As boas intenci6ns

VICENT£ ARAGUAS

Alex Alonsode bebida~ i~ot6 ̄e fast.food" ntcas

TEMPOS DE BEBIDASISOTI~NICAS E FAST’FOODALEX ALONSOEdici6ns Xerais, Vigo, 201616,65 euros

ando chega o mo-mento en que os par-

decidirse, logo daconsabida pr6rroga, polo sistemadas penalidades os adestradoresadoitan empregar os mellores xoga-dores, os "cracks", os que nunca de-beran liscar de semellante intre(como fixera o as deportivista, Be-beto, naquel mffico Deportivo-Va-lencia) para os lanzamentos primei-ro e derradeiro. Sempre e cando ochoio acabe no quinteto. Se logo,habendo empate, a cousa confimiaserfi outro cantar.

Amilogo procedemento empmga~lex Alonso (Vigo, 1968), no seu li-bro de relatos, Tempos de bebidasisotdnicas e fast-food (Edici6ns Xe-rais, Vigo, 2016), XVII Premio deNarracidn Curta ~mxel Fole. Reser-vando, ou tal me pareceu a min, osdous mellores contos para abrir epechar o libro.

0 curso de novas tecnoloxias, re-lato que enceta esta boroa dun au-tdntico delirio, que lin entre o sorri-so e a gargallada, no que Alonsodemostra o seu finisimo o/do (orellade porco, con perd6n das sfias ca-ras) para reproducir a fala popular.Neste caso o dunha dona no proce-so de aprender a manexar un orde-nador, e como lle vai contando oproceso a unha amiga. Dora a ex-ploradora, a sobmmesa do xantarproposto por Alex Alonso ~ todaunha historia, merecente se cadrade maior lonxitude, dun nacho e

"Pero sigo senacreditar que aliteratura esteapara denunciartanta maldade axeito de"caricatura". E depuros malisimos,uns, e sufridores,outros, nontermino de verneles sen6nespantalllos. Aparte de que parade que para contoscomo dP&ache o

cu? abondame conler as prensa, ondeas Elias Barber~est~n decote..."

unha rapazola que contactan a tra-vfis da rede, e que deber~n mcofie-cerse. El, cunha camisola de BobEsponxa. Ela, de Dora a explorado-ra. O que v~n despois non quero(nin debo) anuncialo. Dicir, sinxela-mente, que ten forza, plfistica e "pa-thos".

Logo destes dous contos you sa-

lientar o que se chama Un feliz cru-ceiro polo Mediterr~neo, porquetransporta o primeiro piano, buc61i-co a un segundo, sumamente tr53¢i-co: mais a cousa d a grande habe-lencia do autor para facet o

LE os demais contos, pasa coneles? Pois pasoume, lin todos, lfisti-ma fora ’e afe que se len ben, quenon termino de crer neles. Non por-que no mundo non haxa corrupci6npolitica, cregos porcallentos, palspaid6filos, xentualla que fai "bu-llying" has escolas, sic6patas quende matar finai con c6itelo de untar"Tulip~n", etc. Hainos, e xentifiapeor ainda.

Pero sigo sen acreditar que a lite-ratura estea para denunciar tantamaldade a xeito de "caricatura". Ede puros malisimos, uns, e sufrido-res, outros, non termino de ver ne-les sen6n espantalllos. A parte deque para de que para contos comog Pikache o cu ? abondame con ler asprensa, onde as Ritas Barber~ est~ndecote (e decot/o). Logo retrudca-nos como o de so cerdotes tdfioos,tamdn, mfiis que vistos. En Fm, queas boas intenci6ns non chegan paraencher un libro.

Un libro, xa digo, que empeza eremata tan ben como unha boa se-si6n de penalidades. Para o que serivese reservado, no medio, un bolanzador. Sobre todo cando aqui halun escritor que sabe o que ten entremanse manexa ben difilogos e soli-loquios.

1 Mayo, 2016

As boas intenci6ns

VICENT£ ARAGUAS

Alex Alonsode bebida~ i~ot6 ̄e fast.food" ntcas

TEMPOS DE BEBIDASISOTI~NICAS E FAST’FOODALEX ALONSOEdici6ns Xerais, Vigo, 201616,65 euros

ando chega o mo-, mento en que os par-tidos de ft~bol debandecidirse, logo da

consabida pr6rroga, polo sistemadas penalidades os adestradoresadoitan empregar os mellores xoga-dotes, os "cracks", os que nunca de-beran liscar de semellante intre(como fixera o as deportivista, Be-hero, naquel mltico Deportivo-Va-lencia) para os lanzamentos primei-roe derradeiro. Sempre e cando ochoio acabe no quinteto. Se logo,habendo empate, a cousa contintiaserfi outro cantar.

Amilogo procedemento empmga~lex Alonso (Vigo, 1968), no seu li-bro de relatos, Tempos de bebidasisotdnicas e fast-food (Edici6ns Xe-rais, Vigo, 2016), XVII Premio deNarracidn Curta ~mxel Fole. Reser-vando, ou tal me pareceu a min, osdous mellores contos para abrir epechar o libro.

0 curso de novas tecnoloxias, re-lato que enceta esta boroa dun au-tdntico delirio, que lin entre o sorri-so e a gargallada, no que Alonsodemostra o seu finisimo oldo (orellade porco, con perddn das sfias ca-ras) para reproducir a fala popular.Neste caso o dunha dona no proce-so de aprender a manexar un orde-nador, e como lle vai contando oproceso a unha amiga. Dora a ex-ploradora, a sobmmesa do xantarproposto por Alex Alonso fi todaunha historia, merecente se cadrade maior lonxitude, dun nacho e

"Pero sigo senacreditar que aliteratura esteapara denunciartanta maldade axeito de"caricatura". E depuros malisimos,uns, e sufridores,outros, nontermino de verneles sen6nespantalllos. Aparte de que parade que para contoscomo dP&ache o

cu? abondame conler as prensa, ondeas Elias Barber~est~n decote..."

unha rapazola que contactan a tra-vfis da rede, e que deber~n mcofie-cerse. El, cunha camisola de BobEsponxa. Ela, de Dora a explorado-ra. O que v~n despois non quero(nin debo) anuncialo. Dicir, sinxela-mente, que ten forza, plfistica e "pa-thos".

Logo destes dous contos you sa-

lientar o que se chama Un feliz cru-ceiro polo Mediterr~neo, porquetransporta o primeiro piano, buc61i-co a un segundo, sumamente trfixi-co: mais a cousa d a grande habe-lencia do autor para facet o"transfer".

/~E os demais contos, pasa coneles? Pois pasoume, lin todos, lfisti-ma fora ’e a fe que se len ben, quenon termino de crer neles. Non por-que no mundo non haxa corrupci6npolitica, cregos porcallentos, palspaid6filos, xentualla que fai "bu-llying" nas escolas, sic6patas quende matar fi nai con c6itelo de untar"Tulip~n", etc. Hainos, e xentifiapeor ainda.

Pero sigo sen acreditar que a lite-ratura estea para denunciar tantamaldade a xeito de "caricatura". Ede puros malisimos, uns, e sufrido-res, outros, non termino de ver ne-les sen6n espantalllos. A parte deque para de que para contos comod Pikache o cu ? abondame con let asprensa, onde as Ritas Barber~i est~ndecote (e decotio). Logo retru~ca-nos como o de so cerdotes tfifioos,tam,n, mfiis que vistos. En Fm, queas boas intenci6ns non chegan paraencher un libro.

Un libro, xa digo, que empeza eremata tan ben como unha boa se-si6n de penalidades. Para o que serivese reservado, no medio, un bolanzador. Sobre todo cando aqui haiun escritor que sabe o que ten entremanse manexa ben di~ilogos e soli-loquios.

1 Mayo, 2016

As boas intenci6ns

VICENT£ ARAGUAS

Alex Alonsode bebida~ i~ot6 ̄e fast.food" ntcas

TEMPOS DE BEBIDASISOTI~NICAS E FAST’FOODALEX ALONSOEdici6ns Xerais, Vigo, 201616,65 euros

ando chega o mo-mento en que os par-

decidirse, logo daconsabida pr6rroga, polo sistemadas penalidades os adestradoresadoitan empregar os mellores xoga-dores, os "cracks", os que nunca de-beran liscar de semellante intre(como fixera o as deportivista, Be-beto, naquel mffico Deportivo-Va-lencia) para os lanzamentos primei-roe derradeiro. Sempre e cando ochoio acabe no quinteto. Se logo,habendo empate, a cousa confimiaserfi outro cantar.

Amilogo procedemento empmga~lex Alonso (Vigo, 1968), no seu li-bro de relatos, Tempos de bebidasisotdnicas e fast-food (Edici6ns Xe-rais, Vigo, 2016), XVII Premio deNarracidn Curta ~mxel Fole. Reser-vando, ou tal me pareceu a min, osdous mellores contos para abrir epechar o libro.

0 curso de novas tecnoloxias, re-lato que enceta esta boroa dun au-tdntico delirio, que lin entre o sorri-so e a gargallada, no que Alonsodemostra o seu finisimo o/do (orellade porco, con perd6n das sfias ca-ras) para reproducir a fala popular.Neste caso o dunha dona no proce-so de aprender a manexar un orde-nador, e como lle vai contando oproceso a unha amiga. Dora a ex-ploradora, a sobmmesa do xantarproposto por Alex Alonso ~ todaunha historia, merecente se cadrade maior lonxitude, dun nacho e

"Pero sigo senacreditar que aliteratura esteapara denunciartanta maldade axeito de"caricatura". E depuros malisimos,uns, e sufridores,outros, nontermino de verneles sen6nespantalllos. Aparte de que parade que para contoscomo dP&ache o

cu? abondame conler as prensa, ondeas Elias Barber~est~n decote..."

unha rapazola que contactan a tra-vfis da rede, e que deber~n mcofie-cerse. El, cunha camisola de BobEsponxa. Ela, de Dora a explorado-ra. O que v~n despois non quero(nin debo) anuncialo. Dicir, sinxela-mente, que ten forza, plfistica e "pa-thos".

Logo destes dous contos you sa-

lientar o que se chama Un feliz cru-ceiro polo Mediterr~neo, porquetransporta o primeiro piano, buc61i-co a un segundo, sumamente tr53¢i-co: mais a cousa d a grande habe-lencia do autor para facet o

LE os demais contos, pasa coneles? Pois pasoume, lin todos, lfisti-ma fora ’e a fe que se len ben, quenon termino de crer neles. Non por-que no mundo non haxa corrupci6npolitica, cregos porcallentos, palspaid6filos, xentualla que fai "bu-llying" has escolas, sic6patas quende matar finai con c6itelo de untar"Tulip~n", etc. Hainos, e xentifiapeor ainda.

Pero sigo sen acreditar que a lite-ratura estea para denunciar tantamaldade a xeito de "caricatura". Ede puros malisimos, uns, e sufrido-res, outros, non termino de ver ne-les sen6n espantalllos. A parte deque para de que para contos comog Pikache o cu ? abondame con ler asprensa, onde as Ritas Barber~ est~ndecote (e decot/o). Logo retrudca-nos como o de so cerdotes tdfioos,tamdn, mfiis que vistos. En Fm, queas boas intenci6ns non chegan paraencher un libro.

Un libro, xa digo, que empeza eremata tan ben como unha boa se-si6n de penalidades. Para o que serivese reservado, no medio, un bolanzador. Sobre todo cando aqui halun escritor que sabe o que ten entremans e manexa ben difilogos e soli-loquios.

1 Mayo, 2016