Ήταν το πόνημα του Βέμπερ μια «συνειδητή αντίδραση» στην υλιστική θεωρία του Βέμπερ; Κατά τον Fissof ήταν και γι΄αυτό το έργο του διακατέχεται από το ιδεατό στοιχείο. Ήταν ένα κομμάτι ενός ευρύτερου πνεύματος που επιθυμούσε να εξεγερθεί στο φαινόμενο της μηχανοποίησης και του καπιταλισμού που εξαντλούσε τον άνθρωπο, ενός πνεύματος όπου μεταξύ άλλων περίφημων διανοητών άνηκε και ο Μαρξ (46) Με λίγα λόγια μπορούμε να πούμε ότι Μαρξ και Βέμπερ ήταν διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος «Κληρονόμος της ... μαρξιστικής παράδοσης» (47) Ο Βέμπερ δεν υποτιμούσε την αξία του έργου του Μαρξ. Τουναντίον αναγνώριζε την «μεγαλοφυία» του προκατόχου του, αλλά αντιτίθεντο στην δογματοποίηση του υλικού ντετερμινισμού όχι τόσο ως «κοσμοαντίληψη» όσο ως μέθοδο των κοινωνικών επιστημών (48) Ο Βέμπερ θεωρούσε ότι στο παρελθόν ο καπιταλισμός εκδηλώθηκε με διαφορετικές μορφές (περιπετειώδης, πειρατικός, τοκογλυφικός, κ.α.). Ο σύγχρονος όμως ορθολογικός βιομηχανικός καπιταλισμός ξεχώριζε από τους προηγούμενες μορφές του και για την εμφάνιση χρειάστηκε η σύμπραξη ιστορικών δυνάμεων οι οποίες διαμόρφωσαν ένα σύνολο συμπεριφορών και νοοτροπιών που έθεσαν σε λειτουργία τα γρανάζια του καπιταλιστικού συστήματος (48) Υποστήριζε και διέκρινε τις εξής τάσεις που χαρακτηρίζουν τον καπιταλισμό, «αντιπαραδοσιοκρατία, δυναμισμός, ορθολογισμός, λελογισμένη βιομηχανική παραγωγή μακράς διάρκειας» (48) Ο Βέμπερ δε συμφωνούσε ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός ήταν το παράγωγο της τεχνολογικής υποδομής παρ΄όλο που μεταξύ άλλων παραγόντων όπως κοινωνικο – πολιτικών μορφωμάτων οπως οι πόλεις, επεσήμανε το ρόλο της επιστήμης στο βαθμό που αυτή επηρεάζει την οικονομική επιστήμη σε μια ορθολογικά ρυθμισμένη οικονομία (49)
