an Sistem Pendidikan Di Tanah Melayu

8/3/2019 an Sistem Pendidikan Di Tanah Melayu

1/8

Perkembangan Sistem Pendidikan di Tanah Melayu

Pengenalan

Perkembangan sistem pendidikan di Tanah Melayu pada era sebelum penjajah adalah bermula

dengan sekolah pondok. Kemudian apabila British mula bertapak di Tanah Melayu bermula dengan

pengambilan Pulau Pinang pada (1786) oleh Francis light, Singapura oleh Stamford Reffles pada(1819) dan Melaka pada (1824) selepas daripada berlakunya perjanjian inggeris Belanda. Apabila

keadaan ini berlaku maka British telah mengamalkan dasar (pecah dan perintah). Pecah disini

bermaksud British telah mengasingkan penduduk Tanah Melayu mengikut kaum dan pekerjaan

contohnya kaum Melayu akan ditempatkan di kampung-kampung dan melakukan kerja-kerja seperti

bertani dan menangkap ikan, manakala bagi kaum India pula mereka ditempatkan di ladang-ladang

untuk mengerjakan aktiviti menoreh getah.

Selain itu, bagi kaum Cina pula mereka ditempatkan di bandar-bandar dan menjalankan kerja-kerja

seperti berniaga dan melombong bijih timah. Perintah pula bermaksud semua kaum peribumi,

pembesar-Pembesar Melayu, Raja-raja Melayu dan imigran asing tidak membantah apa jua

keputusan yang dibuat oleh British kerana takut dan bagi golongan atasan adalah untuk menjagakepentingan masing-masing. Oleh hal demikian, British dapat bertapak lebih kukuh di Tanah Melayu.

Sekolah Pondok

Sistem persekolahan yang terawal di Tanah Melayu adalah sekolah pondok. Sekolah pondok yang

terawal dibina adalah sekolah pondok Pulai Condong di Kelantan, sekolah pondok Pulai Manis di

Kedah dan sekolah pondok Titi di Terengganu. Sekolah pondok juga wujud di sekitar Tanah Melayu

antaranya di Pattani dan pasentran di Acheh. Kalau dilihat negeri Kelantan mendahului sekolah

pondok ini kerana pengaruh Tok Kenali yang terkenal dengan ilmu agama yang tinggi dan digelar

sebagai Tok Guru. Sekolah pondok ini tidak dipengaruhi dengan ideologi sekular tetapi lebih kepada

duniawi dan akhirat. Di pelopori oleh golongan tua dan pembelajaran melibatkan hafalan Al-Quran,

menghafal doa, kitab fiqah dan lain-lain lagi.

Pelajar dibekalkan barangan keperluan oleh ibu bapa mereka sendiri contohnya makanan dan

minuman, pakaian dan sedikit wang. Pendidikan di sekolah pondok ini sebenarnya tidak mengarah

kepada pekerjaan, mereka hanya boleh bekerja seperti petani, nelayan, bertukang dan sebagainya.

Sekolah pondok biasanya didirikan di sekitar madrasah, surau dan masjid. Sistem pendidikan pondok

bercorak berdikari, kuliah dan muzakarah. Dari segi masa belajar tidak terhad contok pelajar-pelajar

pondok belajar dari waktu subuh sehingga malam.

Terdapat kelebihan-kelebihan pada sekolah pondok antaranya ialah pelajar-pelajar pondok biasanya

dijemput ke rumah-rumah jika ada kematian. Selain itu, pelajar-pelajar pondok dapat menghayati

ilmu-ilmu akhirat sepenuhnya. Kemudian sekolah pondok juga mempunyai beberapa kelemahan

antaranya ialah kemajuan sekolah pondok bergantung kepada kewibawaan Tok guru, Ulamak dan

Ustaz, sumber kewangan adalah sangat terhad, tiada perancangan jangka panjang, sukatan pelajaran

tidak tersusun, bahasa dan kitab-kitab sukar untuk difahami dan tiada sistem penilaian dan juga

perpustakaan.


2/8

Sekolah Agama Madrasah

Sekolah agama madrasah di tanah melayu ditubuhkan oleh gerakkan Kaum Muda iaitu generasi

terpelajar. Kaum Muda mempelopori idea ini bagi mengantikan system pendidikan melayu lama iaitu

sekolah pondok yang telah dianggap sebagai telah ketinggalan zaman. Tujuan utama mereka

memperkenalkan Sekolah Agama Madrasah bagi menyekat perkembangkan sekolah vernacular yang

telah diperkenalkan oleh inggeris. Dari segi system pendidikan, sekolah madrasah tidak banyak

perbezaannya dari sekolah pondok iaitu pendidikan keagamaan. Selain daripada itu, sekolah ini juga

mengikut model pendidikan Mesir atau Arab kerana gerakan Kaum Muda ramai yang berkelulusan

Mesir. Namun begitu bagi menyekat kebangkitan sekolah yang di asaskan oleh inggeris, sekolah

madrasah ini telah mengambil model inggeris dari segi pentadbiran dan kurikulumnya supaya

setanding dengan sekolah yang vernacular yang di perkenalkan oleh inggeris. Beberapa sekolah telah

berjaya ditubuhkan oleh gerakan ini iaitu Madrasah Al-Iqba (1907 di singapura),Madrasah Al-hadi

(1917 di Melaka ) dan Madrasah sultan zainal Abidin (1933 di Terengganu).

Sekolah Vernakular Melayu

Sekolah Vernakular Melayu adalah nama untuk kategori sekolah moden yang telah diperkenalkan

oleh pemerintah British di Tanah Melayu, bermula kurun ke sembilan belas. Sekolah ini mempunyai

asasnya bagi sekolah Quran yang telah sedia ada dalam masyarakat Melayu sejak zaman sebelum

kedatangan orang Barat lagi.

Orang Melayu beragama Islam. Sebagai satu cara pengukuhan ajaran Islam, masyarakat kampung

biasanya mengadakan kelas-kelas yang memberi pendidikan agama asas - termasuk pengajian al-

Quran - kepada kanak-kanak dalam kampung itu. Kelas-kelas agama dan al- Quran ini lazimnya di

sebut di dalam buku-buku sejarah sebagai sekolah Quran. Gurunya adalah imam, lebai atau haji

tempatan. Mengikut tradisi, sekolah-sekolah Quran ini tidak mengajar mata pelajaran lain selaindaripada al-Quran dan agama. Biasanya sekolah Quran ini ditempatkan di balai lintang masjid

kampung ataupun kadang-kadang di rumah Tok Guru itu sendiri. Dalam sesebuah kampung mungkin

terdapat lebih daripada sebuah sekolah sebegini.

Setelah British berjaya bertapak di Tanah Melayu, mereka mula menjalankan pelbagai strategi

bertujuan mengukuhkan lagi kedudukan mereka di negara ini.. Selain itu, cara yang lebih halus dan

berkesan ialah dengan meminda atau mengubah suai institusi-institusi pendidikan peribumi yang

sedia ada. Institusi-institusi tempatan ini dipinda atau kadang-kadang digantikan terus dengan

bentuk moden yang diambil daripada model Barat..

Satu bidang sosial yang turut dipinda atau diubah suai oleh penjajah British ialah institusi pendidikan.

Sekolah atau institusi pendidikan peribumi dipinda atau digantikan dengan sekolah atau institusi

pendidikan mengikut model atau pola Barat. Perkataan "moden" dalam ayat pertama di atas merujuk

kepada sekolah tajaan kerajaan British yang disebutkan di sini. Sekolah Quran kendalian Imam atau

Tuk Guru yang terdapat di kampung- kampung menjadi asas untuk amalan ini. Philip Loh (1975: 4)

menerangkan proses mengubah suai sekolah Quran ke arah menjadi sekolah sekular - yang

kemudiannya telah menjadi sistem Sekolah Vernakular Melayu - bermula di Pulau Pinang.


3/8

Skinner, Majisteret di Seberang Perai, telah mendapat idea praktikal untuk memulakan sistem

pendidikan sekular. Di Sekolah-sekolah Quran di kampung-kampung, gurunya dan murid-muridnya

sudah sedia ada. Buat permulaannya, yang perlu dirombak hanya kurikulumnya. Mata pelajaran

Agama dan al-Quran yang merupakan kurikulum asal, "diperkayakan" dengan pembelajaran bahasa

Melayu.

Perkembangan Sekolah Vernakular Melayu

Eksperimen awal oleh Skinner pada tahun-tahun 1870an itu telah membuahkan kejayaan bagi pihak

British. "Pencemaran" kurikulum agama yang asalnya dengan pelajaran sekular berlaku secara tidak

disedari - atau sekurang-kurangnya atas toleransi Pak Haji atau Tuk Guru. Tidak dinafikan, umpan

duit sebagai ganjaran mengajar bahasa Melayu, telah menjadi faktor tarikan kepada Pak Haji dan Tok

Guru.

Tidak lama selepas percubaan Skinner di Seberang Perai, pendidikan Melayu turut dikembangkan di

Negeri-negeri Melayu Bersekutu, bermula di Selangor (Stevenson, 1975:24) dan kemudiannya di

negeri-negeri lain. Sebagai satu petunjuk dalam hal penglibatan kanak-kanak Melayu dalam sistem

pendidikan sekular ini, di Perak dalam tahun 1896 telah terdapat lebih 7 000 orang kanak-kanak di

bangku Sekolah Vernakular Melayu (Philip Loh, 1975: 17). Pada tahun 1906, di Perak terdapat lebih

daripada 7 000 orang kanak-kanak, di Selangor hampir 2 000, di Negeri Sembilan lebih daripada 3 000

dan di Pahang angkanya kira-kira 1 000 (Stevenson, 1975: 112).

Tujuan Penubuhan Sekolah Vernakular Melayu

Pada peringkat permulaan pihak inggeris tidak mengutamakan pendidikan ditanah melayu kerana

bimbang jika rakyat celik akal dan memberontak terhadap mereka seperti yang berlaku di India.Selain itu juga, kedatangan mereka ke tanah bermatlamat untuk mengaut keuntungan hasil bumi

tanah melayu. Namun setelah melihat perkembangan pendidikan ditanah tetap berjalan seperti

dipondok yang banyak mengajar pendidikan agama.

Bagi menjamin kedudukan mereka ditanah melayu inggeris telah memperkenalkan sekolah

vernacular yang mengikut acuan atau model barat bagi menghapuskan pendidikan pondok atau

madrasah yang lebih bersifat pendidikan keagamaan. Hal ini kerana pihak inggeris melihat hanya

dalam pendidikan ini sahaja mereka dapat mengurangkan perasaan benci penduduk tempatan

kepada mereka.

Sekolah vernacular juga telah menyebabkan tanah melayu telah terbahagi kepada tiga kaum iaitumelayu, india dan cina. Dengan cara ini inggeris mampu melaksanakan dasar pecah dan perintah

dimana kaum cina berada dibandar, kaum melayu di kampong dan kaum india di ladang. System

pendidikan vernacular melayu telah menyebabkan jurang antara kaum semakin besar dan

menyebabkan rakyat di tanah tidak mampu bersatu untuk mempertahankan tanah melayu.


4/8

Sekolah Vernakular Cina

Perkembangan sekolah vernakular Cina peringkat awalnya adalah berkaitan dengan faktor ekonomi

di rantau ini. Kemasukan beramai-ramai orang Cina pada 1870an telah mengasaskan sistem

persekolahan dan penerapan budaya Cina di Tanah Melayu.Sekolah Cina yang pertama di bina di

Tanah Melayu didirikan oleh William Milne dari Persatuan Mubaligh London pada 1815.Sekolah ini

menggunakan dialek Hokien dan mengajar kurikulum Confucius. Sekolah vernakular Cina

kebanyakannya juga dibina oleh persatuan saudagar Cina, keluarga dan persatuan suku kaum Cina di

Tanah Melayu. Pergolakan politik di Cina mempengaruhi perkembangan sekolah vernakular Cina di

Tanah Melayu. Inggeris telah membiarkan perkembangan sekolah vernakular Cina dari peringkat

awal sehunggalah sekolah ini bertukar kepada corak yang lebih militan dan menyebarkan

propaganda anti-Inggeris. Penubuhan Parti Komunis Cina di negara Cina turut mempengaruhi

sekolah vernakular Cina di TM.

Hanya pada tahun 1920 Inggeris telah memperkenalkan Ordinan Pelajaran dan Akta Pendaftaran

untuk mengawal pentadbiran sekolah vernakular Cina (kemasukan teks dan guru dari Cina) dan

mengharamkan teks yang anti Inggeris. Pengaruh seorang sarjana Mandarin dari negeri Cina iaitu

Kang Yu Wei dan Liang Chi Chao yang lari ke Tanah Melayu akibat pergolakan politik kerajaan

Manchu di Cina telah mempengaruhi perlaksanaan prinsip pendidikan baru di sekolah vernakular

Cina di Tanah Melayu iaitu Confucian Revival.

Beberapa sekolah vernakular Cina telah ditubuhkan seperti Sekolah Cina Yin Sin( Singapura), Sekolah

Perempuan Cina Kuen Cheng(Kuala Lumpur) dan Seolah Yuk Choy di Ipoh. Pengaruh parti

Kuomintang di bawah pimpinan Sun Yet Sen turut mempengaruhi pendidikan vernakular Cina di

Tanah Melayu melalui prinsip pendidikannya , nasionalisme, demokrasi dan penghidupan. Dasar

Inggeris terhadap sekolah vernakular Cina berbeza daripada dasar mereka terhadap sekolah

venakular Melayu anataranya adalah seperti mengabaikan sekolah vernakular Cina kerana

menyangka orang Cina tidak mahu kekal di Tanah Melayu.Masyarakat Cina yang kukuh sumber

keewangan mereka menyenangi sikap tidak campur tangan Inggeris kerana mereka bebas

mengendalikan sekolah mereka. Sekolah vernakular Cina juga jauh lebih baik daripada sekolah

vernakular Melayu yang bergantung kepada sumbangan Inggeris untuk berkembang.

Sekolah Vernakular Tamil

Sekolah vernakular Tamil pertama merupakan sebahagian daripada sekolah Penang Free School.

Sekolah Tamil awal juga merupakan usahasama Mubaligh Kristian dan Mubaligh Tamil. Banyak

sekolah Tamil yang wujud seperti Singapore Free School (1834), St Francis Xavier Malabar School di

Melaka (1850). Namun begitu sekolah ini tidak kekal lama.Kebanyakan sekolah vernakular Tamil jugaberada di kawasan estet getah di mana terdapat majoriti buruh India di sana. Selain sekolah

vernakular Tamil di estet, terdapat juga sekolah vernakular Tamil di kawasan bandar khusus untuk

anak-anak kakitangan Jabatan Kerja Raya yang kebanyakan buruh India. Kanak-kanak India

berketuruna Serani menghadiri sekolah vernakular Inggeris.


5/8

Kebanyakan sekolah Tamil menggunakan bahasa Tamil , Malayam, Telugu, Punjabi dan Hindi. Sekolah

vernakular Tamil juga didirikan di ladang getah di Seberang Perai dan Johor Tengah Kategori sekolah

vernakular Tamil di Tanah Melayu iaitu Sekolah Tamil kelolaan mubaligh Hindu seperti Sekolah

Vivekenanda, Sekolah vernakular Tamil di kawasan estet, Sekolah Anglo- Tamil, Sekolah vernakular

Tamil di kawasan bandar, Sekolah vernakular Tamil juga paling daif kerana beberapa faktor iaitu

sumber keewangan tidak kukuh kerana bergantung kepada Inggeris, kurang kemudahan fizikal dan

Kehadiran muridnya terlalu rendah.

Pada tahun 1923 Inggeris telah memperkenalkan kod Buruh untuk kawal kanak-kanak India ke

sekolah. Kod ini memberi ketetapan bahawa sebuah sekolah perlu didirikan di setiap estet yang

mempunyai 10 atau lebih kanak-kanak. Kod ini juga menetapkan bahawa umur persekolahan bagi

kanak-kanak India ialah 6 hingga 12 tahun. Masalah utama sekolah vernakular Tamil ialah

kekurangan guru terlatih, kemudahan fizikal dan kadar ponteng yang tinggi.

Sekolah Vernakular Inggeris

Pendidikan Inggeris mula diperkenalkan di tanah Melayu apabila penang Free School ditubuhkan

pada tahun 1816. Antara sekolah inggeris yang terawal ialah Malacca free School pada tahun 1826,

Victoria Institution pada tahun 1894 di Kuala Lumpur dan King Edward VII. Kemudian, pada

pertengahan abad ke 19, Persatuan Mubaligh kristian berusaha untuk membantu menubuhkan

beberapa buah sekolah Inggeris di Tanah Melayu. Antaranya ialah, De La Salle Brothers, The church

of England dan The Holy infant Jesus. Tujuan utama campur tangan mubaligh Kristian adalah untuk

menyebarkan fahaman dan agama Kristian itu sendiri kepada orang Melayu terutamanya.

Kebanyakan golongan Melayu Elit sahaja yang menghantar anak mereka ke sekolah ini.

Kebanyakan sekolah ini ditubuhkan di kawasan - kawasan bandar dengan bantuan kerajaan Inggeris.

Dengan inilah sekolah Inggeris dianggap sebagai sekolah terbaik kerana adanya sumber kewanganyang kukuh daripada Inggeris, mendapat tumpuan sepenuhnya daripada Inggeris dan mempunyai

kemudahan fizikalnya yang lengkap berbanding dengan sekolah-sekolah yang lain. Kurikulumnya pula

bercorak Kurikulum ber grammar School of Great Britain dengan tujuan mengeluarkan pegawai -

pegawai tadbir rendah bagi memenuhi keperluan kuasa, metropolitan British.

Pendidikan di sekolah-sekolah Inggeris diadakan pada peringkat rendah dan menengah. Bagi

memenuhi keperluan guru pelatih, program latihan guru kelas normal dimulakan di Kuala Lumpur

pada tahun 1905 dan di Pulau Pinang pada tahun I907. Kursus-kursus pendidikan peringkat diploma

kemudiannya ditawarkan di Raffles College, Singapura yang ditubuhkan pada tahun 1928 yang mana

telah menawarkan kursus-kursus dalam bidang Sastera dan Sains.. Manakala pembelajaran tinggi

bermula dengan penubuhan Medical School di Singapura pada tahun 1905, dan pada tahun 1912,namanya telah ditukar menjadi King Edward VII Medical College.

Laporan Barnes

Sistem persekolah vernacular iaitu sistem persekolahan berasaskan kaum yang ada di Tanah Melayu

sebanarnya banyak menimbulkan masalah terutamanya masalah perpaduan kaum. Berikutan itu


6/8

pihak British telah mengambil inisiatif dengan penubuhkan satu jawatankuasa iaitu jawatankuasa

penyata Barnes. Jawatan kuasa ini telah diketuai oleh L .J. Barnes yang merupakan seorang Pengarah

Fakulti Kemasyarakatan di Universiti Oxford, London. Nama jawatankuasa ini juga diambil sempena

nama ketuanya iaitu L.J. Barnes. Sepanjang menjalankan tugas Barnes, telah melakukan penyelidikan

dan mengkaji sistem pendidikan yang bagaimanakah bersesuaian untuk diguna pakai di Tanah

Melayu dan dengan harapan mampu menggalakkan proses Malayanisasi dalam sistem pendidikan

cina dan tamil.

Hasil daripada penyelidikan jawatankuasa penyata Barnes, mereka teleh megemukakan beberapa

cadangan kepada pihak British antaranya ialah yang pertama jawatankuasa mencadangankan semua

sekolah vernacular yang ada di Tanah Melayu dibubarkan dan digantikan dengan satu aliran sekolah

sahaja iaitu sekolah kebangsaan. Jika dilihat cadangan ini agak extrime, walaubagaimana pun impka

cadangan ini amat besar yang mana kita boleh menyatupadukan semua kaum di Tanah Melayu.

Kedua, jawatankuasa mencadangkan diperingkat sekolah rendah bahasa pegantar yang digunakan

adalah bahasa Melayu manakalah diperingkat sekolah menengah ataupun peringkat yang lebih tinggi

seperti university akan menggunakan bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar. Cadangan yang

seterusnya ialah bahasa ibunda bagi kaum lain seperti bahasa cina dan bahasa india akan diajarsekiranya mempunyai 15 orang pelajar yang memohon dalam sekolah tersebut . selain itu

jawatankuasa ini turut mencadangkan sistem latihan perguruan yang selaras, tujuannya adalah bagi

mempastikan pengajaran yang disampaikan adalah selaras. Disamping itu juga mereka

mencadangkan sistem peperiksaan dan sistem nazir adalah sama bagi semua sekolah.

Laporan Barnes mempunyai implikasi terhadap matlamat kerajaanBritish untuk menggalakkan proses

Malayanisasi dalam sistem pendidikan di Tanah Melayu. Selain itu laporan Bernes dilihat sangat

bertepatan dalam memupuk perpaduan dikalangan penduduk Tanah Melayu. Walaubagaimana pun,

penyata Bernes ini telah medapat tentangan daripada kaum Cina, ini adalah kerana mereka bimbang

menggangu gugat bahasa ibunda mereka. Ekoran daripada tentangan paripada kaum cina ini teleh

membawa kepada lahirnya satu lagi laporan pelajaran di Tanah Melayu iaitu Lopran Fenn-Wu.

Laporan Fenn-Wu

Masyarakat Cina dan India yang telah dibawa oleh British juga telah membawa sama sistem

pendidikan dari negara asal mereka telah menyuarakan rasa tidak puas hati kepada Laporan Barnes.

Kedatangan Dr. W.P.Fenn dan Dr. Wu The You pada tahun 1951 bertujuan mengkaji potensi sekolah

Cina di Tanah Melayu telah menghasilkan Laporan Fenn Wu 1951. Antara cadangan yang terkandung

dalam laporan ini adalah mempertahankan kewujudan sekolah Cina, mempelajari tiga bahasa iaitu

bahasa Melayu, Inggeris dan bahasa ibunda mereka, matlamat pendidikan beridentiti kebangsaan,

membina maktab perguruan cina, menambah bantuan kewangan.

Cadangan yang dikemukakan oleh Laporan Barnes ini telah menimbulkan pertentangan dari

masyarakat Cina yang menganggap sistem pendidikan ini mengandungi ciri-ciri pemikiran kaum yang

cetek dan tidak menekankan semangat toleransi antara kaum. Juseru itu pihak kerajaan telah digesa

agar melantik satu jawatankuasa lain uantuk menilai mutu pendidikan bagi seluruh kaum di Tanah

Melayu, yang lebih dikenali sebagai Penyata Fenn-Wu. Penyata Fenn-Wu telah diwakilkan oleh dua

orang jawatankuasa iaitu W.P. Fenn dan Wu The Yao dan diminta untuk mengkaji masalah yang


7/8

dihadapi oleh sekolah-sekolah Cina di Tanah Melayu terutamanya dari segi jurang perbezaan antara

pendidikan yang sedang dilaksanakan pada waktu itu, iaitu bercorak perkauman dengan cadangan

penubuhan pendidikan rendah yang tidak mempunyai unsur perkauman. Di samping itu bahasa

pengantar perlulah Bahasa Inggeris dan Bahasa Melayu serta penggunaan bahasa pengantar lain

sebagai subjek pilihan (optinal). Selain itu penyata ini juga perlu mengkaji dan menyediakan buku-

buku teks yang mengandungi unsur Malayan (menggambarkan kecintaan pada Tanah Melayu) untuk

digunakan di sekolah-sekolah berkenaan dan perlu membezakan dengan buku-buku teks yang ditulis

dalam Bahasa Cina.

Namun begitu Penyata Fenn-Wu ini pula telah menimbulkan pertentangan dengan konsep

Malayanisasi dan penyata ini juga ternyata berbeza jauh dengan Laporan Barnes yang sebelumnya.

Apa yang menjadi pertentangan ialah cadangan untuk mengekalkan sekolah-sekolah Cina yang

menggunakan Bahasa Cina sebagai bahasa pengantar dan menolak konsep Malayanisasi untuk

diaplikasikan dalam sistem pendidikan diperingat rendah.

Oodinan Pelajaran

Berikutan terdapatnya tentangan terhadap penyata Bernes dan juga laporan Fenn-Wu, kerajaan

British telah mengambil langkah dengan menubuhkan sebuah jawatankuasa bagi mengkaji Laporan

Barnes dan juga Fenn-Wu. Laporan Jawatankuasa ini telah dikenali sebagai Ordinan Pelajaran .

setelah jawatankuasa ini meneliti semua cadangan daripada Barnes dan Fenn-Wu serta hasil

penyelidikan dan kajian jawatankankuasa ini telah mengemukakan beberapa cadangan kepada pihak

British. Jawatankuasa ini sememangnya amat berharap agar laporan ini dapat diterima oleh semua

kaum.

Antara cadangan yang dikemukakan adalah dengan mewujudkan dua sistem yang mana setiap

sekolah ini akan menggunakan dua bahasa pengantar iaitu bahasa Melayu dan bahasa Inggeris.Sekolah yang dicadangankan ialah sekolah Melayu dan juga sekolah Inggeris. Bagi sekolah melayu,

subjek bahasa Inggeris adalah wajib diajar, manakala di sekolah Inggeris , subjek bahasa Melayu

wajib diajar dan diambil oleh pelajar. Walaubagaimana pun, bahasa-bahasa lain terutamanya bahasa

cina dan tamil akan diajar sekiranya terdapat permintaan daripada ibu bapa. Cadangan yang

seterusnya ialah mewajibkan sekolah rendah kepada penduduk tanah melayu tanpa sebarang

kompromi. Selain itu, jawatankuasa ini mencadangkan sistem peperiksaan, sukatan pelajaran, latihan

perguruan dan nazir diselaraskan. Tujuannya adalah bagi mempastikan sistem pembelajaran yang

sama diterima oleh pelajar dengan harapan dapat memupuk rasa cinta pada Tanah Melayu

terutamnya dikalangan golongan imigran.

Melihat kepada laporan ordinan pelajaran ini, diharap mampu menyatupadukan penduduk yangberbilang kaum di Tanah Melayu, walaubagaimana pun, ordinan pelajaran ini tidak dapat dilaksakan

kerana masih lagi mendapat tentangan daripada kaum Cina dan India. Selain itu, masalah kewangan

berserta ancaman komunis telah menyukarkan lagi ordinan pelajaran ini untuk dilaksanakan.

http://hilmiahmad.blogspot.com/2011/03/perkembangan-sistem-pendidikan-di-tanah.html


8/8

Bibliografi

Abu Bakar Nordin dan Ikhsan Othman (2008) falsafah pendidikan dan kurikulum (Edisi ke-2) Kuala

Lumpur: Quatum Books.

http://blog.cari.com.my/index.php?op=ViewArticle&articleId=7753&blogId=453

Ordinan Pelajaran 1952.http://www.wikipedia.com.my/.htm

Shahril @ Charil Marzuki, Zainun Ishak, Lee Pau Wing, Dr. Saedah Siraj, Pendidikan Di Malaysia, 1993,

Utusan Publications & Distributors Sdn. Bhd., Kuala Lumpur.

Teks Sejarah Tingkatan lima. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Teks Sejarah tingkatan tiga.Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka

Documents

an Sistem Pendidikan Di Tanah Melayu