Η Ρουμπίνη, Ραραού στο καλλιτεχνικό, παιδί της επαρχίας, μεγαλωμένη μέσα στη φτώχεια και την δυστυχία, ορφανή από πατέρα και κόρη "δοσίλογης", μας εξολογείται την ιστορία της, όπως την βλέπει μέσα από την δική της αγνή ματιά, μέσα από έναν διαρκή μονόλογο (ή μήπως παραλήρημα;) που δεν χωρίζεται σε κεφάλαια, ούτε και τηρεί πάντα την σωστή χρονολογική σειρά. Είναι η διαταραγμένη ιστορία μιας αλλοπρόσαλλης Ελλάδας, η οποία διά της παράξενης αφηγήτριας ξαναπαίρνει χρώμα και αποκαλύπτεται υπό μια παράδοξη όσο και πρόσφορη σε συμπεράσματα οπτική γωνία.
