Hoofdstuk 1

Zaterdag 12 september

In het ziekenhuis, leukemie.De dokters zeggen dat het moeilijk te genezen is.Ik heb nog maar een paar weken te leven.Opeens flitst het door mijn hoofd dat ik waarschijnlijk nooit meer thuis zal kunnen zijn, en dat de dood nu heel dichtbij is.Ik ben boos en bang.Boos, omdat niemand me beter maakt en omdat ik nooit meer de oude zal kunnen zijn...Bang, omdat ik niet weet wat de dood precies is.Ik heb er wel al eens van gehoord maar me nooit echt afgevraagd wat het inhoud…Zou het echt met een tunnel en engelen zijn?Zou er echt een hel en een hemel bestaan?Ik weet het niet, en dat maakt me bang!

Zaterdag 26 septemberHet is een paar weken later.Mijn mama komt op bezoek…“Hey mam” zeg ik.Ik lig in bed.

Opeens komt heel mijn klas binnen.Lauren, Seppe, Demi, Laura, Wouter, …Ze zijn er allemaal.En weet je wat het leukste is?Mijn lieve juf Greta is er ook bij!En ze heeft een grote doos bij haar.“Verrassing!” roepen mijn klas en mama in koor.Ze doen de doos open en er zitten allemaal kaartjes in met lieve tekstjes.

“Veel beterschap!”“Veel sterkte!”“We missen je!”“Ik hoop dat je snel weer beter wordt!”“…”

het is echt superlief allemaal!

Iedereen is weg, naar huis…Mijn beste vriendin, Laura, blijft nog even.Ze stelt voor een lijstje te maken wat ik nog allemaal wil doen in mijn leven.Dit wordt het:

- Alcohol drinken- Naar een fuif of festival gaan (liefst Tomorrowland)- Een liefje hebben

Voor de rest weten we niets, maar ik ben wel blij met het lijstje…Het bezoekuur is afgelopen.Nu moet ook Laura naar huis.Ze heeft me beloofd om morgen weer langs te komen…

Laura is weg.Ze komen me onderzoeken.Na het onderzoek zeggen ze het resultaat…Ze zeggen dat het al wat beter is.Maar niet veel.Misschien 5%?Maximum…En dat ik veel rust nodig heb…Het is wel goed nieuws maar ik voel me er niet veel beter door.Ik ben nog steeds ernstig ziek en de dood komt steeds dichterbij…Nu het stil is in mijn kamer ben ik van plan om te slapen.

In dromenlandIk droom dat ik in een snoepjeswereld ben.Met alle snoep die je je bedenken kan:Drop, gummybears, muizen, slakken, …Gewoonweg alles!

Zo cool!Ik voel me niet meer ziek en wil direct gaan eten maar er schiet me iets te binnen.Wat als alles hier is zoals in het sprookje “Hans en Grietje”?En wat als je van het snoep eet en dan zelf snoep wordt?(Heb ik ooit eens gelezen in een boek…)Want hier, op dit veld, ben ik de enige!Ik ben in paniek.Moet hier zo snel weg.En het wordt al donker!ik denk dat het geen kwaad kan om hier voor 1 nachtje te slapen.Ik maak een bedje van snoepgoed en leg me erin.Het is niet zo’n zacht bedje, maar toch val ik al gauw in slaap.De volgende ochtend ga ik op verkenningstocht…Er zijn voetbalstadions, kerken, scholen, huizen, …Allemaal van snoep!Ik ga binnen in een voetbalstadion (er is een match bezig…)En zet me vlug bij het andere volk…Indrukwekkender kan het volgens mij niet.De mensen, die op de tribunes zitten, zijn van snoep, ze hebben een marshmallow-gezicht en hebben dropveters als haar…Ook de voetballers zijn van snoep…

Wauw!Dan ontdek ik nog iets, de stoelen waar we op zitten zijn gemaakt van zure matjes en de voetbal is een toverbal…Supercool!Als de match afgelopen is, zet ik mijn tocht verder…Nadat ik alle chique gebouwen heb ontdekt, ga ik ook een huis binnen, want ben reuzebenieuwd hoe dat hier, in deze wereld, eruit ziet!!Ik ga binnen en…De deur valt dichtWhaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!!Ik ben recht in de val gelopen!Ik probeer de deur weer open te maken, maar het lukt niet.Ik zit opgesloten!Opeens staat er een heks voor mij.Ze pakt me vast en gooit me in het vuur!Mijn lichaam staat in brand.Ik tier en tier en…Opeens lig ik terug in het ziekenhuisbed.Nat van het zweet.Ik doe het nachtlampje aan en op mijn nachtkastje ligt een grote zak snoep met een papiertje bij.Op het papiertje staat er:

“Hoi!

Ik kom even bij je langs.Je slaapt.Ik wil je niet wakker maken dus zal ik het cadeautje hier op je nachtkastje leggen Ik hoop dat het al wat beter met je gaat en dat je anders snel weer beter wordt! Dan kunnen we nog eens afspreken…Ik mis je… Nu moet ik weg, naar school…

GroetjesLaura”

Whaaaah!Het is een echte grote zak.Ik kan het niet aanzien!Ik val neer en zeg nog net voor ik buiten bewustzijn ben: “Ik wil van mijn hele leven geen snoep meer zien!”En dan, wordt alles donker…

Zondag 27 septemberIk kom wakker, staar naar het plafond.Voel me echt niet goed…De dokter komt me wat te eten brengen.Ik moet er eigenlijk wel wat van eten, ook al is het maar 1 klein aardappeltje.Maar ik kan het niet!

Ik spuw het meteen uit…Mijn kamer stinkt.Naar kots.Voel me zieker dan ooit.Opeens gaat het brandalarm af.Iedereen moet zo rap mogelijk naar buiten, maar ja…Ze hebben me vanmorgen met allemaal draadjes aan een machine gehangen…Ik kan niet los…Mensen tieren, roepen, …De vlammen slaan in.Rook komt mijn kamer binnen.Ik weet niet hoe het komt, maar ik hoor een kleine, ille stem die zegt dat ik het niet ga overleven.Ik zie engelen dansen voor mijn ogen, ook duivels.De engelen zeggen dat ik me voor 1 keer moet proberen losmaken en op de vlucht moet gaan voor de vlammen en ik heb niet veel tijd meer…De duivels zeggen juist het omgekeerde, dat ik toch dood ga, dat het geen zin heeft.Ik weet niet wat ik moet doen.De jonge engelen en de duivels zijn aan het bekvechten.Opeens komt er een grote vlam mijn kamer in.Te laat!Ik besef niet meer wat er gebeurd.Alles wordt donker, ben duizelig, moet overgeven…ik sterf…

Hoofdstuk 2Een tijd zonder tijdenMensen stomen de kerk binnen.Familie, kennissen, vrienden, schoolgenoten, …Ik had er nooit bij stilgestaan dat er zoveel mensen mij kenden en om me gaven…ZuchtTerwijl mijn ouders een kort tekstje over mijn leven vertelden, ben ik op een lege stoel naast Laura gaan zitten.

Ze ziet me niet.Ik vind het jammer dat ik nooit meer met haar kan praten, haar knuffelen…Ik ga weer naar mijn kist.Mooi bedekt met hartjes, zoals ik het wou...Waarschijnlijk een idee van Laura…De mis is afgelopen, ik voel hoe ze me naar het kerkhof dragen.Ik lig naast mijn grootouders.Daar had ik willen liggen…De mensen zeggen me zachtjes gedag en ze leggen mooie bloemen op mijn doodskist.Laura fluistert dat ze me een fijne reis wenst en ze zegt nog iets: Later, als ze dood is, wil ze naast me liggen.Hartsvriendinnen heb je dus niet enkel voor het leven, maar ook in de dood.Langzaam zweef ik naar boven.Wauw, de wereld was klein als je zo hoog in de wolken zit.Ik kom aan in de hemel.Ik moet mijn hele levensverhaal vertellen aan God.Bij het deeltje van het lijstje lacht Hij.Typisch iets voor tieners…God zegt dat ik welkom ben.Ik word naar mijn kamer gebracht.Ga slapen.

Het lijkt een normaal leven.Krijg les van engelen.Krijg nog altijd eten en drinken.Heb vrienden en vriendinnen.Op mijn 18e moet ik gaan werken.Is wel leuk.Jaren gaan voorbij.Ik ga op pensioen...Op mijn 72e verjaardag word er op mijn deur geklopt.God komt binnen.Samen met Laura!Ik ben zo blij om haar terug te zien, dat ik direct in haar armen vlieg (nou ja, zo rap dat gaat voor een oud omaatje)

Als Laura en ik 80 zijn vraagt God aan me of ik nog eens wil leven omdat ik al heel erg lang in de hemel ben…Ik zal wel alles vergeten zijn wat er gebeurd is in mijn vorig leven…Ik wil niet, Laura overtuigd me en ze stelt me gerust dat het allemaal wel goed komt. God belooft me dat Laura gaat blijven leven tot ik terug in de hemel ben.Ik zeg dat het goed is… Ik word in België geboren.En krijg de naam Margot.

Hoofdstuk 3Een nieuw beginHet is drie jaar later.Ik mag voor het eerst naar school.De 1e kleuterklas, wat een pret!De glijbaan is mijn favoriete bezigheid op de speelplaats.Een jaar later.2e kleuterklas.Leer ik de kleuren.

Rood, geel, blauw, groen, …Kriebel krabbel door elkaar.Maar het is altijd mooi!1e leerjaarIk leer mijn eerste woordjes schrijven.“ik, maan, roos, vis”Ik kan zelfs al een zin schrijven!“ik ben leuk”In het 2e leerjaar leren we de hoofdletters.“Ik ben Margot”En in het 3e leerjaar leren we de leestekens.“Ik ben Margot, ik ben heel erg leuk!”De tijd dat ik in het lager zit vliegt snel voorbij.Voor ik het weet zit ik al in het 1e middelbaar…Van mijn ouders moest ik naar de school waar zij ook gezeten hebben…Maar ik mocht wel zelf mijn studierichting kiezen…Een moeilijke keuze was het.BSO-TSO-KSO-ASOIk koos voor TSO.Moest ik ook nog eens een specifieke richting kiezen!!Op mijn school kon je kiezen tussen TW en STV.Ik koos voor TW.En nu zit ik hier.In het wiskundelokaal.Zo anders dan in het lager!Soms zitten we wel samen met STV omdat we een kleine

klas zijn…Voor Nederlands bijvoorbeeld.Nederlands, mijn lievelingsvak!We hebben een supertoffe leekracht!Mevrouw Kwispelgat (ze kan geen moment stilzitten maar het is wel een supertoffe leerkracht!)Jaar na jaar vliegt voorbij.Maar wanneer ik in het 6e middelbaar zit verhuizen we.Ik moet naar een andere school.Ik heb geen vrienden of vriendinnen op school.Alleen de leerkrachten zijn aardig tegen me.De pauze is voor mij een hel!!De leerlingen pesten me altijd, maar de leerkrachten zien het nooit omdat ze altijd in de leraarskamer zitten…Wanneer ik naar mijn kluisje loop herinner ik me opeens (ik weet niet meer vanwaar, maar misschien van ooit eens te lezen in een boek?...) dat duivels en engelen bestaan.Waarom herinner ik me dit nu pas?Opeens verandert iedereen van gedaante.De leerlingen worden duivels, de leerkrachten engelen.Ze sluiten me in…

Hoofdstuk 4Ik weet niet wat ik moet doen.Ik schop, sla, stomp, … maar het werkt niet.Ze komen steeds dichterbij.De engelen komen eraan.Vechten tegen de buitenste duivels.Er vallen vele slachtoffers.Ik vecht tegen m’n tranen, wil moedig blijven.

Het werkt niet!De strijd verloopt niet goed!Er is nog maar 1 engel over!Maar ook wel maar 2 duivels.Ik vind het vreemd!Zie mevrouw Turbine niet! (mijn klassenleraar)Waar is ze?Ze laat me toch niet zomaar in de steek?Ze is daar veel te aardig voor!De laatste engel sterft.Het is voorbij!De duivels nemen me mee.Ze brengen me naar een kasteel.Ver weg.Ze slepen me mee.Ik wil hen slaan, heb 1 hand vrij.Raak!Recht in het gezicht van de ene duivel.Yes!“Zo zo?” zegt de duivel die ik geraakt heb “Heb je sterke, losse handjes?, Daar zullen we eens rap verandering in brengen…”Hij pakt me vast.Haalt een dik touw uit z’n jaszak en bind me vast.“Doe de voeten ook maar, je weet maar nooit!” zegt de andere duivel.Ik wil hem schoppen, maar het gaat niet.

“Haha, ik ken dat soort type wel!” zegt de duivel.We geven haar een verdovingsdrankje en hangen kleefband op haar mond, hahaha!”Ze geven me een verdovingsmiddel.ik wil het meteen uitspuwen maar de ene duivel hangt kleefband op m’n mond.“Ja meisje, niet slim he?! En je zit nog maar een week op school! Hahaha!!”

Wanneer we aankomen in het kasteel is het er muisstil.Ze duwen me op een stoel, binden me vast met touw, maken m’n handen los en trekken de kleefband van m’n mond.Ik sla de ene duivel, hij grijnst.“Hmm, niet slim hé? Harry, hang haar maar terug vast!”Hij hangt me terug vast, pakt een lepeltje en voedert me…“Ik ben toch geen klein kind meer, ik heb genoeg!” zeg ik.“Oke, dat was uw eten voor vandaag, we brengen je naar je kamer!” zegt de duivel.Hij knipt met z’n vingers en er komen monsters tevoorschijn.Ik durf niet tegen te spreken.Het zijn kleine monsters, maar hebben hele scherpe tanden.Ze brengen me naar m’n kamer.

Mooi versierd met goud, dure bedden en zijden tapijten…De monsters zeggen me vriendelijk dat ik moet gaan zitten.We houden een gesprek.“Ik vraag me af waarom jullie zo vriendelijk zijn?” vraag ik voorzichtig.De monsters beginnen te snikken, huilen, harder en harder.“Sorry, het spijt me, ik wist niet dat ik jullie zo kon raken” zeg ik.“Geeft niet, jij kan het toch ook niet weten?” stottert het monster.“We willen het wel uitleggen. Maar dat zal ons leven kosten. We hebben al veel vrienden verloren.” Ze beginnen weer te huilen.“Ik denk dat we je beter met rust laten, we moeten naar onze baas.” De monsters huiveren als ze het zeggen.Ze lopen de kamer uit.Ik begrijp niet wat er aan de hand is, vind het superraar.Net alsof ik in een nachtmerrie zit.Ik knijp in mijn arm maar ik kom niet wakker.Het is dus echt…Ik ben doodsbang voor wat me te wachten staat.

Hoofdstuk 5Wanneer ik de volgende ochtend wakker kom zit ik in een zachte, gele pyjama die niet van mij is. Waar ben ik? Ik herinner me niets meer.Er wordt op mijn kamerdeur geklopt en er komen 2 monsters binnen.Ik gil maar al snel weet ik weer wat er aan de hand is en bied ik mijn excuses aan. De monsters geven me kleren en zeggen dat ik me moet haasten voor het ontbijt…

De tafel is mooi bedekt met alles wat je je bedenken kan, vooral veel snoep.Ik eet mijn buikje rond.Harry komt naar me toe en zegt “We sturen je naar een kasteel, hier een heel eind vandaan. Daar zal je lessen krijgen. In de zomervakantie kom je weer naar hier. De rest van de tijd zal je op internaat slapen in het kasteel”“Veel succes!” zeggen de monsters kil.Ik denk dat ze boos zijn omdat ze in de buurt van de duivels zijn.Ze doen me een blinddoek aan.Binden me vast, dumpen me in een camionette.Op naar een nieuw avontuur…

Ik kom toe in het kasteel.Het is er donker.De kille lucht waait binnen.Stenen standbeelden van mensen, harnassen van ridders, kroonluchters.Gelukkig ben ik hier niet de enige.We worden verwacht in de grote zaal.Worden in klassen ingedeeld.Hokuspansjes, Zwartehandjes, Slimmendeslijmnezuzenen Revolvervleermuizen.Rare namen…Alle nieuwe leerlingen moeten naar het schoolhoofd

gaan.Hij pakt zijn toverstok en roept een spreuk uit: “Zweintje steintje hou je vast, we verdelen je in een specifieke klas!”Er verschijnt een tekstballon boven de hoofden van elke leerling met de naam van de klas erin.De oudere jaars juichen wanneer er nieuwe leerlingen in hun klas bijkomen.Maar opeens veranderen de wolken bij mij en 2 andere leerlingen…we vragen aan het schoolhoofd wat er aan de hand is.“Wel” zegt hij “jullie zijn slimmer dan dat mijn toverstok verwacht had, jullie behoren tot de klas van de slimmendeslijmneuzen, proficiat!”Groot gejuich steeg op.Er werd een hele dag feestgevierd en ’s avonds bracht elke klassenoudste de leerlingen naar hun kamer.Maar de manier waarop was raar.1 voor 1 stapten we in een deur, elke klas, de deur zond ons naar onze klassenslaapkamers, supercool!Als we in onze kamer komen zien we allemaal bedden staan, superchique bekleed en afgescheiden van de andere bedden met een rood fluwelen doek…Het lijkt net alsof ik in een koninklijk kasteel ben.Er verschijnen namen aan ons eigen prikbord net boven ons bed.Margot, Mathijs, Rens, …

We zijn echt met velen!Het is een heel erg lange gang want iedereen heeft een slaapplaats nodig…Aan het eind van de gang zijn er 2 deuren die naar de jongens-en meisjesbadkamers leiden en voor ons bed, aan de andere kan van de muur, ons eigen bureau…We zoeken ons bed uit.1e jaars, 2e jaars, … tot de 6e jaars en de klassenoudste (in ons geval een jongen), …Ik vind samen met Mathijs en Rens m’n bed bij de 6e jaars…Er staan nog bedden bij ons…Een stuk of 12 en 1 leeg bed.We praten een tijdje met onze klas en al snel weet ik alle 15 namen van de 6e jaars…Margot (ik), Rens, Mathijs, Saar, Lisa, Annelien, Ward, Lore, Wout, Thijs, Emiel, Arno, Hilde, Henk en Arnout.Na een gesprek met heel de klas gaan we elk naar ons eigen bed.Ik slaap naast Lisa en Saar.Dan is het tijd om onze pyjama’s aan te doen. Ze zijn erg mooi (bij mij is het er eentje met een dolfijn, mijn lievelingsdier). Dan gaan we slapen.

Hoofdstuk 6De volgende ochtend moeten we opstaan rond 7 uur, we zijn allemaal nog supermoe na ons avondje feesten…We worden allemaal in de zaal verwacht en de obers serveren ons met een heerlijk ontbijt.Een halfuur later zegt het schoolhoofd dat we onze eerste lessen gaan krijgen om 12 uur, de lessenroosters en boeken worden uitgedeeld.Aandachtig bekijk ik mijn rooster:

- Gedaanteverwisseling- Reizen door de tijd- Gedachten van vroeger en nu- …

“Ik heb geen flauw idee welke lessen dit allemaal zijn,” zeg ik aan Lisa en Saar “maar ik ga het wel zien als het middag is.”Opeens worden alle nieuwe leerlingen naar voren geroepen. We krijgen een toverstaf die gepast voor ons is en onze naam verschijnt erop in sierlijk gouden letters.Alle jaars, behalve de 6e jaars en de klassenoudsten, moeten hun toverstuk afgeven. Ze krijgen hem pas terug als ze hem nodig hebben.Het is zogezegd gevaarlijk om een toverstok bij te hebben.Waarom een toverstok gevaarlijk is, wist ik niet, maar daar kwam ik al snel genoeg achter.Opeens vliegt de deur open en kwam er een donkere gedaante de zaal in.