Ayşe Mani̇sa Tarzanını Tanıyor!

T.C. MANİSA VALİLİĞİ

İL KÜLTÜR MÜDÜRLÜĞÜ YAYINLARI

AYŞE

MANİSA TARZANI'NI

TANIYOR!

T.C. MANİSA VALİLİĞİ İL KÜLTÜR MÜDÜRLÜĞÜ YAYINLARI

AYŞE MANİSA TARZANI'NI TANIYOR!

Şükran GÖNÜLTAŞ

Resimler: Yakup Hayrullah - HAYRO

ĠL KÜLTÜR MÜDÜRLÜĞÜ ÇOCUK KĠTAPLARI DĠZĠSĠ : 1


Güzel bir ilkbahar sabahında, kıpır kıpır bir

sevinçle uyandı AyĢe. BaĢucundaki saat, tam

8:30'u gösteriyordu. Geç kalma korkusuyla

heyecanlanan AyĢe, koĢarak mutfağa geçti.

Annesi erken kalkmıĢ, anneannesiyle birlikte

kahvaltı hazırlıyordu. Sevinçle anneannesinin

boynuna atıldı AyĢe.

- Günaydın, anne anneciğim dedi. Hemen

çıkıyor muyuz?

1 / 20

- Evet ama önce kahvaltı yapmalıyız, dedi anneannesi.

- Günaydın AyĢeciğim, bize selam sabah yok mu, diye takıldı annesi.

- Kusura bakma anneciğim, dedi AyĢe, yanağını uzatırken. Bugün çok

heyecanlıyım. Anneannem, beni, ilk kez göreceğim bir parka götürecek.

- Ah, biliyorum, dedi annesi. O parkı sen de çok seveceksin. Ama önce iyi bir

kahvaltı… Hadi bakalım.


AyĢe, çabucak yıkanıp

giyinerek iĢtahla masaya

oturdu. Üçü birden

mutlulukla kahvaltı

yaparlarken, muhabbet

kuĢu Bıcırık da neĢeyle

cıvıldıyor, onlara küçük bir

müzik ziyafeti çekiyordu.

2 / 20


Kahvaltıdan sonra, AyĢe ile anneannesi, sokağa çıktılar.

Apartmanların birbirine bitiĢik olduğu bu dar

sokak, ilkbahar güneĢinin altında bile soğuk görünüyordu.

Balkon demirlerinden ıslak çamaĢırlar sarkıyor, sokak

lambalarına tünemiĢ kuĢlar, umutsuzca yiyecek

aranıyorlardı. Tam bu sırada, köĢedeki çöp bidonunun

kapağı gürültüyle yere yuvarlandı. Kapakla birlikte, uzun

tüylü, iri bir kedi atladı önlerine. Karnını güzelce doyurduğu

anlaĢılan kedinin sevimli bir hali vardı. Bu durum, AyĢe'ye

çok eğlenceli geldi. Ancak anneanne epeyce korkmuĢ;

- Aman, bu da nesi, diyerek birkaç adım geri çekilmiĢti.

Onları gören yorgancı amca:

- Korkmayın, korkmayın, diye bağırdı dükkanından. Bu

yaramazlar ne yapıp edip karınlarını doyurmanın bir yolunu

buluyorlar. Ama geleni geçeni de korkutuyorlar böyle.

Anneannesi, yorgancıya gülerek selam

verirken, AyĢe, ikide bir ardına dönüyor, bir ok gibi önlerine

fırlayan kediyi araĢtırıyordu.

Yaramaz hayvan kim bilir nerelerde gezip tozuyordu

Ģimdi?..

3 / 20


Bu olayın ardından, zaman geçirmeden

dolmuĢa binen AyĢe'yle

anneannesi, kısa, keyifli bir yolculuk

yaptılar. GeniĢ, bakımlı yollardan hızla

geçen dolmuĢ, Yeni Manisa'ya gelince

AyĢe ve anneannesi, uygun bir yerde

dolmuĢtan indiler.

Derken, uzaktan, yemyeĢil bir alan

gözüktü.

4 / 20


Ağaçların sevgiyle birbirine dolandığı

bu alan, gerçekten de göz alıcı bir

tabloya benziyordu. AyĢe bir an için

durdu, dikkatle etrafına bakındı. (O

anda, küçük meraklı bir tavĢan gibi

duyumsuyordu kendini.)

Anneannesinin, "Dur, acele

etme, aman evladım koĢma sakın,"

gibi, birbiri ardı sıra gelen uyarılarının

arasında, koĢmaya baĢladı AyĢe.

5 / 20


Birden, ağaçların arasında, masmavi bir gölle yüz yüze geldi. Ġnanılacak gibi

değil, minik bir köprüsü bile vardı bu gölün. Salkım söğütlerin ve sazların

gölgesinde yeĢilbaĢlar yüzüyor, kırmızı pullarıyla balıklar sıçrıyordu ordan

oraya. Buldukları her ağaca sarılan sarmaĢıklarla, her taĢın arasından

fıĢkırmıĢ çimenlerin keyfine diyecek yoktu doğrusu. Kente hiç de uzak

sayılmayacak bu alan, saklı bir güzellikti sanki. Yeni günün

sabahında, umulmadık bir sevinç, beklenmedik bir sürprizdi.

6 / 20


Ġyi ama, o da ne; elindeki testiden incecik bir su

akan garip bir adam, ısrarla AyĢe'ye bakıyordu.

AyĢe, ilk anda ne düĢüneceğini

bilemeden, karĢısındaki heykele doğru birkaç

adım attı. Bu arada anneannesi de yanına

gelmiĢ, kendisine "HoĢ geldiniz" diyen Cafer

Usta'yla konuĢuyordu.

7 / 20


Ansızın AyĢe'nin aklına bir muziplik geldi. Hani "Kırmızı ġapkalı Kız" masalında

olduğu gibi üst üste sorular yöneltebilirdi anneannesine. Ama soruları değiĢtirmesi

gerekecekti.

"Anne anneciğim, kim bu adam, elleri, ayakları neden böyle büyük?

Neden çıplak;

testisinden su akıtan bu adam?"

8 / 20


Ama zaten, anneannesi AyĢe'nin

içinden geçenleri anlamıĢ gibiydi.

Çınar ağacının altındaki masaya

oturmuĢ, tatlı tatlı gülümsüyordu

anneanne. AyĢe'nin sorularını

yanıtlamaya hazır bir hali vardı.

9 / 20


Anneannesinin anlattıklarına

göre, Ģimdi kentin çeĢitli yerlerinde irili

ufaklı heykelleri olan bu ,adam, her

Ģeyden önce bir çevre dostuydu.

KurtuluĢ SavaĢı sırasında, iĢgal

güçleri tarafından yakılıp yıkılan

Manisa'nın yeĢillendirilmesinde büyük

emeği geçmiĢti..

10 / 20


Sonradan Manisa

Tarzanı adıyla ünlenecek

bu adam, yaz kıĢ Spil

Dağı'ndaki kulübesinde

yaĢardı.

11 / 20


Asıl adı Ahmeddin CARLAK olan Manisa

Tarzanı, 1889'da (Bugün Irak sınırları

içinde olan) Samara'da doğmuĢtu. Doğup

büyüdüğü topraklar, iki ırmağın

arasında, nice uygarlıkların harman olduğu

önemli bir bölgeydi.

Göçün yoğun olarak yaĢandığı KurtuluĢ

SavaĢı'ndan sonraki yıllarda, bir gün

Manisa'ya gelmiĢti Ahmeddin CARLAK.

Gediz'in döne döne suladığı bu ıĢıltılı

ovada, doğup büyüdüğü toprakların büyülü

güzelliğini bulacaktı Tarzan.

12 / 20


SavaĢ sırasında ne denli yakılıp yıkılsa da Spil'in eteklerine umutla

yaslanmıĢ, kendisine uzanacak bir dost elini bekliyordu Manisa.

Bir zamanlar kuytu köĢelerinde Ģehzadelerin gezindiği bu kent; bahçeler, parklar

kenti olmalıydı yine. Duru mavi göklerin altında, kırmızı zambaklar büyümeli, ünü

dünyayı tutmuĢ laleler dolanmalıydı elimize ayağımıza.

13 / 20


Zaten genç Türkiye

Cumhuriyeti, bakımsız

kentleri onarmaya öncelik

tanıyor; yepyeni, ıĢıl ıĢıl bir

uygarlık yaratmayı

amaçlıyordu.

14 / 20


Hiç zaman geçirmeden kolları sıvayan Tarzan, insanüstü bir çabayla kenti

ağaçlandırmaya koyuldu. Günde birkaç kez, Spil Dağı'ndaki kulübesinden

iniyor, büyük bir istekle yüzlerce fidan dikiyordu. O'nu yazın sıcağında, ya da

kıĢın soğuğunda aynı çaba içinde görmek mümkündü. Diktiği her ağaç, attığı

her tohum, gün geçtikçe daha da yeĢillendiriyordu Manisa'yı.

Manisa, Tarzan'ını, Tarzan da Manisa'yı daha çok sevmeye baĢlamıĢlardı.

15 / 20


ÇarĢı esnafı ile dost olan, küçük

çocuklara Ģeker dağıtan, genç

kızlara güller sunan, varını yoğunu

yoksul ve yaĢlı insanlarla paylaĢan

bu adam, kolay kolay unutulacağa

benzemiyordu.

(Unutulmadı da.)

16 / 20


Bir gün, bir toplantıda "Benim

Manisa'da binlerce evladım

var, onlardan ayrılamam; beni

ağaçlarımdan ancak ölüm ayırır."

demiĢti.

Yaz kıĢ, siyah bir Ģortla

dolaĢan, yağmur sularıyla

yıkanıp, rüzgarlar la taranan

Tarzan, bunları söylerken, biraz üzgün

biraz da hasta gibiydi.

Yorgun yüreği Onu, hiç istemediği

halde hasta yatağına sürüklüyordu.

17 / 20


Anneanne, sözlerinin burasında susup

derin bir soluk aldı. Doğanın bütün

güzelliği ile uyandığı bu bahar

sabahında, kulağımızı okĢayan her

seste, kımıldayan her

yaprakta, Tarzan'ı anlatan bir Ģeyler

vardı.

ġimdi buralarda olabilseydi

Tarzan, bütün çiçekleri gözleriyle

okĢayıp, kuĢlara, ördeklere, avuç avuç

yem atmaz mıydı?

Sıcak toprağı avuçlamaz mıydı

sevecen elleriyle? ister köyde

yaĢayalım, ister kentte, bizi kuĢatan

çevrenin önemini, bıkıp usanmadan

anlatmaz mıydı Tarzan?

18 / 20


Zaten geride bıraktıklarıyla, anneannenin bu

düĢüncelerini doğruluyordu Tarzan. Bir gün, O'nun

yoksul kulübesindeki sandığı açanlar; orda yalnızca

birkaç Ģey bulmuĢlardı:

Tarzan'ın ömrü boyunca gururla taĢıdığı bir istiklal

madalyası, birkaç dergi, birkaç kitap ve elbette

eĢsiz çiçeklerin ölümsüz tohumu. . .

19 / 20


AyĢe, anneannesini dinlerken, coĢkuyla

doluyor, bütün bu güzelliklerin arasında, bir

kelebek gibi, uçmak istiyordu.

Her Ģey ne kadar güzel, ne kadar

anlamlıydı burada. Ama ne yazık ki gitme

zamanı gelmiĢti..

20 / 20

AyĢe, anneannesinin elinden tutmuĢ yürürken, dönüp, bir kez daha baktı ardına.

GüneĢ, biraz daha yükselmiĢti Ģimdi. Tarzan'ın yanındaki çınar ağacının yaprakları

ıĢıklar içindeydi.

Bütün yapraklar tek tek yanıp sönüyor, Tarzan'a teĢekkür ediyordu.

Bir adam, Manisa Tarzanı denilen bir güzel adam, yalnız geçmiĢe değil, geleceğe de

gülümsüyordu. . .

(Bizden de size binlerce teĢekkür, çevre dostu Tarzan.)

Documents

Ayşe Mani̇sa Tarzanını Tanıyor!