Arhivistika kao nauka

Arhivistika je dugo smatrana pomoćnom istorijskom naukom. Arhivistika se temelji na stručnim i naučnim principima. Predmet rada arhivistike je arhivska građa. Arhivistika kombinuje metode iz više naučnih fondova.

U stručnom pogledu arhivistika se bavi delatnošću arhiva, tj. pravilima odabiranja, vrednovanja, evidentiranja, sređivanja i zaštite arhivske građe.

U naučnom pogledu domen arhivistike je mnogo širi. Ona se bavi teorijskim problemima, uslovima korišćenja dokumenata i bavi se naučno-istraživačkim radom u arhivima.

Sve zadatke arhivistike možemo svesti u osam glavnih zadataka:1. arhivistika utvrđuje stručne i naučne standarde za rad u arhivima2. utvrđuje principe rada3. utvrđuje principe zaštite arhivske građe i registraturskog materijala4. valorizacija i kategorizacija arhivske građe5. vrši obradu arhivske građe6. utvrđuje uslove korišćenja arhivske građe7. izgrađuje jedinstven siste informisanja o arhivskoj građi8. bavi se teorijom arhivistike u najširem smislu

Prema svim ovim zadacima kroz istoriju se nastojalo da se podeli arhivistika. Otac arhivistike Euđenio Kazanova je utemeljio podelu arhivistike na četiri dela:

1. arhivska tehnika – najuža stručna stvar2. čista arhivistika – arhivska teorija3. istorija arhiva4. arhivsko zakonodavstvo

Nemac po prezimenu Majsner je arhivistiku podelio na:1. primenjena2. čista arhivistika – teorija i istorija arhiva, pravo

Kazanovino podelu je doradio Hrvat Krešimir Nemet. Svu arhivistiku je podelio na:1. arhivsku teoriju2. arhivsku tehniku3. arhivsku praksu4. istoriju arhiva5. arhivsko zakonodavstvo

Na osnovu svega ovoga nastala je najšira podela arhivistike na:1. arhivistika u užem smislu – to je nešto što objedinjuje arhivsku teoriju i praksu, ona proučava

probleme koji su nastali iz rada arhiva2. arhivistika u širem smislu – fizička i tehnička zaštita arhivske građe, arhivska tehnika (tehnička

sredstva za obradu arhivske građe), istorija arhiva i arhivske službe, istorija institucija, arhivsko zakonodavstvo

1