Παραγωγή Πυρηνικών Όπλων

Μαθητές: Βασιλείου Βύρωνας

Θανόπουλος Άγγελος

Τα πυρηνικά όπλα (nuclear weapons), λειτουργούν με βάση την πυρηνική

σχάση ή την πυρηνική σύνταξη.

Στα πυρηνικά όπλα σχάσης, που λέγονται και ατομικές βόμβες, η αλυσιδωτή αντίδραση είναι

ανεξέλεγκτη, και όχι ελεγχόμενη όπως στους πυρηνικούς αντιδραστήρες.

Συγκεκριμένα, ένας βαρύς ραδιενεργός πυρήνας βομβαρδίζεται με νετρόνιο (n) και εκλύει ενέργεια,

άλλους πιο ελαφρύς πυρήνες και νετρόνια. Με τη σειρά τους τα παραγόμενα νετρόνια βομβαρδίζουν

άλλους πυρήνες κλπ, οπότε αρχίζει μια αυτοσυντηρούμενη αλυσιδωτή αντίδραση που αν δεν ελεγχθεί

καταλήγει σε έκρηξη. Αυτό σημαίνει πως σε κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου διασπάται ένας μεγάλος

αριθμός πυρήνων που απελευθερώνουν ασύλληπτη ποσότητα ενέργειας με μια τρομακτική έκρηξη.

Η ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα.

Η χρήση αυτού του όπλου θεωρήθηκε απαραίτητη από τις ΗΠΑ για την αποφυγή μεγάλης στρατιωτικής

απόβασης με πολλούς νεκρούς καθώς και ο μόνος ικανός δρόμος να πεισθεί ο αντίπαλος σε άνευ όρων

παράδοση. Οδήγησε στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμος με την παράδοση της Ιαπωνίας λίγες

μέρες αργότερα. Η συγκεκριμένη επίθεση αναφέρεται συχνά ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις ΗΠΑ έλαβε χώρα στις 6 Αυγούστου 1945 και ήταν η πρώτη

πολεμική πυρηνική επίθεση της Ιστορίας. Η βόμβα ήταν τύπου ουρανίου 235, η οποία είχε λάβει το

προσωνύμιο "Little Boy" (αγοράκι). Τα αποτελέσματα της έκρηξης δεν ήταν γνωστά εκ των προτέρων, μια

και τέτοιου τύπου βόμβα δεν είχε δοκιμαστεί, όπως η βόμβα πλουτωνίου, που ακολούθησε. Υπολογίζεται

ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 άτομα, οι περισσότεροι άμαχοι. Πολύ περισσότεροι πέθαναν

αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους λόγω της ραδιενέργειας.

Στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη πυρηνική βόμβα στο Ναγκασάκι. Εδώ η

βόμβα ήταν με γόμωση το πλουτώνιο. Αυτή είχε λάβει το προσωνύμιο "Fat Man" (χοντρός) . Αρχικός στόχος ήταν

η ιαπωνική πόλη Κοκούρα (Kokura), επειδή όμως το νησί Κιουσού, στο οποίο βρίσκεται, ήταν καλυμμένο από

πυκνή ομίχλη, ο επικεφαλής της αποστολής, ακολουθώντας το σχέδιο, υποχρεώθηκε να στραφεί στον

«αναπληρωματικό στόχο», την πόλη του Ναγκασάκι. Η έκρηξη ήταν ακόμη σφοδρότερη από την προηγούμενη

και σχεδόν διέλυσε το Β29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην Οκινάβα. Ωστόσο,

λόγω της γεωγραφικής θέσης του Ναγκασάκι, τα αποτελέσματά της στο έδαφος ήταν λιγότερο καταστροφικά από

αυτά της βόμβας στη Χιροσίμα αν και οι συνέπειες της ραδιενέργειας ήταν εξίσου θανατηφόρες.

Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση

του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν.

Η ρίψη ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι.

Η βόμβα υδρογόνου είναι ένα σύγχρονο θερμοπυρηνικό όπλο, εκρηκτικό μηχάνημα, που η

λειτουργία του βασίζεται στη σύντηξη πυρήνων βαρέων ισοτόπων του υδρογόνου (δευτερίου και

τριτίου) σε πυρήνες ηλίου. Κατά τη σύντηξη αυτή παράγονται τεράστια ποσότητα ενέργειας που

συνοδεύεται από μεγάλο θερμικό κύμα, ωστικό κύμα και ραδιενεργό ακτινοβολία.

Η υδρογονοβόμβα, όπως επίσης λέγεται, είναι 100 έως και 1.000 φορές πιο καταστροφική από ότι μια

απλή ατομική βόμβα σχάσης.

Ο πυρήνας μιας υδρογονοβόμβας αποτελείται από άτομα δευτερίου (21H) και τριτίου (3

1H), τα οποία

είναι βαρέα ισότοπα του υδρογόνου. Για την πυροδότηση μιας υδρογονοβόμβας προ απαιτείται μια

μικρότερη έκρηξη σχάσης δηλαδή μιας μικρής ατομικής βόμβας, συνήθως πλουτωνίου, η οποία

λαμβάνει χώρα στο περίβλημα του πυρήνα υδρογόνου. Αυτή η πρώτη έκρηξη αυξάνει την

θερμοκρασία του πυρήνα σε 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου οδηγώντας έτσι σε σύντηξη το

δευτέριο και το τρίτιο, παράγοντας άτομα ηλίου και νετρόνια με ταυτόχρονη έκλυση τεράστιων

ποσοτήτων ενέργειας.

Πυρηνικά όπλα σύντηξης (βόμβα υδρογόνου)

Η πρώτη έκρηξη βόμβας υδρογόνου.

Η πρώτη έκρηξη βόμβας υδρογόνου έγινε στις 31 Οκτωβρίου 1952 στην ατόλη Enewetak, στα νησιά Μάρσαλ του

Ειρηνικού ωκεανού από τις ΗΠΑ. Η έκρηξη εξαέρωσε 80 τόνους εδάφους και είχε 8 μίλια διάμετρο με 27 μίλια

ύψος. Το πιο ισχυρό πυρηνικό όπλο αυτού του τύπου που χρησιμοποιήθηκε ποτέ ήταν μια βόμβα πυρηνικής

σύντηξης που δοκιμάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση στο νησί Νόβαγια Ζέμλια του Βόρειου Παγωμένου

Ωκεανού τον Οκτώβριο του 1961. Η ισχύς της ισοδυναμούσε με 57.000.000 τόνους ΤΝΤ. Εξερράγη 4 χλμ. πάνω

από το έδαφος. Η δόνηση από την έκρηξη έγινε αισθητή μέχρι και τη Φινλανδία. Η βόμβα ζύγιζε 27 τόνους.

Όλα τα είδη πυρηνικών όπλων χαρακτηρίζονται ως «όπλα μαζικής καταστροφής», σε

αντίθεση με τα άλλα που χαρακτηρίζονται «συμβατικά».

Χώρες όπως η Ινδία και το Πακιστάν διαθέτουν πυρηνικά όπλα, δίπλα σε «παραδοσιακές»

δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Βρετανία και η Γαλλία, ενώ το Ιράν καταγράφεται ως ένα

κράτος που επιδιώκει να αποκτήσει ένα πυρηνικό οπλοστάσιο ικανό να διαταράξει τις

εύθραυστες πολιτικές και στρατιωτικές ισορροπίες στο πλανήτη.

ΧΩΡΑ ΠΡΩΤΗ ΔΟΚΙΜΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΟΚΙΜΗ ΣΥΝΟΛΟ ΔΟΚΙΜΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΕΣ ΚΕΦΑΛΕΣ

ΗΠΑ 1945 1992 1054 7650

ΡΩΣΙΑ 1949 1990 715 8420

ΒΡΕΤΑΝΙΑ 1952 1991 45 225

ΓΑΛΛΙΑ 1960 1996 210 300

ΚΙΝΑ 1964 1996 45 240

ΙΝΔΙΑ 1974 1998 6 80-100

ΠΑΚΙΣΤΑΝ 1998 1998 6 90-110

Β. ΚΟΡΕΑ 2006 2013 3 <10

Χώρες που διαθέτουν πυρηνικά όπλα.

Τέλος δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η πυρηνική ενέργεια έχει και θετικές συνέπειες στην ανθρωπότητα. Για

παράδειγμα, χρησιμοποιούμε την πυρηνική ενέργεια, για να παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια που δεν κοστίζει

πολύ και δεν εξαντλεί άλλες μορφές ενέργειας, π.χ. το πετρέλαιο. Επίσης αυτή η μορφή ενέργειας είναι

οικολογική.

Αν θέλουμε λοιπόν να προστατεύουμε από τους κινδύνους που υπάρχουν όταν χρησιμοποιούμε την πυρηνική

ενέργεια, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Σε μια κοινωνία τα προβλήματα από την χρήση της πυρηνικής ενέργειας πρέπει να λυθούν κυρίως από

το κράτος. Συγκεκριμένα, το κράτος πρέπει να προσπαθεί για την ύπαρξη αυστηρών κανόνων για να

χρησιμοποιείται με ασφάλεια η πυρηνική ενέργεια.

Οι πολίτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους που κρύβει η πυρηνική ενέργεια. Και να

φροντίσουν να συμμετέχουν σε κινήματα και σε δράσεις που θα ελέγχουν τη χρήση της τεχνολογίας.

Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας γιατί αν δεν την χρησιμοποιούμε

σωστά, μπορεί να μας οδηγήσει στην καταστροφή.