(27 лістапада [ст. ст. 14 лістапада]

1903, в. Сакоўцы Слонімскага

павету Гарадзенскай губэрні, цяпер

Івацэвіцкі раён Берасьцейскай

вобласьці — 22 жніўня 1978, Менск)

— беларускі паэт, празаік, публіцыст,

крытык. Псэўданімы П. Гайдук,Зьвястун, П. Зьвястун.

Ляўрэат Літаратурнай прэміі імя Якуба Коласа (1964) за раман«Серадзібор». Заслужаны дзеяч культуры БССР (1968).Узнагароджаны ордэнамі Кастрычніцкай Рэвалюцыі, Дружбы народаў,двума ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сьцягу, ордэнам «Знак Пашаны» імэдалямі.

Беларускі пісьменнік-краязнаўца, журналіст.У рэспубліканскім друку выступіў у 1946 г.

Першы верш апублікаваў у 1949 г. (брэсцкаяабласная газета «Заря»).

Аўтар вершаваных казак «Казка зялёнайдубровы» (1960), «Перапёлачка» (1979), кнігпрозы «Ты пайшла ў сонца» (1973), «Мудраяцялушка» (1976), «Там, дзе жыве Юлька» (1978),«Жаваранак над полем» (1985), «Зямля бацькоўнашых» (1988), «Пад высокім сонцам» (1988),«Дарогамі надзеі і трывог» (1989).

У 1992 годзе за кнігу «Зямля бацькоў нашых»Яраслаў Пархута атрымаў Дзяржаўную прэміюБеларусі імя Кастуся Каліноўскага.

Нарадзіўся ў 1948 годзе ў в. ЗаполлеІвацэвіцкага раёна, там і жыве. У 1966 годзезакончыў Косаўскую сярэднюю школу і паступіўна філалагічны факультэт Брэсцкага педінстытута.Пасля службы ў Савецкай Арміі вярнуўся ўродную вёску, дзе працаваў настаўнікам спачаткуфізкультуры, пасля беларускай мовы і літаратуры.Празаік. Краязнаўца, фалькларыст, мовазнаўца,улюбёны ў родную зямлю. Шмат што з напісанагаім яшчэ чакае сваёй публікацыі. Многіяэтнаграфічныя работы Алеся Зайкі увайшлі ўвыдадзеныя кнігі аб раёне, артыкулы па даўнім інядаўнім гістарычным мінулым раёна пастаяннадрукуюцца ў раённай газеце, з цікавасцюсустракаюцца чытачамі.

Мастацкая проза Алеся Зайкі прасякнута шчырай любоўю да роднай зямлі, дасваіх землякоў, напоўнена непадробным захапленнем духоўным багаццембеларускага народа, прыгажосцю свайго краю.

Нарадзіўся 30 студзеня 1947 года ўвёсцы Альшаны, што наПружаншчыне.

Скончыў 11 классаў Ліноўскайсярэдняй школы, філалагічныфакультэт Брэсцкага педінстытута імяА.С. Пушкіна. Сваё працоўнае жыццёамаль на чатыры дзесяцігоддзі звязаўз рэдакцыяй раённай газеты“Кастрычнік” – “Івацэвіцкі веснік”.Журналіст, паэт-сатырык. Член ГА“Беларускі саюз журналістаў”, членсаюза пісьменнікаў Беларусі. Аўтарзборнікаў сатыры і гумару “Залатытавар”, “Свій метад”, “Далей адграху”.

Нарадзілася ў вёсцы Амяльная ў 1948 годзе.Закончыла Коланскую сярэднюю школу.Працавала на цагельным заводзе«Амяльная», касірам-кантралёрам накінаўстаноўцы «Амяльная». Апошнія 20 гадоўпрацуе сацыяльным работнікам у вёскахАмяльная і Глінная.

У поўных глыбокага лірызму вершах ТаццяныКуратнік адчуваецца непарушная повязьпаэтычнага радка з народнай музыкай, зфальклорам, з традыцыяй і абрадавыміспевамі. Шчырасць пачуццяў у ствараемыхвобразах кранае сваёй чысціней, жаночайпранікненасцю, мацярынскай любоўю.

Нездарма многія з яе вершаў адразу леглі намузыку розных мастацкіх калектываў у раёне іза яго межамі.

Аўтар слоў гімна г. Івацэвічы.

Нарадзілася у г. Свярдлоўску.Дзяцінства і школьныя гадыпрайшлі ў г. Брэсце. Паслявучобы ў Полацкім ляснымтэхнікуме была накіраваная напрацу ў Івацэвіцкі лясгас. З 1988года працавала майстрам лесу ўАрлянскім лясніцтве.З 1994 года стала пісаць на

беларускай мове.Вершы і замалёўкі друкаваліся

ў “Лясной газеце”, у абласнойгазеце “Заря”, у часопісах“Гаспадыня”, і “Алеся”.

Нарадзіўся ў 1963 годзе ў в. Магіліцы Івацэвіцкагараёна. Пасля заканчэння 10 класаў Магіліцкайшколы атрымаў цяжкую траўму пазваночніка і з тагочасу прыкаваны да ложка.Здолеў перамагчы свой боль і адчай. Самастойна

навучыўся маляваць, трымаючы спачатку алоўкі, апотым пэндзлі зубамі. Асвоіў тэхніку работы алеем.Выставы карцін Анатоля Галушкі праходзілі ў

райцэнтры, у Брэсце, Мінску. Анатоль прыняты ўсусветную арганізацыю мастакоў-інвалідаў.

Дай, Божа, быць шчаслівым тым, што маю.Дай, Божа, аддаваць, а не прасіць.Усмешкі слодыч, горыч слёз прымаю.Дай, Божа, злосці ў сэрцы не насіць.

Вершы і прозу пачаў пісаць нядаўна. Чытачы адразу ж ацанілі грунтоўнуюспеласць паэтычных радкоў, адмысловасць пабудовы вершаў, іх глыбокуюфіласафічнасць.Вершы Анатоля Галушкі друкаваліся ў раёнцы, у газеце “Звязда”,

рэспубліканскім штотыднёвіку “ЛіМ”.

На гародзе ў МатроныПад акном цвілі піёны.А ў Язэпкавай Ларысы –Распусціліся ірысы.

Плыве над садам дух мядовы: – Дзе тыя фарбы, словы ўзяць?Не хопіць колераў і мовы,Каб водар спелы перадаць.

Нарадзіўся ў 1963 годзе у п. ВосаваРагачоўскага раёна на Гомельшчыне. Закончыўу Мінску Вышэйшы каледж сувязі, працаваўмайстрам у вучылішчы у г. Балхаш (Казахстан).Пасля службы ў войску – наладчык на«Інтэграле» у г. Мінску, потым пераязджае ўІвацэвічы, дзе працаваў напрыборабудаўнічым заводзе рабочым,інжынерам-тэхнолагам. З 1997 года працуе ўраённай газеце «ІВ»: карэспандэнтам,загадчыкам аддзела, адказным сакратаром.Піша прозу. У 2002 годзе у выдавецтве

“Юнацтва” выйшла кніга для падлеткаў“Пастка на рыцара”, у 2010 годзе ў РВУ«Літаратура і мастацтва» выйшла другая кніга«Урокі першага кахання». У рэспубліканскімперыядычным друку друкаваліся аповесці,апавяданні.Лаўрэат літаратурнай прэміі Брэсцкага

аблвыканкама імя У. Калесніка.Член Саюза пісьменнікаў Беларусі, член ГА

«Беларускі саюз журналістаў».