ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΑΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ Κ.Κ.Ε

ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΦΥΑΔΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΟΤΣΚΙΣΜΟΥ

1940-1047

Ε Κ Δ Ο Σ Ε ΙΣ Τ Ο Υ Λ Α Ο Υ

ΘΕΜΑΤΑ TQN ΔΙΑΛΕΞΕΟΝ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ:

1. Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ Ε Λ Λ Α Δ Α Σ ΚΑΙ ΤΑΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

2. Λ Α ΪΚ Η ΔΗΜ ΟΚΡΑΤΙΑ ”Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΔΗΜ ΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ Ε Λ Λ Α Δ Α

3. Ο ΧΑΡΑΚ ΤΗ ΡΑΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕ­Μ Ο Υ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ

4. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΡΟΤΣΚΙΣΜΟΣ. Κ.Κ.Ε. ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ5. ΑΡΧΕΙΟΜΑΡΞΙΣΜΟΣ. Κ .Κ .Ε . ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

ΤΟ Β Ι Β Λ ΙΟ ΑΥΤΟ ΑΝ ΑΤ ΪΙΙΟ Θ Η ΚΚ

Α110 ΤΗΝ ΕΚΔΟ ΣΗ β Κ Ο Μ Μ Ο ΥΝ ΙΣΤ ΙΚ Η Κ Π ΙΘ Β ϋ Ρ Η Σ Η 1

ΑΘΗΝΑ 1947 Γ ΙΑ . Α Ο Γ Α Ρ Ια £ΜΟ TQN ΕΚ Δ Ο λ Ιϋ Ν

β Δ Κ Δ Ο ϋ Κ ΙΣ ΤΟΥ ΛΑ Ο Υ* Χ Α Ρ ΙΛ Α Ο Υ T P IK O Y 1 J1 31

Τ Η Λ · 6 0 8 ΙΘ Θ

ΠΡΟΛΟΓΟΙΎστερα άπό πρόταση τοϋ K .K .E . γίναν μέσα στόν Όχτώβρη, τό

Νοέμβρη καί τό Δεκέμβρη, τού περασμένου χρόνου πέντε διαλέξεις - συζητήσεις μέ τις τρεις παραφυάδες του έλληνικοϋ τροτσκισμού, δηλα­δή μέ τό Κ .Δ .Κ.Ε. (Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα ‘Ελλάδας), τή Δ.Ε.Π. (Διεθνή 'Επαναστατική Πρωτοπορεία), και τό Κ .Α .Κ .Ε. (Κομ- μουνιστι-κό 'Λρχειομαρξιοτικό Κόμμα ’Ελλάδας).

Οί πιό πάνω διαλέξεις-συζητήσεις γίναν μέ πλήρη δημοκρατική Ισότητα καί σύμφωνα μέ τούς δρους ποϋ δριζαν τρία ειδικά ουμφωνη· τικά πού ύπ&γ ράφτη καν άνάμεσα οιό Κ.Κ.Ε. καί τήν κάθε μιά Art" τις mo πάνω τροτσκιστικές παραφυάδες. “ Ενας άπ’ τούς δρους πού υπήρ­χαν καί στά τρία αύτά συμφωνητικά ήταν νά έκδόθούν σέ ειδική μπρο­σούρα τά κείμενα άπ’ τούς λόγους πού έκφώνησαν τόσο οί όμιλητές του Κ .Κ .Ε . δσο καί οί τροτοκιοτές, καί τά κείμενα άπ' τούς λόγους πού δημοσιεύονται, έχουν έλεγχθεΐ, σχετικά μέ την άκρ-ίβεια τους, τέσο άπό τόν άντιπρόσωπο τού Κ .Κ .Ε. δσο καί άπό Αντιπροσώπους των -.ρ»- ών τροτσκιστικών παραφυάδων.

Σ ' έχτέλεση τού πιό πάνω δρου βγαίνει ή μπροσούρα αύτή, πού περιέχει τά συμφωνητικά πού υπογράφτηκαν, τά κείμενα άπ’ τούς λό­γους πού έκφωνήθηκαν — κΓ ύστερα άπ’ τόν Ελεγχό πούγινε γιά τήν άκρίβειά τους — καί τά πραχτικά γιά τις ψηφοφορίες, πού άκαλού- θηοαν τήν κάθε διάλεξη * συζήτηση. Μιά παράλειψη παρουσιάζεται στήν τέταρτη διάλεξη - συζήτηση. Τό συμφωνητικό, τό σχετικό μέ ττ> διάλε­ξη αύτή καί ό λόγος τού κλεισίματος τοϋ όμιλητή της Δ.Ε.Π. δεν δη­μοσιεύονται. Ή άνωμαλία αύτή όφείλεται στ* δτι τά δυό αύτά κείμενα στάλθηκαν άπ’ τή Δ.Ε.Π. μ’ δλο πού ζητήθηκαν έπανειλημμένα, δταν είχε προχωρήσει πιά ή έκτύπωση τού βιβλίου πέρα άπ' τό 8ο nrro- γραφικό κι’ έτσι έγινε άδύνατο νά συυπεριληφΟούν στή μπροσούρα αύτή.

Έχτύς άπ' τήν έκδοση αύτή, πού περιλαμβάνει τά κείμενα κι* άπ* τις πέντε διαλέξεις - συζητήσεις κυκλοφοροϋν καί δυό άλλες. *Η πρώτη άπ’ τό Κ.Δ.Κ.Ε. πού περιλαβαίνει τά κείμενα άπ* τις τρεις πρώτες δια­λέξεις - συζητήσεις. Καί ή δεύτερη άπ’ τό Κ Α .Κ .Ε. μέ τά κείμενα τής 5ης διάλεξης - συζήτησης. Μόνο συνεπώς στή μπροσούρα πού έκδίδει τό Κ.Κ.Ε. περιλαμβάνονται καί οι πέντε διαλέξεις - συζητήσεις, καί είναι αύταπόδειχτο τό μεγαλύτερο ένδιαφέρον ποϋχει γι* αύτό ή Εκδοση τοϋ Κ. Κ. Ε.

Πρέπει νά ύπογραμμιστεί ωστόσο άπ* τήν άρχή, οτι ή σημασία τής μπροσούρας αυτής ξεπερνάει άσφαλώς τά πλαίσια των διάφορων άνά-

μεσα στο Κ .Κ .Ε. απ’ τή μιά καί τίς τρστσκιστικές παεραφυάδες άτι" τήν Αλλη πού ή έπιρροή τους μέσα στό έργατικό καί τό λα:κό-προοδεΐΛΐκο γενικώτερα κίνημά μας είναι άσή μάντη καί τείνει νά έκμηδενιστεί.

Τή σημασία τούτης τής Εκδοσης 6 Αναγνώστης μπορεί πρώτα· πρώτα νά τήν καταλύει άπ’ τήν άπλή άπαρίθμηση των θεμάτων μέ τά όποια άσχολήθηκαν οί πέντ= διαλέξεις - συζητήσεις. Γά θέματα αύτά ήταν κατά σειρά τ* άκόλουθα: α ') Ή έσωαερική κατάσταση τής Ε λ ­λάδας καί τά καθήκοντα της έργατικής τάξης. 6 ') Λάίκή Δημοκρατία

Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία στήν Ελλάδα; γ ' ) Ό χαρα- χτήΓας του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου καί τά καθήκοντα των κομ μουνιστών. δ ' ) Ελληνικός τροτσκισμός, Κ .Κ .Ε. καί έργατική τάξη κ<τί Ο Άρχειομαρξισμός — Κ .Κ .Ε. καί έργατική τάξη. “ Ετσι ό άναγνώ· στης της μττοοσούρας αύτης θά βρει, έκτός άπό τά στοιχεία, τά σχε- τικά μέ τήν ιστορία, τή «οράση* καί τό ρόλο τοΰ έλληνικοϋ τροτσκι­σμοί, καί τις άπόψεις τοΰ Κ .Κ .Ε., (δηλ. τού πρώτου κόμματος τής χώ­ρας μας, άπ* τήν άποψη της σύγχρονης πολιτικής έπιρ’ροής καί τοΰ ρόλου του), — πάνω στό δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο καί τή συμμετο­χή τΠζ χωράς μας σ’ αύτόν, πάνω στήν τρέχουσα πολιτική κατάσταση «ου τόπου καί τά καθήκοντα τήςέργατικης τάξης καί τέλος τις άπό- ψεις τοΰ Κ .Κ .Ε. σχετικά μέ τό χαραχτήρα καί τή μορφή τής άμεσης κοινωνικής μεταβολής πού ή σύγχρονη κατάσταση της χωράς μας βάνει γιά λύση.

Έχτός όμως άπ' τήν πάρα πέρα γνωριμία τού άναγνώστη της μπροσούρας αύτης. μέ τις άπόψεις καί τις θέσεις τοΰ Κ.Κ .Ε. πάνω στά πιό πάνω σημαντικώτατα -πολιτικά θέματα, ή σημασία της έπε χτείνεται καί σέ όρισμένοος άλλους τομείς:· Π ρ ώ τ ο : θά βοηθήσει τόν κάθε άναγνώστη άγωνιστή τής έργατικής τάξης καί του λαού μας νά όξύνει τό έπαναστατικό του κριτήριο, νά ζυγίζει καλύτερα άττ’ δ,τι -̂ 6κανε στό παρελθόν κάθε τι πού άκούει ή πού διαβάζει, νά μήν έπη ρεαζετα, άπ’ τά φουσκωμένα λόγια ή τις χτυπητές ύπερεπαναστατικές φράσεις, νά ψάχνει καί νά βρίσκε· τί κρύβεται κάτω άπ’ τά τέτο<<α λό για ή1 τις τέτοιες φράσεις, νά όξυνει, μ* £να λόγο. πάρα πέρα τήν έπα γρύπνησή του όχι μονάχα πρός τά δεξιά, μά καί πρός τ' «άριστερά». 'Έτσι ή φουσκωμένη καί γιομάτη άττό «ύπερεπαναστατικότητα* τροτσκι οτική καί άρχειομσρξιοτική φράση, πού ύπάρχει άφθονη στούς δημο- σ,ευόμενους λόγους δλων των τροτοκιστών όμιλητών, θάχει νά τόν ώφελήοει ξεχωριστά. Κι* άπ’ τήν πλευρά αύτή τό κομμουνιστικό μέλος καί ο οπαδός τοΰ Κ .Κ .Ε. θά πρέπει νά διαβάσει μέ προσοχή όχι μο υάχα τούς Αίνους τ&ν κομματικών όμιλητών ιιά καί τούς λόγους των όμιλητών των τροτσκ·στικών παραφυάδων, νά βάλει στόν έαυτό του τό καθήκον ό ίδιος, ν* άποκαλύψει τό τί κρύβεται, τό τί σκΜίο! έπιδιω- κονται κάτω άπ’ τήν κάθε τροτσκιστική θέση ή κάτω άπ’ ιήν κάσ·: τ/τοτσκιστική «.κοιτική» γιά τό Κ.Κ.Ε., γιά τις Λα κές δημοκρατίες ή γιά τήν Ε Σ Σ Δ . νά διαπιστώσει πώς ό τροτσκισμός κατορθώνει νά ουνδι-σζει πιό έπαναοτοττικές φράσεις («πάλη γιά τή διχτατοοία τού προλεταριάτου», «πάλη γιά μιά σοβιετική Ελλάδα*' ‘'ττάλη κατά τοΰ (μτίΟιαλιστικοϋ πολέμου» κλπ.) μέ τήν έξυπηρέτηση τής φασιστικής ά» τΐδρασης.

Δ γ j χ ε ρ ο: θά βοηθήσει τόν άγωνιστή τοΟ λαοΟ μ α ς νά προ­ωθήσω πάρα πέρα τή γνώση του γιά τήν ούσία του μαρξισμοί? · λενινι­σμό·" γ j τήν ούσία τής μαρξιστικής - λενινιστικής πολιτικής, καθώς καί γιά »ή ζωντανή δημιουργική της έφαρμογή σιίς έλλην.κές συνθή­κες άπ’ το Κ.Κ.Ε.. Καί θά τόν βοηθήσει καί σ* αύτό, γιατί, ά.,ριδώς στ) ιιπροσούρα αυτή, άντιπαρατίθενται συνεχώς οί ζωντανές, δημιουρ­

II

γικές, γιά τό .Ιργατικό καί λαϊκό κίνημα, &κ6ψεις καί θίγεις τού Κ .Κ .Ε. στά τελευταία καί τά τρέχοντα διεθνή καί έθνικά προβλήματα μέ τις, χώρια άπ* τ* άλλα, άπονε κρωμένες, τυποποιημένες, άποξενωμένκ άπ* τή ζωή (ένώ ή τελευταία βρίσκεται a t μίαν άδιάκσπΐ} ρση, ροή πού βάνει δλο καί νέα προβλήματα γιά λύση). «άπόψεις» των τροτσκι- οτικών παραφυάδων. Ετσι 6 αναγνώστης - άγωνιστής της μπροσούρας αύτης θά καταλάβει άκόμα καλύτερα, δτι ή πολιτική γενικά καί ειδι­κά ή μαρξιστική - λενινιστική πολιτική ένός- Κ.Κ, δέν είναι μιά ρε­τσέτα, καί κάτι τό γιά πάντα δοσμένο, μά ζωντανή καθοδήγηση γιά δράση. Τ ρ ί τ ο: θα τον βοηθήσει νά καταλάβει καλύτερα, δτι τό κα θήκον τού κάθε άγωνιστή συνίσταται — άν θέλει Λ δράση του νά είνο» αποδοτική, γόνιμη, ώφίλιμη— στό νά γνωρίζει κάθε φορά τήν άληθινή γύρω του πραγματικότητα καί νά βρίσκει τις πραγματικές, κάθε φορα προοδοπικές τάσεις τής έζέλιξής της. Άκόμα, δτι όφείλει νά έπιδιώκει μέ βάση τά παραπάνω, νά έξασφαλίζει κάθε φορά τό πλατύτερα δυνα τό μέτωπο προόδου, νά πλαταίνει τή συμμορία της έργατικής τάξης μέ τά άλλα τά έργαζόμενα στρώματα τού πληθυσμού. Νά μή φοβάται τέλος τούς συμβιβασμούς, δταν οΐ συμβιβασμοί αύτοί ώφελούν, ύπη ρετοϋν, προωθούν τό λαϊκό κίνημα καί άπομονώνουν τις δυνάμεις της’ κοινωνικής άντίδρασης, μ' απεναντίας νά κατανοήσει τήν άναγκσαότητα- τέτοιων συμβιβασμών καί νά μάθει νά τούς έφαρμόζει πραχτικά στό περιβάλλον του. Καί τ έ τ α ρ τ ο : θά τόν βοηθήσει νά ξεχωρίσει τήν άληθινή κριτική των λαθών τοΰ κινήματος, τήν κριτική πού ώφελεϊ δσο τίποτ’ ά>νλο στήν πρόοδο καί τό άνέβασμα τού κινήματος, άπ’ τή δή θ&ν κριτική, πού σκοπός της είναι νά σπέρνει τή σύγχυση, τήν άμφι- βολία, τήν άποσύνθεση στις έπαναστατικές γραμμές καί νά ύπηρετεΐ τήν άντίδραση, τό φασισμό. Τήν «κριτική* αυτή πού γίνεται κάτω άπ' τή μάσκα ένός δ ή θ Γ ν ένδίαφέροντος γιά τό κίνημα, ή γιά μιά δήθεν απαλλαγή τοΰ κινήματος άπ' τόν κα'ροοκοπισμό, ή γιά ϊνα δήθεν ξε- καΟάρκμά του άπ' τούς καιροσκόπους, ή γιά τή δήθεν άποκατάσταση τού μαρξισμού, κλπ. κλπ.

«ίΕιδικώτερα κατά τό διάβασμα των λόγων των τράτο κιστών ομι­

λητών θά πρέπει νά προσεχτούν τ' άκόλουθα σημεία:Π ρ ώ τ ο : Οί τροτσκιστές όμιλητές δέ μπόρεσαν νά παρουσιά­

σουν τήν παραμικρή έπαναστατική δράση, μ' δλο πού έμφανίζουν τις Οργανώσεις τους σάν τις ϋπο&ίιγματικές έπαναστατικές όργανώσεις καί τό Κ.Κ.Ε. σάν κόμμα καιροσκόπικό ή ξένο πρός τήν 'Ελλάδα, προ&- χτορεϊο τού •'Έπιτροπάτου των Εξωτερικών τής Ε Σ Σ Δ» κλπ. 'Απ’ τούς τροτσκιστές όμιλητές, μονάχα ό άρχειομαρξιστής Ποντικής μίλησε γιά δράση στούς άναπήρους, στούς άρτεργάτες, στούς έμποροϋπαλλή- λους, στούς τσανκαράδες τής Αθήνας, καί στήν έποχή της ’Εθνικής Αντίστασης γιά οργάνωση... τού αντάρτικου κινήματος τών Καλυ­βιών άπό τόν άρχειομαρξιστή 'Αναστασίου κλπ. Στήν περίπτωση δμως αύτή, πρόκειται γιά άνύπαρχτη δράσΐ| ή γιά καθαρά άντεπαναστατικί, δράση, πού ό όμιλητής τοΰ Κ,Α.Κ.Ε., με άρχειομαρξιστική θρασύτητα, π ι̂οσπάθησε νά τήν παοουσιάοει οάν έπαναστατική δράση, γιά νά δη­μιουργήσει έντύπωση στούς νέους συντρόφους πού δέν ίζησαν τήν ιστο­ρία τού έπαΛ3·στατικοϋ μας κινήματος. “ Ετσι, π.χ. τό κίνημα των άνα- πήρων, πού κα^δηγούνκχν άπ’ τούς Άρχείους, τή μόνη έπαναστατική δράση πού σημείωσε στήν άρχή του, καί προτού έκδηλω«ΐ ή διαλυτική ίπίδραση τοΰ άρχειομαρξισμού μέσα σ' αύτό, ήταν ή κατάληψη τοΰ συνοικισμοί) τού Κουντουριώτη στά 1923. “ Ομως τόκε ό άρχειομαρξι- ομός κάτω άπ’ τήν καθοδήγηση τού Γζουλάτι, άποκήρυξε την πράξη

III

έκείνη τών αναπήρων σάν αναρχική καί σύγχρονα σάν έγκληματικη, γιοττί μπορούσε νά απο καλύψει την ύπαρξη τοΰ ’Αρχείου, ποΰταν κλει­σμένο τότε στά μασωνικά συνωμοτικά του τρίσβαθα! Κατοπινά ή δρά­ση τής άρχειομαρξιστικής Συνομοσπονδίας τών ‘Αναπήρων περιορί­στηκε στό... νά έξασφαλίσει στ' άρχειομαρξιστικά άναπηριχά στελέχη περίπτερα σέ κεντρικά μέρη, γιά νά λόσουν... στ’ όνο ια τής έπανάστα- σης τό οικονομικό τους πρό6λημ<χ. Στους άρτεργάτες. στούς έμπορο- Οπάλληλους, στους τσαγκαρόδες. ή <έπαναστατική* δράση τοϋ αρχείο- μαρξισμού ήταν τέτοια, ώστε δταν οί έργάτες και οί υπάλληλο» στους κλάιδους αυτούς άκούνε γιά άρχειομαρξισπκή καθοδήγηση νά φύγουν μακρυά. Τέλος, ή δράση τοΰ άρχειο μαρξιστή Αναστασίου στό άντάρτικο ήταν τό σαμποτάζ σ' όφελος ιών καταχτητών, μιάς στρατιω­τικής ένέργειας γιά τήν όποία τοΰ έξασφαλίστηκαν δλα τα τεχνικά μέσα. Γιά τό σαμποτάζ αύτό τοϋ Κινήματος τής ’Αντίστασης καταδικά­στηκε σέ θάνατο άπό άνταρτοδικεΐα.

’Απ' τά πάρα πάνω δμως βγαίνει καί τό πρώτο συμπέρασμα σχε­τικά μέ τόν ελληνικό τροτσκισμό δλων τών άποχρώσεων, δηλ. δη οΐ έλληνικές τροτσκιστικές παραφυάδες δέ μπορούν νάχουν τήν παρα.ιι- κρή σχέση μέ τό μαρξισμό * λενινισμό, ότι άπεναντίας άποτελοϋν τήν Λρνησή του. γιατί τό πρώτο χαραχτηριστικό μιας έπαναστατικής μαρ­ξιστικής - λενινιστικής όργάνωσης είναι νά ηγείται τής πάλης τοϋ προ­λεταριάτου καί τών συμμάχων του, κι’ 6 έλληνικός τροτσκισμός otu 27 *αί στά 20 χρόνια ύπαρξής του, δχι μονάχα δέν £χει νά -παρουσιά­σει καμμιά τέτοια ήγεσία. μ’ απεναντίας -πάντα, τή μόνι} δράσή -πού σημείωσε, ήτοίν ή καταπολέμηση τής αληθινής ήγεσίας της εργατικής μας τάξης και τοΰ λαοΰ μας.

Δ ε ύ τ ε ρ ο : 01 ομιλητές καί τών τρ·.ών τροτσκιοτικών παραφυ­άδων δείξαν γι' άλλη μιά φορα. δτ» ό έλληνικός τροτσκισμός ούδέτο· τε άσχοληθηκε ι«έ τή μελέτη της ‘Ελλάδας κι* άπέφευγαν οί ίδιοι ν' άσχοληθοϋν στούς λόγους τους συγκεκριμένα με τό νεοελληνικό πρό­βλημα, μέ τή συγκεκριμένη έλληνική προτγματικότητα. Κι* οώτό δεν ε*ναι τυχαίο. Λύτό γίνεται γιατί μονάχα έτσι ό έλληνικός τροτσκισμός μπορεϊ νά χρησιμοποιεί τή μαρξιστική φράση ένάντια στό έργατικό κί­νημα. “Ομως έτσι οι τροτσκιστικές παραφυάδες δείξαν πώς είναι όρ- γανώσεις ξένες ττρός τό έλληνικό έργατικό καί λαϊκό κίνημα, ακριβέ­στερα, δτι είνα', πραχτορεΐα ξένων Δυνάμεων πού μοναδικός λόγος ύπαρξής τους είναι ή καταπολέμηση τοϋ Κ .Κ .Ε. άπ’ t ‘ «άριστερά». " Ε ­τσι, δταν ό όμιλητής τοϋ άρχειομαρξίστικοϋ άγγΑικοϋ προτχτορεϊου μιλάει γιά τό Κ .Κ .Ε . σάν σοβιετικό πραχτορεΐο, δέν κάν€ΐ τίποτ* ά*·λο παρά νά έφοιρμόζει τή λαϊκή παροιμία, πού λέει, δτι «φωνάζει ό κλέ­φτης γιά νά σωπάσει ό νοικοκύρης»,

Τ ρ ί τ ο σημείο πού θά πρέπει νά προσεχτεί είναι οί κακοήθεις διαστρεβλώσεις τής αληθινής '.ιστορίας τού εργατικού κινήματος τής χώρας μας πού κάνει ό τροτσκισμός, γιά νά στηρίζει τό άντεπαναστα- τικό του λαθρεμπόριο άνάμεσα στούς νέους άγωνιστές, πού δέν ξαΐρουν τήν άληθιν ι̂ ιστορία τού έργατικοΟ μας κινήματος. Μερικά παραδείγ­ματα άπ* τούς λόγους τών τροτσκιστών ομιλητών πού δείχνουν τις κα­κοήθεις αύτές διαστρεβλώσεις:

Π ρ ώ τ ο π α ρ ά δ ε ι γ μ α : Σύμφωνα μέ τόν πρώτο όμιΛητή τού Κ Λ .Κ .Ε. στήν 1η διάλεξη - συζήτηση δέν είναι ή ένοπλη άγγλική δεκεμ­βριανή επέμβαση και ή ύπεροχή τού άνώτερου άγγλικοϋ όπλισμοΰ πού ίνέτρεψε τή λαϊκή δημοκρατική άνέλιξη τής μετοπτελευθέρωτικής Έλ- λόίδας. μά «ή ήγεσία τοΰ Κ.Κ Ε. πού κατείχε τήν έξουσϊα σιήν 'Ε λ ­λάδα καί τήν παράδωσε στοΰς Έλληνες καπιταλιστές καί στούς αυνε-

IV

ταίρους *ο·'. πάτρωνες τους “Αγγλους». Λο>ικό συμπέρασμα της «έπα- ναστατκής» αύτής κριτικής: Γ·ά τή σημερινή κατάσταση στήν 'Ελλάδα 6<iv c'V9<1vovtc.i οί “Αγγλο·, μά ή ήγεσια του Κ .Κ .Ε. πού ώς τόσο βρέ­θηκε έιτ- κεφαλής τής Δεκεμβριανής άντίστασης, άντίστασης πού τήν πολέμη«7α\ ώς τόσο οΐ τροτοκιστές κοτί πού οκοιτός της ήταν άκριβώς η ·>τόρσ-:>-τ,οη των λα-κοδημοκρατικών καταχτήσεων του Κινήματος τής *Αντί(τα^;ης. Δ α ύ τ ε ρ ο π α ρ ά δ ε ι γ μ α : Σύμφωνα μέ τήν τροτσκί- στρ'-α όμ /.ήτρια Πουλιοπαύλου, (πού κατηγόρησε τις δυό άλλες Tpor-^'.στικές παραφυάδες, ότι κάνουν κρΐ"ίΤκή γρηάς γεροντοκόρης) γιο ι>·, σημερινή κατάσταση τήν εύθύνη τή φέρνουν οί "Αγγλοι, πού με τήν έΐΌπΛή τους έπέμβαση τήν προκάλεσαν, μά ή ήγεσία του Κ .Κ .Ε. πού-rccv λιγώτερο προβλεπτική καί μέ λιγώτερο φωτισμένη ( ! Μ ) ταξική συνείδηση άπό τή φωτισμένη ιμπεριαλιστική ήγεσία τής ντόπιας άντίδρα- σης' Χτυπάτε λοιπόν τήν. ήλίθια αύτή ηγεσία του Κ .Κ .Ε. πού αύτή τά φ-.α;£Λ. Σύμφωνα μέ τήν 'δια όμιλήτρια ή σημερίνή ίπίσης νεοφα- σισ--ή κόλαση δέ βαρύνει τούς Άγγλους πού τήν έπέ&αλαν καί τή δαΓν„3οΙ·ν μά *εΐναι ή όδυνηρή απόδειξη τού όππορτουνιστικού χαρα- χτήί>χ τί·ς πολιτικής των ήγετών τού Κ.Κ.Ε.>. Χτυπάτε λοιπόν καί πά*ι όχι ,μονάχα τήν ήΜΘ'.α μ« και Οήν όππορτουνιστική καθοδήγηση τυΰ K .r '.E .’ Ακόμα τό Κ.Κ.Ε. Εχει άπαρνηθεΐ «τήν μεγαλοφυέστερη άκο- κάλυνη δλων των αιώνων ·... <αήν πάλή των τάξεων»! κι* αύτό όταν άπ" τά 19! 8 ώς τά σήμερα δεν υπάρχει άγώνας, κάποιας σημασίας, άπ’ τήν τλευρά της έργατικής τάξης και των άλλο>ν έργαζομένων στρω­μάτων toC πληθυσμού πού νά μήν καθοδηγήθηκε άπ’ τό Κ .Κ .Ε. κλπ. κλπ Καί ή κριτική αύτή δέν είναι... «κριτική γρηάς γεροντοκόρης» και γιά τήν τρίτη ιροτοκιστ'κή παραφυάδα τή Δ.Ε.Π., χαραχτηρισμο πού ό όμιλήτρια της Δ.Ε.Π. τόν έδωσε γιά τις δυό άλλες τροτσκιστι· κές όρ>ανώσεις ! Τ ρ ί τ ο π α ρ ά δ ε ι γ μ α : Σύμφωνα μέ τόν όμι- ? ητη τού Κ.Α.Κ.Ε. Πυντίκη: α ') Τό Κ .Κ .Ε. δέν £χει μαρξιστικές άρ- χες. $ ') Δέν εχει δημοκρατία στό έσωτερικό του καί γ ' ) Ή πολιτική τοΟ Κ .Κ .Ε. «δέν είναι άπόρροια της πολιτικοοικονομικής προτ/μοτπκότη· τας 'ου έλληνικοϋ καπιταλισμού, άλλά τοΟ ρόλου του σάν πράχτορα της σταλινικής έξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας». Τό πρώτο πράγμα πού θάχε κανένας νά παρατηρήσει και μέ τήν τρίτη αύτή «κριτική;· εϊνοα, δτ τίποτα τό χειρότερο δέν £χει λεχτεΐ σέ βάρος τοΟ Κ .Κ .Ε. άπο τετοους <μαρξιστές» οάν τούς κ.κ. Τρούμαν, Τσώρτσιλ κι’ άπ* τούς δικούς μας παρόμοιους -μαρξιστές» oocv τούς κ.κ. Κουλουμβάκη, Ζέρ βα. Ποσιανδρέου, Τσαλδάρη κλπ. Κι’ άπ* τήν πλευρά αύτή είναι χα­ρακτηριστικό τό πώς ό πράχτορας. ό λακές φροντίζει νάναι πάντα του­λάχιστο ατό ύψος" των άφεντικών του, κι’ όταν κοβκτπολεμάει μ’ δλα τά μέσα τό χειρότερο έχθρό των άφεντικών του. Καί πού στήριζε ό άρχ^.ομαρξιστής Ποντίκης τό «συμπυκνωμένο» του αύτό... «κοττηγορη πήρ»θ/. ενάντια στό Κ .Κ .Ε.; Μερικές «άποδείξεις* άξίζουν ν’ άναφερ- θού·.· κοχ Οΐόν πρόλογο. Π ρ ώ τ η « ά π ό δ τ ι ξ η » : Τό Κ .Κ .Ε . £γινε •ττοαχτορεΐο» τής Ε Σ Σ Δ .: «Άπό τήν έποχή πού άρχισε νά θριαμβεύει ή θ»:ωρία τού «Σοσκχλισμοΰ σέ μιά μόνη χώρα». Τό νά ύπερασπίζεσαι δμως τή χώρα στήν όποία «θριαμβεύει», κοσά τόν Ιδιο τόν ΠοντΙκη, ή θεωρία του σοσ.αλισμοΰ, (δηλ. στήν όποία προτγμοΕτοποιεϊται ό σοσια- λιβμός. γιατί αύτό σημαίνει θρίαμβος τής θεωρίας τού σοσιαλισμού). τό να τήν υπερασπίζεσαι άπ’ τις έπιθέσείς τών ιμπεριολιπτών. είναι *πως φαίνεται άπό.... μοτρξιστική πλευρά «έγκλημα», καί γι' αύτό γί­νεσαι. νπραχτορεΐο» της χώρας τού σοσιαλισμού, κι* άντίθετα τό νά πολεμάς τή χώρα τού σοσιαλισμού, ro νά συναγωνίζεσαι τόν Τρούμαν, τόν Τσώρτσιλ καί τούς δικούς' σου Κουλουμβάκηδες στήν καταΐτολέ-

μηση καί τήν κατασυκοφάντησή της, είναι... *μ<χρξιστικό> καθήκον!1 Κ»’ otgcv κάνεις όλ’ αυτά, πού κάνουν οί Τρούμαν, οΐ Τσώρτσιλ κι οϊ Κουλουμδάκηδες, δέν είσαι έσύ πού τά κάνεις πραχτορεϊο, λακές ιοί» ξένου καί τοΰ δικού σου Ιμπεριαλισμού, παρά είναι ιό Κ .Κ .Ε. {«ο* πάντα ύπ£ρασπίζει καί θά υπερασπίζει, άκριόώς γ ατί είναι μαρξιστικό κόμμα, μαϊζί μέ τήν ’Ελλάδα καί κάθι. σοσιαλιστική χώρα άπ’ τις έπι- θίοεις τών ιμπεριαλιστών) πραχιορεΐο τού σταλινισμού. Δ ε ύ τ ε ρ η « ά π ό δ ε ι ξ η » : Τό Κ .Κ .Ε. είναι «πραχτορεΐο* τής Ε Σ Σ Δ . , κατά ιό άληθινό άρχειομαρξιστικό άγγλικό πραχτορεϊο, y ia u *ταν ύπήρχε ή Κ. Δ. δεχόμασταν σάν μαρξιστές, τις αποφάσεις τού διεθνούς μαρξι­στικού Επιτελείου της έργατικής τάξης, στη λήψη τών ύποίον καί μείς συμμετείχαμε, άποφάσεις. πού, ή όρθότητά τους. χίλιες φυρίς επικυρώ­θηκε άπ’ τήν Ιδια τήν έξέλιξη. Γ ρ ί τ η «άπό δε ιξη>: Γιά μιά περίο­δο, δταν υπήρχε μακεδονική ίβνότητα καί στό σημερινά βορειοδυτικό τμήμα τής Μακεδονίας, ήταν σωστό καί έπιβεβλημίνο τό σύνθημα τής « Ενιαίας καί άνεξάρτητης Μακεδονίας». Τό Κόμμα μας, δέ θάταν Κομ­μουνιστικά Κόρμσ. αν τότε δέν δέχονταν καί -δέν ύπεράσπφ τό σύνθη­μα αύτό. Τό σύνθημα αύτό άκόμα χτυπούσε τότε χώρια από τ* άλλα »οι τόν άγώνα «ών Βουλγάρων κομιτατζήδων, πού οάν όργανα τού Βουλ γάρικου κεφαλαίου προσπαθούσαν, κάτω άπό τό σύνθημα τής «αΟπονό* μησης τής Μακεδονίας-, νά προσαρτήσουν δλα τά μέρη τής Μcoa {«ανί­ας. πού κατσικούνταν κατά πλειοψηφία άπό’ τή μακεδονική έθνοτητα, στη Με,γάλη Βουλγαρία τών βούλγαρων φασιστών καί κομιτατζήδων. “Ομως πο.ά ήταν σχετικά ή θέση τού άρχειομαρξιστή όμιλητή Ποντι­κή; ’Αρνήθηκε άπλούστατα 8τι ύπήρχε ποτέ μακεδονική έθνοτητα στή σημερινή έλληνική βορειοδυτική Μακεδονία, πράγμα πού μονάχα ή άντί δράση καί τό Γενικό ‘Επιτελείο τού Στρατού, τού οποίου τότε ήταν όργανο ό ’Αρχείομαρξισμός, τό άρνοΰνταν καί δήλωνε ότι τό Κομμά μας άκολούθησε τήν πολιτική σύτή στό Μακεδονικό άπό τά 1924 ΰκ τσ 1931 γιατί ήταν.... προτχτορείο*τών ΒουλγΛρων κομητατζήδων καί τού σταλινικού έπιτροπάτου τών Έξιωτερ«κών! | | Τ έ τ α ρ τ η άπόδειξη Ή διατήρηση ταξικών συνδικάτων όξω άπό τή Γ .Σ .Ε .Ε ., ή ίδρυση τού Πεν­ταμελούς Γραφείου στά 1928 καί τής Ένωτικής Γενικής Συνομοσπονδίατ τών ’Εργατών στά 1929 έπι&λήθηκε άπό τή διαοπαστική πολιτική πκ* •-«κολούθΓ,σοτν όρισμένοι άπό τούς ρ*^>ορμιστί.ς ήγέτες, πού μέ τή tva τής Παγκαλικής διχτατορίας κ<χτέ\αβ<χν τήν Γ-Σ.Ε.Ε. Επιβλήθηκε ά­κόμα άτιό τήν άνάγκη να συντονιστεί 6 άγώνας τής έργατικής τάξης στά κρίσιμα άπό τό 1928 καί πέρα χρόνια, τόσο γύρω στά καθημερινά της ζητήμοαα όσο καί γιά τήν έκ νέου άποκατάοταση τής συνδικαλι­στικής της ένότητας. Χάρη στήν ύπαρξη τής Ε .Γ .Σ .Ε . καί τών ταξ.κών συνδικάτων όργοτνώθηκοτν καί καθοδηγήθηκαν άπό τά 1929 ώς τά \ J j6 οί μεγάλειωδέστεροι ώς τά τότε συνδικαλιστικοί ότ,ώνες τής εργατικής μας τάξης. Χάρη στήν ύπαρξη τής Ε .Γ .Σ .Ε . ξαναποκαθίοτατσι στις nu- ραμονές τής 4ης Λύγούστου ή συνδικαλιστική ένότητα τού έλληνικοί προλεταριάτου. “Όμως τί μάς είπε ό άρχειομαρξιστής Ποντικής. ’Ομο­λόγησε 6τι ό τροτσκιστικός άρχειομαρξιομός κοττοπχοΛί.μησε τά ταξικά συνδικάτα καί τήν Ε .Γ .Σ .Ε . γ·.οττί ή δημιουργία τους ήΐυν τό άποτΜε- oj»a... τής ίξαλλης γραμμής τής Κ.Δ καί τού Κ .Κ .Ε. τών έξάλλων διαπιστώσεων γιά τρίτη περίοδο! καί τέλος τής ’ιδιότητας τού Κ.Κ-Ε. οάν πραχτορείου τής Ε Σ Σ Δ . Άκόμα ότι στον άγώνααύτόν σκ· τώθηκαν καί οί άρχειομαρξιστές Γεωργοπαπαδάτος καί Λαδάς. Τά μάνα τ*ού δέν είπε. ήταν: α ' ) ότι οί Γεωργοποσκχδάτος καί Λαδάς σκστώί*)- καν γιατί τις έπιθέσος τους κατά τών ταξικών συνδικάτων τΙς κάν*» μί φαλτσέτες καί ή φαλτσίτα ίχει δυό άκρες, καί 6 ) ότι μονάδα ή

VI

αντίδραση, τής όποίας ό άρχειομαρξισμός ήταν πάντα όργανο, σκεπα­σμένο μέ άριστερές φράσεις είχε συνιφέρον νά καταπολεμήσει τά ταξι­κά συν&κάτα κλπ. κλπ.

Σκοπός της τετοιας «κριτικής» των τροτσκιστικών παραφυάδων etvcn συνεπώς νά κλονίσουν στούς καινούριους άγωνιστές, που δέν ξαί- ροw άκόμα τήν άληθινή Ιστορία τοΰ έργατικού μας κινήματος, τήν πί­στη τους στό κίνημά μας. νά φέρουν τή σύγχυση στις γραμμές τοΰ άρι- «Γ^ρου γενικά κινήμο^ος κι' £τσι νά ύπηρετησουν άπ* τ’ «άριστερΛ» τή διεθνή κοη ντόπια άνπίδραση, τό φασισμό.

Τ έ τ α ο το σημείο πού θά πρέπει, νά προσεχτεί είναι οΐ κακοή- 3^.ς διαστρεβλώσεις πού κάνουν οί τρο»τσκιστικές παραφυάδες καί οΐ έκπρόσωποί τους σχετικά μέ τήν άληθινή Ιστορία τού διεθνούς έργα- τικοΰ κινήματος (δπως π.χ. σχετικά με τό ρόλο τού Τρότσκυ κλπ.) καί* λυσσασμένη προσπάθειά τους νά λερώσουν νά βρωμίσουν,—γερνώντας ο.τι κακοηθέστερο ίχει λεχτεί άπ' τους χειρότερους φασίστες,— τήν ■πρώτη χώρα τού σοσιαλισμού καί τις χώρες τής λα:κής δημοκρατίας. Κι’ άπ’ τήν πλευρά αύτή θά πρέπει νά προσεχτεί τό φαινόμενο δτι δσο αυξάνει ή έπιθετικότητα του Ιμπεριαλισμού ένάντια στήν Ε Σ Σ Δ καί ής Λαϊκές Δημοκρατίες, τόσο κι’ έντείνεται ή κατασυκοφάντησή τους

τΙς τρστοκιστικές παρΑρυάδες. θά πρέπει έπίσης νά προσεχτεί ή χαραχτ»|ριστική σύμπτωση των «έπιχεφη^ιάτων» τόσο π.£. τού Τρώρ- τσιλ. των δικών μας τών ^οναρχοφασιστων, τελκυταία του Τρούμαν μέ τ(ς τροτσκιστικές παραφυάδες. "Εισι π.χ. τό κύριο «έπιχείρημα* των ιμπεριαλιστών στή σταυροφορία τους που ξεσηκώνουν ένάντια στήν Ε Σ Σ Δ καί τις λαϊκές δημοκρατίες, είναι ή Οπαζη δήθεν «δλοκληρω- τικών» καθεστώτων σ' άναιτκχράιθεση μέ τά «δημοκρατικά* καθεστώτα της Δύσης. Τό κύριο «Επιχείρημα» όμως και τών τροτσκιστικών π<χρα- φυάΦων ένάντια στήν Ε Σ Σ Δ καί τις λαϊκές δημοκρατίε.ς είναι δτι τό- οο στήν Ε Σ Σ Δ δσο καί στίς λαϊκές δημοκρατίες έχουμε «όλοκληρω- τικά» καθεστώτα, « κατάργηση» τής δημοκρατίας κλπ. κλπ.

"Ετσι μέ δάση τΑ μελέτη τών λόγων τών Ιδιων τών τροτσκκττών ό*τ.λητών, εΓμαστε βέβαιοι, πώς ό άνοέγνώστης της μπροσούρας αύτης, —φτάνει μονάχα νά μήν είναι δηλητηριασμένος &π' τήν άντίδραση ή τόν τροτσκισμό— θά βγάλει τό όριστικό του συμπέρασιια σχετ<κά μέ τόν τροτσκισμό. Καί τό συμπέρασμά του αύτό δέ μπορεΤ νάνοι άλλο παρά δτι 6 έλληνικός τροτσκισμός, σύμφωνα μέ τήν όμολογία καί της τρίτης τροτσκιστικής παραφυάδας, τής Δ.Ε.Π., ύπήρξε καί είναι πραχτορεϊο πάλης της διρθνους καί ντόπιους άντίδρασης ένάντια σιό Κ.Κ .Ε., πρα­κτορείο πού σκεπάζεται μέ άριστερή μαρξιστικόφανή φράση.

"Αν δμως άπό τΙς άνοιχτές συζητήσεις μέ δλες τις παραφυάδες τού έλΑηνικού τροτσκισμού, δείχτηκε πεντακάθαρα δτι δλες τους είναι πρα- χτορεϊα της ντόπιας καί ξένης άντίδρασης. σκεπασμένα μέ άριστερές φράσεις, καί μέ υοναδ-κό λόγο Οταρξης τήν πάλη μ’ δλα τ * μέσα ένάν- τια στό έργαττκό μας κίνημα καί πρώτ* dm’ δλα τά Κ .Κ .Ε. δμως δεί­χτηκε σύγχρονα καί κάτι άλλο: Πρόβαλε σ* δλο του τόν ήρωϊσμό, σ* ολη του τήν αύτοΛχϊία, σ' δλη του τήν ζωντάνια, σ’ δλη του τήν άληθι- νή καί δημιουργική του έπαναστατικότητα τό Κ .Κ .Ε . πού αύτό ίχει έν- τολή νά πολεμάει ό τροτσκισμός. Πρόβαλε άκόμα ή άσύγκριτη Επα­ναστατική δημιουργικότητα τού σταλινισμού καί τής Ε Σ Σ Δ πού έπίσης μέ λύσσα πολεμάει ό έλληνικός τροτσκισμός, τμήμα τοΰ δ εΟνούς τροτσ- κ·χτμού. Πρόβαλε τέλος ή ρώμη καί τό μεγαλείο τών νέων λαϊκών δη­μοκρατιών πού κΓ αύτές μέ τήν Ιδια άντε-τανακττατι κή λύσσα τις πολε- Ρ& ϊλ ό /τόπιος καί διεθνής τροτσκισμός.

VII

Και ή ουγκριστ) αύτή μιτροατά ατούς ίδιους τούς ώς ~ά τελευταία οπαδούς τών διαφόρων παραφυάδων τοΰ έλληνικοΟ τροτσκισμού, υπήρ­ξε συντριπτική γιά τόν έλΧηνικό τροτσκισμό. Οί συζητήσεις αύτές ουνε- τέλεοαν ώστε ό έλληνικός τροτσκισμός νά χάσει 6να 40-50 % άπό τούς ώς τά τότε έλάχιστους όπαδούς του, καί νά ξεσπάσει μιά νέα έο ο τερ»κή φραξιονιστική πάλη τόσο στόν άρχειομαρξιστικό οσο καί ατό λίκβιντχχριστικό τροτσκισμό.

Ό άκόλουθος πίνακας, μέ δάση τά πραχτικά των ψηφοφορ-.ών καί τών πέντε διαλέξεων μέ τούς τροτσκιστές. πpocχτικά ποΟχουν ΰποχραψεΐ κΓ άπό τά μέλη τών έφορευτικών έπιτροπών τών τροτσκιστικών παρα­φυάδων μιλεΐ εΰγλωττότερα άπό κάθε τι άλλο:

(!)

Ι9)ι·)ιβ Mr Κ .Λ .Κ .Ε . «7 3 » t Μ 3<sjΗ

?r«t 1*· — 73 Mj l *

W

»)ημ*! » 3ϊ·; *54 + 77 44X« ,

i;o tr.v — 131 31 4 >Iita

11)11>4Λ » *8» 111 St *00 •95 K5 Xi>l - 71 1* r - sf,

Μ ΐι μ>· hit ν Ε Π . 30*» 3.-. t "Λ Η l i t « I - SI 1, - 1 :C7

ιγ·)ι ι Μ* Μ. Κ .Α .Κ .Ε SN t 11141» ΤΛ9 19» - *3 i t 11 2 a

IS0X + J l l l J llU ) Ηώΐ - .1»* loelll^ 4*7

(1 ) 0 J φτίφο* δηλαόό πού δόθακο*/ στ 6 Κ .Κ .Ε . α έ βάθη τόν πιό n e w πί­νακα άπό άκροαπές ηοΰρβσν μ ε τρο’ΟΚ'σΐικ^ς ίτροοκλΛοβ,ς ά - ε ρ χ ^ α γ»ά τ«~ itM t* 0«οΛΑζ*εις o t 264. Ex c ru οά p t τούς τρο*σκιστ*ς σ ίς πέντε διαλεΑβις π α ρ ο υ ο *ά ‘.το; βΤ| Λ3βον 1613. ’Απ' αυ ους όρος διαφορετικό rtoOcwrro ηον παρακαλοΟ£π(χιν β&ΐαν λινωτερα άπο 50 % y i a r i τ ις τρςίς αοώτε-ς π .χ. C iaN e- ζ*»ς Γ·\ς nopaxotoO ft’voar/ οί όπαδοί *5ύ Κ Δ Κ Ε, πού Λτον o l 10*ο· «οί <ri~ 3 6:uAifjE/z. Ετοι καί ck τρβίς ' ροτσκιστίκΑς παραφυάδες παρουοίοοαν fcvc μό-

vouM άπαβΟν δχι πορ<χηά»ω άτχ) 300 . 900 τό ποΛύ. ‘An’ θ ΰ » ϋ ς 373 (1613— 1240^373) ©βΰγιου. χωρίς νά φπ$[σουν. Ελναι λογικό νά ΰπο0*3ηυυε άτι κι «δώ t v a 50 % ·ουλάχΛ«ο δπλοδΛ 180 . 190 <ρ€ι>γτη/ν ά ο ο γ ο η τ ε υ υ κ * δ εν φηφΜουν. Ά π ό τους 1240 Λ τού*; 700 . 800 πού άποΤε\=ϋν η ρ α γ μ ο τ ^ βισ- φοροτικά πρόοωπα «col πτύ φημίζουν 389 β<>ν φη»;ζουν τΛ ν τρ©-σκισΐική γραρμΑ χο* 108 plxuouv λει^ό^ δηλαβΛ σιΛιολσ 497, Ά π ’ αετούς 250 . 300 τουλάχιοτο Ασατ/ δα φ χ^ετ κά πρόοωπα. Ε ο ό ’ο ν ύποοτπο(ζουμε 6*ι βπ6 800 - 900 τό πολύ πρόσωπα πού έςχραν a l TpoTcr-ojrrucfcq nopopw ^&cc cT-ς n e v e &*αλί<*·ις δ *ν τους »μ*Γ\·αν στρ τ*λος πιότ©?Όι άπό 350 - 400 + <800. 9 0 0 )_ (Ι8 0 - 190 πού «ρβνγουν>-<250 - 300 rroii 6fcv νηφίζουν Λ ρ)χτ*Λ>.· λ «υ . χ ό ) "=360 - 400) τό πϊΛύ-οολΰ ώ ηοδό. εΤμ<*οτ* μ ίοα οτά πράρατα. r « c * ictJ^Ar.if; 6 τροτσκισμός fcxaoc t v ο 40 . 50 % άηό κείΜ3υς Γ»:>ύφ*ρ«. Α«> ό ax.Vfc-rc φητϊνεται κ«* άν ουγκρ[Γ-ο\ΛΛ τό οννολο τ&ν προσκλήσεων £ά0η-

VIII

l· x. ή έπιθανάτια κρίση του τροτσκισμού συνεχίζεται κι* £πεκα dot’ tls συζητήσεις πηΟγιναν μέ to Κ Κ Ε κι* όχι λί>ο απ’ άφορμή τι<ί ουζητ-γπ..ς αυτές. Εκτός άπ’ τή διάσπαση μέσα στό 'Αρχείο πού πα- ρουστβοιηκε. δπως |*ά φεϊ ό άναγνώστης κατά τή σχετική δ.άλεζη · συ­ζήτησή yjt τόν άρχΗόμβροισμό, έκτός άτι’ τή ΔΕΓΙ πού τροτσκιστική κι" αύτή ό^'/άνωση, ^©Λεμάει τις δυό άλλες τροτοκιστικές -παραφυάδες νέα κρίση ςέσπαοκ, ϋστερα άτι’ τις διαλέγεις · συζητήσεις στό ΚΔΚΕ . Δέν εΐνα άσκοπο νά δοθούνε άπ’ τόν πρόλογο αυτό μερικοί άπ* τούς χα- ραχτΓ,ρ-.σμούς πού έπιρρίπτουν άμοιβαϊα οί ηγέτες τοΰ Κ Δ Κ Ε καθώς καί οί χαραχτηρισμοί τους γιά τό ίδιο τό ΚΔΚΕ . Οί χαραχτηρισμοί αύτοί ε;ιαι παρμένοι έπί λέξει άπ’ τό: <·Δελτίο τοΰ Κ Δ Κ Ε (4η Διε­θνής). όργανο έοωκομματικής συζήτησης καί κριτικής, Χρόνος Λ , Άρ .θ 2 Φλεβάρης 1947».

Έ-σι ό Α. Στίνας. βαρύ πυροβολικό καί άπ' τούς πρωτεργάτες τού έλληνικοΰ τροτοκιαμοΰ, όμιλητής στή δεύτερη διάλεξη - συζήτηση, σέ ώρΛοο του στό πιό πάνω «Δελτίο» μέ τόν τίτλο: »Γιατί πρέπει να ουγκ\ηθε:. Ικτατο συνίδριο» γράφει: «Πρώτ* άπ* ολα πρέπει νά γίνουν γνωστές στά μέλη καί ο* booυς παρακολουθούν τό κίνημά μας, ο( αύ· θα;ρεσίες καί οΐ παραβάσεις τοΰ καταστατικού άπ' τήν πλεοψηφία της Κ .Ε .ί τού ΚΔΚΕ . ‘Όμως ό Στίνας μίλησε γ*ά τό.... αυταρχικό καθε­στώς μέσα στό Κ Κ Ε καί τή δημοκρατία που βασιλεύει στό τροτσκιστι- κό ατροττόπεδο. Ποιό κάτω βάνει τό έρώτημα: «Μπορεΐ νά ύπάρξει Κόμ­μα μέ τήν όποιαδήποτε Εννοια όταν ή Κ.Ε. παραβιάζει τό καταστατι­κό;» Ασφαλώς κάθε σταλινικός θά συμφωνήσει τή φορά αύτή μέ τό Στίνα καί μέ τό συμπέρασμα που βγαίνει: "Οτι τό Κ Δ Κ Ε δέ μπορεϊ νά ύπάρ^ε ,

Πάρα κάτω: «Αύτοί οί σύντροφοι (Σημ . Δηλαδή τά μέλη τής ττλει- ονηφϊας τής Κ .Ε. τού Κ Δ Κ Ε ) προέρχονται είτε άπό άνεύΟ-·νους φιλο­λογικούς κύκλους, είτε άπό τό παλιό Αρχείο». Σ έ συνέχεια: *... Απ’ τό t-Λοποιητικό · Συνέδριο τό κίνημα τής 4ης Διεθνούς σιήν ’Ελλάδα έχει άπστελματωθεΐ. ’Εκτός άπό τή βδομαδιάτ'κη έκδοση τής'έφημερί­δας, τίποτε άλλο δέν δείχνει δτι ύπάρχει στήν ‘Ελλάδα 2να τεταρτοδιε- θνιστνκό Κόμμα. Ποτέ καμμιά πολιτική όμάδα καί στις πιό δυσμενείς γιά τό κίνημά μας συνθήκες δέν είχε φτάσει σ’ αύτό τό θλιβερό κατάν­τημα που παρουσιάζει σήμερα μέσα σέ τόσο έξαιρετικές πολιτικές κα­ταστάσεις τό ένοποιημένο Κόμμα... Παντού νέκρα, τέλμα, άδράνεια... Τό πιό άτ:ογοητευτικό καί τό πιό άποσυνθετικό ούμπτωμα αυτής τής κα­τάστασης είνε ό σορολοπιομός καί ή μακοριότητα τής διοίκησης. Καρφί δέν τής καίγεται.... Ή Συνδικαλιστική ’Επιτροπή άπό 6 μήνες «συζη­τάει καί <έπεξεργάζεται» £να «πρόγραμμα» δίχως άκόμα νά καταλή­γει σέ τίποτε. Μιά μορφωτική Επιτροπή πού είχε σχηματιστεί dm* τό Π.Γ. όέν κατόρθωσε ούτε σέ μιά συνεδρίαση ποτέ νά συνέλθει.... "Ετσι σήμερα μέσα σέ συνθήκες τόσο έξαιρετικά σοβαρές... τ ό Κ ό μ μ α δέν έχε ̂ καμμιά πολιτική γραμμή έπεξερ>ασμένη άπ* αύτό τό ίδιο... “ Ολη ή πολιτική τοΰ Κόμμοηος σήμερα καί στό σύνολό της καί στίς λετττομέρε.ές της άποτελεϊ μιά γοερή άπάρνηση τού προγράμματος τής

καν 6π’ τούς τρο ακι<τές, καί πού τ ' άΓΚκόμματά τους κρσ τΛβτκθν ιΛ ν e Jo c& J δηλαΟπ 1613 *αί τό σύνολο τών ψη^ων πού ηΛρο/ οί τροτσκκττίς στίς rtfc*"E φινροροο εχ;. OntatW 1 851. "Ληό -nVv n\eix>6 τβ ν άκροα w v ποΟρθαν μ * π »ο- κλόοεν; toO Κ Κ Ε καί πού κατά τθ 90 % Λοαν σε κ Μ διόλ^ ',η διαφορετικοί cO i* u <a a rs jX c i0D0 toT vc«jarw .e . OCre £r.ov όηαβό ού Κ Κ Ε 6π* κβ (\»υς πού ur»6peoav νό ικχραχΛλou iM ow ν Τις 3 α λίίχις . <7V<rmV3CiC ο ί τροτοκιστές -

ο 5 ί- λ ό \ φ ι ο ύ έ λ \ η ν ι κ : 0 ’ ρ ο τσ κ ισ μ ο ΰ , S i y n 6 p c o o v νά μ ε τ α π * ίο ο ν ν .

IX

4ης Διεθνούς. Στήν πολιτική του εΐν<τ. ενα κεντριστικό κατασκί:^-ασμα πολύ ψοφοδεές καί στη ΰδραση» του Ενας άκίνδυνος φυλσλονικός κύ­κλος... "Ετσι ή μακαριότητα καί ό σορο^οπισμός γίνονταν ο', χυριώτε- ρες άρετές τού Κόμματος της 4ης Διεθνούς . » Δηλαδή «σπαραξι καρδίως ώ,κτια -πράγματα* όπως θάλεγε κΓ ό Κλεόβουλος τής «’Ελεύθερης Έλ· λαδας», συμβαίνουν μέσα στό Κ Δ Κ Ε κ.’ ϋστερα άπό 20χρονη πολιτική ζωή. Κι" όμως ό Λ. Στίνας έξ όνόματος αυτού τού K A K t τού «σορολ·'- πιστικού κεντριατικού κατασκευάσματος::, όπως τόσο έπιγραμματικά τό χαραχτηρίζει, ζητούσε σάν όμιλητής στή 2η διάλεξη - συζήτηση. νά σώσει τό έργατικό μας κίνημα άπ’ τό.... «όππορτουνιστικό^ κλ-τ κλπ. Κ.Κ Ε.

"Ας δούμε όμως πώς μπαίνουν τά ζητήματα κι' άτ την πλευρά τής πλειοψηφίας τής Κ.Ε. τού Κ Δ Κ Ε σχετικά μέ τήν τάση Στινα. ττσύ όπως μαθαίνουμε άπ’ τό ϊδιο τό «Δελτίο τού ΚΔΚΕ> συγκέντρωσε τά1)3 των ύπογραφών τών μελών τού ΚΔΚΕ. Σ ' Ενα λοιπόν άρθρο τού Π.Γ. τής Κ.Ε. του Κ Δ Κ Ε κάτω άπ* τόν φαμφαρών:κο τίτλο καί πάρτε τήν άκτπνοή σας: «Πρός τΙς μάζες μέ τήν πολιτική τού Κόμματός μας κοά της Διε&ιούς μας! Γκχτί δέν πρέπει νά γίνει έκτακτο Συνέδριο. Ό ­χι λέσχη συζητήσεων άλλά κόμμα γιά τήν έπαναστοτική δράση!» συ­ναντάμε τούς έπίσης «σπαραξι καρδίως ώραίους χαρ<χχτηρισμούς γιά τόν κ. Α. Στίνα καί τήν τάση του: *...μιά νοσηρή ΑΝ Τ ΙΚΟ Μ Μ Α ΤΙΚΗ ΝΟ Ο ΤΡΟ Π ΙΑ καί Μ ΕΘΟ ΔΟ ΛΟ ΓΙΑ που τό Κόμμα μας κληρονόμησε μέ έκφραστή της τό σ. Στίνα καί μερικούς όπαδούς του», προπαγάνδιση τών ντεφαιτιστικών άπόψεων σέ όπαδούς τού Κόμματτος: » Στό στενό περιβάλλον λέμε τίς ίδ*αίτερες γνώμες μας:— οαμποτάζ στήν πραχτική δράση τού Κόμματος .. Τά πριν άπό τήν ’ενοποίηση φραξκ:\ιστ.κά συγ­κροτήματα σβήσανε —πρέπει νά σ6ύσουνε— φυσιολογικά μεσα στό Κόμμα, πού ή συγκρότησή του δημιουργεί μιάν άνώτερη πολιτική σύν­

θεση... (Σημ . Τό πώς.... σβύσανε οί «άντικομμοττικές νοοτροπίες καί μεθολογίες» καί «τά φραξιονιστικά συγκροτήματα:-, τό είδαμε στά πιό πάνω άποσπάσματα τού Στίνα. Σ έ συνέχεια ό Στίνας. -προσθέτει μιά άκόμη άντικομμοπική ένέργεια στή σειρά τών τόσων άλλων. Ό σ. αύτός όταν είναι μειοψηφία μέσα σ* Ενα κόμμα έπιδιώκει άκριβώς τή μπουλουκσποίησή του καί" μπάζει σ* αύτό τίς συνήθειες τών_«άνειΛύνων φωνολογικών κύκλων», 6tocv είναι στήν πλειοψηφία περνά στό άλλο άκρο: μονολιθική όμοιογένεια, γραφειόκροττική έπιβολή, διαγροεφές κλπ. ...ή μη&ενιστική κριτική τού σ. Στίνα... (Καί τέλος Ενα "Εκτακτο Συνέδριο πού τό ζητάει ό Στίνας καί μέσα στό όποιο φυσικά θά βγούν ϋστερα άπ* τόν τρικούβερτο καυγά πού άναψ*. άνάμεσα στούς τυχοδι- ώχτες ήγέτες τοΰ Κ Δ Κ Ε νά) ...Επιδεινώσει τήν κακή έσωτερική κατά­σταση τοΰ ΚΔΚΕ». Αύτός είναι ό έλλην.κός τροτσκισμός σύμφωνα μέ τά Ιδια τά γραπτά του καί σύμφωνα μ’ ό,τι θά δει ό άναγνώστης της μπροσούρας αύτης, στό άλληλοξεσκέπασμα πού κάνουν στούς λόγους τους οί τυχοδιώχτες λ<χκέδες τής άντίδρασης, πού ε!ναι καί ήγέτες τών παραφυάδων τού έλληνικού τροτσκισμού.

#Κι’ έπειδή παραβέσοίμε όρ«σμένα άποσπάσματα άπό δημοσιεύμοπα-

τού «Δελτίου τού Κ.Δ.Κ.Ε.» τού Φλεβάρη τοΰ 1947. δηλαδή ύστερα άπό τις διαλέξεις - συζητήσεις πού δημοσιεύονται έδώ, άξίζει νά παραθέ­σουμε κι' όρισμένα άλλα άποσπάσματα άπό τό Ιδιο «Δελτίο» κι* άπό Ενα «ιΣχέδιο θέσεων άπό τούς ο. Λ. καί Γ.» γιά <Τό νεσπΰρτιζάνικο κίνημα», δηλαδή γιά τό σημερινό Δημοκρατικό Στρατό. Νομίζουμε iht Kcd μονάχα ol προβοκατόρκες xod κακοήθεις αύτές θέσεις, -πού δέ διαφέρουν σέ τίποτα άπ’ τίς αντίστοιχες θέσεις τού Κύρου, είναι άρκε-

X

τές γιά νά δείξουν τό ρολο τοΰ λακέ της φασιστικής άντϊδρίχσης πού •παίζει ό τροτσκισμός. "Ετσι οΐ Βόρειες έπαρχίες της Ελλάδας είναι ■πεδία σύγκρουσης: «Τοΰ έλλι^νικοΰ άπ* τή μιά μεριά (Σημ .: Αύτό μπαίνει γιά σάλτσα) ...και του Σέρβικου και Βουλγάρ«κου ιμπεριαλι­σμού άπ’ τήν άλλη, πίσω άπ' τούς όποιους βρίσκονται ό Άγνλοσαξω- νικός Ιμπεριαλισμός καί ό Ρούσικος έπεχτατισμός.

Τό νεοαντάρτικο κίνημα διατρέχει έτσι τόν κίνδυνο νά γί­νει δργανο τών Ιμπεριαλιστικών σχεδίων τού Σέρβικου καί Βουλγά- ρικου καπιταλισμού και των έπεχτατικώγί.σχεδίων της Σοβιετικής γρα­φειοκρατίας.

Αύτό προσπαθούν νά τό πετύχουν μέ τή βοήθεια σέ δπλα πρός τούς άντόρτες καί μέ τούς σταλινικούς πράχτορες τής Σοβιετικής γραφειο­κρατίας πού κινητοποιούν μέσα στούς άνιάρτες». Καί πιό κάτω: «...Ή σεβιετικη γραφειοκρατία άφοΰ τό εκμεταλλευτεί (δηλ. co σημερινό αν­τάρτικο) και κερδίσει όρισμένα άνταλλάγματα (δ-.έξοδο οτό Αιγαίο, πλεονεχτήματα στά Στενά κλπ.) Οά τό ξεπουλήσει διά τών ντόπιων λα- κέδων της σταλινικών οί όποιοι πάλι θά κυττάξουν νά συμβιβαστούν μέ την Κυβέρνηση ιύπο:αδήπατε κΓ άν είνα1. αύτή)...» Καί ρωτάμε έχουν λεχτεΐ ποτέ χειρότερες κακοήθειες σέ βάρος τού σημερινού άντάρτικου σέ 6άρος τής πολιτικής τοΰ Κόμματός μας, σέ βάρος τής πολιτικής τής Ε Σ Σ Δ , άπ' τΙς πιό πάνω λυσσαλέες κραυγές, λυσσαλέων λακέδων τής ’.τόπιας καί διεθνούς άντίδρασης; ^.επερναν ή δχι οί λακέδες τών Κου- λουμβάκηδων. τών Κύρου, τών Τσώρτσιλ καί τών Τροΰμαν, σέ ταχτική συκοφαντίας τά Ιδια τά άφεντικά τους; ‘Ασφαλώς ναι! Καί £νας άπ’ τούτ τέτοιους λυσσαλέους λακέδες τής ντόπιας καί τής διεθνούς άντί* δράσης είναι κι* ό διεθνής καί ντόπιος τροτσκισμός, Λακές όμως πού κρύβεται κάτω άπ* τήν ύπερεπαναστατική φράση.

*9"Οταν τό Κ .Κ .Ε. πρότεινε νά γίνουν οί άνοιχτ«.ς συζητήσεις οί

τροτσκιστικές παραφυάδες διέδιδαν» δτ·. τό Κ .Κ .Ε. είχε κάνει τήν πρό­ταση μέ τήν πεποίθηση δτι οί παραφυάδες δέ θά δέχονταν τΙς συζητή­σεις αυτές, κι* δτι τό Κ .Κ .Ε. είχε... κοαατρομοκρατηθεϊ δταν οί «άρι- οτερές^ αυτές παραουάδες τής ντόπιας καί τής ξένης άντίδρασης δέχτη­καν τις συζητήσεις. "Ομως γι* άλλη μιά φορά τά γεγονότα κι* δχι τά λόγια, δεΐξαν ποιός είχε δίκιο. ΣτΙς συζητήσεις αύτές τό Κ .Κ .Ε, πρό­βαλε ο* δλο τό μεγαλείο τής 28χρονης δράσης του κΓ ό τροτσκισμός σ’ δλη τήν άντεπαναστατική καί γιομάτη χολή ύπαρξή του. Οί ύπερα- ριστερές του φράσεις κι* ο! συκοφαντίες δέν τόν σώσαν. Οί εργάτες ά- κροατές κρίνον. Καί ή έτυμηγορία τους ε!ναι δτι ό τροτσκισμός πρέπει ν' αντιμετωπίζεται σάν τό πραχτορεΐο τής ντόπιας καί της ξένης άντί­δρασης. ποΰναι σκεπασμένο μ* άριστερές φράσεις, γιά νά μπορεΐ καλύ­τερα νά παίζει τόν άντεπανασταπκό του ρόλο στό έργατικό μας κίνη­μα, καί νά υπηρετεί τή νέα κάθε φορά κατοχή. Κι* ?τσι θά πρέπει ν* άντιμετωπισθεΐ. Κι* άκόμα πιότερο δσο ή ένταση τής έπίθεσης τής διε­θνούς άντίδρασης, κι* ή νέα τέταρτη καί τελευταία κατοχή, έπιδάλλουν πιότερο άπό κάθε άλλη φορά τήν ένότητα τών μαρξιστικών - λενινιστ.- κών δυνάμεων στή χώρα μας.

Λ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

XI

ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟγιά τή διεξαγωγή των Διαλέξεων-Συζπτήοεων άνάμ€θα στό Κομμουνιστκό Κόμμα 'Ελλάδας (Κ. Κ. Ε.) καί τό Κομμουνιστικό Αιεθνιστικό Κόμμα ‘ Ελλάδος (Κ.Δ.Κ.Ε.)

(4" Διεθνής)Πά τήν καλύτερη διεξαγωγή Ίων συνδιαλέξεων πού συμφωνήθηκε

νά γίνουν άνάμεσα στό Κ .Κ .Ε. καί τό Κ.Δ.Κ.Ε. (4η Διεθνής) καθορί­ζονται οί -παρακάτω όροι πού έγιναν ά-ττοδεχτοί καί άττό τά δυό μέρη:

1) Σάν θέμα της -πρώτης συνδιάλεξης όρίζεται: «Ή έσωτερική κα­τάσταση της 'Ελλάδας καί τά καθήκοντα'της έργατικής τάξης».

2) Γιά τά θέματα τών διαλέξεων πού θά άκολουθήσουν 2η, 3η κλπ. θά γίνουν προτάσεις άπό τά δυό μέρη καί σέ περίπτωση διαφωνίας ή ιτροτεροαότητσ θά άποφασίζεται μέ κλήρωση.

3) Σχημοττίζεται όργανωτική έπιτροπή γιά τήν τεχνική προετοιμα­σία σύμφωνα .μέ τούς δρους τού σρμφωνητικού άπό ϊναν άντι πρόσω to κάθε κόμματος.

4) Ή συνδιάλεξη θά γίνει σέ μιά κεντρική αίθουσα ή θέατρο. ΣοΑ ήμέρα όρίζεται ή Κυριακή 22 Σεπτειιδρίου.

5) Ή συζήτηση θά διευθύνεται από κοινό προεδρείο μέ δυό μέλη 2να άπό κάθε κόμμα πού θά προεδρεύουν έτσι, ώστε νά είνοα προϊστά­μενος της συζήτησης τού άλλου κόμματος άπό έκεϊνο στό όποϊο άνήκει ό όμιλητής. Ή τήρηση της τάξης κατά τήν είσοδο, ίξοδο καί τή διάρ­κεια της σΐΛ'διάλεξίης θά γίνει Ιοΐότιμα καί ύπεύθυνα άπό τά δύο κόμ­ματα. Γιά τόν Τβιο σκοπό όρίζονται 10 έφοροι τάξης άπό κάθε κόμμα.

6) ‘Ομιλητές όρίζονται δυό άπό κάθε κόμμα ,μέ τά έξης χρονικά δρια όμιλίας: 30' γιά κάθε εισηγητή, 15' γιά τό δεύτερο ομιλητή κάθε. κόμματος, 20' γιά τό κλείσιμο της συζήτησης άπό κάθε είση- γητή.

'Επιτρέπονται 5 (πέντε) έρωτήσεις συνολικά στούς όμιλητές κάθε κόμματος, μέσα σέ δυό λεπτά γιά κάθε έρώτηση.

7) Πρώτος κάνει είσήγηση ό όμιλητής τού Κόμματος πού πρότει- νε τό θέμα, άκολουθεΐ ό εισηγητής τού άλλου κόμματος καί συνέχεια οί δεύτεροι όμιλητές. Κλείνει δέ τελευταίος 6 πρώτος εΙσηγητής πού άπαντά καί στά έ ρωτήματα μέσα στό χρονικό ΰρ*ο πού τοΟ άνήκει.

8) Τό άκροατήριο θά άποτελεσθεΐ άπό μέλη, όπαδούς ή άπ*ούς

έο/άτ-ς πού θά προσκληθούν άπό τά δυό κόμματα μέ ειδικές προσκλή* σ: ,ς· πού θά τυπωθούν'άπό τήν έτιιτροπή καί θά μοιραστούν υπεύθυνα άπό ιά δυο κόμματα.

9) 'Μ εισηγήσεις των δυ* κομμάτων καθώς και οί όμιλίες Οά κα τατεθοϋν έγγραφες στό ΠροΕυρε-ϊο. 01 έρωτήσεις και τά κλεισίμοαα θά έπιδιωχθΰ νά στενογραφηθοΰν. Τό υλικό αύτό ϋστερα άπό σχετικό ϋλεγχο γιά τήν· άκρίδεια θά παραδοθεϊ στήν όργανωτική έπιτροτή ■πού Ο' άναλάβει νά τό έκδώσει σέ είδική μπροσούρα γιά νά τεθεί σέ άνο.χτή κυκλοφορία. Οί τυχόν είσπράξεις θά διατεθούν άπό τήν όργα· νωτ.κή έπιτροπή γιά τά «ξοδα των διαλέξεων, μπροσούρας ή οπως άλλσιώς θά συμφωνοΟνταν.

10) Γά £ξοδα γιά τις προσκλήσεις, ένοίκιο θεάτρου, έκδοση μπρο­σούρας- καί δτχ άλλο χρειαστεί άναλοομβάνονται άπό μισά γιά κάθε Κόμμα. Τά άπαραίτητα ποσά μπαίνουν στη διάθεση της όργοαωτικής

11)01 άκροατές μπορούν νά έκφράσουν τή γνώμη τους στό τέλος της συνδιάλεξης πάνω στό ύπό συζήτηση θέμα, μέ μυστική ψηφοφορία, γραφοντας σ' ένα χαρτί τό Κόμμα μέ τις θέσεις του όποιου συμφωνούν καί ρίχνοντάς το σ' ειδική ψηφοδόχο στήν έξοδο της οτίθουσχς. Εφ ο ­ρευτική ‘Επιτροπή όρίζεται τετραμελής μέ δυό άντιπροσώπους άπό κάθε Κόμμα.

12) ‘Ύστερα άπό πρόταση τοΰ Κ.Δ.Κ.Ε. (4η Δι*θνής) γίνηκαν άτοδεκτά σάν 2ο καί 3ο θέματα τά παρακάτω.

— Λαϊκή Δημοκρατία ή Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία στήν

— Ό Πόλεμος τοΰ 1939—45, ή θέση των κομμουνιστών άπέναντ, σ’ αΰχόν καί ό κίνδυνος νέου πολέμου.

‘Αθήνα 15 τοΰ Σεππέμδρη 1946

έπιτροπή ς.

Ελλάδα.

Για τό Κ.Κ.Ε. Α Ρ Γ Υ Ρ Η Σ

Γιά τό Κ.Δ.Κ.Ε. (4η Διεθνής) Γ. Μ Α Σ Τ Ρ Ο Γ Ι Α Ν Ν Η Σ

2

'Η 1π Διάλεξη - Συζήτηση(1 3 τ ο · Ό χ τ ό β ρ η τ ο * 1 9 4 6 )

ΘΕΜΑ: «Η εσωτερική κοτόοταοη τής Έλλόδας και τά καθήκοντα της εργατικής τάξης»

,Ό λόγος τοΟ πρώτου r ·η ιού Κ. Κτ Ε . : Κ. Καραγιύργη

Σύντρ·-*:>·.,Ξ·ν*α. ευχάριστο ότι γίνεται μιά συζητητική συιαντηση σάν τη οημι-

ρινή. Ή σημασία ττις μπορεΐ νά είνα μ6νάλη γιά κείνους τους όπαδούς μ;<*ς ν Γρατταί,ης που έχουι καλή πίστη και θά ρθοΟν σέ ζωντανή έπαφή μέ τά ϋΐ.χειρήματα της άλλης. ‘Εμείς οι «σταλινικοί», δηλαδή οί μαρ- ξιστές-λινινιστές. πού άκριδώς· έπε*δή··εΙμαστε μαρξιστές-λεν.νιστές είμαστε καί σταλινικοί, θά «-Τμαστε ευχαριστημένοι άν δλοι οί όπαδοί μας περνούσαν άπό μιά τέτ κτητική συνάντηση μέ δλες τΙς παρα­τάξεις του πολυκέφαλου ικισμοΟ, γιατί έχουμε πεποίθηση δτι θά έβγαιναν άπό τή συνάντηση πιό σταλινικοί.

Τό σημερινό μας θέμα είναι: <Η σημερινή Εσωτερική κοττάσταση καί τά καθήκοντα τής έργατικής τάξης», θά περιοριστώ σέ μιά πολύ Επιγραμματική άνασκόπηση τής Εσωτερικής κατάστασης μέσα στο διεθνή της συσχετισμό γιά νά περάσω σΐα σημερινά κοέθήκοντα τής Εργατ.κής τάξης, δπως τά βλέπουμε έμεϊς κοά δπως τό βλέπουν οί άντίπαλοί μας τροτσκιστές.

Σ έ δλες τις χώρες τής Ευρώπης είναι διαμορφωμένη μετά τόν πόλεμο μιά κατάσταση στροαιωτική. πολιτική καί οικονομική πού δπως είνα.' φυσικό, είναι άκόμα γερά δεμένη μέ τήν κληρονομιά τοΰ πολέ­μου. Αλλά παντού γίνονται βήμοαα πρός τήν ταχτοποίηση, παντού γίνεται περισσότερο ή λιγώτερο σοβαρή πρόοδος στήν άνοικοδόμηοη, παντού £χ&ι άποκατασταθεΐ μιά σχετική Εσωτερική όμαλή ΕξΕλιξη και κυβερνήσεις άντιπροσωπευτικές που προσπαθοϋν νά άπομακρύνουν τή χώρα άπό τις συνθήκες τοΰ πολέμου, πού .μόλις τελείωσε καί νά άμβλύ- νουν τίς αυνέπειές του. Σ έ δλες σχεδίάν τΙς χώρες ή Δημοκρατική ’Αρι­στερά. συγκεντρωμένη γύρω στήν Εργατική τάξη, βρίσκ&ται μέσα στις Κυβερνήσεις ή κυριαρχώντας μέσα’ ο ’ αύτές, δπως σέ δλες τις χώρες τής Ανατολικής Εύρώπης, άκόμα καί στήν ’Ανατολική Γερμανία στις τοπικές Κυβερνήσεις, ή παίζοντας σοβαρό ρόλο μέσα σ’ αύτές δπως στή Γαλλία, στήν Ιταλία, στό Βέλγιο, στις Σκανδιναβικές χώρες. Μέ­σα στις συνθήκες τής μεγάλης διαπάλης μέ τύν Ιμπεριαλισμό, σήμερα κυρίως τόν άτγγλοσαξωνικό. ή έργατική τάξη σάν άξονας τών Εθνικών κιν^μά^ων, Εξασφάλισε ή τ ό ν ά π ο φ α σ ι σ τ ι κ ό ρ ό λ ο στή διακυ- βέρνηοη τής χώρας, σ’ δλες τΙς χώρες τής Άνατ. Εύρώπης, ή τις καλύ-

3

τρρες δυνατές συνυηκες γιά τήν ταξική πάλη της οτϊς χώρες ΐης Δυ­τικής.

Ό Κομμουνισμός δέν είναι ττιά τό μακρυνό φάντασμα πεό -τριγύ­ριζε τήν Ευρώπη καί ήταν ό έφιάλτης τοΰ Μέττερνιχ καί τής Ιερής Συμμσχίας. Ό Κομμουνισμός εΐνοη σήμερα μιά π ρ α γ μ α τ ι κ ό ­τ η τ α είτε οάν έξουσία είτε οάν άμεση διεκδίκηση έξουσίυς. ΟΙ το­πικές συνθήκες τής κάθε χώρας μέσα στά γενικώτερα πλαίσια τοΟ παγκόσμιου συσχετισμού τών δυνάμεων, υπαγορεύουν τακτικέί -ροσαρ- μογές καί άνοίγματα χρόνου γιά τή σίγουρη νίκη.

Ή έ λ λ η ν ι κ ή κατάσταση άποτελεϊ μιά Ιδιομορφία u ica στις συνθήκες τής μεταπολεμικής Εύρώπης. Γιατί όπως στά 1918— 1922 όταν γιά όλες τΙς χώρες είχε τελειώσει ό παγκόσμιος πόλεμος £νώ γιά τήν Ελλάδα, μπλεγμένη μέσα στά δίχτυα τών Ιμπεριαλιστικών έπ.ρροών, κρατούσε άκόμα{ γιά νά καταλήξει στή μικρασιατική πανωλεθρία, έτσι καί τώρα ουσιαστικά ή πολίμική άνωμαλία οϋτε τελείωσε άκόμα καί τό χ ε ι ρ ό τ ε ρ ο , δέν μπήκαν κάν οΐ βάσε'.ς γιά νά τεΛειώσει. Ή ξένη φασιστική κατοχή άντικαταστάθηκε ουσιαστικά άμέσως, άπό μιά νέα οτραπιωτική κατοχή, συμμαχική, τήν έγγλέζικη, πού έχει τήν έγκρΛοη καί ένίσχυση τών Αμερικανών.

Τό γεγονός αύτό τής ξένης κοηοχής δεσπόζει άπάνω οέ όλόκληρη τή ζωή τής Ελλάδας, ά μ έ σ ω ς μ ε τ ά τ ή ν ά π ε λ ε υ θ έ ρ ω · ση. οτροαιωτικά, πολιτ<κά και οικονομικά.

Στρατιωτικά γιατί δέν άφισαν συνειδητά νά διαμορφωθεί έ,θνικός στροπός άπό τις ένοπλες δυνάμεις της Αντίστασης, πού θά πολεμούσε άκόμα ατά μέτωπα δσο βαστόϋσε ό πόλεμος καί πού θ' σ^οτεζ-οΟσε τήν Ενοπλη δύναμη τής Λαϊκής Δημοκρατίας. Μέ τήν ίνοπλη έτεμβαση τού Δεκέμβρη έπέβαλαν συνθήκες στροαιωτικής κατοχής καί δημ.ού.ο- γησαν μιά φοοσιστική στρατιωτική καί άστυνομική δύναμη μέ άίο\>α τά χιτλερικά Τάγματα Άσφαλείας καί τά σώματα άσφαλρίας -toC είχαν όρκιστεΐ πίστη στόν Άδόλφο £ίτλερ καί είχαν κροιτήοει τόν όρκο τουο.

Πολίτικά έφεραν στήν έπιφάνεια άπό τά ύπόγεια όπου είχε κατα- φύγει τό Δεκέμβρη, όλη τή σαβούρα τού παλιού πολιτικού kcc .ic·̂· καί διαμόρφωσαν απ' αύτήν τή μεταδεκεμβριανΛ έξουσία τής άγγλοκρατίας μέ μιά νπουζίνα δήθεν διαφορετικές κυβερνήσεις πού όλες είχαν τό μο­ναδικό σκοπό: νά δ ατηρήσουν τήν άγγλική κατοχή καί να παραδώ­σουν τόν έλληνικό λαό άλυσόδετο στό Σίτυ. Τό μετα£<κεμ- βριανό αύτό καθεστώς όλοκληρωμένο σέ νεοφασ.στική διχτα· τορία μέ τις έκλογές τής 31 τού περασμένου Μαρτίου, τις «έκλο· γές Μπίβιν» καί τό «Δημοψήφισμα Μπέβιν», φροντίζει νά κρατάει μιά ίιτρίνα μιας πολύ σχετικής «νομιμότητας» έδώ στήν ’Αθήνα ιδίως, καί κάττως οτή Θεσσαλονίκη, μικρά νησάκια μέσα στό πέλαγος τής φασι­στικής τρομοκρατίας καί σ’ αύτήν τή «νομιμότηπα* όφείλουμε το >εγο- νός ότι βγάζουμε άκόμη τις κεντρικές μας έφημερϊδες ή κάνοι-μΐ καί τούτη τή συζητητική μας συνάντηση.

Ο Ι κ ο ν ο μ ι κ ά , ή άγγλική κατοχή, όδήγησε στή συνέχιση τών συνθηκών της άλλης κατοχής. Ή 'Ελλάδα είναι ή μ ό ν η χ ώ ρ α όπου δέν γίνεπαι άνοικοδόμηση καί αντίθετα, έξακολουθεϊ άκόμη ή κα· ταστροφή τών βάσεων τής άστικής οίκονομίας. Ή βιομηχοα^α δουλεύει μέ άνάλογους ληστρικούς γιά τούς έργάτες καί γιά όλο τό καταναλον τικό κοινό όρους, όπως έπί τής άλλης κατοχής. Τό έσωτερικό εμπόριο χαντακώνετα· άπό τήν έσωτερική ότνωμαλία στήν ύπαιθρο, ένώ tc έξωτε- ρικό, δηλαδή τά ΐθ% τού έξωτερικού. πού ξαναμπήκε μπρός. προσανα­τολίζεται άποκλειστικά πρός τις άγγλοσαξωνικές άγορές δη/σδή κα'ι

4

τήν άμερ.κάνικη, όταν μπορεΐ κάπως νά ξεσύρει άπό τήν άσφυκτική πε­ρίπτυξη τού μπλόκ της στερλίνας.

Αύτό τό τεράστιο, τό κεφαλαιώδες γεγονός τής ξένης κατοχής γιά τήν Ελλάδα δεν χρειάζεται πιά περιγραφές καί Αναλύσεις θεωρητι­κές. Είναι πιά καταγραμμένο μέσα στήν έλληνική πραγματικότητα καί τή. νεοελληνική ιστορία άπό τό άλλο τεράστιο κεφαλαιώδες γεγονός: τ ή ς π ά λ η ς τοϋ έλληνικοΰ Λαοΰ έναντίον τής ξένης κατοχής καί τών ’Ελλήνων δούλων της. Τό άνάστημα πού όρθωσε τό ΕΑΜ καί ό Ε Λ Α Σ . πριν τό Δεκέμβρη, δταν ό Σκόμπυ άπαιτοϋσε τή μονομερή διά­λυση τοΰ Ε Λ Α Σ και τής ’Εθνικής Πολιτοφυλακής καί τή διατήρηση τών ττραιτωριανίόν της 'Ορεινής Ταξιαρχίας καί τού ΊεροΟ Λόχου. Ή Ιδια ή δεκεμβριανή πάλη τών Εξη έ βδομάδων, πού κοαάπληξε δλον τόν κό­σμο γιά τήν άποφασιστικότητα, τό θάρρος καί τήν άντοχή της, όχι μόνο άνοιξε τό δρόμο στή δυναμική άντίσταση τοϋ Λαοΰ κατά του άγγλοσα- ξωνικοΰ Ιμπεριαλισμού, άλλά θά μείνει στήν ιστορία σάν ή πιό ήρωΐκή σελίδα τοΰ άιτιϊμπεριαλιστικοΰ άγώνα. Άλλά 6χι λιγώτερο άπό τήν προδεκεμβριανή καί δεκεμβριανή ένοπλη πάλη, ή_ σκληρή πάλη ιού Λαοΰ κ<χτά τών κυβερνήσεων τών μεταδεκεμβρκχνών Κοοΐσλιγκς, πάλη άπτργιακή—οικονομική, πάλη πολιτική μέ δλες τις μορφές καί τις παλ­λαϊκές συγκεντρώσεις τού Σταδίου, τού Παναθηναϊκού καί όλων τών πόλεων τής 'Ελλάδας, άλλά καί πάλη Ενοπλη κατά τής παράνομης αυθαιρεσίας τών κρ<τπκών όργάνων καί τών κροττικοποιημένων φασιστι­κών συμμοριών τής άγγλοκροίΐΐας.

Μετά άπό τις ψεύτικες έκλογές καί τό συμπλήρωμα τους, τό δημο­ψήφισμα πέρασε τόσο ή άγγλική κατοχή, δσο καί ή πάλη τοΰ έλληνικοΰ λαού έναντίον της, σέ άλλη φάση. Δέν είναι ό έλληνικος Λαός ό έπι· τιθί μένος στή φάση αύτή, άλλά ό άμυνόμενος. Οί Ά γγλο ι μέ τόν πρε­σβευτή τους καί ούσιαοτικά προτέκτορα. τό Νόρτον, καί μέ τήν άμεση καθοδήγηση τού στροπού, τοΰ ναι/ίικού, τής άεροπορίας καί τών άστυ- νομικών σωμάτων καί τή δημιουργία τέτοιων νεοφασιστικών στρατιω­τικών σχηματισμών, σάν τήν Ε .Σ .Α ., έλ/τησαν μέ άρκετή άφέλεια σέ μιά αιματηρή έξολόθρευση τής έπαναστατικής πρωτοπορείας τού Ελ­ληνικού Λαού, σέ μιά έξουθένωση τής 'Εθνικής Αντίστασης, σέ μιά δέ­σμευση τής Δημοκρατικής Αριστερός μέσα σέ πλαίσια «νομιμοφροσύ­νης», όπως τή λένε. δηλαδή συνθηκολόγηση καί ύποταγή στήν άγγλο- κρατία. Είδαν γρήγορα δτι άνοιξαν άσχτ>μο λογαριασμό. Προσπάθησαν νά κλείσουν τό λογαριασμό αύτό μέ μιά πιό μεγάλη αιματηρή καταπί­εση, άλλά άνοιξαν έτσι Ενα πιό άσχημο λογαριασμό. *0 κατήφορος τούς κυλούσε πιά καί μοναχός του, κι’ έτσι Ερριξαν τή χώρα στόν έμφύ- λιο πόλεμο πού παραδέρνει σήμερα καί πού δέν περιορίζεται μάνο στά βουνά, άλλά καί στούς κάμπους καί στις πόλεις. Σύμφωνα μέ τά στοι­χεία πού δίνει τό ίδιο τό Κράτος τοΰ μοναρχοφασισμοΰ, ό έμφύλιος πόλεμος άπλώνεται όχι μόνο στις βόρειες περιοχές: Μακεδονία. Θράκη καί ’ Ητε.ρο, άλλά καί μέ μεγαλύτερη Ενταση σέ δλη τή Θεσσαλία, καί σέ δλη τή Ρούμελη, στό Μωρηά, άκόμα καί στή Μυτιλήνη καί στΛν Κεφαλλωνιά.

Παράλληλα μ' αύτή τήν κατάσταση πού όδήγησί ή άγγλοκρατία, στό έξωτε,ρικό όδήγησε σέ πλήρη έθνική χρεωκοπία τής Ελλάδας στό διεθνή στίβο. Δέ μπσρεϊ πιά κανένας νά κρύψει τό ναυάγιο μ ό ν ο της ‘Ελλάδας άπ’ δλες τίς νικήτριες χώρες στις έθνικές της άπαιτήσεις, άπό τις εδαφικές dSc τίς οίκονομικές, τΙς άποζημιώσεις. “ Οπως ήτ<χν φυσικό, ό άγγλικός Ιμπεριαλισμός, τό πρώτο πού θά ζητούσε νά πετύ­χε ι μέ τήν κατοχή του καί τήν έγκατάσταση Κυβερνήσεων λακέδων στήν Έ ν.\άδα, θα ήταν ή ματαίωση τής Ενωσης τής Κύποου μέ τήν Έ λ .

5

λάδα και ή διατήρηση έκεί τοΰ (μπερ.αλιστ^κοΰ άποικιακοί κα6€στώ- τος. Ή έθνική αύτή χρεωκσπία, Ισάξια τού 97 καί τοΰ 22, εί.οι έττόμε- νο δτι θά Εχει άμεση άντανάκλαση στό έσωιερικό της Ελλάδας καί . 6ά όδηγήσόι σέ διαφορετική οτάση Απέναντι στή βρεταννική ·:ατοχή καί σέ κείνα τά λαϊκά φτωχά καί ίόίως μεσαία οτρώΛατα noc ώς τώρα τήν έβλεπαν άλλοιώς. Κ α ί δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ή ο τ d c η άπ έ­ν α ν τ ι τ ή ς ξ έ ν η ς κ α τ ο χ ή ς σ η μ α ί ν ε ι κ α ί δ ι α- φ ο ρ ε τ ι κ ή σ τ ά σ η ά π έ ν α ν τ ι τ ο ΰ ν ε ο φ α σ ι σ τ ι κ οΰ κ α θ ε σ τ ώ τ ο ς π ο υ έ φ ε ρ ε κ α ί β α σ τ ά ε ι ή ξ έ ν η κ α τ ο χ ή . 01 άντικειμενικές προϋποθέσεις γιά τόν άγώνα τοΰ έλλη- νικσΰ Λαού, ξεκινώντας άπό τήν πρωταρχική διαπίστωση της ξένης κατοχής καί τής χρεωκοπίας, έσοχτερικής καί έξωτερ«κής, τοΰ νεοφα- οιστικοΰ καθεστώτος πού έγκαθίδρυσε. σ υ μ π υ κ ν ώ ν ο ν τ α ι . <?ϊήν έξης βασική διαπίστωση: Ή πλειοψηφία τοΰ έργαζομένου έλλη- νικοΰ λαού, πού στά χρόνια τής κατοχής καταχτήθηκε άπό "ό έθνικό Απελευθερωτικό καί λαοδημοκρατικό πρόγραμμα τοΰ ΕΑΜ μέ άξονα του, κοινωνικό καί πολιτικό, τό Κ.Κ.Ε., όχι μόνο δέ· χάθηκε μέσα αττίς περιπέτειες τόΰ αιματηρού δεκεμβριανού άγώνα, τής συμφωνίας της Βάρκιζας καί τοΰ σκληρού μεταδεκεμβριανοΰ άγώνα, άλλά καί μεγά­λωσε σέ όγκο. Τό Ε .α Λ . καί ή Δημοκρατική Ά ρ ors-ρά, πάντα μέ κοι­νωνικό καί πολιτικό άξονα τό Κ .Κ .Ε. σ τ ε ρ έ ω σ α ν την κολοσσιαία έπιρροή τους τό κύρος τους, τήν άποφασιστικότητά τους καί μεγαλώ­νουν διαρκώς τήν άκτίνα τής έπιρροής καί τής δράσης τους. Παράλλη­λα στήν ύπαιθρο, Ενα Ινοπλο άντάρτικο κίνημα δημοκροτ. κών καταδ,ω* κομένων βρίσκεται σέ πόλεμο μέ τούς Σουρλαίους καί τούς Καλαμπα- λίκηδες, ένώ μέσα ατό στρατό τά κυβερνητικά Cpyocva καί τό Εμπρός* του Σ Α Ν διαπιστώνουν «διάβρωση» πού καταλήγει σέ δυαδικές δίκες άξιωμαπικών. ύπαξιωματικών καί φαντάρων καί οι/κε \ νόηση μέ τού<; άντάρτες.

"Οποιος δέν χωνέψει αύτές τις βασικές διαπστώσε.ς γ;ά τη σημε­ρινή κατάσταση της Ελλάδας καί τό συσχετισμό των έθνικών καί ταξι­κών δυνάμεων, αύτός ή κλϊίνει τά μάτια του μόνος του μπρός στά γεγο­νότα, γιατί τοΰ τσουρουφλίζουν τά μάτια, ή, άττλούστατα, είναι στρα­βός καί άνάξιος γιά κάθε ιδεολογική συζήτηση.

Τ Ι πρέπει νά κάνει ή έργατική τάξη μέσα στήν κα’όσταση αύτή: Ποιός ό ρόλος της; Ποιά ή πορεία της; Πώς βλέπουμε έμείς οι σταλινι­κοί αύτό τό ρόλο καί τήν πορεία καί πώς τά βλέπουν οί τρστσκ.στές;

Ή έργατική τάξη, όργανωμένη καί συνειδηττοποιι^μένη ταξικά σή­μερα δσο ποτέ άλλοτε στήν Ιστορία της, δοκίμασε καί δοκιμάζει πάλι στή ράχη της 6λο τό βάρος τών συνθηκών τής άγγλοκρατίας, οικονο­μικών καί πολιτικών. Οί υλικές συνθήκες τής ζωής της είναι έλί,εινές καί ή φασιστική έπίθεση κατά τών συνδικαλιστικών της έλ«υθερι6ν, πού £χει τή ρίζα της μέσα στήν άγγλική πρεσβεία καί τόν έργατικό της «σύμβουλο», έπέβα?« στά σωματεία καί στή Γενική Συνομοσπον­δία διορισμένες διοικήσεις άπό δοσιλόγους, λωποδύτες καί τραμπού- κους έργατοκαπήλους. Άλλά έκτός άπό τά δικά της ταξικά αιτήματα οίκονομικά καί πολιτικά, ή έργατική τάξη μέ τήν όλόπλευρη πείρα τής έθνικής έξάχρονης πάλης άπό τήν ίταλογερμανική κατοχή ώς τώρα. Sp«»KtTai στύ κέντρο καί τής σημερινής έθνικής. πολιτικής καί οικονο­μικής πάλης. “ Οπως καί στήν άλλη κατοχή, μέ τό άξέχαστο Εργατικό fcAM, Εγιν* ή σπονδυλική στήλη τοΟ έθνικού μετώπου καί to j άγώνα για τή Λαϊκή Δημοκρατία, ίτσι καί τώρα, μέσα στις σ υ ν ^ » " τής βρετανικής κατοχής, ή έργοττική τάξη άποτελεΤ τή σπονδι' κή στήλη του έθνικού άγώνα. Άφοό ή χώρα βρίσκεται κάτο άπό ξένη ν-τοχή.

\

στόχος τής έργατίικής τάξης είναι, καί δέν μπορούσε νά είναι άλλος άπό τόν άγώνα γιά τήν έ θ ν ι κ ή ά ν ε ξ ’α ρ τ η σ ί α , άπό τό νά «φύγουν οί "Αγγλοι I». Φεύγοντας οί "Αγγλοι μέ τό καλό ή μέ τό κακό, άφίνουν τό Εδαφος έδώ έλεύθερο γιά τήν άνάπτυξη τοΰ λαίκοδημοκρα- τικοΰ άγώνα μέ δάση τίς έλληνικές πιά δυνάμεις καί άξιες προοδευτι­κές ή άντιδραστικές. Καί ό έσωτερ<κός αύτός άγώνας θά γίνει ή όμαλά άν θέλουν οί άντίπαλοί μας όμαλα. ή άνώμαλα, άν θέλουν ανώμαλα. Τήν τέχνη τήν ξαίρουμε ?τσι κι* άλλοιώς. Ό άγώνας σίΛός γιά τήν έσωτε- ρική δημοκρατία, μέ προϋπόθεση τόν άγώνα γιά τήν έθνική άνεξαρτη- σία gai τήν άποχώρηση ιών "Αγγλων, άποτελεΐ καί τή βάοη γιά τόν ταξικό, οικονομικό καί πολιτικό άγώνα τής έρ>ατιάς. Γιατί έγκαθί- δρυση τής δημοκρατίας στήν 'Ελλάδα, πού θά σημαίνει καταΓρόπωση καί άφοπλιομΰ τοΰ νεοφασισμού, θά άνοίξει πλατύ δρόμο στήν έργατική τάξη καί γιά τήν Ιδιαίτερη ταξική της πάλη.

"Ετσι βλέπει τό Κ .Κ .Ε. τό ρόλο καί τήν πάλη της έργατικής τάξης, σάκ άξονα της έθνικής πολιτικής γιά τήν άνεξαρτησία τής χώρας κοΛ έ τ σ ι τ ή ν κ α θ ο δ η γ ε ί τήν πάλη αύτή. Σήμερα είνα. πασίγνω­στο, ότι ή πολιτική αυτή τοΰ Κ .Κ .Ε. Ιχει βρει·μιά θριαμβευτική έπιβε- βαίωση στήν πράξη. "Αν πέρυσι παραξένευε πολλούς τό σύνθημα τοΰ Ζαχαριάδη «Λ-ά φύγουν οί 'Άγγλοι», φέτος Εχει περάοει έκτός άπό τά έαμικά κόμματα καί όργανώσεις καί στό στόμα τοΰ Σοφιανόπουλου, καί της ΕΛΔ, καί τών Δημοκρατικών Συλλόγων. Περισσότερο άπ* «ύτό, τό σύνθημα έχει περάοει σέ πλατΰτίρη λαϊκή μάζα ό χ ι τ ή ς ’Α ρ ι σ τ ε ρ ά ς καί όχι μ ό ν ο τ ο ΰ λ ε γ ά μ ε ν ο υ Κ έ ν ­τ ρ ο υ άλλά σέ μάζα καί τής Δεξιάς. Δέν είναι χωρίς σημαοία ή ένδεικτική λεπτομέρεια τών μοναρχικών διαδηλωτών πού απογοητευμέ­νοι άπό τό ναυάγιο τών έθνικών διεκδικήσεων φασκέλωνα·.· τούς "Αγ- λους. Δέν χρειάζεται νά είνοκ κανένας προφήτης γιά νά δει ότι τό σύνθημα «νά φύγουν οί "Αγγλοι* γίνετα συνείδηση μέσα σέ τεράστια ί-τρώματα πληθυαμοΰ πού δέν είναι έπηρεασμένα άπό μάς καί ξαίρει ό καθένας μας ότι τέλος τής άγγΛικής κατοχής σημαίνει καί τέλος πολλών άλλων πραγμάτων οπήν έσωτερική μας καταοταση.

Ή τρατσκιστική γραμμή είναι άντϊθετη άπό τό Κ .Κ .Ε. καί μέ συνθήματα ταξικό μέτωπο καί δ ι κ τ α τ ο ρ ί α τ ο ΰ π ρ ο λ ε τ α ­ρ ι ά τ ο υ όδηγεί θαυμάσια στήν άπομόνωοη τής έργατικής τάξης άπό όλες τίς άλλες τάξεις καί ατήν άπομόνωοη τής ιδεολογικής πρωτοπο- ρείας τής έργατικής τάξης τοΰ Κόμματος, άπό κάθε μαζική σύνδεση μέ τήν Ιδια τήν έργατική τάξη, μέ τήν δήθεν έπαναστατική φλυαρία γτά έπανάαιαση καί δικτατορία προλεταριάτου. Ό τροτσκισμός _ πάει νά σκεπάσει τή δασική του έσφοΛμένη πολιτική γραμμή ή μάλλον τήν άνυπαρξία κάθε πολιτικής γραμμής στό βασικό, στό κεφαλαιώδες ζήτη- αα τής χθές. στήν άγγλική κατοχή. Μή βάζοντας ζήτημα νά φύγουν οΐ "Αγγλοι, οί τροτσκιστές μέιουν πολύ πίσω καί άπό τό Σοφιανόπουλο, άκόμα καί άπό ότταδούς τοΰ μοναρχισμού καί άντικειμενικά (άν όχι καί υποκειμενικά) στηρίζουν έτσι τήν πολιτική κατοχή άπό τά άριστερά καί €.· |θοΰν τή διοπώνιοή της. Τό βασικό συγκεκριμένο ζήτημα στήν Επανάσταση είναι το πώς θά πιάσεις τό πρωταρχικό ζήτημα πού πονάει τ ώ ρ α καί όχι στό μέλλον τήν έργατική τάξη καί όλα τά στρώματα τών ίργαζουένων. “ Οποιος σήμερα δέν βάζει ζήτημα νά φύγουν "οί "Αγγλοι καί δέν δουλεύει πραχτικά Υ»ά νά φύγουν, αύτός βοηθάει τούς "Αγγλους νά μείνουν. Καί άν αύτό ~ό σκεπάζει μέ ύπερεπαναστατικά συνθήματα δέν παύ*.·. νά κάνει άντεπαναστατκή φλυαρία. Αύτό κάνει π''''-cva ό πολυκέφαλες τροτσκισμός, πού όσο καί άν είναι άλλη-

ϊ

λομπλ^γαένος σάν τά μαλλιά τής τρελλής, ώστόσο σέ Σνα συμφωνάει: στό νά μ ή θίγει τήν άγγλική κατοχή.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ ΑΣτήν πολιτική υπάρχει ?να άξίωμα: κάτι πού είναι σήμερα αίνιγμα

καί «προοπτική» αύριο Οταν τά γεγονότα ίχουν άποκρυσταλλωθεϊ πιά 3- «Ιστορία» καί τά μικρά παιδιά άκόμη καταλαβαίνουν ποιά έπρεπε νά είναι τότε ή όρθή γραμμή. 'Αλλά ποιά κόμματα άμείβονται άπό τή μαζα μέ τήν Οποστήριξή τους καί γίνονται δικά της; Εκείνα πού δέν €χουν τήν έκ τών ύστέρων πολιτική σοφία αων μικρών παιδιών, άλλά τήν έκ τών προτέρων όρθή πολίτικη γραμμή, πού βρίσκεται στήν έπι- &.6αϊο'οή της μέσα στά σφάλματα. Μιά τύτοια πολιτική γραμμή δημι­ουργεί τά μεγάλα μαζικά έποβναστατικά κόμματα τοΰ προλεταριάτου, πού γίνονται μαζικά άκριβώς, γιατί ή μάζα είδε μέ τή δική,της τήν π^ΐρα. έπιβεβαιωμένη στήν πράξη, τή γραμμή του μαρξισμού - λενι­νισμού. Κοντεύει τριάντα χρόνια ή ιστορία του έργατικοΰ έπαναστατι· κοϋ κινήματος στήν Ελλάδα. "Από τότε ύπάρχει καί δρφ τό Κ .Κ .Ε, άλλά άπό τότε σχεδόν ύπάρχει ό τροτσκισμός (μοίζύ μέ *τό άρχειομαρ- ξιστικό του παρακλάδι). Καί ό πιό στραβός μπορεΐ νά δει τά άποτελέ- σματα τής μιάς καί τής άλλης γραμμής, δπως παρουσιάζονται σήμερα στή δύναμη τών δύο ιδεολογικών παρατάξεων. Οί ίδοι οί ·*ροτοκιστές μιλούν γιά τήν «τεράστια» καί γιά τήν «τερατώδη* άνάπτυξη τού Κ.Κ. Ε. Δέν μπορούμε νά τούς άνταποδώσουμε τό κοπλιμέντο: μετριούνται περίπου στά δάχτυλα καί οί ισχνές, χλωρωτικές άμαζες τροτσκιστικές όαάδες τρώγονται άγρια μεταξύ τους, δπως άλλωστε καί παντού ά>Κού δπου ύπάρχει άκόμα κάποια τροτσ*/·Γπ··κή κίνηση.

*0 λόγος τοΟ πρώτου όμιλητπ τοΰ Κ.Δ.Κ.Ε. ( 4* Δ ιεθνός): Α. Καστρίτη

Μιά καλόπιστη συζήτηση γιά τή λύση τών προβλημάτων πού μπαίνουν στό έργατικό κίνημα καί γενικώτε^χχ στόν κοινωνικό άπε- λει.θερωτικό άγώνα τού προλεταριάτου καί τών άλλων καταπιεζομέ- νων στρωμάτων καθώς καί γιά τό ξεκαθάρισμα τών διαφορών πού ύ- πάρχουν μέσα στις διάφορες τάσεις τού έργατικοΰ κινήματος, προϋ­ποθέτει τόν καθορισμό καί τήν παραδοχή όρισμένων άρχών.

Γιά μάς, γιά τό Κ. Δ. Κ. Ε. (4η Διεθνής), αύτές οί άρχές, ή άφετηρία, ή βάση καί ή μέθοδος της Ιρευνάς μας βρίσκεται, στήν παραδοχή τής διδασκαλίας τών Μάρξ - "Ενγκελς καί τών άλλων με­γάλων μαθητών τους Λέννν - Λούξεμπουργκ - Τρότσκυ. Π ρ ώ τ α - π ρ ώ τ α οτήν παραδοχή της μεθοδολογίας «τους, τής ίστορικούλιστικής μεθόδου. Δεύτερο στήν παραδοχή τών νόμων πού διέπουν τήν καπιτα­λιστική οικονομία καί κοινωνία καί της καθόρισαν τήν άνάπτυξή της καί τήν παρακμή της. Τ ρ ί τ ο στήν παραδοχή τής πάλης τών τάξεων κ α ^ δ τ ί α ύ τ ή ή π ά λ η τ ώ ν τ ά ξ ε ω ν μ έ σ α στ ήν κ α π ι ­τ α λ ι σ τ ι κ ή κ ο ι ν ω ν ί α ό δ η γ ε ϊ ά ν α π ό τ ρ ε π τ α σ τ ή δ ι χ τ α τ ο ρ ί α τ ο ΰ π ρ ο λ ε τ α ρ ι ά τ ο υ . Νά τί λέει 6 Ιδιος ό Μάρξ σχετικώς μέ τό μέρος τούτο της διδασκαλίας του:

«ΤΟσο γιά μένα, δέν μοΰ άνήκει ή τιμή της άνακάλυψης ούτε τής ύπαρξης τών τάξεων στή σύγχρονη κοινωνία, ούτε καί της πάλης άνα- μεταξύ τους. Πολύ πριν άπό μένα άστοί Ιστοριογράφοι περιγράψανε τήν Ιστορική έξέλ:£η οτύτης πής πάλης τών τάξεων. Τό νέο πού Εκανα £γώ είναι πού άπέδειξα^

>1ο) Πώς ή ύπαρξη τών τάξεων συνδέεται μόνο μέ όρισμένους Ιστό*

\γ

(χκούς εξελικτικούς άγώνες τής παραγωγής 2ο) Πώς ή πάλη τών τάξεων οδηγεί άνοτ/κ αστικά στή διχτατορία τοΰ προλεταριάτου. 3ο) Πώς ή διχτατορία αύτή άποιτελεΐ μόνο τό πέρασμα γιά τήν κατάρ­γηση τών τάξεων καί τή δημιουργία μιας άταξικής κοινωνίας». _

Ο Λένιν. πολεμώντας δλους τούς προδότες τοΰ Μαρξισμού καί σχολιάζοντας την παραπάνω περικοπή άπό τό γράμμα τοΰ Μάρξ στόν Βεΐντεμάγιερ, γράφει:

οΜ* αύτά τά λόγια κατάφερε ό Μάρξ μέ μ*ά καταπληκτική λα- κωνικότητα νά έκφράσει πρώτα τήν κύρια κάΐ δασική διαφορά της δι­δασκαλίας του άπό τή διδασκαλία τών πιό προοδευτικών καί σοβα­ρών πνευματικών ήγετών τής μπουρζουαζίας καί δεύτερο, τήν ούσία τής 1δ·χής του θεωρίας τοΰ Κράτους. Πολλοί λένε και γράφουν συχνά: •/Γό ούσ αστικό στή διδασκαλία τοΟ Μάρξ είναι ή ιιάλη τών τάξεων». Αύτό όμως είναι σφαλερό κι' άτι* αύτό τό σφάλμα ι^>οκύπτει σέ κάθε βήμα μιά όττπορτουνιστ.κή διαστροφή τοΰ Μαρξισμού, αύτή δέ ή _πα- ραποίηση τόν κάνε» παραδεχτό και γιά τήν μπουρζουαζία... Κείνος , λοιπόν πού παραδέχεται τήν πάλη τών τάξεων δέν είναι άκόμα μαρξι* στής... Μαρξιστής είναι μόνο έκεΐνος πού προεκτείνει τήν άνοτγνώριση τής πάλης τών τάξεων ώς τήν άναγνώριση τής διχτατορίας τού προ­λεταριάτου. Σ* αύτό έγκειται ή 6αθειά διαφορά τών μαρξιστών άπό τούς μικροαστούς κι* άκόμα τούς μεγαλοαστούς.. Αύτή είναι ή λυδίσ λίθος γιά τήν άναννώριση τοΰ Μαρξισμού».

Τέταρτο: Στό διεθνιστικό χαραχτηρα τής πάλη τού προλεταριάτου. *5ί Γόζα Λούξεμπουργκ στήν πάλη της κατά τής σοσιαλδηαοκοα-

τίας άπέδειξε πώς όποιος άρνεΐται στή θεωρία και στήν πράξη κάποια άπό τις δυό άρχές: τήν πάλη τών τάξεων ή τό διεθνισμό του προλε­ταριακού άγώνα, άναπότρεπτα μετατρέπεται σέ ύποστηρικτή καί στή­ριγμα τού άντιδραστικοΰ καπιταλιστικού καθεστώτος, σέ πράκτορα τής άσοκής τάξης μέσα στό προλεταριάτο, γιά νά χρησιμοποιήσουμε τήν έκφραση τού Λένιν. νΟλη ή νεώτερη Ιστορία τού προλεταριακού αγώνα άπό τήν έποχή τής σοσιαλδημοκρατίας μέχρι σήμερα δέν είναι παρά ιιιά θετική ή άρνητική έπιβεβαίωση αύτής τής άποψης πού ύπο- στηρίχτηκε άπό τούς συνεπείς μαθητές τών Μάρξ - “Ενγκελς ένάντια στούς άναθεωρητές κάθε μάρκας και κάθε έποχής.'

"Αν ρωτήσει κανείς τούς ήγέτες τού K” K.E. θά δηλώσουν πώς αύτοί δίχονται σάν όρθή τή διδασκαλία τών Μάρξ·"Ενγκελς-Λένιν. ‘Ότι «δέχοντα» σάν όρθή τή διδασκαλία τοΰ Μάρξ γιά <τό καπιταλιστικό καθεστώς καί τήν πάλη τών τάξεων μέσα σ’ αύτό, πού άναπότρεπτα κατά τόν Μάρξ όδηγεΐ πρός τή διχτατορία τοΰ προλεταριάτου. . Δέ- χσνιτα άκόμη τή διδασκαλία τοΰ Λένιν γιά τόν καπιταλισμό στήν τε­λευτάν περίοδό του τήν Ιμπεριαλιστική. <Δέχονται» άκόμα πάντα τή διδασκαλία τοΰ Λένιν (πού δέν είναι παρά ή έπέκταση καί ή συγκε­κριμενοποίηση έκείνης τοΰ Μάρξ) γιά τούς Ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τά καθήκοντα τής έπαναστατικής πρωτοπορείας καί .τής τάξης μέσα σ’ αυτούς.

Σ τήν, πραγματικότητα, στήν πράξη, έχουν άναιρέσει όλόκληρη τή διδασκαλία τών .μεγάλων άργηγών .τοΰ προλιεταριάτου. Στή βάση τής πολιτικής τους βρίσκεται ή άρνηση τής βασικής μαρξιστικής θέσης. <6τι ή πάλη τών τάξεων μέσα στήν καπιταλιστική κοινωνία όδηγεΐ στή δ·.χτατορ(α τοΰ προλεταριάτου». Στή βάση της πολιτικής τους βρίσκίτα. ή συνεργασία τών τάξεων, ή άρνηση τής διδασκαλίας τού Λέν.ν >ια τόν Ιμπεριαλισμό καί τούς Ιμπεριαλιστικούς -πολέ,μους.

μας τούς συνεπείς μαθητές τών Μάρξ - "Ενγκελς · Λένιν δέν ΰπάονει άνάγκη νέας θεωρητικής άπόδειξης της διδασκαλίας τους.

θεωρητικά ε?ναι άδιάσειστη καί Επιστημονικά θεμελιωμένη άπό τούς Ιδιους τούς μεγάλους ιιας δασκάλους. Πρσχτικά δλη ή σύγχρονη Ιστο­ρία είναι μιά μεγαλειώδης Επαλήθευση. θετική ft άρνητπκή, αύτης τους της δ.δασκαλίας. *Η Κομμούνα τοΰ Παρισιού, η νικηφόρα Όχτωβρια- νή ’Επανάσταση είναι οί θετικές Επιβεβαιώσεις της. Ή τελευταία είναι ή μεγαλύτερη νίκη τοΰ προλεταριάτου που πραγματοποιήθηκε άπό τήν όρθή Εφαρμογή αύτης της διδασκαλίας. ‘Αντίθετα ή Κινέζικη 'Επανάσταση τοΰ 1925 — 1927. ή Γερμανική, ή Ισπανική -καί ό τ«- λευταΐος πόλεμος είναι Ισάριθμες ήττες τού Εργοττικοΰ κινήματος πού πραγματοποιήθηκαν άπό άρχηγούς πού είχαν στήν πράξη άρνηθεΐ αύτή τή διδασκαλία.

Γιά τό Κ.Κ .Ε., γιά τόν παγκόσμιο σταλινισμό, άν θέλει νά είναι £νας σοβαρός, £νας καλόπιστος συζητητής. Ενας συζητητής πού σέβεται τήν Επιστήμη, μπαίνει τό καθήκον νά άποδείξει θεωρητικά, άλλά καί στήν πράξη, γιατί αύτή ή θεωρία μέ. τά βασικά της στοιχεία καί τά συμπεράσματα δέν Ισχύει στήν έηοχή μας καί βρισκόμαστε στήν άνάγ- κη νά τήν άναθεωρήσουμε. Ή γενική διατύπωση της άλλαγής τών σΐΛ·θηκών είναι στήν καλύτερη περίπτωση μιά άδυιαμΐα, μιά υπεκφυ­γή. Στή χειρότερη είναι μιά συνειδηπή άπάτη και προδοσία σέ βά- ρος τού τιτάνειου άγώνα πού διεξάγει τό προλεταριάτο. Άπό τά Κ.Κ. δέν λείπουν τά Ολικά μέσα. 'Αντίθετα ποτέ άλλοτε τάση τοΰ έργατι- <οΰ κινήμα&τος δέν .διέθεσε τόσα μέσα δσα τό Σταλινικό ρεΰμα. Πε­ρισσότερο άπό 20 χρόνια περιμένουμε αυτήν τήν προσπάθεια. Μάταια όμως Ή Επιστημονική συζήτηση άντικαταστάθηκε άπό τήν κακοπιστία, τήν πλαστογραφία, τό ψέμα. τήν άπάτη. τή συκοφαντία καί τή φυσική βία. Αύτές δμως οί μέθοδες δέν τούς άπάλλαξαν άπό τήν ύποχρέωυή τοος. Τούς τή μεγάλωσαν. ‘Η Ιστορία θά Εχει νά προσθέσει Ενα άκόμα στοιγείο γιά νά τούς καταδικάσει άποφασιστικά.

αΉ σημερινή πολιτική κατάσταση τής χώρας δέν μπορεϊ νά

έρευνηθεί άπό Ενα μαρξιστή παρά στήν ιστορική της άλληλουχία καί έξέλιξη. ,Κάθε Ενα φαινόμενο φυσικό ή κοινωνικό Εχει τήν ιστορία του καί μόνο μέσα στό προτσές τής ιστορικής έξέλιξης είναι δυνατό νά κατανοηθεί όρθά καί Ολοκληρωμένα. “ Ολη ή σύγχρονη Επιστήμη είνα· μιά Επιβεβαίωση αύτης τής βασικής άποψης τής μαρξιστικής διδασκα­λίας. Τό σήμερα γεννήθηκε άπό τό χτές. Τό αύριο κρίνεται στό δυνα­μισμό τού σήμερα. Μόνο στό φώς αύτης της Ερευνας είναι δυνατόν νά άποκαλυφθεί ή όρθότητα ή ή σφαλερότητα τής πολίτικης τών διαφό ρων τάηεων μέσα στό Εργατικό κίνημα καί νά άποδειχτεΐ ή κοινωνική του φΟστι.

Ό πόλεμος είναι τό σημαντικώτερο γεγονός τής ίποχής μας. Ό πόλεμος τοΰ 1539— 1945 ήτανε μιά ιμπεριαλιστική άνπδραστική σύγ­κρουση μεταξύ τών <χορτάτων> καί τών «πεινασμένων* 1μπερ.αλιστι κών ου- κροτημάτων. Ή έμπλοκή σ’ αύτόν της Ε.Σ.^Σ.Δ. ήτα* άνα- πόφευχτη καί καθορισμένη άπό τήν παγκοσμιότητα της υ.^ερίνής οι­κονομίας. Ό πόλεμος άπό τήν πλευρά της Ε . Σ . Σ . ^ . ήταν άυυ*Τ»*ός- προοδευτικός καί ή παγκόσμια έργατική τάξη είχε τήν ύποχρίοση νά τήν υπερασπίσει. Ή προοδευτικότητα δμως τοΰ πολέμου άπό τήν πλευ­ρά τής Ε. Σ . Σ . Δ. (άμυνα τής κοινωνικοποιημένης ΐδιθ.\τησίας_) οΕ καιιμιά περίπτωση δέν μεταβάλλει τή φύση καί τό χαρακτήρα τού πο­λέμου. δπως Επίσης καί τήν άνάγκη καί τό περιεχόμενο τής πόλης τοΰ προλωαριάτου γιά τήν κοινωνική Επανάσταση. 'Ο πόλεμος έ'κανε

10

σκόνη δλες τίς σταλινικές «ΰεωρίες» γιά τήν είρηνική ουνι,πσρξΓ; ifjc Ε, Σ . Σ . Δ. μέ τόν καπιταλισμό καί τό «σοσιαλισμό σέ uic: καί μόνη χώρα>.

“ Ολη ή θεωρητική έργαοία, ^λη ή πολιτική που κοτδόριοε ό Λέ- νιν καί ή Κομμ. Διεθνής στά πρώτο της συνέδρια σχετικά μέ τόν το/.ζ· μο, διατήρησαν καί διατηρούν δλη . υς τήν άξια γιά τό δεύτερο ιμ­περιαλιστικό πόλεμο καθώς και γιά ό». -η τούς πολέμους πού πρόκει­ται νά γίνουν άπό τούς ίμπεριοιλιστές uv τούς τό Επιτρέψει τό προ­λεταριάτο. Ή ύπαρξη τής Ε .Σ .Σ .Λ . δέν άλλάζει τή φύση τοΰ Ιμπε­ριαλισμού. Ή Ε .Σ .Σ .Δ . δέν ήταν καί 6έ θεωρήθηκε άπό τούς δημι­ουργούς της. παρά σάν Ενα προκεχωρημένο φυλάκιο τςΰ πα̂ •'όσμιου έργατικοΰ μετώπου. Αύτή είναι ή διδασκαλία τοΰ Λένιν. 'Όσοι άρ- νούνται αύτό άναθεωρούν τό μαρξισμό - λενινισμό καί σπάζουν τό διεθνισμό τοΰ προλεταριακά άγώνα μέ όλέθρες συνέπειες.

*0 πόλεμος καί ή έπανάσταση είνα·. τά σημανιικώτερα γεγονότα στήν άνθρώπινη laropla. Πάνω σ’ αύτό τό ζήτημα ή μαρξιστική άρι­στερά τής Σοσιαλδημοκρατίας μέ τούς Λέιιν Τρότσκυ Λούξεμ* πουργκ έσπασε τούς δεσμούς της μέ τή 2η Διεθνή.

Τό ζήτημα τοΰ πολέμου clyai θέμα σημαντικό. Μιά σο&αρή συζή­τηση μέσα στις τάσεις τού έργοπικοΰ κινήματος πρέπει νά τοΰ δώσε. τήν άρμόζουσα θέση. Τό Κόμμα μας έπρότεινε αύτό σ ά ν ί νά άηό ·τά τρία πρώτα θέματα αύτών τών συζητήσεων.

*Η Εκρηξη τοΰ δεύτερου Ιμπεριαλιστικού πολέμου ήταν άδύ\ατη χωρίς τήν προηγούμενη ήττα τοΰ προλεταριάτου. 'Η ήτ.τα του προλε­ταριάτου δέν Εγινε δυνατή παρά μέ τήν έγκατάλειψη καί άναθεώρηση τής μαρξιστικής διδασκαλίας άπό τήν ήγεσία του. "Οπως ή Εκρηξη τοΰ πρώτου παγκόσμιου πολέμου έπισφ ραγίζει τήν £ππορτοονιστ:κή και προδοτική φύση της ήγεσίας της 2ης Διεθνούς τό Ιδιο καί ή έκρηξη τοΰ ίχύτερου παγκόσμιου πολέμου έπισφραγίζει τό μικροααακό έκφυλισμό καί την προδοσία τής ήγεσίας τής 3ης Διεθνούς. "Αν ή Εκρηξη τοΰ πο­λέμου προϋποθ'έτει την έλάπωση σιό έλάχιστο τής έπαναστατ κής δύ­ναμης τής έργατικής τάξης, ό ίδιος ό πόλτμος μέ τίς φρίκες του καί τις κοτταστροφές τς>υ. άνε βάζει τήν έργαττική τάξη στό πρεσκηνιο τής ιστορίας καί αύξάνει τεράστια τόν κοινωνικό δυναμισμό της και τήν έποηαστατική της δύναμη.

Αύτό .τό φαινόμενο παρουσιάστηκε πολύ καθαρά καί μεγαλειώδι- κα στήν Ελλάδα. “Ας δούμε τίς κυρ<ώτερες μεταβολές πού έπέφερε ό πόλεμος στήν έλληνιχή οίκονομία καί στή διάταξη τών κοινωνικών δυνάμεων.

Α ) Εξάρθρωσε τήν καπιταλιστική οίκονόμία τής χώραο.Β ) Μέ τήν καταλήοτευση τοΰ έθνικοΰ πλούτου, δηλαδή χών άγα-

θών καί προϊόντων της χώρας, πού γινότςρ-ε άπό τόν Ιμπεριαλισμό τών κοποίχτητών σέ συνεργασία μέ τή ντόπια πλουτοκρατία, έδημιούρ- γησε άφόρητες συνθήκες ζωής γιά τίς καταπιεζόμενες μάζες.

Γ ) Μέ τόν πληθϊωρισμό έξανέμ·.σε κάθε οίκονομία τών υικροαστι- κών στρωμάτων τής πόλης καί τοΰ χωριού, καί ’ ^υς *\«€όμισε μια. άπ^φασιστική στροφή πρός τ' άριστερά.

Δ) Συνεχίστηκε καί όλοκληρώθηκε ή χρεωκοπια τών άστικών κουμάτων καί στίς έργαζόμ'ιει· μάζες τής χώρας φυυντωοε ό πόθος γιά μ ά άποφασιστική κοινωνική μεταβολή.

Ε ) Ή στροφή τών μαζών πρός τ* άριστερά Εφερε Επι κεφαλής τοΰ άγώνα τους τό παλιό έπαναστοττικό κόμμα τοΰ προλεταριάτου, τό Κ. Κ. Ε. χάρη καί στήν άπέραντη αϊγλη τής Όχτωβριοτνής Έπανά- ■ στάσης τ.υύ γιά τίς μάζες τήν ά\τιπροσώπευ= αύτό τό Κόμμα Ο! έξε

λίξεις σΰτές μέσα στίς συνειδήσεις των μαζών όδήγησαν ηήν καπιτα­λιστική Αντίδραση τής χώρας σέ μιάν άπεγνωομένη προσπάθεια δ>α- τήρησης ταυ κοινωνικού της καθεστώτος καί της καθάρισαν στε­νή συνεργασία καί μέ τούς δυό Αντιπάλους ιμπεριαλισμούς τόν Αγγλο- σαξωνικό καί τόν Αξονικό. Μπροστά στόν κίνδυνο τής έπανάσταοης οί Ιμπεριαλιστές βρίσκονται ένωμένοι. Αύτή τους ή προσπάθεια οδή­γησε τή χώρα σέ μιά κατάσταση έμφυλίου πολέμου, μέ Αποτέλεσμα τήν έκμηοένιση σχεδόν τής κροβπκής καπιταλιστικής έξόυσ'ας.

Ή κατάσταση στή χώρα μας μέ τό τέλος του πολέμου ήταν μιά άκρως έπαναστατική κατάσταση.

Ποιά ήταν ή πολιτική τοϋ Κ .Κ .Ε .; Απόλυτη άρνηση τής μαρξι­στικής - λενινιοτικής διδασκαλίας.

Στή θέση τής τάξης καί τής ταξικής πάλης — τό "Εθνος καί ή έθνικιοτπκή πάλη.

Στή θέση της πάλης τών τάξεων, ή συνεργασία τών τάξεων καί ή έθνκή ένότητα, δηλαοή ή ύποταγή του προλεταριάτου καί τών κατα- πιεζομένων μαζών στή μπουρζουαζία.

Στή θίση τής διακήρυξης καί καλλιέργειας τής διεθνιστικής προ­λεταριακής Αλληλεγγύης, ή καλλιέργεια τοϋ έθνικιστικού μίσους καί τών Εθνικιστικών πατριωτικών προλήψεων.

Στή θέση τής πάλης κατά τών Ιμπεριαλιστών ή ύποταγή στόν άγγλοοαξωνικό Ιμπεριαλισμό. Εκατοντάδες είναι τά θύματα τών Αγω­νιστών πού £πτσαν έπειδή Αντιτίθονταν στήν υπερβολική Αγγλοφιλία τής ήγ-εσίας τοϋ Κ .Κ .Ε. καί έκαναν Ανηαγγλική, Αντιΐμπεριαλιστική προπαγάνδα. Σάς παραπέμπουμε στή σχετική Απόφαση της 11ης ‘Ολο­μέλειας της Κ. Ε. τοϋ Κ. Κ. Ε.

Στή θέση τής κοινωνικής σοσιαλιστικής έπανάστασης ή Ιστορικά πιά χρεωκοπημένη Λαϊκή (δηλαδή Αστική) Δημοκρατία μέ τό σεβα­σμό τής Ατομικής ιδιοκτησίας, i

“ Ολα αύτά είναι γνωστά σάν Λίβανος, Γκαζέρτα. Κυβέρνηση ’Ε ­θνικής Ενότητας.

‘Η ήγεσία του Κ.Κ.Ε. κατείχε τήν έξόυσία οτΛν Ελλάδα, καί τήν παράδ£>σε στους “ Ελληνες καπιταλιστές καί στους συνεταίρους καί τ.άτρωνές τους Άγγλους.

Δέν υπήρχε πρόβλημα έξουσίας γιά τό Κ .Κ .Ε. καί τό Ε.Α.Μ. Υ ­πήρχε πρόβλημα στερέωσης καί διατήρησης τής έξουοίας. Ρωτάμε: Γιατί δέν άγωνίστηκε νά διατηρήσει τήν έξουσία του καί νά έφαρμό- σει τό «λοτ?κοδημοκρατικό» του πρόγραμμα; Γιατί έ'φερε στήν ‘Ελλά­δα .τόν Αγγλικό Ιμπεριαλισμό; Ποιά ή φύση τής «λαΐκοδημοκρατικής πολιτικής* πού έφάρμοσαν οί ύπουργοί του στήν "Κυβέρνηση Παπαν- δρέου; τΗταν Αστική ή όχι ή πολιτική αύτή; Έξυπηρετουσε τά συμφέ­ροντα τών καπιταλιστών ή όχι; Ή σταθεροποίηση του νομίσματος Ιγινε ή Δχι σέ βάρος τών καταπιεζομένων μαζών; Εΐναι Αλήθεια ή όχι δτι ό Πορφυρογένης ήταν εισηγητής τού Νόμου 118 <ττερί _πλεονάζοντος προσωπικού» τών καπιταλιστικών έπιχειρήσεων; Καί ρωτάμε. "Αν δλα αύτά εΐναι σωστά πώς πρέπει νά χαρακτηριστεί ή πολιτική τοϋ Κ .Κ .Ε.;

Καί ό Δεκέμβρης; Πρέπει νά μιλήσουμε καθαρά: Ό Δεκέμβρης δέν ήταν μιά έπανάσταση πού όργόανωσζ ή έαμική ήγεσία, άλλά μιά Αντεπανάσταση, μιά έπίθεση τής Αγγλοελληνικής Αντίδρασης πού έναν- τ(ον της Αμύνθηκαν ήρωϊκα οί καταπιεζόμενες μάζες τής χώρας καί Ιδιαίτερα τό προλεταριάτο της 'Αθήνας καί τού Πειραιά.

Ό Δεκέμβρης ήταν έκεϊνο πού συστηιμοαικΑ, μέ δλες τις μέθοδες. μέ πά τάγματα τής Ασφάλειας, μέ. τόν έ-μφύλιο πόλεμο, μέ τό Λίβανο καί τή Γχαζέρτα, μέ τό Ράλλη καί τόν Παπανδρέου, μέ τό Σκόμπυ

12

καί τό · Σ πηλιωτόπουλο, μέ τά στρατοδικεία στή Μέοη ’Ανατολή καί τά σύρματα, προετοίμαζε ό άγγλοελληνικός Ιμπεριαλισμός.

Γιατί ή έαμική^ ήγεσία άρνήθηκε νά σχηματίσει μιάν έπαναστατι κή Κυβέρνήση. άφοΰ είχε τά 907* του πληθυσμού ύττό τήν έπιρροή της καί τό σύνολο τής χώρας ύπό τήν κατοχή της; Γιατί δέν διακήρυξε, δτι δέν μπορεΐ νά υπάρξει καμμιά ένότητα μέ τούς έκμεταλλευτές καί δολοφόνους, δηλαδή μέ τήν καπιταλιστική τάξη, άλλά άγωνιζότσν γιά μιά «Νέα Πανεθνική Κυβέρνηση»; Μέ ποιούς; Γιατί δέν κάλεοε πούς φυσικούς συμμάχδυς τών Ελλήνων κοτταπιεζομένων, τό παγκόσμιο προλεταριάτο, σ’ ένίοχυοη τοΰ άγώνα του;

Γκπ'ι ή σταλινική Κυβέρνηση τής Ε . Σ . Σ . Δ . δέν είπε ούτε μιά λέξη συμπάθειας γιά τόν ήρωικό άνώνα τών έλληνικών .μαζών τίς μέ­ρες τοΰ Δεκέμβρη;

Τό έλληνικό προλεταριάτο και οί άλλες κβταπιεζόμενες ιιάζες ήτ- τήθηκαν τό Δεκέμβρη, γιατί ή ήττα τους προετοιμάστηκε πριν άπ’ τά Δεκέμβρη καί μέσα στό Δεκέμβρη.

Στο Δεκεμβρη υπάρχει ό άφταστος ήρωίσμός. ή άπαράμιλλη τόλ μη τοΰ έπαναστατικοΰ προλεταριάτου, πού αντιμετώπιζε μιά πανούργα, δόλια, ύπουλη, έγκληματική καί Ιστορικά χρεωκσπημένη τάξη: τήν παγκόομια καπιταλιστική άντίδραση. Ή τάξη αύτή, σκοτεινή καί έγ- κλημοαική, έμφανίζεται μέ γερούς τούς διεθνείς της δεσμούς καί τήν άλληλεγγύη της προκειμένου^ ν* άντιμετωπίσει τήν άντίπαΛή της έπα- ναστοττική προλεταριακή τάξή. Τό προλεταριάτο μαχητικό, ήρωικό μέ Ανεξάντλητες πηγές ήρωισμοΰ καί θυσίες έμφανίζεται μέ μπασμένους τούς διεθνείς του δεσμούς καί τή διεθνιστική του άλληλεγγύη. 'Η ήγε- σία του δμως δέν τό διευθύνει.πρός την προτγματοποίηση των Ιστορι­κών του σκοπών, άλλά γιά νά τό βάλει κάτω άπό μιά «Νέα· Πανεθνι­κή Κυβέρνηση».

Γιά τοΰτο Απευθύνεται στή μεγάλη ίμπερ.αλιστική «Δημοκρατία τοΰ Άτλαντικοΰ». Ή «ήγεσίατ» τοΰ έλληνικοΰ προλεταριάτου ζητίΰοε τή βοήθεια τοΰ Ροΰζβελτ καί δχι τοΰ παγκόσμιου προλεταριάτου. Δί­χως λόγο είχε ούσιαστυκά άπό τό 1934 καί τυπικά άπό τό 1942—σπά­σει τούς διεθνιςπικούς δεσμούς τοΰ προλεταριάτου ή σταλινική ήγεσία μέ τή διάλυση τής Κ. Δ.

Ό Λίβανος, ή Γκαζέρτα, ό Δεκέμβρης, ή Βάρκιζα έκριναν τήν πολιτική γραμμή καί τήν κοινωνική φύση της έαμικής ήγεσίας, τήν άπόδειξαν σάν μιά μικροαστική ήγεσία πού Αντικειμενικά τοποθετείται στά πλαίσια τοΰ καπιταλιστικού καθεστώτος καί έξυπηρετεϊ τήν άστι- κή τάξη.

"Αν ή άγγλοελληνική καπιταλιστική άντίδραστη τράβηξε πρός τό Δεκέμβρη, αύτό δέν Ιγινε άπό άντίδραση καί φόβο πρός τήν πολιτική πού άκολούθησε ή έαμική ήγεσία, άλλά άπό τήν άμεση άπειλή πού άποτελοΰσαν γι* οίύτήν of έξοπλισμένες καί μέ βαθύτατα άντικαπιταλι­στικές διαθέσεις, .μάζες. Ι ό ζήτημα τού άφοπλισμοΰ τών μαζών ήταν γιά τήν άγγλοελληνική καί τήν παγκόσμια καπιταλιστική Αιτίδραση ζήτημα ζωής ή θανάτου.

Η Ε Π Ι Θ Ε Σ Η Τ Η Σ Α Σ Τ Ι Κ Η Σ Τ Α Ξ Η ΣΜέ τή νίκη της τό Δεκέμβρη ή έλληνική καπιταλιστική Αντιδρά-

ση, στηριζόμενη στά τάνκς καί τά κανόνια τοΰ Σκόμπυ, άποκατέστησε τήν πολιτική της κυριαρχία. Νέο άμεσό της σκοπό καθόρισε τήν Ανα· συγκρότηση της καταπιεστικής κρατικής μηχανής καί τή οΊερ^ωση της έξουσίας της. Σύσσωμη καί ,οφασ*·τ·.κή έπιδόθηκε σ’ αύτό της τό

13

ipyo μέ τήν ένίσχυση καί καθοδήγηση τοΰ πάτρωνά της. τοΰ Αγγλι­κού Ιμπεριαλισμού.

Μέ τόν αφοπλισμό τών μαζών (καί τήν άμνηστευση της έαμικής ήγεσίας στή Βάρκιζα) τό κύριο πρόβλημα πού έμποτννε μπροστά στήν έλληνική καπιταλιστική τάξη ffrav (καί έξακολουθεΐ νά είναι), ή ««Ανοικοδόμηση» τής οικονομίας της σέ βάρος τών καταπιεζομένων μα­ζών. ΓΥ αύτό τό £ργο δέν άρκεΐ ό άΦοπλισμός τών μαζών. Χρειά­ζεται νά τσακιστεί τό ήθικό τους. Άμεσα ή έμμεσα νά δια­λυθούν οί όργανώσπις τους. Νά αεταβληθόϋν οί έργάτες οέ άτομα ά- πομσνωμένα καί ύποταχτικά. Αυτό τό έργο άνέλαβαν οί διάφορες νεοφασιστικές όργανώσεις καί συμμορίες. Ταύτόχρονα έξαπολύθηκε μιά οικονομική έπίθεοη άπό μέρους τής κοπτιταλι-στικής όλιγαρχίας μέ τη μέθοδο τού πληθωρισμού. Τά έργατικά ήμερομίσθια καί οί ύπαλ- ληλικοΐ μισθοί έπανειλημμένα έξανεμίοθηκαν καί όλες οί σταθεροποιή­σεις της δραχμής πού εγιναν είχαν οά γνώμονα τό συνεχή ύποβιδασμό τους. Καί ^ έπίθεση γιά τό χαμήλωμα τού έπίπεδου τής ζωής συνεχί­ζεται μέ τις μεγάλες τιμές πού καθορίστηκαν γιά τά είδη τών δια­νομών της ΟΥ Ν Ρ Α καί τήν έφαρμογή καί αύξηση τών έμμεσων φόρων.

Κι’ όλα αύτά τή στιγμή πού ή καπιταλιστική Κυβέρνηση δίνει ά­φθονες τις παροχές της στόύς τροπτεζίτες, στούς βιομήχανους καί οτούς έμπόρους μέ τή μορφή δανείων πού ό πληθωρισμός τούς_ τά έξοφλεΐ στό 1) 10 της άξίας τους καί την πώληση τών πρώτων υλών .τής ΟΥΝ­Ρ Α σ* έξευτελισηκές τιμές.

Κι’ ένώ ή οικονομική έπίθεση συνεχίζεται, συνεχίζεται ταύτόχρονα καί ή προσπάθεια γιά τήν όλοκλήρωση καί «νομιμοποίηση* της διχτα- . τορικής διακυβέρνησης, καλυμμένης άπό ένα κοινοβουλευτικό μαντύα, γιά έξωτερική κίττανάλωση, γιά τήν έξοπτάτηση τοΰ παγκόσμιου προ­λεταριάτου.

Ή παγκόσμια καπιταλιστική άντίδραση άπό τούς Τόριδες τοΰ Τσώρτσιλ μέχρι τούς ψευτοσοοιαλιστές λακέδες τού ιμπεριαλισμού τοΰ Λέϊμπουρ - Πάρτυ στήν Αγγλία, άττό .τούς «Δημοκράτες» τραπεζίτες της Νέας Ύόρκης κ .ί τής Ούάσιγκτων μέχρι τούς «Λ<χϊκοδημοκράτες* τής Γαλλίας, άγωνίζεται μέ τήν απάτη και τήν £νοπλη βία νά κατα­πνίξει τις έξεγέρσεις τών σκλάβων τοΰ κεφαλαίου. Καί ένώ τά κανόνια, τά τάνκς καί τά άεροπλάνα χτυπούν τούς άποικιακοΟς σκλάβους στήν Ινδονησία, στήν ’ Ινδοκίνα, στις ‘ Ινδίες, στήν Κίνα καί άλλού. στέλνουν στήν 'Ελλάδα τούς «παρατηρητές», τους γιά νά φέρουν μέ «νόμιμο» τρόπο ατήν έξουσία τό διχτάτορα βασιληά.

"Η έλληνική κοσι.ταλιστική άνπίδραση μέ τήν ένίσχυση τοΰ π<χγ- κόομιου καπιταλισμού καί μέ πλήρη συνείδηση τών_ ταξικών της συμ­φερόντων προχωρεί στήν πραγματοποίηση τών σχοπών της. Στή σταθε­ροποίηση ν”,ς έξουσίας της, στή σταθεροποίηση τού Εκμεταλλευτικού κοΛεατώτος της.

Η ΠΟΛ Ι Τ Ι Κ Η ΤΟΥ Κ. Κ. Ε.Ποά είναι ή πολιτική της σημερινής ηγεσίας τής έργατικής τά­

ξης; «Ή ειρηνική δημοκρατική έξέλιξη». Δηλαδή ή άρνηση τής πάλης γιά τήν προτ>μοΓτοποίηοη τών ιστορικών σκοπών τοΰ προλεταριάτου. Της πάλης γιά τό σοσιαλισμότ Ή ήγεσία τοΰ Κ.Κ Ε. σ ύλην αύτήν τήν περίοδο άντικειμενικά ένίσχυοε τήν προτγμοττοποίηση τών σκοπών τής ντόιτνας καί ξένης άντίδρασης. Τήν ένίσχυοε γιατί καταδίκασε μέ την πολιτική της στήν παθητικότητα καί στήν άδράνεια τίς έργατικές μά­ζες. ή καλύτερα άνέστειλε καί έξουδβτέρωσε τή διάθεση τών μαζών γτά πάλη. Μέ τά συνθήματα και μέ τις κραυγές: «Μή, θά προκαλέσετε

14

μοναρχικό πραξικόπημα*! Μέ τήν αποκήρυξη δλων τών Αγωνιστών πού δέν πειθαρχούσαν στή Βάρκιζα, δηλαδή δέν κάθονταν μέ σταυρωμένα τά χέρια νά τούς σφάξουν οί ληοτοσυμμορίτες τής X. Μέ τήν αποχή. Μέ -τήν ούτοπία του -Πανδημοκρατικού Μετώπου». Αντί νά στηρίξει τήν άμυνα της έργοπικής τάξης, στήν όργάνωση τής πάλης τών μαζών μέσα στή χώρα, c5avri νά συνδέσει τήν πάλη τών έλληνικών μαζών μέ τήν πάλη της έργατικής τάξης σέ παγκόσμια κλίμακα (σύμφωνα μέ τή_διδασκαλία τών Μάρξ - "Ενγκελς - Λένιν καί τήν παγκόσμια πείρα τού έργοπικοΰ κινήματος) στήριξε τις προσπάΟειές της στήν πραγ* ματο'.,Όίηση μιας υυμφωνίας μέ τούς άστούς πολιτικούς τοΟ «!Κέντρου» Kod τής « Αριστερας», τό Σοφούλη, τόν Καφαντάρη καί τό Σοφιανό- πουλο^ σάν νά μήν ήταν αύχοί πού οέ κάθε δημαγωγική τους ένέργεια χτυπούσαν ταύτόχρονα καί τό κίνημα τών μαζών. Σάν νά μήν ήταν ή Κυβέρνηση τοϋ «Δημοκρατικού Κέντρου» πού έκανε τό έκλογικό πρα­ξικόπημα τοΰ Μάρτη.

Είναι αύτά, σύντροφοι, τυχαία λάθη; Είναι άπλώς μίά έσφαλμένη πολιτική γραμμή; "Οχι. Στήν πολυιική τού Κ .Κ .Ε. ύπάρχει μιά άπό· λυτή συνέπεια. Ή πολιτική τού Κ. Κ. Ε . καθορίζεται άπό τήν άρνηση της προλεταριακής έπανάσιαοης στήν Ελλάδα. Άπό τήν άναίρεση του παληοϋ έπαναστατικοΟ του προγράμματος καί τήν παραδοχή της δυ­νατότητας της άστικής δημοκρατίας στήν περίοδό τοΰ Ιμπεριαλισμού. Πρόκειται γιά μιά πολιτική πού καθορίζεται άπό τήν παραδοχή της διατήρησης τοΟ καθεστώτος τής άτομικής ίδιοχτησίας. 'Εδώ, σύντρο­φοι, βρίσκεται ή βασική του άντίθεση μέ τήν έπανασ».ατική πολιτική ιού Μάρξ κοά τού Λένιν πού συνεχίζει σήμερα ή 4η Διεθνής.

Ο Ν ΕΟ Σ ΠΟΛΕΜΟΣΟί σκοποί τής ντόπιας καί παγκόσμιας άντίδρασης δέν σταματούν

στήν έξασφάλιση καί τή διατήρηση τής πολιτικής καί οικονομικής κυ­ριαρχίας.

‘Η άναρχία στήν παραγωγή σπρώχνει τόν καπιταλισμό στό κυ­νήγι τών άγορών καί τών πηγών πρώτων ύλών. Τό κυνήγι, αύτό όδη- γεί αναπότρεπτα ατούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ό πόλεμος άντί να λύνει τις αντιφάσεις τού καπιταλισμού τις έ π ι δ ε ι ν ώ ν ε ι ρίχνο­ντας τις έργαζόμενες μάζες στήν έξαθλίωση καί σπρώχνει τόν καπιτα­λισμό άργά ή ΥΡήΥΌΡ« σέ νέους πολέμους. Τό Ιστορικό δίληυμα τής έποχής: «.Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» προβάλλει ά π ο φ α σ ι σ τ ι κ ά μπροο:ά στήν άνθρωπότητα.

Ό ποτ/κόομιος καπιταλισμός σήμερα βγαίνει άπό Εναν άλλο πόλε­μο. Παρ- δλες τις τεράοτιες καταστροφές πού προξένησε στά μέσα τής παροτγωγής σέ όριομένα κέντ-ρα του δπως ή Γερμοτνία καί ή Ίοπτο νία, βγαίνει μέ άνεπτυγμένη συνολικά τήν παραγωγική του Ικανότητα. Τό ’έτίπεδο δμως ζωής τών μαζών έπεσε τρομαχτικά μέσα στόν πόλεμο. Ή ά>οραστική τους ικανότητα έλαττώθηκε στό μισό τής προπολεμικής. Ό καπιταλισμός έχει άνάγκη άπό νέες άγορές γιά τή διάθεση τών προϊόντων του. Ή Σοβιετική "Ενωοη Εχει ύπό τήν κυριαρχία, της καί έλέ>χ=ι σημαντικές περιοχές τοΰ πλανήτη μας. Κι* άκόμα είναι γιά τόν καπιταλισμό άπό τήν άποψη τού κοινωνικού καθεστώτος Ενας ταξικός άντΐπαλος.

Ό τοτ/κόσμιος καπισαλισμός, μέ τήν ήγεοία τού άμερικάνικοι. δυπερ-χλιομου προετοιμάζει τόν άντισοβιετικό πόλεμο.

Μά ή έκρηξη του Γολέμοο είναι άδύνατί, χωρίς τήν προηγούμενη ήττα r-yj έ ρ γ α τ ι κ ο ΰ κ ι ν ή μ α τ ο ς . Αύτήν τήν προσπάθεια κα· ταβάλ'.Ξ σήμε( α ό παγκόσμιος καπιταλισμός.

ΙΓι

Ή 'Ελλάδα βρίσκεται σέ μιά γεωγραφική θέση -πού άπό c-ρατη- γική άποψη θά παίξε·, σπουδαίο ρόλο στό>- άντισοβιετικό πόλεμο, άν τό προλεταριάτο δξ ματαιώσει τά σχέδια τοΟ Ιμπεριαλισμού μέ τήν κοινωνική έποτνάσταση.

“ Ενας άλλος λοιπόν άπό -τούς έπιαιωκόμενους σκοπούς.τής ιΐόπιας καί της παγκόσμιας άντιδρασης είναι ή μεταβολή τής 'Ελλάδας σέ άντεργοττ-κό καί άντισοβιετικό προγεφύρωμα.

Η Α ΓΓΛ ΙΚ Η ΚΑΤΟΧΗ‘Από δλη τήν άνάλυση πού κάναμε άποδείχνεται πώς -.ά συμφέροντα

και οί σκοποί τής έλληνικής καί της ώγγλικής κεφαιΛαιοκράτιας δέν είναι άντίθετα άλλά συμπίπτουν στό μεγαλύτερο μέρος τους. Ή ελλη­νική κεφαλα.οκροττία στηρίζει τις έλπίδες της γιά τήν άνόρδωοη τής

,οΐκονσμίας της οτήν ύποστήριξη τοϋ άγγλοσαξωνικού ίμπεραλ·.σμού. ‘Η ντόπια καί ή ξένη κεφαλαιοκρατική άντίδραση αίσθάνονια» άμετρο μϊσος γιά τό κοινωνικό άπελευθερωτικό κίνημα τών κατόπιεζομένων. Τρέφουν τό ίδιο άσπονδο ταξικό μίσος κατά τής Σοβιετικής "Ενωσης. *0 άγγλικός Ιμπεριαλισμός Ιχει νά ύπερασπίσει ζωτικά του συμφέροντα οτή Μέση ‘Ανατολή. 'Από τήν άνατολική λεκάνη τής Μεσογείου περ­νάει ό δρόμος πρός τις Ινδίες. Ή μάχη γιά τά πετρέλανα δίνεται σή- utpa κυρίως οτή Μέση ’Ανατολή. Αύτοί οί λόγοι κάνουν τόν άγγλικό ιμπερ«ίχλ*σμό νά δίνει μιάν Ιδιαίτερη σημασία στήν 'Ελλάδα καί οτήν ίουρκία.

Σ . τ ε ρ έ ω σ η τ ή ς κ α π ι τ α λ ι σ τ ι κ ή ς έ ξ ο υ σ ί α ς ο π ο υ έ χ ε. ι κ λ ο ν ι ο Β «ί. ’Α ν ο ι κ ο δ ό μ η σ η τ η ς κ α π ι ­τ α λ ι σ τ ι κ ή ς ο ι κ ο ν ο μ ί α ς σ έ Β ά ρ ο ς τ ώ ν Ε ρ γ α ζ ο ­μ έ ν ω ν μ αζών . Τ σ ά κ ι σ μ α τ ο ΰ κ ι ν ή μ α τ ο ς τ ώ ν μ α ­ζ ώ ν . Έ ξ α σ φ ά λ ί ι σ η σ τ ρ α τ η γ ι κ ώ ν β ά σ ε ω ν γ ι ά τ ό ν ά ν τ ι σ ο β ι ε τ ι κ ό π ό λ ε μ ο . Ν ά οι σ κ ο π ο ί τ ο ΰ Ι μ π ε ρ ι α λ ι σ μ ο ύ , ν τ ό π ι ο υ κ α ί ξ έ ν ο υ .

Τό έλληνικό προλεταριάτο καί οί καταπιεζόμενες μάζες πρεπει νά άντιδράσουν καί νά άγωνιστούν γιά ν’ άναιρέψουν τά σχέδια ~οΖ ϊμπί.- ριαλιομοΰ.

‘Η πάλη κατά τής έλληνικής κεΦαλαιοκρατίας είναι πάλη κοτα τοΰ παγκόσμιου Ιμπεριαλισμού, καί άντιστροφα ft πάλη κατά τοΰ παγκό­σμιου Ιμπεριαλισμού δέν είναι δυινατή χωρίς την ταύτόχρονη πάλη πατά της έλληνικής καπιταλιστικής αντίδρασης.

Τά μέτωπα διαγράφονται καθαρά γιά δσους θέλουν νά βλέπουν: Παγκόσμια καπιταλιστική άντίδραση άπό τό ϊνα μέρος. Παν-κόσμια έργοαική τάξη άπό τ' άλλο. Μόνο έτσι άν τοποθετηθεί τό πρόβλημα είναι δυν*χτό να άντιμετωπισθεϊ όρθά καί νικηφόρα.

Τό Κ .Κ .Ε . τοποθετεί σήμερα τό ζήτημα τής άπομάκρυνοης τών “Αγγλων οτήν πρώτη γραμμή καί έξαρτά άπ' αύτό τή διεξαγωγή οποι­οσδήποτε πάλης τών καταπιεζομένων μαζών της χώρας. Τήν απομά­κρυνσή τους δέν τήν βλέπει σάν άποτέλεσμα τής δράσης τών μαζών, άλλά σάν πρόβλημα καλής διάθεσης, διπλωματίας καί συμμάχων πού θά βρεθούν μέσα στους άστούς «πατριώτες*, καί τοποθετώντας την σάν προϋπόθεση διεξοτγωγής -όποιασδήποτε πάλης, άναστέλλει τήν πάλη τών μαζών.

Τό Κόμμα μας, σάν Κνα Κόμμα διεθνιστικό τό άντιμετωπϊζε. άπό τή διεθνιατική ταξική του άποψη. Τό Κόμμα μας δέν ?παψε ποτέ νά διεξάγει τήν πιό άμείλιχτη καί άδκάλλοτχτη πάλη κατά τοΰ Ιμπεριαλι­σμού. Στήν πάλη του αύτή £χει δώσει πολλά &>μοπα καί τά καλύτερα στελέχη του. Τήν άπομάκρυνση τών "Αγγλων άτό τήν ’Ελλάδα καί άπό

16

ό\ος τις χώρες πού κατέχουν, τή βλέπει οάν άπστέλεσμα της δράσης τών μαζών καί κυρίως τών άγγλικών έργατικών μαζών. Τούς συμμά­χους μας ατήν πάλη γιά τήν άνατροπή τών σχεδίων του άγγλικοΰ Ιμπε­ριαλισμού δέν θά τούς βρούμε στούς άστούς πολιτικούς, άλλά στό άγγλικό καί παγκόσμιο προλεταριάτο. Πρέπεί νά κάνουμε τήν άποφα- οιστική διάκριση άγγλικοΰ ιμπεριαλισμού καί έργαζομένων μαζών τής ’Αγγλίας. Ό -πρώτος είναι σύμμαχος τής ντόπιας καπιταλιστικής άντί- δρασης. Κάθε πάλη κατά τού έλληνικού καπιταλισμού εϊναι καί πάλη κατά τού άγγλικοΰ Ιμπεριαλισμού. Στήν πάλη μας γιά τις οικονομικές μας διεκδικήσεις, γιά τις συνδικαλιστικές καί πολιτικές μας έλευθερίες πρέπει νά ζητήσουμε καί νά πετύχουμε τήν ένίσχυση τού άγγλικοΰ προ­λεταριάτου. Ο Ι "Αγγλοι οτρατευμένοι έργάτες απορούν καί πρέπει νάρθουν μαζύ μας. ΟΙ Ιδιοι "Αγγλοι στρατιώτες πρεπει νά ζητήσουν τήν έπι στροφή τους στά σπίττια τους. Σ έ κάθε μιά περίπτωση πρέπει νά ζητάμε τή συναδέλφωση τών "Αγγλων στρατιωτών μαζύ μητς, όπως άκρ.ίώς καί ιών Ελλήνων στρατιωτών πού στέΛνον^αι νά χτυπήσουν τούς άγονες τώ* άδελφιών τους. Τά δπλα πού κ^α άν μπορεΐ καί πρέ­πει νά χρησιμοποιηθούν κατά τού κοινού ταξικού μας έχθροΰ. Ή άγγλι­κή Εργατική τάξη πρέπει νά ξεσηκωθεί γ ι* νά ματαιώσει τά σχέδια τής αγγλικής κεφαλαιοκρατίας.

Τ ά ξ η έ ν ά ν τ ι ' α σέ τ ά ξ η , τό παληό λενινικό σύνθημα πού έκαμε νά παραλύσουν τά χέρια τής ιμπεριαλιστικής άνπίδρασης στήν έποχή τού Κόκκινου Όχ.τώβρη π ρ έ π ε ι νά ά κ ο υ σ θ ε ί π α ν τ ο ύ , κ α ί μ π ο ρ ε ΐ ν ά μ ά ς δ ώ σ ε ι τή ν ί κ η καί θά μαΐς τή δίώσει γιατί ή έργατική τάξη είναι παντοδύναμη. Δέν ξέρει μόνο τή δύναμή της, γιατί λογής-λογής άπατεώνες της συσκοτίζουν τή» ταξική της σκέψη. ’Ο ιστορικός ρόλος της έπαναστατικής πρωτσττορείας είναι νά διαλύσει τή σύγχιση καί νά δείξει τό δρόμο.

Η Κ Α Τ Α Σ Τ Α Σ Η TOY ΚI ΝΗΜ ΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ.ΤΟ Ν ΕΟ Α Ν Τ Α Ρ Τ Ι Κ Ο

Ή έλληνική έργατική τάξη έχει ύποστεϊ άλλεπάλληλες καί ση­μαντικές ήττες. Καμμιά ομως άπ* αύτές δέν ήταν αποφασιστική. Σέ τούτο συνετέλεσε ή ένταση τού κινήματος σέ διεθνή κλίμακα. Τό ήθι- κύ τών μαζών διατηρείται, άν καί όχι σέ τόσο ύψηλή θερμοκρασία όσο προηγούμενα. Εξηγήσαμε τΙς αίτίες Kod τούς ύπεύίΗ>νους τών ήττων. Σήμερα ή οίκοναμική κατάσταση της έργατικής τάξης είναι άθλία. Ό τιμάριθμος άνεβαίνει. Τά μεροκάματα πείνας χάνουν τήν άγοραστι- κή τους άξΙα. Ή έργατική τάξη γιά νά ύπερασπίσει τή ζωή της θά κα- τέβει σέ άγώ\·ες. Ή όργάνωση αύτών των άγώνων είναι το όϊιεοο καί έπιταχτικό καθήκον της έποΛ»αστατΐκής πρωτσπορείας.

Στήν ύποαθρο, μιά σειρά άπό παράγοντες έπέδρασαν καί καθόρι­σαν τήν άνάπτυξη ένός σημαντικού άγροτικοΰ κινήματος πού γιγαντώ­θηκε μέσα στις συνθήκες τού πολέμου καί <της κατοχής. Αύτοί οί παρά γοντες ε!ναι:

α) Ό μικρός άγροτικός κλήρος, οί πρωτόγονες μέθοδες καλλιέρ­γειας καί έπομένως ή μικρή άπόδοση τής έργασίας τοΰ άγρότη καί τό έζαιρετικά μικρό έτήσιο εισόδημά του.

6) Ή τεράστια διάφορά τιμών με,ταξύ άγροτικών καί βιομηχανι­κών προϊόντων, Ενεκα της μονοπωλιακής μορφής τοΰ βιομηχανικού κε­φαλαίου, σέ βάρος τών άγροτικών προϊόντων. Αυτό έχει σάν άπστέλε- σμα τήν άπορρόψηση ένός μέρους τοΰ είσοδήμοττος τού άγρβτου άπό τό βιομηχανικό κεφάλαιο.

γ ) Τά άγροτικά προΓόντ« είναι κυρίως εύγενη προϊόντα (σταφίδα,

17

*ο.π;·ός. σύκα κλπ.) πού διατίθενται στήν άγορά τοϋ Εξωτερικού. Ή δ.άθεοη αχ>τή γίνεται μέσ(μ ορισμένων καπιταλιστικών όργανισμών ή Απόρων πού Απομυζούν Επίσης Ενα σημαντικό μέρος τών είσοδημάτω. τ&υ.

δ) Ο', φόροι. Ή καπιταλιστική τάξη γιά τή διατήρηση τοϋ Εκμε­ταλλευτικού καθεστώτος της υποχρεώθηκε νά δημιουργήσε ενα υπερ­τροφικό κραπκό μηχανισμό πού Απορροφούσε τό J939 περισσΟίερο άτΐό τό μισό τοϋ δλου Εθνικού είσοδήμοττος. "Ενα σημαντικό μέρος ,ού προϋ­πολογισμού έβάρυν* τούς άγρότες μέ τήν μορφή άμέοων φόρων.

Αύτοΐ οί_ παράγοντες, ουνδυαζόμενοι μέ τις καταστροφές τοϋ πο­λέμου καί τής κατοχής Εδημιούργησαν Ενα Επαναστατικό άγροτικό κίνημα καί καθόρισαν τή θέση των φτωχών άγροτικών μαζών πλάι στό προλεταριάτο τών πόλεων γιά τήν πραγματοποίηση τοϋ σοσιαλισμού.

Αύτό τό κίνημα ή Ελληνική Αντίδραση βάλθηκε νά υποτάξει ή νά έξοντώοει. Καί Εξαπέλυσε τόν Εμφύλιο πόλεμο στήν ύπαιθρο. 'Αντάρτες τού Ε-Λ.Α.Σ. καί άλλοι φτωχοί χωριάτες πήραν τά βουνά γ:ά νά προη τατέψουν τή ζωή τους καί τή ζωή τών δικών τους.

Τό κίνημα αύτό πήρε ζωηρότερη μορφή στή Θεσσαλία καί τή Μα­κεδονία όπου ήταν πιό συμπαγείς καί ταξικά περισσότερο διαπταιδα- γωγημένες οί άγροτικές μάζες. Στή Μακεδονία ύπάρχει καί άλλος ενας οι^μαιντικός λόγος. 01 Εθνικές μειονότητες. Ή συμπεριφορά τής έλληινκκης κεφαλαιοκρατίας ήταν πάντοτε καταπιεστική Απέναντι στίς με.ονάτητες. Μετά τόν πόλεμο όμως ή συμπεριφορά της εΐναι Εγκλημα­τική. Προσπαθώντας \ιύ πετύχει τά Ιμπεριαλιστικά της σχέδια οτή Βαλ­κανική. έπιδόθηκε στή φυσική Εξόντωση τών Εθνικών μειονοτήτων.

Τό νέο Αντάρτικο πού ε'ναι ή άμυνα τών φτωχών άγροτικών μαζών Ελληνόφωνων καί ξενόφωνων. Ενάντια στήν Επίθεση τής καπιταλιστικής Αντίδρασης, πού Επιδιώκει τήν πραγμοαοποίηση τών Εκμεταλλευτικών καί Ιμπεριαλιστικών της Επιδιώξεων, πήρε μιά σηματντική άνάπτυξη στή Θεσσαλία καί στή Μακεδονία. "Ολες οί «Εκκαθαριστικές* Επιχειρήσεις Ενα μόνο κατόρθωσαν: νά τό δυναμώσουν. Ή δράση δμως τών άνταρ- τών μόνη της δέν μπορεϊ wx τσακίσει τήν καπιταλιστική Επίθεση. *Αφι· νόμενο μόνο. στίς δικές του τις δυνάμεις, τό νέο Αντάρτικο, άργά ή 1γρήγbpα. είναι υποχρεωμένο νά ύποκύψει. ‘Η Εργατική τάξη των πό­λεων καί τά άλλα κατοατιεζόμενα στοιχεία πρέπει νά υπερασπίσουν τόν άγώνα τών φτωχών άγροτών και τών Εθνικών μειονοτήτων, θά τόν ύπε- ροισπίσουν όργανώνοντας τή δική τους τήν πάλη γιά τις οίκονομικές τους διεκδικήσεις καί τή ματαίωση τών σκοπών καί τών Επιδιώξεων τής καπιταλιστικής άντίδρασης. Μέσα στίς διεκδικήσεις τους πρέπει νά άνα- γράψουν τό σύνθεμα τής κατάπαυσης-τής τρομοκρατίας στήν υπα.θρο καί τή Γενική 'Αμνηστία τών Αγωνιζομένων φτωχων άγροτών.

Μέσα σ* αυτές τΙς συνθήκες τά κοτθήκοντα της Επαναστοττικής πρω- τοπορείας διατ/ράφονται καθαρά^ Ή Εγκατάλειψη κάθε ουτοπικής άπο­ψης «ομαλής δημοκρατικής Εξέλιξης* πού θά ήταν δυνστόν νά πραγμα­τοποιηθεί μέ τή συνεργασία καί τή βοήθεια μιας μερίδας τής άστικής τάξης, τής «προοδευτικής δημοκρατικής της πτέρυγας*. Τέτοια μερί&α δίεν ύπάρχει στήν άστική τάξη στήν περίοδο τής παρακμής της. Ή πε ρίοδος αύτή τής δημοκρατίας πέραοε. Ή άστική κοινωνία ΰρίσκετα στήν περίοδο τής παρακμής καί τής Αποσύνθεσής της. Σήμερα ή άσ:·.- κή -αο̂ Χΐ Υ'ά νά διατηρήσει τό καθεστώς της είναι ύποχρεωιιένη νά χρΓ- σ.άοπονήσει φασιστικές μέθοδες διακυβέρνησης. Μ 6 ν ο ή Σ ο σ ι α λ ι σ τ ι κ ή Σ ο β ι ε τ ι ή Δ η μ ο κ ρ α τ ί α μ π ο ρ ε ϊ ν ά β ·> ά· λ ε ν τ ή ν ά ν θ ρ ω π ό τ η τ α άπό τό χ ά ο ς κ α ί τ ή β α ρ β α ρ ό τ η τ α π ο ύ ό δ η γ ε ϊ ό κ α π ι τ α λ ί σ -ΐ ό -

I*

"Οπο ο.; άο.εΐται σήμερα αύτήν τήν άποψη θεληματικά ή δχι γίνεται στήριγμα τοΟ καπιταλισμού. ‘Η σοσιαλιστική Επανάσταση! Αύτός πρέ­πει νά ε’να. 6 κύριος στρατηγικός σκοπός της έργατικής τάξης.

‘Αλλ' αύτή τή στιγμή στήν Ελλάδα πρόκειται νά άντιμετωπίσουμε τήν έπίθίση της καπιταλιστικής άντίδρασης. Κι’ αύτήν θά τήν Αντιμετω­πίσουμε μέ τήν άμεση όρ>άνωση τής πάλης των μοέζών. Πολύς καιρός πήγε χααέ*.ος καν τόν κέρδισε ή άντίδραση. Τό Κόμμα μας βάζει σάτ άμεσο σκοπό του νά συνενώσει τήν έργατική τάξη καί τ’ άλλα τά κα· ταπιεζόμενα στρώματα σ’ ίνα ταξικό μέτωπο γιά ν* άγωνιστοΰν:

Γ ι ά δ ο υ λ ε ι ά . Γ ι ά τ ι μ α ρ ι θ μ ι κ ά μ ε ρ ο κ ά μ α τ ο κ α ί μ σ θ ο ύ ς .

Γ ι ά σ υ ν δ ι κ α λ ι σ τ ι κ έ ς κ α ί π ο λ ι τ ι κ έ ς έ λ ε υ θ ε ρ ί ε ς.

Πάνω σ' αύτό τό έλαχιστότα;ο πρόγραμμα, καλούμε δλους τούς εργάτες, όλους τούς καταπιεζόμενους. νά όργανώσουν καί \ά περί- φρουρήσουν τήν πάλη τους σέ έθνική κλίμακα. Ή έ ρ γ α τ ι κ ή δ η μ ο κ ρ α τ ί α π ρ έ π ε ι νά ε ί ν α ι ά π ’ δ λ ο υ ς σ ε β α - ο τ ή.

*Άν αύτό τό έλαχιστότατο πρόγραμμα είναι άρκετό γιά νά συνε­νώσουμε τούς καταπιεζόμενους σ’ £να ένιαίο μέτωπο πάλης δέν είναι άρκετό γιά £να ένιαίο μέτωπο τών έργοαικών κομμάτων.

Καλούμε τά έργαηκά κόμματα, τό Κ .Κ .Ε., ,τό ΣΚ-ΕΛΔ, τό Α Κ Ε σ' £να ένιαίο ταξικό μέτωπο πάνω στό έξής μίνιμουμ πρόγραμμα:

1* 'Οργάνωση της πάλης γιά τίς οικονομικές διεκδικήσεις τών έργατ.κών, ύπαλληλικων καί άγροτικών μαζών.

2) Γιά τις συνδικαλιστικές καί πολιτικές έλευθερίες.3) Γιά τήν άμνηστία τών λαϊκών άγωνιστών.4) Γ.ά τήν όργάνωση τών έργατικών φρουρών.5) Για τή διάλυση της ψευτοβουλής καί γιά προκήρυξη έκλογών

•γιά Συνταχτική Συνέλευση.6) Γιά τήν άποχώρηση τών "Αγγλων μέ τίς μέθοδες τής ταξικής

διεθνιστικής πάλης ('Αποκάλυψη ιμπεριαλιστικών σκοπών τής άγγλοσα- ξωνικής κεφαλαιοκρατίας. 'Αποκάλυψη τοΰ Αντιδραστικού άνχεργατικου ρόλο-j "ής αγγλικής πολιτικής στήν ’Ελλάδα. Διάκριση με-αξύ άγγλι- κού προλεταριάτου καί άγγλικής κεφαλαιοκρατίας. Συναδίλφωτική προπαγάνδα στά άγγλικά στρατεύματα. Προσφυγή στήν ταξική άλλη- λεγ>ύη τού άγγλικοΰ καί παγκόσμιου προλεταριάτου, μέσω τών έργα­τικών όργανώσεων. 'Αντίσταση σέ κάθε Ινοπλη έπέμβαση κατά τού έργστικού κινήματος χωρίς νά σταματούμε τή συναδελφωτική μας προσ­πάθεια μέ τούς στροαευμένους έργάτες).

• ' Α π α ρ α ί τ η τ ο ς ό ρ ο ς : Ή ά π ό λ υ τ η έ φ α ρ μ ο γ ή κ α ί ο σ ε β α σ μ ό ς τ ή ς έ ρ γ α τ ι κ ή ι ς δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς .

Πάνω στή βάση αϋτού τού μίνιμουμ προγράμματος σέ κάθε έπάγ- γελμα, τε κάθε έργοοτάσιο. σέ κάθε συνοικία, υέ κάθε πόλη καί χωριό νά έκλ^ξουμε δημοκρατικά καί άναλογικά Ε Π Ι Τ Ρ Ο Π Ε Σ Ε Ρ Γ Α Τ Ι ­Κ Η Σ Σ Υ Μ Μ Α Χ ΙΑ Σ πού θά όργανώσουν καί θά διεξαγάγουν τήν πάλη τών μ·.χζών.

Τό κάθε Κόμμα διατηρεί τήν Ανεξαρτησία του. Τό δικαίωμα νύ Γρυπχνα.':?ΓΜ τ.1. πλήρές πρόγραμμά του καί νά ό'^ξάγΡι τήν κριτική*η*>.

Σύντροφοι,ιό Κομμουνιστικό Κό^ιμα 'Ελλάδας κατάχ ησε τήν ι,-ποτοσύνη

too Εργαζόμενου έλληνικοΰ λαού και άπόχτησε μιά τεραστ.ο: Επιρροή μέσα σ* βλα τά Εργαζόμενα στρώματα και πρώτ* άπ' όλο: α*.οα στήν Εργατική τάξη, χάρη στή σωστή του πολιτική γραμμή και στη θαρραλέα εφαρμογή αυτής του τής γραμμής.

Οί τεράστιοι άγώνες πού ξεσήκωσί τό Κομμουνιστικό Κόυμα 'Ελλά­δας κοηά τήν προδιχτατορική, διχτατορική, κατοχική και μεταδ<.κεμβρι· οίνή Εποχή γιά τήν άνεξαριηοία τής χώρας, γιά τή δημοκρατική Εξέ­λιξη καί γιά τις οικονομικές διεκδικήσεις, δικαιωματικά τό άνέδειξαν τό πρώτο, τό μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα τοΰ τόπου, γιατί μΟνο αύτό μέ πλέρια συνέπεια άγωνίσθηκε καί πετυχημένα σντιμετώπιοε όλα τά προβλήματα πού ίβαζε ή ζωή.

Οί Θυσίες στΙς όττοϊες ύποβλήθηκε, όργανώνονπας καί δεξαγοντας αύτην τήν πάλη, δέν μετριοΰντοα παρά με δεκάδες χιλιάδες εξοριστούν, φυλακισμένους, βοτανισμένους καί άμΑτρητους ήρωες νεκρούς του.' θιοίες τέτσ.ες πού κανένα άλλο κόμμα δέν Ιχει νά ίπιδείξίι άπό τά άατικά προοδευτικά ώς τά πιό «ύπερεποτναστατικά». Ή Εξήγηση είναι f ' κολανόητη. Μόνο τό Κομμουνιστικό Κόμμα ‘Ελλάδας η,αίηίκε ό όδη·

η τής τοϋ λαοΰ καί £τσι μόνο αύτό δέχτηκε τή λυσσασμένη έπίί·εση τής ν όπ-ας κεφαλαιοκρατικής όλιγαρχίας καί τής κάθε λογής κατοχής.

Στήν Ιδια περίοδο οί τεταρτοδιεθνιστές δέν Ιχουν νά παμουοιά σουν οΟτε καί τήν παραμικρότερη μορφή άγώνα γιά τήν άντιμετώπιση τών αγωνιωδών προβλημάτων πού Απασχολούσανε τό λιαό. γ ατί δέν θέλανε καί δέν είχανε τήν Ικανότητα νά νοιώσουνε καί νά ζήσουνε τΙς στιγμές τής κάθε εποχής, δέν καταλάβαιναν τούς πόθους καί τόν παλ­μό τής μάζας, δέν βρίσκουνταν καί δέν ζούσανε μέ τό λαό. ίτσι πού νά δούνε τά προ-βλήματά του, νά βρούνε σέ συνέχεια καί τούς σωστούς δρόμους τής λύσης τους γιά νά μπορέσουν κατόπιν νά παίζουν καί τό ρόλο τοΰ όργανωτή, κοτθρδηγηιτή.

Kod δταν άπό Ενα Κόμμα λείπει ό όργανωτικός καΟοδηγητικός του*χαρακτήρας, καί Επόμενα ή δράση του, δέν μπορεΐ νά ζητάει κα­νείς νά δει τις θυσίες του. Οί μερικές τυχαίες Εξαιρέσεις θυοών πού παρατηρήθηκαν στούς τροτσκιαττές όφείλονται στήν Ισοπέδωση πού δη­μιούργησε ό κατοχικός οτρατός. Σάν κουμμουνιστές παρουσιάζονταν καί φυσνκό ήτοτν £> καταχτητής νά μή μπορεΐ νά διακρίνει τόν τροτο- κιστή. Διαφορετικά δέν θά ξαίρει κανένας τι έξήγηση νά δώσει, για­τί οι καταδιώξεις τών άγω νιατών δέν φτάνουν μέχρι καί τούς τροτσκι- στές. 'Ανοχή, fi δέν άπατελοϋνε κίνδυνο γιά τήν καινούρια κατοχή ή τή ντόπια άντίδραση; Πόσες φορές δέν άκούσθηκε μέσα στα *ρατη· τήρια οί χωροφύλακες καί Αστυφύλακες άπευθυνόμενοι otck ; «ττα- λινικούς» νά λένε: «Εΐσαοτε πού είσαστε κομμουνιστές £*;· ^ταν \ά είσαστε τουλάχιστο τροτοκιστάς»;

Καί δτσι δσο οί «φίλοι» μας τεταρτοδιεθνιστές θ’ Ακολουθούνε αυ­τήν τήν ταχτική, τόσο ή άπομόνωσή τους καί ή Αποξένωσή τους άπό τό λοοό Οά όλο κληρώνεται, καί πάντα τούς μόνους καρπούς πού θά δρέπουν θάναι ή ολο καί πιό μεγαλύτερη άπομάνωσή τους. ‘Ο ρόλος τοΰ τοστσκισμοΰ και τής Οπαρξής του γενικά είναι: Νά forjtVK'v στό χτύπημα τοΰ έπαναστατικοΰ κινήματος άπ' τ’ άριστερά.

"Οταν συγκρίνει κανείς ποιά γραμμή χάραξε τό Κομμουνιστικό Κόμμα "Ελλάδας καί ποιά γραμμή τό Κομμουνιστικό Διεθνιστ.*< Κόμμα ‘ΕΙλλόΛας καί πώς πάλαιψε τό πρώτο γιά τήν έφαρμογή τ" γ δ-κής tul

Ο λόγος τοϋ δίύτίρου όμιλητη τοϋ Κ .Κ . Ε . : Α. Τοόκου

2υ

γραμμής <αί πώς το δεύτερο γιά τή δική του, θα δει τεράστιε* διαφο­ρές τόσο από τήν πλευρά της γραμμής όσο καί άπό τήν πλευρά της εφαρμογής καί γιά κείνην άκόμα πού διακήρυσσε

Άπό τήν πλευρά π. χ. τοΰ τροτσκισμού ίχουμε νά διαπιστώσουμε: α) Γραμμή, πού δχι μονάχα παπέ καί σέ κανένα βαθμό δέν προώθησε τό έπανα στατικό κίνημα της χώρας μας μ* άπεναντίας στό βαθμό πού έξαρτιώνταν άπ' τόν τροτσκισμό έμπόδιζε τήν άνάτιιυξη της πάλης, καί β) πλέρα άσυνέπεια άνάμεσα στίς ύπερεποΛαστατ<κές του διακηρύξεις καί τό τί κάνει γιά νά έφαρμόσει τΙς ύπερεπανααΓατικές του θέσεις. Γιατί πρέπει νά τό πούμε, δταν μιλιάς π.χ. γιά διχτατορ(α του προλε­ταριάτο·./ —γ»ά νά δεχτούμε γιά μιά στιγμή τή θέση τών τροτσκιστών^- χρειάζετα: πρώτ' άπ* όλα μέ τήν καθημερινή σου δράση, ιόν ήρωϊομό σου κλπ. \ά δείχνεις δτι είσαι Ικανός νά πραγματοποιήσεις τις διακη­ρύξεις σου, κι* δτι δέν είσαι τούλάχιστον ίνας ύπεοεπαναστάτης φρα- σεολόγος.

ΜπορεΙ νά λές γιά δημοκρατικές έλ*υθερίες, δπως έπίσης οί τροτσκ·.στες, άλλά άμα δέν κάνεις άγώνα γιά τό τσάκισμα της τρομο­κρατίας καί γιά τήν κατάχτησή τους είναι σά νά βοηθάς καί θέλεις τή διατήρηση καί στερέωση τοΰ νεοφασισμού.

Μπορεΐ νά λές, δπως συμβαίνει ξανά μέ τούς τροτσκιστές, άγώνα γιά τις οικονομικές διεκδικήσεις, άλλά άμα δέν όργανώνείς αύτή τήν πάλη καί δέν μπαίνεις έπικεφαλής της, είναι σά νά βοηθάς τά σχέδια εής πλουτοκρατικής όλιγαρχίας καί νά παραδίνεις τήν έργατική τάξη καί τ* άλλα τά έργαζόμενα στρώματα στόν έξολοθρεμό άπ' ,τήν πείνα.

Άπό τήν πλευρά του τό Κομμουνιστικό Κόμμα 'Ελλάδας δέν χρει­άζεται νά κάνει προσπάθειες γιά ν* άποδείξει πώς δσα πιστεύει καί διακηρύσσει τά έφαρμόζει καί στήν πράξη, άδιαφορώντας γιά τούς κόπους καί τις θυσίες, γιατί έχει τάξει γιά σκοπό του νά τά δίνει δλα στήν υπόθεση τοΰ λαού.

"Ετσ π. χ. τό Κομμουνιστικό Κόμμα 'Ελλάδας μίλησε γιά έθνικό ξεσκλάβομα καί μιλάει καί σήμερα. Τό Κόμμα δμως Εδειξε μέ τή δρά­ση του στ: ήταν Ικανό νά πραγματοποιήσει καί πραγματοποίησε *ιαζύ μέ τό κίνημα τής άντίστασης τό ξεσκλάβωμα άπ' τό γερμ<χνικό φαοι- ou0, κσ’. δείχνει ξανά σήμερα μέ τή δράση του'πάλι, δτι άποτελεΐ τή μεγαλύτίο·' έγγύηση μαζύ μέ τό Έαμικό κίνηνια γιά τό ξεσκλάβωμα άπ* τήν καινούρια άγγλική κατοχή. Φυσικά ό ύπερε παναατατικός τροτσκισμός θεωρεί άμελητέο στοιχείο, στή σύγνρονη πολιτική ζωή τού τόπου μας. τή νέα κατοχή.

θ ’ άναφέρουμε τώρα μερικά παραδείγματα γιά νά δείξουμε τήν άκρίβεισ των πιό πάνω ισχυρισμών μας.

α) Λένε καί γράφουνε πώς . πρέπει ν* άγωνκποΰμε ένεργητικά. άποφασ·σ*ΐκά. πολμηρά γιά τις δημοκροσικές μας έλευθερίες. ΟΟτε έγώ cOr? καί κανένας άλλος είδε ποτέ αύτή τήν άποφασισχική τους πάλη.

β) ΖιτοΟν ταξικό άγώνα άπό τήν έργατική τάξη καί διχτατορία τεύ ποολςταριάτου, άλλά μιά καί αυτά δέν μπορούν νά γίνουν, γιοαΐ βέβαια ε·λ·αι άνεδαφικά συνθήματα, περιυένουμε καλύτερους καιρούς.

γ) Απαιτούν άπ* δλους άγώνες πλατειούς συνεχείς, σκληρούς γιά 1\'Χ καλύτερο ιιεροκάυατο, καλύτερες ώρες καί συνθήκες δου­λειάς ► >.«.. άλλά στήν πράξη κάθε άλλο παρά σκληρούς άγώνες τούς βλέπουαε νά κάνουν.

Γιατί τί άλλρ λέει ή στάση του τεταρτοδιεθνιστή Λευτέρη θεοδ·. ··. . που στήν άπεργία τών βιβλιοδετών τό-Μάη τού 1945 ήταν άπερ- γοσπόΜΓπ,ς:

21

Γιατί τί άλλο λέει έπίσης ή 0£οη τοΰ 45ιεθνιστή Δ-u . . . τών τυπογράφων έφημερίδων. όταν στήν πρόταση πού ρίχτηκε μέσα στή συνέλευση τού κλάδου του γιά άπεργία γιά τΙς οίκονομικές τους διεκ­δικήσεις, τάχθηκε ένάντια, μέ τή δικαιολογία, πώς δέν είνα κατάλλη- λος 6 χρόνος, γιατί ή εργατική τάξη βρίσκεται σέ άμυνα καί δέν πρέ­πει οί εργάτες τυπογράφοι έφημερίδων νά έχουν τό προόαύ.αα^, otu. ή κεφαλαιοκραΐ'ία μάς κάνει γενική έπίθεση; "Ομως ή άπεργία προry- ματοποιήθηκε μέ έπιτυχία καί νίκη στά αιτήματα. Μήπως μ* αύτόν τόν τρότιο εξασφαλίζεται ή ένεργητικη, άποφαοιστική κλπ. π-i’ η πού δ.α· κηρύσσουν;

Γιατί τέλος τί άλλο λέει ή στάση τοΰ τροτ-κιστή Γιάννη Παπακ.·........ ηλεκτροτεχνίτη στό Γκαράζ «ΑΘΗΝΑ», πού 4νώ είχε ύρΐο6εΐάπό τή συνέλευση τού κλάδου στήν Έπιπροπή γιά νά έπιδόθ£. -ό ψήφ σμα στούς άρμόδιους, δέν παρουσιάσθηκε προφασιζόμενος πώς τόν άπασχόλησε ό προϊστάμενός του;

Ποιά οχέση έχουν σ' δλες αύτές τις περιπτώσες τά ύπερίτχανα· στατικά τους γραπτά μέ τά τέτοια Εργα τους;

δ) θέλουν καί άγωνίζοντα· γιά τις συνδικαλιστικές έλευθερίες. Πώς έξηγείται δμως ή παραπάνω άποι η̂ μέ τή θέση του τροτσκιοτή Δημητρίου πού δέν συμφωνεί καί δέν πειθαρχεί σ'ό σύνθημα τής Γ. Σ . Ε .Ε . γιά 2ωρη στάση ένάντια στούς κρατικούς παρεμβατισμούς στά συνδικάτα, -με τή δικαιολογία δτι τό σύνθημα αύτό είναι κωαικό καί πώς τό κεφάλαιο διεξάγει έπίθεση Ισχυρότατης μορφής καί γι* αύτό χ^ιά-^εται καί άνάλογη έπίθεση;

"Αγωνίζονται ή σαμττοτέρνουνε τόν άγώνα γιά τις συνδικαλιστικές έλευθερίες;

ε) ’Απαιτούν άγώνα γιά νά δοθούν δικαιώματα στις ·. υναϊκες καί τούς νέους. Μά ό τροτσκιστής Λευτέρη θεοδ.......... rC*. καταλα­βαίνει τή θέση αύτή τοΰ Κόμματός του, δταν άντιδροΰσε, για νά μή πάρουν μέρος οί γυναίκες ςάν άντιπρόσωποι στό συνέδριο ή νά μήν έκλεγοΰν στήν Εφορευτική Επιτροπή γιά τις άρχαιρεσίες τοΰ Σωμα­τείου τους; Πρόκειται μήπως γιά παροΕνόηση;

ατ) θέ-λουν τήν ένότητα τών έργατώνάνεξάρτητα άπό πολιτικές διαφορές. Ποιός είπε. δχι;

Τή σχέση έ’̂ ει δμως ή ένότητα πού έπεδίωκε νά έΕ,ασφαλίοει ό Λευτέρης θεοδωρατος άίή Διοίκηση τοΰ Σωματείου Βιβλιοδετών υέ τή συμμετοχή τεταρτοαυγουστιανών στοιχείων: Δέν μδς φτάνει τόση πείρα πού έχουμε γιά νά δοΰμε τό σωστό;

"Η τί σχέση έχει ή ένότητα μέ τό σύνθημα τοΰ τροτσκ;στή Δημ.. .... «Συνέλευση—-άρχαιρεσίες γιά έκλογή Διοίκησης Άμύνης» πού θά έκπροσωποΰνπαι δλες οΐ τάσεις τοΰ κλάδου;

Ποιός έργάτης τυπογράφος έφημερίδων δέν είναι Ικανοποιημένος άπό τή Διοίκηση τοΰ Σωμοττείου στήν όποια δυστυχώς ουμοετέχε» καί ό Ιδιος;

ζ) Η έργοττική δημοκρατία είναι άναγκαΐο νά καταχτηθεί. Οί έργάτες μέσα στά συνδικάτα έίρακοΰνε τό δικαίωμά τους-αύτό. Έκεΐ πού αύτή περιορίζεται είναι, δποι» οί Διοικήσεις βρίσκονται s-.a χέρια τών άντιδραστικών.

Μά οΙ <φίλοι> μας τροτοκιοτές θέλουν τήν έργατική δημοκρατία γιά νά κάνουν συνεχή καί άγονη κριτική, νά σπέρνουν τή ουγχιοη μέ συνθήματα πού περικλείουν τό σπέρμα της ήιποπάθε ας fi έξτρευιστικά ύπερεπανασταηκά. Π. χ. στό Σω υα«ΐθ τών Τσοτ/κοεράδων, δταν ή Διοίκηση Ερριχνε τό σύνθημα της άπεργίας κατά κατηγορώ δ τροτσ· κιστής Τουρνόπουλος Ερριχνε τό σύνθημα γενικής άπεο-, σς ίμοσπο

ό:ακά. Ό Ιδιος σέ προκήρυξή χτυπούσε τή Διοίκηση τοΟ Σωματείου γιατί άνέοτε λε τόν Αγώνα του τμήματος Εργολαβικών.

Τό Ιδιο μέ προκήρυξη οι τεταρτοδιεθνιστές Νίκος Κοτσ. . . . καί Ναπολέων Γ κ . . . . χτυπούσαν τή Διοίκηση τοΰ Σωματείου Έμπ^ροΟ- παλλήλων, γ-.ατί άνέστειλε τήν Απεργία με μερική νίκη ιών έμπορόΟ- παλλήΛ,ων τής ΟΥΝΡΑ.

‘Ο τροτσκιστής Μπακόλας Λάμπρος, γνωστός στούς αρτεργάτες, όταν ή Διοίκηση ΙΙβαζε 100 % αύξηση τοΰ ρεροκάματου. αύτός ίρριχνε τό σύνθημα καί ζητούσε 200 % αύξηση και οί 5 ώρες δουλ-ειάς νά γί­νουν 8.

Τό γενικό χαρακτηριστικό τών τροτσκιστών μέσα στά συνδ κόπα είναι: “ Οταν ή κατάσταση εΚαι ώριμη γ:ά άγώνα ρίχνουν σΐ··νθτ.ματα πού σπέρνουν τήν ήττοπάθεια καί όταν δέν μπορείς νά ρίξεις σύνθημα γιά έντονο άπεργ.ακό άγώνα τότε σου ζήταν* τούλάχιστο γενική Απεργία.

Λυτά πού άναφέρθηκαν δέν πιστεύω πώς μπορούν νά πούν πώς είναι Λάθη όρισμκνων όπαδών τους, γιατί έχτός ποΰ εΐναι στελέχη τοΰ τεταρτοδιεθνίΛμοΟ σύγχρονα τά τροτσκιστικά στελέχη καί μέλη είναι τόσο λίγα, ώστε νάναι δυνατή μιά καθημερινή παρακολούθηση ώστέ νά |ΐή είναι δυνατό νά έκδηλώνονται παρόμοιες «θέσεις> άν δέν rlvci καί θέσεις τοϋ τροτσκισμού στήν ’Ελλάδα.Σύντρ«φοι καί συντρόφισσες.

Νομίζω πώς βασικά δυό συμπεράσματα πρέπει νά βγοΓ.ν.1) "Εχουμε Αγγλική κατοχή καί κανένας Αγώνας γιά ν’ άπαλλα-

χ"Γ.0με άπ’ αύτήν δέν γίνεται άπό τήν πλευρά τών τροτσκιστών. “Ομως Λ αγώνας αύτός είναι προϋπόθεση γιά ν’ άνοιχτεί ό δρόμος προς τή Λαϊκή Δημοκρατία, πρός τό Σοσιαλισμό. "Οταν δέν κάνεις τόν Αγώνα αύτόν βοηθάς στή διατήρηση τής κατοχής. Γίνεσαι είτε τό θέλεις είτε όχι όργανο τής Αγγλικής κατοχής καί τοΰ Αγγλικού Ιμπεριαλισμού πού ή κατοχή αύτή έξυπηρετεί.

2) Διακηρύσσεις ότι είσαι τό άληθινό έπαναστατικό Κόμμα τής έργατικής τάξης καί ότι έπιδιώκεις τή διχτατορία τοϋ προλεταρ ά.του. Κι* δμως όχι μονάχα δέν κάνεις τίποτα γιά νά πλατύνεις καί να βα­θύνεις τούς καθημερινούς άγώνες τής έργατικής τάξης, μ' Απεναντίας μέ ύπερεπαναστατικές ή δεξιές καιροσκοπικές θέσες σπέρνεις στό βαθμό πού έξαρτιέται άπό σένα, τή σύγχιση μέσα στήν έργατική τάξη. Δηλαδή πίοω άπό τις ύπερεπαναστατικές σου φράσεις υπηρετείς τή ντόπια Αντεθνική δασ.λογική. μοναρχοφασιστική Αντίδραση. Γίνεσαι δηλαδή όρνανο καί της έσωτερικής άντίδρασης, εύτε όρισμέ\οι τό νοιώ­θουν ιίτε βχι.

Νά γιατί τό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας σωστά χαρακτη­ρίζει καί τόν έλλρνικό tpotckiouo σάν Ενα παρακλάδι τγϊγ διεθνούς και τής ντόπιας άντίδρασης καί έπικίνδυνο. όχι γιατί άσκε'ι όποια- δήπετε σοβαρή πολιτική έπιρροή. Αλλά γιατί άκριβώς έπειδπ οκεπά ζεται υέ ύπεοεταναστατ κές φράσεις, μπορεϊ σέ όρισμένεο δύπχολεε στιγυές νά οέοει κάπο α ούγγυση £στω καί σ’ £ναν όρισαένο όο θμό έργα:ών άπ’ τούς λιγώ'ΤΓοο πολιτικά κατατοπισμένους.

X. Άθονασιόδη

Σύντροφοι,Άπ* τό Κόμμα μας δέν ύπήρχε καμμιά Απολύτως πρόθεση νά

•παραβιάσουμε τή συμφωνία που ύπογ ράφτη κι. Νομίσαμε όμως πώς ή έξεταση τής σημερινής πολιτικής κατάστασης κα* τά καθήκοντα πού μπαίνουν μπροστά στήν έργατική τάξη, είναι συνδεμένα μέ τήν ώς τσ τώρα πολιτική, πού Ακολουθήθηκε καί μέ μιά κριτική αυτής τής πολι­τικής Είναι Αλήθεια πώς τό σκέλος αύτό τής κριτικής ήταν μεγαλύ­τερο άπ' τό σκέλος τής έξέτασης τής σημερινής κοττάστασης καί τών καθηκόντων πού μπαίνουν μπροστά στήν έργατική τάξη. Μονάχα σ' αύτό πέσαμε εξω.

Σχετικά τώρα μέ τή σημερινή κατάσταση:Ή τρέχουσα κατάσταση σωστά Ανοππύ^ηκε άπό τόν όμιλητή

/τοΰ Κ. Δ. Κ. Ε. Βρισκόμαστε μπροστά σέ μιάν έπίβεση τοΰ ντόπιου καί τού ξένου ιμπεριαλισμού ένάντια στΙς κατοτπιεζόαενες καί έκμε- ταλλευΙόμενες λαϊκές μάζες της χώρας Μιά έπίθεση πού Αποβλέπει στό νά στροτγγοίλίσει τό λαϊκό κίνημα καί νά έξοντώσει τή λαϊκή πρω· τοπορεία. Τό καθήκον πού μπαίνει μπροστά στό προλεταριάτο καί τούς συμμάχους του είναι ν’ άποκρούσει αύτήν Ακριβώς τήν έπίθεση, νά βρει δηλαδή τόν τρόπο μέ τόν όποιο θά μπορέσει ν' Αναπτύξει τή μαχητι­κή άμυνα καί τήν Αντεπίθεση τών λαϊκών μαζών. Αλλά γιά νά έ.<πλη· ρώσουμ; σωστά αύτό τό καθήκον είναι άπαραίτητο νά ξαίρουμε ποιοι μπορεΐ νά είναι οί σύμμαχοί μας καί ποιοι οί Αντίπαλοί μας. Οι σύμ­μαχο. της έργατικής τάξης καί τών λαϊκών μαζών είναι τό παγκόσμιο προλοταριάτο μέ τή διεθνιστική του Αλληλεγγύη καί οι καταπτιεζόμε- νοι Αποικιακοί λαοί της γης. Οί Αντίπαλοι τών λαϊκών μαζών είναι δλη ή καπιταλιστική τάζη μέ τά κόμματά της, μέ τόν κρατικό της μη­χανισμό, μέ ·Ίς παρακρατικές της συμμορίες καί μέ τά ξένα Ιμπερια­λιστικά της στηρίγματα.

Τό βασικό σφάλμα τής πολιτικής τοΰ Κ. Κ. Ε . είνα: αύτό Ακρι­βώς, δτι ξεχνά πώς, Ανάμεσα στις καταπιεζόμενες λιΧιΧές υαζες τής χώρας καί στή ντόπια καί τήν ξένη Αντίδραση, ύπάρχει ίνα 4 π>υφιλίω- το καί Αγεφύρωτο χάσμα. Ό πρώτος όμιλητής τοΰ Κ .Κ .Ε μιλώντας t/.ocvt μιάν ύπόθεση, δτι μπορούμε νά έχουμε είτε μιάν όμαλί',, είτε μιάν Ανώμαλη έξέλιξη τής κατάστασης Αύτή Ακριβώς ή προοπτ.κΛ της ό* μαλής έξέλιξης πρέπει ν’ Απορριφθεΐ σάν μιά Αντιδραστική ούτοπία. “ Ολη ή πρόσφατη αιματηρή πείρα τοΰ έλληνικού κι\ήμ<χτος καί ή παγ­κόσμια πείρα τών Αγώνων τής έργοττικής τάξης Αποδείχνει, μέ £ναν τρόπο έντελώς καθαρό, δτι δέν μπορεϊ νά υπάρχει καμμιά Απολύτως όμαλή δημοκρατική έξέλιξη πρός τό σοσιαλισμό. Τήν πολιτική αύτή τής όμαλής, ειρηνικής έξέλιξης πρός .τό ^σοσιαλισμό. πού τήν υίσθέτησε «:ίς Αποφάσεις του τό 7ο Συνέδριο του Κ .Κ .Ε. καί πού τήν είσηγή- θη*ε ή κεντρική πολιτική φιγούρα τοΰ Κ .Κ .Ε., ό Ζαχαριάδης. τήν πο­λιτική αύτί ̂ ό ίδιος ό Στάλιν στά cΠροβλήματα τοΰ Λενινισμούς τή χαρακτηρίζει σάν μιά άντιδραστική ούτοπία: *Οί όππορτουνισιές δλων τών είδών καί Αποχρώσεων — γράβει ό ίδιος ό Στάλιν — προσπάθη­σαν νά διαστρεβλώσουν τή δ»δα»κα\ία τοΰ Μάρξ γιά ,νά τήν προσαρ­μόσουν στις Απαιτήσεις τήςκεφολαιοκροττίας. Βάλαν γιά σκοπό τους ν’ Αντικαταστήσουν τή μαχητική θεωρία τής προλεταριακής έπανάστα- σης μί τό προδοτικό κήρυγμα τοΰ «ειρηνικού περάσματος στό σοσια­

Ό λόγος roO δ€ύτ€ρου όμιλητπ τοΟ Κ.Δ.Κ.Ε. (ή* Διεθνής):

24

λισμό δ.ά μέσου τής άστικής δημοκραιίας*. ( Μαρξιστική Βιβλιοθήκη 1934, σ. 73). »

Καλώ τή σημερινή συγκέντρωση να άπαντήσει σ' αύτό τό καθαρό έρώτημα: ΠραγμίΛίΐκά το Κ .Κ .Ε. μέ το 7ο Συνέδριό του ύποστηρίςιι ή όχι -ή δυνατότητα της ειρηνικής έξέλιξης στή χώρα μας; Και εϊνα ή δέν είναι αύτό μιά έγκατάλειψη τών βασικών αρχών τοΰ έπατναστα- τικού μαρξ.σμοΰ; “ Οπως ή έγκατάλε·ψη τοΰ ιστορικού σκοπού πού βάζε*, μ έργατ κή τάξη μπροστά της. τοΰ σκοποΰ δηλαδή γιά τή δι· χτατορία τού προλίταριάτου, είναι ή δέν ε!ναι ή άπάρνηση τού ιδιαί­τερου, τού βασικού χαρακτηριστικού τής μαρξιστικής διδασκαλίας ; Πάνω στό τελευταίο αύτό ζήτημα δέν άφίνουν έπϊσης καμμιά αμφι­σβήτηση οί θέσεις τού Σοβιετικού Ινστιτούτου Μάρξ— Ενγκελς—Λένιν <*τά 50χρονα άπ’ τό θάνατο τςύ Μάρξ. πού άκριβώς τονίζουν δτι: «τό βασικό σ*ο μαρξ.σμό είναι ή διδασκαλία γιά τή διχτατορία τού προ­λεταριάτου’. ^Όσο για. μένα — Εγραψε ό Μάρξ στά 1852 — δέν ά- νήκε* σε μενα ή υπηρεσία, δτι ανακάλυψα τήν ύπαρξη τών τάξεων στη σύγχρονη κοινωνίος ούτε ή ύπηρεσία δτι ανακάλυψα τήν πάλη άνάμεσο του<». Γο καινούριο πού έκανα βρίσκεται στό δτι άπέδειξα τά παρακά­τω- I ) "Οτι Λ ύπαρξη τών τάξεων συνδέ&ιαι μέ ορισμένους ιστορικούς έξελιχτικούς αγώνες, πού άποτελούν Ιδιαίτερο γνώρισμα ιής παραγω- νήζ 2ί 'Οτι ή ταξική πάΛη οδηγεί άναγκαΐα στή διχια"ορία τού προλεταριάτου. 3) “Οτι ή δ.χτατορία αύτή άποτελεϊ μονάχα τυ πέρα σμα cry. έξάλειψη κάθε τάξης καί στήν κοινωνία χωρίς τάξεις» ( I ράμ­μα τ>3 Μάρξ στόν Βειντεμάγερ). «Ή διδασκαλία τού Μάρξ γιά τή δ.χτατοοία τοΰ προλεταριάτου (συνεχίζουνε οί θέσεις τοΰ Ινστιτούτου Μάρξ — Ενγκελς — Λένιν) συνδέεται άδ*άσπαστα μέ τή διδασκα­λία τον γ<α τήν προλεταριακή έπανασταση. Ή ειρηνική έξέλιξη ποός τό σοσιαλισμό είναι άδύνατη ̂ γ.ατί ή κεφαλαιοκρατία δέν έγκαταλεί- πει χωρίς πάλη τήν πολίτικη και οίκονομική της εξουσία. Ή κατά- χτηο- •'ής έξουσιας άπ’ τό προλεταριάτο δέν σημαίνε. δτι ό κρατ.κός μηχοΛ'.συός θά περάσει άπλώς άπ' τά χέρια τής κεφαλαιοκρατϊας στ a χέρια τών έργατών. Ό Μάρξ Ισχυρίζεται δτι ή κρατική καί ή στρα­τιωτική μηχανή τοΰ κεφαλαιοκρατικού κράτους πρέπει νά συντρίβει, ν,χ τοακ.στεί μέ τΑν έπανάσταση καί νά^-άντικατασταθεΐ μέ τό προλε­ταριακό κοάπος* («Μαρξιστική Βιβλιοθήκη> σελ. 74).

Λοιπόν. σύντροφοι, νά γιατί μπρσστά στήν έργατική τάξη μ τήκε τέ κοθή*ον νά δημιουργήσει τό νέο έτταναστατικό της Κόμμα, άφοΰ τό παληό έγκατέλειψε τις πιό βασικές άρχές τοΰ μαρξισμού, πού όχι μο­νάχοι 6>.>ιρητικά ε!νοη σωστές, μά πού έπαληθεύτηκαν μέσα στήν πορ«ία τών «;ν οίτηρών άγώνων τοΰ παγκόσμιου -προλεταριάτου.

Μάς κατηγόρησε ό πρώτος όμιλητής τού Κ .Κ .Ε. or· δέν κάνουμε πάλη \·ίττά της άγγλικής Ιμπεριαλιστικής έπέμβοτοης. Δέν είναι καθό­λου -,^ττό αύτό. Πρώτα γιαβτί έμεΐς είμαστε οΐ πρώτοι πού προβλέψα- με vjc σχεδ·α τοΰ άγγλικοΰ ιμπεριαλισμού. "Οταν τό Κ .Κ .Ε. χαρά- κτήρ,Γί τούς Άγγλους σάν ύποστηριχτές της δημοκρατίας, δίαν τό Κ .Κ .Ε . πλημμύριζε τούς δρόμους μέ ταμπέλλες «Καλώ; ήλθατε*, οί μόνοι επχ.αστάτες πού ύποστήρ.ξαν τή.σωστή πολιτική εΤμασταν έμεΐς. Πο: άτ' δλα σωστή πολιτ'κή θά πει σωστή πρόβλεψη, κ.’ .αύτή έξα· σφαλ·!'?· τή σωστή έ-παναστατική δράση, πού ά·Λ)ψώνει ιόν άγώνα τής έργατ κη; τάξης καί τήν προωθεί διά μέσου τών καθημερινών άμεσων άγώ·.α.ν * ά -ό ψωυί καί τή δουλειά, πρός τόν άντικειμεν^κό ιστορικό ~ης σκ-'τό. Εάιαστε οί ιιόνοι πού είπαμε δτ. οί Εγγλέζοι έρχονται εδώ σαν μ ά virc κατοχή. δτι έρχονται νά άντικοίταστήσουν τούς Γερμοτνούς, γ.ά v-i t~. ίάλουν τό 6ασιλ·ά. γιά νά συντρίψουν τό κίνη«α τών μαζών.

Σύντροφο·., τά φύλλα τής «Εργατικής Πάλης.· είναι y t r SrOC άπό συνθήματα γιά τί|ν άαεση άποχώρηση τών άγγλικών στρατί LuC-των άπ* τήν Ελλάδα: cN0 σταματήσει ή ιμπεριαλιστική έπέμβσση ίδώ στήν Ελλάδα». «Κάτω ή Βασιλική Κυβέρνηση». « Συναδέλφωση μέ -ούς άγ· γλόψωνους φαντάρους καί ναύτες (ήμερομηνίες ‘Εργατικής Πάλης» 9. 16, 23, 30, τού Σεπτέμβρη καί 7 τοϋ Όχτώβρη). Καί στήν αύριανή ακριβώς δημοσιεύεται μιά σχετική έκκληση πρός τούς προλετάριους τής 'Αγγλίας και τής Ευρώπης.

"Ας δούμε τώρα πώς θά γίνει αύτή ή πάλη θά γίνει μέ τήν καλλιέρ­γεια τοΰ έθνικ,οτικοΰ μίσους ένά\τια στούς “Αγγλους, μέ απειλή δτι ••δέν θ' άφήοουμε οΰτε ρουθούνι άγγλικό», δπως έ'γροτψε ό Ζοτχαριά· 6ης σ’ ίΐνα φύλλο τοΰ «Ριζοσπάστη ή μέ μιά διεθνιστική και ταξική πολ.τ.κή; Νά ποιά πολιτική προτείνει τύ ΚΔΚΕ : Νά άπευθυνθοΰμχ στούς ' Αγγλους έργάτες, στά ταξικά μας άδέρφια, νά άπευθυνθούμε μέ. τή γλώσσα τής έργατικής τάξης: «.ΕΓστε καί σείς έργάτες. Mou.0 σας ιαάς συνδέουν κοινοί ταξικοί σκοποί καί έχουμε κοινούς έχθοούς>. Νά τούς καλέοουμε νά συναδελφωθοΰν καί νά ένωΡοΰν μέ τούς “ Ελ­ληνες έργάτες, νά στραφούν ένάντια στούς άξιωματικούς τους καί στήν Κυβέρνησή τους, πού έφαρμόζει #.£**> άποικιακές μέθοδες. Μέ προκη­ρύξεις, μέ έφημερίδα. μέ τό νά δηαιουργήσουμε κομμουνιστικούς πυρή­νες στό\ Αγγλικό στρατό. “ Ετσι θά μπορέσουμε νά όρθώαουμε, Ενάν­τια στό ματοβαμμένο άγγλικό Ιμπεριαλισμό τις Ιδιες του τις προλε­ταριακές μάζες σέ μιά κοινή ταξική πάλη μαζύ μας γιά κοινούς τα­ξικούς σκοπούς. Σύντροφοι, μονάχα αύτός ό δρόμος πού υποδείχνει -ό Κόιιμα μας καί ή 4η Διεθνής, καί πού πραγματικά άντιπαοοττάσσει τάξη ένάντια σέ τάςη, μονάχα ύ δρόμος της άμεσης όργάνοσης τών αγώνων τών μαζών γιά τις άμεσες τσυς διεκδικήσεις καί μέ -ροσανα- Όλισμό πρός τόν άνηκειμενικό ιστορικό στρατηγ-κό σκοπό της έργα- τικής τάξης, τήν έγκαθϊδρυση τής όιχτατορϊας τοΰ προλεταριάτου·—μέ­σα στά πλαίσια τών Ενωμένων Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών τής Ευρώ­πης, σάν £να σταθμό γιά τίς Ενωμένες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες τού Κόσμου — μονάχα ό δρόυος αύτός ύδηγεϊ στή νίκη. Μονάχα μ’ αύτό τό δρόμο μποροΰιιε νά κάνουμε .Αποφασιστικό άγώνα ένάνπα καί στό ντόπιο καί οπόν ξένο Ιμπεριαλισμό. Μέσα άπ* τούς καθημερ'-^ς ταξι- > ούς άγώνες τών μαζών, θά φωτίσουμε καί θ’ άνοίξουμε τό δρόμο πού θά όδηγήσει καί στήν ένκαθίδρυση τής προλεταριακής δινατορκας. ΟΙ καθημερινοί αύτοί άγώνες είναι ταξικοί άγώνες (ό δεύτερος όμιλη- τής τς-ΰ Κ .Κ .Ε . εϊπΓ πώς... δέν είναι ταξικοί) καί άπστελοί -ο μονα­δικό δρόμο, πού πρέπει νά άκολουθήσου\ε οί Εργαζόμενες . « ί*ς ιής χώοας.

Ή άπόνιοοη οτα πέντε έρωτηματα καί ό λόγος τοΰ κλεψ ίματος

τοϋ όμιλητπ τοϋ K .A .R .E . ( 4 1* Δ ιε θ ν ή ς ) : X. Άθανοσιάδπ

'Αναπτύχθηκαν ορισμένες κατηγορίες για Ορισμένα α-ομα άπ' τό δεύτερο όμιλητή τού ΚΚΕ. Μοϋ φαίνεται πως αύτό ξεφεογέι από τά πλαίσια καί άπό τό θέμα τήςσυζτ^τησης. 01 κατηγορίες αύτες fca inpt- πε νά απευθυνθούν μέσα στά συνδικόπα. στά έργοστάσια, έκεΐ δηλαδή πού άμεσα οί έργάτες μπορούν να τίς κρίνουν. Πάντως πρόχειρα άπαν- τώ σέ μερ.κές άπ* τίς κατηγορίες πού διατυπώθηκαν:

Ιο ί Σϊούς έμποροϋπαλλήλους. Ή άπεργία τής ΟΟνρα κράτησε 37 μέρες. Σ ’ αύτή πήρανε μέρος στήν πρώτη γραμμή oi σύντροφο· της παράταξής μας. Ή άπεργία λύθηκε ύστερα άπό μιά άπλή ύπόοχεση άπ’ \·ύ Ε.Κ .Α . καί μάλιστα παρά :ήν αντίθετη θέληση τών υπαλλήλων. Μέ προκήρυξη έμείς καταγγείλαμε τή Διοίκηση πού έλυσε τήν Α· πε ργία.

2ο) Σχετικά μέ τόν τυπογράφο Δη μ . . . . Ό σ. αύτός είναι έν τελώς αδύνατο νά έκανε μιά Αντιδραστική πράξη. Μπορεΐ νά ύποστή- ριξε τήν α είτε τή δ συνδικαλιστική θέση. Αύτό στέκεται έντελβς μέσα οτά πλαίσια της έργατικής δημοκρατίας καί δέν μπορεΐ νά δώ­σει <5άση σέ' καμμιά κατηγορία, θά στηριζόταν ή κατηγορία άν ε'χε κάμε: μιάν Αντιδραστική πράξη. Μά είναι γνωστό πώς ό ο. αύτός γιά τή·· Αγωνιστική του δράση έχει τήν έμπιστοσύνη τών τυπογράφων καί μάλιστα καί πολλών άκόμη τυπογράφων πού άκολουθοϋν τόν Ε Ρ Γ Α Σ .

3) Γιά τό θεο δ ... Κι’ αύτή είναι μιά κατηγορία πού άν δέν εΐναι καθαρά συκοφαντική στηρίζεται σέ Ανακρίβειες. Ό σ. αύτύς δέν υπήρξε Απεργοσπάστης. Πάντως γιά όποιαδήποτε τέτοια κατηγορία θά άπρεπε ν* Απευθυνθούν πρός τούς έργάτες τοϋ Αντίστοιχου κλάδου.

Σχετικά τώρα μ’ ένα άλλο ζήτημα άν έχουν δικαίωμα όρισμένοι τού Απειθάρχησαν στή Διεθνή μας (ή Δ.Ε.Π.) νά ύποβάλουν όρ.σμέ- .ες έρωτήσεις. 'Α ν ή γραφτή συμφωνία μέ τό Κ .Κ .Ε. ήταν νά δα- τυπωθούν καί άπό αύτούς έρωτήσεις δέν θά είχαμε άντίρρηση. Έπ'-ιδή ·»μως αύτοί δεν έκπροσωποϋν κανένα καί δέν έχουν οχέοη μέ τό Κ.Δ. Κ.Ε. καί μέ τήν 4η Διεθνή στήν όποίαν Απειθάρχησαν, δέν συμφωνούμε.

Σχετικά μέ έρωτήσεις πού ύποβλήθηκαν: ’Η ΠΡΩ ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η

α) Ή Ελλάδα, οί Ινδίες, ή Αίγυπτος, ή ’ Ινδονησία, ε!ναι κατε- /Ομβνες χώρες. Σύμφωνα μ’ δ,τι μάς είπαν οί τροτσκιστές όμιλητές απαγορεύεται στούς ύποδουλωμένους αύτούς λαούς στ* όνομα τής διε­θνούς αλληλεγγύης ν’ Αγωνίζονται πρώτ’ Απ’ δλα γιά τήν άπελευθερω- οή τους. ένάντια στά στρατεύματα κατοχής. Ποέπει λοιπόν \ά περιμέ­νουν πότε τό άγγλ.κό προλεταριάτο θά έπι6ά*ει τήν Αποχώρηση τών ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων: Κι’ άπ' τήν πλευρά Ομως τής διεθνούς άλληλεγγύης μήπως δέν είναι τά Κ. Κ. πού καί έθνικά καί διεθνώς όργανώ·.<:υν τόν Αγώνα γιά τήν Αποχώρηση ή τό διώξιμο τών στρα­τευμάτων κατοχής ;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ ΓΗΝ ΠΡΩΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΜέ τίς έρωτήσεις θίγοντα· χίλια δυό σοβαρά ζητήμα'α. Δυστυχώς

τά χρονικά περιθώρια πού διαθετουμε δέν έπαρέπουν μιά δ αφωτιστική Απάντηση. Προτείνω οί Απαντήσεις νά δοθούν Απ’ τήν Έο*;ατική Πά­λη^ καί τό «Ριζοσπάστη».

‘Ασφαλώς καί ή Ελλάδα είναι μιά κατεχόμενη χώρα t.-t' τόν άγ

>λικό Ιμπερ»αλ,σμό, δπως επίσης και οΐ Ινδίες, ή ’ Ινδονησία, ή Αίγυ­πτος κλπ. Υπάρχουν δμως διαφορετικά τ^>οβλήματα πού μπαίνουν μπροστά στό έλληνικό προλεταριάτο καί στά σύμμαχά του στρώματα καί διαφορετικά στό Ινδικό κλπ. προλεταριάτο. Ή Κ.Δ. άκόμα καί στό 6ο Συνέδαό της στά 1928 ξεχώρισε τήν Ελλάδα άπ’ αυτές τις χώρες πού τις βάζει στήν κατηγορία τών άποικιακών καί μισοαποικιακών χω­ρών. ένώ τήν Ελλάδα καί ·ιά Βαλκάνια τις λογαριάζει στήν κατηγο­ρία τών χορών τής καπιταλιστικής Εύρώπης «μέ μέσο έπίπεδο άνάπτυ- ξης τού καπιταλισμού». Τά προβλήματα πού μπαίνουν στίς άποικιακές καί μισοαποικιακες χώρες είνα διαφορετικά, δπως είναι δ.αφοοε,τικός καί ό ρόλος της ιθαγενούς άποικιακής μπουρζουαζίας ποϊ) κάτω άπό όριομένες συνθήκες δείχνει τάσεις συμμϊτοχής σ' ένσν άγώνα άντΓιμ τιεριαλιστ χό. Ένώ στήν ‘Ελλάδα, δπου ή μπουρζουαζία καί όλα το κόμματά της είναι μ.κροί ιμπεριαλιστικοί δορο'ρό,οοι στήν υπηρεσία τών με γάλων ίμπ^ριαλιοτικών δυνάμεων δέν μπορεΐ νά υπάρξει καν ενός είδους συνεργασία. Συνεπώς ή πάλη ένάντια στήν άγγλική κατοχή, γιά τήν άποχωρηση τών Άγγλω ν άπ’ τήν ’Ελλάδα περνάει άπό τήν πάλη τών λαϊκών μαζών τής χώρας για τις ταξικές τους άμεσες δ·.εκδικήσει«, υέσα στις όποιες είναι καί τό σταμάτημα τής ξένης Ιμπεριαλιστικής έπέμβασης καί ή άποχωρηση τών στρατευμάτων της ξένης κατοχής.

Τό Κ .Κ .Ε. θά έπρεπε νά βγάλει δ-δάγματα άπό τήν πρόσφατη πείρα του. Προσπάθησε νά ξεχωρίσει δυό παρατάξεις στήν έλληνική κεφαλαιοκρατία. μιά αν τιδραστική καί μιά άλλη φιλε^Οθερη πού έπρεπε νά προσεταιριστεί. Ή πεΐρα άπόδειξε δτι τά λεγάμενα «.φιλελεύθερα καί «δημοκρατικά» κόμματα τής καπιταλιστικής τάξης τής χώρας μας, είναι καί αύτά τό κσμουφλαρισμέΛΌ στήριγμα τής ίδιας τής άντίδρασης, μέ τά όποΐα δέν μπορούμε νά έχουμε καμμιά συνεργασία σ’ £να tOviKc μέτωπο, άλλά πρέπει νά βρισκόμαστε σέ μιά άσυμφιλίωτη πσλ-, άγω ν.ζόμενο κάτω άπ* τή σημαία τού προλεταρ.ακού κινήματος κσί τών λαϊκών του συμμάχων γιά τούς άνεξάρτητους ταξικούς σκοπούς το*..

Η Δ ΕΥ Τ ΕΡΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Ηβ) Ον δυνάμεις τής έποτνάστασης είναι κατά τό δεύτερο τροισκ.

τή ομιλητή πού διαπραγματεύθηκε τό ζήτημα αύτό. τό ντόπιο πρ.ιλε .αριάτο και τό διεθνές προλεταριάτο Τί γίνεται τότε μέ τούς ο~μμπ· χοϋς τού προλεταριάτου; Τί γίνεται μέ τή χώρα μας πούναι μιά α­γροτική χώρα ;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ ΤΗ ΔΕ Υ Τ Ε Ρ Ι Ι Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΑσφαλώς τό προλεταριάτο έχει καί άλλα ούμμαχα έκμεταλλευό-

μενα καί κατΕχπιεζόμενα στρώματα, δπως είναι ή φτωχή άγροτιά καί τά φτωχά α κροαστικά στρώματα, αλλά ή πρωτοπόρα δύναμη, ή καθο- δηγήτρα. είναι τό έπαναστάτικό προλεταριάτο. Δέν γίνεται καμμιά υποτίμηση πού ρόλου τής άγροτιάς καί τών άλλων κατοπτιεζομένων μα­ζών αλλά προσπαθούμε σ’ αύτήν τήν πάλη νά κάνουμε ήγεμόνα δύναμη τήν έργατ.κή τάξη.

Η . Τ Ρ Ι Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Ηγ) Βε3α·ώνετε δτι ό Λένιν καί ό Στάλ*ν άρνιούνται τή δυνατότητα

ειρηνικής έξελιξης. Μήπως μπορεϊτε νά μάς πεΰτε ττ:ιά ήταν ή οημαοΐα τοΰ συνθήμα'ος τού Λένιν: «'Όλη ή έξουσία ατά Σοβιέτ;». 'Ο ίδιος ό Λένιν μήπ~*ς δεν έγραφε άργότερα δτι τό σύνθημα αύτό άν έφαρμό- ζονταν, καί ήταν δυνοττό νά έφαρμοστεΐ, θ' άνοίγονταν ό δρόμος γιά είρηνικη π· >*ια πρός τό Σοσιαλισμό; Ό Στάλιν δέν έχει έπίσης μιλή-

28

ot\_ γιά ΰυναιότητα είρηνικής Εξέλιξης πού τήν άρπαζε ό Λένιν όταν τού παρουσιάζονταν σάν πολύτιμο πετράδι;

Η ΑΠ ΑΝΤ ΗΣ Η Σ Τ Η Ν Τ Ρ Ι Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΉ παγκόσμια πείρα, άσχετα άπό μιά διατύπωση ύποθετική ιού

Λένιν στήν πρώτη περίοδο τπς Επανάστασης, άπόδειιξι δτι είναι κλειστός ό δρόμος γιά μιάείρην.κή όμαλή Εξέλιξη πρός τή διχτατορία τον προ­λεταριάτου. *Η πείρα της 'Ισπανίας μέ τό Λαϊκό Μέτωπο, τής Γερμανίας μέ τις κυβερνήσεις τής Βαϊμάρης, ή πείρα δλου του παγκόσαΐου Επα­ναστατικού κινήματος, δείχνει δν δέν ύπάρχει καμμιά δυνατότητα είρη- νικής Εξέλιξης μέσα άπό τις «λαϊκές δημοκρατίες» πρός τό σοσιαλισμό, δπως τήν πίστευε καί τήν πιστεύει τό Κ.Κ.Ε.

Η ΤΕΤΑΡΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Ηδ) Γ ατί ή ντόπια καϊ ή διεθνής κεφαλαιοκρατία χτυπάει πρώτ*

άττ' ολα τά Κομμουνιστικά Κόμματα, Εφ* όσον αύτά προδίνουν τήν Ερ­γατική τάξη;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η ΣΤΗ Ν ΤΕΤΑΡ ΤΗ Ε Ρ Ω Γ Η Σ Η'Ασφαλώς ή διεθνής καί ή ντόπια κεφαλαιοκρατία πολλές φορές

χτυπάει τά Κομμουνιστικά Κόμματτα πρώτα-πρώτα γιατί δέν ιίνα, δικώ της κόμματα πού μπορεί νά τά Ελέγχει, γιοπΐ δέν είναι κόμματα Αστι­κά, γιατί μπαίνουνε έπί κεφαλής μαζικών κινημάτων, γιοττί κι* αύτές άκόμα οί διεκδικήσεις οί δημοκρατικές πού προβάλλουν είναι άνίκα· νη νά τις Ικανοποιήσει ή άστική τάξη. 'Ωστόσο αύτό δέν σημαίνει πώς είναι κόμματα Επαναστατικά. Προχθές άκόμα οί έφημερίδες έγραψαν γιά τόν Τορέζ. πώς τάχθηκε ένάντια στήν Απεργία τών υπαλλήλων Τ.Τ. Τ. πού ζητούσαν αΟξηση στά μεροκάματα.

Η ΠΕΜΠΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Ηε) Άρνιέστε, έφόσαν είμαστε κατεχόμενη χώρα, τήν άνάγχη Εθνικού

—Απελευθερωτικού μιπώπου; Μήπως ό Λένιν δέν Εβαζε γιΑ τις άποι- Χ'.ακές χώρες τήν Ανάγκη Εθνικού μετώπου πάλης; Πως χαρακτηρίζει ό Λένιν δσους ύπστιυοΰσαν τό ρόλο τών συμμάχων κάθε φορά τού προ­λεταριάτου; Γιατί Εφόοον εϊμαστ€ μιά κατεχόμενη χώρα πρέπει νά στονέψουμε τό μέτωπο τής πάλης μας ο’ Ενα ταξικό προλεταριακό μέ- τωπο, καί ν* άπομονώσουμε Ετσι τό προλεταριάτο άπό τούς συμμάχους του, σ’ όφελος τής άγγλικής κατοχής καί της ντόπιας δοσιλογικής φα­σιστικής άντίδρασης;

Η Α Π ΑΝΤ ΗΣ Η ΣΤΗ Ν ΠΕΜΠΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΌ Λένιν άσφαλώς στίς Αποικιακές χώρ€ς Εβαζε γιά κοβθήκον τό

Εθνικό άπιλευθερωτικό μέτωπο. "Αλλά μέσα σ* αύτά προσπαθούσε νά διατη^σει τήν άνεξίαρτησία του τό προλεταριακό Κόμμα καί συνάμα, μ’ 6λο πού άγωνιζάνταν μοοζί μέ τήν Αποικιακή μπουρζουαζία, Λ 2ρ- γατική τάξη καί ή πρωτοπορεία της Αποβλέπανε στό νά μποϋν Επι κε- 'φαλής καί να καθοδηγήσουν τις μάζες πρός τή σοσιαλιστική Επανά­σταση.

"Ολη ή συζήτηση πρέπει νά Αποβλέπει σέ κάποιο όρκηιένο πρα· χτικσ σκοπό. Μπορούμε νά περιμένουμε άπό ϊνβ κομμόττ» τήί «εφα- λυιιοκρατίας,’τά άστικα κόμματα, δτι αύτά τά κόμματα θά παίξουν ϊνα ρόλο Αντιφασ·στικό. προοδευτικό καί μπορούμε νά Εχουμε ί'να κυννύ μέτωπο μαζί τους; Ή Αντίθετα Εχει Αποδειχτεί καί άπό τη στάση τους ακόμη ycc's ατό κοινοβούλιο κΓ άπό τή σημερινή Ακόμη συζήτηση δ-..

29

πρέπει νά δημιουργήσουμε τό ταξικό μέτωπο τών λαϊκών μαζών της 'Ελλάδας, νά δημιουργήσουμε τις Ε Ρ Γ Α Τ Ι Κ Ε Σ Σ Υ Μ Μ Α Χ Ι Ε Σ , πού θά ένώσουνε τήν έργατική τάξη μέ τά άλλα έκμεταλλευόμενα στρώματα τής πόλης καί τοΰ χωριοΰ καί πού θά όρθώσουν αύτές τΙς μάζες οέ μιά πάλη άδιάλλακτη χωρίς καμμιά αυταπάτη γιά Ολες τις ταξικές τους δι=κό;κήσεις καί γιά τό σταμάτημα τής ιμπεριαλιστικής έπέμβα- σης καί τήν άποχώρηση τών άγγλικών στρατευμάτων; *0 πρώτος δρό­μος είναι ό δρόμος τής ταξικής συνεργασίας καί της υποταγής τών μαζών στήν καπιταλιστική άιτίδραση. *0 δεύτερος δρόμος είνα. ό δρόμος της τοπικής πάλης, τής νίκης τών μαζών καί τής ήττας τής άντίδρασης.

Ή άπάντηοη στά πέντε ερωτήματα καί 6 λόγος τοΟ κλεισίματος τοΰ ομιλητή τοϋ Κ . Κ . Ε . : Κ . Καραγιώργη

Δέν παραξενεύθηκα διόλου, πού ό πρώτος όμιλητής παρεβη τά χρονικά του δρια κατα 50 % καί πού τή συζήτηση τήν έκλεισε ό δεύ­τερος Ομιλητής άντί τοϋ πρώτου, δπως ήταν ή συμφωνία μας Ό δεύ­τερος Ομιλητής μίλησε γιά δλα τά πάντα, έκτός άπό τά συγκεκριμένα έρωτήμοτα πού τοϋ τέθηκαν... Ξαίρω δτι τό πιό δύσκολο πράμα γιά τούς τροτσκ.στές είναι να τούς περιορίσεις μέσα σέ καθορισμένα πλαί­σια θέματος καί όρίου, νά τούς βάλ*ις έντός τόπου καί χρόνου. "Ωστό­σο θέσαμε, κατά τή συμφωνία, μερικά έρωτήματα, άλλά δέν πήραμε Οχι Ικανοποιητική, μά οΟτε κάν άπάντηση.

(Δ.άφοροι τροτσκιστές φωνάζουν: «Νά σας στείλουμε τις άπαντή- σεις νά τις βάλετε στό «Ριζοσπάστη»).

*0 «Ριζοσπάστης» έχει σοβαρώτερα πολιτικά, οικονομικά καί θεω­ρητικά προβλήμοπα γιά νά άσχοληθεΐ. Γιά νά θυσιάσουμε χώρο γιά τις άπαντήσεις σας θάπρεπε \άσαστε κάυποσες φορές περισσότεροι... Έδώ είχατε ύποχρέωση νά άπαντήσετε καί δέν τό κάνατε.

Προχωρώ στήν άπάντηση καί των πέντε έρωτήσεών σας. Παρακα­λώ διαβάστε τις μία-μία.

Η ΠΡΩΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΉ μαζικοποίηση ένός έργατικοΰ κόμματος είναι συνέπεια της

όρθότηιας τής πολιτικής του Οπως είπε ό σ. Ομιλητής του Κ Κ Ε ; Τότε πρέπει τό Εργατικό Κόμμα τής ‘Αγγλίας, πού παίρνει 422 βουλευτές καί ακολουθείται άπό Ολόκληρη τήν έργατική τάξη της ’Αγγλίας, νά είναι τό έποΛαατατικό κόμμα τής ’Αγγλίας καί Οχι λακές καί πράχτο- ρας τού αγγλικού Ιμπεριαλισμού.

Η ΑΠ Α Ν Τ Η Σ Η ΣΤΗ Ν ΠΡΩΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η“ Οταν μιλάμε γιά κόμματα έννοούμε βέβαια έπαναστατ ικά. Τό

•Εργατικό Κόμμα τής ’Αγγλίας είνα. έκ γενετής ρεφορμιστικό κόωια, δέν ύπήρξε. ποτέ καί πολύ λιγώτερο ήταν στά 1924, πού πρωτοήλθε. στήν κοινοβουλευτική έξουσία, καί οΟτε τώρα είναι ενα έπαναστατικό κόμμα. Έπαναστατικό κόμμα τού προλεταριάτου δέν ήταν οΟτε ή γερ­μανική ούτε ή γαλλική Σοσιαλδημοκρατία, ούτε ή προπολεμική σοσ.- αλδημοκρ«χτικη παράταξη δλων τών χωρών. Μιλάμε γιά όοθότητα πο­λιτικής γοοαιμής δταν ή ορθότητα αυτή βγαίνει μέσα άττά τήν έπανα- στατική τχ» δράση. “ Επαθλο αυτής τής έπαναστατικής δοάσης είναι ή μαζικοπο·ηση ενός έπαναστατικού κόμματος, ή κατάχτηση της πλεοψη- φίας τοΟ προλεταριάτου καί τών άλλων ίοναζομένων μαζών καί ή κα-

:Μ)

τάχτηχ] της έξουσίας. Στό δρόμο αύτόν -προχωρούν 3ήμα πρός βήμα μόνον τά έπαναστοπικά κόμματα, γιατί μόνον αύτά Ιχουν προτ/μοίτικά όρθή ΠΟλ,'.Τική γραμμή πού έπικυρώνεται άπό τά πράγματα, άπό τή ζωή, Τά ο^φορμιστικα κόμματα καί όταν κατακτούν προσωρινά τήν κοινοβο-,-λευτική πλειοψηφία, μπαίνουν ^τσι στήν υπηρεσία τής κεφα- λοηοκρατίας καί σάν «συμπολιτευόμενα» ή «κυβερνητικά» κόμμααα. Ή «ΐααζ'.κσιτοίησή» τους, πρόσκαιρη καί δημαγωγική, έχει τόση άξ(α δση και ή μαζικοποίηση τών άοτικών κομμάτων.

Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η*Όταν τό ΕΑΜ καί τό Κ Κ Ε ζητάει έδαφικές προσαρτήσεις άπό

τήν ’Αλβανία καί Βουλγαρία: α) ΤΙ κερδίζει άπ* αύτό ή έΑληνική έργατική τάξη, καί άκόμα τι κερδίζει άπό τήιν άνοικοδόμηση; β) Βοηθάμε έτσι έμεΐς τήν άνοικοδόμηση τού «λαϊκοδημοκρατικοϋ* κινή­ματος στήν ’Αλβανία καί Βουλγαρία;

Η Α Π Α Ν ΤΗ ΣΗ ΣΤ Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η‘Η έρώτηση δέν είναι παστρική. Τό Κ Κ Ε δέν ζητάει καμμιά έδα-

φι,κή προσάρτηση άπό τή Βουλγαρία. Γιά λόγους πειθαρχίας στό γενι· κώτερο -πολιτικό συνασπισμό τών κομμάτων τού ΕΛ/Λ, όπου άνήκει καί τό Κόμ^ια δεχθήκαμε, χωρίς νά συμφωνούμε σάν κόμμα, καί τό οΛτημα γ»ά συνοριακή μεταρρύθμιση. Ή έλληνική έργατική τάξη κερ­δίζει άττ' αύτό δτι περιφρουρήθηκε ετσι ή ένότητα δλων των κομμάτων της ’Εθνικής Αντίστασης καί τής Δημοκρατικής 'Αριστερός πού δέν είνα μόνο σωτήρια γιά τόν έλληνικό λαό, άλλά καί γιά τό λάίκό-δημο· κρατικό κίνημα τών άλλων βαλκανικών λαών καί γιά δλη τήν υπόθεση τής είοήνης.

Τό Κ Κ Ε δέν ζητάει προσαρτήσεις άπό τήν 'Αλβανία. Ζητάει έλεύ- θερο δημοψήφισμα του βορειοηπειοωτικού πληθυσμού, γιά νά καθορίσει ό ίδος τήν τύχη του. "Αν άποφασίσει έλεύθερα νά ρθεΐ στήν 'Ελλάδα, τότε ή έλληνική έργατική τάξη κερδίζει Ενα κομμάτι έλληνικού πλη- θυσμου. “Αν άποφασίσει νά μείνει στήν 'Αλβανία τότε ή έργατική τάξη δέν απορεί παρά νά είναι σύμφωνη μέ τήν Απόφασή του αύτή, αφού ό βορειΟΓ/πειρωτικός λαός είναι ό πρώτος ένδιαφερόμενος γιά τήν Γδια του τήν τύχη.

* Αν παίρναμε τή Βόρειο "Ηπειρο τί θά ώφελούσε αύτό στήν άνοι- κοδόίχηση; Ασφαλώς δχι πολλά πρ-άγματα, δπως καί τά Δωδεκάνησα δέν θά τροσθέσοον τίποτα, γιοπί πρόκειται γιά φτωχές περιοχές, πού χρειάζονται οί ίδιες άνοικοδόμηση έντατική. ’Αλλά ή τροτσκιστική έρώ­τηση φρόντισε νά μή μιλάει καί γιά «έδαφική προσάρτηση» της Κύπρου καί Ανατολικής Θράκης πού ζητάει τό ΕΑΜ . ΟΙ πλούσιες αύτές περι­οχές θά βοηθούσαν πραγματικά καί στήν άνοικοδόμηση. ΆΧλά ή τροτσ· κιστ-.κή Ιοώτηση τίς ξέχασε...

Η Τ Ρ Ι Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΣ ;ή ν έποχή τής Όχτωβριανής 'Επανάστασης τού 1917 υπήρχε μιά

δράκ·> κομμουνιστών σ’ δλον τόν κόσμο. Καί δμως έπιβλήθηκε ή προ­λεταριακή έπανάσταοη στό 1)6 τής Γης. Γκχτί σήμερα πού οί «κομμου­νιστές» άριθμούνται σέ έκατομμύρια έκατομμυρίων δέν έπιβλήθηκε που­θενά. άλλά παντού υπάρχει ό καπιταλισμός μέ τήν έξαθλίωση καί τήν πείνα τών μαζών;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΜ Σ ΤΗ Ν Τ Ρ Ι Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΣτήν έποχή τής Όχτωβριοτνής 'Επανάστασης, δέν ήταν μιά αδρά-

kcc» τό Κόμμα τών Μπολσεβίκων, άλλά ενα πολύ δυνατό κόμμα, μέ

έπί κεφαλής Ενα Λένιν, μέ. άνώτερα στελέχη σάν ιό Στάλιν. τό Σβέρ- ντλωφ κο& τό Μολότωφ, μέ Εκατοντάδες χιλιάδες μέλη καί έ «ατομ- μύρια όπαδούς. Υπάρχει μιά δίτομη Ιστορία τοϋ Μπολσεβίκικο». Κόμ­ματος καί καλά θά κάναν οί τροτσκιστές νά τή μελε·*ΐ|<κι<νύτή ή ιστορία λέει τί άγώνις Εκανε, άλλά καί τί δύναμη μαζική είχε τό Κόμμα των Μπολσεβίκων, δχι μόνον 6 μήνες πριν τόν Όχτώίοπ, άλλά καί πολλά χρόνια πρίν στήν’Επανάσταση τοΟ 1905.

Γιατί έμεΐς οΐ σταλινικοί κομμουνιστές πού Αριθμούμασ'ί κα'ά τήν τροτσκιστική Ερώτηση. *o l Εκατομμύρια έκατοιιμυρίω. btv έπι- βλτ,Οήκαμε.; Ευχαριστούμε γιά τό κομπλιμέντο I Είμαστε πραγματι­κά Εκατομμύρια έπΐ έκοτ:ομμυρίων σήμερα σε δλη τή γη κ^Ι ch Απο­φασίσουν οί τροτσκιστικές Ε-κοττοντάδες νά συγκρ^θοΰν άοιθμητ κά θά Όύς πιάοε.ι Τλιγγος. Άλλά «έπ.βληθήκαμε» ή δχι; Νομίζω δτι ή πα· ρακάιω Ερώτηση θίγει άνάλογο θε'μα.

Η Τ ΕΤΑ ΡΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΚαί οί δύο όμιλητές τοΰ Κ .Κ .Ε. τόνισαν άτι χάρη στή σωστή πο­

λιτική του κοττάχτησε τίς μάζες καί δτι οι τεταρτοδιεθνιατές είνα. απο­μονωμένοι γιοπϊ δέν Εχουν σωστή πολιτική γραμμή, θέλω νά μοϋ Α­παντήσουν Εάν ή πολιτική γραμμή τών Μπολσεβίκων ήταν έσφαλμένη πού μέχρι τόν Ίούνη τοϋ1917 ήτοτν άπομονωμένοι καί δτ. κα* αύτα ’ά Σοβιέτ υποστήριξαν τούς μενσεβίκους.

Α Π Α Ν Τ Η ΣΗ Σ ΤΗ Ν ΤΕ ΤΑΡ ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΟΙ Μπολσεβίκοι δέν ήταν ποτέ άπομονωμένοι άπό τις μάζες «μέ­

χρι τόν Ιούνη τοΰ 1917» καί καμμιά χοντρή πλαστογράφηση τών ιστο­ρικών γεγονότων της Ρωσικής Επανάστασης δέν μπορεΐ νά δώσει παρηγοριά στούς τροτσκιστές γιά τή δική τους χρόνια καί £ανασιμη άπομόνωση άπό τις μάζες.

“ Οσο γιά τή μή «Επιβολή» τών έκατομμυρΐων έπΐ έκίΓχμαυρίων σταλινικών κομμουνιστών σέ δλο τόν κόσμο, μήπως Εχουν άκοόαν. τί­ποτε οί τροτσκιστές γιά κάποια «ανέζικη Λα*κή Δημοκροηία μέ Εκατόν πενήντα έκοττομμύρια κατοίκους, μέ Κνα έκατομμύριο όργανωμένο τα­χτικό στρατό κι* άλλα ,κάπου δυόμιση Εκατομμύρια Ενοπλη Ε­θνική πολιτοφυλακή ; Μήπως έχουν άκούσει κατά σύμπτωοη* δ- τι πρόεδρος τής Κυβέρνησης σ’ αύτή τή Λαϊκή Δημοκοατία καί άρχηγός τοΰ στρατοΰ είναι κάποιος Μάο-Τσ^-Τούγκ, πον κατά σύμπτωση είναι καί γενικός γραμματέας ιού Κ. Κ. τής Κίνας; Μή­πως Εχουν άκούσει τίποτα γιά κάπο·.α Λαϊκή Γιουγκοσλαβία πού Εχει γιά πρωθυπουργό καί άρχηγό τοϋ στρατού της κάποιον Τίτο πον «ατά σύμπτωση ctvai κ<χί γενικός γραμματέας τοϋ Κ.Κ. της Γιουγκοσλαβίας; Μήπως Εχουν κάποια Ιδέα περί τοϋ «γνήσιου καπιταλισμού* πού επι­κρατεί σήμερα στήν Πολωνία, στήν Τσεχοσλοβακία, στήν Ουγγαρία; <πτ| Poupocvia, στή Βουλγαρία, στήν ’Αλβανία ή καί στή Φιλλανδία; Φαντάζομαι πώς κάτι θάχουν άκούσει. Δέν είπα δτι είναι κομματισμός ή διχτοττορία τοΰ προλεταριάτου στίς χώρες αύτές, άλλοτ άς άναλά- βουν οί τροτσκιστές νά μάς Αποδείξουν δτι ο’ δλες αύτές τΐΓ^χώρες «υπάρχει ό καπιταλισμός μέ τήν Εξαθλίωση καί τήν πεΐνσ τδν μα­ζών . . . »

Άλλά. σύντροφο., θά Επεκτείνω τήν Ερώτηση γιά λογαριασμέ τών τρστσκιστών: ΤΙ γίνεται στή Γαλλία, στό Βέλγιο, στήν ’ Ιταλία <αί στις άλλες χώρες της Δυτικής καί Βόρειας Εύρώπης; Μήπ«»< «επιβλή­θηκε» Εκεί ό σταλινικός κομμουνισμός: *Όχι, δέν Επιβλήθηκε βέβαια, άλλά είνα γεγονός ΰτι είχε Αποφασιστικές επιτυχίες πρός i-atM-c -οΰ

Λ2

προλεταριάτου καί τών άλλων έργαζομένων μαζών. Στή Γαλλία ή συμμετοχή τοΰ Κ.Κ. στήν έέ.ουσία, μαζύ μέ όλο τό κίνημα της Εθνι­κής ’Ανάστασης, άν πέτυχε κάτι είναι νά άνοίξει έλεύθερος ό δρόμος •πρός τήν κατάχτηση της πλειοψηφίας τοΰ γαλλικού λαού καί αντίθε­τα, νά φράξει τύ δρόμο σέ μιά δυναμική έπικρόπηση τής όίξιΰς. Καί ξαίρουμε ότι ή γαλλική κοινωνική έζέλι£η έττηρεάζει κι’ όλες τις άλ­λες χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

Στήν Ίταλ(α ή συμμετοχή τού Κ. Κ. στήν έξουσία είχε άνάλογα άποτελέσματα, κι* όταν τελειώσει ή άγγλοσαζωνκη κατοχή τότε 9ά φανεί καθαρά ή έσωτερική κοινωνική καί πολιτική είκόν-α τής. μεγά­λης αύτης χώρας καί ή τεράστια πρόοδος τοΰ έπα*αστατικοΰ Μαρ­ξισμού.

‘Ολοκληρώνω, πάλι γιά λογαριασμό τών τροτοκιστών, τήν έρώ- τηση ώς τά τελευταία της όρια: Γιατί δέν τά κατάφεραν νά »έπιβλη* θοΰν» οί κομμουνιστές της 'Αγγλίας καί της 'Αμερικής; Δέν τά καιά- φεραν γιατί σ' αύτές τΙς δυό μεγαλύτερες καί νικήτριες ίμπεριαλιστι- κές χώρες, £ καπιταλισμός είναι άκόμα πολύ γερός καί στηρίζεται μαζικά, κοινοβουλευτικά. Μέ τό 'Εργατικό Κόμμα στήν 'Αγγλία καί μέ τό Δημοκρατικό κυρίως Κόμμα στήν 'Αμερική. ’Αλλά καί στή̂ μιά καί στήν άλλη χώρα τό Κ.Κ. κατόρθωσε νά προωθήσει γερά τις θέσεις του καί νά έξελιχθεΐ σ' Ενα σοβαρό πολιτικό όργανισμό πού έχει ά­νοιξε ι τό δρόμο πρός τή μαζικοποίησή του.

Σέ όλες τις χώρες τής γης τά «έκατομμύρια έπί έκατομμυρίων» τών σταλινικών κομμουνιστών ή κατέχουν όλοκληρωτικά τήν έξρυοία ή συμμετέχουν σ' αύτήν μέ άλλα δημοκρατικά κόμματα ή άποτελούν μιά σοβαρή άντιπολιτευτική δύναμη. Δέν ύπάρχει ο6τε μιά χώρα, όπου ό σταλινικός κομμουνισμός νά μήν έχει νά παρουσιάσει μιά θριαμβευ­τική πορεία πρός τά μπρός — όπως δέν ύπάρχει καί καμμιά περίπτω­ση όπου ό τροτσκισμός σάν μαζική έπιρροή νά μήν παρουσιάζει μιάν άζιοθρήνητη κατιούσα καί έξαφάνιση.

Η ΠΕΜΠΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η Μας συγκινεϊ ή σημερινή δημοκροττικότητα τού Κ .Κ .Ε . 'Αλλά

μπορεΐ ό όμιλητής τού Κ .Κ .Ε. νά μάς πει γιατί δολοφονήθηκαν άπό τό Κ .Κ .Ε. έκατοντάδες τροτσκιστές κατ’ έντολήν της ήγεσίας;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ ΤΗ Ν ΠΟΜΠΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η ~Μπορεΐ νά σάς πεί ό όμιλητής to j Κ.Κ .Ε. Άλλα. σύντροφοι, πρέ­

πει νά σόβς πω. ότι αυτή τήν έρώτηση δέν μού τήν ύπέβαλαν γραφτή ατό διάλειμμα μαζύ μέ τις άλλες τέσσερις, άλλά ύπήρχε άλλη στή θέση της. Τή σκάραχκχν γιά νά τήν ύποβάλουν τώρα ξαφν.χά. Αύτό δέν εϊνοη παστρικό, άλλά δέν έχω καμμιά άντίρρηση ν’ άπαντήσω άμέσως. Διάόασα στήν «’Εργατική Πάλη>, ότι ή 4η Διεθνής έκανε δημόσιο ϊλεγ- χο στούς “ Ελληνες τροτσκιστές γιατί σέ όλο τό διάστημα τής ξένης φασιστικής κοαοχής καί τοΰ ' Εθνικού 'Απελευθερωτικού 'Αγώνα αύτοί ττήραν έντελώς άντεπανασταπκή στάση, άρνούμενοι τό ΕΑΜ καί τόν ά>ώνα πού έκανε τό Κ.Κ .Ε. "Οταν ή ίδια ή Διεθνής σας σάς λέε̂ άν- τεπαναστάτες, τί πρέπει νά σάς πει ίν*χς σταλινικός; θά σας_ πει ότι σέ δλα έκεϊνα τά σκληρά χρόνια τής ί^νης φασιστικής κατοχής τό Κ. Κ. Ε. πού ήταν ό άξονας τού άγώνα γιά λογαριασμό τοΰ προλεταριά­του καί όλου τοΰ έλληνικοΰ λαού, είχε Ενα υπεύθυνο Ιστοί*χό καθήκον πού λέγεται καταπολέμηση τοΰ Γερμανού, ’ Ιταλού. Βούλγαρου κατα­χτητή και όλων τών κακών 'Ελλήνων πού έπαιρνον θέση έμπραχτα έ- ναντίσν τής έπαναστοπικής πρωτοπορείας τού έλληνικοΰ Λαού καί όλου τοΰ έλληνικοΰ Λαοΰ. Είχε υπεύθυνο ιστορικό καθήκον νά παράμε-

53

9

ρίσει duo τό δρόμο ιού έλληνικοΰ "προλεταριάτου καί τοΰ έλληνικοΰ Λαού κάθε έμπόδιο πού έμπαινε μπροστά του γιατί τό έμπόδιο αυτό δέν ωφελούσε κανέναν άλλον άπό τόν ξένο καί έγχώριο φασισμό.

Σύντροφοι, τέλειωσα καί υέ τΙς πέντε έρωτήσεις. Έ χω όμως άλλα 10 λεπτά καιρό καί θά ουνεχίοω ιό κλείσιμό μου.

Υπάρχει ϊνα σημαντικό, ένα κεφαλαιώδες γεγονός στή χώρα μας: ’Ότι ό Εγγλέζος βρίσκεται στήν Ελλάδα καί δτι μόλις βγούμε άπό τούτη τήν αίθουσα θά δούμε μπροστά μας τά άγγλικά τάνκς. Ούτε κομμουνιστής, ούτε Επαναστάτης, ούτε κάν γνήσιος δημοκράτης πα­τριώτης r .ναι έκείνος πού &έν βλέπει αύτό τό κεφαλαιώδες γεγονός καί πού δέν βάζει σάν πρωταρχικό καθήκον κ>ί σύνθημα, νά φύγουν Οί "Αγγλοι άπό τόν τόπο μ<χς! ‘Αλλά ti γράφει ή «Πάλη» σχετικά; Πώς μας τά είπε έδώ ό τροτσκιστής όμιλητής ; Πώς τό βάζουν οί τροτσκ.στές τό ζήτημα τών ’Εγγλέζων; Ή άποχώρηση τών Άγγλω ν άπό ιήν ’Ελλάδα είναι ύπόθεση τοΰ άγγλικού προ> εταριάτου I Πρέπει οΐ Ά γγλο ι νά κάνουν πάλη γιά νά φύγουν οί “Αγγλοι άπό τήν ’Ελ­λάδα! I ! Αύτό μάς λένε οί τροτσκιστές! Καί συγκινημένοι από τό γεγονός δτι ή τωρινή ξένη κατοχή είναι «συμμαχική» μιλούν γιά συνα­δέλφωση τοΰ έλληνικοΰ Λαού μέ τόν άγγλικό στρατό της κατοχής. "Αν πρόκειται γιά .τή διαφώτιση τών “Αγγλων στρατιωτών γιά τό ρόλο της ξένης κατοχής στήν Ελλάδα, τό Κ .Κ .Ε. στό μέτρο τών δυνάμεών του κάνει δ,τι μπορεΐ (προκηρύξεις κλπ.) Ασφαλώς θά μπορούσαν νά γίνουν καί περισσότερα. Άλλά θά περιμέναμε άπό τήν τροτσκιστική πλευρά νά δοομε, πέρα άπό τή φλυαρία, έστω καί μιά μόνη προκήρυ­ξη, 6στω καί τήν παραμικρή ένέργεια στον έδώ άγγλικό στρατό, τήν όργάνωοη έστω καί ένός πυρήνα...,.

Τό τροτσκιστικό σύ\Φημα «συναδέλφωση μέ τούς Άγγλους φαν­τάρους* άποτελεΐ μιά κούφια λέξη ποβχει σκοπό νά σκεπάσει τήν ά- πόλυτη άδράνειά τους στό σημείο αύτό, πού κι* αύτή στήν ούσία άπο- τελεΐ έγκριση της άγγλικής κατοχής.

•Γενι·κώτερα τό ζήτημα τού Ιμπεριαλισμού καί της πάλης έναντίον του, μπορεΐ νά άποτελεΐ μιάν ύπερεπαναστατική φλυαρία γιά τούς τροτσκιστές. Είναι δμως καί μιά ζωντανή καί όδυνηρή γιά τούς λαούς (καί γιά τό δικό μας λαό Ιδιαίτερα) πραγματικότητα. Εδώ στήν Ε λ ­λάδα αύτή τή στιγμή ό ιμπεριαλισμός λέγεται έγγλέζικα τάνκς, ρου- κετοβόλα, άντιτοοπιλλικά καί θωρηκτά. Καί οΐ σταλινικοί κομμουνι­στές οώτόν τόν Ιμπεριαλισμό άντιμετώπισαν, δπως τόν άντψετωπισαν. Καί έχοσν ψηλά τό μέτωπό τους άπέναντι of δλον τόν κόσμο γιά τήν άντιμετώπιση αύτή πού θά μείνει μιά πανένδοξη σελίδα σέ όλόκληρη τήν ιστορία τού παγκόσμιου έργατικού κινήματος.

#*Άν ό Ιμπεριαλισμός καί ή πάλη έναντίον του άποτελοΰν τό βασι­

κό πρόβλημα τοΰ έλληνικοΰ Λαού πρός τά έξω, έδώ μέσα στό έσωτε- ρικό τής Ελλάδας, ή όμαλή δημοκρατική έξέλιξη καί ή συμφιλίωση άποτελοΰν τό άλλο βασικό πρόβλημοι.

Μήπως άποτελεΐ μιάν άντιδραστική ούτοπία ή Επιδίωξη της έσω- τερικής όμαλής δημοκροττικής έξέλιξης; Καί μήπως ή συμφιλίωση ά­ποτελεΐ ένα άντεπαναστατικό έγκλημα;

Σύντροφοι, πουθενά στή θεωρία μας δέν είναι γραμμένο δτι τό προλεταριάτό καί δλος ό Εργαζόμενος λαός δέν πρέπε·. νά διεκδικούν δλο καί πλατύτερες δημοκρατικές Ελευθερίες. Ό Λένιν καί ό Στάλιν μετά τήν Επανάσταση τοΰ Φλεβάρη τού 1917 προσπαθούσοτν νά πλατύ­νουν συνεχώς τό έδαφος τών δημοκροττικών έλευθεριών. Μήπως ξαίρουν οί τροτσκιστές τίποτε γιά ένα τοτινό άρθρο τοΰ Λένιν πού δέν άπέκλειε

:u

διόλος· το όμαλό δημοκρατικό πέρασμα άπό τήν άστικοδημοκραηκή Φείρο'-αοινή στήν προλεταριακή έπανάσταση; Μήπως άκουσαν τιποτΓ. γιά κσποια εισήγηση τοΰ Στάλιν τό καλοκάΙρι τού iy i7 , δταν είπε δτι £ως εδώ ήταν Λ έλπίδα γιά τήν ειρηνική πορεία τής έπανάοτασης;

“ Οταν έμεΐς μιλάμε γιά όμαλή δημοκρατικι» εξέλιξη δέν παύουμε ποτέ »·ά τονίζουμε μέ τρόπο πού δέν άψίνει ποτέ oOtc Τχνος άμφιβολίας. δτι ίχυυμε τό Ινα χέρι Απλωμένο για ουμφΛίωση, άλλά κρούουμε τό άλλο μέ τό όπλο παρά πόδας καί προχωρούμε. “ Οταν μιλάμε γιά συμ­φιλίωση προσπαθούμε νά φέρουμε κοντά μας τούς παρασυρμένους άπό τό μοναρχικό φασισμό άγρότες π.χ. καί τό κατορθώνουμε! “ Ενα τέ­τοιο σύνθημα είναι έπαν-αστατική δουλειά fj όχι; θά τούς πούμε δτι ό Τσώρτσιλ καί ό Μπέδιν μας έβαλαν νά σκοτωνόμαστε άναμεταξϋ μας καί δτ. συμφέρον μας είναι νά μονοιάσουμε κρατώντας ό καθένας τις ιδέες του γιά νά φτάσουαε σέ τίμιες έκλο>ές. "Αν θά ήταν δυνατό νά φτάσουμε πραγματικά σέ έλεϋθερες έκλογές, σέ άστικές έλεύθερες Εκλογές-θά παίρναμε ή όχι τήν πλ&ιοψηφία σάν μπλόκ τού έργαζό- μενου λαού; Καί είναι έττομένως ή όχι κοθήκον μας νά έξαντλήσουμε άπό την πλευρά μας καί τήν παραμικρή δυνατότητα γιά νά πετυχουμε τήν όιιαλή έσωτερική δημοκρατική έξέλιξη; θά ήταν καί πολιτικό έγ­κλημα άν τό παροεμελούσαμε.

"Αλλά θά ήταν έξ Ισου έγκλημα νά σκορπίσουμε καί -nhv παρα­μικρή αύταπάτη καττά πρώτο λόγο στήν έργατική τάξη καί στην άγρο- τιά καί σέ όλο τόν έργαζόμενο λαό, ότι μόνο άν πετύχουμε τήν όμαλή έξέλιξη 0ά σωθεί ή υπόθεση τού έλληνικού Λαού. 'Ό χι! Έμεΐς λέμε στούς, άλλους: «Σάς προτείνουμε <£ΐρήνη>, σά*; προτείνουμε συνεννό­ηση, σάς προτείνουμε αυτό πού γίνεται σήμερα σέ όλες τις χώρες της Ευρώπης, σάς προτείνουμε. όμαλότητα. ’Αλλά άν προτιμάτε πόλεμο, έμεΐς έ&ώ είμαστε. Τήν ξαίρουμε και τήν άλλη τέχνη. Πολεμήσομε τό φασ.σμό τού Μεταζά. Πολεμήσαμε τό Γερμανό καί τόν ' Ιταλό. Πολε­μήσαμε τόν Εγγλέζο τό Δεκέμβρη. Καί £να δημοτικό τροτγούδι λέει:

κάτ*. πουλάκια κελαίδάν στίς χαράδρες !>

ΠΡΑΧΤΙΚΟ ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Κ.Κ.Ε. καί Κ.Α.Κ.Ε. (4" Ακθνής) πάνω στήν ψηφοφορία

τπς Ι* Αιάλίξης-Συζητποης μέ θέμα: «Ή έσωτερική

κατάσταση στήν 'Ελλάδα καί τά καθήκοντα τής εργα­

τικής τάξης».13— 1 · — 46

Ή διαλογή τών άποκομμάτων. τών τιροσκλήοεων και τών ψηφο­δελτίων έδωσε τ’ άκόλουθα άποτε λέσματα:

α) 'Αϊτό ΙΟΟΟ προσκλήσεις πού έκδόθηκαν διατέθηκαν συνολικά Εννιακόσιες έβδομήντα μία (971). 'Απ' αΰτές τδ Κ .Κ .Ε μοιραοε (596) πεντακόσιες ένενήντα £ζη καί τό Κ.Δ.Κ.Ε. (4η Διεθ/ής) τριακόσιες εβδομήντα πέντε (375).

Κατά τό μέτρημα βρέθηκαν: α) ' Αποκόμματα 767 (έφτακόοια έζήντα έφτά). β) Προσκλήσεις 749 (έφτακόσιες σαράντα έννιά), δηλαδή δοο·

έψήφιοαν.γ ) Ψηφοδέλτια έφτακόσια πενήντα τρία (753).Ή ’Εφορευτική 'Επιτροπή άποφασίζει νά άφαιρέοει ιά τέσσερα

έπΐ πλέον ψηφοδέλτ.α μέ τήν άναλογία τρία (3) άπό τό Κ. Κ. Ε. καί £να άπό τό Κ.Δ.Κ.Ε. μέ βάση τή συμμετοχή.

δ) Άπό τϊξ κάρτες πού διέθεσε τό Κ .Κ .Ε. πήραν μέρος 48? καί άπό τις κάρτες πού διέθεσε τό Κ.Δ.Κ Ε. (4η Διεθνής) ήρθανε 262.

ε) Κατά τή διαλογή τών ψήφων βρέθηκαν Υπέρ του Κ. Κ. Ε. ψήφοι 542 (πεντακόσιοι σαράντα δύο).Υπέρ τοΰ Κ.Δ.Κ.Ε. » 189 (έκατόν όγδόντα έννά).Α ^ β ο λο ς > 1 (Ενας).Λευκά » 14 (δέκα τέσσερα).•Άκυρα > 3 (τρία).

Σύνολο ψήφων 749 (έφτακόσια σαράντα ένντά).Αθήνα 13 του Όχτώβρη τοΰ 1946.

Γά μέλη της Εφορευτικής 'Επιτροπής Γιά τό Κ. Κ. Ε Γιά Τό Κ.Δ.Κ.Ε. (4η Διεθνής)

36

*Η 2η Διάλεξη - Συζήτηση<3 τοΰ Ν ο έμ βρη τοϋ 1946)

ΘΕΜΑ: «λαϊκή Δημοκρατία ο Σοσιαλιστική Σοβκτκή Δημοκρατία στην 'Ελλάδα;»

0 λόγος τοϋ όμιλητή τοϋ Κ.Δ.Κ.Ε. (4π Δ ιεθνής): Α. Στίνα

Σύντροφοι,

Θά ήθελα πρώια νά έπιστήσω τήν ττροοοχή σας οιήν έξαιρεΤική σπουδαιότητα τοϋ Θέματος πού Θά συζητήσουμε. 'Εάν υπάρχουν πράγ­μα ti οτήν 'Ελλάδα οί άντικειμενικές δυνατότητες γιά μιά λαίκή δημο­κρατία. έάν είναι δυνατή ή ανάπτυξη τών παραγωγικών δυνάμεων,' δί­χως τήν έπαναστοττική ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος, έάν είναι δυν-απή ή ειρηνική και βαθμιαία μετάβαση στό σοσιαλισμό, τότες άναμφισδήτητα τό κόμμα έκεΐνο πού θέτει γιά άμ£σο στρατηγικό του καθήκον τή σοσιαλιστική επανάσταση στήν 'Ελλάδα, είναι καταδικα­σμένο νά φλυαρεί καί νά φυτοζωεί στό περιθώριο της Ιστορίας. Σ ’ αυτήν δμως τήν περίπτωση είναι Εντελώς φανερό δτι δλες οί τακτικές κα'ι στρα­τηγικές άρχές πού ό Μάρξ καί ό Λένιν μάς διδάξανε καί πού οί ίδιοι έςαρμόοανε σ’ δλη τους τή ζωή. δτι δλες οί έχτιμήοεις τού Λένιν καί τής Λούξεμπουργκ γιά τήν έποχή μας, δτι δλα έ κείνα πάνω στά όποια έχει οικοδομήσει ό μπολοε&ικισμός τό πρόγραμμά του πρέπει ν* Ανα­θεωρηθούνε Λκόμα αύτή ή Όχτωβριανή ’Επανάσταση μένει έτσι £να φαινόμενο ιστορικά άνεξήγητο καί θεωρητικά άκάλυπτο. ’Εκείνο λοι­πόν πού θά κριθεΐ σ' αύτή τή συζήτηση καί πάνω στό όποιο θά άπο- φανβεΐτε καί σείς μέ τήν ψήφο σας, δέν εΊναι αύτές ή έκεϊνες οί τα­κτικές δαφορές μας μέ τό Κ.Κ.Ε., άλλά αύτή J ] έπιστηαοντκή βασι- μάτητα ολοκλήρου τού έπαναστατικοΰ μαρξισμού.

•Σύντροφοι.Δέν θά άττίυθυνθώ υΰτε στά αΐ^θήματά σας, ούτε στά νεύρα σας

και δέν θά προσπαθήσω νά προκαλέσω χειροκροτήματα καί ένθουσια- σ ιούς. θά άπευθυνθώ μόνον στή σκέψη σας. στήν κρίση σας, στό λο­γικό σας Καί θέλω νά πιστεύω δτι καί σείς θά βοηθήσετε μέ τά έρω τήματα πού Οά ύποβάλ*Τε γιά νά διευκρινιστούν τά μεγάλα προβλή­ματα της τάξης μας. προβλήμοττα πού άπό τήν όρθή στάση της προλι- ταρ.ακή:, πρωτοπορίας άπέναντί τους έξαρτατται ή τύχη καί τό μέλλον τού κι νήματός μας γιά πολλά, ίσως γιά πάρα πολλά χρόνια._

Πρώτα είναι άπαραίτητη μιά διευκρίνιση γιά τή φύση τών σημε- ρ,νων τοογραμματικών μας διαφορών μέ τό Κ Κ. Ε "Οσοι έχετε παοακο\ο Λήστι τήν ιστορία τού έργατικοΰ μαο κινήταοττος, ξαίοετε ότι

τό Κ. Κ. Ε. μέχρι τοΰ 1934 είχε γιά άμεσο στρατηγικό του ckouc τή σοσιαλιστική Επανάσταση στήν Ελλάδα. Κάτω άπ* αύτή τή σημαία της πάλης γιά τή σοσιαλιστική Απολύτρωση Εκανε τήν Εμφάν.σή του στήν Ιστορία αύτό τό κόμμα τό Νοέμβρη τοΟ 1918. Ίσω ς δέν είναι ■πολλοί σ’ αύτήν τήν αίθουσα πού συνειδητά νά ζήσανε τότες τα γεγο­νότα. τΗταν ή έττοχή πού ό πλανήτης συγκλονιζότανε άπ’ τούς έπα- ναστατικούς σεισμούς, πού οί μάζες στούς δρόμους, Αδελφωμένες πά­νω άπ* τά σύνορα καί τίς πατρίδίς, γράψανε οί Γδιες τίς Επ.κώτερες σελίδες της -παγκόσμιας Ιστορίας, πού τά σοσιαλιστικά συνθήματα συγκινούοανε, Αναταράζανε, Αφυπνίζανε καί συνενώνανε σέ μ.ά παγ­κόσμια στρατιά, όλους τούς άπόκληρους καί τούς δυστυχισμένους άπ’ όλες τις φυλές κι* άπ' όλα τά χρώματα σ’ δλον ιόν κόσμο.

Λύιή τήν έποχή άκόμα καί ό Σίδερης καί ό Γεωργ'άδης καί ό Δημητράτος, καί ό Πετσόπουλος μιλούσα’.· τή γλώσσα της Επαναστα- τ^μένης έργατικής τάξης. Ή πρώτη προσπάθεια τής λαικοδημοκοατι* κης διαστρέδλωοης τού έποεναοτατικοΰ προγράμματος τοΰ Κόμματος Εγινε τά τέλη τοΰ 1921 καί στις άρχές τοΰ 1922. Δηλαδή, δταν τήν έιταναστατική πλημμυρίδα είχεν άρχίσει *νσ τήν άκολουθεΐ ή άμπώτι- δα τοΰ κινήματος, δταν οί μάζες είχαν’ άρχίσει νά ύποχωρουν καί νά διασκορπίζονται, νά Εγκαταλείπουν τίς σημαίες τους. Αύτό καί μόνο δείχνει τήν ταξική προέλευση αύτών τών Αντιλήψεων.

Ενάντια σ* αύτές τίς Αντιλήψεις Εγινε Απ' δλο τό Κόμμα — κάτω άπό τόν άμεσο Ελεγχο τής Κ.Δ. δταν έπί κεφαλής της βρίσκονταν ό Λένιν καί ό Τρότσκυ — μιά σκληρά πάλη. Σ* αύτήν τήν πάλη σφυρη- λοαήθηκαν Εκατοντάδες στελέχη καί διαπαιδαγωγήθηκαα· γεν.ές ολό­κληρες Επαναστατών έργοττών.

Δέκα Εξη χρόνια άπά τήν Ιδρυση τοΰ Κόιιματος. τό Γενάρη τοΰ 1934, ή 6η 'Ολομέλεια Εντελώς άναπάντεχα άνακαλΟπτει δτι ή Επι­κείμενη Εξανάσταση στήν ’Ελλάδα θά ήταν άστικοδημοκρατική καί δτι τό πολιτικό καθεστώς πού θά Εδινε αύτή ή έπανάσταοη θά Λταν ή <*Δη· μοκρατι“κή Διχτατορία τών ‘Εργατών χσ> τών Χωρικών».

Εμείς οί τροτσκιστές Απαντήσαμε τότες μέ μιάν αύστηρή κριτική ο* αυτήν τή στρατηγική Αναθεώρηση τού προγράμματος, θά σάς είναι γνωστό τό βιβλίο τοΰ Πουλιόπουλου πού έκδόθηκε γι* αύτό τό ζήτημα μέ τόν τίτλο: «Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική Επανάσταση στήν Ε λ ­λάδα;» Έ κεΐ μέ στο·.χεΐα καί μέ άριθμούς άποδεικνύεται δτι ci κυρ:- αρχοΰοες σχέσεις στήν οικονομία της χώρας είναι καπιταλιστικές καί δτι συνεπώς τό άμεσο γιά λύση ιστορικό ποόβληυα είναι ή κοινωνικο­ποίηση τών μέσων τής παραγωγής δηλαδή ή σοσιαλιστική έποηάοταση.

θά ξανάρθω παρακάτω σ’ αύτό τό ζήτημα, δταν θά Εξεταστεί άπό τήν άποψη τών σημερινών διαφορών μας μέ τό Κ. Κ. Ε. Έ κε ΐ δμως πού περισσότερο Επιμείναμε ήταν τό πολιτικό καθεστώς πού Επρεπε κατά τίς Αποφάσεις της ’Ολομέλειας νά διώσει αύτή ή Επανάσταση. ' Ε ­μείς στηριζόμενοι στό Μαρξισμό καί στήν πείρα άποδείξαμε δτι αύτή ή “Δημοκρατική Διχτατορία τών ‘Εργατών καί τών Χωρικών, είναι Ενα λογικό κοττασκεύασμα πού ούτε τό Εδωσε, οΟτε μπορεϊ πο*έ νά τό δώσει ή ιστορία.

Καί σέ μιά χώρα καθυστερημένη δπου ή επανάσταση Από τήν άμεση ιστορική λειτουργία της θά είναι μιά άστικοδημοκρατ.κή επανά­σταση καί Εκεί ή U ουσία δέν μπορρϊ νά περάσει στήν περίπτωση νι­κηφόρας Εκβασης τών Επαναστατικών άγώνων παρά μόνο στο χέρια της έργατικής τάξης. Καί σ’ αύτές άκόμα τίς χώοες οί Αγρότες, καί γιατί είναι διεσπαρμένοι στήν ϋπαιθρο καί γιατί δέν μπορούν νά Εχουν υιάν Ενιαία πολιτική συνείδηση, είναι Α.'ίκανοι νά παίξουν fr'-.av άνε-

ξάρτητο ρόλο καί νά δημιουργήσουν ένα δικό τους ανεξάρτητο πολιτι­κό κομμά, δηλαδή άνεξάρτητο καί άπό τό -προλεταριάτο καί άπό τή μπουρζουαζία. "Ετσι τό κύμα της άστικοδημοκρατικής έπανάστασης άναγκαστικά θά φέρει, σέ περίπτωση νίκης, α ήν έξουσία τό προλε-. ταριάτο. Τό προλεταριάτο όταν καταλάβει τήν έξουσία δέν μπορεΐ νά •περιοριστεί στό ρόλο τοΰ πράχτορα τής άστικοδημοκρατικής Επανά­στασης. Άπό αύτή τήν ίδ.α τήν ταξική του φύση λύνει .τά προβλήματα τής καθυστερημένης άστικής έπανάστασης καί περνάει άμέσως στήν έφαρμογή τοΟ δικού του ταξικού σοσιαλιστικού προγράμματος. Ή ά- σπκή έπανάσταση πλαταίνει γιά νά γίνει δίχως κανένα μεταβατικό σταθμό σοσιαλιστική.

Αύτήν τήν άποψη τής όποίας ή έπιστημονική βασιμότητα τόσο πε­ρίλαμπρα άποδείχτηκί μέ τήν Όχτωβριανή Έποτνάσταση είχε διατυ­πώσει ό Τρότσκυ λίγο πριν άπό τό 1905.

τού . . . . . — ---------- -------- „ — - , , r-- I · -- . · .Trpia τού προλεταριάτου, ή νίκη τού 'Οχτώβρη θάταν άδύνατη. Από­δειξη γι* αύτό είναι ή Κίνα καί ή Ισπανία. Καί έκεΐ ό σεισμός πού προκάλεσε ή έπα.αστατική έξέγερση τών λοίϊκών μαζών είχε σαρώσει τά πάντα. Άλλά τό σύνθημα τής «Δημοκρατικής Διχτατορίας» εΐχβ δέσει τ« χέρια καί τά πόδια τού έπαναστατικοΰ προλεταριάτου. Γό αποτέλεσμα ήταν ή ήτια καί ή καταστροφή τής έπανάστασης.

Άλλά αότές μας οί διαφορές μέ τό Κ .Κ .Ε . μ* αύτή τους τή μορ~ οή άνήκουν σήμερα στήν ιστορία. Τό Κ. Κ. Ε. έχει πρό πολλού έγκα- ταλείψει τό σύνθημα τής Δημοκρατικής Διχτατορίας τών ‘Εργατών καί τών Χωρικών» καί πρό παντός έχει έγκαταλείψει όλα όσα ήταν ά- ναπόσπαστα συνδεμένα μ* αύτό τό σύνθημα: τήν έπαναστατική Εξέ­γερση τών λαϊκών μαζών καί τήν έπαναστατική, πληδειακή, δπως έλε­γε, λύση τών άστικοδημοκοατικών προβλημάτων.

Σήμερα τό κύριο “προγραμματικό σύνθημα τού Κ. Κ. Ε. είναι ή «Λαϊκή Δημοκρατία'· καί τά μέσα πού 6ά χρησίμοποιήορι γ ά τήν πραγ­ματοποίησή του είναι ή νόμιμη κοινοβουλευτική πάλη. "O u τό σύνθη­μα τής Λαϊκής Δημοκρατίας δέν έχει καμμιά σχέση μέ τό σύνθημα τής «Δημοκρατικής Διχτατορίας». καί ότι αύτό δέν βγαίνει άπό μιά διαφορετική έχτίμηση τού ταξικοΟ χαρακτήρα τής έπανάστασης, άπο- δίικνύεται έχτός άπό πολλώ άλλα καί άπό τό γεγονός οτι τό ίδιο σύν­θημα έχουν σήμερα όλα τά Κ. Κ. σέ δλα τά γεωγραφικά πλάτη καί μήκη της υδρογείου, σ' όλες τις χώοε<- άνεξάρτητα άπ’ τό βαθμό τής οικονομικής ιούς άνάπτυξης. Καί στήν Κίνα καί στήν Κορέα καί στήν Αλβανία καί στήν ‘ΕΛλάδα καί στή Γερμανία καί στή Γαλλία καί στήν Αγγλία καί στήν Ιταλία καί στήν Αμερική τά Κ. Κ άγωνίζονταί γιά τή Λαϊκή Δημοκρατία.

"Ετοι οί σημερινές προγραμματικές μας διαφορές μέ τό Κ. Κ. Ε. είναι οί ίδιες οί παλιές δ.αφορές τού έπαναστατικοΰ μαρξισμού μέ τή σοσιαλδημοκρατία καί μ’ όλες τ«ς ποικιλίες τών μικροαστικών ρεφορ­μιστικών κομμάτων πού δρούν μέσα στήν έργατική τάξη.

Οί διαφορές μας σήμερα μπορούν ν* άπλοποηθοΰν καί v<j συνοψι­στούν στό έξης έρωτήματα :

*Ολα όσα διαδραματίζονται στόν πλανήτη μας αϊτό τό 1914 καί ίστερσ είναι συμπτώματα τής κατάρρευσης καί της άποσύνθεσης τού καπιταλιστικού καθεστώτος, όπως λέμε έμεΐς; Ή όλα αύτά είναι άπο- τέλεΓα α τής πολιτικής ένός κόμματος ή ένός συνασπισμού κομμάτων, δηλαδή τοΰ ιραοισμού καί τών κομμάτων τής δεξάς. δπως λένε οί σο- σαλιστέο καί οί στα λινικο ί;

7ό πρόβλημα πού άμεσα βάζει ή ιστορία είναι: Ή άνατροπή τοϋ καπιταλιστικού καθεστώτος καί ή έγκαθίδρυση τής διχτατορίας τού προλεταριάτου, δπως λέμε έμεΐς; Ή είναι δυνατή μιά άνάπτοξη τής κοινωνίας πάνω στις καπιταλιστικές της βάσεις μ* Ενα λαΐκοδημοκρα- τικό καθεστώς δπως λέν oi σταλινικοί ;

Τί είναι ή Λαϊκή Δημοκρατία καί σέ τί αύτή διαφέρει άπό τή γνω­στή άστική δημοκρατία;

Σ ' αύτά τά έρωτήμοττα θ' άπαντήσω πολύ γενικά στόν πολύ περιορισμένο χρόνο πού Εχουμε στή διάθεσή μας.

Οί βασικές απόψεις πάνω στις όποϊές στηρίζεται τό πρόγραμμα τής προλεταριακής έπανάστασης εΐναι οί άκόλουθες:

Ό κοστιταΛιομός μέ τήν κυριαρχία τών τράστ, τών μονοπωλίων καί τού χρηματιστικού κεφαλαίου έχει έξαντλήοει τήν Ιστορική του αποστολή καί £χει μπει στό στάδιο τής κοσάρρευσής του καί τής έπι- θανάτιας άγωνίας του. ΟΙ παραγωγικές δυνάμεις άοφυχτιούν μέσα στά στενά’ πλαίσια τής άτομικής ίδιοχτηοίας καί τών έθνικών κρατών. Τό πρόβλημα πού άμεσα, επείγοντα, έπι-αχτικά θέτει ή ιστορία είναι ή κοινωνικοποίηση τών μέσων τής παραγωγής καί ή έιοποίηση τής παγκόσμιας οικονομίας. Δηλαδή ή κατάργηση τής άτομικής ίδιοχτη- σίας καί τών έθνικών κρατών. Αύτό τό πρόβλημα δέν μπορεϊ να λυθεί παρά μόνον άπό τήν έργατική τάξη οέ συμμαχία αέ τούς φτωχούς ά γρότες καί μέ κανένα άλλο τρόπο έξω άπό τήν έπανάσταση. "Ολα τά δραματικά γεγονότα πού συγκλονίζουν τόν πλοτνήτη μας άπό τό 1914 καί υστέρα, οί πόλεμοι, οί όξύτατες οικονομικές καί πολιτικές κρίσεις

* κλπ. είναι συμπτώμοσα τής κατάρρευσης τοΰ κοητιταλιστικού συστή­ματος. Ο φασισμός είναι φυσιολογικό προϊόν αύτής τής κατάρρευσης καί τό μόνο μέσο γιά νά παρατείνει ό κοσηταλισμός τή ζωή του. Καί δσο ή προλετο^-υκή έπανάσια^η -αθυστερεϊ, τόσο καί θά πληθαίνουν τά ο'υμπτώματα τής άποσύνθεσης, τόσο καί θά καταστρίφ^ται ύ οίκο- vo!Jικός καί πνευματικός πολιτισμός, τόσο ή κοινωνία θά βυθίΓ,ετα' στό βαρβαρικό χάος πού άνοίγει ό διαλυόμενος καπιταλισμός. Τό κυριώ- τερο σήμερα έμπόδιο γιά τή σοσιαλιστική έπανάσταστ ̂ είναι τα κατά παράδοση έργατικά κόμμοσα, ή σοσιαλδημοκρατία k o u τά Κ.Κ.

Αΰτές είναι σέ πάρα πολύ γενικές γραμμές οί προγραμματικές μας άπόψε·ς. '

Κι’ έδώ στήν ‘Ελλάδα τό πρόβλημα πού άμεσα θέτει ή Ιστορία .είναι ή έπαναστατική άνατροπή τοΰ καπιταλιστικού καθεστώτος καί. ή έγκαθίδρυση τής διχτατορίας τοΰ προλεταριάτου, δηλαδή τής σοσιαλι­στικής σοβιετικής δημοκρατίας.

Καθείς δέν μπορεΐ σοβαρά νά ύποστηρίξει δτι οί σχέσεις πού κο- ρισρχοϋν στήν οικονομία τής χώρας δέν είναι καπιταλιστικές καί δτι ή κυρίαρχη τάξη δέν είναι τό χρηματιστικό κεφάλαιο.

Τό πρόβλημα τής διανομής τής γης, τό πιό ούσιώδες άστικοδημο· κρατικό πρόβλημα, έχοι λυθίϊ στήν 'Ελλάδα καί οί σχέσεις πού κυρι­αρχούνε στήν ύπαιθρο είναι οί άστικές έιμπορευματικές σχέσεις. 'Αλλά καί άν άκόμα ύπάρχουν άλυτα σοβαρά άστικοδημοκρατικά προβλήμα­τα. ή λύση τους δέν θά είναι παρά Ενα άπλό έπεισόδιο στή μεγαλειώδη πορεία τής σοσιαλιστικής έπανάστασης. Ό Λένιν μάς δίνει μιάν έπι- γραμματική δκχτύπωση γιά τή διαλεχτική σχέση τών δυό καθηκόντων, τού άοτικοδημοκρατικοΰ καί τοΰ σοσιαλιστικού. <Τά προβλήματα τής άστ:κης έπανάστασης τά λύσαμε παρεμπιπτόντως σάν Ενα ζήτημα συνα­φές μέ τόν κύριο σκοπό μας. μέ τό προλεταριακό έποααστατικό μας έργο. Έλέγαμε καί άποδείχναμε στήν πράξη δτι οί άστικοδημοκρατι- κές μεταρρυθμίσεις είναι Ενα παοεμπίπτον έπεισόδιο τής προλεταρια­

κής, δηλαδή τής σοσιαλιστικής Επανάστασης. Οί Κάουτσκυ, Χίλφερ- ντιγκ, Μάρτ<οφ, Τσέρνωφ, Λογκέ, Τουράτι, Μακντόναλντ καί οί λοιμοί ήρωες τοΰ 2V* Μαρξισμού δέν μπορούν νά άντιληφθούν αύτήν τήν άμο·.- βαία συσχέτιση μεταξύ της άστικής δημοκρατικής Επανάστασης καί τής προλεταριακής. Ή πρώτη έξακολουθεΐ μέσα οτή δεύτερη. Ή δεύ­τερη λύνει στό δ;άβα της τά προβλήματα τής πρώτης>. (Ή σημασία τής Οχτωβριανής Επανάστασης «Κομμουνιστική ’Επιθεώρηση» 1924 σελίς 364)

ϊ ; άντιτάοσει τό Κ.Κ. στό πρόγραμμα τής σοσιαλιστικής έιιανά· · στάσης οτή χώρα μας; "Ενα πελώριο όγκο γενικών άφηρημένων έ.'.οι- ών καί κενών φιλελεύθερων φράσεων! Μέσα άπ' τό σωρό τής σύγχισης πού άποτελεΐ τό σημερινό πολύχρωμο πρόγραμμαπου Κ.Κ. μπορούμε νά ξεδιαλύνουμε δυό έπιστημονικοφανή έπ<χειρήματα

Γιρώτο ή μικρή άριθμητική άναλογία τής έργατικής τάξης έν σχέ· σει μέ τά άλλα στρώματα τοΟ πληθυσμού. Αλλά είναι γιά τούς μαρξι­στές άπό πολύ παλιά λυμένο δτι έκεΐνο πού δίνει στήν Εργατική τάξη τή δύναμη καί τήν ικανότητα νά γίνει 6 άρχηγός όλων τών καταπιεζο- μέιων στρωμάτων, δέν είναι ή άριθμητική της ύπεροχή άλλά ή θέση της στήν παραγωγή.

θά άρκεοθώ νά σας 6*α8άσω δυό άποσπάσμοττα, Ενα άπ’ τό Λένιν καί Ενα άπ’ τό Στάλιν;

«Ή δύναμη τού προλεταριάτου σέ όποιαδήποτε καπιταλιστική χώρα είναι άμέτρητα πιό μ£γάλη άπ’ τήν άναλογία τοΟ προλεταριάτου σχε­τικά μ" όλο τόν πληθυσμό. Καί τοΟτο γιατί τό προλεταριάτο διευθύνει οικονομικά τό κέντρο καί τά νεύρα όλόκληρου του συστήματος τής οίκονομίας τοϋ καπιταλισμού Άκόμα καί στήν πολιτική σφαίρα τό προ­λεταριάτο έκοράζει κάτω άπ’ τήν καπιταλιστική κυριαρχία τά πραγ­ματικά συμφέροντα τής τεράστιας πλειοψηφίας τών Εργαζομένων. “Ετσι τό προλεταριάτο καί δταν άποτελεΐ μιά μειοψηφία στόν πληθυσμό, — ή δταν ή συνειδητή καί άλρθινά Εποτναστατική πρωτοπορείσ τοϋ προλε­ταριάτου άποτελεΐ αιά τέτοια μειοψηφία— εΤναι Ικανό ν* άνατρέψει τή μπουρζουαζία καί νά τραβήξει ϋστερα σιό πλευρό του πολυάριθμους συμμάχους άπ" τή μάζα τών μισοπρολετάριων καί μικροαστών, μάζα πού δέν θ' άποφανθεϊ ποτέ άπό πρίν ΰπέρ της έξουσίας τοϋ προλεταρι­άτου. μάζα πού δέν θά ευνοήσει τις συνθήκες καί τά καθήκοντα αύτης τής έξουσίας άλλά θά πεισθεΐ μόνον μέ τήν κοαοπινή της πείρα γιά τό άναπόοευχτο, γιά τό δίκαιο, γιά τήν όρθότητα της προλεταριακής δι· χτατορίας*. (Λένιν: ‘Άπαντα. _τόμος 16 οελ. 458).

«Ή άλυσίδα τοϋ Ιμπεριαλισμού πρέπει νά σπάσει έκεΐ πού εΐναι περισσότερο εΟθραυστη καί δχι άναγκαστικά δπου ό καπιταλισμός είναι πιό άναπτυγμένος, δπου ύπάρχει μεγάλο ποσοστά προλετάρ'.οι καί λιγώτεροι άγρότες. Νά γιατί τά στατιστικά δεδομένα πάνω στήν Ανα­λογία τοΰ προλεταριάτου σχετικά μέ τόν πληθυσμό μιας χώρας μεμο­νωμένης χάνουν γιά τή λύση τοΰ προβλήματος τής προλεταριακής Επα­νάστασης τήν Εξαιρετική σημασία πού τούς άποδίδουν οί στατιστικοί τής 2ης Διεθνούς, οί όποιοι δέν κατάλαβαν τόν ιμπεριαλισμό καί φο­βούνται τήν έτιανάσταση σάν τή φωτιά». (Στάλιν: «Ό Λενινισμός στή θεωρία καί στήν Γ1ράξη>).

Έάν ή σοσιαλιστική Επανάσταση έξαρτάται ά!τό τήν άριθμητική ύπεροχή της Εργατικής τάξης, τότες ή Όχτωβρ'.ατνή ’Επανάσταση είναι ενας άλυτος γρίφος. Πώς έκεΐ 4 Εκατομμύρια Εργάτες μπόρεαοτν νά τρα­βήξουν πίσω τους 100 έκοττομμύρια άγρότες καί νά κάνουν αύτό τό μεγαλειώδες πήδημα άπό Ενα μισοφεουδαρχικό καθεστώς στή σοσ α- λιστική δ·.χτατορία; Ή άναλογία τής έργοττικής τάξης στή χώρα μαί

σέ σχέση μέ τά άλλα τά στρώμοπα είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη Απ’ δ.τι ήταν ή Αναλογία τον ρωσικού προλεταριάτου δταν έ'κα. r τήν έπανάσταση.

Νά μιά στατιστική σύνθεση τοΟ πληθυσμού γ.ά τήν Αναλογία τήο εργατικής τάξης μέ τά άλλα τά στρώματα.Εργάτες

‘Υπάλληλοι

Άτομικώς έργαζόμενοι Εργαζόμενα μέλη οίκογενείας Εργοδότες πού χρησιμοποιούν μόνον μέλη οίκογένειΑς τους Χρησιμοποιούντες έργάτες καί υπαλλήλους

Ίό άλλο έπτχείρημα είναι δτι είνα: Αναγκαίο £να μίνιμουμ ύλικών προϋποθέσεων γιά τήν οίκοδόμηση τοϋ σοσιαλισμού. Δέν μπορεΐ νά ύπάρχει τχιό Αντιεπιστημονικό καί πιό Αξχθρήνητο έπιχείρημα άπ σύτό.

Ο σοσιαλισμός δέν μπορεΐ βέβαια νά πραγματοποιηθεί στήν ‘Ελ ­λάδα. άλλά δέν μπορεΐ έπίσης μεμονωμένα νά προτγμοασποιηθεΐ σέ χαμμιά χώρα. Αύτό τό έθνικό κριτήριο γιά τό σοσιαλισμό είνα Αντι­δραστικό.

Όποιοσδήπατε έχει σοβαρά Ασχοληθεί μέ τά οικονομικά προβλή- ιιατα δέν μπορεΐ νά Αγνοεί δτι ή παγκόσμια οικονομία είναι μιά ισχυρή πραγματικότητα πού κυρισρχεΐ πάνω στις οίκονομίες τών χωρών καί τών ήπεϊρων καί οτι δέν είνα. δυνατόν νά έννοηθεΐ οΙκονομία εξω άπό τό παγκόσμιο σύστημα. Αύτή ή οικονομική ένότητα τού κόσμοι., αύτός ό παγκόσμιος καταμερισμός τών παραγωγικών δυνάμεων, είναι τό π;ό προοδευτικό έργο πού Εχει έπιτελέσει ό καπιταλισμός. Αύτό Ακριβώς κάνει δυνατή την πραγματοποίηση τοο σοσιαλισμού καί τήν ευτυχία τού κόσμου. ‘Αλλά αύτό έπίσης σημαίνει δτι δέν μπορεΐ νά Ανοικοδο­μηθεί μεμονωμένα ό σοσιαλισμός μέσα στά έθν.κά πλαίσια μιας χώ­ρας. Αύτό δυως καθόλου δέν σημαίνει δτι δέν μπορεΐ ή δέν πρέπκι ή έργατική τάξη, δταν οί πολιτικές συνθήκες τό έπιτρέψουν, νά καταλά­βει τήν πολιτική έξουοία. Ή έργατική τάξη πρέπει νά καταλάβει τήν πολιτική έξουσίά άλλά μ’ αύτό δέν σταματάει ό Αγώνας της καί δέν κλείνεται στά έθνικά της σύνορα γιά νά κάνει τό σοσιαλισμό στό σπίτι της. Ή έργατ κή τάξη είναι Αναπόσπαστο τμήμα μιας παγκόσμιας τά­ξης καί ή έπανάσταση στή χώρα μας είναι Αναπόσπαστο μέρος τής παγκόσμιας έπανάστασης. *Η πάλη άναπτύσσετα; στό παγκόσμιο πε­δίο καί ?#έν 6ά 6ρπ τήν όλοκληρωτική της τελείωση παρά μέσα στήν όρ στική νίκη τής νέας κοινωνίας πάνω σ* δλο τόν πλανήτη. Δέν απο­ρούμε ο5:ε βήμα νά κάν:υμε δίχως βαθειά ν’ αφομοιώσουμε αύτή τή θέση. Αύτή ή δίΓθνιστίκή Αντίληψη της σοσιάλιστικής έπανάστασΓς rhai δ.τι άκριβώς βασ'κά χωρίζει τό διεθνιστικό κομμουνισμό Από τις διάφορες ποικιλίες τοΰ έθνικοΰ σοσιαλισμού καί του έθνικού κο·α·αου- viouou. θά μπορούσα νά σάς φέρω τόμους όλόκλπρους άπό Αποσπά- σμοπα δλων τών μαρξιστών.συγγραφέων πάνω σ’ σύτό. θά περιοριστώ μόνο σέ μερικά Αποσπάσμαπα Απ’ τό βιβλίο τού Στάλιν: «Ό Λενινι­σμός στη θεωρία και στήν Πράξη».

«•“Αλλοτε Ανέλυαν συνήθως τούς δρους τής προλεταριακής έπανά­στασης άπό τήν Αποψη τής οικονομικής κατάστασης οτύτής ή έκείνης τής μί μονωμένης χώραο. Ή μέθοδος αύτή είναι σήμερα Ανεπαρκής. Τώρα πρέπει νά ξεκινά κανέχας Από τό σημείο τής οικονομικής κατά- στα-της του συνόλου ή τής πλειοψηφίας τών χωρών, Από τό ση;ιεΤο·ττ̂ ς

4J

?65 773 ] ΰ02·303 32.74%

610.122 \562 330 ( 1.603.299 £1.83%430.847 )

147.949 147.949 5.33 %

"αγκόσμιας οικονομικής κατάστασης. Πράγματι οί άπομονωμένες χώ­ρες καί οί έθνικές οίκονομίες δέν ε!ναι άνεξάρτητες οικονομικές ένότη* τες, άλλά κρίκοι μιάς ένιαίας άλυσίόος πού λέγεται διεθνής οϊκονο* αία καί ό -παλιός «έκπολίΤΌτικός.» καπιταλισμός κατάντησε ίμπεριαλι- σμός. Διεθνές δηΛαδή σύστημα οικονομικής υποδούλωσης καί άποικια- κής καταπίεσης τής πλειοψηφίας τού πληθυσμού τής γης άπό μερικές «■προχωρημένες» χώρες. _ * β

> Αλλοτε συνήθιζαν νά μιλούν για την ύπαρξη η απουσία των άντι· κε»μενικών συνθηκών τής προλεταριακής έπανάστασης στις μεμονωμέ­νες ή ακριβέστερα σ' αύτήν ή έκείνη τήν έφλιγμένη χώρα. Ό τρόπος σι'ιτός τής έξετασης είναι σήμερα άνεπαρκής. Πρέπει νά υπολογίζουμε τήν ύπαρξη άντικειαενικών συνθηκών τής έπανάστασης μέσα στό σύ­στημα τής παγκόσμιας Ιμπεριαλιστικής οικονομίας πού άποτελεί £να ένιαίο σύνολο. Ή ύπαρξη μέσα σ’ αύτό τά σύστημα με ο κών χωρών άνεπαρκώς έξελιγιιι,νων άπό βιομηχανική άποψη δέν μπορεΐ νά είναι Ανυπέρβλητο έμπόδιο στήν έπανάσταση άπ’ τή στιγμή πού τό σύστημα στό σύνολό του είναι ώριμο γιά τήν έπανάσταση».

“ Οπως βλέπετε ε!να· πολύ άπλά, πολύ σαφή καί πολύ χαρακτηρι­στικά αΰτά τά άποσπάσματα. Καί συγγραφέας τους είναι ό Στάλιν. ̂

Αύτή ή δ<ε€\ιστ·.κή άντίληψη τής προλεταριακής έπανάστασης καί τού σοοιαλισμοΟ είναι ό άκρογωνιαϊος λίθος τής μαρξιστικής θεωρίας. Αύριο θά φαίνετα άπίστευτο πώς μέοα at μιά κατάσταση πού αύτή ή άκατανίκητη τάση τών παραγωγικών δυνάμεων νά άποοπαοτούν άπό τά εθνικά πλαίσια καί νά ένοποιηθούν σέ παγκόσμια κλίμακα, κάνει τήν κοινωνία νά σφαδάζει άπό σπασμούς καί νά συγκλονίζεται ολόκληρη, πώς βρίσκεται ενα κόμμα πού ύποστηρί'ει δτι είναι αύτό ικανό νά ^αναστηλώσει στά ποδ.α του τό έθνικό κράτος καί νά δημιουργήσει μιάν α’τάρκη, μεμονωμένη οικονομία καί μάλιστα σέ καπιταλιστικές βάσεις.

"Οσα είπε ό Ζ«χαρ<αδης στό τελευταίο Συνέδριο τού Κ .Κ .Ε. γιά τήν ανάπτυξη τής οικονομίας, γιά τή δημιουργία βαρείας βιομηχανίας καί 6ca γράφονται στόν «’Λνταία> θά περάσουν στήν ιστορία σάν τά πιό καταπληχτικά παραδοξολογήματα.

Ό χρόνος πλησιάζει στό τέλος του κι’ έτσι μόνο σέ δυό ζητήματα πςλύ γενικά θά περιοριστώ. Στό ταξικό περιεχόμενα τής Λαϊκής Δη­μοκρατίας καί στήν ειρηνική καί βαθμιαία μετάβαοη στό σοσιαλισμό.

Οι σταλινικοί μάς λένε δτι ή δική τους Λαίκή Δημοκρατία θάναι διαφορετική άπ’ τή δημοκρατία τού Σάίντεμαν, τού Μπάουερ καί τοΰ Μπλού;- Σέ τί δμως θά δ.αφέρει; Οί άρχηγοί καί οΐ δάσκαλοι τού κομμουνισμού παντού ύπογράαμιζοχν δτι δέι μπορεϊ νά ύπάρχει άλλου >Ιδους καθεστώς εξω άπ" τά άστικό κοτθεστώς. p i τήν όποιαδήτοτι πο­λιτική του μορςή, καί άπ’ τό καθεστώς τής διχτατορίας τοΰ πίτολετα- ριάτου. "Ολες ο! *καίναοές», *λαικές κλπ. δημοκρατίες δέν εϊνα: πα­ρά κατασκευάσματα πού καλύπτουν τό άντιδραστ·κό άστικό *τ?ριεχό· μενο τοΰ καθεστώτος.

θύ άναφέρουμε μερικά χαραχτηριστικά άποσπάσματα άπό τά Μάρξ καί τό Λένιν.

«Μεταξύ τής καπιταλιστικής καί τής κομμουνιστικής κοινωνίας υπάρχει ή περίοδηο τής έπαναστοητ·.κής μεταβολής τής τρότης στή δ'ύτερη. Στήν περίοδο αύτή άντιοτοιχεΐ μιά μεταβατική πολιτική περί- οδσς τής όποίας τό κράτος διέν μπορεΤ νάναι τίποτα άλλο παρά ή έπα- ναστατ κή δ.χτατοοία τού προλεταριάτου*.

(Μάρξ: «Κριτική τού προγράμμοπος τοΰ Γκώτ'Ο;).

«'Αντίθετα μέ τήν Αστική δημοκρατία πού κρύβει τόν ταξικό χα· ραχτήρα τοΟ' Κράτους, ή σοβιετική έξουσια Αναγνωρίζει Ανοιχτά, 6τ« κάθε κράτος θά εχει Αναπότρεπτα tvav ταξικό χσραχτήρσ. δσον κα ρό V.v θά έχει εξαφανιστεί ή διαίρεση τής κοινωνίας σέ τάξεις καί μαζί μ' αύτήν δέ 6Αχει εξαφανιστεί κάθε κρατική έξουσία*.

('Από τό Πρόγραμμα του Ρωσικού Κ. Κ.)_ ‘Η θεωρία της «καθαρής δημοκρατίας» είναι ή θεωρία τής Εργα­

τικής Αριστοκρατίας τής έξημερωμένης καί συγκροτημένης μέ τις ιμπε­ριαλιστικές λεηλασίες. Κατασκευάστηκε γιά \Α σκεπάσει τις καπιτα­λιστικές πληγές, νά μασκαρέψει τόν ιμπεριαλισμό καί νά τόν όπλισε, μέ τήν ήθική δύναμη στήν πάλη του κατά τόν έκμεταλλευομένων μα ζών».(Λέν.ν: /Η Προλεταρ.ακή 'Επανάσταση καί ό Αποστάτης Κάουτοκυ*).

Έφόσσν τό ουσιαστικό. δηλαδή τό ταξικό περιεχόμενο τής λαϊκής δημοκρατίας είναι Αστικό, τό σι^βημα αύτό δέν εΐναι παρά μιά Ατιο τίς πολλές ετικέτες τής Αστικής δημοκρατίας, δηλαδή σέ τελευταία Ανά­λυση τής διχτατορίας τής Αστικής τάξης.

Καί ό Ανεξάρτητα Από ύποκειμενικές προθέσεις ιστορικός προορι­σμός αύτοϋ τοΰ συνθήματος καί αύτού τοΰ καβεοτώτος είναι νά συγκρα· τεΐ καί νά παραλύει τίς μάζες, δταν αύτές έχουν τή δύναμη νά συντρί­ψουν καί .ά κάνουν κομμάτια τό κατπταλ·.στικό καθεστώς. Αύτό τό ρόλο αύτοΰ τοΰ συνθήματος τόν είδαμε στή Γαλλία, στήν ’ Ιταλία, στήν 'Ελλάδα. Μέ τό σύνθημα της λαϊκής δημοκρατίας συγκρατήθηκαν οί μάζες. Αφοπλιστήκανε καί Αποκαταστάθηκε τό Αοτ·.κό Κράτος.

Τό μεγάλο έπιχείρημα τών σταλινικών γιά τή δυνατότητα ύπαρξης ένδιάμεσου μεταβατικού καθεστώτος Ανάμεσα στήν Αστική δημοκρ<χτια καί τή σοσιαλιστική δημοκρατία, (δηλαδή τή,διχτατορία τοΰ προλετα­ριάτου) . δυνατότητα πού τήν Αποκλείουν, δπως είδαυε, ό ΜΛρξ. Λ Λέ- νιν κλπ., είναι δτι σέ όρισμένες χώρες της Νοτιοανατολικής Εύοώπης (Γιουγκοσλαβία - Βουλγαρία κλττ.) έχουμε ήδη στήν πράξη αύτό τό ένδιάμεσο καθεστώς τής «"Λαϊκής Δηυοκρατίας ■ πού δέν εΤναι ούτε. άστική ούτε σοσιαλιστική καί πού καθώς Ισχυρίζονται έγκα6'.δρύ€ηκε «ειρηνικά* καί Ανοίγει, ειρηνικά τό δρόμο γιά τή μετατοοπή της σέ σο­σιαλιστική δημοκρατία.

"Ας δούμε λοιπόν γιά ιί πρόκε.ται.Οί έξαιρετικές συνθήκες τοΰ πολέμου καί τής κατοχήΓ σ' αύτές

τίς χώρες.— (έννοοΰμε ·ή Γιουγκοσλαβία, τήν Πολωνία, τήν Τσεχοσλο­βακία καί άλλες κατεχόμενες χώρες καί όχι τή Βουλγαρία ή τή Ρου­μανία) — κινητοποίησαν τίς κατατεξόμενετ λαϊκές μάζες σέ im·-· ένο­πλη Αντίσταση ένάντια στόν τερατώδη μηχανισμό καταπίεσης τεϋ «>ασ - στΉοΰ ί ιμπεριαλισμού καί μέ συνθήματα Αντ.ιμπεριαλιστικά καί^ δημο­κρατικά. κάτω άπό τήν πολιτική καί στρατιωτική διεύθυνση τώ πα­λιών κομμουνιστικών κομμάτων, όοστ'Κα ττιά τοποθετημένων στό σο- σ.αλπα'σιωτιομό καί στό ρεφορμισιιό τής πιό χυδαίας υορφής Ή νικη­φόρα προσί.γνιση τοΰ Κόκκινου Στρατού σ' άύτέο τίς χώοες έδωσε μιάν άκόμα ώθηση στήν όρμή τών υαΰών γιά τ>ηβ<ιακέΓ έπαναστατ·- κές λύσεις "Ετσι κάτω Απ’ τήν πίεση καί u£ τη δράση τών χιαζών καί υέ τόν έαφύλι" πόλεμο ίγιναν σ' αύτές τίς χώοες όρισυένες κοινωνι· κές μεταορυθυίσεις προοδευτικού χαραχτήοα Άπαλλοτοίωση τής γης τών \α«οχτημόνων καί μοίοασαά της στούς χωοικούι:. Άπαλλοτοίωση τών ξ£ν>ν έπ'χειρήοεων. Κατάλυση τής μοναρχίας. ’Ορισμένες έθνικσ- ποιήσεις ·ττή βιουηχανία. Αύτό τό ξεκίνηιια κάτω άπό Αλλες συνθήκες, άνάπ-υξητ τής έτιαναοτατικής ποωτοβουλίας τών μαζών και 6γΐ νοα· φειοκρατ κής συμπίεσής τους, θά μπορούσε νά χαρακτηριστεί σάν ό

41

δημοκρατικός πρόλογος τής νικηφόρας σοσιαλιστικής έπαναοταοης ο αϋτές τις χώρες. Καί έκεί έτειναν μέ τό πηγαίο τους ταξικό ένστικτο οί μάζες πού άρχισαν \<χ δημιουργούν άπό τά κάτω τά δικά τους λαϊκά όργανα έλέγχου καί έζουσιας ( Επιτροπές). Μά ό ρόλος τής σοβιετικής γραφειοκρατίας καί των Κ. Κ. στάθηκε ανασταλτικός συμπιεστικός, άντιδραστικός στις έτταναστατικές - σοσιαλιστικές αϋτές τάσε-.ς τών μαζών. Πνίγοντας τήν έπαναστατική πρωτοβουλία τών μαζών και ουμ πιέζοντας τες γραφειοκρατικά, χτυπώντας μέ λύσσα τήν επαναστατι­κή διεθνιοτική τους πρωτοπορεία, δημιουργώντας αμέσως νέες προνο­μιούχες κΛοτες, ή σταλινική γραφειοκρατία σαμπόταρε καί παρέλυσ* τό έπαναστατικό κϋμα τών μαζών. Πολιτικά έφερε στήν έξουοια κυβερ­νήσεις συναοπισμοΰ τών ρεφορμιστικών έργστικών κομμάτων μέ άο'ό- κά 'άντι^ασιοακά κόμματα (στή Βουλγαρία £6αλε πρωθυπουργό τόν ιαλιό γνωστό άρχιφασίστα Γκεωργκήεφ τής Ζβενό').

Γό έπαναστατικό προλεταριάτο καθήκον εχει υπερασπίζοντας καί όλοκληυώνο*ίας τις κατακτημι,νες δέσεις τών μαζών ^άγροτικη μ*·- τυρ^νομιση, έθνικοποίηση κλπ.), ν’ άγωνιστεί γιά τήν έλευΟερτ: καί ά νεμπόδιστη άνάπτυξη τού έργατικσύ κινήματος καί γιά τή; ϋ.αναστα- tiκή άνατροπή τής κυβέρνησης συνασπιομου τών έργατικώ.· καί τών άοτιχ,ών κομμάτων — (δπως έγινε αύτό τό Νοέμβρη του 1917 στή Ρωσία) —.καί τήν έφαρμογή τοΰ σοσιαλιστικού προγράμματος, υέ τήν έγχαθίδρυση μιάίς πραγματικά έπαναστατικής έργατοαγροτίΛης κυ­βέρνησης, στηριγμένης στις έπαροπές τών έργατών, χωρικών καί βτρα τιωτώ. μέσα στά πλαίσια τών ’Ενωμένων Σοσιαλιστικώ·. Γ.'ολιτειών τής Εύρώπης.

Οί <υβερνήσεις συνασπισμού πού κατοχυρώνουν υ γό Φ- οκρατικά τούς πρώτους καρπούς μιας σοσ·.αλιστικής έπανάστασης πυύ σαμποτά­ρεται άπό τή σταλινική έπέμβαση. οΟ ε̂ παλιά. οΟτε σήμερα μπορούν ν’ άποιελέοουν ένα ίνδιάμεσο καθεστώς Λαϊκής Δημοκρατία·., μέ ει­ρηνική πορεία πρός τό σοσιαλισμό. Είναι άπλά πμοοριομένες να πέ­σουνε σύντομα είτε άπό τά άριστερά (μέ τήν προλεταριακή σοοια- λισίική Ιπαιάοταση τών μαζών, όπως στή Ρω ουι, είτε άπ’ 'ά δεξιά (μ£ τήν άστ.κή άντεπανάσταση δπως στήν Ισπανία). Απ' τήν άλλη μέρια τό άναμφισβήτητο γεγονός δτι οί προοδευτικές κοίλων.κίς με­ταρρυθμίσεις στίς χώρες τής Νοτιανατολικής Εύρώπης έ'γιναν κάτω όπό τήν πίεση καί μέ τή δράση τών μαζών -καί ut τήν κατοχή τών χωρών απ' τόν Κόκκινο Στρκχτό, άποδεϊχνει, δτ· είναι παροαύθ. ή εί ρηνική έξέλιξη τών στοιλινικών.

"Οταν ό Μπερνστάιν προσέβαλε τό σκοπό τής κοινών κής άνα- τροπής τού εργατικού κινήματος, προσπάθησε νά δώσει και θεωρητι­κή Ετ-καιολόγηση καί ύπσοτήριξε. δτι ή έξελιξη τοΰ καπιταλισμού κα Οιστά δλο καί περισσότερο άπίθανη μιά γενική καιάρρει.οή του. άπ" τή μιά μεριά γιατί τό καπιταλιστικό σύστημα δείχνει μιά διαρκώς αύ- ξουσα ικανότητα προσαρμογής, κι’ άπ' τήν άλλη γιατί ή παραγωγή διαρκώς διαφοροποιείται. 01 σταλινικοί δέν ίττιχειρήσανε ποτέ νά δώ σουν μιάν όπωσδήποτε σοβαρή θεωρητική δ:καιολόγηση τής πολιτικής τής εΙρηνικής καί βαθμιαίας μετάβασης οτό σοσιαλισμό.

’Εκείνο πού Εμποδίζει τήν ειρηνική μετατροπή ένός κοινωνικού καθεστώτος σ' £να άλλο. είναι τό άπλό γεγονός δτι οϊ προνομιούχοι δέν μπορεϊ νά παραιτηθούν άπ’ τά προνόμιά τους ίπηδή αύτό απαιτεί Τό γενικώτερο συμφέρον της κοινωνίας. Αύτό cOu €γινε ποτέ, ούτε πρόκειται νά γίνει. Τό παλιό καθεστώς όταν φάει τό ψωμί του πρέπει τά άνοπραπεϊ μέ τή 6ία άπ’ τήν ιστορικά άνερχόμενη τάξη Κι’ αύτό. γιατί οί Εκμεταλλευτές δέν έ> καταλείπουν μέ τή θέλησή tcvc -ιήν ε’·

ξουσία. Γι* αύτό ή βίαιη πάλη γιά τήν άνατροπή τους είναι άναπόφευχτη. Γι* αύτό πρέπει διαρκώς νά προετοιμάζουμε καί να διαπαιδα> ωγουμε τήν έργατική τάξη γι’ αύτό τό έργο.

Ό κύριος ρόλος τοΰ έπαναστατικοΰ κόμματος είναι μ’ δλη του τήν πολΛτική καί μ’ δλα του τά συνθήματα νά βοηθάει τήν προσπάθεια τών έργατών γιά μιαν άνεξάρτητη πολιτική, νά βαθαίνει τόν ταξικό χαραχτήρα αύτης τής πολιτικής, νά διαλύει τΙς ρεφορμιστικές παττοιφι- στικές αυταπάτες, νά προπαρασκευάζει τήν έπαναστατική κατάληψη τής έξιουσίας άπ' τις μάζες, νά ένθαρρύνει, νά έμπνέει, νά δίνει πεποί­θηση στις δυνάμεις τους, ν’ ά\απτύσσει τήν πρωτοβουλία τους. τό μα­χητικό τους πνεύμα. Μέσα σ' όλους τούς καθημερινούς οικονομικούς καί πολιτικούς άγώνες πρέπει νά βάζουνε δκχρκώς κάτω άπ’ τόν έλεγ­χο τής πείρας τών μαζών, τήν άνάγκη τής έπαναστατικής κατάληψης τής έξουσίας.

Αύτό τό καθήκον Ισχύει γενικά και κάτω άπ' δποιεοδήπστε συν­θήκες. Ή πολιτική τής είρηνικης καί δημοκρατικής έξέλιξης, έφ” όσον δέν είναι δυνατόν να πεισθοϋν οί έκμεταλλευτές νά παραιτηθούν άπ' τήν έξουσία, δέν έχει άλλο πραχτικό άποτέλευμα άπ’ τό νά καλλιερ­γεί τις δημοκρατικές αύταπάτες στούς έργάτες, νά εύνουχίζει τή μα- χητικότητά τους, νά καταστρέφει τό έπαναστατικό τους πνεΰμα.

01 θαυματοποιοί πού υπόσχονται νά συμφιλιώσουν τις ,τάξεις ποτέ δέν Ιλειψαν μέσα στήν Ιστορία. Ποιός θά μπορούσε δμως πριν άπό μερι»κά χρόνια νά φαντασθεϊ μιά τέτοια έξέλιξη οάν αύτή πού ζοΰμε σήμερα; “Υστερα άπ' τά φοβερά γεγονότα πού διαδραματίσθηκαν σ’ δλσν τόν κόσμο, στή χώρα μας, δταν οί πιό μέτριες άπαιτήσεις τών έργατών αντιμετωπίζουν τά πολυβόλα τού Κράτους καί τά πιστόλια τής X, δταν ή τρομοκρατία όργ;άζει παντού, δταν τέλος τα πάντα πεί­θουν καί τόν π·.ό φιλήσυχο άπό χαραχτήρα έργάτη. δτι δέν είναι δυνα­τό να έξοοοφαλίσει τό ψωμί τδυ καί τις έλευθερϊες του παρά μέ σκλη­ρή καί άγρια πάλη, έρχεται τό Κομμουνιστικό Κόμμα καί κηρύχνει τή συμφιλίωση καί τόν καπευνασμό, διδάσκει δτι ε!να. δυνατή ή όμαλή δ-,μοκροττική έξέλιξη καί ύπόσχεται δτι θά μπορεΐ αύτο να πραγμα­τοποιήσει είρηνίικά καί βαθμιαία τή μεγαλύτερη κοινωνική μεταβολή. Τη μετατροπή της κοινωνίας άπό καπιταλιστική σέ σοταλ στική.

Σύντροφοι."Ολα δσα διαδραματίζονται σήμερο: στήν πλς^ήτη ·:ας. είναι τό

καθ' kva κι’ άπό μιά απόδειξη τής αποσύνθεσης του καπ··»αλισμού καί τής άνάγκης τοΰ σοσιαλισμού. Δέν ύπάρχει άλλη σ.οτηρία. Δέν υπάρ­χει κανεν*ός άλλου είδους καί κανενός άλλου τύπου ένδάμεσο ή μικτό καθεστώς. Πρέπει άν<οιχτά νά θέσουμε τό πρόβλημα μ’ Ιίλη του τήν Οξύτητα καί μ’ δλη του τή σοβαρότητα μέσα στις μάζες καί πρό παν­τός μέσα στήν έργατική τάξη πού ή τύχη της είναι δεμένη μέ τήν τύχη της κοινωνίας καί τοΰ πολιτισμού.

Δέν εΤναι άλήθεια, δτι τά φτωχά μικροαστικά στρώματα θά τρο­μοκρατηθούν άπ' τό έπανασταττικό πρόγραμμα τής έργοττικής τάξης. ’Αντίθετα ή έργατική τάξη μπορεΐ νά τά καταχτήσει μόνον άν άποχτή σει έντελώς τήν άνεξ#χρτησία της καί άν_ μαχητικά διεκδικεί τήν έξου­σία. 'Εκείνο πού κρατάει σήμερα τις αάζες σέ παθητικότητα είναι ή πολιτική τής συνεργασίας τών τάξεων.

Τά συνθήματα της σοσιαλιστικής έτανάστάσης, δίπλα στά συνθήμα­τα της πάλης γιά τις άμεσες ταξικές άποητήσεις, θά ξ>τ.ασηκώσουν στά πόδια της τήν έργατ.κή τάξη

Ή κατάληψη τής πολιτικής έξουσίας άπ' τις μάζες έρχεται σάν άποτ*\.£σμα τής συνειδητοποίησης της πολιτικής τους πείρας. Δέν μπο-

4<;

ρεί v i καταχτηθούνε σ' αύτό, μόνο μέ τήν προπαγάνδα. Δέν είναι Α­λήθεια, ότι έαείς περιοριζόμαστε οέ μιά προπαγάνδα τών γενικών Αρ· χών. Εμείς συμμετέχουμε σ’ δλους τούς Αγώνες τών μαζών, έο' δσον σ’ αετούς έκδηλώνεται ή άντίθεσή τους μέ τήν κεφαλαιοκρατία. Τό Κ ό ^ α μας διακηρύσσει τήν άνάγκη τής άμεσης πάλης γιά τίς άμεσες διεκΛι..ιήσεις τών μαζών. Πρό παντός σήμερα μ* δλη μας τή δύναμη διακηρύσσουμε τήν άνάγκη τής ένότητας όλων τών καταπιεζομένων, Ανεξάρτητα άπ* τίς πολιτικές τους διαφορές, ένάντ.α στό ένιαίο μέτω­πο τγοΟ προσπαθούν νά συγκροτήσουν οί έχθρικές μας τάζεις. Άλλά μέσα σ' αύτή τήν καθημερινή πάλη προπαγανδίζουμε τό πρόγραμμα της σοσιαλιστικής έπανάστασης καί προσπαθούμε να κοπαχτήσουμε σ' αύτό τούς εργάτες. Ά π ’ τό τρομοκρατικό 6ργ ο τοΰ Κράτους καί τών φασ.στικών συμμοριών, άτι’ τήν κατάργηση τών πολιτικών έλευθεριών, οί μάζες άγωνιζόμενες ένάντια στήν τρομοκρατία καί. γιά τίς πιο στοιχειώδεις έλευθερίες τους, πρέπει νά 6>άλουν τό συμπέρασμα, ότι ιιόνο σάν καταλάβουν τήν κρατική έξουσία μπορούν πραγματικά νά έξασφαλίσουν τή ζωή τους καί τήν έλευθερία τους. Διεξάγοντας καθη­μερινά άγώνα γιά τίς οικονομικές διεκδικήσεις τών μαζών, πρέπει να τις βοηθάμε νά πείθονται μέ τήν πείρα τους, δτι δέν είναι δυνατή μιά πραγρατική καλυτέρευση τής κατάστοτσης αύτης, δίχως ν’ Ανατρέψουν τούς έκμεταλλευτές άπ' τήν έξουσία. Άγωνιζόμενοι γιά τόν έλεγχο στήν παραγωγή πρέπει νά τίς βοηθάμε νά καταλάβουν δτι πραγματι­κός έλεγχος εΤναι δυνατό ν’ Ασκηθεί μόνο σάν αύτές οί ίδιες πάρουν στα χέρια τους τήν κρατική έξουσία. Πρέπει δ αρκώς μέσα στήν κα­θημερινή πάλη νά βάζουμε σάν άκαμπτη καί σταθερή έπιδίωξη τήν κατάληψη τής έξουσίας καί νά προετοιμάζουμε τήν έργατική τάξη γιά τήν εκπλήρωση τής μεγάλης ιστορικής της Αποστολής. Καί πρώτ’ Απ’ δλ/χ καί πάνω άπ* δλα, πρέπει παντού νά διακηρύσσουμε, δτι στό κα* θεστώς της διχτατορίας τούπρολεταριάτου, Αποκλειστικός καί μοναδι­κός κυρίαρχος θά είναι οι έξοπλισμένες προλεταριακές μάζες. 'Οτι αύτό θά είναι Ενα πραγματικά Έργοτνκό Κράτος καί στόν τύπο του καί στήν ούσία του καί στήν έσωτερική του διάρθρωση καί στά δια* κοσμητικά του στοιχεία. "Ενα Κράτος δίχως κηδεμόνες, δίχως Μεσίες, δίχως Καίσσρες καί δίχως στρατάρχες.

Ό λόγος τοϋ ομιλητή τοΰ Κ .Κ .Ε .: Λ. Αποστόλου

Σύντροφο, καί συντρόφισσες.Γο θέμα τής σημερινής μας διάλεξης - συζήτησης είναι: «Λαϊκή

Δη^^κρατία ή σοσιαλιστική σοβιετική δημοκρατία οτήν ’Ελλάδα;*. Α ­φορά δηλαδή τό ζήτημα τής στρατηγικής προοπτικής τής έργατικής τάξης τής χώρας μας καί τή μορφή πού θά πάρει ή νέα εξουσία. Μ* άλλα λόγια άν ή έπανάσταοη θάναι άστικοδημοκρατική ή σοσιαλιστι­κή καί δεύτερο άν ή μορφή τής έξ)ουσίας θάναι σοβιετική ή κοινοβου- λευτ.κή λάίκοδημοκρατική.

Τό θέμα τής σημερινής μας διάλεξης-συζήτησης. £χε., καί σ* αύ­τό ολοι, πιστεύω, δτι είμαστε σύμφωνοι, κεφαλαιώδη σημασία, γιατί Απ' τό σωστό καθορισμό τού χαραχτήρα τής έπανάστασης, έξαρτάται αύτή ή Ιδια ή έπιτυχία της ή ή Αποτυχία της.

Προκειμένου ώς τόσο ν’ Απαντήσουμε στό σημερινό μας θέμα χρει­άζεται προηγούμενα νά ξεκαθαριστούν γιά δλους δύο ζητήματα. Τό πρώτο: Άπό πού καθορίζεται ό χαραχτήρας μιάς έπανάστασης, κα\

ιό δεύτερο: Γί καθήκοντα βάζει γιά λύση της μια συνεπής άοτικοδη- μοκρατική έποβνάαταση καί ti μιά σοσιαλιστική;

Σχετικά μέ τό πρώτο: "Ολοι νομίζω, δτι πρέπει νά μείνουμε σύμ­φωνοι, άν θέλουμε να λέμε, οτι έχουωΕ μιά όποιαδήποτε σχέση μέ τό μαρξισμό · λενινισμό, δτι Ο χαραχτηρας μιάς έπερχόμενης έπανάστα- σης δέ μπορεΐ νά καθορίζεται ούτε απ' τις προσωπικές μας επιθυμίες, οϋτε άπό τό τί νομίζουμε δτι είναι καλύτερο. Σ ' αύτο ακριβώς ξεχω­ρίζει ό έπ·.οτημονικός σοσιαλισμός, ό Μαρξισμός Λενινισμός, άπ’ ιόν ούτοπιστικό σοσιαλισμό. Ό δεύτερος καθόριζε τις προοπτικές του α­νάλογα μέ τις προσωπικές έπιθυμίες, άνάλογα μέ τις προσωπικές άν- τιλήψεις γιά τό τί είναι δίκαιο ή άδικο, γιά τό τί είναι ήθικό ή ώνήθικο, σωστό ή βλαβερό τών διαφόρων έκπροσώπων του. 'Αντίθετα ό έπιστη- μονικός σοσιαλισμός καθορίζει κάθε φορά τούς στρατηγούς και τα­χτικούς σκοπούς του, μέ βάση τή συγκεκριμένη μελέτη της κατάστα­σης και τις προτγματίικές τάσεις τής έξέλιξής της. κΓ άκριβώς γι* αύ­τό είναι τό ίσχι-ροτερο δπλο οτα χέρια τοϋ έπαναστατικοΰ προλεταριά­του, γιά τή μεταβολή χοΰ κόσμου. 'Έτσι είναι φανερό, δτι σέ μιά π. χ. καθυστερημένη άποικιακή χώρα, όπως ή Άβησυνία ή ή Σομα­λία κλπ. όπου δέν υπάρχει ή σχεδόν δέν ύπάρχει προλεταριάτο, δέν είναι δυνατό νά μιλάμε γιά σοσιαλιστικό μετασχηματισμό μ’ όλο πού μιά σοσιαλιστική Αβησσυνία ή μιά σοσιαλιστική Σομαλία Qchctv καλύτε­ρη άπό μιά άστικοδημοκρατική ή καί μιά λάΐκοδημοκρατική 'Αβησσυνία ή Σομαλία. ‘Από δώ καί τό πρώτο μας συμπέρασμα: Μπορούμε νά μιλάμε γιά σοσιαλιστική έπανάσταση καί γιά σοο.αλ.στικό μετασχη­ματισμό στήν 'Ελλάδα άν έχουν δημιουργηθεϊ οί έλάχιστες έστω ά- νοΕγκαϊες προϋποθέσεις γιά τό πέρασμα στό σοσιαλισμό, άν τά προ βλήματα πού ή έξέλιξη £χει θέσει γιά λύοη είναι οοσιαλ.οτικού χα- ραχτήρα.

Σχετικά μέ τό δεύτερο ζήτημα, δηλαδή τί καθήκοντα |Αάνει γιά λύση μιά συνεπής άστικοδημοκρατική 'Επανάσταση και τί καθήκοντα βάνει γιά λύση μιά σοσιαλιστική έπανάσταση.

Μιά συνεπής άστικοδημοκρατική · έπανάσταση βάνει γιά Λύση τ' άκόΛουθα καθήκοντα: Τήν έθνική άνεξαρτησία. Τήν Απαλλοτρίωση τής μεγάλης έγγειας ίδιοχτησίας ώς τήν εθνικοποίηση της γης. πού άπο- τελεϊ, κοπά τόν Λένιν, τό πιό ριζοσπαστικό μέτρο μιας άσ..κοδημοκρα τικής έπανάστασης. 1ή βιομηχανική ανάπτυξη, και ιδιαίτερα τήν Ανά­πτυξη τής βαριάς β:ομηχανίας πάνω στήν όττοία μπορεΐ νό στηρ χτεΐ μια ανοοπυγμένη αστική οικονομία.

Και ποιά είναι τά καθήκοντα πού βάνει γιά λύση μ ά σοσια*.:- στ-κή έπανάσταση, Είναι: Ή άπαΛλοτρίωση καί έθνικ^ποίηση όχι πιά της με,γάλης έγγειας ίδιοχτησίας μά της καπιταλιστικής Ιδιοχτησίας πάνω στά μέσα παραγωγής (δηλ. τά έργοστάσια, τά μηχανήματα, τις πρώρες υλες). Ή σοσιαλιστική όργάνωση δχι μονάχα τής μεγάλης μά και τής μεσαίας καί μικρής παραγωγής. Ή σοσιαλιστική όογάνωση τής διανομής τών παραγομένων μέσων τοϋ σοσιαλιστικοί εμπορίου <αί μέ βάση τή σοσιαλιστική άρχή, στόν καθ' ένα άνάλογα μ’ εκείνο πού προσφέρει. Ή εξαφάνιση μέ τόν τρόπο αύτό τοΰ χωρισμού της κοινω­νίας σέ τάξεις, ή έξαφάνιση τών τάξεων, καί ή μεταβολή ολόκληρης τής κοινωνίας σέ μιά κοινωνία εργαζομένων ανθρώπων.

Έτσι Εχει σύμφωνα μέ τό μαρξισμό - λενινισμό τό ζήτημα άπό πού καθορίζεται ό χαραχτηρας τής έπανάστασης σέ μιά χώρα καί τί καθήκοντα βάνπ γιά λύση μιά συνεπής άστικοδημοκρατική καί τί μιά οοσιολιστική έπανάσταση.

"Επειτα άπ' τά παραπάνω άς δοΰμε ποιά ήταν ή κατάσταση στήν

Ελλάδα Ttpiv τήν ύποδούλωσή της στούς φασίστες έπιδρομείς καί ποιά σήμερα; Τί καθήκοντα έβαζε γιά λύση ή Κατάσταση αύτή πριν τήν υποδούλωσή της καί τώρα δηλ. ποιός 6 χαρακτήρας της έπανάστα­σης στή χώρα μας; Άπό δω δε, θά βγάλουμε καί τό πρώτο συμπέ­ρασμά μας γιά τό ποιά είναι ή σωστή θέση: Ή θέση τού Κ. Κ. Ε. πού Λέει ότι τό στρατηγικό καθήκον πού μπαίνει μπροστά μας είναι ή όλοκλήρωστ^ τού άσιικοδημοκρατικοϋ μετασχηματισμού ή ή θέση τών τροτσκιστων πού μιλάν γιά σοσιαλιστική έπανάσταση;

Τό πρώτο πράγμα πού πρέπει, κανένας νά παραδεχτεί μιλώντας γιά τήν Ελλάδα είναι, δτι ή χώρα μας ήταν πριν τή φασιστική κα­τοχή μιά έξαρτημένη άπ' τό ξένο κεφάλαιο—καί ιδιαίτερα τό άγγλικό —χώρα, καί σήμερα είναι μιά κατεχόμενη άπ’ τή βρεταννική αύτο- κρατορια χώρα καί όλότελα υποδουλωμένη στό άγγλικό Σίτυ. Γιά νά πειστούμε αν ή βεβαίωσή ιμας αύτή είναι σωστή, άς δούμε τί συνέβαι- νε άπ' τήν πλευρά αύτή στήν Έλλάόΐα πριν τήν ύποδούλωσή της: α) Τό όνουαστικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας σέ ξένο νόμισμα άνέρχον- ταν στίς 21)3)40 σέ 78 δισεκατομμύρια δραχμές. Στά 1939 τό έθνικό είσόδ^μα ύπολογίστηκε άπ’ -τό Ανώτατο Οΐκο\ομ:κό Συμβούλιο σέ 54 —55 δισεκατομμύρια δραχ. Δηλαδή τό δημόσιο χρέος σέ ξένο νόμισμα άνέρχονταν σέ 1V» φορά τό έτήσιο έθνικό εισόδημα. Ποσό κολοσσιαίο. Καμμ.ά άλλη ευρωπαϊκή χώρα δέν είχε σέ τέτοιο βαθμό υποδουλωμέ­να τά δημόσια οικονομικά της στό ξένο κεφάλαιο όσο ή ’Ελλάδα, ίό δημόσιο αύτό χρέος στό έξωτερικό γιά νά έξυπηρετεϊται Επρεπε ν* α­πορροφάει τό 1)3 άπ’ τά έσοδα τού Δημοσίου. δ) Τά δημόσια οικονο­μικά μας ήτοΛ’ κό^ω άπ' τόν άμεσο έλεγχο τοΰ ξένου κεφαλαίου μέ­σου τού Δ.Ο.Ε. γ ) Μιά σειρά πλουτοφόρες πηγές, Επιχειρήσεις άπο- φασιοηκής σημασίας, έ'ργα άρδευτικά κλπ. ήοαν οτά χέρια τού ξένου κεφαλαίου (Πάουερ, Τηλεφωνική ’Εταιρία, Φαουντέσιον, Οδλεν, Με­ταλλεία κλπ.) &) Τό έξωτερικό μας έμπόριο κανονίζονταν έπίσης σέ μεγάλο βαθμό σύμφωνα μέ τά συμφέροντα τών ξένων. Ή τεταρτο- αυγουστιανή διχτατορία τό είχε ύποδουλώσει π.χ. σέ μεγάλο βαθμό στα συμφέροντα τής χιτλερικής Γερμανίας. "Ετσι ή χώρα μας ήταν πριν τήν υποδούλωσή της, τό·41, μιά έξαρτημένη άπό τό ξένο κεφάλαιο χώρα καί 5οο καμμιά άλλη σέ τέτοιο βαθμό στήν Εύρώπη. Σήμερα, χάρις στήν άγγλική κατοχή έχει όλοκληρωθεϊ ή Εξάρτησή της αύτή άπ’ τύ άγγλικό Σίτυ. "Ολα καί δημόσια οίκονομικά καί έξωτερικό έμ­πόριο κλπ. κανονίζονται σύμφωνα μέ τίς έπιταγές τών ‘Άγγλων οικο­νομικών συμβούλων. Τό πρώτο λοιπόν καθήκον πού μπαίνει στήν έρ­γατική τάξη τής χώρας μας, είναι νά παλαίψει γιά νά πάψει ή Ε λ ­λάδα νάνοι μιά χώρα μ.σοεξαρτημένη, κι* αύτό είναι Ενα καθήκον ά- υτικοδημοκ-ρατικό. Γιά τήν άνεξαρτησία *ης Ελλάδας ένδιαφέρεται όχι μονάχα ή έργατική τάξη μα κι* δλα τ' άλλα τά φτωχομεσαΐα στρώ­ματα τοΰ πληθυσμού, άκόμα καί τό πιό ριζοσπαστικό τμήμα τής άστι- κής τάξης. Βάζοντας Ετσι λοιπόν ή έργοττική τάξη τής χώρας μας τό άστικοδημοκρστικό καθήκον, νά πάψει ή 'Ελλάδα νάναι μιά χώρα έ­ξαρτημένη, συνδέεται μ' δλα τά στρώματα τοΰ έργαζόμενου Εθνους, πλαταίνει στό μάξιμουμ δυνάΐό τό μέτωπο τής έπανάστασης, Εξασφα­λίζει τίς καλύτερες δυνατές προύποθέσεις γιά το χτύπημα τής μεγαλο- καπιταλιστικής ντόπιας άψ(δ£>ασης πού ξεπουλάει τή χώρα μας στούς ξένους, γιά νά στηρίζεται σ' αύτούς.

Τό δεύτερο πράγμα ποΟχει κανένας νά διαπιστώσει γιά τήν 'Ελλά­δα είναι δτι σ’ αύτήν διατηρούνται Ισχυρότατα μισοφεουδαρχικά ύπο- λείμματα. Ποιά είναι τά υπολείμματα αύαά στήν πριν τήν κατοχή 'Ελ ­λάδα; α) Δέν είχε λυθεί κι’ αύτό τό πρόβλημα τής γής. Σύμφωνα μέ

4U

τά δεδομένα τής γεωργικής καί χτηνοτροφικής παραγωγής τής ’Ελλά­δας τοΰ 1929, —τήν τελευταία πού έχουμε, κι* δταν ή. μετά τή μικρα­σιατική καταστροφή, άγροτική μεταρρύθμιση είχε προχωρήσει— οι έχτάσεις πού κατείχαν ιδιώτες καί πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου άνέρ- χονταν οέ 38 έκοαομμύρια στρέμματα, 948 χιλιάδες άγρότες μέ ίδιυ- χτηοία 1— 300 στρέμματα κατείχαν μονάχα τά 25,5 έκατ. Οί ύπόλοιποι 5.679 μονάχα, κατείχαν 13.3 έκατομμύρια στρέμματα. Κι* άν ένα μέρος άπ' τά τελευταία τά θεωρήσουμε γιά βοσκές πάλι ύ—7 έκοττουμύρια στρέμματα καλλιεργούμενα ή καλλιεργήσιμα παρέμεναν στά χέρ.α της άσήμαντης αύτής μειοψηφίας. Μ* άλλα λόγια τά 6 o)co τών ίδιοχτητών γης κ<χτεΐχαν τό 1)5 της καλλιεργήσιμης γης ένώ τά 994 ο)οο τών Ιδιοχτητών κατείχαν μονάχα τά 4)5, 6) Άπό τήν πλευρά της κοινωνι­κής σύνθεσης τού άγροτικου πληθυσμού, σύμφωνα μέ τήν Ιδια στατιστι­κή. 756 χιλιάδες ήοαν ιδιοχτητες καί 200 χιλιάδες καλλιεργητές πού νοίκαχζ<χν γής 'άπ' τούς τσιφλικάδες ή δούλευαν μέ τό μεροκάυατο γιά νά ζήσουν. γ ) Ή γής ποδχε διανεμηθεί δέν είχε δοθεί όριστικά στούς νέους κατόχους, τίτλοι κυριότητας δέν είχαν δοθεΐ στό μεγαλύτερο μέ­ρος άπ’ τούς νέους κατόχους. Πάνω άπό 1,3 δισεκατομμύρια δραχμές όφείλονταν άπ’ τούς νέους κατόχους πρός τούς παλιούς τσιφλικάδες ίδι- οχτήτες, γιά τή γής ποδχε δοθεί οτούς πρώτους, δ) Γά φεουδαρχικά ύπολείμματτα δέν περιορίζονταν μονάχα στό ζήτημα τής γης, έπεχτεί- νονταν καί στις άνταλλαχτικές σχέσεις. Διάφοροι όργανιομοί (Α Σ Ο , Βάμβακος, Καπνού, Σύκων, Κ Ε Π Ε Σ κλπ.) κάτω άπ' τήν άμεση ή έμ­μεση έπιρροή τοΰ χρηματιστίκοΟ κεφαλαίου λήστευαν τά γεωργικά προϊόντα μέ τήν προνομιακή μονοπωλιακή διαχείρισή τους (παρακοα τήμοατα, μικρές τιμές κλπ.). ε) Τό χρηματιστικό κεφάλαιο στή χώρα μας ήταν κυρίως τοκογλυφικό. Προτιμούσε τις έζωπαραγωγικές τοπο­θετήσεις, δάνειζε μέ τοκογλυφικούς τόκους καί τά δάνειά του ήταν κυρίως βραχυπρόθεσμα, δηλαδή μεσαιωνικά - ληστρικά γιά τόν άγρό- Tfy κι’ δχι μεσοπρόθεσμα ft μακροπρόθεσμα πού άπό μιά άποψη θά βοηθούσαν τόν αγρότη στην άνάπτυζη τής οικονομίας του. Έτσ ι ή Άγροτική Τράπεζα χορήγησε στήν 4ετία.1936— 39:6.222 έκατομμύρια δραχμές βραχυπρόθεσμα δάνεια (μ ’ ένέχυρο καί γιά τή συγκέντρωση) καί μονάχα 1.297 έκατομμύρια μεσοπρόθεσμα καί μακροπρόθεσμα. Γιά τά πρώτα μέ τόκους ύπερημέριας, άσφάλιστρα προμήθειες Εφτανε νά εισπράττει άνά 15%. στ) Υπήρχε βαρύτατη φορολογία στήν ύπαι­θρο καί συχνά φορολογία σέ είδος, ζ) Ή σχετική τεχνική πρόοδος πού ό καπιταλισμός έφερε στις άλλες χώρες καί στόν τομέα τής άγροτικής οίκονομίας, έδώ σχεδόν δέν ύφίστατο. "Ετσι στήν ‘Ελλάδα υπήρχαν πριν την ύποδούλανσή της σοβαρώτατα φεουδαρχικά ύπολείμματτα στήν άγροτική της οικονομία τόσο στήν Ιδιοχτησία δσο καί στις άνταλλα­χτικές σχέσεις καί τό φορολογικό σύστημα. Καί ποιά τώρα είναι ή κα­τάσταση τής χώρας μας ϋστερ’ άπό τήν άπελευβέροση; α) Πωλήσαν- τες έπί κατοχής μικροϊδιοχτητεί δέν ύπάρχουν μονάχα μέσα στις πό­λεις. ’Υπάρχουν καί στά χωρκ4·. β) Στό διάστημα τής κατοχής δχι μο­νάχα καταληστεύτηκε ή παραγωγή κι’ έφτασαν στό έσχατο σκαλο­πάτι τής έζαθλίωσης οί φτωχομεσαίοι μας άγρότες, μά καί καταστρά- φηκε τό μεγαλύτερο μέρος κι’ αύτών τών φτωχών παραγωγικών μέσων πού διέθετε ή άγροτική μας οικονομία προπολεμικά. Άπό τΙς 750 χιλι­άδες άροτριώντα ζώα πού διαθέταμε έξοντώθηκαν οί 390 χιλιάδες καί μας μένουν στήν άπελευθέρωση μονάχα 340 χ<λ. Α π ’ τά τελευταία Ικανά νιά έργοεσία ήτοο/ τό 1)4 περίπου. Άπ* τά έλάχιστα προπολεμι­κά τραχτέρ κοπαοτράφηκαν περίπου τά μισά.. Κατά τό μεγαλύτερο μέρος *.ινα> καταστραμμένα καί τ* άλλα παρα/-//ικά μέσα (γεωργκά

50

Εργαλεία, χάρρα κλπ.). 140.000 σπίτια Ανατινάχτηκαν ή πυρκολήθηκαν άπ' τούς καταχτητές. Μεγάλες Εχτάσε.ς γης έχουν έγκαταΛΜψ^ΐ καί δέν καλλιεργούνται σήμερα, γ ) Στό διάστημα της κατοχής ό Αγροτι­κός τληΰοσμός μας περιόρισε τήν παραγωγή εύγενών προϊόντων (κα­πνό, σταφίδα, μπαμπάκι, σηροτροφία) κι* έπεσε μέ τά μούτρα στήν πα­ραγωγή ειδών διατροφής, δ) Άνοιξε άκόμα πιότερο τό ψαλίδι στό μεταδεκεμβριανό καθεστώς Ανάμεσα στίς τιμές τών Αγροτικών KOd τών βιομηχα/ικών προϊόντων. ΤΑ βιομηχανικά προϊόντα μέ τήν άκρίβειά τους έγιναν απρόσιτα γιά τούς άγρότες μας. “ Ετσι ή προπολεμική μό­νιμη σχεδόν Αγροτική κρίση Εχει Επιταθεί στό μάξιμουμ μεταπολεμικά.

— Π ζητήματα λοιπόν ένδιέφεροτν τήν άγροτιά μας προπολεμικά καί τι ζητήματα τήν Ενδιαφέρουν Ακόμα πιότερο μετοπτολεμικΑ, καί πού μονάχα δταν μ' αύτά καταπιαστεί ή Εργατική μας τάξη, πού μο­νάχα Αν αγωνιστεί γι* αύτά θά έξασφαλίσει τή συμμαχία της μέ τήν Αγρο'.ά, δηλαδή μέ τήν πλειοψηφία τοΰ πληθυσιαοΰ μας;

Τά ζητήματα αύτά είναι: α) Νά μοιραστούν τά έκοττομμύρια τα στρέμματά της γης πού βρίσκονται στα χέρια μιας χούφτας μεγάλων Ιδιοχτητών, ξένων έταιριών (Κωπαΐδας) κλπ. Νά κατοχυρωθεί νομι­κά ή Ιδιοχτησία τους αύτή. β) Νά άπαλλατχτεϊ Από κάθε μεσαιωνικό βάρος πού του ξεζουμίζει τήν παροιγωγή. γ ) Νά βοηΟηθεΐ γιά ν’ Ανα­πτύξει τήν Ατομική του οικονομία άφοΰ τήν Αποχτήσει καί τήν κοηοχυ- ρώσε , δηλαδή νά βοηθηθοϋν οί Αγρότες μας γιά \ά πραγματοποιηθεί Ενας συγχρονισμένος Επιστημονικός καί τεχνικός άστικοδημοκροττικός Εξοπλισμός της οικονομίας μας. ΜονΑχα ϋστερ" Απ’ τήν Εκπλήρωση τών καθηκόντων αύτών ή ζωή θά δείξει στόν Αγρότη λεύτερο γαιοκΑ- τοχο καί Εμπορευματοπαραγωγό (αύτό δηλαδή γιά τό όποιο παλεύει σήμερα) δτι τό συμφέρο του είναι νά πίράσει άπ’ τήν Ατομική παρα­γωγή στή συνεταιριστική παραγωγή δηλαδή σέ μιΑ μορφή σοσιαλιστι­κής παραγωγής κι’ δταν το κράτος θά βρίσκεται στά χέρια τής έργα τικής τύξης καί τής άγροτιάς. "Ολα δμως αύτά τά ζητήματα πού συγκινούν σήμερα τήν άγροτιά καί γιά τά όποια παλεύει εΐναι Αστικο- δημοκροαικοΟ ^αραχτήρα. Καί μονάχα ών γι* αύτά παλαίψε| τό προλε­ταριάτο τής χωράς μας θά Εξασφαλίσει τή συμμαχία τής άγροτιάς. τή συμυαχία αύτή ποδναι προϋπόθεση κάθε σοβαρού Αγώνα ένΑντια στήν Ιμπεριαλιστική μας κεφαλαιοκρατία καί ένάντια στήν έξάρτηση, στήν κατοχή της χώρας μας Απ’ τό ξένο κεφΑλαιο. “Ωστε κι* Απ’ τήν πλευ- ρΑ τοΰ Αγροτικού τομέα της οικονομίας μας, καί ή χώρα μας είναι μιά Αγροτική χώρα καί μάλιστα μιά καθυστερημένη άγροτική χώρα, τά προβλήματα πού μπαίνουν πρώτ* Απ' ΰλα γιά λύση είναι άστικοδη- μοκοατικού χαραχτήρα.

Περνάω στόν τομέα της βιομηχανίας πού ή δημιουργία της καί ή Ανάπτυξή της Αποτελεΐ τόν ιστορικό ρόλο τού καπιταλισμού, άν θέλετε τήν Ιστορική του δικαίωση, γιατί Ανάπτυξη τής βιομηχανίας σημαίνει δημιουογία τών προϋποθέσεων γιά τό πέρασμα στό σοσιαλισμό. Ποιά ήταν λοιπόν ή κατάσταση τής βιομηχανίας της χώρας μας πριν τήν υποδούλωσή της καί ποιά ή σημερινή; α) "Ενας μεγάλος άριθμός άπ’ τις * αγόμενες βιομηχανικές μας Επιχειρήσεις πλησιάζουν πολύ περισ· σότε,υο πρός τόν τύπο τής μανιφαχτούρας, δηλαδή τής Επιχείρησης πού στηρίζεται οτή χειρωναχτική δουλειά, παρά στύν τύπο τής νεώτερης κα­πιταλιστικής Επιχείρησης πού στηρίζεται στή μηχανική κυρίως παρα­γωγή. I?) Τό ειδικό βάρος της Αξίας τής βιομηχανικής παραγωγής στό σύνολο τοΰ έθνικοΰ εισοδήματος εΐναι πολύ χαμηλό. Στά 1938 σύμφω­να ιιέ τούς υπολογισμούς τοΰ Α .Ο .Σ. ή βιομηχανική καί μεταλλευτική παραν ..·νΓ κατείχε τά 27 % τοΰ Εθνικού εισοδήματος Ενώ ή γεωργό-

51

χτηνοτροφική καί δασική τά 73 %, γ ) Στό σύνολο τής βιομηχανικής ■παραγωγής στά 1938, ή άζία τής παραγωγής ιτής βαρείας άς πούμε βιομηχανίας (μεταλλουργικές καί κατασκευής μετάλλου) ήταν μονά­χα τά 5.2 % , τής χημικής (έδώ περιλαμβάνεται και ή πολεμική) τά 21,7 %, τής ήλεκτροπαραγής τά δ?5 % καί ή αξία τής παραγωγής τής έλαφριάς βιομηχανίας τά 64,6 %. Ετσι λοιπόν καί στόν τομέα τής βιο­μηχανίας £χουμε μιά μονόπλευρη και άδύνατη άνάπτυξη τής βιομηχα­νίας μας, έχουμε κυρίως Ελαφριά βιομηχανία, σχεδόν δέν έχουμε 6α· ρειά, καί είναι παρωδία νά μιλάμε γιά κατοχύρωση τής άνεζαρτηοίας τής 'Ελλάδας άν δέ δημιουργήσουμε βαρε.ιά βιομηχανία. Ή βαρειά αύτή βιομηχανία μπορεΐ πληρέστατα νά δημ.ουργηθεϊ. "Αν δέν Οημι- ουργήθηκε (έδώ δέν είναι θέμα μας νά τό έζετάσουμε) εύθύνετα* άποκλειστικά ή κεφαλαιοκρατία τής χώρας μας. Ή βιομηχαν.κή δμως κατ’ άρχήν άναπτυζη καί ή δημιουργία βαρείας βιομηχανία*, είναι Επί­σης ένα άστικοδημοκρατικύ καθήκον. Καί είναι φανερό, σύντροφοι, δτι τό πρόβλημα τής κατ' άρχήν άνάπτυζης τής βιομηχανίας μας παρου­σιάζεται άκόμα όζύτερο μεταπολεμικά.

"Ετσι άν θέλουμε νά χαραχτηρΐσουμε Επιγραμματικά τήν κατά­σταση τής οικονομίας τής χώρας μας πριν τήν υποδούλωσή της καί σήμερα, μπορούμε νά έπαναλάβουμε έκείνο ποΰπε ό σ. Στρί>κος στήν είσήγηοή του, γιά τό άγροτικό, στό 7ο Συνέδριο τοϋ Κ .Κ .Ε.: «Ή Ε λ ­λάδα ύποφέρει^δχι τόσο άπ' τήν άνάπτυζη τοϋ καπιταλισμού δσο άπ' τή μή έπαρκή ΐ4νάπτυί.ή του». Και υποφέρει άπ' αύτό γιατί ή άστική ταζη τής χώρας μας πρόδωσε τήν Ιστορική της άποστολή, συμμάχησε μέ τά τζάκια, ύποδούλωσε τή χώρα μας στό ξένο κεφάλαιο, δέν έλυσε τό άγροτικό ζήτημα, δέν δημιούργησε έτσι έσωτερική άγορά, δέν άνά· πτυξε βιομηχανικά τή χώρα, τήν έκμεταλλεύτηκε και την Εκμεταλλεύ­εται κυρίως τοχογλυφικά, έμπορομεσιτικά Εξωπαραγωγικά.

Αύτά δμως πού δέν έκανε ή άστική τάζη τής Ελλάδας, ένώ άλλου οί άστικές τάζεις τά πραγματοποίησαν σέ μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, μπαίνει τό καθήκον στό προλεταριάτο νά τά πραγματοποιήσει. Φυσικά, τό προλεταριάτο, σε συμμαχία μέ τήν άγροτιά καί τά εργαζό­μενα στρώματα τών πόλεων πού ένδιαφέρονται πρωταρχικά γιά τή λύση τους θά τά πραγματοποιήσει ριζοσπαστικά, όλοκληρωτικά, κατά τρόπο πού καμμιά άστική τάζη δέν τά πραγματοποίησρ. Καί αονάχα Εφόσον θά τά λύνει, στό βαθμό πού θά τά λύνε-., θά περνά: -..αί στα σχ>ιαλιστικά καθήκοντα, σέ συμμαχία πάλι μέ τήν Εργαζόμενη πλειο- ψτιφία τού έθνους πού θά πείθεται μέ τήν ίδ:α της πείρα, δτι ή λύση τών άστικοδημοκρατικών καθηκόντων μονάχα σ' £να βαθμό λύνει τά φλέγονιά της ζητήματα, κι* ΰτ μονάχα τό πέραεμα σιή σοσιαλιστική όργάνωση τής Ελληνικής κοινωνίας θά έί.ασφαλίοει στούς ίογαζόμε- νους τής χώρας μας μιά πλούσια, μιάν εύτυχΐομένη καί μιά πολιτισμέ νη ζωή.

Νά γιατί άν θέλουμε σύντροφοι καί συντρόφισσες νάμαοτε μέαα στήν έλληνική πραγματικότητα, άν θέλχ>υμε ό άγώνας μας νά πετύχει, τό στρατηγικό καθήκον πού πρέπει νά βάλουμε, είναι ή όλοκλήρωση τοϋ άστικοδημοκροαικού μετασχηματισμού, κι* έτσι καί μονάχα έτσι, θά μπορέσουμε νά περάσουμε καί στό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Άλλοιώτικα μιλώντας γιά σοσιαλιστική Επανάσταση στήν Ελλάδα, λέ­με μέν, μιάν ύπεραριστερή φράση, άλλά σπάζουμε τά μούτρα μας, για- _ίί άγνοούμε τήν έλληνική προτγματ.κότητα, τήν πραγμοαικότπτα άπ* τήν όποια πάντα πρέπει νά ξεκινάει ενας μαρξιστής-λενινιστής Δηλα­δή θάφτουμε κάτω άπό ύπεραριστερή φράση τήν ίδια τήν ύπόθεση τού σοσιαλισμού στή χώρα μας. Κι* Εμείς οί σταλινικοί, επειδή θέλουμε

νά είμαστε μαρξιστές-λενινιστές, κι* είμαστε σταλινικοί μονάχα δταν είμαστε μαρξιστές-λενινιστές, δέ θέλουμε νά θάψουμε τήν υπόθεση του σοσιαλισμού στή χώρα υας. δπως συμβαίνει μέ τις ύπεραριστερές φρά­σεις των τροτσκιοτών ήγετών.

Περνάω στό ζήτημα τής μορφής της Εξουσίας, Κοινοβουλευτική ή σοβιετική μο̂ >φή τής λαϊκής Εξουσίας.

Πρώια-πρώτα κάτι πού είναι ξεκαθαρισμένο γιά μάς τους σταλι­νικούς ε!ναι δτι ή σοβιετική μορφή άσκησης τής Εξουσίας των Εργαζο­μένων είναι ή καλύτερη που έδωσε ώς τά σήμερα ή πράξη τοϋ Εργατι­κού ρινήματος γιά τό πέρασμα άπ* τόν καπιταλισμό στό σοσιαλισμό. Ή μορφή τής σοβιετικής έξουσιας έδωσε λαμπρές έξετάσεις ατό 1)6 τοϋ κόσμου, γιατί εξασφάλισε τήν πιό ένεργητική συμμετοχή τών Ερ­γαζόμενων στήν άσκηση τής έξουσιας της καί γιατί βοήθησε δσο καμ- μιά άλλη μορφή έξουσιας γιά τό πέρασμα άπ’ τόν καπιταλισμό στό σο­σιαλισμό. "Ομως γιά μάς τούς σταλινικούς τό πράγμα δεν τελειώνει σ»ό '.ι είναι κατ' άρχήν τό καλύτερο. Γιά μάς τους σταλινικούς, πού προσπαθούμε νάμαστε πάντα ζωντανοί μαχητές κΓ δχι άποοτεωμένοι φρασίολόγοι, κά€·ε φορά, σέ κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, τό καλύ­τερο είναι έκεΐνο πού προωθεί πάρα πέρα τόν άγώνα ίής έργατικής τάξης, έκεΐνο πού μάς Επιτρέπει νά άφαιρούμε τό 2να ΰστερ' άπό τ' άλλο τά όχυρά άπό τήν άντίδραση. κι’ άπ' τήν πλευρά αύτή άν ή σοβιετική μορφή τής έξουσιας είναι κατ’ άρχήν ή καλύτερη, δμως ή μορφή αύτή δέν είναι άκόμα άποδεχτή άπό πλατιά στρώματα Εργαζομένων, πού ώς τόσο θέλουν νά παλαίψουν καί παλεύουν γιά μιά δημοκρατία ιτού 'να βρΐσκϊται σ-ά χέρια τού λαοΰ. Δέν είναι ή μορφή Εκείνη πού θά κίνη­σε. τό πλατύτατο λαίκοδημοκραπκδ κίνημα ιτού δημιούργησε ή πάλη ίνάντια στή φασιστική διχτατορία Καί τό πρωταρχικό καθήκον κάθε άληθινοΰ Επαναστάτη είναι νά βρίσκει κάθε φορά τόν καταλληλότερο τρόπο πού θά κάνει δσο τό δυνατό πλατύτερο τό κίνημα των μαζών. "Ετσι civ ή κοινοβουλευτική μορφή τής δημοκρατίας προωθεί σήμερα καί τόν προωθεί τόν άγώνα τών Εργαζομένων, πρός τό σοσιαλισμό, άν ή μορφή αύτή της έξρυσίας οέ συνδέει μέ τις μάζες καί σού έπιτρέπει μαζύ μέ τις μάζες —γιατί χωρίς τίς μάζες μένεις ένας έπαναστάτης φρασεολόγος. παύεις δηλαδή νάσαι Επαναστάιης— άν λέω ή κοινοβου- λιι^ική μορφή τής δημοκρατίας σου Επιτρέπει νά τραβήξεις μπρός μα­ζύ μέ τις μάζες, τότες θάταν έγκλημα ν’ άπαρνηθεΐς τή μορφήΙ αύτή.

Δΐ-ύτερο, άν οτό παρελθόν χτυπήσαμε τήν κοινοβουλευτική μορφή τής έξουσιας τήν χτυπήσαμε γιατί αύτή ήταν συνδεδεμένη μέ τό μεγά­λο κτφάλαιο καί άνοιγε τό δρόμο στό φασισμό. ’Αντίθετα ή κοινοβου­λευτική λα.κή δημοκρατία σάν άληθινή δημοκρατία τής Εργαζόμενης πλί'.οι^ηφιαΓ τού έθνευς, τσακίζει. Εκμηδενίζει τις δυνάμεις της φασι- οτ.κής άντίδρασης κι’ ανοίγει τό δρόμο στήν παλλαϊκή σοσιαλιστική δημοκρατία.

Ιρίτο. ή κοινοβουλευτική λα<κή δημοκρατία ο ά.τιδεση ,*έ τήν kc mSo Λ(ΐτική δημοκρατία άγγλικοϋ Κόγιν χάρ·ν, τύπου. έλλη- Vik o C μίταδεκεμβρ ανού τύπου, Εξασφαλίζει στούς έργαζόμενους τήν πιΰ δραοτ^,ρ j συμμετοχή στήν Εξουσία. Στά πλαίσιά της άναπτ^σσον τα· ή ^ύτοδιοίκηση καί ·τά συμβούλια τής αύτοδιοίκηοης (καί μέ συγχω­ράτε για τή γλωσσική παρέκβαση πού θά κάνω: στά ρούσ>κα ή λέξη συμβούλιο λέγεται σοβιέτ).— Καί τά συμβούλια αύτά ή οί Επιτροπές αύτοδ·οίκησης στά χωριά, στίς πόλεις, στά Εργοστάσια, τά συμβούλια JiV ji πού στή ρωσική γλώσσα λΕ>ονται σοβ'έτ, παίζουν Pvocv ξεχω­

53

ριστά σημαντικό ρόλο στήν δλη διεύθυνση τής -πολιτικής καί οικονομι­κής ζωής τής νέας δημοκρατίας.

"Ετσι άν θέλουμε νά βαδίσουμε στδ σοσιαλισμό όχι στά λόγια μά στά Εργα, ό μόνος δρόμος πού όδηγεΐ σ' αύτόν είναι ή λαϊκή δημοκρα­τία κοινοβουλευτικής μορφής και πού γιά Εργο της θάχε: νό όλοκλη- ρώσει τόν Αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό καί στό βαθμό πού θά τόν όλοκληρώνει θ* άνοίγει τό δρόμο πρός τή σοσιαλιστική δημοκροττία.

* -Τί θά. είναι τώρα αύτή ή λαϊκή δημοκροττία; Ποιό θά είναι τό

Εργο της; Επιτρέψτε μου νά σάς διαβάσω τά σπουδαιότερα σημεία άπ’ τό σχετικό καταστατικό χάρτη τής λοίϊκής δημοκρατίας, ποϋγινε άποδ*χτός άπ' τά κόμματα του ΕΑΜ:

*’Η Λαϊκή Δημοκρατία είναι ή έξουσία πού ένσαρκώνει τη συμμα· χία έργοαών, άγροτών, έπαγγ·ε\μοαιών. βιστεχνών, διανοουμένων, μι­κρών και μεσαίων άστών. Ή Λαϊκή Δημοκρατία είναι Ενας τύπος Δη­μοκρατίας Βπου καταργεΐται ή πολιτική καταπίεση τών Εκμεταλλευτών καί διτου ή έξουσία είναι στά χέρια τοΰ λαοϋ».

*0 στρατός της θάναι «βγαλμένος άπ* τό λαό καί δεμένος μέ τό λαό, μέ στελέχη δημοκρατικά, ήθικά, μορφωμένα, τεχνικά καταρτισμέ­νο» καί τά νέα Σώματα τής ’Ασφάλειας «δέ θά θυμίζουν σέ τίποτα τή Χωροφυλακή καί τήν Ειδική, χωρίς τύροτννους, βασανιστές καί δήμι­ους τοϋ λαού*.

Ή Λαϊκή Δημοκρατία δηλαδή <ή λαοκρατική θεμελίωοη τής Πολιτείας θά στηριχθεί σέ μιά πραγματική αύτοδιοίκηση καί στή λαϊ­κή δικαιοσύνη». -

Στή Λαϊκή Δημοκρατία «...,έθνικοιοΰνται οί τράπεζες καί Α­σφαλιστικές Εταιρίες, οι μεγάλες μεταφορές, όρισμένες βασικές βιο- μηχανίες πρωταρχικής έθνικής σημασίας (πολεμική βιομηχανία, μεγά­λα νινπηγεία μεγάλη χημική βιομηχανία καί λιπασμάτων, μεγάλεο βιομηχοΜες ήλεκτριαμοϋ κλιτ.) Καθιερώνεται Ελεγχος τοϋ Λάικου Κράτους μέ συμμ£τοχή τών έργαπών σ* δλες τις άλλες μεγάλες βιο­μηχανίες...»

Στή Λαϊκή Δημοκρατία *..·ή δλη οικονομική δραστηριότητα θά προσανατολισθεί δχι μόνο στήν Αποκατάσταση τής κατεστραμμένης οίκονομίας καί τών συγκοινωνιών, άλλά καί στή σχεδιασμένη ανάπτυ­ξη τών παραγωγικών μας δυνάμεων...»

«...Ό χωρικός θά γίνει νοικοκύρης πραγματικός στό χωράφι του καί στό προϊόν του».

«...Ό “ Ελληνας έργάτης καί ύπάλληλος (δημόσιος, ιδιωτικός, τραπεζιτικός) θά δουλεύει 8, 7 καί 6 ώρες, άνάλογα μέ τούς ειδικούς όρους δουλειάς του. θά καθιερωθεί βδομάδα τών 40 ώρών. θά παίρ­νει μεροκάματο ή μισθό πού νά τοϋ έξασφαλίζει μιάν άνθρώπινη καί πολιτισμένη ζωή. θάχουν δικαίωμα νά όργανώνονται λεύτερα καί νά παλεύουν γιά τά συμφέροντά τους».

Στό πρόγραμμα τής Λαϊκής Δημοκρατίας άνοτγνωρίζονται έπίσης μιά σειρά προστατευτικά μέτρα γιά τούς έποτγγελματίες. τούς βιοτέ- χνες καί τούς διανοούμενους.

«Ή Λαϊκή Δημοκροττία Αναγνωρίζει στις γυναίκες τά ίδια πολιτι­κά καί κοινωνικά δικαιώματα μέ τόν Αντρα καί τό δικαίωμα της ψή­φου σ’ δλους άπό 18 χρονών και πάνω, άντρες καί γυναίκες» κλπ.

Τέτοια είναι ή έξουσία καί τό πρόγραμμα της λαϊκής δημοκροττίας.Βάθρο πάνω στό όποίφ θά στηρίζεται είναι ή λαϊκή ένέ-τητα, ή

λαϊκή συμφιλίωση. Καί γι* αύτό παλεύοντας γ;ά τή λα.νή συμφιλίωση

ί>4

γιά τή λαϊκή ένότητα — πού μόνο ή φασιστική αντίδραση καί οί τροτσ- κιστές άπ* τά αριστερά δέν τή θέλουν — -παλεύουμε γιά τή λαϊκή δη­μοκρατία.

Προϋπόθεση γιά τή λαϊκή δημοκρατία είναι νά φύγουν οί "Αγγλοι tint* τήν 'Ελλάδα, όπόταν ό λαός, λεύτερος οπτό ξένα στρατεύματα κα­τοχής, θά άποφασίσει γιά τό πολίτευμα του και τόν τρόπο τής δια­κυβέρνησής του. Καί τότε ή λαϊκή δημοκρατία θά θριαμβεύσει στήν Ελλάδα. Γιατί θάχει να λύσει τά ζητήματα -πού τόσο ζωτικά ένδια- φέρουν τήν έργαζόμενη πλειοψηφία του έθνους. Καί γιατί αύτή ή πλειοψηφία έκπαιδεύτηκε στό τετράχρονο κίνημα της Έαμ κής άντί- στασης. τό κίνημα αύτό πού ό όμιλητής τών τροτσκιστών Στίνας μέ τόση λύσσα τό καταπολέμησε στήν έποχή της κατοχής καί τό κατα­πολεμά καί σήυερα σάν ένα... άντιδραστικό κίνημα! !

*Τέλος, σέ τελευταία άνάλυση άν Ενα σύνθημα είναι σωστό ή όχι

δείχνεται άπ' τήν πράξη. Καί -ί δείχνει ή πράξη; Ιό κίνημά μας £- δωσε τή μάχη του Δεκέμβρη γιά τήν ύπεράσπιση τών καταχτήσεων του έλληνικοΰ λαοΟ στό διάστημα του έθνικοαπελευθερωτικοϋ του ά- >ώνα. Στή μάχη αύτή ήττηθήκαμε προσωρινά άτι’ τόν άνώτερο άγ- γλικό όπλισμό. “ Ομως τό κίνημα ποΟχει στή σημαία του τή Λαϊκή Δη· μοκρατία. τά Έαμικό κίνημα της άντίστασης παρά τήν ήττα τοϋ Δε­κέμβρη παρουσιάζεται πιότερο άπό κόβε άλλη φορά δυνατό, άκλό· νητο, κι’ αύτό τό άνχχγνωρίζουν σήμερα κοΛ οί, πιό λυσοωδέστεροι αν­τίπαλοί ίου. Κι’ αύτό σημαίνει δτι τό πράχραμμά του άνταποκρίνεται στά συμφέροντα καί τούς πόθους τών μαζών, γιοττί κινάει τις μάζες ένάντια σ’ όλο τό λυσσασμένο καί δολοφονικό όργιο της άντίδρασης. ‘Ενώ οί τροτσκιστές πού μιλάν γιά Σοβιετική Σοσιαλιστική Ελλάδα καί μιλάν άπ’ τά 1927, δλο Ενα καί περισσότερο βυθίζονται οτήν άπυ· μόνωση, γιατί τό σύνθημά τους αύτό δέν άνταποκρίνεται στά προβλή­ματα ποΰ θέτει ή σημερινή έλληνικΛ πραγματικότητα. Καί γι* αύτό όχι μονο.χσ δέ βοηθάει, μά κι* έΐαποδίζει στή υεταόολή -ηο.

Καί τί θά πρέπει νά ποϋμε γιά τή θέση τής τροτοκιστικής καθο­δήγησης πού ρίχνει τό σύν-θημα της «Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δη­μοκρατίας στήν ’Ελλάδα;

Π ρ ώ τ ο ν : Ή θέση αύτή άγνοεΐ σκόπιμα ή όχι — άκριβέστερα σκόπιμα γιά τούς τροτσκιστές ήγέτες καί όχι γιά τούς πσρασυρμένους όπαδούς — δυό πράγματα:

α) Τήν κατάσταση; τής οικονομίας τής χώρας μας καί τά προ­βλήματα πού αύτή βάζει γιά λύση.

6) Τήν κατάσταση πού δημιουργήθηκε άπ' τόν πόλεμο. "Οτι μέ­σα στήν πάλη κατά τής φασιστικήςδίχτατορίας, έπί κεφαλής τής ό- ποίας σ* δλες τις χώρες μπήκαν οί κομμουνιστές (καί πουθενά οί τροτσκιστές. Άπενοτντίας οί τροτσκιστές καί πρώτ’ άπ' δλα έδώ ό Στίνας, πολέμησαν δσο μποροΰσαν τήν καθοδήγηση του άν-ιφασιστι- κοϋ άγών·α άπ' τούς κομμουνιστές), δημιουργήθηκε ϊνα Ισχυρότα­το. άληΟινό δημοκροαικό ρεύμα, κι’ δτι ή έργατική τάξη μπαίνεν·ας έπί κεφαλής τού ρεύματος αύτοΰ άνοίγει τό δρόμο 6χ* μονάχα ο .ή λαϊκή δημοκρατία μά καί στήν παλλαϊκή άταξική σοσιαλ*.>/:·κή δη­μοκρατία.

Δ ε ύ τ ε ρ ο : Μιλώντας γιά σοσιαλιστική σοβιετική δημοκρατία οί τροτςκιστές άπομονώνουν τήν έργοττική τάξη άπ* τήν πλειοψηφία τού έο') αςόμενου έθνους, πού σήμερα δέν παλεύει γιά σοσιαλιστ.κές

λύσεις, μα ίνδιαφέρετοπ νά λύσει τ’ άλυτα άστικοδημοκρατικά προβλή­ματα. Δίνουν Στσι μέ τή. άπομόνωση τού προλεταj o tc j τήν ευκαιρία στήν άνιΐόμαοη. νά χτυπήσει τό προλεταριάτά Το ίδιο κάνουν και σέ διεθνή κλίμακα.

• Τ ρ ί τ ο : Χτυπώντας τή λαϊκή συμφιλίωση, τή λαϊκή ένότητα, αυτό δηλ. πού τρομάζουν πιότερο άπό κάθε άλλο ό μοναρχοφασ-.σμός καί ή άγγλική κατοχή, χτυπάν τό βάθρο πάνω στό όποιο θά στηριχτεί τόσο ό άγώνας γιά τή λαϊκή δημοκρατία δσο καί ή ίδ«χ ή λαϊκή δη­μοκρατία.-

Τ έ τ α ρ τ ο : Άρνούμενοι νά παλαίψουν πρώτ' άπ’ όλα γιά νά φύγουν οί "Αγγλοι, οάν προϋπόθεση γιά τή δημοκρατία, τή λαϊκή δη­μοκρατία, καί τή σοσιαλιστική δημοκρατία προσπαθούν νά κλεισουν δλους τούς δρόμους (φυσικά δέν τούς κλείνουν γιατί δέ μπορούν νά τούς κλείσουν) όχι μονάχα γιά τή σοσιαλιστική σο6ιετ«κή δημοκρα­τία, γιά τήν όποία λέν δτι παλεύουν, μά καί γιά τις πιό σΐο.χειώδικες δημοκρατικές έλευθερίες.

Π έ μ π τ ο : Χτυπώντας τέλος τήν Ε .Σ .Σ .Δ . καί τις λαϊκές δημο­κρατίες, παρουσιάζοντας τις τελευταίες σάν άνηδραστικές, υπηρετούν άπ’ τ* αριστερά στή χώρα μας όχι μονάχα τήν έλληννκή καί τήν άγ­γλική μά καί τήν παγκόσμια άντίδραση.

Τέτοιο είναι τό πραγματικό περιεχόμενο τής θέσης τής τροτσκι- στικής καθοδήγησης γιά «Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκροττία στήν Ελλάδα» πού κρύβεται πίσω άπ' τήν έπαναστατική αύτή φράση.

Τελειώνω, σύντροφοι. Στήν περασμένη πρώτη διάλεξη-συζήτησή μας. οί τροτσκιστές όμιλητές κάναν μιά πρόταση γιά ένότητα δράσης. Είναι άνόγκη νά δοθεί μιά άπάντηση στήν πρόταση αύτή. Ενότητα με τόν τροτσκισμό σάν θεωρία και πράί,η δέν εϊνα·. δυνατή. Γιατί ένότη­τα δράσης μέ τόν τροτσκισμό θά σήμαινε, χώρια άπ1 τ’ άλλα. ϊνωση μέ όργάνωση πού πίσω άπ’ τις ύπεραριστερές της φράσεις, χτυπάει τήν πολιτική τής ουμμαχίας τού προλεταριάτου μέ τά π;ό πλατιά στρώ­ματα τών έργαζομένων. θά σήμαινε ένωση μέ μιά όργάνωση πού πάει ν' απομονώσει τό προλεταριάτο άπ’ τούς συμμάχους του, πού χτυπάει τή λαϊκή άγωνιστική ένότητα τή στιγμή πού αύτή εϊνα· πιότερο άπό κάθε άλλη φορώ άναγκαία. θά σήμαινε Ενωση μέ μιάν όργάνωση μέ­σα στήν όποία πρέπει νά ύπάρχουν * -*λύ ύποπτα νήματα πού πίσω άπο Οπρραριοτερές φράσεις χαράζουν πολιτική: Πού άρνιέται τήν πάλη γιά νά φύγουν οί Άγγλοι, σάν τό πρωταρχικό σημερινό καθήκον. Πού χαράζουν πολιτική κατασυκοφάντησης της Ε. Σ . Σ . Δ. καί τών λαϊ­κών δημοκρατιών. Πού χαράζουν πολιτική πάλης κατά τού Κ .Κ .Ε τή οτιγμη πού τό Κ. Κ. Ε. βρίσκεται έπί κεφαλής τής πάλης δχι μέ λό­για μά μέ έργα ένάντια στήν άγγλική κατοχή, ένάνν.α στό μοναρχο- φασισμό, γιά τήν ύπεράσπιση τών δημοκρατικών δικαιωμάτων, γιά τή λαϊκή δημοκρατία, γιά τό σοσιαλισμό, τή στιγμή πού τό Κ. Κ. Ε. βρί­σκεται έπί κεφαλής τής προσπάθειας γιά τήν Ενωση τού λαού μας, βάθρο καί έγγύηση τής νίκης. Νά γιοττί δέ μπορεΐ νο γίνει ϊν-^η μέ τόν τροοκισμό.

Σύγχρονα δμως λέμε σΤ&ύς λίγους έργάτες πού άκολουθούν 'όν τροτσκισμό καί τούς άλλους όπαδούς πού ό τροτσκισμός ο^ν τούς χει διαφθείρει: Κάτσετε καί σκεφθεϊτε γιατί μένετε άπομονωμένοι άπ' τό έλληνικό προλεταριάτο καί τούς συμμάχους του μ’ όλο πσύ σάν βάση ύπάρχετε. άπ’ τό 1927, δηλ. έδώ καί είκοσι περίπου χρόνια. Δέστε τι κρύβεται στήν όργάνωση πού άνήκετε πίσω ,άπ' τις ύτερεπαναστα-

τικές φράσεις πού χρησιμοποιεί; "Εξετάσετε γιατί, δταν {χουν τουφξ- κιστεί έπίοημα σ' £ν*α μήνα 108 Αγωνιστές λαϊκοί, καί έχτελεστεϊ Ανε­πίσημα 2.000 άλλοι, άπ' τό σημερινό καθεστώς, δέν ύπάρχει ούτε Ενας τροτσκιστής έκτελεσμένος άπ’ τήν Αντίδραση, μ* δλο πού έοεΐς εΓσα- στε τό «έπαναστατικό» κόμμα. κΓ έμεϊς, τό κίνημα τής άντίστασης, τό Εκφυλισμένο όππορτουνιστικό, γραφειοκρατικό κίνημα. ‘Εξετάσετε για­τί, τή στιγμή ττού An* τό κίνημα τοΰ-Κ.Κ.Ε. τό έκφυλισμένο αύτό σταλινικό συγκρότημα, δπως τό άποκαλούν οί Αρχηγοί σας, ύπάρχουν χιλιάδες καταδ·.ωκόμενοι και χιλιάδες έκτοπισμένοι, Απ' τόν τροτσκι- σμό δέν ύπάρχει ούτε ιίνας; Δόσιε άπάντηστ), γιατί έφ* δσον είσαστε τό άληθινό έπαναστατικό κόμμα, δέ σάς κατάδιώκει οϋτε σας χτυπάει ή Αγγλική κατοχή καί ό μοναρχοφασισμός, ένώ τό κόμμα μας Αντι­μετωπίζει τήν πιό λυσσαλέα δίωξη; Καταλάβατε δτι άν τό Κ.Κ.Ε. διατηρεί τή σημερινή ψευτονομιμότητα, τή διατηρεί δχι γιατί συμβι­βάζεται μέ τήν Αντίδραση καί τήν ξένη κατοχή, μά γιατί τήν κατα­χτάει Ρήμα - βήμα μέ τό αίμα .του, μέ τΙς θυσίες του. ιμέ τήν παλλη· καριά του. γιατί Ανέβασε τόν Αγώνα σέ τέτο.ο βαθμό, ώστε ή άντί- δραση καί ή άγγλική κατοχή νά φοβούνται νά τό θέσουν έχτός νόμου. Καθηστε καί σκεφιήτε πάνω σ' αύτά, άιΌθεωρήστε τόν τρόπο της ώς τά τώρα σκέψης σας πού σακ τόν διοχετεύουν έχθροί τοΰ έλληνικοΰ καί τοϋ διεθνούς προλεταριάτου. Καί τότε. δσοι άπό σάς δέν Ικανο- ποιουντα· μέ ύπερεπαναστατικές φράσεις, μά θέλουν καί νά παλαί- ψουν έπαναστοττικά, άς έρθουν νά παλαίψουμε μαζί. Γιά κάθε τέτοιο τροτσκιστή έργάτη πού θάρχεται είλικρινά νά παλαίψει μαζί μας πρώ­τοι έμεϊς θά χαροΰμε.s Τό ζήτημα είναι νά πλαταίνουμε καί νά βαθαίνουμε συνεχώς τό μέτωπο πάλης καί ν’ Απομονώνουμε τήν Αντίδραση, ένώ ό τροτσκισμός κάνει ακριβώς τό Αντίθετο. Διασπάει πίσω άπό ύπερεπαναστατικές φράσεις τό μέτωπο πάλης τών έργαζομένων καί βοηθάει άπ’ τά Αρι­στερά τήν Αντίδραση στό νά μήν άπομονωθεΐ. Κι* αύτό τό κάνει καί μέ τό σύνθημά του γιά Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία στήν 'Ε λ ­λάδα.

Οί απαντήσεις στό πέντε ερωτήματα και ό λόγος τοϋ κλεισίματος τοϋ όμιλητή τοϋ Κ. Κ. Ε. Λ. ’Αποστόλου

Η ΠΡΩ ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΓιατί στή Ρωσία πού δέν είχε μοιραστεί ή γης, πού ύπήρχαν

ISO καταπιέζομενες έθιότητες, καί πού ήταν ή πιό καθυστερημένη οί- κονομ-.κά χώρα τής Εύρώπης έγινε ή σοσιαλιστική έποη-άοταση καί μέ τή ό^χτατορία του προλεταριάτου λύθηκαν δλα τά άλυτα άοτικοδη- μοκρχτικά προβλήματα παράλληλα μέ τά σοσιαλιστικά;

Στή Γερμανία καί στήν ’Αγγλία ύπάρχουν ή δχι μεγάλοι γαιοχτή· μονές; Ύπάρχτ σήμερα καμμιά Υώρα έξω άπ’ τις *Εν. Πολιτείες πού * * μήν είναι Εξαρτημένη οΙκονομικά λιγώτερο ή περιόσότερο άπ’ τό ξέ­νο κεφάλαιο;

Η ΑΠ ΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ Ν ΠΡΩΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΕπιτρέψτε μου ν* άπαντήσω Αναδρομικά. Στήν ’Αγγλία .καί τή

Γερμανία, έξω άπ’ τις Ανατολικές ζώνες της τελευταίας, πού έχει ξεκα­θαριστεί τό πρόβλημα της μεγάλης ίδιοχτησίας, έχουμε μεγάλη ίδιο·

Γ»7

χτησία. Το ζήτημα όμως είναι άν τά ύπολείμματα αύτού toC μεσαιω­νισμού παίζουν Αποφασιστικό ρόλο, άν είνα· τό χαρακτηριστικό γνώρι­σμα της γερμανικής ή τής άγγλικής οικονομίας ή είναι οί Α\<χπτυγμέ- νες καπιταλιστικές σχέσε;ς παραγωγής. Κανένας δέν θά ύτοσ*.ηρίξει δτι οί έπικρατούσες σχέσεις στήν 'Αγγλία ή τή Γερμανία δέν ε'ναι οί Ανεπτυγμένες καπιταλιστικές σχέσεις.

Τώρα στή Ρωσία. Μιά μικρή ιστορική αναδρομή, παρακαλώ.Κείνο πού χώριζε τόν I ρότσκυ άπ’ τό Λένιν καί τόν χώριζε ϊοαμί

τόν Αύγουστο τού 1917, δταν ό Τρότσκυ δήλωσε, (κι’ δπως δείχτηκε αργότερα, γιά νά ξεγελάσει τό Κόμμα) δτι δέχονταν τή γραμμή τών μπολσεβίκων καί μπήκε τότε στό Κόμμα, ήταν άκριβώς ό χαραχτήρας τής Απερχόμενης έποτνάστασης. Καί άκριβώς γιατί στήν τσαρική Ρωσία έπικρατούσαν οΐ φεουδαρχικές σχέσεις, ακριβώς γιατί δέν ε!χε λυθεί τό Αγροτικό ζήτημα καί τό έθνικό ζήτημα, ό Λένιν δήλωνε δτι ή έπα- νάσταοη πού έπέρχονιαν θαταν μιά έποτνάσταση άστικοδημο κρατική. Στό 2ο Συνέδριο τής ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας ή διαφορά πού χώ­ριζε τούς μπολσεβίκους απ’ τούς μενσεβίκους ήτοτν όχι στό ζήτημα τού χαραχτήρα της έπανάστασης, άλλά στό ποιός θά έμπαινε, έπί κεφαλής τής έπανάστασης. Ό Λένιν έπανειλημμενα έχει μιλήσει σχετικά μέ τό σύνθημα τού Τρότσκυ: «Κάτω ό Τσάρος. Ζήτω ή έργατ.κή Κι.6έρνηση>, σύνθημα πού σήμαινε δτ· γιά τόν Τρότσκυ ή έπερχόμενη έπαιάοταση ήτοτν σοσιοτλιστιχή. Τό σύνθημα αύτό τού Τράτσκυ καταδίκαζε, όπως έπανειλημμένα £χει τονίσει ό Λένιν, σέ Αποτυχία τήν έπανάσταοη στή Ρωσία, γιοττί Ακριβώς παραγνώριζε δτι τά προβλήματα τού ϊμτιαιναν γιά λύση, ήταν τά προβλήματα τά άστικοδημοκρατικά. Καί γι’ αύτό ό Λένιν έρριχνε τό σύνθημα τής «έπαναστατικής δημοκρατίας διχτα·; τορίας τού προλεταριάτου καί τής Αγροτιάς» Πού σήμαινε δτ. τη νέα έξουσία πού θ' Αντικαθιστούσε τήν τσαρική θά τή μοιράζονταν όημο- κροττικά τό προλεταριάτο μέ τήν Αγροτιά, δτι θάταν διχτοπορική μόνο ένάντια στήν αντίδραση, κι* δτι θαχε γιά έργο της νά λύσει τ’ Αστι- κοδημοκρατικά προβλήματα. Πό^ ρίχνεται άπ’ τό Λένιν καί τούς μπολ­σεβίκους τό σύνθημα: «Μπρός γιά τή σοσιαλιστική έποτνάσταση-»; Μο­νάχα άφοϋ μεσολαβεί ό σταθμός της Φεβρουαριανης έπανάστασης τού 1917, κι* Ακριβέστερα ύστερ* Από τά αίμστηρά γεγονότα τοΟ Ιούλη του 1917. Ό Λένιν Ακόμα έποτνειλημ,μένα ίγραψε δτι ό Τρότσκυ —δταν ισχυρίζονταν δτι οί μπολσεβίκοι είχαν δεχτεί τό σύνθημά του τής σο­σιαλιστικής έποτνάστασης— παραγνώριζε τό γεγονός δτι είχε μεσολα­βήσει μιά όλόκληρη έποτνάσταση, ή·Αστικοδημοκρατική έπανάσταση του Φλεβάρη, κι* δτι μονάχα έπειδή είχε μεσολαβήσει αύτή, οί μπολσεβίκοι μπόρεσαν νά βάλουν τό νέο τους στρατηγικό καθήκον, τή σοσιαλ.στική έποτνάσταση. Τί γίνεται λοιπόν ύστερ' Από τό Φλεβάρη;

Ή έξοπλισμένη άγροτιά λύνει μέ τό όπλο τό κύριο άστ.κοδημο- κρατικό πρόβλημα πού τήν Απασχολούσε. Μοιράζει τήν τσ;φλικάδικη περιουσία. Κι’ Ακριβώς γιαπί μέ τόν έτα'.α στατικό άγώνα της Αγροτιάς λύθηκε τό βασικό πρόβλημα τής γης. Ακριβώς γιατί μεσολάβησε ό Αστικοδημοκρατικός μετασχημοπισμός, μπόρεσε νά μπεί ύστερα Απ' τόν "Ιούλη τό καθήκον γιά τή σοσιαλιστική έποτνάσταση. Προηγούμενα δταν ό Λένιν κ' οί μπολσεβίκοι ρίχνοτν τό σύνθημα: «’Όλη ή έξουσία στά Σοβιέτ*, τά Σοβιέτ αύτά δέν ήταν τά Σοβιέτ της δ:χτατοpiac τού προλεταριάτου, άλλά τά Σοβιέτ τής «Επαναστατικής δημοκρατ.κής διχταττορίας τού προλεταριάτου καί τής Αγροτιάς* δηλαδή τά Σοβιέτ, πού θά είχαν γιά καθήκον νά λύσου> όλοκληρωτικά τ' ΑστικοΕημοκρα­τικά προβλήματα, νά τσακίσουν τήν Αντίδραση τών γαιοχτηυόνων καί

:>*

τής μεγάλης κεφαλαιοκρατίας πούχε συμμαχήσει μέ τούς γα.οχτήμσνες και στό βαθμό πού θάλυναν τ’ άστικοδημοκροπικά αύτά καθήκοντα θ’ άνοιγαν και τό δρόμο πρός τό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.

Ό όμιλητής τροτσκιστής παρακαλεΐται νά άπαντήοει γιατί ό Τρότσκυ μέχρι τόν ΑΟγςυστο τοϋ 1917 δέν ήταν μέλος τοϋ ΚόΛματος τοΰ Λένιν;

Άκόμα ό Λένιν κατηγορούσε σ' δλη τήν προηγούμενη -περίοδο πού ό Τρότσκυ δέν ήταν μέλος τοϋ Μπολσεβίκικου Κόμματος, δη ό τελευ­ταίος μή βάζοντας σωστά τό χαραχτήρα τής έπανάστασης άτιCμόνωνε τό προλεταριάτο άπ' τούς συμμάχους του.

Η Δ ΕΥ Τ ΕΡΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΜπορεΐ νά ύπάρζει εΙρηνική όμαλή δημοκρατική έξέλιζη πρός τό

σοσιαλισμό (μέσω τής Λαϊκής Δημοκρατίας) σήμερα πού ό αποσυντε­θειμένος καπιταλισμός οργανώνει τις άγριώτερες μορφές έμφυλίου πο­λέμου γιά νά κρατηθεί στά πόδ·.α του (φασισμός, παρακρατικές συμ­μορίες, διχτατορίες κάθε τύπου) καί πού εΐναι άνίκανος νά κάμει όποι- αδήποτε παραχώρηση οικονομική ή πολίτική στις μάζες:

Η ΑΠ Α Ν ΤΗ ΣΗ ΣΤ Η Δ Ε Υ ΙΕ Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΠρώτα άπ’ όλα* έδώ γίνεται ένα λαθρεμπόριο άπαράδεκτο σχετικά

μέ τήν πολιτική γραμμή τοϋ Κόμματος. Τό Κόμμα οϋτε είπε, ούτε λέει τυτ-έ, μονάχα μέ τήν όμαλή έξέλΐί,η. Καί μου φαίνεται δτι ζ/αίρουμε κα­λύτερα άπό κάθε άλλον καί τήν άνώμαλη περίπτωση. ’Αλλά πώς έχε» τό ζήτημα; "Εχουμε στήν ιστορία τοϋ έπαναστατικοϋ κινήματος περιπτώ­σεις όμαλής έξέλι£ης; Μπορεΐ ό τροτσκιστής ομιλητής νά μσίς πει άν Οστερα άπ' τόν πρώτο παγκόσμιο πόλεμο έχουμε τήν περίπτωση τής Ουγγαρίας καί τής έγκαθίδρυσης τών Ουγγρικών Σοβιέτ, πού Ιγιναν όμαλά. ειρηνικά, γιατί οτήν περίπτωση αύτή ή μπουρζουαζία δέν είχε τή δύναμη νά άντιοταθεϊ; 'Αποκλείετα- νά ύπάρχουν περιπτώσεις, πού ό ουσχετιοαός τών δυνάμεων νά είναι τεταος, πού νά έμποδίζε: τήν άντί­δραση νά χρησιμοποιήσει τήν ένοπλη άντίσταση και συνεπώς τό πέρα­σμα νά γίνεται ομαλά; Μήπως κάποιος... Ένγκελς δέν έχει πει δτι ή ό αλεχτική είναι τόσο πλούσια, ώστε νά μήν άποκλείει κι* αύτή τή δυ νατότητα της ειρηνικής έξέλιξης;

"Αλλο: Σήμερα δέν έχουμε πέρασμα λίγο ή π.ότερο Ειρηνικό σέ μιά σειρά χώρες στήν ’Ανατολική Εύρώπη πρός τή Λαϊκή Δημοκρατία όπου άκριβώς γιατί οί κομμουνιστές ήγήθηκαν στον άγώνα ένάντ.α στή φαοιστ.κή κατοχή, συγκέντρωσαν γύρω τους τήν πλειοψηφία τοϋ λαοϋ καί δημιούργησαν στίς χώρες αύτές μιά τέτοια κατάσταση ώστε ήταν αδύνατο στήν άντίδραση νά πάρει τήν έζουοία; ’Αλλά άκόμα τό ζήτημα τής όμαλής ή μή έζέλιζης έχει καί μιά άλλη πλευρά "Οταν έμεΐς πα­λεύουμε γιά τήν όμαλη έζελιζη, δείχνουμε σ' δλο τό λαό ποιός είναι όπαδός τής όμαλότητας καί ποιός είναι έχθρός της. Καί ό λαός θέλει τήν όμαλότητα. Καταχτάμε έτσι τό λαό καί άπομονώνουμε πολιτικά τήν άντίδραση. "Οταν δμως ή άντίδραση καταστήσει άδύνατη τήν όμα­λή έξέλιξη, δέν είμαστε έμεΐς έκεΐνοι πού θά άρνηθοϋμε ή θά φοβηθού­με τό μονοπάτι τής άνώμαλης έξέλιξης. Τήν εύθύνη δμως γ:α τήν άνώ­μαλη έζέλιξη θά τήν έχει τότε ή άντίδραση καί καθήκον τής δικής μας ταχτικής ε!ναι νά δείξουμε ο’ δλο τόν κόσμο ποιός είναι ό ύπεύθ^ν&ς.

Τί γίνεται μέ τούς τροτσκιστές; “Οταν οί τροτσκιστές άποκλείουν τήν όμαλή έξέλιζη (τήν όποια ό Λένιν δταν τού δινόταν ή εύκαιρία τήν άρπαζε σάν πολύτιμο πετράδι) καί μιλούν μοιάχα γ ό τήν άνώ-

μαλη έξέλιξη παρουσιάζονται μέν σάν ύπερεπαναστάτες, στήν πραγμα­τικότητα όμως όπλίζουν τήν Αντίδραση γιά νά χτυπήσει τό κίνημά μας, γιά νά τό παρουσιάσει σάν κίνημα ταραχοποιών καί έτσι νά το απομο­νώσει. Οί μάζες τόσο περισσότερο πηγαίνουν γιά τήν Ανώμαλη εξέλι­ξη. όσο περισσότερο πεισθοΰν γιά τό Αδύνατο της όμαλής έξέλιξης.

‘Ο Στάλιν λέει δτι οί μπολσεβίκοι περάσανε στήν έπίθεση γιά τήν Όχτωβρ.ανή Επανάσταση ότα\' οί μάζες πείστηκαν μέ τήν Ιδια τους τήν πείρα ότι ήταν άδύνστος ύ άλλος δρόμος, ' .

Η Τ Ρ ΙΤ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΕίδ κώτερα ή αιματηρή έλληνική πείρα τών δύο τελευταίων χρό­

νων στήν Ελλάδα άποδείχνει ή όχι ότι δέν μπορεΐ να γίνει καμμια ειρηνική δημοκρατική καί σοσιαλιστική έξέλιξη; Τί αποδείχνουν οί χι­λιάδες τά θύματα, ή τρομοκρατία, υΐ έπεμβάσεις στά σωματεία καί δ,τι άλλο έγινε τό Δεκέμβρη καί ύστερα άπ* τό Δεκέμβρη;’

Η Α Π Α Ν ΤΗ ΣΗ ΣΤΗ Ν Τ Ρ ΙΤ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΝομίζω ότι κατά κόρο έχει γραφτεί άπ’ τό cΡιζοσπάστη» καί

έγραψε καί ό... «Ανεδαφικός*. όπως τόν είπατε, Ζαχαριάόης, ότι έμεΐς έχουμε δυό χέρια, τό ενα τό τείνουμε γιά τήν ειρηνική δημοκρατική έξέλιξη καί μέ τ" άλλο κοατούμε τό όπλο παραπόδας. Παλεύουμε γιά τήν ειρηνική δημοκροττ.κή έξέλιξη. Φυσικά ή άγγλική κατοχή. —ενάν­τια στήν όποία δέν αγωνίζεται ό τροτσκισμός καί ό μοναρχοφασισμός, —καθ.στά ξεχωριστά δύσκολη τήν όμαλή ειρηνική έξέλιξη. ’Όμως άν θέλουμε καί στήν περίπτωση πού ή όμαλή εξέλιξη θά αποκλεισθεί, νά έξασφαλιστεΐ ή νίκη τής άνώμαλης έξέλιξης, θά πρέπει προηγούμε­να οί μάζες νά πεισθούν μέ τήν ίδια τους τήν πείρα im ό δρόμος τής όμαλής έξέλιξης εχει άποκλειστεΐ. Καί κάτι άλλο άκόμα. ’Εμείς άγα πάμε τις μάζες καί δέ θέλουμε νά χύνεται προλεταριακό αίμα ή αίμα έργαζομένων. ’Εκμεταλλευόμαστε κάθε δυνατότητα όμαλής έξέλιξης, γιατί δέν είμαστε ύπερεπαναστάτες τής φράσης, πού κάτ« από τέτοιες φράσε.ς, χτυπάνε τό κίνημα τών έργαζομένων γ:ά λογαριασμό τής αντίδρασης. Άλλά έπίσης δέν θά είμαστε έπαναστάτες άν άρνιομασταν και τό δρόμο τής Ανώμαλης έξέλιξης, καί τό Κόμμα μας έδειξε ότι καί τό δρόμο αύτόν ξοΛρει νά τόν Ακολουθήσει. "Ετσι Ιχει γιά μάς τούς κομμουν.οτές τό ζήτημα τής όμαλής καί τής ανώμαλης h'.if ιξης καί γιά τή χώρα μας.

Η ΤΕΤΑ ΡΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Ηθά ξαίρετε ότι ή απόφαση τής 6ης Όλομελειας στιγματίζει τό πα­

λιό ούνθημα τού Κ .Κ .Ε. γιά τή «Λαϊκή Δημοκρατία* σάν ί,'α σύνθημα πού Αντιστοιχεί «στήν ύποοτήριξη τής πρωτοπόρας μπουρζοιχχζίας . Αύτό δέν είναι μιά προκαταβολική καταδίκη άπό τήν ίδ.α την Όλομέ- λαα τής σημερινής στρατηγικής τής e-Λαϊκής Δημοκρατίας* καί δέν φανερώνει τό βαθύτερο σημερινό μικροαστικό έκφυλισμό τοϋ Κ .Κ .Ε.;

Η Α Π Α Ν Τ Η ΣΗ Σ ΓΗΝ ΙΈ ΓΑ Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΤό σύνθημα της Λαϊκής- Δημοκρατίας τότε ήταν ενα σύνθημα

Απραγματοποίητο. Ιό σύνθημα τής Λαϊκής Δημοκρατίας σήμερα είναι £να σύνθημα προτγματοποιήσιμο, γιατί άλλαξε ό συσχετισμός τών δυ­νάμεων διεθνώς καί τοπικά, καί γιατί ή λαϊκή δημοκρατία είναι ή δη­μοκρατία τού έργαζόμενου λαοϋ πού έκμηδενίζει τήν οίκονομικο—πο­λιτική φασιστική Αντίδραση καί Ανοίγει τό δρόμο στό σοσιαλισμό. Τότε

<i0

πού τό καταδίκαζε ή 6η 'Ολομέλεια δπως ρίχνονταν, καί κάτω άπ' τις συνθήκες που ρίχνονταν, δέν έζυπηρετοΟσε τόν έργαζόμενο λαό.

Η ΠΕΜΠΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΓιαπί τό Κ .Κ .Ε . κάνει ένιαίο μέτωπο μέ τούς αστούς δπως μέ τό

Σοφανόπουλο. μέ τούς Δεσποτάδες, μέ τό Σοφούλη, μέ τό Μυλωνά μέ τόν Πλαστήρα καί στόν ίταλοελληνικό -πόλεμο μέ τό Μεταξά και Αονεΐται νά κάνει ένιαίο μέτωπο μέ τούς τροτσκιστές;

Η ΑΠ Α Ν ΤΗ ΣΗ ΣΤΗ Ν ΠΕΜΠΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΠρώτα άτι* δλα τό Κ.Κ.Ε. έκανε ένιαίο μέτωπο μέ τούς Δεσποτά­

δες καί τό θεωρεί τιμή του, γιατί δταν οί Δεοποτάδες αύτοί είχαν τήν παλληκαριά ν’ άνέβουν στό βουνό καί νά μποΰν στήν ύπηρεσία τοΰ άγω· νιζόμενου λαοΰ, ό τροτσκισμός πολεμούσε μονάχα τό κίνημα τής άντί- πχασης, υπηρετώντας τό Χίτλερ κάτω άπό ύπερεπαναστατικές φράσεις.

Ιό Κ.Κ.Ε.' κάνει ένιαίο μέτωπο μ’ όλους (καί ο* αύτό διδάχτη· Χ€ άπ' τό Λένιν")— δσους καί για δσο διάστημα αύτοί άγωνιζονται πά­νω σέ μ·.ά δάση, πού βοηθάει τόν άγώνα τοΰ λαοΰ γ·.ά τά δίκαια καί τά συμφέροντά του. Δέν κάνουμε ένιαίο ιμέτωπο μέ κείνους, πού κάτω άπό ΰπερεπαναστοπικές φράσεις έμποδίζουν τήν άνάπτυί,η τοΰ λαϊκοΰ κινήματος, πού μέ τήν ταχτική τους άπομονώνουν τήν έργατική τάζη άπ' τούς συμμάχους της. Νά γιατί τό Κ .Κ .Ε κάνει καί θά κάνει ένιαίο μέτωπο μέ τόν καθένα, πού έστω καί προσωρινά θά βοηθάει τάν άγω· να τοΰ λαοΰ, γιά τά δικαιώματά του καί τις έλευθερίες του καί γιά οσο διάστημα βοηθάει τόν άγώνα αύτόν. Καλός στρατηγός τής ταξι­κής πάλης είναι κείνος πού ί/ΐίρει όχι μονάχα νά όργανώνει τις δ*.κές του δυνάμεις, άλλά καί βοηθάει στήν ΰσο τό δυνατό* κάθε φορά μεγα­λύτερη άπομόνωση τών δυνάμεων τής άντίδρασης. 'Αλλά ό τροτσκι­σμός άκριβώς γιατί ποτ* δέν είχε ζωντανή έιταφή μέ τις μάζες, άκρι­βώς γιατί 6 ρόλος του συνίσταται οτό χτύπημα τοΰ κινήμοττος των μα­ζών, άκρ;6ώς γι' αύτό ποτέ δέν καταλάβαινε τέτοια «μικρο^ητήματα; ταχτικής δπως ή άπομόνωση τών δυνάμεων τής άντίδρασης.

'Εδώ, σύντροφο» καί σοντρόφισσες, τελειώνω μέ τΙς άπαντήσεις. στις έρωτήοε·ς πού μοΟ ύποβλήθηκαΛ··.

Περνάω τώρα'σέ μερικά· άλλα σημεία, στα ύΛυια νομίζω δτι ποέ· πε· να οτοΟώ. κλείνοντας άπ’ τήν πλευρά τοΰ Κ .Κ .Ε. τή σημερινή υας συζήτηση μέ τούς τροτσκιστές.

‘Ο τ( -τοκιστής όμ>λητής μάς είπε στό λόγο του. δτι· Ιή Λαϊκή Ατομοκρατία. ούτε τήν έδωσε, οϋτε ήταν δυνατό νά τή δώο'.ι τό κίνημα τών μαζών,δτ είναι ένα αυθαίρετο σχήμα, δτι οί Λα.κές Δημοκρατίες δέν έ'χουν νά σημειώσουν τήν παραμικρή έπιτυχία. δτι. ό’ άνοίξουν τό δρόμο οτήν κεφαλαιοκρατία κλπ

Γιά νά δούμε λοιπόν μέ τή γλώσσα τών γεγονότων κι' 6χι μέ φρά­σεις, άν ή Λαϊκή Δημοκρατία είναι μιά ζωντανή πραγματικότητα, άν άντάποκρίνεται στά συμφέροντα τής έργοττικής τάξης καί τών άλλων έργαζόμενων στρωμάτων τοϋ πληθυσμού ή δέν είναι τέτοια Γι’ αύτό άς δοϋμε τί γίνεται στις χώρες τής Λαϊκής Δημοκρατίας, στήν Πολωνία, στή Ρουμανία, στήν Ουγγαρία, στήν Τοεχοσλοβακί*. στη Βουλγαρία, στή Γιουγκοσλαβία, στήν 'Αλβανία.

Σ* δλες αύτές τις χώρες οί κυβερνήσεις στηρίζονται στις πλατιές μαζικές οργανώσεις πού άγκοτλιάζουν έκατοντάδες χιλιάδες έκατομμύ­ρια λαοΰ. Σέ περίπτωση κινδύνου cl μαζικές αύτές όργανώοεις σημαί­νουν συναγερμό καί μ* δλες τους τις δυνάμεις παλεύουν ένάντια στήν

άπειλή τής άντίδρασης. 'Όλη ή -περίοδος άπό τότε πού οί χώρες αύτές απελευθερώθηκαν άπ’ τό γερμανικό ζυγό χαραχτηρίζεται άπό μια (Κ>ελλώδικη δράση του πλατιού δημοκρατικού κινήματος τών μαζών.

Ό κρατικός μηχανισμός ξεκαθαρίστηκε σ’ όλες τις χώρες τής λαϊκής δημοκρατίας άπ' τ* άντιλαίκά καί τά δοσίλογα στοιχεία. Στή θέση τού παλ ού άντιδραστικού μηχανισιιοΰ δημιουργήθηκε ενας νέος δημοκρατικός μηχανισμός.

Σ ’ όλες τις λαϊκές δημοκρατίες έχει δ.ακηρυχτεϊ καί έφαρμόζε- ται ή άρχή δτι δλη ή έξουσία προέρχεται άπ* τό λαό καί άνήκπ στό λαό.

“ Ενα άπό τά πρώτα μέτρα τών κυβερνήσεων στίς χώρες αύτές ήταν δτι ικανοποίησαν τόν προαιώνιο πόθο τής άγροτιάς, τής μοίρασαν τή γης. Στήν Πολωνία στά 1939 τά 43 % όλης τής γης ήταν στά ξένα χέρια 15 χιλιάδων τσιφλικάδων. Στήν Ούγγαρία 16 χιλιάδες τσιφλι­κάδες είχαν τά 44 % τού συνόλου της καλλιεργήσιμης γής. Στήν Πο­λωνία σύμφωνα μέ τό νόμο τού Σεπτέμβρη του 44 δλα τά τσιφλίκια μοιράζονται. Στά τέλη τοΰ 1945 1600 χιλιάδες έκτάρια. δηλαδή 16 έκατομμύρια στρέμματα είχαν παραδοθεϊ στούς άγρότες. Στήν Ούγ- γαρία στίς 15 τού Μάρτη τοΰ 1945 ψηφίζεται ό νόμος γιά τήν άγροτι· κή μι-ταρρύθμιση. M i βάση τό νόμο αύτό στήν 1 τοΰ Φλεβάρη τοΰ 1946, 700 χιλιάδες άγρότες είχαν πάρει τή γής πού τούς άνηκε. Στή Ρου­μανία ανάλογος νόμος ψηφίζεται στίς 20 Μάρτη χού 45. Μέσα σιό 1945 οί άγρότες μέ βάση τό νόμο αύτό είχοτν πάρει 1140 χιλιάδίς έ.:'άρ·σ ή 11,5 έκατ. στρέμ. Στήν Τσεχοσλοβακία στά τέλη τού Δεκέμβρη είχαν κατασχεθεί 930 χιλιάδες έκτάρια καλλιεργήσιμης γης καί 1100 χιλι­άδες ίκτάρια δασικές έχτάσεις. Στή Βουλγαρία όπου δέν ύπήρχ; το;· φλικάδικη ίδιοχτησία, τά μέτρα τού Πατριωτικού Μετώπου καί. τής Κυ­βέρνησης άποβλέπουν νά βοηθήσουν τήν άγροτιά νά καλυτερέψει τήν οικονομία της, ν' άνεβάσει τήν παραγωγικότητά της καί νά τήν προψ̂ · λάξουν άπ' τήν έκμετάλλευση τών αισχροκερδών. Σ ' δλες αύτές τις χώρες αετά τό μοίρασμα ή άγροτιά βοηθιέται γιά τήν καλύτερη έκμε­τάλλευση τής γής πού της παραχωρήθηκε. Έτσ ι οί Λαϊκές Δημοκρα­τίες έξαφάνισαν τϊς οικονομικές ρίζες γιά τήν κυριαρχία τών άντιδρα- στικών φασιστικών τσιφλικάδικων στρωμάτων, δόθηκε καίριο πλήγμα οτήν άντίδραοη τόσο στόν οικονομικό δσο καί στόν πολιτικό τομέα.

Αύτά σχετικά μέ τόν άγροτικό τομέα τής έθνικής τους οικονομίας. “ Ας δούμε τώρα σέ συνέχεια τΐ γίνεται και στό βιομηχανιχό τομέα.

Στά κράτη τής λαϊκής δημοκρατίας έθν.κοποιούντα» κατ' άρχήν οί έπιχειρήσεις δλων δσοι είχαν περάσει μέ τό μέρος τών φασιστών έπιδροαέων. Στή Γιουγκοσλαβία στά τέλη τού 1945 τά 80 ·"- τής με­γάλης καί τής μεσαίας βιομηχανίας βρίσκονταν είτε όλοκληρωτικά είτε μεοικά στά χέρια του Κράτους. Στήν Πολωνία σύμφωνα μέ τό νό­μο τής 3 τοΰ Γενάρη τοΰ 1946 ή μεγάλη βιομηχανία, οί μεταφορές καί όί Τράπεζες κηρύχθηκαν Ιδιοχτησία τού κράτους. Στήν Τσεχοσλοβα­κία έθνικοποιήθηκαν έπιχειρήσεις δπου άσχολούνται τά 60 % άπό τά 3 έκατομμύρια τών έργατών. Πιό συγκεκριμένα έθνικοποιήθηκαν ολα τά τραπεζικά κοντσέρν, τά μεταλλεία, τά μεταλλουργεία, τά μεγάλα έρ- γοστασια ύαλουργίας, χημικών προϊόντων, πολεμικής βιομηχανίας κλπ. Στή Βουλγαρία στά χέρια τοΰ Κράτους πέρασαν οί σιδηρόδρο­μοι, τά μεταλλεία, μιά σειρά μεγάλες Τράπεζες, τά μονοπώλια έξα­γωγής καπνών καί σταφίδας. Τά μέτρα αύτά δίνουν τή δυνατότητα στά λαϊκά καθεστώτα νά άσκοϋν σοβαρή ρυθμιστική έπίδραση στήν

Λνάιττυξη τής λαϊκής οίχονομίας καί νά εισάγουν στοιχεία σχεδιασμέ­νης ο'»: ονομίας.

Παντού τά καθεστώτα αύτά Εχουν γιά κύριο μέλημά τους τήν άνύ· ψαχ:·; τοΰ βιοτικού έπιπέδου τού εργαζόμενου λαού. Ή άνόρθωση τής οικονομίας ύπαγορεύεται άπ’ τά συμφέροντα τών έργαζομένων. Με τά μέτο-α αύτά τορπιλλίστη καν στις χώρες αυτές οί θέσεις τού μονοπωλι­ακού* κεφαλαίου.

"Ενα άλλο ζήτημα πού έλυσαν' τά καθεστώτα αυτά είναι τό έθνικό ζήτημα Στή Γιουγκοσλαβία διακηρύσσεται τό δ·καίωμα αύτοδιάθεσης τών ’Εθνών ώς τόν αποχωρισμό τους. Ή σημερινή Γιουγκοσλαβία είναι £να έν „>σ.ακό λαϊκό κράτος πού συνενώνει γιατί τό θέλουν οί ίδιοι, ισό­τιμους λαούς. Άποκαθίσταν-αι ειρηνικές καί φιλικές σχέσεις άνάμεσα σ' όλες τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας, κι’ αύτό είναι ή βάση τής έξωτερικής πολιτικής τών νέων δημοκρατιών. Τά καθεστώτα αύτά γί- νοντα. οτηρίγματα τής παγκόσμιας εΙρήνης.

' Ολα αύτά τά μέτρα εφαρμόστηκαν μέσα σέ. μιά έπΐμονη πάλη ενάντια στήν άντίδραση μέσα στήν κάθε μιά άπ' τις χώρες αύιές καί στή. £ξω ύποστήριξή της.

Τό χαραχτηριστικό όλων αύτών τών αντιδραστικών κύκλων τών λαϊκοδημοκρατικών χωρών είναι ή έλπίδα τους ότι οί έξωτερικές δυνά­μεις θα τούς ξαναφέρουν στήν έξουσία. Και πραγματικά οί άνώτεροι καπ.ταλιοτικοί κύκλοι τοΰ εξωτερικού κάνουν δ,τι μτβοροΰν γιά νά ξα­ναφέρουν τ* άντιδραστικά έκμεταλλευτικά στρώματα τών λαΐκοδημο- κρατικών χωρών στήν έξουσία. “ Ενα άπό τά όπλα πού χρησιμοποιούν εϊνα'. καί ή κατασυκοφάντηση τών δημοκρατιών αύτών, ότι δέν είναι δήθεν δημοκρσπίες, ότι είναι αύταρχικά καθεστώτα κλπ. Καί στήν κα­τασυκοφάντηση αύτή τών λαϊκών δημοκρατιών βοηθούνται άπ’ τ’ άρ.- στερά άπ' τούς τροτσκιστές.

Γ1 είναι λοιπόν τά καθεστώτα στις χώρες αύτές τής Ανατολικής καί ϊΝοτιανατολικής Εύρώπης; Είναι δημοκρατίες νέου τύπου, πού ξε-ΐί τάχτηκαν μέσα άπ* τή φωτιά τοΰ πολέμου ένάντια στό φασισμό. ΕΓνα. δημοκρατίες πού πραγματοποιούνται .άπ' τό λαό καί ένεργοΰν γιά τά ουμφέροντα τών πλατιών στρωμάτων τού λαού. Δέν είναι σοβι­ετικές δημοκρατίες δπως είναι οί δημοκρατίες τών χωρών τής Ε .Σ .Σ . Δ., τών χωρών τού νικηφόρου σοσιαλισμού. Δέν είναι όμως ούτε οί πα­λιές άσηκές δημοκρατίες πού πίσω άπ* τόν τύπο της δημοκροαίας κρύ- βον,'-αν f πολαική κυριαρχία τής μεγάλης Ιμπεριαλιστικής τάξης. Εί· να. δ'-μοκροπίες πού γιατί έκμηΕ*νίζουν τις άντιδραστικές δυνάμεις τής κο νωνίας άνοίγουν τό δρόμο στό σοσιαλισμό. Είναι άκόμα δημο- κρατί-:; οτίς όποιες οί κομμουνιστές παίζουν πρωτοπορε ιακό ρόλο, κι' άποτιλοΰν τήν κ<χλύτερη έγγύηση δτ·. οί δημοκρατίες αύτές δέν θά παν προ; *α πίσω μά θά τραβήξουν μπρός.

" Ε τ3 Εχει τό ζήτημα τών Λαϊκών Δημοκρατιών στήν Ανατολική καί Γ̂ οτ’.ανατολική Εύρώπη, κι* άπ* έδώ βλέπετε τί ζωντανή λαϊκή πρα,·*ΐοττΐκότητα είναι οί λαϊκές αύτές δημοκρατίες, καί τί υπηρεσία προσφάι στήν άντίδραση ό τροτσκισμός δταν άπ' τά '.άριστερά* πο­λεμά:.·. και κατασυκοφοτντεί τίς δημοκρατίες αύτές.

Γι γίνεται τέλος καί στή Γαλλία; Είναι πολύ γελασμένοι οί τροτσ· κχτγξ; δταν ύποστηρίζουν δτι στή Γαλλία έχουμε άστική δημοκρατία. Στή Γαλλία συνεχίζεται ό άγώνας, καί στήν πάλη αυτή έχουμε κερδί­σει ποΛ.λ& πράγματα. Δέν τά έχουμε κερδίσει δλα, μά τά πράγματα κ-οόίζρνται μέ τόν άγώνα καί τόν άγώνα τόν κάνει τό Κ.Κ.Γ. Ή Ιστο ρ’α θά δτίζει άν ή Γαλλία θά τραβήξει τό δρόμο πρός τήν παλ·ά \αλ-

λική άστική δημοκρατία ή πρός τή νέα Δημοκοατία λαϊκού τύπου πού ξεπετάχτηκε μέσα άπ’ τή φωτιά τοΰ δεύτερου παγκόσμιου πολέιιου και μέσα άπ* τή στρατιωτική συντριβή τών δυνάμεων τοΰ φασιστικού τρι­γώνου.

Μερνάω σέ μερικά άλλα ζητήματα:α) Ό τροτσκιστής όμιλητής άρνήθηκε τή δυνατότητα τής ανά­

πτυξης τοΰ σοσιαλισμού σέ μιά μόνο χώρα. Λύτο σημαίνε· άρνηση τοΰ σοσιαλισμού γενικά, γιατί 6 καπιτσλσμός μπορεΐ μέν νά Ιχε έπ βλη­θεί παγκόσμια, άλλά δέν Ιχ£ΐ ο" δλες τις χώρες όμο.όμορφη έξέλιξη. Ό Λένιν μιλούσε για μια σειρά χώρες, πού δέν είχαν μπει στήν καπι­ταλιστική ο!κονομ(α. Ιό έρώτημα άπ' τή θέοη τών τροτσκιστών μπαί­νει έτσι: Έφ* δσον είναι άδύνατη ή άνάπτυξη του σοσιαλισμού σέ μιά μόνο χώρα, αύτό σημαίνει δτι θά πρέπει νά ώριμάσει ή Επανάσταση πρώτα σ’ δλες τις χώρες, γιά νά Επιβληθεί έπειτα έπισης σ’ δλες τις χώρες μαζύ.

Λύτό δμως είναι άδύνατο. Βλέπουμε λοιπόν έτσι πώς κόπο άπό έπαναστοσικές φράσεις βρίσκεται ό ταρπιλλισμός τής έπανάστασης γενικά. Καί υστέρα γιατί νά άρνιόμαστε τά γεγονότα. Στή Σο&.ετική "Ενωση δέν υπάρχουν πιά Εκμεταλλευτές καί Εκμεταλλευόμενοι. Εκεί όλοι οί Εργαζόμενοι πιά απολαμβάνουν άνάλογα μ* έκεϊνο πού roco· φέρουν. “ Εχουμε δηλαδή γιά όλόκληρο τόν πληθυσμό τής Ε .Σ .Σ .Δ . τήν Εφαρμογή τής σοσιαλιστικής άρχής Στόν καθ' £να άνάλογα μ' έκεΐνο πού προσφέρνει*. Κι* έφ' δσον είναι έτσι, ό σοσιαλισαόΓ στή Ρωσία άποτελεϊ πιά μιά ζωντανή πραγματικότητα καί είναι σύγχρονα μιά άποφσσιστική δύναμη γιά τήν προώθηση τού σοσιαλισμού σ' δλον τόν κόσμο; Γιατί λοιπόν να παρασερνόμαστε άπό μιά θεωρία όξω άπ’ τά πράγματα; Γιατί νά άρνιόμαστε δτι είναι δυνατή ή άνάπτυξη τού σοσιαλισμέ σέ μιά μόνο χώρα, τή στιγμή πού εχουμε σοσιαλίσυό στό ·)6 τής γής και τραβάμε γιά τό σοσιαλσ^ό μέσον τής λαϊκής δημο­κρατίας σέ μιά σειρά άλλες χώρες τής 'Ανατολικής καί Νοτιαιατο- λικής Εύρώπης;

β) Ό τροτσκιστής όμιλητής είπε δτι τό προλεταριάτο περνάει μιυ περίοδο παρακμής. Ξαίρετε, στό δικαστήριο δταν υπάρχει £νας κατηγο­ρούμενος συνήθως θέλει δλους τούς άλλους νά τούς φέρει στή δ·.κή του τή θέση. Τήν παρακμή στήν όποία έχει πέιχα ό τροτσκισμός τή μετα­φέρει στό εργατικό κίνημα. Καί ένώ ϋχουμε τή θυελλώδικη άνοί<- τοΰ συνεπούς έργατ'.κοΰ και γε νικώ τέρα τοΰ συνεπούς λαικοΰ κινήυατος στήν Εύρώπη. τήν Άσία, τή Νότια Αμερική κλπ., ένώ άκόμα ή μετα­πολεμική κρίση πού θά συγκλονίσει τόν καπιταλισμό βρίσκεται μπρο­στά μας, έρχονται cl τροτσκιστές καί σοΰ μιλάν γιά περίοδο.. . παρακ­μής πού περνάει τό εργατικό κίνημα! "Είτσι ίσως θέλουν να Εξηγήσουν καί τό δτι ή έργατική τάξη δέν είναι άκόμα ώριμη γιά νά δεχτεί τά... ♦Επαναστατικά» συνθήματα του τροτσκισμού. "Ομως ή έργοπική ταξη γ.ά μάς τούς σταλινικούς δε βρίσκεται σέ κατάστα.;η παοακ^Γ;;. κ; αύτό τό λέμε, >ιοαί ζ'οΰμε τήν άνοδο αύτή τοΰ Εμ>:τπκοΰ κινήματος, γιατί όργανώνουμε καί καθοδηγούμε τήν άνοδο αύτή, γιατί βρισκυαα- στε έπί κεφαλής της, ένώ οί^ροτσκιοτές τήν πολίμοΕν, ?· σοάνε γιά τήν άνσδο αύτή καί γι* οαττό και τήν άρνοΰνται.

γ ) Ό •'ροτοκ στής'όμιλητής μίλησε γιά τούς φόνους τών τοοτσκι- στών στήν περίοδο τοΰ έθνικοαπελευθερωτικοΰ άγών<α. θά απαντήσου­με. στό ζήτημα αύτό στήν Ερχόμενη συγκέντρωσή μας, πού θα ιίετα- οτεΐ ό χαραχτήρας τού πολΕμουκαΐ ή θέση τών τροτσκιστών ι c i μέ

»;4

βάση τά (τροτσκιοτικά κείμενα πού θά διαβάσουμε, θά θέσουμε στούο τροτσκιστές έργάτες ιό έρώτημα: Τί. θά έπρεπε νά κάνει ό έργαζόμε* νος λαός, δταν ή όργάνωσή σας είχε πάρει τή θέση ποδχε πάρει Απέ­ναντι στό έθνικοαπελευθερωτικό μας κίνημα, δταν χτυπούσε. τό κίνημα αύτό, υπηρετώντας £τσι τό Χίτλερ;

Καί γιά νά κλείσο σύντροφοι, τή σημερ.νή μας διάλεξη - συζήτη­ση: Νομίζω δτι δείχτηxt δτι ό τροτσκιβμός. κάτω άπ' τό σύνθημά του της διχτατορίας τού προλεταριάτου σήμερα, ύπηρετεί τήν Αντίδραση, γιοττί είναι ένα σύνθημα £ξω άπό τόπο καί χρόνο τώρα. Καί Αντίθετα δτι μονάχα τό τωρινό στρατηγικό σύνθημα τοΰ Κ.Κ.Ε.., τό σύνθημα τής Λαϊκής Δημοκρατίας υπηρετεί τήν έργατ;κή τάξη καί τούς βιοπαλαι­στές. κι* δτι μονάχα οιύτό Ανοίγει τό δρόμο καί σ Λ σοσιαλισμό.

Οί άπαντήσεις στά πέντ€ Κροτήματα καί 6 λόγος του κλεισίματος τοΟ δμιλητπ τοϋ Κ. Δ. Κ. k. ( 4 ΐ Δ ιεθνής) Α. Στίνα.

Η ΠΡΩ ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΌ τροτοκιστής όμιλητής Ισχυρίστηκε πώς δέν ύπαρχσυν παρά τα­

ξικά καθεστώτα, Αστικά ή προλεταριακά. Χωρίς νά διαφωνούμε κατ' άρχήν, ρωτάμε τόν τροτσκιοτή νά μάς πει τί είδους καθεστώτα είναι τής Γιουγκοσλαβίας, Βουλγαρίας; Καί γιοπί τά καθεστώτα αΰτά συγ­κεντρώνουν τή λύσσα τού Αμερικάνικου καί τού Αγγλικού ίμπεριαλι-

,σμού; Μτοορεϊ νά μάς πει ό τροτοκιστής ό«μιλητής τί νίνετα: στις Λαϊ­κές Δημοκρατίες;

Η ΑΠ ΑΝ ΤΗ ΣΗ Σ ΓΗΝ Π Ρ Ω ΙΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΑύτό τό έρώτημα τοποθετεί πολύ σωστά ·τό ζήτημα. Ό σύντροφος

παραδέχεται δτι δέν μπορεϊ νά ύπάρχουν Αταξικά καθεστώτα. “Εμείς προσθέτουμε δτι δέν μπορούν νά ύπάρχουν διταξικά καθεστώτα. καθε­στώτα πού νά κατέχουν τήν έξουσία δι>> τάξεις .ταύτοχρόνως. Καί πρέ­πει πρώτα οί Ιδιοι νά μάς Απαντήσουν τΐ είδους ταξικά καθεστώτα ύπάρχουν σ’ αύτές τίς χώρες. Εμείς λέμε δτι σέ. όρισμένες έποχές δημιουργούνται άπ* τήν ίδια τήν ταξική πάλη ,οί δροι πού έπιτρέπουν στό Κράτος νά Ανυψωθεί πάνω Απ’ πίς τάξεις. Αύτό λέγεται Βοναπαρ­τισμός. Τέτοιου είδους 6_ναπαρτιστικά καθεστώτα είναι τής Γιουγκ*.- ’σλαβίας. Βουλγαρίας κλπ. Τά καθεστώτα αύτά στηρίζονται στήν αδυ­ναμία της έργατικής τάξης νά καταλάβει τήν έξουσία καί στήν Αδυνα­μία τής Αστικής τάξης νά κρατήσει τήν έξουσία. Τό δτι στή σύνθεση τού κρατικού μηχανισμού έχει γίνει μιά Αλλαγή, αύτό γιά τήν Ιστο­ρία δέν έχει καμμιά σημασία.

Τώρα, γιατί συγκεντρώνουν τή λύσσα τού ΑγγλοαμερικΑνικου ιμπεριαλισμού; Γιατί οΐ χώρες αύτές βρίσκονται κάτω άπ' τήν έπιρροή της Σοβετικής "Ενωσης καί γιοκί ό Αγγλοαμερικάνικος Ιμπεριαλισμός καί πιό σωστά ό Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός τείνει νά κατίχχτήσει δλο τόν κόσμο. Σήμερα ό πόλεμος έτοιμάζεται ένάνηα στή Σοβιετική “ Ενωση. Συνεπώς είναι πολύ λογικό ό άγγλοαμερικάνικος Ιμπεριαλι­σμός νά κάνει ιό παν γιά νά βάλ*ν ύπό τήν έπιρροή του τις χώρες αύ- τές. πού έχει ύπό τήν έπιρροή της ή Σοβιετική "Ενωση.

Κείνο τβου έχει ένδιαφίρον γιά τήν έργατική τάξη είνα·. δτι αύτά έμπυδίζυυν τήν έργοπική τάξη νά προχωρήσει καί νά προτγματοποιή- σει τό καθιοτώς της. Γιατί * Τίτο νά Απαιτεί τήν Τεργέστη καί δέν

κάνει ένα πραγματικό σοβιετικό καθεστώς και νά δώσει Μνα καινούριο φρούρ.ο στήν παγκόσμια έπανάαταση;

Η Δ ΕΥ Τ ΕΡΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΟ τροτσκιστής ομιλητής είπε ότι δέν σώζει ή διακηρυσσόμενη

«συμφιλίωση τών τάξεων».h a μάς πει ποιός διακηρύσσει αύτό τό σύνθημα καί μήπως κά­

νει σύγχυση μέ τό σύνθημα τού Κ .Κ .Ε. γιά <συμφιλίωση του Λαοΰ; Καί γιατί τό σύνθημα αύτό χτυπιέται λυσσασμένα άπ* τήν άντίδραση;

Η ΑΠ Α Ν ΤΗ ΣΗ ΣΤ Η Δ ΕΥ Τ ΕΡΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η'Εγώ πρώτη φορά άκούω έδώ, ότι τό Κ. Κ. Ε. Αρνιέται τήν

πολιτική τής συνεργασίας τών τάξεων. Ή πολιτική τοϋ Λο&κοϋ Μετώ­που δέν είναι πολιτική τής συνεργασίας τών τάξεων; Τότε τί είναι; Λενι. οτι τό σύνθημα τής συμφιλίωσης εύνοεϊ τή συμφιλίωση τών λαϊκών μαζών καί όχι τή συμφιλίωση ανάμεσα στις τάξεις καί δέν ύπάρχει καμμιά Αμφιβολία, ότι τό Κ. Κ. Ε. αύτό θέλει. Τό ζήτημα δμως είναι τί έπιτυγχάνετα·. μ' αύτό τό σύνθημα. Οί λαϊκές μάζες είναι δυνατόν νά ενωθούν μέσα στήν πάλη γιά τίς άμεσες πολιτικές καί οίκον^μικές δ εκδικήσεις τους. 'Εμείς Απευθυνόμαστε σ* όλους τούς έργάτες’ καί χωρικούς καί όλους τούς καταπιεζάμενους καί καθαρά τούς λέμε, ότι δέν ύπάρχει άλλος τρόπος ν' Απαλλαγούμε γ.ά πάνπα άπ* τήν πείνα, τά βάσανα, τούς πολέμιους έξω άπ* τήν έπαναστατική κατάληψη τής έξουσίας. 'Αλλά αύτό πρέπει ή έργσιτική τάξη̂ νά τό καταλάβει. Μέ­χρι τότε έχουμε ορισμένα άμεσα ζητήματα καί πόΛ’ω σ’ αύτά ή έργα· τική τάξη πρέπε·. ένωμένη ν* Αγωνιστεί. Δέν εΐναι δμως Ανάγκη νά έ· πικολεοθούμε τόν Τολατόΐ κλπ. Έ χε ι ό Μαρξισμός δικά του συνθή­ματα.

Η Τ Ρ ΙΤ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΟ τροτσκιστής ομιλητής Ισχυρίστηκε δτι έπρεπε νά καταληφθεί

ή έξουοία άπ' τό προλεταριάτο μετά τόν πόλεμο καί οτι τώρα καθή­κον τοϋ προλεταριάτου στήν Ελλάδα είναι ή σοσιαλιστική έπανάστα- ση. Τ{ έχει νά πει γιά τήν παρουσία τών ξένων στρατών σέ δλες τίς χώρες καί ειδικά στήν Ελλάδα;

Η ΑΠ Α Ν ΤΗ ΣΗ ΣΤΗ Ν Τ Ρ ΙΤ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η’Εγώ δεν είπα άπλώς δτι ή εργατική τάξη έπρεπε νά κατα·

λάβε τήν έξουοία, άλλά δτι ούσιαστικά ή έργατική τάξη είχε τήν έ* ξουσία σ’ δλες τίς χώρες. Ό μόνος κυρίαρχος ήταν οί έξοπλισμένες μάζες καί τίς έμπόδισαν τά Κ. Κ. νά καταλάβουν τήν έξουσία.

Γιά τά στρατεύματα τά άγγλικά καί άμερικάνικα, πού υπάρχουν σ’ 'δλην τήν Εύρώπη. Δέν ύπάρχει καμμιά Αμφιβολία δτι τά στρατεύ­ματα αύτά βρίσκονται I ) γιά προγεφύρωμα ένάντια στή Σοβ. "Ενωση,2) γιά νά πνίξουν μιά έπανάσταση «αί 3) γιά τά συμφέρσντά τους. Τό ζήτημα δμως είναι μέ ποιά μέσα, μέ ποιά συνθήματα ε'ναι δυνατό νά κατακτηθούν αύτά τά στρατεύματα; Δέν έΐναι ή παρουσία τών Αγ­γλικών στρατευμάτων έκεϊνο πού έμποδίζει τήν έργατική τάξη^νά κα­ταλάβει τήν έξουοία Αλλά ή σημερινή πολιτική τών σταλινικών κομ­μάτων καί τό καθήκον τοϋ Κόμματος τοϋ προλεταριάτου είναι νά έξηγήσει στις μάζες τά καθήκοντά τους. ΰστερ" Alt’ τό 2ο πόλεμο. Είναι ό έθνικισμός πού ίχει κ<χλλιεργηθεϊ Απ’ τά Κ. Κ. κατά τή διάρ­κεια της κατοχής πού έμποδίζε» τό προλεταριάτο νά προΕγματοποιήσε; το ιστορικό του καθήκον. Ιό καθήκον τής πρωτοπορείας είναι νά ά·

«6

ποτοξινώσει τά λαϊκά στρώματα άπ’ αύτόν τόν έθντκιομό. Νά κινητο­ποιήσει τις έργαζόμενες, μάζες στήν πάλη γιά τά δικά τους συμφέ­ροντα Μ’ αυτά τά συνθήματα καί μ’ αύτήν τήν πολιτική είναι έπίσης δυν<χτό πραγματικά νά κατακτηθούν τά στρατεύματα κατοχής στις δι άφορες χώρες καί ό Μπέδιν αύτήν άκριβώς τήν πολιτική τρέμει.

Η Τ ΕΤΑ ΡΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΓιατί άφού οί προγραμμοαικίς άρχές τού διεθν.στικοϋ κόμματος

είναι οί σωστότερες (κατά τήν γνώμη τους) δέν παρουσιάζεται καμμιά ποσοτική καί ποιοτική Ανάπτυξη; Καί που είναι ή «επαναστατική σας* πάλη άττό τήν κατοχή καί δώθε;

Πώς έξηγεϊ ό τροτσκιστής τό φαινόμενο, δτι ούτε ένας τροτσκι· στής άπό τή &ική τους παράταξη, ούτε π.άστηκε, ούτε καταδικάστηκε;

Η ΑΠ ΑΝ ΤΗ ΣΗ Σ ΙΗ Ν ΤΕΤΑΡΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η*'Οτ. τή δύναμη καί τήν π ο λ ι τ ^ η in c p o r , τ j :,άβε. π 'Λ π κ ο ϋ

Κόμμοτοος τή δίνει ό συσχετισμός τών δυνάμεων, αύτό είναι μια αρχή άπ’ τις πιο ούσιώδεις τού έπιστημονικοΰ Μαρξισμού. Πώς μπορούμε ό­μως νά έξηγήσουμε τήν καθυστέρηση πού παρουσιάζουν τά διεθνιστι- κά κόμματα ;

‘Η έργατική τάξη πραγματικά Εχει χάσει τήν έμπιστοσύνη της στόν εαυτό της καί στις μορφές τής ταξικής πάλης. Αύτό έξηγεϊ τή δύναμη πού άπόχτηοαν τά ρεφορμιστικά κόμματα στήν έργοηική τάξη. Ή έργατική τάξη νομίζει πώς έτσι θά μπορέσει νά κάνει αύτό, πού δέν μπόρεσε μέ τή δύναμή της νά κάνει. Τό Κόμμα τών μπολσε&ΐκων χίλιες φορές είχε Απομονωθεί άπ’ τις μάζες. Στόν πρώτο παγκόσμιο πόλεμο <ττή Γερμανία είχε μείνει μιά άμάδα γύρω άπ' τή Λούξεμπουργκ καί τόν Λήμπκνεχτ. Στή Γαλλία είναι γνωστά τά όνόματα πού μείναν πιστά στή σημαία τους (Ροσμέρ, Λοριώ κλπ.). Οί έπαναστατημένες μά­ζες ο* αυτούς έδωσαν τή δύναμη καί όχι σέ κείνους, πού κατά τήν υποχώρηση τ:ύ έργατικοΰ κινήματος προσαρμόστηκαν στήν κατάσταση τής έργατικής τάξης. Τό δτι έμεΐς δέν καταδιωκόμαστε δέν είναι σω­στό. Κατά τή διάρκεια τής κατοχής τό ποσοστό μας σέ θύματα είναι πολύ μεγαλύτερο άπ' τό ποσοστό τού Κ. Κ. Ε. άνάλογα μέ τις δυνά­μεις. "Ολοι οί φυλακισμένο; τροτσκιστές, μηδενός έξάιρουμένου, του- φεκίστηκοΛ'. "Ενας τροτσκιστής, ό Φανερός, σ' Evcc στρατόπεδο τής Γερμανίας μόλις έγινι. γνωστό δτι ήταν τροτσκιστής τουφεκίστηκε. 'Ε ­πίσης έδώ τελευταία μπορώ νά σάς άναφέρω παραδείγματα συντρόφων μας. πού τσακίστηκαν στό ξύλο, έπε.δή πουλούσαν τήν έφημερίδα μας. Έπίσης αύτός ό φοιτητής, πού έγραψαν οί έψημερίδες. δτι κοσόπιν δίΧτττέτευσί, ό ίδιος δήλωσε στήν Αστυνομία, δτι είναι τροτοκιστής.

Η ΠΕΜΠΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΌ τροτσκιστής όμιλητής μάς είπε, δτι ό λαθεμένος δρόμος τού

Κ.Κ. τής Ισπανίας καί του Κ. Κ. τής Κίνας έφεραν στήν έξουσία το Φράνκο καί τόν Τσάγκ - Κάϊ Σέγκ. Αυτούς τούς Εφεραν στήν έξου­σία τά φασιστικά δπ^α τοϋ Μουσολίνι καί τού άμερικάνικοϋ ιμπερια­λισμού. Ποιά θά ήταν ή κατάσταση άν Ακολουθούσαν τό δρόμο τής 4ης Διεθνούς; Καί ποιός ήταν αύτός ό δρόμος;

Η Α Π Α Ν ΤΗ ΣΗ ΣΤΗ Ν ΠΕΜΠΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΈδώ ύπάρχει Ενα παράδειγμα, ή Όχτωβριανή Έπανάσταση. Ε·

νάνιια οτήν ’Οχτωβριοτνή Έπανάσταση είχαν κινηθεί δλες οΐ δυνάμεις

«S7

τοΰ ιμπεριαλισμού Γαλλίας* Γερμανίας, 'Αγγλίας κλπ. Πώς τότε τό ρωσικό προλεταριάτο δίχως όπλιομό. γυμνό καί ξυπόλητο μπόρεσε ν* άντιμ€τωπίσει καί νά διαλύσει αυτούς τούς στρατούς; *Η άπάντηση εΛ<χι δτι ή έργατική τάξη δέν χρησιμοποίησε μόνο τά δπλα, άλλά καί ιό δπλο της γλώσσας. Ή μπολσεβίκικη έπανάσταβη δέν νίκησε μέ το δπλα, διέλυσε υέ τή γλώσσα της τούς στρατούς πού στάλθηκαν νά τήν ■πολεμήσουν. Είναι γνωστή ή στάση του γαλλικού στόλου στή Μαύρη θάλασσα.

’Εάν λοιπόν τά Κ.Κ. άκολουθοΰααν μιά πραγματίκα έπαναστοττική πολιτική, τις έπαναστάσεις αύτές θά τις ύποστήριζαν δλο. ο' εργάτες τοϋ κόσμου. Τήν 'Ισπανία τήν ύποστήρίζαν οί έργάτες, παρ- δλο πού δέν είχε συνθήματα πού θα συγκινούσαν τό διεθνές προλεταριάτο.

"Αν άπό τότε άκολουθοΰααν έπαναστατιχή πολιτική ό πόλεμος θ' άποφεύγονταν καί ot προοπτικές γιά τή σοσιαλιστική έπανάσταση θά είχαν άνοιχτεϊ. Έδώ τελειώνω μέ Tir άπαντήσεις μου στϊς έοωτή- σεις πού μοΰ ύποβλήθηκαν.

Πρέπει νά πιστέψετε δτι μέ πολύ ΐ\/οσοχή καί ένδιαφϊρον παρα­κολούθησα τό λόγο τοϋ άνχιπροσώπου τοϋ Κ .Κ .Ε. Δυστυχώς δέν πρό- σθεσε τίποτε άπ* αύτά πού διαβάζουμε στό «Ριζοσπάστη» καί τήν «Κο μέπ» καί δέν ύπάρχει σ’ αύτά τίποτε πού νά μήν τό έχει. καταρρακώ­σει ή μαρξιστική κριτική. “ Ολα αύτά μπορεΐτε νά τά διαβάσετε στήν πάλη πού έκανε ό Λένιν μέ τούς μενσεβίκους. Ή όμάδα τοϋ Ζηνόβιεφ τέτοια έπιχειρήματα είχε, σάν έκεΐνα πού άκούσαμε άπ' τόν ομιλητή τοΰ Κ. Κ. Ε. γιά νά έμποδίσει τήν έξέγερση τοϋ Οχτώβρη.

Τώρα θ' άπαντήσω πολύ σύντομα σέ μερικά ζητήματα και σ* δ,τ» έχει κ&ποια άξία.

“Αν ό Τρότσκυ βρισκόταν έξω άπ’ τό Κόμμα ώς τόν Αύγουστο τοϋ 1917. Αύτό £χει σχέση μέ τΙς άντιλήψεις του γιά τις κινητήριες δυνά­μεις καί τό χαραχτηρα τής έπανάστασης τού 1905. 'Όλο, οί Ρώσοι μαρξιστές συμφωνούσαν δτι ό χαραχτηρας θά ήταν άστικ;δημοκρατικός άλλά οι μέν μενσεβίκοι ύποστήριζαν δτι ήγέτης πρέπει νά είναι η φί­λε λεύθερη μπουρζουαζία καί τό προλεταριάτο θά τήν ύποστήριζε. Ό Λέ­νιν ύποστήριζε δτι ή μπουρζουαζία έχει έξοφλήσει. δτι δέν είναι Ικανή νά παίξει αύχόν τό ρόλο καί δτι οί κινητήριες δυνάιιεις θά είναι τό προλεταριάτο καί ή άγροτιά, καί δτι τό πολιτικό καθεστος, πού θα δώσει αύτή ί) έπανάσταση είναι ή έτο ναστατική δημοκρατική διχτατο ρία τοϋ προλεταριάτου κ*»ί της άγροτιας.

Ό Τρότσκυ ύποστήριζε δτι δέν είναι δυνατό αύτό το καθεστώς .ά τό δώσει ή ιστορία καί ή πραγματικότητα τό άπόδειξε. Ή άγροτιά δέν είναι διπατό νά παίξει άντξάρτητο ρόλο γιατί οί άγρότες είναι σκορπισμένοι κρί άνήκουν σέ διάφορα στρώματα. ΓΓ αύτό ή έξουσία θά περάοει στά χέρια της έρ>ατικής τάξης. Έμέϊς νομίζουμε δτι ό κατακλυσμός τού "Οχτώβρη έγινε σύμφωνα μέ τά προγνωστικά ·*οϋ Τρότσκυ.

Πώς πέρασε ή έξουσία στά χέρ:α τής εργατικής τάξης τής Ού> γαρίας. Στήν Ούγγαρία είχαν έπ βληθεί τέτοιοι δρ:η άπ- τούς συμμά­χους, ώοτ£ κανένα άστικό κόμμα δέν άνελάμβανε τήν έξουσία. Μέσα σ’ αύτήν τήν κατάσταση τήν-πήρε τό Κ Κ. ’Ακόμα τότι δέν ύπηρχε Κ. Κ. καί άκριβώς γιατί δέν ύπηρχί Κ. Κ. ή έξουσία γΓ αύ:ύ ήταν τόσο έφή.ιερη. Ό Μπέλα Κούν ί,έχασε δτι ύπάρχο'Λ» τσιφλικάδες καί γι’ αύτό ή σοβιετική έξουσία άνατράπηκε στήν Ουγγαρία. Αποτέλεσμα ή­ταν \ά δ.οιρεθεϊ τό Κόμμα υιην πιό κρίσιμη ΟΓ.χ^ή Κιϊνο πού κάνε aouvcrrn ir,v ειρηνική έξέλιξ; > ιναι δτι οί ΐτρονουιονχοι δέν· πηραιτίϋν

ται &r.‘ :ά προνόμιά τζνς, έπειδή <χύτό έπιβάλλει ή Ιστορία. “Εχουν στροττό, κράτος ΰπλα κλπ. πού έπι βάλλονται. Αυτό είναι t κείνο πού κάνει τά έπανασταηκά κόμμστα νά διαπαιδοτγωγοΰν τήν έργατική τάξη στό «νεύμα τής άδιάλλαχτης πάλης γιά τήν έπιβολή τής διχτατορίας τοΰ προλεταριάτου. Αύτά πού είπε ό “Ενγκελς γιά τήν 'Αγγλία και τήν Αμερική εΐχατν άξία γιά τότε. Τό δτι ή έργατική τάξη θά άντι- λήφθεί ή ίδια στήν πράξη τήν άνάγκη τής ένοπλης πάλης γιά τήν έ- ξουσία είναι μιά θεωρία της σ^σίοΑδημοκρατίας. Αύτό λέγεται αύστρο- μαρξισμός. Τό ζήτημα είνα. τί λές έσύ, δηλαδή τό Κόμμα, πού συγκεν­τρώνεις τήν πείρα τής ιστορίας. Είναι δυνατό αύτό νά γίνει; Καί άν δέν είναι δυνατό γιατί δέν τό λές καθαρά στήν έργατική τάξη; Μέσα στους καθημερινούς της άγώνες θά τό καταλάβει. "Αρα τό καθήκον οου εΐνα· αύτό τό πράγμα νά τό κάνεις διαρκή συνείδηση στήν έργα­τική τάξΓ< 'Όλες αύτές οί πολύ παλιές θεωρίες άπόχτησοτν μιά δύνα­μη στήν περίοδο τών ήττων τής έργατικής τάξης καί δλες αύτές οί θεωρίες εΐναι ξαναζεσταμένες οί παλιές ρεφορμιστικές καί ύπτιορτου- νισηκές θεωρίες. “ Ετσι γίνεται στήν πρώτη έξόρμηση τής έργατικής τάξης γ.α νά καταλάδβι τήν έξουσία. “Οταν ή έργατική τάξη είχε τή δύναμη νά προχωρήσει κρατήθηκε στό κεφαλόσκαλο μέ θεωρίες λαί- κοδημοκρατηκές. * Εμείς έχουμε τή γνώμη ότι δέν ύπάρχει τίποτε πού νά δικαιολογεί μιά όποιαδήποτε άπογοήτευση. Ό καπιταλισμός εΐναι σαραβαλιασμένος. Καμμιά λαϊκή δημοκρατία δέν είναι ικανή νά τόν σώσε . Τό έργατικό κίνημα διατηρεί δλη του τή ρωμαλτότητα. Ό τερ­ματισμός τού πολέμου ανοίγει μιά νέα έπαναοτοττική έποχή καί ή έρ­γατική τάξη θά προχωρήσει κάτω άπ’ τή δική της σημαία. Γιά μάς δέν ύπάρχει καμμιά άμφιβολία δτι τό πρόγραμμά μας καί ή σημαία μας θά γίνουν ή σημαία καί τό πρόγραμμα έκστομμυρίων έργατών. Δεν ύπάρχει καμμιά άμφιβολία, δτι ύ τρίτος γύρος, πού τόσο τρέμουν οί μεγιστάνες τού Κολωνακιού, οί κοκότες τους καί οί λακέ&ες ττ>υς. θά γίνει κ-'τω άπ' τή σημαία τού δικού μας Κόμματος.

69

ΤΟ ΠΡΑΧΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

του Κ.Κ.Ε. καί τού Κ.Δ.Κ.Ε. (4π Διεθνής) πσνϋ στήν

ψηφοφορία της 2πζ Διάλεξης - Συζήτησής μέ Θέμα :

«λαϊκή Δημοκρατία η Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημο­

κρατία στήν 'Ελλάδα»( 3 - 1 1 - 4 6 )

Κοττά τή διόλε ξη-συζήτηση τής 3. 11. 46 μέ Θέμα: Λ Α Ί ’ΚΗ ΔΗ­Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Ή Σ Ο Σ ΙΑ Λ ΙΣ Τ ΙΚ Η Σ Ο Β ΙΕ Τ ΙΚ Η Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ ΣΤΗ Ν ΕΛΛΑΔΑ; πού £γινε στό Θέατρο Αλίκης διατέθηκαν άπό μέρους του Κ.Κ.'Ε. προσκλήσεις 435 καί άπό μέρους τοΰ Κ. Δ. Κ. Ε. 448. Σ ’ αύτήν Tictpfυρέ&ηκαν άπύ μέρους τοϋ Κ. Κ. Ε. τριακόσιοι έβέομήντα ££ (376) και άπό μέρους του Κ. Δ. Κ. Ε . τριακόσιοι έβδομήντα (370). ‘Επίσης διατέθηκαν στό Κ. Α. Κ. Ε. δέκα (10) πρόσκλησης καί οί κόττοχοι παρευρέθησαν δλοι.

Κατά τή διαλογή καταμετρήθηκαν συνολικά έπτακόσιοι τριάντα (730) ψηφοδέλτια. ’Απ’ αυτά Ελαβε τό Κ. Κ. Ε. τετρακόσια πενήντα τρία (453). Τό Κ. Δ. Κ. Ε. διακόσια τριάντα έννέα (239). Λευκά τρι­άντα δύο (32). “Ακυρα τέσαεοα (4 ). Καί άμφισδητούμιινα δυο (2 ).

‘Αθήνα 3. 11. 1946*Η Εφορευτική Επιτροπή

Γιά τό Κ. Κ. Ε . Γιά τό Κ. Δ. Κ. Ε.

70

■

'Η 3η Διάλεξη - Συζήτηση<24 τού Ν ο έμβρη τού 1944)

0ΕΜΑ : « 0 χαρακτήρας του ίκυτέρου παγκοσμίου πο­

λέμου και τά καθήκοντα τών κομμουνιστών»

*0 λόγος τοΰ όμιλητπ τού Κ.Δ.Κ.Ε. (Απ Δ ιεθνής) X. Άθανασ ιάδη .

«Νά θυμάστε τόν ίμπερισλιστ*κό πόλεμο!» Είναι τά πρώτα λόγια Από τήν επαναστατική έκκληση πού έκανε τό Ιο Παγκόσμιο Συνέδρια τής Κομμουνιστικής Διεθνούς στό παγκόσμιο προλεταριάτο καϊ τούς άπ:*κιακούς λαούς. ΠερΑσανε 27 χρόνια άπό τότε. “ Ενας δεύτερος παγκόσμιος Ιμπεριαλιστικός πόλεμος μστοκύληοε τις Εκμεταλλευόμενες μάζες καί σκόρπισε τά Ερείπια και τήν καταστροφή παντού. Καί πριν καλά - καλά στεγνώσει τό αΤμα πού χύθηκε, £νας νέος παγκόσμιος πό­λεμος Απειλεί τήν άνθρωπότητα.

Ή 4η Διεθνής, Παγκόσμιο Κόμμα γιά τή Σοσιαλιστική Έποαά- σταση πού συνεχίζει τήν έπαναστατική παράδοση τής Κομμουνιστικής Διεθνούς τού Λένιν, άπεοθύνει σήμερα τήν ίδια έκκληση στό -παγκόομις προλετσριΑτο καί τούς Αποικιακούς λαούς της γης. <Νά θυμάστε τούς δύο Ιμπεριαλιστικούς πολέμους! θυμηθήτε τήν Εποτναστατική πολιτική τού Λένιν πού οδήγησε στή νίκη της Όχτωβριανης ‘Επανάστασης! Ό Ιμπεριαλισμός προετοιμάζει τόν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Μπορούμε, νά τόν Εμποδίσουμε μονάχα μέ νικηφόρες σοσιαλιστικές Επαναστάσε-.ς».

Σύντροφοι καί ουντρόφισσες,Οί πόλεμοι (όπως καί οί Επαναστάσεις) είναι άπό τά πιό συγ­

κλονιστικά γεγονότα τής Ιστορίας. Άπό τ*1 στάση πού ή Επαναστατική πρωτοπορεία θά κρατήσει άπέναντί τους Εξαρτώνται πολλά. Έξαρτιέ* ται ή ζωή καί ή τύχη τών δεκάδων καί Εκατοντάδων Εκατομμυρίων βασανισμένων αυτής της γης. Έξαρτιέται τό μέλλον καί ή πρόοδος όλόκληρης τής Ανθρωπότητας Από τήν καπιταλιστική κόλαση στή σο­σιαλιστική εύτυχία.

Τά κόμματα Εκείνα πού μιλώντας στ" δνομα τής έργατικής τάξης καί τών Αλλων καταπιεζομένων μαζών, υποστηρίξανε ή υποστηρίζουνε τόν Αντιδραστικό ληστρικό πόλεμο τών Ιμπεριαλιστών καί τάχθηκαν η τάσσονται γιά ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ Τ Η Σ Α Σ Τ ΙΚ Η Σ Π Α Τ Ρ ΙΔ Α Σ , εϊναν καταδικασμένα γρήγορα ή Αργά νά σβύσουνε μέσα στό μΐσος καί τήν περιφρόνηση της έργατικής τάξης, έστω κΓ άν προσωρινά συγκεντρώ­σουνε γύρω τους παρασυρμένες Από τή σοσιαλπατριωτική ιδεολογία πλατιΕ<· λα κές μάζες. Αντίθετα τά κόμματα Εκείνα — δσο κι' άν εΐ-

71

ναι μικρά, δσο κι' άν είναι it ροοωρ, νά άπομονωμένα άπό τις μάζες—πού ύπερασπίζρυνε τί| σημαία τοΟ προλεταριακού διεθνισμού, τήν πολίτικη της Μ ΕΤΑ ΤΡΟ Π Η Σ ΤΟΥ ΙΜ Π Ε Ρ ΙΑ Λ ΙΣ Τ ΙΚ Ο Υ ΠΟΛΕΜΟΥ Σ* ΕΜ ΦΥΛΙΟ, είναι προορισμένα, γρήγορα ή άργά νά γίνουνε τά Κόμματα πού θά οδηγήσουνε τις πλατιές καταπιεζόμενες μάζες στή νικηφόρα τους έξόρμηση γιά τή σοσιαλιστική έπανάσταση πού θά σαρώσει τόν καπιταλισμό καί θά κάνει άδύνατους τούς πολέμους πού αύτός γεννά.

ΛWΌ πρώτος παγκόσμιος πόλεμος χαραχτηρίστηκε άπό τήν προδοσία

τής διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας που πήρε τή θέση τ-',ς «έθνικης άμυ­νας», ψήφισε τΙς πολεμικές πιστώσεις, κι’ έστειλα τούς Εργαζόμενους στά Ιμπεριαλιστικά σφαγεία.

Μέ πύρινα λόγια ό Λένιν, ό Τρότσκυ κι* ό Ιδιος ό Στάλιν τότε στιγμάτισαν τήν προδοσία αύτή. «Ή *τ:λιτική κρίση τοΰ 1914— 1U συ­νοδεύτηκε άπό τήν έπαίσχυντη χρεωκσπία τής σοσιαλδημοκρατικής 2ης Διεθνούς* έγραφε άκόμα τό Πρόγραμμα τής Κ. Δ τό έπεξεογασμένο άπό τό Στάλιν καί τό Μπουχάρ.ν, τκύ ψηφίστηκε άπό τό 6ο Συνεδριό της καί «ίσχυε> ώς τή στιγμή τής διάλυσής της. Καί συνέχιζε: Σέ πλέρια άντίθεση μέ τή θέση τοΰ Κομμουνιστικού Μανιφέστου τού Μάρξ καί τού "Ενγκελς. δτι οΐ προλετάριοι δέν έχουνε πατρίδα σέ κεφαλαίο κρατικό καθεστώς, σέ πλέρια άντίθεση μέ τις άντιπο^εμικές αποφάσεις τών συνεδρίων της Στουτγάρδης καί της Βασιλείας, οί άρχηγοί τών έθνκών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων έχτός άπό λιγοστές εξαιρέσεις, τάχτηκαν άποφασιστικά γιά τήν ύπεράσπιση της ιμπεριαλιστικής τπ·υς πατρίδας καί άντί νά παλαίψουνε κατά τού Ιμπερ>αλπ.ΐκοΰ πολέμου γίναν- πιοτοί στρατιώτες του, προπατγανδιστές και ύμιητές το^ν.

Δέν -»έραοαν δμως 11 χρόνια άπό τότε πού διακηρύχτηκαν αύτα καί ή ίςττορική προδοσία έπαναλήφθηκε. Αύτή "ή φορά ?.α\απρό· δ-.. ε̂ μονάχα ή διεθνής σοσιαλδημοκρατία. Προδω:ϋ καί /, παγκόσμιος σταλινισμός καί ή τελευταία άνθρωποσφοτγή Σγινε 6υνχτή κυρίως γιατί τά σταλινικά κόμματα τάχτηκαν ύπέρ τού πολέμου τού 5υτικ .̂ύ ιμπε­ριαλισμού. πού τόν παρουσίασοτν σάν πόλεμο «άντι*σσιστ·κό» καί «γιά τή δημοκρατία» μέσα στις καταπιεζόμενες μάζες ποίι τις έστειλαν κι* αύτά στά Ιμπεριαλιστικά σφατγεΐα.

"Ετσι ή προδοσία τών άρχών τής ταξικής πάλης /-αΐ τοΰ προλε­ταριακού διεθνισμού, κ* ή στάση πού τά Κομμουνιστικά Κόμματα πή ρανε άπέναντι στόν Ιμπεριαλιστικό πόλεμο πριν ξεσπάσε· καί άφοΰ ξέσπασε, τάκανε σ υ ν υ π ε ύ θ υ ν α μέ τ ό ν Ι μ π ε ρ ι α λ ι ο μ ό γιά τά έκατομμύρια τις προλεταριακές ζωές πού χάθηκαν. γιά τά έρείπα τών έργων τού πολιτισμού πού σκεπάζουνε σήμερα τόν πλανήτη και γιά κάτι άκόμα σημαντικώτερο άπ’ αύτά: γιατί ό ιμπεριαλιστικός πόλεμος δέν έληί,ε μέ τήν κοινωνική έπανάσταση. παρά τις αφάνταστα εύνοΤκές άντικειμενικές συνθήκες, καί έξακολουθεΐ σήμερα αύτό τό μισοπτώμα τού κατπιταλισμού. νά δηλητηριάζει τήν άτμόσιρα^ρα, νά έκ- μεταλλεύεται καί νά καταπιέζει τά έκατομμύρια τών σκλάβων του καί νά προετοιμάζει £ναν καινούριο καταστροφικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο έ- vocvricv της Ε. Σ . Σ . Δ. αύτή τή ψορά.

Στόν Γδιο πόλεμο τά Κόμματα τής 4ης Διεθνούς άναδείχτηκαν οά. τά μοναδικά έπαναστοαικά κόμματα τού προλεταριάτου πόύ αγωνίστη­καν θεωρητικά καί πραχτικά. άντίθετα άπό τήν π^λιτ *η τών σταλινι­κών κομμάτων. κάτω άπό τή σημαία τής προλεία. ιακης Επανάστασης καί τού σοσ αλισμού.

Καί δέν είναι τυχαΐον σύντροφοι και συντρόφισσες, δέν είναι τυ­

72

χαίο, c-λλά είναι μιά άναμφιοδήτητη άπόδειξη αύτής τής Αλήθειας, δτι ή 3η Διεθνής τοΰ Στάλιν ύπάγραψε μέ τό ίδιο της to χέρι. μέοα στον τελευταίο πόλε̂ Λ>, τήν τυπική ληξιαρχική πράξη τοΰ θανάτου της. Έ ν » ή 4η Διεθνής, μ* δλη τήν απομόνωσή .,της άπό τίς πλατιές μάζες, τιοϋ προδομένες τραβηχτήκανε οιόν Αντιδραστικό πόλεμο τού ιμπεριαλι­σμού. συγκεντρώνει σήμερα τό παγκόσμιο ένδ.αφέρον γιά τΙς Ιδέες καί γιά τούς Αγώνες της. καί τό είδικό της βάρος είναι Αντίστροφα Ανά­λογο μέ τίς μικρές Ακόμη όργανωμένες δυνάμεις καί τήν έπιρροή της. Καί σ’ αύτό τό ειδικό βάρος όφείλεται καί ή σειρά αύτή τών συζητή­σεων - διοολέξεων πού γίνεται Ανάμεσα στό Αναμφισβήτητα μαζικό σή­μερα Κ. Κ. Ε. καί στό Αναμφισβήτητα άμαζο σήμερα, Αναπόφευχτα μαζικό δμως αύριο, Κ. Δ. Κ. Ε.

Ή οτάση τών κομμουνιστών καί τής έπαναοταηκής τΑξης Απέ­ναντι -ττόν πόλεμο €χει καθοριστεί σέ μιά σειρά ντοκουμέντα τοϋ έπα- ναστατικοΟ μαρξισμού. τά βαοικώτερα Από τά όποία είναι οί περίφη­μες •■'θεακις γιά τόν Πόλεμο> τού Λένιν καί τό έργο του 4Ό Πόλεμος καί γ. Σοσιαλδημοκρατία* (1914).

ΘΑ σταθούμε στούς πολέμους της έποχής τού μονοπωλιακού καπι­ταλισμού. δηλαδή τού ιμπεριαλισμού, έτσι δπως μάς· τούς £&ωοε ή ίστοο'.κή πράξη καί ή έπαναστατική θεωρία. ’Εμείς οί κομμουνιστές δέν είμαστε ενάντια σέ κάθε πόλεμο γενικά. Έ£ε-άζ·:υμί κάθε. φυρα τό συγκεκριμένο Ιστορικό καί κοινωνικό του περιεχόμενο μέ. τό κριτή­ριο τού Λένιν «ποιά τάξη κάνει τόν πόλεμο καί γιά ποιούς σκοπούς» καί καθορίζουμε Ανάλογα τή στάση .μας, έχοντας πάντα γιά Αντικει­μενικό μας σκ^ττό νά έξαφανίσουμε μέ τήν έπαναστατική δρΑοη τών μαζών τίς βασικές αίτιες πού προκαλοΰν* τούς πολέμους καί τήν Α­θλιότητα τών μαζών: τό κατηταλ.υτικό καθεστώς καί τό έθνικό κράτος.

Στήν εποχή μας έχςυμε τίς παρακάτω κατηγορίες πολέμου μέ τήν• Αντίστοιχη έπαναστατική ταχτική μας.

1)| Πόλεμοι μεταξύ Ιμπεριαλιστικών κρατών ή Ιμπεριαλιστικών μπλόκ (π.χ. πόλεαος τού 1914— 18. πόλεμος τού 1939—45). Ό πόλε­μος αύτός είναι Αντιδραστικός - ληστρικός πόλεμος καί άπό τίς δυό πλευρές άσχετα άπό τό π ο ι ό ς π ρ ώ τ ο ς έ π ι τ έ θ η κ ε καί Από τ ό π ο λ ι τ ι κ ά κ α θ ε σ τ ώ ς τών έμπολέμων Ιμπεριαλισμών». Ή στΑση τοϋ προλεταριάτου καί της έπαναστατικής του πρωτοπορείας Απέναντι σ* αύτόν τόν πόλεμο σέ κάθε έμπόλεμη χώρα είναι ή λενινιστική θέση; μετοττροπή τού ιμπεριαλιστικού πολέμου σ’ έμφύλιο — ήττα της δικής «μας- Κυβέρνησης στόν ιμπεριαλιστικό πόλεμο — έπαναστατικές έκδη· λώσε.ς τών μαζών στά μετόπισθεν — συναδέλφωση στά μέτωπα.

Πόλεμο, τού ίμτεοιαλισμού ένάνιια στό έργατικό κράτος: τήν Ε. Σ . Σ Δ. (π. χ. ή έπέμβαση τών ιμπεριαλιστών στά χρόνια 1918— 21, ό πόλεμος τού Άξονα έναντίον της Ε. Σ . Σ . Δ.) Άπό τήν πλευρά της Ε. Σ . Σ Δ. ό πόλεμος αύτός είνα» προοδευτικός (ό χαραχτήρας αύτός δέν θ' Αλλαζε κ·' άν ή Ε. Σ . Σ . Δ. έπιτίθονταν πρώτη). Ή στά­ση μας στήν* περίπτωση αύτή είναι: Στά ίμπεριαλιστνκά κράτη, μετα­τροπή νζύ πολέμου σ’ έπανάσταση — ήττα τής Κυβέρνησης και τής χώρας, συναδέλφωση μέ τούς σοβιετικούς στροττιώτες κλπ. Στήν Ε. Σ . Σ Δ πολεμούμε μέ τό δπλο στό χέρ. ένατντίον τού ιμπεριαλισμού, όχ , ατϊ ύπερασπίζουμε τή πρωσική πατρίδα» (κατά τή σταλινική Λ ποφη), άΑλα ficrri ύπερασπίζουμε τίς οίκονομικοκοινων.κ^ς καταχτή-

σεις τής Οχ-.ωβριανης Έπατάστασης καί τόν πρώτο άπομο ω ;_νυ στα­θμό τΐ| παγκόσι^ας έπανόντασης. Ή θέση αύτη ισχύει όχι μονάχα νιό τήν Ε. Σ . Σ . Δ. τοΟ 1918—21, μέ τήν έπαναστοαική ^δ.Γθνιστική της Κυβέρνηση τοϋ Λένιν καί τοΰ Τρότσκυ, άλλά καί γ;ά τό έκφυλισμένο έργοπικό κράτος τοΰ 1939— 45 μέ τήν άντεπεηαστατική — έθνικοσυν- τηρητική γραφειοκρατική σταλινική του ήγεσία, πού έμεΐς ct τεταρ- τοδιεθνιατές έπιδιώκουμε τήν άνατροπή της μέ μιά π ο λ ι τ ι κ ή έπα­νάσταση τοΰ σοβιετικού προλεταριάτου πού θά ξανάκανε τήν Ε .Σ .Σ .Δ . προτγμοττικό προμαχώνα της Π Α Γ Κ Ο Σ Μ ΙΑ Σ Σ Ο Σ Ι Α Λ Ι Σ Τ Ι Κ Η Σ Ε ­Π Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η Σ . "Αν δμως στήν Ε .Σ .Σ .Δ . (πού έζακολουβεΐ. μ* δλο τόν έκφυλιομά της. νά παραμένει εργατικό κράτος καί σά'.· τέτοιο, τεράστια κοττάχτηση τοΰ παγκόσμιου προλεταριάτου) σάν σοβιετικό προλεταριάτο, υποστηρίζουμε τόν προοδευτικό της πόλεμο έ\αντιον τοΰ Ιμπεριαλισμού, δέν σημαίνει κα6όλου δτι σάν προλεταριάτο τών Ιμπε ριαλισιικών χωρών που συμμαχούνε μέ τήν Ε .Σ .Σ .Δ . άχτίοτέλλουμε σ’ αύτές τήν πάλη μας γιά τήν κοινωνική έποηάσ'αση καί ταοοόμασιε ΰτιέρ τοΰ πολέμου πού κάνε» ό σύμμαχός της ΐμπερ aXicuoc. Έπει&ή άκριβώς, άσχετα άπό τήν προσωρινή, περιστατική το«. σομμα/ία μέ τήν Ε .Σ .Σ .Δ ., ό πόλεμος τοΰ ίμπερι<*λ:σμοΰ δέν παύει νσνα: ληστρ- κός—Αντιδραστικός πόλεμος, γΓ <χύτό ή ταχτική μας μένει πάνάα ή Επαναστατική άνατροπή τής έμπόλεμης ιμπεριαλιστικής μας κυβέρνη οης κλπ. Ή Ανάπτυξη τοΰ έπαναστατ'κοΰ κινήματος στόν κόσμο »αί ή νίκη της σοσιαλιστικής έπανάστασης είναι πάντα ή καλύτερη ύπερά σπιση τής Ε .Σ .Σ .Δ . πιοΰ μπορεΐ νά κάμει τό προλεταριάτο.

3) Πόλεμοι Ανάμεσα στούς Ιμπεριαλιστές καί σέ Αποικιακές, μιοο -Αποικιακές ( Ινδίες, Κίνα) ή άλλες μισοεζαρτημένες μή ίμπεριαλιστι- κές χώρες (δπως ή Αιθιοπία). Ό πόλεμος εΐναι Αντίδραση κός->·Γ|- στρικός άπό τήν πλευρά τογ ιμπεριαλισμού, προοδευτικός άπό τή\ πλευρά τών Αποικιακών λαών. Μέσα στις Ιμπεριαλιστικές χώρες Αγω­νιζόμαστε γιά τή μετατροπή του σ' εμφύλιο κλπ. Στις άλλες χώρες παλεύουμε στις πρώτες γραμμές τοΰ οτ\τιϊμπεριαλιστικ·-ΰ έθνικοαπε- λευθερωτικοΰ άγώνα, (πούναι πολύτιμος σύμμαχος στήν πάλη γιά τή σοσιαλιστική έπανάσταση πού κάνει τό προλεταριάτο τών μητοοπόλε ων). ’Αλλά παράλληλα κρατούμε τήν άπόλυτη όργανωτικη καί πολι­τική άνεξοφτησία μας άπό τήν Αποικιακή μπουρζουαζία, προειδοποιούμε, τις μάζες γιά τούς Αναπόφευχτους δισταγμούς καί Αμφιταλαντεύσεις της Ακόμη καί σ’ αύτή τήν ιμπεριαλιστική πάλη. Αποδείχνουμε τόν Αν­τιδραστικό ρόλο της καί προωθοΰμε τής μάζες στό νά πάρουνε αύτές οί ΐδι·ες, κι’ έναντίον της θέλησης τής μπουρζουαζίας τους, στά χέρια τους τήν ήγεσία αύτής της πάλης καί νά τήν όλοκληρώσουνε μέ τή νίκη της σοσιαλιστικής έ-πανάστασης. Σάν ίπαναστάτες μαρξιστές άδι αφορούμε καί σ' αύτόν τόν πόλεμο γιά τό ποιός άρχιζε ι πρώτος, ποιος είντχι ό έπιτιθέμενος. θά ύποοτηρίζαμε π.χ. τόν Αντι ιμπεριαλιστικό α­γώνα τοΰ κινέζικου λαού. κι’ άν άκό^ια αύτός ήταν δχι ό Αμυνόμενος οπήν ιμπεριαλιστική γιαπωνέζικη έπιδρομή, άλλά ό έπιτιθέμενος γιά ν* Αποτινάί,ει τόν Ιμπεριαλιστικό ζυγό Από Ενα τμήμα της Κίναο. Κα­θώς έπίσης θά ύποοτηρίζαμε μ’ δλες μας τις δυνάμεις μιά έξέγεροη τών Μαροκινών έναντίον τού γαλλικού ιμπεριαλιστικού ζυγού ή άκόμη Εναν πόλεμο πού θά έκανε Ενα έργατικό κράτος γιά νά βοηθήσει τήν προλεταριακή έπανάσταση σέ μιάν Αλλη χώρα πού θά κινδύνευε άπό τόν ιμπεριαλισμό

4) 'Εμφύλιοι πόλεμοι άνάμεσα στό προλεταριάτο καί τά συμμα­χικά του κατοπτιεζόμενα λαϊκά στρωματιά άπ’ τή μιά μεριά, καί στις

74

δυνάμι ς τής καπιταλιστικής άντίδρασης άπ’ τήν άλλη. Σ ’ αύτήν ιήν π£̂ .·.πτωοη είναι αυτονόητη ποιά είναι ή στάση τών κομμουνιστών, άφοΰ είνα. οί ΐδι?:ι πού όργανώνουνε καί κατευθύνουνε τήν έπαναστατ κή πά­λη χοί προλεταριάτου καί τών άλλων λαϊκών μαζών.

Ή ιτα'χτ κή μας αύτή άπέναντι στούς πολέμους καθορίζεται άπό τ;ς έξής ά-ράνταχτες διαπιστώσεις: α). Τό προλεταριάτο είναι ή πρωτο­πόρα έπαναστατική τάξη τής κοινωνίας πού σκοπό της Ιχει τήν «να- xpt «ή τοΟ καπιταλιστικού καθεστώτος καί τήν οικοδόμηση τοΰ οοοια· λ.ομοΰ. / Λ ς τ ρ έ μ ο υ ν ε ο ΐ κ υ ρ ί α ρ χ ε ς τ ά ζ ε ι ς μ ρ ο ο τ ά πτήν κ ο μ μ ο υ ν ι σ τ ι κ ή έ π α ν ά σ τ α ο η . Ο ί π ο ο λ ε τ ά- ρ « ο ι δ έ ν £ χ ό υ ν ε νά χ ά σ ο υ ν ε π α ρ ά τ ά δ ε ο μ ά τ ο υ c μ ο ν ά χ α , κ α ί θά κ ε ρ δ ί σ ο υ ν ό λ ό κ λ η ρ ο ν κ ό σ μ ο Π ρ ο λ ε τ ά ρ ι ο ι ο λ ο υ τ ο ύ κ ό σ μ ο υ , έ ν ω 0 ή τ ε ! *, διακήρυξαν ό Μάρξ καί ό "Ενγκελς στό * Κομμουνιστικό Μανιφέστο», δ ) Τό προ­λεταριάτο άπό τήν ϊδια του τή φύση είναι μιά τάξη διεθνιστική. Δέν μπο- ρεϊ νά πραγματοποιήσει τό σκοπό του, νά δημιουργήσει τή σοσιαλι­στική κοινωνία, χωρίς νά καταργήσει τό έθνικό κράτος. «Ο ί π ρ ο λ ε ­τ ά ρ ι ο » δ έ ν ε χ ο υ ν ι τ ιατρίδα» . γ) Ό πόλεαος δέν είναι καμ- μ·.ά θεομηνία πού ανατρέπει τούς νόμους τής πάλης τών τάξεων. «Ό πόλςμος — Ελεγε ό Λένιν — δέν είναι καμμιά άμαρτία, οβτε οφείλε­ι αι στήν τύχη. δπως λένε οί παπάδες, παρά είναι £να άναπότρεπτο στά&.ο στή ζωή τοΰ καπιταλισμού, είναι μιά κανονική μορφή, τοΰ κα­πιταλιστικά συστήματος. δπως καί ή ειρήνη». "Ολη ή αιματηρή ίσιο- ρία τοΰ αιώνα μας έπαλήθεψι. πέρα γιά πέρα αύτή τή βασική έχτι- μηοη τοΰ υαρξισυοΰ . λενινισμού. Δέν felvai ούτε οί φασισμοί οΟτε οί διχτατορίες οί αί*ίες τών πολέμων, άλλά είναι οί άνταγων.σμοί ποϊ. υπάρχουνε ιιέσα στό καπιταλιστικό σύστημα καί άνάμεσα στά έθνικα κράτη. Γ'ι’ αύτό καί &έν μπορ:0με νά έμποδίσουμε τούς Ιμπερ αλιοτι- κούς πολέμους παρά μόνο άνατρέποντας τό καπιταλιστικό καθεστώς, πού τούς γεννάει καί καταργώντας τά έθνικά κράτη. Καί δέν ύπάοχει ιχλλοΓ τρόπος ν’ άνατρέιΐιουμε τόν καπιταλισιιό έχτός άπό τό ν’ άγω­ν ·σ:οΰμί εναντίον τοι; ΠΡΩΤΑ-ΠΡΩΙ Λ Μ Ε Σ Α ΣΤΗΝ Ι Δ Ι Α ΜΑΣ ΤΗ ΧΩΡΑ. δσο αύτή μένει κάτον άιιό τήν κυριαρχία του. Ό Λένιν ίπίσηί ?έν κουραζότανε νά Επαναλαμβάνει τήν περίφημη φοάση τ-ΰ Κλοτού- ζεέιτς: r'O πόλεμος είναι ή συνέχιση τής πολιτικής μέ άλλα μέσο . Καί ή Κομμουνιστική Διεθνής στά 1928 διακήρυττε στό βο Συνέδριό της 6τι «ό πόλεμος δέν μπορεί νά χωριστεί άπό τόν καπιταλισμό. Ό καπιταλισμός είναι ή αίτια τών πολέμων τής νεώτερης ιστορίας-. (’Α ­κόμα καί τό 7ο Συνέδριο τής Κ. Δ. στά 1935. πού σέ βασικές άπόι^ε ς του είχε άποαακρυνθεΐ άπό τήν πολιτική τοΰ Λένιν, παραδεχότανε μέ το στόμα τοΟ εισηγητή του "Ερκολι Γ&ηλαδή τγΟ Το^ιάττι), π»̂ νς «τό σύνΕημα τής μετατροπής τοΰ Ιμπεριαλιστικού πολέμου σ’ έυφύλιο πό­λεμο σ* περίπ.ταοη πολέμου παρααένει βασικό, κεντρ-.κό σύνθτίιια τών μπολσεβίκων- Λύτά σηααίνουνε, δτι δπως στήν περίοδο της «ειρήνης* οί κομμοονστές στά άστκά συνθήματα τής «κοινωνικής ειρήνης? καί ■τις ·>. συνεργασίας των τάξεων»· άπαντάνε μέ τΛν άδιάλλαντη ταξική

πάλη τών έκμεταλλευομένων, Ετσι καί στήν περίοδο τΰΰ πολέμου στήν ποόκληση τής κυρίαρχης τάξης γιά τήν «έθνική ένότητα» καί τήν «υπεράσπιση τής πατρίδας» οί κομμουνιστές άπαντάνε - μέ μεγαλύτερη άκόμη έπιμονή καί άδιαλλαξία μέ τίς μαζικές ταξικές έκδηλώοεις τών καιαπιεζομένων για τή μετατροπή τοΰ πολέμου σέ κοινών·.κή Επανά­σταση. δ) Ή ειρήνη τών λαών μπορεΐ νά Εξασφαλιστεί μονάνα μέ τή σοσιαλιστική έπανάοταση. «Ή καλύτερη έγΎύηση γιά τήν είοήνη —

£λεγε ό Λένιν —ε-vaci τά δπλα οτά χέρια τών έργατών... "Ολη μας ή πολιτική και ή προπαγάνδα κοττευθύνεται όχι στό νά σπρώχνουμε τούς- λαούς στόν πόλεμο, άλλά νά βάλουμε τέλος σ' αότόν. Καί ή πείρα άοκετά μας άπόδειξε δτι ή μοναδική διέξοδος άπό τούς αίώνιους πολέμους είναι ή σοσιαλιστική έπανάσταση___ ΛΛιά κατταπιεζομένη τάξη πού δέν προσπαθεί νά μάθει νά χρησιμοποιεί καί νά κρατα τά δπλα θάξιζε νά τή μεταχειρίζονταν σάν σκλάβα. Δέν μπορούμε νά ίεχνοΰμε οτι ζοϋμε μέσα σέ μιά κοινωνία χωρισμένη σέ τάζεις κι* δτ· σ* αύτήν δέν ύΑάρχει, δέν μπορεϊ νά ύπάρξε· άλλη διέξοδος άπό 'ήν πάλη τών τό^Εων καί τήν άνατροπή της έξουσίας της κυρίαρχης τά­ξης, χωρίς νά γίνουμε πατσιφιστές είτε άστοί καιροσκοπώ. Τό σύνθη­μά μας πρέπει vdvan Εξοπλισμός τοϋ προλεταριάτου γιά νά θριαμ­βεύσει ένάντια στή· μπουρζουαζία, γιά νά τήν άπαλλοτριώσει καί νά τήν άφοπλίοει Μονάχα δταν τό προλεταριάτο θάχει άφοπλίσει τή μπουρ ζουαζία, θά μπορέσει χωρίς ν’ άπαρνηθεΐ τά παγκόσμια Ιστορικά τοι. καθήκοντα, νά πετάξε. σάν άχρηστα δλα του »τά δπλα: αύτό θά τά κά­μει άναμφίβ;λα τό προλεταριάτο. Μά μονάχα τή στιγμή αύτή καί σέ καμμιά άλλη πεοίπ*.ωση».

Ο

Σύντροφο* καί συντρόφισσες,Δέν βρίσκεται κανένας άνάμεσα σέ σάς πού νά μήν άναρωτή3ηκε

όταν ζούσατε τίς άη^ρίγραπτες φρίκες τοϋ τελευταίου ίμπεριαλ σηκού πολέμου καί σήίίερα πού ζήτε τίς άγωνίες καί τά βάσανα της ιμπερι­αλιστικής είρήνης; Είναι άραγε σωστός ό δρόμος πού ά*ολουθήσαμε; Τα -Ό εκατομμύρια τών νεκρών, τά 50 έκατομμύρ,α τώ ' οακάτηδων, οί έκοττ:ντάδες έκατομμύρια τών ξεσπιτωμένων καί τών προσφύγων, ο' -?ράοτι«ς ύλικές καταστροφές στίς ?όλι,ς καί στήν ύπα θρο, ύτιήρ- ξ<χνε πραγματικά ό βαρύς φόρος τής άνθοωπότητας σ’ £ναν πόλεμο πούγινε γιά τίς <4 έλευθερίες» τοϋ Ροΰζβελτ;

Δέν ύπάρχει άμφιβολία, σύντροφοι, δτι μ ’ αύτές τίς όλέθριες ού ταπάτ«ς συρθήκοΛΈ τά έκαπ:μμύρια τών φτωχών καί τών βασανισμέ­νων τπγ γης στά πολεμικά σφαγεία. Ό πόλεμος δμως αύτ^ς (ποιάς άπό σάς τούς όπαδούς καί τά μέλη τοϋ Κ .Κ .Ε δέν τό καταλαβαίνει σήμερα;) κγινε άπό τούς “Αγγλους, τούς Γάλλους, τούς Αμερικανούς Ιμπεριαλιστές άποκλειστικά καί μόνο γιά τά δικά τους ληστρικά ίμ περιαλιστικά συμφέροντα. *Όλα τ’ άλλα ήτανε ΑΠΑΤΗ. ΑΠΑΤΗ. Λ ΠΑΤΗ καί τίποτε περισσότερέ.

"Ας ρίξουμε μιά ματιά στήν κατάσταση πού ύπήρχε στόν σμιο πολιτικό στίβο πριν άπό τόν τελευταίο πόλεμο: Άπό τή μιά με­ριά οί παλιοί «εορτασμένοι» άπό τή ληστεία τοϋ πρώτου πολέμου Ιμ­περιαλισμοί, δπως ή Άγτγλία καί ή Γαλλία, πού είχανε πάρ&ι τή με­ρίδα τού λέοντος άπό τήν άποικ.ακή λεία, άλλά μέ Ενα παλιό βιοαη- χανικό όπλισμό πούκανε άσταθή τήν οικονομική τους δύναμη. Άπό τήν άλλη αεοια οί ν^ώτεροι μέ άνώτερο βιομηχανικό όπλισμό Ιαπεραλι σμοί, καθώς ή Γερμανία καί ή Ιαπωνία (μέ ffapi-φόρους άλλους πει νασμίνους» ιμπεριαλισμούς, δπως ή Ιταλία ), πού ό οίκον»:μικός τους δυναμισμός άσφυχτιοϋσε μέσα στά στενά τους έθνικά όρια, χωρίς τίς άγορές καττΟΛάλωσης καί πρώτων ύλών πού διαθέτανε οί άνπίπαλοί τους. Πάνω άπ’ δλους αύτούς όρθωνότανε ό άμερικοτνικός γίγας, πανί οχυρός οικονομικά, άχύρταγ·:ς καί μέ κοσμοκρατορικές’ βλέψεις πού βρισκότανε σ’ Ενα όξύτατο οίκονΌμικό καί πολιτικό άνταγωνισμό μέ cnv Ίαπτωνία. πού έπιδίωκε τήν άπόλυτη κυριαρχία της cr0v Ειρηνικό

16

και τή δημιουργία μιας γιαπωνέζικης «Μεγάλης ’Ανατολικής 'Ασίας*. “ Ετσι ή Γερμανία καί ή Ιαπωνία (που οί δυτικοί Ιμπεριαλισμοί τούς ήθελαν μόνον γιά πρωτοπόρους μιας άντισσβιετικής έπέμβασης) στρέ­φονταν έξ αιτίας τών ενδοϊμπεριαλιοτικών άνταγωνιομών εναντίον τους. Ή σύγκρουση ήτανε πιά άναπόφευχτη, άφοϋ τό παγκόσμιο προλεταρι­άτο βρίσκονταν σ' Αδυναμία νά τήν έμποδίσει μέ τήν Επανάσταση.

Ή τελευταία ανθρωποσφαγή ίγινε λοιπόν όχι μονάχα &τ·.ό τούς φασίστες άλλά κα: άπό τούς δημοκράτες ιμπεριαλιστές γιά "Ις Αγο­ρές, γιά τίς πηγές τών πρώτων Ολων, γιά τήν παγκόσμια ήγεμονία.Αν οϊ φασίστες ιμπεριαλιστές άρχισαν πρώτοι τήν έπίθεοη, αύτό I-

γίνε γιατί οί Αντίπαλοί τους είχανε τίς άποικίες καί δέν μπορούσανε νά τίς άποσπάσουνί παρα μέ τήν Ινοπλη βία.

* "Οτι ό πόλεμος δέν έγινε γιά τή «Δημοκρατίαν καί τήν Απελευβέ ρωση τών λαών άπό τήν καταπίεση, άττό τήν έκ μετάλλευση καί άπό τήν πείνα μπορεί νά τό καταλάβουνε σήμερα καί id έκ γενετής ήλίθιο , σήμερα πού ολος ό κόσμος, οί άποικ^ακοί λαοί καί οΐ «Λχπίλευθερω- μένυι> λαοί τής Εύρώπης υποφέρουν? άπό τήν πείνα, στενάζουνε κάτω άπό ένα ζυγό πού πολυ λίγο διαφέρωι άπό τό φασιστικό καί ζουνε με τήν καθημερινή άγωνία του άτομικοϋ πολέμου.

Ποιός άπρεπε νά άποκαλύψε» στις μάζες τήν άπάτη αυτή τών Ιμπε­ριαλιστών; Ποιός άλλος άπό τά κόμματα τής έργατικής τάξης; Μά τά σταλινικά κόμματα εϊχοτνε άπαρνηθεϊ άπό καιρό τό παλιό τους έπα- ναστατικό πρόγραμμα, γιατί αύτό τό πρόγραμμα- δέν ούμφερνε στή σοβιετική γραφειοκρατία πού ήθελε νά ζήσει είρηνικά μέσα στήν Ε Σ Σ . Δ. πλάι στόν καπιταλιστικό κόσμο.

Ή νικηφόρα σοσιαλιστική έπανάσταση στίς κοπτααλιοτίικές χώρες 6ά ώθκϋσ* καί τις καταδυναοτ:υόμενες σοβιετικές προλεταριακές μά­ζες σέ μιά πάλη έναντίσν ιης προνομιούχας άντεπαναστατικής όλιγαρ- χίας τού Κρεμλίνου πού έτσι θάχανε τά προνόμια καί τήν έξουσία της πάνω στις μάζες. ΓΥ αύτό £πρι.πε νά £γκαταλενφθεΐ τό έπαναστατικύ πρόγραμμα. Μά τά προνόμια καί τήν εξουσία πάνω στίς μάζες θά τά £χανε ή σοβιετική γραφειοκρατία έπίσης άπό ένα νικηφόρο πόλεμο τών Ιμπεριαλιστών έναντίον της. Γ Γ αύτό τά σταλινικά κόμματα στόν κό­σμο £πρεπε μέ κάθε τρόπο νά ιούδετεροποιήσουνε> τή μπουρζουαζία. Φράζοντας δμως μέ τήν πολίτικη τους τό δρόμο στή μοναδική δύναμη πού μπορούσε νά έμπαδίσει τόν πόλεμο, δηλαδή στήν έποτνάσταση, ή σοβιετική γραφειοκρατία καί τά σταλινικά «Κομμουνιστικά» κόμματα, επιτάχυναν τό ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, δπου θά μπλε χότοτνε άνοτπόφευχτα καί ή Ε. Σ . Σ . Δ. Ιό φασισμό θελήσανε νά τόν τολεμήσουντ όχι πολεμώντας τίς αίτίες πού τόν προκαλοΟσοτν, άνα τρέποντας τό καπιταλιστικό καθεστώς μέ τήν Επανάσταση, άλλά μ' 2 ναν πόλεμο ^άντιφασιστ κό» των ·. Δημοκρατιών--. Έ τσ ι ό πόλεμος τού 1939 βρήκε τίς μάζες ύπνωτιομένες άπό τή σταλινική μορφίνη τοΰ <άν· τιφασιστικοϋ* πολέμου. Καί τά Κ. Κ. ψηφίπανε τίς πολεμικές πιστώ­σεις <ττή Βουλή καί οδηγήσανε τίς μάζες στό σφαγείο. Μπροστά uric ραγδαίες οτροπιωτικο-πολιτικές έτιτυχίεζ τοΰ φασισμού καί στή φα­νερή άδυναμία τών δυτικών *Δημοκρ<χτιών». ή σοβιετική γραφειοκρα •ία μιά βδομάδα πριν άπό τόν πόλεμο ύπεγράψε τό σύμφωνο φιλίας ;έ "τό Χίτλερ. Ό Μολότωφ Ενινε τότί ό υπερασπιστής της «Αδικημένης

άπό τΙς πλουτκ.κρ<ττ.κέι. χώρες> καί «φιλπρηνικής [>ρμαν(ας κοί ό οαυιαμός «ζήτημα γούστου». Ό ΧίτΛερ μαζί μέ τό Σ"άλ>ν b αμελίοα νε τήν Πολωνία Δημιουργώντας δτσι μέ τήν Ε. Σ . Σ . Δ. κο ν« σύνορα, ό γερμανικός φασισμός Σγ-νε πάλι ξανά ό φορέας καί ό «ϊμπρηστήςν

τοΰ πολέμου. Καί όχι μονάχα ή έθνικοσοσιαλιστική ουμμορία άλλο Λ λ ό κ λ η ρ ο ς ό γ ε ρ μ α ν ι κ ό ς λ α ό ς .

Αύτή τήν έγκληματικά άντεπαναστατικτ) πολιτική ΐοϋ σταλινισμού ■rijv πλήρωσε τό προλεταριάτο καί οί φτωχές λαϊκές μάζες μέ τό αίμα των 100 έκατομμυρίων νεκρών καί τραυματισμένων τοϋ πολέμου, μέ τις τρομαχτικές καπαοτροφές και μέ τήν έπιδίωση ένός καθεστώτος σα­πισμένου ώς ιό μεδούλι. Τοϋ καπιταλιστικού καθεστώτος πού σάν 'έ\α τεράστιο συχατμερό χταπόδι άπλώνει σήμερα, τά πλοκάμια του γιά ντι πνίξε* τό έργατικό κράτος.

Στήν Ελλάδα τό Κ. Κ. Ε., ακολουθώντας τό γενικό άντεπανα- στατικό έκφυλισμό της οταλινισμένης Κομμουνιστικής Διεθνούς, έγκα- ταλείπονπας τή μαρξική θέση, δτι «οί έργάτες δέν έχουν* πατρίδα» καί τή λενινική πολιτική της «μετατροπής πού Ιμπεριαλιστικού πολέ­μου σ* έμφύλιο», τάχτηκε άπό εό 1936 «γιά τήν Οιχράσπιοη τής α­νεξαρτησίας καί τής άκεραιότητας της χώρας», όη/α&ή γιά την ύπε- ράσπιση τής άσηκής πατρίδας. Στά 1940 μέ τό γράμμα τοΰ Ζαχαριά- δη, ή στα\ιν κή γραφειοκρατία κάλεσε τις μάζι,ς νά τραβήξουνε στό ιμ­περιαλιστικό σφαγείο, μέ πόν Ισχυρισμό, δτι ό πόλεμος τοϋ Μεταζά ήτανε ένας πόλεμος έθνικοαπελευθερωτικός. 'Αντίθετα άπό τούς 4 διε- θιιατές πού καταγγείλανε τόν άντιδραστικό χαραχιήρα πχ· ό πόλεμος είχε, τόσο άπό τήν πλευρά τοϋ ιταλικού δσο κι άτ.ο τήν πλευρά τοϋ έλλην.κοϋ Ιμπεριαλισμού. Πού άποκαλύψανε δτι ύ ίλληνοίταλικός πό­λεμος δέν ή*ανε τίποτε άλλο παρά μιά πράξη, *να έπεισόδιο τού παγ­κόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου καί διακηρύξανε πώς ό ρόλι^ τής έλληνικής μπουρζουαζίας καί τής διχτατορικής ~ης κ-βέρνησης, — (πού ουνςίγωνΐζονταν τό φασισμό στΙς καταπιεστικές μίϋοδές της σέ βάρος τοΰ έλληνικοΰ λαοϋ) — ήτοΛτ. ό άντιδραστικός Γολος .'■νός .ιικρ?ο:<ο· ττ,κού ιμπεριαλιστικού δορυφόρου στήν ύπηρέσια τών μεγάλων ιμπε­ριαλιστικών Δυνάμεων τής Δύσης.

Έ τσ ι ό έλληνικός λαός κλήθηκε γΓ άλλη μιά ς>ορά στό ίμπζρια λιστικό σφαγείο. Στούς βαλκανικούς πολέμους, οτόν παγκόσμιο πό­λεμο, ότήν ούκρανική καί στή μικρασιατική έκστρσττεία καί στόν πόλι.- j o τοϋ 1940 — 1941 οί λαϊκές μάζες τής χώρας έχυσαν τό αΤμα τους στήν πραγματικότητα γιά τά συμφέροντα τής ντόπιας κεφαλαιοκρατίας καί τών ξένων Ιμπερκιλιστών. Στούς βαλκανικούς πολέμους γ·ιά τά συμφέροντα τής ντόπιας κεφαλαιοκρατίας καί τής γαλλικής καί ρωσι­κής ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Στόν πατγκόσμιο πόλεμο γιά

τά πετρέλαια τής Μ'Χϊούλης καί του Ιρ ά κ . γιά τό στρατηγικό δρόμο πΓός τις Ινδίες μέσοε άπό τόν περσικό κόλπο καί γ.Λ Tie βάσεις -,ης Σμύρνης καί τής Παλαιστίνης. Στήν Ουκρανία γιά τά άντεπατναστα­

τικά συμφέροντα τού παγκόσμιου Ιμπεριαλισμού. Καί τέλος τό 1940—

41 νιά τά συμφέροντα τής ντόπιας κεφαλαιοκρατίας. πού ήθελε νά δια­τηρήσει καί ,νά έπεχτείνει τό χώρο τής έκμετάλλευσής της πί.-ός τή Βουλγαρία, ‘Αλβανία, Δωδεκάνησα καί γιά τούς σκοπούς τήΓ άγγλι- κής Ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Καί δέν ύπάρχει πιό χτυπητή άπόδειξη γιά τήν άπάτη πώς δήθεν 6 πόλεμος αύτός ήτανε ένας πόλεμος «αντι­φασιστικός», άπό τό γεγονός δτι έπί κεφαλής του ήτανε μιά κυβέρ­νηση πού τό ίδ<ο τό Κ. Κ. Ε. τή χαραχτήριζε ιφασιστική» καί πού δ­πως καί vdvai, έφάρμοζε στήν Ελλάδα σέ βάρος τών λαϊκών μαζών τΙς πιό σκληρές κατοπτιεστικές μέθοδες, παρμένες άπό τά φασισ-ικά πρότυπα.

73

ΤΙ έτρεπε λοιπόν νά γίνει; Τό δρόμο τοΰ έλλην.κοϋ προλετα­ριάτου και τών κομμουνιστών σ’ αύτόν τόν πόλεμο τόν£ δ.ίχνει στή Ρ«.σίσ ή στάση τών μπολσεβίκων στόν περασμένο πόλεμο, στή Γερμα­νία Α στάση τοΰ Λήμπκνεχτ καί τής Λούξεμπουργχ, στίς άλλες χώρες ή στάση τών έπαναστατών - διεθνιστών, πού καταγγείλανε τόν άντ.· δραστικό · ληστρικό πόλεμο τών Ιμπεριαλιστών. Πού προσ^-αλέσανε τίς μάζες at ταξικούς άγώνες καί ΐκδηλώσεις. Πού διακηρύξανε, δτι έχ· θοός μας μένει πάντα ή ντόπια άστική τάξη, τό κράτος της, ή κυβέρ- νησή της, τά κόμματα και ή ίδετΛογία της. Πού όρ^ανώσανε τή συνο­δέ' φνί>ση στά μέτωπα.

θά ρωτήσει κανένας: θά μπορσύοαμί. τότε νά κάνουμε τήν έπανά- οιασι· καί καταλαμβάνοντας τήν έξουσία νά ύπ^ρα^πΐσσυμε π·ά. κα- λώντας σέ συναγερμό δλο τό λαό, τήν έπανά-τασή μας, τό νέο έργα- τικό κράνος; 'Απαντούμε: Μέ τό δοσμένο συσχετισμό τών ταξικών δυ­νάμεων άσφαλώς δχι. ΟΟτε θά ρίχναμε άλλωστε τό σύνθημα τής άμε­σης κατάληψης τής έξ:οσίας. θά καλούσαμε τις μάζες \ά συνεχίζουνε τήν πάλη τους μέ τά γνώριμά τους ταξικά μέσα (τίς Απεργίες, τίς συγκεντρώσεις, τΙς διαδηλώσεις κλπ.) γιά τά άμεσα ^ητήματά τους· Γιά τά μεροκάματα καί τίς ώρες δουλειάς γιά τήν άπασχόληση τών άνεργων, γιά τΙς συνδικαλιστικές καί πολιτικές τους έλευθερίες. γιά νά φτιαχτούνε Αντιαεροπορικά καταφύγια στις λαϊκές συνοικίες, γιά νά έπιβληθεί λαϊκός Ελεγχος οτά τρόφιμα καί τά είδη τής πρώτης ά- νάγκης κλπ. θά άποκαλύπταμε τούς Αντιδραστικούς σκοπούς τιοΰ πο­λέμου δλων τών Ιμπεριαλιστών καί ιδιαίτερα της ντόπιας μας άστικής τάξης καί θά διακηρύτταμε τή(ν πραγματική μας θέση γτά τή μετατρο­πή τού πολέμου σέ κοινωνική έπανάστοοση. χαίρουμε βέβαια, δτι αύτά δέν θάβρισκαν μαζική άπήχηση καί οΐ μάζες παρασυρμένες άπό τό κύμα τοΰ έθνικισμοΰ δέν θά μάς Ακολούθησαν καί έτσι θά άπομονώ- μασταν ένα διάστημα. ’Αναγκαστικά θά πηγαίναμε καί μεϊς στό στρα­τό καί στόν πόλεμο. 'Αλλά κι’ έκεί δέν θά ξεχνούσαμε τό έπαναστατικό διεθνισχικό μας καθήκον. Καί θάρχονταν πάλι στιγμή πού οΐ κατασπα ραγμένες μάζες θάνοιωθαν μέ τή Δ Ι Κ Η ΤΟ ΥΣ Π Ε Ι Ρ Α τήν άπάτη τοϋ πολέμου τών ιμπεριαλιστών, θά ξαναβυμόντάν τά λόγια μας, θάκου- γαν αύτή τή φορά τή συνειδητή φωνή τής τάξης. 01 έπαναστοπημένεΓ μάζες τότε θά συσπειρώνονταν γύρω άπό τό Κόμμα τους καί θά μα· χονταν γιά τούς δικούς τους ταξικούς σκοπούς.

Κι* ένας άλλος άπό σάς μπορεΐ νά ρωτήσει: Καί τί έγινε έπειτα στήν περίοδο τής κατοχής μέ τό κίνημα τής άντίστασης; δέν συγκεν­τρώθηκαν οί λαϊκές μάζες γύρω άπό τό Κ .Κ .Ε .;

'Απαντούμε καί σ* αύτό, μ’ δλο πού δέν είναι τό κύριο θέμα της συζήτησής μας. Στήν περίοδο της κατοχής προτγματικά πλατιές λαϊ­κές μάζες συγκεντρώθηκαν γύρω Από τό Κ. Κ. Ε. καί τό Ε. Α. Μ. Μ' δλο πού ύπήρχε ΑρκετΑ πληγωμένο έθνικό αίσθημα, (Ιδίως στά πιό μικροαπικά στρώματα), είναι άλήθεια δτι οί μάζες αύτές διαπνέον- ταν κυρίως Από αισθήματα Αντιφασιστικά, φιλοσοβιετικά καί άντικα- πιταλιστικά. κι' Αναζητούσαν έπαναστατικές πληβειακές λύσεις Από τή[ν πολεμ.κή καί καπιταλιστική κόλαση μέσα στήν όποία ζούοαν. Σ υ γ ­κεντρωθήκανε γύρω Από τό Κ .Κ .Ε . γιατί νόμιζαν πώς ήτανε ένα κόμ· μα_ πού μπορούσε νά τούς καθοδηγήσει σέ μιά συνεπή πάλη έναντΟον tcxj φασισμού καί τού Ιμπεριαλισμού, εναντίον της ντόπιας κεφαλαι· οκρατίας καί γιά τήν ύπεράσπιση τής Ε .Σ .Σ .Δ . ΤΙ έκαμε δμως τό Κ .Κ .Ε. σάν πολιτική καθοδήγηση (παρ' δλο τόν ήρωΐσμό τών μελών του) νιά νά δώσει συνειδητή έκφραση στίς προοδευτικές τάσεις αύτώ\

τών μαζών, π>:ύ οί. φριχτές συνθήκες τής κατοχής τις Εσπρωχναν σέ μ·ό μαζ κή μαχητική δράση γιά τή ζωή τους, τίς Ελευθερίες κα! τό ι^ωμΙ τους; Τις διαπότισε μέ τόν τηό χυδαίο Εθνικισμό. Τις Εσυρε σέ συνερ­γασία (στήν πραγματικότητα σέ υποταγή) μέ τούς ντόπιους Εκμεταλ­λευτές καί δημίους τους ( ’Απόφαση της 8ης ‘Ολομέλειας της Κ. Ε. τού Κ .Κ .Ε .) Τούς “Αγγλους ίμπερ.αλιστές τ;ύς χαραχτήρ^σε οα/ «α­πελευθερωτές* καί σάν «πεμπτοφαλαγγισμό·. την άντιαγγλική ττροπα γάνδα (10η Ολομέλεια). Υπόταξε καί Εξάρτησε τόν ΕΛ - Α. Ι οπτό τό Συμμαχικό 'Επιτελείο. Επέβαλε στις μάζες τό σεβασμό της άση- κής Ιδιοχτηοίας. Ύπόγρκνε τά σύμςωνα -ου Λ ίά.ου. τής Γκαζερτας καί πήρε μέρος σέ μ·ά\ Α Σ Τ Ι Κ Η κυβέρνηση πού σκοπό tt,c είχε νά Ε­πιβάλει τήν τάξη σέ βάρος τών μαζών καί πρός όφελος τών εκμεταλ­λευτών. Ένώ ό πραγματικός κυρίαρχος μέ τήν Αποχώρηση τών Γερ­μανών ήτανε σ' δλη τή χώρα οί πλατιές Εξοπλισμένες λαϊκές μάζες, οί συγκεντρωμένες γύρω άπό τό Κ. Κ. Ε. — Ε . Α. Μ., ή σταν.'/ική γρα· ifFiCKparrla φρόντισε νά παραδώοε,ι τήν Εξουσία στήν άγγλοελλ-,νικη καπιτοίλιστική άντίδραση πτύ Εξαπόλυσε στό τέλος τήνΈττίθεσή της tcO Δεκέμβρη. "Ετσι τό Κ. Κ. Ε. 0vri νά Επιδιώξίΐ νά καταχτήσει τις μά ζες αύτές στήν έπαναστατική πολιτική καί να τις υδηγήοει στό δ;:όμο τής άνεξάρτητης ταξικής πάλης, τις παραπλάνησε έκεϊ πού ήθίλε rj άντίδραση: στό δρόμο τής έθν.κής ενότητας, τοΰ Εθνικισμού τών εΐ- ρηνικών όμαλών Εξελίξεων.

Είναι αύτό ή δχι Ενα άπό τά μεγαλύτερα έγκλήματα οί βάρος τών μαζών άπό τή σταλινική γραφειοκρατία τοΰ Κ. Κ Ε., πού παράλ ληλα σ* δλο αύτό τό διάστημα Εξαπέλυσε τήν τ ό συκοφαντική καί Εξοντωτική έκστροττεία έναντίον των τεταρτοδιεθνιοτών; Είναι ή όχι μιά καθαρή προδοσία τής υπόθεσης τής επανάστασης καί rrX- eto-.a λισμοΟ;

Σύντροφοι και συντρόφι όσες,Ή ήττα τής ισπανικής καί τής γαλΛικής επανάστασης στά χρονιά

1936 — 39 πού όφείλεται στήν πολιτική τής σοβιετικής γράφε οκρα- τίας και τών Κ. Κ. & αύτές τις χώρες, έκαμε άνατόφευχτο τό ξέσπα ομα τοΰ τελευταίου πολέμου. Ή νίκη της Επανάστασης στήν ’ Ισπανία καί στή Γαλλία θάφερνε στά σίγουρα τήν Επανασταττική Εκρηξη σ’ δλη την Ευρώπη (χωρίς νά εξαιρέσουμε κι* αύτή τή Γερμανία) καί ΘΑτανε σήμερα διαφορετική ή δψη τού κόσμον.

Τό δτι 6 τελευταίος πόλεμος δέν Εληξε μέ προλεταριακές Etcovu- στάσεις στήν Εύρώπη, είναι κΓ αύτό συνέπεια τής άντεπαναστατικής πολιτικής πού άκολούθησαν τά σταλινισμένα <Κομμουνιστικά» Κόμμα τα Γιά τήν πολιτική αύτή μιλάει σήμερα καλύτερα άπό κάθε άλλο ό Ιρχηγός τού μεγαλύτερου σταλινικού κόμματος στήν Ευρώπη, ό ιο- ρέζ, πρωταγωνιστής τής καπιταλιστικής άνοκοδόμησης καί άιόρθωσηο στή Γαλλία, πού δηλώνει άναίσχυντα, οτι τό κόμμα του δέν 0’ Ακο­λουθήσει τίς μΕΟο&ες τίς έπαναστοαικές πού πραγματοποίησαν τή νίκη τοΟ Όχτώβρη: Ιό Κομμ:ννιστικό Κόμμα Γαλλίας, είνσ. Εθνικό καί σοσιαλιστικό Δέν Επιζητεί τήν Εφαρμογήν ένός κομμουνιστικού προγ- γράμματος εις τήν Γαλλίαν.*άναλόγου πρός Εκείνο, τό dmtiov Εφηρμό- οΟΐ) υπό τών Σοβιέτ εις τήν Ρωσίαν, άλλά προγράμματος έθνικής άνοι-► οδουήοεως. 'Υπάρχουν καί άλλαι δημοκρατ-καί μέθοδοι δακυβερνή οεοκ; E k t 0 c Εκείνης τών Σοβιέτ*. Δέν χρειάζεται νά πούμε ποιές ε!ναι of μέθοδις αύτές. 1ης καπιταλιστικής Εκμετάλλευσης καί της καταπίεσης

80

τών έργατών καί χωρικών της Γαλλίας, τής διατήρησης τοΰ ίμπερ.αλι· στικοϋ ζυγού στις άτηικίες της κλπ.

Αύτοι οί δύο συντελεστές: α) ότι δέν είχαμε νικηφόρες έπαναστά- Γ ί ις στήν Εύρώπη καί στις άποικίες, S ) ή άντεπαναστατική ττολ.τική τών Κ. Κ. είναι που κάνουνε μιά πραγματική άπειλή· τόν τρίτο -παγκό­σμιο -πόλεμο πού ό Ιμπεριαλισμός μέ τόν αμερικάνικο έπί κεφαλής όρ- γανώνει έναντίον τής Ε. Σ . Σ . Δ.

Παρά τίς φα.νομενικές της έπιτυχίες καί τήν άλυσίδα άπό τά κράτη - «πρόχωμα?- πού εχει δημιουργήσει στή Ν-επιανατολική Ευρώπη, ή Ε. Σ . Σ . Δ. (έκφυλισμένο έργατικό κράτος), έχει σήμερα πολύ ά- οβεν-ίκή τή δ.εθνή της θέση: α) Γιατί δέ νίκησε ή σοσιαλιστική έπο\α- σταοη σέ μ ά είτε περισσότερες καπιταλιστικές χώρες εΐτε στις άπο- κίες ο) Γιατί είναι μεγάλη ή σύγχυση πού σκορπίζει στή συνείδηση 'ου παγχόσμιου προλεταριάτου ή άντεπαναστατ<.κή ποΛαική Γτ̂ ς υοδι- ετικτ,ς γραφειοκρατίας καί τών Κ.Κ. γ ) Γιατί άπό τόν πόλεμο ή Ε. Σ . Σ . Δ βγήκε μέ μεγάλες άπώλειες σέ άνθρώπινα ύλ.κο καί σέ βιο- μηχαν^.ο -ίπλισμό. (άπώλειες πού πολύ λίγο μπορεΐ νά τις άναπληρώ- ο*ι Λ ληοϊεία πού συστηματικά έφαρμόζεται άπό τΙς ?ο6ιετ:κές άρχές κατοχής στις ήττημένες χώρες), δ) Γιατί γύρω άπό τήν Ε . Σ . Σ . Δ. δέν ύπάρχουν biio Ιμπεριαλιστικοί συνασπισμοί σέ όξύτατο. άνταγωνι- σμύ 6πως χτές, άλλά £νας μονάχα συνασπισμός κάτω άπό τή 5υνα- μικώτατη άμερικανινή ήγεσϊα και σέ όξύτατο άνταγωνισμό μέ τήν Ε. Σ . Σ . Δ-, και ό συνασπισμός αύτός έχει άνάγκη άπό τήν εύρύτατη ε­σωτερική άγορά -ής Ρωσίας καί τίς πλουσιότατες πρώτες ίλλες της

"Ενας νέος ποΛεμος μέ τά σύγχρονα τεχνικά μέσα θά σημαίνει την αύτσκαταστροφή τοΰ μεγαλύτερου μέρους τής άνθρωπότητας καί τού πολιτισμού της, £να νέο άνατριχιαστικό Μεσαίωνα.

Κι’ δμως οί άντικειμενικές συνθήκες σέ παγκόσαια κλίμακα είνα· περισσότερο άπό κάθι. άλλη φορά εύνοιάς γιά τή σοσιαλ στική διέξο­δο. Αύτές είναι: α) Ή αδιέξοδη κατάσταση της μπουρζουαζίας καί ή σύγχυση των κυρίαρχων τάξεων. 6) Μιά άξεΐα δυσαρέσκεια τής έξα- θλιωμέντ,ς μικροαστικής τάξης καί ή διάθεσή της γιά μιά άποφασ.- στική άΛλαγή τής καταστασης. γ ) Ή συνείδηση στις γραμμές τοΰ ποολζταριάτ:*; μιας άνυπόφορης κατάστασης καί ή θέλησή του γιά μιά έπανα-ycrr κή δράση. Εκείνο πού λείΐτει είναι μιά φωτεινή μαρξιστι­κή πολιτική άπό κόμματα επαναστατικά συνδεμένα μέ τίς μάζες.

Τήν ειρήνη στούς λαούς καί τήν πρόοδό τους άπ* τή σημερινή καπιταλιστική κόλαση στό σοσιαλισμό μέι τήν άξιοποίηση της άτομικής ενέργειας γιά τήν άνοδο του ύλικοΰ καί πολιτιστικού έπιπέδου τής ζωής τους μπορεΐ νά τήν πραγματοποιήσει μονάχα ή Σ Ο Σ Ι Α Λ Ι Σ Τ Ι ­ΚΗ Ε Π Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η στήν Ευρώπη καί στόν κόσμο. Ό δρόμος γιά τήν ειρήνη τών λαών δέν ?Ιναι άλλος άπό τό δρόμο γιά τήν έπανα- στάση.

‘Η Ο.Η.Ε. καί οί φιλειρηνικές δηλώσεις τών διαφόρων μεγάλων είναι b πιό έπικίνδονη ΑΠΛΤΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ. Ό τρίτος πόλεμος % γίνε· άναπόφευχτος άν δέν τόν διποδίσει ή Σ Ο Σ Ι Α Λ Ι Σ Τ Ι Κ Η ΕΠΑ­Ν Α Σ Τ Α Σ Η . Πρέπει νά προετοιμάσουμε τΙς μάζες πάνω σ’ αυτήν τήν πολιτική. Πρέπει να τις κινητοποιήσουμε σέ μιά ταξική δράση, δπμι- ουογών-ας τά κατάλληλα μαζικά όργανα: τίς Ε Ρ Γ Α Τ Ι Κ Ε Σ ΣΥΜ- Μ Α Χ Ι Ε Σ , γιά τις άμεσες οικονομικές, συνδικαλιστικές καί πολιτικές διεκδικήσεις τους: Γιά τιμαριθμικούς μ·οθούς καί μεροκάματτα, γ;ά τήν άπορρόφηση τών άνέργων στήν παροτγωγή μέ τήν έλάττωοη τής «ργάσιμης μέρας, χωρίς νά μειωθούν οί μισθοί, γιά τίς συνδικαλιοτι-

κές καί πολιτικές έλευθερίες, γιά τή γενική άμνηστία. γιά τή Συντα- χτική Συνέλευση μέ.τήν παραχώρηση ψήφου καί γενικά τήν άναννώ- ριση Ι Σ Ω Ν Δ ΙΚ Α ΙΩ Μ Α Τ Ω Ν Σ Τ Ι Σ Γ Υ Ν Α Ι Κ Ε Σ καί ατούς νέους άπό 28 χρόνων, γιά τή φορολογική έπιβάρυνση τών πλουσίων καί τήν πλέ­ρια άπαλλαγή των φτωχών λαϊκών τάξεων. γιά τό λαϊκό Σλεγχο πάνω στά τρόφιμα καί στά είδη της πρώτης ανάγκης πού σοττίζουκ καί κα· ταστρίφον-αι οτίς άποθηκες τήν ώρα πού ό κόσμος πείνα, γιά τόν Ε­λεγχο τών έργαζρμένων στά λογιστικά βιβλία καί στα κέρ5;( τών βιο­μηχανιών τών Τραπεζών καί τών μεγάλων Εμπορικών έν.χειρήσεων. γιά Εθνικοποιήσεις χωρίς άποζημιώσεις καί κάτω άπό τόν Εργατικό Ε- λεγχο.

Ή παραμονή τών άγγλικών στροττευμάτων στή χώοα σημαίνει όχι μονάχα τή- Ενίσχυση της ντόπιας καπιταλιστικής α τ(5ρασης, γ«ά τό χτύπηιια tU> μαζικού κινήματος, άλλά καί μ;ά προχωρημένη βάση τού Ιμπεριαλισμού γιά τόν άΛτισοδιετικό πόλεμο. *Η άμεση άποχώμηοή ■τους μένει' πάντα βασικό μας αίτημα συνδυασμένο μέ τήν τιύ πλατεία διε€\ιστική ζύμωση καί συναδελφωτική πράξη μ:, τούς Άγγλου-; φαν τάροος καί ναύτες, ταξικά μας άδέρφια. ΠρΕπει ν* άναπτύξουμε τη διεθνιστική συνείδηση τών μαζών (μέ τ;ήν Εκδήλωση άλληλενγύης μας πρός τούς αποικιακούς λαούς καί τούς κατάπιεζόμενους άπό τούς νικη­τές ήττημένους λαούς τού τελευταίου πολέμου.) Διατηρώνιας άτιόλυτη

' άδιαλλαξία πρός τήν άστική τάξη καί τά κόμμοαά της. νά προσανα­τολίσουμε τίς μάζες μέσα άπό τούς καθηυερινούο τους άγώνες για τήν ΑΝ ΑΤΡΟ Π Η Ε Π Α Ν Α Σ Τ Α Τ Ι Κ Α Τ Η Σ Κ Α Π Ι Τ Α Λ Ι Σ Τ Ι Κ Η Σ Κ Υ Β Ε Ρ Ν Η Σ Η Σ καί γιά τήν έγκαΟΐδρυση τής Κ Υ Β Ε Ρ Ν Η Σ Η Σ ΤΩΝ Ε Ρ Γ Α ­ΤΩΝ ΚΑ Ι -ΤΩΝ Χ Ω Ρ Ι Κ Ω Ν καί τής Σ Ο Β Ι Ε Τ Ι Κ Η Σ Σ Ο Σ Ι Α Λ Ι Σ Τ Ι - Κ Η Σ Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α Σ στήν ‘Ελλάδα υέσα στά πλαίσια τής Β ΑΛ ­Κ Α Ν Ι Κ Η Σ Ο Μ Ο Σ Π Ο Ν Δ Ι Α Σ ΤΩΝ Σ Ο Σ Ι Α Λ Ι Σ Τ Ι Κ Ω Ν Δ Η Μ Ο ΚΡΑ ­Τ Ι ΩΝ καί τών ΕΝΩ Μ ΕΝΩ Ν Σ Ο Σ Ι Α Λ Ι Σ Τ Ι Κ Ω Ν ΠΟΛ Ι ΤΕ Ι ΩΝ ΤΗΣ Ε Υ Ρ Ω Π Η Σ ΚΑΙ Ι Ο Υ ΚΟΣΜΟΥ.

*3Σύντροφοι καί συντρόφισσες,

Πριν 27 χρόν.α μέσα στό Κόκκινο Κρεμλϊνο, δταν. στίς 2 τού Μάρ τη τού Τ919. συνήλθε τό Ιο Συνέδριο τής Κομουνιστικής Διεθνούς, ό Λένιν άπευθυνόταν στούς προλετάριους όλου τού κόσμου, καλώντας τους νά θυμούνται τόν Ιμπεριαλιστι-κό πόλεμο καί νά Εμποδίσουνε Ενα νέο πόλεμο μέ τή Σοσιαλιστική ’Επανάσταση.

Σήμερα, ύστερα άπό 27 χρόνια σπασμών άνωνίας τού καπιτολι- ομού, ή Διεθνής τού Λένιν δέν ύπάρχει. Τήν πέταξε ή σοβιετική γρα­φειοκρατία στό καλάθ; τών άχρηστων, άφού προηγούμενα τήν Εκφύλι­σε. Καί στό Κρεμλϊνο άκούγεται όχι ή προσκλητήρια κραυγή στούς προλετάριους δλου τού κόσμου, άλλά οί δηλώσεις τού Στάλιν γιά τίς φιλειρηνικές διαθέσεις τών Ιμπεριαλίστών της γης καί γιά τή δυνατό­τητα τής ειρηνικής συνύπαρξης τής Ε. Σ . Σ . Δ. μέ τόν παγκόσμιο ιμπεριαλισμό!

'Α ν ό Λε'νιν πέθανε κ ' ή παράδοση τής έπανάατασης Εσδυσε στό Κρεμλϊνο, άκούγεται δμως πάλι ή φωνή του (γιατί εΐναι ή φωνή της ϊόιας τής Ιστορίας) άπό τήν 4η Διεθνή τού Τρότσκυ, τή νεαρή, άλλά γεμάτη ορμή καί φώς Διεθνή πού όρθόνει περήφοατχ τό άνάοτημά της στό σημερινό σκοτεινό κόσμο καί Εξαπολύει πρός δλες τίς κατευθύν­σεις. στούς προλετάριους καί τούς όποικιακούς λαούς της γης τή νι­κητήρια πρόσκληση: « ΠΡ Ο Λ Ε Τ Α Ρ Ι Ο Ι ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟ ΣΜ Ο Υ, ΕΝΩ-

8ι»

Θ Η Τ Ε ' Μήν ξεχνάτε τούς Ιμπεριαλιστικούς πολέμους! ‘Εμποδίστε μέ τήν έπ ανάσταση τό νέο αιματοκύλισμα της άνθρώπότητας πού όρ- γάνώνει ό ποτγκόσμιος 1μπεριαλισμός>.

0 λόγος τοϋ όμιλητη τοϋ Κ. Κ. Ε. Α. 'Αποστόλου.

Σύντροφοι καί συντρόφισσες,’Απ' τό λόγο τοΰ τροτσκιστή όμιλητή πού τόν άκούσαμε, μπορού­

με, νομίζω, νά βγάλουμε τό συμπέρασμα, δτι άρρωστε ία τοΰ τροτσ ι· σμοΰ. — χώρια άπ’ τ’ άλλα. — είναι νά μιλάει κάθε φορά δξω άπ’ τά πράμματα, δξω άπ’ τά γΕγονότα, μέ έπαναστατικές φράσεις καί τσιτάτα, πού τά χρησιμοποιεί όξω άπό τόπο καί χρόνο, γιά νά χτυ­πάει μέ τόν τρόπο αύτό τό άληθινό κίνημα τών μαζών καί νά τό χτυπάει γιά λογαριασμό της άντίδρασης. Κι’ αύτό γίνεται χώρια άπ’ τ* άλλα καί γιατί ό τροτσκισμός βρίσκεται πάντα μακρυά άίτ’ τ’ άληθινό κίνη­μα τών μαζών, σέ σύγκρουση μέ τό κίνημα αύτό. Ό μαρξισμός δμως. ό λενινισμός, ό σταλινισμός δέν είναι άποστεωμένα τσιτάτα, πού τά χρησιμοποιούμε δξω άπό τόπκ> καί χρόνο, άλλά ζωντανή, άληθινή κάθε φορά άντϊληψη της γύρω μας πραγματικότητας πού κυλάει, καί ζων­τανή γ Γ αύτό κάθε φορά καθοδήγηση της πάλης τών μαζών, μέ σκο­πό τή μεταβολή κάθε φορά της γύρω μας πραγματικότητας πρός τό συμφέρον της έργατικής τάξης καί τών συμμάχων της.

Ή άξέταση τοΰ σημερινού μας θέματος θά μα>ς δείξει τόσο τήν π·ό πάνω άρρώστεια τοΰ τροτσκισμού δσο καί τό πόσο ζωντανά, τό πόσο άληθινά, τό πόσο πρός τό συμφέρον τών λαών, οί κομμουνιστές, καί δχι οι τροτσκιστές, είδαν καί τόν τελευταίο πόλεμο καί χάραξαν τήν άντίστοιχη όρθή γραμμή του.

*θέμα τής σημερινής μας διάλεξηςσυζήτησης μέ τούς τροτσκιστές

τής «Εργατικής Πάλης» είναι: « Ό χαραχτήρας τοΰ δεύτερου παγκό­σμιου πολίμου καί τά καθήκοντα τών κομμουνιστών». Ποιά είναι ή ση­μασία τοϋ σημερινού μας θέματος; Ή σημασία του δέν περιορίζεται μονάχα στ’ δτι θά μάς έπιτοέψει νά καταλάβουμε σωστά τις διεθνείς οχέσας στό άμεσο παρελθόν καί νά βγάλουμε σωστά συμπεράσματα γιά τό παιά άπ’ τις δυό πολιτικές γραμμές ήταν οωστή άπ τήν πλευ ρά τών συμφερόντων τών έργαζομένων της χώρας μας: Ή πολιτική τοΰ Κ .Κ .Ε . ή ή πολιτική τών τροτσκιοτών. Ή σημασία τοΰ σημερινού μας θέματος ξαπλώνεται καί στή σημερινή περίοδο. Μονάχα άν κατα­λάβουμε σωστά τό χαραχτηρα τοΰ δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, θα μπορέσουμε νά καταλάβουμε έπίσης σωστά καί τήν κατάσταση πού δημιουργηθηκε Οστερ’ άπ* αύτόν, δηλαδή τή σημερινή κατάσταση, κα­θώς καί τις τάσεις έξέλιξης της σημερινής περιόδου. Κι* άντίστροφα: "Οποιος δέν καταλαβαίνει έστω καί σήμερα σωστά τό τί ύπηρξε ό δεύ­τερος παγκόσμιος πόλεμος, ποιός ήταν ό χαραχτήρας που, δέν μπορεΐ νά κοτταλάβει όρθά καί τή σημερινή κατάσταση τοοό γεννήθηκε άπ’ τό δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, καί δέ μπορεΐ συνεπώς νάχει σωστή πολι­τική γραμμή σήμερα. Νά γιοττί ή σημασία της σημερινής μας διάλεξης δέν εΐναι μονάχα ιστορική καί θεωρητική μά έχει κι* άμεση πραχτική πολιτική σημαοίοί.

Α κό μ α έμεΐς, τά μέλη καί οί όπαδοί τοΰ Κ .Κ .Ε . προκειμένου νά έξ?τάσουμε τό δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, είμαστε ύποχρεωμένοι,

83.

—σάν μέλη καί όπαδ.ί ένός Κόμματος πούναι βγαλμένο μεοα dr.’ τήν έλληπκή πραγματικότητα καί -πού άντατοκρίνεται στίς άνοτ,·κις τής έξέλιξης τής χώρας μας — είμαοτε, λέω. υποχρεωμένοι νά εξετάσουμε τόν τελευταίο -πόλεμο, όχι μονάχα άπ" τή διεθνή πλευρά, μά κΓ άπό τήν έλλην.κή του πλευρά, κι’ αύτό όπως θά δοΰμε μάς επιβάλλεται άκριβώς v ia t l είμαστε μαρξιστές-λενινιοτές.

"Υστερα άπ" τά παρατ&άνω, άς περάσουμε στήν ούσία τοΰ θέματός μας. Άπ ό ποΟ λοιπόν καθορίζεται ό χαραχ'ήρας ένός πολέμου; Σ ύ μ ­φωνα μέ τό Λένιν: Ό πόλεμος είναι ή συνέχιση τής προηγούμενης πο­λιτικής μέ άλλα μέσα. Γιά νά δοΰμε λοιπόν τί ήταν ό δεύτερος παγκό­σμιος πόλεμος πρέπει νά έξετάσουμε ποιά ήταν ή διεθνής πολιτική κα­τάσταση πριν άπ" τό ξέσπασμά ταυ, πώς όδηγηθήκαμε σ’ αύτόν, μ' άκό­μα καί ποιά ήταν ή πορεία του, γιατί ένας πόλεμος μπορεϊ ν’ άλλάί,ίΐ χαραχτήρα καί μέσα στήν ίδια τήν πορεία του. (Γι. χ .’ Γαλλογερμαι\κός πόλεμος τοΰ 1870—71 καί θέση τοΰ Μάρξ άπέναντί του κλ-r.)

Πρώτα-πρώτα είναι φανερό δτι κι’ ό δεύτερος παγκόσμ r : πόλεμος άτι' τήν πλευρά της προέλευσής του Εχει τίς ρίζες του, οπως καί ό ποώ- τοξ, οτίς ίδιες τις σχέσεις τοΰ σύγχρονου μονοπωλιακού καπιτα·· ·ομού. “ Ομως θάταν λάθος, δ£ θάμαστε μαρξιστές-λενινιοτές άν οταμαιούοα- με μονάχα σ* aiVto γιά νά καθορίσουμε τό χαραχτήρα του. Ά ν ό πρώ­τος παγκόσμιος πόλεμος ήταν στό χαραχτήρα τ .υ ιμπεριαλιστικός, αύτό ουνέδη γιατί ήταν τέτοιος κι' άπ* τά ουό μέρη, τόσο δηλαδή άπ’ τό μέρος της Άντάντ. δσο κι* άπ* τό μέρος τών Κεντρικών Αυτοκρατο­ριών, γιατί προετοιμάστηκε κι' άπ’ τά δυό Ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Αντίθετα ό δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος προετο.μάοτηκε συστηματικά άπ* τήν πλευρά τού φασιστικού στροηάπεδου, δηλαδή τής Γερμανίας, τής Ιταλίας, τής ’ Iαπωνίας#καί τών δορυφόρων τους. Ό χαραχτήρας του καθορίστηκε άπ’ δλη τήν έσωτερική καί έξωτερική πολιτική τών φασιστικών κροαών πού άμεση συνέχειά της ήταν ό πόλεμος. «Οί φασί­στες κοπέπνιξαν δλα τά προοδευτικά στοιχεία στίς χώρες τους. κα­τάργησαν τά ύπολείμματα τών άοτικοδημοκρατικών έλευθερ-.ών, έγκα- θίδρ»σαν 2να καθεστώς πρωτάκουστης αυθαιρεσίας, δίας κα» ληστείας καί ύστερα άρχισαν τόν πόλεμο μέ τό σκοπό νά κοπαχτήσουν τήν κο- σμοκρατορία καί νά ξαπλώσουν τό «καθεστώς της τρομοκρατίας καί τοΟ μεσαιωνικού σκοταδιού σ* δλον τόν κόσμο» (Λεόντηεφ). Αντίθετα οτίς χώρες πού πολέμησαν στό άντίθετο μέ τό φασισμό στρατόπεδο και πού έπαιξαν άπτίφασιστικό ρόλο στήν Ικβαση τοΰ πολέμου, είτε είχα­με μιά πλέρια-άνθηση μιας άληθινης παλλαϊκής δημοκρατίας (Ε . Σ . Σ . Δ .) ή είχαμε περ*σσότερα ή λιγώτερα στοιχεία άστικοδημοκρατι- κών έλευθεριων (Α μ ερ ική , Α γγλία . Γαλλία, Βέλγιο, 'Ολλαν­δία, Νορβηγία, Δανία). Ά κόμ α καί σέ χώρες, όπως ή Πολωνία καί ή τεταρτοαυγουοτιατνή 'Ελλάδα, είναι φανερό, δτι σ’ αύτές μπήκε τό ζή­τημά της υπεράσπισης της έθνικής τους άνεζαρτησίας (Πολωνία) ή τών υπολειμμάτων της άνεξαρτησϊας τους αύτης ('Ελλά δα ). Στόν πρώτο παγχόι.μιο πόλεμο έπρόκειτο ν1 άπηφασιστεϊ. — κ;’ αύτό έγινε— . ή τύχη τών αποικιών καί τών άλλων σφαιρών έπιρροής, άν δηλ. τό Γνα ή τό Αλλο άπ’ τ* άντιμαχόμενα Ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα θά- π.ιιρνε τις άποικίΓς ή τίς οφαϊρες έπιρροής τοΰ άλλου. Στό δεύτερο δ;;ως παγκόσμιο πόλεμο κρίνονταν ή τύχη και τών έλε(θέρων άπό ξένο ζυνο λαών και κατά πρώτο λόγο τών λαών της Εύρώπης. "Αν δηλ. οί λαοί αύτοί θά γίνονταν σκλάβοι τής περίφημης «άνώτερης φυ­λής τών άρίων*. Τό πράγμα αύτό μπορούμε νά τσ καταλάβουιιε άκό­μα καλύτερα άν συγκρίνουμε τήν κοπτάσταση π%>ϋ έπ.κρατεί σήμερα «*:ήν Ευρώπη ϋοτερ’ άπό τή νίκη τού άντιφασιστιχου στρατοπέδου, μ

84

έκείνην παι. θά Επικρατούσε σέ περίπτωση -πού 9ά νικούσε τυχόν το φασ>σπκο στ,χνιόπεδο. Σήμερα μέ τή νίκη τοΰ άντιφασιστικοϋ axr.cc τσττέδου έχουμε μιά παντοδύναμη Σοβιετική "Ενωση, λαΛκές δημοκρα­τίες σ' όλες τις χώρες τής άνατολικής καί νοτιανατολικής Ευρώπης, έχουμε μ·ά Γαλλία καί τήν τέως φασιστική Ίταλίς* που υπμειώνουν μ·.αν άδακοπη άνοδο τών λαίκοδημοκρατ»κών τους δυνάμεων, έχουμε τέως δορυφόρους τοΰ Ά ξονα νάχουν μεταβληθεϊ, άπό πεφάγοντες άντί- δράσης ο ί παράγοντες -προόδου, Εχουμε τόν ΐδιο άκόμα τό γερμανικό λοο καί ιδίως \6 τμήμα του πού κατοικεί τήν άναιολκί- Γεομανα, νά με^αβάλλειαι κι’ αυτός βαθμιαία σέ παράγοντα προόδου, άπό όργανο στις κοομοκρατορικές έπιδ-.ώξεις του χιτλερισμού. Αντίθετα, κανένας λογικός άνθρωπος δέ μπορεΐ ν’ άρνηθεΐ πώς άν ν κοΰααν οί φασΝ στες ούτε Σοβιετική ’Ένωση Οάχαμε, ούτε λαϊκές δημοκρατίες, ούτε στο-χεΐα άκόμα άστικοδημοκρατικών έλευθεριών, καί ολοι οί ευρωπαϊ­κοί λαοί θάχαν μεταβληθει σέ σκλάβους τής άριας φυλής. "Η μήπ%>ς δέν t i w Ετσι σύντροφοι έργάτες πού άκολουθεΐτε τόν τροτσκισμό; Νά γ ·ατϊ, σύντροφοι καί συλτρόφισσες, ό δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν Ενας βαθύτατα άντιδραστικός πόλεμος άπ’ τή* πλευρά τών φα- σ οτών επιδρομέων, κι* Ενας δημοκρατικός προοδευτικός πόλεμος άπ' ■:ην πλευρά του άντιφασιστικοϋ στρατοπέδου. Κι’ άκόμα ό δημοκρα- -Τ'κός - '«ροοδευτικός αύτός χαραχτήρας τοΰ πολέμου δυναμώνει, όταν στό·' πόλεμο αύτόν παίρνει ρος καί ή Σοβιετική ’Ένωση.

Μήπως όμως αύτό σημαίνει, ότι στό άντιφασιστικό δημοκρατικό στρατόπεδο δέν ύπήρχαν Ιμπεριαλιστικά στοιχεία; 'Υπήρχαν καί μά­λιστα οοβαρά. "Ομως οΟτε γιά μιά στιγμή αότά δέν υπήρξαν τέτοιας ί-χτ^/οης πού νά καλύψοον τά δημοκρατικά - προοδευτικά υΤΓίχεΐα τοΰ άνι ̂ ασιατικού στρατοπέδου, δηλαδή τό στοιχείο τής έθνικής ανεξαρ­τησίας τών λαών τής Ευρώπης, πού παίζονταν στόν πόλεμο αύτόν, τό στοιχείο τής ύπεράοπισης τών ώς τά τότες δημοκρατικών καταχτήσε­ων :ής ανθρωπότητας πού έπίσης παίζονταν στόν Ιδιο πόλεμο, τό στοι· χεί* τής ύπεράοπισης τοΟ σοσιαλισμού στό 1)6 τής γής κλπ. πού 6λ’ αΰτα δ κυβεύονταν άπ’ τή φασιστική έπίθεση.

Ετσ·. λοιπόν έχει τό ζήτημα τοΰ χαραχτήρα τοϋ δεύτερου παγ­κόσμιου πολέμου. Άπ* έδώ όμως βγαΰνει καί τό καθήκον πού Εμπαινε υπροσ:α στούς κομμουνιστές: Νά έργαστοΰν παντοΰ, στις πρώτες ιρώτες γραμμές γιά τή νίκη του δημοκρατικού άντιφασιστικοϋ στρα·

τοπέδου καί γιά τή συντριβή του φασισμού, γιαπί έτσι καί μονάχα έτσι, όχ. μονάχα υπερασπίζονταν τις ώς τά τότες δημοκρατικές κοσαχτήσεις τής ανθρωπότητας (καί οί κομμουνιστές ποτές δέ μένουν άδιάφοροι μποοστα σέ κάθε δημοκρατική καπάχτηοη. μ' άπεναντίας τήν ύπερα· οπιόνταα όσο κανένας άλλος) μά καί μέ τή συντριβή τοΰ φασιστικού στρατοπέδου, δηλαδή τών πιό άνιιδραστικών κοινωνικών δυνάμεων, α. ο γαν τό δρόμο σέ μιά σε.ρά νέες δημοκρατικές καταχτήσεις.

βΚαί πώς έχει τό ζήτημα άπ’ τήν πλευρά τής συμμετοχής τής χώ­

ρας μας στόν πόλεμο; Πρώτα-πρώτα ε!να φανερό πώς δταν έκδηλώ- θηκε ή ιταλική φασιστική έπίθεση ένάντια στή χώρα μας, Εμπαιναν σέ κίνδυνο κι’ αΰτά τά ύπολείμματα τής έθνικής μας άνεξαρτησίας, πού διοττηρούνταν κάτω άπό τό τεταρτοαατ/ουστιανό καθεστώς. Κι’ είναι γνωστό πώς οί κομμουνιστές πάντα, δταν Εμπαινε τό ζήτημα τής ύπε· ράστπσης της άνεξαρτησίας ένός λαοϋ, τάχτηκαν μέ τό λαό πού υπερασπίζονταν τήν έθνική του άνεξαρτησία, καί πάντα τάχτηκαν ύπέρ τών έθνικοαπελευθερωτικών ή έθνικοαμυντικών πολέμων, θά φέρω με*· ρικά παοαδείγματα: *

85

Ό πόλεμος ιών Πολιτειών τής Βόρειας Αμερικής γιά τήν ανε­ξαρτησία τους, οί πόλεμοι τών σλαβικών λαών ένάντια οτό γερμανικό καί τόν τούρκικο ζυγό. ή έπανάσταση τοΟ 21 τών 'Ελλήνων, ό πόλεμος τών Γάλλων Ιακωβίνων ένάντια οτό γαλλοπρωσσικό συνασπισμό κλπ. ίχουν έξυμνηθεϊ έπανειλημμένα άπό τό Μάρξ καί τό Λένιν. Σ τό διά- στημα^ τοϋ γερμανογαλλικοϋ πόλεμου τοϋ 1870—71 ό Μάρξ στήν άρχή ήταν ΰπέρ τοϋ πολέμου τού γερμανικού λαοΰ, γιατί ή γαλλική μοναρ­χία τοϋ Ναπολέοντα τοΰ 111 ήταν ή έπιτιθέμενη, κι* έπειτα ήταν ύτιέρ τοϋ πολέμου τού γαλλικού λαού, δταν ό τιόλ^μος τής Γερμανίας, κάτω άπό τήν καθοδήγηση τοΰ Μπίσμαρκ μεταβλήθηκε άπό άμυντικός σ έπιΒειικό. Στό διάστημα τοϋ πρώτου ιμπεριαλιστικού πολέμοι., παρά τόν ιμπεριαλιστικό του χαραχτήρα κι' ά,ι’ τίς δυό πλευρές, ό Λένιν γράφει πώς, άσχετα άτι' τόν τέτοιο του χαραχτήρα, ήταν ώς τόσο γιά τή Σερβία πόλεμος έθνικοαμυντικός. γιατί ή Σερΰια άυΰνονταν >ιά τήν εθνική της ΰπαρξη άπ* την αύστροουγγρική μοναρχία. "Ομως πρόσθετε τ:άς τό έθνικό στοιχείο τού πολέμου τών Σέρ3οιν μέσα άτό γενικό τ^ιινο πόλεμο ήταν τόσο μιχρό. πού 6c«. μπορο .̂;?·, νσ ;.'*τα- έαλει τό γενικό χαραχτήρα τοΰ πολέμου, ποδταν τότε κ/ άπ* -τίς δυό πλευρές ιμπεριαλιστικός. Ά κό μ α στό μεσοπόλεμο διάστημα άνάμεσα στόν πρώτο καί τό δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οί κομμουνιστές υπο­στήριζαν μ* δλες τους τίς δυνάμεις τόν πόλεμο τού κινέζικου λαού ενάντια στήν ιαπωνική έπιδρομή, τήν άντί στάση τού άβηοσυνιακοΰ καί -οΰ άλβανικοϋ ένάντια στήν Ιταλική έπιδρομή καί τέλος τού Ισπανικού ΐνάντια στήν ΐταλογερμανική. Είναι λοιπόν άναμφισβήτητο δτ* οί κομ· μουνιστές σύμφωνα μέ τή θεωρία τους ήταν πάντα οί καλύτεοοι υπε­ρασπιστές τής Ανεξαρτησίας ένός λαοΰ, κι’ δταν ή άνεξαρτηοία αύτή 'μπαίνε σέ κίνδυνο. Δέν μπορούσε λοιπόν νά γίνει διαφορετικά-καί ut

-ούς "Ελληνες κομμουνιστές. "Ετσι, δταν έκδηλώθηκε ή Ιταλική φα­σιστική έπίθεση ένάντια στήν 'Ελλάδα, κι' ένάντια σ* αύτά τά ύπο Λείμματα της έθνικής της άνεξαρτησίας, οΐ "Ελληνες κομ ιο-ν-ι.στές. γέννημα καί θρέμμα τού καλύτερου κομματιού του έλληνικοΰ tCkOui. γέννημα καί θρέμμα τής έλληνικής έργατικής τάξης καί τών ουμαά χων της, δε μπορούσαν παρά νά σηκώσουν τή σημαία τής πάλης γιά -ήν έθν;κή άνεξαρτηοία. Καί μιά καί τή στιγμή πού έκδηλώθηκε ή φα. σιστ-.κή έπίθεση, έπί κεφαλής τού κράτους βρίσκονταν ό Μεταξκς. οί 'Έλληνες κομμουνιστές δέχτηκαν νά πολεμήσουν καί κάτω άπ' τ6 Με ταξά. Τό ιστορικό γράμμα τοΰ Ζαχαριάδη τής 30 τοΰ ΌχτώΦρη ιού 1940 Εδειξε άπ' τήν πλευρά αύτή tin για τό Κ .Κ .Ε . καί τούς άγω· νιστές του τά συμφέροντα τού έλληνικοΰ λαού καί τής έθνικής του ά­νεξαρτησίας μπαίνουν πάνω άπ* ολα. "Ομως άν οί "Ελληνες κομυου- ·. ·στές, μ' έπί κεφαλής τό Ζαχαριάδη, δέχονταν νά μπουν καί κάτω άπ' τή διεύθυνση πού Μεταξά, δέν τδκαναν χωρίς δρους. Προϋπόθεση ήταν δτι ό πόλεμος πού θά διηύθυνε ό Μεταξάς θάταν πραγυατικά ΐνας έ6ν;κοαμυντικός πόλεμος, ένας πόλεμος γιά τήν ύπεράο-τ·ση τής έθ»Ίκής άνεξαρτησίας. Τό. Κόμμα μας, μ' έπί κεφαλής τό Ζαχαριάδη, έ­δινε τή δυνατότητα καί σ’ αυτόν τό Μεταξά νά κάνε; ϊναν τέτοιον πόλε· μο, καί μέ τόν τρόπο αύτόν έδειχνε και στούς χειρότερους άκόμα άπό αγνοια έχθρούς του, τό πόσο ένδιαφέρονταν γιά £να ζήτημα τέτοιας σημασίας γιά τό λαό μας καΐ_χό μέλλον του, δπως τό ζήτημα τής έθνι­κής του άνεξαρτησίας. Ό μω ς ό Μεταξάς καί τό τεταρτοαυγουοτιανο μοναρχοφαοιστικό καθεστώς δέ θέλησαν νά κάνουν £ναν πόλεμο έθνι­κό. Στή θέση ένός τέτουου πόλεμου κάναν Cvav πόλεμο καθεστωτικό, με>αλοϊδεάτικο. Τό τεταρτοαυγουστιανό μοναρχοφαίκστικό καθεστώς, άρνεϊται πρώτα · πρώτα έοωτερικά ν* άποφυλακίσει τούς κομμουνιστές

8<ί

καί -τούς άλλους Αντιφασίστες πού κρατοϋσι έξόριστους. Διατηρεί στόν πολιτικό κα'ι στρατιωτικό κροττικό μηχ<χνισμά πεμπταφαλοτγγίτικα στοι­χεία. Ο ί καλύτεροι Αξιωματικοί του έλληνικοΰ στρατού οί δημοκράτες Αξιωματικοί δέν έχουν καμμιά θέση στό στρατό. Εξωτερικά: άρ- νεϊτσι -.ά λύσει τις διαφορές μέ τ ' άλλα τά βαλκανικά τά κράτη κι* Ετσι που νά βοηθήσει μιά βαλκανική συνεννόηση για τήν άπό κοινοΰ υπεράσπιση τής άνεξαρτησίσς τών βαλκανικών κρατών. Ακόμα περισ­σότερο χάρη στή μεγαλοΐδεάτικη πολιτική τον τό τεταραοαυ>Όοστιανό καθκ^τώς όξύνει τις αντιθέσεις άνάμεαα οτήν Ελλ ά δα καί τ' άλλα τα βαλκανικά τά κράτη, σ* όφελος τής άξονικής διπλωματίας στά Βαλκά­νια. ΆρνείΓαι άκόμα νάρθει σ’ όποιαδήποτε συνεννόηση μέ τήν Ε Σ Σ Δ . πού προσπαθούσε μ’ δλες τις δυνάμεις της νά ένώσει τά Βάλκάνια ένάντια στήν άξςνική άπειλή. Κάτω άπ’ τις συνθήκες αύτές ή παρα­μονή του Μεταξά γίνονταν ή μεγαλύτερη άπειλή γιά τήν άνεξαρτησία τής Ελλάδας. Ή άνατροπή του καί ή άντι κατάστασή τής ίεταρτοαυ- γοι,στισνής κυβέρνησης μέ μιά κυβέρνηση πού νά έφαρμυζε. μιάν έθνι- κή κι* όχι μιά καθεστωτική φασιστική πολιτική ήταν χωρά τό πρω­ταρχικό έθνιχό χρέος. Ή κυβέρνηση Μεταξά όδηγοΰσε τή χώρα μέ τήν έοωτερική κι’ έξωτερική της πολιτική στήν καταστροφή. Γιά τή σωτηρία της χώρας έπιβάλλονταν ή άνατροπή της. Κ Γ ό Ζοίχαριάδης πάλι, χαράζει μέ τό δεύτερο γράμμα του, τό νέα αύτό καθήκον καθώς κα* τήν έσωτερική κι* έξωτερική πολιτική πού θάπρεπε ν’ άκολουθηθεΐ. Καί ή κοποπινή σκληρή πείρα έδειξε πόσο καί τή φορά αύτή το Κ .Κ .Ε . κι’ ό ώρ^ηγός του ε!χαν θίκιο. Οί άδυναμίες ώς τόσο τότε τοΰ Κ .Κ .Ε . ποδχε σοβαρά χτυπηθεί άπό τή μετάξική διχτατορία καί ή έγκλημα- τική άδιαφορία τών άλλων πολιτικών κομμάτων, μπροοτά στήν έπερχό- μενη καταστροφή, δέν έκαναν δυνατήι τήν άνατροπή της κυβέρνησης Μεταξά, τό σχηματισμό μιας έθνικής κυβέρνησης, τήν άλλαγή της έσω- τερικης κι’ έξωτερικής πολιτικής, πού θάδννε μιά διαφορετική πορεία στήν έξέλιξη τοΰ πολέμου, "Ετσι έπέρχεται ή έθνική καταστροφή στά τέλη τοΰ ’Απρίλη τοΰ 41, καί τήν πρωταρχική ευθύνη γι’ αύτήν τή φέρνει τό τεταοτοαυγουστιανό μοναρχοφαςκστ.κό καθεστώς. Ό λαός μας χάνει καθε ίχνος ανεξαρτησίας του. .Υποδουλώνεται στόν τριπλό ςένο φασιστικό ζυγό: τό γερμανικό, τόν Ιταλικό καί τά βουλγαρικό, τά χειρότερο ζυγό πού Αντιμετώπισε στό διάστημα της έθνικής του Ιστο­ρίας. δέκα φορές χειρότερο κι* άπ, τόν τουρκικό ζυγό.

’Αμέσως, ϋστερ’ άπ’ τήν ύποδούλωσή του γίνεται φοτνερό, δτι μπρο στά οτό έθνος μας καί ιδίως μπροστά στό πολυτιμότερο κομμάτι του, τήν έργατική τάξη καί τούς συμμάχους της έμπαινε ώμά αύτό τό πρό· βλήμα της έπιβίωσης. "Αλλη λύση δέν ύπηρχε παρά ή όργΟνωση τής πάλης ολόκληρου τοΰ έθνους γιά τήν έπιβίωσή του. γιά τήν κατάχτη­ση ξανά της Ανεξαρτησίας του, γιά τήν έξασφάλιση Οστερ’ Απ’ τήν Απελευθέρωση τοΰ δικαιώμοττος τοϋ λαοΰ ν’ Αποφασίσει γιΑ τό πολί- τευϋά του καί τόν τρόπο της διακυβέρνησής του. Κι’ ό Αγώνας αύτός δέν είχε μονάχα έθνικό χαραχτηρα. Είχε σύγχρονα καί διεθνή χαρα- χτήρα. Άποτελούσε τή συνέχιση τής συμβολής τού λαοΰ μας στήν πάλη ^ 'ά τή συντριβή τών φασιστικών δυνάμεων καί γιά τήν Ανάπτυξη,• πτ^ο’ άπ’ τήν συντριβή τους, τών δημοκρατικών κοτταχτήσεων, πού ά φασισυός τις είχε έκμηδενίσει.

Δέν ε!ναι τό θέμα τής σημερινής μας διάλεξης ν’ άσχοληθοΰμε μέ τό τί έκανε τό έαμικό κίνημα τής Αντίστασης. Έκεϊνο .δμω ς πού έπι- βάλλεται νά τονιστεί στή διάλεξη αύτή είναι δτι τό έθνικο- Απελευθε­ρωτικό ξεκίνημα έγκοηνιάζεται άμέσως, ϋστερ’ άπ* τήν ύποδούλωση. Απ’ τούς 200-—300 κομμουνιστές πού τό σκάζουν Απ’ τά νησιά μέ τήν

87

έθνιχή καταστροφή χαί τούς άλλους 200—300 πού βρέθηκαν στ* σπο4> δαιότερα άστικά κέντρα της χώρας μας χαί ποΰχαν διαφύγει τή σύλ ληψη -·ής μεταξικής διχτατορίας. Κι* δμως χάρη στή γραμμή πού χά ραξοϊν οΐ 500— 600 αύτοί κομμουνιστές αμέσως μετά τήν ύποδούλωοη, άπό κοινοϋ μέ τούς ηρωικούς κρατούμενους τής Άκροναυπλίας, κι* ά κόμα χάρη στήν υποδειγματική οέ ήρωΐσμό, αύταπάρνηοη καί σέ ορ­γάνωση δουλειά τους, δημιουργήθηκε τό άούγκοιτο σέ ηρωισμό καί μαζικότητα έαμικό κίνημα της άντίστασης, πού άπ* τα μέσα τού 43 άγκάλιασε τή συντριπτική πλειοψηφία τοΰ έθνους "Α ν ή πολπ^κή τοϋ Κ .Κ .Ε . ιο ύ πρωτοστάτησε στή δημιουργία τού έαμικοΰ κινήματος δέν ήταν σωστή, άν δέν άνχοσΐ^κρίνυντοτν στις π ό ζωτικές άνάγκες τοϋ Εθνους καί ιδιαίτερα τών έργαζομένων στρωμάτων του, θάταν άόύνατο νά γίνει δ,τ» έγινε. Ά ν δέν ήταν σωστή ή έθνιχΓ-απελευΟερωτική γραμ­μή τοϋ Κ. Κ. Ε . άν- δέν άνταποκρίνονταν στά πιό ζωτικά έθνικά συμ φέροντα καί τά συμφέροντα τής Εργαζόμενης πλειοψηφίας, θάταν αδύ­νατο νά υπάρχει στίς παραμονές της απελευθέρωσης ενας λαιχός στρατός μέ 100 χιλ. σχεδόν μαχητές "Α ν δεν ήταν σωστή ή πολ.τ.χή αύτή γραμμή τοϋ Κ .Κ .Ε . θάταν άδύνατο τό Κ .Κ .Ε νάταν στήν άπ. λευθέρωση τό μεγαλύτερο πολιτικό κόιιμα, άπό τούς 500—000 άγω- νιστές μέ τούς όποίους ξεκίνησε στήν αρχή -πΐς ύποδούλωτης, καί να παραμένει καί σήμερα τό μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα καί παρά τή νίκη τοΰ άνώτερου άγγλικοΰ όπλισμοϋ τό Δεκέμβρη τοϋ 44, καί παμα τή νέα δίχρονη άγγλική ύποδούλωοη πού άκολούθησ!- τή δεκεμβριανή έπέμβαση.

Μέσα στήν τετράχρονη πάλη της έαμικής άντ 'στάσης, στήν όποια τόν πρωτοπόρο ρόλο έπαιζε, τό Κόμμα μας, τά εργαζόμενα στρώματα τοϋ πληθυσμοί· μας μ* έπί κεφαλής τους τήν έργατική τάξη, μεταβλή­θηκαν. Ό λαός μας έγινε ϊνας λαός περήφανος, γιομάτος αυτοπεποί­θηση στίς καταλυτικές καί δημιουργικές του δυνάμεις. Σ 'ό διάσημα τής πάλης του μέ τούς ξέ\*3λ>ς κακτχτητές απελευθέρωσε τίς όρεινές περιοχές της χώρας μας καί κεϊ όργάνωοε τήν πρώτη στή\ Ιστορία του έξουσία. τή λαίχο - δημοκρατική έξουσία τής Π .Ε .Ε .Α . Μέσα στήν τε­τράχρονη πάλη τής έαμικής άντίστασης κατά τών φασιστών έπιδρομάων διαπαιδαγωγήθηκε έτσι ό λαός μας, πού ν* άντιμετωπίζέι. δπως τήν άντιμετωπίζει, καί τή νέα κατοχή, τήν άγγλική. "Αν δέν ύπηρχε ή οο · στή γενικά πολιτική γραμμή καί πράξη τοΰ Κόμματός μας άπ* τή> έποχή τής Ιταλικής φασιστικής έπιδρομής ώς τά σήμερα, ft έλλην»χο<\ έργαζόμενος λαός δέ θάταν ό σημερινός μαχητής λαός, καύχημα άνά- μεσα σ’ δλους τούς δημοκρατικούς λαούς, καί ή έργατική τάξη τής χώρας μας δέ θάχε καταχτήσει τούς έθνικούς καί διεθνείς τίτλους που κατάχτησε, χάρη στούς άγώνες πού διεξήγαγε έπί κεφαλής τοϋ έθνους μας, κάνοντας πράξη μ* έπί κεφοΛής τούς κομμουνιστές τή γραμμή τού Κ .Κ .Ε ., τή γραμμή τεϋ Ζαχαριάδη. Τέλος, άν δέν υπήρχε ή σωστή αύτή πολιτική γραμμή που Κόμματός μας, δέν θά ύπήρχαν σήμερα, δλες έχεΐνες οί έγγυήσεις πού ύπάρχουν, δτι καί τή δοκιμασία τής νέας κατοχής καί τοΰ δίοσιλογισμοϋ π>:ύ ή τελευταία έπέβαλε, ό λαός μας θά τήν περάσει νικηφόρα. Κι* δποιος άρνιέται τά γεγονότα αύτά πρέπει νάναι ή τυφλός ή συνειδητός πράχτορας της άντίδρασης, κι* ά· σχετα άν καλύπτετοπ κάτω άπό άριστερές φράσεις.

Τέτοιος ήταν, σύντροφοι, ό χαραχτήρας τοΰ δεύτερου παγκόΐσμιου πολέμου, τέτοια ήταν ή πολιτική τών κομμουνιστών διεθνώς, τέτοιος ήταν ό χαραχτήρας τοΰ πολέμου τής 'Ελλάδας, καί τέτπα ή πολιτική τοΰ Κ. Κ. Ε . Κι* άκριβώς γιοπΐ τέτοια ήταν ή πολιτική τών κομμουνι­στών διεθνώς καί έθνικά. άκριβώς γιατί οί κομμουνιστές βρέθηκαν έπί

88

κεφαλής τής πάλης γιά τήν συντριβή· τού φασισμού, άκριβώς γι’ αύτό τα κομμουνιστικά κόμματα στίς πιότερες χώρες τής Εύρώπης, είναι σήμ^οά τά πιό μεγάλα κόμματα, κι* άκριβώς γι' αύτό ή Εύρώπη. στίς πιότερες χώρες της, έξω άπό ελάχιστες έξαιρέοε;ς, τραβάει τό ορόμο τής λαϊκοοημο κρατικής της άναδημοςυρ·)ϊας ή μπαίιει ο*ό δρόμο αύτό. Και τό άποτέλεσμα αύτό δέ θάταν δυνατό άν ή έχτίμηση τών κομμου­νιστικών κομμάτων γιά το χαραχτήρα tcO πολέμου δέ ήταν σωστή, y .a 'K σέ θάταν τότε σωστή καί ή πολιτική τους γραμμή.

ίί"Α ν .,μως τέτοιος ήταν ό δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος σύμφω­

να με μάς τούς σταλιν.κους καί τέτοια ή γραμμή μας, πώς βλέπουν τό δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οί τροτσκιστές καί ποιά ήταν ή γραμμή τους. Πώς βλέπουν άκόμα τόν πόλεμο πού διεξήγαγε ή 'Ελλάδα, πώς βλέπουν τό έαμικό κίνημα τής άντίστασης, πώς (Ρέπουν τόν Ε Λ Α Σ , πώς είδαν τήν άντίσταοη του Δεκέμβρη;

θά θέοω, σύντροφο·. στήν κρίση σας τροτσκιοτικά γραφτά, θά τά θέσω στήν κρίση καί τών λίγων εργατών πού παρασέρνει ό τροτσκι­σμός, καί στό τέλος μέ τήν ψήφο σας, όπως καί στις προηγούμενες διαλέξεις., θ’ άπαντηστε, άν ήταν δυνατό νά ύπάρχει τίποτα τό άντ».- παναστατικώτερο, σκεπασμένο όμως κάτω άπό ύπερεπανασια\ικ*ς φρά­σεις. ’Ακόμα θ' άπαντήστε, καί θά πρέπει ν* απαντήσουν καί οΐ τροτσ- κιστές εργάτες, μακρυά άπό συναισθηματισμούς καί προσωπικές συμ­πάθειες, τ! (άπρεπε νά κάνει ό λαός πού πάλευα :»υιύν τον άγώνα της ύπαρξή; του, απέναντι σε μιάν όργάνωση πού opccσε μέ βάση tic θ έ js»c πού εά ιάς διαβάσω. "Αν δέ θάπρεπε ν' α> ι«μετωπίσει τόν τροτσκισμό, δπως άντιμετώπισε τ:ύς χειρότερους έχθρούς \οϋ έθνικοα· πελ^υθερωτικοΟ άγώνα, άκριβέστερα, άν δέ θάπρεπε νά τόν άντιμετω πίσει χειρότερα κι* άπό τούς χειρότερους έχθρ-'ς του άκριβώς γιατί σκεπάζονταν κάτω άπό ύπερεπαναστατικές φράσεις.

Τ* άποσπάσματα πού θα οαις διαβάσω είναι άπό ιό <Έογοττικο Μέ τωπο», όργανο τής Κ. Ε . τοΟ ΔιεθνιστικοΟ Επαναστατικού Κόυματο'·, (Τροτσκιστές — ‘Ελληνικό Τμήμα τής 4ης Διεθνούς), ριθ. φύλλου θ, τής 15 τ :ύ Γενάρη του 1946. V άτηοοπάσμοττα αύτά είναι άπό τις Εί σηγησεις τής Κ. Ε . τού Διεθνιστικού ’Επαναστατικού Κόμματος πρός τύ Ένοποιητικό Συνέδριο τών Τροτσκίστών της ’Ελλάδας, δηλ. ε.να άποοπάσματα άπό τό πιό επίσημο τροτσκιστικό ντοκουμέντο π.ύχουμί ϋστερ* άπ’ τόν πόλεμο, καί πού σ' αύτό συμπυκνώνονται όλες οΐ τροτσκιστικές άνηλήψεις σχετικά μέ τόν τελευταίο ποτγκόσμιο πόλεμο, τήν ταχτική τών κομμουνιστών σ’ αύτόν, τόν πόλεμο της ‘Ελλάδας, τό κίνημά μας τής άντίστασης. τήν τοτχτική τού Κ. Κ . Ε . κλπ.

Οι περίφημες λοιπόν αύτές είσηγήσεις άρχίζουν μέ μιά βεβαίωση. <ΌΙ μάζες θά κάνουν κομμάτια τά σοσιαλδημοκροττικά και σταλινικά φράγματα καί ή όρμή τευς θά εΤναι άπείρως ισχυρότερη, άπ’ δ,τι στίς πρώτες μεταπολεμικές Εξορμήσεις τους*. Πάντως οί μάζες φαίνεται νά έξακολουθουν νά μή θεωρούν τό σταλινισμό σάν φρά>μα, μά σάν κα­θοδηγητή τής πάλης τους.

Ύστερα άπ’ τή βεβαίωση αύτή περνάν στό χαραχτηρ'σμό τού έλ- λη,οΚαλίκοΰ πολέμου, άπ* τήν πλευρά της ‘Ελλάδας. Κοσά τούς τροτσκιστές, ό πόλεμος καθορίζεται σύμφωνα μέ «άρχές άκαμπτες— (δηλ. ότι ό χαραχτηρας του πολέμου κοτθορίζεται άπ’ τό χαραχτήρα τού κοινωνικού καθεστώτος κι* άπ’ τήν τάξη πού τόν διεξάγει) — καί αμετάβλητες στίς όποιεσδήποτε ^μεταβολές τών συνθηκών* Καί <χ>μ- φωνα μ’ αύτές ιίς άρχές ό πόλεμος άπ’ τήν άρχή του μέχρι τό τέλος του *|TOV Ιμπεριαλιστικός κι* άπ' τό μέρος της Ελλάδας. Τό καθήκον

89

too κόμματός μας κατά τή διάρκεια τού πολέμου ήταν... «νά μετα­τρέπει τόν πόλεμο σέ έμφύλιο έναντίον τοϋ καπιτοΛιστικού καόεστώτος και νιά τήν άνατροπή του». Συγκρίνατε τώρα, σύνιρόφοι* τίς θέσεις αύτές του έλληνικού τροτοκιομοϋ στόν *έλληνοϊτ ολικό πολεμο μ« τίς άντίστοιχες θέσεις τοΰ Μάρξ στό γαλλο-γερμανικά πόλεμο τοΰ 1870— 71, ή τή θέση τοΰ Λένιν σχετικά μέ τή Σερβία, στόν πόλεμό της μέ τήν αύοτροουγγρική μοναρχία τοϋ 1914— 18 καί πέστε μου αν ύπαοχει τίποτα τό κοινό μέ τό μαρξισμό · λενινισμό στ#| θέση αυτή το£ τροτσκι­σμού.

Παρακάτω, ούτε ή συμμετοχή της Ε .Σ .Σ .Δ . στόν πόλεμο αλ­λάζει κατά τους τροτσκιστές τό χαραχτήρα τοΰ δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Γράφουν τίς περίφημες θέσεις τους πού έξετάζουμε: -Ή συμμετοχή της Ε .Σ .Σ .Δ . στόν πόλεμο ούτε τό χαροτχτήρα τού πολέ­μου, ούτε συνεπώς καί τά καθήκοντά μας μεταβάλλει». Δηλαδή κατά τούς τροτσκιστές μας, τούς είναι αδιάφορο τί 6ά σήμαινε -γιά. τούς έρ- γατζόμενςυς καί τους λαούς ολου τοΰ κόσμου μιά ήττα της Ε .Σ .Σ .Δ . οτόν πόλεμο μέ τούς φασίστες επιδρομείς. Ακριβέστερα παρακαΛόύσαν καί βοηθοΟσαν μιά τέτοια ήττα γιά νά γλύτωναν μέ τό σταλινισμό. Μονάχα δτι τήν έπιθυμία τους αύιή τή σκέπαζαν μέ αριστερές φρά­σεις γιά μετατροπή τού πολέμου σ' έμφύλιο, δηλ. γιά δ'.ασπαση τών δυνάμεων πού πολεμούσαν τό Χίτλερ, το Χίτλερ πού πολεμούσε ποώτ* άπ' δλα τήν Ε .Σ .Σ .Δ . I !

’Ακριβώς ^μως γιατί ή συμμετοχή τής Ε .Σ .Σ .Δ . δέν άλλάζει τό χαραχτήρα του πολέμου κοαά τούς τροτσκιστές μας, δέν £πρεπε νάχου- με καί τό σύ\θημα της ύπ ^άσπισης της Ε .Σ .Σ .Δ . Έ τ σ ι: --όλες οί ένέργ«ες, δλα τά συνθήματα, δλη ή πολιτική τού προλεταριακού κόμ­ματος πρέπει νά Εχουν γιά αποκλειστικό_τους κριτήριο, άν συντελου στή μετατροπή του πολέμου σ’ έμφύλιο. Τό σύνθημα τής ύπεράσπ·σης τής Ε Σ Σ Δ καί στή γενική άφηρημενη του διατύπωοη και στήν πραχτ κή του έφαρμογή (παραγωγή καί άποστολή πολεμοφοδίων) άναποφευ- χτα άναστέλλει καί συγκρατεΐ τήν πάλη τών τάξεων στις σύμμαχες μέ τήν Ε .Σ .Σ .Δ . καπιταλιστικές χώρες». Δηλαδή κοαά τούς τροτσκιστές μας ό μαρξισμός... φαίνεται δτι άποητούσε νά σαμποτάρετε κι* άτό πο­λεμοφόδια άκόμα ή πρώτη σοσιαλιστική χώρα! ! Καί πιό κάτω: Ίό καθήκον του προλεταριακού κόμματος στις σύμμαχες μέ τήν Ε . Σ .Σ .Δ χώρες... είναι ν* άποκαλύψει τήν άπάτη καί σ’ δλες τίς ευκαιρίες νά διακηρύσσει δτι ή ύπεράοπιση τής Ε .Σ .Σ .Δ . είναι δυνατή μόνον μέ τή* μετοπροπή τοϋ πολέμού σ’ έμφύλιο». Κι* δμως όταν ό πόλεμος ήταν πραγματικά Ιμπεριαλιστικός κι* άπ* τίς δυό πλευρές, ό 1 ρότοκυ πολε- iinCoF. τΟ σύνθημα τού Λένιν γιά τή μετατροπή τοΰ πολέμου Ό ’ έμφύλιο καί γιά τήν ήττα τής ίμπεριοίλιστικής μπουρζουαζίας Τότε, στήν περί­οδο τού πρώτου Ιμπεριαλιστικού πολέμου σύνθημα ΐνΰ Τρύτσκυ ήτα"/: «ούτε νίκη, ούτε ήττα». Κ ι’ ό Λένιν χαραχτήριζε τό υύνθημα αύτό τσύ Τρότσκυ σάν σύνθημα πού καταδίκίχζε τό προλεταριάτο στήν άδράνεια. Τώρα πού ό δεύτερος πόλεμος δέν ήταν ίμπεριαΛ-.στικΰς κι’ άπ' τίς δυό πλευρές, οΐ τροτσκιστές ρίχναν τό σύνθημα της μετατροπής τού Ιαπε- ριαλιστικοΰ πολέμου σ’ έμφύλιο, πού δταν Επρεπε νά τό ρίξουν δέν τά ρίχναν μ’ έπικεφαλής τόν Γρότσκυ. Καί τό ρίχναν στό 2-J παγκόσμ-ο πόλεμο, δτοτν δέν είχε τή θέση- του. Καί τί σήμαινε τό σύνθημα της με­τατροπής τοΰ πολέμου σ’ έμφύλιο στήν ’Αγγλία, στήν ’Αμερική κλπ. στό διάστημα τοΰ δεύτερου παγκόσμιου πολέμου; Σήμαινε koct’ εύθεΤ- αν έξυπτρέτηση τού Χίτλερ. Τίποτα καλύτερο δέ μπορουοε να ζητούσε ό Χίτλερ άπό τοΰ ν* άρχιζε ό έσωτερικόο πόλεμος στό στρατόπεδο τών έχθρών του. "Ετσι βλέπουμε πώς κάτω απ’ τή χρησιμοποίησή ύπραρι-

οτερών φράσεων, ό τροτσκισμός ύπηρέτηοε στό διάστημα ιού πολέμου Kort* εύθεΐοτν τό χιτλερισμό καί βοήθησε δσο μπορούσε τήν έπίθεση τού χιτλερισμού Ενάντια στή Σοβιετική “ Ενωση, μέ τό νά προοπζχθεϊ vcr σπείρει τόν έμφύλιο -πόλεμο στό Εσωτερικό τών ουμμάχων τής Ε . Σ . Σ . Δ.

Καί ποιά ήταν ή θέση τών τροτσκιστών απέναντι στό κίνημα τής άντίστασης;

Κατά τόν τροτσκισμό επιβάλλονταν «μια άγρια πάλη Εναντίον ιούς και έναντίον τής Εθνικιστικής τους πολιτικής». Δηλαδή Εδώ 6 τροτσκι­σμός όμολογεϊ δτι πολέμησε άγρια τό κίνημα της άντίστασης. Τέτοια Λμως πολιτική άγριας καταπολέμησης τοΟ κινήματος της άντίστασης είχαν μονάχα οί Γερμανοί καταχτητές, oi ντόπιοι Κουΐσλιγκς καί άπό -ό 1942 οΐ Ά γ γ λ ο ι ποάχτορες. Ό τροτσκισμός δίίχνεται έτσι μέ τά Ιδια του τά γραφτά πράχτορας τής ντόπιας καί τής ξένης άντϊδρασης πού πολεμούσε άγρια τό κίνημα της αντίστασης.

Ποιά ήταν έπίσης ή έχτίμηση τής δράσης τοΰ Ε .Α .Μ . άπ* τους τροτσκιοτές; ι “ Ολη ή δράση τοΰ Ε Α Μ στήν Ελλ ά δα ήταν βαθεια άνιι- δραστική»! «Μέ τίς δολοφονίες τών Γερμανών έδινε άφορμή καί προ­σχήματα σέ άγρια μέτρα ιών άρχών κατοχής έναντίον τοϋ πολέμου», δ.τι δτ|λαδή λέει καί ή δοσιλογική άντίδραση στόν τόπο μας. Καί πιό κάτω: *Σ τ Ις περιοχές πού Επικρατούσε (δηλαδή τό Ε Α Μ ) τρομοκρατούσα καί λήστευε τούς πληθυσμούς»!

Ποιά ήταν άκόμα ή έχτίμηση τοΰ τροτσκισμού γιά τήν Π .Ε .Ε .Α . καί τόν Ε .Λ .Α .Σ .; *Οί πολιτικές μεταρρυθμίσεις, ot δημοκρατικές Ελευθερίες, ή αύτοδισίκηση, τά λαϊκά δικαστήρια, οΐ Εκλογές τής Π. Ε .Ε .Α . κλπ. δέν ήταν παρά άπάτη καί φάρσες!> c.O Ε Λ Α Σ ήταν στρα­τός που συνέχισε στό έσωτερικό τής χώρας τόν πόλεμο έναντίον τοΰ άξονα. Αύτό καί μόνον καθορίζει πολύ αύστηράκαί πολύ καθαρά τή στάση μας άπέναντί του». Δηλαδή οί τροτσκιοτές δηλώνουν καθαρά δτι πολέμησαν τόν Ε Λ Α Σ . υπως τό κάναν καί οί Γερμανοί, δπως καί οί ντόπιο: Κουΐσλιγκς, κι" δλ’ αύτά στ’ δνομα τοΟ.. μαρξισμού! ! Δυση>- χώς οί τροτσκιοτές δέν τόλμησαν νά πάν στίς περιοχές τής λεύτερης ορεινής ‘Ελλάδας καί νά υποστηρίξουν τίς θέσεις τους αύτές. Τότε θά βλέπαμε πώς θά ροβόλαγαν άπ' τά βουνά,'κυνηγημένοι άπ* τούς χω- ριάτες πού διηύθυναν τά χω ρι* τους μέ τήν αύτοδισίκηση καί πού οί τροτσκιοτές θά τούς λέγαν δτι αύτά fj"OCV «άπάτη».

Πώς έξηγεϊ έπίσης ό τροτσκισμός τις συγκρούσεις άνάμεσα στό ΕΑ Μ καί τίς άλλες «Εθι,κιστικές» όργανώσεις; «Ο Ι συγκρούσεις όνά­μεσα στό .ΕΑΜ καί τίς άλλες Εθνικιστικέ. όργανώσεις και τήν Κυβέρ­νηση τοϋ Καΐρου έξηγουνται καί άπ’ τις ξένες έπιρροές καί άπ’ τίς άξ:- ώοεις τοΟ ΕΑ Μ νά μον:πωλήσει τόν Εθνικιστικόν άγώνα».

Καί ρωτάω: τι χειρότερα λέν ό Παπανδρέου, σι χίτες, ό Γονατας, οί Βοοίλογοι; Καί τί ήταν αύτές οί Εθνικιστικές όργανώσεις πού τίς παίρνει τώρα κάτω άπ* τήν -ψηλή του προστασία ό τροτσκισμός; "Εχει άποδειχτεϊ τώρα δτι οί έθνικιστικές αύτές όργανώσεις συνεργάζονταν μέ τούς φασίστες καταχτητές. Ενώ ήταν δργανα σύγχρονα τών άγγλι- κών Ιμπεριαλιστικών κύκλων, Ενάντια στούς όποίους δήθενί άγωνίζεται ό τροτσκισμός.

Καί ποιά ή θέση τού τροτσκισμού άπέναντί στό Δεκέμβρη; Νά πώς χαρακτηρίζει ό τροτσκισμός τό άποκορύφωμα τοΰ έθνικοαστελευ- θερωτικού μας άγώνα τήν άσύγκριτη δεκεμβριανή άντίσταση: «‘Η στα­λινική γραφειοκρατία, τά στρατιωτικά πραιτωριανά στοιχεΐος ot καπε- tocvEoi τών άνταρτών Ενδιαφέροντος γιά τά προνόμιά τους, γιά τήν Εν- σωμάτωση τών στελεχών τους στό στροπτιωτικό και κροετικό μηχανισμό,

γιά τήν έξασφάλισή τους άπ’ τΙς άντεκδικήσεις, γιά τ' άπειράρ^θμα κακουργήματα πού διέπραξαν σ’ όλη τή χωρα>!» καί γ ι’ αυτό έγινε κατά τούς τροτσκ·ο*.ες ό Δεχέμδρης «Οί μάζες ουγχ.σμένες άπό προ­ηγούμενα δέν είχαν τή δύναμη νά έπηρεαουυν ή v’ άναλάβουν μιάν άνε- ξάρτητη πάλη καί έναντίον τζν Ε Λ Α Σ * τήν πάλη δηλαδή πού έπεχεϊ- ρησε ν’ άναλάδει ό τροτσκισμός. Άλλω στε: «ή ενίσχυση τής ένοπλης στάσης τοΰ Ε Λ Α Σ θά έοήμα:\£ τήν ενίσχυση τής ποντικής καί στρα­τιωτικής κλίκας του ΕΑ Μ , τήν ένίσχυση βοναπαρτιστικών καί πραιτω- ρ:ανών...> Κι' έρωτάω καί πάλι τούς τροτσκιστές έργάτες: Ί ό Δεκέμ­βρη δέν τόν έΐοίμασαν λοιπόν οί "Αγγλοι, ή ντόπια φασιστική άντίδρΰ- ση καί ό Παπανδρέσυ, μά τό Ε Α Μ ; Δίνει ή δέ δίνει ό τροτσκισμός στή δοσιλογική άντίδραση τις αισχρότερες συκοφαντίες ένάνηα στό έπανα- στατικό μας κίνημα; Άποκα&ιοτάει ή δέν άποκαθιστάει μέ τις τέτοιες θέσεις του τή ντόπια φασιστική άντίδραση; Καί ρωτάω άκόμα τούς τροτοκιοτές έργάτες: Πώς βάπρεπε ν’ άντιμετωπίσει ό Ε Λ Λ Α Σ τόν τροτσκισμό δταν άνοιχτά έδώ κηρύσσει δτι καθήκον του θεωρούσε να ξεσηκώσει i lc μδζίς «.καί έναντίον τοΰ Ε Λ Λ λ * . δταν ό Ε Λ Α Σ αύτός άγωνίζονταν ένάντια στους χειρότερους ξέν»;ος καί ντόπιους έχθρούς τοΰ έλΛην.κοΰ Λαοΰ;

Ποιά ήταν έπίσης ή πολιτική τοΰ ·ΕΑΜ άπέναντι στούς έργάτες κ<χτά τόν τροτσκισμό. ‘ Ποτέ οί έργάτες δέν γνώρισαν περισσότερο βάρβαρη τρομοκρατία άπ* αύτήν πού έπέβαλε τό ΕΑΜ » Μ

Καί ποιά ή θέση τ :ύ τροτσκισμού άπέναντι στή μεταπολεμική κα­τάσταση, ίίστερ' άπ’ τις πιό πάνω έχτιαήσεις του γιά τόν πόλεμο; Ά · ποχώρηση τών στρατευμάτων κατοχής απ' τή Γερμανία... «Δηλαδή άπο- χώρηση πρώτ” άπ’ δλα τών σοδ.ετικών στρατευμάτων, πού άποτελούν τήν καλύτερη έγγύηση γιά τήν καταπολέμηση καί έξόντωση τών ς>ασ\· ■σαικών ύπολειμμάτων στή Γερμανία. Κ ι’ ένώ ζητάει άπ’ τή Γερμανία νά ςώγουν τά έρυθρά στρατεύματα, π;ιά είνχχι ή θέση του άπέναντι στούς Ά γ γ λ ο υ ς πού κατέχουν τή .χώρα μσς: «Τό Κόμμα μας δέν διεξάγει κοτνέναν άγώνα έναντίον τών "Αγγλω ν καί γιά τήν άποχώρησή τους.·. Κοααλββαίνετε τώρα σύντροφοι τί πίστη πρέπει νά δώσει κανείς στά ση­μερινά λόγια τών τροτσκιστών δταν λέν δτι θέλουν τήν άποχώρησή τών "Αγγλων. Είναι κι* αύτό μιά νέα άπάτη άπ’ τ* «άριστερά* τών τροτσκι- στών, μέ σκοπό νά δ4εισδύοουν στις γραμμές τών έργοττών, γιά νά τους δηλητηριάσουν έπειτα καί τούς στρέψουν ένάντια στό Κ .Κ .Ε . καί τό ΕΑ Μ , καί γιά τό συμφέρον της Αντίδρασης.

01 δίκες ένάντια οττ.ύς τροτσκιστές ηγέτες στήν Ε Σ Σ Δ εΐχαν άπο- δείξει τή συνεργασία τοΰ Τρότσκυ καί των τρητσκστών μέ τή Γκεστά­πο, μέ σκοπό τήν άνατροπή της Σοβιετικής ’Εξουσίας καί τήν έπιδολή μέ τις γερμανικες λόγχες τοΰ Γρότσκυ και τών τροτσκιστών στήν έξου­σία. 01 θέσεις τών ’Ελλήνων τροτσκιστών γιά τό ένοποιητικό τους συ­νέδριο τοΰ 46, π>ού είδαμε. δείχνουν πώς ό τροτσκισμός αέ τις ύπερε· τκχναστττπκές του φράσεις βοήθησε δυο μπορούσε τό Χίτλερ, σπέρνον­τας καί ύποθάλποντας συγκρούσεις στό έσωτερικό τοΰ συμμαχικού στρατόπεδου. Κι’ αύτό τήν περίοδο πού παίζονταν ή τύχη της Ε .Σ .Σ .Δ . καί τών δημοκρατικών καταχτήσεων της άνθρωπότητας άπ τήν έπίθΓ- οη τών φασιστών έπιδρομέων. Μετά τή στροπιωτική συντριβή τοΰ άξο­να ό τροτσκισμός παύει νά στηρίζεται στό χιτλερισμό πού συντρίφτηκε καί στηρίζεται στούς άγγλικούς άντιδραστικούς κύκλους, καί γ ι’ αύτό ένώ ζητάει νά φύγουν οί Ρώσοι άπ’ τή Γερμανία, ζητάει άντίθετα νά μή φύγουν οί "Αγγλοι άπ’ τήν ’Ελλάδα. Αύτός είναι ύ τροτσκισμός. Δηλαδή κίνημα τών πιό άντιδραστικών κάθε φορά κύ­κλων, τών πιό λυσσασμένων κάθε φορά έχθρών τοΰ έργατικοΰ κινήμα­

92

τος xai της Σ :β .ετ:κής “ Ενωσης και πού τόν τέτοιο Αντεπαναστατικά ίου ρόλο τόν σκεπάζει πάντα μέ ύπ«ρσρ στερές φράσεις, Ακριβώς γιά νά μπορεΐ εύκολώτε.ρα νά παρασέρνει έογΑτες, νά τούς διαφθεΐρει ταξι­κά καί νά τούς στρέφει ένάντια στά κομμουνιστικά κόμματα καί στήν Ε - Σ .Σ .Δ . πείθσντάς τους οτι πολεμώντας τό σταλινισμό έξυττηρετοδν δήθεν tt»v έπανάσταση.

HfΣτί,ν άρχή τής δ.άλεξής μου είπα σύντροφοι πώς μο'άχα άν κα*

ταλάβουμε σωστά τό χαραχτήρα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, θά μπορέσουμε νά καταλάβουμε σωστά καί τήν χατάσταση πού γεν- νήθηκε άπ. τόν πόλεμο καί συνεπώς νά χαράξουμε σωστή πολιτική γραμμή. Είναι άνάγκη να .πούμε λίγα λόγια καί πάν'ω στό ζήτημα αύτό: Σύμφωνα μέ τήν τροτσκιστική άποψη, πού είδαμε, ό πόλεμος ήταν έξ Ισου Ιμπεριαλιστικός κι’ άπό τίς δυό πλευρές.

"Α ν λοιπόν έτσι θαταν τά ^ρά', ματα, ή κατάσταση πού θά γεννιόν- tocv άπ’ τήν νίκη τοΰ-άντιφασ στιχοϋ στρατοπέδου, πού κατά τόν τροτσ­κισμό ήταν έξ Ισοι, Ιμπεριαλιστικό, 3άπρεπε νάταν μιά νέα Ιμπερια­λιστική τάξη πραγμάτων. Καί γ ι’ αύτό ό τροτσκισμός πολεμάει σήμε­ρα τήν Ε .Σ .Σ .Δ . . τίς λαϊκές δημοκρατίες κλπ., γιατί κ<πά τόν τροτσ­κισμό πρέπει νά είναι ή σημερινή Ε .Σ .Σ .Δ . οι λαϊκές δημοκρατίες κλπ. τά Ιμπεριαλιστικά γεννοδολήματα. τοϋ -ιμπεριαλιστικού» Α/τιφαοιστι- κοϋ στροττοπέδου -ηζύ νίκησε τό Ιμπεριαλιστικό φασιστικό στρατόπεδο! ' Σ έ τέτοια άνωποταμικά συμπεράσματα όδηγεϊ ό τροτσκισμός, xcrt όδηγεϊ στήν ούσία καί τούς παρασυρυένους όπαδούς του μέ τή θέση του, δτι κΓ ό δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν Ιμπεριαλιστικός. Α ­κριβώς δμως γιατί τέτο-.α είναι τά συμπεράσματά του άπ’ τή θάση του γιά τόν πόλεμο, έ'χει απομονωθεί σήμερα πιότερο άπό κάθε άλλη φορά καί περνάει μιάν Αποσυνθετική έθνικά καί διεθνώς κρίση. ’Αντί­θετα άκριβώς γιατί έμεΐς οΐ σταλινικοί είδαμε σωστά τό χαραχτήρα τοΰ δεύτερου πολέμου καί τό ναραν-ήςα τ :ύ πολέμου τής 'Ελλάδας, βρισκόμαστε σήμερα έπί κεοαλ η ς τοϋ πλατύτατου καί βαθύτατοιι λαι.- κοδημοκρατικοϋ κινήματος τής Ευρώπης καί της χώρας μας, κινήμα­τος πού οφυρηλατήθηκε μέσα στήν πάλη ένάντια στό φασισμό χαί γιά τήν ύπεράσπιση τών δημοκρατικών καταχτήσεων. Κινήματος πού μάς όδηγεϊ μέσα άπ" τήν κατάχτηση τής λαΧκής δημοκρατίας πρός τό σο­σιαλισμό. Τέτοιος είναι ό Ιστορικός δρό.ιος πού χάραξε ό δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, άκριβώς γιατί δέν ήταν Ιμπεριαλιστικός κι’ άπ’ τίς δυό πλευρές, κι’ αύτό τό κατάλαβαν οί κομμουνιστές κι’ δχι οί τροτσκιστές. Κι’ άκριβώς ν*ατΙ τό κοττάλαβαν. οΐ μαρξιστές-λενινιστές -οταλινικοί. κομμουνιστές βρίσκονται έπί κεφαλής τών μαζών σήμερα, κι’ άνοίνουν μέσον της λαϊκής δημοκρατίας τό δοόμο πρός τό σοσια­λισμό. Έ ν φ οί τροτσκιστές μέ τίς θέσεις τους γ»ά τό δεύτερο παγκό­σμιο πόλεμο καί τή στάση τους άπέναντι στό Κ. Κ. Ε., διώχτηκαν συ­νειδητοί ή παρασυρμένοι όπαδΌί τών λυσσωδέστερων ταξικών έχθρών τής Ε .Σ .Σ .Δ . , τών λαϊκών δημοκρατιών καί τών Κ. Κ., Απομονώνον­ται δλο καί πιότερο κι* άπ’ τίς λίγες μάζες πού κάποτε έπηρέαζαν.

Καλοΰμε τούς έλάχιστους παρασυρμένους άπ’ τόν τροτσκισμό try γάτες πού θέλουν πραγματικά νά πα\αίο~υν γιά τό θοΐαμβο του σο­σιαλισμού. νά σκεφτούν ξανά πάνω στήν δλη πολιτική του τροτοκισμοο γενικά καί τοϋ έλληνικοΰ τροτσκ^σιιοΰ είδ κά, νά ένκσταλΓ.ίψο*>ν τόν τροτσκισμό καί νάρθουν νά παλαίψουν μα£ύ μας. Γιατί σ’ έμάς θο βροϋν τό στοατόπεδο πού παλεύει πραγματικά, ζωντανά, δχι μέ ύπτρε- παναστατικές φράσεις καί τσιτάτα γιά τό σοσιαλισμό. ‘Αντίθετα μέ­

νοντας στό στρατόπεδο τού τροτσκισμού χτυπάν τό σοσιαλισμό γιά λο- /<χριασμσ της Αντίδρασης, καί τόν χτυπάν κάτω άπό ύπερεπαναστατι- κές φράσεις καί άφθονη χρήση έκτός τόπου καί χρόνου μαρξιστικών τσιτίάων, πού παύουν γι* ocuto νάναι μαρξιστικά.

01 άπαντή<κις οτά rrtvre έρ«τιίματα καί ό λόγος τοΟ κλειοίματος

τοΟ όμιλπτί) τοΟ Κ. Κ. Ε. Λ. ’Αποστόλου.

Η Π ΡΩ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΉ όρθότητα της πολιτικής ένός κόμματος άποδβικνύεται άπό τήν

τυχόν μαζικοποίηση α£τοΰ τοϋ Κόαματος »\ άπό τήν πραγματοποίηση των σκοπών πού βάζει α£χό τό Κόμμα,

"Α ν τό πρώτο είναι σωστό, δηλαδή dv ή μαζικότητα μόνο δείχνει τήν όρθότητα της πολιτικής γιά τήν όπεράσπ·ση τών συμφερόντων τών λαϊκών καταπιεζομένων μαζών, τότε πώς Εξηγείται ή μαζικοποίηση τών φασιστικό»· κομμάτων; Μήπως μέ τή θεωρία της ράτσας;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Π ΡΩ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η-Η μαζικοποίηση τών φασιστικών κομμάτων μέ τή θεωρία τής ρά­

τσας Εγινε χάρη στήν άμέριστη υποστήριξη που έδωσε τό πανίσχυρο γερμανικό κεφάλαιο στό χιτλερικό κόμμα, χάρη στά τεράστια μέσα. πού διέθετε τό πανίσχυρο γερμανικό κεφάλαιο καί πού έπέτρει|»αν στό φασιστικό Κόμμα νά έπηρεάσει Ενα μεγάλο μέρος τοϋ λαού της Γερ­μανίας. "Ομως ή μαζικοποίηση των Κομ. Κομμάτων γίνεται μέσα στήν Ανειρήνευτη πάλη τών Εργαζομένων, πού τήν καθοδηγούν τά Κ. Κ. καί στήν όποια πρωτοστατούν. Καί δταν ή μαζικοποίηση γίνεται μέσα οτήν πάλη, τότε ή μαζ·καποίηοη αύτή άποδείχνει τήν όρθότητα τής πολιτι­κής γραμμής τοΰ Κόμματος. Ό τροτσκισμός ισχυρίζεται δτι αύτός έχει τά έπσναστατικά συνθήματα καί δτι αύτός διεξάγει καί τήν άγνωστη σέ μάς έπαναστατική δράση. 'Εά ν αύτός λοιπόν Εχει τά σωστά έπανα- στατικά συνθήματα καί άν αύτός πραγματοποιεί καλύτερη έπαναστα­τική δράση, μπαίνει τότε τό έρώτημα: Τί άποδείχνει όχι μονάχα ή μή μαζικοποίηση τοΰ τροτσκιστικοΰ κόμματος, άλλα καί ή δλο καί με­γαλύτερη Απομόνωσή του άπ' τις μώζες; "Ενα άπ’ τά δυό πρέπει νά δείχνει: "Η δτι οΐ μάζες δέν είναι ώριμες νά δεχτιοΟν τά έπαναστατικά συνθήματα, πράγμα άπαράδεκτο γιά μάς, ή δτι οί μάζες παλεύουν, άλλά τά συνθήματα τών τροτσκιστών δ&ν είναι έπαναστατικά συνθή­ματα, yicrri δέν άνταποκρίνονται στις σημερινές άνάγκες τών έργαζω­μένων

Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΤό χτύπημα τών άποικιακών κινημάτων (Κίνα, ’ Ινδονήσια, Ιν δ ο ­

κίνα) καί ιδιαίτερα τοϋ λαΤκοϋ κ' νήματος στή χώρα μας καί ή πυρε- τώδικη προετοιμασία τοϋ νέου άτομικού άντι σοβιετικού πολέμου δέν Α­ποδείχνει περίτρανα, δτι άπό τό δεύτερο πόλεμο προέκυψε μιά κατά- σταση Ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων χειρότερη άπ’ 6,τι ήταν ύ- στερ’ άπό τόν προηγούμενο πόλεμο;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η"Οχι. Δέν Εχουμε χειρότερη κοττάσταση άπό έκείνην ποϋχαμε ΰ-

<ττερ’ άπό τόν πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. 'Αλλά πρώτα άπ’ δλα μάς

94

φαίνεται πώς κάνει λίγη έντύπωοη σέ μας τούς σταλινικούς, πού τό ϊδ.ο Τό πράγμα μας λέει καί ό άμερικάνικος Ιμπεριαλισμός μέ τήν ά- τοαική βόμβα. Έ μ ε ΐς νομίζουμε, δτι άπ’ τή σωστή πολιτική των Κομμ. Κομμάτων οί λαϊκές δυνάμεις άναπτύχθηκαν, δυνάμωσαν καί koct* αυ­τόν τόν τρόπο κάνουν όλοένα καί δυσκολώτερο τόν καινούριο πόλεμο. Καί * όρθότητα τής γραμμής άποδείχνετα μέ τό άν κάνεις δ,τι μπο- ρ'Γς γιά νά άναπτύσσε-ς στίς μάζες τίς άντ ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Έ μ εΐς οί φουκαράδες οί σταλινικοί κάναμε κάτι. Μπορούν νά μάς πουν ι ί fcxotvav άπ’ τήν πλευρά τής άνάπτυξης τών έπααχιστατικών άντιϊμ- ττΞ.-^α'-.ιτηκών· δυνάμεων οί «φίλοι» μας d τροτσκιστές;

Η Τ Ρ ΙΤ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΣτήν περίοδο της κατογής Εκμεταλλευτές ησαν υόνον οί νφαισί-

στις καταχτητές ή καί ή έλληνική κεφαλαιοκρατία; Ποϊοι Εδωσαν τά φο<ίερώτερα χτυπήματα στό λανκό κίνημα; Οι "Ελληνες κεφαλαιοκρά­τες κατ' ένπολήν τών 'Εγγλέζων Ιυπεριαλιστών ή όχι; Κι* άν αύτό ε!να. σωστό πο.όν έξυπηρετουσίι ή διακήρυξη τής έθνικής ένότητας;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Τ Ρ ΙΤ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η"Α ν δέν μέ άπατά ή μνήμη μου και ή μνήμη σ ς, γιατί σάς διά­

βασα στό λόγο μου πρίν σχετικό τροτσκιστικό άπόσπασμα άπό τό «Έονατικό Μέτωπο», οί τροτσκιστές κατηγορούν τόν Ε Λ Α Σ δτι. θέ­λοντας να μονοπωλήσει τόν έθνικοαπελευθερωτικόν άγώνα αύτό πού λε>αν δηλαδή καί οί Παπανδρέου, Γονατάς καί οΐ άλλοι δωσίλογοι, — χτύπησε ολ<ς τίς άλλες λεγάμενες έθνικοοπτελευθερωτικές όργανώσεις σάν τόν Ε Δ Ε Σ κλπ. Συνεπώς κατά τά ίδια τά τροτσκιστικά γραφτά,— κ.* άσχετα άπ* τό πώς τό βάζουν τό ζήτημα. — τό Κ. Κ. Ε .. τό ΕΑ Μ χτύπησαν τούς ντόπιους άντιδραστικούς πού ή σαν στήν ύπηρεσία τών Γερμανών. Ά λ λ καί μιά έρώτηση: Μήπως οί τροτσκιστές άγωνίστηκαν ένχχντια στούς δοσίλογους καί τούς ντόπιους άντιδραστικούς; ’Αλλά αύτοί. δπως φαίνεται άπ* τά τροτοκισπκά τσιτάτα πού σας διάβασα στό λόγο μου. πήραν κάτω άπ' τήν προστασία τους τούς καϋμένους τούς άντιδραστικούς, πού άναγκάστηκαν νά χτυπηθούν μέ τό «άδηφά- γο* ΕΑ Μ , π>3ύ πήγαινε νά. . . , μονοπωλήσει τόν άγώνα. Σ ’· δλο τόν κόσμο άνπίθετα είναι γνωστή ή πάλη τοϋ Κ. Κ. Ε . ένάντια στή δοσι- λογική οίκονομική όλιγαρχία καί τά στρατιωτικο-πολιτικά της icout* σλιγκα στελέχη καί μονάχα οΐ τροτσκιστές δχι μονάχα δέν πάλαιψοη» ένάντια τούς φασίστες Επιδρομείς, δχι μονάχα δέν πάλαιψαν ένάντ·~ σηούς ντόπιους πράχτορες καί συνεργάτες τών φαάιστών έπιδρού4ων μά καί πήραν τούς τελευταίους, δπως είδαμε, κάτω άπ' τήν ύψηλή προστασία τους. Συνεπώς μονάχα τό Κ. Κ. Ε . άγωνίστηκε καί ένάν- τια στούς φασίστες έπιδρομεΐς καί ένάντια οπούς πράχτορες τών φα- οΐΓττών καταχτητών.

Η Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η

Ή ήγεσία του Κ. Κ. Ε . άποκαλοΟσε μέχρι τά Δεκεμβριανά τόν Τσώρτσιλ καί τούς Εγγλέζους «άπελευθερωτές». Ζητάμε νά μάς ά- πανπήοει ό όμιλητής του Κ .Κ .Ε .: “ Ηξερε αύτή ή ήγεσία, δτι δταν έρ- χόντουσαν έδώ οί "Αγγλοι θά Επνιγαν στό αίμα μέ τή φωτιά καί τό σίδερο τίς λαϊκές μάζες; Ναι ή 6χ ι ;

'Εά ν δέν τό ήξερε αύτό σημαίνει, δτι ήταν μιά ήγ«σία άνίκανη, άφον) δέν απορούσε νά προβλέψει Ενα τόσο στοιχειώδες γεγονός. ’ Εάν πάλι τό ήξερε τότε συνειδητά τούς Εφερε έδώ μέ τή συμφωνία τού Λι­

βάνου καί τής Γκαζέρτας, δείχνοντας δμως Ετσι τήν άντεπανα^’ ατ.κή καί προδοτική φυσιογνωμία της.

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ 1 Η Ν Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η“ Οταν είσαι υποχρεωμένος νά κολυμπάς μέσα στά γεγονότα. με 3α

στήν τιά/η. καϊ νά μή βρίσκεσαι μακρυά άπ" τήν παλη, είσαι υποχρεωμέ­νος καί αύτό μάς τό δίδαξε 6 Λένιν. νά κσνε ς καί συμβιβασμούς. Φ~σι- κά υπάρχουν συμβιβασμοί καί συμβιβασμοί. Συμβιβασμοί πού όφελούν τό κίνημα καί συμβιβασμοί πού τό βλάφτουν. Καί δέν νομίζω, σύντροφοι γενικά μιλώντας, δτι, άπ' τούς συμβιβασμούς άνάμεοα στήν Σοβιετική "Ενωση τίς γνήσιες δημοκρατικές δυνάμεις τών άλλων χωρών και τις Δυτικές Δημοκρατίες μέ τούς Ιμπεριαλιστικούς ήγετικούς κύκλςυο τυυς βγήκαν ώφελημένοι ώς τά σήμερα ·:$ Ιμπεριαλιστικοί κύκλοι. Νοαίζω π. χ. δτι ουδέποτε οί άγγλικοί ιμπεριαλιστικοί κύκλοι καί τά άγγ*..κά Ιμπεριαλιστικά στοιχεία άντιμετώπισαν τέτοια κρίση, οπως ή οημερινή καί αύτό όφείλεται έπίσης στή συνεπή διεξοτγωγή τοΰ αντιφασιστικού πολέμου άπ’ τήν πλευρά των δημοκρατικών δυνάμεων. Οι τροτσκιοτές τά θέλουν δλα δικά τους. θά μάς έπιτρέψουν δμως μιά έ ρώτησα: 11 έκαναν αύτ:ϊ; 'Αλλά άσχετα ά τ ’ αύτό. Εφ ’ υσον κάνεις αομδ βαομούο. π :ύ είναι άναγκαϊοι, καί ήταν άναιγκαϊοι οί συμβιβασμοί αΰτο; γιά τή συντριβή τοΟ φασιστικού τριγώνου, 6ά έχει έπίσης καί ό αύριανος αντί­παλός σου, μέ τόν όποιο κάνεις γιά μιά περίοδο τό συμΕιβασμο. ύρν- σ;ιένες έπιτυχίες. Τό ζήτημα είναι άν θά είναι αεγα/.ύιερες άπ "ίς tv ..· τυχίες τίς δικές σου. "Υστεοα άπ* τήν παραπάνω κατ’ αρχήν τοποθέτη­ση. προχωρώ στήν άπάντησή μι:υ. ’Η ήγεσία τοΰ Κ .Κ .Ε . ή£εοε δτ civ ρχόνταν έδώ οί “Ά γγλο ι θά έπνιγαν κλπ.; Τό φοδόμαοταν *tc> . . “ Ο­

μως έμείς δταν υπογράφουμε συμφωνίες έκτελοΰμε τίς :>υμ$ννίες τές καί σιό τέλος ζημιωμένοι δρίοκονται έκεϊνοι, πού παοα2:άζοι.-' τίς συμφωνίες «χυτές. "Ετσι καί μονάχα έτσι ξεσκεπάζουμε τοος δ.Λφοο^υς άπατεώνες, δτarv δείχνονται τέτοιοι στήν πράξη καί τραβάμί κα· συγ­κεντρώνουμε τις μάζες γύρω μας. Ή δεκεμβριανή άγγλική Ιπέμβαση ήταν παραβίαση τών συμφωνιών τού Ατλαντικού καί τών α λ.· ο ν οξυ­φωνιών. Ά π ’ αύτΛ δμως τήν παραβίαση μονάχα τό κίνημα τών εργαζο­μένων καί τής χωράς μας καί δ.εθνώς δέ βγήκε ζηυιωμένο. Γιατί άν προσωρινά έχουμε καινούργια κατοχή, δμως γρήγορα όρ μάζ:υν οΐ προϋποθέσεις koc! δημιουργούνται οί ·6ροι γ·.ά τήν άπαλλαγή της /ώ ρας μας κι* άπ’ τή δεύτερη κατοχή. Καί μείς κάτ ξέρουμε γιά το πώς διεξάγεται ό άγώνας ένάντια σέ κάθε ξένη κατοχή. Κ Γ δταν άπαλλα- χτοΟμε μέ τόν άγώνα μας κι’ άπ’ τή δεύτερη ξένη κατοχή, τότε ή Έ λ λάδα θά είναι πραγμοσικά όριοτ.κά λεύτερη, άνεξάρτητη. λαϊκοδημο- κροτυ^ύμενη, γιά νά τραβήξει καί στή σοσ.αλιστική ’Ελλάδα. “ Ετσι ή παροτβίαση άπ* τούς ’Εγγλέζους τών συμφωνιών πού ύπέγραψοη·. καί ή συνεπής τήρηση άπό μάς τών συμφωνιών συμμοτχίας μέ τούς Ενγλέ- ζους. έβλαψε τούς άγγλικούς ιμπεριαλιστικούς κύκλους δσο καμιιιά άλλη παραβίαση συμφωνίας, άπ’ δσες ύπόγραψαν καί στό παρελθόν oi άγγλικοί Ιμπεριαλιστικοί κύκλοι.

Η Π ΕΜ Π ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΠώς έξηγεΐται δτι ό στρατιωτικός ήγέτης τού κινήματος αντίστα­

σης στή Γαλλία στρατηγός Λεκλέρ έπνιξε στό αίμα σάν έντολοδ^/'-.ς τής «Λαϊκής Δημοκρατικής Κυβέρνησης» στήν όποία μετέχει καί τό Κ .Κ .Ε . τίς κατεπιεζόωενες μάζες τής «γαλλικής? |ν5ο<ίνας;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Π ΕΜ Π ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΔέν έχω άκριβώς ύπ* 6ψη μου τήν περίπτωση αύτή. “ Αν δμως ό

σνοατηγός Λεκλέρ έκανε αύτό τό πράγμα δπως άκρ·6ώς μπαίνε, στήν

Λ·’

£ρΰτ.|ση, αύτό »ώ έχει νά ζημιώσει ιό Λεκλέρ καί τήν παράταξη τοΰ Λεκλέρ στή Γαλλία. Καί αύτό τό πράγμα φαίνεται χαθημερινΟ. •Όταν τό Κ .Κ .Γ . έφαρμόζει μέ συνέπεια τίς συμφωνίες πού υπογράφει, σύμφωνα μέ τά συμφέροντα τών έργαζομένων, τότε τό Κ .Κ .Γ , άνάπτύο- σιται συνεχώς καί (παρά τίς άνιίθετες προοπτικές τοϋ τροτσκιστή όμι- λητΛ στήν προηγούμενη συγκέντρωση, δτι άπ’ τή Λαϊκή Δημοκρατία περασαμε σϊή Γολλία οέ άστική Δημοκρατία), £τσι ήρθε πρώτο στίς τελευταίες έκλογές καί οί διάφοροι Λ ικλέρ τελικά θά Οαφτοϋν. "O tocv οί Κομμουνιστές έφαρμόζουν τίς συμφωνίες πού -υπογράφουν, (καί c i κομμουνιστές υπογράφουν συμφωνίες μονάχα δταν έξυπηρε- τοΰν so λαό), τότε αύτοί πού δέν τίς τηρούν ξεσκεπάζονται καί οί μά­ζες πού πριν δέν ήσαν μέ τούς κομμουνιστές έρχονται πρός τούς κομ­μουνιστές.

*Έδώ σύντροφ;ι καί συντρόφισσες τελειώνω μέ τ·ς έρωτ/,σεις πού

μου ύποδλήθηκαν καί περνάω σέ μερικά ζητήματα πού Οάθελα νά θίξω σχετικά μέ τήν ανάπτυξη τοϋ σημερινού μας θέματος.

Πρώτα άπ" δλα πρίν δώσω μερικές γενικώτερες άναγκαιες άπαν· τήοεις οτό λόγο τοΟ τροτσκιστή όμιλητή. έπιτρέςττε νά σταθώ οέ μερι­κά έπί μέρους σημεία.

Είπε ό τροτσκιστής όμιλητής δτι μολονότι τό τροτσκιστικό Κύμμα είναι άμαζο, ένώ τό Κ .Κ .Ε . είναι μαζικώτοττο, έν τούτους χάρις στήν πί*ση τής άκτινοίολίας τοΰ τροτσκισμοΰ τό μαζικώτατο Κ .Κ .Ε . dvay- κάστηκε νά κάνει αύιές τίς συζητήσεις. ’Επειδή ό τροτσκιστής όμιλητής έκοτνε στό λό>ο του κατάχρηση καί παλαιοντολογικών άκόμα τσιτόπων, θά μου έππραπεΐ καί μένα, ελπίζω, ν’ άναφερθώ στήν άρχαία έλληνική μυθολογία. "Ολοι σας Οά ξέρετε ενα παραμύθι τών άρχαίων ήμών προ­γόνων. "Ενα κουνούπι μιά φορά ?Τχε καθίσει στό κέρατο ένός βοδιού και ρωτούσε τό βόδι άν κατάλαβε πού κάθησε άπάνω στό κέροαό του, ή δπως Οώλεγαν οί «φίλοι» μας οΐ τροτσκιστές, άν ένοιωσε τήν «πίεση της άκτινοβολίας του». Καί τότε τό βόδι τοΰ άπάντησε: Ούτε δτοτν έλει­πες, οϋτε otocv ήρθες, ούτε κι* δταν θά φύγεις κοττάλαβα δ,τι δήποτε. Καί οί τροτσκισιές γελούν τούς έ αυτούς τους άν νομίζουν δτι οί συ­ζητήσεις αύτές γίνονται ύστερα άπ' τήν πίεση τής περίφημης οϋιής γραμμής τών έλληνικών τροτσκιστικών παραφυάδων. Α ν γίνονοται οί συζητήσεις αύτές γίνονται, γιατί: I ) 'Ενδιαφέρει έμάς τούς «όπορτου νιστες» σταλινικούς νά τραβήξουμε έστω καί τόν τελευταίο napocoup- μένο έργάτη άπ’ τόν τροτσκισμό κι’ έφ’ δσον δέν έχει όριστικά διαφθοτ- ρεϊ άπ’ τόν τελρυ'αΐο. 2) Γιατί έμεϊς αρπάζουμε κάθε δυνατή ευκαιρία, γιά νά κατατοπίσουμε τά μέλη μας έστω καί γιά μιά τέτοια άσήμαντη τάση, δπως είναι σήμερα ό τροτσκισμός καί 3 ) Γιατί ξεσκεπάζονται, τόν τροτσκισμό, μάς δίνεται ή δυνατότητα νά . κοττατοπίσουμε άκόμα καλύτερα τά μέλη μας καί τούς οπαδούς μας πάνω στά προβλήματα τής χώρας μας. τής πολιτικής μας γραμμής, καί πάνω στήν άληθινή Ιστορία τοΰ κινήματος μας. Γι* αύτό καί μονάχα γι* αύτό γίνονται οί συζητήσεις μέ τόν τροτσκισμό, κι* δχι γιατί. νοιώσαμε όποιαδήποτΕ «♦πίεση » άπ* τήν άνύπαρχτη «άχτ νοδολία». της άνύπαρχτης «έπανα- στατικής» του γραμμής.

"Ενα έπίσης σημείο άπ* τό λόγο τ :0 τροτσκιστή όμιλητή πού θά- θελα στήν άρχή νά θίξω είναι έκεινο οτό όποιο ό τροτσκ-.στής όμιλη­τής άνέφερε τό περίφημο τσιτάτο τοΰ Μάρξ: «Οί προλετάρ οι δέν έχουν ποττρίδα κλπ». Οί τ ρο γο κ^ τ ϊ γ δέν κα’-αλαβαίνουν τίποτε άπ’ τό ττερίφη· μο αύτό τσιτάτο τοΰ Μάρξ. Πρώτ’ άπ’ δλα οΟτε ό Μάρξ... ο·ΰτε ό Λένιν υπήρξαν ποτέ έΟνικοί μηδενιστές. Ότατν λοιπόν ό Μάρξ £λε>ε δτι οΐ

ηη

προλετάριοι δέν έχουν πατρίδα έπεδίωκε, άτι τη μιά μέν νά καλλιεργή· oti ατό προλεταριάτο τή όιεθνιοτική του συνείδηση καί τα διεθνιστικο too καθήκοντα κι’ άπ* τήν άλλη επιζητούσε νά χαραξει βα&ειά στή σκέψη ίων προλετάριων όλων τών χωρών, ότι ή κεφαΛαιοκρατία τούς Οφα»ρουσε καϋημερινά τήν πατρίδα τους καί συνεπώς καΛοϋσε τούς προλετάριους στην πάλη πού θά τούς έπέτρεπε μέ τήν ανατροπή της κεφαλοαοκρατίας, v‘ άποχτήσουν όλοκληρωμένη πατρϊοα. 'ΑΛΑοίωτικα θάταν άδυνατο νά καταΛα&ουμε γιατί ο Λ\αρξ ήταν στήν άρχή τοΰ γαλλ«γερμανΐκού πολέμου τοϋ 1870—71 υπέρ της Γερμανίας και στό τέλος ύπερ τής γαλλικής άμυνας κλπ. Για τον ίδιο ΛΟγο τά Κ .Κ . στό διάστημα τοΰ Ζοο παγκοσμιουπολέμου ήσαν ύπέρ τής άμυνας της πα­τρίδας τους άπ* τή φασιστική έπίϋεοη, παλαιψαν οτίς πρώτες γραμ­μές γιά τήν άπελευΟόρωση της π α ιρ ι^ς τους απ' τον ξένο φασιστικό ζυγ*, καί χάρη στήν ταχτική αύτή τών κομμουν.οτών οΐ έργαζόμενοι τής I ιουγκοσλαβίας, της Πολωνίας, της 'Αλβανίας, μά κα! τής Ρουμα- .νίας, τής Ούγγαιρίας, της Βουλγαρίας κλπ. όπου οι κομμουνιοτές πά- λαιψαν γιά τήν ήττα του φασισμοί) καί τής φασιστικής τους δοσιλογι- κής μπουρζουαζίας, οί έργαζόμενοι, λέω, στίς χώρες αύτές άπόχτησαν όλοκληρωμένη πατρίδα. “ Υστερ" άπ* τα παραπανω περνάω σε μερικές γενικώτερες αναγκαίες άπαντήσεις στό λό>Ό τοΰ τροτσκιστή.

Μετά τόν πρώτο παγκόσμιο πόλε+ιο, χάρις στήν πολιτική τοΰ Λέ­νιν, δηλαδή χάρις στή μετατροπή τοΰ πολέμου σ' έμφύλιο καταχτήθη- κε στό Εδαφος τής παλιάς τσαρικής Ρωσίας, ή έξουσία. “ Ομως τότε ό Τοότοκυ ήταν έναντια σ’ αύτό τό σύνθημα. Ίό ούνθημα τού Γρύτυκυ ήταν <0~τε νίκη, οΰτε ήττα». Καί τό σύνθημα αύτό, Οπως έλεγ^ 5 Λέ­νιν, καταδίκαζε τό προλεταριάτο οτήγ άδράνεια. Χάρη στήν τακτική αύτή τοΰ Λένιν πραγματοποιήθηκε ή Όχτωβρίανή έπανάσταση. Χάρη στήν ταχτική τοΰ Στάλιν, χάρη στίς θυσίες τής Ε . Σ .Σ .Δ , πού δέν εί­ναι ή ταχτική ή οί άνύπαρχτες θυσίες τών τροτσκιστών, βοΐ]θήθηκαν, όσο άπό καμμιά άλλη δύναμη στόν κόσμο μιά σειρά λαυί της Εύρώ- πης ν’ άποχτήσουν, — μέ τΐς·Λαικές τους Δημοκρατίες— ν’ άποχτήσουν λέω, όλοκληρωμένη τήν πατρίδα τους.

Σνή συνέχεια τοΰ λόγου του ό τροτσκιστής όμιλητής έθεσε ένα έρώτημα: Δέν πρέπει νά ύπάρχουν πολλά μέλη καί όπαδοί τοΰ Κ .Κ .Ε . πού μπροστά στόν κίνδυνο ένός νέου άτομικρΰ πολέμου ν' άναρωτήθη- καν άν ήταν ϋωστός ό δρόμος πού άκολουθήσαν τά Κ .Κ . Τέτοιες έρω- τήσεις τΙς βάζουν καί θά τίς βάζουν καί τις έβαλαν οί τροτσκιοτές έρ- γάτες καί έθνικά καί διεθνώς, γιατί ή πολιτική τους είναι άν όχι τίποτε άλλο, πολιτική άπομόνωσής τους άπ’ τίς μάζες. Ο Ι Σταλινικοί δέν έχουν κανένα λόγο νά βάζουν τέτοιες έρωτήσεις. Κ ι’ αύτό δχι γιατί οί σταλινικοί δέν 6λέιιουν τά τυχόν μερικώτερα λάθη τους. Τά τυχόν λά­θη τους τά βλέπουν καί τά κριτικάρουν πρώτοι. Σύγχρονα όμως οί σταλινικοί βλέπουν καί κάτι άλλο. "Οτι δηλαδή μέ τόν άγώνα τους. μέ τίς θυσίες τους, μέ τίς έπιτυχίες τους πραγματοποίησαν ήδη τίς μεγαλύ­τερες προϋποθέσεις ώστε τόν τυχόν πόλεμο· πού θά ξεσπάσει νά τόν κερδίσουν οί λαοί καί δχι οί Ιμπεριαλιστικοί Εκμεταλλευτικοί τους κύ­κλοι.

Πάντως έκεΐνο πού πρέπει νά πούμε είναι τοΰτο δώ: Στόν-προη-. γούμενο πόλεμο, πού ήταν ιμπεριαλιστικός, κι' άπ’ τίς δυό πλευρές, οί μεταπολεμικές δημοκρατίες έγιναν μέοον έξαπάτησης τών μαζών χάρη στήν προδοσία τής σοσιαλδημοκροαίας. "Ετσι ή Δημοκρατία τής Βαί μάρης καί μιά σειρά άνάλογες δημοκρατίες άνοιξαν τό_δρόμο στό φα­σισμό. Μέσα στίς καινούργιες συνθήκες ή ύπόθεση της δημοκρατίας πέρασε στό χέρι τών έργαζόμενων καί γι’ αύτό οί νέες λαϊκές δημο-

κροττϊες, πού γεννή βήκαν άπ* τή στροπιωτική συντριβή τοϋ φασιστικού άξονα στό δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μάς άνοίγουν το δρόμο πρός τό σοσιαλισμό. Σήμερα ή ύπόθεση τής δημοκροσίας πέρασε στά χέρια τών Εργαζόμενων και γίνεται δπλο πάλης ένάντια στό φασισμό καί ένάντια στις δυνάμεις, πού μόνο σ’ Ενα νέο φασισμό βλέπουν τή σωτηρία τους. Ό λ α τ* άλλα όσα είπε ό τροτσκιστής δμιλητής, ήταν γιά νά χρησιμο­ποιήσω τά λόγια του «άπάτη, άπάτη καί μόνο $&πάτη». Γιατί, «άπάτη, άπάτη καί πάλι άπάτη» είναι άπ* τήν πλευρά τού έπαναστατικοΰ κινή­ματος ό τροτσκισμός, πού μέ ύπεραριστερές φράσεις ιταει νά ξεγελάσει ιΐς εργατικές μάζες καί νά τΙς στρέψει γιά Λογαριασμέ της άντίδρα- σης, ενάντια στήν έπαναστατική τους πρωτοπορεία.

Στό Κρεμλΐνο, τέλειωσε τό λόγο του ό τροασκιστής δμιλητής, δέν άκούγονται δήθεν τά λόγια τοΰ Λένιν. Σ τό Κρεμλΐνο δμως συνεχίζει νά κυματίζει ή κόκκινη σημαία της άτσξικής παλλαϊκής οοσιαλιστικής. δημοκρατίας πού άνοικοδομήθηκε -άπ' τό Στάλιν, συνεχιστή του Εργου τοϋ Λέναν. Καί τό Κρεμλΐνο περισσότερο άπό κάθε άλλη φορά, χάρη στή οωοτή πολιτική τοΰ Στάλιν γίνεται ή έλπίδα καί ό φωτοδότης φά­ρος δλων τών λαών της γης στήν πάλη τους γιά τήν έκμηδένιση τών φασιστικών υπολειμμάτων καί τήν κατάχτηση της άληθινης δημοκρα­τίας. Αύτό δμως δέν τό βλέπουν μονάχα οί άνθρωποι τών τοιιάτων καί τών Επαναστατικών φράσεων ποδναι άποσπαομένες άπ’ τήν πραγματι­κότητα. ’Αντίθετα δλοι οΐ άλλοι, οί έργαζόμενοι όλου του κόσμου κάθε μέρα καί περισσότερο συνασπίζονται γύρω άπ" τά Κ .Κ . πού τούς Εδει­ξαν καί τούς δείχνουν τό σωστό δρόμο. Κι* αύτό άποτελεΐ τήν καλύ τερη Εγγύηση δτι δσες δήποτε θυσίες κι* άν θά χρειασθοΰν, δσο αΐμα κι’ άν χρειαστεί νά χυθεΐ, ή νίκη θά είναι μο<ύ μας καί θά είναι μαζύ μας. χάρη στή| σωστή γενικά πολιτική γραμμή τοΰ Κόμματός μας, χάρη στή σωστή γενικά πολιτική γραμμή τών Κομμουνιστικών Κομμά­των σ' δλες τις άλλες χώρες.

01 όηαντήσεις ατά πέντε ερωτήματα καί 6 λόγος τοΟ κλεισίματος τοΰ όμιλητη τοΰ Κ. Α. Κ. Ε. (Α*> Α ιεθνης> X. Άθαγασιάδη

Η Π ΡΩ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΠώς συμβιβάζονται οί δυό Θέσεις τών τροτσκιστών: ’Απ’ τήν πλευ­

ρά της Σοβιετικής "Ενωσης ό πόλεμος τοΰ 1941—45 είχε τόν ίδιο χα- ραχτήρα μέ τόν πόλεμο τοΰ 1919 Κι’ δμως ή συμμετοχή της Σοβιετι­κής “ Ενωσης «δέν άλλαξε τό χαραχτήρα του πολέμου», πού Εξακολου­θήσω ν<5να< Ιμπεριαλιστικός κι’ άπ’ τις δυό πλευρες;-

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Π ΡΩ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η"Υποστηρίζουμε δτι ό τελευταίος πόλεμος πού Εκανε ή Ε .Σ .Σ .Δ .

ένά^τια στή φασιστική Γερμανία ήταν Ενας πόλεμος μέ χαραχτήρα προ­οδευτικό δπως κοΛ ό πόλεμος τού 1919— 1922. Ή Ερώτηση πού διατυ­πώνεται έδώ είναι πώς συαβαίνει τό γεγονός δτι ένώ Εχουμε Εναν προ­οδευτικό πόλεμο νά μή άλλάζει ό χαραχτηρας τού πολέμου πού κά­νουν οί Ιμπεριαλιστές τής Δύσης; ‘Η άπάντηση είναι άπλή; Έ δ ώ Εχου­με δυό πολέμους. Ό πρώτος είναι άνάμεσα στά δυό Ιμπεριαλιστικά μπλόκ. Κι’ άπ’ τΙς δυό πλευρές ό πόλεμος αυτός elvop άντιδραστικός καί ξεκαθαρισμένη ή θέση μας. Μέ τόν πόλεμο αύτό συμπλέκεται ό πόλεμος, πού Εκανε ή Ε .Σ .Σ .Δ . γιά τήν ύπεράσπιση τών βασικών κοι­νωνικών καταχτήσεων της Όχτωβριανης .Επανάστασης πού κίνδυνε^*

W»

ανε άπό τήν Ιμπεριαλιστική πολεμική έπιδρομή. Ό χαραχτήρας τού πο­λέμου καί της Ε .Σ .Σ .Δ . καί της Κίνας ήταν προοδευτικός, χωρίς δμως αύτό νά σημαίνει δτι άλλαζε ό χαραχτήρας τού πολέμου (πού μένει πάντα άντιδραστικός) τών Ιμπεριαλιστών συμμάχων τής Ε .Σ .Σ .Δ . καί της Κίνας.

. Ό Λένιν έδωσε ένα παράδειγμα παραστατικό για τό τί είναι ό Ιμπε­ριαλιστικός πόλεμος. Παλεύουν δύο συμμορίες, πού έζουσιάζουν σκλά­βους, γιά τό ξαναμοίρασμα τών οκλάέων. Αύτός ήταν ό χαραχτήρας τού πολέμου, άπό τήν πλευρά τής Γαλλίας, ’Αγγλίας, 'Αμερικής καθώς καί άπό τήν πλευρά τής Γερμανίας, τής Ιαπωνίας καί τής Ιταλίας. Δέν Αλλάζει ό χαραχτήρας τοϋ πολέμου, τών δυτικών ιμπεριαλισμών, άπό τό δτι οί Γερμανοί έστρεψαν ένα μέρος τών δυνάμεών τους ένάντια στήν Ε .Σ .Σ .Δ . "Ενα άλλο παράδειγμα: Άπ ό τήν πλευρά τών δύο παρατάξεων πού συγκρούστηκαν εΐναι σάν νά μαλώνουν δυό ληστρι· κές συμμορίες γιά τό πλιάτσικο. Καί ένώ παίρνουμε τή σωστή θέση δτ οι συμμορίες αύτές παλεύουνε γιά τό πλιάτσικο, άπό τό γεγονός δτι ή μιά συμμορία διέθεσε ένα τμήμα της γιά νά έπαεθεΤ καί ένάντια σέ μιά όμάδα έργατών γιά νά τούς ληστέψει, καταλήγουμε (σύμφωνα μέ τή σταλινική άντίληψη) νά έξιδανικεύοσμε καί νά έγκρίνουμε τούς λη­στρικούς σκοπούς γιά τούς όποιους άγωνίζεται ή άλλη συμμορία.

Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΌ τροτσκιστής όμιλητής είπε δτι ό 2ος παγκόσμιος πόλεμος δέν

μπορούσε νάχει σάν άποτέλεσμα παρά τήν έξυπηρέτήση τών Ιμπερια­λιστικών συμφερόντων, κι* δτ» δλα τ* άλλα δέν ήταν παρά άπάτη, ά πάτη καί τίπστ' άλλο. Μπορεΐ νά μάς πει άν οΐ Λαϊκές Δημοκρατίες σήμερα είναι μιά άπάτη; ΚΓ άν δχι, τότε τί είναι; Καί γιατί οί μάζες τοΰ Σοβιετικού Λαού πού στόν πόλεμο είχαν μοναδική ευκαιρία νά ρί­ξουν τό ^σταλινικό καθεστώς* προτίμησαν νά συσπειρωθούν γύρω του καί νά συντρίψουν τό φασισμό;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΚαί έδώ ή έρώτηση τού Σταλινισμού ξεφεύγει άπό τή γραμμή

ιού Λένιν. Ακόμη καί ό όμιλητής τού Κ .Κ .Ε . ένώ μάς tin t γιά τή θράση τού Κλάουζεβιτς «ξέχασε» νά μάς άναφέρει καί τό κριτήριο μέ βάυη τό όττοϊο θά χαρακτηρίσουμε Εναν πόλεμο. Αύτό εΐναι τό λενι­νικό κριτήριο: ποιά τάξη καί γιά ποιό σκεπό διεξάγει τόν πόλεμο.

Γιά νά ύποστηριχθεί, δτι ό πόλεμος άπ' τήν πλευρά τών Δυτικών Δυνάμεων ήταν προοδευτικός, θά έπρεπε νά Αποδείξουν οί σταλινικοί θεωρητικοί t sO Κ .Κ .Ε ., δτι~οί καπιταλιστικές τάξεις στήν Αγγλία, στήν Αμερική κλπ. δέν έχουν έξαντλήσει (άπό καιρό μάλιστα) τόν iaiopiK'V προοδευτικό τους ρόλο καί δτι τόν πόλεμο πού έκακχν δέν τόν έχαναν γιά νά διατηρήσουν τις άποικίες καί τις σφαίρες έπιρ- ροής πού κατείχαν άλλά γιά νά Απελευθερώσουν τίς Αποικίες καί νά βοηϋήσουν τούς λατύς γιά να ζήσουν κά:ω άπό ένα έλεύθερο καί γνή- σ·ο δημοκρατικό καθι-στώς. Τέτοιες άποδείξεις μέχρι τή οτ·γιιή δέν τόλμηοαν νά μάς τίς φέρουν οί θίωρητικοί τού Κ. Κ. Ε .

Τί γίνεται μέ τίς Λαϊκές Δημοκρατίες; Στίς <Λα(κές Δημοκρατίες* οί μάζες, κινητοποιημένες καί έξοπλισμένες, έχουν πραγματοποιήσει δρισμένες κατακτήσεις, όπως είναι τό μοίραομα τών τσιφλικ·ών. οί έ- θνικσποιήοεις τών βασικών βιομηχανιών, ή Απαλλοτρίωση των ξένων έπιχειρήοεων καί όρ-σμένες άλλες. ΑύτΑ έγιναν κάτω άπ’ τήν έπανα­στατική ώθηση τών μαζών αυτών. π:ύ είχαν ξεσηκωθεί κάτω άπ’ τήν Αβάσταχτη καταπίεση. Δέν όφειλονταν αύτό καθόλου στό δτι οί Ά γ -

100

-yXoi καί ol 'Αμερικανοί έκαναν έναν πόλεμο προοδευτικό. Πραγματο- -ποιήθηκαν μόνο άπό τήν όρμή τών μαζών, πυύ μπορούσε νά φθάσει μέ­χρι τού νά δημιουργήσουν σ:β.ετικά καθεστώτα. Αύτή όμως ή όρμή ιών μαζών Ανακόπηκε άπ’ τήν πολιτική τών σταλινικών Κομμάπων, πού ίπιδίωξαν νά κάνουν «λαϊκά δημοκρατικά» καθεστώτα, δηλαδή νά Φτιά­ξουν κυβερνητικούς συνασπισμούς μέ τά άστικά κόμματα. 'Ασφαλώς, όλοι μας καταλαβαίνουμε δτι στις χώρες αύτές. έκτός άπ’ αύτές πού ένσωματώθηκαν οτή Σοβιετική “ Ενωση, διατηρείται τό άστικό καθε­στώς, παρά τό γεγονός δτι έχουν γίνει πραγματικά όρισμένα βήματα, πού έμείς <Α τροτσκιστές δέν τά παροτγνωρίζουμε. Καί στις χώρες αύτές οί συμμαχικές κυβερνήσεις τών σοσιαλπατριωτών φρενάρουνε τήν πρωτοβουλία τών μαζών καί κοεταφέρονται ένάντια στήν έπαναστατική πρωτοπορεία πού τήν περιορίζουν καί τήν πνίγουν. Οί άντιπρόσωποι τού Κ .Κ .Ε . μπορούν νά μάς πουν, άν ξέρουν, στις χώρες αύτές άν ύπάρχει κανένας έργάτης πού έλεόθερα νά διαφωνεί χωρίς ό έρ>άτης αύτός νά διατρέχει τό μεγαλύτερο κίνδυνο; Μποροΰν άκόμα νά μάς ττοΰν, άν ξέρουν, δτι στή Ρωσία, όταν έπι κράτησε ή πραγματική ίργαττική δημοκρατία, είχαν τό δικαίωμα δλοι ol έργάτες νά έχουν Αντίθετη γνώμη, ένώ σήμερα ό καθένας πρέπει νά λιβανίζει τό Στά- λιν καί καθένας πού έχει άντίθετη γνώμη χαραχτηρίζεται σάν όργανο της άντχδρασης; ξέρουν έ^ίσης άν οί άρχηγοί τού ΜπολσεβικικοΟ Κόμ­ματος σύρθηκαν σέ φυλακές καί δικαστήρια καί μέ οκηνοθετημένες δίκες καταδικάστηκαν σέ θάνατο;

Ύποοτηρίχθηκε πάντοτε Ατό τήν 4η Διεθνή δτι ό μοναδικός τρό­πος γιά νά μπορέσουν οί καταπιεζόμενες σοβιετικές μάζες ν* άνατρέ- ψουν τό γραφε.ιοκροττικό σταλινικό καθεστώς καί νά ξαναδώσσυν στήν Ε .Σ .Σ .Δ . τόν πραγματικό δημοκρατικό καί έπαναστατικό της χαραχτή· ρα, είναι νά ττρατγματσποιήσουν έναντίον τής προνομιούχας γραφειο­κρατίας τήν π ο λ ι τ ι κ ή τευς έπανάσταση. Μά γι’ αυτό είναι Απα­ραίτητη προϋπόθεση νά πάρουν o l έργάτες σέ άλλες εύρωπαϊκές χώ­ρες τή% έξουσία στά χέρια τους, νά έχουμε μιά νικηφόρα έπαναστοττι· κή έξέγερση στήν Εύρώπη. Χωρίς αύτόν τόν παράγοντα ot σοβιετικές μάζες θά είναι πολύ δύσκολο νά άπαλλαγοΟνε άπ’ τό γραφειοκροττικό

γιατί ζούν κάτω άπό ένα άνυπόφορο καταπιεστικό καθεστώς καί γιατί τό ήθικό τους έχει καταπέσει έξ αιτίας τών συνεχών ήττών της παγχόσμιας έπανάστασης.

Η Τ Ρ ΙΤ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΌ τροτσκιστής όμιλητής είπε, δτι τά Κομμουνιστικά Κόμματα δέν

είναι παρά έπιτροπάτα τών Εξωτερικών τής Ε . Σ . Σ Δ. Πώς γίνεται νά συμ$ωνάει μαζύ του όλη ή διεθνής άντίδραση άπ’ τό Μπλούμ ώς τόν Τσωρτοιλ καί τόν Γ Α Β . ; Κ ι’ άν, όπως παραδέχτηκε ό όμιλητής, τά Κ .Κ . βρίσκονται έπί κεφαλής του λαοΰ σέ κάθε χώρα τότε ποιό λόγο έχουν «νά φοβούνται τήν έπανάσταση»; Καί άν παρασέρνουν τις μάζες στήν ύποταγή στήν ντόπια καί τήν ξένη όλιγάρχία, τότε τί ήταν καί γιατί έγινε ό Δεκέμβρης;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Τ Ρ ΙΤ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΠ ς Ασθενικές πλευρές τής Ε .Σ .Σ .Δ . είναι φυτ·.κό νά τίς έκμε-

τaλλεϋfeτaι καί ό παγκόσμιος Ιμπεριαλισμός γιά τούς δικούς του Αν­τιδραστικούς σκοπούς. Εμ ε ίς ’δείχνουμε τίς Ασθενικές αύτές πλευρές ατό παγκόσμιο προλεταριάτο καί τό καλούμε στόν άγώνα γιά V Ανα­τρέψει τόν Ιμπεριαλισμό καί γιά νά πραγματοποιήσει τούς σοσιαλιστι­κούς του σκοπούς, πού θά βοηθήσουν καί θά σώσουν τήν Ε . Σ .Σ .Δ σάν

έργατικό κράτος. Είναι έντελώς διαφορετικά αύτά τά δυό πραγματα.Ό Δεκέμβρης δέν ίγινε μέ πρωτοβουλία τών μαζών, άλλά μέ

πρωτοβουλία της άντίδρασης. Ή ντόπια καί ή ξένη άντίδραση βάλ- θηκε νά στραγγαλίσει τό λαϊκό κίνημα. Αύτό τό κίνημα, πού έξ αιτίας της ήγεσίας του είχε κάνει σειρά ύποχωρήσεις καί ύποτάχτηκε ουσια­στικά στούς σκοπούς τοΰ άγγλικοΰ καί τοΰ ντόπιου Ιμπεριαλισμού, ήτανε δμως άναπόφευχτο στό τέλος γά άμυνθεΐ γι* αύτή τήν Ιδια του τήν Οπαρξη. Ή σταλινική γραφειοκρατία δντας έπί κεφαλής τών μα­ζικών αύτών όργανώσεων, φυσικά δέν μπορούσε παρά νά τραβηχτεί άπό αύτή τήν αντίσταση τών μαζών. ‘Αλλά άκολουθώντας ανττή τήν άν- τίσταση τών μαζών, πρ^σπαθοΰσε νά έπιτύχει πάντα ϊνα συμβιβασμό μέ τήν άντίδραση καί τούς "Αγγλους καί γι* αύτό ύπέγραψε στό τέλος τή συμφωνία της Βάρκιζας, πού παράδωσε τό έξοπλισμένο αύτό καί δυναμικό μαζικό κίνημα άοπλο πιό στά νύχια τής άντίδρασης.

Η Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η

Μπορούν νά μάς δώσουν ο'ι τροτσκιστές μιάν εΙκόνα τοΰ τί Οά γι- νότανε στή χώρα μας στή διάρκεια της γερμανικής κατοχής, άν ό Λαός μας δέν χτυπούσε τούς καταντητές, άλλά έκανε «ταξικό» πόλεμο; Καί πώς θά fKOcvs τόν ταξικό πόλεμο μέσα άπό τά καταφύγια; Και ποιά θά ήταν ή θέση τών Γερμανών κλπ. καταχτητών άπένοτντι στόν ταξικό πόλεμο; Μήπως ή «συναδέλφωση»;

Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΌ μοναδικός τρόπος γιά νά έχουμε τά καλύτερα άποτιλέσματα

στήν πάλη μας ένάντια στή δική μας κεφαλαιοκρατία και ένάντια στήν Ιμπεριαλιστική κατοχή ήταν νά όργανώσουμε τήν ταξική πάλη τών μα­ζών. Ή ταξική πάλη τών μαζών δέν Θά στρεφόταν μόνο ένάντια στό Ράλλη καί τό ΛογοΘετόπομλο, άλλά θά χτυπούσε καίρια τά άντιδρα- στικά σχέδια καί τό καταπιεστικό καθεστώς τών Γερμανών Ιμπεριαλι­στών, έδώ στήν ’Ελλάδα. Καί ή άνάπτυξη οτύτής της πάλης θά γινόταν* δχι μόνο μέ συνθήματα συναδέλφωσης μέ τούς Γερμανούς στρατιώτες καί μέ τήν προπαγάνδα σ’ αύτούς, μά παράλληλα Κ Α Ι μέ τήν άμυνα καί τήν άντίσταση τών μαζών·τήν ταξική στά μέτρα έκμετάλλευσης καί καταπίεσης τών άξσντκών Ιμπεριαλιστών. Αύτή ή ταξική πάλη 0ά παρέλυε τό γερμοαικό στρατό. Στά 1919 ρίχτηκαν 14 Ιμπεριαλιστικά κοάτη ένάντια στό ήττημένο στόν πόλεμο έογατικό κράτος. Τό ήττη- μένο αύτό έργατικό κράτος μπόρεσε νά τά βγάλει πέρα.'δχι γιοττί είχ- άνώτερο έξοπλιομό άπ’ τούς ιμπεριαλιστές, άλλά· γιαπί άκοιδώς άκο- λούθησε μιά διεθνιστική τ,ολιτική. τήν :τολιτ·κή τού Λένιν καί καλοΰσε τούς στρατ.ώτες νά στρέψουν τά δπλα ένάντια σρτύο ιμπεριαλιστές.

Η Π ΕΜ Π ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΤί συγκεκριμένα έκανε τό Κ .Δ .Κ .Ε . κατά τήν περίοδο της κοττοχής

1941— 45 γιά τήν άπελίχθέρωση τής χώρας μας καί τήν έπαναστατική διαπταιδαγώγηση τών μαζών καί τί άγώνα κάνει τώρα γιά τήν άπε- λευθέρωση της χώρας μας άπ’ τήν άγγλική κατοχή; Παραδέχονται, δτι τό Μαρόκο έχει δικαίωμα καί πρέπει νά κάνει έθνικοαπελευθερω- τικΑ άγώνα. *0 έλληνικός λαός δέν έχει αύτό τό δικαίωμα χαί τό καθήκον;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Π ΕΜ Π ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΟι τροτσκιστές μέ τις μ'κρές τους δυνάμεις, πού εΐναι πραγματικά

πολύ μικρές σέ σχέση μέ τόν δγκο τών δυνάμεων τοΰ Κ .Κ .Ε ., δέ·.

102

έπαψαν cCrre μιά στιγμή νά παλεύουν σκληρά καί νά πραγματοποιούν τό ταξικό τους καθήκον Αγωνιστήκανε ένάντια στή διχτατορία τοΰ Με­ταξύ Kcd τοΟ Γεωργίου. Συνέπεια αΰτης τής πάλης ήταν. νά συλ- Χηφθοΰν δλοι καϊ νά πάνε. φυλακή. Συνέπεια τής δράσης τους και στήν περίοδο τής κατοχής ένάντια στήν καπιταλιστική κυβέρνηση καί ένάντια στούς Ιμπεριαλιστές καταχτητές ήταν νά ουλληφθούν κι* άλλοι τροτσκιστές, νά ριχτούν στά στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας καί νά δολοφονηθούν. Τό Μαρόκο είναι μιά χώρα άποικιακή, βπου ή άποικιακή μπουρζουαζία διατηρεί κ«5ποια προοδευτικότητα καί πού μπορούν προσωρινά νά βρεθούν στό Ιδιο στρατόπεδο οί δυνάμεις τοΰ προλεταριάτου καί οί δυνάμεις τής ντόπιας άστικής τάξης. ’Αλλά ή 'Ελλάδα (καί σ* αύτό τό ζήτημα άναφερόμαστε καί στίς άποφάσεις τού Κόμματός σας), είναι μιά χώρα πού δέν χαραχτηρίζετα·. σάν ά- ποικιακή, πού ή μπουρζουαζία της έχει χάσει κάθε προοδευτικότητα, καί πού τό έργο τής Απελευθέρωσης τών μαζών Εχει πέσει στούς ώ­μους τού προλεταριάτου καί στή συνεπή ταξική πάλη τών μαζών ένάν- τια στή δική τους τήν κεφαλοαοκροττία καί ένάντια στά στηρίγματά της. Σ ' αυτό θά βοηθήσει καί ή ζύμωση άνάμεσα στούς 'Αγγλους φαντάρους. Καί άσφαλώς μονάχα ή πάλη αύτή θά μπορ=Οσε νά έχει τά καλύτερα άποτελέσμοττα γιά νά συντρίβει ή ντόπια άντίόραση, νά διαλυθούν τά Ιμπεριαλιστικά στρατεύματα έδώ, νά συναδελφωΟοΰν μαζί μας καί νά δώσουν άμέριστη τήν ένίσχυσή τους οί Ά γ γ λ ο ι φαντάροι στό προλεταριάτο, καί στίς άλλες μάζες τής χώρας,

θ ά άπαντήοω τώρα σέ μερικά άλλα ζητήματα.Ή διεθνής θέση της Ε .Σ .Σ .Δ . παρά τίς φαινομενικές έπιτυχίες

Γης είναι πιό έξασβενημένη σήμερα άπό κάθε άλλη φορά, γιοαί Βστερα άπό μιά τρομαχτική καθολική κρίση, πού πέρασε τό παγκόσμιο καπι­ταλιστικό σύστημα, δέν μπόρεσε τό εύρωποΛκό προλεταριάτο νά δώσει μιά διέξοδο έπαναστατική έξ αίτιας τής πολιτικής πού άρκηοαν ή σο­βιετική γραφειοκρατία καί τά Κομμουνιστικά Κόμματα. Καί γιά ϊνβ άλλο λόγο. Γιατί έπικρατεί σέ πλατύτατες μάζες ή σύγχυση γύρω άπό τό ποΐά είναι τά ταξικά τους συμφέροντα. Ή σύγχυση ττ:ύ σκορπάει ή πολιτική τής σοβιετικής γραφειοκρατίας φαίνεται καί στίς άλλες χώρες. Στή γαλλική π.χ. ΙμπεριοΛιστική κυβέρνηση, πού καταπιέζει τήν Ινδοκίνα καί τίς άλλες γαλλικές άπσικίες, συμμετέχει τό σταλινι­κό Κόμμα, μ ' έπί κεφαλής τόν Τορέζ. Δέν μας έφεροτν καμμιά διακή­ρυξη έδώ τού Κ. Κ. Γ. ύπέρ τών καταπιεζρμένων αύτών έθνοτήτων. Καί είναι ή Ιδια αύτή ή κυβέρνηση ή άστική πού χτυπάει τούς Ιργατι· κούς άγώνες (άπερ>ία Τ .Τ .Τ .).

’Εδώ έπίσης έ’γιναν πρωτοφανείς διαστρεβλώσεις τής μαρξιστικής πολιτικής. Προσπάθησαν νά συσχετίσουν τούς πολέμους πού ίκοτνοτν όρισμένα κράτη στήν περίοδο τής άνθισης τού καπιταλιστικού συστή­ματος, μέ τούς πολέμους τοΰ ιμπεριαλισμού, πού γίνονται σέ μιά πε­ρίοδο όχι άνθισης, άλλά άποσύνθεστς τού καπιταλιστικού συστήμοττος Kcd πού σ’ οο>τήν τήν περίοδο είναι ό' σκληρωτικά άντιδραστικός ό ρό­λος τών έθνικών μπουρζουαζιών στίς Ιμπεριαλιστικές χώρες καί οέν πρόκειται νά κάνουν κανένα έθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο.

Ό όμιλητής; τού Κ. Κ. Ε . μάς έφερε έντυπωσιακά έπιχειρηματα: <άπόδειξη τής όρθότητας τής πολιτικής μας— είπε—-είναι ότι πήραμε, μαζί μας τίς μάζες». Μέ τήν Γ*«ια λογική οί Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, υαττερ* άπ’ τόν πρώτο παγκόσμιο πόλεμο θά ρωτούσανε τούς λίγους κομμουνιστές · διεθνιστές τοΰ Σπαρτάκου: «πώς συμβαίνει νά μάς κατηγορείτε γιά προδοσία, άφού έχουμε μαζί μας τις μάζεςπού μάλι- °τ α μας προωθούν στήν έξουσία;» Τό ζήτημα εΤναι 6τ\ τίς μάζες αύτές

103

τις κατάχτησαν τά σταλινικά κόμματα, μέ τήν πολιτική της συνεργα­σίας τών τάξεων, τής ύπεράοπισης της άστικής πατρίδας, πολιτική που Εβρισκε άττήχηση στήν καθυστερημένη άντίληψη καί τις αυταπάτες πού είχαν οί μάζες. ΤΙς μάζες αύτές τΙς κατάχτησαν όχι στήν έπαναστατι­κή πολιτική τοΰ Λένιν, άλλά τϊς κατάχτησαν σέ μιά πολιτική ρεφορμι­στική σοσιαλδημοκρατική, πού, δπως τό άπόδειξε ή ιστορία καί των πολέμων καί των μεσοπολέμων, παράιεινε τή ζωή τοϋ σαραβαλιασμένου τοΰ παρασαπισμένου καπιταλιστικού συστήματος.

Γιά τή θέση τοΰ Τρότσκυ στόν περασμένο πόλεμο: Ή θέση τού Τρότσκυ στάθηκε πέρα γιά πέρα διεθνιστική. ΕΤναι άλήθεια δτι ή θέση τοΰ Λένιν ήταν πιό ξεκαθαρισμένη. Πραγματικά ό Τρότσκυ γιά Ενα διάστημα είχε ρίξει τό σύνθημα «οΟτέ νίκη, οΟτε ήττα». Αύτό ήταν λά­θος καί ό Τρότσκυ σέ λίγο τό παραδέχτηκε. ’Αλλά υστέρα άπ ''τή θριαμβευτική έπαλήθευση στήν πράξη αύτης της λενινικής θέσης έρχε ται σήμερα ό σταλινισμός καί υιοθετεί τό προδοτικό σύνθημα της σο­σιαλδημοκρατίας γιά τήν έθνική άμυνα, γιά τή συνεργασία τών τά­ξεων καί συμμετέχει, δπως καί ή σοσιαλδημοκρατία, στις κυβερνήσεις συνασπισμού τών αστικών κομμάτων μέ τά σοσιαλπατριωτικά κόμματα, κυβερνήσεις συνασπισμού, πού προορισμό έχουν πώς νά γεμίσουν αυ­ταπάτες τις μάζες καί νά τις άποτραβήξουν άπό τό δρόμο της έπανα· στατικής πάλης.

ΤΟ ΠΡΑΧΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

τοϋ Κ.Κ.Ε. και τού Κ.Δ.Κ.Ε. (4π Ακθνής) πάν» στήν

ψηφοφορία της τρίτης Διάλεξης - Συζήτησης μέ Θέμα:

« 0 χαραχτηρας τού δεύτερου παγκόσμιου πολέμου

καί τά καθήκοντα των κομμουνιστών»

Σ τή διάλεξη - συζήτησή τής 24 τοϋ Νοέμβρη τού 1946, στό θέα- τοο τής «Άλικης» μέ θέμα <Ό χαραχτηρας τοΰ δεύτερου πολέμου καί τά καθήκοντα ιών κομμουνιστών» πήραν προσκλήσεις τόΚ .Κ .Ε . 450 (τετρα­κόσιες πενήντα). Παραβρέθηκαν άπ' τό Κ .Κ .Ε ., τριακόσιοι έξήντα έπτά (367) καί ψήφισαν 354 (τριακόσιοι πενήντα τέσσερις)

Τό Κ .Δ .Κ .Ε . πηρί προσκλήσεις τετρακόσιες (400). Παραβρέθηκαν διακόσιοι, έβδομήντα πέντε (275). Δώσαμε στους άρχείους προσκλή­σεις δέκα πέντε (15 ). Παραβρέθηκαν δώδεκα (12) καί ψήφισαν (12) δώδεκα. ·

'Απ’ τή διαλογή διαπιστώθηκε, δτι τή γραμμή τοΰ Κ .Κ .Ε . τήν έγ· κρίνουν (411) τετρακόοιοι-ϊντεκα. Τήν γραμμή τοΰ Κ .Δ .Κ .Ε . (4η Διε­θνής) τήν έγκρίνουν διακόσιοι τέσσερις (204).

Λευκά ψηφοδέλτια βρέθηκαν είκοσι τέσσερα (24), άκυρα δύο (2 ). ’Αθήνα, 24 τοΰ Νοέμβρη τοΰ 1946.

Ή ‘Εφορευτική Έπιτροπή Γιά τό Κ. Κ . Ε . Γιά τό Κ .Δ .Κ .Ε .

104

Ή 4η Διάλεξη - Συζήτηση(8 τ ο · Δ ίκ έ μ β ρ η τοΰ 1946)

ΘΕΜΑ: « Ελληνικός τροτσκισμός, Κ. Κ. Ε. καί

έργατική τάξη»

*0 λόγος τοϋ όμιλητή τοϋ Κ.Κ.Ε. Λ. Άηοοτόλου

Σύνχροφοι και συντρόφισσες,Ή σημερινή διάλεξη συζήτηση μέ τούς τροτσκίσιές, ή τέταρ­

τη κατά σειρά, bt γίνεται, δπως οί τρεις πρώτες μέ τό Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας, πού άποτελεϊ τή μιά άπ' τίς τροτοκιοτ.- κές παρατάξεις στή χώρα μας, καί ποϋχει γιά δργανό του ιην « ’Εργα ­τική Πάλη». Γίνεται μέ τή «Διεθνιστική Επαναστατική Προηοπορεία?, τή δεύτερ, άη’ τίς τροτσκιστικές παρατάξεις στή χώρα μα\, καί ποϋ- χει γιά όργανό της τό «Διεθνιστή».

Στή σημερινή διάλεξη - συζήτησή μας, κλήθηκε νά ιάρε·. μέρος καί τό Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας μέ ίσα δικα ώματπ μέ το Κ .Κ .Ε . καί τή Διεθνιστικήΐ Έπαναατατ-.κή ΓΓρωτοπορπία. Τό θέ­μα τής σημερινής μας διάλεξης - συζήτησης καθαρίστηκε γι* αύτό κά­πως πλοττύτερο. γιά νά μπορεΐ άκριβώς νά πάρει (,έρος καί τό Κομ­μουνιστικό Διεθνκ.,ικό Κόμμα. Ό μ ω ς τό τελευταίο φυγομαχώντας άρ· νήθηκε νά πάρει μέρος στή σημερινή μας συζήτηση, κατά τύπους, γιατί Ισχυρίζεται δτι αύτό είναι τό όργανικό τμήμα της 4ης Διεύ«'θϋς, ίνώ δέν είναι, καί γιατί δέν άναγνωρίζει στήν άλλη τροτσκιστ;κή παρά­ταξη τήν παραμ-.κρή σχέση μέ τόν τροτσκισμό. Στήν ουσία δμως, δέν παίρνει μέρος στή σημερινή μας συζήτηση, γιατί φοβάται να τό άπο- τολμήσει, γιατί φοδαται πώς θά ξεσκεπαστεί όλόΤελα ό ά'·,τεπαναοτα· τικός χαραχτήρας τοΟ λεγόμενου Κομμουνιστικού ΔιεθνιστικοΟ Κόμμα­τος 'Ελλάδας. Ό μ ω ς καί τώρα· δηλώνουμε πώς άν τό Κ .Δ Κ .Ε . 6^ ε ι νά πάρει μέρος στή σημερινή μας συζήτηση, μ" Αντιπρόσωπέ του — καί τό θέμα της συζήτησής μας τό ξαίρει, — είμαστε πρόθυμοι, τόσο τό Κ .Κ Ε . Οσο καί ή Δ .Ε.Π . νά τοΟ παραχωρήσουμε τόν ά.αγκαΐοχρόνο-

"Υστερ’ άπ' τά παραπάνω ποιό είναι τό θέμα τής σημερινής μας

10*

συζήτησης; θέμα μας είναι: «Ελληνικός τροτσκισμός, Κ .Κ .Ε . καί έργατιχή τάξη».

"Οπως βλέπετε, τό θέμα είναι κάπως πλατύτερο άπό τά προηγού­μενα καί είναι φανερό πώς έχει νά έξετάσει τό ρόλο τοΰ Κ .Κ .Ε . άπ' τή μιά καί τοΰ τροτσκισμού άπ* τήν άλλη στήν ώς τά τώρα έξέλιξη τοϋ έργατικοϋ κινήματος στή χώρος μας. τά καθήκοντα άκόμα πού τό­σο ό τροτσκισμός όσο καί τό Κ .Κ .Ε . βάζουν σήμερα άντίστοιχα μπρο­στά στό έργατικό μας κίνημα. Τέλος άπ* τήν ίδια τή φύση τοϋ θέμα­τός μας, είμαστε υποχρεωμένοι νά έξετάσουμε τόσο τόν τροτσκισμό, όσο καί τό Κ .Κ .Ε . άπ* τό τί κάνουν γιά νά συγκεκριμενοποιήσουν μέ· σα στίς ελληνικές συνθήκες τό μαρξισμό - λενινισμό, άπ’ τό τί κάνουν γιά νά δώσουν μέσα στίς έλλην^κές συνθήκες στό μαρξισμό - λενινισμό τό άληθινό του περιεχόμενο, δηλαδή νά τόν κάνουν μοχλό στήν κινητο­ποίηση τών έργαζομένων της χώρας μας. μέ τελικό σκοπό τήν πράγ- ματΐποίηση καί στήν πατρίδα μας τοϋ σοσιαλισιιού καί τοΰ κομμου­νισμού.

θ ’ άρχίσω άπ’ τό τελευταίο σημείο τοΰ περιεχόμενου τής οημε* ρινής μας συζήτησης καί φυσικά γιά δ.τι σχετίζεται πρϊν άπ’ δλα μέ τόν τροτσκισμό. Τό πρώτο λοιπόν πράγμα πού θάχε κανένας νά "πα­ρατηρήσει σχετικά μέ τόν τροτσκισμό στή χώρας μας κ Γ άπ’ τήν πλευ­ρά τοΰ Ιδεολογικού του νά πούμε όπλοστάσιου, — κΓ αύτό δέ μπορούν νά τό διαμφιοβητήσουν ούτε οΐ ίδιοι οί τροτσχιστές, — είναι δτι ποτέ ό τροτσκισμός δέν καταπιάστηκε μέ τή μελέτη της συγκεκριμένης έλλη- νικής προτνματικότητας μέ βάση τή μαρξιστική-λενινιστική μεθοδολο­γία. Ό έλληνικός τροτσκισμός — (άρχει ομαρξισμός καί τροτσκιστές διαφόρων τάσεων), — άν καί ύπάρχει σάν άρχειομαρξισμός άπ' τά 1919 καί σάν τροτσκισμός - λικβινταρισμός άπ’ τά 1926, δμως δέν έχει νά παρουσιάσει ώς τά σήμερα ούτε μιά μελέτη γύρω στά έλληνικά προβλήματα, οικονομικά, κοινωνικά, έκπολιτιστικά, κλπ. γύρω άπ’ τήν Ιστορία t τών προβλημάτων αύτών. Αύτό δμως καί μόνο είναι άρκετό γιά νά δείξει δτι οί έδώ τροτσκιστικές όργανώσεις δέν έχουν τίποτα τό κοινό μέ τό κίνημα τών έργαζομένων της χώρας μας καί τήν πρω- τοπορεία τους τήν έργατική τάξη, δτι ή έπαναστατική φρασεολογία πού χρησιμοποιούν έξω άπ' τήν έλληνική πραγματικότητά ένα μονάχα σκοπό μπορεΐ νάχει: νά προκαλεϊ τή σύγχυση μέσα στό έργοαικό μας κίνημα γιά σκοπούς πού τούς είδαμε στίς προηγούμενες διαλέξεις μας. Άκόμα , δείχνουν Ετσι δτι δέ μπορούν νάχουν καμμιά οχέση μέ τό λε­νινισμό, γιατί ό Λένιν μέ τό παράδειγμά -rcu,' μας έδειξε, δτι τότε εί­μαστε μαρξιστές, δταν τή μαρξιστική μέθοδο τή χρησιμοποιούμε γιά νά ιελετάμε τή γύρω μας συγκεκριμένη πραγματικότητα, κΓ έτσι νά γινό­μαστε Ικανοί χαί νά τή μεταβάλλουμε. "Ετσι π.χ. τό πρώτο έργο τού Λένιν. πού τό γράφει στά 1894 είναι τό: «Τί είναι οί φίλοι τού λαού καί πώς άγωνίζονται ένάν.ια στούς σοσιαλδημοκράτες» καί στό έργο του αύτό, χώρια άπ* τ' άλλα. μέ βάση τή συγκεκριμένη ρωσική τσαρική -πραγματικότητα, χαθόρ'ζε τήν πορεία τής Επανάστασης στήν τσοτρική Ρωσία. Τό πρώτο λοιπόν πράγμα πού θάχαμε νά διαπιστώσουμε σχε­τικά μέ τούς τροτσχιστές μας δλων τών αποχρώσεων, είναι δτι δλοι τους δρούν καί κινοΰνται στόν τόπο μας, χωρίς ποτές νά χοποσπαστούν μέ τή μελέτη τής έλληνικής μας προο'ματιχότητας χαί γ Γ αύτό είναι χώρια άπ’ τ' άλλα £να χίνημα ξένο γιά τήν έργατιχή μας τάξη καί τούς συμμάχους της.

Καί μιά κΓ ό έλληνικός τροτσκισμός δλων τών άποχρώσεων δέν καταπιάστηκε ποτές μέ τή μελέτη τών νεοελληνικών προβλημάτων, μιά χαί περιορίστηκε νά χρησιμοποιεί έξω άπό τόπο καί χρόνο έπανσστατι-

ιο<;

κά τσιτάτα γιά νά προκαλεΐ σύγχυση μονάχα στήν έργατική μας τάξη_, είναι φυσικό, γιά νά μπορεΐ νά διοττηρεϊ τήν θνησιγενή του ύπαρξη, νά δημιουργήσει μερικά παραμυθάκια. Ποιά είναι τά παραμυθάκια αύτά νού συμπληρώνουν τό Ιδεολογικό, νά πούμε, όπλοστάσιο τού τροτσκι­σμού; Είναι τέσσερα βασικά. Τό πρώτο είναι ή χρησιμοποίηση έξο άπό τόπο καί χρόνο άφθονων τσιτάτων άπ’ τούς Μάρξ, Ενγκελς, Λέ­νιν κλπ. Μέ τά τσιτάτα αύτά ό τροτσκισμός προσπαθεί στούς λιγώτερο πολιτικά κατατοπισμένους έργάτες νά παρουσιάζεται σάν έπαναστατ.κή Φργάνωση. ένώ είναι παραμύθι, δτι ύπήρξε ποτέ έπαναστατική όργά- νωση, νά τούς παρασέρνει, νά τούς δηλητηριάζει ένάντια στήν άληθινή έπαναστατική πρωτοπορεία τών έργαζομένων δηλ. τό Κ .Κ .Ε ., κΓ ετσι άπ' τ’ άριστερά νά χτυπάει οτό βαθμό πού μπορεΐ, τό άληθινό έπαχτ- στατικό κίνημα τής χώρας μας καί τών άλλων χωρών. Στις προηγού­μενες διαλέξεις · συζητήσεις φέρθηκαν άφθονα παραδείγματα γιά τόν άντεπα.τ»στατικό ρόλο πού παίζουν τά έπαναστατικά τσιιάτα τ -'V με­γάλων μας δασκάλων, δταν χρησιμοποιούνται και μ ! τόν τρόπο -τού χρησιμοπι ιούνται άπ* τόν τροτσκισμό. "Ετσι δέν είναι άνάγκη νά στα­θούμε πιότερο σήμερα στό πρώτο αύτό παραμυΰακ» πού λέει στούς όπαδούς του ό τροτσκισμός, δτι είναι δήθεν ή μόνη έπαναστατική δάση αέο»α στό-έ,γατικό κίνημα, γιατί ρίχνει περισσότερο έπαναστατ,κά συν­θήματα άπ' όποιαδήποτε άλλη όργάνωση, δπως ν χ.. «Μπρός yux τή διχτατορία του προλεταριάτου στήν Ελ λ ά δ α !» ή «Μπρος, γ·ά τή Σ ο ­βιετική· ’Ελλάδα!» ή «Μπρός, γιά τή Σ ο 6ιετ\κίιΰαλκαν.κη 'Ομοσπον­δία f», ή «Στόν τελευταίο πόλεμο τό σύνθημά μας άπρεπε νάταν: Μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σ’ έμφύλιο!» ένώ όπως είδα­με στήν προηγούμενη διάλεξή μας δέν ήταν ό τελευταίος πόλεμος ιμ­περιαλιστικός κλπ.

Τά τρία άλλα παραμυθάκια, δηλαδή Τό δεύτερο, τό τρίτο και τό τέταρτο πού διηγείται ό' τροτσκιστής στούς πολιτικά άκατατόπιστόυς έργάτες, καί μέ τά όποια προσπαθεί νά τούς έπηρεάσει. καί πού άπο· τελούν· τό Ιδεολογικό του όπλοστάσιο. είναι:

Δεύτερο λοιπόν παρομυθάκι: Ό Γρότσκυ εΐναι ό συνδημιουργός μέ τό Λένιν τής Όχτωδριανης 'Επανάστασης. 01 τροτσκιστές συνεχί­ζουν ιό έργο τού συνδημιουργού αύτού τής Όχτωβριανής Επανάστα­σης. "Εχουν, στό κομπόδεμά τους, κ* Οστερ* άπ’ τό θάνατο τού Λέ- ν·ν, τούς μόνους ιστορικούς νά πούμε τίτλους, πάνω στήν πρώτη προ­λεταριακή έπανάσταση. Τρίτο παραμυθάκι: "Α ν μένουν άπό τότες που πρωτοπαρουοιάζονται οτή χώρα μας (δηλ. οΐ άρχεΐοι άπ’ τά 915 καί οί λικβινχαριστές-τροτσκιστές άπ’ τά 1926) άπομονωμένοι άπ' τίς μάζες δηλ. έδώ και δύο έως δυόμισυ δε αετηρίδες, αύτό δέ δεί­χνει δτι δέν είναι έτταναστάτες, γιατί χαί Λένιν καί οί μπολσεβίκοι •-ΐεϊναν δήθεν γιά χρόνια άπομονωμένοι άπ’ τίς μάζες. Τέταρτο καί τε­λευταίο παραμυθάκι: Ό τροτσκισμός δέ μπόρεσε νά προσφέρει, γιατί ήταν μικρή ή όργάνωσή του, τόν Ιδιο άριθμό θυμάτων μέ τό σταλιν.- σμό, δμως πρόσφερε κ Γ αύτός θύμοττα στήν πάλη του κατά τού φα­σισμού. καί μάλ'οτσ σ’ άναλογία μέ τό σταλινισμό πολύ περισσότερα. Κλείνοντας σήμερα τις διαλέξεις μέ τούς λικβ.νταριστές - τροτσκιστές καί τών δύο τάσεων, είναι άνάγκη νά δείξουμε στούς παρασυρμένους άπ* τόν τροτσκισαό έργάτες, 8τ« καί τά τρία αύτά ίωρητικά νά πού­με θεμέλια τού έλληνικοΰ τροτσκισμού, έκτός άπ’ τήν τσιταλογική του μανία, είναι παραμυθάκια. ωραία παραμυθάκια, κοαάλληλα γιά μικρά παιδιά καί τίποτα παραπάνω.

Τό δεύτερο λοιπόν παραμυθάκι: Ύπρρξε ό Τρότσκυ δημιουργός μαζί μέ τόν Λένιν τής ’Οχτωβριανής ’Επανάστασης; ‘Η ‘ΟχτωδριΟν^

'Επανάσταση ύπήρξε fpyo τού Μπολσεβίκικου Κόμματος μέ Επί κεφα­λής τό Λένιν. Ύπηρξε ιό λαμπρό κ Γ άντάξιο'ςτεφάνωμα τής δλης πο­λιτικής τών μπολσεβίκων καί της άσύγκριτης όργανωτικής τους δου­λειάς, άπ* τό 1903, πού παρουσιάζονται σάν ιδιαίτερη βάση μέσα στό παγκόσμιο έργατικό κίνημα. *Όμως ό Τρότσκυ ώς τον Αύγουστο τοΰ 1917 δηλ. ώς τίς παραμονές της Όχτωβριανής 'Επανάστασης, δχι μο νάχα δέν ήτοτν μέλος τοΰ Κόμμοττος τών Μπολσεβίκων, μά βρίσκονταν συνεχώς orfyv πιό όξεΐα σύγκρουση ^ιέ τούς μπολσεβίκους καί τό Λέ· ν.ν. Στήν περίοδο αύτή ό Λένιν Επανειλημμένα χαραχτηρίζει τόν Τρότσ­κυ σάν τόν πιό έπ^ικίνδυνο έχθρό του έποτναστσΛικοϋ κινήματος στήν τσαρική Ρωσία άκριβώς γιοττί τόν τοτινό καιροσκοπισμό τ=υ τόν σκέ­παζε κάτω άπό ύπερεπαναστατικές φράσεις. Είναι άνάγκη ν’ άναφέ- ρουμε Εδώ γιά τούς παρασυρμένους άπ* τόν τροτσκισμό έργάτες, μερι κές άπ’ τις ριζικές αύτές άντιθέσεις τοΰ Τρότσκυ μέ τό Λένιν καί τούς μπολσεβίκους: Γιά τό Λένιν ή έπανάσταση πού Επέρχοντοτν ήτοτν άστι- κοδημοκρατική, γιά τόν Τρότσκυ προλεταριακή. 'Η Ιστορία δμως έ­δειξε δτι είχε 100*> δίκιο ό Λένιν κι’ δτι ό Τρότσκυ μέ τήν ύπερεπανα­στατική του θέση όδηγουσε τό προλεταριάτο τής τσαρικής Ρωσίας στόν όλεθρο. Καί ή ι.πανάσταση του 1905 πού νικήθηκε, — γιαπί άκριβώς δέν μπόρεσε σ, αυτήν να συντονιστεί δπως ζητούσε ό Λένιν ό άγώνας τού προλεταριάτου μέ όλόκληρη τήν άγροτιά, — καί ή έπανάσταση τού Φλεβάρη τοϋ 1917 που άνέτρεψε τόν τσαρισμό, ή σαν Επαναστάσεις άοτικοδημοκρατικές, δπως άκριδώς πρόβλεπαν ό Λένιν καί οί μπολ­σεβίκοι. Γιά τόν Τρο ;κυ ή άγροτιά ήταν μιά άντεποααοταηκή -μάζα. Γιά τό Λένιν τό προλεταριάτο θά Βάδιζε στήν άνατροπή τού τσαρισμού, δπως κι’ έγινε, σέ συμμαχία μ* όλόκληρη τήν άγροτιά, καί στή σοσια­λιστική Επανάσταση καί τήν άνοικοδόμηση τοΰ σοσιαλισμού, σέ συμ­μαχία μέ τά έρ>αζόμενα στρώματα τής άγροτιάς, δπως Επίσης έγινε. Στήν περίοδο τής Επικράτησης τής άντίδρασης, υστερ* άπ' τήν ήττα της Επανάστασης τοΟ 1905. ό Τρότσκυ προτείνει ένότητα μέ τούς και- ροσκόπους δλων τών άποχρώσεων καί τούς Ρώσους λικβίνταριστές πού τή σκέπαζε κάτω άπό φράσεις γιά ένότητα κοττά τής άντίδρασης. Ενώ ό Λένιν χαροτχτήριζε τίς προτάσεις αύτές τοΰ Τρότσκυ σάν τίς πιό Επι- κίνδυνες γιά ιό Επαναστατικό κόμμα τοϋ προλεταριάτου. Τέλος ή Ε ­πανάσταση τού Όχτώβρη προετοιμάστηκε σέ στενώτατη σύνδεση με τό σύνθημα τού Λένιν γιά τή μετατροπή τοΰ Ιμπεριαλιστικού π:λέμου σ’ έμφύλιο. “ Ομως ό Τρότσκυ ήταν Εχθρός τοΰ συνθήματος αύτοΰ. Σύν θημά του τότε-ήταν «οΟτε νίκη; οΟτε ήττα», πού δπως έλεγε ό Λένιν, καταδίκαζε τό προλεταριάτο στήν άδράνεια, καί φυσικά Εφ’ δπο τό καταδίκαζε στήν άδράνεια, ήταν άδύνατο νά τό όδηγήσει στήν 'Επα­νάσταση τοΰ Όχτώβρη. “ Ετσι λοιπόν ό Τρότσκυ δχι μ:νάχα δίν ύπήρ- ξε συνδημιουργός στήν ττροπαρασκευή τής 'Επανάστασης τού ’Οχτώ βρη, μά ώς τόν ΑΟγουστο τοΰ 1917 είχε έρθει σέ ριζική σύγκρουση μέ τό Λένιν καί τούς υπολσεβίκους πού ύπηρζοτν μέ τή σωστή τους πολι­τική γραμμή και τήν έζ Τσου σωστή όργανωτική τους πολιτική Εκείνοι πού σφυρηλάτησαν τήν Όχτωβρ·.ανή ‘Επανάσταση.

Μά κ’ ϋστερα άπ* τό μπάσιμό του στό Κόμμα, ή κατοπινή Ιστορία δείχνε;, πώς ό Τρότσκυ μπαίνει στό Κόμμα δχι γιατί &έχτηκε τή γραμ­μή τών μπολσεβίκων, μά γιά νά ύπόσκάψει άπό μέσα άπ' τό Κόμμα τή γροΕμμή τού Λένιν, γιά νά χΤυπήσε·. τήν άνοικοδόμηση τοΰ σοσιαλι­σμού-

“ Ετσι έχει τό πρώτο παραμυθάκι πού καλλιεργούν c l τροτσκιστές. παρουσιάζοντας τόν Τρότσκυ .σάν ουνδημιουργό μέ τό Λέν .ν τής Όχτω- 6ρΐ0Λ·ής 'Επανάστασης.

ΙΟ *

"Α ν όμως έτσι έχει τό ζήτημα μέ τόν Τρότσκυ. υπήρξε κάποιος άλλος πού ο* όλο τό διάστημα άπ’ τά 1903 ώς τά 1917, κι* έπειτα ώς τό θάνατο τοΟ Λένιν, ποτές δέν ήρθε σέ σύγκρουση μέ τόν Λένιν, πότντα συνεργάστηκε στενά μέ τό Λένιν, καί πού γ ι’ αύτό μπόρεσε δστερα άπ’ τά θάνατο τού γίγαντα αύτοϋ τής άνθρώπινης σκέψης, νά συνεχίσει τό €pyc τοΟ Λένιν, κι’ αύτός ό άνθρωπος ήταν ό Στάλιν. Ο Ι τροτοκι- στές παρακαλοΰνται νά μάς ποϋν, -πότε ό Στάλιν ήρθε τυχόν σέ σύγ­κρουση μέ τόν Λένιν κι’ ώς τό θάνατο τοϋ τελευταίου.

Περνάω στό τρίτο παραμυθάκι τοϋ τροτσκισμού: "Α ν μένουμε Απομονωμένοι άπ’ τίς μάζες είκοσι καί είκοοιπέντε τώρα χρόνια, — μάς λέν ol τροτσκιστές — , αύτό 6έ δείχνε» δτι δέν είμαστε έπαναστα- τική όργάνωση, γιατί και ό Λένιν καί cl μπολσεβίκο* μέναν χρόνια άπομονωμένοι άπ’ τίς μάζες. Έδώ , σύντροφοι, Εχουμε μιάν άναίσχυντη ψευτιά, ενα κακοηθέστατο τροτσκιστικό παραμυθάκι. Ό μπολσεβικι- σμός σάν ίδκχίτερη έποηαατατι,κή τάση πρωτσπαρουσιάζεται .στά 1903, όμως δυό μονάχα χρόνια ϋστερα βρίσκεται έτΗ κεφαλής τής έπανάστα­σης τοΰ 1905. Μήπως δμως τό νά βρίσκεσαι έπί κεφολής μιας έπανά- c τάσης σημαίνει, κατά τήν τροτσκιστική όρθολογία, νά είσαι άπομονω- μένος άπ' τίς μάζες; Σ έ συνέχεια: ’Ακολουθεί ή ήττα τής έπανάστα­σης τοΰ 1905 καί ή περίοδος τής μαύρης Αντίδρασης άπ’ τά 1907 — 1911. Τί μάς λέει δμως ό Λένιν γιά τήν περίοδο αύτή: "Οτι στήν περί­οδο αύτή ό μπολσεβικ.σμός ύφίσταται, σχετικά μ’ όλες τις άλλ*ς όρ- γστνώσεις πού άντιμετώπιοαν τό ξεφάντωμα τής τσαρικής άντίδρασης, τίς λιγώτερες ζημίες άκβνδώς γιατί ήταν Αληθινή έπαναστατική όργά- vwO], “ Οτι οί μπολσεβίκοι σέ σύγκριση μέ τίς άλλες όργοτνώσεις πού δ ωχτηκαν, διατήρησαν καλύτερα τήν έπαφή τους μέ τις μάζες. Μή·τως όμως τό νά διοαηρεΐς καλύτερα τήν έπαφή σου μέ τίς μάζες, σχετικά μ όποιαδήποτε άλλη όργάνωση! καί σέ μ,ιά περίοδο βαθιάς παρανο­μίας, σημαίνει κατά τήν τροτσκιστική όρολογία νά είσαι Απομονωμένος Απ’ τίς μάζες; Κ ’ Οστερα πάλι άπ' τά 1911, όπόταν άρχίζει νά ξανα· νε βαίνει τό έπαναστατικό κΰμα οί μπολσεβίκοι ξ^τναβρίσκοντά», δπως καί Απ’ τά 1903 ώς τά 1905, έπί κεφαλής τοϋ νέου έπαναστατικοΰ κύ μοαος καί τή θέση αύτή τήν κρατανε ώς τήν έπανάσταση τοΰ Φλεβάρη τοΰ 1917 καί τοϋ Όχτώβρη 1917 καί γι* αύτό είναι οί πρωταγωνιστές καί τών δυό αύτώνέπαναστάσεων. Δέν ύπάρχει λοιπόν αίοχρότερο ψέμ· μα, άναιδέστερη διαστρέβλωση τών γεγονότων, άπό τοΰ νά προσπαθείς νά δικαιολογήσεις τήν Απομόνωσή σου Από τις μάζες, μέ τό δτ» δήθεν καί οί μπολσεβίκο» ήσαν γιά χρόνια άπομονωμένο» άπ’ τις μάζες. Ά ν ύπάρχει κάτι τό χαροτχτηριστικό τοΰ μπολσεβικισμοϋ είναι δτι ό μπολ σεβικισμός ζεϊ. Αναπτύσσεται, δυναμώνε» μέσα ο ίς μάζες, μέσα στήν πάλη τών μαζών, άνεδάζοντας διαρκώς τήν πάλΐ| αύτή, γιατί ό μπολ- σεβικισμός, ό λενινισμός - σταλινισμός είναι ζωή, ένώ ό τροτσκισμός φυτοζωεί μακρυά άπ’ τΙς μάζες γιατί δέν £χιι τίποτα τό κο;νό μ' αύ­τές, γιατί είναι ή μούχλα τής υπολοΕβ.κικής ζωής. "Ετσι £χε» καί τό παροψυθάκ» αύτό άπ' τό «.Ιδεολογικό* όπλοστάυιο τοΰ τροτσκισμού.

Καί τώρα τό τέταρτο καί τελευταίο τροτσκιστικό παραμυθάκι:Τά δήθεν θύματα πού έδωσε ό τροτσκισμός έξ αιτίας τής δήθεν

πάλης του μέ τή ντόπια καί τή διεθνή Αντίδραση. Είναι σωστό δτι ό τροτσκισμός είχε μερικές δεκάδες ουλληφθέντες στό .διάστημα τής τε- ταρτοαυγουίττιανής διχτατορίας καί μερικούς έκτελεσθέντες στό διά­στημα τής κατοχής. Ή τα ν δμως θύματα όποιασδήποτε επαναστατικής πόλης; Ό τροτσκισμός καλείται νά μάς πε» συγκεκριμένα ποιούς έπα· νασταιικούς άγώνες όργάνωσε πριν τήν τεταρτοαυγουστιανή δ»χτατο-

109

ρία, γ ά τή μή έπιδολή της; Ποιούς έπαναστατικούς άγώνες όργάνω- σε κατά τό διάστημα τής τεταρτοαυγουστιανής διχτατορίας; Ποιούς τέ· Λος άγώνες όργάνωσε ένάντια στούς καταχτητές κατά τό διάστημα της κατοχής. Καί -ποιούς άκόμα άγώνες όργάνωσε ένάντια στήν και­νούρια κατοχή, τήν άγγλική. ‘Εμείς δέν Χαίρουμε κανένα τέτοιον άγώ να. 'Αντίθετα ξαίρουμε δτι δταν τό Κ .Κ .Ε . έκανε τό πσ γιά νά προλάδε. τή μοναρχοφασιστική διχτατορία μέ τήν όργάνωση τοΰ πιό πλατιού μετώπου πάλης τών μαζών, μέ άτχεργίες κλπ. οί τροτσκιστές στρέφαν τά πυρά τους ένάντια στό Κόμμα. Ξαίρουμε άκόμα, ΰ ν κατά τό διά­στημα της μοναρχοφασιστικής δ»χτατ:ρίας οί τροτσκιστές κρατούμενοι ατά νησιά καί τήν Άκροναυπλία παίζοτν προδοκατόρικο ρόλο. Ξαίρου­με έπίσης δτι στό διάστημα της κοποχής οί τροτσκιστές, δπως είδαμε καί στήν προηγούμενη διάλεξή μας, ποΛέμηοαν μέ λύσσα τό έαμικό κίνημα τής άντίστασης κι’ δτι στό στρατόπεδο της Λάρισας οί τροτσκι- στές, μ* έπί κεφαλής τόν Που·λιόπ:υλο, παίζαν τόν αίσχρότερο ρόλο, συνασπίζοντας ολους τούς άντιδραστικούς πού συνεργάζονταν μέ τήν ιταλική διοίκηση τοΟ στρατοπέδου, γιά ν* άνατρέψουν τήν έπντροπή τοΰ στρατοπέδου, έπί κεφαλής της όπ.οίας ήταν οί Άκρίναυπλιώτες καί πού έσωσε κυριολεχτικά τό στρατόπεδο αύτό. Ξαίρουμε τέλος, δτι ώς τά σήμερα οί τροτσκιστές άρνήθηΛχν νά παλαίψουν ένάντια σι ή νέα κα­τοχή, την άγγλική. Ά λ λ ά τότε γιατί πιάστηκαν οί τροτσκιστές στό διάστημα τής μεταξικής διχτατορίας καί γιατί τουφρκίοτηκαν άλλοι τροτσκιστές στό διάστημα τής κατοχής; "Ενα άπ' τά χαραχτηριοτικά τού φασισμού, σύντροφοι, είναι καί ή άτχόλυτη μονοπώληση της έξου­σίας καί της πολιτικής ζωής στή χώρα πού Υποδουλώνεται στό φασι· σμό, στό φασιστικό κόμμα. Σ τή Γερμανία ό φασισμός πιάνει τή σοσι* «^δημοκρατική ήγεσία πού τοΰ είχε άνοίξει ώς τόσο τό δρόμο, καί πιάνει άκόμα καί τούς μοναρχικούς σιδερόκροτνους. Στήν Ελλά δα ό Μεταξας περιορίζει ή πιάνει καί άστούς πολιτικούς. Ή σύλληψη λοι­πόν καί μόνο όρισμένων τροτσκιστών στό διάστημα τής δασιλομεταξι- κής,διχτατορίας δέν είναι άπόδειξη, δτι ήγήθηκαν έπανασταπικΌύ ά· γώνα, γιατί ποτές οί τροτσκιστές δέν κάναν τόν παραμικρόν έπανα- στατικόν άγώνα. Καί ή έχτέλεση τροτσκιστών άπό Γερμανούς καί ’ Ιτα­λούς; Πρώτα-πρώτα είναι γνωστό, δτι οί Ιτα λ ο ί καί κυρίως οί- Γερ- Tiocvoi σκότωσαν μιά σειρά καί δικούς τους πράχοτρες. "Επειτα στό Κούρνοδο, δπου έχτελέστηκαν καί οί πιότεροι τροτσκιστές, μαζί μέ δέκα φορές πιότερους σταλινικούς, ύπήρξαν άνάμεοα στούς έκατό συ­νολικά πού έχτελέστηκαν σάν κομμουνιστές, καί 16 πού δέν είχαν ποτές τήν παραμικρή σχέση μέ τόν κομμουνισμό. Χαραχτηριστικά σδς άναφέρω καί τό έξης παράδειγμα. ‘Ανάμεσα οτχύς 16 αύτούς μή κομ­μουνιστές, πού έχτ-νστηκαν σάν κομμουνιστές, ήταν κι* Ενας χωοο- φύλακας τής Είδικης 'Ασφάλειας, λυσσαλέος άντικομμουνιστής.^ Στό στρατόπεδο τών Τρικκάλων κι* έπειτα της Λάρισας ό χωροφύλακας αύτός έπαιξε ρόλο αίσχροΟ χαφιέ τών Ιταλικών διοικήσεων τών δύο αϋτών στρατοπέδων. "Ομως, είχε κατηγορηθεΓ άπό ένα άντάξο συνά­δελφό του, σάν' κομμουνιστής καί στά χαρτιά τής καραμπινερίσς ήταν γραμμένος σάν τέτοιος. "Οταν λοιπόν κσααρτίστηκε 6 κατάλογος τών 100 κομμουνιστών πού τουφεκίστηκαν στό Κούρνοδο, συμπεριελήφθη κι’ ό χαφιές τής Ειδικής. Οί φασίστες έπιδρομεΐς δέν πολυσκοτίζονταν γιά τέτοιες μικρολεπτομέρειες. Κομμουνιστές, κΓ δχ· τροτσκιστές ή χα­φιέδες τής Ειδικής, σκότωναν. Γιατί οί κομμουνιστές κι' δχι οί τροτσ- κιστές ή οί χαφιέδες τής Εί&ικής τούς πολεμούσαν. Τώρα άν άνάμεοα στούς άληΟινούς κομμουνιστές πήγαιναν καί μερικοί πού πολεμούσαν τούς κομμουνιστές, τό πράγμα δέν είχε κατί τόση σημασία γιά τους

110 ·

φασίστες έπιδρομεΐς. Ετσ. έχει καί ιό τελευταίο παραμυθάκι τού τροτσκισμού, γιά τά δήδεν θύματα πούδωοε έξ αιτίας της δήθεν έπα· ναστσπκής του πάλης.

Τό ιδεολογικό λοιπόν οπλοστάσιο τοϋ έλληνικού τροτσκισμού άπο· τελεΐτα; c.) Από άγνοια της έλληνικής πραγματικότητας. 6) ’Από τέσσερα ταραμϋθάκ·α, πού σας άνέφερα, καί γ ) Άπ ό τή λυσσαλέα συκ^φαννκή πολεμική πού κάνει έ\άντια στό Κ .Κ .Ε ., πού ’ώς τότο ή Ιστορία 'Ον. είναι γιομάτη άπό άγώνες έπί κεφαλής τής ^ p y a -.κής τά­ξης της νορσς μας καί τών συμμάχων της, άγώνες πού γίνονται £λο ■πλατύτεροι <αί βαθύτεροι, άγώνες πού αύΐοϊ, καί μονάχα αύτοί, άπο- τελούν τή μοναδική έγγύηση, ότι ί»ά δώσουν στό κοντινό μέλλον, όσεσ- δήποτι θυσίες κι’ άν χρειαστούν, τήν όριστική λαϊκή λύση οτό νεοελλη­νικό πρόδλημα. Ακριβώς όμως γιατί τέτοιο ύπήρξε καί είναι τό «Ιδεο­λογικό» οπλοστάσιο τού έλληνικού τροτσκισμού, έμεινε ΐ>ς τά οήμερα ή θνησιγενής όργάνωση πού ύπήρξε, μέ τις συνεχείς κρίσεις, ή όργά- \ωση πού τραβάε· σταθερά στήν όλοκληρωτική της έκμηυ*νιση.

&Άφ ού είδαμε τό ιδεολογικό οπλοστάσιο του έλληνικοϋ τροτσκί'

σμού περνάω μέ δυό λόγ;α στήιν ώς τά τώρα δράση του, μέσα στό κίνημα τών έργαζομένων τής χώρας μας καί ιδιαίτερα στ-i κίνημα τής έργατικής τάξης. *0 έλληνικός τροτσκισμός έκπροσωπήϋηκε ώς τά σή­μερα άπό δυό όργανώσεις. Άπ ό τόν άρχειομαρξισμό, πού πρωτοεμ- φο.ν;ζεται στά 1919 καί άπό τούς λικβινταριστές πού τιότιόν.αι οάν πα­νικόβλητη τάση έξ<ω άπ’ το Κίνημα στά 1926. Γιά τόν άρχειομαρξιομό καί τή δράση του θά μιλήσουμε στή διάλεξή - συζήτησή μα ; μέ τούς άρχείους, τής έρχόμενης Κυριακής. Μένει ή άλλη όργάνωση του τροτσ­κισμού, ό λικβινταρισμός. Ό άρχηγός τού λικβινταρισμού,, ό Π. Που- λιόπουλος καί πνευματικός πατέρας τών δύο τροτσκιστικών όμάδων ioC Κ .Δ .Κ Ε . καί της Δ.Ε.Μ., άρχίζει τό τοοτσκιστικό .*.υ υιΛδιο, λι· ποταχτώντας, γιομάτος πεσιμισμό άπ* τή θέση του, σάν γραμμοσέας τού Κόμματος στά 1926, κι* ϋστερ’ άπ' τήν άνατροπή τής παγκαλικής διχτατορίας. Άποούρεται στήν ίδιαίτερή του πατρίδα γιά νά «σκεφτεί> γιά τά προβλήμοττα τού κινήματος, μακρυά άπ’ τό κίνημα, κι" έπειτα έκδίδε1 τό «περίφημο» «Κρέντο» του, στό όποιο κηρύσσει ότι τό Κ .Κ .Ε . κλείνε’, μέσα του τά κατακάθ.α τής έργατικής τάξης στή χώρα μας. Κι* ότι άν θέλουμε ν’ άποχτήσουμε Κομμουνιστικό Κόμμα μέ κύρος, πρέπει νά τραβήξουμε στό Κόμμα σοβαρούς διοτνοούμενους. Κηρύσσει δηλαδή τή διάλυση, τό λικβιντάρισμα τού Κ .Κ .Ε . σάν προλεταριακού πρώτ’ άπ’ δλα Κόμματος, καί ζητάει νά τό μεταβάλει ο’ £νχχ μικροα­στικό στή σύνθεσή του Κόμμα. Γι* αύτό καί ή τάση τού Πουλιόπουλου όνομάστηκε λικβινταριστική δηλαδή διαλυτική, γιατί οί άπόψεις της δ^έλιχχν ή λικβιντάριζαν τό Κ .Κ .Ε . σάν προλεταριακό Κόμμα. "Ετσι ή άρχή τών δύο σημερινών τρστσκιστιχών όργανώσεων, τού Κ .Δ .Κ .Ε . καί τής Δ.Ε.Π. έχουν τήν πηγή τους σ’ έκείνους πού έπεχείρησαν νά διαλύσουν τό Κ .Κ .Ε . σάν προλεταριακό Κόμμα. Καί ποιά είναι ή δρά­ση τού τροτσκισμού - λικβινταρισμού ίσαμε σήμερα; Μιά μονάχα: Ή καθημερινή κατασυκοφάντηση τής δράσης τού Κ .Κ .Ε ., πολιτικές άκό­μα θέσεις πού ύπηρετοΰσαν τήν άντίδραση, κι* άπ’ τήν άλλη καμμιά, άπολύτως καμμιά, έπαναστατική δράση.

Ά π ’ τά 1926 πού φεύγει ό Πουλιόπουλος άπ’ τό Κόμμα καί Ιδρύει τή διασπασίική του £ξω άπ’ τό Κόμμα όργάνωση τών λικβιγταριστών, χι* άπ' τά 1927 πού προσχωρεί Επίσημα στόν τροτσκισμό ώς τά σή μερα, έχουμε χρόνια είκοσι, κι’ όχι αΰνειθισμένα χρόνια. Στήν περίο­δο 'r»’W i έχουμε τήν όξύτατη διεθνή κρίση τού 1929^—1933, τήν έπίθεση

έπειτα τοΰ φασισμού, τήν τετράχρονη τεταρτοαυγοιίστιανή διχτατορία. τόν ίταλοελληνικό πόλεμο, τήν τετράχρονη φασιστική κατοχή, τήν απε­λευθέρωση. τό μεγάλο Δεκέμβρη, τή νέα δίχρονη άγγλική κατοχή. Έ ­χουμε δηλαδή 20 χρόνια γιόματα άπό συγκλονιστικά γεγονότα — 20 χρόνια πού άν είσαι μαρξιστής έπαναστάτης, δηλαδή καθοδηγητής καί Οργανωτής πρώτ’ άπ* δλα της_πάλης τών μαζών, πρέπει νά τό δείξεις — 20 χρόνια πού οί λαϊκές μάζες της χώρας μας κατέβηκαν δλο και σέ πιό μαζικούς καί όξεϊς άγώνες. Ε ! λοιπόν, μέσα σ* αύτά τά 20 χρόνια, έξω άπ* τή συκοφαντική πολεμική σας ένάντια στό Κ .Κ .Ε . πού ώς τόσο ήγήθηκε, πλάτυνε, βάθυνε, ανέβασε τούς άγώνες τών μαζών, κι* έξω άπ* τις άνεδας.κές ή τίς άντεπα ναστατικές θέσεις (σκεπασμέ- νες δμως πάντα μέ άρ.στερές φράσεις) ποιά ήταν Λ δράση τής τροτσκι- στικής σας όργάνωσης, σύντροφοι έργάτες, φοιτητές, διανοούμενοι πού ά ^κετε στόν τροτσκισμό; Ποιόν άγώνα τών έργαζομένων καβοδηγή σατε; Έ μ εΐς οί σταλινικοί είμαστε οί όππορτουν ιστές, δπως λέτε κι* έσεΐς 20 χρόνια τώρα είσαστε οί έπαναοτάτες; Σύμφωνοι γιά μιά στιγ­μή, ν* άπαρνηθοϋμε τόν «όππορτουν ισμό» μας πού λέτε καί νά οας άκο- Λουθήσουμε, άν είσαστε έπανασιάτες. Ά λ λ ά ποΰ είναι οί πράξεις σας, ή δράση οας, ό άγώνας σας, ό καλύτερος άπ’ τόν δικό μας; Ό χ ι μο­νάχα τέτοιος άγώνας, ό παραμικρός, δεν ύπάρχει, μά δέν ύπάρχει κα­νένας άγώνας. Οί έπαναστατες δμως κρίνονται πρωτ' άπ’ δλα άπ* τά έργα τους κι* δχι άπ’ τά λόγια τους. Ο Ι έπαναστάτες κολυμπάν μέσα στά έπαναστατικά γεγονότα, δπως τό ψάρι σ:ή θάλασσα. Καί τά 20 χρόνια πού ύπάρχετβ σάν τροτοκιστική όργάνωση, είναι γιομάτα άπό έπαναστατικά γεγονότα. Δυό χρόνια χρειάστηκαν* στό Λένιν καί τούς μπολσεβίκους, άκ’ *τά 1903 ώς τά 1905. γ;ά νά μπουν έπί κεφαλής της Επανάστασης του 1905, καί δέκα χρόνια στούς "Ελληνες κομμουνι­στές, άπ" τά 1934 μέ τΙς ιστορικές άποφάσεις τής 6ης 'Ολομέλειας μέ τίς όποιες άνδρώνεται τό Κόμμα μας ώς τά 1944, καί μ ’ έπί κεφαλής τό Ζαχαριάδη, γιά νά παρουσιάσουν τό θαΰμα τής έαμικής Ελλάδας τοΰ Σεπτέμβρη — Νοέμβρη τού 1944. Έσ εΐς δμως τί κάνατε άπ* τά 1934 ώς τά 1944; Ίσ ω ς Ομως νά μό̂ ς ρωτήσετε: Καί ή ήττα τοΰ Δε­κέμβρη νζϋ 44; Δέν είναι ύπεύθι/νος ό σταλινικός όππορτουνισμός γιά τήν ήττα τοΰ Δεκέμβρη; θά σας ρωτήσουμε δμως μέ τή σειρά μας: Καί ή ήττα τής πρώτης έπανάστασης στή Ρωσία τό 1905; Κι* έδώ μιλάει τό >εγονός τής ήττας αυτής καθ* έαυτήν, καί δέν κάνω άλλου είδους σύγκριση πού δέ θάστεκε.

Μήπως θά κατηγορήσετε γ ά όππορτουνισμό τό Λέναν και τούς μπολσεβίκους γιά τήν ήττα τοΰ 1905; Γιατί δέ σκεφτήκατε ποτέ τό άπλό πράγμα, δτι τό έργατικό κίνημα μιάς χώρας παρουσιάζει όρι- σμένες φορές πισωδρομήματα, γιατί άντιμετωπίζει στήν πορεία του συσχετισμό &Λάμεων δυσμενή, χωρίς νά σημαίνει δτι ή γραμμή τού Κόμματος πού καθοδήγησε τό κίνημα ούτό ή 'αν όππορτουνιοτική; Καί γιά νά ξανάρθω στό παράδειγμά μου: Στά 1905 ή πρώτη έπανάσταση στή Ρωσία ήττάται χωρίς οί μπολσεβίκοι καί ό Λένιν νάναι όππορτου- νιστές. Καί χρειάστηκαν 12 χρόνια γιά \ά φτάσουυε στίς δυό νέες έπα- ναστάοεις τού Φλεβάρη καί τοΟ Όχτώβρη τοΟ 1917. Σ τή χώρα μας νικηθήκαμε άιτ' τόν άνώτερο άγγλικό όπλισμό, κι' δχι άπ* τήν,ντόπια άντίδραση, γιατί τό κίνημά μας κι* δχ· ό τροτσκισμός τήν είχε Εκμη­δενίσει πολιτικά τή ντόπια άντίδραση ώο τό Δίκέυβρη τού 1944. Έ ! τί λέτε λοιπόν, σύντροφοι έργάτες. πού άκ-λουθείτε τόν τροτσκισμό: Μέ τή δύναμη πού παρουσιάζει τό κ {νηαά μας τό σταλινικό δυό 'μόλις χρόνια Οστερα άπ' τήν ήττα ποΰ Δεκέ··βοη. τί λέτε σ«ς ρωτάω, θά χρει­αστούν 12 χρόνια, δπως χρειάστηκαν στούς μπολσεβίκους, (γιατί ήταν

112

καί διαφορετικές τότε οί συνθήκες) γιά νά κάνουαε τήν 'Ελλάδα μας Λεύτερη, ανεξάρτητη και χτήμα τοΟ έργαζόμενου λαού της;

"Ετσι Εχει τό ζήτημα τής δράσης μας, τής όππορτουνιστικής δρά­σης, δπως λέτε, έμάς τών σταλινικών καί τής άνύπαρχτης «Επαναστα­τ ικ ή ς δράσης του έλληνικοΰ τροτσκισμού, γιά νά μή μιλήσω έδώ γιά ιήν άντεπαναστατική του δράση, μέ τήν ύποία άοχοληθήκαμε στις προ­ηγούμενες διαλέξεις μας.

ΟΠερνάω στή σημερινή θέση τής Διεθνούς 'Επαναστατικής Πρωτο­

πορεί ας, τής δεύτερης αυτής τροτσκιστικής όργάιωσης μέ τήν όπο(α συζητούμε σήμερα. ΕΤναι γεγονός δτι ή δεύτερη αύτή τροτσκιστική όρ- γάνωση στό κύριο ζήτημα τής άγγλικής κατοχής παίρνει μιά διαφο­ρετική θέση, άπό τήν άνοιχτά άντεπαναοτστική θέση τοΰ Κομμουνιστι­κοί; Διεθνιοτικοΰ Κόμματος 'Ελλάδας.. Λέει τόσο στό όργανό της το «Δ ic6w.cnή», όσο καί σέ μιά τελευταία διακήρυξή της, δτι τό πρωταρ­χικό καθήκον πού μπαίνει μπροστά στό κίνημά μας εΓναι ή πάλη γιά νά φύγουν c l “ Αγγλοι άπ' τήν 'Ελλάδα. "Ομως τή θέση αύτή, πού τή χαιρετίζουμε σέ κάθε όργάνωση πού τήν παίρνει, δέ μπορούμε νά τή χαιρ€ τίοουά.1 τό ίδιο, κι* δταν προέρχεται άπό μιάν όργάνωση, πού συ­νεχίζει νά παραμένει τροτσκιστική. Γιατί ή θέση αύτή στό σημερινό πιεγραααα μιάς -φυτηκιστικής στό βάθος όργανωσης, δέ μποροΐ νά παίζει κανϊ.α άλλο ρό\·* σήμερα παρά νά σκεπάζ'ΐ κοίλύτερα τό άν- τιπαναστα·» κό πε.ριεχόμ.'Ό τοΰ τροτσκισμού ytviNa, νά ξεγελάει κα­λύτερα άκατατί- ιστούς έργάτες, γιά νά τούς τραβάει στόν άντεπανα- στατικό τροτσκισμό. Κι* αύτό δέν πρόκειται νά τό Επιτρέψουμε. Στήν ιόια άλλωστε διακήρυξη φαίνεται δτι μ* δλο πού ή Δ .Ε .Π . παρουσιά­ζεται σά νάρχισε νά καταλαβαίνει τήν άντεπανασταπική γραμμή τοΰ Κ .Δ .Κ .Ε . καί τοΰ Άρχειομαρξισμού, δμως τί προτείνει σά μέσο γιά νά βγεί ό τόπος μας άπ τή σημερινή του τραγωδία; Προτείνει τή δημι­ουργία μιάς νέας όργάνωσης άπ' τό Κ .Κ .Ε ., τά άλλα κόμματα τοΰ EAJM, τό Σ Κ — ΕΛ Δ , τή Δ ΕΠ καί τό άντεπαναοτατικό Κ .Δ .Κ .Ε . καί τόν άνοιχτό σημερινό πράχτορα, τών κύκλων έκείνων τοΰ δυτικοΰ τύπου «δημοκρατίας> που θέλουν νά κρατάν τή χώρα μας ύπόδουλη, δπως θά δούμε τήν έρχόμενη Κυριακή, τόν άντεπαναστατικό ’Αρχείο- μαρξισμό. ‘Αλλά μιά όργάνωση στήν όποια θά συμμετέχει ό άντεπα­ναστατικός Άρχειομαρξισμός, σημερινός πράχτορας τοΰ άγγλικοΰ Ιμπεριαλισμού, καί τό άντεπαναστατικό Κ .Δ .Κ .Ε . μονάχα ζητήματα στήν ύπόθεση Τοΰ κινήματος τών έργαζομένων μπορεΐ νά δημιουργή­σει, κι’ δχι άνάπτυξη τής πάλης ένάντια στή νέα κατοχή καί τούς έδώ πράχτορές της, πουναι *τό πρωταρχικό καθήκον μας.

Πώς μπαίνει λοιπόν τό ζήτημα τόσο γιά τούς όπαδούς τής Δ .Ε.Π . δοο καί γιά τούς όπαδούς του Κ .Δ .Κ .Ε . καί τού άρχειοιιαρξιομοΰ, πού ή παραμονή τους στις όργανώσεις αύτές δέν τούς Εχει διαφθείρει ταξι­κά, πού δέν τούς Εχει μεταβάλει σ’ έπαναστάτες τής φράσης καί πολέ­μιους μονάχα τού Κ .Κ .Ε .; Μπαίνει Ετσι καί μονάχα Ετσι: "Α ν θέλουν κι* αύτοί νά βοηθήσουν στήν πάλη τών έργοίζομένων τής χώρας μας, πρέπει νά καταλάβουν δτι τό πρώτο πράγμα ποΟχουν νά κάνουν είναι νά πάψουν ν* άνήκουν στόν τροτσκισμό, τόν όποιοδήποτε τροτσκισμό. Γιατί ό τροτσκισμός διεθνώς καί τοπικά Εχει έξελιχτεί άπό χρόνια στό π^οΕχτοοεΐο έκείνο τής διεθνούς άντίδρασης πού κάτω άπό ύπερβπανα- στατβιές φράσεις σ* Ενα μονάχα άποβλέπει: στήν καταπολέμηση μέ τή συκοφαντία καί μέ κάθε άλλο μέσο τών Κ .Κ . καί τής Ε .Σ .Σ .Δ . Γιατί ό τροτσκισμός στό διάστημα τού τελευταίου πολέμου πρός μιά κατεύ­

113

θυνση έτεινε: Διεθνώς: Στό πώς νά χτυπιόταν ή ίδια ή Ε .Σ .Σ .Δ . , σιό πώς νά νικοΰνταν, ίστω κ Γ άπό τούς γερμοονούς φασίστες 6 Καταραμέ­νος σταμνίσμός. Κι’ έδώ τοπικά: Σ τ ό πώς νά χτυπιόνταν τό Ιδιο τό κίνημα της άντίστασης ένάντια στούς φασίστες έπιδρομείς και τούς έδώ πράχταρες ίου. Κι* ΰταν ή Δ .Ε .Π . ένώ μιλάει γι* άγώνα ένάντια στή νεα κατοχή, σύγχρονα ύποδείχνει σάν τόν καλύτερο δρόμο τή δημιουρ· γιά -μιας ένιαίας όργάνωσης μέ τούς τροτσκιοτές και τούς άρχείσυς, πού πολέμησα* το κίνημα της άντίστασης οτήν -πρώτη κατοχή, καί πο· λόμαν -ο κίνημα τής c'.-.ΐοτασης καί στή σημ«ρινΐ] δέν κάνει, f-tav >ί. με προτείνει τό δρόμο αύτό, παρά νά τορπιλλίζει τό Ιδιο τό πρωταρχι­κό καθήκον λέει δτι βάζει μπροστά της. τήν πάλη Ενάντια σιή νέα κατοχή. Καί τή*» τορπίλλα αύτή προσπαθεί νά τήν φέρει καί ueoa στις γραμμές έκείνων πού πραγματικά άγωνίζονται ένάντια καί στή νέα κα­τοχή. γιά ν’ άνοίξουν έτσι καί μονάχα έτσι, τό δρόμο πρός ’■ή λαϊκή δημοκρατία και τό σοσιαλισμό.

&Τελειώνω σύντροφοι καί συντρόφισσες. Ή έξέιαση του σημερινού

μας θέματος: «Ελληνικός Τροτσκισμός - Κ .Κ .Ε . καί έργατική τάξη» καθώς και τών προηγούμενων θεμάτων πού έζετάσααε στίς περασμέ­νες μας διαλέξεις, μάς έδειξαν τοΟτα δώ τά δυό πράγματα:

α ) '"©τι άπ’ τήν πλευρά τής άνάπτυξης τού έργατικού κινήματος της χώρας μας καί τών συμμάχων του ό έλληνικός τροτσκισμός - λικ- βινταρισμός δχι μονάχα δέν έχει νά μας δείξει τήν παραμικρή υπηρεσία, μά άντίθετα τό μένο πούχει νά δείξει, είναι μιά εικοσάχρονη λυσσαλέα πάλη γιά λο>αριασμό τής άντίδρασης ένάντια στό Κ .Κ .Ε . πού μέ τήν πολιτική του γραμμή καί τή δράση του, μέ τή θυσία χιλιάδων καί χιλι­άδων άγωνιστών του, όδήγησε τό λαό μας ώς τήν έαμική ’Ελλάδα του' Σεπτέμβρη . Νοέμβρη τού 1944. Τό Κ .Κ .Ε . πού έδωσε μιά μάχη σάν τού Δεκέμβρη. Τό Κ .Κ .Ε . πού παρά τήν προσωρινή έπικράττηση-τοΰ ά- νώτερου άγγλικου όπλισμού τό Δεκέμβρη τοΰ 44 ξαναοδηγεΐ τήν Ε λ ­λάδα, καί τούτη τή φορά όριστικά, γιατί ό διεθνής συσχετισμός τών δυνάμεων είναι τώρα διαφορετικός, στήν κατάχτηση τής λευτεριάς της, της άνεξαρτησίας της, καί τό λαό τής ’Ελλάδας στήν κατάχτηση της δικιάς του έξουσίας.

β ) “ Οτι άπ’ τήν πλευρά τοΰ Ιδεολογικού του όπλοστάσιου ό έλλη­νικός τροτσκισμός Ιο ) άγνόηοε τήν έλληνική πραγματικότητα καί δέν ώσχολήθηκε ποτέ μ ’ αύτήν, 2ο) περιορίστηκε μονάχα στό \ά .χρησιμο­ποιεί τσιτάτα δξω άπό τόπο καί χρόνο γιά νά θολώνει κάθε φορά, στό βαθμό πού τό κατόρθωνε, τά νερά γιά λογαριασμό της άντίδρασης, καί τέλος, 3ο) “ Εχει φτιάξει μερικά παραμυθάκ.α, μέ τά όποια προσπαθεί νά έπηρεάζει τούς λιγότερο κατατοπισμένους έργάτες. νά τούς παρα­σέρνει στίς γραμμές του, νά τούς δηλητηριάζει, γιά νά τούς στρέφει έπειτα γιά λογαριασμό της άντίδρασης. ένάντια στό Κ .Κ .Ε

Ο ι λίγοι τρστσκιστές έργάτες καί οί άλλοι όπάδοί τοΰ τροτσκισμοί πού δέν τούς ίχει διαφθείρει όλοχληρωτικά ό τροτσκισμός, μποροΰ* νά συγκρίνουν τή δράση, καί πρώτ* άπ’ δλα τή δίράση τοΰ Κ .Κ .Ε ., τό ρόλο του στήν άνάπτοξη τοΰ έποτναστατικοΰ κινήματος της χώρας μας ̂«κι* άπ’ τήν άλλη τή «δράση» red τροτσκισμοΰ, καί ν’ αποφασίσουν. Κι άς μήν ξεχνάν σχετικά πώς μιά" άπ’ τΙς Ιδιότητες τοΰ έπαναοτάτπ είναι καί τούτη: “ Οταν δει δτι μπήκε σέ στραβό δρόμο, νάχει τήν δύναμη νά τό όμολογήσει πρώτα στόν Ιδιο τόν έαυτό του καί Επειτα καί δημόσια· Έ τ σ ι καί μονάχα έτσι ύπηρετεΐ καί τόν_ έαυτό του, υπηρετεί καί τό κίνημα. Καί οί πόρτες τοΰ κινήματος, τοΰ άληθινοΰ έπαναστατικοϋ κι*

114

νήματος είναι άνοιχτές γιά κάθε έργαζόμενο πού σταματάει νάπροχω- ράει στό στραβό τό δρόμο, βρίσκει τόν Γσιο καί μπαίνει είλικρινά κι άττοφοωιστικά στόν τελευταίο.

Ό λόγος τής όμιλήτριας τής Α.Ε.Π. Φ. Πουλιοπούλου

1. ΤΟ Α Ν Τ Ι Κ Ε ΙΜ Ε Ν Ο Τ Η Σ Σ Υ Ζ Η Τ Η Σ Η Σ Σύντροφοι καί συντρόφισσες,

Ή σημερινή κατάσταση στήν ‘Ελλάδα είναι τό Αποτέλεσμα μιας κρίσιμης μάχης πού τήν έπιβάλανε στις λαϊκές μάζες καί τήν κερδί- oocve οί έχθροί τους. Νά ψάξουμε καί νά βρούμε τίς αιτίες που πρόκα- λέσανε τήν ήττα, είναι τό πρώτο θετικό βήμα στό δρόμο πού όδηγεϊ πρός τή, νίκη. Σ τό δύσκολο αύτό δρόμο θά προχωρήσουνε μόνο δσοι κατόρθωσαν, έξηγώντας τίς ήττες, νά διακρίνουνε σ’ δλη της τήν ου­σία τή σημερινή πραγματικότητα καί νά προβλέψουνε μέ διαύγεια τήν πορεία τής έξέλιξής της. Γι’ αύτό τό ρόλο είναι προετοιμασμένοι μόνο έ κείνοι πού έχουν τή δύναμη νά κυττάζουν κατάματα τήν άλήθεια, δσο κι' άν είναι πικρή. Καί τέτοια δύναμη έχρΟν μονάχα δσοι διοβθέτουν τό μοναδικό όργανο, τή διαλεχτική μέθοδο τής έπανασαττικής κοσμοθεω­ρίας καί πράξης τού Μαρξισμού—Λενινισμού. "Ετσι πιστοποιείται γιά μιά άκόμα φορά μέσα στή φλεγόμενη πραγματικότητα τής έποχής μας, πώς όλόκληρη ή κρίση τού άνθρώπινου πολιτισμού, εΐνοα σέ τελευταία Ανάλυση ή κρίση της έπαναστατικής ήγεσίας. "Οτι δηλαδή, ή σωτήρια λύση τού σοσιαλισμού, πού σ’ αύτήν στρέφονται μ* άγωνία τά έκατομ­μύρια οί σκλάβοι τού κεφάλαιου άπ* δλα τά χρώματα καί Από δλες τίς φυλές τού πλανήτη, έξαρτιέται στήν κυριολεξία της Από τή λύση πού θά δοθεί στις Ιδεολογικές καί πολιτικές διαφορές μέσα στήν έργατική πρωτστοορεία —Από τή νίκη του Μαρξισμού—Λενινισμού πάνω στούς νο- θευτές κάθε τύπου. Καί άκριβώς αύτό τό τόσο σοβαρό καί τόσο τερά­στιο στήν άξία του άντικείμενο έχουνε αύτές οί συζητήσεις. Αύτό πρέ­πει ν* Απασχολεί τούς προχωρημένους έργάτες καί διανοούμενους προ­πάντων τούς νέους, γιατί είναι τό πρώτο ‘καθήκον δλων οσοι έχουνε σοβαρά κρίνει τή ζωή τους σάν στρατιώτες στό μεγάλο Αγώνα κατά τής βαρβαρότητας καί γιά τόν πολιτισμό.

2. ΤΟ Β Α Σ ΙΚ Ο Κ Α Θ Η Κ Ο Ν Τ Η Σ Ε Π Α Ν Α Σ Τ Α Τ ΙΚ Η Σ Π Ρ α Τ Ο Π Ο Ρ Ε ίΑ Σ

’Εκείνοι πού έζησαν τίς προλεταριακές έξορμήσεις στό τέλος τού προηγουμένου Ιμπεριαλιστικού πολέμου άς θυμηθούν τόν τρόμο καί τήν άγωνία τών κυρίαρχων τάξεων, τις έλπίδες καί τήν πίστη στή δύναμή τους τών κατοπτιεζόμενων. Γιά πρώτη φορά φάνηκε τότε στήν Ιστορία πώς τό προλεταριάτο απορεί νά πάρει καί νά διοαηρήσει τήν έξουσία. Κι* δλοι. έχθροί καί φίλοι, είχανε τότε νοιώσει βαθειά τή συγκλονιστική σημασία έκείνου πού είχε γίνει. 'Αστοί καί προλετάριοι Εσκυβαν ν* άφο- μοιώσουνε τήν πείρα της πελώριας αύτης Ιστορικής πραγματοποίησης καί νά παραδειγματιστούν. "Ολοι καταλάβαιναν δτι τίποτε τό τυχαίο, τίποτα τό μοιραίο δέν είχε θέση σέ κείνο πού είχε γίνει. Ή νίκη του ‘Οχτώβρη ήτανε τό άποτέλεσμα τής συνειδητής προετοιμασίας Από τή φωτισμένη καί άτρομη ήγεσία τοΰ Μπολσεβικκίμοΰ, ήτοτνε τό Επαθλο τής μακρόχρονης καί δίχως Ελεος πΑλης πού Εκανε κατά τοΰ όππορτου- νισμοΰ καί τού σοσίοΑπατριωτισμού στά χρόνια της ήττας τοΰ κινήμα­τος ή φρουρά τών έπαναστατών μαρξιστών μ* έπικεφαλής τό Λένιν.

Τό πρώτο Απ* δλα τά καθήκοντα τής έπαναστατικής πρωτοπορείας

115

είναι νά προστατέψει τού̂ ς λαούς άπό τό ιμπεριαλιστικό σφαγείο κά­νοντας Αδύνατο τόν πόλεμο με τήν έπανάσταση. 'Επάνω στήν άριηστ» αύτού τού χρέους Ιοβυσε ή 2η Διεθνής. Παίρνοντας τήν εύβύνη γι* αΰ· τό. τό χρέος γεννήθηκε ή 3η Διεθνής. Άπ ό τό Σοσιαλιστικό πτώμα τής 2ης Διεθνούς, ξεπήδησε ή κομμουνιστική ψυχή της 3ης. Ά π ό τήν άπςλ- πισία τής ήττας ή έλπίδία τής νίκης. Σ ' όλες τίς χώρες, άπό τά σαπι­σμένα άπό τό σοσιαλπατριωτισμό καί μεταρρυθμιστικό δηλητήριο οοσ - ολιστικά κόμματατής έργατικής τάξης, ξεπετιούνται μέ τήν πνοή τής νέας κομμουνιστικής ήγεσίας, πού βγήκε άπό τόν πόλεμο κα'ι τήν πεί­ρα τοΰ Κόκκινου 'Οχτώβρη, τά νέα έπαναστατικό κομμουνιστικά κόμ­ματα. "Οσοι είναι παληοί θά θυμούνται δτι καί στήν Ελλάδα μιά ομά­δα νέοι άγων ιστές. πού γύριζαν άπ' τόν πόλεμο μ* έπικεψαλής τόν Παντελή Πουλιάιτςυλο, ξεκαθάριζε τό Κόμμα άπό τήν όππορτουνιστική του ή>εσία καί τό £δαζε γιά πρώτη φορά στό δρόμο της ιστορικής του Αποστολής, δηλαδή τής συνειδητής -ταξικής του πάλης γιά τήν προ­λεταριακή έπανάσταση.

Ά λ λ ά ή κομμουνιστική Διεθνής τοΰ Λένιν, πού ένέπνεε τις " ‘“.ελετσ- ριακές έξορμήσεις μέ τό μεγαλειώδες σκοπό νά κάνουνε άδυνοτη μιά νέα ιμπεριαλιστική σφαγή, έπεχτείνοντας τήν έξουσία τους, πού ειχϋι»·. κοσαχτήοει στό £να £χτο τής >ής καί στις άλλες χώρες, στά χρόνια τών έπιγόνων, δχι μονάχα δέν μπόρεσε νά Οδηγήσει τίς μάζες στη σω τήρια λύση, άλλά άπό ηττα σέ ήττα τίς οδήγησε στή σφαγή τοΰ δεύ­τερου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ή Διεθνής πού γεννήθηκε μέσα στό» πρώτο πόλεμο, σάν συνειδητή άντίδραση τών λαών στή φρίκη του κα μέ τήν εύθύνη νά τόν κάνε γιά πάντα άδύνατο πραγματοποιώντας τήν επανάσταση, διαλύθηκε ή ίδια μέσα στό δεύτερο Ιμπεριαλιστικό σφα­γείο καί διαλύθηκε άκριβώς γιατί δέ μπόρεσε νά τό άποτρέψει. Καί 6ά ήτανε άληθινά τροτγικές οί συνέπειες γιά τό παγκόσμιο προλεταριάτο, άν αύτό τό φοβερό γεγονός ̂ τό βλέπουμε οάν μοιραίο κι’ δχι οάν άπο- τέλεσμα τής όππορτουνιστικης πολιτικής, πού όδήγησε στόν εκφυλισμό καί στή διάλυση τή διεθνή κομμουνιστική ήγεσία. Καί θά ήτανε μιά φριχτή πλάνη άν θεωρεύσαμε δτι ή διάλυση τής Κ.Δ. ήτανε σκόπιμη και δτι τ* Αποτελέσματα τοΰ δεύτερου πολέμου, ή νίκη δηλαδή τής Σοβιετικής "Ενωσης, οί «Λαϊκές Δημοκρατίες* στήν Ανατολική Εύρώ- πη καί τά σύγχρονα μαζικά κομμουνιστικά κόμματα, είναι άνάλογα cέ άξία μέ τήν Ιστορική πραγματοποίηση στόν πρώτο πόλεμο τ :ΰ Κόκκινου Όκτώβρη καί τίς προλεταριακές έξεγέρσεις πού τόν άκολούθησαν.

Μιά τέτοια Ιδέα θά έσήμαινε δτι, 1\ άμεση Απειλή τής βαρβαρότη­τας πού άντιμετωπίζει ό Ανθρώπινος πολιτισμός εύθύς μετά τό δεύτερο πόλεμο, δέν ύπάρχει τρόπος ν’ Αντιμετωπιστεί, θά έσήμαινε τήν άπάρ- νηση τοΰ ρόλου μας σάν ήγεσίας πού έχει τήν πελώρια ιστορική εντο­λή νά σώσει τήν Ανθρωπότητα ματαιώνοντας τόν πόλεμο μέ τήν έπα- νάσταση.

Μιά τέτοια ιδέα καταλήγει έκεί πού πάντα μπόρεσαν νά βρούν τή σωτηρία τους οί κυρίαρχες τάξεις, οτή σύγχυση τών μαζών καί στήν άνάπτυξη μέσα σ’ αύτές τοΟ αισθήματος της ύποτοτγής_ τους στό μοι­ραίο. Καταλήγει νά χάνουν τήν έμπιστοσύνη τους οί μάζες στήν Απο- τελεσματικότητα τής & κής τους δύναμης.

Ο Ι νέοι δμως σύντροφοι πού Ιζησστν κι* Αγωνίστηκαν στά χρόνια τοΰ πολέμου καϊ τής κατοχής, ίλιμοΰνται άοψαλώς δτι τό αίσθημά τους ήτανε κάθε άλλο παρά τό αίσθημα της Αδυναμίας καί τής ύποταγής. Ξαίρουν αυτοί καλά δτι στά περήφανα δνειρα γιά τήν εύτυχία τών λαών. πού ζούσανε μαχόμενοι στά σκληρά αύτά χρόνια, οί σημερινές «Λαϊκές Δημοκρατίες* δέν είχανε καμμιά θέση. Τά δνειρά τους τά

116

σφράγ.ζαν ol Σοσιαλιστικές Σοβιετικές Δημοκρατίες τής Εύρώπης, οΐ Σ>χκαλ*στικές Σοβιετικές Δημοκρατίες σ’ δλη τή νή·

Δέν είναι λοιπόν μοιραίο ούτε δτι ίγινε ό δεύτερος πόλεμος. ούτε δτι ό τρίτος καί ό πιό φριχτός μας άπειλεΐ μέ όλοκληρωτική καταστρο­φή. Καί ακριβώς αύτή είναι ή πρώτη βασική άλήθεια πού πρέπει νά μας ένώαει. γιά V άντικρύσουμε μέ καθαρά μάτια τή σημερινή κατά­σταση καί τά καθή κοντά μας.y Η Σ Η Μ Α Σ ΙΑ Μ ΙΑ Σ Ο Ρ Θ Η Σ Ε Π Α Ν Α Σ Τ Α Τ ΙΚ Η Σ Π Ο Λ ΙΤ .Κ Η ΣΣύντροφο. καί ουντρόφισσες,

“ Ολο τό πρόβλημα είναι νά ύπερνικήσουμε τήν άντίφαση άνάμεσα στήν 0 ανωριμότητα τών άντικειμενικών συνθηκών *αι ο Λ ν άνωριμό τητα της προλεταριακής ήγεσίας, που έχει τήν πηγή της στή ούγχιοη καί στήν άπογοήτεψη τής παλιάς γενιάς καί στήν άπε;ρία τής νέας.

Το καθήκον μιας επαναστατικής πολιτικής είναι ν·ά βοηθήσει τις μ ά ' ? Γ . μέσα στήν πορεία τής καθημερινής πάλης νά βρουν τη γέφυρα άνάμεσα στις διεκδικήσεις πού άντιστοιχοϋν στή σημερινή κοττάσταση καί στό π30·>ραμμα γιά τή σοσιαλιστική έπανάσταση, ν* άνεβοΰν δηλαδή οτήν Ιστορική συνείδηση τής δικής τους δύναμης πού είναι ακατάβλητη. Μέ ένα'/ άδνάλλαχτο ιδεολογικό, θεωρητικό καί πολιτικόν άγώνα έναν· τίι>ν κάθε σύγχιοης κι' έναντίον καθενός πού τόν σέρνει άπό τή μύτη η μπουρζουαζία, πρέπει νά ξεριζώνουμε άπό τΙς μάζες καί πρό παντός άτ.ό τά προλεταριάτο κάθε ιδέα όποταγής σχό μοιραίο, νά τούς δίνουμε τό περήφοιυο αίσθημα τής νίκης, νά τούς σφυροκοπούμε τήν πίστη στή δύναμή tc υς. καθημερινά, σέ μικρές μάχες άπένανπ στήν κοαιιταλιστι- κήν άντίδραση.

Ή έργατική τάξη τής Ελλάδας, έχοντας ζήσει σ’ δλο της τό συ>·- κλην οτ»·.:ό μεγαλείο τήν Ιστορική τραγωδία τής έποχής μας, πρέπει νό είναι καί είναι πιό πολύ προετοιμασμένη νά κατανοήσει τή μόνη πολιτι­κή πού 6ά τή βγάλει άπό τή σημερινή κόλαση στό ξέφωτο τής νίκης "Εζησε κ Γ έπ-.ασε γιά μιά στιγμή τό μεγάλο καί περήφανο όνειρο τής δικής της έίρυσίας. E ice γιά μιά στιγμή τούς έχτρ^ύς της νά στέκοντα* μπρορτά της μέ τά χέρια ψηλά καί νά τρέμουνί κίτρινοι άπό .τό φόβο τους. Είδε τό κράτος τους, όργανο τηε κτηνώδους βίας καί ληστείας νά γκρεμίζεται σά χάρτινος πύργος καί τις έξουσίες τήν μιάν ύστερα άπ* τήν άλλη, πρωτόγονα έστω, νά περνάνε στά χέρια της. ’Από τήν αύτοδιοίκηση καί τήν πολιτοφυλακή ώς τά λ<Λκά δικαστήρια καί τήν Ισότητα στις διανομές, οί ήρωϊκές μάζες της 'Ελλάδας είδανε πώς δέν Εχοονε άνάγκη άπό άφενηκά, πώς μπορούνε αύτές νά διευθύνουν*, τήν κοινωνία. Ή Ιστορία θέλησε άκριβώς στή χώρα μας ν * παρουσιάσει μέ μιά ωμότητα χωρίς προηγούμενο αύτήν τήν τρομερή άλήθεια της έποχής μας: Πόσο δηλαδή άκριβά πληρώνεται ή άπουσία άπό τήν έργατική τάξη καί τις λαϊκές μάζες ένός φωτισμένου καί τολμηρού #ταναστατικοϋ προσανατολισμού! Τ Ι στοιχίζει ή άπουσία τοΰ μπολσε· β'κισμού στήν άποφασιστική στιγμή!

_ *ΌΧο έκείνο τό έπικό θάρρος τώ* νέων μας βλασταριών πού χυ· μούσαν dm άνω στά τάνκς, δλη έ κείνη ή άδάμαστη περηφάνε»α τών μα­ζών πού σάρκαζαν μπρός στόν άτίμο έκβιασμό τού ιμπεριαλισμού γιά τή διακοπή τού έπισιτισμοΰ τους, δλη ή πεποίθηση τών μαχητών στό δίκηο καί στή δύναμη τού άγώνα τους, σπαταλήθηκε καί χοΛ^κε άπό τήν άπουσία μιας έπαναστοττικής πολιτικής πού θά τάχε δλα προβλέψεν καί θάχε άποφύγει κάθε παγίδα, πού θάχε ταξικά διαπαιδαγωγήσει τις μαχόμ=ν*ς μάζες καί θάχε ίγκαιρα κι* άποφασιστικά όδηγήσει τή ση­κωμένη σ δερένια γροθιά τους στόν κατάλληλο ο Γοχο.

117

Ή αντίδραση, που δέν ήτανε παρά μιά ψ^όχτ,ν προδότες κοί πι* λιτικοΐ Απατεώνες, διάθεσε μιάν ήγεοία κατάλληλη νά τήν βγάλει άπό τό άδιέξοδ::-. Ή Ιμπεριαλιστική ήγεοία της σάπιας έλληνικής καπιτα­λιστικής άντίδρασης άναδείχτηκε νικήτρια γιατί ήτανε προβλεπτικώτε- ρη κι' είχε πιό φωτισμένη ταξική συνείδηση τοϋ σκοποΰ της. Μάς πα­ρέσυρε στίς διαδοχικές παγίδες τοΰ Λιβάνου καί της Γκαζέρτας, στήν άπάτη τής «έθνικής ένότητας> καί μάς Εσυρε μέ μιά πανουργία πού πρέπει νά μσ|ζ παραδειγματίσει ώς τή μεγάλη παγίδα τοϋ Δεκέμβρη, έπιβάλλοντάς μας έτσι τήν κρίσιμη μάχη σέ μιά ώρα πού έκείνη διά­λεξε καί βρίσκοντάς μας συγχισμένους τόσο, πού ένώ μάς σκότωναν, έμεΐς είχαμε τόση τύφλωση ώστε νά παίρνουμε μέ ποτάμια αίμα άπό τούς άγωνιστές μας τις Βαστίλλες. νά αιχμαλωτίζουμε έπί τέλους τούς συμμορίτες χαί τούς χωροφύλακες καί νά τούς παραδίνουμε στά έγγλϊ- ζικα τάνκς --πού έκείνη άκριβώς τήν ώρα φτάνανε— γιά νά τούς ξα- ναεξοπλίζουνε καί νά τούς μεταφέρουν σέ άλλα σημεία τοϋ άγώνα.4. Ο Ο Π Π Ο Ρ Τ Ο Υ Ν IΣ Τ ΙΚ Ο Σ Χ Α Ρ Α Χ Τ Η Ρ Α Σ ΤΟΥ Κ. Κ. Η Π Η ΓΗ ΤΟΥ Κ Α Ι Ο Ι Σ Υ Ν Ε Π Ε ΙΕ Σ ΤΟΥ Σ Τ Ο Κ ΙΝ Η Μ Α ΤΩ Ν Μ ΑΖΩ Ν

Σ Τ Η Ν ΕΛ Λ Α Δ ΑΣύντροφοι,

ΰεβαια δέν πεθαίνει τό Κόμμα πού μάχεται έπί κεφαλής -ών uc- ζών καί μάλιστα σέ μιά έπική μάχη, δσο κι* άν είναι άπελπισμ» ν-ιι, έστω κι* άν νικηθεί. ’Αλλά άν δέν πεθαίνει τό Κόμμα πού νικήθηκε ήρο- ικά μαχόμενο έπί κεφαλής τών μαζών, πεθαίνει δμως ή πολιτική του πού οδήγησε στήν ήττα. Αύτός είναι ό νόμος της Ιστορίας. Αύτό έγινε πάντα. Αύτό θά γίνει καί τώρα.

Στή συνείδηση καί στή σκέψη τών πιό προχωρημένων έργατών καί τών πιό άγωνιστικών στοιχείων τοϋ Κ .Κ .Ε ., ή όππορτουνιστ*.κή πολι­τική πού στάθηκε ή αίτια νά χαθεί ή παρμένη έξουσία καί όδήγησε στή σημερινή νεοφασιστική κόλαση, είναι κι* δλας πεθαμένη. 'Αλλοίμο­νο άν συνέβαινε άλλοιώς.

Αύτό δέν είναι Ενα Ανάθεμα γιά τήν ήγεσία πού δέν μπόρεσε νά έξασφαλίσει -iff νίκη. Είναι ή πιστοποίηση, μ’ Ενα θανάσιμο ύλικό γε­γονός, τής άδυναμίας της πάνω στή φωτ.ά της έπαναστατ.κής πράξης νά χρησιμοποιήσει τό δργανο της νίκης, πού είναι ή πολιτική τοΰ Μαρ­ξισμού—Λενινισμοΰ. Είναι ή άπόδειξη τοϋ γεγονότος δτι άκριβώς γιατί της Ελειπε αύτό τό δργανο, ή πολιτική της, άνιί νά είναι ή φωτισμέ/η πολιτική πού θά συγκέντρωνε τις μάζες στήν κατάλληλη ώρα καί γιά τούς κατάλληλους στόχους σκορπούσε τή σύγχυση κι* έπνιγε άκόμα καί τήν πρωτοβουλία τών Ιδιων τών μαζών, πού σέ πολλές στιγμές έδειξα; δτι αύτές, μέ τό Ενστιχτό τους, μπορούσαν νά δοϋν καθαρώτερα.

Α ντ ί νά είναι ή άδίσταχτη, Εξυπνη καί τολμηρή πολιτική στήν Απο­φασιστική στιγμή, στάθηκε διατακτική, μέ μιά συνεχή μικροαστική τα- λάντευση, άναποφάσιστη.

θέλουμε ν* Απαντήσουμε προκαταβολικά σέ κάθε ψυχολογική άν­τίδραση, πού είναι ®υσικό νά γεννιέται στούς συντρόφους τοϋ Κ .Κ .Ε . πού εΐδυν τήν ήγεσία τους ν’ άντιμετωπίζει τά κάτερ>α της τεταρτο- αυγ&υστιανης τυροηατίας xod τά στρατόπεδα τοϋ θανάτου τής Ιμπεριαλι­στικής κατοχής κι’ έμαθοτν-νά τήν θαυμάζουν δχι μόνο σάν τούς πρω­τομάρτυρες τοΰ άγώνα, άλλά καί σάν τούς άούγκριτους όργανωτές του. «Ή ιστορία, έγραφε ό Λένιν, γνωρίζει λογής-λογής μεταμορφώσεις. Νά έπαναπαυόμασιε στή σταθερότητα τών πεποιθήσεων, στήν πίστη καί σ’ άλλες έξ^αίρετες ψυχικές Ισότητες, αύτό εΐνοη κάτι πού στήν πολιτική δέν πρέπει νά τό παίρνουμε όλότελα στά σοβαρά».

118

Κανένας άγωνιστής, άξιος τοΰ ρόλου του, δέν θ* άσεδήυει πρός δ,τι elvai μιά προσφορά στόν άγώνα. *Αλλά καί κανένας δέν θά συγκοπα- τεθεΐ ατό όνομα τών ήθικών άρατών μιάς ήγεσίας, δσο κ Γ άν αύτές εϊναχ μεγάλες κι* άναμφιοβήτητες νά κλείσει τά μάτια μπροστά στήν όλοφάνερη άλήθεια της λαθεμένης πολίτικης της. ” Οχι. Τό τρομερό γεγονός της σημερινής νεοφασιστικής κόλασης στήν Ελλά δα δέν είναι μοιραίο, πού γιά τόν Ενα ή τόν άλλο λόγο δέν μπορούσε νά γίνει άλλοι- ώς. Είναι ή όουνηρή άπόδειξη του όππορτουνιστικοΰ χαραχτηρα τής πολι. τικής τών ήγετών τοΟ Κ Κ Ε . Καί δέν είναι τ* άριστερά ή τά δεξιά λά­θη, οΟτε τά στρατιωτικά, οΟτε οΐ κακές έχτιμήσεις γιά τό πάτε καί ποιές συμφωνίες 0ά ύπογράφανε μέ τήν καπιτολιστική άντίδραση καί τούς Ιμπεριαλιστές πάτρωνες της. Δέν είναι ό Λίβανος, ή Γκαζέρτα, ή όμηρία, ή Βάρκίζα, αύτά καθαυτά και τό καθένα μόνο του, ή ούσία της όππορτουνιστιχής πολιτικής καί κατά συνέπ^α ή αΙτία τής σημε­ρινής κόλασης, άλλά ή έκδήλωσή της. ·

Ή αιτία όλων αύτών καί ή πηγή, ή ουσία δηλαδή ιής όππορτου- νιστικής πολιτικής^ πού δέν μποροΟσε παρά σέ τέτοια καί χειρότερα λάθη νά Οδηγήσει καί νάχει σά συνέπεια αύτή τή σημερινή κόλαση, βρίσκεται στήν Α Π Α Ρ Ν Η Σ Η της μεγαλοφυέστερης άπ^κάλυψης δλων τών αιώνων πού διατύπωσε ό Ιδρυτής τής κοσμοϊστορίας μας, πού σύμ­φωνα μ’ αύτήν δλη ή Ιστορία τών κοινωνικών έξελίξεων είναι ή Ιστο­ρία τής Π Α Λ Η Σ ΤΩ Ν Τ Α Ξ Ε Ω Ν .

Ή άπάρνηση αύτης τής άρχής, κλείνεται στά δυό σκέλη τής πο­λιτικής τοΰ Κ .Κ .Ε . στίς £*ιό βασικές άπόψεις πού στηριζότανε ή πολι­τική του κι* έπεδίωκε νά διαποτίζει δλο τόν άγώνα τών μαζών. Στήν έθνακοαπελευδερωτική καί στή λαϊκοδη μ ̂ κρατική πολιτική. Σύμφωνα μέ τήν πρώτη τήν έθνικοαπελευθερωτική έκμεταλλευτές κ Γ έκμετολλευ όμενοι είναι δλοι "Ελληνες. "Εχουνε μιά σημαία καί μιά πατρίδα κ’ εΐναι έτοιμοι δλοι νά σχοτωΟοϋν γι* αύτήν. Σύμφωνα μέ τή δεύτερη» τή Λαικοδημοκρατική, ειρηνικά κ·.’ όμαλά μπορούν νά συνεργαστούν οί άντίπαλες κοινωνικές τάξεις καί ν* άναλάβϊυν μαζί άφέντες καί

' δοΰλοι τήν ανόρθωση της οικονομίας.Ή έΟνίκοαπελευθερωτική πολιτική είχε φυσικά σά λογική της συ­

νέπεια νά έξαρτηθεΐ c λαϊκός μας στραπός άπό τό ιμπεριαλιστικό στρατηγείο τής Μέσης 'Ανατολής και νά υπογράψει τή Γκαζέρτα. Ή λαικοδημοκρατική πολιτική είχε τό Λίβανο καί τήν Κυβέρνηση τη*ί ’Ε ­θνικής 'Ενότητας. Κι* οί δυό μα!1 είχαν τή Βάρκιζα καί τή συνέχιζα- μι,νη τραγωδία τής αντεπανάστασης.

Μοναδική άντίδραση σ' αύτήν τήν όππορτουνιστική πολιτική στάθη­κε τό ξυπνημένο ταξικό έ’νστιχτο τής λοίΰκής μάζας καί πρό παντός τού προλεταριάτου. Αύτό τό Ενστιχτο πλημμύρισε τόν άγώνα μέ σφο­δρά κι* απέραντα φιλοσοβ-.ετικά κι* άντικαιτιταλιστικά αίσθήμακχ. Κι* αυτό ήτανε πού μαζί μέ τήν παλιά ήρω'κή παράδοση τοΟ Κ .Κ . έδωσε τόν έπικό Δεκέμβρη. Δέν μπόρεσε δμως, παρ’ δλο πού λειτούργησε μέοα στόν άγώνα, νά έκφραστεΐ σέ καμμιά όλοκληρωμένη πολιτική κί­νηση, άλλά μονάχα στήν άρνηση τών πιό μαχητικών στοιχείων σάν τόν "Αρη νά παραδώσουνε τά δπλα καί νά ύποταχτοΰν στή Βάρκιζα καί στήν κριτική άνησυχία τών πιό αγωνιστικών· χαί. σκεπτομένων μελών τοΰ Κ. Κ. γιά τό πού όδηγεΐ ή πολιτική τής ήγεσίας τους.

Ή Ιδια αύτή λειτουργία άσκοΰσε όλοένα καί πιό Ισχυρή πίεση στήν ήγεσία καί δξυνε τήν άντινομική Φύση τοΰ κινήματος, δηλαδή τήν άντινομία άνάμεοα στή γενική πολιτική γραμ>μή τών δύο σκελών τοΰ ότπτορτουνισμοΰ - έθνικοαπελευθερωτική καί λαίκοδημοκρατική πολιτι­κή — καί στήν έπαναστατική πραγματικότητα της χώρας. Νά λνθεϊ

119

αύτή ή άντινομία, σύμφωνα μέ τις Απαιτήσεις τής -πραγματικότητας, αύτό είναι τό έργο μιάς φωτισμένης καί τολμηρής έπαναστατικής πολι- τικής.

Γιά τό εργο αύτό δέ θά είναι προετοιμασμένοι παρά έκεΐνοι πού £χουν μπορέσει νά συλλάβουν ο' όλη χους τήν εχταση καί τό βάθος τίς αίτιες των ήττων κι’ οί νέοι Αγωνιστές πού κυττάζουν Ανήσυχοι τή συνεχιζόμενη όππορτουνιοτική σύγχυση τής έπίσημης γραμμής. Σ έ τε­λευταία Ανάλυση οί καλύτερα προετοιμασμένοι γ ι’ αύτό τό Εργο θά είναι έκεΐνοι πού ΘΛχοον εξακριβώσει ότι Αληθινά έκεΐνοι πού κυρίως δαρύνονται μέ τ’ις ευθύνες τής όππορτουνιστικής πολιτικής πού όδήγη- σε στή σημερινή κόλαση, δέν είναι τόσο οΐ παλιοί "Ελληνες κομμουνι­στές ήγέτες, δσο έκεΐνοι πού βρίσκονται πολύ. παραποΛύ ψηλότερα. Καί είναι πιά καιρός γιά τούς άγωνισύς, ^ού διαθέτουν τό μαρξιστικό κριτήριο, νά 6ροϋν τό θάρρος ν’ Αναζητήσουν τήν όππορτουνιοτική πο­λιτική οτήν κεντρική της πηγή — είναι καιρός ν* Απαλλαγούν άπό ιό μύθο, οτι ή πηγή βρίσκεται στήν 'Ελλάδα, στό νέο προσαναστολ·σμό τής «στικοδημοκρατικής επανάστασης -πού δόθηκ* ·χέ τίς άποφάα'.ς τή~ 6ης ’Ολομέλειας τοϋ 1934.

ΓιοπΙ ό νέος αύτός προσανατολισμός δέν ήτανε παρά ή προσαρ­μογή στή Γενική Γραμμή τών Λαϊκών Μετώπων καί τής ουλλΐγικής ά- σφάλίΐί,.ς. πού δόθηκε άπό πάνω. Οστερα άπό τό άνέ·ϊα ϊμα του Χίτ\ερ, και πού αύτή όδήγησε δχι στό γενικό άφοπλιομό καί τήν ειρήνη, άλλά στόν ταξικό άφοπλισμό του προλεταριάτου καί στόν πόλεμο.

5. Ο Ι Α Π Ο Φ Α Σ Ε ΙΣ ΤΟΥ 7ου Σ Υ Ν Ε Δ Ρ ΙΟ Υ ΤΟΥ Κ .Κ . ΤΟ Ε ΙΔ Υ Λ ΙΟ Τ Η Σ ΛΑ Ι- Κ Η Σ Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ ΙΑ Σ . 01 Α Π Ε Ρ Γ ΙΑ Κ Ο Ι Α Γ Ω Ν Ε Σ Κ Α Ι

Η ΑΠΟΧΗ.Kod έρχόμαστε τώρα, σύντροφος στή συντριπτ**··ή γιά τόν άγώνα

τών λαϊκών μαζών καί τής έργατικης τάξης συνέτιζα τής όΉτορτου- ντοτ:κής πολιτικής τού Κ .Κ . Οστερα άπό τή Βάρκιζα, μέ τίς άποφάσεις του 7ου Συνέδριου τοΰ Κόμματος.

Τό· Συνέδριο έκεϊνο, μπροστά στήν όλοφάνερη κατάσταση τής v is ; Ιμπεριαλιστικής κατοχής, πού μέ τόν άφοπλσμό τών μα^ών οργάνωνε γοργά μ’ έγκληματική πανουργία τό άστυνςμικό κράτος καί τό Ιμπε­ριαλιστικό * άντισοβιετικό προγεφύρωμα, περπατώντας κυριολεχτικά στά σύννεφα, όνειρευότανε τόν παράδεισό τής Λαϊκής Δημοκρατίας, εκθέτοντας μέσα σ' Εξ πυκνοτυπωμένες σελίδες τοΟ «Ρίζου». τό πώς θά ζοΰοαν οΐ έργάτες μέοα σ’ αυτόν τόν παράδεισο καί πώς :θάχτιζαν μέ τά μπράτσα τουςν. μή έχοντας κανέναν άνάγκη, «καινούριους παρθε­νώνες» 1/

Άρνούμενη Ετσι, ή πολιτική του Κ .Κ . τούς ήρωΐκούς έλασίτες πού άρνιόνταν νά παραδοθούν στή σφαγή τών δημίων τους τής X καί τών Ταγμάτων, άφινε τούς 'Εγγλέζους καί τούς πράχτορές τους νά όργα- νώνοσ.» τΙς Αντιδραστικές συμμορίες καί νά τίς έξαπολύουνε στις πό­λεις καί στά χωριά, σ’ ενα Αφηνιασμένο δολοφονικό όργιο κατά τών άφελών άγωνισιών μας, πού πίστεψαν στόν άπατηλό παράδεισο τής Λαϊκής Δημοκρατίας. Χωρίς ούτε ένα έλάχιστο πρόγραμμα γιά δρά­ση. ικανό νά ένώσει τΙς λαϊκές μάζες στόν άγώνα τους γιά τή ζωή τους καί τίς έλευθερίες τους. κλείνοντας τά μάτ.α μπροστά στή ματοβαμ* μένη πορεία τής άντεπανάστάσης, πού όργοτνώνονταν σέ λυσσασμένο άστυνοαικό κράτος καί σέ Ιμπεριαλιστικό προγεφύρωμα, ή ιολιτική του Κ .Κ . μέ τό 7ο Συνέδριο δέν ήτανε παρά μιά ικεσία σέ μερικούς χρεοκοπημένους άστούς δημοκράτες νά τολμήσουν αύτοί, νά γτυπή- σουν <χύτοί τήν άντίδραση, άφίνοντας τό δρόμο έλεύβερο γιά νά περά·

120

σ··. «iy«.\A0r. 'ί~υχα καί μέ τΑξη* τό ειδύλλιο ιΛσ;·πς Δημοκρατίας».Καί τό τχιό χειρότερο, άν ύπάρχει πιό χειρότερο: "Οταν ή ίδια ή

έργατ.κή τάζη ώειχνε Αποφασισμένη νά περάσει αύτή στήν άντεπίθε- οη καί νά ματαιώσει τούς Ληστρικούς καί φασιστικούς σκοπούς τής κε­φαλαιοκρατικής Αντίδρασης καί τών Αφεντικών της, πλημμυρίζοντας τά σωματεία καί όίνοντας μέ τόν όγκο της μιάν Ακατάβλητη δύναμη στή ουνδ-καλιστική ήγεσία. “ Οταν μέ μιά σειρά Απεργιακές έκρήξεις στιύς πιό βαοικούς κλάδους. Αρτεργάτες, ήλεχτρισμοΰ, μεταφορας, σιδηρο­δρομικούς τροχιοδρομικούς. έδειχνε πώς ήτανε Αποφασισμένη μ* £να τίναγμα νΑ σκορπίσει σάν χάρτινο πύργο τό ληστρικό καθεστώς τής αντεπανάστασης καί τής νέας κοττοχής. Ή πανίσχυρη διοίκηση τοΰ Ε Ρ Γ Α Σ τής Γ .Σ .Ε .Ε . τρικλίζοντας κάτω άπό τήν Αποσυνθετική πνοή τής όππορτ^υνιστικής πολιτικής γιά «όμαλότητα - τάξη-Ανοικοόόμηση*. τρόμαξε μπροστά στό γιγο^ωμένο Ανάστημα τής έργατικής τάξής καί γιά νά πείσει τόν κόσμο, δτι δέν είναι «έπαναστατική1» καί γιά τίς Αληθ-.ιές προθέσεις της γιά «συνεργασία καί όμαλότητα». Αφησε τις -Α­περγίες σκόρπιες νά συντριφτούν ή μιά ϋστερ’ άπό τήν άλλη, κάτω άπο τά συνδυασμένα πυρά τής συσπε ρωμένης κεφαλαιοκρατικής αντί­δρασης. του κράτους της καί τών συμμοριών της.

θυμηθητε, σύντροφοι, τούς κατάπληχτους Απεργούς κάθε κλάδου, ν* Αντιμετωπίζουν άπομονωμένοι τό άπεργοσπαστικό καί τρομοκροπικό όρ>ιο Αστυνομίας, στρατού, χαών καί ναυτών, χωρίς νά βλέπουν που­θενά ν’ Αστράφτει τό Ανίκητο ξίφος τής ταξικής τ;υς Αλληλεγγύης. ’Ύ ­στερα Από τά ουρλιαχτά τών συμμοριών τής Αντίδρασης μετά τό Δε­κέμβρη καί τή Βάρκιζα, τά ουρλιαχτά τών άπεργοσπαστικών καί τρο­μοκρατικών ουμμορών, πού £ριΑ·.ι6ευαν γιά τό σπάσ.μο τών άπεργιών, fr, αζοντας ψωμί. κινώντας τά τράμ καί Ανάβοντας τό φώς, ήταν ή πιό θαιάσ.μη πνοή ήττας πού διαπέρασε σάν ήλεχτρικό ρεύμα, τήν έρ- γοΓΤ'κή’ τΑξη τής χώρας μας. “ Ενα αίσθημα ύποταγής πού μήτε μέ τή Βάρκιζα δέν είχε φανεί, μόνο τότε άρχιζε πραγματικά νά γεννιέται. Κ»* είναι αύτό π:ύ £καν; 5χι μόνο νά τολμήσουν τήν έγκατάσταση στον Ανώτατο συνδικαλιστικό όργανισμό τών έγκάθετων, Αλλά καί τόν Αγγλ.κό Ιμπεριαλισμό νά τολμήσει τήν κυνική του πρόκληση μέ τό πραξικόπημα τών -^r *1 Μαρτίου.

Κ :’ έδώ gp^etai u '~ Από τίς οίχτρότερες συνέπειες τής όππορτου- νισακης πολιτικής ή ΑΠΟΧΗ.

Ν ά μ α τ α ι ώ σ ο υ μ ε τ ό έ κ λ ο γ ι κ ό π ρ α ξ ι κ ό π η μ α κ ι * ό χ 1 ν ά κ η ρ ύ ξ ο υ μ ε Α π ο χ ή ή τ α ν ε τ ό Ε ρ γ ο μ α ς . Έ κ ε ϊ £πρεπε νά δοθεί ή μά/η μέ τήν άντίδραση. Γ ι* α ύ τ ή ν τ ή μά­χη χολιάζονταν δλα μας τά &πλα κι* δλα τά λεύτερα πουλιά μας, αύτά πού κελαϊδούν τώρα στά βουνά καί στούς κάμπους Από τόν “ Εβρο ώς τόν Εύρώτα. Καί μπορούσαμε νά ματαιώσουμε τό πραξικόπημα, άν είχαμε Απαλλαχτεί Από κάθε αυταπάτη, δτι θά τις Ανέβαλαν οί Ά γ ­γλο. τήν τελευταία στιγμή, άν δηλαδή είχαμε δπως Επρεπε όλόΐόλα ξεκαθαρίσει τί γινότανε, τι έτοιυαΝότ<χνε στή χώρα μας κι* άντιμετω πίίαιΐ-: τολμηρά τήν προτγματικότητα. “ Ετσι τίς μεγαλειώδεις έκεΐνες Απ^ογ^ακές κινητοποιήσεις θά τίς Ανεδάζαμε ώς τήν Αποκορύφωοή τιχ.ς. τ ή γ ε ν ι κ ή π ο λ . ^ ι κ ή Α π ε ρ γ ί α . 01 λαοί δλο; ήταν μαζί μαί- 11 ριζοσπαστική πνοή τών “ Αγγλων έργατών π 'ύ θελήσανε μέ δλη τους τήν όραή Ενα σοσιαλιστικό πρόγραμμα γιά τό έσωτερικό καί μιά δημοκοατικΛ Αλληλεγγύη γιά τό έξωτερυ-ό, IW -v Ak.jcx ■̂rX ' ρή χαΐ ι ρ0Λ0υ«·2 σέ οό&ο λακέδες σάν τό Μπέ2ι>. Τό Αστυνομικό κρά· τος της Αντίδρασης kai κυρίως ό στρατός της δέν είχε όρισηκΑ συγ· κροτηθίΐ σέ τάξη μάχης. 01 Αντιθέσεις Ανάμεσα στά κόμμοπα τής κε-

121

φαλαχκρατίας ήταν Ισχυρές. Τά μοναρχικά ταμεία τών κερδοσκόπων καί τών δοσιλόγων είχαν άρχίσει νά έξαντλσϋνται γιά τόν έξρπλισμό τών συμμοριών* .χαί τή συντήρηση τών άλητών καί τής προπαγάνδα*, και δέν είχαν, δπως τώρα ριχτεί σ' δλη τους τήν κερδοσκοπική άσυδο- σία στό ληστρικό ξεζούμισμα τής χώρας μέ τή μορφή της «ί&ιωτικής πρωτοβουλίας».

'Αληθινά πώς θά μπορούσε νά χαραχτηρίσε·. κανένας τήν έπινόη- ση της άποχής, της πολιτικής ήγεσίας τοΰ Κ .Κ .Ε . ;

Γιατί άπό μιά τέτοια, δίχως σκοπό άποχή, χίλιες φορές προτιμό­τερη θά ήτανε κι* ή δπως - δπως συμμετοχή στό έκλογικό πραξικόπη­μα Τούλάχιστον έτσι άντί νά μάς άντιμετωπίζει ό Ιμπεριαλισμός κΓ οί πράχτορές του σάν 9,3% θά είμαστε, έστω καί χωρίς τήν πραγματ.- κή έκφραση της δύναμής μας, έζ αιτίας τήν τρομοκρατία καί νοθεία, μέσα στό ίδιο τό άντρο της άντίδρασης καί θά τήν ύποχρεώναμε νύ μδς άντιμετωπίσει δίχως προσχήματα — γνά νά δεχτεί έπί τέλους καί τή δική μας έπίσης χωρίς προσχήματα άπάντηοη, έκείνη ποΰ δλο: -rρέ­πει νά πιστεύουμε, δτι άποφασιστικά ένωμένοι θά τή δώσουμε στήν πρώτη ευκαιρία πού δέν θ* άργήσει.

Είναι πραγματικά νά λυπάται κανείς γιά τόν άρχηγό τού Κ .Κ . πού είναι υποχρεωμένος νά σπαταλάει τό πολ τικό ταλέντο του, προ­σπαθώντας νά συμβιβάσει τ* άσυμβίβαστα, άνάμεσα σέ μιά όππορτ’ου- νιστική γενική γραμμή καί σέ μιά κραυγάζουσα άντικειμενική πραγ­ματικότητα πού είναι πέρα - πέρα σέ άντίθεση μαζί της.6. Ο Ε Λ Λ Η Ν ΙΚ Ο Σ Τ Ρ Ο Τ Σ Κ ΙΣ Μ Ο Σ : Α Ρ Χ Ε ΙΟ Μ Α Ρ Ξ 1 Σ Μ Ο Σ — Ο Σ Ε Χ Τ Α Ρ I Σ Τ ΙΚ Ο Σ Ψ Ε Υ Τ Ο Τ Ρ Ο Τ Σ Κ I Σ Μ Ο Σ Τ Η Σ « Ε Ρ Γ Α Τ ΙΚ Η Σ Π Α Λ Η Σ » . — Η Μ Α Ρ Ξ ΙΣ Τ ΙΚ Ά Α Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ Α Κ Α Ι Η Δ ΙΕ Θ Ν ΙΣ Τ 1 Κ Η

Ε Π Α Ν Α Σ Τ Α Τ ΙΚ Η Π Ρ Ω Τ Ο Π Ο Ρ Ε ΙΛ .Σύντροφοι καί συντρόφισσες.

Είναι ή στιγμή νά ρωτήσετε: Τί £κανε λοιπόν ό Τροτσκισμός σ' δλην αυτήν τήν περίοδο διαθέτΰντας τό όργανο τοϋ Μαρξισμοί· Λενι- νισμού. γιά ν' άπαλλάξει άπό τήν όππυρτουνιστική σύγχυση τις Λαι- κ ;ς μάζες τής χώρας καί νά τίς συγκεντρώσει κάτω άπό τή δική του φωτισμένη κι* άτρομη έπαναστατική πολιτική, ώστε νά άποτρέψει ^ΐς ήττες κι’ άντίς για τή σημερινή νεοφασιστ;κή κόλαση \u γιορτάζουμε τή σοσιαλιστική άνοικοδόμηση τής Ελλάδας.

Σύντροφοι,θ* άπαντήσουμε καθαρά. Μόνο ή άλήθεια σώζει. “Α ν ή όππ;ρ-

τουνιστική πολιτική τοΰ Κ .Κ . είναι ή άτέλειωτη άλυσίδα τών ήττών πού συνθλίβουν τό κίνημα τών μαζών στή χώρα u as, ή πολιτική πού έξεπροοώπησε ό τροτσκισμός στήν 'Ελλάδα, σ’ οΛα τό κρίσ.μα χρό­νια τής κατοχής, έχτός άπό έλάχιστες έξαιρέσεις ;<αί σ* δλη {ήν περί­οδο τής μεταδεκεμβριανης άντεπανάσταοης. στά€ηκε μιά χρεωκοπηυένρ, άγονη καί κούφια έπαναστατιχή φράση, μι« έκνευρ'οτ^κή καί κίτρινη /κοίνια γεροντοκόρης. μιά Αρνητική τσιτατολογία. ι.ρ^ορισμένη νά συγ- χίζει, δπου δέν Γ,\ανε μιά άνοιχτή Αντιδραστική ι»οη ποος -,ή κ«.-χό^ιενη λαϊκή μό<ζα.

"Εξω άπό τό Κ .Κ .Ε . στό σκοτάδι τοϋ μυστήριου καί στό κοινών - κό περιθώριο Αναπτύχθηκε μιά όργάνωση μικροαττικο ριζοσπαττική, πού προπαγάνδιζε μέ πείσμα τή γελοιωδέστερη ιδέα πού θά υιοΓοΰοε νά τραφεί, δτι τάχα πρέπει νά μαζευτούν σιγά-σιγά καί κρυφά πολλοί νά μορφώνουνται καί δταν γίνουν άρκετοί, τότε θά κάνου·/ μιά— καί ςράπ θά πάρουνε τήν έξουσία! Ή οργάνωση αύτή είναι ό Άρχε·©μαρ­ξισμός! Πολλοί νέοι που παρασύρθηκαν κυρίως άπό τή δίψ* τής μύρφω-

122

σης δέν Αργησαν νά καταλάβουν πώς δέν ύπήρχε πιό ψεύτικος μύθος άπ’ αύτόν καί φυσικά έφευγαν άπό τόν άρχειομαρξισμό.

Ή όργάνωση αύτή συνδέθηκε στά 1930 κα:ροσκσπικά μέ τή Διεθνή άριστερή άντιπολίτευση καί κακοποίησε τΛν έκπροσώπηοή της στήν ‘Ελλάδα δυσφημώντας έτσι τόν τροτσκισμό. Παράσιτο τοΰ κινήματος διαποτ.ομένη μ’ Ενα σφοδρό άνχικομματικό πνεύμα, έχανε -πάντα μιάν άρνητική έργασία καί κατάντησε ένα μεγαθήριο γραφειοκραπομού καί όπορτουνιομού. Ή θεωρητική άμάθεια συναγωνίζονταν τή μικροαστική κατεργαριά καί δέν ύπάρχει πολιτική ήλιθιότητα πού νά μήν τήν έχει πει.

Κατανοώντας ό Τρότσκυ τό λάθος του μέ τήν άναγ-νώριση αύτής τής μικροασιατικής αίρεσης, σάν έπίσημου τμήμοττος τής ΔΑΑστήν 'Ε λ ­λάδα, τήν διάγραψε τονίζοντας δτι Εχει άνάγκη νά «άναδκχπαιδαγω- γηβεϊ*. "Ασήμαντη όμάδα έκτοτε^ συγκεντρώνει ένα άριθμό ειλικρινών άλλά καθυστερημένων έργατών. Πολιτικά σήμερα σιτίζεται στόν αύλόγυ- ρο τού άγγλοσαξωνικοϋ ίμπερ.αλισμού. Μιλά γιά νεοφασισμό της 'Ανα­τολικής Εύρώπης, γιά σταλινικό Ιμπεριαλισμό, άρνιέται τήν ύπερά- σπιση τής Ε Σ Σ Δ , διακηρύχνει τό φιλειρηνισμό του άγγλοαμερικάνικου ίμταριαλισμοΟ, άποκλείοντας τήν όργάνωση τού άντισοβιετικού πολέ­μου. Είναι ύπέρ τής Δημοκρατίας στήν 'Ελλάδα και φυσικά δέ λέει λέξη γιά τή νέα ιμπεριαλιστική κατοχή.

Μέ τή σημερινή πολιτική του ό άρχειο μαρξισμός δέν είναι τίποτε βλλο, παρά ένα Ιμπεριαλιστικό πραχτορεϊο μέσα στήν έργατική τάξη- Κ&νένας άρχειομαρξιστής έργάτης δέν μπορά νά διατηρεί αυταπάτες γι* αύτό τόν άλάικειμενικά έπαίσχυντο ρόλο της όργάνωσής του.

"Εξω άπό τόν άρχειομαρξισμό όμάδες καί στοιχεία πού άποοπά- σθηκοτν κατά καιρούς άπ’ αύτόν, άποτελέσανε τμήματα τής Δ Α Λ καί κατόπιν της 4ης Διεθνούς στήν ‘Ελλάδα. Ό λ α αύτά τά στοιχεία ένώ- θηκαν τελευταία καί έσχηιιάτισαν τόν άρχειομαρξιστικοΰ τύπου ψευτο- τροτσκισμό της «'Εργατικής Πάλης». ΘεωροΟν τόν έαυτό ιους σάν τόν έπίσημο έκπρόσωπο τού τροτσκισμού και τής 4ης Διεθνούς, δυσφημών­τας καί τόν Ιρότσκυ καί τή Διεθνή μέ τήν πολιτική καί τις μέθοδές τους.

Σ ’ δλη, τήν περίοδο τής κοαοχής θεωρούσαν οάν έφνικιστική καί οοο:αλπατριωτική πολιτική, κάθε πάλη κατά τής Ιμπεριαλιστικής κατο­χής. Χαραχτήριζαν τό ΕΑ Μ , τόν Ε Λ Α Σ , τόν Ε Δ Ε Σ τήν 1Τ σόν «έθνι- κιοτικές όργανώσεις τής μπουρζουαζίας» καί τις διενέξεις τους σάν ί.νδοασπκές διαφορές δίχως άξία γιά τήν έργατική τάξη. “ Ετσι έφτα- σαν νά δουν τό Δεκέμβρη, όχι σάν τό μεγαλύτερο γεγονός στό έργατι- κό κίνημα τής χώρας μας, άλλά σάν «ένα άντιδραστικό κίνημοτ» καί μιά «ένόοασιική σύγκρουση» μέ τήν όποία ή έργατική τάξη ‘«δέ μπο- poOof νάχςι καμμιά σχέση».

Σ ' δλη τήν περίοδο τής μεταδεκεμ&ριοτνής άντεπανάστασης στ' όνομα τοΟ Μαρξισμού · Λενινισμού μέ διάφορα τσιτάτα καί κούφιες έ- παναοτατικές φράσεις, (λ. χ. «Μοναδικό καθήκον τών έπαναστοαών εί­ναι ή πάλη γιά τή μετατροπή τού Ιμπεριαλιστικού πολέμου σ’ έμφύ· λ ιο .), διακήρυχναν πώς κάθε πάλη κατά τής Ιμπεριαλιστικής κοαοχής είναι έθνικισμός, σωβινισμός καί προδοσία τού ταξικού άγώνα. "Ετσι μέ τό πρόσχημα της πάλης γιά τή μετατροπή τού πολέμου σ’ έμφύλιο, ό άρχειο ρξιστικού τνπου ψευτοτροτσκισμός δέν Εβλεπε καί δέν κα­ταλάβαινε τίποτε άπ’ δ,τι γιγάντιο γινότανε μέσα στή χώρα. Άρνούμε- νοι κάθε άλλη μή αύστηρώς ταξική καί μ’ αύστηρώς ταξικά μέσα «πά­λη» καί άπορροφημένοι στό... «μοναδικό έργο» νά πρυετο-μάσουν ιόν «έμφύλιο πόλεμο» στάθηκαν τυφλοί κι* άναίσθητοι μιτοοστά στόν πραγ-

223

ματ-.κόν έμφύλ;ο -πόλεμο -πού ot κόκκινες φλέβες του ζώνανε κι’ όλας <*πο ΐύ 42 όλόκληρη τή χώρα. ΧαραχτηρΙζοντας τό Κ Κ Ε οάν άσ-ικό κόμμα δέν μπορ:ΰσαν νά φανταστούν πώς ήτανε δυνατό νά όδηγηθεΐ οέ μιά σύγκρουση, καί τι σύγκρουση!— μέ τήν άστική τάξη.

Σεχταριστές τοϋ πιό κλασσικού τύπου ζούσανε μέσα σέ χονδρο­ειδή σχήματ'α κατασκευασμένα άπό τά πρίν μέ γαρνιτούρα ώραϊες φράσεις άπό τά βιβλία του Μάρξ. τοϋ Λένιν καί τοϋ Τρότσκυ, καί όλη τους ή φροντίδα ήτανε νά κλεΐσουνε τό δυναμισμό της κοινωνικής πά­λης μέσα στίς παραγρ>άψ3υς τών βιβλίων, κι* όχι νά βρίσκονται μέσα σ’ αύτόν τόν άγώνα καί ν' Αφομοιώνουνε μέσα σιή φλογερή του πραγ­ματικότητα καί στίς όλοένα καί νέες μορφές του τήν άξΙα τής Ιστορι­κής πείρίας, πού βγαλμένη άκριβώς μέσα άπό τόν κοινωνικό άγώνα, ήτανε συγκίντρωμένη στά μαρξιστικά κείμενα. Μέ τήν έπαναστατικό- φα\ή του φράση ό οεχταριστικός ψί υτοτρο τ σ κ ιο μός, Ιβωσε Ινα πρότυπο όπορτουνιοτικής πολιτικής πράξης.

Ή άποψή τ ;υ .δ τ ι στήν κατοχή ΕΑΜ — Ε Δ Ε Σ — IT ήτανε τό Ιδιο, δτι οί συγκρούσεις τους άκόμα Kt’ ό Δεκέμβρης ήτανε συγκρούσεις Α­νάμεσα οέ διάφορες κλίκες τής Ιδιας κοινωνικής τάξης, καθώς *αί ή άποψή του σήμερα ότι ό ρόλος τοΰ Κ Κ Ε είναι ρόλος λακέ τής κεφα- λαιοκρατίας, δέν σκεπάζει τίποτα άλλο παρά μιά βαθύτατα δεξιά ήτ· τοπαθή όππορτουνισιική πολιτική σκέψη: *'0τι ό καπιταλισμός δέν είναι Αποσυνθεμένος μέσα στήν Ιμπεριαλιστική του Αγωνία, άλλά Εχε» τόση δύναμη καί σταθερότητα ώστε άκόμα καί οί συγκλονιστικοί κοινωνικοί Αντατγωνισμοί νά μήν £χουν κανένα «έπικίνδυνο ταξικό χαροτχτηρα·', άλλά νά έκφράζονται μέσα άπό τ:ύ<ί άνταγωνιομούς πολιτικών κλικών

.τών κυρίαρχων τάξεων.Είναι δηλαδή οτό €άθος ή Ιδια άκριβώς σκέψη, άλλά ή χειρότερη

όψη της, μ έκείνη τών συνταχτών τής Βάρκιζας, πού ρωτούοαν μ ’ Αφέ­λεια άν θά τηρήσουνε οί καπιταλιστές τή συμφωνία, πιστεύοντας έτσι ότι μπορεΐ νά κλειστούν οΐ ταξικοί άνταγωνισμοί σέ μιά κόλλα χαρτί! Καί ε!ναι χειρότερη ή σκέψη τών σεχταριστών γιατί εκφράζουνε μ' αυ­τήν όλόκληρη τήν ήττοπαθη τους πεποίθηση γιά τό χαραχτήρα τής κοι­νωνικής πάλης στήν ιστορική έποχή μας. Ένώ οΐ συντάχτες της Βάρκι­ζας δέν έκφράζαν παρά μιά κατάσταση άνάγκης άπό τό άδιέξοδο τής όππορτουνιστικής τους πολιτικής, πού έξ αιτίας της μή μπορώντας νά δώσουν Ενα έπαναστατικό ταξικό προσανατολισμό στό όρμητικό κίνημα των λαϊκών μαζών τΤ:ύ καθοδηγούν, σπάνε τά μούτρα τους στήν πραγ­ματικότητα. Οί σεχταρ.στές δέν έχουνε φόδο νά πάθουν τά Ιδια. 'Απλού- *στατα γιατί ποτέ δέν σκέφιηκαν σοβαρά νά περάσουν στό χαράκωμα τής ταξικής πάλης.

Κι* άξίζει ν’ Αναφέρουμε τό χαραχτηρισμό πού δίνει ό ίδιος ό Τρότσκυ στό εισηγητικό του πρόγραμμα πού ψηφίστηκε άπό τήν ιδρυτι­κή συνδιάσκεψη τής 4ης Διεθνούς, γ ι’ αυτούς πού Εμφανίζονται σήμε­ρα σάν έπίσημος Τροτσκισμός:

«ΟΙ σεχταριστές είναι ικανοί νά ξεχωρίζουνε μόνο δυό χρώματα: τό κόκκινο καί τό μαΰρο. Γιά νά μήν ριψοκινδυνέψουνε άπλοποιοΰνε τήν πραγματικότητα. Άρναούντα. νά κάνουνε μιά δ·άκριση άνάαεσα στό μαχόμενο στρατόπεδο στήν Ισπανία γιά τό λόγο δτι καί τά δυό στρα­τόπεδα Εχουν άστικό χαραχτήρα. Γιά τόν ίδιο λόγο νομίζουν άναγκαΐο νά κρατήσουνε «ούδετερότητα» στόν πόλεμο άνάμεσα στήν Ε Σ Σ Δ καί τις ιμπεριαλιστικές χώρες καί άπ* άφορμή τήν άντιδραστική πολιτική τής σοβιετικής γραφειοκρατίας άποκρούουνε τήν υπεράσπιση ένάντια στίς έπιθέσεις τοΰ Ιμπεριαλισμού τών νέων μαρφών Ιδιοχτησίας -πού δη­μιούργησε ή Όχτωβριανή ’Επανάσταση. ‘Ανίκανοι νά βρούνε τό δρόμο

1*4

•πρός τίς μάζες, κατηγοράνε μέ θέρμη γιά άνικανότητα νά άνεβά* σουνε τόν έαυτό ιούς οτό ϋψος τών έπαναστατικών ίδεων. 01 στείροι αύτοι πολιτικοί δέν Εχουνε γενικά άνάγκη άπό μιά γέφυρα μέ ιή μορ­φή τών μεταβατικών διεκδικήσεων γιατί δέν έχουνε σκοπό νά περάσουνε στήν άπέναντι δχτη. Γυροβολάνε άπλώς στό ίδιο μέρος Ιχανοττοιώντσς τόν έοα/τό τους μέ τήν έπανάληφη δλο καί τών ίδιων ισχνών άφαιρέσε- ων. Τά πολιτικά γεγονότα είναι γι* αύτούς εύκαιρία γιά σχόλια καί δχι γιά δράση. Μιά καί οί σεχταριστές, δπως γενικά δλοι οί ξυλο- σχίστες καί οΐ θαυματοποιοί, τρώνε κατακεφαλιές άπό τήν πραγματικό­τητα σέ κάθε βήμα, ζοΟνε σέ μιά κατάσταση διαρκούς άπό>νωσης, κλαΐνε καί όδύρονται γιά τό «καθεστώς» καί τίς «μέθοδες» καί είναι τυλιγμένοι συνεχώς σέ μικρομηχανορραφίες. Στούς κύκλους τους έφαρ- μόζοσν συνήθως Ενα καθεστώς δεσποτισμοΰ. Τό -πολιτικό προσκύνημα τοϋ σεχταρισμού συμπληρώνει σά σκιά τό προσκύνημα τοϋ όππορτουνι* σμοϋ, Αποκαλύπτοντας έ’λλε*ψη έτιανα στατικών άπόψεων. Στήν πραχτι- κή πολιτική, οί σεχταριστές ένώνονται κάθε φορά μέ τούς όππορτουν·.· στές. Ιδιαίτερα μέ τούς κεντριστές στήν πάλη ένάντια στό Μαρξισμό... "Ωστόσο, σεχταριστικές τάσεις βρίσκονται έπίσης καί μέσα. στή δική μας γραμμή καί άσκούνε καταστρεφτική έπί&ραση στή δουλειά τών τοπικών τμημάτων. Είναι άδύνατο νά κάνουμε όποιο Γϊήποτε παραπέρα ιτυμβιβσσμό μαζυ τους έστω καί γιά μιά μέρα.... Τό ξ*καθάρισμα των γραμμών τής 4r,i. Δ·εθνοϋς άπό τό σεχταρισμό και τούς άγιάτοεjrc '.-ς σεχταριστές είναι βασική προϋπόθεση γιά τήν έπαναστατική έπιτυχία».

’Απέναντι στόν Άρχειομαρξισμό καί στόν κατ’ εΙκόνα καί όμ ο ιο «ή του σεχταριστικό ψευτοτρστοκισμό, καί σέ μιά άκατάπαυστη καί άδιάλλαχτη πάλη μαζύ τους, τό έργατικό κίνημα τής χώρας μας έδωσε τό ρεϋμα της Μαρξιστικής ’Αριστερός μ* έπικεφαλής τόν πιό φωτισμέ­νο ιιαρξιστή ήγέτη της χώρας μας, τόν Παντελή Πουλιόπουλο. πού άνά- λαβε τή σ:βαρώτερη προσπάθεια Ιδεολογικής καί πολιτικής προετοι­μασίας καί θεμελίωσης τοΰ κόμματος της προλεταριακής έπανάστασης.

Σ* άντίθεση μ* αύτά τά άρχειομαρξιστικά καί άρχειομαρξιστικής προέλεοσης σεχιαριστικά ρεύματα πού γεννήθηκαν καί τράφηκαν σάν παράσιτα στό περιθώριο τοϋ κινήματος καί τοϋ κοινωνικού άγώνα, ή μαρξιστική άριστερά είναι ά π ό τήν ώρα της γέννησής της ή μ π ο λ σ ε β ί ­κικη συνείδηση τού έργατικού άγώνα.

Έ π ί κεφαλής τών νέων τού παλαιοπολεμιστικού . ινήματος, έδωσε τήν πρώτη πνοή κομμουνιστικής ύγείας σιό κόμμα της έργαηκής τά­ξης, ξεκαθαρίζοντάς το άπό τό δεξιό όππορτουνισμό τής παλιάς σορι- σλπατριωτικης του διοίκησης καί πολιτικής (Δεξιά Γεωργιάδη— Σϊδε- ρη, 1923). Γέννημα καί θρέμμα τοϋ Κ Κ Ε , κυριολεχτικά ό Αν€ός του, ή Μαρξιστική ’Αριστερά συνέχισε τήν πάλη της μέσα σιό κόμμα καί γ·ά τό Κόμμα, σάν διοίκησή τευ, δίνοντας τά πρώτα κι* άπαράμιλλα δείγμα­τα Αγωνιστικής όρμής. Ιδεολογικού ήθους καί μαρξιστικής θεωρητικής διαύγειας. (Π . Πσολιόπουλος, Γεν. Γραμματεύς Κ .Κ .—Δίκη τών αυτονο­μιστών) .

Σ ά ν άριστερή του Αντιπολίτευση ύστερα (Σπάρτακος 1928) έδω­σε σέ μακρούς πεισματικούς άγώνες, έξοχα δείγματα τής κομμοττικής της συνείδησης. Σ υνδεδεμένη Ιστορικά καί πολιτικά μέ τή Διεθνή Ά * ρκττερά, πού μ* έπικεφαλής τόν Τρότσκυ είχε τήν ϊδ:α περίοδο σχήμα· τιστεϊ μέσα στό Ρωσικό Κόμμα καί τήν Κ.Δ., ή Μαρξιστική ’Αριστερά στήν ’Ελλάδα δέν έδίστασε νά διεζαγάγει αύτή γιά λογαριασμό τοϋ κόμ- μοτΓος, τήν πιό σφοδρή καί φωτισμένη πάλη έναντίον των άρχειομαρξι- στικών μικροαστικών κινήσεων του περιθωρίου, άκόμα κι* έναντίον το*>

125

Τρότσκυ, δταν έ κείνος έκαμε τό λάθος νά Αναγνωρίσει τόν άρχειομαρ- ξιομο σαν έπϊοημο τμίμια του στήν ’Ελλάδα («Σπάρτακος» 1931).

Προετοιμάζοντας το έποτναστατικό Κόμμα γιά τόν Ιστορικό του ρόλο,· τό ένέπνεε μέ τήν Ιδεολογική ύγεία του Μπολσε βικισμού, κατα­πολεμώντας άμείλιχτα τις γραφειοκρατικές έστίες της σήψης, τό έψο όίαζε μέ τήν πρώτη σοβαρή πολιτική πλατφόρμα, βασισμένη στή διαυ­γέστερη μαρξιστική ανάλυση γιά τό χαραχτηρα της προσωρινής στα­θεροποίησης τοϋ καπιταλισμού καί γιά τήν άξία μέσα σέ κείνες Τις συν­θήκες τής πολιτικής τοϋ ένιαίαυ μετώπου τών έργατών και τής συνδι­καλιστικής ένότητας («Σπάρτακος» 1928). ’Εξηγώντας καί .καταπο­λεμώντας τό νέο άστικοδημοκρατικό προσανατολισμό Τοϋ Κ .Κ .Ε . ή Μαρξκπική Αριστερά έφοοίαζε τήν έπαναστατική πρωτοπορεία μέ τά μοναδικά Εργα έπαναστατικής πολιτικής: «Άστικοδημοκρατική ή Σ ο ­σιαλιστική έπανάσταση στήν Ελλάδα» (1934) «Βασιλεία—Δημ:>ηρα- τία— Κομμουνισμός» (1935), πού προσθέτανε στό τεράατιο μεταφραστι­κό καί άλλο θεωρητικό της έργο, γρανιτένιους όγκους οτή θεμελίωση τοϋ έπαναστατικοΰ κόμματος.

Μέσα στόν πόλεμο, άπό τά κάτεργα τής Άκροναυπλίας (1940), άνοιγε στούς κύκλους, τής άριστερας μιά άπό τις σοβα- ρώτερες συζητήσεις τοϋ κινήματος, γύρω άπό τά καθήκοντα ίών έπαντχ- στατών, μέ τήν υπεράσπιση τής Σοβιετικής Ένω σης, τσακίζοντας κυ* ριολεχτικά τά ήττοπαθή, σεχταριστικά ρεύματα, πού Εχοντας ξοφλήσεί τήν Ε Σ Σ Δ , καθόριζαν στό όνομα τοϋ «γνήσιου τροτσκισμού» σάν κα­θήκον τών σοβιετικών προλεταρίων τήν άνατροπή τοϋ Στάλιν, κι' όχι τήν άμυνα τής χώρας σέ περίπτωση μιάς Ιμπεριαλιστικής έπιδρομής.

Ά λ λ ά δταν ό κεντρικός πυρήνας της Μαρξιστικής Άριστερας μ έπικεφαλής τόν Π. Πουλιόττουλο. έχτελέατηκε τόν Ίούνη του 43 άπο τούς Ιτα λούς Ιμπεριαλισιές στό Κούρνοβο. μαζύ μέ 100 άπό Τό* στρα­τόπεδο τής Λάρισας, στό ίδϊξρλογικό καί πολιτικό της μέτωπο άνοίχτη- KOtv ρήγματα^ πού μέσα άπ’ αύτά ή άποσυνθετική Ιδεολογική1 καί πολι­τική πνοή του σεχταρισμού άρχισε νά τήν διαποτίζει καί νά παραλύει τή δράση της.

<.;Δρυός πεσούσης, πας άνήρ ξυλεύεται». 'Ετσι πέφτοντας έ κείνος ό ■πυρήντχς, πόύ τόν συγκροτούσαν οΐ άσφαλεΐς κι’ άτσαλωμένες στήν πάλη τους κατά τοΰ όππσρτσυν σμοΰ καί τοΰ σεχταρισμού φυσιογνω­μίες του Πουλιόπουλου — παλαιού Γενικού Γραμματέα τοϋ Κ .Κ .— τοϋ Ξυπόλυτου παλι *£> Κ. Επιτρόπου τής Ο Κ Ν Ε—τοϋ Γιαννακο&-^παλιοϋ στελέχους της—όπλα τά άρχειομαρξιυτικής προέλευσης στοιχεία, πού Κατά κοηρούς είχανε περάοει στή Μαρξιστική Αριστερά, άρχισαν νά δείχνουν τή σεχταριστική καί γραφειοκρατική τους προέλευση άπό τό περιθώριο τοϋ κινήματος.

"Ετσι μ' όλο πού κάτω άπό τήν άνοττνοή άκόμα τής παράδοσής της. ή Μαρξιοττική Αριστερά μπόρεσε νά δώσει σάν άνεξάρτητη όργά­νωση μέ τό «Διεθνιστή», μιά σωστή άνάλυση τοΰ κινήμοττος τών μαζών <πήν κατοχή καί τοΰ χαραχτηρα του, υποστηρίζοντας έναντίον τοΰ σε­χταρισμού, ότι τό ΕΑ Μ συγκέντρωνε τΙς λοΛκές μόβζες πού τϊς πλημμύ­ριζαν: σφοδροί ταξικοί, άντικαπιταλιστικοΐ καί φιλοσοβιετικοί πόθοι. Μ* δλο πού κοαοΕπολέμησε σωστά έπίσης τό σεχταρισμό, υποστηρίζον­τας τό καθήκον τοΰ έλληνικοϋ προλεταριάτου γιά τήν άνεπιφύλαχτη υπεράσπιση τού πρώτου Έργοαικοΰ Κράτους άπέναντι στόν Ιμπεριαλι­σμό. Μ* δλο πού στήν περίοδο, τής άπελευθέρωσης καθόρισε μέ μοναδι­κή διαύγεια τόν Εγκληματικό καί ύπουλο ρόλο τοΰ άγγλικοΰ Ιμπερια­λισμού στή χώρα καί διάγραψε τό προετοιμαζόμενο χτύπημα τών λαϊ­κών μαζών άπό τήν έλληνική άντίδραση καί τ’ άφενηκά της, («Διεθνι-

126

στής». άρ. φύλ.' 19. 20, Νοέμβρης 1944. «Μόνο οί έργάτες θά τσακί* σουν τήν άντίδραση». «Ο Ι ' Ελευθερωτές») δταν μάλιστα ή ήγεσία τοΟ Κ .Κ . πνιγμένη μέσα στή σύγχιση τής όππορτουνιστικής τπς πολιτικής ϊρραινε μέ άνθη τούς «έλευθε ρωτές». καί άφινε άνίδεες τΙς λανκές μάζες μπροστά στούς άμεσους κινδύνους που τίς άπειλοΰσαν, δμως δέν άντε- έχ στήν πίεση του σεχταρισμού, στάθηκε στά περιθώριο της πολιτικής πράξης, κι* έπηρεάστηκε άπό τό άνοραΐο κι* άπατηλό σύνθημα τάχα τής «ένότητσς δλων τών τεταρτοδιεθνιστών» σέ μιάν όρ/άνωση.

Ή Διεθνιστική *Επαναστοαι*ή Πρωτοπορεία (4η Διεθνής), συνεχί­ζοντας τήν παράδοση τής Μαρξιστικής Αριστερός, είναι ή άντίδραση στΑ μικροαστικό σεχταρισμό. Άνα^χβαίνοντας νά έπανασυνδέσει τή μο­ναδική παράδοση τής Μαρξιστικής Άρχστεράς μέ τήν έρνατική τάξη στή σημερινή κρίσιμη περίοδο, δέν ήτανε δυνατό παρά νά δ.αχωρίσει δλοκληρωτικά τΙς εύθΟνες της μέ τά παρασιτικά στοιχεία του κινήμα­τος. «Εκείνος ε!πε ό Τρότσκυ, πού στό όνομα τής τυπικής πειθαρχίας άναλαΕ&αΐνει έν γνώσει του νά υποστηρίζει μιά βλαβερή πολιτική, δέν είναι £νας σοβαρός έπαναστάτης. είναι £νας δειλός, ϊνα κουρέλι, πού δέν ?χει θέληση».’7. E X T IΜ Η Σ Η Τ Η Σ Σ Η Μ Ε Ρ ΙΝ Η Σ Κ Α Τ Α Σ Τ Α Σ Η Σ Σ Τ Η Χ Ω Ρ Α Κ Α Ι Δ ΙΕ Θ Ν Ω Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΜ Ε Τ Ω Π ΙΣ Η Τ Η Σ .— Ο Ρ Γ Α Ν Ω Σ Η ΤΟΥ

Α ΓΩ Ν Α Κ Α Ι Κ Α Θ Η Κ Ο Ν Τ ΑΣύντροφοι και συντρόςχσσες.

Ό σκοπός μαο σήμερα δέν ε!ναι μόνο νά κρατήσουμε ψηλά trj σημαία τής Ιδεολογικής παράδοσης τοΟ Μπολσεβικισμοΰ - Λενινισμού μέσα στή χώρα μας, άλλά νά προτείνουμε στήν έργατική τάξη καί νά ύπερασπίσουμε ϊνα καθαρό πολιτικό πρόγραμμα γιά δράση.

Αύτό τό πρόγραμμα είναι τό άποτέλεσμα τής κριτικής άνάλυσης πάνω στίς αιτίες πού προκαλέσανε τΙς ήττες, είναι ή μαρξιοτική-λενινι- στική καταπολέμηση τοΰ όππορτουνιομού στά δυό του πρόσωπα: Στό

πρόσωπο τών συνταχτών τής Βάρκιζας και τών έμπνευστών τής συνερ­γασίας τών τάξεων καί στό πρόσωπο τοΰ ήττοπαθοΰς σεχταρισμού, ιοού έννοεΐ νά σαπίζει στό κοινωνικό περιθώριο, όνειρευόμενος πώς κά­ποτε θάρθει νά τοΰ χτυπήσει ή έπανάστάση τήν πλάτη.

Τό πρόγραμμα πού προτείνουμε δέ στηρίζεται μόνο στήν έξήγηση τών ήττών. ά λ λ ά μαζύ \Γ αύτήν καί χάρη σ’ αύτήν. βασίζεται σ’» μιά δίχως σύγχιση ά ν ά λ υ σ η τής διεθνούς καί έθνικής κατάστασης καί τις προίλ^ψεις γιά τήν πορεία τής έξέλιξής της. Κ Γ άκριβώς πάντα σ’ αύτό τό πρόγραμμα φανερώνονται καί έξηγούνται δλες οί διαφορές πού άνα- λύΰαμε.

Σ* άντϊθεση μέ τόν όππορτουνισμό πού νομίζει πώς μπορεϊ νά συ­νυπάρχουν ειρηνικά ό καπιταλισμός κι* 6 κομμουνισμός καί μάλιστα νά δώσουν τά χέρια κάνοντας λίγο άριστερά ό Ενας καί λίγο δεξιά ό άλλος, έμεΐς υποστηρίζουμε πώς αύτό δέν είναι άπλώς άδύνατο,'άλλά δτι μέ μιά δίχως προηγούμενο άγωνία, ό ιμπεριαλισμός κατρακυλάει γοργά τή ζωή, πού κάτω άπ* αύτόν σαπίζει στό χάος τής βαρβαρότη­τας.

Διαπιστώνουμε δτι, δπως ό σάπιος έλληνικός καπιταλισμός δέν μποροΰσε νά συνυπάρχει μέ τό πλατύ, ήρωΐκό, κι* ένοπλο λαϊκό κίνη­μα Kcd γιά νά ξανακερδίσει τόσο ή κεφαλαιοκρατία, δσο κι* ό πάτρω- νάς της Ιμπεριαλισμός τήν πολιτική οικονομική καί στραοηγική κηδεμο­νία στή χώρα, έπρεπε νά τό συντρίψει μέ κάθε έγκλημα, Ιτσι κΓ ό σαπισμένος παγκόσμιος κοπτιτοΛισμός είναι άδύνατο νά συνυπάρχει μέ .τή Σοβιετική "Ενωση πού τήν πλαισιώνουνε τά πλατειά κι* όρμητικά

λαϊκά κινήματα, πού σέ πολλές χώρες μάλιστα είναι καί στήν κυβερνη­τική έξουσία καί τ’ άνοιχτά ήφαίστεια τών άποικιακών σκλάβων ττού άπτιλοΰνε τήν Ιμπεριαλιστική κυρ.αρχία στίς πηγές τών κερδών της.

Διαπιστώνουμε ότι 6 άγγλοσαξωνικός Ιμπεριαλισμός πού είναι έπι* κεφαλής τής παγκόσμιας κεφαλαιοκρατικής άντίδρασης, γιά \ά μπο­ρέσει νά παρατείνει έστω καί λίγο τή ζωή του κάτω άπό τίς σημερινές συνθήκες, γιά νά μπορέσει ν* άνοίξει άπό τό άδιέξοδό του μιά διέξοδο, Ιστω καί στό χάος καί στήν κοτταστροφή1' τοΟ Ανθρώπινου πολιτισμού, πρέπει νά συντρίψει τά λαϊκά κινήματα τών μαζών στίς μητροπόλεις καί στίς άποικιες. πρέπει νά ρίξει τά τείχη του μονσπώλιου τοΟ Εξω­τερικού έμπορίου της Ε Σ Σ Δ πού προστατεύουν άκόμα τήν κοινωνικο­ποιημένη Ιδιοχιησία, πρέπει ν’ άφαιρέσει κάθε κατάχτηση τοΰ Κόκκινου Οκτώβρη καί κάβε ίχνος ποΰ τόν θυμίζει, πρέπει δηλαδή νά ριχτεί σ'

Ενα λυσσασμένο άντιοοβιετικό πόλε-uo.Σύντροφοι καί συντρόφισσες,

"Ας μή γελιέται κανένας. Είμαστε μπροστά σ’ Εναν παγκόσμιο Δεκέμβρη πού άρχισε στήν Ελλάδα , στήν Ινδονησία ύστερα, συνεχί­ζεται στήν Κίνα, στό “Αφγανιστάν κι* άπειλεΐται παντού δπου ό λαος «Λναι άκόμα όρθιος.

Είμαστε μπροστά σ’ Ενα Δεκέμβρη χωρίς Ελεος. πού θά κρίνει τήν τύχη τής άνθρωπότητας καί μαζύ καί τής Ε Σ Σ Δ . Κανένας άφοπλι.- ημός άπό τήν Ο .Η .Ε . καμαιά διπλωματική δεξιοτεχνία τής σοβιετικής ήγεσίας κι* οΟτε καμ-μιά άνακάλυψη τοϋ Καπίτσα δέ ιιπο^'ΐ νά τόν ματαιώσει.

Μονάχα άν άστράψει πάνω άπό σύνορα καί νόμους ό ήλιος τοΰ προλεταριακού διεθνισμού, μπορεί νά βάλει τέρμα στό άνθρώπινο μαρ­τύριο. Καί άκριβώς ή χώρα μας είναι Ενα προχωρημένο στάδιο σ' αύ τόν τόν έγκληματικό καλπασμό τού Ιμπεριαλισμού καί γι* αύτό ϊνας ύπέροχος στίβος νά δοκιμαστεί, ή άξια κ* ή άποτελεσματικότητα τών Απανοοστατικών μας όπλων. “ Ας άπαλλαχτοϋμε άπό κάθε σύγχυση κι* αύταπά¥η. Εκατομμύρια προλετάριοι κυττάζουν μ ’ άγωνία άλλά καί μ* έλπίδα τό στίβο πού έμεΐς μαχόμαστε. "Ομοια κι* ή παγκόσμια άν- τίδραση είναι σκυμμένη μ ' δλη της τή φροντίδα πάνω στό θρασύτερο σύγχρονο όχυρό της. "Ερ γο μας είναι ν’ άπαλλαχτοΰμε άπό τή νε<> φασιστική κόλαση, γκρεμίζοντας τό Ιμπεριαλιστικό προγεφύρωμα πού μάς τήν επέβαλε καί τή διατηρεί.

Άρνούμενοι αύτό τό £ργο καί ύπονομεύοντας το, ό άρχειομαρ- ξισμός κι’ -ό σεχταρισμός παίρνουνε θέση, τό καταλαβαίνουν είτε όχι, Από τήν άλλη μεριά τού όδοφράγματος. Έπ.ζητώντας νά πραγματο­ποιήσει αύτό τό Εργο μέ τή ««συμμαχική κοττανόηση> καί μέ τήν «ειρη­νική συνεργασία των τάξεων* καί χαϊδεύοντας τήν άνεδαφική έλπίδα γιά «όμαλές έξελίξεις», τό κάνει άδύνατο ό όππορτουνισμός τού Κ Κ Ε .

Άπέναντί τους ή Διεθνιστική Έποτναστατική Πρωτοπορεϊα πα­λεύει γιά νά διαλύσει κάθε σύγχυση καί κάθε αυταπάτη τών μαζών καί γιά τή συγκέντρωσή τους στόν άγώνα πού έπιβάλλει ή κρίσιμη πραγματικότητά.

Διακηρύχνουμε τήν έπείγουσα άνάγκη νά συγκροτηθεί Ενα Πανελ­λήνιο Μέτωπο συναδέλφωσης στόν άγώνα τών λαϊκών μαζών της χώ­ρας. Ό άγώνας είναι γιά ψωμί, Ελευθερίες, είρήνη.

Ψ Ο Μ Ι. Πού σημαίνει: ’Αγώνα γιά τις οίκονομικές διεκδικι^εις τών Εργαζομένων. Εξάω ρο, παραγωγικά Εργα γιά ν* άπορροφηθούν οΐ άνεργοι. ’Εργατικό Ελεγχο στήν παραγωγή. Λαϊκό Ελεγχο στίς διανομές τών τροφίμων.

Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ ΙΕ Σ . Πού σημαίνει: Άγώ να γ.ά τή διάλυση της Βου-

128

Λης τοΟ Μπέβ«ν κι' έχλογές Σ υνταχτικής Συνέλευσης μέ καθολική καί μυστικό ψηφοφορία άπό δλους, άντρες καί γυναίκες άπό 18 χρο- νών κι’ άπάνω. ’Αφοπλισμό τών φασιστικών συμμοριών.. Γενική άμνη- orrkx τών άγωνιστών. ’Απομάκρυνση άπό τό στρατό καί τά σώματα άοψάλειας.τών νεοφασιστικών στοιχείων πού Εχουν πάρει μέρος σέ τρο­μοκρατικό Εργο. Επαναφορά τών άξιωματικων τοΰ Ε Λ Α Σ . 'Ελευθε- ρία τοΰ λόγου, τοΰ τύπου, της συγκέντρωσης. Κατάργηση τών φασι­στικών «μέτρων τάξεως>.

Ε ΙΡ Η Ν Η . Πού σημαίνει: Πάλη κατά τής νέας Ιμπεριαλιστικής κατοχής. Διώξιμο τών 'Άγγλω ν, κι’ άπαλλοτγή τής χώρας άπό τό Ιμ ­περιαλιστικό προγεφύρωμα τοΰ Ετοιμαζόμενου άντισοβιετικοΰ πολέμου.

“ Οσα κόμματα κι* δσες όργανώσείς κι* δσα άτομα σύμφωνανε σ' αύτό τό άμεσο πρόγραμμα δράσης, πρέπει νά ένώσουνε τίς δυνά­μεις τους.

Σ Υ Ν Α Δ Ε Λ Φ Ω Σ Η Σ Τ Ο Ν Α ΓΩ Ν Α τής έργατικής τάξης μέ τούς ύπσλλήλους, τούς άγρότες, τούς φτωχούς έπαενγελμοττίες, τούς κατα- στραμμένους μικροίδισχτήτες, τ«ούς τίμιους διανοούμενους. Συναδέλ­φωση στόν άγώνα άνάμεσα στούς όπαδούς κάβε πολιτικής μερίδας, άπό τούς όπαδούς της 2ης, 3ης καί 4ης Διεθνούς, ώς έκείνους πού είναι Εξω άπό κάθε Διεθνή, άλλά συμφωνανε σ’ αύτό τό πρόγραμμα. Σ υ ­ναδέλφωση μέ τούς λαούς σ’ δλες τίς χώρες καί πρώτ* άπ* δλα μέ τήν Λγγλική έργοττική τάξη γιά νά διώξουμε τούς "Αγγλους καί νά οβύσουμε τήν πολεμική έστία πού Εχει άνάψει στή χώρα μας τό έγκα- θιδρυμένο καθεστώς. Συναδέλφωση μέ τούς στρατιώτες τής κοττοχής γιά νά τούς άποσπάσουμε άπ* τό άνόσιο Εργο τοΰ άγγλικοΰ ιμπερια­λισμού. Συναδέλφωση στά έργοστάσια, στά γραφεία, στή συνοικία. Συναδέλφωση στό βουνό. Συναδέλφωση στόν άγώνα τών λαών πάνω άηό σύνορα καί νόμους γιά τήν ειρήνη καί τό σοσιαλισμό.

Νά πλημμυρίσουμε τή χώρα άπό ‘Επιτροπές συναδέλφωσης στόν άγώνα τών λαϊκών μαζών. Αύτό θά είναι τό πρώτο θετικό βήμα πρός τή νίκη. Αύτό θά παραλύσει τήν άντίδραση. Καί θά κάνει άδύνατα τά χτηνώδη της σχέδια.

Μέσα σ' Ενα τέτοιο μέτωπο πού θά βασίζεται στό σεδασμό τής Ε Ρ Γ Α Τ ΙΚ Η Σ Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ ΙΑ Σ , δηλαδή τής έλευθερίας στή γνώμη καί τής πειθαρχίας στή δράση, θά δείξχχιν δλοί ol .άγωνιστές τις Ιδεο­λογικές καί πολιτικές τους άρετές καί ή έργοαική τάξη <ττό σύνολό της. τις υπέροχες <άρετές ήρωίομοΰ καί αυτοθυσίας, πειθαρχίας κα» όργάνωσης, πού τής έξασφαλίζουν τήν ήγεμονία στόν κοινωνικό άπε- λ^υθερωτικόν άγώνα. Κι* αύτό τό νέο μέτωπο, θά είναι ή νέα πνοή αύτοπεποίθησης πού θά σκορπίσει κάθε αίσθημα ύποτοτγής στό μοι­ραίο άπό τΙς βασανισμένες ψυχές τών λαϊκών μαζών, θ ά είναι τό έγερ- τήριο σάλπισμα πού θά κάνει νά ξυπνήσουν^ <ΐί φοβισμένες σκέψεις κι* οί συνειδήσεις, θά είναι τό νέο όρμητικό κύμα ζωής πού θά κάνει ν’ άναβλ^ψουν δλοι οι άστείρευτοι χυμοί τοΰ ταξικοΰ άγώνα καί τά νέα μας βλαστάρια νά πάρουνε περήφανα τή θέση τους στις προφυλακές τής έπαναστατικής ποωτοη-οε·αο.

Τέλος αύτό τό νέο Μέτωπο Συναδέλφωσης στόν άγώνα θά είνα·. ή σιδερένια γ-έφυρα, πού θά περάσουν Ε Ν Ω Μ Ε Ν Ε Σ κι* άνίκητες ol λοΛκές μάζες άπό τό σημερινό άμεσο ποόγραμμα τών δι?κδ κήσεών τους στόν έπαναστατικό τους προσανατολισμό, γιά τή Σοσιαλιστική Έξουσία.

129

01 απαντήσεις στά πέντε έρ«τήματα καί ό λόγος τοΰ κλεισίματος τοϋ όμιλητή τοΟ Κ .Κ .Ε .: Α. ‘Αποστόλου.

Η Π ΡΩ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΤό Κ Κ Ε Εχει ΰπ’ δψη του δ η ό Τρότσκυ ήταν Ιδρυτής και άρχη-

γός τοΰ Κόκκινου Στρατού στήν 'Οκτωβριανή 'Επανάσταση καί μετά τήν Επικράτησή της άνηπρόεδρος τής Κυβέρνησης τών Μπολσεβίκων καθώς καί Επίτροπος τόσο τών Στρατιωτικών δσο καί τών ’Εξωτερι­κών. Καί γιατί ό Στάλιν σάν ό καλύτερος συνεργάτης πού κατανο­ούσε τήν πολιτική τών Μπολσεβίκων δέν τοδχαν άνατεθεί οΐ τόσο σο­βαρές αύτές ύποχρεώσεις;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Π ΡΩ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η"Οταν ό Τρότσκυ ζητούσε νά γίνει μέλος τοΟ μπολσεβίκικου κόμ­

ματος τόν Αύγουστο του 1917 καί δήλωνε ψεύτικα ότι δέχονταν τή γραμμή το0 κόμματος, τό Κόμμα χρησιμοποίησή τόν Τρότσκυ όπως στήν πρώτη Κυβέρνηση μετά τήν έπανάσταση τοΰ Όκτώβρη πήραν μέ­ρος καί άριστεροί σοσιαλεπαναστάτες. Τό Κόμμα, καί είναι τιμή του αύτό, δέχεται καθέναν πού έρχεται καί δηλώνει ότι θέλει νά Εξυπηρε- τήσει τό Κόμμα. "Ο^ως άπ' τήν περιπέτεια αύτή τό Κόμμα Εβγαλε κΓ Ενα δίδαγμα: δ η δέν είχεν άναπτύξει άρκετά τήν Επαγρύπνηση καί πρώτ* άπ* δλα τήν Εποτγρύπνηση άπ* τόν τροτσκισμό. Κι* αύτό τό δί- δαγμα τώχουν βγάλει σήμερα δλα τά Κομμουνιστικά Κόμματα. Ό Τρότρκυ είναι σωστό δτι ύπήρξε Επίτροπος τών Στροπιωτ,κών. "Ολες δμως τίς πιό Εΐιικίνδυνες έπιχειρήσεις, τίς πιό δύσκολες, στό διάστημα τοΰ πολέμου τις κατηύθυνε ό Στάλιν. Κι* άκόμα στόν Στάλιν άνα· τέθηκε άπ* τόν Λένιν κι’ Ενα δχι καί τόσο... σοβαρό καθήκον: ‘Όταν ζοΰσε ό Λένιν, ό Στάλιν γίνεται Γραμματέας τοΰ Μπολσεβίκικου Κόμ­ματος. Φαίνεται δμως δ η κατά τόν τροτσκισμό, τό νά γίνεις Επί Λένιν, Γραμματέας τοΰ Μπολσεβίκικου Κόμυατος, σημαίνει δτι δέν σοΰ άνατί- θεται καί μιά τόσο ύπεύθυνη δουλειά.

Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΕίναι δυνατή -ή όμαλή Εξέλιξη της κατάστασης καί ή αποχώρηση

τών "Αγγλω ν μέ συμμαχική κατανόηση; Τό Κ .Κ .Ε . έχει ξεκοίθαρίοει τήν πολιτική του πάνω οέ μιά καθαρή έχτίμηση τής κατάστασης:

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η ΣΤΗ· Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η• ’Επειδή τυχαίνει νά ζοΰμε μέσα σχά γεγονότα, μέσα στήν πάλη και

δχι Εξω άπ* αύτά, ξέρουμε τό έξης καί τό έχουμε δηλώσει Επανειλημ­μένα: "Α ν ή έξέλιξη θά τραβήξει ειρηνικά ή δχι αύτό θά Εξαρτηθεΐ κάθε φορά άπ* τή συγκεκριμένη διαμόρφωση τοΰ συσχετισμού τών άντιθέτων δυνάμεων, κι’ Εχουμε δηλώσει Επανειλημμένα καί ξαναδηλώ- νουμε καί τώρα δτι ξέρουμε καί τό δρόμο της όμαλής Εξέλιξης και τό δρόυο τής άνωμαλης Εξέλιξης. Ό τροτσκισμός δμως οβτε ιό δρόμο τής όμαλής Εξέλιξης πρός τό σοσιαλισμό ξέρει, οΰτε τό δρομο τής ανώμα­λης, άλλά μονάχα τό δρόμο τής ΕξυπηρΕτησης τής ά /U δράσης. Καί κάτι ϋλ\ο δμως άκόμα: "Α ν ύπάρχουν τροτσκιστές πού δέν τούς εχει διαφθείρει ό τροτσκισμός θά πρέπει νά κοααλάβουν δτ·. δουλεύεις γιά τήν άντίδραση, δταν άποκλείετς κάθε δυνατότητα όμαλής Εξέλιξης, γιατί δίνεις στήν άντίδραση τό δικαίωμα νά σέ παρουσιάζει γιά τα­ραχοποιό στοιχείο, ένώ αύτή είναι ή ύπεύθυνη γιά τήν άνώμαλη έξέλι­ξη. ’Ακόμα ό Λένιν μάς Εμαθε ν* άναζητοΰμε κάθε φορά τή δυνατότη­

180

τα της όμαλής έξέλιξης καί νά τήν άρπάζουμε σάν πολύτιμο πετράδι Μήπως άκόμα ό Λένιν δέν ήταν έκείνος πού Εριχνε τήν άνοιξη τού 1917 τό σύνθημα δλη ή έξουσία στά Σοβιέτ καί που άν αύτό πραγματο­ποιούνταν. καί ήταν δυνατό νά πραγματοποιηθεί, Ο&νοιγε τό δρόμο της ειρηνικής έξέλιξης; Μά είναι πραγματοποιήσιμη ή όμαλή Εξέλιξη; Ε ­χουμε τέτοιες όμαλές πορείες; Νομίζω σύντροφοι, δτι σειρά περιπτώσε­ων ύστερα άπ* τή συντριβή τοΰ φαβιομοΟ μας δείχνει τή δυνατότητα καί τής όμαλής πορείας. Ακριβώ ς χάρη στήν πάλη τών Κομμουνιστι­κών Κομμάτων σέ μιά σειρά χώρες^ δημιουργήθηκαν τέτοιε< κορταστά- σεις, ώστε ό δρόμος τής εΙρηνικής έξέλιξης νά άνοιχθεϊ (Τσεχοσλοβα­κία. Πολωνία κλπ.). ‘Αλλά καί πάλι δηλώνουμε δτι έμεϊς ξέρουμε καί τό δρόμο τής εΙρηνικής καί τό δρόμο τής άνώμαλης έξέλιξης, κι’ δταν ή άντίδραση άποκλείσει μέ τή βία κάθε δυνατότητα όμαλης πορείας. ‘Εμεϊς δμως κάνουμε σύγχρονα τό παν γιά νά έξασφαλίοουμε τό δρό­μο τής ειρηνικής έξέλιξης. "Α ν συμβεί άλλοιώς, αύτό θά ίξαρτηθεΐ άπ’ τήν ·Αντίδραση καί θά βαρύνει Αποκλειστικά αύτήν.

Η Τ Ρ ΙΤ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΌ σ. όμιλητής τοΰ Κ Κ Ε είπε δτι εΐναχ Απαράδεχτη ή πρόταση τΑς

Δ .Ε .Π . γιά νέο Μέτωπο κατά τής νέας κοαοχής, γιοττί μ' αύτή τήν πρό- τοΕση προσκαλούνται καί οί Αρχ*ιομαρξιστές καί σεχταριστές τροτσκι- στές πού άρνούνται τΑν πάλη κατά της νέας κατοχής. ‘Αλλά σ' αύτό τό μέτωπο ή Δ ΕΠ προτείνει νά μπουν μόνον δσοι συμφωνούνε στό προτει- νόμίνο πρόγραμμα πού έχει γιά βάση του τήν πάλη κατά τής νέας κα­τοχής. Δέν νομίζει ό σ. όμιλητής δτι ή άρνηση τού νέου μετώπου συ­ναδέλφωσης, γι* αύτό τό λόγο, δέν δικαιολογεΐτοη μιά και σέ Ενα τέ­τοιο μέτωπο θά μπορούσαν νάένωθούν δλες οί λαϊκές μάζες κι’ έκείνες πού δέν άκολουθοΟν τό Κ .Κ .Ε . ; Καί δέν γίνετοη άκόμα πιό Αδικαιολό­γητη μιά τέτοια άρνηση άπό τό γεγονός δτι τό Κ .Κ .Ε . προτείνει κι’ δλας σέ άστούς συνεργασία γιά δημοκρατικές έξελίξεις;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Τ Ρ ΙΤ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΕίμαι υποχρεωμένος νά κάνω μιά νά πούμε άκριτομύθεια. "Οταν

κάναμε τή συμφωνία μέ τή Δ .Ε .Π . είχα όρισμένες προσωπικές συνομι­λίες μέ τόν άνηπρόσωπο της Δ .Ε .Π . καί τοΰ έξέφρασα τίς άντιρρήσεις μου πάνω στή διακήρυξη αύτή. Συγκεκριμένα τού είπα: «Πώς μπο- ρεΐτε νά συζητάτε καί νά προτείνετε άγωνιστικό μέτωπο συναδέλφωσης καί πάλης ένάντια στήν Αγγλική κοαοχή. δταν μιλ&τε γιΑ τό δτι πρέπει νά πάρουν μέρος σ’ αύτό καί οί Αρχειομαρξιστές, πού έσεϊς οί ίδιοι τούς χαραχιηρίζετε σάν πράχτορες τών "Αγγλω ν σήμερα και οί τροτσ- κιστές >cv Κ .Δ .Κ .Ε . πού τους χαροτχτηρίζετε σάν άν.ιδραοτικούς σε- χταριατές;» Ύ οτερα Από τή συζήτηση αύτή φαί*·ΐκα πώς άλλαξε τή βίο η της ή Δ .Ε .Π . στο ζ·'ιτ-.^α τής συμμετ-<·ς τώ.· *οχ .;' |·αοξιστών καί τού Κ .Δ .Κ .Ε στό μέτωπο.... πάλης κατά τών Ά γ γ λ ω ν , θ ά σάς διαβάσω πώς τό έθετε τό ζήτημα ή προκήρυξη τής Δ.Ε.Π . δταν έβαζρ τό ζήτημα τής συμμετοχής τών Αρχείων καί του Κ .Δ .Κ .Ε ., δπου . δέ γίνεται κανένας λόγος γιά δρους καί έπειτα συγκρίνετε μέ τό πώς έβαλε τό ζήτημα τής συμμετο/ης τους μέ δρους ή όμ λήτρια, ύστερα δηλαδή Απ’ τήν κριτική πού τούς Εγινε. κι* Επειτα πέστε μου άν αύτό δέν λέγεται τυχοοιωχτισμός, ΑφοΟ μοναδικός σκοπός δπως φαίνεται είναι νά μπορέσει ή Δ .Ε .Π . νά μπάσει στό πρωτότυπο οώτό μέτωπο πάλης τούς Αρχείους καί τό Κ .Δ .Κ .Ε .

Νά τό σχετικό Απόσπασμα Απ’ τή «Διακήρυξη τής .Δ.Ε.Π. 4η Διε­θνής» πρός τα έργαηκά Κόμματα και πρός δλουςτ:ύς έκμεταλλευόμε-

νους καί καταπιεζόμενους της χώρας»: <... Κομμουνιστές, ΕΑΜΙτβς, ρεφορμιστές, σοσιαλιστές, άρχ€ΐομαρξιστές. διεθνιστές. μέλη καί όττα δοί, όργανωμένοι καί Ανοργάνωτοι, κρατώντας ό καθένας τις Ατόψεις του και τό δικαίωαα νά τις ύπερασπίζει (δηλαδή κατά τήν (δια τή Δ. Ε.Π ., κρατώντας οί άρχβιομαρξιστές τΙς άπόψεις τους οί όποιες σύμφω­να μέ δσα μας είπε ή τροτσκίστρια όμιλ^τρια, κατοαάσσουν τόν Αρχει- ©μαρξισμό στή θέση του πραχτορείου του άγγλικοΰ ιμπεριαλισμού και τό Κ .Δ .Κ .Ε . κρατώντας τϊς Απόψεις του πού σύμφωνα μέ τά ίδια τά λό- για της τροτσκίστριας τό κατατάσσουν σέ μιάν Αντιδραστική σεχταριστι- κή τάση μέ Β»αλυτική κριτική γρηάς γεροντοκόρης), μπορούνε ώς τό­σο νά συγκεντρωθούνε σ' ϊνα κοινό μέτωπο πάλης πάνω στό παρακάτω άμεσο, πραχτικό, πολιτικό πρόγραμμα πού Αντιστοιχεί στις Ανότγκες πού έπιβάλλει ή σημερινή περίοδος: ] ) Πάλη κατά τής νέας ιμπεριαλι­στικής κατοχής. Νά φύγουν οί Ά γγλο ι...» . 'Οπως λοιπόν βλέπετε στό πιό πάνω Απόσπασμα κανένας λόγος δέ γίνεται γιά δρους στούς Αρ- χείους καί τό Κ .Δ .Κ .Ε . Απεναντίας τούς άναν-νωρίζεται τό δικαίωμα όχι μονάχα νά κροττάν τις άπόψεις τους μά καί νά τϊς προπαγανδίζουν. Σήμερα μάς μιλάν δμως γιά όρους. Είναι λοιπόν ή δέν είναι καί ή Δ .Ε Π. ϊνα παρακλάδι τού ίδιου άντεπανασταηκοΟ τροτσκισμού, πιό έ^πτνο άν θέλετε, πιό εύλύγιστο, πού άπό άλλους δρόμους έπιχειρεϊ ν* άνοίξει τό δρόμο στόν άρχειομαρξισμό καί τό Κ .Δ .Κ .Ε . πρός τις μά­ζες, γιά νά τορπιλλίσει τόν άγώνα τών μαζών ένάντια στή νέα κατοχή; Ασφαλώς είναι.

Προτείναμε σέ Αστούς πολιτικούς καί θά προτείνουμε κάθε φορά σέ κείνους πού θά βοηθούν άπό δποιους δήποτε λόγους κι* άν ξεκινάν στό νά βγει ή χώρα μας άπ* τή σημερινή καταστροφική κατάσταση, πού θά βοηθάν στήν όλοκληρωτική άπο μόνωση τών άντιδραστικών δό σιλογικών δυνάμεων πού σπέρνουν καί τροφοδοτούν τόν έμφύλιο πόλε­μο γιά λογαριασμό της ξενικής κατοχής. Δέν θά κάνουμε πιοτέ ένιαΐο μέτωπο μέ τόν τροτσκισμό, όποιασδήπστε άπόχρωσης, γιατί ό τροτσκι­σμός κάτω άπό έπαναστατικές φράσβις. είναι τό πρακτορείο τής Αντε­πανάστασης, γιοαΐ ζει πολεμώντας μοναχα τό Κ .Κ .Ε .. τ* άλλα τά Κ .Κ . τΙς λαϊκές δημοκρατίες καί τήν Ε .Σ .Σ .Δ . καί ό λόγος της όμιλήτριας τής Δ .Ε.Π . τό έπεβεβαίωσε γ ι άλλη μιά φορά.

Η Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΔέχεται τό Κ .Κ . δτι προετοιμάζεται άντισοβιετικός πόλεμος κι* δτι

ή χώρα μας είναι ένα ιμπεριαλιστικό προγεφύρωαα γι* αύτό τό σκοπό; Καί πώς συμβιβάζει τή|ν ίδέα δτι είναι δυνατή ή συνύπαρξη καπιταλι­σμού— κομμουνισμού;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΌ Τρότσκυ έλεγε, δτι ήταν άδύνατη ή Ανοικοδόμηση τού σοσια­

λισμού σέ μιά μόνο χώρα, έφ’ δσον ύπάρχει τό κοπτιταλιστικό περίγυρο καί γ Γ αύτό έριχνε τά τυχοδιωκτικά του συνθήματα, γιά ένοπλη έζόρ- μηση τής Ε Σ Σ Δ μέ σκοπό τήν πρόκλησή της παγκόσμιας έπανάστα­σης. Τά γεγονότα δμως τί έδειξαν; Ό τ ι ό σοσιαλισμός άνοικοδομήθη- κε, καί έφ* δσον άνοικοδομήθηκε ό σοσιαλισμός καί φτιάχτηκε ή Ατα­ξική κοινωνία στήν Ε Σ Σ Δ τραβάμε μπροστά γιά τήν πρατγματοποίηση ιοΟ Κομμουνισμού. Καί έφ* δσον δέν θά μάς έπαεθοΰν θά προχωρή­σουμε στήν άνο.κοδόμηση καί τού κομμουνισμού. Μήπως δμως δέν ύπάρχει ό κίνδυνος σύγκρουσης μέ τό καπιταλιστικό περίγυρο; Ασφα­λώς ό κίνδυνος αύτός θά ύπάρχει δσο θά ύπάρχει καπιταλιστικό περί- νυρο Ό μ ω ς καί στήν περίπτωση τέτοιου πολέμου, τόσο πιότερες προ

132

Αποθέσεις θα ύπάρχουν γιά τή συντριβή τού Επιτιθέμενου, δσο τό Εργα­τικό κράτος θάχει περισσότερο προχωρήσει στήν Ανοικοδόμηση toC οοσ.αλισμοΟ κι* Ακόμα περισσότερο στήν Ανοικοδόμηση τού κομμού νισμού. Ά κόμ α Αν λέμε δτι γιΑ ένα όριομένο διάστημα μπορούμε νά προχωρήσουμε στήν Ανοικοδόμηση τού σοσιαλισμού καί τού κομμουνι­σμού. δμως ποιέ δέν είπαμε δτι τό πρόβλημα τής νίκης τού σοσιαλι--" *·»- Λ- - * — Μ— *·— ' .A-? —- ‘ -^ Αλ.— £··

σμού, δημιουργούμε τόσες' πιότερες προϋποθέσεις δσο γρηγορώτιρα προχωρούμε στήν Ανοικοδόμηση τού σοσιαλισμού στή χώρα πού ή έρ* γοΓΓίκή τάξη πήρε τήν Εξουσία, κι’ δσο δυναμώνουν οί χώρες τής λαϊ­κής δημοκρατίας, που Επίσης εΐναι φρούρια τής ειρήνης καί τής δημο­κρατίας καί στίς όποιες Εκμηδενίζονται οί Αντιδραστικές Εκείνες κοι­νωνικές διινΑμεις πού τρέφουν τόν πόλεμο, πού προκαλοΟν ιή λαϊκή ώθλιότητα κλπ.

Τό Κ .Κ . είναι τό Επαναστατικό κόμμα ταξικής πάλης γιά νά Αρνεΐ- ται καί νά πολεμά τήν Ανεξάρτητη πολιτική Οπαρξη σέ άλλα κόμματα; Είναι δηλαδή κόμμα διεθνιοτκκό ή έθνικό; "Α ν είναι τό πρώτο τότε μέ πιό τρόπο συμδΑλλει στήν Εξασφάλιση τής κολεχτιβιστικής έργάσίας Ενός προγράμματος πού αύτό προσαρμόζει στίς συγκεκριμένες Εθνικές συνθήκες Αφού ή 3η Διεθνής στήν όποία Ανήκε διαλύθηκε καί δέν Ανα­γνωρίζει τήν 4η Διεθνή.

'Ομολογώ, δτι αύτή ή έρώτηση εϊναι λιγΑκι μπερδεμένη. ΘΑ προσποεθήοω ώστόσο στό βαθμό πού τήν καταλαβαίνω ν* Απαντήσω. Τό Κ .Κ . είναι Κόμμα έθνικό καί διεθνιστικό; Ούδέποτε τό Κ .Κ . Αρνή· θηκε τό σύνθημα «Προλετάριοι δλων τών χωρών ένωθήτε». Σύγχρονα μ* δλη του τήν Ιστορία.καί Ιδιαίτερα στήν κατοχή, μέ τήν κινητοποίη­ση τών μαζών μέ τό δτι πρωτοστατεί στή δημιουργία τού κινήματος της Αντίστασης, Εδειξε μέσα στΑ πρΑγματα τήν έθνική του Αξία. Τό Κ. Κ. δέν Αρνήθηκε ποτέ στόν τροτσκισμό ν’ Αποτελεϊ ανεξάρτητη £μάδα «Λ* δοον τό θέλει. Ό Λένιν δμως μίλησε γιΑ τήν Ανάγκη Ενός προλετα­ριακού Κομμουνιστικού Κόμματος σέ κάθε χώρα. Καί οι τρο-σκιστές Kod οτό σημείο αύτό Ερχονται μέ τίς πράξεις τους σέ σύγκρουση μέ τό λενινισμό, γιατί ένώ διακηρύσσουν δτι θεωρούν τούς Εαυτούς τους σάν τούς μόνους συνεπείς λενινιστές, ώς τόσο άκολούθησαν πολιτική διά­σπασης τού κινήματος τής πρωτοπορείας. σ’ δλες τίς χώρες. ’Εκτός πιά άν οί τροτσκιστές Ισχυριστούν δτι αύτοί εΐναι τά Κομμουνιστικά Κόμματα, κι* Εμεΐς ή διασπαστική «άντιπελίτευση» καί πρέπει νά προσθέσουμε δτι γιά μιά τέτοια θρασύτητα έπίσης θεωρούμε Ικοτνό τόν τροτσκισμό.

Έ δώ τελειώνουμε σύντροφοι καί συντρόφισσες^ μέ τΙς άπαντήσεις πούχουμε νά δώσουμε στίς έρωτήσεις πού ύποβλήθηκαν.

Περνάω σ’ όρισμένα σημεία τού λόγου τής τροτσκίστριας όμιλή- τριας Πουλιοπούλου δσο καί τού τροτσκιστή όμιλητή Δημητρακαρέα: Νομίζω δτι πρέπει νά δοθεί Ενας γενικός χαραχτηρισμός στό λόγο τής όμιλήτριας. τΗταν Ενας κλασσικός τρόπος χρησιμοποίησης μιάς ύπερε­παναστατικής φράσης γιά τή δημιουργία Εντυπώσεων, συγχίσεων καί τήν ύποβολιμαία ύπόσκαψη τού κύρους τού Κ .Κ .Ε .

Η Π ΕΜ Π ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Π ΕΜ Π ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η

133

Μερικά χαραχτηριστικά παραδείγματα άτι’ τή χρησιμοποίηση αύ-της ύπερεπαναστατικής φράσης, πού κρύδει άλλα πράγματα:"Ετσι μας είπε ή τροτσκΐστρια όμιλήτρια, δτι Α πολιτική της λαϊ­

κής δημοκρατίας είναι πολιτική όππορτουνιστική καί συνεργασίας τών τάξεων. Μάς είπε δμως πιϋί κάτω δταν έκανε τήν κριτική τοΰ άρχειο- μαρξισμού καί τοΰ Κ .Δ .Κ .Ε ., δτι ή αύτοδισίκηση, ή λαϊκή δικαιοσύνη, ή πολιτοφυλακή ήταν λαϊκές έξουοίες έστω καί πρωτόγονης μορφής! δτι τά λαϊκά καθεστώτα περιβάλλουν τή Σοβιετική “ Ενωση καί σέ πολλά άπ’ αύτά ή έξουσία είναι στά χέρια τοΰ Λαοΰ. “ Ετσι χτυπάμε τίς Λαϊκές Δημοκρατίες, δταν θέλουμε νά χτυπήσουμε τόν άγώνα τοΰ Κ .Κ .Ε . γιά τήν πραγματοποίηση τής Λαϊκής Δημοκρατίας καί τίς Ανα­γνωρίζουμε, δτι παίζουν Ενα ρόλο, δταν θέλουμε νά χτυπήσουμε τόν άοχειομαρξισμύ καί τόν τροτσκισμό τού Κ .Δ .Κ .Ε . γιατί έχουμε τίς οικογενειακές μας διαφορές μαζί του.

” Ρ.να δεύτερο ζήτημα. ‘Η τροτσκίστρια όμιλήτρια μάς μίλησε γιά καλλιέργεια στό προλεταριάτο μιάς ψυχολογίας μοιρολατρικής. Ποιός δμως καλλιεργεί μιά τέτοια μοιρολατρική ψυχολογία καί ποιός κάνει τό αντίθετο; ’ Λφησενά έννσηθεΐ, δτι έμεϊς καλλιερ/ο"^* τήν ψυχολο­γία αύτή. Όμε'*· μας μί*·σε γιά τά Λαϊκά ΔίκαστήρΛ. για τήν AC- ϊ διοίκηση κλπ. Ποιός μέ τγΟγ, αγώνες του, μέ τ.] δράση του, μέ -ίς Απέραντες θυσίες του, άνέίασε τίς μάζες στήν έποχή τής κοαοχΡ,ς, ώς τήν άσκηση τής δικ.άς τους τής έξουσίας καί τίς μετέβα^ε σέ μάζες γεμάτες άπό αύτοπεποίθηση στίς δυνάμεις τους, τίς μάζες αύτές πού 6χ· μονάχα Αντιμετώπισαν νικηφόρα τήν τετράχρο.η φασιστική κατο­χή μά καί πού άντιμετώπισαν καί άντιμετωπίζουν διτως τό κάνουν καί τήν Αγγλική κατοχή. Δέν είναι μήπως τό Κ .Κ .Ε .; Καί ή δράση αύτή τοΰ Κ .Κ .Ε . στήν τροτσκιστική όρολογία λέγεται καλλιέργεια τοϋ πνεύματος... τής μοιρολατρίας οτίς μάζες; Ασφαλώς δέν είμαστε καλά σύντροφοι!

“ Ενα άλλο πάλι σημείο άπ’ τό λόγο τής τροτσκίστρισς ίμιλήτριας. Μάς εΤπε περίπου: Δέν πεθαίνει τό Κ .Κ ., πού ήγήθηκε τοΰ άγώνα, άλλά πεθαίνει ή πολιτική του γραμμή. Καί δώ τό ίδιο. “ Οταν πεθαί­νει ή πολιτική γραμμή ένός κόμματος -πεθαίνει τό ίδιο τό κόμμα σάν τέτοιο, μέ τήν τέτοια πολιτική του γραμμή. Ποιός είδε κόμμα πού νά ζεΐ μέ πεθαμένη πολιτική γραμμή; Καί τό Κ .Κ .Ε . έζακολουθεί νά ζεΐ καί νά άνδρώνεται, γιατί ή πολιτική του γραμμή έζακολουθεί νά έπα- ληθεύεται άτι’ τά ϊδια τά πράγματα.

’Ά λ λ ο πάλι σημείο τοϋ λόγου τής τροτσκίστριας όμιλήτρ ας: Μάς είπε: «Οί άρχεϊοι είναι πράκτ=ρες τοΰ άγγλικοΰ Ιμπεριαλισμού κλπ.» Καί δμως μαζί μ’ αυτούς θά πραγματοποιήσουμε τή συναδέλφωση γιά νά σώσουμε τή χώρα μας άπ’ τή νέα ά>γλική κατοχή f ' Καί επεαα μάς κατηγορούν γιά συνεργασία τών τάξεων καί δέν είναι ό τροτσκι­σμός, καί τής Δ .Ε.Π . άκόμα. πού κηρύσσει τή συνεργασία τών τάξεων της χειρότερης μορφής, άφοΰ γιά τή σωτηρία τής χώρας μας άπ’ τήν άγγλική κοττοχή ζητάει νά συν«■ ργαστοϋμε μέ τούς πράχτορες τοΰ αγ­γλικού Ιμπεριαλισμού, δηλ. τούς άρχείους

Περνάω, σύντροφο; καί συντρόφισσες, σέ μιά σειρά άπό Αναί- αχυντες ψευδολογίες, αίθαίρετες_ διαπιστώσεις καί λίγη προβοκάτσια, πού περιέχονται στούς λόγους τών τροτσκιστών όμιλητών. Ή πολιτική πού χάραζε τό 7ο συνέδριο ήταν πανικόβλητη πολιτική μάς είπε ή Πουλιοπούλου. Ά κόμ α οί Αποφάσεις τοϋ 7ου συνεδρίου ήταν. νά ποΰμε έγκληματικές. γιατί πρόβαλαν μπροστά στίς λαϊκές μάζες τό Λαμπρό περιεχόμενο τού καθεστώτος τής Λαϊκής Δημοκρατίας. Τό πόσο ή γραμμή πού χάραξε τό 7ο Συνέδρ-ο ήταν μιά γραμμή πανικόβλητη.

I

αας τόδειξε ή έξέλιξη τοΰ κινήματος οτή χώρα μας, ϋστερα dm' τό 7ο Συνέδριο καί μέ βάση τΙς άποφάσεις του 7ου Συνεδρίου. Τό γιατί δμως τό νά δείχνεις στίς μάζες τή μορφή τής έξουσίας. γιά τήν όποία ■πρέπει, νά παλαίψουν κΓ δπως ίκανε τό 7ο Συνέδριο μέ τή Λαϊκή Δη- μοκροπία, τό γιατί αύτό τό πράγμα εΐναι νά ποΰμε έγκλημα, κάτι πού Συντελεί στό χτύπημα της διάθεσης της πάλης τών μαζών, κ Γ δχι κάτι πού άνεβάζει τήν πάλη τών μαζών, νά μου έπιτρέψτε νά μήν τό κα- λαβαίνω. Ίσ ω ς θά πρέπει νάναι κανένας τροτοκιατής γιά νά κατα­λαβαίνει τέτοια άνωποταμικά πράγματα. Κατά τήν ίδια δμως λογική καί μέ τό νά δείξεις στις μάζες και τή μορφή τής σοσιαλιστικής έξου­σίας, θάπρεπε νά χτυπάς τή διάθεση γιά πάλη τών μαζών. Έ κ ε ΐ δπως βλέπετε, όδηγεΐ ή άπ’ τ* άριστερά κριτική τοϋ τροτσκισμού. Τή ση­μασία ώστόσο τών άχοφάσεων του 7ου Συνέδριου μπορούν νά τήν κα­ταλάβουν μονάχα δσοι παίρνουν μέρος στήν πάλη πού διεξήχθη καί συνεχίζεται μέ βάση τίς άποφάσεις τοΰ Συνεδρίου αύτοΰ καί δχι οΐ τροτσκιστές. Γιά τούς τροτσκιστές ίσχύει στήν περίπτωση αυτή τό λαϊ­κό ρητό, πού λέει, πώς «δσοι Βρίσκονται ίξω άπ’ τό χορό πολλά τρα·» γουδιά ξαίρουν», άλλά αύτά είναι μονάχα τραγουδάκια κι* όχι χορός.· Γιοαί τό ]<ορό. τό δημιουργικό χορό τής πάλης μονάχα τό κ Γκ .Ε . τόν καθοδηγεί καί πρωτοστατεί σ’ οώιόν. Μάς είπε άκόμα ή τροτσκίτρια όμιλήτριο «Ή Διοίκηση του Ε Ρ Γ Α Σ τρόμαξε μπρο<.*α στό όγκού- μενο ρεΰμα καί σαμποτάρησε τό ξάπλωμα τών άπεργιών κλπ ». Τέλος πάντων, ύποτίθεται δτι πρέπει νά ύπάρχουν καί καντα δρια, ϊστω καί -ροτσκιοτικ'ιΐ, «σοβαρότη:ας-, όταν λέγονται όρι·?μΚα πράμματα Πάν- τ.νς κά-ι ξαίρουν οί έργάτες άπ’ τήν προσπάθειο. τοΰ Ε Ρ Γ Α Σ γιά νά άνεβάσεν *ήν πάλη τών Εργατών, γιά νά ξεπερά· ψ.* τίς δυσκολίίς πού δημιουργεί στό συνδικαλιστικό κίνημα ή νέα κατοχή καί τό ξετραχή- λισμα τής μεταδεκεμβριανής μοναρχοφασιστικής ιρομοκρατίας M e ϊό ξαναλέμε, δτι «δταν βρίσκεσαι έξω άπ* τό χορό πολλά τραγούδια ξαί-

£εις» καί μπορεΐς νά σκίζεις τήν τρίχα στά δέκα. όπως μας είπε 6 Εύτερος τροτσκιστής όμιΑητής καί νά κάνεις τριχολογία. άλλά Επα­

ναστατική δράση δέν κάνεις.θ ά σταθώ καί οέ δυό άλλα άκόμα σημεία άπ’ τούς λόγους τών

τροτσκιστών όμιλητών.Πρώτα-πρώτα ή λίγη προβοκάτσια, πού δέν έλειψε άπ’ τό λόγο

τής τρθτσκίστρ;ας όαιλήτριαςϊ Μάς μίλησε *>*ά τά πουλιά πού τρα­γουδάν ά τ’ τόν “ Εβρο ώς κάτω στό Μαλέα καί πού τό Κόμμα τά Ιχει προδώσει». Δέν ξαϊρω τί είναι αύτά τά πουλιά, μά κείνο πού ξρηρω είναι, δτι δέν είναι τροτσκιστικά. Καί κάτι άλλο άκόμα. Εύχαριστούμε τό δεύτερο τροτσκιοτή όμιλητή. πού έδειξε τή μεγαθυμία του λέγοντας, δτι καί αύτοί τά θέλουν τά πουλιά δικά τους. Νά βρίσκεσαι μακρυα άπ* τά πουλιά, νά χτυπάς τά πουλιά, πού^χύνουν τό αίμα τους. νά άραδιάζεις έδώ φράσεις, σύγχρονα νά χτυπάς τό Κόμμα πού καθοδη­γεί τόν άγώνα γιά τά λαϊκά δικαιώματα κι* άπ’ τήν άλλη μεριά νά διεκδικεΐς καί τά πουλιά δικά σου. ί ! αύτό πάει πολύΐ

Τέλος, γιά τό Ζαχαριάδη «πού προσπαθεί νά συμβιβάσει τήν όπ* πορτουνιστική γραμμή μέ τήν έπαναστατική πραγματικότητα». Τί μπο- ρεΐ νά πει κανένας γιά τέτοια κριτική γρηάς γεροντοκόρης (δπως ^ τροτοκίστρια όμιλήτρια χαραχτήρισε στό λόγο της τήν κριτική τοΰ άρχεΐομαρξ>σμοΰ), έ'ώ ή ίδια κάνει τό ίδιο. ’Επαναλαμβάνω προκει- μένου νά χλείσω τό λόγο μου δ,τι είπα καί στήν άρχή’ ~Αν χαιρετί­ζ ο υ ν έμεϊς κάθε ϊναν πού θέτει στήν πρώτη γραμμή τήν πάλη ένάν- τια στήν ξενική κατοχή, δέν χαιρετίζουμε αύτό τό πράγμα, δταν μπαί­νει άπό τούς τροτσκιστές, τής Δ ΕΠ , γιατί αύτό τό πράγμα, μπροστά

135

στήνόλοκληρωτική χρεωκοπία τοΰ τροτσκισμού, άποτελεΐ νέα προσπά­θεια ξαναζωντανέματος τοΰ τροτσκισμού, μέ τη μορφή δτι δ τροτσκι­σμός κοααλαβαίνει δήθεν τήν άνάγκη της πάλης ένάντια στήν άγγλική κατοχή. Καί δέν πρόκειται νά έπιτρεψουμε στόν τροτσκισμό νά θολώ­σει 6στω καί στό παραμικρό τά νερά.

Είμαι υποχρεωμένος προτού τελειώσω νά πω δυό λόγια καί γιά τόν Πουλιόπουλο. Καταλαβαίνω τό συναίσθημα μιας γυναίκας πού ί χασε τόν άνδρα της, δπως συμβαίνει μέ τήν τροτσκίστρια όμιλήτρια ■καί μοΰ εΐναι σεβαστό. Λυπούμαι γιατί στόν πρώτο λόγο μου ήρθα σέ σύγκρουση μέ τό συναίσθημα αύτό, άλλά είμαι ύποχ'ρεωμένος νά ξα- νάρθω, γιατί άλλο πράγμα ol προσωπικές ύποθέσεις καί άλλο τό συμ­φέρον τού κινήματος καί τοΰ λαοΰ. Καί δτοτν γίνεται προσπάθεια νά παρουσιαστεί ό Πουλιόπουλος σάν ίμβλημα, αύτό δέν μπορεΐ νά έπι· τραπεί.

Δυό λόγια γιά τό ποιά είναι ή ιστορία τού Πουλιόπουλου. Λοιπόν; Ή Βράση του σάν Γραμματέα τού Κ Κ Ε . ήταν τέτοια ώστε τό Κ .Κ .Ε . διαλύεται σχεδόν, δταν έπικρατεϊ ή παγκαλική διχτατορία καί συλ- λαμβάνεται τότε ό Πουλιόπουλος. Στή δίκη πού γίνεται έπί Παγκά- λου γιά τό Μακεδονικό χαί οτήν όποία έκτός άπ’ τόν Πουλιόπουλο δικαζόμασταν καί μιά όμάδα νεολαίων, καί δταν ό τότε κυβερνητικός Επίτροπος είπε στό λόγο του, δτι θά ζητούσε τήν καταδίκη σέ θάνα­το δλων τών κατηγορουμένων, ό Πουλιόπουλος ήταν ό μόνος άπ* ό­λους τούς κατηγορουμένους πού τόν πιάσαν τά κλάμματα. "Οταν ό Πουλιόπουλος έξορίζεται είναι γεμάτος πεσιμισμό. “ Οταν γυρίζει πίσω λιποτακτεΐ. Άπστραβιέται στήν ίδιαίτερή του πατρίδα γιά νά συν τάξει τό περίφημο μανιφέστο του. Στήν Άκροντχυπλία ό Πουλιόπουλος κάνει ένιαίο μέτωπο μέ τούς άρχεϊους, πού άκούσατε πώς μας τούς χαρα­κτήρισε ή σύντροφός του. Σ τήν Άκροναυπλία έπίσης ό Πουλιόπουλος καταφεύγει στή διοίκηση τού στρατοπέδου γιά νά λύσει όρισμένες δια­φορές του μέ τήν 'Ομάδα καί άρνεΐται νά τίς λύσει μέ τό γραμματέα της 'Ομάδας. Οί τροτσκιστές μπορούν νά μας ποΰν πώς έξηγεΐται τό ένιαίο μέτωπο τού Ποολιόπουλου μέ τούς άρχείους στήν Άκροναυπλία, δταν είναι τέτοιοι δπως μας τούς παρουσίασε έδώ ή Πουλιοπούλου;

Στό τροττόπεδο τής Λάρισας ή στάση τού Πουλιόπουλου ήταν στάση δημιουργίας ένιαϊου μετώπου μέ τούς χειρότερους άντιδραστι­κούς καί μέ χαφιέαες ένάντια στήν Ό μάδα τών*’Ακροναυπ^ιωτών. Τέ­λος. δταν όδηγεΐται μπροστά στό έχτελεστικό άπόσπασμα έπαναλαμ- βάνει έκεΐνο πού είχε κάνει στή δίκη γιά τό Μακεδονικό κατά πολύ χειρότερο τρόπο. Αυτά σχετικά μέ τόν Πουλιόπουλο.

Καί γιά νά κλείσω, σύντροφοι, ·Τό κεντρικό πρόβλημα πού μπαίνει μπροστά στούς τροτσκιστές

έργάτες γιά νά τό λύσουν είναι τούτο δώ: Γιατί ό τροτσκισμός δχι (μονάχα έδώ, άλλά καί διεθνώς, συνεχίζει νά είναι άπομονωμένος άπ" τίς μάζες, άφοΰ £χει τή μοναδική έπαναστατική γραμμή. Μδς είπαν ϊνα σωρό πράγματα, χωρίς νά δώσουν μιάν όποιαδήποτε ίστω καί στοι- χειώδικα έπαρκή άπάντηση. Τήν άπάντηση αύτή θά τή δώσουμε έαεΐς: Ο τροτσκισμός Εχει άπομονωθεΐ άπ'τό προλεταριάτο γιατί τό προλετα­ριάτο καταλαβαίνει ποιό είναι τό έπιτελεΐο του. ποιοι είναι αύτοί πού τό καθοδηγούν καί τό προλεταριάτο καταλαβαίνει δλο καί περισσό τερο, δτι έκεΐνοι πού τό καθοδηγούν στήν πάλη του, είναι οί κομμου­νιστές, είναι οι σταλινικοί καί δχι οί τροτσκιστές. “ Οτι άντϊθετα οί τροτσκιστές κάτω άπό άριστερές φράσεις χτυπάν τήν πάλη του ν ι' αύ­τό μονάχα ύπάρχουν. μά καί γι* αύτό μένουν καί θά μένουν απομο­νωμένοι άπ* τις μάζες.

136

ΤΟ ΠΡΑΧΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

πάνΗ στήν fn fo fορία της Αιάλιξης-Συζήτησης μέ 6qw:

«'Ελληνικός τροτσκιομός-Κ.Κ.Ε. καί έργατκή τάξη».

Κατά τή διάλεξη · συζήτηση πού ίγινε στίς 8 τού Δεκέμβρη toC 1946 οτό θέατρο τής "Αλίκης μέ θέμα ( Κ Κ Ε - Τροτσκισμός καί έργοτνκή τά£η) μοιράστηκαν κάρτες οτό Κ Κ Ε τετρακόσιες πενήντα (450). -ταρευρέθησαν τριακόσιοι όκτώ (308) καί ψήφισαν διακόσιοι έν· νκνηντα \ρεΐς (293). Στή Δ ΕΠ (4ης Διεθνούς) μοιάστηκαν κάρ:ες διακόσιες έξήντα 6χψ>. · ·!ί8) παρευρέθησα\ έκατόν σαράντα επτά (147) καϊ ψήφισαν ΐκατόν ϊντεκα (111).

Κοιτά τή διαλογή βρέθηκαν σύνολο τετρακόσια πέντε (405) ψηφο δέλ~ χ Τήν πολιτική τοΰ Κ .Κ .Ε . ψήφισαν τριακόσιοι εξήντα εξ (366) . Τήν πολιτική τής Δ ΕΠ (4ης Διεθνούς) ψήφισαν είκοσι ;20) Λευκά δέ­κα fer (16). 'Αμφισβητούμενο £\α (1 ) καί δύο (2 ) Κ .Δ .Κ .Ε . (4η Δι·

'Αθήνα, 8 τού Δεκέμβρη τοΰ 1946 *Η "Εφορευτική 'Επιτροπή

Γ ά τό Κ .Κ .Ε Γ»ά τή Δ .Ε.Π . (4η Διεθνής)

137

ft

ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟγιά τή διεξαγωγή Αιάλεξης-Συζήτησης ανάμεσα οτό Κομ­

μουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Κ.Κ.Ε.)καί τό Κομμουνιστι­

κό Άρχειομαρξιστικό Κόμμα ‘Ελλάδος (Κ.Α.Κ.Ε.),Τμπμα

τοϋ Διεθνούς ’Επαναστατικού Μαρξιστικού Κέντρου

I ιά τήν καλύτερη διεξαγωγή τής συνδιάλεξης-συζήτησης -πού συμ- ψωνήθηκε νά γίνει άνάμεσα οτό Κ .Κ .Ε . καί τό Κ .Α .Κ .Ε . (Τ .Δ Ε Μ· Κ .) καθορίζονται οί παρακάτω δροι ποΟγιναν άποδεκ'.υί κΓ άπό τά δυό μέρη.

ί. Σ ά ν θέμα τής ουνδιάλεξης-ισυζήτησης ορίζεται τό: -Άρχειο- μορί,ιομός— Κ .Κ .Ε . καί έργατική τάξη».

2. Σχηματίζεται όργανωτική έπιτροπή γιά τήν τεχνική προετοίμα- αία σύμφωνά μέ τούς δρους τοΟ συμφωνητικού άπό Εναν αντιπρόσωπο κάθ.- κόμματος.

3. *Η συνδιάλεξη-συζήτηση θά γίνει σέ μιά κεντρική οίθουηα τής 'Αθήνας (θεάτρου ή κινηματογράφου ή άλλη). Σά ν ήμέρα όρίζεται ή πρώτη ή ή δεύτερη Κυριακή ύστερ’ άπ' τό τέλος τών διαλέξεων-συζη- -.ήσεων πού κάνει τό Κ .Κ .Ε . μέ τούς τροτσκιστές.

4. Ή συζήτηση θά διευθύνεται άπό κοινό προεδρείο μέ δυό μέλη, Ενα άπό κάθε κόμμα πού θά προεδρεύουν Ετσι ώστε νά είναι προϊ­στάμενος της συζήτησης τού άλλου κόμματος άπό έκείνο στό όποιο θ* ανήκει ό όμιλητής. *Η τήρηση τής τάξης κατά τήν ‘είσοδο, τήν ίξοδο καί τή διάρκεια τής συνδιάλεξης θά γίνει Ισότιμα καί ύπεύβυνα άπ’ τά δυό κόμματα. Γιά τόν ίδιο σκοπό όρίζονται 10 Εφοροι τάξης άπό κάθε κόμμοί.

5. ‘Ομιλητές όρίζοντα £νας άπό κάθε κόμμα μέ τά έξής χρονικά δρ.α όμιλίας: 1 ώρα για κάθε εισηγητή καί άπό Yt ώρα γιά τό κλείσιμο. "Υοτερα άττό τίς δυό είσηγήσεις γίνεται μισή ώρα δια­κοπή γιά τή διατύπωση άπό κάθε μιά παράταξη πέντε έρωτήσεων στόν όμιλητή της άλλής. Γιά τό σκοπό αύτό κάθε παράταξη Εχει τήν Επι­τροπή της, πού συγκεντρώνει τίς έρωτήσεις τών όπαδών της καί μέ βάση αύτές διατυπώνει τΙς 5 έρωτήσεις τής παράταξης στόν όμιλητή

138

τής άλλης. 0 1 πέντε αύτές έρωτήσεις δίνονται στόν όμιλητή της άλλη •πέντε λεπτά πρίν τήν Εναρξη τών λόγων τοΰ κλεισίματος. Μέσα στή V* ώρα τί.Ο κλεισίματος 6 όμιλητής της κάθε παράταξης άκαντάέΐ πλή­ρως ο·κ Ερωτήσεις πού του ύποβλήθηκαν καί κλείνει τύ ζήτημχ Ι έ περίπτωση πού άποφύγει μερικά ή όλικά ν’ άπαντήαει στίς Ερωτήσεις ό προϊστάμενος πού είναι άπ' τήν άλλη παράταξη έχει τό δ.καίωμα νά ϋποδε.ξει στήν άρχή στόν όμιλητή τήν παράλειψη τς>υ, κΓ άν ό όμι­λητής δέν συμπληρώσει τήν παράλειψη τότε ό προϊστάμενος, πού είναι τής άλλης παράταξης γνωστοποιεί στή συγκέντρωση τήν άποφυγή αύ­τή τοϋ όμιλητή τής άλλης παράταξης.

6 . Πρώτος κάνει τήν είσήγηση καί κλείνει πρώτος ό ομιλητής τοο κόμματος πού πρότεινε τό θέμα. Σ έ περίπτωση πού Ο’ άποφασιστεϊ καί δεύτερο θέμα γιά συζήτηση γίνεται άντίστροφα, άσχετα άπό τά πο:ός ϊκανε τήν πρόταση τοΟ θϊέματος.

7. Τό άκροατήριο θ' άποτελεσθεϊ άπό μέλη καί όπαδούς τών δυό κομμάτων πού θά προσκληθούν άπ' τά δυό κόμματα μέ προσκλήσεις, πού θά τυπωθούν άπ’ τήν έπιτροπή καί θά μοιραστούν ύπεύθυνα άπ- τά δυό κόμματα. Οί προσκλήσεις δκχτίθενΤαι άνά 50'’'* άπΛ τά δυό κόμ­ματα.

8. Ο Ι εισηγήσεις τών δύο κομμάτων θά κατατεθούν έγγράφως στό · Προεδρείο. Ο Ι λόγοι τού κλεισίματος θά οτενογραφηθούν. 7.·. ύλ»κό αύτό ύστερα άπό σχετικό Ελεγχο γιά τήν ακρίβεια κι* άπό τίς δυό πσ- ροττάξεις θά παραδοθεϊ στήν κοινή έπ.τροπή, πού θά κάνει xoi τόν τελικό Ελεγχο καί θά Επιστατήσει οτήν Εκδοσή του σέ σχετική μπρο­σούρα στήν όποία θά περιλαμβάνονται τό κείμενο τού συμφωνητικού, οΐ λόγοι καί τά κλεισίματα τών όμιλητών. οί έρωτήσεις πού ύποβλήθηκαν κι’ άπ’ τις δυό παρατάξεις καί τ* άποτελέσματα τής ψηφοφορίας.

9. Τά Εξοδα γιά τίς προσκλήσεις, ένοίκιο. θέατρο, έκδοση μπρο­σούρας κοΰ δ.τι άλλο χρειαστεί άναλαμβάνονται άπό μιοά άπό κάθε κόμμα. Τά άπαραίτητα ποσά μπαίνουν στή διάθεση τής όργα.ωτικής έπιτροπης.

10. Οί άκρο<χτές μπορούν νά έκφράοουν τή γνώμη τους στό τέλος τής συνδιάλεξης πάνω οτό ύπό συζήτηση θέμα μέ μυστική ψηφοφορία γράφοντας σ’ Ενα χαρτί τό κόμμα υέ τις θέσε ς τού όποιου συμφωνούν καί ρίχνοντάς το σέ ειδική ψηφοδόχο στήν Εξοδο τής αίθ^-υσας. Εφ ο ­ρευτική όρίζεται έξαμελής. μέ τρία ιιέλη άπό κάθε κόμμα.

Αθήνα 6. 11. 194Λ

Γιά τό Κ .Κ .Ε .

Λ. Α Π Ο ΣΤ Ο Λ Ο Υ

Γιά τό Κ .Α .Κ .Ε . (Τ .Δ .Ε .Μ .Κ )

Γ. Π Α Ν Α Ρ Ω Τ λ Κ Ο Σ

'Η 5η Διάλεξη-Συζήτηση(15 τού Αεκέρβρη τοΰ 1944)

θέμα: « ’Αρχαομορξκιμός - Κ.Κ.Ε. καί έργατική τόξη»·

0 λόγος του ομιλητή τοϋ Κ .Κ .Ε . : Α. ’Αποστόλου

Σύντροφοι καί συντοόφισσες,Τό θέμα τής σημερινής μας διάλεξης-συζήτησης μέ τήν τρίτη άπ'

τίς τροισκιστικες όργανώσεις τής χώρας μας. τόν άρχειομαρξισμό είναι τό «Άρχειομαρξισμός — Κ .Κ .Ε . καί 'Εργατική Τάξη». Ό τίτλος του θέματός μας δείχνει, δτι στή σημερινή μας δ;άλεξη-σύζήτηση θά- χουμε νά έξετάσουμε τό θεωρητικό έξοπλισμό, τήν πολιτική γραμμή καί τή δράση τών δυό όργανώσεων ώς τά τώρα γενικά καί ειδικά τή σημερινή τους γραμμή καί δράση. Ά κόμ α θάχουμε νά έξετάσ:υμε τή σχέση όλων τών παραπάνω μέ τό έργατικό κίνημα της χώρας μας, θά· χουμε ν’ άπαντήσουμε στό έρώτημα ·ποιά·άπ* τίς δυό όργανώσεις υπη­ρέτησε τό έργατικό κίνημα τής χώρας μας. ποιά άπ' τίς δυό τό άνέ- δασπ καί τόφτασε στό σημερινά άναμφισδήτητο Οψος του, άφοϋ τόσο ό άρχειομαρξισμός δσο φυσικά καί τό Κ .Κ .Ε . Ισχυρίζονται δτ είναι ή όργάνωση τής πρωτοπορείας τής έργατικής μας τάξης. Τέλος, άφου δ·>υμε ποιά άπ’ τίς δυό όργανώσεις ήταν έκείνη πού ήγήθηκε όχι στά λόγια μά στήν πράξη του έργατικοΰ μας κινήματος, νά καθορίσουμε τή θέση τής άλλης όργάνωοης άπέναντι οτό έργατικό μας κίνημα κι' άπέναντι στό Κόμμα έκεϊνο πού ήγήθηκε τοΰ έργατικοΰ μας κινήμα­τος. "Ετσι, νομίζω, σύντροφοι καί συντρόοισσες. δτι θά μπορέσουμε καί στό περιεχόμενο τής σημερινής μας διάλεξης-συζήτησης νά σταθού­με, μά και σύγχρονα νά τοποθετήσουμε σωστά τόσο τό Κ .Κ .Ε . δαο καί τόν άρχειομαρξισμό άπ' τήν πλευρά τοΰ έργατικοΰ μας κινήματος. κΓ άπ' τά τότες πού οί δυό αύτές όργανώσεις υπάρχουν.

Α ρ χ ί ζ ω μ έ τ ό Κ .Κ .Ε . "Α ν θά θέλαμε νά χαραχτηρίσου.με τήν Ιστορία τοΰ Κ .Κ .Ε . μέ λίγα λόγια άπ* τά 1918 πού Ιδρύεται θάπρεπε νά ποΰμε. δτι είναι μιά Ιστορία άγώνων έπί κεφαλής τής πιό πρωτο- τάρατ. τάξης μας, τής έργατικής μας τάξης, γιά τή λαΒκή λύση τοΰ νεοελληνικού μας προβλήματος. Είναι Ιστορία άδιάκοπων προσπαθειών καί άπέραντων θυσιών γιά τό άδιάκοπο άνέβασαα τής πάλης τής έρ·

140

γοττικής τάξης. Είναι Ιστορία Αδιάκοπων προσπαθειών κι' Απέραντων θυσιών γιά τήν δλο καί πλατύτερη καί βαθύτερη σφυρηλάτηση της ουμμαχίας της έργατικής μας τάξης μέ τ’ άλλα τά έργαζόμενα στρώ­ματα τοΟ έθνους μας. Είναι Ιστορία Αδιάκοπων προσπαθειών γιά το Ανέβασμα τής ταξικής συνείδησης, της πίστης στις δυνάμεις της. της μαχητικότητας τής έργατικής τάξης καί τών συμμάχων της. Είναι ιστο­ρία πάλης γιά τή συντριβή ,έσωτερικά τών δυνάμεων της κοινωνικής Αντίδρασης καί έξωτερικά γτά τήν κατάργηση κάθε έξάρτησης τής χώ­ρας μας Απ’ τό ξένο κεφάλαιο καί τή μετατροπή της σέ μιά Αληθινά λεύτερη καί Ανεξάρτηση χώρα Απ' όποιαδήποτε έξωτερικά καί έσωτε- ρικά δεσμά. Άπ* τήν ήμερα τής ίδρυσης τοΰ Κόμματός μας Ενα κόκ­κινο φάντασμα ταράζει τούς Αντιδραστικούς, έκμεταλλευτικούς, nccpa- σιτικούς κύκλους τής χώρας μας καί τούς στρατιωτικούς καί πολιτι­κούς τους έκπροσώπους καί τό φάντασμα αύτό είναι τό Κ .Κ .Ε . Ά π τήν Ιδρυσή του ώς τά σήμερα Αλλάζει ριζικά ή πολιτική ζωή τοΰ τό­που. Μέ τήν ΙΒρυοή του προβάλλει στό πολίτικο προσκήνιο τοΰ τόπου μας τό ρωμαλέο κΓ άνδρόπρεπο Ανάστημά της ή έργατική μας τάξη, κι* ή προβολή <χύτή γίνεται δλο καί πιό Αποφασιστικά χάρις Ακριβώς στό Κ .Κ .Ε . Άπ* τήν ίδρυση τοΰ Κ .Κ .Ε . ώς τά σήμερα δέν ύπάρχει Α­γώνας τής έργατικής τάξης της χώρας μας καί τών άλλων έργαζομέ­νων στρωμάτων τοΰ λαοΰ μας, έπί κεφαλής τοΰ όποιου νά μή βρέθηκε τό Κ .Κ .Ε . ή στόν όποΐο νά μήν πήρε ένεργό μέρος, πού νά μήν τόν Ανέπτυξε κ&Ι νά μήν τόν βάθυνε. Συγκεκριμένα τό Κ .Κ .Ε . καθοδηγεί δλες τις σοβαρώτερες μαζικές καί δλες τις γενικές Απεργίες πού ξέ­σπασαν Απ’ τήν Ιδρυσή του ώς τά σήμερα. Καθοδηγεί άκόμα χιλιάδες άλλες μερ.κώτερες Απεργίες. Αύτό καθοδηγεί λοήκά κινήματα: Σάν τήν παλλαϊκή έξέγερση τοΰ Βόλου τοΰ 1921. Σ ά ν τό κίνημα τών πα­λαιών πολεμιστών, χάρις στό όποιο έπιβάλλεται ή σοβαρώτερη ίστω καί στόν περιορισμένο της χαρ<χχτήρα Αγροτική μεταρρύθμιση στήν Ιστορία τοΰ νεοελληνικοΰ Εθνους κΓ ΰστερα’ Απ’ τή μικρασιατική κατα­στροφή. Αύτό όργάτνώνει καί καθοδηγεί τούς σοβαρώτερους Αγώνες πού Ιχουν σημειωθεί Απ’ τΑ 1918 ώς τά 1941 τών έλαιοπαραγωγών, τών κοτπνσπαραγωγών, τών οταφιδοπαροτγωγών κλπ. Αύτό καί μονάχα αύτό μέσα στήν 28χρονη ζωή του σφυρηλάτησε προοδευτικά τή βοτθειά δη- μοκροττ κή συμμαχία τοΰ προλεταριάτου καί τής Αγροτιάς πού τήν εί- δοςμε ν* Αποτελεί τό βάθρο τόσο τής έαμικής Αντίστασης στήν έποχή τής ξενικής φασιστικής κατοχής, δσο καί τό βΑθρο τής σημερινής πά­λης ένάντια στή νέα κατοχή τήν Αγγλική. Αύτό καί μονΑχα τό Κ .Κ .Ε . διεξήγαγε κατ' Αρχήν μέ συνέπεια τήν πάλη ένάντια σ’ δλα τά στρα- •πωτικο-φασιστικά καί φασιστικά πραξικοπήματα ένάντια στό κίνημα τού Λεοναρδόπουλου καί Γαργολίδη στά 1923. ένάντια στό πραξικόπη­μα καί τή διχτατορία τού Πάγκαλου στά 1925—26, ένάντια στό προιξι- κόπημα τοΰ Ζέρβα καί Ντερτιλή στά 1926, ένάντια στό κίνημα τοΰ 1935. ένάντια στό τεταρτοαυγουστιανό πραξικόπημα καί τήν τέταρτο- αυ^ουπτιανΛ φασιστική διχτοπορίοτ. Αύτό καί μονάχα αύτό, ΰστερ* Ait’ τήν έπέμβαση τής Κ.Δ. στά τέλη τοΰ 1931 καί τήν Ανάληψη τής ήγε- σίας του An’ τό Ν. Ζαχαριάδη. καταπιάνεται μέ £ώ η τή υσρζιστική- λ^νινιστικη κοσμοθεωρία - μεθοδολογία συστηματικά μέ τή μελέτη ης νεοελληνικής πραγματικότητας γενικά καί μέ τή μελέτη της οίκονομί-

τής χώρας ειδικά. Καθορίζει τόν Αστοτσιφλικάδικο χαρακτήρα τής οίκονομίας μας καί τή σοβαρή έξάρτησή της Απ' t » ξένο κεφάλαιο, κι’ £τσι προσδιορίζει τό περιεχόμενο τής κοινωνικής μεταβολής, ποί. μπαίνει γιά πραγματοποίηση. Σύμφωνα μέ τή μελέτη αύτή, πού Αρ­χίζει Απ' τις Αρχές τοΰ 1932 καί - Αποκρυσταλλώνετα. στις Αποφάσεκ

141

της οης Όλυμ«.Λειας ιού 1934 τό άμεσο στρατηγικό καθήκον πού μπαί­νει γιά πραγματοποίηση είναι ή όλοκλήρωοη τοΟ άστ.κοδημοκρατικοΰ μετασχηματισμού στή χώρα μας σάν προϋπόθεση γιά τό πέρασμα στό σ ο σ ι α λ ι σ τ ι κ ό μ ε τ α σ χ η μ α τ ι σ μ ό . Κι’ ακριβώς γιαχΐ οί άπο· φάσεις τής 6ης 'Ολομέλειας τού Κ .Κ .Ε . τοΟ 1934 ύπήρξαν σωστές, άκριβώς γιοττί άνταποκρίνονταν στήν έλληνική πραγματικότητα, τό κί­νημα τών έργαζομένων τής χώρας μας. παίρνει άπ' τα 1934 ώς τόν Αν γούστο τού 1936, καί κάτω άπ' τήν καθοδήγηση του Κόμματός μας, μιάν άνάπτυξη κι’ ένα βάθος, άγνωστο στό παρελθόν. Τέλος, μονάχα γιοττί τό Κόμμα μας υπήρξε άπ’ τήν ΙΒρυοή του ώς τήν έθνική υπο­δούλωση τοΰ 1941, ή συνεπέστερη δημοκρατική δύναμη οτή χώρα μας, μπόρεσε κι* έπαιξε, κατά τό διάστημα της ξένης φασιστικής κα­τοχής το μόλο ποΰπαιζε, καί παίζει καί σήμερα κατά τήν περίιδο της νέας άγγλικής κατοχής τό ρόλο πού παίζει.

"Ετσι στό διάστημα τής τετράχρονης φασιστικής κατοχής τό Κόμ­μα μ-xc πρωτοστατεί στή δημιουργία τοΰ ασύγκριτ:υ έαμικοΰ κινήμα­τος τής άντίστασης, πού όχι μονάχα ξεσήκωσε, κα^νδήγηοε καί οφυ- ρηλάτησε τή μεγάλη πλειοιμηφία του έθνους μας. μά καί μετέβαλ=, χάρις στόν άγώνα αύτόν, τήν πλειοψηφία αύτή σ’ έναν κοινωνικό πα­ράγοντα γιομάτο αυτοπεποίθηση στίς δυνάμεις του, σ’ 2ναν παράγοντα πού δπως έδειξε ό Δεκέμβρης καί ή δίχρονη μεταδεκεμβριανή πάλη, τίποτα στόν κόσμο δέν μπορει νά τόν λυγίσει. Τό Κ .Κ .Ε . πρωτοστατεί άκόμα στη δημιουργία τοΰ Ε Λ Α Σ . Βοηθάει μ ' δλες του τίς δυνάμεις στή δημιουργία τής πρώτης λαϊκής έξουσίας στήν ιστορία τής χώρας μας, μέ άποκορύφωμα τί ̂ δημιουργία τής Π .Ε .Ε .Α . Είναι ό κύριος αι­μοδότης τοΰ κινήματος της άντίστασης. Πάνω άπό 3.000 είναι τά μέλη τού Κόμματος μονάχα στήν ’Αθήνα καί πάνω άπό 15.000 σ’ δλη τήν 'Ελλάδα πού δώσαν τή ζωή τους στό διάστημα τής φασιστικής κατο­χής, καί τό μεγάλο Δεκέαβρη παλεύοντας στίς πρώτες γραμμές τής έθνικο- απελευθερωτικής πάλης τοΰ λαοϋ μας. Καί πολλές παρα πολ­λές οί έκατοντάδες τά μέλη τοΰ Κόμματος πού δώσαν τή ζωή τους παλεύοντας στίς πρώτες γραμμές ένάντια στό δίχρονο ώς τά τώρα μεταδεκ^μβριανό Οργιο της νέας άγγλικής κατοχής καί τοΰ δοσιλογι- κοΰ μοναρχοφασισμοΰ. Κι. άνάμεσα στά μέλη του αύτά στήν πρώτη γραμμή έρχονται τά κομματικά στελέχη άπ* τ* άνώτερα ώς τά κατώ­τερα. Τέτοια σέ γενικές γραμμές ύπήρξε ή δράση του Κ .Κ .Ε .

Καί σάς ρωτάω, σύντροφοι έργάτες, πού άκολουθεϊτε τόν άρχειο· μαρξισμό: Μπορεϊ ένα τέτοιο κόμμα, μέ τέτοιους άγώνες καί τέτοιες θυσίες, άπ’ τήν καθοδήγησή του ώς τή βάση του, νά είναι ένα κόμμα Λππορτουνιστικό; Σάς ρωτάω άκόμα μήπως, άπ' τήν πλευρά ιών θυ­σιών, τό Άρχειομαρξιστικό Κόμμα στά 25 κι’ άπάνω χρόνια τής ΰπαο- ξής του θά μπορούσε νά δείξει δχι χιλιάδες καί χιλιάδες θυσίες σ’ άν· θρώπινες ζωές καί δεκάδες χιλιάδες σέ φυλακίσεις, διώξεις, κατατρεγ­μούς κλπ. μά έστω καί υερικές δεκάδες έυτω καί μιά δεκάδα άκόμα, άπό σκοτωμένους άπ' την άνιίδραση άγωνιστές του. Κι* δταν μιλάω γιά Ουσίες σ’ άνθρώπινες ζωές δέν έννοώ θυσίες ποΟγιναν τυχαία ή κα­τά λάθος, δπως έχουμε πολλές τέτοιες έκτελέσεις π.χ. στήν έποχή τής φασιστικής κατοχής. Μά θυσίες πού νά έχουν προκληθεϊ έξ αίτιας τοΰ άγώνα σας σάν κόμματος, έξ αίτιας τής έφαρμογής της πολιτικής σας γραμμής, θυσίες πού να έχουν προκληθεΐ γιατί σάν όργάνωση ήγη* θήκατε τής έποτναστατικής πάλης τών μαζών, θ ά εΐμασταν πολύ περί­εργοι νά μαθαίναμε άπ* τόν άρχειομαρξιστή όμιλητή άν ύπήρξαν τέ­τοιοι άγώνες. έστω καί περιορισμένης κλίμακας, στούς όποιους νά ή- γήθηκε. τό ’Αρχείο, καί πού άκριβώς γιατί ήγήθηκε, έδωσε άπ' τα

142

αέλη του κι* άπ* τά στελέχη του όρισμένα θύματα, έστω καί σ& ξε­χωριστά περιορισμένον άρ.θμό.

Δέ θάθελα ώστόσο νά περάσω στην έξέταση τής δράσης τοΰ Αρ­χείου, τοΰ θεωρητικού του έξοπλισμοΰ καί της πολιτικής του γραμμής, χωρίς νά θίξω κι* Ενα άλλο ζήτημα σχετικά [U. τό Κ .Κ .Ε . ίο ζήτημα αύτό είναι άπάντηση σ' έρώτημα πού θά μπορούσε νά μάς βάλει Ενας όπαδός τοΰ ‘Αρχείου, ή μέ τό όποιο κοττά πάσαν πιθανότητα θ* άσχο· λήθεί κι* ό όμιλητής τοΟ 'Αρχείου, κι* όπως περιμένουμε κατά τό ου· νειθισμένο διαστρεβλωτικό καί συκοφαντικό άρχειομαρξιστικό τρόπο. Τό ζήτημα αύτό είναι: Τά λάθη τοΰ Κόμματος στήν τριαντάχρονη σχε­δόν ζωή - πάλη του. "Α ν άνοιξετε μάλιστα μιάν όποιαδήποτε «Πάλη τών Ιάξεων», τά % καιά κανόνα τής ϋλης 0* άπασχολοΟνται μ* έπιθέσεις ένάντια στό Κ .Κ .Ε ., ένάντια στ’ άλλα τά Κ .Κ . τών άλλων χωρών, ένάν- τια στήν Ε Σ Σ Δ καί τό Κόμμα των μπολσεβίκων, κι* όλες αύτές οι έπιθέσεις δικαιολογούνται, γιατί ή Ιστορία τοΰ Κ .Κ .Ε ., των άλλων Κ .Κ .. του Μπολσεβίκικου Κόμματος, ε!ναι, κα^ά τόν Άρχειομαρξισμό γιομάτη άπό λάβη, άπό έγκλήματα σέ βάρος τοΟ έργατικοΰ μας κινή­ματος καί τοΰ έργατικοΰ κινήματος τών άλλων χωρών.

Πώς έχει λοιπόν τό ζήτημα τών λαθών τοΰ Κ .Κ .Ε . ; Είναι άνάγκη καί στό οημεΐο αύτό κλείνοντας σήμερα τίς συζητήσεις μας μέ τούς τροτσκιστές. κάθε μάρκας, νά δώσουμε μιάν άπάντηση: Λάθη Εκανε, κάνει καί θά κάνει τό Κόμμα. "Εκανε, κάνει καί θά κάνει, γιατί, όπως λέει καί ό Λένιν, δέν ύπάρχει άνθρωπος τόσο Εξυπνος πού όταν δρα νά μήν κάνει καί λάθη. ’Αλλά τά λάθη αύτά τό Κ .Κ .Ε . τά κάνει δρών- τας έπί κεφαλής τών μαζών, ένώ σύγχρονα στήν Ιστορία του συνεχώς Αναπτύσσει καί βαθαίνει τόν άγώνα των μαζών. Καί τό τελευταίο αύτό δείχνε; ότι γιά τό Κ .Κ .Ε . ισχύει καί κάτι άλλο, γιά τό όποιο Εχει έπί* σης μιλήσει ό Λένιν. Δηλ. ότι τό ζήτημα δέν είναι νά μήν κάνβις λάθη, γιατί αύτό είναι άδύνατο, άλλά νά διδάσκεσαι άπ* τά προηγούμενα λάθη σου, νά κάνεις Ετσι δλο καί λιγώτερα λάθη καί νά διορθώνεις Εγκαιρα τά λάθη σου. Καί θάταν άδύνατο νά έζ"νήσουμε τό άδιάκοπο πλάτεμα καί βάθεαα τών άγώνων πού καθοδηγεί τό Κ.Κ.Ε.-—καί παρα τ* άναπύς>ευχτα σκαμπανεβάσματα τοΰ κινήματος τών μαζίον, — άν γιά τό Κ .Κ .Ε . δέν ίοχυε καϊ τό δεύτερο αύτό ποΰχει πει ό Λένιν, σχε­τικά μέ τό ζήτημα τών λαθών. Δηλαδή ότι θίταν άδύνατο τό Κ .Κ .Ε . ν* άνεβάζει συνεχώς τόν άγώνα τών μαζών άν δέν‘διδάσκονταν κι* άπ' τά λάθη του, άν δέν πλούτιζε τή δράση του μέ τήν πείρα καί τών λα­θών του, άν δέν περιόριζε τά λάθη Του τόσο άριθαητικά όσο κι* άπ* τήν πλευρά της βαρύτητάς τους. "Αλλωστε γιά τα μέλη καθώς καί τούς συμπαθουντες τοΰ Κ .Κ .Ε . καί γιά όσους παρακολουθοΰν τό Κόμ­μα μας, όχι γιά νά τό πολεμήσουν μέ τή συκοφαντία, είναι γνωστό ότι δέν ύπάρχει άλλο κόμμα στή χώρα μας, πού νά κάνει τέτοια κριτική, τέτοια αύστηρή κριτική στά λάθη του, στά πραγματικά λάθη του, όσο τό f r o τό Κ .Κ .Ε . Κι* αύτό δείχνει έπί σης ότι τό Κ .Κ .Ε . δέν Εχει καμ* μιά σχέση μέ τόν όππορτουνισμό γιατί ή αύτοκριτική εϊναι Ενα χαρα- κτηριστ,κό τού μπολσεδικισμοΰ κι* όχι τοΰ όππορτουνισμοΰ.

“ Αν όμως Ετσι Εχει τό ζήτημα μέ τά λάθη τοΰ Κ .Κ .Ε . όλότελα διαφορετικά μπαίνει τό ζήτημα μέ τόν τροτσκισμό δλων τών άποχρώ- σεων, καί συνεπώς καί μέ τόν άρχειομαρξισμό. 'Ολόκληρος ό τροτσκι­σμός οτή χώρα μας, όπως δείξαμε στις προηγούμενες διαλέξεις μας, κ Γ όπως θά δείξουμε καί στή σημερινή μας διάλεξη σχετικά μέ τόν Άρχειομαρξισμό, όλόκληρος ό τροτσκισμός έπαναλαμβάνω όλων τών άποχοώσεων σ’ όλη του τήν ιστορία, σ’ όλους του τούς σταθμούς, σ* όλες του τίς έκδηλώοεις είναι άπ’ τήν πλευρά τού έργατικοΰ μας κι­

143

νήματος, £ ν α λ ά θ ο ς , £ ν α μ ε γ ά λ ο λ ά θ ο ς , ά κ ρ t 6 έ- o t t ρ α ή ά ρ ν η σ η τ ο Ο ί ρ γ α τ ι κ ο ύ μ α ς κ ι ν ή μ α τ ο ς ή ά-ντε π α ν ά σ τ α σ η ή σ κ ε π α σ μ έ ν η μέ ά ρ ι σ τ ε ρ έ ς φ ρ ά σ ε ι ς . Καί μέ τά λάθος, μέ τήν άρνηση, μέ τήν άντεπανάοταση τοΟ έργατικοϋ μας κινήματος, κι* άκόμα πιότερο Οταν είναι σκεπασιλέ- νη μέ άριστερές φράσεις, δέ συζητάει κανένας τά λάθη του. Τά λάθη του τα <χ>ζητάει κανένας στά κόμμα του καί μέ τούς συναγωνιστές του όξω άπ* τό κόμμα στά σύμμαχα κόμματα, γιά νά καλυτερεύσει ή κοινή δράση. Τό λάθος, τήν άρνηση, την άντεπανάοταση τοΰ έργατικοΰ κινή­ματος τή σκεπασμένη μέ άριστερές φράσεις, καί τέτοιος είναι ό τροτσ­κισμός καί ό άρχειομαρξισμός, ό κομμουνιστής τήν ξεσκεπάζει, τήν άποκαλύπτει στό άληθ;νό της περιεχόμενο καί τήν τολεμάει, γιά νά τήν κάνει άνίκανη νά έπηρεάζει Ιστω καί έναν έργάτη πού θάθελε να παλέψει, καί πού μέσα στόν τροτσκισμό ή στόν άρχειομαρξισμό. χω­ρίς νά τό καταλοΑαίνει, μεταβάλλεται σέ έχθρό τής τάξης του, ίνώ νο­μίζει δτι παλεύει γιά τήν τάξη του.

Περνάω £τσι στήν έξέταση τοϋ άρχειομαρξισμοΰ, στήν έξέταση τής Ιστορίας του, της δράσης του, τοΰ ιδεολογικού του όπλοοτασίον, τής έκόβστστε πολιτικής του γραμμής, τής σημερινής του θέσης.

Ό άρχειομαρξσμός σάν Ιδιαίτερη όργάνωση πρωτοπαρουσιάζεται μέ τή μορφή μιας μυστικής^ καί παράνομης όμάδας στά 1919 πού τά μέλη της ήσαν Kod μέλη τού Σ .Ε .Κ . Ή όμάδα αύτή διαλύεται ϋστερ* άπό λίγους μήνες γιά νά ξαναίδρυθεϊ στά 1920, μέ τό όνομα της <” Ε ­νωσης τοΰ Κομμουνισμού» καί μέ όργανο τόν «Κομμουνισμό*. Ή « Έ ­νωση τοϋ Κομμουνισμού» ύπάρχει ώς τά τέλη τής άνοιξης τοϋ 1921 όπότε καί διαλύεται κάτω άπ* την πίεση τών προλεταριακών της στυ.- χείων πού ζητοΰσοτν τήν Ενωση μέ τό Κόμμα. 'Ιδρυτής τόσο της πρώτης δ ασπαΛικής όμάδας τοϋ 1919, δσο καί τής δεύτερης τής «“ Ενωσης τοϋ Κουμουνιομοΰ» ήταν ό Φραγκίσκος Τζουλάα, πού δυό φορές δια σπά*ι τό Κόμμα στά 1919 καί στά 1920. Ά λ λ α κα λίγο ύστερα άπ- τή δ,άλυοη τής «“ Ενωσης τοΰ Κομμουνισμού» τήν άνοιξη τοΰ 1921. κατά τόν ΑΟγουοτο - Σεπτέμβριο τοΰ 21, ό Τζουλάτι ξοτναρχίζει τις δια­σπαστικές του ένέργειες. Γιά τρίτη φορά ξαναδιασπάει τίς κομμοττ.κές γραμμές, ιδρύοντας μιά νέα όμάδια. Ή τρίτη αύτή όμάδα πού σέ συνέ­χεια χωρίς νέα όλόκληρωτική διάλυστι, δπως συνέβη μέ τίς δυό προη­γούμενες, μά μέσα σέ συνεχείς καί άλληλοδιαδεχόμενες κρίσεις, ύφί- στατοα ώς τά σήμερα, ή νέα αύτή όμάδα. λέω. έκδίδει τήν Πρωτομαγιά του 1923 τό «Αρχείο τού Μαρξισμού». Άπ* τό δνομα τού περίοδίκοΟ αύτοϋ, παίρνει καί ή όμάδα αύτή, πού τή δράση της τήν έξετάζουμε σή­μερα, τ* όνομα Άρχειομοφξισμός. Ποιές είναι οί προγροψμοτπκές νά ποΰμέ ά ρ χέ^ τό πολιτικό πρόγραμμα τής τριπλής διασπαστικής ̂ ι.ροσπά θείας τοΰ πολίτικου κινήματος της έργοττικής τάξης άπ* τόν Φροτγκϊσκο Τζουλάτι, πού κατέληξε στήν £κδοση τοΰ «’Αρχείου του Μαρξισμού» τήν Π pore-μαγιά τού 1923; Ή τ α ν άραγε άκόμα οί προγραμματικές αύ­τές άρχές, πού θά δοΰμε, καί στήν έποχή πού έφαρμόστηκαν Εξυπηρετι­κές γιά τό έργατικό μας κίνημα;

Ό Άρχειομαρξισμός στήν προϊστορία του (Ό μάδα 1919 καί « " Ε ­νωση τοϋ Κομμουνισμού» 1920—1921) καθώς καί στά 2^-3 πρώτα χρό νια τής κυρίως Ιστορίας του, δηλαδή άπ* τά μέσα τοϋ 1921 ώς τά 1924. κοπάδικάζει κάθε μαζική δράση, κάθε άκόμα δπως IH y z νόμιαη δρά­ση, (άπ* sco. 1921 ώς τά Τ923 ό Φραγκίσκος Τζουλάτι χαραχτηριζε τή δημόσια έμφάνιση τής «"Ενωσης τοϋ Κομμουνισμού» σά σοβαρώτοπο λάθος), περιόριζε τή δουλειά του σέ συνωμοτικούς μασωνικά ουγκρο τημένους κύκλους, δπου ό ?νας κύκλος £πρεπε νά άγνοεΐ τήν δπαρξη

144

τοϋ άλλου, πολεμούσε τό Κόμμα σάν καιροοκοπικό και τά στελέχη του σά* άρριβϊστες . τυχοδιώκτες, γιατί τό Κόμμα καί τά στελέχη του κάναν μοίζική δράση καί είχε γιά έμβλημά του, τό «πρώτα μόρφωση καί έπειτα δράση>. Δηλαδή πρώτα θάπρεπε νά μορφωθούμε, νά καταρτι­στούμε «μαρξιστικά - λίενινιστικά» κι* έπειτα άφου θά φτιάχναμε «μαρ­ξιστικά - λενινιστιχά» στελέχη μέ τόν τρόπο αύτό θάπρεπε ν* άρχίζου- με τήν έπαναστατική δράση. 'Εννοείται στι τήν έπαναστατική αύτή δράση τού Άρχειομαρξισμοΰ άκόμα *νά τή δούμε.

1 1 έσήμαινε δμως τό πρώτο αύιό θεωρητικό νά πούμε όπλοστάσιο τού άρχειομαρξισμοΰ «πρώτα μόρφωση καί ϋστερα δράση*, πού άπο- τέλεοε τήν πεμπτουσία της άρχειο μαρξιστικής «σοφίας» άπ’ τά 1919 ώς τά 1924;

Ή χώρα μας είχε ζήσει τά χρόνια έκείνα τή βαθύτατα άντιδραστι- κή Ουκρανική έκστρατεία, τόν τυχοδιωκτικό ιμπεριαλιστικό Μικρασια- τικό πόλεμο, τή Μικρασιατική καταστροφή, καί ζούσε άπ“ τά 1922 ώς τά 1924 τήν όέ^πατη μεταπολεμική οικονομική καί πολιτική κρίση, Οστερ* άπ’ τήν καταστροφική γιά τη χώρα μας’ χρεωκοπία +ής πολιτι­κής της «Μεγάλης Ιδέας». Ποιό θά ήταν τό πρωταρχικό καθήκον ΐιιάς οργάνωσης πού διασποΰσε τό Κόμμα τής ’Εργατικής Τάξης, γιοπι τό κοπηγορ^ύσε ΰτι παραμελούσε τή μαρξιστική - λενινιστική κατάρτιση τών μελών του; Ποιό θάπρεπε vd tav τό καθήκον μιας όργάνωσης πού έλεγε δτι σήκωνε τή σημαία τού μαρξισμού - λενινιομοϋ στή χώρα μας; Νά συνδυάσει στενώτατα τή μαρξιστική - λενινιστική κατάρτιση τών με­λών της μέ τήν πάλη τών μαζών, νά όργανώοει καί νά μπει έπί κεφα­λής της πάλης τών μαζών, ένάντια στή βαθύτατα Αντιδραστική Ουκρα­νική έκστραιεία, ένάντια στόν τυχοδιωχτιχό Ιμπεριαλιστικό Μικρασια­τικό πόλεμο, νά μπει έπ’ι κεφαλής τών μαζών στήν πάλη τους γιά νά έμποδιστεΐ ή έλληνική μεγαλοκεφαλαιοκροττία νά ξεπεράοε. τή μετα­πολεμική κρίση της σέ βάρος τών μαζών, νά θέσει γιά πρόγραμμά ιης τή μετατροπή τής σειράς τών Ιμπεριαλιστικών, άντιδραστικών μεγάλοι· δεάτικων. άντιλαϊκών, τυχοδιωκτικών πολέμων, πού διεξήγε Λ έλληνι­κή μεγαλοκεφαλαιοκρα^ία καί τά τζάκια σέ άγώνα γιά τήν ανατροπή τοϋ άστοτσιφλικάδικου καθεστώτος, σέ άγώνα γιά τήν άπελευθέρω- οη της χώρας μας άπ' τόν άοτοτσιςιλικάδικο ζυγό καί τήν ξενική έξάρτηση, σέ άγώνα γιά τήν έπιβολή τής λαϊκής κυριαρχίας στόν τόπο μας, σέ άγώνα γιά τή μετατροπή της Ελλάδας μας a t μιάν άνεξάρ- τητη χώρα χτήμα τοϋ έργαζό^ενου λαοϋ της. Καί τί κάνει ή όργάνωση τοϋ «Αρχείου τού Μαρξισμού* στήν προϊστορία της καί τά δυό-τρι,α πρώτα χρόνια τής Ιστορίας της; Κάάω άπ’ τό πρόσχημα τής διδασκαλί­ας τοΰ μαρξισμού μέ βάση τήν άρχή «πρώτα μόρφωση καί Τ'στερα δρά­ση», άποτραβάει τούς έργάτες—στά κρισιμότατα αύτά χρόνια γιά τούς “ Ελληνες άστοκΛτσαμπάσηδες—άπ’ τήν έπαναστατική πάλη. άποτρα­βάει όσους έργάτες μπορεΐ, τούς κλείνει μέσα σέ συνωμοτικούς—μασο­νικούς κύκλους, τούς διαφθείρει ταξικά, και τούς ποτίζει σταλαγματιά —σταλαγμοττιά μέ άντικομματικό δηλητήριο. Στούς συνωμοτικούς—μα σωνικΛύς αυτούς κύκλους θά ετοιμαστούν οί φαλτσετοφόροι φο- νιάδ«ς πού θά κυνηγάν τά μέλη τοϋ Κόμματος χειρότερα κι* άπ’ τούς χαφιέδες στό διάστημα τής Παγκαλικής διχτατορίας. 01 φαλτσετοφό· Ροι φονιάδες πού έπεχείρησο^· νά διαλύσουν τό Συνέδριο τής Έργαζό- μενης Νεολαίας στά 1927. 01 φαλτσετοφόροι φονιάδες πού στά 1928 μέ τήν άνοιχτή βοήθεια τής Άρφάλειας έπεχείρησαν νά διαλύοουν τό 'Ενωτικό Πανελλαδικό Συνέδριο πού ίδρυσε τήν Ένωτική Γενική Σ υ ­νομοσπονδία. "Ετσι ό άρχειομαρξισμός σέ μιά άπό τίς πιό κρίσιμες πε- ρίοδες της έλληνικής άντίδρασης βοηθάει στό βαθμό πού μπόρεσε, κά­

14Γ»

τω άπ' τή δήθεν διδασκαλία της μαρξιστικής λενινιστίκής κοσμοθεω­ρίας. βοηθάει, λέμε, τήν άντίδραση αύτή νά ξεπεράοει τήν κρίση της. Νά γιατί τά Κ .Κ .Ε . υποστηρίζει δτι 6 Ιδριηής τοϋ Αρχειομαρξισμοΰ Φραγκίσκος Τζοαλάτι ήταν ένας πρΑχτορας τής Αντίδρασης καί τού Γενικού Επιτελείου μέσα στό έργατικό μας κίνημα, πού καλύπτονταν κι* έπαιζε τό ρόλο του κάτω άπ' τή δήθενδιδασκαλία τής μαρξιστικής— Λενινιστίκής κοσμοθεωρίας. ·

"Ομως τό πρώτο Θεωρητικό ξεκίνημα τού Αρχειομαρξισμού μέ βά­ση τήν άρχή «πρώτα μόρφωση καί ύστερα δράση* δείχνει καί κάτ» άλλο. Δείχνει δτι αύτοί πού τό κήρυξαν διαστρέβλωναν 100 % τό πνεύ­μα τού μαρξισμού - λενινισμού. Γιατί ό μαρξισμός - λενινισμός είναι ή έπαναστατική κοσμοθεωρία του προλεταριάτου, πού βγαίνει μέσα Απ’ τήν πράξη, μεσ’ Απ' τή δρΑση του προλεταριάτου ποΰ πλουτίζεται Απ' τή θράση αύτή καί συνεχώς μέ τή οειρΑ της πλουτίζει τή δρΑση τοϋ προλεταριΑτου. Ό μαρξισμός - λενινισμός είναι καθοδήγηση γιΑ δρΑ- ση, καθοδήγηση γιΑ τή μεταβολή τής κοινωνίας καί ούτε γιΑ μιΑ στιγ­μή δέν μπορεΐ ν’ Απ:οαπασ«ϊ Απ' τήν καθημερινή ιιύτή δρΑση. Έτο« δταν λές ««πρώτα μόρφωση κι* ύστερα δρΑση» δείχνεις δχι μονΑχα ότ; δέν είσαι μαρξιστής μ* Ακόμα δτι είσαι κι* ό χειρότερος διαστρεβλω- τής, ό χειρότερος έχτρός τού Μαρξισμού. Κι* δ Αρχειομαρξισμός δει χνει πρώτα-πρώτα, μέ τό νά έξακολουθεί νά καμαρώνίι γιά τό πρώτο αύτό Αντιμαρξιστικό, άντεπαναστ<χτικό του ξεκίνημα, δτι -παραμένει ή όργάνωση—-δημιούργημα ένός πράχτορα τήξ Αντίδρασης, τού Φραγκί­σκου Τζουλάτι.

Τέλος τόπρώτΐο αύτό θεωρητικό ξεκίνημα τού άρχειομαρξιομού μέ βάση τήν άρχή «πρώτα μόρφωση κι* ύστερα δράση» μας έπιβάλλει νά θέσουμε κι* ενα έρώτημα στούς έργάτες πούχουν παραουρθεϊ Απ' τόν άρχειομαρξιομό. Ή όργάνωοή σας πρωτοδιασπΑει τό Κόμμα έδώ καΐ 27 χρόνια, τό ξαναδιασπάει έδώ και 26 χρόνια, καί γιά τρίτη φο· οΑ πάλι τό διασπάει έδώ καί 25 χρόνια, μέ τό έπιχείρημα δτι C0 Κόμμα παραμελούσε τήν Καλλιέργεια τής μαρξιστικής κοσμοθεωρί· ας, ένώ ή όργάνωοή σας θά τήν καλλιεργούσε. Ε ' λοιπόν σύντροφοι έργάτες πού Ακολουθείτε τό Αρχείο : Ρίξτε μιά ματιά στή θεωρητική έργαοία πούχει κάνει τό Κ .Κ .Ε . .καί Ιδίως άπ’ τήν άνδρωσή του, άπ’ τά 1934. Ρίξτε μιά ματιά στή συμβολή τού Κ .Κ .Ε . μέ βάση τή δράση τών έργαζομένων της χώρας μας, στόν παραπέρα πλουτισμό τής μαρ­ξιστικής - λενινιστίκής κοσμοθεωρίας. Άρχίστε νά διαβάζετε τήν λ,ΚΟ ιΜ ΕΠ », τή ^Μόρφωση*, τό «Ρίζο». Πάρτε τό «£οηθό της αύτομόρ- φωσης» πού τελευταία έξέδωοε τό Κόμμα μας καί ξεφυλίατε τον. Δια­βάστε τίς έκδόσεις μας πού περιέχουν τίς άποφάσεις τών Συνεδρίων μας καί τών 'Ολομελειών τής Κ. 'Επιτροπής μας. Διαβάστε τίς ·*θέ- σεις γιά τήν Ιστορία τού Κ .Κ .Ε .» καί τόν «’Αληθινό Παλαμά> τού Ζα­χαριάδη. Διαβάστε τή σύντομη Νεοελληνική ιστορία ιου Ζέβγου καί μιά σειρά όέλλες έργασίες που έρευνοΟν τά νεοελληνικά προβλήματα καί τήν Ιστορία τους μέ βάση τή μαρξιστική- λενινιστ^κή μεθοδολογία. Δέστε πόσο ζωντανά καταλαβαίνει τό Κ .'Κ .Ε. τό μαρξισμό-λεν»νισμό, κι’ Επειτα ξαναγυρίστε στήν όργάνωοή σας, που ξεκίνησε μέ έμβλημά της, δήθεν τήν καλλιέργεια του μαρξισμού - λενινισμού στή χώρα μας. Κι’ άφοΰ γυρίστε στήν όργάνωοή σας, δείξτε καί σ' έμας τούς τυ- φλους πού δέν τά βλέπουμε £να, έστω κι* ένα. έργσ πού ν’ άσχολίΐται μέ τή μελέτη τής νεοελληνικής προτγματικότητας, μ’ ένα Απ’ τά προ- βλήματά της, μέ τή νεοελληνική μας Ιστορία. Κι* δταν τό βρητε περά- στε μας ένα χαλκά Απ* τή μύτη. Κι* δταν δέν τό βρήτεΛ καί δέν θά τό βρήτε, τότε βάλτε στόν έαυτό σας τό έξης έρώτημα: Ξεκινήσαμε έδώ

14*>

καί 27 χρόνια γιά νά καλλιεργήσουμε δήθεν τό μαρξισμό-λενινισμό στή χώρα μβζ. καί τι δημιουργήσαμε στόν τομέα της θεωρίας, βξω άπ’ τήν έπανάληψη Επαναστατικών τσιτάτων; Καί στό έρώτημα αύτό θά πρέπει ν’ άπαντήσετε, άν δέν οας ίχβι όλότελα διαφθείρει ό άρχειομαρ- ξισμός. θ ά πρέπει νά δώσετε τήν άκόλουθη άπάντηση: Στόν τομέα τής θεωρίας δέν κάναμε τίποτε ή άκριβέστερα πολεμήσαμε μονάχα έκει- νους πού δείξαν δτι κάτί, τούλάχιστο, ή σαν Ικανοί νά κάνουν. Καί τότε βά κάνετε τό πρώτο βήμα στήν άπελευθέρωσή σας άπ’ τό άρχειομαρξι- στικό άφιόνι.

"Ετσι, σύντροφοι καί συντρόφισσες, Εχει τό ζήτημα του άρχειομαρ- ξισμοΰ γιά τήν περίοδο 1919— 1924. Στήν περίοδο αύτή ό άρχειομαρ- ξιαμός κάτω άπ' τή δήθεν διδασκαλία τοΰ μαρξισμού— λενινισμού άπο- τραβάει δσους έργάτες έπηρεάζει άπ* τήν πραχτική έπαναστατική δρά­ση. δηλαδή προσφέρει στήν άντίδραση τοΰ τόπου μας, δ,τι ,καλύτερο θάχε νά ζητήσει στά κρισιμότατα έ κείνα γιά τήν κυριαρχία της χρόνια.

Στά 1923 άρχίζει ν’ άντικαθιστά στήν ήγεσία τοΰ Αρχείου τό Φραγκίσκο Τζουλάτι ό Γιωτόπχυλος, ΐΤού παραμένει κι* ώς τά σήμερα, ό αναμφισβήτητος άρχηγός τοΰ άρχειομαρξισμοΰ. “ Ας ΰουμε μέ λίγα λόγια τή δράση του άρχειομαρξισμοΰ και στήν έποχή τοΰ Γιωτόπουλου περίοδο πού ξοτπλώνεται ώς τά σήμερα.

Κάτω άπ" τήν ήγεσία τού Γιωτόπουλου ό άντεπαναστατικός ήδη Άρχειομαρξισμός έξελίσσεται στόν πιό λυσσαλέο πόλεμο τού Κ .Κ .Ε . Ό πόλεμος αύτός τοΰ Άρχειομαρξισμοΰ ένάντια στό Κ .Κ .Ε θά στηρι- χθεϊ στήν έξης καινούρια θέση: «Τό Κ .Κ .Ε . είναι καιροσκοπικό κι* όχι κομμουνιστικό. Ό Λένιν είπε Οτι ό καιροσκοπισμός, 6 όππορτουννσμός είναι ό χειρότερος έχθρός τοΰ έργατικοΰ κινήματος, κι* δτι χωρίς τήν έκμηδένισή του μέσα στό έργατικό κίνημα, είναι Αδύνατη ή έπικράτη­ση τού σοσιαλισμού. Γι* αύτό πρέπει νά χτυπηθεί, πρέπει νά έξοντωθεΐ πρωτ' άπ' δλα τό Κ .Κ .Ε . άν θέλουμε νά δημιουργήσουμε έπαναστατικό κίνημα στή χώρα μας». 'Εδώ , σύντροφοι καί συντρόφισσες, Εχουμε Ενα κλασσικό παράδειγμα γιά τό πώς μιά λαμπρή θέση τοΰ Λένιν, δπως ή πάλη ένάντια στόν καιροσκοπισμό, δταν χρησιμοποιείται δξω άπό τόπο καί χρόνο, μπορεϊ νά γίνει θαυμάσιο δπλο γιά τό χτύπημα τοΰ άληθινοΰ Επαναστατικού κινήματος, στ" όνομα τοΰ Λένιν. Κ ι’ δπως καταλαβαίνε­τε, σύντροφοι καί συντρόφισσες, τίποτε καλύτερο δέν θάταν δυνατό νά ζητούσε ή ντόπια άντίδραση στά δύσκολα έκείνα γιά τό καθεστώς της χρόνια, άπ’ τήν Εναρξη, — στ’ δνομα τής έπαναστατικής θεωρίας— ένός λυσσαλέου άγώνα ένάντια στό Κ .Κ .Ε . πού ήγοΰνταν, έστω καί μέ τίς τοτινές έλλείψεις του, τής πάλης τών μαζών. Ή νέα αύτή έποχή του Άρχειομαρξισμοΰ *πού άρχίζει μέ τήν άνάληψη τής ήγεσίας του άπ’ τό Γιωτόπουλο, Εχει μιά πρώτη περίοδο, πού θά μπορούσαμε άξιόλογο νά τήν όνομάσουμε «περίοδο τής φαλτσέτας». Αρχίζει σχεδόν μέ τήν έγκαθίδρυαη τής. Παγκαλικής διχτατορίας καί τελιώνΕί στό 1929 μέ τή δολοφονική έπίθεση κατά τοΰ Πανελλαδικού 'Εργατικού Συνεδρίου.· Στην Τδ*χ αύτή «περίοδο τής φαλτσέτας» τοΰ Αρχείου, έχουμε·*καί μιάν άλλη θέση τοΰ Αρχειομαρξισμοΰ: Ό άρχειομαρξισμός OTt’ τά 1925 ώς τά 1928 περίπου καταδικάζει τόν άγώνα γιά τίς άμε­σες διεκδικήσεις τών έργατών κάτω πάλι άπό μιά ύπερεπαναστατική ΦΡάση. Λέει: <Μέ τούς άγώνες γιά τίς άμεσες διεκδικήσεις τους οΐ έργόπτες πετυχαίνουν μιά καλυτέρευση τής θέσης τους. Ή καλυτέρευση Ομως αύτή κάνει όππορτουνιστές τούς έργάτες. Τό Κ .Κ .Ε . πού άγω- νίζεται γιά τίς άμεσες διεκδικήσεις τών έργατών είναι γ ι’ αύτό ένα κόμμα όππορτουνιστικό. Πρέπει ν’ άφίσουμε τούς έργάτες νά Εξαθλιω­θούν κ1’ Ετσι θά τούς κάνουμε Επαναστάτες». Έδώ , σύντροφοι καί συν·

τρόφισσες, ϋχουμε Ενα δεύτερο τυπικό παράδειγμα γιά τό πώς ή ύπερ* επαναστατική φράση μπαίνει στήν υπηρεσία της άντίδρασης.

"Α ς δούμε τίς δυό αύτές νέες θέσεις τοΟ 'Αρχείου ο£ σΐΛχειισμύ μέ τήν άντίοτοιχη περίοδο τής Ιστορίας της χώρας μας, γιά νά κατα λάβουμε δλο τό βαθύτατο άντεπαναστατικό τους περιεχόμενο. *Η περί­οδος άπ* τά 1925 ώς τά 1929 ε!ναι ή περίοδος τής σχετικής σταθερο­ποίησης τοϋ καπιταλισμού. Στήν περίοδο αύτή Εχουμε τή διχτοττορία τού Παγκάλου, τΙς διάφορες κυβερνήσεις συνασπισμού καί τόν πρώτο χρόνο τής τελευταίας τετράχρονης διακυβέρνησης τού Βενιζέλου. Στήν έποχή αύΐή ό καπιταλισμός, άφοΰ κατόρθωσε νά περάσει τήν πρώτη περίοδο τής μεταπολεμικής του κρίσης, έγκαιννάζει τήν έπίθεσή του κοπά τού βιοτικού έπιπέδου τών μαζών καί κατά της έπαναοτοττικής τους πρωτοπορείας. Σκοπός τής καπιταλιστικής έπίθεοης είναι νά κα­τεβάσει \ό β-.οτικό έπίπεδο τής έργοττικής τάξης, ν' αύξήσει τήν έκ· μετάλλευση σέ βάρος της, γιά νά μπορέσει νά ξεπεράσει σέ βάρος τοΰ προλεταριάτου καί τών άλλων έργαζόμενων τή μεταπολεμική του κρίση. Τό χτύπημα τού Κόμματος πού ήγείται τής άντίστασης τών έρ· γαζομένων ένάντια στήν έπίθεση τού κεφαλαίου, ή παρά πέρα Ενταση τής έκμετάλλευσης σέ βάρος τού προλεταριάτου, είναι οί δυό σκοποί πού θέτει μπροστά του τό άστοτσιφλικάδικο καθεστώς στήν περίοδο αύτή, Γι' αύτό ό Πάγκαλος θέτει έχτός νόμου τό Κ .Κ .Ε . Γι* αύτό οί κοττοπινές κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις ψηφίζουν τό ιδιώνυμο. Γι* αύτό ό Βενιζέλος εγκαινιάζει τήν κοινοβουλευτική του τετραετία τής ά/νω- ριοτσποίησης μέ έντατικές διώξεις ένάντια στό Κ.Κ.Ε.. καί τά έπανα­στατικά έργατικά συνδικάτα. Καί στό 'Αρχείο ή άντίδραση βρίσκει Ενα δραστήριο βοηθό τόσο στήν έπίφεσή της καιά tcC Κόμματος, δοο xcd στήν έπίθεσή της ένάντια στό βιοτικό έπίπεδο τής έργατικής τά­ξης. *Η μόνη διαφορά άνάμεσα στή μεγαλοκαπιταλιο'ιχή άνΐίδραση. τους έκπρόσωπούς της καί τό ‘Αρχείο είναι δτι ένώ ή πρώτη χτυπά τό Κόμ^ια καί τό βιοτικό έπίπεδο τής έργατικής τάξης ανοιχτά, τό 'Α ρ ­χείο σκεπάζει τήν ίδια πολιτική μέ ύπεραριστερές φράοε·ς (έκμηδένιση τοΰ Κόμματος τοΰ όππορτουνισμοΰ, έξαθλίωση του προλεχαρΌτου, αύτό δηλαδή πού θέλει καί τό μεγάλο κεφάλαιο, γιά νά έπαναστατήσει δή­θεν έτσι τό προλεταριάτο κλπ.) Πιό συγκεκριμένα στήν περίοδο τοϋ Παγκάλου. ένώ τό Κόμμα χτυπιέται άγρια, τό ’Αρχείο σημειώνει τή μεγαλύτερη στήν ιστορία του άνάπτυξη, καί τά μέλη του Κόμμοττος πούχουν γλυτώσει άπ’ τή δίωξη τοΰ Παγκάλου χτυποΰνται μέ φαλτσέ­τες καί τραυματίζονται απ' τους άρχείου*. ή κοίταδίδοντοα στήν άσφά- λεια άπ" τούς ίδιους. Στήν ίδια περίοδο τοΰ Παγκάλου ό άρχειομαρ- ξισμός άνακαλύπτει τή μυστική άποθήκη μέ τις έκδόσεις του Κόμμα­τος. Κλέβει τά βιβλία αύτά καί ή όργάνωση αύτή τής μόρφωσης τά πουλάει σ’ έμπόρους χαρτιοΟ γι* άχρηστο χαρτί. Τό χαρτί 'ώ ν έκδό- σεων αύτών χρησιμοποιείται στήν έποχή αύτή γιά χαρτί καθαριότητας στά δημοτικά άποχωρητήρια τής 'Αθήνας. Στό 1927 τό 'Αρχείο όργα- νώνει τή δολοφονική άπόπειρα στό Συνέδριο τής 'Εργαζόμενης Νεο­λαίας της ’Αθήνας μέ σκοπό νά τό δ·αλύσει. Σ τό 1929 όργανώνει άνά- λογη δολοφονική άπόπειρα στό Πανελλαδικό 'Εργατικό Συνέδριο, πού Τδρόσε τήν Ε .Γ .Σ .Ε . (Ένω τική Γενική Συνομοσπονδία Εργα τώ ν), καί όργανκίννει τή δρλοφονική αύτή έπίθεση ο ’ άνοιχτή συνεργασία μέ τήν άστυνομία. 'Η τέτοια άνοιχτά άντεπαναστατική χαφιεδίστικη δράση τοΰ άρχειομαρξισμοΰ έπιφέρπ μιά κρίση καί μιά δ'άσπαοη στό ’Αρχείο καί τό άττομονώνει άπό Ενα μεγάλο μέρος άπ* τούς όπαδούς του.

Για νά πλησιάσει ξανά τούς έργάτες άπαρνεϊται τήν παλιά του θέση, δτι «ό άγώνας γιά τά καθημερινά ζητήματα τών μαζών είναι

14*

καιροσκοπισμός» καί άρχινάει συστηματ.κή συνδικαλιστική δράση. Είναι ή έποχή πού λήγει καί στήν 'Ελλάδα ή -προσωρινή μεταπολεμική οταθρροποίηση (1923— 1929) καί πού άρχινάει μιά νέα όξύτατη κρίση.— ή κρίση πού έγκαινιάζεται μέ. τό κράχ τοΟ χρηματιστηρίου της Ν. Ύόρκης τό 1929, πού ξαπλώνεται σ’ δλο τόν κόσμο καί πού τόν συγ­κλονίζει ώς τά 1934— 35. Τήν έποχή αύτή οί οίκονομικοί άγώνες τής εργατικής τάξης, κάτω άπ* τήν καθημερινή της έξαθλίωση, πήραν διε­θνώς καί τοπ;κά μιά τέτοια εχταοη -κι'·ή άνάγκη τους ήταν σέ τέτοιο βα^μό ζωτική γιά τούς έργάτες κλπ. ώστε ό καθένας πού θά τολμού­σε, έμφανιζόμενος σάν Αγωνιστής της έργατικής τάξης, νά κοπαδικά- σει Ανοιχτά τόν άγώνα γιά τά καθημερινά ζητήμοττα τοΰ προλεταριά­του. θά σαρωνόταν πολιτικά άπ* τό προλεταριάτο καί τούς συμμάχους του. Γι* αύτό' καί τό Αρχείο Απαρνείται τήν παλιά του θέση καί έγ- καινιάζει τή συνδικαλιστική του δράση γιά τις μερικές διεκδικήσεις. Ποιό είναι δμως τό περιεχόμενο της οράσης του αύτής; ’Οργανώνει Απεργίες γιά νά τις διασπάσει. Πολεμάει μέ λύσσα καί μέ τις πιό αι­σχρές συκοφαντίες, κΓ όσο κανένας άλλος τά έπαναστατικά συνδικά­τα. Διασπάει τά συνδικάτα αύτά. Σύγχρονα προσχο^ρεΐ στόν τροτσκι­σμό ποΟχει έξελιχτεΐ στό χειρότερο συκοφάντη καί πολέμιο τής Σοβ. ετικής "Ενωσης. Καί προσχωρεί Ακριβώς γιατί ό τροτσκισμός άρχ(ζ£ΐ Απ’ τά τότες νά παίζει τό ρόλο τής πρωτοπορείας της Αντεπανάστασης. Ό Τρότσκυ Απ’ τήν πλευρά του Ανοτγνωρίζει τόν Αντεπαναστατικό Αρ χειουαρξισμό, σάν τό έπίσημο τμήμα του στήν Έλ>.άδα. Ό Αρχείο- μαρξισμός μαζί μέ τό λικβινταρισμό γίνονται οί όχετοί άπ’ δπου λαν­σάρονται δλες οί Αντισοβιετικές κακοήθειες. Τότε ό Αρχειομαρξισμός κηρύσσεται ύπέρ τής προλεταριακής έπανάστασης καί τής διχτατορίας του προλεταριάτου στή χώρα μας. ‘Αργότερα, δταν το Κόμμα μας, μ# βάση τή μελέτη τής έλληνικής πραγματικότητας καθορίζει την έπερ- χόμε\η -'τανάσταση σάν άστικοδημοκρατική, ό ·ϊρχ£»·>μαρξιαυός κατη­γορεί τό Κόμμα σάν προδοτικό. Σήμερα ό άρχε.ιομαρξ σμος νίνεται c ύτ.ώρι -Λ^ς ‘10̂ 'δυτι·' vj σοσιαλισμού, δπως θΰ 6cG|.e π»ό κάτω.

Στό 30—31 ό Αρχε ομαρξισμός ξανασημειώνει μιά Ανάπτυξη. Είναι ή έποχή πού τό Κόμμα τό συγκλόνισε ή χωρίς Αρχές φροίξιονι- στική πάλη. Ή πάλη αύτή καί ή έλλειψη έπαγρύπνηοης καί ιδεολογι­κού μετώπου ττοδσαν συνέπειες τής ίδιας αύτής πάλης βοήθησαν δσο τιηττ ' άλλο στήν παροδική αύτή νέα ανάπτυξη του Ά ο χ ι ιοικτρξισμοΓ.

Μέ τή νέα δμως έξόρμηση τού Κόμματος, ν^ύ Αρχίνησ& Απ’ τά τίλη τού 1931 καί κάτω άπ' τήν καθοδήγηση τού Ζαχαριάδη ύ Άρχει- ομαρξισμός Αρχίζει βαθμιαία ν’ Απομονώνεται άπό κάθε έπιρροή στό έργατικο κίνημα. Στήν ίδια περίοδο ό Ζαχαρ.άόης μέ μιά σειρά όςο· 3|·« -.ου καί μ’ £να καθηυερινό ξεσκέπασμα τοΟ νέον ό.ογάνου τών ’Αρ­χείων, *.ής «Πάλης τών Ιάξεων» Αποκάλι,ψε τόν Αληθηό ρόλο τοΰ ’Α ρ ­χείου, τούταν ό ρόλος έ\ός πρωτοπόρου τμήματος τής Αντίδρασης μέ­σα στό εργατικό μας ικίνημα, καί πού τό ρόλο του αύτόν τόν σκέπαζε πάντα μέ *ή χρησιμοποίηση μιας έποναστοαικοφανοϋς φρασεολογίας.

"Οταν γίνεται τό Αντιδραστικό κίνημα τοΰ Πλαοτήρα στις 5—6 τοΰ Μάρτη τοΰ 1933. ή «Πάλη τών Τάξεων» τής 12 τοΰ Μάρτη τοΰ 1933 τό χαραχτηοίζει σάν μιά δημοκρατική έπανάσταση πού άρχιζε στή χώρα μας.

"Οταν ξεσπάει ή άντεπανάσταση τοΰ Φράνκο a rf,j Ισπανία, ό Αρ­χηγός τοΰ Άρχειομαρξισμοΰ Γιωτόπουλος φεύγει γιά κεΐ, συμμετέχει στο Αντεποτναστατικό. αέσα στήν κυβερνητική Ισπανία, πραξικόπημα τών τροτσκιστών καί αναρχικών κάτω Απ’ τό ΝΙν. Π άνετα·, άπ* τήν

149

Ισπανική κυβέρνηση μά ϋστερα άπό έπέμβαση τοΰ 'Έλληνα φασίστα πρεσβευτή άπολύεται.

Μέ τήν τεταρτοαυγουστιοαή διχτατορία τό έργο τής όλόπλευοης κ<χταπολέμησης τοΰ Κόμματος καί τού κινήματος τών έργαζομένων άναλαμδάνετα*. μονοπωλιακά άπ* τό φασιστικό κράτος. Ό 'Αρχείο μαρ­ξισμός παραμερίζεται.

"Οταν ξεσπάει 6 πόλεμος ένάντια στήν Ελλάδα , μέ τή φασιστική ΙτοΛική έπιδρομή, oi άρχειομαρξιστές- χαρακτηρίζουν την Ελλάδα ύπεύθυνη γιά τόν πόλεμο, θεωρούν άκόμα ιόν πόλεμο αύτό κι* άπ* τήν πλευρά τής Ελλάδας γιά Ιμπεριαλιστικό καί μιλάν γιά τήν άνά/κη έμφυλΐου πολέμου. Βοηθοΰν έτσι δχι μονάχα τους φασισιο-χιτλεμ’,κιύς έπιδρομεΐς, μά καί τήν τεταρτοαυγουστιοα·ή διχτοττορϊα στό έργ^ της τής κατασυκοφάντησης τών κομμουνιστών, γιατί μέ τή χρησιμιποίηυ<( καί πάλι μιας έποΕναστατικής κομμουνιστικής φρασεολογίας έξω άπό τόπυ καί χρόνο, έξέθεταν τόν κομμουνισμό μπροστά στίς μάζες.

“ Οταν ή χιτλερική Γερμανία εισβάλλει στή Σοβιετική Ένω ση οΐ άρχειομαρξιστές, δπως καί δλοι οΐ τροτσκιοτές, χειροκροτούν. Βλέπουν στήν εισβολή αύτή τή μόνη δυνατότητα νά χτυπηθεί έπί τέλους ή Σ ο ­βιετική Ένω ση καί ό Σταλινισμός καί περιμένουν κι’ εύχονται τήν ήττα τους. Βοηθάν τό ΧΙτλερ μέ τό σύνθημά τους γιά μετατροπή τοΰ πολέαου σ* έμφύλιο μέσα στό συμμαχικό στρατόπεδο. Βοηθοΰν έτσι άπ τ* «αριστερά» καί τό χιτλερισμό, γιατί τίπ^τ* άλλο δέ ζητούσε ό Χί· τλερ στίς κατεχόμενες χώρες, τίποτ’ άλλο δέ θά βοηθούσε πιότερο τό Χίτλερ, άπ’ τό δνομα τοΰ έμφύλιου πολέμου στό έσωτερικό τών χω­ρών πού τόν πολεμούσαν. Σχετικά πάλι με τήν Ελλ ά δα ό άοχειομαμ- ξισμός κοτταδικάζει τήν ταχτική τού έθνικοαπελευθερωτικοϋ μετώπου σάν έναν άνήθικο συμβιβασμό μέ τήν κεφαλαιοκρατία καί προδοσία.... άπέναντί στόν έπαναστοττικό μαρξισμό.

"Υστερ’ άπ' τό ξεσκλάβωμα κι* ώς τό Δεκέμβρη ή «Πά>τΐ τών Τάξεων» προσπαθούσε άπ' τ’ «άριστερά·> νά προκοΛέσει τόν έμφύλιο πόλεμρ, πού τόν όργάνωσε ή δοσιλογική μοναρχος>ασιστική άντίδραση, κάτω άπ’ τήν καθοδήγηση καί τήν ύποστήριξη τών "Αγγλων. Κατη­γορούσε τό Κόμμα ξανά γιά όππορτουνιστικό καί έπιχε ρόύσε μέ τήν έκμετάλλευση της άγανάχτησης τ :υ Λαού γιά τήν κατάσταση. Οστερ* άπ* τό ξεσκλάβωμα στήν ’Αθήνα— Πειραιά, νά προκαλέσει τυχοδιωκτι­κές έξεγέρσεις τοΰ λαού καί τό χτύπημα τοΟ ΕΛ·Μ καί τού Κ Κ Ε .

Έ τσ ι ή μοναρχοφασιστική αντίδραση άπ* τά δεξιά κι* οί άρχειο- μαρξιστές και τρΓτσκ*στές άπ’ τ’ άρ στερά .τείναν crov Γδιο σκοπό: Τήν πρόκληση μιάς έμφύλας σύγκρ:υοης μέ σκοπό τό χτύπημα τού ΕΑ Μ καί τοΰ Κ Κ Ε

ί*Τελειώνοντας μέ τήν ιστορία τού ’Αρχείου είναι άνάγκη νά στα­

θούμε κάπως Ιδιαίτερα στή στάση του τό Δεκέμβρη καί μετά τό Δεκέμ­βρη. “ Οπως είναι γνωστό ό Δεκέμβρης ύπήρξεν ή ένοπλη άντίσταση τοΰ έλληνικού λαού ένάντια στήν έπιβ·:λή άπ’ τους "Αγγλους τού δοσι- λογικού μοναρχοφασισμού στήν έξουσία μέ σκοπό τή μετοπροπή τής χώρας μας σ* έξάρτημα τοϋ άγγλικού Ιμπεριαλισμού κα; y .n τήν ύπε- ρα·ηηοη rov λά'κοδημο κρατικών καταχτήσεων roC έθνικοαπελευθερω- τικού ά·^ώνα Ί -nav η ένοπλη άντίσταση τού ίλ^ηνικού λαού. δταν τπύ </·«οκ\εί» f τ.;«. κάθε άλλη δυναττότητα. Στις ξ-χωρισι * αύτές κρίσιμες στ·γμές τού Δεκέμβρη ό άρχειομαρξισμός προσπαθρί νά δημΌνργήσει δσο τό δυνατό μεγαλύτερη ρύγχυση κάνοντας μιά συτ.οφαντ κή προπα­γάνδα ένάντια .στό έαμικό κίνημα τής άντίστασης w i ιό Κόμμα μας.

Μετά τό Δεκέμβρη καί τήν έπιβολή τής ά γγλ κής κατοχής, ό άρ·

1.7»

ίειομαρξισμός, έσωτερικά όχι μονάχα άρνεΐται νά κάνει κάθε άγωνα γάντια οτή νέα κατοχή μά καί φροντίζει κάτω άπό άριστερές φράσεις

να πλασάρει αύτήν την κατοχή μέσα στρΰς έργάτες καί σύγχρονα νά ■προπαγανδίσει τόν τύπο τέτοιας «δημοκρατίας», δπως τή «δημοκρατία* τοΰ κ. Μπέβιν ή τή «δημοκρατία» τήν καλούμενη δυτικοΰ τύπου. 'Έτσι γιά νά φέρω ϊνα μονάχα παράδειγμα. Στό .κύριο άρθρο τής «Πάλης τών Τάξεων» της 18 τοΰ Νοέμβρη μέ τόν τίτλο: «Πώς πρέπει νά προ· οανατολίσουμε τήν πάλη μας* διαπιστώνει, δτι ή «σταθεροποίηση μιάς κατάστασης έσωτερικής όμαλότητας» είναι/ «άπαραίτητη γιά τούς Άγ- γλοαμερικανούς». ‘Ώστε οί Ά γγλο ι θέλουν κατάσταση έσωτερικής όμαλότητας, δέν είναι αύτοί πού έχουν άνάψει τόν έμφύλιο πόλεμο, κι* άφοΰ θέλουν οί άλλοι τήν κατάσταση της έσωτερικής όμαλότητας ή «Πάλη τών Τάξεων» (18. 11. 46) μπο·ρεΐ νά δημοσιεύει καί Ενα άλλο άρθρο τοΰ άντεπαναστάτη Μαρσώ Πιβέρ, ατό όποΐο άνάμεσα σ’ άλλα γράφεται καί γιά τήν πάλη πούχει άρχίσει άνάμεσα «στόν άπελευθε- ρωτικό σοσιαλισμό». (Σ η μ . Διάβαζε δυτικό) καί τό Σταλινισμό (πού δέν είναι συνεπώς άπελευθερωτικός) γιά τήν κατάχτηση τών έπαναστα- τικών μαζών». Ά κόμ α άπ’ τήν «Πάλη τών Τάξεων» συστηματικά κατα­βάλλεται ή προσπάθεια γιά νά πεισθοΰν οΐ έργάτες, δτι τό νέο πόλεμο τόν έτοιμάζει ό Σταλινισμός καί συνεπώς βοηθάει άπ’ τήν πλευρά αύτή τή διεθνή άντίδραση πού θέλει Ενα νέο πόλεμο, καί πού τότε μονάχα θά μπορέσει νά τόν κάνέι, δταν θά πείσει τούς έργαζόμενους τών χω­ρών στίς όποιες κυριαρχεί, δτι ό Σταλινισμός είναι ό έπιτιθέμενος κι’ αύτή, ή διεθνής άντίδραση, ή άμυνόμενη. Τέλος, στήν «Πάλη τών Τά­ξεων» γίνεται ή πιό αισχρή κατασυκοφάντηση τοΰ εσωτερικού καθε­στώτος στήν Ε Σ Σ Δ καί στίς λαϊκές δημοκρατίες.

"Ετσι ό άρχειομαρξισμός πού ξεκίνησε μέ τό σύνθημα «πρώτα μόρ­φωση κι* έπειτα δράση» κάτω άπ* τήν ήγεσία τοΰ Φραγκίσκου Τζου- λάττι, μεταβάλλεται κάτω άπ* τήν ήγεσία τοΰ Πωτόπουλου α ') στό φαλτσετοφόρο άρχειομαρξισμό τοΰ 1923—1929 καί τόν άρχειομαρξι- σμό της έξαθλίωσης τφΰ προλεταριάτου, β ' ) στόν άρχειομαρξισμό πού άργότερα (1929- καί πέρα) άναμιγνύεται στό συνδικαλιστικό κίνημα γιά νά σπάει τίς άπεργίες, γ ' ) στόν άρχειομαρξισμό πού παρουσιάζει σάν δημ-κρατικά κινήματα, κινήματα σάν τοΰ Πλαστήρα τοϋ 1933, δ ’ ) στόν άρχειομαρξισμό πού κάτω άπ* τήν ξενική φασιστική κατοχή πολεμάτ.ι μονάχα τό £ Α Μ ο’ δφελος του Χίτλερ, ε*·) οτόν άρχειομαρ- ξισμο πού* πριν τό Δεκέμβρη τού 1944 πάει νά προκαλέσε·. την Ενοπλη σύγκρουση σ* όφελος τών ‘'Αγγλων καί τοΰ δοσιλογικοΰ μοναρχοφασι- σμοΰ, καί πού μέσα στό Δεκέμβρη προσπαθεί νά προκαλέσει κάθε δυνατή σύγχυση μέσα στό μαχόμενο άθηνάίκό λαό. σ’ όφελος τών “ Αγγλων έπιδρομέων καί τοΰ ντόπιου δοοιλογισμοΰ, στ’ ) στόν άρχειο- μαρξισμό πού κάτω άπ’ τή νέα άγγλική κατοχή προπαγανδίζει έντ£- χνα τή νέα αύτή κατοχή καί ζ ') στόν άρχειομαρξισμό πού άπ’ τήν πλευρά_ τοΰ στρατηγικού προσανατολισμού άπ* τά 1934 ώς τά 1941 πολεμούσε τό Κόμμα σάν όππορτουνιστικό γιατί τό τελευταίο είχε θέσει γι’ άμεσο σκοπό του τήν όλοκλήρωση τοϋ άοτικοδημοκρατικοΰ μετασχηματισμού κ:’ όχι τή δ»χτατορία τοΰ προλεταριάτου, καί σήμε­ρα πάλι τό πολεμάει γιατί δέ δέχεται, δτι ό σοσιαλισμός τών κ.κ. Μπέβιν καί Μαρσώ Πιβέρ είναι ό άπελευθερωτικός σοσιαλισμός, καί γιοπί δέ δέχεται δτι ό σοσιαλισμός red Στάλιν είναι καταπιεστικός είδος έρυθρκιΰ φασισμού ή γιατί δέ δέχεται, δτι ό T ito ε’.ναι έπίσηι ένας έρυθρός φασίστας.

Νά γιατί, σύντροφοι, ό άρχειομαρξισμός καί κάτω άπ’ τήν ήγεσία τού Γ.ωτόπουλου δχι μαάχα παρέμεινε δ άντεπαναστα.»κος άρχ^ομαρ-

Γ«1

ξιαμός της πρώτης περιόδου μά καί όλοκλήρωσε τον άντεπαναστατικό του αύνό ρόλο, καί νά γιατί ό Πωτάπσυλος γιά το Κόμμα μας είναι ^ράχτορας δχι μονάχα της ντόπιας άντίδρασης, μά καί τής διεθνούς καί σήμερα πράχτορας συγκεκριμένα τοΰ άγγλικού Ιμπεριαλισμού.

Γιατί, τέλος, τόν άρχειομαρξισμό τόν τοποθετούμε στόν τροτσκι­σμό; Τόν τοποθετούμε δχι μονάχα γιατί γιά κάμποσο δ.άσιημα υπήρ­ξε το έπίσημο τμήμα τοΰ διεθνούς τροτσκισμού μά καί γιά δυό άλλους λόγου·., α ' ) Γιατΐ σ' δλη του τήν Ιστορία διατηρεί τό κύριο χαρα­κτηριστικό τοΰ τροτσκισμού, δηλαδή κάτω άπό ύπεραριστερές φρά­πας να σκεπάζει τόν άντεπαναστατικό του ρόλο. δ * ' Γα τί m ‘ ό 15ιος τοποθετεί τόν έαυτό του δίπλα στόν τροτσκισμό. "Ετσι ή «-Πάλη τών Τάξεων» τής 18)11 γράφει σχετικά υέ μιά άπ τΙς συζητήσεις ποδγι- ναν μi τούς τροτσκιστές. - . . . " Α ν απασχοληθήκαμε περισσότερο μέ τόν τροτσκιστή δεν τό κάνουμε γιατί θέλουμε νά του χαρίσουμε τίποτα τοΰ σταλινικού, άλλά γιατί πρός αύτόν είναι βασικές οί διαφορές καί ε!ναι εύκολη ή κατανόηση, ένώ μέ τούς τροτσκιστές οί διαφορές είναι λεπτές καί πολλές φορές δέν ξερουν οΟτε οί ίδιο·, πώς οί άντιλήψεις τους τούς όδηγοΰν^τό σταλινικό βάλτο. Καί περισσότερο άπ’ τήν άπο­ψη αύτή καί γιά τούς όπαδούς τους γράψαμε τό σημείωμά μας αύτό*.

Οί διαφορές δηλαδή άνάμεσα στόν αρχει-μαρξιοαό καί τό* τροτσκισμό είναι «λεπτές* καί συνίστανται στό πώς θά καταπολεμηθεί καλύτερα ό «σταλινικός» βάλτος! I

Οί παραουρμένοι άπ" τόν άρχειομαρζισμό έργάτες άς δοΰν τήν άληθινή ιστορία της όργάνωσής τους. Καλούμε τούς άρχειομαρξιστές έργάτες νά έξετάσουν άν έκπληρώνουν τό ρόλο τους σάν έπαναστάτες μέ τό ν* ασχολούνται συνεχώς μέ τό νά πολεμάν τό σταλινισμό καί τό Κ Κ Ε καί ποτέ τήν άντίδραση. Νά έξετάσουν γιατί ή όργάνωσή τους χρησιμοποίησε κάθε φορά τέτοιες «έπαναστατικές» θέσεις πού κάτω άπ' τήν άριστερή τους φρασεολογία ύττηρετοΰσαν πάντα τήν άντίδραση. Νά έξετάσουν γιατί ή όργάνωσή τους πού κάποτε ήταν ύπέρμαχας τής διχτατορίας τοΰ προλεταριάτου τώρα είναι ύπέρμσχος τοΰ σοσιαλισμού δυτικού τύπου. ·Νά έξετάσουν γιατί ή όργάνωσή τους άρνπται σήμε­ρα νά παλαίψει ένάντια στήν Αγγλική κατοχή καί προπαγανδίζΡί. δτι οί "Αγγλοι θέλουν τήν όμαλότητα στή χώρα μας. Νά έξετάσουν, νιατΐ ή όργάνωσή τους κάνει τή λυσσαλέα συκοφαντική πολεμική κατά τής Ε Σ Σ Δ καί τών λαϊκών δημοκρατιών, τήν πολεμική αύτή πού τήν κάνει συνεχώς χέρι μέ χέρι μέ τούς δυτικούς ιμπεριαλιστές. Νά έξετάσουν, γιατί ό Αρχειομαρξισμός προπαγανδίζει σήμερα, δτι ή Ε Σ Σ Δ έτοιμά- ζβι τόν καινούργιο πόλεμο κι' δχι οί άγγλοααερικανικοί ιμπεριαλιστι­κοί κύκλοι Κι' δταν καθίσετε κι' έξετάσε'ε, σύντροφοι έργάτες. πού Ακολουθείτε τόν άρχειομαρξισμό δλ’ αύτά ψύχραιμα, μακρυά άπ' τΛ άρχειομαρξιστικό δηλητήριο, τότε θά δείτε, δτι πίσω άπ' τήν άριστερή φρασεολογία τής όργάνωσής σας κρύβεται ή ντόπια καί διεθνής Α ν τίδραση καί τότε θάρθετ* μαζί μας Τότε δμως καί μονάχα τότε θά μπορέσετε καί σείς νά βοηθήσετε στήν πάλη γιά τήν Απελευθέρωση τής χώρας μας άπ’ τήν ξενική κατοχή, γιά τή συντριβή τής ντόπιας αντί­δρασης, γιά τό άνοιγμα τοΰ δρόμου τής λαϊκής κυριαρχίας στόν τόπο μας, γιά τό σοσιαλισμό.

Διαφορετικά μένοντας στήν άρχειομαρξιστική όργάνωση. είτε τό θέλετε, είτε δχι, είτε τό καταλαβαίνετε, είτε δχι, μονάχα τή ντόπια καί ξένη άντίδραση θά υπηρετείτε, γιατί ό άρχειομαρξισμός ύπήρξε χαί είναι πραχτορείο μονάχα τής άντίδρασης, πραχτορείο πού σκοπό έΐχε. νά προκαλεί τή σύγχυση μέσα στίς προλεταρ'.ακές γραμμές καί γι* αύτό πραχτορείο σκεπασμένο μέ αριστερή μαρξιστική φρασεολογία.

Ό Αρχειομαρξισμός δέν είναι τό Κόμμα της έργβτικης τάξης της χώροτς μας μά ενα Απ* τά πραχτορεϊα τής ΑντεποΛάστασης μέσα στό έργαπικό κίνημα τής χώρας μας.

0 λόγος τοΟ όμιλπτπ τοΟ Κ.Α .Κ.Ε.: Γ. Ποντική

Σύντροφοι και συντ^φισσες,

Τή-ι τελευταία περίοδο καί ιδιαίτερα μετά τό Δεκέμβρη, μέσα στίς συνειδήσεις χιλιάδων ειλικρινών μελών τοΰ Κ Κ Ε . δ η ζ ουργήθηκε κρι­τικό πνεύμα. 'Αδυνατώντας νά τό Αντιμετωπίσει Αμεσα, τό όλοένα αύ- ξανόμενο αύτό ρεύμα ταξικής κριτικής, ή ήγεοία του Κ .Κ .Ε ., κατέ- φυγε σέ έμμεσους τρόπους, διαγραφές κλπ. τ όσο παλ.ώ. μελών του bou κσί τής περιόδου τής Αντίστασης. ΝΑ τΑ έρωτήμττα πού μπήκαν κι έξακολούβουν νά ύπάρχουν, καί κάθε σκεπτόμενο μέλος τού σταλι­νικού κόμματος, πού τολμά νά τά θέσει Αντιμετωπίζεται σαν «άρχειο- μαρ£ιστής* ή «τροτσκιστής* καί φυσικά κοσμείτο» καί μέ μιά οειρΑ ολλα έπίθετα, χαφιές, όργανα τών ' Αγγλων, — τό τελευταίο είναι τής ημέρας — καί Αποβάλλεται Απ' αύτό. "Ετσι κοντΑ σιά Αλλα έρωτή- ματα, μπήκε κ Γ αύτό: Τί είνα·. ό Αρχειομαρξισμός; Γιατί πολλοί Απ’ τούς διαγρσφόαενους δέν έγνώρισαν ποτέ Αρχειομα^ξιστές προσωπικά γιά νά έ'χουν μ>ά δίκιά τους Αντίληψη. Έ τ σ ι στΑ έρωτή ματ·** μπήκε κΓ αύτό. Οχι δμως μόνο σ’ αύτούς πού Εφυγαν μΑ καί σ’ αύτούς πού μένουν. Αύτό ύποχρέωσε τήν ήγεσία τού σταλινικού κ·%μμαΓτος νά κα· λέσει αύτές τίς διαλέξεις - συζητήσεις, γιά νά ξεκαθαρίοε. τά μέλη της Επιδιώκοντας Ετσι τήν εσωτερική πάλη .νά τήν μετατοπίσει σέ πάλη πρός τίς άλλες όργανώσεις. "Οτι καί άν κΑνει δέν θ& μπορέσει ποτέ ν’ Αναιρέσει τήν κριτική πού συγκεντρώνεται σέ τρία μαοϊκά πράγμα­τα. 1) "Οτι τό σταλινικό κόμμα, δέν έχει μαρξιστικές Αρχές, δ) 'Ό π δέν Εχει Δημοκρατία στό έσωτερικό του, ΑλλΑ Ενα όλοκληρωτικό κα­θεστώς τοϋ όποιου ή μισαλλοδοξία φθάνει μέχρι.τή φυσική έξόντωση, δηλαδή μέχρι ιό Εγκλημα καί 3) "Οτι ή πολιτική του δέν είναι Απόρ­ροια τής πολιτικοοικονομικής πραγματικότητας τοΰ έλληνικοΰ καπι­ταλισμού. Αλλά τοϋ ρόλου· του σάν πράχτορας της σταλινικής έξωτε- ρ.κής πολιτικής της Ρωσίας.

Ό Αρχειε μαρξισμός πραγματικΑ είναι συνομήλικος ,ιέ τό Σταλι­νικό Κόμμα. Είναι μιά κίνηση πού έδαλε σάν πρώτη έπιδίωξ* της. τή διάδοση του μαρξισμού στήν Ελλά δα . Π α νά έπιτύχει τό προλεταριά­το τό στρατηγικό του σκοπό έθεσε σάν βάση τής έπιδίωξής του τίς·

„<*Ρχές τοϋ Λένιν: «Χωρίς έπαναστατική θεωρία δέν μπορεΐ νά ύπάρξ^ι έπαναστατικό κόμμα». * Συνέπεια πρός τίς Αρχές, συνέχεια στή δρά­ση*. Ή τρώτη ουκοφαντία έναντίον μας. δτι λέγαμε πρώτα μόρφωση κι’ ύστερα δράοη* καταρρέει άπό τό γεγονός τής σημερινής μας ύπαρ­ξης. Είναι φανερό, ομως. δτι κι* αύτή ή μορφωτική έργασία. δταν ά- ποτελεΐ επιδίωξη πρός τούς άλλους είναι δράση. Μά τό δτι συνδυάσαμε τή μόρφωση μέ τή δράση Αποδείχνεται μέ τήν έξ Αρχήε συμμετοχή μας στίς οικονομικές έπιδιώξεις τίς έργατικής τάξης καί τών Αλλων κατα- πιεζομένων έκεΐ πού διαθέταμε δυνάμεις. Παράδειγμα γιά τά πρώτα χρόνια είναι ή όργάνωση σχεδόν Από τό 1922 τών άνοπτηρικών Αγώ­νων. τών άρτεργατών, τών έμποροΰπαλλήλων, καί σέ συνέχεια τών τσοτγκαράδον κλπ. Τό τωρινό Σταλινικό Κόμμα υπήρξε Από τή γέν- νησή του Ενα μάζεμα τυχοδ.ωκτών καιροσκόπων πού μέσα σ’ αύτό έδρεπαν τΛ δ< 'ατότη.α αιάς εΟκολης r r. \ * κής καρ.έρας. Άπ ό τή γένε*

σή τον καταπολέμησε μέ λύοσα κάβε Ιδεο/νογκή προαπαθε-.α στό έπωτε- ρικό του. Ά π ό σεοιαλιστικοδημοκρατικό καιρ<:<»κοπΐκά μετονομάζεται σέ κομμουνιστικό χωρίς καμμιά έσωτερική μεταμόρφωση. Συνέπεια αυ­τής τής άντόδεολονικής του στάσης ύπήρξε ό τρόπος άντιμετώπ-.σης <ων Ιδεολογικών άντιπάλων του καί τών ζητημάτων τοΰ τόπου μας καί ή εΟκολη έξάρτησή του άπό τή σταλινική γραφειοκρατία τής Ρωοίας. Εναντίον τών Ιδεολογικών άντιπάλων του έφάρμ:σε πάντα τή βία. Τήν πρωτομαγιά τοΰ 1923 Ιγινε ή πρώτη έπίθεση ένάντια ατούς πωλη· τές τοΰ «Αρχείου τού Μαρξισμού» στόν "Αη-Γιάννη τό Ρέντη.

ΤΟ Ε Θ Ν ΙΚ Ο"Α ς έξετάσουμε μιά σειρά ζητήματα γιά νά διαπιστώσουμε κατά

πόσο είναι σωστές οί βασικές μας άπόψεις γιά τό Σταλινικό Κόμμα, δτι δηλαδή δέν ίχει μαρξιστικές άρχές. Δημοκρατία, καί δτι εΐνρι πρακτορείο τής σταλινικής ήγεσίας της Ρωσίας.

Ό Ππσόπουλος μάς μαθαίνει δτι τό βουλγαρ'χό Κ .Κ . άπαίτησε καί τελικά Εγινε δεκτό άπό τό Ελληνικό Σταλινικό Κόμμα τό σύν­θημα τής «άνεξάρτητης Μακεδονίας καί Θράκης». Τό 1925 £γινε τά πέμπτο συνέδριο τής Κ .Δ .-f) τό πρώτο Σταλινικό Συνέδριο. Ο Ι ΓΊου- λιόπουλος, Γιατσόπουλος καί Μάγκος άντιπρόσωποι στό Συνέδριο αύτό έφεραν τΙς θέσεις γιά τό 'Εθνικό. Μ ' αύιές τίς θέσεις πέταξαν τόν Ά- ποστολίδη άπό τή Γενική Γραμματεία τοΰ Κόμματος, αποχώρησε ό Κορδάτος καί σειρά άλλα έπίλεκτα μέλη του.

01 θέσεις αύτές γιά τό ’Εθνικό, ένάντια σέ κάθε μαρξιστική άρχή γιά τήν αυτοδιάθεση τών έθνών, χωρίς νά παίρνουν ύπ’ ΰψη τήν εθνο­λογική άλλαγή πού προέκυψε μέ τήν άνταλλαγή τών πληθυσμών καί τήν ένκατάσταση τών 'Ελλήνων στή Μακεδονία καί Θράκη (ΰστερα άπό τούς πολέμους 1912— 1913 καί 1914 Εως 1922) ζητούσαν τήν άπό· σπαση τής Μακεδονίας καί Θράκης άπό τήν 'Ελλάδα. Αύτό στοίχισε άπειρα θύματα στό έλληνικό προλεταριακό κίνημα. Ή θέση αύτή, ά- ποτέλ.· *μα έπίδρασης τών κομιτατζήδων στό Σταλινικό Κόμμα τήο Βουλγαρίας έπιβλήθηκε έδώ άπ* αότό σάν ήγετικό κόμμα τής Βαλκα­νικής. Ή θέση αύτή άκολουθήθηκε καί άπό τό Ζαχαριάδη, δταν άπό τήν Κ. Δ. διορίσθηκε στά 1931 γραμματέάς-στό Κόμμα. Διακήρυξε ιότε δ.ι «κάθε ύποτίμηση χής δουλειάς τοΰ Κ .Κ .Ε . γιά τήν άνεξαρτηοιίΛ τής Μακεδονίας καϊ Θράκης θά σημαίνει έπίδραση τοΰ κυριαρχυΰι-τΓς Ε- θνουςϊ. Τό 1934 στήν 6η 'Ολομέλεια τοΰ Σταλινικού Κόμαατο' κάνον­τας στροφή 90 μορών «άναγνώρισε» τήν έθνολογική μεταβολή τών πε­ριοχών αύτών γιά νά περάσει καιροσκοπ.κά στήν άποψη «ης ύπεράσπι* σης τής Πατρίδας καί τής άκεραιότητας τής χώρας. Ο άρχειομαρξι- σμός διεκήρυξε δτι τό σύνθημα τής «ανεξάρτητης Μακεδονίας καί Θρά­κης* ήταν άνεδαφικό, γιατί τό πλειοψηφούν στοιχείο στις περιοχές αύ­τές ήταν τό έλληνικό. Διεκήρυξε θεωρητικά καί έξέφρασε πρακτικά τή διεθνιστική του άλληλεγγύη στό πογκρόμ τών 'Εβραίων στή θεσυσλί· νίκη, π ογκρόμ ’πού είχε 'σάν άποτέλεσμα τό κάψιμο τοΰ συνοικισμοί Κάμπελ, άπό τούς τριεψιλίτες τοΰ Γόνατά. ’Ενάντια οτό πογκρόμ τό Κόμμα μας. κατέβηκε σέ διαμαρτυρία καί Εδωσε καί θύματα. Αναφο­ρικά μέ τις καταπιεζόμενες έθνότητες πάλαιψε γιά τήν πολιτική καί οικονομική ισοτιμία τους καί "διεκήρυξε, δτι μόνο στό σοσιαλισμό θό τήν βρουν όλοκληρωμένη καί γ ι’ αύτό πρέπει νά παλαίψουν γι* αύτόν. Μέχρι τό 1934 κατηγορούμαστέ άπό τό «Ριζοσπάστη» δτι είμαστε δρ· γανα τοΰ ‘Ελληνικού Γεν. ’Επιτελείου γιά τή σωστή μας αύτή θέση.

Ά λ λ ά cCt8 σ' αύτή του τή θέση στσυάτησε τό Κ .Κ .Ε . Κατά τή διάρκεια τής κοττοχής πέρασε στή μεγαλοΐδεάτικη άντίληψη τής κατά­

154

ληψης ξένων έδαφών σέ βύιρος τών βορείων γειτόνων μας μέ τήν άπαί- τηση τής στρατηγικής διαρρύθμισης σέ βάρος βουλγαρικών έδαφώι. •πού καιοικοΰνται άπό Βουλγάρους καί τής άπδσπασης τής Βορείοι. Ηπείρου- αύτό έγινε γιατί τότε οί χώρες αύτές βρίσκονταν δεμένες

^τό άρρα τοϋ γερμανο-ίταλικοΰ φασισμοΰ. Στήν Τεχεράνη Ιγινε ό κα θορισμος τών χωρών αύτών σέ ζώνες πολιτικής καί οίκόνομικής έπιρ- ροής. Ή Βουλγαρία, ή Γιουγκοσλαυΐα καί [Αλβανία σέ ζώνες τής Ρω ­σίας, καί ή 'Ελλάδα σέ άγγλική ζώνη, πράγμα πού καθόρισα τή νέα πολιτική τοϋ έλληνικοΰ Σταλινισμού σάν πράκτορα τής ρωσικής πολι­τικής, φροντίζοντας έντεχνα νά μήν Ιρθει σέ άντίθεση μέ τό έθνικιστι- κό αίσθημα πού τό ίδιο καλλιέργησε στις μάζες κατά τή διάρκεια τής κατοχής. Γι' αύτό μέ τό πρόσωπο τοΰ ΕΑ Μ τάσσεται ύπέρ τών Ιμπερι­αλιστικών έπιδιώξεων σέ βάρος τής Βουλγαρίας καί ’Αλβανίας καί σάν Κ .Κ .Ε . μέ δηλώσεις ή άρθρα τοϋ άρχηγοΰ του δηλώνει, δτι είναι κα­τανοητές οί άξιώσεις τών βορείων γειτόνων μας, γιατί έχουμε μο\αρ- χοφασιστική κυβέρνηση στήν ’Ελλάδα καί.είμαστε κάτω άπό άγγλική κατοχή ή δτι άν ή Ελλά δα είχε τό καθεστώς τής Λαϊκής Δημοκρατίας τότε θά ζητούσε ό Ζαχαριάδης καί τό Βόρειο Πόλο. Δηλαδή τόν και­ρό πού ή 'Ελλάδα βρισκόταν στό συμμαχικό μπλόκ είχε τό Σταλινικό Κόμμα ιμπεριαλιστικές διεκδικήσεις σέ βάρος τών γειτόνων μας γιατί βρίσκονταν αύτές στό γερμανοίταλικό μπλόκ. Τώρα πού οί σύμμαχοι συγκρούονται καί οί βόρειοι γείτονές μας βρίσκονται στή ρωσική ζώ­νη έπιρροής οί "Ελληνες σταλινικοί υπερθεματίζουν ουσιαστικά στις άξιώσεις τών βορείων γειτόνων καί γιά νά μή μείνει καμμιά άμφιβο- λία γιά τόν πρακτορειακό ρόλο τοΰ Κ .Κ .Ε . θά φέρουμε καί τό άλλο παράδειγμα τής διεκδίκησης τής ’Ανατολ<κής Θράκης, δηλαδή τής τουρκικής Θράκης. Τό Κ .Κ .Ε . ύπάρχει τριάντα σχεδόν χρόνια καί τώ­ρα μόλις άνακάλυψε, δτι γιά νά ζήσει ή 'Ελλάδα πρέπει νά άποσπό- σουμε τήν τουρκική Θράκη. Κι* αύτό γίνεται γιατί ή Ρωσία Ιχει άξιώ- σεις στά στενά της Τουρκίας. Γι’ αύτό προβάλλει καί ό έλληνικός στα­λινισμός άξιώσεις σέ βάρος τής Τουρκίας, χωρίς νά λογαριάζει οΰτε ζητήματα άρχών πάνω στό ’Εθνικό καί άιαιρώντας ϊίτσι στήν περίπτω­ση αύτή, δ,τι είπε προηγουμένως, δηλαδή, δτι ή 'Ελλάδα διευθύνεται άπό τούς μοναρχοφασίστες δτι βρίσκεται κάτω άπό άγγλική κατοχή καί δτι δέν είναι «Λαϊκή Δημοκρατία* γιά νά ζητήσει τό Βόρειο Πό­λ ο . . . (Ζαχαριάδης).

Τό συμπέρασμα είνε δτι τό Σταλ. Κόμμα τήν πολιτική του δέν τήν στήριζε ποτέ σέ άρχές μαρξιστικές-λενινιοτικές, άλλά στά συμφέρ3ντα της σταλινικής ρωσικής πολιτικής.Αντίθετα ό άρχειομαρξισμός πάντα σταθερά ύπ·ράσπισε τήν αυτοδιάθεση τών έθνοτήτων, υπεράσπισε τά δι­καιώματα τών μειονοτήτων κοά τάχθηκε ένάντια στίς ιμπεριαλιστικές έπιδιώξεις τών Ελλήνω ν Ιμπεριαλιστών καί Ά γ γ λ ω ν πατρώνων τους.

Ζήτηυα ’Εθνικό γιά μας ύπάρχει ^ ά τούς "Ελληνες τής Δωδεκα- νήσου καί τής Κύπρου, γιά τούς όποίους πάντα θέσαμε άποφασιστικά τήν πάλη τους γιά τήν αυτοδιάθεσή τους. Γιατί καί οί δυό αύτές περιο­χές είναι ύπόδουλες στούς ξένους Ιμπεριαλιστές, ή Δωδεκάνησος στήν Ιτα λία καί ή Κύπρος ιίϊήν Αγγλία .

Στό έρώτημα: Άπ ό πότε τό Κ .Κ .Ε . καί τά κομμουνιστικά κόμ­ματα τών άλλων χωρών μεταβλήθηκαν σέ πρακτορεία τής ρωσικής στα­λινικής πολιτικής, άπαντοΰμε: .Από τήν έποχή πού άρχ-.σε νά θριαμ­βεύει ή θεωρία τοΰ σοσιαλισμού σέ μιά μόνη χώρα>. Είναι ή έποχή τοΰ θανάτου τοΰ Λένιν καί της έπικράτησης τοΰ Στάλιν. 'Εποχή πού ή Κ.Δ. άπό διεθνές όργανο γιά τή σοσιαλισίική διαπαιδαγώγηση καί καθοδήγηση τού παγκόσμ ου προλεταριάτου γίνεται όργανο υποταγής

105

τοϋ διεθνούς προλεταριάτου γιά τήν έξυπηρέτηοη τών συμφερόντων τών προνομιούχων της σταλινικής γραφειοκρατίας. Άπ ό τότε τά σταλινικά κόμμοττα παύουν σ’ δλο τόν κόσμο νά Ιχουν δική τους όντότητα καί γίνονται ΑπλΑ έξαρτήματα. πρακτορβία τής έξωτερικής πολιτικής τής ρωσικής γραφειοκρατίας. Κάθε τίμιος έπαιαστάτης, κάθε σκεπτόμενος, κάθε κριτικό πνεύμα άποκλείονται άπό αύτά, δυσφημούνται καί δπου ιιποροίΛ οί σταλινικοί -πράκτορες τούς δςλοφονοΰν.

Σ Υ Ν Δ Ι Κ Α Λ Ι Σ Τ Ι Κ ΟΣτό συνδικαλιστικό προσπαθούν τά πρώτα χρόνια νά φτιάα>υν τά

*·!αί,.κά Συνδ ικά το δηλαδή τά σωματεία tv>j (kt Ανήκουν καττ’ ευθείαν στην Κ.Δ. καί οΟτε μόνο στήν Κ .Σ Δ. Αύτό κυριολεκτικά σμπαράλιασε τό συνδικαλιστικό κίνημα καί ωφέλησε τό ρεφορμισμό. Έμεΐς δράσαμε ένάν^α σ' αύτό τό σύνθημα σάν διαλυτικό καί ήρθαμε σε όξεϊα ούγ· Kf τνση γιατί βλέπαμε σ! αύτή τή θέση τήν άπομακρυνση τών έργατών ά ν τις Επαγγελματικές τους όργανώσεις. Ή όργάνωση βιομηχανικών ένώοεων άπό τούς σταλινικούς ύπήρξε ή δεύτερη- προσπάθεια αποσύν­θεσης τοΟ συνδικσλιστικοΟ. Τήν καταπολεμήσαμε σάν άνεδαφική σέ υιά σειρά έπαγγέλματα πού ή καθυστέρησή τους στήν Ελλάδα δέ^ έπί- τρεπε τή βιομηχανική Ινωση. Αύτό είχε Αποτέλεσμα νά δολοφονηθεί άπό σταλινικούς δ6λοφόνσυς τό 1926 ό Λαδάς καί τό 1927 j Γεωργο- παπαδακος. Πληρώσαμε έτσι τό πρώτο φόρο αίματος στή σταλινική κακοήΟεια.

Τ Ρ Ι Τ Η Π Ε Ρ Ι Ο Δ Ο ΣΤο 6ο Συνέδριο τής Κ.Δ. πήρε τήν απόφαση, δτι ό καπιταλισμός

πέρασε στήν τρίτη καί τελευταία μεταπολεμική περίοδο. *Λπο κεϊ κα­θορίζεται ή έξαλλη πολ.τική τών γενικών πολιτικών άπεργιών κα* τής κατάληψης τών πεζοδρομίων χωρίς διάκριση χωρών καθυστερημένων ή καπιταλιστικά ά\επτυγμένων. Καταπολεμήσαμε τή θέση αύτή καί όρ- γανώοαμε σειρά σωματείων έργατικών καθοδηγώντας τούς έπαγγελμα- τικούς άγώνες στό σωστό τους δρόμο καθώς καί. τό · κίνημα τών άνέρ γων. Ή πολιτική τής άνεξάρτητης ήγεσίας καί τοΰ ένταίου μετώπου άπ* τα κάτω πού καθορίστηκε άπό τό παραπάνω συνέδριο, άποσκελέ τωσε σ* δλο τόν κόσμο τά Σταλινικά Κόμματα καί τά άπομόνωσε άπό τίς πλατειές μώζες τών έργαζομένων. Ή θεωρία δέ του Παμφασ-.ομαϋ άπόκλε.ε καί τήν παραμικρή συνεργασία Εστω καί μέ τούς σοσιαλι­στές πού χαρακτήριζε οοσιαλφασίοτες—δίδυμοι άδελφοί τοΰ φασισμού (Στά λ ιν ). *Η συνδικαλιστική προσπάθεια τών άρχειομαρξιστών είχε σάν αποτέλεσμα νά Λργανωθοϋν μαζικ.οί Αγώνες τών έργατών, ύπαλ· λήλων καί Α&πιήρων. Γιά τούς άνάπηρους ιδιαίτερα τονίζουμε. δτ« ήτα'· ή μόνη έφεδρική όργάνωση σ’ δλο τόν κόσμο πού είχε τοποθετήοει τήν πάλη της σέ βάση ταξ κή διεθνιστική ένάντια στόν έθνικιομό καί στήν πατριδσκοττηλεία πού παρουσιάζει τό σημερινό άναπηρικό κίνημα π:ύ κα£οδ > ^είται άπό τούς σταλινικούς. Ή Ιστορική Γενική Συνομοσπονδία ’Αναπήρων καί θυμάτων Πολέμου 1912 — 1922 στάθηκε ό φωτεινός φόροτ στά χρόνια τοΰ μεσοπολέμου, γ ατί £δειζε σέ ό.εθνή ου.έδρια, όπως τό Αντιπολεμικό τοΰ Αμστερνταμ καί τό άντιφασιστικό τοΰ Πο ριΟιπΟ, τό ‘δρόμο πού επρεπε ν' άκολουθήσουν οί έργαζόμ«". οι δλου τού κόσμου γιά ν’ Ατ.υτρέψουν Κνα καινούριο πόλεμο, ι ο ρ ό μ ο δηλαδή τοΰ έπαναστατικοΰ διεθνισμού, τής πάλης τών τάξεων, *ης μετατροπής ίνς\ ένδεχόμενου πολέμου’ σέ έμψύλιο γιά τήν έπαναστατική Ανατροπή τού καπιταλισμού. Ή πάλη μας γιά τή δημοκρατία ηχα Συνδικάτα. Απαραίτητη προϋπόθεση όμαλής λειτουργίας τους, χτυπηάηκε άγρια

άπό τό Σταλινισαύ, όταν ο:ό δήθεν Ενω τικό Συνέδριο τοϋ Φλεβάρη τοϋ 1929 πού ιδρύθηκε ή διασπαστική Ένωτική Συνομοσπονδία, άρχει- ομαρξιστές άντιπρόσωπ:ι σωμο ·:ίων δέχτηκαν προσχεδιασαέντ, δολο­φονική έπίθεση πού είχε σάν άΑίοτέλεσμα τόν άποκλεισμό τους καί ιήν κατάδοση στήν άστυνσμία τήν άλλη μέρα άπό τήν ήγεσία τοϋ Σταλι- κοΰ Κόμματος δεκάδων συντρόφων μάς, πολιτικών μελών π:ύ δίν είχαν υΰτε έξ άποστάσεως πλησιάσει τό συνέδριο μέ άποτέλεομα νά συλλη- φθοΰν πολλοί καί \ά φυλακισθοϋν γιά νά κρατηθούν οτή φυλακή 9 μή­νες έννέα σύντροφοί μας. 'Ανάλογες σκηχές £γιναν καί σ’ ά·*λες ουγ κεντρώσεις έργατικές πού οΐ σταλινικοί άπαγόρευσαν μέ τή βία κάθε εκδήλωση άντίθετης γνώμης δηλαδή μέ τή βία άπαγόρευσαν τή δημο­κρατική λειτουργία τους, δπως καί στό Συνέδριο ’Εργαζόμενης Νεο­λαίας πού απόκλεισαν τούς άντιπροσώπους τών νέων πού έξέφοαζαν ιίς άρχειομαρξ στικές άπόψεις.

ΤΟ Σ Τ Α Λ Ι Ν Ι Κ Ο ΙΔ ΙΩ Ν Υ Μ ΟΣτίς φυλακές καί στίς έξορίες οί άρχει·ςμαρξιστ*ς άντνμετώπισαν

έχ'.ός άπό τό ιδιώνυμο τής κεφαλαιοκρατίας καί τό ιδιώνυμο ιών στα­λινικών. Πολλές δεκάδες είναι οί δολοφονικές έπιθέσεις ένάντια στούς άρχειομαρξιστές μέσα οτίς κολλεχτίδες καί είχαν σάν συνέπεια τόν άποκλεισμό Τους άπό τήν Εργα τική Βοήθεια. 01 άρχειομαρξιστές ίδρυσαν τήν Έργατική ’Αλληλεγγύη γιά νά ματαιώσουν τό έξ^ντωτικό £ργο τής άστικής τάξης καί τών σταλινικών ένάντιά τους.

Κ Α Ι ΑΛΛΟ Ι Α Λ Λ Ο Π Ρ Ο Σ Α Λ Λ Ι Σ Μ Ο Ι"Ολ* αύτά τά χρόνια τό Σταλινικός Κόμμα πήρε τίς πιό άλλοπρό-

σαλλες θέσεις σέρνοντας πίσω του τις μάζες πού στό πρόσωπό του βλέ­πανε έ σφαλμένα τό συνεχιστή της ρούσικης έπανάστασης, τό όποΐο τις κοττηύθυνε άπό τυχοδιωκτισμό σέ τυχοδιωκτισμό. Υποστήριξε τόν Πάγ­καλο νά έπιβάλει τή διχτατορία του στά 1925, υποστήριξε τούς ύποψη- φίους σάν τόν τυχοδιώχτη προσφυγοκάπηλο Πατρίκιο καί τόν Χαΐμάκη Κοέν τσιφλικά στή θεοσαλονίκη. Τάχθηκε στό πλευρό τής Κυβέρνησης Τσαλδάρη — Κονδύλη — Μεταξά ένάντια στό βενιζελικό κίνημα τής 1ης τοΰ Μάρτη του 1935 στήν Αθήνα, ένώ στή Μακεδονία τάσσονταν υπέρ τοΰ βενχζελικοΰ κινήματος, (Κομμένος), συμμετέσχε στίς έκλογές παρά τήν τρομοκρατία καί τήν άποχή καί τών βενιζελικών, στίς έκλο­γές πού έξέλεξε τή Βουλή -πού προκήρυξε δημοψήφισμα καί έπανέφε· ρε τό Βασιληα στά 1935. Επίσης στή Βουλή τοΰ 1936 ίδωσε ψήφο στό Σοφούλη γιά Πρόεδρο τής Βουλής, ίφαρμόζοντας τό προδοτικό σύμ­φωνο Σοφούλη— Σκλάβαινα. Ή ψήφος αύτή όδήγησε στή διχτατορία τού Μεταξά γιατί ό Σοφούλης τόν ύπέδειξε στό Βασιληά γιά πρωθυ­πουργό καί τό κόμμα του ψήφισε τή διακοπή τών έργασιών της Βουλής γιά 6 μήνες, δσο χρόνο χρειάζειταν γιά τήν προπαρασκευή τής διχτα- τορίας τής 4ης Αύγούστου.

Ο Π Ο Λ ΕΜ Ο ΣΉ θέση μας γιά τόν πόλεμο ήτανε κείνη που διακηρύξαμε καί στά

διεθνή συνέδρια, ή θέση τών έπαναστατών σοσιαλιστών καί τών μπολ­σεβίκων τοΰ περασμένου πολέμου. Αύτή τή θέση πήραμε δτοίν ό Μετα* ξάς κήρυξε τόν πόλεμο κατά τών Ιταλών, δηλαδή άναιροπή τής δικής •αας κυβέρνησης, συναδέλφωση στά χαρακώματα. Τό έλληνικό Σταλι­νικό Κόμμα, υπάλληλος τοΰ Γπιτροπάτου τών 'Εξωτερικών της Ρω­σίας, κανόνισε τή στάση του άνάλογα μέ τις κάθε φορά έντολές. “ Ετσι ϊχουμε τό πρώτο γράμμα τοϋ Ζαχαριάδη. Ό Ζαχαριάδης, δπως άποκα-

157

λύπτει ό Πετσόπουλος, μέ τό δηλωσία χαφιέ Μιχαηλίδη ήλθε σέ έπαφή μέ τόν Μανιαδάκη. Ακολουθεί ή μεταφορά τού Ζαχαριαδη στήν 'Αθήνα όπου γράφει τό γνωστό γράμμα πού παρότρυνε δλους τούς έργαζόαί­νους νά ταχθούν «άνεπιφύλακτα» κάτω άπό τις διαταγές τού Μεταξά. Αύτό έγινε σέ άγνοια της έκλεγμένης Διοίκησης τοΰ Κ .Κ .Ε . καί παρά τήν άντίθετή της γνώμη ή όποία δέν πίστευε στήν προδοσία τοΰ Ζαχα- ριάδη καί κατάγγειλε τό γράμμα σάν πλαστό. Γιά τήν τοποθέτηση αύ­τή τού Ζαχαριάδη δυό γνώμες διασταυρώνονται. Ή μιά τοΰ Πετσσπου- λαυ δτι ήταν μιά κακοήθης δΛλωση μετανοίας πού θέλησε νά καλυφθεί μέ πολιτική τοποθέτηση, γιά την όποία δήλωση είχε πάρει τήν ύπόσχεση άπό τόν ΑΛανιαδάκη ότι Ο- άφίνονταν αύτός καί οί όπαδοί του έλεύθεροι. ‘Η άλλη δική μας δτι ήταν συνέπεια τοΰ δτι τότε ή Ιτα λ ία είχε έκ· φρασθεί έχθρικά στό Γερμανορωσικό σύμφωνο φιλίας καί ούδετερότη- τας. Τίποτε δέν άποκλείει νά είναι σωστές καί οί δυό αύτές έκδοχές, τό καλό μετά τοΰ ώφελίμου, βλέπετε. Ο Ι άλλες έπιστολές πού άναφΕ- Ρ*λ ό Ιδιος (Ζαχαριάδης) δτι έστειλε όφείλ^νται στό γεγονός δτι δένά- φέθηκε έλεύθερος γιατί στήν περίπτωση αύτή ol Maviabc κης— Μεταξάς έφάραοοαν τήν παροιμία «πολλοί τήν προδοσίαν φιλούοιν, άλλά τόν πρ< δοιην ούδεΐς» καί δεύτερο γιατί ή Ρωσία τότε είχε άμχίσει νά έκ- δηλωνει τό ένδιαφέρον της γιά τή δημιουργία ένός τρίτου μπλόκ, τό μπλόκ των ούδετέρων χωρών. Καί ένδιαφ? ρόνταν Ιδιαίτερα ή Ρωσία τό μπλόκ τών ούδετέρων νά περιλάβει καί τά Βαλκάνια. Αύτά τά γε­γονότα έ£ηγοΰν δλες τίς άλληλογρονβοκοπούμενες θέσεις τοΰ Ζαχαρι- άδη καί τών σταλινικών διοικήσεων της μετοχικής περιόδου.

*Η θέση τοΰ πράκτορα καθορίζει καί τήν δλη πολιτική τοΰ σταλι­νισμού άπέναντί τοΰ n a y κόσμου πολέμου. Στήν πρώτη του φάση νά είναι εύνοϊκή γιά τό γερμανικό φασισμό, στή δεύτερη έχθρική. Δηλαδή δταν ή Ρωσία ύποχρεώθηκε ϋστερα άπό τή χιτλερική επίθεση νά μπεΐ στόν πόλεμο στό πλευρό τών συμμάχων Αγγλοαμερικάνων Ιμπερια­λιστών, τότε δλα τά Σταλινικά Κόμματα σ’ δλο τόν κόσμο γίνονται Οπέρμαχοι τού «άντιφασιστικοΰ πολέμου» καί έκθειάζουν τόν πόλεμο τών ’Αγγλοαμερικάνων Ιμπεριαλιστών σάν πόλεμο γιά τήν Δημοκρα­τία καί τόν πολιτισμό μέχρι τοΰ σημείου να θεωρηθεί δτι ό σκοπός τής 3ης Κ. Δ. ταύτίζεται· μέ τόν άντιφασιστικό πόλεμο καί νά αύτοδιαλυ· θεΐ! ! *Η πρωτοβουλία πού πήραν τά Σταλινικά Κόμματα στό κίνημα 'Αντίστασης σ' δλες τίς χώρες γιά τόν έθνικό άπελευθερωτικό άγωνα έγινε σάν συνέπεια τής εισόδου στόν πόλεμο της Ρωσίας καί της ά- νάγκης δημιουργίας άντιηερισττασμοΰ κατά τής έπιτιθέμενης Γερμανί­ας. 'Η κατοχή άνθιζε νέα περίοδο γιά τό έλληνικό κίνημα. Τό κόμμα μας τραυματισμένο άπό τή μεταζική δικτατορία καί τόν πόλεμο άρχι­σε νά άνασυντάσσει τΙς δυνάμεις του. Τό Σταλινικό Κόμμα διαιρεμένο σέ δυό ή τρεϊς Κεντρικές ’Επιτροπές βρίσκεται σέ μιά κατάσταση πλή­ρους άποσύνθεσης. ’Ό λ ο άλληλοβρίζονται γ ι* χαφιέδες. Τήν πρώτη περίοδο της κατοχής τό Σταλινικό Κόμμα κράτησε θέση υποτακτικού άπέναντί τών Γερμανών. ’Εμπόδισε τις άποδράσεις τών φυλακισμένων καί έξορίστων καί ειδικά στήν ’Ακροναυπλία δπου οί κρατούμενοι κλεί­στηκαν άπ' τούς σταλινικούς καί παραδόθηκαν στούς Γερμανούς μέ τήν αύταπάτη δτι οϊ Γερμανοί φασίστες πού είχαν σύμφωνο φιλίας καί ού- δετερότητας μέ τή Ρωσία θά τούς άφηναν έλεύθιρους! Ή θέση του άλ­λαξε άφού οί Γερμανοί έπιτέθηκαν κατά τής Ρωσίας. Τότε ϋγιναν άνοι- χτά όργανα τών συμμάχών καί άρχισαν νά όργανώνουν τίς δυνάμεις τους πάνω στήν έπιδίωζη ένίσχυσης τοΰ πολεμικού συμμαχικού άγώνα. Πήραν σάν άφετηρία δλα τά έθνικιστικά μεγαλοΐδεάτικα συνθήματα τοΰ Μεταξα καί της άστικής τάζης καί τά καλλιέργησαν μέ λύσσα μέ-

108

οα στό Ε Λ / Λ . Σταθήκαμε dvn u in ex o i οτό νά υποταχθεί τό -κίνημα 'Αντίστασης κατά τοΰ καταχτητή στά Ιμπεριαλιστικά συμφέροντα τής έλληνικής κεφαλαιοκρατίας καί τοϋ άγγλοαμερικάνικου Ιμπεριαλισμού. Γ Γ αύτό προτείναμε στό Σταλινικό Κόμμα τήν όργάνωση εργατικού με­τώπου κατά τοΰ καταχτητή γιά τις οίκονομικές καί πολιτικές διεκδική­σεις τών μαζών. Στήν πρότασή μας άντιμετωπίσαμε τήν άρνηση. Παρά τό γεγονός αύτό όργανώσαμε άνεξάρτητα τό κίνημά μας κυκλοφορών­τας τόν τύπο μας. προκηρύξεις, μπαίνοντας έπί κεφαλής τών οικονομι­κών άγονων ( ’Αθήνα— Πειραιά) ή συμμετέχοντας σ’ αύτούς, ένώ στίς έπαρχίες τμήματα τοΰ κόμματός μας πήραν τήν πρωτοβουλία καί όρ- γάνωσαν τήν άντίσταση (άνταρτικό κλπ.) καί πολλοί μπήκαν στό Ε . Α.Μ . μέ τήν έλπϊδα δτι αύτό τελικά άπό τίς μάζες π:Λ περιέλαβε θά σπρώχνονταν σιήν προλεταριακή υπόθεση. Ή αύταπάτη αύτή δημιουρ- γούνταν γιατί οί σταλινικοί ένώ στήν 'Αθήνα παρουσιάζονταν μέ τήν έθνικιχττική τους φάτσα στήν έπαρχία χρησιμοποιούσαν διάφορες μά­σκες. 'Από τήν ύπερεθνικιστική ώς τήν ύπερεπαναστατική. Ο Ι σύντροφοί μας ήταν φυσικό νά μιλούν στούς καταπιεζόμενους μέ τή γλώσσα τους καί πολλές φορές νά έζαοκούν καί τήν κριτική τους. Στις άρχές πού οί σταλινικοί ήταν άδύνατοι κάναν πώς δέν βλέπαν ή άκόμα δτι συμφω­νούν. "Οταν δμως δυνάμωσαν ή μπορούσαν νά φέρουν δυνάμεις άπό άλλη περιοχή τις μετέφεραν καί άρχισαν τό έξοντωτικό τους έργο, τΙς δολοφονίες κατά τή μάχη πισώπλατα, τίς έχτελέοεις μέ σκηνοθείημέ- νες συκοφαντίες, (μέ τό χαραχτηριομό τού προδότη) ή άκόμα μέ τή μυστηριώδη έζαφάνιση. Ή θέση τους αύτή προκύπτει άπό τήν όλοκλη- ρωτική σταλινικό άποψη της άπαγόρευσης κάθε δημοκρατίας, τΛ Φυσι­κή έζοντωση κάβε πολιτικού άντιπαλου, Ιδιαίτερα δταν αύ'ός βρίσκε­ται στό έργατικό στρατόπεδο. “ Ετσι έξηγείται ή μανία τών σταλινικών πού κάτω άπό τή σημασία τοϋ Ε Α Μ ήθελαν νά μονοπωλήσουν δλο τ6 κίνημα ’Αντίστασης. "Ετσι έξηγείται πώς δολοφονήβηκε ό σύντροφός μας Πονηρός, άγροτικό στέλεχος καί ήγέτης της περιφερειακής Φθιω- τιδοψωκίδας. ΕΤνάι αύτός πού έπί Μετ<χζ& ξεσήκωσε τούς άγρότες καί κοαέλαβαν τά μοναστηριακά βοσκοτόπια στήν 'Υπάτη καί δταν ό Με- ταξδς τόν συνέλαβε ξεσηκώθηκε δλη ή περιοχή ο ’ ένοπλο συλλαλητή­ριο καί έπέβαλε τήν άπελευθέρωσή του. Στήν ίδια περιοχή δολοφονήθη- καν έπίσης τά στελέχη μας Βογιατζής, Λυμπερόπουλος, Πόλμος καί άλλοι. Σ τό Άγρίνι ό σύντροφός μας 'Αναστασίου πρώτος όργανωτής τοΰ άνταρτ κοΰ κινήματος Καλυβιών άφού κατέρριψε οέ τρία άνταρτο- δικεΐα τή σκευωρημένη κατηγορία δτι έξ αιτίας του δέν άνάτινάχτηκε τραίνο μέ τσολιάδες καί άθωώθηκε, κοτταδικάστηκε καί έκτελέστηκε άπό τέταρτο (άνταρτοδικεΐο) έμπαθών σταλινικών. Τήν Ιδια τύχη είχαν οί σ. Ξανθόπουλ-ος Μήτοος καί Λευτέρης Καπετοτνάκης, Καλογεράκης, Μάγειρας, Ζησιμόπουλος, ό άδελφός τοϋ δολοφονηθέντος· τό 1926 Λαδά καί ά>>οι Στή Βοστίνα ’Ηπείρου οι σ. μας ίχοντες άναπτύξει σπουδαία άντίκεφαλαιοκρατική^ καί άντικατοχ>κή δράση είχαν ύποχρέ· ώσει τούς σταλινικούς σέ ένιαιο μέτωπο οτίς έκλογές τών λαίκών έπι· τροπών τής περιφερείας ένάντια στούς ζερβικούς. Οί σ. μας πήροτν τήν πλίιοψηψία σΤό ψηφοδέλτιο λόγω της· μεγάλης τους δύναμης, Μικήθη- κε ό Ζέρβας μά μόλις δυνάμωσαν οΐ σταλινικοί μετάφεραν δυνάμεις άπ' άλλου καί αυνέλαβαν καί δολοφόνησαν τούς ήγέτες τής περιοχής, τούς συντρόφους μας θωμα Ποπταδόπουλο καί Πλιάκο. Στή Μακεδονία, στήν περιοχή τοΰ ’Αμυνταίου ό σ. μας Παπαδόπουλος είχε όργανώσει 500 άντάρτες. Οι σταλινικοί τόν κάλεοαν νά συντονίσει μ<χζύ τους τόν άγώνα καί κανόνισαν σχετική συνάντηση πού τόν κάλεσοεν. Ό σ. υας ττήρ* τό έπιτελείο του καί πήγε. Οί σταλινικοί τούς είχαν στημένη ένέ·

150

δρα nal τούς δολοφόνησαν. Στήν "^δεσσα ό σ. μας Γκίκας Μακ* δόνας πού έπΐ Μεταξά πήγε νά πάρει τό παράνομο τυπογραφείο τού κόμμα­τός μας άπό τά χέρια τών χωροφυλάκων καί οκότωοε Ενα τραυματί­ζοντας δυό τραυματισθεις καί αύτός βαρειά, δραπέτης άπό τούς Γερμα­νούς κλπ. δολοφονήθηκε άπό τούς σταλινικούς. Τό (διο έγινε στήν Κο­ζάνη μέ τό σ. υας Βαμβακά. στήν Καβάλλα μέ τό σύντροφό μας Κοκ- κινογιάννη ό όποιος μαζί μέ άλλους συντρόφους μας είχε καταδικα­στεί σέ θάνατο άπό τούς καταχτητές Βουλγάρους φασίστες, δταν έπια- σαν τό παράνομο τυπογραφείο μας. Καί ένώ οί σταλινικοί συνέχιζα* τό δολοφονικό τους έργο είχαμε άπό τήν άλλη μεριά τίς καταδιώξεις τών τριών κατακτητών καί τίς έκτελέσεις τών συντρόφων μας "Ετσι τήν Ιδια περίοδο c l · ερμανοϊταλοΐ έκτελοϋσαν στή Θεσσαλονίκη τόν σ. μας Βουγιουκλίδη στέλεχος τών τσαγκαράδων τού Πειραιά, στό Νεζε- ρό τό σ. μας Λαμπρόπουλο, υπεύθυνο της «Πάλης τών Τάξεων*·, στήν Τρίπολη τόν Σαράοχο, στήν ‘Αθήνα τήν Πρωτομαγιά τού 1944 τούς Ικροναυπλιώτες κρατουμένους συντρόφους μας Παπαδημητρόπουλο, Χατζηχρήστο, Άνρή Μπεραχιά, Δ. Γιαννακουρέα και άνάμεοά τους τόν κοττασυκοφαντημένο άπό τή σταλινική ήγεσία Πέτρο Άνδρόνη γιά <̂ (αφιέ>, γιά «μπιλλιετάκι*. Ό σ. αύτός ήταν μέλος της Γραμματείας τού Π. Γ. τοΰ Κόμματός μας. Πιάστηκε στίς 13 ’Απρίλη τοΰ 1944 γιά κατοχί» δπλων, βασανίστηκε σκληρά άπό τούς χαφιέδες τής Ειδικής καί τούς Γκεσταπίτες. Αύτόν δέν τόν έστειλοτν ot Γερμανοί μέ άεροπλάνο οτή Γερμανία, ούτε οΐ “ Αγγλοι τόν μετέφεραν άπό τό Παρίσι στήν ’Α ­θήνα άλλά μετά 17 μέρες τήν Πρωτομαγιά τού 1944 τόν έχτέλεσαν στό Σκοπευτήριο τής ΚοησαριοΕνής. Αλλά καί 4 άλλοι σύντροφοί μας πού μεταφέρθησαν στή Γερμανία τήν Τδια τύχη βρήκαν μέ τόν Άνδρόνη. δέν γύρισε κανείς. Έ ν τφ μεταξύ ή σταλινική ήγεσία μεταφέρει τις δολοφονίες άρχειομαρξιστών στήν ’Αθήνα. Τόν Σεπτέμβρη τού 44 δο­λοφονούνται στόν Βύρωνα οί φοιτητές σύντροφοί μας Σακελλαρίου καί Παπάζογλου ένώ μοίραζαν προκήρυξη πού καλοΰσε τό λαό ν’ άγωνι- στεϊ ένάντια στούς τσολιάδες τοΰ Ράλλη. Πιάσαν καί δολοφόνησαν τόν ήγέτη τών άρτεργατών σ. μας Καβαλλιέρο καθοδηγητή τής άπεργίας των αρτεργατών τής 'Αθήνας τό Σεπτέμβρη τοΰ 1944. Στή Λάρισοα δολοφονείται ό σ. Δαμαλας πού ήταν άπό τούς Ιδρυτές τού Ε Λ Α Σ τής περιοχής.

Σ Τ Η Ν Υ Π Η Ρ Ε Σ Ι Α ΤΟΥ Σ Υ Μ Μ Α Χ ΙΚ Ο Υ Α ΓΩ Ν Α

Μέ τήν συμφωνία τής Τεχεράνης ή χώρα μας πέρνα στή οφαίρυ έπιρρσής της ‘Αγγλίας. Τό Κ .Κ .Ε . ύστερα άπό έντολή τοΰ άφενττκοϋ του. τοΰ ένός άπό τούς συμβαλλόμενους τής Τεχεράνης, τού ρωσικού σταλινισμού άνέλαβε νά μεταβάλει σέ πραγματικότητα τή συμφωνία αύτή. "Ετσι ήρθε σ’ έπαφή μέ τήν κυβέρνηση ΚαΓρου. πήρε μέρος στή σύσκεψη τού Λιβάνου και υπέγραψε τή γνωστή προδοτική συμφωνία. Καταδίκασε μέ τούς άντιπροσώπους του Ροΰοο καί Πορφυρογένη τό κίνημα τής Μέσης Ανατολής. "Εστειλε τηλεγράφημα στόν Τσώρτο'λ πού τού έξέφράζε τή λύπη του γι* αύτό καί τό χαρακτήριζε «άφρο.ες πράξεις άφρόνων». Στό Λίβανο £γινε ή πρώτη άπό έλληνική άποψη έπίσημη ύποδιούλωση στήν άστική τάξη του τόπου μας καί στούς ‘Ε γ ­γλέζους. ‘Ο Παπανδρέου άφού όργάνωσε τά Τάγματα ‘Ασφάλειας έδώ σάν άντίβαρο τού Ε Λ Α Σ έ’φυγε γιά τήν Αίγυπτο δπου άνέλαβε_ οάν πρωθυπουργός νά ύποτάξε< καί πολιτικά τό σταλινικό κόμμα, πράγμα πού έπέτυχε. ‘Εμείς κοττοτγγείλαμε μέ τήν παράνομη «Πάλη* καί μι προκηρύξεις καί τόν Παποτνδρέου καί τό Σταλινικό Κόμμα. Ιό τελιν> ταΐο έγραφε στούς τοίχους τή μιά μέρα «Ζήτω ή 'Εθνική Κυβέρνηση*

160

την άλλη «6 Παπανδρέου έγινε προδότης* καί τήν άλλη «δποιος δέν υποστηρίζει τήν Έθνϊχή Κυβέρνηση (τοΰ Παπανδρέου) είναι προδότης». "ΟΧ* αύτά είναι έκφραση τών Αντιθέτων έπιδράαεων τής ρωσικής πολι­τικής καί τού βαθύτερου πό&>υ τών μαζών πού περιέκλεισε τό ΕΑ Μ πού έβλεπαν δτι ol συμφωνίες τούς όδηγοΰσαν στήν ύπστοτγή, στήν ξέ­νη καί έλληννκή κεφαλαιοκρατία.

Ά λ λ ά ή συμφωνία πού ύπογράφτηκε απο τό Στάλιν—Τσώρτοιλ καί Ρούζβελτ παρέδωσε τήν 'Ελλάδα στήν Α γ γ λ ία καί o l έδώ πρά* χτβρες τοΰ Στάλιν έ καλούντο νά ύποδ*.χΟούν τούς νέους καταχτητές οπως και έκαναν. Τό κόμμα μας άμα έντάθηκε. ό άγώνας τών Ταγμάτων Ασφάλειας καί τό κίνημα πέρναγε δύσκολες στιγμές καί άρχισαν ταυ­τόχρονα νά πέφτοον άπό τά μάτια τών άγωνιστών τοΰ Ε Λ Α Σ οί έθνι- κιστικές αύταπάτες έστειλε οτϊς 23 Σεπτέμβρη τοϋ 44 πρόταση στό EAjM καί ζητούσε νά προσχωρήσει ο* αύτό μέ τόν δρο νά μήν όποστηρί- ζει τόν άγώνα τών Άγγλοαμερικανών Ιμπεριαλιστών πού ύποστήριζε τό- ΕΑ Μ , νά αήν ύποστηρίζει τήν Κυβέρνηση Παπανδρέου. Μάς άπάντηοαν δη ή άποοσχή μας στό ΕΑ Μ μ’ αύτούς τούς 6ρους σημαίνει διάσπαση τοΰ συμμαχικού άγώνα καί άπέρριψαν τήν προσχώρησή μας. Καί συνέ­χισαν τις δολοφονίες ένάντιά μας ουλλαμβάνοντας τις ύρχειυμαρξιστι- κές έπιτροπές πού πήγαν νά ουνεννοηθοϋν μαζί τους ή παίρνοντας τά όνόματά τους γιά νά τούς ουλλάβουν έν καιρώ. Τότε πιάσανε τούς σ. μας Πετσϊτη καί Πετρόγλου στό Βύρωνα καί Βεργή σ^ά Πετράλωνα καί τούς δολοφόνησαν ένώ άλλους όσους μπόρεσαν δολοφόνησαν άργό- τερα κατά τά Δεκεμβριανά, ή τούς τράβηξαν όμηρους, θ ά θυμάστε, σύντροφοι καί συντρέψισσες, τις παραμονές της άπελ^υθέρωσης' στούς τοίχους τή μιά έγραφαν ol σταλινικοί <Ό Σπηλιωτόπουλος είναι προ­δότης», τήν άλλη ^Πειθαρχείτε στό στρατιωτικό διοικητή Σπηλιωτό· π ουλο καί τΙς μέρες της άπελευθέρωσης «καλώς ήρθατε, γενναίοι μας σύμμαχοι», Απευθυνόμενοι στούς Ά γγλου ς . Θυμάστε άσφαλώς δλοι, δτι μόλις πάτησε ό Παπανδρέου τό πόδι του στό Κεροασίνι Αγκάλιασε τό Ζέβγο, τόν φίλησε καί τοΰ είπε : «Μπράβο. Γιάννη, καλά τά κατά- φερες» («Ριζοσπάστης»). Έ μ εΐς τά κατοτνγείλαμε δλα αύτά άμέσως καί ή λύσσα της ήγεσίας τοΰ Σταλινικού Κόμμααος ένάντιά μας, γιατί τήν ξίσκεπάζαυε, αύξανε όλοένα. Ό λαός ζητούσε λοίϊκά δικαστήρια κοά τό Σταλινικό Κόμμα συνιστοΰσε στούς όπαδούς του τάξη καί ήου- χία. ψηφίζοντας ό Πορφυρ=γένης σάν υπουργός ‘ Εργασίας τά νομοσχέ* δια γιά τά μεροκάματα πείνας, γιά τήν τροποποίηση τοΰ νόμου 424 πού ϊπέτρεπε άπολύσεις έργατών κλπ. Εδωσε στούς έργαζόμενους της χώρας μας μιά μικρή μά σαφή είκόνα της «λαϊκής δημοκρατίας», του καθεστώτος δηλαδή πού ή έκμεταλλεύτρια τάξη διαττηρεϊ πλήρη τήν ταξική της κυριαρχία χρησιμοποιώντας άπλώς Ενα παραβάν άπό «κομ­μουνιστές» ύπουργούς ύπαλλήλους της.

Ή Κυβέρνηση Εθνικής ‘Ενότητας λήστεψε τό λαό έξανεμίζοντας τΙς μικροκαταθέσεις σέ όφελος τών τραπεζών καί τά έσωτερικά δά­νεια σέ βάρος τών έργοαικών ταμείων καί τούς βιοπαλαιστές μέ ιό νόμο τοϋ Σβώλου γιά τό «νομισματικό». Ή περίοδος τής διαφωνίας μέ τόν Παπανδρέου είναι ή πιό δύσκολη γιά τή σταλινική ήγεσία. Ή ουμφονία της Τεχεράνης, ή συμφωνία δηλαδή μ έ ’τήν όποία ό Στάλιν παράδωσε τή χώρα μας στήν έπιρροή τών 'Εγγλέζων, έπρεπε νά έψοτρ- μοσθεΐ. Μά ποιός μπορεΐ νά άμφίσβητήσει πώς ol ληστές, δταν Ελθει ή ώρα τής έκτέλεσης τών συμφωνιών δέν προσπαθούν νά τΙς Αθετήσουν ή τούλόίχιστον ν' άναβάλουν 6οο μπορούν τήν έκτέλεσή .τους; "Etcm κι* έδώ. ό ρωσικός σταλινισμός είχε κάθε συμφέρον νά περιορίσει δσο μπορούσε τήν έπιρροή τών "Αγγλω ν στήν χώρα μας αυξάνοντας Αντί-

0€τα τή δική του έπιρροή. Καταβάλλεται προσπάθεια 6 Ε Λ Α Σ νά πα- ραμείνει Ενοπλη δύναμη σάν άντίβαρο τών αγγλικών οτρατευμοιοχ καί τών έλληνικών δυνάμεων πού έξόπλισε ή ντόπια κεφαλαιοκρατια. Γ(· νεται £να συνεχές μαν;>υ6ράρ<σμα. Ό στοιλινισμος vou-.ζει πώς οί ‘Ε γ ­γλέζοι καί οΐ 'Ελληνες Ιμπεριαλιστές θά ΰποχωρουσ<τν μπρός crrt;

τειλές τους. "Ετσι αύτή ή έντελώς καιροσκοπ·χ.η καί χωρ ευρύτερη ιολιτική προοπτική τοΰ σταλινισμού μάς όδηγεϊ στό Δε«εμ;>θί]. Έ ν -C. μρταξύ δίνεται καιρός στούς 'Εγγλέζους ν * μ.ταφέρουν κα··.ο<.ρες δυ- ιάαεις. Κάθε έπιθετική πρωτο5ου\ία στόν Ε Λ Α Σ άνακόπτ^ται διαρκώ καί δλο αύτό τό διάστημα εμφυλίου πολέμου -.ου όνοααζεται ΔΕκεμ 6ρης θά περάοει στήν Ιστορία σάν μια άπό τις μεγαλύτερες προόοοίε.. τής έλληνικής σταλινικής ήγεοίας ά-τέναντι τών επιδ-ώξεων τών ασ­κών. Τό κόμμα μας σ' αύτό τό διάστημα βρίσκονταν κάτω άπό τήν π·ο μαύρη παρανομία καί ct άγωνιστές του κάτω άπο τήν πιό Λνρια δίω­ξη. Ά γ ω ν στές τον ΕΛ Α Σ πού όπλώς ύπήρχε ή ύπόνο.α, £τι είχα; άρ· χειομαρξιστές δοΛ^ςΌνοΰνται πισώπλατα μέσα σέ μάχες άπό φαν am- σμένα στοιχεία κοπ- έντολήν τής Λγεσίαί lie. μέρες αΰιές πιάνεται j σύντροφός μας Γιώργης Ζουρης, μέλον τής Γ paj^oTuia·, τοΰ Π. Γ. τοΰ Κόμματός μας. καί ύπευθυνος του πσράνοιιου τυπογραφείου, όραπέτπς τέσσερις φορές από φυλακές καί ίέ,οα =c της έλληντκής δηιιοκρατια», τοΰ ιδιωνύμου, τέσσερις φορές έπί Μετa t ή κοτί δύο έπί Γερμανών πού τήν τελευταία έφυγε άπ* τα χέρ α τους. Ο ηρως αύτός τοο ip v a m oO κινήματος τοΰ τόπου μας δυλοφοιείτσ· άπ’ την ήγεσία τοΰ Σταλινικού Κόμματος. Μέσα στό Δεκεμβρη έπίσης δολοφονούνται χιλιάδες άτο»:α φτωχοί βιοπαλαιστές, έργάτες. υπάλληλε, καί διαφωνοΰντες μέ τή στα­λινική ήγεσία άγωνιστές. Γ νεται ϊνα προτγμαηκό αιματηρό όρνιο σέ βάρος ανευθύνων καί άφίνονται έλεύΟεροι · στερα ά*ιο δωρ;δο>·.·ες διά­φοροι γνωστοί μεγαλοβιομήχανοι, τραπεζ'.τες, χωρίς ycni.ztc τραπεζί­της, μεγαΧοβιομήχανος ή έμπορος να ίκτε^εσθεΓ. Α ’-τό δε.χιει ότι ή σταλινική ήγεσία- υπηρετεί τό προνομιούχο ρωσικό στρώμα -ιΰ ταυτί­ζεται μέ τούς πλουτοκράτες τών άλλων χωρών Αύτ^ εΤνα ή έίήγηση, δτι ένώ δολοφονεί χιλιάδες κοααπιεζόμενους δεν δολοφο.ιΓ :α\τ.α ιιε- γαλόσχημο πλουτοκράτη. Τό κόμμα μας μέσα σ’ αύτή τήν κατάσταση ξεκινώντας άπ* τήν άποψη, ότι ό Ε Λ Α Σ θάπρεπ; ν*α γί ' * ί,'.ας πρα - ματικύς λαϊκός δημ:·κρα*.κός στροαός μέ έοωτερική δημοκρατική λει­τουργία, τάχθηκε ένάντια στή διάλυσή το\< καί διακήρυξε τη θ?ση του άύτή μέ προκηρύξεις, πού κυκλοφόρησαν φαρδά. "Οταν ξέσπασε f, σύγκρουση, έστειλε καί άλλη πρότασή τροσχώρηοης στό ΕΛ Μ , δηλώ­νοντας δτι στέκει στό πλευρό τοΰ Ε ' - ' Σ . όπ^ς πάντα, καί ~οο άγω· νιζόμενου λαοΰ. ‘Η ύ ~ \ΐηση ήταν · σφάξτε ολους τούς άρχειομαρξι- στές». Ή συμφωνία τής Βάρκιζας είναι τό κορύφωμα τής -.ροδεσίας τής σιαλινακής ήγεοίας. Παρέδωσε χωρίς όρους τ“ άνπάρτικο στή διά­κριση της άντίδρασης παίρνοντας αύτή άμνηότία καί άδε α όπλο© j- ρ(ας. Ό Ά ρ η ς Βελουχιώτης. δια^^νήσας μέ τήν ήγεσ.α -> ι την προ δοτική αύτή συμφωνία, προδόθηκε άπ* αύτή καί £κτΓλέοτ?|κε. Κα*ο', y *:ίλαμε άμεσως τή συμφωνία τής Βάρκ.ζας σάν προδοτ.κΐΐ Ή ά-ΤΓική τάξη έπωφελήθηκε άπό τή νίκη πο. Πίτυχε ■ ών ■'Αγ­γλων*. Ξοτπόλυοε τήν π ό fryp 'a τρουοκροαία. ' L * ~ C \- πάντα. Οταν ή Ιστορία υοΰ δίνε· τή δυνοαότητα νά όλοκληρ<.··ΐέΐς :ις έπβ'^ξεις πο»!; ή μαζα σου έχει έμπιστευθεΐ καί a j :ίς κλωτσάς, trT.Kpm ' ττ·- δραση. Αποτέλεσμά χιλιάδες θύματα. Οί προδομένοι ά-,ωνι σαν τίς φυλακές καί τά ξερονήσ.α καί οί πιό ζωηροί κατές-υγ^ν ογ-χ βουνά. Ε κ τ ό ς άπό τόν Βελουχιώτη, ή στα> ■· ικ>Ν ήγεσία άποκΛ;.ξ« νάθ? κίνηση στά βουνά έλπίζοντας στΛν άο>' ότι χ π**υχαιν- \ά μπ^ϊ

στην κυβέρνηση. Ό ; χ· &.= - \α. cro έξωτεοικο, μετα τήνj r ia τού Χίτλερ, άρχ.σ ο όιιλωμοτακός πόλεμος τών αεγάλων γιά τ ;

μοιρασιά, ή ήγεσία -πού Σταλινικού Κόμματος γιά νά προσφέρει τί* υπηρεσίες στούς πάτρωνες της άρχισε νά υποστηρίζει τήν atjror»· μυνα τών καταδιωκομένων μέ διαρκή προσπάθεια νά υποτάξει το νημα αύτό στις πολιτικές της έπιδιώξεις δηλαδή στήν υπουργό τοίητ, τού Σταλινικού Κόμματος. Τό Κόμμα μας ύποστήριξε ττρώτο τ jv ·χ τνκμυνα, προστάτεψε καί περίθαλψε δεκάδες άγωνιστές, σ-ηοιζόμ- στήν αλληλεγγύη τών όπαδών του. Καί ύποστηριξε. δ :. πρέπει >,ά '·'·■ βει γενική καί χωρίς δρους.άμνηστία τότε πού τό Σααλινικό Κόμμα υπό­γραψε μέ τή Βάρκιζα, δτι πρέπει νά τιμωρηθούν οΐ έγκλημοοΛσαντες Παπί τό Κόμμα μας ξαίρει, δτι έγκληματήσαντες δέν εϊνα·. έκεΐνο., άλλά άλλοι πού τούς έσπρωξαν σέ πράξεις γιά τις όποιες ώμνηστεύΟηκε ή ήγεσία. Σήμερα ή κατάσταση είναι γνωστή σέ δλους. Τονίζουμε δτι είναι άποτέλεσμα μιας ήττας. Τό άντάρτικο κί­νημα πού προέκυψε άπό την άνάγκη τής αύτοάμυνας. διώκεται καί κιν­δυνεύει νά μείνει έκθετο έξ αίτιας της τυχοδιωκτικής πολιτικής τής σταλινικής ήγεσίας. Τονίζουμε τήν άνάγκη τού σχηματισμού μιάς δη­μοκρατικής κυβέρνησης. Μιας δημοκρατικής κυβέρνησης, πού θά έξα- σψάλιζε στοιχειώδεις δρους Ελευθεριών, θά έδινε τή δυνατότητα γ»4 οήμεοα ν' άναδιοργανωθεΐ, νά άναθαρρύνει ή έργατική τάξη καί τά άλλα καταπιεζόμενα στρώματα γιά νά ξεκινήσουν γιά νέους άγώνες. :ιού θ ' άνέβαζαν τό έπίπεδο ζωής τους τό οίκονομικό καί πολιτικό. Ή σταλινική τοποθέτηση περιορίζεται οέ μιά βασική άποψη «νά φύγουν ο*. Άγγλου*. Μαί, νά φύγουν οί Ά γ γ λ ο ι, άλλά γιατί φέρατί .τούς Ά γ γ λ ο υ ς ; Ποιοι ήταν έκ*·"·οι πού καταπτλίυηοαν άπ' τήν πρώτη ο τ ιν ιή τ-] συμφωνία της Γκαζέρτας νά μήν έλθουν οί Ά γ γ λ ο ι ; Ο ί άρ-

χ«ιομαρξιστές, καί οήμεμ^ τυΉοθ^,τνυνε τό ζήτημα έπάνω στή σωστή ί?άση καί δχι στήν τυχοδιωκτική βάση τών σταλινικών. Μά φύγουν ο* Ά γγλο ι άπ’ έδώ, καί δλα τά στρατεύματα κατοχής απ' τήν Εύρώπη όλόκληρη.

Α ' ΑΠΟ Α Π Ο Ψ Ε Ω Σ ΣΚΟ Π Ω Ν · Συνοψίζομε. Τ ό Σ τ ά λ ι ν · ► ό Κ ό μ μ α δ έ ν έ χ ε · σ α φ ε ί ς σ κ ο π ο ύ ς * α ύ τ ό τ ό ά π ο δ ε ί ξ α μ ε κ α θ α ρ ά μ έ τ ά σ τ ο ι χ ε ί α π ο ύ ά ν α­ν 4 ρ α μ ε ( Έ θ ν ι κ ό ' ς — Π ό λ ε μ ο ς — Έ θ ν ι κ ο α π ε λ ε υ θ ε . - ρ ω τ ι κ ό κ ί ν η μ α — ά ν τ ι φ α τ ι κ έ ς τ ο π ο θ ε τ ή σ ε ι ς ά π * ν α ν τ ι σ τ ή δ ι χ τ α τ ο ρ ί α τ ο ύ π ρ ο λ ε τ α ρ ι ά τ ο υ <ύπέρ, μ έ χ ρ ι τ ό 1 9 3 4— σ ο σ ι α λ ι σ μ ό ς ) κ α ί κ α τ ό σ τ ή λ α ι κ ή Δ η μ ο κ ρ α τ ί α . Σ ή μ ε ρ α ύ π έ ρ τ ή ς Δ η μ ο ­κ ρ α τ ί α ς , έ ν α ν τ ί ο ν τ ή ς ό π ο ί α ς ε ί χ α ν κ η ρ υ χ θ ε ί μ έ χ ρ ι . τ ό 1 9 3 4 ) .

Αντίθετα τό Κόμμα μας έ χ ε ι ά π ό λ υ τ α ξ ε κ α θ α ρ ι σ μ έ· ν ο υ ς σ κ ο π ο ύ ς γ ι ά τ ή ν π ρ α γ μ α τ ο π ο ί η σ η τ ώ ν ό π ο ί ω ν ά γ ω ν ί ζ ε τ α ι . ' Ε π α ν α σ τ α τ ι κ ή ά ν α τ ρ ο π ή ~ ο ύ κ α π ι τ α λ ι σ μ ο ύ . Δ ι χ τ α τ ο ρ ί α τ ο ύ π ρ ο λ ε τ α ρ ι ­ά τ ο υ δ π ω ς τ ή ν δ ι α τ ύ π ω σ ε δ Μ ά ρ ξ δ η λ α δ ή τ ή ς π ι ό π λ α τ ε ί α ς δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς , σ τ ό ν π ο λ ι τ ι κ ό , οί- ΐ ' Ο ν ο μ ι κ ό κ α ί π ν ε υ μ α τ ι κ ό τ ο μ έ α γ ι ά ' ί ς έ ργ α­γ ό μ ε ν ε Q μ ά Γ e ς κ α ί δ ι χ τ α τ ο ρ ί α έ ν ά ν τ . α ·>τήν α ν α τ ρ α π ε ΐ ο α ο α λ α ι ο κ ρ α τ ί α.

Β* ΑΠ Ο Α Π Ο ν : : Σ Ε Σ Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Η Σ Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α Σ ΚΑι Ν Ο Ο Τ Ρ Ο Π Ι Α Σ : Τ ο σ τ α λ ι ν ι κ ό Κ ό μ μ α έ φ α ρ μ ό ζ ε ι " ν α ό λ ο κ λ η ο ω τ Ν κ α θ ι σ τ ώ ς σ τ ό έ σ ώ τ ε ρ ι κ ό τ ο ‘j ά π ο κ λ ε J ο * ς κ ^ 6 ι π ν ε 0 μ α κ ρ ι τ ·. κ ή ς κ α ί

103

ά κ ό μ α χ ρ η σ ι μ ο π ο ι ώ ν τ α ς ό λ α τ ά μ έ σ α γ ι ά τ ή ν κ α τ ά π ν ι ξ ή τ ο υ ( δ ο λ ο φ ο ν ί ε ς , ά ν ή θ ι κ ε ς σ υ ­κ ο φ α ν τ ί ε ς . χ of φ ι ε δ ι σ<μο I κλπ.) μ έ τ ή θ ε ω ρ ί α τ ο ϋ « μ ο ν ο λ ι θ ι σ μ ο ΰ » κ α ί τ ή ς < έ π α γ ρ ί ι π ν η ο η ς> Κ α ί γ ι ά τ ο ύ ς π ο λ ι τ ι κ ο ύ ς τ ο υ ά ν τ ι π ά λ ο υ ς Ι δ ι α ί ­τ ε ρ α δ έ γ ι α ύ τ ο ύ ς π ο ύ β ρ ί σ κ ο ν τ α ι σ τ ό έ Ρ* γ α τ ι κ ό σ τ ρ α τ ό π ε δ ο , έ φ α ρ μ ό ζ ε ι τ ή ν π ι ό ά ν η­β ι κ ή έ ξ ό ν τ ω τ ι κ ή π ο λ ι τ ι κ ή .

Τ ό Κ ό·μ μ α μ α ς ά ν τ ί θ ε τ α ά ν α γ ν ω ρ ί ζ ε σέ. δ λ α τ ά μ έ λ η τ ο υ τ ό δ ι κ α ί ω μ α τ ή ς κ ρ ι τ ι κ ή ς κ α ί τ ή ς ά ν ά π τ υ ξ η ς ά π ό ψ ε ω ν π ο ύ μ π ο ρ ο ύ ν ν* ά φ ο ρ ο ύ ν μ έ σ α σ τ ά π λ α ί σ ι α τ ώ ν ά ρ χ ώ ν μ α ς δ λ α τ ά θ έ μ α τ α κ α ί δ λ ο υ ς τ ο ύ ς ύ π ε ύ θ υ ν ο υ ς χ ω ρ I ς α ύ τ ό ν ά £ χ ε ι τ ή ν π α ρ α μ ι κ ρ ή σ υ ν έ π ε ι α γ ι ά τ ά μ έ λ η . “ Ε τ σ ι κ α λ λ ι ε ρ γ ε ί τ α ι κ α ί ύ π ο β ο η θ ε ΐ - r a i ή Ι δ ε ο λ ο γ ι κ ή ά ν ά π τ υ ξ η τ ών μ ε λ ώ ν .

Γ ' . Τ ό Σ τ α λ ι ν ι κ ό Κ ό μ μ α δ έ ν € χ ε ι δ ι κ ή τ ο υ ά ν ε ξ ά ρ τ η τ η π ο λ ι τ ι κ ή ό ν τ ό τ η τ α ά λ λ ά ά π ο τ ε- λ β Γ έ π έ κ τ α σ η τ ο ϋ κ υ ρ ι α ρ χ ο Ο ν τ ο ς π ρ ο ν ο μ ι ­ο ύ χ ο υ σ τ ρ ώ μ α τ ο ς σ τ ή Ρ ω σ ί α σ ύ μ φ ω ν α μ έ τ ί ς έ ν χ ο λ έ ς τ ο ύ ό π ο ί ο υ π ρ ο σ α ρ μ ό ζ ε ι κ ά θ ί , τ ό σ ο τ ή δ ρ ά σ η τ ο υ . Σ ' α ύ τ ό ό φ ε ί λ ε τ α ι κ a i ό π ο ­λ ι τ ι κ ό ς ά λ λ ο π ρ ο σ α λ λ ι σ μ ό ς τ ο υ . Κ α ί γ ι * α ύ τ ό δ έ ν ε ϊ ν α τ ό ν τ ά κ ά θ ε Κ ό μ μ α α ύ τ ό ν ά έ κ φ ρ ά­σ ε ι κ α ί ν ά π ρ α γ μ α τ ο π ο ι ή σ ε ι τ Ι ς ί σ τ ο ο ι κ έ ς Ε π ι δ ι ώ ξ ε ι ς τ ο ύ π ρ ο λ ε τ α ρ ι ά τ ο υ κ α ί τ ώ ν σ υ μ ­μ ά χ ω ν τ ο υ σ τ ρ ω μ ά τ ω ν τ ή ς χ ώ ρ α ς μ α ς

Τ ό κ ό μ μ α μ α ς έ χ ε ι σ ά ν μ ο ν α δ ι κ ο σ κ ο π ό τ ο υ τ ή ν έ ξ υ π η ρ έ τ η σ η τ ώ ν σ υ μ φ ε ρ ό ν τ ω τ ο ϋ π ρ ο λ ε τ α ρ ι ά τ ο ^ κ α ί τ ώ ν ά λ λ ω ν κ α τ α π ι ε ζ ο - μ έ ν ω ν σ τ ρ ω μ ά τ ω ν τ ή ς χ ώ ρ α ς μ α ς .

Γ ΰ α ύ τ ό κ α ί τ ο π ο θ ε τ ε ί τ α ι μ έ σ α σ τ ή ν έ λ - λ η ν ι κ ή π ρ α γ μ α τ ι κ ό τ η τ α ή ό π ο ί α μ έ σ α σ τ ή δ ι ε θ ν ή έ ξ έ λ ι ξ η τ ο ϋ κ α π ι τ α λ ι σ μ ο ύ ί χ t t δ η μ ι- ο υ ρ γ ή σ ε ι τ ο ύ ς ά ν τ ι κ ε ι μ ε ν ι κ ο ύ ς δ ρ ο υ ς γ ι ά τ ή ν ί ν α τ ρ ο π ή τ ή ς κ ε φ α λ α ι ο κ Ρ α τ ί α ς κ α ί τ ή ν όρ* >■ ά ν ω σ η τ ή ς σ ο σ ι α λ ι σ τ ι κ ή ς κ ο ι ν ω ν ί α ς .

Α γ ω ν ι ζ ό μ α σ τ ε λ ο ι π ό ν γ ι ά τ ή ν ά ν ά π τ υ ξ η τ ο ϋ έ π α ν α σ τ α τ ι κ ο ΰ σ ο σ ι α λ ι σ τ ι κ ο ύ ρ ε ύ μ α τ ο ς πο ύ θ ά δ ώ σ ε ι τ ή δ ύ ν α μ η γ ι ά τ ή ν π ρ α γ μ α τ ο ­π ο ί η σ η α ύ τ ή ς τ ή ς κ ο ι ν ω ν ι κ ή ς μ ε τ α β ο λ ή ς .

0) όηαντήοας στά πέντε έρϋτήματα καί ό λόγος τοΟ κλ€ΐσίμοτος τού

όμιλητη τοΟ Κ.Κ.Ε.: Λ. ’Αποστόλου

Η Π ΡΩ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η

Ό Ζαχαριάδης στό σχέδιο τής Ιστορίας τοϋ Κ .Κ .Ε . ύποστηρίζει, δτι τό κεντρικό χαρακτηριστικό τής ’ιστορίας του είναι ή άντίθεση ήγε- 3Ϊας καί .μάζας τοϋ κόμματος. Ή μαζα τοϋ κόμματος ήταν πάντα πι­στή στήν Κ.Δ., ή ήγεσία ήταν όππορτουνιστική. *Εάν ή ήγεσία έκφρά· ζει τό κόμμα, ήταν ή δχι όππορτουνιστικό, σύμφωνα μέ τόν Ιδιο τό Ζαχαριάδη; Ο Ι δυό έποχές 1919—34 καί 1934—46 χωρίζονται μέ δυό

1G4

βασικές πολιτικές. Δικτατορία του προλεταριάτου ή πρώτη, άσηκοδη- μοκρατική μεταβολή ή δεύτερη. ‘Η πρώτη θέση κοααδικάστηκε σά/ ϊξω άπό τήν έλληνική^ πραγματικότητα. Επομένως ήταν ή δχι ή πολι­τική τού Κ .Κ .Ε . ί,ί,ω άπό τόπο καί χρόνο στήν περίοδο μέχρι τό 34 σύμφωνα μέ τό Ζαχαριάδη;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Π ΡΩ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΜά σύντροφοι, έφόσον ό /.αχαριάδης λέει δτι ή μάζα τοΰ Κόμματος

βρισκόταν σέ. άντίθεση μέ τήν ήγεσία τοΟ Κόμματος, αύτό σημαίνει, στ. 6χσυμε μιά σύγκρουση άνάμεοα στή μάζα και τήν ήγεσία τχ>ΰ κόμ­ματος. Σ υνεττώς ή μάζά δέν μπορεί νά είναι όππορτουνιστική. Στην Ιστορία τοΰ κόμματος έχουμε δυό έποχές: α ) Ά π ό τό 1919—34 καί β) άπό 1934— 46. Στήν περίοδο μέχρι τό 1934 σύμφωνα μέ τό Ζαχα- ρ άδη, τό Κόμμα ήταν, καί άσφαλως ήταν, σ’ Ενα βαθμό έξω άπ* τήν έλληνική πραγματικότητα καί αύτό τό λέμε. "Ομως τό κόμμα είναι ένας ζωντανός όργανισμύς ποΰ άνδρώνεται, πού όλοένα μελετάει καί σναι-ληρώνει τίς γνώσεις του γιά τά 'έλληνικά προβλήματα καί άκρι-

. βως γ Γ αύτό, γιατί είναι ζωντατνός όργανισμός καί δέν είναι άρχεΐο τσιττάτων, συμπληρώνει τίς γνώσεις του. "Ετσι άπ' τή μελέτη της έλ- ληνικής πραγματικότητας βγήκαν οί άιιοφάσεις της 6ης ’Ολομέλειας. Καί αύτό τό διακήρυξε καί τό διακηρύσσει τό Κ .Κ .Ε . μέ τΙς άποφά- σεις του τής 6ης 'Ολομέλειας, ή όποία έδωσε τήν πρώτη στήν έλληνι­κή ιστορία ζωντανή, άληθινή άπεικόνιση τής έλληνικής προτγματικό- τητας.

Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η'Υποστηρίζετε, δτι σεΐς διαδόοατε τό μαρξισμό καί άιαφέρατε ένα

όγκο θεωρητικής έργασίας οας.. Σ τό 7ο Συνέδριο ό Σιόντος όμολόγη* σε, δτι Ινα μεγάλο μέρος των λαθών τής ήγεσίας όφείλεται στήν έλ­λειψη άνώτερης θεωρητικής κατάρτισης τής ήγεσίας αύτής. Πώς εξη­γείται τό φαινόμενο νά μήν έχει άποκτήοει τόν άπαιτούμενο θεωρητικό έξοπλισμό ή ήγεσία ; *0 Ζαχαριάδης έκανε τήν παρατήρηση γιά τήν Ιστοοία τοΰ Ζέβγου, δτι είναι έπηρεασμένη άπό μεγαλοϊδεατισμό. Υ ­ποστηρίζετε αύτή τήν Ιστορία σάν μιά μαρξιστική μελέτη;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΟί άρχείοι μάς κατηγορούν, δτι ύπάρχει έλλειψη δημοκρατικότη-

τας καί αύτοκριτικής. ‘Ο σ. Σιάντος κάνοντας οτό 7ο Συνέδριο τόν άπολογισμό τής δράσης τού Κόμματος έκανε μιάν αύστηρότατη κριτι­κή των έλλείψεων τοϋ Κόμματος. Κάτι πού χαρακτηρίζει τούς μπολ­σεβίκους κομμουνιστές, πού δέν είναι άρχεΐο-νοοτροπίσς, είναι δτι ποτέ δέν είναι ικανοποιημένοι άπ’ δ,τι πραγματοποιούν. Πάντα ζητάμε νά καλυτερεύσοομε τΙς γνώσεις μας καί κάνουμε πάντα αυτοκριτική τών έλλείψεών μας, ένω ό άρχειομαρξισμός βουτηγμένος στόν άιτεποτνα- στατικό βούρκο, είναι πάντα Ικανοποιημένος άπ* τόν έαυτό του, γιατί ό βούρκος γίνεται πάντα χειρότερος καί γ ι' αύτό όλοένα καί αύτο «α­μαυρώνεται. Τό Κ .Κ .Ε . δχι μονάχα στό 7ο Συνέδριο, άλλά καί στά έρ- χόμενα θά έλθει νά διαπιστώσει έλλείψεις, άδυναμίες καί λάθη, γιατί μονάχα έτσι ό έπαναστάτης προχωρεί μπροστά, γιατί μονάχα έτσι άπο- δείχνεται κανείς άληθινά Επαναστάτης, ικανός νά άντιλαμβάνεται δλο Kotl καλύτερα τή γύρω του πραγματικότητα .μέ τό νά διδάσκεται κι’ άπ’ τα ϊδια του τά λάθη. Άλλοιώτικα δταν αύτοκαμαρώνεται, δπως μερικές κυράδες, κΓ δπως τό κάνει πάντα ό άρχειομαρξισμός, αύτός μόνο έπαναστάτης δέν είναι.

1Η£>

Η Τ Ρ Ι Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΎποοτηρίζπε, δτι απέναντι στά λάθη σας κροττάτε τη σωστή

μπολσεβίκικη θεση. Ή τρίτη περίοδος Αναγνώρισήκε γ ι* λάθος. Ή θέση σας στό γερμανικό τό 33 πού ίψερε τδ Χίτλερ*στήν έξουσία Ανα­γνωρίσθηκε για λάθος. Στή διάρκεια τού έθνικοαπελίυθερωτ^κού α­γώνα οτναγνωρίσθηκαν λάθη. Μπορεΐτε νά μας πητε πότε κάιιατε μ·.ά σοβαρή Ανάλυση τών λαθών σας? ώστε νά πλοιπιαθεϊ ή μάζα τών με­λών τού χφ μοτος και ή τάξη με τήν πεΐοα τών λαθών; Ή άτλη όμο- λογία καί τό ττνίέιμο της πλέριας συζήτησης είναι ή σωστή μπολσίδί κικη θέση;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Τ Ρ Ι Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΜά. σύντροφοι, όλοκληρο τό 7ο Συνέδριο ήταν καί κρ.τ.κή ·*ών

λαθών ποι εγ.ναν· καί στή διάρκεια τού έθνικοοττελευθερωτικού άγώνα. Παροτκαλούμι τούς άρχειομαρζκπές εργάτες νά διαβάσουν τούς λο-

αι>ς καί τίς Αποφάσεις τού 7ου Συνεδρίοι.’ καί θά βροΰν έκεΐ. δση κρι- τική θέλου.. Πριν ο! ίδιοι άνάφεραν τό παράδειγμα τού σ. Σιάντου, πού Εκσνε στό 7ο Συνέδριο κριτική καί αυτοκριτική στίς έλλεϊψεις τού Κομι or.cc,. Τώρα c l ίδιοι άρνουντσι, δτι τό κόμμα κάνει κριτική καί c.'rcKCiTiKr. ‘Έχουμε κάνε: κριτική γ ιά τήν περίοδο πριν άπ’ δλα μέ- νρ τοΟ 1931 καί μεΐς τήν όναμάσαμε βρεφική καί νεανική ήλικϊα τού

οααττ'Λ.. Αλλά έχουμε μιλήσει ίπίσης καί μΑ τήν Ιδια αυστηρότητα y.ix “ υ λόθτ uac καί v ie -ην Tfpic-δο μετά τό 31, στήν άνδρική ήλικ!α τοί· κόαμο-ος Τό Κ Κ Ε έχ (: έκδωσει τά «Πέντε χρόνια άγώνων», τά <10 χρο-Ac Αγώνων·■ και έ’ 0»μαζει καί τήν €κδοση δλων τών άλλων A ro eaa tu κσΐ κεί θά £pt''£ κριτική καί αυτοκριτική δλων τών λαθών το t ‘. .α. ο-τ- το Κόμμα Σχετικά μέ τό γερμανικό ζήτημα πού θίγει ·. *οωτηοη νομίζω δτι τό θέμα μας είνοα σχετικό μέ τό έλληνικό κ ’.- vr *o KC 6χ μέ 70 ',ερμαννκό. Ή έρώτηση στό σημείο αύτό c»\*m Ιίω trr τε 6έμά τδς σημ*ρι\ής μας δ’άλεξης.

Η Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΑποβλέπατε στήν κατάληψη τής έξουσίας άπό τά λαικα οτρώ

μ α :α οτα/ όργαΛοσοτί το Έα μικό κίνημα; Έ ά ν ναι, γιοαί δέι/ χρ ' σιμοπο.ήσοπε τίς λαϊκές δυνάμεις καί τήν κυβέρνησή τους τήν Π Ε Ε Λ >ι’ αϊτό τό σκοπό, άλλά -ταοαδώσατε μέσον τής κυβέρνησης τής *Ε θνικής Ενότητας τήν ε?,ουσ·.α στή ντόπια καί τήν έγγλίζικη άντίδραστ Καί σέ ποιά διεθνιστικπ άρχή στηριζόμενος ό Στάλιν διακήρυξε μεκ- Tfjv ήττα -πΐς Γερμανίας, £τ. «νικήσαμε τόν προαιώνιο έχθρό τοΰ σλαι · σμούι;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΠρίν άπ* δλα, ίδώ ζανοιδείχνιται μιά τέλεια Ελλειψη κατανόησης

άπ’ τόν άρχειομαρξισμό, κ,αί δέν μπορούσε νά συμβεΐ άλχοιώτικοτ, τού Έα μικού κινήματος τής αντίστασης καί τών προβλημάτων πού έμπαιναν μπροστά στό πccyκόσu.o προοδευτικό κίνημα στό 2ο ποτ>>;όσμιο πόλε­μο. Σ τό 2ο παγκόσμιο πόλεμο παίζονκχν οΐ τύχες δληςτής άνθρωπέ τητας, οί τύχες δλων τών προοδευτικών καταχτήσεων της άνβρωπόττ,* τας γιά αιώνες. Ο ί άρχεΐοι, άκριβώς γιατί είναι άποσπασμ*νοι άπ· τή δράση τών μαζών, Ακριβέστερα γιοττί καταπολεμούν τό κίνημα τών ααζών κάτω άπό άριστερές φράσεις, μπορούν νά παίζουν u t τέτο.ας σοβαρότητας ζητήμοττα, δπως ή τύχη δλων τών προοδευτικών kocto- χτήσεων τοΰ κόσμου. 'Οποιος δμως είναι συνδεμένος μέ τίς μάζες χαΐ μαζί μέ τίς μάζες κού πεθαίνει γι* αύτΐς δέν μπορεΐ νά παίζει. Ο Ιδος

10C

ό Τρότακι. όΛλωστι. όταν ήθελε να παρασύρει τήν Ε Σ Σ Δ σ’ ενα -πρό­ωρο τυχοδιωκτικό πόλεμο, γιά να χτυπηθεί τό σοσιαλιστικό καθοστ,.ς, ζητοΰοε v<*r έπέμ<?ει Ενοπλα ή Ε Σ Σ Δ ένάντια οτό χιτλερικό καθεστώς στά 1933, γιατί μέ τήν έπικοάτηοη τοΟ φασισμού ή άνθοωι:ίτ’·τα θά γυρνούσε αιώνες πίσω. "Οταν όμ ως ό χιτλερισμός προτγμα'οπο.εΐ τήν απειλή του καί έξορμάει γιά τ^ δίεθνή έπιβολή τής κυριαρ/ίαΓ το·.', τότε οΐ τροτσκιστές καί οίάρχε;ομαρξ»οτές άρνοΰνται νά τά ·! ποταξουν όλα οτό πρωταρχικό καθήκον, τή συντριβή δηλαδή του φασισ. ·*“ <αΙ

.πάνε \ά διααπάσουν τό συμμαχικό στρατόπεδο. Κ/ αύτ^ -ό κό\γχ>· γιατί εϊνα όργανα της Αντίδρασης σκεπασμένα μέ άριστερές Γράσίν καί μοναδ.κός λόγος ?<παοξής τους ·ε!ναι νά βοηθήσου.> crc ·.: -*■. \χ τοΰ σταλινισμού στήν Ε Σ Σ Δ καί τών Κ .Κ . στόν κόσυυ. Τ». ·· -·ν άλλωστε ή οασιστική έπϊδεση καί ή -υχόν έπικράτηοη, τ*. ε'.δά.» c μας, και γ ι αύτό τό πρωταρχικό καθήκον πούβαλαν μπρ<·.σ»ά τ .c ol κομμουνιστές σ’ ό λ ι: τίς χώρες ήταν νά ένώσουν τις δυνάμεις ·"■ ·_, · που γιά ϋποιονδήποτ·. λόγο πολεμούσαν τούς φασίστες. Ά ν ViKoGca ■ οί’ φασίστες όχι jovo ή πρώτη σοσιαλιστική χώρα άλλα κ«ί όλες οί Αλλες δημοκρατικές καταχτήσεις τής Ανθρωπότητας θά έξαψανίζοιπαν; Α'προοτα λο.··*όν σ’ ένα τέτο·ο κίνδυνο σύμφωνα μέ τά Ιδια τά διό · μοττα τοΰ Λίπν, θά έπρεπε νά δεχτούμε κάθε έναν πού γιά όποιοι,σο · ποτε λόγους θά σν,νεισέφερε έστω καί Μνα φασουλάκι στο χτύπημα rc<> φασισμού, γιατί όταν θά νικούσαμε τό φασισμό, δχι μονάχα θά κατο­χυρώναμε τις 6ς τά τότε δημοκρατικές καταχτήσεις τής Ανθρωπότητας μά καί θά άνοιγύταν ό δρόμος γιά νέες κατοΕχτήσεις δημο*οα*.κέ<.. θ’ άνοιγόταν ό δρόμος γιά τή λαϊκή δημοκρατία, όπως κι* £γινε, θ' Ανοιγόταν ό δρόμος γιά τό προοδευτικό πίρασμα στό σοσιαλισμό σε μιά σειρά χώρες, όπως επίσης γίνεται. Ό Λένιν ό Ιδιος άλλωστε μάς δίδαξε για τούς συμβιβασμούς, φθάνει οί συμβιβασμοί πού θά κάιου- ρε νά ύπηρετοΰν τούς εργαζόμενους καί τό κίνημά τους. Ό Λέν». ό ίδιος έφερε τό παράδειγμα τοΰ κυνηγού πού συναντάει στό δάσος t .a λύκο κι’ Ενα λιοντάρι. Καί τά δυό αύτά ζώα είναι έχθροί τοΰ *■„.·- γοΰ. Είναι όμως κι’ άνάμεοά τους έχθροί. Κανένας δμως λο. .oc ό” θρωπ*>ς δέν θά κατηγορήσει τόν κυνηγό όα> -ηροοωρινά ουμΑιβαοτι" μ ! ~ό λύκο γ.ά νά έξοντώσει τό λιοντάρι άσφαλέστΞμα κι’ ίπει-,.τ να.ο­νίσε» τούς λογαριασμούς του καί μέ τό λύκο. Σχετικά με τ·* Ε Α ' ό ο.· κηρύξαμε, σύντροφοι, τούτο: “ Οτι παλεύουμε γιά τρια ζηΤή 5τλ:·I ) Για *ήν έπ<(Μωση τού έλληνικοΰ λοκ>ύ, 2) γιά τό διώξιμο τ«ί/. ξε- ιων έπιδμοαέων καί τήν κατάχτηση της άνεξαρτησϊας μας καί 3. γ - ►■α δοθε! ή δ^νατό-ητα στό λαό, ύστερα άπ’ τήν άπε.λευθι ρωοη vs ά- ποφϊνθεί -, > τi πολίτευμά του. Πρωταρχικό .*'ίυήκον ήταν να τσα­κίσουμε τυ φαυ*υαό. νά ενώσουμε όλους όσοι μπορούσαν νά προσφέ­ρουν γι* αύτό τό πράγμα, ?στω κα*. τό παραμικρό κα· αύτό μπο -ο- τε νά τραγματο-'-ηί··» καί πραγματοποιήθηκε μέ μαοη τά τρία σημαία πο·: εΐπαμ· :-ίνω· τού ΕΑ Μ . Μά οί ’Εγγλέζο; ιμπεριαλιστές πα­ραβίασαν έκ.Τνα πι;-; είχαν ύπογράψει, όταν μαζί πολεμούσαμε τούς φασίστες, λύτό όμως δα ζημιώσει καί τούς ζημιώνει πραγυαπικά, μο­νάχα τούς Άγγλους Ιμπεριαλιστές. ’Εμείς δεχτήκαμε νά πολεμήσουμε

τόν Τσώρτσιλ καί μ’ έκείνους πού έκπροσωπεί, γιατί πολεμούσαν καί αύτοί τό φασισμό καί γιατί έφόοον θά συ^ριβόταν ό φασισμός, νικη­τές θά έρχονταν οΐ λαϊκές δυνάμεις ποδσαν οί πιό ουνοπιΐς άντιφα·3!- στικές δυνάμεις. Καί ήρθαν. Ο ί Αγγλοι ιμπεριαλιστές παραβίασαν καί συμφωνίες καί Τεχεράνες κι’ ό,τι Αλλο θέλετε. Μά γι’ αύτό τό πράγ­μα άκριβώς_πληρώνουν σήμερα οι “Ά γγλο ι αυτοί ιμπεριαλιστές καί θ·? έξίτκολσυθοϋν νά πληρώνουν. Γιατί οί υάζες πηγαίνουν με κείνους πο

κροτταν τήν Οπογραφή τους καί αύτοί είναι οί κομμουνιστές καί δσοι συνεργάζονται μέ τους κομμουνιστές καί μ£Ϊς δέν έχουμε τίποτα νά χάσουμε τηρώντας τις υπογραφές μας. Ά κό μ α καί κάτ» ά/ιλο. 'Ότάν έμεΐς πρωτοστατούσαμε οτή συγκέντρωση δλίήν τών δυνάμεων ό άρ- χειομαρξισμός σύμφωνα μ’ αύτά πού μας είπε καί σήμερα 6 ΠοντΙκης, μάς πολεμούσε. Είχαμε λοιπόν καθήκον ν’ άντιμετωπίσουμθ καί νά πολεμήσουμε καθέναν πού προσπαθούσε νά διασπάσει τό μέτωπο πά­λης ένάντια στό φασισμό, γιατί δποιος προσπαθούσε νά διασπάσει αύτό τό μέτωπο, υπηρετούσε τό Χίτλερ, ήταν έτσι είτε άλλοιώς, όργανο τοΟ Χίτλερ. Γι* αύτό λοιπόν καί τούς άρχείους, πού στήν περίοδο τγ|1; φα- σ-στ'κής κατοχής ζητοΰσαν. κάτω από άριστερές φρα^ις γιά ταξικά μέτωπα, νά διασπάοουν τό μέτωπο πάλης ένάντια στόν έπιτιθέμενο φα­σισμό. τούς κατηγορήσαμε καί τούς άντψετωπΐσαμε σάν πράχτορες τού Χίτλερ. Σήμερα πού σταμάτησε ό πόλεμος μέ τή συντριβή τού φα­σιστικού τριγώνου καί πού οί “Αγγλοι ιμπεριαλιστές κατέχουν τήν 'Ε λ ­λάδα καί παίζουν τό ρόλα πούπαιζαν προηγούμενα <ηρν τόπο μας οί φασίστες έπιδρομεϊς, οί άρχεΐοι άρνούνται νά παλαίψευν γιά νά φύ­γουν οι "Αγγλοι καί ζητάν σάν προϋπόθεση νά φύγουν καί οι Ρώσοι άπ' τΙς πρώην εχθρικές χώρες, στις όποιες μονάχα βρίσκονται, σάν οί Ρώσοι νά μάς κατέχουν καί όχι οί “ Αγγλοι. "Ετσι δμως οί άρχεΐοι. μέ τά Ιδια τους τά λόγια καί μέ τήν έρώτησή τους δείχνουν, πώς καί στήν περίοδο της φασιστικής κατοχής καί στήν περίοδο τής σημερινής κα -οχής. βοηθούσαν τούς έπιδρομεΐς στόν τόπο μας. γιατί ό άρχειομαρ- ξισμός είναι όργανα τής ντόπιας καί διεθνούς άντίδρασης μέσα στο έργατικό μας κίνημα. Φυσικά γιά νά μπορεΐ νά έκπληρώσει τό ρόλο τού πράχτορα μέσα στό έργατικό μας κίνημα, σκεπάζει τήν ιδιότητά του αύτή μέ ύπεραριστερές φράσεις., μέ <ταξικά μέτωπο» στήν έποχή τής φασιστικής κατοχής ή μέ τό νά φύγουν οι Ρώσοι άπ* τις εχθρικές χώρες πριν φύγουν οι Ά γ γ λ ο ι άττ’ τήν ’Ελλάδα.

Περνάω τώρα στό. άλλο σημείο τής έρώτησης στό όποιο ό Σ τά ­λιν μιλάει γιά τούς Γερμανούς έχθρούς τών Σλάβων. Κάποιος... Μάρξ, ΐγιά τόν όποιο μίλησε κι* ό άρχείος όμιλητής, δηλώνοντας δτι οί άρ- χεΐοι είναι όπαδοί τής διχτατορίας τοΰ προλεταριάτου, δπως τήν άν- τιΛαμβάνεται ό Μάρξ κι* όχι ίσως δπως τήν άντιλαμβάνεται ό Λένιν). λοιπόν κάποιος Μάρξ καί κάποιος "Ενγκελς είχαν μιλήσει γιά τό ρό­λο τόν προοδευτικό πού έπαιζε τότε ή Πολωνία καί γϋά τό ρόλο τόν άντιδραστικό πού έπαιζε ^Τσεχοσλοβακία. Γιατί ή έξέλιξη πρός τό σο­σιαλισμό είναι τόσο πλούσια, ώστε γύρω στή σύγχρονη πάλη τών τά­ξεων πολλές φορές τραβιούνται κι* όλόκληροι λαοί μέ τό (£έρος τής μιας ή τής άλλης άπ’ τις άντιμαχόμενες τάξεις. Κι* δποι-ος δέν είναι σέ θέση ν’ άντιλαμβάνεται τήν έξ?λισσόμενη γύρω του πραγματικότη­τα σ* δλη της τήν πολιπλοκότητα, σ’ δλο της τό πολυσύνθετο, αύτός δεν είναι έπαναστάτης. Καί είναι ή δέν είναι γεγονός δτι οί Σλάβοι σήμερα παίζουν, έξω άπό μιάν άσήμαντη παρασιτική μεγαλοκαπιταλι- στική τους μειοψηφία, τκύ οί ΐδιοι οι Σλάβοι τή συνέτριψαν, ϊναν προ­οδευτικό ρόλο; Είναι Λ δέν είναι γεγονός δτι δπου ύπάρχουν σήμερα Σλάβοι έκεΐ ύπάρχουν ή σοσιαλιστικές ή λαϊκές δημοκροαίες; Καί έφό- σον οί Γερμανοί, ή πλεκχμηφία τών Γερμοαών, παρασυρμένη άπ* τόν έθνικοσοοιαλισμό πήγαν νά έζοντώσουν καί τούς Σλάβους, ό Στάλιν εΤχε δίκηο νά μιλήσει γιά τόν έχθρό οώτό τών Σλόιβων καί νά ξεσηκώ­σει και τους άλλους Σ Λάβους στόν άγώνα *’*Vvτνα στό γερμανικό Ιμπε­ριαλισμό; Ασφαλώς είχε.

16»

Η Π ΕΜ Π ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΠοιους δολοφονήσαμε; Άναφέρετέ μας, Εστω καί Εναν; Γκχιί δο-

'λοφονήσατε δεκάδες άρχειομαρςιστές πού πήραν ένεργά μέρος στό κί­νημα Αντίστασης (Πονηρός, Αναστασίου, Κοκκινογιάννης, Ζούρης. Κα- Λβλ^ρος, Πιτσίτης, κλπ .); Επίσης Τροτσκιστές καί μέλη σας;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Π ΕΜ Π ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΠρΙν άπ" όλα έδώ μάς είπαν ότι πολέμησαν καί τά ταξικά συνδικά­

τα στό 1929 καί τό κίνημα τής άντίστασης κλπ. Δέν μοΰ φαίνεται λοι­πόν ότι άν δέν υπάρχουν σκοτωμένοι άπ' τήν παράταξή μας σ’ όλη «ύτήν τήν περίοδο πού ό άρχειομαρξισμός χρησιμοποιούσε τή φαλτσέτα, είναι λάθος τοϋ άρχειομαρξισμού. “ Αν δέν κατάφεραν καί τήν έπίθεση ένάντια στό Συνέδριο τής Εργαζόμενης Νεολαίας τού 1927 πού ήλδαν μέ τις ςαλτσέτες νά τό διαλύσουν καί στήν έπίθεση ένάντια σιό Ενω­τικό Συνέδριο τού 1929 πού Ιδρυσε τήν Ένωτική Συνομοσπονδία κλπ. νά σκοτώσουν κομμουνιστές, παρά μονάχα νά τραυματίσουν, δέν είναι λάθος τών άρχείων γιατί δέν κατάφεραν νά σκοτώσουν, γιατί χώρια φπ' τ’ άλλα. τή φαλτσέτα όταν τή χρησιμοποιείς πρέπει νώχεις καί τό σθένος νά τή χρησιμοποιείς καί οί διεφθαρμένοι άπ' τούς άρχείους σάν κοινοί δολοφόνοι, τρέμουν όταν κραττΰν τή φαλτσέτα. ’Απ' τήν άποψη δμως τών δολοφονικών Επιθέσεων τών άρχείων, καί άν πραγματικά όρ- γάνωσαν τέτοιες μπορώ ν' άναφέρω Ενα σωρό, έκτός άπό ιίς Ιστορικές δολοφονικές έπιθέσείς τους ένάνηα στό Συνέδριο της Νεολαίας (1927), ένάντ-α στό 'Ενωτικό ’Εργατικό Συνέδριο τοΰ 1929. Στό Μπερκέτή π.χ. πού πέθανε στήν Άκρονα-πλία, πόσες φορές τού είχανε στήσει καρτέρι οί άρχεΐοι' στά παλιά. 'Ακόμα Ενας άκοοατής άπό κά­τω ρωτάει σέ σημείωμά του γιατί τό άρχεΐο τραυμάτισε μέ φαλτσέτες τό Θόδωρέ τό Σουρλή καί τόν Κ. /*άρα όταν φύγανε άπ* τό Αρχείο καί μείνανε τραυματισμένο* ytdc καιρό. "Α ν μοΰ Επιτρέπεται καί εν* παράδειγμα προοωπικο. ΙΙόΓες φορές μοϋ στήθηκε καρτέρι Εξω άπότό «Λτί,τι μου άνάμεσα στά" 1927 καί 1929; *0 τροτσκιστής Δημητρακα ρέας πού συμμετείχε σ' Ενα άρχειομαρξιστικό συνεργείο στά 1930, μοΰχε μιλήσει γιά τό ότι είχε μετανοήσει γιά τίς δολοφονικές ένέδρες πού μοΰ είχε όργανώσει τό 'Αρχείο καί στις όποιες πήρε μέ|3ος, &ολο· φονικές ένέδρες ποδχαν γιά σκοπό τότε νά μάς έμποδίσουν νά πλησιά­σουμε καί καθοδηγήσουμε τότε τούς γκαζέρηδες. Κι* όσοι Εχουν ζήσει παλιά ξέρουν αυτήν τήν Ιστορία καί τήν ξέρουν πριν άπ' ό*α οί άνιαπη- ροι, οί τσαγκαράδες, οί άρτεργάτες, γιά τούς όποιους μάς μίλησε ό άρ^εΐος Ποντικής ότι δήθεν τό άρχεΐο στό παρελθόν καθοδήγησε τούς άγωνες τους. Ναι τούς καθοδήγησε τόσο ώραΐα. τόσο ταξικά, ώστε οί τσαγκαράδες, οί άρτεργάτες καί οί άνάπηροι φεύγουν άπό καιρό μα- κρυά δταν άκούα:υν άρχεΐο. Άκοΰστε τώρα ποιούς «δολοφονήσομε» 'ΕτπίΤρέψτε μου σ. νά διαβάσω #άτι πού μοϋ στάλθηκε άπό κάτω καί πού αφορά Εναν άπό Εκείνους γιά τούς όποιους ό Ποντικής μάς τούς παρουσίασε σάν δολοφονημένους Επαναστάτες άπό μάς τ;ύς σταλινι κούς. Άκοΰστε τΐ γράφεται στό σημείωμα αύτό: «Σ τ Ις φυλακές Καλα- μών ό Σωτήρης Κατσαρέας, ύπεύθυνος τής «Πάλης τών Τάξεων», στε· λεχας τοΰ άρχείου, έκβίαζε τούς κρατουμένους πώς σέ περίπτωση πού Βέν θά τοΰ Εδιναν 30 τσιγάρα τήν ή μέρα, ροϋχα καί φοτ/ητό, θά Ελεγε ό,τι ξέρει στούς Ιτα λούς άναφορικά μέ τή δράση τών σταλινικών.’Α ρ γό ­τερα πού άβέθηκε λεύτερος συνεργάστηκε άνοιχτά μέ τό γνωστό τοτγμα- ταοφαλίτη Κατσαρέα Παναγιώτη». Και ρωτάω τί Επρεπε νά κάνει ό λαός πού πάλευε γιά τή λευτεριά του μέ τόν πρωτότυπο αύτόν... «Λαΐ·

169

.κό ηα .ασιάτη» συνεργάτη τών τοτγματανψαλιτων; Φυσικά αύτή τή 'στιγμή δέν είμαι σέ θέση νά άναφέρω -το ·χ*·Λά γιατί δέν μπορΓ: *ο ί/ϊίοω·πώς έχουν δλες oi άτομικές περιπτώσεις. Θά σας αναφέρω όμως κα» γιά μιάν άλλη περίπτωση π^ύ ό άοχε c Ja t-ί,-.στής όμιλητης μας τήν ■παρουσίασε σάν μιά άλλη δολοφονία.. έτα ~σταση> άγω ..o r , άπ' τούς σταλινικούς. ’Ακοϋστε τί γραφετα. στο στ^εΐκυα αύτό: « Ό όύγιιο- μαρξιστής ομιλητής ά\ εφερε )·ια άρχειομ£-> ;τικα θυιιατα στό Ά γ ρ ί VtO. γναρί-,ο· τήν περ'-ι. .ωση τοΟ άρ/ .ομ'τρςιατΓι Καλαΐατη Ό Καλαφάτης ί.'.ΟιΟτασταϋΓ,χε στο Κ .Κ . κα?ά ?άθος μέ αΐτη:.’··’ τε·- τ{· Γενάρη τοϋ 1944. Άπ ό τότε δέν παρέλειψε νααμιά εύκοπρία έ/εονων- τας μέσα άπό τϊς γραμμές "οϋ Κ.Κ. και ·,ιά όφελος του άρχ€!θμα^,· σμοΟ νά χτυπάει τό έθνικοαπελευθεοωτο.ό < .ταα, 1) Μέ τ#|\ *.α·χή η έσχεμμένη τακτική t o j (ζητούσε δηλώσε ς. δημιούργησε τόν όρχ- τρομοκράτη της Λευκάδας Xorc~o Καλατζη -c-ύ έγινε ύ πυρήνατ ή; £ναπλης άντίοραόης τΓ·ς Λευκάδας. 2) Καθοδηγώντας το σ·.--· δ:κα* στικό κίνημα τής χώρας Λευκάδας -ό έ-οόδωσε κατ' έπσνα\τ' ψη συνερναζόμενος με τούς Τσουκνίδα ΓκΧΛΟυλατο καί άλλους ufc· γαλέμπορους άντιδραστ.κοίς της Λευκαδας. 'ΕτορτύλΛισε τύν έεγα- τικό συνεταιρισμό λαδιού. 3> Σ^ά Έ σ . ι;τ μέλη ττ.ς Επαρχιακής επι­τροπής έσεοδίρισε κατάλληλα, δτι τά πάντα καθοδηγούνται άπο τό Κ .Κ . ένω ήξερε πώς δέν ήταν αύτο σωστό --ε σκοπό ιά υπάσε·. τήν ένό­τητα 4) Στίς 25 τσ~ Μάρτη 44. όταν ή ΕΠ Ο Ν άποϊ-ΑΟΐσε νά '.ράψει συνθήματα, έφώναζε γαοιεδικα στους Έττονίτες. ότ, θα τούς παραδο σει στούς Γερμα.ούς άν κάνουν τέτοιες δουλειές. 5) Ένω ήταν ννω- στότοαος καί στούς Γερμανούς στή Λευκάδα, δτ». ήταν κομμο~ - στι'ις; δέν τόν ίθιζαν ποτέ, ε\ΰ βρισκόταν δ.αρκώς στήν πόλη έπΐ κεοαλής τής συνδικαλιστικής κίνησης δ-.αρκώς δηλαδή ττά πόδια τους. 6) Μ* τήν προβοκατοοική ταχτική του έδηυ·ο^:,-·ησε τή σύγκρουση στίς 20.6. 44 πού ε’.χε σάν άπ^τέλεομα νά χτυπηθεί θανατηφόρα το κίνημα τής Λευκάδας».

Τέτο.ο. λοίΤόν ησαν ο! «έπαναστάτες: άοχε .ο. ισ Πιστές πού τό c'Ai- κοοτεελευίερωτικό κίνημα τοϋ λαού μας, ύπο/οεώΙ-'Γκε να τούς ό'·τ:με- τωπισει Jέ σ ^ ηρ ά μέτρα κι’ δταν άπ’ ττ)' σ.νεχιση τής 6paarc -ου? κινδύνευε 6 '-ΰπέρ τον όλων άγώνας., τοϋ λσοϋ μας. Τ ' άλλα πο·- υάς είπε ό Ποντικής γιά <έπα.αοτατ.κπν δραο" των φovεJθέvτω^· ck-xtio- μαρξ·.σ;ών είναι παραμύθ«σ. μέ t<j οποία o i αρχειοιιαρί,κττες -τοοστπ- θοϋν νά 'ψαρέψουν στά θόλο νεοσ, παρουσιαζόμενοι οά δήθεν θ--<ττ«·

ίΤης σταλινικής... «γραφειοκρατίας ..Τέλος, νομίζω δτι έκεϊνο που θα €cn0c.Cot τόν καθένα σα; <-> . ·ά

κρίνει καλύτερα τό σημερινό ρόλο τοϋ άρ/£.ομαρξ<σμοϋ, καί τί - nr. μοτσία θά πρέπει νά δίνει στίς φλυαρίες tcC άρχειομαρί.-σμοϋ γ.σ ,ο. τερική δημοκρατία, γιά έπαναστατική ταχτική καΐ στήν <.κριτυ·τ· το.*> άπ* τ* «άριστερά.» ένάντ.α στό Κ Κ Ε ., θάτον, άν ?άς διάβαζα όνο ερ< ν­τύσεις πρός τό Κ .Α .Κ Ε , ·πουρθαν στςτ χεο α μου, καί ποί> CTrot<\> λοντάι άπ* τήν «Όμαδα Κομμουνιστ?2ι·.· *τΰ·1 άποχώρηοΓ άπ* τόν άρ χειομαρζισμό». Νά τί γράίεται στίς δ'^ό αύτές έρωτήσρις πού δείχνει δτι μιά νέα κρίση ξέσπασε μέσα στόν άντεπαναστατικό άοχε.ο.-ώί,ι* σμό καί πράχτορα σήμερα τών "Αγγλων.

Π ρ ώ τ η έ ρ ώ τ ή σ η : Στίς άποφάσεις του 2ου συνεδρ;ο.· τοϋ Κ .Α .Κ .Ε . διαχηρύσοεταν φοφδε^ά ό σοσιαλιστικός χαραχτήρας τοϋ σο­βιετικού κρόκους τής Ε Σ Σ Δ καί ή παραπέρα έξέλιξή του πρός τό> σοσιαλισμό («Σ τ ό δρόμο του μπο/Λεβικισμοΰ* οελ. 31— 34). Τελευ­ταία, σέ σειρά άρθρων στήν «Πάλη των Τάξεων* γράφονται τα Ιδια συκοφαντικά κατασκευάσματα τού χρησιμοποιούν οΐ άστικές έΦημερί-

170/

δες, γιά χρεωκσπία τοΟ σοβιετικού χράτους, γιά πάνα, >*ά τρομοκρα­τία καί έξαφλίωση τών σοβιετικών μαζών.

Έ ρωτάμε: 1) Τ Ι μεσολάβησε γιά τήν άλλοεγή θέσης; Ή προσχώ­ρηση του Κ .Α .Κ .Ε . στίς αντιλήψεις τής σοσιαλδημοκρατίας στό φίηι- κό σοσιαλισμό» έχει καμμιά συνέχεια μέ τήν παράπάνο Θέση, νια τιοό οδο στήν Ε Σ Σ Δ ;

2) Πάνω στό ρωσικό ζήτημα ο! απόψεις τοΰ άρχειομαρξισμοΰ δια­φέρουν άπό τις άντιλήψεις ιού τροτσκισμού καί σέ τ( διαφέρουν;

«*Απ* τήν όμάδα κομμουνιστών ιού άποχώρησε άπ* τόν άρχε.ομαρξ.σμό».

Δ ε ύ τ ε ρ η έ ρ ώ τ η σ η : «ΙΜέχρι τελευταία, ο* δλα τά ένιυπα καί τις άποφάσεις τών συνδιασκέψεων καί συνεδρίων τοΰ Κ .Α .Κ .Ε . διεκη- ιΟσοετο μ' έπιμονή, δτι ό άρχειομαρξισμός άποτελοΰσε προσπάθεια μεταφύτεψης της μπολσεβίκικης πείρας στή χώρα μας καί όργάνωσης τοΰ μπολσεβικικοΰ κόμματος. Προπαγανδίζετο μ* έπιμονή, δτι ό άρχει- .μαρξισμός έφαρμόζει τόν μπολσεβικισμό καί τόν λενινισμό κι* δτι τό Κ .Κ .Ε . εΐναι κόμμα «όππορτουχιστικό*. Σ ' δλα τά άρχειομαρξιστικά έντυπα διετυμπανίζετο, δτι έφαρμόζετο ή ρωσική πείρα. Τελευταία, ή Ίγεσ Ια τοΰ Κ .Α .Κ .Ε . έκανε στροφή, άιαθεώρησε δλη τήν προηγούμενη *’έση της γιά τή διχτατορία τοΰ προλεταριάτου, τή ρωσική πείρα, τό 'εν ινσ μό καί τόν μπολσεδικισυό καί προχώρησε στίς άντιλήψες τής σοσιαλδημοκρατίας. Στην <Πάλη τών Τάξεων* δημοσιεύονται άρθρα πού άντιτάσσουν τό Λουξεμπουργισμό ένάντια στό Λενινισμό καί στρέ­φονται ένάντια στό έργο τής Όχτωβριανής ’Επανάστασης, τόν Λένιν καί τήν Ιδρυση της Κομμουνιστιχης Διεθν.:ΰς. Έρωταμε: 1) Γιατί ή ή­γεσία τοΰ Κ .Α .Κ .Ε . χωρίς νά έρωτηθεΐ ή βάση, Εκανε γενική ά^αθεώ- ρηση της πολιτικής της. έγκαταλείποντα<> τό Λενινισμό καί τό Μπολοε- βικιάμό καί προσχώρησε ιδεολογικά στή σοσιαλδημοκροττία;

2) Γιατί έφόσον έγχατέλειψαν τήν κομμουνιστική πολιτική έξακο- λουθοΰν νά όνομάζονται κομμουνιστικό κόμμα καί έξαπατοΰν τούς ίρ- γάτες, ένώ έχουνε προσχωρήσει στίς άντιλήψεις της κίνησης «Σοσιαλι­σμός — Ελευθερία*.

3) Γιοαί έγκατέλειψαν ιό Λενινισμό, τό Μπολσεβικισμό καί τή ρω­σική πείρα;

4 ) Γιατί έγκατέλειψαν καί καταπολεμούν τήν έννοια τής διχτατο- ρίας του προλεταριάτου καί τής σοβιετικής έξουσίας;

«Α π ’ τήν όμάδα κομμουνιστών πού άποχώρησε άπ’ τόν άρχειομαρξισμό».

Τελειώνω, σύντροφοι καί συντρό^ισσες. νΟμως προηγούμενα θάθε- λα ν* άπαντήσω σέ κάποιον προτγματικά άμερόληπτο άκροατή πού μοΰ άπηύθυνε στό διάλειμμα τήν έρώτηση: «Γιατί δέν ένωνόμαστε μέ τούς τροτσκιστές καί τούς άρχεΐους, δπως ένώνεται τό κεφάλαιο όλων τών -ταρατάξεων γιά να μας χτυπήσει;» θάχαμε νά τοΰ δώσουμε τήν έξης άπάντηση: 'Ενωνόμαστε μαζί μέ κάθε έργαζόμενο ή πολιτικό πού θί- *ει νά παλαίψει καί παλεύει γιά τά ζωτικά αίτήμοττα τοΰ λαού μοκ^ 'Αλλά μέ τήν όργάνωση πού βάζει στήν Ιδια καί χειρότερη μοίρα τή σοσιαλιστική Ρωσία μέ τήν Ιμπεριαλιστική ’Αγγλία καί Αμερική καί τόν Στάλιν μέ τόν Τσώρτσιλ, μέ τήν όργάνωση άκόμα πού ό δμιλητής της μάς μίλησε ίτσι ώστε κάποιος άκροατής νά ρωτήσει μήπως ό όμι- λητής τών αρχείων όνομάζεται Κουλουμβάκης, μέ μιά όργάνωση πού χρησιμοποιεί μιά τέτοια διαστρέβλωση τών γεγονότων, μιά τέτοια συ­κοφαντία, μιά τέτοια κακοήθεια σάν αύτά πού άκούσαμε έδώ. (γ ι’ αύ­τό κα· τούς προτείνουμε νά στείλουγ τό λόγο τους στόν «Πολιτικό: τοΰ Κουλουμβάκη καί νά uc- πε|·>άσουν χαλκά άπ’ τή μύτη άν δέν τόν

171

■δημ3·3Ϊ·:.υε), μέ μιά τέτοια όργάνωση, ένότητα θά σήμαινε προδοσία τοϋ άγώνα μπάσιμο στις γραμμές τών έργαζομίνων τής χώρας μας τών χε-.ροτέρων πραχτόρων της άντίδρασης. Νά. γ.οτί ένότητχ μέ τόν άρχε^μαρξισμό θά σήμαινε ύπηρεσία στή ντόπια Λαί τήν ξένη άντί- δραο*', κ ’ όχι στό κίνημα τών έργαζομένων μας καί τ 'Ο λαοΰ μας. Κα ­λούμε -τούς άρχείους έργάτες γι* άλλη μιά φορά να σκεφίούν γιατί ό ομιλητής τους οέν άπάντησε: Ποιοι ήταν οί άγονες τοΰ αρχείου και τοιες οί θυσίας οί άληθινές πού ύπέστη οάν συνέπεια τών άγώνων του. *0 Ά.δοώνης καί οί τρεις άλλοι πού πηγοτν στή Γερμανία δέν άλλα ζουν τήν κατάσταση. ‘Ανάμεσα στούς “ Ελληνες αστούς μά καί στ:ύς άντ^ραατικούς άκόμα, κι* δπως άναφέραμε στήν προηγούμενη διάλεξή μας, ύπαρχοον ασφαλώς πιότεοα θύματα πού σχετίζονται μέ τήν ξένη φασιστική κατοχή, πολλά, πιότερα πού τουφεκίστηκαν. χωρίς αύτό νά σημαίνει, δτι τουφεκίστηκαν, γιαπί άγωνίζονταν ένάντια στήν ξενική κατοχή καί γιά τήν κοινωνική μεταβολή. Τόν άγώνα ένάντια στ.^ύς ντόπιους καί τούς ξένους αντιδραστικούς έδώ καί 28 χοόνια τόν έκα­νε μονάχα τό Κ .Κ .Ε . Τό άρχεΐο δμως μονάχα τό Κ .Κ .Ε . έδώ καί 27 χρόνια πολεμάει, κι* αύτό γιατί ε!ναι δργανο της ντόπιας καί της ξέ­νης ίιτίόροίσης, δργανο πού σκεπάζεται μονάχα μέ άριστερές φράσεις.

Oi απαντήσεις στά πεντε ερωτήματα και ό λόγος τοΟ κλεισίματος τβΟ όμιληπΊ τοΟ Κ.Α.Κ.Ε. (Τ.Α.Ε.Μ Κ.): Γ. Ποντική

Η Π ΡΩ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η *Λ - ’ δσα άκούσαμε άπ* τόν άρχειομαρξιστή ομιλητή βγάζουμε

τούτο τό πρώτο συμπέρασμα: "Οτι ή πολιτική τοΰ άρχείου άπ| τήν άρ- χή ώ ; τό τέλος ήταν πολιτική διάσπασης τοΰ έπαναστατικοΰ κίνημα τςς. Παράδειγμα: Στήν περίοδο τής κρίσης τοΰ όππορτουνισμοΟ του Κόμματος, έγινε δπως λένε, ή «’Αριστερά» κι’ άπό κεΐ βγήκε τό ’Αρ ­χείο. Σ έ συνέχεια έξακολούθησε ή διασπαστική άντίδραση μέχρι τήν κατοχή καί σήμερα. "Α ν προτ/ματικά πονούσατε τό έπαναστοττικό κί νημα. δπως λέτε, τό καθήκον σας δέν θάπρεπε νά είναι νά κάνετε ά» νοιχτά τήν κριτική μας μέσα άπ’ τΙς γραμμές τοΰ ’Κόμμοττος καί νά τό φέρετε στόν Ισιο δρόμο; "Η μήπως σας έμπόδισε ή «μονολιθικότητα καί ή έτκτγρύπνηση>; Καί πολύ 0ά θέλαμε νά ξέρουμε πώς βλέπετε εσείς, οί θεμοποφυλακες, δπως λέγατε μέχρ τελευταία, τών παραδό σεων της 'Οχτωβριοτνης έπανάστασης τίς περί μονολιθικότητας θεωρίες τοΰ Λενιν; Καί πώς έξηγέϊται τό δτι τήν Όχτωβριανή έπανάστάση τήβ ■£κοτν<ρ άκριβώς τό κόμμα τών μπολσεβίκων, πού κάτι ήξερε άπό μονο- λιθικότητα;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Π ΡΩ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΕδώ μάς λέει ή έρώτηση, γιατί δέν μπήκαμε μέσα στό Κόμμα

καί ά*το μέσα άπό τό Κόμμα νά κάνουμε τήν κριτική μας. Ό όμιλητής το*" Κ Κ .Ε . μάς μίλησε γιά τρεις διασπάσεις καί γ\ά τήν άντίθεσή μας μέ τις άρχές ένός Κ. Κ. "Α ς δούμε πραγματικά πώς έχει τό ζή­τημα. βρισκόμαστε μέσα μέχρι τό 1924 καί ή δράση μας είχε σκοπό τό Κόμμα αύτό, τό σοσιαλιστικό κι* έπειτα σέ παρένθεση κομμουνιστικό Κόμμα, νά τό, διαμορφώσουμε σέ μπολσεβίκικο κόμμα. ’Αποβλέπαμε μέ μιά δουλειά συστημοττικΛ νά μπορέσουμε νά τό βάλουμε μέσα στά κανάλια τών μπολσεβίκικων άρχών. Δέν θά πρέπει δμως·νά ξεχνάει δ Τδιος, ό σταλινικός όμιλητής, δτι τή δουλειά αύτή τήν πρόδωσε αύτός

6 Ιδιος, δταν δηλαδή βρισκόταν οτό άρχεΐο καί μπαίνοντας υέσα στό Κ .Κ .Ε . κατάδωσε δλην αύτήν τήν έργασϊαν τή μεταρρυομιστι κ/,, στήν καθοδήγηση τού Κ .Κ .Ε . "Ετσι διαγράφηκε και ό σ. μας Φραγκίσκος Τζουλάτης. Δηλαδή ενώ άπό τό 1921 μας βεβαιώνει ό όμιλητής, δτι ό Τζουλάτης είχε όργανώσει τόν άρχειομαρξισμό, αύτός 6 cr> ραφηκε στά 1924, δταν ό όμιλητής του Κ .Κ .Ε . πήγε στό σταλινικό κόμμα κα ̂καταδωσε αύτήν τήν έργασία. Τό έμπόδιο λοιπόν γιά τή διόρθωση τοΰ Κ .Κ .Ε . άπό έλληνική πλευρά είναι ό ΐδιος ό όμιλητής γι* αύτό δέ θάπρεπε νά ύποβληθεΐ τέτοια έρώττ>ση. Άπ ό γενικώτερη σκοπιά είχαμε τόν όπττορτουνιστικό ξεπεσμό τής 3ης Διεθνούς, γιατί έν τώ μεταξύ ή 3η Διεθνής έγινε σταλινική. 'Ακριβώς λοιπόν τά δυό αύτά \εγονότα μάς έφεραν σέ σύγκρουση τελικά και μάς τοποθέτησαν έξω άπ* αύτό τό Κόμμα. Έφόσον αύτό τό Κόμμα πήρε τελικά τό ρόλο τόν πρακτο- ρειακό. παρέλκει κάθε συζήτηση γιά μεταρρύθμιση, γιά ένότητα μέσα σ’ αύτό τό Κόμμα.

Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η"Ενα πρώην μέλος τοΰ 'Αρχείου δήλωσε στή σημερινή μας συγ

κέντρωση, δτι τραυματίσθηκε παίρνοντας μέρος στή δολοφονική έπί· θε· η στό θέατρο τής «Άλαμπρας» πού όργάνωσε τό άρχεΐο με φαλ­τσέτες ένάντια στό 'Ενωτικό Συνέδριο πού ίδρυσε τήν Ένωτ.ική Γενι­κή Συνομοσπονδία τών 'Εργατών στά 1929. Καί ρωτάει τόν αρχείο- •ισρξιοτή όμιλητή: Ποιός όργάνωσε τότε τήν έπιθεση, τΗταν ή όχι έπί κεφαλής τής έπίθεσης ό Άνδρώνης καί ό τροτσκιστής Βιτσώρης, πού καθοδήγησαν κι* αύτόν τόν ίδιο στήν δολοφονική έπιθεση; ''Όταν έπί κεφαλής τέτοιων έπιθέσεων εύρίσκονται οί άρχεΐοι, κάνουν τράξη έπαναστατική ή καθαρά άντεπαναυτατική; "Η μήπως θά τολμήσετε να άρνηθήτε τήν έπιθεση' αύτή;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΉ έρώττση αύτή μοΰ δίνει μιά εύκαιρία νά συμηλη^ωσω ,;εοικά

κενά στό λόγο μου, τόσο γιά τή συγκέντρωση αύτή τής *Άλάμπρας> τοΰ 1927, 6αζ· καί γιά τή συγκέντρωση του 1929. Πρόκειται γιά δυό συγκεντρώσεις πού €χουν γίνει θρύλος γιά τό σταλινικό κόμμα. Ό άρ- χειομαρξισμός ύπεράσπισε πάντα καί παντού τή δημοκρατία καί τό £κανε καί στίς δυό αύτές συγκεντρώσεις. Ά λ λ ά αύτά τά μυθεύματα μέ φαλτσέτες κλπ. Εχουν αύτή τή σχέση μέ τήν πραγματικότητα, δη­λαδή, δτι ό άρχειομαρξισμός, άφοΰ πίστευε στίς άντιλήψεις τίς μαρξι­στικές - λενινιστικές, στίς άντιλήψεις τής προλεταριακής έπανάστασης έργά-ηηκε v<j τις διαδώσει. Ά λ λ ά τό Κ .Κ .Ε . είχε μιά σταλινική νοο­τροπία. δηλ. νά άπα/ορεύει δχι μονάχα στόν έαυτό του τη δίύτερη γνώμη, άλλά Ιδιαίτερα νά τό έπιδιώκει αύτό μέσα στό έονΌΤίχό κίνη­μα μέ τήν άποψη, δτι δεν μπορούσε νά ύπάρχε: άλλη γνώμη άπό τή δική του, άπό έναν «έλέίρ θεού» άρχηγό. Ακριβώ ς γιατί ό άρχειονιαρ- ξιστής άπό τήν πίστη στίς άρχές τοϋ μαρξισμού ήταν υποχρεωμένος νά '·άει παντού γιά τή διάοοση τών Ιδεών του κσ:. στίς 3*-'ο-.κίις και στά έργοστάσια καί στήν έπαρχία. ’Εκεί εύριοχε 'ή ν άντίδραση *.ών σταλινικών μέ δολοφονικές ένέδρες. Είχαμε πάρα πολλά θύματα σ-ήν προσπάθεια άνάπτυξης τών άρχών μας. Τό ίδιο άκριβώς συμ Vxivti καί σ’ αύτές τις συγκεντρώσεις. Ο Ι σύντροφοί μας ήταν Εκλεγμένοι αντι­πρόσωποι. βγαλμένο·ι άπ* τϊς συνδικαλιστικές τους όργανώσεις καί ώ- φειλαν νά βρίσκονται έκεΐ γιά νά κ απαγγείλουν μέσα έκεΐ τό δ;α< πα· στικό ρόλο αύτοϋ τοϋ «'Ενωτικού* Συνεδρίου. Ακριβώ ς οώτή ή ίλ>ςι- ψη δημοκροττίας. ή σταλινική άποψη νά μήν άκουσθεΐ μιά ϊλλη οωνή,

173

αύτή ήταν ή αιτία νά στήσουν ένέδρα καί νά χτυπήσουν δυοες άσχε^ομαμξιοτές βρίσκονταν έκεΐ καί δσοος πήγαιναν νά ·μποΰν μέσα. *'Υστ€ρ· άπ τά έπεισόδια μέ τό «Ριζοσπάσ«η> κατήγγειλαν χαφιέ δικά, *χι_ μόνον τά πρόσωπα, πού ήταν έκεΐ μέσα, άλλά καί πρόσωπα πολι­τικά. πού δέν πήραν μέρος στή συγκέντρωση ένώ άλλοι σταλινικοί πή­γαν συγκεκριμένα καί έκαναν καταθέσεις στόν εισαγγελέα. 'Αποτέλε­σμα νά κρατηθούν έννέα σύντροφοί μας έννέα μήνες στίς φυλακές. Καί δλα cr.-m έγιναν άπό έλλειψη δημοκρατίας. Πώς συνεργάστηκαν μέ την εισαγγελία πώς Ιδαλαν τούς συντρόφους υας μέσα στή φυλακή, ■'ά όφίνω στήν κρίση οας.

Τ Ρ Ι Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η‘Ο άρχειομαοζιοτής μας είπεν, δτι τό Κ .Κ .Ε . οργάνωσε βέβαια,

άλλά κ τι μονοπώλησε τό κίνημα τής άντίστασης και ν·’ αύτό tuv μπο ροίσε νά υπεΐ τό 'Αρχείο στό ΕΑ Μ (περίεργο. Το ϊδιΟ λέει καί ή άν* τίδραοη). L i συνέχεια μάς είπε, δτι τό 'Αρχείο δέν πήρε μέρος στό Έαμ-.κό Κιίημα γιατί ήταν έθνικιοτικό καί άκονουδυΟιε τους σι:αμά­χους κλπ. Τί λοιπόν έμπόδισε τό άρχε'ο νά πάρει μέρος στόν άγώνα: Ό χαρακτήρας τοΰ Έα μικοΰ κινήμοττίς ή έλλειψη δημοκρατίας; "Η δπως πιστεύουμε καί βλέπουμε έμεϊς, ή σαφής ιοε προσπάθεια νά δια· οιρεδλώσει το χαοακτήρα τοΟ πολέμου γιά νά σμπαραλιάσω, — όσο 6ο u-ropoCoe — τό κίνημα τής αντίστασης, βοηθώντας τότε τεύς Γερ- μοτνο^ς κα; τελευταία, τΙς παραμονές τής άπελευθέρω^ς. ή προσπά· θειά του νά μπεΐ οτό ΕΑ Μ . τί άλλο σκοπό είχε, -παρά νά δουλέψκ κα­λύτερα στήν προετοιμασία της έγγλέζικης έπίθεσης, μέ τά συνθήματα— καί μονό συνθήματα γιά κοττάληψη τής έζουσίας κλπ.,

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Τ Ρ Ι Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΌπως βλέπουμε, έδώ θέτουν μερικές έρωτήσεις, πού νομίζουν,

δτ·. μ' αύτές μπορούν νά έχουν κάποια έπιτυχία. δηλαδή νά μάς ?ί- ρονν σέ άνπίθεοη μέ τήν πολιτική γραμμή πού μέ συνέπεια άκο^οϋβή- σαμε. Έμεΐς καταγγείλαμε τήν πολιτική τοΰ ΕΑ Μ . γιατί είχε ίθνικιστι κό χαραχτήρα καί γιοττί δέν άφινε πραγμοττικά καμμιά δημοκροαία μέσα στίς γραμμές του. Ό τ α ν άρχειομαρξιστές θέλησαν νά μπ;ΰν μέ_ σα. τους έλεγαν νά κάιουν δηλώσεις άποκήρυξης τοΰ άρχειομαρξισμοΰ κα· δέν πήραμε καμμιά διάψευση πάνω σ’ αύτή μας τήν κατηγορία. Πώς λοιπόν νά μπαίναμε όργανωμένοι μέσα στό ΕΑ Μ , άφοΟ δέν μάς δέχοντ.τ.: 'Αντίθετοί οας είπαμε, δτι έμείς ζητήσαμε νά γίν* £να ττραγ- μοαικό κίνημα άντίστασης μέσα στά πλαίσια τής ταζνκής πάλης καί γ ι’ αάτό ζητήσαμε έν αΐο έργατικό μέτωπο μέ τό σταλινικό κόμμα. Στήν πορεία τών ττο^ μικών γεγονότων προβλέψαμε τήν άποχώρηση τών Γερμανών. Ρωτάτε λοιπόν γ ατί ζητήσαμε νά μπούμε στό ΕΑ Μ λίγο πριν φύνουν οΐ Γερμανοί; ’Απαντάμε: ΓιοττΙ μέ τήν άνστχώρηση τών Γερμανών χάνονταν ό έζωτερικός γαρακτήρας καί τό -πρόβλημα θά έπαιρνε Τ6« ένα εσωτερικό χαρακτήρα, γιατί γίνονταν άναπόφευχτη μιά ί,σωτερική σύγ κρουση μέ τίς δυνάμεις τής άντίδοασης: Καί ήταν buvtxzb νά περάσου.» πραγματικά σέ μιά δημοκρατία, σέ ένα καθε­στώς τέτοιο, πεύ νά μάς δίνονταν οί δυνατότητες νά φτάναμε στό σ»«- πό ι*ας στή σοσιαλιστική έπανάσταση.

Η Ι Ε Ι Α Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Ι Η Σ Η‘Αφοΰ είσαστε ττρίν τό Δρκέμδρη ένάντια στούς “ Αγγλου- καί τό

Σκόμιτυ κλπ. προοπαθώντας Ε:σι άπ. τήν πλευρά σας νά προκαλέσετε τήν άγγλ,κή έπέμδαοη, γ·.ατί οταν έκδηλώβηκε ή έπέμϋαση αύτή δέν

174

■πολεμήσατε τούς Ά γγλου ς , άλλά πολεμήσατε τόν Ε Λ Α Σ καί τή λαϊ· κ/} άντίσταση; Καί γιατί σήμερα συνδυάζετε .τόσο όμορφα τήν άπο χώρηση τών Ά γγλω ν καί Αμερικανών μέ τήν άποχώρηση καί τών Ρώ σον; Που βλέπετε τΙς Ιμπεριαλιστικές διαθέσεις της Σοίιετικής " Ε ­νωσης; Μήπως στήν άληθινή λαϊχοδημοκρατ κή άνχχγέννηοη, πού πραγ ματοποιεΐται στίς «χατεχομενες* άπ’ τόν νόκκινσ στρατό, καί πού προ- βτοιαά^ι θετικά καί δχι στά λόγια τό σοσιαλισμό;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΛέτε. οτι έμεΐς είμαστε ένάντισ οτΛύς Εγγλέζους γιά νά πρόκα-

Λέοουμε τήν Επέμβαση. Είχα αστείο νά ουζητεται Έ μ εΐς είμαστε ένάν- τ α στούς "Α γγλ ο υ ς γ·.ατ·. είναι Ιμπεριαλιστές γ.ατί ό πόλεμος Λταν ϊμπ^ο αλιστικός. Σ ί .ς φέρατε τούς "Αγγλους, έυεΐς θά τούς προκαλού- crcxuc, 'Εμείς προσπαθούσαμε να β',άζουμε τίς αύτστπάτες πού είχατε σπείρει μέσα στόν κόσμο \ια νά πεισθοΰν, ότι οΐ "Αγγλοι ήταν απε­λευθερωτές καί νά τ:ύς ύπεδέχοντα,, Ποιός λοιπόν εύθύνεται γ ι' a'Vrc -ο γεγονός; Έμεΐς άποναλύπταμε τούς σκοπ<- ς τών 'Άγγλω ν, δη .·αόη τούς σκοπούς γιά ΐην κατάπνιξη της λαϊκής θέλησης, θά μπορού· ο-2μι. νά φέρουμε άπειρα -ταραόε.γματα, δτι όχ. μο’.άχα δέν πολεμή- σσμ-: τον Ε Λ Α Σ , άλλά "όν ύπερασπίσα-ε. Σ έ προκήρυξή μας. πού κυ· *·\0Φ0ρήσαμε τήν 1η :ίρη 19^4 (στίς τίσσερις. άρχισε ή σύγκρου­ση; γράφαμε: < Ιόσ; ο; έ.τός τοΰ Ε Λ Α Σ άρχί οααρςιστες. δσο καί ο ,^τος πρέπει ν* a yu v irto u v γιά τή μή διάλυσή -ου καί τή'μεταδολή το·I cz πραγματικό λα'.'ίό 3-ρατό>. Μάλιστα, μοΰ διερυνε να σας πω, ότι τότι ή πολιτοφυλακή Κυγ!ΐλης μάς έπιασε tof· ; συντρόφους καί τρεις .συντρόφισσες, πού μο'ρα^αι τήν ποοκήρυξ*ν κα. υάς λέγον: Γιατί βρί­ζετε τό Σ κόμπυ στίς προκήρυξές σας ’■ !

Μ* αύτήν τήν κατηγορία όδηγούνταν ο! σ μας γιά έχτέλεση. Μιά άπόπειρα,. ένός συντρόφου μας tco στοίχισε δυό σφαίρες στό πόδι, άλ>ά τούς έσωσε καί τή ζωή, γιατί έτ;χαν μιά σε·ρά άλλες τυχαίες συμπτώσεις. Κι* δταν μιά μάννα πήγε .ά ζητήσει τό παιδί της έναν «πο αύτούς πού είχε πιάσει ή πολ.τοφυλανή Κυψέλης τής άρνήθηκαν, δτι τόν κρατούσαν,παράλληλα δμως τήν εξέταζαν τί πα·5ιά.^χει, κι δτορ/ αύτή τούς είπε, δτι 2νας άλλος γυιός της ύπηρετοέοε στόν Ε Λ Α Σ κράτησαν στοιχεία γ ι ά . . . εύνοήτους.. λόνους.

"Οχι μονάχα ύπεραοπίσαμί τόν Ξ Λ Υ Σ *a ra *ο Δ=κέμδρη, άλλά κατά τή όιάρκειά του στείΛαμε καί μ.ά νέα προσχώρηση οτόΕΑΜ καί βγάλαμε διακήρυξη για τό κίνημα “ οΰ Δεχέμιίμη πού τασσόμαστε ύπέρ της άνπίστασης. Ή αίτηση έγινε δεκτή. ν:ατ. -&αί;ίτ:χι ότι ύ παραλή­πτης δέν είχε καταλάβε περί τίνος έπρόκε·.το. άπό ποιά δηλαδή όρ- γάνωοη ύπ^βάλονταν ή αΓτηση τής προσχώρησης στό ΕΑ Μ . "Ο-αν δμως οώτό έγινε γνωστό, 25 ένοπλοι περ·.κύκ\ωσαν τό σπ·τι τού στα­λινικού -πού συνόδεψε τό σύντροοό μας, πού ζητούσαν νά συλλα·$ουν καί.. Αύτήν τήν πολιτική άνημετωπίσαμε, σύντροφοι, καί δταν λέμε. δτι μέσα στόν Ε Λ Α Σ έδρασαν καί δι*οοί μας, έδρασα, καί δέν είναι παραμόΟ-.α.

Μιά κακοήθεια πού λέχτηκε έδώ, γιά νά δημιουργήσει έντύπωση. 5ν ρυσικά ύπάοχουν άφ?λεϊς, είναι όσα λέχτηκαν γιά τους άτ’ τούς σταλινικούς δολοφονημένους άρχ£«ομαοξ·στές. θ ά σά; φέρουμε μερ.κά παραδείγματα γιά τό πώς δολοφολν']θηkcc\ άπ’ τό σταλινισμό μιά σει­ρά. σύντροφοί μας.

Στό Άγρίνι, ό σύντροφος, πού κατηύθυνε προτ>-οττιχά τόν Ε Λ Α Σ τών Καλυδίων, καπετάνιος τοΰ Ε Λ Α Σ Π. Αναστασίου, δ.ατάχθηκε νά ?άλπ δυναμίτη ν’ άνα-ι\άζε· μιά σιδηροδρομική γρααμη. πού θά περ-

. 175

νοοσαν τσολιάδες. Πήγε μέ τήν όμάδα του. άλλά δέν τοΟ στείλαν τούς δυναμίτες, ούτε ύλιχά πού χρειάζονταν κ»* Ετσι δέν άνατινάχθηκε ή σι­δηροδρομική γραμμή. ΓΥ αύτό πέρασε άπό άν-ταρτοδιικΐο κι' άθωώ- θηκε. Στό τέλος δμως πάει κΓ αύτος. 01 σταλινικοί γιατί κατηύθυιε τόν Ε Λ Α Σ τόν έκτέλεσαν. Αύτή είναι ή πολιτική τοΟ σταλινισμού, ή πολιτική τού όλοκληρωτ:σμοΰ.

Σχετικά μέ τίς «λαϊκές δημοκρατίες» χρειάζεται όλόκληρη διά- λεί)1_Υ«’ “ ύτό τό πράγμα, δηλαδή γιά νά πούμε τϊ είναι αύτά τά κα­θεστώτα.. Τώρα μπορούμε νά πούμε, ότι τό πολΰ-πολύ έχουν νά παίζουν τό μεσοβέζικο ρόλο. πού Επαιξε ή σοσιαλδημοκρατία μετά τόν πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, πού έφερε στό τέλος τό Χίτλερ στήν έξουσία. 01 «Λαϊκές Δημοκρατίες» βεβαιώνουμε, ότι δέν πρόκειται νά φέρουν τό σοσιαλισμός *Όοο γιά τό σημερινό ρόλο τής Ρωσίας ύπενθυμίζρυμε τίς θέσεις τής Όχτωβριανής έπανάστασης. Στήν άρχή της, δταν τό καθε­στώς ύέν είχεν έκφυλιστεϊ διακήρυσσε πρός τις άλλες έμπόλεμες χώ- ρ«ς: Ειρήνη χωρίς προσαρτήσεις, χωρίς άποζημιώσεις. Αύτές ήταν οί δικηρύξεις τών μπολσεβίκων. Τώρα πού τό καθεστώς έκφυλίστηκε καί ό σταλινισμός έπεκράτησε, γίνεται πάλη ποιός νά ληστέψει περισ­σότερα, ποιός ν' άρπάζει περισσότερα άπό τις ήπημένες χώρες. "Ε χ ίΐ αύτό σχέση μέ τούς σκοπούς της ‘Οχτωβριανής Επανάστασης;..

Η Π ΕΜ Π ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η• Είπατε πώς στήν Τεχεράνη, Επειτα άπ- τή συμφωνία τών Μεγάλων

ή ’Ελλάδα δόθηκε σάν «μερτικό» στούς “Αγγλους κι’ άκόμα πώς τό Κ .Κ .Ε υποτάχθηκε σ* αύτό. Τότε πώς έζηγεΐται ή καθη^ρινή δίχρονη άδοάλλαχτη καί γιομάτη αίμα θυσίες Εμπρακτη πάλη τοο Κ .Κ .Ε . ένάν-

σκεπάσετε μέ θεωρίες τής κακιάς ώρας «περί ψεύτικης σύγκρουσης κλπ.»; Κι* άκόμα άφοΰ έσεϊς στεκόσαστε μακρυά άπό κάθε ύποταγή, πού νά τήν υπαγορεύει ή «πρακτορειακή πολιτική», τί κάνατε καί τΐ κάνετε συγκεκριμένα, πραχτικά ένάντια στούς «ίδιοχτήτες τοΰ μερτι­κού» "Αγγλους; Καί πώς προετοιμάζετε στά Ερ>β— κι' όχι στά λόγια— τή σοσιαλιστική έπανάσταση;

Η Α Π Α Ν Τ Η Σ Η Σ Τ Η Ν Π ΕΜ Π ΤΗ Ε Ρ Ω Τ Η Σ ΗΜας δίνεται μιά εύκαιρία νά λύσουμε Ενα κεφάλαιο έδώ. Είναι

τό ζήτημα τού Δεκέμβρη, ίό ν Όχτώβρη Επρεπε νά καταληφθεί ή έ- ξουσία. Δέν θά βρεθεί καλύτερη κατάσταση γιά νά καταληφθεί ή tfpo- σία άπ* τό σταλινικό κόμμα, πού είχε τότε τήν Π Ε Ε Α , τόν Ε Λ Α Σ , τήν πολιτοφυλακή, τήν ΕΤ Α κλπ., σχεδόν μιάν όργάνωοή κρατική. Καί άς τό πούμε, δτι τότε διέν θά βρισκόταν κανένας, ούτε θά μπορούσε νά έπέμβει ένάντια σ’ αύτήν τήν κίνηση πού θ’ άγκάλια^.ε τό λαϊκό κίνημα. Ούτε οί ’Εγγλέζοι δέν θα είχαν τό θάρρος νά Ερθουν στήν ‘Ελλάδος σύμμαχη χώρα, δπως λέγαν γιά νά άνατρέψουν τΛν έξουσία αύτή. Άφου σήμερα Οστερ’ άπό δυό χρόνια κατοχής καί μέ όργανωμένες κρατικές δυνάμεις, δέν κατορθώνουν νά νικήσουν τό άντάρτικο κίνημα, Πόσο μάλλον μιά τέτοια κατάσταση, βγαλμένη μΑσα άπ* τά έπαναστατικά γεγονότα δέν θά μπορούσε νά κρατήσει άμυνα γιά καιρό. Γιατί δμως δέν Εγινε αύτή ή κατάληψη της έζουσίας; ΣοΤ είπαμε. οτι ή συμφωνία τής Τεχεράνης δέν έπέτρεπε αύτόν τόν ρόλο c|t0 Κ Κ Ε , δηλαδή νά κατα­λάβει τήν έζουσία. Τό πολύ-πολύ νά καταλάβαινε μερικά ύπουργεία γιά νά καταπιέζει τΙς μάζες δπως Εγινε^ μέ τήν «Εθνική Κυβέρνηση» καί μέσον τής Γενικής Συνομοσπονδίας τών ’Εργατών νά βγάζει διακη-

ρ Οξείς, δτι οί έργάτες πμ«τ«ι νά δεχθούν θυσίες γιά τήν άνοικο6όμησΐ| της Ελλάδας. Αύτό τό ρόλο πραγμοαικά πρόκειται νά παίξουν τά Σταλινικά Κόμματα, σ’, δλ'ες αύτές τις λαϊκοδημοκρατικές κυβερνήσεις tών Βαλκανίων καί της Γαλλίας άκόμα. Γιατί τό Δεκέμβρη δμως τό Σταλινικό Κόμμα ήρθ* σέ σύγκρουση μέ τούς "Αγγλους και συνεχίζει τό ρό>λο του αύτό; θά έθετε κανείς τό έξης έρώτημα σ* αύτούς πού μάς ρωτούν... Γιαώ μετά τή Βάρκιζα τό Κ Κ Ε στάθηκε ένάνηα οτά. άντάρτικο καί καταδίκασε τόν Ά ρ η Βελουχιώτη καί γιατί σήμερα είναι ύπέρ τού άντάρτικου; “ Αν θέλετε νά βρήτε έξήγηση θά κι-ταξτε νά δή- τε <5πτό πού φυσάει ό άέρας Καί ό Ζαχαριάδης αύτό κάνει, θα μπορού- σατε μάλιστα τότε νά είστε πιό Ζαχαριαδικοί πολλές φορές, κι* άπο τόν Ιδιο. Δηλαδή τί λέει ή Μόσχα... Στήν άρχή μετά τη Βάρκ>ζα δέν είχε πέσει άκόμα >ό Βερολίνο. “ Οταν έπεσε τότε μπήκε τό πρόβλημα της μοιρασιάς κι* αύτό τό πρόδλημα ήταν φυσικό νά προκαλέσει τή; σύγκρουση άνάμεσα στόν ρούσικο σταλινισμό, καί στά κατά τόπους πραχτορεϊα του καί τούς άγγλοσάξονες. νΟσον άφορα γιά τή σύγκρου­ση τού Δεκέμβρη είπαμε γιά τις βάρβαρότητες τών Εγγλέζω ν κα'ι τό ρόλο τους. Ά λ λ ά δέν άγνοούμε χαί τήν άλλη πλευρά δτι οί ’Εγγλέζοι τότε καταπολεμούσαν τή ρωσική πολιτική γιά άνπδημοκρατική στήν Πολωνία κλπ. καί ίπρεπε νά βρεθεί τότε Ενα άντίβαρο στήν κριτική αύτή τών "Αγγλω ν καί τό πληρώσαμε αύτό τό άντίβαρο μέ τις μάχες τού Δεκέμβρη. Χωρίς κανένα σκοπό, άπό μέρους τής ήγεσίας γιά νίκη. Γ Γ αύτό είχαν τό λέμε μόνο μέ άμυντική τοποθέτηση, γιατί κάποιος έμπόδιζε πάλι τή νίκη: Η Τεχερά^.

*Απαντώ σέ μιά κακοήθεια: “ Οταν άκριβώς άπό τούτο τό βήμα 6

προηγούμενος όμιλητής δικαιολογούσε γιατί σκοτώθηκαν άπό τούς κα­ταχτητές στό Νεζερό κι* άλλού τροτσκιστές - άρχειομαρξιστές έλεγε: «μά ξαίρετε ό φασισμός είναι όλοκληρωτικός καί σκοτώνει καί άστούς καΐαύτούς τούς χωροφύλακες». Αύτή ή δικαιολογία προκαλεϊ τή μεγα­λύτερη άηδία τήν άγανάχτηση. *Άν άντιστρέψουμε τήν άπάντηση. Ά ν ύποστηρίξουμε κι' έμεΐς μέ τή σειρά μας δτι καί τούς χιλιάδες σταλινι­κούς τούς σκότωσε ό φασισμός κατά λάθος, σάν άστούς. σά χωροφύλα­κες. τότε θά πρέπει έπίσης νάχουμε δίκηο; Πάρτε τήν άπάντηση άπ* τόν όμιλητή σας. Αύτ^ είναι ή σταλινική κακοήθεια. Είναι ένίσχυση ού· οιαστική τού φβσισμου. δταν δίνουμε αύτή τήν έρμηνεία καί λέμε δ η οί άρχειομαρξιστές έκτελέσθηκαν άπ’ τούς καταχτητές γιατί έκτελέ- σθηκαν καί μερικοί χωροφύλακες, θά ήθελα νά άπαντήσω άκόμα σέ μιά κατηγορία δτι δέν ήγηθήκαμε αγώνων. Ήγηθήκαμε μεγαλειωδών άγώνων. τών φοιτητικών άγώνων τοΟ 1931 καί κατά τή διάρκεια τής κατοχής καί των άγώνων τών άρτεργατών τού 1944 μέ τό σύντροφό μας τόν ΚΟίΙαλλιέρο καθ:δηγητή, πού τόν δολοφόνησε, ή σταλινική πο· λιτική καβ·όήγηση. Νομίζω πάλι δτι μέ μιά διάλεξη δέν τελειώνου­με. Πρέπει νά έπακολουθήσουν κ Γ άλλ^ς. *Η πείρα’ Εδειξε δτι πρέπει νά άναπτύξουμ* τό κριτήριό μας. Καί άς φροντίσουμε όλοι ν’ άναπτύί,ουμε τό κριτικό μας αύτό πνεύμα. Έμεΐς πρακτικά ξέρουμε άκριβώς πώς καθορίζεται αύτή ή πολιτική τοΰ σταλινισμού. Γίναμε προτγματικά πιό Ικανοί νά τήν καταπολεμούμε καί θά δημιουργήσουμε τήν πραγματική πολιτική, του έπαναστατικοΰ σοσιαλισμού, πού θά έπικροτήσει τελικά στό έργατικό κίνημα.

ΤΟ ΠΡΑΧΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ηάν« ατήν ψπ?οψορία της Διάλεξης - Συζήτησης μέ θέ­

μα: «Άρχεισμαρξισμός-Κ.Κ,Ε. καί έργατική τάξη»

Στη δ.άλεζη - συζήτηση πού όργάνωσε τό Κ .Κ .Ε . κα'ι τό Κ .Α .Κ .Ε . στό θέατρο της Ά λ ικης στις 15)12)1946, μέ θέμα: «Άρχειομαρξισμός — Κ .Κ .Ε καί Εργατική Τάξη», μοιράστηκαν -προσκλήσεις άττ* τό Κ.Κ."* Ε . τετρακόσες όγόόντα πέντε (485). Παρευρέθηκαν τριακόσιοι όγδόν- τα έπτά (387) καί ψήφισαν τριακόσιοι έβδομήντα έιττά (377).

Στό Κ .Α .Κ .Ε . μοιράστηκαν -προσκλήσεις τετρακόσιες είκοσι πέντε (425). -παρευρέθηκαν διακόσ^ι τριάντα έννέα (239) καί ψήφισαν δκχ κόσιοι είκοσι δύο (222).

Στούς τροτσκιστές (Κ .Δ .Κ .Ε .) μοιράστηκαν -προσκλήσεις τριάντα (30 ), παρευρέθη καν είκοσι (26) καί ψήφισαν είκοσι ενας (2 1 ).

Στούς τροτσ* <ττές τού Πουλιόπουλου μοιράστηκαν προσκλήσεις (5 ) τταρευρέθηκαν τέσσερις (4 ) καί ψήφισαν τέσσερις (4 ). Στή διαλογή τών ψήφων τό Κ .Κ .Ε . πηρε τριακόσιους έννενή^τα τέσσερις (394) καί τό Κ .Α .Κ .Ε . ιτηρε έκατόν έννενήντα έννέα (199).

01 τροτσκιστές (Κ .Δ .Κ .Ε . ) έπτά (7 ).Λευκά είκοσι δύο (22 ). "Ακυρα δύο (2 ) καί άμφίβολα έν (1 ).

Αθήνα 15 τού Δεκέμβρη τού 1946 Ή 'Εφορευτική 'Επιτροπή

Γ.ά τό Κ .Α .Κ .Ε . Γιά το Κ .Κ .Ε .

17S

Πίνακας μέ τά η€ρ<€χόμ€να

ΠρόλογοςΣυμφωνητικό διαλέξεων . συζητήσεων άνάμεσα στό Κ .Κ .Ε .

καί τό Κ .Δ .Κ .Ε ,θέμα της 1ης διάλεξης * «^ζήτησης: Ή έσωτερική κατά­

σταση της 'Ελλάδας καί τά καθήκοντα της έργατικής τάξης

Πραχτικό πάνω στήν ψηφοφορία της 1ης διάλεξης - συζή­τησης

θέμα της 2ης διάλεξης - συζήτησης: Λαϊκή Δημοκρατία ή Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία στήν 'Ελλάδα

Πραχτικό πάνω στήν ψηφοφορία της 2ης διάλεξης . συζή- τησης

θέμα τής 3ης διάλεξης · συζήτησης: Ό χαραχτήρας τοϋ δεύτερου παγκόσμιου πολέμου κοΛ τά καθήκοντα ιών κομμουνιστών

Πραχτικό πάνω στήν ψηφοφορία τής 3ης διάλεξης - συζή­τησης

θέμα της 4ης διάλεξης - συζήτησης: 'Ελληνικός τροτσκι­σμός — Κ .Κ .Ε . καί έργατική τάξη

Πραχτικό πάνω στήν ψηφοφορία της 4ης διάλεξης - συζή­τησης

Συμφωνητικό διάλεξης - συζήτησης άνάμεσα στό Κ .Κ .Ε . καί τό Κ .Α .Κ .Ε .

θέμα τής 5ης διάλεξης . συζήτησης: Κ .Κ .Ε . — άρχειομαρ- ξισμός καί έργατική τάξη

Πραχτικό πάνω στήν ψηφοφορία τής 5ης διάλεξης - συζή­τησης