1st International Congress of the Mirko Tos Ear & Hearing ... · “1st International Congress of the Mirko Tos Ear & Hearing Research Center and 4th International Congress of Istanbul

“1st International Congress of the Mirko Tos Ear & Hearing Research Center and 4th

International Congress of Istanbul Audiology”

1



2

CONTENTS;

Page

Invitation 3

Committees 4-6

Programme 7-11

Oral Abstracts 12-39

Poster Abstracts 40-44

Oral Full Texts 45-160

Poster Full Texts 161-169



3

Invitation

Dear Colleagues,

We are happy to invite you to the Opening Ceremony and 1st International Congress of the

Mirko Tos Ear & Hearing Research Center and to the 4th International Congress of Istanbul

Audiology, which will take place in Trakya University, Edirne on 15-17 January 2020.

Professor Mirko Tos, one of the best otorhinolaryngologists in the world, passed away on

January 16, 2018, in Denmark at the age of 87. His books are the leading textbooks used to

teach otologic surgery. He published nearly 700 articles and was a very productive

otolaryngologist at the peak of his career. Besides having many invitations from several

countries, he also visited Trakya University and Edirne several times and gave important

lectures here. He was the mentor of many otolaryngologists not only from Denmark but also

from Turkey, Balkans and all world. That is the reason why we dedicated our International Ear

& Hearing Research Center in loving memory of Mirko Tos.

We will hold "4th International Congress of Istanbul Audiology" at the same time. Since

audiology is a multidisciplinary field, it works in many areas such as otolaryngology,

engineering, radiology, psychiatry, special education. Creation of a multi-centered culture and

stimulation of research for the development of high technology in otology and audiology are

the main axis of our congress. Thus, the main theme of the joint congress is “innovative

approach in ear and hearing research”.

We would be honored to be together with our colleagues who work in otology, otoneurology,

audiology and related sciences. Hearing physiology, scientific / ethical applications in animal

experiments, electrophysiology, screening programs, auditory rehabilitation and engineering

applications (speech signal processing, diagnostic equipment, artificial intelligence, machine

learning) will also be discussed as main topics.

The latest scientific developments in the field of audiology, otology, otoneurology, hearing

physiology, animal experiments, electrophysiology and auditory rehabilitation will be

discussed with the contributions of many competent speakers.

We wish that the joint congress will be scientifically satisfying, social activities and friendships

are established and reinforced with the attendance of the scientists and participants from our

region, Europe, Balkans, Turkic Republics, North Africa and Middle East.

CONGRESS PRESIDENTS

Prof. Dr. Cem UZUN Prof. Dr. Ahmet ATAŞ



4

Organizing Committees

Honorary Presidents

Erhan Tabakoğlu, Rector of Trakya University

Nuri AYDIN, Rector of Istanbul University-Cerrahpaşa

Ahmet Karasalihoğlu, Chairman of the Department of ORL, Trakya University Faculty of

Medicine

Honorary Committee

Cem Meço, President of the Confederation of European ORL&HNS

Marina Davcheva-Chakar, President of Balkan Association of ORL&HNS

Özgür Yiğit, President of Turkish Society of ORL&HNS

Ülkü Tuncer, President of the Turkish Society of Otology and Neurotology

Metin Önerci, General Secretary of International Rhinologic Society, Chair person of IFOS

Rhinology, Allergy, Facial plastic surgery, Sleep Committe

Nuri Özgirgin, President of International Vertigo Society

Recep Yağız, President of Trakya Society of ORL&HNS

Ahmet Ataş, President of Istanbul Audiology and Speech Pathology Association

Gonca Sennaroğlu, President of Turkey Audiology and Speech Pathologist Association

Congress Presidents

Cem Uzun, Chairman of the Mirko Tos Ear and Hearing Research Center

Ahmet Ataş, President of Istanbul Audiology and Speech Pathology Association& Istanbul

Unv.-Cerrahpaşa, Faculty of Health Sciences Head of Audiology Department

Congress Secretaries

Erdoğan Bulut

Selis Güven

Eyüp Kara

Zahra Polat



5

Scientific Committee

Prof. Dr. Songül Aksoy/Ankara

Prof. Dr. Fazıl Necdet Ardıç/Muğla

Prof. Dr. Asım Aslan/Manisa

Prof. Dr. Ahmet Ataş/İstanbul

Prof. Dr. Oğuz Basut/Bursa

Prof. Dr. Nermin Başerer/İstanbul

Prof. Dr. Yıldırım Ahmet Bayazıt/İstanbul

Prof. Dr. İsmet Bayramoğlu/Ankara

Prof. Dr. Harun Cansız/İstanbul

Prof. Dr. Onur Çelik/Manisa

Prof. Dr. Burhan Dadaş/İstanbul

Prof. Dr. Hüseyin Dere/Ankara

Prof. Dr. Pavel Dimov/Bulgaria

Prof. Dr. Özgün Enver/İstanbul

Prof. Dr. Taner Erdağ/İzmir

Prof. Dr. Adrien Eshraghi/Miami

Prof. Dr. Elefterios Ferekidis/Greece

Prof. Dr. Kemal Görür/Mersin

Prof. Dr. Enis Alpin Güneri/İzmir

Prof. Dr. Günter Hafız/İstanbul

Prof. Dr. İbrahim Hızalan/Bursa

Prof. Dr. Armağan İncesulu/Eskişehir

Prof. Dr. Mahmut Tayyar

Kalcıoğlu/İstanbul

Prof. Dr. İzzet Kale/England

Prof. Dr. Muzaffer Kanlıkama/Gaziantep

Prof. Dr. Emin Karaman/İstanbul

Prof. Dr. Ahmet Rifat Karasalihoğlu/Edirne

Prof. Dr. Turgut Karlıdağ/Elazığ

Prof. Dr. Mete Kıroğlu/Adana

Prof. Dr. Tayfun Kirazlı/İzmir

Prof. Dr. Nazım Korkut/İstanbul

Prof. Dr. Jaques Magnan/France

Prof. Dr. Cem Meço/Ankara

Prof. Dr. Levent Olgun/İzmir

Prof. Dr. Serkan Orhan/İstanbul

Prof. Dr. Metin Önerci/Ankara

Prof. Dr. Ali Özdek/Ankara

Prof. Dr. Ahmet Özdoğan/İstanbul

Prof. Dr. Nuri Özgirgin/Ankara

Prof. Dr. Levent Özlüoğlu/Ankara

Prof. Dr. Orhan Özturan/İstanbul

Prof. Dr. Suela Sallavaci/Albania

Prof. Dr. Sarp Saraç/İstanbul

Prof. Dr. Bülent Satar/Ankara

Prof. Dr. Erol Selimoğlu/İstanbul

Prof. Dr. Gonca Sennaroğlu/Ankara

Prof. Dr. Levent Sennaroğlu/Ankara

Prof. Dr. Milan Stankovic/Serbia

Prof. Dr. Necdet Süt/Edirne

Prof. Dr. Bülent Şerbetçioğlu/İstanbul

Prof. Dr. Derya Talas/Mersin

Prof. Dr. Vedat Topsakal/Antwerp Belgium

Prof. Dr. Ülkü Tuncer/Adana

Prof. Dr. Suat Turgut/İstanbul

Prof. Dr. Tuncay Uluğ/İstanbul

Prof. Dr. Cem Uzun/Edirne

Prof. Dr. Harun Üçüncü/Muğla

Prof. Dr. Ömer Faruk Ünal/İstanbul

Prof. Dr. Şinasi Yalçın/Elazığ

Prof. Dr. Sertaç Yetişer/İstanbul

Prof. Dr. Nadir Yıldırım/Kütahya

Prof. Dr. Orhan Yılmaz/Ankara

Prof. Dr. Özgür Yiğit/İstanbul

Assoc. Prof. Deniz Turgay Altılar/İstanbul

Assoc. Prof. Demir Bajin/Ankara

Assoc. Prof. Erdoğan Bulut/Edirne

Assoc. Prof. Hakan Gürkan/Edirne

Assoc. Prof. Serhat İkizoglu/İstanbul

Assoc. Prof. Senem Kayahan/Ankara

Assoc. Prof. Knud Larsen/Denmark

Assoc. Prof. Emre Ocak/Ankara

Assoc. Prof. Kazım Önal/İzmir

Assoc. Prof. Afşin Özmen/Bursa

Assoc. Prof. Ulrik Pedersen/Denmark

Assoc. Prof. Zahra Polat/İstanbul

Assoc. Prof. İlhan Umut/Edirne

Assoc. Prof. H. Murat Yener/İstanbul

Asst. Prof. Eyyup Kara/İstanbul

Asst. Prof. Mario Milkov/Bulgaria

Asst. Prof. Stefanos Triaridis/Greece

Asst. Prof. Mustafa Berke Yelten/İstanbul

Dr. Jetmira Fejza/Albania

Dr. Francisc Gampe/Romania



6

Dr. Mirlinda Rexha/Montenegro

Dr. Petar Rouev/Bulgaria

Dr. Dugagjin Spanca/Kosovo

Dr. K. Stephan/

Dr. Elvir Zvrko/Montenegro

Lecturer Metin Budak/Edirne

Local Organizing Committee

M. Ozan Akı

Serpil Ahmet

Nizamettin Burak Avcı

Metin Budak

Özge Çağlar

Buse Çetinkaya

Burcu Deniz

Rışvan Deniz

Fahrettin Dolaştır

Oğuzhan Erdem

Tolga Ersözlü

E. Deniz Gözen

Oğuz Güçlü

Dilek Gülmez

Erdoğan Gültekin

Hakan Gürkan

Selis Güven

Duygu Hayır

Halide Kara

Ebru Kara

Ahmet Rifat Karasalihoglu

Melda Kaya

Muhsin Koten

Yeşim Oruç

Abdullah Taş

Memduha Taş

İlhan Umut

Cem Uzun

Recep Yağız

Bengi Yerlikaya

Selma Yılar

Şule Yılmaz

*Alphabetical order by surname



7



8



9



10



11

13:30 - 15:00 Chair: Assoc. Prof. Stephan Mirchev

13:30 - 13:45Morphometric Analysıs Of Auricle in Human Fetuses

Oykut Dağtekin

13:45 - 14:00

Radiological analysis of the localization of the petrous carotid artery

Vural Hamzaoğlu, Orhan Beger, Osman Erdoğan, Hakan Özalp, Pourya Taghipour, Şaziye Kübra Ocak, Tsetsegmaa Gantulga,

Serhat Akar, Engin Kara, Ahmet Hakan Öztürk

14:00 - 14.15Effect of Masseter to Facial Nerve Transfer on Improving Smile Excursion in Facial Paralysis

Berke Özücer

14.15 - 14:30

Bilateral Cochlear Implantation in Cases With Bilateral Cochlear Nerve Hypoplasia

Sakine Yalçın, Hasan Demir, Sabahat Çay, Neslihan Yalçın, Artug Demirel, Ahmet Atila, Funda Akar Atik, Muhammed

Dagkıran, Özgür Sürmelioglu

14.30 - 14:45

Vestibular Evaluation in Multiple Sclerosis Patient - Case Report

Hasan Demir, Sabahat Çay, Sakine Koç, Artug Demirel, Neslihan Yalçın, Ahmet Atila, Funda Akar Atik, Muhammed Dagkıran,

Özgür Surmelioglu

14:45 - 15:00 Discussion

15:00 - 15:30 BREAK

15:30 - 17:00 Chair: Asst. Prof. Mario Milkov

15:30 - 15:45Turkish adaptation studies of self-report questionnaires in Audiology: An overview

Atılım Atılgan, Merve Bayri, Merve Çınar, Ayça Çiprut

15:45 - 16:00Comparison of Auditory Processing Skills between Children with Unilateral Hearing Loss and Children with Normal Hearing

Aysel Bengi Yerlikaya, Haydar Murat Yener, Eyyup Kara, Zahra Polat, Ahmet Ataş

16:00 - 16:15Normalization of Dynamic Vestibular System Algorithm According to Different Age Groups Without Equilibrium Problems

Yesim Oruc, Eyyup Kara, Melda Kaya, Serhat Ikızoglu, Ahmet Atas

16:15 - 16:30Investigation of Electrically Evoked Cortical Responses in Cochlear Implant Users

Rışvan Deniz, Eyyup Kara, Burcu Deniz, Ahmet Ataş

16:30 - 16:45Research of Perception of Auditory Disability and Handicap with Hearing Aid Satisfaction of Individuals Using Hearing Aids

Esma Cagal, Pelin Pistav Akmese, Aslı Suner


09:00 - 10:30 Chair: Prof. Asım Kaytaz

09:00 - 09:15Erişkinlerde Distorsiyon Ürünü Otoakustik Emisyonlarla (Dpoae) Frekans Çözülümünün İncelenmesi

Şengül Terlemez, Ferda Akdaş

09:15 - 09:30Kronik Otitis Media Hastalığında Açık Kavite Obliterasyonunda Cam İyonomer Kemik Çimento Kullanımı Sonuçlarımız

Fatih Mutlu

09:30 - 09:45Data Reporting Standards of Pure Tone Audiometry in Turkish Clinical Trials

Aslı Cakır Cetin

09:45 - 10:00

ASSR Results in Patients with Auditory Neuropathy Spectrum Disorder

Sabahat Çay, Ahmet Atila, Sakine Koç, Hasan Demir, Neslihan Yalçın, Artuğ Demirel, Funda Akar Atik, Muhammed Dağkıran,

Özgür Sürmelioğlu

10:00 - 10:15Possible ethio-pathology of Facial Nerve Paralysis in Malignant Otitis Externa

Nadir Yıldırım, Nesibe Esra Karaman, Sermin Tok Umay


10:30 - 11:00 BREAK

11:00 - 12:30 Chair: Prof. Athanasia Printza

11:00 - 11:15Evaluation Of Hearing And Balance System in Individuals Using Motorcycle

Abidin Kaya, Erkan Taş, Selahattin Furkan Şen, Fatih Çengel, Cenk Caba, Züleyha Dilek Gülmez, Selma Yılar

11:15 - 11:30Investigation of Peripheral Vestibular Pathology Characteristics in Dynamic Vestibular System Algorithm

Melda Kaya, Eyyup Kara, Yesim Oruc, Serhat İkizoğlu, Ahmet Atas

11:30 - 11:45Evaluatıon Of The Changes In The Hearıng System Over The Years Among The Patıents Wıth OSAS Usıng CPAP Devıce

Mahmut Deniz , Tolga Ersözlü

11:45 - 12:00Decreased retinal nerve fiber layer thickness in patients with sudden sensorineural hearing loss

Nihat Yılmaz

12:00 - 12:15Rapid Evaluation of the Effectiveness of Epley Re-Positioning Maneuver Used in BPPV

Azer Ebilzade, M. Volkan Akdoğan, Evren Hızal , İsmail Yılmaz, Levent N. Özlüoğlu


12:30 - 13:30 LUNCH

13:30-15:00 Chair: Prof. Ferhan Öz

13:30 - 13:45Koklear İmplant Kullanıcılarında Kompresyon Değişimine Bağlı Gürültüde Konuşmayı Ayırt Etmenin Değerlendirilmesi

Beyza Nur Baştürk, Gamze Fırat, Rışvan Deniz, Eyyup Kara,

13:45 - 14:00Geriatrik Hastaların Videonistagmografi Sonuçlarının Değerlendirilmesi

Seçil Bahar Dal, Elvan Eskiçınar

14:00 - 14.15Ümraniye EAH Klik uyaran ABR normatif değerleri

Ahmet Adnan Cırık

14.15 - 14:30Anadili Arapça Olan Türkçe Öğrenen Öğrencilerin Ünlü Seslerdeki Telaffuz Özellikleri

Mevlüde Işık, Müzeyyen Karaman, Ayşegül Yılmaz, Müzeyyen Çiyiltepe

14.30 - 14:45

Gürültü Baskılama Teknolojilerinin Gürültüde Konuşmayı Anlama Becerisine Etkisinin Araştırılması

Sedanur Burhan, Büşranur Erek, İsmail Yakan, Oktay Çalışkan, Rabia Örüklü, Rümeysa Aydemir, Burcu Deniz, Züleyha Dilek

Gülmez, Eyyup Kara


15:00-15:30 BREAK

15:30 - 16:30 Chair: Assoc. Prof. Murat YENER

15:30 - 15:45Bilingual ve Monolingual Bireylerde Santral İşitsel İşlemlemenin Değerlendirilmesi

Ezgi Gülşen, Fatmanur Kömür, Mehmet Bulut, Şule Özdemir, Vildan Küçükçalı, Burcu Deniz, Halide Çetin Kara

15:45 - 16:00Korda Timpaninin Timpanik Kavitedeki Anatomik Seyri

Gülay Güçlü Aslan, Asım Aslan, Selçuk Sürücü

16:00 - 16:15Yenidoğan İşitme Tarama Sonuçlarımıza Göre Tarama ABR ile Otoakustik Emisyonla Tarama ABR Sonuçlarının

Karşılaştırılması Ayça Başkadem Yılmazer, Ayşe Enise Göker


16 Ocak 2019 - Perşembe

C SALONU

17 Ocak 2019 - Cuma



12

ORAL ABSTRACTS



13

O-01 Comparison of Auditory Processing Skills between Children with

Unilateral Hearing Loss and Children with Normal Hearing

Oral Presentation /

Aysel Bengi Yerlikaya1, Haydar Murat Yener2, Eyyup Kara3, Zahra Polat3,

Ahmet Ataş4,

1Audiology Department, Istanbul University- Cerrahpasa Faculty Of Medicine,

Turkey, 2Department Of Otolaryngology, Istanbul University-Cerrahpasa Medicine

Faculty, Turkey, 3Audiology Department, Istanbul University Faculty Of Health

Science, Turkey, 4Audiology Department, Istanbul University- Cerrahpasa Faculty

of Medicine, Turkey,

Introduction: The aim of our study is to compare auditory processing skills of

children with unilateral hearing loss and children with normal hearing. Materials and

Method: 28 individuals with unilateral hearing loss (mean age 12.36 ± 3.03) and 26

individuals with normal hearing (mean age: 11.96 ± 2.76 years) were included in the

study, participants were between 8-16 years old. Both groups were assessed by the

Matrix Test, Cortical Auditory Evoked Potential, Frequency Pattern and Duration

Pattern tests. Results: When the obtained data are analyzed; the signal-to-noise ratios

of the study group were found significantly higher than the control group, in the

Matrix Test. Also, when the two groups' speaking comprehension scores were

compared, the data of the study group were significantly lower than the control

group. There were significant delays in latencies of study group than control group

in Cortical Auditory Evoked Potential. In Frequency Pattern and Duration Pattern

tests, scores were significantly lower in the study group than in the control group.

Conclusion: The results showed that congenital unilateral sensorineural hearing loss

could be a risk factor for auditory processing disorder. In order to ensure that these

children are able to use their receptive language skills in noisy listening

environments, necessary amplification methods and assistive listening devices

should be used. It was observed that the need to focus more attention should be given

to children with unilateral hearing loss.

KEYWORDS: Unilateral hearing loss, central auditory processing disorders,

cortical auditory evoked potential



14

O-02 Turkish adaptation studies of self-report questionnaires in Audiology:

An overview

Oral Presentation /

Atılım Atılgan1, Merve Bayri1, Merve Çınar2, Ayça Çiprut1,

1Marmara University, Audiology Department, İstanbul, Turkey, 2AnkaraUniversity,

Audiology Department, Ankara, Turkey,

Introduction: Cultural adaptations of the questionnaires are difficult and It needs

careful steps. The purpose of this study is the review and analysis of self-report

questionnaires that adapted to the Turkish language in Audiology. Materials and

Methods: We searched for published articles, unpublished master theses, and/ or

doctorate theses in databases (Pubmed, Google Scholar, Ebsco, Scopus, Turkish

National Thesis Center). In this study, we reported on the translation processes and

psychometric functions of twenty-two adapted questionnaires. Nine of the adaptation

studies (40.9%) were an unpublished master thesis, thirteen of the adaptation studies

(59.1%) were published as a research article. Results: There was a lack of

information about preparation and committee review. There was not reported that

permission was requested from the authors of the original form of the questionnaires

in 59% of the studies. Moreover, The pilot test has not been reported in half of the

studies. Three of the studies (13.6%) were constructed with a small sample (n= <50).

Only one study (unpublished thesis) stated about sample size calculation.

Conclusion: We concluded that Turkish adaptation studies suffer from weaknesses

and/ or limitations of language adaptation and/ or psychometric standards. Further

research should report much more details about psychometric functions and

translation processes such as preparation, field test, and committee review.

KEYWORDS: questionnaire, adaptation, self-report, audiology, Turkish



15

O-03 MORPHOMETRIC ANALYSIS OF AURICLE IN HUMAN FETUSES

Oral Presentation /

Oykut DAĞTEKİN1,

1Mersin Research and Training Hospital, Department of Histology and Embryology

,

Objective: Normally dimension of the fetal ear may provide clue for the intrauterin

diagnosis of a various congenital syndrome like trisomy 21, trisomy 13, CHARGE

syndrome and Goldenhar Syndrome. This study aims to determine the numerical

growth dynamics of auricle in fetuses in order to understand the development of the

ear. Methods: Ten (6 males - 4 females) formalin-fixed fetuses aged from 12 to 21

(at mean, 17.40 ± 3.70) weeks in the inventory of Anatomy Department of Mersin

University Faculty of Medicine were dissected. The ear length and width, total area

of ear, lobule area and ear angle parameters were evaluated in all fetuses. All sides

were photographed under the same environmental conditions and in the same

position and measurements were made with digital image analysis program. Results:

Total area, length and width of the auricle were; 124.82 ± 75.36 mm2 and 14.33 ±

4.44 mm, and 9.36 ± 3.31 mm, respectively. The angle of the auricle was found as

117.29 ± 12.47 °. The data was not statistically different in terms of gender and side

(p> 0.05). Conclusion: Our findings show that the auricle was enlarged in lenght,

width and total area in fetuses’ during the transition from 12th to 21st weeks (second

trimester). However, the angle of auricle did not change with gestational age. It was

concluded that the data obtained from our study may contribute to the diagnosis in

the prenatal period, especially intrauterine evaluation of the fetus and congenital

syndromes.

KEYWORDS: Fetus, Auricle, Ear, Congenital Syndrome



16

O-04 KORDA TİMPANİNİN TİMPANİK KAVİTEDEKİ ANATOMİK

SEYRİ

Oral Presentation /

Gülay Güçlü Aslan1, Asım Aslan2, Selçuk Sürücü3,

1Sağlık Bilimleri Üniv. Tepecik Eğitim Araştırma Hastanesi KBB Kliniği,

İzmir, 2Manisa Celal Bayar Üniv. Tıp Fak. KBB-BBC AD, 3Koç Üniv. Tıp Fak.

Anatomi AD,

Amaç: Korda Timpaninin Fasiyal sinirin mastoid segmentinden ayrılıp timpanik

kaviteye girdikten sonra malleus boynuna kadar seyrine ilişkin yeterli anatomik bilgi

mevcutken malleusun anteriorunda seyreden kısmı ile ilgili çok sınırlı anatomik veri

mevcuttur. Bu çalışmada korda timpaninin timpanik kavitedeki anatomik seyri

incelenmiştir. Materiyal-method: 4’ü kadın 2’si erkek toplam 6 kadavra başı

üzerinde toplam 12 spesmen üzerinde çalışılmıştır. Kanal duvarının kaldırıldığı

mastoidektomiyi takiben timpan membran eleve edildikten sonra kordal krestten

tensor timpaniye kadar korda timpani ortaya kondu. Malleus ve inkus çıkarılarak

korda timpaninin tensor timpani ve anterior mallear ligaman ilişkisi incelendi.

Skutum defekti anteriora doğru turlanarak genişletildi ve korda timpaninin

supratubal resesteki seyri Huguier kanalına kadar not edildi. Bulgular: Tüm

spesmenlerde korda timpaninin tensor timpaninin inferiorunda, anterior mallear

ligamanın ise medialinde seyrettiği görüldü. Korda timpaninin anterior

epitimpanumda supratubal resesin lateral duvarında bir fibröz tabaka ile sarılı olarak

Huguier kanalına girdiği tesbit edildi. Korda timpaninin timpanik kavite içerisindeki

uzunluğu ortalama 10 mm, Huguier kanalı ile timpanik anulus arası mesafenin

ortalama 2 mm olduğu tesbit edildi. Sonuç: Korda Timpani orta kulak cerrahisi

manüplasyonları sırasında yalnızca posterior timpanik kavite sırasındaki seyri

boyunca değil anterior timpanik kavitedeki seyri boyunca da zedelenme riski

altındadır. Malleusun anteriorundan Huguier kanalına kadar olan anatomik seyrinin

bilinmesi gerekmektedir.

KEYWORDS: Anatomi, Kulak, Orta kulak boşluğu, Korda Timpani



17

O-05 Research of Perception of Auditory Disability and Handicap with

Hearing Aid Satisfaction of Individuals Using Hearing Aids

Oral Presentation /

Esma Cagal1, Pelin Pistav Akmese2, Aslı Suner3,

1Department Of Otolarhinolaryngology, Canakkale Onsekiz Mart University,

Canakkale, 2Department Of Special Education, Ege University, Izmir, 3Department

Of Biostatistics And Medical Informatics, , Ege University, Izmir,

Objectives: The use of hearing aids directly affects the quality of life of invidiuals

with hearing loss. The aim of this study was to evaluate the effects of hearing loss

and hearing age on hearing impairment and to investigate whether there was a

relationship between hearing impairment and hearing impaired perception and

individual disability. Materials and Methods: This study included individuals with

bilateral and unilateral hearing aids between 20-80 years of age. Abbreviated Profile

of Hearing Aid Benefit (APHAB) for evaluation of hearing aid satisfaction and

Amsterdam Inventory for Auditory Disability and Handicap (AIADH) for assessing

of the general disability of the individual in the daily life of the individual due to

hearing loss conducted. Results: 64 female, 69 male individuals contribute in this

study. By means of degree of hearing loss APHAB score with hearing aid and

without it, difference is significantly when compared statistically. The difference of

APHAB scores was statistically significant, according to age group. Auditory

disability and handicap scores, difference when analyzed is significant statistically

regarding to the hearing loss. Conclusion: The increase in degree of hearing loss

negatively affects the hearing aid satistifaction of the individual. The hearing aid

satisfaction, of younger people using hearing aids are higher than the older people,

and this difference is statistically significant. As the degree of the hearing loss

increases, the rate of auditory disability and handicap increases.

KEYWORDS: Hearing aids; patient satisfaction; hearing loss; auditory; disability



18

O-06 Investigation of Electrically Evoked Cortical Responses in Cochlear

Implant Users

Oral Presentation /

RIŞVAN DENİZ1, EYYUP KARA2, BURCU DENİZ2, AHMET ATAŞ1,

1ISTANBUL UNIVERSITY- CERRAHPASA MEDICAL FACULTY

AUDIOLOGY DEPARTMENT, 2ISTANBUL UNIVERSITY- CERRAHPASA

FACULTY OF HEALTH SCIENCE AUDIOLOGY DEPARTMENT,

Introduction: Behavioral methods and objective measurements are used to program

the cochlear implant processor. Commonly used objective programming methods are

eCAP(Electric Compound Action Potential), eSRT(Electric Stapedius Reflex

Thresholds) and eABR(Electric Auditory Brainstem Response). The relatively less

used eALR is an electrophysiological response formed by two positive and one

negative peaks(P1-N1-P2) and can be measured using direct electrical stimulation.

The aim of this study is to investigate the relationship between eSRT and eALR in

cochlear implant users and to study if EALR can be used in difficult cases of cochlear

implant programming where the behavioral response cannot be obtained. Methods:

In this study, we have included 21 subjects older than 10 years old who used MED-

EL Cochlear implant. Cochlear implant programming was performed in two different

stages. In the first program, most comfortable levels (MCL) were determined by

eSRT and threshold levels (THR) were determined by behavioral methods for all

electrodes. In the second program, MCL and THR were determined by EALR for

basal, medial and apical electrode and cochlear implant programming was performed

on all electrodes according to these levels. With both programs, free field

audiometry, speech audiometry and Cortical Auditory Evoked Potentials (CAEP)

tests were performed. Conclusion: As a result of the tests performed after both

programming methods; there was no significant difference in free field audiometry,

speech audiometry, THR, MCL, and CAEP latency comparasions. We assume that

EALR can be used as an objective test method in cochlear implant programming.

KEYWORDS: Electrically Evoked Auditory Late Response, Electrically Evoked

Stapedial Reflex Threshold, cochlear implant, objective fitting methods



19

O-07 KRONİK OTİTİS MEDİA HASTALIĞINDA AÇIK KAVİTE

OBLİTERASYONUNDA CAM İYONOMER KEMİK ÇİMENTO

KULLANIMI SONUÇLARIMIZ

Oral Presentation /

Fatih Mutlu1,

1Kocaeli University,

AMAÇ: Kronik otitis media hastalığının cerrahi tedavisinde açık kavite

obliterasyonunda kemik çimento kullanımının sonuçlarının değerlendirilmesi.

GEREÇ VE YÖNTEM: Mart 2019 ile Ekim 2019 arasında Kocaeli Üniversitesi

KBB kliniğinde aynı cerrah tarafından uygulanan mastoid kavite obliterasyonu

uygulaması yapılan hastalar kavite durumu, postoperatif işitme sonuçları, hastaların

gündelik yaşam aktivitelerine katılımı ve postoperatif kavite bakımı açısından

retrospektif olarak karşılaştırılmıştır. Çalışma için lokal etik komiteden izin

alınmıştır. BULGULAR: Yaşları 14 ila 57 arasında değişen onüç hastaya cam

iyonomer kemik çimento kullanılarak ikinci seanslarda mastoid kavite obliterasyonu

uygulanmıştır. Hastaların tamamında dış kulak yolu kendini temizleme yetisine

kavuşmuştur. Hastaların tamamında epitelizasyon tamamlanmıştır. Hastaların

preoperatif saf ses hava yolu eşiği ortalamaları 53,5±20,3 iken postoperatif

45,5±22,9 dB olmuştur. (p:0,475) Hastaların biri hariç (37 y, K) tamamı yüzme gibi

gündelik yaşam aktivitelerini çekincesiz olarak uygulayabildiklerini belirtmişlerdir.

Hastaların tamamında kavite debritmanına ihtiyaç duyulmamıştır. TARTIŞMA:

Açık kavite ameliyatlar derin boşluk oluşturması nedeni ile cerrahi sonrası uzun

dönem kontrolü gerektiren, yüzme gibi aktivitelerden hastayı kısıtlayan bir

durumdur. Oluşan boşluk genişliğinin daraltılması oluşabilecek problemlerin ve

uzun süreli takiplerin azaltılmasını sağlayarak hastanın hayat kalitesini artırmaktadır.

Kavite obliterasyonunda birçok materyal kullanılabilmektedir. Canlı pediküle flepler

yannda kişinin kendisinden kullanılan yapıların dışında hastaya yabancı cam

iyonomer kemik çimento gibi doku materyalleri de kullanılabilmektedir. SONUÇ:

Cam iyonomer mastoid kavite obliterasyonunda güvenle kullanılabilecek bir

yöntemdir. Kavite obliterasyonu hastaların yaşam kalitelerini artırmaktadır.

KEYWORDS: Kemik çimento, mastoid kavite obliterasyonu, yaşam kalitesi



20

O-08 ERİŞKİNLERDE DİSTORSİYON ÜRÜNÜ OTOAKUSTİK

EMİSYONLARLA (DPOAE) FREKANS ÇÖZÜLÜMÜNÜN İNCELENMESİ

Oral Presentation /

Şengül Terlemez1, Ferda Akdaş2,

1Audiology, İstanbul Aydın University, Istanbul , 2Audiology, Academic Hospital,

Istanbul ,

ERİŞKİNLERDE DİSTORSİYON ÜRÜNÜ OTOAKUSTİK EMİSYONLARLA

(DPOAE) FREKANS ÇÖZÜLÜMÜNÜN İNCELENMESİ Bu araştırmada

kokleanın alçak ve orta frekanslardaki frekans çözünürlüğünü gözlemek için 1500

Hz ve 3000 Hz' de DPOAE ile supresyon tuning eğrisi oluşturulması amaçlanmıştır.

Normal işitmeye sahip 15 yetişkin denek üzerinde supresyon tuning eğrisi

oluşturulmuştur. DPOAE `ları uyandıracak fı - f2 tonlarıyla f3 tonu aynı anda

verilmiştir. f3 'ün şiddeti, DP amplitüdü belirlenen kriterdeki miktarın altına düşene

kadar arttırılmıştır. Temel tonlar olan f1 ile f2 arasındaki oran 1.22' dir. DPOAE

amplitüdünde 6 dB' lik azalma gösteren baskılayıcı seviyesi kriterine ulaşmak için

gerekli olan baskılayıcı seviyesi, frekansın fonksiyonu olarak işaretlenerek

supresyon tuning eğrisi oluşturulmuştur.. Çalışmamızda; supresyon tuning

eğrisinden elde edilen Q10, alçak ve yüksek frekans eğimi değerleri arasındaki

farklılıkların değerlendirilmesi, SOAE' ların bu değerler üzerine etkisinin

incelenmesi ve tuning eğrisinin en uç noktasının frekansının belirlenmesi yoluyla

DPOAE'ların kaynaklandığı yerin tespit edilmesi amaçlanmıştır. SOAE'ları olan

kulaklardan elde edilen eğrilerin şekli, SOAE' ları olmayan kulaklardan elde edilen

supresyon eğrisi ile farklılık göstermemiştir. Elde edilen tuning eğrileri, VIII.sinir

fizyolojik ve psikoakustik tuning eğrileri ile benzer özellikleri

göstermiştir.SOAE'lerin varlığı, suprese olmayan DPOAE'ların amplitüt değerlerini

özellikle f2=1500 Hz'de etkilese de, supresyon tuning eğrilerinin özellikleri üzerinde

istatistiksel olarak anlamlı bir etkide bulunmamıştır. Araştırmamızda tuning

eğrisinin uç noktasının 2 f1-f2 DP noktası yerine f2 frekansına daha yakın olduğu

bulunmuştur. Koklear çözülümün araştırıldığı frekanslar arasında istatistiksel olarak

anlamlı fark olmasa da frekans arttıkça alçak ve yüksek frekans eğiminin ve Q10

değerinin arttığı bulunmuştur.Klinik uygulamalarda kullanılabilmesi açısından

supresyon tuning eğrisini daha kısa sürede oluşturmak için bir yazılım

geliştirilmesine ihtiyaç vardır.

KEYWORDS: tuning curve, dpoae, frekans çözülümü



21

O-09 Effect of Masseter to Facial Nerve Transfer on Improving Smile

Excursion in Facial Paralysis

Oral Presentation /

Özücer1,

1Otorhinolaryngology Department, Başkent University, Istanbul, Turkey,

Introduction: Facial paralysis can occur as a complication of neurotological

procedures. Distal masseter-to-facial neurorrhaphy is an option to improve smile

excursion in these patients in the early period without truncating facial nerve truncus.

Aim of this study was to study the effect of distal masseter-to-facial neurorrhaphy on

smile excursion. Methodology: Five patients’ charts were examined retrospectively.

Preoperative videos were screenshot with best possible smile. Postoperative videos

were screenshot with best combination of natural smile on healthy side and teeth-

clench smile on paralytic side. Emotrics software was utilized for computation of

vertical, horizontal and overall excursion from facial landmarks. Healthy side was

accepted as 100 and paralytic side was calculated as percentage of the healthy side.

Findings: Two patients had total facial paralysis, other three had facial paresis. Mean

postoperative follow-up duration was 13,6±8,8 months. All neurorrhaphies were to

either zygomatic or buccal branch without an interposition graft. Mean postoperative

initial movement occured 4 months postoperatively. Paralytic side to healthy side

horizontal excursion percentage changed from 81,8±13,3% preoperatively to

90,1±6,9% postoperatively (10.1% improvement). Vertical excursion percentage

changed from 45,0 ± 30,0% to 85,3±13,5% percent postoperatively (%89.5

improvement). Conclusion: Facial paralysis patients with asymmetric smile benefit

from distal masseter-to-facial nerve transfer which improves smile excursion

dramatically.

KEYWORDS: facial paralysis, facial reanimation, facial nerve, masseter nerve,

neurroraphy



22

O-10 Data Reporting Standards of Pure Tone Audiometry in Turkish Clinical

Trials

Oral Presentation /

ASLI CAKIR CETIN1,

1Dokuz Eylul University Medical School, Department Of Otorhinolaryngology,

Izmır, Turkey,

Purpose: To investigate the accordance of pure tone audiometric (PTA) data

published by native Turkish otorhinolaryngologists with the relevant guidelines

Materials and Methods: The articles published in 2018 by seven otorhinolaryngology

journals, (Kulak Burun Boğaz (KBB) ve Baş Boyun Cerrahisi Dergisi, KBB İhtisas

Dergisi, KBB Uygulamaları Dergisi, KBB-Forum Dergisi, ENT Updates, Turkish

Archives of Otorhinolaryngology and The Journal of International Advanced

Otology), were retrospectively reviewed. The full text of clinical trials published by

Turkish authors, of which the titles and abstracts implied the use of PTA were

evaluated for the accordance with the 1995 AAO-HNS guidelines1,2 and 2012

recommendations3. Results: Sixty-three out of a total of 294 publications were

included. Fifty-two of them were excluded due to the absence of PTA results. In two,

the frequencies used in PTA were not specified. In four, PTA results were presented

as mean thresholds. Two represented mean air-bone gap (ABG) (0.5-2 kHz and 0.5-

3 kHz), one demonstrated mean air conduction (AC) (0.5-4 kHz), and the other

presented mean AC, ABG and bone conduction (BC) thresholds (0.5-4 kHz).

Thresholds were specified according to individual frequencies in five studies. Two

included AC (0.5-4 and 0.25-8 kHz), one reported BC (0.5-4 kHz), one documented

ABG (0.5-4 kHz), and the other announced both AC and ABG (0.5-4 kHz)

thresholds. The rate of mean ABG at 0.5-3 kHz1,2, individual AC thresholds at 0.25-

8 kHz1,2 and speech discrimination score3 were 9% (1/11), respectively.

Conclusion: Unfortunately no national otorhinolaryngological clinical trials meet the

minimum reporting requirements recommended in the relevant guidelines.

KEYWORDS: guidelines; hearing, bone conduction, speech discrimination



23

O-11 Yenidoğan İşitme Tarama Sonuçlarımıza Göre Tarama ABR ile

Otoakustik Emisyonla Tarama ABR Sonuçlarının Karşılaştırılması

Oral Presentation /

Ayça Başkadem Yılmazer1, Ayşe Enise Göker1,

1SBÜ Okmeydanı SUAM,

Amaç: Yenidoğan işitme tarama programı kapsamında uygulanmakta olan işitme

değerlendirme test sonuçlarımızı; 2018 yılı itibariyle ülkemizde tarama kapsamında

sadece tarama ABR’nin kullanıma girmesi ve otoakustik emisyonun tarama

kapsamından çıkartılması nedeniyle iki grup halinde karşılaştırarak sunmayı

amaçladık. Metod: 2016-2019 yılları arasında yapılmış olan tüm otoakustik emisyon

ve tarama ABR sonuçları değerlendirmeye alındı. 2016-2017 yıllarında 2 aşamalı

otoakustik emisyon ve 2 aşamalı tarama ABR yapılmış hasta verileri toplandı. 2018-

2019 yıllarında 2 aşamalı tarama ABR yapılmış hasta verileri toplandı. Taramadan

geçen, kalan ve tarama testini yarıda bırakan olarak istatistiksel veriler incelendi.

Bulgular: Otoakustik emisyon ile tarama ABR testi birlikte uygulanan grupta toplam

5472 yenidoğan yer aldı. Sadece Tarama ABR testi yapılan grupta 4853 hasta yer

aldı. Her iki grupta klinik ABR’ye refere edilen hasta sayısı açısından anlamlı bir

fark bulunamadı. Tarama programını yarıda bırakan hasta sayısına bakıldığında ise

sadece tarama ABR uygulanan hasta grubunda diğer gruba göre istatistiksel olarak

anlamlı bir azalma olduğu görüldü. Sonuç: Sadece tarama ABR yapılarak hastaların

defalarca hastaneye gelmek zorunda kalmadığı için; yeni programda hasta

uyumunun daha yüksek olduğu, daha az kayıpla tarama programının

tamamlanabildiği görülmektedir. Bu şekilde tarama programının daha efektif

yürütüldüğünü, iş gücü kaybının ve maliyetin de azaltıldığını düşünmekteyiz.

KEYWORDS: yenidoğan, işitme, tarama



24

O-12 Investigation of Peripheral Vestibular Pathology Characteristics in

Dynamic Vestibular System Algorithm

Oral Presentation /

Melda KAYA1, Eyyup KARA2, Yesim ORUC2, Serhat IKIZOGLU3, Ahmet

ATAS1,

1Audiology Department, Istanbul University-Cerrahpasa Faculty Of Medicine,

Turkey, 2Audiology Department, Istanbul University- Cerrahpasa Faculty Of

Health Science, Turkey, 3Control And Automation Engineering, Istanbul Technical

University, Turkey,

Introduction: Equilibrium is the ability to accurately protect the posture without

falling on a narrow surface. The visual, vestibular and proprioceptive system plays

an efficient role in order to ensure proper postural control. In order to evaluate the

effect of vestibular system disorder on postural control and locomotor activity, gait

analysis should be examined. Materials and Method: 60 people with peripheral

vestibular pathology and 64 normal people have included in the study that the ages

are between 18-60. The data on the walking parameters of the participants in our

study were collected by Dynamic Vestibular System Analysis Algorithm. Results:

The normal group and various peripheral pathological groups were compared.

According to the results of the analysis, there were statistically significant differences

among the parameters that walking pattern (step velocity, mean step length, step

symmetry, walking inclination angle) and body stability (body sway limits, bending

angle of each knee) (p <0.05). Conclusion: As a result of our study, it was thought

that Dynamic Vestibular System Analysis Algorithm would distinguish between

normal group and people with vestibular pathology and classify among their

pathologies for the correct diagnosis, treatment by determining facilitative

parameters.

KEYWORDS: Peripheral vestibular pathology, gait analysis, motion sensors,

postural control, postural stability



25

O-13 Normalization of Dynamic Vestibular System Algorithm According to

Different Age Groups Without Equilibrium Problems

Oral Presentation /

Yesim Oruc1, Eyyup Kara1, Melda Kaya2, Serhat Ikızoglu3, Ahmet Atas 2,

1Audiology Department, Istanbul University-Cerrahpasa Faculty of Health Science,

Turkey, 2Audiology Department, Istanbul University-Cerrahpasa Faculty Of

Medicine, Turkey , 3Control And Automation Engineering, Istanbul Technical

University, Turkey,

Introduction: Gait analysis is used in the assessment of the vestibular system which

is effective in providing the locomotor skills and formation of appropriate motor

responses. It is important to assess gait parameters to diagnose disorders in balance,

evaluate functional ability, and predict the risk of falls. Although walking is simple

to see, it takes place with complex coordination of the whole body, including visual,

somatosensory and vestibular inputs. Using computerized systems and wearable

sensors; objective measurements and balance tests, that are more sensitive and

specific to clinical practice, can be developed. Materials and Method: The aim of this

study was to investigate by Dynamic Vestibular System Algorithm using wearable

sensors the normal results of different age groups and to examine the age-related

changes in gait and balance parameters. 168 subjects (78 women and 90 men)

between the ages of 16-78 without equilibrium problems were included in the study.

All participants were evaluated by the Dynamic Vestibular System Algorithm.

Results: It was found statistically significant that the gait tempo, step velocity, step

length is decreased and step symmetry is impaired with aging. (p <0.05). A

significant decrease was observed in gait inclination angle, lateral stability limits and

knee flexion angle with age (p <0.05). Conclusion: Based on the clinical use of the

Dynamic Vestibular System Algorithm, data from normal subjects were used to

establish a database for comparisons to identify pathological results. It was

determined that the parameters which are important for gait and balance evaluations

change with age.

KEYWORDS: Equilibrium, vestibular system, postural control, motion sensors,

gait analysis



26

O-14 Anadili Arapça Olan Türkçe Öğrenen Öğrencilerin Ünlü Seslerdeki

Telaffuz Özellikleri

Oral Presentation /

Mevlüde IŞIK1, Müzeyyen KARAMAN1, Ayşegül YILMAZ1, Müzeyyen

ÇİYİLTEPE1,

1Dil Ve Konuşma Terapisi Bölümü, İstinye Üniversitesi, İstanbul, Türkiye,

Amaç: Bebekler, 6-8 aylıktan önceki süreçlerde dünya dillerinin herhangi birinde

fonetik olarak ilgili tüm karşıtlıkları fark ederken ilerleyen süreçlerde anadilde

olmayan fonemler için nöronal plastisitede düşüş göstermektedir. Konuşma algısı ile

konuşma üretimi süreçleri arasındaki sıkı ve hızlı işlevsel bağlantıların varlığı göz

önüne alındığında bu düşüş, yabancı bir dil öğrenirken işitsel olarak maruz kalmadığı

ünlü bir sesin doğru telaffuzunu güçleştirecektir. Anadil ile hem benzer hem de yeni

seslerin varlığı beynin ses tanıma ve ses üretimi sırasında bir bağlantı oluşturmasını

gerektir. Bu nedenle anadil, ikinci bir dil ediniminde önemli bir rol oynamaktadır.

Bu çalışmada, Türkçe öğrenen ve anadili Arapça olan öğrencilerin anadillerinde

bulunmayıp Türkçede bulunan (/ɯ/, /o/, /œ/, /y/) ünlü seslerin telaffuzunun akustik

analiz belirteçlerine dayanarak incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem: Bu

çalışmaya anadili Arapça olup Türkçe öğrenen 14 üniversite öğrencisi katılmış olup

katılımcıların yaşları 19-26 arasında değişmektedir. Katılımcılar, Türkiye’ de en az

2 yıldır ikamet etmektedir. Kayıtlar Praat’ ta analiz edilerek formant frekansları

hesaplanmıştır ve anadili Türkçe olan üniversite öğrencilerinde ünlü seslerin

ortalama formant frekanslarının hesaplandığı bir çalışmadaki değerler ile

karşılaştırılmıştır. Bulgular: Anadili Arapça olan öğrencilerin /ɯ/, /o/, /œ/, /y/

seslerdeki ortalama F1 değerleri sırasıyla 427 Hz, 530 Hz, 463 Hz, 376 Hz olarak ve

F2 değerleri ise 1421 Hz, 897 Hz, 1191 Hz, 1653 Hz olarak bulunmuştur. Hedef

sesler formant açısından anadil konuşanlara göre farklılık göstermiştir. (F1-F3)

Sonuç: Arapça repertuvarında hedef seslerin olmaması ve bu seslere yeterince maruz

kalınmaması bu hataların nedeni gibi düşünülebilir.

KEYWORDS: Yabancı dil olarak Türkçe, Arapça, fonetik farkındalık, ünlüler



27

O-15 GERİATRİK HASTALARIN VİDEONİSTAGMOGRAFİ

SONUÇLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Oral Presentation /

SEÇİL BAHAR DAL1, ELVAN ESKİÇINAR2,

1VKV AMERİKAN HASTANESİ, 2İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ-

CERRAHPAŞA SAĞLIK BİLİMLERİ FAKÜLTESİ ODYOLOJİ

BÖLÜMÜ/VKV AMERİKAN HASTANESİ,

GİRİŞ: Yaşlı hastalarda daha önemli olmak üzere baş dönmesi olan hastalarda

anamnez, muayene ve tanı aşamasında en temel amaç baş dönmesine neden olan

hastalığın periferik mi yoksa santral kökenli mi olduğu ayrımının yapılmasıdır.

Videonistagmografi (VNG) gibi teknolojilerin uygulamaya girmesi ile baş

dönmesine neden olan vestibüler sistem hastalıklarında, tanı ve ayırıcı tanıda önemli

aşamalar sağlanmıştır. Çalışmamızda kliniğimizde baş dönmesi şikayeti ile VNG

yapılan 60 yaş ve üzeri hastalarımızın sonuçlarını değerlendirdik. YÖNTEM-

GEREÇLER: Nöroloji ve/veya Kulak-Burun-Boğaz Polikliniği’ne (KBB) baş

dönmesi şikayeti ile başvuran 60 yaş ve üzeri VNG uygulanan hastaların verileri

retrospektif olarak incelenmiştir. SONUÇLAR: Çalışmaya 34 kadın (%52), 32 erkek

(%48) toplam 66 hasta dahil edilmiştir. Hastaların yaşları 60 ile 92 arasında

değişmektedir (ort. 72.3). Test öncesi hastaların 20’si (%30) nöroloji, 20’si (%30)

KBB ve 26’sı (%40) her iki bölümde de değerlendirilmiştir. Roll testinde hastaların

%1.5’inde, sakkad testinde %24’ünde, pursuit testinde % 19.6’sında, optokinetik

testte %25.7’sinde, gaze testinde %22’sinde patolojik bulgu saptanmıştır. Hastaların

%59’unda spontan nistagmus, %86’sında pozisyonel nistagmus izlenmiştir. Kalorik

testte %51 patoloji gözlenmiştir. Bu bulgularla hastaların %82’sinde izole periferik

vestibüler patoloji, %2’sinde izole santral patoloji, %3’ünde izole senilite bulguları,

%7’sinde periferik vestibüler ve santral patolojiler, %3’ünde normal VNG bulguları

elde edilmiştir. TARTIŞMA: Yaşlılarda dengesizlik sorunlarının yarısından

vestibüler fonksiyon bozuklukları sorumludur. Bu durumun sadece VNG ile

saptanması pek mümkün olamamaktadır. Sonuçlarımızdaki düşük normal bulgu

oranlarında, hastaların anamnez ve muayenelerinin nöroloji ve KBB'de detaylı

yapılmasının etkili olduğu düşünülmüştür. Santral patolojilerin ekarte edilmesine

yönelik Magnetik Rezonans gibi yöntemlere hastaların değerlendirilmesi santral

patoloji tanısının erken konulmasını ve VNG’de hatalı normal değerlendirme

yapılmasını önlemiştir.

KEYWORDS: BAŞ DÖNMESİ, VERTİGO, VİDEONİSTAGMOGRAFİ,

GERİATRİ.



28

O-16 Radiological analysis of the localization of the petrous carotid artery

Oral Presentation /

Vural Hamzaoğlu1, Orhan Beger2, Osman Erdoğan3, Hakan Özalp4, Pourya

Taghipour5, Şaziye Kübra Ocak5, Tsetsegmaa Gantulga5, Serhat Akar5, Engin

Kara6, Ahmet Hakan Öztürk7

1Mersin University, Faculty of Medicine, Department of Neurosurgery, 2Mersin

University, Faculty Of Medicine, Department Of Anatomy, 3Mersin University,

Faculty Of Medicine, Department Of Otorhinolaryngology, 4Mersin University,

Faculty Of Medicine, Department Of Neurosurgery, 5Mersin University, Faculty of

Medicine, 6Mersin University, Faculty Of Medicine, Department Of

Radiology, 7Mersin University, Faculty Of Medicine, Department Of Anatomy

Objective: The aim of this study was to determine the localization of the internal

carotid artery (ICA) in the petrous part of the temporal bone in terms of otologic and

neuro-otologic surgeries. Methods: The records of 100 patients who had computed

tomography scans at the Radiology Department of Mersin University Medical

School were retrospectively reviewed. The mean age of the patients (58 boys - 42

girls) was 64.14 ± 14.34 (range, 25-89) years. All measurements were performed by

the same radiologist. Results: The distances of ICA from the round window, oval

window and basal turn of the cochlea were found as; 7.72 ± 1.68 mm, 7.90 ± 1.59

mm, and 2.06 ± 1.18 mm. The area of vertical part, long and short axis widths

respectively; 25.15 ± 6.93 mm2, 6.45 ± 0.96 mm and 5.17 ± 0.82 mm. The area of

horizontal part, long and short axis widths respectively; 24.36 ± 5.41 mm2, 6.88 ±

0.88 mm, and 4.81 ± 0.68 mm. Conclusion: The morphometric data obtained from

this study may be useful for neurosurgeons and otologists to avoid iatrogenic injuries

during temporal bone surgeries.

KEYWORDS: Internal carotid artery, petrous portion, temporal bone, cochlea



29

O-17 Koklear İmplant Kullanıcılarında Kompresyon Değişimine Bağlı

Gürültüde Konuşmayı Ayırt Etmenin Değerlendirilmesi

Oral Presentation /

Beyza Nur BAŞTÜRK1, Gamze FIRAT1, Rışvan DENİZ2, Eyyup KARA1, 5,

1ISTANBUL UNIVERSITY- CERRAHPASA FACULTY OF HEALTH

SCIENCE AUDIOLOGY DEPARTMENT, 2ISTANBUL UNIVERSITY-

CERRAHPASA MEDICAL FACULTY AUDIOLOGY DEPARTMENT,

GİRİŞ ve AMAÇ: Koklear implant kullanıcılarında dinamik alan, hastanın rahat

duyma seviyesi (MCL) ile minimum duyma seviyesi (THR) arasında kalan alanı

ifade etmektedir. Dinamik alanın daralması, günlük yaşamda gürültülü ortamlarda

konuşmayı ayırt etme ve anlamada problemlere sebep olmaktadır. Koklear implantlı

bireylerde, gürültülü ortamdaki performansını iyileştirmek için dinamik aralıkta

değişiklikler yapılabilir. Bu çalışmanın amacı, koklear implant kullanan bireylerde

dinamik aralıkta değişiklikler yaparak, bu değişiklik ile kullanıcıların gürültüde

konuşmayı anlama ve ayırt etme performansını incelemektir. MATERYAL-

METOT: Çalısmaya en az 10 ay süre ile koklear implant kullanan toplam 18

kullanıcı (12 kadın, 6 erkek) dahil edilmiştir. Kullanıcıların 9’u Medel marka koklear

implant, kalan 9’u Cochlear marka koklear implant kullanmaktadır. İlk olarak

bireylerin mevcut koklear implant programı ile, ardından aynı programda dinamik

aralığın %60’ı minimum duyma seviyesini üzerine eklenerek dinamik alan

kompresyonu yapılmıştır. Yapılan bu değişiklik ardından bireylerden 2 saat süre ile

bu programı kullanması istenmiştir. Her iki program sonrası bireylere işitme testi,

konuşmayı anlama eşiği (SRT) ve konuşmayı ayırt etme oranı (SDS) testi,

TURMatrix testi yapılmış ve Konuşma Uzamsal Nitelikleri (The Speech, Spatial and

Qualities of Hearing Scale-SSQ) anketi uygulanmıştır. SONUÇ: Her iki

programlama sonrası yapılan ölçümlerde, istatiksel olarak anlamlı sonuç elde

edilmemesine rağmen (p>0.05), TURMatrix testinde sessiz koşulda; adaptif ve

nonadaptif, gürültülü koşulda ise; adaptif testte daha iyi skorlar elde edilmiştir.

Sonuçlar incelendiğinde dinamik alan kompresyonunun kısa süreli kullanımda sessiz

ortamlarda konuşmayı anlama becerisini iyileştirdiği ve uzun süreli kullanımda ise

kullanıcıların gürültülü ortamlardaki performansını iyileştirebileceği düşünülmüştür.

KEYWORDS: Koklear İmplant, Kompresyon, Dinamik Alan, TURMatrix testi



30

O-18 EVALUATION OF THE CHANGES IN THE HEARING SYSTEM

OVER THE YEARS AMONG THE PATIENTS WITH OSAS USING CPAP

DEVICE

Oral Presentation /

Mahmut Deniz 1, Tolga Ersözlü2,

1Vega Hospital, 2Ear Nose And Throat Clinic Namık Kemal University, Tekirdağ,

Turkey,

Objective : To evaluate whether patients using continuous positive airway pressure

(CPAP) device for Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) have improvement or

deterioration in their auditory system. Methods : Charts of OSAS patients who were

followed-up at the ENT clinic were retrospectively reviewed starting from 2018 .

The hearing tests performed at least two years before and after CPAP use in patients

were compared with themselves and with the test results of patients with no CPAP

use. Results : No improvement in the hearing system on the patients using a CPAP

device was detected. Deterioration in hearing was detected on 13.63% and 9.09% of

the patients with and without CPAP use, respectively. No statistically significant

difference was found between the two groups. Conclusion : The use of a CPAP

device does not affect hearing positively or negatively.

KEYWORDS: OSAS, Auditory Pathway, CPAP,



31

O-19 Ümraniye EAH Klik uyaran ABR normatif değerleri

Oral Presentation /

Ahmet Adnan Cırık1,

1Sağlık Bilimleri üniversitesi, Ümraniye SUAM, KBB Kliniği,

Amaç: Auditory brainstem response (ABR) infant ve çocuklarda işitme

değerlendirmesinde kullanılan ana testlerden biridir. Çalışmanın amacı Ümraniye

eğitim ve Araştırma hastanesinde yapmış olduğumuz işitmesi sağlıklı çocuklardan

elde edilen ABR kayıtlarının standartlarının belirlenmesidir. Yöntem: Çalışmaya

yaşları 2 ile 10 arasında değişen 18 kız, 38 erkek toplam 56 işitmesi sağlam çocuk

alındı. Çocukların her iki kulağına da bakıldı. ABR de I, II, V. dalgaların absolut

latansları, interpik latansları ve V. dalga iniş süresi değerlendirildi. Bulgular:

çocukların sağ kulak I, III ve V. dalgalar absulüt latansları sırasıyla 1.68, 3.95 ve

5.91, sol kulak değerleri sırasıyla 1.63, 3.94 ve 5.90 msn olarak ölçüldü. I-III, III-V

ve I-V interpik latansları sağ kulakta sırasıyla 2.27, 2.06 ve 4.23, sol kulakta 2.30,

1.95 ve 4.26 msn olarak ölçüldü. V’ dalgası latansı hem sağ hem de sol kulakta 6.70

msn olarak ölçüldü. Tartışma: Her ne kadar az sayılabilecek katılımcı sayısı ile

çalışılmış olsa da klinik kullanım ve referans olmak amacıyla, 20 ve 10 dB nHL

uyaran şiddetinde elde edilen dalga absülüt ve interpik latansları kapsayan normatif

değerler oluşturuldu.

KEYWORDS: children, hearing, Auditory brainstem response



32

O-20 Decreased retinal nerve fiber layer thickness in patients with sudden

sensorineural hearing loss

Oral Presentation /

Nihat Yılmaz1,

1 Karabuk University Medical Faculty Department of Otorhinolaryngology.,

Background: Sudden sensorineural hearing loss (SSHL) etiology could not be

identified in most cases, vascular, infectious, and immunologic factors have been

postulated to play a role in SSHL. Cohlear ishemia could be a common pathway in

its development. Retinal ischemia has been associated with retinal layer thining

visible via optical coherence tomography. Aims: This study aimed to evaluate retinal

parameters, retinal nerve fiber layer thickness, and ganglion cell–inner plexiform

layer thickness in patients with sudden sensorineural hearing loss compared to

controls. Methods: This study included 26 patients with unilateral sudden

sensorineural hearing loss and 26 otherwise healthy patients matched for age and sex

(control group). All patients underwent spectral domain optical coherence

tomography to measure the superior, nasal, inferior, and temporal retinal nerve fiber

layer thicknesses as well as ganglion cell–inner plexiform layer thickness values.

Results: There was no statistical difference in retinal parameters between ipsilateral

and contralateral eyes in the sudden sensorineural hearing loss group regarding the

hearing loss side (p > 0.05). All retinal parameters (superior, nasal, inferior, and

temporal retinal nerve fiber layers as well as the ganglion cell–inner plexiform layer)

were significantly lower in the SSHL group (ipsilateral eyes) compared to the control

group (right eyes) (p < 0.001). Conclusion: There was a significant thinning of the

retinal nerve fiber layer and ganglion cell–inner plexiform layer in patients with

sudden sensorineural hearing loss compared to controls. Bilateral eye involvement

in patients with SSHL suggests systemic pathophisiologic mechanisms may play a

crucial role.

KEYWORDS: Sudden sensorineural hearing loss, optical coherence tomography,

hypoxia, ischemia, hearing loss



33

O-21 Gürültü Baskılama Teknolojilerinin Gürültüde Konuşmayı Anlama

Becerisine Etkisinin Araştırılması

Oral Presentation /

Sedanur Burhan1, Büşranur Erek1, İsmail Yakan1, Oktay Çalışkan1, Rabia

Örüklü1, Rümeysa Aydemir1, Burcu Deniz1, Züleyha Dilek Gülmez1, Eyyup

Kara1,

1İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Sağlık Bilimleri Fakültesi Odyoloji Bölümü,

Giriş: İşitme cihazı kullanıcılarının en büyük şikayetlerinden biri gürültülü

ortamlarda konuşulanları anlamakta zorluktur. Güncel işitme cihazlarında bu

problemin üstesinden gelmek ve dinlemeyi daha konforlu hale getirmek için dijital

gürültü azaltma algoritmaları (DNR) kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, işitme

cihazı kullanan hastalarda gürültü baskılama teknolojisinin gürültüde yapılan

konuşma testleri üzerine etkisini incelemek ve elde edilen sonuçlar doğrultusunda bu

özelliğin günlük koşullarda kullanımı hakkında çıkarımlar yapmaktır. Materyal-

Metot: Çalışmaya 16-45 yaş arası, konuşmayı ayırt etme skorları %52’den yüksek

olan ve saf ses ortalamalarına göre bilateral orta derecede yüksek frekanslara doğru

düşüş gösteren sensörinöral işitme kaybına sahip toplam 18 birey (9 Erkek, 9 Kadın)

dahil edilmiştir. Çalışmaya katılan bireylere, bilateral açık kalıp ile RITE (Receiver

in the Ear) işitme cihazı uygulanmış ve cihaz ayarları Gerçek Kulak Ölçümü (REM)

yöntemi ile ayarlanmıştır. REM prosedürü ile bireylerin işitme cihazı ayarlandıktan

sonra DNR açık ve kapalı koşullarda cihazlı serbest alan işitme testi, Konuşmayı

Anlama Eşiği (SRT), Konuşmayı Ayırt Etme Oranı (SDS) ve TURMatrix testi

yapılmıştır. Sonuç: Bireylerin DNR açık ve kapalı koşullarda cihazlı saf ses

ortalaması, SRT ve SDS sonuçları arasında anlamlı farklılık gözlenmemiştir

(p>0.05). TUR-Matrix testinde; non adaptif +5 SNR’da DNR açık ve kapalı koşullar

arasında anlamlı farklılık gözlenirken (p<0.05), non adaptif -5 SNR’da DNR açık ve

kapalı koşullar arasında anlamlı farklılık gözlenmemiştir (p>0.05). Adaptif

TURMatrix testinde ise DNR’ın açık olduğu koşulda, kapalı olduğu koşula göre tüm

katılımcılarda istatistiksel olarak anlamlı derecede daha iyi SNR oranları elde

edilmiştir (p<0.05). Elde edilen veriler doğrultusunda, bireyin gürültülü ortamlardaki

dinleme konforunu arttırmaya yönelik DNR algoritmasının açık modda

kullanılabileceği sonucunda varılmıştır.

KEYWORDS: dijital gürültü azaltma, işitme cihazı, gerçek kulak ölçümü



34

O-22 Bilingual ve Monolingual Bireylerde Santral İşitsel İşlemlemenin

Değerlendirilmesi

Oral Presentation /

Ezgi Gülşen1, Fatmanur Kömür1, Mehmet Bulut1, Şule Özdemir1, Vildan

Küçükçalı1, Burcu Deniz1, Halide Çetin Kara2,

1İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Sağlık Bilimleri Fakültesi Odyoloji

Bölümü, 2İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Cerrahpaşa Tıp Fakültesi KBB

Anabilim Dalı,

Giriş: Uzun süre, bilingualizmin bireylerin bilişsel, dilsel ve eğitimsel gelişimine

olumsuz etkileri olduğu düşünülmüştür. Ancak son araştırmalardan elde edilen

kanıtlar, bilinguallerin monolinguallere göre işitsel işlemlemede çeşitli avantajlara

sahip olabileceğini göstermiştir. Bu avantajlardan bazıları; sözel ve sözel olmayan

yetenekler, metalinguistik görevler, bilişsel yetenekler, inhibitör kontrol, hafıza ve

dikkat ile ilgili yapısal ve fonksiyonel beyin değişiklikleridir. Bu çalışmanın amacı,

Türkçe ve Kürtçe dillerini günlük hayatında aktif bir şekilde kullanan bilingual ve

sadece Türkçe konuşan monolingual bireylerin inhibitör kontrol, yürütme ve işitsel

işlemleme becerilerini karşılaştırmak ve literatüre katkı sağlamaktır. Materyal-

Metot: Çalışmaya, 18-25 yaş arası okul çağında Türkçe konuşmaya başlayan 15

bilingual ve 15 monolingual birey dahil edilmiştir. Bireylerin immitansmetrik ve

odyolojik değerlendirmesi yapıldıktan sonra, bilişsel yeterliliklerini değerlendirmek

için Cattel testi, inhibitör kontrolü değerlendirmek için Stroop Testi ve işitsel

işlemleme becerilerini değerlendirmek için Frekans Patern Testi (FPT), Süre Patern

Testi (SPT), Rastgele Aralık Tespit Etme Testi (RATET), Kortikal İşitsel Uyarılmış

Potansiyeller (CAEP), Türkçe Matriks Testi(TURMatrix) ve P300 testleri

uygulanmıştır. Sonuç: Gruplar arası karşılaştırmalarda monolinguallerde

bilinguallere göre daha iyi skorlar elde edilmesine karşın FPT, SPT, P300 ve Stroop

testlerinde istatiksel olarak anlamlı farklılık elde edilememiştir. Veriler arasında

anlamlı farklılık elde edilememesinin, ikinci dilin öğrenildiği yaş, öğrenme ortamı,

dil yeterliği, iki dil arasındaki benzerlik derecesi ve ikinci dilin geç dönemde

öğrenilmesinden kaynaklandığı düşünülmüştür. Bilingual grupta CAEP testinde, /g/

foneminde istatistiksel olarak anlamlı derecede küçük P2 dalga amplitüdü,

TURMatrix testinde ise adaptif gürültüde istatistiksel olarak anlamlı derecede daha

büyük sinyal gürültü oranı elde edilmiştir. Bu sonucun TURMatrix testinin daha

sonra öğrenilen dilde yapılmasından kaynaklandığı düşünülmüştür.

ANAHTAR KELİMELER: santral işitsel işlemleme, bilingual, monolingual



35

O-23 RAPID EVALUATION OF THE EFFECTIVENESS OF EPLEY RE-

POSITIONING MANEUVER USED IN BPPV

Oral Presentation /

Azer Ebilzade1, M. Volkan Akdoğan1, Evren Hızal 1, İsmail Yılmaz1, Levent N.

Özlüoğlu1,

1Başkent University Faculty of Medicine ENT Department,

INTRODUCTION: In this study we aimed to determine if the control time of Epley

maneuver will be reduced or not. MATERIALS and METHODS: The patients with

the diagnosis of posterior canal BPPV were taken into the study. The control group

consist of 63 patients with positive Dix-Hallpike test had been treated with Epley

maneuver. In the study group 62 patients with positive Dix-Hallpike test had been

treated with Epley maneuver and 30 minutes later second Epley maneuver is

performed if Dix-Hallpike test positive. 30 minutes later the second Epley maneuver,

Epley maneuver performed again if Dix-Hallpike test positive. All patients called

control after 1 week position restrictions. The induced positional nystagmus (slow-

phase eye velocity) was noted in “degree” and the duration was recorded in

“seconds” for all patients. The data obtained from the groups before and after the

treatment were compared with each other. RESULTS:It was observed that the

distribution of the age and gender was homogenous in both groups. There was no

statistically significant difference between the groups in terms of healing rates

(p>0.05). No statistically significant difference was found between the groups in

terms of nystagmus degree and duration(p>0,05). COCNCLUSION: This study

showed that the repetitive Epley maneuver did not change the recovery rate.

Although lower values in nystagmus duration and degree were obtained in study

group these were not statistically significant. It is of great hope for the patients that

repetitive Epley maneuver on the same day might be more advantageous.

KEYWORDS: VERTİGO, BPPV, Dix-Hallpike, Nystagmus, Epley maneuver



36

O-24 EVALUATION OF HEARING AND BALANCE SYSTEM IN

INDIVIDUALS USING MOTORCYCLE

Oral Presentation /

Abidin Kaya1, Erkan Taş1, Selahattin Furkan Şen1, Fatih Çengel1, Cenk

Caba1, Züleyha Dilek Gülmez1, Selma Yılar1,

1Istanbul University-Cerrahpasa,

AIM: Noise affects hearing and balance functions negatively. The aim of this study

is to investigate whether the wind noise that motor users are exposed to, even if they

wear a helmet, affects the auditory and vestibular functions. METHOD: 15

individuals (study group) with normal hearing, who did not have any systemic,

neurological and psychological disorders, aged between 18-45 years, who used

regular motorcycle for at least 1 year and 15 volunteer individuals (control group)

who were not using motorcycle in the same age range. Pure tone audiometry (0,125-

18 kHz), Auditory Evoked Cortical Potentials (CAEP) tests were performed. After

the auditory evaluations, Sensory Organization Test (SOT) was performed.

CONCLUSION: A significant difference was observed between motorcycle users

and control group at 125, 250, 500 and 6000 Hz (p <0.05). There was no significant

difference between other hearing thresholds, in the latency and amplitude complex

of P1 / N1 / P2 in CAEP test, and visual, somatosensory, vestibular and

proprioceptive mechanisms according to SOT results between study and control

group (p> 0.05). DISCUSSION: Motorcycle users may experience more severe and

prolonged exposure to wind noise at 6000 Hz due to noise-related hearing loss. The

difference in hearing loss observed at low frequencies such as 125, 250 and 500 Hz

affected the cochlea due to the vibration of the motorcycle and was thought to cause

hearing loss. Although CAEP and SOT were not significant, it was thought that the

sample group should be expanded since noise affects both hearing and vestibular

function.

KEYWORDS: hearing, balance, motorcycle, auditory processing, noise-related

hearing disorder



37

O-25 Possible ethio-pathology of Facial Nerve Paralysis in Malignant Otitis

Externa

Oral Presentation /

Nadir Yıldırım1, Nesibe Esra Karaman1, Sermin Tok Umay2, 1, 1

1ENT-HNS Department, KSBU Medical Faculty, Kütahya Turkey, 2Radiology

Department, KSBU Medical Faculty, Kütahya Turkey,

Malignant otitis externa (MOE) is osteomyelitis of the temporal bone that is believed

to originate from external ear canal (EAC). It may involve labyrinth, skull base and

facial nerve. In this study, we present 3 MOE cases complicated with facial nerve

paralysis (FNP) out of 10 consecutive MOE patients and discuss possible etiologic

factors of FNP in MOE. The patients were males, between the ages of 62-81. All had

Type II diabetes mellitus (DM) for decades. They all had earache, otorrhea, hearing

loss at the admissions; two of them had FNP at the grades of VI and V according to

House-Brackmann (H-B) grading; as another one developed H-B II FNP later. At

otoscopies, we found tender, edematous and granulomatous EAC with purulent

secretions; later visualized eardrums were perforated in two of the patients who had

a history of previous otorrhea. Temporal bone CTs confirmed otomastoiditis with

lytic lesions, tympanic soft tissue densities along with diffuse EAC involvements.

Facial canals were dehiscent in the patients with H-B V and VI paralyses. We

operated all patients; cortical mastoidectomies were complemented with facial nerve

decompression in the ones with H-B V and VI paralyses. Pseudomonas and E.Coli

were isolated from two of the EACs. Neither medical (corticosteroid and antibiotic)

nor surgical therapies improved FNPs in all patients, unlike moderately controlled

external and middle ear inflammations. The MOE patients with FNP had poorly

controlled DM of longer duration, facial nerve dehiscence and propensity of having

previous inflammations when compared with the ones without FNP.

KEYWORDS: malignant otitis externa, complications, facial paralysis, diabetes

mellitus



38

O-26 Speech and Language Disorders In School Age Children

Oral Presentation /

Assoc. Prof. Dr. Zahra Polat1, Meryem Takali2 , Specialist. Fatma Hacet2

1. SBÜ Sağlık Bilimleri Fakültesi

2. YDÜ Sağlık Bilimleri Fakültesi

Introduction: Children with language and speech disorders often fall behind the class

level.

When these children are detected early, and benefit from the therapy at the proper

time, they can participate more actively in the social life. This project aims to search

and detect school-age children with speech and language disorders living in Cyprus

and determine the rate of speech disorder.

Materials and Method: The study was conducted on 954 students in North Cyprus.

The students from 1st grade to 5th grade were included in the study. First, necessary

permissions were obtained from the Ministry of National Education. Then a form for

teachers and parents was edited. Children who are at risk were identified according

to the reviewed results from the filled forms. After that, the students were instructed

to read the appropriate reading text which was designed according to their age, and

the problems in their speech were tried to be determined with the help of a short

conversation. Especially, the first-grade students who did not have the ability to read

were only assessed by a brief conversation.

Results: The percentage of the children having speech problems is determined by

speech pathologist as 11.3% in a group of 954 students. However, the rates were

determined as 2.7% by families and by 4.3% by teachers. According to our findings,

17.6% in the first grade, 11.2% in the second grade, 13.5% in the third grade, 7.5%

in the fourth grade and 8% in the fifth grade have problems of speaking. If we

categorize the problems; among 954 students, 0.6% fluency disorders, 8.7%

articulation disorders and 2% other problems were encountered.

Conclusion: By determining the language and speech problems with simple therapy

methods in the school age, it is thought that the disadvantages occurring due to

disability, need for protection, lack of education would decrease and besides that, it

would also make children participate more in the social life.

Key words: Speech and Language, Screening, School age



39



40

POSTER ABSTRACTS



41

P-01 BILATERAL COCHLEAR IMPLANTATION IN CASES WITH

BILATERAL COCHLEAR NERVE HYPOPLASIA

Poster Presentation /

SAKİNE YALÇIN1, HASAN DEMİR1, SABAHAT ÇAY1, NESLİHAN

YALÇIN1, ARTUG DEMİREL1, AHMET ATİLA1, FUNDA AKAR ATİK2,

MUHAMMED DAGKIRAN2, ÖZGÜR SÜRMELİOGLU2,

1ÇUKUROVA UNIVERSITY, INSTITUTE OF HEALTH

SCIENCES,DEPARTMENT OF

AUDIOLOGY,ADANA/TURKEY, 2ÇUKUROVA UNIVERSITY, FACULTY OF

MEDICINE, DEPARTMENT Of

OTORHINOLARYNGOLOGY,ADANA/TURKEY,

Objective : The aim of this study was to evaluate the auditory performance and

speech intelligibility ratio of an 18 year-old male patient with bilateral cochlear nerve

hypoplasia who underwent bilateral cochlear implantation. Method : In our study,

the findings of an 18-year-old male patient with bilateral cochlear nerve hypoplasia

would be evaluated. The patient who underwent cochlear implantation at the age of

13 and 17 will be examined for hearing and speech performance. The findings of this

study will be compared with the findings of another patient with cochlear

implantation at the age of 9 and 16 who had normal radiological reports. In our study;

PLS (Preschool Language Scale), EARS (Evaluation of Positive Responses to

Speech); LIP (Listening Progress), MTP (Monosyllabic Trochee Polysyllabic Word

Test), GASP (Glendonald Auditory Screening Procedure) and CAP (Categories of

Auditory Performance), SIR (Speech Intelligence Rate) tests will be applied. Result

: The results of PLS 3, CAP and SIR tests were the same for both patients. In the

EARS test battery, LIP and GASP results were found to be the same. On the other

hand MTP results were lower in our case with hypoplasia. Conclusion: In this study,

the patient with bilateral cochlear nerve hypoplasia and bilateral cochlear

implantation were compared with the patient with normal radiological examination

and bilateral cochlear implantation. The hearing and speech performances of the two

patients were very close. Our study supports studies indicating that cochlear nerve

hypoplasia does not constitute a definite contraindication for cochlear implantation

surgery.

KEYWORDS: Coclear implantasyon ,cochlear nerve hypoplasıa, EARS ,CAP

,SIR



42

P-02 VESTIBULAR EVALUATION IN MULTIPLE SCLEROSIS PATIENT-

CASE REPORT


HASAN DEMİR1, SABAHAT ÇAY1, SAKİNE KOÇ1, ARTUG DEMİREL1,

NESLİHAN YALÇIN1, AHMET ATİLA1, FUNDA AKAR ATİK2,

MUHAMMED DAGKIRAN3, ÖZGÜR SURMELİOGLU2,

1ÇUKUROVA UNIVERSITY, INSTITUTE OF HEALTH

SCIENCES,DEPARTMENT OF

AUDIOLOGY,ADANA/TURKEY, 2ÇUKUROVA UNIVERSITY, FACULTY OF

MEDICINE, DEPARTMENT Of

OTORHINOLARYNGOLOGY,ADANA/TURKEY, 3ÇUKUROVA

UNIVERSITY, FACULTY OF MEDICINE, DEPARTMENT Of

OTORHINOLARYNGOLOGY, ADANA/TURKEY,

Objectives: The aim of this study was to investigate the vestibular functions of a 34-

year-old patient who presented to our clinic with balance complaints and diagnosed

as MS. Case report : A 34-year-old male patient was referred to our clinic with

suspicion of lateral canal BPPV. In his anamnesis, he mentioned that there was no

nausea, darkening of the eye, headache and this imbalance and dizziness were long

lasting. There were nystagmus in the Horizontal and vertical planes that changed

direction with Gaze. In the Skew deviation test, it was observed that his eyes were

corrected towards the medial. Head thrust test could not be followed. Head roll

maneuver was performed due to suspicion of lateral canal BPPV of the outer center.

In this maneuver, when we turned the patient's head to the right and left, geotropic

nystagmus was observed and the severity on the right side was higher. However,

when eye movements were carefully monitored, nystagmus was not fatigued, latency

and non-conjugated eye movements were observed. Abnormal VHIT and VNG

findings were obtained. Based on the tests, it was thought to be a central

pathology.MS was diagnosed after a brain MRI and cervical Vertebral MRI

examination Discussion: In our study, the patient was referred to our clinic with

suspicion of right lateral canal BPPV and the patient was diagnosed with MS.

Horizontal duct BPPV-like nystagmus may occur in some cerebellar lesions and

pontocerebellar corner pathologies.

KEYWORDS: MS, Vestibular system, BPPV



43

P-03 ASSR Results in Patients with Auditory Neuropathy Spectrum Disorder


SABAHAT ÇAY1, AHMET ATİLA1, SAKİNE KOÇ1, HASAN DEMİR1,

NESLİHAN YALÇIN1, ARTUĞ DEMİREL1, FUNDA AKAR ATİK1,

MUHAMMED DAĞKIRAN2, ÖZGÜR SÜRMELİOĞLU2,

1ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ SAĞLIK BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ ODYOLOJİ

BÖLÜMÜ, 2ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ KBB ANABİLİM

DALI,

OBJECTIVE: The aim of this present study to investigate the use of auditory steady

state response results as an objective assessment of hearing thresholds in patients

with auditory neuropathy whose auditory brainstem response (click) is

morphologically impaired and / or has no auditory brainstem response at maximum

severity. METHODS: Patients with possitive otoacoustic emissions and impaired

auditory brainstem response wave morphology are diagnosed as auditory neuropathy

spectrum disorder. Patients who has bilateral auditory neuropaty were included in

this study. Ten patients were evaluated with auditory steady state response.

RESULTS: Our data showed that although the normal and auditory brainstem

responses (click) were morphologically impaired and / or the auditory brainstem

response was not achieved at the maximum severity, auditory steady state responses

could be obtained in patients with auditory neuropathy spectrum disorder.

Conclusion: None of the audiological tests should be used alone to demonstrate the

level and configuration of hearing loss. In order to facilitate a better diagnosis of

auditory neuropathy spectrum disorder, it may be necessary to evaluate auditory

brainstem response and otoacoustic emission together with auditory steady state

response measurements.

KEYWORDS: Auditory Neuropathy Spectrum Disorder, ASSR, OAE, ABR



44

P-04 ACCOMPANYING AUTISM SPECTRUM DISORDER IN A CHILD

WHO DOWN SYNDROME WITH HEARING LOSS


Sevginar Onder 1, Serpil Allusoglu 1, Ayse Iriz 2, Aydin Acar 3, Ayse Secil

Kayali Dinc 4,

1Ankara City Hospital- Department of Audiology, 2Gazi University Hospital - ENT

Clinic, 3Ankara Keçiören Training and Research Hospital- ENT Clinic, 4Ankara

City Hospital-ENT Clinic,

Down Syndrome (DS) is the most common chromosomal abnormality in the general

population. It has been reported that 34-38% conductive hearing loss, 6%

sensorineural hearing loss (SNIK) and 3% mixed hearing loss occur in children with

DS in the first year of life. Autism spectrum disorder (ASD) is more common in

individuals with DS than the general population and the rate of having a strong ASD

finding was 38% and %41 according to Warner et al. and Oxelgren et al.,

respectively. Early detection of autism characteristics is important for appropriate

intervention. ASD should always be seen as a comorbid disease in patients with DS

and it is reported that ASD diagnose delays in children with DS compared to children

without DS. Oxelgren et al. recommend a 3-year-old screening procedure to identify

children with ASD accompanying DS. Our case is a 7-month-old child with DS who

was diagnosed as mild / moderate SNHL, whose hearing aid was recommended and

who received intensive special education, but whose development was very limited.

He was diagnosed with ASD when he was re-directed to pediatric psychiatry because

his development was very limited despite all our efforts. Despite early diagnosis and

intervention in patients with limited speech and language development it was

suggested to direct the child to other disciplines in order to clarify the factor causing

the limitation. In addition, because of the high incidence of ASD in children with

DS, routine screening of these children for ASD is recommended.

KEYWORDS: down sendrom, hearing loss, autism spectrum disorder



45

ORAL FULL TEXTS



46

TEK TARAFLI İŞİTME KAYBI OLAN ÇOCUKLARLA NORMAL

İŞİTMEYE SAHİP ÇOCUKLARIN İŞİTSEL İŞLEMLEMESİNİN

KARŞILAŞTIRILMASI

Aysel Bengi Yerlikaya1, Haydar Murat Yener2, Eyyup Kara3, Zahra Polat3,

Ahmet Ataş4,

1Audiology Department, Istanbul University- Cerrahpasa Faculty Of Medicine,

Turkey, 2Department Of Otolaryngology, Istanbul University-Cerrahpasa Medicine

Faculty, Turkey, 3Audiology Department, Istanbul University Faculty Of Health

Science, Turkey, 4Audiology Department, Istanbul University- Cerrahpasa Faculty

of Medicine, Turkey

GİRİŞ

Tek taraflı işitme kaybı (TTİK), bir kulakta işitme normal sınırlardayken,

diğer kulakta 0,5 kHz, 1 kHz ve 2 kHz’deki saf ses eşiklerinde 20 dB HL ya da fazla

sensörinöral tipte düşüş olmasıdır (Fred H. Bess, Dodd-Murphy, & Parker, 1998).

TTİK, çocuğun dil ve konuşmayı öğrenmesini etkilemese de, gürültülü ortamlarda

iletişimsel faaliyetleri kısıtlamakta, dil ve iletişim gelişimini potansiyel olarak

etkileyebilecek işitsel işleme bozukluklarına neden olabilmektedir (Tharpe, 2008).

İşitsel işlemleme bozukluğu, merkezi sinir sistemindeki işitsel bilginin

algılanması ve işlenmesindeki zorluklar, elektrofizyolojik işitsel potansiyellerin

işlenmesinin ve ortaya çıkmasının altında yatan nörobiyolojik aktivite anlamına

gelmektedir (T. J. Bellis, Chermak, Weihing, & Musiek, 2012). İşitsel işlemleme

bozukluğu olan bireyler tipik olarak, iki farklı uyaran arasındaki zaman aralıklarını

tespit etmede zayıflık, işitsel ayırt etme skorlarında düşüş, zayıf ses lokalizasyonu,

eş zamanlı akustik uyaranları ve azalmış akustik uyaranları ayırt etmede zayıflamış

beceriler göstermektedir (T. J. Bellis ve ark, 2012).

Bu çalışmada, TTİK olan çocuklarla normal işitmeye sahip çocukların işitsel

işlemleme becerilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Tek taraflı işitme kaybının,

özellikle gürültü ortamlarda konuşmayı anlamada zorluk yaşatmasının ve kişiye

dinleme sırasında normale göre daha fazla efor harcatmasının işitsel işlemleme

bozukluğu açısından risk faktörü olabileceği bilgisinden yola çıkarak, ilgili

populasyonun işitsel işlemleme becerileri hakkında bilgi edinmek ve bu becerileri

normal grupla karşılaştırmak amaçlanmıştır.

MATERYAL METOT

Tek taraflı, ileri ve çok ileri derecede işitme kayıplı, yaşları 8 ile 16 yaş

arasında, değişen 28 denek (11 Kız, 17 Erkek) ile çalışma grubu oluşturulmuştur.

Verilerin karşılaştırılacağı kontrol grubu için normal işitmeye ve normal gelişime

sahip, 8 ile 16 yaş arasında 26 birey (12 Kız, 14 Erkek) çalışmaya dahil edilmiştir.



47

Çalışmaya Dahil Edilme ve Çalışmadan Dışlanma Kriterleri

Çalışma grubuna, sadece ileri ya da çok ileri derecede tek taraflı sensörinöral

tipte işitme kaybı bulunan, 8 ile 16 yaş arasındaki bireyler dahil edilmiştir. Yaşıyla

uyumlu bilişsel ve motor gelişime sahip olmayan hastalar çalışma dışı bırakılmıştır.

Çalışma grubundaki tüm katılımcılar, normal otoskopik ve immitansmetrik inceleme

sonuçlarına sahiptir. Ototoksik ilaç tedavisi görmüş ya da sistemik bir hastalığa sahip

hastalar çalışma dışı bırakılmıştır.

Kontrol grubunu dahil edilen 26 katılımcının prenatal, perinatal ve postnatal

döneme ait öyküsünde, işitme kaybı veya gelişim geriliğine sebep olabilecek

herhangi bir risk faktörü bulunmamaktadır. 8 ile 16 yaş arasındaki katılımcılar

normal işitmeye, ve normal bilişsel gelişime sahiptirler. Bu kriterleri sağlamayan

katılımcılar çalışmaya dahil edilmemiştir.

Yapılan Ölçümler ve Uygulanan Testler

1. Matriks Testi

Çalışmamızda, “Oldenburg Ölçüm Uygulamaları (HörTech; Oldenburg,

Almanya)” yazılımı ve bu yazılımı destekleyen bir odyometre (AURICAL Aud,

Otometrics; Taastrup, Danimarka) kullanılmıştır. Ölçüm kurulumu Şekil 1’de

gösterilmiştir.

Bireyler, Türkçe Matriks testine alınmadan önce, saf ses işitme eşik seviyeleri,

SRT ve SDS değerleri belirlenmiştir. Türkçe Matriks testiyle konuşma anlaşılırlığı,

sessiz ve gürültülü koşullarda adaptif ve nonadaptif ölçüm yöntemleriyle

belirlenmiştir. Test bataryası, 20 cümlelik test listesinden oluşmaktadır. Gürültüde

konuşma anlaşılırlığını ölçmek için bubble noise kullanılmıştır, gürültü sürekli moda

ayarlanmıştır ve seviyesi 65 dB SPL olarak belirlenmiştir. Bireyler ihtiyaç

duyduğunda molalara izin verilmiştir. Her bir bireye uygulanan ölçüm koşulları

Tablo 1‘de verilmiştir.

Şekil 1: Matriks testi ölçüm kurulumu.



48

Tablo 1: Matriks testi ölçüm koşulları.

Ölçüm Sinyal Gürültü

Oranı (SGO)

Gürültünün

Yönü

Adaptif Sessiz

Adaptif Gürültüde 0 dB Ön

Adaptif Gürültüde 0 dB Arka

Nonadaptif Sessiz

Nonadaptif

Gürültüde

0 dB Ön

Nonadaptif

Gürültüde

0 dB Arka

2. Santral İşitsel İşlemlemenin Değerlendirmesi

4.1. Frekans Patern Testi

Çalışmamızda, Frekans Patern ses uyaranlarını deneklere iletmek için

Madsen Astera Otosuite odyometre yazılımı ve bu yazılımı destekleyen bir

bilgisayar kullanılmıştır. Hoparlörler, bireylerden bir metre uzaklıkta ve 0° açıyla

konumlanmıştır. Değerlendirme öncesi bireyler bilgilendirilmiş ve bireylere testi

öğrenmesi için deneme amaçlı uygulamalar yapılmıştır. Çalışmamızda, bireylere 60

uyaran dinletilmiştir. 200 msn süreye sahip 880 Hz ve 1122 Hz frekanslarındaki

uyaranlar katılımcılara en rahat dinleme seviyesinde iletilmiş ve katılımcıların

incelik-kalınlık bakımından sesleri ayırt etmesi ve sözel olarak sırasını belirtmesi

istenmiştir. Doğru cevapların yüzdesi hesaplanıp kaydedilmiştir.

4.2. Süre Patern Testi

Çalışmamızda, Süre Patern ses uyaranlarını hastaya iletmek için Madsen Astera

Otosuite odyometre yazılımı ve bu yazılımı destekleyen bir bilgisayar kullanılmıştır.

Hoparlörler, bireylerden bir metre uzaklıkta ve 0° derecede konumlanmıştır.

Değerlendirme öncesi bireyler bilgilendirilmiş ve bireylere testi öğrenmesi için

deneme amaçlı uygulamalar yapılmıştır. Çalışmamızda bireylere 60 uyaran

dinletilmiştir. 1000 Hz frekanslı, 500 ms ve 250 ms süreye sahip sesler katılımcılara

en rahat dinleme seviyesinde iletilmiş ve katılımcıların kısalık-uzunluk bakımından

sesleri ayırt etmesi ve sözel olarak sırasını belirtmesi istenmiştir. Doğru cevapların

yüzdesi hesaplanıp kaydedilmiştir.

3. İşitsel Uyarılmış Kortikal Potansiyeller

Çalışma ve kontrol gruplarının her ikisine de uygulanan İşitsel Uyarılmış

Kortikal Potansiyeller ölçümleri HEARLab®system (Frye Electronics, Tigard, OR,

USA) cihazı, ACA modülü kullanılarak yapılmıştır. Teste başlamadan önce otomatik

serbest alan kalibrasyonu uygulanmıştır.

Katılımcılar 0º derece ile yerleştirilmiş hoparlöre 1 metre uzaklıkta, rahat bir

koltukta otururken, uyanık ve stabil pozisyondayken ölçümleri yapılmıştır. Testte

/m/, /g/ ve /t/ konuşma uyaranları; 65 dBSPL şiddetinde verilmiştir. /m/, /g/ ve /t/



49

konuşma uyaranları sırayla düşük (0.25-0.5 kHz), orta (0.8-1.6 kHz) ve yüksek (2-8

kHz) frekans bölgelerinde yer almaktadır. Testte alternating polarite kullanılmış,

averajlama sayısı 200 olarak belirlenmiştir Uyaranlar arası süre ise 1125 ms

tutulmuştur. Elektrot yerleşimi, Uluslararası 10-20 sistemine göre yapılmıştır;

mastoid referans elektrot olarak belirlenirken, aktif elektrot vertekse ve ground

elektrod iki kaş arasına yerleştirilmiştir. Elektrotların yerleşeceği alanlara EEG jeli

sürülmüştür. İmpedansların 5 kohm’un altında olmasına dikkat edilmiştir.

4. Araştırmada Kullanılan İstatistiksel Yöntemler

Değerlendirmelerde değişkenlerin tanımlayıcı istatistikleri kişi sayısı, yüzde

değeri ve ortalama, standart sapma, medyan ile sunulmuştur. Kesikli değişkenler

Chi-Square Testi ile kıyaslanmıştır. Sürekli değişken kıyaslamalarında değişkenlerin

normal dağılıp dağılmadığı Shapiro-Wilk Testi ile, normal dağılımlı değişkenler

Independent Samples T Testi ile, normal dağılmayan değişkenler ise Mann-Whitney

U Testi ile değerlendirilmiştir. İki sürekli değişken arasındaki ilişkinin yönünü ve

gücünü belirlemek amacıyla verilerin normal dağılması halinde Pearson Korelasyon

Testi, normal dağılmaması halinde Spearman Korelasyon Testi kullanılmıştır.

Bahsi geçen analizler için Statistical Package for the Social Science programı

(SPSS-21) kullanılarak, güven aralığı %95 düzeyinde tutularak analiz sonuçları

p<0,05 düzeyi ile karşılaştırılarak yorumlanmıştır.

BULGULAR

Çalışmamızda, tek taraflı işitme kaybının işitsel işlemlemeye etkisini araştırmak

amacıyla, ileri ve çok ileri derecede konjenital tek taraflı sensörinöral tipte işitme

kaybı olan 8-16 yaş arasında (yaş ortalaması 12,36±3,03) olan 11 (%39,3) kız, 17

(%60,7) erkek toplam 28 çocukla; normal işitmeye sahip 8-16 yaş arasında (yaş

ortalaması 11,96±2,76) 12 (%46,2) kız, 14 (%53,8) erkek çocuğun Matriks Testi,

Kortikal İşitsel Uyarılmış Potansiyeller, Frekans Patern ve Süre Patern sonuçları

karşılaştırılmıştır.

1. Çalışma Grubu ve Kontrol Grubunun Test Sonuçlarının

Karşılaştırılması

1.1. Matriks Testi Sonuçlarının Karşılaştırılması

Çalışma grubunda olanların Adaptif Sessiz ölçümünde elde edilen

konuşmayı anlama eşiği (dB) ve Adaptif Gürültü Önden ve Adaptif Gürültü Arkadan

ölçümlerinde elde edilen sinyal gürültü oranı (dB), kontrol grubunda olanların

ölçümlerinden istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek bulunmuştur

(p<0,001). Çalışma grubunda olanların Nondaptif Sessiz, Nonadaptif Gürültü Önden

ve Nonadaptif Gürültü Arkadan ölçümlerinde elde edilen konuşmayı anlama

skorları, kontrol grubunda olanların ölçümlerinden istatistiksel olarak anlamlı

derecede daha düşük elde edilmiştir (p<0,001)(Şekil 2 ve Şekil 3).



50

Şekil 2: Matriks Adaptif Test Sonuçları.

Şekil 3: Matriks Nonadaptif Test Sonuçları.

1.2. İşitsel Uyarılmış Kortikal Potansiyeller Sonuçlarının

Karşılaştırılması

Çalışma grubunda olanların İKUP yanıtlarında /m/ ve /g/ uyaranının P1 ve

N1 latans ölçümleri, (p<0,001); /t/ uyaranının ise P1 (p=0,005), N1 (p<0,001) ve P2

(p=0,029) latans ölçümleri, kontrol grubunda olanların latanslarına göre, istatistiksel

olarak anlamlı derecede gecikmiş bulunmuştur.

Çalışma grubunda olanların İKUP yanıtlarında /m/ uyaranının amplitüd

değerleri kontrol grubunda olanlara göre, P1’de istatistiksel olarak anlamlı derecede

yüksek (p=0,020), P2’de ise anlamlı derecede düşük bulunmuştur (p=0,019).

Çalışma grubunda olanların, /t/ uyaranının amplitüd değerleri kontrol grubunda

olanlara göre, P2’de anlamlı derecede düşük bulunmuştur (p<0,001), /g/ uyaranının

P1 amplitüd değeri ise anlamlı derecede daha yüksek bulunmuştur (p=0,006).

1.3. Frekans Patern ve Süre Patern Sonuçlarının Karşılaştırılması

Çalışma grubunda olanların Frekans Patern ve Süre Patern Testleri’nin

skorları, kontrol grubunda olanların skorlarına göre istatistiksel olarak anlamlı

derecede daha düşük bulunmuştur (p<0,001) (Şekil 4).

-20

-10

0

10

20

30

40

Adaptive Matrix SRTin Quiet (dB SPL)

Adaptive Matrix SRT in Noise from Front

(SNR) (dB SPL)

Adaptive Matrix SRTin Noise from Behind

(SNR) (dB SPL)

Study Group Control Group

80

85

90

95

100

105

Non-adaptiveIntelligibility Score in

Quiet (%)


Noise from Front (SNR 0dB) (%)


Noise from Behind (SNR0 dB) (%)




51

Şekil 4: Matriks Nonadaptif Test Sonuçları.

TARTIŞMA

Tek taraflı işitme kayıpları, tek kulağın konuşma ve dil gelişimi açısından

yeterli olduğunu savunan geleneksel düşünce sebebiyle çoğu zaman göz ardı

edilmiştir. Ancak son zamanlarda yapılan çalışmalarla, daha önce düşünülenin

aksine, tek taraflı işitme kaybının olumsuz etkilerinin sanıldığından çok daha fazla

olduğu kanıtlanmıştır (Lieu ve ark., 2010). Çocuklarda tek taraflı işitme kaybının

olumsuz etkilerini araştıran ilk çalışmalardan birisi Bess ve arkadaşları tarafından

yapılmıştır; çalışmada, okul çağındaki tek taraflı işitme kayıplı çocukların en az bir

notunun başarısız olduğu tespit edilmiştir (F H Bess, Tharpe, & Gibler, 1986). Bu

bulguları desteler nitelikte olan yakın zamanda yapılan bir çalışmada, tek taraflı

işitme kayıplı çocukların, normal işiten akranlarına göre özel eğitim programı alma

olasılıklarının dört kat, konuşma terapisi alma oranlarının da iki kat fazla olduğu

gösterilmiştir (Lieu ve ark., 2012).

Literatür incelendiğinde, tek taraflı işitme kayıplı hastalarda gürültüde

konuşmayı anlama testleriyle yapılan birçok çalışma, bu bireylerin normal işiten

akranlarına göre anlamlı derecede daha kötü sonuçlar verdiğini kanıtlamıştır.

Ruschetta ve arkadaşları, HINT kullanarak gürültüde konuşmayı anlamayı

değerlendirdikleri bir çalışmada, tek taraflı işitme kayıplı çocukların sinyal gürültü

eşiğini normal işiten çocuklara göre daha yüksek bulmuştur (Ruscetta et al., 2005).

Abd El-Ghaffar ve arkadaşları, yapılan HINT testi sonucu analizlerinde, normal

işiten çocukların tek taraflı işitme kayıplı çocuklara göre daha iyi performans

gösterdiğini bildirmişler ve tek taraflı uyaran girişinin, arka plan gürültüsü varlığında

söylenenleri etkili bir şekilde duymayı ve anlamayı zorlaştırdığını belirtmişlerdir

(Abd El-Ghaffar, El-Gharib, Kolkaila, & Elmahallawy, 2018).

Çalışmamızdan elde ettiğimiz veriler, tek taraflı işitme kayıplı çocukların

sınıf ortamındaki gürültüde dersi dinlemede güçlük çekme ve normale göre daha

fazla efor harcama sorunlarına bir kanıt niteliğinde, gürültüde konuşmaları anlama

ve ayırt etme skorlarında normal işiten akranlarına göre daha düşük skorlar elde

ettiğini göstermiştir.

Çocuklarda santal işitsel işlemleme bozukluğunun (SİİB) objektif ölçümlerle

değerlendirildiği çalışmalara bakıldığında, İUKP kullanılarak yapılan SİİB

değerlendirmesinde, dalga formlarının latans ve amplitüd değerleri incelenmiştir;

Jirsa, yaptığı bir çalışmada SİİB olan çocuklarda N1 ve P2 latanslarında gecikme ve

amplitüd değerlerinde düşüş gözlemlemiştir (Robert E. Jirsa, 1992). Liasis ve ark.

0

20

40

60

80

100

Frequency Pattern (%) Duration Pattern (%)




52

ise, Fz elektrodundan kaydedilen işitsel kortikal yanıtların P1, N1 ve P2 latanslarını

analiz etmiş, santral işitsel işlemleme bozukluğu olan çocuklarda, N1 latansının

kontrol grubuna göre daha uzun olduğunu göstermişlerdir (Liasis A, Bamiou DE,

Campbell P, Sirimanna T, Boyd S, 2003).

Çalışmamızdan elde edilen İUKP sonuçlarında çalışma ve kontrol grupları

için latans değerleri karşılaştırıldığında; tek taraflı işitme kayıplı çocuklarda, /m/

uyaranının P1 ve N1 latanslarında, /t/ uyaranının P1, N1, P2 latanslarında, /g/

uyaranının P1, N1 latanslarında normal işiten grubun yanıtlarına göre anlamlı

derecede gecikme elde edilmiştir. Literatürde İUKP ile yapılan çalışmalar

incelendiğinde, P2 latansının uzaması daha yavaş işlem mekanizmalarının bir işareti

olarak değerlendirilmektedir. Aynı zamanda, işitsel işlemleme becerilerinin, İUKP

latans ve amplitüd değerleriyle büyük ölçüde bağlantılı olduğu bilinmektedir (Cañete

ve ark., 2017).

Çalışmamızda elde edilen sonuçlarda, İUKP yanıtlarının her iki grup için

amplitüd değerleri karşılaştırıldığında, tek taraflı işitme kayıplı çocuklarda /m/

uyaranının ve /g/ uyaranının P1 amplitüdünde normal işiten grubun sonuçlarına göre

anlamlı derecede artış gözlenirken, /m/ uyaranının ve /t/ uyaranının P2 amplitüdünde

ise normal işiten grubun yanıtlarına göre anlamlı derecede düşüş gözlenmiştir.

Literatürdeki diğer bir çalışmaya bakıldığında; Vasama ve ark., TTİK olan

yetişkinlerde İUKP yanıtlarını incelemiş, tek taraflı işitme kayıplı yetişkinlerin P1

komponentinde, normal işiten yetişkinlerinkine göre daha belirgin yanıtlar elde

etmişlerdir. Araştırmacılar bu durumu, erken çocukluk döneminde oluşan tek taraflı

koklear işitme kaybı sonucu, ipsilateral ventral koklear nükleusun dejenerasyonunu

telafi etmek için ortaya çıkan, artmış ipsilateral inferior kollikulus projeksiyonuyla

yorumlamışlardır. Bununla birlikte, N1 komponentinde yanıtları, gecikmiş latans ve

azalmış amplitüd değerleriyle gözlemlemişlerdir (Vasama & Mäkelä, 1997).

Çalışmamızın sonuçları ile benzer olarak, Legris ve arkadaşları, normal işiten

bireylerle, koklear implantasyon uygulanan tek taraflı işitme kayıplı yetişkin

hastaların İUKP yanıtlarının karşılaştırmasını yaptıkları bir çalışmada, TTİK

hastalarına uygulanan koklear implantasyonun on ikinci ayında bile, P2 ve N1

latanslarında normal işiten bireylerin sonuçlarına göre gecikme ve P2 amplitüdünde

ise normallere göre azalma olduğunu gözlemlemişlerdir. Bu sonuçlar, TTİK’li

yetişkinlerde koklear implant sonrasında bile nöral süreçlerdeki zayıflığın tam olarak

düzelmediğini düşündürmektedir (Id et al., 2018).

Temporal işleme testleri, hızlı uygulanır ve anlaşılması kolay olduğu için,

çocuklarda santral işitsel işlemeyi değerlendiren test bataryasında mutlaka

bulunmalıdır. FP ve SP testleri farklı klinik populasyonlarda işitsel temporal

işlemenin değerlendirilmesinde yaygın olarak kullanılmaktadır (Delecrode & Guida,

2014). Çalışmadan elde ettiğimiz sonuçlara benzer olarak, işitsel işlemleme

bozukluğu ile ilişkili öğrenme güçlüğü olan çocuklarla yapılan bir çalışmada, FP testi

uygulanmış ve düşük skorlar elde edilmiştir (Delecrode & Guida, 2014).

SONUÇ

Elde edilen sonuçlar, tek taraflı işitme kayıplı çocukların özellikle sınıf

ortamı gibi arka plan gürültüsü eşliğindeki dinleme ortamlarında, konuşmayı anlama

ve ayırt etme gibi iletişimi sürdürmeye dayalı becerilerde güçlük yaşayacağını; bu

dinleme zorluğunun ve işitsel işlemleme maturasyonundaki yetersizliğin, akademik

başarıda düşüşe sebep olabileceğini ve bu populasyondaki hastaların günlük hayatta



53

zorlu dinleme koşullarında iletişim becerilerini tam anlamıyla kullanamayabileceğini

kanıtlar niteliktedir. Bu durumu ortadan kaldırabilmek ve gürültüde dinleme

ortamında alıcı dil becerilerini maksimum oranda kullanabilmelerini sağlayabilmek

için, gerekli amplifikasyon yöntemlerinin ve FM sistem gibi yardımcı dinleme

cihazlarının kullanılması, bunun yanında aile bilinci ve toplumsal farkındalık gibi

konularda tek taraflı işitme kayıplarına daha fazla önem verilmesinin gerekliliği

gözlemlenmiştir.

Tek taraflı işitme kayıplı hastalarda,

işitsel işlemlemenin değerlendirilmesiyle ilgili, hasta sayısının da artırılarak farklı

çalışmalar yapılması, dinleme ortamlarında gürültünün olumsuz

etkilerinin ortaya konması ve gerekli amplifikasyonun sağlanıp, dinleme ortamında

akustik düzenlemelerin yapılması, bu populasyondaki hastaların yaşam kalitesinin

ve akademik başarının artmasına yardımcı olacaktır.

Çalışmamızın bir sonraki adımı olarak, daha geniş bir çalışma grubu ile

güvenilirliği daha yüksek sonuçların elde edilmesi planlanmaktadır. Yaptığımız

çalışmada, işitsel işlemleme sistemine ilişkin önemli bilgilerin elde edileceği

düşünülen yöntemler kullanılmıştır. Bununla beraber, sonraki çalışmalarımızda

işitsel işlemleme sistemi hakkında daha geniş veriler sunacağı düşünülerek, konuşma

gibi kompleks uyaranlar kullanılarak yapılan elektrofizyolojik ölçümlerin de

değerlendirme sürecine dahil edilmesinin yararlı olabileceği düşünülmektedir.

KAYNAKÇA

Abd El-Ghaffar, N. M., El-Gharib, A. M., Kolkaila, E. A., & Elmahallawy,

T. H. (2018). Speech-evoked auditory brainstem response with ipsilateral noise in

adults with unilateral hearing loss. Acta Oto-Laryngologica, 138(2), 145–152.

https://doi.org/10.1080/00016489.2017.1380311

Bellis, T. J., Chermak, G. D., Weihing, J., & Musiek, F. E. (2012). Efficacy

of Auditory Interventions for Central Auditory Processing Disorder: A Response to

Fey et al. (2011). Language, Speech, and Hearing Services in Schools.

https://doi.org/10.1044/0161-1461(2012/11-0085)

Bess, F. H., Dodd-Murphy, J., & Parker, R. A. (1998). Children with Minimal

Sensorineural Hearing Loss: Prevalence, Educational Performance, and Functional

Status. Ear & Hearing. https://doi.org/10.1097/00003446-199810000-00001

Bess, F. H., Tharpe, a M., & Gibler, a M. (1986). Auditory performance of

children with unilateral sensorineural hearing loss. Ear and Hearing.

https://doi.org/10.1097/00003446-198602000-00005

Cañete, O. M., Purdy, S. C., Neeff, M., Brown, C. R. S., & Thorne, P. R.

(2017). Cortical auditory evoked potential (CAEP) and behavioural measures of

auditory function in a child with a single-sided deafness. Cochlear Implants

International. https://doi.org/10.1080/14670100.2017.1373499

Delecrode, C. R., & Guida, H. L. (2014). PITCH PATTERN SEQUENCE

AND DURATION PATTERN TESTS IN BRAZIL : LITERATURE REVIEW

Testes tonais de padrão de frequência e duração no Brasil : Rev. CEFAC.

https://doi.org/10.1590/1982-021620143912



54

Id, E. L., Galvin, J., Roux, S., Gomot, M., Aoustin, J., Marx, M., … Bakhos,

D. (2018). Cortical reorganization after cochlear implantation for adults with single-

sided deafness, 1–21. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0204402

Liasis A, Bamiou DE, Campbell P, Sirimanna T, Boyd S, T. A. (2003).

Auditory event-related potentials in the assessment of auditory processing disorders:

a pilot study. Neuropediatrics, 34, 23–29.

Lieu, J. E. C., Tye-Murray, N., & Fu, Q. (2012). Longitudinal study of

children with unilateral hearing loss. The Laryngoscope.

https://doi.org/10.1002/lary.23454

Lieu, J. E. C., Tye-Murray, N., Karzon, R. K., & Piccirillo, J. F. (2010).

Unilateral hearing loss is associated with worse speech-language scores in children.

Pediatrics. https://doi.org/10.1542/peds.2009-2448

Robert E. Jirsa. (1992). The Clinical Utility of the P3 AERP in Children With

Auditory Processing Disorders. Journal of Speech, Language, and Hearing Research,

35, 903–912. https://doi.org/10.1044/jshr.3504.903

Ruscetta, M. N., Arjmand, E. M., & Pratt, S. R. (2005). Speech recognition

abilities in noise for children with severe-to-profound unilateral hearing impairment.

International Journal of Pediatric Otorhinolaryngology.

https://doi.org/10.1016/j.ijporl.2005.01.010

Tharpe, A. M. (2008). Unilateral and Mild Bilateral Hearing Loss in

Children: Past and Current Perspectives. Trends in Amplification.

https://doi.org/10.1177/1084713807304668

Vasama, J. P., & Mäkelä, J. P. (1997). Auditory cortical responses in humans

with profound unilateral sensorineural hearing loss from early childhood. Hearing

Research. https://doi.org/10.1016/S0378-5955(96)00200-6



55

Research of Perception of Auditory Disability and Handicap with Hearing Aid

Satisfaction of Individuals Using Hearing Aids

Esma Cagal1, Pelin Pistav Akmese2, Aslı Suner3

Department of Otolarhinolaryngology, Canakkale Onsekiz Mart University,

Canakkale1;

Department of Special Education, Ege University, Izmir2;

Department of Biostatistics and Medical Informatics, Ege University, Izmir3

ABSTRACT

Introduction: The use of hearing aids directly affects the quality of life of invidiuals

with hearing loss. It allows the individual with hearing loss to understand speech

more comfortably.

Objective: The aim of this study was to evaluate the effects of hearing loss and

hearing age on hearing impairment and to investigate whether there was a

relationship between hearing impairment and hearing impaired perception and

individual disability.

Methods: This study included individuals with bilateral and unilateral hearing aids

between 20-80 years of age. Abbreviated Profile of Hearing Aid Benefit (APHAB)

for evaluation of hearing aid satisfaction and Amsterdam Inventory for Auditory

Disability and Handicap (AIADH) for assessing of the general disability of the

individual in the daily life of the individual due to hearing loss conducted.

Results: 64 female, 69 male individuals contribute in this study. By means of degree

of hearing loss APHAB score with hearing aid and without it, difference is

significantly when compared statistically. The difference of APHAB scores was

statistically significant, according to age group. Auditory disability and handicap

scores, difference when analyzed is significant statistically regarding to the hearing

loss.

Conclusion: The increase in degree of hearing loss negatively affects the hearing aid

satistifaction of the individual. The hearing aid satisfaction, of younger people using

hearing aids are higher than the older people, and this difference is statistically

significant. As the degree of the hearing loss increases, the rate of auditory disability

and handicap increases.

Keywords: Hearing aids; patient satisfaction; hearing loss; auditory; disability.

INTRODUCTION: Main elements of verbal communication are hearing and

speech. Hearing must occur first in order to acquire speaking skills. In the prescence

of hearing loss, speech is impacted. Hearing loss causes problems in verbal

communication. Main factor causing problem in verbal communication is hearing

loss1. In inviduals with hearing loss, recognition of words and sentences, localisation

of voice and comprehension of speech in noisy environment will be adversely

affected. Hearing loss can also cause negative psychosocial effects, social isolation



56

and emotionall problems. Hearing aids applied in order to reduce the negative effects

of hearing impairment are improving the life quality of the individuals increasingly2.

The main subject to be considered in the selection of hearing aid is the type, degree

and configuration of hearing loss3. Besides, the level of social communication, visual

acuity, cognitive level, psychogical status and attention ability of the individual are

highly important4. There are many ways to evaluate the effect and efficiency of

hearing aid amplification. Some of them give information about the clinical

efficiency of the hearing aids, and the others provide an assessment of patient

satisfaction and benefit from the hearing aid2. Functional benefit tests used in clinical

environment includes comparison of pure tone thresholds and speech discrimination

scores with and without hearing aid. Speech tests can be applied with words or

sentences in quiet or noisy environment. Thereby they could be used as an indicator

of benefit and efficiency of amplification Measurements used in clinic could be poor

at identifying patient’s complaints about hearing in daily life, hence the hearing

disability. In addition, these tests alone are not sufficient to assess hearing aid

efficiency and benefit from the hearing aid. At that, surveys measuring the

satisfaction of the hearing aid users and the benefit of the hearing aids gain

importance5. The aim of this study is to investigate the effects of the degree of

hearing loss, age and sex of the patient on hearing aid satisfaction and auditory

disability and handicap. In addition to incestigate whether there is a relationship

between hearing aids' hearing satisfaction and auditory disability and handicap.

MATERIAL AND METHODS: The research was approved by Ege University

Etnick Committee with the decission number 18-5/40 of the board dated 11.05.2018

and numbered 70198063-050.06.04. Participants of this study were selected from

hearing aid patients applied to audiology clinic for follow up. Necessary information

was given to participants and informed consent form was signed. Individuals with

bilateral and unilateral hearing aids were included in the study. Participants were

classified into categories in terms of the degree of hearing loss, age and sex.

According to the degree of hearing loss, moderate, moderately severe and severe

hearing loss; according to age of the participant, in 20-40 age, in 41-60 age, in 61-80

age group were classified as those. Exclusion criteria were profound hearing loss,

hearing disability as well as another disability, history of major psychiatric illness



57

and neurological disorder, not using the hearing aid regularly or incorrect application

of the hearing aid, difficulties in cooperation and illiteracy.

Data Collection Tools

-Assesment Form for Inviduals with Hearing Loss: In this form, the participants'

demographic information and medical history were questioned. Questions were

about the onset time of hearing loss, , the period in which hearing aid was used and

the prescence of additional complaints such as tinnitus.

- Abbreviated Profile of Hearing Aid Benefit - APHAB: The APHAB consists of

four subscales. It includes 6 reverse and 18 straight type question patterns, and a total

of 48 question patterns with or without hearing aids. Each subscale has 6 question

patterns. These subscales are Ease of Communication (EC), Background noise (BN),

Reverberation (RV), and Aversiveness (AV)6.

- Amsterdam Inventory for Auditory Disability and Handicap - AIADH: The

AIADH consist of two stages as auditory handicap and disability and includes five

subscales. The inventory has 2 reverse and 28 straight type question patterns and

consists of 30 items answered without hearing aids2,7.

Data Collection: 150 individuals with hearing loss who had at least three months of

device usage experience first filled in the Assesment Form for Inviduals with Hearing

Loss , and then APHAB and AIADH questionnaires. Because of having exclusion

criteria in 6 individuals and 11 individuals unwilling to participate, the study was

completed with 133 participants.

Statistical Analyses: Statistical analyses were performed using SPSS version 25.0

software (IBM Corporation, New York, USA). Shapiro-Wilk Normality Test,

Kruskal-Wallis Test and Mann-Whitney U Test were used. A Spearman's Rho

correlation coefficient was used to investigate the correlation between continuous

variables. Significance level was taken as 0.05 in all hypothesis tests.

FINDINGS: This study consisted of a total of 133 participants, 64 women, 69 men

aged between 20 and 80 years. 41 participants were in age 20-40, 42 participants

were in age 41-60 and 50 participants in age 61-80. This study included 48

individuals with moderate hearing loss, 42 individuals with moderately severe

hearing loss and 43 individuals with severe hearing loss.

https://en.wikipedia.org/wiki/IBM_Corporation



58

The mean age of the participants was 52.33 ± 20.68. The majority (%31.6)

constituted the 61-80 age group. %51.9 of the participants were male and %48.1 were

female. Comparison of APHAB scores according to age group is given in Table 1.

Table 1: Comparison of the APHAB with and without Hearing Aids according

to Age Groups

APHAB Total Scores

n Mean sd X2 p

Age 20-40 41 76,68 2 7,89 ,019

Age 41-60 42 71,37

Age 61-80 50 55,06

APHAB Scores with Hearing Aid

n Mean sd X2 p

Age 20-40 41 91,07 2 37,93 <0,001

Age 41-60 42 73,10

Age 61-80 50 42,14

APHAB Scores without Hearing Aid

n Mean sd X2 p

Age 20-40 41 67,71 2 1,73 ,42

Age 41-60 42 72,42

Age 61-80 50 61,87

The APHAB total scores and the APHAB scores with hearing aid differ

significantly, are shown in Table 1 (p<0.05). Differentiation of the APHAB scores



59

without hearing aid were not found statistically significant according to age groups.

The mean scores of AIADH auditory disability were statistically significantly

different for sound perception subscale. Differentiation of the AIADH handicap

scores were statistically significantly for distinction of sounds subscale. The

difference between the total scores of AIADH is not statistically significant (p>0,05).

Comparison of the APHAB and AIADH scores were applied Mann Whitney

U test. There were not statistically significant differences on the APHAB total scores,

the APHAB with and without hearing aid and the AIADH scores in terms of sex

(p>0,05). Statistical analysis of APHAB scores according to the degree of hearing

loss is shown in Table 2.

Table 2: Comparison of APHAB with and without hearing aid according to the

degree of hearing loss

APHAB Total Scores

n Mean sd X2 p

Moderate Hearing Loss 48 81,15 2 16,53 <0,001

Moderately Severe Hearing Loss 42 69,63

Severe Hearing Loss 43 48,64

The APHAB with Hearing Aid

n Mean sd X2 p




The APHAB without Hearing Aid

n Mean sd X2 p






60

The APHAB total scores, the APHAB scores with and witout hearing aid

were significantly different according to the degree of hearing loss (p<0.05).

Statistical analysis was researched with Kruksal Wallis Test (Table 2). The AIADH

auditory disability and handicap scores were evaluated statistically with Kruskal

Wallis test according to the degree of hearing loss. As the degree of hearing loss

increased for all subscales, total scores, auditory disability and handicap scores, the

degree of hearing loss as well as the disability score increased significantly. There

were a statistically significant difference on the AIADH scores according to the

degree of hearing loss (p<0.05).

The correlation between the APHAB total score and the AIADH auditory

disability and handicap scores was performed with Spearman’s rho correlation

test.The analysis results were shown in Table 3.

Table 3: The APHAB total scores, the AIADH Auditory Disability and

Handicap Scores Correlation Values

The APHAB

Total Scores

The AIADH Auditory

Disability Scores

The AIADH

Handicap Scores

The APHAB Total

Scores

r 1,000 -,233** -,164

p ,007 ,059

The AIADH

Auditory Disability

Scores

r 1,000 ,453**

p <0,001

The AIADH

Handicap Scores

r 1,000

p

*r: correlation value

There was a statistically significant correlation between the APHAB total

scores and the AIADH auditory disability scores (p<0.05) (Table 3). However, there

is a negative low correlation between the two scale scores. There was not a

statistically significant correlation between the APHAB total scores and the AIADH

handicap scores (p>0.05). The correlation values between AIADH auditory disability

and handicap scores were significant (p<0,05). A positive moderate correlation was

found between auditory disability and handicap scores.



61

DISCUSSION: Although the audiometric tests of the person with hearing loss are

very similar, the amount of benefit from the hearing aid is individual. With

audiological findings, an idea about the hearing of the individual can be have.

However, it is not possible to completelly understand the handicap situation and the

amount of benefit from the hearing aid8. In the present study, auditory disability and

handicap hearing aid satisfaction of hearing aid users were evaluated using APHAB

and AIADH questionnaires. Measurements used in audiology clinics may

insufficient that assess a patient's hearing complaints and hearing handicap. Every

individual can overcome quite differently with the problems due to hearing

impairment in daily life. For these reasons, it is proposed to use a questionnaire to

measure the perception of hearing impairment5.

According to recently studies, some of factors affecting the benefit of hearing

aids were stated to be the age and the sex of the person, the cost of the hearing aids,

the experience of hearing aid, type of hearing aid and the degree of hearing loss9,10.

Carioli et al.11 stated that men are more affected from hearing loss. However,

Mondelli et al.12 reported that there was no statiscally significant difference between

the sex of the person and hearing aid satisfaction. In our study, it was concluded that

the hearing aid satisfaction did not change statistically significant according to the

sex of the individual. Another questionnaire that assesses hearing aid satisfaction is

the Satisfaction with Amplification in Daily Life (SADL) questionnaire. In the study

with SADL questionnaire, SADL scores were compared according to the degree of

hearing loss. There was statistically significant correlation between the degree of

hearing loss and SADL scores in terms of positive effect subscale10. In the present

study, the increase in the degree of hearing loss arises from the negative effect on the

satisfaction of hearing aids. In addition, it was found that the degree of hearing loss

influenced the scores of auditory disability and disability, and the degree of hearing

loss increased as the degree of hearing loss increased significantly. Xu et al.13

examined the relationship of hearing aid satisfaction with the age of the individual.

In this study, it was utilized The International Outcome Inventory for Hearing

Aids (IOI-HA) questionnaire. It was found that the group with the highest IOI-HA

scores was in the 19-40 age range and the IOI-HA score decreased as the age group

increased. There was statistically significant difference in IOI-HA scores between

the groups. In another study, it was stated that age was not effective in terms of

https://tureng.com/tr/turkce-ingilizce/studies%20in%20recent%20years



62

hearing aid satisfaction14. In this study, the hearing aid satisfaction score of the young

individuals using hearing aids was higher for the ease of communication subscale

compared to the elderly individuals. In addition, according to the AIADH scores, it

was shown that the age group affected the auditory disability and handicap scores.

CONCLUSION: In present study, it was concluded that APHAB and AIADH

scores did not change statistically significantly according to the sex of the

individual.It has been concluded that young individuals using hearing aid are

significantly higher for APHAB total and with hearing aid scores compared to elderly

individuals. AIADH auditory disability scores differ significantly for the sound

perception subscale according to age groups. AIADH handicap scores according to

age group were found to be statistically significant for the distinction of sounds

subscale.The results indicated that the age of the individual with the hearing loss

affects the perception of auditory disability and handicap. It was concluded that there

was a statistically significant difference between the degree of hearing loss and

APHAB scores. The results confirmed that the increased degree of hearing loss

adversely affected hearing aid satisfaction. As the degree of the hearing loss

increased, AIADH auditory disability and handicap scores decreased. There was a

statistically significant difference in AIADH auditory disability and handicap scores

and all subscale scores according to the degree of the hearing loss.

REFERENCES

1. Wieringen, A. V. (2017). Unilateral Congenital Hearing Loss in Children:

Challenges and Potantials. Hearing Research, 1-13.

2. Mujdeci, B., Inal, O., Turkyilmaz, M. D., & Kose, K. (2016). Turkish Translation,

Reliability and Validity of the Amsterdam. Journal of Indian Speech Language &

Hearing Association, 30(2), 40-45.

3. Gutierrez, J. (2012). Technology for Hearing Evaluation. S. Naz ed., Hearing Loss

(p. 15-19). Croatia: InTech.

4. Heggdal, P.L.; Nordvik, Ø.; Brännström, J.; Vassbotn, F.; Aarstad, A.K.; Aarstad,

H.J. (2018). Clinical Application and Psychometric Properties of a Norwegian

Questionnaire for the Self-Assessment of Communication in Quiet and Adverse

Conditions Using Two Revised APHAB Subscales. Journal American Academy of

Audiology, 29 (1), 25-34.



63

5. Fuente, A. M. (2013). Adaptation of the Amsterdam Inventory for Auditory

Disability and Handicap into Spanish. Disability & Rehabilitation, 34(24), 2076-

2084.

6. Sanhueza, I., Manrique-Huarte, R., Calavia, D., Huarte, A., Manrique, M. (2019).

Hearing Impairment and Quality of Life in Adults with Asymmetric Hearing Loss:

Benefits of Bimodal Stimulation. The Journal of International Advanced Otology,

15(1), 62-69.

7. Dillon, H. (Ed.) (2012). Patient Education and Conselling for Hearing Weares.

Hearing Aids (p. 407-429). Sydney: Thieme.

8. Kazlowski, L., Ribas, A., Almeida, G., & Luz, I. (2017). Satifaction of Elderly

Aid Users. International Archieves Otorhinolaryngology, 21(1), 92-96.

9. Kochkin, S., Beck, D. L., Christensen, L. A., Compton-Conley, C., Fligor, B. J.,

& Kricos, P. B. (2010). The Impact of the Hearing Healthcare Professional on

Hearing Aid User Success. The Hearing Review. The Hearing Review, 12-34.

10. Dashti, R., Faraji Khiavi, F., Jalal Sameni, S., & Bayat, A. (2015). Satisfaction

with Hearing Aids among Aged Patients with Different Degrees of Hearing Loss and

Length of Daily Use, Journal of Audiology&Otology, 19(1), 14-19.

11. Carioli, J., & Teixeira, A. R. (2014). Use of Hearing Aids and Functional

Capacity in Middle-Aged and Elderly Individuals. International Archieves of

Otorhinolaryngology, 18(3), 249–254.

12. Mondelli, M. F., Rocha, A. V., & Honório, H. M. (2013). Degree of Satisfaction

Among Hearing Aid Users. International Archieves of Otorhinolaryngology, 21(1),

51-56.

13. Xu, Q., Zhou, H., Zhang, J., Guo, Y., & Wang, X. (2012). The Outcome Analysis

of Different Age Paragraph Hearing Aid Users. Journal of Clinical

Otorhinolaryngology, Head and Neck Surgery, 26(10), 436-439.

14. Knudsen, L. V., Öberg, M., Nielsen, C., Naylor, G., & Kramer, S. E. (2010).

Factors Influencing Help Seeking, Hearing Aid Uptake, Hearing Aid Use and

Satisfaction With Hearing Aids: A Review of the Literature. Trend in Hearing, 14(3),

127-154.



64

Koklear İmplant Kullanıcılarında Elektriksel Uyarılmış Kortikal Yanıtların

Araştırılması

Investigation of Electrically Evoked Cortical Responses in Cochlear Implant Users

Rışvan Deniz1, Eyyup Kara2, Burcu Deniz2, Ahmet Ataş1

İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz

Anabilim Dalı Odyoloji Bölümü1

İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Sağlık Bilimleri Fakültesi Odyoloji Bölüm2

ÖZET

Giriş: Koklear implant konuşma işlemcisi, davranışsal ve/veya objektif

ölçüm yöntemleri kullanılarak programlanır. Sık kullanılan objektif programlama

yöntemleri; ECAP (Elektriksel Uyarılmış Bileşik Aksiyon Potansiyeli), ESRT

(Elektriksel Uyarılmış Stapes Refleks Eşiği) ve EABR (Elektriksel Uyarılmış İşitsel

Beyinsapı Yanıtı)’dir. Daha az kullanılan EALR (Elektriksel Uyarılmış İşitsel Geç

Yanıtlar) ise, iki pozitif ve bir negatif tepe (P1-N1-P2) kompleksini içeren, direkt

elektriksel uyarım kullanılarak ölçülebilen elektrofizyolojik bir yanıttır. Litaratürde

koklear implant kullanıcılarında, ESRT ile ALR eşikleri arasındaki ilişkiyi inceleyen

çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmanın amacı, EALR ve ESRT ölçümleri

arasındaki ilişkiyi incelemek ve davranışsal yanıt elde edilemeyen zor vakaların

koklear implant ayarında EALR ölçümünün kullanılabilirliğini araştırmaktır.

Metot: MED-EL marka koklear implant kullanıcısı 10 yaşından büyük 21

birey (8 erkek, 13 kadın) çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmada iki ayrı koklear

implant programlaması yapılmıştır. Birinci programda, tüm elektrotlarda ESRT

ölçümü ile rahat duyma seviyeleri (MCL) ve davranım yöntemi ile minimum duyma

seviyeleri (THR) ayarlanmıştır. İkinci programda ise, bazal, medial ve apikal elektrot

pozisyonlarında, EALR ölçümü ile MCL ve THR seviyeleri belirlenerek, bu

seviyelere göre tüm elektrotlarda koklear implant ayarı yapılmıştır. Her iki

programda, bireylere serbest alan koklear implantlı işitme testi, konuşmayı anlama

eşiği ve konuşmayı ayırt etme oranı testleri ile Kortikal İşitsel Uyarılmış

Potansiyeller (CAEP) testi uygulanmıştır.

Sonuç: Çalışmada her iki ayar yöntemi sonrası yapılan testler sonucunda;

işitme ve konuşma testleri, MCL seviyeleri, THR seviyeleri ve CAEP latans

karşılaştırmalarında, anlamlı farklılık olmadığı gözlenmiştir. Veriler incelendiğinde,

EALR’nin koklear implant programlama sürecine yardımcı olmak için objektif bir

test yöntemi olarak kullanılabileceği düşünülmüştür.

Anahtar Kelimeler: Elektriksel Uyarılmış İşitsel Geç Yanıtlar, Elektriksel

Uyarılmış Stapes Refleks Eşiği, Koklear İmplant



65

ABSTRACT

Introduction: Behavioral methods and objective measurements are used to

program the cochlear implant processor. Commonly used objective programming

methods are eCAP(Electric Compound Action Potential), eSRT(Electric Stapedius

Reflex Thresholds) and eABR(Electric Auditory Brainstem Response). The

relatively less used eALR is an electrophysiological response formed by two positive

and one negative peaks(P1-N1-P2) and can be measured using direct electrical

stimulation. The aim of this study is to investigate the relationship between eSRT

and eALR in cochlear implant users and to study if EALR can be used in difficult

cases of cochlear implant programming where the behavioral response cannot be

obtained.

Methods: In this study, we have included 21 subjects older than 10 years old

who used MED-EL Cochlear implant. Cochlear implant programming was

performed in two different stages. In the first program, most comfortable levels

(MCL) were determined by eSRT and threshold levels (THR) were determined by

behavioral methods for all electrodes. In the second program, MCL and THR were

determined by EALR for basal, medial and apical electrode and cochlear implant

programming was performed on all electrodes according to these levels. With both

programs, free field audiometry, speech audiometry and Cortical Auditory Evoked

Potentials (CAEP) tests were performed.

Conclusion: As a result of the tests performed after both programming

methods; there was no significant difference in free field audiometry, speech

audiometry, THR, MCL, and CAEP latency comparasions. We assume that EALR

can be used as an objective test method in cochlear implant programming.

Key words: Electrically Evoked Auditory Late Response, Electrically

Evoked Stapedial Reflex Threshold, Cochlear İmplant, Objective fitting methods

GİRİŞ

Koklear implant, ileri çok ileri derecede sensörinöral tipte işitme kaybını

tedavi etmek için onaylanmış bir yöntemdir (House, W. F., & Berliner, 1991).

Günümüzde kullanılan koklear implant sistemleri, cerrahi olarak yerleştirilmiş iç

bileşenlerden ve cilt üzerindeki harici (dış) işlemciden oluşur (Young ve Kirk,

2016).

Koklear implant işlemcisini programlarken, davranışsal yöntemler ve

objektif ölçümler kullanılır. Davranışsal yöntem ile ayar yaparken hastadan verilen

uyarıya karşılık geri dönüt beklenir. Objektif elektrofizyolojik ölçümler ise, hastadan

geri dönüt beklemeksizin periferik ve santral işitme yollarının fonksiyonunun

ölçülmesine veya izlenmesine olanak sağlar. Tamamlayıcı değerlendirme için,

özellikle de bebekler ve küçük çocuklar gibi davranışsal değerlendirmelere güvenilir



66

bir şekilde cevap vermekte zorlanan popülasyonlarla yapıldığında, işitsel durumun

doğru bir şekilde teşhis ve/veya anlaşılmasını amaçlayan, çok önemli testlerdir. Bu

testlerden en sık kullanılanları; ECAP, ESRT, EABR ve CAEP’tir. Son dönemlerde

ise daha nadiren Elektriksel Uyarılmış Orta Latans Yanıtları (EAMLR), Elektriksel

Uyarılmış Geç Yanıtlar (EALR) da kullanılmaya başlanmıştır.

EALR, iki pozitif ve bir negatif tepe (P1-N1-P2) kompleksini içeren, direkt

elektriksel uyarım kullanılarak ölçülebilen elektrofizyolojik yanıttır. EALR'nin

morfolojisi, akustik ALR (İşitsel Geç Yanıtlar) ile benzerdir (Hall III, 1992). P1-N1-

P2 kompleksi, elektrisiksel uyaran sunumunun ardından 50 ila 250 msn içinde ortaya

çıkar ve bu yanıtların varlığı sesin işitsel kortekse ulaştığını gösterir (Brown, C. J.,

Etler, C., He, S., O’Brien, S., Erenburg & Kim, J.-R., Dhuldhoya, A. N., & Abbas,

2008; Hall III, 1992; Martin, B. A., Tremblay, K. L., & Stapells, 2007). Litaratürde

koklear implant kullanıcılarında, ESRT ile EALR eşikleri arasındaki ilişkiyi

inceleyen çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmanın amacı, EALR ve ESRT

ölçümleri arasındaki ilişkiyi incelemek ve davranışsal yanıt elde edilemeyen zor

vakaların koklear implant ayarında EALR ölçümünün kullanılabilirliğini

araştırmaktır.

MATERYAL- METOT

Çalışmaya, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa-Cerrahpaşa Tıp Fakültesi

Hastanesi’nde koklear implant ameliyatı olmuş, 10 yaş ve üzerinde, en az 6 ay süre

ile MED-EL marka koklear implant kullanan, 8’i erkek, 13’ü kadın toplamda 21 birey

dahil edilmiştir. MED-EL marka koklear implant sisteminin kullanılmasının sebebi

EALR ölçümü için implant yazılımında değişikliklere olanak sağlamasıdır.

Çalışmamız 83045809/604.01.01-50511 kayıt numarası ile 29.03.2019’da

Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Klinik Araştırmalar Yerel Etik Kurulu tarafından

onaylanmıştır.

Çalışmaya, normal otoskopik ve immitansmetrik bulgulara sahip, 10 yaş ve

üzeri düzenli olarak tek taraflı koklear implant cihazı kullanan, ek gelişim, öğrenme

ve davranış problemleri ile progresif sistemik hastalıkları, elektrot diziliminin

yerleştirilmesine zarar verebilecek veya yüz siniri uyarımına neden olabilecek

anatomik iç kulak malformasyonlarına ya da ossifiye kokleaya sahip olmayan

bireyler dahil edilmiştir. Bu kriterleri karşılamayan tüm denekler çalışma dışında

tutulmuştur.

Bireylerin koklear implantı, ESRT ve EALR ölçümleri ile programlanmış ve

bu iki farklı program kaydedilmiştir. İlk programda, koklear implant işlemcisi

üzerinden tüm elektrotlarda ESRT ölçümü ile MCL seviyeleri, davranışsal yöntem

ile de THR seviyeleri belirlenmiştir. Ölçüm, MAESTRO® System Software 7.0.3

ESRT modülündeki varsayılan parametreler kullanılarak yapılmıştır. ESRT

ölçümünde, önce hastanın kontralateral kulağına uygun prob ucu yerleştirilmiş ve

ardından timpanometri testi yapılmıştır. Timpanometrik ölçüm 226 Hz prob tonda

Titan IMP440 (Audiometer Allé 1 5500 Middelfart Denmark) immitansmetri cihazı



67

ile yapılmıştır. Normal timpanometrik değerlere sahip olma kriteri olarak, statik

komplians değerinin ≥ 0,3ml ve timpanik tepe basıncı değerinin -100 daPA ile + 50

daPA arasında olması kabul edilmiştir. Koklear implant işlemcisi takılı iken, düşük

uyarım seviyelerinden başlanılarak gönderilen uyarana karşılık minimum cevap

oluştuğu uyarı seviyesi, ESRT cevabı olarak belirlenmiştir. Bulunan ESRT cevapları

MCL seviyesi olarak ayarlanmış ve bu seviyelere uygun koklear implant programı

yapılmıştır. THR seviyesi ise hastaya, implant yazılımı üzerinden uyaranlar

gönderilerek duyduğu en düşük uyarım seviyesini söylemesi istenerek davranışsal

olarak ayarlanmıştır. ESRT ölçümü ile yapılan programda, THR değeri davranışsal

olarak belirlenmiş ve ESRT THR olarak adlandırılmıştır.

İkinci programda, EALR ölçümünde, uyarım için “MED-EL MAESTRO®

System Software 7.0.3” yazılımının bulunduğu bilgisayar ile MED-EL firmasına ait

ekipmanlar kullanılırken, kayıt için “GSI Audera İşitsel Uyarılmış Potansiyeller

Cihazı” kullanılmıştır. Koklear implant ile işitsel uyarılmış potansiyeller cihazı

arasındaki bağlantı tetikleme (trigger) kablosu ile sağlanmıştır. MED-EL firmasına

ait EABR modülü üzerinden uyaran sayısı 300 , uyarı faz durasyonu 40 µs, rate 1.1

Hz,burst durasyon 0.1 msn, tetikleme sinyal durasyonu 75 µs, bifazik pulse ve

alternating polarite olarak değiştirilerek ayarlanmıştır. Elektriksel uyaranın sunumu,

apikal bölge için 3. elektrottan, medial bölge için 6. elektrottan ve bazal bölge için 9.

elektrottan yapılmıştır. Bu elektrotlar üzerinden uyarım yapılmasının sebebi ise

CAEP uyaranları olan /m/, /g/, /t/ uyaranları ile benzer frekans aralığında olmasıdır.

Şekil 1: EALR Ölçümü

GSI Audera işitsel uyarılmış potansiyeller cihazı kayıt parametlerinde 1-

15Hz/100 Hz band geçirgen filtre ayarı kullanılmış ve gürültü reddi 100μV olarak

ayarlanmıştır. Pencere aralığı, 300 msn, amplifikatör sensitivitesi, 150 μV olarak

ayarlanmıştır. Elektrot yerleşimi, uluslararası 10-20 sistemine göre yapılmıştır. Her

iki mastoid referans elektrot olarak belirlenirken (M1, M2), aktif elektrot vertekse

(Fz) ve ground elektrot iki kaş arasına (G) yerleştirilmiş ve impedanslar 5 kOhm’dan

düşük olacak şekilde ayarlanmıştır. Elektriksel artefakttan kaçınmak için

kontralateral kayıtlama yapılmıştır. EALR ölçümü süresince hiçbir kullanıcıda

elektriksel uyarana bağlı olarak rahatsızlık ya da fasiyal uyarım gözlenmemiştir. P1

dalgasının görüldüğü en düşük şiddet seviyesi, o elektrot bölgesi için koklear implant

ayarlaması yaparken THR değeri olarak, P1-N1-P2 kompleksinin net görülebildiği



68

ve hastada herahngi bir rahatsızlık gözlenmeyen seviyeler MCL değeri olarak

belirlenmiştir. 3, 6 ve 9. elektrotlar için bu işlemler sırası ile tekrarlanarak her bir

elektrot bölgesinde MCL ve THR değerleri bu seviyelere ayarlanmıştır.

Her iki koklear implant programı ile serbest alanda hoparlör üzerinden

HEARLab®system (Frye Electronics, Tigard, OR, USA) cihazı, ACA modülü

kullanılarak 65 dBSPL’de koklear implantlı CAEP testi, saf ses işitme testi ve

konuşma odyometrisi yapılmıştır.

İstatistiksel Analiz

Araştırmada hasta sayısı 21 olduğundan yapılan istatistiksel

karşılaştırmalarda, non parametrik analizler kullanılmıştır. Sayısal parametrelerin

arasındaki ilişkinin tespit edilebilmesi için Spearman korelasyon, eşleştirilmiş

örneklem ikili karşılaştırmasında Wilcoxon test kullanılırken, ikiden fazla

eşleştirilmeli karşılaştırma için Friedman Testi uygulanmıştır. Bahsi geçen analizler

için Statistical Package for the Social Science programı (SPSS-21) kullanılarak,

güven aralığı %95 düzeyinde tutularak analiz sonuçları “p<0,05” düzeyi ile

karşılaştırılarak yorumlanmıştır.

BULGULAR

Çalışmaya katılan bireylerin demografik özellikleri Tablo 1’de gösterilmiştir.

Tablo 2: Demografik Özellikler

n

Cinsiyet Kadın 13 61,9%

Erkek 8 38,1%

Koklear

İmplant

Elektrot Modeli

SYCNHRONY 3 14,3%

SONATA 16 76,2%

CONCERTO 2 9,5%

Yön Sağ 14 66,7%

Sol 7 33,3%

AO SS

Yaş (Yıl) 29,1 ±16,6

Koklear İmplant Kullanım Süresi (Ay) 48,7 ±22,6

Koklear İmplant Takılma Yaşı (Yıl)

İşitme Kaybı Süresi (Yıl)

23,7

13,2

±16,0

±8,6

Çalışmaya katılan tüm bireylerin bazal medial ve apikal elektrot

pozisyonlarında (E3, E6, E9), EALR ve ESRT ölçümleri yapılmıştır. MCL değerinde

EALR latans ve amplitüdü için üç elektrot pozisyonunun kendi içinde yapılan

karşılaştırmalarda anlamlı farklılık gözlenmemiştir (p>0.05). THR değerinde ise



69

latanslar arasında anlamlı farklılık gözlenmemesine rağmen (p>0.05), amplitüd

karşılaştırılmasında anlamlı farklılık gözlenmiştir (p<0.05). Sabit 500 CU

seviyesinde yapılan karşılaştırmalarda ise hem latans hem de amplitüd için elektrot

pozisyonları arasında anlamlı farklılık gözlenmemiştir (p>0.05) (Tablo 2).

Tablo 3: Elektrot pozisyonlarına göre EALR MCL, THR ve 500 CU

seviyelerinde amplitüd ve latans karşılaştırması

MCL, THR, 500 CU AO SS X2 p

MCL LATANS (msn)

E3 47,456 4,127 1,80 ,405

E6 48,282 4,633

E9 49,062 8,726

MCL AMPLİTÜD

(µv)

E3 ,889 ,366 ,667 ,717

E6 1,105 1,001

E9 ,891 ,502

THR LATANS (msn) E3 55,660 7,084

E6 52,917 7,324 ,940 ,625

E9 55,702 11,010

THR AMPLİTÜD

(µv)

E3 ,480 ,300

E6 ,397 ,348 6,0 0,05*

E9 ,361 ,245

E3 49,125 6,012 ,074 ,964

500 CU LATANS

(msn) E6 48,255 6,334

E9 49,462 7,237

E3 ,613 ,297 5,810 ,055

500 CU AMPLİTÜD

(µv) E6 ,595 ,451

E9 ,415 ,354

**p<0,01 *p<0,05 AO:aritmetik ortalama SS:Standart sapma



70

Şekil 2: Elektrot Pozisyonlarına göre EALR MCL, THR, 500 CU latans

(msn) değerleri

Şekil 3: Elektrot Pozisyonlarına göre EALR MCL, THR, 500 CU

amplitüd (µv) değerleri

Bazal, medial ve apikal elektrot pozisyonlarında; EALR ölçümü ile bulunan

MCL ve THR değerleri karşılaştırıldığında (Tablo 3), MCL değerleri arasında

anlamlı farklılık gözlenirken (p<0.05), THR değerleri arasında anlamlı farklılık

gözlenmemiştir (p>0.05). ESRT ölçümünde (Tablo 4) ise hem MCL hem de THR

değerleri arasında anlamlı farklılık gözlenmiştir (p<0.05).

47,456

55,66

49,12548,282

52,917

48,25549,062

55,702

49,462

MCL THR 500 CU

E3 E6 E9

0,88

0,480,61

1,1

0,397

0,59

0,89

0,361 0,41

MCL THR 500 CU

E3 E6 E9



71

Tablo 3: EALR ölçümlerinde bulunan MCL ve THR değerlerinin elektrot

pozisyonları arasındaki karşılaştırmaları

EALR AO SS X2 p

MCL (CU)

E3 714,286 107,404

13,811

0,001** E6 866,667 144,338

E9 915,476 138,852

THR (CU)

E3 197,619 82,880

4,261

0,119 E6 204,762 109,436

E9 254,762 109,436


Tablo 4: ESRT ölçümlerinde bulunan THR ve MCL değerlerinin elektrot

pozisyonları arasındaki karşılaştırmaları

ESRT AO SS X2 p

MCL (CU)

E3 695,714 178,308

16,095

0,000** E6 926,048 189,190

E9 911,857 198,789

THR (CU)

E3 67,857 24,644

25,825

0,000** E6 160,810 65,944

E9 167,524 102,044


Hem EALR hem de ESRT ölçümleri sonrasında yapılan serbest alan işitme

testinde, saf ses ortalamaları (SSO) arasındaki uyum karşılaştırılmış ve test olasılık

düzeyi p>0,05 bulunmuştur. EALR ölçümü sonucunda bulunan SSO ve ESRT

ölçümü sonucunda bulunan SSO sonuçları arasında anlamlı farklılık olmadığı ve



72

ölçüm sonuçlarının uyum gösterdiği tespit edilmiştir. EALR ve ESRT ölçümleri

sonrasında yapılan serbest alan işitme testinde, SRT sonuçları arasındaki uyumunun

karşılaştırılmasında test olasılık düzeyi p>0,05 bulunduğundan EALR ölçümü

sonucunda bulunan SRT ve ESRT ölçümü sonucunda bulunan SRT sonuçları

arasında anlamlı farklılık söz konusu olmadığı ve ölçüm sonuçlarının uyum

gösterdiği tespit edilmiştir (Şekil 4). Benzer şekilde hem EALR ve ESRT ölçümleri

sonrasında yapılan serbest alan işitme testinde, SDS sonuçları arasındaki uyumunun

karşılaştırılmasında test olasılık düzeyi p>0,05 bulunduğundan EALR ve ESRT

ölçümü sonucunda bulunan SDS sonuçları arasında anlamlı farklılık söz konusu

olmadığı ve ölçüm sonuçlarının uyum gösterdiği tespit edilmiştir (Tablo 5).

Tablo 5: EALR ve ESRT ölçümleri sonucunda elde edilen SSO, SRT, SDS

bulguları arasındaki ilişki

Ölçüm AO SS Z p

SSO (dB) ESRT 30,417 4,227 -1,524 ,128

EALR 29,167 4,038

SRT (dB) ESRT 29,762 7,822 -1,370 ,171

EALR 27,857 6,036

SDS (%) ESRT 54,286 23,033 -1,051 ,293

EALR 52,381 19,345

**p<0,01 *p<0,05 AO: aritmetik ortalama SS: Standart sapma

Şekil 0: ESRT ve EALR Testleri ile yapılan işitme ve konuşma testleri

SSO (dB)

SRT (dB)

SDS (%)

29,16

27,85

52,38

30,41

29,76

54,28

SDS: Konuşmayı Ayırt Etme Skoru

SRT: Konuşmayı Anlama Eşiği

SSO: Saf Ses İşitme Ortalamaları

ESRT EALR



73

ESRT ve EALR ölçümleri sonucunda belirlenen THR değerleri (Şekil 5)

karşılaştırıldığında (Tablo 6), E6 ESRT THR değeri ve E6 EALR THR değeri

arasında anlamlı farklılık gözlenmezken (p>0.05), E3 ve E9 ESRT THR değeri ile

E3 ve E9 EALR THR değeri arasında anlamlı farklılık gözlenmiştir (p<0.05). ESRT

MCL değerleri ile EALR MCL değerleri karşılaştırıldığında aralarında (Tablo 6),

anlamlı farklılık gözlenmemiştir (p>0.05).

Tablo 6: Elektrot pozisyonlarına göre ESRT ve EALR ölçümlerinde elde edilen

THR (cu) ve MCL (cu) değerlerinin karşılaştırılması

Uyaran Seviyesi

(cu)

AO SS Z p

E3(THR) ESRT 67,85714 24,644037 -3,983b ,000**

EALR 197,61905 82,879718

E6(THR) ESRT 160,80952 65,944385 -1,547b ,122

EALR 204,76190 109,435782

E9(THR) ESRT 167,52381 102,043921 -2,103b ,035*

EALR 254,76190 109,435782

E3(MCL) ESRT 695,71429 21 -,597b ,550

EALR 714,28571 21

E6(MCL) ESRT 926,04762 21 -1,721c ,085

EALR 866,66667 21

E9(MCL) ESRT 911,85714 21 -,504b ,614

EALR 915,47619 21

**p<0,01 *p<0,05 AO: aritmetik ortalama SS: Standart sapma



74

Şekil 5: EALR ve ESRT Ölçümünde Elektrot Pozisyonlarına göre

Ortalama MCL ve THR Değerleri (CU)

Her iki ölçüm yöntemi ile koklear implant ayarları yapıldıktan sonra

katılımcılara uygulanan CAEP testi /m/, /t/, /g/ fonemleri için latans ve amplitüd

bakımından karşılaştırılmıştır (Tablo 7). ESRT ve EALR CAEP latans değerleri

karşılaştırıldığında aralarında anlamlı farklılık gözlenmezken(p>0.05), amplitüd

değerleri karşılaştırıldığında sadece /g/ foneminde anlamlı farklılık gözlenmiştir

(p<0.05).



75

Tablo 7: / m/, /t/, /g/ fonemleri için EALR CAEP ve ESRT CAEP latans (msn)

ve amplitüd / (µv) karşılaştırması

CAEP LATANS

(msn) CAEP

AMPLİTÜD (µv)

AO SS Z p

/m/ (msn) ESRT CAEP 57,23810 14,583912 -1,065b ,287

EALR CAEP 63,429 16,2744

/t/ (msn) ESRT CAEP 56,42857 17,313496 -,468b ,640

EALR CAEP 54,000 14,6595

/g/ (msn) ESRT CAEP 52,00000 15,023315 -,071c ,943

EALR CAEP 51,333 13,3242

/m/ (µv) ESRT CAEP 1,68438 1,249417 -,313b ,754

EALR CAEP 1,73395 1,568986

/t/ (µv) ESRT CAEP 1,73605 1,556510 -1,157b ,247

EALR CAEP 1,23600 ,986576

/g/ (µv) ESRT CAEP 2,18629 1,393563 -4,015b ,000**

EALR CAEP 1,72895 1,532717




76

TARTIŞMA

EALR yöntemi günümüzde sık kullanılan bir ölçüm yöntemi değildir. Bunun

temel nedeni ise yazılımsal ve donanımsal olarak, birden fazla ekipman

kullanılmasıdır. Özellikle implant markalarına ait yazılımların uyarım

modüllerindeki parametre değişimlerine kapalı olması ve bu parametre

değişikliklerinin yapılabilmesi için ekstra bir programa ihtiyaç duyulması, EALR

ölçümünün rutinde daha yoğun çalışılamamasının sebeplerinden biridir.

Çalışmamızda; apikal, medial ve bazal bölgelerdeki elektrotların EALR

THR, MCL ve sabit 500 CU akım seviyesinde P1 dalga latansları kaydedilmiştir. En

uzun EALR P1 dalgası latans ortalaması, bazal bölgeden kaydedilmesine rağmen

elektrotlar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlenmemiştir (p>0.05).

Literatür incelendiğinde; Firszt ve ark., (2002) 14 koklear implant kullanıcısı ile

yaptıkları çalışmada, kokleanın apikal, medial ve bazal bölgelerinden EALR ölçümü

yapıldığında uyarım bölgesinin oluşan EALR dalga latansları üzerinde anlamlı bir

etkisinin bulunmadığını bildirmişlerdir (Firszt ve ark., 2002). Çalışmamızda P1

dalga latansı için elde ettiğimiz bulgular, Firszt ve ark., (2002) sonuçları ile uyumlu

olarak elde edilmiştir. Bazal bölgeden elde edilen latansların apikal bölgeye göre

daha uzun elde edilmesinin; bazal elektrotun, skala timpani boyunca yer alan nöral

elemanlar ile arasındaki mesafenin apikal elektrota göre daha fazla olması nedeniyle

kaynaklandığı düşünülmektedir.

Çalışmamızda, apikal, medial ve bazal bölgelerdeki elektrotların EALR

THR, MCL ve sabit 500 CU akım seviyesinde P1 dalga dalga amplitüdleri

kaydedilmiştir. EALR P1 dalga amplitüdü için sabit 500 CU uyarım seviyesinde,

elektrotlar arasında istatiksel olarak anlamlılık sınırına yakın sonuç elde edilmiştir

(p=0,055). MCL değerinde elektrotlar arasında anlamlı farklılık gözlenmezken

(p>0.05), THR değerinde ise en büyük EALR P1 dalga amplitüdü ortalaması apikal

elektrottan kaydedilmiştir ve elektrotlar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık

elde edilmiştir (p<0,05). Literatürde uyarım bölgesindeki farklılıkları inceleyen

çalışmalarda Otcu (2018), bilateral koklear implant kullanıcılarında yaptığı EABR

çalışmada, en büyük dalga amplitüdünün apikal bölgedeki elektrot üzerinden

kaydedildiğini bildirmiştir. Firszt ve ark. (2002) ise elektrot bölgelerinin, EALR

dalga amplitüdleri üzerine etkisi değerlendirilmiş ve en büyük amplitüdlü dalganın

apikal elektrot üzerinden yapılan uyarım sonucunda oluştuğu belirtilmiştir. Ponton

ve ark. (1995)’nın, yetişkin koklear implant kullanıcıları ile yaptığı çalışmada ise

apikal elektrotta elde edilen dalga amplitüdünün bazal elektrot üzerinden elde edilen

dalga amplitüdüne göre daha büyük olduğu belirtilmiştir (Ponton, C. W. & Don,

1995). Apikal elektrotta daha büyük amplitüd elde edilmesinin, apikal sinir

fiberlerinin daha büyük çaplı olması ve nöral bütünlüğün bazalda apikale göre daha

zayıf olmasından kaynaklandığı düşünülmüştür.



77

Çalışmamızda EALRve ESRT ölçümleri ile THR ve MCL değerleri için,

elektrot bölgelerine göre karşılaştırmalar yapılmıştır. EALR THR değeri elektrotlar

arasında istatiksel olarak anlamlı elde edilemezken (p>0,05), EALR MCL değeri,

elektrotlar arasında istatistiksel olarak anlamlı derecede farklı elde edilmiştir

(p<0,05). Firszt ve ark. (2002) yaptığı çalışmada en düşük EALR değerinin apikal

elektrottan kaydedildiği raporlanmıştır (Firszt ve ark., 2002). Çalışmamız sonuçları

ile Firszt ve ark. (2002) sonuçları benzerlik göstermiştir.

ESRT MCL değerleriyle yaptığımız karşılaştırmalarda elektrotlar arasında

anlamlı farklılık olduğu gözlenmiştir (p<0.05). Ahn ve ark. (2002) yılında 23 koklear

implant kullanıcısı ile yaptığı çalışmada ESRT ölçümlerinde en düşük seviyenin

apikal elektrot üzerinden elde edildiğini belirtmiştir (Ahn, Kim, Lee, & Jung, 2002).

Çalışmamızdaki sonuçlar ile Ahn ve ark., (2002) bulguları arasında uyumluluk

gözlenmiştir.

Çalışmamızda, ESRT ve EALR yöntemleri ile koklear implant

programlanması sonrasında yapılan SRT, SDS ve SSO testleri (Tablo 5) ile CAEP’te

/m/, /t/, /g/ uyaranlarında elde edilen değerler, ESRT ve EALR ölçümlerinin uyumu

açısından karşılaştırılmış ve her iki ölçüm sonucunda elde edilen MCL değerleri ile

SRT, SDS ve SSO ile CAEP’te /m/, /t/, /g/ uyaranlarının latans sonuçları arasında

anlamlı farklılık olmadığı (p>0.05), ölçüm sonuçlarının uyum gösterdiği tespit

edilmiştir.

Literatür incelendiğinde; ESRT yöntemi ile koklear implant programlaması

ve sonuçlarına yönelik yapılmış pek çok çalışma bulunurken, ALR yöntemi ile

koklear implant programlaması ve sonuçlarına dair sınırlı sayıda çalışma

bulunmaktadır. Baysal (2013) , en az 6 ay koklear implant kullanan 50 denek ile

yaptığı çalışmasında, intraoperatif ESRT testi ile postoperatif ALR ölçümleri

arasında korelasyon olduğunu bildirmiştir ve koklear implant ameliyatı olan

postoperatif dönemdeki koklear implant kullanıcılarının değerlendirilmesinde ALR

ölçümünün de mümkün olan bütün vakalarda yapılmasını önermiştir (Baysal, 2013).

Cesur ve ark. (2018) çalışmasında, yetişkin işitme kayıplı grup ile yetişkin normal

grup arasındaki ALR eşiği ve davranım odyometrisinde elde edilen eşikler arasında

uyumluluk gözlendiği bildirilmiştir (Cesur & Derinsu, 2018). ALR ile çocuk

grubunda ve işitme testine adapte olamayan yetişkinlerde objektif ve güvenilir

sonuçlar elde edilebileceği belirtilmiştir. Spivak ve ark. (1994) ve Stephan ve ark.

(2000), koklear implant programlamasında MCL değerinin belirlenmesinde ESRT

eşikleri ile davranışsal yanıtlar arasında yüksek korelasyon olduğunu bildirmişlerdir

(Spivak, Chute, Popp, & Parisier, 1994; Stephan, K., & Welzl-Müller, 2000).

Koşaner ve ark. (2009) koklear implant kullanıcıları ile yaptıkları çalışmalarında

ESRT ve davranışsal yanıtlar ile ölçülen MCL seviyeleri arasında yüksek oranda

korelasyon olduğunu ve özellikle de güvenilir davranışsal tepkiler veremeyen

koklear implant kullanıcısı küçük çocuklarda, uygun konuşma işlemcisi programı

oluşturmak için kullanılabileceğini bildirmişlerdir (Kosaner, Anderson, Turan, &

Deibl, 2009). Asal ve ark. (2016) yaptıkları benzer bir çalışma sonucunda, koklear



78

implant kullanıcılarında ESRT ölçümü ile MCL seviyelerinin doğru bir şekilde tespit

edildiğini ve ESRT ölçümlerinin kullanılmasının hem yetişkin hem de pediatrik

koklear implant kullanıcıları için MCL seviyelerinin ayarlanmasında

kullanılabileceğini belirtmişlerdir (Asal, Sobhy, & Nooman, 2016).

EALR ve daha öncesinde literatürdeki pek çok araştırma ile güvenilirliği

kaıtlanmış ESRT ölçümleri ile elde edilen sonuçlar arasında farklılıkların olmaması

ve hasta memnuniyeti göz önünde bulundurulduğunda, EALR ölçümü; ESRT,

ECAP, EABR gibi ölçümlerin yapılamayacak olduğu durumlarda, testlere koope

olamayan yetişkin ve pediatrik koklear implant kullanıcıları ile beyin sapı implantı

kullanan bireylerde, implantasyon sonrası maturasyonel değişiklikleri takip etmek,

koklear ve beyin sapı implantı kullanan bireylerde programlama sürecine yardımcı

olmak için objektif bir test yöntemi olarak kullanılmasına dair büyük umutlar

vermektedir. Ayrıca EALR ölçümü için, implant sisteminin kendi sinyalinin

kullanılması, hastanın direkt katılımı olmadan ölçüm yapılabilmesi, sinyali ve

ölçümü bozacak çevresel değişkenleri ortadan kaldıran elektrofizyolojik bir ölçüm

metodunun olması da önemli bir artıdır.

Çalışmamızda elde ettiğimz sonuçlar ve literatürdeki sınırlı sayıdaki

çalışmalar göz önüne alındığında; EALR ölçümlerinin, rutin klinik kullanıma yeni

bir objektif programlama yöntemi ve kullanıcıya gönderilen uyaranların üst

merkezlere ulaştığına dair, kanıta dayalı bilgi sunacağı düşünülmektedir.

KAYNAKLAR

Ahn, Y.-M., Kim, L.-S., Lee, S.-H., & Jung, S.-U. (2002). Electrically Evoked

Stapedial Reflex in Cochlear Implantation .Cochlear Implants – An Update, pp.

131–134. Kugler Publications, The Hague, The Netherlands.

Asal, S., Sobhy, O., & Nooman, M. (2016). The relationship between the electrical

stapedial muscle reflex threshold and electrical and behavioral measures in

cochlear implant patients. The Egyptian Journal of Otolaryngology, 32(1), 49.

https://doi.org/10.4103/1012-5574.175848

Baysal, E. (2013). Koklear İmplantasyon Uygulanan Hastalarda İntraoperatif

Stapes Refleks Testi ile Postoperatif Geç İşitsel Uyarılmış Potansiyellerin

Karşılaştırılması.

Brown, C. J., Etler, C., He, S., O’Brien, S., Erenburg, S., & Kim, J.-R., Dhuldhoya,

A. N., & Abbas, P. J. (2008). The electrically evoked auditory change complex:

Preliminary results from Nucleus cochlear implant users. Ear and Hearing.

Cesur, S., & Derinsu, U. (2018). Threshold Estimation with The P1-N1-P2 Cortical

Auditory Evokes Potentials. Medeniyet Medical Journal.

https://doi.org/10.5222/mmj.2018.37974

Firszt, J. B., Chambers, R. D., Kraus, N., & Reeder, R. M. (2002). Neurophysiology

of Cochlear Implant Users I : Effects of Stimulus Current Level and Electrode

https://doi.org/10.4103/1012-5574.175848

https://doi.org/10.5222/mmj.2018.37974



79

Site on the Electrical ABR , MLR , and N1-P2 Response, 502–515.

Hall III, J. W. (1992). Handbook of auditory evoked responses. Boston, MA: Allyn

and Bacon.

House, W. F., & Berliner, K. I. (1991). Cochlear implants: From idea to clinical

practice.

Kosaner, J., Anderson, I., Turan, Z., & Deibl, M. (2009). The use of ESRT in fitting

children with cochlear implants. Journal of International Advanced Otology.

Martin, B. A., Tremblay, K. L., & Stapells, D. R. (2007). Principles and applications

of cortical auditory evoked potentials. In R. F. Burkhard, M. Don, & J. J.

Eggermont (Eds.), Auditory evoked potentials: Basic principles and clinical

application (pp. 482–507). Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins.

https://doi.org/10.1097/01.AUD.0000042153.40602.54

Otcu, B. (2018). Investigation of Electrophysiological Changes in Children with

Sequential Bilateral Cochlear İmplants. Istanbul University, Institute of Health

Science. Master’s Degree. Istanbul.

Ponton, C. W. & Don, M. (1995). The mismatch negativity in cochlear implant users.

Ear and Hearing, 16, 130–146.

Spivak, L. G., & Chute, P. M. (1994). The relationship between electrical acoustic

reflex thresholds and behavioral comfort levels in children and adult cochlear

implant patients. Ear and Hearing, 15, 184–192.

Stephan, K., & Welzl-Müller, K. (2000). Post-operative stapedius reflex tests with

simultaneous loudness scaling in patients supplied with cochlear implants.

Audiology, 39, 13–18.

Young, Nancy M., Kirk, K. I. (2016). Pediatric Cochlear Implantation Learning and

the Brain.

https://doi.org/10.1097/01.AUD.0000042153.40602.54



80

KRONİK OTİTİS MEDİA HASTALIĞINDA AÇIK KAVİTE

OBLİTERASYONUNDA CAM İYONOMER KEMİK ÇİMENTO KULLANIMI

SONUÇLARIMIZ

Fatih Mutlu*

*Kocaeli Üniversitesi, KBB AD, Kocaeli

GİRİŞ: Kronik otitis media süregelen akıntı ve işitme azlığı etkisi ile cerrahi tedavi

gerektiren bir tıbbi durumdur. Cerrahisi sırasında hastalığın temizlenmesi ana amaçtır.

Mastoid kemiği de içeren durumlarda veya orta kulakta ulaşılamayan hastalık bulunması

durumunda 2 ayrı tedavi seçeneği bulunmaktadır. Birinci durum kapalı kavite olarak da

adlandırılan dış kulak yolu arka duvarının korunduğu cerrahi prosedürdür. Açık kavite

cerrahi ise hastalığın yaygın olduğu veya imkan ve tekniklerle orta kulakta ulaşılamayan

alanların temizlenmesi için dış kulak yolu arka duvarının kaldırıldığı ameliyat çeşididir.

Açık kavite ameliyatlar derin boşluk oluşturması nedeni ile cerrahi sonrası uzun dönem

kontrolü gerektiren, yüzme gibi aktivitelerden hastayı kısıtlayan bir durumdur.1 Oluşan

boşluk genişliğinin daraltılması oluşabilecek problemlerin ve uzun süreli takiplerin

azaltılmasını sağlayarak hastanın hayat kalitesini artırmaktadır. Kavite obliterasyonunda

birçok materyal kullanılabilmektedir. 2 Canlı pediküle flepler yannda kişinin kendisinden

kullanılan yapıların dışında hastaya yabancı cam iyonomer kemik çimento gibi doku

materyalleri de kullanılabilmektedir.

Çalışmamızdaki amacımız mastoid kavite obliterasyonu amacı ile cam iyonomer kemik

çimento kullandığımız hastaların postoperatif durumunu değerlendirmektir.

GEREÇ VE YÖNTEM:

Mart 2019 ile Ekim 2019 arasında Kocaeli Üniversitesi KBB kliniğinde aynı cerrah

tarafından uygulanan mastoid kavite obliterasyonu uygulaması yapılan 12 hasta çalışmaya

katılmıştır. Hastalar mastoidektomi kavitelerinin durumu, postoperatif işitme sonuçları,

hastaların gündelik yaşam aktivitelerine katılımı ve postoperatif kavite bakımı gerekliliği

açısından retrospektif olarak karşılaştırılmıştır. Çalışma için lokal etik komiteden izin

alınmıştır.



81

Cerrahi yöntem ve hasta seçimi

Kolesteatoma nedeni ile daha önce opere edilen en az 1 yıl nüks görülmeden takip edilen

hastalar ikincil olarak opere edilmiştir. Tüm hastalarda retroauriküler insizyon kullanılmıştır.

Mastoidektomi kavitesindeki epitel kaldırıldıktan sonra oluşan kavitenin şekline uygun

olarak dışarıda dondurulup şekillendirilmiş cam iyonomer kemik çimento parçacıkları

kavitenin obliterasyonunda kullanıldı. Hastalar postoperatif dönemde 3. hafta, 2. ay ve 6.

aylarında kontrol edildi.

İstatistiksel analiz

Tüm istatistiksel analizler IBM SPSS for Windows versiyon 20.0 (IBM Corp., Armonk, NY,

USA) kullanılarak yapılmıştır. Kolmogorov-Smirnov testi normallik dağılımını

değerlendirmede kullanılmıştır. Sürekli değişkenler medyan (25.;75. yüzdelik), kategorik

değişkenler sayı (yüzdelik) olarak verilmiştir. Normal dağılımı olmayan verilerin

karşılaştırılması Wilcoxon t-testi kullanılarak yapılmıştır. p<0.05 istatistiksel anlamlılık

düzeyi olarak kabul edilmiştir.

BULGULAR: Kliniğimizde 2018 yılı içinde aynı cerrah tarafından gerçekleştirilen 54 açık

kavite mastoidektomi ameliyatından 1 yıl süre ile takip edilip nüksü bulunmayan, akıntısı

olmayan ve ikincil cerrahiyi kabul eden 12 hasta çalışmaya kabul edildi. Hastaların yaşları

medyan 30(17;37) yıl idi. Onbiri erkek (%91,7) 1’i kadın (%8,3) minimum takip süresi 6 ay

idi.

Yeni oluşturulan dış kulak yolu hastaların tamamında bütünlüğü tam olarak izlendi. 2

hastada maksimum derinliği 1 mm olacak düzeyde multipl fakat tamamı gözlenebilen ve

kendini temizleyebilen retraksiyon alanları mevcuttu. Hastaların hiçbirinde akıntı veya epitel

birikimi izlenmedi.

Hastaların preoperatif saf ses odyometrisi hava yolu eşikleri 50,8 (43,7;67,5) iken

postoperatif 49,1 (38,7;66,3) olarak ölçülmüştür. (p:0,475)

Hastaların preoperatif gündelik yaşam aktivitelerine katılımı sorgulanmıştır. Hastaların

tamamı yüzme gibi su ile temas edilecek aktivitelerden preoperatif kaçınırken postoperatif

11 hasta (%91,7) aktivitelerden kaçınmadığını belirtmiştir.

Dış kulak yolları postoperatif 3. hafta kontrolü haricinde aspirasyona ihtiyaç duyulmamıştır.



82

TARTIŞMA

Açık kavite mastoidektomi kolesteatomanın kontrolünün sağlanmasının yanında bir çok

problemlerin oluşmasına neden olabilmektedir. Hastaların açık kaviteleri yüzme gibi suyla

temas eden eylemlerde kalorik etki oluşturarak baş dönmesine sebep olabilmektedir. 1 Kavite

obliterasyonu bu direk etkinin önlenmesini sağlayarak hastaların günlük sosyal aktivitelerini

gerçekleştirebilmesini sağlamaktadır.

Kavite obliterasyonunda en önemli noktalardan biri cansız doku üzerinde flebin

beslenmesinin engellenebilmesi nedeni ile epitelizasyonun zorlaşabilmesidir. 3 İkincil

operasyonda bir önceki operasyonda oluşmuş epitel sayesinde bu komplikasyon hiç bir

hastamızda izlenmemiştir.

Kavite obliterasyonunda endişelenilen bir durum da kolesteatomun kapalı kaviteye

gömülmesidir. 1 Bu nedenle 1 yıllık açık kavite ile takip ve ardından yıllık diffüzyon MR ile

kolesteatom takibi, komplikasyonların gelişmesinin engellenmesi açısından önemlidir.

Kemik çimento kullanımında dikkat edilmesi gereken bir diğer nokta ise fasiyal sinir ve

beyin-omurilik sıvısının(BOS) kemik çimentoya direk maruziyetinin bir takım

komplikasyonlar oluşturma potansiyelidir. Kökten ve arkadaşları kemik çimentonun fasiyal

sinirin EMG amplitüdlerini düşürdüğünü göstermişlerdir. 4 Reusche bir vaka sunumunda

nörotolojik cerrahi sonrası gelişen ölüm vakasında kemik çimentonun içerdiği aliminyum

intoksisitesinin ölüm sebebi olduğunu belirtmiştir. 5 Bu nedenle fasiyal sinir ve dura

dehissansı olan özellikle BOS sızıntısı olan vakalarda kullanılmaması konusunda dikkatli

olunmalıdır. Çalışmamızdaki hiçbir hastamızda fasiyal sinir bozukluğu veya nörolojik

semptomlar ortaya çıkmamıştır.

SONUÇ

Mastoid kavite obliterasyonunda kemik çimento kolay uygulanabilmesi, istenilen şeklin

kolayca verilebilmesi ve maliyetinin düşük olması sebebiyle güvenle kullanılabilir.

REFERANSLAR

1. Mills RP. Surgical management of discharging mastoid cavity. J Laryngol Otol

1988;16:1–6



83

2. Das C and Hazra TK. Relook on Mastoid Cavity Obliteration: A Prospective

Study. Indian J Otolaryngol Head Neck Surg 2019; 71;1107-14.

3. East CA, Brough MD, Grant HR (1991) Mastoid obliteration with temporo-parietal

fascia flap. J Laryngol Otol 105:417–420.

4. Kökten N, Eğilmez OK, Kalcıoğlu MT et al. Evaluation of the Possible Neurotoxic

Effect of the Bone Cement on the Facial Nerve: An Experimental Study. Clin Exp

Otorhinolaryngol. 2018;11 (3), 174-180.

5. Reusche E, Pilz P, Oberascher G, Lindner B, Egensperger R, Gloeckner K, Trinka E,

Iglseder B. Subacute fatal aluminum encephalopathy after reconstructive

otoneurosurgery: a case report. Hum Pathol. 2001 Oct; 32(10):1136-40



84

ERİŞKİNLERDE DİSTORSİYON ÜRÜNÜ OTOAKUSTİK

EMİSYONLARLA (DPOAE) FREKANS ÇÖZÜLÜMÜNÜN İNCELENMESİ

Şengül Terlemez1, Ferda Akdaş2,

1Audiology, İstanbul Aydın University, Istanbul , 2Audiology, Academic Hospital,

Istanbul

GİRİŞ VE AMAÇ

İnsanlardaki işitme sistemi, kulağa gelen sesin frekans analizini yapan bir

sistemdir. Bazilar membran ve onunla ilişkili koklear yapılar, kulağa gelen

sesleri frekanslarına ayrıştırırlar(1). Bu detaylı frekans dizilimi, beynin

frekansları yorumlamasını sağlar. Kulağın bazı frekansları kabul ederken

bazılarını reddetme yeteneğinin sinyal - gürültü oranını arttırdığı ve kokleanın

amplifikasyon mekanizmasıyla yakın ilişki içinde olduğu düşünülmektedir (2)

Frekans çözünürlüğü , tuning eğrisi ile grafik olarak gösterilir. Tuning eğrisi

deney hayvanlarında invaziv yollarla, direkt işitme siniri liflerinin

uyarılmasıyla elde edilir. İnsanlarda ise tuning eğrisi invaziv olmayan

metotlarla saptanmaktadır. Bu amaçla psikoakustik, elektrofizyolojik ve

akustik yöntemler kullanılmıştır. Ancak ne elektrofizyolojik ne de

psikoakustik metotlar koklear frekans çözülümünün tek başına

değerlendirilmesini sağlayamamıştır.

İnsan kokleasının gelişimini incelemede otoakustik emisyonlar kullanılmaya

başlanmıştır (3, 4) Uyarılmış otokaustik emisyonlardan biri Distorsiyon

Ürünü Otoakustik Emisyonlardır (DPOAE). Kulağa aynı anda iki saf ses

verildiğinde üretilen intermodülasyon distorsiyon ürününe DPOAE denir.

DPOAE normal işitmeye sahip sağlıklı erişkinlerde koklear fonksiyonun

frekansa özgü incelemesi için etkili bir yoldur (1)

Kokleaya verilen üçüncü tonun (f3), kokleada orijinal iki tona (f1-f2) karşılık oluşan

cevapla etkileşimde bulunma yeteneği vardır. Baskılayıcı frekansın (f3) bir fonksiyonu

olarak baskılayıcı seviyesinin haritasının çıkarılmasına DPOAE supresyon tuning

eğrisi denir.

Çalışmamızda kokleanın alçak ve yüksek frekanslardaki frekans çözünürlüğünü

gözlemek için 1500 Hz ve 3000 Hz' de DPOAE ile supresyon eğrisi

oluşturulması hedeflenmiştir. Supresyon tuning eğrisinden elde edilen Q10, alçak ve

yüksek frekans eğimi değerleri arasındaki farklılıkların değerlendirilmesi, SOAE' ların

varlığı durumunda bu değerler üzerine etkisinin incelenmesi, tuning eğrisinin en uç

noktasının frekansının belirlenmesi yoluyla DPOAE'ların kaynaklandığı yeri tespit etmek

amaçlanmıştır.



85

GEREÇ VE YÖNTEM

Denekler:

Normal işiten erişkinlerde DPOAE ile supresyon tuning eğrisini oluşturmak için

çalışmaya 15 gönüllü kişi dahil edilmiştir.Deneklerin çalışmaya dahil olma

kriterleri,saf ses işitme eşiklerinin 250 Hz-8 kHz arasındaki tüm frekanslarda 0-

20 dB arasında olması,ototoksik ilaç kullanma ve gürültüye maruz kalma

hikayesinin olmaması ve orta kulak probleminin olmamasıdır.

15 normal işiten kişinin yaşları 23 ile 44 arasında değişmektedir.(ortalama

yaş:30.9) Üç erkek 12 kadın deneğin bir kulağı test edilip değerlendirmeye

alınmıştır.

Yöntem ve Gereçler:

OTODYNAMICS firmasının IL096 Otoakustik Emisyon cihazı, özel 3-uyaranlı

araştırma-laboratuar probuyla birlikte kullanılmıştır.Kullanılan program ILO

V5.6'dır.Denekler ,sessiz bir ortamda rahat bir poziyonda otururken spontan

otoakustik emisyon ve DPOAE ölçümü yapılmıştır. Tek frekansta supresyon tuning

eğrisi oluşturmak için 45 dakika ile 1.5 saat arasında değişen ölçüm zamanı

gerekmiştir. Aynı kişide diğer frekanslardaki ölçümler ,değişik günlerde

yapılmıştır. Önce supresyon olmaksızın DPOAE ölçümü yapılmış, istenilen

düzeyde DPOAE gözlenemezse deneğin diğer kulağı değerlendirmeye

alınmıştır. DPOAE' nu uyandıracak f1 - f2 tonlarıyla f3 aynı anda verilmiştir. f3

'ün şiddeti DP amplitüdü belirlenen kriterdeki miktarın altına düşene kadar

arttırılmıştır. Supresyon tuning eğrisini oluşturmak için DPOAE ampiitüdünde

6 dBlik azalma gösteren baskılayıcı seviyesi kriter olarak alınmıştır. Baskılayıcı

tonun şiddet seviyesi 30 dB SPL ile 80 dB SPL arasında değişmiştir. Temel tonlar

f1 ile f2 arasındaki oran 1.22'dir.

Kokleanın değişik bölgelerinde frekans seçiciliğini gösterebilmek için iki farklı f2

frekansı kullanılmıştır. Bu frekanslar 1500 Hz ve 3000 Hz'dir.

DPOAE amplitüdünde 6 dB'lik azalma gösteren baskılayıcı seviyesi kriterine

ulaşmak için gerekli olan baskılayıcı seviyesi, frekansın fonksiyonu olarak

işaretlenerek f2 kategorisi içindeki 12-15 baskılayıcı tonla tekrarlanmıştır.

Baskılayıcı frekansı ve seviyesi f2 nin 1 1/2 oktav altı ile'/2 oktav üstü



86

arasındaki bir aralıkta DPOAE seviyesinde 6 dB'lik azalma sağlayacak şekilde

ayarlanmıştır.

Değerlendirmeye alınan parametreler:

Supresyon tuning eğrisinin en uç noktasının frekansı (Hz): 2 f1 -f2 de 6 dB'lik

azalma sağlayan minimum baskılayıcı seviyesinin bulunduğu frekans değeridir

.

Q 10 :Supresyon eğrisinin uç noktasının 10 dB üzerindeki tuning eğrisi bant

genişliğinin uç noktasının frekansına bölünmesiyle elde edilen değerdir.

Alçak frekans eğimi (dB/oktav): Tuning eğrisinin yüksek frekanslara ait

parçasının eğimidir.Excel programında "Linest" fonksiyonu kullanarak

hesaplanmıştır.

Orta frekans eğimi (dB/oktav): Tuning eğrisinin yüksek frekanslara ait

parçasının eğimidir.Alçak frekans eğiminde olduğu gibi Excel programında

"Linest" fonksiyonu kullanarak hesaplanmıştır.

İstatistiksel Yöntem:

Baskılayıcı tuning eğrilerinden elde edilen Q10,alçak ve yüksek frekans eğimi

ve SOAE'Ierin tüm bunlar üzerine etkisi karşılaştırılırken iki ayrı f2 frekansı

kullanıldığı için "t testi " uygulanmıştır. Istatistiksel anlam düzeyi olarak p

değerinin 0.05'ten küçük olması aranmıştır.

Araştırma Etik Kurul Onayı:

Bu araştırma Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Etik Kurulu

tarafından B.30.2.MAR.0.01.00.02/AEK-96 sayılı yazı ile incelenerek

onaylanmıştır.

BULGULAR

Deneklerin 5'inde SOAE gözlenmiştir. SOAE'nu olan deneklerde supresyon

olmadan ortalama DPOAE değeri f2=1500 Hz için 20 dB, f2=3000 Hz için 11,2

dB bulunmuştur.SOAE' nu olmayan 10 denekte f2=1500 Hz için ortalama

DPOAE değeri 10,53 dB, f2=3000 Hz için ortalama 9,37 dB bulunmuştur. Altı



87

1500 Hz, ondört 3000 Hz olmak üzere toplam 20 supresyon tuning eğrisi

oluşturuldu. 15 denekten 15'inde de en az bir frekansta supresyon tuning eğrisi

elde edilirken, her iki frekansta birden supresyon gözlenen denek sayısı üçtür.

Şekil 1 -a ,1 - b, 1-c,1- d' de her iki f2 frekansı için denekler arasından rasgele

seçilen supresyon tuning eğrilerini göstermektedir. Elde edilen eğriler kişiler

arasında supresyon tuning eğrilerindeki şekil farkını göstermektedir.

Şekil-(1-a-b) f2=3000Hz supresyon tuning eğrisi

Şekil-(1-c-d) f2=1500 Hz supresyon tuning eğrisi



88

Bazı deneklerde, tuning eğrisinin uç tarafında birden fazla tepe gözlenmiştir (W

şeklinde tuning eğrisi) (Şekil 1-b)

Q10 Değeri:

Q 10 değerleri 1500 Hz için 0,8 ile 2,4 arasında elde edilmiştir. Ortalama

Q değeri 1,61 (SD=0,6) dır. 3000 Hz için 0,9 ile 5,7 arasında elde

edilmiştir. 3000 Hz için ortalama Q 10 değeri 1,9 (SD=1,3) dur . iki

frekans arasında Q değerleri açısından farklılık olup olmadığına t testi ile

bakılmış,ancak istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p> 0.05).

Ancak frekans arttıkça Q değerinin artma eğiliminde olduğu görülmüştür.

Alçak ve Yüksek Frekans Eğimi Sonuçları:

1500 ve 3000 Hz için alçak ve yüksek frekans

eğimlerinin sonuçları Tablo – 1 ve Tablo- 2 de

verilmiştir.Frekanslar arasında yapılan t testinde

istatistiksel olarak anlamlı fark elde edilmemiştir.

Ancak Q 10 değerinde olduğu gibi frekans arttıkça

eğimde de artma eğilimi gözlenmiştir.f2 = 1500 Hz

Denek No Q10 Alçak Frekans

Eğimi

dB/oktav

Yüksek Frekans

Eğimi

dB/oktav

SOAE

3 1.42 -12.93 29.04

4 0.89 -4.96 40.06 VA

R 9 1.31 -11.67 23.37

12 2.28 -13.38 39.52

14 2.43 -14.19 43.13

15 1.34 -13.38 22.74 VAR

Ortalam

a

1.61 -11.75 32.98

SD 0.60 3.43 9.04



89

Tablo-1. f2=1500 Hz için Q 10 değeri, alçak frekans ve yüksek frekans

eğimleri.

f2 = 3000 Hz

Denek No Qio AlçakFrekans E.

dB/oktav

Yüksek Frekans E.

dB/oktav

E

ğimi

dB/oktav

SOAE

1 1.26 -10.87 25.78 VAR

2 1.80 -15.22 26.00

3 3.03 -18.23 89.09

4 1.12 -15.17 15.19 VAR

5 1.64 -8.62 49.70

6 1.30 -19.58 19.92 VAR

7 1.38 -18,62 18.48

8 1.27 -8.20 17.21

10 2.92 -20.93 40.14

11 1.19 -8.95 20.07

13 5.77 -28.09 136.03 VAR

15 0.98 -17.48 13.14 VAR

Ortalama 1.97 -15.83 39.23

SD 1.37 5.95 37.22

Tablo-2. f2=3000 Hz için Q io değeri,alçak frekans ve yüksek frekans

eğimleri

Spontan Otoakustik Emisyonun Supresyon Tuning Eğrisi üzerine etkisi:

SOAE 15 denekten 5'inde görülmüştür. SOAE'nu olan kulaklar ve olmayanlar

arasında Q ıo ,alçak ve yüksek frekans eğimi açısından farklılığı bulmak için t

testi yapılmıştır.Değerlendirmeye alınan parametrelerin hiçbirinde SOAE'nin

istatistiksel olarak anlamlı bir etkisi görülmemiştir (P>0.05).

SOAE'si olan kulaklardan elde edilen eğrilerin şekli, SOAE'si olmayan

kulaklardan elde edilen supresyon eğrisi ile farklılık göstermemiştir.(Tablo - 1

ve Tablo-2)



90

Supresyon Tuning Eğrisinin Uç Noktasının Seviyesi ve Frekansı:

f2=1500 Hz için uç noktasının frekansı ve şiddet seviyesi ortalama 1250 Hz'de

64 dB, f2=3000 Hz için 2600 Hz'de ortalama 65 dB bulunmuştur. (Tablo 3)

f2 (Hz)

Uç noktası frekansı Uç noktası seviyesi

(Hz) (dB)

1500 1250 64

3000 2600 65

Tablo 3 Supresyon tuning eğrisi uç noktası şiddet seviyesi (dB SPL —Hz) ve

frekansı.



91

TARTIŞMA VE SONUÇ

Çalışmamızda elde edilen tuning eğrileri, Vlll.sinir fizyolojik tuning eğrileri ve

psikoakustik tuning eğrileri ile benzer özellikleri göstermiştir. Bu da DPOAE

tuning eğrilerinin, insandaki işitme sisteminin koklear çözülümünün

değerlendirilmesinde noninvaziv bir teknik olduğunu destekler niteliktedir.

Çalışmamızda, SOAE'ların varlığı, suprese olmayan DPOAE'ların ampli tüt

değerlerini özellikle f2=1500 Hz'de etkilese de, supresyon tuning eğrilerinin

özellikleri üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkide bulunmamıştır.

Baskılanamayan DP seviyeleri, SOAE'nu olan kulaklarda etkilenmiş olsa da

SOAE' ların tuning eğrisinin şeklinde veya genişliği üzerinde herhangi bir etkisi

olmamıştır. Bununla beraber sonuçlarımız SOAE'nu olan ve olmayan

kulaklardaki tuning eğrilerinin benzer özellikler taşımakta olduğunu göstermiştir.

Elde ettiğimiz bulgular Harris ve ark.'nın (5) sonuçları ile uyumludur. Kummer

ve ark. (6) tarafından yapılan çalışmada da SOAE'ların DPOAE tuning eğrisinin

şekli üzerine etkisi bulunmamıştır.

Temel tonların olduğu yer ,cevabı suprese etmek için en etkili bölgedir. Abdala

ve ark. (2) tuning eğrisinde 2 fi-f2 DP yerinin DP'nin ortaya çıkmasında önemli

rol oynamadığını supresyon tuning eğrisinde uç noktasının frekansının f2' ye

yakın olduğunu göstermişlerdir. Çalışmamızda f2=1500 Hz için uç noktasının

frekansı ve şiddet seviyesi 1250 Hz'de ortalama 64 dB, f2=3000 Hz için 2600

Hz'de ortalama 65 dB bulunmuştur. Çalışmamızda da literatüre benzer şekilde

tuning eğrisinin uç noktasının 2 f1-f2 DP noktası yerine f2 frekansına daha yakın

olduğu bulunmuştur. Bu bölgede f3 ün şiddeti f1 ve f2 temel tonlarından daha

düşük şiddetlidir.

Bizim çalişmamızda da supresyon tuning eğrisinin uç noktasının frekansı

genellikle f2 değerinin altına bulunmuştur.Ancak insanlar,memeliler ve diğer

hayvanlarda yapılan çalışmalarda DPOAE'nin kaynağı hakkında önemli

farklılıklar ortaya çıkmıştır. Supresyon uç noktasının frekansı kuşlarda genellikle

f1'e yakın gözlenirken insan ve memelilerde f2'ye yakın bölgelerde elde edilmiştir.

Abdala ve ark.(2) L=65 dB SPL, L2=50 dB SPL'de alçak frekans eğimini 1500

Hz'de ortalama 22 dB/oktav,3000 Hz'de 39 dB/oktav,yüksek frekans eğimini 500

Hz'de 61 dB/oktav,3000 Hz'de 106 dB/oktav,Q10 değerini 1500 Hz'de 2.51, 3000

Hz'de 3.21 olarak bulmuşlardır. Abdala ve ark. (2) psikoakustik ya da DPOAE ile

yapılan çalışmalara göre frekansın artması sonucunda eğimin ve Q10 değerinin

artacağı sonucuna varmışlardır.

Çalışmamızda alçak ve yüksek frekans eğimlerinin frekanslar arasında farklılık

gösterip göstermediği analiz edilmiştir. Ancak istatistiksel olarak anlamlı bir

farklılık görülmemiştir. Sadece bu yönde bir eğilim gözlenmiştir. Elde edilen Q

10 değerleri için de aynı şey geçerlidir.Cho değerleri açısından istatistiksel olarak



92

anlamlı bir farklılık olmamasına karşılık, frekans arttıkça Q10 değerinde de artma

eğilimi gözlenmiştir. Benzer sonuçlar Harris ve ark (5), G. Martin ve ark. (7)

tarafından da bulunmuştur. Kummer ve ark. (6), eğimin frekans arttıkça artmaya

eğilimli olduğunu ;ancak 1,2,4 ve 6 k Hz'de birbirine benzediğini göstermişlerdir.

Gorga ve ark. (3) psikoakustik ölçümlerle oluşturulan tuning eğrisi ve DPOAE ile

oluşturulan tuning eğrisi arasındaki farklılığın, işitsel sistemin farklı

bölgelerinden kaynaklanmaları nedeniyle oluştuğunu öne sürmüşlerdir. DPOAE

çalışmaları sadece dış saç hücrelerinin fonksiyonunu yansıtmaktadır. İç saç

hücreleri, işitme siniri ve işitsel sistemin üst seviyelerinden etkilenmezler.

Çalışmamızda temel tonların şiddet seviyeleri,temel tonlar arasındaki oran ve

supresyon kriteri değiştirilmemiştir. Daha önce tuning eğrisi oluşturmak için

yapılan çalışmalarda kayıt ve stimulus parametrelerinin birbirinden farklı olması

elde edilen sonuçlar arasındaki farklılıkları açıklayabilir. Kummer ve

ark.(7),baskılayıcı kriterlerini 2,4,6,8 ve 10 dB olarak aldıkları çalışmada ,

baskılayıcı kriterinin tuning eğrisinin özellikleri üzerine anlamlı farklılıklar

oluşturduğunu göstermişlerdir. Bu nedenle değişik çalışmalar arasındaki veriler

karşılaştırılırken parametrelerin benzer olup olmadığı göz önünde

bulundurulmalıdır.

Abdala ve ark.(2) test süresinin uzun olması nedeniyle deneklerin hepsinde

hedeflenen tüm frekanslarda ölçüm yapmanın mümkün olmadığını

belirtmişlerdir. Gorga ve ark. (3) da özellikle normal işitmeye sahip kişilerin

,çalışmaya katılım için zaman ayırma açısından supresyon tuning eğrisi

oluşturmada en güç grup grup olduğunu belirtmişlerdir. Çalışmamızda da

literatürdekine benzer şekilde, bazı deneklerde her iki frekansta birden supresyon

gözlenememiş yada test yapılamamıştır.Bunun nedenleri arasında baskılayıcı

frekansının maksimum (80 dB SPL) şiddet düzeyinde verilmesinde dahi

supresyon görülmemesi, deneklerin randevu saatlerini ayarlama güçlüğü ve testin

uzun sürmesi gibi sorunlar sayılabilir. Deneklerden bazıları tek frekansta ölçüm

yapıldıktan sonra, testin uzun sürdüğünü gördükleri için ikinci teste gelmeyi

reddetmişlerdir.

Sonuç olarak,

1. DPOAE supresyon tuning eğrilerinin eni dardır ve tepe noktası sivridir.

2. Asimetrik bir şekli vardır,

3. Koklear çözülümün araştırıldığı frekanslar arasında istatistiksel olarak

anlamlı fark olmasa da frekans arttıkça alçak ve yüksek frekans eğim inin

artması ve Q10 değerinin arttığı bulunmuştur.



93

4. DPOAE supresyon tuning eğrisi insanda kokleanın frekans çözülümünü

incelemede indirekt bir yoldur.

5. Spontan otoakustik emisyonların mevcudiyetinin tuning eğrilerinin

üzerine şekil ve bant genişliği açısından bir etkisi yoktur.

6. Uç noktasının frekansı f2 frekansına yakındır, bu da f2 frekansının DP

kaynağı olarak sorumlu olduğunu işaret etmektedir.

7. Klinik uygulamalarda kullanılabilmesi açısından supresyon tuning

eğrisini oluşturmak için gereken zamanın kısaltılması gereklidir. Bunun

için işlemcisi güçlü bir bilgisayar donanımına sahip olmak önemlidir.

Ayrıca supresyon ölçümü için kullanımı daha kolay ve otomatize edilmiş

bir yazılım geliştirilmesine ihtiyaç vardır.

KAYNAKLAR

1. Abdala C.,Sininger Y.: The development of cochlear frequency resolution in

the human auditory system.Ear Hear. 17:374-385,1996.

2. Abdala C.,Sininger Y., Ekelid M.,Zeng,F.G.:Distortion Product otoacoustic

emission supresyon tuning curves in human adults and neonates. Hear. Res.

98:38-53,1996.

3. Gorga,M.P., Neely,S.T., Dierking D.M.,Dorn, P.A.,Hoover B.M.,Fiztpatrick

D.:Distortion Product Otoacoustic Emission Tuning curves in NormalHearing

and Hearing Impaired Ears. J.Acoust.Soc.Am. 114(1):263-278,2003

4. Kemp D.T Distortion Echoes of the Cochlea's Travelling Wave.

5. Harris F.P.,Probst R.,Xu L.:Supresyon of the 2 f1-f2 otoacoustic emission in

humans.Hear. Res.,64:133-141,1992.

6. Kummer,P.,Janssen, T., ve Arnold,W. :Supresyon tuning characteristics of the

2 f1-f2 distortion product otoacoustic emission in humans.J. Acoust. Soc.

Am.,98:197-210., 1995.

7. Martin G.K.,Stagner B.B.,Jassir D.,Telischi F.F. ,Lonsbury Martin

B.L.:Supresyon and enhancement of distortion product otoacustic emissions

by interference tones above f2. I. Basic finding in rabbits.Hear. Res. 136:105-

123,1999.



94

Data Reporting Standards of Pure Tone Audiometry in Turkish Clinical Trials

Asli CAKIR CETIN1

1Dokuz Eylul University Medical School, Department of Otorhinolaryngology, Izmır,

Turkey

[email protected]

ABSTRACT

Purpose: To investigate the accordance of pure tone audiometric (PTA) data published

by native Turkish otorhinolaryngologists with the relevant guidelines

Materials and Methods: The articles published in 2018 by seven otorhinolaryngology

journals, (Kulak Burun Boğaz (KBB) ve Baş Boyun Cerrahisi Dergisi, KBB İhtisas

Dergisi, KBB Uygulamaları Dergisi, KBB-Forum Dergisi, ENT Updates, Turkish

Archives of Otorhinolaryngology and The Journal of International Advanced Otology),

were retrospectively reviewed. The full text of clinical trials published by Turkish

authors, of which the titles and abstracts implied the use of PTA were evaluated for the

accordance with the 1995 AAO-HNS guidelines1,2 and 2012 recommendations3.

Results: Sixty-three out of a total of 294 publications were included. Fifty-two of them

were excluded due to the absence of PTA results. In two, the frequencies used in PTA

were not specified. In four, PTA results were presented as mean thresholds. Two

represented mean air-bone gap (ABG) (0.5-2 kHz and 0.5-3 kHz), one demonstrated

mean air conduction (AC) (0.5-4 kHz), and the other presented mean AC, ABG and

bone conduction (BC) thresholds (0.5-4 kHz). Thresholds were specified according to

individual frequencies in five studies. Two included AC (0.5-4 and 0.25-8 kHz), one

reported BC (0.5-4 kHz), one documented ABG (0.5-4 kHz), and the other announced

both AC and ABG (0.5-4 kHz) thresholds. The rate of mean ABG at 0.5-3 kHz1,2,

individual AC thresholds at 0.25-8 kHz1,2 and speech discrimination score3 were 9%

(1/11), respectively.

Conclusion: No national otorhinolaryngological clinical trials meet the minimum

reporting requirements recommended in the relevant guidelines.

Key Words: Guidelines; hearing, bone conduction, speech discrimination

mailto:[email protected]



95

References

1. Committee on Hearing and Equilibrium guidelines for the evaluation of results

of treatment of conductive hearing loss. AmericanAcademy of Otolaryngology-

Head and Neck Surgery Ffoundation, Inc. Otolaryngol Head Neck Surg.

1995;113(3):186-187.

2. Monsell EM. New and revised reporting guidelines from the Committee on

Hearing and Equilibrium. American Academy of Otolaryngology-Head and

Neck Surgery Foundation, Inc. Otolaryngol Head Neck Surg. 1995;113(3):176-

178.

3. Gurgel RK, Jackler RK, Dobie RA, Popelka GR. A new standardized format

for reporting hearing outcome in clinical trials. Otolaryngol Head Neck Surg.

2012;147(5):803-807.



96

DİNAMİK VESTİBÜLER SİSTEM ALGORİTMASINDA PERİFERİK

VESTİBÜLER PATOLOJİ ÖZELLİKLERİNİN ARAŞTIRILMASI

Melda KAYA1, Eyyup KARA2, Yeşim ORUÇ2, Serhat İKİZOĞLU3, Ahmet ATAŞ1

1 İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim

Dalı Odyoloji Bölümü

2 İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Sağlık Bilimleri Fakültesi Odyoloji Bölümü

3 İstanbul Teknik Üniversitesi Elektrik-Elektronik Fakültesi Kontrol ve

Otomasyon Mühendisliği Bölümü

ÖZET

Giriş: Denge, dar bir yüzeyde düşmeden postürün doğru şekilde korunma yeteneğidir.

Postüral kontrolün düzgün gerçekleşebilmesi için vizüel, vestibüler ve proprioseptif

sistem oldukça etkin rol oynamaktadır. Vestibüler sistem bozukluğun, postüral

kontroldeki ve lokomotor aktivitasyondaki etkisini değerlendirmek için yürüyüş

analizini incelemek gerekmektedir.

Materyal ve Metot: Çalışmamıza 18-60 yaş arasında 60 periferik vestibüler patolojiye

sahip birey ile 64 normal birey çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmamızdaki

katılımcıların yürüyüş parametreleri ile ilgili verileri, Dinamik Vestibüler Sistem

Analiz Algoritması ile toplanmıştır.

Bulgular: Elde edilen analiz sonuçları ile farklı periferik patolojik gruplarda normal

gruba göre yürüyüş paterni (adım hızı, ortalama adım uzunluğu, katedilen yolda adım

simetrisi, yürüyüş eğim açısı) ve vücut stabilitesi (vücut salınım sınırları, her bir dizdeki

bükülme açısı) parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur

(p<0,05).

Sonuç: Çalışmamızın sonucunda, Dinamik Vestibüler Sistem Analiz Algoritmasının

normal birey ile vestibüler patolojiye sahip hastaların ayırt edilmesini ve patolojilerin

sınıflandırılmasını kolaylaştırıcı parametreler belirleyerek doğru tanı, tedavi için

önemli bilgiler sağlayacağı düşünülmüştür.

Anahtar Kelimeler: Periferik vestibüler patoloji, yürüme analizi, hareket sensörleri,

postüral kontrol, vücut salınımı.

ABSTRACT

Introduction: Equilibrium is the ability to accurately protect the posture without

falling on a narrow surface. The visual, vestibular and proprioceptive system plays an

efficient role in order to ensure proper postural control. In order to evaluate the effect



97

of vestibular system disorder on postural control and locomotor activity, gait analysis

should be examined.

Materials and Method: 60 people with peripheral vestibular pathology and 64 normal

people have included in the study that the ages are between 18-60. The data on the

walking parameters of the participants in our study were collected by Dynamic

Vestibular System Analysis Algorithm.

Results: The normal group and various peripheral pathological groups were compared.

According to the results of the analysis, there were statistically significant differences

among the parameters that walking pattern (step velocity, mean step length, step

symmetry, walking inclination angle) and body stability (body sway limits, bending

angle of each knee) (p <0.05).

Conclusion: As a result of our study, it was thought that Dynamic Vestibular System

Analysis Algorithm would distinguish between normal group and people with

vestibular pathology and classify among their pathologies for the correct diagnosis,

treatment by determining facilitative parameters.

Key words: Peripheral vestibular pathology, gait analysis, motion sensors, postural

control, postural stability.

GİRİŞ

Denge, dar bir yüzeyde düşmeden postürün doğru şekilde korunma yeteneğidir.

Postüral kontrol, günlük aktivitede çok önemlidir ve sıklıkla klinik ortamlarda “statik”

ve “dinamik” olarak iki kısımda incelenir (Winter, 1995).

Dinamik denge sisteminin düzgün ve dengeli bir şekilde gerçekleşebilmesi için

yürüme etkin bir unsurdur. Normal yürüyüş performansı, çeşitli sistemlerin

koordinasyonunu gerektirmektedir. Bunlar arasında, vestibüler sistem önemli bir rol

oynamaktadır (Bent ve ark., 2005). Vestibüler sistem, periferal ve santral olmak üzere

iki kısımda değerlendirilmektedir. Bu sistemlerin herhangi birindeki bir bozulma

hastada şikayetlerin oluşmasına neden olmaktadır (Hain ve ark., 2000). Toplumda sıkça

görülen periferik vestibüler sistem hastalıkları arasında “Benign paroksismal

pozisyonel vertigo (BBPV)”, “Vestibüler nörit” ve “Meniere hastalığı” yer almaktadır

(Hanley ve Dowd, 2002). Periferik vestibüler sistemdeki bozukluklar, uzaysal

oryantasyonda bozulmalara neden olarak yürüyüş sırasında adım paternini

etkileyebilmektedir. Bu bozukluğa sahip hastaların yürüyüş analizi, hastalığın

patofizyolojik durumunu anlamada önemli ek bilgiler sağlayabilmektedir

(Nashner ve McCoullum, 1985). Yürüme analizi, birçok parametreler kullanılarak

çeşitli yöntemler ile yapılmaktadır. Bu yöntemler arasında “inspeksiyon kamera ile

kayıt”, “uygun yerlere konulan vericiler ile harekete dair veri toplama”, “dinamik



98

elektromiyografi ölçümler”, “kuvvet plaformları”, “yer tepkime kuvvetini ölçen

ayakkabılar ile ayak basınçları ölçümü” yer almaktadır (Levine ve ark., 2012).

Çalışmamızda, “Dinamik Vestibüler Sistem Analiz Algoritması”, statik ve

dinamik denge parametrelerinin değerlendirilmesi için kullanılmıştır. Vücudun çeşitli

noktalarına yerleştirilen sensörler sayesinde; adımların uzunluğu, genişliği, süresi,

yürüyüşün temposu, hızı, açısı gibi birçok parametrenin değerlendirilmesine olanak

sağlamaktadır (Kara, 2017). Çalışmamızdaki amaç; periferik vestibüler patoloji tanısı

konulan hastaların “Dinamik Vestibüler Sistem Analiz Algoritması” aracılığı ile elde

edilen verilerin sonucunda farklı patolojilerde tanı ve değerlendirmeyi kolaylaştırıcı

parametrelerin tespit edilmesi planlanmaktadır.



99

MATERYAL-METOT

Katılımcılar

Çalışmanın etik açıdan uygunluğu, “İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Tıp

Fakültesi Klinik Araştırmalar Etik Kurulu” tarafından kabul edilmiştir (Yazı no: 83045809-

604.01.02). Çalışmadaki katılımcıların odyolojik değerlendirilmesi öncesinde Kulak Burun

Boğaz (KBB) muayeneleri gerçekleşmiştir. Yapılan vestibüler incelemeler sonucunda periferik

vestibüler patolojisi olan ve bulgular ile uyumlu odyogram konfigürasyona sahip 18-60 yaş

arası bireylerde 60 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. 60 hastanın 23’ü BPPV, 12‘si meniere

(MH), 10’u vestibüler nörit (VN) ve 15’i unilateral periferik vestibüler kayıp (UPVK) hastası

olarak sınıflandırılmıştır. Çalışma grubunun verilerinin karşılaştırılacağı kontrol grubu ise baş

dönmesi şikayeti olmayan, otolojik ve nörolojik muayenesi normal olan 18-60 yaş arasındaki

64 gönüllü bireylerden seçilmiştir.

Verilerin Toplanması

‘’Dinamik Vestibüler Sistem Algoritması’’ ile çalışmaya katılan periferal vestibüler

patolojiye sahip hasta gruplarından ve kontrol grubundan veriler toplanmıştır. Bu veriler,

normal yürüyüş ritmi ve hızı ile 12 m düz hat boyunca yürütülerek katılımcıların hareketlerini

kısıtlamayacak ve yürüyüş düzenini bozmayacak şekilde 5 adet sensör ünitesi aracılığı ile

kaydedilmiştir. Sol ve sağ ayak parmak ucunda sırasıyla 1 ve 2 nolu sensör, sol ve sağ dizde 3-

4 nolu sensör ve bel bölgesinde de 5 nolu sensör yer alacak şekilde konumlandırılmıştır (Şekil

1). Katılımcıların yürüyüş karakteristiğini en iyi şekilde belirleyebilmek amacıyla aynı yürüyüş

düzeni iki kez tekrarlanmıştır.

Şekil-1: Basınç ve hareket algılayıcılarının vücut üzerindeki konumu.



100

İstatiksel Yöntemler

İstatistiksel analizlerde, kesikli değişkenler ChiSquare Testi ile kıyaslandı. Normal

dağılımlı değişkenler Independent Samples T Testi ile değerlendirildi.. Bağımlı değişken

sayısının 2’den fazla olduğu durumlar için Kruskal Wallis yöntemi; grup içi anlamlılığı test

etmek için Tukey LSD (Least Square Difference) testleri kullanıldı. Bahsi geçen analizler için

“Statistical Package for the Social Science programı (SPSS-25)” kullanılarak, güven aralığı

%95 düzeyinde tutularak analiz sonuçları p<0,05 düzeyi ile karşılaştırılarak yorumlandı.

BULGULAR

Bu çalışmaya, periferik vestibüler patoloji tanılı 60 hasta birey (çalışma grubu) ve

kontrol grubu olarak sağlıklı 64 birey dahil edilmiştir. Hasta grubu; 27-60 yaş arasında (yaş ort.

47,3), 23 erkek ve 37 kadın bireyden, kontrol grubu ise; 25-60 yaş arasında (yaş ort. 45,12), 32

erkek ve 32 kadın bireyden meydana gelmiştir.

Hasta ile kontrol grubu arasında yaş, cinsiyet, boy ve kilo açısından istatistiksel olarak

anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05).

Periferik vestibüler patolojiye sahip katılımcılar ile periferik vestibüler patolojisi

olmayan kontrol grup arasında yürüyüş paterni (adım hızı, ortalama adım uzunluğu, katedilen

yolda adım simetrisi, yürüyüş eğim açısı) ve vücut stabilitesi (vücut salınım sınırları, her bir

dizdeki bükülme açısı) parametrelerinde karşılaştırma yapıldı. Bu karşılaştırma sonucunda

istatiksel olarak anlamlı gözlenen parametreler tabloda yer almaktadır (p<0,05) (Tablo 1).

Tablo 1: Periferik vestibüler patolojiye sahip katılımcılar ile periferik vestibüler patolojisi

olmayan kontrol grup arasında anlamlı bulunan parametreler.

K H P Değeri

Ort. Adım Uzunluğu [m] 0,64±0,06 0,56±0,09 0,0000*

Sağ Katedilen Yol[m] 11,89±0,38 10,88±1,33 0,0000*

Sol Katedilen Yol[m] 11,41±0,38 10,38±1,23 0,0000*

Katedilen yolda Adım Simetrisi 1,23±0,69 2,23±1,65 0,0000*

Adım Hızı [m/sn] 1,36±0,16 1,11±0,20 0,0000*

Sağ Ayağın Yerden Yükselmesi [m] 0,12±0,03 0,10±0,05 0,0020*

Sol Ayağın Yerden Yükselmesi[m] 0,13±0,03 0,11±0,04 0,0087*

Bel Anterior-Posterior Maks. 8,08±1,32 10,40±3,94 0,0000*

Yürüyüş Eğim Açısı 6,57±1,08 2,83±1,03 0,0000*

Bel Lateral Salınım Maks. 11,37±2,01 10,04±2,96 0,0037*

Sol Diz Bükülme Açısı Maks. 63,57±9,38 50,40±2,08 0,0000*

Sol Diz Lateral Salınım Maks. 13,80±2,08 17,44±6,49 0,0000*

Sağ Diz Bükülme Açısı Maks. 60,13±7,62 49,83±12,76 0,0000*

Sağ Diz Lateral Salınım Maks. 13,61±2,60 18,58±6,56 0,0000*

*p<0,05, Ortalama±Standart Sapma K: Kontrol Grubu H: Hasta Grubu



101

Çalışmaya katılan BPPV, meniere (MH), vestibüler nörit (VN) ve unilateral periferik

vestibüler zayıflığı (UPVK) olan hastaların gruplar arasındaki genel parametreleri

incelendiğinde BPPV ile MH, VN ve UPVK arasında istatistiksel olarak anlamlı gözlenen

parametreler tabloda belirtilmektedir (p<0,05) (Tablo 2). MH, VN ve UPVK gruplarında ise

yürüyüş parametreleri arasında istatistiksel bir anlamlılık saptanmadı (p>0,05).

Tablo 2: Periferik vestibüler patoloji grupları arasındaki parametrelerin incelenmesi.

BPPV-MH BPPV-VN BPPV-UPVK

Ortalama Adım

Uzunluğu[m]

0,0403* 0,0233* 0,0010*

Bel Lateral Salınım

Sınırları Maks.[Deg]

0,0072* 0,0054* 0,1611

Sol Diz bükülme açısı

Maks. [Deg]

0,0039* 0,0246* 0,2053

Sağ Diz bükülme açısı

Maks. [Deg]

0,0116* 0,0311* 0,3981

* p<0,05

Periferik vestibüler patolojinin sağ ve sol kulakta bulunmasına göre hastaların

parametreleri incelendiğinde ‘’bel lateral salınım sol’’ değerlerinde istatiksel olarak anlamlılık

bulundu (p<0,05) (Tablo 3).

Tablo 3: Periferik vestibüler patolojiye sahip katılımcıların patoloji yönüne göre

parametrelerin incelenmesi.

Sağ Sol P Değeri

Bel Lateral Salınım Sağ [Deg]

5,79±2,15

4,99±2,34

0,1863

Bel Lateral Salınım Sol [Deg]

4,21±1,43

5,24±1,99

0,0259*

* p<0,05 Ortalama±Standart Sapma



102

TARTIŞMA

Çalışmamızda, Dinamik Vestibüler Sistem Analiz Algoritması ile normal ve farklı

periferik vestibüler patolojik gruptaki katılımcılara ait statik ve dinamik denge sistemi hakkında

önemli ipuçları sağlayabileceği düşünülmüştür.

Periferik vestibüler sistem, esas olarak hareket halindeyken faz kontrol sistemiyle

koordineli çalışır (Matsuyama ve ark., 2004). Ishikawa ve arkadaşları tarafından (1995),

özellikle akut tek taraflı periferik vestibüler patolojilerde, faz kontrol sistemi bozularak tibialis

anterior kası ve gastroknemius kasını bozan lateral vestibuospinal yolun aktivitesindeki ve

dizdeki dorsofleksyion hareketindeki bozulmalar olduğunu belirtmiştir. Adım hızının, yürüme

temposunun ve simetrisinin etkilenme derecesi, patolojinin düzeyi hakkında bilgi verdiği

belirtmiştir (Ishikawa ve ark., 1995). Normal ve patolojik grubun dizine yerleştirilen

3-4 nolu sensörden gelen verilerin analizi ile yapılan çalışmamızda, normal gruba göre patolojik

grupta her bir dizdeki maksimum lateral salınımlarda istatiksel bir şekilde anlamlı artma, her

bir dizdeki bükülme açısında ise istatiksel olarak anlamlı ölçüde azalma tespit edilmiştir

(p<0,05). 1-2 nolu sensörlerden gelen verilerde ise, vestibüler patolojik grupta ortalama adım

uzunluğunun, adım hızının ve yürüyüş eğim açısının normal gruba göre istatiksel olarak anlamlı

şekilde azaldığı, kat edilen yoldaki adım simetrisinin ise istatiksel olarak anlamlı ölçüde arttığı

gözlenmiştir (p<0,05). Literatür ile benzer bulgular gözlenmiştir (Angunsri ve ark., 2011;

Ishikawa ve ark., 1995).

Çalışmamızdaki BPPV grubu, pozisyonel testlerde patoloji saptandıktan yarım saat

sonra herhangi bir manevra uygulanmadan analiz algoritması ile değerlendirilmiştir. MH, VN

ve UPVK grubunun akut dönemde şiddetli baş dönmesi şikayetinin olması, yürüme

motivasyonlarının düşük olması ve santral mekanizmayı baskılayıcı ilaç kullanımı gibi

nedenlerden dolayı analizleri desteksiz yürüyebildikleri zaman gerçekleştirilmiştir. Bu sebeple,

MH, VN ve UPVK hastalarında akut dönemde test yapılamamasının analiz sonuçlarını

etkilediği düşünülmüştür.

Literatürde, periferal vestibüler patolojiye sahip hastaların yürüme analizlerini farklı

patolojilerde karşılaştırılmalı olarak belirten kaynaklar sınırlılık göstermektedir. Çalışmalar,

genellikle bir hastalık üzerinde değerlendirmeye alınmıştır. Borel ve arkadaşları (2004) meniere

hastalarının, Kubo ve arkadaşları (1997) vestibüler nörit hastalarının, Horak ve arkadaşları

(2009) tek taraflı vestibüler tutulumu olan hastaların lokomotor patern bozukluklarını

değerlendirmiştir (Borel ve ark., 2004; Kubo ve ark., 1997; Horak ve ark.,

2009) Bu çalışmaların sonucunda, özellikle akut dönemde adım uzunluğu ve adım hızı gibi

yürüme parametrelerinde belirgin şekilde bozulma olduğu vurgulanmıştır. Çalışmamızda,

BPPV grubunda MH, VN ve UPVK grubuna göre ortalama adım uzunluğunun daha düşük ve

sağ-sol dizdeki bükülme açısının ise daha yüksek olduğu gözlenmiştir. Demain ve

arkadaşlarının yaptığı çalışmada da (2014) akut denge problemi olan kişilerin genellikle adım

uzunluğunu kısa tutarak ve kollarını uzatarak dengede kaldıkları tespit edilmiştir

(Demain ve ark., 2014). Çalışmamızda da literatür ile benzer bulgular elde edilerek akut

dönemdeki hastaların adım uzunluklarının kısa olması kendilerini bu şekilde daha güvende

hissettikleri görülmüştür.



103

Vücut dengesinin korunması için internal veya eksternal kuvvetlere karşı yerçekimi

merkezinin yer değiştirmelerinin devamlı düzenlenmesi ve stabilite sınırı içinde tutulması

gerekir. Kişi bu durumu devam ettirmek için, çeşitli yönlerde salınımlar yapar. Kişinin

yerçekimi merkezinde kendiliğinden ve ani bir şekilde yapabildiği maksimum bu salınım

sınırları, salınım limiti olarak isimlendirilir (Nashner ve McCoullum, 1985). Berg ve

arkadaşları (1992), denge kaybı görülen yaşlılarda, 3D hareket analiz sistemi aracılığıyla

yürüyüş sırasındaki ağırlık merkezinin hareketi ile vücuttaki anterior-posterior ve bel lateral

salınım sınırlarını değerlendirmişlerdir. Düşmeyi engellemek ve dengeli bir pozisyonda kalmak

için daha hafif postural hareketlerin gerçekleştirdiğini ve stabilite sınırlarının daraldığını

belirtmişlerdir (Berg ve ark., 1992). Çalışmamızda da sonuç olarak, BPPV grubunun bel lateral

salınım sınırlarında (ort±SS 8,66±1,97), MH (ort±SS 11,40±4,02), VN (ort±SS 11,68±3,62) ve

UPVK (ort±SS 9,66±1,73) grubuna oranla anlamlı bir azalma olduğu gözlenmiştir (p<0,05).

Çalışmamızdaki bel sensöründen elde edilen lateral salınım derecesi; kişinin ağırlık merkezi

konumuna ulaşarak, sensör organizasyonu hakkında fikir sahibi olmaya imkan vermektedir.

Angunsri ve arkadaşları tarafından yapılan çalışmada (2011), tek taraflı vestibüler

patolojilere sahip hastaların, yürüme sırasında patoloji yönüne doğru eğilim gösterdiklerini

belirtmiştir (Angunsri ve ark., 2011). Çalışmamıza katılan periferik vestibüler problemi olan

deneklerin, patoloji yönüne göre parametreleri incelendiğinde, patoloji yönünde salınımın daha

şiddetli olduğu tespit edilmiştir. Akut tek taraflı vestibüler bozukluklarda, salınımın lezyon ile

aynı yönde olması ipsilateral lateral vestibülo-spinal yolun aktivitesinin azalması ile hareket

sırasında tibialis anterior gastroknemius kasının aktivasyonunda kayıp görüldüğü ve merkezi

sinir sisteminin, bu hasta gruplarında vestibüler bilgi kaybını telafi etmek için patoloji yönüne

salınım yapması ile açıklanmıştır (Young ve Hollands, 2010).

Yürümenin analiz edilebilecek periyodik olarak tekrarlanan hareket düzenine sahip

olduğu kabul edilmektedir. Bu sürekli tekrarlanan alt ekstremite hareketi, üst gövde, kollar,

pelvis ve kafa hareketi ile yakından ilişkilidir (Bent ve ark., 2005). Çalışmamızdaki veriler

özellikle alt ekstremiteler ve ağırlık merkezi hakkında bilgi sağlar niteliktedir. Gelecekte artan

sensör sayıları ve çeşitli yürüyüş protokolleri ile ilgili çalışmalar yapılmasının değerli sonuçlar

göstereceği düşünülmektedir.

SONUÇ

Çalışmamızda, dinamik vestibüler sistem algoritması ile periferik vestibüler patoloji

gruplarının yürüyüş karakteristiği incelenmiştir. İncelenme sonucunda istatiksel olarak

özellikle yürüme hızı, yürüme temposu ve ortama adım uzunluğu; vücut anterior-posterior ve

lateral salınım sınırları parametrelerine anlamlı bulgular gözlenmiştir. Bu bulgular, periferik

vestibüler patolojiye sahip kişilerin dinamik dengesinin araştırılması ile en çok hangi aşamada

zorlandığı ortaya konularak, erken ve etkili rehabilitasyon programı açısından yol gösterici

olacaktır.



104

KAYNAKLAR

Angunsri, N., Ishikawa, K., Yin, M., Omi, E., Shibata, Y., Saito, T., & Itasaka, Y. (2011).

Gait instability caused by vestibular disorders - Analysis by tactile sensor. Auris Nasus Larynx,

38(4), 462–468.

Bent, L.R., McFadyen, B.J., & Inglis, J.T. (2005). Vestibular contributions during human

locomotor tasks. Exerc Sport Sci Rev, 33(3), 107–113.

Berg, B. E., Maki B.E., Williams, P. J., & Holliday, S. L. (1992). Clinical and Laboratory

Measures of Postural Balance in an Elderly Population. Arch Phys Med Rehabil, vol. 73, no.

11, 1073–1080.

Borel, L., Harlay, F., Lopez, C., Magnan, J., Chays, A., & Lacour, M. (2004). Walking

performance of vestibular-defective patients before and after unilateral vestibular neurotomy.

Behavioural Brain Research, 150(1–2), 191–200.

Demain, A., Westby, G.W., Fernandez-Vidal, S., Karachi, C., Bonneville, F., Do, M.C.,

Delmaire, C., Dormont, D., Bardinet, E., Agid, Y., Chastan, N., & Welter, M.L. (2014) High-

level gait and balance disorders in the elderly: a midbrain disease? J Neurol, 261(1), 196–206.

Hain, T.C., Ramaswamy, T.S. & Hillman, M.A. (2000). Anatomy and Physiology of the

Normal Vestibular System. In Herdman, J.S. (eds): Vestibuler Rehabilitation. CPR. p. 3-23.

Hanley, K., & Dowd, T. (2002). Symptoms of vertigo in general practice: a prospective

study of diagnosis. Br J Gen Pract, 52, 809-12.

Horak, F. B., Dozza, M., Peterka, R., Chiari, L., & Wall III, C. (2009). Vibrotactile

Biofeedback Improves Tandem Gait in Patients with Unilateral Vestibular Loss. Annals of the

New York Academy of Sciences, 1164(1), 279–281.

Ishikawa, K., Edo, M., Yokomizo, M., & Togawa, K. (1995). Characteristics of Human

Gait Related Variables in Association with Vestibular System Disorders. Acta Otolaryngol

Suppl, 520, 199-201.

Kara, E. (2017). Dı̇namı̇k vestı̇büler sı̇stem analı̇z algorı̇tması gelı̇ştı̇rı̇lmesı̇. Doktora Tezi,

İstanbul Üniversitesi.

Kubo, T., Kumakura, H., Hirokawa, Y., Yamamoto, K., Imai, T., & Hirasaki, E. (1997).

3D analysis of human locomotion before and after caloric stimulation. Acta Otolaryngol,

117(2), 143–148.

Levine, D., Richards, J., & Whittle, M.W. (2012). Whittle's gait analysis. 5 ed. China:

Elsevier p. 1-125.

Matsuyama, K., Nakajima, K., Mori, F., Aoki, M., & Mori, S. (2004). Lumbar commissural

interneurons with reticulospinal inputs in the cat: morphology and discharge patterns during

fictive locomotion. J Comp Neurol ,474, 546–61.



105

Nashner, L., & McCoullum, G. (1985). The organization of human postural movements:

a formal basis and experimental synthesis. Behav Brain Sci, 8, 135–172.

Winter, D.A. (1995). Human balance and posture control during standing and walking. Gait

ve posture, 3(4), 193-214.

Young, W.R., & Hollands, M.A.. (2010). Can telling older adults where to look reduce

falls? Evidence for a causal link between inappropriate visual sampling and suboptimal stepping

performance. Experimental brain research, 204(1), 103–13.



106

Anadili Arapça Olan Türkçe Öğrenen Öğrencilerin Ünlü Seslerdeki Telaffuz Özellikleri

Mevlüde IŞIK, Müzeyyen KARAMAN, Ayşegül YILMAZ Müzeyyen ÇİYİLTEPE

İstinye Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dil ve Konuşma Terapisi Bölümü

Giriş ve Amaç: Konuşma algısı çok erken dönemlerde gelişmektedir. Karmaşık bir iç yapıya

sahip olan konuşma seslerinin ince ayrıntılarını işleyen beyin bölgeleri, kişinin anadiline ait

fonetik kategorilerin akustik özelliklerine göre özelleşmiştir. 1 Yaşamın ilk 6-8 aylık döneminde

infantlar, herhangi bir dünya diline ait konuşma seslerindeki minimum fonetik farklılıkları ayırt

edebilirler ancak ilerleyen süreçlerde anadilde olmayan fonemler için algısal hassasiyet giderek

azalmaktadır. 2 Konuşma algısı ile konuşma üretimi süreçleri arasındaki sıkı ve hızlı işlevsel

bağlantıların varlığı göz önüne alındığında nöronal plastisitedeki bu düşüş, yabancı bir dil

öğrenirken işitsel olarak maruz kalınmayan ünlü bir sesin doğru telaffuzunu güçleştirecektir. 3,4

Aynı zamanda ikinci dil (L2) öğrenme sürecinde, anadile ait seslerin fonetik ve fonolojik

özellikleri de L2 konuşma seslerinin telaffuzunu etkilemektedir. 5 Anadile ait olmayan ve

özellikle mevcut anadil kategorilerine algısal olarak benzer konuşma farklılıklarının,

yetişkinlikte elde edilmesi oldukça zordur. 1 Bu çalışmada, Türkçe öğrenen ve anadili Arapça

olan üniversite öğrencilerin anadillerinde bulunmayıp Türkçede bulunan (/ɯ/, /o/, /œ/, /y/) ünlü

seslerin telaffuzunun akustik analiz belirteçlerine dayanarak incelenmesi amaçlanmıştır.

Gereç-Yöntem: Bu çalışmaya, İstinye Üniversitesi’nde yabancı öğrenci statüsünde öğrenim

gören anadili Arapça olup Türkçe öğrenen 19 - 26 yaşları arasında 5 kız ve 9 erkek olmak üzere

toplam 14 öğrenci katılmıştır. Katılımcılara çalışma hakkında bilgilendirme yapılmış olup

gönüllü onam formu imzalatılmıştır. Katılımcıların işitme seviyeleri normal sınırlardadır ve en

az 2 yıldır Türkiye’de ikamet ettiklerini belirtmişlerdir. Katılımcılara ünsüz-ünlü-ünsüz (CVC)

formatında olacak şekilde anlamsız 16 kelime telaffuz ettirilmiştir ve ses yalıtımı olan bir odada

mikrofon ile kayıt alınmıştır. Kayıtlar Praat programında analiz edilerek F1, F2, F3 formant

frekansları hesaplanmıştır. Veriler, Kopkallı ve arkadaşlarının (2010)6 anadili Türkçe olan

üniversite öğrencilerinde ünlü seslerin ortalama formant frekanslarını hesapladıkları

çalışmadaki değerler ile karşılaştırılmıştır. İstatiksel analizler için IBM SPSS 21.0 programı

kullanılmış, p<0,05 değeri istatiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir.

Bulgular: Çalışmaya katılan anadili Arapça olan öğrencilerin /ɯ/, /o/, /œ/, /y/ seslerdeki

ortalama F1 değerleri sırasıyla 427 Hz, 530 Hz, 463 Hz, 376 Hz olarak ve F2 değerleri ise 1421

Hz, 897 Hz, 1191 Hz, 1653 Hz olarak bulunmuştur. Türk ve Arap öğrenciler için Tablo 1, Tablo

2 ve Tablo 3’te hedef seslerin formant frekans değerleri gösterilmiştir. Hedef sesler formant

açısından anadil konuşanlara göre farklılık göstermiştir.



107

Tablo 1: /ɯ/, /o/, /œ/, /y/ seslerinin Türk ve Arap öğrencilerindeki ortalama F1

formant frekansı değerleri (Hz)

Katılımcı Ortalama F1

ɯ F1 Türk 338,0000

Arap 427,3467

o F1 Türk 479,0000

Arap 529,8870


œ F1 Türk 445,0000

Arap 462,5380

y F1 Türk 307,0000

Arap 376,2857




ɯ F2 Türk 1455,0000

Arap 1420,6010

o F2 Türk 1050,0000

Arap 896,6590


œ F2 Türk 1505,0000

Arap 1190,8743

y F2 Türk 1719,0000

Arap 1652,7473




ɯ F3 Türk 2678,0000

Arap 2518,3503

o F3 Türk 2684,0000

Arap 2829,5603


œ F3 Türk 2526,0000

Arap 2765,5927

y F3 Türk 2493,0000

Arap 2803,2723

Çalışmaya katılan anadili Arapça olan öğrencilerin /ɯ/, /o/, /œ/, /y/ seslerdeki ortalama F1

değerleri anadili Türkçe olan öğrencilerin ortalama F1 değerlerine göre daha yüksek; buna

karşılık F2 değerleri daha düşük olarak görülmektedir. (hertz cinsinden) Hedef seslerin Arapça

repertuvarında olmaması ve bu seslere yeterince maruz kalınmaması bu seslerin telaffuzlarında

farklılıklara yol açmaktadır. Katılımcıların çoğu /u/ ve /y/ fonemlerini ayırt edememiş ve

“ikisinin aynı olduğunu” belirtmişlerdir.

Sonuç ve Tartışma: Sonuç olarak anadile ait olmayan seslerin yetişkinlikte edinilmesinin

oldukça zor olduğu görülmektedir. Bu durum telaffuz hatalarının nedeni gibi düşünülebilir.



108

Anahtar Kelimeler: Yabancı dil olarak Türkçe, Arapça, fonetik farkındalık, ünlülerin formant

frekansı

Kaynakça

1Luthra, S., Fuhrmeister, P., Molfese, P. J., Guediche, S., Blumstein, S. E., & Myers, E. B.

(2019). Brain-behavior relationships in incidental learning of non-native phonetic

categories. Brain and language, 198, 104692.

2 Manca, A. D., & Grimaldi, M. (2016). Vowels and consonants in the brain: Evidence from

magnetoencephalographic studies on the N1m in normal-hearing listeners. Frontiers in

Psychology, 7, 1413.

3Pulvermüller, F. (2005). Brain mechanisms linking language and action. Nature Reviews

Neuroscience, 6(7), 576.

4Kim, C., & Sung, W. (2001, August). Vowel pronunciation accuracy checking system based

on phoneme segmentation and formants extraction. In Proceedings of International Conference

on Speech Processing (pp. 447-452).

5Eger, N. A., & Reinisch, E. (2019). The role of acoustic cues and listener proficiency in the

perception of accent in nonnative sounds. Studies in Second Language Acquisition, 41(1), 179-

200.

6Kopkallı-Yavuz, H. (2010). The sound inventory of Turkish: consonants and vowels.

Communication disorders in Turkish, 27-47.



109

GERİATRİK HASTALARIN VİDEONİSTAGMOGRAFİ SONUÇLARININ

DEĞERLENDİRİLMESİ

SEÇİL BAHAR DAL1, ELVAN ESKİÇINAR2,

1VKV AMERİKAN HASTANESİ, 2İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ-CERRAHPAŞA

SAĞLIK BİLİMLERİ FAKÜLTESİ ODYOLOJİ BÖLÜMÜ/VKV AMERİKAN

HASTANESİ

GİRİŞ:

Vertigo tanı ve tedavisi zor, geriatrik hasta popülasyonunda sık görülen bir semptomdur.

Vertigonun ortaya çıkmasında, ilerleyen yaşla birlikte vestibüler ve proprioseptif

fonksiyonların azalması ile birlikte santral integrasyonda oluşan bozulmaların da etkili olduğu

düşünülmektedir (1). Denge, büyük ölçüde merkezi sinir sistemi süreçleri ile görsel ve

somatosensoriyel sistemlere bağlı olsa da, vestibüler sistemin katkıları kritik öneme

sahiptir. Özellikle görsel ve somatosensoriyel girdilerin zayıfladığı durumlarda bu etki daha da

belirginleşir. Anormal veya eksik vestibüler sistem yanıtları denge problemleri ile sonuçlanır

ve genellikle dengesizlik, vertigo, bulantı, terleme, genel halsizlik ve hatta kusma gibi

semptomlara yol açar. Yaşam kalitesine olan olumsuz etkileri, özellikle düşmeye bağlı ortaya

çıkabilecek morbidite ve mortaliteler nedeniyle önem taşır. Şiddetine bağlı olarak, bu belirtiler

genellikle fiziksel, zihinsel ve hatta sosyal izolasyona yol açabilir.

Yaşlı hastalarda daha önemli olmak üzere baş dönmesi olan hastalarda anamnez, muayene ve

tanı aşamasında en temel amaç baş dönmesine neden olan hastalığın periferik mi yoksa santral

kökenli mi olduğu ayrımının yapılmasıdır.

Elektronistagmografinin (ENG) uygulamaya girmesi ile baş dönmesine neden olan vestibüler

sistem hastalıklarında, tanı ve ayırıcı tanıda önemli aşamalar sağlanmıştır. Videonistagmografi

(VNG) ile ise göz hareketleri de kaydedilebildiğinden klinik yararlılık daha da artmıştır.

Çalışmamızda kliniğimizde baş dönmesi şikayeti ile VNG yapılan 60 yaş ve üzeri

hastalarımızın sonuçlarını değerlendirdik.

YÖNTEM-GEREÇLER:

Nöroloji ve/veya Kulak-Burun-Boğaz Polikliniği’ne (KBB) baş dönmesi şikayeti ile başvuran

ve Amerikan Hastanesi Denge Laboratuvarı’na yönlendirilen, 2015 ile 2018 yılları arasında 60

yaş ve üzeri VNG uygulanan hastaların verileri retrospektif olarak incelenmiştir.



110

Videonistagmografi testi öncesinde, hastalara iki gün öncesine kadar sedatif etkisi olan ilaç ve

alkol kullanmamaları gerektiği anlatılmış, testten önce göz makyajı bulunan hastalardan

temizlemesi ve kontakt lens kullanan hastalardan çıkarması istenmiştir.

Test, Micromedical Technologies ING marka cihaz ile yapılmıştır. Cihaz dahilindeki video

gözlük hastanın kafasına uygun şekilde yerleştirilerek pupil odaklanması ve fokus ayarları

yapılmış, dik oturması istenen hastanın göz hizası ile ışık barının yüksekliği ayarlanmış ve

hasta, ışık barı ile arasında bir metre mesafe olacak şekilde konumlandırılmıştır.

Kalibrasyon: Hastadan, başı sabit iken ışık barının merkez noktasında -/+ 10° de değişen

kırmızı ışığa bakması istenerek horizontal ve vertikal düzlemde kalibrasyon işlemi

yapılmıştır.

Gaze Testi: Bu testte hastadan başı sabit konumda iken, primer bakış noktasından horizontal

düzlemde 20° sağa- sola, vertikal düzlemde 15° aşağı-yukarı olmak üzere optik fiksasyon

var iken 20 saniye ve optik fiksasyon kaldırıldığında ise 30 saniye olmak üzere göz kayıtları

alınmıştır.

Sakkad Testi: 3-4 saniye aralıklarla ışık barında 15-20 derecelik açılarla rastgele beliren

ışıkları hastalardan takip etmesi istenmiştir. Primer bakış noktasında 30 defa sağda ve solda

beliren ışıkların izlenmesiyle hız, latans ve doğruluk skorları analiz edilmiştir.

Pursuit Testi: Hastadan kafasının sabit tutarken, horizontal düzlemde 0.1, 0.2 ve 0.4 Hz

olarak artan hızlarda hareket eden ışığı takip etmesi istenmiş, kazanç, faz ve asimetri skorları

analiz edilmiştir.

Optokinetik Test: Saat yönüne ve saat yönün tersi yönünde 40°/sn hızda arka arkaya

geçen ışıkları hastadan sayması istenmiştir. Sağ ve sol asimetri değerleri analiz edilmiştir.

Spontan Nistagmus Testi: Bu testte video gözlük kapalı iken, hastadan gözlüğün içinde

beliren ışığa bakması ve ışık sönünce ise bakış noktasını değiştirmeden bakmaya devam etmesi

istenerek 30’ar saniye kayıt alınmıştır. Gözlerin fikse olduğu ve fiksasyonun mevcut olmadığı

durumlarda nistagmusun varlığı ya da yokluğu kaydedilmiştir.

Dix-Hallpike manevrası: Hastanın başı 45° sağa dönük sedyede oturur pozisyonda iken,

başı sedyeden sarkacak şekilde yatırılarak 30 saniye göz hareketlerinin kaydı alınmış, aynı

işlem sol taraf için de uygulanmıştır.



111

Pozisyonel Testler: Hasta sedyede sırtüstü yatış pozisyonunda video gözlük kapalı iken,

baş orta hatta, sağ ve sola dönük iken ve tüm vücut sağa ve sola dönük pozisyonlarda 30 saniye

süre ile göz hareketleri kaydı alınmış, kayıtlarda nistagmus varlığı veya yokluğu analiz

edilmiştir.

Kalorik Test: Bu testte Difra marka su kalorik cihazı kullanılmıştır. Hasta sırtüstü baş 30°

fleksiyonda video gözlük kapalı iken, 30 saniye süre ile 30° sıcaklıkta dış kulak yoluna su

verilerek yapılmıştır. Bu işlemi bittikten sonra 45° sıcaklıkta sağ ve sol dış kulak yoluna su

verme işlemine geçilmiştir. Her bir işlem arasında beş dakika beklenmiştir.

SONUÇLAR:

Çalışmaya 34 kadın (%52), 32 erkek (%48) toplam 66 hasta dahil edilmiştir. Hastaların yaşları

60 ile 92 arasında değişmektedir (ort. 72.3). Test öncesi hastaların 20’si (%30) nöroloji, 20’si

(%30) Kulak-Burun-Boğaz ve 26’sı (%40) her iki bölümde de değerlendirilmişti. Roll testinde

hastaların %1.5’inde, sakkad testinde %24’ünde, pursuit testinde % 19.6’sında, optokinetik

testte %25.7’sinde, gaze testinde %22’sinde patolojik bulgu mevcuttu. Hastaların %59’unda

spontan nistagmus, %86’sında pozisyonel nistagmus vardı. Kalorik testlerde %51 patoloji

gözlenmiştir. Bu bulgularla hastaların %82’sinde izole periferik vestibüler patoloji, %2’sinde

izole santral patoloji, %3’ünde izole senilite bulguları, %7’sinde periferik vestibüler ve santral

patolojiler, %3’ünde normal VNG bulguları elde edilmiştir.

TARTIŞMA:

Yaşlılarda vestibüler ilişkili baş dönmesi için önde gelen zararlı sonuçlardan biri, yaralanma

düşüşlerinin önemli yaygınlığıdır.

Dengesizlik hissi yaşayan geriatrik hastaların prevalansı 60 yaşın üzerinde %30'a (2,3) ulaştığı

ve 85 yaşın üzerinde ise %50'ye yükseldiği görülmektedir. (2). Yüksek oranda görülen bu denge

bozuklukları, düşme ve yaralanmalarla olan ilişkisi nedeni ile ciddi bir halk sağlığı

sorunudur. Düşmelerin %10 ila 15'inde, kırık veya kafa travması gibi ciddi bir yaralanma vardır

(4,5) Her yıl, yaşlı bireylerin yaklaşık %30'u en az bir kez düşmekte ve %10-20'si ise iki veya

daha fazla düşmektedir (6). Düşme nedenleri çok faktörlü olmasına rağmen, birçok çalışma

periferik vestibüler sistem yaşlanmasının kısmen sorumlu olduğunu belirtmiştir (7).



112

Düşmelerin önlenmesi amacı ile yaşlı popülasyonda altta yatan vestibüler bozukluğun

belirlenmesi önemlidir.

Yaşa bağlı baş dönmesinin sebeplerinin çok faktörlü olması denge bozukluğunun etiyolojisini

anlamayı güçleştirir (8). Özellikle vestibüler sistemin, kompleks anatomisi ve diğer duyusal

sistemler ile olan multi entegrasyonlu fizyolojisi, bütünüyle değerlendirmede zorluklar

göstermektedir (9).

Vestibüler sistemin sakkül, utrikül, krista ampullaris de ve birincil afferent nöronlar, scarpa

gangliyonları ile afferent sinirlerde önemli hücre ve artan yaşla birlikte nöron kaybı

belgelenmiştir (10). Ayrıca, başın hızlı hareketlerinin göz hareketleri ile kompanzasyonunda

yetersizlik gelişmesi dinamik görme keskinliğinin kaybolasına sebep olmaktadır. Ek olarak kas

kuvvetlerinin azalması, eklem hareketinin pozisyonunu ve yönünü ayırt etme becerisinin

azalması, vibrasyon ve dokunma eşiğinin artması gibi birçok faktör dengesizlik hissinin

yaşlılarda artmasına katkıda bulunmaktadır.

Kornea-retinal potansiyelleri yüzeyel elektrod yardımıyla kayıt eden yönteme

elektronistagmografi (ENG) ve kızılötesi kamera kullanılarak göz hareketlerini kayıt etme

yöntemine ise videonistagmografi (VNG) adı verilmektedir. Periferik ve santral vestibüler

sistemin bütünlüğünün değerlendirilmesi amacıyla kliniklerde kullanılmaktadır.

Yaşlılarda dengesizlik sorunlarının ancak yarısından vestibüler fonksiyon bozuklukları

sorumludur. Ancak bu durumun tek başına VNG ile saptanması pek mümkün olamamakta ve

bu hastalar VNG ile genellikle normal olarak değerlendirilmektedir. Bizim sonuçlarımızdaki

düşük normal bulgu oranlarında, hastaların anamnez ve muayenelerinin bu semptomlarla ilgili

iki ana bölüm olan nöroloji ve KBB bölümlerinde detaylı yapılmış olmasının etkili olduğu

düşünülmüştür. Özellikle nöroloji bölümünde olası santral patolojilerin ekarte edilmesine

yönelik Magnetik Rezonans gibi yöntemlere hastaların yönlendirilmesi ve bu tetkiklere

ulaşımdaki kolaylık santral patoloji tanısının erken konulması ve VNG’de hatalı normal

değerlendirme oranlarını düşürmüştür.

Referanslar:

1. Fernández, Lara, Hayo A. Breinbauer, and Paul Hinckley Delano. "Vertigo and

dizziness in the elderly." Frontiers in neurology 6 (2015): 144.



113

2. Jonsson R, Sixt E, Landahl S, Rosenhall U. Prevalence of dizziness and vertigo in an

urban elderly population. J Vestib Res (2004) 14:47–52.

3. Barin K, Dodson EE. Dizziness in the elderly. Otolaryngol Clin North

Am (2011) 44:437–54. doi: 10.1016/j.otc.2011.01.013

4. Sterling D A, O'Connor J A, Bonadies J. Geriatric falls: injury severity is high and

disproportionate to mechanism. J Trauma. 2001;50(1) 116-119

5. Sturnieks D L, St George R, Lord S R. Balance disorders in the elderly. Neurophysiol

Clin. 2008;38(6) 467-478

6. Marchetti G F, Whitney S L. Older adults and balance dysfunction. Neurol Clin.

2005;23(3) 785-805, vii

7. Fife T D, Baloh R W. Disequilibrium of unknown cause in older people. Ann Neurol.

1993;34(5) 694-702

8. Abercrombie M. Estimation of nuclear populations from microtome sections. Anat Rec.

1946;94 239-247

9. Katsarkas A. Yaşlanmada baş dönmesi: 1194 olgunun retrospektif

çalışması . Otolaryngol Baş Boyun Surg 1994; 110 (3) 296-301

10. Marchetti GF, Whitney SL. Older adults and balance dysfunction. Neurol Clin 2005;

23 (3) 785-805,vii

https://www.thieme-connect.com/products/ejournals/linkout/10.1055/s-0029-1241039/id/4






https://www.thieme-connect.com/products/ejournals/linkout/10.1055/s-0035-1555120/id/JR00679-10






114

KOKLEAR İMPLANT KULLANICISI BİREYLERDE KOMPRESYON

DEĞİŞİMİNE BAĞLI GÜRÜLTÜDE KONUŞMAYI AYIRT ETMENİN

DEĞERLENDİRİLMESİ

ASSESSMENT OF SPEECH DISCRIMINATION IN NOISE RELATED TO

COMPRESSION CHANGE IN COCHLEAR IMPLANT USERS

Beyza Nur BAŞTÜRK, Gamze FIRAT, Rışvan DENİZ1, Eyyup KARA2,

İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Odyoloji Bölümü1

İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Sağlık Bilimleri Fakültesi Odyoloji Bölümü2

ÖZET

Koklear implant kullanıcılarında dinamik alan, hastanın rahat duyma seviyesi (MCL) ile

minimum duyma seviyesi (THR) arasında kalan alanı ifade etmektedir. Koklear implantlı

bireylerde, gürültülü ortamdaki performansını iyileştirmek için dinamik aralıkta değişiklikler

yapılabilir. Bu çalışmanın amacı, koklear implant kullanan bireylerde dinamik aralıkta

değişiklikler yaparak, bu değişiklik ile kullanıcıların gürültüde konuşmayı anlama ve ayırt etme

performansını incelemektir.

Çalışmaya en az 10 ay süre ile koklear implant kullanan toplam 18 kullanıcı (12 kadın, 6

erkek) dahil edilmiştir. Kullanıcıların 9’u Medel marka koklear implant, kalan 9’u Cochlear

marka koklear implant kullanmaktadır. İlk olarak bireylerin mevcut koklear implant programı

ile, ardından aynı programda dinamik aralığın %60’ına denk gelen sayısal değer minimum

duyma seviyesinin (THR) üzerine eklenerek dinamik alan kompresyonu yapılmıştır. Yapılan

bu değişiklik ardından bireylerden 2 saat süre ile bu programı kullanması istenmiştir. Her iki

program sonrası bireylere işitme testi, konuşmayı anlama eşiği (SRT) ve konuşmayı ayırt etme

oranı (SDS) testi, TURMatrix testi yapılmış ve Konuşma Uzamsal Nitelikleri (The Speech,

Spatial and Qualities of Hearing Scale-SSQ) anketi uygulanmıştır.

Her iki programlama sonrası yapılan ölçümlerde, istatiksel olarak anlamlı sonuç elde

edilmemesine rağmen (p>0.05), TURMatrix testinde sessiz koşulda; adaptif ve nonadaptif,

gürültülü koşulda ise; adaptif testte daha iyi skorlar elde edilmiştir. Sonuçlar incelendiğinde

dinamik alan kompresyonunun kısa süreli kullanımda sessiz ortamlarda konuşmayı anlama

becerisini iyileştirdiği ve uzun süreli kullanımda ise kullanıcıların gürültülü ortamlardaki

performansını iyileştirebileceği düşünülmüştür.

GİRİŞ

Koklear implant tüy hücrelerinin fonksiyonunu yerine getirmek amacıyla, işitme sinirinin

elektriksel yolla uyarılmasını sağlayan ve kokleaya ameliyatla yerleştirilen elektronik cihazdır

(Frampton, Koch, & Mitchell, 2012). Kulağın arkasına oturan bir harici dış işlemciden ve cildin

altına cerrahi olarak yerleştirilmiş iç parçadan oluşur. Koklear implantlar, gelen akustik

sinyalleri elektrik sinyallerine çevirerek kokleayı bypass eder ve doğrudan işitme sinirini uyarır.

(Clearinghouse, 2016).

Koklear implant (CI) ses işlemlemesindeki zorluklardan biri, daha büyük akustik giriş

sinyalini dinamik aralığın içine kodlamaktır. (Dawson, Vandali, Knight, & Heasman, 2007)



115

Koklear implant program ayarlamasında birçok yöntem uygulanmaktadır. Bunlar subjektif

ve/veya objektif yöntemler olarak iki ana başlık altında toplanır. Bu iki yöntem yardımı ile

sürekli duyulabilen en düşük ses seviyesi (THR) ve rahat duyma seviyesi (MCL) olarak

adlandırılan uyaran seviyeleri kişiye özel olarak ayarlanabilmektedir. (Michael & Gerald, 2000)

Bu iki seviye arasında oluşturulan alana elektriksel dinamik aralık adı verilir. Dinamik aralık

işitsel performansı etkiler (Sennaroğlu, Özbal Batuk, & Kaya, 2019) Sensorinöral işitme kaybı

olan bireylerde, dinamik aralıktaki azalma işitme eşiğinin artışına ek bir bulgudur. Dinamik

aralıktaki bu azalma, konuşmanın anlaşılırlığında problem oluşturabilir (Wolfe & Schafer,

2015).

Modern koklear implant sistemlerinin tümü, implant kullanıcısının implantlı dinamik

ranjını daraltarak, akustik girdileri geniş bir yelpazede yönlendirmek için kompresyonu

kullanır. Düşük kompresyon oranı konuşmayı ayırt etmede kötü skorlarla sonuçlanırken,

kompresyonun derecesi konuşma performansı üzerinde nispeten küçük etkiler yaratır. (Wolfe

& Schafer, 2015) İşitmesi normal olan bireyler gürültülü ortamlarda konuşmayı ayırt etmede

sorunlar yaşarken, işitme kayıplı bireylerde bu daha büyük bir problem olarak karşımıza

çıkmaktadır.

Çalışmamızın amacı, koklear implant kullanan bireylerde, hastanın kullandığı implant

programında dinamik aralığı %60 oranında daraltarak, değişimin gürültülü ortamlarda konuşma

anlaşılırlığına etkisini değerlendirmektir.

MATERYAL VE METOT

Bireyler

Çalışmamıza, 10 yaş ve üzeri konuşmayı ayırt edebilecek alıcı dil ve duyduğunu tekrar

edebilecek ifade edici dil düzeyine sahip yaşları 10-28 arasında değişen 9’u kadın 4’ü erkek 13

unilateral Med-El ve yaşları 12-29 arasında değişen 8’i kadın 3’ü erkek 11 tek taraflı Cochlear

marka koklear implant (Cochlear Implant-CI) kullanıcısı bireyler dahil edilmiştir. 13 hastada

işitme kaybı başlangıç zamanı dil ediniminden sonra (postlingual), 11 hastada işitme kaybı

başlangıç zamanı dil edinimi öncesi (prelingual)dir.

Konuşma İşlemcisi Programlaması

Medel marka koklear implant kullanıcısı denekler, koklear implant programlarında 12 aktif

elektrot kullanırken, yalnızca 1 hastada aktif elektrot sayısı 10’dur. Cochlear marka koklear

implant kullanıcısı denekler koklear implant programlarında 22 aktif elektrot kullanırken,

yalnızca 1 hastada aktif elektrot sayısı 21’dir.

Koklear implant işlemcisi programlanması sırasında THR ve MCL seviyeleri kişiye özel

olarak davranışsal yöntem ile ayarlanmıştır. Her bir denekte dinamik aralık (Dinamic Range-

DR) THR ve MCL seviyeleri üzerinden ayrı ayrı tüm elektrotlar için hesaplanmıştır. Her bir

bireye uygulanan kompresyon işlemi, mevcut dinamik aralığın sayısal değeri hesaplanarak, bu

değerin %60 oranındaki sayısal değeri THR seviyesi üzerine eklenilmesi ile elde edilmiştir.

MCL seviyeleri ise sabit tutulmuştur. Programlar sonrasında “canlı modda” hastanın rahatsız

olup olmadığı gözlenmiş ve herhangi bir rahatsızlık olmadığından emin olunarak program

işlemciye yüklenmiştir.

Denekler, temel programları ile cihazlı işitme eşiği testi, cihazlı konuşmayı anlama testi

(SRT), cihazlı konuşmayı ayırt etme testi (SDS) ve TURMatrix testi ile test edilmiştir. Bu



116

işlemlerin ardından temel program üzerinden kompresyon değişimi yapılmış ve yeni programa

adaptasyon sağlanması için 2 saat beklenerek testler tekrarlanmıştır.

Yapılacak değerlendirmeler öncesinde her denekte GSI-TympStar immitansmetri cihazı

(West 70th St Eden Prairie MN 55344, USA) ile immitansmetrik inceleme yapılmıştır.

1.seansta temel programları üzerinden, 2.seansta ise %60 kompresyonlu program üzerinden

değerlendirmeler yapılmıştır. Her bir deneğin konuşmayı anlama becerisi 65 dB SPL’de

sunulan cümleler ile ayrı ayrı adaptif ve non-adaptif koşullarda sessiz ortamda ve gürültülü

ortamda TURMatrix testi ile değerlendirilmiştir.

Tüm deneklerin konuşmayı anlama becerisi serbest alanda ve sessiz kabinde kaydedilmiş

cümleler ile ölçülmüştür. Konuşma materyalinin tasarımı ve seçimi ICRA konsoryumu

tarafından önerilen dizayn kriterleri ile oluşturulmuş TURMatrix testi bataryası ile Adaptive in

Quiet, Adaptive in Noise, Non-adaptive in Quiet, Nonadaptive in Noise SNR=0, Nonadaptive

in Noise SNR=5 koşullarında, çalışmaya katılan koklear implant kullanıcılarının sessiz ortamda

ve gürültülü ortamda konuşmayı anlama becerileri değerlendirilmiştir. Her koşul için 5

kelimeden oluşan 20 cümle listesi kullanılmıştır. Hoparlör açısı önden 90° idi. Gürültülü

ortamda gürültü ve cümleler için aynı hoparlör kullanılmıştır.

Koklear implantlı işitme eşikleri, sessiz bir kabinde kalibre edilmiş Otometrics Madsen

Astera 2 Clinical Audiometer (Hoerskaetten 9 DK-2630 Taastrup Denmark) kullanılarak 250

Hz ve 6000 Hz arasında frekans modülasyonlu (warble) tonlar kullanılarak serbest alanda

ölçülmüştür.

Çalışma süresince, deneklerden günlük dinleme sırasındaki her iki koşulu göz önüne alarak

anket ile karşılaştırmaları istenmiştir. Anket, Konuşma Uzamsal Nitelikleri (The Speech,

Spatial and Qualities of Hearing Scale [SSQ]) ölçeğidir. 14’ü konuşmayı dinleme kalitesi, 17’si

uzaysal algı ve 18’i işitme kalitesi ile ilgili sorulardan oluşan değerlendirme ölçeği, 0 (hiç değil)

ile 10 (mükemmel) arasında değişen 11 farklı seviyede puanlanmıştır. Bu çalışmada SSQ,

karşılaştırılan koşullar için ayrı yanıt değerlendirme ölçekleri olacak şekilde değiştirilmiş,

böylece iki koşulun karşılaştırılması için iki değerlendirme ölçeği her durum için hazırlanmıştır.

Denekler, kompresyon öncesi ve kompresyon sonrası kullandıkları iki programı da

karşılaştırarak derecelendirme ölçeğini işaretlemişlerdir.

İstatiksel Analiz

İstatistiksel analiz için Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) 21 programı

kullanılmıştır. Sürekli değişken kıyaslamalarında değişkenlerin normal dağılıp dağılmadığı

Shapiro-Wilk Testi ile irdelenmiştir. Kompresyon değişimi öncesi ve sonrası karşılaştırmalar;

normal dağılan değişkenler için Paired Samples Test, normal dağılmayan değişkenler için

Wilcoxon Signed Rank Testi ile değerlendirilmiştir.

BULGULAR

Sessizlikte ve Gürültüde Adaptif Cümle Testi

Sessizlikte cümle testinde temel koşula kıyasla kompresyonlu koşulda konuşma

anlaşılabilirliğinin %50’nin üzerinde olduğu minimum değerde anlamlı bir azalma gözlenmiştir

(p<0,05). Konuşma anlaşılabilirliğinin %50’nin üzerinde olduğu minimum değerdeki ortalama

düşüş, temel koşula kıyasla kompresyonlu koşulda 9.5 dB olarak gözlenmiştir. 18 deneğin

17’sinde kompresyonlu koşulda temel koşula göre, konuşma anlaşılabilirliğinin %50’nin



117

üzerinde olduğu minimum değerde iyileşme gözlenmiştir. Yalnızca 1 denekte konuşma

anlaşılabilirliğinin %50’nin üzerinde olduğu minimum değerde artış gözlenmiştir. Gürültüde

cümle testinde temel koşula kıyasla konuşma anlaşılabilirliğinin %50’nin üzerinde olduğu

minimum sinyal gürültü oranında (SNR) anlamlı farklılık elde edilememiştir. 18 deneğin

12’sinde temel koşul ile kıyaslandığında SNR daha düşük elde edilmiştir, 6’sında ise SNR daha

yüksek elde edilmiştir. Çalışmamızda 24 denekten 6’sı yapılan ayardan rahatsızlık duyma ve

testlere koopere olamadığı için seçici denek kaybı olmuştur.

Şekil 2. Tüm denekler için 65 dB SPL’de sunulan sessiz ortam ve gürültülü ortam cümle

testinde, temel ve kompresyon koşullarına göre konuşma anlaşılabilirliğinin

%50’nin üzerinde olduğu minimum değerdeki değişimlerini göstermektedir

(mavi: temel koşul, kırmızı: kompresyonlu koşul)

Sessizlikte ve Gürültüde Non-adaptif Cümle Testi

Sessiz ortamda 65 dB’de sunulan cümleler için temel koşula kıyasla kompresyonlu koşulda

konuşma anlaşılabilirliğinde anlamlı bir artış gözlenmiştir (p<0,05). Konuşma

anlaşılabilirliğinde temel koşulla kıyaslandığında kompresyonlu koşuldaki ortalama artış

%4,5’tir. 18 deneğin 14’ünde olumlu bir artış gözlenirken, 3 denekte azalma gözlenmiştir. 1

denekte değişim gözlenmemiştir. Gürültülü ortamda SNR=0 dB ve SNR=+5 dB durumlarında

temel koşula kıyasla anlamlı bir fark elde edilememiştir.

-40

-30

-20

-10

0

10

20

D1

D2

D3

D4

D5

D6

D7

D8 D

9

D1

0

D1

1 D1

2 D1

3

D1

4

D1

5

D1

6

D1

7

D1

8

AD

AP

TİV

E TE

STLE

R D

EĞİŞ

İM(d

B)

DENEKLER



118

Şekil 3. 65 dB’de sessiz ortam ve 65 dB gürültü sinyaline karşılık 65 dB ve 70 dB’de

sunulan cümlelerin tüm denekler için kompresyonlu koşulda konuşma

anlaşılabilirliği değişimini yüzde olarak göstermektedir. (mavi: sessizde non-

adaptive, kırmızı: SNR=0dB’deyken gürültüde non-apative, yeşil:

SNR=5dB‘deyken gürültüde non-adaptive)

Koklear İmplantlı Eşik Ortalamaları, Konuşmayı Alma Eşikleri ve Konuşmayı Ayırt

Etme Skorları

Tüm denekler için temel ve kompresyonlu koşul karşılaştırıldığında, kompresyonlu

koşulda, temel koşula göre anlamlı bir iyileşme gözlenmiştir (p<0,05). 18 deneğin 14’ünde

işitme eşiklerinde iyileşme, 1’inde kötüleşme gözlenmiştir ve 3 denekte işitme eşiklerinde

değişim gözlenmemiştir. Ortalama işitme eşiği iyileşmesi 3 dB’dir.

Şekil 4. 250-6000 Hz test frekansında denekler arasındaki ortalama cihazlı eşikleri

-50

-40

-30

-20

-10

0

10

20

30

D1

D2

D3

D4

D5

D6 D

7

D8

D9 D

10

D1

1

D1

2

D1

3

D1

4

D1

5

D1

6

D1

7 D1

8

NO

N-A

DA

PTİ

VE

TEST

LER

DEĞ

İŞİM

(%)

DENEKLER



119

Şekil 5. Tüm denekler için temel ve kompresyonlu koşullar karşılaştırıldığında serbest

alan koklear implantlı işitme eşiği ortalamalarının değişimi

Şekil 6. Tüm deneklerin temel ve kompresyonlu durumları karşılaştırıldığında

konuşmayı anlama eşiklerindeki değişim.

Temel ve kompresyonlu koşullar karşılaştırıldığında SRT değişimi göstermektedir. Temel

koşula kıyasla, kompresyon koşulunda SRT’de anlamlı bir iyileşme gözlenmiştir. 10 denekte

konuşmayı anlama eşiklerinde iyileşme, 2 denekte kötüleşme gözlenmiş ve 6 denekte değişim

gözlenmemiştir. Ortalama iyileşme 3.6 dB’dir

Temel ve kompresyonlu koşul karşılaştırıldığında, SDS değişiminde, her iki koşul arasında

anlamlı bir fark elde edilememiştir (p>0,05). 18 deneğin 8’inde iyileşme gözlenirken 7’sinde

kötüleşme gözlenmiştir ve 3 denekte değişim gözlenmemiştir.

-6

-4

-2

0

2

4

6

8

10

12

D1

D2

D3

D4

D5

D6

D7

D8

D9

D1

0

D1

1

D1

2

D1

3

D1

4

D1

5

D1

6

D1

7

D1

8

KO

KL

EA

R İ

MP

LA

NT

LI

İŞİT

ME

EŞ

İĞİ

OR

TA

LA

MA

LA

RI(

dB

)

DENEKLER

-25

-20

-15

-10

-5

0

5

10

15

D1

D2

D3

D4

D5

D6

D7

D8

D9

D1

0

D1

1

D1

2

D1

3

D1

4

D1

5

D1

6

D1

7

D1

8

SRT DEĞİŞİM(dB)

SRT DEĞİŞİM(dB)



120

Şekil 7. Temel ve kompresyonlu koşul karşılaştırıldığında konuşmayı ayırt etme

skorundaki değişim.

SSQ Anketi

Hasta kompresyonlu ayarı 2 saat süre ile kullandıktan sonra, temel ayar ile arasındaki ilk

karşılaştırmada anlamlı bir fark gözlenmemiştir. SSQ anketinde temel koşula kıyasla

kompresyonlu koşulda anlamlı farklılık elde edilmemiştir (p>0,05). Aşama 1’de temel koşula

kıyasla kompresyonlu koşulda ortalama 3,3 puan iyileşme gözlenmiştir. Aşama 2’de temel

koşula kıyasla kompresyonlu koşulda ortalama 5,9 puan iyileşme gözlenmiştir. Aşama 3’te

temel koşula kıyasla kompresyonlu koşulda ortalama 0,2 puan iyileşme gözlenmiştir.

Şekil 8. Tüm deneklerin temel duruma kıyasla kompresyonlu durumda SSQ aşamalarının

ortalama değişimini göstermektedir.

TARTIŞMA

Koklear implantlı bireylerde, gürültülü ortamdaki performansını iyileştirmek için

dinamik aralıkta değişiklikler yapılabilir. CI kullanıcısı bireylerde dinamik alan değişimine

bağlı gürültüde konuşmayı ayırt etme temel olarak 2 koşulda değerlendirilmiştir. Bu iki koşul

dinamik alanın belli oranlarda daraltılması (kompresyon) ve belli oranlarda genişletilmesidir.

Ancak yapılmış çalışmaların birçoğu dinamik alanın farklı oranlarda genişletilmesi ile ilgilidir.

Dinamik alanın genişletilmesi ile yapılan bir çalışmada yetişkin 15 koklear implant

kullanıcısı iki ayrı program (davranışsal THR seviyesi ve MCL’nin %10 olduğu THR seviyesi)

kullanarak sessiz ve gürültülü ortamlarda değerlendirilmiştir (Spahr ve ark., 2005). Çalışmanın

sonucunda, davranışsal eşik koşulunda elde edilen konuşma anlama düzeyi, herhangi bir test

materyali için en rahat ses seviyesinin %10'unda elde edilenden önemli ölçüde farklı

bulunmamıştır. Elde edilen sonuçlar, minimum anlama düzeylerini davranışsal eşiklerin altına

-60

-50

-40

-30

-20

-10

0

10

20

30

40

D1

D2

D3

D4 D

5 D6

D7 D8

D9

D1

0 D1

1

D1

2

D1

3

D1

4

D1

5

D1

6

D1

7

D1

8

SDS

DEĞ

İŞİM

(%

)

DENEKLER



121

ayarlamanın, konuşma anlayışı açısından ciddi sonuçlar ortaya çıkarmadığını göstermiştir.

Benzer çalışmada; THR seviyesi dinamik aralığın %10 ve %20’sine düşürüldüğünde

duyulabilirliğin azalmış olduğunu, buna bağlı olarak CNC kelime testi puanlarında düşüş

olduğunu bildirmişlerdir (Dawson ve ark.,2007). Bu çalışmalardan farklı olarak çalışmamızda

T seviyesini davranışsal eşik üzerine (dinamik aralığı %60 daraltarak) ayarlayarak yaptığımız

çalışmada elde ettiğimiz sonuçlar T seviyesinin eşik üzerine ayarlamanın konuşmayı anlama

düzeyini olumlu yönde etkilediğini göstermiştir.

Cochlear kullanıcısı 10 birey ile yapılan başka bir çalışmada, iki farklı (30-40dB) IIDR

programı bireylerin cihaz ayarlarına kaydedilmiş ve yapılan değerlendirmede; sessiz ortamda,

her iki koşul arasında çok az fark görülmesine rağmen gürültülü ortamda, 30 dB IIDR ayarına

kıyasla 40 dB IIDR ayarında, daha iyi konuşma algısı için gerekli ek konuşma ipuçlarını

sağladığı görülmüştür (Laura K. ve ark., 2007). Buna benzer olarak çalışmamızda da

kompresyona bağlı olarak gürültüde konuşmayı ayırt etmede az bir fark olsa da olumlu sonuçlar

elde edildi. Çalışmamızda farklı olarak kompresyon değişimi IIDR ayarlarından değil,

elektriksel dinamik aralığın azaltılmasıyla yapıldı. Benzer sonuçların elde edilmiş olması,

kompresyonun artırılması gürültü ortamlar için hazırlanacak programlama ayarlarında olumlu

sonuçlar elde edildiğini göstermiştir.

Yapılan bir diğer çalışmada Nukleus koklear implant sistemi kullanan 19 yetişkin koklar

implant kullanıcısı dahil edilmiş ve çalışmada temel programa ek dinamik alanın %30 ve %60

oranlarında daraltılması, %30, %60 ve %90 oranlarında genişletilmesi değerlendirilmiştir. Elde

edilen sonuçlara bakıldığında sessiz ortamda yapılan kelime testinde temel koşula kıyasla %60

ve %90 genişleme koşullarında anlamlı derecede düşük kelime skorları bulunmuştur. %30

genişleme ve iki kompresyon koşulu için skorlar, temel koşulda elde edilen skorlardan anlamlı

derecede farklı bulunmamıştır. 65dB’de sunulan cümleler için temel koşula kıyasla %60

kompresyon durumunda SNR çok daha yüksek bulunmuştur. Temel koşul ile

karşılaştırıldığında, %30 kompresyon ve üç genişleme koşulu için elde edilen SNR’lar önemli

ölçüde farklı bulunmamıştır (Peter A. Busby ve Komal Arora, 2016). Benzer olarak

çalışmamızda, gürültüde cümle testinde temel koşula kıyasla konuşma anlaşılabilirliğinin

%50’nin üzerinde olduğu minimum sinyal gürültü oranında (SNR) anlamlı derecede fark elde

edilememiştir ancak 18 deneğin 12’sinde temel koşul ile kıyaslandığında SNR daha düşük elde

edilmiş ve 6’sında ise SNR daha yüksek elde edilmiştir. Başka bir araştırmada, THR seviyesinin

işitme eşiğine yükseltilmesinin, gürültüde konuşmayı alma eşiğinde iyileşme olduğunu

gözlemlemiş ve duyulabilirliği artırdığını göstermişlerdir. Deneklerin CI ayarlarında yapılan

kompresyon değişimi tüm giriş sinyallerini artırdığından dolayı gürültüde konuşmayı alma

eşiğinin yükseltmiş ancak dışarıdan gelen sesler bireylere daha karmaşık uyaran gitmesine

sebep olmuştur. Bu yüzden anlaşılabilirlikte anlamlı bir sonuç elde edilememiştir (Boyle ve

Moore, 2015).

SONUÇ

Elde ettiğimiz sonuçlarla, THR seviyesinin artırılıp uzun süreli kullanım sağlanması

durumunda sessiz ortamda konuşma anlaşılırlığının arttığı gözlenmiş ve gürültüde konuşmayı

ayırt etmede olumlu etki yaratabileceği tahmin edilmiştir. Ancak kısa süreli kullanımda yeni

ayara adaptasyon ve uzun test süreleri nedeniyle kooperasyon sorunu yaşanabileceği

düşünülmüştür.

Kaynakça



122

Boyle, P., & Moore, B. (2015). Balancing cochlear implant AGC and near-instantaneous

compression to improve perception of soft speech. Cochlear Implants Int, 16(1), 9S-

11S.

Busby, P., & Arora, K. (2016). Effects of Threshold Adjustment on Speech Perception in

Nucleus Cochlear Implant Recipients. Ear & Hearing(37), 303-311.

Dawson, P., Vandali, A., Knight, M., & Heasman, J. (2007). Clinical Evaluation of Expanded

Input Dynamic Range in Nucleus Cochlear Implants. Ear & Hearing(28), 163-176.

Frampton, S., Koch, I., & Mitchell, T. (2012). How safe is diathermy in patients with cochlear.

(94), 585-587. doi:10.1308/003588412X13373405386538

Holden, L., Skinner, M., Fourakis, M., & Holden, T. (2007). Effect of Increased IIDR in the

Nucleus Freedom Cochlear Implant System. (18), 777-793.

Michael, A., & Gerald, E. (2000, 12 05). Self-adjusting cochlear implant system and method

for fitting same. United States: Publication of US6157861A. 01 6, 2020 tarihinde alındı

NIDCD Information Clearinghouse. (2016, February). Cochlear Implants. national institutes of

health ∙ National Institute on Deafness and Other Communication Disorders(NIDCD):

https://www.nidcd.nih.gov/health/cochlear-implants adresinden alındı

Sennaroğlu, G., Özbal Batuk, M., & Kaya, Ş. (2019). Koklear İmplantasyon: Odyolojik

Değerlendirme, Preoperatif, İntraoperatif ve Postoperatif Takip. Turkish Journal of

Audiology and Hearing Research, 2(2), 48-52. doi:10.34034/TJAHR.23188

Spahr, A., & Dorman, M. (2005). Ear & Hearing, 26, 2S-6S.

Vaerenberg, B., Govaerts, P. J., Stainsby, T., Nopp, P., Gault, A., & Gnansia, D. (2014). A

uniform graphical representation of intensity coding in current-generation cochlear

implant systems. Ear Hear(35), 533-543.

Wolfe, J., & Schafer, E. (2015). Programming Cochlear Implants (Cilt Second Edition). San

Diego: Plural Publishing.



123

EVALUATION OF THE CHANGES IN THE HEARING SYSTEM OVER THE

YEARS AMONG THE PATIENTS WITH OSAS USING CPAP DEVICE

Oral Presentation /

Mahmut Deniz 1, Tolga Ersözlü2,

1Vega Hospital, 2Ear Nose And Throat Clinic Namık Kemal University, Tekirdağ, Turkey,

Objective : To evaluate whether patients using continuous positive airway pressure (CPAP)

device for Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) have improvement or deterioration in

their auditory system.

Methods : Charts of OSAS patients who were followed-up at the ENT clinic were

retrospectively reviewed starting from 2018 . The hearing tests performed at least two years

before and after CPAP use in patients were compared with themselves and with the test results

of patients with no CPAP use.

Results : No improvement in the hearing system on the patients using a CPAP device was

detected. Deterioration in hearing was detected on 13.63% and 9.09% of the patients with and

without CPAP use, respectively. No statistically significant difference was found between the

two groups.

Conclusion : The use of a CPAP device does not affect hearing positively or negatively.

Introduction

Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) is a common multifactorial respiratory function

disorder that mostly occurs at nights. OSAS is defined as episodic partial or complete cessation

of respiration and a consequent decrease in blood oxygen level. Cardiovascular and

neurological problems have been reported to arise due to the hypoxemia in the blood (1-3) In

many studies, a relationship between hearing impairment and moderate and severe OSAS has

been found (4-6).

Although surgical interventions can be performed in some selected cases in the treatment of

OSAS, most patients are obliged to use a continuous positive airway pressure (CPAP) device

(7). CPAP device prevents collapse in oropharynx and nasopharynx by applying continuous

positive air pressure (8). Although the CPAP device was considered to improve blood oxygen

level and therefore create positive responses in the hearing system, some studies have reported

that CPAP device can damage the middle and inner ear with a high volume sound and pressure

and may have a negative effect on hearing (9-11). However, there is a limited number of studies

in this area in the literature. In this study, the authors aimed to evaluate whether there was

improvement or deterioration in the auditory system of the patients using a CPAP device.



124

Materials and methods

The study was performed after the approval of the department and local ethics committee of

the 3rd level health institution (date and number 2018 / 169.12.03). The charts of the patients

who were being followed-up in the ENT outpatient clinic with the diagnosis of OSAS were

retrospectively reviewed. Patient charts of 60 randomly selected OSAS patients (30 patients

using a CPAP device regularly and 30 not using a CPAP device) were evaluated retrospectively

and hearing tests were evaluated from 2018 onwards. Thirty-eight patients who didn't come to

the examinations or had no initial or follow-up hearing tests were excluded from the study. The

remaining 22 patients with moderate and severe OSAS, namely 44 ears were evaluated in the

study group. A pure tone audiometry test and to check the accuracy of the test, OAE (auto

acoustic emission) had been performed on the patients. Patients using a CPAP device were

named as Group A and patients not using a CPAP device as Group B. Hearing tests

(audiometry) performed at least 2 years before and after the CPAP use in the study group were

compared. Three categories were created for hearing evaluation. Category 1: improvement in

hearing (10 dB and greater), Category 2: no change in hearing (0-10 dB), and category 3:

deterioration in hearing (10 dB and greater). Results of hearing tests performed at least two

years before CPAP use were compared with themselves and with the test results of patients

with no CPAP use.

SPSS 22 program was used in the statistical analysis of the data and was studied at 95%

confidence level. Changes in hearing between the groups were analyzed by Chi-square test.

Age was evaluated between the groups using Mann-Whitney U test . The relationship between

groups and gender was analyzed by chi-square test

Results

Of the 60 OSAS patients included in the study, 38 were excluded since initial or follow-up

audiometry of those patients were missing. The hearing of 44 ears was evaluated in the

remaining 22 OSAS patients.

The age range of the patients included in the study was between 38-71 years.

The mean age of the patients in Group A and Group B was 57.33 ± 9.31 and 56.30 ± 11.40

years, respectively. There was no statistically significant difference in age between the groups

(p> 0.05) (Table 1).

Of the 22 OSAS patients in the study, 16 were males and 6 were females. Chi-square test results

of evaluation of association of the groups and gender were stated below.

Majority of the patients in group A (58.3%) and Group B (80.0%) were males. The association

of groups and gender was not statistically significant (p = .531> 0.05) (Table 2).



125

While deterioration in hearing of ≥ 10 db was detected in 6 ears (13.63%) with CPAP device

use, ≥10 dB deterioration was detected in 4 ears (9.09 %) in the group without CPAP device

use (Table 3).

No change in hearing was present in a total of 34 ears (77.27%) and no patient (0%) had

improvement of ≥ 10 dB (Figure 1).

According to the results of the Chi-square test for the examination of the relationship in change

in hearing and the groups, there was no change in dB in the majority of the patients (75.0% and

80.0% of the groups with CPAP (+) and without CPAP (-) , respectively). No statistically

significant change in hearing was found between the two groups (p =.974> 0.05) (Table 4).

Discussion

Hypoxemia due to OSAS causes problems in many systems such as cardiovascular,

neurological and auditory systems in the body (12,13). While many audiological studies have

been performed on the negative effects of OSAS on hearing (14,15), Seo et al. performed animal

studies to analyze the histological aspect of it. They reported in their study on rats that chronic

intermittent ischemia damaged hearing due to the mitochondrial loss of sensory hairy cells in

the inner ear (16). Hearing loss in OSAS patients aroused the interest of physicians in this area

and they started researching ideas to prevent or treat this problem.

CPAP is generally used to overcome the collapse of oropharynx and nasopharynx in patients

with moderate and severe OSAS. The aim of CPAP use is to have the patient breathe

comfortably and concordantly to increase blood oxygen levels. On the other hand, side effects

of CPAP use such as aerophagy, sinusitis, dryness of the oral and nasal mucosa, congestion,

sneezing and epistaxis have also been reported. In addition, the reported more serious

unexpected effects include pneumocephalus, pulmonary barotrauma, intraocular hypertension,

subcutaneous emphysema and even hearing loss due to barotrauma (17-19). However, there is

a small number of studies in the literature, if any, evaluating whether there is an improvement

in hearing in patients with CPAP use which corrects the hypoxemia in the blood. Therefore, in

this study, the authors aimed to find out whether there was an improvement in hearing related

to improvement in the hypoxemia or a deterioration of hearing related to the barotrauma in

patients using CPAP. The authors looked at the improvement and deterioration of hearing tests

of the patients performed at least 2 years before and after CPAP use and compared them with

the tests of other patients with no use of CPAP that were performed 2 years before and 2 years

after. It was not detected a significant difference between the two groups. There was no

improvement in hearing (0%) in any patient with or without CPAP use. The rate of deterioration

of hearing was 13.63% and 9.09% in patients with and without CPAP use, respectively. These

results were also statistically insignificant. The current study is very important in terms of being

one of the rare studies in this field and it will be a reference to further similar studies. Thus the

present study needs to be supported with studies performed in a larger group of patients. In

addition, although pure tone audiometry tests provide accurate results, the authors think

performing objective tests such as Auditory Brainstem Response (ABR) or Auditory Steady-

State Evoked Response (ASSR) tests would provide more definitive results.

Conclusion



126

Deterioration in hearing is developed in patients with OSAS due to damage to the inner ear and

nerves secondary to the decrease in blood oxygen levels. CPAP device used in the treatment of

this disease has found to cause no improvement in hearing or no negative effects on hearing

compared to patients with no CPAP use.

Conflict of interest : None

Funding source, financial disclosures : None

References

1) Gozal D, Kheirandish-Gozal L. Cardiovascular morbidity in obstructive sleep apnea:

oxidative stress, inflammation, and much more. Am J Respir Crit Care Med. 2008; 177: 369–

75

2) Fletcher EC. The relationship between systemic hypertension and obstructive sleep apnea:

facts and theory. Am J Med. 1995; 98: 118–28

3) Daurat A, Sarhane M, Tiberge M. Obstructive sleep apnea syndrome and cognition: A

review. Neurophysiol Clin. 2016; 46 (3): 201-15. doi: 10.1016 / j.neucli.2016.04.002. Epub

2016 Jun 16.

4) Chopra A, Jung M, Tiger RC, Appel DW, Dinces EA, Dhar S, Zee PC, Gonzalez F 2nd, Lee

DJ, Ramos AR, Hoffman HJ, Redline S, Cruickshanks KJ, Shah NA. Sleep apnea is associated

with hearing impairment: the hispanic community health study / study of Latinos. J Clin Sleep

Med. 2016 May 15;12 (5): 719-726. https: //doi.org/10.5664/jcsm.5804

5) Matsumura E, Matas CG, Sanches SGG, Magliaro FCL, Pedreno RM, Genta PR, Lorenzi-

Filho G, Carvallo RMM. Severe obstructive sleep apnea is associated with cochlear function

impairment. Sleep Breath. 2018;22 (1): 71–77. https: //doi.org/10.1007/s11325-017-1530-5

6) Kayabasi S, Fast O, Yildirim G. The association between obstructive sleep apnea and hearing

loss: a cross-sectional analysis. Eur Arch Otorhinolaryngol. 2019 Aug; 276 (8): 2215-2221. doi:

10.1007 / s00405-019-05468-8. Epub 2019 May 16. PMID: 31098873

7) Roustan V, Barbieri M, Incandela F, Missale F, Camera H, Braido F, Mora R, Peretti G.

Transoral algosepiglottopexy in the treatment of adult obstructive sleep apnoea: a

surgicalapproach. Acta Otorhinolaryngol Ital. 2018 Feb; 38 (1): 38-44. doi: 10.14639 / 0392-

100X-1857.

8) Kushida CA, Chediak A, Berry RB, et al; Positive Airway Pressure Titration Task Force;

American Academy of Sleep Medicine. Clinical guidelines for the manual titration of positive

airway pressure in patients with obstructive sleep apnea. J Clin Sleep Med. 2008 Apr 15; 4 (2):

157-171.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27321089

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Roustan%20V%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29756614

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Barbieri%20M%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29756614

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Incandela%20F%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29756614

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Missale%20F%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29756614

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Camera%20H%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29756614

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Braido%20F%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29756614

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Mora%20R%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29756614

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Peretti%20G%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29756614




127

9) Pepin JL, Leger P, Veale D, Langevin B, Robert D, L´evy P. Side effects of nasal continuous

positive airway pressure in sleep apnea syndrome. Study of 193 patients in two French sleep

centers. Chest. 1995 Feb; 107 (2): 375-381.

10) Lin FY, Gurgel RK, Popelka GR, Capasso R. The effect of continuous positive airway

pressure on middle ear pressure. Laryngoscope. 2012 Mar; 122 (3): 688-690. doi: 10.1002 /

lary.22442.

11) Justin P. McCormick, BS, Douglas M. Hildrew, MD, Claire M. Lawlor, MD, Jesse A.

Guittard, MBA, N. Knight Worley, MD. Otic Barotrauma Resulting from Continuous Positive

Airway Pressure: Case Report and Literature Review. Ochsner Journal. 2016;16: 146–149.

12) Beaudin AE, Waltz X, Hanly PJ, Poulin MJ. Impact of obstructive sleep apnoea and

intermittent hypoxia on cardiovascular and cerebrovascular regulation. Exp Physiol. 2017 Jul

1; 102 (7): 743-763. doi: 10.1113 / EP086051. Epub 2017 Jun 27. Review.

13) Aloia MS, Arnedt JT, Davis JD, Riggs RL, Byrd D. Neuropsychological sequelae of

obstructive sleep apnea-hypopnea syndrome: a critical review. J Int Neuropsychol Soc. 2004

Sep; 10 (5): 772-85

14) Sheu JJ, Wu CS, Lin HC. Association between obstructive sleep apnea and sudden

sensorineural hearing loss: a population-based case-control study. Arch Otolaryngol Head Neck

Surg. 2012; 138: 55–9.

15) Hwang JH, Chan JC, Hsu CJ, Liu TC. Association of obstructive sleep apnea and auditory

dysfunctions in older subjects. Otolaryngol Head Neck Surg. 2011; 144: 114–9.

16) Seo YJ, Ju HM, Lee SH, Kwak SH, Kang MJ, Yoon JH, Kim CH, Cho HJ. Damage of inner

ear sensory hair cells via mitochondrial loss in a murine model of sleep apnea with chronic

intermittent hypoxia. Sleep. 2017;40 (9): 1-7. https://doi.org/10.1093/sleep/zsx10 6

17) Pepin JL, Leger P, Veale D, Langevin B, Robert D, L´evy P. Side effects of nasal continuous

positive airway pressure in sleep apnea syndrome. Study of 193 patients in two French sleep

centers. Chest. 1995 Feb; 107 (2): 375-381.

18) Sivri B, Sezen OS, Akbulut S, Coskuner T. The effect of continuous positive airway

pressure on middle ear pressure. Laryngoscope. 2013 May; 123 (5): 1300-1304. doi: 10.1002 /

lary.23 896.

19) C. Maspero, L. Giannini, G. Galbiati, G. Rosso, G. Farronato. Obstructive sleep apnea

syndrome: a literature review. Minerva Stomatol. 2015; 64: 97-109.



https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Aloia%20MS%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=15327723

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Arnedt%20JT%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=15327723

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Davis%20JD%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=15327723

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Riggs%20RL%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=15327723

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Byrd%20D%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=15327723


https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Hwang%20JH%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=21493399

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Chen%20JC%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=21493399

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Hsu%20CJ%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=21493399

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Liu%20TC%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=21493399



128

Groups

U p Group A Group B

Mean sd Mean sd

Age 57.33 9.31 56.30 11.40 58.500 .921

Table 1: Evaluation of Age in the Groups; Patients using a CPAP device were named as Group

A and patients not using a CPAP device as Group B.

Groups Total Chi-Square p

Group A Group B

Gender

Female n 5 2 7

.393 .531

% 41.7% 20.0% 31.8%

Male n 7 8 15

% 58.3% 80.0% 68.2%

Total n 12 10 22

% 100.0% 100.0% 100.0%

Table 2: Evaluation of Association of Groups and Gender; Patients using a CPAP device were

named as Group A and patients not using a CPAP device as Group B.

Recovery of ≥10 dB No change (0-10dB) Deterioration of ≥10

dB

CPAP (+) 0 18 6

CPAP (-) 0 16 4

Total number of ears 0 34 10

Table 3: Hearing change numbers between groups; CPAP (+) group refers to Group A in which

patients using a CPAP device and CPAP (-) group refers to Group B in which patients not using

a CPAP device.



129

Groups Total Chi-Square p

CPAP (+) CPAP (-)

dB

No change (0-10dB) n 18 16 34

.001 .974

% 75.0% 80.0% 77.3%

≥10 dB Deterioration n 6 4 10

% 25.0% 20.0% 22.7%

Total n 24 20 44

% 100.0% 100.0% 100.0%

Table 4: Evaluation of hearing change between groups; CPAP (+) group refers to Group A in

which patients using a CPAP device and CPAP (-) group refers to Group B in which patients

not using a CPAP device.



130

Decreased retinal nerve fiber layer thickness in patients with sudden sensorineural

hearing loss

Oral Presentation /

Nihat Yılmaz1,

1 Karabuk University Medical Faculty Department of Otorhinolaryngology.,

Background: Sudden sensorineural hearing loss is defined by a rapid-onset hearing loss of 30

dB or more in 3 consecutive frequencies within 3 days. Though the etiology could not be

identified in most cases, vascular, infectious, and immunologic factors have been postulated to

play a role in sudden sensorineural hearing loss. Cohlear ishemia could be a common pathway

in its development. Retinal ischemia has been associated with retinal layer thining visible via

optical coherence tomography.

Aims: This study aimed to evaluate retinal parameters, retinal nerve fiber layer thickness, and

ganglion cell–inner plexiform layer thickness in patients with sudden sensorineural hearing loss

compared to controls.

StudyDesign:Cross-sectional

Methods: This study included 26 patients with unilateral sudden sensorineural hearing loss and

26 otherwise healthy patients matched for age and sex (control group). All patients underwent

spectral domain optical coherence tomography to measure the superior, nasal, inferior, and

temporal retinal nerve fiber layer thicknesses as well as ganglion cell–inner plexiform layer

thickness values.

Results: There was no statistical difference in retinal parameters between ipsilateral and

contralateral eyes in the sudden sensorineural hearing loss group regarding the hearing loss side

(p > 0.05). All retinal parameters (superior, nasal, inferior, and temporal retinal nerve fiber

layers as well as the ganglion cell–inner plexiform layer) were significantly lower in the sudden

sensorineural hearing loss group (ipsilateral eyes) compared to the control group (right eyes) (p

< 0.001).

Conclusion: There was a significant thinning of the retinal nerve fiber layer and ganglion cell–

inner plexiform layer in patients with sudden sensorineural hearing loss compared to controls.

Bilateral eye involvement in patients with sudden sensorineural hearing loss suggests systemic

pathophisiologic mechanisms may play a crucial role.

Keywords: sensorineural hearing loss, optical coherence tomography, hypoxia, ischemia,

hearing loss



131

Introduction

Sudden sensorineural hearing loss is characterized by a rapid-onset hearing loss of 30 dB or

more in 3 consecutive frequencies starting within 3 days (1, 2). The annual incidence of sudden

sensorineural hearing loss is estimated to be 5–20 per 100,000 people. Sudden sensorineural

hearing loss usually occurs between the ages of 30 and 60, 90% of which are unilateral (2).

Although in most cases, the etiology could not be identified, vascular, infectious, and

immunologic factors have been postulated to play a role in sudden sensorineural hearing loss

(3). Since the cochlea is supplied by an end artery, it is vulnerable to ischemia (4). Cochlear

ischemia could be a common pathway in sudden sensorineural hearing loss development (3).

Ischemic vascular pathologies associated with sudden sensorineural hearing loss may also

affect the retina.

Macular ischemia is associated with the thinning of retinal layers detected by optical coherence

tomography (5). Hypoxia and vasospasm have been suggested to decrease ocular perfusion and

lead to retinal nerve fiber layer thinning (6). Retinal nerve fiber layer thickness is decreased in

patients with obstructive sleep apnea syndrome, suggesting hypoxemia may also compromise

optic nerve head perfusion and oxygenation (7). Optical coherence tomography imaging has

been widely used to determine the thicknesses of the macula, ganglion cell-inner plexiform

layer, and retinal nerve fiber layer (8). Hence, this study aimed to evaluate retinal parameters,

the retinal nerve fiber layer, and the ganglion cell-inner plexiform layer in sudden sensorineural

hearing loss patients and compare the data to controls.

Material and Methods

This cross-sectional study included 26 patients with unilateral sudden sensorineural hearing

loss (14 males, 12 females) and 26 otherwise healthy patients with refractive errors (control

group), matched for age and sex. Patients were excluded with systemic diseases such as chronic

otitis, tympanic membrane perforation, bilateral hearing loss, myopia or hypermetropia of more

than 3 diopters; retinal diseases; glaucoma; uveitis; cataract; a medical history of ocular

intervention; or poor image quality associated with unstable fixation.

Pure tone audiometry with a 250–8000 Hz frequency was performed with an Interacoustics AC

40 audiometer (Interacoustics, Denmark). Air conduction thresholds lower than 20 dB HL at

500, 1000, 2000, and 4000 Hz were accepted as normal hearing. Pure tone averages were

calculated using air conduction thresholds at the same 4 frequencies. Sudden sensorineural

hearing loss was diagnosed by a rapid-onset symptomatic hearing loss of 30 dB or more in 3

consecutive frequencies beginning within 3 days. A retinal evaluation was performed within

the first week of diagnosis in the sudden sensorineural hearing loss group. All patients in the

sudden sensorineural hearing loss group used systemic steroids (1 mg/kg/day oral prednisone,

max 60 mg) and vasodilator agents (oral betahistine 24 mg twice daily) based on the sudden

sensorineural hearing loss treatment protocol at the time of the retinal evaluation.



132

A biomicroscopic examination was performed in all patients and revealed no detectable retinal

pathology. Cirrus HD spectral domain optical coherence tomography (Carl Zeiss Meditec,

Dublin, CA) was used to measure the thickness of the superior, nasal, inferior, and temporal

retinal nerve fiber layers, as well as ganglion cell-inner-plexiform layer thickness values.

The retinal evaluation of the sudden sensorineural hearing loss group included ipsilateral eyes

in terms of the hearing loss side. Control group analyses included the right eyes of healthy

patients with normal hearing. In the sudden sensorineural hearing loss group, a further analyses

was performed to compare ipsilateral eyes with contralateral eyes of the same group of patients

in order to check bilateral involvement.

Statistical analyses were performed with the SPSS 16.0 program (SPSS, Inc., Chicago, Illinois).

Retinal nerve fiber layer thicknesses were compared between groups. A paired t-test was used

as a parametric test and a t-test was used in independent samples with normal distributions. The

Mann Whitney U-test and the Wilcoxon paired test were used as nonparametric tests with for

data without normal distributions. The results are given as the mean ± standard deviation. P <

0.05 was considered statistically significant. This study was carried out with the approval of the

ethics committee of the respective University Medical Faculty.

Results

The age range of the sudden sensorineural hearing loss group was 25–58 years, mean: 36.08 ±

8.28 years. The control group consisted of 26 healthy individuals (aged 34–50 years, mean:

41.1 ± 4.5 years) without hearing loss.

Unilateral sensorineural hearing loss was diagnosed in 14 right ears and 12 left ears of patients

in the sudden sensorineural hearing loss group. Pure tone averages of 19 patients were between

35 and 60 dB, 5 patients were between 60 and 100 dB, and 2 patients had averages greater than

100 dB.

In sudden sensorineural hearing loss patients, ipsilateral and contralateral eyes in terms of the

hearing loss side were compared (Table 1). No statistical difference was observed in any retinal

parameters between ipsilateral and contralateral eyes in sudden sensorineural hearing loss

patients (p > 0.05).



133

All retinal parameters (superior, nasal, inferior, and temporal retinal nerve fiber layers and the

ganglion cell-inner plexiform layer) were significantly lower in the sudden sensorineural

hearing loss group (ipsilateral eyes) compared to the control group (right eyes) (p < 0.001)

(Table 2).

Discussion

In this study, there was a significant thinning of the retinal layer in patients with sudden

sensorineural hearing loss compared to healthy individuals. Bilateral eye involvement in sudden

sensorineural hearing loss patients suggests that systemic pathophysiological mechanisms may

play an important role. These findings may support the ischemia theory in the etiology of

sudden sensorineural hearing loss. To the best of our knowledge, this is the first study to analyze

retinal optical coherence tomography findings in patients with sudden sensorineural hearing

loss.

Sudden sensorineural hearing loss is characterized by a rapid onset of symptomatic hearing

loss. The most widely accepted definition of the disorder is a sensorineural hearing loss of 30

dB or more across at least 3 contiguous frequencies occurring within 72 hours;(2) most sudden

sensorineural hearing loss cases are unilateral. The cause of sudden sensorineural hearing loss

is still undefined in over 70% of cases but the most reliable etiological hypotheses are:

labyrinthine vascular supply impairments, inner ear membrane ruptures, viral infections, and

an autoimmune mediated cochlear malfunctions(3). Acute onset of unilateral sypmtoms and

the presence of vertigo in some cases is similar to vascular syndromes like stroke, retinal vein

occlusion, and myocardial infarction (9). This may indicate the presence of an underlying

vascular problem as a contributor to the hearing loss. Moreover, many systemic vascular risk

factors are also risk factors for sudden sensorineural hearing loss (10). Viral infections may

cause vascular obstruction through hemagglutination, inflammatory capillary edema, or

inducing a hypercoagulable state. Cochlear ischemia, either viral or vascular induced, may be

a common pathway in the development of sudden sensorineural hearing loss (3). In a case report

of a patient with sudden sensorineural hearing loss accompanied with central retinal vein

occlusion, Glacet et al. suggests the possible common pathogenesis of these two acute

impairments was a vascular insufficiency, but to the cochlea and retina for the respective

ailments (11).

Retinal ischemia resulting from diabetic retinopathy, retinal artery occlusion, and retinal vein

occlusion induces thinning in the inner retina (5, 12). Ebneter et al. showed that the inner retinal

layer thickness was reduced when the retinal vein branches were occluded in an animal model

(13). Recent technological advancements have inspired in vivo, detailed evaluations of the



134

retina in patients. Optical coherence tomography provides reproducible, high-resolution cross-

sectional imaging of the retinal nerve fiber layer and optic nerve head topography, providing

an objective tool to diagnose axonal damage(14). Based on the results of spectral domain optical

coherence tomography images, recent studies have reported thinning of the macular layers, the

ganglion cell–inner plexiform layer, and retinal nerve fiber layers in patients suffering from an

ischemic retina and optical nerve (15-17). Retinal nerve fiber layer thickness was shown to be

reduced in patients with obstructive sleep apnea syndrome compared to controls (6, 7). Kargi

et al. reported that decreased ocular perfusion secondary to intermittent hypoxia and vasospasm

may lead to retinal nerve fiber layer thinning (6). Ugurlu et al. reported a thinner retinal nerve

fiber layer in patients with chronic obstructive pulmonary disease and associated their findings

with chronic inflammation and hypoxia (18). Although sudden sensorineural hearing loss is not

a chronic disease, systemic pathologies may play a role in the resulting cochlear ischemia in

patients with sudden sensorineural hearing loss. In the present study, patients with sudden

sensorineural hearing loss were not diagnosed with any systemic or autoimmune diseases.

There are a few limitations in the present study. Prognostic factors, hearing loss levels, or

follow-up of patients in the sudden sensorineural hearing loss group were not included

because of the limited number of participants in each subgroup. Retinal evaluation was

performed within the first week of diagnosis in the sudden sensorineural hearing loss group.

All patients in this group were on systemic steroids and vasodilator agents at the time of retinal

evaluation. Systemic treatment in sudden sensorineural hearing loss is aimed to reverse the

pathologies that cause sudden sensorineural hearing loss. Although control patients were in the

same age group as the patients, the mean age of the former was slightly older than the later.

Aging leads to a thinning of the retinal nerve fiber layer (19). Significant thinning of the retinal

nerve fiber layer was observed in the sudden sensorineural hearing loss group even though this

group was given treatment and was slightly younger than the controls. Further studies focusing

on hearing loss prognosis may reveal the prognostic value of retinal evaluation in sudden

sensorineural hearing loss cases.



135

Tables

Table 1: Retinal findings of sudden sensorineural hearing loss patients. Thickness values of the

ipsilateral eyes, compared to the hearing loss ear, and contralateral eyes are provided.

Ipsilateral eyes Contralateral eyes P value

Superior retinal

nerve fiber layer

117.88 ± 14.97 µ 117.61 ± 12.81 µ 0.93

Nasal retinal nerve

fiber layer

69.0 ± 9.74 µ 70.15 ± 9.03 µ 0.66

Inferior retinal

nerve fiber layer

121.73 ± 16.97 µ 121.80 ± 15.09 µ 0.98

Temporal retinal

nerve fiber layer

65.69 ± 10.47 µ 63.57 ± 9.55 µ 0.43

Ganglion cell-inner-

plexiform layer

82.23 µ (min: 35, max: 96) 82.46 µ (min: 35, max:

94)

0.88

Table 2: Retinal findings of patients in the sudden sensorineural hearing loss group (ipsilateral

eyes) and the control group (right eyes).

Sudden sensorineural

hearing loss group

Control group P value

Superior retinal

nerve fiber layer

117.88 ± 14.97 µ 141.27 ± 20.19 µ < 0.001

Nasal retinal

nerve fiber layer

69.0 ± 9.74 µ 87.35 ± 13.64 µ < 0.001

Inferior retinal

nerve fiber layer

121.73 ±16.97 µ 142.46 ± 13.13 µ < 0.001

Temporal

retinal nerve

fiber layer

65.69 ± 10.47 µ 91.12 ± 14.02 µ < 0.001

Ganglion cell-

inner-plexiform

layer

82.23 µ (min: 35, max: 96) 91.96 µ (min: 81, max: 98) < 0.001



136

References

1. Dallan I, Bruschini L, Nacci A, Bruschini P, Traino C, Rognini F, et al. Transtympanic

steroids as a salvage therapy in sudden hearing loss: preliminary results. ORL J

Otorhinolaryngol Relat Spec 2006;68(5):247-52.

2. O'Malley MR, Haynes DS. Sudden hearing loss. Otolaryngol Clin North Am

2008;41(3):633-49.

3. Chau JK, Lin JR, Atashband S, Irvine RA, Westerberg BD. Systematic review of the

evidence for the etiology of adult sudden sensorineural hearing loss. Laryngoscope

2010;120(5):1011-21.

4. Schreiber BE, Agrup C, Haskard DO, Luxon LM. Sudden sensorineural hearing loss.

Lancet. 2010;375(9721):1203-11.

5. Sim DA, Keane PA, Fung S, et al. Quantitative analysis of diabetic macular ischemia

using optical coherence tomography. Invest Ophthalmol Vis Sci 2014;55(1):417-23.

6. Kargi S, Altin R, Koksal M, Karampelas M, Sadda SR, Fruttiger M, et al. Retinal nerve

fibre layer measurements are reduced in patients with obstructive sleep apnoea

syndrome. Eye. 2005;19(5):575.

7. Lin PW, Friedman M, Lin HC, Chang HW, Pulver TM, Chin CH. Decreased retinal

nerve fiber layer thickness in patients with obstructive sleep apnea/hypopnea syndrome.

Graefes Arch Clin Exp Ophthalmol 2011;249(4):585-93.

8. Lim HB, Kim MS, Jo YJ, Kim JY. Prediction of retinal ischemia in branch retinal vein

occlusion: spectral-domain optical coherence tomography study. Invest Ophthalmol Vis

Sci 2015;56(11):6622-29.

9. Fusconi M, Chistolini A, De Virgilio A, Greco A, Massaro F, Turchetta R, et al. Sudden

sensorineural hearing loss: a vascular cause? Analysis of prothrombotic risk factors in

head and neck. Int J Audiol 2012;51(11):800-5.

10. Ballesteros F, Alobid I, Tassies D, Reverter JC, Scharf RE, Guilemany JM, et al. Is there

an overlap between sudden neurosensorial hearing loss and cardiovascular risk factors?

Audiol Neurootol 2009;14(3):139-45.

11. Glacet-Bernard A, Roquet W, Coste A, Peynegre R, Coscas G, Soubrane G. Central

retinal vein occlusion and sudden deafness: a possible common pathogenesis. Eur J

Ophthalmol 2001;11(2):197-9.



137

12. Totan Y, Gürağaç FB, Güler E. Evaluation of the retinal ganglion cell layer thickness

in healthy Turkish children. J Glaucoma 2015;24(5):e103-8.

13. Ebneter A, Agca C, Dysli C, Zinkernagel MS. Investigation of retinal morphology

alterations using spectral domain optical coherence tomography in a mouse model of

retinal branch and central retinal vein occlusion. PloS One. 2015;10(3):e0119046.

14. Casas P, Ascaso FJ, Vicente E, Tejero-Garcés G, Adiego MI, Cristóbal JA. Retinal and

optic nerve evaluation by optical coherence tomography in adults with obstructive sleep

apnea–hypopnea syndrome (OSAHS). Graefes Arch Clin Exp Ophthalmol

2013;251(6):1625-34.

15. Byeon SH, Chu YK, Lee H, Lee SY, Kwon OW. Foveal ganglion cell layer damage in

ischemic diabetic maculopathy: correlation of optical coherence tomographic and

anatomic changes. Ophthalmology 2009;116(10):1949-59.

16. Kim CS, Shin KS, Lee HJ, Jo YJ, Kim JY. Sectoral retinal nerve fiber layer thinning in

branch retinal vein occlusion. Retina 2014;34(3):525-30.

17. Lee DH, Kim JT, Jung DW, Joe SG, Yoon YH. The relationship between foveal

ischemia and spectral-domain optical coherence tomography findings in ischemic

diabetic macular edema. Invest Ophthalmol Vis Sci 2013;54(2):1080-5.

18. Ugurlu E, Pekel G, Altinisik G, Bozkurt K, Can I, Evyapan F. New aspect for systemic

effects of COPD: eye findings. Clin Respir J 2018;12(1):247-52.

19. Harwerth RS, Wheat JL, Rangaswamy NV. Age-related losses of retinal ganglion cells

and axons. Invest Ophthalmol Vis Sci 2008;49(10):4437-43.



138

EVALUATION OF HEARING AND BALANCE SYSTEM IN INDIVIDUALS USING

MOTORCYCLE

Abidin KAYA1, Erkan TAŞ1, Selahattin Furkan ŞEN1, Fatih ÇENGEL1, Cenk CABA1, Z.

Dilek GÜLMEZ1, Selma Yılar2

1 Istanbul University-Cerrahpasa, Faculty of Health Sciences, Department of Audiology

2 Istanbul University-Cerrahpasa, Faculty of Medicine, Department of ENT

AIM: Noise affects hearing and balance functions negatively. The aim of this study is to

investigate whether the wind noise that motor users are exposed to, even if they wear a helmet,

affects the auditory and vestibular functions.

METHOD: 15 individuals (study group) with normal hearing, who did not have any systemic,

neurological and psychological disorders, aged between 18-45 years, who used regular

motorcycle for at least 1 year and 15 volunteer individuals (control group) who were not using

motorcycle in the same age range. Pure tone audiometry (0,125-18 kHz), Auditory Evoked

Cortical Potentials (CAEP) tests were performed. After the auditory evaluations, Sensory

Organization Test (SOT) was performed.

CONCLUSION: A significant difference was observed between motorcycle users and control

group at 125, 250, 500 and 6000 Hz (p <0.05). There was no significant difference between

other hearing thresholds, in the latency and amplitude complex of P1 / N1 / P2 in CAEP test,

and visual, somatosensory, vestibular and proprioceptive mechanisms according to SOT results

between study and control group (p> 0.05).

DISCUSSION: Motorcycle users may experience more severe and prolonged exposure to wind

noise at 6000 Hz due to noise-related hearing loss. The difference in hearing loss observed at

low frequencies such as 125, 250 and 500 Hz affected the cochlea due to the vibration of the

motorcycle and was thought to cause hearing loss. Although CAEP and SOT were not

significant, it was thought that the sample group should be expanded since noise affects both

hearing and vestibular function.

Keywords: hearing, balance, motorcycle, auditory processing, noise-related hearing disorder



139

DİNAMİK VESTİBÜLER SİSTEM ALGORİTMASININ DENGE

PROBLEMLERİ OLMAYAN FARKLI YAŞ GRUPLARINA GÖRE

NORMALİZASYONU

Yeşim ORUÇ1, Eyyup KARA1, Melda KAYA2, Serhat İKİZOĞLU3, Ahmet ATAŞ2.

1İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Sağlık Bilimleri Fakültesi Odyoloji Bölümü

2İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı

Odyoloji Bölümü

3İstanbul Teknik Üniversitesi Elektrik-Elektronik Fakültesi Kontrol ve Otomasyon

Mühendisliği Bölümü

ÖZET

Giriş: Lokomotor becerilerin sağlanabilmesi ve uygun motor yanıtların oluşmasında etkili olan

vestibüler sistem değerlendirilmesinde yürüyüş analizleri kullanılmaktadır. Denge

kontrolündeki bozulmaları teşhis etmek, fonksiyonel yeteneği değerlendirmek ve düşme riskini

tahmin etmek için yürüyüş parametrelerinin değerlendirilmesi önemlidir. Yürümenin

gerçekleşmesi basit görünmesine rağmen vizüel, somatosensör ve vestibüler girdiler dahil

olmak üzere tüm vücudun karmaşık bir koordinasyonu ile gerçekleşmektedir. Bilgisayarlı

sistemler ve giyilebilir sensörler kullanılarak; dengenin objektif ölçümleri, klinik uygulamada

daha hassas ve spesifik denge testlerinin geliştirilebileceği belirtilmektedir.

Materyal ve Metot: Çalışmamızda giyilebilir sensörlerin kullanıldığı Dinamik Vestibüler

Sistem Algoritması’nın; farklı yaş gruplarına ait normal bulgularını araştırmak, yürüyüş ve

denge parametrelerinde yaşla birlikte ortaya çıkan değişimleri incelemek amaçlanmıştır.16-78

yaş aralığında, denge problemleri olmayan 168 kişi (78 kadın ve 90 erkek) Dinamik Vestibüler

Sistem Algoritması ile değerlendirildi.

Bulgular: Dinamik denge ve yürüyüş için önemli olan yürüyüş temposu, adım hızı, adım

uzunluğunun yaşlanmayla birlikte azaldığı, yürüyüş simetrisinin bozulduğu istatistiksel olarak

anlamlı bulunmuştur (p<0,05). Yürüyüş eğim açısı, lateral salınım sınırları ve diz bükülme

açısında yaş artışıyla birlikte istatistiksel olarak anlamlı azalma olduğu görülmüştür (p<0,05).

Sonuç: Dinamik Vestibüler Sistem Algoritması’nın klinik kullanımı açısından bakıldığında

normal deneklerden alınan veriler sayesinde, patolojik bulguların tespit edilmesine yönelik

karşılaştırmalar için veri tabanı oluşturulmuştur. Yürüyüş ve denge değerlendirmeleri için

önemli olan parametrelerin yaşla birlikte değişkenlik gösterdiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Denge, vestibüler sistem, postüral kontrol, hareket sensörleri, yürüyüş

analizi.



140

ABSTRACT

Introduction: Gait analysis is used in the assessment of the vestibular system which is effective

in providing the locomotor skills and formation of appropriate motor responses. It is important

to assess gait parameters to diagnose disorders in balance, evaluate functional ability, and

predict the risk of falls. Although walking is simple to see, it takes place with complex

coordination of the whole body, including visual, somatosensory and vestibular inputs. Using

computerized systems and wearable sensors; objective measurements and balance tests, that are

more sensitive and specific to clinical practice, can be developed.

Materials and Method: The aim of this study was to investigate by Dynamic Vestibular System

Algorithm using wearable sensors the normal results of different age groups and to examine the

age-related changes in gait and balance parameters. 168 subjects (78 women and 90 men)

between the ages of 16-78 without equilibrium problems were included in the study. All

participants were evaluated by the Dynamic Vestibular System Algorithm.

Results: It was found statistically significant that the gait tempo, step velocity, step length is

decreased and step symmetry is impaired with aging. (p <0.05). A significant decrease was

observed in gait inclination angle, lateral stability limits and knee flexion angle with age (p

<0.05).

Conclusion: Based on the clinical use of the Dynamic Vestibular System Algorithm, data from

normal subjects were used to establish a database for comparisons to identify pathological

results. It was determined that the parameters which are important for gait and balance

evaluations change with age.

Key words: Equilibrium, vestibular system, postural control, motion sensors, gait analysis.

GİRİŞ

Denge sisteminin temel rolü, insanların çevreyle güvenli ve yeterli bir şekilde

etkileşimlerini sağlamaktır. Dinamik bir yapıya sahip olan denge sistemi; vizüel, vestibüler ve

propriyoseptif geri bildirimlerdeki değişikliklere hızlı bir şekilde yanıt verir. Üç sistemin birbiri

arasındaki entegrasyonlar dengenin korunmasında ve yürümenin gerçekleşmesinde çok

önemlidir (Desmond, 2004; Bent ve ark., 2004). Kliniklerde dengeyi efektif bir şekilde

değerlendirme; bir denge bozukluğunun olup olmadığının, denge bozukluğunun altında yatan

neden veya nedenlerin, tedavi gerekliliğinin ve normal postüral kontrolün yeniden sağlanması

için uygun tedavinin belirlenmesinde etkili olmaktadır (Palmieri ve ark., 2002). Bilgisayar

tabanlı sistemler ve giyilebilir sensörler kullanılarak objektif denge ölçümleri ile klinik

değerlendirmelere yönelik daha hassas, spesifik veriler alınabileceği düşünülmektedir (Mancini

ve Horak, 2010).

“Dinamik Vestibüler Sistem Analiz Algoritması”; postüral kontrolün, statik ve dinamik

dengenin sabit bir platform olmaksızın taşınabilir bir donanım yapı ile değerlendirilebilmesi

amacıyla geliştirilmiştir (Kara, 2017). Giyilebilir hareket ve konum algılayıcı sensörler içeren

cihaz, değerlendirme sırasında serbest harekete izin vermektedir. Bu özellik sayesinde dinamik

dengeye, yürüyüşe ve denge sorununa yönelik bilgiler hızlı ve yüksek doğrulukta

alınabilmektedir. Ayrıca portatif yapıya sahip olan bu cihaz ile kişilerin günlük yaşamı sırasında

dinamik dengesinin değerlendirilebileceği diğer bir avantaj olarak belirtilmektedir (Kara,

2017). Denge ve yürüme ile ilgili elde edilen öznitelikler değerlendirildiğinde; erkek ve kadın



141

deneklerin vücut stabilitesi (anterior-posterior ve lateral salınım, ayağın yerden yükselmesi...)

ve yürüyüş paterni (adım simetrisi, hızı, genişliği…) arasındaki ilişkilerin literatürü destekleyen

sonuçlar verdiği bulunmuştur. Sadece normal-patoloji ayrımı konusunda değil, gelişimsel

süreçlerin ve yaşlanmanın denge üzerindeki etkilerinin de farklı yaş gruplarında yapılan

normalizasyon ile değerlendirilebileceği belirtilmiştir (Kara, 2017). Bu çalışmanın amacı;

“Dinamik Vestibüler Sistem Algoritması” kullanılarak farklı yaş gruplarına ait normal

bireylerden verilerin elde edilmesidir. Yaş grupları arasında karşılaştırmalar sayesinde yaşla

birlikte vestibüler sistem ve dinamik dengede meydana gelen değişimlere yönelik bulguların

alınması amaçlanmıştır.

MATERYAL-METOT

Çalışmamız; Temmuz 2018 ve Mart 2019 tarihleri arasında İstanbul Üniversitesi-

Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı, Odyoloji

Bölümü’nde gerçekleştirildi. Çalışmanın etik açıdan uygunluğu, “İstanbul Üniversitesi-

Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Klinik Araştırmalar Etik Kurulu” tarafından kabul

edilmiştir (Yazı no: 83045809-604.01.02). 16-78 yaş aralığında, 168 kişi (78 kadın, 90 erkek)

çalışmamıza “Bilgilendirilmiş Onam Formu”nu imzalayarak gönüllü olarak katıldı.

Katılımcılar “16-20 yaş” (n:66, yaş ort. 18,56), “21-45 yaş” (n:64, yaş ort. 24,83), “46-64 yaş”

(n:26, yaş ort. 52,81), “65 yaş ve üzeri” (n:12, yaş ort. 69,42) olmak üzere 4 yaş grubuna

ayrılarak incelendi ve gruplar arası veriler karşılaştırıldı.

Katılımcı grupları; otolojik muayenesi ve yaş ortalamalarına göre odyometrik bulguları

normal olan (Katz ve ark., 2015), immitansmetrik inceleme sonuçları normal değerler arasında

saptanan, dengesini etkileyebilecek güncel veya geçmiş tıbbi teşhisi bulunmayan, baş dönmesi

ve/veya dengesizlik şikayeti belirtmeyen, bilinen nörolojik, psikolojik ve ortopedik bir hastalığı

olmayan, bilinen göz problemi olmayan ya da gözlük/lens kullanımı ile normal görüş keskinliği

sağlanmış bireylerden oluşturulmuştur. Son 6 ay içerisinde açıklanamayan düşme öyküsü olan,

dış ve orta kulak problemi bulunan, santral sinir sistemini etkileyen düzenli ilaç kullanan kişiler

çalışmaya dahil edilmemiştir.

“Dinamik Vestibüler Sistem Algoritması” ile her katılımcının postüral kontrol, statik ve

dinamik denge parametreleri taşınabilir yapıda olan sensörler ve geliştirilmiş algoritma ile

değerlendirildi. Vücut hareketlerine yönelik hız, konum ve yönelim bilgilerinin alınması

amacıyla dokuz serbestlik derecesine sahip “ataletsel ölçüm birimi” kullanılmıştır. “Ataletsel

ölçüm birimi” içerisinde üç eksen ivmeölçer (akselerometre), üç eksen dönüölçer (jiroskop) ve

üç eksen manyetometre bulunmaktadır. Böylece yüksek doğrulukta hareket ve konum

belirlenmesi sağlanmıştır. Vücut hareketlerinden veri toplanması amacıyla, beş adet “XSens”

(Xsens Technologies B.V. The Netherlands) marka hareket ve konum algılayıcı sensör kullanıldı

(Şekil 1). Böylece hızlı ve güvenli kablosuz veri aktarımı sağlandı (iç ortamda 20 metre, dış

ortamda 50 metreye kadar erişime izin vermekte). Toplanan veriler ise işlenmesi için ikinci bir

veri toplama ünitesi yardımıyla kablosuz sistemle eşzamanlı olarak bilgisayara ulaştırılmıştır

(Kara, 2017).



142

A: Xsens MTw

geliştirme kiti

B: Kablosuz sensör ve

alıcılar

C: Bilgisayar ile bağlantı

Şekil 1: Çalışmamızda kullanılan Xsens marka hareket ve konum algılayıcı

sensörler.

Sensörlerin yerleşim yerleri Kara’nın (2017) çalışmasında belirtildiği gibi iki tanesi sağ

ve sol ayak üstüne, iki tanesi sağ ve sol diz bölgesi, bir tanesi bel bölgesi üzerinde olacak şekilde

konumlandırıldı (Şekil 2). Katılımcılardan iki kez düz hat boyunca 12 m, normal yürüyüş

ritimlerinde ve hızlarında yürümeleri istenildi. İki yürüyüş verilerinin ortalaması alınarak

analizler sonuçlandırıldı.

Şekil 2: Sensörlerin vücut üzerindeki yerleşim görüntüsü.

Vücut üzerine yerleştirilmiş beş sensörden alınan verilerin işlenmesiyle; “yürüme

temposu, ortalama adım uzunlukları, adım hızı, katedilen yolda adım simetrisi, her bir ayağın

yerden yükselmesi, adım genişliği (adımlar arası mesafe), vücut anterior-posterior (ön-arka)

salınım açısı, vücudun anterior (öne) salınım sınırı, vücudun posterior (arkaya) salınım sınırı,

yürüyüş eğim açışı, vücut lateral salınım (sağ-sol) sınırları, yürüyüş esnasında her bir dizin

maksimum bükülme açısı, her bir dizin lateral hatta salınım sınırları” belirlendi.

İstatistiksel analizlerde, kesikli değişkenler ChiSquare Testi ile kıyaslandı. Normal

dağılımlı değişkenler Independent Samples T Testi ile değerlendirildi.. Bağımlı değişken

sayısının 2’den fazla olduğu durumlarda değerlendirme ANOVA (Ananlysis of Variance)

yöntemi, Anova analizi sonucunda grup içi anlamlılığı test etmek için Tukey LSD (Least Square



143

Difference) testleri kullanıldı. Bahsi geçen analizler için “Statistical Package for the Social

Science programı (SPSS-25)” kullanılarak, güven aralığı %95 düzeyinde tutularak analiz

sonuçları p<0,05 düzeyi ile karşılaştırılarak yorumlandı.

BULGULAR

Tüm katılımcıların “Dinamik Vestibüler Sistem Algoritması” ile değerlendirilerek elde

edilen; yürüme hızı (Tablo 1), ayak bileği hareketliliği (Tablo 2), vücut salınım sınırları (Tablo

3 ve 4), diz bölgesi hareketliliği ve dizin lateral salınım değerlerine (Tablo 5) ait verilerin

ortalamaları her bir yaş grubu için tablolarda gösterilmektedir.

Tablo 1: Yürüme hızına bağlı verilerin ortalamaları ve standart sapma değerleri.

Gruplar Yürüme

Temposu

(adım/sn)

Ortalama

Adım

Uzunluğu

(m)

Katedilen

Yolda Adım

Simetrisi

Adım Hızı

(m/sn)

16- 20 Yaş 2,05± 0,13 0,64± 0,06 1,06± 0,09 1,36± 0,15

21-45 Yaş 2,02±0,13 0,64±0,06 1,23±0,69 1,36±0,16

46-64 Yaş 1,92±0,19 0,61±0,07 3,13±2,84 1,20± 0,17

65 Yaş ve

üzeri

1,95±0,38 0,59±0,16 4,08± 2,76 1,20±0,17

Ortalama±Standart Sapma

Yaşa bağlı değişimleri değerlendirmek amacıyla katılımcılar “16-20 yaş”, “21-45 yaş”,

“46-64 yaş”, “65 yaş ve üzeri” olmak üzere 4 grup arasında parametrelere ait veriler

karşılaştırıldı. Yaş gruplarında boy açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlenmedi

(p>0.05).

Yürüme temposunun “16-20 yaş/46-64 yaş” ve “21-45 yaş/46-64 yaş” grup

karşılaştırılmasında yaşla birlikte anlamlı olarak azaldığı görüldü (p<0.05). Ortalama adım

uzunluğunun “16-20 yaş/65 yaş ve üzeri”, “21-45 yaş/65 yaş ve üzeri” grup karşılaştırılmasında

yaşla birlikte anlamlı olarak azaldığı bulundu (p<0.05). “16-20 yaş/21-45 yaş”, “46-64 yaş/65

yaş ve üzeri” hariç diğer tüm grup karşılaştırmalarında “kat edilen yolda adım simetrisinin”

yaşla birlikte anlamlı olarak bozulduğu, adım hızının ise azaldığı tespit edildi (p<0.05).



144

Tablo 2: Ayak bileği hareketliliği verilerinin ortalamaları ve standart sapma değerleri.

Gruplar Sağ Ayağın

Yerden

Yükselmesi (m)

Sol Ayağın

Yerden

Yükselmesi (m)

Ortalama Adım

Genişliği (m)

16- 20 Yaş 0,12± 0,02 0,13±0,02 0,18±0,06

21-45 Yaş 0,12±0,03 0,13±0,03 0,18±0,05

46-64 Yaş 0,13±0,08 0,14±0,05 0,17±0,10

65 Yaş ve üzeri 0,12±0,04 0,12±0,03 0,14±0,07


Gruplar arası sağ/sol ayağın yerden yükselmesi, ortalama adım genişliği ve bel

anterior/posterior salınım sınırları verileri kıyaslandığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark

bulunamadı (p>0,05). Yürüyüş eğim açısının; “16-20 yaş/21-45 yaş” gruplarının

karşılaştırılması dışında diğer grupların farklılıkları incelendiğinde yaşla birlikte anlamlı olarak

azaldığı görüldü (p<0,05).

Tablo 3: Bel anterior-posterior salınım sınırları ve yürüyüş eğim açısına ait verilerin

ortalamaları ve standart sapma değerleri.

Gruplar Bel

Posterior

Salınım

[Derece]

Bel

Anterior

Salınım

[Derece]

Bel Anterior-

Posterior

Salınım

[Derece]

Yürüyüş Eğim Açısı

[Derece]

16- 20 Yaş 3,67±0,52 4,60±0,80 8,27±1,09 6,63±0,93

21-45 Yaş 3,52±0,68 4,57±0,80 8,08±1,32 6,57±1,08

46-64 Yaş 3,68±1,07 4,63±1,43 8,31±2,26 5,18±2,62

65 Yaş ve

üzeri

3,93±1,49 3,96±1,22 7,90±2,57 3,28±1,49




145

Tablo 4: Bel lateral salınım sınırlarına ait verilerin ortalamaları ve standart sapma

değerleri.

Gruplar Bel Lateral

Salınım Sağ

[Derece]

Bel Lateral

Salınım Sol

[Derece]

Bel Lateral

Salınım Maks.

[Derece]

16- 20 Yaş 6,05±1,29 5,83±1,27 11,64±2,02

21-45 Yaş 5,89±1,31 5,47±1,12 11,37±2,01

46-64 Yaş 5,27±1,93 5,26±1,93 10,50±2,38

65 Yaş ve üzeri 4,33±1,68 4,65±1,22 8,98±2,15


Bel lateral salınımlar sınırları için “16-20 yaş/46-64 yaş”, “16-20 yaş/65 ve üzeri”, “21-

45 yaş/65 yaş ve üzeri” grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı azalma görülürken

(p<0,05), yaş artışıyla bel lateral salınım sınırlarının ortalama değerlerinin azaldığı bulundu.

Tablo 5: Diz bölgesi hareketliliği ve salınım verilerine ait ortalama ve standart sapma

değerleri.

Gruplar

Sol Diz

Bükülme Açısı

Maks.

[Derece]

Sağ Diz

Bükülme Açısı

Maks.

[Derece]

Sol Diz

Lateral

Salınım Maks.

[Derece]

Sağ Diz

Lateral

Salınım Maks.

[Derece]

16- 20 Yaş 61,89±9,78 60,62±8,24 13,84±2,05 13,25±2,38

21-45 Yaş 63,57±9,38 60,13±7,62 13,80±2,08 13,61±2,60

46-64 Yaş 42,99±6,81 42,41±6,00 16,13±3,94 14,70±3,83

65 Yaş ve üzeri 42,09±3,95 42,35±4,44 18,46±4,73 16,11±3,40


Yaş olarak birbirine yakın olan “16-20 yaş/21-45 yaş” ve “46-64 yaş/65 yaş ve üzeri”

gruplarındaki karşılaştırmalar hariç sol/sağ diz bükülme açısının yaşla birlikte azaldığı, dizin

lateral salınımının arttığı istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0,05).



146

TARTIŞMA

Denge performansı ayakta dururken veya yürürken dengenin farklı yönlerini kapsayan

testlerle değerlendirilmektedir (Vereeck ve ark., 2008). Çalışmamızda kullanılan “Dinamik

Vestibüler Sistem Algoritması”; sabit bir platform ihtiyacı olmaksızın serbest harekete izin

veren giyilebilir hareket ve konum algılayıcı sensörler içeren bir analiz yöntemidir (Kara,

2017). Lokomotor becerilerin sağlanabilmesi ve uygun motor yanıtların oluşmasında etkili olan

vestibüler sistemin değerlendilmesinde yürüyüş analizleri kullanılmaktadır (Angunsri ve ark.,

2011; Kim ve ark., 2014). Vestibüler bozukluğu olan hastalarda yürüyüş analizi sonucunda;

adım genişliği, yürüme hızı ve çift destek süresi parametrelerinde telafi edici değişiklikler

olduğu görülmüştür. Yapılan bir çalışmada sadece alt bacak bölgesine yerleştirilen iki jiroskop

sensör kullanılmıştır. Ancak çalışma sınırlılıklarını aşmak için kullanılan sensör sayısında artış

ve elektromiyografik ölçümlerin eklenmesi önerilmiştir (Kim ve ark., 2014). Bizim

çalışmamızda kullanılan sistemde ise alt ekstremite üzerine beş adet sensör yerleşimi

gerçekleştirilmiştir.

Çalışmamızın bulgularıyla uyumlu olarak literatürde yaşla birlikte vestibüler sistem

fonksiyonunda meydana gelen değişimlere yönelik bir telafi mekanizması olarak yürüme

hızında azalma olduğu bulunmuştur (Auvinet ve ark., 2002; Kimura ve ark., 2006; Anson ve

Jeka, 2016). Yürüme hızındaki bu azalmanın, düşme riskini azaltma açısından uygulanan bir

önlem olduğu belirtilmiştir (Shkuratova, 2004; Culhane ve ark., 2005). Takayanagi ve

arkadaşlarının (2019) belirttiği gibi yaşlı bireylerde yürüyüş hızı değerlendirmesinin,

fonksiyonel becerilerde düşüşü incelemede yararlı bir parametre olabileceği düşünülmüştür

(Takayanagi ve ark., 2019).

Çalışmamızda, “16-20 yaş” ve “21-45 yaş” gruplarının ortalama adım uzunlukları “65

yaş ve üzeri” grupla karşılaştırıldığında, yaşın artışıyla adım uzunluğunda azalma olduğu

görülmüştür (p<0,05). Bizim çalışmamıza benzer olarak Schrager ve arkadaşlarının yaptığı

çalışmada (2008), artan yaşla birlikte adım uzunluğunun ve adım hızının azaldığı bulunmuştur

(Schrager ve ark., 2008). Adım uzunluğu değerlendirmelerinin postüral sorunlar ve düşme riski

açısından önemli bilgiler sağlayabileceği belirtilmiştir (Mbourou ve ark., 2003).

Düşme riskini arttıran durumlar arasında adım simetrisindeki bozulmalar da yer

almaktadır (Kovacs, 2005). Bu yüzden adım simetrisinin değerlendirilmesi yürüyüş

analizlerinde incelenen önemli parametrelerdendir. Bizim çalışmamızda da yaşla birlikte

simetrinin bozulduğu görülmüştür.

Çalışmamızda gruplar arası “ayakların yerden yükselmesi” kıyaslandığında istatistiksel

olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0,05). Literatürde ayağın yerden yükselme

seviyesinin özellikle yaşlı bireylerde takılmalara bağlı düşmeleri arttırdığı ve incelenmesinin

düşme riskine yönelik bilgiler vereceği bildirilmiştir (Barrett ve ark., 2010; Lai ve ark., 2012).

Mariani ve arkadaşları (2010) giyilebilir bir sistem kullanarak yürüyüşün 3D uzaysal

parametrelerini genç yetişkinlerde ve yaşlılarda incelemişlerdir. Ayağın yerden yükselmesinin

iki grubu ayıran parametrelerden biri olduğunu raporlamışlardır (Mariani ve ark., 2010).

Çalışmamız sonucunda “ayağın yerden yükselmesi” değerlerinin yaşla birlikte anlamlı

değişiklik göstermemesinin, yaşlı bireylerdeki katılımcı sayısının kısıtlılığı ile ilişkili

olabileceği düşünülmüştür.

Adım genişliği arttıkça destek yüzeyi genişlemekte, ağırlık merkezini bu aralıkta tutmak

yani dengeyi korumak kolaylaşmaktadır. Literatürde adım genişliği değişkenliğinin

değerlendirilmesinin önemli bir parametre olduğu (Owings ve Grabiner, 2004) ve yaşla birlikte

adım genişliğinin arttığını (Schrager ve ark., 2008) gösteren çalışmalar mevcuttur.

Çalışmamızda “ortalama adım genişliği” değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit



147

edilmemesinin (p>0,05) nedeni olarak katılımcıların, kendi yürüme temposunda

değerlendirilmesi olduğu düşünülmüştür. Bu düşünceyle uyumlu olarak, Brach ve arkadaşları

(2005) yaptıkları çalışma sonucunda; düşme öyküsü olan yaşlı bireylerde adım genişliğinin

düşme öyküsü olmayanlara göre arttığını, ancak yürüme hızının azaldığı test koşullarında

farklılık olmadığını bulmuşlardır (Brach ve ark., 2005).

Çalışmamızda; “16-20 yaş/21-45 yaş” hariç, diğer grupların karşılaştırılması sonucunda

istatistiksel olarak yaşla birlikte azalan yürüyüş eğim açısı bulunmuştur (p<0,05). Tespit

ettiğimiz bir diğer bulgu olan yaşla birlikte azalan yürüme hızının, yürüyüş eğim açısını

etkileyebileceği düşünülmüştür. Ayrıca yürüyüş eğim açısının değerlendirilmesi, bireylerde

kalça stratejisinin kullanımı hakkında bilgiler sunmaktadır. Literatürde bu bilgiler

doğrultusunda; baskın olarak kullanılan denge stratejisinin değerlendirilmesi ve geriatrik grupta

düşme riskinin araştırılmasında etkili sonuçlara ulaşılabileceği belirtilmiştir (Kara, 2017).

Statik ve dinamik durumlarda dengenin korunması ve düşmenin engellenmesi için vücut

öne-arkaya ve sağa-sola hareketler yaparak, ağırlık merkezinin yer değiştirmesini gerçekleştirir.

Kişinin ağırlık merkezinin hareketi vücudun stabilite sınırları içerisinde olmaktadır

(Ruckenstein ve Davis, 2014). Literatürde Parkinson hastalarında (Lirani-Silva ve ark., 2017),

bel ağrısı yaşayanlarda (Henry ve ark., 2006) ve yaşlanma ile birlikte vücudun stabilite

sınırlarının daraldığı bildirilmiştir (Melzer ve ark., 2008). Elde ettiğimiz bulgularda, bel lateral

salınım derecelerine ait ortalama değerlerin yaş arttıkça azaldığı görülmüştür.

Çalışmamızda yaşla birlikte diz bükülme açısının azaldığı istatistiksel analiz sonucunda

anlamlı olarak tespit edilmiştir (p<0,05). Literatürde diz eklem hareketini etkileyen,

yaşlanmayla ilişkili olan osteoartrit gibi hastalıkların; dengeyi, yürüyüşü, postüral stabiliteyi,

fiziksel fonksiyonelliği etkileyebileceği belirtilmektedir. Ayrıca bu durumlar düşme riskinin

artmasına neden olurken yaşam kalitesini olumsuz etkilemektedir (Duffell ve ark., 2014). Bu

nedenle rehabilitasyon programlarının kanıta dayalı oluşturulması ve sürecin takip edilmesi

önem kazanmaktadır.

SONUÇ

Çalışmamızda, “Dinamik Vestibüler Sistem Algoritması” için farklı yaş gruplarından

denge problemi olmayan bireylere ait veriler elde edilmiştir. Sistemin klinik kullanımı

açısından bakıldığında normal deneklerden alınan veriler sayesinde, patolojik bulguların tespit

edilmesine yönelik karşılaştırmalar için veri tabanı oluşturulmuştur. Katılımcıların, 4 farklı yaş

grubuna ayrılması sonucunda; yürüyüş ve denge parametrelerinde yaşla birlikte ortaya çıkan

değişimler incelenmiştir. Bu çalışma sonucunda “Dinamik Vestibüler Sistem Algoritması” ile

yürüyüş ve denge değerlendirmeleri için önemli olan parametrelere ait bulgular elde edilmiş

olup parametrelerin yaşla birlikte değişkenlik gösterdiği tespit edilmiştir. Denge sisteminin

efektif değerlendirilmesi kriterlerinde yer alan rehabilitasyon sürecinin planlanması ve

izlenmesi noktalarında, “Dinamik Vestibüler Sistem Algoritması” kullanımının yararlı

olabileceği düşünülmektedir.

KAYNAKLAR

Angunsri, N., Ishikawa, K., Yin, M., Omi, E., Shibata, Y., Saito, T., & Itasaka, Y. (2011). Gait

instability caused by vestibular disorders—Analysis by tactile sensor. Auris Nasus Larynx,

38(4), 462-468.

Anson, E., & Jeka, J. (2016). Perspectives on aging vestibular function. Frontiers in neurology,

6, 269.

Auvinet, B., Berrut, G., Touzard, C., Moutel, L., Collet, N., Chaleil, D., & Barrey, E. (2002).

Reference data for normal subjects obtained with an accelerometric device. Gait &



148

posture, 16(2), 124-134.

Barrett, R. S., Mills, P. M., & Begg, R. K. (2010). A systematic review of the effect of ageing

and falls history on minimum foot clearance characteristics during level walking. Gait &

posture, 32(4), 429-435.

Bent, L. R., Inglis, J. T., & McFadyen, B. J. (2004). When is vestibular information important

during walking?. Journal of neurophysiology, 92(3), 1269-1275.

Brach, J. S., Berlin, J. E., VanSwearingen, J. M., Newman, A. B., & Studenski, S. A. (2005).

Too much or too little step width variability is associated with a fall history in older persons

who walk at or near normal gait speed. Journal of neuroengineering and rehabilitation,

2(1), 21.

Culhane, K. M., O’connor, M., Lyons, D., & Lyons, G. M. (2005). Accelerometers in

rehabilitation medicine for older adults. Age and ageing, 34(6), 556-560.

Desmond, A. (2004). Vestibular function: evaluation and treatment. Thieme Medical Pub.

Duffell, L. D., Southgate, D. F., Gulati, V., & McGregor, A. H. (2014). Balance and gait

adaptations in patients with early knee osteoarthritis. Gait & posture, 39(4), 1057-1061.

Henry, S. M., Hitt, J. R., Jones, S. L., & Bunn, J. Y. (2006). Decreased limits of stability in

response to postural perturbations in subjects with low back pain. Clinical Biomechanics,

21(9), 881-892.

Kara, E. (2017). Dinamik Vestibüler Sistem Analiz Algoritması Geliştirilmesi. Doktora Tezi,

İstanbul Üniversitesi.

Katz, J., Chasin, M., English, K. M., Hood, L. J., & Tillery, K. L. (Eds.). (2015). Handbook of

clinical audiology. (7th Ed.) Wolters Kluwer Health.

Kim, S. C., Kim, J. Y., Lee, H. N., Lee, H. H., Kwon, J. H., beom Kim, N., ... & Han, G. C.

(2014). A quantitative analysis of gait patterns in vestibular neuritis patients using

gyroscope sensor and a continuous walking protocol. Journal of neuroengineering and

rehabilitation, 11(1), 58.

Kimura, T., Kobayashi, H., Nakayama, E., & Hanaoka, M. (2006). Effects of aging on gait

patterns in the healthy elderly. Anthropological Science, 0610300013-0610300013.

Kovacs, C. R. (2005). Age-related changes in gait and obstacle avoidance capabilities in older

adults: a review. Journal of applied gerontology, 24(1), 21-34.

Lai, D. T., Taylor, S. B., & Begg, R. K. (2012). Prediction of foot clearance parameters as a

precursor to forecasting the risk of tripping and falling. Human movement science, 31(2),

271-283.

Lirani-Silva, E., Beretta, V. S., Jimenez, A. M. F., & Gobbi, L. T. B. (2017). Postural control

and somatosensory information: effects of aging and Parkinson’s disease. In Locomotion

and Posture in Older Adults (pp. 307-322). Springer, Cham.

Mancini, M., & Horak, F. B. (2010). The relevance of clinical balance assessment tools to

differentiate balance deficits. European journal of physical and rehabilitation medicine,

46(2), 239.

Mariani, B., Hoskovec, C., Rochat, S., Büla, C., Penders, J., & Aminian, K. (2010). 3D gait

assessment in young and elderly subjects using foot-worn inertial sensors. Journal of

biomechanics, 43(15), 2999-3006.

Mbourou, G. A., Lajoie, Y., & Teasdale, N. (2003). Step length variability at gait initiation in



149

elderly fallers and non-fallers, and young adults. Gerontology, 49(1), 21-26.

Melzer, I., Benjuya, N., Kaplanski, J., & Alexander, N. (2008). Association between ankle

muscle strength and limit of stability in older adults. Age and ageing, 38(1), 119-123.

Owings, T. M., & Grabiner, M. D. (2004). Step width variability, but not step length variability

or step time variability, discriminates gait of healthy young and older adults during

treadmill locomotion. Journal of biomechanics, 37(6), 935-938.

Palmieri, R. M., Ingersoll, C. D., Stone, M. B., & Krause, B. A. (2002). Center-of-pressure

parameters used in the assessment of postural control. Journal of Sport Rehabilitation,

11(1), 51-66.

Ruckenstein, M. J., & Davis, S. (2014). Rapid interpretation of balance function tests. Plural

Publishing.

Schrager, M. A., Kelly, V. E., Price, R., Ferrucci, L., & Shumway-Cook, A. (2008). The effects

of age on medio-lateral stability during normal and narrow base walking. Gait & posture,

28(3), 466-471.

Shkuratova, N., Morris, M. E., & Huxham, F. (2004). Effects of age on balance control during

walking. Archives of physical medicine and rehabilitation, 85(4), 582-588.

Takayanagi, N., Sudo, M., Yamashiro, Y., Lee, S., Kobayashi, Y., Niki, Y., & Shimada, H.

(2019). Relationship between daily and in-laboratory gait speed among healthy

community-dwelling older adults. Scientific reports, 9(1), 3496.

Vereeck, L., Wuyts, F., Truijen, S., & Van de Heyning, P. (2008). Clinical assessment of

balance: normative data, and gender and age effects. International journal of audiology,

47(2), 67-75.



150

O-25 Possible ethio-pathology of Facial Nerve Paralysis in Malignant Otitis Externa

Nadir Yıldırım1, Nesibe Esra Karaman1, Sermin Tok Umay2, 1, 1

1ENT-HNS Department, KSBU Medical Faculty, Kütahya Turkey, 2Radiology Department,

KSBU Medical Faculty, Kütahya Turkey,

ABSTRACT

Malignant otitis externa (MOE) is osteomyelitis of the temporal bone that is believed to

originate from external ear canal (EAC). It may involve labyrinth, skull base and facial nerve.

In this study, we present 3 MOE cases complicated with facial nerve paralysis (FNP) out of 10

consecutive MOE patients and discuss possible etiologic factors of FNP in MOE.

The patients were males, between the ages of 62-81. All had Type II diabetes mellitus (DM)

for decades. They all had earache, otorrhea, hearing loss at the admissions; two of them had

FNP at the grades of VI and V according to House-Brackmann (H-B) grading; as another one

developed H-B II FNP later. At otoscopies, we found tender, edematous and granulomatous

EAC with purulent secretions; later visualized eardrums were perforated in two of the patients

who had a history of previous otorrhea. Temporal bone CTs confirmed otomastoiditis with lytic

lesions, tympanic soft tissue densities along with diffuse EAC involvements. Facial canals were

dehiscent in the patients with H-B V and VI paralyses. We operated all patients; cortical

mastoidectomies were complemented with facial nerve decompression in the ones with H-B V

and VI paralyses. Pseudomonas and E.Coli were isolated from two of the EACs. Neither

medical (corticosteroid and antibiotic) nor surgical therapies improved FNPs in all patients,

unlike moderately controlled external and middle ear inflammations.

The MOE patients with FNP had poorly controlled DM of longer duration, facial nerve

dehiscence and propensity of having previous inflammations when compared with the ones

without FNP.



151

Keywords: malignant otitis externa, complications, facial paralysis, and diabetes mellitus

INTRODUCTION: Chandler was the first to coin the term malignant otitis externa (MOE) in

1968 (1). It is, in fact, skull base osteomyelitis, believed to spread from the external ear canal

by means of microangiopathy and/or the spread of the infection through Santorini fissures

towards the tympanomastoid suture, stylomastoid and jugular foramina. It is almost always seen

in diabetic and immune-compromised patients (2). What makes the disease so critical that

acquires it a separate ICD code is its potential to advance to the skull base and intracranium,

which may end up fatally (3). It is a persistent and recurring disease, in many instances, the

patients had to be hospitalized (4). As a result of close proximity, petrous portion of the

temporal bone may be involved that may result in labirynthitis and sensory-neural hearing loss

(SNHL). Likewise, intratemporal segments of the cranial nerve (CN) VII are also affected in

some cases (5, 6). We, herewith present 3 cases of MOE-associated FNP out of 10 MOEs

diagnosed within the last 6 years in a single centre, and discuss the possible predisposing factors

leading to facial nerve involvement in the disease.

MATERIAL AND METHOD: We retrospectively reviewed the charts of the patients who

were admitted to the KSBU Medical Faculty Evliya Çelebi Training and Research Hospital

ENT Department with the diagnosis of MOE within the years of 2014 through 2019. We

extracted from the hospital records their symptoms, signs, length and number of hospital stays

as an inpatient, audiological assessments, imaging results, microorganism isolation or culture

results from the drainage, responses to the treatments, cranial nerve involvements and their

grades including CN VII palsy by H-B grading and co-morbidities. Of the accompanying

diseases, presence and status of DM was especially looked into and noted including the type,

length and control of the disease, blood glucose and HbA1c levels. The results were analysed



152

and the findings of the patients with CNVII involvement were compared with those of the non-

involved ones.

RESULTS: Within the aforementioned period, 10 patients with MOE were admitted to our

department. The ages of the patients were between 48 and 81 (mean: 67, median: 65.5). Nine

of them had to be hospitalized, mostly multiple times. The common symptoms of the patients

were earache and wetness or drainage of the ear, and the signs were edema, otorrhea, and

tenderness of the ear canals at various severity. In four of the cases, tubo-tympanic COM with

perforated eardrum accompanied the clinical picture. Nine out of the ten patients also had Type-

II DM. Decrease in hearing was described by 9 of the patients and in all of them hearing loss

with conductive component was confirmed by pure tone audiometry. Only one patient had

tenderness and pain in the temporo-mandibular joint (TMJ). Eight of the patients showed

positivity in one or more inflammatory markers, namely, leucocytosis, erythrocyte

sedimentation rate (ESR) and C-reactive protein (CRP) levels. Nine of the patients described

some dizziness, however, we observed acute vertiginous attacks with nystagmus in only one of

those. There were three cases with PFP (Table 1).

High resolution temporal bone CT in all and temporal bone and skull base planar scintigraphy

in 4 of the cases were taken and all those images confirmed temporal bone osteomyelitis as well

as polyps/granulation tissue in the ear canal (Figure 1, 2). Temporal bone MRI was taken in 4

of the patients including all three with PFP, which showed inner ear/internal ear canal

involvement in one (Figure 3). Seven of the cases have been operated, 2 of them twice as one

of them had undergone cortical mastoidectomy in another centre; and in another one, ear canal

granuloma was removed at the first session. Operations brought some relief to all of the patients,

lessening the pain and otorrhea, however, never cured the disease in any of the patients. One

non-diabetic mild case with impacted cerumen and granuloma benefited most from the office

intervention and topical therapy. Cultures of the drainages were obtained in 8 of the patients, in

4 of whom it yielded pathogenic microorganisms; pseudomonas in 2, E. Coli and Staf Aureus

in another two respectively.



153

The PFPs were at the grades of H-B 6 and 5 in two and HB 2 in one of the patients.

Mastoidectomies were complemented with facial nerve decompression in two of them with

more severe PFP without any improvements in the paralyses. Both of them also had centrally

perforated eardrum and history of chronic suppurative otitis media (CSOM) as opposed to three

patients with CSOM (42.85%) among the rest of the patients. One patient had chronic renal

failure in addition to CSOM and widespread fibromatosis in the head and face that involved the

effected external ear as well. All three had a longer history of poorly controlled DM in

comparison to the other six patients with DM (22.33 vs. 17 years). In one of the PFP patients,

7-8th nerve trunk showed high contrast uptake (Figure 3), in whom, there was also sign of

limited sigmoid sinus thrombophlebitis without any clinical correlates (Figure 4) (Table 2).

All patients had to be hospitalized several times and longer durations, because of the recurring

symptoms and inadequately controlled disease as well as for the inadequately controlled DM

in some of the cases.

DISCUSSION:

Malignant otitis externa does not present a homogenous clinical picture; in contrast, as

suggested by Stevens et al, it is a wide spectrum of clinical symptoms and findings depending

on the extent of the temporal bone and skull base involvement (6). There were extreme cases

reported in the literature, in which the disease progressed to the skull base and intracranium

with erosion of the whole temporal bone that ended up fatally (7). An analysis of 786 MOE

patients admitted to 187 hospitals revealed 2,5% disease-related mortality rate (4). Stevens et

al suggested stratification of the disease into severe and non severe categories, according to

which, severe cases (43%in their series) were characterized with CN VII palsy, positive fungal

culture, relapse, surgical interventions requirement and major radiographic findings that

indicate spreading disease and they found the mortality rate as high as 42% in the severe group

(6). The findings of Soudry et al, also in line with this assessment, they lost 45% of their severe

cases to the disease which comprises 20% of the whole inpatient MOE patients (8). This

classification system does not fully applicable to our MOE cohort: we operated 7 (70%) of our

cases, 3 of them had also CN VII palsy, 4 (40%) of the whole cohort had CSOM additionally

and we have not lost any of our patients yet, although most of them are still not free of the

disease. Nevertheless, we have to admit that we might not have branded some of our recalcitrant

chronic otitis externa cases as “malignant” as long as they are manageable in the outpatient



154

clinic. So, there is definitely a “grey area” between “infectious otitis externa” and “malignant

otitis externa”. We would propose a new classification system that divides the patients into non-

complicated (outpatients with a disease in the ear canal with/without limited middle ear and

mastoid involvements) and complicated groups which encompasses presence of middle ear

inflammation, eardrum perforation, inner ear involvement with corresponding findings and CN

VII palsy, skull base and intracranial involvements. The latter group can also be further broken

down into “intratympanic” and “extratympanic” involvement sub-groups. Afterwards, the

etiologic and pathologic correlates of each group would be investigated.

We had the temporal bone planar scintigraphy performed 4 of the relatively more serious cases

for better delineation of the possibly overlooked skull base involvement without any additional

findings than those which CT and/or MRI provided. Younis also did not find any statistically

significant sensitivity difference between the temporal bone CT and scintigraphy in MOE cases

diagnostically (9). Diabetes mellitus is a highly relevant and predisposing factor of MOE as 9

out of 10 of our patients had DM and also diabetic patients have higher propensity of

complications. The analysis of Nationwide Inpatient Sample (NIS) of the USA showed that of

3400 MOE patients only 22,7% were diabetic and it is not more fatal in diabetics than the rest

of the cohort, although, it is associated with higher rate of complications (10). However, the

same researchers also underlined that, if only the adults were taken into consideration, the

percentage of DM raises up to 57%. In the majority of the case series, DM has been associated

with MOE at a rate of 81-100% (11-13). It has also been reported, as our findings suggested,

that uncontrolled and longer duration DM predisposes complications including CN palsies (11,

14). When we come to facial nerve involvement, which is the focus of this article, it is attributed

to various factors: spreading the infection through Sontorini fissures directly to the stylomastoid

foramen where the nerve exits the temporal bone, direct infection of the nerve sheath in the

tympanic and mastoid portions due to widespread osteomyelitis, and by means of skull base

involvement at which level other lower cranial nerves could be effected as well (2). Our

experience from presented cases, however, excludes the involvement if the nerve at the

stylomastoid foramen or skull base levels as there were no accompanying clinical and

radiologic findings supporting these hypothesis, however, the fact that 2 out of 3 the patients

having accompanying CSOM suggests the direct involvement of the nerve at the tympanic and

mastoid segments. On the other hand, facial paralysis on its own did not seem to be as important

prognostic factor as opposed to the classification of Sylvester et al (10, 14). Another finding of



155

ours is the unresponsiveness of the MOE associated facial palsy to surgery. In none of the three

patients with PFP, we observed any improvement after mastoidectomy and decompression that

is supported by the literature data indicating CN VII paralysis is mostly unchanged by medical

and surgical treatments (2). Age also seem to be factor for co-morbidities in MOE including

facial nerve palsy as demonstrated in our case series and reported in literature (10,11).

Pseudomonas species were reported as the most common causative organism isolated in MOE

ears (13), that we isolated in two of the cases one of which had PFP. In recent articles, long-

term and parenteral antibiotherapy as the first line treatment and reservation of surgery for the

complicated and recalcitrant cases are advocated (2, 15). We made the decision of surgery

somewhat more liberally, however, all surgical cases of ours were either complicated (with

PFP) or unresponsive to antibiotherapy, and all symptoms and signs showed some regressions

with the surgery, except facial palsies. Singh et al also demonstrated symptomatic relief in the

surgically debrided patients when compared to antibiotherapies (16).

CONCLUSIONS

1. Malignant otitis externa is a potentially fatal clinical condition mostly effecting aged

diabetic patients.

2. Some cases might be overlooked in the early stages.

3. In cases resistant to medical therapy, mastoidectomy would partly alleviate symptoms,

however, FNP in those cases usually does not improve the palsy.

4. Facial nerve palsy is one of the common and serious complications of the disease and

would be predisposed by longer duration and poorly controlled DM and more prevalent

in relatively older patients,

5. Facial nerve palsy is not always accompanies intracranial complications, neither related

to survival rate.

REFERENCES

1. Chandler JR. Malignant external otitis. Laryngoscope, 1968; 78 (8): 1257-1294.

2. Mani N, Sudhoff H, Rajagopal S, Moffat D, Axon PR. Cranial nerve involvement in

malignant external otitis: implications for clinical outcome. Laryngoscope. 2007 May;

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Mani%20N%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=17473694

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Sudhoff%20H%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=17473694

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Rajagopal%20S%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=17473694

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Moffat%20D%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=17473694

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Axon%20PR%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=17473694



156

117(5): 907-10.

3. Hobson C, Moy JD, Byers KE, Raz Y, Hirsch BE, McColl AA. Malignant otitis externa:

evolving pathogens and implications diagnosis and treatment. Otolaryngol Head Neck

Surg. 2014; 151(1): 112-116

4. Hatch JL, Bauschard MJ, Nguyen SA, Lambert PR, Meyer TA, McRackan TR.

Malignant Otitis Externa Outcomes: A Study of the University Health System

Consortium Database. Ann Otol Rhinol Laryngol. 2018 Aug; 127(8): 514-520. doi:

10.1177/0003489418778056. Epub 2018 Jul 2

5. Marina S, Goutham MK, Rajeshwary A, Vadisha B, Devika T. A retrospective review

of 14 cases of malignant otitis externa. J Otol. 2019 Jun; 14(2): 63-66. doi:

10.1016/j.joto.2019.01.003. Epub 2019 Jan 8.

6. Stevens SM, Lambert PR, Baker AB, Meyer TA.

Malignant Otitis Externa: A Novel Stratification Protocol for Predicting Treatment

Outcomes. Otol Neurotol. 2015 Sep; 36(9): 1492-8. doi:

10.1097/MAO.0000000000000839.

7. Bruschini L, Berrettini S, Christina C, Ferranti S, Fabiani S, Cavezza M, Forli F, Santoro

A, Tagliaferri E. Extensive Skull Base Osteomyelitis Secondary to Malignant Otitis

Externa. J Int Adv Otol. 2019 Mar 29. doi: 10.5152/iao.2019.5406. [Epub ahead of

print]

8. Soudry E, Hamzany Y, Preis M, Joshua B, Hadar T, Nageris BI. Malignant external

otitis: analysis of severe cases. Otolaryngol Head Neck Surg. 2011 May; 144 (5): 758-

62. doi: 10.1177/0194599810396132.

9. Younis JA. Additive value of 99mTechnetium methylene diphosphonate hybrid single-

photon emission computed tomography/computed tomography in the diagnosis of skull

base osteomyelitis in otitis externa patients compared to planar bone scintigraphy.

World J Nucl Med. 2018 Oct-Dec; 17(4): 286-292. doi: 10.4103/wjnm. WJNM_88_17.

10. Sylvester MJ, Sanghvi S, Patel VM, Eloy JA, Ying YM.Malignant otitis externa

hospitalizations: Analysis of patient characteristics. Laryngoscope. 2017 Oct; 127(10):

2328-2336. doi: 10.1002/lary.26401. Epub 2016 Nov 24.

11. Lee SK, Lee SA, Seon SW, Jung JH, Lee JD, Choi JY, Kim BG

Analysis of Prognostic Factors in Malignant External Otitis. Clin Exp Otorhinolaryngol.

2017 Sep; 10(3): 228-235. doi: 10.21053/ceo.2016.00612. Epub 2016 Sep 27

12. Kaya İ, Sezgin B, Eraslan S, Öztürk K, Göde S, Bilgen C, Kirazlı T. Malignant Otitis

Externa: A Retrospective Analysis and Treatment Outcomes. Turk Arch

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Hatch%20JL%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29962250

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Bauschard%20MJ%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29962250

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Nguyen%20SA%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29962250

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Lambert%20PR%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29962250

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Meyer%20TA%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29962250

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=McRackan%20TR%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29962250



https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Marina%20S%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=31223303

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Goutham%20MK%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=31223303

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Rajeshwary%20A%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=31223303

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Vadisha%20B%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=31223303

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Devika%20T%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=31223303



https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Stevens%20SM%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=26375971

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Lambert%20PR%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=26375971

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Baker%20AB%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=26375971

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Meyer%20TA%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=26375971



https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Bruschini%20L%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30924772

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Berrettini%20S%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30924772

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Christina%20C%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30924772

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Ferranti%20S%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30924772

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Fabiani%20S%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30924772

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Cavezza%20M%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30924772

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Forli%20F%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30924772

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Santoro%20A%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30924772

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Santoro%20A%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30924772

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Tagliaferri%20E%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30924772



https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Soudry%20E%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=21493363

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Hamzany%20Y%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=21493363

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Preis%20M%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=21493363

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Joshua%20B%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=21493363

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Hadar%20T%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=21493363

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Nageris%20BI%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=21493363



https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Younis%20JA%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30505228




https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Sylvester%20MJ%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27882553

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Sanghvi%20S%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27882553

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Patel%20VM%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27882553

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Eloy%20JA%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27882553

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Ying%20YM%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27882553



https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Lee%20SK%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27671716

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Lee%20SA%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27671716

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Seon%20SW%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27671716

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Jung%20JH%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27671716

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Lee%20JD%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27671716

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Choi%20JY%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27671716

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Kim%20BG%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=27671716


https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Kaya%20%C4%B0%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30197809

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Sezgin%20B%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30197809

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Eraslan%20S%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30197809

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=%C3%96zt%C3%BCrk%20K%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30197809

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=G%C3%B6de%20S%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30197809

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Bilgen%20C%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30197809

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Kirazl%C4%B1%20T%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30197809





157

Otorhinolaryngol. 2018 Jun; 56(2): 106-110. doi: 10.5152/tao.2018.3075. Epub 2018

Jun 1.

13. Bhat V, Aziz A, Bhandary SK, Aroor R, Kamath P SD, Saldanha M. Malignant Otitis

Externa - A Retrospective Study of 15 Patients Treated in a Tertiary Healthcare Centre.

J Int Adv Otol. 2015 Apr; 11(1): 72-6. doi: 10.5152/iao.2015.430.

14. Soudry E, Joshua BZ, Sulkes J, Nageris BI. Characteristics and prognosis of malignant

external otitis with facial paralysis. Arch Otolaryngol Head Neck Surg. 2007 Oct;

133(10): 1002-4

15. Carlton DA, Perez EE, Smouha EE. Malignant external otitis: The shifting treatment

paradigm. Am J Otolaryngol. 2018 Jan - Feb; 39(1): 41-45. doi:

10.1016/j.amjoto.2017.05.010. Epub 2017 May 25.

16. Singh J, Bhardwaj B. The Role of Surgical Debridement in Cases of Refractory

Malignant Otitis Externa. Indian J Otolaryngol Head Neck Surg. 2018 Dec; 70 (4): 549-

554. doi: 10.1007/s12070-018-1426-0. Epub 2018 Jun 18.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Bhat%20V%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=26223723

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Aziz%20A%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=26223723

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Bhandary%20SK%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=26223723

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Aroor%20R%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=26223723

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Kamath%20P%20SD%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=26223723

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Saldanha%20M%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=26223723



https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Soudry%20E%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=17938323

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Joshua%20BZ%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=17938323

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Sulkes%20J%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=17938323

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Nageris%20BI%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=17938323



https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Carlton%20DA%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29042067

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Perez%20EE%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29042067

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Smouha%20EE%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=29042067



https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Singh%20J%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30464914

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Bhardwaj%20B%5BAuthor%5D&cauthor=true&cauthor_uid=30464914





158

TABLES

Table 1 The signs and symptoms of patients with MOE

Table 2 Comparison of demographic and clinical findings of the MOE patients

with PFP and without PFP

Symptoms and Signs The Number

of Patients

Percentage Remarks

Otalgia 10/10 100%

Edema in the ear canal 10/10 100%

Otorrhea 10/10 100%

Polyp/granulation in the ear

canal

6/10

Chronic otitis media with

eardrum perforation

4/10

Mixed hearing loss 7/10

Acute I

Infection Markers’ Positivity

(ESR, CRP, WBC)

8/10

Positive culture 4/8 Pseudomonas (2), E.Coli (1),

Staf aureus

Facial nerve palsy 3/10

Diabetes mellitus 9/10

Mastoidectomy operations

7/10 In 2 of FNP cases with facial

canal decompression

Demographics/

Findings

MOE with FNP

(Numbers/percentages)

MOE without FNP

(Numbers/percentages)

Ages (mean) 72.33 64.28

Duration of DM (years) 22.33 (3 patients) 17 (6 patients)

Accompanying COM 2/3 (66.66%) 3/7 (42.85%)

Intracranial/skull base

findings

1/3 (33.33%) None

Radiologic Inner

ear/CN VII-VIII

involvements

1/3 (33.33%) None

Acute infection markers

positivity

2/3 (66.66%) 6/7 (85.71%)



159

FIGURES

a b

Figure 1 a Temporal bone CT on the axial plane shows the destruction of the lateral mastoid

cortex (arrow) on the left side and soft tissue densities in the mastoid cells

b Soft tissue densities are seen filling the external ear canal (arrows) in the same patient.

Figure 2 Tc99 scintigraphy is

consistent with the left temporal

bone osteomyelitis



160

Figure 3 Axial MRI image of the left temporal bone of the above patient shows diffuse post

contrast-enhancement in the 7-8th nerve complex (arrows): the patient had grade H-B 2 PFP

Figure 4 MR venography of the same patient shows filling defect consistent

with thrombus in the left sigmoid sinus (arrows)



161

POSTER FULL TEXTS



162

BILATERAL COCHLEAR IMPLANTATION IN CASES WITH BILATERAL

COCHLEAR NERVE HYPOPLASIA

POSTER PRESENTATION

Sakine KOÇ, Artuğ DEMİREL, Hasan DEMİR, Sabahat ÇAY, Neslihan YALÇIN,

Ahmet ATİLA, Funda AKAR ATİK, Muhammed DAĞKIRAN, Özgür

SÜRMELİOĞLU

ÇUKUROVA UNIVERSITY FACULTY OF MEDICINE ENT DEPARTMENT,

ÇUKUROVA UNIVERSITY INSTITUTE OF HEALTH SCIENCES DEPARTMENT

OF AUDIOLOGY, ÇUKUROVA UNIVERSITY HALİL AVCI HEARING IMPAIRED

CENTER, ADANA

Introduction

Congenital bilateral sensorineural hearing loss occurs at a rate of about 1.2 to 3.2 per 1,000 live

births. One of the reasons is an aplasia or hypoplasia of the cochleovestibular nerve (CVN).

This radiological entity was first described in 1997. A hearing aid is an audiological picture of

a person with advanced and very advanced sensorineural hearing loss and limited benefit from

the hearing aid. Since the advent of cochlear implantation, indications of surgery have been

more precisely defined and expanded. Deep hearing loss and seeing limited benefit from the

device is the main indicator for indications of surgery.

Previous studies have indicated poor results of cochlear implantation in patients with

cochleovestibular nerve hypoplasia as a result of radiological examination. As a result, the

nerve is expected to be hypoplasic, contraindication for cochlear implantation. But other reports

showed good results after implantation. In most of these cases, he was diagnosed with

hypoplasia of CVN after implantation. Hypoplasia of CVN in this case revealed that there was

no definite contraindication for cochlear implantation.

The aim of this study was to evaluate the auditory performance and speech intelligibility ratio

of an 18 year-old male patient with bilateral cochlear nerve hypoplasia who underwent bilateral

cochlear implantation.

Method

The family noticed hearing loss at the age of 5 months. As a result of the audiological

evaluations conducted at Çukurova University Faculty of Medicine ENT department, bilaterally

was diagnosed with a very advanced degree of SNHL. Radiological examination also showed

bilateral cochlear nerve hypoplasia. Serious benefits were observed in the patient who was

wearing a hearing aid and started special training. The patient, who regularly uses hearing aids

and receives special training, underwent Cochlear implantation in his left ear at Çukurova

University Faculty of Medicine ENT mainframe when he was 13 years old. No complications

occurred during the surgery and intraoperative measurements were performed. The patient who

benefited from a left cochlear implant underwent cochlear implantation in his right ear when he

was 17 years old.

F.Z.K. was diagnosed with congenital bilateral very severe SNHL and hearing aid was placed

and special education was started. F.Z.K's radiological report showed bilateral normal inner ear

structures. F.Z.K 9 and 16 years old cochlear implantation was performed.



163

The following tests were performed on H.A and F.Z.K , who underwent Bilateral cochlear

implantation;

1) Receiver and expressive language age according to PLS (Preschool Language Scale),

2)EARS (Evaluation of Positive Responses to Speech); LIP (Listening Progress), MTP

(Monosyllabic Trochee Polysyllabic Word Test), GASP (Glendonald Auditory Screening

Procedure) and

3)CAP (Categories of Auditory Performance),

4)SIR (Speech Intelligence Rate)

Case AGE/GENDE

R

AUDIOLOGICA

L REPORT

RADIOLOGICA

L REPORT

FIRST

IMPLAN

T AGE

SECOND

IMPLAN

T AGE

H.A. 18/M BILATERAL

VERY

ADVANCED

SNHL

BILATERAL

COCHLEAR

NERVOUS

HYPOPLASIA

13 17

F.Z.K

.

17/F BILATERAL

VERY

ADVANCED

SNHL

BİLATERAL

NORMAL

9 16

Table 1: Cases

Results

The findings of H.A , a cochlear nerve hypoplasia with Bilateral cochlear implantation, and

F.Z.K , a radiological report on normal boundaries, were compared and evaluated.

PLS 3

Case Receiver language

age

Expressive

language age

H.A. 6 6

F.Z.K 6 6

Table 2: Receiver and expressive language age according to PLS (Preschool Language Scale)

results

EARS



164

Case LİP MTP GASP 2

SYLLABLE

CLOSED

PHONEM

2

SYLLABLE

OPEN

PHONEM

H.A. 42/42 22/24 9/10 47/50 24/24

F.Z.K 42/42 24/24 9/10 49/50 24/24

Table 3: EARS (Evaluation of Positive Responses to Speech); LIP (Listening Progress), MTP

(Monosyllabic Trochee Polysyllabic Word Test), GASP (Glendonald Auditory Screening

Procedure) results

CAP – SIR

Case CAP SIR

H.A. CATEGORY 7 CATEGORY 5

F.Z.K CATEGORY 7 CATEGORY 5

Table 4: CAP (Categories of Auditory Performance) and SIR (Speech Intelligence Rate results

The data obtained by minimizing the variability of Hasan with bilateral cochlear nerve

hypoplasia and Fatma with normal inner ear structures were compared in the tables above.

Conclusion

Studies have suggested that initially contraindicated for cochlear implantation in patients with

cochlear nerve hypoplasia. However, subsequent studies have shown that patients with cochlear

nerve hypoplasia benefit significantly from the cochlear implant. In this study, the patient with

bilateral cochlear nerve hypoplasia and bilateral cochlear implantation were compared with the

patient with normal radiological examination and bilateral cochlear implantation. The hearing

and speech performances of the two patients were very close. Our study supports studies

indicating that cochlear nerve hypoplasia does not constitute a definite contraindication for

cochlear implantation surgery.

References

1. Oker, N., et al. "Bilateral implantation in children with cochleovestibular nerve

hypoplasia." International journal of pediatric otorhinolaryngology 73.10 (2009):

1470-1473.

2. Bamiou, Doris Eva, et al. "Eighth nerve aplasia and hypoplasia in cochlear implant

candidates: the clinical perspective." Otology & neurotology 22.4 (2001): 492-496.

3. Zhang, Zhihua, et al. "Cochlear implantation in children with cochlear nerve deficiency:

a report of nine cases." International journal of pediatric otorhinolaryngology 76.8

(2012): 1188-1195.



165

4. Gstoettner, Wolfgang K., et al. "Speech perception performance in prelingually deaf

children with cochlear implants." Acta oto-laryngologica 120.2 (2000): 209-213.

5. Kutz Jr, Joe Walter, et al. "Cochlear implantation in children with cochlear nerve

absence or deficiency." Otology & Neurotology 32.6 (2011): 956-961.



166

VESTIBULAR EVALUATION IN MULTIPLE SCLEROSIS PATIENT-CASE

REPORT

POSTER PRESENTATION

Hasan DEMİR1,Sakine KOÇ1, Sabahat ÇAY1, Neslihan YALÇIN1, Artuğ DEMİREL,

Ahmet ATİLA1, Funda AKAR ATİK1, Muhammed DAĞKIRAN2, Özgür

SÜRMELİOĞLU2

1. ÇUKUROVA UNIVERSITY, INSTITUTE OF HEALTH

SCIENCES,DEPARTMENT OF AUDIOLOGY,

2. ÇUKUROVA UNIVERSITY, FACULTY OF MEDICINE, DEPARTMENT of

OTORHINOLARYNGOLOGY

ADANA

INTRODUCTION

Multiple sclerosis is a disease that can cause lesions in the brain stem connections of the

vestibular nuclei, lesions in the cerebellum and dorsal column, and therefore may cause

complaints of varying degrees of balance.The lesion in the posterior cord sensory pathways

causes the deterioration of proprioception and vibration senses, blindness with the influence of

optical tracts, blurred vision or double vision, and vertigo and nystagmus with the effect of

vestibular tracts and all these effects adversely affect the balance.Balance problems are one of

the most common problems in MS patients.In a change of position, it is difficult to maintain

the upright position and to avoid functional activities such as walking and rolling, all of which

cause loss of balance and falls.

The aim of this study was to investigate the vestibular functions of a 34-year-old patient who

presented to our clinic with the complaint of loss of balance.

CASE REPORT

A 34-year-old male patient was referred to our clinic with suspicion of lateral canal BPPV.He

stated that he had had balance problems and dizziness for several months and had difficulty

walking. He also stated that he had blurred vision and focus problems.The patient mentioned

that there was no nausea, darkness, headache in his anamnesis and this imbalance and dizziness

were long lasting.The patient was initially followed by finger and nystagmus was detected in

both horizontal and vertical planes.The patient's skew deviation test showed correcting of the

eyes medially.Apart from all these examinations, head roll maneuver was performed due to

suspicion of lateral canal BPPV of the outer center.In this maneuver, when we turned the

patient's head to the right and left, geotropic nystagmus was observed and the severity on the

right side was higher(right lateral canal BPPV?).However, when the patient's eye movements

were carefully monitored, nystagmus was not tired, latency and non-conjugated eye movements

were observed.As a result of these examinations, Video Head Impulse Test and VNG Tests

were performed. In the V-HIT test, the vestibulocular reflex (VOR) gains were decreased in all

semicircular canals and no saccades were observed.In saccade test, the patient's eye could not

focus on the target and in the pursuit test, the patient was unable to follow-up and disruption

was observed. In the gaze test, nystagmus was detected which changed direction with gaze.In



167

the light of these anamnesis and these results, radiological examination was suggested

considering the central pathology of the patient.

Radiological examination reports

INNER EAR MR EXAMINATION

IN FLAIR, T2 and 3D FIESTA sequences;Brain stem, cerebellum, internal acoustic channels,

7th and 8th nerves, 8th nerve's cochlear and vestibular branches, cochlea and vestibules are

normal. There were no pathological findings in cerebral hemispheres.

Conclusion: MRI of the inner ear within normal limits

DIFFUSION MR EXAMINATION

There was no diffusion limitation consistent with acute ischemia.

BRAIN MR EXAMINATION

In bilateral periventricular white matter, diffuse localized signaling pathologies were observed

in the brain stem, pons and bilateral cerebellar hemispheres, which were located vertically to

the ventricular axis.Ventricular system widths are natural. No pathological enhancement was

detected in contrast-enhanced sequences.

Conclusion: The signal pathologies described at the described levels are primarily consistent

with demyelinating plaques. No active enhancement plank was detected.

CERVICAL VERTEBRAL MR EXAMINATION

PATIENT WİTH MS CLINIC;

Diffuse heterogeneous appearance consistent with MS involvement in cervical cord is observed

at all levels.The examination includes advanced motion artifact.Large surface disc bulging is

observed at the level of T5-T1 vertebrae.

Cervical Vertebral MRI Images:

As a result of these tests, the patient was diagnosed with MS.



168

DİSCUSSİON

In our study, the patient was referred to our clinic with suspicion of right lateral canal BPPV

and the patient was diagnosed with MS. Horizontal duct BPPV-like nystagmus may occur in

some cerebellar lesions and pontocerebellar corner pathologies.

REFERENCES

1. Karst GM, Venema DM, Roehrs TG, Tyler AE. Center of pressure measures during

standing tasks in minimally impaired persons with multiple sclerosis. J Neurol Phys

Ther. 2005;29(4):170-180

2. Cattaneo D, De Nuzzo C, Fascia T, Macalli M, Pisoni I. Risk of falls in subjects with

Multiple Sclerosis. Arch Phys Med Rehabil. 2002;83:864-7

3. Sandyk R. Impairment of depth perception in multiple sclerosis is improved by

treatment with AC pulsed electromagnetic fields. Int J Neurosci. 1999;98(1-2):83-94



169

ASSR Results in Patients with Auditory Neuropathy Spectrum Disorder

Sabahat ÇAY1, Ahmet ATİLA1, Sakine KOÇ1, Hasan DEMİR1, Neslihan YALÇIN1, Artuğ

DEMİREL1, Funda AKAR ATİK1, Muhammed DAGKIRAN2, Özgür SÜRMELİOĞLU2 1Cukurova University Faculty of Medicine, , Department of Audiology, Adana

2Cukurova University Faculty of Medicine, Department of Otorhinolaryngology, Adana

OBJECTIVE: The aim of this present study to investigate the use of auditory steady state

response results as an objective assessment of hearing thresholds in patients with auditory

neuropathy whose auditory brainstem response (click) is morphologically impaired and / or has

no auditory brainstem response at maximum severity.

METHODS: Patients with possitive otoacoustic emissions and impaired auditory brainstem

response wave morphology are diagnosed as auditory neuropathy spectrum disorder. Patients

who has bilateral auditory neuropaty were included in this study. Ten patients were evaluated

with auditory steady state response.

RESULTS: Our data showed that although the normal and auditory brainstem responses (click)

were morphologically impaired and / or the auditory brainstem response was not achieved at

the maximum severity, auditory steady state responses could be obtained in patients with

auditory neuropathy spectrum disorder.

Conclusion: None of the audiological tests should be used alone to demonstrate the level and

configuration of hearing loss. In order to facilitate a better diagnosis of auditory neuropathy

spectrum disorder, it may be necessary to evaluate auditory brainstem response and otoacoustic

emission together with auditory steady state response measurements.

Key words: Auditory Neuropathy Spectrum Disorder,ASSR,OAE,ABR

Documents

1st International Congress of the Mirko Tos Ear & Hearing ... · “1st International Congress of the Mirko Tos Ear & Hearing Research Center and 4th International Congress of Istanbul