Bir zamanlar bir ağaç vardı…...

www.edebiyatogretmeni.net

Ve

küçük bir

Çocuğa

aşık olmuştu.

Çocuk

her gün ona

gelirdi

Ve

onun

yapraklarını

teker teker

toplardı

Ve topladığı bu yapraklarla

kendine bir taç örer

ve ormanın kralı oyununu oynardı.

Çocuk, onun gövdesine tırmanırdı

Ve dallarında sallanırdı

Ve elmalarını yerdi

Ve

saklambaç

oynardı onunla...

Ve yorgun

düştüğünde

gölgesinde uyurdu

onun.

Ve çocuk da ağacı seviyordu…..

Hem de pek çok

Ve ağaç çok mutluydu bundan

Ne var ki, zaman geçti...

Ve Çocuk büyüdü.

Ve ağaç çoğu kez yalnız kalır oldu.

Ve bir gün, Çocuk ağacı görmeye geldiğinde ağaç ona dedi ki “Gel, Çocuk, gel ve gövdeme tırman ve dallarımda sallan ve elmalarımdan ye ve gölgemde otur ve ‘mutlu’ ol”

“Ben gövdene tırmanmak ve oyun oynamak için artık çok büyüğüm”dedi Çocuk. “Yeni bir şeyler bulmak ve eğlenmek istiyorum artık. Bana para gerek.

Bana para verebilir misin?”

“Özür dilerim...” dedi ağaç, “...ama param yok.Yapraklarım ve elmalarım var.

Çocuk, elmalarımı al ve onları kentte sat. Ve o zaman paran olur ve böylece mutlu olursun”

Ve Çocuk ağaca tırmandı

ve elmaları kopardı

ve onları toplayıp gitti.

Ve ağaç mutlu oldu.

Ama Çocuk uzun süre geri gelmedi…… .....ve ağaç buna üzülüyordu. Ve birgün Çocuk geri geldi Ve ağaç sevinçle titredi ve dedi ki, “Gel, Çocuk, gel ve gövdeme tırman ve dallarımda sallan ve elmalarımdan ye, gölgemde otur ve mutlu ol”

“Ağaçlara tırmanacak vaktim yok,” dedi Çocuk. “Benim sıcak bir yuvaya gereksinimim var. Bir eş ve çocuklara sahip olmalıyım ve bu nedenle bir evim olmalı.

Bana bir ev verebilir misin?”

“Bende ev yok” dedi ağaç.

“Ormandır benim evim. Ama dallarımı kesebilir ve benim dallarımla kendine bir ev yapabilirsin.

Böylece mutlu olabilirsin”

Ve Çocuk ağacın dallarını kesti ve ev yapmak üzere toplayıp götürdü

Ve ağaç mutlu oldu.

Ancak Çocuk uzun zaman gelmedi…… .....ve ağaç buna çok üzüldü. Ve Çocuk birgün geldiğinde o kadar sevindi ki, güçlükle konuşabildi. “Gel, Çocuk” diye kısık sesiyle seslendi, “Gel ve oyun oyna.” “Ben artık oyun için çok yaşlandım. Üstelik çok üzüntülüyüm.” dedi Çocuk. “Buralardan gitmek istiyorum. Bunun için bir tekneye gereksinimim var.

Bana bir tekne verebilir misin?”

“Gövdemi kes ve kendine bir tekne yap,” dedi ağaç. “Ve onunla yelken aç uzaklara ve mutlu ol.”

Ve Çocuk ağacın gövdesini kesti... Ve bir tekne yapıp uzaklara gitti...

Ve ağaç mutlu oldu…..

Ama aslında mutlu değildi.

Uzun zaman sonra Çocuk geri geldi. “Özür dilerim, Çocuk,” dedi ağaç, “ama sana verecek birşeyim kalmadı---

Yok artık elmalarım.” “Zaten dişlerim elmayı kesemez,” dedi Çocuk.

“Üzerimde sallanamazsın da,” dedi ağaç, “yok artık dallarım---”

“Zaten dallarında sallanmak için çok yaşlıyım” dedi Çocuk.

“Kalmadı,” dedi ağaç. “Tırmanacak bir gövdem----” “Zaten tırmanmak için çok yorgunum,” dedi Çocuk.

“Üzgünüm” dedi ağaç. “Sana bir şey vermek isterdim… Ama kalmadı hiçbir şeyim. Artık yalnızca yaşlı bir kök olarak kaldım. Özür dilerim…”

“Artık benim de bir şeye gereksinimim kalmadı...” dedi Çocuk. “...oturup dinlenecek bir yerden başka... Çok yorgunum” “Eh,” dedi ağaç, belini olabildiğince doğrultup dik durmaya çalışarak, “eski bir ağaç kökü, oturup dinlenmek için iyi bir yerdir. Gel, Çocuk, otur, ve dinlen.”

Ve çocuk oturdu

Ve ağaç mutlu oldu

SON...

www.edebiyatogretmeni.net

Diğer slaytlar için buraya tıklayın Mail grubumuza üye olun en güzel slaytlar mailinize gelsin. Mail grubumuza üye olmak için buraya tıklayın