BKM 11194 KET A732 Koursaroi & Teras soma.indd 4 6/2/17 3 ...media.public.gr/Books-PDF/9789601671949-1235829.pdf · BKM 11194 KET A732 Koursaroi & Teras_soma.indd 21 6/2/17 3:52 μ.μ

BKM 11194 KET A732 Koursaroi & Teras_soma.indd 4 6/2/17 3:51 μ.μ.

Αγαπητέ συνάδελφε πειρατή,

θες να μαζέψεις ΛεΦτΑ με ουρά;

θησΑυρουσ ως το ταβάνι

που ο νους σου δεν τους φτάνει;

Και Χρυσο με το τσουβάλι

να σου φύγει το κεφάλι;

ΔΙΑμΑντΙΑ και ρουμΠΙνΙΑ

στρογγυλά σαν φινιστρίνια;

Αν τον ΧΑρτη ακολουθήσεις,

τα αμπάρια θα γεμίσεις!

Από έναν φίλο xxx





1Mπουκαλια

Κάθε Σάββατο πρωί, η Ματίλντα καθόταν πλάι στην αποβάθρα του λιμανιού στο Πληξοχώρι και ψάρευε μπουκάλια, με την ελπίδα πως θα έπαιρνε μήνυμα από τον καλύτερό της φίλο, τον Τζιμ.

Ο Τζιμ ήταν πειρατής και του άρεσε να επι-κοινωνεί με τη Ματίλντα με σημειώματα. Όταν της έγραφε ένα σημείωμα, το έχωνε μέσα σ’ ένα παλιό μπουκάλι από γκρογκ, το σφράγιζε καλά με έναν φελλό και το πετούσε στη θάλασ-σα απ’ την κουπαστή του καραβιού της οικογέ-νειάς του.


Αν αυτό που ήθελε να της πει δε σήκωνε καθυστέρηση κι ο ίδιος ήταν κοντά στη στε-ριά, τότε μπορεί και να το έδενε στο πόδι του Φασαρία, του παπαγάλου του παππού του. Ο Φασαρίας πετούσε μέχρι το σπίτι της Ματίλ-ντα και της χτυπούσε το τζάμι. Αυτό ο Τζιμ το έλεγε «αερομήνυμα» και η Ματίλντα «φτερο-μήνυμα», αλλά συνεννοούνταν μια χαρά, έτσι κι αλλιώς. Τις περισσότερες φορές όμως τα μηνύματα του Τζιμ έφταναν πλέοντας μέσα σε μπουκάλια.

Ο μπαμπάς της Ματίλντα καθόταν πλάι της, προσπαθώντας να πιάσει ψάρια, κι όχι μπουκάλια. Σπάνια έπιανε κάτι, αλλά είχε ένα σωρό πανάκριβα σύνεργα κι ένα καπέλο γεμά-το αγκίστρια, που κοίταζαν προς τον ουρανό. Τώρα τον είχε πάρει ο ύπνος και ροχάλιζε ελα-φρώς.

Η Ματίλντα νύσταζε κι αυτή. Ήταν στη μέση ενός χασμουρητού, όταν ένιωσε ξαφνι-

10 11


κά να έχει σκαλώσει κάτι στην πετονιά της. Κάθισε αμέσως με ίσια την πλάτη κι άρχισε να γυρίζει το καρούλι του καλαμιού της γεμά-τη ανυπομονησία. Και πραγματικά! Τώρα το αγκίστρι της έσερνε πάνω στο νερό ένα πρά-σινο μπουκάλι, που ήταν ξεθωριασμένο από την πολυκαιρία. Και μέσα στο μπουκάλι έβλε-πε μια περγαμηνή! Το ανέβασε πάνω καταχα-ρούμενη, ελπίζοντας πως θα ήταν μήνυμα από τον Τζιμ.

Έβγαλε τον φελλό με τα δόντια της, γύρισε ανάποδα το μπουκάλι κι άρχισε να το ταρα-κουνάει με μανία. Τελικά, η περγαμηνή έπεσε πλάι της στο πλακόστρωτο, ξετυλίχτηκε και μπροστά στα μάτια της φανερώ-θηκε ένας χάρτης.

«Ε; Μπα… Τι έχεις εκεί;» μουρ-μούρισε ο μπαμπάς της, που τον ξύπνησε το κλανκ που ακούστηκε μόλις η Ματίλντα ακούμπησε το

10 11


μπουκάλι στο πλακόστρωτο. «Πάλι μήνυμα απ’ τον Τζιμ;»

«Όχι! Χάρτης είναι!» είπε η Ματίλντα κρα-τώντας τη σκοροφαγωμένη περγαμηνή τεντω-μένη πάνω στο πλακόστρωτο. «Κι έχει ένα μεγάλο Χ στη μέση, ακριβώς πάνω από ένα μι-κρούτσικο νησάκι. Λες να ’ναι χάρτης θησαυ-ρού;»

Από την πίσω πλευρά της περγαμηνής υπήρχε ένα σημείωμα, αλλά τα γράμματα δεν ήταν του Τζιμ. «Αγαπητέ συνάδελφε πειρατή… θες να μαζέψεις ΛεΦΤΑ με ουρά;» άρχισε να διαβά-ζει η Ματίλντα. «Χμμ… Ίσως πρέπει να γράψω στον Τζιμ. Και συνάδελφος πειρατής είναι και τρελαίνεται για χάρτες θησαυρών. Μπορούμε να ξεκινήσουμε μαζί το κυνήγι του θησαυρού! Άλλωστε, ο Τζιμ κι οι γονείς του έχουν καράβι κι αυτό θα διευκολύνει πολύ το κυνήγι κάποιου θησαυρού που βρίσκεται σε νησί».

«Πολύ καλή ιδέα» είπε ο μπαμπάς της.

12


«Αλλά θα πρέπει πρώτα να πάρεις άδεια από τη μα…»

Πριν προλάβει να τελειώσει την πρότασή του, προσγειώθηκε στο καπέλο του ένας παπαγάλος.

«η ΓΚρΙνΙΑρΑ ΓορΓονΑ!» έκρω-ξε ο Φασαρίας. «ΦΑΪ ΚΑΙ ΓΚροΓΚ! 12 η ΩρΑ!»

«Ζήτω! Ο Τζιμ είναι εδώ!» τσίριξε η Ματίλντα.

12


2Aρεσ Μαρεσ κουκουναρεσ

«Τι; Δεν έχει μυαλά καρχαρία;» ρώτησε ο μπαμπάς του Τζιμ.

Στην αυλή της παμπ Η Γκρινιάρα Γοργόνα η Ματίλντα και οι γονείς της κάθονταν κάτω από μια ομπρέλα και είχαν στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού τον Τζιμ και την οικογέ-νειά του. Οι Τζόλλυ-Ρότζερς είχαν φτάσει χα-ράματα στο Πληξοχώρι και είχαν περάσει όλο τους το πρωί αγοράζοντας τρόφιμα. Η μαμά του Τζιμ είχε προτείνει να φάνε για μεσημέρι στην παμπ, πριν φύγουν πάλι με το

1514


1514


καράβι τους, αλλά ο μπαμπάς του ήταν απογο-ητευμένος με το μενού.

«Εσείς οι στεριανοί μόνο βαρετά πράματα ξέρετε να τρώτε!» είπε στο γκαρσόνι. «Τώρα θα μου πεις πως δεν έχεις ούτε φιλέτο από γι-γάντια μέδουσα!»

«Λυπάμαι πολύ, αλλά δεν έχουμε ούτε απ’ αυτό, κύριε» απάντησε το γκαρσόνι. «Όλα μας τα ψάρια τα έχουν ψαρέψει σ’ αυτές εδώ τις θάλασσες. Μπορώ να σας προτείνω το τηγα-νητό λαβράκι με σαφράν και μπερ μπλαν, τσα-κιστές πατάτες και πράσινα λαχανικά μαρινα-ρισμένα σε χυμό πορτοκάλι;»

«Τι λέει αυτός;» ρώτησε η Μπουκίτσα.«Μπα, φέρε μπακαλιάρο σκορδαλιά!» γκρί-

νιαξε ο μπαμπάς του Τζιμ. «Και τη σκορδαλιά τη θέλω πουρέ! Όχι τσακιστή!»

«Κι εγώ απ’ αυτό θέλω» είπε η μαμά του Τζιμ.

«Κι εγώ!» είπε ο Τζιμ.

1716


«Κι εγώ!» πετάχτηκε κι η Μπουκίτσα.«μπακαλιάρο σκορδαλιά!» έκρωξε κι ο Φασα-

ρίας.«Έχουμε λοιπόν τέσσερις μερίδες μπακα-

λιάρο σκορδαλιά… ή μήπως πέντε;…» ρώτησε το γκαρσόνι. «Θεωρώ ότι το μακάο σας από δω επαναλαμβάνει απλώς ό,τι ακούει. Τι γλυ-κό που είναι!» Έσκυψε για να χαϊδέψει τον Φασαρία, αλλά άλλαξε γνώμη όταν εκείνος τον κάρφωσε μ’ ένα άγριο βλέμμα, που το συνό-δευσε ένα επιθετικό γρύλισμα.

«Θα πάρουμε κι εμείς δύο μερίδες μπακα-λιάρο σκορδαλιά» είπε η μαμά της Ματίλντα. «Κι ένα λαβράκι, παρακαλώ».

Αφού παράγγειλαν το φαγητό, συγκεντρώ-θηκαν όλοι στον χάρτη της Ματίλντα, που ήταν απλωμένος στο τραπέζι. Ο μπαμπάς του Τζιμ είχε και τον δικό του, αρχαίο, ναυτικό χάρτη και τον σύγκρινε με τον άλλο, κουνώντας τον διαβήτη του πάνω στην περγαμηνή, καθώς

1716


μουρμούριζε μόνος του κι έξυνε το κεφάλι του.«Ευχαριστώ για τον χάρτη, Ματίλντα.

Εμείς οι πειρατές το γουστάρουμε πολύ το κυνήγι του θησαυρού» είπε. «Περίεργο πρά-μα που τούτο δω το νησί δε φαίνεται πουθενά στον ναυτικό μου χάρτη. Μπορούμε όμως να το ψάξουμε, έτσι κι αλλιώς… Έχω μεγάλη αδυ-ναμία στους θησαυρούς!»

«Κι εγώ!» είπε η Μπουκίτσα.«εγώ, προσωπικά, θεωρώ πως ο θησαυρός μόνο

μπελάδες προκαλεί» τιτίβισε ο Φασαρίας. «Θέλεις να ’ρθεις μαζί μας, Τιλντάκι;» ρώ-

τησε ο Τζιμ και κοίταξε τη μαμά του, που κού-νησε το κεφάλι χαμογελώντας.

«Ναι, ναι, σας παρακαλώ!» είπε η Ματίλ-ντα κοιτάζοντας ικετευτικά τους γονείς της και παίζοντας τις βλεφαρίδες της.

«Τι να πω! Φαντάζομαι πως θα είναι μια ωραία περιπέτεια για τις διακοπές»


απάντησε η μαμά της Ματίλντα. «Λέτε πως θα είναι ασφαλές το ταξίδι σας;»

«Θα σας τα πω νέτα σκέτα» είπε η μαμά του Τζιμ. «Η Ματίλντα σας από δω είναι θαλασσό-λυκος! Η Μαύρη Τρύπα είναι σε φίνα κατά-σταση κι η θάλασσα ήσυχη πέρα απ’ το Κεφάλι της Μάγισσας. Από εκεί πια δεν είναι μακριά ο θησαυρός και δεν είπανε τίποτα για θύελλες και καταιγίδες για μια βδομάδα τουλάχιστον».

«Θα χρειαστούμε τη βοήθεια της Ματίλ-ντα» πρόσθεσε ο μπαμπάς του Τζιμ. «Το μυ-ρίζεται από μακριά το χρυσάφι! Κι άλλωστε, εκείνη βρήκε τον χάρτη, οπότε θα ’ταν άδικο, λέω γω τώρα, να την αφήσουμε στη στεριά».

«Εντάξει τότε, να πας!» συμφώνησε η μαμά της Ματίλντα, καθώς ερχόταν το γκαρσόνι κουβαλώντας μπόλικα πιάτα,

που ισορροπούσαν επικίνδυνα.


Η Ματίλντα κι ο Τζιμ όρμησαν στον μπακα-λιάρο χωρίς να σταματήσουν την κουβέντα και τα σχέδια για το ταξίδι τους, ενώ οι γονείς τους συζητούσαν για βαρετά μεγαλίστικα πράγμα-τα. Η Μπουκίτσα πετούσε πατάτες τηγανητές στον αέρα, τη μια μετά την άλλη, για να τις πιάσει ο Φασαρίας. Κόντευαν να τελειώσουν το φαγητό τους, όταν άκουσαν έναν ανεπαί-σθητο ήχο από βιολί να πλανιέται στον αέρα. Η μουσική ακολουθούσε την ακτογραμμή κι ερχόταν προς το μέρος τους.

Τελικά εμφανίστηκε ένας βιολιστής. Έπαι-ζε το βιολί του και τραγουδούσε:

στο πέλαγο σαν έπλεα ένα νησί θωρώ.Από χρυσάφι ατόφιο πως ήτανε θαρρώ!

Άρες μάρες κουκουνάρες,θησαυρός αληθινός και όχι σαχλαμάρες.

Άρες μάρες κουταμάρες.

20


Σταμάτησε στο τραπέζι τους και κάρφωσε τα γουρλωμένα μάτια του στον χάρτη του θησαυ-ρού. Όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν. Τους κοίταξε κι εκείνος. Κι έπειτα, έστρεψε ξανά το βλέμμα του στον χάρτη. Έσυρε το δοξάρι του πάνω στις χορδές του βιολιού και το ’ριξε πάλι στο τραγούδι.

τα κύματα όπως έσκιζα, σχεδίασα έναν χάρτη,τον δρόμο πίσω για να βρω στης θάλασσας

τα πλάτη.

20


τους θησαυρούς, τα λάφυρα που είδα στο νησάκι,ο νους τ’ ανθρώπου δε χωρά, βουνό το παραδάκι!

ο χάρτης μ’ όλα αυτά τα μέρη

είναι φτιαγμένος από το δικό μου χέρι.Γι’ αυτό και λέω να με πάρετε μαζί σας,

για να σας πω κατά πού πέφτει το νησί σας.


Ο μπαμπάς του Τζιμ άρχισε να χειροκρο-τάει με ενθουσιασμό. «Αρρ! Θα ’σαι η τέλεια μουσική υπόκρουση στο ταξίδι μας. Ψοφάω για τραγούδια του μπάρκου! Και μια και δεν είμαι πολύ ατσίδα με τους χάρτες, θα σου χρω-στάω χάρη, αν με βοηθήσεις».

Πετάχτηκε όρθιος κι αγκάλιασε τον βιολι-στή απ’ τον ώμο. «Πίσω στο πλοίο, ναυτάκια μου!»

«Πλοκάμι!» φώναξε ο Φασαρίας.



Documents

BKM 11194 KET A732 Koursaroi & Teras soma.indd 4 6/2/17 3 ...media.public.gr/Books-PDF/9789601671949-1235829.pdf · BKM 11194 KET A732 Koursaroi & Teras_soma.indd 21 6/2/17 3:52 μ.μ