Περιπέτεια στον βυθό

Α2

Η δασκάλα του τµήµατος:

Μάγδα Καλουµένου Σχ. έτος: 2012-2013

Μια φορά και έναν καιρό εκεί βαθιά-βαθιά στη θάλασσα

ζούσαν µονοιασµένα και αγαπηµένα χωρίς πίκρες και

διχόνοιες πολλά, µικρά, πολύχρωµα ψαράκια.

Η ζωή τους ήταν ξένοιαστη και ευτυχισµένη µαζί µε τα

όµορφα κοράλλια, τα φύκια και τα πολύχρωµα κοχύλια.

Όλα τα ψαράκια ήταν ελεύθερα ένιωθαν χαρούµενα,

έπαιζαν µεταξύ τους και έτσι περνούσαν τις µέρες τους.

Κάθε πρωί λοιπόν ξυπνούσαν χαρούµενα για το σχολείο.

Η γοργόνα δασκάλα χαµογελαστή και κεφάτη περίµενε

τους µικρούς µαθητές της.

Ένα πρωί όµως έφτασε ένα καινούριο ψάρι στο σχολείο

ο Τριγωνοψαρούλης ,

γιατί είχε µετακοµίσει µε την οικογένεια του σ' ένα βράχο κοντά

στο σχολείο των ψαριών.

Το ψαράκι φανερά στεναχωρηµένο πήγε µε βαριά καρδιά στο

σχολείο γιατί είχε χάσει τους παλιούς του φίλους και συµµαθητές.

Σηκώθηκε πρωί πρωί αγχωµένο για το νέο του ξεκίνηµα.

Όταν έφτασε στο σχολείο, είχε µαζευτεί όλη η τάξη για µάθηµα.

Η γοργονοδασκάλα αµέσως µόλις το είδε σηκώθηκε να το

καλωσορίσει και να το παρουσιάσει στα υπόλοιπα ψαράκια.

Από δω ο καινούριος σας συµµαθητής, είπε η γοργονοδασκάλα.

Ο Τριγωνοψαρούλης αµέσως παρατήρησε ποια ψάρια τον κοιτούσαν

και γελούσαν µαζί του.

Όταν βγήκαν από την τάξη για διάλειµµα,

ο Τριγωνοψαρούλης τριγυρνούσε µόνος του ,

γιατί κανένα άλλο ψαράκι δεν το έκανε παρέα,

κανείς από τους συµµαθητές του δεν του πρότεινε να

πάει να παίξει µαζί τους.

Εκείνος στεναχωρήθηκε πολύ αλλά δεν είπε

τίποτα, συνέχισε να κολυµπάει µόνος του.

Μπήκαν µέσα στην τάξη οι µαθητές ψαράκια και ο

Τριγωνοψαρούλης βρήκε το βιβλίο του σκισµένο και

άρχισε να κλαίει σιωπηλά για να µην το καταλάβουν οι

υπόλοιποι.

Οι µέρες περνούσαν και κάποια ψαράκια τον πλησίαζαν

για να τον κάνουν φίλο, αλλά κάποια άλλα συνέχιζαν να

γελάνε µαζί του και να τον κοροϊδεύουν.

Μάλιστα κάποιοι συµµαθητές του, την ώρα της

γυµναστικής του ζήτησαν να κάνουν µακροβούτια, αλλά ο

Τριγωνοψαρούλης δεν δέχτηκε.

Είπε πως δεν αισθανόταν καλά!

Ο Τριγωνοψαρούλης κάποια πρωινά σηκωνόταν και δεν

ήθελε να πάει σχολείο, έβρισκε µια δικαιολογία να πει

στη µητέρα του, όπως ότι πονάει η ουρά του ή το πτερύγιό

του, και έτσι δεν πήγαινε σχολείο.

Η µητέρα του παρόλο που επέµενε ότι ο Τριγωνοψαρούλης

ήταν µια χαρά και µπορούσε να πάει στο σχολείο εκείνος

δεν ήθελε, έλεγε ότι δεν θέλει να πάει ξανά στο σχολείο αυτό.

Μετά από λίγες µέρες, αφού η µητέρα του κάλεσε τον

γιατρό και της επιβεβαίωσε ότι ο γιος της ήταν µια χαρά,

τον έστειλε στο σχολείο µε το ζόρι.

Μόλις τον είδαν πάλι κάποιοι συµµαθητές του

χασκογελούσαν και έλεγαν µυστικά γι' αυτόν!

Συζητούσαν µάλιστα µεταξύ τους

να του στήσουν

µια παγίδα

για να τον τροµάξουν!

- Θα γελάσουµε πάρα πολύ αν δούµε τον Τριγωνοψαρούλη

να φοβάται και να πανικοβάλλεται, είπαν τα ψαράκια.

Την ώρα που τα ψαράκια κουβέντιαζαν το σχέδιο

τους, ένα χταπόδι κρυµµένο µέσα σε ένα βράχο άκουσε τα

πάντα απ' όσα είπαν τα µικρά πονηρά ψαράκια.

Το χταπόδι λοιπόν έτρεξε να τα πει όλα στην γοργονοδασκάλα.

Φανερά στεναχωρηµένη και απογοητευµένη ηγοργονοδασκάλα µε τους

µαθητές της σκέφτηκε πως αντί για µάθηµα την επόµενη µέρα θα έκανε µια

µεγάλη συζήτηση µε τα ψαράκια. Το θέµα της συζήτησης ήταν το πως θα

πρέπει να συµπεριφέρεται ο ένας στον άλλον.

Έτσι κουβέντιαζαν όλα µαζί, κατάλαβαν πως ανεξάρτητα το χρώµα και το

σχήµα κάθε ψαριού όλα τους είχαν τα ίδια δικαιώµατα και υποχρεώσεις!

Όταν σχόλασαν τα ψαράκια, πλησίασαν τον Τριγωνοψαρούλη του ζήτησαν

συγγνώµη για όλα που του έκαναν ή είχαν πει για αυτόν και υποσχέθηκαν

να είναι πιο φιλικά και να µην ξανακάνουν κάτι που µπορεί να πληγώσει

άλλο ψαράκι.

Κατάλαβαν το λάθος τους και έγιναν όλοι µαζί µια παρέα. Έτσι τα γέλια και

οι χαρές των ψαριών κυριαρχούσαν στο σχολείο και όλοι ήταν ευτυχισµένοι.

Από δω και πέρα κανένας πια δεν θα µπορούσε να χαλάσει την ηρεµία και

την γαλήνη που επικρατούσε στον βυθό της θάλασσας.

Έτσι τα ψαράκια και η γοργονοδασκάλα τους

ζήσαν καλά

και 'µεις καλύτερα!