View
219
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
8/3/2019 Bank vooruit of verdomhoekje? Rondetafel bankenindustrie
http://slidepdf.com/reader/full/bank-vooruit-of-verdomhoekje-rondetafel-bankenindustrie 1/10
Debat financiële sector
Opvallend toch hoe het financieel establish-
ment nog altijd een mannenbastion is. Dit
terzijde. Forward bracht acht éminences
grises uit de financiële sector rond de tafel
en peilde hun besognes, dada’s en visies
over het aandeel van de banken in de ge-
zondheid van ons economisch weefsel. Kort-
om, trok – en bovenal leerde – de bankin-dustrie lessen uit het financieel debacle
anno 2007? Beter: moet de bedrijfswereld,
en met haar de maatschappij, zich zorgen
maken voor 2012?
Bank vooruit
of verdom-hoekje?Rondetafel
bankenindustrie
46
TEKST JOHAN VAN PRAET
FOTO DANIEL RYS
In dit dossier
Aan de vooravond van
een nieuw financieel tijdperk
Terug naar de kern van het bankieren?
Naar splitsing spaar- en
investeringsbanken
Hogere kosten voor klanten?
Responsabilisering van het bankbeleid
Hoe het vertrouwen terugwinnen?
8/3/2019 Bank vooruit of verdomhoekje? Rondetafel bankenindustrie
http://slidepdf.com/reader/full/bank-vooruit-of-verdomhoekje-rondetafel-bankenindustrie 2/10
47
WIE ZIT ROND DE TAFEL?
V.l.n.r.: Max Jadot, CEO van BNP Paribas Fortis; Filip Dierckx , voorzitter van de Belgische Federatie van de Financiële Sector (Febelfin); Jean-Pierre
Paelinck, secretaris-generaal van de World Federation of Investors Corporations (WFIC); Rudi Bonte, bijzonder mandataris voor het banktoezicht bij
de Nationale Bank van België; Olivier Marquet, Managing Director van Triodos Bank België; Prof. Koen Schoors, hoogleraar economie aan de UGent;
Jean-Paul Servais, voorzitter van de Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten (FSMA) debatteerden onder leiding van moderator Stephen Fidler,
journalist bij The Wall Street Journal, gespecialiseerd in economische en financiële berichtgeving.
8/3/2019 Bank vooruit of verdomhoekje? Rondetafel bankenindustrie
http://slidepdf.com/reader/full/bank-vooruit-of-verdomhoekje-rondetafel-bankenindustrie 3/10
48forward
november 2011
Het tweede virtuele faillissement van
Dexia op drie jaar tijd bewijst dat de sec-
tor niet in staat is om zichzelf te saneren,
niet? Heeft de sector de juiste lessen
getrokken?
J.-P. Paelinck: De beleggers waren ontgoocheld na de eerste
crisis. In onszelf omdat we te weinig onderlegd waren in be-
paalde mechanismen. Maar ook in het topmanagement van
sommige banken die zonder voldoende kennis van zaken risico’s
namen waarvan ze de draagwijdte niet kenden. We hebben onder-
tussen geleerd dat zelfs strenge regels en wetten geen oplossingen
bieden zolang de banken geen strategie voeren die terdege rekening
houdt met de economische werkelijkheid en de echte waarden.
K. Schoors: Grootste oorzaak van de bankencrisis was de te grote
kredietenlast. Nog meer schulden maken is onhoudbaar en biedt op
lange termijn zeker geen oplossing. De uitdaging is om die schuld-last stapsgewijs af te bouwen en de krediet- en geloofwaardigheid
op te krikken en op een duurzame manier een nieuw financieel sys-
teem uit te bouwen. Dat zal tijd en geld kosten. Hopelijk tuimelen
we daardoor niet in een nieuwe crisis.
M. Jadot: We moeten terug naar de kern van het bankieren. Daar-
voor ga je niet over één nacht ijs. Vergeet niet: de bankindustrie is
verweven met het economisch weefsel, ze staat er niet buiten. Alle
actoren moeten samenwerken aan een oplossing en dat vergt veel
tijd.
O. Marquet: Bankieren betekent spaargeld ophalen en het geld dat
spaarders tijdelijk kunnen missen herinvesteren in de economie.
Daarbij moeten we de ondernemers voldoende kredieten verlenen
om de economische dynamiek te stimuleren. Tegelijk wil de spaar-
der garanties dat zijn spaargeld beschermd en verzekerd is. Ten
slotte moeten we de bankiers tegen zichzelf beschermen om te ver-
Er wordt al eens gefluisterd dat mochten meer vrouwen de bankenindustrie hebben bestierd, het wel-
licht nooit tot zo’n diepe crisis was gekomen. Al was het maar omdat ze zich door meer dan alleen de
dictatuur van de harde cijfers laten leiden. We zullen het wellicht nooit weten. Dus gooien we de acht
meteen ons eerste thema voor de voeten.
Vertrouwenherstellen
Aan de vooravond
van een nieuw fi nancieel tijdperk
Banken en toezichthouders
debatteren over ons economisch welzijn
‘‘Toezichthouders moetenrode kaarten kunnen uitdelen”
Rudi Bonte (Nationale Bank van België)
8/3/2019 Bank vooruit of verdomhoekje? Rondetafel bankenindustrie
http://slidepdf.com/reader/full/bank-vooruit-of-verdomhoekje-rondetafel-bankenindustrie 4/10
49Debat financiële sector
mijden dat ze vanwege rendementdoelstellingen onverantwoorde
risico’s nemen.
J.-P. Servais: Als toezichthouder focussen we o.a. op drie thema’s:
de nood aan een stabiel bankklimaat, de banken stimuleren om te
focussen op hun corebusiness, en ten derde de bescherming van de
investeerder en de consument zodat ze opnieuw vertrouwen krijgen
in de financiële instellingen en markten.
R. Bonte: De bestaande businessmodellen zijn achterhaald, dat is
overduidelijk. Daarom moet de toezichthouder meer nog dan in
het verleden een geïntegreerde rol spelen in de regulering van het
bankwezen en de mogelijkheid krijgen om de ongebreidelde strate-
gie van banken aan banden te leggen. Daarbij komt ook de ‘gover-
nance’ in ons vizier, meer in het bijzonder de verantwoordelijkheid
van de raden van bestuur, de rol van de risicomanager en de remu-
neratie van het management.
Is de regulering zoals ze vandaag voorligt een noodzaak en
voldoende efficiënt om een financieel debacle zoals in 2008-
2009 te vermijden?
K. Schoors: De Basel II-regels (zie kader) waren goed bedoeld om
onder meer het risicomanagement te verbeteren. Maar de sector
heeft de zaken op zijn kop gezet en misbruikt de regels als een
middel om de kapitaalkosten te minimaliseren, veeleer dan om
het risico te verminderen. Op papier neemt het risicoloos kapitaal
dan wel toe, in werkelijkheid slinkt het eigen vermogen tot amper
3%. Basel III is meer van hetzelfde. Bovendien stimuleert het de
vraag naar risicovol kapitaal terwijl het aandeel eigen vermogen
dramatisch laag is. Wie de stabiliteit van de sector echt wil ver-
sterken, moet werken aan een gezond en echt eigen vermogen en
eenvoudige regels. Door de ongelofelijk complexe regelgeving zijn
de grootbanken de regulatoren altijd te slim af. Veel banken be-
grijpen zelfs hun eigen interne modellen niet, wat zouden de regu-
latoren ze doorgronden. Leg mij maar eens de zin uit van
een stresstest die een extra schokbestendigheid van 5%
oplegt t.o.v. een postcrisisstandaard (bv. 50) die veel lager
ligt dan de schokbestendigheid van vóór de crisis (bv. 100).
R. Bonte: Inderdaad, de regels worden almaar complexer
en soms werken ze zelfs contraproductief of neutraliseren
ze de gewenste effecten. Het is voor regulatoren fundamen-
teel om de kwalitatieve dimensie goed te begrijpen vooral-
eer we een intern risicomodel goedkeuren. In de discussieover de zin of onzin van Basel II wordt dikwijls de impact
van kwalitatieve vereisten vergeten: we controleren of de
concrete resultaten van het model in lijn liggen met het
risicoprofiel en de risicostrategie van de bank en kunnen
bijkomend kapitaal opleggen als het model moet worden
bijgestuurd. Wij doen steeds meer onze eigen inschatting,
daarin aangemoedigd door de Europese regulering, om
de omvang te bepalen van de kapitaalbuffers die een bank
moet aanleggen in functie van zijn risicoprofiel.
Naar meer eenvoud dus. Moeten alle regels voor alle
banken dezelfde zijn (‘level playing field’)?
R. Bonte: Veel actoren vragen om de Basel III-regels vroeger dan
voorzien (2017) te implementeren. Basel III verhoogt de kapitaal-
buffers significant. Ik vraag me af waar de banken in deze moei-
lijke tijden dat extra geld vandaan zullen halen om hun vermogen
te versterken en de economie te blijven ondersteunen.
BASEL I, II EN III
Het Basel Committee on Banking Supervision bestaat uit afgevaardigden van
verschillende centrale banken en toezichthoudende instanties op de financiële
markten. Basel I (1988, met aanvulling in 1996) verplichte de banken om 8%
van hun risicovolle activa aan eigen vermogen aan te houden. De kapitaaleis
was dezelfde voor alle activa, onafhankelijk van het risico. Omdat banken al-
maar meer voor eigen rekening begonnen te handelen en zich met investment
banking inlieten, nam samen met het marktrisico ook de kwetsbaarheid toe(want de banken beschikken over minder deposito’s of spaargeld als onder-
pand). Basel II (2004) kwam gedeeltelijk tegemoet aan de nieuwe realiteit en
voerde minimumeisen in die wel afhankelijk waren van de risico’s. Maar ook
die bleken onvoldoende om de crisis af te remmen. De regels werden inge-
haald door financiële innovaties. Zo creëerden de banken producten die buiten
de balans werden geplaatst. Voorbeelden van die zogenaamde ‘off-balance-
producten’ zijn de fameuze Credit Default Swaps, renteswaps, opties,… De
Basel III-regels leggen nieuwe en strengere vermogens- of kapitaalnormen op
met een bijkomende eis in functie van een ‘leverage’ ratio waarbij de activa
tegenover het eigen vermogen worden afgezet. Een aparte regeling scherpt het
liquiditeitstoezicht aan.
‘‘Geloof me vrij, als debanken beven, dan schudtde volledige economie mee”Max Jadot (BNP Paribas Fortis)
8/3/2019 Bank vooruit of verdomhoekje? Rondetafel bankenindustrie
http://slidepdf.com/reader/full/bank-vooruit-of-verdomhoekje-rondetafel-bankenindustrie 5/10
50forward
november 2011
M. Jadot: Een versnelde implementatie zal de economie meer kwaad
dan goed doen. Banken vragen om in een vingerknip de kapitaal-
buffers te verdubbelen, zal ontegensprekelijk een effect hebben op
de financiering van de economie. De banken nemen inderdaad soms
grote risico’s, bijvoorbeeld door veel onderlinge financieringsmecha-
nismen, maar als puntje bij paaltje komt financieren we ook de echte
economie en de overheden. En als dat niet meer lukt door een te snel-
le invoering van de nieuwe regels, dan zijn de gevolgen niet te over-
zien voor onze economie, werkgelegenheid, concurrentiekracht, …
Dan voorspel ik een stijging van de kredietkosten met mogelijk een
negatief effect op de economische groei en een versnelde overschake-
ling naar marktfinanciering als er geen level playing field komt.
J.-P. Servais: Wie een level playing field vraagt om de regelgeving
te vereenvoudigen, moet zich de vraag stellen of de Verenigde Sta-
ten bereid zullen zijn om de Basel III-regels op te leggen aan 8.000
verschillende banken zoals in Europa het geval is, en niet alleen aande 20 grootste spelers. Level playing field gaat dus veel verder dan
alle Europese banken harmoniseren. Basel III is vooral een Coper-
nicaanse wending in die mate dat voor het eerst een gestandaardi-
seerde benadering van een ‘leverage’ ratio wordt gebruikt waarbij
de risicovolle activa worden afgezet tegenover het eigen vermogen.
Anders gezegd: hoe hoger het risico, hoe groter de kapitaalbuffer
moet zijn. En dat met een draagvlak op het niveau van de G20.
F. Dierckx: Wat de regels ook stipuleren, 5 of 9% kapitaalbuffer,
de echte vraag luidt: wat moet de financiële markt ondernemen om
de consument en de ondernemingen te overtuigen dat ze schokbe-
stendig is? Het volume van de kapitaalbuffers is maar één van de
elementen.
K. Schoors: Wat een foute redenering!
M. Jadot: Niet waar. Ter illustratie een waar gebeurd feit: een on-
dernemer vraagt een langetermijnlening omdat hij wil investeren
in een buitenlandse activiteit. Op hetzelfde moment koopt hij met
zijn cashreserves Duits staatspapier. Het bewijst dat vertrouwen dé
sleutel is tot het herstel van de sector, veel meer dan kapitaalbuf-
fergaranties. We moeten echt voorzichtig zijn hoe we de dingen
voorstellen. Want als de banken gaan beven, dan zal de volledige
economie mee schudden. Dat is geen waarschuwing, maar een feit.
K. Schoors: Als de activiteiten 100% bedragen en de kapitaaldek-
king 3%, dan volstaat een piepkleine schok om al je kapitaal weg tevegen. Dat heeft niets met vertrouwen te maken. Ik kan me geen ge-
zond bedrijf voorstellen dat op zo’n risicovolle manier zaken doet.
F. Dierckx: Het debacle bij sommige banken had niets vandoen met
hun solvabiliteit, maar wel met het verlies aan vertrouwen. Als we
evolueren in de richting waar rendement op kapitaal er een wordt
van rendement op kapitaal op utilities, dan heb ik daar een probleem
mee. Meer kapitaal aanhouden, betekent dat het niet voor andere
doeleinden kan worden aangewend en dus per definitie aanleiding
geeft tot een lager rendement op het geïnvesteerde vermogen. Te-
gelijk wordt door de grotere kapitaalbuffers krediet verschaffen
duurder en zullen sommige banken hun economische rol van kre-
dietverlener niet meer kunnen spelen (n.v.d.r. het zgn. credit crunch
risk). Bouw je het rendement verder af, dan ben ik ervan overtuigd
dat de bankactiviteit zal afnemen, met alle gevolgen vandien voor de
economie.
‘‘De Belgische wetgevermoet dringend de splitsing
opleggen tussen spaarbankenen investerings- of
casinobanken”Olivier Marquet
(Triodos Bank België)
8/3/2019 Bank vooruit of verdomhoekje? Rondetafel bankenindustrie
http://slidepdf.com/reader/full/bank-vooruit-of-verdomhoekje-rondetafel-bankenindustrie 6/10
51Debat financiële sector
O
livier Marquet: Ik zei het al: we moeten de
bankiers tegen zichzelf beschermen. Tij-
dens de crisis van de jaren ‘30 voerde pre-
sident Roosevelt de Glass-Steagall Act in
die banken verbood om met de spaargelden
van de burgers te speculeren op de beurzen. Het is volgensmij dringend dat de Belgische wetgever – niet wachten op
Europa, noch op de regulatoren – zelf de splitsing oplegt tussen
spaarbanken en investerings- of casinobanken. Beide activiteiten
moeten gescheiden worden omdat sparen een kapitaalintensieve,
maar mindere rendabele business is en de grootbanken anders
systematisch naar meer risicovolle producten zullen grijpen om
hun rendement op te krikken. Met alle mogelijke gevolgen van-
dien. Veel bedrijfsleiders zijn trouwens voorstander om de
Glass-Steagall Act opnieuw in te voeren.
F. Dierckx: Het sterkste argument contra een splitsing
zijn de hogere kosten die een opdeling met zich zal mee-
brengen voor de klanten, lees ondernemers. Omdat in-
terne financiering dan niet meer mogelijk is, zullen de
investeringsbanken meer moeten betalen om kapitaal op
te halen.
K. Schoors: Akkoord, een splitsing (dat kan ook binnen
eenzelfde bank) kost geld. Risicovolle activiteiten zullen
duurder worden. En dat is maar goed ook. Risico’s mogen
geld kosten. Trouwens, als ik als bedrijf mag kiezen tussen
kleine kosten, gespreid in de tijd, of een enorme kosten-
schok vanwege een crisis, dan twijfel ik niet.
R. Bonte: We moeten de verwachtingen van de klanten
bijstellen. Zij moeten ook bewust worden van het feit dat
ze normale prijzen moeten betalen voor bepaalde activi-teiten. Dat zal tevens een aanzet geven tot de normalisatie
van de winsten.
O. Marquet: Je kunt het vertrouwen van de spaarders, de
ondernemingen en zelfs de overheid niet herstellen door
bankdinosaurussen willens nillens in leven te houden. De
bank moet drastisch veranderen qua grootte en business-
model. De wereldwijde monsters zijn gedoemd te verdwij-
nen net vanwege hun grootte en de berg complexe regels
die nodig zijn om te proberen ze onder controle te houden.
Er is nood aan een bankmodel van het type ‘small enough
to fail’ waarvan de dimensie dwingt tot goed beheer. Lukt
dat niet met regels of wetten, dan zal het de spaarder of
ondernemer zelf zijn die meer transparante bankmodellen
zal eisen en zelf gaat differentiëren en kiezen voor banken
waarvan hij ‘voelt’ dat ze zijn geld veilig beheren. Net zo-
als hij zelf zijn huisdokter evalueert en kiest. Niet op basis
Naar een splitsingspaarbanken en
investeringsbanken
NAAR EEN CREDIT CRUNCH?
Moeten ondernemers vrezen voor meer druk op de kredietverlening, de
zgn. ‘credit crunch’? Volgens Max Jadot was er tijdens de crisis geen credit
crunch in België. “De banken konden altijd een beroep doen op goedkoop
spaargeld. Bovenal was de vraag naar krediet tijdens de crisis laag, en dat
is vandaag nog altijd zo. En zelfs al zou de vraag alsnog stijgen, dan heb-
ben de Belgische banken vandaag de dag voldoende capaciteit.” Olivier
Marquet zit op hetzelfde spoor. “Er heerst vandaag een sterke competitie
tussen banken om zo goedkoop mogelijke leningen aan te bieden aan
bedrijven. De stijgende interestvoeten van net na de crisis zijn opnieuw
aan het dalen.”
‘‘Hoe hoger het risico,hoe duurder het product.
Is dat niet de logica diewe uiteindelijk willen?”Koen Schoors (UGent)
8/3/2019 Bank vooruit of verdomhoekje? Rondetafel bankenindustrie
http://slidepdf.com/reader/full/bank-vooruit-of-verdomhoekje-rondetafel-bankenindustrie 7/10
52forward
november 2011
van de regels die die arts opgelegd krijgt van de overheid, maar
op basis van het vertrouwen dat de arts uitstraalt door zijn be-
wezen kennis en kunde.
M. Jadot: In de natuur leven kleine en grote dieren samen. Van
elke soort sterven er voortdurend uit. Zo hebben bijvoorbeeld
de lokale Spaanse caixas slechte kredietbeslissingen genomen.
Ik verkies grotere kapitaalbuffers op een nieuwe Glass-Steagall
Act. Want wie zegt dat de klant beter gediend zal zijn met twee
nieuwe werelden?
Wat is een fatsoenlijk rendement of een ‘normale’ winst
voor een bank?
O. Marquet: De rekening is vrij eenvoudig te maken: 9,5 tot
10% tier one capital (of het kapitaal of kernvermogen dat de
bank vrij ter beschikking heeft en waarmee het verliezen kan
opvangen), 2% operationele marge en een kosten/inkomenratiovan pakweg 70%. Samen goed voor een return van 6 tot 7%.
Anders gezegd, ik verkies een kleine, solide en goed geïnte-
greerde bank met een stabiel rendement boven een risicovolle
dinosaurusbank.
J.-P. Paelinck: Volstaat 6 tot 7% rendement om kapitaal aan te
trekken? Een half procent meer of minder doet weinig ter zake
als je beseft welke enorme verliezen op stapel staan als gevolg
van de eurocrisis. De beleggers zijn doodsbang van het effect
op de banken bij bv. een gedeeltelijk failliet van Griekenland.
Bovendien was het niet zo slim om die verliezen zo dik in de
verf te zetten. Hand in eigen boezem, ook de beleggers dikten
in het verleden de paniek aan. Zo creëer je veeleer een pro-
bleem van liquiditeit, niet van solvabiliteit.
F. Dierckx: Even terug naar de Belgische markt. België is bij
uitstek een land van spaarders. Zowat alle banken halen meer
spaargeld op dan ze uitlenen aan bedrijven en particulieren.
Met dat verschil ga je aan de slag. Vroeger werd dat kapitaal
vooral geïnvesteerd in quasi risicoloos staatspapier. Of het werd
gebruikt om de internationale expansie van de bank te finan-
cieren. Het is nu eenmaal een economische wet dat je kapitaal-
overschot probeert te rendabiliseren. Niet?
K. Schoors: Maar er is geen kapitaaloverschot. Banken zijn af-
hankelijk geworden van hun liquiditeit en hebben voor enorme
bedragen leningen openstaan bij elkaar.
O. Marquet: Twintig jaar geleden was er misschien nog een de-
posito-overschot, tot wanneer banken beleggingsproducten be-
gonnen te slijten aan de klanten. Het is een publiek geheim dat
de Belgische banken veel spaargeld hebben omgeleid naar zgn.
off-balance beleggingsproducten (zie kader p. 47) waardoor ze
structureel afhankelijk werden van interbancaire leningen.
Dat is de realiteit. Hadden de banken een deposito-overschot
behouden van pakweg 20% en dat in risicolage producten ge-
investeerd, dan was het wellicht nooit tot zo’n diepe financiële
crisis gekomen in ons land.
‘‘Wetgever en overhedenkunnen de plaats niet innemen
van directiecomité of raadvan bestuur” Jean-Paul Servais
(Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten)
8/3/2019 Bank vooruit of verdomhoekje? Rondetafel bankenindustrie
http://slidepdf.com/reader/full/bank-vooruit-of-verdomhoekje-rondetafel-bankenindustrie 8/10
8/3/2019 Bank vooruit of verdomhoekje? Rondetafel bankenindustrie
http://slidepdf.com/reader/full/bank-vooruit-of-verdomhoekje-rondetafel-bankenindustrie 9/10
54forward
november 2011
J .-P. Servais: Het zou leerrijk zijn om
het statistisch verband te onderzoeken
tussen de slechte prestaties van ban-
ken en de zwakheid van hun beleids-
structuren. De raad van bestuur moet
in staat zijn de informatie van het ma-
nagement te challengen. Dat is funda-
menteel voor toezichthouders en auditors. Alles
begint bij een sterk, zelfverzekerd en kritisch
risicomanagement. Het is fout te denken dat de wetgever en de toezichthoudende overheden de
plaats kunnen innemen van het directiecomité
en de raad van bestuur inzake het beheer van
de bank. Er is dus nog heel wat werk aan de
winkel om te komen tot een grotere responsa-
bilisering van het intern bankbeleid. De FSMA
heeft al veel initiatieven genomen op het vlak
van producttoezicht, gedragsregels en bescher-
ming van de financiële consument.
R. Bonte: Wij toezichthouders stellen ons nog te bescheiden op
en durven te weinig door te vragen naar bijvoorbeeld de ach-
terliggende businessplannen van de banken. Wat is hun interne
strategie om hun objectieven te bereiken, welke richtlijnen krij-
gen de commerciële afdelingen? Het is soms schrikbarend om
te zien hoeveel druk op de verkopers wordt gelegd om bepaalde
producten aan de man te brengen. Banken moeten beseffen dat
sommige praktijken niet altijd even eervol zijn. Doe de test:
vraag om een ethisch beleggingsproduct bij verschillende ban-
ken. U zult versteld staan van de voorstellen.
F. Dierckx: Inderdaad, sommige CEO’s leggen nog te veel het
accent op winstgevendheid. Maar langzamerhand verschuift de
focus naar klantentevredenheid. Bovendien wil ik erop wijzen
dat de Belgische banken sneller dan de Europese collega’s het
leveragerisico hebben afgebouwd. Bijvoorbeeld dankzij het re-
muneratiebeleid dat in België vorm kreeg. Er ligt nog werk opde plank om tot een beter evenwicht te komen.
J.-P. Paelinck: Uit mijn bankverleden weet ik dat de National
Westminster Bank bloeide en groeide op het moment dat haar
topmanagement maar een magere remuneratie ontving. De Ro-
yal Bank of Scotland daarentegen maakte de meest groteske mis-
stappen op het moment dat haar topmanagement uiterst royale
vergoedingen opstreek. Buitensporige remuneraties trekken
soms wel eens de verkeerde managers aan, zij die meer bekom-
merd zijn over de bonussen dan wel over het welzijn van de bank.
O. Marquet: Alle Belgische banken zijn goed in krediet ver-
schaffen. We beheersen ons vak en er is maar een minimale
foutmarge. Probleem is dat dealers en traders de voorbije tien
jaar niet hetzelfde vakmanschap aan de dag hebben gelegd. Hun
normen lopen ver uit elkaar. De traders voelden zich ongenaak-
baar. Het tij is nu aan het keren.
Responsabilisering van het bankbeleid
‘‘Het debacle had niets vandoenmet solvabiliteit, maar wel met
het verlies aan vertrouwen”Filip Dierckx (Febelfin)
8/3/2019 Bank vooruit of verdomhoekje? Rondetafel bankenindustrie
http://slidepdf.com/reader/full/bank-vooruit-of-verdomhoekje-rondetafel-bankenindustrie 10/10
R. Bonte: Onderschat de rol van de top niet. De verrichting
mag dan wel geïnitieerd worden door de trader, het is uitein-
delijk de banktop die finaal groen of rood licht geeft inzake
risicoposities.
Zijn er belangenconflicten tussen de overheid en de
financiële sector? De overheid treedt namelijk op én als
regulator, én als kredietvrager, én als steunverlener, én
als aandeelhouder van de bank, …
J.-P. Servais: Er kan pas een belangenconflict optreden als je
de keuze hebt tussen verschillende oplossingen. De actie van
de overheid om de banken te steunen eind 2008, begin 2009
was de juiste en enige mogelijke beslissing.
K. Schoors: De overheid heeft de problemen voor zich uit ge-
schoven, deels omdat ze als aandeelhouder van de bank hooptedat de problemen zich wel vanzelf zouden oplossen. Die hou-
ding is m.i. een overduidelijk belangenconflict.
O. Marquet: Wat moet je als overheid en tegelijk aandeelhou-
der beslissen op het moment dat er risicocondities moeten wor-
den gekoppeld aan overheidsgaranties? Ik vraag me nog altijd
af hoe ze dat dilemma ontmijnen.
‘‘Strenge regels lossen niets opzolang de banken geen rekeninghouden met de economischewerkelijkheid” Jean-Pierre Paelinck (WFIC)
55Debat financiële sector