Γιατί έγινε ένα εβραϊκό ‘κράτος’στου ‘διαβόλου τη μάννα’;

*

Μια συζήτηση για το:Μπιρομπιντζάν (ελληνιστί)

Birobidzhan (αγγλιστί)Биробиджан (ρωσσιστί)(ιουδαϊστί) בירָאבידזשַאנ

*

Συμμετέχοντες: [8] Έελε: -δημοσιογράφος αγγλίδα, Έρικ: –επιχειρηματίας ρώσσος, Ρίτα: –οδοντίατρος γερμανίδα, Ρούθ: – αθλήτρια, εβραία, Απόστολος: –ιερεύς, έλληνας, Σάμ: –καθηγητής,

αμερικανός, Τεό: –πράκτορας, γάλλος και Σαμπίνε: –ελβετή ξενοδόχος.

Έελε: -Στο βιβλίο σου για τους Σαλανικλέρ λες Απόστολε ότι ονομάζουν μεταξύ τους αυτοί την Σαλονίκη Μάντρε ντελ’ Γισραέλ [‘Μάννα του Ισραήλ’]; Ισχύει και σήμερα αυτό;

Απόστολος: -Τι να σου πώ; Ενδεχομένως. Αλλά αυτοί δεν ζούνε πια στην Θεσσαλονίκη. Κατά τα φαινόμενα δηλαδή. Επισήμως, ελάχιστοι έμειναν. Έτσι την ονόμαζαν σίγουρα ως το 1920. Μετά, γνωρίζετε λίγο πολύ τι συνέβη, πήγαν στην Τουρκία κάποιοι ως μουσουλμάνοι που ήταν βάσει ανταλλαγής που προέβλεπε η συνθήκη της Λωζάνης, άλλοι, ως εβραίοι μαζεύτηκαν από τους γερμανούς στην Πολωνία, πολλοί πήγαν στο Ισραήλ, στην Αμερική και στου Διαβόλου την Μάννα…

Εικόνα: Ο θυρεός της πόλης του ΜπιρομπιντζάνΤεό: -Πολύ λίγοι φαντάζομαι γνωρίζουν να μας

πουν που βρίσκεται του Διαβόλου η Μάννα. Έ;Έρικ: -Έχουμε μια παροιμία στην πατρίδα μου που

όταν λέμε ‘στου διαβόλου τη μάννα’, εννοούμε το

ανατολικό μέρος της Σιβηρίας. Λοιπόν Τεό, λές ότι λίγοι γνωρίζουν που είναι. Σε πληροφορώ λοιπόν ότι υφίσταται τέτοιο μέρος. Μόνο που, ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν ότι βρίσκεται ένα εβραϊκό ‘κράτος’ εκεί.

Απόστολος: -Μην σας φαίνεται παράξενο, ο Τεό ξέρει τι ρώτησε να υποθέσω; Πάντως ο Έρικ έχει δίκαιο και θα συμπλήρωνα πως, ακόμα λιγότεροι θα ήθελαν να μας το εξηγήσουν αυτό το παράδοξο εβραιοκομμουνιστικό ρετάλι που δίχως άλλο εξηγεί άπλετα την άγνωστη ‘Γενοκτονία’ της Δεκάτης Τρίτης Φυλής. Ή όχι;

Ρούθ: -Μιλάς για το βιβλίο του Καίσλερ, τις αποκαλύψεις που έκανε κι έφαγε το κεφάλι του κι αυτός κι η Κύνθια που τους ‘αυτοκτόνησαν’ δηλαδή;

Εικόνα: Η έμπνευση του Καίσλερ έγινε… μπλουζάκι;!

Απόστολος: -Να αφήσουμε το αστείο. Άς δούμε για τι ακριβώς πρόκειται. Είναι ένα ακόμα σταλινικό κακούργημα, κατασκεύασμα του μπάσταρδου εβραίου Ιωσήφ Βησσαριώνοβιτς Ντζιουγκασβίλλυ ο οποίος βρίσκονταν σε μια περίεργη σχέση με τους εβραίους.

Ρούθ: -Τι περίεργη; Λες για την εβραία γυναίκα του που την δολοφόνησε; Πάλι οι γυναίκες μας φταίνε δηλαδή; Βρήκε τον μπελά της η Κύνθια με τον Καίσλερ, έτσι κι η αδερφή του Καγκάνοβιτς.

Απόστολος: -Είπα εγώ τέτοιο πράγμα; Τι τις μπλέκεις τις γυναίκες; Θες να μιλήσουμε γι’ αυτές; Έ λοιπόν ναί. Τρείς γυναίκες παντρεύτηκε επίσημα και οι τρείς εβραίες.

Έελε: -Μάλλον τις ερωτεύτηκε μπορούμε να υποθέσουμε, αλλά δίχως αμφιβολία ήταν εκείνος που τις έβγαλε από την μέση για διάφορους λόγους που προς το παρόν δεν μας αφορούν. Ο λόγος που άρχισα την συζήτηση…

Εικόνα: ο χάρτης γένεσης της 13ης φυλής κατά ΚαίσλερΡίτα: -Δέκα ψευδώνυμα είχε ο κακούργος, τα

περισσότερα επιλεγμένα από διαχρονικούς αλήτες της εβραϊκής ιστορίας, το πιο γνωστό εξ αυτών, το Κόχμπα.

Σαμπίνε: -Ποιος είναι ο Κόχμπα και γιατί αυτού ειδικά το όνομα διάλεξε ο Στάλιν για παρατσούκλι;

Έελε: -Πού την πάτε την συζήτηση βρε παιδιά; Κι αυτό δεν μας αφορά σε πρώτη γραμμή, θα το δούμε μετά. Εγώ ήθελα να πώ…

Απόστολος: -Κυττάξτε. Είχαμε μια συζήτηση πριν με την Έελε. Να σας ενημερώσω. Υπάρχει κάποιο

κεντρικό θέμα στην σημερινή μας συζήτηση. Πρωτίστως να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην απίστευτη εβραϊκή ουτοπία του Στάλιν πού είναι η αιτία της γέννησης του Γκόλεμ.

Ρούθ: -Γκόλεμ στην εβραϊκή μυθιστορία είναι ένα παράδοξο τέρας. Ένα τέρας αλά Φρανκενστάϊν που τρώει τον δημιουργό του.

Έελε: -Συνεχώς το πάμε αλλού το θέμα. Τώρα θα πιαστούμε με το Γκόλεμ; Ενδιαφέρον δεν λέω, όλοι μέσες άκρες κάτι γνωρίζουμε. Κι αυτό όμως δεν μας αφορά άμεσα. Απλή αναφορά έκανε ο Απόστολος. Μην επιμένουμε σ’ αυτό…

Εικ. 2/7/2010 ο πρώην ιουδαίος νύν χριστιανός ρώσσος πρόεδρος Μεντβέφιεφ προσκυνά το χολοχόαξ στο

Ολοφαύλωμα του ΜπιρομπιντζάνΑπόστολος: -Ναι, μια παρομοίωση έκανα. Δεν

ήθελα να περιγράψω τι εστί ‘Γκόμελ’ είπατε;… αλλά γιατί το κράτος που χαρακτηρίζω έτσι συσχετίζεται,

κατά κάποιον τρόπο μ’ αυτό. Γκόλεμ λοιπόν, (τερατούργημα εννοούσα) αποτελεί η εβραϊκή ουτοπία του Μπιρομπιντζάν [= Birobidjan]. Τουτέστιν του εβραιοσταλινικού κρατιδίου εξ αιτίας αντιθέσεως του ημιεβραίου Στάλιν προς τον Σιωνισμό, την κύρια αντιπροσώπευση διεθνώς μ’ άλλα λόγια της εβραϊκής Γεωπολιτικής σε όλον τον 20ό αιώνα και μέχρι σήμερα ακμαίο και αδιαφιλονίκητο δυνάστη στον πλανήτη Γή.

Σάμ: -Ο Σιωνισμός σήμερα, ελέγχει τα πάντα, εκτός από τον εαυτό του.

Απόστολος: -Ίσως. Διότι το παιγνίδι ακόμα παίζεται.

Έελε: -Ώ μαη γκάτ! Αλλά κι αυτό δεν μας αφορά εδώ. Να το σχολιάσουμε αν θέλετε στο τέλος. Όλοι ξέρουμε τι εστί σιωνισμός και τι ελέγχει.

Εικ. Εβραίοι αγρότες στο Μπιρομπιτζάν το 1931Απόστολος: -Έλα βρε Έελε που όλα σε ενοχλούν,

συζήτηση κάνουμε και σεις οι βρεττανοί βρε παιδί μου έχετε ένα κόλημα με την ακρίβεια, αρρωστημένο θα έλεγα. Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Από αντίθεση προς τον [διεθνή] Σιωνισμό, ο εβραιοκομμουνιστής δικτάτορας της άλλοτε ΕΣΣΔ, εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού,

ένα εβραϊκό προτεκτοράτο κολλημένο στην ΕΣΣΔ, ονόματι Μπιρομπιντζάν.

Έελε: -Μα ο Στάλιν υπήρξε κορυφαίος Σιωνιστής –θα πή κάποιος- και απόδειξη σ’ αυτό είναι ότι η ΕΣΣΔ υπήρξε το πρώτο κράτος παγκοσμίως που ανεγνώρισε την ληστρική εβραϊκή ανακήρυξη του 1948 ως κράτους του Ισραήλ. Και αναμφίβολα το Ισραήλ ήτο μια σιωνιστική τερατογέννησις. Ή όχι;

Σαμπίνε: -Θ’ αρχίσω εγώ να αντιδρώ σαν εσένα Έελε… Ρε παιδιά, κι αυτό δεν μας νοιάζει. Στο τέλος εάν έχουμε χρόνο, να το πούμε. Πρώτα να πάμε στο ίδιο το Μπιρομπιντζάν και να δούμε τι σκατά είναι αυτό το εβραιοσταλινικό πράμμα, στου διαβόλου την μάννα.

Εικ. Κατασκευάζεται το Βαλντχάϊμ!!! Valdheim (Valdgeym) Kolkhoz, στην περίοδο 1929-1931Τεό: -Ο ίδιος ο Διάβολος δηλαδή, τί ακριβώς είναι;

Οι αναλυτές της ψυχολογίας του Διαβόλου κάνουν λόγο για μια μαϊμού. Ένα όν που ‘μιμείται’. Μιμείται προφανώς την φιλοδοξία της Εκκλησίας [και των πολιτικών κοσμοθεωριών] που επιζητούν να διαδώσουν τις διδασκαλίες τους σέ όλο τον κόσμο. Ακόμα και τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, λένε οι θεολόγοι ότι

ο Αντίχριστος Διάβολος επιζητεί να τόν αντικαταστήση ως ‘Σωτήρα’ και ‘Επικεφαλής’ των ανθρώπων, από ζήλεια.

Εελε: -Πολύ καλά, τώρα το πήγαμε στον διάβολο! Εάν θέλετε να κάνουμε γενική συζήτηση, εγώ δεν έχω αντίρρηση. Θα σας πώ και για τα κοράκια που ταίζουμε στο Μπιγκ Μπέν.

Τεό: -Τόση ώρα λές ότι θες. Εγώ έχω λόγο. Το λέω αυτό, διότι μας ενδιαφέρει. Πολλοί πιστεύουν δηλαδή ότι το Μπιρομπιντζάν είναι κάποιου είδους διαβολικής αντιγραφής σ’ αυτό το όνειρο που ο εβραϊσμός απεκάλει πάντοτε ως ‘Ιουδαϊκή Εστία’.

Απόστολος: -Ειλικρινά δεν αισθάνεσαι Έελε ότι ο Τεό έχει δίκαιο; Το όνειρο των εβραίων, τουλάχιστο για δυό χιλιετηρίδες φαίνεται ότι ήταν αυτό. Το λεγόμενο ‘Τικκούν’ [= η αποκατάστασις του Ισραήλ]. Να καταφέρουν οι δόλιοι περιπλανώμενοι εβραίοι να φκιάξουν για πάρτι τους μια εβραϊκή πατρίδα, κάπου στην γή, κατά προτίμηση φυσικά εκεί στην Παλαιστίνη, που έφκιαξαν ως γνωστόν τελικά, και επαύξησαν μέσω επιδρομών, από το 1948 τον γνωστό ταραχοποιό και σαλαβάχο της περιοχής, τον Ισραήλ [αρσενικού γένους είναι, άρα ο Ισραήλ κι όχι το Ισραήλ, όπως το λένε οι ανίδεοι].

Έρικ: -Καλώς ή κακώς το φκιάξανε. Έμ τι στην οργή ζητάει κι αυτό το Μπιρομπιντζάν τώρα ως άλλη μια εβραϊκή πατάτα;

Απόστολος: -Και τούτο, το Μπιρομπιντζάν τους, για ‘εβραϊκή εστία’ πήγε να το παίξη. Και κόλλησε, ως σήμερα.

Έρικ: -Λοιπόν; Έχουμε δυό εβραϊκές εστίες; Απόστολος: -Και ναί και όχι. Να γιατί λέω ότι έχει

δίκαιο ο Τεό. Ασφαλώς, πρόκειται για δαιμονική μίμηση. Και δεν είναι μόνο δικιά μου γνώμη αφού το ίδιο λέει κι εδώ, η Wikipedia, ορίστε: ‘Satan has managed to copy churches, and also appears as a copy of Jesus. But did you know that he also tried to copy a future Jewish homeland? ...’.

Σαμπίνε: -Εδώ βλέπω και μια φωτογραφία... Απόστολος: -Ναί. Δείχνει σημερινούς Ρώσους να

παρελαύνουν στα ‘γενέθλια’ του Στάλιν. Ανάμεσά τους ασφαλώς θα υπάρχουν και μπόλικοι ρωσοεβραίοι από εκείνους που ξετρελλάθηκαν κάποτε εξαιτίας των σχεδίων του κακούργου περί κατασκευής της εβραϊκής ουτοπίας για την οποία συζητάμε. Ή όχι; Υπήρξε δηλαδή εβραϊκή συμμετοχή στο κόλπο ή ήταν ένας τζαμπουκάς του ιδιόμορφου εβραίου Στάλιν; Ναί, αυτό μας ενδιαφέρει θα έλεγα και θα πώ γιατί.

Ρούθ: -Για τους σιωνιστές το θέμα έχει λήξει με το κράτος του Ισραήλ. Αυτό ήθελαν, το πέτυχαν.

Απόστολος: -Βεβαίως, Ρούθ, είπαμε, οι εβραίοι κάναν την ‘εστία’ τους τελικά, στο λεγόμενο ‘Eretz Is-rael’, στον χώρο που ιστορικά, βιβλικά μάλλον, διεδραματίσθησαν τα γεγονότα που περιγράφονται στην Βίβλο, μια φορά κι έναν καιρό, στην Μέση Ανατολή, μετά από μια επίπονη και μοναδική προσπάθεια την οποία κανείς λογικός επί γής, δεν θα μπορούσε να την φανταστή πριν από έναν αιώνα.

Τεό: -Πολλοί σπόνσορες προς τον Σιωνισμό και τον εβραϊσμό κατά καιρούς υπήρξαν και μπλέχτηκαν στο περίεργο εβραιοπαιγνίδι, όπως Μυστικές Εταιρείες, Πωλητικοί ηγέτες, π.χ. ο Κρόμβελ, ο Ναπολέων κ. ά., θρησκευτικοί ηγέτες, ρωμαντικοί ιδεαλιστές και ψευτομεσσίες και πιο γνωστός θα έλεγα, ο ημιεβραίος καγγελάριος του 3ου Ράϊχ και Φύρερ των γερμανών, ο Αδόλφος Χίτλερ.

Εικ. 1998, ο σιδηροδρομικός σταθμός.Έρικ: -Ναί. Ο Χίτλερ προσπάθησε ενδελεχώς κι

αυτός να δημιουργήση κάποιου είδους ‘πατρίδας’ στους εβραίους του. Άλλοτε σκεφτόταν την Μαδαγκασκάρη, την Ουγκάντα, την Κύπρο, μέχρι και την Μαντζουρία κτλ. Αλλά όπως φαίνεται ‘εξαπάτησε’ τους Εβραίους οι οποίοι αρχικά τον στήριξαν και τον υποστήριξαν αφού οι Σιωνιστές ‘για να κερδίσουν’ την ελευθερία τους είχαν κάνει συμφωνίες ειδικές μαζύ του ώστε να ωθηθούν οι δυσκίνητοι και αντισιωνιστές ευρωπαίοι εβραίοι να μεταναστεύσουν στην έρημο της Γής της Επαγγελίας.

Απόστολος: -Σωστά τα περιγράφεις Ρίκ. Για δαύτο έγιναν κι εκ μέρους του Χίτλερ, με την συμφωνία και έγκριση των σιωνιστών οι λεγόμενοι ‘διωγμοί’ των εβραίων. Ήταν ο μπαμπούλας που βόλευε μια χαρά τα σιωνιστικά σχέδια. Από μόνοι τους δηλαδή οι εβραίοι δεν τράβαγαν κατά Παλαιστίνη μεργιά. Κυνηγώντας τους ο Χίτλερ, πήγαιναν τρέχοντας και οι σιωνιστές τρίβαν ικανοποιημένοι τα βρώμικα χέργια τους.

Εικ. Συναγωγή στο Birobidzhan το 2002Έρικ: -Ήταν και το άλλο. Οι δόλιοι εγγλέζοι, με

τους οποίους πρίν από τον Χίτλερ τα είχαν κάνει πλακάκια οι σιωνιστές, τσινούσαν. Δεν ήθελαν να εφαρμώσουν δηλαδή τις συμφωνίες και τις υποχρεώσεις τους έναντι των σιωνιστών οι οποίοι έβγαλαν χάριν των άγγλων το 1917 τις ΗΠΑ που ήλεγχαν, στον 1ο

Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό των κινδυνευόντων με ήττα από τους γερμανούς, στο πλευρό των αγγλογάλλων.

Ρίτα: -Μεγάλο μπέρδεμα. Δύσκολα βγαίνει νόημα.Απόστολος: -Σωστά. Η εξήγηση του μπερδεμένου

θέματος αυτού, έχει ως εξής: Οι εβραίοι μισούσαν τους ρώσσους και τον Τσάρο. Ήθελαν να τους φάνε. Προσπάθησαν με πολλές δολοφονίες και επαναστάσεις, ειδικά το 1905.

Σαμ: -Η συνέχεια είναι γνωστή. Η Ρωσσία ήρθε σε ρήξη με την Γερμανία το 1914. Φυσικό επόμενο ήταν ο διεθνής εβραϊσμός να σταθή στο πλευρό των γερμανών εναντίον των μισητών τους ρώσσων. Στον 1ο Παγκόσμιο

Πόλεμο λοιπόν, ο εβραϊσμός πόνταρε στον παγγερμανισμό. Και οι γερμανοί νικούσαν.

Εικ. Από το εβραϊκό κοιμητήριο, 2005Έρικ: -Φυσικά. Νικούσαν οι γερμανοί με την

εβραϊκή σύμπραξη προς Ανατολάς [εναντίον των ρώσσων]. Αλλά, δυστυχώς οι γερμανοί νικούσαν και προς Δυσμάς [εναντίον των αγγλογάλλων που είχαν συμμαχία με τους ρώσσους!]

Σαμ: -Το πιάνεις αυτό; Οι ΗΠΑ ως τότε, στα 4 πρώτα έτη του πολέμου [ως το 1917], το παίζαν ‘αυστηρά ανεξάρτητες’ και έμεναν μακρυά από τον ανόητο ευρωπαϊκό πόλεμο. Και τις ΗΠΑ τις έσερναν από την μύτη οι εβραίοι που βρήκαν την χρυσή ευκαιρία τότε, ήσυχα ήσυχα να αυγαταίνουν το βιός τους σε βάρος των κορόϊδων που σφάζονταν και να περιμένουν στο τέλος να ορμήξουν για λεία.

Τεό: -Προφανής η αιτία. Υπήρχε ‘κίνδυνος’ ωστόσο σοβαρός, να βγούν τελικά οι γερμανοί ‘νικητές’ στον 1ο Π.Π. Γι’ αυτό κι οι εβραίοι κάναν άλλο παζάρι. Πλησίασαν τους πούστηδες εγγλέζους και ήρθαν σε

συμφωνία μαζύ τους! Είναι η λεγόμενη ‘Δήλωσις Μπάλφουρ’. Σύμφωνα μ’ αυτήν, οι εβραίοι θα έβγαζαν τις ΗΠΑ στον πόλεμο, στο πλευρό των …αγγλογάλλων και οι Εγγλέζοι θα βλέπαν ‘με καλό μάτι’ την δημιουργία εβραϊκής εστίας στην Παλαιστίνη. Αυτή ακριβώς ήταν η συμφωνία.

Εικ. Επίσκεψη ρώσου προέδρου, Βιβλιοθήκη, 2010Σαμπίνε: -Χάαα! Έλα ντε που οι πούστηδες

εγγλέζοι είχαν και μια άλλη ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ! συμφωνία με τους φουκαράδες τους Άραβες [κι έναν ήρωα πούστη εγγλέζο επίσης εκεί να τους ξεσηκώνη, τον Λώρενς της… Αραβίας]. Συμμάχησαν δηλαδή οι αλήτες βρεττανοί με τους Άραβες εναντίον των τούρκων [λέγε εβραιονεοτούρκων] που ήταν σύμμαχοι των… Γερμανών!]

Έρικ: -Κάτι άλλο είναι ακόμα πιο σημαντικό. Τελικά, οι εβραίοι κράτησαν την συμφωνία τους με τους εγγλέζους, έβγαλαν τις ΗΠΑ στο κλαρί, στο πλευρό των αγγλογάλλων, κάναν με πράκτορές τους επανάσταση στην Ρωσσία, όπου κατέλαβαν την εξουσία [εβραιομπολσεβίκοι, σφαγή της τσαρικής οικογένειας] και σ’ ότι αφορά την ίδια την Γερμανία την πούλησαν, εφόσον επανεστάτησαν στο εσωτερικό κι έτσι, η ως τότε

νικήτρια Γερμανία ηττήθη, οι αγγλογάλλοι απεδείχθησαν νικηταί, αλλά ΔΕΝ ΞΕΧΡΕΩΝΑΝ τους εβραίους. Δεν τους παρέδιδαν την Παλαιστίνη για να μην τα χαλάσουν με τους άραβες [και η αραπχιά γενικά είχε πολύ πετρέλαιο…].

Ρούθ: -Πού στηρίζονταν οι εγγλέζοι για να ‘ρίξουν’ έτσι φτηνά τους σιωνιστές; Πώς τολμούσαν να μην τηρούν τους όρους της συμφωνίας ‘Μπάλφουρ’;

Εικόνες: Σημαία & Έμβλημα του Μπιρομπιντζάν.Σαμ: -Προφανώς, είχαν καλούς συμμάχους τους,

στις μάζες των ευρωπαίων εβραίων, ειδικά στους αγγλοεβραίους που μόνο 2-3% ήσαν σιωνιστές και κανένας τους δεν ήθελε να εγκαταλείψη την Ευρώπη για να πάη στην κακομοιργιά της Γής της Επαγγελίας να φκιάξη μια ‘Ιουδαϊκή Εστία’ στην κακοτράχαλη έρημο.

Απόστολος: -Μπράβο. Για τον σιωνισμό το ζήτημα λύθηκε λοιπόν στο πρόσωπο του Χίτλερ. Τον χρηματοδότησαν, τον ενίσχυσαν και του’πανε να στρώση στο κυνηγητό τους δύστροπους εβραίους και να δής με τι χαρά τράβηξαν φορτσάτοι στην Γή της Επαγγελίας με … ναζιστικά κρουαζερόπλοια. Αυτό όμως ξεσήκωσε την αραπχιά εναντίον των εισβολέων εβραίων και ζήτησαν από τους βρεττανούς… προστασία!

Τεό: -Όντως οι βρεττανοί δεν ξέραν τι να κάνουν. Να υποστηρίξουν τους άραβες; [= άρα να εμποδίσουν τους σιωνιστές να κουβαλάν αβέρτα κουβέρτα

τσιφουταργιό στην Παλαιστίνη; -όπως ώφειλαν ως εντολοδόχος δύναμις στην περιοχή] ή να βοηθήσουν τους σιωνιστές, σύμφωνα με την δήλωση Μπάλφουρ; [οπότε έχαναν τους άραβες οι οποίοι δεν θέλαν και πολύ να πέσουν στην αγκαλιά του Χίτλερ…].

Έρικ: -Δύσκολα τα πράγματα και οι πούστηδες οι άγγλοι θέλαν να κερδίσουν ‘χρόνο’. Πώς όμως; Αυτή τη φορά κοψοχόλιασαν νομίζω.

Απόστολος: -Μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια. Είχαν κάποια προβληματάκια βέβαια με τους άραβες που κατάλαβαν τον εμπαιγμό κι άρχισαν να πιάνουν έρωτες με τους ναζιστές. Κι έπρεπε να το παίξουν οι βρεττανοί φιλοάραβες. Και το έπαιξαν λιγουλάκι.

Ρούθ: -Αγρίεψαν λές μόνο οι άραβες; Ναί, αλλά όμως και οι εβραίοι αγρίεψαν κι όποιον γαμημένο εγγλέζο ‘αξιωματούχο’, ακόμα και ‘υπουργό’ ή διοικητή κτλ, έφτανε στα μέρη τους, άρχισαν να τον δολοφονούν και φανερά έχουμε ναζιστο-σιωνιστικές συμπράξεις! Τελικά, μέσα σε όργιο αίματος η πουτάνα βρεττανία [1948] ξεκουμπίστηκε από την Παλαιστίνη έχοντας καταπροδώσει τους πάντες.

Σαμπίνε: -Είναι ο πόλεμος που ‘νίκησε ο Χίτλερ;’ Τεό: -Πάντως ο χρόνος τον δικαίωσε κι αυτόν και

τους εβραίους του που χάριν αυτού εποίησαν κράτος και η πόρνη Βρεττανία γλύφει εκεί ξεχασμένη στο

καταραμένο νησί της τις πληγές από μια παγκόσμια αυτοκρατορία που την απώλεσε ανεπιστρεπτί, ακριβώς επειδή βγήκε ‘νικήτρια’.

Έελε: -Εγώ λέω ότι όλοι σας έχετε κόλημα με τους βρεττανούς. Για όλα τα κακά του κόσμου ευθυνόμαστε εμείς έ; Ωστόσο, σε γενικές γραμμές δεν διαφωνώ μαζύ σας. Μάλλον έτσι είναι όπως τα περιγράφετε αν όχι και χειρότερα. Αυτά εν ολίγοις, έχω να πώ εγώ, πάμε Μπιρομπιντζάν.

Απόστολος: -να πάμε. Θυμίζω όμως, με βάση τα προηγούμενα ότι προφανώς κάποια στιγμή, [πρίν το 1942;], τσίνησε κι ο Χίτλερ στις συμφωνίες με τους σιωνιστές [προσεγγίζοντας τους άραβες, άρχισε δηλαδή να μην στέλνη το ενοχλητικό τσιφουταργιό κατά Παλαιστίνη μεργιά και βρήκε καλή ευκαιρία να τους κλείση σε ειδικά στρατόπεδα όπου για πρώτη φορά στην ζωή τους τα διεθνή παράσιτα, την πέρασαν όχι τόσο κοτσάνι, αλλά, δουλεύοντας σκληρά στον εθνικοσοσιαλιστικό παράδεισο της Γερμανίας, -όπου ‘εβραϊκή εστία’ γι’ αυτούς, έγιναν τα ίδια τα στρατόπεδα αυτά! Ώσπου να ιδή κι ο Χίτλερ τελικά τι θα τους κάνη.

Έρικ: -Ο Στάλιν μάλλον, ως προς αυτό, το ‘εβραϊκό πρόβλημα’, είχε ακόμη μια καλύτερη ιδέα. Το 1928 δημιούργησε σε μια περιοχή του εδάφους της αχανούς ΕΣΣΔ, κάπου στην νότια Σιβηρία μια ‘εναλλακτική’ εβραϊκή ‘πατρίδα’.

Ρούθ: -Και λες ότι είχε εξέλιξη αυτό το σχέδιο;

Έρικ: Ναι, είχε κάποια εξέλιξη. Βασικά ιδρύθηκε στα χαρτιά το 1928 (ως Ιουδαϊκή Εθνική Περιοχή). Το 1937 έγινε Αυτόνομη Περιφέρεια και το 1991 έγινε Αυτόνομη Δημοκρατία. Αυτή ήταν η εξέλιξή του.

Απόστολος: -Δεν καταλαβαίνω γιατί απορείς Ρούθ. Από τότε που το σκέφτηκε ο Στάλιν, το 1928, σε 6 χρόνια, επιτέλους ήταν έτοιμη αυτή η ‘εβραϊκή αυτόνομη περιοχή’ που λέμε, ή ο Στάλιν τα κατάφερε, το 1934, δηλαδή, με πρωτεύουσά της το Μπιρομπιτζάν. Η εβραιοκομμουνιστική αυτοκυβέρνητη περιοχή εκτείνονταν πάνω σε 36.000 km2. Πρόκειται δηλαδή για χωράφι αρκετά μεγαλύτερο από το σημερινό Ισραήλ, το οποίο κατέχει μόλις 22.072 διαφιλονικούμενα τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Σαμπίνε: -Περίεργο αυτό το κατασκεύασμα. Γράφει τι είναι;

Απόστολος: -Ορίστε. Στην φωτογραφία μπορούμε να θαυμάσουμε λοιπόν την παράδοξη σύνθεση της σταλινικής Μενωράς [= η επτάφωτη εβραϊκή λυχνία, διαχρονικό σύμβολο του εβραϊσμού] όπως υψούται στην κεντρική πλατεία του Birobidjan.

Έελε: -Θα μπορούσε να αναρωτηθή κάποιος λοιπόν αν οι εβραίοι τελικά αξιοποίησαν τούτο το θείον δώρο του αθέου ομοφύλου τους.

Τεό: -Έμ! Λέμε για την πρώτη ‘εβραϊκή’ αυτόνομη περιοχή στην παγκόσμια ιστορία, αποτέλεσμα της

‘εθνικής’ πολιτικής του διεθνιστή εξ ορισμού Joseph Stalin, ο οποίος μερίμνησε ώστε οι Εβραίοι της Σοβιετικής Ένωσης να λάβουν μια δική τους περιοχή ΤΖΑΜΠΑ. Εδώ, οι ρωσοεβραίοι λοιπόν, θα μπορούσαν να ακολουθήσουν την πολιτιστική κληρονομιά τους και να μιλάν άνετα την εβραιογερμανική τους μητρική γλώσσα [τα γίντις], ζώντας ‘εβραϊκά’ μέσα σε ένα λαμπρό πρότυπο ‘κράτος’ σοσιαλιστικής διακυβέρνησης. Απόστολε έγινε αυτό;

Απόστολος: -Και ναι και όχι.

Εικ. Ταχυδρομικές σφραγίδες, 1935, 1947, 1955Έελε: -Γιατί; Απόστολος: -Σύμφωνα με την απογραφή

πληθυσμών του 1939, καταγράφηκαν 17.695 Εβραίοι που ζούσαν στην εν λόγω περιοχή. Ήταν 16 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού. Σήμερα, μόνο πέντε τοις εκατό [5%] ενός πληθυσμού 77.000 κατοίκων, είναι εβραϊκής ‘προέλευσης’. Μιλάμε δηλαδή 3.850 κωλοεβραίους χάριν των οποίων έγινε στου Διαβόλου την Μάννα ένα ένδοξο εβραϊκό κράτος!

Σαμπίνε: -Μα που στην οργή πήγαν οι κωλοεβραίοι φυγάδες του εβραιοκομμουνιστικού παραδείσου;

Απόστολος: -Μόλις 83.667 κάτοικοι συνολικά καταμετρήθηκαν στην απογραφή του 1989. Το 2002

αντίστοιχα, οι κάτοικοι ήσαν 77,250 κι όσο πάνε λιγοστεύουν!

Ρίτα: -Φθίνει ο εβραιοπαράδεισος; Απόστολος: -Μιλάμε δηλονότι για μεγάλη

‘προκοπή’ του τσιφουταργιού, εφόσον σε 70 χρόνια οι τότε 120.000 κάτοικοι αντί να είναι σήμερα 240.000 ας πούμε το λιγότερο, είναι λιγότεροι από το 1/3, ούτε 80.000 [ή κατά μια άλλη πληροφορία, ‘συνολικά’ όλοι οι κάτοικοι της ‘Δημοκρατίας’ είναι 220,000] και όπως κι αν το δούμε, 3-4 χιλιάδες τσιφούτες [το 5%], ‘κυβερνούν’! Για την ακρίβεια καταγράφονται οι Εθνότητες: 85% ρώσσοι, 6.3% ουκρανοί, 5.4% ιουδαίοι. Άϊ σιχτίρ Κιουτάχεια.

Ρούθ: -Τι θα πή αυτό; Είναι τουρκικό; Έ;

Απόστολος: -Το είπε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος όταν κατάλαβε ότι κάποιοι άσπονδοι φίλοι προγραμμάτισν την Μικρασιατική Καταστροφή των Ρωμηών και μού ‘κατσε… Αρχήθεν, η ‘πολιτιστική’ αυτονομία του τσιφουταργιού εκεί, γίνονταν αντιληπτή

μέσα σε ένα ‘σοσιαλιστικό’ πλαίσιο που σημαίνει: αχταρμάς!

Ρούθ: -Αχταρμάς; Τι; …Γιατί;Σάμ: -Εμ τι σόϊ ‘ιουδαϊσμό’ [θρησκεία] να

αναπτύξη ένα επίσημα άθεο σταλινικό κατασκεύασμα; Και πώς συμβιβάζονταν οι σχέσεις του ‘σοσιαλιστικού’ αυτού κράτους με το [καπιταληστρικό] σιωνιστικό όνειρο γενικά, [ειδικά με τα παζάργια που είχαν κάνει οι λυκοπροβγιές με τους βρεττανούς;]

Απόστολος: -Απλό είναι. Οι Σοβιετικοί [άθεοι εβραιομπολσεβίκοι] προέβλεπαν κάποιου είδους νέας "σοβιετικής Σιών", όπου ένας ‘προλεταριακός’ εβραϊκός πολιτισμός θα μπορούσε να αναπτυχθή εξ υπαρχής. Γι’ αυτό, τα Γίντις, παρά τα εβραϊκά, επελέγησαν ως ‘εθνική’ γλώσσα, της χώρας και μια νέα ‘σοσιαλιστική’ λογοτεχνία και τέχνες ανάλογες αθεϊστικές, έγιναν προσπάθειες να ‘αντικαταστήσουν’ την ιουδαϊκή θρησκεία ως βασική έκφραση οποιουδήποτε ‘εβραϊκού’ πολιτισμού.

Έελε: -Κι αυτό τι σημαίνει ακριβώς;Απόστολος: -Κατά συνέπεια το Μπιρομπιτζάν ήταν

σημαντικό ‘κεφάλαιο’ στους σχεδιασμούς των αθέων εβραιομπολσεβίκων, για λόγους προπαγάνδας ως επιχείρημα ενάντια στον ‘θρησκευάμενο’ Σιωνισμό, την αντίπαλη ιδεολογία στον άθεο εβραιομαρξισμό που λειτουργούσε ως φυτώριο ‘αριστερών’ Εβραίων.

Ρίτα: -Να βρε παιδιά, φαίνεται εδώ. Η σταλινική ιουδαϊκή εστία στον χάρτη, ένα κόκκινο σημαδάκι, βλέπετε, ανατολικά, στα σύνορα με την Κίνα.

Απόστολος: -Μέχρι την δεκαετία του 1930, λοιπόν, ότι ηλιθιώδες έχει και δεν έχει ο κόσμος, το σκέφτηκαν τα κλούβια μαρξιστικά κεφάλια. Αληθινά μια γιγαντιαία εκστρατεία προπαγάνδας έλαβε χώρα για να προτρέψη όλο και περισσότερους εβραίους ‘αποίκους’ να κινηθούν προς τα κεί. Η εκστρατεία ενσωμάτωσε εν μέρει τα τυποποιημένα σοβιετικά ‘εργαλεία’ προπαγάνδας της εποχής, και περιέλαβε π.χ. αφίσες και γίντις-γλωσσικά μυθιστορήματα που περιγράφαν με τρόπο γλαφυρό την εκεί σοσιαλιστική ουτοπία.

Σαμπίνε: -Αυτό μόνο έκαναν; Ήταν θέμα επιλογής και προπαγάνδας;

Απόστολος: Έτσι νομίζω. Άλλες μέθοδοι προσέγγιζαν την γελοιότητα, όπως σε μια περίπτωση, ‘πέσανε’ φυλλάδια που προπαγάνδιζαν το Μπιρομπιτζάν από αεροπλάνα στις εβραιογειτονιές της Λευκορωσίας!

Σαμπίνε: -Τι; Διαφήμιζαν το Μπιρομπιντζάν από αεροπλάνα;

Απόστολος: -Βεβαίως, υπάρχουν σχετικές μαρτυρίες. Σε μια άλλη περίπτωση, σκαρώθηκε κάποια καθεστωτική ταινία, στα γίντις, που καλούσε τους ‘αναζητητές της ευτυχίας’ με θέμα της την ιστορία μιας εβραϊκής οικογένειας που τράπηκε σε φυγή από τις ΗΠΑ! … εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής κρίσης, τάχαμου, για να κάνει μια ‘νέα ζωή’ στο …Μπιρομπιτζάν.

Ρούθ: -Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω με τίποτα την σκοπιμότητα αυτής της μαλακίας. Θέλαν να φκιάξουν ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης των εβραίων εκεί στην Άπω Ανατολή; Αν ναί, το άρχισαν. Γιατί δεν το συνέχισαν; Γιατί λειτούργησε ‘προαιρετικά’ ενώ ξέρουμε πως βίασε ο Στάλιν τόσες άλλες εθνότητες; Γιατί άφησαν το Μπιρομπιντζάν να στερέψη από αυτούς χάριν των οποίων δημιουργήθηκε;

Απόστολος: -Ποιος είπε τέτοιο πράγμα; Ίσα-ίσα ενώ τον Μάϊο του 2008 οι ισραηλινοί ‘γιόρτασαν’ τα 60 χρόνια του κράτους τους, στο Μπιρομπιντζάν το 2009 γίνανε εξίσου σπουδαίες γιορτές και πανηγύρια για την επέτειο λέει συμπλήρωσης των 81 ετών της πρώτης ιουδαϊκής εστίας. Έτσι έχει το θέμα, ότι το Μπιρομπιντζάν, ως εβραϊκό κράτος, είναι 20 χρόνια αρχαιότερο απ’ το Ισραήλ κι αν δεν είχε γίνει αυτο, ούτε το Ισραήλ θα δημιουργούνταν.

Ρούθ: -Ο λόγος δημιουργίας του, πάλι δεν τον καταλαβαίνω. Ελέγχαμε την Ρωσσία, πολύ καλλίτερα από τις ΗΠΑ και την Αγγλία. Η Ρωσσία είχε μεταβληθεί τότε ολόκληρη σε ένα εβραϊκό υπερκράτος, μια διεθνής σοσιαλιστική εβραϊκή πατρίδα. Το Μπιρομπιντζάν ήταν το θέμα;

Απόστολος: -Ναι. Μήπως θα σου έλεγε κάτι η λέξη ‘αντιπερισπασμός’ Ρούθ; Είναι ένα σκιάχτρο αυτό το κράτος στους φουκαράδες θρησκευόμενους εβραίους για να τους λέει ‘κυττάξτε τι σας περιμένει’. Ή υποττάσσεστε δηλαδή σε μας, τους σιωνιστές δηλαδή, και στα σχέδιά μας ή η άλλη καλλίτερη λύση που έχετε, λέγεται Μπιρομπιντζάν. Έτσι το θέλουνε και το διατηρούν. Γι’ αυτό το έφκιαξαν, για σκιάχτρο*.

Κατακλείδα

*Ένα κράτος σκιάχτρο!Διατηρούν μάλιστα αυτό τό γελοίο, δήθεν εβραϊκό,

κράτος – σκιάχτρο ακόμα και σήμερα [2010] που το επισκέφθηκε ο ίδιος ο κρυπτοεβραίος Πρόεδρος της Ρωσσίας Μεντβέγιεφ, μέ πόσο επί τοίς εκατό πληθυσμό νομίζετε;

Εγράφη παραπάνω 5%! Ένα γελοίο νούμερο που αντίστοιχα θα ήταν να πούμε την Ελλάδα χώρα των γύφτων επειδή 5% τουρκόγυφτοι τριγυρνούν στην χώρα!

Αλλά ούτε 5% δεν είναι οι γυφτοεβραίοι του Μπιρομπιτζάν. Είναι μόλις 1 %! Απίστευτο αλλά

αληθινό καθώς η πληροφόρηση έρχεται από την έγκυρη ιστοσελίδα του διαδικτύου που αντιγράφω.

Εβραϊκή Αυτόνομη ΠεριφέρειαΑπό τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Συντεταγμένες: 48°28′43″N 132°08′21″ΣτοιχείαΔιαμέρισμα: Άπω ΑνατολήΔιοικητικό κέντρο: ΜπιρομπιτζάνΈκταση: 36.000 χμ²Πληθυσμός: 190.915 (απογραφή 2002)Πυκνότητα πληθυσμού: 5,3 κάτοικοι/χμ²Οικονομία: Ορυχεία, ΓεωργίαΚυριότερες πόλεις: Μπιρομπιτζάν, ΌμπλουτσιεΗ Εβραϊκή Αυτόνομη Περιφέρεια (Евре́�йская

автоно�мная о�бластьגעגנט אױטָאנָאמע (יִידישע είναι ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσίας, στο Διαμέρισμα της Άπω Ανατολής. Πρωτεύουσά της είναι το Μπιρομπιτζάν (77.250 κάτ. - απογραφή 2002).

Ουσιαστικά η περιφέρεια είναι απομεινάρι της σοβιετικής εποχής. Σύμφωνα με το Στάλιν, για να

αναγνωρισθούν εθνικά δικαιώματα σε μια μειονότητα, έπρεπε αυτή να διαθέτει δική της περιοχή.

Οι εβραίοι όμως ήταν διάσπαρτοι στη χώρα και δε διέθεταν συγκεκριμένη κοιτίδα, επομένως κινδύνευαν να μην αναγνωρισθούν ως εθνότητα παρ'ότι ήταν κοντά στα δύο εκατομμύρια. Τότε εβραίοι κομμουνιστές πρότειναν τη δημιουργία μιας Σοβιετικής Σιών στην Κριμαία, όπου θα συγκεντρώνονταν οικειοθελώς για να αναθρέψουν τις νέες γενιές με σοσιαλιστικά ιδεώδη και προλεταριακή κουλτούρα.

Η Κριμαία απορρίφθηκε ως ιδέα από το Στάλιν, που αντιπρότεινε το σχεδόν έρημο Μπιρομπιτζάν στην Άπω Ανατολή. Πράγματι, το 1928 ιδρύθηκε η Εβραϊκή Επαρχία και μέσα σε μία πενταετία κατέφθασαν 20.000 εθελοντές που ξεκίνησαν τον εποικισμό της, αλλά το πείραμα απέτυχε - η συντριπτική πλειοψηφία των εβραίων της Σοβιετικής Ένωσης κατοικούσε στα ευρωπαϊκά εδάφη και αρνήθηκε να μετακινηθεί τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Ο πληθυσμός της Εβραϊκής Αυτόνομης Περιφέρειας είναι κατά βάσιν ρωσικός (89,9%).

Ακολουθούν οι Ουκρανοί (4,4%) και οι Εβραίοι με μόλις 1,2%.

*

Τί αποφεύγουν να ομολογήσουν οι ένοχοι.Οι εγκληματίες σιωνιστές έπαιξαν χοντρό παιγνίδι

με το Μπιρομπιτζάν. Αυτοί οι γελοίοι που το κατασκεύασαν είναι εκείνοι που το υπενόμευσαν! Ρίχνουν τα βάρη στον Στάλιν. Αλλά ο Στάλιν είχε τις εντολές του από τα πιο πάνω αφεντικά του, να κατασκευάση αυτό το πράγμα και τα αφεντικά του περιγράφονται γενικά κι αόριστα ως ‘αμερικανοί’.

Ιδού: ‘…Zionists chose not to acknowledge Biro-bidjan, the voluntary Jewish homeland (supported by American Jewry since 1928)’.

Εδώ είναι όλα τα λεφτά! Οι σιωνιστές λέει ‘απεφάσισαν να μην αναγνωρίσουν τελικά το Birobidjan, ως εθελοντική εβραϊκή πατρίδα (που υποστηρίζονταν από τον αμερικανικό εβραϊσμό μέχρι το 1928)’.

Κι ακόμα χειρότερα, οι σιωνιστές είδαν εχθρικά το σε μέγεθος Ελβετίας νεοσχηματισθέν ιουδαϊκό κράτος και με κάθε τρόπο το σαμποτάρισαν.

Για τους σιωνιστές ‘το Birobidjan δεν ήταν μια εβραϊκή πατρίδα αλλά ένα σύμπτωμα του αντισημιτισμού’, και οι οδηγηθέντες εκεί εθελοντές ‘σοβιετικοί Εβραίοι, οδηγήθηκαν βίαια "ως εξόριστοι" από τον δικτάτορα Στάλιν’.

Βλέπε στο πρωτότυπο: ‘…Birobidjan was not a Jewish homeland but a symptom of anti-semitism, a place to which Soviet Jews had been forcibly "exiled" by the dictator Stalin’.

Οι σιωνιστές βολιδοσκοπούσαν την κατασκευή ενός εβραιοκράτους στα εδάφη της Ουκρανίας και της Κριμαίας, στα μέρη δηλαδή της αλοτινής ακμής των Χαζάρων, αλλά προσέκρουσαν στην καθολική και σθεναρά αντίσταση των γηγενών πληθυσμών. Και το ΠΕΙΡΑΜΑ τους δεν ήθελαν να στεφθή από πλήρη αποτυχία.

Ορίστε το πρωτότυπο: The last thing the Bolshevik leaders wanted was for their new social experiment to be derailed by further outbreaks of the traditional hostil-ity between Russians and Jews. So early plans to settle Jews in the Ukraine or Crimea were swiftly aban-

doned, due to adverse reactions from the existing local populations.

Ότι αμερικανικά καθήκια πρωτοστάτησαν στο δήθεν ‘σοβιετικό’ πείραμα κατασκευής του Μπιρομπιτζάν, δεν μπορούν να το κρύψουν. Λίγο να σκάψη κανείς βρίσκει πλούσια στοιχεία καθότι σχηματίστηκε ολόκληρο κίνημα στις ΗΠΑ το κίνημα ‘Αμ’ [θα πή αμέρικαν, αν το δούμε ως συγκοπή της αγγλικής λέξης ή ‘λαός’ αν το δούμε εβραϊκά!] και ‘Μπιτζάν’, όλο μαζί Αμπιτζάν.

Τούτο το ‘κίνημα’ πατρωνάρονταν από γνωστά καθήκια μεταξύ των οποίων οι Αϊνστάϊν, Γκόλντμπεργκ κλπ. Κι εδώ βέβαια δεν μπορούν να λέν μαλακίες ότι τους ‘βίαζαν’ οι σοβιετικοί να πάν εκεί το τσιφουταργιό με το ζόρι!

Ιδού το πρωτότυπο: ‘…Far from Jews being for-cibly exiled to Birobidjan, there were extensive world-wide efforts to promote this Soviet Jewish homeland project, including 'Ambidjan', the American Birobidjan Committee, whose officials included Albert Einstein and the prominent American Jewish author B.Z. Gold-berg’.

Εξάλλου δεν θα ήταν μόνο 1000 τσιφούτες σε μια δεκαετία που θα πήγαιναν ‘εκεί’ εάν επρόκειτο περί βιαίας μετατόπισης, αλλά εκατομμύρια!

Δες στο πρωτότυπο: ‘…More than a thousand Jews from outside the Soviet Union emigrated to Birobidjan during the 1930s, though once the Zionist project neared fruition it overshadowed its Stalinist rival’.

Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να βρεθή κάποιος να αντιπροτείνη στα σιωνιστικά βαμπίρια, να ξεκουμπιστούν από τα παλαιστινιακά εδάφη που άρπαξαν δόλια από τους δύστυχους γηγενείς και να πάνε εκεί ή, αν δεν θέλουν, άς δώσουν το ατυχές Μπιρομπιντζάν στους φουκαράδες τους παλαιστίνιους να αποκτήσουν κι αυτοί μια πατρίδα αφού τα παρασιτικά λυκόρνια τους ΚΛΕΨΑΝ την δικιά τους πατρίδα!

Στο τέλος-τέλος τι τους νοιάζει; 1% ΕΝΑ τοις εκατο λέει, είναι το τσιφουταργιό στο εθελοντικό ή …βίαια σχηματισθέν σταλινικό ‘πείραμα’ της τάχαμου εβραϊκής δημοκρατίας του κώλου, σε μέγεθος Ελβετίας, ως προς την έκταση, σχεδόν δυό φορές το καταραμένο ‘Ισραήλ’ τους.

*Κάτι πολύ ΒΡΩΜΙΚΟ ετοιμάζουν οι σιωνιστές για

όλο τον κόσμο και καλό είναι να έχουμε στα υπόψιν την ειδησεογραφία που τρέχει στα σκοτεινά.

Γι’ αυτό και μεταφέρω εδώ συμπληρωματικά κάποιες απόψεις και ειδήσεις για έλεγχο. [Η δική μου συμμετοχή εξαντλείται σε κάποιες φ. ανάμεσα στα κείμενα γνωστών και αγνώστων που λένε ΣΠΟΥΔΑΙΑ πράγματα. Οι υπογραμμίσεις, δικές μου όπως και τα τυχόν σχόλια, +Απόστολος].

*Είναι ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν Εβραίος;

Πόσο μεγάλη είναι η επιρροή του Διεθνούς Σιωνισμού στην Ρωσία; Για να δωθεί στην ερώτηση αυτή μία ικανοποιητική απάντηση, θα πρέπει να ερευνηθουν οι σχέσεις του Σιωνισμού με τους ηγέτες της Ρωσίας Πούτιν και Μεντβέντεβ, [Βλ. άρθρο του Εμμανουήλ Σαρίδη].

Εμείς οι Έλληνες είχαμε πάντα μια συμπάθεια απέναντι στους Ρώσους. Απο τα Ορλωφικά στα τέλη του 18. αιώνα, όπου ρώσοι πράκτορές προφήτευαν τον ερχομό του „ξανθού γένους“ που θα βοηθουσε για την δημιουργία ενός ελληνικού κράτους, τον εμφύλιο 1946-1949, όπου ο Στάλιν υποστήριζε τους Κομμουνιστες (μέχρι την διάσκεψη της Γιάλτας, που τους αφησε στα κρύα του λουτρού), και ακόμη και μέχρι σήμερα, όπου

πολλοί απογοητευμένοι απο την Δύση εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην Ρωσία, που θα μας στηρίξει, λέει, οικονομικά ή θα μας βοηθήσει να πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούπολη και την Αγιά Σοφιά, ο Έλληνας ελπίζει στην βοήθεια της Ρωσίας.

Όπως, στο μεταξύ διάστημα, ήλπιζε στην βοήθεια της Αγγλίας, Γαλλίας ή Γερμανίας, ήλπιζε πάντοτε μια βοήθεια απο κάποιον ισχυρό, που τον φανταζεται κάπως έτσι σαν τον μπαμπά του, που θα δείρει αυτούς που τον πειράζουν. Ποτέ στη ζωή του όμως δεν έκανε γυμναστική, για να δυναμώσει και να μπορεί να δέρνει ο ίδιος τους εχθρούς του ή να γίνει προστάτης κάποιου πιο αδύναμου, Σκοπιανού ή Αλβανού φερ’ ειπείν.

Διαβάζεις στις φυλλαδες, ότι η Γαλλία ή η Γερμανία είναι με το μέρος μας ή είναι με το μέρος της Τουρκίας, ότι η Γερμανία μας εκμεταλλεύεται, η Αμερική είναι εχθρική απέναντί μας, η Ρωσία είναι πρόθυμη να μας βοηθήσει, το ίδιο και οι μακρινή Κίνα.

Ή μαζί μας ή με τους άλλους. Και απορείς, πώς ο Έλληνας δεν κατάλάβε ακόμη, ότι δεν υπάρχουν εχθροί ή φίλοι, αλλά μόνο κράτη, που ζυγίζοντας το συμφέρον τους σου φέρονται φιλικά, την ίδια στιγμή, που φέρονται φιλικά και στον „εχθρό“ σου. Καί ότι, όπερ και το

σπουδαιότερο, κράτη που φαίνονται ισχυρά, έχουν κι’ αυτά τα δικά τους προβλήματα απο ακόμη ισυρότερα κράτη ή δυνάμεις, που στέκονται πάνω απ’ αυτά (παραδέιγματα οι ΗΠΑ και η Διεθνής του Σιωνισμού ή η Γερμανία και το USRAEL ) και έτσι οι δυνατότητές τους είναι σχετικα περιορισμένες, σε σχέση με τα μέσα που έχει στην διάθεσή του ο υψηλότερα ιστάμενος;

Ας παραμείνουμε στην Ρωσία. Στο άρθρο που δημοσίευσα στις 16.06.2010 „Οι (εβραίικες) τράπεζες χρηματοδότησαν την Οκτωβριανή Επανάσταση“, υπήρχαν πολλά στοιχεία, που απεδείκνυαν, ότι η περίφημη Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσεβίκων και του Λένιν (1917-1920) δεν θα γινόταν χωρίς την υποστήριξη των εβραίικων τραπεζών, της Warburg φερ' ειπείν, που διακινούσε εβραίικα κεφάλαια στο τρίγωνο Αγγλια-ΗΠΑ-Γερμανία.

Υπάρχουν μάλιστα και πολλά άλλα αξιόλογα στοιχεία, που αποδεικνύουν, ότι το Εθνικοσοιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ χρηματοδοτήθηκε απο τους Εβραίους, για να καθυποτάξει την Σοβιετική Ένωση, αλλα περι αυτού θα γράψω μιαν άλλη φορά.

Σήμερα θα ασχοληθώ με την επιρροή των Εβραίων στην μετασοβιετική Ρωσία, η οποία, σε

γενικό κανόνα, υπακούει στο σιωνιστικό δόγμα, ότι η πολιτική των χωρών του Πλανήτη θα πρέπει να ασκείται απο Εβραίους ή, εάν αυτό δεν είναι δυνατόν, απο μή Εβραίους, οι οποιοι θα είναι όμως απόλυτα υποχείριοι των Εβραίων. Όποιος αμφιβάλλει, δεν έχει παρα να δεί ποιός κυβερνά τις ΗΠΑ, την Γερμανία, την Αγγλία ή την Γαλλία. Ή, για να μήν πάμε μακριά, την Ελλάδα.

Μια τέτοια φιγούρα στην μετασοβιετική Ρωσία ήταν ο αλκοολικός Μπόρις Νικολάγεβιτς Γιέλτσιν (Boris Nikolajewitsch Jelzin, ρωσικά Борис Николае́вич Ельцин) που διαδέχθηκα στο Κρεμλίνο τον παράφρονα Μιχαήλ Σεργκέγιεβιτς Γκορμπατσώφ (Michail Sergejewitsch Gorbatschow, ρωσικά Михаил Се́рге́е́вич Горбачёв).

Ο ρόλος αυτού του Γιέλτσιν λοιπόν, δεν ήταν να οδηγήσει την Ρωσία σε μια "δημοκρατία", όπως μας λένε οι παπαγάλοι των ΜΜΕ, αλλά να διανείμει τον πλούτο που είχε δημιουργήσει η Σοβιετική Ενώση σ’ έναν κύκλο φανατικών σιωνιστών, κάνοντας τους δισεκατομμυριούχους: Στον Beresowski, τον Gussinskij,

τον Wechselberg, τον Chodorkowski, Fridman, Abramowitsch κ.π.α. ο καθένας απο τούς οποίους έπαιζε τον ρόλο που προέβλεπε η Agenda των Rothschilds και των Rockefellers.

Γιατί όμως οι Rothschilds, Rockefellers και Σία να επιτρέψουν στον Πούτιν να ξεδοντιάσει τους ανθρώπους τους ή να τους πετάξει από τη χώρα, αφήνοντας τα πετρέλαια της YUKOS να ρέουν και παλι προς όφελος της Ρωσίας; Τί "όφελος" θα είχαν απ’ αυτό;

Ας υποθέσουμε το εξής: Όπως η Διεθνής του Σιωνισμού υποστηρίζοντας τον Χίτλερ ήθελε να ανακόψει την πρόοδο της Σοβιετικής Ενώσεως και να την θέσει και πάλι υπο τον απόλυτο έλεγχό της (κάτι που έκανε και με την μεταπολεμική Γερμανία, που σύμφωνα με την συνθήκη του Potsdam το 1945 θα έπρεπε να είχε γίνει ουδέτερη, να μην αποκτήσει ποτέ πλέον στρατό και να παραμείνει σ’ εναν χαμηλό βαθμό εκβιομηχανήσεως), έτσι και η "ενδυνάμωση“ της Ρωσίας του Πούτιν έγινε σκόπιμα, για να καταστεί ένας καλός "εταίρος" σ' ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, με την Κίνα φερ’ ειπείν.

Για μένα είναι προφανές ότι οι Πούτιν και Μεντβέντεφ έχουν επιλεγεί για να „αναβαθμίσουν“ την

Ρωσία, σχετικά βέβαια και όχι πάρα πολύ. Γι’ αυτό η Ρωσία και η ηγεσία της βρίσκονται υπο συνεχή επιτήρηση, παρά το ότι οι δύο αυτοί ηγέτες της είναι Εβραίοι (ή έχουν, εν πάσει περιπτώσει, εβραικές ρίζες ή στενούς δεσμούς με τους Εβραίους).

Στο άρθρο μου „Επίκειται επίθεση εναντίον του Ιραν“ της 28.06.2010 έγραφα, ότι υπάρχουν πολλές ενδείξεις, που συνηγορούν στο ότι η Ρωσία πίσω απο τίς πλάτες του Ιράν παίζει στην περιοχή ένα όχι και τόσο καλό παιχνίδι, με συμφωνίες υποστήριξης των αμερικανών εισβολέων στο Αφγανιστάν ή με οικονομικές συμφωνίες με τους Άγγλους (βλέπε και "Britischer Premier bietet Russland Kooperation auch in strittigen Fragen an".

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι οι αποφάσεις που ελήφθησαν στις ΗΠΑ μεταξύ του Μεντβέντεφ και του Barack Obama, όπως παραδείγματος χάριν η συμφωνία για βοήθεια των ΗΠΑ στην δημιουργία ενός τεχνολογικού κέντρου κοντά στη Μοσχα.

Και, τέλος, αυτό που καίει σήμερα τους Σιωνιστές σε ΗΠΑ και Ισραήλ, το τραινάρισμα παραδόσεως στο Ιράν των πυραύλων SS 300, για τίς οποίες η Ρωσία έχει δεσμευθεί βάσει συμβολαίου, δεν τους παραδίδει όμως ακριβώς την ώρα που το Ιράν διατρέχει θανάσιμο κίνδυνό απο τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα, τα

πολεμικά πλοία και τα -αεροπλάνα που έχουν παραταχθεί σε θέση μάχης απέναντί του.

Φαίνεται λοπόν, ότι απο τότε που ανέλαβε την προεδρεία ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ τα πράγματα στην Ρωσία έχουν αλλάξει: Η προσέγγιση της με το USRAEL εμβάθυνε και η σταση της έναντι του Ιραν άλλαξε απο θετική σε ουδέτερη, για να μήν πώ εχθρική. Παράξενο για μια χώρα, που θα είχε κάθε λόγο να σταθεί στο πλευρό του Ιραν, έχοντας έτσι καλυμένα τα νότα της, την στιγμή που όλα σχεδόν τα κράτη, οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες γύρω-τριγύρω της, βρίσκονται υπο δυτικό έλεγχο. Και τί άλλο συμφέρον να έχει η Ρωσία απο μια προσέγγιση με το USRAEL, όταν αυτό εποφθαλμιά εκτός απο τον Καύκασο και ολόκληρη την Κεντρική Ασία, την οποια ήδη κατα μέγα μέρος ελέγχει; Όχι, έτσι δεν βγαίνει κανένα συμπέρασμα. Βγαίνει όμως απο τις εβραικές ρίζες των δύο ηγετών του και τις στενές σχέσεις τους με τον Διεθνή Σιωνισμό.

Όπως έγραφα και στο άρθρο για την εβραίική χρηματοδότηση της Οκτωβριανής Επανάστασης που ανέφερα παραπάνω, ο Ντμίτρι Ανατόλιγιεβιτς Μεντβέντεφ (Dmitri Anatoljewitsch Medwedew, ρωσικά

Дми�трий Анато�лье́вич Ме́две́�де́в) που εξελέγη τον Μάρτιο 2008 πρόεδρος της Ρωσίας, ήταν απο το 2002 μέχρι το 2008 πρόεδρος του Επιτροπείου της Gazprom, έχοντας πάρε δώσε με όλους εκείνους τους Εβραιους απατεώνες (Beresowski, Chodorkowski κ.λπ.) που ο Πούτιν έκανε ύστερα απο μέγαλες προσπάθειες πέρα.

Η μητέρα του Μεντβέντεβ είναι Εβραία, το πραγματικό του όνομα ήταν David Aaronovitch Mendel, το μετέτρεψε όμως σε Dmitri Anatoljewitsch Medwedew (πέρνοντας το όνομα του πατέρα του, που λεγόταν Anatoli Afanasjewitsch Medwedew), όταν στα 23 του χρόνια ασπάσθηκε την Ορθοδοξία.

Όμως για τους Εβραίους όποιος έχει μάνα Εβραία, είναι πάντα Εβραίος και έτσι σήμερα ο Μεντβέντεφ είναι για τον αρχιραββίνο Berel Lazar το καμάρι της τεράστιας εβραικής κοινότητας της Μόσχας.

Είναι όμως το ίδιο και με τον Πούτιν; Είναι ο Πούτιν Εβραίος; Ας δούμε τί λέει επ' αυτού

το “The Second Annual Joseph Graham Memorial Lecture Presents”. Στήν φωτογραφία αριστερά ο Πούτιν με τον αρχιραββίνο της Μοσχας Berel Lazar.

Το τί είπε ο Chief Rabbi of Russia Berel Lazar δεν μπορούμε να το ακούσουμε, γιατί κάποιοι το σβύσαν. Γράφει μέν "To hear a recording of the lecture please click here" αλλά ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.

Πάμε παρακάτω, στο “Welcome and tribute” του Rabbi Eli Brackman, Director of Oxford University Chabad Society

Good evening! I would like to welcome everyone here tonight to the Oxford University Chabad Society's second Joseph Graham memorial lecture. Tonight’s lec-ture is hosted in memory of Joseph Graham, the grand-

father of Elliot Shear. We are very grateful to Elliot and his parents for joining us tonight and for sponsoring to-night’s lecture.

Joseph Graham is someone who came to England from Germany in 1939, leaving behind his entire family who perished in the Holocaust. This is part of a series of lectures we host in memory of people who died in the Holocaust and it is in these lectures and the general per-petuation of Jewish life that the memory of these people live on and we dedicate tonight’s lecture to Joseph Gra-ham.

Tonight’s lecture will be delivered by Chief Rabbi of Russia Berel Lazar. We are honoured to be hosting him and we thank him for coming out to Oxford despite his extremely busy schedule. His lecture is the second Joseph Graham memorial lecture which follows the pre-vious lecture given by former Chief Rabbi of Israel, Rabbi Israel Meir Lau.

Tonight we are also honoured to be hosting the Honourable Nathaniel Rothschild, who is here with us

tonight as Guest of Honour. We thank him very much for coming.

We are also honoured to be hosting the Head of the Russian Studies Centre at St Antony’s College, Professor of Russian Studies at Oxford University, Professor Robert Service.

We are also hosting the Honourable president of the Oxford University Chabad Society, Melissa Friedman, and all the esteemed guests who are with us tonight.

The subject of tonight’s lecture is “Jewish life in Russia: Yesterday and Today”. We will proceed with an introduction by Professor of Russian Studies, Professor Robert Service, who has agreed to offer some introduct-ory remarks on behalf of the university.

Introduction: Professor Robert Service, Director of the Russian Studies Centre, St Antony’s college

It is a great pleasure to have been invited to help to introduce Chief Rabbi of Russia Rabbi Berel Lazar.

It is impossible to understand the history of Russia, the USSR and Russia again, without understanding the relation between Russians and Jews, Russians and Ukrainians and Ukrainians and Jews. It was complex and

tormented. For most of the 20th century it was extremely tormented.

Often we think of the years of the 1930’s as being the nadir of Jewish religious life, Christian religious life, Muslim religious life and all religious life. But in fact, one of the greatest persecutors of religious faith in the USSR was the successor to Stalin, namely Nikita Khrushchev.

In other words, the decades of religious persecution, the decades in attempt to eradicate religious belief, reli-gious organisation, religious practice, were very long in-deed and then vastly outlived Joseph Stalin.

We are talking about a theme that is now possible to talk of as historical. There is now something like reli-gious tolerance in Russia but it is contested religious tol-erance in Russia. It is not completely simple matter to be a religious believer in the Russian federation today. All sorts of political, cultural, social as well as religious questions are involved. It gives me really much pleasure in introducing the speaker tonight. He is Chief Rabbi of

Russia, recognised by President Vladimir Putin. It is a great honour to have the pleasure to help introduce Rabbi Lazar, our speaker, tonight.

Guest of Honour: The Honourable Mr. Nathaniel Rothschild

My only qualification for speaking tonight is that I am very good friends with Rabbi Lazar. I thank Elliot Shear for sponsoring this event and I thank my friend and business partner David Slager for sponsoring this centre and making it a reality.

I have been going to Russia since 1992, when I was still a student in Oxford. When I began visiting Russia

regularly around 2001, I didn’t have much idea about the resurgence of Jewish life. However, I met Rabbi Lazar in Switzerland at the World Economic Forum in Davos and I was struck by watching this figure and we eventually connected and started talking, and from there began a friendship and I started visiting his centre in Russia, many times a year.

For me it was an incredible experience to watch it grow and his efforts in this. It has over 140,000 mem-bers, serves over 1,000 meals a day and helps 15,000 eld-erly people. It is a place where Jews and non-Jews visit. It has a synagogue and swimming pool and there is work a foot to build a Jewish museum. At the same time Rabbi Lazar is a great unifying force in Russia. I have met some important people at his centre, including a leading Muslim businessman n Russia, who is now a close friend.

I have only wonderful things to say and I am very honoured to introduce him here tonight.

Lecture: Chief Rabbi of Russia Rabbi Berel Lazar My call to fame is actually being Mr. Rothschild’s

friend and it is a pleasure to honour Mr. Rothschild and

David Slager for what they have done here in Oxford for the Oxford University Chabad Society, with the opening of the Slager Chabad Centre, under the leadership of Rabbi Brackman. It should be a lesson for many of us not to forget ones Alma-Ata. Not to forget what one received and remember to give back. Another reason I am here is in honour of Elliot Shear who has sponsored tonight’s lecture in memory of his grandfather, Joseph Graham.

We will be celebrating in a few weeks the holiday of Purim, when we read the scroll of Esther. The story begins with a big feast, divorcing his wife, remarrying and goes on and on until finally arrives at the point, when the Jews were saved from the wicked Haman during the Persian of the Jewish people in 5th century BCE. Most of the narrative, however, has nothing to do with actual point of the story. Many people have asked why it’s ne-cessary all the details, aside from the fact that Jews are good story tellers.

A young Russian boy

I will tell you a small story, which took place in St Petersburg about 50 years ago. A young non-Jewish boy grew up in a very poor family. Those times, most people lived in communal apartments, which had different rooms for families and shared kitchen and living area.

This boy had poor parents who were barely home. He was fortunate that a neighbouring family from an-other room in the apartment started inviting him over. The father was a professor who helped him with his homework, they babysat for him. He was a young boy. The family, who was Jewish, also invited him for the Fri-day night Shabbat meals. He remembers how they used

to take out an old book and read from this book after the meal.

At that time, the boy said, look how impressive these people are. They never fight with each other. There is respect between the husband and wife; a beautiful fam-ily to emulate.

Many, many years later, the same boy grew up and became the vice-Mayor of St Petersburg. There was an issue of opening a Jewish school in St Petersburg, about 19 years ago. The vice Mayor heard that the city govern-ment was not giving permission for the school to open.

He went over to the deputy minister of education and asked him how comes you don’t want to give per-mission to open the Jewish school. He said, because I am Jewish and everyone will say that it is because I am Jew-ish I opened the Jewish school. I thought it would be bet-ter to leave the status quo. There is no Jewish school and we will leave it how it is; it will be better for all.

The boy, now vice-Mayor of St Petersburg, took the papers and signed the papers himself. Although he wasn’t allowed to sign because it wasn’t his department he nevertheless signed the papers. This was how the first Jewish school opened up in St Petersburg. This boy was Vladimir Vladimirovich Putin.

Today, he has a few more days of being president of Russia, as on Sunday there are elections and it just shows how G-d pre-plans our life with us realizing.

Fifty years, a young boy, was helped by a Jewish family and there is no question that the revival and suc-cess of Jewish life today in Russia is due to the president of Russia Mr. Putin.

There was recently an article published in the NY Times by a Professor at Maryland University entitled “the anomaly of the President of Russia and the Jewish community”. One thing that we have seen in the last eight years of Mr. Putin’s presidency is his great support

fighting for the Jewish community against anti-semitism. No other president in the world has come out so force-fully in such a radical way against anti-semitism.

I heard from Elliot Shear an hour ago that there is a meal planned at Buckingham Palace by the Duke of Ed-inburgh in honour of an official visit to the UK by Pres-ident of Israel Shimon Peres. When Mr. Sharon came to Russia he had many long meetings with Mr. Putin. Every time he came out of such meetings, he said, as Mr. Olmert and Mr. Netanyahu have, that we have a close friend of Israel in the Kremlin.

Once when Mr. Sharon was meeting Mr. Putin, the meeting was taking much longer than expected. Every so often someone would walk into the meeting with a small piece of paper. Mr. Putin would say a few words in Rus-sian and the person would leave. A few minutes later someone else walked in with another piece of paper. The president tells him something and the person walks out. On the third time, Mr. Sharon turns to President Putin and says, when, in Israel, someone comes in during an important meeting with a piece if paper, it’s a sign that

something terrible has happened in the country. Did any-thing happen, should we cut the meeting short.

The president said, actually my staff realised that the meeting is taking much longer than expected, so they offered we should have lunch. I told them that you will surely eat Kosher and I gave them the instructions how to arrange a Kosher meal.

Mr. Putin then said to Mr. Sharon that, looking at you, I am sure you wouldn’t refuse a meal. So I am happy to let you know that we have a Kosher meal com-ing in, in a few minutes.

That wasn’t the first time that we had a Kosher meal arranged in the Kremlin. When President Katzav came to Russia the reception was completely Kosher. We koshered the whole kitchen in the Kremlin. At that time

there was an article in the NY Times, “why did the rabbi blow torch the kitchen in the Kremlin”.

What is the situation today with the Jewish com-munity in Russia?

What is the situation today with the Jewish com-munity in Russia? A famous Jew who comes daily in to our centre asks for a coffee and the communist Pravda newspaper. This continued for some time, asking the same question and always receiving the same response that he can have a coffee but the Pravda newspaper has not been published for some 20 years already with fall of the Soviet Union. Finally, the worker asks him why he asks daily for a coffee and the Pravda when he knows

that the Pravda has not been published for 20 years. He responded, you don’t know what pleasure I get when I hear you saying that the Pravda newspaper is not being published anymore.

If you look at history, things have changed drastic-ally; none would have believed that one can be openly Jewish and so proud of ones Jewishness. On Chanukah we try to put up large Menorot (Chanukah candelabras) in many cities in Russia. Of course, there is one also in the Red Square.

Many of the Governors today in Russia are still from the communist era and they give a hard time to the Jewish community who would like to put up these Menorot. It happened to be that one year President Putin came to our centre for Chanukah and he lit the Shamash (the centre candle), which was broadcasted on national television.

The next morning our rabbis around Russia got calls asking what time is the lighting of the Menorah in their city, as they would like to participate. The rabbis respon-ded that they have no permission to put up such a Men-orah. The Governor immediately said that there is per-mission granted and the Menorah should go up; please let me just know what time you would like the lighting to take place.

Challenges As much we see the changes, we know Russia has

gone through 70-80 years of hard times, popular anti-semitism and government anti-semitism. We don’t take anything for granted. Everything that happens is for us a new miracle. I would say that Russia is still going through a process. Everyone thought that when Russia opened and the Soviet Union fell, everything would just change in a few years, as a full democracy, and people

will dance in the streets and would all have suddenly food on their tables.

The situation is not as simple as that. They said at that time that Russia went through shock-therapy. It was more shock than therapy. The shock was felt and people resented it and that is one of the many reasons for what we see today.

On the other hand we do see how not just the gov-ernment but also people on the street have a new attitude towards the Jewish community.

One example, this morning the speaker of the par-liament came to visit the synagogue and this evening the head of the election committee came to visit the syn-agogue to speak to the Jewish community about the up-coming elections. Having in one day two such important people visiting a Jewish community centre shows how much things have actually changed. In the past the same people in the government were attacking the Jews, blam-

ing all problems on the Jews. If there was no water in the sink, it was because the Jews took it. We finally see that there is not just understanding but respect, as well.

How did Judaism survive through all the years of communism?

How did Judaism survive through all these years? If you look at the history of different countries, the moment the Jewish community had to hide their Jewish identity, they vanished. The modern Jewish community in Spain has nothing to do with the former community, the Mar-ranos, who vanished with almost no remnants today.

How than did Russian Jewry survive through sev-enty five years of communism? It was forbidden to ob-serve Shabbat. If one didn’t come to work on Shabbat, one was considered a parasite. One was not allowed to send one’s children to a Jewish school. One was not al-lowed to study Torah or do anything that was Jewish. Nevertheless the Jewish community survived.

There is no question that one of the reasons for the survival of the Jewish community is thanks to the Jewish

mother. They kept Jewish life alive in the home. They did this through Jewish food. There was kneidlach, ge-filte fish, kreplech and also Matza. Matza was the most identified Jewish item with the Jewish community throughout communism. People would bake Matza at home, role it and make the holes with forks. This is the Matza they ate for 70 years.

Today, when people come to the synagogue, they come primarily when they hear we are giving out Matza, either for free for those who need or for a nominal price. Through the Matza we reach out to lots of Jews and slowly educate them who they are and show them the way home.

I was once sitting in a taxi in Russia, not long after we moved to Russia, and the driver asked me, are you Jewish? I responded, yes. He said that he also is Jewish. Can you answer me one question, he said, why must we, the Jews, eat the Matza?

I told him the Biblical story that the Jews were in Egypt and there wasn’t time to bake bread before the ex-

odus. To remember this story we eat the Matza. He asks, but why the Matza? I explained the story over again. He said, but why do de we have to put blood of Christian children in the Matza?

This was in 1985. As a Jew, he still believed that Jews baked Matza with Christian blood. This shows how myth and anti-semitic propaganda managed to convince even Jews how bad they were.

Today, when we have this huge change, when Jews can finally be proud of who they are and find about their Judaism it is truly a great miracle.

Jewish education There is one more important point to remember.

Eighty one years ago, the previous Lubavitcher Rebbe, Rabbi Joseph Isaac Schneersohn (1880-1950) arranged a gathering in Moscow, where he gave a talk that has been published numerous times. He knew that at the gathering there were KGB agents in the room, in particular the Jewish section of the communist party, the Yesvesetzia,

who, as Jews themselves, were the Jewish community’s worst enemy in Russia.

Although they were present at the gathering, the Rebbe said that there is one thing that we must ensure, that the children should get a Jewish education. They should continue going to Jewish schools and receive a full Jewish education. At that time, this was going against the government, it was counter-revolutionary and he was actually arrested a few months later for his work in teaching and preserving Judaism. He was sentenced to death and by a great miracle it was commuted and he was able to leave the Soviet Union.

There is no question that what we see today is thanks to the children of those parents who sent their children to Jewish schools, against the orders of the gov-ernment, that there is any Jewish life today in Russia. In every city, when we came twenty years ago, we saw there was one Jew who was willing to risk his life to

keep the Jewish community alive, whether it was open-ing a Mikvah, as the opening of the Mikvah in Oxford, or the publishing of Jewish books.

The publishing of Jewish books was done by taking a picture of an original book, develop the picture in a dark room in their apartment, and people would study from the picture. In effect they were learning from pic-tures taken from books, which was against the law.

They would also perform circumcision, despite the fact that it was outlawed. They would do this by having a particular person who would meet interested people, put them in a car and would have to blindfold them, before bringing them to a place, without them knowing where they were. This was done in case he would be called in for questioning by the police, and he wouldn’t be able to reveal where the circumcision took place.

In each city they would have one person who sur-vived communism, who, as a young child, learnt in a Jewish school and was able to later keep the Jewish com-munity alive. I met some of these people, when I first

came to Russia, and they became my heroes in my life, to meet someone who was ready to risk their life to make sure that a child should have Jewish education and famil-ies should have some sort of Kosher food, despite the scarcity of food at that time in the USSR. It was thanks to these people that Judaism survived in Russia through-out the Soviet era and was able to be revived today.

What is the difference if one's child receives a Jew-ish education or if the child goes to a public school? They could get a Jewish education at home. It is im-possible to underestimate the affect is has on a child to have a group of Jewish children around him or her, find-ing out about their Jewish heritage and growing up as a knowledgeable Jew.

Today, finally, when being Jewish is something to be proud of and not, as most people thought during the communist era, something bad and unfortunate that happened in their life, we need to be thankful to the gov-ernment for allowing this new era to develop.

In the beginning of the Perestroika, when Gorbachev came to power he turned to his minister and asked, how many Jews do you think live in Russia. His minister said around five-six million. Gorbachev asked

him, if we open the doors and allow them to go to Israel, how many do you think would leave? He said, around ten million.

Today, the opposite is happening. It is sad that people are leaving Israel. There are over a hundred thou-sand people who have returned to Russia. Russians who, when they left said that they will never step foot back in that country, cursed place, ever again, today they are coming back, getting involved in the Jewish community and helping rebuild it, whether it’s in Vladivostok, Mo-scow or anywhere in the country where one can see a thriving Jewish community. It is amazing that in small villages, people find out that it is possible to celebrate Judaism proudly.

To illustrate this, on Sunday there are elections in Russia. When one searches on Google in Russia the name Medvedev, the most popular result for his name is the question, is Medvedev Jewish? There is much discus-sion whether his mother is Jewish or not. Why are people suddenly discussing his Jewishness? We don’t believe he is actually Jewish, aside from the fact that his mother’s name could have been a Jewish surname. One, indeed, never knows who in Russia might be Jewish. It is how-ever unlikely that the President of Russia would have se-lected a successor who is Jewish.

The reason why everyone is discussing this is be-cause of the attitude of Mr. Medvedov towards the Jew-ish community. Three days before he was hand picked as Mr. Putin’s successor, he visited the Jewish community centre, the Jewish day school, where the young boys and girls asked him questions, and the synagogue. In the syn-agogue he asked what the Torah is, what is the Kabbala.

His visit was followed by a meeting he held with the leaders of the Jewish community for close to two hours. He then promised much help to the Jewish community, whatever is needed. In the eyes of many, Russia cannot swallow this change. Many anti-semitic and nationalistic groups, when trying to attack the government, they do this by saying the president is Jewish.

This says a lot about the new relationship that exists between the government and the Jewish community. This respect has also caused a big change in the Jewish com-munity itself. Today, Jews are able to find out who they are, celebrate the holidays, and we can say that we are no longer citizens number two, but regular citizens of Rus-sia.

An old lady recently told me that she has walked her whole in the street with her head bent down, and today, finally, she said, “I can walk straight, looking eye to eye with people”, not being ashamed who she is, as a Jew.

This is in short the story of the Jewish community in Russia. When we talk about the future, we keep on pray-ing that everything will continue to be good. However, we could never be certain. This current change in Russia might just be a window of opportunity. We don’t know if things will change to the worse. We pray that things will remain good and become even better. Indeed, more and more people realise that by giving freedom of religion and freedom to people, this is the best way for a country to develop and they can be sure that the Jewish com-munity will give their investment for the future of Rus-sia".

Έλπίζω με τίς παραπάνω πληροφορίες να σας έχω δώσει μια εικόνα των ηγετών της σημερινής Ρωσίας και της κατάστασης, στην οποία βρίσκεται η μεγάλη, δυνατή, αλλά αδύνατη σε ηγέτες χώρα. Διότι οι δύο σημερινοί ηγέτες τους μπορεί σε σχέση με τους δύο τελευταίους παράφρωνες Γκορμπατσώφ και Γιελτσίν να φαίνονται γίγαντες, στην πραγματικότητα όμως είναι πιόνια ή εργαλεία (έτσι μεταφράζω την αγγλική λέξη pawn) των Iluminati. Όχι μόνο γιατί και οι δύο είχαν εβραίες μητέρες και για τον λόγο αυτό θεωρούνται για τους Εβραίους Εβραίοι (Πούτιν: "We have to clean

the mess"), αλλά και γιατί ο Πουτιν, όπως λέγεται, είναι και Μασώνος της Στοάς 33°.

Μόνο η έρευνα λοιπόν στο ακόμη πλούσιο σε πληροφορίες Ιντερνετ μπορεί, δεν ξέρω για πόσο ακόμη, να μας δώσει τις πληροφορίες που χρειάζονται για να βγάλουμε τα δικά μας, σωστά συμπεράσματα. Αντί να διαβάζουμε αυτά που μας σερβίρουν τα μεγάλα διεθνή - και εβραίικα - πρακτορεία ειδήσεων. Και στην Ελλάδα τις μπουρδες των Παπαχελάδων, των Πρετεντέρηδων ή οποιων άλλων πουλημένων προπαγανδιστών του επικρατούντος συστήματος.

Για να μην παραμένει η κατάσταση, παρά τίς κάποιες τεχνικές προόδους, όπως ήταν πρίν 60 χρόνια στο χωριό μου, την Σταυρούπολη, που όταν ερχόντουσαν κάποτε με το λεωφορείο οι εφημερίδες απο την Ξάνθη άνοιγε στο καφενείο ο γραμματιζούμενος την εφημερίδα (την Μακεδονια ή τον Ελληνικό Βορρά) και οι άλλοι συγκεντρώνονταν γύρω του να μάθουν τα νέα. Τι μάθεναν; Αυτά που ήθελαν οι τότε νταβατζήδες να μαθαίνει ο κόσμος, ναί, ναί, οι νταβατζήδες υπήρχαν πάντοτε. Και έτσι φθάσαμε σήμερα στον εβραίο Geoffrey, που αλυσσόδεσε την Ελλάδα μέχρι το 1960 στα κάτεργα του Διεθνούς Σιωνισμού.

Και για να τελειώσουμε με την κατάσταση που επικρατεί στην συμπαθητική Ρωσία, που την έχουν

περιζώσει οι ύαινες του διεθνούς Σιωνισμού, δείτε και μερικά πολύ ενδιαφέροντα Links:

Για τις ιδιαίτερα στενές σχέσεις του Πούτιν με τον Εβραίο μεγαλοαπατεώνα Roman Abramovich βλέπε και το "Putin's Russia -- Illuminati Controlled & Corrupt"

Για τον "PUTIN - THE MINDKONTROLL KID?"Δείτε και αυτό: ''русский'' Путин спасае́т

е́вре́йский народ Και τέλος αυτό: "Putin Meets Rabbi Lazar". Για το

ίδιο θέμα στο Rubrik: Geopolitik / Γεωπολιτικη 9.07.10von Εμμανουήλ ΣαρίδηΣάββατο, 8 Μαΐου 2010

Η κόλαση του ΔΝΤ.Καλωσήλθατε στην εσκεμμένη

και προμελετημένη κόλαση του ΔΝΤΈνα άρθρο γραμμένο από τον Δόκτωρα Mark

Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.

Ερ.: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ’ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία “αδέσποτη” αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την

κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή (!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.

Απ.: Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν… Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Ο Θεός να σας βοηθήσει, να μην πέσετε στα νύχια τους. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.

Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο –μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. € που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις.

€, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.

Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ’ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα. Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα

φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοί είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους.

Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ.Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία του στο χρέος.

Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.

Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.

Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.

Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας… Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης

είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι… όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι… Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους…

Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη,

πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί. Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας». Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!! Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.

Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.

Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες… Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε.

Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες… Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν “θέλουμε τη χώρα μας πίσω”! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!

Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες… δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.

Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.

Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες… μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα “τρομοκράτες”. Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε…

Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.

Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση. Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.

Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!

Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματ/τικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄ γύρο.

Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.

Τετάρτη, 9 Ιουνίου 2010Οι νεκροθάφτες του Ελληνισμού (ήσαν, είναι και

έρχονται)... ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ

ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ. ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΑΛΛΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ. ...ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ !!! Γράφει ο Μάνος Τσαγκαράκης «Αποστολή εξετελέσθη, over»! Ένα σχέδιο που

εκπονήθηκε πριν από τρεισήμισι δεκαετίες πλησιάζει πλέον στην ολοκλήρωσή του. Σε δέκα, άντε 15 χρόνια, η Ελλάδα θα είναι μια ευχάριστη -όχι για όλους- ανάμνηση στην ογκώδη Ιστορία αυτού του πλανήτη ...; Και συνωμοσιολόγος να μην είσαι, γίνεσαι αν βάλεις σε μια σειρά όλα όσα έχουν συμβεί σ' αυτόν τόπο από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Όλα αυτά τα χρόνια, το σχέδιο που εξυφάνθηκε λειτουργούσε υπόγεια και κανείς δεν το αντιλαμβανόταν, εκτός ίσως από κάποιους που αποτελούσαν γρανάζια του. Όχι όλους, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία απλώς χρησιμοποιήθηκε ως «Δούρειος Ίππος» ...; Τα ανταλλάγματα για να μην ρωτάει «τι;» και «πώς;» ήταν πολλά και αποστομωτικά. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν τα «νέα τζάκια», οι «νεόπλουτοι», οι «ανερχόμενοι επιχειρηματίες» και ουκ έσται τέλος.

Ποιος είχε όφελος από τη συντριβή του Έλληνα και της Ελλάδας, είναι δύσκολο να πει κάποιος. Αν αρχίσουμε να μιλάμε για illuminati, για προαιώνιους

εχθρούς, για σιωνιστικό δάκτυλο κλπ, κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε γραφικοί. Κι όμως, δεν μπορεί να είναι τυχαία όσα έχουν γραφεί κατά καιρούς -βιβλία ολόκληρα- για το ρόλο της περιβόητης Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και όσων μετέχουν σ' αυτήν, μεταξύ των οποίων και αρκετοί Έλληνες, πρωθυπουργοί, υπουργοί και επιφανείς επιχειρηματίες!

Ίσως να μην τυχαία και τα λόγια του Γερμανοεβραίου άλλοτε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, νεκροθάφτης της ενιαίας Κύπρου το 1974 (βραβευμένουμε Νομπέλ Ειρήνης, παρακαλώ!!!) και -φυσικά- μέλους της διαβόητης Λέσχης Χένρι Κίσινγκερ:

«Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες: έτσι ίσως καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε την γλώσσα τους, την θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε την δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν, έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικώς απαραίτητα σχέδια μας στα Βαλκάνια, την Μεσόγειο, και την Μέση Ανατολή»

Για να δούμε, λοιπόν, όσο πιο λιτά και περιληπτικά μπορούμε, τι έχει συμβεί στη σύγχρονη Ελλάδα από τις απαρχές της «Δημοκρατίας» (τα εισαγωγικά διότι δεν είναι δυνατό να θεωρείται δημοκρατικό ένα πολίτευμα κατά το οποίο οι κυβερνώντες μοιάζουν αφειδώς ψέματα για να εκλεγούν και στη συνέχεια ρουφούν με το καλαμάκι το αίμα του λαού, που δεν έχει δυνατότητα αντίδρασης):

Από το 1974 καλλιεργείται η εντύπωση ότι αυτή η χώρα «πεινάει», «χρωστάει» και -σε σύγχρονα ελληνικά- «δεν την παλεύει»! Θυμηθείτε τις προτροπές των εκάστοτε κυβερνώντων: «Λιτότης», «Σφίξτε κι άλλο ζωνάρι», «Εξοικονομείστε ενέργεια» κλπ. Προτροπές που φάνταζαν ακραίες και αναίτιες όταν ακολουθούνταν από άλλες του τύπου «Τσοβόλα δώστα όλα»! Κι όμως, μέσα σε όλα αυτά, μπαίνουμε πανηγυρικά στην ΕΟΚ για να τεθεί σε λειτουργία το μακροπρόθεσμο πλάνο της εξαφάνισής μας!

Η μεταπολίτευση εισάγει νέα δεδομένα στην καθημερινότητα του Έλληνα. Πρώτο από αυτά είναι η εμφάνιση της λεγόμενης «τρομοκρατίας» που οι ενέργειές της μπορεί ορισμένες φορές να ικανοποιούν το δημόσιο αίσθημα, το καθεστώς όμως φροντίζει να τις παρουσιάζει ως «πλήγματα στην δημοκρατία» καλλιεργώντας την επιφυλακτικότητα και την αντίδραση του πολίτη. Θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά γι' αυτά πιο κάτω.

Δεύτερο, είναι η εμφάνιση των λεγόμενων «αναρχικών» (που ανάθεμα κι αν ξέρουν τι θα πει ...; Μπακούνιν!), με τις συνεχιζόμενες ως σήμερα ζημιές (και) σε ιδιωτικές περιουσίες.

Από το 1980, μπαίνει στη ζωή μας η έγχρωμη TV ...; Ο Έλληνας έχει πλέον λόγο να παρακολουθεί το «χαζοκούτι» και ήδη χτίζονται οι βάσεις για την πλύση εγκεφάλου που θα ακολουθήσει τις επόμενες δεκαετίες και θα αναλύσουμε μετά.

Η αμερικανοτραφής γενιά των 80΄ς με τα λαμέ ρούχα, τα χορευτικά του Μάικλ Τζάκσον και τις λαμπερές ντίσκο, ανακαλύπτει τα ακριβά αυτοκίνητα και τα νυχτερινά κέντρα. Ξενύχτι και ποταμός τα

πεντοχίλιαρα που, παρά τα όσα υποστηρίζει το τραγούδι, ξοδεύονται σαν ...; πετσετάκια!

Η καθημερινή μονοτονία σπάει κάθε τόσο με δήθεν «κρίσεις» με την Τουρκία, οι οποίες εξυπηρετούν τα εκατέρωθεν συμφέροντα.

Ο δημόσιος τομέας διογκώνεται με ιλιγγιώδη ρυθμό για να «βολευτούν» οι ημέτεροι των δύο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία. Δεν γνώριζαν, άραγε, οι εκάστοτε κυβερνήτες πόσο και μέχρι πότε θα αντέξει ο κρατικός κορβανάς να ταΐζει υπεράριθμους βολεψάκηδες, που να μην παράγουν έργο; Φυσικά και γνώριζαν, αλλά έκαναν την ...; «πάπια» γιατί ήθελαν τις ψήφους! Άλλωστε, όταν θα έσκαγε το καζάνι, εκείνοι δεν θα ήταν εκεί!

Στο διάστημα αυτό, ο Έλληνας αρχίζει να νιώθει οικονομικά ισχυρός, παρά τα σκοτσέζικα ντους που τους επιφυλάσσουν οι κυβερνήσεις με αυξήσεις του τύπου «0+0= 15»!

Κάπως έτσι περνάει (σχεδόν) απαρατήρητη η εισροή χιλιάδων Αλβανών μετά το άνοιγμα των συνόρων. Όσοι διασκεδάζουν με το ανέκδοτο «Αλβανός τουρίστας», διαπιστώνουν πολύ αργά ότι οι γείτονες που εγκαθίστανται στην Ελλάδα, στην πλειοψηφία τους δουλεύουν σκληρά σε δουλειές που οι Έλληνες απαξιώνουν ως σκληρές. Δεν ξοδεύουν δεκάρα και δημιουργούν τέτοιες περιουσίες που εξανεμίζουν με τις καταθέσεις τους σε τράπεζες της πατρίδας τους την οικονομική κατάρρευση της Αλβανίας λόγω των «πυραμίδων»!

Δείτε, τώρα, πώς λειτούργησε το σχέδιο αποσταθεροποίησης της ελληνικής κοινωνίας όλα αυτά τα χρόνια, με στόχο να αποκοιμηθούν οι πολίτες, να πάψουν να αντιδρούν και να μάθουν να ανέχονται.

Όλα έγιναν με ρυθμούς που άρχισαν να επιταχύνονται ραγδαία από το 1995 και μετά, όταν δόθηκε στην Αθήνα η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004:

Κι αυτό ήταν το πρώτο βήμα του σχεδίου ...; Όλοι γνώριζαν ότι τα έξοδα για την τέλεση των Αγώνων θα ήταν τόσο μεγάλα, ώστε η χώρα δεν θα συνερχόταν ποτέ κι ότι θα πλήρωναν ως και τα δισέγγονά μας για να ξεχρεώσουμε! Κι όμως, η ανάληψη «βαφτίστηκε» ως επιτυχία και ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό της Ελλάδας!

Στα επόμενα χρόνια, ο «παράδεισος» της προ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 εποχής, λειτουργεί ως χαλί κάτω από το οποίο κρύβεται η σκόνη της ανεργίας. Η διαπλοκή γιγαντώνεται και τεράστια ποσά καταλήγουν στα ταμεία των τραπεζών και των κατασκευαστικών ή των ασφαλιστικών εταιρειών. Γι' αυτές πια δουλεύει ολόκληρη η χώρα, αλλά δεν το αντιλαμβάνεται κανείς!

Κάπου εκεί, εμφανίζεται ως Μεσσίας το ευρώ ...; Ένα κατά τα φαινόμενα ισχυρό νόμισμα, που όμως η ελληνική κυβέρνηση φροντίζει να απαξιώσει από την αρχή, μην φροντίζοντας να τηρηθεί η αντιστοιχία του με την παλιά καλή δραχμή και αφήνοντας τους κερδοσκόπους να αλωνίζουν ανεξέλεγκτοι χωρίς πλαφόν στις τιμές. Με αυτό τον τρόπο ο καφές των 200 δραχμών τιμάται στις καφετέριες και το νερό των 50 δραχμών έφτασε τα 50 λεπτά ...; 4 ευρώ, με αυτόν τον τρόπο γίναμε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν χρησιμοποιεί νομίσματα των ενός και δύο λεπτών!

Είναι η ίδια περίοδος που ξεπετιούνται δεκάδες περίεργοι πτυχιούχοι κολλεγίων και ξένων πανεπιστημίων -συγγενείς και φίλοι «ημετέρων»- για να επανδρώνουν υπηρεσίες και φορείς του δημοσίου τις

οποίες κανείς δεν γνωρίζει, παρά μόνο αυτοί που τους έφτιαξαν! Οι παχυλές αμοιβές τους για δήθεν νέες ιδέες και δυσδιάκριτους ρόλους αδειάζουν ακόμη περισσότερο τα ταμεία του κράτους ...; Είναι αυτοί που μόλις πρόσφατα αναγνωρίσαμε ως golden boys!

Η εξάρθρωση της 17Ν δημιουργεί νέους «ήρωες» και την εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι μια ασφαλής χώρα που δεν κινδυνεύει από τίποτε κι από κανένα. Και έτσι περνάει απαρατήρητο από τους πολλούς ότι, με το πρόσχημα των Ολυμπιακών Αγώνων, η χώρα έχει γεμίσει κάμερες, ότι ο Big Brother παρακολουθεί κάθε κίνηση!

Όταν πέφτει η αυλαία των Αγώνων, αγορές όπως αυτή του περιβόητου C4I αποδεικνύονται τουλάχιστον επιζήμιες, κτιριακές εγκαταστάσεις απομένουν να σαπίζουν ανεκμετάλλευτες χωρίς κανείς να φανταστεί ότι η πώληση ή η αξιοποίησή τους θα απέδιδε κέρδη. Κι όλα αυτά που ξοδεύτηκαν, καλείται να τα πληρώσει ο λαός.

Οι δείκτες της ανεργίας αρχίζουν να εκτοξεύονται σε δυσθεώρητα ύψη, αρχίζει η γκρίνια. Τότε, οι κυβερνήσεις εγκαταλείπουν τον πολίτη στο έλεος μιας διαρκώς διογκούμενης εγκληματικότητας που μονοπωλεί τα ρεπορτάζ στα δελτία ειδήσεων! Πιο εύκολα ο Έλληνας θα διαμαρτυρηθεί για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει μέσα στο ίδιο του το σπίτι, παρά για το ότι μπορεί να το ...; χάσει λόγω χρεών!

Ταυτόχρονα, καραβιές λαθρομεταναστών εισρέουν ανενόχλητες στη χώρα και εκπρόσωποι κάθε φυλής εγκαθίστανται σε περιοχές που καταλήγουν να γίνονται άβατα «γκέτο». Τα ναρκωτικά και η πορνεία βρίθουν ακόμη και στις πιο κεντρικές οδικές αρτηρίες, οι ληστείες και οι επιθέσεις διογκώνονται, η ανασφάλεια

πλημμυρίζει τον πολίτη. Στις διαμαρτυρίες και τα συλλαλητήρια, οι κυβερνήσεις απαντούν ότι «δεν φταίνε οι αλλοδαποί για την εγκληματικότητα». Όμως, τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., άλλα δείχνουν.

Κι εδώ μπαίνει ο ρόλος της ιδιωτικής τηλεόρασης που ήδη έχει αρχίσει να μεταλλάσσεται από τα μέσα της δεκαετίας του '90 με το life style και η δημοσιογραφία της «κλειδαρότρυπας» να κυριαρχούν στις ειδήσεις των 8. Η πραγματική ενημέρωση αντικαθίσταται από τα ερωτικά ή επαγγελματικά μυστικά των celebrities, του νέου είδους που εισάγεται στην κοινωνική μας ζωή.

Το concept με τα τηλεπαιχνίδια και τα realities που προσφέρουν χρήμα ή τις κουτσομπολίστικες μεσημεριανές εκπομπές, κορυφώνεται την τελευταία δεκαετία, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μεγαλοεκδοτών και των πατρόνων τους που κυβερνούν. Παντελώς άγνωστες straletίτσες, άφωνοι τραγουδιστές, «ρηχά» τραγούδια με σεξουαλικά υπονοούμενα προβάλλονται καθημερινά, πιπιλώντας το μυαλό του Έλληνα που μαθαίνει να ζει μ' αυτά και δεν μπορεί να αλλάξει τρόπο ζωής!

Όλως παραδόξως, οι τρομοκρατικές επιθέσεις εμφανίζονται ξανά με νέες «ταυτότητες», ενώ τα «επεισόδια» και οι «γνωστοί άγνωστοι» δρουν πάντα ως από μηχανής θεός για να προκαλέσουν λαϊκή αγανάκτηση, όποτε η εκάστοτε κυβέρνηση χρειάζεται να αποσπάσει την προσοχή του λαού από πολύ σοβαρότερα θέματα!

Με αυτό τον τρόπο, τα όποια επιβαρυντικά για την τσέπη του λαού μέτρα περνούν απαρατήρητα, χάρη σε δύο πολύτιμες βοήθειες: αυτή των «εργατοπατέρων» του συνδικαλιστικού κινήματος που ξεπουλιούνται για μια θέση στη Βουλή ή σε επιτροπές με παχυλούς μισθούς κι

αυτή των μεγαλοδημοσιογράφων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους στρέφοντας την κοινή γνώμη σε άλλα πράγματα, μακριά από τα προβλήματα!

Η κατάληξη είναι γνωστή σε όλους. Οι «πάτρονές» μας της Ε.Ε. και του ΔΝΤ βρήκαν τα πρόσωπα που χρειάζονταν για να ολοκληρώσουν το σχέδιο καταστροφής της Ελλάδας:

Τις κρίσιμες ώρες που όλο και πλησιάζουν, η Ελλάδα έχει πρωθυπουργό ένα ...; φάντασμα! Ο Κώστας Καραμανλής δεν υπάρχει πουθενά κι όχι επειδή δεν μπορεί, αλλά προφανώς επειδή γνωρίζει την κατάληξη που επιφυλάσσει το σχέδιο σε βάρος της χώρας και δεν θέλει να συμμετάσχει!

Ο διάδοχός του Γιώργος Παπανδρέου ξέρει κι αυτός τι θα ακολουθήσει, αλλά προτιμά να πει ψέματα στον λαό γιατί θέλει να παίξει τον ρόλο που τάχθηκε να παίξει ...; Η Ελλάδα πρέπει να καταρρεύσει, να κυλιστεί στη λάσπη «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»!

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει κι αυτός τον δικό του ρόλο στο «παιχνίδι» ...; Ως τώρα, το κόμμα του μόνο ως «αξιωματική ...; συμπολίτευση» μπορεί να χαρακτηριστεί. Ξέρει ότι θα είναι ο επόμενος και περιμένει, πιθανότατα για να αποτελειώσει όσα ξεκίνησαν οι προηγούμενοι!

Τώρα, που το σχέδιο πλησιάζει ραγδαία προς την ολοκλήρωσή του και η εξαγγελία των μέτρων έχει παγώσει τους πάντες, κανείς δεν φαίνεται να αντιδρά ...; Στο εξής η Ελλάδα θα είναι μια φτωχή χώρα και οι κάτοικοί της θα δουλεύουν ακατάπαυστα ώσπου να ξεψυχήσουν. Στην ουσία, θα έχουν χάσει αυτό που ήθελε ο Κίσινγκερ: το χαμόγελό τους! Άραγε, πέτυχαν τον σκοπό τους αυτοί που επιβουλεύονται τον Ελληνισμό;

Τέλος;Έχουμε βέβαια ‘αυτά’ που γράψαμε περί

Μεντβέγιεφ, αλλά έχουμε και τα άλλα. Ποιος ξέρει; Ιδού.

Ο Μεντβέντεφ απέστειλε λουλούδια στον Αγ. Νεκτάριο με τον Μητροπολίτη Βεροίας 11.11.2010

Εκπλήσσει ευχάριστα η Ρωσική ηγεσία με την ειλικρινά θετική στάση της υπέρ του Ορθόδοξου Χριστιανισμού και κυρίως της ενότητάς του...

Εμβρόντητη έμεινε αντιπροσωπεία από Έλληνες ιεράρχες από τα θερμά λόγια στήριξης ανώτατων αξιωματούχων της Ρωσίας για την Ελλάδα, τα οποία υποσχέθηκαν να μετατραπούν σε πράξεις εφ' όσον το ζητήσουμε...

Αποκλειστικό –

Ένα μπουκέτο λουλούδια απέστειλε χθες Δευτέρα, 8 Νοεμβρίου 2010 προς τιμήν του Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ. Ντιμίτρι Μεντβέντεφ.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της «Romfea.gr» ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, μετέβη χθες στη Μόσχα αυθημερόν μετά από πρόσκληση του κ. Μεντβέντεφ.

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας ζήτησε από τον Μητροπολίτη Βεροίας λόγω της ονομαστικής του εορτής (παλαιό εορτολόγιο) να προσκυνήσει τμήμα λειψάνου του Αγίου Δημητρίου, το οποίο ο κ. Παντελεήμονας είχε μεταφέρει το 2009 στην Ρωσία.

Κατά την αναχώρηση του ο Μητροπολίτης Βεροίας ενημέρωσε τον Πρόεδρο της Ρωσίας, ότι σήμερα θα παραστεί στους εορτασμούς του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα. Αμέσως ο κ. Μεντβέντεφ έδωσε εντολή να δώσουν στον Μητροπολίτη ένα μπουκέτο λουλούδια για να τα προσφέρει προς τιμήν του Αγίου, έναν άγιο τον οποίο ευλαβείται πολύ ο Ρωσικός λαός.

Τέλος, ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κατά την διάρκεια του εσπερινού χθες στην Αίγινα παρέδωσε στον οικείο μητροπολίτη Ύδρας κ. Εφραίμ τα λουλούδια του κ. Μεντβέντεφ μεταφέροντας και τα χαιρετίσματα του.

Νεότερη ενημέρωση από την Ι.Μ. ΒεροίαςΚατόπιν προσκλήσεως του Ρώσου Πρόεδρου κ.

Ντμίτρι Μεντβέντεφ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τον επισκέφθηκε τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου ημέρας της εορτής του με το παλαιό ημερολόγιο- στην πρεδρική κατοικία στη Μόσχα.

Στην συνάντηση ήταν παρόν και ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος. Αρχικά εψάλη παράκληση του Αγίου Δημητρίου στο παρεκκλήσιο του Αγ. Δημητρίου που βρίσκεται στην προεδρική κατοικία και ο Πρόεδρος μαζί με τη σύζυγό του και τα μέλη της οικογενείας του προσκύνησαν τεμάχιο ιερού λειψάνου που μετέφερε ο Σεβασμιώτατος.

Στη συνέχεια παρετέθη γεύμα από το Ρώσο Πρόεδρο ο οποίος στην προσφώνησή του ευχαρίστησε θερμά τον Σεβασμιώτατο που γιά δεύτερη φορά βρίσκεται κοντά του την ημέρα της εορτής του και του προσφέρει τη δυνατότητα να προσκυνήσει το ιερό λείψανο του προστάτη Αγίου του.

Ακόμη είπε ότι όταν επισκεφθεί την Ελλάδα θα προσπαθήσει να έρθει και εκείνος στη Βέροια και να προσκυνήσει το Βήμα του Αποστόλου Παύλου.

Ο Σεβασμιώτατος στην αντιφώνησή του ευχαρίστησε τον Πρόεδρο για την τιμητική πρόσκληση να τον δεχτεί στην προεδρική κατοικία και του ευχήθηκε κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο του, ενώ δεν παρέλειψε να του υπενθυμίσει τις δύσκολες στιγμές που περνάει η Ελλάδα και να τον παρακαλέσει να βοηθήσει, με τον τρόπο που εκείνος γνωρίζει, να ξεπεραστούν το γρηγορότερο τα προβλήματα.

Ακόμη ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον Αγιώτατο Πατριάρχη κ. Κύριλλο για την αποστολή κάθε χρόνο εκπροσώπου Αρχιερέα στα ΠΑΥΛΕΙΑ.

Μετά το τέλος της συνάντησης ο Σεβασμιώτατος αναχώρησε για Αθήνα και από εκεί για την Αίγινα προκειμένου να λάβει μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου Νεκταρίου, προσκεκλημένος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ύδρας κ. Εφραίμ.

*Κι αν αυτό είναι ‘θαύμα’, να ένα πιο θαυμαστό

θαύμα που μόλις μου ήρθε με ημέηλ 11/11/2010. Είναι δυνατον δηλαδή ο Άγιος Νεκτάριος ΝΑ ΒΛΕΠΗ τέτοια και να μην ανοίγουν τα μάτια του; Μια φίλη μου γράφη τα παρακάτω, που της κοινοποίησε ο γυιός της, φοιτητης:

[…] Ο Νεκτάριος πήγε στη γιορτή του Αγίου του στην Αίγινα, στη νονά του. Συμμετείχε σε όλη την αγρυπνία στι ιερό, και φυσικά είδε και προσκύνησε την ανοικτή λάρνακα του Αγίου που βρίσκεται δίπλα στο ιερό (του μεγάλου ναού). Το πρόσωπο του Αγίου από το λείψανο, είναι καλυμμένο με ασήμι, με τα μάτια κλειστά, όπως εκοιμήθη, ξαπλωμένο.

Μάτια δεν φαινόντουσαν. Όμως κάποια κυρία που πήγε να προσκυνήσει με πολλή ευλάβεια, και Κύριος οίδε για ποιό λόγο, είδε τα μάτια του Αγίου να ανοίγουν, και παρόλο που σάστισε είχε την ετοιμότητα να τραβήξει μιά φωτογραφία με το κινητό της. Η εν λόγω φωτογραφία επισυνάπτεται εδώ.