ΑΛΚΙΒΙΑ∆ΗΣ ΤΖΕΛΕΠΗΣ

Επανέκδοση 2019

«ΦΙΛΑ∆ΕΛΦΟΣ - FILADELFOS»

COPYRIGHT 2007 για την Ελλάδα και όλο τον κόσµο:

«ALKIVIADIS TZELEPIS – FILADELFOS»

www.facebook.com/groups/filadelfos

ΕΚ∆ΟΣΗ ΠΡΩΤΗ: 02/2007 ΕΚ∆ΟΣΗ ∆ΕΥΤΕΡΗ: 02/2019

�

Επιµέλεια έκδοσης, κειµένων

ΗΥ, Μοντάζ, Εξώφυλλο:

ΑΛΚΙΒΙΑ∆ΗΣ ΤΖΕΛΕΠΗΣ

Τηλ. επικοινωνίας: 694 - 49 21 318

�

SITE: www.AlkiviadisFiladelfos.com

FACEBOOK Alkiviadis Tzelepis (Filadelfos)

Groups 1: «ΦΙΛΑ∆ΕΛΦΟΣ - FILADELFOS»

Groups 2: «Vivliothiki FILADELFOS»

Ε - MAIL filadelfos02@hotmail.com

�

YOUTUBE (4 κανάλια):

FiladelfosΤV, Filadelfos FILMS Filadelfos Channel 1 & 2

�

1η ∆ηµοσίευση στο FACEBOOK: 02.03.2013 (Groups/Filadelfos) 03.03.2013 ( Xρονολόγιο A.T. )

Επιτρέπεται η αναδηµοσίευση αποσπασµάτων µόνον

του παρόντος βιβλίου, χωρίς αλλοίωση ή µεταβολή του κειµένου,

και µε την αναγραφή του ονόµατος του συγγραφέα ή του εκδότη

( Ν.2121/1993, άρθρο 18, παρ.1-2 )

«η αναβίωση της Είδωλο-Λατρείας»

1. ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ: ΠΟΙΑ Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ Όταν γίνεται λόγος για «απόκριες» και «καρναβάλι», στη σκέ-ψη µας σχηµατίζουµε την εικόνα ανθρώπων που διασκεδάζουν στους

δρόµους, πίνοντας, χορεύοντας, βωµολοχούντες και γενικά να κάνουν

πράγµατα, που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα έκαναν. Θα ήθελα να

κάνουµε µια ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ των καρναβαλικών εκδη-

λώσεων, πώς ιστορικά επεκράτησαν µέχρι σήµερα και ποια θα πρέπει

να είναι η θέση του κάθε ανθρώπου που οµολογεί ότι στη ζωή του

ακολουθεί τον Ιησού Χριστό.

Η ονοµασία «καρναβάλι» δεν είναι Ελληνική, προέρχεται από

τις Λατινικές λέξεις «carne» (=κρέας) και «vale» (=έχε γειά ή απέχω).

Σύµφωνα µε άλλη εκδοχή προέρχεται από τις λέξεις «carne» και

«levare» (=αίρω, σηκώνω). Άρα, ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ = «κρέας έχε γειά» ή

«σηκώνω το κρέας». Η αντίστοιχη Ελληνική λέξη είναι «αποκριά», η

οποία είναι σύνθετη και ετυµολογικά σηµαίνει «αποχή από κρέας»

(απο+κρεω).

Η λέξη «KAΡΝΑΒΑΛΙ» σύµφωνα µε άλλη εκδοχή προέρχεται από

το Carne + Βάαλ, δηλ. το «κρέας (φαγητό) του Βάαλ». Ο Βάαλ (γνωστή

αρχαία θεότητα), µέσα στην Αγία Γραφή αντιπροσωπεύει το Σατανά

και το φαγητό που δίνει στον άνθρωπο είναι η αµαρτία, το δε δικό του

φαγητό είναι να «τρέφεται» µε χοϊκούς, σαρκικούς ανθρώπους, παρα-

δοµένους στην αµαρτία και στην ασωτία.

2. Η ΠΕΡΙΟ∆ΟΣ ΤΗΣ «ΑΠΟΚΡΙΑΣ» Η περίοδος της Αποκριάς διαρκεί 3 εβδοµάδες και ονοµάζεται

«τριώδιο». Η λέξη αυτή είναι σύνθετη: «τράγος+ωδή», δηλαδή «ύµνος προς τον τράγο». Ως τράγοι στις αρχαίες ειδωλολατρικές εορτές ήταν οι

τραγοντυµένοι σάτυροι, ο θεός Πάνας και άλλες (δαιµονικές) θεότητες.

Με τη µορφή του τράγου αναπαριστάται πολύ συχνά και ο ∆ιάβολος,

ως ο «ΜΠΑΘΟ-ΜΕΤ» (βλέπε βιβλίο: «TO ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ∆ΥΝΑΜΕΩΝ» ).

Ως µουσικός όρος ετυµολογικά «ΤΡΙΩ∆ΙΟ» = Τρεις Ωδές.

• Η 1η εβδοµάδα της Αποκριάς (τριωδίου) αρχίζει από την «Κυριακή

του Τελώνη και του Φαρισαίου» και ονοµάζεται «προφωνή» ή

«προφωνέσιµη», γιατί τελάληδες διαλαλούσαν την αρχή των

εορταστικών εκδηλώσεων.

• Η 2η εβδοµάδα αρχίζει από την «Κυριακή του Ασώτου Υιού» και

ονοµάζεται «αµολυτή» ή «απολυτή» γιατί απολύονταν οι ψυχές

από τον Άδη, γι’ αυτό και το Σάββατο της εβδοµάδας αυτής ονο-

µάζεται «ΨYXO-Σάββατο». Επίσης ονοµάζεται και «κρεατινή»

γιατί έτρωγαν κρέας, άλλωστε στo µέσο της εβδοµάδας αυτής

είναι και η «τσικνοπέµπτη», χαρακτηριστικά της οποίας είναι το

τσίκνισµα του κρέατος, το γλέντι, η κρασοκατάνυξη, ο χορός και

το άσεµνο τραγούδι.

• Η 3η εβδοµάδα της Αποκριάς αρχίζει από την «Κυριακή της

Απόκρεω» και ονοµάζεται «τυρινή» ή «τυροφάγος» ή «µακαρο-

νού» γιατί έτρωγαν γαλακτοκοµικά προϊόντα και ζυµαρικά.

«Μακαρώνια» µε ωµέγα (Ω) είναι τροπάρια και µακαρισµοί που

έψαλλαν στις κηδείες. Μετά έφτιαχναν κόλυβα και τα έριχναν

στους τάφους για «ανάπαυση των ψυχών»

� Στις περίοδο της αποκριάς υπάρχει ΓΛΕΝΤΙ ΞΕ-ΦΡΕΝΟ (=χωρίς φρένες). Αποκορύφωση του γλεντιού και των καρναβαλικών εκδηλώ-

σεων αποτελεί η τελευταία ηµέρα της αποκριάς που είναι η «Κυριακή

της Τυρινής» (τυπικά είναι 1η ηµέρα της Σαρακοστής). Οι συµµετέχοντες δεν

αποστερούν τους εαυτούς τους από τίποτα. Όλα επιτρέπονται: Οι

ηθικοί κανόνες αναστέλλονται, τα ταµπού, οι φόβοι και οι απαγορεύ-

σεις παραµερίζονται και όλες οι εκτροπές επιτρέπονται.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο ΧΟΡΟΣ και κυρίως η ΜΕΤΑΜ-

ΦΙΕΣΗ και αυτό γιατί οι συµµετέχοντες (1) κρύβονται στην ανωνυµία και

µπορούν να κάνουν πράγµατα ανεπίτρεπτα (αστεία, πειράγµατα, σάτιρα,

ανάρµοστες ενέργειες), και (2) ταυτίζονται µε την οποιοδήποτε µορφή ει-

κονίζει η µάσκα που φορούν. Ο χορός και η µεταµφίεση οδηγούν στην

οµοιοπαθητική µαγεία, δηλαδή οι µεταµφιεζόµενοι ταυτίζονται µε ότι

εικονίζει η µάσκα (ζώο ή άνθρωπο, ζωντανό ή νεκρό), που συνήθως οι µά-

σκες απεικονίζουν µάγους, µάγισσες, σατανικές µορφές, νεκρούς,

3 4

σκελετούς, αρχαίες θεότητες και άλλες παρόµοιες µορφές.

Οι µεταµφιεζόµενοι έχουν διάφορες ονοµασίες: Μασκαρά-

δες, Μπούλες, Μούσκουροι, Γέροι, Κουκούγεροι, Κορέλες, Καλόγεροι,

Κουδουνάτοι, Κουµουζέλε και Γιανιτσαροι. Η ονοµασία «Γιανίτσα-

ρος» είναι παραφθορά του «∆ιόνυσος» (∆ιόνυσος - ∆ιονής - ∆ιγενής -

∆ίγιανος - Ιανός - Γιάναρος - Γιανίτσαρος). Ο ∆ιόνυσος ήταν ο Βάκχος, ο

Θεός του κρασιού, που είναι η αντιπροσώπευση του ∆ιαβόλου στην

προ Χριστού εποχή.

Ο χορός ήταν και είναι απαραίτητη εκδήλωση όλων των καρνα-βαλικών εκδηλώσεων, γιατί τα δυνατά χτυπήµατα των ποδιών στη γη

γίνονται για να εξευµενίσουν τα κακά πνεύµατα ή για να τα διώξου και

έτσι να υπάρχει ευφορία στη γη.

3. Η ΠΕΡΙΟ∆ΟΣ ΤΗΣ «ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ» Η περίοδος της Σαρακοστής διαρκεί 7 εβδοµάδες και αρχίζει

από την «Κυριακή της Τυρινής» και τελειώνει µε την «Κυριακή του Πάσχα». Η «Σαρακοστή» συνήθως απεικονίζεται µε µια χάρτινη φιγούρα καλόγριας, η οποία (1) δεν έχει ΣΤΟΜΑ, για να µην τρώει-νηστεύει, (2) έχει σταυρωµένα τα ΧΕΡΙΑ, για να προσεύχεται, και (3)

έχει 7 πόδια, που συµβολίζουν τις 7 εβδοµάδες της νηστείας. Από την

«Κυρά Σαρακοστή» έκοβαν ένα πόδι κάθε τέλος της εβδοµάδας. - 3 -

Η 1η εβδοµάδα της Σαρακοστής αρχίζει µε τον εορτασµό της

Καθαρής ∆ευτέρας και µε τα κούλουµα. Η λέξη «ΚΟΥΛΟΥΜΑ» προ-

έρχεται από αναγραµµατισµό του CUMULUS (=αφθονία, περίσσευµα)

ή από το COLUMNA (= Kολώνες /του Ολύµπιου ∆ία), ή από τα ΚΟΥ-

ΛΟΥΜΙΑ (= κουκιά, που έτρωγαν οι Βυζαντινοί). Τα βασικά χαρα-

κτηριστικά της Καθαρής ∆ευτέρας είναι το άφθονο «νηστίσιµο!!!» φα-

γητό στην εξοχή και το πέταγµα του χαρταετού, που ανακαλύφθηκε

από τον Κινέζο στρατηγό ΧΟ-ΣΙΝ το 206 π.χ. ή κατ’ άλλους από τον

‘Ελληνα ΑΡΧΥΤΑ γύρω στο 400-300 π.χ.

Βασικό στοιχείο επίσης της Καθαρής ∆ευτέρας είναι και η παρά-

δοση µε τις 3 ΑΡΜΥΡΟΚΟΥΛΟΥΡΕΣ. Πρόκειται για καθαρή µαντεία,

που εφαρµόζουν τα ανύπαντρα κορίτσια για να δουν ποιος θα τις

παντρευτεί. Οι αρµυροκουλούρες φτιάχνονται από αλεύρι κλεµµένο

από 3 σπίτια µονοστέφανα, από αρκετό αλάτι µη κλεµµένο και από

νερό. Την 1η κουλούρα την τρώνε όλοι µαζί στην εξοχή (ή και στο σπίτι),

τη 2η την πετούν στα κεραµίδια και την 3

η τη βάζουν κάτω από το

µαξιλάρι της ανύπαντρης κοπέλας (αφού έχει φάει από αυτή), ώστε να

ενεργήσει µαντικά και το βράδυ να της δείξει στον ύπνο της, ποιο θα

είναι το παλικάρι που θα την παντρευτεί.

Μετά την 1η εβδοµάδα της Σαρακοστής, ακολουθούν οι 5 ε-

βδοµάδες των Νηστειών, που τελειώνουν µε το Σάββατο του Λα-

ζάρου και από την εποµένη µε την «Κυριακή των Βαϊων» αρχίζει η 7η

εβδοµάδα (τελευταία) που είναι η Μεγάλη Εβδοµάδα, που τελειώνει

µε την Κυριακή του Πάσχα. Στην πραγµατικότητα δεν είναι 40 ηµέρες νηστείας (εξ' ού και «σαρακοστή»), αλλά 49 ηµέρες µαζί µε τη Μ. Εβδοµάδα.

� Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις κατά την περίοδο της Αποκριάς τελειώνουν την «Κυριακή της Τυρινής» µε την παρέλαση αρµάτων, µε

τιµητική την παρέλαση του «Βασιλιά Καρνάβαλου», που συνήθως ει-

κονίζεται ο Βάκχος (=∆ιόνυσος=∆ιάβολος). «∆ΙΟΝΥΣΟΣ» ετυµολογικά ση-

µαίνει «ο φέρων αµαρτία στον κόσµο». Αντίθετα, «ΙΗΣΟΥΣ» σηµαίνει «Αυτός είναι σωτήρας» και Αυτός είναι «ο αίρων αµαρτία του κό-σµου».

Οι εκδηλώσεις τυπικά τελειώνουν µε το κάψιµο του Καρνάβαλου.

Ο φόνος και η ανάσταση αποτελούσαν απαραίτητα στοιχεία της αρ-

χαίας ∆ιονυσιακής λατρείας. Όπου δεν υπήρχε άρµα µε το Βασιλιά

Καρνάβαλο, έφτιαχναν ένα ανδρείκελο από παλιά ρούχα, το γύριζαν

στους δρόµους και στο τέλος ακολουθούσε παρωδία δίκης (κατηγό-

ριες εναντίον του) και καταδίκη (κάψιµο). Σε πολλά µέρη της Ελλάδας

υπάρχει το έθιµο να καίνε τον προδότη «…Ιούδα». Η εκτέλεση στην

αρχαιότητα συµβόλιζε το θάνατο του Χειµώνα και η ανάσταση τον

ερχοµό της Άνοιξης.

4. ΕΙ∆ΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΕΚ∆ΗΛΩΣΕΩΝ ‘Ολες οι καρναβαλικές εκδηλώσεις έχουν καθαρά ειδωλολα-τρική προέλευση και αναβιώνουν σύµφωνα µε τα ήθη και τα έθιµα

της κάθε τοπικής κοινωνίας. Οι ειδωλολατρικές εορτές (που οι συµµε-

τέχοντες «παρέδιδαν» τους εαυτούς τους στο Βάκχο=∆ιάβολο), σήµε-

ρα εορτάζονται µε «σύγχρονο» προσωπείο και κάτω από τον µανδύα

των πολιτιστικών εκδηλώσεων. Οι εορτές αυτές είναι:

6 5

(1) ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ: (Αθήνα: Φεβρουάριος ή Μάρτιος). Γλέντια και

λατρεία των νεκρών, οι ψυχές των οποίων πίστευαν ότι ξανα-

γύριζαν από τον Κάτω Κόσµο, τον Άδη στον κόσµο των ζω-

ντανών. Σήµερα η λατρεία των νεκρών έχει αντικατασταθεί µε τα

«ψυχο-Σάββατα».

(2) ∆ΙΟΝΥΣΙΑ: (Ελλάδα, µε πολλές παραλλαγές). Ήταν τριήµερη

γιορτή και πρόδοµος της «αποκριάς». Την 1η ηµέρα γινόταν

σπονδή (κρασοκατάνυξη) στο Βάκχο-∆ιόνυσο και έπιναν όλοι

µαζί, πολίτες και δούλοι. Ονοµάζεται και «Ηµέρα του Αγαθού

∆αίµονα». Τη 2η ηµέρα ο ∆ΙΟΝΥΣΟΣ (φορούσε µάσκα, ήταν

στεφανωµένος και είχε σκήπτρο) µαζί µε τους ΣΑΤΥΡΟΥΣ

έµπαιναν στην πόλη µε όργανα για να ακολουθήσει ο γάµος µε

τη γυναίκα του ΑΡΧΟΝΤΑ - ΒΑΣΙΛΙΑ, ο οποίος είχε το ρόλο του

ΘΕΟΥ ∆ΙΟΝΥΣΟΥ. Το ίδιο (µε παραλλαγή) γίνεται σήµερα και µε

την παρέλαση του Βασιλιά-Καρνάβαλου. Η 3η ηµέρα ήταν αφιε-

ρωµένη στους νεκρούς.

(3) ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ: (Ελλάδα: Σεπτέµβριος). Γίνονταν

προς τιµή της θεάς ∆ήµητρας και της κόρης της Περσεφόνης,

αλλά και πολλών άλλων κατώτερων θεών. Απαραίτητη προϋ-

πόθεση ήταν η βωµολοχία, γιατί «το θέλουν και το απαιτούν οι

µέρες», εξ’ ού και η φράση «του έψαλλα τα εξ αµάξης», όπως

ακριβώς γίνεται και στις ηµέρες µας.

(4) ΣΑΤΟΥΡΝΑΛΙΑ - ΛΟΥΠΕΡΚΑΛΙΑ: (Ρώµη: Φεβρουάριος, επί

7 συνεχείς ηµέρες). Ελευθερώνονταν οι δούλοι και ένας δούλος

γινόταν βασιλιάς, όπου κυβερνούσε επί 7 ηµέρες. Έπιναν και

χόρευαν µεταµφιεσµένοι. Τα "Λουπερκάλια" έχουν άµεση σχέση

µε το σηµερινό εορτασµό του "αγίου Βαλεντίνου". Ο Ρωµαϊκός

θεός Λούπερκους ήταν «κυνηγός λύκων» και τον ταύτιζαν µε

τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, µε το Φοινικικό θεό Βάαλ, ο οποίος

ταυτίζεται µε τον Νεβρώδ, που στη Βίβλο αναφέρεται σαν «ι-σχυρός κυνηγός ενώπιον του Κυρίου» (Γένεση, κεφ.10:8-10) και

υπήρξε ο ιδρυτής της Βαβυλώνας. Υπάρχουν παραδόσεις ότι ως

ισχυρός κυνηγός ο Νεβρώδ, κυνηγούσε λύκους στα Απέννινα

όρη γι’ αυτό και ονοµάσθηκε «Λούπερκους» και «Βαλεντίνος»

από τη Λατινική ονοµασία «valens», που σηµαίνει «ισχυρός».

05. Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ Η «νηστεία» που ακολουθούν οι άνθρωποι κατά την περίοδο της

Σαρακοστής και που έχει επιβληθεί από το θρησκευτικό κατεστηµένο,

είναι αντίθετη από τον τρόπο της νηστείας που διδάσκει η Αγία Γραφή.

Η λέξη «νηστεία» είναι σύνθετη, προέρχεται από το αρνητικό µόριο

«νη» και το ρήµα «εσθίω», που σηµαίνει «δεν τρώγω», πλήρης απο-

χή από το φαγητό και όχι µερική ή αλλαγή φαγητού. Αυτή είναι η µια

προϋπόθεση, η άλλη είναι να συνοδεύεται η νηστεία πάντοτε µε

προσευχή, για να είναι ευπρόσδεκτη ενώπιον του Κυρίου και να

εισακούεται το αίτηµα του πιστού, που νηστεύει χωρίς να φάει τίποτα,

όσες ηµέρες κρίνει ότι µπορεί, µία, δύο, ή περισσότερες. Όταν ο άν-

θρωπος «νηστεύει» στην περίοδο της Σαρακοστής, δεν απέχει από

το φαγητό, αλλά αλλάζει είδος φαγητού. ∆εν τρώει ελαιόλαδο, αλλά

ελιές, σπορέλαιο και βαµβακέλαιο, δεν τρώει κρέας, αλλά χταπόδια και

καλαµαράκια, δεν τρώει αυγά, αλλά πανάκριβο αυγοτάραχο, κλπ.,

εµπαίζοντας µε αυτό τον τρόπο το Θεό. Αυτό δεν είναι «νη-στεία», αλλά «αλλαξο-φαγία» (βλέπε φυλλάδιο: «ΑΛΗΘΙΝΗ ΝΗΣΤΕΙΑ»

Ο σκοπός και το νόηµα της νηστείας από τον 3ο- 4

ο αιώνα και

µετά µεταβλήθηκε ριζικά από τις διδασκαλίες των «ανθρωπίνων εντο-

λών και παραδόσεων» (Ματθαίος ΙΕ:3), µε αποτέλεσµα ο άνθρωπος να

προσέχει τον τύπο, το εξωτερικό φαινόµενο και όχι την ουσία, για

ποιο λόγο δηλαδή πρέπει να γίνεται νηστεία. Ο ίδιος ο Ιησούς µιλώ-

ντας για τον ξεπεσµό του ανθρώπου είπε: «∆εν µολύνει τον άνθρωπο το

ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΝ εις το στόµα (δηλαδή φαγητό ή νερό), αλλά το ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΟΝ

εκ του στόµατος, τούτο µολύνει τον άνθρωπον …Τα δε εξερχόµενα εκ του στό-

µατος, ΕΚ ΤΗΣ ΚΑΡ∆ΙΑΣ ΕΞΕΡΧΟΝΤΑΙ, και εκείνα µολύνουσι τον άνθρωπον.

∆ιότι εκ της καρδίας εξέρχονται διαλογισµοί πονηροί, φόνοι, µοιχείαι, πορνείαι,

κλοπαί, ψευδοµαρτυρίαι, βλασφηµίαι. Ταύτα είναι τα µολύνοντα τον άνθρωπο»

(Ματθαίος ΙΕ:11, 18-19).

Ο άνθρωπος από τη µια µεριά νοµίζει ότι «νηστεύει», αλλάζο-

ντας και όχι απέχοντας από το φαγητό και από την άλλη η καρδιά του

είναι γεµάτη µε πάθη. Αποτελεί συνηθισµένο φαινόµενο, όταν ο θρη-

σκευόµενος άνθρωπος πάει στην εκκλησία για να κοινωνήσει, αφού

βέβαια έχει «...νηστέψει», να συµπεριφέρεται απρεπώς (φωνάζει,

8 7

σπρώχνει, βρίζει) για να εκτελέσει πρώτος τα θρησκευτικά του καθή-

κοντα. Ο Θεός δεν θέλει ούτε τη νηστεία µας, ούτε καµιά άλλη

προσφορά από εµάς, θέλει την αµαρτωλή καρδιά µας, να την πάρει,

να την καθαρίσει, να την αγιάσει και να βάλει µέσα της το Πνεύµα

Του, τότε και η νηστεία µας θα είναι ευπρόσδεκτη και όχι τη νηστεία

που ακολουθεί ο άνθρωπος τόσο στην περίοδο της Σαρακοστής, όσο

και στις άλλες καθιερωµένες εορτές. Αληθινή νηστεία ενώπιον του

Θεού είναι: «Να λύνεις τους δεσµούς της κακίας, να διαλύεις τα

βαριά φορτία, να αφήνεις ελεύθερους τους καταδυναστευοµένους, να

συντρίβεις κάθε δεσµό, να διαµοιράζεις τον άρτο σου εις τον πεινώ-

ντα, να δέχεσαι στην οικία σου άστεγους πτωχούς, να ντύνεις όταν

βλέπεις τον γυµνόν….» (Ησαϊας ΝΗ:6-7).

06. ΜΗ ΝΤΥΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙ∆ΙΑ ΣΑΣ ΜΑΣΚΑΡΑ∆ΕΣ Αναπόσπαστο µέρος των καρναβαλικών εκδηλώσεων, όπως

αναφέρθηκε, είναι η αµφίεση των συµµετασχόντων ή πιο ακριβέστε-

ρα η µεταµφίεσή τους, η οποία θεωρείται επιτυχηµένη και συνήθως

επιβεβληµένη, εφόσον περιλαµβάνει «προσωπείο», δηλαδή «µάσκα»,

για να κρύβει το πρόσωπο του ατόµου, ώστε να µπορεί, χωρίς εν-

δοιασµούς και χωρίς ηθικούς φραγµούς, καλυπτόµενος κάτω από την

ανωνυµία και τη µυστικότητα, να εκφράζει προς τα έξω τον εσωτερικό

σκοτεινό κόσµο του. Το «φως» όταν ανάβει, πάντοτε εξαφανίζει το

«σκοτάδι», αλλά όταν υπάρχει πνευµατικό σκοτάδι µέσα µας, αυτό

κυριαρχεί σε όλη του τη µεγαλοπρέπεια, ειδικά όταν συνυπάρχει και

µε το φυσικό σκοτάδι, που στη προκειµένη περίπτωση εκδηλώνεται

και εκφράζεται µε την κάλυψη του προσώπου κάτω από µια µάσκα.

Αντίθετα όταν υπάρχει µέσα µας πνευµατικό φως, αυτό εκδηλώνεται

από µόνο του και δεν χρειάζεται να κρύβεται, γιατί πηγάζει από µέσα

µας καθαρότητα και µια υπέροχη οµορφιά, που κατακλύζει το γύρω

περιβάλλον.

Υπάρχει µεγάλος πνευµατικός κίνδυνος όταν οι γονείς ντύνουν

τα παιδιά τους «µασκαράδες», είτε είναι φαινοµενικά αθώες µορφές

(πριγκίπισσες, ιππότες, κάου µπόυδες, νοσοκόµες, φούρναρης, κλπ),

είτε είναι άγριες και φρικιαστικές µορφές (διαβολάκια, δράκουλες,

σκελετοί, σατανικές µορφές, νεκροκεφαλές, αιµατοβαµµένοι µικροί

Νίντζα,, µάγισσες, ξωτικά, νεράιδες, θάνατος και άλλα). Το άτοµο, µι-

κρό ή µεγάλο, αγόρι ή κορίτσι, ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ πλήρως µε τη µορφή

που εικονίζει η µάσκα την οποία φορεί και αρχίζει ΝΑ ΕΚ∆ΗΛΩ-

ΝΕΤΑΙ και ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ όπως η εικονιζόµενη µορφή. Εάν ντυ-

θεί «διαβολάκι» στο πρόσωπό του θα εκδηλώνονται πράξεις και ενέρ-

γειες που πριν δεν θα τις έκανε, ούτε πίστευε ότι θα µπορούσε να τις

κάνει, γιατί εκείνη τη στιγµή «ανοίγει πόρτα» εισόδου µέσα του

στα πονηρά σατανικά πνεύµατα. Όταν βγάζει τη µάσκα επανέρ-

χεται στην καθηµερινότητα ή τουλάχιστον έτσι νοµίζει. Ο ∆ιάβολος

είναι ο µεγάλος πλάνος, ποτέ δεν αφήνει το «έδαφος» που κατέκτησε,

απλά παραπλανά το άτοµο, ότι δεν συνέβη τίποτα, ήταν κάτι το

περαστικό, αλλά στην πορεία της ζωής του αρχίζουν να εµφανίζονται

και πάλι αυτές οι σατανικές εκδηλώσεις, είτε σε µικρότερο, είτε σε

µεγαλύτερο βαθµό, ανάλογα µε τον τόπο που το άτοµο έδωσε και

εξακολουθεί να δίνει στις πονηρές σκοτεινές δυνάµεις. Ο απ. Παύλος

µας προτρέπει «Μη δίδετε τόπον εις τον ∆ιάβολο» (Εφεσίους ∆:27).

Θα ρωτήσει εύλογα κάποιος: «Και τι ενοχλεί εάν η κόρη µου

ντυθεί πριγκίπισσα; Νοµίζω ότι αυτό δεν βλάπτει, αφού είναι

κάτι το όµορφο και πραγµατικά το αθώο;». Το πρόβληµα στην

περίπτωση αυτή δεν είναι «ειδικά» η συγκεκριµένη στολή (που πράγ-

µατι δεν έχει κάτι το µεµπτό), όσο η ενεργή συµµετοχή της στις καρ-

ναβαλικές εκδηλώσεις. Το µικρό παιδί έχει γαλουχηθεί ότι «πρέπει»

να ντυθεί κάτι. Το ένα κοριτσάκι ντύνεται ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ (αθώα µορφή)

και το άλλο κοριτσάκι ντύνεται ∆ΙΑΒΟΛΑΚΙ (καθόλου αθώα µορφή) και

στη συνέχεια µαζί συµµετέχουν ή στις «πολιτιστικές» εκδηλώσεις που

διοργανώνει ο ∆ήµος της περιοχής τους, ή στα σπιτικά πάρτι, που

διοργανώνουν οι οικογένειές τους, ή οι τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι,

ή σε άλλα καρναβαλικά γλέντια. Το ένα αγοράκι ντύνεται ΚΑΟΥ ΜΠΟΥ

(τίποτα το άσχηµο), το άλλο αγοράκι ντύνεται ∆ΡΑΚΟΥΛΑΣ (απαίσια

µορφή) και µαζί τρέχουν να πάνε στις διάφορες εκδηλώσεις.

Εδώ συνυπάρχουν δύο κατηγορίες µεταµφιεζόµενων:

Από τη µια µεριά «η πριγκίπισσα και ο κάου µπόυ» (οι ΚΑΛΟΙ) και από

την άλλη πλευρά «το διαβολάκι και ο δράκουλας» (οι ΚΑΚΟΙ). Και οι

δύο κατηγορίες, καλοί και κακοί, ταυτίζονται και γίνονται «ένα» µεταξύ

τους, αφού µαζί διασκεδάζουν και γλεντούν και τότε είναι που αρχί-

ζουν να παρουσιάζουν εκδηλώσεις που ξεφεύγουν πλέον από τη

συνηθισµένη τους προσωπικότητα, κάνουν πράγµατα τα οποία είναι

9 10

έξω από τον εαυτό τους.

Όποια στολή και να έχει ντυθεί το παιδί, αθώα ή αποκρουστική,

όµορφη ή σατανική, γίνεται «ένα» κοµµάτι άρρηκτα συνδεµένο µε τις

καρναβαλικές εκδηλώσεις, οι οποίες όλοι γνωρίζουν ότι είναι αναβίω-

ση των αρχαίων ειδωλολατρικών παγανιστικών εορτών, µε σηµερινό

µοντέρνο και «αθώο» µανδύα. Η ατµόσφαιρα φαίνεται εορταστική και

χαρούµενη, αλλά η πηγή της, η προέλευσή της δεν πηγάζει από τον

άγιο θρόνο του Θεού, αλλά µέσα από τα έγκατα της κόλασης. Όλες οι

πονηρές δυνάµεις του Εωσφόρου, που ο Ιησούς τον αποκάλεσε «ο

άρχων του κόσµου τούτου» (Ιωάννης ΙΒ:31) και «ο Θεός του κόσµου τού-

του» (Β΄ Κορινθίους ∆:4) έχουν σαν στόχο µέσα από τις εκδηλώσεις

αυτές να παρασύρουν τον άνθρωπο µακριά από το θέληµα του Κυ-

ρίου Ιησού, ο οποίος έχυσε το δικό Του αίµα για τον καθένα µας προ-

σωπικά. Η Βίβλος διακηρύττει ότι «ΟΛΟΣ ο κόσµος εν τω Πονηρώ

κείται» (Α΄ Ιωάννου Ε:19), βρίσκεται κάτω από την εξουσία του Πονη-

ρού, που είναι ο Σατανάς (=αντίπαλος) και ο ∆ιάβολος (=συκοφάντης).

Μη σκέφτεσαι ότι «Εγώ δεν κάνω τίποτα το κακό, απλά δεν μπορώ

να κάνω και αλλιώς, αφού όλα τα παιδιά στο σχολείο αυτό κάνουν, το

δικό μου παιδί θα νιώθει μειονεκτικά εάν δεν ντυθεί κάτι;». Σε αυτό το

ερώτηµα απαντώ: ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ. Ο ∆ιάβολος

είναι ένας µεγάλος πλάνος και ψεύτης, είναι «ο πλανών την οικουµένη

όλην» (Αποκάλυψη ΙΒ:9) , ποτέ στο µικρό παιδί σου δεν του δίνεις ένα

µαχαίρι ή ένα ψαλίδι, όσο και αν αυτό στο ζητάει, όσο και αν αυτό επι-

µένει και κλαίει, γιατί ξέρεις ότι εάν του το δώσεις θα κοπεί. Μην

σπρώχνεις το παιδί σου στην κόλαση µε τη δική σου στάση, όταν το

ενθαρρύνεις και το προτρέπεις να γίνεται ένα «µέρος» της µεγάλης

ειδωλολατρικής καρναβαλικής φιέστας. Αυτό βέβαια ίσως να το κάνεις

και για να «ικανοποιηθείς» και εσύ προσωπικά, ότι είσαι ένας σύγχρο-

νος άνθρωπος, ότι είσαι µέσα σε όλα, θέλεις να παρουσιάζεσαι ως

µοντέρνος και προοδευτικός, γιατί και εσύ αρέσκεσαι µέσα σου να

ταυτίζεσαι µε το σύστηµα του κόσµου.

Όλες οι καρναβαλικές εκδηλώσεις φαντάζουν ως φαντασµαγο-

ρικές, χαρούµενες, διασκεδαστικές και αθώες, παρ’ όλο που το κύριο

στοιχείο τους είναι βωµολοχίες, ανήθικες ενέργειες και πολλές αµφιέ-

σεις είναι τροµαχτικές. Η Βίβλος µας αποκαλύπτει ότι ο ∆ιάβολος

«µετασχηµατίζεται εις άγγελον φωτός» (Β’ Κορινθίους ΙΑ:13-15) και ενερ-

γεί επάνω στους «υιούς της απειθείας» (Εφεσίους Β:2, Ε:2), επάνω σε

αυτούς που η καρδιά τους παρεκκλίνει από τον δρόµο της αλήθειας.

Το µεγαλύτερο όπλο του ∆ιαβόλου στις ηµέρες µας είναι ότι έχει πεί-

σει τον άνθρωπο ότι «δεν υπάρχει» και όταν έχει κάποιο πρόβληµα

αµέσως του βάζει τη σκέψη «ο Θεός φταίει, γιατί δεν σε αγαπά», ή «ο

Θεός επειδή σε αγαπά, σε δοκιµάζει». ∆ικαίωµα του καθένα να πι-

στεύει ότι θέλει, αλλά όταν µια ηµέρα θα βρεθεί µπροστά στο θρόνο

του Κυρίου των δυνάµεων, τότε θα είναι αναπολόγητος.

Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή για το θέµα αυτό κάνει µια

αυστηρή προειδοποίηση: «Μη αγαπάτε τον κόσµον µηδέ τα εν τω κό-

σµω. Εάν κάποιος αγαπά τον κόσµον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εις

αυτόν» (Α΄ Ιωάννου Β:9). Ο Ιάκωβος στην οµώνυµη επιστολή του είναι

ακόµα πιο αυστηρός, αποκαλεί «µοιχούς» αυτούς που αγαπούν και

γίνονται συµµέτοχοι στην αµαρτία του κόσµου, θέλουν µε το ένα πόδι

να βρίσκονται στην πλευρά του Θεού, εκτελώντας τα πνευµατικά τους

καθήκοντα και µε το άλλο πόδι να βρίσκονται µέσα στο σύστηµα του

άρχοντα του κόσµου τούτου, του ∆ιαβόλου, ο οποίος «πλούσια»

προσφέρει απόλαυση και πάλι απόλαυση και ακόµα περισσότερη

απόλαυση, που δυστυχώς στην πορεία της ζωής αποδεικνύεται ότι

είναι ψεύτικη, εφήµερη και παραπλανητική, οδηγώντας τον άνθρωπο

στην αιώνια απώλεια.

Ο Λόγος του Θεού είναι σαφής: «Μοιχοί και µοιχαλίδες, δεν ε-

ξεύρετε ότι η φιλία του κόσµου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θε-

λήση να είναι φίλος του κόσµου, εχθρός του Θεού καθίσταται» (Ιάκωβος

∆:4). Απλά πράγµατα, ή είσαι «ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ και εχθρός του

Θεού» ή είσαι το αντίθετο, δηλαδή «ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ και εχθρός του

κόσµου», δεν υπάρχει µέση κατάσταση, µην σε κοροϊδεύει και σε

εξαπατά ο µεγάλος απατεώνας του σύµπαντος, «ο πατήρ του ψεύ-

δους», ο ∆ιάβολος (Ιωάννης Η:44). Ή θα αρέσεις στο Θεό ή θα αρέσεις

στο ∆ιάβολο. Σήµερα σου δίνεται ακόµα µια ευκαιρία να διαλέξεις

ποιον δρόµο θα ακολουθήσεις, σήµερα ο Κύριος σου λέγει µε αγάπη:

«Έθεσα ενώπιόν σας την ΖΩΗΝ και τον ΘΑΝΑΤΟΝ, την ΕΥΛΟΓΙΑΝ και

την ΚΑΤΑΡΑΝ· διά τούτο εκλέξατε την ζωήν, διά να ζήτε συ και το

σπέρµα σου» (∆ευτερονόµιο Λ:19).

12 11

Το παραπάνω µήνυµα «ΜΗ ΝΤΥΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙ∆ΙΑ ΣΑΣ ΜΑΣΚΑ-

ΡΑ∆ΕΣ» απευθύνεται σε όλες τις κατηγορίες των ανθρώπων και σε

συνειδητούς αναγεννηµένους πιστούς και σε τυπικά θρησκευόµενους

και σε άθεους και σε αδιάφορους. Επάνω στο θέµα αυτό πρέπει να

πάρεις συνειδητά θέση: Ή καταδικάζεις τις καρναβαλικές εκδηλώ-

σεις ως αντίθετες από το ευαγγέλιο της σωτηρίας του Ιησού και κατά

συνέπεια πηγαίνεις ενάντια στο σύστηµα του κόσµου, ή τις αποδέ-

χεσαι και γίνεσαι µέτοχος και συνεργός στη συντήρησή τους.

07. Η ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ Από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω και από τον τρόπο που ε-

νεργούν σήµερα οι συµµετέχοντες στις αποκριάτικες γιορτές, δηλαδή,

βωµολοχία, ασωτία, έλλειψη ηθικών φραγµών, σατανικές αναπαρα-

στάσεις, κατάλυση κάθε έννοια γνήσιας χριστιανικής πίστης και γενικά

χωρίς όρια παρεκτροπές, είναι φανερό πως το «καρναβάλι» και γενικά

οι «αποκριές» είναι καθαρά ειδωλολατρικά έθιµα, που στα λεγόµενα

Χριστιανικά κράτη «διατηρούνται» επίσηµα για λόγους πολιτιστικούς,

διαφηµιστικούς, ψυχαγωγικούς και οικονοµικούς και το σλόγκαν που

επικρατεί είναι «δεν κάνουµε καµιά αµαρτία, απλά διασκεδάζουµε!!!». Το

πρόβληµα δεν είναι εάν ο άνθρωπος διασκεδάζει ή όχι, αλλά του ότι

έχει καταργήσει από το λεξιλόγιό του τη λέξη «αµαρτία» και αµαρτία γι’

αυτόν δεν είναι διακοπή της ζωντανής σχέσης του µε το ∆ηµιουργό

Του, αλλά αµαρτία είναι ότι αυτός θεωρεί λάθος, την έχει προσαρµόσει

κατά το δοκούν. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι είναι «µακάριο το έθνος

εκείνο του οποίου ο Κύριος είναι ο Θεός». Πώς µπορεί ένα «Χριστιανικό»

κράτος να ευλογηθεί, όταν ο «κύριος» που ακολουθεί δεν είναι ο µό-

νος και αληθινός Θεός που αναφέρει η Βίβλος και που φανερώθηκε

στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, αλλά είναι µε σύγχρονη µορφή ο

∆ιόνυσος, ή Βάκχος, ή Βάαλ ή Σατανάς;

Ο άνθρωπος που έχει κάνει κύριο της ζωής του τον Ιησού Χρι-

στό δεν χρειάζεται να ζει µέσα στην ασωτία, στα καρναβαλικά όργια,

στη βωµολοχία και στις διάφορες σατανικές µεταµφιέσεις για το «καλό

του χρόνου» και για «να κάνει πλάκα», όπως πιστεύει και το διακη-

ρύττει. Τα γνήσια παιδιά του Θεού έχουν εσωτερική χαρά και υπάρ-

χουν άγιοι τρόποι για να διασκεδάσουν και να «ξεφαντώσουν».

Η προτροπή του απόστολου Παύλου είναι:

• «Να παραστήσητε τά σώµατά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον

εις τόν Θεόν, ή οποία είναι η λογική σας λατρεία …..καί ΜΗ ΣΥΜ-

ΜΟΡΦΟΝΕΣΘΕ µε τόν αιώνα τούτον, αλλά ΜΕΤΑ-ΜΟΡΦΟΝΕΣΘΕ

διά τής ανακαινίσεως τού νοός σας, ώστε νά δοκιµάζητε τί είναι τό

θέληµα τού Θεού, το αγαθόν καί ευάρεστον καί τέλειον..» (Ρωµαίους

ΙΒ:1-2).

• «Καθώς λοιπόν παρελάβετε τόν Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν

Αυτώ περιπατείτε, ερριζωµένοι καί εποικοδοµούµενοι εν Αυτώ και

στερεούµενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή

µετά ευχαριστίας» (Κολοσσαείς Β:6-7).

• «Το δε Πνεύµα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροις θέλουσιν

αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις ΠΝΕΥ-

ΜΑΤΑ ΠΛΑΝΗΣ και εις ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΙΑΣ ∆ΑΙΜΟΝΙΩΝ….» (Α΄

Τιµόθεου ∆:1-2)

� Γιατί ήρθε ο Ιησούς; Η διακήρυξη του Λόγου του Θεού είναι σα-φής: «….Ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσµο για να σώσει αµαρτωλούς»

(Α΄ Τιµόθεου. Α:15). Με την πάροδο των αιώνων οι άνθρωποι άρχισαν

να ακολουθούν ανθρώπινες παραδόσεις και δοξασίες. Ο ίδιος ο Ιη-

σούς είπε ότι: «Αυτός ο λαός µε πλησιάζει µε το στόµα τους και µε τα

χείλη µε τιµά, η ΚΑΡ∆ΙΑ τους όµως απέχει µακριά από Μένα, µάταια µε

σέβονται διδάσκοντας ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΙΕΣ και ΕΝΤΑΛΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

(Ματθαίος ΙΕ:8-9), γι’ αυτό µας λέγει τι πρέπει να κάνουµε «Μετανοείτε

και πιστεύετε στο ευαγγέλιο» (Λουκάς Α:15). «Ευαγγέλιο» σηµαίνει «καλή

αγγελία» και τα ΚΑΛΑ ΝΕΑ είναι ότι «τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον

κό-σµο, ώστε έδωκε τον µονογενή Του Υιό, για να µην χαθεί ΠΑΣ ο

πιστεύων εις Αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης Γ:16).

Ο ίδιος ο Ιησούς διακήρυξε:

• «Εγώ είµαι η Ο∆ΟΣ, και η ΑΛΗΘΕΙΑ, και η ΖΩΗ, ουδείς έρχεται προς

τον Πατέρα, ειµή δι’ Εµού» (Ιωάννης Ι∆:6). Όλοι οι άλλοι δρόµοι (=θρησκείες, δόγµατα, φιλοσοφίες, θεωρίες, κλπ) δεν οδηγούν στον ουρανό.

• «Εγώ είµαι η ΘΥΡΑ, δι’ Εµού εάν κάποιος εισέλθει, θέλει σωθεί» (Ιω-άννης Ι΄/10:9). ∆εν υπάρχουν «πολλές» πόρτες ή «παραθυράκια» για να µπει κάποιος στον ουρανό, αλλά µόνο µία πόρτα, ο Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος.

13 14

15 16

•

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: «ΑΛΚΙΒΙΑ∆ΗΣ ΤΖΕΛΕΠΗΣ»

Γεννήθηκε στο χωριό Σελινούντας (Κρόκοβα) του Αιγίου. Από µικρός αγαπούσε το Θεό και πήγαινε τακτικά στην εκκλησία και στο κατηχητικό σχολείο. Ο πατέρας του ήταν ψάλτης, αλλά τον έχασε όταν ήταν σε ηλικία εννέα (9) ετών και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθόσον η µητέρα του, χήρα µε έξι (6) ανήλικα παιδιά, οικονοµικά τα έβγαζε πολύ δύσκολα. Όταν ήταν σε ηλικία 14 ετών και βρισκόταν στη Β΄ τάξη Γυµνασίου, η Μητρόπολη Αιγιαλείας δώρισε στους µαθητές από µία Καινή ∆ιαθήκη σε µετάφραση 4 καθηγητών Πανεπιστηµίου (έκδοση «ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ») και για πρώτη φορά διάβασε ολόκληρη την Καινή ∆ιαθήκη και µάλιστα δύο φορές. ∆ιάβαζε και έβλεπε πόσο απλά και όµορφα παρουσιάζονται οι αιώνιες αλήθειες του Λόγου του Θεού και πόσο απλό είναι ο κάθε άνθρωπος να έχει προσωπική σχέση µε τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Στις απορίες που είχε, απαντήσεις δεν έπαιρνε από κανέναν. Όλοι του απαντούσαν συγκεχυµένα.

Χαρακτηριστικά, θυµάται την ανάλυση που τους έκανε ο καθηγητής της Θεολογίας για την προς Εβραίους επιστολή, σύµφωνα µε την οποία κα-ταργείται η ειδική ιεροσύνη της περιόδου της Παλαιάς ∆ιαθήκης, καταργείται πλέον µεσιτικός ρόλος των ιερέων και θεσπίζεται η γενική ιεροσύνη όλων πιστών της περιόδου της Καινής ∆ιαθήκης µε µοναδικό αρχιερέα και µεσίτη τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Αυτό δεν µπορούσε να το καταλάβει. Ρωτούσε ιερωµένους και θεολόγους «γιατί στους πρώτους αποστολικούς χρόνους δεν

υπήρχε ειδική τάξη ιερέων και γιατί σήμερα υπάρχει;» αλλά παντού υπήρχε

άγνοια. Ρωτούσε «γιατί ο Ιησούς ήταν πάντοτε απλός, χωρίς χρυσαφικά και στολίδια επάνω Του και γιατί πήγαινε µε ένα απλό γαϊδουράκι, ενώ οι σηµερινοί θρησκευτικοί ηγέτες είναι γεµάτοι µε πανάκριβα χρυσαφικά επάνω τους και χρησιµοποιούν πολυτελείς λιµουζίνες;» αλλά απάντηση καµιά. Σε σχετική ερώτηση που έκανε σε κάποιον Αρχιµανδρίτη από την Κρήτη, η απάντηση ήταν ότι «εμείς γενικά χρησιμοποιούμε λιμουζίνες παλαιού τύπου».

Ρωτούσε για θέµατα πίστης, σωτηρίας, δικαίωσης, κλπ, αλλά η απάντηση πολλές φορές ήταν στερεότυπη: «Πήγαινε στην εκκλησία, άναψε κανένα

κεράκι, φίλησε το χέρι του παπά για ευλογία …και τα λοιπά, και τα λοιπά».

Εκείνο που πολύ τον στενοχωρούσε ήταν, όταν του έλεγαν «Πίστευε και μη

ερεύνα».

Μετά από όλα αυτά και ενώ βρισκόταν στην Στ΄ τάξη του Γυµνασίου (το Γυµνάσιο ήταν εξατάξιο), πήρε την απόφαση να µην ξαναπάει στο κατηχητι-κό, αφού λύση στις απορίες του δεν είχε και αποφάσισε να ερευνήσει µόνος του για να βρει την ΑΛΗΘΕΙΑ, αφού οι άνθρωποι µη έχοντες οι ίδιοι την «αλήθεια», δεν µπορούσαν να τον οδηγήσουν σ’ αυτήν. Είχε µέσα του την έντονη επιθυµία να έχει µια ζωντανή και προσωπική σχέση µε τον Ιησού, αλλά ο ∆ιάβολος, τον παρέσυρε και ασχολήθηκε µε άλλα πράγµατα, που δεν µπορούσαν να γεµίσουν το κενό της καρδιάς του.

Το Σεπτέµβριο του 1975 έρχεται στην Αθήνα για να φοιτήσει στο Πολιτικό Τµήµα της Νοµικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών (∆ηµόσιο ∆ίκαιο και Πολιτικών Επιστηµών). Η επιθυµία στην καρδιά του για να γνω-ρίσει την αλήθεια συνέχιζε να καίει, αλλά ο εχθρός της ψυχής, του παρου-σίασε άλλα ενδιαφέροντα, όπως πολιτική, διασκέδαση, κλπ, τα οποία όχι µόνο δεν µπορούσαν να γεµίσουν το κενό της καρδιάς του, αλλά αυτό συνέ-χεια µεγάλωνε. Για ένα χρόνο ασχολήθηκε ιδιαίτερα µε την πολιτική, έχοντας ενταχθεί σε κάποιο πολιτικό φορέα. Όταν πήγαινε σε διάφορες πολιτικές συγκεντρώσεις, φώναζε, χειροκροτούσε και γενικά εκδηλωνόταν έντονα, έδει-χνε πως αυτό τον γέµιζε, αλλά όταν επέστρεφε στο σπίτι, µέσα στο πνεύµα του υπήρχε µια ανεξήγητη θλίψη και µια µεγάλη απογοήτευση, µε αποτέλε-σµα να αναρωτιέται «Εάν πράγµατι αυτός ήταν ο σκοπός της ζωής του; Και εάν αυτός είναι, τότε γιατί δεν τον ευχαριστεί τίποτα;». Στην κραυγή αυτή της καρ-διάς του, ο ουρανός δεν έµεινε ασυγκίνητος, γιατί ο Ιησούς αποκαλύπτεται σε κάθε ειλικρινή καρδιά που Τον εκζητεί µε απλότητα.

Το έτος 1976 και ενώ βρισκόταν στο Β΄ έτος των σπουδών του, εργα-ζόταν σε µια ιδιωτική επιχείρηση στην περιοχή Μεταµόρφωση Αττικής. Εκεί εργαζόταν και ένας νεαρός άνδρας, ονόµατι Νίκος, που αγαπούσε το Θεό και η συµπεριφορά του και ο τρόπος του διέφερε όλων των άλλων. Κάποια ηµέρα είχε µαζί του ένα άρθρο από µια ηµερήσια εφηµερίδα, που αναφερό-ταν στον Αντίχριστο. Το πήρε, το διάβασε και ένιωσε τη µεγαλύτερη έκπληξη στη ζωή του. ∆εν µπορούσε να καταλάβει πως, ενώ είχε διαβάσει πολλά χριστιανικά βιβλία, είχε διαβάσει την Καινή ∆ιαθήκη και επί χρόνια πήγαινε στο κατηχητικό σχολείο, δεν γνώριζε τίποτα για τον «άνθρωπο της αµαρ-τίας», τον Αντίχριστο και τώρα µια πολιτική εφηµερίδα να ασχολείται µε το θέµα αυτό. Αυτό ήταν το κίνητρο για να αρχίσει να µελετά τη Βίβλο µε ζήλο. Όλα τα άλλα ενδιαφέροντά του παραµερίστηκαν.

Μελετώντας συστηµατικά για ένα εξάµηνο το Λόγο του Θεού άρχισαν τα πνευµατικά του µάτια να ανοίγουν και να κατανοεί πράγµατα για τα οποία πριν είχε απορίες και ερωτηµατικά. Η ζωή του άρχισε να αποκτά νόηµα και σκοπό. Κατάλαβε πλέον, γιατί υπάρχει, γιατί ο Ιησούς σταυρώθηκε, γιατί ο κόσµος βρίσκεται µακριά από το Θεό, τι πρέπει να πιστεύει και να ακολουθεί, πώς να σωθεί από τις αµαρτίες του και τι ήθελε από αυτόν ο Ιησούς. Γνώριζε πολλά ΓΙΑ τον Ιησού Χριστό, αλλά ακόµα του έλειπε το πιο σηµαντικό, δεν είχε γνωρίσει προσωπικά ΤΟΝ Ι∆ΙΟ τον Ιησού. Ήξερε µε το νου ποια είναι η αλήθεια, αλλά µε την καρδιά δεν είχε γνωρίσει Αυτόν που είναι η Αλήθεια. Αυτό συνέβηκε τον Απρίλιο του 1977, κάποιο πρωινό που δεν εργαζόταν και ήταν µόνος σπίτι. Καθώς µελετούσε το Λόγο του Θεού, ένιωσε την επιθυ-µία να αφιερώσει τη ζωή του στον Ιησού και να αναλάβει Αυτός το τιµόνι της ζωής του. Γονάτισε και µε απλά λόγια ζήτησε από τον Κύριο Ιησού να έρθει το Πνεύµα Του να κατοικήσει µέσα στην καρδιά του και να αναλάβει Αυτός τη ζωή του. Τότε, έγινε µάρτυρας µιας θαυµαστής εµπειρίας, κάτι σαν ουράνιο φως τον γέµισε και η ζωή του σε δευτερόλεπτα άλλαξε ριζικά. Μια νέα πνευ-µατική γέννηση έγινε εκείνη τη στιγµή, αναγεννήθηκε από το άγιο Πνεύµα του

17 18

Θεού. ΠΡΙΝ ήταν ένας χαµένος αµαρτωλός µε προορισµό την αιώνια καταδίκη, ΤΩΡΑ ήταν ένας σωσµένος αµαρτωλός µε ουράνια κληρονοµιά.

Μετά από αυτό το γεγονός που ήταν ορόσηµο στη ζωή του, ενώθηκε µε µια χριστιανική συνάθροιση για να λατρεύει τον Κύριο Ιησού µαζί µε άλλους πνευµατικούς αδελφούς, που είχαν και αυτοί την εµπειρία της αναγέννησης, εκπληρώνοντας έτσι το Λόγο Του, που µας προτρέπει «Να µην αφήνουµε να συνερχόµαστε όλοι µαζί, καθώς είναι συνήθεια σε µερικούς» (βλ. Εβραίους 10:25). Καθώς προχωρούσε στον πνευµατικό δρόµο και αυξανόταν στην πίστη, εκζητούσε όλο και περισσότερο να του αποκαλύπτεται ο Λόγος του Θεού και να έχει µεγαλύτερη επίγνωση του προσώπου του Ιησού. Παρατή-ρησε ότι στη συντροφιά των πιστών που βρισκόταν, µερικές διδασκαλίες της Αγίας Γραφής δεν θίγονταν. Το 1978 ένιωσε µεγάλη χαρά µέσα στο πνεύµα του, καθώς έµαθε ότι υπάρχουν πιστοί, που είχαν στη ζωή τους, εκτός της εµπειρίας της αναγέννησης και την εµπειρία της Πεντηκοστής, όπως αυτή αναφέρεται στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων (βλ. κεφ.2

ο) και κή-

ρυτταν θεία θεραπεία από τις αρρώστιες, καθόσον τις αλήθειες αυτές τις διάβαζε µέσα στο Λόγο του Θεού και τις πίστευε από την αρχή της πίστης του. Έκτοτε ζητούσε ευκαιρία να βρεθεί µε τους αδελφούς αυτούς, γεγονός που συνέβηκε για πρώτη φορά σε κάποια χριστιανική εκδήλωση το έτος 1979, κατά την ηµέρα της Πεντηκοστής.

Καθοριστικός παράγοντας για την παραπέρα χριστιανική του πορεία ήταν το γεγονός της θαυµαστής αποκάλυψης που του έκανε ο Κύριος Ιη-σούς για το «ποιος είναι» και να ακολουθεί την «πρώτη ΠΑΣΩΝ των εντολών», η οποία είναι «Άκουε Ισραήλ. Κύριος ο Θεός ηµών είναι “EΙΣ” Κύριος» (βλ. Μάρκος ΙΒ/12:28-31). Γνώρισε ότι η εκκλησία Ιησού Χριστού είναι ο πνευµα-τικός Ισραήλ και λατρεύει τον ΕΝΑ Θεό που υπάρχει, τον Πατέρα, µέσα στο πρόσωπο του Υιού Του, του Ιησού, στον οποίο κατοικεί όλο το πλήρωµα του αγίου Πνεύµατος του Πατέρα σωµατικά. Kαθοριστικό ρόλο σε αυτό, είχε και ένας χρισµένος εργάτης του Ευαγγελίου, νεαρός τότε, που τον οδήγησε σε θαυµαστές αποκαλύψεις του Λόγου του Θεού, γεγονός που άλλαξε όλη του την πνευµατική πορεία.

Το 1980 κατατάχθηκε στην Πολεµική Αεροπορία, όπου εκπλήρωσε τις στρατιωτικές υποχρεώσεις του, υπηρετώντας το µεγαλύτερο µέρος της θη-τείας του στη Λήµνο. Ένα µήνα µετά την απόλυσή του από το στρατό, νυµ-φεύεται και από τον Νοέµβριο του 1982, αρχίζει µαζί µε τη σύζυγό του να εργάζεται για τον Κύριο Ιησού στη χριστιανική συνάθροιση που είχε πάει όταν ο Κύριος τον αναγέννησε µε το Πνεύµα Του. Ο Κύριος τον ευλογεί και στον τοµέα της εργασίας του, όπου µε θαυµαστό τρόπο ανοίγει το δρόµο και το Μάρτιο του 1984 διορίζεται στο δηµόσιο. Το Σεπτέµβριο του 1986, φεύγει από τη χριστιανική οµάδα στην οποία ήταν, χωρίς όµως, για ένα µικρό χρονικό διάστηµα, να προσκολληθεί σε κάποια άλλη, γιατί ο Κύριος είχε κάτι θαυµαστό να κάνει στη ζωή του και έπρεπε να µάθει να στηρίζεται µόνο σ’ Αυτόν και να Τον εµπιστεύεται πλήρως.

Τον επόµενο χρόνο, στις 9 Νοεµβρίου 1987, ηµέρα ∆ευτέρα, ο Κύριος Ιησούς τον βαπτίζει µε το άγιο Πνεύµα Του. Όπως ο ίδιος οµολογεί στη σύντοµη βιογραφία του, ήταν γι’ αυτόν µια συγκλονιστική εµπειρία. Καθώς προσευχόταν µαζί µε άλλους πιστούς και δόξαζε τον Κύριο Ιησού, Αυτός τον γέµισε µε το Πνεύµα Του, όπως ακριβώς γεµίζει ένα δοχείο µε νερό και ταυ-τόχρονα ένας χείµαρρος δοξολογίας έβγαινε από µέσα του σε ξένες γλώσ-σες, όπως συνέβηκε για πρώτη φορά στους αποστόλους την ηµέρα της Πε-ντηκοστής και όπως συνέβηκε και συµβαίνει σε εκατοµµύρια πιστούς σε όλους τους αιώνες και σ’ ολόκληρο τον κόσµο.

Με την «αναγέννησή» του το Πνεύµα του Θεού καθάρισε τη ζωή του από κάθε αµαρτία, γιατί ο Ιησούς επάνω στο σταυρό του Γολγοθά πλήρωσε τις δικές του αµαρτίες και τις δικές του αρρώστιες, πέθανε ο Ιησούς αντί γι’ αυτόν. Με το «βάπτισµα του αγίου Πνεύµατος» ο Κύριος κατοίκησε µόνιµα µέσα του και το σώµα του έγινε ο ζωντανός ναός του αγίου Πνεύµατος του Θεού (βλ. Α΄ Κορινθίους ς΄:19, Β΄ Κορινθίους ς΄:16, κλπ). Η πνευµατική του πορεία και γενικά η ζωή του πήρε από το τότε νέα πορεία. Μετά από ενάµισι χρόνο (Ιανουάριος 1989) βαπτίζεται µε το άγιο Πνεύµα και η σύζυγός του. Η υπηρεσία τους µέσα στον αγρό του Κυρίου, η οποία πέρασε από πολλά στά-δια δοκιµασιών, θλίψεων και αγώνων, παίρνει νέα µορφή.

Ήδη από το 1986 είχε αρχίσει να γράφει βιβλία πνευµατικού περιεχο-µένου, τα οποία έγιναν η αιτία να δηµιουργούνται διάφορες πνευµατικές εστίες πανελλήνια και ο Κύριος να τον χρησιµοποιεί πιο θετικά για τη διάδοση του µηνύµατος του ευαγγελίου Του. Το συγγραφικό έργο το είχε ξεκινήσει από ηλικίας 19 ετών περίπου, όπου είχε κάνει µικρές µελέτες και είχε συγ-γράψει διάφορα άρθρα και δοκίµια, καθώς και δύο κοινωνικά διηγήµατα. Αργότερα, όταν έδωσε την καρδιά του στον Ιησού, αφιέρωσε το χάρισµά του αυτό στην υπηρεσία Του. Έχει συγγράψει µεγάλο αριθµό βιβλίων µε ποικίλη ύλη, κατά βάση πνευµατικού περιεχοµένου (ερµηνευτικά, απολογητικά, εσχατολογικά, κλπ). Στη διακονία του έχει δώσει την (άτυπη) επωνυµία «ΦΙΛΑ∆ΕΛΦΟΣ», γιατί πιστεύει ότι µόνο µε ειλικρινή αγάπη και φιλαδέλφεια µπορεί κάποιος να υπηρετήσει τον πλησίον του, µια γνήσια φιλαδέλφεια που να έχει την καρδιά της αγάπης του Ιησού Χριστού.

Εκτός από τη συγγραφική του δραστηριότητα, είναι και ένας κήρυκας του Λόγου του Θεού, µε αποτέλεσµα πολλοί άνθρωποι να έχουν ευλογηθεί από τη διακονία του, καθώς εκζητούν τον Ιησού Χριστό στη ζωή τους και στρέφονται µε δίψα στον άγιο Λόγο Του, ο οποίος (όπως ιδιαίτερα τονίζει) αποτελεί ύψιστη τιµή για τη Χώρα µας, καθόσον η Καινή ∆ιαθήκη έχει γρα-φτεί απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, ένα προνόµιο µοναδικό για µας, που ο Θεός δεν το έδωσε σε κανένα άλλο έθνος. Είναι πνευµατική µας και πολι-τιστική µας κληρονοµιά, µια παρακαταθήκη ευλογηµένη.

Για περισσότερες λεπτοµέρειες µπορεί ο κάθε ενδιαφερόµενος να διαβάσει το βιβλίο µε τίτλο «ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΣΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ» (Κωδικός Νο 11)

19 20

Ακούστε το μήνυμα στο YOUTUBE στο κανάλι:

Filadelfos Channel 1

Βιβλιοθήκη «ΦΙΛΑ∆ΕΛΦΟΣ» - σειρά ΒΙΒΛΙΑ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

01. ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ (συγκλονιστικές µαρτυρίες)

02. ΤΙ ∆Ι∆ΑΣΚΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (θησαυρός πρακτικής θεολογίας)

03. ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ (6η έκδοση - 550 σελ.)

04. ΟΙ 3 ΚΑΘΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ (συνοπτική ανάλυση)

05. ΤΟ ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ∆ΥΝΑΜΕΩΝ (Αντίχριστος και Μασονία)

06. Η ΑΠΟΣΤΑΤΗΜΕΝΗ ΚΑΡ∆ΙΑ (Χάνεται ή όχι η σωτηρία του πιστού;)

07. Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ (Γένεσις Α:26-27)

08. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ και ΤΑ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ Α∆ΕΛΦΙΑ ΤΟΥ (Βιβλική µελέτη)

09. ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΑΚΑΘΑΡΤΑ ΖΩΑ – ΒΙΒΛΟΣ ΚΑΙ ΥΓΙΕΙΝΗ ∆ΙΑΤΡΟΦΗ

10. ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ

11. ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΣΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ – Η οµολογία µου (Α.Τ.)

12. ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (Βιβλική µελέτη)

13. Ο ΙΣΧΥΡΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

14. ΠΟΛΕΜΟΣ και ΝΙΚΗ (προφητικά µηνύµατα)

15. ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΤΑ (σχολιάζοντας την επικαιρότητα)

16. ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ (µε σκίτσα)

17Α ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ (Ξεσκεπάζοντας τον Εχθρό)

17Β ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ (Συντρίβοντας τον Εχθρό)

18. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΑΙΑ (συνέχεια των βιβλίων 17Α και 17Β)

19. ΤΟ ΣΚΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΠΕΤΑΣΜΑΤΟΣ & Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ

20. Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ (ιστορικές-αρχαιολογικές αποδείξεις)

21. Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΝΑΖΩΡΑΙΩΝ (η εκκλησία των Εσχάτων καιρών)

22. Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΗΜΕΡΑ - Η ηµέρα του Κυρίου (σελ. 270 - έκδοση 2018)

23. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ - Η Θεότητά Του (βελτιωµένη έκδοση 2018)

24. ∆ΙΑΘΗΚΗ ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΑΙΜΑ (ερµηνευτική µελέτη)

25. «Ψάλτε ΑΣΜΑ ΝΕΟΝ» (υµνολόγιο - 240 ύµνοι)

26. «ΜΕΛΩ∆ΙΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ» (υµνολόγιο - 670 ύµνοι)

27. Η ΟΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ και ΤΗΝ ΕΛΛΑ∆Α (προφητικό)

28. ΤΡΑΓΩ∆ΙΑ ΣΤΗ ΓΗ, ∆ΟΞΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ (προφητικό)

29. ΟΤΑΝ Η ΓΗ ΚΟΙΛΟΠΟΝΕΙ (εσχατολογική – προφητική µελέτη)

30. ΦΩΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΟ (µικρό εγχειρίδιο θεολογίας – 16 θέµατα)

31. ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – Τραγούδια, Ύµνοι, Κάλαντα (υµνολόγιο - 100 ύµνοι)

32. ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑ∆Ι (αληθινές µαρτυρίες)

33. ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (δηµοσιεύσεις στο facebook)

34. ∆ΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑ∆Α (δογµατικές διαφορές)

35. ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ Ο∆ΗΓΟΣ 50 ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

36. Ο ΚΗΡΥΚΑΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ

37. ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ & Η ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ (σελ. 525)

38. ΤΡΙΑ∆ΙΚΕΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ από την ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ µέχρι ΣΗΜΕΡΑ

39. ΖΩΟΦΙΛΙΑ και ΖΩΟΛΑΤΡΕΙΑ - ΦιλόΖΩΟΣ ή ΦιλΑΝΘΡΩΠΟΣ;

40. ΟΙ 7 ΕΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (ερµηνευτική - προφητική µελέτη)

41. Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ;

22 21

Βιβλιοθήκη «ΦΙΛΑ∆ΕΛΦΟΣ» - σειρά ΦΥΛΛΑ∆ΙΑ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΦΥΛΛΑ∆ΙΩΝ µε θέµα

«ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ∆ΟΞΑΣΙΩΝ»

01. Ο «άγιος « ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ Ο δηµοφιλής προστάτης των ερωτευµένων

02. ΑΠΟΚΡΙΕΣ και ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ Η αναβίωση της ειδωλολατρείας

03. ΠΑΣΧΑ και ΚΟΚΚΙΝΑ ΑΥΓΑ

04. ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ Η παραποίηση της αλήθειας

05. ΤΟ ∆ΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣTΟΥΓΕΝΝΩΝ Είναι Χριστιανικό έθιµο; Τι λέγει η Βίβλος;

06. KAΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ Οι ανεπιθύµητοι επισκέπτες του ∆ωδεκαηµέρου

07. Ο ΑΪ – ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ Πραγµατικότητα, Μύθος ή Απάτη;

08. ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ Είναι χριστιανικό έθιµο ή αναβίωση αρχαίας δοξασίας;

09. ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ και ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ Ψυχαγωγία ή απόκρυφη τέχνη;

10. ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ και ΑΣΤΑΡΤΗ - «Η Μητέρα και το Παιδί»

-----------------------------------------------------------------------------------

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ολόκληρα τα βιβλία και τα φυλλάδια σε αρχεία pdf θα τα βρείτε για να τα αποθηκεύσετε στο προσωπικό σας αρχείο,

στις παρακάτω 2 ηλεκτρονικές διευθύνσεις:

1) FACEBOOK: "βιβλιοθήκη ΦΙΛΑ∆ΕΛΦΟΣ"

2) S I T E: www.AlkiviadisFiladelfos.com

ΕΓΩ ΘΑ ΝΤΥΘΩ .. ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Την μέρα των καρναβαλιών τι θα ντυθείς αλήθεια;

Αυτό ρωτάνε γύρω μου και μου τρυπούν τα στήθια..

Ντύνονται ΒΑΣΙΛΟΠΑΙΔΑ και άλλοι ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ

ΑΛΗΤΕΣ μα και ΜΑΓΙΣΣΕΣ και άλλοι σαν ΦΟΝΙΑΔΕΣ..

Εγώ τους λέω ΑΝΘΡΩΠΟΣ με μια καρδιά στα στήθια

που κλαίει μα και που γελά, ντύνομαι την αλήθεια..

Στα καρναβάλια θα' μ' αυτό που είμαι κάθε μέρα

κι αν δεν σ' αρέσω, κρίνε με, κάνε με παραπέρα..

Θάλεια Χριστοδούλου ποιήτρια

Λεµεσός - Κύπρος

23 24