ή άσκηση κλπ καιήσουν ένα με το αεροσκάφος σου);Ξέρεις τι σημαίνει, να αποστρατεύεσαι μετά από38 χρόνια (33 + 5 πολεμικά) κουφός από το ένααυτί και με απώλεια ακοής πάνω από 40% απότο άλλο αυτί από τα συνεχή RUN UP, χωρίς ναδιεκδικείς αναπηρική σύνταξη κλπ και σήμερανα μην έχεις να ανταποκριθείς στην οικογένειάσου;Ξέρεις τι σημαίνει, να αναγκάζεσαι να φεύγειςμετανάστης στα 56 σου στην αλλοδαπή για ερ-γασία, ακόμη μία φορά μακριά από την οικογέ-νειά σου, την οποία δεν γνώρισες ποτέ καλά(γιατί, σπίτι, οικογένεια, γυναίκα και παιδιά σουήτανε η μονάδα σου τα μαχητικά αεροσκάφη καιοι συνάδελφοί σου); Ξέρεις τι σημαίνει, να φυλάς την Πατρίδα σουέτσι ώστε αυτή να μπορεί απερίσπαστα ναασχολείται για την πρόοδο των πολιτών της, καιμετά να ανακαλύπτεις ότι φύλαγες ΛΑΜΟΓΙΑ,ΛΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΠΙΝΑΔΟΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣπου λυμαίνονταν τους συμπολίτες μου;Ξέρεις..; Ξέρεις...;ΟΧΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ τίποτε από όλα αυτά....ΑΠΟΔΕΙΞΗ;Συνεχίζεις να μιλάς, ενώ θα έπρεπε να έχειςκάνει ΧΑΡΑΚΙΡΙ.ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ.ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑ ΤΗΝΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙΕΠΙΟΡΚΟΣ.

ΕΣΥ;

Γεράσιμος Βαλσαμής, Αντισμήναρχος ε.α.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ;;;;

«Ζητώ την άδειά σας να πολεμήσω υπό την σημαία της Ελ-λάδος’«Για ποιόν λόγο φέρατε την συστατική επιστολή του Μαυ-ροκορδάτου;»«Ζήτησα την συνηγορία του Μαυροκορδάτου διότι φοβό-μουν μήπως δεν γίνω αποδεκτός». «Σας πληροφορώ ότι φθάνετε σε άσχημη στιγμή. Η Ελλάδαδεν μπορεί να σας προσφέρει καμιά αμοιβή για τις υπηρεσίεςσας». «Γνωρίζω ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη και του τελευταίουστρατιώτη και δεν θα δεχόμουν καμιά αμοιβή ακόμη και αντο προτείνατε».«Η Ελλάδα σας ευχαριστεί, αλλά μένει να τακτοποιηθεί ένασοβαρό ζήτημα. Βλέπω ότι φέρετε στολή με βαθμό αξιωμα-τικού. Ποιόν βαθμό ζητάτε να καταλάβετε στον ελληνικόστρατό;»«Τον βαθμό του στρατιώτου», απάντησε αμέσως ο Ιταλόςαξιωματικός.«Του απλού στρατιώτη; Μα δεν είσθε αξιωματικός;»«Μάλιστα, στην πατρίδα μου είμαι αξιωματικός, τον βαθμόαυτόν απόκτησα, αφού γνώρισα την κακουχία και την δυ-στυχία του στρατιώτη, την πείνα, τον τραυματισμό και τηνφυλακή και καμιά κακουχία στρατιώτη δεν μου είναι άγνω-στη. Την στιγμή αυτή η Ελλάδα έχει ανάγκη από στρατιώτεςκαι παρακαλώ να με δεχθείτε ως απλό στρατιώτη». Ο πρόεδρος τον ρώτησε: «Και ποιόν βαθμό είχατε στην πα-τρίδα σας;». «Στρατηγός και υπουργός των στρατιωτικών».Κατάπληκτος ο Παπαφλέσσας τον ρώτησε: «Και πώς ονομά-ζεσθε;». «Σαντόρε Σανταρόζα». «Αφού με δεχθήκατε σας πα-ρακαλώ να με στείλετε στην Σφακτηρία, διότι οΜαυροκορδάτος με πληροφόρησε ότι χρειάζονται άνδρεςεκεί».Υ.Σ. Την 7η Μαΐου 1825 ο επικεφαλής της άμυνας της Σφα-κτηρίας Αναγνωσταράς ζήτησε ενισχύσεις. Μεταξύ των 100ανδρών που πήγαν εκεί ήταν και ο Σανταρόζα. Την επομένηο Ιμπραήμ κατέλαβε την Σφακτηρία. Ο Σανταρόζα βαριάτραυματισμένος συνέχιζε να μάχεται έως ότου τον σκότωσεΑιγύπτιος στρατιώτης. Αυτός ψάχνοντας το πτώμα για χρή-ματα βρήκε την σφραγίδα του υπουργού των στρατιωτικώντης Ιταλίας Σαντόρε Σανταρόζα. Από την σφραγίδα αυτή βε-βαιώθηκε για το τέλος του ο φίλος του Καλένιο, ο οποίος είχεέρθει στην Ελλάδα μαζί με τον Σανταρόζα. Στη Σφακτηρίαστήθηκε μνημείο προς τιμή των αγωνιστών, όπου είναι γραμ-μένο και το όνομα του Σαντόρε Σανταρόζα.

Πηγές: Απομνημονεύματα Γ. Τερτσέτη, Ερρίκο Σαντόρε (Ιταλι-στί), Γ. Φίνλεϋ (ιστορία της ελλ. επαν. τόμος Β' σελ. 70-71)

Αίσχος

«Παραιτήθηκε η τουρκοκυπριακή κυβέρ-νηση»Οι του ΣΥΡΙΖΑ μετά την αναγνώριση τωνΣκοπίων Ως Μακεδονία αναγνώρισαν καιτο ψευδοκράτος ως τουρκοκυπριακό! Kαισ` ανώτερα «λεβέντες» «πατριώτες» μου.Να σας χαίρεται ο Αλέξης.

Ιδού η δημοσίευση της ιστοσελίδας της

επίσημης κομματικής εφημερίδας του Σύ-

ριζα ΑΥΓΗ στις 5-6-201313

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ»ΟΤΑΝ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΒΥΘΙΖΕ ΠΛΩΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ! Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ «ΑΤΤΙΚΗ»

Στο προηγούμενο τεύχος είχαμε γράψει για τον πολιτισμό των Γερμανών. Ακολουθεί ένα άλλο παράδειγμα του «πολιτισμού» τους.

Τα γερμανικά εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας είναι ατελείωτα. Μπορεί κάποια να είναι γνωστά εδώ στην Ελλάδα,όπως το Δίστομο, τα Καλάβρυτα και άλλα πολλά, που στοίχισαν ζωές, ξεκλήρισαν οικογένειες, διέλυσαν τη χώρα. Υπάρχουν κι άλλαάνανδρα εγκλήματα των Γερμανών με τα οποία έδειξαν ασέβεια στην ανθρώπινη ζωή και στους κώδικες τιμής που σε καιρό πολέμουέχουν τη σημασία τους. Στις 13 Απριλίου 1941, οι Γερμανοί βύθισαν το πλωτό νοσοκομείο Αττική στο Κάβο Ντόρο! Όχι δεν το έκανανκατά λάθος. Το πλοίο έπλεε κατάφωτο με εμφανή τα σήματα του Ερυθρού Σταυρού! Κι όμως η γερμανική αεροπορία, η ίδια που είχεεγκληματήσει κατά αμάχων και σε άλλες χώρες τις Ευρώπης βύθισε το πλοίο που μετέφερε από την Καβάλα στον Πειραιά 11 ασθενείςστρατιώτες, 28 αδελφές νοσοκόμους, 17 στρατιωτικούς γιατρούς με πλήρωμα 110 άνδρες. Συνολικά πνίγηκαν 22 άτομα και σκοτώθηκαν28, μεταξύ των οποίων και ο κυβερνήτης του πλοίου Πλοίαρχος Δημήτριος Μελετόπουλος.

Μήπως επιτέλους θα πρέπει να πληρωθεί και αυτός ο λογαριασμός μια και επί της ουσίας η Γερμανία αλλά και οι συνεργάτεςτης εδώ στην Ελλάδα δεν πλήρωσαν όσα και όπως έπρεπε γιατί μια εξαιρετικής σημασίας είδηση έγινε γνωστή, σχετικά με την απόφασητης γερμανικής κυβερνήσεως να συνεισφέρει 772 εκατ. ευρώ στην οργάνωση «Διάσκεψη εβραϊκών διεκδικήσεων» (Jewish ClaimsConference, JCC), για τα έτη 2014-2017. Η απόφαση ανακοινώθηκε από το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας, ύστερα από δια-πραγματεύσεις μεταξύ της κυβερνήσεως και του εβραϊκού οργανισμού. Το παραπάνω ποσό προορίζεται για την κάλυψη βασικών αναγ-κών των θυμάτων της ναζιστικής βαρβαρότητας. Διαπραγματευτής για λογαριασμό της οργάνωσης είναι ο πρώην πρεσβευτής τωνΗνωμένων Πολιτειών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Στούαρτ Άιζενστατ (το γεγονός ότι ο πρώην αμερικανός διπλωμάτης είναι ο επίσημοςδιαπραγματευτής της JCC, είναι φυσικά σύμπτωση…). Ο ίδιος δήλωσε για την απόφαση πως «Η συνεχιζόμενη δέσμευση της Γερμανίαςνα εκπληρώσει την ιστορική της υποχρέωση έναντι των θυμάτων των Ναζιστών... εγγυάται ότι οι επιζώντες του Ολοκαυτώματος, πουπλέον διάγουν τα τελευταία έτη του βίου τους, μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα τους βοηθήσουμε να ζήσουν με αξιοπρέπεια». Η JCCπροσφέρει βοήθεια σε 56.000 επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος.

Προφανώς η ελληνική κυβέρνηση δε διαθέτει το απαιτούμενο σθένος και την πολιτική βούληση να προβάλλει και να θέσει τιςελληνικές διεκδικήσεις επί των Γερμανών ή η ελληνική κυβέρνηση δε διαθέτει την διαπραγματευτική ισχύ του εβραϊκού οργανισμού;Μάλλον πρόκειται για συνδυασμό αυτών.

ΕΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΟΕΜΣ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟΡΙΑ ????????

Νέο χαστούκι και μάλιστα πολύ ύπουλο αφού στα μουλωχτά και χωρίς να έχει ανακοινωθεί το παραμικρό μειώνεται ακόμα πε-ρισσότερο το μέρισμα απο το ΕΚΟΕΜΣ (Ειδικός Κλάδος Οικονομικής Ενίσχυσης Μερισματούχων Στρατού) των αποστράτων τουστρατού. Με έγγραφο που έχει στα χέρια του από το γραφείο του υφυπουργού άμυνας ,ο πρόεδρος της ΕΑΑΣ ενημερώθηκε ότι απότούδε το μέρισμα του ΕΚΟΕΜΣ θα ανήκει στα κοινωνικά μερίσματα. Τι σημαίνει αυτό; Απλά ότι θα ενσωματώνεται στη μηνιαίασύνταξη και θα φορολογείται κανονικά στο εισόδημα. Δηλαδή και θα ανεβάζει το ύψος του εισοδήματος και θα ανεβάζει κλίμακα καιτο μέρισμα του ΕΚΟΕΜΣ θα μένει το μισό τελικά. Να λοιπόν πως τσεκουρώνονται οι συντάξεις ακόμα και όταν δεν προβλέπεται απότα διάφορα μνημόνια αφού τα πάντα γίνονται στα μουλωχτά με ύποπτες συνεργασίες. Αυτά για τους απόστρατους του στρατού γιατίοι συνάδελφοί τους στην αεροπορία μεριμνούν μόνοι τους και τσεκουρώνουν τον εαυτό τους μειώνοντας το μέρισμα του μετοχικού τουςταμείου κατά 10, 20 μέχρι και 37%.

Μήπως είναι καιρός να σηκωθούν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι από τους καναπέδες νομίζοντας ότι κάποιος άλλος (ποιόςάραγε) θα αλλάξει την κατάσταση;;;

ΠΩΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ

Είναι γεγονός ότι η ΠΟΣ υποστήριζε από το 2010, ότι η λύση για το ΜΤΣ είναι να γίνει επικουρικό υπό το ΥΠΕΘΑ. Πολλοίμεταξύ των οποίων και μερικοί οικονομικοί, υποστήριζαν ένα σωρό αστήρικτα επιχειρήματα (θα μας πάνε στο Υπουργείο Εργασίας, θαμας πάρουν την περιουσία κλπ, κλπ).

Το επικουρικό Ταμείο της ΕΛΑΣ, ΠΣ κλπ, το ΤΕΑΠΑΣΑ, υπήχθη στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως και Προστασίας τουΠολίτη και δεν του πείραξαν την περιουσία, τους κοινωνικούς πόρους που είχε και τους διατηρεί και οι περικοπές του δεν έχουν ξεπεράσειτο 10-15%. Αν συγκρίνουμε με το δικό μας Ταμείο θα διαπιστώσουμε ότι το μέρισμά μας έχει μειωθεί πάνω από 55-60%.

Αυτή η τροπολογία ψηφίστηκε στις 27 Μαρτίου 2013, μετά από μια σκληρή συνδικαλιστική μάχη, και στο εξής το Ταμείουπάγεται στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως και Προστασίας του Πολίτη και όχι στο Υπουργείο Εργασίας. Η αρχική απόφαση ήταν τουΥπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Βρούτση Ιωάννη (υπ’ αριθ. 30854/3809- ΦΕΚ Β’ 3498 από 31-12-2012)με την οποία τέθηκε σε νέα τεχνική βάση ο υπολογισμός του εφάπαξ, μέσω ενός πολύπλοκου μαθηματικού τύπου από 1-1-2014 καιπροκάλεσε μεγάλη αναστάτωση καθώς με το νέο τρόπο υπολογισμού, το ποσό του χορηγούμενου εφάπαξ μειωνόταν περίπου κατά 50%.

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί ένα θετικό βήμα γιατί η εφαρμογή της αρχικής αποφάσεως του Υπουργού Εργασίας θα οδηγούσεστη διάλυση και στην κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων τους.

Αναμένουμε τους δικούς μας «συνδικαλιστές»H Συντακτική Ομάδα

14

Οφείλω να αναγνωρίσω ότι ο ΓΑΠ είναι στοχαστήςπαγκοσμίου ακτινοβολίας. Πρώτον μέσα σε 10 λεπτά έλαβε τηναπόφαση τον Απρίλιο του 2010 να βάλει την Ελλάδα σε μνη-μονιακή τροχιά. Δεύτερο άφησε άφωνους και σοκαρισμένουςτους ομολόγους του το βράδυ της 10ης Δεκεμβρίου 2010 στιςΒρυξέλλες με αυτό που είπε. Τους δήλωσε απλά: «Ακούστε,όλοι οι αριθμοί μας είναι ψεύτικοι. Η χώρα μου ταλανίζεται απότη διαφθορά». Το είχα ακούσει αλλά τώρα γράφεται σε εφημε-ρίδες και βιβλία. Βέβαια μερικοί κομπλεξικοί τον χαρακτηρίζουνβλάκα, ηλίθιο, καθυστερημένο, προδότη, πουλημένο, υπάλληλοξένων κέντρων κλπ. Προφανώς κάνουν λάθος έτσι δεν είναι;;;Εκτός αυτού, δυο σοβαρά θέματα έπρεπε να ρυθμιστούν απότότε που βγήκε ο ΓΑΠ πρωθυπουργός μέχρι σήμερα. Το έναήταν το κάπνισμα στα εστιατόρια και μπάρ και το άλλο το αντι-ρατσιστικό. Το πρώτο το έλυσε ο ΓΑΠ και βραβεύθηκε για τηνενέργειά του από διεθνείς οργανισμούς. Το δεύτερο θα το επι-λύσουν η Ρεπούση, ο Κουνέλης, ο Τσίπρας, ο Βενιζέλος και οΑντώνης με την κατάθεση μιας πανσπερμίας διαφόρων ξεχωρι-στών νομοσχεδίων. Έτσι εξασφαλίζεται ο συντονισμός προσπα-θειών ή κάνω λάθος;;;;

Με την ευκαιρία του αντιρατσιστικού μήπως γνωρίζετεγιατί το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο έχει τόση πρεμούρακαι καλεί με ανακοίνωσή του όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις τηςχώρας να υπερβούν τις μεταξύ τους διαφορές και να υπερψηφί-σουν τον αντιρατσιστικό νόμο;;;

Η Ρεπούση όταν ο Πρόεδρος της Βουλής ζήτησε ενόςλεπτού σιγή εις μνήμη των σφαγιασθέντων Ποντίων αυτήβγήκε έξω από την αίθουσα, όπως έκανε και πέρυσι. Μάλλονέχει προστάτη η γυναίκα και για ένα «ψιλό» ξαναβγήκε. Γνω-στές είναι οι απόψεις της ανιστόρητης «ιστορικού» (τρομάρατης) για ιστορικά θέματα. Πολλοί δηλώνουν ότι πρέπει να κη-ρυχθεί εκτός νόμου η Ρεπούση και να την διώξουν από τηνΒουλή. Αλήθεια η Ακαδημία Αθηνών πότε ξυπνάει;;;; Όμωςδεν μας έφθανε η Ρεπούση τώρα παρουσιάστηκε και συνοδοι-πόρος της, η Πιπιλή, η οποία είπε ότι το λεχθέν από την Ρε-πούση δεν είναι ιστορική ύβρις κατά του Ποντιακού Ελληνισμού,αλλά ... "επιστημονική άποψη". Υπάρχουν και άλλα τέτοια«αστέρια» στην «εθνικόφρονα» παράταξη του Αντώνη τηςΣυγγρού;;;;;;

Στο περιοδικό focus γράφτηκε ότι οι αποτυχημένοι πο-λιτικοί είναι οι Παπανδρέου-Κατσέλη- Παπακωνσταντίνου-Τσο-χατζόπουλος-Καραμανλής και Διαμαντοπούλου. Οι λοιποί(Σαμαράς, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Μπακογιάννη, Αλογοσκού-φης, Παυλόπουλος κλπ) είναι πετυχημένοι;;;;

Είστε σίγουρος ότι ο Βενιζέλος είναι συνταγματολόγοςκαι ο Στουρνάρας οικονομολόγος γιατί από αυτά που λένε καικάνουν οι άνθρωποι αυτοί αποδεικνύουν ότι μάλλον απλά πέρα-σαν απέξω από τις αντίστοιχες σχολές. Για τον Παπαντωνίου καιΠαπακωσταντίνου είμαι βέβαιος ότι κάτι άλλο θα τελείωσανγιατί τους αναμένει ο εισαγγελέας για τα δέοντα. Για τις οικονο-μικές γνώσεις του Βενιζέλου νομίζω ότι είναι τόσες όσες τα Κι-νέζικα που είπε ο Σαμαράς στην Κίνα. Πάντως είναι γεγονόςαναμφισβήτητο ότι άπαντες οι ανωτέρω και άλλοι έχουν πτυχίαγελοιότητος ψεύδους, υποκρισίας και πατριδοκαπηλίας και χαί-ρουν της εκτιμήσεως όλων των Ελλήνων. Διορθώστε με εάνκάνω λάθος.

Τελικά είναι το Μνημόνιο ευλογία και σωτηρία όπωςδιεκήρυτταν οι Βενιζέλος-Πάγκαλος- Μπουμπούκος και άλλοι

«φωστήρες» της ΝΔΠΑΣΟΚΔΗΜΑΡ ή όχι γιατί το ΔΝΤλέει ότι ήταν λάθος.Μήπως γνωρίζετε γιατί, ενώ ο κόσμος δεν έχει να φάει και τρώειστα συσσίτια, τα ΜΜΕ από το πρωϊ μέχρι το βράδυ μας δεί-χνουν μαγειρική; Μήπως για να επαληθευτεί το ρητό «φάτεμάτια ψάρια»;

Στις πρόσφατες Gay συναθροίσεις νομίζω ότι είδα επι-κεφαλής τους Καμίνη και Μπουτάρη πιασμένους χεράκι-χεράκιή έκανα λάθος;

Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης δήλωσε πρόσφατα στηΣχολή Πεζικού ότι μας χρωστάνε και θα μας τα αποδώσουν.Πληροφορίες όμως φέρνουν ότι το αφεντικό του, είπε τα αντί-θετα στην πρόσφατη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ (δεν έφτανε πουμας χρώσταγαν μας πήραν και το βόδι). Στους προέδρους τωνΕνώσεων Αποστράτων, που αδίκως τον επισκέφθηκαν προ και-ρού, είχε υποσχεθεί ένα σωρό ψέματα. Είναι αποδεδειγμένο ότιμας έχει γραμμένους και βεβαίως τα πάει πολύ καλά. Μετά θατου φταίνε τα άκρα. Προφανώς ο Αντωνάκης δεν είδε πως τίμησεο Ομπάμα τις Ε.Δ. των ΗΠΑ στη δεξίωση στη δεύτερη ορκω-μοσία του, ανοίγοντας το χορό αυτός με ντάμα ΑμερικανίδαΥπαξιωματικό και η σύζυγός του με Επιλοχία. Ο Κωσταράκοςπου ήταν στο ΚΥΣΕΑ, λέγεται, ότι συμφώνησε με τον Αντω-νάκη. Αυτός νομίζει ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι υπολογιστήςκαι ασχολείται με το twitter. Ας του πεί όμως κάποιος ότι ρόλοςτου Αρχηγού των ΕΔ είναι άλλος και ότι οι αποκριές τελείωσανκαι ότι όταν δεν θα έχει επωμίδες (εγγύς γαρ ο καιρός) να με-τρήσει ποιοί και πώς θα του μιλούν όπως συμβαίνει σε κάποιουςάλλους τέως Αρχηγούς οι οποίοι είναι βαθειά μετανοιωμένοι γιατις πράξεις τους και δεν τους μιλάει κανείς συνάδελφος, αν δεντους βρίζει. Δυστυχώς τότε θα είναι αργά. Το πώς θέλει να γρα-φτεί κάποιος στην ιστορία είναι θέμα επιλογής του. Όλοι θυ-μούνται θετικά τον Καραγιάννη σαν Αρχηγό με α@@@δια.Κρίμα Κωσταράκο, δεν θα σε θυμάται κανείς σαν Αρχηγό αλλάσαν καπετάν ντουντούκα.Εσείς κότες της τρικομματικής ξυπνήστε. Το πολίτευμάμας είναι Δημοκρατία και όχι Χούντα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ Το ανωτέρω κείμενο είναιομαδοποιημένα σχόλια-ερωτημάτων πολλών αναγνωστώντης εφημερίδος μας, συμμαθητών και μή, που μας στέλνουνκαι τους ευχαριστούμε.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

Η Κατερίνα Ευγενίδη είναι Γαστρεντερολόγος –

Ηπατολόγος και είναι κόρη συμμαθητού.

Πρόκειται για μία λαμπρή επιστήμονα και θαυμάσιο άν-

θρωπο που τιμά τον όρκο του Ιπποκράτη. Την συνιστούμε

ανεπιφύλακτα (αν και εφόσον χρειασθεί)

Ευγενίδη Κ. Κατερίνα

Γαστρεντερολόγος - Ηπατολόγος

(πλήρης ενδοσκοπικός έλεγχος)

Δέχεται με ραντεβού στα τηλεφωνά: 210 6993151

και 6945870854 mail:evgenidi kat@yahoo.gr

Το ΔΣ της ΕΑΑΣ τοποθέτησε Αντιπρόεδρο στο Παράρτημα

της ΕΑΑΣ Θεσσαλινίκης τον συμμαθητή μας Γριβάκο

Ευάγγελο. Ευχόμαστε καλή επιτυχία στα καθήκοντά του.

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

15

ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ

Στον μακρύ κατάλογο των αυτοκτονιών έρχεται να προστεθεί και ένα νέο στέλεχος του Στρατού που ήταν και πατέρας δύο ανηλίκων τέκνων. Αυτοκτόνησε για λόγους αξιοπρέπειας. Οι λόγοι που τον οδήγησαν σ΄ αυτή τη τραγική απόφαση δείχνουν ότι ήταν οικονομικοί σύμφωνα με επιστολή που άφησε στο οποίο εξηγούσε τους λόγους της απόφασής του. Ο αυτόχειρας, με υπηρεσία 30 ετών, υπηρετούσε στην 180 Μοίρα Πυροβολικού Hawk και είχε αναγκαστεί να εργάζεται και εκτός στρατού (όπως κάνουν και πολλοί άλλοι) για να μπορεί να τα βγάλει πέρα κάτι που δεν κατάφερε με αποτέλεσμα δύο μέρες μετά το Πάσχα να δώσει τέρμα στη ζωή του.

Το ερώτημα είναι αν η αυτοκτονία προσέφερε κάποια λύση στην οικογένειά του ή αν θα συγκινηθούν οι υπάλληλοι (κυβερνώντες) της τρόικα, από το απονενοημένο διάβημα. Δεν το πιστεύω. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να υπερασπίσουν τις οικογένειές τους οι εξαθλιωμένοι Έλληνες και ειδικότερα οι στρατιωτικοί και να «πονέσει» ο τρικομματικός θίασος των Μνημονίων.

Φυσικά οι συνεργάτες-υπάλληλοι των τροικανών και των άλλων κέντρων θα ψάξουν να δικαιολογήσουν την πράξη σε ψυχικές η ψυχολογικές διαταραχές του αυτόχειρα. Λάθος. Οι ηθικοί αυτουργοί του αυτόχειρα αλλά και των άλλων θυμάτων είναι οι κυβερνώντες που το παίζουν τώρα ως Πόντιοι Πιλάτοι και κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια τους στην απελπισία των Ελλήνων. Αλλά τι λέω. Εδώ το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, το ΓΕΣ και το army.gr, δεν έχουν βγάλει ούτε καν ανακοίνωση. Γιατί αλήθεια να βγάλουν ανακοίνωση; Τι να πούνε; Τι σημαίνει για αυτούς μια ακόμη αυτοκτονία άλλωστε; Αυτοί έχουν άλλες προτεραιότητες. Πρέπει να συνεχίσουν τις περικοπές, τη μείωση μισθών - συντάξεων, να φτάσουν το βασικό μισθό στα 300 ευρώ, να ξεπουλήσουν τα πάντα, να απολύσουν δεκάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους -μεταξύ των οποίων και στρατιωτικούς - να καταστείλουν κάθε εστία αντιστάσεως και αμφισβητήσεως της βάρβαρης πολιτικής τους και των Μνημονίων, να κλείσουν στρατόπεδα, και αλλοεθνείς να γίνονται αξιωματικοί. Αυτοί οι «κύριοι» καταργούν το Α΄ και Β΄ Σώματα Στρατού, περιορίζουν κατά 50% τους σχηματισμούς της Αεροπορίας, καταργούν διοικήσεις στο Ναυτικό για τον «περιορισμό των δαπανών» εφαρμόζοντας τη Νέα Δομή δυνάμεων που είναι ακριβές αντίγραφο της μελέτης του ιδρύματος ΙΣΤΑΜΕ (του ιδρύματος του ΠΑΣΟΚ για την εξωτερική πολιτική και άμυνα) σε συνεργασία με το περιβόητο ΕΛΙΑΜΕΠ. Για να θυμόμαστε το μεν ΕΛΙΑΜΕΠ. του Βερέμη και του Παπαχελά, μας «ενημέρωσε» για την ιστορία του 1821 παραποιώντας την ιστορία μας, το δε ΙΣΤΑΜΕ «μελέτησε» τη διάλυση των ενόπλων δυνάμεων. Όταν η πρόταση για τη Νέα Δομή παρουσιάστηκε στον υπηρεσιακό υπουργό Εθνικής Άμυνας και πρώην Α/ΓΕΣ Φ. Φράγκο είχε επιστραφεί ως «Απαράδεκτη και άκρως επικίνδυνη» αλλά ο νυν ΥΕΘΑ την ενέκρινε. Και η Τουρκία πανηγυρίζει γιατί «Με την νέα δομή των Ελληνικών δυνάμεων θα είναι μειωμένη η ισχύς τους κατά 50%».

Όμως ο δημοσιογράφος, που παριστάνει τον ΥΕΘΑ, ανερυθρίαστα δήλωσε πρόσφατα στους συναδέλφους στη Σχολή Πεζικού: «Σας χρωστάμε, θα σας αποδώσουμε τα οφειλόμενα». Και εγώ τον ρωτώ: «Θα αποδώσεις τα οφειλόμενα στον υπολοχαγό που έφυγε και στα παιδιά του;;». Και καλά αυτός ένας δημοσιογράφος είναι αλλά οι υφυπουργοί του που υπήρξαν και ανώτατοι αξιωματικοί, ο ένας μάλιστα ήταν Πυροβολικού και Hawk, έγιναν ξαφνικά μουγγοί;;.

Η κατάσταση που επικρατεί στις ΕΔ είναι πλέον δυσβάστακτη και εκρηκτική. Το 35% των αξιωματικών και υπαξιωματικών σιτίζονται από το συσσίτιο των μονάδων. Το ηθικό των στελεχών αλλά και οπλιτών βρίσκεται στο ναδίρ αλλά η ηγεσία, πολιτική και στρατιωτική, «σφυρίζει» αδιάφορα. Ας μην μας διαφεύγει ότι βασική αιτία της αλώσεως της Βασιλεύουσας ήταν η κατάπτωση του ηθικού των πολεμιστών με αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση της πολεμικής ισχύος του στρατού της. Ο υπάλληλος των ξένων και παριστάνων τον πρωθυπουργό ασχολείται με άλλα όπως τις εκκινήσεις του Ράλι Ακρόπολις και όχι με τις εκκινήσεις στην καθημερινότητα του εξαθλιωμένου πολίτη.

Ντροπή σας κύριοι, αν είστε κύριοι, γιατί όταν η ελευθερία διατρέχει κίνδυνο ή όταν το δίκαιο στραγγαλίζεται, τότε η σιωπή δεν είναι χρυσός, είναι κάρβουνο που μουτζουρώνει, γιατί όπως είμαστε υπόλογοι για κάθε κακό μας λόγο, έτσι είμαστε υπόλογοι για κάθε ένοχη σιωπή μας διότι «ο σιωπών δοκεί συνενείν».

Να γνωρίζετε όμως ότι υπάρχουν πάρα πολλά άτομα που μιλούν και όχι μόνο.

Σταύρος Δερματάς

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΟΤΙ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ

ΘΑ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΝΑ ΤΡΙΜΗΝΟ. Ο ΛΟΓΟΣ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΣ.

Φέρεται εις γνώσιν των αναγνωστών, ότι η χάρτινη έκδοση της Εφημερίδας του

Συν-δέσμου ‘68 είναι 16σέλιδος. Στην μορφή PDF είναι δυνατή η

επέκτασή της επί όσην έκταση επιτρέπει η δυνατότητα ηλεκτρονικής διαβιβάσεως. Κατόπιν αυτού στην ηλεκτρονική Έκδοση

είμεθα σε θέση να προσθέσουμε και τις επί πλέον και εξ ίσου σημαντικές εργασίες Συμμαθητών, Θαυμαστών και

Φίλων του Συνδέσμου μας.

Στο παρόν τεύχος

υπάρχουν κείμενα των Συμμαθητών

Νικολάου Φωτιάδη,

Σταύρου Δερματά,

Κωνσταντίνου Αργυροπούλου

καθώς και άλλων, τα κείμενα των οποίων εκρίθησαν ενδιαφέροντα.

11 ΙΟΥΝΙΟΥ 1798, ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ (ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗ)

Ο Εθνομάρτυρας και πρόδρομος της Ελληνικής Επανάστασης κατά του Τουρκικού ζυγού Ρήγας

Φεραίος ή Βελεστινλής (καταγόταν από το Βελεστίνο, τις αρχαίες Φεραίος), εκτελέστηκε την νύχτα

10 προς 11 Ιουνίου του 1798, αφού συνελήφθη από τις Αυστριακές Αστυνομικές Αρχές στην Τερ-

γέστη και παρεδόθη στον Πασά του Βελιγραδίου.

Ο Ρήγας ( το πραγματικό του όνομα ήταν Αντώνιος Κυριαζής) διδάχθηκε τα πρώτα του

γράμματα από τον ιερέα του χωριού του, ακολούθως μετέβη στην Ζαγορά και αργότερα στα Αμπε-

λάκια.

Εικοσαετής κατέφυγε στον Όλυμπο, στα σώμα του θείου του αρματολού Ζήρα και έπειτα εγ-

καταστάθηκε στο Άγιο Όρος, στη Μονή Βατοπεδίου.

Αργότερα γνωρίσθηκε με την οικογένεια του Αλέξανδρου Υψηλάντη στην Κωνσταντινούπολη όπου

έμαθε Γερμανικά και Γαλλικά και ακολούθησε τον Αλέξανδρο ως γραμματέας του στη ηγεμονία της

Μολδαβία.

Στις παραδουνάβιες ηγεμονίες ανέπτυξε σπουδαία πατριωτική δράση και συνέλαβε την ιδέα

της απελευθέρωσης του Γένους και της συστάσεως Βαλκανικής Ομοσπονδίας.

Η Γαλλική Επανάσταση και οι νίκες του Ναπολέοντα εξάλειψαν περισσότερο την φιλοπατρία

του, έγινε κήρυκας των αγαθών της ελευθερίας και έταξε τον εαυτό του ως πρόμαχο του «ύπερε

απελευθερώσεως αγώνα παντός καταδυναστευομένου».

Ήλθε σε επαφής με τον Ναπολέοντα και συνέγραφε φυλλάδια, προκηρύξεις και χάρτες.

Ο Ρήγας, σαν πραγματικός επαναστάτης, στόχευε πρώτα να ανυψώσει το ηθικό των σκλα-

βωμένων και δεύτερον να τους δημιουργήσει την επαναστατική διάθεση και πνοή.

Για την πραγματοποίηση του σκοπού αυτού χρησιμοποίησε δύο βασικά στοιχεία επικοινω-

νίας:

α. .Την εικόνα

β. Τον ήχο ( την μουσική του Θούριου )

Το 1790 τύπωσε το βιβλίου του, « Φυσικής Απάνθισμα», το 1797 εξέδωσε στην Βιέννη του

«Ύμνους» και την περίφημη «Χάρτα», και όταν στα τέλη του ιδίου έτους αποφάσισε να κατέλθει

στην Ελλάδα μέσω Τεργέστης, τα πλήρη επαναστατικών προκηρύξεων κιβώτια του περιήλθαν στα

χέρια της Αυστριακής Αστυνομίας και συνελήφθη με τους συνεργάτες του στην Τεργέστη (19-12-

1797) και παρεδόθη με εντολή των Τούρκων στον πασά του Βελιγραδίου.

Οι συνεργάτες του, Έλληνες θερμοί πατριώτες που εκτελέστηκαν μαζί με τον Ρήγα ήταν οι:

- Ευστράτιος Αργέντης, ετών 31 έμπορος της Βιέννης από τη Χίο

- Δημήτριος Νικολίδης, ετών 32 από την Ήπειρο Ιατρός

- Αντώνιος Κορωνιός, ετών 27, έμπορος και λόγιος από την Χίο.

- Ιωάννης Καρατζάς, ετών 3 Ιαπό την Λευκωσία της Κύπρου

- Θεοχάρης Τουρούντζιας, ετών 22, έμπορος από τα Σιάτιστα.

- Ιωάννης Εμμανουήλ, ετών 24 φοιτητής της Ιατρικής & ο

αδελφός του Παναγιώτης, ετών 22 από την Καστοριά.

Αυτός ήταν ο Ρήγας, ο Πατριώτης, ο Επαναστάτης ο Οραματιστής της Ελεύθερης Ελλάδος,

ο οποίος γράφει χαρακτηριστικά στο «Θούριο» του:

« Σουλιώτες και Μανιάτες

λιοντάρια ξακουστά

ως πότε σης σπηλιές σας

κοιμάστε σφαλιστά »

Λίγο πριν τον σκοτώσουν οι Τούρκοι στο Βελιγράδι είπε: ' Αρκετό σπόρο έσπειρα. Θα έρθει

η ώρα που θα βλαστήσει, και το Γένος μου θα μαζέψει το γλυκό καρπό".

Νικόλαος Φωτιάδης

7 ΙΟΥΝΙΟΥ 1907ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΓΡΑ

Ο καπετάν Άγρας (Τέλλος, Σαραντέλος ή Σαράντος Αγαπηνός) ήταν Μακεδονομάχος, από τις

ηρωικότερες φυσιογνωμίες του Μακεδόνικου Αγώνα (

Γαργαλιάνοι ( Ηλείας, 1880- Τέχοβο, σημ. ονομ. Κα-

ρυδιά, 1907).

Το 1901 τελείωσε τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

και αμέσως κατατάχθηκε εθελοντής στα στρατιωτικά

σώματα που αγωνίζονταν στη Μακεδονία εναντίον

των Βουλγάρων κομιτατζήδων.

Ο καπετάν Άγρας, θερμός υποστηρικτής της ιδέας

ότι η Ελληνική ψυχή της Μακεδονίας θα αφυπνιζόταν

μόνο με τη ένοπλο δράση, πολέμησε κυρίως στην πε-

ριοχή Βερμίου. Το 1906 έγινε αρχηγός του στρατιωτι-

κού τμήματος της παραπάνω περιοχής.

Σημαντική υπήρξε η συμβολή του νεαρού Ανθυπο-

λοχαγού στις σκληρές μάχες για την εκκαθάριση της

λίμνης των Γιαννιτσών, η οποία λόγω της φυσικής

θέσης της και των Βουλγαρικών οχυρώσεων είχε κα-

ταστεί οχυρό απροσπέλαστο. Στις μάχες αυτές ο

Άγρας τραυματίσθηκε, ενώ παράλληλα προσβλήθηκε

από ελονοσία .Τότε το κέντρο του Αγώνα (Αθήνα) διέ-

ταξε την αντικατάσταση του από τον Αξιωματικό Δουμ-

πιώτη.

Πριν αναχωρήσει ο καπετάν Άγρας θέλησε να συ-

ναντηθεί με τους αρχηγούς των Βουλγαρικών τμημά-

των της περιοχής, Κασάψεφ και Ζλάταν, με σκοπό να τους εξαγοράσει ή να τους πείσει να στραφούν

κατά των Τούρκων. Παρά την αντίδραση των Ναουσαίων προκρίτων, δέχτηκε να συναντηθεί με τους

Βουλγάρους σε ουδέτερο έδαφος, συνοδευόμενος μόνο από έναν σύντροφο του.

Οι Βούλγαροι, παρά τις διαβεβαιώσεις τους, συνέλαβαν αμέσως τους δυο μαχητές και αφού

επί μια εβδομάδα τους περιέφεραν στα χωριά της περιοχής, τους απαγχόνισαν στους κλάδους μιας

καρυδιάς που βρισκόταν κοντά στο χωριό Τέχοβο (7 Ιουνίου 1907).

Ο θάνατος του Ανθυπολοχαγού Τέλλου Αγαπηνού κατόπιν της δόλιας ενέργειας των Βουλγά-

ρων κομιτατζήδων, όχι μόνο δεν τρομοκράτησε το Ελληνικό στοιχείο αλλά αντίθετα προκάλεσε την

αγανάκτηση και τροφοδότησε με μεγαλύτερη πίστη τον Μακεδόνικο Ελληνισμό για την συνέχιση του

αγώνα.

Ο κλάδος της καρυδιάς απ' όπου κρεμάστηκαν οι δυο μαχητές φυλάσσεται ως ιερό κειμήλιο

στις αίθουσες της Φιλόπτωχου Αδελφότητας Εδέσσης. Το χωριό Τέχοβο, σε ανάμνηση του τραγικού

θανάτου των δυο παλικαριών, μετονομάστηκε αργότερα Καρυδιά, ενώ το χωριό Βλάντοβο, όπου

τάφηκε ο καπετάν Άγρας, μετονομάστηκε Άγρας.

Νικόλαος Φωτιάδης

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ

Α. Γ. Μόδη, «ο Μακεδόνικος Αγων» Εταιρία Μακεδόνικων σπουδών 1967

Β. Εγκυκλοπαίδεια ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ

Γ. Εθνικές Επάλξεις Μάρτιος-Απρίλιος 2004

Β΄ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ21 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913. ΜΑΧΗ ΚΙΛΚΙΣ - ΛΑΧΑΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η Ελλάδα συμμάχησε το 1912 με τα άλλα Χριστιανικά Βαλκανικά Κράτη με σκοπό την απελευθέρωση των

αλύτρωτων ακόμη αδελφών της από τον Τουρκικό ζυγό. Οι Βούλγαροι, αφότου απέτυχαν να αλλοιώσουν την

εθνολογική σύνθεση της Ελληνικότατης Μακεδονίας χάρη στην ηρωική εθελοθυσία των Μακεδόνων, αλλά και

ολόκληρου του Ελληνισμού, κατά το Μακεδόνικο Αγώνα 1904 - 1908, θεώρησαν ότι τους δινόταν η ευκαιρία

να πραγματοποιήσουν τις παράλογες εδαφικές τους διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας.

Έτσι, ενώ από τη συμφωνία συμμαχίας προβλεπόταν ο Βουλγαρικός Στρατός να ενεργήσει στο σύνολό του

προς την Ανατολική Θράκη και αν κρινόταν αναγκαίο να ενισχυθεί ακόμη και με μια Σερβική Στρατιά, η Βουλ-

γαρία αμέσως με την κήρυξη του πολέμου, επεδίωξε να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη, κατευθύνοντας προς αυτή

μια πανίσχυρη Μεραρχία, όπως ενημέρωσε την Ελληνική Κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου ο Έλληνας

από την Στενήμαχο Έφεδρος Υπίατρος του Βουλγαρικού Στρατού Φίλιππος Νίκογλου.

Εξαιτίας της στάσεως αυτής των Βουλγάρων, αλλά και των πληροφοριών που υπήρχαν, για επικείμενη επί-

θεση τους κατά της Ελλάδας και της Σερβίας, οι δύο χώρες υπέγραψαν στις 19 Μαΐου 1913 αμυντική συμμαχία

με σκοπό την κοινή αντιμετώπιση της Βουλγαρικής απειλής.

Η Βουλγαρική επίθεση άρχισε αιφνιδιαστικά και χωρίς να προηγηθεί κήρυξη πολέμου στις 16 Ιουνίου 1913,

ταυτόχρονα κατά των Ελληνικών δυνάμεων στην περιοχή της Νιγρίτας και του Παγγαίου όρους και των Σερ-

βικών στις περιοχές της Γευγελής και του Ιστίπ. Η αντίδραση της Ελλάδας και της Σερβίας ήταν άμεση και

αποφασιστική και ο Δεύτερος Βαλκανικός Πόλεμος ήταν πλέον γεγονός.

Εν τω μεταξύ η Βουλγαρική δύναμη που διέμενε στη Θεσσαλονίκη ως «φιλοξενούμενη» αποτελούμενη

από 1.250 άνδρες, κατόπιν μάχης αιχμαλωτίστηκε από τον Ελληνικό Στρατό.

Ο πόλεμος αυτός χαρακτηρίζεται για την ταχύτητα διεξαγωγής του, αφού διάρκεσε μόνο ένα μήνα, τη σκλη-

ρότητα των μαχών του, με κορυφαία αυτή του Κιλκίς - Λαχανά (19-21 Ιούν.) και το μεγάλο εκατέρωθεν αριθμό

απωλειών.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Έναντι των Ελλήνων, οι Βούλγαροι επέλεξαν ως αμυντική τοποθεσία την περιοχή του Κιλκίς - Λαχανά.

Οι Βούλγαροι καταλαμβάνοντας την περιοχή Κιλκίς - Λαχανά από τον Οκτώβριο του 1912 άρχισαν αμέσως

να οχυρώνουν τα πλέον ισχυρά και κατάλληλα υψώματα με ορύγματα, πολυβολεία και άλλα αμυντικά έργα,

με μέτωπο προς τα δυτικά και τα νότια.

Το Ελληνικό Γενικό Στρατηγείο εγκαταστάθηκε από τις 0900 της 19ης Ιουνίου στο χωριό Μελισσοχώρι (Μπάλ-

τζα), από όπου εξέδωσε διαταγή για τον εφοδιασμό των μονάδων (κυρίως σε πυρομαχικά) και την αυστηρή

επαγρύπνηση των τμημάτων ασφαλείας κατά την νύχτα.

Το 0200 της 20ης Ιουνίου εξέδωσε διαταγή επιχειρήσεων στους Σχηματισμούς του, σύμφωνα με την οποία:

α. Η 1η Μεραρχία θα συνέχιζε την επίθεση ενισχυόμενη και από την Vη Μεραρχία, η οποία θα ενεργούσε στη

Ξυλόποτη.

β. Οι λοιπές προς Κιλκίς Μεραρχίες (Πα, IIIη, IVη, Vη) θα εξακολουθούσαν από 0500 την επίθεση κατά του

εχθρού, μετά την απώθηση του οποίου, οι IIα και η IVη Μεραρχίες θα στρέφονταν ανατολικά στην γραμμή

Ακροποταμιά - Τέρπυλλος, ενώ η ΙΠη και Vη Μεραρχίες και η Ταξιαρχία Ιππικού θα κατεδίωκαν τον εχθρό

προς τα βόρεια.

γ. Η Χη Μεραρχία, εκδιώκοντας τον εχθρό από τα υψώματα Σουλτανογιανναίικων, θα κατευθυνόταν ή προς

Καλίνδρια ή προς Μεταλλικό, ανάλογα με την τακτική κατάσταση.

Οι Μεραρχίες εξέδωσαν τις διαταγές προς τις Μονάδες τους και η επιχείρηση εξελίχθηκε όπως σχεδιάστηκε,

κάτω από τα δραστικά πυρά του Βουλγαρικού Πυροβολικού.

Τα τμήματα της πρώτης γραμμής των Μεραρχιών κατόρθωσαν μέχρι τις βραδινές ώρες να προωθηθούν σε

απόσταση 800 - 1000 μέτρων από τις Βουλγαρικές θέσεις.

Τα επιτιθέμενα Ελληνικά τμήματα έφθασαν, μετά από δύσκολο αγώνα υπό τα συνεχή πυρά του Βουλγαρικού

Πυροβολικού, πολύ κοντά στις Βουλγαρικές θέσεις.

Επακολούθησε έφοδος και μετά σύντομο αγώνα τα Ελληνικά στρατεύματα κατόρθωσαν να απωθήσουν τους

Βουλγάρους.

Λίγο πιο πίσω όμως οι Βούλγαροι, διέθεταν και δεύτερη γραμμή άμυνας.

Οι Έλληνες μαχητές κέρδιζαν συνεχώς έδαφος, παρά τα δραστικά πυρά των Βουλγάρων, έχοντας ελάχιστη

μόνο υποστήριξη από φίλια πυρά.

Τα χαρακώματα της τρίτης γραμμής άμυνας των Βουλγάρων, οι Έλληνες επιτεθέμενοι τα κατέλαβαν το ένα

μετά το άλλο σε αγώνα εκ του συστάδην (σώμα με σώμα με εφόπλου λόγχη), πλην του υψώματος 272 όπου

οι Βούλγαροι κατασκεύασαν ισχυρό αμυντικό έργο σχήματος προμαχώνα για δύναμη διλοχίας.

Ο Διοικητής του 1ου Συντάγματος Τ/χης Νικόλαος Χριστοδούλου συγκέντρωσε όλα τα πυρά του στο ύψωμα

αυτό και με τρεις Λόχους ενήργησε έφοδο. Τότε ο Στρατιώτης Κωνσταντίνος Δουκάκης πήδηξε πρώτος στο

αμυντικό έργο και με την λόγχη εφόνευσε τον Βούλγαρο Αξιωματικό Διοικητή, με αποτέλεσμα σε λίγο με το

ηθικό και την ορμή που διέθεταν οι Έλληνες μαχητές να καλυφθεί όλη η τοποθεσία.

Οι Βουλγαρικές δυνάμεις του Κιλκίς απειλούμενες από τα πλευρά αναγκάσθηκαν να συμπτυχθούν προς το

όρος Δίσωρο, οι δυνάμεις τους στο Λαχανά, μετά την κατάληψη από το 9° Τάγμα Ευζώνων του ήρωα Τ/χη

Ιωάννη Βελισσαρίου, καταδιωκόμενες εγκατέλειψαν τον οπλισμό τους για να σωθούν και ετράπησαν σε άτακτη

φυγή προς Κεφαλοχώριον.

Οι απώλειες εκατέρωθεν ήταν τεράστιες.

1. Μάχη Κιλκίς,

α. II Μεραρχία, 1.483 άνδρες εκτός μάχης

β. III Μεραρχία, 773 άνδρες εκτός μάχης

γ. IV Μεραρχίας, 1.257 άνδρες εκτός μάχης

δ. V Μεραρχία, 2.153 άνδρες εκτός μάχης

ε. Ταξιαρχία Ιππικού 16 άνδρες εκτός μάχης. Συνελήφθησαν 500 Βούλγαροι αιχμάλωτοι.

2. Μάχη Λαχανά

α. Ι Μεραρχία, 1.354 άνδρες εκτός μάχης

β. VI Μεραρχία, 1.347 άνδρες εκτός μάχης

γ. Χ Μεραρχία, 276 άνδρες εκτός μάχης.

Συνελήφθησαν 2.492 Βούλγαροι αιχμάλωτοι, κυριεύθηκαν 16 πυροβόλα και ανευρέθησαν 1.303 όπλα που οι

Βούλγαροι εγκατέλειψαν καθώς και άλλα στρατιωτικά υλικά.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μετά από τριήμερο αγώνα ο Ελληνικός Στρατός, παρά την κόπωση και τα συνεχή πυρά πυροβολικού των

Βουλγάρων, κατόρθωσε να καταλάβει τις δύσβατες και καλά οργανωμένες τοποθεσίες Κιλκίς - Λαχανά, λόγω

του υψηλού ηθικού και του δίκαιου αγώνα.

Οι θυσίες ήταν πολύ μεγάλες και οι απώλειες σε έμψυχο υλικό βαρύτατη-αλλά και το Εθνικό κέρδος τεράστιο,

αφού με την νίκη αυτή αποδεκατίσθηκαν οι Βούλγαροι και δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για

την ολοκλήρωση των Εθνικών σκοπών.

Μεταξύ των νεκρών Αξιωματικών ήταν οι:

- Διοικητής 8ου Τάγματος Ευζώνων Τ/χης (ΠΖ) Ιατρίδης Γεώργιος

- Διοικητής 1ου Συντάγματος Πεζικού Τ/χης Διαλέτης Φωκίων

- Διοικητής του Που Τάγματος 9ου Συντάγματος Τ/χης (ΠΖ) Κουτήφαρης Αντώνιος.

- Διοικητής 16ου Συντάγματος Πεζικού Αν/χης (ΠΖ) Καμάρας Αντώνιος

- Διοικητής 7ου Συντάγματος Πεζικού Αν/χης (ΠΖ) Καραγιανόπουλος Κων/νος

- Διοικητής 8ου Συντάγματος Πεζικού Σ/χης (ΠΖ) Καμπάνης Αντώνιος

- Διοικητής IVου Τάγματος του 8ου Συντάγματος Λ/γος (ΠΖ) Μακρυκώστα Χαράλ.

- Διοικητής Ι / 5ου Τάγματος Ιης Μεραρχίας Τ/χης (ΠΖ) Κατσιμήδης Αναστάσιος.

- Διοικητής 4ου Συντάγματος Σ/χης (ΠΖ) Παπακυριάκος Ιωάννης

- Διοικητής του Που Τάγματος του 4ου Συντάγματος Τ/χης (ΠΖ) Χατζόπουλος Ιωάν.

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ

Ο Ελληνισμός της Μακεδονίας υπέστη εκατόμβη θυμάτων, τα οποία αποκαλύφτηκαν από τον προελαύνοντα

Ελληνικό Στρατό.

Δοξάτο Δράμας. Εσφάγησαν 2.000 γυναικόπαιδα.

Σιδηρόκαστρο. Βρέθηκε ακρωτηριασμένος ο Μητροπολίτης και σφαγμένοι 2 ιερείς και 100 πρόκριτοι.

Σέρρες. Έγινε ολική καταστροφή και δολοφονήθηκαν όλοι οι πρόκριτοι.

Σαβάκο Σερρών. Εσφάγησαν όλοι οι άνδρες και τα παιδιά ενώ οι γυναίκες εβιάσθησαν.

Κιλκίς. Ο Αρχικομιτατζής Δόμτσεφ έκλεισε 700 άνδρες σε Μουσουλμανικό τέμενος και του έκαψε ζωντανούς.

Στο Λαχανά, στη Γευγελή και στη Στρώμνιτσα επιτελέσθηκε γενοκτονία των Ελλήνων από Βουλγάρους Κομι-

τατζήδες.

Αυτά τα γράφω μελετώντας την ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (γιατί δυστυχώς τα άλλα έντυπα - ιστορίες - αφηγή-

σεις- συνεντεύξεις, εξυπηρετούν κάθε φορά και άλλες κοινωνικό — πολιτικό — οικονομικές σκοπιμότητες) και

πιστεύω ότι, οι μεν ΕΛΛΗΝΕΣ διαβάζοντάς τα θα αισθανθούν συγκίνηση και Εθνική υπερηφάνεια, οι δε ΦΙ-

ΛΕΛΛΗΝΕΣ (ριψάσπιδες - αστράτευτοι — δοσίλογοι — κουλτουρέ κλπ) πιθανώς ΑΝ τα διαβάσουν θα νιώσουν

οργή, αδιαφορία ή κρίση συνειδήσεως.

Ο Μουσικοσυνθέτης Μίμης Θεοδωράκης δήλωσε στις 31 Δεκεμβρίου 2003: «Κλαίω τους νέους που δεν ξέ-

ρουν Ιστορία», (εφημερίδα ΚΕΡΔΟΣ).

Νικόλαος Φωτιάδης

10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ

«ΕΔΩ ΄ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου, εσύ διαβάτη όπου πατήσεις να προσέχεις. Εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η

πέτρα κάθε δρόμου και απ ΄τη θυσία κι απ΄ τη σκληρότητα του ανθρώπου. Εδώ μια στήλη απλή, μαρμαρινή όλη και όλη

με ονόματα σεμνά, κι η Δόξα τα ανεβαίνει λυγμό-λυγμό ,σκαλί-σκαλί, μέγιστη σκάλα».

Γιάννης Ρϊτσος

Στις 10 Ιουνίου 1944 ημέρα Σάββατο διαπράχτηκε « μια από τις χειρότερες ωμότητες ολόκληρου του πολέμου», όπως

τα χαρακτηρίζει ο ιστορικός Mark Mazower. Παρόμοιες είναι και οι εκτιμήσεις άλλων μελετητών. «Αι σφαγαί του Διστόμου

και η καταστροφή του ωραίου τούτου χωριού-γράφει ο Δ. Μαγκριώτης που ασχολήθηκε με τα εγκλήματα κατά την Κα-

τοχή-, υπερβαίνουν εις αγριότητα και εις απανθρωπίαν όλα τα απαίσια εγκλήματα των Γερμανών που διέπραξαν εις την

Ελλάδα».

Οι δυνάμεις κατοχής, αναζητώντας αντάρτες του ΕΛΑΣ, μπήκαν , με διαταγή του Διοικητού της φάλαγγας Υπολοχαγού

Χάνς Ζάμπελ, στην Βοιωτική κωμόπολη αποκλείοντας όλες τις εξόδους. Συγκέντρωσαν τους κατοίκους και διάλεξαν 114

άνδρες και 114 γυναίκες (κάποιες με τα μωρά στην αγκαλιά τους).Κροτάλισαν τα πολυβόλα και το Δίστομο ξεκληρίστηκε.

Φεύγοντας οι κατακτηταί άφησαν πίσω τους κρανίου τόπο αφού φρόντισαν να πυρπολήσουν τα σπίτια. Οι χιτλερικοί

είχαν προετοιμάσει την επιδρομή. Ξεκίνησαν γύρω στις εφτάμισι το πρωί από τη Λιβαδειά, ενώ μια άλλη ορδή ερχόταν

από την Άμφισσα. Με δύο επιταγμένα αυτοκίνητα κουβαλούσαν μασκαρεμένους σαν μαυραγορίτες άνδρες των Ες-Ες,

τέχνασμα για να αιφνιδιάσουν και να χτυπήσουν τον ΕΛΑΣ. Πίσω από τους ντυμένους με πολιτικά ρούχα Γερμανούς

στρατιώτες, που γύρω στις 10 το πρωί έφταθαν στο χωριό και στην διαδρομή τους θέρισαν περίπου κάθε ίχνος ανθρώ-

πινης ζωής….

Ένας από εκείνους που γλίτωσε και γύρισε στο χωριό τη νύχτα, δίνει τη φοβερή εικόνα του ολοκαυτώματος του Διστόμου:

«Ψυχή δεν υπήρχε μέσα στο Δίστομο. Μονάχα η ερημιά και ο χάρος. Δεν ακουγόταν πουθενά γαύγισμα σκύλου. Τα΄

χαν κι αυτά γαζώσει μαζί με τους ανθρώπους. Φυσούσε ένας δυνατός, άγριος αγέρας. Και τα παραθυρόφυλλα χτυπού-

σαν αδιάκοπα. Στα πόδια μας μπροστά σκοτωμένοι άνθρωποι, σκύλοι και μουλάρια…..Θάνατος και συμπεριφορά .Το

χωριό βογκούσε. Πολλοί τραυματισμένοι βρίσκονταν ακόμη αβοήθητοι….».

Η περιοχή της Λιβαδειάς, η Αθήνα, η Ελλάδα ολόκληρη πάγωσαν. Ένα μήνα μετά τη σφαγή, οι Γερμανικές αρχές κατοχής

έκαναν ανακοινώσεις για τη «δημοκοπία περί ωμοτήτων εις το Δίστομον».Ισχυρίζονταν ότι τα περί ολοκαυτώματος ήταν

επινοήσεις των κομμουνιστών! Ακόμη, ότι μια Γερμανική στρατιωτική μονάδα δέχτηκε επίθεση από αντάρτες του ΕΑΜ

μπροστά από το Δίστομο, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί σε άμυνα και στη συνέχεια σε επίθεση εναντίον «των συμμορι-

τών, οι οποίοι είχον οχυρωθεί μέσα εις το Δίστομον, με όλα τα υπάρχοντα μέσα»,

Έτσι, «κατόπιν της χρησιμοποιήσεως των βαρέων Γερμανικών όπλων, εκυριεύθη εξ εφόδου το Δίστομον….Ηριθμήθησαν

περί τους 250 νεκροί συμμορίται» και «ο θάνατος αριθμού τινός γυναικών και παιδιών υπήρξεν αναπόφευκτος κατόπιν

της χρησιμοποιήσεως των βαρέων όπλων και τοιούτου κανονιοβολισμού εναντίον του χωρίου».

Με το ολοκαύτωμα του Διστόμου είναι ταυτισμένο ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο .Ένα «ρεπορτάζ» που γράφτηκε σχεδόν

πάνω από τους τάφους, ενώ ακόμη κάπνιζαν τα ερείπια. Πρόκειται για το βιβλίο του ιστορικού συγγραφέα και λογοτέχνη

Τάκη Λάππα (1904-1995).Το χρονικό του, που έμεινε πια με τον τίτλο «Η σφαγή του Διστόμου», αποτέλεσε ντοκουμέντο

στη δίκη της Νυρεμβέργης (Νοέμβριος 1945).

Για τη σφαγή του Διστόμου εκτός από τις αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων συγκλονιστικές λεπτομέρειες περιλαμβάνονται

σε έκθεση του τότε Νομάρχη Βοιωτίας προς το Υπουργείο των Εσωτερικών Η έκθεση αυτή δημοσιεύεται στο βιβλίο του

Δημ. Γατόπουλου, Ιστορία της Κατοχής.

Τις ίδιες ωμότητες όμως έκαναν τα Γερμανικά στρατεύματα του Χίτλερ και σε άλλες περιοχές της Πατρίδας μας:

α. Κάνδανος:Καταστράφηκε από τα θεμέλια το χωριό που πρόβαλε αντίσταση στην Μάχη της Κρήτης και σκοτώθηκαν

οι κάτοικοι στις 3 Ιουνίου του 1941.

β. Κερδύλλια Νομού Σερρών: 250 κάτοικοι εκτελέσθηκαν στις 17 Οκτωβρίου του 1941, σε αντίστοιχα για τον φόνο ενός

Γερμανού στρατιώτη.

γ. Μεσόβουνο Κοζάνης: 137 κάτοικοι, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μαχητές του Αλβανικού μετώπου, εκτε-

λέστηκαν στις 23 Οκτωβρίου του 1941.

δ. Κομμένο Άρτας:Καταστράφηκε το χωριό και εξοντώθηκαν 317 άτομα (από τα οποία 172 γυναίκες) στις 16 Αυγούστου

του 1943.

ε. Επαρχία Βιάνου:11 χωριά καταστράφηκαν και 352 άνδρες εκτελέσθηκαν στις 14 Σεπτεμβρίου του 1943.

ζ. Καλάβρυτα: 848 κάτοικοι των Καλαβρύτων και 200 από τα γύρω χωριά εκτελέσθηκαν στις 13 Δεκεμβρίου του 1943.

η. Πύργοι Κοζάνης :318 κάτοικοι της Κοινότητας θανατώθηκαν μαρτυρικά ( οι 180 κάηκαν ζωντανοί στους αχυρώνες

του χωριού ) στις 24 Απριλίου 1944.

στ: Μονοδένδρι Λακωνίας:118 Έλληνες όμηροι εκτελέσθηκαν στις 26 Νοεμβρίου 1943.

Αιωνία σας η μνήμη άξια τέκνα της Πατρίδος, τραγικά θύματα της Γερμανικής Κατοχής, Έχουμε υποχρέωση να θυμόμα-

στε την θυσία σας, γιατί αλλιώς θα χαθούμε γρήγορα κι΄ εμείς.

Φωτιάδης Νικόλαος

13 ΜΑΪΟΥ 1982 - 2013 . 31 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΚΥΡΑΣ ΤΗΣ ΡΩΠέρασαν 31 χρόνια από τότε που η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η γνωστή «Κυρά της Ρω», έφυγε για πάντα από κοντά μας.

Η Ελληνίδα, σύμβολο αγνού πατριωτισμού, ηρωική μορφή που σημάδεψε τη σύγχρονη Ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα,

έχασε την τελευταία μάχη της με το θάνατο.

Στις 13 Μαΐου 1982 πέθανε σε νοσοκομείο της Ρόδου στα 92 της χρόνια, έχοντας παλέψει επί-τρεις μήνες με το χάρο,

για να υποκύ¬ψει τελικά σε εγκεφαλικό επεισόδιο. Η τελευταία της επιθυμία της ήταν να ταφεί στο νησάκι που κατοικούσε

από το 1927, στην ακριτική μας Ρω. Μετά την κηδεία της, που πραγματοποιήθηκε δημοσία δαπάνη, παρουσία του τότε

Υφυπουργού Άμυνας κ. Αντώνη Δροσογιάννη στο Καστελόριζο, η σωρός της μεταφέρθηκε στην έρημη πια Ρω, για να

ταφεί κάτω από τη σημαία για πάντα.

Η νησίδα Ρω, όπου ύψωνε την Ελληνική σημαία η Δέσποινα Αχλαδιώτου επί σαράντα χρόνια κάθε πρωί, βρίσκεται σε

απόσταση 3 περίπου ναυτικών μιλίων βόρεια του Καστελόριζου και έχει έκταση μόλις 1.460 τ.μ με μήκος ακτών 8,682

μ. Πάνω στο νησάκι υπάρχει ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο και μόλις δυο μικρά σπιτάκια με παράπλευρα

κτίσματα που τροφοδοτούνται σε βρόχινο νερό από το μοναδικό πηγάδι τους.

Το 1927 εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου, για να ασχοληθούν με τη κτηνοτροφία

εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε

η γυναίκα του, για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους Καστελοριζιούς και τους παραπλέοντες ψαράδες, δεν έγινε

δυστυχώς εγκαίρως αντιληπτή. Ο Κώστας, μοναδικός σύντροφος της μιας και δεν είχαν παιδιά, άφησε την τελευταία του

πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα, για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.

Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη

γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα δύσκολα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα παρέμενε ακλόνητος φύλακας η κόρη της Ρω,

όπως την αποκαλούσαν οι Καστελοριζιοί, και θα προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Άόχου.

Η λεοντόκαρδη γυναίκα, άφοβη, με τη βροντερή φωνή και τη γοργή περπατησιά όπως την περιγράφει ο βιογράφος της

Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησάκι της, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο που βομβαρδίστηκε από τους

Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, που έντρομοι οι πε-

ρισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.

Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, τα Δωδεκάνησα και μαζί μ' αυτά και το Καστελόριζο και όλες οι παρακείμενες

νησίδες και βραχονησίδες, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, περιήλθαν στην Ελλάδα.

Η μοίρα της Ρω ήταν λοιπόν αναπόσπαστα συνδεδεμένη μ' αυτή του Καστελόριζου. Το ακριτικό μας νησί, η Μεγίστη, ο

κοκκινόβραχος, πολιτογραφημένο με τη μεσαιωνική ονομασία ως Καστελόριζο προσαρτήθηκε μαζί με τα άλλα νησιά της

Δωδεκανήσου, Η Μεγίστη με έκταση 8,88 τ.χμ κείται στο μέσο σχεδόν των παραλίων της Λυκίας και απέχει στο ελάχιστο

σημείο 800 μέτρα από τις μικρασιατικές ακτές, 75 ναυτικά μίλια από τη Λινδία Ακρα (Ρόδος).

Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1943 για πρώτη φορά Ελληνικό αντιτορπιλικό, το «Παύλος Κουντουριώτης», μέσα σε μια συγ-

κινητική ατμόσφαιρα υποδοχής κατέπλευσε στο Καστελόριζο που βομβαρδίστηκε τότε ανηλεώς μέχρι τις 19 Νοεμβρίου

1943 από Γερμανικά στούκας. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πάλι να φύγουν με συμμαχικά πλοία είτε προς Κύπρο είτε προς

τις μικρασιατικές ακτές. Μόνο η Κυρά της Ρω παρέμεινε στο βράχο της να υψώνει κάθε πρωί την Ελληνική σημαία, προ-

σφέροντας τη βοήθεια της σε Ιερολοχίτες που βρήκαν καταφύγιο στο νησάκι της. Με τη λήξη του πολέμου, ορισμένοι κά-

τοικοι επέστρεψαν στο Καστελόριζο κατά ομάδες.

Οι περιπέτειες για την Κυρά της Ρω δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιο-

γράφος Ομάρ Κασάρ και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία

της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ' ένα κοντάρι 4 μέτρων τη

σημαία τους (τα προεόρτια των γεγονότων με τα Ύμια). Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Στις 1 Σε-

πτεμβρίου 1975, κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος "Γ. Πεζόπουλος" για συμπαράσταση στην

κυρά της Ρω. Όμως δεύτερη τουρκική σημαία τοποθετήθηκε αυτή τη φορά στη νήσο Στρογγυλή απέναντι στα νότια του

Καστελόριζου.

Οι τουρκικές προκλήσεις δεν πτόησαν την ατρόμητη Κυρά της Ρω που μόνη στο νησάκι της συνέχιζε ν' ανεβάζει την Ελ-

ληνική σημαία κάθε πρωί. Η γυναίκα της μοναξιάς, της αντίστασης, σύμβολο αγνού πατριωτισμού και αγάπης για την

Πατρίδα τιμήθηκε έκτοτε πολλές φορές από την Ακαδημία Αθηνών με βραβείο που της επέδωσε ο τότε Πρύτανης Λούρος,

ο Δήμος Ρόδου, η Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, συμπατριώτες της στη Ρόδο και άλλοι φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας

έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του Γ. Ε. Ν. στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το

μετάλλιο, για την πολεμική περίοδο 1941-1944, για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η από-

φαση του Υπουργού Άμυνας.

Η «Κυρά της Ρω» αναπαύεται μόνη στο νησάκι κάτω από τη σημαία για πάντα εδώ και 26 χρόνια.

Ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός με τίτλο "Η γυναίκα με τη σημαία" γράφει:

«-Τι να σου πω:

- Ξέρω τι νοιώθεις και ξέρω ακόμη τι βάσανα τράβηξες όλα αυτά το. χρόνια της φωτιάς. Όμως ξέρετο ότι μας έδωκες

ένα μάθημα εμάς τους πεισματάρηδες τους άνδρες. Πως η γυναίκα άμα θέλει, έχει τόλμη να υπερασπίζει όχι μονάχα τον

εαυτό της και την οικογένεια., αλλά και την πατρίδα. Είσαι λεβέντισσα. Έχεις αλύγιστη ψυχή.

Μοναχή αλλά ορθή».

Νικόλαος Φωτιάδης

30 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913 - 2013100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΟΞΑΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ

Οι βάρβαροι Βούλγαροι, αφού απέτυχαν να ανατρέψουν την εθνολογική σύνθεση των Ελλή-

νων της Μακεδονίας με τις επιδρομές των Κομιτατζήδων, προέβησαν σε λεηλασίες και βανδαλισμούς

εναντίον του ελληνικού πληθυσμού.

Το μίσος και η εκδίκηση εκδηλώθηκαν με σφαγές αθώων Ελλήνων σε πολλές πόλεις και χωριά

της Μακεδονίας και της Θράκης, την δε ημέρα των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων (30 Ιουνίου) του 1913,

έκαψαν την κωμόπολη του Δοξάτου Δράμας και κατέσφαξαν τον πληθυσμό, κυρίως γυναικόπαιδα.

Ο τότε Μητροπολίτης Δράμας Αγαθάγγελος Μαγνής στο Ημερολόγιό του την Κυριακή 30 Ιουνίου

1913 σημειώνει ότι αδυνατεί να πιστέψει τον φρικτό τρόπο με τον οποίο κατέστρεψαν οι Βούλγαροι

το Δοξάτο και διερωτάται εάν είναι Χριστιανοί αυτοί που προέβησαν σε αυτές τις πράξεις «… ακόμη

δεν δύναμαι να πιστέψω, ότι τόσον φρικτώς κατεστράφη το Δοξάτο μας. Οι απαίσιοι κατα-

στροφείς αυτού ούτε Χριστιανοί ήσαν, καίτοι εις Χριστόν εβαπτίσθησαν, ούτε άνθρωποι, καίτοι

είχον μορφή ανθρώπινην! Νήπια τεσσάρων μηνών να φέρονται επί λόγχης και Αξιωματικός

βλέπων ταύτα να γελά!! Ο κ. Μπέρνεφ μετά εκατόν ιππέων να κάμη επέλασιν κατά γυναικό-

παιδων έως διακοσίων και να φωνάζη: Γκρέτσι κούτσι: δηλαδή Έλληνες σκυλιά! Ταύτα δυ-

στυχώς επιβεβαιωθέντα υπό πολλών εκ θαύματος σωθεισών γυναικών και παιδίων, άτινα

σπαθίσαντες οι φρικαλέοι ιππείς έξωθεν του Δοξάτου, έντρομα φεύγοντα και πεσόντα χαμαί

τετραυματισμένα ελαφρώς, ανόμισαν νεκρά, είναι πράγματι ανατριχιαστικότατα!...».

Το Δοξάτο δέχθηκε για δεύτερη φορά τους βανδαλισμούς των απογόνων του Κρούμου και το

1941 υπό το πρόσχημα της «ψευδεπανάστασης» των Κομμουνιστών, στις 29 Σεπτεμβρίου και έγινε

πάλι τόπος θυσίας.

Οι Βούλγαροι της εποχής εκείνης αλλά και οι σημερινοί είναι οι ίδιοι. Τότε αιματοκύλισαν την

Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη με ένα απερίγραπτο μίσος στην προσπάθεια τους να καταβά-

λουν το υψηλό ηθικό των υπερήφανων Ελλήνων πατριωτών για να εκβουλγαρίσουν, την περιοχή,

την οποία αποκαλούν “Μπελομόριε”.

Σήμερα είναι “εταίροι” μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε λίγο θα είναι και “σύμμαχοι” μας

στο ΝΑΤΟ.

Πως αλλάζουν οι καιροί!!!

Νικόλαος Φωτιάδης

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΜΕΛΑΔΑΚΗ

Κυρίες και κύριοι,

Κατ΄ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διοργανωτές της σημερινής εκδήλωσης που με όρισαν κύριο ομιλητή στα αποκαλυπτήρια ενός ήρωα, ενός εθελοντή Αγωνιστή της Πατρίδος και της Ελευθερίας, τον οποίο ανέστησε με ένα ανδριάντα η αγάπη της οικογενείας του και των συμπατριωτών του. Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι αισθάνομαι μεγάλη την τιμή, συγκίνηση και ένα εσωτερικό δέος, γιατί καλούμαι με αυτό το λόγο, να αναμετρηθώ με το ύψος των αρετών και των αγωνιστικών παλμών της ψυχής ενός νέου ανθρώπου, ο οποίος, αγωνίστηκε και έδωσε ό,τι πολυτιμότερο είχε για την ελευθερία της Πατρίδος, την ίδια τη ζωή του.

Προσήλθαμε σήμερα εδώ, με αισθήματα βαθύτατης εθνικής υπερηφάνειας, απέραντο σεβασμό και αισθήματα τιμής και ευγνωμοσύνης για να τιμήσουμε ένα νέο παλληκάρι 25 ετών τον Καπετάν Μιχάλη Μελαδάκη και να τελέσουμε με τον αρμόζοντα σεβασμό τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του. Μπορεί πολλοί από τους παρόντες να μην έμαθαν ποτέ και τίποτε γι΄ αυτόν. Όμως οι συμπατριώτες του οι Κρήτες τον γνώριζαν και δεν τον ξέχασαν γιατί είναι πανάρχαια ελληνική

παράδοση η φιλοτέχνηση μνημείων ως απόδοση τιμής προς εκείνους που έχουν επιτελέσει το ύψιστο προς την πατρίδα καθήκον.

Άξιοι επαίνου είναι τόσο η οικογένειά του Ιωάννη Μελαδάκη για την πρωτοβουλία και τις άοκνες ενέργειες για την ανέγερση του ανδριάντα του ήρωα όσο και οι Κρητικοί και άλλοι φορείς αλλά και μεμονωμένα άτομα που συνέβαλαν με τις εισφορές τους στην πραγματοποίηση του έργου αυτού. Προφανώς η οικογένεια του Ιωάννη Μελαδάκη γνώριζε πολύ καλά, όπως σχεδόν όλοι μας, ότι η εκάστοτε Πολιτεία έχει αμνησία ή επιλεκτική μνήμη ή μια ιδιότυπη μορφή μαζοχισμού γιατί δεν δικαιολογείται διαφορετικά το γεγονός ότι πολλές φορές δεν τιμά πρόσωπα που προσέφεραν στην πατρίδα αλλά πρόσωπα που με τον ένα ή άλλο τρόπο όχι μόνο δεν προσέφεραν αλλά και την έβλαψαν και ο νοών νοείτο.

Συγχαρητήρια επίσης αξίζουν στον γλύπτη κ. Γρηγόρη Ριζόπουλο για το θαυμάσιο έργο που φιλοτέχνησε.

Θα ήταν όμως μεγάλη παράλειψη να μην αποδώσουμε τα εύσημα στον κύριο Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μας οι οποίοι, αναγνωρίζοντας τις αρετές του Εθελοντισμού, της Αλληλεγγύης, του Πατριωτισμού και της Αυτοθυσίας, αρετές που ο Οπλαρχηγός Μιχάλης Μελαδάκης υπηρέτησε και εξύψωσε, αποφάσισαν να

τοποθετήσουν τον ανδριάντα σε αυτόν εδώ τον εξόχως συμβολικό χώρο για «να αγναντεύει ανάμεσα από τα βουνά και πέρα από τις θάλασσες, ως τα μακρινά όρη στο Βοριά της πατρίδας μας» όπως έλεγε ο γλύπτης μιλώντας με τον ήρωα κατά τη διάρκεια της φιλοτέχνησής του ανδριάντα του. Από το σημείο αυτό θα εκπέμπει με την παρουσία του το μεγαλείο της θυσίας του που συνιστά ένα αιώνιο ύμνο στην ελευθερία.

Θεωρώ ότι όσες ηθικές αμοιβές και αν απονείμουμε μετά θάνατον στον Μιχάλη Μελαδάκη ίσως να μην μπορέσουμε ποτέ να αγγίξουμε το μεγαλείο του ανδρός, που περιφρονώντας την υλική αντίληψη της ζωής έζησε και έπεσε ηρωικά στην Ήπειρο, τιμώντας τα ιδανικά με τα οποία γαλουχήθηκε γράφοντας σελίδες εποποιίας στην ελληνική ιστορία.

Όμως εκδηλώσεις όπως η σημερινή, έχουν ακόμη ως κύριο στόχο, πέρα από την απόδοση τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες, να χρησιμεύουν για την άντληση διδαγμάτων και τη διατήρηση της μνήμης. Γιατί ιστορική μνήμη σημαίνει ιστορική συνείδηση. Και ιστορική συνείδηση για τους Έλληνες σημαίνει συνείδηση της αδιάσπαστης συνέχειας από τους ομηρικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Μια συνέχεια που ενισχύθηκε με τις θυσίες γενεών και διατηρήθηκε χάρη στο πάθος του λαού μας για ελευθερία, δικαιοσύνη και δημοκρατία.

Θα μπορούσαμε να μιλούμε για ώρες για τον Καπετάνιο Μιχάλη Μελαδάκη αλλά στη σημερινή σεμνή εκδήλωση η οποία έλκει την αφορμή της από την επέτειο συμπλήρωσης ενός αιώνα από την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων και την απελευθέρωση των Ιωαννίνων επιβάλλεται συντομία.

Στην πολυτάραχη περίοδο των αρχών του περασμένου αιώνα, στη χώρα μας υπήρξε μια σειρά πολεμικών εξελίξεων. Ο Μακεδονικός Αγώνας εναντίον των Κομιτατζήδων που διήρκησε από το 1904 έως το 1908, ο 1ος Βαλκανικός Πόλεμος εναντίον των Τούρκων και η Απελευθέρωση της Χίου το 1912, ο 2ος Βαλκανικός Πόλεμος εναντίον των Βουλγάρων το 1913 και ο Βορειοηπειρωτικός Αγώνας εναντίον των Αλβανών το 1914. Στη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων η τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία εξασφάλισε εδαφικά και πολιτικά δικαιώματα καθώς και μια αξιοπρεπή θέση στο απαιτητικό διεθνές στερέωμα.

Σε όλες αυτές τις πολεμικές συρράξεις και εθνικές προσπάθειες ο Καπετάν Μιχάλης Μελαδάκης έδωσε το παρόν και τη ζωή του στο τέλος. Ας δούμε τη σύντομη διαδρομή του στη ζωή. Γεννήθηκε από αγροτική οικογένεια στην Ασή Γωνιά Αποκορώνου Χανίων το 1889. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου τα παιδιά έβλεπαν τα όπλα των προγόνων τους και άκουγαν τις διηγήσεις τους, όλο για πόλεμο, λευτεριά και επαναστάσεις. Στην τελευταία απ’ αυτές τις επαναστάσεις, το 1897, η Κρήτη αποτίναξε τον τουρκικό ζυγό και δημιούργησε την «Κρητική Πολιτεία» που δεν ακόμη ήταν ενωμένη με την πατρίδα.

Το 1906 όταν ο Μακεδονικός Αγώνας ήταν σε δύσκολη καμπή οι Καπετάνιοι ζήτησαν επειγόντως ενισχύσεις. Ακούγοντας το κάλεσμα των Μακεδονομάχων, παιδί ακόμα ο Μιχάλης Μελαδάκης, φεύγει από τη γενέτειρα του αφήνοντας πίσω του τη μητέρα του, τον γέροντα πατέρα του και τέσσερις ανήλικες αδελφές (εννέα, έξη, τέσσερα και δύο ετών αντίστοιχα). Με άλλους 17 συμπατριώτες του εντάσσεται στο σώμα του πρωτοκαπετάνιου Γύπαρη στο Βίτσι. Είναι πλέον εθελοντής Μακεδονομάχος και είναι μόλις 17 ετών. Εκεί ανδρώνεται και μαθαίνει τη τέχνη του πολέμου.

Στα 23 του συμμετέχει πάλι εθελοντικά ως Υπαρχηγός στο σώμα του Γύπαρη στον 1ο Βαλκανικό Πόλεμο του 1912- 1913 εναντίον των Τούρκων όπου στη μάχη στο χωριό Καλλιστράτη Κοζάνης στις 19 Οκτωβρίου 1912 τραυματίζεται στο στήθος, και μεταφέρεται στο Νοσοκομείο στο Βόλο. Δεν έχει ακόμη αναρρώσει από το διαμπερές τραύμα του και τη νοσηλεία του στο νοσοκομείο και συμμετέχει ως Υπαρχηγός στο Εθελοντικό σώμα του Οπλαρχηγού Βρανά στην απελευθέρωση της Χίου τον Δεκέμβριο 1912 όπου πάλι τραυματίζεται ελαφρά στο κεφάλι.

Αλλά και στον 2ο Βαλκανικό Πόλεμο του 1913 εναντίον των Βουλγάρων δεν μένει αμέτοχος. Συμμετέχει ως Αρχηγός Εθελοντικού Σώματος υπό τον Τσόντο Βάρδα.

Όμως και μετά την νίκη αυτή της Ελλάδος τα προβλήματα δεν λύθηκαν. Στις 31 Ιανουαρίου 1914 οι Μεγάλες τότε Ευρωπαϊκές Δυνάμεις, στη προσπάθεια τους να δημιουργήσουν Αλβανικό κράτος, ανακοίνωσαν προς την Ελληνική Κυβέρνηση, την απόφαση τους να παραχωρήσουν στην Ελλάδα τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους, που είχε απελευθερώσει και κατείχε ο Ελληνικός Στρατός, με δύο όρους. 1ον Να αποσυρθεί ο Ελληνικός Στρατός από την Βόρειο Ήπειρο την οποίαν είχε απελευθερώσει και κατείχε, και 2ον Να αναλάβει η Ελληνική Κυβέρνηση τη ρητή υποχρέωση να μην υποστηρίξει κρυφά η φανερά τον αγώνα που ετοιμαζόταν στη Βόρειο Ήπειρο. Και οι δύο αυτοί αισχροί όροι έγιναν δεκτοί από την Ελληνική Κυβέρνηση στις 8 Φεβρουαρίου 1914 οπότε οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις έλαβαν διαταγή να εγκαταλείψουν την Βόρειο Ήπειρο. Όμως οι Βορειοηπειρώτες βροντοφώναξαν: «Εμείς θα προχωρήσουμε. Δεν απελευθερωθήκαμε από τον Τούρκο, για να υποδουλωθούμε στον Αλβανό». Στις 17 Φεβρουαρίου 1914 ο Γεώργιος Ζωγράφος, ύψωσε τη σημαία της Επαναστάσεως της Βορείου Ηπείρου στο Αργυρόκαστρο, κήρυξε τη Βόρειο Ήπειρο Αυτόνομη Πολιτεία και ζήτησε τη συνδρομή του Πανελληνίου. Σ' αυτή την έκκληση και στη φωνή του Αρχηγού της Χειμάρρας Σπυρομήλιου ανταποκρίθηκαν από τους πρώτους οι έμπειροι εθελοντές πολέμαρχοι ξεσηκώθηκαν και προσέτρεξαν για 4η φορά. Αυτή τη φωνή άκουσε και ο Οπλαρχηγός Μιχάλης Μελαδάκης γιατί ήθελε η ελεύθερη Βόρειος Ήπειρος να παραμείνει ελεύθερη και ήξερε πολύ καλά ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται. Ήταν 25 χρονών τότε και χωρίς πολύ σκέψη έφυγε επικεφαλής αυτή τη φορά μεγάλου σώματος 28 ανδρών. Εντάσσεται στον Αυτονομιακό Στρατό της Βορείου Ηπείρου, υπό τις διαταγές του Τσόντου Βάρδα που ήταν Στρατιωτικός Διοικητής στον τομέα της Κορυτσάς.

Στις 23 Απριλίου 1914 είχε ληφθεί η απόφαση να γίνει ανακατάληψη της Κορυτσάς από τον Αυτονομιακό Στρατό. Αξιοσημείωτο είναι ότι η Κορυτσά είχε παραδοθεί πρόθυμα και ειρηνικά στους Αλβανούς στις 17 Φεβρουαρίου 1914 με εντολή των Μεγάλων Δυνάμεων. Το εγχείρημα ήταν δύσκολο και η επιτυχία ή η αποτυχία του θα είχε σοβαρό αντίκτυπο τόσο σε πρακτικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Το σχέδιο καταστρώθηκε από τον Τσόντο Βάρδα και προέβλεπε κατάληψη περιοχών περιφερειακά της Κορυτσάς προ της τελικής επιθέσεως στην πόλη. Στην υλοποίηση του σχεδίου προβλεπόταν μεταξύ των άλλων και η κατάληψη του Αλβανικού χωριού Νικολίτσα, 17 χιλιόμετρα νότια της Κορυτσάς όπου υπήρχε ισχυρή Αλβανική δύναμη. Αυτή η αποστολή ανατέθηκε στο σώμα του Μελαδάκη. Η επίθεση εκτοξεύτηκε τα χαράματα της 24ης Απριλίου 1914. Ο Καπετάν Μιχάλης επικεφαλής του τμήματός του επιτίθεται με σφοδρότητα εναντίον των πολυπληθέστερων Αλβανών. Η ορμή του τους αναγκάζει να οπισθοχωρήσουν. Οι Αλβανοί ενισχύονται και κάνουν αντεπίθεση αλλά αποκρούονται και οπισθοχωρούν μέχρι το χωριό Άριζα διωκόμενοι κατά πόδας. Τότε ένας Αλβανός ακάλυπτος με προτεταμένο το όπλο σημαδεύει τον Μελαδάκη. Ο Μελαδάκης τον πυροβολεί. Το όπλο του όμως παθαίνει αφλογιστία, και ο Αλβανός τον πυροβολεί στην καρδιά. Οι άνδρες του φονεύουν τον Αλβανό. Το σώμα του νεκρού Οπλαρχηγού το διεκδικούν και οι δύο πλευρές. Γίνεται «πάλη λυσσώδης» για την απόκτηση του, (πάλη που η περιγραφή της από αυτόπτη μάρτυρα, μας θυμίζει την Πατρόκλεια μάχη της Ιλιάδος). Για τους Έλληνες ήταν θέμα ύψιστης τιμής η απόκτηση του «Νεκρού Αρχηγού» και εσχάτη ταπείνωση η εγκατάλειψη του στα χέρια του εχθρού. Τρείς γενναίοι μαχητές του σώματος Μελαδάκη κατορθώνουν να φθάσουν το πτώμα του και να αποσπάσουν την τσάντα και το περίστροφό του αλλά όχι τον νεκρό αρχηγό τους. Για τους Αλβανούς δεν είναι ένας νεκρός, είναι ένας αντίπαλος Αρχηγός, μέγιστο λάφυρο, πού πρέπει να αποκτηθεί και να επιδειχτεί. Ο νεκρός Μελαδάκης και οι νεκροί σύντροφοι του κατακρεουργούνται από τους Αλβανούς και εγκαταλείπονται άταφοι επί μέρες βορά των σκύλων και των ορνέων σαν έσχατο μέσο εκδίκησης και περιφρόνησης. Μέγιστη ασέβεια και βάναυση ύβρις του θείου και ανθρώπινου νόμου της ταφής.

Όμως οι κάτοικοι του διπλανού χωριού Δάρδα υπακούοντας στη διαχρονική ύψιστη ηθική προτροπή του Ομήρου με τα λόγια του Οδυσσέα προς τον Αχιλλέα: «Στη μάχη

όποιον σκοτώνεται να θάβουμε ταιριάζει θρηνώντας τον τη μέρα εκείνη», ύστερα από μερικές μέρες συλέγουν τα διεσπαρμένα και κατακρεουρ-γημένα κορμιά και τα θάβουν με τιμές και επισημότητα. Και οι ένοικοι του τάφου εκείνου, παραμένουν έκτοτε αιώνια σύμβολα Φιλοπατρίας, Εθελοντισμού, Αλληλεγγύης, Αξιοπρέπειας, Θάρ-ρους και Αυτοθυσίας. Έτσι η Ήπειρος που τόσο αγάπησε και υπηρέτησε ο Καπετάν Μιχάλης Μελαδάκης τον κράτησε για πάντα κοντά της, γαλήνιο στον αιώνιο ύπνο του γιατί επιτέλεσε στο ακέραιο το καθήκον του, αλλά και άγρυπνο φρουρό και αιώνιο πιστό ακρίτα στις εσχατιές του Ελληνισμού. Έτσι τελείωσε η βραχύβια επίγεια ζωή του Μιχάλη Μελαδάκη που ξεκίνησε από την Ασή-Γωνιά της Κρήτης και τελείωσε έξω από την Κορυτσά της Βορείου Ηπείρου.

Από την έναρξη του Μακεδονικού αγώνα το 1904 μέχρι τη λήξη του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα το 1914, μόνο δύο Εθελοντές Οπλαρχηγοί «μαρτύρησαν», όχι μόνο με το θάνατο τους αλλά και με τη μεταθανάτια διαδρομή τους από τη συμπεριφορά των αντιπάλων τους. Αυτοί είναι ο Τέλλος Άγρας και ο Μιχάλης Μελαδάκης. Και οι δύο υπέστησαν στη σορό τους, όλη τη μήνι, το μίσος και την εκδίκηση των αντιπάλων τους. Ο πρώτος δολοφονήθηκε από τους Κομιτατζήδες και μετά κρεμάστηκε σε πλάτανο και παρέμεινε αιωρούμενος για μέρες, και ο άλλος σκοτώθηκε και μετά κατακρεουργήθηκε από τους Αλβανούς και αφέθηκε για μέρες άταφος, βορά στα όρνεα.

Ο Καπετάν Μελαδάκης για όλα όσα έκανε δεν πήρε κάποια διαταγή ούτε

υποχρεώθηκε να τα κάνει, τα επέλεξε. Έτσι γίνεται πάντα. Επιλογές στον κατάλληλο χρόνο, γράφουν ιστορία. Και ο Μιχάλης Μελαδάκης μ’ αυτή του την επιλογή έγραψε ιστορία, την ιστορία ενός εθελοντή με πολλούς σταθμούς.

Άραγε διερωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί τα νεαρά αυτά παιδιά στην πλειονότητά τους ξεκίνησαν από τα ορεινά χωριά για να συνδράμουν μια πολεμική προσπάθεια σαν εθελοντές με τρόπο εμφαντικό; Τι μετρούσε περισσότερο για αυτούς που άφησαν σπίτια, ζωή και οικογένεια; Ο πατριωτισμός και το μεγάλωμα της Ελλάδος; Ίσως όχι. Αυτό που μετρούσε ήταν η παράδοση από γενιά σε γενιά. Η παράδοση που ήθελε ακόμη την ενηλικίωση των ανδρών να συνδέεται με το βάπτισμα του πυρός στην κυριολεξία κοντά στο θάνατο.

Εύλογα προκύπτει το ερώτημα αν όλοι αυτοί οι εθελοντές ήταν αδιάφοροι στον αλυτρωτισμό. Προφανώς όχι γιατί ο αλυτρωτισμός ήταν προσωπική τους υπόθεση. Και ο Καπετάν Μιχάλης Μελαδάκης μεγάλωσε σε ένα τέτοιο περιβάλλον και έμαθε ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται. Η γενιά του είχε γαλουχηθεί διαφορετικά, με έναν πατριωτικό εθνικισμό που ίσως εύκολα κάποιος τον απορρίπτει επειδή αδυνατεί να καταλάβει και να αποτιμήσει την ιδεολογία του. Ενός εθνικισμού που προσπαθούσε να δημιουργήσει και να συντηρήσει σύνορα, όχι μόνο στην ιδεολογία αλλά και στην πράξη, ανθρώπους έτοιμους να πεθάνουν για μια Ελλάδα εξιδανικευμένη και υπέροχη. Για μια Ελλάδα στην οποία πίστευαν αν και δεν ζούσαν. Η εμπειρία αυτή τους έκανε πιο σκληροτράχηλους, πιο αφοσιωμένους στην πατρίδα και πολύ πιο προσηλωμένους στο καθήκον. Ο εχθρός δεν ήταν θεωρητικός, δεν ήταν μορφές της ιστορίας. Ήταν απέναντί τους, τους βομβάρδιζε με το πυροβολικό και τους θέριζε με τα πολυβόλα του. Τον έβλεπαν στα μάτια, όταν εξορμούσαν. Οι απώλειες δεν ήταν αόριστες «θυσίες του έθνους» στους αγώνες. Ήταν συναγωνιστές, φίλοι τους.

Πρέπει όμως να τονιστεί ένα γεγονός. Οι εθελοντές των αρχών του 20ου αιώνα ήταν κάτι περισσότερο από ανιδιοτελείς και ίσως το μάθημα εθελοντισμού και αυτοθυσίας που δίδαξαν δεν το έμαθαν όλοι. Το να θυσιάσεις τη δική σου ζωή για μια ιδέα είναι ενδεχομένως το πιο θαρραλέο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Και τέτοιοι άνθρωποι πράγματι υπήρξαν και υπάρχουν και το «ήρωας» αποκτά την πλήρη σημασία του όταν αποδίδεται σε άτομα με ανάλογες πράξεις.

Ρητορική λοιπόν η ερώτηση στη σημερινή εκδήλωση τιμής και μνήμης για το πόσο δικαιούται ο τιμώμενος την κατάθεση της ευγνωμοσύνης μας για τη μεγαλειώδη προσφορά του. Πόσοι από μας, σήμερα, που η επιστήμη έχει κάνει άλματα, και η τεχνολογία μας παρέχει κάθε δυνατή μορφή επικοινωνίας και επικράτησης, έχουμε τόσο ισχυρά, αληθινά και ξεκάθαρα οράματα και πόσοι έχουμε τη δύναμη και τη θέληση να τα πραγματοποιήσουμε; Πόσοι μπορούμε να κάνουμε την υπέρβαση του Εγώ μας, που έκανε εκείνος διαθέτοντας τον εαυτό του για την ελευθερία άλλων αγνώστων Ελλήνων; Ελπίζω κάποτε να είμαστε σε θέση να απαντήσουμε στα παραπάνω με συγκεκριμένα ανθρώπινα παραδείγματα. Μέχρι τότε, θα πρέπει όλοι, ως χώρα και ως άνθρωποι να βρούμε ξανά το βηματισμό μας. Να αποκτήσουμε την ιστορική μνήμη που μερικοί μάταια προσπαθούν να τη διαγράψουν και να πάψουμε να συμπεριφερόμαστε σαν “ακροατές των έργων και θεατές των λόγων” όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο μεγάλος ιστορικός Θουκυδίδης.

Κυρίες και κύριοι Στην εποχή μας, που ο εθελοντισμός και η αυτοθυσία φαντάζουν σαν μακρινές

αναμνήσεις η παρουσίαση της σύντομης ζωής του Καπετάν Μιχάλη Μελαδάκη αποτελεί αναγκαιότητα και παράδειγμα για όλους. Με την πάροδο του χρόνου οι ήρωες αυτοί προσλαμβάνουν την έννοια του κειμηλίου, των ηθικών θησαυρών που δείχνουμε με υπερηφάνεια και με ικανοποίηση ότι είναι δικά μας, αναφαίρετα κεφάλαια, απαράγραπτοι τίτλοι τιμής για τις οικογένειές μας και την Πατρίδα, φωτεινά παραδείγματα για τους απογόνους. Ας φυλάξουμε λοιπόν τους θησαυρούς μας. Το απαιτούν αυτοί που έπαιξαν αυτό το ιλιγγιώδες παιχνίδι με τη ζωή και το θάνατο, αυτοί που χόρεψαν με το χάρο και τραγούδησαν με τη δόξα.

Με αυτή την υποθήκη και με αισθήματα βαθύτατου χρέους και σεβασμού στη μνήμη

του, θ’ αποκαλύψουμε σε λίγο τον ανδριάντα του και θα τον παραδώσουμε, τόσο στην παρούσα όσο και στις επερχόμενες γενεές, για να αποτελεί σύμβολο εθελοντισμού, αυτοθυσίας, αγωνιστικότητας και προσήλωσης στις αρχές τού Δικαίου και της Πίστεως στα Ιδεώδη της Πατρίδας και της Ελευθερίας! Και από αυτό το σημείο ο καπετάν Μιχάλης Μελαδάκης θα στέλνει το μήνυμα που περιέχεται στο επίγραμμα που συνέταξε ο απόγονός του Ιωάννης Μελαδάκης και είναι σκαλισμένο στο βάθρο του ανδριάντα του: «Στου Μίνωα τη γη, ξένε, σαν πας και το τραγούδι ακούσεις του ριζίτη, πες τους στην Κορυτσά απόμεινα, φρουρός στην Ήπειρο, τιμή στην Κρήτη». Σας ευχαριστώ πολύ.

Σταύρος Δερματάς Ιωάννινα 25 Μαΐου 2013

1

Ομιλία Υποστρατήγου ε.α. Κωνσταντίνου Αργυροπούλου Στην Ακαδημία Αθηνών την 24ην Μαΐου 2013

Στα πλαίσια Ημερίδος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ. ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΜΑΣ

ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ

Εισέρχομαι στο θέμα με την όποια αντικειμενικότητα μπορεί να έχει ένας ανησυχών Έλληνας, ο οποίος μέσω της κοινής λογικής αντιλαμβάνεται το ανορθόδο-ξο της πορείας του έθνους μας. Και αναφέρομαι στην κοινή λογική, διότι η λογική μου είναι αυτή του απλού πολίτου και όχι η περίπλοκη και ελιγματώδης ενός εδραιωμένου θεσμικού.

Όπως η συντριπτική πλειονότης των Ελλήνων, έτσι κι εγώ αντιλαμβάνομαι, ότι η Ελλάδα απειλείται. Και η κοινή μου λογική διατελεί εν συγχύσει: γιατί η Ελ-λάδα απειλείται; Γιατί; Επειδή η Ελλάδα νοσεί! Και η απειλή προέρχεται πρωτίστως από τον ίδιο της τον εαυτό. Και πώς είναι δυνατόν; Είναι. Ας ιδούμε τα συμπτώματα.

Η Ελληνική οικονομία ασθενεί. Ο ανταγωνισμός και η διαμάχη για την ικανοποίηση ασυγκράτητων επιδιώξεων οδηγούν σε μία διάσταση, όπου η οικονομία αφήνεται στην λειτουργία της αήθους αγοράς. Η ίαση δεν αναμένεται από τις στρα-τιές των οικονομολόγων, οι οποίοι συζητούν ατερμόνως πλην αποφεύγουν επιμελώς να προτείνουν λύσεις ουσίας, λύσεις αποτελεσματικές, με τις οποίες η Ελλάδα θα μπορούσε να επαναποκτήσει την οικονομική της υγεία.

Το πρόβλημα βεβαίως δεν είναι οικονομικό. Είναι πολιτικό. Το κράτος οφεί-λει να προσαρμόσει τις παρεμβάσεις με συνειδητό συντονισμό για την ανάπτυξη της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής, που είναι άλλωστε και στα πλαίσια των δυνατοτήτων της χώρας.

Η οικονομία της Ελλάδος θα εισέλθει σε υγιή πορεία, όταν αναληφθεί υπεύ-θυνη πολιτική αντιμετώπιση, η οποία θα διακρίνεται από αυξημένη πολιτική και κυρίως εθνική συνείδηση. Άλλως δεν προοιωνίζεται καμμία ανάκαμψη.

Άλλη απειλή. Το δημογραφικό. Δεν αμφιβάλλω και ουδείς εκ των παρόντων αμφιβάλλει, ότι η δημογραφική μας νόσος οφείλεται σε αριθμό φθινουσών παραμέ-τρων, όπως είναι η ομογονία, η ομοφυλία, η ομοεθνία, η ομοφυΐα και η ομοείδεια. Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε η Ελληνική Πολιτεία οφείλει να εγκύψει με περισσή σοβα-ρότητα στο σύμπτωμα. Και επί πλέον πρέπει να λάβει θέση φυλάξεως έναντι του φαινομένου της παγκοσμίου ανακατανομής των πληθυσμών, διότι η χωρητικότητά μας είναι ησσόνων δυνατοτήτων και ανοχών. Και όχι μόνον. Πρέπει να λάβει υπ’ όψιν και την σκόπιμη και κατευθυνόμενη διεισδυτική πρακτική των ομόρων λαών που μαζί με τους λοιπούς, ανεξέλεγκτα εισρέοντες, συστήνουν ένα υπομόχλιο ανα-τροπής της μέχρι προ τινος γνωστής μας ελληνικής τάξεως δημογραφικών και πλη-θυσμικών πραγμάτων.

2

Άλλο σύμπτωμα υποτροπιαζούσης νόσου. Τα πολιτισμικά. Οι Έλληνες ενώ έχουν την πλουσιότερη πολιτισμική κληρονομιά συμπεριφέρονται κατά τρόπο, ο οποίος αντιβαίνει σε ορισμούς, που διαβεβαιώνουν, πιστοποιούν και προσεπικυρώ-νουν την πολιτισμική ανέλιξη. Οι θεσμοί και η παιδεία γίνονται αθύρματα προοδευ-τικών θεωριών ή πραγματιστικών και αποδομιστικών στόχων. Αν μη τι άλλο τουλά-χιστον οι Έλληνες θα μπορούσαν να εργάζονται για την διαφύλαξη της κληρονομιάς στην κατάσταση που την παρέλαβαν. Από την άλλη χαρακτηριστική είναι η ανοχή μας στην πολιτισμική ρυμούλκηση από αλλοτρίους παράγοντες που συντελούν στην πολιτισμική μας αλλοίωση. Αποδεχόμεθα την πολιτισμική παγκοσμιοποίηση χωρίς αντίρρηση. Τούτο όμως δεν είναι άλλο τι από μία καθαρά οικονομική παγκοσμιο-ποίηση, η οποία επιδρά δραματικά στην αλλοίωση των βιοθεωρικών στοιχείων, που χαρακτηρίζουν μία κοινωνία δεδοκιμασμένων αξιών. Δεχόμεθα με απαθές ανασή-κωμα των ώμων μας την μουσουλμανοποίηση του ακραιφνούς ελληνικού ανθρω-πολογικού και νυν χωροχρονικά αποστασιοποιημένου κοινωνικού τοπίου.

Και κάτι καινούργιο. Η ζωή μας μολύνθηκε από Σουλεϊμανίαση. Πολλαπλά είναι τα τρυπήματα από τις ενέσεις κατωτεροποίησης που δέχεται ο οργανισμός μας.

Κι όμως, η Ελληνική Πολιτεία θα μπορούσε με βάση την διαισθητική προ-σέγγιση, την τεχνοκρατική συνδρομή και την τεχνολογική υποστήριξη να επανέλθει στην εξέταση, αξιολόγηση και εκμετάλλευση της εκχωρουμένης και παγκοσμίως σεβαστής πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να υπερηφανευτούμε, ότι είμαστε συντελεστές μιας διαρκούς ελληνικής ηγεμονικής πο-λιτισμικής παρουσίας στον υφήλιο πολιτισμικό κόσμο.

Κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι. Η Αθήνα παγκόσμια πολιτισμική πρω-τεύουσα. Η Σπάρτη οικουμενικός οδηγός αρετών. Οι Θερμοπύλες, ο Μαραθώνας, η Σαλαμίνα, οι Πλαταιές: πλανητικά μουσεία αποδείξεως της δυνάμεως της ανθρώ-πινης θέλησης.

Η ομοεργία των συγχρόνων υπευθύνων στο «μεγάλα πράττειν» θα προίκιζε την Ελλάδα με την αίγλη, που τούτη την ώρα έχει την απόλυτο ανάγκη της. Συνεπώς η αδιαφορία μας για την διατήρηση της συνεχείας του ελληνικού μας πολιτισμού ισο-δυναμεί με μία εκ των έσω απειλή.

Μία άλλη απειλή είναι και η τάση προς αμεθεξία περί τα θρησκευτικά. Ας το χαρακτηρίσουμε ως το ηθικο-κοινωνικόν αδιάθετον. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι αναδυόμενη θρησκεία είναι ο ατομισμός, όπου το ανθρώπινο υποκείμενο περιβάλ-λεται με ιερότητα και αντιπαρατίθεται σε κάθε εθνικό και κοινωνικό συμφέρον. Και το συλλογικό συμφέρον, ως φυσικόν απαιτεί μείωση του ατομισμού. Ο αύξων αυτός αθεϊσμός και ο αγνωστικισμός μπορεί να συνιστούν ένα πνευματικό αυτοπροσδιο-ρισμό αλλά δεν παύουν να είναι καταλύτες εξοφλήσεως της ελληνικής κοινωνικής ομοειδείας. Απέναντι η εκκλησία στέκεται αδέξια και σαστισμένη ένεκα του φρενή-ρους ρυθμού των κοινωνικών μεταλλαγών επί παραδόσεων, πίστεως και δοξασιών. Επιδεικνύει αδυναμία προβολής μιας ισχυράς θρησκευτικής επιχειρηματολογίας, εμ-πρός στην ρευστότητα πεποιθήσεων. Οι πεπαιδευμένοι αιτιώνται την απουσία πνευ-ματικών ερεθισμάτων. Οι ενδείξεις μαρτυρούν κοινωνικο-πνευματική απορρύθμιση.

Παρά ταύτα, ο ιστός της πίστεως των Ελλήνων παραμένει εκείνος, ο οποίος έχει διαμορφωθεί από την παράδοση. Ο άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη να πιστεύει

3

σε κάτι, διότι άλλως θα καθίστατο εκμεταλλεύσιμος ύλη των φορέων του θρησκευ-τικού μηδενισμού, του κοινωνικού ρεφορμισμού, ακόμη και του αφελληνισμού, όπερ και ολέθριον για την δική μας ανάδελφο φυλετική ομάδα, η οποία θέλει και πρέπει να έχει ένα εθνικο-κοινωνικό προσανατολισμό. Ας παραδειγματισθούμε από το Islam. Ας ιδούμε την ακμαιότητα των μουσουλμάνων και την έφεσή τους να καλύπτουν τα κενά εκείνα, όπου δεν υπάρχουν άμυνες, οι οποίες να εγγυώνται την ακεραιότητα της οντότητας, που εκπροσωπούν.

Στην Ελλάδα σήμερα ακόμη και ένας κοινός νους, πολλώ δε μάλλον ένας προσεκτικός αναλυτής θα παρατηρήσει, ότι στους θεσμούς υπάρχουν κενά. Κενά σε προσδοκώμενη σοφή ηγεσία. Σε πρόσφορο διαχείριση της οικονομίας. Στην εκτίμηση της σοβαρότητος του ρόλου των ενόπλων δυνάμεων στην ασφάλεια της χώρας. Γενικά θα διαπιστώσει χρεωκοπία των αξιών.

Λέει ο Arnold Toynbee στο βιβλίο του «Η Σπουδή της Ιστορίας», ότι όταν τα σύνορα μιας κοινωνίας ανωτέρου πολιτισμού και μιας άλλης κατωτέρου τοιούτου παύσουν να προχωρούν, η πλάστιγξ δεν σταθεροποιείται αλλά θα κλίνει υπέρ της καθυστερημένης κοινωνίας, η οποία κατά τεκμήριον, διακρίνεται από σφρίγος.

Εδώ σήμερα καθιστάμεθα μάρτυρες μιας περίπου ομοίας αντιπαραβολής κοι-νωνικών οντοτήτων. Η Ελλάς, η κάποτε πηγή του πνευματικού φωτός, σήμερα δεί-χνει κατάκοπος και παρητημένη. Ακόμη και από την στοιχειώδη μέριμνα της αυτα-σφαλίσεως. Δεν φαίνεται να γνωρίζει τον τρόπο να αμυνθεί. Απλά ελπίζει, σε δη-μιουργία συνθηκών ανασυντάξεως για μια πολιτικοκοινωνική επιστροφή. Μία επι-στροφή με διεκδικήσεις. Η -επί των ημερών μας- στάση της πολιτικής ηγεσίας, όταν διατείνεται, ότι η Ελλάς ουδέν διεκδικεί δεν στοιχειοθετεί ένα διπλωματικό ή δια-πραγματευτικό πλεονέκτημα. Αντιθέτως αποκαλύπτει αδυναμίες του συστήματος της ελληνικής σκέψεως. Είναι ο αντικατοπτρισμός φοβικών συνδρόμων. Είναι η ανισχυ-ρία δομών. Είναι η ηγεσιακή ισχνότης. Είναι το διπλωματικόν ευένδοτον. Είναι η εκτελεστική ανικανότης. Είναι η άτοπος δικαιολογία των όσων αρμοδίων, που απο-ποιούνται υπευθυνότητα. Είναι η μοιρολατρική υποταγή ενός ολόκληρου λαού.

Σε ένα τέτοιο παρηκμασμένο μόρφωμα με κατεσταλμένη την πολεμική αρετή και εμφανή την αδυναμία της αυτοβοήθειας και αμύνης, φυσικόν επόμενον είναι να υπάρχουν διεκδικήσεις από τους ομόρους εις βάρος της αλλογενούς προς αυτούς Ελλάδος. Και αυτές τις διεκδικήσεις οι γύρω μας τις προβάλλουν ανενδοίαστα.

Οι Αλβανοί ανεπίσημα μεν ουσιαστικά δε, διεκδικούν ολόκληρη την Ήπειρο και μέρος της Δυτικής Μακεδονίας.

Οι Σκοπιανοί επίσημα και δεδηλωμένα διεκδικούν τον ελληνικό χώρο μέχρι τον Όλυμπο.

Οι Βούλγαροι έχουν στον νού τους και όταν οι συγκυρίες αρμονιστούν, να υλοποιήσουν την πάλαι ποτέ Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Ας θυμηθούμε και πρό-σφατο δεδομένο σε χάρτη μελετωμένης ασκήσεως.

Ως προς τους Τούρκους, τι θα μπορούσαμε να πούμε; Γνωστές σε όλους οι προθέσεις των Τούρκων, ως προς την Θράκη, το Αιγαίο, την Κύπρο.

Κι ας έχουμε στο νού μας και κάποια ενδεχόμενα. Αν το αύριον της Ελληνο-Τουρκικής αντιπαραθέσεως καταλήξει σε μία σύγ-

κρουση -ας πούμε- χαμηλής εντάσεως, τότε η στρατηγική με την παραδοσιακή της

4

σημασία θα παύσει να έχει εφαρμογή. Θα αποτελεί απλώς ένα ηλεκτρονικοποιημένο παίγνιο του Γενικού Επιτελείου. Κάτι σαν άσκηση αυταπάτης. Και τούτο, διότι, μόλις ξεκινήσουν στρατιωτικές επιχειρήσεις κλασσικής μορφής θα ανοίξει ταυτόχρονα και η αυλαία ενός θεάτρου προσθέτων επιχειρήσεων οπουδήποτε εντός Ελλάδος. Ανορ-θόδοξες ενέργειες, πάσης φύσεως τρομοκρατικά κτυπήματα και αριθμός ασυμμέτρων εχθρικών προσβολών. Και οι εχθρικώς ενεργούσες ομάδες θα ενεργούν κάτω από εχθρικές κατευθύνσεις. Θα δεχθούμε προκηρύξεις, διακηρύξεις και ίσως ανακηρύ-ξεις. Ας φανταστούμε τη δράση ενός οργανωμένου UCC. Ας μην αγνοήσουμε ενδεχόμενη διείσδυση Γκρίζων Λύκων συνεργαζομένων με εξοπλισμένες ομάδες της μειονότητος της Θράκης. Θα υποστούμε προσβολές από ένοπλα αποσπάσματα βορείων ομόρων διεκδικητών καθώς και άλλων ξένων ποινικού ενδιαφέροντος συμμοριών. Θα γευτούμε τις φρικαλεότητες πεινασμένων λαθρομεταναστών. Και ας μη παραλείψουμε τους φονταμενταλιστές ισλαμιστές. Ακόμη-ακόμη απειλή πρέπει να λογισθεί και η εκδήλωση ασυμβάτων προς το δέον ενεργειών των βορειο-ελλαδιτών προσφύγων, που θα κατευθυνθούν στο νότο προς εύρεση τροφής και στέγης και εξασφάλιση της ταλαιπωρημένης υπάρξεώς των. Ας σκεφθούμε εν τέλει και τους υπόλοιπους εμάς Έλληνες και τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας θα αντιδράσει στα πλαίσια μιας αυτοάμυνας.

Και ας μη μου πει κάποιος: «μα τι λέτε κύριε. Δεν γίνονται πόλεμοι σήμερα». Και ο κάθε σκεπτόμενος και σπουδαγμένος και υποψιασμένος και αυτός που

έχει επάρκεια και μπορεί και «βλέπει» το τι συμβαίνει στον κόσμο και αυτός που αντιλαμβάνεται πράγματα, που δεν αντιλαμβάνονται οι πολλοί, θα σας πει, ότι «όσο υπάρχουν άνθρωποι επί Γης, η ειρήνη θα σηματοδοτεί τα διαστήματα μεταξύ των πολέμων». Και για να μην επιχειρηματολογούμε χρονοτριβώντας για να πεισθούμε για πράγματα ευαπόδεικτα, ας καλέσουμε τους ανωτάτους υπευθύνους πολίτες αυτής της χώρας να μας διαβεβαιώσουν, να μας εγγυηθούν, να μας υπογράψουν, ότι δεν γίνεται πόλεμος και συνεπώς δεν χρειαζόμαστε τις ένοπλες δυνάμεις.

Η ευθύνη μιας τέτοιας δηλώσεως, ως φαίνεται καταλήγει σε πιθανή παρα-πομπή σε στρατηγικούς αναλυτές. Αλλά -ώ, του παραδόξου- τις απόψεις των οποίων είναι πλέον ή βέβαιον, ότι ολίγιστα υιοθετούν.

Οι αναλυτές θα πουν, ότι σήμερα η κίνηση των κεφαλαίων είναι ένα όπλο πανίσχυρο, που δεν γνωρίζει σύνορα κρατών και δεν ελέγχεται. Ότι τα ΔΣ των πολυεθνικών εταιρειών διαθέτουν μεγαλύτερη δυναμική και αποφασιστικότητα από τα πλείστα των υπουργικών συμβουλίων κρατικών οντοτήτων. Θα πουν, ότι όταν συντρέξουν συμφέροντα των κρισίμων, των ανενδοιάστων και αποφασιστικών δυνά-μεων, τότε θα βρεθούμε εκόντες άκοντες στο μέσον ενός πολέμου.

Και πόλεμοι είναι πολλών ειδών. Είναι οι πολιτισμικοί. Είναι οι θρησκευτικοί, οι δημογραφικοί. Είναι οι των μεταναστευτικών κυμάτων. Είναι οι οφειλόμενοι στην πείνα. Είναι οι πόλεμοι για το πετρέλαιο, για το νερό, το περιβάλλον, τα ναρκωτικά. Είναι για τον έλεγχο της πληροφορίας. Είναι οι ΡΒΧ. Είναι οι πυρηνικοί, οι διαστη-μικοί. Είναι κι αυτοί εντός των άστεων. Είναι οι αποσχιστικοί, οι ποδοσφαιρικοί, οι τουριστικοί. Είναι οι ασύμμετροι. Είναι πόλεμοι, που ο νους μας αδυνατεί να προσδιορίσει.

5

Και τι λένε οι αναλυτές. Ότι για όλα τα ενδεχόμενα απαιτείται ύπαρξη Εθνικής Στρατηγικής. Πρέπει να υπάρχει Εθνική Στρατηγική, όπως μας λέει ο ναύαρχος Γρηγόριος Δεμέστιχας στο ομώνυμο -και χρήσιμο για τους κυβερνήτες- βιβλίο του, ώστε να ασκηθεί σωστή εξωτερική, οικονομοκοινωνική και αμυντική πολιτική. Για να επιτευχθεί τούτο πρέπει να προσδιοριστούν τα εθνικά συμφέροντα. Να διερευνηθεί το διεθνές περιβάλλον και οι σχέσεις μας με αυτό. Να αποτιμηθεί η γεωστρατηγική θέση της χώρας. Να γίνει ρεαλιστική εκτίμηση απειλών και δυνατο-τήτων ασφαλείας. Να συνδράμουν άπαντες οι εμπλεκόμενοι φορείς στο έργο της κραταιώσεως της εθνικής ισχύος. Να πραγματοποιηθούν με τον ύψιστο βαθμό διορα-τικότητος συμπήξεις συμμαχιών. Να καλύπτονται άπαντες οι εθνικοί σκοποί μετά από εκμετάλλευση καλών ιδεών ελιγμού για την αντιμετώπιση κρίσεων, κυρίως σήμερα, όπου το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης έχει λάβει την μέγιστη δυναμική του, επειδή στους θαλασσίους περί την χερσαία Ελλάδα χώρους υπάρχουν προσοδοφόρες πηγές ενεργείας.

Και αυτές τις πηγές, τις δικές μας πηγές, τις καλοβλέπει ο Τούρκος. Ερμη-νεύοντας τον υπουργό εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου αντιλαμ-βανόμεθα, ότι η Τουρκία ασκεί γεωπολιτική με σκοπό, την επιλεκτική ιεράρχηση σχέσεων με τους γείτονες καθώς και την συμπιεστικά μονομερή αναβάθμιση του ρόλου της σε επίπεδο περιφερειακό. Ως προς αυτό έχει και την στήριξη των ΗΠΑ, που η Τουρκία γι’ αυτούς είναι κομβική χώρα στην συνδετική περιφέρεια Ευρώπης και Μέσης Ανατολής.

Μια πιο προσεκτική ματιά μας οδηγεί σε αμφισβητήσεις, ως προς τις διακη-ρυσσόμενες καλές προθέσεις της Τουρκίας στον συγκεκριμένο αυτό χώρο συναν-τήσεως των τριών από τις πέντε ηπείρους. Η Τουρκία εκμεταλλεύεται περισσότερο την Πολιτική Γεωγραφία, η οποία στην περίπτωσή της παραμετράται με τον υπο-βιβασμό της βούλησης των γειτνιαζουσών με αυτήν χωρών και με τον ταυτόχρονο περιορισμό των διαθεσίμων επιλογών των κυβερνήσεων των γύρω χωρών.

Η Τουρκική πολιτική επί του προκειμένου είναι μία γεωπολιτική ψευδαί-σθηση, μία Νταβουτόγλεια υποκρισία, μία στρατιωτική αιτιολογία και μία πολι-τισμική βαρβαρότητα.

Αφού λοιπόν τα πράγματα είναι έτσι, ας ξεκινήσουμε κάνοντας αρχή από την πολιτικο-στρατιωτική μελέτη της ουσίας της «αποτροπής» μέχρις ότου φθάσουμε στο επίπεδο του ευαποδέκτως «διεκδικείν».