5
. Número 99 Xoves, 27 de decembro do 2012 Publicación Mensual da Diocese de Mondoñedo-Ferrol Sumario Páx. 2 Escribe o noso Bispo e novas relevantes da Igrexa Páx. 4/5 A Fondo: O Concilio Ecuménico Vaticano II Páx. 6 Cultura Félix Villares Mouteira Carlos Alonso Charlón Páx. 7 Diocese: Francisco Xabier Martínez Faragullas: Félix Villares Mouteira Páx. 8 Novas das Dioceses Axenda Páx. 3 Opinión: Rosario Fernández España Francisco Xabier Martínez 50º aniversario de la inauguración del CONCILIO VATICANO II (1962 – 1965) El Concilio que renovaría la Iglesia El “Año de la Fe” que estamos celebrando en la Iglesia Universal se inserta en un momento en el que se cumplen los 50 años de la inauguración del Concilio Vaticano II. Un evento trascendente en la reciente historia de la Iglesia católica: en él desempeñaron un papel muy importante los teólogos, los más de dos mil obispos que participaron en la toma de decisiones y los Papas Juan XXIII, que lo convocó, y Pablo VI, que lo culminó.

50º aniversario de la inauguración del CONCILIO VATICANO II · LA SAGRADA BIBLIA CON MOTIVO DEL AÑO DE LA FE Y EDICIÓN DIGITAL (EBOOK) La Sagrada Biblia, versión Oficial de la

  • Upload
    others

  • View
    1

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: 50º aniversario de la inauguración del CONCILIO VATICANO II · LA SAGRADA BIBLIA CON MOTIVO DEL AÑO DE LA FE Y EDICIÓN DIGITAL (EBOOK) La Sagrada Biblia, versión Oficial de la

.

Número 99Xoves, 27 de decembro do 2012

Publicación Mensual da Diocese de Mondoñedo-Ferrol

Sum

ario Páx. 2

Escribe o noso Bispo e novas relevantes da Igrexa

Páx. 4/5 A Fondo: O Concilio Ecuménico Vaticano II

Páx. 6 CulturaFélix Villares Mouteira

Carlos Alonso Charlón

Páx. 7Diocese: Francisco Xabier Martínez

Faragullas: Félix Villares Mouteira

Páx. 8Novas das Dioceses

Axenda

Páx. 3 Opinión: Rosario Fernández España

Francisco Xabier Martínez

50º aniversario de la inauguración

del CONCILIO VATICANO II (1962 – 1965)

El Concilio que renovaría la Iglesia

El “Año de la Fe” que estamos celebrando en la Iglesia Universal se inserta en un momento en el que se cumplen los 50 años

de la inauguración del Concilio Vaticano II.Un evento trascendente en la reciente historia de la Iglesia católica:

en él desempeñaron un papel muy importante los teólogos, los más de dos mil obispos que participaron en la toma de decisiones

y los Papas Juan XXIII, que lo convocó, y Pablo VI, que lo culminó.

Page 2: 50º aniversario de la inauguración del CONCILIO VATICANO II · LA SAGRADA BIBLIA CON MOTIVO DEL AÑO DE LA FE Y EDICIÓN DIGITAL (EBOOK) La Sagrada Biblia, versión Oficial de la

. .

dumio • Xoves, 27 de decembro do 2012 3Xoves, 27 de decembro do 2012 • dumio2

WEB INVITA A REZAR ENCENDIENDO “UNA VELA ONLINE”A través del encendido de una “vela online”, la red social Velaporti.com invitó a los fieles del mundo a conec-tarse y rezar unos por otros, compar-tiendo sus intenciones con amigos, familiares y personas de otros países. Esta web permite que las personas que deseen publiquen su intención y la compartan con cualquier otra per-sona del resto del mundo que quiera apoyarla, a fin de que estos enciendan una vela online como símbolo de que están rezando por dicha intención.

Asimismo, las personas pueden adqui-rir postales digitales y encargar la celebración de una Misa por una intención concreta. El dinero recauda-do por ambos servicios es destinado a la formación de seminaristas, afirma-ron los responsables de la página, tras destacar que Velaporti.com aúna nue-vas tecnologías con viejas tradiciones.

PRESENTACIÓN DE “HILOS DE COLORES”, CUENTO SOLIDARIOEl pasado viernes 14 de diciembre se presentó en Madrid el libro infantil ‘Hilos de colores’, escrito e ilustra-do por Elena Ferrándiz, y editado por Legua Editorial a beneficio de la Fundación Alzheimer España. Se trata de un álbum ilustrado destinado espe-cialmente al público infantil y juvenil en el que una abuela cose su historia, que quiere regalar a su nieta, antes de que se olvide de sus recuerdos. “La abuela escribe y cose su propia historia para su nieta, porque sabe que llegará un momento en que se le escaparán todos los recuerdos. Quiere hacerle este regalo en forma de libro para que su nieta comprenda y conoz-ca a quien habita detrás de esa mirada perdida de niña”, explica la autora.

La edición está repleta de ilustracio-nes y metáforas que nos acercan a

la enfermedad de Alzheimer. “Con el libro quiero reivindicar la dignidad de los enfermos para que, ya que ellos olvidan, nosotros no nos olvidemos de ellos. Que de esta manera los niños entiendan un poco mejor a sus abuelos y aprendan la importancia de manifestar el cariño”, apunta la autora, quien subraya que el libro “está dirigido a niños y adolescentes, pero también a los cuidadores, a los propios enfermos y a todas aquellas personas sensibles”.

EDICIÓN ESPECIAL DE LA SAGRADA BIBLIA CON MOTIVO DEL AÑO DE LA FE Y EDICIÓN DIGITAL (EBOOK)La Sagrada Biblia, versión Oficial de la Conferencia Episcopal Española cuen-ta con dos nuevas ediciones que han sido publicadas por la Biblioteca de Autores Cristianos (BAC): una edi-ción especial, publicada con motivo del Año de la Fe, y la edición digital (ebook).

La edición especial responde, por una parte, a la invitación que el pro-pio Papa realiza cuando nos llama a “descubrir de nuevo el gusto de alimentarnos con la Palabra de Dios, transmitida fielmente por la Iglesia”

Esta edición especial está concebida para uso pastoral y se distribuirá en diócesis, parroquias, colegios, asocia-ciones, movimientos y, en general, en todos los centros de actividad pastoral que lo soliciten. No saldrá a la venta en librerías y tendrá un precio popular de 4,90 euros. Se trata de poner a disposición de los fieles la Biblia en un formato más accesible y económico. Por su parte, la edición digital (ebook) ya está accesible desde hace un mes en los medios habituales de difusión de libros electrónicos. Su texto y notas se corresponden con la edición popu-lar impresa. Se puede adquirir a un precio de 6,99 euros.

RECURSO PEDAGÓGICO EN EL AÑO DE LA FE: QUINCE VÍDEOS,Ya ha salido editado el esperado vídeo “El Credo: La Fe de la Iglesia”, que expresa en imágenes originales el mensaje del Año de la Fe convocado por Benedicto XVI.

El dvd, que contiene 15 vídeos de cinco minutos, explicando cada uno un artículo del Credo, ha suscitado comentarios diversos en el mundo católico.

Los 15 vídeos de cinco minutos del dvd “El Credo: La Fe de la Iglesia” empiezan con una rápida encuesta a pie de calle, y responden enseguida con imágenes a los interrogantes que se plantean sobre Dios, el hombre y la eternidad. El punto de partida es el Compendio del Catecismo de la Iglesia Católica. Un folleto dentro del dvd explica cómo presentarlo a gru-pos de personas.

LA FAMILIA, IMPLICADA EN LA PASTORAL FAMILIARConscientes de la importancia de la familia como sujeto de la pas-toral familiar, las parroquias salesia-nas han organizado unas jornadas para reflexionar sobre cómo se está haciendo y cómo potenciar la pastoral

familiar. Cerca de 250 participantes se reunieron del 6 al 8 de diciembre en San Lorenzo del Escorial en estas jornadas, en las que se combinaron la reflexión con la presentación de experiencias en este ámbito.

El encuentro tuvo como objetivos hacer consciente a la familia de su papel original y responsabilidad como sujeto de pastoral y dar pistas a los agentes de pastoral para poder moti-var, acompañar y ayudar a las familias. También, a lo largo de las jornadas, se presentaron experiencias significativas de trabajo en la pastoral familiar, y se expusieron las líneas de trabajo de los salesianos en el campo de la pastoral familiar a la luz del último Capítulo General de la Congregación en 2008.

EL PESEBRE DE LA PLAZA SAN PEDRO INAUGURADO LA VÍSPERA DE NAVIDADEl pesebre de la plaza de San Pedro fue inaugurado poco antes de la celebración de la Nochebuena. Es el regalo que una región del sur de Italia le hizo a Benedicto XVI.

Las más de cien imágenes que lo componen tienen una altura variable: las que están en primer plano son más altas y más hacia el fondo, para dar la idea de perspectiva, tienen menor altura.

El secretario general de la Gobernación de la Ciudad del Vaticano, monseñor Giuseppe Sciacca, indicó que el pese-bre “es un icono del misterio de la Encarnación” que simboliza al Señor “que puso su humanidad en medio de nosotros”. Añadió que “no podrá ser nunca una simple conmemoración del nacimiento de Jesús, ni tampoco una fría conmemoración académica”. En este pesebre que representa la geografía del sur de Italia, también serán reconocibles algunas iglesias y campanarios de la región.

EL PAPA ENTRA EN TWITTER CON UNA BENDICIÓN”Queridos amigos. Me uno a vosotros con alegría por medio de Twitter. Gracias por vuestra respuesta genero-sa. Os bendigo de todo corazón”. Este ha sido el primer tweet de Benedicto XVI. El Papa ha utilizado un tablet y su primer tweet ha sido proyecta-do en ocho idiomas (inglés, italiano, español, francés, alemán, portugués, polaco y árabe) en una pantalla insta-lada en el Aula Pablo VI. A lo largo de la jornada el Papa respondió a través de Twitter a tres preguntas elegidas entre las enviadas a lo largo de los últimos días. La cuenta del Santo Padre en Twitter supera ya el millón de seguidores.

Un año nuevo para renovar nuestra fe IGR

EX

A

Ana M. Barro - Agencias

Breves

Mons. Manuel Sánchez Monge, Obispo de Mondoñedo-Ferrol

OPIN

IÓN

Bautismo de adultos

OPIN

IÓN

Francisco Xabier Martínez Prieto

Porque no es habitual en nuestras parroquias, porque es admirable en este tiempo de increencia,

porque es un signo de esperanza…, voy a contar algo gratificante, tan bo-nito, tan de Dios.

Desde hace unos meses dos chicas jó-venes y un padre de familia han pedido en sus parroquias el bautismo porque quieren ser cristianos, cada uno con su motivación especial: porque mi hijo está bautizado, porque quiero casarme por la Iglesia, porque quiero seguir a Jesucristo… ¿Por qué no han sido bautizados de niños en su día? Segu-ramente por dejadez, por falta de fe por parte de sus padres, porque ya lo decidirían ellos cuando sean capaces de hacerlo.

Ahora ya saben lo que quieren, ahora están capacitados para tomar una de-cisión importante en su vida, ahora ya han sido llamados por Jesucristo.

La preparación ha de ser pausada, consciente, comprometida… y así va desarrollándose: lectura y reflexión so-

bre la palabra de Dios, explicación del credo, conocimiento de los sacramen-tos, experiencia de oración…, y sobre todo encuentro con Jesucristo para in-tegrarse en su Iglesia y participar de su vida y misión.

En cada sesión semanal vamos avan-zando. Se asimila el evangelio, se aclaran dudas, se ponen de relieve las preguntas y dificultades. Siempre con la ilusión y la alegría de ser cristianos. Quizás para la próxima pascua seremos algunos más en la Iglesia por el bau-tismo, también por el sacramento de la confirmación y la participación por primera vez en la eucaristía.

Cada uno está poniendo por su parte mucho interés, tanto en la asistencia como en aquello que van teniendo que exponer o responder por su cuenta a través de lecturas, interrogantes, du-das.

Aunque no hemos tenido un material específico para estos casos, echamos mano de varias publicaciones y recur-

sos catequéticos. Eso sí, no descuida-mos el orar juntos.

La verdad es que estoy recibiendo de ellos mucho más de lo que soy capaz de ofrecerles. Y por supuesto aprove-cho para agradecer la confianza que me han ofrecido en estas parroquias al pedirme este servicio que supone una gran responsabilidad.

A partir de esta experiencia que estoy llevando a cabo, corroboro lo que, en un documento publicado hace unos años sobre el catecumenado bautis-mal, con toda razón dijeron nuestros obispos: “la restauración del catecu-menado en nuestras iglesias es una oportunidad que Dios nos concede para la renovación de la vida de la Igle-sia y una ocasión para mostrar a todos la fe que ella ha recibido. A su vez la Iglesia se ve renovada y enriquecida con nuevos creyentes, que son siempre un signo de vitalidad del evangelio”.

¡Sed bienvenidos a vuestra casa y a vuestra familia que es la Iglesia!

A páxina setenta e sete do libro “La Infancia de Jesús” de Be-nedicto XVI, pasou en poucas

horas de ser un trending topic a un odiable tópico ou a un máis dos San Benitos que temos que cargar sen culpa os cristiáns porque a alguén malintencionadamente se lle ocorreu terxiversar e falsear a lectura do que nun texto non aparece por ningures. O feito é que o responsable ou respon-sables seguen soltos, mentres que os inocentes cumprimos condena. Esa condena de levantarnos cada día e ser atacados como cristiáns dende os tópi-cos trasnoitados de sempre, aos que se veñen a sumar estes dous animaliños, que ao Papa lle pareceron tan simpá-ticos que lles concedeu, no seu libro, toda unha maxistral catequese para que comprendésemos o seu riquísimo sentido alegórico nas escrituras e nas tradicións cristiáns.

Un afamado profesor que un día tiven, recibiu a visita do director dun progra-ma de televisión de máxima audiencia, e dos que se teñen por rigurosos, para unha entrevista que nunca se chegou a realizar. O motivo básico foi que o profesor non ía contestar unha das preguntas coa resposta que o direc-tor agardaba, e que polo tanto, non ía conforme ao tópico do guión que buscaba de antemán o encasillar en

tópicos a perspectiva dos crentes e da Igrexa.

Avanzado o tempo deste advento, fo-ron desfilando na picota outras figuras do nacemento, se cadra, porque viñan

de xunto de Herodes e algo de malda-de se lles podía ter adosado. Tratábase duns reis magos que xa non podían vir de Oriente, e que coma aconteceu recentemente con Cristobal Colón as

súas orixes eran unha cuestión intere-sada para moitos concellos que, se ca-dra, por decreto lei podían adoptalos e incardinalos na súa particular historia.

Todo o que está a acontecer amosa a

necesidade urxente de maior forma-ción de todos, especialmente dos pro-pios cristiáns que coñecen as cousas, en moitas ocasións, a través do que o medio de comunicación lle di pero que carecen do encontro directo coa fonte. No panorama bíblico acontece algo moi semellante, pois o texto bíbli-co chegou a nós, na maior parte das veces, dixerido polas tradicións, pola pintura, polo cine... e descoñecemos as xenuínas palabras do mesmo.

Os relatos da infancia de Xesús, son considerados polos técnicos nas escri-turas coma a última etapa de redacción dos evanxeos, e polo tanto, son máis unha conclusión teolóxica de profundo sentido e elaboración das palabras, que relatos simples e acaramelados da nosa imaxinación popular. Por este motivo, un Papa de gran calado, pensamento e formación coma Benedicto XVI, non fixo deste libro o primeiro, senón o úl-timo, e construíu unha fermosa síntese ou catequese que fixese de estes rela-tos algo comprensible, sinxelo e vivo. O desafío non era doado, e a confección do material final amosa a maxistralida-de dun sintetizador de ideas que terá que ser moi envidiado por quenes de-berán aprender a ler, redactar e expre-sar. Cómpre regresar aos comentarios de texto no ciclo escolar.

Nuestra fe necesita sin duda una renovación, ha de ser una lla-ma viva y a veces no es sino

cenizas. El soplo del Espíritu la puede avivar a lo largo de este año que el Papa quiere que sea ‘el Año de la fe’. ¿Cómo convertir nuestra fe en una fe ardiente, contagiosa?

Pues lo primero es ‘fortalecer la rela-ción con Cristo’. La fe no son normas, ni verdades, ni ritos: la fe es encuentro personal con Jesucristo con quien se entabla una verdadera amistad. La fe es presentada como «decidirse a estar con el Señor para vivir con Él», lo cual lleva a comprender las razones por las que se cree. La fe aparece así como un acto de libertad que exige la respon-sabilidad social de lo que se cree. ¿No podemos ser un poco más amigos de

Jesús? ¿No podemos crecer en la inti-midad con Él?

La fe se muestra, pues, como experien-

cia de un amor que se recibe. Precisa-mente porque sabemos que Dios nos ama tenemos una seguridad y una cer-teza en la que puede apoyarse nuestra vida. Podemos abandonarnos en las manos de Dios con confianza porque Él cuida de nosotros, sus hijos.

La fe es, sobre todo, una experiencia de gracia y gozo. La alegría de la fe tiene su origen en la alegría de Cristo sin ig-norar las alegrías humanas verdaderas: la de Cristo en sus discípulos, para que la de éstos sea plena. Os he hablado de esto, nos dice Jesús, para que mi ale-gría esté en vosotros, y vuestra alegría llegue a plenitud (Jn 15, 11). La alegría es una dimensión constitutiva de la vida cristiana, una de sus señas de identidad en este mundo y su estado de plenitud en la vida eterna. Ahora bien, la alegría

cristiana no se debe confundir con la sensación de bienestar o con un placer sensible. La alegría cristiana es fruto del Espíritu Santo, y consiste «en que el espíritu humano halla reposo y una satisfacción íntima en la posesión de Dios Trino, conocido por la fe y amado con la caridad que proviene de él» (Pa-blo VI). Hazme oír el gozo y la alegría (Sal 51, 10), podemos pedir al Señor durante todo el año 2013, para poder compartirla con nuestros hermanos los hombres. «La Iglesia tiene la vocación de llevar la alegría al mundo, una ale-gría auténtica y duradera» (Benedicto XVI).

La fe actúa por el amor. De lo contrario es una fe muerta. El criterio para saber si nuestra fe es vigorosa es comprobar nuestra vida de caridad con los más

pobres. La crisis que azota nuestra so-ciedad es una oportunidad para com-probar la hondura de nuestra caridad cristiana. «El Año de la fe, recuerda el Papa, será también una buena oportu-nidad para intensificar el testimonio de la caridad».

La fe se puede comunicar, se puede compartir. Y se transmite a través del testimonio de una vida verdaderamen-te cristiana. Necesitamos hoy testigos creíbles de Jesucristo, personas que, iluminadas en la mente y el corazón por la Palabra del Señor, sean capa-ces de abrir el corazón y la mente de muchos al deseo de Dios y de la vida verdadera.

Si caminamos por estas sendas, el año 2013 dejará una profunda huella en nuestras vidas. Os lo aseguro.

Charo Fernández España, Compañía de María. Ferrol

Editores

La Voz de GaliciaServicio Diocesano de

Comunicación

Director

Antonio Rodríguez Basanta

Redacción

Ana M. Barro,

Ramón Loureiro,

Javier Martínez, Concha Quintela,

Antonio Valín, Félix Villares.

Enderezo PostalApdo. 176 - 15480 Ferrol

(A Coruña)

Enderezo electró[email protected]

Dumio na WEBwww.mondonedoferrol.org

www.lavozdegalicia.es

Deseño e Impresión

La Voz de Galicia

PUBLICACIÓN MENSUAL DA DIOCESE DE

MONDOÑEDO-FERROL

Tópicos, a mula e o boi, e o noso pan de cada día...

Page 3: 50º aniversario de la inauguración del CONCILIO VATICANO II · LA SAGRADA BIBLIA CON MOTIVO DEL AÑO DE LA FE Y EDICIÓN DIGITAL (EBOOK) La Sagrada Biblia, versión Oficial de la

. .

A F

ON

DO

Xoves, 27 de decembro do 2012 • dumio4/5

O Concilio Ecuménico Vaticano II, “o máis grande acontecemento eclesial so século XX” (Benedicto XVI).

Un Concilio, non para definir dogmas de fe nin para condenar errores.

Si para renovar a Igrexa, para o diálogo ecuménico entre as Igrexas cristiás e para un achegamento ao mundo

contemporáneo.O Vaticano II foi como unha posta ao día (“aggiornamento”),

unha prometedora primavera para a Igrexa e un novo Pentecotés.

En definitiva, “un don de Deus a Igrexa e ao mundo” (Sínodo extraordinario, ano 1985). Velaquí una aproximación no cincuenta aniversario da súa inauguración (1962-2012).

A reforma litúrxicaConstitución “Sacrosanctum Concilium” (SC)Pedro Rodríguez PazLicenciado en Teoloxía e Delegado Diocesano de Liturxia

Foi a primeira das catro Constitu-cións que o Concilio deu a luz, aprobada por abrumadora maio-

ría. Era a cara máis diáfana e visible que os fieis tiñan da Igrexa; mediante ela ofrecíaselles unha maior participación nas cerimonias, por exemplo, a misa e na lingua vernácula. Unha reforma no-toria e ben visible foi a disposición do altar de cara ao pobo.

A Constitución consta de sete capítu-los e un apéndice: I.- Natureza e im-portancia da Liturxia. II.- O Misterio eucarístico. III.- Outros Sacramentos e Sacramentales. IV.- O Oficio Divino. V.- O Ano Litúrxico. VI.- A Música Sa-cra. VII.- A arte e os obxectos sacros. Apéndice: a fixación do día da Pascua e a revisión do Calendario

O significado e importancia desta Constitución alcanza ao pobo cristián así como tamén ao mundo enteiro; e era a fidelidade ao Espírito a que pe-día á nosa Igrexa, con este evento, reformar o máis sagrado que tiñamos: a Eucaristía e os Sacramentos. A SC era case unha declaración de principios para afirmar dous aspectos fundamen-tais:

a) O papel central da Celebración e a vivencia comunitaria da fe.

b) Todo na Igrexa tiña que ser pensado en función do pobo cristián e do seu crecemento na fe.

Non cabe dúbida que ao presbítero pídeselle ser mestre da Liturxia, estar impregnado do espírito e da forza da Liturxia (SC 14). A centralidade da Li-turxia e da Eucaristía na Igrexa vén de-terminada por tres liñas:

1. A liturxia e a Eucaristía é o cume e fonte da vida da Igrexa (SC 10; LG 11)

2. A participación plena e activa de todo o pobo na celebración.

3. Cristo está sempre presente (“Sem-per adest”) na súa Igrexa: nos bauti-zados e ordenados, nos Sacramentos e na Palabra de Deus, na Asemblea reunida e na Pregaria (SC 7); tamén no “sacramento do irmán” (Mysterium Fidei).

Desde as súas orixes a Igrexa caracte-rizase pola acción litúrxica: ela devén signo eficaz e visible da salvación; toda catequese e anuncio evanxélico faise algo vivo e presente na acción litúrxi-ca. A Liturxia é o complemento eficaz do anuncio primordial. Como estamos no Ano da Fe para a Nova Evangeliza-ción a Liturxia é o seu “espazo vital”. O noso mundo necesita cada vez máis de signos que o introduzan no limiar do Misterio; desde o bautismo ao funeral hai toda unha riqueza e potencialidade para comunicar a mensaxe. É normal que a partir das celebracións e os sig-nos sacramentais se formule a pregun-ta polo sentido da vida. Así a impor-

tante vinculación entre Liturxia e Nova Evanxelización lévanos a repensar se-riamente o noso ministerio presbiteral e litúrxico en particular, sobre todo no tema das homilías.

Canta importancia é de resaltar a abun-dancia das lecturas bíblicas, os cambios substanciosos no Misal, a posibilidade da comuñón baixo as dúas especies, o xesto fraternal da paz, as concelebra-cións... O obxectivo fundamental da SC era fomentar a participación dos fieis, a comprensión máis auténtica da Palabra de Deus, resituar na centralida-de litúrxica a Cristo e ao seu Misterio Pascual; en definitiva achegar o pobo á Liturxia e achegar a Liturxia ao pobo. Era o tesouro máis prezado da Igrexa, por iso o Concilio o apreciou tanto.

Dúas frases dos dous Papas protago-nistas do Concilio son suficientemente ilustrativas:

“A Igrexa non é un museo de arqueo-loxía senón a antiga fonte do pobo que así como deu de beber ás xeracións pa-sadas, dá tamén ás xeracións actuais” (Xoán XXIII). “A Liturxia é como unha árbore frondosa que manifesta a súa beleza pola continua renovación das súas follas ou a súa vigorosa vitalida-de no añoso do seu tronco que afunde profundamente as súas raíces na te-rra” (Paulo VI).

La Iglesia en el mundo actualConstitución pastoral “Gaudium et spes” (GS)Jacinto Pedrosa Deán Licenciado en Teología y Párroco de Ribadeo

La Constitución Pastoral Gaudium et Spes representa una novedad en la historia de los concilios

ecuménicos. Por primera vez, un docu-mento conciliar se dirige “no sólo a los hijos de la Iglesia y a cuantos invocan el nombre de Cristo, sino a todos los hombres” (GS 2).

El contenido de la constitución es nue-vo. Es el hombre y sus problemas: el hombre concreto, esto es, espíritu y materia, espacio y tiempo. El hombre es el corazón de los demás problemas. Efectivamente, la Iglesia y el mundo tienen, si se puede hablar así, la mis-ma materia, el hombre, y buscan, en el fondo, la misma cosa: hacer que triunfe el hombre y con el hombre el mundo. La idea directriz que recorre todo el documento es la dignidad de la persona humana y su promoción a todos los niveles, el hombre creado a imagen de Dios (Gn 1,26-27).

Los antecedentes están en la consti-tución apostólica Humanae salutis de Juan XXIII, en la que convoca el Conci-

lio Vaticano II. En el discurso inaugural propuso que el concilio no perdiera tiempo en condenar los errores del momento, que se condenaban a sí mis-mos, sino que acudiera más en ayuda del hombre moderno, sumergido en su perplejidad, presentándole la gracia y la doctrina de Nuestro Señor Jesucris-to. Al respecto señalaba: “que la Igle-sia no se separe del patrimonio Sagra-do de la verdad recibida de los Padres. Pero al mismo tiempo tiene que mirar al presente, considerando las nuevas condiciones y formas de vida introdu-cidas en el mundo moderno, que han abierto nuevas rutas al apostolado ca-tólico”.

La actitud de los Padres conciliares es la simpatía y el espíritu de servicio al hombre, su preocupación central son los problemas que le afectan en su condición concreta. “Es la persona del hombre la que hay que salvar. Es la so-ciedad humana la que hay que renovar. Es, por consiguiente, el hombre, pero el hombre todo entero, cuerpo y alma,

corazón y conciencia, inteligencia y voluntad, quien será el objeto central de las explicaciones” de la constitución pastoral (GS 3).

El texto conciliar apunta, sobre todo, al corazón del hombre en el sentido en que lo entiende la Biblia. Es aquí don-de el hombre se encuentra con el Tú absoluto, donde se da la interpelación de la gracia y la respuesta de la fe. El hombre como centro y cima del univer-so creado por Dios, viene a ser el “eje” siguiendo el cual se va a ordenar toda la exposición concerniente a la Iglesia en sus relaciones con el mundo, la Igle-sia ad extra.

El imperativo helénico “conócete a ti mismo” se ha convertido en el alma de toda una época cultural de la humani-dad con tal vigor que Pablo VI llegó a decir en la clausura del Concilio Vati-cano II que “para conocer al hombre, al hombre verdadero, al hombre inte-gral, es necesario conocer a Dios>> y <<para conocer a Dios, es necesario conocer al hombre”.

Igrexa, que dis de ti mesma?Constitución dogmática “Lumen Gentium” (LG)Benito Méndez FernándezDoutor en Teoloxía e Profesor do ITC

Este é o título da Constitución so-bre a Igrexa do Concilio Vaticano II. A luz das xentes non é a Igre-

xa, senón Cristo, afirma. Despois de moitos séculos a Igrexa deixa de pensar dende si mesma e pon os seus ollos na súa verdadeira luz. Ela é, na súa figura histórica, so un instrumento, fráxil e caduco, de Cristo. E a súa misión non está en posicionarse de forma segura neste mundo; este posicionamento é necesario, porque a Igrexa non está formada por anxos, pero non é un fin absoluto. Benedicto XVI falou recente-mente en Alemaña de que a Igrexa ne-cesita “desmundanizarse”, para levar a Cristo ás xentes.

En efecto, ao contrario do que moitos pensan, o Concilio non di que a Igrexa ten que adaptarse ó mundo; ten que “poñerse ó día”, que é distinto, tal e como foi a inspiración do Papa Xoán XXIII: “abrir as fiestras para que entre aire fresco” que lle aporte nova vitali-dade nun mundo que espera dela non xa condenas, senón acollida maternal, para poñelo en camiño de conversión a Deus e de reconciliación universal entre os seres humanos. A súa misión é, polo tanto, eminentemente relixiosa, aínda que elo non exclúa, senón que inclúa a totalidade e riqueza das tarefas hu-manas, como dita a lei da encarnación. Por outra banda había que continuar a labor interrompida no Vaticano I para chegar a unha visión máis global da

realidade eclesial, centrada en demasía na figura do Papa.

Chegar a estas conviccións non foi fácil porque dende o comezo da Asemblea conciliar manifestáronse dúas posturas encontradas: unha en clara continui-dade coa imaxe anterior da Igrexa, ca-racterizada polo seu espírito militante-combativo contra o mundo moderno e, no eido relixioso, contra o protes-tantismo; e outra, caracterizada polo descubrimento do seu ser profundo, que lle chegou do estudio das fontes bíblicas e tradicionais. Curiosamente este recurso á historia, á Tradición viva, a volta ó pasado, albiscábase como a opción máis progresista antes dos anos 60 e foi a que, en definitiva, triunfou; porque viu a Igrexa como Deus a ve, como instrumento seu, como a lúa que so da luz porque Outro é quen lla da a ela, como servidora e como nai acolle-dora. É dicir, o Concilio fala da Igrexa dende a perspectiva da fe, como unha realidade que entra naquilo que cree-mos: a Igrexa enténdese a si mesma como froito da vontade dun Deus que é amor e que por amor quer compartir as alegrías e as dores da humanidade, en analoxía con Cristo.

Conta o teólogo M.D. Chenu un dos máis famosos chistes que se coñecían na época do Concilio e que reflexa o ambiente que se viviu sobre todo na súa primeira etapa, a partir do 1962;

non esquezamos que a Constitución sobre a Igrexa foi aprobada finalmen-te no 1964. Pero imos ó chiste: Pare-ce ser que dous coñecidos Cardeais, Ottaviani e Rufini, chaman a un taxi, para desprazarse a unha das sesións do Concilio na Basílica de San Pedro de Roma, e dinlle ó taxista: “¡Lévenos ó Concilio”. O taxista sen dicir palabra comeza a súa carreira e diríxese cara ó norte da cidade. “¡Por aí non, por aí non!”, responden os cardeais; ó que o taxista resposta: “Perdoen vostedes, pero eu pensei que querían ir a Tren-to”. Creo que sobran os comentarios sobre os así chamados polo Papa Xoán “profetas de calamidades”, que non so condenaban o mundo, senón que defendían como absoluta unha deter-minada imaxe da Igrexa, a do Cardeal Bellarmino.

Calquera discurso, afirmación ou valo-ración que se faga do que é a Igrexa católica, como está estruturada e cal é a súa misión no mundo na actualidade, se que ser xusta e realista, non pode pasar sen pararse a lelos textos da Lu-men Gentium. Con toda seguridade, deste xeito evitaranse moitos clixés ou prexuízos que se veñen repetindo nos últimos cincuenta anos. Neste senso a invitación que o Papa fai neste ano da fe é moi oportuna, pero non é nova, pois segue a estela do seu predecesor (Novo Millenio ineunte 57-58).

“A Palabra fíxose carne”Constitución dogmática “Dei Verbum” (DV)Uxío García AmorLicenciado en Sagrada Escritura e Párroco de Vilalba

Así resumía Xoán no seu Evanxeo o misterio da Encarnación: “A Palabra fíxose carne, e plantou

entre nós a súa tenda” (Xn 1,14). E así podemos resumir tamén nós a Consti-tución Dogmática sobre a Divina Reve-lación titulada “Dei Verbum” (“Palabra de Deus”), elaborada polo Concilio Va-ticano II hai agora 50 anos (1962-65).

Os historiadores do Concilio presen-tan a redacción da Constitución “Dei Verbum” como a máis problemática na súa elaboración, dadas as variadas suxerencias que se propoñían sobre as “fontes da Revelación” e as maneiras de presentalas na asemblea conciliar. Por fin nos anos do período conciliar perfilouse o texto definitivo, que foi promulgado solemnemente por Paulo VI en novembro de 1965.

Trátase dun texto breve (14 paxinas) e de fácil lectura - quizais “o mellor tex-to conciliar”- polo que podemos ache-garnos a esas “fontes da Revelación” e beber delas gustosamente “para que todo o mundo, co anuncio da salva-

ción, oíndo crea, crendo espere e es-perando ame”.

En seis breves capítulos preséntasenos o plan de Deus revelándose a si mes-mo nos feitos e palabras consignadas na Escritura e transmitidas pola sagra-da Tradición. Esa riqueza “vai pasando á práctica e vida da Igrexa que cre e ora” . “Así Deus, que falou noutros tempos, segue conversando sempre coa Esposa do seu Fillo benquerido”.

Despois dunha densa reflexión sobre a inspiración divina e a interpretación da Escritura no seu conxunto, pásase a va-lorar a historia da salvación no Antigo e no Novo Testamento, destacando a excelencia dos evanxeos como “funda-mento da nosa fe”.

Por último preséntase unha panorá-mica sobre os valores da Biblia na vida da Igrexa, e sublíñase a súa relación co estudio da teoloxía e coa vida pasto-ral das comunidades, recordando que “descoñecer a Escritura é descoñecer a Cristo”.

Nos anos posteriores ao Concilio houbo moitas aportacións e interro-gantes sobre os temas bíblicos, que levaron a unha nova inquedanza por afondar no aprecio deste tesouro que é a Palabra de Deus.

Por iso o Sínodo dos Bispos, celebrado en outubro de 2008, tivo como tema “A Palabra de Deus na vida e na mi-sión da Igrexa”. Foi unha experiencia profunda do encontro de Cristo como Palabra do Pai. E un desexo de que esa Palabra sexa cada vez máis o corazón de toda a actividade eclesial.

Froito das indicacións propostas neste Sínodo foi a Exhortación Apostólica “Verbum Domini” (“Palabra do Se-ñor”) que Benedicto XVI nos regalou en setembro de 2010, e que nos pide que “a Biblia non quede como unha Palabra do pasado, senón como algo vivo e actual”.

Así - evocando o noso texto inicial - a Palabra volve a encarnarse e a “plan-tar a súa tenda entre nós”.

¿Qué supuso para ti la convocatoria y celebración del Concilio Vaticano II?

“Para mi el Concilio supuso un cambio radical en la forma de enfocar la vida de la Iglesia y del trabajo pastoral que llevábamos a cabo en nuestras parroquias. Fue pasar de una imagen de Dios que metía miedo y se cumplía con él por temor a lo que nos pudiese pasar después de la muerte, a un Dios que, desde el Evangelio, resulta más cercano, que nos busca y que no nos condena sino que nos perdona. Él va con nosotros y nos acompaña en nuestros caminos. Esto afecta también a la imagen de la misma Iglesia y a la forma de actuar de sus representantes… Lo cual se agradece”.Vicente Gradaílle Trobo,Párroco emérito de Celeiro y Faro. Viveiro.

“Desde que estuve en Roma ya se esperaba algo así, de inmediato. Una alegría y una ilusión creciente, y un orgullo de vivir aquel momento. En el hogar de la Iglesia se iba encendiendo una gran hoguera que calentaría a los cristianos, a todos los hom-bres. Se derretirían los recelos, los prejuicios. Nunca desde los tiempos apostólicos ninguna iglesia, ninguna religión había hecho un esfuerzo tan gigantesco para refor-marse desde dentro. Después lo fuimos “enterrando dulcemente, entre un después y un jamás”… Pero en Concilio está ahí: dejemos que sus brasas calienten y quemen, pero hay que soplar con fuerza las cenizas que lo cubren”.Rosendo Yáñez Pena, Párroco emérito del Carmen y Capellán de la Residencia de Mayores “Mi Casa”. Ferrol.

“En mi experiencia fue una eclosión del Espíritu, un nuevo Pentecostés para la Iglesia y para la Historia. Como un día esplendoroso de sol, que todo lo llena de luz, de gozo y esperanza, abriendo nuevos horizontes. Tuve el gozo de ver cómo iba vali-dando el talante de Iglesia que deseábamos ver hecho realidad: pasar de una Iglesia piramidal a una Iglesia de comunión, que revaloriza el laicado, dialogante con la reali-dad actual, acogedora y cercana, mostrado el Evangelio más comprensible y a un Dios Padre cercano al hombre. Trabajamos con ilusión y ahínco, activa y creativamente, en la renovación de la Liturgia, en el Ecumenismo y en la igualdad en la vida Religiosa”.Sor Catalina Lage Braña, OP,Priora del Monasterio de Valdeflores. Viveiro

“Para mi supuso un cambio total que ha afectado a mi vida cristiana y religiosa. Destaco especialmente el cambio en la concepción de la Iglesia: de una Iglesia ‘so-ciedad perfecta’, fuertemente jerarquizada, a una ‘Iglesia de comunión’ y Pueblo de Dios. Supuso para mi la igualdad en dignidad de todos los bautizados, cada uno con su ministerio según la vocación recibida… ¡Cuánto tenemos aún que mejorar!”.Hno. Fernando Barrio Barrio, Profesor jubilado de La Salle. Ferrol.

“Un acontecimiento fundamental en la historia de la Iglesia en el siglo XX, que en aquel momento conseguía cristalizar las ilusiones de los creyentes que buscaban una actualización de la misma Iglesia”Carlos Girgado Doce, laicoExpresidente diocesano de la Juventud de A.C. Ferrol.

“Un intento de actualizar la Iglesia. En todos los ambientes se percibió así, incluso en los alejados de ella. De hecho se dio un cambio de formas y actuaciones, pero se profundizó poco en ello. Se disponían reformas que luego no se llegaron a aplicar”.Antonio Mesejo Cerdido, laico, trabajador jubilado de Bazán.

Page 4: 50º aniversario de la inauguración del CONCILIO VATICANO II · LA SAGRADA BIBLIA CON MOTIVO DEL AÑO DE LA FE Y EDICIÓN DIGITAL (EBOOK) La Sagrada Biblia, versión Oficial de la

. .

dumio • Xoves, 27 de decembro do 2012 7Xoves, 27 de decembro do 2012 • dumio6

Este diario, editado fai uns anos por Idatz, preséntasenos como unha magnífica oportunidade para achegarnos ao Concilio Vaticano II, un

acontecemento eclesial que marcou a historia do século XXl e iluminou e enriqueceu profundamente a vida posterior da Igrexa.

E a nosa diocese tivo a gran sorte de que o seu bispo naqueles tempos, o navarro Mons. Jacinto Argaya Goicoechea, participara intensamente (case que apaixoadamente) neste Concilio durante os catro anos que durou. Estivo presente en tódalas súas sesións, asistiu ás cento sesen-ta e oito congregacións xerais, tomou parte nas cincocentas corenta e catro votacións e nas dez sesións públicas, chegando a intervir en sete ocasións. Un minucioso traballo, conformado por centos e centos de notas diarias, que conforman, segundo os editores, “un archivo sobre el Concilio Vaticano II único en España”.

O libro estructúrase seguindo as catro etapas conciliares e os relatos diarios das xornadas, precedidas dunha presentación por parte dos edi-tores e unha breve introducción do propio autor, onde xa refire as súas intencións na procura de “ser fiel y veraz redactor, auténtico y responsa-ble” e de “servir a la Iglesia con entero amor”. Complétase cun práctico índice onomástico.

O orixinal deste diario conciliar, formado por 134 volumes e dous tomos que conforman un Epistolario conciliar, custódianse na biblioteca do Seminario de San Sebastián, diocese da que foi pastor D. Jacinto ata a súa xubilación no ano 1979.

Xabier Basurko-José María Zunzunegui (eds.), Jacinto Argaya. Diario del Concilio,

Idatz, Donostia-San Sebastián, 2008, 624 pp.

CU

LTU

RA

Os poetas cantores do Nadal en Mondoñedo

Os poetas cantores do Nadal son os que, a finais do século XVIII e comezos do XIX, de-

ron comezo á chamada Escola poé-tica do Seminario de Mondoñedo. Todos eles compuxeron panxoliñas en galego, en castelán e en latín, panxoliñas que foron musicadas po-los Mestres de Capela da Catedral de Mondoñedo: Pacheco, Santabaya, Pascual Saavedra... e que se conser-van no Arquivo catedralicio. Estes vilancicos eran cantados na propia Catedral.

Estes poemas teñen unha grande im-portancia polo momento en que fo-ron feitos: en plenos séculos escuros nos que a produción escrita en gale-go era mínima ou inexistente.

Catro son os autores mindonien-ses dos que chegaron a nós ás súas panxoliñas en galego: Antón María

de Castro e Neira, Luis Corral Ro-dríguez, Xacinto Romualdo López e Pascual Saavedra. Dun irmán de Luis Corral Rodríguez, Xosé María, só se conserva un longo poema en caste-lán.

Antón Mª de Castro e Neira naceu en Mondoñedo o 6 de outubro de 1771. Estudiou no Seminario mindo-niense de Santa Catarina onde tamén foi profesor de Filosofía entre 1798 e 1810. En 1797 aproba o “Diges-to” e en xuño obtén o Bacharelato en Leis na Universidade de Santiago. Foi ordenado sacerdote na igrexa parroquial de San Xiao de Mugar-dos polo Bispo de Santander don Rafael Tomás Menéndez de Luarca, que estaba acollido no mosteiro de Vilanova de Lourenzá por causa da persecución napoleónica. En 1810 foi nomeado cura de San Pedro de

Argomoso e do seu anexo Santiago de Lindín. Castro e Neira vai vivir á reitoral de Argomoso e alí ten lugar o seu pasamento o 10 de outubro de 1826, cando tiña cincuenta e cin-co anos. Escribiu poesías en galego, en castelán e en latín. Da súa poesía escribe Xosé María Álvarez Blázquez: “A musa de Castro e Neira é sinxela, labrega e pastoril; gosta de lembrar topónimos e traguer á escea pegorei-ros polos seus nomes (...) No tocante ás formas, as preferidas do autor son a cada popular e o romance, penta e oitosílabo. O léxico é moito máis puro, máis escolleito que os dos au-tores devanceiros”1.

Luís Corral Rodríguez naceu en Mon-doñedo o 7 de outubro de 1784. Estudiou no Seminario Filosofía e pri-meiro de Teoloxía entre 1801 e 1805. Cando deixa o Seminario, vai facer

farmacia na que acada a Licenciatura en 1910, establecéndose en Mondo-ñedo. O seu pasamento tivo lugar en Mondoñedo o 18 de outubro de 1830. Escribiu poesías en galego, en castelán e en latín, pero a maior parte da súa obra non chegou a nós. Da poesía de Luís Corral escribiu Álvarez Blázquez: “O estilo de Corral, os re-cursos temáticos, moldes estróficos, etc., gardan gran semellanza cos de Castro y Neira, como que ambos res-ponden a módulos da época, dentro da común intenzón popularizante”2 .

Xacinto Romualdo López naceu en Ribadeo o 7 de febreiro de 1808. Cursou no Seminario mindoniense os cinco cursos de Teoloxía, entre 1828 e 1833. Unha vez que deixa o Semi-nario fíxose mestre de primeiro ensi-no, traballando moitos anos na esco-la de primaria do propio Seminario.

En 1843 foi alcalde de Mondoñedo. Finou en Mondoñedo o 30 de xuño de 1895. Compuxo versos en galego, castelán e latín, pero só chegaron a nós dous vilancicos. Colaborou no Diccionario de Madoz e escribiu al-gúns libros docentes.

Pascual Gregorio Saavedra Iglesias viu a luz na cidade de Mondoñedo o cinco de xullo de 1829. Estudiou no Seminario e foi ordenado sacerdote. Impartiu durante varios anos cla-ses de Filosofía no Seminario. O 27 de marzo de 1867 tomou posesión como Mestre de Capela da Catedral de Mondoñedo. Finou na súa cidade natal o catro de novembro de 1908. Carlos Villanueva, no seu libro Los Vi-llancicos Gallegos, atribúe a Pascual Saavedra a autoría de dous cantos de Nadal.

Félix Villares Mouteira

Jacinto Argaya. Diario del Concilio

DIO

CESE

EXPOSICIÓN DE CATECISMOS EN MONDOÑEDOA Sala de Exposicións “San Rosendo” do Real Seminario Santa Catarina de Mondoñedo está a acoller unha Exposición de catecismos da Igrexa Católica, co gallo da celebración do Ano da fe promulgado polo Papa Benedicto XVI. Esta Exposición foi inaugurada o pasado día vinte e tres de novembro coa celebración da Festa de Santa Catalina, patrona da insti-tución. Os catecismos condensan de forma teórica as verdades máis impor-tantes da nosa fe e, a través desta exposición, pódese ver como foron collendo forma e evolucionando ó longo dos séculos. Nos cento vinte catecismos que se expoñen recórrense catro centos cincuenta anos de histo-ria, desde o máis vello, que data de 1582, ata o moderno Youcat, pasan-do polos catecismos dos séculos XVII e XVIII e outros de carácter diocesano. Esta mostra intenta presentar os cate-cismos como un elemento básico da catequese ó longo dos séculos. Esta Exposición vai estar aberta ó público ata o vinte e catro de novembro do ano 2013, que é cando se pecha o Ano da fe. Pódense concertar visitas chamando ó teléfono 982 521 000.

NOVO NÚMERO DE AMENCERO Seminario Diocesano de Santa Catarina de Mondoñedo e a Asociación Cultural “Amigos de Amencer” veñen de publicar ó número 220 da revista Amencer, correspondente ós meses

de novembro e decembro. A tapa, titulada “rosetón”, recolle varias esce-nas do Nadal. Despois de A xeito de cancela onde desexan para todos un ¡Bo Nadal!, na sección Falamos con... recóllese unha longa conversa co novo

formador e profesor do Seminario, Carlos Tulio Alzate Natera. En Faise saber... danse varias noticias relacio-nadas co Seminario e coa cidade de Mondoñedo. Logo o resto da revista –non podía ser doutro xeito- está

dedicado ó Nadal: en A carón do lume hai unha pequena mostra de literatu-ra popular recollida en Mondoñedo sobre o Nadal; en Follas novas apa-recen varios poemas e traballos dos alumnos sobre temas navideños (entre eles un comic); en Os nosos escritores e o Nadal, reprodúcense varios poe-mas e versos navideños de autores descoñecidos que foron recitados en diversos festivais de Nadal celebrados na cidade de San Rosendo. O número remata con Chispa, as páxinas de humor. Todo o número está ilustrado con debuxos dos propios alumnos do Seminario.

NACEMENTOSA tradición dos nacementos segue con forza entre nós. Este ano, se se quere, con máis forza, despois da absurda e estéril polémica sobre o libro do Papa. Na Diocese de Mondoñedo-Ferrol son varios os nacementos que, ó longo de moitos anos, foron adquirindo unha grande sona. Así compre salientar o Belén Eléctronico de Begonte, que está na XLI edición, e o da Venerable Orde Terceira Franciscana de Ferrol e Viveiro. Pero tamén hai outros nace-mentos que, nos últimos anos, salien-tan e cada Nadal son mellorados e dotados de novas figuras: os das parroquias de Santiago Seré de As Somozas, de Santo Estevo do Vicedo, de Santiago Apóstolo da Gándara (Narón), de Santa Marta de Ortigueira, de San Miguel da Rigueira (Xove), de Santa María de As Pontes, de San Xoán de Covas, de San Bartolomeu de Cariño e os nacementos máis modes-tos e humildes de tantas parroquias

rurais que tamén teñen o seu aquel. Tamén cómpre salientar os nace-mentos das MM. Concepcionistas de Viveiro, do Colexio Martínez Otero de Foz, do Seminario de Mondoñedo, o das “Hermanitas” de Betania (Viveiro) e San Xosé (Piñeiros-Narón)...

DECRETO DO BISPO CO GALLO DO ANO DA FEO Bispo da Diocese de Mondoñedo, monseñor Sánchez Monge, asinou o pasado día trinta de novembro, festa de san Andrés, o Decreto no que se sinalan os días, os lugares e as condicións necesarias en que se poida acadar a Indulxencia Plenaria. Os días na Diocese de Mondoñedo-Ferrol son: as solemnidades de Nadal, da Resurrección e da Ascensión do Señor; as solemnidades da Inmaculada Concepción e da Asunción da Virxe ós ceos; as festas dos Apóstolos, sobre todo as de Santiago e santo André; as solemnidades de Nosa Señora dos Remedios e de San Rosendo, e na solemnidade da Cátedra de San Pedro. Tocante ós lugares, o Decreto sinala a Catedral de Mondoñedo, a Concatedral de San Xiao de Ferrol, o Santuario de Nosa Señora dos Remedios de Mondoñedo e o baptis-terio onde se recibiu o sacramento do Bautismo. As condicións que os fieis teñen que cumprir son: visitar unhas catedrais e rezar ese día pola saúde e intencións do Papa e do Bispo e pola paz. Cúmprese este requisito recitan-do con devoción o Credo, o Noso Pai e a Salve, e confesar sacramentalmen-te e comulgar na semana anterior ou posterior á celebración.

Francisco Xabier Martínez Prieto

O compromiso das nosas relixiosas

Félix Villares Mouteira

Faragullas

En la segunda mitad del siglo XIX vivieron San Aníbal, un desta-cado poeta, nacido en Mesina

(Italia) en 1851 que junto a la Madre Nazarena Majone (Mesina 1869) fun-daron a las Hijas del Divino Celo y a los Padres Rogacionistas, presentes en trece paises (Italia, Albania, Australia, Bolivia, Brasil, Corea del Sur, Estados Unidos, Filipinas, India, Indonesia, México, Camerún y Ruanda) y con tres comunidades en España que son Bure-la, Barcelona y Madrid. San Aníbal fue canonizado en el año 2004 y la Madre Majone se encuentra en proceso de beatificación. Desarrollan fundamen-talmente el apostolado vocacional, mi-sionero y caritativo. Están hoy presen-tes en todo el mundo con su aposto-lado específico: misiones, parroquias, santuarios, centros de espiritualidad vocacional y de difusión de la oración por las vocaciones, escuelas de toda clase y condición, colegios, institutos para discapacitados, centros sociales para acoger y evangelizar a los pobres y a los marginados, especialmente ni-ños y jóvenes necesitados.

En nuestra diócesis de Mondoñedo

atienden un importante centro de menores que lleva el nombre de San Aníbal, y que funciona como centro de atención integral para niños y niñas de 3 a 18 años. Está ubicado en Burela, aunque su cobertura abarca a todos los ayuntamientos de A Mariña Lucen-se. Este Centro mantiene un convenio de colaboración con la Consellería de Traballo e Benestar de la Xunta de Ga-licia, con el fin de prestar el servicio del Centro de Día al menor, dentro de una demarcación comarcal.

En Burela conviven 35 nacionalidades diferentes, lo que conforma una carac-terística especial de lugar de misión, unido a la realidad del mundo del mar, y las circunstancias específicas debidas a las ausencias y condiciones origina-das por este trabajo.

Su proyecto mantiene una atención individualizada del seguimiento evo-lutivo de cada niño y niña, teniendo en cuenta las diferentes dimensiones que conforman la integralidad del ser humano. Así, el proyecto abarca los as-pectos educativos, formativos, de cui-dado y atención al desarrollo armónico e individual de cada niño y niña; no se

olvida, así mismo, la salud física y psí-quica. Existe un trabajo muy especial en este centro de colaboración con las familias, los padres forman parte de un modo muy importante en el proyecto educativo.

Con el fin de alcanzar sus objetivos, el Centro dispone hasta ahora de: aloja-miento diurno para 20 plazas concer-tadas, alimentación, higiene, educa-ción de los hábitos de salud, apoyo y seguimiento escolar, servicio de tuto-ría: orientación psicopedagógica, fi-nanciación del transporte, animación del tiempo libre y de ocio, trabajo con las familias de los menores: visitas a domicilio, encuentros, etc.

El Centro San Aníbal cuenta con un equipo multidisciplinar de profesio-nales, maestros, enfermeros, psicólo-gos. Así mismo, colaboran volunta-rios cualificados en diferentes áreas. Las hijas del Divino Celo colaboran muy activamente en toda la pastoral parroquial de Burela acompañando y apoyando pastoralmente la labor que desarrolla su párroco don Ra-món Marful Rodríguez. Página web: www.hijasdivinocelo.com

Hijas del Divino Celo. Centro San Aníbal de Burela

Carlos Alonso Charlón

Hemeroteca de “Estudios Mindonienses”

Dirección: Sean DurkinDuración: 102 minutosIntérpretes: Elizabeth Olsen, Brady Corbet, Hugh Dancy, John Hawkes, Sarah PaulsonDistribución: Hispano Foxfilm

A película, gañadora de diversos premios, transmite miles de sensa-cións ó espectador: medo, inquietude, caos, inseguridade, natura-

lidade, candor, incomprensión,… A historia: unha rapaza, Marta, vaise co seu noivo. Pero o que realmente fai é ingresar nunha comuna na que teñen que traballar para o líder e deitarse con el. Escapa e pídelle axuda á irmá índose a vivir con ela e o marido. Marta péchase e enfróntase ó xeito de vida da súa irmá. Vai recordando a súa vida pasada: con preocu-pación, con medo, con certo cariño,… de tal xeito que se desencadea nunha esquizofrenia galopante e aterradora. Sinte que é atacada e per-seguida polos membros da secta.

O final é o único posible, pero é a onde lle levou unha vida de manipu-lación en tódolos terreos que fan as sectas. É un alegato contra elas e toda manipulación e illamento da persoa.

É unha película para adultos polos temas e duras relacións entre as per-soaxes.

Autor: Pedro Miguel LametEdiciones Paulinas, Madrid, 2012, 261 páx.

Hai un tempo, o autor publicada unha obra Las palabras vivas que tivo un gran éxito. Agora vól-

vese reeditar este tomo que sigue a mesma liña da historicidade de Mariah.

É unha contemplación ignaciana da vida da nai de Xesús, aínda que se ciñe á infancia de Xesús e á vida de Nazaret e é a visión de Xesús desde os ollos da nai de María.

Martha Marcy May Marlene (USA 2011)

Las palabras calladas

1 ÁLVAREZ BLÁZQUEZ, Xosé Mª, Escolma da poesía galega II. A poesía dos séculos XIV a XIX (1354-1830), Vigo 1959,2 Ibidem, páxina 180

Page 5: 50º aniversario de la inauguración del CONCILIO VATICANO II · LA SAGRADA BIBLIA CON MOTIVO DEL AÑO DE LA FE Y EDICIÓN DIGITAL (EBOOK) La Sagrada Biblia, versión Oficial de la

.

Xoves, 27 de decembro do 2012 • dumio8

O equipo de redacción de Dumio quere agradecer todas as felicitacións e suxestións que recibiu de moitas persoas e institucións. No noso afán de seguir mellorando, comunicamos ós nosos lectores que estamos abertos a todo tipo de colaboración. Poden facernos chegar as súas aportacións a través do noso enderezo postal ou electrónico.

Cada último Xoves de mes en La Voz de Galicia

www.mondonedoferrol.org

Páxinas en galego subvencionadas por:

PRESIDENCIASecretaría Xeral de Política Lingüística

XANEIRO

DECEMBRO

L M M X V S D

1 2

3 4 5 6 7 8 9

10 11 12 13 14 15 16

17 18 19 20 21 22 23

24 25 26 27 28 29 30

31

L M M X V S D

1 2 3 4 5 6

7 8 9 10 11 12 13

14 15 16 17 18 19 20

21 22 23 25 26 27 28

29 30 31

DIOCESES

ARQUIDIOCESE DE SANTIAGO DE COMPOSTELA

CONFERENCIA: “A RECEPCIÓN DO VATICANO II EN ESPAÑA”

Coa conferencia do martes, 18 de decembro, do director do ISCCR, D. José Andrés Fernández Farto, o Instituto Superior Compostelano de Ciencias Reli-giosas clausura o curso que, con motivo da celebración do 50 aniversario do Concilio Vaticano II e a apertura do Ano da fe, ven desenvolvendo dende o 16 de outubro.

O ISCCR formulouse a organización do devandito curso xa que se trata, sen dúbida, do acontecemento eclesial máis importante do século XX e dun dos fenómenos máis significativos da nosa historia recente. Entre os obxectivos do curso estaban o de dar a coñecer o desenvolvemento histórico do Concilio Vaticano II e propoñer as liñas de futuro do cristianismo en resposta aos desa-fíos máis importantes deste.

DIOCESE DE LUGOENCONTRO DE NADAL DO PROFESORADO DE RELIXIÓN

O pasado sábado, día 15, os profesores de relixión da Diocese reuníronse no Gran Hotel de Lugo para manter o encontro de Nadal. Na xuntanza tivo lugar unha homenaxe aos profesores xubilados o curso pasado. Ademais os pro-fesores de relixión fixeron unha visita á Catedral con motivo da presentación dunha unidade didáctica para os alumnos desta materia que versará sobre a fe e a arte neste templo.

CAMPAÑA “SEMENTADORES DE ESTRELAS”

Distintos grupos de nenos saíron polas rúas para felicitar o Nadal aos tran-seúntes, en nome dos misioneiros da Diocese de Lugo. Concretamente os días 15 en Lugo, o 22 en Sarria, o 23 en Melide e o 25, doa de Nadal en Lalín. Tratouse de poñer aos transeúntes un pequeno adhesivo en forma de estrela, para compartir a alegría do Nadal e lembrar a todos a Boa Noticia: o nacemen-to de Xesús. Con este xesto, desexaron felicidade no nome dos misioneiros e misioneiras, que, por amor a Cristo e á humanidade, déixano todo e parten a outras terras para levar a mensaxe da boa nova de Xesús.

DIOCESE DE OURENSECOMISIÓN TEOLÓXICA ASESORA DA CEE

D. Francisco José Prieto Fernández, Vicario para a Nova Evangelización e profesor do Instituto Teolóxico “Divino Mestre”, foi nomeado membro da Comisión Teolóxica Asesora da Conferencia Episcopal Española. A Comisión Permanente da Conferencia Episcopal Española na súa reunión CCXXIV, do 19-20 de xuño de 2012, autorizou a renovación íntegra dos membros pro-postos pola Comisión Episcopal para a Doutrina da Fe. Forman esta Comisión

Asesora filósofos, teólogos e historiadores das Facultades e Centros de estu-dos teolóxicos de toda España. A súa función é asesorar os Bispos en todo o que se someta á súa consulta.

A LUZ DA PAZ DE BELÉN

O martes, día 17, ás 19:30 horas, tivo lugar a celebración na que se reparte a luz da candea traída dende a gruta onde naceu Xesús, en Belén. Foi na igrexa de Santa María Nai, presidida polo Bispo da Diocese, Monseñor Leonardo Lemos.

BELÉNS DO MUNDO

Do 12 de decembro de 2012 ao 7 de xaneiro de 2013 de 11:00 a 13:00 e de 17:30 a 19:30 h. de luns a xoves, o Bispado de Ourense, por medio da Delegación diocesana de Misións, organiza outro ano máis esta exposición que recolle, para esta edición, ao redor de 70 beléns de diferentes lugares do mundo, sobre todo países onde se atopan traballando misioneiros diocesanos. A maior parte dos beléns que se poden ver nesta exposición, forman parte da colección que a propia Delegación de Misións posúe e que aumenta cada ano coas doazóns que achegan algúns misioneiros.

Este ano engádense á colección novos beléns traídos dende a pasada edi-ción, achegas de membros da Asociación Belenista de Ourense e particulares vinculados coa Delegación de Misións, e os beléns portátiles gañadores do concurso do Colexio Franciscanas de Ourense. Así mesmo no salón Noble do Bispado, a Asociación Belenista montou un belén monumental que tamén poderá ser visitado.

A exposición atópase situada no corredor da planta baixa do edificio episco-pal, no descanso de suba ao primeiro piso e o Salón Nobre.

DIOCESE DE TUI-VIGOSOLEMNE APERTURA DO ANO XUBILAR DA NOSA SRA. DA FRANQUEIRA

Ás cinco da tarde do día 8 de decembro, Solemnidade da Inmaculada Con-cepción, o Señor Bispo Diocese de Tui-Vigo, Mons. Quinteiro Fiuza inaugurou solemnemente o Ano Xubilar da Nosa Señora da Franqueira con motivo dos 50 anos da Coroación Canónica desa imaxe. Javier Alonso, o párroco, destacou o feito de pór en valor “unha tradición con máis de 1.500 anos de historia”, como é a devoción e fe popular que move a Virxe da Franqueira, coñecida nun principio como A Virxe da Fonte e venerada desde tempo inme-morial con dúas Romarías multitudinarias anuais. Tamén puxo de relevo que o cincuentenario da súa coroación “sexa un motivo máis que suficiente para celebrar e vivir con gozo e emoción este ano Xubilar ao redor dunha advoca-ción mariana tan arraigada, unha das máis antigas de Galicia con profundas raíces de fe”. O Bispo na súa homilía invitou a seguir o camiño de fe marcado pola Virxe, espello e modelo de todo crente.

Galicia

Axenda

C. Quintela

CONVIVENCIA PARA XOVESO Equipo de Pastoral Xuvenil do Arcipres-

tado de Viveiro organiza os días vinte e

sete e vinte e oito deste mes de decembro

unha Convivencia para xoves de trece a

dezaseis anos co lema “Unha viaxe a Be-

lén. Búscao. ¿descubriralo?”. Esta Con-

vivencia vai ter lugar na Casa Reitoral de

Santa María de Lieiro.

XORNADA DA SAGRADA FAMILIAO domingo, día trinta de decembro, festa

da Sagrada Familia vai celebrarse a Xorna-

da da Sagrada Familia co lema “Educar a

fe en familia”. Está organizada pola Dele-

gación Diocesana de Pastoral Familiar.

XORNADA MUNDIAL DA PAZO vindeiro día un de xaneiro celebrarase

a XLVI Xornada Mundial da Paz, instituí-

da por Paulo VI. Con este motivo o Papa

Bieito XVI fixo pública unha mensaxe. O

lema deste ano é “Benaventurados os

que buscan a paz”.

FESTA DE SAN XIAOA cidade de Ferrol estará de festa o próxi-

mo día sete de xaneiro xa que celebra ó

seu patrono San Xiao. Con este motivo,

ás once da mañá, haberá unha Eucaristía

solemne que vai presidir o Bispo da Dio-

cese, Monseñor Sánchez Monge, na Con-

catedral.

OCTAVARIO DE ORACIÓN POLA UNIDADE DOS CRISTIÁNSDo quince de xaneiro ó vinte e cinco celé-

brase o Octavario de oración pola unidade

dos cristiáns co lema “Que esixe o Señor

de nós (Miqueas 6, 6-8)

XORNADA MUNDIAL DO EMI-GRANTE E DO REFUXIADOO domingo día dezaseis de xaneiro cele-

brarase a Xornada Mundial do Emigrante

e do Refuxiado co lema “Migracións, pe-

regrinación de fe e esperanza”.

DOMINGO DA SANTA INFANCIAA Xornada da Infancia Misoneira vai ce-

lebrarse o domingo día vinte e sete de

xaneiro, baixo o lema “Cos nenos de Eu-

ropa… acollemos a todos coma Xesús“.

Esta Xornada está organizada pola Dele-

gación Diocesana de Obras Misionais Pon-

tificias. Este ano, ademais, está convoca-

do un concurso de debuxo cuias bases se

poden consultar na página web de OMP:

http://www.omp.es. E-mail: dir.nal@omp.

es. Tel: 91 590 27 80.