7ο ΓΕΛ Αχαρνών

Ερευνητική εργασία

ΘΕΜΑ: Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίση

στις δραστηριότητες της κοινωνίας όπως τις βιώνουν οι μαθητές

Αθλητισμός και οικονομική κρίση

Από τους μαθητές της τάξης του Β'2:Μοσχολιός ΕυάγγελοςΓιώργος ΜανιδάκηςΓιώργος ΘεοδωρίδηςΓιώργος ΜάρκοςΣτέφανος Καραγιάννης

Υπεύθυνος καθηγητής: κος Τσιρώνης

- 1 -

Περιεχόμενα

1. Πρόλογος.................................................................................................................... 32. Εισαγωγή.................................................................................................................... 33. Αθλητισμός και οικονομική κρίση............................................................................. 44. Επιπτώσεις οικονομικής κρίσης στον αθλητισμό..................................................... 55. Αθλητισμός και νέοι.................................................................................................. 66. Αθλητισμός και εμπορευματοποίηση....................................................................... 67. Αθλητισμός και θρησκεία.......................................................................................... 78. Αθλητισμός και κινηματογράφος.............................................................................. 89. Αθλητισμός και ναρκωτικά........................................................................................ 910. Ύφεση........................................................................................................................ 1011. Αίτια οικονομικής κρίσης........................................................................................... 1012. Συνέπειες της οικονομικής κρίσης............................................................................. 1113. Ερωτηματολόγιο......................................................................................................... 1214. Σχολιασμός απαντήσεων ερωτηματολογίου - Συμπεράσματα................................. 1415. Βιβλιογραφία - Πηγές................................................................................................. 15

- 2 -

1. Πρόλογος

Αθλητισμός: Είναι ο χώρος της ευγενούς άμιλλας στον οποίο ο αθλητής γυμνάζει το σώμα, το μυαλό και καλλιεργεί τις δεξιότητες του σε διάφορα αθλήματα. Δεν έχει σχέση με την τυφλή βία, το έγκλημα και την άνομη συμπεριφορά, είναι δραστηριότητα η οποία προσδιορίζει με τους κανόνες που θέτει το κοινωνικό σύνολο. Τόσο ο οργανωμένος επαγγελματικός αθλητισμός όσο και ο μαζικός αθλητισμός προσφέρει στους θεατές - αθλητές ποικίλα συναισθήματα όπως αγωνία, χαρά, υπερηφάνεια, συντροφιά και αγάπη. Όταν τηρούνται οι κανόνες που έχουν θεσπιστεί για τα αθλήματα δεν μεταβάλλεται ο χώρος του αθλητισμού σε πεδίο εκτόνωσης των κοινωνικών συγκρούσεων και έκφρασης των κοινωνικών ανισοτήτων ανάμεσα στα στρώματα που πάσχουν από άνιση προτεραιότητα των κοινωνικών αγαθών.

2. Εισαγωγή

Ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Παράλληλα ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός ο οποίος αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της. Για παράδειγμα στην Αρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός στην Αθήνα θεωρούταν κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό και είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ αντίθετα στην Σπάρτη ο αθλητισμός χρησιμοποιούταν για την στρατιωτική εκπαίδευση. Ωστόσο σημαντική είναι η στρωματική διάσταση του αθλητισμού στο πέρασμα του χρόνου. Η γενική τάση ήταν ιδίως τον 18ο και 19ο αιώνα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα να ασχολούνται με τα «λαϊκά παιχνίδια» όπως το ποδόσφαιρο, ενώ τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα με τα «ευγενή αθλήματα» όπως ήταν η ιππασία και η ξιφασκία. Τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια, από τότε που στην πατρίδα μας ξεκίνησε ο διαχωρισμός του επαγγελματικού από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, ξεπήδησαν οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Είχαμε μετάλλια κάθε χρώματος σε Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρωταθλήματα αλλά και σε Ολυμπιακούς αγώνες. Ήταν τότε που ξαφνικά οι Βαλκανικοί και Μεσογειακοί αγώνες έπαψαν να αποτελούν κίνητρο για μεγάλους αθλητές, για την τηλεόραση και για την ίδια την πολιτεία. Η φήμη και η αξιοσύνη των αθλητών μας ξεπερνούσε τα στενά πλέον σύνορα της πατρίδας μας. Μέσα από τις αμέτρητες αθλητικές εφημερίδες και περιοδικά ίδιου περιεχομένου που ξεπηδούσαν καθημερινά, αλλά και μέσα από τον ηλεκτρονικό τύπο, οι Έλληνες σε κάθε γωνιά του τόπου μας αλλά και στην ομογένεια, μάθαιναν για τα ανδραγαθήματα και τις μεγάλες επιτυχίες Ελλήνων αλλά και Ελληνοποιημένων αθλητών (το σχόλιο δεν κρύβει κανενός είδους ρατσιστικό υπονοούμενο) ξεκίνησαν να ασχολούνται με στατιστικά στοιχεία, με τα οικονομικά μεγέθη των ομάδων, με τα παχυλά συμβόλαια των επαγγελματιών αθλητών αλλά και προπονητών. Άρχισαν στα στάδια αλλά και μέσα από την τηλεόραση να προβάλλονται αθλητικοί μάνατζερ, σύμβουλοι και ειδικοί κάθε συνομοταξίας. Η τηλεόραση και οι χορηγοί κάθε είδους, έπαιξαν πρωταρχικό ρόλο και καθοδηγούσαν με μαεστρία τις εξελίξεις στον αθλητισμό. Είδαμε και χαρήκαμε μεγάλες στιγμές από την Εθνική μας ομάδα μπάσκετ να κατακτά την κορυφή της Ευρώπης και να κάνει περήφανη τη χώρα μας και σε παγκόσμιο επίπεδο, κλάψαμε με τις προσπάθειες του Πύρρου και της Βούλας, νοιώσαμε δυνατοί και υπολογίσιμοι με τις επιτυχίες Ελληνικών ομάδων στο μπάσκετ, στην υδατοσφαίριση, στην

- 3 -

πάλη, στον στίβο και γενικά σε μεγάλο αριθμό αθλημάτων. Συγκινηθήκαμε κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων, πείσαμε όλη την οικουμένη ότι μπορούμε να πετύχουμε με όποιο κόστος τα πάντα σαν λαός, βγήκαμε στο δρόμο με την πρωτοφανή επιτυχία των ποδοσφαιριστών στο ΕURO 2004 και γενικά όλοι μας βρισκόμασταν σε μια ραστώνη μακράς διαρκείας, βολεμένοι και ευτυχισμένοι. Αυτή ήταν εικόνα που ανταποκρινόταν στις πραγματικές μας δυνατότητες τόσο από οικονομικής πλευράς όσο και από κοινωνικής; Άξιζε πραγματικά η Ελλάδα μας αυτή την άνοιξη ή κάτι δεν πήγαινε καλά; Μήπως ταυτόχρονα με τις μεγάλες ομολογουμένως στιγμές εκείνης της εποχής που όλοι προσδοκούσαμε να γεμίσουν γήπεδα, πισίνες, γυμναστήρια και κάθε λογής αθλητικοί χώροι συνέβη το αντίθετο. Μήπως όλοι αρχίσαμε να λοξοκοιτάμε προς τις απολαβές και τα οικονομικά μεγέθη απόρροια του επαγγελματισμού και πάψαμε να καλλιεργούμε τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Είναι σύμπτωση ότι αν και η πολιτεία για τους δικούς της λόγους, εκμεταλλευόμενη επίσης για προσωπικό όφελος τις επιτυχίες των αθλητών πολλαπλασίασε τους χώρους άθλησης, σήμερα οι χώροι αυτοί είναι σχεδόν άδειοι ή υπολειτουργούν. Είναι σύμπτωση ότι τότε εμφανίστηκαν με μεγαλύτερη ένταση και συχνότητα φαινόμενα βίας, χρήσης απαγορευμένων ουσιών, νοθείας και διασπάθισης του Δημόσιου χρήματος;

3. Αθλητισμός και οικονομική κρίση ΕΙΝΑΙ πέραν κάθε αμφισβήτησης ότι η εικόνα που παρουσιάζει ο ελληνικός αθλητισμός είναι προβληματική, ιδίως στον τομέα του επαγγελματοποιημένου θεάματος με επιφανειακές εντυπώσεις σε μια - κατά τους πιο αυστηρούς σχολιαστές - κατάσταση μη αναστρέψιμη. Ας προσφύγουμε στην ακατάλυτη ροή του χρόνου σοφή γραφή «Τα πάντα ρει». Κατά συνέπεια ας μην κατεβάσουμε τα ρολά. Παράδειγμα της οικονομικής κρίσης στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι η υπόθεση της ΑΕΚ. Η τελική λύση που εφαρμόστηκε (πτώχευση με όλες τις βαρύτατες συνέπειες οικονομικής μορφής που ζημίωσαν πιστωτές και ποδοσφαιριστές από τη μια και από την άλλη γηπεδική επανάκαμψη μέσω της μικρότερης κατηγορίας) το τραύμα είναι πολύ βαθύ και επιπρόσθετα, κουρέλιασμα στοιχειωδών αξιών. Φυσικά ο «ντόρος» που φούντωσε αποδίδεται στην ιστορική ταυτότητα της ποδοσφαιρικής ομάδας και στο ευρύτατο φάσμα της οπαδικής ευαισθησίας. Κατανοητά και γι' αυτό εξόχως θλιβερά και ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Το γεγονός είναι ότι επί μακρό χρονικό διάστημα οι έχοντες στοιχειώδη γνώση της απαράδεκτης διαχειριστικής κατάστασης είχαν σαφή την αίσθηση ότι ο σεισμός ήταν μοιραίος. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι στο παρά πέντε το σκληρό παιχνίδι της παραμονής στη μεγάλη επαγγελματική κατηγορία θα κερδιζόταν, όλη αυτή η σκυταλοδρομία με δωδεκάδα ηχηρών ονομάτων διαδοχικά στο πηδάλιο της ΑΕΚ είναι αναπότρεπτα ένα μελανό κεφάλαιο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου - όχι όμως και πρωτόγνωρο σε διεθνή εμβέλεια. Ένα άλλο θέμα, γεγονός τριβής και δυσανεξίας, αφορά τη μείωση των κονδυλίων της Πολιτείας προς τις ομοσπονδίες. Μέτρο μοιραίο μέσα σε όλη την οικονομική κατάσταση της χώρας. Εδώ υπεισέρχεται ένα πιεστικό, γιατί όχι αγωνιώδες, ερώτημα. Τι μέλλει γενέσθαι μετά τη δομική μετάλλαξη του ΟΠΑΠ; Ποια θα είναι η επίπτωση και σε τι μέγεθος στην κρατική στήριξη του αθλητισμού; Τώρα ποιον αθλητισμό εννοούμε είναι ένα άλλο καυτό ζήτημα. Θα περιορισθούν οι δυνατότητες διεθνών διακρίσεων; Αυτόν τον κίνδυνο επισείουν οι ομοσπονδίες καταφεύγοντας ακόμη και σε φραστικά πυροτεχνήματα: «Θα παραδώσουμε - στο κράτος - τα κλειδιά...». Με το πνεύμα που επικρατεί ότι η επιτυχία του αθλητισμού συνίσταται στα μετάλλια και στις διακρίσεις στις μεγάλες διοργανώσεις, η φοβέρα έχει το αντίκρισμά της, αλλά μπορεί να λειτουργήσει και ως άλλοθι. Γι' αυτό οι ομοσπονδίες και η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή πρέπει να αναζητήσουν άλλες πηγές ενίσχυσης. Κάποια στιγμή ο κρατικοδίαιτος αθλητισμός θα πλήρωνε ένα, έστω, μέρος του μαρμάρου. Πολλαπλή η απάντηση. Το προβάδισμα στην απαράδεκτη - μετριοπαθώς - ισχνότατη αξιοποίηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Η εικόνα είναι θλιβερή,

- 4 -

μεταξύ της εγκατάλειψης και καταστροφής και των ελάχιστων θετικών δειγμάτων. Αρκεί αυτή η διαπίστωση για μια σοβαρή παρενέργεια του 2004. Επί μία δεκαετία έχουν επικρατήσει ψελλίσματα ως προς το αξιοποιηθέν υλικό. Κάποια στιγμή ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ αναφερόμενος στο όλον ακανθώδες πρόβλημα των αποκρατικοποιήσεων είπε ότι οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις καταρρέουν (μήπως ακριβέστερο θα ήταν το «κατέρρευσαν»;). Το πρόβλημα της επιβίωσης - ας μη μιλάμε πια για ανάπτυξη - του ερασιτεχνικού αθλητισμού είναι ίσως πιο σοβαρό ως κοινωνικός στόχος από τη συγκομιδή μεταλλίων. Εδώ οι εντυπώσεις, εκεί η ουσία. Η μείωση των παροχών της Πολιτείας θα πλήξει καίρια την αθλητική υποδομή. Στο θέμα αυτό πρέπει να υπάρξει περιφερειακή μέριμνα και αξιοποίηση άλλων πηγών ενίσχυσης. Μόνο αυτοί οι αφανείς ήρωες που αγωνίζονται, με πλείστες όσες αντιξοότητες, για τη συντήρηση αυτού που οι αδαείς αποκαλούν «σωματειάκι». Η φωτισμένη προθήκη έχει τα θέλγητρά της και είναι χρήσιμη ακόμη και ως μαγνήτης ενασχόλησης με τον αθλητισμό. Αλλού όμως βρίσκονται τα θεμέλια. Κάποτε, 115 χρόνια πριν, στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΓΑΣ, τότε απεκαλείτο η μήτρα του ελληνικού αθλητισμού, ο μεγάλος ταγός της αθλητικής κοινωνικοποίησης Ιωάννης Χρυσάφης βροντοφώναξε μόνος (μοναδική η συμπαράσταση του καθηγητή του Ρωμαϊκού Δικαίου Ν. Δημαρά) ότι είναι προτιμότερο αντί για Ολυμπιονίκες τα εκατομμύρια των Ελλήνων, ελεύθερων και αλύτρωτων, να συρρέουν στο γυμναστήριο για να ασκηθούν. Σήμερα, η εικόνα είναι «εξελιγμένη» και οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν την ταυτότητα του μεγαλύτερου θεάματος του κόσμου. Οι οργανωτές, με τις ευλογίες της ΔΟΕ, στοχεύουν σε πλείστα όσα κέρδη και όχι μόνο οικονομικά. Η Ελλάδα είναι η τελευταία μικρή χώρα που οργάνωσε Ολυμπιακούς Αγώνες, με τη διεθνή προβολή της, αλλά και τα οικονομικά δυσβάσταχτα βάρη. Οι Ολυμπιακοί, καθώς και οι άλλες παγκόσμιας εμβέλειας διοργανώσεις, θα παίζονται μεταξύ των κρατών-οικονομικών γιγάντων που θα έχουν ως προτεραιότητα τη γεωπολιτική εδραίωση και επαύξηση. Όλοι μας, λίγο πολύ, ξέρουμε τι επιδιώκεται στο να γεμίσει το καλάθι. Το μεγάλο θέαμα, το σταρ σίστεμ, οι επικερδείς συμφωνίες με τους χορηγούς, η επιβολή - και όχι απλώς προβολή - της διοργανώτριας χώρας, ο χορός των δισεκατομμυρίων και άλλα τινά. Γιγαντισμός, άκρατη εμπορευματοποίηση των πάντων, και βέβαια αθέμιτα μέσα, από τη σκοτεινή πλευρά της επιστήμης, για ένα μετάλλιο.

4. Επιπτώσεις οικονομικής κρίσης στον αθλητισμό

Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης είναι σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά εμφανείς και στο πολύπαθο χώρο του αθλητισμού. Μεγάλα αθλητικά σωματεία έχουν διακόψει τις δραστηριότητες, αθλητικοί χώροι παραμένουν εκτός λειτουργίας, αθλητές και προπονητές έχουν φύγει εκτός επικράτειας και το σημαντικότερο η προσέλευση των θεατών είναι η μικρότερη βάση στοιχείων από κάθε άλλη φορά. Θεωρούμε πως σαν λαός για ακόμη μια φορά απλωθήκαμε περισσότερο από όσο έπρεπε, τρέξαμε γρηγορότερα από τις δυνατότητές μας, με μια λέξη υπερβάλλαμε και σε αυτόν τον τομέα. Είμαστε σε αδιέξοδο; Σίγουρα όχι, η βάση και το νόημα της άθλησης απέχουν πολύ από το να είμαστε απαισιόδοξοι και μοιρολάτρες. Οι αξίες του αθλητισμού είναι αυτές που τον κράτησαν και στήριξαν διαχρονικά, οι πυλώνες που τον στηρίζουν σίγουρα αντέχουν κλυδωνισμούς και αναταράξεις. Σε συνδυασμό με τις πραγματικές ανάγκες αλλά και δυνατότητες, μπορούμε να δώσουμε το έναυσμα για μια νέα και υγιή αρχή και να καθοδηγήσουμε τη νεολαία σωστά. Μέριμνα όλων που συμμετέχουν στο αθλητικό γίγνεσθαι ας είναι να ξαναγεμίσουν τα γήπεδα με νέα παιδιά απεξαρτημένα από κάθε μορφής οικονομικών κινήτρων, απελευθερωμένα από το άγχος του πρωταθλητισμού (που δεν ευθύνεται σίγουρα για όλα τα δεινά) με μοναδικό στόχο τη σωματική άσκηση, τη διατήρηση και βελτίωση της υγείας και την κοινωνικοποίηση. Ας προσπαθήσουν όλοι να αποδείξουν στην πολιτεία με τη μαζικότητα ότι ο αθλητισμός αποτελεί ύψιστο κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα. Η προσπάθειά της να είναι στην

- 5 -

κατεύθυνση της συντήρησης των αθλητικών υποδομών χωρίς κάθε φορά να πλημμυρίζουμε με αριθμούς και κόστη, χωρίς να περιμένει ανταποδοτικά οφέλη από τη μεγάλη παρουσία αθλουμένων στις εγκαταστάσεις. Ας γεμίσουν πάλι τα ερασιτεχνικά σωματεία με παιδιά και ας ξεφύγουμε όλοι από τον αυτοσκοπό του οικονομικού κέρδους μέσα από την άθληση. Ας γίνει προσπάθεια να πείσουμε την Ελληνική οικογένεια, ότι οι χώροι άθλησης αποτελούν σήμερα ίσως τη μοναδική πύλη διαφυγής από τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνίας μας. Καιρός είναι να επιστρέψουμε με νέες ιδέες και απόψεις στις ρίζες μας, εκεί που ξεπήδησαν μεγάλοι αθλητές χωρίς πρόσκαιρα και εφήμερα δεκανίκια. Σε χώρους που θα παρέχουν ασφάλεια στους αθλούμενους μέσα από ερασιτεχνικά σωματεία ανοικτά στην κοινωνία.

5. Αθλητισμός και νέοι

Νέοι και αθλητισμός, σχέση ζωής και ανταμοιβής. Αθλητική ψυχαγωγία, σχολείο, σπίτι, φροντιστήριο, σπίτι, ύπνος. Η καθημερινότητα ενός παιδιού στις μέρες μας πραγματικός εφιάλτης, τον οποίο επιβάλλει το σύγχρονο μοντέλο ζωής. Το παιδί από πολύ νωρίς μπαίνει στο στείρο σύστημα εκπαίδευσης του άκρατου τεχνοκρατισμού και της εμπορευματοποίησης κάθε μορφής γνώσης, περνώντας σε δεύτερη μοίρα η παιδεία και η αγωγή κάθε τύπου. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο νέος υιοθετεί το πρότυπο της καθιστικής ζωής πράγμα που δεν συνάδει με τη φύση κάθε νέου ανθρώπου με φρέσκο πνεύμα έτοιμο να δεχτεί παντός είδους επιρροές και επιδράσεις από το περιβάλλον του. Σαν επακόλουθο έρχεται η υποβάθμιση της φυσικής κατάστασης και της υγείας του νέου, καθώς η παχυσαρκία και τα προβλήματα της εξωτερικής εμφάνισης γίνονται όλο και πιο έντονα στην προεφηβεία και την εφηβεία. Ο νέος με μειωμένο το αίσθημα της αυτοπεποίθησης και του δυναμισμού ψάχνει επιβεβαίωση και διαφυγή σε τρόπους διασκέδασης που επιτάσσει το σύγχρονο καταναλωτικό πρότυπο ως μόδα. Τα παραπάνω μάλλον καθιστούν την καθημερινότητα ενός παιδιού ή εφήβου λίγο μαύρη έως πολύ μίζερη, μα είναι κάπως έτσι. Ένα φωτεινό παραθυράκι διαφυγής για ένα νέο ανάμεσα σε πολλά είναι ο αθλητισμός. Σε μικρή ηλικία ξεκινά σαν παιχνίδι, αυτό οξύνει τη δημιουργικότητά του και επακολούθως το δημιουργικό του εγωισμό. Καθώς το παιδί μεγαλώνει δέχεται όλο και περισσότερες επιδράσεις στο χαρακτήρα του από τον αθλητισμό, αναπτύσσει το αίσθημα της συνεργασίας και της συλλογικότητας, ενώ παράλληλα μαθαίνει να σέβεται το συμπαίχτη του αλλά και τον αντίπαλό του. Υιοθετεί την ευγενή άμιλλα μένοντας συγκροτημένος στη χαρά της νίκης και αποδέχεται την ήττα σαν κίνητρο βελτίωσης και αυτοκριτικής. Σιγά - σιγά ο νέος αρχίζει να αντιλαμβάνεται και να κατακτά αξίες ζωής όπως η υπομονή και η επιμονή, ο κόπος και η ανταμοιβή, η χαρά και η λύπη, καθιστώντας την κοινωνικοποίησή του πιο ομαλή. Επιπλέον, μαθαίνει να θέτει στόχους υψηλούς και να κατακτά μέρος αυτών, ενώ παράλληλα αποφεύγει με δική του κρίση τις κακές επιρροές και τις καταχρήσεις που λυμαίνονται τους εφήβους. Ένας αθλητής παραμένει αθλητής και εκτός του αγωνιστικού χώρου. Αυτό τον καθιστά καλύτερο άνθρωπο με σφαιρική μόρφωση και παιδεία, καλύτερο μαθητή, εργαζόμενο, φίλαθλο, έναν άνθρωπο που σέβεται τους γύρω του και πάνω απ όλα τον εαυτό του.

6. Αθλητισμός και εμπορευματοποίηση

Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού αλλάζει τον πραγματικό χαρακτήρα του, η δε ύπαρξη του «επαγγελματικού αθλητισμού» δηλητηριάζει και υπονομεύει κάθε ηθική βάση του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Με την εμπορευματοποίηση που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό τον αθλητικό κόσμο του σήμερα, ο αθλητισμός έχει εξελιχθεί από μία «δραστηριότητα» σε μία

- 6 -

«μεγάλη επιχείρηση». Η βιομηχανία του αθλητισμού είναι σήμερα από τις πλέον ισχυρές οικονομικές επιχειρήσεις και έχει ενταχθεί στο σύγχρονο μάρκετινγκ. Όταν λοιπόν η αθλητική ομάδα θεωρείται επιχείρηση, η ίδια και οι χορηγοί της θέτουν ως στόχο την αύξηση των κερδών και επομένως, η πάση θυσία και με κάθε μέσο νίκη του αθλητή αποτελεί σκοπό για τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Η επίτευξη των χρυσών μεταλλίων έχει αποκτήσει υψηλή αξία και η ανάγκη για επιτυχία πιέζει πολύ τους αθλητές, να γίνουν πρωταθλητές. Η φράση «ο δεύτερος δεν είναι τίποτα, ο πρώτος είναι τα πάντα» περιγράφει το σύγχρονο τρόπο σκέψης σε πολλές περιπτώσεις. Τελικά, η ανάγκη για επιτυχία οδήγησε σε αυξημένη συχνότητα εμφάνισης περιστατικών κατάχρησης ουσιών και σε πολυάριθμες περιπτώσεις το ντόπινγκ σχετιζόταν με τους θανάτους αθλητών. Ακόμη η πρόσφατη έκρηξη των τηλεοπτικών δικαιωμάτων σε συνδυασμό με τα μεγάλα συμβόλαια χορηγίας οδήγησε σε αύξηση των πιέσεων προς τους αθλητές και τον περίγυρό τους και τους ωθεί να καταφύγουν στη χρήση απαγορευμένων ουσιών. Όμως, εδώ ωφελούνται πολλοί και πολλαπλά. Ο προπονητής έχει και αυτός αμοιβή από τη διάκριση του αθλητή του. Οι Ομοσπονδίες, προτάσσοντας τις επιτυχίες, διεκδικούν αυξημένη χρηματοδότηση από την πολιτεία. Η χώρα έχει όφελος από τη χρηματοδότηση από τη ΔΟΕ. Είναι επίσης σκόπιμο να αναφέρουμε τις αρνητικές συνέπειες των συμβολαίων που υπογράφονται μεταξύ ορισμένων αθλητικών ομοσπονδιών και των χορηγών τους, τα οποία προβλέπουν αμοιβή ανάλογα με τα αποτελέσματα ή τα μετάλλια που θα κατακτήσουν οι αθλητές σε μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Το περιβάλλον των αθλητών συνολικά, από τον προπονητή μέχρι το γιατρό, τον αρχηγό της ομάδας και τους συγγενείς, μπορεί να συμβάλει στις πιέσεις που ασκούνται στους αθλητές. Δυστυχώς όσο ο αθλητισμός είναι ποτισμένος με την εμπορευματοποίηση και το ντόπινγκ θα γιγαντώνεται. Πρέπει λοιπόν να πούμε όχι στην χρήση αναβολικών και άλλων φαρμάκων που υποτάσσουν την ζωή των ανθρώπων στον κερδοφόρο για τους σπόνσορες, πρωταθλητισμό. Ο αθλητισμός είναι δημόσιο και κοινωνικό αγαθό και δεν πρέπει να μπαίνει στη λογική του ιδιωτικού κέρδους.

7. Αθλητισμός και θρησκεία

Παραμένει σιωπηλή η Εκκλησία. Πρόταση: Τελικός Κυπέλλου Ελλάδος 2013 με τη παρουσία του Αρχιεπισκόπου. Η Εκκλησία επειδή υπήρξε ιστορικά η κιβωτός μέσα στην οποία διασώθηκε ο Ελληνισμός κατά την μακραίωνη δουλεία τους στους Οθωμανούς, Άραβες και Φράγκους κατακτητές, έχει θεμελιώσει ένα ιστορικό και αναφαίρετο δικαίωμα, το οποίο πηγάζει και από την Κοινωνική φύση της Εκκλησίας μας, σύμφωνα με την οποία δικαιούται η τελευταία να εκφέρει γνώμη και να προτείνει λύσεις σε όλα τα ζητήματα, που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Οπότε και για το ζήτημα της Βίας, όπου κι αν αυτή εμφανίζεται, οφείλει η Εκκλησία να εκφράζει τη γνώμη της, αφού αποστολή της είναι η παρέμβασή της σ’ όλες τις πτυχές του κοινωνικού μας βίου και όχι μόνο σε ορισμένες επιλεκτικά πτυχές του κοινωνικού βίου, όπως συμβαίνει με τις χριστιανικές Εκκλησίες (Ρωμαιοκαθολική ή Προτεσταντικές) στον Δυτικό κόσμο. Η εσωτερική ειρήνη, δηλαδή η ειρήνη που κατοικεί στην ψυχή του κάθε αγωνιζόμενου χριστιανού, από την οποία εκπηγάζει η κοινωνική (και κατ’ επέκταση η παγκόσμια) ειρήνη, αποτελεί πρωταρχικό σκοπό του πνευματικού αγώνα, στον οποίο επιδίδονται οι ορθόδοξοι χριστιανοί. Τόσο ο Απ. Παύλος στις επιστολές του, όσο και οι Πατέρες της Εκκλησίας (ιδιαίτερα οι Τρεις Ιεράρχες) χρησιμοποιούν κατά κόρον αθλητικούς όρους, για να δείξουν ότι ο σωστός Χριστιανός είναι ένας αθλητής, που διαρκώς αγωνίζεται εναντίον όχι των άλλων, αλλά εναντίον των δικών του παθών. Στην προσπάθειά του αυτή, μάλιστα, ο χριστιανός αθλητής χρησιμοποιεί και βία, αλλά πάντα κατά των παθών του και μόνον. Σύμφωνα με αυτές τις εκκλησιολογικές προϋποθέσεις η Εκκλησία οφείλει σε κάθε εποχή, άρα και στην σημερινή, να προτείνει έναν άλλο τρόπο ζωής, τον εκκλησιαστικό, ο οποίος μας καλεί να ενταχθούμε όλοι μας, προκειμένου να διασώσουμε τις αρχές του ανιδιοτελούς αθλητισμού και να αποφύγουμε τη χρήση βίας προς τους συνανθρώπους

- 7 -

μας. Μόνο στην εν Χριστώ άθληση μπορεί ο αθλητισμός να ξαναβρεί την αυθεντικότητά του, η οποία έχει νοθευτεί και εκφυλιστεί στις ημέρες μας, αφού ακόμη και το Ολυμπιακό κίνημα αναγνωρίζει την αλλοτρίωσή του και επιζητεί την επιστροφή στις αγνές αρχές του. Μόνο στην εν Χριστώ ζωή μπορεί να αντιμετωπιστεί με αποτελεσματικότητα και η ανθρώπινη βία, απόρροια των παθών μας, δηλαδή του κακού μας εαυτού, προκειμένου να καταστεί ξένο φαινόμενο στον κοινωνικό μας βίο. Τα σημαντικά αθλητικά γεγονότα, όπως π.χ. ένας Τελικός Κυπέλλου Ελλάδος στο ποδόσφαιρο, θα αποτελούσε μια χρυσή-μοναδική ευκαιρία για τους εκκλησιαστικούς ηγέτες μας (π.χ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών), για να αποδειχθεί ότι στον χώρο του αθλητισμού κύρια θέση κατέχει η Εκκλησία ως ένας κατεξοχήν Αθλητικός Κοινωνικός Οργανισμός, σύμφωνα με τα όσα αναφέραμε παραπάνω, αλλά και να παρουσιαστεί η Θεολογική θεώρηση του Αθλητισμού και των παρεκτροπών του (βία, νοθεία, χρήση φαρμάκων, χρηματισμός-δωροδοκία και άλλα), ώστε ο ακατήχητος ορθόδοξος λαός μας να ενημερωθεί είτε με κάποια σχετική ομιλία του Αρχιεπισκόπου, είτε με τη διανομή ενός σχετικού εντύπου σε όλους τους θεατές. Είναι κρίμα το ο χώρος που έχει δοκιμασμένες λύσεις σ’ όλα τα κοινωνικά ζητήματα εδώ και 2.000 περίπου έτη, να παραμένει σιωπηλός.

8. Αθλητισμός και κινηματογράφος

Ο κινηματογράφος είναι το ψυχαγωγικό μέσο που μπορεί να απευθύνεται σε τεράστιες λαϊκές μάζες με την ίδια απήχηση, διαχρονικά, χωρίς να χάνει τη φρεσκάδα και τη δημιουργική του αύρα, καλύπτοντας ένα ευρύτατο θεματικό φάσμα με πολλές παραλλαγές. Είναι σίγουρο ότι τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας είναι δυσδιάκριτα όταν μιλάμε για σενάρια, ιστορίες, παραμύθια, διηγήσεις, λογοτεχνικά έργα κάθε είδους, που μετατρέπονται στις κινηματογραφικές ταινίες που ο καθένας από εμάς ανακαλεί συχνά πυκνά στις παρεΐστικες του συζητήσεις. Ίσως γι αυτό το λόγο ο κινηματογράφος, έχει μια ξεχωριστή θέση στην καθημερινότητα πολλών ανθρώπων, από κάθε χώρο, μιας και πραγματεύεται τέτοια αληθοφανή στοιχεία, η τέχνη μιμείται τη ζωή θα έλεγε κάποιος λόγιος ,που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι συμβαίνουν στη διπλανή πόλη, στο γείτονα μας, στην εργασία κάποιου γνωστού, στο σχολείο του παιδιού μας, στο γήπεδο που παίζαμε κι εμείς ποδόσφαιρο.Η εμπειρία αυτή λοιπόν, της συμμετοχής του ίδιου του θεατή στα πιο δημοφιλή αθλήματα και παιχνίδια, όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το μπόξ, το baseball και το American football (ragby) -στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού- ,τον κάνει να «συμμετέχει» στην εξέλιξη της πλοκής αλλά και να ανασύρει τις δικές του μνήμες και ταυτόχρονα του κρατά το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι, ως φίλαθλοι και κινηματογραφόφιλοι, ικανοποιούμαστε διπλά όταν βλέπουμε μία ταινία αθλητικού περιεχομένου. Ο χώρος του αθλητισμού προσφέρεται με ιδανικό τρόπο, ως δεξαμενή άντλησης ιδεών και ερεθισμάτων, για το σεναριογράφο-δημιουργό, μιας κινηματογραφικής ταινίας. Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά κυρίως ένας : Ο Ηρωας. Ο αθλητής είναι ο τέλειος ήρωας. Είναι ένα πρόσωπο ταυτισμένο με τις ηθικές αξίες που πρεσβεύει ο αθλητισμός, είναι συνήθως όμορφος, έχει ένα χάρισμα-ικανότητα που του δίνει επαγγελματικά πλεονεκτήματα, είναι άνθρωπος του μόχθου και της προσπάθειας, ακούραστος και δυναμικός ψυχικά με τεράστια αποθέματα σθένους, με λίγα λόγια αποτελεί ένα κινηματογραφικό χαρακτήρα- πρότυπο, του ατόμου που μέσω της συνειδητής προσπάθειας κατακτά τους στόχους του, χωρίς να πάψει ποτέ να πολεμά για να τους πετύχει. Είτε πρόκειται για τον αντίπαλο αθλητή, είτε για τον ίδιο του τον κακό εαυτό. Τα παραδείγματα πολλά: Ο Will Smith στην ταινία με τίτλο “Ali”. O Robert de Niro στην ταινία “Raging Bull”. Ο Sylvester Stalone στη σειρά ταινιών Rocky. Ο Robert Redford στην ταινία “The natural”. Απο την άλλη μεριά, πέρα από τον Ήρωα που αναδεικνύει την ατομική προσπάθεια, ένα μεγάλο μέρος της αθλητικής κινηματογραφίας είναι αφιερωμένο στην ομάδα, στο σύνολο, στην παρέα που μεγαλουργεί, που κάνει θαύματα μέσα από τη συνεργασία και την αλληλεγγύη, τους κοινούς στόχους και τα μεγάλα όνειρα για επιτυχία,

- 8 -

δική μας αλλά και του κοινωνικού συνόλου μέσα στο οποίο δρούμε, ως αναπόσπαστο κομμάτι του : «Η απόδραση των 11» , «Οι δρόμοι της φωτιάς», «Remember the titans” με τον Denzel Washington, “Friday Night Lights” με τον Billy Bob Thornton κ.α. Η πληθώρα των αθλημάτων και η εξάπλωση του αθλητισμού σε κάθε μορφή, είτε είναι κλασσικός είτε όχι αποτελεί επίσης ένα καλό λόγο που η βιομηχανία του θεάματος επενδύει θεματολογικά σε αυτό το είδος σινεμά. Σε όλα τα μέρη του κόσμου οι άνθρωποι μπορούν να αναγνωρίσουν χωρίς κόπο –ακόμα και χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα- ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου ή έναν αγώνα δρόμου οποιουδήποτε είδους. Και αυτή η διεθνής γλώσσα ,η παγκόσμια κοινή εμπειρία, κάνει τον κινηματογράφο ένα πολιτιστικό και ψυχαγωγικό διαβατήριο που αφορά άτομα κάθε ηλικίας και κάθε επαγγέλματος, δίχως σύνορα και διαχωρισμούς ,δίχως διακρίσεις και αντιπαλότητες. Ο κινηματογράφος ,όπως και ο αθλητισμός ενώνουν. Επίσης δίδεται η ευχέρεια στους παραγωγούς να εφευρίσκουν πρωτότυπα θέματα χωρίς να περιορίζονται από το χώρο και το χρόνο, μιας και ο χώρος του αθλητισμού είναι δυναμικός και διαχρονικός και οι αξίες που προβάλλει είναι πάντοτε επίκαιρες και εκπαιδευτικές με κάθε τρόπο. Ακόμα και ως κίνητρο να αθληθείς ο ίδιος. Να γίνεις ο ήρωας που θαυμάζεις στο πανί της αίθουσας. Να πετύχεις. Να δοκιμάσεις λίγο από το νέκταρ της επιτυχίας, λίγη από τη λάμψη του Hollywood στη δική σου καθημερινότητα. Η ιστορία του κινηματογράφου ταυτίζεται με την ιστορία του αθλητισμού στον 20ο αιώνα. Παράλληλες πορείες με επίκεντρο τους τον άνθρωπο είτε ως άτομο είτε ως σύνολο μέσα στην ομάδα. Στην αρχή με δειλά βήματα από πρωτοπόρους και οραματιστές, στη συνέχεια ταχύτερα με την τεχνολογία να συνεισφέρει ολοένα και περισσότερο, και σήμερα όπου μιλάμε για τεράστιες βιομηχανίες, οι οποίες έχουν ανάγκη και επίκεντρο τον άνθρωπο της κάθε εποχής, ως αρχή και τέλος τους, ως συμμέτοχο και σκηνοθέτη ταυτόχρονα.

9. Αθλητισμός και ναρκωτικά

Δυστυχώς ή ευτυχώς οι αθλητές είναι απλοί άνθρωποι, αντιμετωπίζοντας τα ίδια προβλήματα με τις ναρκωτικές ουσίες. Το παράλογο είναι ότι σχεδόν όλοι τους αρνούνται μέχρι τέλους τη χρήση των ουσιών αυτών, λόγω φήμης ή φοβούμενοι ότι θα επηρεαστεί η καριέρα τους. Ας δούμε από κοντά μερικά είδη ναρκωτικών ουσιών και ποιες είναι οι συνέπειες στους πάνω σε αθλητή που κάνει χρήση.Cocaine: εισπνέοντας μία δόση κοκαΐνης, ο άνθρωπος αισθάνεται άμεσο κύμα δύναμης και ενέργειας. Αυτό δεν διαρκεί όμως πολύ, οι δυνάμεις σταδιακά χάνονται. Ο εθισμός στην ουσία είναι πολύ εύκολος και γρήγορος, ενώ αυτός που κάνει χρήση απλά δεν είναι σε θέση να κάνει προπόνηση. Δεδομένου ότι το αποτέλεσμα διαρκεί λιγότερο από μία ώρα, ο αθλητής εκ των υστέρων κυριεύεται από άγχος και κατάθλιψη.Marihuana: σύμφωνα με πολλές έρευνες που είχαν διεξαχθεί σε φοιτητές κι αθλητές, χρησιμοποιούν μαριχουάνα διότι από τη μία νιώθουν ότι ενισχύει τη διάθεση, από την άλλη προκειμένου να αντιμετωπίσουν το στρες. Κάποιοι απλά πιστεύουν ότι με τη χρήση δείχνουν «cool» και εντάσσονται ευχάριστα στην παρέα. Δυστυχώς, όλα αυτά είναι προσωρινά, καθώς και οι συνέπειες στη χρήση διαφέρουν από άτομο σε άτομο, με την καρδιά ως όργανο να επηρεάζεται πολύ περισσότερο. Tramadol: Από τη λήψη ενός τέτοιου ισχυρό ναρκωτικού, υπάρχουν συνέπειες που οδηγούν σε οργανική γάγγραινα, μυϊκή παράλυση, έμφραξη αιμοφόρων αγγείων, τέλος πολύ πιθανόν και θάνατο. Το άτομο όσο εθίζεται στην ουσία, τόσο θέλει να τη συνεχίσει, χωρίς φυσικά να τον ενδιαφέρει το τελικό αποτέλεσμα.Ecstasy: το πιο κοινό ναρκωτικό στη σύγχρονη εποχή. Ο άνθρωπος «απολαμβάνει» αξέχαστη διασκέδαση, αλλά στην πραγματικότητα, οι συνέπειες είναι μη αναστρέψιμες κι οι παρενέργειες μελλοντικά μη ελεγχόμενες. Ψυχολόγοι ισχυρίζονται ότι ο χρήστης δημιουργεί μία δική του πραγματικότητα, ενώ ο ρεαλιστικός κόσμος δεν του αρέσει πια. Αυτή ειδικά η παρενέργεια ωθεί

- 9 -

και το άτομο στη συνεχόμενη χρήση του ecstasy. Alcohol: υπερβολική δόση οινοπνεύματος επηρεάζει άμεσα τον αθλητή που χάνει στην πάροδο του χρόνου όχι μόνο τις αγωνιστικές του επιδόσεις, αλλά και την υγεία, επηρεάζοντας ανεπανόρθωτα τα όργανα, όπως ήπαρ, νεφρά, πάνω απ΄ όλα καρδιά. Η ενδεικτική περίπτωση του Mike Tyson. Ρίχνοντας μία ματιά στην βιογραφία του Mike Tyson, αρκεί για μας πείσει ότι η ζωή του έπρεπε να είχε γίνει εδώ κι χρόνια κινηματογραφική ταινία, χωρίς happy end. Ο κατά τα άλλα παγκόσμιος πρωταθλητής είχε προλάβει να συλληφθεί περισσότερες από 30 φορές μέχρι τα 13 του για το γεγονός ότι ανήκε σε συμμορία. Τα τεράστια οικογενειακά προβλήματα και ο πρόωρος θάνατος της μητέρας του, συνεχώς τον ωθούσαν στη βία, την παρανομία και τα ναρκωτικά. Από την άλλη καταδικάστηκε τουλάχιστον τρεις φορές για το πάθος στα ναρκωτικά από 1987 – 1991 για επίθεση κατά υπαλλήλου στάθμευσης αυτοκινήτων, βιασμό, ενώ το 2006 φυλακίστηκε ενώ οδηγούσε υπό την επήρεια κοκαΐνης, μαριχουάνας και αλκοόλ. Τελευταία, ο Mike άρχισε να εκτιμά τη ζωή κι να εκμυστηρεύεται δηλώνοντας ότι: «Συνεχώς έλεγα σε όλους ψέματα ότι είμαι νηφάλιος, αλλά δεν ήμουν. Βέβαια δεν έχω πιει ούτε έχω πάρει ναρκωτικά τις τελευταίες έξι ημέρες και για εμένα αυτό είναι ένα θαύμα. Θέλω να παίρνω ναρκωτικά κάθε μέρα. Θέλω να πίνω κάθε μέρα. Αλλά προσπαθώ να μη το κάνω, γιατί έχω πολλές υποχρεώσεις. Σιγά – σιγά άρχιζα να συνηθίζω αυτό τον τρόπο ζωής. Τέλος κατανόησα ότι οι παλιές συνήθειες θα με κατέστρεφαν, δεν ήταν υπέρ μου. Σήμερα προσπαθώ να οικοδομήσω τα πάντα από το μηδέν».

10. Ύφεση

Ύφεση είναι ένας όρος που υποδηλώνει μία δραστηριότητα που μειώνεται γενικά. Πολλές φορές συναντάμε τον όρο ύφεση στην οικονομία. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κατά μέσο όρο στο σύνολο, λιγοστεύουν οι επιχειρήσεις, μειώνονται οι τζίροι, τα έσοδα, οι θέσεις εργασίας και γενικότερα η οικονομική δραστηριότητα. Καλύτερα ονομάζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση οικονομική ύφεση και υποδηλώνει τη συρρίκνωση της οικονομίας πχ μίας χώρας. Όταν μία τέτοια κατάσταση υπάρχει για πολύ καιρό, τότε η χώρα σιγά - σιγά καταστρέφεται. Το αντίθετό της είναι η ανάπτυξη και οι χώρες που την επιτυγχάνουν ονομάζονται αναπτυσσόμενες.

11. Αίτια οικονομικής κρίσης

Το πρόβλημα πολλοί λένε ότι ξεκινά από την κακή διαχείριση τις οικονομίας από τα 2 κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα εναλλάξ μετά την κατάρρευση της χούντας το 1974, χωρίς να σημαίνει πως τα υπόλοιπα κόμματα είναι άμοιρα ευθυνών. Γεγονός είναι ότι μέχρι το 2004 η χώρα κατάφερε να βρεθεί στις 29 περισσότερο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Το πρόβλημα άρχισε το 1981 όπου η τότε κυβέρνηση πράγματι προσπάθησε και κατάφερε να μειώσει την ανεργία σε μεγάλα επίπεδα ακολουθώντας όμως την πολιτική της πρόσληψης στο δημόσιο τομέα και της πληρωμής τους με δανεικά. Χιλιάδες κομματικά στελέχη και μη, προσλαμβάνονται σε όλες της δημόσιες υπηρεσίες του κράτους, πολιτική που βρήκε άξιους μιμητές σε όλου τους πολιτικούς χώρους. Μια τακτική γνωστή σε όλους μας από την εποχή της τουρκοκρατίας, το λεγόμενο ρουσφέτι, που συνεχίστηκε με απαράμιλλο ζήλο και από τα πρώτα κόμματα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους. Το ρουσφέτι είναι απλά ο διορισμός σε δημόσιες υπηρεσίες από στελέχη του κυβερνώντος κόμματος , ψηφοφόρων, συγγενών και φίλους τους. Με μια μεσολάβηση όχι απαραίτητα από υπουργό αλλά ακόμα και από κάποιο κατώτερο στέλεχος του κόμματος μπορούσε κάποιος να διοριστεί μόνιμος η προσωρινός υπάλληλος οποιασδήποτε δημοσίας υπηρεσίας.

- 10 -

Ένα άλλο αίτιο αυτής της κρίσης ήταν και πολιτική διαφθορά (Κάτσιος, 2006), και αδιαφάνεια των συναλλαγών, πράγμα που συμβαίνει σε πολλές χώρες με αναθέσεις μεγάλων οικονομικών έργων σε επιχειρηματίες, κυβερνητικούς φίλους και άλλους παράγοντες, που για την ανάθεση του έργου έδιναν και δίνουν ακόμα μεγάλα χρηματικά ποσά κάτω από το τραπέζι στους μεσολαβητές κυβερνητικούς υπαλλήλους. Τα σκάνδαλα της πολιτικής διαφθοράς στην Ελλάδα αποτέλεσαν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τα τελευταία 30 χρόνια με αποπομπές ακόμα και υπουργών. Δεν χρειάζεται φυσικά να αναφερθούμε εκτενώς στις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν με γνώμονα την ασφάλεια της χώρας και την ισορροπία δυνάμεων και κατέληξαν στην κατασπατάληση δημοσίου χρήματος για την αγορά αχρήστων και πανάκριβων όπλων. Αλλά ας περάσουμε σε ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που αποτελεί και ένα από τα κυριότερα αίτια της κρίσης, την φοροδιαφυγή. Από την εποχή της ίδρυσης του ελληνικού κράτους η φοροδιαφυγή αποτελεί ένα πάγιο καθεστώς στην Ελλάδα. Φυσικά η φοροδιαφυγή δεν γίνεται τόσο από την εργατική τάξη αλλά κυρίως από τα οικονομικά εύρωστα κοινωνικά στρώματα και ειδικότερα από επιχειρήσεις και επιχειρηματίες και επαγγελματίες όλων των κλάδων. Τα τελευταία 30 χρόνια χιλιάδες πολυτελείς βίλλες, κότερα, πολυτελή αυτοκίνητα γέμισαν την Ελλάδα από μια νέα γενιά νεόπλουτων. Παράνομες εξοχικές κατοικίες δημιουργήθηκαν σε δασικούς χώρους, παραλίες και αλλά δημόσια εδάφη σχεδόν ανεξέλεγκτα.

12. Συνέπειες της οικονομικής κρίσης

Μια από τις σημαντικότερες συνέπειες της κρίσης της οικονομίας είναι η αύξηση της ανεργίας, η οποία έχει φτάσει σε διψήφιο αριθμό ενώ ανάμεσα στους νέους το ποσοστό των ανέργων ξεπερνά το 25%. Στοιχεία των τελευταίων μηνών δείχνουν την ύπαρξη μιας διαρθρωτικής αδυναμίας της ελληνικής οικονομίας να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας εντείνοντας την ανησυχία για το φαινόμενο. Μεγάλο μερίδιο της ευθύνης φέρει για αυτήν την κατάσταση η άθλια διαχείριση των οικονομικών, της ελληνικής δημοσιονομικής πολιτικής και του ασφαλιστικού αλλά και η παγκόσμια οικονομική κρίση. Ωστόσο έντονος λόγος γίνεται για την πορεία που ακολούθησαν τα πακέτα στήριξης του κράτους προς τις τράπεζες, τα οποία θεωρήθηκαν περιορισμένα σε αριθμό και σε μέγεθος. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι κρατικοί λειτουργοί δε φρόντισαν ώστε αυτά να διοχετευτούν από τις τράπεζες στις επιχειρήσεις και από εκεί στην κοινωνία. Εκτός αυτών, σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, σχετικά με την πορεία της ελληνικής βιομηχανίας, δεν είναι μόνο η μείωση του τζίρου κατά 26,8% που προκαλεί έντονη ανησυχία, αλλά και ο πρόδρομος δείκτης των νέων παραγγελιών. Ο δείκτης αυτός σημείωσε πτώση κατά 36% και ο οποίος προοιωνίζει τον βαθμό απασχόλησης του παραγωγικού δυναμικού για τους επόμενους μήνες και ο οποίος με τη σειρά του μας δίνει μια γεύση για ποια χειρότερα πρόκειται να δούμε στην αγορά εργασίας. Για τους νέους μας τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα, λόγω της επένδυσης για το μέλλον μέσα από την ενέργεια για σπουδές. Οι περισσότεροι νέοι κοπιάζουν για αρκετά χρόνια για να μπορέσουν να σπουδάσουν και να πάρουν ένα πτυχίο για ένα καλύτερο μέλλον. Όταν όμως ολοκληρώνουν τις σπουδές τους και αναζητούν εργασία απογοητεύονται, γιατί καταλαβαίνουν ότι ο κόπος τους δεν ανταμείβεται και αυτό πολλές φορές οδηγεί αρκετούς νέους στην απελπισία, με αποτέλεσμα να μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Αρκετές είναι και οι περιπτώσεις που αρκετοί νέοι παίρνουν μέρος σε εγκληματικές ενέργειες ή και κλοπές. Παράλληλα ακούμε συνεχώς και περιπτώσεις που πολλοί νέοι καταφεύγουν στην χρήση ουσιών.

Η εγκληματικότητα είναι ένα άλλο σοβαρό κομμάτι της κοινωνικής ζωής το όποιο επηρεάστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Ακούμε συνεχώς περιπτώσεις που συνάνθρωποι μας για να εξασφαλίσουν τα προς το ζειν προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες.

- 11 -

Όταν λοιπόν συμβαίνουν τέτοια γεγονότα στην κοινωνία μας, καταρρέει το σύστημα αξιών . Πλέον, αρχίζουμε να μιλούμε για μια ζοφερή και χαοτική κοινωνική πραγματικότητα.

13. Ερωτηματολόγιο

Για τις ανάγκες ερευνητικής εργασίας του τμήματος Β2 και 7ου ΓΕΛ Αχαρνών δημιουργήθηκε ένα ερωτηματολόγιο ώστε να συγκεντρώσουμε τις απόψεις των μαθητών για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στις αθλητικές τους δραστηριότητες.

Το ερωτηματολόγιο ήταν χωρισμένο σε τέσσερις ομάδες ερωτήσεων και αφορούσαν τις θεματικές ενότητες που διερευνήθηκαν από τις τέσσερις ομάδες του τμήματος Β΄2 και αφορούσαν τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίση στον αθλητισμό, τη θρησκεία, τα ναρκωτικά και τον κινηματογράφο .

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΓια τις ανάγκες της ερευνητικής εργασίας του τμήματος Β2 του 7ου ΓΕΛ Αχαρνών

Το Ερωτηματολόγιο είναι χωρισμένο σε τέσσερις ομάδες ερωτήσεων. Παρακαλούμε να απαντήσετε σε όλες σημειώνοντας με στον αντίστοιχο κύκλο.

1) Φύλο ⃝� Αγόρι ⃝� Κορίτσι

ΟΜΑΔΑ Α΄1) Πόσο συχνά πηγαίνεις κινηματογράφο μέσα σε ένα μήνα;⃝� Καμία, � Μία, � Δύο, � Τρεις, � Παραπάνω από τρεις 2) Ποιο είδος ταινίας προτιμάς;⃝� Κοινωνικές, � Δραματικές, � Κωμωδίες, � Τρόμου, � Επιστημονικής Φαντασίας 3) Θα πήγαινες πιο συχνά κινηματογράφο αν ο εισιτήριο ήταν φθηνότερο;⃝� Ναι, � Όχι, 4) Που προτιμάς να βλέπεις ταινίες;⃝� Τηλεόραση, � Κινηματογράφο, � Ιντερνέτ 5) Και γιατί;⃝� Για οικονομία, � Προτιμώ τη μεγάλη οθόνη, � Έχω περισσότερες επιλογές, 5) Πως περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;⃝� Με την παρέα, � Στο ιντερνέτ, � Δεν έχω επιλογές, � Στη τηλεόραση, � Στο facebook, � Άλλο

ΟΜΑΔΑ Β΄1) Ασχολείσαι με τον αθλητισμό;⃝� Πολύ, � Αρκετά, � Λίγο, � Καθόλου 2) Πόσο σημαντικός πιστεύεις ότι είναι ο αθλητισμός για τον έφηβο;⃝� Πολύ, � Αρκετά, � Λίγο, � Καθόλου 3) Για ποιο λόγο αθλείσαι (εάν αθλείσαι);⃝� Για επαγγελματική αποκατάσταση, � Απώλεια βάρους, � Αναγκαστικά (πίεση από τους

- 12 -

γονείς, σχολείο), � Χόμπι / Διασκέδαση 4) Αθλείσαι (εάν αθλείσαι) σε οργανωμένο χώρο με καταβολή χρηματικής συνδρομής (πχ γυμναστήριο);⃝� Ναι, � Όχι, 5) Πόσο σοβαρά σε απασχολεί το οικονομικό βάρος του να αθλείσαι;⃝� Πολύ, � Αρκετά, � Λίγο, � Καθόλου 6) Παρακολουθείς αθλητικές εκδηλώσεις - αγώνες;⃝� Αρκετά, � Όχι όσο παλιά, � Λίγο, � Καθόλου 6) Γιατί;⃝� Με ενδιαφέρει, � Έχω χάσει το ενδιαφέρον μου, � Είναι ακριβό το εισιτήριο, � Άλλο

ΟΜΑΔΑ Γ΄1) Θεωρείς ότι σε “αγγίζει” το πρόβλημα των Ναρκωτικών;⃝� Πολύ, � Αρκετά, � Λίγο, � Καθόλου 2) Γνωρίζεις άτομα της ηλικίας σου που να είναι θύματα των Ναρκωτικών;⃝� Ναι, � Όχι 3) Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι οι έφηβοι μπορεί να στραφούν στα Ναρκωτικά;⃝� Γιατί νιώθουν πιεσμένοι, � Από μίμηση, � Για να νιώσουν ψυχολογικά καλύτερα, � Για διασκέδαση, � Από αντίδραση, � Άλλο 4) Σου έχουν προτείνει ποτέ να δοκιμάσεις κάποια “ουσία”;⃝� Ναι, � Όχι 5) Πιστεύεις ότι η κρίση έχει αυξήσει τη χρήση Ναρκωτικών ουσιών;⃝� Πολύ, � Αρκετά, � Λίγο, � Καθόλου 6) Θεωρείς ότι η ενημέρωση που σου παρέχει το σχολείο για το πρόβλημα των Ναρκωτικών είναι επαρκής;⃝� Ναι, � Όχι

ΟΜΑΔΑ Δ΄1) Εκπληρώνεις τα θρησκευτικά σου καθήκοντα; (πχ πηγαίνεις Εκκλησία;)⃝� Πολύ, � Αρκετά, � Λίγο, � Καθόλου 2) Θεωρείς τον εαυτό σου πιστό;⃝� Ναι, � Όχι 3) Πιστεύεις ότι η Εκκλησία επιτελεί κοινωνικό – φιλανθρωπικό έργο;⃝� Πολύ, � Αρκετά, � Λίγο, � Καθόλου 4) Γνωρίζεις φιλανθρωπικές δράσεις της ενορίας σου;⃝� Ναι, � Όχι 5) Πιστεύεις ότι η κρίση έχει αυξήσει την προσέλευση των πιστών στην Εκκλησία;⃝� Πολύ, � Αρκετά, � Λίγο, � Καθόλου 6) Θεωρείς ότι η Εκκλησία μπορεί να δώσει λύσεις στην οικονομική κρίση που βιώνουμε;⃝� Ναι, � Όχι

- 13 -

14. Σχολιασμός απαντήσεων ερωτηματολογίου - Συμπεράσματα

Σύμφωνα με την έρευνα που διεξήγαγε η ερευνητική ομάδα της τάξης του Β'2 το ερωτηματολόγιο στο χωρίζεται σε τέσσερις διαφορετικές αλλά άμεσα συνδεδεμένες κατηγορίες: 1)Κινηματογράφος, 2)Αθλητισμός, 3)Ναρκωτικά και 4)Θρησκεία. Αρχικά, το 40% των συμμετεχόντων πηγαίνει παραπάνω από τρείς φορές το μήνα κινηματογράφο για να παρακολουθήσει ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ενώ το υπόλοιπο 60% πηγαίνει στον κινηματογράφο μια φορά τον μήνα για να δει κυρίως κωμωδία και ταινίες τρόμου. Επιπλέον, το 80% προτιμάει να βλέπει ταινίες στο ίντερνετ λόγω της ποικιλίας που υπάρχει ,ενώ το 20% προτιμάει την τηλεόραση λόγω της άνεσης και της οικονομίας που παρέχει. Σε σχέση με τον αθλητισμό το 75% ασχολείται από λίγο έως αρκετά με τον αθλητισμό διότι πιστεύει πως είναι αρκετά σημαντικός για τον έφηβο, καθώς οι έφηβοι αθλούνται κυρίως για διασκέδαση και για χόμπι και έτσι μπορούν να ξεφύγουν από την καθημερινότητα τους. Από το 75% ένα ποσοστό περίπου στο 30%, αθλείται σε οργανωμένο χώρο χωρίς να ενδιαφέρεται για τα έξοδα.Αναφορικά με τα ναρκωτικά, το 63% των συμμετεχόντων γνωρίζουν άτομα της ηλικίας τους που κάνουν χρήση ναρκωτικών και το υπόλοιπο 37% έχει κάνει χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών. Επίσης, ένα ποσοστό 55-60% πιστεύει πως οι έφηβοι, της σημερινής εποχής, κάνουν χρήση ουσιών λόγω της καταπίεσης που δέχονται, αλλά και λόγω ψυχολογικών προβλημάτων. Τέλος, όσων αφορά την θρησκεία, ένα τεράστιο μέρος 90% αυτών που συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο πιστεύει πως η εκκλησία επιτελεί τεράστιο φιλανθρωπικό έργο, όπως επίσης και ότι η κρίση δεν έχει κλονίσει καθόλου το πρόσωπο της εκκλησίας 75% καθώς όλο και περισσότεροι πιστοί προσέρχονται στην εκκλησία ώστε να προσευχηθούν για το μέλλον τους.

- 14 -

15. Πηγές - Βιβλιογραφία

1)http://m.sport24.gr/Sports/OtherSports/fight-sports/narkwtika-ki-athlhtismos.3283584.html 2)http://capobomba.blogspot.gr/2008/03/blog-post_20.html?m=1 3)http://www.arcadiaportal.gr/news/bia-athlitismos-ekklisia 4)https://jimagas.wordpress.com/2013/01/10/%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85-2/ 5)http://athletbdimoskopisi.blogspot.gr/?m=0 6)http://www.kathimerini.gr/392666/article/epikairothta/a8lhtismos/o-ellhnikos-a8lhtismos-se-va8ia-krish 7)http://www.eviaportal.gr/content.asp?ID=16143 8)http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=5121519)https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

- 15 -